செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

தமிழ்நாடு அரசின் தமிழ் வளர்ச்சித் துறை வெளியீடு
31 தொகுதி 12000 பக்கங்கள் கொண்ட பேரகரமுதலி


1

10838

2769

3111

538

3554

677

1093

620

189

1004

402

2
க்
1

8212
கா
2579
கி
564
கீ
222
கு
4598
கூ
780
கெ
615
கே
391
கை
1101
கொ
2417
கோ
1754
கௌ
110
ங்
1

2
ஙா
2
ஙி
1
ஙீ
1
ஙு
1
ஙூ
1
ஙெ
1
ஙே
1
ஙை
1
ஙொ
5
ஙோ
1
ஙௌ
1
ச்
1

5235
சா
1186
சி
2424
சீ
439
சு
1261
சூ
420
செ
1529
சே
470
சை
23
சொ
409
சோ
365
சௌ
1
ஞ்
1

15
ஞா
44
ஞி
3
ஞீ ஞு ஞூ ஞெ
34
ஞே
5
ஞை
2
ஞொ
3
ஞோ
2
ஞௌ
1
ட்
1

1
டா
1
டி
1
டீ
1
டு
1
டூ
1
டெ
2
டே
1
டை
1
டொ
1
டோ
1
டௌ
ண்
1

1
ணா
1
ணி
1
ணீ ணு
1
ணூ
1
ணெ
2
ணே
1
ணை
1
ணொ
1
ணோ
1
ணௌ
த்
3113
தா
1530
தி
2203
தீ
393
து
1238
தூ
411
தெ
694
தே
856
தை
39
தொ
878
தோ
459
தௌ
ந்
1

2789
நா
204
நி
1860
நீ
1161
நு
14
நூ
18
நெ
892
நே
318
நை
89
நொ
210
நோ
159
நௌ
2
ப்
1

4560
பா
1824
பி
492
பீ
25
பு
2224
பூ
1133
பெ
1064
பே
483
பை
127
பொ
1218
போ
478
பௌ
2
ம்
4760
மா
1422
மி
535
மீ
268
மு
3016
மூ
949
மெ
396
மே
751
மை
152
மொ
284
மோ
242
மௌ
ய்
1

119
யா
426
யி
1
யீ
1
யு
46
யூ
20
யெ
9
யே
1
யை
1
யொ
1
யோ
98
யௌ
1
ர்
87
ரா
107
ரி
11
ரீ
7
ரு
24
ரூ
20
ரெ
6
ரே
16
ரை
10
ரொ
8
ரோ
23
ரௌ
ல்
117
லா
44
லி
8
லீ
5
லு
8
லூ
3
லெ
13
லே
21
லை லொ
20
லோ
63
லௌ
3
வ்
1

3800
வா
1329
வி
1638
வீ
515
வு
1
வூ
1
வெ
2164
வே
834
வை
229
வொ
1
வோ
3
வௌ
ழ்
1

1
ழா
1
ழி
1
ழீ
1
ழு
6
ழூ
1
ழெ
1
ழே ழை ழொ ழோ
1
ழௌ
ள்
1

2
ளா
1
ளி
1
ளீ
1
ளு
1
ளூ
1
ளெ
2
ளே
1
ளை
1
ளொ
1
ளோ
1
ளௌ
ற்
1

1
றா
1
றி
1
றீ
1
று
1
றூ
1
றெ
2
றே
1
றை
1
றொ
1
றோ
1
றௌ
ன்
1

1
னா
1
னி
1
னீ
1
னு
1
னூ
1
னெ
2
னே
1
னை னொ
1
னோ
1
னௌ
தலைசொல் பொருள்
வி

வி1 vi, பெ.(n.)

   வகர மெய்யும் இகரவுயிரும் சேர்ந்தியைந்து பிறக்கும் எழுத்து (வ் + இ);; the comound of வ் and இ.

 வி2 vi, பெ.(n.)

   1. தொழிற்பெயர் விகுதி; ending of the verbal noun.

   2. பிறவினை விகுதி (நன். 138);; suffix indicating form of a causative verb.

 வி3 vi, பெ.(n.)

   1. விசும்பு (யாழ்.அக.);; heaven.

   2. பறவை (இலக்.அக.);; bird.

   3. காற்று (யாழ்.அக.);; wind.

   4. கண் (யாழ்.அக.);; eye.

   5. திசை (யாழ்.அக.);; direction.

   6. அழகு (தக்கயாகப். 506, உரை);; beauty.

   7. வேறாக; to separate.

     [விள் → வி] (வ.மொ.வ.316);

 வி4 vi, இடைச்சொல். (part.)

   இன்மை, எதிரிடை, மாறுபாடு, மிகுதி முதலிய பொருளுணர்த்தும் ஒரு முன்னொட்டு; prefix signifying privation, change, abundance, etc.

     “விராகம், விசயம், விலட்சணம்” (இலக். கொத். 100);.

விகண்டி

விகண்டி1 vigaṇṭittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. குணக்காய்ப் பேசுதல் (யாழ்ப்.);; to raise frivolous or fallacious objections.

   2. மறுத்துரைத்தல் (வின்.);; to refute.

     [விதண்டை → விகண்டை → விகண்டி-,]

 விகண்டி2 vigaṇṭittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   வேறுபடுதல் (யாழ்.அக.);; to differ.

     [விதண்டை → விகண்டை → விகண்டி-,]

விகண்டிதம்

விகண்டிதம் vigaṇṭidam, பெ.(n.)

   1. பிரிவு (யாழ்.அக.);; division.

   2. வேறுபாடு (யாழ்.அக.);; difference.

   3. கண்டிப்பின்மை (சங்.அக.);; lack of strictness.

     [விதண்டை → விகண்டை → விகண்டி → விகண்டிதம்.]

விகண்டை

விகண்டை1 vigaṇṭai, பெ.(n.)

   1. விதண்டை; frivolous or fallacious objection.

   2. எதிர்ப்பு (வின்.);; refutation.

   3. கெட்ட எண்ணம் (யாழ்.அக.);; wicked thought.

     [விதண்டை → விகண்டை]

 விகண்டை2 vigaṇṭai, பெ.(n.)

   1. பகைமை; hostility.

   2. மனவுறுதி (யாழ்.அக.);; absence of attachment, firmness.

     [வெகுள் → விகண்டை.]

விகப்பலகை

 விகப்பலகை vigappalagai, பெ. (n.)

   கூத்தரங்கில், தேராகக் கருதப்படும் பலகை; wooden log considered as car in dancing theatre.

     [விசி-விசு+பலகை]

விகவெனல்

 விகவெனல் vigaveṉal, பெ.(n.)

   விரைந்து செல்லுதற் குறிப்பு; expr., of swift movement.

     ‘விகவென்று வந்தான்’ (இ.வ.);.

விகாய்

 விகாய் vikāy, பெ.(n.)

   ஒரு மரம் (சங்.அக.);; a tree.

     [ஒருகா. உகாய் → விகாய்]

 விகாய் vikāy, பெ.(n.)

திறவுகோல், சாவி, key.

க. பீகாய்

     [விழ்க்கை-விழ்கை+வீகாய்+திரிபு]

விகு-த்தல்

விகு-த்தல் vigu- 11 செ.கு.வி. (v.i.)

   செருக்காதல்; to be tight, stiff or hardened.

     “வயிறு வில்லைப்போல விகுத்துக் கொள்ளல்” (சீவரட். 118);.

 ma. {}, Ko. vigu;

 To. Pixy;

 Ka. bigi;

 Tu. bigi, bigu, biguta;

 Te. bigi, bigutu, biguvu;

 Kui. Bija.

     [மிகு → விகு-,]

விகுணம்

 விகுணம் viguṇam, பெ.(n.)

   குணக்கேடு (யாழ்.அக.);; bad nature.

விகுணி

விகுணி viguṇi, பெ.(n.)

   1. குணங்கெட்ட- வன்-வள்-து (சங்.அக.);; person or thing destitute of merit.

   2. கள் (திவா.);; intoxicating drink.

விகுரம்

 விகுரம் viguram, பெ.(n.)

   வெள்ளெருக்கு (சங்.அக.);; white madar.

விக்கல்

விக்கல் vikkal, பெ.(n.)

   தொண்டை விக்குகை; hiccup.

     “நெஞ்சே விக்கல் வராது கண்டாய்” (அருட்பா, vi, நெஞ்சொடுகிள. 10);.

     “உண்ணுநீர் விக்கினானென்றேனா” (கலித். 51);.

     “நாச்செற்று விக்குள்மேல் வாராமுன்” (குறள், 335);.

     [இக்(கு); → விக்கு → விக்குள் → விக்கல்.]

   தெ. வெக்கில்லு;   க. பிக்கலு (b);;   ம. எக்கில், விக்குக;   து. பிக்குனி;   குய். வெக;   குர். பெகனா; TO. pik;

 Ma. vikkuka;

 To. pik, piky;

 Ka. bikku;

 Tu. Bikkuni;

 Te. vekku, vegacu, vekkili;

 Kui.

 veka;

 Kur. {}, malt. bege.

 E. hicket, hiccup, hiccough;

 Skt. ஹிக்கா.

இது ஒலிக்குறிப்புச் சொல்லாயினும், ஆரிய இனத்தினும் தமிழ் இனம் முந்தியதாகலின், இது தமிழ்ச் சொல்லேயெனத் தெளிக (வ.மொ.வ.87);.

விக்கல்மாந்தம்

 விக்கல்மாந்தம் vikkalmāndam, பெ.(n.)

   குழந்தைகளுக்கு விக்கலுடன் வரும் ஒருவகை மாந்த நோய்; a kind of convulsion attended with hiccup, common among children.

     [விக்கல் + மாந்தம்]

விக்கிள்

 விக்கிள் vikkiḷ, பெ.(n.)

விக்கல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see vikkal.

     [விக்கல் → விக்கிள்]

விக்கு

விக்கு1 vikku-,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விக்கலெடுத்தல்; to hiccup.

   2. விம்மி நிறைதல்; to be superabundant, chokeful.

     “வயல் விக்கின பொதியும் கதிருமா யிருக்கிறது” (நாஞ்.);.

     [இக்கு → விக்கு]

 விக்கு2 vikku-,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விக்கி வெளித்தள்ளுதல்; to hiccup, bring out with interruptions of hiccups.

     “உண்ணுநீர் விக்கினா னென்றேனா” (கலித். 51);.

க. பிக்கு.

     [இக்கு → விக்கு]

 விக்கு3 vikku, பெ.(n.)

விக்குள் (நிகண்டு.311); பார்க்க;see {}.

     [இக்கு → விக்கு]

விக்குள்

விக்குள் vikkuḷ, பெ.(n.)

   விக்கல்; hiccup.

     “நாச்செற்று விக்குண்மேல் வாராமுன்” (குறள், 335);.

க. பிக்குள்.

     [விக்கல் → விக்குள்]

விங்களம்

விங்களம் viṅgaḷam, பெ.(n.)

   1. குறைவு; deficiency, deformity, imperfection.

   2. திரிவு (வின்.);; difference, diversity.

   3. நட்பின்மை (வின்.);; want of cordiality, coolness in friendship.

   4. இரண்டகம்; guile, deception, treachery, tergiversation.

     “இவ்விங்கள மேன் செய்தீர்” (தனிப்பா. i, 18, 30);.

   5. உதவி புரியப் பின் வாங்குகை (வின்.);; with holding proper aid.

   6. களிப்பு (வின்.);; adulteration, alloy.

   தெ. விங்களமு;க. விங்கட.

     [பங்கு → பங்கம் → பிங்கம் → பிங்களம் → விங்களம்.]

விங்களி-த்தல்

விங்களி-த்தல் viṅgaḷittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நட்பில் மனம் வேறுபடுதல்; to be wanting in cordiality or co-operation.

   2. கீழறுப்பாய் நடத்தல்; to be treacherous, deceptive, to tergiversate.

   3. நிலையற்றிருத்தல்; to be unsteady.

   4. பிரித்தல் (வின்.);; to sift, separate.

     [விங்களம் → விங்களி-,]

விங்களிப்பு

 விங்களிப்பு viṅgaḷippu, பெ.(n.)

விங்களம் பார்க்க;see {}.

     [விங்களி → விங்களிப்பு]

விங்கு

விங்கு1 viṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   மிகுதல்; to be abundant.

     “திங்கள் ………….. ஒளி விங்கி” (தேவா. 1157,3);.

     [வீங்கு → விங்கு]

 விங்கு2 viṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   துளைத்தல் (இலக்.அக.);; to drill, pierce.

விசகடிகை

விசகடிகை visagaḍigai, பெ. (n.)

   விண்மீன்களால் ஏற்படும் தீய காலம் (சோதிடம்); (விதான. குணகல. 25, உரை.);; inauspicious period in the duration of a naksatra.

விசகலி

விசகலி visagali, பெ.(n.)

   மல்லிகை (நாமதீப. 308);; jasmine.

விசகிருமிநியாயம்

 விசகிருமிநியாயம் visagiruminiyāyam, பெ. (n.)

நஞ்சி(விசத்தி);லுண்டாகும் புழுப்போல் தீயதிற் பழகுவோர்க்கு அது தீங்காகத் தோன்றாமை குறிக்கும் நெறி;{}

 of the worm bred in poison, illustrating the principle that an evil to which a person in accustomed will not appear to him as an evil.

விசக்கடி

விசக்கடி visakkaḍi, பெ. (n.)

   1. நஞ்சு விலங்குகளால் தீண்டப்படுகை; poisonous bite, bite of venomous reptiles or animals

   2. பெருந்துன்பம்; serious trouble.

     “எனக்கு ஒருபெரிய விஷக்கடியாயிற்றே”

த.வ. நச்சுக்கடி

விசக்கண்

 விசக்கண் visakkaṇ, பெ. (n.)

   தீமை பயக்கும் பார்வையுள்ள கண்; evil eye.

த.வ. நச்சுக்கண்

     [Skt. {} → த. விசம்]

விசக்கல்

விசக்கல் visakkal, பெ. (n.)

   1. விசத்தையெடுப்பதாகக் கருதப்படுங்கல் (வின்.);; a stone supposd to absorb poison.

   2. காலில் பட்டால் பட்ட இடத்தில் விசமுண்டாக்கும் கல்; poisonous stone that causes pain when it priks the foot.

த.வ. நச்சுக்கல்

     [Skt. {} → த. விசம்]

விசக்காணம்

விசக்காணம் visakkāṇam, பெ.(n.)

   நாட்டுப் புற விளைவில் ஊர்த்தலைவற்குரிய பங்கு (S.I.I.ii.352);; share if the chief of head man in the produce of a village.

     [விழ → விச + காணம்]

விசக்காய்ச்சல்

விசக்காய்ச்சல் visakkāyssal, பெ. (n.)

   1. இசிவு சுரம்; enteric fever, typhoid.

   2. சுரநோய்வகை (வின்.);; pestilential fever.

த.வ. நச்சுக்காய்ச்சல்

     [Skt. Visa → த. விசம்]

விசக்காற்று

விசக்காற்று visakkāṟṟu, பெ. (n.)

   1. நச்சுத்தன்மையுள்ள காற்று; poisonous wind.

   2. வாடைக் காற்று; northerly wind.

த.வ. நச்சுக்காற்று

விசத்தம்

 விசத்தம் visattam, பெ.(n.)

   புடல் (மலை.);; snake gourd.

விசத்துரு

 விசத்துரு visatturu, பெ.(n.)

   அடப்பங்கொடி (மலை.);; hare-leaf.

     [விடத்துரு → விசத்துரு]

விசம்

விசம் visam, பெ.(n.)

   1. வீதம்; rate.

     “மார்கழித் திருவாதிரைக்கும் வைகாசி விசாகத்துக்கும் திருவிழாவிசம் ஒரு ஆட்டைக்கு நெல்” (S.I.I.iii, 314);.

   2. செலவு (S.I.I.V.307);; expense.

   3. படித்தரம் (நாஞ்.);; allowance;batta.

     [விசை → விசம்.]

விசயன்கடுக்காய்

விசயன்கடுக்காய் visayaṉkaḍukkāy, பெ.(n.)

   கடுக்காய் வகை (பதார்த்த. 964);; species of chebulic myrobalan.

விசயம்

விசயம்1 visayam, பெ.(n.)

   1. கருப்பஞ்சாறு; juice of the sugarcane.

     “விசயமடுஉம் புகைசூழாலை தொறும்” (பெரும்பாண். 261);.

   2. கருப்புக்கட்டி; jaggery.

     “விசயங் கொழித்த பூழி யன்ன” (மலைபடு. 444);.

   3. பாகு; treacle.

     “அயிருருப் புற்ற வாடமை விசயம்” (மதுரைக். 625);.

   தெ. வெட்ச, வெட்சு;   க., து. விசி, விசில், விக;ம. வெய்கில்.

     [விசை → விசையம்.]

விசரம்

விசரம் visaram, பெ.(n.)

   1. இரும்பிலி என்னும் செடிவகை (L.);; box leaved satin ebony, supposed to be used in alchemy to convert iron into gold.

   2. முதிரை என்னும் மரவகை (வின்.);; East Indian satin wood, m.tr., chloroxylon swietenia.

விசரி

 விசரி visari, பெ.(n.)

   தும்பை (சங்.அக.);; white dead nettle.

விசலம்

 விசலம் visalam, பெ.(n.)

   தளிர் (யாழ்.அக.);; sprout.

விசலி

விசலி visali, பெ.(n.)

   படர் கொடிவகை; gulancha.

     “வீழ் என்பது ஆல்….. சீந்தில்கட் குரித்து” (நன். 387, மயிலை);.

மறுவ. சீந்தில்.

விசலிகை

 விசலிகை visaligai, பெ.(n.)

   கொடிமல்லிகை (பிங்.);; malabar Jasmine.

விசல்லியகரணி

 விசல்லியகரணி visalliyagaraṇi, பெ.(n.)

   போர்க் கருவிகளினால் ஏற்பட்ட புண்ணை ஆற்றும் மருந்து (திவா.);; medicament which heals wounds, caused by weapons.

விசவல்லி

 விசவல்லி visavalli, பெ.(n.)

   கீழாநெல்லி (மலை.);; a small plant with slender green main branches.

விசாக்கோட்டி

 விசாக்கோட்டி vicākāṭṭi, பெ.(n.)

   வயா நடுக்கம் (இ.வ.);; morning sickness and morbid longings of a pregnant woman.

விசாதி

விசாதி vicāti, பெ.(n.)

   நோய்; disease.

     “கொன்றுயிருண்ணும் விசாதி பசிபகை தீயன வெல்லாம்” (திவ். திருவாய். 5, 2, 6);.

     ‘விசாதி’ (உ.வ.);.

 Skt. வியாதி.

விசாரத்தகடு

 விசாரத்தகடு vicārattagaḍu, பெ.(n.)

   இரும்புவளையம் (வின்.);; iron hoop.

விசாலம்

விசாலம் vicālam, பெ.(n.)

   1. பேய்க் கொம்மட்டி (மலை.);; colocynth.

   2. கடம்பம்1,1 (அக.நி.);; common cadamba.

   3. வெண் கடம்பு (திவா.);; seaside, Indian oak.

   4. பறவைவகை (யாழ்.அக.);; a kind of bird.

   5. மான்வகை (யாழ்.அக.);; a kind of deer.

   6. ஒரு நாடு (அபி.சிந்.);; a country.

விசாலி-த்தல்

விசாலி-த்தல் vicālittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   விரிவு பெறுதல்; to extend, spread out, to become wide.

     ‘படித்தால் அறிவு விசாலிக்கும்’.

     [விசாலம் → விசாலி-,]

விசி

விசி1 visittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   இறுகக் கட்டுதல்; to fasten, bind, tie tightly.

     “திண்வார் விசித்த முழவு’ (மலைபடு. 3);.

     [விசி → விசி-,]

 விசி2 visittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விம்முதல்; to become swollen, over- stretched, as the abdomen from over- eating.

     “விலாப்புடை மருங்கு விசிப்ப மாந்தி” (புறநா. 61);.

     [விசி → விசி-,]

 விசி3 visidal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

விசி1 பார்க்க;see {}.

     “பசும்பொற் பலவார்

விசிந்து பிணியுறீஇ…… ஏற்றுரிபோர்த்த…… கொற்றமுரசம்” (பெருங். இலாவாண. 2, 26);.

 விசி4 visi, பெ. (n.)

   1. கட்டு; fastening, tie.

     “விசிவீங் கின்னியங் கடுப்ப” (பெரும்பாண். 56);.

   2. பறையிறுக்கும் வார் (யாழ்.அக.);; leather strap for drums.

   3. விசிப்பலகை (திவா.);; bench.

   4. கட்டில் (யாழ்.அக.);; cot.

தெ. பிசி.

 விசி5 visi, பெ.(n.)

   தாமரைத்தண்டு (பிங்.);; lotus stalk.

 விசி6 visi, பெ.(n.)

   அலை (யாழ்.அக.);; wave.

விசிகக்கோல்

விசிகக்கோல் visigagāl, பெ.(n.)

   அம்பு; arrow.

     “விசிகக்கோல் செல்வன சத கோடிகள்” (கம்பரா. மூலபல. 104);.

     [விசிகம் + கோல்]

விசிகிலம்

 விசிகிலம் visigilam, பெ.(n.)

   மல்லிகை (யாழ்.அக.);; jasmine.

விசிகை

விசிகை visigai, பெ.(n.)

   1. முலைக்கச்சு (பிங்.);; bodice.

   2. கருத்து (யாழ்.அக.);; thought.

     [விசி → விசிகை]

விசித்தி

 விசித்தி visitti, பெ.(n.)

   கடுகு (மலை.);; mustard.

விசித்துக்கட்டு-தல்

விசித்துக்கட்டு-தல் visiddukkaṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   இறுகக் கட்டுதல்; to bind tightly.

     [விசித்து + கட்டு]

விசிப்பலகை

விசிப்பலகை visippalagai, பெ.(n.)

   ஊஞ்சற்பலகை (கொ.வ.);; a board thick plank used as a swing etc.

தெ. விசிப்பலக.

     [விசி3 + பலகை]

விசிப்பு

விசிப்பு visippu, பெ.(n.)

விசிப்பலகை (நாமதீப. 470); பார்க்க;see {}.

     [விசி → விசிப்பு]

விசிமந்தம்

 விசிமந்தம் visimandam, பெ.(n.)

   வேம்பு (மலை.);; neem.

விசியுழி

விசியுழி visiyuḻi, பெ.(n.)

   உண்மையில் நோக்கமின்றி வெற்றியே விழைவோன் செய்யும் சொற்போர்வகை (சங்கற்ப. பாயி. 2, உரை);; a form of polemical discussion, the sole aim of which is victory over one’s opponent and not the ascertainment of truth.

விசிரகந்தி

 விசிரகந்தி visiragandi, பெ.(n.)

   பொன்னரிதாரம் (யாழ். அக.);; yellow orpiment.

விசிறி

விசிறி visiṟi, பெ.(n.)

   1. உடம்பு முதலியவற்றிற் படும்படி காற்றை அசைவிக்குங் கருவி (திவா.);; fan.

   2. உயிர்மெய்களில் இகர ஈகாரங்களின் குறியாக எழுதப்படும் மேல் வளையுங் கோடு; curves appended to the consonants as symbols of vowels i and {}.

   3. செடிவகை (வின்.);; box-leaved ivory wood, m.sh., chretia buxita.

   4. வண்ணக் கோடுள்ள சீலை வகை (இ.வ);; a saree with coloured stripes.

     [விசு → விசிறு → விசிறி. (மு.தா.பக்.68);]

வெயில் கடுமையாக உள்ள கோடை காலத்தில் செயற்கை முறையில் காற்றோட்டத்தையுண்டாக்கிக் கொள்ளுவதற்குப் பயன்படும் எளிய கருவி. இயல்பாக விசிறி இருவகைப்படும். மடிக்க முடியாதவாறு எப்போதும் விரிந்த நிலையிலேயே இருப்பது ஒருவகை. தேவையான போது மட்டும் விரித்துப் பயன்படுத்திக் கொண்டு தேவையற்ற போது மடித்து வைத்துக் கொள்ளக்கூடியது, இரண்டாம் வகை. பனையோலை, தென்னையோலை, தாள் அட்டை, மூங்கில் சிம்புகள், மருப்பு, சந்தனக் கட்டை, பட்டுப் போன்ற துணி, தோல், வெட்டிவேர், மயில் இறகு போன்ற இறகுகள் ஆகிய பல பொருள்கள் விசிறி செய்யப் பயன்படுகின்றன. பலவகையான மின்விசிறிகளும் தற்போது புழக்கத்திலுள்ளன.

     [விசிறு → விசிறி]

விசிறி அடவு

 விசிறி அடவு visiṟiaḍavu, பெ. (n.)

