தமிழ் இலக்கணப் பேரகராதி

அகவலடியும் கலியடியும் வந்து மயங்கிய வஞ்சிப்பாவால் வியத்தகும்மகளிரது சிறப்பினைக் கூறும் பிரபந்தம்.(இ. வி. பாட். 106)

புடை நூலாவது சார்புநூல். முதனூல் வழிநூல்களுக்குச் சிறு பான்மைஒத்துப் பெரும்பாலும் வேறுபட்டிருப்பது சார்பு நூலாயிற்று. (நன். 8இராமா.)

‘கெடு வாக வையாது’ (குறள் 117) என்புழிக் கெடு என்பது புடைபெயர்ச்சியைஉணர்த்தும் தல்விகுதி கெட்டு நின்றது. (‘ அறி கொன்று’ குறள் 638 – ‘களிறுகளம் படுத்த பெருஞ் செய் ஆடவர்’ நெடுநல். 171 என்பன போல்வனவும் அன்ன.)கேடு என்பது புடைபெயர்ச்சியை உணர்த்தும் தல்விகுதி கெட்டுப்பின்னர் முதல் எகரம் நீண்டது. (கோள், ஊண் என்பன போல்வனவும் அன்ன) (சூ.வி. பக். 33)

‘எழுத்துக் குறி வெண்பா’ – காண்க. (யா. வி. பக். 371)

இது தொல்காப்பிய எழுத்துப்படலத்து நான்காம் இயல்; 40 நூற்பாக்களைஉடையது. இதன்கண், எல்லாச் சொற்களும் உயிரீறு புள்ளியீறு இவற்றுள்அடங்கும் என்பதும், குற்றிய லுகர ஈறு புள்ளி யீற்றுள் அடங்கும்என்பதும், உயிர்மெய்யீறு உயிரீற்றுள் அடங்கும் என்பதும், மெய்யீறுகள்எல்லாம் புள்ளி பெறும் என்பதும், மெய்ம் முதல்கள் எல்லாம் உயிரொடுகூடி உயிர்மெய் முதலாகும் என்பதும், மெய்ம்முதல் உயிர் முதல் என்பனமெய்யீறு உயிரீறு என்பவற்றொடு புணரும் என்பதும், பெயரொடு பெயரும்தொழிலும் தொழிலொடு பெயரும் தொழிலும் புணருமிடத்து இயல்பே யன்றித்திரிபும் நிகழும் என்பதும், அத்திரிபானது மெய்பிறி தாதல் – மிகுதல் -குன்றல் – என்ற மூன்றனுள் அடங்கும் என்பதும், நிலைமொழியும்வருமொழியும் அடையொடு கூடியும் புணரும் என்பதும், புணர்ச்சிவேற்றுமைப்புணர்ச்சி யும் அல்வழிப்புணர்ச்சியும் என இருவகைப்படும்என்பதும், எழுவாய்த்தொடரும் விளித்தொடரும் அல்வழியாகும், இரண்டாம்வேற்றுமைத்தொடர் முதல் ஏழாம் வேற்றுமைத் தொடர் ஈறாக ஆறுமே வேற்றுமைப்புணர்ச்சியாகும் என்ப தும், புணர்ச்சிக்கண் கு – கண் – அது – என்றஉருபுகள் பெறும் விகாரம் இவை என்பதும், வேற்றுமைப் புணர்ச்சிக்குநிலைமொழி பெயரே என்பதும், உயர்திணை அஃறிணை ஆகிய இருவகைப் பெயரைஅடுத்தும் சாரியை வரும் என்பதும், சாரியைகள் இவை என்பதும், நிலைமொழிவரு மொழிகளுக்கு இடையே வரும் சாரியைகளுள் திரிபுடையன உள என்பதும்,சாரியை பெறாதனவும் உள என்பதும், எழுத்துச் சாரியைகள் இவை என்பதும்,உடல்மேல் உயிர் வந்து ஒன்றுவது இயல்புபுணர்ச்சி என்பதும், மெய்யீறுபோல்வது குற்றியலுகர ஈற்றுப் புணர்ச்சி என்பதும், உடம்படு மெய்உயிரீற்றையும் உயிர்முதலையும் இணைக்க இடையே வரும் என்பதும்,எழுத்துக்கள் ஒன்று பலவாதல் ஒலியானேயே தெளிவாக உணரப்படும் என்பதும்இந்நாற்பது நுற்பாக்க ளால் குறிக்கப்பட்டுள்ளன. (தொ.எ. 103-142.)

