பாடல் முழுதும் தகர ஒற்றும் தகரத்தை ஊர்ந்த உயிருமே வருவது.எ-டு : ‘தத்தித்தா தூதுதி; தாதூதித் தத்துதி;துத்தித் துதைதி; துதைத்ததா தூதுதி;தித்தித்த தித்தித்த தாதெது தித்தித்ததெத்தாதோ தித்தித்த தாது’பாய்ந்து மகரந்தத்தை ஊதும் வண்டினை நோக்கி, “தத்தித் தாது ஊதுதி;தாது ஊதித் தத்துதி; துத்தித் துதைதி; துதைத்த தாது ஊதுதி; தித்தித்ததாது எது? எத்தாது தித்தித்த தாது? தித்தித்தது எத்தாது?” என,மகரந்தங்களுள் சுவையுடைய மகரந்தம் யாது என மும்முறை வினவியவாறு.தகர ஒற்றும் தகர உயிர்மெய்வருக்கமுமே வந்தமையால் இப்பாடல் தகரவருக்க மடக்காம். (தண்டி. 97)