செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

வ1 va,    தமிழ் வண்ணமாலையில் ‘வ்’ என்ற மெய்யெழுத்து ‘அ’ என்ற உயிரெழுத்து முன்னும் பின்னுமாயிணைந்த உயிர்மெய் (அசை) யெழுத்து; the medial syllable formed by adding the short vowel ‘a’, to the consonant ‘v’.

     [வ் + அ – வ.]

வகரம் தமிழ் நெடுங்கணக்கில், பதினான்காவது உயிர்மெய்யெழுத்தாகும். மொழியியலாருள் ஒரு பிரிவினர், வகரத்தை உரசொலி யென்பர். மற்றொரு சாரார், “மேற்பல்லும், கீழிதழும் சேருங்கால், ஒலிப்பொடு மூச்சு வெளிவரும் பொழுது, கேட்கின்ற ஒலியாதலால், உரசொலி என்று உரைப்பதைக் காட்டிலும், ஒழுகொலி (Continuant); என்பதே பொருத்தப்பாடுடைத்து” என்பர். வகரத்தின் பிறப்பிடம் பற்றிப் பகருங்கால், “பல்லித ழியைய வகாரம் பிறக்கும்” (தொல்.எழுத்து.98); என்று தொல்காப்பியரும், “மேற்பல் லிதழுற மேவிடும் வவ்வே” (நன்.85); யென நன்னூலாரும் குறித்துள்ளமை, இங்கு நினைவு கூரத்தக்கது.

இவ்வாறு, இதழ்ப் பல்லின் (labio-dental); ஒலியாக வகரம் இருந்தாலும், அது ஆங்கிலத்தில் “w” என்பது போல, ஈரிதழ்த் திறப்பொலியாகவும் (Bio-labial); ஒலிக்கின்றது என்றும் மொழியியலாருள் ஒரு பிரிவினர் கருதுவர்.

     “அகர உகரம் ஒளகார மாகும்” என்பர் தொல்காப்பியர். பின்வந்தோர், “அகர வகரமும் ஒளவாகும்” என்பர். ‘ஒள’ என்பதை, கழகக்காலச் செய்யுட்களில், ‘அவ்’ என்றே பன்மை ஈறாக, “அவ்வே” (புறம்.9:5);. “இவ்வே பீலியணிந்து” (புறம்.9:5);.நம் புலவர் பெருமக்கள் குறித்துள்ளனர். இந்த (உ → வ); உகர வகர மாற்றமே. வகரம் ஈரிதழ்த் திறப்பொலி என்னும் மொழியியல் கொள்கையின் அடிப்படையுண்மையை விளக்கும் வண்ணம் அமைந்துள்ளது என்பது மொழியியலார் கருத்தாகும். இந்த வகரம் சில திராவிட மொழிகளில் ஒலிப்புடைப் பகரமாகவும் (b); வழங்குகிறது.

த. வலை → க. பலெ

த. வண்டி → தெ., க. பண்டி (band);

வாகு → பரகு

வாட்டி → பரட்டி

வரவு → பரவு

தமிழிலும், சில திராவிட மொழிகளிலும், “‘ம”கரம், தம் மூக்கொலியை இழந்து “வ”கரமாக மாறுகின்றது.

உடம்படுமெய்:- இ, ஈ, எ, ஏ, ஐ முதலான எழுத்துகளின் சார்பில்லாத பிற இடங்களில் இரண்டுயிர்கள் அடுத்தடுத்து வருங்கால், இந்த வகரமே உடம்படுமெய்யாக வருகிறது. இவ்வகர வுடம்படுமெய் முற்காலத்தே வருமொழியின் முதலொலிக்கு இனமாயும், பிற்காலத்தில் நிலைமொழியின் ஈற்றிற்கு இனமாயும், வருமெனக் கூறலாம். “கவவகத் திடுமே” (தொல். உரி.59);.

தொல்காப்பியர் ‘வ’கரம், அவ், இவ், உவ், தெவ் என்ற நான்கு மொழிகளில்தான் ஈறாகப் பயின்று வரும் என்று வரையறுத்த ஞான்றும், வல்லெழுத்திற்குப் பின்னால் வருங்கால், ஆய்தமாகும் என்றுங் கூறியுள்ளார். (எ.கா.); கஃபு.

வெஃகா, கஃக.

–

     ‘அவ்’ போன்ற சொற்களில் பன்மைப் பொருளை, மக்கள் மறந்த ஞான்று “து” என்னும் ஒருமை விகுதியைச் சேர்த்து (அவ்+து); அஃது என்று வழங்கத் தலைப்பட்டனர்.

இவ்வாறு, ஒரிடைச் சொல் தன் பொருளை இழந்தபோது, அவ்விடத்தே வேறு இடைச்சொல்லைச் சேர்த்து வழங்குதல், திராவிட மொழிகளின் பொதுவியல்பாகும். ஆனால் ஒட்டுநிலை மொழியாம் நந்தமிழ்மொழி,

பொருளிழந்த இடைச்சொற்களைச் சாரியையெனப் பெயர்சூட்டி, வழங்கி வருகிறது. தொன்றுதொட்டு வகர மெய்யீறு மொழியின் இறுதியில் வழங்கி வந்தாலும், இடைக்காலத்திலிருந்தே இவ் வீற்றுக்குப் பின்னும், உகரச்சாரியை பெற்று வழங்குவது வழக்கமாகிவிட்டது.

பிற்காலத்தில் வகர மெய்யீறு உகரச் சாரியை பெற்ற போதும், வருமொழியில் யகரம் வருங்கால், அவ்வுகரம், இகரமாக மாறும்.

அவ் + யாது → அவ்வியாது

இலக்கணத்தில் வரும் எடுத்துக்காட்டுகளில் மட்டுமே, பிற்காலத்தல் இம்மயக்கத்தைக் காணலாம்.

வருமொழியில் வல்லெழுத்து வந்தால், நிலைமொழியில் உள்ள வகரமெய், ஆய்தவெழுத்தாக மாறும்.

வருமொழியில் மெல்லெழுத்து வந்தால், நிலைமொழியில் உள்ள வகரமெய், மெல்லெழுத்தாக மாறும்.

கவை, கவ்வை.

மேற்கூறிய எடுத்துக்காட்டின் வாயிலாக

இரட்டை வகரம் மொழியிடையில் மட்டுமே பயின்று

வரும் என்பது நன்கு போதரும்.

காலந்தோறும் கல்வெட்டுகளிற் காணப்படும் வகர உயிர் மெய்யின் வரி வடிவ வளர்ச்சி

கீழே ஒரு வட்டமும், அதன் மேலே நிற்கும் செங்குத்துக் கோடுமாகக் கொம்பிலிருந்து தொங்கும் உண்டையான பழம் போன்று, அசோகர் காலக் கல்வெட்டுகளிலும், (அசோகன்பிராமி); கி.மு.4-ஆம் நூற்றாண்டில் தமிழர்தம் குகைக் கல்வெட்டுகளிலும், தமிழி யெழுத்தாக எழுதப்பட்ட வரிவடிவம்.

பட்டிப்புரோலுக் கல்வெட்டில், கி.மு.2, 3-ஆம் நூற்றாண்டுகளில், ஒரு குடுவை போல உச்சியில் சிறு படுக்கைக் கோட்டுடன் காணப்படும் வரிவடிவம்.

கி.பி.2, 3-ஆம் நூற்றாண்டுக் கல்வெட்டுகளில் இவ்வரிவடிவம் ஒரு முக்கோணத்தின் உச்சியிலுள்ள சிறு அழகுப் புள்ளியுடன் காணப் படுகிறது.

கி.பி.6, 7-ஆம் நூற்றாண்டு களில் பல்லவர் காலத்து வரிவடிவ வளர்ச்சி.

கி.பி.8-ஆம் நூற்றாண்டில் பல்லவர் கல்வெட்டுகளிற் காணப்படும் வரிவடிவம்.

கி.பி.9, 10 மற்றும் 11-ஆம் நூற்றாண்டுகளில் சோழர் காலக் கல்வெட்டுகளிற் காணப்படும் வரி வடிவம்.

கி.பி.12, 13-ஆம் நூற்றாண்டுகளில் பாண்டியர் காலத்துக் கல்வெட்டுகளிற் காணப்படும் வரி வடிவம்.

கி.பி.14, 15-ஆம் நூற்றாண்டுகளில் விசயநகர மன்னர் காலத்துக் கல்வெட்டுகளிற் காணப்படும் வரி

கி.பி.16, 17, 18-ஆம் நூற்றாண்டு காலக் காணப்படும் வரிவடிவம்.

கி.பி.19, 20-ஆம் நூற்றாண்டு காலக் கல்வெட்டுகளில் ஏறத்தாழ இற்றை வரிவடிவ நிலையை எய்தியது எனலாம்.

 வ2 va,    கால் என்ற பின்ன வெண்ணின் குறியீடு; symbol of the fraction 1/4.

     ‘எட்டேகால் லெட்சணமே; ‘அவ” 8¼.

 வ3 va,    இடை.(part) பலவின்பால் ஈறுகளுள் ஒன்று (தொல்.சொல். 9); an ending indicative of neut. pl.

வஃகான் vaḵkāṉ, பெ.(n.)

   வ என்னும் எழுத்து; the letter “va”,

     “வஃகான் மெய்கெட” (தொல், எழுத்து. 122);.

     [வ + கான் – வஃகான். கான் = பழந்தமிழ் எழுத்துச் சாரியை. இது புணருங்கால் இடையே ஆய்தந் தோன்றியது (நன்.எழுத்து.17);.);

வகச்சல் vagaccal, பெ.(n.)

   மாலை வகை; a kind of garland.

     “திருமாலை வகச்சல் வளையம்” (கோயிலொ, 59);.

     [வகைச்சல் → வகச்சல்.]

வகதி vagadi, பெ.(n.)

   1. எருது (யாழ்.அக.);; bull.

   2. காற்று; wind.

   3. நண்பன்; friend.

 வகத்திரம் vagattiram, பெ.(n.)

   வாகை (சங்.அக.);; siris.

வகந்தம் vagandam, பெ.(n.)

   1. காற்று (யாழ்.அக.);; wind

   2. குழந்தை

 child.

வகன் vagaṉ, பெ. (n.)

   1. குபேரன் (யாழ்.அக.);; kuberan,

   2. பகன் என்னும் அரக்கன்; Bagan, an a asura or demon.

 வகன் vagaṉ, பெ. (n.)

   1. குபேரன் (யாழ்.அக.);; kuberan.

   2. பகன் என்னும் அரக்கன்; Bagan, an a asura or demon.

வகம் vagam, பெ.(n.)

   1. காற்று (யாழ்.அக.);:

 wind,

   2. வழி (யாழ்.அக.);; path.

   3. குதிரை (இலக்.அக.);; horse,

   4. ஊர்தி (யாழ்.அக.);:

 vehicle.

வகரக்கிளவி vagaraggiḷavi, பெ.(n.)

   மொழிக்கு முதலாகத் தொடங்கும் ‘வ’வெனுஞ் சொல்; the word begining with the letter of medial vagaram.

     “வகரக்கிளவி நான்மொழி ஈற்றது”(தொல் எழுத்து.81);.

     [வ + கரம் – வகரம் + கிள் → கிள → கிளவி (கரம் = எழுத்துச் சாரியை); (கிளவி = சொல்);.]

வகரம் vagaram, பெ.(n.)

     ‘வ’ என்னும் எழுத்து,

 the letter, va,

பல்லிதழிற் பிறப்பது வகரம்.

     [வ + கரம் = வகரம். கரம் = எழுத்துச் சாரியை. ‘வ’ பார்க்க see va’.தொல்காப்பியர் எழுத்ததி காரத்திலுள்ள 137-வது நூற்பாவில், “கரம்” என்பது குற்றெழுத்துச் சாரியைகளுள் ஒன்றென்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.]

 வகலியம் vagaliyam, பெ. (n.)

   மரம்; a kind of tree.

 வகா vakā, பெ. (n.)

   அகத்தி; a kind of tree Sesbania grandiflora.

 வகாதரம் vakātaram, பெ. (n.)

   வெம்புனல்; hot spring.

வகார வித்தை vakāravittai, பெ. (n.)

   1. பொன்னாக்கக் கலை; alchemy.

   2. திருவைந்தெழுத்துக் கலை; magical art relating to the five mystic letters.

 வகாரசூத்திரம் vakāracūttiram, பெ. (n.)

   அகத்தியர், அகப்பேய்சித்தர், உரோமர் செய்த ஒர் தமிழ் பொன்னாக்க நூல்; hermetic philosophy which is known under the name of alchemy, Agastiar, Agapey cittar, and Roma risi, each has written the book separately.

     [‘வ’காரம் + சூத்திரம்.]

 வகாரத்தலைவன் vakārattalaivaṉ, பெ. (n.)

   பூரம்; impure subchloride of mercury.

 வகாரத்திரவியவித்தை vakārattiraviyavittai, பெ. (n.)

   திருவைந் தெழுத்து வித்தைகளுள் மூன்றுவித்தை; three magical arts of the five relating to five mystic letters.

மறுவ. மூலமந்திரம் (ஒம்);.

வகாரம்1 vakāram, பெ. (n.)

   வகரவெழுத்து; the letter va.

     “வகார மிசையும் மகாரம் குறுகும்” (தொல். எழுத்து. 330);.

     “பல்லிதழ் இயைய வகாரம் பிறக்கும்” (தொல்.எழுத்து.98);.

     [வ + காரம்.]

காரம் = எழுத்துச் சாரியை. பழந்தமிழ் எழுத்துச் சாரியைகளுள் ஒன்று. கரம், காரம், கான்இம்மூன்றும் குற்றெழுத்துச் சாரியைகளாய் (தொல்.எழுத்து.137); வரும். கரம் குற்றெழுத்திற்கும், காரம் நெட்டெழுத்திற்கும் சொல்லும் வழக்கு அச் சாரியைகளில் அமைந்துள்ள குறில் நெடில் வடிவங்களால் ஏற்பட்டதென்க.

 வகாரம்2 vakāram, பெ. (n.)

   1. வெண்மையுஞ் செம்மையும் கலந்த பருந்தினம்; a mythical bird.

   2. தரங்குறைந்த மாழையினைப் பொன்னாக்கும் முயற்சி; alchemy.

   3. செயற்கை வெள்ளியினைப் பொன்னாக்கும் கலை; alchemical process of making artificial silver.

 வகாரவுப்பு vakāravuppu, பெ. (n.)

   கல்லுப்பு (மூ.அ.);; rock – Salt.

 வகாரவேலை vakāravēlai, பெ. (n.)

   இரும்பு, செம்பு போலும் தரம் தாழ்ந்த மாழைகளைப் பொன்னாக்கஞ் செய்வது; transmulation of base metals-iron. copper etc, into gold.

வகி-த்தல் vagittal,    4 செ.கு.வி (v.i.)

   தாங்குதல்; to bear, carry, as a load, to undertake, as a responsible work, to maintain, support, as a family, to endure, as fatigue, etc.

     ‘குடும்ப பாரத்தை வகிக்கிறான்.’

     [Skt. vah → த. வகி]

வகிடு vagiḍu, பெ. (n.)

   வகிர்ந்த முன்தலை மயிரின் இடைவெளி யொழுங்கு; parting in woman’s hair from the crown to the forehead.

     [வகு → வகிர் → வகிரு → வகிடு. (வகிர் = வகிர்ந்த உச்சி. உச்சிக்கோடு); (மு.தா.பக்.265);.]

வகிடெடு-த்தல் vagiḍeḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வாகெடுத்தல்;  to make partition of hair.

   2. வகிரெடு-த்தல் பார்க்க;see vagiredu.

     [வகிடு + எடு-.]

வகிரு-தல் vagirudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   அறுத்தல்; cutting.

   2. பங்கு செய்தல்; slicing.

     [வகிர் → வகிரு.]

வகிரெடு-த்தல் vagireḍuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உச்சியினின்றும் நெற்றியின் நடுப்பகுதி வரை மயிரை ஒழுங்குபடப் பிரித்தல்; to part the hair from the crown to the forehead.

     [வகு → வகிர் + எடு.]

 வகிரேந்திரியம் vagirēndiriyam, பெ. (n.)

   அறிகருவியாகிய புலன் (யாழ்.அக.);; organ of sense.

 Skt. இந்திரிய

     [பகு → பகிர் → வகிர் + இந்திரியம்.]

வகிர்1 vagirtal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. துண்டாக அறுத்தல் (சது.);; to slice, to cut in slips.

   2. பிளத்தல் (சது.);; to split.

   3. கீறுதல்; to cleave.

     “பகிர்ந்தான் சில வகிர்ந்தான் சில” (கம்பரா.அதிகாய. 160);.

   4. கிழித்துத் திறத்தல்; to tear Open.

   5. பிரித்தெடுத்தல்; to rip up.

வாழைமரத்தை வகிர்ந்து தண்டினைப் பிரித்தெடுத்தனர் (உ.வ.);

     [வகு → வகிர்.]

 வகிர்2 vagir, பெ. (n.)

   1. பிளவு; tearing.

   2. கீறு (வின்.);; Scratch.

   3. பிளந்த துண்டு; slice.

     “மாவின் வடுவகி ரன்ன கண்ணீர்” (திருவாச.9, 2);.

   4. வகிடு;   வகிர்ந்த முன்தலை மயிரின் இடைவெளியொழுங்கு; parting in woman’s hair from the crown to the forehead.

   5. வார்க்கச்சு (வின்.);; leather girdle.

   6. தோல் வார் (யாழ்.அக.);; leather strap.

   7. நரம்பு (யாழ்.அக.);; tendon,

   8. வழி (பிங்.);; way.

   9. சாலை; road.

     [வகு → வகிர்.]

 வகிர்2 vagir, பெ. (n.)

   1. பிளவு; tearing.

   2. கீறு (வின்.);; Scratch.

   3. பிளந்த துண்டு; slice.

     “மாவின் வடுவகி ரன்ன கண்ணீர்” (திருவாச.9, 2);.

   4. வகிடு;   வகிர்ந்த முன்தலை மயிரின் இடைவெளியொழுங்கு; parting in woman’s hair from the crown to the forehead.

   5. வார்க்கச்சு (வின்.);; leather girdle.

   6. தோல் வார் (யாழ்.அக.);; leather strap.

   7. நரம்பு (யாழ்.அக.);; tendon.

   8. வழி (பிங்.);; way.

   9. சாலை; road.

     [வகு → வகிர்.]

வகு1 vaguttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கூறுபடுத்துதல்; to separate, to divide.

   2. பகிர்ந்து கொடுத்தல்; to apportion.

     “பெரும்பெயர் மன்னர்க் கொப்ப மனைவகுத்து” (நெடுநல்.78);.

   3. இனம்பற்றிப் பிரித்தல்; to classify.

   4. தலைப்புவாரியாக ஒதுக்கீடு செய்தல்; to allot under different heads.

   5. அமர்த்துதல்; to assign, appoint.

     “வகுத்தான் வகுத்த வகையல்லால்” (குறள், 377);.

   6. பகுத்துக் கணக்கிடுதல் (கணக்);; to divide.

   7. வகைப்படுத்திச் சொல்லுதல்; to narrate categorically.

அவன் கதை வகுப்பாய் (பாகவத.1 ஶ்ரீ.நாரதர். 5);.

   8. முறையோடு செலவிடுதல்; to expend methodically.

     “காத்த வகுத்தலும்” (குறள், 385);.

   9. படைத்தல்; to create, as for a Special purpose.

     “என்னை வகுத்திலையே லிடும்பைக் கிடம் யாது சொல்லே” (தேவா. 643, 2);.

   10. பூசுதல்; to daub.

     “அஞ்சனம் வகுத்து” (பெருங். உஞ்சைக். 34, 15);.

ஓ.நோ. L., facio, to make, do, E. manufacture.

     [பகு → வகு.]

 வகு2 vagudal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பிளத்தல்; to split.

     “மரல் வகுந்து தொடுத்த செம்பூங் கண்ணியொடு” (புறநா. 264);.

     [பகு → வகு-.]

 வகு2 vagu, வி. (V.)

   1. ஏற்படுத்துதல்; frame.

   2. உருவாக்குதல்; to set up.

   3. அமைத்தல்; to institute.

மக்களுக்காக வகுக்கப்படும் சட்டங்களை மக்கள் மதித்து நடக்க வேண்டும். முன்னோர் வகுத்த முறை இது அவர் தனக்கென்று ஒரு புது வழியினை வகுத்துக் கொண்டார்.

     [பகு → வகு-]

 வகு4 vagu, வி. (v.)

   1. வகைப்படுத்துதல்:

 classify, seperate, analyse.

செய்தியைத் தொகுத்தும் வகுத்தும் பார்க்கும்போது சில முடிவுகள் கிடைக்கும்.

   2. கணித்தல்; divide.

ஒரு எண்ணில் மற்றோர் எண் எத்தனை மடங்கு உள்ளது என்று கணக்கிடுதல்.

     [ப → வகு-]

 வகு-தல் vagudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   பிளந்து போதல் உடைந்துபோதல்; to getsplit, divide, to break.

அது இரண்டாக வகுந்து போய்விட்டதும்”(உவ);.

     [பிள்-விள்-விகு-வகு]

 வகுஞ்சம் vaguñjam, பெ. (n.)

   இரவு (மலை);; night.

 வகுணி vaguṇi, பெ. (n.)

   ஒலி (சூடா);; sound.

     [வகுளி → வகுணி.]

 வகுண்டகி vaguṇṭagi, பெ. (n.)

   மருதோன்றி; nail dye-Lawsonia alba.

 வகுண்டம் vaguṇṭam, பெ. (n.)

   கவிழ்ந்து பூக்கும் தும்பை வகை (மலை);; a low annual plant flourishing in dry localities.

மறுவ. கவிழ்தும்பை

     [P]

 வகுண்டிகா vaguṇṭigā, பெ. (n.)

   வாலுளுவை அரிசி; seeds of intellect plant – Celastrus paniculata.

 வகுண்டிகை vaguṇṭigai, பெ. (n.)

   கஞ்சாங் கோரை (மலை.);; white basil.

மறுவ. நாய்த்துளசி

 வகுண்டிமடம் vaguṇḍimaḍam, பெ. (n.)

   வாலுளுவை (சங்.அக.);; black oil tree.

     [வகுந்து → வகுண்டி + மடம்.]

 வகுதரவு vagudaravu, பெ. (n.)

   வகை தெரிவு (நாஞ்.);; discrimination.

வகுதி vagudi, பெ. (n.)

   1. பிரிவு; division.

   2. வகுப்பு; class.

     “வகுதியின் வசத்தன” (கம்பரா. இரணியன். 69);.

     [பகு → வகு → வகுதி (மு.தா.265);.]

ஒருகா. பகுதி → வகுதி என்றுமாம்.

   4. பத்தி; paragraph.

   5. இனம், குழு; clan, caste. மக்களிடையே முதற்கண் கிளைத்த தொழில் வகுப்பே (Craft class); நாளடைவில் பல்வேறு இனவகுப்புகளைத் தோற்றுவித்தது.

   6. தரம், தன்மை; class, standard, rank.

   7. தடுக்கப்பட்ட அறை; compartment, as in a railway carriage.

வகுப்புக்குப் பயணிகள் எண்மர் (உ.வ,);

   8. வகிடெடுத்த முன்தலை மயிரின் இடைவெளி யொழுங்கு; parting in woman’s hair from the crown to the forehead.

     “சீவி வகுப்பெடுத்துச் சேர்த்துக் குழன்முடித்து” (கூளப்ப.131);.

   9. சந்தம், ஒத்தி தன்மையாய் இசைக்கும் வரி; uniform rhythmic flow of a stanza.

     “மங்கல வள்ளை வகுப்பொடு வெண்பாவால்….. இசை (வச்சணந். செய்யு. 132);.

   10. அழகு (சது.);; beauty.

   11. பொலிவு (யாழ்.அக.);; splendour.

     [வகு → வகுப்பு.]

 வகுதி vagudi, பெ. (n.)

   1. பிரிவு; division.

   2. வகுப்பு; class.

     “வகுதியின் வசத்தன” (கம்பரா. இரணியன். 69);.

     [பகு → வகு → வகுதி (மு.தா.265);.]

ஒருகா. பகுதி → வகுதி என்றுமாம்.

   4. பத்தி; paragraph.

   5. இனம், குழு; clan, caste.

மக்களிடையே முதற்கண் கிளைத்த தொழில் வகுப்பே (Craft class); நாளடைவில் பல்வேறு இனவகுப்புகளைத் தோற்றுவித்தது.

   6. தரம், தன்மை; class, standard, rank.

   7. தடுக்கப்பட்ட அறை; compartment, as in a railway carriage.

வகுப்புக்குப் பயணிகள் எண்மர் (உ.வ,);

   8. வகிடெடுத்த முன்தலை மயிரின் இடைவெளி யொழுங்கு; parting in woman’s hair from the crown to the forehead.

     “சீவி வகுப்பெடுத்துச் சேர்த்துக் குழன்முடித்து” (கூளப்ப.131);.

   9. சந்தம், ஒத்தி தன்மையாய் இசைக்கும் வரி; uniform rhythmic flow of a stanza.

     “மங்கல வள்ளை வகுப்பொடு வெண்பாவால்….. இசை (வச்சணந். செய்யு. 132);.

   10. அழகு (சது.);; beauty.

   11. பொலிவு (யாழ்.அக.);; splendour.

     [வகு → வகுப்பு.]

வகுத்தல் vaguttal, பெ. (n.)

   1. பிரித்தற் கணக்கு (கணக்.);; division.

   2. வடிவமைப்பு; design.

     [வகு1 → வகு-த்தல்.]

வகுத்தான் vaguttāṉ, பெ. (n.)

   ஊழ்; fate, as the great dispenser.

     “வகுத்தான் வகுத்த வகையல்லால்” (குறள், 377);.

 வகுத்தாலம் vaguttālam, பெ. (n.)

   கொடிப் பாசி; moss creeper-Hydrilla verticillata.

 வகுத்திரம் vaguttiram, பெ. (n.)

   தெப்பம் (யாழ்.அக.);; raft.

 வகுத்திராபிகாரம் vaguttirāpigāram, பெ. (n.)

   மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி என்னும் ஐம்பொறி; five sense organs- body, mouth, eye, nose, ear.

வகுத்துக்காட்டல் vaguttuggāṭṭal, பெ. (n.)

   உத்தி முப்பத்திரண்டனுள், முன் தொகுத்துக் கூறியதைப் பின்னர் முறையே விரித்துக் கூறுவது (நன்.14);; detailed exposition of what has been briefly summorised earlier stated, one of 32 utti.

     [வகுத்து + காட்டல்.]

 வகுப்புவாதம் vaguppuvātam, பெ. (n.)

   இனம், மத அடிப்படையில் மக்களைப் பிரிக்க எண்ணுகின்ற போக்கு; sectarianism, communalism.

     ‘வகுப்பு வாதத்தினால் நாட்டின் ஒற்றுமை சீர்குலைகிறது’.

     [வகுப்பு + Skt. Vada → த. வாதம்.]

வகுப்புவாரி1 vaguppuvāri, பெ.எ. (adj.)

   1. இனப் பாகுபாடு; communal division.

இனப் பாகுபாடு அறநெறிக்கு ஒவ்வாதது.

   2. பிரிவுவாரிப் பகுப்பு; sectional division.

   3. கிளைவாரித் தேர்வு; divisional election.

     [வகுப்பு + வாரி.]

 வகுப்புவாரி2 vaguppuvāri, வி.எ. (adv.)

   1. வகுப்பு வாரியாக; communally.

வகுப்பு வாரியாகத் தலைவரைத் தெரிவு செய்வது தற்கால நடைமுறையாகிவிட்டது (உ.வ.);.

   2. பிரிவுவாரியாக; section ally.

   3. கிளை வாரியாக; divisionally.

     [வகுப்பு + வாரி.]

 வகுப்புவாரி2 vaguppuvāri, வி.எ. (adv.)

   1. வகுப்பு வாரியாக; communally.

வகுப்பு வாரியாகத் தலைவரைத் தெரிவு செய்வது

தற்கால நடைமுறையாகிவிட்டது (உ.வ.);.

   2. பிரிவுவாரியாக; section ally.

   3. கிளை வாரியாக; divisionally.

     [வகுப்பு + வாரி.]

வகுமை vagumai, பெ. (n.)

   1. களிப்பு, இன்பம்; joy.

   2. மகிழ்ச்சி (அக.நி.);; happiness.

வகுலி vaguli, பெ. (n.)

   மீன்; fish.

     “பயமிலாது திரியுஞ்சில் வகுலி போன்று” (வரத. பாகவத. நரசிங்க.234); (நாமதீப.269);.

 வகுளப்பிகம் vaguḷappigam, பெ. (n.)

   வஞ்சிக்கொடி (சங்.அக.);; a creeper.

வகுளம் vaguḷam, பெ. (n.)

   மகிழம்பூ; pointed, leaved ape flower.

     “பசும்பிடி வகுளம் பல்லிணர்க் காயா” (குறிஞ்சிப். 70);.

 வகுளம்பூ vaguḷambū, பெ. (n.)

   மகிழம்பூ; flower of mimusops elengi. It is very fragrant but not beautiful.

 வகுளாபரணம் vaguḷāparaṇam, பெ. (n.)

   மேளகர்த்தாக்களுளொன்று; a primary rägа.

வகுளி1 vaguḷi, பெ. (n.)

   ஒலி (யாழ்.அக.);; sound.

     [வகுணி → வகுளி.]

 வகுளி2 vaguḷi, பெ. (n.)

   1. எவட்சாரம்; a prepared salt.

   2. மலைமாமரம்; mountain mango tree.

வகுளிநாதர் vaguḷinātar, பெ. (n.)

   நவநாத சித்தருள் ஒருவர் (பொருட்.நிக.9);; siddha, one of na navanada-cittar.

வகுள்1 vaguḷ, பெ. (n.)

   1. சமுத்திராப்பச்சை; a kind of plant – Argyreia speciosa.

   2. மகிழ மரம்; a tree – Mimusops elengi.

 வகுள்2 vaguḷ, பெ. (n.)

   சமுத்திரப்பாலை (மலை.);; elephant creeper.

 வகுவை vaguvai, பெ. (n.)

   ஓர் கட்டி; an abscess.

வகை1 vagai, பெ. (n.)

   1. கூறுபாடு; division, section.

     “அவ்வகை யொன்பதும் வினை யெஞ்சு கிளவி” (தொல். சொல். 146);.

   2. கிளை, பிரிவு; section branch.

   3. சாதியினம், வகுப்பினம் (GTn.D.1145);; caste.

   4. பிரிவு, இனம்; kind, class, sort.

இது எவ்வகையைச் சேர்ந்தது?

   5. முறை; manner, method.

     “பாயினார் மாயும் வகையால்” (பு.வெ.5, 2);.

   6. வழி, சூழ்ச்சி; ways, means.

     “மாயும் வகையறியேன்” (திவ். திருவாய். 5, 4, 4);.

     “வகைமடிப்பிலே மாட்டிக் கொண்டது” (பழ.);.

   7. காரணம் (நாமதீப. 640.);; cause.

   8. தந்திரம்; artfulness.

     “வகையால் மதியாது மண்கொண்டாய்” (திவ்.இயற். நான்முகன். 25);

   9. திறமை, ஆற்றல், வலிமை; skill, ability.

     “வகைகொண்டு வந்தேன்” (கம்பரா.பாசப். 36);.

   10. இயல்பு, தன்மை; nature quality

     “வளமங்கையர் வகையுரைத்தன்று” (புவெ.9.50, கொளு.);.

   11. வணிக முதல் (வின்.);; the principal stock in trade.

   12. இடம் (பிங்.);; place.

   13. உறுப்பு; limb.

     “வகை நலமுடைய காளை” (சீவக. 695);.

   14. வாழ்க்கைக்குரிய செல்வம், பொருள் முதலியன (வின்);; goods, property, means of livelihood.

   15. குறுத்தெரு; short or narrow street.

     “மூதூ ரிடவகை யெல்லை யெல்லாம்” (சீவக. 462);.

   16. மனையின் பகுப்பு; apartments of a house.

     “வகைமா னல்லில்” (புறநா. 398);.

   17. விளக்கம் (இ.வ.);; details.

   18. கூட்டப்படும் எண்கள் (வின்.);; parts of the some total in addition.

   தெ., ம. வக;க., து. வகெ.

     [வகு1 → வகை.]

 வகை2 vagaidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   பிரிவுபடுதல்; to be divided, sub-divide.

     [வகு1 → =வகை-. (மொ.க.பக்.39);.]

 வகை2 vagaidal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வகைப்படுத்துதல்; to arrange a subject.

     “மந்தரை பின்னரும் வகைந்து கூறுவாள்” (கம்பரா. மந்தரை.60);.

   2. வகிர்தல், பிளத்தல்; to divide, to cut.

     “வாளை யீர்ந்தடி வல்லிதின் வகைஇ” (நற்.129);.

   3. ஆராய்தல்; to consider, weigh.

     “நகர்நீ தவிர்வாயெனவும் வகையாது தொடர்ந்து” (கம்பரா.பிராட்டி.16);.

     [வகு1 → வகை-]

 வகை4 vagai, பெ. (n.)

   1. பொதுவான கூறுகளைக் கொண்டு ஏற்படுத்திக் கொள்ளும் பிரிவு; classification or compart one utilization based on theme or category.

இங்கு அனைத்து வகையான பொருட்களும் கிடைக்கும்.

   2. பிரிவு; variety.

எத்தனையோ வகையான மனிதர்கள்.

   3. முறை; manner.

     ‘ஆறுதல் அளிக்கும் வகையில் பேசினார்’. ஒரு வகையில் நீ சொல்வது சரி.

     [வகு → வகை.]

 வகை5 vagaidal, பெ. (n.)

   குறுகலான சந்து; narrow lane.

     [வகு1 → வகை-. வகை = குறுந்தெரு (சீவ.நச்.462);.]

வகை சொல்(லு)-தல் vagaisolludal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விளக்கஞ் சொல்லுதல்; to give details.

   2. கணக்குக் காட்டுதல்; to render account.

வகை நூற்பா vagainūṟpā, பெ. (n.)

   தொகுத்துச் சொல்லப்பட்டதனை வேறு வேறாக வகுத்துரைக்கும் நூற்பா (நன். 20);; nurpa, giving detailed exposition of that which has already been briefly stated.

     [வகை + நூற்பா.]

வகை மோசம் vagaimōcam, பெ. (n.)

   1. இக்கட்டான, சிக்கல் நிலை; complicated.

   2. உதவியற்ற நிலை; helpless condition.

   3. நம்பிக்கைக் கேடு; betrayal or breach of trust.

     [வகை + மோசம்.]

 வகைகணக்குமன்றம் vagaigaṇaggumaṉṟam, பெ. (n.)

   நஞ்சை யறுதிக் களநடை மிகுதி விளைச்சல் மகமை, மானியக் கொடை முதலியவற்றின் கணக்குகளை மேற்பார்வை செய்யும் கணக்கு மன்றம்; revenue collecting body in a joint meeting, once in a year, verifying the classified accounts of Wetlands, fixed land income groups and donated lands.

     [வகை + கணக்கு + மன்றம்.]

வகைகள்   1. அழுக்குத் தேமல்    2. அழகுத் தேமல்

   3. பொங்கு தேமல்

   4. மங்கு தேமல்

   5. எச்சிற்றழும்பு (உத்கோடரோகம்);

 வகைகள்   1. வீட்டுத் தேனீ    2. சிறு தேனீ

   3. மலைத் தேனீ

   4. கொசுத் தேனீ

   5.கொம்புத் தேனீ

வகைகள்: 1   2. குழியுடலிகள்    3. செல்லிமீன்கள்

   4. மெல்லுடலிகள்.

வகைகாரன் vagaigāraṉ, பெ. (n.)

   கெட்டிக்காரன்; clever man.

     “நீயாடும் வித்தை வெகுமாய வித்தை கண்டாய் வகைகாரா” (நெல்விடு.240);.

     [வகு → வகை + காரன் = வினைமுதல் குறித்த ஆண்பாலீறு.]

வகைகூறு-தல் vagaiāṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒரு சொல்லிற்குரிய பொருளை பலவாறு வகைப்படுத்திக் கூறுதல்; to convey the meaning of a word, in various classifications.

     [வகை + கூறு-.]

வகைகூறுதல் என்பது, ஒன்றற்குரிய விளக்கத்தைக் கூறுமுகத்தான், அதன் இயல்புகளை வெளிப்படுத்த வேண்டி, அதனுடைய வகைகளைக் கூறுதலாகும்.

     “நகையென்பது சிரிப்பு: அது முறுவலித்து நகுதலும், அளவே சிரித்தலும், பெருகச் சிரித்தலு மென மூன்றென்ப” (தொல். பொருள்.251, பேரா.); எனப் பேராசிரியர் கூறும் சிரிப்பு வகை, வகை கூறுதலில் அடங்கும்.

வேட்கை பிறவாப் பருவத்தாரும். பிறக்கின்ற பருவத்தாரும், பிறந்த பருவத்தாரும் என

மூவகையார் (சீவ.2529. நச்.); எனப் பெண்கள் வகைப்படுத்தப்படுதல் குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.

 வகைகூறு-தல் vagaiāṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒரு சொல்லிற்குரிய பொருளை பலவாறு வகைப்படுத்திக் கூறுதல்; to convey the meaning of a word, in various classifications.

     [வகை + கூறு-.]

வகைகூறுதல் என்பது, ஒன்றற்குரிய விளக்கத்தைக் கூறுமுகத்தான், அதன் இயல்புகளை வெளிப்படுத்த வேண்டி, அதனுடைய வகைகளைக் கூறுதலாகும்.

     “நகையென்பது சிரிப்பு: அது முறுவலித்து நகுதலும், அளவே சிரித்தலும், பெருகச் சிரித்தலு மென மூன்றென்ப” (தொல். பொருள்.251, பேரா.); எனப் பேராசிரியர் கூறும் சிரிப்பு வகை, வகை கூறுதலில் அடங்கும்.

வேட்கை பிறவாப் பருவத்தாரும். பிறக்கின்ற பருவத்தாரும், பிறந்த பருவத்தாரும் என மூவகையார் (சீவ.2529. நச்.); எனப் பெண்கள் வகைப்படுத்தப்படுதல் குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.

வகைகெட்டவன் vagaigeṭṭavaṉ, பெ. (n.)

   1. ஓழுக்கங் கெட்டவன்; a man lacking discipline.

   2. தரமறியாதவன்; the man who does not the know the dignity of value.

     [வகு → வகை + கெட்டவன்.]

 வகைக்கு vagaiggu, பெ. (n.)

   பிரிவு தோறும்; each item. வகைக்கு பத்து உருபா செலவாயிற்று.

 வகைக்கு vagaiggu, பெ. (n.)

   பிரிவு தோறும்; each item.

வகைக்கு பத்து உருபா செலவாயிற்று.

 வகைசமாபந்தி vagaisamāpandi, பெ. (n.)

வகைகணக்குமன்றம் பார்க்க;see vagaikanakku manram.

     [வகை + ப. சமாபந்தி.]

வகைசெய்-தல் vagaiseytal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ஏற்பாடு செய்தல்; to make arrangements.

   2. ஆயத்தப்படுத்துதல்; to prepare.

   3. கணக்கிற் பதிவு செய்தல்; to make entries in an account.

   4. வழி செய்தல் (இ.வ.);; to find a way out.

   5. நிலங்களுக்குத் தீர்வை யொழுங்கு செய்தல் (S.I.l. i., 64.);; to make a revenue settlement.

     [வகை + செய்-]

வகைசெய்கின்றவர் vagaiseygiṉṟavar, பெ. (n.)

   நிலத்தின் அளவு முதலியவற்றை ஒழுங்குபடுத்தும் அதிகாரி (I.M.PCg.720);; settlement officer.

     [வகை + செய்கின்றவர்.]

வகைச்சல் vagaiccal, பெ. (n.)

   மாலை வகை; a kind of garland.

     “திருமாலை வகச்சல் வளையம்” (கோயிலொ. 59);.

     [வகை → வகைச்சல்.]

வகைதப்பு vagaidappu, பெ. (n.)

   1. நேர் வழியினின்றும் பிறழுகை; swerving from the right path.

   2. தவறுகை; mistake.

   3. ஆய்ந்தறியாமை; thoughtlessness.

     “வகைதப்பா மோசம் வராதோ” (விறலிவிடு. 983);.]

     [வகை + தப்பு.]

 வகைதிரிவு vagaidirivu, பெ. (n.)

வகை தெரிவு (நாஞ்.); பார்க்க;see Vagai-terivu.

     [வகை + திரிவு.]

வகைதெரி-தல் vagaideridal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒன்றன் தனிச் சிறப்பினைத் தெரிந்து செயல்படுதல்; to do a thing after Considering its special features.

     [வகை + தெரி-]

 வகைதெரிவு vagaiderivu, பெ. (n.)

   ஒன்றைக் கூர்ந்து நோக்கி, பிற பொருள்களினின்று வேறுபடுத்தும் திறன்; discrimination.

அவன் வகை தெரிவு இல்லாதவன்.

     [வகு → வகை + தெரிவு.]

 வகைதொகை vagaidogai, பெ. (n.)

   விளக்கம்; details.

மேற்கொண்ட செலவினத்தின் வகைதொகை சொல்லியாதல் வேண்டும்.

தெ. வகதொக.

     [வகை + தொகை.]

வகைத்தார் vagaittār, பெ. (n.)

வகை மாலை பார்க்க;see vagai-malai.

     “வகைத்தார் மார்பன்” (பெருங். வத்தவ.4, 8);.

     [வகை + தார்.]

வகைநிலைக்கொச்சகம் vagainilaiggoccagam, பெ. (n.)

   கொச்சக வகை (சீவக. 2514, உரை.);; a kind of koccagam Verse.

     [வகைநிலை + கொச்சகம்.]

வகைபண்ணு-தல் vagaibaṇṇudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

வகைசெய்-, 1, 2, 3 (யாழ்.அக.); பார்க்க;see Vagai-sey-.

     [வகை + பண்ணு-]

வகைபுனை-தல் vagaibuṉaidal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

வகைசெய்-, 1, 2, 3 (யாழ்.அக.); பார்க்க;see vagai-sey-.

     [வகை + புனை-]

வகைபெறக்காட்டல் vagaibeṟaggāṭṭal, பெ. (n.)

   தொகுத்துரைத்ததை விரித்துக் கூறும் உத்திவகை (மாறனலங் பாயி. 25.);; a literary device which consists in the detailed treatment of which has already been briefly stated.

வகைபெறு-தல் vagaibeṟudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முட்டுப்பாடுகள் விலகுதல், தடைகள் அகலுதல்; to be cleared of difficulties.

   2. முறைப்படி அமைதல்; to be in proper order.

     [வகை + பெறு-]

வகைப்படுத்து-தல் vagaippaḍuddudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1 பங்கிடுதல் (சங்.அக.);; to divide.

   2. வகையாகப் பிரித்தல்; to classify and arrange.

     [வகு → வகை + படு → படுத்து.]

 வகைப்பாடு vagaippāṭu, பெ. (n.)

   பிரித்தல்; division, classification.

நோயின் அறிகுறிகள், வகைப்பாடு முதலியன அறிந்து பண்டுவமளிக்க வேண்டும்.

     [வகை + பாடு.]

 வகைப்பேறு vagaippēṟu, பெ. (n.)

   வரி வகையுளொன்று; a tax.

     [வகை + பேறு. பேறு = வரிவகை.]

 வகைமடிப்பு vagaimaḍippu, பெ. (n.)

   உதவியற்ற நிலை; helpless condition.

     [வகை + மடிப்பு.]

வகைமாலை vagaimālai, பெ. (n.)

   தளிரும் பூவும் விரவத்தொடுத்த மாலை; a kind of garland in which tender leaves and flowers are alternately strung together.

     “வகைமாலையினையும் இழையினையு முடைய மகளிரை” (சீவக. 483, உரை);.

     [வகை + மாலை.]

வகைமுதலடுக்கணி vagaimudalaḍuggaṇi, பெ. (n.)

   பல வகையான முதற் பொருள்களை அடைசினை புணராது செய்யுள் முழுவதும் அடுக்கிக் கூறுவதாகிய அணி (மாறனலங்.179);; a figure of Speech in which a whole stanza consists merely of the names of several objects strung together without any adjunct.

 வகையரா vagaiyarā, பெ. (n.)

   முதலியன (வின்.);; etcetera.

     [வகை → வகையரா.]

 வகையறா vagaiyaṟā, பெ. (n.)

   ஒன்றோடு தொடர்புடைய மற்றொன்று; and the rest, etcetera hails from a family.

     ‘வயலின் தம்பூரா வகையறாக்களுடன் வந்து இறங்கினார்’.

வகையறி-தல் vagaiyaṟidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. செய்யும் முறை தெரிதல்; to know the way, to follow the proper course of action.

   2. கூறுபாடறிதல்; to understand the bearings.

     “சொல்லின் வகையறியார்” (குறள், 713);.

     [வகு → வகை + அறி-]

வகையறு1 vagaiyaṟuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வழக்குத் தீர்த்தல்; to settle, as a dispute.

     ‘எங்களில் நாங்கள் பொருந்தி வகையறுத்துக் கொண்டோம்’ (S.I.I.viii. 155);.

     [வகை + அறு.]

 வகையறு2 vagaiyaṟuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தெளிவாகப் பகுத்தறிதல்; to discern.

   2. நுணுக்கத்தை வேறுபடுத்தி விளக்குதல்; to distinguish.

   3. மறைக் குறியீடுகளைத் தெளிவுறுத்தல்; to decipher.

   4. சிக்கலறுத்தல், முடிச்சவிழ்த்தல்; to unravel.

 வகையறு3 vagaiyaṟudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அடிப்படைப் பொருளை இழத்தல்; to lose the wherewithal,

   2. ஆதரவற்றுப் போதல்; to become helpless.

 வகையறு3 vagaiyaṟudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அடிப்படைப் பொருளை இழத்தல்; to lose the wherewithal.

   2. ஆதரவற்றுப் போதல்; to become helpless.

வகையற்றவள் vagaiyaṟṟavaḷ, பெ. (n.)

   1. வாழும் வழி தெரியாதவள்; a woman who does not know, how to live.

   2. நெறி பிறழ்ந்தவள்; Woman gone astray.

   3. கொள்கைப் பிடிப்பின்றி வாழ்பவள்; woman lacking principles in life.

     [வகை + அற்றவள்.]

 வகையாக vagaiyāga,    பெ.அ. (ad.) வசமாக; inescapably, strongly.

பொய் சொல்லி அவரிடம் வகையாக மாட்டிக் கொண்டான்.

     [வகை + ஆக.]

 வகையாக vagaiyāga, பெ.அ. (ad.)

   வசமாக; inescapably, strongly.

பொய் சொல்லி அவரிடம் வகையாக மாட்டிக் கொண்டான்.

     [வகை + ஆக.]

 வகையார் vagaiyār, பெ. (n.)

   இனத்தார், பிரிவினர்; persons of same class or sect.

     [வகு → வகை → வகையார்.]

வகையிடு-தல் vagaiyiḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

வகைப்படுத்து (யாழ்.அக.); பார்க்க;see vagai-p-paduttu.

     [வகு → வகை + இடு-]

வகையுளி vagaiyuḷi, பெ. (n.)

   அசை முதலுறுப்புகளைச் சொல் நோக்காது இசை நோக்கி வண்ணமறுக்கை (யாப்.வி. 375); (தண்டி. 111.);; scansion in disregard of speech rhythm.

     ‘வேண்டுதல் வேண்டாமை’ என்ற குறளில் வகையுளி பயின்று வருதல் குறித்து யாப்பருங்கலக் காரிகையாரும், இளம்பூரணரும் வரையறுத்துள்ளது வருமாறு:

 வக்கசிப்பி vakkasippi, பெ.(n.)

   சிப்பிமுத்து; pearl oxyster.

     [வக்கம் + சிப்பி.]

 வக்கடை vakkaḍai, பெ.(n.)

   நீர் பாய்வதற்காக, வயல்வரப்பில் வெட்டி விடப்படும் ஓடை; streamlet in between the ridges of paddy field.

மறுவ. வாய்மடை

     [வாய்க்கடை → வக்கடை.]

யாழ்ப்பாணத்தமிழர் “வக்கடை” என்று, இன்றும் வழங்கிவருதல் காண்க.

வக்கட்டை1 vakkaṭṭai, பெ.(n.)

   மெலிந்த உயிரினம்; lean animal.

     [வட்கு → வக்கு → வக்கட்டை. வட்கு = மெலிவு]

 வக்கட்டை2 vakkaṭṭai, பெ.(n.)

   1. அளவுக் கதிகமான தண்ணிர் வெளியே செல்லுவதற் குரிய வழி; outlet for surplus water.

   2. செய்வரப்பில் கழிவுநீர் செல்லுதற்கு வெட்டப்பட்ட நீர்மடை (யாழ்ப்.);:

 Channel cut through the ridge of a paddy field, to let the surplus water pass away, or for allowing water to run on to the adjoining field.

     [வாய் + கடை → கட்டை → வாய்க்கட்டை → வக்கட்டை.]

 வக்கணத்தி vakkaṇatti, பெ.(n.)

   மாகணத்தி; a kind of tree.

 வக்கணப்பட்டை vakkaṇappaṭṭai, பெ.(n.)

   வக்கணத்தி; a kind of medicinal plant

வக்கணம்1 vakkaṇam, பெ.(n.)

   1. வக்கணை 1, 2 (யாழ்.அக.); பார்க்க; see { }

   2. பட்டப் பெயர் (யாழ். அக.);; title.

   3. விற்பன்னம் (யாழ். அக.);; learning, scholarship.

   4. நாகரிகம் (யாழ். அக.);; civilization.

   5. பண்பாடு; culture.

   6. செம்மை; refinement.

   7. ஒழுங்கு; order.

   8. வக்கணை1, 3 பார்க்க; see { }

   9. பழித்துரை; taunt, accusation.

வக்கணப் பேச்சு (யாழ்ப்.);.

தெ. வக்கண; க. ஒக்கணெ.

 Pkt. vaggana

     [வகு → வக்கு + அணம். அணம் = ஒரீறு.]

 வக்கணம்2 vakkaṇam, பெ.(n.)

   மார்பு (யாழ்.அக.);; breast.

 வக்கணாத்தன் vakkaṇāttaṉ, பெ.(n.)

   மர வகை, (L.);; heart-leaved mottled ebony.

 வக்கணாத்தி vakkaṇātti, பெ.(n.)

