தமிழ் இலக்கணப் பேரகராதி

போரில் தோற்றவர் – ஆடிக்கொண்டு கூறும் அபயக்குரல் (திவ். பெரியதி10 – 2-1 வியாக்)

ஆரிய உயிர் பதினாறனுள், நடுவிலிருக்கும் நான்குயிரும்கடையிலிருக்கும் இரண்டுயிரும் அல்லாத பத்துயிரும் ஆரியத்திற்கும்தமிழிற்கும் பொதுவெழுத்தாகும். இனி, ஆரிய மெய் முப்பத்தேழனுள்,ககரமுதல் ஐந்து வருக்கங்களின் முதலில் நிற்கின்ற க ச ட த ப-க்களும்,கடையில் நிற்கின்ற ங ஞ ண ந ம -க்களும், ய ர ல வ ள-க்களும் இருமைக்கும்பொது வெழுத்துக்களாம். (மு. வீ. மொழி. 11-13)

தொல்காப்பிய எழுத்ததிகாரத்து முதல் மூன்று இயல்களாகிய நூல்மரபு,மொழிமரபு, பிறப்பியல் என்பன. முதலெழுத்து சார்பெழுத்து, மொழி முதலில்வருவன, இறுதியில் வருவன, நட்பெழுத்து, பகையெழுத்து, எழுத்துக்களின்தோற்றம்- இவை பற்றியே இம்மூன்று இயல்களும் கூறுகின்றன. இவை செய்கைக்குநேரான கருவி அன்மையின் பொதுக்கருவி ஆயின. (சூ. வி. பக். 17)

