தமிழ் இலக்கணப் பேரகராதி

மொழி இடைக்கண் அகரத்துக்கு ஐகாரம் ச ஞ ய – என்னும் மெய்களுக்குமுன்னர்ப் போலியாக வரும்.எ-டு : அரசு – அரைசு, இலஞ்சி – இலைஞ்சி, அரயர் -அரையர்.ஐகாரத்தில் பின்னரும் யகரத்தின் பின்னரும், சிறுபான்மை யாகநகரத்திற்கு ஞகரம் போலியாக வரும்.எ-டு : மைந்நின்ற – மைஞ்ஞின்ற; கைந்நின்ற – கைஞ்ஞின்ற;செய்ந்நின்ற – செய்ஞ்ஞின்ற; நெய்ந்நின்று – நெய்ஞ் ஞின்று; இவைசெய்யுள் வழக்கு.உலக வழக்கிலும் ஐந்நூறு, ஐஞ்ஞூறு, சேய்நலூர் சேய்ஞலூர் என வருமாறுகாணக. (நன். 123, 124)

உயிர் பன்னிரண்டும், ஞ ண ந ம ன ய ர ல வ ழ ள என்னும் மெய்யெழுத்துப்பதினொன்றும், குற்றியலுகரமும் மொழி யிறுதிக்கண் நிற்கும்எழுத்துக்களாம். ஆக அவை இருபத்து நான்கு. (நன். 107)தாமேயும் அளபெடுப்புழியும் மெய்யொடு கூடியும் வரும் உயிரீறுநூற்றறுபத்து மூன்றும், மெய்யீறு பதினொன்றும், குற்றுகர ஈறு ஒன்றும் -ஆகப் பொதுவகையானும் சிறப்பு வகையானும் ஈறு நூற்றெழுபத்தைந்தும் கொள்க.அவற்றுள் உதாரணம் காணாதன இருபத்திரண்டு. அவையும் வந்துழிக் காண்க.(இ.வி. 29 உரை)அ ஆ இ ஈ உ ஊ ஏ ஐ ஓ – என்னும் உயிர் ஒன்பதும், ணகர மகர னகரம்என்னும் மெல்லினம் மூன்றும், ய ர ல வ ழ ள – என்னும் இடையினம் ஆறும்மொழிக்கு ஈறாம் எழுத்துக்கள் (ஒகரம் நகரத்தொடு கூடி ‘நொ’ என இவ்வொருசொல்லிடத்தே மாத்திரம் ஈறாக வரும் என்பர் உரையாசிரியர்) (நே. எழுத்.8)உயிரெழுத்துக்களுள் எகர ஒகரம் நீங்கலான ஏனைய பத்தும், மெல்லினஎழுத்துக்களுள் ணகார மகார னகாரங்களாகிய மூன்றும், இடையினஎழுத்துக்களுள் வகாரஒற்று நீங்கலான ஐந்தும் மொழி இறுதிஎழுத்துக்களாம். (வீ.சோ. சந்திப். 8)அருகியே மொழியீறாக வரும் ஞகார நகார வகார ஒற்றுக்களை விடுத்துஏனையவற்றையே வீரசோழியம் குறிப்பிடுகிறது.

குறிலிணை அடுத்த மகரஈற்று அஃறிணைப் பெயர்களின் ஈற்று மகரத்துக்குனகரம் போலியாக வருதலுண்டு.எ-டு : அகம் – அகன் ; முகம் -முகன்; நிலம்- நிலம்; கலம் – கலன்(நன். 122)இனி, குற்றியலுகரஈற்றுப் பெயரின் இறுதி உகரத்துக்கு ‘அர்’ போலியாகவருதலும், ஈற்று லகரத்துக்கு ரகரம் போலியாக வருதலும், ஈற்றுமகரத்துக்கு லகரம் போலியாக வருதலும், சிறுபான்மை லகரத்துக்கு ளகரம்போலியாக வருதலும் உரையிற் கோடலாம்.எ-டு : சுரும்பு, சுரும்பர், வண்டு – வண்டர், சிறகு – சிறகர்;பந்தல் – பந்தர், சாம்பல் – சாம்பர், குடல் – குடர்;திறம்- திறல், பக்கம் – பக்கல், கூவம் -கூவல்;மதில் – மதிள் (நன். சடகோப. உரை)

மொழிமரபு என்னும் ஆறன்தொகை, மொழியினுடைய மரபுகளைக் கூறும் இயல்- எனவிரிதலின் அன்மொழித் தொகை. நூல்மரபில் கூறிய எழுத்துக்கள் மொழியாகும்முறைமையும், அவை மொழிக்கண் நிற்கும் நிலையும், மொழிப் பொருள் மாறாமல்எழுத்து மாறி வரும் போலி மரபும் பற்றிக் கூறுதலின்,இவ்வியல் மொழிமரபுஎனப்பட்டது. (தொ. எ. பக். 98 ச. பால.)