   கொடி வகையிலொன்று (L);; a species of starvervain climber.

 வக்கணாத்திப்பட்டை vakkaṇāttippaṭṭai, பெ.(n.)

வக்கணாத்தி); bark.

     [வக்கணாத்தி + பட்டை]

 வக்கணாமரம் vakkaṇāmaram, பெ.(n.)

வக்கணைமரம் பார்க்க; see { }.

வக்கணி1 vakkaṇittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விளக்கமாயுரைத்தல்; to expound in detail.

     “புராணஞ் சுருதிப்பொருள் வக்கணிப்பவன்”. (மேருமந்.244);.

     [வகு → வக்கு + அணம் – வக்கனம் → வக்கணி-.]

தெ.வக்கணிண்க; க.வக்கணிக.

 வக்கணி2 vakkaṇittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

மனங்கோணியிருத்தல் சார்ந்திருத்தல்

     ‘வக்கணித்து வழக்குரைத்தவன் வழிமுறையின்றி அழிந்து போவான்’.

     [வங்கு → வக்கு → வக்கணி-.]

வக்கணை2 vakkaṇai, பெ.(n.)

   திறமை; adeptness, skilfulness, smartness, expertise.

சமைத்த உணவு விரும்பி உண்ணும் வகையில் உள்ளது (இ.வ.);. படித்த பெண், அதுதான் வக்கனையாகப் பேசுகிறாள்.

 வக்கணை3 vakkaṇai, பெ.(n.)

   1. நீண்ட மரவகை; wight’s indian nettle.

   2. மரவகை; mottled ebony.

   3. மஞ்சள் நிறமுள்ள மரவகை; yellow wood ebony.

 வக்கணை4 vakkaṇai, பெ.(n.)

   மார்பு (யாழ்.அக.);; breast.

 வக்கணைப்பேச்சு vakkaṇaippēccu, பெ.(n.)

   தனித்திறனை வெளிப்படுத்தும் ஆற்றல் மிக்க பேச்சு; flowery or skilful talk.

வக்கனைப் பேச்சு மட்டும் வாழ்க்கைக்கு உதவாது (உ.வ.);.

     [(வகு → வக்கு + அணம் – வக்கணம் → வக்கனை + பேச்சு. அணம் = சொல்லாக்க ஈறு.]

வக்கணைமரம் vakkaṇaimaram, பெ.(n.)

   1. ஒரு மரவகை; a kind of tree.

   2. இம்மரம் மேடான, காய்ந்த நிலப்பகுதியில் வளரும் தன்மைத்து இதன் பழங்கள் உணவாகவும் பயன்படும்; a small tree, common in plans and about the foot of mountains in dry localaties, fruit pulp is edible.

 வக்கனஞ்சம் vakkaṉañjam, பெ.(n.)

   பாக்கு; areca-nut.

வக்கனை1 vakkaṉai, பெ.(n.)

   1. கடிதம், ஆவணம் முதலியவற்றின் முகப்புச்சொல் அல்லது முதல் தொடர்மொழி (நாமதீப. 654);; formal portion of a letter or other document; honorific superscription in a letter.

   2. முகமன்மொழி; words of courtesy.

     “வக்கணையாலின்பம் வருமோ” (தாயு. பராபர.213);.

   3. அழகு மிளிரும் வண்ணனை அல்லது கருத்துரை; flowery or rhetorical speech or statement.

     “வக்கனைப் பேச்சல்ல” (இராமநா.உயுத் 30);.

   4. அறிவாற்றல், ஒழுங்கு, வரிசை, முறைவைப்பு; scholarship, order.

   5. திறமைமிக்க பேச்சு (இ.வ.);; skiiful talk.

   6. வக்கணம்1, 2, 3, 4, 5, 7 (யாழ். அக.); பார்க்க see { },

வக்கனைப் பேச்செல்லாம் வாசல்வரைதான் நிற்கும் (இ.வ.);.

க. வக்கணெ.

 வக்கம் vakkam, பெ.(n.)

   நத்தைச்சூரி; a plant-Spemaciea gusoouda.

வக்கம்பிடி-த்தல் vakkambiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   சுள்ளென்று வெப்பம்பட ஒற்றடமிடுதல்; to foment.

     [வக்கு → வக்கம் + பிடி-.]

 வக்கரஞ்சபயறு vakkarañjabayaṟu, பெ.(n.)

   கடலை; gram.

வக்கரனை vakkaraṉai, பெ.(n.)

   அனைத்துப் பண்களும் குழலின் ஆறு துளைகளில் உண்டாகும் வண்ணம், விரல்களில் சமஞ்செய்து தெரிவுசெய்கை (இசை.);; mainpulating the flute so as to produce all melody-types on its six stops.

     “வைத்த துளை யாராய்ச்சி வக்கரனை வழிபோக்கி யொத்த நிலை யுணர்ந்ததற்பின்” (பெரியபு. ஆனாய.24);. (செந்.vi.215);.

வக்கரன் vakkaraṉ, பெ.(n.)

   1. மாறுபாடுள்ளவன்; perverse, cross-grained person.

     “வக்கரனைக் கொன்றான் வடிவு” (திவ். இயற். மூன்றாந் 21, 3);.

   2. திருமாலால் அழிக்கப்பட்ட அரக்கன்; an asura slain by vishnu

     “வக்கரனை வடிவழித்த மாயவா” (பெருந்தொ.865);.

     “வக்கரன்” பாக்கமுடையான் கொஞ்கராயன். இடையெழுவள்ளல்களுள் ஒருவன் ஆயந்தனூர் ஏரிமதகு கல்வெட்டு.

 வக்கரபுத்தி vakkarabutti, பெ.(n.)

வக்கரபுத்தி பார்க்க; see { }

 வக்கரம் vakkaram, பெ.(n.)

வக்கிரம் பார்க்க; see { }.

     [வட்கு → வக்கு → வக்கரம்.]

வக்கரி1 vakkari, வி.(v.)

   1. வக்கிரம்; perverse.

   2. கோணுகை, நெறி பிறழ்கை; distortion, contortion.

   3. மாறுபாடான சிந்தனையோடு இருத்தல்; have perverseness, act perversely.

அவருடைய வக்கரித்துப் போன ஆசைகள் இவை: குடும்பத்தில் ஒவ்வொருவரும் வக்கரித்துக் கொண்டு நிற்கிறார்கள்.

 வக்கரி2 vakkarittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   கோணியிருத்தல், முரண்பாடாயிருத்தல்; to be crooked, to be contradictory

     “வக்கரித்தால் நீ வாரா வண்மையென்ன’ (கொண்டல் விடு. 8.);. வக்கர காளியம்மன் கோயில்,

   2. வளைந்திருத்தல், மடங்குதல்; to be bent.

   3. மடங்கித் திருப்புதல்; to turn back.

   4. ஆலத்தி செய்தல்; to wave, as of camphor, etc. in front of an idol etc.

     [வக்கு → வக்கரம் → வக்கரி-.]

வக்கரிப்பு vakkarippu, பெ.(n.)

   1. சிடுசிடுப்பு:

 frown.

   2. நெறிபிறழ்வு; perversion.

     [வக்கரி → வக்கரிப்பு.]

வக்கரை1 vakkarai, பெ.(n.)

   1. வரிந்து கட்டும் முகட்டுக்கட்டை; wooden ridge-piece to hold the ropes that tie down the thatch; tie -piece.

   2. சேணம், துணிப்பை; saddle, cotton-bag.

     [வக்கரி → வக்கரை.]

 வக்கரை2 vakkarai, பெ.(n.)

பற்கரை (வின்.);:

 artifical blackness of the teeth.

 வக்கற்றவன் vakkaṟṟavaṉ, பெ. (n.)

   பிழைக்கும் வாய்ப்பு இழந்தவன்; useless fellow.

     [வகை-வக்கு+அற்றவன்]

வக்கற்றவள் vakkaṟṟavaḷ, பெ.(n.)

   1. வாழ்க்கைக்குரிய செல்வம், பொருள் முதலியன இல்லாதவள்; woman lacking wealth materials, etc.

     “வக்கற்றவள் வானவேடிக்கை பார்க்கலாமா?” (உ.வ.);.

   2. பிழைக்கத் தெரியாதவள்; woman who has no knack of living.

   3. வகையற்றவள் பார்க்க; see { }.

     [வக்கு + அற்றவள்.]

 வக்கலாட்டி vakkalāṭṭi, பெ.(n.)

   ஒருவகைக் கூட்டு மருந்துச் சரக்கு; a compound of a catechu formed with the juice of tender coconuts, arecanuts and other spices.

மறுவ. காசுக்கட்டி.

வக்களி-த்தல் vakkaḷittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   வளைந்தது; to become crooked.

     [வங்கு → வக்கு → வக்களி-.]

 வக்கவசப்பூடு vakkavasappūṭu, பெ.(n.)

   அங்கப்பிச்சு; bile of the body.

வக்கா1 vakkā, பெ.(n.)

   கொக்கினத்துளொன்று; a kind of a white-stork.

     “வக்காவு நாரையுங் கொக்கும் படுக்கவே” (குற்றா. குற. 93.2);.

த. வக்கா → Skt. baka.

     [வட்கு → வக்கு → வக்கா = கொக்குவகை (வ.வ.2 பக்.75);.]

இப்பறவை “ஆர்டியா” இனத்தைச் சார்ந்தது. வைக்கோலால் கூடுகட்டி வாழுந் தன்மைத்து 3 முதல் 5 வரையிலான எண்ணிக்கையில் முட்டையிடும். உச்சந்தலை, பிடரி, முதுகின் மேற்பகுதி, தோள்பகுதி கறுத்தும், பச்சை வண்ணத்திலும் காணப்படும்.

இப்பறவையின் கழுத்தும், மேற்பகுதியும் பழுப்பு நிறத்தில் காணப்படும்.

     [P]

 வக்கா2 vakkā, பெ.(n.)

   சிப்பி வகை; a kind of cockle-shell,

     “வக்காவின் மணிபூண்டு” (குற்றா.குற.79);.

     [வக்கு → வக்கா. வளைந்த சிப்பி.]

 வக்கா3 vakkā, பெ.(n.)

   1. தேவாங்கு; sloth.

   2.. ஓர் வகை நாரை; a kind of stork.

     [வக்கு → வக்கா.]

 வக்கா1 vakkā, பெ. (n.)

   புல்லாங்குழலின் ஒசை யில் குரலெடுத்து அகவும் பறவைவகை; a kind of bird which produces the notes equal to that of a flute.

     [வங்கு-வங்கா-வக்கா]

 வக்கா2 vakkā, பெ. (n.)

ஒருவகை ஓணான்

 a kind of Chameleon.

     [வகை-வக்கு+அற்றவன்]

 வக்காசீதம் vakkācītam, பெ.(n.)

   எல்லாப் பொருள்களையும் கரைக்கும் ஆற்றலுடைய பொது நீர்மம்; universal acid or universal solvent.

வக்காணம் vakkāṇam, பெ.(n.)

   வாய்ப்பாட்டின் வாயிலாகப் பண்ணினை விரிவாக வெளிப்படுத்தும் ஆற்றல்; the free rendering of a pan in such a way as to bring out its form without reference to talam or words.

     “மீத்திறம் படாமை வக்கானம் வகுத்து” (சிலப் 3, 148);.

க. வக்காண.

வக்காணி1 vakkāṇittal,    4 செ. குன்றாவி..(v.t.)

   விளக்கமாயுரைத்தல்; to expound in detail.

     “நாலு பாஷ்யத்திலும் ஒரு பாஷ்யம் வக்காணித்தறிவான் “(சோழவமி. 53);.

தெ. வக்கணின்சு.

 வக்காணி2 vakkāṇittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   சொற்போர்புரிதல்; to carry on disputations.

     [வக்கணித்தல் → வக்காணி-த்தல்.]

 வக்காணிக்குமண்டபம் vakkāṇikkumaṇṭabam, பெ.(n.)

   மறைகள் குறித்து சொற்போர் நிகழும் பட்டி மண்டபம்; the hall where disputations on the vedas are held.

     [வக்காணிக்கு + மண்டகம் → மண்டபம்]

வக்காப்புல் vakkāppul, பெ.(n.)

   1. களை வகை (தஞ்.);; a kind of weed.

   2. புல் வகை; a kind of grass.

     [வக்கா + புல்]

 வக்காமணி vakkāmaṇi, பெ.(n.)

   சிப்பிமணி வகை; bead of a kind of cockleshell,

     “வக்காமணிக்கு வழியில்லாதவன் வானவூர்தியில் வலம்வரமுடியுமா?

 வக்காமணிச்செட்டிகள் vaggāmaṇicceṭṭigaḷ, பெ.(n.)

   வக்காமணி செய்யும் செட்டி மரபினர் (வின்.);; traders dealing in { } who belongs to { }.

     [வக்காமணி + செட்டிகள்]

 வக்காலத்து vakkālattu, பெ. (n.)

   முறை மன்ற வழக்கு நடத்துவதற்கு வழக்கறிஞ ருக்குக் கொடுக்கும் அதிகார ஆவணம் (பத்திரம்); (வின்.);;     [U. {} → த. வக்காலத்து]

வக்காளி-த்தல் vakkāḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வானம் வெளிவாங்குதல் (தஞ்.வழ.);; to clear up, as the sky.

     [வெக்காளி-, → வக்காளி-.]

வக்கி vakki, பெ.(n.)

   1. எருது; bull.

   2. காற்று:

 wind.

வக்கினி-த்தல் vakkiṉittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   மனங்கோணியிருத்தல்; to be at variance.

வக்கிணித்த வீடு வாழாது (உ.வ.);.

 வக்கிரகண்டகம் vaggiragaṇṭagam, பெ.(n.)

   வளைந்த முள்ளுடைய இலந்தை (சங்.அக.);; jujube-tree, as having curved thorns.

     [வட்கு → வக்கு → வக்கரம் → வக்கிரம் + கண்டகம். கண்டகம் = முள். வட்கு = வளைவு]

 வக்கிரகண்டம் vaggiragaṇṭam, பெ.(n.)

   குழந்தை; child.

     [வக்கிரம் + கண்டம்.]

 வக்கிரகண்டி vaggiragaṇṭi, பெ.(n.)

   செய்நீர் (திராவகம்); வடிக்க உதவும் நீண்ட கழுத்துள்ள பாத்திரம்; vessel with a long neck, used in distilling; still.

வக்கிரகதி vaggiragadi, பெ.(n.)

   1. நேர்மையற்ற செலவு (அக.நி.);; irregular course.

   2. பிற்போக்குத் தன்மையுள்ள கோள்நிலை; retrograde motion of a planet.

     [வக்கிரம் + கதி]

 வக்கிரகந்தம் vaggiragandam, பெ.(n.)

   திருகுகள்ளி; twisting milk hedge – Euphorbia tirucalli.

     [வக்கிரம் _ கந்தம்]

வக்கிரக்கச்சு vakkirakkaccu, பெ.(n.)

   1. கருடன்; brahmini kite.

   2. கிளி; parrot.

   3. வலியான்; a small black bird.

 வக்கிரக்கண் vakkirakkaṇ, பெ.(n.)

   மாறுகண் (கொ.வ.);; squinting eye.

     [வக்கிரம் + கண்]

வக்கிரசச்சு vakkirasassu, பெ.(n.)

   1. ஒரு வகைப் பறவை; white headed kite

   2. கிளி; parrot.

   3. வலியான்; king crow.

     [வக்கிரம் + சஞ்சு → சச்சு]

 வக்கிரசஞ்சு vakkirasañsu, பெ.(n.)

வக்கிர சச்சு பார்க்க; see { }.

 வக்கிரசந்திரன் vakkirasandiraṉ, பெ.(n.)

   இளம்பிறை (யாழ்.அக.);; crescent moon.

 வக்கிரசாரம் vakkiracāram, பெ.(n.)

   மாறுபட்ட கோள்நிலை; retrograde motion of a planet.

     [வக்கிரம் + சாரம்]

 வக்கிரசுரம் vakkirasuram, பெ.(n.)

நேர்மையற்றியைந்த இசைச்சுரம்,

 irregular succession of notes.

     [வக்கிரம் + சுரம்]

வக்கிரதந்தன் vakkiradandaṉ, பெ.(n.)

இயமன் (நாமதீப.87.);; { }.

     [வக்கிரம் + தந்தன்]

வக்கிரதந்தம்1 vakkiradandam, பெ.(n.)

   1. வளைந்த பல் (வின்.);; curved tooth.

   2. கூரிய நச்சுப்பல், எந்திரக் கருவியின் பல்; fang.

     [வக்கிரம் + தந்தம்]

 வக்கிரதந்தம்2 vakkiradandam, பெ.(n.)

   1. சிங்கப்பல்; eye tooth.

   2. தின்பீர்க்கு; ribbed gourd.

   3. நாய்ப்பல்; dog tooth,

 வக்கிரநஞ்சு vakkiranañju, பெ.(n.)

   கிளி; parrot.

வக்கிரன் vakkiraṉ, பெ.(n.)

   1.மாறுபாடுள்ளவன்; perverse, cross-grained person.

   2. கொடுமையானவன்; cruel man,

   3. காரி (சனி); (இலக். அக.);; saturn,

   4. செவ்வாய் (பிங்.);; mars,

   5. திருமாலாற் கொல்லப்பட்ட அகரன்; an asura slain by { }

     “வக்கிரனை வடிவழித்த மாயவனா” (பெருந்தொ.865);.

 வக்கிரன் vakkiraṉ, பெ. (n.)

   1. மாறுபாடுள்ளவன்; perverse, cross-grained person.

   2. குரூரன்;   3. சனி;   4. செவ்வாய்;   5. உருத்திரன்;   6. திருமாலால் அழிக்கப்பட்ட ஒர் அசுரன்; an asura slain by {}.

     “வக்கிரனை வடி வழித்த மாயவனா” (பெருந்தொ.865.);

     [Skt. vakra → த. வக்கிரன்]

 வக்கிரப்பண் vakkirappaṇ, பெ.(n.)

   நேராக ஏறியிறங்காமல் இடையில் மாறி வரும் பண் (இசை);; melody-type in which the ascent of the notes in the scale is interrupted by the descennting notes and the descent by the ascending notes.

     [வக்கிரம் + பண்]

வக்கிரப்பாதன் vakkirappātaṉ, பெ.(n.)

   அறநெறிக்கு மாறுபட்டவன்; unethical person, cruel person,

     “இதற்கு வக்கிரப்பாதன் சந்திராதித்ய ருள்ள தனையும் நரகத்தினிற்பானாகவும்”(தெ.கல். தொ.12 பகு.1. கல்.34);.

     [வக்கிரம் + skt.பாதன்]

வக்கிரப்பார்வை vakkirappārvai, பெ.(n.)

   1. பொறாமையுடன் கூடிய தீய பார்வை; jealousy and evil look.

   2. கடுபஞ்சினப் பார்வை

 fury look.

ஆளையே விழுங்குவது

போல் வக்கிரப் பார்வை பார்க்கிறான் (இ.வ.);.

   3. பேராசையுடன் கூடிய வஞ்சகப் பார்வை; greedy and hypocritic look.

   4. நெறி பிறழ்ந்த ஏக்கப் பார்வை; yearning look.

   5. குறுகிய விருப்பு வெறுப்புகளுடன் கூடிய கொடுமைப் பார்வை; parachial and cruel look.

     [வள் → வட்கு → வக்கு → வக்கரம் → வக்கிரம் + பார் → பார்வை.]

வக்கிரம் + பார்வை = பிறர்தம் ஆக்கமும், வளர்ச்சியும் கண்டு பொறாமையுடன் நோக்கும் பார்வை. சிறிது கற்றவர், கற்றுத்துறைபோய ஒருவரைக் கண்டு, மனங்குமுறுதலும், வக்கிரப் பார்வையாகும்.

சிறிது செல்வமுடையவர், பெருந் தனக்காரரைக் கண்டு, காழ்ப்புடன் நோக்குதலும் வக்கிரப் பார்வையே.

போட்டியும், பொறாமையும் மலிந்த, இம் மன்பதையில் வக்கிரவெண்ணத்துடன் இயைந்த வக்கிரப் பார்வை நிறைந்துள்ளமை கண்கூடு.

வக்கிரப்புத்தி vakkirapputti, பெ.(n.)

   குமுகாய நெறி, ஒழுங்கு, நேர்மை முதலியவற்றிலிருந்து மாறுபட்டு நோக்கு, மனம்; perverted mind.

     “வக்கிரப்புத்திக் காரனுக்கு வாழ்வு மட்டந்தான்”(உ.வ.);.

மறுவ. கோனல்புத்தி

     [வட்கு → வக்கு → வக்கரம் → வக்கிரம் + புத்தி.]

புல் → புலம் = பொருளொடு பொருந்தும் அறிவு. அறிவுறுப்பு அறிவுநூல். புலம் → புலன். புலன் – பொருளொடு பொருந்தும் அறிவு. அறிவுநூல் (க.வி.36);. புல் → புன் → புந்தி → புத்தி = அறிவு. நல்வழி, வழிவகை.

பிறர்தம் பொருளை, உடைமையை, நெறி முறையற்ற வழியில், எய்த எண்ணும் மனப்பாங்கே வக்கிரபுத்தி.

வக்கிரம்1 vakkiram, பெ.(n.)

   குமுகாயத்தால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட ஒழுங்கு, முறைமை, ஒழுங்கு முதலியவற்றிலிருந்து திரிந்த நிலை, விகாரம்; perversity.

பள்ளிப்படிப்பால் குழந்தைகள் கெட்டுப் போகிறார்கள் என்பது வக்கிரமான சிந்தனை, வக்கிரமான பாலுறவு ஆசைகள்.

 வக்கிரம்2 vakkiram, பெ.(n.)

   1. வளைவு; curve, bend, winding,

     “வக்கிர சாபமழை பொழிந்து”(பாரத இரண்டா.12);.

   2. வட்டம் (பிங்.);; circle,

   3. சென்ற வழி மீள்கை (பிங்.);; retracing one’s steps.

   4. நேர்மையற்ற செலவு (அக.நி.);; irregular course.

   5. கொடுமை (பிங்.);; cruelty, malignancy, as of a planet.

   6. பொய் (திவா.);; lie.

   7. வஞ்சனை (வின்.);; fraud, dishonesty.

   8. கோணல் வழி (இ.வ);; indirectness, crookedness.

   9. பொறாமை (பிங்.);; envy.

   10. கலக்கம் (வின்.);; confusion.

     [வள்கு → வட்கு → வக்கு → வக்கரம் → வக்கிரம்.]

 வக்கிரம் vakkiram, பெ. (n.)

   1. வளைவு; curve, bend, winding.

     “வக்கிர சாபமழைபொழிந்து” (பாரத. இரண்டா. 12);

   2. வட்டம்;   3. சென்ற வழி மீளுகை;   4. நேர்மையற்ற செலவு;   5. கொடுமை;   6. பொய்;   7. வஞ்சனை;   8. கோணல் வழி; perversity.

   9. பொறாமை; envy.

   10. கலக்கம்; confusion.

     [Skt. vakra → த. வக்கிரம்]

வக்கிராங்கி vakkirāṅgi, பெ.(n.)

   1. கடுகு

 Gosstästofl; a purgative drug.

   2. கூனி; one having crooked back.

   3. நீர் முள்ளி; a throny plant – Barleria longifolia.

 வக்கிராசம் vakkirācam, பெ.(n.)

   கற்கடக சிங்கி; galls of pistacia integerrima.

 வக்கிராந்தம் vakkirāndam, பெ.(n.)

   மறு துடரி; a plant.

வக்கிரி1 vakkirittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. கோள்நிலை, மடங்கித் திரும்புதல் (யாழ்.அக.);; to retrograde, as a planet.

   2. வளைந்திடுதல்; to be crooked.

   3. மனங் கோணியிருத்தல்; to be at variance.

     [(வட்கு → வக்கு → வக்கரி → வக்கிரி-. வட்கு = வளைவு.]

 வக்கிரி2 vakkirittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   வாய்ப்பாட்டின் வாயிலாகப் பண்ணினை விரிவாகப் பயிற்சி செய்தல்; to elaborate tune or melody type.

     “இசையோன் வக்கிரித் திட்டத்தை யுணர்ந்து” (சிலம் 3 47);.

வக்கிரித்திட்டம் vakkirittiṭṭam, பெ. (n.)

   ஆளத்தியினைப் பதினாறு வகையாகப் பிரித்துப் பாடும் முறை; a method of dividing as 16 kinds while improvising introduction to a melody.

     [வக்கரி+திட்டம்]

வக்கீல் vakāl, பெ. (n.)

   முறை மன்றத்தில் பிறருக்காக வழக்கை எடுத்து வாதிப்போர்; authorized attorney, counsel at law, pleader.

   2. மணவுடன் படிக்கையில் மணப்பெண் சார்பான செயல் புரிபவன்; one who represents the bride in a contract of marriage.

     [U. {} → த. வக்கீல்]

வக்கு1 vakkudal, செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. வதக்குதல்; singe, to roast.

     “கொழுப்பரிந்து… வக்குவன வக்குவித்து” (பெரியபு.கண்ணப். 145);.

   2. தீய்த்தல், பொசுக்குதல்; to burn,

     [வதக்கு → வக்கு.]

 வக்கு2 vakku, பெ.(n.)

   1. வேகுகை, தீய்க்கை; being singed or burnt.

   2. வதக்குகை; being roasted.

     “நெருப்புச் சிந்தலின்வக்கிலாத் திசைகளுமில்லை” (கம்பரா. இராவணன் வதை. 65);.

     [வட்கு → வக்கு. (ஒ.நோ.); மட்கு → மக்கு]

 வக்கு3 vakku, பெ.(n.)

   1. தோல் (யாழ். அக.);

 skin.

   2. ஊமைக்காயம்; contused wound.

வக்குண்ட காயம் (இ.வ.);.

   3. நீர்த் தொட்டி (யாழ்.அக.);; water-trough.

 வக்கு4 vakku, பெ.(n.)

   1. வழி; means, resources.

அவனுக்குக் கடன் கொடுக்க வக்கில்லை (C.G.);.

   2. இடம்; place.

     [வகு → வக்கு (மொ.க.பக்39);.]

 வக்கு5 vakku, பெ.(n.)

   1. மூத்திரக்குண்டிக் காய்; kidney,

   2. விதைக் கொட்டை (அண்ட விதை);; testicle.

உன்னை வக்கிலே உதைத்துச் சரியான வழி பண்ணுகிறேன் (இ.வ.); வக்கிலே அடிபட்டால் வாழ்வது எளிது இல்லை (உ.வ.);

     [வட்கு → வக்கு]

 வக்குத்திரிகரணம் vagguttirigaraṇam, பெ.(n.)

   படுக்கை (வின்.);; bed.

வக்குநார் vakkunār, பெ.(n.)

   1. மரவகை; woolly ordure tree.

   2. சணல் நார்; hemp fibre.

   3. அணி நார்; sterculia villosa.

     [வக்கு + நார்.]

வக்குரி-த்தல் vakkurittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. வேதல்; to scorch.

   2. எரிதல்; to burn.

     “வாயாற் சொல்லில் வாய் வக்குரிக்கும்படி” (ஈடு 9, 9, 2);.

     [வக்கு → வக்குரி.]

வக்குவக்கெனல் vakkuvakkeṉal, பெ.(n.)

   1. களைப்பு மேலிட ஒடும் ஒலிக் குறிப்பு (வின்.);; Onom. expr. of a running to exhaustion,

   2. கடுமையாய் இருமற் குறிப்பு (வின்.);; coughing hard.

   3. கடுமையாய் இடித்தற் குறிப்பு; pounding hard or ramming.

வக்தா vaktā, பெ. (n.)

   எடுத்துச் சொல்லுவோன்; one who speaks or expounds.

   2. பேச்சாளி; orator.

     [Skt. {} → த. வக்தா]

 வக்து vaktu, பெ. (n.)

   காலம், வாய்ப்பு (இ.வ.);; time, season opportunity.

     [Arab. vaqt → த. வக்து]

 வங்கசம் vaṅgasam, பெ. (n.)

   ஒர்வகை வெள்ளி; a kind of silver.

     [வங்கம் → வங்கசம்.]

வங்கசிந்தூரம் vaṅgasindūram, பெ. (n.)

   ஈயத்தின் சிந்தூரம் (பதார்த்த.1208);; red lead.

     [வங்கம் + சிந்தூரம்.]

வங்கசிலை vaṅgasilai, பெ. (n.)

   தமிழ்ச் சித்தர் கூறும் 120 வகை இயற்கை மருந்துகளுள் ஒன்று; one of the 120 kinds of natural bodies as classified in Tamil Siddar’s Science.

 வங்கசெஞ்சாந்து vaṅgaseñsāndu, பெ. (n.)

   செவ்வியம்; red lead.

 வங்கசேனகம் vaṅgacēṉagam, பெ. (n.)

   வெள்ளகத்தி (மூ.அ.);; West Indian pea – tree.

 வங்கடபாரை vaṅgaḍapārai, பெ. (n.)

   மீன் வகையுளொன்று; a kind of fish-caranx crumenoph thalmus.

     [P]

 வங்கடம் vaṅgaḍam, பெ. (n.)

   இனம், குடும்பம்; race, family.

 வங்கடவலை vaṅgaḍavalai, பெ. (n.)

   மீன் பிடிவலை வகைகளுளொன்று; a kind of fishing net.

 வங்கடை vaṅgaḍai, பெ. (n.)

   மீன்வகை; a kind of fish.

வங்கணக்காரன் vaṅgaṇakkāraṉ, பெ. (n.)

   1. உயிர் நண்பன் (வின்.);; intimate friend.

   2. கள்ளக் காதலன்; paramour.

     [வங்கணம் + காரன்.]

 வங்கணக்காரி vaṅgaṇakkāri, பெ. (n.)

வங்கணத்தி பார்க்க;see vanganatti.

     [வங்கணக்காரன் (ஆ.பா.); → வங்கணக்காரி (பெ.பா.);.]

வங்கணத்தி vaṅgaṇatti, பெ. (n.)

   1. உற்ற தோழி; intimate woman friend.

   2. காமக் கிழத்தி, கள்ளக்காதலி (வின்.);; concubine.

     [வங்கணம் + அத்தி (அத்தி = ஒரு பெண்பாலீறு.]

 வங்கணன் vaṅgaṇaṉ, பெ. (n.)

வங்கணக்காரன் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see Vangana-k-karan.

     [வங்கணம் → வங்கணன்.]

 வங்கணப்பேச்சு vaṅgaṇappēccu, பெ. (n.)

   பொய்க்குற்றச்சாட்டு; slander.

     [வங்கணம் + பேச்சு.]

வங்கணம்1 vaṅgaṇam, பெ. (n.)

   1. நட்பு; friendship.

     “நேசமிலா வங்கணத்தி னன்று வலிய பகை” (தனிப்பா. i. 104,35);.

   2. காதல்; love.

   3. கள்ளக் காதல்; amour.

     “என் வங்கணச் சிங்கியைக் காணேனே” (குற்றா.குற.136);.

 வங்கணம்2 vaṅgaṇam, பெ. (n.)

   1. கத்தரிக்காய் வகை (அரு.நி.);; brinjal variety.

   2. செங்கத்தரி (சங்.அக.);; orbicular leaved caper.

   3. சேம்பு (சங்.அக.);; Indian kales.

 வங்கணம்3 vaṅgaṇam, பெ. (n.)

   தகுதி; propriety.

     “எனை ஆதரித்தல் வங்கணமே” (சர்வசமய. பக். 67);.

 வங்கதாளேசுவரபற்பம் vaṅgatāḷēcuvarabaṟbam, பெ. (n.)

   இதளியம், தாம்பிரத்தூள், அரிதாரம், கந்தகம், சம எடை கொண்டு அரைத்துப் புடமிட்ட பற்பம். இதனால் கிரந்தி சூலை நீங்கும்; a calcined white powder prepared from mercury, copper, orpiment, or sulphur, it is prescribed for ulcers, rheumatic pains and gunmam.

 வங்கதூசம் vaṅgatūcam, பெ. (n.)

   பவளம்; Coral.

 வங்கதோசம் vaṅgatōcam, பெ. (n.)

   ஈயத்தினா லுடம்பிலேற்பட்ட நஞ்சு; lead poison-Plumbism.

வங்கத்துக்குவா-த ல் (வங்கத்துக்கு வருதல்) vaṅgaddukkuvādalvaṅgaddukkuvarudal,    18 செ.கு.வி. (v. i.)

   1. தெரிவு செய்தல்; to be put to the test.

   2. பயனுள்ளதாதல்; to be effective.

 வங்கநடம் vaṅganaḍam, பெ. (n.)

   வெண் காரம் (மூ.அ.);; borax.

வங்கநாடு vaṅganāṭu, பெ. (n.)

வங்கம்1, 5 பார்க்க;see vangam.

     [வங்கம் + நாடு.]

 வங்கநாளம் vaṅganāḷam, பெ. (n.)

   ஈயத்தால் செய்த குழாய், இது வளி முறையில் அடுப்பூதுவதற்காக பயன்படும்; a lead tube to blow the over.

வங்கநீர் vaṅganīr, பெ. (n.)

   கடல்; sea.

     “வங்கநீர் வரைப்பெலாம்” (சூளா.இரத. 104);.

 வங்கநீறு vaṅganīṟu, பெ. (n.)

   ஈயமணல் (மூ.அ.);; lead ore.

 வங்கனம் vaṅgaṉam, பெ. (n.)

   சேம்பு (மலை.);; Indian kales.

 வங்கனி vaṅgaṉi, பெ. (n.)

   செங்கத்தரி; red brinjal.

வங்கன்1 vaṅgaṉ, பெ. (n.)

   இழிசினன் (சூடா.);; Out caste.

மறுவ. கீழ் (கள்);

 வங்கன்2 vaṅgaṉ, பெ. (n.)

   வறுமையாளன் (கொ.வ.);; poor-man.

     “வங்கம்பயலுக்கு வாய்ப் பேச்சில் குறைவில்லை” (உ.வ.);.

     [வெங்கம் → வெங்கன் → வங்கன்.]

 வங்கன் vaṅgaṉ, பெ.(n.)

நாவாய்கன் பார்க்க: see navaygan.

     [வங்கம்-வங்கன்]

 வங்கபற்பம் vaṅgabaṟbam, பெ. (n.)

   ஈயத்தின் தூள் (பற்பம்); (யாழ்.அக.);; carbonate of lead.

     [வங்கம் + பற்பம்.]

 வங்கபேதி vaṅgapēti, பெ. (n.)

   சூத நஞ்சு; a kind of arsenic prepared from mercury or mercurial compound.

     [வங்கம் + பேதி.]

 வங்கப்பற்று vaṅgappaṟṟu, பெ. (n.)

   இருவேறு மாழைகளை ஒன்றிணைக்க உதவும் பற்று; solder for metals.

     [வங்கம் + பற்று. பற்று = இணைக்கும் மாழைத்தூள்.]

வங்கப்பாண்டி vaṅgappāṇṭi, பெ. (n.)

   பள்ளியோடம் போன்ற வண்டி; a boat-like cart.

     “வங்கப் பாண்டியிற் றிண்டே ரூரவும்” (பரிபா. 20, 16);.

     [வங்கம் + பாண்டி.]

 வங்கப்பாத்திரம் vaṅgappāttiram, பெ. (n.)

   அடுகலங்களிலொன்று; domestic vessels prepared with white lead.

     [வங்கம் + பாத்திரம்.]

வங்கப்பாவை vaṅgappāvai, பெ. (n.)

   மருந்துச்சரக்கு வகை; a drug.

     “வங்கப் பாவையோ டின்ன மருத்துறுப் பெல்லாம்” (பெருங். மகத. 17, 150);.

வங்கமணல்1 vaṅgamaṇal, பெ. (n.)

   ஒரு வகைச் சரக்கு; one of the 120 kinds of natural substances.

     [வங்கம் + மணல்.]

 வங்கமணல்2 vaṅgamaṇal, பெ. (n.)

வங்கநீறு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see Vanga-niru.

     [வங்கம் + மணல்.]

 வங்கமலை vaṅgamalai, பெ. (n.)

   ஈயமலை; mountain containing lead ore.

 வங்கமாரணம் vaṅgamāraṇam, பெ. (n.)

   வங்க பற்பம்; calcined lead.

 வங்கமுதலவ்வை vaṅgamudalavvai, பெ. (n.)

   இலவங்கம்; cloves.

 வங்கமூலி vaṅgamūli, பெ. (n.)

   பிரமியிலை; lead of brahmi.

வங்கம்1 vaṅgam, பெ. (n.)

   1. தூய்மைப்படுத்திய ஈயம் (நாமதீப. 378.);; purified lead.

     “வங்கம் இறுகினால் மகாராசனாகலாம்” (பழ.);.

     “வங்கத்திற் செம்பொனுந் தெரிப்பாம்” (கந்தபு.மார்க். 123);.

   2. தகரம்; tin.

   3. துத்தநாகத் தூள் (யாழ்.அக.);; zinc.

   4. வெள்ளி (பிங்.);; silver.

     “வங்கம்குத்தத் தங்கம் தேயுமா?” (பழ.);.

   5. ஐம்பத்தாறு நாடுகளுள் ஒன்று (இரகு, திக்குவி. 56);; Bengal, one of 56 tesam.

   6. பதினெண் மொழியுளொன்றான வங்கநாட்டு மொழி; the Bengali language, one of padinenmoli.

   7. மரவகை; Indian calosanthes.

   8. சிறு மரவகை; tender wild jack.

   9. கத்தரி (பிங்.);; brinjal.

   10. வழுதுணங்காய்; a kind of brinjal.

 வங்கம்2 vaṅgam, பெ. (n.)

   அலை; wave.

 வங்கம்3 vaṅgam, பெ. (n.)

   1. ஆற்று வளைவு (யாழ்.அக.);; bend of a river.

   2. வளைவு; curve.

   3. கருத்து (அக.நி.);; idea.

 வங்கம்4 vaṅgam, பெ. (n.)

   1. மரக்கலம்; ship, as moving swiftly.

     “வாலிதை யெடுத்த வளிதரு வங்கம்” (மதுரைக்.536);.

   2. வண்டி வகையுளொன்று; a kind of vehicle.

     “திண்டேர்ப் புரவி வங்கம் பூட்டவும்” (பரிபா. 20, 16);.

     [வங்கு → வங்கம்.]

வளைந்த அல்லது வட்ட வடிவான மரக்கலம் (வே.க.4 : 99);.

 வங்கம்5 vaṅgam, பெ. (n.)

   வறுமை; poverty.

     [வெங்கம் → வங்கம்.]

 வங்கம்நீற்றி vaṅgamnīṟṟi, பெ. (n.)

   மலை முருங்கை; mountain moringa tree.

 வங்கம்விளையுங்கல் vaṅgamviḷaiyuṅgal, பெ. (n.)

   வெள்ளைச் சுக்கான் கல் (யாழ்.அக.);; white kunker.

     [வங்கம் + விளை + உம் + கல்.]

 வங்கராங்கீரை vaṅgarāṅārai, பெ. (n.)

   கடற்கரையோர நெய்தல் நில நிலைத்திணை; a herb seen in coastal region.

     [வங்கர் + ஆம் + கீரை.]

 வங்கராசன் vaṅgarācaṉ, பெ. (n.)

   ஈயம்; lead.

     [வங்கம் + ராசன்.]

 வங்கரை vaṅgarai, பெ. (n.)

   வளைகை;   கோணுகை; bent, crook.

     “வங்கரை கொங்கரையாய் மாட்டிக் கொண்டான்” (பழ.);.

     [வங்கு → வங்கரை. வங்கு = வளைவு.]

வங்கர்1 vaṅgar, பெ. (n.)

   வங்கதேயத்தார்; people of Bengal.

     “வங்கர் மாளவர்” (கம்பரா. உலாவி. 47);.

 வங்கர்2 vaṅgar, பெ. (n.)

   நெய்தனிலமாக்கள்; mariners.

     [வங்கம் → வங்கர்.]

 வங்கல் vaṅgal, பெ. (n.)

   மூலிகை வகையு ளொன்று; amoora rohita.

 வங்கவணம் vaṅgavaṇam, பெ. (n.)

   உப்பு; salt.

 வங்கவலி vaṅgavali, பெ. (n.)

   உப்பு வகையு ளொன்று; colico pictonum.

வங்கவிடம் vaṅgaviḍam, பெ. (n.)

   1. ஈய நஞ்சூட்டு; plur bism.

   2. வங்கதோசம் பார்க்க;see Vanga-tosam.

     [வங்கம் + விடம்.]

 வங்கவுப்பு vaṅgavuppu, பெ. (n.)

   உப்பு வகை (இங்.வை.);; sugar of lead.

     [வங்கம் + உப்பு.]

 வங்கவுப்புசெயநீர் vaṅgavuppuseyanīr, பெ. (n.)

   ஓர் வகை ஈயம் சேர்ந்த செய்நீர்; a pungent liquid extracted from lead salts.

வங்கா1 vaṅgā, பெ. (n.)

   பறவை வகை; a kind of bird.

     “வங்காக் கடந்த செங்காற் பேடை” (குறுந். 157); (தொல். எழுத்து. 225, உரை);.

     [வங்கு + வங்கா (வே.க.4 :99);.]

வளைந்த கழுத்துள்ள நாரை,

ஒருகா. வக்கா → வங்கா = பறவை வகை. வங்கு, வங்கம் = வளைவு. வளைவுப் பொருண்மை குறித்த சொல்.

 வங்கா2 vaṅgā, பெ. (n.)

   ஊதுகொம்பு வகை, நீண்டு வளைந்த ஊது குழல் (வின்);; a long winding trumpet, ram’s horn.

     [வங்கு + வங்கா (வே.க.4 : 99);.]

வங்கு = வளைவு. வளைத்து நீண்ட வடிவில் அமைக்கப்பட்ட ஊதுகுழல்.

வங்கான் vaṅgāṉ, பெ. (n.)

   சிறு அணிகலன்; sundry jewellery.

     “வங்கானுந் தொங்கானுமாட்டிக் கிளுகிளுத்து” (ஆதி யூரவதானி. 64);.

 வங்காரக்கண்டி vaṅgārakkaṇṭi, பெ. (n.)

   சேலை வகையுளொன்று; a kind of saree.

     [வங்காரம் + கண்டி.]

வங்காரம் vaṅgāram, பெ. (n.)

   1. பொன்; gold.

     “வங்கார மார்பிலணி தார்” (திருப்பு. 748);.

   2. மாழைக் கட்டி (பிங்.);; ingot, mass of metallic ore.

   3. செப்பம் (யாழ்.அக.);; good condition.

   தெ;   பங்காரமு;க. பங்கார.

 வங்காரவச்சி vaṅgāravacci, பெ. (n.)

   மேற்கிந்தியாவிலுள்ள ஏழை மக்கள் பயன்படுத்தும் கீரை வகை; west Indian samphire purslane, a herb eaten by poor people.

     “தாயுந் தகப்பனுந் தள்ளிவிட்ட காலத்தே வாவென்றழைத்த வங்காரவச்சி” (வின்.);.

 வங்காரவள்ளைக்கீரை vaṅgāravaḷḷaikārai, பெ. (n.)

   ஓர் வகைக் கீரை, இது மழைக் காலத்தில் முளைக்கும்; a kind of vegetable greens used in culinary.

 வங்காரவாசி vaṅgāravāci, பெ. (n.)

வங்காரவச்சி (சங்.அக.); பார்க்க;see vangara-vacci.

 வங்கால் ஆடு vaṅgālāṭu, பெ. (n.)

கால்கள் வெள்ளை நிறத்திலமைந்த ஆடு,

 a goat with legs in white colour.

     [வெண்கால்-வங்கால்+ஆடு (கொ.வ.);]

 வங்காள வேலம் vaṅgāḷavēlam, பெ. (n.)

   ஓர் வேல மரம்; bengal landanam-Morung elachi.

 வங்காளகுடாக்கடல் vaṅgāḷaguḍāggaḍal, பெ. (n.)

   நாவலந்தேயம் (இந்தியா); உள்ளிட்ட நிலஞ்சூழ்ந்த கடல்; the bay of Bengal.

     [வங்காளம் + குடாக்கடல்.]

நாவலந் தேயத்தை (இந்தியாவை); மூன்று பக்கஞ் சூழவமைந்த கடல் (குடாக்கடல் – மூன்று பக்கம் நிலஞ்சூழ்ந்த கடல், குடைவுள்ள கடல்);.

 வங்காளக்கிழங்கன் vaṅgāḷakkiḻṅgaṉ, பெ. (n.)

   மருந்திற்குப் பயன்படும் கிழங்கு வகைகளுளொன்று; bengal whiting scialinoides pama.

 வங்காளச்சர்க்கரை vaṅgāḷaccarkkarai, பெ. (n.)

   சருக்கரை வகையுளொன்று; a kind of sugar, Bengal sugar.

 வங்காளச்சீனி vaṅgāḷaccīṉi, பெ. (n.)

வங்காளச்சர்க்கரை பார்க்க;see vangala-c-carkkarai.

 வங்காளத்தாறு vaṅgāḷattāṟu, பெ. (n.)

   இலிங்கம், பச்சைக் கருப்பூரம், குங்குமப்பூ படிகாரம், சாரம், சுக்கு முதலியன. இவைகள் ஆறும் வங்காளத்திலிருந்து வருகின்றன; the six drugs from Bengal.

 வங்காளத்திப்பிலி vaṅgāḷattippili, பெ. (n.)

   திப்பிலி வகை (மூ.அ.);; a species of long реррег, as from Bengal.

வங்காளத்தேவி vaṅgāḷattēvi, பெ. (n.)

   1. பரதவர் வழிபடும் கடவுள்; god worshipped by fisherman tribe.

   2. திருமகள்; Tirumagal.

     “தேவி தேவண்ணா ஏலேலோ வங்காளத் தேவி ஏலேலோ மலையாளத்தில் ஏலேலோ மலையாள தேவி ஏலேலோ” (நாட்டார் பாடல்);.

வங்காளப்பச்சை vaṅgāḷappaccai, பெ. (n.)

   1. செம்பிலிருந்து உண்டாக்கப்படும் ஒருவகை வண்ணம்; verdigris – sub acetis cupris.

   2. பூடுவகை; a herb.

 வங்காளமஞ்சள் vaṅgāḷamañjaḷ, பெ. (n.)

   மகளிர் பூசிக்குளிக்கும் மஞ்சள் வகை; a kind of turmeric, used by women when bathing.

     [வங்காளம் + மஞ்சள்.]

வங்காளம்1 vaṅgāḷam, பெ. (n.)

வங்கம்1 5, 6 பார்க்க;see Vangam.

     “தங்காத சாரல் வங்காள தேசமும்” (S.I.I.i. 98);.

     [வங்கம் → வங்காளம்.]

 வங்காளம்2 vaṅgāḷam, பெ. (n.)

பண்வகை (சது.);;(mus.);

 a melody-type.

 வங்காளவாத்து vaṅgāḷavāttu, பெ. (n.)

   வாத்து வகை (சென்.வழ.);; a kind of goose.

வங்காளி vaṅgāḷi, பெ. (n.)

   1. வங்காள நாட்டான்; Bengal.

   2. வங்கம்1, 6 பார்க்க;see vangam.

   3. வாழை; plantation.

வங்கி1 vaṅgi, பெ. (n.)

   வேலிப்பருத்தி கொடி வகை; a variety of Cotton Creeper.

 வங்கி2 vaṅgi, பெ. (n.)

   கரைப்பேட்டு வகையுள் ஒன்று, கோடு போன்று வளைந்து செல்லும் முறையில் கரையில் விளிம்படுத்துச் செய்யப்படும் வேலைப்பாடு; decorative works on the margin of a cloth, a kind of margin pattern.

 வங்கி3 vaṅgi, பெ. (n.)

   1. தோளணியுளொன்று (வின்.);; a kind of armlet, as having a pecular curve.

   2. வளைந்த இரும்புக்கருவி; a kind of iron hook or curved instrument.

   3. வளைந்த கத்து (பிச்சுவா);;   நெளிவாள்; a kind of curved sword.

   தெ., க., வங்கி (ink);;து. வக்கி (gg.);.

     [வாங்கு → வங்கு → வங்கி. வங்கி = நெளி வளையல் (வே.க.4 : 99);.]

நெளிவளையல், நெளி மோதிரம் முதலானவை வளைதற் கருத்தினைக் குறிக்கும் அணிகலன்களாகும்.

 வங்கி4 vaṅgi, பெ. (n.)

   சித்திரைத் திங்களில் விதைக்கப் பெற்று, ஐந்து திங்களுக்குள் விளையும் மட்டமான சம்பா நெல் வகை; bengal paddy, an inferior kind of camba, sown in cittirai and maturing in five months.

 வங்கி5 vaṅgi, பெ. (n.)

   கொடுவேலி (சங்.அக.);; ceylon lead-wort.

 வங்கி vaṅgi, பெ. (n.)

   சிறிய கத்தி; small knife.

 வங்கி vaṅgi, பெ. (n.)

   வைப்பகம்; Bank.

     [E. bank → த. வங்கி.]

 வங்கிக்காரை vaṅgikkārai, பெ. (n.)

   கழுத்தணிவகை (இ.வ.);; a necklet.

     [வங்கி + காரை.]

     [P]

வங்கிசன் vaṅgisaṉ, பெ. (n.)

   1. வழித் தோன்றல்; scion.

   2. உறவினன் (வின்.);; kinsman.

 வங்கிநெளிவு vaṅgineḷivu, பெ. (n.)

   விரலணி வகை (இ.வ.);; a kind of ring, as having a peculiar curve.

     [வங்கு → வங்கி + நெளிவு = நெளிவாக வளைந்தமைந்த விரலணிவகை.]

வங்கினி vaṅgiṉi, பெ. (n.)

   1. மை; black paste.

   2. பொட்டு; mark made in the forehead with black paste.

   3. கருமை; black.

     “நாணவே வங்கினியை வழித்தெடுத்து, நாலுதினம் பூமிக்குள் வைத்திடாயே” (கருவூ-குருநூல்);.

வங்கியம்1 vaṅgiyam, பெ. (n.)

   1. மூங்கில் (மலை);; bamboo.

   2. இசைக்குழல் (சூடா);; reed pipe.

     “வங்கியம் பலதேன் விளம்பின” (கம்பரா. கைகே.60);.

     [வங்கு → வங்கி → வங்கியம்.]

வங்கு = வளைவு. பெருவங்கியம் = வளைவாக அமைந்த இசைக் குழல்.

 வங்கியம்2 vaṅgiyam, பெ. (n.)

   இனம், பிரிவு, குடும்பம், கொடிவழி; race, family, lineage.