மெய்யையும் உயிரையும் முதலும் இறுதியுமாக உடைய பகாப்பதம் பகுபதம்என்னும் இருவகைச் சொற்களும் தன்னொடு தானும் தன்னொடு பிறிதுமாய்வேற்றுமைப் பொருளிலாவது அல்வழிப் பொருளிலாவது பொருந்து மிடத்து,நிலைமொழியும் வருமொழியும் இயல்பாகவும் மூவகைத் திரிபு கொண்டும்பொருந்துவது புணர்ச்சியாம். உயிர்மெய்யை மெய்முதல் எனவும் உயிரீறுஎனவும் பகுத்துக் கொள்க. திசைச்சொல்லும் வடசொல்லும் பெயர்வினை இடை உரிநான்கும் பகாப்பதம் பகுபதம் என்ற இரண்டனுள் அடங்கும். (நன். 151)

புணர்ச்சியாவது நிலைமொழி ஈற்றெழுத்தொடு வருமொழி முதலெழுத்துப்புணர்வது. நிலைமொழியது ஈற்றெழுத்து முன்னர்ப்பிறந்து கெட்டுப்போக,வருமொழியது முத லெழுத்துப் பின்னர்ப் பிறந்து கெட்டமையான், முறையேபிறந்து கெடுவன ஒருங்குநின்று புணருமாறு இன்மையின் புணர்ச்சிஎன்பதொன்று இன்றாம்பிற எனின், அச்சொற் களைக் கூறுகின்றோரும்கேட்கின்றோரும் அவ் வோசையை இடையறவுபடாமை உள்ளத்தின்கண்ணேஉணர்வராகலின், அவ்வோசைகள் உள்ளத்தின்கண்ணே நிலைபெற்றுப்புணர்ந்தனவேயாம். ஆகவே, பின்னர்க் கண்கூடாகப் புணர்க் கின்றபுணர்ச்சியும் முடிந்தனவேயாம் என்பது. (தொ. எ. 108 நச். உரை)

தண்டக மாலை (சங். அக); வெண்பா முந்நூறு கவியால் அமைந்த பிரபந்தம்.(பி. தீ. 14)

பதத்தொடு பதம் புணருங்கால், சந்தி காரணமாகப் பலமுறை நிலைப்பதஈற்றெழுத்தாயினும் வரும்பத முதலெழுத்தாயினும் பலவிடத்து ஒருப்படஇரண்டும் வேறெழுத்தாகத் திரிதலும், முற்றும் கெடுதலும் ஆகும். பலமுறைஇருபத நடுவே ஆக்கமாக மிகலும் ஆம். இம்மூவிகாரம் அன்றியும், சிலமுறைஇருபதம் ஒருபதமாகத் திரண்டு கலப்புழிச் சில எழுத்து அவ்வழிவிகாரப்படும் எனக் கொள்க.அவை திரிபு (மெய் பிறிது ஆகல்), அழிவு (குன்றல்), ஆக்கம்(மிகுதல்), திரட்டு (வேத + ஆகமம் = வேதாகமம் போன்ற வடமொழிப்புணர்ச்சி) என்பனவாம். (தொ. வி. 21 உரை)

இலக்கணக் கொத்தினைத் தழுவி உரைக்கப்படும் இவ்விகாரங் களுள்,புணர்ச்சி விகாரம் நிலைமொழி வருமொழிப் புணர்ச்சி யால் நிகழும் தோன்றல்- திரிதல் – கெடுதல் – இம்மூன்றுமாம்.எ-டு : ஊர் + குருவி = ஊர்க்குருவி; வேல் + தலை = வேற் றலை;பழம் + நன்று = பழநன்று என முறையே காண்க.இருமொழிப் புணர்ச்சியானன்றி ஒருமொழிக்கண்ணேயே நிகழும் தோன்றல் -திரிதல் – கெடுதல் – நிலைமாறுதல் – விரித்தல் – நீட்டல் – குறுக்கல் -வலித்தல் – மெலித்தல் – தொகுத்தல் – முதல் இடைக் கடைக் குறைகள் -என்பன புணர்ச்சி இல் விகாரமாம்.எ-டு : யாது – யாவது; அழுந்துபடு – ஆழ்ந்துபடு; யாடு – ஆடு;மிஞிறு – ஞிமிறு, விளையுமே – விளையும்மே; இது – ஈது; தீயேன் – தியேன்;குறுந்தாள் – குறுத்தாள்; தட்டையின் – தண்டையின்; சிறியவிலை -சிறியிலை; தாமரை – மரை; ஓந்தி – ஓதி; நீலம் – நீல் (சுவாமி. எழுத்.27)

புணர்ச்சிக்கண் க ச த ப -க்களுக்குரிய இயற்கை மெல் லெழுத்துக்கள்,அவை தோன்றும் இடத்திலேயே தோன்றி மூக்கின் வளியிசையான் சற்றுவேறுபட்டொலிக்கும் ங ஞ ந ம -க்களாம்.எ-டு : விள + கோடு = விள ங் கோடு; விள + செதிள் = விள ஞ் செதிள்; விள + தோல் = விள ந் தோல்; விள + பூ = விள ம் பூ (தொ. எ. 143 நச்.)

வன்கணம் மென்கணம் இடைக்கணம் உயிர்க்கணம் என்ற நான்கும்புணர்ச்சிக்கண் வருமொழி முதலெழுத்திற்குரிய நாற்கணங்களாம். இவற்றுள்வன்கணம் நீங்கலான ஏனைய மூன்று கணங்களும் பெரும்பாலும் இயல்பாகப்புணர்தலின் இயல்புகணம் எனப்படும். (தொ. எ. 203 – 207 நச்.)

