உப்பகாரமொடு ஞகாரையும் அற்று’ ஆதல்

பு என்ற முற்றியலுகர ஈற்றுச் சொல் தமிழில் ‘தபு’ என்று ஒன்றேயாய்
இருத்தல் போல, ஞகார ஒற்றீற்றுச் சொல்லும் ‘உரிஞ்’ என ஒன்றேயாய்
உள்ளது. ஆயின் தபு என்பது படுத்துக்கூறத் தன்வினையாகவும்
எடுத்துக்கூறப் பிறவினை யாகவும் பொருள்படுதல் போல, உரிஞ் என்ற சொல்
எடுத்தல் படுத்தல் ஒலிவேற்றுமையான் பொருள் வேற்றுமை தாராது. (தொ. எ.
80 நச்.)