மொழிக்கு முதற்காரணம் எழுத்தானாற்போல, எழுத்திற்கு முதற்காரணம்அணுத்திரள் என்பது பெற்றாம். முற்கு வீளை முதலியவற்றிற்குமுதற்காரணமாய் அணுத்திரளின் காரிய மாய் வரும் ஒலி எழுத்தாகாமையின்,‘மொழி முதற்காரணமாம் ஒலி’ என்றார். சிதலது நீர்வாய்ச் சிறுதுகளால்பெரும்புற்று உருவமைந்த பெற்றியதென்ன ஐம்புலப் பேருரு ஐந்தும் ஐந்துஅணுவால் இம்பரில் சமைவது யாவரும் அறிதலின், அநாதி காரணமாகிய மாயையினைஈண்டுக் கூறாது, ஆதிகாரண மாகிய செவிப்புலனாம் அணுத்திரளை எழுத்திற்குமுதற் காரணம் என்றார். இவ்வாசிரியர்க்கு மாயை உடன்பாடன்று, அணுத்திரள்ஒன்றுமே துணிவு எனின், ‘பிறிதொடு படாஅன் தன் மதம் கொளல்’ என்னும்மதம்படக் கூறினார் என்றுணர்க. ஈண்டு அணு என்றது ஒலியினது நுட்பத்தை.(நன். 58 சங்கர.)

செய்யுளில் ஓசைநயம் கருதி ஒரோவழி அருகிப் பெயர்ச் சொற்கள்முதல்இடைகடைகளில் ஓரெழுத்துக் குறைந்து முதற்குறையாகவும்இடைக்குறையாகவும் கடைக்குறையாக வும் வருதல்செய்யுள்விகாரத்தின்பாற்படும். இக்குறை விகாரம் பகாப்பதத்தின் கண்ணது.(தொகுத்தல் விகாரம் புணர்மொழிக்கண்ணதாம்.)எ-டு : ‘மரையிதழ்’ (குறுந். 140) – தாமரை என்பது முதல்குறைந்தது. ‘ஓதி முது போத்து’ – ஓந்தி என்பது இடை குறைந்தது. ‘நீலுண்துகிலிகை’ – நீலம் என்பது கடைக் குறைந்தது (அம்). (நன்.156)

ஒரு பாடலில் வந்த மொழியே மீண்டும் வர அமைப்பது. இது மடக்கணிவகைகளுள் அடங்கும்.எ-டு : ‘மாதராள் மாதர்நோக் குண்ட மடநெஞ்சம்காதலார் காதன்மை காணாதே – ஏதிலார்வன்சொல்லான் வன்பொறை சொல்லிலெழில் மானோக்கிஇன்சொல்லா லின்புறுமோ ஈங்கு’.“இப்பெண்ணின் காதல்பார்வையிற் பட்ட என் மடநெஞ்சம், நான் கொண்டஆசையை அறியாது, அயலார் போலத் தோழி யான் அரிதின் பொறுக்குமாறுவன்சொற்கூறி என்னை விலக்குவாளாயின், அது பற்றிக் கவலைப்படாமல் தலைவிஇனிமையாகப் பார்த்துக் கண்ணால் பேசிய சொற் களை நினைத்து இன்புறுமோ?”என்று, தலைவன், தன்னைத் தோழி சேட்படுத்தியவழி வருந்திக்கூறியஇப்பாடற்கண், மாதராள், மாதர் – காதலார், காதன்மை – வன் சொல், வன் பொறை- இன்சொல், இன்புறுமோ – எனச் சொன்ன சொல்லே ஒவ்வோரடியிலும் மீண்டுவருதல் மொழிவழி நிலையாம். (வேறு பொருள் படாமையின் மடக்கு ஆகாமை அறிக.)(வீ. சோ. 159 உரை)

