தமிழ் இலக்கணப் பேரகராதி

வெதிர் என்ற சொல் அல்வழிப்புணர்ச்சியில் வன்கணம் வந்துழியும்இயல்பாகப் புணரும்.எ-டு : வெதிர் கடிது, நன்று, வலிது, அரிது (தொ. எ. 405நச்.)உருபுபுணர்ச்சிக்கண் சாரியை பெறாதும் பெற்றும் வரும்.எ-டு : வெதிர் + ஐ = வெதிரை, வெதிரினை (தொ. எ. 202)வேற்றுமைப்பொருட்புணர்ச்சிக்கண் வருமொழி முதலில் வன்கணம் வந்துழிஇனமெல்லெழுத்து மிக்குப் புணரும்.எ-டு : வெதிர் ங் கோடு, வெதிர் ஞ் செதிள், வெதிர் ந் தோல், வெதிர் ம் பூ‘வேர்பிணி வெதிரத்துக் கால்பொரு நரலிசை’ (நற். 62.) என வெதிர்அத்துச்சாரியை பெறுதலு முண்டு. (தொ. எ. 363 நச். உரை)

வெயில் என்ற சொல் அல்வழிக்கண் வன்மை இடைமை உயிர்க்கணங்கள் வரின்இயல்பாகப் புணரும்.எ-டு : வெயில் கடிது, சிறிது, தீது, பெரிது; வெயில் யாது,வலிது; வெயிலடைந்தது.மென்கணத்துள் ஞகரமும் மகரமும் வருவழி நிலைமொழி யீற்று லகரம் னகரம்ஆகும்; நகரம் வருவழி லகரம் கெட, நகரம் னகரமாகத் திரியும்.எ-டு : வெயில் + ஞான்றது, மாண்டது, நீண்டது= வெயின் ஞான்றது,வெயின் மாண்டது, வெயினீண்டது. (தொ. எ. 367)உருபேற்றற்கண் வெயில் இன்சாரியை பெறாதும் பெற்றும் வரும்.எ-டு : வெயில் + ஐ = வெயிலை, வெயிலினை(தொ. எ. 202 நச். உரை)வேற்றுமைப்புணர்ச்சிக்கண், வெயில் மழை என்ற சொல் போல,அத்துச்சாரியை பெறுதலோடு இன்சாரியை பெறுதலு முண்டு.எ-டு : வெயிலத்துக் கொண்டான், வெயிலத்து ஞான்றான், வெயிலத்துவந்தான், வெயிலத்தடைந்தான்; வெயி லிற் கொண்டான், வெயிலின் ஞான்றான்,வெயிலின் வந்தான், வெயிலினடைந்தான். (தொ. எ. 377)

வெரிந் என்ற சொல் அல்வழிக்கண் இயல்பாகப் புணரும்.எ-டு : வெரிந் கடிது சிறிது, தீது, பெரிது; ஞான்றது, மாண்டது,யாது, வலிது, அழகிது.வெரிந் உருபேற்குமிடத்து இன்சாரியை பெறும்.எ-டு : வெரிநினை, வெரிநினான், வெரிநிற்குவேற்றுமைப்பொருட்புணர்ச்சிக்கண் வன்கணம் வந்துழி ஈறுகெட்டு வருமொழிவல்லெழுத்தும் அதன் இனமாகிய மெல்லெழுத்தும் மிக்குப் புணரும்.எ-டு : வெரி க் குறை, வெரி ச் சிறை, வெரி த் தலை, வெரி ப் புறம்; வெரி ங் குறை, வெரி ஞ் சிறை, வெரி ந் தலை, வெரி ம் புறம்.வெரிந் + நிறுத்த = வெரிநிறுத்த (அக. 37) வெரிந் + நிறம் =வெரிநிறம் – இருவழியும் மென்கணத்துள் நகரம் வருவழி நிலைமொழி யீற்றுநகரம் கெட்டது. (தொ. எ. 300, 301 நச்.)

வெள்யாறு என்பது பண்புத் தொகை. இதனை வெள் + யாறு- எனப் பிரிப்ப,வெள் என்பது வெளியனாகிய – வெளியளாகிய, வெளியராகிய – வெளியதாகிய -வெளியவாகிய – என்ற ஐம்பாற்கு முரிய பண்புப்பகுதி. இதனை யாறு என்ற வருமொழிக்கேற்ப ‘வெளியதாகிய’ என ஒன்றன்பால் விகுதி யுடைய சொல்லாகவிரித்துக் காண்டல், ஐம்பாலுக்கும் உரிய விகுதி முதலியன பெற்றுவிரியும் அதன் முழுத்தகுதிக்கு ஏலாது. ஏலாமையின், பண்புத்தொகையைப்பகுக்காமல் ஒரு சொல்லாகவே கோடல் தொல். கருத்தாதலின், நச்சினார்க்கினியர் பண்புத்தொகையை ஒரு சொல்லாகவே கொண்டார். (தொ. எ. 24, 482 நச்.உரை)