சாவ என்னும் செயவென் எச்சம், பொதுவிதியான் வருமொழி வன்கணம் வரின்வந்த வல்லொற்று மிக்கும், இயல்புகணம் வரின் இயல்பாகவும் புணரும்.எ-டு : சாவக்குத்தினான், சாவ ஞான்றான், சாவ யாத்தான், சாவவடைந்தான் (வகரம் உடம்படுமெய்)(தொ. எ. 204 நச்.)ஈறாகிய வகர உயிர்மெய் கெட, வன்கணம் வரின் வல்லொற்று மிக்கும்,ஏனைக்கணம் வரின் இயல்பாகவும் இச்சொல் புணர்வதுண்டு.எ-டு : சாவ + குத்தி = சாக்குத்தி; சாவ + ஞான்றான் =சாஞான்றான்; சாவ + வந்தான் = சாவந்தான்; சாவ + அடைந்தான் =சாவடைந்தான் (வகரம் உடம்படு மெய்) (தொ. எ. 209 நச்.)சாவ என்னும் வினையெச்சம் ஈற்றுயிர்மெய் குன்றியது போலவே, அறிய என்றசெயவென் எச்சமும் ஈற்றுயிர்மெய் குன்றிப்‘பால் அறிவந்த உயர்திணைப் பெயரே’ (தொ. சொ. 164. நச்)என்றாற் போல வருவதுண்டு.சாவ என்பது, அகரஈற்று வினையெச்சம் ஆதலின், வருமொழி முதல் வன்கணம்வருமிடத்து மிக்குப் புணரும்; ஒரோவழி ஈற்று வகர உயிர்மெய் கெட்டுவன்கணம் மிக்குப் புணரும்.எ-டு : சாவ + குத்தினான் = சாவக் குத்தினான், சாக் குத்தி னான்‘கோட்டுவாய்ச் சாக்குத்தி’ (முல்லைக். 5 :35) (நன். 169)