ஆக்கப் பொருண்மை

மன், உம் – என்னும் இடைச்சொற்களுடைய பொருண்மை களுள்ஆக்கப்பொருண்மையும் ஒன்று. ‘ஆக்கம்’ ஆதல் தன்மையைக் குறிக்கும்.எ-டு : ‘அதுமன் எம்பரிசில்’ (புற. 147) – அதுவாம் எம் பரிசில் என ‘மன்’ ஆக்கப்பொருளில்வந்தது.ஆக்கம், உம்மையடுத்த சொற்பொருள்மேல் ‘ஆகும் நிலைமை’ குறித்துவரும்.எ-டு : வாழும் வாழ்வு, உண்ணும் ஊண் – எனத் தொழிலி னது ஆக்கத்தைஉம்மை குறித்து வந்தது. ‘வாழும் வாழ்வு’ என்புழி, உம்மை பெயரெச்சவிகுதிஇடைச் சொல் அன்றோ எனின், ஆம்; அதன்கண்ணும் இடைச்சொல் வரும்என்பது.பாயும் என்பது பாயுந்து என வரும். ‘உம் உந்து ஆகும் இடனுமார்உண்டே’ (287) என்பது விதி.நெடியனும் வலியனும் ஆயினான் – என்புழி, உம்மை (ஆக்கம் பற்றாது)எண்ணும்மையாய் வந்தது; தனியே வரின் எச்ச வும்மையாம். இக்கருத்துக்கல்லாடரால் மறுக்கப்பட்டது. ‘ஆக்கஉம்மை’ காண்க. (தொ. சொ. 249, 252தெய். உரை)