புணர்ச்சியில் விகாரம் ஏழாம்.முதலாவது தோன்றல்.எ-டு : குன்று – குன்றம், செல்உழி – செல்வுழி. முறையே அம், வ் -தோன்றின.இரண்டாவது திரிதல்.எ-டு : மாகி – மாசி (ககரம் சகரமாகத் திரிந்தது)மூன்றாவது கெடுதல்.எ-டு : யார் – ஆர், யாவர் – யார் (முறையே யகர மெய்யும் வகரஉயிர்மெய்யும் கெட்டன)நான்காவது நீளல்.எ-டு : பொழுது – போது, பெயர் – பேர் (ஒகரமும் எகரமும் முறையேநீண்டன)ஐந்தாவது நிலைமாறுதல்.எ-டு : வைசாகி – வைகாசி (சகரம் ககரம் நிலைமாறின). நாளிகேரம் -நாரிகேளம், தசை – சதை, ஞிமிறு – மிஞிறு, சிவிறி – விசிறி.ஆறாவது மருவி வழங்குதல்.எ-டு : என்றந்தை – எந்தைஏழாவது ஒத்து நடத்தல்.எ-டு : நண்டு – ஞண்டு, நெண்டு – ஞெண்டு, நமன் – ஞமன்(நகரத்திற்கு ஞகரம் போலியாக வந்தது).(தொ. வி. 37 உரை)

புணர்ச்சியும் மயக்கமும் வெவ்வேறே. புணர்ச்சி என்பது நிலைமொழிவருமொழிகள் தத்தம் தன்மை திரியாமல் செப்பின் புணர்ச்சி போல நிற்பது.மயக்கம் என்பது மணியுள் கோத்த நூல்போலத் திரிபுற்று நிற்பது.நிலைமொழியீற்றுக் குற்றுகரம் வருமொழி நாற்கணங்களொடும் புணருமிடத்துஎய்தும் திரிபுகளைத் தனக்கு முன்னும் பின்னும் நிற்கும் எழுத்துக்களேபெறத் தான் திரிபுறுதல் இன்மையின், குற்றியலுகர மயங்கியல் என்னாதுபுணரியல் என்றார். தனித்து வரல் மரபினையுடைய உயிரீறு புள்ளியீறுகள்அன்ன அல்லவாம். (தொ.எ.பக்.311 ச.பால.)

புணர்ச்சியாவது சொற்கள் ஒன்றோடொன்று அல்வழிப் பொருளிலோவேற்றுமைப்பொருளிலோ புணர்வதனைக் கூறுதலின் சொல்லதிகாரத்துக்கூறற்பாலது எனினும், நிலைமொழியீற் றெழுத்தினொடு வருமொழி முதலெழுத்துஇயைதலே புணர்ச்சி எனப்படுதலின், எழுத்தினோடு எழுத்துப் புணரும்புணரியலை எழுத்ததிகாரத்தில் கூறுதலே முறையாகும். ‘நிறுத்த சொல்லின்ஈறாகு எழுத்தொடு, குறித்துவரு கிளவியின் முதலெழுத்து இயை’தலேபுணர்ச்சி என்பது தொல். எழுத்ததிகார 108 ஆம் நூற்பாவால் புலனாம்.(எ.ஆ. பக். 1)

சொல்லப்பட்ட ஒரு சொல்லோடு அடுத்த சொல் கூடும் நிலைமையாகிய கருத்து.இந்நிலையில் முதலில் நிற்கும் சொல்லை ‘நிறுத்த சொல்’ என்றும், அடுத்துவரும் சொல்லைக் ‘குறித்து வரு கிளவி’ என்றும் கூறுப. நிறுத்த சொல்லொடுகுறித்து வரு கிளவி கூடும் நிலைமைக்கண், நிறுத்த சொல்லின் இறுதிஎழுத்தும், குறித்து வரு கிளவியின் முதலெழுத்தும் தம்முள் புணர்தலேபுணர்ச்சியாம்.(தொ. எ. 107 நச்.)

சக்கரக் கவியாகிய மிறைக்கவி விசேடங்களைக் கூறும் பண்டைய நூல்;இதுபோது வழக்கற்றது. (யா. வி. பக். 533)

நிலைமொழி தனிக்குறிலை அடுத்த லகரஒற்று ஈற்றதாகவோ ளகரஒற்றுஈற்றதாகவோ இருப்ப, அல்வழிப் புணர்ச்சியில் வருமொழிக்கண் தகரம்முதலெழுத்தாக வரின், லகரமும் ளகரமும் ஆய்தமாகத் திரிந்து புணரும்நிலையுமுண்டு. அங் ஙனம் திரியும் நிலையில் ஆய்தம் புணர்மொழிக்கண்வரும்.எ-டு : கல் + தீது = கற்றீது, கஃறீது; முள் + தீது = முட்டீது,முஃடீதுஇத்திரிபுகளை நோக்க, ஆய்தம் றகரத்தை அடுத்தபோது அதன் ஒலியதாகவும்டகரத்தை அடுத்தபோது அதன் ஒலிய தாகவும் பண்டு ஒலிக்கப்பட்டிருத்தல்வேண்டும் என்பது புலனாகிறது. (தொ. எ. 39, 369, 399 நச்.) (எ. ஆ. பக்.85)

