உருபுகள் நிலைமொழியாய் நின்று புணர்தல்

ஒருபெயர் உருபேற்கையில் பெயர் நிலைமொழியாகவும் உருபு
வருமொழியாகவும் இருக்கும். பெயர் அவ்வுருபினை ஏற்றபின் உருபு பெயரினது
ஒரு கூறாகித் தானும் பெயரொடு சேர்ந்து நிலைமொழியாகி வருமொழியொடு
புணரும் புணர்ச்சி வேற்றுமைப் புணர்ச்சிக்கண் அடங்கும்.
எ-டு : நம்பியைக் கொணர்ந்தான், மலையொடு பொருதது, ஊர்க்குச்
சென்றான்.
இவ்வாறு உருபு நிலைமொழி ஈறாகி வருமொழியொடு திரிந்தும் இயல்பாகவும்
புணர்ந்தவாறு. இவ்வகையாக உருபு விரிந்து நிலைமொழியின் ஈறாகி
வருமொழியொடு புணர் தற்குத் தொல்காப்பியத்தில் தனியே விதி இல்லை.
(தொ.எ. 202 நச்.)