 வங்கிலம் vaṅgilam, பெ. (n.)

   முள்; thorn.

     [வங்கி → வங்கியம்.]

வங்கிவளையல் vaṅgivaḷaiyal, பெ. (n.)

   வளையல் வகை (வின்.);; a kind of bangle.

     [வங்கு → வங்கி + வளையல் = நெளிவளையல் (மு.தா.பக்.70);.]

     [P]

 வங்கீபுரத்தாய்ச்சி vaṅāpurattāycci, பெ. (n.)

   நூற்றெட்டுத் திருப்பதிகக்கோவை, நூற்றெட்டுத் திருப்பதித் தோத்திரம் ஆகிய நூல்களை இயற்றிய புலவர்; author of nurrettu-t-tiruppadiga-k-kovai. Nurrettu-t-tiruppadi-t-tottiram.

வங்கு1 vaṅgu, பெ. (n.)

   காய்ந்து வறண்ட செதில்களைப் போல, மேல் தோலை மாறச்செய்து வெடிப்பு ஏற்படுத்தும் தோல் நோய்; a kind of skin disease marked by dryness of the skin and cuts or cracks.

க. பங்கு (banku);

மறுவ. நாய்ச்சொறி.

     [மங்கு → வங்கு = மேனியில் மங்கல் நிறமாகப் படரும் ஒருவகைப் படை நோய் (வே.க. 4 : 59);.]

குளித்தபின் துவர்த்தாத மேனியிற் காணும் படை போன்ற தோற்றம்.

 வங்கு2 vaṅgu, பெ. (n.)

   மரக்கலத்தறி; a kind – of wooden loom.

 வங்கு3 vaṅgu, பெ. (n.)

   1. கல் முதலியவற்றின் உட்டுளை; orifice, hole, hollow, as in a stone.

     “தான் கிடக்கிற வங்குகளினுடைய வாசலிலே முத்துக்களை யீன்றன” (திவ். பெரியதி. 3, 4, 2, வ்யா.);.

   2. எலி, பாம்பு முதலியவற்றின் வளை (சது.);; rat-hole, snake-hole.

   3. மலைக் குகை உட்டுளை (பிங்.);; cave, cavern, hollow.

     “வங்குகளிலே நிறைத்துள்ள தேனிலே தோய்த்து” (திவ். பெரியதி. 1, 2, 5, வ்யா.);.

   4. மரப்பொந்து; hollow a tree.

     “வங்கினைப் பற்றிப்போகா வல்லுடும் பென்ன” (பெரியபு. கண்ணப்ப. 116);.

   5. தோணியின் விலாச் சட்டங்களுக்கு நடுவிலுள்ள இடம் (வின்);; space between the beams or ribs of a boat.

   6. பாய்மரக்குழி (வின்.);; socket for a mast.

   7. கப்பலின் விலாச்சட்டங்கள் (பரவ.);; Wooden ribs of a ship.

   8. தோல் நோய் வகையுளொன்று (இ.வ.);; spreading spots on the skin, a disease.

   9. நாய்ச்சொறி (இ.வ.);; blotches on a mangy dog.

   10. கழுதைப்புலி (சங்.அக.);; hyena, as spotted.

   11. தாழம்பூவின் மகரந்தம் (இ.வ.);; pollen of the screwpine.

க., ம. பங்கு, வங்கு.

     [வணங்கு → வங்கு (வே.க. 4 : 99);.]

   வல்’ என்னும் வளைதற் கருத்து வேரடியிலிருந்து கிளைத்த சொல்;உள் வளைந்து தோன்றும் படகு, தோணி, கப்பல் போன்றவற்றின் விலாச் சட்டங்கள்.

 வங்குக்கட்டை vaṅgukkaṭṭai, பெ. (n.)

வங்குக்கால் பார்க்க;see vangu-k-kal.

     [வங்கு + கட்டை.]

 வங்குக்கால் vaṅgukkāl, பெ. (n.)

   கப்பலின் விலாப்பலகைகளைத் தைக்கும் அடிப்படைச் சட்டம் (வின்.);; the keel of a vessel, the timber to which the side-planks are nailed.

     [வங்கு + கால்.]

 வங்குசகோசனம் vaṅgusaāsaṉam, பெ. (n.)

   குங்குமப்பூ; European saffron.

 வங்குசம் vaṅgusam, பெ. (n.)

   கூகை நீறு (சங்.அக.);; flour of arrow-root.

ஒருகா. கூகைக்கிழங்குசாறு.

வங்குபடர்தல் vaṅgubaḍartal, பெ. (n.)

வங்கு1 பார்க்க;see Vangu.

 வங்குமாசம் vaṅgumācam, பெ. (n.)

   புளிங்காடி; Vinegar.

 வங்குமாறல் vaṅgumāṟal, பெ. (n.)

   வங்கு; resolving of the black spots.

 வங்குல் vaṅgul, பெ. (n.)

   மரவகை (L.);; spleen tree.

     [வங்கு → வங்குல் = வளைந்து வளர்ந்த மரம்.]

வங்குளம்1 vaṅguḷam, பெ. (n.)

   1. காற்று; wind.

   2. ஊதை; windy.

 வங்குளம்2 vaṅguḷam, பெ. (n.)

வங்கூழ்1 (சங்.அக.); பார்க்க;see Vangul.

     [வங்கூழ் → வங்குள் → வங்குளம்.]

 வங்குவாசல் vaṅguvācal, பெ. (n.)

   கருப்பையிலிருந்து பெண்குறிக்குள்ளடங்கி நீண்டு வந்திருக்கும் பூ; cervix.

வங்கூழ் vaṅāḻ, பெ. (n.)

   1. காற்று; wind.

     “வங்கூ ழாட்டிய வங்குழை வேங்கை” (அகநா. 328);.

   2. நோய் செய்யும் வளி (வாதக்.); முதலாய குறைபாடு (தைலவ.);; Vadam, one of the three humours of the body.

வங்கேசுவரம் vaṅācuvaram, பெ. (n.)

   1. வங்க பற்பம், சங்கு பற்பம், ரசபற்பம், தாளகபற்பம், இவைகளைக் கலுவத்திலிட்டு அரைத்து, புளித்த காடியில் உலர்த்திய ஒரு வகை மருந்து; a kind of medicine.

   2. இலங்கேசுவரம் (ஈழத்தீசுவரர்);; a Siva shrine in Srillanga.

 வங்கேசுவரரசம் vaṅāsuvararasam, பெ. (n.)

வங்கேசுவரம் பார்க்க;see vangasuvaram.

வங்கை1 vaṅgai, பெ. (n.)

   குறும்பு; mischief.

     ‘சங்கையில்லாமலே வங்கைகள் செய்தாரே’ (கனம். கிருட். கீர்த். 40);.

 வங்கை2 vaṅgai, பெ. (n.)

   பகை (யாழ்.அக.);; enmity.

     “வங்கை வைத்தால் தன்குடிக்குப் பகை” (உ.வ.);.

     [வகு → வங்கு → வங்கை.]

வங்கொலையாயிரு-த்தல் vaṅgolaiyāyiruttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   கொடிய பசியுடன் இருத்தல்; to be in intense or severe hungry.

வசக்கட்டு vasakkaṭṭu, பெ. (n.)

   1. வணிகக் கூட்டாளி மூலமாகக் கொடுத்த தொகை; payment made to a partner.

   2. ஒப்படைத்த பொருள்; goods or monies left in charge of a person.

   3. இன்னதற் கென்று நியமித்து வைத்த தொகை; sum ear – marked for a particular purpose.

   4. செலவுக்கென்று முன்னதாகக் கொடுத்த

   பணம்; imprest.

   5. ஆட்சி (வின்.);; possession.

 வசக்கட்டுக்கணக்கு vasakkaṭṭukkaṇakku, பெ. (n.)

   கணக்கர் அல்லது நிருவாகப் பணியாளரிடம் நிருவாகச் செலவுக்காகக் கொடுத்து வைக்கப்பட்ட பணத்தின் கணக்கு (C.G.);; account in respect of monies left in charge of a accountant or an agent.

     [வசக்கட்டு + கணக்கு.]

 வசக்கி vasakki, பெ. (n.)

   காடும், மேடுமாய்க் கிடந்த நிலத்தைச் சீர் செய்கை; reclamation of lands from irregular shape.

     “ஊரின் மேலூர் புற்றும் தெற்றியுமாய்க் கிடந்த பாழ் நிலத்தை வசக்கி வயலும் குளமுமாக்கி”.

     [வயக்கி → வசக்கி.]

வசக்கு1 vasakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வயப்படுத்துதல், பழக்குதல்; to break in, tame, train, subdue.

மாட்டை உழவுக்கு வசக்கவேணும்.

   2. வளையப் பண்ணுதல் (யாழ்.அக.);; to bend.

 வசக்கு2 vasakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நிலத்தைப் பண்படுத்துதல்; to reclaim or improve land.

     ‘கட்டை பறிச்சு வசக்கி’ (S.I.I. V. 307);.

     [வயக்கு → வசக்கு.]

 வசக்கு3 vasakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வாட்டுதல்; to roast.

     [வதக்கு → வசக்கு.]

வசக்கேடு vasakāṭu, பெ. (n.)

   1. உடல் நலமின்மை (வின்.);; loss of health of unwell.

   2. மயக்கம் (வின்.);; delirium.

   3. தன்னிலை கெடல்; untowardness.

   4. இடர்ப்பாட்டு நிலை; awkward predicament.

   5. தவற்று நிலை; wrong.

   6. ஆறுதல் அளிக்கவியலாத நிலை; uncomfortable position.

     [வசம் + கேடு.]

 வசங்கம் vasaṅgam, பெ. (n.)

வசகம் பார்க்க;see vasagam.

வசங்களி-த்தல் vasaṅgaḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   கட்டு மீறுதல் (யாழ்.அக.);; to get out of control, to be uncontrolable.

     [வசம் + கழி → களி.]

வசங்கெட்டவன் vasaṅgeṭṭavaṉ, பெ. (n.)

   1. செயலற்றவன், ஆண்மையற்றவன் (வின்.);; impotent man.

   2. உடல் நலமற்றவன் (வின்..);; unhealthy man (one who is not in health);.

   3. நிலைமை கெட்டவன் (வின்.);; man in reduced circumstances.

   4. மனமின்றி வேலை செய்பவன்; unwilling or involuntary worker.

   5. நட்பாங் கிழமையிலான் (யாழ்.அக.);; unfriendly man.

   6. கட்டினின்று விடுபட்டவன்; one who has freed himself from bonds.

   7. ஒழுங்கீனன், ஒழுக்கக்கேடன்; one who has gone astray.

வசங்கொண்டவன் vasaṅgoṇṭavaṉ, பெ. (n.)

   1. உண்மையறிந்தவன் (வின்.);; one who is aware of the state of things.

   2. முற்பழக்கமுள்ளவன்; man of experience.

   3. ஏதாவதொரு பழக்கத்திற்கு அடிமையானவன்; man addicted to a habit.

அவன் ஊரார் பணத்தில் உடம்பு வளர்த்து வசங்கண்டவன் (உ.வ.);.

     [வசம் + காண் → கண்டவன்.]

வசஞ்செய்-தல் vasañseytal,    1 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   1. வயப்படுத்துதல்; to entice,

 allure.

     “வாய் தரத் தக்க சொல்லி யென்னையுன் வசஞ்செய்வாயேல்” (கம்பரா.அங்கதன்றூது. 29);;

   2. (முற்றிலும் ஆளுகைக்கு உட்படுத்துதல்); அடக்குதல்; to overcome, subdue.

   3. கைப்பற்றுதல்; to take possession of.

     [வயம் → வசம் + செய்.]

 வசட்டி vasaṭṭi, பெ. (n.)

   வயிரமண் (யாழ்.அக.);; diamond dust.

வசதி1 vasadi, பெ. (n.)

   1. வீடு; house, residence.

   2. நல்லிடம் (சூடா.);; commodious and comfortable place.

   3. சமணர் கோவில் (இ.வ.);; jain temple.

   4. மருத நிலத்து ஊர் (பிங்.);; village in an agricultural tract.

   5. தகை நலம்; convenience.

   5. வாய்ப்பு நலம்; comfort.

     “முன்றிலிடை யுலவவே வசதி பெறுபோதும்” (தாயு. சச்சிதா.11);.

   6. இரவு (யாழ்.அக.);; night.

 வசதி2 vasadi, பெ. (n.)

   செல்வமும் பொருளும் ஏற்படுத்தித் தரும் வாய்ப்பான நிலை; means, amenity.

     ‘அலுவலக நேரத்தை அவரவர் வசதிக்கேற்ப மாற்றிக் கொள்ளக் கூடாது.

 வசதிகம் vasadigam, பெ. (n.)

   அடிவயிற்றைச் சுற்றியிருக்கும் எலும்பு; bone round the lower abdomen, pelvis.

 வசதிக்கேடு vasadikāṭu, பெ. (n.)

   உடம்பின் மெலிவு; physical weakness.

 வசத்திற்சோதினி vasattiṟsōtiṉi, பெ. (n.)

   எலுமிச்சை; sour lime.

 வசநாபி vasanāpi, பெ. (n.)

   வசம்பு(அ); தான்றி வேரிலிருந்து எடுக்கப்படுங் கொடிய நஞ்சுவகை; a strong poison said to be prepared from vasampu or according to some, from {} root.

 வசநீக்கம் vasanīkkam, பெ. (n.)

   கைவசமிருந்ததை நீக்குகை; dispossession.

     [வயம் → வசம் + நீக்கம்.]

 வசந்தங்கங்கரு vasandaṅgaṅgaru, பெ. (n.)

   சித்தரத்தை; lesser galangul-Alpina officinarum.

வசந்தனடி-த்தல் vasandaṉaḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கும்மியடித்தல் (வின்.);; to perform the kummi dance.

   2. வசந்தன் கூத்து ஆடுதல் (யாழ்.அக.);; to dance the {} dance.

     [Skt. vasanta → த. வசந்தனடி-த்தல்.]

வசந்தன் vasandaṉ, பெ.(n.)

   1. காமன்(பிங்.);;{}

 the god of love.

   2. காமனுக்குத் தோழனும் இளவேனில் காலத்துக்குரியவனுமான ஒரு தேவன்; Vasanta the god of spring and friend of {}

     ‘சித்திரை வசந்தன் வருசெவ்வியுடன் மகிழா’ (பாரத சம்பவ. 101.);.

   3. தென்றல்; the south-wind.

     ‘வஞ்ச வசந்தனைநீ வாவென்று’ (காளத். உலா, 479);

   4. கூத்து வகை; a kind of dance.

     [Skt. vasanta → த. வசந்தன்.]

வசந்தபஞ்சமி vasandabañsami, பெ. (n.)

   காமனுக்குரியதாய் மாகமாதத்து வெண்பக்க (சுக்கிலபட்ச);த்து வரும் ஐந்தாம் நாள் (பஞ்.);; the 5th titi of the bright fortnight in the lunar month of makam, as sacred to{}.

     [Skt. vasanta+pnjami → த. வசந்தபஞ்சமி.]

 வசந்தபயிரவி vasandabayiravi, பெ. (n.)

   ஒரு பண் வகை. (வின்.);; a specific melody type.

த.வ. வேனிற் பண்.

     [Skt. vasanta + bhairavi → த. வசந்தபயிரவி]

வசந்தப்பு-தல் vasandappudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முறை கேடாதல் (வின்.);; to be on the wrong side, to be in the wrong place.

இது வசந்தப்பிச் சேர்த்திருக்கிறது.

   2. அறிவு மயங்குதல்; to lose consciousness.

அவன் வசந்தப்பி உளறுகிறான் (உ.வ.);.

     [வசம் + தப்பு.]

வசந்தமாலை vasandamālai, பெ. (n.)

   தென்றலைச் சிறப்பித்துக் கூறும் சிற்றிலக்கிய (பிரபந்த); வகை. (இலக். வி. 836.);; an {} verse describing the south-wind one of 96 pirapantam. (q.v.);

     [Skt. vasanta → த. வசந்தமாலை.]

வசந்தம் vasandam, பெ. (n.)

   1. இளவேனில் (பிங்.);; the spring season.

   2. மேழம் (சித்திரை); மாதம் (பிங்.);; the month of cittirai.

   3. நறுமணம் (சூடா.);; scent fragrance.

   4. கந்தப்பொடி (சது.);; scented powder.

   5. ஓர் இசைப் பண். (பரத. இராக. 56);

 a specific melody type.

   6. மகிழ்வான உரையாடல் (சல்லாபம்); (பிங்.);.

 pleasant conversation.

   7. சிறிய முத்து (யாழ்.அக.);; small pearl.

த.வ. இளவேனில்

     [Skt. vasanta → த. வசந்தம்]

 வசந்தருது vasandarudu, பெ. (n.)

   இளவேனில் (பிங்.);; spring season.

     [Skt. vasanta+rutu → த. வசந்தருது]

வசனம் vasaṉam, பெ. (n.)

   1. உரை; prose.

   2. உரையாடல்; dialogue.

     [Skt. vacana → த. வசனம்.]

வசப்படு vasappaḍu, வி. (v.i.)

   1. ஆட்படுதல்; to be in the grip of (5th);, to entrap.

   2. உள்ளாதல்; be possessed by, subjected to.

காதல் வசப்பட்டுத் தூக்கத்தில் கூட உளற ஆரம்பித்துவிட்டான்.

வசப்படு-தல் vasappaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கட்டுப்படுதல்; to submit, to be brought into subjugation.

   2. ஆளுமைக்கு உட்படுதல்; to bring into one’s possession.

   3. தந்திரமாய் வசமாதல் (இ.வ.);; to be enticed.

     [வயம் → வசம் + படு.]

வசப்படுத்து-தல் vasappaḍuddudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கட்டுப்படுத்துதல்; to submit, to subjugate.

   2. ஆளுமைக்கு உட்படுத்துதல்; to bring into one’s possession.

   3. தந்திரமாய் வசமாக்குதல்; to entice.

     [வயப்படு → வசப்படு → வசப்படுத்து.]

 வசப்படுத்து-தல் vasappaḍuddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

வயப்படுத்து-தல் பார்க்க;see vaya-p-paduttu-.

     ‘வெள்ளையனே வெளியேறு, என்னும் காந்தியடிகளின் கொள்கை இளைஞர்களை வசப்படுத்தியது’.

     [வயப்படுத்து → வசப்படுத்து-தல்.]

 வசப்பந்தேறு vasappandēṟu, பெ. (n.)

   வசம்பு வேர்த் துண்டு (வின்.);; a piece of the root of sweet flag.

     [வசம்பு + தேறு.]

வசப்பிழை vasappiḻai, பெ. (n.)

வசக்கேடு (வின்.); பார்க்க;see vasa-k-kédu.

     [வசம்1 + பிழை.]

வசமாக vasamāka, பெ.அ. (adj.)

   1. வகையாக; inescapably.

திருடன் காவலர்களிடம் வசமாக மாட்டிக் கொண்டான்.

   2. தப்பிக்க முடியாமல்; to under miscontrol or to grip.

     [வயம் → வசம்ச + ஆக.]

கயம் → கசம்

 வசமொழிக்கை vasamoḻikkai, பெ. (n.)

வசநீக்கம் பார்க்க;see vasa-nikkam.

வசம்1 vasam, பெ. (n.)

   1. பொறுப்பு; under one’s custody.

   2. இருப்பு; under one is one’s possession.

   3. உள்ளான நிலை; being under the control or fluence, as a consequence or result.

     ‘எல்லாம் விதியின் வசம்’.

     [வயம் → வசம்.]

ஒநோ. தேயம் → தேசம்

நேயம் → நேசம்

 வசம்2 vasam, பெ. (n.)

   1. உடைமை; possession.

   2. பொறுப்பு, அக்கறை; charge, care.

     “மாயப்பிறவி யுன்வசமே வைத்திட்டிருக்கும்.” (திருவாச.33,8);.

   3. ஆட்சி (யாழ்.அக.);; power.

   4. அடக்கி வைக்கை; control.

   5. கீழ்ப்படிகை (வின்.);, பணிகை, சார்ந்திருக்கை; subordination, subjection, dependence.

   6. நேர் (இ.வ.);; directness, straightness.

   7. ஒழுங்கு (வின்.);; order, regularity.

   8. நிலைமை; real state or condition.

     “அவன் அங்கே வசமறியாமற் போனான்”.

   9. இயலுகை; ability, possibility.

     “பொய்த்துயில் கொள்வான்றனை யெழுப்ப வசமோ” (தாயு.ஆனந்தமான.7);.

   10. பக்கம் (வின்.);; side.

     ‘சப்பட்டை வசமாய்வை’.

   11. எழுதும் தாள் (நாஞ்.);; copying paper, folio.

   12. பிறப்பு (யாழ்.அக.);; birth.

 வசம்3 vasam, இடை. (part.)

   மூலமாக; through.

அவர்வசம் பாவாணர் பொத்தகங்களை அனுப்பியிருக்கிறேன்.

 வசம்4 vasam, பெ. (n.)

வசம்பு (நாமதீப. 335.); பார்க்க;see Vasambu.

 வசம்5 vasam, பெ. (n.)

   இடம்; place.

     “தானத்தார் வசம் குடுத்து”.

 வசம்பிருந்தை vasambirundai, பெ. (n.)

   வசம்பு சுட்டகரி; charreel sweet flag.

வசம்பு1 vasambu, பெ. (n.)

   1. பெருவேம்பு; a big species of margosa.

   2. தாமரை இலை; lotus leaf.

   3. மிளகு; pepper, pipper nigrum.

   4. ஆசியா, ஐரோப்பா, அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகளிற் பயிராகும் ஒர் விதப் பூண்டின் வேர்த்தண்டு; under ground stem of a plant, sweet flag, the root gives a very strong pungent odour, the leaf when wounded gives the smell, it is used for the following diseases, snake bite, enlarged spleen, gunmam, diarrhoea etc.

 Skt. உக்கிரந்தம்.

இது பாம்பு நஞ்சு குன்மம் அரத்தபித்தம், சூலை சன்னிபாதம், பீலிகம், யானைக்கால், செரியாமையானேற்படும் வயிற்று நோய் கழிமாசுக்கட்டிற் காண்புழு ஆகியவற்றை நீக்குகின்ற ஒர் மருந்தாகும்.

 வசம்பு2 vasambu, பெ. (n.)

   மருந்தாகப்பயன்படும் ஒரு பூண்டின் வழுவழுப்பான வேர்; white sweet flag, used as a medicine.

     ‘குழந்தைக்கு வயிற்று வலி வந்தால், வசம்பு குழைத்துத் தடவுவதுண்டு’.

 வசம்பு3 vasambu, பெ. (n.)

   செடிவகை; sweet flag.

     “வால்வெள் வசம்பும்” (பெருங்.உஞ்சைக் 50, 28);.

 வசம்புகா vasambukā, பெ. (n.)

   மலைவள்ளிக் கொடி; mountain sweet potato – creeper.

 வசம்புசுட்டகரி vasambusuṭṭagari, பெ. (n.)

   கரிய, நீண்ட சொரசொரப்பான இலையைக் கொண்ட செடிவகை; charred sweet flag.

 வசம்புவாசா vasambuvāsā, பெ. (n.)

   மிளைகு; pepper.

 வசலிகா vasalikā, பெ. (n.)

   மல்லிகை; jasmine.

வசலை vasalai, பெ. (n.)

   பசளைக் கொடி; a kind of creeper.

     “வசலை மென்கொடி வாடியதன்ன” (கந்தபு. இரணியன். புத். 56);.

தெ. பட்சட்சலி

 morning sickness and morbid longings of a pregnant woman.

     [வயா → வசா + கோட்டி.]

கருப்பமுற்றவளுக்கு மயக்கம் முதலியவற்றை யுண்டாக்குவது.

 வசாசலம் vacācalam, பெ. (n.)

   குருதியின் மேல் வடியும் ஊனீர்; serum (சா.அக.);.

 வசாசில்லி vacācilli, பெ. (n.)

குடலைச் சூழ்ந்திருக்கும் ஊனம், ஊறுஞ்சவ்வு (serus);

 industrial membrane (சா.அக.);.

 வசாதிகணம் vacātigaṇam, பெ. (n.)

   வசம்பு, கக்கு, கடுக்காய், அதிவிடயம் ஆகியவைகளின் தொகுப்பு; species of drugs in the group of sweet flag, dry ginger, gallnut and Indian atee (சா.அக.);.

வசானியம்1 vacāṉiyam, பெ. (n.)

   மிளகு (சங்.அக.);; black-pepper.

 வசானியம்2 vacāṉiyam, பெ. (n.)

வசாலியம் பார்க்க;see vasaliyam.

 வசாபூயம் vacāpūyam, பெ. (n.)

   சீழு மூனீரும் சேர்ந்தவை; seropurulent (சா.அக.);.

 வசாமேகம் vacāmēkam, பெ. (n.)

   ஒரு வகை நோய்; a kind of disease, fat in the urine (சா.அக.);.

 வசாலியம் vacāliyam, பெ. (n.)

   செவ்வியம்; pepper creeper (சா.அக.);.

வசி1 vasidal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பிளத்தல்; to split to cut.

   2. வெட்டுதல்; to cut.

     “வசிந்து வாங்கு நிமிர்தோள்” (திருமுரு. 206);

 வசி2 vasidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வடுப்படுதல்; to be dented or notched.

   2. வளைதல் (பிங்.);;(திருமுரு. 106. உரை.);; to bend.

 வசி3 vasi, பெ. (n.)

   1. பிளவு; cleft.

     “கொழுநர் மார்பினெடுவசி விழுப்புண்” (மலைபடு. 303);.

   2. நுனி, கூர்மை (பிங்.);; point.

   3. முனை; edge.

     “வசிகெழு சூலம்” (கந்தபு. மகாகாள.19);.

   4. நுனி கூர்மையான கோல்; pointed stake.

     “நாலு வசி நாட்டி நடுக்குதிக்கும் நன்னகரும்” (விறலிவிடு. 131);.

   5. கழுக்கோல் (வின்.);; impaling stake.

   6. அடையாளம், குறி; mark. .

   7. தழும்பு; scar, cicatrice.

     “வெள்ளூசி நெடுவசி பரந்த வடுவாழ் மார்பின்” (பதிற்றுப் 42, 4); (பிங்.);.

   8. வாள் (பிங்.);; sword.

     “இராவணனே கலந்தருள் பெற்றது மாவசியே” (தேவா. 151 10);.

   9. சூலம் (வின்.);; trident.

     [வள் → வய் → வயி → வசி. வசி + கூர்மை.

 வசி4 vasittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பிளத்தல்; to split, to cut.

     “இறைவன் கண்டமாக வசித்ததாகிய வசிதடியை” (பரிபா. 5, 39, உரை);.

 வசி5 vasittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   தங்குதல் (சூடா.);, வதிதல், வாழ்தல்; to dwell, live, abide, reside.

 வசி6 vasi, பெ. (n.)

   இருப்பிடம் (யாழ்.அக.);; residence.

 வசி7 vasittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வசியஞ் செய்தல், கிளர்ச்சியுறச் செய்தல், கவர்தல் (இ.வ.);; to cajole, wheedle, inveigle, gain one’s affections, entice

     “வசிந்து வாங்கு நுசுப்பின்” (புறநா. 383. 12, அடிக்குறிப்பு);.

 வசி8 vasi, பெ. (n.)

   1. வசியம் (திவா.);; fascination.

     “வசி செய்யுன் றாமரைக் கண்ணும்” (திவ். திருவாய் 10, 3, 8);.

   2. தன் வசஞ் செய்வது; that which fascinates.

     “காழி யரனடிமா வசியே” (தேவா. 151. 10);.

   3. தாழ்ச்சி, பணிகை (அக.நி.);; subjugation, submission.

   4. நம்பிக்கை, உறுதியளிக்கை, தேற்றுகை (அக.நி.);; convincing, assuring.

   5. வசிய வித்தைக்குரிய சொல்; magic word.

     “மாதர் மனைதொறும்…. வசிபேசு மரனார்” (தேவா. 1008, 2);,

   6. எண் வகை சித்தியுள், அனைத்தையும் தன் வயமாக்குகை (திருவிளை.அட்டமா. 27);; the supernatural power of subduing all to one’s own will, one of astama-sitti.

     “மணமலர் போலெவரானும் வாஞ்சிக்கப்படுகை வசி” (சிவதரு. சிவஞானயோ. 90);.

 வசி9 vasi, பெ. (n.)

   1. மழை; rain.

     “வசியும் வளனுஞ் சுரக்கென வாழ்த்தி” (சிலப்.5, 73);.

   2. நீர் (பிங்.);; water.

 வசி10 vasi, பெ. (n.)

   குற்றம் (அக.நி.);; fault. defect.

 வசி11 vasi, பெ. (n.)

   வெள்வெண்காயம் (சங்.அக);; garlic.

 வசி vasi, பெ. (n.)

   தட்டு; plate.

     [வைத்தி-வத்தி-வச்சி-வசி]

 வசிகம் vasigam, பெ. (n.)

   மிளகு (மலை.);; black pepper.

வசிகரணம்1 vasigaraṇam, பெ. (n.)

   1. வயப்படுத்துகை; subjugation.

   2. புணர்ச்சிக்கு இணங்குகை (யாழ்.அக.);; yielding to sexual advances.

   3. அழகு; beauty.

 வசிகரணம்2 vasigaraṇam, பெ. (n.)

   வாள் (யாழ்.அக.);; sword.

 வசிகரத்தி vasigaratti, பெ. (n.)

   கம்மாறு வெற்றிலை; a strong pungent betel leaf which is dark green in colour-piper betel.

வசிகரமருந்து vasigaramarundu, பெ. (n.)

   உண்டோரைப் பயன்படுத்தச் செய்தவர் வயமாக்கும் மருந்து (கொக்கோ.1, 26);; a drug that charms and neslaves the person to whom it is administered.

வசிகரி1 vasigari, பெ. (n.)

   1. காரெள்; a black species of gingeli seed.

   2. தொழுகண்ணி; a kind of plant.

   3. வசியம் செய்தல்; influencing, mesmerising, entresing (சா.அக.);.

 வசிகரி2 vasigarittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தன்வயப்படுத்துதல், கவர்ந்திழுத்தல்; to charm, captivate fascinate, to subjugate.

     “உயிரை வசிகரிக்கு மந்திரமொன்று” (கந்தபு.அசுரர்யா.23);.

     “பசையி னெஞ்சர் தமையெல்லாம் பத்தாவாக வசிகரித்தும்” (உத்தரரா.இராவணன் பிறப்.19);.

   2. வேண்டுதல் (யாழ்.அக.);; to request.

 வசிக்கல் vasikkal, பெ. (n.)

   மாடுகளைக் கயிற்றால் கட்டப் பயன்படும் ஒர் கல்; a stone to bind the cattle.

வசிதடி vasidaḍi, பெ. (n.)

   துணித்த துண்டம்; piece cut off.

     “வசிதடி சமைப்பின்” (பரிபா.5, 39);.

வசிதம் vasidam, பெ. (n.)

   1. ஆணைத் திப்பிலி; a large sized long pepper.

   2. மிளகு; pepper-Piper higrum (சா.அக.);.

 வசித்துவம் vasittuvam, பெ. (n.)

   ஒன்பான் சித்திகளின் சிற்பக்காட்சி வடிவினில் ஒன்று; a type of sculpture.

     [வதி-வசி-வசித்துவ]

 வசிநி vasini, பெ. (n.)

   வன்னிமரம்; sama tree Prosopis spicigera, Indian mesquit tree (சா.அக.);.

 வசிப்பிடம் vasippiḍam, பெ. (n.)

   குடியிருக்கின்ற அல்லது தங்கியிருக்கின்ற இடம்; abode, residence, dwelling place.

     ‘வசிப்பிடத்திற்கு அருகிலேயே அலுவலகம்’.

     [வதி → வசி → வசிப்பு + இடம்.]

 வசிமாறத்தி vasimāṟatti, பெ. (n.)

   எட்டி மரம்; a tree bearing bitter poisonous fruit- Nux vomica (சா.அக.);.

 வசிமூலி vasimūli, பெ. (n.)

வசியமூலி பார்க்க;see vasiya-muli.

     [வசி + மூலி = மூலிகை என்பதன் கடைக் குறை.]

 வசிய நூல் vasiyanūl, பெ. (n.)

   ஒருவர் மனத்தை வசப்படுத்திக் கொள்ளும் முறையை விரிக்கும் சாத்திரம்; treatise dealing with the art of bewitching a person.

     [வசியம் + நூல்.]

 வசியகரன் vasiyagaraṉ, பெ. (n.)

   வசியம் செய்வோன்; one who is influencing or mesmerising, a person by magical enchantments, mugician.

     [வசிய + Skt. மயசய → த. கரன்.]

வசியகுளிகை vasiyaguḷigai, பெ. (n.)

   தன்னை வைத்திருப்பவனுக்குப் பிறரை வசமாகச் செய்விக்கும் மாயமாத்திரை; magic pill which brings other persons under the influence of its possessor.

     “யாவரும் வசிய குளிகை…. மாதருக் கதிரூபவின்பம்” (திருவேங்.சத.89);.

     [வசியம்1 + குளி → குளிகை. குளிகை = மந்திர வலிமையுள்ள மாத்திரை.]

 வசியக்கனி vasiyakkaṉi, பெ. (n.)

   ஆதொண்டை; a prickly creeper-Capparis horrida.

வசியப்பொருத்தம் vasiyapporuttam, பெ. (n.)

   திருமணப் பொருத்தம் பத்தனு ளொன்று (விதான. கடிமண.4, உரை);; a correspondence between the horoscopes of the propspective bride and bridegroom, one of ten tiru-manaporuttam.

     [வசியம் + பொருத்தம்.]

 வசியப்போக்கு vasiyappōkku, பெ. (n.)

   வசியக் கலை; following the magic art (சா.அக.);.

 வசியமதாசி vasiyamatāsi, பெ. (n.)

   பெருந் தும்பை; a large species of tumbai flower, dead nettle.

வசியமருந்து vasiyamarundu, பெ. (n.)

   உண்டோரைப் பயன்படுத்தச் செய்தவர்தம் வயமாக்கும் மருந்து (கொக்கோ.1, 26);; a drug that charms and enslaves the person to whom it is administered.

     [வசியம் + மருந்து.]

 வசியமூலி vasiyamūli, பெ. (n.)

   கரும் பசளை, செங்கொடி வேலி, சிறியாணங்கை; enchanting plants.

     [வசியம் + மூலி = மூலிகை என்பதன் கடைக்குறை.]

 வசியமை vasiyamai, பெ. (n.)

   வசியப்படுத்துவதற்காக அழிஞ்சி விதைக் கொண்டு செய்யும் ஒருவகை மை; a magical black point having psychic or magical properties of influencing the person desired for (சா.அக.);.

     [வசியம் + மை.]

வசியம்1 vasiyam, பெ. (n.)

   1. வசப்படுகை; being docile or subjugated.

   2. நெருங்கிய நேயம்; great attachment.

   3. மாசற்ற காதல்; devoted love.

     “ஒய்வறு வசியமுண்டாய்” (கொக்கோ.1, 28);.

   4. தன்வயமாக்குகை; subjugation.

   5. எண்வகைக் கருமங்களுள் மக்கள், தேவர், கோள்கள் முதலானவற்றைத் தன்வயப்படுத்தும் வித்தை (வேதா.சூ.16, 2, 607);; magic art of bringing under control a person, spirit or deity, one of asta-karmam.

   6. கைவசம் (வின்.);; actual possession.

     [வயின் → வயம் → வசம் → வசி → வசியம்.]

மகளிரையும் பிறரையும் மந்திரத்தாலும் மனப்பயிற்சியாலும் வயப்படுத்துதல்.

 வசியம்2 vasiyam, பெ. (n.)

   கிராம்பு (மலை);; Cloves.

 வசியம் vasiyam, பெ. (n.)

   1. வயப்படுகை; being docile or subjugated.

   2. காதல்; great attachment, devoted love

     “ஓய்வறு வசிய முண்டாய்” (கொக்கோ. 1, 28);

   3. கைவயம் (வின்.);; actual possession.

     [Skt. {} → த. வசியம்]

வசியம்செய்-தல் vasiyamseytal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

வசியம்பண்ணல் பார்க்க;see vasiyam-pannal.

     [வசி → வசியம் + செய்.]

 வசியம்பண்ணல் vasiyambaṇṇal, தொ.பெ. (vbl.n.)

   மருந்திட்டு, மாய வலையிலகப்படச் செய்தல்; philter.

     [வசியம் + பண்ணு → பண்ணல்.]

 வசியயீரு vasiyayīru, பெ. (n.)

   மருந்தீடு; a love philter.

வசியர் vasiyar, பெ. (n.)

   வணிகர் (சூடா.);; members of the vaisya caste.

     “அன்பார் வசியர்க்கேயாம்” (சைவக. பொது. 95);.

 வசியவாடை vasiyavāṭai, பெ. (n.)

   வசியம் செய்வதற்காக தூவும் ஓர் பொடி; a powder blown for alluring a person.

வசியை vasiyai, பெ. (n.)

   1. தம் வயப்படுத்தும் அன்புமிக்க மனைவி (யாழ்.அக.);; beloved wife.

   2. கற்புடைய பெண்; chast woman.

     [வசி + ஐயை – வசியை.]

 வசிவாசி vasivāsi, பெ. (n.)

   மீனைப்பூ; a kind of tree.

வசிவு vasivu, பெ. (n.)

   1. பிளத்தலால் உண்டாம் வடு; scar, cicatrice.

     “வானமின்னு வசிவு பொழிய” (மலைபடு. 97);.

   2. வளைவு (பிங்.);; curvature;bend.

   3. கவிகை மோடு போன்ற வளைவு (வின்.);; arch. vault.

வசீகரசக்தி vasīkarasakti, பெ. (n.)

   1. மனத்தைக் கவரும் ஆற்றல்; power of attraction.

   2. வசியஞ் செய்யும் ஆற்றல்; magic spell, hypnotic power.

த.வ. வயக்காற்றல்

     [Skt. {}-kara → த. வசீகரம்]

வசீகரணம் vacīkaraṇam, பெ. (n.)

   1. வயப்படுத்துகை; subjugation, attraction.

   2. காமன் கணைகளுள் வசீகரத்தைச் செய்யும் அம்பு; the arrow of {} that subjugation a person.

   3. அறுபத்து நாலு கலையுள் பிறரை வயஞ் செய்வதாகிய வித்தை (வின்.);; art of subjugation by magic one of {}-kalai.

த.வ. வயப்பாடு

     [Skt. {} → த. வசீகரணம்]

 வசீகரன் vacīkaraṉ, பெ. (n.)

   வசியப்படுத்துவோன் (யாழ். அக.);; one who fascinates and charms.

     [Skt. {}-kara → த. வாசீகரன்.]

 வசீகரம் vacīkaram, பெ. (n.)

   ஈர்ப்பு; attract.

 வசு vasu, பெ. (n.)

   வெள்ளைப் பூண்டு (மலை.);; garlic.

 வசுகூபம் vasuāpam, பெ. (n.)

   அமுரி; urine or urinary salt (சா.அக.);.

 வசுநரை vasunarai, பெ. (n.)

   புளி (சங்.அக.);; tamarind.

 வசூரி vacūri, பெ. (n.)

   அம்மைநோய் (இ.வ.);; small-pox.

     [வைசூரி + வசூரி.]

 வசூரிகைப்புண் vacūrigaippuṇ, பெ. (n.)

   அம்மைப்புண்; small pox-ulcer (சா.அக.);.

     [வைசூரி → வசூரிகை + புண்.]

 வசூரை vacūrai, பெ. (n.)

   வேசை (யாழ்.அக.);; hariot.

வசூலி-த்தல் vacūlittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வரி முதலியவற்றைத் தண்டுதல்; to collect, as revenue.

இந்த ஆண்டு இன்னும் வரி வசூலிக்கவில்லை. (உ.வ.);

     [U. {} → த. வசூல்.]

வசூல் vacūl, பெ. (n.)

   1. சேகரிப்பு; collection.

   2. சேகரிக்கும் வரி முதலியன;     [U. {} → த. வசூல்.]

 வசூல்பாக்கி vacūlpākki, பெ. (n.)

   நிலுவைத் தொகை (வின்.);; uncollected balance.

     [U. {} → த. வசூல்.]

வசை1 vasaidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   வசைகூறுதல், பழித்துரைத்தல், பொய்க் குற்றஞ்சாட்டுதல்; to censire, blame, calumniate.

     “வசையுநர்க் கறுத்த பகைவர்” (பதிற்றுப்.32.15);.

 வசை2 vasai, பெ. (n.)

   1. பழிப்பு, குற்றம், திட்டுகை, பொய்க்குற்றச்சாட்டு; reproach, censure, blame, stigma, calumny.

     “அடிசில் வருநர்க்கு வரையா வசையில் வாழ்க்கை” (புறநா.10);.

   2. வசைகவி (தொல்.பொருள்.437);; satire poem.

   3. குற்றம், பிழை; defect.

     “வசை தீர்ந்த வென்னலம்” (கலித்.26.14);.

   4. அகப்பை (யாழ்.அக.);; ladle.

     [வை → வசை.]

   வசையும் இரண்டு வகைப்படும். மெய் வசையும் இருபுற வசையும் என (யாப்.95;யாப்.கா.58);. வெளிப்படக் கூறக் கேட்டார்க்குந் தனக்கும் இன்பம் பயத்தலிற் குறிப்பினாதற் கூற வேண்டுவது வசையென்று கொள்ளப்படும் (தொல்.செய்யுள்.172, இளம்);. புகழ் போன்று வசையாதலும், வசைபோன்று புகழாதலும் படவரும் (தொல்.செய்யுள்.நச்124);.

 வசை3 vasai, பெ. (n.)

   1. வறட்டாமா (வறட்டுப்பசு); (சூடா.);,

   வறட்டுப்பசு; sterile cow.

   2. ஆமா (பசு); (யாழ்.அக.);; cow.

   3. பெண் யானை (யாழ்.அக.);; female elephant.

   4. கணவன் தமக்கை (யாழ்.அக.);; husband’s sister.

   5. பெண் (யாழ்.அக.);; woman.

   6. மகள் (யாழ்.அக.);; daughter.

   7. மனைவி (யாழ்.அக.);; wife.

 வசை4 vasai, பெ. (n.)

   கொழுப்பு, தசை; marrow, fat.

     “வசை கீசகமென் றிருவகையாய்த் துன்னும் புலவால்” (சேதுபு. வேதா.30);.

 வசை5 vasaidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வளைதல், கோடுதல்; to bend, incline, to make crooked.

   2. சூழப்படுதல்;   வேலி போடுதல்; to be environed, to be encompassed;

 to be enclosed.

தெ. வஞ்சு.

 வசை6 vasaittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வளைத்தல்; to bend, incline to make crooked.

   2. சூழ்தல், வளைத்தல்; to surround, encompass, encircle.

     [வசை → வசைத்தல்.]

 வசை7 vasai, பெ. (n.)

   1. இழிவுபடுத்துதல்; to abuse, to humiliation.

   2. குறைகூறும் வகையில் பேசுதல்; to talk slanderously, klemished saying.

     ‘அவன் வாயைத் திறந்தால் வசைதான்’.

வசைகவி vasaigavi, பெ. (n.)

   வசைகூறும் அங்கதப் பாடல் (வின்.);; satiric poem;

 lampoon.

   2. வசைபாடுவோன், பழித்துரைப்போன்; satirist.

     [வசை + Skt. கவி.]

 வசைகவியாண்டான் vasaigaviyāṇṭāṉ, பெ. (n.)

   காளிமடல் என்னும் நூலை இயற்றிய புலவர்; a poet who composed kali madal.

வசைகூறு-தல் vasaiāṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பழி சுமத்துதல்; to blame or censure.

     [வசை + கூறு – குல்→ கூல் → கூறு. பொருத்தமாகப் பழிகூறுதலே வசைகூறுதலாகும்.]

வசைக்கடம் vasaikkaḍam, பெ. (n.)

   செம்பொருளங்கதம் பற்றிக் கலிப்பாக்களால் அமைந்த ஒரு பழையநுால் (தொல்.பொருள். 437, உரை);; an ancient poem in kali verse, dealing with satire.

 வசைக்கவி vasaikkavi, பெ. (n.)

வசைகவி (வின்.); பார்க்க;see Vasai-kavi.

     [வசை + skt. கவி.]

வசைக்கூத்து vasaikāttu, பெ. (n.)

   நகைதிறச் சுவைபற்றி நிகழும் நையாண்டிக் (கேலிக்); கூத்து (சிலப்.3:13, உரை);; a dance caricaturing persons and holding them upto ridicule.

     [வசை + கூத்து.]

 வசைச்சொல் vasaissol, பெ. (n.)

   பழிச் சொல் (இ.வ.);; abusive language.

     [வசை + சொல்.]

வசைநீங்கு-தல் vasainīṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கண்டனம் அல்லது குற்றத்திலிருந்து விலகுதல்; to leave censure or blame.

     [வசை + நீங்கு.]

வசைபாடு-தல் vasaipāṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. திட்டுதல்; to abuse, to scold.

     ‘நீங்கள் ஒருவர் மீது ஒருவர் வசைபாடுவதை நிறுத்த வேண்டும்’. சிலர் வசைபாடுதலையே குறிக்கோளாகக் கொண்டுள்ளனர் (உ.வ.);.

   2. தரம் தாழ்த்திப்பேசுதல்; to degrade.

     “அவர் வசைபாடுவதில் வல்லவர்” (உ.வ.);.

     [வசை + பாடு.]

இழிவுபடுத்தும் அல்லது குறைகூறும் வகையில் பழித்தும் பேசுதல். பிறர்மீது குற்றஞ்சாட்டுதலும், பிறரை வீண்வம்பிற்கிழுத்துச் சண்டையிடுதலும் இதனுள் அடங்கும்.

 வசைப்பாட்டு vasaippāṭṭu, பெ. (n.)

   அங்கதப்பாட்டு, வசைகூறும் பாடல்; satiric poem.

மறுவ. அங்கதச் செய்யுள்.

     [வசை + பாட்டு.]

வசையம் vasaiyam, பெ. (n.)

   கருநிறமுள்ள மான்வகை (நாமதீப.224.);; black deer.

வசையழி-த்தல் vasaiyaḻittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   குற்றம் அல்லது பழியினை முழுதும் போக்குதல்; to destroy or ruin.

     [வசை + அழி.]

வசையுநர் vasaiyunar, பெ. (n.)

   1. வசை கூறுவோர், பழித்துரைப்போர், குற்றஞ் சுமத்துவோர் (பதிற்றுப். 32, 15. உரை);; those who blame or censure;calumniators.

   2. பகைவர்; enemies, as revilers.

     “வசையுநர்க்கறுத்த பகைவர்” (பதிற்றுப்.32, 15);.

மறுவ. அங்கதர்

     [வசை → வசையுநர்.]

வசையொழி-த்தல் vasaiyoḻittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பழியினை முற்றும் துடைத்தல் அல்லது போக்குதல்; to exonerate.

     “வசையொழித்த வாழ்வே வளமான வாழ்வு’ (உ.வ.);.

     [வசை + ஒழி.]

 வசைவக்கணம் vasaivakkaṇam, பெ. (n.)

   பழிப்பு (யாழ்ப்.);; reproach.

     “வசை வக்கணம் பேசுகிறான்”.

     [வசை + வக்கணம்.]

 வசைவினை vasaiviṉai, பெ. (n.)

   நன்றல்லா நடத்தை (வின்.);; balme-worthy conduct or act.

     [வசை + வினை.]

வசைவு1 vasaivu, பெ. (n.)

   குற்றம் (திவ். பெரியாழ். 3, 4, 2 வ்யா. பக். 594);; fault;blemish.

     [வசை → வசைவு.]

 வசைவு2 vasaivu, பெ. (n.)

வசை, 1 பார்க்க;see vasai.

     “செவிசுடு கீழ்மை வசைவுகளே வையும்” (திவ். திருவாய் 7, 5, 3);.

     [வை → வசை → வசைவு.]

 வச்சஆள் vaccaāḷ, பெ. (n.)

   பணிக்கு அமர்த்திய வேலையாள்; engaged servant.

     [வைத்த → வச்ச + ஆள்.]

 வச்சகத்தண்டுகம் vaccagattaṇṭugam, பெ. (n.)

   வெட்பாலையரிசி; the seed of a tree, – Herium antidysentricum.

வச்சகம்1 vaccagam, பெ. (n.)

   1. காட்டு மல்லி வகை, நீண்ட மரமல்லி; Indian cork.

   2. வெட்பாலை (தைலவ. தைல.);; conessi bark.

 வச்சகம்2 vaccagam, பெ. (n.)

   மரமல்லிகை; a tree-Milingtonia hortenair, it is also known as malai malligai.

வச்சணத்தி vaccaṇatti, பெ. (n.)

   அன்பு, வாற் சல்லியம் (அருங்கலச். 23);; tenderness, affection, fondness, love.

     [Skt. vatsala → த. வச்சணத்தி]

 வச்சணந்திமாலை vaccaṇandimālai, பெ. (n.)

   தம் ஆசிரியரான வச்சணந்தி முனிவர் பெயரால் குணவீரபண்டிதரென்பவர் வெண்பா யாப்பில் இயற்றிய பர்ட்டியல் நூல்; a treatise on poetics, in {} verse, by {}, named after his preceptor {}.

 வச்சதாகம் vaccatākam, பெ. (n.)

   கருங்கொள்ளு; black horse gram.

 வச்சதாகம் vaccatākam, பெ. (n.)

   கருங் கொள்ளு; black horse gram.

 வச்சத்தொள்ளாயிரம் vaccattoḷḷāyiram, பெ. (n.)

   வச்சதேயத்தரசனைப் பற்றித் தொள்ளாயிரம் வெண்பாக்களால் அமைந்த ஒரு நூல்;

 வச்சநாகம் vaccanākam, பெ. (n.)

   பாம்பு வகையுளொன்று; a kind of snake.

     [P]

 வச்சநாபி vaccanāpi, பெ. (n.)

   நச்சுப்பூடு வகை (யாழ்.அக.);; hepal aconite.

 வச்சநாவி vaccanāvi, பெ. (n.)

வச்சநாபி பார்க்க;see Vacca-nabi.

 வச்சநாவி vaccanāvi, பெ. (n.)

வச்சநாபி பார்க்க;see Vacca-naibi.

 வச்சநி vaccani, பெ. (n.)

   மஞ்சள்; turmeric.

 வச்சநீர் vaccanīr, பெ. (n.)

வச்சநி பார்க்க;see vaccani.

