தமிழ் இலக்கணப் பேரகராதி

28 காரிகைகளையுடைய சந்திப்படலமாகிய வீரசோழிய எழுத்ததிகாரத்துள்,தமிழ் நெடுங்கணக்கிலுள்ள எழுத்துக்கள், அவற்றின் பிறப்பு, மொழி முதல்ஈறு இடை யெழுத்துக்கள், சந்தியில் இயல்புபுணர்ச்சி விகாரப்புணர்ச்சி,வடமொழியில் நகர உபசர்க்கமாகிய எதிர்மறைச்சொற்புணர்ச்சி, வடமொழி யில்தத்திதப் பெயர்ப்புணர்ச்சி, தமிழில் இயல்பு விகாரப் புணர்ச்சிகள்,சிறப்பாக ழகரம் ளகரம்போல் புணர்ச்சிக்கண் அமையும் தன்மை, நகரம்ஞகரமாகத் திரியும் இடங்கள்- முதலியவை இடம் பெறுகின்றன.

இகர ஈகார ஐகார உயிரீற்று நிலைமொழி முன்னர் வருமொழி முதல் நகாரம்புணருமிடத்து, வந்த நகாரம் ஞகாரம் ஆகும்எ-டு : கவி + நன்று = கவி ஞன்று; தீ + நன்று = தீ ஞன்று; பனை +நன்று = பனை ஞன்றுழகார ளகார ஒற்றீற்று நிலைமொழி முன்னர் வருமொழி முதல் தகாரம்புணருமிடத்து, நிலைமொழி ஈறும் வருமொழி முதலும் திரிந்து தனித்தனியேஇரண்டும் டகாரம் ஆம்; நிலைமொழி ஈறுகெட, வருமொழி முதலில் வரும் தகரம்மாத்திரம் டகரம் ஆதலுமுண்டு. இம்முடிபு வேற்றுமைப்புணர்ச்சிக்கண்ணது.எ-டு : பாழ் + தீமை = பாட்டீமை, பாடீமைநாள் + தீமை = நாட்டீமை, நாடீமை (சந்திப். 15)லகார ஒற்றீற்று நிலைமொழி முன்னர் வருமொழி முதல் யகாரம்புணருமிடத்து, இடையே ஓர் இகரம் தோன்றும். யகார ஒற்றீற்று நிலைமொழிமுன்னர் வருமொழி முதல் நகாரம் புணருமிடத்து, வந்த நகாரம் ஞகாரம்ஆகும்.எ-டு : அ) கல் + யாது = கல்லியாது – அல்வழிகல் + யாப்பு = கல்லியாப்பு – வேற்றுமைஆ) செய் + நின்ற = செய்(ஞ்)ஞின்ற(அ) நன்னூலார் ‘தன்னொழி மெய்முன்’ (மெய். 3 மயிலை.) என்றநுற்பாவில் லகரஈற்றுக்கு மாத்திரமன்றி யகரமெய் அல்லாத எல்லாஈற்றுக்கும் பிறன்கோட் கூறலாக இவ்விகா ரத்தைச் சுட்டியுள்ளார். (ஆ)அவர் ஐகாரமும் யகரமும் ஆகிய இவை நிலைமொழி இறுதியில் நிற்க, வருமொழிமுதற்கண் நகரம் வரின், நகரம் ஞகரம் ஆகும் என (நகரத்துக்கு ஞகரம்மொழியிடைப் போலியாக வருமாற்றை) இரண்டு ஈறுகளை யும் இணைத்துக்கூறியுள்ளார்.) (சந்திப். 17)ழகாரஈறு, வருமொழி முதலில் வன்கணம்வரின், டகார மாகவோ ணகாரமாகவோதிரியும்.எ-டு : தமிழ் +சொல் = தமிட்சொல்; பாழ் + செய = பாண் செயழகாரஈறு, வருமொழி முதலில் நகாரம் வரின், தான் அழிய, நகாரம்ணகாரமாகத் திரியும்.எ-டு : பாழ் + நன்று > பா + நன்று = பாணன்றுழகார ஈறு, மகாரம் வருமிடத்தே ணகாரம் ஆகும்.எ-டு : பாழ் + மேலது = பாண்மேலது (சந்திப். 18)ஒரோவழி, அ) நிலைமொழி டகாரம் ணகாரம் ஆதலும், ஆ) நிலைமொழிவருமொழியொடு புணருமிடத்தே ஒற்று வந்து தோன்றுதலும், இ) ஆகாரஈறு குறுகிஉகரம் பெறுதலும் கொள்க.வருமாறு : அ) வேட்கை + அவா > வேண் + அவா = வேணவா (தொ. எ. 289 இள.)ஆ) முன் + இல் > முன் +ற் + இல் = முன்றில்(தொ. எ. 356)இ) நிலா > நில > நில + உ = நிலவு (தொ. எ. 235)(சந்திப். 24)அ) வருமொழி முதற்கண் உயிரோ உயிர்மெய்யோ வரின், நிலைமொழிஈற்று மெய்கெட, ஈற்றயல் நீடலும், ஆ) வருமொழிமுதல் உயிர் கெடலும், இ)நிலைமொழியினது ஈற்றயல் உகரம் கெட அதனால் ஊரப்பட்ட லகரம் னகரமாக வும்ளகரம் ணகரமாகவும் திரிதலும் கொள்ளப்படும்.எ-டு : அ) மரம் + அடி > மர + அடி = மராடி குளம் + ஆம்பல் > குள + ஆம்பல் = குளாம்பல் கோணம் + கோணம் > கோண + கோணம் = கோணா கோணம். (தொ. எ. 312 இள. உரை)ஆ) மக + கை > மக + அத்து + கை = மகத்துக்கை – அத்துச் சாரியையினது அகரம்கெட்டது.ஆடி + கொண்டான் > ஆடி + இக்கு + கொண்டான் = ஆடிக்குக் கொண்டான்; சித்திரை +கொண்டான் > சித்திரை+ இக்கு + கொண்டான் = சித்திரைக்குக் கொண்டான் -இக்குச்சாரியையினது இகரம் கெட்டது. (தொ. எ. 126, 127, 128)இ) போலும் > போல்ம் > போன்ம் (தொ. எ. 51)மருளும் > மருள்ம் > மருண்ம் (ந.எ.119 மயிலை.)(சந்திப். 25)