   கும்மியில் இடம் பெறும் ஓர் அடவு; a stepping method in Kummi play.

     [விசிறி+அடவு]

விசிறிகட்டிநட-த்தல்

விசிறிகட்டிநட-த்தல் visiṟigaḍḍinaḍattal,    3 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. ஆடிநடத்தல்; to walk with a swinging motion.

   2. கை வீசுதல்; to swing the hands.

விசிறிக்கிளிஞ்சில்

 விசிறிக்கிளிஞ்சில் visiṟikkiḷiñsil, பெ.(n.)

   விசிறி வடிவாகக் காணப்படும் கிளிஞ்சில் வகை; a kind of a bivalve.

மெல்லுடலிகளிலே இரண்டு ஓடுகளுள்ள வனவாகிய தகட்டுச் செவுள் வகுப்பிலே ஒருவகைக்

கிளிஞ்சில் (pecton);. இது கடலில் வாழ்வது. இந்தக் கிளிஞ்சலின் ஓடுகள் வட்டமாகவும், வெளிப்புறத்திலே பழு (rib); போன்ற வரம்புகளும், அவவற்றிற்கு இடையே பள்ளங்களும் மாறி மாறி இரண்டு ஓடுகளும் பொருத்தப் பெற்றிருக்கும். இணைப்பு முனையிலிருந்து ஒட்டின் விளிம்பை நோக்கி ஆரங்கள்போலச் சென்றிருப்பதும், இணைப்பின் முன்னும் பின்னும் ஒடுகள், செவிகள் (ears); என்னும் சிறு நீட்சிகள் பிடிகள் போல இருப்பதும் ஆகிய இயல்புகளால் இந்தக் கிளிஞ்சல்கள் விசிறி போலவே காண்கின்றன. சீப்பு போலவும் இவை காண்பதால் அப்பொருள்படும் பெக்ட்டென் என்னும் பெயர் இவற்றிற்கு இடம் பெற்றுள்ளது.

விசிறிக் கிளிஞ்சலின் ஓடுகள் பெரும்பாலும் சற்றுக் குவிவாக (convex); இருக்கும். இரண்டு ஒடுகளும் இயல்பாக ஒரே சமமாக, ஒரு பொருளும் கண்ணாடியில் காணும் அதன் நிழலும் போல ஒத்திருப்பதில்லை. ஓர் ஒட்டைவிட மற்றொன்று தாழ்வான குவிவாக அல்லது தட்டையாகவே இருக்கலாம். ஒட்டுக்குள்ளிருக்கும் போர்வை மடிப்புக்களின் (mantle folds); விளிம்பிலே உணர் நீட்சிகளும் (tentacles); கண்களும் அமைந்திருக்கும்.

     [விசிறி + கிளிஞ்சல்]

விசிறிக்குருவி

 விசிறிக்குருவி visiṟikkuruvi, பெ.(n.)

   விசிறி போன்ற வாலுடைய குருவி வகை; white-browed fantail, leucocerca albofrontata.

மறுவ. ஈப்பிடிப்பான். இனம் : வெண்புள்ளி

விசிறிக்குருவி வெண்புருவ விசிறிக்குருவி.

     [விசிறி + குருவி]

விசிறிமடிப்பு

 விசிறிமடிப்பு visiṟimaḍippu, பெ.(n.)

   மேற்துண்டில் விசிறிப்போல மடிப்புக்கள் ஒன்றன்மேல் ஒன்று அமையும்படி மடிக்கை; a kind of fan-like narrow folding of washed clothes.

     [விசிறி + மடிப்பு]

விசிறிமுருகு

 விசிறிமுருகு visiṟimurugu, பெ.(n.)

   மேற்காதிலணியும் காதணி வகை (வின்.);; fan-shaped ear-ring of gold, worn on the upper part of the ear.

     [விசிறி + முருகு]

விசிறியெறி-தல்

விசிறியெறி-தல் visiṟiyeṟidal,    2 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   கழற்றி வீசுதல்; to cast away, to throw away.

     ‘அவள் வீசியெறிந்தாள்’.

     [விசுறு + எறி – விசிறியெறி-,]

விசிறிவாழை

விசிறிவாழை visiṟivāḻai, பெ.(n.)

   நீர்வாழை; traveller’s palm.

   இது ஒரு வியப்பான மரம்;ஒற்றை விதையிலை நிலைத்திணைகளிலே ஒருவகை வாழைக் குடும்பத்தைச் (musaceae); சேர்ந்த பல பருவ மரம். இதில் இரண்டு இனங்கள் உண்டு. ஒன்று தென் அமெரிக்காவிற்குரியது. மற்றோர் இனம் மடகாசுகர், இரீயூனியன் ஆகிய தீவுகளில் வாழ்வது. இந்த இரண்டாவது இனத்தையே வழிப்போக்கர் மரம் (traveller’s tree); என்பார்கள். நீர் வேட்கையால் வருந்தும் வழிப்போக்கர்கள் இதன் இலையின் அடியில் சேர்ந்திருக்கும் நீரைக் குடித்து நாவறட்சி தவிர்வார்கள், ஆதலின் இம்மரம் இப்பெயர் பெற்றுள்ளது. வாழை மரத்திலே தண்டு போலத் தோன்றும் பாகம் இலைகளின் அடிகள் (leaf bases); ஒன்றையொன்று தழுவல் முறையில் அடுக்கி யிருக்கும் பச்சைத் தூண் போன்ற பாகமாகும். உண்மையான தண்டு, தரையின் கீழே இருக்கும் கிழங்கே ஆகும். இவ்வகை மரத்தின் உண்மையான தண்டு தரைக்குமேலே, தென்னை, பனை முதலியவற்றின் தண்டைப்போலத் தூண்போல நிற்கும் கெட்டியான பாகமே. இந்தத் தண்டு 20-30 அடி உயரம் வளரும். தண்டின் நுனியில் நீண்ட காம்புகள் உள்ள பல மிகப்பெரிய இலைகள் இரண்டு செங்குத்தான வரிசைகளிலே ஒரே தளத்திலே (plane); நெருக்கமான, ஒழுங்கான அடுக்காக அழகாக வளர்ந்திருக்கும். இதனால் மரம் ஒரு பெரிய விசிறிப் போலத் தோன்றும். இவ்விலைகள் வாழை இலையை ஒத்திருக்கும். இலைக்காம்பின் அடிப்பாகம் உறைபோலப் பள்ளமாக இருக்கும். அந்தப் பள்ளங்களில் நீர் சேர்ந்திருக்கும். அது குடிப்பதற்கு ஏற்றது. தாராளமாகப் போதுமான அளவில் கிடைக்கும். கத்தியினால் காம்பின் அடியில் குத்தினால் நீர் வெளியே ஓடிவரும். பூக்கள் மடல் கொத்தாக மேலேயுள்ள இலைகளின் கக்கங்களிலிருந்து உண்டாகும். பூக்காம்பிலைகள் (bracts); படகு வடிவில் இருக்கும்; அவை மிகக் கூராக நுனியில் முடியும். கனி வெடிக்கனி. இம்மரம் அழகுக்காகப் பூங்காக்களிலும் தோட்டங்களிலும் வளர்க்கப்படுகிறது.

     [விசிறி + வாழை]

விசிறு

விசிறு1 visiṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விசிறியாற் காற்றெழுப்புதல்; to fan.

   2. வாள் முதலியவற்றை வீசுதல்; to wave to and fro, brandish.

     “நாந்தகம் விசிறி நம்புருடோத்தமன்” (திவ். பெரியாழ். 4,7,4);.

   3. வலை முதலியவற்றை விரித்தெறிதல்; to fling, hurl, cast, as a net.

     “அலைகடல்வாய் மீன்விசிறும்” (திருவாச. 8, 2);.

   4. சுழற்றுதல்; to whirl round.

     “விளங்கனிக் கிளங்கன்று விசிறி”(திவ். பெரியதி. 9, 8, 6);.

   5. சொரிதல்; to pour forth, to sprinkle.

   6. வெளித் தள்ளுதல்; to eject, discharge.

     ‘கிடாரி கருவை விசிறி விட்டது’.

   7. போக்குதல்; to remove.

     “பிறவியுமற விசிறுவர்” (தேவா. 618, 4);.

   8. கை முதலியன வீசுதல்; to swing, as the arms in walking.

     “வேயன தோள்விசிறி” (திவ். பெரியதி. 3, 7, 5);.

   9. உயிர்மெய்களுள் இகர ஈகாரங்களின் குறியாக மேல் வளைவுக் கோடிடுதல்; to append the symbols of i and {} to the consonants.

   தெ. விசரு;   க. பிகடு;ம. விசருக.

     [விசு → விசிறு-,]

 விசிறு2 visiṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விசிறியாற் காற்றடிக்கச் செய்தல்; to fan.

     [விசு → விசிறு-,]

விசிலம்

 விசிலம் visilam, பெ.(n.)

   கஞ்சி (யாழ்.அக.);; gruel.

விசிவு

 விசிவு visivu, பெ. (n.)

விளைந்த கதிர் நெல் போன்றவற்றை அறுவடைக்குப் பின் ஒராள் சுமக்கும் அளவுக்கு ஒருமார் அளவு கயிற்றால் இறுகக்கட்டும் சுமைக்கட்டு,

 a head load of reaped crop.

கள்த்தில் பத்து விசிவு கட்டி வைத்தோம்.

க. பிகவு

     [விசை-விசி-விசிவு]

விசு

 விசு visu, பெ.(n.)

   ஒரு மருந்துச் சரக்கு; a bazzar drug called Indian atees.

மறுவ. அதிவிடயம்.

விசுக்கிடு-தல்

விசுக்கிடு-தல் visukkiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெறுப்புக்கொள்ளுதல் (யாழ்.அக.);; to become displeased.

   2. மன வருத்தங் கொள்ளுதல் (வின்.);; to be pained at heart.

தெ. விசுகுகொனு, விசுகு, விசுவு.

     [விசுக்கு + இடு-,]

விசுக்கு

விசுக்கு1 visukkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விரைந்து கைவீசுதல், விசிறுதல்; to fan.

     ‘விசுக்கு விசுக்கென்று நடக்கிறாள்’ (இ.வ.);.

     [விசு → விசுக்கு → விசுக்கு-, (மு.தா.பக்.68);]

 விசுக்கு2 visukku, பெ.(n.)

   வெறுப்பு; displeasure, dislike.

     ‘அந்தச் சொல்லைக் கேட்கவும் அவனுக்கு விசுக்கு வந்து விட்டது’.

     [சிவிட்கு → விசுக்கு]

விசுக்குணி

 விசுக்குணி visukkuṇi, பெ.(n.)

   சிறியது, சிறுதுண்டு; small, small piece.

மறுவ. விசுக்காணி.

     [பிசுக்கு → விசுக்கு → விசுக்குணி]

விசுக்கெனல்

 விசுக்கெனல் visukkeṉal, பெ.(n.)

   விரைந்து செல்லுதற்குறிப்பு; expr. of quick movement.

     ‘விசுக்கென்று புறப்பட்டு விட்டான்’ (நெல்லை.);.

     [விசுக்கு + என → எனல்]

விசுதம்

விசுதம் visudam, பெ.(n.)

   1. கொடிவகை; snake-gourd.

   2. பேய்ப்புடல்; wild snake- gourd.

மறுவ. புடல்.

விசுப்பலகை

 விசுப்பலகை visuppalagai, பெ.(n.)

விசிப்பலகை பார்க்க;see {}.

     [விசு + பலகை]

விசுமந்தச்சூரணம்

 விசுமந்தச்சூரணம் visumandassūraṇam, பெ. (n.)

   எலுமிச்சையிலை, நாரத்தையிலை, கறிவேப்பிலை முதலியன சேர்த்து இடித்துச் செய்த மருந்துப்பொடி; a relish made of citron leaves, sweet neem and spices.

     [விசுமந்தம் + Skt. {} → த. சூரணம்]

விசுமிகினி

 விசுமிகினி visumigiṉi, பெ.(n.)

   வேம்பு (மலை.);; neem.

விசும்பாளர்

விசும்பாளர் visumbāḷar, பெ.(n.)

   தேவர்; celestials.

     “படைவிடா விசும்பாளரைப் பறித்து” (தக்கயாகப். 352);.

     [விசும்பு + ஆள் + அர்]

விசும்பு

விசும்பு1 visumbu, பெ.(n.)

   1. வானம்; visible heavens, sky.

     “விசும்பு தைவரு வளியும்” (புறநா. 2);.

   2. தேவருலகம் (திவா.);; Svarga;heaven.

     “அங்கண் விசும்பி னமரர்” (நாலடி, 373);.

   3. முகில் (திவா.);; cloud.

     “விசும்பிற் றுளிவீழி னல்லால்” (குறள், 16);.

   4. திசை (பிங்.);; direction.

     [விள் → (விசு); → விசும்பு. (மு.தா.பக்.153);]

 விசும்பு2 visumbudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வெறுப்புடன் விலக்குதல் (வின்.);; to throw away in contempt, to toss aside, to cast away.

   2. கயிறு முதலியவற்றைச் சுண்டியிழுத்தல் (தஞ்சை.);; to draw tight, as a rope.

   3. தேம்பி அழுதல்; to sob, cry.

 விசும்பு3 visumbu, பெ.(n.)

   1. வீம்பு; obstimacy.

     ‘விசும்புக்கு வேட்டையாடு கிறான்’.

   2. செருக்கு (இ.வ.);; pride;arragance.

     [வீம்பு → விசும்பு]

 விசும்பு4 visumbudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மீறுதல் (இ.வ.);; to transgress.

 விசும்பு5 visumbudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   செருக்குக் கொண்டிருத்தல்; to be proud or haughty.

     ‘மாப்பிள்ளை மிக விசும்புகிறான்’.

விசும்புவில்

விசும்புவில் visumbuvil, பெ.(n.)

   ஒளிவட்டம்; the sphere of celestial luminaries.

     “காமனார் சேமவில்லென விசும்புவில் வெருவு தெய்வமாதர்” (தக்கயாகப். 23);.

     [விசும்பு + வில்]

விசும்பேறு

 விசும்பேறு visumbēṟu, பெ.(n.)

   இடியேறு (இலக்.அக.);; thunder bolt.

     [விசும்பு + ஏறு]

விசும்பேற்று-தல்

விசும்பேற்று-தல் visumbēṟṟudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   மானங்காரணமாக ஒருவனை அலுவலில் முனையச் செய்தல் (நெல்லை.);; to appeal to one’s pride, prestige, etc. and urge one to action.

     [விசும்பு + ஏற்று-,]

விசுளி

 விசுளி visuḷi, பெ.(n.)

   கள் (யாழ்.அக.);; toddy.

விசுவநாக்கரம்

 விசுவநாக்கரம் visuvanākkaram, பெ.(n.)

   சுக்கு (சங்.அக.);; dried ginger.

விசுவநாதசெட்டிவெட்டு

விசுவநாதசெட்டிவெட்டு visuvanātaseṭṭiveṭṭu, பெ.(n.)

   பழைய காசுவகை (பணவிடு. 144);; an old coin probably so named after the person who minted it.

விசுவபேடசம்

 விசுவபேடசம் visuvapēṭasam, பெ.(n.)

   சுக்கு (மலை.);; dried ginger, as a general remedy.

விசுவம்

விசுவம்1 visuvam, பெ.(n.)

   சுக்கு (நாமதீப. 356);; dried ginger.

 விசுவம்2 visuvam, பெ.(n.)

   அதிவிடை என்னும் மருந்துச் செடி; atis.

விசூகை

 விசூகை vicūkai, பெ.(n.)

   தலைச்சுழற்சியை மிகச் செய்யும் நோய்வகை (சங்.அக.);; a disease causing severe dizziness.

விசை

விசை1 visai, பெ.(n.)

   1. வேகம்; haste, speed, impetus.

     “வருவிசைப் புனலைக் கற்சிறை போல” (தொல். பொ. 63);.

   2. நீண்டு சுருங்குந் தன்மை; elasticity, spiring.

   3. விரைவு; force.

   4. எந்திரம்; contrivance, as a trap, mechanism, mechanical instrument, as a lever.

   5. பக்கம்; side.

     “முதற் பிரகாரத்து வடக்கு விசையிற் புறவாயிலே கல்வெட்டு விப்பது” (சோழவமி. 63);.

   6. பற்றுக்கோடு (வின்.);; stay, prop.

   7. மரவகை; a tree.

     “விசைமரக்கிளவியும்” (தொல். எழுத். 282);.

   தெ. வெச;   விசெ;ம. விச.

     [ விசை (மு.தா.பக். 67);]

 விசை2 visaittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விரைவு பண்ணுதல்; to hasten, to cause to move swifly.

   2. வீசுதல்; to swing.

     “கால்விசைத் தோடி” (திருவாசக. 2, 135);.

   3. துள்ளுதல்; to leap, hop.

     “நறுநெய்க்கடலை விசைப்ப” (புறநா. 120);.

   4. சிதறுதல்; to burst, split.

     “கண்டொறும் விசைத்த கருப்புத் தாளமும்” (கல்லா. 59,16);.

   5. கடுமையாதல்; to be forceful.

     “இரும்பு விசைத் தெறிந்த கூடம்” (பெரும்பாண். 437);.

   6. சினமுறுதல் (வின்.);; to become angry.

 விசை3 visai, பெ.(n.)

   வெற்றி (அரு.நி.);; victory.

 விசை4 visai, பெ.(n.)

   தடவை; turn, time.

     “புழைக்கை ஒருவிசை தடிந்தும்” (கல்லா.13);.

ம. பிராவசியம்.

விசைகொள்(ளு)-தல்

விசைகொள்(ளு)-தல் visaigoḷḷudal,    16 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விரைதல்; to make haste.

   2. நீண்டு சுருங்குந் தன்மையாதல்; to be elastic.

     [விசை + கொள்ளு-தல்]

விசைக்கம்பு

விசைக்கம்பு visaikkambu, பெ.(n.)

   நெய்வார் கருவியிலொன்று (யாழ்.அக.);; a weaver’s instrument.

     [விசை1 + கம்பு1]

விசைக்காற்று

 விசைக்காற்று visaikkāṟṟu, பெ.(n.)

   ஒருவன் விரைந்து செல்லும் வேகத்தால் உண்டாகும் காற்று (யாழ்.அக.);; wind or movement of air caused by a person walking swiftly.

     [விசை + காற்று]

விசைக்கால்

விசைக்கால்1 visaikkāl, பெ.(n.)

விசைக்கம்பு பார்க்க;see {}.

     [விசை + கால்1]

 விசைக்கால்2 visaikkāl, பெ.(n.)

விசைக்காற்று பார்க்க;see {}.

     [விசை + கால்2]

விசைக்கொம்பு

விசைக்கொம்பு visaikkombu, பெ.(n.)

   தாழவளைத்துவிட்டதும் மீண்டும் மேற் கிளம்பும் மரக்கிளை; elastic branch of a tree, which when bent down and released springs back to its original position.

     “ஈசுவரனாகிறான் பெரியா னொருவனன்றோ, அவன் விசைக் கொம்பு” (ஈடு, 3, 6, ப்ர);.

     [விசை + கொம்பு]

விசைதிற-த்தல்

விசைதிற-த்தல் visaidiṟaddal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   வேகமாக வெளிப்படுதல்; to burst out.

     “விசைதிறந் துருமுவீழ்ந்த தென்ன” (கம்பரா. இரணிய. 127);.

     [விசை + திற-த்தல்]

விசைத்தடி

விசைத்தடி visaittaḍi, பெ.(n.)

   1. விசைக்கம்பு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

   2. சிற்றுயிர்களைப் பிடிக்கும் பொறியின் ஒருப்பகுதி (வின்.);; a part of a trap.

     [விசை + தடி]

விசையம்

விசையம்1 visaiyam, பெ.(n.)

விசயம்1 (பிங்.); பார்க்க;see {}.

 விசையம்2 visaiyam, பெ.(n.)

விசயம்2 (பிங்.); பார்க்க;see {}.

     “அசைவி றானை விசைய வெண்குடை….. மன்னர்” (பெருங். இலாவாண. 8, 15);.

 விசையம்3 visaiyam, பெ.(n.)

   1. விசயம்3 1 பார்க்க;see {}.

   2. விசயம்3, 2, 3 (பிங்.); பார்க்க;see {}.

   3. வையம் (அரு.நி.);; the earth.

விசையேற்று-தல்

விசையேற்று-தல் visaiyēṟṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பொறி முதலியவற்றைத் தொழிற்படுத்த அணியமாக்கி வைத்தல் (யாழ்.அக.);; to set up, as a spring or trap, to put in action, to set in motion.

   2. முட்டி விடுதல்; to egg on.

     [விசை + ஏற்று-,]

விச்சதையன்

 விச்சதையன் viccadaiyaṉ, பெ.(n.)

   புல்லுருவி (மலை.);; honeysuckle mistletoe.

விச்சந்தா

 விச்சந்தா viccandā, பெ.(n.)

   வெள்ளெருக்கு (மலை);; white madar.

விச்சம்

 விச்சம் viccam, பெ.(n.)

   தாமரை வகை (மலை);; a kind of lotus.

விச்சல்லி

 விச்சல்லி viccalli, பெ.(n.)

   கொடிவகை (யாழ்.அக.);; colocynth.

மறுவ. பேய்க்கொம்மட்டி

விச்சா

விச்சா1 viccā, வி.எ.(adv.)

   1. சும்மா; without purpose.

     ‘நான் விச்சா வந்தேன்’.

   2. தொழிலின்றி; without occupation.

     ‘அவன் விச்சா இருக்கிறான்’.

   3. அமைதியாய்; quiety.

     ‘பேசாதே, விச்சா

இரு’.

   4. நலமாக; healthy, in good health.

     ‘விச்சாயிருக்கிறாயா?’

   தெ. வித்ச;   க. வி.தெ;து. விச்சு.

 விச்சா2 viccā, வி.எ.(adv.)

   அடிக்கடி; repeatedly.

     ‘அவன் விச்சா பேசுகிறான்’.

 Pkt. viccha.

விச்சிக்கோன்

விச்சிக்கோன் viccikāṉ, பெ.(n.)

   கடைக் கழகக் காலச் சிற்றரசருள் ஒருவன்; a king of sangam period.

இவன் ஒரு மலைநாட்டுத் தலைவனாக இருக்கலாம் என்பதைக் கபிலர் இவனைக் ‘கல்லக வெற்ப’ என்பதனாற் கொள்ளலாம். கபிலர் பாரி மகளிரை இவனிடம் அழைத்துச் சென்று மணந்துகொள்ள வேண்டினாரென்று இவனை அவர் பாடிய புறநானூற்றுச் செய்யுள் (200); குறிப்பு அறிவிக்கின்றது. இவன் சேரமான் குடக்கோச் சேரலிரும்பொறையால் வெல்லப் பட்டான் என்பதைப் பதிற்றுப்பத்தில் ஒன்பதாம் பத்தின் பதிகம் அறிவிக்கின்றது. இவனை ‘வில்பெருதானை விச்சியர் பெருமகன்’ என்றும், இவன் குறும்பூர் என்னுமிடத்தில் வேந்தர்களோடு பொருதான் என்றும் பரணர் குறிப்பிடுகின்றார் (குறுந். 328);.

விச்சிரல்

 விச்சிரல் vicciral, பெ.(n).

விச்சிறல் பார்க்க (பச்.மூ.);;see {}.

விச்சிரிப்பு

 விச்சிரிப்பு viccirippu, பெ.(n.)

விச்சிலுப்பை (வின்.); பார்க்க;see viccilluppai.

விச்சிரும்பி-த்தல்

விச்சிரும்பி-த்தல் viccirumbittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   கிளர்தல்; to burst out.

     ‘அவன் சினத்தினால் விச்சிரும்பித்தான்’.

விச்சிறல்

 விச்சிறல் vicciṟal, பெ.(n.)

   கோரைவகை (மலை.);; a kind of sedge.

விச்சிலுப்பை

 விச்சிலுப்பை vicciluppai, பெ.(n.)

   அம்மை நோய்வகை (இ.வ);; chicken-pox or measles.

மறுவ. சிச்சிலுப்பை.

விச்சு

விச்சு1 viccu-,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

வித்து-, பார்க்க;see vittu.

     “நமவென்று நாமத்தை விச்சுமின்” (திருமந். 1850);.

 விச்சு2 viccu, பெ.(n.)

   விதை; seed.

     “விச்சின்றி நாறுசெய்வானும்” (தேவா. 696, 2); (பிங்.);.

து. viija / viijo.

     [வித்து → விச்சு]

 விச்சு3 viccu, பெ.(n.)

   மிகுதி (வின்.);; abundance.

     [விஞ்சு → விச்சு]

விச்சுக்கொட்டு-தல்

விச்சுக்கொட்டு-தல் viccukkoṭṭudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   வெறுப்புக்குறியாக ஒருவகை யொலி செய்தல் (வின்.);; to make a peculiar sound, expressive of aversion.

