தமிழ் இலக்கணப் பேரகராதி

மிகற்கை – மிகுதல்; இயல்பாகப் புணர வேண்டிய இடத்தில் வல்லெழுத்துமிகுதலாகிய நிலை தோன்றுதல்.தாய் என்பது வன்கணம் வந்துழி இயல்பாகப் புணரும் என்றவிதிக்கு மாறாகஇரண்டாம் வேற்றுமைத் தொகையில், தாய்+ கொலை = தாய்க் கொலை – என்றுமிகுதலை ‘மிகற்கை’ என்றார். (தொ.எ.157. நச்.)

மிக்குப் புணரும் புணர்ச்சி, எழுத்து மிகுதலும், சாரியை மிகுதலும்என இரு வகைத்து.எ-டு : விள+கோடு = விளங்கோடு – ஙகரமெய் மிக்கது.மக+ கை = மகவின்கை – இன்சாரியை மிக்கது.(தொ.எ. 112 நச்.)

வடமொழிச் செய்யுள் வகைகளுள் ஒன்று; மாராச்சை போல மாத்ராகணம் பற்றிஇதுவும் அமையும் என்பர் ஒருசாரார்.(யா. வி. பக். 486)

மின் முதலிய இந்நான்கு சொற்களும், தொழிற்பெயர் போல, யகரம் நீங்கியபிறமெய்கள் வருமொழி முதற்கண் வரின் உகரச் சாரியை பெறும். கன்என்பதொன்றும் அகரச்சாரியை பெற்று வருமொழி வல்லெழுத்தும்இனமெல்லெழுத்தும் மிக்கு உறழும்.எ-டு: மின்னுக் கடிது, மின்னு நீண்டது, மின்னு வலிது; மின்னுக்கடுமை, மின்னுநீட்சி, மின்னுவலிமை – என அல்வழி வேற்றுமை இருவழியும்உகரச்சாரியை பெற்றது. ஏனைய மூன்றொடும் இவ்வாறே பொருந்த ஓட்டுக.கன்னுக் கடிது, கன்னுக் கடுமை – மேற்கூறிய பொதுவான முடிபு. கன்னத்தட்டு, கன்னந் தட்டு – ‘கன்’ அகரம் பெற்று மெல்லினத்தோடுஉறழ்ந்தது.(கன் – சிறுதராசுத் தட்டு) (நன். 217)

மின் என்ற சொல் மின்னுதல் தொழிலையும் மின்னலையும் குறிக்கும். இஃதுஅல்வழியிலும் வேற்றுமையிலும் ஞகார ஈற்றுத் தொழிற்பெயர் போல வன்கணத்துஉகரமும் வல்லெழுத்தும், மென்கணத்தும் இடைக்கணத்து வகரத்தும் உகரமும்,யகரம் வருவழி இயல்பும், உயிர் வருவழி ஈற்று ஒற்று இரட்டுதலும்பெற்றுப் புணரும்.எ-டு : மின்னுக் கடிது; மின்னு நன்று, மின்னு வலிது, மின் யாது;மின்னரிது -அல்வழி. மின்னுக்கடுமை; மின்னு நன்மை, மின்யாப்பு,மின்னுவலிமை; மின்னருமை – வேற்றுமை (தொ.எ.345 நச்.)

மிறைக்கவி சித்திரகவி எனவும்படும். இலக்கண விளக்கம் கூறும்மிறைக்கவி இருபதாம். அவையாவன : கோமூத்திரிகை, கூடசதுக்கம்,மாலைமாற்று, மாத்திரைச் சுருக்கம், மாத்திரை வருத்தனம், எழுத்துவருத்தனம், ஒற்றுப் பெயர்த்தல், வினாவுத்தரம், நாகபந்தம், முரசபந்தம், திரிபாகி, திரிபங்கி, பிறிதுபடுபாட்டு, காதை கரப்பு, கரந்துறைசெய்யுள், சக்கரம், சுழிகுளம், சருப்பதோ பத்திரம், அக்கரச்சுதகம்,நிரோட்டம் என்பன. (இ. வி. 690)