 வச்சநீர் vaccanīr, பெ. (n.)

வச்சநி பார்க்க;see Vachani.

வச்சனி1 vaccaṉi, பெ. (n.)

   மஞ்சள்; turmeric.

 வச்சனி2 vaccaṉi, பெ. (n.)

   காற்சேம்பு; a kind of plant.

வச்சம் vaccam, பெ.(n.)

   1. இந்தியாவின் வடபாகத்துள்ள நாடு; an ancient province in North India.

     ‘வச்சத்திளங்கோவை’ (வீரசோ. அலங். 11, உரை.);

     [Skt. vatsa → த. வச்சம்]

வச்சயம் vaccayam, பெ. (n.)

   1. கலைமான் (பிங்.);; stag.

   2. கருநிறமுள்ள மான் வகை; black stag.

     [Skt. vatsaka → த. வச்சயம்]

 வச்சரி vaccari, பெ. (n.)

   வேம்பு (சங்.அக.);; neem tree.

 வச்சாகம் vaccākam, பெ. (n.)

   காட்டாடு; wild goat.

 வச்சாங்கம் vaccāṅgam, பெ. (n.)

   வீரம், இரசம் இவைகளை விளக்கெண்ணையில் அரைத்து, பதங்கித்து மேகப்புண்களுக்காக கொடுக்கும் மருந்து வகை; a medicine prepared with mercury and perchioride of mercury and prescribed for syphilitic sores.

 வச்சாதனி vaccātaṉi, பெ. (n.)

   சீந்தில்; moon creeper-Tinospracordifolia alias Menispermum cordifolium.

 வச்சி vacci, பெ. (n.)

   செடி வகை; Oblong cordate-leaved tree bilberry.

 வச்சிதண்ணீர் vaccidaṇṇīr, பெ. (n.)

   அரத்தம்; blood.

 வச்சிரஅப்பிரகம் vacciraappiragam, பெ. (n.)

   காக்கைப் பொன்; a variety of mica.

 வச்சிரகங்கடன் vacciragaṅgaḍaṉ, பெ. (n.)

   அனுமான் (யாழ்.அக.);; Hanuman.

     [Skt. vajra + {} → த. வச்சிரகங்கடன்]

 வச்சிரகங்கடம் vacciragaṅgaḍam, பெ. (n.)

   மிக்க உறுதியுள்ள சட்டை வகை (யாழ். அக.);; a cloth of great durability.

     [Skt. vajra + {} → த. வச்சிரகங்கடம்]

 வச்சிரகண்டம் vacciragaṇṭam, பெ. (n.)

   இலந்தை; a jujube tree-Zizyphus jujube.

 வச்சிரகண்டா vacciragaṇṭā, பெ. (n.)

   அரையாப்புக்குக் கொடுக்கும் மருந்து; a pl prescribed for bubo.

 வச்சிரகந்தம் vacciragandam, பெ. (n.)

   தாளகச் செய்நஞ்சு (சங்.அக.);; yellow orpiment.

 வச்சிரகந்தரசம் vassiragandarasam, பெ. (n.)

   ஏலம்; a plant bearing fragrant Capsules-Cardamum.

 வச்சிரகம் vacciragam, பெ. (n.)

   தாமரைக் காய் (சது.);; pericarp of the lotus.

வச்சிரகாயம்1 vaccirakāyam, பெ. (n.)

   உரமிகு உடம்பு; a strong robust body.

 வச்சிரகாயம்2 vaccirakāyam, பெ. (n.)

   மருந்து வகை; a medicine.

     “தயிராற் குழப்பதொரு மருந்துண்டு, வச்சிர காயம் என்பது” (தக்கயாகப். 547, உரை);.

 வச்சிரக்கட்டு vaccirakkaṭṭu, பெ. (n.)

   வலுவான அமைப்பு; strong – build.

     [வச்சிரம் + கட்டு]

     [Skt. vajra → த. வச்சிரம்]

 வச்சிரக்காரை vaccirakkārai, பெ. (n.)

   பனஞ்சாறு, முட்டை, கண்ணாம்புக் கலவை முதலியவற்றின் கலவை; a mixture of Sweet totaly or juice extracted form palmra, egg and calcium or lime.

 வச்சிரக்கியாழம் vaccirakkiyāḻm, பெ. (n.)

   மகப் பெற்ற மகளிர்க்கு, அரத்தப் போக்கு நிற்க கொடுக்கின்ற மூங்கிலைக் கருக்கு நீர்; a decoction of bamboo leaves given to woman after delivery of child, to arrest oozing or wasting of blood.

     [வச்சிரம் + கியாழம்.]

 வச்சிரக்குகை vacciraggugai, பெ. (n.)

   புற்றுமண், கூழாங்கல், கழுதை லத்தி. சுட்ட உமி, பழங்கந்தை முதலியவற்றை புளிக்க வைத்து, அரைத்துச் செய்கின்ற ஓர் கெட்டியான மூசை; a strong Crucible, the method of its preparation is given.

உருக்குவதற்கும், நீறு செந்தூரம் சுண்ணம் உருவாக்க வேண்டியும் அதிகச் சூடு வேண்டியிருந்தால் இம் (மூசை); மட்குகையைப் பயன்படுத்துவதுண்டு.

 வச்சிரக்குகை vacciraggugai, பெ. (n.)

   புற்றுமண், கூழாங்கல், கழுதை லத்தி, சுட்ட உமி, பழங்கந்தை முதலியவற்றை புளிக்க வைத்து, அரைத்துச் செய்கின்ற ஓர் கெட்டியான மூசை; a strong crucible, the method of its preparation is given.

உருக்குவதற்கும், நீறு செந்தூரம் சுண்ணம் உருவாக்க வேண்டியும் அதிகச் சூடு வேண்டி யிருந்தால் இம் (மூசை); மட்குகையைப் பயன்படுத்துவதுண்டு.

 வச்சிரக்குருந்து vaccirakkurundu, பெ. (n.)

   பொதிகை மலையில் விளையும் ஒருவகைக் குருந்து; a plant growth in the podigai mountain.

 வச்சிரக்குளிகை vacciragguḷigai, பெ. (n.)

   ஒரு வகை மருந்து; a kind of medicine.

வச்சிரக்கோட்டம் vaccirakāṭṭam, பெ. (n.)

   காவிரிப்பூம்பட்டினத்தில் இந்திரனது வச்சிராயுதம் நிற்க அமைந்த கோயில்; an ancient temples at {}, where Indra’s thunderbolt was installed.

     ‘வச்சிரக் கோட்டது

மணங்கெழுமுரசம்’ (சிலப். 5, 141.);

வச்சிரங்கம் vacciraṅgam, பெ. (n.)

   1. சதுரக்கள்ளி; a scuare spurge.

   2. வச்சிரம் பார்க்க;see vacciram.

வச்சிரசரீரம் vassirasarīram, பெ. (n.)

   உறுதியான உடம்பு (பிங்.);; robust, strong body.

     ‘அத்தயிரைக் குடித்துத் தடித்து வச்சிர சரீரம் பெற்றார்’ (தக்கயாகப் 54, உரை.);

     [Skt. vajra + {} → த. வச்சிரசரீரம்]

 வச்சிரசலம் vassirasalam, பெ. (n.)

   கோரைக்கிழங்கு; fragrant root tuber of a grass or sedge cyperus rotundus.

 வச்சிரசீதம் vacciracītam, பெ. (n.)

   பேய்ச் சீந்தில்;а creeper.

 வச்சிரசுவாலை vassirasuvālai, பெ. (n.)

   ஒரு வகை மீன்; a kind of fish (சா.அக.);.

வச்சிரதந்தி1 vacciradandi, பெ. (n.)

   ஒரு வகைப் பூடு; a kind of herb (சா.அக.);.

 வச்சிரதந்தி2 vacciradandi, பெ. (n.)

   ஒரு வகைப் புழு; a kind of worm.

     “வச்சிரதந்தி யெனப்படு முந்துகீடம்” (கந்தபு. மகாசாத். 42);.

 வச்சிரதந்திவேர் vacciradandivēr, பெ, (n.)

   ஒருவகை வேர்; a kind of root (சா.அக.);.

 வச்சிரதரு vacciradaru, பெ, (n.)

   கஞ்சா; Indian hemp-cannabis sativa (சா.அக.);.

வச்சிரத்தலைச்சி1 vaccirattalaicci, பெ. (n.)

   கதண்டுக்கல்; a kind of mineral stone (சா.அக.);.

 வச்சிரத்தலைச்சி2 vaccirattalaicci, பெ. (n.)

   கருவண்டு (யாழ்.அக.);; black beetle.

மறுவ. கதண்டு

 வச்சிரத்துரு vacciratturu, பெ. (n.)

   சதுரக் கள்ளி (இலக்.அக.);; square spurge.

 வச்சிரத்துருவம் vacciratturuvam, பெ. (n.)

   நாட்டு அதிமதுரம் அல்லது குன்றிமணி வேர்; Indian liquorice – Abrus precatrious (Root of); (சா.அக.);.

 வச்சிரத்தைத்தோயமாக்கி vaccirattaittōyamākki, பெ. (n.)

   அத்திபேதி; a drug that resolves hardness of the bone (சா.அக.);.

 வச்சிரத்தைப்பற்பமாக்கி vaccirattaippaṟpamākki, பெ. (n.)

   பிரண்டை; medicinal climber-vitis quadrangularis (சா.அக.);.

 வச்சிரத்தோகை vaccirattōkai, பெ. (n.)

   செங்கத்தாரி; a medicinal shrub Niebuhria linearis (சா.அக.);.

வச்சிரநாடு vacciranāṭu, பெ, (n.)

   பாண்டி நாட்டிலிருந்ததொரு பெயர் பெற்ற கடற்கரை நாடு; the coastal region in the Pändiyaa country.

     “வச்சிர நாடன்ன வாணுதல்” (களவியற்.47);.

வச்சிரநிணம் vacciraniṇam, பெ, (n.)

   1. மலைவேம்பு; thus;

 a species of mountain or hill margosa.

   2. கருவேம்பு; black species of margosa-Garuga pinnata (சா.அக.);.

 வச்சிரபுட்பம் vaccirabuṭbam, பெ, (n.)

   எள்ளுப் பூ (மூ.அ.);; blossom of sesamum.

 வச்சிரப்படையோன் vaccirappaḍaiyōṉ, பெ.(n.)

   இந்திரன்; Indra, as armed with the thunderbolt.

 வச்சிரப்பால் vaccirappāl, பெ, (n.)

   சதுரக்கள்ளிப்பால்; milk of square spurge-Euphorbia quadratus (சா.அக.);.

வச்சிரமூசை vacciramūcai, பெ, (n.)

   1. சாம்பல், புற்றுமண், இரும்பு கிட்டம், வெள்ளைக்கல் சூரணம், தலைமயிர் இவற்றை ஆட்டுப்பாலில் வேகவைத்து அரைத்து ரசம், மற்ற மாழைகளை உருக்க வேண்டி பயன்படுத்தும் ஒரு வகை மூசை; Crucible for melting metals, the method of preparing it is given.

   2. வச்சிரக்குகை பார்க்க;see vaccira-k-kugai.

 pவச்சிரம் + மூசை]

வச்சிரமூலி vacciramūli, பெ, (n.)

   1. பிரண்டை; medicinal climber, square-stalked vine, vitis quadrangularis.

   2. எருக்கு; madar shrub, calotrophis gigantia.

   3. சதுரக்கள்ளி; square spurge-Euphorbia quadrata.

வச்சிரம் vacciram, பெ. (n.)

   1. இருதலைச் சூலமாய் நடுவுபிடியாயுள்ள ஒராயுதம். (சிலப் 2, 46 – 8 உரை);; thunderbolt, a weapon sharp-edged at both ends and held in the middle.

     ‘கூர்கெழு வச்சிரங்கொண்டு’

   2. மிகவும் உறுதியானது; that which is excedingly strong, hard or adamant.

     ‘வள்ளிதழ் மாலை மார்பன் வச்சிர மனத்தனானான் (சீவக. 2732);.

   3. வைரமலை (சூடா.);; diamond, as very hard.

   4. மரத்தின் காழ். core of a tree.

     “வெளிறுமுன் வித்திப் பின்னை வச்சிரம் விளைத்தலாமோ” (சீவக. 2613.);;

   5. சதுரக்கள்ளி (சூடா.);; squre sparge.

   6. மல்லர் கருவி வகை (வின்.);; a weapon used by boxers.

   7. ஒரு வகைப் பசை; a kind of glue.

   8. சிற்பநூல் முப்பத்திரண்டனுள் ஒன்று; a treatise on architecture, one of 32 cirpanul, q.v.

   9. ஒக மிருபத்தேனுள் ஒன்று (சோதிட சிந்);;     [Skt. vajra → த. வச்சிரம்]

வச்சிரயாப்பு vaccirayāppu, பெ. (n.)

   1. மரங்களை வச்சிரப் பசையினாற் சேர்க்கை; gluing, in woodwork.

     ‘அச்சு மாணியும் வச்சிரயாப்பும்’ (பெருங். உஞ்சைக் 58, 47);

   2. வச்சிராயுதத்தால் எழுதியது போன்று என்றும் அழியா எழுத்து; indelible writing, as the marks made by the {}.

     ‘நின்றது கிழமை நீங்கா வச்சிர யாப்பின்’ (சீவக. 544.);

     [வச்சிரம் + யாப்பு]

     [Skt. vajra → த. வச்சிரம்]

 வச்சிரரூபகவாதம் vaccirarūpagavātam, பெ. (n.)

   கழுத்து பிடரியில் வலி, விழிகள் அசைவின்மை, கொறுக்கை தலைநோய், நடுக்கல், குதிகால் நரம்புகளில் நோவுடன் திமிர், கழிமாசுக் குறைவு ஆகியவிக்குணங்களைக் காட்டுகின்ற ஊதை வகை; a vada disease marked by cramps, pain in the nape, immobility of the eyes, head ache tremors pain in heels etc (சா.அக.);.

வச்சிரரேகை vaccirarēkai, பெ. (n.)

   பெண் மகப்பேறடைவதைக் குறிப்பதாகக் கருதப்படும் உள்ளங்கை வரி வகை (சிவக். பிரபந். சரபேந்திர குற. 51,1.);;     [Skt. vajra+rekha → த. வச்சிரரேகை.]

வச்சிரவண்ணன் vacciravaṇṇaṉ, பெ. (n.)

   செல்வக் கடவுள்r; Kuberan, the god of wealth.

     “வச்சிர வண்ணன் காப்ப வாழிய ரூழி” (சீவக. 2494.);

     [Skt. {} → த. வச்சிரவண்ணன்.]

வச்சிரவரிகை vacciravarigai, பெ. (n.)

   பெண் மகப்பேறடைவதைக் குறிப்பதாகக் கருதப்படும் உள்ளங்கை வரிகை வகை (சிவக். பிரபந். சரபேந்திர. குற. 51, 1);; a kind of distinctive mark in the palm of the hand, believed to indicate female issue.

வச்சிரவல்லி vacciravalli, பெ. (n.)

   1. பிரண்டை (சங்.அக.);; square-stalked vine.

   2. சூரிய காந்தி; sun – flower.

 வச்சிரவல்லிலேகியம் vacciravallilēkiyam, பெ. (n.)

   மருந்து வகை; a kind of medicine.

 வச்சிரவல்லிவேர் vacciravallivēr, பெ. (n.)

   பிரண்டை வேர்; root of vitis quadrangularis. (சா.அக.);.

 வச்சிரவிதளியம் vacciravidaḷiyam, பெ. (n.)

   தூய்மையாக்கப்பட்ட இதளியம் (சங்.அக.);; purified mercury.

 வச்சிராங்கம் vaccirāṅgam, பெ. (n.)

   சதுரக்கள்ளி; square spurge.

வச்சிராங்கி1 vaccirāṅgi, பெ. (n.)

   மூக்குத்திக் காய்; a (creeping); plant (சா.அக.);.

 வச்சிராங்கி2 vaccirāṅgi, பெ. (n.)

   1. உறுதியான கவசம் (சூடா.);; invulnerable armour.

   2. வைரம் பதித்த கவசம்; armour or cloak set with diamonds.

 வச்சிராஞ்சி vaccirāñji, பெ. (n.)

பிரண்டை

 vitis quadrangularis (சா.அக.);.

 வச்சிராப்பியாசம் vaccirāppiyācam, பெ. (n.)

     (கணிதம்); பெருக்கல் வகை. (வின்.);;

     [Skt. {} → த. வச்சிராப்பியாசம்.]

 வச்சிரி vacciri, பெ. (n.)

   சதுரக்கள்ளி; square spurge.

வச்சை vaccai, பெ. (n.)

   பழிப்பு; disgrace, contempt.

     “வச்சையா மெனும் பயமனத் துண்டு” (கம்பரா.கரன்வதை.142);.

     [வை → வசை → வச்சை.]

 வச்சை vaccai, பெ. (n.)

   1. வாஞ்சை (இலக்.அக.);; kindness.

   2. இவறன்மை (உலோபம்);; avarice, stinginess.

     ‘நலிவுசெயுநற் குதவும் வச்சைமாக்கள்’ (இராகு. இந். 25.);.

     [Skt. {} → த. வச்சை.]

வச்சைமாக்கள் vaccaimākkaḷ, பெ. (n.)

   இவறன்; misers, stingy persons.

     “வச்சைமாக்க ளேன்றமா நிதியம் வேட்ட விரவலர்” (கம்பரா. உண்டாட்.19);.

     [வசை → வச்சை + மாக்கள் (மாக்கள் + கயவரான பொல்லா மாந்தர்.]

வச்சையன் vaccaiyaṉ, பெ. (n.)

   இவறன் மாலையன்; miser.

     “வச்சையன்போலொர் மன்னன்” (கம்பரா. பூக்கொய். 19);.

     [வச்சை → வச்சையன்.]

 வச்சையம் vaccaiyam, பெ. (n.)

   கலைமான்; stag-roe buck-Capreolus dorcus.

 வஞ்சகச்சொல் vañjagaccol, பெ. (n.)

   ஏமாற்றம் பேச்சு; deceitful talk or speech.

த. Skt. vañc.

     [வங்கு → வஞ்சு → வஞ்சம் → வஞ்சகம் + சொல்.]

வங்கு;வளைவு, கோணல். பிறரை ஏமாற்றும் தன்மையுள்ள மனக் கோணலான பேச்சு.

வஞ்சகன் vañjagaṉ, பெ. (n.)

   1. சூழ்ச்சிக்காரன், தந்திரக்காரன் (சூடா.);; artful Cunning man.

     “இருணிறவஞ்சகர்” (கம்பரா.படைத் தலைவர்வதை.10);.

   2. ஏமாற்றுபவன்; deceiver, impostor, cheat.

     “இந்த வஞ்சகனை யாள நினையாய்” (தாயு.மெளன.6);

   3. கயவன் (யாழ்.அக.);; rogue.

   4. நரி (யாழ்.அக.);; jackal.

     [வஞ்சகம் → வஞ்சகன்.]

 வஞ்சகமூடி vañjagamūṭi, பெ. (n.)

   ஆமை (யாழ்.அக.);; tortoise.

     [வஞ்சகம் + மூடி.]

     [P]

வஞ்சகம் vañjagam, பெ. (n.)

   1. சூழ்ச்சி, தந்திரம்; artfulness, cunning.

   2. ஏமாற்றம், ஏய்ப்பு; fraud, deceit.

     “வஞ்சகப் பெரும் புலையனேனையும்” (திருவாச.5, 96);.

   3. மறைவு (யாழ்.அக.);; hiding.

   4. நரி (யாழ்.அக.);; jackal.

 Skt. வஞ்சக.

     [வங்கு → வஞ்சு → வஞ்சம் → வஞ்சகம்.]

வஞ்சகி vañjagi, பெ. (n.)

   1. தந்திரக்காரி, சூழ்ச்சிக்காரி; artful, cunning woman.

   2. ஏமாற்றுபவள்; deceitful woman.

     “என் சகிமார் வஞ்சகிமா ரென்றால்” (தனிப்பா. 1, 321, 15);.

     [வஞ்சகன்(ஆ.பா.); → வஞ்சகி (பெ.பா.);.]

 வஞ்சகுனி vañjaguṉi, பெ. (n.)

   வெள்ளி லோத்திரம்; the bark of wood apple tree.

 வஞ்சத்தன்மை vañjattaṉmai, பெ. (n.)

   சூழ்ச்சித்திறம்; deceitfulness.

     [வஞ்சம் + தன்மை.]

வஞ்சநவிற்சி vañjanaviṟci, பெ. (n.)

   ஏதேனும் ஒரு காரணத்தால் நிகழ்ந்த மெய்ப்பாடு முதலியவற்றை மற்றொரு காரணத்தால் நிகழ்ந்தனவாகக் கூறும் அணி (அணியி.86);; a figure of speech in which the effect of one cause is ascribed to another or a feeling is dissembled by being attributed to a cause other than the real.

மறுவ. வஞ்சப்புகழ்ச்சி

     [வஞ்சம் + நவில் → நவிற்சி.]

வஞ்சந்தீர்-தல் vañjandīrtal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பழிவாங்குதல் (யாழ்.அக.);; to be take revenge, to be revenged.

     [வஞ்சம் + தீர்.]

வஞ்சனம் vañjaṉam, பெ. (n.)

   1. சூழ்ச்சி, ஏய்ப்பு, வஞ்சகம்; craftiness, fraud, deceit.

     “தலைவன் கண் நிகழ்ந்த வஞ்சனம்” (கலித். 4. உரை);. 2. வஞ்சர மீன் வகை (யாழ்.அக.);;

 a kind of seer fish.

     [வஞ்சி → வஞ்சனம். அனம் = ஒரு தொழிற் பெயரீறு.]

 வஞ்சனவளி vañjaṉavaḷi, பெ. (n.)

   வளியின் விளைவாலேற்பட்ட குடலிறக்கம்; inguinal hernia.

வஞ்சனி vañjaṉi, பெ. (n.)

   1. காளியின் ஏவற்பெண் இடாகினி (பிங்.);; Idagini a female servant of kali.

   2. மலைமகள் (நாமதீப. 23);; parvadi

   3. மாயையென்னும் பெண் தெய்வம்; the goddess mayā or illusion.

     “வஞ்சனி தன்படை யாண்டு போந்துழி” (கந்தபு. யுத்தகாண். நகர்புகு. 45);.

   4. பெண் (சது.);; woman.

   5. வஞ்சமகள் (இலக்.அக.);; cunning woman.

   6. ஆணை (யாழ்.அக.);; asseveration, solem or declaration.

     [வஞ்சம் → வஞ்சனி.]

வஞ்சனை1 vañjaṉai, பெ. (n.)

   ஒரு வகை நோய்; a kind of disease (சா.அக.);.

 வஞ்சனை2 vañjaṉai, பெ. (n.)

   1. வஞ்சகம், 1, 2 பார்க்க;see vanjagam.

     “புலனைந்தும் வஞ்சனையைச் செய்ய” (திருவாக.1,55);.

   2. மாயை (பிங்.);; illusion.

     “வஞ்சனை மானின்யின் மன்னைப் போக்கி” (கம்பரா. உருக்காட்.17);.

   3. வஞ்சனைப்புணர்ப்பு பார்க்க;see Vanjanai-p-punarppu.

     “சித்திரவஞ்சனை புல்லியவறிந்து” (சிலப்.3,56);.

   4. பொய் (பிங்.);; lie, falsity.

   5. போலித்தன்மை; falsehood, duplicity.

   6. சூளுரை (வின்.);; oath, pledge.

   7. ஆணையிட்டுக் கூறுதல்; asseveration.

   8. தெய்வப் பெண் (பிங்.);; Goddess.

   9. பெண் (பிங்.);; woman.

     [வஞ்சம் → வஞ்சனை.]

வஞ்சனைப்புணர்ப்பு vañjaṉaippuṇarppu, பெ. (n.)

   இசைகொள்ளா எழுத்துகளின் மேலே வல்லொற்று வந்த போது, மெல்லொற்றுப் போல நெகிழ்த்துப் புணர்க்கை (சிலப். 3, 56,அரும்.);; a method of composition, in which the letters of the vankanam, sound like those of the me/7-kasham the stress not falling on them.

     [வஞ்சனை + புணர்ப்பு.]

 வஞ்சனையாளன் vañjaṉaiyāḷaṉ, பெ. (n.)

   ஏமாற்றுவோன், வஞ்சிப்போன் (பிங்.);; deceiver, guileful person, cheat.

     [வஞ்சனை → வஞ்சனையாளன்.]

வஞ்சன் vañjaṉ, பெ. (n.)

   1. சூழ்ச்சித் திறமுடையவன்; deceitful person.

     “வஞ்சனே னடியே னெஞ்சினிற் பிரியா வானவா” (திவ்.பெரியதி.1, 6, 7);.

   2. வஞ்சகன் 1, 3 பார்க்க;see vanjagan.

     [வஞ்சம் → வஞ்சன்.]

வஞ்சபாவம் vañjapāvam, பெ. (n.)

வஞ்சத் தன்மை பார்க்க;see vanja-t-tanmai.

     “வஞ்சபாவம் வரும்வழி மாற்றி” (உத்தரரா. அரக்கர் 226);.

வஞ்சப்பழிப்பு vañjappaḻippu, பெ. (n.)

   ஒன்றன் பழிப்பினால், மற்றொன்றன் பழிப்புத் தோன்றக் கூறும் அணிவகை (அணியி.31);; apparent censure of an object, artfully suggesting the censure of another object, a figure of speech.

     [வஞ்சம் + பழிப்பு.]

வஞ்சப்புகழ்ச்சி1 vañjappugaḻcci, பெ. (n.)

   புகழ்வதைப் போன்று இகழ்வது, இகழ்வதைப் போன்று புகழ்வது; apparent praise of censure suggesting the opposite, irony.

     [வஞ்சம் + புகழ்ச்சி.]

 வஞ்சப்புகழ்ச்சி2 vañjappugaḻcci, பெ. (n.)

   ஒன்றன் பழிப்பினால் அதன் புகழ்ச்சியேனும் மற்றொன்றன் புகழ்ச்சியேனும், ஒன்றன் புகழ்ச்சியால் அதன் பழிப்பேனும் மற்றொன்றன் பழிப்பேனுந் தோன்றக் கூறும் அணிவகை (அணியி.30);; apparent praise or censure of an object, artfully suggesting the censure or praise either of the same object or another, an irony.

     [வஞ்சம் + புகழ்ச்சி.]

பழிப்பது போன்று புகழ்ந்துரைக்கும் கபிலர்

பாடிய வஞ்சப்புகழ்ச்சிப் பாடல் வருமாறு:-

     “பாரி பாரி யென்று பலவேத்தி

ஒருவர் புகழ்வர் செந்நாப் புலவர்

பாரி ஒருவனு மல்லன்

மாரியு முண்டீண் டுலகுபுரம் பதுவே”

உலகு புரத்தற்கு மாரியு முண்டாயிருக்கப் பாரியொருவனையே புகழ்வர். செந்நாப் புலவரெனப் பழித்தது போலப் புகழ்ந்தவாறு என்னை? யெனின்,

     “நாட்டிற் புலவர் பலரும்,”

     “பாரி பாரி” யெனப் பாரியொருவனையே புகழ்கின்றனர். இவ்வுலகுயிர்களைப் புரத்தற்கண் பாரியொருவனேயன்றி மாரியும் உண்டே. இஃதென்ன வியப்பு” என்று கபிலர் உரைத்துள்ளது, ஓர்ந்துணரத் தக்கது.

   மழை மிகுதியாகப் பெய்தால், பேரிழப்பே மிஞ்சும். வேளாண் பயிர்கள் அழியும்;   மாந்தவுயிர்கள் காட்டாற்று வெள்ளத்தில் மடியும்;ஆனால், பாரியின் வள்ளண்மையால், புலவர் பெருமக்கள் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்த குறிப்பும் பெறப்பட்டதறிக.

புகழ்வது போல இகழ்ந்துரைக்கும், திருக்குறளில் அமைந்துள்ள பாடல் வருமாறு,

     “பெரிதினிது பேதையார் கேண்மை பிரிவின்கண்

பீழை தருவதொன்றில்” (குறள். 839);.

பேதையர் அல்லது அறிவற்றவர்களிடம் கொள்ளும் நட்பு, எஞ்ஞான்றும், துன்பம் தாராது. ஏனெனில், நட்புசெய்து பிரியுங்காலத்தே துயரொன்றும் நேராது.

அறிவற்றவர்தம் நட்பினைப் புகழ்ந்துரைத்தல் போல், இகழ்ந்துரைக்கும் பாங்கு, உணர்த்தப்பட்டதெனலாம்.

வஞ்சப்புகழ்ச்சியணி vañjappugaḻcciyaṇi, பெ. (n.)

வஞ்சப்புகழ்ச்சி2 பார்க்க;see vaոja-p-puglcci.

     [வஞ்சப்புகழ்ச்சி + அணி.]

வஞ்சப்பெண் vañjappeṇ, பெ. (n.)

   1. கொற்றவையின் ஏவற்பெண்; a female servant of korravai.

   2. சூழ்ச்சிக்காரி; artful, cunning woman, a woman of deceitful nature, sly woman.

     “வஞ்சப் பெண்ணஞ்சுண்ட வண்ணல்” (திவ்.பெரியதி. 2 6, 7);.

     [வஞ்சம் + பெண்.]

வஞ்சமகள் vañjamagaḷ, பெ. (n.)

வஞ்சப் பெண், 2 பார்க்க;see vanja-p-pen.

     [வஞ்சம் + மகள்.]

வஞ்சம் vañjam, பெ. (n.)

   1. ஏய்ப்பு, ஏமாற்றுகை, சூழ்ச்சி; fraud, deceit, craftiness.

     “போற்றுமின் வஞ்சம்” (நாலடி. 172);.

   2. பொய்; lie, falsity.

     “வருந்த னின் வஞ்ச முரைத்து” (கலித்.89);.

   3. கொடுமை, வன்முறை; cruelty, violence.

     “வஞ்சக் கருங்கட னஞ்சுண்டார் போலும்” (தேவா.519, 4);.

   4. வாள் (பிங்.);; sword.

   5. வஞ்சினம் (அரு.நி.);; oath, asseveration.

   6. பழிக்குப் பழி; revenge.

   7. மாயம்; illusion.

   8. சிறுமை (திவா.);; smallness, littleness.

   9. அழிவு, சிதைவு; destruction, ruin.

     “நஞ்சினி தருத்தினு நல்வினை மாட்சி வஞ்ச மில்லோர்க் கமிழ்தா கற்றே” (ஞானா. 32,2);.

     [வஞ்சி → வஞ்சம்.]

வஞ்சம்வை-த்தல் vañjamvaittal, பெ. (n.)

   4 செ.கு.வி. (v.i.);

   பழி வாங்கப் பார்த்தல் (வின்.);; to harbour malicious thoughts and be on the watch for revenge.

 வஞ்சரம் vañjaram, பெ. (n.)

வஞ்சிரம் பார்க்க;see vanjiram.

தெ. வஞ்சரமு

 வஞ்சலம் vañjalam, பெ. (n.)

   பாம்பு (சங்.அக.);; serpent.

 வஞ்சவம் vañjavam, பெ. (n.)

வஞ்சலம் (சது.); பார்க்க;see vanjalam.

வஞ்சவிறுதி vañjaviṟudi, பெ. (n.)

   பொய்ச்சாக்காடு; pretended death.

     “வஞ்சவிறுதி நெஞ்சுணத் தேற்றி” (பெருங்.இலாவணா.9.39);.

     [வஞ்சம் + இறு → இறுதி.]

 வஞ்சவிளக்கம் vañjaviḷakkam, பெ. (n.)

வஞ்சகாரம் பார்க்க;see varja-kāram.

வஞ்சி1 vañjittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஏமாற்றுதல், மோசடி செய்தல், சூழ்ச்சி செய்தல்; to deceive, defraud, cheat.

     “வஞ்சித்து வாழ்வாரின் வன்கணா ரில்” (குறள். 276);.

     [வங்கு → வஞ்சு → வஞ்சி.]

த. வஞ்சி → Skt. vaflc (வஞ்ச்);.

பொங்கு → பொஞ்சு. தமிழிலும், வடமொழியிலும், வஞ்சித்தல், வஞ்சம், வஞ்சகம் போன்ற சொற்களுக்கு

     “வங்கு” என்பதே மூலம்.

     “வங்கு” என்னும் சொல்,

     ‘வள்’ என்னும் மூலவேரினின்று கிளைத்தது.

     ‘வள்’ என்ற வேரடி, வளைதற் கருத்தினை அடிப்படைப் பொருண்மையாகக் கொண்டது. வளைதற் கருத்திலிருந்து, ஏமாற்றுக் கருத்துப் பிறந்தது என்பார் மொழிஞாயிறு. ஏமாற்றுக் கருத்தில் பிறந்த சொற்கள், உலக வழக்கிலும், இலக்கிய வழக்கிலும், பேராளமாக, அஃதாவது வரையிறந்து மக்களிடையே வழக்கூன்றியுள்ளன.

மக்கள் வழக்கு:-

கூட்டுச்சொற்களுள் சில:-

வஞ்சகப்பேர்வழி : வஞ்சனையாளன்

வஞ்சகக்காரன் : வஞ்சகக்காரி

வஞ்சனைசெய்தல்.

இச்சொல்லின் வரலாறு பற்றி மொழிஞாயிறு மொழிவது. இருமொழியிலும் வங்கு என்பதே மூலம். ஆயின், வடவர், வக்கு (வக்); என்னும் வலித்தல் வடிவிற் காட்டுவர். இதினின்றே வக்ர, வக்ரீகரண முதலிய வடசொற்கள் பிறக்கும்.

ஒருவனை ஏமாற்றுவது, வட்டஞ்சுற்றி அவனை வளைவது போலிருத்தலால், வளைதற் கருத்தில், ஏமாற்றுக் கருத்துப் பிறந்தது. Circumvent என்னும் ஆங்கிலச் சொல்லையும் நோக்குக.

இலக்கிய வழக்கு :

   1.”வஞ்சித்து வாழ்வாரின் வன்கணா ரில்” (குறள். 276);.

   2.”வஞ்சே வல்லரே” (தேவா. 823:3);.

   3.”வஞ்சகப் பெரும்புலைய னேனையும்” (திருவாச.5:6);.

   4.”இருணிற வஞ்சகர்” (கம்பரா.படைத்தலைவர்வதை.10);.

   5.”போற்றுமின் வஞ்சம்” (நாலடி, 172);.

 வஞ்சி2 vañji, பெ. (n.)

   1. வஞ்சிப்பா பார்க்க;see vanji-p-pa.

     “வஞ்சி யடியே யிருசீர்த் தாகும்” (தொல்.பொருள்.357);.

   2. மருத யாழ்த்திறத்து ளொன்று (பிங்.);; a secondary melody-type of marudam class.

 வஞ்சி3 vañji, பெ. (n.)

   1. வஞ்சிக்கொடி பார்க்க;see vanji-k-kodi.

     “கரிக்குன்றுரித் தஞ்சுவித்தாய் வஞ்சிக் கொம்பினையே” (திருவாக 6, 19);.

   2. மரவகை (L.);; glabrous mahua of the Malabar coast.

   3. மரவகை (L.);; four seeded willow.

   4. சீந்தில் படர்கொடி (மூ.அக.);; guiancha.

   5. கூகைநீறு (நாமதீப.398);; arrow-root four.

   6. குடை (பிங்.);; umbrella.

 வஞ்சி4 vañji, பெ. (n.)

   1. புறத்திணையுள் மண்கொள்ளப் பகைவர் மேற்செல்வதைக் கூறுவது (தொல்.பொருள். 62);; major theme describing the advance of a kind against his enemies with a view to annexing their territories, one of purattinaj.

   2. அரசன் வஞ்சிமலரைத் தலையிற் சூடிப் பகைவர் நாட்டைக் கொள்ளுமாறு அவர் மேற்செல்லக் கருதியதைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ.3, 1);; theme describing the decision of a king to wear the vasji flowers on his head and to advance against his enemies, with a view to annexing their territories.

வஞ்சிப்போர் பற்றி நச்சினார்க்கினியர் கூறுவது:-

வஞ்சி யென்றது ஒருவர் மேல் ஒருவர் சேரல் (தொல்.பொருள்.61, நச்.);.

 வஞ்சி5 vañji, பெ. (n.)

   1. பெண் (பிங்.);; woman.

   2. அறத்தேவி (யாழ்.அக.);; Goddess of virtue.

 வஞ்சி6 vañji, பெ. (n.)

   1. சேரர் தலைநகரான கருவூர்; karūr, capital of the céra country.

     “வாடாவஞ்சி வாட்டும்” (புறநா.39, 17);.

   2. கொடுங்கோளூர்; kodungolur.

     “வஞ்சி மணிவா யிலையணைந்தார்” (பெரியபு. வெள்ளானைச். 22);.

   3. சேரநாடு (மனோன். ii, 3, 75);; the cèra country.

 வஞ்சி7 vañji, பெ. (n.)

   1. படகு; canoe.

   2. கோயிலிற் காணிக்கை செலுத்தும் உண்டிப் பெட்டி; hundi chest or box kept in a temple for voluntary contributions to satisfy a row.

இவன் வஞ்சி முறித்த கள்வன் (இ.வ.);.

ம. வஞ்சி

 வஞ்சி8 vañji, பெ. (n.)

   1. நம்பச்செய்து கைவிடுதல்; betray.

   2. கொடுமையாக ஏமாற்றுதல்; cheat cruelly, deceive, desert.

     ‘கணவனால் வஞ்சிக்கப்பட்ட பெண்’.

 வஞ்சி vañji, பெ. (n.)

   மருதநிலத்தின் திறப்பண் வகை; melody type belonging to agricultural tract.

     [வள்+சி-வஞ்சி]

 வஞ்சிக் கொடிச்செய நீர் vañjikkoḍicceyanīr, பெ. (n.)

   சாகா உப்பு செயநீர்; a kind of pungent liquid preparation.

வஞ்சிக்களம் vañjikkaḷam, பெ. (n.)

வஞ்ச3 9, 10 பார்க்க;see vanja.

     “எழில் வஞ்சிக் களத்திற்றோன்றி” (தேசிகப் பிரபந்தஸாரம். 8);.

     [வஞ்சி4 + களம்.]

வஞ்சிக்கொடி vañjikkoḍi, பெ. (n.)

   1. தொப்புள் கொடி; umbilical cord.

   2. நஞ்சுக் கொடி; placental cord (சா.அக.);.

 வஞ்சிக்கொடி2 vañjikkoḍi, பெ. (n.)

   கொடி வகை (L.);; common rattan of South India.

     [வஞ்சி3 + கொடி.]

 வஞ்சிக்கொடிச்சுண்ணம் vañjikkoḍiccuṇṇam, பெ. (n.)

   குடற்சுண்ணம்; a kind of medicine prepared from the umbilical Cord (சா.அக.);.

வஞ்சிச்சீர் vañjiccīr, பெ. (n.)

வஞ்சியுரிச்சீர் (தொல்.பொருள்.332); பார்க்க;see vanji-y-uri-cir.

     [வஞ்சி + சீர்.]

வஞ்சித்தாழிசை vañsittāḻisai, பெ. (n.)

   இருசீரடி நான்காய், ஒரு பொருண்மேல் மூன்று செய்யுள் அடுக்கிவரும் வஞ்சிப்பாவினம் (காரிகை, செய்.14);; a poem of three stanzas of four lines each, each line having two material feet and the whole poem dealing with the single theme.

     [வஞ்சி + தாழிசை.]

தாழிசை = தாழம்பட்ட ஒசையால் அளவொத்து ஒரு பொருண்மேல் மூன்றடுக்கி வருவது.

இரண்டு சீர்களால் ஆக்கப்பெற்ற நான்கடிகளைக் கொண்டு வரும். ஒரு பொருள்மேல் மூன்று செய்யுட்கள் கோவையாக அடுக்கி வரும் வஞ்சித்தாழிசைப் பாடல் வருமாறு:-

   1. “பிணியென்று பெயராமே

துணிநின்று தவஞ்செய்வீர்

அணிமன்ற லுமைபாகன்

மணிமன்று பணியிரே”

   2. “எள்னென்று பெயராமே

கன்னின்று தவஞ்செய்வீர்

நன்மன்ற லுமைபாகன்

பொன்மன்று பணியிரே”

   3. “அதிதென்று பெயராமே

வரைநின்று தவஞ்செய்வீர்

உருமன்ற லுமைபாகன்

திருமன்று பணியிரே”

மேற்குறித்த வஞ்சித்தாழிசை மன்று பணிதல் வேண்டும் என்ற பொருண்மேல், மூன்று செய்யுட்களும் அடுக்கி வந்தன. ஒவ்வொரு செய்யுளும் நான்கடிகள் கொண்டுள்ளமையையும் ஒவ்வோரடியும், இரண்டுசீர்களால் ஆக்கப்பெற்றமையையும் காண்க.

வஞ்சித்தாழிசை பற்றி யாப்பருங்கலக்காரிகை நுவல்வது:

     “ஒருபொருண்மேல் மூன்றடுக்கி யல்லது வாரா” (யாப்.கா.46);.

இளம்பூரணர், வஞ்சித்தாழிசை பற்றிப் பகர்வது:-

     “குறளடி நான்கினால் ஒருபொருண்மேல் மூன்றடுக்கி வரும்” (தொல்.செய்யுள்.175, இளம்.);.

வஞ்சித்திணை vañjittiṇai, பெ. (n.)

வஞ்சி4, 1 (பு.வெ.3, உரை); பார்க்க;see vanji.

     [வஞ்சி4 + திணை.]

வஞ்சித்துறை1 vañjittuṟai, பெ. (n.)

   இருசீரடி நான்காய், ஒரு பொருள்மேல் ஒரு செய்யுள் வருவதாகிய வஞ்சிப்பாவினம் (காரிகை, செய். 14);; a stanza of four lines of two metrical feet each, dealing with the single theme.

     [வஞ்சி2 + துறை.]

ஒரு பொருள்மேல் மூன்றடுக்கி வராது, தனிச் செய்யுளாய் வரும். அச்செய்யுள் இரண்டு சீர்களைக் கொண்ட நான்கு அடிகளை உடையது.

     “மைசிறந்தன மணிவரை

கைசிறந்தன காந்தளும்

பொய்சிறந்தனர் காதலர்

மெய்சிறந்திலர் விளங்கிழாய்”

மேற்குறித்த பாடலின் கண்ணே முதற்சீர் கூவிளங்கனியாயும், மற்றச்சீர் விளச்சீராயும் வந்துள்ளமை காண்க.

 வஞ்சித்துறை2 vañjittuṟai, பெ. (n.)

வஞ்சி4, 2 பார்க்க;see vanji.

     “வஞ்சியும் வஞ்சித் துறையுமாகும்” (பு.வெ.3);.

     [வஞ்சி3 + துறை.]

வஞ்சித்தூக்கு vañjittūkku, பெ. (n.)

   பரிபாடலில் வஞ்சியடிகளால் வரும் பகுதி (தொல்.பொருள்.433, உரை);; the lines of vañji metre, mainly occuring in paripadal.

     [வஞ்சி2 + தூக்கு.]

வஞ்சிநாடு vañjināṭu, பெ. (n.)

   1. சேரநாடு (மனோன். Ii, 3, 75);; the cērā country.

   2. திருவிதாங்கூர் மாநிலம்; the (erstwhile); Travancore state.

     [வஞ்சி6 + நாடு.]

 வஞ்சிநெடும்பாட்டு vañjineḍumbāḍḍu, பெ. (n.)

   பத்துப்பாட்டுள் கரிகாற் பெரு வளத்தானைக் கடியலூர் உருத்திரங் கண்ணனார் பாடிய பாட்டு; a poem on the Cola king Karikār-peruvalattān by Kadyasūr-uruttirarikannamär one of the pattu-pattu.

     [வஞ்சி + நெடு(மை); + பாட்டு.]

 வஞ்சிப்பனிநீர் vañjippaṉinīr, பெ. (n.)

   பனிக்குடத்து நீர்; liquor amni (சா.அக.);.

வஞ்சிப்பா vañjippā, பெ. (n.)

   நால்வகைப் பாவினுளொன்று; one of the four chief kinds of metre.

     [வஞ்சி2 + பா4.]

வஞ்சி = வஞ்சமுடையது. அளவடி முதலிய அடிகளையும் புறநிலை வாழ்த்து முதலிய பொருள்களையும், அமைந்து வரவிடாது, வஞ்சம் பொருந்தி நிற்றலால் வஞ்சிப்பா எனப்பட்டது.

   1. இரண்டு சீர்களைக் கொண்ட அடியாலேனும், மூன்று சீர்களைக் கொண்ட அடியாலேனும் வரும். அளவடி முதலிய மற்றைய

   அடிகள் வரப்பெறா;   2. பெரும்பான்மையுந் தன் தளையும் சிறுபான்மை பிறதளையும் தழுவிவரும்;   3. தூங்கலோசை யுடையதாய் வரும்;   4. தனிச்சொற் பெற்று அகவற் கரிதகத்தால் முடிவு பெறும். வெள்ளைச் சுரிதகம் வரப்பெறாது.

தூங்கலோசை :-

   1. ஏந்திசைத் தூங்கல்;   2. அகவற்றூங்கல்;   3. பிரிந்திசைத் தூங்கல் என மூவகைப்படும்.

   1. ஏந்திசைத் தூங்கல் : ஒன்றிய வஞ்சித்தளை (கனி முன் நிரையும், நிழல் முன் நிரையுமாம்);யால் வருவது. (எ.டு);

     “வளவயலிடைக் களவயின்மகிழ்”.

   2. அகவற்றூங்கல் : ஒன்றாத வஞ்சித் தளை (கூனிமுன் நேரும், நிழல் முன் நேரும்);யான் வருவது. (எ-டு);

     “தேம்புனலிடை மீன்றிரிதரும்”.

   3. பிரிந்திசைத் தூங்கல் : ஒன்றிய வஞ்சித்தளை, ஒன்றாத வஞ்சித்தளை, பிறதளைகள் என்பன கலந்து வருவது. (எ-டு);

     “துணையில்லாத் துறவுநெறி” (பிற தளையாகிய கலித்தளை வந்தது);.

குறளடி வஞ்சிப்பா

பூந்தாமரைப் போதலமரத்

தேம்புனலிடை மீன்றிரிதரும்

வளவயலிடைக் களவயின்மகிழ்

வினைக்கம்பலை மனைச்சிலம்பவு

மனைச்சிலம்பிய மணமுரசொலி

வயற்கம்பலைக் கயவார்ப்பவும்

மகிழும் மகிழ்தூங் கூரன்

நாளும்

புகழ்த லானாப் பெருவண் மையனே.

இச்செய்யுள் குறளடியால் வரப்பெற்று

     “நாளும்” என்னுந் தனிச்சொற் பெற்று ஆசிரியச் சுரிதகத்தால் முடிந்தது.

சிந்தடி வஞ்சிப்பா

     ‘எறிவெண்டிரைக் கடல்சூழ்புவி யெளிதெய்தினும்

இறவந்துடைப் பொழுதுய்ந்திட லுளதென்னினும்

அறிவின்றிறத் துயர்ந்தோர்படி றிசைக்கின்றிலர்

அதனால் முன்வரு மின்பினு முறைப்பட நாடிற்

பின்வரு மிடர்மிகப் பெரிதா மெனவே’

இச்செய்யுள் சிந்தடியால் வந்து

     “அதனால்” என்னும் தனிச்சொல் பெற்று ஆசிரியச் சுரிதகத்தால் முடிந்தது. (வஞ்சி – வஞ்சமுடையது. அளவடி முதலிய அடிகளையும், புறநிலை வாழ்த்து முதலிய பொருள்களையும் அமைந்து வர விடாது வஞ்சம் பொருந்தி நிற்றலால் வஞ்சிப்பா எனப்பட்டது);.

வஞ்சிப்பாவின் இனம் :-

   1. வஞ்சித் தாழிசை;   2. வஞ்சித் துறை:

   3. வஞ்சி விருத்தம் என்பன வஞ்சிப் பாவின் இனங்கள் ஆகும்.

பத்துப் பாட்டுள் ஒன்றாகிய பட்டினப்பாலை, பெரும்பாலும் வஞ்சி அடிகளான் அமைந்து, ஆசிரிய அடிகளால் முடிவதனால், அதனை வஞ்சி நெடும்பாட்டெனவும் கூறுவர். புறநானூற்றுச் செய்யுட்களிற் சில வஞ்சியடிகளைப் பெரும்பான்மையாகக் கொண்டுள்ளன.

வஞ்சிப்பா குறித்து இளம்பூரணர் இயம்புவது:- வஞ்சியுரிச் சீரானும், ஏனைச் சீரானும் இருசீரடியானும், முச்சீரடியானும், தூங்க லோசையானும் வந்து, தனிச்சொல் பெற்று, ஆசிரியச் சுரிதகத்தான் இறுவது. இப்பா இருசீரடி வஞ்சிப்பா, முச்சீரடி வஞ்சிப்பா என இருவகைப்படும். ஆசிரியச் சுரிதகத்தாலிற்ற இருசீரடி வஞ்சிப்பா தனிச்சொற் பெறுதலுண்டு (தொல்.செய்யுள்.113, இளம்.);.

யாப்பருங்கலக்காரிகை கூறுவது :- வஞ்சிப்பா ஆசிரியச் சுரிதகத்தால் இறுவதல்லது வெள்ளைச் சுரிதகத்தால் இறப்பெறாது (யாப்.கா.47);.

வஞ்சிப்பாட்டு1 vañjippāṭṭu, பெ. (n.)

   பழைய நாடக நூல்களுளொன்று (தொல்.பொருள்.492, உரை);; an ancint dramatic poem.

     [வஞ்சி2 + பாட்டு.]

 வஞ்சிப்பாட்டு2 vañjippāṭṭu, பெ. (n.)

   ஓடப்பாட்டு (நாஞ்.);; boatman’s song.

     [வஞ்சி + பாட்டு.]

 வஞ்சிப்பால் vañjippāl, பெ. (n.)

   முலைப் பால்; breast milk (சா.அக.);.

வஞ்சிப்பு vañjippu, பெ. (n.)

   ஏமாற்றுகை (இலக்.அக.);; deceit, cheating, guile.

     [வஞ்சி1 → வஞ்சிப்பு.]

 வஞ்சிமாலிதழி vañjimālidaḻi, பெ. (n.)

   கொத்தான்; a twiggy plant-Cassytha filiformis (சா.அக.);.

வஞ்சியன் vañjiyaṉ, பெ. (n.)