     [விச்சு + கொட்டு-,.]

விச்செனல்

விச்செனல்1 vicceṉal, பெ.(n.)

   வெறுப்பைக் குறிக்கும் ஓர் ஒலிக் குறிப்பு; an expr. of aversion.

 விச்செனல்2 vicceṉal, பெ.(n.)

   வெரிச்செனல் என்பதன் மறுவழக்கு; corr. of {}.

 விச்செனல்3 vicceṉal, பெ.(n.)

   அமைதியாயிருப்பதைக் குறிக்குஞ் சொல் (இ.வ);; expression denoting silence.

விச்சை

விச்சை1 viccai, பெ.(n.)

   1. கல்வி; learning, education.

     “விச்சைக்கட் டப்பித்தான் பொருளேபோல்” (கலித். 149);.

   2. அறிவு(யாழ்.அக.);; knowledge.

   3. மாயவித்தை; magic power, miracle.

     “எம்பெருமான் செய்திட்ட விச்சைதானே” (திருவாச. 5, 28);.

   4. மந்திரம்; mantra, incantation.

     “விச்சையின் மெலிந்து” (பெருங். உஞ்சைக். 53, 62);.

   5. தத்துவப் பகுதியில் ஒன்று; a section of tattuvam.

     “அடையா விச்சை யடையத் தடையில் விடையப்பகுதி” (ஞானா. 1, 15);.

 pkt. {}.

     [வித்தை → விச்சை]

 விச்சை2 viccai, பெ.(n.)

   தெரு (பிங்.);; street.

 விச்சை3 viccai, பெ.(n.)

   வெள்ளெருக்கு (மலை.);; white madar.

விச்சைக்கோலம்

 விச்சைக்கோலம் viccaikālam, பெ.(n.)

   மாயக்கோலம்; magic illusion.

     [விஞ்சு → விச்சு → விச்சை + கோலம்.]

விச்சைமன்னன்

விச்சைமன்னன் viccaimaṉṉaṉ, பெ.(n.)

விஞ்சையர் அரசன்;{} king.

     “விச்சை மன்ன னச்சுவ னாகி” (பெருங். நரவாண. 9, 66);.

விச்சோடி

 விச்சோடி viccōṭi, பெ.(n.)

விச்சோடு பார்க்க;see {}.

     [பிச்சு → விச்சு + சுவடி → சோடி]

விச்சோடு

 விச்சோடு viccōṭu, பெ.(n.)

   இரட்டை யாயுள்ளவற்றுள் ஒன்றோடு மற்றொன்று ஒவ்வாதது (கொ.வ.);; that which does not match or equal.

தெ. விட்சொடு.

     [விச்சோடி → விச்சோடு]

விஞ்சு

விஞ்சு1 viñjudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மேலாதல் (பிங்.);; to excel, surpass.

     “விஞ்சிய ஞானம் விளங்கும்” (தாயு. பராபர. 154);.

   தெ. மிந்த்சு;   ம. மிஞ்சு;க., து. மிஞ்சு.

     [மிஞ்சு → விஞ்சு-, (வே.க. 17);].

 விஞ்சு2 viñjudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   மிகுதியாதல்; to be excessive.

     “விஞ்சு குளிர்ப் பல்லவ மனுங்க” (கம்பரா. சூர்ப்ப.31);.

     [மீ → மிஞ்சு-, → விஞ்சு-, (சு.வி.பக்.57);]

விஞ்சை

விஞ்சை viñjai, பெ.(n.)

   1. கலை; art, science.

     “ஈரேழ் விஞ்சைத் திறனும்” (பாரத. வாரணா. 33);.

   2. கல்வி (திவா.);; learning, knowledge.

   3. மிகப்பெரியதைப் பற்றின மெய்யுணர்வு; spiritual knowledge.

     “விஞ்சைதனை யறிந்து மறியா தான்போல்” (கம்பரா. பிணிவிட். 122);.

   4. வியத்தகு கலை; magic art.

     “விஞ்சைகள் வல்லேன் விளிந்தநின் றோழரொடு… தருகுவன்” (சீவக. 520);.

   5. மறைமொழி; incantation.

     “விஞ்சைக ளிரண்டு மவ்வழி யூக்கினன்” (கம்பரா. தாடகை. 18);.

   6. விஞ்சைப்பதி பார்க்க;see {}.

     “விஞ்சை வேந்தர்” (சீவக. 816);.

     [மிஞ்சு → விஞ்சு → விஞ்சை]

விஞ்சைப்பதி

 விஞ்சைப்பதி viñjaippadi, பெ.(n.)

   மேலுலகம்; the world f the {}.

     [விஞ்சை + பதி]

விஞ்சைமகள்

விஞ்சைமகள் viñjaimagaḷ, பெ.(n.)

மேலுலகப் பெண்;{} woman.

     “விஞ்சை மகளவ் விழைபிடியாகி” (பெருங். நாவண. 5, 43);.

     [விஞ்சை + மகள்]

விஞ்சையன்

விஞ்சையன் viñjaiyaṉ, பெ.(n.)

   புலவன்; learned man, a poet.

     “வாதியைந்த வடபுல விஞ்சையன்” (கல்லா. 42, 25);.

     [வித்தை → விச்சை → விஞ்சை → விஞ்சையன்]

விஞ்சையர்

விஞ்சையர் viñjaiyar, பெ.(n.)

   பதினெண் கணத்துள் ஒரு சாரார் (பிங்.);; a class of demigods, one of {}, q.v.

     “வரைமார்பர் ….. விஞ்சையர் போற் கிடந்தார்” (சீவக. 2241);.

விட

விட viḍa, து.வி. (adv.)

   1. மிகவும்; exceedingly, very.

     “விடக்களியா நம் விழுநகர்” (திருக்கோ. 297);.

   2. இடைச்சொல் (prep.); காட்டிலும்; than, compared with.

     ‘அதைவிட இது நல்லது’ (உ.வ.);.

விடக்கு

விடக்கு viḍakku, பெ.(n.)

   1. இறைச்சி; flesh, meat.

     “மீன்றடிந்து விடக்கறுத்து” (பட்டினப். 176);.

   2. பிணம்; carcass.

     “பரு விடக்கைப்பற்றி இரண்டு பதார்த்தம் விவாதம் ஒண்ணுமா போலே” (திவ். திருமாலை, 27, வ்யா. பக். 4);.

   க., து. பிக்கு;ம.விடக்கு.

     [விடுதல் = நீத்தல், உயிர்விடுதல். விடு → விடக்கு]

விடங்கன்

விடங்கன்1 viḍaṅgaṉ, பெ.(n.)

   1. உளியினாற் செதுக்கப்படாது, தானேயுண்டான இலிங்கம்; the naturally formed lingam, as unchiselled.

     “விடங்கப் பெம்மான்” (தியாக. லீலை. கடவுள்.17);.

   2. நல்லுருவ முடையவன் ; person of beauteous-form, handsome person.

     “வேளென வந்த நாய்கர் சுந்தர விடங்கரானால்” (திருவிளை. மாணிக். 89);.

விடுதல் = தோன்றுதல். முளைவிடுதல், பிஞ்சுவிடுதல் என்னும் வழக்கை நோக்குக. விடங்கன் = தான்றோன்றி.

     [விள் → விடு → (விடங்கு); → விடங்கன்]

 விடங்கன்2 viḍaṅgaṉ, பெ.(n.)

   1. காமுகன்; person of dissolute habits, voluptuary.

     “மனைகடோறும்… விடங்க ராகித் திரிவ தென்னே” (தேவா. 56, 1);.

   2. வம்பளப்பவன்; gossiper, newsmonger.

     ‘வாருங்காணும் விடங்கரே’ (இ.வ.);.

விடுதல் = நீத்தல், கட்டுப்பாடின்மை.

     [விடு → (விடங்கு); → விடங்கன்]

விடங்கம்

விடங்கம் viḍaṅgam, பெ.(n.)

   1. புறாக்கூடு (யாழ்.அக.);; dove-cot.

   2. கொடுங்கை (பிங்.);; curved cornice or projection.

     “துப்பினால் விடங்கம்… செய்து” (திருவிளை. திருமணப். 70);.

   3. சுவர்ப்புறத்து வெளி வந்துள்ள உத்திரக் கட்டை (வின்.);; project- tion of a beam or joist outside the wall of a house.

   4. வீட்டின் முகடு (பிங்.);; ridge of a roof.

     “வெந்நிற் றண்டென்

விடங்கத்து” (ஞானா. 9, 2);.

   5. வீதிக்கொடி (பிங்.);; banner hoisted in a building and projecting into the street.

   6. உளியினாற் செய்யப்படாது இயற்கையாமைந்த இலிங்கம்; the naturally formed lingam, as unchiselled.

     “சோதி விடங்கமே யாயினும்…… மேவினான்” (திருவாரு. 26);.

   7. அழகு (பிங்.);; beauty.

   8. ஆண்மை (பிங்.);; manliness, ability, bravery.

   9. இளமை (அரு.நி.);; youth.

     [விடு → விடர் = பிளவு. விடு → விடுதல் = தோன்றுதல். விள் → விடு (விடங்கு); → விடங்கம்.]

விடங்கர்

விடங்கர்1 viḍaṅgar, பெ.(n.)

   சிறுவழி (பிங்.);; narrow way.

     [ஒருகா. இடங்கர்3 → விடங்கர். இடங்கர் = சிறுவழி]

 விடங்கர்2 viḍaṅgar, பெ.(n.)

   முதலை; crocodile.

     “விடங்கரான் மெலியுறுங் குலத் தின்னக மலை யழைப்ப” (வரத. பாகவத. நாரசிங். 133);.

     [இடக்கு → இடங்கர்1 → விடங்கர்]

விடங்கு

விடங்கு1 viḍaṅgu, பெ.(n.)

   1. அழகு; beauty.

     “விடங்கினான் மிகுவிசயன்” (பாரத. அருச்சுனன்றீர். 77); (இலக்.அக.);.

   2. அரைப் பட்டிகை முதலிய அணிகலன்களின் உறுப்பு; a part of girdle and other ornaments.

     “திருப்பட்டிகை யொன்றில் ….. மொட்டு ஒன்றும் விடங்கு நாலும்” (S.I.I.ii,184);.

தெ., க., து. பெடங்கு.

 விடங்கு2 viḍaṅgu, பெ.(n.)

   சிற்றின்ப நடத்தை (சிருங்கார விலாசம்);; gallantry.

     “விடங்குபடக் குறிபல பாடி” (பதினொ. திருவேக திருவ. 53);.

     [விடங்கன்2 → விடங்கு]

விடதம்

விடதம் viḍadam, பெ.(n.)

   1. முகில்; cloud.

   2. துரிசு; verdigris.

விடதாரி

விடதாரி viḍatāri, பெ.(n.)

   நச்சுமுறி மருத்துவன்; physician who treats cases of poisoning or toxicity.

     “வேங்கை வரிப்புலி நோய் தீர்த்த விடதாரி யாங்கதனுக் காகார மானாற்போல்” (வாக்குண். 15, பி-ம்.);

விடதாலி

விடதாலி viḍatāli, பெ.(n.)

   பூரான் (நாமதீப. 264);; centipede.

     [விடம் + தாலி]

விடத்தர்

விடத்தர் viḍattar, பெ.(n.)

விடத்தேரை பார்க்க;see {}.

     “திரிகாய் விடத்தரொடு” (பதிற்றுப். 13, 14);.

விடத்தலை

 விடத்தலை viḍattalai, பெ.(n.)

விடத்தேரை பார்க்க;see {}.

   க. எடத்தர;   ம., து. இடத்தர;தெ. வெனுத்துரு.

விடத்தல்

 விடத்தல் viḍattal, பெ.(n.)

விடத்தேரை (இலக்.அக.); பார்க்க;see {}.

விடத்தாலம்

 விடத்தாலம் viḍattālam, பெ.(n.)

   மருந்து வகை (சங்.அக.);; a medicine.

     [விடம் + தாலம்]

விடத்தாளி

 விடத்தாளி viḍattāḷi, பெ.(n.)

விடத்தேரை (சங்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [விடம் + தாளி]

விடத்துக்கரசன்

 விடத்துக்கரசன் viḍattukkarasaṉ, பெ.(n.)

   கருடக்கல் (சங்.அக.);; a medicinal stone.

     [விடத்துக்கு + அரசன்]

விடத்தேதொடரி

விடத்தேதொடரி viḍattētoḍari, பெ.(n.)

விடத்தேரை பார்க்க;see {}.

     “முள்ளுத்தன்னிடத்தே சூழ்ந்தெழுகின்ற விடத்தே தொடரி” (பெரும்பாண். 184, உரை);.

     [விடத்தே + தொடரி]

விடத்தேரை

விடத்தேரை viḍattērai, பெ.(n.)

   முள்ளையுடைய மரவகை (பதார்த்த. 245);; ashy babool.

மறுவ. விடதாரி, விடத்தார், விடத்தல், விடதலை, விடதாளி.

விடத்தேர்

விடத்தேர் viḍattēr, பெ.(n.)

விடத்தேரை பார்க்க;see {}.

     “தள்ளா விடத்தேர் தடந்தா மரையடைய” (தண்டி. 75, 2, உதா.);

கோடாலி, மண்வெட்டி போன்ற கருவிகளுக்கு வழவழப்பும் வலுவும் கொண்ட பிடிகள் கோடுவதற்குரிய மரம். தானாகவே வேர்ச் செடிகளின் மூலம் படர்ந்து கொள்ளும் இயலுடைய விடத்தேர் ஆடுகளுக்குத் தீவனமாகவும். குதிரைகளின் வயிற்றுப் புழுக்களையும் நீக்கவும்

   பயன்படுவது. மாந்தர்களின் கண்ணோய்க்கும், சிறுநீரகக் கல்லடைப்புக்கும் பயன்படும் குறுமரம்;   ஆனால் பயன் தரும் ஒரு குறுமரம்;பயன்களோ பலப்பல.

– (மரம் தரும் வளங்கன் பக்.260.);

   தெ. வெனுதுரு;   ம. விடத்தேரி;   க. எடத்தரி; Skt. விவ்ரிக்ஷன

விடந்தீஞ்சான்

 விடந்தீஞ்சான் viḍandīñjāṉ, பெ.(n.)

   கொல்லைப் பல்லி என்னும் மூலிகை (மூ.அ.);; a parasitic plant.

     [விடம் + தீய்ந்தான் → தீஞ்சான்]

விடன்

விடன்1 viḍaṉ, பெ.(n.)

   1. இழிகாமமுடையவன் (ஞானா. 35);; voluptuary, sensualist.

   2. கள்ளக்காதலன் (இலக்.அக.);; paramour.

 விடன்2 viḍaṉ, பெ.(n.)

   வீரன்; warrior.

     “விடர் கடலை மலை வான்வளர்ந்தன” (கலிங். 432);.

விடபகதி

 விடபகதி viḍabagadi, பெ.(n.)

   குதிரைநடை ஐந்தனுள் காளையின் பெருநடை போன்ற நடை; bull-like pace of the horse, one of five acuva-kati, q.v.

     [விடப + கதி]

விடப்பு

விடப்பு viḍappu, பெ.(n.)

விடர்1, 1 (சது.); பார்க்க;see {}.

     [விடு1 → விடப்பு]

விடம்

விடம்1 viḍam, பெ.(n.)

   அதிவிடையம் (மலை.);; atis.

 விடம்2 viḍam, பெ.(n.)

   மரக்கொம்பு (பிங்.);; branch of a tree.

 விடம்3 viḍam, பெ.(n.)

   மலை; mountain.

 விடம்4 viḍam, பெ.(n.)

   இடம் என்பதன் மருவிய வழக்கு; corr. of place.

விடம்பனம்

விடம்பனம் viḍambaṉam, பெ.(n.)

   1. நடிப்பு; imitation, imposture, disguise.

   2. நிந்தை; ridicule, mockery.

   3. இடர் (யாழ்.அக.);; distress.

     [விடம்பம் → விடம்பனம்]

விடம்பன்

விடம்பன் viḍambaṉ, பெ.(n.)

   உள்ளொன்று புறம்பொன்றான தன்மையுடையவன் (சைவச. பொது.. 552);; hypocrite, pretender.

     [விடம்பம் → விடம்பன்]

விடம்பம்

விடம்பம் viḍambam, பெ.(n.)

   1. உள்ளொன்று புறம்பொன்றான தன்மை; hypocrisy, pretence.

     “விடம்ப முளைத்துள் விரவினனும்” (சிவதரு. பாவ 36.);.

   2. வேடம் பூணுகை (இலக்.அக.);; wearing actor’s dress.

விடம்பு

விடம்பு viḍambu, பெ.(n.)

விடர்1,1 (வின்.); பார்க்க;see {}, 1.

விடம்பை

விடம்பை viḍambai, பெ.(n.)

   பிளப்பு; cleft.

     “இந்த விடம்பை நாத்தோய்க்கின்” (கலிங். 541.);

விடயி

விடயி1 viḍayittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பொறிகள் புலனைப் பற்றுதல்; to perceive, to apprehend through the senses.

     “அவையொன்றையும் விடயியா வாகலான்” (சி.போ.பா.5, 1, பக். 106, சுவாமிநா.);

 விடயி2 viḍayi, பெ.(n.)

   1. ஐம்பொறி (இலக். அக.);; five organs of sense.

   2. அரசன்; king.

விடரகம்

விடரகம் viḍaragam, பெ.(n.)

   1. மலைக்குகை; mountain cave.

     “விடரகமுகந்து” (மதுரைக். 308);.

   2. மலை; mountain.

     “விடரக நீயொன்று பாடித்தை” (கலித். 40);.

     [விள் → விடு → விடர் + அகம்] (முதா.100);

விடரளை

விடரளை viḍaraḷai, பெ.(n.)

   மலைப்பிளப்பிடம்; cleft in a mountain.

     “நறும்பழ மிருங்கல் விடரளை வீழ்ந்தென” (ஐங்குறு. 214);.

     [விள் → விடு → விடர் → விடரளை. (வே.க.149);]

விடரவன்

விடரவன் viḍaravaṉ, பெ.(n.)

   பகலிற் கண் பிளவுள்ள பூனை (யாழ்.அக.);; cat.

     [விடர் → விடரவன்] (செல்வி. 77. ஆனி. 549);

விடரி

விடரி viḍari, பெ.(n.)

   மலை; mountain.

     “விடரியங் கண்ணிப் பொதுவனை” (கலித். 101);.

     [விள் → விடு → விடர் → விடரி]

விடரு

 விடரு viḍaru, பெ.(n.)

   அதிவிடையம் (மலை.);; atis.

விடருகம்

விடருகம்1 viḍarugam, பெ.(n.)

   பூனை (நாமதீப. 223);; cat.

     [விடரகம் → விடருகம்] (வே.க.149);

விடர்

விடர்1 viḍar, பெ.(n.)

   1. நிலப்பிளப்பு (பிங்.);; fissure, cleft.

     “கூரெரி விடர் முகை யடுக்கம் பாய்தலின்” (அகநா. 47, 6); (பிங்.);.

   2. மலைப்பிளப்பு; cleft in a mountain.

     “நெடுவரை யருவிடர்” (புறநா. 135);.

   3. மலைக்குகை; mountain cave.

     “பெருமலை விடரகத்து” (புறநா. 37);.

   4. முனிவரிருப்பிடம் (சூடா.);; abode of a sage.

   5. காடு (சூடா.);; forest.

     [விள் → விடு → விடர்] (மு.தா. 100);

 விடர்2 viḍar, பெ.(n.)

   பெருச்சாளி (உரி.நி);; bandicoot.

விடர்வு

விடர்வு viḍarvu, பெ.(n.)

   நிலப்பிளப்பு (பிங்.);; fissure, cleft.

     [விடு → விடர் → விடர்வு. (வே.க.149);]

விடலம்

விடலம் viḍalam, பெ.(n.)

   1. உள்ளி (சங்.அக.);; garlic.

   2. குதிரை (யாழ்.அக.);; horse.

விடலி

விடலி1 viḍali, பெ.(n.)

   1. அடங்காச் சிற்றின்ப வேட்கையுடையவள்; lustful woman.

     “தடவிடலிதலையும்” (சிவதரு. பரிகார. 16);.

   2. திருமணத்திற்கு முன்னர்ப் பூப்படைந்த பெண்; girl whose menstruation commences before she is married.

   3. பன்னீராட்டைப் பிராயத்தாள்; girl of 12 years of age.

   4. பூப்புடையாள்; woman in her periods.

   5. மலடி (யாழ்.அக.);; barren woman.

 விடலி2 viḍali, பெ.(n.)

   கூரை வேய்வதற்குரிய புல் வகை; a kind of grass used for thatching.

     [விழல் → விடல் → விடலி]

   விழல் = பெரும்புல் வகை;கோரைவகை.

ஒ.நோ: குழல் = குடல், புழல் = புடல்.

விடலிபதி

 விடலிபதி viḍalibadi, பெ.(n.)

   ஒழுக்கமற்ற மனைவியொடு வாழ்பவன்; a man living with his wife, whose secret intimacy with another is in jeopardy;one’s wife who leans with her paramour.

     [விடு → விடுதல் = நீத்தல், கட்டுப்பாடின்மை. விடல் → விடலி + பதி]

 Skt. pathy → த. பதி.

விடலை

விடலை1 viḍalai, பெ.(n.)

   தைக்காத விடுதியிலை; loose, unstitched leaf.

     [விடு1 + இலை]

 விடலை2 viḍalai, பெ.(n.)

   1. பதினாறு முதல் முப்பதாண்டு வரையுள்ள அகவையுடையவன்(பன்னிருபா.232);; youth from 16 to 30.

   2. திண்ணியோன் (பிங்.);; strong, powerful man.

     “விறல் கெழுபோர் விடலையை” (கம்பரா. இந்திரசித். 21.);.

   3. பெருமையிற் சிறந்தோன் (பிங்.);; great man.

   4. வீரன்; warrior.

     “முதியாள் விடலைக்கு வெங்கள் விடும்” (பு.வெ.4, 21);.

   5. பாலை நிலத் தலைவன் (பிங்.);; chief of a desert tract.

   6. மருதநிலத் தலைவன்; chief of an agri- cultural tract.

     “விடலை நீ” (கலித். 95);.

   7. மணவாளன் (சூடா.);; bridegroom.

   8. ஆண்மகன் (நாமதீப.119);; man.

   9. இளங் காளைமாடு (நெல்லை);; steer, young bull.

 L. vitulas;

 GK. italos, a calf;

 E. virgin from Gr. orgao, to swell.

     [விடை → விடலை]

 விடலை3 viḍalai, பெ.(n.)

   1 சூறைத் தேங்காய் (நெல்லை);; coconut smashed on the ground before an idol.

   2. இளநீர்; tender coconut.

ம. விடல.

     [விடு1 → விடலை]

விடல்

விடல் viḍal, பெ.(n.)

   1. முற்றும் நீங்குகை; leaving, renunciation.

     “சமந்தமம் விடல்” (கைவல் தத்துவ. 9);.

     “வெல்வது வேண்டின் வெகுளி விடல்” (நான்மணி.);.

   2. ஊற்றுகை (நாமதீப.695.);; pouring.

   3. குற்றம் (சது);; fault.

     [விள் → விடு1 → விடல். (வே.க.பக்.113.);]

விடளி

விடளி viḍaḷi, பெ.(n.)

   பன்னீராட்டை அகவையாள்; girl of 12 years of age.

     “மேலுறு மீராண்டினை யுடையாள் விடளி” (திருவானைக். கோச்செங். 139);.

     [விடலி → விடளி.]

விடவி

விடவி viḍavi, பெ.(n.)

   மரம்; tree.

     “பாங்கர் நின்றதோர் விடவியைப் பிடுங்குவான்” (பாரத. கீசக. 34);.

விடவிடெனல்

விடவிடெனல் viḍaviḍeṉal, பெ.(n.)

   1. குளிர் முதலியவை பற்றி யுண்டாம் நடுக்கக்குறிப்பு; expr.signifying trembling, as from cold ehe.

     ‘குளிர் அவனை விடவிடென்று குலுக்கி விட்டது’.

   2. மெலிவுக்குறிப்பு; being lean, thin or flimsy.

     ‘அவன் விடவிடென் றிருக்கிறான்.

   3. சுரு சுருப்பாயிருத்தற் குறிப்பு; being active.

     [விடுவிடு + எனல்]

விடவு

விடவு1 viḍavu, பெ.(n.)

விடர்1,1 (வின்.); பார்க்க;see {}.

 விடவு2 viḍavu, பெ.(n.)

   இழிகாமமுடைமை; licentiousness.

     “ஆய்ச்சியர் கண்ணினுள் விடவே செய்து” (திவ். திருவாய். 1, 7, 5);.

