உரையின் இருகூறு, மூவகை, ஆறும் ஏழும் பத்தும் பதின்மூன்றும் ஆகிய கூறுகள்

தொகுத்துக் கண்ணழித்தல், விரித்துக் கொணர்ந்துரைத்தல் என்பன இரு
கூறாம்.
பொழிப்பு, அகலம், நுட்பம் என்பன மூவகையாம்.
எடுத்துக்கோடல், பதம் காட்டல், பதம் விரித்தல், பதப்பொரு
ளுரைத்தல், வினாதல், விடுத்தல் – என்பன ஆறு கூறாம்.
பொழிப்பு, அகலம், நுட்பம், நூலெச்சம், பதப்பொருளுரைத் தல்,
ஏற்புழிக் காட்டல், எண்ணல்- என்பன எழுகூறாம்.
‘சொல்லே, சொல்வகை, சொற்பொருள் சோதனை,
மறைநிலை, இலேசு, எச்சம், நோக்கே, துணிவே,
கருத்தே, செலுத்தல் என்று ஈரைந்து கிளவியும்
நெறிப்பட வருவது பனுவல் உரையே’
என்பன பத்துக்கூறாம்.
சூத்திரம் தோற்றல், சொல் வகுத்தல், சொற்பொருளுரைத்தல், வினாதல்,
விடுத்தல், விசேடம் காட்டல், தொகுத்து முடித்தல், விரித்துக் காட்டல்,
துணிவு கூறல், பயனொடு புணர்த்தல், உதாரணம் காட்டல், ஆசிரிய வசனம்
காட்டல், அதிகார வரவு காட்டல் – என்பன பதின்மூன்று கூறாம்.
இம்மத விகற்பம் எல்லாம் ‘பாடம் கருத்தே’ என்னும் இச்சூத் திரத்துப்
பதினான்கனுள்ளே அடங்கும். (நன். 20 மயிலை.)