தமிழ் இலக்கணப் பேரகராதி

ணகர ஈற்றுப் பெயர், வன்கணம் வரின், வேற்றுமைப் புணர்ச்சியாயின்ணகரம் டகரமாகத் திரியும்; ஏனைய கணம் வரின் இயல்பாகப் புணரும்.எ-டு : மண் + குடம் = மட்குடம்; மண் + சாடி = மட்சாடி; மண் +தூதை = மட்டூதை; மண் + பானை = மட்பானை – வன்கணம் வர, ணகரம்டகரமாயிற்று.மண்ணெகிழ்ச்சி, மண்மாட்சி; மண்யாப்பு, மண்வலிமை – என மென்மையும்இடைமையும் வர இயல்பாயிற்று. உயிர்க்கணம் வரின், மண் + அடைவு =மண்ணடைவு என, தனிக்குறில் முன் ஒற்றிரட்டிப் புணரும். (தொ. எ. 148நச்.)இரண்டாம்வேற்றுமைப் பொருட்புணர்ச்சியாயின், ஈறு திரியாது,மண்கொணர்ந்தான், மண் கை என இயல்பாகப் புணரும். (302 நச்.)ஆண் பெண் என்ற பொதுப்பெயர்கள், எப்பொழுதும் அஃறிணைப்பெயர்அல்வழியில் புணருமாறு போல, வேற்றுமைப்புணர்ச்சியிலும் இயல்பாகப்புணரும். (303 நச்.)எ-டு : ஆண் கை, பெண் கைஆண் என்ற மரப்பெயர் அம்முச்சாரியை பெற்று வருமொழி யொடுபுணரும்.எ-டு : ஆணங்கோடு, ஆணநார், ஆணவலிமை, ஆண வடைவு (வகரம்உடம்படுமெய்) (304 நச்.)விண் என்ற ஆகாயத்தின் பெயர் அத்துச்சாரியை பெற்றும், அதனொடு வகரம்பெற்றும் சாரியை இன்றியும் புணரும் இம்முடிபு செய்யுட்கண்ணது.எ-டு : விண்ணத்துக் கொட்கும் (அத்து)விண்வத்துக் கொட்கும் (வ் + அத்து)‘விண்குத்து நீள்வரை’ (இயல்பு) (305 நச்.)ணகார ஈற்றுத் தொழிற்பெயர், அல்வழி வேற்றுமை இரு வழியும், வன்கணம் வரின் உகரமும்வல்லெழுத்தும் பெற்றும், மென்கணமும் இடைக்கணத்து வகரமும் வரின் உகரம்பெற்றும், யகரமும் உயிரும் வரின் இயல்பாகவும் புணரும்.எ-டு : மண்ணுக் கடிது, மண்ணுக்கடுமை; மண்ணு ஞான்றது,மண்ணுஞாற்சி; மண்ணு வலிது, மண்ணு வன்மை; மண் யாது, மண்யாப்பு;மண்ணரிது; மண்ணருமை (உயிர் வருவழிச் தனிக்குறில் முன் ஒற்றுஇரட்டும்); மண் – கழுவுதல் என்னும் பொருளது. (306 நச்.)உமண் என்ற ணகாரஈற்றுக் கிளைப்பெயர் உமண்குடி – உமண்சேரி – என்றாற்போல இயல்பாகப்புணரும்.கவண்கால், பரண்கால் என்பன இயல்பாகப் புணரும்.மண்ணப்பத்தம், எண்ணநோலை – என்பன அக்குச்சாரியை பெறும்.அங்கண் இங்கண் உங்கண் எங்கண், ஆங்கண் ஈங்கண் ஊங்கண் யாங்கண்,அவண் இவண் உவண் எவண் என்ற ணகார ஈற்று ஏழாம் வேற்றுமை ப் பொருள் உணரநின்ற இடைச்சொற்கள் ஈற்று ணகரம் டகரமாகிப்புணரும். இவ்விடைச்சொற்கள் பெயர்ச்சொல் நிலையின.எ-டு : அங்கட்கொண்டான் …………… எங்கட் கொண்டான்ஆங்கட் கொண்டான் …………. யாங்கட் கொண்டான்அவட் கொண்டான் …………….. எவட்கொண்டான்(307 நச்.)‘எண்’ என்ற உணவு எள்ளின் பெயர் அல்வழிக்கண் இயல்பாகவும்திரிந்தும், வேற்றுமைக்கண் திரிந்தும் வருமொழி வன்கணத்தொடுபுணரும்.எ-டு : எண் கடிது, எட்கடிது; எட்கடுமை (308 நச்.)