வஞ்சியான் (மனோன்.); பார்க்க;see vanjiyan.

     [வஞ்சி1 → வஞ்சியன்.]

வஞ்சியரவம் vañjiyaravam, பெ. (n.)

   வீர முரசுடனே யானை பிளிறப் பகைவர்மீது சேனை மிகுசினத்துடன் கிளர்ந்தெழுவதைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ.3, 2);; theme describing the furious advance of an army, against the enemy, with drums beating and elephant’s roaring.

     [வஞ்சி4 + அரவம்.]

 வஞ்சியர்காட்சி vañjiyarkāṭci, பெ. (n.)

   கண்ணாடி (யாழ்.அக.);; mirror.

     [வஞ்சி → வஞ்சியர் + காட்சி.]

வஞ்சியர்மயக்கி vañjiyarmayakki, பெ. (n.)

   1. பெருந்தும்பை; a big species of dead nettle flower.

   2. இருமல், கோழை முதலியவற்றை நீக்கும் மருந்துக் குணமுள்ள தும்பை; a kind of of herbal medicine’Tumbai’.

இது பதினேழு வகை தும்பை வகைகளுள் ஒன்றென. சா.அ.க. மருத்துவ அகரமுதலி கூறும்.

வஞ்சியான் vañjiyāṉ, பெ. (n.)

   1. சேர மன்னன்; the céra king.

   2. சேர நாட்டான்; native of the céra king.

     “வஞ்சியான் வஞ்சியான்” (முத்தொள்.616);.

வஞ்சியுரிச்சீர் vañjiyuriccīr, பெ. (n.)

   தேமாங்கனி, புளிமாங்கனி, கூவிளங்கனி, கருவிளங்கனி என்று நான்குவகைப்பட்ட, நிரையசையீற்றிலமைந்த மூவசைச் சீர்கள்; metrical foot of three asai or syllables, chiefly found in vanji-p-pā, of four varieties, viz. tēmārikani pu/imārikani kUvisarikani karuwi/arikani

     [வஞ்சி + உரிச்சீர்.]

நிரையீற்று வஞ்சியுரிச்சீர் முதலசையோ டொன்றுவனவும், ஒன்றாதனவும் என இரு வகைப்படும். அவற்றுள் ஒன்றி வருவது நிரைபு முதலாகிய சீரொடு உறழ ஐந்து வகைப்படும். ஒன்றாதது, நேர்பு, நேர் முதலாகிய சீரொடு உறழ ஐந்து வகைப்படும்.

உரியசையீற்று வஞ்சியடியும், அவ்வாறே உறழ ஐந்து வகைப்படும் (தொல்.செய்யுள்.48, இலம்.);.

 வஞ்சியெரு vañjiyeru, பெ. (n.)

   ஒர் வகை மருந்துப்பு; a rare salty preparation acting as king of medicine (சா.அக.);.

வஞ்சிரம் vañjiram, பெ. (n.)

   1. நீலநிறமும் ஆறடி வளர்ச்சியுமுடைய கடல்மீன் வகை; sea-fish, bluish, attaining 6 feet in length.

   2. நீல நிறமும், மூன்றடி வளர்ச்சியுமுடைய கடல்மீன் வகை; seer, bluish, attaining 3 feet in length.

     [வன்-மை + சிரம்.]

     [P]

   பாப்பிளாக்சை மாவுலசி என்னும் இனத்தது. எலும்புச் சட்டகமுள்ள கடல் மீன்கள் சிபியம் (Cybium);, சகாம்பொரோமோரசு (Scombero-mours); என்னும் குலங் (சாதி);களைச் சேர்ந்தவை. 4, 5 அடி நீளம் வளரக்கூடியவை;இவற்றின் செதில்கள் மிகச் சிறியவை. சில சமயங்களில் செதில்கள் இருப்பதில்லை. முதுகின் நடுக்கோட்டிலே இருக்கும் இரண்டாவது முதுகு துடுப்புக்குப் பின்னால் ஏழு அல்லது இன்னும் மிகுதியான சிறு துடுப்புகள் உண்டு. அவ்வாறே மலவாயில் துடுப்புக்குப் பின்னாலும் சிறு துடுப்புகள் இருக்கும். வாலின் இரு பக்கங்களிலும் நெடுக்கில் செல்லும் புடைப்புக்கள் பக்கத்திற்கு நன்றாக இருக்கும். வால் நன்றாக இரண்டு பிரிவுள்ளதாக இருக்கும். நிறம் உடம்பின் மேற்பாகம் எஃகு போன்ற நீலநிறமுள்ளது. அடிவயிற்றுப் பாகம் வெள்ளி போன்று வெண்மையாக இருக்கும்.

உடம்பின் பின் பக்கங்களிலே தெளிவில்லாத பட்டைகள் அல்லது புள்ளிகள் உண்டு.

வஞ்சிரம் மிக விரைவாக நீந்திச் செல்லும். பொதுவாக இது மேற்பரப்பும் ஆழமும் இல்லாத நடுப்பரப்பு நீரில் திரியும். அடிக்கடி உயரக் காற்றில் துள்ளும். இது கூட்டமாகச் செல்லும் சிறு மீன்கள். இறால் முதலியவற்றைப் பின் தொடர்ந்து சென்று பிடித்து விழுங்கும்.

இதைத் தூண்டில் கயிறு எறிந்து பிடிப்பது சிறந்த வேட்டையாகும். வஞ்சிரம் மிக நல்ல உணவு மீன்.

 வஞ்சிரா vañjirā, பெ. (n.)

   கொடிவேலி; a plant lead wort, plumbage zeylanica (சா.அக.);.

 வஞ்சிரி vañjiri, பெ. (n.)

   விருசு; a kind of tree (சா.அக.);.

வஞ்சிவிருத்தம் vañjiviruttam, பெ. (n.)

   முச்சீரடி நான்காய் வரும் வஞ்சிப்பாவினம் (காரிகை,செய்.14);; a stanza of four lines of three metrical feet each.

     [வஞ்சி2 + Skt. விருத்தம்.]

விருத்தமென்பது தமிழில் மண்டில மெனப்படும். பிற்றைத் தமிழ் யாப்பில் விருத்தமே பெருவழக்கானமையான் மண்டிலமென்னும் பெயர் மறைந்து விருத்தமென்னும் பெயர் வேறூன்றிய தென்க.

இருசீரடி பெறாது, முச்சீரடியாய்த் தனித்து வரும் வஞ்சிவிருத்தப்பா வருமாறு :-

     “ஒன்றி னம்பர லோகமே

யொன்றி னம்பர லோகமே

சென்று மேவருந் தில்லையே

சென்று மேவருந் தில்லையே”

வஞ்சிவிருத்தம் பற்றி இளம்பூரணர் கூறுவது :- முச்சீரடி நான்காகி வரும்” (தொல்.செய்யுள்.48, இளம்.);.

வஞ்சிவேந்தன்1 vañjivēndaṉ, பெ. (n.)

   சேரர்கள் கொண்டிருந்த பட்டப் பெயர்களுள் ஒன்று; one of the title of cérás kings.

     [வஞ்சி + வேந்தன்.]

     ‘வஞ்சி வேந்தன்’ என்ற பெயருக்கு ‘வஞ்சி’யை தலை நகராக கொண்டிருந்தவன் என்ற பொருளும் உண்டு.

 வஞ்சிவேந்தன்2 vañjivēndaṉ, பெ. (n.)

   1. மண்வேட்கையால் மேற்சென்றேனும் எதிர்த்தேனும் போர் செய்யும் அரசன் (தொல். பொருள்.62, உரை);; king who makes constant war, impelled by land-hunger.

   2. சேரன் (பிங்.);; cera king.

   3. வஞ்சி நகர்த் தலைவன்; cera king, as ruler of vanji.

     [வஞ்சி6 + வேந்தன்.]

வஞ்சீசன் vañjīcaṉ, பெ. (n.)

   திருவிதாங்கூர் மன்னன்; the king of Travancore.

     ‘வஞ்சீச மங்களம்’.

     [வஞ்சி6 + Skt. ஈசன்.]

வஞ்சு vañju, பெ. (n.)

வஞ்சகம் பார்க்க;see vanjagam.

     “வஞ்சே வல்லரே” (தேவா.828, 3);.

     [வங்கு → வஞ்சு = ஒருவனை ஏமாற்றுகை. ஏய்க்கை (வ.வ.பக்.75);.]

 வஞ்சுலோவு vañjulōvu, பெ. (n.)

வஞ்சி பார்க்க;see vanji. (சா.அக.);.

 வஞ்சுளன் vañjuḷaṉ, பெ. (n.)

   காரிப்புள் (பிங்.);; a species of king crow.

மறுவ. கரிக்குருவி

வஞ்சுளம்1 vañjuḷam, பெ. (n.)

   1. அசோகு, 1 (மலை.);; Asoga tree.

   2. வேங்கை மரம்(மலை.);; East Indian kino.

   3. வஞ்சிக்கொடி (நாமதீப.311); பார்க்க;see vanji-k-kodi.

 வஞ்சுளம்2 vañjuḷam, பெ. (n.)

வஞ்சுளன் (அரு.நி.); பார்க்க;see vanjulan.

 வஞ்சூரன் vañjūraṉ, பெ. (n.)

   மீன் வகை (வின்.);; a kind of fish.

 வஞ்சூலிகம் vañjūligam, பெ. (n.)

   சூரத் தாவரை; a plant, senna from surat Cassia angustifolia of Surat (சா.அக.);.

வஞ்சை vañjai, பெ. (n.)

வஞ்சி6 1, 2 பார்க்க;see vanji.

     “வஞ்சையப்பர்க் கறிவிப்பதே” (தேவா.1167, 10);.

     [வஞ்சி6 → வஞ்சை.]

வஞ்சைக்களம் vañjaikkaḷam, பெ. (n.)

வஞ்சி6 1, 2 (மனோன்.); பார்க்க;see vañji.

     [வஞ்சி6 → வஞ்சை + களம்.]

வட1 vaḍa, பெ.அ. (adj.)

   வடக்கு என்பதன் பெயரடை; adjective of north.

வட மாநிலங்களில் மழையினால் வெள்ளம் ஏற்பட்டுள்ளது.

     [வட → வடக்கு + திசை → வடதிசை.]

 வட2 vaḍa, பெ.எ. (adj.)

வடக்கத்தி பார்க்க;see Vadakkatti.

 வடஒன்பதுபார் vaḍaoṉpadupār, பெ. (n.)

   வடக்கு ஒன்பது பார்; northern bank in nine fathoms.

 வடகதி vaḍagadi, பெ. (n.)

   மஞ்சள் நிறக் குருந்தம் (புட்பராகம்);; one of the nine gems-Topaz.

 வடகபாகவிதி vaḍagapāgavidi, பெ. (n.)

   வடகம்; process or method of preparing Vadagam.

வடகம்1 vaḍagam, பெ. (n.)

   1. அரிசிமாக் கூழால் செய்யப்படும் வடகவற்றல்; water cakes of flour, seasoned and dried in the sun.

   2. வத்தல்; dried paste of flour.

   3. தாளிப்பதற்கு பயன்படுத்தும் நறுமணக் கூட்டு; condiment used in cookery.

     [வட்டம் → வடம் → வடகு → வடகம்.]

 வடகம்2 vaḍagam, பெ. (n.)

   அரைத்தமாவுடன் கறிச்சரக்குகளைச் சேர்த்து உலர்த்திய தாளிப்புருண்டை; a mixture of flour, herbs, spices, etc., made into lumps or balls and dried in the sun.

த. வடகம் → Skt. வடக..

     [வட்டம் → வடம் → வடகு → வடகம்.]

நன்கு அரைத்த பருப்புடன் கறிச்சரக்குகளைச் சேர்த்துலர்த்திய தாளிப்புருண்டை (வ.வ.பகுதி 2, பக்.78);.

 வடகம்3 vaḍagam, பெ. (n.)

   1. தோல்; skin.

   2. ஒரு வகை மருந்து; a class of medicine.

   3. தாளிப்பதற்கு பயன்படும் வாசனைக் கூட்டு; condiment or mixture of spices etc. used in coockery.

 வடகம்4 vaḍagam, பெ. (n.)

   1. மேலாடை; upper garment.

     “வடகமுந் துகிலுந் தோடும்” (சீவக.462);.

   2. துகில்வகை (சிலப்.14, 108, 2, உரை);; a superior kind of cloth, a fine fabric.

   3. தோல் (பிங்.);; skin.

     [வட்டம் → வடம் → வடகம். அத்தவாளம்;

உடைச் சிறப்பு (விசேடம்); (சீவ.468. நச்.);.]

 வடகம்5 vaḍagam, பெ. (n.)

   தாளிதம் செய்ய பழங்காலத்தில் பயன்படுத்தப்பட்ட கறி வடகம்; balls of condiments or spices used in preparation of food saucer etc. in ancient time.

கடுகு, சீரகம், வெந்தயம், வெங்காயம், உளுத்தம் பருப்பு, பெருங்காயம், கறிவேப்பிலை ஆகியவற்றின் கலவை உருண்டை.

வடகயிலாயம் vaḍagayilāyam, பெ. (n.)

   சிவனுறையும் பனிமலை; Mt. Kailasa, in the Himalayās, abode of Šiva.

     “கயிலை மலையானே” (தேவா. 1159, 1);.

   2. கோயம்புத்தூர் மாவட்டத்தில், பேரூருக்கு அருகிலுள்ளதொரு சிவன் கோயில்; a swap temple near Pêror in Coimbatore District.

     [வடக்கு + கயிலாயம்.]

வடகயிலை vaḍagayilai, பெ. (n.)

வட கயிலாயம், 1 பார்க்க;see vadakayilayam.

     “வடகயிலை யண்டர்நாயக ரிருக்கும்” (பெரியபு. திருநாவுக்.364);.

     [வடக்கு + கயிலாயம் → கயிலை (மரூஉ.);.]

வடகலை1 vaḍagalai, பெ. (n.)

   1. வடமொழி நூல்; sanskrit literature.

     “செந்தமிழும் வடகலையுந் திகழ்ந்த நாவர்” (திவ். பெரியதி. 7, 7, 7);.

   2. வடமொழி; sanskrit.

     “வடகலை

தென்கலை வடுகு கன்னடம்” (கம்பரா.பாயி);.

   3. வடகலைநாமம் பார்க்க;see vadagalai-námam.

   4. மாலியப் பிரிவினருள் ஒரு சாரார்; a vaisnava sect, dist fr ten-kalai.

 வடகலை2 vaḍagalai, பெ. (n.)

   ஞாயிற்றின் (சூரிய); கலை; vital air passing through right nostril.

மறுவ. பிங்கலை

     [வலம் → வட(ம்); + கலை.]

 வடகலைநாமம் vaḍagalaināmam, பெ. (n.)

   வடகலை ‘ரு’ வடிவத் திருப்பாத மில்லாத மாலியர் தரிக்கும் திருமண் காப்பு; the U-shaped mark indication of the Vadakalas-Vaisnavas, sectarian.

வடகலையார் vaḍagalaiyār, பெ. (n.)

வடகலை1, 4 பார்க்க;see Vada-kalai.

     [வடகலை → வடகலையார்.]

 வடகளவழி vaḍagaḷavaḻi, பெ. (n.)

   பாண்டியர் நாடு; Pandiyar territory

     “பராந்தக ஸ்ரீ வீரநாரணைகளால் வடகளவழி நாட்டின் கட்டிசைச் சுடர்மங்கலம் (பா.செ.ப.);.

     [வடக்கு+களம்+வழி]

 வடகாரம் vaḍakāram, பெ. (n.)

   உப்பு வகை (மூ.அ.);; a kind of salt.

 வடகாற்று vaḍakāṟṟu, பெ. (n.)

   வடதிசைக் காற்று (சூடா.);; north wind.

மறுவ. வாடைக்காற்று, வாடை.

     [வடக்கு + காற்று.]

 வடகாவிசேர் vaḍakāvicēr, பெ. (n.)

   வடகாவி மரத்திற் கட்டப்படும் பாய்; main top sail.

 வடகாவிமரம் vaḍakāvimaram, பெ. (n.)

   வடமரத்தின் அடிக்கட்டைக்கு மேலுள்ள பகுதி; main top mast.

 வடகிரி vaḍagiri, பெ. (n.)

   மேருமலை (யாழ்.அக.);; Mt. Méru, as the northern mountain.

மறுவ. வடமலை, வடவரை.

     [வடக்கு + Skt. கிரி.]

 வடகிழக்கு vaḍagiḻggu, பெ. (n.)

   வடக்குங் கிழக்குஞ்சேருங்கோணத்திசை; north east.

     [வடக்கு + கிழக்கு.]

 வடகிழக்குப்பருவக்காற்று vaḍagiḻggupparuvaggāṟṟu, பெ. (n.)

   இந்தியாவில், குறிப்பிட்ட மாதங்களில் மழை பெய்விக்கும் வகையில் வடகிழக்குத் திசையிலிருந்து வீசும் காற்று; North-East monsoon in India.

     [வடகிழக்கு + பருவக்காற்று. குறித்த பருவத்தில் ஒருமுகமாயடிக்குங் கடற்காற்று.]

 வடகிழக்குப்பருவமழை vaḍagiḻggupparuvamaḻai, பெ. (n.)

   தமிழகத்தை வளப்படுத்தும் பருவ மழையுள் ஒன்று; North-East monsoon.

மறுவ. அடைமழை.

     [வடகிழக்கு + பருவமழை.]

 வடகீலியம் vaḍaāliyam, பெ. (n.)

   சூரைச் செடி; a kind of medicinal plant.

 வடகீழ்த்திசை vaḍaāḻttisai, பெ. (n.)

   வடகிழக்கு (யாழ்.அக.); பார்க்க; Vadakilakku.

 வடகீழ்த்திசைப்பாலன் vaḍaāḻttisaippālaṉ, பெ. (n.)

   வடகிழக்குத் திசைக் காவலன் (ஈசானன்); (யாழ்.அக.);; isanan as the regent of the north-east.

 வடகு vaḍagu, பெ. (n.)

   தோல் (இலக்.அக.);; skin.

     [வடகம் → வடகு.]

 வடகுணதிசை vaḍaguṇadisai, பெ. (n.)

வடகிழக்கு பார்க்க;see vada-kilakku.

     [வடக்கு + குணதிசை. குணம் + திசை (குணம் – கிழக்கு);.]

 வடகோடி vaḍaāḍi, பெ. (n.)

   வடமுனை; northern end.

 வடகோடு vaḍaāḍu, பெ. (n.)

   பிறைமதியின் வடக்கு முனை; the northern horn of the cresent moon.

     “வடகோ டுயர்ந்தென்ன தென்கோடு தாழ்ந்தென்ன வான் பிறைக்கே” (பட்டினத்.திருப்பா.);

 வடகோடை vaḍaāḍai, பெ. (n.)

   வட மேற்குக் காற்று; northwest wind.

 வடக்கத்தி vaḍakkatti, பெ.அ. (adj.)

   வடக்கிற்குரிய (கொ.வ.);;  north, northern.

 வடக்கத்திப்பாணி vaḍakkattippāṇi, பெ. (n.)

   தெருக்கூத்தின் ஒரு வகை; a northern style of dance performed in street drama.

     [வடக்கு+அத்து+இ+பாணி]

 வடக்கத்திமுடிச்சு vaḍakkattimuḍiccu, பெ. (n.)

   முடிச்சு வகை; a kind of knot.

 வடக்கத்திய vaḍakkattiya, பெ.அ. (adj.)

   வடக்குப் பகுதியைச் சார்ந்தவை; concerning northern region.

     ‘வடக்கத்திய உணவு’.

வடக்கத்தியான்1 vaḍakkattiyāṉ, பெ. (n.)

   தொப்புள் நீண்டிருக்கும் மாடு; a kind of sturdy bull having elangated umbilical growth.

வடக்கத்தியா (கொ.வ.);.

     [வடக்கு + அத்து + ஆன்.]

 வடக்கத்தியான்2 vaḍakkattiyāṉ, பெ. (n.)

   வடபுலத்தான் (இ.வ.);; northerner.

வடக்கத்திக்காரனுக்கு வாய் கொஞ்சம் நீளம் (இ.வ.);.

     [வடக்கத்தி → வடக்கத்தியான்.]

வடக்கன் vaḍakkaṉ, பெ. (n.)

   1. வடக்குப் பக்கத்தான் (இ.வ.);; northerner.

   2. புகையிலை வகை (இ.வ..);; a variety of tobacco.

ம. வடக்கன்.

வடக்கயிறு1 vaḍakkayiṟu, பெ. (n.)

   மாடுகளைப் பிணைத்து கவலை ஒட்டுபவர் பயன்படுத்தும் கயிறு; a rope used by a person to draw water from a well, by lagging two bulls.

வடகவுறு (கொ.வ.); கமலை என்பது பாண்டிய நாட்டு வழக்கு.

     [வடம் + கயிறு.]

 வடக்கயிறு2 vaḍakkayiṟu, பெ. (n.)

   1. தேர் முதலியவற்றை இழுக்கும் பெருங்கயிறு; large, stout rope or cable, as for drawing a temple-car.

     “வடக்கயிறு வெண்ணரம்பா” (தாயு.சச்சிதா,2);.

   2. ஏர் நாழிக்கயிறு (வின்.);; cord of the er-nali.

 வடக்காட்சி vaḍakkāḍci, பெ. (n.)

   ஒளி பரப்பப்படும் பல்வேறு அலைவரிசைகளை ஈர்த்து வடத்தின் வழியாக, வீட்டுத் தொலைக்காட்சிகளுக்கு அனுப்பப்படும் செயல்முறை; the operation which received more telecasting channels and distributed to the home television sets through cables; cable television.

வடக்காட்சி அமைப்புப் பழுதுற்றதால், நேற்று ஒளிபரப்பான செம்மொழிக் கருத்தரங்க நிகழ்ச்சியை எல்லையம்மன் குடியிருப்பு மக்களால் கண்ணுறுதற்கியலவில்லை (இ.வ.);.

     [வடம் + காட்சி

     ‘சி’ பண்புப்பெயரீறு. காண் + சி → காட்சி = கண்ணுறல்.]

 வடக்காலூர் vaḍakkālūr, பெ. (n.)

   வடக்குத் திசையில் உள்ள ஊர்; a town or village on the northern side.

அவன் வடக்காலூரிலிருந்துவந்தான் (வடார்க்.வ);.

     [வடக்கு+ஆல்+ஊர் – வடக்காலூர்]

     ‘ஆல்’மூன்றன் உருபு ஏழின் உருபுப்பொருளில் வந்த உருபு மயக்கம்

 வடக்காளிமூலி vaḍakkāḷimūli, பெ. (n.)

   கோவை; a climber-Coccinia indica.

வடக்கிரு-த்தல் vaḍakkiruttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   உயிர்துறக்குந் துணிவுடன், வடக்கு நோக்கியிருந்து மேற்கொள்ளும் உண்ணா நோன்பு (கூர்மபு. சூதக.27);; to sit facing north direction, taking a vow of fasting to death.

     “புறப்புண் ணாணி வடக்கிருந் தோனே” (புறநா.66.8);.

     [வடக்கு + இரு.]

போரிற் பெற்ற புறப்புண் நாணியும், புதல்வர் தன்னொடு பொரவருகைநாணியும், உலகப் பற்றைத் துறந்தவிடத்தும், அரசர் ஊருக்கு வடக்கிலிருந்து உயிர் துறத்தல். பகைவரால் சிறைப்பட்டிருந்து உண்ணா திறத்தலும் வடக்கிருத்தலின்பாற்படும்.

இம் மன்பதை நுகர்ச்சியைத் துறந்து, பசியால் உடலை மெலிவித்து, ஒக முயற்சியினால், உயிரை விடுதற்பொருட்டு, தான் வாழ்ந்த இடத்தை விட்டு வடதிசையிற் சென்று தங்குதலும், மீண்டும் வாராது, கொண்முடியுடன் தவஞ்செய்யுமுகத்தான் வடக்கு நோக்கிச் செல்லுதலும், பண்டைய மரபாகும்.

வாழ்வில் நாணத்தகு நிலை நேர்ந்ததனால் சிலர் வடக்கிருந்ததாகக் கழக இலக்கியங்களில் பதிவு காணப்படுகின்றது.

   1. சேரமான் பெருஞ்சேரலாதன், சோழன் கரிகாற் பெருவளத்தானொடு பொருதுபட்ட, புறப்புண்ணாணி வடக்கிருந்தான் (புறநா.65);.

   2. அகநானூற்றிலும் இச் செய்தி இடம் பெற்றுள்ளது.

     “அழிகள மருங்கின் வாள் வடக்கிருந்தென, இன்னா இன்னுரை கேட்ட சான்றோர் அரும்பெறல் உலகத்தவனொடு

செலீஇயர் பெரும்பிறிது ஆகியாங்கு” (அகநா.55);.

   3. கோப்பெருஞ்சோழன். தன் மக்கள் தன்னொடு பொரவந்த செயலுக்கு நாணி வடக்கிருந்தமை குறித்துப் புறநானூற்றுப் பாடல்கள் (214, 216, 218); தெரிவிக்கின்றன.

   4. சிறுபஞ்ச மூலத்திலும் (73); வடக்கிருத்தல் பற்றிய கருத்து வந்துள்ளது.

   5. கழகக்கால வாழ்வியலுடன் இணைந்த, இந்நிகழ்வினை, வில்லிபாரதம் (இந்திரப்.25);: தஞ்சைவாணன் கோவை (374); ஆகிய நூல்களும், எடுத்தியம்புகின்றன.

 வடக்கு vaḍakku, பெ. (n.)

   நாற்றிசையுளொன்று; north, the north point of the compass.

   தெ. ம. வடக்கு;க. படுகு.

     [வடம் + கு. ஒருகா. வட + அக்கு + பின்னொட்டு என்றுமாம்.]

வடக்குத் திருவீதிப்பிள்ளை2 vaḍakkuttiruvītippiḷḷai, பெ. (n.)

   நம்பிள்ளை இசைக் கதையைத் திருவாய் மொழிக்கு ஈடு முப்பத்தாறாயிரப்படியென்று விரிவா யெழுதின மாலியவாசிரியர்; a vasnava àcăryawho embodied the lectures of Nambisai on Tiruvây-mos; into a commentary, named, idu-muppatt-ārāyira-p-padi.

     “வள்ளல் வடக்குத் திருவீதிப்பிள்ளை…… நன்குரைத்த தீடு முப்பத்தாறாயிரம் (உபதேசரத்.44);.

     [வடக்கு + திருவீதிப்பிள்ளை.]

வடக்குத்திருவீதிப்பிள்ளை1 vaḍakkuttiruvītippiḷḷai, பெ. (n.)

   திருவாய்மொழியின் உரையாசிரியர்; commentator of poetry titled Tiruvaymoli.

   15-ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த இவர், திருவாய் மொழிக்கு முப்பத்தாறாயிரப்படி உரை செய்தவர்.

வடக்குநோக்கி vaḍakkunōkki, பெ. (n.)

   காந்தம் ஏற்றிய திசைகாட்டுமுள் (மனோன். iii, 3, 95);; magnetic needls, as always position indicating north.

     [வடக்கு + நோக்கு → நோக்கி.]

ஒருகா. காந்தவூசி

 வடக்குப்பார்த்தவீடு vaḍakkuppārttavīḍu, பெ. (n.)

   தெருவாசல் வடக்குப்பக்கமாக அமைந்த வீடு; north facing house

வடக்குமலையான் vaḍakkumalaiyāṉ, பெ. (n.)

வடமலையான்1 பார்க்க;see vadamalaiyān.

     [வடக்கு + மலையான்.]

வடக்குவடக்கா-தல் vaḍakkuvaḍakkātal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   மயிர் முதலியன சடை பற்றுதல் (இ.வ.);; to become matted, as hair.

     [வடம் + கு + வடம் + கு + ஆ.]

 வடக்குவாசற்செல்வி vaḍakkuvācaṟcelvi, பெ. (n.)

   ஊரின் வடபுறத்து எல்லைத் தெய்வமாகிய காளி (இ.வ.);; Kali as presiding at the northern gate of or border of a village or town or city.

மறுவ. வடக்குவாய்ச்சி

     [வடக்கு + வாசல் + செல்வி.]

 வடக்குவேர் vaḍakkuvēr, பெ. (n.)

   வடக்கே ஓடும் வேர்; root running towards north.

வடக்கேபோ-தல் vaḍakāpōtal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   மணமகனும் மணமகளும் காரி அல்லது ஞாயிற்றுக் கிழமையில் ஆலயத்திற்கு சென்றுவருதல்; to go to temple or praying spots and come back there from by newly wedded couples.

 வடக்கேயோடும்சங்கவேர் vaḍakāyōḍumcaṅgavēr, பெ. (n.)

   சங்கஞ் செடியின் வடக்கு வேர்; the root of the four spined monetia that runs towards north.

 வடக்கொட்டை vaḍakkoḍḍai, பெ. (n.)

   புங்கங் கொட்டை; soap nut.

 வடங்கன் vaḍaṅgaṉ, பெ. (n.)

   வெங்காரம் (சங்.அக.);; borax.

 வடசரமுனை vaḍasaramuṉai, பெ. (n.)

   புதிய செயல்கள் தொடங்க ஏற்ற காலம்; period conducive for commencing new ventures or works.

 வடசவர்சவாய் vaḍasavarsavāy, பெ. (n.)

   வடசவர் மரத்திற்கு முன்பக்கத்தில் தாங்கும் வண்ணம் இழுத்து (ஆதாரமாக);க் கட்டப்படுங்கயிறு; main top gallant stay.

இது கப்பல் கட்ட பயன்படும் மரம்.

 வடசவர்சேர் vaḍasavarsēr, பெ. (n.)

   வடசவர் மரத்தில் கட்டப்படும் பாய்; main top gallant sail.

 வடசவர்பறுவான் vaḍasavarpaṟuvāṉ, பெ. (n.)

   வடசவர் மரத்தின் குறுக்கே போடப்படும் மூங்கிற்கழி; main-top gallant yard.

     [வடசவர் + பறுவான். பறுவான் + பாய்மரந் தாங்குங் குறுக்குக்கழி.]

 வடசவர்பெற்பறோடி vaḍasavarpeṟpaṟōḍi, பெ. (n.)

   வடசவர் மரத்திற்குப் பக்க ஆதாரமாய்க் கட்டப்படுங்கயிறு (M.Navi.);; main top gallant backstays.

 வடசவர்மரம் vaḍasavarmaram, பெ. (n.)

   வடமரத்திலுள்ள காவிமரத்துக்கு மேலுள்ள பகுதி; main top-gallant mast.

 வடசவர்லவுரான் vaḍasavarlavurāṉ, பெ. (n.)

வடசவர் சவாய் பார்க்க;see Vadasavar-Savài.

வடசேடி vaḍacēḍi, பெ. (n.)

   வெள்ளி மலையின் வடக்கு பகுதி (தக்கயாகப், 371);; the northern range of the mythical silver mountain.

 வடசேர் vaḍacēr, பெ. (n.)

   கப்பலின் வடமரத்தில் விரிக்கப்படும் பாய்; main sail.

வடசொல் vaḍasol, பெ. (n.)

   1. வட (சமற்கிருத); மொழி; sanskrit language.

     “வடசொற்கிளவி” (தொல்.சொல்.401);.

   2. வடமொழி பார்க்க;see vada-moli.

     [வடக்கு + சொல்.]

 வடசொல் vaḍasol, பெ. (n.)

   1. சமற்கிருதச் சொல்; Sanskrit word.

   2. வடநாட்டில் வழங்கிய பாகத (பிராகிருத); பாலிமொழிச் சொல்; Prakrit and Pali words of north India.

     [வடக்கு+சொல்-வடசொல்]

வடசொல்மரபு vaḍasolmarabu, பெ. (n.)

   திரிந்த சொல்; corrupted word.

திரிந்த வகையாகிய சொல்மரபு (தொல்.செய்யுள்.76, இளம்.);. வடசொல் என்பது ஆரியச் சொற் போலுஞ் சொல் (தொல்.சொல்.391,இளம்.);.

     [வட சொல் + மரபு.]

 வடதமிழ் vaḍadamiḻ, பெ. (n.)

   தமிழகத்தின் வடபுலத்து மக்களிடையே வழங்கிவந்த தமிழ்; language speaking in northern part of Tamil-nadu, is called Vada-tamil.

     [வடக்கு + தமிழ் → வடதமிழ்.]

 வடதமிழ் vaḍadamiḻ, பெ. (n.)

பாலி தவிர்த்த பல்வகைப் பிராகிருதங்கள் பாகதம் என்னும் பெயரில் வடநாட்டில் பேசப்பட்ட திரிபுற்றதமிழ்

 colloquial Tamil spoken in north India in the name of different Prakrit languages.

வடதமிழ்.

     [வடக்கு+தமிழ்]

துருக்கரின் கலப்புற்ற அபப்பிரஞ்சம், வடபுல வணிகரின் பைசாசி, அடிமைத்தொழிலாளரின் சூரசேனி. இழிந்தோரின் மாகதி, பொதுமக்கள் பேச்சுமொழியான பிராகிருதம் ஆகிய ஐந்தும் வடதமிழ் எனப்பட்டன.

வடதரம் vaḍadaram, பெ. (n.)

   1. வடதாரை பார்க்க;see vaga-tārai.

   2. விடதாரை; dichrosta chyscineria.

 வடதலை vaḍadalai, பெ. (n.)

   வடக்குத் தலைப்பு; northern part.

     “ஊர் வடதலையில் நத்தமும்”.

மறுவ. வடகோடி

     [வடக்கு + தலை.]

வடதளம் vaḍadaḷam, பெ. (n.)

   ஆலிலை; banyan leaf

     “வடதள வுதரவாணீ” (மனோன்.i, 2,110);.

     [வடம் + தளம் (தளம் = இலை);.]

வடதிசை vaḍadisai, பெ. (n.)

   நாற்றிசையு ளொன்றான வடக்கு; north, the north point of the compass.

     [வடக்கு + துகு → (தெகு); → திகை → திசை.]

திகைத்தல், மயங்கல். திகைப்பதற்கிடமானது திசை. திசைத்தல் திகைத்தல்.

     “வடதிசைக் கங்கையும் இமயமுங் கொண்டு தென்றிசை யாண்ட தென்னவன் வாழி” (சிலப்.11:21, 22);.

 வடதிசைத்தலைவன் vaḍadisaiddalaivaṉ, பெ. (n.)

   எண்டிசைக் காவலருள் (பாலகர்); வட திசைக்குரிய குபேரன் (பிங்.);; Kuběra as the regent of the North.

வடதிசை + தலைவன்.]

 வடதிசைப்பாலன் vaḍadisaippālaṉ, பெ. (n.)

   வடதிசைத்தலைவன் பார்க்க; vada-tissai-t-talaivan.

     [வடதிசை + பாலன்.]

 வடதிரவிடம் vaḍadiraviḍam, பெ. (n.)

   வட நாட்டில் (வட இந்தியாவில்); வழங்கி வரும் திராவிட மொழிகள்; north Dravidian languages.

     [வட + திரவிடம்.]

ஒருகா. வடஇந்தியப் பிராகிருதம், பிராகிருதம்.

வடதிரவிடம் தோன்றிய பாங்கு பற்றிப் பாவாணர் பகருவது வடதிரவிடம் என்பது பிராகிருதமாகும். பிராகிருதம் என்பது சமற்கிருதம் தோன்றுவதற்கு முன்பு வேதக்காலத்திலேயே, இந்தியா முழுதும் வழங்கி வந்த வட்டார மொழிகளாகும். பிராகிருதம் என்னும் சொல், முந்திச் செய்யப் பெற்றது அல்லது இயற்கையாகவுள்ளது என்று பொருள்படும். பைசாசம், சூரசேனி, மாகதி, மகாராட்டிரி, திராவிடீ எனப் பிராகிருதம் ஐந்தாக வகுக்கப் பெற்றிருந்தது. இவற்றுள் முன் நான்கே பெரும்பாலும் பிராகிருதம் எனப்படும். அவற்றுள்ளும், மராட்டிரம் முதற்காலத்தில் பஞ்ச திராவிடத்துள் ஒன்றாகக் கொள்ளப்பெற்றது. விந்திய மலைக்குத் தெற்கேயுள்ள கூர்ச்சரம், மகாராட்டிரம், ஆந்திரம், கன்னடம், திராவிடம் (தமிழ்); ஆகிய ஐந்நாடுகளும் பஞ்ச திராவிடம் என வழங்கிவந்தன. ஆகவே, முதற்காலப் பிராகிருதம், பைசாசம், சூரசேனி, மாகதி என்னும் மூன்றே. இவற்றையும் மொழியளவிலன்றிச் சொல்லளவில் வேறுபடுத்திக் காட்டுவது வழக்கமன்று. மூவகைப் பிராகிருதச் சொற்களையும் பிராகிருதம் என்று பொதுப்படக் குறிப்பதே வழக்கம்.

வடஇந்தியப் பிராகிருதமும் ஒருகாலத்தில் திரவிடமாயிருந்து திரிந்ததே. அது வேதக்

   காலத்திற்கு மிக முந்தியதாகும். ஆகவே, வேத ஆரியர் வருகைக்கு முன், இந்தியப் பழங்குடிமக்கள் மொழிகளெல்லாம், தெற்கில் தமிழும் வடக்கில் திரவிடமுமாக இருவேறு நிலைப்பட்டிருந்தனவென்றறிதல் வேண்டும். திரவிடமும் தென்திரவிடம், நடுத்திரவிடம், வடதிரவிடம் என மூவகைப் பட்டிருந்தது. தென்திரவிடம் வடுகு போன்ற கொடுந்தமிழ்;   நடுத்திரவிடம் மராட்டிரமும் குச்சரமும்;வடதிரவிடம் வட இந்தியப் பிராகிருதம்.

காலக்கடப்பினால் மட்டுமன்றி இடச் சேய்மையினாலும் மொழிகள் திரிகின்றன. தமிழ் போன்ற இயன்மொழியில்தான் செம்மை என்னும் வரம்பிட்டு, இலக்கிய வாயிலாகவும் உயர்ந்தோருலக வழக்கு வாயிலாகவும் அதன் திரிபைத் தடுக்க முடியும். தெலுங்கு, மராத்தி, இந்தி, ஆங்கிலம், பிரெஞ்சு முதலிய திரிமொழிகளெல்லாம் திரிபினாலேயே தோன்றியுள்ளன. ஆதலால், அவற்றின் திரிபைத் தடுக்குமாறும் விலக்குமாறும் இல்லை. திரியை நீக்கிவிடின் திரிமொழிகள் அவ்வம் மொழிகளாகா. தெலுங்குத் திரிபை நீக்கிவிடின், அது தமிழாய்விடும். அங்ஙனமே பிரெஞ்சுத் திரியை நீக்கிவிடின், அது இலத்தினாகிவிடும்.

   திரிபிற்கு ஒர் எல்லையுமில்லை;ஒரு தனிப்பட்ட வகையுமில்லை. திரிமொழிகள் பல்வேறு வகையில் மேன்மேலுந் திரியத்திரிய, புதுப்புது மொழிகள் தோன்றிக்கொண்டே அல்லது பிரிந்துகொண்டே போகும். இதனால், ஒர் இயன்மொழிக்கும் அதன் திரிமொழிகட்கும் இடைப்பட்ட உறவு அல்லது தொடர்பு, திரிபின் அளவிற்கேற்ப நெருங்கியோ நீங்கியோ இருக்கும். திரிமொழிகட்குள்ளும் ஒரு தாய்மொழிக்கும் அதன் கிளைமொழிகட்கும் இடைப்பட்ட உறவும் இத்தகையதே.

பாலினின்றே தயிர், மோர், வெண்ணெய், நெய் ஆகியவை உருவாக்கப் பெறுகின்றன. ஆயின், இவற்றிற் கிடைப்பட்ட உறவு திரிபிற்கேற்பத்

தோற்றத்திலும் பண்பிலும், வேறுபட்டுள்ளது. உருக்கின நெய் தோற்றத்திற் பாலினின்று முற்றும் வேறுபட்டு விடுகின்றது. நெய் உருவாகும் வகையை அறியாதவன் நெய்க்கும் பாலிற்குமுள்ள தொடர்பை உணர முடியாது. இங்ஙனமே மொழிகட் கிடைப்பட்ட உறவுமென்க. வடதிரவிடம் என்னும் பிராகிருதம், தமிழுக்கு யிருந்ததென்பதைப் பின்வருஞ் சொற்களாற்கண்டு கொள்க.

தமிழ் பிராகிருதம் தமிழ் பிராகிருதம்

அச்சன் அஜ்ஜ சாவம் சாவ

அத்தன் அத்த சிப்பி-இப்பி சிப்பீ

அத்தை அத்தா சுண்ணம் சுண்ண

அப்பன் அப்ப சுன்னம் சுன்ன

இதோ இதோ செட்டி சேட்டி

எட்டி-செட்டி சேட்டி சேணி சேணி

ஏழகம் (ஆடு); ஏளக சொக்கம் சொக்க

ஐயவி சசவ நட்டம்-(நடம்); நட்ட

ஐயன் அய்ய நீல்-நீலம் நீல்

கச்சை கச்ச நேயம் நே அம்

கசடு கசட, சகட படிக்கம் படிக்கஹ

கட்டை கட்ட (th); படிமை படிமா

கந்தன் கந்த பரிவட்டணை பரிவட்டண

கப்பரை கப்பர(kh); பரிவட்டம் பரிவட்ட

கற்பூரம் கப்பர பல்லக்கு பல்லங்க(nk);

கம்பம் கம்ப(kh.bh); பளிங்கு பலிக (ph);

கம்மாளன் கம்மார புடவி புடவீ (dh);

கலாவம் கலாவ பேய் பேந்து,பேத

கவாளம் கவாட்ட பையுள் பய்யாவுல

காவு காவ் (gh); மண்டபம் மண்டவ

குள்ளம் குல்ல(kh); மாது மாது

கொக்கு கொக்கை வக்கணம் வக்கன(gg);

சகடி சாடீ(t); வக்கு வக்க

சரி (ஒப்பு); சரி வட்டம் வட்ட

வண்ணம் வண்ண

 வடதுருவசக்கரம் vaḍaduruvasakkaram, பெ. (n.)

   நிலத்தின் வடி கோடியிலுள்ள குளிர்ச்சியான மண்டலத்தை வரையறுக்கும் சுற்றுரேகை; arctic circle.

     [வடதுருவம் + சக்கரம்.]

 வடதுருவம் vaḍaduruvam, பெ. (n.)

   வடக்கிலுள்ள நிலவுலக முனைக்கோடி (துருவம்);; the north pole.

     [வடக்கு + துருவம்.]

வடதெற்கு vaḍadeṟku, பெ. (n.)

   வடக்கும் தெற்கும்; north and south.

     “வடதெற்கு விலங்கி” (பதிற்றுப்.31);.

     [வடக்கு + தெற்கு.]

தென்வடலின் எதிர்மறை வடதெற்காம்.

 வடதேசம் vaḍatēcam, பெ. (n.)

   வடநாடு (யாழ்.அக.);; northern country or region.

மறுவ. வடபுலம்

     [வடக்கு + தேசம்.]

தேசம். இடம், நாடு, முடிவு, எல்லை, பக்கம். திசை → தேக → தேசம். தேசம் என்னும் சொல், முதலில் எல்லையைக் குறித்தது. ஈண்டு வடதேசம் என்பது வடநாட்டையும், வடவெல்லையையும் குறித்து வழங்கிற்று.

 வடதேசவடமன் vaḍatēcavaḍamaṉ, பெ. (n.)

   வடமருள் ஒரு பிரிவினன்; a sub-sect of Vadaman.

     [வடதேசம் + வடவர்மகன் → வடமன்.]

 வடநாடு vaḍanāḍu, பெ. (n.)

   தமிழ்நாடு, ஆந்திரம், கேரளம், கருநாடகம் ஆகிய நான்கு மாநிலங்கள் தவிர்த்த பிற வட மாநிலங்கள்; northern part of India other than four southern states.

     ‘அவனுக்கு வடநாட்டில் வேலை கிடைத்திருக்கிறது’.

     [வடக்கு + நாடு.]

வடநூலார் vaḍanūlār, பெ. (n.)

   வடமொழியில் வல்லார்; sanskritists, proficient an expert or adept in sanskirit.

     “வடநூலார் தாமே பதிகமு முரையுஞ் செய்வார்” (பி.வி.3,உரை);.

     [வடநூல் + வடநூலார்.]

வடநூல் vaḍanūl, பெ. (n.)

   வடமொழியிலுள்ள நூல்; Sanskrit literature,

     “வடநூன்மரபும் புகன்று கொண்டே” (வீரசோ.பாயி.3);.

வடநெறி vaḍaneṟi, பெ. (n.)

   வடநூன்முறை; literary convention or usage in sanskirit.

     “மன்னும் வடநெறியே வேண்டினோம்” (திவ்.இயற்.பரிய.ம.40);.

     [வட + நெறி.]

 வடந்தாங்கி vaḍandāṅgi, பெ. (n.)

   கோயில் தேர்வடத்தைத் தாங்கும் வட்டஞ்சுற்றி; temple car rope round shape supported.

 வடந்திங்கி vaḍandiṅgi, பெ. (n.)

   கப்பற்பாயின் அடிப்புறத்தை மேலிழுக்கும் கருவி (Naut.);; main clew-garnet;

 purchase, consisting of two single blocks and a fall, by which the lower corner of a square mainsail is hauled upto the yard.

வடந்தை vaḍandai, பெ. (n.)

   1. வடக்கிலுள்ளது; that which is in the north.

     “வடந்தைத் தண்வளி” (நெடுநல். 173);.

   2. வடகாற்று; northern wind.

     ‘தண்பனி வடந்தை” (ஐங்குறு.263);.

 வடந்தைக்கனல் vaḍandaikkaṉal, பெ. (n.)

வடந்தைத்தீ பார்க்க;see vadandai-t-ti.

     [வடந்தை + கனல். வடதிசை நெருப்பு.]

வடந்தை = வடக்கிலுள்ளது. குல் → குன் → கன் → கனல் = எரிந்து கொண்டிருக்கும் தீ. வடக்கில் எரிந்து கொண்டிருக்கும் நெருப்பு.

வடந்தைத்தீ vaḍandaittī, பெ. (n.)

   வடதிசை நெருப்பு (L.);; aurora borealis.

     “சுடர்ந்தெரி வடந்தைத் தீயும்” (காஞ்சிப்பு. இருபத்.384);.

     [வடம் → வடந்தை + தீ = வடதிசை நெருப்பு அல்லது வட வைக்கனல் (வ.மொ.வ.2 பக்.78);. வடந்தை = வடக்கிலுள்ளது. வடக்கிலுள்ளதாகக் கருதப்படும் கனல்.]

 வடனகலாயம் vaḍaṉagalāyam, பெ. (n.)

வடகயிலாயம் பார்க்க;see vadakayilāyam.

 வடபடி vaḍabaḍi, பெ. (n.)

வடப்படி (இ.வ.); பார்க்க;see vada-p-padi.

 வடபத்தி vaḍabatti, பெ. (n.)

வடபத்திரம் (சங்.அக.); பார்க்க;see vada-pattiram.

 வடபத்திரசாயி vaḍabattiracāyi, பெ. (n.)

   ஆலிலையிற் பள்ளி கொண்ட திருமால்; visnu, as in a sleeping posture on a banyan leaf.

 வடபத்திரம் vaḍabattiram, பெ. (n.)

மர வகை (யாழ்.அக.); a kind of tree.

 வடபத்திரிகா vaḍabattirikā, பெ. (n.)

   கிளுவை; balsam tree-Balsmodendron beryi.

 வடபரதம் vaḍabaradam, பெ. (n.)

   வட இந்தியா (வின்.);; Northern India.

மறுவ. வடநாடு, வடபுலம்.

     [வட + பரதம்.]

வடபல்லி vaḍaballi, பெ. (n.)

   தலைக் கோலத்திற் புல்லகமென்னும் அணிகலன் (சிலப். 6, 107, உரை);; woman’s ornament for the forehead, part of tasai-k-kösam or decoration.

 வடபாங்கு vaḍapāṅgu, பெ. (n.)

   தென்னார்க்காடு மாவட்டத்திலுள்ள தெருக் கூத்து வகையுளொன்று; a street play normally performed in South Arcot District.

 வடபாற்பரதம் vaḍapāṟparadam, பெ. (n.)

   தொண்பது (ஒன்பது); கண்டத்துள்ளொன்று (பிங்.);; a continent, one of nava-kandam.

     [வடபால் + பரதம்.]

 வடபாலிரேவதம் vaḍapālirēvadam, பெ. (n.)

   ஒன்பது நிலப்பெரும் பிரிவிளொன்று (பிங்.);; a continent, one of a nava-kandam.

 வடபால்விதேகம் vaḍapālvitēkam, பெ. (n.)

   ஒன்பது நிலப்பெரும் பிரிவுளொன்று (பிங்.);; a continent, one of nava-kandam.

வடபுலம் vaḍabulam, பெ. (n.)

   1. வடநாடு; northern country.

     “வடபுல விமயத்து வாங்குவிற் பொறித்த” (சிறுபாண்.48);.

   2. வடதிசைக்குரு (பதிற்றுப்.68, 13);; uttaraguru, the earthly paradise.

{வட + புலம்.]

 வடபூமி vaḍapūmi, பெ. (n.)

   வடநாடு; northern country.

வடபெருங்கல் vaḍaberuṅgal, பெ. (n.)

வடமலை, 2 பார்க்க;see vadga-malai

     “தென்குமரி வடபெருங்கல்” (மதுரைக்.70);.

     [வடக்கு + பெரு-மை+கல்.]

வடபொழில் vaḍaboḻil, பெ. (n.)

   வடக்கிலுள்ள நிலப்பரப்பு; northern region.

     “நாவலந் தண்பொழில் வடபொழி லாயிடை” (பரிபா.5;8);.

மறுவ. வடபுலம்

     [வடக்கு + பொழி → பொழில்.]

வடப்படி vaḍappaḍi, பெ. (n.)

   144 பலங்கொண்ட நிறை (G.Tn.D.1,237);; a weight of 144 palam.

 வடப்படிரம் vaḍappaḍiram, பெ. (n.)

   சந்தனம்; sandel ptero carpus santalinus (சா.அக.);.

 வடப்பிலவம் vaḍappilavam, பெ. (n.)

   அத்தி மரம்; tailed oval leaved fig-Ficus talboti.

வடமகீதரம் vaḍamaātaram, பெ. (n.)

   மேருமலை; big Mt.Meru.

     “சிரவுட மகீதர மெனக் குவித்து” (பாரத.இராசசூய.44);.

