குடுதுறு – என்னும் குற்றியலுகர ஈற்று உண்கு – உண்டு – வருது –
சேறு -முதலிய தன்மை ஒருமை வினைமுற்றுக்களும், உம் என்னும் இறுதி
இடைச்சொல்லின் உகரம் ஏறிய கும் டும் தும் றும் என்னும் இவ் வீற்று
உண்கும்- உண்டும்- வருதும் – சேறும் – முதலிய தன்மைப் பன்மை
வினைமுற்றுக்களும், பகர உயிர்மெய்யும், மாரும் என்னும் இவ்வீற்று
உரிஞுப- உண்ப – கொண்மார்- முதலிய உயர்திணைப் பன்மை வினைமுற்றுக்
களும், மின் என்னும் ஈற்று உண்மின்- உரிஞுமின்- முதலிய முன்னிலைப்
பன்மை வினைமுற்றுக்களும், வியங்கோள் திறத்து வரும் கவ்வும் யவ்வும்
ரவ்வும் அல்லும் ஆலும் மாரும் உம்மும் மையும் என்னும் இவ்வீற்றுச்
செல்க- வாழிய- வாழியர்- ‘மகன் எனல் மக்கட் பதடி எனல்’ (குறள் – 196) –
‘மரீஇயது ஒராஅல்’ (தொ.சொ. 443 சேனா.) – ‘காணன்மார் எமரே’ – ‘வாழ்தல்
வேண்டும்இவண் வரைந்த வைகல்’ – ‘அஞ்சாமை அஞ்சுவ தொன்றின்’ – முதலிய
வியங்கோள் முற்றுக்களும், அல்லும் ஆலும் ஏலும் காணும் என்னும்
இவ்வீற்று உண்ணல் – மறால்- அழேல் – சொல்லிக்காண்- முதலிய முன்னிலை
ஏவலொருமை வினைமுற்றுக்களும், உண்ணலன்- உண்ணான்- முதலிய எதிர்மறை
வினைமுற்றுக் களும் எனச் சொல்லப்படுவனவாகிய பகுபதங்கள் எல்லாம்
எதிர்காலம் காட்டும். (இ. வி. 50 உரை)