விடா வினை நோய்

 விடா வினை நோய் viṭāviṉainōy, பெ.(n.)

   யாதொரு காரணமுமில்லாமலே ஏற்பட்டு ஊழ்வினை தன்னைவிட்டகல அதுவும் கூடவே உடம்பை விட்டகலும் ஊழ்வினை நோய்(கர்ம நோய்);; disease coming on without any apparent cause and dissappeang with the extinction of karma.

     [விடா+வினை+நோய்]

விடாக்கண்டன்

விடாக்கண்டன் viṭākkaṇṭaṉ, பெ.(n.)

   ஒட்டாரமாக நின்று ஒன்றை நிறை வேற்றுபவன்; pertinacious, stubborn, un-yielding man.

     [விடு1 + ஆ (எதிர்மறை); + கள் → கண்டு → கண்டகன் → கண்டன். கண்டன் = பிறர்க்குத் தீங்கு விளைவிப்பவன்.]

விடாக்காய்ச்சல்

விடாக்காய்ச்சல் viṭākkāyccal, பெ.(n.)

விடாச்சுரம் (இங்.வை.157); பார்க்க;see {}.

     ‘விடாக்காய்ச்சலுக்கு விட்டுணு கரந்தை’ (பழ.);.

     [விடு1 + ஆ (எதிர்மறை); + காய்ச்சல்]

விடாச்சுரம்

 விடாச்சுரம் viṭāccuram, பெ.(n.)

   தொடர்ந்து வரும் காய்ச்சல்; continuous fe- ver, pyrexia.

     ‘விடாச்சுரத்துக்கு விட்டுணு கரந்தை’.

     [விடு + ஆ (எதிர்மறை); + சுரம்]

விடாணம்

 விடாணம் viṭāṇam, பெ.(n.)

   விலங்கின் கொம்பு (சூடா.);; horn, tusk.

விடாணி

விடாணி viṭāṇi, பெ. (n.)

   1. கொம்புடைய விலங்கு; horned-animal.

   2. யானை; elephant, as tusked.

விடாதகண்டன்

 விடாதகண்டன் viṭātagaṇṭaṉ, பெ.(n.)

விடாக்கண்டன் (வின்.); பார்க்க;see {}.

விடாதம்

 விடாதம் viṭātam, பெ.(n.)

   மயக்கம் (இலக்.அக.);; lassitude, languor.

விடாதவாகுபெயர்

விடாதவாகுபெயர் viṭātavākubeyar, பெ.(n.)

விடாதவிலக்கணை (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [விடாத + ஆகுபெயர்]

தத்தம் பொருளின் நீங்காது நின்று தம் பொருளின் வேறல்லாத பொருளோடு புணரும் பெயர்களை விடாததவாகுகுபெயர் என்பர்.

மஞ்சள் என்பது தனக்குரிய பொருளை விடாமலே மஞ்சள் கிழங்கைக் குறிக்கும்போது அது விடாத ஆகுபெயராம். இனிப்புத் தின்றான் என்பதும் அது.

– (இலக்.கலைக்.பக்.108.);

விடாதவாக்கச்சொல்

விடாதவாக்கச்சொல் viṭātavākkaccol, பெ.(n.)

   விடாதவிலக்கணையாக வருஞ் சொல் (யாழ்.அக.);; word which without los- ing its primary sense, has also a sec- ondary sense.

     [விடு1 + ஆ (எதிர்மறை); + ஆக்கச் + சொல்]

விடாதவிலக்கணை

விடாதவிலக்கணை viṭātavilakkaṇai, பெ.(n.)

   இலக்கணை மூன்றனுள் சொல்லின் பொருட்கும் இயைபுற நிற்கும் இலக்கணை (வேதா.சூ.120); (இலக்.அக.);; a variety of {}, in which the primary sense of a word is retained along with its secondary sense, one of three {}, q.v.

     [விடாத + இலக்கணை. இலக்கணை = ஒரு பொருளைக் காட்டற்குகு உரிய சொல்லை மற்றொரு பொருட்கு தந்துரைப்பது.]

 Skt. Laksana → த. இலக்கணை.

விடாதுபேசு-தல்

விடாதுபேசு-தல் viṭādupēcudal,    9 செ.கு.வி. (n.)

   பிதற்றுதல் (திவா. 1925);; to blabber, to chatter interminably.

     [விடாது + பேசு-,]

விடாதுரை-த்தல்

விடாதுரை-த்தல் viṭāturaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

விடாதுபேசு-, (நாநார்த்த. 673); பார்க்க;see {}.

விடானி

 விடானி viṭāṉi, பெ.(n.)

   சதுரக்கள்ளி (சங்.அக.);; square spurge.

விடாப்படை

விடாப்படை viḍāppaḍai, பெ.(n.)

   கையினின்றும் விடுபடாத வாள் குந்தம் போன்ற படைக்கலன் (நாமதீப. 426);; weapon held in hand and used, nonmissile weapon.

     [விடா + படை]

விடாப்பிடி

விடாப்பிடி viḍāppiḍi, பெ.(n.)

   1. உறுதியாகப் பற்றுகை; firm hold or grasp.

   2. உறுதியாக நிற்கை; tenacity, pertinacity.

   3. தன் முரண்டு; obstinacy.

   4. மாறாமல் ஒரே நிலையி லிருக்கை; unchange-ableness.

     [விடா + பிடி]

விடாப்பிடியாக

 விடாப்பிடியாக viḍāppiḍiyāka, வி.எ. (adv.)

   தன்னிலையிலிருந்து சிறிதும் மாறாமல், சிறிதும் விட்டுக் கொடுக்காமல்; tenaciously.

     ‘அந்தச் செய்தியாளர் விடாப்பிடியாக ஒரே கேள்வியை மாற்றி மாற்றிக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்’ (உ.வ.);.

     [விடாப்பிடி + ஆக]

விடாப்பூட்டு

 விடாப்பூட்டு viṭāppūṭṭu, பெ.(n.)

   ஓய்வில்லாமை (யாழ்.அக.);; being always in harness;having no rest or leisure.

     [விடா + பூட்டு]

விடாமல்

 விடாமல் viṭāmal, வி.எ. (adv.)

   இடையீடின்றி; without obstruction.

     ‘விட்டுவிட்டுப் பெய்கிற மழையினும் விடாமற் பெய்கிற தூவானம் நல்லது” (பழ.);.

விடாமழை

விடாமழை viṭāmaḻai, பெ.(n.)

   இடையீடின்றிப் பெய்யு மழை (நாமதீப. 84);; continuous rain.

மறுவ. அடைமொழி.

     [விடா + மழை]

விடாமுயற்சி

 விடாமுயற்சி viṭāmuyaṟci, பெ.(n.)

   ஒன்றை அடைவதற்குத் தொடர்ந்து செய்யும் முயற்சி; perseverance.

     ‘விடாமுயற்சி எப்படிப் பட்டவர்களையும் வெற்றி அடையச் செய்யும்’.

     ‘perseverance is the key to the success’ (pro.);.

     [விடா + முயற்சி]

விடாயன்

விடாயன் viṭāyaṉ, பெ.(n.)

   1. நீர்வேட்கை யுள்ளவன்; thirsty person.

     “விடாயன் தண்ணீர்ப் பந்தலிலே வரக்கொள்ளச் சாலுருண்டு கிடந்தாற் போலே” (ஈடு. 1, 4, 4);.

   2. களைப்புற்றவன்; man faint with fatigue.

     “சில தார்மிகர் ஏரிகல்லினால் … விடாயர் அதிலே மூழ்கி விடாய் தீர்ந்து போகா நிற்பர்கள்” (ஈடு. 1, 3, ப்ர.);.

   3. காமுகன்; sen- sualist, voluptuary.

     [விடாய் → விடாயன்]

விடாயாற்றி

விடாயாற்றி viṭāyāṟṟi, பெ.(n.)

   1. இளைப்பாறல்; rest, repose, as relief from weariness.

   2. இளைப்பாற்றுவது; that which affords rest or relief.

     “இந்திரனது விடாயாற்றி மலை” (தக்க யாகப். 419, உரை);.

   3. பெரிய திருவிழாவை

   யடுத்து தலைவனுக்கு (சுவாமி); இளைப் பாறலாகக் கோயிலுக்குள் நடைபெறும் திருநாள்; festivities within the temple following the main festival, when the moveable image of the deity is supposed to take rest.

     [விடாய் → விடாயாற்றி]

     [ஒருகா. விடாய் + ஆற்று → ஆற்றி]

விடாயெடு-த்தல்

விடாயெடு-த்தல் viḍāyeḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

விடாய்2 பார்க்க;see {}.

     “தண்ணீர் விடாயெடுத்தால்” (இராமநா. யுத்த. 59);.

     [விடாய் + எடு-,]

விடாய்

விடாய்1 viṭāy, பெ.(n.)

   1. நீர்வேட்கை; thirst.

     “தண்ணீர் விடாயெடுத்தால்” (இராமநா. யுத்த. 59);.

   2. களைப்பு (நாமதீப. 633);; lassi- tude, weariness.

   3. விருப்பம்; longing, craving.

     [விழை → விழாய் → விடாய்] (சு.வி. 37);

 விடாய்2 viṭāy, பெ.(n.)

   வெப்பம்; heat.

     “விண்ணும் புவியும் விடாயாற்ற” (சொக்க. உலா. 59);.

 விடாய்3 viṭāyttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நீர்வேட்கையெடுத்தல்; to thirst.

     “விடாய்த்த காலத்திலே வாய் நீருறுதற்கு” (மலைபடு. 136, உரை);

   2. களைப்படைதல்; to grow faint and weary, to be tired out.

     ‘எருது உழுகிறது, உண்ணிவிடாய்க்கிறது.

   3. விருப்பப்படுதல்; to long for.

     [விடை → விடாய் → விடாய்-, (வே.க 120);]

     [ஒருகா. விழை → விழாய் → விடாய்-, (செல்வி. செப்பிடெம்பர். 47);]

 விடாய்4 viṭāy, பெ.(n.)

   விடுமுறைநாள் (வின்.);; holiday.

     [விடு → விடை → விடாய்]

 விடாய்4 viṭāyttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   செருக்குக் கொள்ளுதல் (இ.வ);; to be haughty, to be stiff with pride.

     [விடை → விடாய் → விடாய்-,]

விடாய்ப்பு

விடாய்ப்பு viṭāyppu, பெ.(n.)

   1. நீர்வேட்கை; thirsting.

   2. களைத்திருக்கை; being tired.

   3. விருப்பம்; desire, longing.

     [விழை → விழாய் → விடாய் → விடாய்ப்பு]

விடாரகம்

விடாரகம் viṭāragam, பெ.(n.)

விடாலகம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

வ. விடாரக.

     [விடரகம் → விடாரகம்] (வே.க.149);

விடாரம்

விடாரம் viṭāram, பெ.(n.)

   பூனை; cat. (வே.க.149);.

     [விடாலம் → விடாரம்]

விடாலகம்

விடாலகம் viṭālagam, பெ.(n.)

   1. பூனை (சூடா.);; cat.

   2. பொன்னரிதாரம் (யாழ்.அக.);; yellow orpiment.

     [விடாரகம் → விடாலகம். (வே.க.149);]

விடாலம்

விடாலம் viṭālam, பெ.(n.)

   1. விடாலகம்,1 (சங்.அக.); பார்க்க;see {}.

   2. கண்மணி (யாழ்.அக.);; eye-ball.

     [விடாலகம் → விடாலம்] (வே.க.149);

த. விடாலம் → வ. வைடால = பூனை

விடி

விடி1 viḍidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தோற்ற மாதல்; to dawn, to break, as the day.

     “வெஞ்சுடர் தோன்றி விடிந்ததை யன்றே” (சீவக. 219);.

   2. முடிவு பெறுதல்; to come to an end, to be ended or finished.

     “வழிநடப்பதென்று விடியுமெமக் கெங்கோவே” (தனிப்பா, i,212, 5);.

   3. நற் காலத்தால் துன்பம் நீங்கி யின்புறுதல். (பரிபா. 7, 85);; to see better days.

வெள் → வெளு. வெளுத்தல் =

   1. வெண்மையாதல்.

   2. விடிதல். கிழக்கு வெளுத்தது (உ.வ.);. வெள் → வெளி → வெளித்தல் = 1. வெண்ணிறங் கொள்ளுதல் – விடிதல்.

வெளி → வெடி. ஓ.நோ. வெளி → வெடி = திறந்த வெளி (பிங்.); களிறு – கடிறு.

கெளிறு → ரகடிறு.

வெடிதல் = விடிதல்.

     “என்றூழ் வெடியாத போதிற்கொய்தான்” (செவ்வந்திப்பு. உறையூரதி.47); வெடி = விடிவெள்ளி (பிங்.);

வெடியல் = விடியல். வெடிவு → விடிவு

வெடி → விடி → விடிதல் = கதிரொளி தோன்றுதல்

     “வெஞ்சுடர் தோன்றி விடிந்ததை யன்றே” (சீவக.219);.

விடி = விடிகாலை.

     “விடிபக லிரவென் றரிவரி தாய” (திவ். பெரிய.4:10:2);

விடி → விடியல்.

     “வைகுறு விடியல்”

     “விடியல் வைகறை யிடூஉ மூர” (அகம். 196);.

விடி → விடிவு → விடிவை.

     “விடிவை சங்கொலிக்கும்”

மா.வி.அ. அல்லது வடவர் காட்டும் மூலம் வருமாறு

வ்யுஷ் (ப்யுஷ்); =

   1. எரி.

   2. பிரி.

   3. தள், வெளிவிடு.

வி + வஸ்2(ஒளிர்); = வ்யுஸ் (vyus); = விடியல் (ச.வே.);

= வ்யுஷ் (இ.வ.); → ஆம் வேற். (இ.வே.);.

வ்யுஷித – (7ஆம் வேற்); = விடியல் வ்யுஷ்ட = விடிந்து வ்யுஷ்டி = விடியல் (இ.வே.);.

இதை நோக்கும்போது, விடி என்னும் சொல்லையே வ்யுஷ்’ என்று திரித்து அதற்கேற்ப இங்ஙனம் தித்திருக்குச் செய்திருக்கின்றனர் என்பது தெரிய வருகின்றது (பாவாணர்.வ.மொ.வ.);

     ‘விடிந்தும் பெண்ணுக்கு முட்டாக்கோ?’ (பழ.);

வ்யுங்டி = skt. (வ.மொ.வ.);

தெ. விடியு.

     [விள் → விளி → விடி → விடி-, (வே.க.பக்.136);]

 விடி2 viḍi, பெ.(n.)

விடிகாலை பார்க்க;see {}.

     “விடி பகலிரவென் றறிவரிதாய” (திவ். பெரியதி. 4, 10, 8);.

     [விள் → விளி → விடி] (செல்வி. 77. வைகாசி பக், 498);

 விடி3 viḍi, பெ.(n.)

   1. தனிப்பட்டது (C.G.);; odd item, not one of a set, single article.

   2. திரைச்சீலை (சது.);; curtain.

   தெ. விடி;   க., து. பிடி;ம. விடு.

 விடி4 viḍittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   மலங் கழித்தல்; to void excrement.

     [விட்டித்தல் → விடி-,]

 விடி5 viḍi, பெ.(n.)

   நறுவிலி (M.M.802);; sebestan.

ம. விடி.

விடிகாலை

விடிகாலை viḍikālai, பெ.(n.)

   பொழுது விடிகின்ற நேரம் (கொ.வ.);; break of day, early morning.

     [விடி1 + காலை1]

விடிகுண்டு

விடிகுண்டு viḍiguṇḍu, பெ.(n.)

   விடிதற் குறியாக இடும் அதிர்வெடி; gun fired at the break of day, as time-signal.

     [விடி2 + குண்டு1]

விடிகோழி

விடிகோழி viḍiāḻi, பெ.(n.)

   விடியற் காலத்திற் கூவுஞ் சேவற் கோழி; cock crowing at dawn.

     “விடிகோழி கூவுறது” (கோவ. க. 64);.

     [விடி + கோழி]

விடிசங்கு

 விடிசங்கு viḍisaṅgu, பெ.(n.)

   சிலை (மார்கழி); மாதத்துப் புலர் பொழுது ஊதப்படும் சங்கம்; conch blown at the dawn of day, especially in the tamil month of {}.

     [விடி + சங்கு]

விடிநிலா

 விடிநிலா viḍinilā, பெ.(n.)

   பின்னிரவில் தோன்றும் நிலவு (வின்.);; moon that arose in the small hours of the morning.

     [விடி + நிலா]

விடிமீன்

விடிமீன் viḍimīṉ, பெ.(n.)

விடிவெள்ளி பார்க்க;see {}.

     “விடிமீன் முளைத்த தாளம்” (கல்லா.17, 12);.

     [விடி + மீன்]

விடியங்காட்டி

விடியங்காட்டி viḍiyaṅgāḍḍi, பெ.(n.)

   விடிகாலை; dawn.

     ‘தம்பி இன்று விடியங்காட்டி வந்தான்’ (உ.வ.);.

     ‘காட்டில்’

என்பது ஒர் உறழ்தர உருபு. (sign of comparative degree);.

அது உலக வழக்கிற் காட்டி என்று திரிந்து காலப் பொருளில் வழங்கும்போது உறழ் தரத்தை மட்டுமின்றி ஒப்புத்தரத்தையும் (positive degree); குறிக்கும்.

இனி, விடியல்காட்டி விடியங்காட்டி என்று கொள்ளவும் இடமுண்டு, இதில்,

     ‘காட்டி” என்பது உறழ்தரவுருபல்லாத இறந்தகால வினையெச்சம். ‘காட்டில்’ என்னும் உறழ்தர உருபு ‘காட்டிலும்’ என்று ‘உம்’ ஏற்கவும் செய்யும். அது உலக வழக்கில் ‘காட்டியும்’ என்று திரியும்.விடியற்கருக்கல் = விடியும் பொழுதுள்ள இருட்டு. விடியற்காலம், விடியா மூஞ்சி, விடியா வழக்கு, விடியாவிளக்கு – நந்தா விளக்கு.

     “விடியா விளக்கென்று மேவி நின்றேனே” (திருமந். 48);

விடியா வீடு, விடிவிளக்கு (விடியும் வரை எரிவது); விடிவெள்ளி, விடிவேளை என்பன பெருவழக்கான கூட்டுச் சொற்கள். (செல்வி. 77, வைகாசி, 498);.

விடியற்கருக்கல்

 விடியற்கருக்கல் viḍiyaṟkarukkal, பெ.(n.)

   விடிதற்கு முன்னுள்ள இருட்பொழுது; dark- ness preceeding break of day.

     ‘விடியற்கருக்கலில் ஏர் பூட்டச் சென்றான்’ (உ.வ.);.

     [விடியல் + கரு → கருகு → கருக்கு → கருக்கல்]

விடியற்காலம்

விடியற்காலம் viḍiyaṟkālam, பெ.(n.)

   வைகறை; break of day, dawn.

     “விடியற் காலத்தே வந்து” (மதுரைக்.223,உரை);.

     ‘விடியற் காலத்தில் படிப்பது மனத்தில் நன்கு பதியும்’ (உ.வ.);.

     ‘விடியற் காலம் கலியாணம், பிடியடா தம்பலம்’ (பழ.);.

     ‘விடியு மட்டும் இறைத்தவனும் விடிந்த பின்பு சாலை உடைத்தவனும் சரி’ (பழ.);.

     ‘விடியுமட்டும் மழை பெய்தாலும் ஒட்டாங் கிளிஞ்சில் முளைக்காது’ (பழ.);.

     [விடியல் + காலம்]

விடியற்பண்

விடியற்பண் viḍiyaṟpaṇ, பெ.(n.)

   1. விடியற்காலம் (வின்.); பார்க்க;see {}.

   2. பூபாளம் என்னும் புறநீர்மைப் பண்; a melody type to be sung at dawn (mus.);.

     [விடியல் + பண்]

விடியற்புறம்

விடியற்புறம் viḍiyaṟpuṟam, பெ.(n.)

விடியற்காலம் பார்க்க;see {}.

     [விடியல் + புறம்1]

விடியற்றரம்

 விடியற்றரம் viḍiyaṟṟaram, பெ.(n.)

விடியற்காலம் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [விடியல் + தரம்]

விடியல்

விடியல்1 viḍiyal, பெ.(n.)

   விடியற்காலை, பொழுது விடிகின்ற நேரம்; break of day, dawn.

     “வைகுறு விடியன் மருதம்” (தொல். பொருள். 8.);.

     [விள் → விடி – விடியல். (சு.வி.பக்.17);]

 விடியல்2 viḍiyal, பெ.(n.)

   1. மலங்கழிக்கை; voiding excrement.

   2. வயிற்றுப்போக்கு; purging.

     [விடி → விடியல்]

 விடியல்3 viḍiyal, பெ.(n.)

   வெளியிடம் (பிங்.);; open space or place.

     [வெளி → வெடி → விடி → விடியல். (வ.மொ.வ.88);]

விடியல்வைகறை

விடியல்வைகறை viḍiyalvaigaṟai, பெ.(n.)

   பொழுது விடிதற்கு முன்னர்த்தாகிய வைகறை; twilight before break of day.

     “பிரம்பின் றிரள்கனி பெய்து விடியல்

வைகறை யீடுஉ மூர” (அகநா. 196);.

     [விடியல் + வைகறை]

விடியவிடிய

 விடியவிடிய viḍiyaviḍiya, பெ.(n.)

   இரவு முழுவதும் (கொ.வ.);; all through the night.

     ‘தென் மாவட்டங்களில் விடிய விடியத் தெருக்கூத்து நடக்கும்’ (உ.வ.);.

     ‘விடியவிடிய கதை கேட்டு இராமனுக்குச் சீதை என்ன உறவு என்று கேட்டாற்போல’ (பழ.);.

விடியாப்பானை

விடியாப்பானை viḍiyāppāṉai, பெ.(n.)

   1. பொந்திகையற்றவ-ன்-ள். (வின்.);; one who is never satisfied.

   2. விடியாமூஞ்சி பார்க்க;see {}.

     [விடியா + பானை]

விடியாமூஞ்சி

 விடியாமூஞ்சி viḍiyāmūñji, பெ.(n.)

   தொடர்ந்து வரும் நல்வினைப்பயன் அற்றவ-ள்-ன் (வின்.);; unlucky person, one who never sees the end of ones troubles, inherited by bad action or karma.

     ‘விடியாமூஞ்சிக்கு வேலை அகப்பட்டாலும் கூலி அகப்படாது’ (பழ.);

     [விடியா + மூஞ்சி]

விடியாலை

 விடியாலை viḍiyālai, பெ.(n.)

   விடிகாலை என்பதன் கொச்சைவழக்கு; corr. of {}.

     [விடிகாலை → விடியாலை]

விடியாவழக்கு

 விடியாவழக்கு viḍiyāvaḻkku, பெ.(n.)

   ஒரு பொழுதும் முடிவுபெறாத வழக்கு (இ.வ.);; never-ending dispute.

     [விடியா + வழக்கு. விடியா = ஈறுகெட்ட எதிர்மறைப் பெயரெச்சம்.]

விடியாவிளக்கு

விடியாவிளக்கு viḍiyāviḷakku, பெ.(n.)

   நந்தாவிளக்கு; ever-burning lamp.

     “விடியாவிளக்கென்று மேவி நின்றேனே” (திருமந். 48.);

மறுவ. விடிவிளக்கு.

     [விடியா + விளக்கு]

விடியாவீடு

 விடியாவீடு viḍiyāvīḍu, பெ.(n.)

   தொடர்ந்து வரும் தீவினைப் பயனுள்ள வீடு; a house with continuous bad ‘karma’.

     [விடியா + வீடு]

இதன் மூலம், துன்பம் தொலைந்து இன்பங் கூடுதற்கியலாமை வெளிப்படுத்தப்பட்டது.

விடிவு

விடிவு1 viḍivu, பெ.(n.)

   1. விடிகாலை பார்க்க;see {}.

     “விடபியிதன்கண் விடிவளவு மிருவே மிருத்தும்” (சேதுபு. தரும. 13);.

   2. துன்பம் நீங்கியின்பம் வருகை; approach of good times, dawn of happiness.

நிற்பயம்பாடி விடிவுற் றேமாக்க” (பரிபா. 7, 85);.

   3. ஒழிவு வேளை; leisure.

க. பிடவு (b);.

     [விடி → விடிவு] (செல்வி 77. வைகாசி 499);

 விடிவு2 viḍivu, பெ.(n.)

விடியல்3 (அக.நி.); பார்க்க;see {}.

     [விடி → விடிவு]

 விடிவு3 viḍivu, பெ.(n.)

   1. அச்சம்; fear.

   2. நறும்புகை; incense.

     [விடி → விடிவு]

விடிவெட்டியாள்

 விடிவெட்டியாள் viḍiveḍḍiyāḷ, பெ.(n.)