முரண் என்ற தொழிற்பெயர் வேற்றுமைப் பொருட் புணர்ச்சிக்கண் ணகரம்டகரமாகத் திரிந்தும் உறழ்ச்சி பெற்றும் புணரும். அல்வழிக்கண்இயல்பாகப் புணரும்.எ-டு : முரட்கடுமை, முரட்பெருமை – என்ற திரிபும்முரண்கடுமை முரட்கடுமை, அரண்கடுமை அரட்கடுமை என்ற உறழ்ச்சியும்கொள்ளப்படும்.இனி அல்வழிக்கண், முரண்கடிது, சிறிது, தீது, பெரிது; நெகிழ்ந்தது,நீண்டது, மாண்டது; வலிது, யாது; அழகிது – என நாற்கணத்தும் இயல்பாகமுடிந்தது. (309 நச்.)உருபுபுணர்ச்சிக்கண் மண்ணினை, மண்ணை என இன்சாரியை பெற்றும்பெறாமலும் வரும். (202 நச்.)அல்வழிக்கண் ணகர ஈற்றுப்பெயர் நாற்கணம் வரினும் இயல்பாகப்புணரும்.எ-டு : மண் கடிது, மண் சிறிது, மண் தீ(டீ)து, மண் பெரிது;மண் ஞான்றது, மண் ணீண்டது, மண் மாண்டது;மண் யாது, மண் வலிது; மண்ணழகிது (தனிக்குறில் முன் ஒற்றாதலின்உயிர்வர இரட்டியது) (147 நச்.)ணகர ஈறு அல்வழிப்புணர்ச்சிக்கண் வன்கணம் வரினும் இயல்பாகப்புணரும்.எ-டு : மண் கடிது, எண் சிறிது (நன். 209)வேற்றுமைப்புணர்ச்சிக்கண் வன்கணம் வரின் நிலைமொழி யீற்று ணகரம்டகரமாகத் திரியும்; பிறகணம் வரின் இயல்பாம்.எ-டு : மண் + குடம் = மட்குடம்மண் + ஞாற்சி, யாப்பு, அழகு = மண்ஞாற்சி, மண்யாப்பு, மண்ணழகு(நன். 209)தனிக்குற்றெழுத்தைச் சாராத ணகரம் வருமொழி நகரம் ணகரமாகத்திரிந்தவழித் தான் கெடும். இருவழியும் இம்முடிபு கொள்க.எ-டு : ஆண் + நல்லன், நன்மை = ஆணல்லன், ஆணன்மைபரண் + நன்று, நன்மை = பரணன்று, பரணன்மைபசுமண் + நன்று, நன்மை = பசுமணன்று, பசுமணன்மை (நன்.210)பாண் என்ற சாதிப்பெயர், உமண் என்ற குழூஉப்பெயர், பரண் கவண் – என்றபெயர்கள் போல்வன வன்கணம் வரினும் இயல்பாகப் புணரும்.எ-டு : பாண்குடி, உமண்சேரி, கவண்கால், பரண்கால்உணவு எண் (எள்), சாண் – என்பன வன்கணம் வரின் இருவழி யும் ணகரம்இயல்பாதலும் டகரமாதலும் ஆகிய உறழ்ச்சி பெறும்.எ-டு : எண்கடிது எட்கடிது, எண்கடுமை எட்கடுமை;சாண்கோல் சாட்கோல், சாண்குறுமை சாட்குறுமைபாண் அகரச்சாரியை பெற்றுப் பாண் + குடி = பாணக்குடி எனவரும்.அட்டூண்து(டு)ழனி என இயல்பும், மண்குடம் மட்குடம் என்ற உறழ்வும், இன்னபிறவும் கொள்க. (நன். 211 சங்கர.)

‘ணகர ஈற்றுப் புணர்ச்சி’ காண்க.

செய்யுளில் (லகரமெய் திரிந்த னகரத்தை அடுத்து வரும் மகரம் தனது அரைமாத்திரையிற் குறுகிக் கால்மாத்திரை யாக ஒலித்தலேயன்றி) ளகரமெய்திரிந்த ணகரத்தை அடுத்து வரும் மகரமும் தனது மாத்திரையின் குறுகிக்கால்மாத்திரை யாக ஒலிக்கும் (தன்னின முடித்தல் என்னும் உத்தியால்இம்மகரக் குறுக்கம் கொள்ளப்பட்டது).எ-டு : (போலும் > போல்ம் – போன்ம்) மருளும் > மருள்ம் – மருண்ம். (தொ. எ. 52 நச். உரை)