இருபத்துநான்கு ஈற்றுச் சொற்களின் முன் வருமொழி முதல் ஞ ந ம ய வஎன்னும் மெய்கள் வரின் இயல்பாகப் புணரும். தனிக்குற்றெழுத்தை அடுத்தயகரமெய், தனியாக நிற்கும் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய ஐகாரம், நொ துஎன்ற உயிர்மெய் யெழுத்துக்கள் – இவற்று முன் ஞ ந ம ய வ – வரின், அம்மெய்கள் மிகுதலுமுண்டு. நிலைமொழி ஈற்றில் ண ள ன ல – என்ற மெய்கள்நிற்குமாயின், வருமொழி முதற் கணுள்ள நகரம் ணகரமாகவும் னகரமாகவும்திரியும்.எ-டு : விள ஞான்றது, விள நீண்டது, விள மாண்டது, விள யாது, விளவலிது;மெய்ஞானம், மெய்ஞ்ஞானம்; கைநீட்சி,கைந்நீட்சி;நொ நாகா, நொந் நாகா; து நாகா, துந் நாகா. (ஞெள்ளா, மாடா, யவனா -என்பவற்றையும் கூட்டி வரு மெய்யெழுத்து மிகுக்க.)மண், முள், பொன், கல்+நன்று = மண்ணன்று, முண்ணன்று, பொன்னன்று,கன்னன்று(நிலைமொழியீற்று ளகரம் ணகரமாகவும், லகரம் னகரமாக வும் திரியும்என்க.) (நன். 158)பொதுப்பெயர்களுக்கும் உயர்திணைப்பெயர்களுக்கும் ஈறான மெய்கள்வல்லின முதல் மொழி வருமிடத்தே இயல்பாம். உயிரும் யகர ரகரமெய்களும்ஆகிய இவ்வீற்று அவ்விருவகைப் பெயர்கள் முன்னர் வருமொழி முதற்கண் வரும்க ச த ப – என்னும் வல்லின மெய்கள் மிகா. உயர்திணைப் பெயர்கள் சிலநாற்கணங்களொடு புணருமிடத்தே நிலை வருமொழிகள் விகாரப்படுவனவும் உள.எ-டு : சாத்தன், ஆண் + குறியன், சிறியன், தீயன், பெரியன் =சாத்தன் குறியன், சாத்தன் சிறியன், சாத்தன் றீயன், சாத்தன்பெரியன்;ஆண் குறியன், ஆண் சிறியன், ஆண் டீயன், ஆண் பெரியன்; சாத்தன்,ஆண் + கை, செவி, தலை, புறம் = சாத்தன்கை, சாத்தன் செவி, சாத்தன்றலை,சாத்தன்புறம்; ஆண்கை, ஆண்செவி, ஆண்டலை, ஆண்புறம்.பொதுப்பெயர் அல்வழி வேற்றுமை இருவழியும் இயல்பாக முடிந்தன.ஊரன், அவன் + குறியன், சிறியன், தீயன், பெரியன் = ஊரன் குறியன்,ஊரன் சிறியன், ஊரன் றீயன், ஊரன் பெரியன்; அவன் குறியன், அவன் சிறியன்,அவன் றீயன், அவன் பெரியன்;ஊரன், அவன் + கை, செவி, தலை, புறம் = ஊரன்கை, செவி, தலை, புறம்;அவன் கை, செவி, தலை, புறம்.உயர்திணைப்பெயர் இருவழியும் இயல்பாக முடிந்தன.சாத்தி, தாய் +குறியள், சிறியள், தீயள், பெரியள்= சாத்திகுறியள், சாத்தி தீயள்….., தாய் குறியள், தாய் தீயள்…..சாத்தி, தாய் + கை, செவி, தலை புறம்= சாத்திகை, சாத்திசெவி,……….., தாய்கை, தாய்செவி,………….நம்பி, சேய் + குறியன், சிறியன், தீயன், பெரியன் = நம்பிகுறியன், நம்பி சிறியன்…, சேய் குறியன், சேய் சிறியன்,…..நம்பி + கை, செவி, தலை, புறம் = நம்பிகை, நம்பிசெவி…..,சேய்கை, சேய்செவி…..அவர், ஒருவர் + குறியர், சிறியர், தீயர், பெரியர் = அவர்குறியர், அவர் சிறியர்,…………., ஒருவர் குறியர், ஒருவர்சிறியர்,………… + கை, செவி, தலை, புறம்= அவர்கை,அவர்செவி,………., ஒருவர்கை, ஒருவர்செவி,………..உயிரும் யகர ரகர மெய்யும் ஆகிய ஈற்றுப் பொதுப்பெயர் களும்உயர்திணைப்பெயர்களும் அல்வழி வேற்றுமை என இருவழியிலும் இயல்பாகமுடிந்தன.விராடன் + அரசன் =விராடவரசன்; கபிலன் + பரணன் = கபிலபரணர்; வடுகன்+ நாதன்= வடுகநாதன்; அரசன் + வள்ளல் = அரசவள்ளல் – இவை அல்வழிப்புணர்ச்சி.ஆசீவகர் + பள்ளி = ஆசீவகப் பள்ளி; குமரன் + கோட்டம் = குமரகோட்டம், குமரக் கோட்டம் – இவை வேற்றுமைப் புணர்ச்சிஇருவழியும் உயர்திணைப்பெயர் விகாரப்பட்டது. நிலை மொழி ஈறு கெடுதல்காண்க. ஒரோவழி வருமொழி முதல் வல்லெழுத்து மிகுதலும் காண்க. வருமொழிமுதலெழுத்து மிகுதல் வருமொழிச் செய்கை எனப்படும். (நன். 159 சங்.)நிலைமொழி ஈற்றில் நிற்கும் ஆ ஏ ஓ – என்னும் வினா இடைச்சொல்முன்னரும், நிலைமொழியாக நிற்கும் யா என்னும் வினாப்பெயரின் முன்னரும்,உயிரும் மெய்யுமாகிய ஈற்றினையுடைய விளிப்பெயர் முன்னரும் வன்கணம்வரின் இயல்பு புணர்ச்சியாம்.எ-டு : உண்கா சாத்தா? அவனே கொண்டான்? உண்கோ சாத்தா? யா குறியன?நம்பீ கொள், விடலாய் சொல்(உண்கா – உண்பேனோ என்னும் பொருளையுடையது; ஆகாரஈற்று வினா) (நன்.160)உயிரும் ய ர ழ – மெய்களும் ஆகிய ஈற்றினையுடைய முன்னிலை வினையும்ஏவல்வினையும், வருமொழி முதல் வன்கணம் வரின் இயல்பாகவும் உறழ்ந்தும்புணரும்.எ-டு : உண்டி, உண்டனை, உண்டாய்+ கொற்றா = உண்டி கொற்றா – முதலாகஇயல்பாக முடிந்தன.உண்டீர் + கொற்றீர் = உண்டீர் கொற்றீர் – என இயல்பாகமுடிந்தது.முன்னிலைவினை முன்னர் வன்கணம் வந்து இயல் பாகமுடிந்தவாறு.வா கொற்றா, பாய் சாத்தா, சேர் தேவா, வாழ் புலவா – என, உயிர் ய ரழ இறுதி ஏவல்வினை முன் வன்கணம் வர இயல்பாயிற்றுநட கொற்றா, நடக் கொற்றா; எய் கொற்றா, எய்க் கொற்றா; ஈர் கொற்றா,ஈர்க் கொற்றா; தாழ் கொற்றா, தாழ்க் கொற்றா; – என, இவை உறழ்ச்சிமுடிபு.இயல்பாதல் முன்னிலைவினைக்கண்ணும், உறழ்தல் ஏவல் வினைசிலவற்றின்கண்ணும் கொள்ளப்படும். (நன். 161)

