உண்ட உண்ணாநின்ற உண்ணாத – எனவும், கடைக்கணித்த சித்திரித்த வெளுத்தகறுவிய அமரிய – எனவும், திண்ணென்ற பொன்போன்ற – எனவும், சான்ற உற்ற -எனவும்,வினை பெயர் இடை உரியடியாகப் பிறந்த நால்வகைத் தெரிநிலைப்பெயரெச்சத்தையும் நிலைமொழியாக நிறுத்தி வருமொழியாகக் குதிரை -செந்நாய் – தகர் – பன்றி – என்னும் வன்கணம் முதலாகிய சொற்களைப்புணர்ப்பவே இயல்பாக முடிந்தவாறு. (நன். 167 சங்கர.)