வடமதுரை vaḍamadurai, பெ. (n.)

   நாவலந் (இந்து);தேயத்தின் வட பாகத்திலுள்ள மதுரை; Madurai, in north India.

     “மாயனை மன்னு வடமதுரை மைந்தனை” (திவ்.திருப்பா. 5);.

     [வட(ம்); + மதுரை.]

வடமநெடுந்தத்தனார் vaḍamaneḍundattaṉār, பெ. (n.)

   கழகக்காலப் புலவருள் ஒருவர்; an ancient Sangam poet.

வடநெடுந்தத்தனார் என்றும், வடம நெடுந்தத்தனாரெனவும் அழைக்கப்படுகின்ற இவர், புறநானூற்றில் 179-ஆம் பாடலை இயற்றியவராவார்.

     ‘நாலைகிழவன் நாகன்’ என்பவனைப் பற்றி பாடியுள்ளார்.

     “ஞால மீமிசை வள்ளியோர் மாய்ந்தென

ஏலாது கவிழ்ந்தான் இரவல் மண்டை

மலர்ப்போர் யாரென வினவலின் மலைந்தோர்

விசிபிணி முரசமொடு மண்பல தந்த

திருவீழ் நுண்பூண் பாண்டியன் மறவன்

படைவேண் டுவழி வாளு தவியும்

வினைவேண் டுவழி அறிவு தவியும்

வேண்டுப வேண்டுப வேந்தன் தேஎத்து

அசைநுகம் படாஅ ஆண்டகை யுள்ளத்துத்

தோலா நல்லிசை நாலை கிழவன்

பருந்துபசி தீர்க்கும் நற்போர்த்

திருந்துவேல் நாகற் கூறினர் பலரே” (புறம் 179);

 வடமன் vaḍamaṉ, பெ. (n.)

   வடநாட்டான்; man of the north country.

     [வடவர்மகன் → வடமன்.]

வடமரம்1 vaḍamaram, பெ. (n.)

   கப்பலின் நடுவில் இருக்கும் பாய்மரம்; main mast.

 வடமரம்2 vaḍamaram, பெ. (n.)

   ஆலமரம்; banyan tree-Ficus Bengalensis.

மறுவ. தொன்மரம்

     [வடம் + மரம்.]

வடம்போன்ற விழுதுகளை விடுவது, வட (ஆல); மரம். வடமரம் வங்காளத்தில் மிகுதியாய் வளர்கின்றது. அதனாலேயே அது “Fiscus bengalensis’ என்று நிலைத்திணை நூலில் அழைக்கப்படுகிறது.

 வடமருது vaḍamarudu, பெ. (n.)

   மருத மரவகை; flowering murdah.

வடமலை vaḍamalai, பெ. (n.)

   1. மேரு மலை; big Mt. Meru.

     “வடமலைப் பிறந்த மணியும் பொன்னும்” (பட்டினப். 187);.

   2. இமயமலை; the Himalayas.

     “வடமலைப் பெயர்குவை யாயின்” (புறநா.67);.

   3. தமிழகத்தின் வடவெல்லையாக அமைந்த திருப்பதி மலை; the Tiruppadi hills, as the northern boundary of the Tamil country.

     “தென்னனுயர் பொருப்பும் தெய்வ வட மலையும்” (திவ்.இயற்.பெரிய.ம, 6);.

   4. மந்தர மலை; Mt. Mandara.

     “மன்னு வடமலையை மத்தாக” (திவ்.இயற்.பெரிய. ம.105);.

   5. வடமலையப்பபிள்ளையன் (பெருந்.தொ.1321); பார்க்க;see vada-malaiyappa-pillaiyan.

     [வடக்கு + மலை.]

வடமலையப்பன் vaḍamalaiyappaṉ, பெ. (n.)

வடமலையப்பபிள்ளையன் (பெருந்.தொ. 1327); பார்க்க;see Vadamalai-y–appa-pillaiyan.

     [வடமலை + அப்பன்.]

வடமலையப்பபிள்ளை vaḍamalaiyabbabiḷḷai, பெ. (n.)

   17-ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த புலவர்; a poet, lived in 17 C.

இவர் நாநூற்றுக்கோவை, நீடூர்த்தலபுராணம், மச்ச புராணம், நாற்கவி வண்ணம் ஆகிய நூல்களை இயற்றியுள்ளார்.

வடமலையப்பப்பிள்ளையன் vaḍamalaiyappappiḷḷaiyaṉ, பெ. (n.)

   கி.பி.1706-ஆம் ஆண்டில் நாயக்க மன்னரின் ஆளுமைக்குட்பட்டு திருநெல்வேலிச் சீமையை ஆண்டவரும் மச்சபுராணம் இயற்றியவருமான பெருமகன்; a viceroy of the Tirunelveli regions under the Naiks of Madurai, 1706 A.D.

     [வடமலையப்பன் + பிள்ளையன்.]

வடமலையான் vaḍamalaiyāṉ, பெ. (n.)

   1. திருப்பதி மலையுறையுந் திருமால்; visnu as residing in the Tiruppadi hills.

     “வடமலையாய்… அஞ்சேலென்று வந்தருளே” (அஷ்டப்.திருவேங்கடத்தந்.6);.

   2. நெல் வகையு ளொன்று (வின்.);; a kind of paddy.

மறுவ. வேங்கடவன்.

     [வடமலை → வடமலையான்.]

 வடமலைவாணன் vaḍamalaivāṇaṉ, பெ. (n.)

வடமலையான் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see Vada-malaiyān.

     [வடமலை + வாழ் → வாழ்நன் → வாணன்.]

 வடமலைவாண்டன் vaḍamalaivāṇḍaṉ, பெ. (n.)

வடமலையான் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see Vadamalaiyan.

     [வடமலை + வாழ்நன் → வாண்டன்.]

வடமவண்ணக்கன் vaḍamavaṇṇakkaṉ, பெ. (n.)

   வடமொழி பேசும் வடநாட்டு மக்கள்; northerners who speak sanskirit.

கழகக்கால புலவர்களுள் ஒருவர். இவர் குறுந்தொகையில் 81 வது பாடலை பாடியவராவார்.

வடமவண்ணக்கன் தாமோதரனார் vaḍamavaṇṇakkaṉtāmōtaraṉār, பெ. (n.)

   சங்கப்புலவருள் ஒருவர்; an ancient sangam poet.

இலக்கியங்களில் வடமன் தாமோதரனார் என்று காணப்படும்

இப்பெயர், வண்ணக்கன் என்பதன் பொருள் நாணய நோட்டஞ் செய்பவன் என்பதாகும். புறநாநூற்றின் 172ஆம் பாடலில்

     ‘பிட்டங் கொற்றன்’ குறித்து பாடியுள்ளார். இவர் வடதிசையில் இருந்து வந்தவராக கருதப்படுகிறார். யாரினும் இனியன் பேரன் பினனே’என்னும் பாடலும் இவர் பாடியது.

     “யாரினும் இனியன் பேரன் பினனே

உள்ளுர்க் குரீஇத் துள்ளுடைச் சேவல்

சூல்முதிற் பேடைக் கீனி விழைஇயர்

தேம்பொதிக் கொண்ட தீங்கழைக் கரும்பின்

நாறா வெண்பூக் கொழுதும்

யாண ரூரன் பாணன் வாயே” (குறுந். 85);.

வடமவண்ணக்கன் பேரிசாத்தனார் vaḍamavaṇṇakkaṉpēricāttaṉār, பெ. (n.)

   கழகக்காலப் புலவர்களுள் ஒருவர்; an ancient so sangam poet.

மாந்தரஞ் சேரலிரும்பொறையும், சோழன் இராசசூயம் வேட்ட பெருநற் கிள்ளியும் போர் செய்தபோது, சோழனின் படைத்தலைவன் தேர்வண் மலையனைப் பற்றிப் பாடியவர். இவர், புறநா 198, 125 அகநா:38, 214, 242 268, 305, குறுந்: 81. 159, 278, 314, 366 நற்.25, 37, 67, 104, 199, 299, 323, 378 முதலானவை இவர் பாடியவையே.

 வடமாது vaḍamātu, பெ. (n.)

   புளி; tamarind.

 வடமாலிகை vaḍamāligai, பெ. (n.)

   பருத்தி; cotton shrub.

 வடமீதி vaḍamīti, பெ. (n.)

   வடபாதி (நாஞ்);; the northern half.

     [வட + மீதி.]

வடமீன் vaḍamīṉ, பெ. (n.)

   அருந்ததி யென்னும் விண்மீன்; the star called arundadi.

     “வடமீன் புரையுங் கற்பின் மடமொழி” (புறநா. 122);.

     [வட → வடமீன்.]

வடமுகம்1 vaḍamugam, பெ. (n.)

   வடபால் (யாழ்.அக.);; the northern quarter, towards north.

     [வட + முகம்.]

 வடமுகம்2 vaḍamugam, பெ. (n.)

   கால்வாயின் முகப்பு (யாழ்ப்.);; head of a water-course or channels (சா.அக.);.

     [மடைமுகம் → வடமுகம்.]

 வடமுகில் vaḍamugil, பெ. (n.)

   பாண்டியன் (அக.நி.);; pandiyan.

 வடமுருங்கை vaḍamuruṅgai, பெ. (n.)

   காட்டு முருங்கை; a plant wild moringa-Оrmоcarpum sennoides. (சா.அக.);.

 வடமூலகன் vaḍamūlagaṉ, பெ. (n.)

   சிவபிரான் (சங்.அக.);; Sivan.

வடமேரு vaḍamēru, பெ. (n.)

மேருமலை Mt. Meru.

     “கல்லன்றோ… வடமேரு” (கம்பரா. மாயாசனகப்.81);.

மறுவ. கனகமலை.

     [வடக்கு + மேரு.]

 வடமேற்காறு vaḍamēṟkāṟu, பெ. (n.)

   வடமேற்கு நாட்டில் விளையும் சமுத்திராப்பழம், கடுக்காய், சீயக்காய், பொன்னிளங்காய், தேற்றான் வித்து, வலம்புரிக்காய் ஆகிய ஆறு வகைச் சரக்குகள்; six drugs that grow in the north west territory.

 வடமேற்கு vaḍamēṟku, பெ. (n.)

   வடக்கும் மேற்குஞ் சேர்ந்த கோணத்திசை; north-west direction.

     [வடக்கு + மேற்கு.]

 வடமேற்றிசை vaḍamēṟṟisai, பெ. (n.)

வட மேற்கு பார்க்க;see Vada-mérku.

     [வடமேற்கு + திசை.]

 வடமேற்றிசைக்குறி vaḍamēṟṟisaikkuṟi, பெ. (n.)

   கழுதை (திவா.);; ass.

     [வடமேற்றிசை + குறி.]

வடமேற்றிசைப்பாலன் vaḍamēṟṟisaippālaṉ, பெ. (n.)

   வளி வழங்கு தேவன் (யாழ்.913.);; väyu, as the regent of the northwest.

     [வடமேற்றிசை + பாலன்.]

எண்டிசைப் பாலகருள் வடமேற்கு மூலைக்குரியவனும் காற்றுக்கு அதிகாரியுமான தேவன்.

வடமொழி vaḍamoḻi, பெ. (n.)

   1. சமற்கிருத மொழி; sanskrit language.

     “வடமொழி முதலான பிற கலைக்கடல்களுள்ளும்” (நன்.459, மயிலை.);.

   2. வடசொல் (இலக்.);; sanskrit word.

     “செந்தமிழ்க்கண் வந்த வடமொழியு மாற்றாதே” (யாப்.வி.பக். 461);.

மறுவ. ஆரியம், ஆரியமொழி.

     [வட + மொழி = வடக்கினின்று வந்த அயன்மொழி (தேவ.12 பக்.223);.]

சமற்கிருதத்தைத் தொன்று தொட்டு, வடமொழியென்று வழங்கினர். வேதமொழி அல்லது அதன் செயற்கை வளர்ச்சியான இலக்கிய நடைமொழி (literary dialect);. வடக்கினின்று வந்ததால் வடமொழி என்றும், நன்றாகச் செய்யப்பட்டது என்னும் பொருளில் சமற்கிருதம்

வடமொழி என்னுமிச்சொல் இரட்டைக் காப்பியங்களான சிலப்பதிகாரத்திலும், மணி மேகலையிலும் இடம்பெற்றுள்ளன.

     “வடமொழி வாசகம் செய்தநல் லேடு” (சிலப்.15:58);.

     “வடமொழி யாளரொடு வருவோன் கண்டு” (மணிமே.5:40);.

     “வடமொழியாட்டி மறைமுறை யெய்தி” (மணிமே 13:73);.

ஆரியமும், வடமொழியும் ஒரு பொருட் சொற்களாகத் தமிழகத்தில் வழக்கூன்றியிருந்தன வென்பதைப் பின்வரும், கம்பராமாயணப் பாடல் வரியால் அறியலாம்.

     “ஆரியம் முதலிய பதினெண் பாடையின்” (கம்பரா. பம்பா.14);

வடமொழி ஒரு திரிமொழியும், கலவை மொழியுமாகும். வடமொழி பின்வருமாறு ஐவேறு நிலைகளைக் கொண்டதாகும்.

   1. தென்திரவிடம் (வடுகு);;   2. வடதிரவிடம் (பிராகிருதம்);;   3. கீழையாரியம்;   4. வேதமொழி;   5. சமற்கிருதம்.

இயன்மொழியாகிய செந்தமிழின் சீர்மை களையும், திரிமொழியாகிய வடமொழியின் தன்மைகளையும், பாவாணர் வேறுபடுத்திக் காட்டும் பாங்கு வருமாறு :-

தென்மொழி வடமொழி வேறுபாடு :- செந்தமிழாகிய தமிழும் கொடுந்தமிழ்களாகிய திரவிட மொழிகளும் சேர்ந்தது தென்மொழியாகும்.

தென்மொழி வடமொழி

தோன்றிய இயன்மொழி தமிழால் வளம்படுத்தப்பெற்ற

திரிமொழி.

வாழும் உண்ணிமொழி அதனால் பிறமொழிகளையே

சார்ந்து வாழும் உண்ணிமொழி

மொழிக்கோவையின் முதனிலை கோவையின் இறுதிநிலை

இலக்கண நிறைமொழி. யால் இலக்கணக் குறைமொழி.

பெயர்ப்பிலக்கிய மொழி.

அன்பு முதலியவற்றை ஒருகுல முன்னேற்றம்

உணர்த்தும் முதலியவற்றையுணர்த்தும்

பண்பாட்டு மொழி பண்பாடற்ற மொழி.

-யென்று ஒப்பும் மொழி ஏமாற்றும் மொழி.

சமற்கிருதத்தை வடமொழியென்றும் தமிழைத் தென்மொழியென்றும் தொன்று தொட்டு வழங்கி வருவதால், முன்னது வடக்கினின்று வந்த அயன் மொழி என்றும், பின்னது முதலில் இருந்தே

தெற்கின்கண் வழங்கி வந்த நாட்டுமொழியென்றும் தெள்ளத் தெளிவாக அறியலாம்.

மொழிக்குச் சொன்னது மொழியாளர்க்கும் ஒக்கும். சிலர் வரலாற்றுண்மைக்கு மாறாக வடமொழியும் முற்காலத்தில் இருந்தே தென்னாட்டில் வழங்கி வந்த தென்பர். அவர்க்கு வடமொழி என்னும் பெயரே வாயடைத்தல் காண்க (சொல்.21);.

வண்ணமாலை (வர்ண மாலா);: வடமொழி நெடுங்கணக்கு அல்லது குறுங்கணக்கு வர்ணமாலா எனப்பெறும். வண்ணம்-வர்ண. மாலை-மாலா. வர்ண, அக்ஷா என்பன எழுத்தின் பொதுப் பெயர்கள். இவற்றுட் பின்னது அசையையுங் குறிக்கும் (வ.வ.);.

ஒலியும் பிறப்பும்: உயிரெழுத்துகளுள்: ருகரம் குற்றியலுகரம் சேர்ந்த ரகரமாகும். ரூகாரம் அதன் நெடில் அல்லது நீட்டம். லுகரம் குற்றிய லுகரம் சேர்ந்த லகரம்.

ஐ, ஒள என்னும் இரு நெடிலும் முதற்காலத்தில் ஆய், ஆவ் என நீண்டொலித்தனவென்றும், ஆரியம் தமிழொடு தொடர்பு கொண்டபின், அவை தமிழிற்போல் அய், அவ் எனக் குறுகி யொலிக் கின்றனவென்றும் கூறுவர்.

தமிழுக்கும் வடமொழிக்கும் பொதுவான பிற எழுத்துகளெல்லாம், தமிழிற்போன்றே ஒலிக்குமென அறிக.

   எ, ஒ இரண்டும் தமிழில் எகர ஒகரங்களின் நீட்டமான தனி யொலிகளாகக் (Simple vowels); கொள்ளப்பெறும்;சமற்கிருதத்தில் தவறாகப் புணரொலிகளாகக் (Diphthongs); கொள்ளப் பெறுகின்றன. இதற்கு அம்மொழியில் எகர ஒகர மின்மையும் குணசந்தியுமே காரணம்.

அ, ஆ + இ ஈ-ஏ. எ-டு: மஹா + இந்திர(ன்); = மஹேந்திர(ன்);

அ, ஆ+உ, ஊ, ஒ, எ-டு : குல + உத்துங்கன் = குலோத்துங்கன்.

எழுத்துச் சாரியை :

     ‘காரமும் சுரமும் கானொடு சிவணி

நேரத் தோன்றும் எழுத்தின் சாரியை’ என்பது தொல் காப்பியம் (134);.

உயிரெழுத்தின் உதவியின்றித் தாமாக வொலிக்காத மெய்யெழுத்துகளை ஒலிப்பித்தற் பொருட்டும், தாமாக வொலிக்கும் உயிரெழுத்துகளையும் எளிதாக ஒலிப்பித்தற் பொருட்டும். சில துணையொலிகளைப் பண்டைத் தமிழிலக்கண நூலார் அமைத்துள்ளனர். அவை சாரியை எனப்பெறும்.

முறை: மேலையாரிய மொழிகட்குள் ஒன்றிற்காவது முறை என்னும் எழுத்திலக்கணம் இன்றுமில்லை. வேத ஆரியர் எழுத்தும் இலக்கியமுமின்றி இந்தியாவிற்குட் புகுந்தனர். வேத மொழிக்கும் வேதத்திற்கும் எழுதாக்கிளவி என்று பெயர். வேதத்தைக் குறிக்கும் ச்ருதி (கேள்வி); என்னும் பெயரே ஆரியர்க்கு எழுத்தின்மையை உணர்த்தும்.

உயிர் வரிசையுட் செருகப்பட்ட சிறப்பெழுத்துகளை நோக்கினும், முற்றுகரத்தை யடுத்துக் குற்றுகரமும், ரகரக் குற்றுகரத்தின் பின் லகரக் குற்றுகரமும் வைக்கப் பெற்றிருப்பது, எத்துணைத் தமிழ் முறையொட்டியது!

   அளபு : அளவு என்பது எழுத்தொலியின் மாத்திரை அல்லது அளவு அளபு மாத்திரை என்பன ஒருபொருட் சொற்கள். இவற்றுள் முன்னது தமிழ்ச் சிறப்புச் சொல்;பின்னது தென்மொழிக்கும் வடமொழிக்கும் பொதுச் சொல்.

மெய்க்கு அரையும் குறிற்கு ஒன்றும் நெடிற்கு இரண்டும் மாத்திரை என்பது இருமொழிக்கும் பொது. வடமொழியில் ப்லுதம் என்னும் அளபெடையையும் உயிர் அல்லது உயிர்மெய் வகைகளுள் ஒன்றாகச் சேர்த்து, அதற்கு மும்மாத்திரை என வகுத்துள்ளனர்.

அளபெடையையும் ஒர் உயிர் வகையாகக்

கொண்டது வடமொழியிலக்கணத்தின் பின்மையையே காட்டும்.

வடிவம் : வடமொழிக்கு முதன்முதல் எழுத்து ஏற்பட்டது தமிழ் நாட்டில் தான். அது தமிழ் எட்டெழுத்தினின்று திரிந்த கிரந்த வெழுத்து. அதன் காலம் தோரா கி.மு.10ஆம் நூற்றாண்டு.

ஐந்திரம் என்னும் வடமொழி வியாகரணம் தொல்காப்பியத்திற்கு முந்திய நூலாதலால், வடமொழிக் கிரந்தவெழுத்து அதற்கு ஓரிரு நூற்றாண்டு முற்பட்டதாயிருத்தல் வேண்டும்.

கிரந்தம் என்பது நூல். வடமொழியாளர்க்குச் சொந்த வழக்கு மொழியின்மையால், நூலிற்கு மட்டும் பயன்படுத்தப்பெற்ற எழுத்தைக் கிரந்தாட்சரம் என்றனர்.

இன்றுள்ள தேவநாகரி கி.பி.4ஆம் நூற்றாண்டிற் கருக் கொண்டு 11ஆம் நூற்றாண்டில் முழுநிறைவடைந்தது. அதையும் உற்று நோக்கின், அதற்கும் கிரந்தவெழுத்திற்குமுள்ள நுண்ணிய வடிவொப்புமை புலனாகும்.

புணர்ச்சி:- எழுத்துப் புணர்ச்சி. சொற்புணர்ச்சி எனப் புணர்ச்சி இரு வகைப்படும்.

தமிழிலக்கணத்தை முதன் முதல் ஆய்ந்து கண்டு நூலியற்றியவர் தலைசிறந்த முனிவர் என்பது,

     “வினையின் நீங்கி விளங்கிய வறிவின்

முனைவன் கண்டது முதனூ வாகும்” (தொல்.1594); என்னும் தொல்காப்பிய நூற்பாவால் விளங்கும்.

முனிவர் மெய்ப்பொருளுணர்வு முதிர்ந்தவ ராதலின், உலகிலுள்ள எல்லாப் பொருள்களும் உயிர். உயிரில்லது (மெய்);, உயிருள்ளது (உயிர்மெய்); என மூவகையாக இருக்கக்கண்டு, அவற்றை யொத்த மூவகை எழுத்தொலிகட்கும் அவற்றின் பெயரையே உவமையாகு பெயராக இட்டு, உயிர்மெய்க்குத் தனி வடிவும் அமைத்தனர்.

இதனால், உயிர்மெய்யொலியை உயிரும் மெய்யுமாக முதன்முதற் பகுத்தவர் தமிழர் என்பதும், உயிர்மெய்யிலேயே எழுத்துப் புணர்ச்சி தோன்றிவிட்டதென்பதும், தெளிவாம்.

சொற்புணர்ச்சி எல்லா மொழிகளிலுமுண்டு. ஆயின், இயன்மொழியிலேயே புணர்ச்சி ஒழுங்காகவும் புணர்ச்சொற்கள் எளிதாய்ப் பகுக்கக் கூடியனவாகவுமிருக்கும். திரிமொழிகளில் தனிச்சொல்லும் கூட்டுச் சொல்லும் பெரும்பாலும் திரிந்திருப்பதாலும், திரிபுப் புணர்ச்சி நிகழவேண்டிய விடத்தும் இயல்புப் புணர்ச்சியே பெரும்பான்மையாய் நிகழ்வதாலும், திரிபுப் புணர்ச்சி நிகழ்ந்தவிடத்தும் அது வரிவடிவிற் காட்டப் பெறாமையாலும், அவற்றிற் புணர்ச்சியிலக்கணம் வகுக்கப் பெரிதும் இடமில்லை.

சமற்கிருதம் திரிமொழியாயினும், தொன்று தொட்டுத் தமிழொடு தொடர்பு கொண்டமையானும், ஐந்திலிரு பகுதிக்குக் குறையாது தமிழாயிருத்தலானும், தமிழைத் தழுவியே இலக்கணஞ் செய்யப் பெற்றமையானும், புணர்ச்சியிலக்கணம் அதற்கமைந்ததென்க. ஆயினும், திரிமொழியாதலின், தமிழ்ப் புணர்ச்சிபோற் பெரும்பாலும் ஒழுங்குபடாது எத்துணையோ விலக்குகளைக் கொண்டுள்ளதென அறிக.

சமற்கிருதம் ஆரியமும் திரவிடமுங் கலந்த மொழியாதலின், பல முதிரொலிகளைக் கொண்டிருப்பதுடன், வல்லின் ஐவகையுள்ளும் பொலி (voice); யொலியுடனும் பொலியா (voicless); வொலியுடனும் மூச்சொலியை ஒழுங்காகச் சேர்த்து அவற்றிற்குத் தனி வடிவம் அமைந்துள்ளது.

 kh, gh;

 ch, jh, th, dh: th, dh ph, bh என்னும் பத்துக் கூட்டு மெய்கட்கும். வடமொழியில் தனி வடிவம் அமைந்திருத்தல் காண்க. இந்நிலைமை வேறெம் மொழியிலுமில்லை.

வடமொழி வண்ணமாலையின் பின்மை :- வடமொழி வண்ணமாலையின் பின்மை பின்வருஞ் சான்றுகளால் துணியப்பெறும்.

   1. வடமொழியின் பின்மை.

   2. ஆரிய வேதம் பன்னூற்றாண்டு எழுதாக் கிளவியாயிருந்தமை.

   3. தமிழெழுத்தைப் பின்பற்றிய கிரந்தம் தேவநாகரிக்கு முற்பட்டமை.

   4. ஒலி வடிவு, மாத்திரை, சாரியை, வரிவடிவு, முறை முதலியவற்றில் இயன்றவரை தமிழைப் பின்பற்றியிருத்தல்.

   5. ஒலிப்பெருக்கம்.

   6. கூட்டுமெய்கட்குத் தனிவடிவு கொண்டுள்ளமை

   7. மேலையாரியம்போற் குறுங்கணக்கு மட்டுங் கொண்டிராது தமிழ்போல் நெடுங்கணக்குங் கொண்டிருத்தல் (வ.வ);.

   பால் (லிங்க); : வடமொழியில் திணையில்லை;பால்மட்டும் உண்டு. அது புல்லிங்கம் (ஆண்பால்);, திரீலிங்கம் (பெண்பால்);, நபும்ஸகலிங்கம் (அலிப்பால்); என மூவகைப்படும்.

வடமொழிப் பால்வகுப்பு இயற்கையான பொருளியல்பு பற்றியதன்று : பெரும்பாலும் செயற்கையான இலக்கண முறை பற்றியது. சில பெயர்களே உண்மையான பால்காட்டும்.

எ-டு: பு தகம் (ஆ.பா.);. சிலா (பெ.பா.); = கல்.

வேற்றுமை (விபக்தி); : கிரேக்க இலக்கணத்தில், எழுவாய் வேற்றுமை, விளிவேற்றுமை, செய்பொருள் வேற்றுமை, கிழமை வேற்றுமை, கொடை வேற்றுமை என்னும் ஐவேற்றுமைகளும், இலத்தீன் இலக்கணத்தில் எழுவாய் வேற்றுமை, கிழமை வேற்றுமை, கொடை வேற்றுமை, செய்பொருள் வேற்றுமை, விளிவேற்றுமை, நீக்கவேற்றுமை, என்னும் அறுவேற்றுமைகளுமே, கூறப்படுகின்றன.

முதற்கால ஆங்கிலத்தில் எழுவாய், விளி, செய்பொருள், கிழமை, கொடை கருவி என்னும் அறுவேற்றுமைகள் இருந்ததாகச் சொல்லப்படுகின்றது. ஆயின் மேலையாரிய மொழி ஒன்றிலாவது எண் வேற்றுமை சொல்லப்பட வில்லை.

வடமொழியிலோ தமிழிற்போல் எண்வேற்றுமை காட்டப்பெறுவதுடன், அவற்றின் வரிசையும் பெயரும் பொருளும் முற்றும் தமிழை ஒத்திருக்கின்றன.

வேற்றுமைப்பெயர் வேற்றுமைப்பொருள்

தமிழ் வடமொழி தமிழ் வடமொழி

முதல்வேற்றுமை ப்ரதமா விபக்தி வினைமுதல் கர்த்தா

இரண்டாம்

     ” த்விதீயா

     ” செய்பொருள் கர்ம(ம்); மூன்றாம்

     ” த்ருதீயா ”

வினைமுதல், கருவி

கர்த்தா,

கரணம்

நான்காம்

     ” சதுர்த்தி

     “கொடை ஸம்பிரதானம்

ஐந்தாம்

     ” பஞ்சமி

     ” நீக்கம் உபாதானம்

ஆறாம்

     ” ஷஷ்டி

     ” கிழமை லம்பந்த(ம்

ஏழாம்

     ” ஸப்தமி

     ” இடம் அதிகரணம்

எட்டாம்

     ” ஸம்போதன” விளி ஸம்போதனம்

ப்ரதமா

இங்ஙனம் முற்றும் ஒத்திருப்பதால், வடமொழி வண்ணமாலை போன்றே வடமொழி வேற்றுமையமைப்பும் தமிழைத் தழுவியதென்பது வெள்ளிடைமலை.

   தமிழில் எண்வேற்றுமையும் எண்வரிசையால் மட்டுமின்றி, எழுவாய், செய்பொருள், கருவி, கொடை, நீக்கம், கிழமை, இடம், விளி எனப் பொருள்பற்றியும்;பெயர், ஐ, ஒடு, கு. இன், அது, கண், விளி என உருபுபற்றியும் பெயர்பெறும்.

வடமொழியில் எட்டாம் வேற்றுமை எண்ணாற் பெயர்பெறாதிருப்பதும் கவனிக்கத்தக்கதாம்.

   தமிழ் இயன்மொழியாதலால் அதில் முதல் வேற்றுமைக்கு உருபில்லை;சமற்கிருதம் திரிமொழியாதலின், அதற்கு அஃதுண்டு.

வடமொழி திரிமொழியாதலின், அதன் வினைகட்கு வேர்ச்சொற்கள் அம்மொழியிலில்லை. அவை பெரும்பாலும் இயன் மொழியாகிய தமிழில்தான் உள்ளன. ஆயினும், வடமொழி தேவ மொழியென்னும் ஏமாற்றிற்கேற்ப வடமொழி வினைச் சொற்களின் முதனிலைகளையும் (Themes); அடிகளையும் (Stems); வேர்களாகக் (Roots); காட்டியுள்ளனர். மேனாட்டாரும், தமிழை வரலாற்று முறைப்படி ஆராயாமையால், வடமொழியை இயன்மொழியென்றும், ஆரியத் தாய்மொழியென்றும் மயங்கி வடவர் காட்டியுள்ள போலி வேர்ச்சொற்களை உண்மையான வேர்ச்சொற்ளென்றே நம்பியிருக்கின்றனர்.

வடவர் காட்டியுள்ள தாதுக்கள் (வேர்ச் சொற்கள்); ஏறத்தாழ 1750. அவை எங்ஙனம் தவறானவை என்பது, இங்கு ஐந்தாதுக்களால் எடுத்துக் காட்டப்பெறும்.

கீர்த்

சீர் = சிறப்பு, புகழ், சீர் – சீர்த்தி = பெரும்புகழ்.

சீர்த்தி மிகுபுகழ் (தொல்,796);.

சீர்த்தி – கீர்த்தி, ச-க. ஒ.நோ. : செய் – (கெய்);-கை, செம்பு-கெம்பு, சேரலம்-கேரளம், சேது-கேது.

சீர் என்னும் முதனிலையும்,

     ‘தி’ என்னும் ஈறும்,

     ‘த்’ ஆகிய புணர்ச்சித் தோன்றலும், கொண்ட சீர்த்தி என்னும் தொழிற் பெயரின் (அல்லது தொழிலாகு பெயரின்); முற்பகுதித் திரிபாகிய கீர்த் என்பதை முதனிலையாகக் கொள்வது எத்துணையியற்கைக்கு மாறானது. வடமொழி நூன்மொழியேயாதலால், அதில் எச்சொல் வடிவையும் எப்பொருளிலும் ஆளலாம்.

கீர்த்தி என்பதனோடு நேர்த்தி என்பதனை ஒப்பு நோக்குக.

இனி, இதற்கு வேராக, க்ரு என்பதனைப் பாணினியார் (3:3:97); குறித்துள்ளார். அது கரை என்னும் தென்சொல்லின் திரியே.

கரைதல் =

   1. அழைத்தல்.

     “கலங்கரை விளக்கம்” (சிலப்.);.

   2. சொல்லுதல், கற்பித்தல்

அறங்கரை நாவின் நான்மறை முற்றி (தொல்.சி.பா.);.

   3. எடுத்துச் சொல்லுதல், புகழ்தல்.

அழைத்தலைக் குறிக்கும் அகவல் என்னும் சொற்போல், கரைதல் என்னும் சொல்லும் பாடுதலை உணர்த்தும். ஆதலால், வடமொழியிற் பாணனை அல்லது பாவலனைக் காரு (இ.வே.); என்பர்.

சுட்டும் வினாவும் : சுட்டும் வினாவும், ஆரியமும் சேமியமுமான பிறமொழிகளிலெல்லாம் சொற்களாகவே யிருக்கின்றன. தமிழிலோ அவை சொற்களாக மட்டுமின்றிச் சொற்கட்கு மூலமான எழுத்துகளாகவும் இருக்கின்றன. அவ்வெழுத்துகள் உண்மையில் ஒரெழுத்துச் சொற்களே.

நெட்டெழுத் தேழே ஒரெழுத் தொருமொழி.

குற்றெழுத் தைந்தும் மொழிநிறை பிலவே.

ஆவயின் வல்லெழுத்து மிகுதலு முரித்தே.

அஇ உஅம் மூன்றுஞ் சுட்டு.

ஆஏ ஒ.அம் மூன்றும் வினா.

எவ்வயிற் பெயரும் வெளிப்படத் தோன்றி…. என்று தொல்காப்பியம் (43, 44, 301, 31, 32, 552); கூறுவதாலும், சுட்டும் வினாவும் இன்றும் தனி நெடிலாகத் திரவிடத்திலும் வடதிரவிடக் கான் முளையாகிய இந்தியிலும் வழங்குவதாலும், குறில் நெடில் பலுக்க வெளிதா யிருப்பதனாலும், ஆண்டு ஈண்டு யாண்டு (எண்டு); என்னுஞ் சொற்கட்கு முதல் குறுகிய வடிவின்மையாலும், சுட்டு வினாவெழுத்துகள் முதற்காலத்தில் நீண்டேயிருந்து பின்னர்க் குறுகியமை அறியப்படும்.

சுட்டடிகளும் வினாவடிகளும் தனி யெழுத்துகளா யிருப்பதனால், அவற்றை இடைச் சொல்லென்று கொண்டனர் முன்னோர். அவை தனியெழுத்துகளாயினும், பொருளுணர்த்துவதாற் சொல்லாயும் பலவெழுத்துச் சொற்போன்றே பொருள் நிரம்பியும், இருப்பதை அறிக.

தமிழில் உறவியல் (Relative); வினாவும் நேர்வினாவும் ஒரேவகையடி கொண்டிருக்கும். வடமொழியில் உறவியல்வினாயகரவடி கொண்டும் நேர்வினா ககர வடிகொண்டும் உள்ளன. எ-டு:-

உறவியல் வினாச்சொல் நேர்வினாச்சொல்

யத்(d); கிம் யார், எது

யத்ர குத்ர + எங்கு

வடமொழி : தொடரியல்

வேதமொழியின் மூலமாகிய மேலையாரிய முறைப்படி சமற்கிருதச் சொற்றொடரமைப்பு ஒரு மருங்கு வேறுபட்டிருப்பினும், வேத மொழியின் வடதிரவிட அல்லது பிராகிருதக் கலப்பினாலும், சமற்கிருதத்தின் தமிழ்த் தொடர்பினாலும், அது ஒரு மருங்கு தமிழையும் தழுவியுள்ளது.

அடுக்குத் தொடர் (வீப்ஸா);

தமிழிற் போன்றே வடமொழியிலும் சொற்கள் அடுக்கி வரலாம்.

எ-டு : வ்ருக்ஷ்ம் வ்ருக்ஷ்ம் ஸிஞ்சதி = மரம் மரமாய்த் தண்ணீர் ஊற்றுகிறான்.

   2. சொற்றொடர் (வாக்ய);

வடமொழிச் சொற்றொடர்ச் சொல்வரிசை பெரும்பாலும் தமிழ் முறையை ஒத்ததே.

எழுவாய் முன்னும் செயப்படுபொருள் இடையும் பயனிலை பின்னும் வருவதே இயல்பான முறை.

வடமொழியிலக்கணம் எழுத்து, சொல், சொற்றொடர் என்னும் மூன்றொடு முடிகிறது. செய்யுளிலக்கணம் சந்த என்றும், அணியிலக்கணம் அலங்கார சாத்திரம் என்றும் வேறு நூல்கள் போல் வெவ்வேறாகக் கூறப்படும்.

   9. உயர்திணை, அஃறிணை என்ற பாகுபாடு வடமொழியில் இல்லை.

   10. ஆண்பால், பெண்பால், அலிப்பால் என வடமொழியில் பால் மூன்று;அவை ஈறு பற்றியன: தமிழில் ஆண்பால், பெண்பால், பலர்பால், ஒன்றன்பால், பலவின்பால் எனப் பால் ஐந்து அவை பொருளும் எண்ணும் பற்றியன.

   11. இருமை என்னும் எண் தமிழில் இல்லை.

   12. முதல் வேற்றுமைக்கு உருபு வடமொழியி லுண்டு;தென்மொழியில் இல்லை.

   13. குறிப்புவினை வடமொழியில் இல்லை.

   14. வடமொழியிற் பெயரெச்சமும் பெயர் போல வேற்றுமையேற்கும்.

   15. வடமொழியில் வரும் முன்னொட்டுச் (Prefix); சொற்கள் தமிழில் பின்னொட்டுச் (Suffix); சொற்களாயிருக்கும்.

   16. தழுவுஞ் சொல்லும் நிலைமொழியும் வடமொழியில் வருமொழியா யிருப்பதுண்டு. தமிழில் வழுவமைதியாயும் அருகியுமே அங்ஙனம் வரும்.

   17. வினைத்தொகை வடமொழியில் இல்லை.

   18. தமிழில் மிகச் சிறப்பாகக் கருதப்படும் பொருளிலக்கணம் வடமொழியில் இல்லை.

   19. வெண்பா, ஆசிரியப்பா முதலிய பாக்களும் இவற்றின் வேறுபாடுகளும் இனங்களும் வடமொழியில் இல்லை.

   20. இயல் இசை நாடகமெனத் தமிழை மூன்றாகப் பகுப்பது போல வடமொழியைப் பகுப்பதில்லை.

வடமொழி நூல் vaḍamoḻinūl, பெ. (n.)

   சிந்தாமணி முதல் வைத்திய மாலை ஈறாகவுள்ள 32 நூல்கள்; thirty two scientific Sanskrit books from Cindaimans to Vaittiyamālai.

     [வடமொழி + நூல்.]

வடமொழியாட்டி vaḍamoḻiyāḍḍi, பெ. (n.)

   பார்ப்பனத்தி; Brahmin woman.

     “வடமொழி யாட்டி மறைமுறை யெய்தி” (மணிமே.13, 73);.

     [வடமொழி + ஆட்டி. ஆட்டி = பெண்பாலீறு.]

ஈங்கு வடமொழியாட்டி, என்னுஞ்சொல் ஆரியப் பார்ப்பனியைக் குறித்து மணிமேகலையில் வழங்குஞ் சொல்லாகும்.

வடமொழியாளன் vaḍamoḻiyāḷaṉ, பெ. (n.)

   பார்ப்பான்; brahmin.

     “வடமொழி யாளரோடு வருவோன் கண்டு” (மணிமே. 5, 40);.

     [வடமொழி + ஆள் → ஆளன். ஆளன் = ஓர் ஆண்பாற் பெயரீறு.]

ஆரியப்பார்ப்பான், கி.பி. 3ஆம் நூற்றாண்டி லெழுந்த மணிமேகலையில் வடமொழியாளன், என்று குறிக்கப்பட்டுள்ளான் (வ.வ.2-21);.

 வடமோடி vaḍamōḍi, பெ. (n.)

   இலங்கையிலுள்ள தெருக்கூத்து வகையு ளொன்று; a street play normally performed in Srilanka.

     [வட → வடமோடி.]

வடமோதங்கிழார் vaḍamōtaṅgiḻār, பெ. (n.)

   கழகப்புலவர்; an ancient sangam poet.

புறநானூற்றில் 260-ஆம் பாடலை இயற்றியவர். நிரை மீட்டுவந்த வீரனொருவன் தன் உயிர்விட்ட மாண்பினை சிறப்பித்துக் கூறியுள்ளமையால் இவர்தம் புலமை நன்கு விளங்கும். அகநானூற்றில் 317-ஆம் பாடல் இவர் இயற்றிய பாடலாகும். கொங்குமலரில் குரவ மலருதிர்வது பொன் தராகத் தட்டில் வெள்ளித் துண்டு சொரிவது போலுமென்று இவர் வண்ணித்துள்ளமை இவர்தம் புலமைக்கு சான்றாம்.

     “மாசு விசும்பின் மழைதொழில் உலந்தெனப்

பாக யன்ன பகலிருள் பரப்பிப்

புகைநிற வுருவின் அற்சிரம் நீங்கக்

குவிமுகை முருக்கின் கூர்நுனை வையெயிற்று

நகைமுக மகளிர் ஊட்டுகிர் கடுக்கும்

முதிராப் பல்லிதழ் உதரப் பாய்ந்தடன்

மலருண் வேட்கையின் சிதர்சிதர்ந் துகுப்பப்

பொன்செய் கன்னம் பொலிய வெள்ளி

நுண்கோல் அறைகுறைந் துதிர்வன போல

அரவ வண்டினம் ஊதுதொறுங் குரவத்து

ஒங்குசினை நறுவீ கோங்கல ருறைப்பத்

துவைத்தெழு தும்பித் தவிரிசை விளரி

புதைத்துவிடு நரம்நன் இம்மென இமிரும்

ஆனே முற்ற காமர் வேனில்

வெயிலவிர் புரையும் வீததை மராஅத்துக்

குயிலிடு பூசல் எம்மொடு கேட்ப

வருவேம் என்ற பருவம் ஆண்டை

இல்லை கொல்லென மெல்ல நோக்கி

நினைந்தன மிருந்தன மாசு நயந்தாங்கு

உள்ளிய மருங்கின் உள்ளம் போல

வந்துநின்றனரே காதலர் நந்துறந்து

என்னுழி யதுகொல் தானே பன்னாள்

அன்னையும் அறிவுற வணங்கி

நன்னுதற் பாஅய பசலை நோயே” (அகநா. 317);.

வடம்1 vaḍam, பெ. (n.)

   1. பருங் கயிறு; a thick rope.

   2. தேரினை யிழுக்கப் பயன்படும் நீண்டகயிறு; cable, large rope, as for drawing a temple-car.

     “வடமற்றது” (நன்.219. மயிலை.);.

   3. தாம்பு (சூடா.);; cord.

   4. தென்னை, பனை மரமேறவுதவுங் கயிறு (இ.வ..);; a loop of coir rope, used for climbing palm-trees.

   5. மணிவடம் (சூடா.);; string of jewels.

     “வடங்கள் அசையும்படி உடுத்து” (திருமுரு204, உரை);.

   6. வில்லின் நாண் (பிங்.);; bowstring.

   7. சரம், சரப்பளி; strands of a garland, chains of a necklace,

     “இடை மங்கைகொங்கை வடமலைய” (அஷ்டப். திருவேங்கடத்.தந்.39);.

   8. ஒழுங்கு; arrangement in order.

     “தொடங்கற்காலை வடம்பட விளங்கும்” (ஞானா.14,41);

   9. வட்டமாகப் பரவும் ஆலமரம் (சூடா.);; banyan.

     “வடநிழற்கண் ணூடிருந்த குருவே” (தாயு. கருணா.41);.

     [வட்டம் → வடம்.]

த. வடம் → Skt. vata.

நாவலந் (இந்து); தேயத்தின் வடபாகத்தில் வட(ஆல); மரம் மிகுதியாய் வளர்தலின் அத்திசை வடம் எனப்பட்டது.

 vatam (perhaps prākrit for vrita, surrounded covered

என்று மா.வி.அ. குறித்திருத்தல் காண்க.

வடம் = வட்டமாகப் பரவும் ஆலமரம். உருண்டு திரண்ட கயிறு. கமலை (கம்மாலை); உருண்டு திரண்ட பொற்கொடி அல்லது மணிக்கோவை.

வடம் என்னும் தூய தென் சொல்லை வடமொழிச்சொல்லென்று சென்னைப் பல்கலைக் கழக தமிழ் அகரமுதலி குறித்துள்ளது. முற்றிலும் பொருந்தாது. அடிப்படைப் பொருண்மையாகிய வட்டம் என்ற சொல்லினின்று வடம் தோன்றியதறிக. உருண்டு, திரண்ட வட்டப் பொருள் குறித்த சொற்கள், இலக்கியத்திலும், மக்கள் வழக்கிலும், இன்றும் மிகுதியாக வழக்கூன்றியுள்ளன.

மேற்குறித்த கரணியங்களைக் கருத்திற் கொண்டே மொழிஞாயிறு, தமது நூலில் (வ.வ.248-249); வடம் தென்சொல்லென்று நிறுவியுள்ளார்.

 வடம்2 vaḍam, பெ. (n.)

   1. மண்டலம் (அக.நி.); (தொல்.சொல். 402, உரை);; circle, circular form, ring-like shape.

   2. பலகை; plank of wood. பக்கவடம்;

கதவு வடம் (நாஞ்.);.

 வடம்3 vaḍam, பெ. (n.)

   1. கோயில் தேரை இழுக்கப் பயன்படுத்தும் பருத்த முறுக்குக் கயிறு; thick twisted rope, to haul a heavy object like a temple car.

   2. கழுத்துச் சங்கிலியின் தடித்த சரடு; a string of a gold chain.

இரட்டை வடச் சங்கிலி.

 வடம்பி vaḍambi, பெ. (n.)

   தான்றிக்காய்; a tree-Terminalia bellerica (சா.அக.);.

வடம்பிடி-த்தல் vaḍambiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வடத்தைப் பிடித்துத் தேரிழுத்தல்; to pull or draw a temple-car by seizing it by its cables or thick ropes.

     [வடம் + பிடி.]

 வடம்புலி vaḍambuli, பெ. (n.)

   ஆல்; banyan tree-Ficus bengalensis (சா.அக.);.

 வடம்போக்கி vaḍambōkki, பெ. (n.)

   வடத்தை இழுத்துச் செல்வதற்குரிய இடம்; a specific location for pulling the thick rope the Temple care.

     [வடம் + போகு → போக்கி.]

 வடம்போக்கித்தெரு vaḍambōkkitteru, பெ. (n.)

   தேர் திரும்புவதற்கு முன், முதற்கண் வடத்தை இழுத்துச் செல்வதற்கு வாய்ப்பாக அமைந்த தெரு; a street located for conveniently turning the temple car.

     [வடம்போக்கி + தெரு.]

 வடயம் vaḍayam, பெ. (n.)

   நெல்லிக் கனி முதலியவற்றை அரைத்துத் தட்டிய வடை; cake, as of nelli fruits.

     [வடை → வடையம் → வடயம்.]

வடரம் vaḍaram, பெ. (n.)

   1. தலைச்சீலை; head-dress, turban.

   2. பாய்; mat.

 வடராசி vaḍarāci, பெ. (n.)

   மரவகை; variegated mountain ebony.

வடலி vaḍali, பெ. (n.)

   இதரயிட்டம் பனை ஐந்தனுளொன்றான இளம்பனை (G.Tn. D.1.307);; young or immature palmyra tree, one of five idarayittam-panai.

     [மடல் → வடல் → வடலி.]

வடலுறுசிற்றம்பலம் vaḍaluṟusiṟṟambalam, பெ. (n.)

வடலூர் பார்க்க;see vadalur.

     “வடலுறு சிற்றம்பலத்தே வாழ்வாய் என் கண்ணுள் மணியே.” (அருட்பா.3802);.

     [வடலுறு + சிற்றம்பலம்.]

செ → செத்து → சித்து = கருத்து அறிவு, கருதியதை அடையும் திறம்.

அம்புதல் = குவிதல், கூடுதல்.

அம்பு → அம்பல் → அம்பலம் = கூடும் அவை, அவைக்களம்.

அருட்பேரொளி ஆண்டவரின் திருவருட் செல்வர்கள் கூடுமிடம் இறையருள் ஒருமுகப்பட்டு, அனைவருக்கும் அருளை வாரிவழங்குமிடமே, வடலுறு சிற்றம்பலம் எனலாம்.

 வடலூரார் vaḍalūrār, பெ. (n.)

வள்ளலார் பார்க்க;see vallalar.

கொலைபுலை தவிர்த்தலே வடலூரார் நெறி (இ.வ.); இறவாப் (மரணமிலா); பெருவாழ்வு நெறியை வடலூரார் இம்மன்பதையில் நிலைநிறுத்தினார் (இ.வ.);.

மறுவ. சிதம்பரம் இராமலிங்கம்

     [வடல் + ஊர் + ஆர் – வடலூரார்.

     ‘ஆர்’ பெருமைப் பொருட் பெயரீறு.]

வடலூர் vaḍalūr, பெ. (n.)

கி.பி.1865இல், வள்ளலாரால் பாடல் பெற்றதும், அனைத்து நெறிக்கழகம் (சமரச சுத்தசன்மார்க்க சத்திய ஞான சங்கம்); அமைக்கப்பெற்றதுமான, வரலாற்றுச் சிறப்பு வாய்ந்த இடம்: Vadalor. a fabulous historical place, canonized by va/a/ar, the found of aniattu-neri-k-kalagam Samarasa-Sutta-Sapmārga-Sattiyañāna Sangam); located in Kadalor dt.

     “வருவார் அழைத்துவாடி வடலூர் வடதிசைக்கே” (அருட்பா.4482); வடலூரில் தருமச்சாலையை 23.05.1867-இல் வள்ளலார் நிறுவினார் (இ.வ.);.

மறுவ. வடல்வாய், வடலுறு சிற்றம்பலம்.

     [வடல் + ஊர்.]

வடலூர், அருட்பேரொளி ஆண்டவரின் திருவருளின்பத்தை, மன்பதைக்கு எஞ்ஞான்றும் வாரி வழங்கிக் கொண்டிருக்கும், வள்ளலார்தம் அருட்பாக்களில் பார்வதிபுரம், வடல், வடல்வாய், சித்திபுரம், ஞானசித்திபுரம், உத்தரஞானசித்திபுரம், உத்தரஞான சிதம்பரம் முதலான பெயர்களில் அழைக்கப்படும் பாடல் எண்கள் வருமாறு:- 3790, 3802, 4239, 4242, 4482, 3690, 3585, 3796, 4636, 3981, 4046-4056.

