சே என்பது ஒருவகை மரத்தையும் பெற்றத்தையும் குறிக்கும். அப்பெயர்மரத்தைக் குறிக்குமிடத்து வருமொழி வன்கணம் வரின், உரிய மெல்லெழுத்துமிக்கு முடியும்; பெற்றத்தைக் குறிக்குமிடத்து இன்சாரியை பெறும். இதுவேற்றுமைப் பொருட்புணர்ச்சிக்கண்ணது.எ-டு : சே + கோடு, செதிள், தோல், பூ = சேங்கோடு, சேஞ்செதிள்,சேந்தோல், சேம்பூ – மரம்சே + கோடு, செவி, தலை, புறம் = சேவின்கோடு, சேவின்செவி,சேவின்தலை, சேவின்புறம் – பெற்றம்சே, பெற்றத்தைக் குறிக்குமிடத்து வேற்றுமைப் புணர்ச்சிக்கண்இயல்புகணத்தும் இன்சாரியை பெறும்.சேவினலம், சேவின்வால், சேவினிமில் என்றாற்போலமுடியும்.இயல்புகணத்து இன்பெறாது சேமணி என வருதலுமுண்டு. (தொ. எ. 278,279 நச். உரை)அல்வழிப்புணர்ச்சிக்கண் வன்கணம் வரின்,சேக் கடிது, சேச் சிறிது, சேத் தீது, சேப் பெரிது என வல்லெழுத்துமிக்கும், இயல்புகணம் வரின்,சே ஞான்றது, சே வலிது, சே வரிது (வகரம் உடம்படுமெய்) என்றாற்போலஇயல்பாயும் புணரும். (274 நச்.)