தொல் வீர நேமி நன்னூல்இல க்கண முத்து சுவாமிகாப்பியம் சோழியம் நாதம்விளக்க ம் வீரியம் நாதம்உயிர் 12 12 12 12 12 12 12க 12 12 12 12 12 12 12ச 9 12 12 12 10 12 12த 12 12 12 12 12 1212ந 12 12 12 12 12 12 12ப 12 12 12 12 12 12 12ம 12 12 12 12 12 12 12வ 8 8 8 8 8 8 8ய 1 6 3 6 1 6 8ஞ 3 4 3 4 3 4 6குற்றியலுகரம் 1 – – – – – -ங – – – 1 – – -கூடுதல் : 94 102 98 103 94 102 106உயிர் 12 12 12 12 12 12 12வல்லினம் 45 48 48 48 46 48 48மெல்லினம் 27 28 27 29 27 28 30இடையினம் 9 14 11 14 9 14 16குற்றியலுகர ம் 1 – – – – – -கூடுதல்: 94 102 98 103 94 102106

உயிரெழுத்துப் பன்னிரண்டும், ககார சகார தகார நகார பகார மகாரவருக்கங்களும், வகார வருக்கத்தில் உ ஊ ஒ ஓ- அல்லாத எட்டும், யகாரவருக்கத்தில் அ ஆ உ ஊ ஓ ஓள- ஆகிய ஆறும், ஞகார வருக்கத்தில் அ ஆ எ ஓ -ஆகிய நான்கும் என்னும் இவையனைத்தும் தமிழ்ச் சொல்லுக்கு மொழி முதல்எழுத்துக்களாம். ஆக, அவை 12, 72, 8, 6,4 – என 102 ஆம். (வீ. சோ.சந்திப்.7)உயிர் பன்னிரண்டும், ககர வருக்க உயிர்மெய்கள் பன்னி ரண்டும், சகரவருக்க உயிர்மெய்கள் பன்னிரண்டும், தகர வருக்க உயிர்மெய்கள்பன்னிரண்டும், நகரவருக்க உயிர்மெய்கள் பன்னிரண்டும், பகரவருக்கஉயிர்மெய்கள் பன்னிரண்டும். மகரவருக்க உயிர்மெய்கள் பன்னிரண்டும், வகரவருக்க உயிர்மெய்கள் எட்டும், ஞகர வருக்கத்தில் மூன்றும், யகரவருக்கத்தில் மூன்றும் ஆக, இத்தொண்ணுற்றெட்டு எழுத்தும் மொழிக்குமுதலாம்.(வகரம் அ ஆ இ ஈ எ ஏ ஐ ஒள – என்னும் எட்டுயிரொடும், ஞகரம் ஆ எ ஒ -என்னும் மூன்றுயிரொடும், யகரம் ஆ ஊ ஓ – என்னும் மூன்றுயிரொடும் கூடிமொழி முதலாம் என்க.) (நே. எழுத். 7)உயிர் பன்னிரண்டும், ககர சகர தகர நகர பகர மகர வருக்க உயிர்மெய்கள்தனித்தனியே பன்னிரண்டு பன்னிரண்டாக எழுபத்திரண்டும், உ ஊ ஒ ஓ- அல்லாதஎட்டு உயிர்களொடு கூடிய வகரவருக்க உயிர்மெய் எட்டும், அ ஆ உ ஊ ஓ ஒள-என்னும் ஆறு உயிர்களொடு கூடிய யகரவருக்க உயிர்மெய் ஆறும், அ ஆ எ ஒ -என்னும் நான்கு உயிர்களொடு கூடிய ஞகர வருக்க உயிர்மெய் நான்கும், அகரஉயிரொன்றொடும் கூடிய ஙகர உயிர்மெய் ஒன்றும் ஆக 103 எழுத்துக்கள்மொழிக்கு முதலாவன. (நன். 102-106)மொழிக்கு முதலாம் எழுத்துக்கள் பொதுவும் சிறப்புமாம் இருவகையானும்தொண்ணுற்று நான்காம் என்பது அறிக. ‘சுட்டுயா எகர……. முதலாகும்மே’(நன். 106) என்றாரும் உளராலோ எனின், முதலாவன இவை ஈறாவன இவை என ஈண்டுக்கருவி செய்தது மேல் நிலைமொழியீறு வருமொழி முதலோடு இயையப்புணர்க்கும்பொருட்டன்றே? அவ்வாறு புணர்த்தற்கு இயைபில்லாத ஙகரமும்அங்ஙனம் – இங்ஙனம் – உங்ஙனம்- யாங்ஙனம்- எங்ஙனம் – என இவ்வாறுமொழிக்கு முதலாம் என்றல் பயனில் கூற்றாம் என மறுக்க, அன்றியும்,அங்கு- ஆங்கு, யாண்டு – யாண்டையது, அன்ன – என்ன என்றாற்போலும்இவ்வொற்றுக்களும் மொழிக்கு முதலாம் என்றல் வேண்டுதலான், அவர்க்கும்அது கருத்தன்று என்க. (இ.வி.27 உரை)

