செய்யுட்கண் உணர்த்துதற்குச் சொல்லின்றிக் கேட்போர் உய்த்துணர்ந்துகொள்ளுமாறு கூற்றினானும் குறிப்பினா னும் முடிக்கப்படும் இலக்கணத்தொடுகூடிய சொல். இது செய்யுள் உறுப்புக்களில் ஒன்று. இது கூற்றெச்சம்,குறிப் பெச்சம் என இரு வகைப்படும்.கூற்றெச்சமாவது, செய்யுளில் கூறாது விடப்பட்ட செய்தியைவெளிப்படையாகக் கூறினாலும் தவறின்றாக அமைவது. குறிப்பெச்சமாவது,செய்யுளில் கூறாது விடப்பட வேண்டி யதாய் வெளிப்படையாய்க் கூறத்தகாதாய் அமைவது.எ-டு : ‘செங்களம் படக்கொன்(று) அவுணர்த் தேய்த்தசெங்கோல் அம்பின் செங்கோட்டு யானைக்கழல்தொடிச் சேஎய் குன்றம்குருதிப் பூவின் குலைக்காந் தட்டே’ (குறுந். 2)தலைவன் காந்தட்பூக்களைக் கையுறையாகக் கொண்டுவர, தோழி தம் மலையில்காந்தட்பூ நிறையவுள்ளது என்று குறிப்பான் உணர்த்திக் கையுறை மறுத்ததுஇப்பாடல். “எம் குன்றில் காந்தட்பூ மிகுதி” என்று மாத்திரம் கூறி,“இவற்றால் யாம் குறையுடையேம் அல்லேம்” என்பதைக் கூறாது விடுத் ததுகூற்றெச்சம். அதனைத் தலைவனிடம் கூறினும் தவறின்று.தோழி தலைவியைப் பகற்குறியிடத்து உய்த்து “முருகனது இக்குன்றத்தில்காந்தட்பூக்கள் நிறைய உள” என்று வெளிப் படையாகக் கூறி, “அவற்றைக்காண்பது உன் விருப்பமாயின் காண்” என்று கூறுவாள் போலத் தான்வெளிப்படையாகக் கூற முடியாத “குறிக்கண் தலைவன் இருக்குமிடம் இஃது”என்பதனைக் குறிப்பாற் கொள்ளவைத்தது குறிப்பெச்சம். எச்சம் என்னும்இவ்வுறுப்பின்றியும் செய்யுள் நிகழும். (தொ. பொ. 518 பேரா.)