நிலைமொழி இறுதியில் குற்றியலுகரம் நிற்ப, வருமொழி முதலில் யகரம்வரின், அவ்வுகரம் முற்றத் தோன்றாதாக அதனிடத்துக் குற்றியலிகரம்வரும்.எ-டு : நாகு + யாது = நாகியாது; வரகு + யாது = வரகியாது; எஃகு +யாது = எஃகியாது; கொக்கு + யாது = கொக்கி யாது; குரங்கு + யாது =குரங்கியாது; போழ்து + யாது = போழ்தியாது. (தொ. எ. 410 நச்)

நிலைமொழி குற்றியலுகர ஈறாய் வருமொழியொடு புணரு மிடத்து அல்வழிவேற்றுமை என்ற இருநிலையிலும் குற்றிய லுகரம் நிலைபெற்றிருக்கும்.எ-டு : நாகு கடிது, நாகு கடுமை (தொ. எ. 408 நச். உரை)அல்வழி வேற்றுமை என்ற இருவகைப் புணர்ச்சிக்கண்ணும்நிலைமொழியிறுதிக் குற்றியலுகரம் முற்றியலுகரமாய் நிறைந்துவிடும்.ஆயின் நிலைமொழியிறுதி வல்லொற்றுத் தொடர்க் குற்றியலுகரமாக, அதுவும்ககர உகரமாக, வரு மொழியாகக் ககர முதல் மொழி வரின், குற்றியலுகரம்முற்றியலுகரம் ஆகாது குற்றியலுகரமாகவே நிற்கும்.எ-டு : நாகு கடிது, வரகு கடிது; நாகுகடுமை, வரகுகடுமை எனக்குற்றியலுகரம் முற்றியலுகரமாயிற்று.செக்குக்கணை, சுக்குக்கொடு எனக் குற்றியலுகரம் புணர் மொழிக்கண்முற்றியலுகரம் ஆகாது குற்றியலுகரமாகவே நின்றது. (தொ. எ. 409, 410 இள.உரை)

முற்காலத்து இல்லாத சில பிற்காலத்து இலக்கணமாக வருதல். அவைவருமாறு:தன்மை ஒருமைக்கண் அன்விகுதியும், பன்மைக்கண் ஓம் விகுதியும், நீர்உண்ணும் – நீர் தின்னும் – என உம் ஈற்றவாய் வரும் பன்மை ஏவலும்,அல்ஈற்று வியங்கோள் எடுத்தோதாத பிற ஈற்றவாய் இருதிணை ஐம்பால்மூவிடங்களிலும் வாழ்த்து முதலிய ஏவற்பொருளவாய் நிகழ்வனவுளவேல்அவையும்,உண்டு என்பது அஃறிணை ஒருமைக்கேயன்றிப் பிறவற்றிற்கும் பொதுவினையாய்வருதலும்,யார் என்னும் வினா வினைக்குறிப்புமுற்று அஃறிணைக்கண் வருதலும்,யார் என்பது ஆர் என மரீஇ வருதலும், ஈ-தா-கொடு – என்னும் மூன்றும்இழிந்தோன் – ஒப்போன் – மிக்கோன் – இரப்புரையாக முறையே வாராமல் மயங்கிவருவன உளவேல் அவையும்,மன் – கொல்- எனற்பால இடைச்சொற்கள் மன்னை – கொன்னை – எனவருவனவும்,‘அவனே கொண்டான்’ என்புழி ஏகாரம் ஒரோவழி ‘அவன் கொள்கிலன்’ எனஎதிர்மறைப்பொருள் தருதலும், (இன்னோ ரன்னவும்) புதியன புகுதலாம். (நன்.332, 337-339, 349, 407, 420, 422 சங்கர.)

ஒரு தருக்க நூல் (வீ. சோ. 179 உரை)

வீரசோழிய நூலாசிரியர். இவர்காலம் 11ஆம் நூற்றாண்டு என்ப.வீரசோழியம் என்ற தலைப்பைக் காண்க.

பாட்டுடைத்தலைவனது தோள்வலியைக் கூறும் கலம்பக உறுப்பு. (மதுரைக்.11)

சிறந்த தலைவனொருவனுடைய புயங்கள் செய்துள்ள வீரம் கொடை முதலியசெய்கைகளைப் பாராட்டி அப்புயங்களின் உருவ அமைப்பினையும் வருணித்தல்.(இது கலம்பகத்தில் புய வகுப்பு என்ற பெயரிற் காணப்படும் கலம்பகஉறுப்பாம்.) இது பாடாண்துறைகளுள் ஒன்று.காப்பியத் தலைவனுடைய திருப்புயங்கள் அடியவரை அளிக்கும் திறனையும்,பகைவர்களை அழிக்கும் திறனையும் புனைந்து கூறும் துறை. (திருவரங்கக் .7)

‘பரிசில் வழங்காதவன் அழிவு’ காண்க.

