தமிழ் இலக்கணப் பேரகராதி

‘கீதா’ என்ற வடசொற்குப் பொருள் பாடப்பட்டது என்பது. தத்துவநூல்சிலவும் இப்பெயரால் வழங்கப்பட்டன. மகாபாரதத்தில் போர்முனையில்கண்ணபிரான் பார்த்த னுக்கு அருளிய பகவத்கீதையே சிறப்பாகக் கீதைஎனப்படும். உபதேசங்களாக வரும் தத்துவ உரையாடல்கள் மகாபாரதத் தில் கீதைஎனப்படுகின்றன; அனுகீதை, உத்தரகீதை என்பன வேயன்றி, மங்கி கீதை, சமியாககீதை முதலாக வருவன காண்க. கடவுளர் தம் அடியார்க்கு உபதேசித்ததத்துவங்கள் பிற புராணங்களிற் காணப்படுவன சிலவும் கீதை எனப்படுகின்றன. தேவிகீதை, சிவகீதை, ராமகீதை கணேசகீதை, சூதகீதை முதலாகச்சொல்லப்படுவன உள. வேதாந்தம் முதலிய மதங்களின் கொள்கைகளைவிளக்குவனவாகச் சுருதிகீதை என்பது முதலாக சில உள. சீக்கிய மதக்கொள்கையை விளக்கும் நானக்கீதையும் தோன்றிற்று.

‘கீர்த்தனை’ காண்க.

பல்லவம், அதன் இருபங்கு அநுபல்லவம், அதன் இருபங்கு சரணம் -இவற்றொடு தாளம் பிழையாமல் அமைந்து, பேரின்பம் தருவது கீர்த்தனையாம்.அனுபல்லவமும் சரணமும் அளவிற் கூடியும் வரும்; ஆயின் தாளம் குழம்பாது.யாவரும் அறிவுறும் பொருண்மை பற்றியே கீர்த்தனை நிகழும். (அறுவகை.நாடகத்தமிழியல்பு. 1,2)

கீழ் என்ற சொல் வருமொழி வன்கணம் வரின் இயல்பாகவும் மிக்கும்
புணரும்; இயல்பே வலியுடைத்து.
எ-டு : கீழ் + குலம் = கீழ்குலம், கீழ்க்குலம் (கீழாகிய குலம்
எனப் பண்புத்தொகையாதலின் அல்வழிப்புணர்ச்சி என்க.) (கிழக்கு என்னும்
திசைப்பெயரின் திரிபாகிய கீழ் வேறு: கீழ்மைப்பண்பினைக் குறிக்கும்
இந்நிலை- மொழி வேறு.) (நன். 226)
கீழ்மை என்னும் பண்பொடு வருமொழி புணர்தல் பதவியலுள் முடித்துப்
போந்தமையின், ‘கீழிருந்தும் கீழ்அல்லார் கீழ் அல்லவர்’ (குறள் 973)
என்றாற் போலக் கீழ் என்பது ஈண்டுப் பண்பாகுபெயராம். ஆகவே, கீழ்குலம்
கீழ்க்குலம், கீழ்சாதி கீழ்ச்சாதி – என்னும் இத்தொடர்கள்
இருபெயரொட்டுப் பண்புத்தொகையாம் என்க. (226 சங்கர.)
கீழ் என்பது நிலைமொழியாக வருமொழி முதலில் வன்கணம் வருமாயின்
வல்லெழுத்து மிகுதலும் மிகாமையும் என்றஇரு நிலையும் பெற்றுப்
புணரும்.
எ-டு : கீழ்க்குளம், கீழ்குளம்; கீழ்ச்சேரி, கீழ்சேரி; கீழ்த்
தோட்டம், கீழ்தோட்டம்; கீழ்ப்பாடி, கீழ்பாடி (தொ. எ. 395 நச்.)
நெடுமுதல் குறுகாது உகரம் பெற்றுக் கீழு குளம், கீழுசேரி, கீழு –
தோட்டம், கீழுபாடி – எனவும் வரும். (396 இள. உரை)