இவ்வைந்திலக்கண நூல் வீரராசேந்திரன் (கி.பி.1063-68) என்றசோழப்பேரரசன் ஆட்சியில், பொன்பற்றி என்ற சிற்றூரில் குறுநில மன்னராகவாழ்ந்த, புத்தமதத்தைப் பின்பற்றியவரான புத்தமித்திரனார் என்பவரால்தம்மன்னன் விருதுப்பெயர் தோன்ற ‘வீரசோழியம்’ என்னும் பெயர்த்தாகயாக்கப் பெற்றது. இதன்கண் 183 கட்டளைக் கலித்துறைச் சூத்திரங்கள் உள.இவற்றின் வேறாகப் பாயிரம் மூன்று கட்டளைக் கலித்துறைப் பாடல்களாகப்புனையப்பட்டுள்ளது. இந்நூல் எழுத்து, சொல், பொருள் – என மூன்றுஅதிகாரங்களை உடையது. எழுத்ததிகாரம் சந்திப்படலம் என்ற ஒரே படலத்தைஉடையது (28 காரிகைகள்). சொல்லதிகாரம், வேற்றுமைப்படலம் – காரகப் படலம்- தொகைப்படலம் – தத்திதப்படலம் – தாதுப்படலம் – கிரியாபதப் படலம் -என்ற ஆறு படலங்களையுடையது. (முறையே 9, 6, 8, 8, 11, 13 காரிகைகள். ஆக,கூடுதல் 55 காரிகைகள்; இறுதியில் இரண்டு வெண்பாக்கள்.)தொல்காப்பியத்தை அடுத்தமைந்த முழு முதனூல் இஃதெனினும், இதன்கண் வடமொழிமரபு பெரிதும் பின்பற்றப்பட்டுள்ளது. இதன் பொருளதிகாரம், பொருட் படலம்- யாப்புப்படலம் – அலங்காரப் படலம் – என்ற மூன்று பகுப்பினதாய்,முறையே 21 36 41 = 98 காரிகைகளையுடையது. பொருட் படலத்தில் அகத்திணைத்துறைகள் திணை அடிப்படையில் முல்லைநடையியல் குறிஞ்சிநடையியல் என்றாற்போல விரித்துக் கூறப்பட்டுள்ளன. புறத்திணையின் பாடாண் பகுதியில் நாடகஇலக்கணச் செய்திகள் பலவும் இடம் பெறுகின்றன. செய்யுள் பற்றிய யாப்புப்படலத்தில் தமிழ்ப்பாக்கள் – பாவினங்கள் – இவற்bறாடு, வடமொழி விருத்தங்கள் – தாண்டகங்கள் – மணிப்பிரவாளம் போன்றவற்றின் குறிப்பும் இடம்பெறுகின்றன. அலங்காரப் படலம் வட மொழித் தண்டியாசிரியர் வரைந்தகாவ்யாதர்சத்தைப் பெரும்பாலும் மொழிபெயர்த்து அமைக்கப்பட்டுள்ளது.சித்திரகவிகள் சில விளக்கப்பட்டுள. இந் நூலுக்குப் பெருந் தேவனார்என்பார் அரிய உரை இயற்றியுள்ளார். அவ்வுரை இந்நூலினைக் கற்கப்பெரிதும் உதவுகிறது.

