மெய்யொடு மெய் மயங்குதலன்றி, உயிருடன் மெய்யும் மெய் யுடன் உயிரும்
மாறி உயிரும் மெய்யும் மயங்கும் மயக்கத்திற்கு வரையறை இன்றி
வேண்டியவாறு மயங்கும். இனி ‘உயிர் மெய் மயக்கு அளவின்றே’ என்பதற்கு
உயிர்மெய் முன் உயிர்மெய் மயங்குதல் வரையறை இன்று என்று பொருள்
கூறுவாருமுளர். இங்ஙனம் உயிர்மெய்யை இரண்டெழுத் தாகப் பிரித்து
மயக்கவிதியும் கூறும் ஆசிரியர் அதனையே ஒன்றாக வைத்து மயக்கவிதி கூறார்
ஆதலானும், கூறினும் இடைநிலை மயக்கம் முழுதும் இச்சூத்திரத்துள்
அடங்காமை யானும் அது பொருந்தாது. (நன். 110 சங்கர.)