அற்றார் அழிபசி தீர்த்தலும்- அறவுணவுச் சாலையும் (சத்திய தருமச்சாலை); :-

அற்றார் அழிபசி தீர்த்தலே குமுகாயத்தில் உயர் பேரறமென்பது, வள்ளலார்தம் பேரருட்கொள்கை. வாடிய பயிரைக் கண்டபோதெல்லாம் வாடிய வள்ளலார், பசியினால் இளைத்த ஏழைகளைக் கண்டுளம் பதைத்து அவர்தம் முக வாட்டத்தைப் போக்கிடவும், இறையருள் நாட்டத்தை ஊட்டுதற்பொருட்டும், 1867 விடை (வைகாசி);த் திங்கள் 11-ஆம் நாள் அறவுணவுச்சாலையை (சத்திய தருமச்சாலை); நிறுவினார். வடலூரின்கண் அமைந்துள்ள அறவுணவுச் சாலையில், 23.05.1867-இல் மூட்டிய தீ, ஏதுமற்ற எதிலிகளின் வயிற்றுப் பசியை, இன்றுவரை, போக்கிய வண்ணம் உள்ளது.

மனிதர்களின் சிற்றம்பலமாம், நெற்றிப் பொட்டில் (புருவமய்யத்தில்);. அருளொளிப் பிழம்பாக இறைவன் இலங்குவதால், எவரும் பசியோ டிருத்தலாகாது என்னும் பொதுநோக்கில், வடலூரில் வள்ளலாரால் அறவுணவுச் சாலை நிறுவப்பட்டது. இவ்வறவுணவுச்சாலையிலேயே வள்ளலார் 1867-1870 வரை வீற்றிருந்தார். மெய்யறிவுப் பேரவை (சத்தியஞான சபை); 25.01.1872-இல் எல்லாம் வல்ல இறைவனைப் பேரொளிப் பிழம்பாக கண்ட வள்ளலார், ஒளி (அருட்பெருஞ்சோதி); வழிபாட்டிற்கென, மெய்யறிவுப் பேரவையை (சத்தியஞானசபை);1872-ஆம் ஆண்டு சுறவத் திங்கள் 13-ஆம் நன்னாளில், (பூசம்); அருட்பேராளி வழிபாட்டினை, வடலூரில் முதன்முதலாகத் தொடங்கி அருட்பேரொளிக் காட்சியினை, அனைவரும் கண்டு களிக்குமாறு செய்தார்.

இயற்கையின் விளக்கமே, வடலூரிலுள்ள மெய்யறிவுப் பேரவை (சத்தியஞானசபை); என்பது வள்ளலார்தம் அருள் விளக்கமாகும். அனைத்து மனிதரிடத்தும் அகத்தே ஒளிரும் இறையொளிக் காட்சியின் புறவெளிப்பாடே, மெய்யறிவுப் பேரவை (சத்தியஞானசபை); எனின், மிகையன்று.

ஆதனுள் ஒளிரும் அருட்பேரொளியை மறைத்துக்கொண்டிருப்பது, ஆணவக்கூறுகளாம் வெவ்வேறு நிறமுள்ள எழுதிரைகளான படலங்களே என்பது வள்ளலார்தம் கருத்தாகும்.

மாந்தரிடமுள்ள, அறியாமையாகிய திரைகளை அகற்றுவதே. இப்பிறவியின் நோக்கம். இதற்காகவே இப்பிறவியை இறைவன் நமக்களித்துள்ளான் என்பது வள்ளலார்தம் கொள்கையாகும். அறிவின்மைத் திரையை நாம் இப்பிறவியில் அகற்றிவிட்டால், ஆதனுள்ளத்தே அமைந்த மெய்யறிவுத் திரையில், அருட் பேரொளி

ஆண்டவன் விளங்கித் தோன்றுவதை, அனைவருக்கும் குறிப்பால் உணர்த்துவதை வெளிப்படையாக, விளக்கும் பொருட்டே மெய்யறிவுப் பேரவை (சத்தியஞான சபை);யை, வடலூரில் வள்ளலார் தோற்றுவித்தார். என்பதே சாலப் பொருந்தும். வள்ளலார் தமது அகத்தே பெற்ற அருட்பேரொளிக் காட்சினை, புறத்தே, வடலூரில் மெய்யறிவுப் பேரவையின் வாயிலாக, இன்றும் காட்டிய வண்ணம் உள்ளார்.

     “திருந்தும் என் உள்ளத் திருக்கோயில் கண்டேன்” (அருட்பா. 3796);.

     “சத்திய ஞானசபை என்னுள் கண்டனன், சன்மார்க்க சித்தியை நான்பெற்றுக் கொண்டனன்” (அருட்பா.4909); முதலான வள்ளலாரின் அருண்மொழிகள், மெய்யறிவுப் பேரவையின் அருளொளிக் காட்சியினை விளக்கும் வண்ணம் உள்ளது.

 வடல் vaḍal, பெ. (n.)

   ஆலமரம் (மலை);; banyan tree.

     [வடம் → வடல்.]

வடவனம் vaḍavaṉam, பெ. (n.)

   மரவகை; a species of tree.

     “வடவனம் வாகை” (குறிஞ்சிப். 67);.

வடவனலம் vaḍavaṉalam, பெ. (n.)

வடந்தைத்தீ பார்க்க;see vadandai-t-ti

     “கடுகிய வடவன லத்தினை வைத்தது” (கலிங். 402);.

     [வடக்கு + அனல் + அம். அம் = பெருமைப் பொருட் பின்னொட்டு.]

வடவனல் vaḍavaṉal, பெ. (n.)

வடந்தைத்தீ பார்க்க;see Vagandai-t-ti.

     “வெள்ளத்திடை வாழ் வடவனலை” (கம்பரா. தைலமா.86);.

     “அக்கடலின்மீது வடவனல் நிற்கவில்லையோ” (தாயு.பரிபூர.9);.

     [வட + அனல். அனல் = தீ. உல் → உல → .உலை. உல் → அல் → அன் → அனல். வடக்கிலுள்ளதாகக் கருதப்படும் வடதிசை நெருப்பு.]

வடவரை vaḍavarai, பெ. (n.)

   1. மாமேரு; big Mt. meru.

     “வடவரை கொட்டையாய்ச் சூழ்ந்த” (உத்தரரா. தோத்திர. 15);.

   2. மந்தர மலை; Mt. Mandara.

     “வடவரை மத்தாக” (சிலப்.17, முன்னிலைப்பரவல்,1);.

     [வட + வரை.]

வடவர்1 vaḍavar, பெ. (n.)

   வடபுலத்தார்; northerners.

     “வடவர் வாடக் குடவர் கூம்ப” (பட்டினப் 276);.

     [வடல் → வடலர் → வடவர்.]

 வடவர்2 vaḍavar, பெ. (n.)

   வடதிசையைச் சார்ந்த குழுக்கள்; committees of northern directions.

     ‘வடவர் வாடக் குடவர் கூம்பத்தென்னவன் திறல் கெட’ என்று பட்டினப்பாலையிற் குறிப்பிடப்பெறும். இவர்கள் அருவா நாட்டிற்கு வடக்கே வாழ்ந்த வீரக் குடி மக்களாவர்.

     [வடலர் → வடவர்.]

 வடவர்மகன் vaḍavarmagaṉ, பெ. (n.)

   வடவர்களின் வழி வந்தவன்; descendant of northerners.

     ‘வடவர் மகன்’என்பதன் மரூஉ

     ‘வடமன்’ என்பதாகும். பார்ப்பனர்களில் ஒரு கிளைக்குடியினர்

     ‘வடவர்’ என்று அழைக்கப்படுகின்றனர்.

 வடவர்மரம் vaḍavarmaram, பெ. (n.)

   மரத்தின் உச்சிப்பாகம்; main royal mast.

வடவளம் vaḍavaḷam, பெ. (n.)

   வடநாட்டில் விளைந்த பண்டம்; produce of the northern country.

     “வடவளந் தரூஉ நாவாய்” (பெரும்பாண். 320);.

     [வட + வள் + அம் → வடவளம்.]

 வடவாக்கினிப்பால் vaḍavākkiṉippāl, பெ. (n.)

   ஒருவகை மருந்து; a kind of medicine (சா.அக.);.

 வடவாசுதர் vaḍavācudar, பெ. (n.)

   அசுவினி தேவர் (யாழ்.அக.);; the Asvins.

 வடவானசாறு vaḍavāṉacāṟu, பெ. (n.)

   இரும்பின் ஊறலைப் போக்கும் ஒர் மூலிகைச்சாறு; the juice of a herb that remove rust from iron.

     [வடிவான + சாறு.]

தெள் → தெறு → தெற்று = தெளிவு.

தெற்று → தெறு → தேறு → தேறல் = தெளிந்த சாறு, கள், தேன், காய், கனி போன்றவற்றிலிருந்து வடித்தெடுக்கப்பட்ட தெளிநீர்.

தேறு → சாறு = வடிகட்டிய நீர்.

இரும்பின்மேல் படர்ந்துள்ள அழுக்கு, துரு போன்றவற்றைப் போக்கும் மூலிகைச் சாறே, வடவான சாறு என்றழைக்கப்பட்டது.

வடவானலம் vaḍavāṉalam, பெ. (n.)

வடந்தைத்தீ பார்க்க;see vadandai-t-ti.

     “மண்ணுமின்றி வடவானலமு மின்றி.” (தக்கயாகப்.408);.

     [வடவை + அனல் + அம்.]

வடவாமுகம் vaḍavāmugam, பெ. (n.)

   1. வடந்தைத்தீ பார்க்க;see vadandai-tti.

     “வடவாமுகத் தழலொடே” (பிரபோத. 19.1);.

   2. நிரயம் (உரி.நி.);; the nether region.

 வடவாயிற்செல்வி vaḍavāyiṟcelvi, பெ. (n.)

வடக்குவாசற்செல்வி (நாஞ்); பார்க்க;see Vadakku-väsar-celvi.

     [வடக்குவாசல் → வடவாயில் + செல்வி.]

     ‘வடக்குவாச்சி’ (கொ.வ.);.

 வடவிருக்கம் vaḍavirukkam, பெ. (n.)

   ஆல மரம்; banyan tree-Ficus bengalensis (சா.அக.);.

 வடவீதி vaḍavīti, பெ. (n.)

   வடபாதி (நாஞ்.);; the northern half.

வடவு vaḍavu, பெ. (n.)

   மெலிவு; fatigue, weak.

     “ஆறாத வடவாற” (தக்கயாகப். 557);.

 வடவெளிச்சத்தூலக்கட்டு vaḍaveḷiccattūlakkaḍḍu, பெ. (n.)

   கூரை அமைப்பில் முக்கோணச் சாய்வாயமைந்த ஒருவகை அமைப்பு; triangle-shaped roof.

 வடவேங்கடம் vaḍavēṅgaḍam, பெ. (n.)

   திருப்பதி மலை; the Tirupadi hills, as in the northern part of the Tamil country.

     “வடவேங்கடந் தென்குமரி யாயிடை” (தொல். பாயி.);.

     [வடக்கு + வேங்கடம்.]

தமிழ் கூறும் நல்லுலகம், வடவேங்கடம் வரை பரவியிருந்த பான்மையைத் தொல்காப்பியப் பாயிரம் புலப்படுத்துகிறது.

 வடவேர் vaḍavēr, பெ. (n.)

   வடக்கே ஒடும் வேர்; root running towards north.

     [வட + வேர்.]

வடவை vaḍavai, பெ. (n.)

   1. பெண் குதிரை (பிங்.);; mare.

   2. மகளிர்சாதி மூன்றனுள், குதிரையினத்துப்பெண் (கொக்கோ.3,6);.

   3. வடந்தைத்தீ (பிங்.); பார்க்க;see vadandai-t-ti.

   4. அடிமைப்பெண் (யாழ்.அக.);; slave-girl.

   5. எருமை (பிங்.);; buffalo.

   6. பெண்யானை (பிங்.);; female elephant.

     [வடம் → வடவை = வடதிசை நெருப்பு (Auroro borealis);.]

வடக்கிலுள்ளதாகக் கருதப்படும் ஊழித்தீ.

     “வடவைக் கனலைப் பிழிந்தெடுத்து” (தனிப்பா);.

வடவனல் = வடவை.

     “அக் கடலின்மீது வடவனல் நிற்கவிலையோ” (தாயு.பரிபூர.9);. வடவனலம் = வடவை.

     “கடுகிய வடவன லத்திடை வைத்தது” (கலிங்.402);.

வடந்தை = வடக்கிலுள்ளது. வடந்தைத்தீ = வடவை.

     “சுடர்ந்தெரி வடந்தைத் தீயும்” (காஞ்சிப்பு. இருபத்.384);.

உத்தர மடங்கல் = வடவை (திவா.); உத்தரம் = வடக்கு.

மடங்கல் = ஊழித்தீ.

உத்தரம் = வடக்கிலுள்ள ஊழித்தீ (பி.);

பண்டைத் தமிழர் சுற்றுக் கடலோடிகளா (circumnavigators);யிருந்தமையால், வடமுனையில் ஒரோவொருகால் தோன்றும் மின்னொளியைக் கண்டு அதற்கு வடவை அல்லது வடவனல் எனப் பெயரிட்டிருந்தனர். குமரிக்கண்டத்திற் பல பேரழிவுகள் நேர்ந்ததினால், ஊழியிறுதியழிவிற்கு அவ் வடவையே காரணமென்றுங் கருதினர்.

தென்முனையிலும் வடவை போன்ற ஒளி தோன்றுமேனும், பண்டைத் தமிழிலக்கியம் முற்றும் அழியுண்டு போனமையால், அதைப்பற்றிய இலக்கியக் குறிப்பும் இறந்துபட்டது.

     “Aurora, n.Luminous atmospheric (prob.electrical); phenomenon radiating from earth’s northern (borealis); or southern (australis); magnetic pole” என்று COD கூறுதல் காண்க.

வடவர் வடவை என்னுஞ் சொல்லை வடசொல்லாகக் காட்டல் வேண்டி, வடபா என்னும் அதன் வடமொழி வடிவிற்குப் பெண்குதிரை என்று பொருளிருத்தலால், அதற்கேற்ப ஒரு கதையைக் கட்டி வடபாக்னி என்றும் வடபா முகாக்னி என்றும் பெயரிட்டு, பெண்குதிரை முகத்தில் தோன்றிய நெருப்பென்று பொருளும் விரித்துவிட்டனர். அக்கதை வருமாறு:

கிருதவீரியன் மக்கள், பிருகு முனிவர் ஈட்டிவைத்த பெருஞ்செல்வத்தைக் கவரவேண்டி அம் முனிவரின் மக்களையும் பேரப் பிள்ளைகளையுங் கருநிலையிலுங் கொன்றதினால், அக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரேயொரு பெண் தன் கருவைத் தன் தொடையில் மறைத்து வைத்திருந்து, அது பிறந்தபின் ஒளர்வ எனப் பெயரிட்டாள். (ஊரு + தொடை. ஒளர்வ = தொடையிற் பிறந்தவன்);. அவ் வாண்பிள்ளை பெரியவனான பின், தன் தந்தைமாரைக்

கொன்றவரைப் பழிவாங்கும் பொருட்டுத் தவஞ்செய்ய, அத்தவத்தினின்று உலகையே அழித்துவிடத்தக்க ஒரு பெருந்தீ கிளர்ந்தெழுந்தது. அதைக் கண்டு அவன் முன்னோர் அஞ்சி அதைக் கடலில் இட்டுவிடுமாறு கட்டளையிட, அவனும் அதற்கிணங்கி அங்ஙனமே இட்டு விட்டான். அது ஒரு பெண்குதிரைமுக வடிவு கொண்டு அங்கு தங்கிற்று.

மா.வி.அ. இக் கதையையும் வரைந்து, வடபாக்னி என்னுஞ் சொற்கு,

     “mare’s fire, ‘submarine fire or the fire of the lower regions (fabled to emerge from a cavity called the “mare’s mouth’ under the sea at the South Pole”);

என்று விளக்கமுங் கூறியுள்ளது.

மேலையர் தமிழைக் கல்லாமையால் விளையும் தீங்கு இதனால் வெளியாகின்றது.

வடவைத்தீ vaḍavaittī, பெ. (n.)

வடந்தைத் தீ பார்க்க;see vadandai-t-ti.

     “வடவைக் கனன்மாவும்” (தக்கயாகப். 694);.

     [வடவை + கனல். குல் → குன் → கன் → கனல்.]

வடதிசையிலுள்ள ஊழித்தீ.

 வடவைத்தீ vaḍavaittī, பெ. (n.)

வடந்தைத் தீ பார்க்க;see vadandai-t-ti.

     “சுடர்ந்தெரி வடந்தைத்தீயும்” (காஞ்சிப்பு. இருபத்.384);.

மறுவ. ஊழித்தீ

     [வடவை + தீ.]

 வடாகரம் vaṭākaram, பெ. (n.)

   கயிறு (யாழ்.அக.);; rope.

வடாது vaṭātu, பெ. (n.)

   1. வடக்குள்ளது; that which is in the north.

     “வடாஅது பனிபடு நெடுவரை” (புறநா.5);.

   2. வடக்கு; north.

     “வடாதுந் தெனாதும் பரராசர் வகுத்த நேமி” (பாரத.பதின்மூன்று. 80);.

     [வட → வடாது.]

வடாம் vaṭām, பெ. (n.)

வடகம்1 பார்க்க;see vadagam.

 வடாரகம் vaṭāragam, பெ. (n.)

   கயிறு (இலக்.அக.);; string, rope.

வடி1 vaḍidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ஒழுகுதல்; to drip, trickle, as water.

சீழ் வடிகின்றது.

   2. நீர் முதலியன வற்றுதல்; to be diminished, as water in a river, to flow back, ebb, as tide. =வடியாத பவக்கடலும் வடிந்து” (அஷ்டப். திருவரங். கலம், 93);.

   3. திருந்துதல்; to be perfected, as pronunciation.

     “வடியா நாவின்” (புறநா.47);.

   4. தெளிதல்; to be clear, as sound.

     “வடிமணி நின்றியம்ப” (பு.வெ.10, 14 பக்.116);.

   5. அழகு பெறுதல்; to become handsome.

     “வடுவின்று வடிந்த யாக்கையன்” (புறநா. 180);.

   6. நீளுதல் (சூடா.);; become long.

     “குழைவிரவு வடிகாதா” (தேவா.1091,1);.

     [வழி → வடி – ழ → ட மெய்த் திரிபு (ஒ.நோ.); குழல் → குடல். புழல் → புடல்.]

 வடி2 vaḍidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வீக்கம் வாங்கல்; diminishing of swelling pus etc.

 வடி3 vaḍittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வடியச் செய்தல்; to cause to flow out;

 to shed, as tears;

 to drain.

     “கட்புனல் வடித்து”‘(தனிப்பா. 351,73);.

   2. வடிகட்டுதல்; to strain, as conjee from cooked rice, to filter.

     “மற்றுமொருகால் வடித்தெடுத்து” (தனிப்பா.i 182,5);.

   3. பிழிதல்; to squeeze out.

     “பன்றிக் கூழ்ப் பத்தரிற் றேமா வடித்தற்றால்” (நாலடி, 257);.

   4. தயில மிறக்குதல்; to distil, as oil.

     “கடத்துற வடி” (தைலவ.தைல.116);.

   5. திருத்தமாகச் செய்தல்; to refine, polish, to perfect.

     “வானுட்கும் வடிநீண் மதில்” (புறநா. 18);,

   6. சாரமான சொல்லா லமைதல்; to express in choice language.

     “வாயினால் வடித்த நுண்ணூல்” (சிவக.271);.

   7. வயமாக்குதல் (சூடா.);; to win over, to bring under control, to influence.

   8. பழக்குதல்; to tame, train as wild elephants.

     “கதிக்குற வடிப்போர் கவின் பெறுவீதியும்” (மணிமே. 28, 61,

   9. பயிலுதல்; to practice.

     “வார்சிலை வடிப்ப வீங்கி” (சீவக. 1450);

   10. சோறு சமைத்தல் (கொ.வ.);; to cook, as rice.

   11. கூராக்குதல் (சங்.அக.);; to sharpen.

     “வடித்தாரை வெள்வேல்” (சீவக. 2320);.

   12. வாரிமுடித்தல் (நற்.23);; to comb and fasten, as hair.

   13. தகடாக்குதல்; to flatten out.

     “இரும்பு வடித்தன்ன மடியா மென்றோல்” (பெரும்பாண்.222);.

   14. நீளமாக்குதல்; to lengthen, to elongate.

   15. யாழ் நரம்பை உருவுதல்; to stroke with the fingers over, as the string of a lute in playing.

     “வாரியும் வடித்து முந்தியு முறழ்ந்தும்” (பொருந.23);.

   16. அழகுபடுத்தல், அணி செய்தல்; to equip, as a horse, to decorate.

     “வடித்த போத்தொடு” (சீவக. 1773);

   17. ஆராய்தல்; to investigate, examine, to research.

     “வடித்த நூற்கேள்வியார்” (சீவக. 1846);.

   18. ஆராய்ந்தெடுத்தல்; to select, choose.

     “மாரனிக்கு வில் வளைத் தலர்க்கணை வடித்து” (பிரபோத. 30, 59);.

   19. கிள்ளியெடுத்தல்; to pluck, nip.

     “கிளிபோல் காய

கிளைத்துணர் வடித்து” (அகநா. 37);.

     [வழி → வடி – ழ → ட மெய்த் திரிபு (ஒ.நோ.); குழல் → குடல். புழல் → புடல்.]

 வடி4 vaḍittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

வடிக்கு –, பார்க்க;see vadikku.

 வடி5 vaḍi, பெ. (n.)

   1. தேன்; honey.

     “வடிமலர் வள்ளம்” (சூளா. இரத. 45);.

     “வடிகொள் பொழிலின்” (தேவா. 116, 3);.

   2. கள் (பிங்.);; toddy.

   3. நீளுகை (அரு.நி.);; lengthening, elongation.

     [வழி → வடி.]

 வடி6 vaḍi, பெ. (n.)

   1. வடித்தெடுக்கை; filtration, distillation.

     “வடியுறு தீந்தேறல்” (பு.வெ.1,19);.

   2. கூர்மை (நாமதீப.);; sharpness.

     “வடியாரு மூவிலைவேல்” (தேவா.8306);

   3. வாரி முடிக்கை; combing and fastening, as of the hair.

     “வடிக்கொள் கூழை யாயமொடு” (நற்.23);.

   4. ஆராய்ச்சி, துப்பறிகை; research, scrutiny, investigation.

     “வடியமை” (சீவக. 1685, உரை);.

   5. வடிகயிறு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see vadi-kayiru.

   6. கயிறு (யாழ்.அக.);; rope.

   7. நாய் (சது.);; dog.

     [வழி → வடி (மு.தா.பக்.109.);.]

 வடி7 vaḍi, பெ. (n.)

   1. மாம்பிஞ்சு; tender, green mango.

     “நெடுமரக் கொக்கி னறுவடி விதிர்த்த” (பெரும்பாண்.309);.

   2. பிளவுபட்ட மாம்பிஞ்சு; piece of green mango, cut longitudinally in two.

     “வடியன்ன வுண்கட்கு” (கலித். 64);.

     [வடு → வடி.]

 வடி8 vaḍi, பெ. (n.)

   காற்று; wind.

     “வடிபட வியங்கும் வண்ணக் கதலிகை” (பெருங். மகத. 3, 36);.

     [வளி → வடி.. வளி = வளைந்துவீசுங் காற்று.]

 வடி9 vaḍi, பெ. (n.)

   வடிவம்; form, shape.

     “கரியது வடிகொடு” (தேவா. 815, 5);.

     [வடிவு → வடி.]

 வடி1 vaḍi, பெ. (n.)

   சிறுதடி (நாஞ்.);; small cane or stick.

   தெ. படித;   க. படி;ம. வடி.

 வடி-த்தல் vaḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   இரும்புச் கருவிகளைக் கூர்படுத்துதல்; to make the weapons sharp by filing.

கத்தியை வடித்துக்கொடு (இ.வ.);.

     [வள்-வளி-வடி]

வடிகஞ்சி vaḍigañji, பெ. (n.)

   வடித்த கஞ்சி (பதார்த்த.1389);; conjee, rice water strained in cooking.

     [வடி + கஞ்சி.]

 வடிகட்டி vaḍigaḍḍi, பெ. (n.)

   நீர்ம மட்டுமே பெறுதற்கேற்ற சல்லடை; strainer.

     [வடிகட்டு → வடிகட்டி.]

மண்டி மகுளி தூசுதுப்பட்டையை நீக்கி நீர்ம மொன்றை மட்டும் பெறுதற்குரியது வடிகட்டி.

 வடிகட்டின vaḍigaḍḍiṉa, பெ.அ. (adj.)

   சுத்தமான, முழுமையான; down right.

     ‘இது வடிகட்டின பொய்’.

வடிகட்டு1 vaḍigaḍḍudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வடித்தல்; to strain; to filter.

     “நீரை வடிகட்டி யெடு”.

   2. சாரத்தைத் திரட்டுதல்; to epitomise;

 to give the purport of.

     [வடி + கட்டு.]

ஒரு கலத்திலுள்ள நீரை ஊற்றும்போது அதிலுள்ள மண்டியைத் தடுத்தற்குக் கலத்தின் வாயில் துணிகட்டுதலாம்.

 வடிகட்டு2 vaḍigaḍḍudal, பெ. (n.)

__,

   5 செ.கு.வி. (v.i.);

   கஞ்சியை வடிகட்டுதல்; filtering of gruel.

     [வடி + கட்டு.]

 வடிகம் vaḍigam, பெ. (n.)

   குளிகை (மாத்திரை);; pill, it is usually prepared by reducing the required drugs in the fine powder, and then grinding them with the juice or decoction, as the case may be, into a paste of wax consistency, then pills are made with hand.

வடிகயிறு vaḍigayiṟu, பெ. (n.)

   குதிரையின் வாய்க்கயிறு; rein.

     “வடிகயிறாய்ந்து” (சீவக. 794);.

     [வடி + கயிறு.]

 வடிகலசம் vaḍigalasam, பெ. (n.)

   வடிகட்ட பயன்படும் பாத்திரம்; vessel used to collect the filtered substance.

     [வடி + கலசம், கலசம் = குடம்.]

வடிகாது vaḍikātu, பெ. (n.)

   தொங்குந் துளைச்செவி; perforated ear lengthened by weighting the earlobes.

     “குழைவிரவு வடிகாதா” (தேவா. 1091,1);.

     [வடி + காது.]

பாண்டி நாட்டுப் பழநாகரிக மகளிர்போல் கற்றைகள் தமிழப் பெண்டிரும் காது வளர்த்துள்ளனர்.

 வடிகாது vaḍikātu, பெ. (n.)

   துளை பெரிதாக்கப்பட்ட கீழ்க்காது; round holed earlobe.

மறுவ துளைக்காது, தொள்ளைக்காது

     [வடி+காது]

காது வளர்த்து தண்டட்டி அணிந்து கொள்வது தமிழரின் தொன்முது வழக்கம். புத்தர், மகாவீர மட்டுமன்றி எகுபதியரும் துளைக்காது கொண்ட வராக இருந்தனர்.

 வடிகால் vaḍikāl, பெ. (n.)

   நீரை வடியவிடுங் கால்வாய்; outlet, a channel to drain water.

     [வடி + கால். கால் = நீண்டுசெல்லும் நீர்க்கால்.]

 வடிகால்குழாய் vaḍikālkuḻāy, பெ. (n.)

   சுதைமா வினால் கட்டப்பட்ட குழாய், இது தண்ணீரை வெளியேற்றவும், உள் கொணரவும் பயன்படும்; a pipe used for conveying and draining of water.

     [வடிகால் + குழாய்.]

 வடிகால்நிலம் vaḍikālnilam, பெ. (n.)

   வெள்ளப் பெருக்கை வெளியேற்றுதற்குரிய நிலம்-நிலப்பரப்பு; outlet land.

     [வடிகால் + நிலம்.]

 வடிகால்வாய் vaḍikālvāy, பெ. (n.)

வடிகால் பார்க்க;see Vadi-kāl.

 வடிகொண்டசூரணம் vaḍigoṇḍacūraṇam, பெ. (n.)

   வடிகட்டிய சூரணம்; filtered or sieved powder.

 வடிக்கதிர் vaḍikkadir, பெ. (n.)

   நூல் முறுக்குங் கருவி (யாழ்.அக.);; spindle, instrument for twisting threads.

     [வடி + கதிர். குதிர் → கதிர். வடிகதிர் = நூல் நூற்கும் கருவி.]

வடிக்கயிறு vaḍikkayiṟu, பெ. (n.)

வடிகயிறு பார்க்க;see vadi-kayiru.

     “வடிக்கயிறு முட்கோல் பற்றிய தடக்கையுள பாகு” (கந்தபு. சூரபன். வதை. 218);.

     [வடி + கயிறு.]

 வடிக்கருவி vaḍikkaruvi, பெ. (n.)

   வடிக் கதிர் (யாழ்.அக.); பார்க்க; vadi-k-kadir.

     [வடி + கருவி.]

வடிக்கு-தல் vaḍikkudal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வடியச் செய்தல்; to filter.

   2. களங்க மறுத்தல்; to strain out.

   3. காய்ச்சி இறக்குதல்; to distil.

     [வடி → வடிக்கு.]

வடிசாந்து vaḍicāndu, பெ. (n.)

   நற்சாந்து (யாழ்.அக.);; superior fragrant unguent.

     [வடி2 + சாந்து.]

வடிதங்கம் vaḍidaṅgam, பெ. (n.)

   தூய்மை யாக்கிய பொன் (யாழ்.அக.);; pure gold.

     [வடி2 + தங்கம்.]

ஒருகா. பசும்பொன்.

 வடிதங்கொடி vaḍidaṅgoḍi, பெ. (n.)

   கொடி மாதுளை; creeper-pomegranate.

வடிதட்டு1 vaḍidaḍḍu, பெ. (n.)

   சோற்றிலிருந்து கஞ்சியை வடித்தெடுக்க உதவும் வகையில், செம்பாதிப் பரப்பில் மட்டும் துளைகளை கொண்ட தட்டு; a shallow metal round plate with partial perforation used to strain cooked rice.

     [வடி + தட்டு.]

     [P]

 வடிதட்டு2 vaḍidaḍḍu, பெ. (n.)

   சிப்பற்றட்டு வகை (இ.வ.);, அரிகலம்; a kind of colander.

 வடிதட்டு vaḍidaḍḍu, பெ. (n.)

   கஞ்சி வடிக்கட்ட பயன்படும் தட்டு; perforated plate use to strain the gruel from the cooked rice.

மறுவ: சிப்புல்தட்டு

     [வடி+தட்டு]

 வடிதமிழ் vaḍidamiḻ, பெ. (n.)

   தெளி தமிழ் (யாழ்.அக.);; choice Tamil.

வடிதயிர் vaḍidayir, பெ. (n.)

   கட்டித்தயிர்; thick mass of curds.

     “வைத்த நெய்யுங் காய்ந்த பாலும் வடிதயிரு நறுவெண்ணெயும்” (திவ்.பெரியாழ். 2, 2 2);.

     [வடி + தயிர்.]

முதற்பொருளாம் வடிவைக் குறிக்காது காலப்போக்கில் வடிவின் அமைதியாய்த் திகழும் அழகைக் குறிக்கலாயிற்று. சிலர் பெயரே வடிவென வழங்குதலறிக.

     “வடிவான் மருட்டுதல்” என்பது வடிவழகால் மயக்குதல் என்பதாம்.

வடிக்கப்பட்டவேல் அழகாக விளங்குவதுடன், கூர்மையும் கொண்டிருத்தலால், அதற்குக் கூர்மைப் பொருளும் உண்டாயிற்று.

 வடித்தண்ணீர் vaḍittaṇṇīr, பெ. (n.)

   நாற்றங் காலில் நீர் கட்டி பின் வடிக்கப்பட்ட தண்ணீர்; drained water from seed-bed after properly irrigating for a while.

 வடித்தநீர் vaḍittanīr, பெ. (n.)

   வடிநீர்; distilled water-Aque distilata.

வடித்திறு-த்தல் vaḍittiṟuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   தெளியவைத்து இறுத்தல்; to decant.

     [வடி → வடித்து + இறு.]

வடித்துக்கொட்டு-தல் vaḍiddukkoḍḍudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சமைத்துப் படைத்தல்; to cook and serve.

     [வடி → வடித்து + கொட்டு.]

 வடித்துக்கொள்ளல் vaḍittukkoḷḷal, தொ.பெ. (vbl.n.)

   கருக்கு நீர் எட்டில் ஒன்றாய் உருவாக்குதல்; preparing decoction by boiling it down to one eight.

     [வடித்து + கொள்ளல்.]

வடித்தெடு-த்தல் vaḍitteḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

வடித்திறுத்தல் பார்க்க;see vadi-t-tiru.

     [வடி → வடித்து + எடு.]

கல், மண், தூசு துப்பட்டை, ஈயெறும்பு முதலிய பொருள்களோடு கலக்க நேர்ந்த உண்டற்குரிய நீரையும் நீர்ப்பொருளையும், அவற்றை நீக்கும் பொருட்டு துணிகட்டி வடித்தெடுப்பதும் பனஞ்சாறு அல்லது பனை நீரை, இங்ஙனம் வடித்தெடுத்து பருகுவதும் இன்றும் கண்கூடு.

 வடிபலகை vaḍibalagai, பெ. (n.)

   சோறு வடிக்கப் பயன்படும் சிறு மரப்பலகை (நெல்லை.);; a small flat piece of wood, used as a strainer in cooked rice.

     [வடி + பலகை.]

 வடிபாத்திரம் vaḍipāttiram, பெ. (n.)

   மருந்தெண்ணெய் வடிப்பதற்கு வேண்டி பயன்படுத்தும், வாயகன்ற மட்பாண்டம் அல்லது சட்டி; wide mouthed eartheren ware to hold or collect the medicated oil to be filtered.

வடிபானை vaḍipāṉai, பெ. (n.)

   1. சோறாக்குதற்கான மட்கலம்; vessel for cooking rice.

   2. காய்ச்சுஞ் சரக்கின் ஆவியைக் குளிரச்செய்து நீர்மநிலையில் வடிக்கும் பானை (வின்.);; condenser in a distilling apparatus;pot which receives the distilled liquid.

     [வடி + பானை.]

 வடிப்பான் vaḍippāṉ, பெ. (n.)

   நீர்மங்களிலிருந்து கசடுகளை வடித் தெடுக்குங் கருவி; filter.

வடிப்பு1 vaḍippu, பெ. (n.)

   1. வடிக்கை (யாழ்.அக.);; straining filtering.

   2. தெரிந்தெடுக்கை; selecting, choosing.

   3. இருப்புக் கம்பி (யாழ்.அக.);; iron rod.

 வடிப்பு2 vaḍippu, பெ. (n.)

   காய்ச்சியிறக்குதல்; distillation.

 வடிப்பு3 vaḍippu, பெ. (n.)

வடஇந்தியா (வின்.);

 northern india.

வடிப்போர் vaḍippōr, பெ. (n.)

   யானை முதலியன பயிற்றுவோர்; tamers, trainers, as of elephants.

     “புதுக்கோள் யானையும்… பொற்றார்ப் புரவியுங் கதிக்குற வடிப்போர்” (மணிமே. 28, 61);.

வடிமணி vaḍimaṇi, பெ. (n.)

   தெளிந்த ஓசையுள்ள மணி; clear sounding bell.

     “வடிமணி நின்றியம்ப” (பு.வெ.10, 14 பக். 116);.

 வடிமருந்து vaḍimarundu, பெ. (n.)

   கள்; arrack, intoxicating liquor (சா.அக.);.

பட்டைச் (சாராயம்); வெறியம். தென்னை, பனை, அரிசி, வெல்லம் முதலியவற்றிலிருந்து வடிக்கப்படும் புளிப்பேறிய மதுவகை.

மருந்து = வெறியம் (சாராயம்);. மருத்துவக் குணமுடையது. வயிற்று வலிக்கும் உடம்பிலுள்ள எலும்புகளுக்கும் ஊட்டமாகப் பயன்படுவது.

 வடிமார் vaḍimār, பெ. (n.)

   கூரைவேயப் பயன்படும் புல்வகை; a species of sedge used for roofing thatched shed.

 வடிமாறு vaḍimāṟu, பெ. (n.)

பிரம்புவகையால்

   பின்னப்பட்ட வடிதட்டு; plaited ratten screen used as a strainer in cooking rice.

     [வடி+மாறு]

 வடிமாலை vaḍimālai, பெ. (n.)

   கடுகு ரோகணி; a purgative drug-Helleborus niger (சா.அக.);.

 வடிம்பலம்நின்றபாண்டியன் vaḍimbalamniṉṟapāṇḍiyaṉ, பெ. (n.)

   பண்டைய பாண்டிய மன்னர்களுளொருவன்; an ancient Pändiyan king.

     “ஆழிவடிம்பலம்ப நின்றானென” (நளவெண்பா.);.

     “இவன் பஃறுளியாற்றை உண்டாக்கிக் கடற் றெய்வத்திற்கு விழாச் செய்த பாண்டியன்” (புறநா.);.

மறுவ. உக்கிரவருமன்.

அடியார்க்கு நல்லார் (சிலம்பு.); உரையில் இவனைப் பற்றிய குறிப்புக் காணப்படுகிறது. இவன் கடல் சுவற வேலெறிய, கடல் வற்றி, இவன் கால்விளிம்பு மட்டாகக் கழுவியது. அதனால், வடிம்பலம்ப நின்றானெனப் பெயராயிற்று.

நளவெண்பாவிலும் இவனைப் பற்றிய குறிப்புக் காணப்படுகிறது.

வடிம்பிடு-தல் vaḍimbiḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கட்டாயப் படுத்துதல்; to compel.

     “வடிம்பிட்டு ஆசிரயிக்கைக்காக” (ஈடு.10.1, 4);.

   2. கோயில் தேரினைத் தணிபோட்டுக் கிளப்புதல் (ஈடு, 7, 2, 5, அரும்.);; to rise and start with a lever, as a temple-car.

   3. தூண்டுதல், நகருதல்; to urge, move.

     “நெஞ்சிலே வடிம்பிட்டு…

ஸ்தோத்ரம் பண்ணா நின்றாள்” (ஈடு. 7, 2, 5);.

   4. குறை கூறுதல், பழி கூறுதல்; to slander, blame.

     “தாய்மாரும் ஊரவரும் வடிம்பிடுகிறார்களோ வென்று” (திவ்.திருநெடுந். 21, வ்யா. பக். 170);.

     [வடிம்பு + இடு.]

வடிம்பு vaḍimbu, பெ. (n.)

   1. துணி, கத்தி முதலியவற்றின் விளிம்பு அல்லது நுனி; border, edge as of garment, blade, as of a knife.

     “பொன் வடிம்பிழைத்த வான்பகழி” (கம்பரா. கிளை. 38);.

   2. கால் முதலியவற்றின் விளிம்பு; extremity, as of the foot.

     “ஏற்றெருமை நெஞ்சம் வடிம்பி னிடந்திட்டு” (கலித். 103);.

   3. கூரைச் சாய்வு (வின்.);; eaves, edge of a standing roof.

   4. தேர் முதலியவற்றைக் கிளப்புந் தணிமரம்; lever.

     “ரதத்தோ பாதி வடிம்பாலே தாக்கி” (ஈடு.1. 4, 6);.

   5. வடிம்புக் கம்பி (இ.வ.); பார்க்க;see vadimbu-k-kambi.

   6. தழும்பு, வடு (நெல்லை);; mark, scar, smudge.

   7. பழி; reproach, blame.

     “தாய்மாரும் ஊரவரும் வடிம்பிடுகிறார்களோ வென்று” (திவ். திருநெடுந் 21, வ்யா, பக். 170);.

     [விளி → (விளிம்பு); → வடிம்பு (மு.தா.1, பக்.103.);

 வடிம்புக்கம்பி vaḍimbukkambi, பெ. (n.)

   தாங்குமரம் (இ.வ.);; spar.

     [வடிம்பு +கம்பி.]

 வடிம்புக்கழி vaḍimbukkaḻi, பெ. (n.)

   குறுக்கு விட்டம் (யாழ்.அக.);; transverse piece in roofing.

     [வடிம்பு + கழி.]

வடிம்புபிடி-த்தல் vaḍimbubiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   குறுக்கு விட்டந் தொடுத்தல் (வின்.);; to tie cross timbers of a roof.

     [வடிம்பு + பிடி.]

வடியல் vaḍiyal, பெ. (n.)

   1. வடிசல்2, 1 பார்க்க;see vadisal.

   2. வடித்த நீர் முதலியன (யாழ்.அக.);; strained or filtered liquid.

   3. சமைக்கப்பட்டது; that which is cooked.

நான்கு படியரிசி வடியல்.

     [வடி → வடியல்.]

 வடியவெடுத்தல் vaḍiyaveḍuttal, தொ.பெ. (vbl.n)

   வடிகால்வாய் வழியாக நீர் வடிக்கச் வடிக்கச் சொல்லல்; draining of water through an outlet or canal.

     [வடிய + எடுத்தல்.]

வடியிடு-தல் vaḍiyiḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வடித்தெடுத்தல்; to be filtered.

     “தெள்ளிமறை வடியிட்ட வமுதப்பிழம்பே” (தாயு.கருணா.8);.

     [வடி + இடு – இல் → இள் → இடு-தல்.]

 வடியுப்பு vaḍiyuppu, பெ. (n.)

   வடித்தவுப்பு; filtered salt.

     [வடி + உப்பு.]

 வடியெண்ணெய் vaḍiyeṇīey, பெ. (n.)

   வடித்தெடுத்த மருந்தெண்ணெய் (வின்.);; clarified medicinal oil.

     [வடி + எண்ணெய்.]

 வடிரசி vaḍirasi, பெ. (n.)

   ஒர் பாலை; alstonia scholaris.

 வடிவகணிதம் vaḍivagaṇidam, பெ. (n.)

   வடிவங்களையும், உருவங்களையும், உருவாக்கும் கோடுகள், கோணங்கள் முதலியவற்றைக் கணித அடிப்படையில் விளக்கும் பிரிவு; geometry.

     [வடிவம் + கணிதம்.]

 வடிவடைப்புவேலை vaḍivaḍaippuvēlai, பெ. (n.)

   தூண் அல்லது வேண்டிய வடிவத்தில் அமைக்கப்பட்டு, அதில் கற்காரையிட்டுச் செய்யப்படும் வேலை; decorative work in pillar or any structure with polished coloured marbles or tiles.

     [வடிவம் + அடைப்புவேலை.]

வடிவணங்கு vaḍivaṇaṅgu, பெ. (n.)

   அழகிய பெண்; beautiful lady, as fair complexiomed.

     “ஆதிமா மரபின்வரு வடிவணங்கை” (திருவாலவா. 113);.

     [வடிவு + அணங்கு.]

 வடிவமாதிரிகள் vaḍivamātirigaḷ, பெ. (n.)

கை வினைஞன் செய்யப்புகும் கலைப் பொருள் களுக்கான நோக்குரு (முன் மாதிரி);:

 sample of a handicraft by an artisan.

மறுவ வடிவ நோக்குரு

     [வடிவம்+மாதிரி]

வடிவமை-த்தல் vaḍivamaittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வடிவம் கிடைக்கும் படி செய்தல்; to design, shape.

   2. உருவாக்குதல்; to architect..

இந்தத் திரையரங்கத்தை வடிவமைத்தவர் யார்?

     [வடிவம் + அமை.]

 வடிவமைப்பு vaḍivamaippu, பெ. (n.)

   உருவாக்கப்பட்ட தோற்றம்; design.

     ‘அந்தக்

கொதிகலன்கள் கோபுரம் போன்ற வடிவமைப்புக் கொண்டவை.

     [வடிவம் + அமைப்பு.]

வடிவம்1 vaḍivam, பெ. (n.)

   உள்ளடக்கத்துக்குத் தகுந்த புற அமைப்பு; appearance or form that is reflective of the inner content.

     [படிவம் → வடிவம்.]

 வடிவம்2 vaḍivam, பெ. (n.)

   1. உருவம் (பிங்.);; form, shape, figure.

     “சங்கம வடிவம் ….. தாபரவடிவம்” (திருவாலவா. 61,14);.

   2. உடல் (யாழ்.அக.);; body.

   3. அழகு, செம்மை, நேர்த்தி; beauty, charm, comeliness.

     “வடிவமங்கைதனைச் சுருதி விதியின் மனம் புணர்ந்தான்” (திருவாலவா. 3 3);.

   4. நிறம், உடல் வண்ணம் (அ.க.நி.);; colour, good physigue,

   5. பளபளப்பு, ஒளிர்வு; glassiness, lustre, glittering.

   6. மெய்ச்சொல் (அக.நி.);; true word, truth.

     [படி → வடி → வடிவு → வடிவம்.]

 வடிவம்3 vaḍivam, பெ. (n.)

   1. உருப்படிவம்; model.

   2. கலைஞர்களுக்கு உருப்படிவமாக (மாதிரியாக); அமைபவர்;

 வடிவழகி vaḍivaḻki, பெ. (n.)

   வெற்றிலை; betel leaf-Piper beter (சா.அக.);.

 வடிவவுவமம் vaḍivavuvamam, பெ. (n.)

   உருவத்தை ஒப்பித்துக் கூறும் உவமை (யாழ்.அக.);; simile in which the comparison is in respect of shape or form.

     [வடிவம் + உவமம்.]

 வடிவாக vaḍivāka,    கு.வி.எ. (adv.) முற்றும் (நெல்லை); completely, fully, entirely.

     [வடிவு + ஆக.]

 வடிவானவைத்தன் vaḍivāṉavaittaṉ, பெ. (n.)

   சாரைப்பாம்பு; the male of cobra- the rat snake.

 வடிவாளன் vaḍivāḷaṉ, பெ. (n.)

   அழகன் (இ.வ..);; handsome man.

     [வடிவு + ஆள் + ஆளன்.]

 வடிவிக்குமருந்து vaḍivikkumarundu, பெ. (n.)

   உடம்பு அல்லது வீக்கத்தை வற்றச் செய்யும் மருந்து; drugs or medicines capable of reducing the swelling of the body.

 வடிவியல் vaḍiviyal, பெ. (n.)

வடிவகணிதம் பார்க்க;see Vadiva-kanidam.

வடிவிலாக்கூற்று vaḍivilākāṟṟu, பெ. (n.)

   வான்வெளி வாக்கு; voice from an invisible speaker, voice from heaven.

     “பிறந்திட்டதோர் வடிவிலாக்கூற்று” (சேதுபு. பராவு. 42);.

     [வடிவு + இல் + ஆ + கூற்று.]

வடிவு1 vaḍivu, பெ. (n.)

   அல்குல் (பிங்.);; vagina, mons veneris.

 வடிவு2 vaḍivu, பெ. (n.)

   1. உருவம், அமைப்பு; form, shape.

     “வண்ணந்தானது காட்டி வடிவு காட்டி” (திருவாக. 5, 25);.

   2. உடல் (சூடா.);; body.

   3. அழகு; beauty.

     “வடிவுடை மலைமகள்” (தேவா. 618, 7);.

     “வடிவார் வயற்றில்லை” (திருக்கோ. 139);.

   5. நன்னிறம்; fair complexion.

   6. பளபளப்பு, ஒளிர்வு, பிறங்கொளி, அழகொளி; brightness, lustre.

     “வடிவாய் நின்வல மார்பினில் வாழ்கின்ற மங்கையும்” (திவ்.திருப்பல்.2);.

   7. உண்மை, மெய்ச்சொல் (அரு.நி.);; truth, true word.

   தெ. வடுவு;ம. வடிவு.

     [வடி → வடிவு.]

 வடிவு3 vaḍivu, பெ. (n.)

   1. வடித்தது (இ.வ.);; that which is strained or filtered.

   2. மிகுதியாக வடிந்த நீர்; overflow, surplus Water.

 வடிவுப்பானை vaḍivuppāṉai, பெ. (n.)

வடிபானை (வின்.); பார்க்க;see vadipanai.

     [வடி → வடிவு + பானை.]

 வடிவுவமை vaḍivuvamai, பெ. (n.)

வடிவ வுவமம் (சங்.அக.); பார்க்க;see vadiva-v-uvamam.

     [வடிவு + உவமை.]

 வடிவெண்ணெய் vaḍiveṇīey, பெ. (n.)

   குருதிக்கேட்டாலுண்டான நோய்களுக்குக் கொடுக்கும் எண்ணெய்; medicated oil for diseases caused by vitiation of blood (சா.அக.);.

 வடிவெலும்பு vaḍivelumbu, பெ. (n.)

   மாரெலும்பு; rib, breast bone – Sternum.

வடிவெழுத்து vaḍiveḻuttu, பெ. (n.)

   ஒலியின் குறியாக, எழுதப்படும் எழுத்து (நன்.256, மயிலை); (பிங்.);; a letter, written symbol of an uttered sound, dist. fr. Oli-y-eluttu.

   2. திருந்திய கையெழுத்து (இ.வ.);; legible or fine hand writing.

     [வடி → வடிவு + எழுத்து.]

வடிவேல்1 vaḍivēl, பெ. (n.)

நூற்றாண்டில்

     “சுப்பிரமணியர் துதிக் கோவை” என்னும் நூலை இயற்றிய புலவர்;

 a poet who composed a work titled subramaniar Tudikköval in 19C.

 வடிவேல்2 vaḍivēl, பெ. (n.)

   1. கூரிய வேல்; sharp lance.

     “வழிக்குத் துணை வடிவேலும் செங்கோடன் மயூரமுமே” (கந்தரலங். 70);.

   2. முருகக்கடவுள் (இ.வ.);; Kanda, as wielding the lance.

     [வடி + வேல்.]

வடு1 vaḍu, பெ. (n.)

   1. மாம்பிஞ்சு; unripe fruit, especially very green tender mango.

     “மாவின் வடுவகிரன்ன கண்ணீர்” (திருவாச. 9, 2);.

   2. உடல் மச்சம் (வின்.);; wart, mole.

   3. தழும்பு; scar, smudge, cicatrice, wale.

     “சாபநோன்ஞாண் வடுக்கொள வழங்கவும்” (புறநா. 14);.

 வடு2 vaḍu, பெ. (n.)

   1. உளியாற் செதுக்கின உரு; chiselled figure.

