இடமுன்

‘முன்’ எனப் பொதுப்படக் கூறினும், அது காலமுன் எனவும் இடமுன்
எனவும் இருவகையாகக் கொள்ளப்படும். கால முன்னைப் பயன்படுத்தினால்,
‘முன்னர்க் கூறப்பட்டது’ என்று கூறவேண்டும். எனவே, ‘காலமுன்’
இறந்தகாலச் செய்தியைக் குறிப்பதாம். இட முன்னைப் பயன்படுத்தினால்,
‘முன்னர்க் கூறப்படும்’ என்று கூற வேண்டும். எனவே, ‘இடமுன்’
எதிர்காலச் செய்தியைக் குறிப்பதாம்.
இனி, ஒரு சொல்லில் வைத்து நோக்குமிடத்து, ‘அது’ என்ற சொல்லில் அ
என்பது முன்னர் ஒலிக்கப்படுதலின் அது ‘காலமுன்’ எனப்படும். ‘து’
என்பது ‘காலப்பின்’ ஆகும். அ என்ற ஒலி கேட்கப்பட்டபின் இனிமேல்
கேட்கப்படும் ஒலி என அமையும் ‘து’ என்பது ‘இடமுன்’ ஆகும்; அப்பொழுது
முன்னர்க் கேட்கப்பட்ட அ என்ற ஒலி ‘இடப்பின்’ ஆகும்.
‘ஞ ந ம வ என்னும் புள்ளி முன்னர்’ –
தொ. எ. 27 நச்.
‘லளஃகான் முன்னர்’ –
தொ. எ. 24 நச்.
‘மஃகான் புள்ளிமுன்’ –
தொ. எ
28 நச்.
‘யரழ என்னும் புள்ளி முன்னர்’ –
தொ.
எ. 29 நச்.
‘முன்னர்த் தோன்றும்’ –
தொ. எ. 35
நச்.
‘ஙஞண நமன எனும்புள்ளி முன்னர்’ –
தொ. எ.
25 நச்.
‘குறியதன் முன்னர்’ –
தொ. எ. 38 ந
ச்.
‘யரழ என்னும் மூன்றுமுன் ஒற்ற’ –
தொ. எ. 48
இள.
‘னகாரை முன்னர்’ –
தொ. எ. 52
முதலிய இடங்களில் முன் – முன்னர் – என்பன ‘இடமுன்’ என்ற பொருளிலேயே
வந்துள்ளன.