இகர ஈகார ஐகார உயிரீற்று நிலைமொழி முன்னர் வருமொழி முதல் நகாரம்புணருமிடத்து, வந்த நகாரம் ஞகாரம் ஆகும்எ-டு : கவி + நன்று = கவி ஞன்று; தீ + நன்று = தீ ஞன்று; பனை +நன்று = பனை ஞன்றுழகார ளகார ஒற்றீற்று நிலைமொழி முன்னர் வருமொழி முதல் தகாரம்புணருமிடத்து, நிலைமொழி ஈறும் வருமொழி முதலும் திரிந்து தனித்தனியேஇரண்டும் டகாரம் ஆம்; நிலைமொழி ஈறுகெட, வருமொழி முதலில் வரும் தகரம்மாத்திரம் டகரம் ஆதலுமுண்டு. இம்முடிபு வேற்றுமைப்புணர்ச்சிக்கண்ணது.எ-டு : பாழ் + தீமை = பாட்டீமை, பாடீமைநாள் + தீமை = நாட்டீமை, நாடீமை (சந்திப். 15)லகார ஒற்றீற்று நிலைமொழி முன்னர் வருமொழி முதல் யகாரம்புணருமிடத்து, இடையே ஓர் இகரம் தோன்றும். யகார ஒற்றீற்று நிலைமொழிமுன்னர் வருமொழி முதல் நகாரம் புணருமிடத்து, வந்த நகாரம் ஞகாரம்ஆகும்.எ-டு : அ) கல் + யாது = கல்லியாது – அல்வழிகல் + யாப்பு = கல்லியாப்பு – வேற்றுமைஆ) செய் + நின்ற = செய்(ஞ்)ஞின்ற(அ) நன்னூலார் ‘தன்னொழி மெய்முன்’ (மெய். 3 மயிலை.) என்றநுற்பாவில் லகரஈற்றுக்கு மாத்திரமன்றி யகரமெய் அல்லாத எல்லாஈற்றுக்கும் பிறன்கோட் கூறலாக இவ்விகா ரத்தைச் சுட்டியுள்ளார். (ஆ)அவர் ஐகாரமும் யகரமும் ஆகிய இவை நிலைமொழி இறுதியில் நிற்க, வருமொழிமுதற்கண் நகரம் வரின், நகரம் ஞகரம் ஆகும் என (நகரத்துக்கு ஞகரம்மொழியிடைப் போலியாக வருமாற்றை) இரண்டு ஈறுகளை யும் இணைத்துக்கூறியுள்ளார்.) (சந்திப். 17)ழகாரஈறு, வருமொழி முதலில் வன்கணம்வரின், டகார மாகவோ ணகாரமாகவோதிரியும்.எ-டு : தமிழ் +சொல் = தமிட்சொல்; பாழ் + செய = பாண் செயழகாரஈறு, வருமொழி முதலில் நகாரம் வரின், தான் அழிய, நகாரம்ணகாரமாகத் திரியும்.எ-டு : பாழ் + நன்று > பா + நன்று = பாணன்றுழகார ஈறு, மகாரம் வருமிடத்தே ணகாரம் ஆகும்.எ-டு : பாழ் + மேலது = பாண்மேலது (சந்திப். 18)ஒரோவழி, அ) நிலைமொழி டகாரம் ணகாரம் ஆதலும், ஆ) நிலைமொழிவருமொழியொடு புணருமிடத்தே ஒற்று வந்து தோன்றுதலும், இ) ஆகாரஈறு குறுகிஉகரம் பெறுதலும் கொள்க.வருமாறு : அ) வேட்கை + அவா > வேண் + அவா = வேணவா (தொ. எ. 289 இள.)ஆ) முன் + இல் > முன் +ற் + இல் = முன்றில்(தொ. எ. 356)இ) நிலா > நில > நில + உ = நிலவு (தொ. எ. 235)(சந்திப். 24)அ) வருமொழி முதற்கண் உயிரோ உயிர்மெய்யோ வரின், நிலைமொழிஈற்று மெய்கெட, ஈற்றயல் நீடலும், ஆ) வருமொழிமுதல் உயிர் கெடலும், இ)நிலைமொழியினது ஈற்றயல் உகரம் கெட அதனால் ஊரப்பட்ட லகரம் னகரமாக வும்ளகரம் ணகரமாகவும் திரிதலும் கொள்ளப்படும்.எ-டு : அ) மரம் + அடி > மர + அடி = மராடி குளம் + ஆம்பல் > குள + ஆம்பல் = குளாம்பல் கோணம் + கோணம் > கோண + கோணம் = கோணா கோணம். (தொ. எ. 312 இள. உரை)ஆ) மக + கை > மக + அத்து + கை = மகத்துக்கை – அத்துச் சாரியையினது அகரம்கெட்டது.ஆடி + கொண்டான் > ஆடி + இக்கு + கொண்டான் = ஆடிக்குக் கொண்டான்; சித்திரை +கொண்டான் > சித்திரை+ இக்கு + கொண்டான் = சித்திரைக்குக் கொண்டான் -இக்குச்சாரியையினது இகரம் கெட்டது. (தொ. எ. 126, 127, 128)இ) போலும் > போல்ம் > போன்ம் (தொ. எ. 51)மருளும் > மருள்ம் > மருண்ம் (ந.எ.119 மயிலை.)(சந்திப். 25)