     “கூருளி பொருத வடுவாழ் நோன்குறடு” (சிறுபாண். 252);.

   2. புண்வாய்; mouth affected by an ulcer or wound.

     “தாழ் வடுப் புண்” (பு.வெ.10. சிறப்பிற்.11);.

 வடு3 vaḍu, பெ. (n.)

   1. குற்றம்; fault, defect.

     “வடுவில் வாய்வாள்” (சிறுபாண்.121);.

   2. பழி; reproach, blemish.

     “வடுவன்று வேந்தன் றொழில்” (குறள், 549);.

   3. கேடு; injury, calamity, catastrophe.

     “நாயகன் மேனிக் கில்லை வடுவென” (கம்பரா.மருத்து. 5);.

 வடு4 vaḍu, பெ. (n.)

   1. நுண்ணிய கருமணல்; fine, black sand.

     “வடுவா ழெக்கர் மணலினும் பலரே” (மலைபடு. 556);.

   2. செம்பு (பிங்.);; copper.

   3. வாள் (யாழ்.அக.);; sword.

   4. வண்டு (பிங்.);; beetle.

 வடு5 vaḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பிஞ்சு விடுதல் (வின்.);; to bear fruit.

 வடு6 vaḍuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வெளிப்படுத்துதல்; to manifest.

   2. பார்வைக்கு காட்சியாக வைத்தல்; to exhibit.

     “வடுத்தெழு கொலை” (கல்லா.5);.

 வடு7 vaḍu, பெ. (n.)

   1. மாணி (இ.வ.);; celibate student.

   2. இளைஞன் (யாழ்.அக.);; youth.

   3. திறமையானவன் (இ.வ.);; clever boy, talented youngster.

 வடுகக்கடவுள் vaḍugaggaḍavuḷ, பெ. (n.)

   சிவபெருமானின் வயிரவ வடிவம் (திவா.);; Bhairavan a form of Sivan

 வடுகக்காது vaḍugaggātu, பெ. (n.)

வடிகாது (வின்.); பார்க்க;see vadi-kadu.

 வடுகச்சி vaḍugacci, பெ. (n.)

   வடுகப்பெண் (வின்.);; a woman of vaduga caste.

     [வடுகர் + அச்சி. அச்சன் (ஆ.பா.); → அச்சி (பெ.பா.);.]

 வடுகச்செட்டி vaḍugacceḍḍi, பெ. (n.)

   செட்டியாருள் ஒரினத்தவர் (வின்.);; a division of cettiyar caste.

 வடுகடுக்காய் vaḍugaḍuggāy, பெ. (n.)

   கடுக்காய்ப் பிஞ்சு; an unriped chebulic myrobalan (சா.அக.);.

 வடுகநம்பி vaḍuganambi, பெ. (n.)

   இராமாநுசரின் வழித்தொண்டர் (குருபரம்.);; a disciple of Rāmānujar.

வடுகநாததேசிகர்1 vaḍuganātatēcigar, பெ. (n.)

   17-ஆம் நூற்றாண்டில்

     “திருமுல்லை வாயிற் புராணம்” என்னும் நூலை இயற்றிய புலவர்;

 a poet who composed a work titled

     ‘Tirumullai-vayir-puranam’ in 17C.

 வடுகநாததேசிகர்2 vaḍuganātatēcigar, பெ. (n.)

   19, 20ஆம் நூற்றாண்டில் காத்திருப்பு என்னும் ஊரைச் சேர்ந்த, புள்ளிருக்க வேளூர்ப்புராணம் என்னும் நூலை இயற்றிய புலவர்; a poet who composed a work titled ‘pullirukka-velur-p-puranam’ in 19-20 C. He hails from Kättiruppu village.

 வடுகநாதன் vaḍuganātaṉ, பெ. (n.)

வடுகக்கடவுள் பார்க்க;see vaduga-kada vul.

வடுகன்1 vaḍugaṉ, பெ. (n.)

   1. வயிரவன் (பிங்.);; Bhairava.

   2. மாணி; celibate student.

   3. இளைஞன் (யாழ்.அக.);; youth.

   4. மூடன் (யாழ்.அக.);; fool, stupid.

 வடுகன்2 vaḍugaṉ, பெ. (n.)

   தெலுங்க நாட்டான்; man from the Telugu country.

     [வடுகு + அன்.]

 வடுகன்றாய் vaḍugaṉṟāy, பெ. (n.)

   காளி (திவா.);; Kali, the mother of Bhairava.

     [வடுகன் + தாய்.]

 வடுகப்பறையன் vaḍugappaṟaiyaṉ, பெ. (n.)

   மாலிய சமயத்தைச் சார்ந்த தெலுங்க நாட்டுப் பஞ்சம வகையான் (இ.வ.);; a vaisnava paraiya of the Telugu country.

     [வடுகன் + பறையன்.]

வடுகம் vaḍugam, பெ. (n.)

வடுகு பார்க்க;see vadugu.

     [வடம் → வடகு → வடுகு → வடுகம் (வ.வ.பக்.26);.]

வடகு என்னும் சொல்லிடையுள்ள டகரம், அதையடுத்து ஈற்றிலுள்ள குகரச் சார்பால், டுகரமாயிற்று. (ஒ.நோ.); கேடகம்→கிடுகு.

இங்ஙனம் அகரம் உகரமாய்த் திரிந்தது உயிரிசைவு மாற்றம் (harmonic sequence of Vowels); என்னும் நெறிமுறையாகும்.

 வடுகரணம் vaḍugaraṇam, பெ. (n.)

   பூணூல் போடும் விழா (யாழ்.அக.);; investiture with the sacred thread.

வடுகர்1 vaḍugar, பெ. (n.)

   தமிழகத்தின் வடக்குப் பகுதியில் வாழ்ந்த குடியினர்; inhabitant lived in northern region of T.N.

     ‘வடுகர்’ என்பது ஒரு குடியின் பெயராகும்.

     ‘வடுகு’ என்பவற்றோடு

     ‘அர்’ விகுதி சேர்ந்தமையால்

     ‘வடுகர்’ என்றாயிற்று. வடுகர் தமிழகத்தின் வட வெல்லையில் மட்டுமின்றி. நாலாபுறமும் பரவி வாழ்ந்தனர். வடக்கே வாழ்ந்த வடுகரைத் தமிழர்

     ‘வட வடுகர்’ என்றழைத்தனர்.

     ‘கதநாய் வடுகர்’ (அகம்.381, 7);

     ‘வம்ப வடுகர்’ என்னும் சொல்லாளப் படுவதால், புதியவர்கள், நிலையற்றவர்கள், அயலார்கள் எனவும் அழைக்கலாம்.

     ‘கடுங்குரற் பம்பை கதநாய்

வடுகர்’ (நற்.212, 5);.

     ‘கல்லா நீள்மொழிக் கதநாய் வடுகர்’ (அகம்.107, 11);.

     ‘கதநாய் வடுகர்’ (அகம்.375, 14); என வடுகரைக் குறித்த பாடல்கள் கழகக்கால இலக்கியத்தில் இடம் பெற்றுள்ளது.

 வடுகர்1 vaḍugar, பெ. (n.)

   1. தெலுங்கர்; people of the Telugu country.

     “கதநாய் வடுகர்” (நற். 212);.

   2. கி.பி.16-ஆம் நூற்றாண்டில் விசயநகர நாட்டினின்று, தமிழ் நாட்டிற் குடியேறிய தெலுங்கர்; a caste of Telugu immigrants, from the kingdom of vijayanagar into the Tamil country in the 16th century.

     [வடுகு → வடுகர்.]

 வடுகர் vaḍugar, பெ. (n.)

   கலிங்கர்; the people of kasinga (Orissa);.

     [உடியர்-வடியர்-வடுவர்-வடுகர்]

வடுகர் என்போர் கலிங்கர்.வடுகர் என்னும் சொல் தெலுங்கரைக் குறிப்பதாக இதுவரை கருதப் பட்டு வந்தது. தெலுங்கு அறிஞர்களும் சங்க இலக் கியங்களில் வடுகர் பெயர் இடம்பெற்றிருப்பதால் தெலுங்கு மிகவும் தொன்மையான மொழி எனவும் தவறாகப் பேசத் தொடங்கிவிட்டனர். ஆனால் இச் சொல் கலிங்க நாட்டாரைக் குறித்த சொல் என்பது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. கலிங்கத்துப் பரணியில் செயங்கொண்டார்.

     “மழலைத்தரு மொழியில் சில வடுகும் சில தமிழும் குழறித்தரு கருநாடியர்குறுகிக் கடைதிறமின் எனப் பாடியுள்ளார். இதில் வடுகு என்பது நாள டைவில் தெலுங்கைக் குறித்த சொல்லாக ஆளப்பட் டுள்ளது. கலிங்கப் போர் நடந்த குலோத்துங்க சோழன் காலத்தில் தெலுங்கு கன்னடம் ஒரியா ஆகிய மூன்று மொழிகளும் பேச்சு மொழிகளாக வளர்ந் திருந்தன. இருப்பினும் தெலுங்கர் எக்காலத்திலும் தம்மை வடுகர் என அடையாளப்படுத்திக் கொள்ள

வில்லை.

ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய கடைக்கழக இலக்கியக் காலத்தில் தெலுங்கு போன்ற மொழிகள் தோன்றவில்லை. ஆந்திர சாதவாகன மன்னரின் பேச்சு மொழி பிராகிருத மாக இருந்தது. ஒரிசா எனப்படும் கலிங்கரின் பாலியும் பேசப்பட்ட நிலப்பகுதிகளே மொழி பெயர்த்தேயம்” எனப் பண்டைத் தமிழிலக்கியங்களில் குறிக்கப்பட்டன. ஆந்திர கருநாடகப்பகுதிகள்.அக்காலத்தில் கொடுந் தமிழ்நாடுகளாக இருந்தன.

ஒரிசா எனும் கலிங்கத்திலிருந்து ஆந்திரத்தில் குடியேறிய வடுகர் கல்லுடைக்கும் தொழிலினர். இவர்கள் பேகம் தெலுங்கு நீட்டி முழுக்கும் அடித் தொண்டைப் பேரொலி கொண்டதாக இருப்பதை இன்றும் காணலாம். இவர்களின் முன்னோர் பேசிய கலிங்கத்துப் பாலி மொழியும் இத்தகையதே. அதனால் இவர்கள் கல்லா நீள்மொழி கதநாய் வடுகர் எனப்பட்டனர். ”ഖ -ப. (ba); ஆவது பாலி மொழியி இயல்பு வான் எனும் தமிழ்ச் சொல்லைப் பாவி (bawi); எனத் திரித்துப் பேசியவர்களும் இவர்களே.

புல்லி என்னும் குறுநில மன்னன் ஆட்சி புரிந்த வேங்கடமலைக்கு வடக்கேயிருந்த ஆந்திரப் பகுதியில் கோதாவரி வரை தமிழ் பேசப்பட்டது.

மேற்கு கோதாவரிப்பகுதியிலும் கலிங்கப்பகுதியிலும பிராகிருத பாலி மொழிகள் பேசப்பட்டன. வேங்கட மலை வெகுதொலைவில் மொழி பெயர் தேயங்கள் இருந்தன என்னும் குறிப்பை அகநானூற்றில் மாமூலனார் வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். வேங்கட மலைக்கு அப்பால் பல்லான் கோவலர், ஆடுமாடு களை மேய்ப்பவராகவும், நல்லவர்களாகவும் இருந் திருக்கின்றனர்.

     “—————மாதிரம் வெம்ப

வருவழி வம்பலர் பேணிக் கோவலர்

மழவிடைப் பூட்டிய குழாஅய்த் தீம்புளி

செவியடை தீரத் தேக்கிலைப் பகுக்கும்

புல்லி நன்னாட்டு உம்பர்ச் செல்லருஞ்

கரம் இறந்து ஏகினும் நீடலர்” (அகம்.31);

என்னும் வரிகளில் மாமூலனார் குறிப்பிடுகிறார். மூங்கில் குழாய்களில் கொணர்ந்த கூழை வழிப் போக்கர்க்குத்தந்துகளைப்பைப்போக்கிய செய்தியும் கூறப்படுகிறது.

புல்லியின் வேங்கடக் குன்றத்துக்கு வெகு தொலைவுக்கு அப்பால் கலிங்க நாட்டுக்குச் செல்லும் போது வழிப்பறிக் கள்வராகிய வடுகர் இருந்தனர். ‘-“……….புல்லி குன்றத்து

நடையருங் கானம் விலங்கி நோன்சிலைத்

தொடையமை பகழித் துவன்று நிலை வடுகர்

பிழியார் மகிழர் கலிசிறந்தார்க்கும்

மொழி பெயர் தேஎம் இறந்தனர் ஆயினும்” (அகம்:295);

என மாமூலனார் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

கங்கை வரை பண்டங்களை ஏற்றிச் செல்லும் சாத்து வணிகர் கூட்டத்தோடு, அல்லது படைத் துணை மறவரோடு வடதிசை நோக்கிச் சென்ற தலைவனைக் குறித்துத் தலைவி வருந்தும் பாலைப் பாடல்களில் மிக நீண்ட தொலைவு பறக்கும் கழுகு போல் நெடுங்தொலைவு கடந்த செய்தி கூறப்படு கிறது. பல மலைகளைக் கடந்த பின்னரே வேற்று மொழி பேசும் நிலப்பகுதி இருந்தது எனவும் மொழி பெயர் தேயங்களாகிய அப்பகுதிகள் இருந்தன எனவும் மொழி பெயர் தேயங்களாகிய அப்பகுதிகள் மூவேந்தர் ஆட்சிக்கு உட்பட்டிருந்தன என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது.

     ‘கண்உமிழ் கழுகின் கானம் நீந்தி

…………………………

தமிழ் கெழு மூவர் காக்கும்

மொழிபெயர் தேஎத்த பன்மலை இறந்தே” (அகம்.31);

வடபுலத்திலும் மூவேந்தரின் அரசிளங் குமரர்கள் ஆட்சி புரிந்ததைப் பாரத இராமாயணங் களும் குறிப்பிடுகின்றன. கி.மு. ஏழாம் நூற்றாண்டு வரை வடநாட்டில் தமிழ் மன்னர்களின் ஆட்சி நில வியதை உதயணன் பெருங்கதையாலும் அறியலாம்.

வடபுலத்தில் கி.மு. நான்காம் நூற்றாண்டு அளவில் ஆட்சி புரிந்த மோரியர் தென்னாட்டின் மீது படையெடுத்தனர். அப்போது கலிங்க நாட்டிலிருந்த விற்போர் மறவர்களாகிய வடுகரைத் துணைக்கு அழைத்து வந்தனர் என்பதை மாமூலனார்

     ‘முரண்மிகு வடுகர் முன்னுற மோரியர்

தென்திசைமாதிரம் முன்னிய வரவிற்கு” (புறம்.281);

     ‘எனத் தெளிவுறப் பாடியுள்ளார். மோரியர் பாடலிபுத்திரத்தில் இருந்து புறப்பட்டு கலிங்கத்தில் வடுகர் துணை பெற்றனர். ஆந்திரத்து சாதவாகனர் எப்பொழுதும் தமிழர்க்கு நண்பர்களாகவும் உறவினர் களாகவும் இருந்தனர். எக்காலத்திலும் சாதவாக னர்கள் தமிழரைப் பகைத்ததில்லை. எனவே வடுகர் என்னும் சொல் ஆந்திரரைக் குறிக்கவில்லை. வடுகரைக் கல்லா நீள் மொழிக் கதநாய் வடுகர்’ எனக் குறிப்பிட்டுள்ளனர். இவர்கள் ஆறலைக் கள்வ ராக விந்திய மலைச்சாரல் பகுதிகளில் வாழ்ந்த வர்கள். வடுகர்களைக் குறித்து தாயங்கண்ணனார், சேந்தங் கொற்றனார், இளம் கெளசிகனார் ஆகிய புலவர்களும் பாடியுள்ளனர்.

தெலுங்கர் தம்மை ஆந்திரர் எனக் குறிப்ப தன்றி வடுகர் என எக்காலத்திலும் கூறியதில்லை. தெலுங்கு அகராதிகளிலும் வடுகர் என்னும் சொல் தெலுங்கரைக் குறிக்கவில்லை. கலிங்க நாட்டைத் தமிழில்

     “ஒட்டாநாடு” என்பர்.

கலிங்கர் தம் மொழியை ஒடியா” மொழி என்கிறார்கள். இச்சொல் ஆந்திர நாட்டில் வட்டெ (vadde); என வழங்கும். கிணறு வெட்டுதல், கல்லுடைத்துக்கட்டடம்கட்டுதல் ஆகிய பணிகளுக்கு இவர்கள்ஆந்திர நிலத்தில் குடியேற்றப்பட்டனர். இவர்கள் மொழியும் தெலுங்காக மாறியது.

கலிங்கத்துக் கல்லுடைக்கும் தொழிலாளர் சிறந்த வில்லாளிகளாக இருந்த ஆறலைக் கள்வரின் வழி வந்தவர்கள் என்பதால் வடிகாடு என்னும் சொல் நாளடைவில் மிகுந்த துணிச்சல் உள்ள போர் மறவனைக் குறித்த சொல்லாயிற்று.

வடிகாடு என்னும் சொல் வடுகுடு எனத் தெலுங்கில் திரிபுற்றது. வடிகண்டு – வலிமை சான்ற இளைஞன், வடுக்கு-முறுக்கு வடிகலத்தன்மை வட்டெகாடு ஒரியா மொழி பேசுபவன். வட்டெமு -ஒரியா மொழி.

கன்னடத்திலும் வட்டெ (vadde); எனும் சொல் கல்லுடைக்கும் தொழிலாளியைக் குறித்தது.

கலிங்கத்து மொழியில் ஒடியா என்றே இம்மக்கள் அறியப்பட்டனர்.

தமிழில் ஒட்டர் என இக்காலத்தில் வழங்கினும் பழங்காலத்தில் கலிங்கர் உடியர்’ என்றே அறியப் பட்டனர். அதனால் கடைக் கழகக் காலத்தில் இவர் களுக்கு உடியர்-வடியர்-வடுவர்-வடுகர்- எனத் தமிழ்ப் பெயரிட்டனர்.

உடை-உடி எனும்சொற்கள் உடைத் தலையும், தாக்குதலையும் குறிக்கும். உளிதல் என்னும் சொல்லும் வெட்டுதலைக் குறிக்கும், உளி-உடி-வடி எனத் திரியும். வடித்தல் – கல்லைச் செதுக்கி வடிவ மைத்தல் எனப் பொருள்தரும்.

கடிப்பு என்பது ஒரு காதணி. இது கடுக்கன் எனத் திரிந்ததைப் போன்று வடிகன்_வடுகன் எனத் திரிபுற்றது.

வடக்கிலிருந்து வந்தவன் வடுகன் என்பதும் பொருந்தாது. வடக்கு – வடுக்கு எனத் திரியாது. குடக்கு-குடுக்கு எனத் திரியவில்லை. சொற்களின் ஒலிப்புத் திரிபுகள் குறிப்பிட்ட ஒழுங்கைப் பின்பற்று கின்றன. ஒரு சொல் எப்படியெல்லாம் திரியும் எப்படி யெல்லாம் திரியாது என்னும் சொற்பிறப்பு நெறி முறைகளை ஊன்றிக் கவனித்தால் சொல்திரிபுகளும் பொருள் திரிபுகளும் திசைமாறிப்போகாமல் உண்மை யான பொருளை உணர்த்தும்.

மெல்_மெழு_மெழுகு என மென்மைப் பொருளில் திரிந்தது போன்று வல்-வழு -வழுதி எனும் சொல்வன்மை வாய்ந்த பாண்டிய மன்னர்க்குப் பெயராயிற்று. வல்-வழு-வடு என்னும் சொல் போர்மறவனுக்கும் இளைஞனுக்கும் பெயராகி வடமொழியில் வட (vata); என்றும் ஒரியாவின் மூலமொழியாகிய பாலியில் உடி-வடி என்றும்

திரிந்தது.

வடுகவழிபன்னீராயிரம் vaḍugavaḻibaṉṉīrāyiram, பெ. (n.)

   நெல்லூர், குண்டூர், கடப்பை முதலாய நிலப்பரப்பை யுள்ளடக்கிய வடுகர் வாழ் தேயம்; vanargal country comprising of Nellur. Gundar Kadappai etc.

     ‘பன்னீராயிரம் என்பது பூமியின் பரப்பைக் குறிப்பதாமென்பர். பன்னீராயிரம் ஊர்களை கொண்ட பரப்பிடம் என்பதனை, முடியலூர் சாசனம் உணர்த்துகின்றது.’

     “நனைமுதிர் நறவின் நாட்பலி கொடுக்கும் வால் நினப்புகலின் வடுகர் தேயத்து” (அகம்.213:7-8);.

     [வடுகவழி → வடுகநாடு.]

வடுகவாளி vaḍugavāḷi, பெ. (n.)

   வடுக நாட்டு மகளிர் காதில் அணியும் காதணி வகை; a kind of ear-ring worn by vaduga community women.

     “வடுகவாளி ஒன்றில் கோத்தமுத்து ஒன்பது” (தெ.இ.கல்.தொ.2:2, கல்.51);.

     [வடுகர் + வாளி. வாளி = ஒரு வகைக் காதணி.]

 வடுகி vaḍugi, பெ. (n.)

வடுகன்றாய் (பிங்.); பார்க்க;see vadugan-ray.

வடுகு1 vaḍugu, பெ. (n.)

   1. தமிழ்நாட்டின் வடவெல்லையிலுள்ள நாடு; the region situated in the north of the Tamil country.

     “வடதிசை மருங்கின் வடுகு வரம்பாக” (தொல்.பொருள்.650. உரை);.

   2. ஆந்திரநாடு; the Telugu country.

   3. தெலுங்கு மொழி; the Telugu language.

     “வடகலை தென்கலை வடுகு கன்னடம்” (கம்பரா. தனி.);.

   4. தெலுங்கின் கிளைமொழி; a dialect of Telugu.

     “கன்னடம் வடுகு கலிங்கந் தெலுங்கம்” (நன்.272 மயிலை); (தொல்.சொல்.400, உரை);.

   5. தெலுங்கு பேசுவோரிடையே உள்ள தொரு பிரிவு (பிங்.);; a division of Telugu-speaking people.

க. படகு.

     [வடம் → வடகு → வடுகு. ஒருகா. கொடுந்தமிழ்.]

முதன்முதல் வடதிசையாற் பெயர் பெற்ற மொழி வடுகு என்னும் தெலுங்கே, அது வேதக் காலத்திலேயே தமிழினின்று திரிந்திருந்தது.

வடம் → வடகு → வடுகு → வடுகம்.

வடகு என்னும் சொல்லிடையுள்ள டகரம், அதையடுத்து ஈற்றிலுள்ள குகரச் சார்பால், டுகரமாயிற்று. இங்ஙனம் அகரம் உகரமாய்த் திரிந்தது உயிரிசைவு மாற்றம் (Harmonic Sequence of Vowels); என்னும் நெறிமுறையாகும்.

ஒ.நோ. : கேடகம் – கிடுகு.

எடுப்பொலி (எ-டு); : குடி – gudi (கோவில்);, கூன் – guvu. சடை – ஜட.

வலிப்பொலி (எ-டு);: செய் – cey, போடு – பெட்டு.

இங்க்கா – இன்னும், கொஞ்ச்செமு = கொஞ்சம்,

அண்ட்டாரு = என்றார், எந்த்த = எவ்வளவு,

கும்ப்பு = கும்பு.

இங்ஙனம் ஆரியத்தன்மையடைந்த ங்க்க, ஞ்ச்ச, ண்ட்ட, ந்த்த, ம்ப்ப என்னும் வல்மெலிவலி யிணைகள் முதன்முதல் வடுகிலேயே தோன்றுகின்றன. தமிழில் இத்தகைய வொலிகள் மருந்திற்குங் காணக்கிடையா. அதிலுள்ளவை யெல்லாம் ங்க, ஞ்ச, ண்ட, ந்த, ம்ப, ன்ற ஆகிய மென்மெலிவலி யினைகளே.

 வடுகு2 vaḍugu, பெ. (n.)

   1. மருத யாழ்த்திறத் தொன்று (பிங்.);; a secondary melody-type of the marudam class, one of four maruda-yal-t-tiram.

   2. இந்தளம் (பிங்.);; a melody-type.

   3. மெய்க் கூத்து வகை (சிலப். 3, 12, உரை);; a physical dance.

     [வடக்கு → வடுகு.]

 வடுகு3 vaḍugu, பெ. (n.)

   மணியிலமைந்த குற்றம் (C.G.);; a flaw imperfection in a gem.

     [வடு → வடுகு.]

 வடுகு4 vaḍugu, பெ. (n.)

   பூணூலணியும் விழா; investiture with the sacred thread.

     “ஏமுறு வடுகுசெய் திருக்கு வேமுதல்……. ஒதியே” (நல்.பாரத.துட்டிய.60);.

 வடுகு vaḍugu, பெ. (n.)

   மருத நிலத்தின் திறப்பண்; melody type belonging to agricultural tract.

     [வடு-வடுகு]

 வடுகுந்தமிழுங்குணம் vaḍugundamiḻuṅguṇam, பெ. (n.)

   வயிற்றுக் கடுப்பு; pain in abdomen.

 வடுக்கு-தல் vaḍukkudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   நூற்பாவில், வண்ணமேற்றாத முரட்டு நூலை ஏற்றுதல்; to thrust undyed coarse thread into spinning mill.

     [வடு → வடுகு.]

வடுக்கொள்(ளு)-தல் vaḍukkoḷḷudal,    13 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தழும்பு படுதல்; to bear mark, smudge, sear.

     “நல்லகம் வடுக்கொள முயங்கி” (அகநா. 100);.

   2. புண் முதலியன ஆறத் தொடங்குதல் (இ.வ.);; to begin to heal, as a sore etc.

     [வடு + கொள்.]

 வடுச்சொல் vaḍuccol, பெ. (n.)

   பழிமொழி; reproach.

     [வடு + சொல்.]

 வடுத்தலைக்கலவாய் vaḍuttalaikkalavāy, பெ. (n.)

   மஞ்சள் நிறமானதும் நெடிதாய் வளர்வதுமான கடல் மீன்; sea-fish attaining a large size.

     [வடு + தலை + கலவாய்.]

ஒருகா. பன்றிமீன்.

     [P]

வடுபடுத்து-தல் vaḍubaḍuddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வெட்டு, குத்து முதலியவற்றால் காயப்படுத்துகை; wounding.

 வடுபட்டவள் vaḍubaḍḍavaḷ, பெ. (n.)

   ஆணுடன் தொடர்புடையவள்; a reduced woman.

 வடுப்படல் vaḍuppaḍal, பெ. (n.)

   மீன் வேட்டையில் உண்டாகும் காயம்; a wound caused due to forecially fish catching.

 வடுப்பிஞ்சு vaḍuppiñju, பெ. (n.)

   இளம்பிஞ்சு; tender, unriped fruit.

     [வடு + பிஞ்சு.]

 வடுமாங்காய் vaḍumāṅgāy, பெ. (n.)

   மாவடு வூறுகாய் (கொ.வ);; a pickled preparation of green tender mangoes.

     [வடி → வடு + மாங்காய்.]

வடும்பு1 vaḍumbu, பெ. (n.)

   மூங்கிற் கழி, கெடை; a long bamboo post.

 வடும்பு2 vaḍumbu, பெ. (n.)

   சாத்து மரங்களின் குறுக்கே போடுங்கழி; tie beam.

 வடுவக்கூடை vaḍuvakāḍai, பெ. (n.)

   கூடைவகை (வின்.);; a kind of basket.

     [வடுகன் → வடுவன் + கூடை.]

 வடுவன் vaḍuvaṉ, பெ. (n.)

   தெலுங்கு நாட்டான்; man from the Telugu country.

     [வடுகு → வடுகன் → வடுவன்.]

வடுவரி vaḍuvari, பெ. (n.)

   1. வண்டு (சது.);, தேனீ; beetle, bee.

   2. சிற்றுயிரி; insect.

     [வடு + வரி.]

 வடுவறவேதல் vaḍuvaṟavētal, தொ.பெ. (vbl.n.)

   முழுவதுமாக வேதல்; cooking well.

     [வடு + அற + வே.]

 வடுவும்புள்ளியும் vaḍuvumbuḷḷiyum, பெ. (n.)

   அம்மையிறங்கி உதிர்தல்; to be full of warts and spots as after small pox.

 வடுவை vaḍuvai, பெ. (n.)

   செம்பு; copper.

வடை vaḍai, பெ. (n.)

   தேர்ச்சக்கர வடிவாகச் செய்யப்படும் உழுத்தம் பலகாரம்; a cake made of black grum, fried in ghee or oil.

 Skt. வடா.

     [வட்டை + வடை.]

ஒ.நோ. பெட்டை பெடை.

வட்டக் கருத்துச் சொற்களுள் வட்டு, வட்டை என்னும் வடிவுகள் வடமொழியில் இல்லை (வே.க.4.பக்.104);.

 வடைகறி vaḍaigaṟi, பெ. (n.)

   வடைக்குரிய கடலை மாவுடன் கறிமசாலை சேர்த்துத் தாளித்து, ஆவியில் வைத்தெடுக்கும் ஒருவகைத் தொடுகறி; a kind of side dish. using chickpea flour paste as in the preparation of vadai.

     [வடை + கறி.]

 வடைக்குத்தி vaḍaikkutti, பெ. (n.)

   பண்ணிகாரம் குத்தியெடுக்குங் குத்தூசி வகை; a picker, used in frying cakes.

     [வடை + குத்தி.]

 வடைப்பருப்பு vaḍaipparuppu, பெ. (n.)

   பயற்றம் பருப்புடன் எலுமிச்சம்பழச்சாறு முதலியன சேர்த்துச் செய்யப்படுஞ் சிற்றுண்டி வகை; a salad of green gram split and soaked in lime water and seasoned with condiments.

தெ. வடபப்பு

     [வடை + பருப்பு.]

 வடைமாலை vaḍaimālai, பெ. (n.)

   வேண்டுதலின் பொருட்டு வடைகளைக் கோத்து மாகாளர், குரக்கினத் தலைவன் (அனுமன்); முதலிய தெய்வங்கட்கு இடும் மாலை; garland of vadai offered in vow to deities, such as Mākāsar Hanumār, etc.

     [வடை + மாலை.]

வடையம் vaḍaiyam, பெ. (n.)

   1. நெல்லிப்பழம் முதலியவற்றை அரைத்துத் தட்டிய வடை; cake, as of nelli fruits.

   2. பொட்டலமாகக் கட்டிய வெற்றிலை பாக்கு (தஞ்.);; folded packet of betel leaves and areca-nut.

 வடையற்றது vaḍaiyaṟṟadu, பெ. (n.)

   வீணானது (யாழ்.அக.);; that which is useless, wasteful material.

 வடைவாரி vaḍaivāri, பெ. (n.)

   துளைகள் கொண்ட வாரியெடுக்கும் கரண்டி; perforated ladle to take out vadai-cakes.

     [வடை + வாரி.]

     [P]

வட்கர்1 vaṭkar, பெ. (n.)

   1. குற்றம் (புறநா. 100, உரை);; fault.

   2. இடைமுரிவு (சிலப்.25, 146. அரும்.);; cut or injury in the middle, as on a palmyra stem.

     “வட்கர்” off குற்றமெனினும் அமையும்” (பழைய.புறநா.100);.

     [வள் → வட்கு → வட்கர்.]

 வட்கர்2 vaṭkar, பெ. (n.)

வட்கார் பார்க்க;see vatkar.

     “வட்கர் போகிய வளரிளம் போந்தை” (புறநா.100);.

     [வட்கார் → வட்கர்.]

 வட்காரம் vaṭkāram, பெ. (n.)

   வெடிகாரம் (சங்.அக.);; kind of salt.

வட்கார் vaṭkār, பெ. (n.)

   பகைவர்; enemies.

     “வட்கார் நிரையன் றழலெழ வெய்து நின்றோன்” (திருக்கோ.152);.

     “வட்கார் மேற்செல்லுவது வஞ்சியாம்” (பு.வெ.மா.);.

 வட்கிலான் vaṭkilāṉ, பெ. (n.)

   பகைவன் (இலக்.அக.);; enemy, foe.

வட்கு1 vaṭkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெட்குதல்; to be ashamed.

     “வட்கின வெனப் பெரி தடைத்தகுயில் வாய்கள்” (பாகவத.10. வேய்ங்குழ.6);. 2. கூசுதல்;

 to be shy bashful.

     “அரன்குன்றென்றே வட்கி” (திருக்கோ.116);.

   3. கெடுதல்; to be destroyed.

     “அதகங்கண்ட பையணனாகம் போல வட்க” (சீவக.403);.

   4. தாழ்தல்; to humble, to lower oneself.

     “வாடிய காலத்தும் வட்குபவோ” (பழமொ. 204);.

   5. ஒளி மழுங்குதல் (சூடா);; to be dim, to be lit faintly.

     [வெட்கு → வட்கு.]

 வட்கு2 vaṭkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வளம் பெறுதல், பகட்டாயிருத்தல்; to thrive well, prosper, to flourish, to be luxuriant, as a plant.

     “முட்கொணச்சுமரம்…. வட்சி நீண்டதற் பின் மழுவுந் தெறும்” (சூளா. சீய.72.);.

 வட்கு3 vaṭku, பெ. (n.)

   1. வெட்கம்; shame.

   2. நாணம்; bashfulness, shyness, modesty.

     “‘வட்கில ளிறையும்’ (திவ். திருவாய். 7, 2 3);.

   3. கேடு; injury, ruin.

     “வட்கிலானைக் கவான்மிசை வைத்து” (காஞ்சிப்பு.நாரசிங்.6);.

     [வள்கு → வட்கு.]

இஃதும் வளைதற் கருத்து மூலமாகும். வெட்கத்தினால் தலை சாய்கை.

 வட்கு4 vaṭkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வணங்குதல், வழிபடுதல்; to worship.

   2. வளைதல்; to bend.

     [வள் → வள்கு → வட்கு.]

வட்கார், வணங்கார். வளைதற்கருத்து வேரடியினின்று கிளைத்த சொல். வட்கு என்னும் வடிவம், வடமொழியில் இல்லை (வ.வ.2 : 76);.

 வட்சத்தலம் vaṭcattalam, பெ. (n.)

   மார்பு; chest (சா.அக.);.

 வட்சாத்திரி vaṭcāttiri, பெ. (n.)

   நெஞ்செலும்பு; sternum (சா.அக.);.

 வட்ட குத்தாட்டு திரும்பல் அடவு vaḍḍaguddāḍḍudirumbalaḍavu, பெ. (n.)

ஒயில் கும்மியாட்ட வல்லுநர்கள் கையாளும் அடவு முறை:

 a stepping method in kummidance.

     [வட்டம்+குத்தாட்டு+திரும்பல்+அடவு]

 வட்ட வாசிகை vaṭṭavācigai, பெ. (n.)

   சிவனின் திருவுருவில் இடம்பெறும் ஒருவகையான சிற்ப வேலைப்பாடு; a kind of ornament carved in siva’s sculpture.

     [வட்டம்+வாசிகை]

 வட்டகன்னி vaṭṭagaṉṉi, பெ. (n.)

வட்டத்துத்தி பார்க்க;see vatta-t-tutti (சா.அக.);.

 வட்டகம் vaṭṭagam, பெ. (n.)

   வயிற்றுளைச்சலைப் போக்கும் மருந்து; hollarrhena antidysenterica.

வட்டகை vaṭṭagai, பெ. (n.)

   1. பரப்பெல்லை; area, extent.

   2. நிலப்பகுதி; region.

     “ஊர்நாற்காத வட்டகை” (சிலம்.5, 133, உரை);.

   3. வட்டம்1 9, 10 பார்க்க;see vattam

   4. வட்டகை நிலம் (வின்.); பார்க்க;see vattagai-nillam.

   5. சிறுகிண்ணம்; small bowl.

     “கொடியனார் வெள்ளி வட்டகை யூன்றிவாய் மடுப்ப” (சீவக.938);.

   6. வட்டில்; metal cup.

     “செம்பொற்றூமணி வட்டகையோடு” (காஞ்சிப்பு. தழுவக்.333);.

     [வட்டம்1 → வட்டகை + சிறிய நாட்டுப் பகுதி (தேவ.13, பக்.5);.

     ‘வட்டகை’ யென்னும் வடிவம் வடமொழியி லில்லை.]

வட்டகைநிலம் vaṭṭagainilam, பெ. (n.)

   அடைப்புக்கட்டிய நிலம்; enclosed field, fenced land.

     [வட்டம்1 → வட்டகை + நிலம்.]

 வட்டகைமணியம் vaṭṭagaimaṇiyam, பெ. (n.)

வட்டமணியம் (வின்.); பார்க்க;see vattamaniyam.

     [வட்டம் → வட்டகை + மணியம். மணியம் = ஊர். ஊரிலுள்ள கோயில் மற்றுமுள்ளவற்றை மேற்பார்வை செய்கை.]

 வட்டக்கச்சைக்கட்டில் vaṭṭakkaccaikkaṭṭil, பெ. (n.)

   வட்ட வடிவாயமைந்த கட்டில் வகை; a kind of round shaped cot.

     [வட்டக்கச்சை + கட்டில்.]

வளமனைகளிலும், அரசர் மாளிகைகளிலும் உள்ள கட்டில்.

வட்டக்கட்டில் vaṭṭakkaṭṭil, பெ. (n.)

   வட்ட வடிவில் செய்த சுழற் கட்டில் வகை; a circular revolving cot.

     “மூட்டுவாய் மாட்சிமைப்பட்ட வட்டக்கட்டில்” (நெடுநல்.123, உரை);.

     [வல் → வள் → வட்டு → வட்டம். வட்டம் + கட்டில். கட்டு + இல் + கட்டில்.

     “இல்” சொல்லாக்க ஈறு. சுற்றி வருந்தன்மையில் வட்ட வடிவிற் செய்த கட்டில்.]

 வட்டக்கணக்கன் vaṭṭakkaṇakkaṉ, பெ. (n.)

   ஒரு வட்டத்தைச் சேர்ந்த பலவூர்களுக்குரிய கணக்கன் (இ.வ.);; accountant of a circle (vattam); or group of villages.

     [வட்டம் + கணக்கன். வட்டம் = நிலப்பரப்பு, சிலவூர்களைக் கொண்ட நாட்டுப்பகுதி. (கணக்கன் + ஊர்க்கணக்கெழுதுவோன்);.]

 வட்டக்கண்ணி vaṭṭakkaṇṇi, பெ. (n.)

வட்டிக்கண்ணி (இ.வ.); பார்க்க;see vatti-k-kanni.

     [வட்டம் + கண்ணி. கள் → கண் → கண்ணி. வட்டமாக முளைத்த செடி அல்லது மரம்.]

 வட்டக்கப்பல் vaṭṭakkappal, பெ. (n.)

   புகையிலை வகை (இ.வ.);; a variety of tobacco.

 வட்டக்கருக்கு vaṭṭakkarukku, பெ. (n.)

   ஒரு வட்டத்தினுள் இலை, கொடி ஆகியவை செறிந்த கருக்கு; an artful work with thick leave, creeper in a circle.

     [வள் → வட்டு → வட்டம் + கருக்கு. கருக்கு + சிற்பவேலை.]

மேலே சொல்லப்பட்ட கருக்கு வேலைகள் பரிமா, அரிமா ஆகியவற்றின் தொடைகளிலும், கோயிற் தூண்களிலும் வரையப்படும்.

 வட்டக்காய் vaṭṭakkāy, பெ. (n.)

   அண்ட விதை (கொ.வ.);; testicle.

தெ. வட்டகாய

     [வட்டம் + காய்.]

வட்டக்காரன் vaṭṭakkāraṉ, பெ. (n.)

வட்டத்துக்குப் பணமாற்றுவோன் (C.G.);,

 money ex-changer.

     [வட்டம்2 + காரன். வட்டம் = நாணயமாற்றின் வட்டம்.]

வட்டக்காரர் vaṭṭakkārar, பெ. (n.)

   சம்மாட்டியார் மூலமாக மீன்பிடி தொழிலில் பண முதலீடு செய்பவர்; a person who invest money in fishing through a middle man called Šammāţțiyār.

     [வட்டம் + காரர்.]

சம்மாட்டியார் அன்றாடம் கிடைக்கும் மீன்பாட்டினை ஏலம் விட்டு அத்தொகையில் நூற்றுக்கு ஒரு வட்டம் வீதம் (விழுக்காடு); கொடுப்பார். வட்டக்காரர் தமது முதலுக்கு வட்டத் தொகையை வட்டிப் போலப் பெற்றுக் கொள்கிறார்.

   1 வட்டம் – ரூ-6-25.

 வட்டக்கிணறு vaṭṭakkiṇaṟu, பெ. (n.)

   வட்ட வடிவமாக அமைந்த சிறுகிணறு; small, circular shallow well.

     [வட்டம + கிணறு.]

 வட்டக்கிருமி vaṭṭakkirumi, பெ. (n.)

   ஒரு வகை குடற் பூச்சி; a variety of intestinal parasite-Ascaris (சா.அக.);.

     [வட்டம் + Skt. கிருமி.]

வட்டக்கிலுகிலுப்பை vaṭṭaggilugiluppai, பெ. (n.)

   செடிவகை (பதார்த்த.253);; rattle-wort, blue-flowered.

     [வட்டம் + கிலுகிலுப்பை.]

வட்டத்தோற்றத்தினைக் குறிக்கும் இருபதிற்கு மேற்பட்ட காட்சிப் பொருளைக் குறிக்கும் இச்சொல் தமிழ் நாட்டில் தொன்றுதொட்டு வழங்கிவரும் நூற்றுக்கணக்கான நிலைத்திணைப் பெயர்களுளொன்றாம்.

 வட்டக்கிளா vaṭṭakkiḷā, பெ. (n.)

   களா; a plant-Carandus spinaram (சா.அக.);.

 வட்டக்குடில் vaḍḍakkuḍil, பெ. (n.)

   பெருங் குடிசை (யாழ்.அக.);; big hut.

     [வட்டம் + குடி → குடில்.]

வட்டக்குடை vaḍḍakkuḍai, பெ. (n.)

   அரசர்க்குரிய குடை (சீவக.860, உரை.);; state umbrella.

     [வட்டம் + குடை.]

 வட்டக்குளம்படி vaḍḍakkuḷambaḍi, பெ. (n.)

   கழுதைக் குளம்படி; plant known as ass’s hoof (சா.அக.);.

 வட்டக்குளிகம் vaṭṭagguḷigam, பெ. (n.)

   மேக நிறச் செவ்வந்தி; chrysanithemum flower of cloud colour (சா.அக.);.

வட்டக்குழிபிடி-த்தல் vaḍḍakkuḻibiḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வில்லைப் போலிருக்க வேண்டி, உருக்கினதை, உருக்கிச் சாய்க்க வட்டமாகச் செய்த ஓர் குழி; a bow shaped pit (to pour the melted matal into it); for casting (சா.அக.);.

 வட்டக்கெண்ணை vaṭṭakkeṇṇai, பெ. (n.)

   கண்டுபாரங்கி; Indian lotus Croton.

வட்டக்கைச்சில் vaṭṭakkaiccil, பெ. (n.)

   கொட்டாங்கச்சியின் அடிப்பாதியோடு (யாழ்.அக.);; the lower half of a coconut-shell.

     [வட்டம்1 + கச்சி → கச்சில் → கைச்சில்.]

 வட்டக்கொடை vaḍḍakkoḍai, பெ. (n.)

   காட்டெருமை; wild buffalo (சா.அக.);.

 வட்டக்கொட்டை vaṭṭakkoṭṭai, பெ. (n.)

   வட்டமான தலையணை; round pillow.

     [வட்டம் + கொட்டை.]

 வட்டக்கோட்டை vaṭṭakāṭṭai, பெ. (n.)

   வட்டமாகவோ, சதுரமாகவோ அமைந்த கோட்டை; a fort in the shape of circle or square.

     [வட்டம் + கோட்டை.]

வட்டக்கோரை vaṭṭakārai, பெ. (n.)

   புல்வகையுளொன்று (நாநார்த்த.128);; a kind of sedge or grass.

 வட்டக்கோல் vaṭṭakāl, பெ. (n.)

   வட்ட வடிவு; circular or round shape or form.

     [வட்டம் + கோல்.]

வட்டக்கோள் vaṭṭakāḷ, பெ. (n.)

வட்டம்1, 2 (சிலப்.10,102, உரை); பார்க்க;see vattam.

மறுவ. கரந்துறைகோள்.

     [வட்டம்1 + கோள்2.]

வட்டக்கோவை vaṭṭakāvai, பெ. (n.)

   கொடி வகை; a common creeper of the hedges-Coccinia indica.

     “கோவையங் கனிநே றென்ன” (திருச்செந். பு.8, 56);

 வட்டங்கண்கூலி vaṭṭaṅgaṇāli, பெ. (n.)

   நாணயமாற்றம் செய்யும் வணிகத் துறை இடையீட்டாளர் பெறும் கூலி; money broker’s commission.

     [வட்டம் + கண்கூலி.]

 வட்டங்கி vaṭṭaṅgi, பெ. (n.)

   வெள்வங்கம்; white lead, tin.

வட்டங்கூட்டு-தல் vaṭṭaṅāṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   அணியமாதல் (நெல்லை);; to prepare, to be neadied.

     [வட்டம்1 + கூட்டு-தல்.]

இது வழக்கியன் மரபுச் சொற்களு ளொன்று.

 வட்டச் சடங்குகள் vaḍḍaccaḍaṅgugaḷ, பெ. (n.)

   பிறப்பு, திருமணம், இறப்புத் தொடர்பான சடங்குகள்; rites performed during birth marriage and death.

     [வட்டம்+சடங்கு]

வட்டச்சக்கரம் vaṭṭaccakkaram, பெ. (n.)

   சித்திர பா வகை (யாப்.வி.பக். 497);; a kind of metrical composition.

வட்டச்சாரணை vaṭṭaccāraṇai, பெ. (n.)

   1. வெள்ளை வட்டச் சாரணை; trianthema pentandra.

   2. இதன் இலைகள் கண்நோய்க்குப் பயன்படுவதாலிப் பெயர்; rounded mucronate leved train thema-Orgia trianthemoides. It is so called because of its usefulness in ophthalmia and other diseases of the eye (சா.அக.);.

 வட்டச்சில்லி vaṭṭaccilli, பெ. (n.)

   பழந்தமிழர் விளையாட்டுகளுளொன்று; one of the games of the ancient Tamils.

     [வல் → வள் → வட்டம் + சில் → சில்லி.]

வட்டமான அரங்கு கீறி ஆடும் இவ்விளையாட்டுக் குறித்து, மொழிஞாயிறு கூறுவது :

ஆடுகருவி :- சக்கரவடிமான ஓர் அரங்கும் ஆளுக்கொரு சில்லியும் இதற்கான ஆடு கருவியாம்.

சக்கரத்தின் குறட்டில் ஒரு குறிப்பிட்ட வட்டத் தொகையும், அதன் ஆரைகட்கிடையில் முறையே அத் தொகைக்கு வரிசை யொழுங்காகக் கீழ்ப்பட்ட சிறுதொகைகளும், குறிக்கப்படும்.

ஆடுமுறை: முதலாவது கீழ்த்தொகையுள்ள கட்டத்திற் சில்லியெறிந்து, நொண்டியடித்து ஒரேயெட்டில் மிதித்து வெளியே தள்ளி, மீண்டும் ஒரேயெட்டில் அதை மிதித்தல் வேண்டும். இங்ஙனம் தொடர்ந்து மேன்மேலுயர்ந்த தொகையுள்ள சுற்றுக் கட்டங்களிலெல்லாம் ஆடியபின், நடுக்கட்டத்தில் ஆடல் வேண்டும். நடுக்கட்டத்துள் எறிந்த சில்லியை, அது அங்கிருக்கும்போதும் அதை வெளியே தள்ளிய பின்பும், நேரே ஒரேயெட்டில் மிதித்தல் வேண்டு மேயன்றிச் சுற்றுக் கட்டத்தின் வழியாய்ச் சென்று மிதித்தல் கூடாது. ஒருவர் தவறியபின் அடுத்தவர் ஆட வேண்டும். குறித்த வட்டத் தொகையை முந்தி யெடுத்தவர் (அதாவது எல்லாக் கட்டங்களையும் தவறாது முந்தியாடியவர்);, கெலித்தவராவர். கெலிப்பதற்குப் ‘பழம்’ என்று பெயர். ஒவ்வொரு பழத்திற்கும் காலால் ஒவ்வோர் உப்பு வைக்கப்படும்.

வட்டணம் vaṭṭaṇam, பெ. (n.)

   1. வட்டமான கேடகம்; shield.

     “இட்ட வட்டணங்கன் மேலெறிந்த வேல்” (கலிங்.413);.

   2. நெடுங் கேடக வகை (யாழ்.அக.);; a kind of big shield.

மறுவ. பரிசை

த. வட்டணம் → Skt. அட்டன.

     [வட்டம் → வட்டணம் = வட்டமான கேடகம் (முதா.2 பக்.85);.]

வட்டணி1 vaṭṭaṇittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வட்டமாக்குதல்; to make round or circular, to encircle.

     [வட்டணம் → வட்டணி.]

வட்டமாதல், வட்டமாக்குதல் (மு.தா. 2. பக்.55);

     ‘வட்டணி’ என்னும் வினைவடிவம். வடமொழியிலில்லை.

 வட்டணி2 vaṭṭaṇittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வட்டமாதல்; to encircle to become round or circular.

     [வட்டணம் → வட்டணி.]

வட்டணி என்னும் வினைவடிவம் வடமொழியி லில்லை.

வட்டணிப்பு vaṭṭaṇippu, பெ. (n.)

   வட்டமா யிருக்கை, வட்டவடிவமான தன்மை; roundness, circularity, rotundity.

     “குண்டலமென்று வட்டணிப்பைச் சொல்லவுமாம்” (திருவிருத்.57 வ்யா.பக்.318);.

     [வட்டணம் → வட்டணி → வட்டணிப்பு.]

வட்டணை1 vaṭṭaṇai, பெ. (n.)

   1. பொருள் பொதிந்த, அறிவார்ந்த பேச்சு; flowery meaningful speech, learned jargon.

   2. வண்ணனை; flowery or rhetorical speech or statement.

     “வட்டணை பேசுவர்” (பதினொ, கோபப்பிர.85);.

 வட்டணை2 vaṭṭaṇai, பெ. (n.)

   1. வட்டம்1, 1 (பிங்.); பார்க்க;see vattam.