இயற்பெயர்ப் புணர்ச்சி

இயற்பெயர் – பெற்றோர் மக்களுக்கு இட்டு வழங்கும் பெயர்.
நிலைமொழி இயற்பெயராக, வருமொழிக்கண் தந்தை என்ற
முறைப்பெயர்வரின், இயற்பெயரின் ஈற்றிலுள்ள ‘அன்’ என்பதும், தந்தை என்ற
வருமொழியின் முதற்கண் அகரம் ஏறிவந்த தகர ஒற்றும் கெட, சாத்தன் +
தந்தை
> சாத்த் + அந்தை = சாத்தந்தை
– என்றாற்போல் புணரும். (தொ. எ. 347 நச்.)
ஆதன், பூதன் என்பன நிலைமொழியாக, வருமொழியாகத் தந்தை என்ற சொல்
வரின், நிலைமொழி ‘தன்’ கெட்டு ஆ எனவும் பூ எனவும் நிற்க, வருமொழி
முதற்கண் உள்ள தகரம் முழுதும் கெட, ஆ + ந்தை, பூ + ந்தை = ஆந்தை,
பூந்தை என முடியும். (348 நச்.)
இயற்பெயர் பண்படுத்துப் பெருஞ்சாத்தன் என்றாற் போல வரின்,
இயற்பெயருக்கு அமைந்த சிறப்புப் புணர்ச்சியை விடுத்துப் பொதுப்
புணர்ச்சி பெற்று, பெருஞ்சாத்தன் + தந்தை = பெருஞ்சாத்தன்றந்தை –
என்றாற் போல முடியும். (349 நச்.)
இன்னார்க்கு மகன் இன்னான் என்ற உறவுமுறையில் இயற்பெயர்கள்
புணரும்வழி, நிலைமொழி இயற்பெயர் ஈற்றிலுள்ள ‘அன்’ கெட, அதனிடத்து
அம்முச்சாரியை வந்து தனக்குரிய திரிபேற்று வருமொழியொடு புணரும். எ-டு
: சாத்தன் + கொற்றன்
> சாத்த் + அம் + கொற்றன் =
சாத்தங் கொற்றன். (350 நச்.)
இது போன்ற இடங்களில் ‘அன்’ கெட்டு ‘அம்’ புணரும் என்று கூறுதலை
விட, நிலைமொழியீற்று னகரம் வருமொழி வல்லெழுத்துக் கேற்ற
மெல்லெழுத்தாகத் திரியும் என்றல் எளிது. எ-டு : பிட்ட
ங் கொற்றன், அந்துவ
ஞ் சாத்தன், அந்துவ
ந் தாயன், அந்துவ
ம் பிட்டன். (எ. ஆ. பக்.
158).
பிறபெயர் இயற்பெயரொடு தொக்கவழிக் கொற்றங்குடி – சாத்தங்குடி – என
அன்கெட்டு அம் வந்து புணர்தலும், சாத்த மங்கலம் – கொற்ற மங்கலம் என
மென்கணத்தின் முன்னர் அம்மின் மகரம் கெடுதலும். வேடன் + மங்கலம்,
வேடன் + குடி என்பன முறையே வேட்டமங்கலம், வேட்டங்குடி என
அம்முச்சாரியை பெறுதலொடு நிலைமொழி ஒற்று இரட்டு தலும் கொள்ளப்படும்.
(தொ. எ. 350 நச். உரை)
தான் பேன் கோன் என்ற இயற்பெயர்கள் திரிபின்றி இயல் பாகப் புணரும்.
தான் கொற்றன், பேன் கொற்றன், கோன் கொற்றன் என இயல்பாக முடிந்தவாறு.
(351 நச்.)