உயிர்த்தொடர்மொழிக் குற்றியலுகர ஈற்றுச் சொற்கள் அல்வழிக்கண்
வல்லினம் வரினும் இயல்பாகப் புணரும்
எ-டு : வரகு கடிது, கிடந்தது குதிரை, கரிது குதிரை
(தொ. எ. 425 நச். உரை)
இருபெயரொட்டுப் பண்புத்தொகை வன்கணம் வரின் இனஒற்று மிக்கு
வல்லெழுத்துப் பெறுதலும், இயல்புகணம் வருவழி இனஒற்று மிகுதலும்
உள.
எ-டு : கரடு + கானம் = கரட்டுக் கானம்; குருடு + கோழி =
குருட்டுக் கோழி; திருடு + புலையன் = திருட்டுப் புலையன்; வெளிறு +
பனை = வெளிற்றுப் பனை; எயிறு + பல் = எயிற்றுப் பல்
இவை வன்கணம் புணர்ந்தன.
வறடு + ஆடு = வறட்டாடு; குருடு + எருது = குருட்டெருது.
இவை இயல்புகணம் புணர்ந்தன. (தொ.எ. 425 நச்.
உரை)
வேற்றுமைக்கண் டு று ஈறாகிய சொற்கள், வருமொழி வன்கணம் வரின்
இனஒற்றும் வல்லெழுத்தும் மிகும்; இயல்புகணம் வரின் இனஒற்று
மிகும்.
எ-டு : முயிறு+ கால் = முயிற்றுக்கால்; கயிறு + புறம் =
கயிற்றுப்புறம்; வயிறு + தீ = வயிற்றுத் தீ; பகடு + கால் =
பகட்டுக்கால்; அகடு + தீ = அகட்டுத்தீ; முகடு + பகுதி =
முகட்டுப்பகுதி
இவை வன்கணம் புணர்ந்தன.
பகடு +ஞாற்சி = பகட்டுஞாற்சி; முயிறு + ஞாற்சி =
முயிற்றுஞாற்சி
இவை இயல்புகணம் புணர்ந்தன.
கு சு து பு – என்ற ஈறுகள் இயல்பாகப் புணரும்
எ-டு : வரகுகால், வரகுகதிர், வரகுசினை, வரகுதாள், வரகு பதர்,
வரகுஞாற்சி. (பிற ஈறுகளும் கொள்க.)
உருபுபுணர்ச்சி போல இன்சாரியை பெறுதலுமுண்டு.
எ-டு : வரகினை – வரகின் கதிர் (தொ.எ. 412 நச். உரை)