விடுதியாள் (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [விடி + வெட்டியாள்]

விடிவெள்ளி

விடிவெள்ளி viḍiveḷḷi, பெ.(n.)

   பின்னிரவில் தோன்றும் வெள்ளி மீன் (சுக்கிரன்); (வின்.);; venus, as the morning star.

     [விடி2 + வெள்ளி]

விடிவேளை

 விடிவேளை viḍivēḷai, பெ.(n.)

விடியற் காலம் பார்க்க;see {}.

     [விடி + வேளை]

விடிவை

விடிவை viḍivai, பெ.(n.)

விடியற்காலம் பார்க்க;see {}.

     “விடிவை சங் கொலிக்கும்” (திவ். திருவாய். 6, 1, 9);.

     [விடி → விடிவு → விடிவை. (வ.மொ.வ.88);]

விடிவோரை

விடிவோரை viḍivōrai, பெ.(n.)

   அதிகாலை; early hours of the morning.

     “விடிவோரை நட்டு” (திவ். திருப்பா. 3, வ்யா);.

     [விடிவு1 + ஒரை2]

விடு

விடு1 viḍudal,    6 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. நீங்குதல்; to leave, quit, part with.

     “தவ்வையைக் காட்டி விடும்” (குறள், 167);,

     ‘அவன் சென்ற ஆண்டே பள்ளியை விட்டுவிட்டான்;

சம்பளம் போதாதென்று வேலையை விட்டு விட்டான்’.

   2. விலக்குதல்; to remove.

     ‘அவன் காசிக்குச் சென்று வந்ததும் கத்தரிக்காயை விட்டுவிட்டான்’.

   3. நீக்குதல்; to get rid of.

     “தூற்றாதே தூரவிடல்” (நாலடி, 75);.

   4. பிரித்தல்; to split, separate;

 to disentangle, as hair.

   5. கைவிடுதல்; to abandon, forsake.

     ‘அவன் புதுமணஞ் செய்தவுடன் பழைய

மனைவியை விட்டுவிட்டான்’.

   6. போக விடுதல்; to let go.

   7. அனுப்புதல்; to des- patch, send away.

     “தவமுது மகளை விட்டு” (குறள். 501, உரை);.

   8. தொடர்பு விடுத்தல்; to liberate, set free, release.

     ‘அவனுக்கும் எனக்கும் நீண்ட நாட்களாகத் தொடர்பு விட்டுப் போயிற்று’.

   9. நிறுத்துதல்; to give up, to leave off, discontinue.

     ‘அந்த பழக்கத்தை விடு’,

     ‘வண்டியை விட்ட இடத்திலிருந்து ஒட்டி வந்தான்’.

   10. ஒழித்து விடுதல்; to omit, leave out.

     ‘அந்தப் பகுதியை விட்டுப் படித்தான்’.

   11. முடித்தல்; to end, finish, conclude.

   12. வெளி விடுதல்; to emit, issue, to give out, let out.

   13. செலுத்துதல்; to send forth, discharge.

     “எம்மம்பு கடிவிடுதும்” (புறநா. 9);.

   14. எறிதல் (பிங்.);; to throw.

     “விடும் விடுங் கரதலத்து” (தக்கயாகப். 413.);.

   15. சொரிதல்; to pour.

     “கதிர் விடு தன்மையும்” (கலித். 100);.

   16. கொடுத்தல்; to give, bestow.

     “திருப்பணிக்கு விட்டேன்” (S. I. I. iii. 121.);.

   17. சொல்லுதல்; to say, tell.

     “வேலைகடப்பன் மீளமிடுக்கின் றென விட்டான்” (கம்பரா. மகேந்திர. 4);.

   18. விளத்தமாகக் கூறுதல்; to describe in detail, to elucidate.

   19. வெளிப்படக் கூறுதல்; to publish, expose, tell openly.

   20. அனுமதி தருதல்; to permit, let allow.

     ‘அவனை உள்ளே செல்ல விட்டான்’.

   21. காட்டித்தருதல்; to indicate, point out.

     “கெடுதியும் விடீராயின்” (குறிஞ்சிப். 144);.

   22. வெளிப்படுத்துதல்; to express, give out.

     “மறைகாவா விட்டவன் புலம்பு விடு குரலோடு” (நெடுநல். 93, 4);.

     ‘மனத்தி லுள்ளதை விட்டுச் சொல்’ (உ.வ.);.

   23. பிதிர் விள்ளுதல்; to solve, as a riddle.

   24. உண்டாக்குதல்; to form.

     “துளைகள் விடுகழை” (திருப்பு. 51);.

   25. பிடி நெகிழச்

   செய்தல்; to become loose.

     ‘பணப்பையை எங்கோ விட்டுவிட்டான்’.

   26. இடத்தினின்று நீங்குதல்; to depart, leave.

     ‘ஊரை விட்டுவிட்டான்’ (விரும்பி நீங்குதல்);

     ‘கோட்டையை விட்டுவிட்டான்’ (அஞ்சி நீங்குதல்);

   27. விடுதலை செய்தல்; to release from the prison.

     ‘அரசரின் முடிசூட்டு விழாவன்று சிறையாளியரை யெல்லாம் விட்டு விட்டனர்’.

   28. விடுமுறை யளித்தல்; to give holiday.

     ‘வேனிற் காலத்தில் கல்வி நிலையங்களுக்கெல்லாம் விடுமுறை விடப்படும்’.

   29. இசைதல்; to con- sult, agree.

     ‘காசு கொடுத்தபின் ஏவலன் உள்ளே போகவிட்டான்’.

   30. பிறருக்காக இழத்தல்; to loss for somebody.

     ‘பொதுநலத்திற்காகத் தன்னலத்தை விட்டுக் கொடுத்தல் வேண்டும்’.

   31. ஏவுதல்; to set on.

     ‘நாயை விட்டுக் கடிக்கச் செய்தான்’.

   32. அடித்தல்; to beat.

     ‘கன்னத்தில் விட்டான் இரண்டு’.

   33. வினைக்கமர்த்தல்; to employ, to appoint.

     ‘தண்ணீருக்கென்று நாலாளை விட்டிருக் கிறார்கள்’.

     ‘காடுகெட ஆடுவிடு’ (பழ.);.

   34. அமைத்தல்; to make.

     ‘வீட்டிற்கு நாற்புறமும் வாசல் விட்டுக் கட்டியிருக் கின்றனர்’.

   35. ஒளிவீசுதல்; to emit light.

     ‘பட்டை தீர்ந்த கல் நன்றாய் ஒளிவிடும்’.

   36. புகுத்துதல்; to put in.

     ‘பாம்புப் புற்றிற்குள் கையை விட்டான்’.

   37. இடையில் ஏடு தள்ளுதல்; to slip or miss a leaf in read- ing or copying.

     ‘கள்ளேடு விட்டுப் படிக்கிறான்’.

   38. இடையில் இடம் விடுதல்; to give space.

     ‘ஒற்றை யிடைவெளி விட்டுத் தட்டச்சடித்தல் வேண்டும்’.

   39. பொறுத்தல்; forbearing.

     ‘கீரையை வளரவிட்டு அறுத்தல் வேண்டும்’.

     ‘கொதிக்கின்ற நீரை ஆறவிட்டுக் குடித்தல் வேண்டும்’.

   40. ஒழித்தல்; to cause to Cease.

     ‘குடியை விட்டு விடு’.

   41. ஒதுக்குதல்; to allot.

     ‘புதிய நகரமைப்பிற் கல்விச் சாலைக்குப் போதிய நிலம் விடப்பட்டிருக்கின்றது’.

     ‘விட்டதடா ஆசை விளாம்பழத்து ஒட்டோடே’ (பழ.);.

 விடு2 viḍudal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பிரிதல்; to be separated, divided.

   2. விள்ளுதல், திறத்தல் (இலக்.அக.);; to be opened.

     ‘ஒரு விடுகதை போடு’.

   3. கட்டு அவிழ்தல்; to loosen, release.

     “தளைவிட்ட தாமரை” (கலித். 77);.

   4. மலர்தல்; to blossom.

     “தாது பொதி போது விட” (தேவா. 1157, 6);.

   5. உண்டாகுதல்; to appear;

 to be formed.

     ‘மரத்தில் தளிர்விட்டிருக்கிறது’.

   6. மிகுதல்; to increase.

     “ஒளிர்விட்ட வாக்கினை” (கலித். 72);.

   7. தங்குதல்; to stay.

     “காவினு ணயந்து விட்டார்களே” (சீவக. 1905);.

   8. தவிர்தல்; to cease, stop.

     ‘மழைவிட்டும் தூவானம் விடவில்லை’ (பழ.);.

   9. பிளந் திருத்தல்; to be split, broken or cracked.

     ‘அந்தச்சுவர் விட்டுப் போயிற்று’ (வின்.);.

   10. நிறுத்தல்; to be let off, to be discontinued.

     ‘அது விட்டது தெரியவில்லை’.

   11. இடைவெளி விடுதல்; to leave inter- space, as in writing.

     ‘இடைவெளி விட்டு எழுத வேண்டும்’.

   12. படிக்கையில் நிறுத்துதல்; to pause, as in reading.

     ‘விட்டு விட்டுப் படிக்க வேண்டும்’.

   13. வலுக்குறைதல்; to lose strength.

   14. விலகுதல் (இலக்.அக.);; to become loose, disjointed.

     ‘மூட்டு விட்டுப் போயிற்று’.

   15. அறுபடுதல்; to be cut..

     ‘நூல் விட்டுப் போயிற்று’.

 Ma. {};

 Ko. {};

 To. pir;

 Ka. {};

 Kod. {}, Tս. {};

 Te. vidu, vidusս;

 Go. {};

 Br. Biting.

     [விள் → விடு → விடு-,]

 விடு3 viḍudal, து.வி. (aux.)

   ஒரு துணை வினை; an auxiliary verb having the force of certainty, intensity, etc.

     ‘வந்து விட்டான்’.

 விடு4 viḍuttal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. அனுப்புதல்; to send away, despatch.

     “போக்கற் கண்ணும் விடுத்தற் கண்ணும்” (தொல். பொ. 39.);.

   2. போகவிடுதல்; to let go.

     “உயிர் விடுத்தலின்” (கல்லா. கணபதி);.

   3. தொடர்பு (பந்தம்); விடுவித்தல்; to free, lib- erate, release.

     “பூவலர் கொடியனாரை விடுக்கிய கோயில் புக்கான்” (சீவக. 2917);.

   4. நெகிழ்த்துதல்; to loosen.

   5. பிரித்தல்; to split, separate, to disentangle, as the hair.

     ‘புரை விடுத்துரைமோ’ (சீவக. 1732);.

     “உன்னல் காலே ஊன்றல் அரையே முறுக்கல் முக்கால் விடுத்த லொன்றே”.

     ‘தலைமயிர் விடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்’.

   6. பிதிர் விள்ளுதல்; to slove, as a riddle.

   7. செலுத்துதல்; to send forth, discharge.

     “ஒருட லிரண்டு கூறுபட விடுத்த…. வேலோய்” (கல்லா. முருகன்றுதி.);.

   8. சொல்லுதல்; to stay, tell.

     “செல்கென விடுத்தன்று” (பு.வெ.12, பெண்பாற். 19);.

   9. வெளிப்படக் கூறுதல்; to publish, to expose, as a secret, to say openly.

   10. வெளிவிடுதல்; to emit, issue, to let out, give out

     “பெருங்காற்று விடுத்த” (கல்லா. கணபதி);.

   11. விளத்தமாகக் கூறுதல்; to elu- cidate, to describe in detail.

   12. விடை தருதல்; to answer, reply.

     “வினாயவை விடுத்தல்” (நன். 40);.

     [விள் → விடு → விடு-த்தல், (மு.தா. 165);]

 விடு5 viḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விடை பெறுதல்; to receive permission, as from a superior.

     “விடுத்தேன் வாழிய குரிசில்”(புறநா. 210);.

   2. தங்குதல்; to remain.

     “விடுத்தான் விடுத்தற் கிடங்கூறி” (திருவாலவா. 54, 5);.

 விடு6 viḍu, பெ.(n.)

   பகலிரவுகள் நாழிகை யளவில் ஒத்தநாள் (வின்.);; equinox.

     “நிகரில் விடுக்களில்” (திருகாளத். பு. தல விசிட். 33);.

விடுகதை

விடுகதை viḍugadai, பெ.(n.)

   புதிர்; riddle, enigma.

     [விடு2- + கதை1]

விடுகவி

விடுகவி viḍugavi, பெ.(n.)

விடுபாட்டு பார்க்க;see {}.

     [விடு1- + கவி]

 Skt. kavi → த. கவி.

விடுகாசு

விடுகாசு1 viḍukācu, பெ.(n.)

   சில்லறைப் பணம் (வின்.);; change, lower denomina- tion of coins, petty cash.

     [விடு + காசு]

 விடுகாசு2 viḍukācu, பெ.(n.)

விடுகாசு வளையல் (வின்.); பார்க்க;see {}.

தெ. காசூ ({});

     [விடு + காசு]

 விடுகாசு viḍukācu, பெ. (n.)

   ஆங்கிலேயர் ஆட்சிக்காலத்தில் தம்பிடி எனும் மதிப்புள்ள சிறுகாசு; a lowest value coin in a rupee during the English period in India.

மறுவ தம்பிடி

     [விடு+காசு]

   4 விடுகாக-1 துட்டு, 3 துட்டு-1 அனா, 12 விடுகாக-1 அனா, 16 அனா-1 ரூபாய், 192-விடுகாக-1 ரூபாய்.

விடுகாசுவளையல்

விடுகாசுவளையல் viḍukācuvaḷaiyal, பெ.(n.)

   கண்ணாடி வளையல் வகை (வின்.);; a glass armlet or bangle, bracelet.

     [விடுகாசு2 + வளையல்]

விடுகாது

விடுகாது viḍukātu, பெ.(n.)

   வளர்த்துத் தொங்கவிடும் தொள்ளைக் காது; perforated ear-lobe hanging loose without any jewel.

     “விடுகாதானாலும் தோடிட்டு வளர்ந்த காதென்று தெரியுங்காண்” (ஈடு. 10, 1, 1);.

     [விடு + காது]

விடுகாலி

விடுகாலி viḍukāli, பெ.(n.)

   1. பட்டி மாடு; cattle allowed to roam at large.

   2. கடங்காதவ-ன்-ள்; person under no moral restraint.

     [விடு + காலி]

விடுகாலிவிளைவு

 விடுகாலிவிளைவு viḍukāliviḷaivu, பெ.(n.)

   பின்னறுவடை (யாழ்.அக.);; belated harvest.

     [விடுகாலி + விளைவு]

விடுகு

விடுகு viḍugu, பெ. (n.)

   1. பிள்ளை; son.

   2. துண்டு; piece.

     [பிடுகு → விடுகு (சு.வி.பக்.15);]

விடுகுதிரை

விடுகுதிரை viḍugudirai, பெ.(n.)

   பகைவர் மேல் விடுங் குதிரைப் பொறி; horse-shaped ngine of war.

     “விற்பொறிகள் வெய்ய விடுகுதிரை” (சீவக. 102);.

     [விடு + குதிரை]

விடுகுறை

விடுகுறை1 viḍuguṟai, பெ.(n.)

விட்டகுறை (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [விடு + குறை]

 விடுகுறை2 viḍuguṟai, பெ.(n.)

விடுதுறை (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [விடு + குறை]

விடுகோலெருது

விடுகோலெருது viḍuālerudu, பெ.(n.)

   சமயத்திலுதவும் பொருட்டு உடன் கொண்டு செல்லும் எருது (வின்.);; spare bullock.

     [விடு + கோல்1 + எருது]

விடுக்கு

விடுக்கு1 viḍukku, பெ.(n.)

   சிற்றளவான குடிநீர்; small amount of drinking water.

     [முடுக்கு → விடுக்கு (செல்வி. செப். 78-10);]

 விடுக்கு2 viḍukku, பெ.(n.)

   மடக்கு; a mouth- ful water.

     [விழுங்கு → விழுக்கு → விடுக்கு (மு.தா.322);]

விடுதயிர்

 விடுதயிர் viḍudayir, பெ.(n.)

   நீர்கலந்த தயிர் (இ.வ.);; curd mixed with water, loose curds.

     [விடு + தயிர்]

விடுதலம்

விடுதலம் viḍudalam, பெ.(n.)

   1. நிலாமுற்றம்; open terrace.

     “தன்கோயின் மீமிசை விடுதலத்து” (திருவாலவா. 16, 1);.

   2. பொது மக்களின் பயன்பாட்டிற்காக விடப்பெற்ற வெற்றுநிலம்; unoccupied or vacant site set apart for the use of the public.

   தெ. விடுதல;க. பிடடெ.

     [விடு + தளம் → தலம்]

 Skt. ஸ்தலம் (முன்மெய்ச் சேர்பு);

விடுதலை

விடுதலை viḍudalai, பெ.(n.)

   1. ஓய்வு; rest, retirement.

   2. தொடர்பு நீக்கம்; release, deliverance.

   3. தன்னுரிமை; liberty.

     “புலையருக்கும் விடுதலை” (பாரதி. தேசீய. விடுதலை. 2);.

தெ. விடுதல.

விடுதலைப்பத்திரம்

 விடுதலைப்பத்திரம் viḍudalaippaddiram, பெ.(n.)

   சொத்திற் பிறர்க்கு உரிமையில்லை யென்பதை உறுதிப்படுத்தும் உறுதி ஆவணம்; release deed, deed of dis- charge, as of mortgage, etc.

     [விடுதலை + Skt. patra → த. பத்திரம்]

விடுதல்

 விடுதல் viḍudal, பெ.(n.)

   விடுதலை (புதுவை.);; release.

     [விடு → விடுதல்]

விடுதா-தல் (விடுதருதல்)

விடுதா-தல் (விடுதருதல்) viḍudādalviḍudarudal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   கொடுத்தனுப்புதல்; to send, as a present.

     “சிறு தொட்டில்….. உனக்குப் பிரமன் விடுதந்தான்” (திவ். பெரியாழ். 1,3,1);.

     [விடு + தா (தரு);-,]

 விடுதா-தல் (விடுதருதல்) viḍudādalviḍudarudal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   தடையின்றி முன் செல்லுதல்; to advance unchecked.

     “வெஞ்சின வேந்தன் விடுதர” (பு.வெ.4, 1, கொளு.);.

     [விடு + தா (தரு);-,]

விடுதாள்

 விடுதாள் viḍutāḷ, பெ.(n.)

   தனித்தாள் (இ.வ.);; loose sheet of paper.

     [விடு + தாள்]

விடுதி

விடுதி viḍudi, பெ.(n.)

   1. தங்குமிடம்; Iodging place, place of temporary residence;choultry.

     “விடுதியே நடக்கவென்று நவிலுவீர்” (பாரத. சூது. 165);.

   2. விடுதலம், 2 (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

   3. தனித்த-வன்-வள்-து; that which is soli- tary or lonely, separated or companionless.

     ‘விடுதியாள்’,

     ‘விடுதி மாடு’,

     ‘விடுதிப்பூ’.

   4. இசைவு; leave, per- mission.

     ‘எனக்கு விடுதி தர வேண்டும்’.

   தெ. விட்டி;   க. பிடதி;ம. விடுதி.

     [விடு → விடுதி]

விடுதிப்பூ

விடுதிப்பூ viḍudippū, பெ.(n.)

விடுபூ பார்க்க;see {}.

     [விடுதி + பூ3]

விடுதிமாடு

 விடுதிமாடு viḍudimāḍu, பெ.(n.)

விடுகோ லெருது பார்க்க;see {}.

     [விடுதி + மாடு]

விடுதியாள்

விடுதியாள் viḍudiyāḷ, பெ.(n.)

   வேலையில்லாதவன் (கொ.வ.);; unemployed person.

   2. குடும்ப அலுவலில்லாத ஆள்; single man, man without any domestic ties or duties.

     [விடுதி + ஆள்2]

விடுதீட்டு

விடுதீட்டு1 viḍutīḍḍu, பெ.(n.)

   கொடை ஆவணம்; gift deed.

     “நாயனார் பண்டாரத் தார்க்கு விடுதீட்டுக் குடுத்த பரிசாவது’ (S.I.I. V. 105);.

     [விடு1 + தீட்டு2]

 விடுதீட்டு2 viḍutīḍḍu, பெ.(n.)

   விடுதலை ஆவணம் (பத்திரம்); (ரகஸ்ய. 281);; release deed.

     [விடு + தீட்டு]

விடுது

விடுது viḍudu, பெ.(n.)

   1. ஆலம் விழுது; aerial root falling down from branch of banyan tree.

   2. ஆழம் பார்ப்பதற்காக ஒரு முனையில் ஈயவுருண்டை கட்டிய கயிறு; sounding lead.

     ‘கடலில் விடுது விட்டுப் பார்க்கிறது’ (naut.); (வின்.);.

   3. தூக்குருண்டை (இ.வ.);; plumb-line.

     [விழுது → விடுது]

விடுதுறை

 விடுதுறை viḍuduṟai, பெ.(n.)

   படிக்கும் போது நிறுத்திப் படிக்கும் இடம் (யாழ்.அக.);; place for pause in reading, singing, etc.

     [விடு + துறை]

விடுதோல்

விடுதோல் viḍutōl, பெ.(n.)

   மேற்றோல்; epidermis.

     “நரம்பொடு விடுதோல் … கழன்று” (மணிமே. 20, 59);.

     [விடு + தோல்3]

விடுத்தம்

விடுத்தம்1 viḍuttam, பெ.(n.)

   தடவை (வின்.);; turn, times.

     “எங்களூரையும் இரண்டு விடுத்தமாக அழித்து ஆளும்படி வெட்டி” (புதுக். கல். 799);.

     [விடு → விடுத்தம்] (வே.க.149);

 விடுத்தம்2 viḍuttam, பெ.(n.)

   1. மரவகை; strychnine tree.

   2. எட்டி (மலை.); பார்க்க;see {}.

விடுத்துவிடுத்து

 விடுத்துவிடுத்து viḍuttuviḍuttu, து.வி. (adv.)

   அடிக்கடி (வின்.);; very often, frequently.

     [விடுத்து + விடுத்து]

விடுநகம்

விடுநகம் viḍunagam, பெ.(n.)

   கிட்டிக்கோல்; clamp consisting of two sticks, an instrument of torture.

     “கேளாதாரை வடுக விடுநக மிட்டு” (ஈடு. 4, 8, 6);.

     [விடு + நகம்2]

விடுநாண்

விடுநாண்1 viḍunāṇ, பெ.(n.)

   இடுப்பிற் கட்டும் அரைஞாண் கொடி, கயிறு (ஈடு. 2, 5, 5);; girdle, cord for the waist.

     [விடு + நாண்2].

 விடுநாண்2 viḍunāṇ, பெ.(n.)

   கழுத்திலிருந்து இடைவரை தொங்கும் நாணனிவகை; a neclet ornament hang- ing down to the waist.

     “திருக்கழுத்திற் சாத்தின விடுநாணானது திருவுந்தியளவும் தாழ” (திவ்.பெரியாழ். 2,10, 2, வ்யா, பக். 488);.

     [விடு + நாண்]

விடுநிலம்

விடுநிலம் viḍunilam, பெ.(n.)

   வெற்று நிலம்; waste land.

     “விடுநில மருங்கிற் படுபுல் லார்ந்து” (மணிமே. 13, 51);.

     [விடு + நிலம்]

விடுந்தலைப்பு

 விடுந்தலைப்பு viḍundalaippu, பெ.(n.)

   சீலையின் முன்றானை (வின்.);; front end of a cloth, the ornamented end of a saree.

     [விடு + தலைப்பு]

விடுபடு-தல்

விடுபடு-தல் viḍubaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நீக்கப்படுதல்; to be left, to be aban- doned, relinquished.

   2. விடுதலை யடைதல்; to be released, liberated, as from bondage or prison.

     [விடு + படு-,]

விடுபடை

விடுபடை viḍubaḍai, பெ.(n.)

   எறியப்படும் படை (சுக்கிர நீதி. 328);; missile.

     [விடு + படை]

விடுபதி

 விடுபதி viḍubadi, பெ.(n.)

   மருமகன் (யாழ்.அக.);; son-in-law.

     [விடு + பதி]

விடுபாடு

 விடுபாடு viḍupāḍu, பெ.(n.)

   இலக்கண வரையறை, மற்றும் தொகைப்படுத்துதல் ஆகியவற்றில் சொல்லவேண்டிய ஒன்று சொல்லப்படாதிருத்தல்; be left out, be omitted, be left undone.

     [விடுபடு → விடுபாடு]

விடுபாட்டு

விடுபாட்டு viḍupāḍḍu, பெ.(n.)

   தனிப்பாடல்; stray, occasional verse.

