இனி என்பது இப்பொழுது என்னும் காலத்தை உணரநின்ற இடைச்சொல். அஃது
இனிக்கொண்டான் என்றாற்போல், வருமொழி வன்கணம் வரின் வல்லெழுத்து
மிக்குப் புணரும். (தொ. எ. 236 நச்.)
இனி + இனி – இன்னினி என்றாம். அஃது இன்னினிக் கொண் டான் என்றாற்போல
வன்கணம் வரின் மிக்குப் புணரும். ‘இனி’ பெயர்ச்சொல் நிலையது. (246
நச். உரை)