பல அடியான் வந்த பஃறொடை வெண்பாக்களையும் கொண்டு அமைந்த தொரு பழையதொடர்நிலைச் செய்யுள்.(யா. வி. பக். 250)

அளவழிச்சந்தங்களில், சீர் ஒத்து ஓரடியில் ஓரெழுத்து மிக்குவருவதாம்.எ-டு : ‘பேடையை இரும்போத்துத் (7)தோகையால் வெயில் மறைக்கும் (8)காடகம் இறந்தார்க்கே (7)ஓடுமென் மனனே காண்’ (7)இவ்வஞ்சித்துறை இரணடாமடி ஓரெழுத்து மிக்குச் சீர் ஒத்துவந்தவாறு.(யா. வி. பக். 514, 515)

யாதானும் ஒரு நிமித்தத்தான் ஒன்றனை முற்கூறி வேறொரு நிமித்தத்தான்அதனையே பின்னும் கூறுதல் அநுவாதம். அநுவாதத்திற்கு முன்னர்க்குறிப்பிடப்படுவது புரோவாதம். புரோவாதத்தை உணர்ந்தால்தான் அநுவாதத்தைஉணர முடியும்.எ-டு : ‘ அன் ஆன் அள் ஆள் ஆர் ஆர் ப(ம்) மார்அ ஆ குடுதுறு என் ஏன் அல் அன் ’ (நன். 140)முதலிற் கூறப்பட்ட ‘அன்’ விகுதி புரோவாதம்; பின்னர்க் கூறப்பட்ட‘அன்’ அநுவாதம். இரண்டாவது அன்விகுதியை நோக்க முதலாவது புரோவாதம் ஆம்.(சூ. வி. பக். 19)

இது கருவிவகை நான்கனுள் ஒன்று. ஈண்டுக் கருவியாவது நிலைமொழிவருமொழிப் புணர்ச்சிக்குக் கருவியாக உதவு வது. புறக்கருவியாவதுநிலைமொழி வருமொழிகளாய் நிற்கும் மொழிகளின் மரபு கூறுவது. அதுசெய்கையாகிய புணர்ச்சிக் குரிய கருவி கூறாது, புணர்ச்சிநிகழ்த்துவதற்குரிய மொழிகளின் மரபு கூறுதலின் புறக்கருவி ஆயிற்று.ஆகவே மொழிமரபு என்னும் இயல் புறக்கருவியாம். (தொ. எ. 1 நச். உரை)

புறப்பொருள் தலைவனைக் கிளவித்தலைவனாகக் கொண்டு பாடப்படும் ஒருபிரபந்தம் போலும்.எ-டு : திருவிருத்தம் முதலியன. (சாமி. 165)

இது செய்கைவகை நான்கனுள் ஒன்று. செய்கையாவது நிலைமொழி வருமொழிப்புணர்ச்சி. நிலைமொழிக்குப் புறமாய் அதனை அடுத்து வந்து புணரும்வருமொழிச் செய்கை கூறுவது புறச் செய்கையாம்.லகர னகர ஈறுகளின் முன் வரும் தகரம் றகரமாகவும் நகரம் னகரமாக வும்திரிதலும், ளகர ணகர ஈறுகளின் முன் வரும் தகர நகரங்கள் டகர ணகரங்களாகத்திரிதலும் போல்வன புறச் செய்கையாம்.எ-டு : கல்+தீது = கற்றீது; பொன் + தீது = பொன்றீது; கல் +நன்று = கன்னன்று; பொன் + நன்று = பொன்னன்று; முள் + தீது = முட்டீது;முள் + நன்று = முண்ணன்று; கண் + தீது = கண்டீது; கண் + நன்று =கண்ணன்றுஇவற்றுள் வருமொழி முதலெழுத்தின் திரிபு புறச்செய்கை யாம். (தொ. எ.149, 150 நச்.)

புறநானூற்றுக்குத் துறை வகுத்தவர் அனைவரும் புறப் பொருள்வெண்பாமாலை, பன்னிரு படலம் முதலிய புதுநூல் வழிகளால்புறநானூற்றுக்குத் துறை கூறினாரேனும், அகத்திய மும் தொல்காப்பியமுமேதொகைகளுக்கு நூலாகலின், அந்நூல்களைத் துணைக் கொண்டே புறநானூற்றுக்குத்துறை கோடல் வேண்டும். இப்பொழுது வகுக்கப்பட்ட துறைகள் அவ்வளவுபொருத்தமுடையன அல்ல என்பது நச்சினார்க் கினியர் கருத்து. (தொ. பொ. 90நச்.)

