இடைச்சொல் : பெயர்க்காரணம்

மொழிக்கு முன்னும் பின்னும் வருமாயினும் பெரும்பாலும் இடைவருதலின்இடைச்சொல் ஆயிற்று என்பர் சேனாவரை யரும் நச்சினார்க்கினியரும். (தொ.சொ. 249, 251 சே.நச்.உரை)பெயரும் வினையும் இடமாக நின்று பொருளை உணர்த்து தலின் இடைச்சொல்ஆயிற்று என்பர் தெய்வச்சிலையார். (தொ. சொ. 246)பெயர்வினைகள் உணர்த்தும் பொருட்குத் தாம் இடமாக நிற்றலான்இடைச்சொல் எனப்பட்டன என்பர் கல்லாடர். (தொ. சொ. 251)(சாரியைகளைத் தவிர ஏனைய இடைச்சொற்கள் பெரும்- பாலும் மொழியிடையேவருவதில்லை. வினைவிகுதிகளும் வேற்றுமையுருபுகளும் மொழியிறுதியிலேயேவருகின்றன. அசைநிலை பெரும்பாலும் இறுதியிலேயே வரும். இசைநிறை தனிமொழிபோன்று மொழிக்கு முதலிலும் இறுதியிலும் வரும். உவம வுருபுகள் தனிமொழிபோன்று மொழிக்கு இறுதி யில் வரும். மொழிக்கண் இடையில் வரும் இடைச்சொற்களை விட இறுதியில் வரும் இடைச்சொற்களே மிகுதியாம். ஆகவே, தெய்.குறிப்பிடுவது போலப் பெயரும் வினையும் இடமாக நின்று பொருளுணர்த்தலின்இடச்சொல் என்பது ‘இடைச் சொல்’ என மருவி வந்தது என்றலே பொருத்தம்.இடைச்சொற்கள் பெயர்வினைகளுக்கு முன்னோ பின்னோ அடுத்து அவற்றின்பொருளை வேறுபடுப்பன என்றல் பொருந்தும்.)இடைச்சொல் நீங்கலான ஏனைய பெயர் வினை உரிச் சொற்கள், வேறுபடுக்கவருவன (அடைமொழி) – வேறு படுக்கப்படுவன (அடைகொளி) – என இருநிலையவாம்.(தொ. சொ. 455 சேனா. உரை)நச்சினார்க்கினியர் இடைச்சொல் என்று இடைப்பிற வரலைக் கொண்டுள்ளார்.(தொ. சொ. 455 நச். உரை)முடிக்கப்படும் சொற்கும் முடிக்கும் சொற்கும் நடுவே வரும் சொற்கள்,முடிக்கும் சொற்களை விசேடித்து நிற்கும் சொற்களாம். எழுவாயைமுடிக்கும் பயனிலைக்கும், முற்றை முடிக்கும் பெயர்க்கும்,வினையெச்சத்தை முடிக்கும் வினைக் கும், பெயரெச்சத்தை முடிக்கும்பெயர்க்கும் இடையே வருவன இடைச்சொல்.எ-டு : ‘கண்ணி கார்நறுங் கொன்றை’ (புறநா.1) – ‘கார் நறும்’ என்ற இடையே வந்த சொற்கள் கண்ணிஎன்பதன் முடிக்கும் சொல்லாகிய கொன்றையை விசேடித்தன.‘ஊர்தி வால்வெள் ஏறே’ (புறநா.1) – ‘வால்வெள்’ என்ற இடையே வந்த சொற்கள் ஊர்தி என்பதன்முடிக்கும் சொல்லாகிய ஏறு என்பதனை விசே டித்தன.‘ஈர்ந்தை யோனே பாண்பசிப்பனகஞன்’ (புறநா. 180) ‘பாண்பசி’ என்ற இடையே வந்த சொற்கள் ‘ஈர்ந்தை யோன்’என்பதன் முடிக்கும் சொல்லாகிய பகைஞன் என்ற சொல்லைவிசேடித்தன.இடைச்சொற்கள் எல்லாம் விசேடித்து நிற்கும் சொல் ஆகா; சிலவேவிசேடித்து நிற்பன. (தொ. சொ. 455 நச். உரை)இடைச்சொற்கள் எல்லாம் தாம் அடைந்த பெயர் வினை களின் பொருள்களைவேறுபடுத்தி நிற்றலின் வேற்றுமைச் சொல் எனப்பட்டன. (தொ. சொ. 449 இள.உரை)தனித்து நடத்தலின்றிப் பெயர்வினைகள் இடமாக நடத்தலின் ‘இடைச்சொல்’ எனக் காரணக்குறி போந்தது என்று, அதன் தன்மை கூறிய முகத்தான்கூறியவாறு. முதல்நூலின் வழியாக நடக்கும் நூலை அங்ஙனம் கூறாது வழிநூல்,என்றாற்போல, பெயர்வினைகளின் இடமாக நடக்கும் சொல்லை அங்ஙனம் கூறாதுஇடைச்சொல் எனக் கூறினார். அங்ஙனமாயின் இடம் என இயற்சொல்லால் கூறாது‘இடை’ எனத் திரிசொல்லால் கூறியது என்னையெனின், இயற்சொல்லால் கூறின்இடப் பொருளை உணர்த்தும் சொல் எனப்படுமாதலின், அதனோடு இதற்கு வேற்றுமைதோன்றற்கு என்க. (நன். 420 சங்.)பெயர்ப்பொருளையும் வினைப்பொருளையும் வேறுபடுத் தும் இயல்பினதாய்அவற்றின்வழி மருங்கு தோன்றி அவற் றோடு ஒருங்கு நடைபெற்றியல்வதுஇடைச்சொல். இடைச் சொற்களுள் ஒருசாரன பெயரும் வினையுமாகிய சொற்களினின்று சிதைந்தும் சுருங்கியும் இலக்கணக் குறியீடாக அமைந்து இடுங்கியசொற்களாக வருதலானும், ஒருசாரன பெயரு மாகாமல் வினையுமாகாமல் அவற்றிற்குஇடைப்பட்டன வாக வருதலானும், ஒருசாரன திணை பால் இடம் காலம்முதலியவற்றைக் காட்டுதற்குரிய உறுப்பாக இடப்படுதலா னும், இடைச்சொல்என்னும் காரணக்குறி பெற்றன. ஆதலின் இடை என்னும் சொல், இடுங்குதல் -இடைநிகர்த்தது ஆதல் – இடப்படுதல் – என்பவற்றுக்குப் பொதுவாகநின்றது.வேற்றுமையுருபுகள் பலவும் பெயர்வினைகளின் இடுங்கிய சொற்கள். கொன்,தஞ்சம், அந்தில் – முதலியவை பெயர்ப் பொருளவாகவும் வினைப்பொருளவாகவும்,உவமவுருபு இடைச்சொற்கள் வினைப்பொருளவாகவும், ஏ ஓ மன் தில் – முதலியவைபெயர்வினைகட்கு இடைப்பட்டனவாகவும் நிற்கும்.அம் ஆம் அன் ஆன் – முதலிய ஈற்று இடைச்சொற்கள் திணைபால் இடம்காட்டற்கும், உம் க உ இன் – முதலிய ஈற்றிடைச் சொற்கள் காலம் இடம்காட்டற்கும், த் ட் ற் – முதலிய இடைநிற்கும் இடைச்சொற்கள் காலம்காட்டற்கும் இடப்பட்டன ஆகும். (தொ. சொ. பக். 274, 275 ச. பால.)