ஒன்று ஒரு – ஓர் – எனவும், இரண்டு இரு – ஈர்- எனவும், மூன்றுமு மூ – எனவும், நால் நான்கு எனவும், ஐந்து ஐ எனவும் ஆறு அறுஎனவும், ஏழ் எழு எனவும், எட்டு எண் எனவும், ஒன்பது ஒன்பான் – தொண் -தொள் – எனவும், பத்து பான் – பன் – நூறு – பஃது – எனவும், நூறு ஆயிரம்எனவும் திரியப் பெறும்.வருமாறு : ஒருகல், ஓரரசு; இருகுடம், ஈராழாக்கு; முந்நீர்,மூவுழக்கு; நான்குகல்; ஐந்துகில்; அறுமுகம்; எழுகழஞ்சு;எண்கால்;ஒன்பது + செய்தி, பத்து, நூறு = ஒன்பான் செய்தி, தொண்ணூறு,தொள்ளாயிரம்; ஒன்று + பத்து; பத்து + இரண்டு; ஒன்பது + பத்து; ஒன்று +பத்து = ஒருபான், பன்னிரண்டு, தொண்ணூறு, ஒருபஃது; ஒன்பது + நூறு =தொள்ளாயிரம் (சந்திப். 23)(நான்கு என்பதே இயற்சொல்; ‘நால்’ அதன் திரிபு. ஆயின் உரையாசிரியர்பிறழக் கொண்டுள்ளார். அவர் கருத்துப் படியே திரிபுகுறிக்கப்பட்டுள்ளது)தொண்ணூறு, தொள்ளாயிரம் – என்பவற்றுக்குத் தொல்- காப்பியமும்,நேமிநாதமும், நன்னூலும் தனித்தனி விதி கூறும்.

எடுத்தல், படுத்தல், நலிதல், உரப்பல் – என்ற நால்வகையால் மெய்கள்பிறக்கும் என்று வீரசோழியம் கூறுகிறது. (சந்திப். 4)

வடமொழிக்கண் ஒரு சொல்லிற்குரிய பொருளை நீக்குதற் பொருட்டாக,அச்சொல்லின் முன்னர் ஒரு நகாரம் வரப் பெறும். அச்சொல் மெய்முதல்மொழியாயின், அச்சொல் முன் நகாரத்தின் மேலேறி நின்ற அகரவுயிர் நிற்கமெய் கெடும். வருமொழி உயிர்முதலாயின், நகாரத்தின் மேல்நின்ற உயிர்பிரிய அது முன்னும் ஒற்றுப் பின்னுமாக நிலைமாறி (ந > ந்அ > அந்) நிற்கும்.எ-டு : ந + சத்தியம் > அ + சத்தியம் = அசத்தியம்ந + அகன் > அந் + அகன் = அநகன் (அனகன்)(சந்திப். 11)(இச்செய்தி நேமிநாதத்திலும் உள்ளது.)

வடமொழிக்கண் ஒரு சொல்லினிடமாகவும் இருசொற்களி னிடமாகவும் ஆகமம் -ஆதேசம் – உலோபம் – என்ற மூன்று விகாரங்கள் நிகழும். அவை முறையேதமிழில் தோன்றல் – திரிதல் – கெடுதல் – எனப் பெயர்பெறும்.இவ்விகாரங்களை எழுத்து, சொல் என இரண்டன்கண்ணும் பொருத்தி, மொழி முதல்இடை கடை – என மூன்றானும் உறழப் பதினெட்டாம். (சந்திப். 10)இவ்வாறு பகுத்தல் தொல்காப்பியத்தில் இல்லை. தொல் காப்பியனார்ஒருமொழியில் நிகழும் மாற்றங்கள் பற்றிக் கூறாராயினார்.