இப்பழம்புலவர் பாடிய வெண்பாக்களுள் மூன்று, ‘ஒற்றுப் பெயர்த்தல்’என்ற சித்திரகவிக்கு எடுத்துக்காட்டுக்களாகத் தரப்பட்டுள. (யா. வி.பக். 542)

‘ஆழி யிழைப்பப் பகல்போம்’ என்ற எழுத்தானந்த எடுத்துக் காட்டுவெண்பா பொய்கையார் என்ற பழம்புலவரால் இயற்றப்பட்டது. (யா. வி. பக்.558, 45) மூன்றாமெழுத்து ஒன்று எதுகைக்கும் (பக். 143),முற்றியலுகரத்தான் இற்ற பிறப்பு எனும் வாய்பாட்டு ஈற்றுச்சீர் அமைந்தபாடற்கும் (பக். 231), வெண்பா இலக்கணத்தில் திரிந்து ஆரிடப் போலியாய்அமையும் பாடல்களுக்கும் (பக். 369, 371) இவருடைய பாடல்கள்எடுத்துக்காட்டுக்களாகத் தரப்பட்டுள.

பொருட்டன்மையாவது, ஒருபொருட்குக் கேடு பிறந்தாலும் தனக்குக்கேடின்றித் தான் ஒன்றேயாய்ப் பலவகைப்பட்ட பொருள்தோறும் நிற்கும்தன்மை. (நன். 287 சிவஞா.)

வேற்றுமைப் புணர்ச்சிக்கண் வேற்றுமையுருபு மறைந்து நிற்க,அவ்வுருபின் பொருள் அவ்வுருபு மறைந்தவழியும் திரிபுறாது நிற்க,வேற்றுமையுருபு தொக்கு நிற்கும் நிலைமொழி, பெரும்பான்மை வருமொழிமுதலெழுத்தாம் வன்கணத் தொடும் சிறுபான்மை ஏனைக் கணங்களொடும் புணரும்புணர்ச்சி.பொதுவாகப் பொருட்புணர்ச்சி என்பது அஃறிணைப் பெயர் களுக்கேகொள்ளப்படும். தொல். உயர்திணைப்பெயர் களையும் விரவுப்பெயர்களையும்விதந்து ஓதியே முடிப்பார் என்பது. (தொ.எ. 153 நச். உரை)உருபு தொக்கு நின்ற பொருட்புணர்ச்சியே எழுத்ததிகார இறுதி இயல்கள்மூன்றன்கண்ணும் பெரும்பாலும் கூறப்பட் டுள. (203 நச். உரை)

குழையன் குழையள் குழையர் குழையது, குழையன குழையேன் குழையேம்குழையாய் குழையீர் – என இவ்வாறு வருவன ‘இப்பொருளினை உடையார்’ என்னும்பொருண்மைப் பொருட் பெயர்ப் பகுபதம். (நன். 133 மயிலை.)

அகலக்கவிக்கும், அதனைக் கொள்ளும் பாட்டுடைத் தலை மகனுக்கும்பத்துப் பொருத்தங்கள் குறைவின்றி அமைதல் இன்றியமையாதது. புலவன்இயற்றிய அகலக் கவியைப் பாட்டுடைத் தலைமகன் கொள்வது என்பது பாமகளை அவன்மணம் செய்துகொள்ளுதலேயாம் என்ற மரபு ஏற்பட் டமையால், இவ்வாறுபொருத்தம் இருப்பதும் இன்றியமை யாதது எனப் பாட்டியல் நூல்கள்கூறுகின்றன.அப்பத்துப் பொருத்தங்களாவன மங்கலம், சொல், பால், வருணம், உண்டி,தானம், அக்கரம், நாள், கதி, கணம் என்பன. (இ. வி. பாட். 9,10)

ஒருவர் மற்றொருவர் போல வேடங்கொள்ளும் பொருநரது தொழில் பொருநுதல்ஆதலின், அஃது ஒத்தல் என்னும் பொருளுடையது. (நன். 208 சங்கர.)

அகம் புறம் முதலியவற்றைக் கூறும் தொல்காப்பியம். (திவா. பக்.232.)இலக்கணவிளக்கம் என்ற நூலின் மூன்றாம்பகுதி. சொல்லதி காரத்தைஅடுத்து நிகழ்வது இது.

