இயற்கைக் கிழமை – பொருட்கு இயல்பாகிய பண்பு.எ-டு : நிலத்தது வலி, நீரது தண்மை, தீயது வெம்மைஉடைமைக் கிழமை – உடைப்பொருளின் பாகுபாடு உணர நில்லாது பொதுமை உணரநிற்பது. அப்பொதுக்கிழமை யினும் வரும் இவ்வேற்றுமைக் கிழமை.எ-டு : சாத்தனது உடைமைசாத்தனது குழை என்பதனோடு இதனிடை வேற்றுமை என்னையெனின், சாத்தனதுஉடைமை குழை எனவும் வந்து குறிப்புவினைப் பொருளொடு முடிதலின் வேறுஓதப்பட்டது.முறைமைக் கிழமை – உடையானும் உடைப்பொருளுமன்றி முறைமையாகியகிழமையான் வருவது.எ-டு : ஆவினது கன்று, மறியது தாய்கிழமைக் கிழமை – ‘இவற்கு இவள் உரியள்’ எனும் பொருள் பட வருவது.எ-டு : அரசனது உரிமைமுதுமைக் கிழமை – முதுமை என்பது பரிணாமம் குறித்து நின்றது.‘வந்தது கண்டு வாராதது முடித்தல்’ என்பதனான் இளமையும் கொள்க.எ-டு : சாத்தனது முதுமை, சாத்தனது இளமைகருவிக் கிழமை – உடைமை குறியாது ‘இதற்கு இது கருவி’ என வருவது.எ-டு : யானையது தோட்டி, வனைகலத்தது திகிரி.துணைக்கிழமை – நட்பின்மேல் வருவது. ‘வந்தது கண்டு வாராததுமுடித்தல்’ என்பதனான் பகையும் கொள்க.எ-டு : சாத்தனது துணை இது, சாத்தனது பகை (மாறு பாடும் இனம்ஆகுமோ எனின், அதுவும் அப்பொருள் குறித்து நிற்றலின் இனமாம்).தெரிந்து மொழிச் செய்தி – தெரிந்த மொழியினது செயல்கூறல்.எ-டு : பாட்டது கருத்து, பாட்டது பொருள்.நிலைக்கிழமை – அவரவர் நின்ற நிலை.எ-டு : சாத்தனது இல்வாழ்க்கை, சாத்தனது தவம்.திரிந்து வேறுபடுவன -எ-டு : எண்ணது சாந்து, கோட்டது நூறு. (தொ. சொ. 78 தெய்.உரை)