உகரம் நகரத்தொடு நவிலாமை

உகரம் தானே நின்றும் பிறமெய்களொடு நின்றும் பயில்வ தன்றி,
நகரத்தொடு பயிலாது. நகரம், பொருந – .நா – பொருநி – நீ – பொருநூ, (நூ)
-நே – நை – நொ – நோ – என்று பிறஉயிர்க ளொடு கூடி ஈறாமாறு காண்க.
(பொருநி, பொருநூ – ஒப்பிட்டு; நூ – எள்)
நகரஈறு வருமொழியொடு புணரும்வழியே உகரச்சாரியை பெற்றுப் பொருநுக்
கடிது என்றாற்போல வரும். எனவே, இயல்பாக ஒருமொழிக்கண் உகரம் நகரத்தொடு
கூடி மொழி யிறுதிக்கண் வாராது என்பது. (தொ. எ. 74 நச்)