உகரஈற்று அல்வழிப் புணர்ச்சி

உகரஈற்றுப் பெயர் எழுவாய்த்தொடராதற்கண், வருமொழி வன்கணம் வரின்
மிக்கும், மென்கணமும் இடைக்கணமும் வரின் இயல்பாகவும், உயிர்க்கணம்
வரின் உடம்படுமெய் பெற்றும் புணரும்.
எ-டு : கடுக் குறிது, கடு நன்று, கடு வலிது, கடு வரிது
(தொ. எ. 254 நச்.)
உகரஈற்றுச் சுட்டுப்பெயர்கள் எழுவாய்த்தொடராதற்கண் வன்கணம் வரினும்
இயல்பாகப் புணரும்.
எ-டு : அது குறிது, அது நன்று, அது வலிது, அது வழகியது (தொ.எ.
257 நச்.)
செய்யுளில் அது + அன்று = அதாஅன்று எனவும், அது + ஐ + மற்று +
அம்ம = அதைமற்றம்ம எனவும் புணரும். (தொ.எ. 258 நச்.)
வரும்,மிகும், தொகும், பெறும், படும் – முதலியன அசையை
நிரப்புதற்காக வரூஉம், மிகூஉம், தொகூஉம், பெறூஉம், படூஉம் -முதலனவாக
நீண்டு உகர அளபெடை பெறுதலு முண்டு.
‘ஒளஎன வரூஉம் உயிரிறு சொல்லும்’
(தொ.எ.152
நச்.)
‘முத்தை வரூஉம் காலம் தோன்றின்’
(164)
‘தம்மிடை வரூஉம் …. நும்மிடை வரூஉம்’
(191)
‘ஆன்முன் வரூஉம் ஈகார பகரம்’
(233)
‘வல்லெழுத்து மிகூஉம் உடனிலை மொழியும்’
(251)
‘தம்ஒற்று மிகூஉம் வல்லெழுத் தியற்கை’
(260)
‘விண்என வரூஉம் காயப் பெயர்வயின்’
(305)
‘அகர ஆகாரம் வரூஉங் காலை’
(311)
‘மக்கள் முறைதொகூஉம் மருங்கி னான’
(350)
‘தகரம் வரூஉங் காலை யான’
(399)
‘ஒற்றுநிலை திரியாது அக்கொடு வரூஉம்’
(418)
‘முற்றஇன் வரூஉம் இரண்டலங் கடையே’
(
433)
‘நிறையும் அளவும் வரூஉங் காலை’
(436)
‘நுறா யிரமுன் வரூஉங் காலை’
(471)
‘லனஎன வரூஉம் புள்ளி இறுதிமுன்’
(481)
‘அஆ வஎன வரூஉம் இறுதி’
(தொ.சொ.
9 நச்.)
‘யாதென வரூஉம் வினாவின் கிளவி’
(32)
‘வினைவேறு படூஉம் பலபொருள் ஒருசொல்’
(52, 53)
‘அளபெடை மிகூஉம் இகர இறுபெயர்’
(127)
‘விளிநிலை பெறுஉம் காலம் தோன்றின்’
(153)
‘திரிபுவேறு படூஉம்’, ‘பிரிபுவேறு படூஉம்’
(174, 224)
‘இஐ ஆய்என வரூஉம் மூன்றும்’
(225)
‘இர்ஈர் மின்என வரூஉம் மூன்றும்’
(226)
‘ஓராங்கு வரூஉம் வினைச்சொல் கிளவி’
(243)
‘வன்புற வரூஉம் வினாவுடை வினைச்சொல்’
(
246)
‘அவற்றின் வரூஉம் எண்ணின் இறுதியும்’
(292)
‘உறுதவ நனிஎன வரூஉம் மூன்றும்’
(301)
‘பேம் நாம் உரும்என வரூஉம் கிளவி’
(365)
முதலியன காண்க.
ஈற்று ழகரஉகரம் நீண்டு அளபெடுத்து உகரஈற்றுச் சொல்லா
தலுமுண்டு.
எ-டு : எழு – எழூஉ, குழு – குழூஉ, தழு – தழூஉ, பழு –
பழூஉ
(தொ. எ. 261 நச்.)