எழுத்துப் பல ஆயின ஒலிவேற்றுமையானன்றே? அங்ஙனம் ஆதலின் நெடிலது
விகாரமாய் ஓரொலியாய்ப் பிறப்பதே அளபெடை என்பார் ‘நெடில் அளபெழும்’
என்றும், ‘அவற்ற வற்று இனக்குறில் குறியே’ என்றும் கூறினார். ஆசிரியர்
தொல்காப்பியனாரும் நீரும் நீரும் சேர்ந்தாற்போல நெட் டெழுத்தொடு
குற்றெழுத்து ஒத்துநின்று நீண்டிசைப்பதே அளபெடை என்பார், `குன்றிசை
மொழிவயின் நின்றிசை நிறைக்கும் நெட்டெழுத், திம்பர் ஒத்தகுற்
றெழுத்தே’ (எழுத். 41) என்றார். இப்பெற்றி அறியாதார், நெடிலும்
குறிலும் விரலும் விரலும் சேர நின்றாற்போல இணைந்து நின்று
அளபெடுக்கும் எனத் தமக்கு வேண்டியவாறே கூறுப. நெடி லும் குறிலும்
அவ்வாறு நின்று அளபெடுக்கும் என்றல் பொருந்தாமைக்கு `எழுத்தெடை’
என்னாது அளபெடை என் னும் குறியீடே சான்றாதல் அறிக. அற்றேல், ஓர்
எழுத்தினையே இரண்டு மாத்திரையும் ஒரு மாத்திரையுமாகப் பிரித்து
அசைத்து அதனால் சீர்செய்து தளையறுத்தல் பொருந்தாது எனின், அற்றன்று;
‘எழுத்து வகையான்’ என்னாது,
‘மாத்திரை வகையான் தளைதம கெடாநிலை
யாப்பழி யாமைஎன்று அளபெடை வேண்டும்’
எனக் கூறுப ஆதலின், எழுத்திற்கு மாத்திரை கோடலும் அசைத்தலும்
சீர்செய்தலும் தளையறுத்தலும் ஓசைபற்றி யல்லது எழுத்துப் பற்றி அல்ல
என்க. (நன். 91 சிவஞா.)