அடிநிமிர்வில்லாச் செய்யுள் பலவற்றால் அறம்பொரு ளின்பங்களைப்பற்றிக் கூறும் நூல்வகை. (பன்னிரு. 346)

நாற்சீரடிக்கண் ஈற்றயற்சீராகிய மூன்றாம் சீரொழித்து ஏனைய சீர்கள்மோனை எதுகை முரண் அளபெடை என்ற தொடை விகற்பம்படத் தொடுத்தலாகியகீழ்க்கதுவாய்த் தொடை. இயைபுத் தொடைக்கு ஈற்றுச் சீரையே முதற் சீராகக்கொண்டு கணக்கிடல் வேண்டும். (யா. க. 47)

நாற்சீரடியின் ஈற்றயற்சீராகிய மூன்றாம் சீரொழித்து ஏனைய சீர்கள்அளபெடுத்துவரத் தொடுப்பது.எ-டு : ‘ஆஅம் பூஉ மணமலர் தொடாஅ’ (யா. க. 47 உரை)

நாற்சீரடியின் முதலயற்சீராகிய இரண்டாம் சீரொழித்து ஏனைய சீர்கள்ஈற்றெழுத்து ஒன்றிவரத் தொடுப்பது.எ-டு : ‘அன்னையும் என்னையும் தன்னில் கடியும்’ (யா.க. 47உரை)

நாற்சீரடியின் ஈற்றயற்சீராகிய மூன்றாம் சீரொழித்து ஏனைய சீர்கள்முதலெழுத்து அளவொத்து நிற்ப இரண்டா மெழுத்து ஒன்றி வருதலாகிய எதுகைவருமாறு தொடுப்பது.எ-டு : ‘அடும்பின் நெடுங்கொடி ஆழி எடுப்ப.’ (யா. க. 47உரை)

நாற்சீரடியின் ஈற்றயற் சீராகிய மூன்றாம் சீரொழித்து ஏனைய சீர்களில்நிரல்நிறை அமைவது. முடிக்கப்படும் சொற்களை யும் முடிக்கும்சொற்களையும் முறை பிறழாது வரிசைப்பட நிறுத்துவது. (முறை) நிரல்நிறையாம்.எ-டு : “பொறையன் செழியன் பூந்தார் வளவன்கொல்லி கொற்கை நல்லிசைக் குடந்தைபாவை முத்தம் பல்லிதழ்க் குவளைமாயோள் முறுவல் மழைப்பெருங் கண்ணே.’இதன்கண், மாயோள் பொறையன் கொல்லிப்பாவை,(அவள்) முறுவல் செழியன் கொற்கை முத்தம்,(அவள்) கண்ணே வளவன் குடந்தைக் குவளை – என1, 2, 4 ஆம் சீர்களில் முறைநிரல்நிறை அமைந்தவாறு(யா. க. .95 உரை)

நாற்சீரடியின்கண் ஈற்றயற்சீராகிய மூன்றாஞ்சீர் ஒழித்து ஏனையசீர்கள் சொல்லானும் பொருளானும் மறுதலைப் படத் தொடுப்பது.எ-டு : ‘விரிந்தும் சுருங்கியும் வில்லென ஒசிந்தும்’ (யா. க. 47உரை)

நாற்சீரடியின் ஈற்றயற் சீராகிய மூன்றாம் சீரொழித்து ஏனைய சீர்கள்முதலெழுத்தொன்றிவரத் தொடுப்பது.எ-டு : ‘குழலிசைக் குரல தும்பி குறைத்த’ (யா. க. 47 உரை)

‘கீழ்க்கதுவாய்’ காண்க. கீழ்க்கதுவாய் மோனை முதலிய தொடைகளைத்தனித்தனியே காண்க.