பன்னீருயிரும், உயிரொடு கூடிய க ச த ப ஞ ந ம ய வ – என்னும் ஒன்பதுமெய்யும், குற்றியலுகரமும் மொழிக்கு முதலாவன.இவற்றுள் க த ந ப ம – என்னும் ஐந்து மெய்களும் பன்னீருயிரொடும்கூடி மொழிக்கு முதலாம். சகரமெய் அ ஐ ஒள – நீங்கலான ஒன்பதுஉயிர்களொடும், வகரமெய் உ ஊ ஒ ஓ – நீங்கலான எட்டு உயிர்களொடும்,ஞகரமெய் அ இ ஈ உ ஊ ஏ ஐ ஓ ஓள- நீங்கலான மூன்று உயிர்களொடும், யகரமெய் ஆஎன்பதனொடும் – கூடி உயிர்மெய்யாகி மொழிக்கு முதலில் வரும். வரவே,மொழிக்கு முதலாகும் எழுத்துக்கள் உயிர் 12, க த ந ப ம – வருக்கங்கள்(5 x 12=) 60, ச-9, வ – 8, ஞ-3, ய – 1, குற்றியலுகரம் 1-ஆக, 94ஆகும்.மொழிக்கு ஈறாம் எழுத்துக்கள் உயிர் – 12, ஙகரம் நீங்கலான மெல்லினம்- 5, இடையினம் – 6, குற்றியலுகரம் – 1, ஆக 24 எழுத்துக்களாம்.இவற்றுள் உயிர்மெய் முதலை மெய்முதலாக வும், உயிர்மெய்யீற்றைஉயிரீறாகவும் கொண்டு, மொழிக்கு முதலும் ஈறுமாக வரும் எழுத்துக்களைஉயிர் – மெய் – குற்றியலுகரம் – என்ற மூன்று தலைப்பில் அடக்கி,மொழிக்கு முதலாவன உயிர் – 12, மெய் – 9, குற்றியலுகரம் – 1, ஆக, 22எனவும், மொழிக்கு ஈறாவன உயிர் – 12, மெய் -11, குற்றியலுகரம் – 1 ஆக24 எனவும் சுருக்கிக் கூறுப. (தொ.எ. 103 நச்.)

பெயரொடு பெயரும், பெயரொடு வினையும், வினையொடு வினையும், வினையொடுபெயரும் புணரும்போது, இயல்பாகப் புணர்தல் ஒன்று, திரிந்து புணர்தல்(மெய்பிறிதாதல்) – மிகுதல் – குன்றல் – என மூன்று, ஆக மொழிகள் தம்முள்கூடுமுறை நான்காம்.எ-டு: சாத்தன்+ வந்தான் = சாத்தன் வந்தான் – இயல்பு; பொன் +பூண்= பொற்பூண் – மெய் பிறிது ஆதல்; நாய்+ கால் = நாய்க்கால் – மிகுதல்;மரம் + வேர் =மரவேர் – குன்றல்; சாத்தன் + கை = சாத்தன் கை -பெயரொடுபெயர்; சாத்தன் + வந்தான் = சாத்தன் வந்தான் – பெயரொடு வினை; வந்தான்+ போயி னான் = வந்தான் போயினான் – வினையொடு வினை; வந்தான் + சாத்தன் =வந்தான் சாத்தன் – வினை யொடு பெயர் (தொ. எ. 108)

உயிர், மெய், உயிர்மெய்- என்ற எழுத்துக்களை ஒரு சொல்லில் அமைத்துஒலித்துக் காட்டுதல்.எ-டு : ஆல் – உயிர் முதல், மெய் ஈறு; பல – உயிர்மெய் முதல்,உயிர் மெய் ஈறு. (தொ. எ. 53 இள.)ஒற்றும் குற்றுகரமும் அரை மாத்திரை அளவினவாகக் குறைந்துஒலிக்குமேனும், அவை மொழியாக்கத்துக்குப் பயன்படுதலின் அவற்றையும்சேர்த்துச் சொற்களை உண்டாக்குதல்.ஆடு – உயிர்முதல், உயிர்ஈறு; ஆல் – உயிர்முதல், மெய்ஈறு;வரகு – மெய்முதல், குற்றியலுகர ஈறுஆ என்பது வேறு; ஆல் என்று லகர மெய்சேர்ந்தால் வரும் சொல் வேறு. வரஎன்பது வேறு; வரகு என்ற குற்றியலுகர ஈற்றுச் சொல் வேறு. (தொ. எ. 53,நச். உரை)

