சந்தொட்டியமகம்

அடிதோறும் வரும் இறுதிச் சொல்லை அதன்மேல் வரும் அடிக்கு ஆதியாகத்தொடுப்பது அந்தாதி மடக்கு எனப்படும். இதனைச் சந்தொட்டி யமகம் எனவும்கூறுவர்.எ-டு :‘நாக முற்றவும் களிதர நிருதர் கோனாகநாக மையிரண் டொருங்கறப் பொருத. மைந்நாகநாக மூலமென் றழைத்தகார் துயிலிட நாகநாக மொய்த்தபூம் பொழில்திரு நாகையென் னாகம்’.‘நாகம் (-தேவருலகத்தார்) முற்றவும் களிதர நிருதர்கோன் (-இராவணன்)ஆகம், நா, கம் (-தலை) ஐஇரண்டு(ம்) ஒருங்கு அறப் பொருத மைந்நாகம்(-நீலமலை) நாகம் மூலம் என்று அழைத்த கார் துயிலிடம் நாகம்(-ஆதிசேடன்); நாகம் (-சுரபுன்னை) மொய்த்த பூம்பொழில் திருநாகை என்ஆகம். (-மனம்)’ எனப் பொருள் செய்க.“தேவர்கள் மகிழ இராவணனுடைய மார்பு, நா பத்து, தலைபத்து இவை ஒருசேரஅழியும்படி பொருத நீலமலை போல்வானும், கசேந்திரன் ‘ஆதிமூலமே!’ என்றுஅழைத்த கார்மேனி வண்ணனும், ஆதிசேடனில் துயில் கொள்வானும், சுரபுன்னைமரங்கள் செறிந்த சோலைகளையுடைய திருநாகை என்ற தலத்தில்உகந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய திருமால் என் நெஞ்சத்துள்ளான்” என்றஇப்பாடற்கண் நாகம் என்ற சொல்லே நான்கடிகளிலும் ஆதி அந்தமாக வந்துள்ளமை‘சந்தொட்டி யமகம்’ என்ற சந்தட்டய மடக்காம். (மா. அ. 266)