1. 96 வகைப் பிரபந்தங்களுள் ஒன்று; “நீ வணங்கும் தெய்வம் நின்னைப்புறங்காப்ப நின் மரபு சிறப்பதாகுக!” என்று பாட்டுடைத் தலைவனைப்புகழ்ந்து பாடுவது.2. சாதிப் பெரும்பண் நான்கனுள் ஒன்று. (சிலப். 8-41 உரை)

இது நூற்பா வகை ஆறனுள் ஒன்று. சிறப்பு நூற்பாக்களின் புறத்தேஅடுத்து வருதலின் (புறன் + அடை) இது புறனடை எனப்படும். நுற்பாக்களின்புறத்தே நடத்தலின் ( புறம்+ நடை) புறநடை எனினும் அமையும். (இ.கொ.86)புறனடை நூற்பா, சிறப்பு நுற்பாக்களில் கூறப்படாது எஞ்சி நிற்கும்செய்திகளைக் கோடற்கு வழிகோலுவதாய் உள்ளது.பிண்டம், தொகை, வகை, குறி, செய்கை, புறனடை- என நூற்பாஅறுவகைப்படும். பெரும்பான்மையும் ஒவ்வோரியல் இறுதியிலும் புறனடைநூற்பா அவ்வியற் செய்தியை நிறைவு செய்வதற்காக இடம் பெறும். (நன்.பாயி. 20)

அகமல்லாத புறப்பொருட் செய்திகள் பற்றி அமைந்த புறநானூறு,பதிற்றுப்பத்து முதலியவற்றுப் பாடல்கள். புற நானூற்றுக்கே‘புறப்பாட்டு’ என்ற பெயரும் உண்டு.‘மீனுண் கொக்கின் (227) என்ற புறப்பாட்டும் அது’ என வரும்நச்சினார்க்கினியருரையுள் காண்க.(தொ. செய். 79 நச்.)

இது கருவிவகை நான்கனுள் ஒன்று. மொழிகள் ஆதற்குரிய எழுத்துக்களின்இலக்கணமும் பிறப்பும் கூறும் நுல்மரபும் பிறப்பியலும் புறப்புறக்கருவிகளாம். அவை புணர்ச்சிக்குரிய புறக்கருவிகளாகிய, மொழிகளை ஆக்கும்எழுத்துக்களின் இலக்கணமும் பிறப்பும் கூறுதலின் புறப்புறக்கருவிகள்ஆயின. (தொ. எ. 1 நச். உரை)

இது செய்கைவகை நான்கனுள் ஒன்று. நிலைமொழி ஈறும் வருமொழி முதலும்செய்கை பெறாது நிற்ப, அவ்விரண்டை யும் பொருத்துவதற்கு உடம்படுமெய்போன்ற ஓரெழுத்து வருவது புறப்புறச் செய்கையாம்.எ-டு : மணி+ அழகிது > மணி + ய் + அழகிது = மணி யழகிதுகோ + அழகிது > கோ + வ் + அழகிது = கோவழகிதுஇடையே யகரஒற்றும் வகரஒற்றும் புறப்புறச் செய்கையான் வந்தன. (தொ. எ.1, 140 நச். உரை)

புறப்பொருள்மேல் வருவன புறப்பொருட் கோவை.(சாமி. 167)

கவி, கமகன், வாதி, வாக்கி என்று புகழப்படும் நால்வகை. ‘கவி’முதலியவற்றின் விளக்கம் தனித்தனித் தலைப்புள் காண்க.(இ. வி. பாட். 169)

புளி என்ற மரப்பெயர் அம்முச்சாரியை பெற்று வருமொழி யொடுபுணரும்.எ-டு: புளியங்கோடு, புளியஞ்செதிள், புளியந்தோல், புளியம்பூ;புளியஞெரி, புளியநுனி, புளியமுரி; புளியயாழ், புளியவட்டு -என வன்கணம் வருவழி அம்முப் பெற்றும், மென்கணமும் இடைக்கணமும்வருவழி அம்மின் மகரம் கெட்டும் புணர்ந்தவாறு. (தொ. எ. 244 நச்.)

பறவையை உணர்த்தும் புள் என்ற பொருட்பெயர் இருவழி யும் வன்கணம்வந்துழித் தொழிற்பெயர் போல உகரமும் வல்லெழுத்தும் பெறுவதுபெரும்பான்மை; மென்கணமும் இடைக்கணத்து வகரமும் வரின் உகரப் பேறும்,யகரம் வரின் இயல்பும், உயிர் வரின் ளகரஒற்று இரட்டுதலும்எய்தலாம்.எ-டு : புள்ளுக் கடிது, புள்ளுக்கடுமை; புள்ளு ஞான்றது,புள்ளுஞாற்சி; புள்ளு வலிது, புள்ளுவலிமை; புள் யாது, புள்யாப்பு;புள்ளரிது, புள்ளருமை.புள் என்பதன் ளகரம் வன்கணம் வந்துழி டகரமாகவும், மென்கணம்வந்துழி ணகரமாகவும் திரிதலுமுண்டு.எ-டு : புட் கடிது, புட்கடுமை; புண் ஞான்றது, புண்ஞாற்சி. புள்என்பதன்முன் இடைக்கணம் வருமொழியா யின் உகரம் பெற்றும் பெறாதும்புணரும்.எ-டு : புள்ளு வலிது, புள்ளு வலிமை; புள் வலிது, புள் வலிமை(தொ. எ. 403 நச்.)