புலவர் தாம் எடுத்துக்கொண்ட பொருளைப் புனைந்துரை வகையால் கூறுமாறுபோல, அதனைக் கூறுதற்குக் கருவி யாகிய சொற்களைப் புனையுங்காலும்,குறிப்பாற் பொருள் தரும் சொற்களைப் பெருக அமைத்தலும், வெளிப்படைச்சொற்களுக்குக் குறிப்புப்பொருளை ஏற்றி அமைத்தலும் நல்லிலக்கியங்களைச்செய்யும் மரபாகும். அங்ஙனம் வெளிப் படைச் சொற்களும் குறிப்புப்பொருளைஉள்ளடக்கி நிற்கும் முறைமையைத் தெரிந்து அதனைப் படைத்த ஆசிரியன்கருதிய பொருளை உணர்ந்துகொள்ளும் பாங்கினை அறிவித்தலே பொருளியலின்கோட்பாடு. (தொ. பொரு. பாயிரம் ச. பால)

தொல்காப்பியப் பொருளதிகாரத்தின் ஒன்பது இயல்களுள் ஐந்தாவது.இருதிணை ஐம்பால் மூவிடங்களில் அமையும் சொற்கள் தம் பொருள்வேறுபட்டிசைப்பினும் அப்பொருள்களைக் கொள்ளவேண்டும் எனவும்,அகத்திணையியல் களவியல் கற்பியல் ஆகிய இயல்களில் கூறப்பட்ட பொருள்களில்சற்று வேறுபட்டு வருவனவும் பொருளாகக் கொள்ளப்பட வேண்டும் எனவும்அமைத்து, சொல் உணர்த்தும் பொரு ளையும் தொடர்மொழிப் பொருளையும் ஒருங்கேதொகுத் துச் சொற்பொருளின் வழுவமைதியினையும் பொருளின் வழுவமைதியினையும்ஒருங்கே கூறும் இப்பொருளியல் 54 சூத்திரங்களை (நச். உரைப்படி)உடையது.

இருதிணை ஐம்பாற்பொருள்களின் பண்பும் செயலுமாகிய வற்றைஉணர்த்தற்குச் சொல்லதிகாரத்துள் ஓதப்பெற்ற விதிகளான் ஆக்கமுற்றமைந்தசொற்கள், பொருளதிகாரத் துள் தலைவன் தலைவி முதலானோர் கூற்றுக்களுள்அமைந்து வருங்கால், அவை சொல்லிலக்கண நெறிபற்றி யமைந்த பொருளினின்றும்வேறுபட்டுத் தலைவன் தலைவி முதலானோர் கருதிய பொருளைப் பயந்து நிற்கும்எனவும், அங்ஙனம் பொருள் பயத்தற்கும் அச்சொற்களே கருவியாக உள்ளமையான்அப்பொருளும் அவற்றிற்குரிய பொருளே எனவும், பொருளதிகாரத்துள்சொற்பொருளை அறியும் முறைமை கூறுதல் பற்றி இவ்வியல் பொருளியல் எனப்பட்டது. (தொ. பொரு. பாயிரம்)

அகம், புறம் முதலியவற்றைக் கூறும் இலக்கண நூல். மெய்ப்பாடு, அணி,யாப்பு, மரபு என்பனவும் பொருளிலக் கணத்துள் அடங்கும்.

பொருள் இடம் காலம் சினை குணம் தொழில் என்னும் அறு வகைப் பெயருள்,பொருள் முதல் மூன்றும் முதலும், சினை முதல் மூன்றும் சினையுமாய்அடங்கும் என்பது அறிவித்தற்கு இம்முறை வைத்தார் என்க. (நன். 131மயிலை., இ.வி. 45 உரை)

கடலொலி, சங்கொலி போல்வன பொருள் புலப்பட மாட்டாத ஒலிகள். (தொ.எ. 1நச். உரை)

ஏனை வேற்றுமைகளது பொருட்புணர்ச்சியது பொதுமுடி பினைத் தான் நீக்கிவேறு முடிபிற்றாகும் இரண்டாம் வேற்றுமை. (தொ.எ. 157 நச்.)

களத்திற் சூடடிக்கும்போது உழவர் பாட்டுப் பாடுதல்.

அறுவடை முடிவில் களத்தே தலைவனை வாழ்த்தி உழவர் பாடும் பாட்டு.‘பொலிப்பாட்டுப் பாடப் புகுந்தாள்’ (விறலி. 785)