உயர்திணைப்பெயர்ப் புணர்ச்சி

உயிரீறும் புள்ளியீறுமாக வரும் உயர்திணைப் பெயர்கள், வருமொழியில்
நாற்கணங்களும் வரினும், அல்வழி வேற்றுமை என்ற இருவழியும்
பெரும்பான்மையும் இயல்பாகப் புணரும்.
எ-டு : நம்பி குறியன்; நம்பிகை
அவள் குறியள்; அவள்கை
கபில பரணர், மருத்துவமாணிக்கர் – நிலைமொழி னகர ஈறு கெட்டு
இயல்பாய் முடிந்தன.
ஆசீவகப் பள்ளி, நிக்கந்தக் கோட்டம் – நிலை மொழி னகரஈறு கெட்டு
வல்லெழுத்து மிக்குப் புணர்ந்தன.
ஈழவக் கத்தி, வாணிகத் தெரு – நிலைமொழி ரகர ஈறு கெட்டு,
வல்லெழுத்து மிக்குப் புணர்ந்தன.
பிரம கோட்டம், பிரமக் கோட்டம் – நிலைமொழி னகரஈறு கெட்டு,
வல்லெழுத்து உறழ்ந்தது.
பலர் + சங்கத்தார், பலர் + அரசர் – பல்சங்கத் தார், பல்லரசர் –
இவை ரகரஈறும் அதன்முன் நின்ற அகரமும் கெட்டுப் புணர்ந்தன.
இகர ஈற்று உயர்திணைப் பெயர் வேற்றுமையிலும் அல்வழியி லும் மிக்கு
முடிதல் பெரும்பான்மை.
எ-டு : எட்டிப்பூ, நம்பிப்பேறு – ஆறாம் வேற்றுமைப்
பொருட்புணர்ச்சி; நம்பித்துணை, செட்டிக்கூத்தன்-இருபெயரொட்டுப்
பண்புத்தொகை;
ஐகார ஈறு சிறுபான்மை அல்வழிக்கண் மிக்குப் புணரும்.
எ-டு: நங்கைப் பெண், நங்கை
ச்சானி (தொ. எ. 153, 154 நச்.
உரை)
ஆடூஉக் குறியன், மகடூஉ
க் குறியள் – ஊகார ஈறு உகரமும்
வல்லெழுத்தும் பெற்ற அல்வழிப் புணர்ச்சி. (தொ.எ. 265 நச்.
உரை)
ஆடூ
உக்கை, மகடூ
உக்கை – ஊகார ஈறு உகரமும்
வல்லெழுத்தும் பெற்ற வேற்றுமைப் புணர்ச்சி (தொ.எ. 267 நச்.
உரை)
ஆடூவின்கை, மகடூவின்கை – ஊகாரஈறு இன்சாரியை பெற்ற வேற்றுமைப்
புணர்ச்சி
(தொ.எ. 271 நச். உரை)