மெய்யினை ஈறாக உடைய சொற்கள். மெய்யீறுகளாவன, ஞ் ண் ந் ம் ன் ய்ர்ல் வ் ழ் ள் என்ற பதினொன்றாம்.எ-டு : உரிஞ், உண், பொருந், மரம், பொன், தேய், பார், செல்,தெவ், வாழ், கேள். (தொ.எ.78. நச்.)

நிலைமொழி புள்ளியீற்றதாக, வருமொழி முதலில் உயிர் வரின், அவ்வருமொழி உயிர் நிலைமொழியீற்றுப் புள்ளி யெழுத்தொடு கூடிஉயிர்மெய்யாய்விடும்.எ-டு : ஆல் + இலை = ஆலிலை; நாகு + அரிது = நாகரிதுமெய்யீறு புள்ளி பெறுவது போலக் குற்றியலுகர ஈறும் புள்ளி பெறும்எனவே, புள்ளியீறு என்பதனுள் மெய்யீறு குற்றுகர ஈறு என இரண்டும்அடங்கும். உயிர், மெய்யீற் றொடும் குற்றியலுகர ஈற்றொடும் சேர்ந்துஇயலும்.உயிர், இயல்பாய மெய்யீற்றொடும் குற்றியலுகர ஈற்றொடும் சேர்ந்துஇயலுதல் போலவே, விதியான் வந்த மெய்யீறு குற்றியலுகர ஈறு இவற்றொடும்சேர்ந்து இயலும்.எ-டு : அதனை – அத் + அன் + ஐ அவற்றொடும் – அவ் + வற்று + ஒடு +உம்அது என்பது உகரம் கெட்டு ‘அத்’ ஆயிற்று. முற்றியலுகர மாகிய ஒடுஎன்பது அவற்று என்பதனொடு சேர்ந்து அவற்றொடு – எனக் குற்றியலுகர ஈறாகி‘உம்’ புணர்ந்து, குற்றியலுகரத்தின் மீது உகரஉயிர் ஊர அவற்றொடும்என்றாயிற்று.உயிர்முதல்மொழி வர, நிலைமொழியீற்றுமுற்றியலுகரம் கெடும் என்றுகூறிய தொல். குற்றியலுகரம் கெடும் என்னா ராய் இயல்பாகப் புணரும் என்றேயாண்டும் கூறலின், குற்றியலுகர ஈற்றின் மேலும் உயிர் ஊர்ந்து வரும்என்பதே அவர் கருத்து. (எ. ஆ. பக். 105)புள்ளியீறாகிய குற்றியலுகரம் ஏற்ற எழுத்தில் குற்றியலுகரம் கெடஎஞ்சிநிற்கும் மெய்யின்மீது உயிர் ஏறி முடியும். இது சிவஞான. கருத்து.பி.சா. சுப்பிரமணிய சாத்திரியார் கருத்தும் அதுவே.எ-டு : நாகு + அரிது > நாக் + அரிது = நாகரிது (எ. கு. பக். 142)

ஏகார ஓகாரங்களொடு வரிவடிவில் வேறுபாடில்லாத எகர ஒகரங்கள்,மெய்யெழுத்துக்கள், ஈற்றுக் குற்றியலுகரங்கள், ஆய்தம் – என்பன புள்ளிபெறும்.மகரக்குறுக்கம் மேற்புள்ளியோடு உட்புள்ளியும் பெறும்.(ம் {{special_puLLi}} )புள்ளி, எழுத்தின் இயல்பான மாத்திரையைப் பாதியாகக் குறைத்ததைத்தெரிவிப்பதற்கு அறிகுறியாக வரும். (தொ. எ. 15, 16, 14, 105, நச்.)(பொ. 320 பேரா.)

புள்ளி மயங்கியல் தொல்காப்பிய எழுத்துப் படலத்தின் எட்டாவதுஇயலாகும். இது 110 நுற்பாக்களை உடையது.ஞகார ஈற்று அல்வழி வேற்றுமைப் புணர்ச்சி; நகார ஈற்று அல்வழிவேற்றுமைப் புணர்ச்சி; ணகார ஈற்று அல்வழி வேற்றுமைப் புணர்ச்சி; மகாரஈற்று வேற்றுமை அல்வழிப் புணர்ச்சி; னகார ஈற்று வேற்றுமை அல்வழிப்புணர்ச்சி; யகார ஈற்று வேற்றுமை அல்வழிப் புணர்ச்சி; ரகார ஈற்றுவேற்றுமை அல்வழிப் புணர்ச்சி; லகாரஈற்று வேற்றுமை அல்வழிப் புணர்ச்சி;வகாரஈற்று வேற்றுமை அல்வழிப் புணர்ச்சி; ழகார ஈற்று வேற்றுமை அல்வழிப்புணர்ச்சி; ளகார ஈற்று வேற்றுமை அல்வழிப் புணர்ச்சி; ஓத்தின் புறனடை -என்பன இதன்கண் அடங்கியுள. இப் புறனடை சிங்கநோக்காக முன்னுள்ள உயிர்மயங்கியலுக்கும் பின்னுள்ள குற்றியலுகரப் புணரியலுக்கும் ஒக்கும்.(தொ.எ.296- 405 நச்.)

