முள் நிறைந்த மலையையுடைய ஊராதலின் இது. முள்ளூர் என்ப் பெயர் பெற்றது போலும், முள்ளூர், மலையமான் திருமுடிக்காரிக்கு உடையதாய் இருந்திருக்கிறது. இவ்வூரில் ஆரியருக்கும் மலையனுக்கும் போர் நடந்து, அப்போரில் ஆரியர் படை தோற்று ஓடியது.
“ஆரியர் துவன்றிய பேர் இசை முள்ளூர்
பலருடன் கழித்த ஒள்வாள்மலை யனது
ஒரு வேற்கு ஓடியாங்கு நம்
பன்மையது எவனோ, இவள் வன்மை தலைப்படினே” (நற். 170:6 9)
“மாயிரு முள்ளூர் மன்னன் மாஊர்ந்து
எல்லித் தரீ இய இனநிரைப்
பல்ஆன் கிழவரின் அழிந்த இவள் நலனே” (௸. 2917 9)
“இரண்டு அறி கள்வி நம் சாதலோளே
முரண் கொள் துப்பின் செவ்வேல் மலையன்
முள்ளூர்க் கானம் நாற வந்து
நள்ளென் கங்குல் நம்மோரன்னன்” (குறுந், 3121 4)
“முள்ளூர் மன்னன் கழல் தொடிக் காரி
செல்லா நல்லிசை நிறுத்த வல்வில்
ஓரிக்கொன்று சேரலர்க்கு ஈத்த
செவ்வேர்ப் பலவின் பயம் கெழுகொல்லி” (அகம்.206. 12 15)
“தொலையா நல்லிசை விளங்கு மலையன்
மகிழாது ஈத்த இழையணி நெடுந்தேர்
பயன்கெழு முள்ளூர் மீமிசைப்
பட்டமாரி உறையினும் பலவே” (புறம். 123:3 69)
“துயில் மடிந்தன்ன தூங்கிருள் இறும்பின்
பறையிசை அருவி முள்ளூர் பொருந” (ஷே. 126;17 8)
“அரசு இழந்திருந்த அல்லற் காலை
முரசு எழுந்து இரங்கும் முற்றமொடு, கரைபொருது
இரங்குபுனல் நெறிதரு மிகுபெருங் காவிரி
மல்லல் நல்நஈட்டு அல்லல் தீர
பொய்யா நாவின் சுபிலன் பாடிய
மையணி நெடுவரை ஆங்கண், ஒய்யெனச்
செருப்புகல் மறவர் செல்புறம் கண்ட
எள்ளறு சிறப்பின் முள்ளூர் மீமிசை
அருவழி இருந்த பெருவிறல் வளவன்
மதிமருள் வெண்குடை காட்டி, அக்குடை
புதுமையின்நிறுத்த புகழ்மேம்படுந” (௸. 174;6 16)