இமை, நொடி அளவாதல்

இமை என்றது இமைத்தலை; நொடி என்றது நொடித்தலை (நொடி – ஒலி).
இரண்டும் ஆகுபெயராய்க் காலத்தை உணர்த்தி நின்றன. ‘இயல்பு எழும்’
என்னும் பெயரெச்சம் இமை, நொடி என்னும் பெயர்களொடு முடிந்தது.
எழுத்தொலி முதலிய வற்றை இயல்பு கெடுத்து ஒருவன் வேண்டியவாறே எழுப்பி
னும் அவ்வாறு எழாநிற்கும்; இமையும் நொடியும் இயல்பு கெடுத்து எழுப்ப
வேண்டினும், அவ்வாறே எழாது இயல் பாகவே எழாநிற்கும் ஆதலின் ‘இயல்பு
எழும்’ என்றும், மேலைச் சூத்திரத்து எழுத்தொலிகளை வேண்டியவாறே
எழுப்பாது இவ்வளவான் எழுப்புக என்றும் கூறினார். (நன். 100
சங்கர.)