மறுவ. விடுகவி

     [விடு1 + பாட்டு]

விடுபூ

விடுபூ viḍupū, பெ.(n.)

   தொடுக்காத பூ; loose flower, as not strung in a garland.

     “விடுபூத் தொடைப்பூக் கட்டுப்பூ” (சிலப். 5, 14, உரை);.

     [விடு + பூ3]

விடுபேறு

 விடுபேறு viḍupēṟu, பெ.(n.)

   பிறர்க்கு உரிமையாய் விடப்பட்ட நிலம் முதலியன (Insc.);; endowment, as of lands, money, etc.

     [விடு + பேறு]

விடுப்பு

விடுப்பு viḍuppu, பெ.(n.)

   1. நீக்கம்; separa- tion.

     “விடுப்பில் குணகுணி” (வேதா. சூ. 127);.

   2. துருவியறியுந் தன்மை (வின்.);; in- quisitiveness.

   3. புதுமையானது; that which is strange or curious.

     ‘அவன் விடுப்புக் காட்டுகிறான்’ (வின்.);.

   4. விருப்பம் (யாழ்.அக.);; desire.

   5. தானாக எடுக்கும் விடுப்பு; leave

     [விடு → விடுப்பு] (செல்வி. 77, ஆடி.பக். 488);

 விடுப்பு viḍuppu, பெ. (n.)

   முழவால் இசைக்கப்படும் ஒரு திறன்; a method of playing music.

     [விடு-விடுப்பு]

விடுப்புக்காட்டு-தல்

விடுப்புக்காட்டு-தல் viḍuppukkāḍḍudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   புதுமைக்காட்சி காட்டுதல் (வின்.);; to present a curious or strange spectacle or show.

     [விடுப்பு + காட்டு-,]

விடுமனை

 விடுமனை viḍumaṉai, பெ.(n.)

   வெற்று மனையிடம் (இ.வ.);; vacant house-site.

     [விடு + மனை]

விடுமலர்

விடுமலர் viḍumalar, பெ.(n.)

   1. மலர்ந்த பூ; blossom.

     “விடுமலர்ப் பூங்கொடி போல நுடங்கி” (பரிபா. 12, 89);.

   2. விடுபூ பார்க்க;see {}.

     [விடு + மலர்]

விடுமுதல்

 விடுமுதல் viḍumudal, பெ.(n.)

   வாணிகத் திற்கு வைத்த முதல் (இ.வ.);; capital.

     [விடு + முதல்]

விடுமுறி

விடுமுறி viḍumuṟi, பெ.(n.)

   1. விடுதலைப் பத்திரம் (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

   2. மணமுறிப்பு செய்து கொண்டதைக் குறிக்கும் ஆவணம் (நாஞ்.);; divorce deed. ({});.

     [விடு + முறி]

விடுமுறை

விடுமுறை viḍumuṟai, பெ.(n.)

   1. அலுவலகம், கல்வி நிறுவனம் முதலியவற்றில் முறையாக அளிக்கும் ஒய்வுநாள் (இ.வ.);; holiday, vocation.

   2. கோடை விடுமுறை; summer holiday.

   3. கிழமை விடுமுறை; weekly holiday.

     [விடு + முறை]

விடுவம்

விடுவம் viḍuvam, பெ.(n.)

   பகலிரவுகள் நாழிகையளவில் ஒத்தநாள்; equinox.

     “அயனமே விடுவந்திங்கட் பிறப்பு” (வேதாரணி. தோற்ற. 82);.

     [விடு → விடுவம்]

விடுவாய்

விடுவாய் viḍuvāy, பெ.(n.)

   நிலப்பிளப்பு; cleft, crevice in the surface of the earth.

     “கருங்கதிரெறித்த விடுவாய் நிறைய” (அகநா. 53);.

     [விடு + வாய்]

விடுவாய்செய்-தல்

விடுவாய்செய்-தல் viḍuvāyceytal,    1 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   அரிதல்; to cut up, slice up,

 mince, as vegetables.

     “கொடுவாய்க் குயத்து விடுவாய் செய்ய” (சிலப். 16, 30);.

     [விடுவாய் + செய்-,]

விடுவி-த்தல்

விடுவி-த்தல் viḍuvittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விடுதலை செய்தல்; to liberate, set free,

 Release.

   2. உட்பொருளைக் கண்டு கூறுதல்; to explain, interpret, to solve, as a riddle.

     [விடு → விடுவி → விடுவி-,] (செல்வி. 77, ஆடி,589);

விடுவிடெனல்

விடுவிடெனல் viḍuviḍeṉal, பெ.(n.)

   1. சுருசுருப்பாயிருத்தற் குறிப்பு; onom, expr. of being active, busy.

   2. அச்சம் முதலிய வற்றால் மெய்ந் நடுங்குதற் குறிப்பு (இ);; expr. of shivering of body out of fear etc.

   3. சினங்கொள்ளுதற் குறிப்பு; being angry.

     [விடுவிடு + எனல்]

விடுவெட்டி

 விடுவெட்டி viḍuveḍḍi, பெ.(n.)

விடுதியாள் (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [விடு + வெட்டி]

விடூசி

விடூசி viṭūci, பெ.(n.)

   அம்பு; arrow.

     “விடய மெனும் விடவிடூசி” (ஞானவா. முமுட். 13);.

     [விடு + ஊசி]

விடேலெனல்

விடேலெனல் viṭēleṉal, பெ.(n.)

   ஓசைக்குறிப்பு (சூடா.);; an imitative sound.

     “மாவின் வரிவடு விடேலெனாமுன்” (பெரியபு. அரிவாட். 22);.

     [விடேல் + எனல்]

விடேல்விடுகு

விடேல்விடுகு viḍēlviḍugu, பெ.(n.)

   பல்லவரசர் சிலரின் சிறப்புப் பெயர் (I.M.P.Tj.669);; a creditable title of cer- tain pallava kings.

     “விடேல்விடுகு நீகடவும் வீதிதோறும்” (நந்திக். 74);.

     [விடேல் + விடுகு]

விடேல்விடேலெனல்

விடேல்விடேலெனல் viṭēlviṭēleṉal, பெ.(n.)

   ஈரடுக் கொலிக்குறிப்பு; an imitative sound or echo.

     “மாவடு விடேல்விடேலென் றோசையும்” (பெரியபு. அரிவாட். 18);.

     [விடேல் + விடேல் + எனல்]

விடை

விடை1 viḍai, பெ.(n.)

   1. மறுமொழி (நன். 386, உரை);; answer, reply.

   2. அனுமதி; liberty, leave, licence, permission.

     “கானமின்றே போகின்றேன் விடையுங் கொண்டேன்” (கம்பரா. கைகேசி. 110);.

   3. விடைக்கோழி (வின்.); பார்க்க;see {}.

   4. அசைவு; movement, shaking.

     “பெயர்த்திட்டானது விடைதந்தில தணுவும்” (சேதுபு. இராமனருச். 158);.

க., து. பிடெ.

     [விடு2 → விடை (வே.க.149);]

 விடை2 viḍai, பெ.(n.)

   மிகுதி; abundance, surplus.

     “விடையரவ மன்றங் கறங்க” (பு.வெ.12. ஒழிவு. 5);.

 விடை3 viḍaittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வேறுபடுத்துதல்; to seperate or alter.

     “விடைப்பருந்தானை வேந்தன்” (சீவக. 555);.

   2. அடித்தல்; to strike.

     “விடைப்பரே மனிதருந் தம்மில் வெல்லவே” (சிவதரு. சனன. 63);.

   3. கண்டித்தல் (வின்.);; to re- prove.

   4. வெளிப்படுத்துதல் (வின்.);; to re- veal or expose.

     [விடு → விடை → விடை-,] (சு.வி.28);

 விடை4 viḍaittal,    11 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. மிகுதல்; to abound;

     “புன்னை மலர் நாற்றம் விடைத்தே வருதென்றல்” (தேவா. 69, 2);.

   2. கடுகுதல்; to be in haste.

     “விடைத்துத் தவரை வெகுள்வானும்” (சிவதரு. பாவ.36);.

 விடை5 viḍaittal,    11 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. தடுத்தல்; to prevent, abstruct, parry.

     “அவன் புடைத்த கைகளை விடைத்தன னகற்றி” (பாரத. கீசக. 79);.

   2. வருந்துதல்; to affict, cause pain.

     “விடையா வடந்தை செய் வெள்ளியம் பொருப்பினும்” (கல்லா. 51);.

 விடை6 viḍaittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. சோர்தல்; to droop, languish.

     “விடையா விடையாசரணம்” (தணிகைப்பு. வீராட்ட. 12);.

   2. விம்முதல்; to sob.

     ‘விடைக்க விடைக்க அழுகிறான்’.

   3. பெருஞ் சினங் கொள்ளுதல் (சூடா.);; to be very angry, to burst into a rage.

     “விடைத்துவரு மிலங்கைக் கோன்” (தேவா. 159, 10);.

   4. வலிப்புக் கொள்ளுதல் (வின்.);; to twitch, as the legs of a beast when dying.

   5. விரைத்து நிற்றல்; to stiffen up, straighten out.

     ‘அவன் விடைத்து நிற்கிறான்’.

   6. செருக்குக் கொள்ளுதல்; to be haughty.

 விடை7 viḍai, பெ.(n.)

   வருத்தம் (யாழ்.அக.);; distress, woe.

     [விடை5 → விடை]

 விடை8 viḍaidal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பிரிதல் (வின்.);; to become disjointed, to split.

   2. சினங் கொள்ளுதல் (வின்.);; to be angry.

   3. குற்றஞ்சொல்லுதல் (யாழ்.அக.);; to find fault, to prick holes.

   க. பிடய;ம. வெடியுக.

     [விடு → விடை-,] (வே.க. 149);

 விடை9 viḍai, பெ.(n.)

   1. எருது (பிங்.);; bull.

     “பீடுடைய போர்விடையன்” (தேவா. 539, 2);.

     “தோடுடைய செவியன் விடையேறியோர்” (தேவா.);

   2. எருது ஒரை (இடபவிராசி); (பிங்.);; taurus of the zodiac.

   3. எருமைக்கடா; buffalo bull.

     “மதர்விடையிற் சீறி” (பு.வெ. 7,14);.

   4. மரையின் ஆண்; male of the bison.

     “மரையான் கதழ்விடை” (மலைபடு. 331);.

   5. ஆட்டுக்கடா; ram.

     “விடையும் வீழ்மின்” (புறநா.262);.

   6. வெருகு (தொல். பொ. 623, உரை);; tom-cat.

   7. குதிரை (யாழ்.அக.);; horse.

கூடற்கேற்ற நிலையில் எல்லா உயிரினங்களும் அதற்கேற்றவாறு பருத்திருத்தல் இயல்வு. இதனாலேயே, ஆடு மாடு சில விலங்கினங்களும் கோழி மயில் முதலிய பறவையினங்களும் பருத்த இளமை நிலையில் விடையெனப்படும். (த.வ.பக்.46);.

விடைத்தல் = விம்முதல், பருத்தல், விறைத்தல், செருக்குதல்.

விலங்கினத்தில் பெரும்பாலும் ஆண் பருத்திருப்பதால், விடை என்னும் சொல் விலங்கின் ஆண்பாலை உணர்த்தும்.

விடை → விடலை = இளங்காளை, காளை போன்ற மறவன், பாலைநிலத் தலைவன்.

விடலை = L. Vitula. Gk. italos-skt. vatsa.

விடை என்பது விலங்கினத்தின் ஆண்பாலைக் குறிக்கும் பொதுச் சொல்லாயினும், வழக்கு மிகுதிபற்றிச் சிறப்பாகக் காளையையே உணர்த்தும்.

வடவர் காட்டும் மூலம் வ்ருஷ் (மழைபெய்); என்பதே. மழைக் கருத்தினின்று, ஆண்மைக் கருத்தை இருவேறு வகையில் கடுகளவும் பகுத்தறிவிற்கொவ்வாதவாறு வலிந்து வருத்தி யிருக்கின்றனர்.

வ்ருஷ் = மழைபெய் (இ.வே.); மழைபோல் அம்பைப் பொழி, ஆண்மைகொள், பிறப்பிப்பு ஆற்றல் பெறு.

வ்ருஷன் = (ஒருகால், முதலில் பெய்கின்ற, தெளிக்கின்ற, சினைப்பிக்கின்ற); ஆண்மையுள்ள வலிமையுள்ள, மைந்துள்ள (இ.வே.); ஆடவன், ஆண், ஆண்விலங்கு, காளை, ஆண்குதிரை, தலைவன்.

வ்ருஷ = ஆடவன், ஆண், கணவன், ஆண் விலங்கு, காளை, விடையோரை, தலைவன் தலைசிறந்தது.

வ்ருஷப(bh.); – வ்ருஷன் (இ.வே.);

வ்ருஷப-ருஷப = காளை (இ.வே.);

வ்ருஷப என்பதன் முதற்குறையே ருஷப என்பது. ஆயினும் வடவர் அதுவந்த வழியை அறியாமலோ, வடசொல்லாகக் காட்டல் வேண்டி வேண்டுமென்றோ, ருஷ்2 என்பதை ருஷப என்னும் வடிவிற்கு மூலமாகக் காட்டுவர்.

   ருஷ்2 = செல், இயங்கு;   குத்து, கொல்;உந்து, தள்.

விடை என்னும் சொல்லின் திரிபாதலாலேயே, வ்ருஷ என்பதில் வகரம் உள்ளது. ஆயின், வ்ருஷ் (மழைபெய்); என்னுஞ் சொல்லொடு அதைத் தொடர்புபடுத்தி உத்திக் கொவ்வா முறையில் பொருள் தொடர்பு காட்டினர். அதனோடமையாது, ருஷப என்னும் முதற்குறைத் திரிபையும் வேறுசொல்லாகக் கொண்டு அதற்கும் பொருள் பொருந்தா முறையிற் பொருள் பொருத்தினர்.

     ‘விடை’ என்பது கொச்சை வடிவில்

     ‘விட’ என்று நிற்கும். இடையின விடைச் செருகல் வழக்கப்படி வி → வ்ரு என்றும், மெய்த்திரிபு மரபுப்படி ட → ஷ என்றும், திரிந்தனவென உண்மையறிக. (வ.மொ.வ.89-90);.

     [விள் → விடு → விட → விடை (சு.வி.பக். 17]

 விடை1௦ viḍai, பெ.(n.)

   இளம்பாம்பு (திவ். பெரியதி. 2, 9, 6, வ்யா.);; young cobra.

விடைகாலெறி-தல்

விடைகாலெறி-தல் viḍaikāleṟidal,    21 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இறக்குங்காலத்தில் கால்கள் வலித்திழுத்தல்; to twitch the legs, as a beast or person when dying.

   2. கால் மடங்குதல்; to bend the legs backward.

     [விடை3 + காலெறிதல்]

விடைகொடு-த்தல்

விடைகொடு-த்தல் viḍaigoḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மறுமொழி சொல்லுதல்; to answer.

   2. அனுமதி கொடுத்தல்; to grant leave or permission.

     “வினைக்கு விடை கொடுப்பாம்” (பிரபுலிங். துதி. 1);.

     [விடை1 + கொடு]

விடைகொள்(ளு)-தல்

விடைகொள்(ளு)-தல் viḍaigoḷḷudal,    16.செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெளியேற அனுமதி பெறுதல்; to get permission, to take leave of, as when departing.

     “யானும் விடைகொள்ளத் தந்தருளுகென்றனள்” (தக்கயாகப். 288);.

   2. வந்து சேர்தல்; to arrive.

     ‘இன்றைக்குத்தான் திருவல்லிக் கேணிக்கு விடை கொண்டேன்’.

     [விடை + கொள்(ளு);-,]

விடைகோள்

விடைகோள் viḍaiāḷ, பெ.(n.)

விடைதழால் பார்க்க;see {}.

     “கதழ்விடை கோட் காண்மார்” (கலித். 103);.

     [விடை8 + கோள்]

விடைக்கந்தம்

 விடைக்கந்தம் viḍaikkandam, பெ.(n.)

   செம்மணித்தக்காளி (தைலவ.);; black nightshade.

     [விடை + கந்தம்]

விடைக்குறி

விடைக்குறி viḍaikkuṟi, பெ.(n.)

   காளை முத்திரை; seal with the mark of shiva’s bull.

     “திருக்கடையை விடைக்குறியிட்டு” (திருவாலவா. பதி, 4);.

     [விடை9 + குறி]

விடைக்கோழி

விடைக்கோழி viḍaikāḻi, பெ.(n.)

   தாயைவிட்டுப் பிரிந்து திரியக் கூடிய பருவத்துள்ள கோழிக்குஞ்சு (யாழ்.அக.);; chicken old enough to roam about away from its mother hen.

     [விடை1 + கோழி]

மறுவ. கோழிச் சேவல்.

விடைதழால்

விடைதழால் viḍaidaḻāl, பெ.(n.)

   ஏறு தழுவதற்குரிய முல்லை நிலப்பாறையறை வித்து சினமூட்டி விடப்பட்ட ஏற்றினைத் தழுவிப்பிடிக்கை; grappling and subduing enraged bulls, as by a suitor in a test of bravery.

     “தழாஅல் வேண்டும்” (தொல்.

பொருள். 644).

     [விடை + தழுவு → தழால். (தழால் = தழுவுகை);]

விடைதுரத்துதல்

 விடைதுரத்துதல் viḍaiduraddudal, பெ.(n.)

   வளர்ந்து பெரிதான குட்டி அல்லது குஞ்சைத் தாய்விலங்கு அல்லது பறவை தன்னினின்று அகற்றுகை; sending or driving away of the young ones by the mother animal or bird after their tutelage is over.

     [விடை + துரத்துதல்]

விடைப்பாகன்

விடைப்பாகன் viḍaippākaṉ, பெ.(n.)

சிவ பிரான்;{},

 as riding the bull Nandi.

     “மெய்யா விமலா விடைப்பாகா” (திருவாச. 1, 34);.

     [விடை + பாகன்3]

விடைப்பு

விடைப்பு1 viḍaippu, பெ.(n.)

   1. வேறு படுத்துகை; separating, dividing.

     “விடைப் பருந்தானை வேந்தன்” (சீவக. 555);.

   2. நீக்குகை; removal.

     “விடைப்பரு வினையினாக்கம்” (தணிகைப்பு. சீபரி. 603);.

     [விடை3 → விடைப்பு]

 விடைப்பு2 viḍaippu, பெ.(n.)

   1. சினங் காட்டுகை; mani-festation of anger, wrath.

   2. திமிர்; arrogance.

     ‘அவன் மிகவும் விடைப்பாயிருக்கிறான்’.

     [விடை4 → விடைப்பு]

 விடைப்பு3 viḍaippu, பெ.(n.)

   குற்றம் (யாழ்.அக.);; fault, error.

     [விடை5 → விடைப்பு]

விடைப்பேர்

விடைப்பேர் viḍaippēr, பெ.(n.)

   வரிவகை (S.I.I.vii.403);; a tax.

     [விடை + பேறு → விடைப்பேர்]

விடைப்பேறு

விடைப்பேறு viḍaippēṟu, பெ.(n.)

   பழைய வரி வகை (S.I.I.ii.115);; an ancient tax.

     [விடை + பேறு]

விடைமுகன்

விடைமுகன் viḍaimugaṉ, பெ.(n.)

   நந்தி; Nandi, as having the face of a bull.

     “விடைமுக னுரைத்தசொல் வினவி” (கந்தபு. விடை.23);.

     [விடை + முகம் → முகன்]

விடைமுரிப்பு

 விடைமுரிப்பு viḍaimurippu, பெ.(n.)

   எருத்தின் திமில் (திவா);; hump of an ox.

     [விடை + முரிப்பு]

விடையதிகாரி

விடையதிகாரி viḍaiyadikāri, பெ.(n.)

விடையிலதிகாரி பார்க்க;see {}.

     “இப்படிக்கு விடையதிகாரி உய்யக் கொண்டான் எழுத்து” (S.I.I.iii.36);.

     [விடை1 + அதிகாரி]

விடையன்

விடையன்1 viḍaiyaṉ, பெ.(n.)

விடையவன்,1 பார்க்க;see {}.

     “ஒற்றை விடையனு நான்முகனும்” (திவ். பெரியாழ். 4,10,4);.

     [விழை → விடை → விடையன் (வே.க. 120);]

 விடையன்2 viḍaiyaṉ, பெ.(n.)

   மிகு சிற்றின்ப வெறியன், காமுகன்; sensualist.

     [விழை → விடை → விடையன் (வே.க.120);]

விடையம்

விடையம்1 viḍaiyam, பெ.(n.)

   1. காட்சிப்பொருள்; objects of sense.

     “விடையமறுத்து” (காசிக. அக. விந். 14);.

   2. விடயம்1, 1, 4 பார்க்க;see {}.

   3. நாடு; country, nation.

     “விடையமொன்றின்றி வென்ற” (சூளா. மந்திர. 62);.

     [விடு → விடை → விடையம்] (சுவி.28);

 விடையம்2 viḍaiyam, பெ.(n.)

   அதிவிடையம் (அரு.அக.);; atis.

விடையவன்

விடையவன் viḍaiyavaṉ, பெ.(n.)

   1. சிவபிரான் பார்க்க;see {}.

     “விடையவனே விட்டிடுதி கண்டாய்” (திருவாச. 6, 1);.

   2. வருணன்;{}.

     “நெடுந்தேருடை மீளிதானும் விடையவ னாதலால்” (பாரத. குருகுல. 108, அரும்.பக். 12);.

     [விடை → விடையவன்]

விடையாத்தி

 விடையாத்தி viḍaiyātti, பெ.(n.)

விடாயாற்றி பார்க்க;see {}.

     [விடையாற்றி → விடையாத்தி]

விடையான்

விடையான் viḍaiyāṉ, பெ.(n.)

   சிவன்; Sivan.

     “விடையாயெனுமால்” (தேவா. திருமரு. 1);.

     [விடையன் → விடையான்]

விடையாயம்

விடையாயம் viḍaiyāyam, பெ.(n.)

   ஏற்றையுடைய ஆனிரை; herd of cows with a bull in their midst.

     “வேற்காளை விடையாயங் கொள்கென்றான் வேந்து” (பு.வெ.1,1);.

     [விடை7 + ஆயம்4 (ஆயம் = ஆக்களின் மந்தை);]

விடையாற்றி

 விடையாற்றி viḍaiyāṟṟi, பெ.(n.)

விடாயாற்றி பார்க்க;see {}.

 விடையாற்றி viḍaiyāṟṟi, பெ. (n.)

   பச்சைக்காளி, பவளக்காளி அம்மீன்கள் அருள் வழங்கியபின் ஓய்வெடுத்தல்; respite of Paccaikkali Pavalakkali Amman’s blessings to the devotees.

     [விடை+ஆற்றி]

விடையிலதிகாரி

விடையிலதிகாரி viḍaiyiladikāri, பெ.(n.)

   அரசாணை விடுக்கும் அதிகாரி; officer, who issues the royal orders.

     “விடையி லதிகாரிகள் உய்யக் கொண்டானும்” (S.I.I.iii.36); (T.A.S.i.166);.

     [விடை → விடையில் + அதிகாரி → விடையிலதிகாரி] (செல்வி 77, ஆடி, 588);

விடையுச்சன்

விடையுச்சன் viḍaiyuccaṉ, பெ.(n.)

   திங்கள் (நாமதீப.97);; moon.

     [விடை7 + உச்சன்]

விடையூர்தி

விடையூர்தி viḍaiyūrti, பெ.(n.)

சிவபிரான்;{}

 as riding with the bull Nandi.

     “விடையூர்தி யருளா லுலவுவீர்” (தாயு. சித்தர், 3);.

     [விடை + ஊர்தி]

விடையூழியம்

 விடையூழியம் viḍaiyūḻiyam, பெ. (n.)

கிறித் துவமதத்தில் ஒரு சிறப்புப்பணியின் பொருட்டு அமைக்கப்படும் குழு mission.

     [விடை+ஊழியம்]

விடையூழியர்

 விடையூழியர் viḍaiyūḻiyar, பெ. (n.)

   ஒரு சிறப்புப் பணியை ஆற்றும் முகத்தான் அப்பணியில் ஈடுபடுபவர்; missionary.

     [விடையூழியம்+அர்]

விடையோன்

விடையோன் viḍaiyōṉ, பெ.(n.)

விடையவன், 1 பார்க்க;see {} 1.

     “விடையோன் யாகசாலை புக” (தக்கயாகப். 728);.

     [விடையன் → விடையோன்]

விட்சி

 விட்சி viṭci, பெ.(n.)

   வெட்சி (சங்.அக.); என்பதன் மறுவழக்கு; corr. of {}.

விட்ட குதிரையார்

 விட்ட குதிரையார் viṭṭagudiraiyār, பெ. (n.)

கடைக்கழகப் புலவரின் புனை பெயர்:

 coined name of sangam poet.

