எழுத்ததிகாரப் புறனடையால் கொள்ளப்படுவன

தட என்ற உரிச்சொல், தடவுத் திரை என, வன்கணத்தொடு புணரும்வழி
உகரமும் வல்லெழுத்தும் பெற்றது. தடவு நிலை (புற.140) என
இயல்புகணத்தின்கண் உகரம் பெற்றது.
அத என்ற அகரஈற்று மரப்பெயர், அதவத்தங்கனி என, அத்துச்சாரியையும்
அம்முச்சாரியையும் பெற்றது.
‘கசதபத் தோன்றின்’ (எ.203) என, அகர ஈறாகிய எழுத்துத் தன்னை
உணரநின்றவழியும் வல்லெழுத்து மிக்கது.
நறவங்கண்ணி, குரவ(ம்) நீடிய – என, ஆகார ஈறு அகர ஈறாகி உகரம்
பெற்றவழியும், வேற்றுமை அல்வழி என இரு நிலையி லும் அம்முச்சாரியை
பெற்றது.
முளவுமா, பிணவு நாய் – என, இயல்புகணம் வரின் அம்முப்
பெறாதாயிற்று.
முழவொடு ஆகுளி (மலைபடு.3), சுற எறிமீன், ‘இர வழங்கு சிறுநெறி’ (அக.
318) – ஆகார ஈறு அகர ஈறாகி உகரம் பெறாது வந்தது. (முழ + ஒடு)
‘கள்ளியங் காட்ட புள்ளியம் பொறிக்கலை (அக. 97) – இகர ஈறு
வேற்றுமைக்கண் அம்முச்சாரியை பெற்றது.
தீயின் அன்ன – (மலைபடு. 145) – ஈகார ஈறு வேற்றுமைக்கண் இன்சாரியை
பெற்றது.
திருவத்தவர் (நாலடி. 57) – உகர ஈறு வேற்றுமைக்கண் அத்துச்சாரியை
பெற்றது.
ஏப் பெற்ற (சீவக. 2965) – ஏகார ஈறு வேற்றுமைக்கண் எகரம் பெறாது
வந்தது.
‘கைத்து உண்டாம் போது’ (நாலடி 19) – ‘கைத்து இல்லர் நல்லர்’ – ஐகார
ஈறு வேற்றுமைக்கண் அத்துப் பெற்றது.
புன்னையங்கானல், முல்லையந் தொடையல் – ஐகார ஈறு வேற் றுமைக்கண்
அம்முப் பெற்றது.
கோ
யில் – ஓகாரஈறு யகர உடம்படுமெய்
பெற்றது.
அஞ்செவி – அல்வழிக்கண், அகம் என்ற நிலைமொழி ககரமும் அகரமும் (க)
கெட்டது.
மர
வம்பாவை, மர
வநாகம் – வேற்றுமை அல்வழி என
இரண்டன்கண்ணும் அம்முப் பெற்று மகரம் (மென்கணம் வருவழிக் ) கெட்டு
முடிந்தது. (மரப்பாவை, நாகமரம் என்பன பொருள்)
‘கா
னம் பாடினேம்’ (புற.144)
‘பொன்னந்திகிரி’, ‘பொன்னங் குவடு’ – கான் பொன் – என்ற னகர ஈற்றுப்
பெயர்கள் இருவழி யும் அம்முப் பெற்றன.
‘வெதி
ரத்துக் கால்பொரு’ (நற்.62) –
ரகர ஈறு வேற்றுமைக்கண் அத்துப் பெற்றது.
‘நாவ
லந் தண்பொழில், (சிலப். 17:
1),’கான
லம் பெருந்துறை’ (ஐங்.158) லகர
ஈறு வேற்றுமைக்கண் அம்முப் பெற்றது.
நெய்த
லஞ் சிறுபறை – லகரஈறு
அல்வழிக்கண் அம்முப் பெற்றது.
‘ஆ
யிடை இருபேராண்மை’ (குறுந். 43)
அவ் + இடை : அகரம் நீண்டு வகர ஒற்று வேறுபட முடிந்தது.
‘
அன்றி யனைத்தும்’- அகரச் சுட்டு
‘அன்றி’ எனத் திரிந்தது.
தெங்கின் பழம் – குற்றுகர ஈறு
பொருட்புணர்ச்சிக்கண் இன்சாரியை பெற்றது.
‘
தொண்டு தலையிட்ட’ – ஒன்பது
‘தொண்டு’ எனத்
திரிந்தது.
அருமருந்தான், சோழனாடு, பாண்டியனாடு, தொண்டை – மான் நாடு, மலையமான்
நாடு, பொதுவில் – இவை முறையே அருமந்தான், சோணாடு, பாண்டிநாடு,
தொண்டைநாடு, மலாடு, பொதியில் – என்று திரிந்து மருவி வழங்கின. (தொ. எ.
483 நச். உரை)