மண்ணப் பத்தம் – அல்வழிக்கண் ணகர ஈறு அக்குப் பெற்றது.பொன்னப்பத்தம் – அல்வழிக்கண் னகர ஈறு அக்குப் பெற்றது.மண்ணங்கட்டி – அல்வழிக்கண் ணகர ஈறு அம்முப் பெற்றது.பொன்னங்கட்டி – அல்வழிக்கண் னகர ஈறு அம்முப் பெற்றது.மண்ணாங்கட்டி – அல்வழிக்கண் மரூஉ முடிவு.கானாங்கோழி – அல்வழிக்கண் மரூஉ முடிபு.வேயின்தலை – யகரஈறு வேற்றுமைக்கண் இன்சாரியை பெற்றது.நீர் குறிது – ரகர ஈறு அல்வழிக்கண் இயல்பு; வேர்குறிது,வேர்க்குறிது – ரகர ஈறு அல்வழிக்கண் உறழ்ச்சி; வடசார்க் கூரை,மேல்சார்க் கூரை – ரகர ஈறு வல்லெழுத்துப் பெற்ற மரூஉமுடிபு; அம்பர்க்கொண்டான், இம்பர்க் கொண்டான், உம்பர்க் கொண்டான், எம்பர்க் கொண்டான் -என ஏழன் உருபின் பொருள்பட வந்த பெயர்கள் வல்லொற்றுப் பெற்றன.தகர்க்குட்டி, புகர்ப்போத்து – ரகரஈறு இருபெயரொட் டின்கண்வல்லொற்று மிக்கது.விழன் காடு – லகரஈறு வேற்றுமைக்கண் றகரம் ஆகாது னகரம் ஆயிற்று.கல்லம்பாறை, உசிலங்கோடு, எலியாலங்காய், புடோலங்காய் – லகர ஈறுஅம்முப் பெற்றது.கல்லாம்பாறை – மரூஉ முடிபு பெற்றதுஅழலத்துக் கொண்டான் – அத்துப் பெற்றது.அழுங்கற் போர், புழுங்கற் சோறு – லகரஈற்று அல்வழித்திரிபு.வீழ் குறிது, வீழ்க் குறிது – ழகரஈற்று அல்வழி உறழ்ச்சி.தாழம்பாவை – ழகரஈறு அல்வழியில் அம்முப் பெற்றது.யாழின் கோடு – ழகரஈறு ‘இன்’ பெற்றது.முன்னாளைப் பரிசு, ஒருநாளைக் குழவி – ளகரஈறு ஐகாரமும்வல்லெழுத்தும் பெற்றது.குளத்தின் புறம் – மகரஈறு அத்தும் இன்னும் பெற்றது.பொன்னுக்கு, பொருளுக்கு, நெல்லுக்கு, பதினேழு, பல்லுக்கு,சொல்லுக்கு – வழக்கின்கண்ணும் செய்யுட்கண்ணும் புள்ளி யீறுகள் உகரம்பெற்றன.பல் +கு = பற்கு – என உருபேற்புழி, லகரம் றகரமாகத் திரிந்தது.(தொ.எ.405 நச்.)

புள், வள் – என்பன தொழிற்பெயர் போல யகரம் அல்லாத மெய்ம்முதல்மொழிவருமிடத்தே உகரச்சாரியை பெறுதலு முண்டு; பொதுவிதிப்படி அல்வழியில்ஈற்று ளகரம் டகரத் தோடு உறழ்ந்து வருதல் மிகுதி; வேற்றுமையில் ளகரம்டகரமாகத் திரிதலே மிகுதி என்க.புள் + கடிது = புள் கடிது, புட் கடிது, புள்ளுக் கடிது -அல்வழிபுள் + கடுமை = புட்கடுமை, புள்ளுக்கடுமை – வேற்றுமைவள் + கடிது = வள் கடிது, வட் கடிது, வள்ளுக் கடிது -அல்வழிவள் + கடுமை = வட்கடுமை, வள்ளுக்கடுமை – வேற்றுமை புண் மெலிது,புண்மென்மை; புள் வலிது, புள்வலிமை – என ஏனைக்கணத்தொடும் புணர்த்துமுடிக்க. (நன். 234)

அகரம் வல்லூறு; இகரம் ஆந்தை; உகரம் காக்கை; எகரம் கோழி; ஒகரம்மயில். (பிங். 1354)

புழன் என்பது உருபேற்குமிடத்து அத்தும் இன்னும் மாறி வரப்பெறும்.வருமாறு: புழத்தை, புழனினைஇருசாரியையும் ஒருங்கே பெற்றுப் புழத்தினை எனவும் வரும்.(தொ.எ.193 நச். உரை)