விட்டகுதிரையார்

விட்டகுதிரையார் viṭṭagudiraiyār, பெ.(n.)

   பாடல் வரியினால் பெயர் பெற்ற கடைக் கழகப் புலவர்; a sangam poet.

     “யானையாற் பற்றி விடப்பட்ட மூங்கில், போர்க்களத்திற் செலுத்திவிடப்பட்ட குதிரையைப் போல மேலே எழும் என்று உவமையை அமைத்த சிறப்பினால் இப்பெயர் பெற்றாரென்பர்” (குறுந். 74);.

     [விட்ட + குதிரையார்]

விட்டகுறை

விட்டகுறை viṭṭaguṟai, பெ. (n.)

   முற்பிறவியில் செய்துவந்த வினையை முற்றமுடியாமல் இடையே விட்டுவிட்டதால் இப்பிறப்பில் முன்னேற்றத்திற்குக் காரணமாகும் வினைப் பயன்; karma result- ing from acts left incompletely per- formed in a previous birth, considered as the cause of progress in the present birth, dist. fr. {}.

     “புவிமேல் விட்டகுறை தொட்டகுறை யிரண்டு நிறைந்தனன்” (அருட்பா. vi, சிவதரிசன. 9);.

     [விடு → விட்ட + குறை]

விட்டக்கோல்

விட்டக்கோல் viṭṭakāl, பெ.(n.)

விட்டம்1, 2 (வின்.); பார்க்க;see {},

 diameter.

     [விட்டம் + கோல்]

விட்டடி

விட்டடி1 viḍḍaḍittal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கைவிட்டுப்போதல்; to desert.

   2. வெருட்டி யடித்தல்; to drive out, chase.

   3. பந்து முதலியவற்றை வெகுதூரஞ் செல்லும்படி அடித்தல் (இ.வ);; to strike a long distance, as a ball.

     [விடு → விட்டு + அடி-,]

 விட்டடி2 viḍḍaḍi, பெ.(n.)

   படித்து நிறுத்திய பாட்டின் இறுதியடி; the line last read or recited, as the place from which the reading or the recitation is to continue.

     “விட்டடியுந் தொட்டடியும் அவனுக்குத் தெரியாது” (வின்.);.

     [விடு → விட்டு + அடி]

விட்டதுறை

 விட்டதுறை viṭṭaduṟai, பெ.(n.)

   முன்னிகழ்த்திய பேச்சு செயல் முதலியவற்றில் நிறுத்தி வைத்த இடம்; place where one stopped, as in singing, read- ing or explaining verse.

     [விடு → விட்ட + துறை]

விட்டபட்டினி

விட்டபட்டினி viṭṭabaṭṭiṉi, பெ.(n.)

   தொடர்ந்து பல நாட்களாகக் கிடக்கும் உண்ணாநோன்பு; fast continued for sev- eral days.

     “விரதங்களால் விட்ட பட்டினியால்” (திருமுரு. 128-36, உரை);.

     [விடு → விட்ட + பட்டினி]

விட்டபம்

 விட்டபம் viṭṭabam, பெ.(n.)

   நிலம் (இலக்.அக.);; earth.

விட்டபிறப்பு

விட்டபிறப்பு viṭṭabiṟabbu, பெ.(n.)

   முற்பிறப்பு; former or previous birth.

     “விட்ட பிறப்பில் யான் விரும்பிய காதலன் திட்டிவிடமுன” (மணிமே, 11, 99);.

     [விடு → விட்ட + பிறப்பு]

விட்டம்

விட்டம் viṭṭam, பெ.(n.)

   1. தலைக்கு மேலுள்ள முகட்டு உத்தரம்; beam or cross-beam in a building.

     “இட்டிகை நெடுஞ்சுவர் விட்டம் வீழ்ந்தென” (அகநா. 167);.

   2. வட்டத்தின் குறுக்களவு; diameter.

   3. குறுக்காக இடப்பட்டது (வின்.);; anything put across.

   4. உடல்; human body.

     “விட்டத்தினுள்ளே விளங்க வல்லார்” (திருமந். 2904);.

ம. விட்டம்.

     [முள் → முடு → முட்டு → (முட்டம்); → விட்டம். (மு.தா.பக்.100);]

விள்ளுதல் = பிரிதல், விடுதல் = பிரித்தல்.

விட்டம் =

   1. குறுக்காகச் சென்று வட்டத்தை இரண்டாகப் பிரிக்கும் கோடு.

   2. குறுக்குத்தரம்.

     “இட்டிகை நெடுஞ்சுவர் விட்டம் வீழ்ந்தென.” (அகம். 167);,

     “குருட்டுப் பூனை விட்டத்திற் பாய்ந்தது போல” (பழமொழி);.

விட்டரம்

விட்டரம் viṭṭaram, பெ.(n.)

   1. தவத்தோர் இருக்கும்மேடை (பிங்.);; seat for the use of ascetics.

   2. இருக்கை (நாமதீப. 445);; seat.

   3. கொள்கலம் (சது.);; receptacle.

   4. மரம் (யாழ்.அக.);; tree.

   5. ஒரு பிடி நாணல் (யாழ்.அக.);; a handful of {} grass.

     [வி(ட்);டு + அரம்.]

விட்டரி

 விட்டரி viṭṭari, பெ.(n.)

   அகத்தி (மலை.);; west Indian pea-tree.

     [விட்டு + அரம் → அரி]

விட்டலக்கணை

 விட்டலக்கணை viṭṭalakkaṇai, பெ.(n.)

   இலக்கணை மூன்றனுள் சொல்லப்பட்ட கிளவியத்தின் பொருளை இயைபின்மையாற் கைவிட்டு அக்கிளவியத்திற்கு வேறுபொருள் கொள்ளுமாறு நிற்பது (இலக்.அக.);; a variety of {}, in which a word is used in its secondary sense, its primary sense having been lost, one of three {}, q.v.

     [விடு → விட்ட + இலக்கணை]

 Skt. {} → த. இலக்கணை.

விட்டல்

 விட்டல் viṭṭal, பெ.(n.)

   விடுகை (இலக்.அக.);; leaving;abandoning.

     [விடு → விடல் → விட்டல்]

விட்டவன்விழுக்காடு

விட்டவன்விழுக்காடு viṭṭavaṉviḻukkāṭu, பெ.(n.)

விட்டவிழுக்காடு பார்க்க;see {}.

     “விட்டவன் விழக் காட்டுக்குக் கற்பித்த தளிகையொன்று” (S.I.I.iv.142);.

     [விட்டவன் + விழுக்காடு]

விட்டவர்

விட்டவர் viṭṭavar, பெ.(n.)

   1. பகைவர் (திவா.);; enemies.

   2. துறந்தோர் (சங்.அக.);; ascetics.

     [விடு → விட்டவர்]

விட்டவாகுபெயர்

விட்டவாகுபெயர் viṭṭavākubeyar, பெ.(n.)

விட்டலக்கணை (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [விட்ட + ஆகுபெயர்]

விட்டவாகுபெயர் பொருத்தமில்லாத கூற்றான் நின்று ஒரு பெயர் பிறிது பொருளை உணர்த்துமானால் அதனை விட்டவாகுபெயர் என்பர்.

     “இந்தப் புடவை காஞ்சிபுரம்” என்பதில் காஞ்சிபுரம் என்ற ஊரின் பெயர் விட்ட ஆகுபெயராய் புடவையை உணர்த்திற்று.

     ‘இப்பட்டு சீனம்’ என்பதும் அதுவே. (இலக் கலைக். பக். 108);.

விட்டவாக்கச்சொல்

 விட்டவாக்கச்சொல் viṭṭavākkaccol, பெ.(n.)

   விட்டவிலக்கணையாக வருஞ்சொல் (யாழ்.அக.);; word used in its secondary sense, its primary sense having been lost.

     [விடு → விட்ட + ஆக்கச்சொல்]

விட்டவாசல்

விட்டவாசல் viṭṭavācal, பெ.(n.)

   சிறப்புக் காலங்களில் அரசர் முதலியோர் சென்று வரும் கோயில்வாயில்; gate open only on special occasions, as in temples, pal- aces etc,

     “சவரிப் பெருமாள் ….. விட்டவாசலாலே புறப்பட்டு எதிரே வந்து” (திவ். பெரியதி. 8, 2, 1, வ்யா);.

     [விடு → விட்ட + வாசல்]

விட்டவிலக்கணை

விட்டவிலக்கணை viṭṭavilakkaṇai, பெ.(n.)

விட்டலக்கணை (வேதா.சூ.120, உரை); பார்க்க;see {}.

     [விடு → விட்ட + இலக்கணை]

 Skt. {} → த. இலக்கணை.

விட்டவிழுக்காடு

 விட்டவிழுக்காடு viṭṭaviḻukkāṭu, பெ.(n.)

   கோயிலிற் பெரியோர்க்கு மதிப்புரவுக்காக ஏற்படுத்தப்பட்ட படையல் முதலியன; special share of the offerings, etc., in a temple, set apart for a person, as an honour.

     “கோயிற் கந்தாடை யண்ணனுக்கும் வாதூல ரங்காசாரியருக்கும் விட்ட விழுக்காடுகளுண்டு” (இ.வ.);.

     [விடு → விட்ட + விழுக்காடு]

விட்டவெளி

 விட்டவெளி viṭṭaveḷi, பெ. (n.)

மேய்ச்சலுக் கென்று ஒதுக்கப்பட்ட காலம்

 leavingland to grass for cows.

     [வெட்ட+வெளி-வெட்ட-விட்ட (பே.வ.);]

விட்டாடி

 விட்டாடி viṭṭāṭi, பெ.(n.)

   தனிமையான-வன்-வள்-து (யாழ்.அக.);; lonely person or object.

     [விடு → விட்ட + ஆள் → ஆளி → ஆடி]

விட்டார்

விட்டார் viṭṭār, பெ.(n.)

   பகைவர்; enemies.

     “இன்று நாமவர்க்கு விட்டார்சொல்” (சீகாழி. கோ. 519);.

     [விடு → விட்டார்]

விட்டார்த்தம்

விட்டார்த்தம் viṭṭārttam, பெ.(n.)

   பாதிவிட்டம் (வின்.);; radius, semi-diameter.

     [விட்டம்1 + அர்த்தம்2]

விட்டாற்றி

விட்டாற்றி viṭṭāṟṟi, பெ.(n.)

   இளைப்பாறுகை (நெல்லை.); (வின்.);; rest, repose.

     [விடு1 + ஆற்றி]

விட்டாற்று-தல்

விட்டாற்று-தல் viṭṭāṟṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   துக்கத்தை வெளியிட்டாற்றுதல்; to give vent to one’s grief.

     [விடு → விட்டு + ஆற்று-,]

விட்டி

விட்டி1 viṭṭittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   மலங்கழித்தல்; to evacuate the bowels.

 விட்டி2 viṭṭi, பெ.(n.)

   1. நறுவிலி, 4 பார்க்க;see {}.

   4. common sebestan (Nels.);.

   2. கோழி (யாழ்.அக.);; cock.

   3. முன்

   தள்ளிய வயிறு; pot-belly.

     ‘சவலைப் பிள்ளைக்கு விட்டி பாய்ந்திருக்கிறது’.

 விட்டி3 viṭṭi, பெ.(n.)

   செடி கொடிகளின் இலை காய்களை வெட்டும் சிறுவிட்டி (வே.க.152);; a kind of small variety of moth.

     [வெட்டி → விட்டி]

விட்டிகை

விட்டிகை viṭṭigai, பெ.(n.)

   விட்டில்; moth.

     “தீப்பட்ட விட்டிகை போல்” (திருவிசைப். கருவூ. 10, 8);.

     [விட்டில் → விட்டிகை. (வே.க.152);]

விட்டிசை

விட்டிசை viṭṭisai, பெ.(n.)

   1. அசையுள் எழுத்து முதலியன பிரிந்திசைக்கை (தொல். பொ. 411, உரை, பக். 340);; break occuring after a letter of an acai (pros.);.

   2. பாட்டில் வருந்தனிச்சொல் (காரிகை, செய். 10, உரை.);; detached word in a verse (pros.);.

     [விடு → விட்டு + இசை]

விட்டிசை-த்தல்

விட்டிசை-த்தல் viṭṭisaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   அசை முதலியன பிரிந்திசைத்தல்;     “விட்டிசைத்து விந்த குற்றெழுத்து நேரசையாம்” (காரிகை. ஒழிபி. 2, பக். 136, உரை);

     [விடு → விட்டு + இசை-,]

விட்டிரு-த்தல்

விட்டிரு-த்தல் viṭṭiruttal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   பகைமேற் சென்றோர் பாசறையிற் றங்குதல்; to live in camp, as on a military expedition.

     “விட்டிருக்கும் பாசறையினது” (பு.வெ.3, 18, கொளு. உரை.);.

     [விடு → விட்டு + இரு-,]

விட்டில்

விட்டில் viṭṭil, பெ.(n.)

   1. பெரிய வெட்டுக்கிளி; locust.

     “விட்டில்கிளி நால்வாய்” (சீவக. 64,உரை);.

   2. சிறுபூச்சி வகை; moth.

     “செழிகின்ற தீப்புகு விட்டிலின்” (திருவாச. 6, 5);.

   3. கொலை (அரு.நி.);; murder.

   4. பிராய் (சூடா);; paper tree.

   5. நீண்ட மரவகை (மலை.);; medium- papery ovate-to-oblong-acute-leaved kokra laurel.

     [வெட்டி → விட்டி → விட்டில்]

     ‘இல்’ ஒரு சிறுமைப் பொருட் பின்னொட்டு. வே.க.152.

     ‘விட்டிற்பூச்சியைப் போல் பறந்து திரிகிறான்’ (பழ.);,

     ‘விளக்கில் விழுந்த விட்டில் பூச்சியைப் போல’ (பழ.);

விட்டு

விட்டு1 viṭṭu, பெ.(n.)

திருமால்;{}.

     “விட்டுவே நீயிங்கே வாராய்” (திவ். பெரியாழ். 2, 3, 5);.

     [விண்டு → விட்டு]

 விட்டு2 viṭṭu, பெ.(n.)

   விசும்பு; sky.

     [விண் → விட்டு]

விட்டுக்காட்டு-தல்

விட்டுக்காட்டு-தல் viṭṭukkāṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   மங்குதல்; to fade, as colour.

     ‘நிறம் விட்டுக்காட்டாது மிக வழுத்தம்’ (பஞ்ச. திருமுக. 1157);.

     [விடு → விட்டு + காட்டு]

விட்டுக்கொடு

விட்டுக்கொடு1 viḍḍukkoḍuttal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   1. காட்டிக் கொடுத்தல் (யாழ்ப்.);; to betray, as a person, to disclose, as secrets.

   2. கூட்டிக்கொடுத்தல் (யாழ்ப்.);; to procure, as a woman, for the gratification of lust.

   3. அடிப்பதற்குப் பந்தயத் தேங்காய் உருட்டிவிடுதல் (யாழ்ப்.);; to bowl a coconut to the striker in a new year’s game.

     [விடு → விட்டு + கொடு-,]

 விட்டுக்கொடு2 viḍḍukkoḍuttal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இணக்கங்காட்டுதல்; to yield, consent, make concession.

     “ஒருவர்க்கொருவர் விட்டுக்கொடார் களிறே” (ஈடு. 7, 4, 1);.

   2. பிறனைக் கருவியாகக் கொண்டு ஒரு செயலை அறிதல் (வின்.);; to use a person as a tool and see how a matter will develop.

     [விடு → விட்டு + கொடு-,]

விட்டுசித்தர்

விட்டுசித்தர் viṭṭusittar, பெ.(n.)

   பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவரான பெரியாழ்வார்; a vaisnava saint and hymnist one of 12 {}.

     “விட்டுசித்தர் தங்கள் தேவரை….. வருவிப்பரேல்” (திவ். நாய்ச். 10, 10);.

     [விண்டு → விட்டு + சித்தர்]

விட்டுச்சொல்(லு)-தல்

விட்டுச்சொல்(லு)-தல் viṭṭuccolludal,    8 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   மனத்திலுள்ளதை வெளி யிட்டுக் கூறுதல்; to speak frankly or openly.

     ‘அவள் அவனிடம் மனம்விட்டுச்சொன்னாள்’.

     [விட்டு + சொல்-,]

விட்டுணுகரந்தை

 விட்டுணுகரந்தை viṭṭuṇugarandai, பெ.(n.)

   விட்டுணுகரந்தை என்னும் மூலிகை (M.M.);; Indian globe thistle.

     [விட்டுணு + கரந்தை]

விட்டுணுதந்தி

 விட்டுணுதந்தி viṭṭuṇudandi, பெ. (n.)

   மூங்கில் (சங்.அக.);; bamboo.

விட்டுப்பாடு-தல்

விட்டுப்பாடு-தல் viṭṭuppāṭudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   குரலை அடக்காது முழக்குவதுடன் பாடுதல்; to sing uninter-ruptedly with full voice.

     [விடு → விட்டு + பாடு-,]

விட்டுப்பிடி-த்தல்

விட்டுப்பிடி-த்தல் viḍḍuppiḍittal,    4 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   1. ஒரு செயலைச் சிறிது காலம் விட்டிருந்து மீண்டுந் தொடங்குதல்; to abandon a job temporarily and begin again.

     “அக்காரியந்தன்னை விட்டுப்பிடிக்க அமையும்” (திவ். இயற். திருவிருத். 46, வ்யா. பக். 264);.

   2. கண்டிக்காமற் சிறிது இடங் கொடுத்தல்; to allow some degree of lati- tude.

     ‘பையனிடம் கண்டிப்பாயிராமல் கொஞ்சம் விட்டுப்பிடிக்க வேண்டும்’.

   3. சற்றுப் பொறுத்து மறுபடியும் தொடர்தல்; to pause a little and resume, as in reading etc.

   4.துளைக்கருவியை விரலால் தடவி இசைத்தல்;     “தர்ச்சனி முதலாக விட்டுப்பிடிப்பது ஆரோகணம்” (சிலப். 3, 58, அரும்.);.

     [விடு → விட்டு + பிடி-,]

விட்டுப்போ-தல்

விட்டுப்போ-தல் viṭṭuppōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நீங்கிவிடுதல்; to be left, to be abandoned.

   2. மிக்க நோவாயிருத்தல்; to have smarting pain.

     ‘கை கால்கள் விட்டுப் போகின்றன’.

     [விடு → விட்டு + போதல்]

விட்டுமாறு

விட்டுமாறு1 viṭṭumāṟudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   வேறுவழியில் திரும்புதல்; to change course, to deviate.

     [விடு → விட்டு + மாறு-தல்]

 விட்டுமாறு2 viṭṭumāṟudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

விட்டுப்பிடி-, 3 பார்க்க;see {}.

     [விடு → விட்டு + மாறு-,]

விட்டும்விடாதவாகுபெயர்

 விட்டும்விடாதவாகுபெயர் viṭṭumviṭātavākubeyar, பெ.(n.)

விட்டும்விடாத விலக்கணை (வின்.); பார்க்க;see {}.

விட்டும்விடாதவாக்கச்சொல்

 விட்டும்விடாதவாக்கச்சொல் viṭṭumviṭātavākkaccol, பெ.(n.)

   விட்டும் விடாதவிலக்கணையாக வருஞ்சொல்(யாழ்.அக.);;

விட்டும்விடாதவிலக்கணை

விட்டும்விடாதவிலக்கணை viṭṭumviṭātavilakkaṇai, பெ.(n.)

   இலக்கணை மூன்றனுள் ஒரு சொல்லிலே ஒரு பாகத்தின் பொருளை விட்டு மற்றைப்பாகத்தின் பொருள் இயைபு பெற நிற்கும் ஆகுபொருளி (இலக்கணை); (வேதா.சூ.119); (இலக்.அக.);;     [விட்டும் + விடாத + இலக்கணை]

 Skt. {} → த. இலக்கணை.

விட்டுரை-த்தல்

விட்டுரை-த்தல் viṭṭuraittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

விட்டுச்சொல் (திருக்கோ. 391, உரை); பார்க்க;see {}.

     [விடு → விட்டு + உரை-த்தல்]

விட்டுவாங்கி

 விட்டுவாங்கி viṭṭuvāṅgi, பெ.(n.)

   தன் மனைவியைப் பிறனுக்குக் கொடுப்போன்(யாழ்ப்.);; one who prostitutes his wife for gain.

     [விடு → விட்டு + வாங்கி]

விட்டுவிடு-தல்

விட்டுவிடு-தல் viḍḍuviḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பிடிப்பு விடுதல்; to let go, to loose one’s hold upon.

   2. விலகி விடுதல்; to forego, resign, relinquish, give up, aban- don.

விட்டுவிட்டுமின்னு-தல்

விட்டுவிட்டுமின்னு-தல் viṭṭuviṭṭumiṉṉudal,    15 செ.கு.வி.(v.i.)

   விண்மீன்போல ஒளி வீசுதல்; to twinkle.

     [விட்டு + விட்டு + மின்னு-தல்]

விட்டுவிளங்கு-தல்

விட்டுவிளங்கு-தல் viṭṭuviḷaṅgudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

   நன்றாக ஒளிர்தல்; to shine with added lustre.

     [விடு → விட்டு + விளங்கு-தல்]

விட்டெறி-தல்

விட்டெறி-தல் viṭṭeṟidal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தூர விழும்படி எறிதல்; to throw away, to fling.

     “ஒருவரை யொருவர் விட்டெறிவர்” (கம்பரா. வாலிவ. 47.);.

   2. நீக்குதல்; to leave, abandon.

     [விடு → விட்டு + எறி-தல்]

விட்டேறரணம்

விட்டேறரணம் viṭṭēṟaraṇam, பெ.(n.)

விட்டேறு 1, 2 (சது.); பார்க்க;see {}.

     [விட்டேறு + அரணம்]

விட்டேறு

விட்டேறு viṭṭēṟu, பெ.(n.)

   1. எறிகோல் (பிங்.); (சிலப். 15, 216, உரை);; missile weapon.

   2. வேல் (பிங்.);; Javelin.

     “புயமறவே விட்டேறு” (இரகு. நகர. 28);.

   3. இகழ்ந்து கூறுங் கடுஞ்சொல்; harsh work of ridicule.

     “விடருந் தூர்த்தரும் விட்டேறுரைப்ப” (பெருங். உஞ்சைக். 35, 226);.

க. புட்டேறு.

     [விடு → விட்டு + ஏறு]

விட்டேற்றாளன்

விட்டேற்றாளன் viṭṭēṟṟāḷaṉ, பெ.(n.)

விட்டேற்றி, 1 பார்க்க;see {}.

     “விடருந் தூர்த்தரும் விட்டேற் றாளரும்” (மணிமே. 14, 61, அரும்.);.

     [விட்டேறு → விட்டேற்று + ஆள் → ஆளன்]

விட்டேற்றி

விட்டேற்றி viṭṭēṟṟi, பெ.(n.)

   1. சுற்றத்தினின்று நீங்கிப் பிறரையும் அவ்வாறு செய்விப்போன் (மணிமே. 14, 61, அரும்.);; one who forsakes his relations and induces others to do likewise.

   2. தொடர்பற்றவ-ன்-ள்; one who is unconnected or unconcerned.

     ‘அந்த செய்தியில் விட்டேற் றியா யிருப்பது நலம்’.

மறுவ. விட்டேத்தி.

     [விட்டேறு → விட்டேற்றி]

விட்டை

விட்டை viṭṭai, பெ.(n.)

   விலங்குகளின் சாணம் (நாமதீப. 599);; dung of animals or cattle.

விள்ளுதல் = நீங்குதல், வெளிப்படுத்துதல்.

     [விள் → விட்டை]

     ‘கழுதை விட்டையைக் கைநிறைய ஏந்தினாற் போல’ (பழ.);

வடவர்

     ‘விஷ்’ என்பதை மூலமாகக் காட்டி அதன் புணர்ப்புத் திரிபாக விட், விண் என இரு வடிவுகளைக் குறிப்பர்.

விள் → விஷ் (மலம்);

ஓ.நோ. உள் → உஷ், சுள் → சுஷ்

விள் → விண். பிள் → விள். பிள் → (பிய்); – பீ. பிள் → பீள் → பீளை = கண்மலம்.

 Skt. விஷ்டா (வ.மொ.வ.88);

விட்டோசை

 விட்டோசை viṭṭōcai, பெ.(n.)

   சொல்லின் எழுத்துக்களைப் பிரித்துப் பலுக்குகை (வின்.);;     [விடு → விட்டு + ஓசை]

விட்புலம்

விட்புலம் viṭpulam, பெ.(n.)

   விண்ணுலகம்; heaven.

     “எங்கட் புலங்காண் விட்புலம் போயது” (சிலப்பதி. 8);.