தொல்காப்பிய எழுத்துப்படலம் நான்காம் இயலாகிய புணரியலின் முதல்நான்கு நுற்பாக்களும் மொழிமரபின் ஒழிபாக அமைந்துள்ளன.1. மொழிக்கு முதலில் வரும் உயிர் – உயிர்மெய் – குற்றியலுகரம் -என்ற மூன்றும், மொழிக்கு இறுதியில் வரும் உயிர் – மெய் – உயிர்மெய்-குற்றியலுகரம் – என்ற நான்கும் மெய் – உயிர் – என்னும் இரண்டனுள்அடங்கும் என்பதும், 2. ஈற்றில் வரும் மெய் புள்ளி பெற்று நிற்கும்என்பதும், 3. குற்றியலுகரமும் அவ்வாறு புள்ளி பெற்று நிற்கும்என்பதும், 4. உயிர்மெய் ஈறு உயிரீற்றுள் அடங்கும் என்பதும் -மொழிமரபின் ஒழிபாய்ப் புணர்ச்சிக்கு உபகாரப்படுதலின் புணரியல்தொடக்கத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. இவை ஒருமொழியிலக்கணம் கூறலின்,புணரியல் பற்றியன அல்ல;மொழிமரபின் ஒழிபே. (தொ.எ.104-107 இள .உரை)

தனிமொழியில் யகர ரகர ழகர மெய்களுக்கு முறையே ஙகரமும் ககரமும்,ஞகரமும் சகரமும், நகரமும் தகரமும், மகரமும் பகரமும் இணைந்து ஈரொற்றாய்நிற்றலே மொழிமரபில் கூறப்பட்ட ஈறொற்றுடனிலையாம்.இவற்றுள் பலவற்றிற்கு உதாரணம் இறந்தது.எ-டு : ங்க ஞ்ச ந்த ம்பய் தேய்ஞ்சது மேய்ந்தது மொய்ம்புர் – சேர்ந்தது -ழ் – வாழ்ந்தது -வேய்ங்குழல், ஆர்ங்கோடு, பாழ்ங்கிணறு- என்பன இரு மொழிப்புணர்ச்சிக்கண் வரும் ஈரொற்றுடனிலை யாதலின், இவை நூன்மரபின்மெய்ம்மயக்கத்திற்கே எடுத்துக்காட் டாகும். மொழிமரபில் கூறுவன யாவும்தனிமொழிக்கே உரிய செய்தியாம்.வேய்ங்குழல் – முதலியன புள்ளிமயங்கியல் 65, 68, 92ஆம்நுற்பாக்களில் கூறப்பட்டுள. (எ. ஆ. பக். 49 – 51)

நூற்பாக்கள் – 1-7 : நூல்மரபில் கூறிய சார்பெழுத்துப்பற்றியன.8,9 : அளபெடைக்கு ஆவதொரு விதி10-12 : மொழிகள் வகை13, 14 : மெய்யெழுத்துக்கள் ஒலிக்கும் முறை, அவைமொழித்தன்மைப்பட்டு மயங்கும் மயக்கம்15-19: ஒருமொழிக்கண் மயங்கும் ஈரெழுத்துக்களும் அவற்றின்அளபும்20-24 : மொழிக்கண் நிற்கும் ஐ ஒள எழுத்துக்களில் படுவதொருவேறுபாடும் அளபும்25 : மொழியிறுதியில் நிற்கும் இகரத்தின் வேறுபாடு26-35: மொழிமுதற்கண் நிற்கும் எழுத்துக்கள்36-48: மொழிஈற்றில் நிற்கும் எழுத்துக்கள்49 : மொழியிறுதியில் நிற்கும் னகரத்தின் மாற்றம்35,37,39,40: தனிமொழியில் நிற்கும் சார்பெழுத்தைக் கூறி,இயைபுபட்டமையால் புணர்மொழிக்கண் படும் சார்பெழுத்தும் ஈண்டேகூறப்பட்டன, சூத்திரச் சுருக்கமும் பொருளியைபும் கருதி.இவவாற்றான், மொழிமரபு தனிமொழியில் நிற்கும் எழுத் திலக்கணமேகூறியதாம். (எ. ஆ. பக். 35)