குற்றியலிகரம், குற்றியலுகரம், மகரக்குறுக்கம்- என்பனவே வீரசோழியம்குறிப்பிடும் குறுக்கங்கள். இவை முறையே அரையும் அரையும் காலும் ஆகியமாத்திரை பெறுவன. (சந்திப். 5, 19)

வடமொழித் தனிச்சொல் அமைப்பினுள் இடையே நிகழும் திரிபுபற்றிவீரசோழியம் குறிப்பிடுகிறது. அகரத்திற்கு ஆகாரமும், இகரத்திற்குஐகாரமும், உகரத்திற்கு ஒளகாரமும், ‘இரு’ என்பதற்கு ‘ஆர்’ என்பதும்ஆதேசமாக வந்து விருத்தி எனப்படும். உகரத்திற்கு ஓகாரமும். இகரத்திற்குஏகாரமும் ஆதேசமாக வந்து குணம் எனப்படும்.(ஆதேசம் – திரிந்த எழுத்து) இந்த விருத்தியும் குணமும், தத்திதப்பெயர் முடிக்குமிடத்தும் தாதுப்பெயர் முடிக்கு மிடத்தும் வரப்பெறும்.இவற்றுள் முதல் நான்கு திரிபுகளும் ஆதிவிருத்தி எனவும், பின் இரண்டும்குணம் எனவும் வடநூலுள் கூறப்படும்.விருத்தி தத்திதப் பெயர்தாதுப்பெய ர்அ ‘ஆ’ ஆதல் தசரதன் மகன் தாசரதி வஸ் – வாஸம்இ ’ஐ’ஆதல் விதர்ப்பநாட்டு மன்னன் இஷ – ஐஷுவைதருப்பன்உ ‘ஒள’ஆதல் குருமரபில் பிறந்தவர் சுசி – சௌசம்கௌரவர்இரு‘ஆர்’ஆதல் இருடிகளால் செய்யப் கிரு – கார்யம்பட்டவை ஆரிடம்குணம்உ ‘ஓ’ஆதல் குசலத்தை யுடைய நாடு புத் – போதம்கோசலம்இ ‘ஏ’ ஆதல் சிபிமரபினன் செம்பியன் ஶ்ரு-ஶ்ரோத்ரம்ப்ரவிஶ்- ப்ரவேஶம்(தத்திதம் – பெயர்விகுதி;தாது – வினைப்பகுதி) (சந்திப். 12)

மாலைமாற்று, சக்கரம், இனத்தாலும் எழுத்தாலும் கூறிய பாட்டு, வினாஉத்தரம், ஏகபாதம், காதை கரப்பு, சுழிகுளம், சித்திரப்பா, கோமூத்திரி,பலவகை மடக்குக்கள், என்பன காரிகையிலும், யாப்பருங்கலம் குறிப்பிடும்சித்திர கவிகள் உரையிலும் இடம் பெற்றுள்ளன. (வீ.சோ. 179, 181)

மகரஈறு, வருமொழி முதலில் வகரம் வரின் மகரக் குறுக்கமாகி உட்பெறுபுள்ளி பெறும்.வருமாறு: வரும்+ வளவன் + வரும் @ வளவன் – நிலைமொழி யீற்று மகரம் குறுகிக் கால்மாத்திரை பெற்றுவந்தது.மகரக்குறுக்கம் மேலால் பெறும் புள்ளியோடு உள்ளும் புள்ளி பெறும்என்ற உரையாசிரியர் கருத்து மிகத் தெள்ளிது; ‘உட்பெறு புள்ளி உருவாகும்மே’ (தொ.எ. 14) என்ற நூற்பாவிற்கு உண்மையுரை காண உதவுகிறது.புள்ளியிடுவது மாத்திரை செம்பாதி குறைந்துள்ளது என்பதனைக் குறிப்பிடுவதாம். (‘ம’என்ற உயிர்மெய் பாதியாக மாத்திரை குறைந்தால் ‘ம்’ என்றுவரிவடிவில் மேலே புள்ளி பெறுகிறது. அது தானும் கால்மாத்திரையாக மேலும்குறைந்தால் ‘ம் {{special_puLLi}} ’ என்று உட் புள்ளியும் உடன்பெறுகிறது) (சந்திப்.19)