உம், கெழு என்ற சாரியைப் புணர்ச்சி

உம் என்பதும், கெழு என்பதும் சாரியையாகவும் வரும்.
‘வானவரி வில்லுந் திங்களும் போலும்’ – உம்மின் மகரம் வருமொழி
நோக்கி நகரஒற்றாகவும் திரியாமல் இயல்பாகவும் அமைந்தது. இதற்கு ‘வானவரி
வில்லிடைத் திங்கள்’ என ஏழனுருபு விரித்துப் பொருள் செய்தல்
வேண்டும்.
‘மாநிதிக் கிழவனும் போன்ம்’ (அகம். 66) மாநிதிக் கிழவனைப் போலும்
என்று பொருள் செய்க.
‘கல்கெழு கானவர்’ (குறுந். 71) கல்லைக் கெழீஇயின கானவர் என்று
பொருள் செய்க.
‘கான்கெழு நாடு’ (அகநா. 93) கானைக் கெழீஇயின நாடு என்று பொருள்
செய்க.
‘பூக்கேழ்த் தொடலை’ (அக. 28) ‘துறைகேழ் ஊரன்’ (ஐங். 11)
‘செங்கேழ் மென்கொடி’ (அக. 80) – கெழு என்பது கேழ் எனத் திரிந்து
நின்றது. (தொ. எ. 481 நச். உரை)