மொழிமரபு தொல்காப்பிய எழுத்துப் படலத்தின் இரண்டாம் இயல். இதன்கண்49 நூற்பாக்கள் உள. முதல் இயலாகிய நூல் மரபிற்குரிய ஒழிபுகள்மொழிமரபில் விளக்கப்படுகின்றன. துனித்துக் கூற இயலாது மொழிப்படுத்தேஉணரப்பட வேண்டிய சார்பெழுத்துக்கள் பற்றிய செய்தியும் இதன்கண்கூறப்பட்டுள.மொழிமரபின்கண்ணே முதல் 7 நூற்பாக்கள் சார்பெழுத்தின் ஒழிபு. அடுத்தஇரண்டு நூற்பாக்கள் உயிரளபெடையின் ஒழிபு. அடுத்த மூன்று நூற்பாக்கள்நெடில் குறில் இவற்றின் ஒழிபு. அடுத்த நூற்பா மெய்யின் ஒழிவு. 14ஆம்நூற்பா முதல் இயலிறுதி முடிய மெய்மயக்கத்தின் ஒழிபு. இப்பகுதியில்14ஆம் நூற்பா முதல் 20ஆம் நூற்பா முடிய மயக்கம்; அடுத்த ஐந்துநூற்பாக்கள் போலி; 26ஆம் நூற்பா முதல் 35ஆம் நூற்பா முடிய மொழிக்குமுதலாவன; அடுத்து வரும் 13 நூற்பாக்களும் மொழிக்கு இறுதியாவன. இறுதிநூற்பா போலி பற்றியது.இவ்வாற்றான் மொழிமரபு நூல்மரபினது ஒழியே யாகும். (சூ.வி. பக்.57)

மொழிமுதற்கண் அகரத்துக்கு ஐகாரம் ச ஞ ய – என்னும் மெய்களுக்கு முன்போலியாக வரும். (முன் : காலமுன்)எ-டு: பசல் – பைசல் , மஞ்சு – மைஞ்சு, மயல் – மையல்.இனி, ச ஞ ய – மெய்களுக்கு முன்னர் ஐகாரத்துக்கு அகரம் மொழிமுதற்போலியாக வருதலும் கொள்ளப்படும்.எ-டு: வைச்ச- வச்ச. ஐஞ்சு- அஞ்சு, பைய – பய. (நன். 123)

எழுத்துக்கள் பலவற்றைக் கூட்டி நெருக்கி ஒருதொடர்ப்படக்கூறுமிடத்தும் தத்தம் வடிவும் அளவும் முதலாயின இயல்பின் திரியா,தனித்து நின்றாற் போலும் யாண்டும். (நன். 126 மயிலை.)எழுத்து ஒன்றோடொன்று மாலையில் தொடுக்கப்பட்ட மலர் போலத் தொடர்ந்துமொழியாகும். மாலையிலிருந்து மலர்களைச் சிதையாமல் உதிர்ப்பது போலமொழியிலுள்ள எழுத்துக்களைச் சிதைவின்றிப் பிரிக்கலாம்.சுண்ணத்தின்கண் அரிசனம் (மஞ்சட்பொடி) பிரிக்கப் படாமை போல்வதன்று,இத்தொடர்ச்சி. (நன். 127 சங்கர.)

மொழி ஓரெழுத்து முதலாக ஒன்பதெழுத்து இறுதியாகத் தொடர்ந்துவரும்.எ-டு: கா, அணி, அறம், அகலம், அருப்பம், அம்பலவன், அரங்கத்தான்,உத்தராடத்தான், உத்தரட்டாதியான். (மு. வீ. மொழி. 10)

‘முத்துவீரியம் சுட்டும் மொழிவகை’ காண்க.

எல்லா மொழியும் ஓரெழுத்துப்பதம், தொடரெழுத்துப் பதம் எனவும்,பகாப்பதம் பகுபதம் எனவும் இவ்விரண்டாய் அடங்கும் என்பதாம். இறிஞி,மிறிஞி- முதலாயின தொடர்ந்தன வேனும், பொருள் தாரா ஆகலின் பதம் ஆகா என்க(நன். 127 மயிலை)