இஃது அறுசீர், எழுசீர் முதலாகப் பலவாம். 1) ‘தனதன – தனதன – தய்யன -தய்யன – தனதன – தனதனனா’ என அறுசீர்க் கழிநெடிலடி வரும்; 2) ‘தானதன -தானதந்த – தானதன – தானதந்த – தானதன – தானதந்த – தனதானா’ எனஎழுசீர்க்கழி நெடிலடி வரும்.எ-டு : ‘முதலிடை கடையன இல்லவர் உள்ளவர் முழுவதும்நிறைபவராம்இதமுறு மிசைவளர் தய்யலை மெய்யினில் இயலுடன்அணைபவராம்நுதலினில் ஒருசுதன் இவ்வுல குய்வகை நொடியினில்அருள்பவராம்விதபிர மபுரியின் நல்லவர் நள்ளிட விழைவுடன்உறைபவரே’‘பாவையரை யேவிரும்பி நாளுமவ ரோடுறைந்து பாழுமன மேமெலிந்து -நலியாதேபூவலய மேலனந்த லோபிகளை யேபுகழ்ந்து போதவறி வேயிகழ்ந்து -மெலியாதேநாவலர்க ளோடுகந்து பூதிமணி யேயணிந்து ஞானசிவ யோகமென்று -புரிவேனோஆவலுடன் மாமுகுந்த னோடுமய னார்வணங்கும் ஆதிபுரி வாழவந்த-பெருமானே.’(இதன்கண், ‘நலியாதே’ போன்ற தனிச் சொற்கள் சந்தப் பாக்களில்‘தொங்கல்’ எனப்படும்.)