தமிழ் இலக்கணப் பேரகராதி

அந்தாதித் தொடையால் பன்மணிமாலை, மும்மணிக் கோவை, உதயணன் காதை என்பனபோல அமைந்த பழந்தமிழ்த்தொடர்நிலைச் செய்யுள் தொகுப்பாம் இது. (யா. வி.பக். 196)

தேசிகம் என்பது திசைச்சொல்லாம்.எ-டு : தாயைக் குறிக்கத் ‘தள்ளை’ என வழங்கும் சொல்; தந்தையைக்குறிக்க ‘அச்சன்’ என வழங்கும் சொல். (மு. வீ. மொழி. 33)

தேன் என்பது நிலைமொழியாக, வல்லெழுத்து முதல்மொழி வருமொழியாக வரின்,திரிபு உறழ்ச்சி பெறுதலும், னகரம் கெட்டு வல்லெழுத்து மிகுதலும் ஆகியஇருநிலையும் உடைத்து.எ-டு : தேன் + குடம் = தேன்குடம் (இயல்பு), தேற்குடம் (திரிபு);தேன்குடம் – தேற்குடம் – என விகற்பித்து வருதல் உறழ்ச்சி; தேக்குடம்:(ஈறுகெட, வலி மிகுதல்)சிறுபான்மை னகரம்கெட்டு வருமொழி வல்லெழுத்துக்கு இனமானமெல்லெழுத்து மிகுதலும் உடைத்து.எ-டு : தேன் + குடம் = தேங்குடம்வருமொழிமுதல் மெல்லினம் வரின் நிலைமொழியாகிய தேன் என்பதன்னகரஒற்றுக் கெடுதலும் கெடாமையும் உடைத்து.எ-டு : தேன் + ஞெரி = தேஞெரி, தேன்ஞெரி; தேன் + மொழி = தேமொழி,தேன்மொழி.சிறுபான்மை னகரம் கெட்டு வருமொழி மெல்லெழுத்து மிகுதலும்மிகாமையும் உடைத்து.எ-டு : தேன் + ஞெரி = தேஞ்ஞெரி, தேஞெரிதேன் என்பது நிலைமொழியாக இறால் வருமொழி ஆகிய வழித் தேனிறால்,தேத்திறால் என இருவகையாகவும் புணரும்.தேன் என்பது அடை என்ற வருமொழியொடு புணரும்வழித் தேனடை எனஇயல்பாகவும், தேத்தடை என னகரம் கெட்டுத் தகரம் இரட்டியும்புணரும்.தேன் + ஈ = தேத்தீ – எனத் திரிபுற்றுப்புணரும்;தேனீ – என இயல்பாகவும் புணரும். (தொ. எ. 340 – 344 நச்.உரை)தேன் நிலைமொழியாக நிற்ப, வருமொழி முதல் மெய்வரின், இயல்பாகப்புணரும்.எ-டு : தேன் கடிது, தேன் ஞான்றது, தேன் வலிது; தேன் கடுமை,தேன்ஞாற்சி, தேன்வலிமைவருமொழிமுதல் மென்கணமாயின் இயல்பாதலேயன்றி நிலை மொழி யீற்று னகரம்கெடுதலுமுண்டு.எ-டு : தேன்மொழி, தேமொழி; தேன்மலர், தேமலர்வன்கணம் வருமிடத்தே, இயல்பாதலேயன்றி, நிலைமொழி யீற்று னகரம் கெடவல்லினமாவது அதற்கு இனமான மெல் லினமாவது மிகுதலுமுண்டு.எ-டு : தேன்குழம்பு, தேக்குழம்பு, தேங்குழம்பு; தேன்குடம்,தேக்குடம், தேங்குடம்.அல்வழியும் வேற்றுமையும் என இருவழியும் இவ்வாறு காண்க. (தேன்,பூவின் தேனையும் மணத்தையும் குறிக்கும்) (நன். 214)

தேர்கையாவன : குறைத்தலைப் பிணம் கண்டு ‘காவிப்பல் லன்’ என்றான்என்பதும், ‘குதிரை பட்ட நிலம் இது,’ ‘செத்தது பெட்டைக் குதிரை’என்றான் என்பதும் முதலா உடையன.‘விரலும் கண்டகமும் கண்டறிந்தான்’ என்பதுவும் பிறவும் அன்ன.சித்திர கவி வகைகளுள் தேர்கையும் ஒன்று. (இப்பொருள்உணரப்படாமையின், உரையில் கண்டவாறே குறிப்பிட்டுள் ளோம்.) (யா. வி.பக். 549)

‘இரதபந்தம்’ எனப்படும் சித்திரகவி காண்க. (சாமி. 200)

கடக பந்தம். (சாமி. 200)

‘கணம்’ காண்க. அசுவினி, மிருகசீரிடம், புனர்பூசம், பூசம், அத்தம்,சுவாதி, அநுடம், திருவோணம், ரேவதி என்ற ஒன்பது நட்சத்திரங்கள்.

நால்வகைக் கதிகளுள் ஒன்று (சீவக. 2800).

க ச ட த ப, அ இ உ எ என்பன தேவகதி எழுத்துக்கள். மக்கட் கதிஎழுத்துக்கள் : ஆ ஈ ஊ ஏ, ங ஞ ண ந ம என்பன.இவற்றுள்ளும் மொழி முதற்கண் வரும் ஆற்றல் உடையன ஙகர, டகர ணகரங்கள்அல்லாத 15 எழுத்துக்களே ஆம் எனக் கொள்ளப்படும். (இ. வி. பாட்.38.)

றகர ஒற்று அல்லாத ஏனைய வல்லொற்று ஐந்தும், ஒ என்னும் குற்றுயிர்அல்லாத ஏனை நாற்குற்றுயிரும் தேவகதியின் கூறாம். ஆ, ஈ, ஊ, ஏ என்னும்நான்கெழுத்தும், னகர ஒற்றல் லாத ஏனைய ஐந்து மெல்லொற்றும் மக்கள்கதிக்குரிய எழுத்துக்களாம். இவ்விரு கதியும் முதல் மொழிக்குப்பொருந்தும். (மெய் ஈண்டு உயிர்மெய்யையே குறிக்கும்.) (இ.வி. 798)