     [விண் + புலம் – விட்புலம்]

ஒ.நோ. மண் + கலம் – மட்கலம்

விணையாலணையும்பெயர்

விணையாலணையும்பெயர் viṇaiyālaṇaiyumbeyar, பெ. (n.)

   வினைமுற்று பெயர்த்தன்மைப்பட்டு வருவது (நன். 286);; verbal noun, personal noun in the form of a finite verb.

     [வினையால் + அணையும் + பெயர்]

வினையின் அடியாகப் பிறந்ததாய்ப் பாலிட விகுதிகளை ஏற்றதாய் அமைந்துள்ள பெயர்களை விணையாலணையும் பெயர் என்பர். இது குறிப்பு வினையாலணையும் பெயர், தெரிநிலை வினையாலணையும் பெயர் என இருவகைப்படும். நல்லவன், தீயவன், வலியவன், எளியவன் என்பன குறிப்பு வினையாலணையும் பெயர்கள். வந்தவன், சென்றவன் முதலான பெயர்கள் தெரிநிலை வினையாலணையும் பெயர்கள்.

நல்லன், தீயன் முதலாய குறிப்பு வினைமுற்றுகளே பழந்தமிழில் குறிப்பு வினையாலணையும் பெயர்களாகவும் வருவதுண்டு, அவ்வாறே, வந்தான், சென்றான் முதலாய

முற்றுகளே பழந்தமிழில் தெரிநிலை வினையாலணையும் பெயர்களாக வருவதுண்டு. தொழிற்பெயர் அல்லது வினைப் பெயர் வினையாலணையும் பெயரிலிருந்து வேறுபட்ட ஒன்று (இலக்.கலைக்.117);.

விண்

விண்1 viṇ, பெ.(n.)

   1. விரிந்த அல்லது வெளியாகிய வானம்; sky.

     “விண்பொரு புகழ் விறல்வஞ்சி” (புறநா. 11);.

   2. மேலுலகம்; heaven.

     “விண்மீதிருப்பாய்” (திவ். திருவாய். 6, 9, 5);.

   3. வானத்திலுள்ள முகில் (திவா.);; cloud.

     ‘விண்பொய்த்தால் மண்பொய்க்கும்’ (பழ.);.

     ‘விண் வலிதோ மண் வலிதோ’ (பழ.);

   தெ., ம. விண்ணு;   து. பின்னு;மால்ட். பின்யெ.

 விண்2 viṇ, பெ.(n.)

   காற்றாடிப் பட்டத்தின் ஒரு கருவி (யாழ்.அக.);; a contrivance in a paper kite.

விண்கொள்ளி

விண்கொள்ளி viṇkoḷḷi, பெ.(n.)

விண்வீழ்கொள்ளி (நாமதீப. 76); பார்க்க;see {}.

     [விண்1 + கொள்ளி]

விண்கோ

விண்கோ viṇā, பெ.(n.)

   வானவர் தலைவன் (நாமதீப. 60);; Indra.

     [விண் + கோ3]

விண்சுகம்

 விண்சுகம் viṇcugam, பெ.(n.)

   தகரை (பச்.மூ.);; fetid cassia.

     [விண்டுகம் → விண்சுகம்]

விண்டபூரகம்

 விண்டபூரகம் viṇṭapūragam, பெ.(n.)

   மாதுளை (மலை);; pomegranate.

விண்டலம்

விண்டலம் viṇṭalam, பெ.(n.)

   1. வானம் (சூடா.);; sky.

   2. மேலுலகம்; svarga, heaven.

     [விண்1 + தலம்1]

விண்டல்

விண்டல் viṇṭal, பெ.(n.)

   மூங்கில்; bamboo.

     “விண்டலை…. விசும்புற நீட்டிய நெறியும்” (பெருங். மகத. 15, 7); (பிங்.);.

     [விண்டு2 → விண்டல்]

விண்டவர்

விண்டவர் viṇṭavar, பெ.(n.)

விண்டார் பார்க்க;see {}.

     “விண்டவர்பட” (திவ். பெரியதி. 8, 7, 5);.

     [விள் → விண்டவர்]

விண்டாண்டு

விண்டாண்டு viṇṭāṇṭu, பெ.(n.)

   ஊஞ்சல் (சூடா.);; swing.

     [விண்டு2 + ஆண்டு → விண்டாண்டு]

விண்டார்

விண்டார் viṇṭār, பெ.(n.)

   பகைவர்; separated or estranged persons, enemies, foes.

     “விண்டார் பட” (இறை. 3, பக். 47);.

     [விள் → விண்டார்]

விண்டு

விண்டு1 viṇṭu, பெ.(n.)

   1. திருமால் (பிங்.);; visnu.

   2. அறநூல் பதினெட்டனுளொன்று; a sanskrit text-book of Hindu Law ascribed to {}, one of 18 {},q.v.

     [விள் → விண்டு]

 விண்டு2 viṇṭu, பெ.(n.)

   1. வானம் (சூடா.);; sky.

     “விண்டுலாய் நிமிர்கிரவுஞ்சகிரி” (கந்தபு. தாரக. 2);.

   2. மேலுலகம்; svarga, heaven.

     “விண்டுறை தேவரும் விலகிப் போயினார்” (கம்பரா. கிளைகண்டு. 138);.

   3. முகில் (பிங்.);; cloud.

   4. காற்று (பிங்.);; wind, air.

   5. மலை; mountain.

     “தென்புல மருங்கின் விண்டு நிறைய வாணன் வைத்த விழுநிதி” (மதுரைக். 202);.

   6. மூங்கில் (பிங்.);; bamboo.

   7. விரிந்தது; to spread.

விள்ளுதல் = விரிதல், வெளியாதல்

விள் → வெள் → வெளி

விள் → விண். விரிந்த அல்லது வெளியாகிய வானம்

     “விண்பொரு புகழ் விறல் வஞ்சி” (புறம் 11);

விள் → விண் → விண்டு. விண்டு = வானம். (மு.தா.153);.

குமரிக்கண்ட முல்லை நிலத்து மக்கள் தங்கட்கும், தங்கள் ஆடுமாடுகட்கும் இன்றியமையாத மழையைத் தரும் தெய்வமென்று கருதியே, கரிய வானத்தை அல்லது முகிலை மாயோன் (கரியோன்); என்னும் பெயரால் வணங்கி வந்தனர்.

ஒ.நோ. மால் = முகில், மாயோன். இச்சொல்லே திரு என்னும் அடைமொழி பெற்றுத் திருமால் எனத் தெய்வப் பெயராய் வழங்கி வருகின்றது. ஆரியர் வேதக் காலத்தில் கதிரவனையே விஷ்ணு என்றழைத்தனர். பின்னர் தமிழரொடு தொடர்பு கொண்டு தமிழ் மதத்தை மேற்கொண்ட பின்பே

     ‘விஷ்ணு’ என்னும் சொல் திருமாலைக் குறிக்கலாயிற்று.

வடவர் காட்டும் மூலம் விஷ்1 = வேலைசெய், ஒடு, மேம்படு, மூடு, உண். மா.வி.அகரமுதலி

     “Prob. for vish,

     ‘All – pervader’ or worker” என்று கருதும்.

எங்கும் நிறைந்திருப்பது என்னும் கருத்தில்,

     ‘விஷ்’ என்பது

     ‘விள்’ என்பதன் திரியே. ஒநோ: உள் – உஷ். கள் = சுஷ் (வ.மொ.வ.90-91);.

 விண்டு3 viṇṭu, பெ.(n.)

விட்டுணுகாந்தி2 (மலை.); பார்க்க;see {}.

மறுவ. விட்டுணுகரந்தை.

 விண்டு4 viṇṭu, பெ.(n.)

விண்டுகம் (மூ.அ.); பார்க்க;see {}.

     [விள் → விண்டு]

விண்டுகம்

விண்டுகம் viṇṭugam, பெ.(n.)

   1. தகரை, 1 (மலை.); பார்க்க;see tagarai,

   2. தாமரை (சங்.அக.);; lotus.

விண்டுசித்தன்

 விண்டுசித்தன் viṇṭusittaṉ, பெ.(n.)

விட்டுசித்தர் (சங்.அக.); பார்க்க;{}.

     [விண்டு + சித்தன்]

விண்டுசொல்(லு)-தல்

விண்டுசொல்(லு)-தல் viṇṭusolludal,    8 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   வெளிப்படக்கூறுதல்; to speak freely and openly;

 to speak without any restraint or occult.

     [விள் → விண்டு + சொல்-,]

விண்டுநதி

விண்டுநதி viṇṭunadi, பெ.(n.)

   1. மந்தாகினி என்னும் ஆறு; the celestial Ganges.

   2. பால்வீதி மண்டலம்; the milky way.

     [விண்டு + நதி]

 Skt. Nadi → த. நதி.

விண்டுபதம்

விண்டுபதம் viṇṭubadam, பெ.(n.)

   வானம்; sky.

     “விண்டுபதத் தேறு மேனி” (குமர. பிர. முத்துக். 24);.

     [விண்டு + பதம்]

விண்டுபலி

விண்டுபலி viṇṭubali, பெ.(n.)

   கருவுற்ற பெண்டிர்க்கு அக்கரு நிலைத்தற் பொருட்டுச் செய்யும் சடங்கு (திருவானைக். கோச்செங். 15);; a religious ceremony, performed when a woman is pregnant, with a view to sustaining the embryo in her womb.

     [விண்டு1 + பலி3]

விண்டுபுரம்

 விண்டுபுரம் viṇṭuburam, பெ.(n.)

   காஞ்சிபுரத்தின் வேறு பெயர்; other name of {}.

விண்டுராதன்

விண்டுராதன் viṇṭurātaṉ, பெ.(n.)

   அபிமன்னுவின் மகனான பரீட்சித்து (பாகவத. மாயவ. 41);; king {}, son of Abhimanyu.

விண்டேர்

விண்டேர் viṇṭēr, பெ.(n.)

   கானல்; mirage, as an air-chariot.

     “விண்டேர் திரிந்து வெளிப்பட்டு” (திவ். இயற். பெரிய. ம. 48);.

     [விண்1 + தேர்3]

விண்ணகரம்

விண்ணகரம் viṇṇagaram, பெ.(n.)

   1. திருமால் கோயில்; temple of {}.

     ‘பரமேச்சுர விண்ணகரம்’.

   2. தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உப்பிலியப்பன் கோயில் என வழங்கும் திருமால் கோயில்; uppili-y-{}, a place sacred to {}, in the Tanjore district.

     [விண் + நகரம்]

ஒருகா. விண்டு + நகரம் → விண்ணகரம்.

விண்ணகர்

விண்ணகர்1 viṇṇagar, பெ.(n.)

   திருமாலுலகு; vaikuntha, visnu’s heaven.

     “வேங்கடமும் விண்ணகரும் வெஃகாவும்” (திவ். இயற். 1, 77);.

     [விண்டு2 + நகர்]

 விண்ணகர்2 viṇṇagar, பெ.(n.)

விண்ணகரம் (S.I.I.i.87); பார்க்க;see {}.

     [விண்டுநகர் → விண்ணகர்]

விண்ணதிர்ப்பு

விண்ணதிர்ப்பு viṇṇadirppu, பெ.(n.)

   இடி முழக்கம்; rumbling of the heavens,thunder.

     “விண்ணதிர்ப்பும்……. பார்ப்பா ரிலங்குநூ லோதாத நாள்” (ஆசாரக். 48);.

     [விண்1 + அதிர்ப்பு]

விண்ணந்தாயன்

 விண்ணந்தாயன் viṇṇandāyaṉ, பெ. (n.)

கடைக்கழகப் புலவரின் பெயர்:

 name of a sangam poet.

     [விண்+அம்+தாயன்]

விண்ணபத்திரம்

 விண்ணபத்திரம் viṇṇabattiram, பெ.(n.)

விண்ணப்பப்பத்திரம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [விண்ணப்பப்பத்திரம் → விண்ணபத்திரம்]

விண்ணப்பக்கடுதாசி

 விண்ணப்பக்கடுதாசி viṇṇappakkaḍutāci, பெ.(n.)

   எழுத்து மூல விண்ணப்பம் (புதுவை.);; petition or written application.

     [விண்ணப்பம் + கடிதம் → கடுதாசி]

விண்ணப்பக்காரன்

விண்ணப்பக்காரன் viṇṇappakkāraṉ, பெ.(n.)

   1. விண்ணப்பஞ்செய்வான் பார்க்க;see {}.

   2. விண்ணப்பம் செய்வோர் (இக்.வ.);; petitioner.

   3. அரண் மனை முதலியவற்றில் காண வருபவர்களின் வரவைத் தெரிவிக்கும் வாயிலோன் (இ.வ.);; Usher, as in a court, whose duty is to announce visitors.

     [விண்ணப்பம் + காரன்1 (காரன் = வினை முதலில் வந்த ஆண்பாற் பெயரீறு);]

விண்ணப்பஞ்செய்வான்

விண்ணப்பஞ்செய்வான் viṇṇappañjeyvāṉ, பெ. (n.)

   கடவுள் திருமுன்பு செய்யுள் முதலியன ஒது முரிமையுள்ளவன் (ஈடு. 6, 9, 3);; person who has the right to sing sacred hymns in the presence of the deity.

     [விண்ணப்பம் + செய்வான்]

விண்ணப்பதார்

 விண்ணப்பதார் viṇṇappatār, பெ.(n.)

   விண்ணப்பம் செய்பவர்; petitioner.

     [விண்ணப்பம் + Skt. dhar → த. தார்]

விண்ணப்பப்பத்திரம்

 விண்ணப்பப்பத்திரம் viṇṇappappattiram, பெ.(n.)

   எழுத்து மூலமான வேண்டுகோள்; written application or petition.

     [விண்ணப்பம் + Skt. {} → த. பத்திரம்]

விண்ணப்பம்

விண்ணப்பம் viṇṇappam, பெ.(n.)

   1. பெரியோர்முன் பணிந்து கூறும் அறிவிப்பு; supplication, respectful, or humble representation.

     “அடியேன் செய்யும் விண்ணப்பமே” (திவ். இயற். திருவிருத். 1.);.

     “ஐமேலுந்து மன்றையில் விண்ணப்பமின்றே யடியிட்டேன்” (மதுரைப் பதிற்றுப்.);.

   2. கடவுள் திருமுன்பு செய்யுள் முதலியன ஒதுகை; recitation of sacred hymns in the presence of the deity.

     “திருப்பதியம் விண்ணப்பஞ் செய்யவும்” (S.I.I.ii.254, 4);.

   3. மனு (இக்.வ.);; petition.

விண்ணப்பி-த்தல்

விண்ணப்பி-த்தல் viṇṇappittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பெரியோர்முன் பணிந்தறிவித்தல்; to supplicate.

     “என் பிழையன்றென…… நின்னடிக்கே விண்ணப்பித்திருந்தேன்” (அருட்பா. vi, பிள்ளைப்பெரு. 92);.

   2. செய்யுளைக் கடவுள் திருமுன்பு ஓதுதல்; to sing sacred hymns in the presence of deity, almighty.

   3. விண்ணப்பம் செய்தல்; to petition.

     [விண்ணப்பம் → விண்ணப்பி-,]

விண்ணமங்கலம்

விண்ணமங்கலம் viṇṇamaṅgalam, பெ.(n.)

   குலத்தினின்று விலக்கப்பட்ட பறையர் இறந்தபின் செல்வதாகக் கருதப்படும் இடம் (E.T.vi,92);; a region to which excommunicated paraiyas are said to go when they die.

விண்ணல்

 விண்ணல் viṇṇal, பெ.(n.)

   காவட்டம்புல் (மலை.);; citronella-grass.

மறுவ. சாமாட்சிப் புல்.

விண்ணவன்

விண்ணவன் viṇṇavaṉ, பெ.(n.)

   1. தேவன் (சிலப்.10, 189);; celestial being.

   2. அருகன் (சூடா.);; arhat.

     [விண்1 → விண்ணவன்]

விண்ணவிணை-த்தல்

விண்ணவிணை-த்தல் viṇṇaviṇaittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   மிக்க ஒளியால் கண் தெறித்தல் (தொல். எழுத்து. 482, உரை);; to throb, as the eye, to be dazzled by the light.

     [விண்விணை → விண்ணவிணை]

விண்ணா

 விண்ணா viṇṇā, பெ. (n.)

   கடுரோகிணி (மலை.);; chiristmas rose.

மறுவ. கடுகுரோகிணி.

விண்ணாங்கு

 விண்ணாங்கு viṇṇāṅgu, பெ.(n.)

   மரவகை (யாழ்.அக.);; a kind of tree.

விண்ணாணம்

 விண்ணாணம் viṇṇāṇam, பெ.(n.)

   நாணம் (யாழ்.அக.);; shame;

 bashfulness.

விண்ணானம்

விண்ணானம் viṇṇāṉam, பெ.(n.)

   1. விரிவுரை, விளக்கம்; a narration, detailed commentary.

   2. வேண்டாத விளக்கம்; unnecessary explanation.

அவன் விண்ணாணம் பேசுகிறான் (இ.வ.);

     [விள்-விண்-விண்ணாணம்]

விண்ணிழிவிமானம்

 விண்ணிழிவிமானம் viṇṇiḻivimāṉam, பெ. (n.)

   திருவிழிமிழலையில் அமைக்கப்பட்ட விமானச் சிற்பம்; sculpture seen on temple at Tiruvili milalai

     [விண்+இழி+விமானம்]

விண்ணு

விண்ணு viṇṇu, பெ.(n.)

திருமால்;{}.

     “விரிந்தெங்குஞ் சென்றமையால் விண்ணுவுமாய்” (யாப். வி. 84);.

     [விண்டு → விண்ணு.]

விண்ணுகம்

 விண்ணுகம் viṇṇugam, பெ.(n.)

   முள்ளி (மலை.);; Indian nightshade.

மறுவ. கறிமுள்ளி.

விண்ணுலகம்

விண்ணுலகம் viṇṇulagam, பெ.(n.)

   1. வானுலகு (பு.வெ.10. காஞ்சிப். 4, உரை);; svarga.

   2. மேலுலகம்; heaven.

     “விண்ணுலகந் தருந்தேவனை” (திவ். திருவாய். 9, 3, 4.);.

     [விண்1 + உலகம்]

விண்ணுலகு

விண்ணுலகு viṇṇulagu, பெ.(n.)

விண்ணுலகம் (பிங்.); பார்க்க;see {}.

     “விண்ணுலகே யொக்கும் விழைவிற்றால்” (நாலடி, 233);.

     [விண் + உலகு]

விண்ணெனல்

விண்ணெனல் viṇīeṉal, பெ.(n.)

   1. ஓசைக்குறிப்பு; onom. expr. signifying tinkling, as of a bell.

     “விண்ணெனத் தார்மணி யார்ப்ப” (திருவாலவா. 28, 29);.

     “நரம்பு விண்ணென இசைத்தது” (நன். பொதுவிய. 9, உரை);.

   2. வெளியாதற் குறிப்பு (இலக்.அக.);; being made public.

   3. கண் முதலியன தெறித்தற்குறிப்பு (தொல். எழுத்து. 482, உரை);; throbbing, as the eye etc.

   4. விரைவுக் குறிப்பு; great speed.

   5. இறுகியிருத்தற் குறிப்பு; tightness.

     [விண் + எனல்]

விண்ணேறு

விண்ணேறு viṇṇēṟu, பெ.(n.)

   இடி (பிங்.);; thunder.

     ‘விண்ணேறு தப்பினாலும் கண்ணேறு தப்பாது’ (பழ.);.

     [விண்1 + ஏறு3]

விண்ணோர்

விண்ணோர் viṇṇōr, பெ.(n.)

   தேவர்; celestials.

     “விண்ணோர் பாவை” (சிலப். 11, 214);.

     “வெள்ளந்தாழ் விரிசடையாய் விடையாய் விண்ணோர் பெருமானே” (திருவாச. சதகம்);.

     [விண் → விண்ணோர்]

விண்பகல்

 விண்பகல் viṇpagal, பெ.(n.)

   விண்ணளவு வளர் மூங்கில் (மலை.);; bamboo, as piercing the sky.

     [விண் + பகு → பகல்]

விண்பல்

 விண்பல் viṇpal, பெ.(n.)

விண்டல் (சங்.அக.); பார்க்க;see {}.

விண்மணி

விண்மணி viṇmaṇi, பெ.(n.)

   ஞாயிறு (பிங்.);; Sun, as the gem of the sky.

     “விண்மணி பொய்ப்பினும் பொய்யாநின் வாய்மை” (வெங்கைக்கோ. 283);.

     [விண் + மணி]

விண்மருந்து

 விண்மருந்து viṇmarundu, பெ.(n.)

   இதளியம் (M.N.);; mercury.

     [விண் + மருந்து]

விண்மீன்

விண்மீன் viṇmīṉ, பெ.(n.)

   வான்வெள்ளி (சூடா.);; star.

     [விண் + மீன்1]

விண்முழுதாளி

 விண்முழுதாளி viṇmuḻutāḷi, பெ.(n.)

   தேவர்களின் தலைவனான இந்திரன் (பிங்.);; Indra, as ruling the entire svarga.

     [விண் + முழுது + ஆளி (ஆளி = ஆள்வோன்);]

விண்மூத்திரம்

விண்மூத்திரம் viṇmūttiram, பெ.(n.)

   நிரய வகை (சி.போ.2, 3, புதுப். பக். 204);; a hell.

     [விண் + மூத்திரம்]

விண்விணை-த்தல்

விண்விணை-த்தல் viṇviṇaittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   கண் முதலியன தெறித்தல் (தொல். எழுத்து. 482, உரை);; to throb, as the eye.

     [விண்ணவிணை → விண்விணை-,]

விண்விண்ணெனல்

விண்விண்ணெனல் viṇviṇīeṉal, பெ.(n.)

   1. யாழ் நரம்பு முதலியன இசைத்தற் குறிப்பு; onom. expr. signifying, the sound of thrumming, as of the strings of a lute.

   2. புண் முதலியன தெறித்து நோவெடுத்தற் குறிப்பு; throbbing pain, as of a boil.

     [விள் → விண் + விண் + எனல்]

விண்வீழ்கொள்ளி

விண்வீழ்கொள்ளி viṇvīḻkoḷḷi, பெ.(n.)

   விண்ணினின்று விழும் விண்மீன் போன்ற சுடர் (சூடா.);; meteor, shooting star.

     [விண்1 + வீழ் + கொள்ளி]

வித

வித1 vidaddal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சிறப்பாகப் பிரித்து எடுத்துரைத்தல்; to make a specific mention of, to indicate specially.

     “கசதப மிகும் விதவாதன மன்னே” (நன். 164);.

 வித2 vidaddal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   மிகுதல் (சூடா.);; to be excessive, abundant.

     “விதந்து பாட்டயர்ந்து” (காசிக. திரிலோசன. சிறப். 19);.

     [மித → வித-,]

விதண்டம்

 விதண்டம் vidaṇṭam, பெ.(n.)

விதண்டை பார்க்க;see {}.

விதண்டவாதி

விதண்டவாதி vidaṇṭavādi, பெ.(n.)

விதண்டாவாதி பார்க்க;see {}.

     “வேறு வேறாகக் கூறும் விதண்ட வாதிகளை யெல்லாம்……… ஈடுறுப் புரிவ னென்றான்” (பிரபோத. 26, 104.);

விதண்டாவாதம்

 விதண்டாவாதம் vidaṇṭāvādam, பெ.(n.)

விதண்டை பார்க்க;see {}.

விதண்டாவாதி

 விதண்டாவாதி vidaṇṭāvādi, பெ.(n.)

   விதண்டை செய்பவன்; captious objector, caviller.

     [விதண்டை → விதண்டா + வாதி]

விதண்டை

விதண்டை vidaṇṭai, பெ.(n.)

   1. பிறர் கூறுவதை மறுத்துத் தன் கொள்கையை நாட்டாது வீணே கூறும் வாதம்; cavil, captious objection, idle objections against another’s statement without attempting to disprove them and establishing one’s own position.

     “பூதங்கள் பேய்க்கோலமாய் விதண்டை பேசுமோ” (தாயு. எங்குநிறை. 7);.

   2. பகை (வின்.);; hostility.

விதந்தோது-தல்

விதந்தோது-தல் vidandōdudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   சிறப்பாக எடுத்துச் சொல்லுதல் (நன். 108, உரை);; to make a specific mention of.

     [விதந்து + ஒது-,]

விதப்பு

விதப்பு1   1. சிறப்பித்து எடுத்துச் சொல்லுகை; specific or special mention.      “விதந்து கட்டிய வழக்கு” (திவா.).

   2. விதப்புவிதி (நன்.165, சங்கர. நமச்.); பார்க்க;see vidappu-vidi.

   3. விளத்தம் (பிங்.);; detail.

   4. புதுமை (யாழ்.அக.);; wonder.

   5. மதிலுறுப்புளொன்று (பிங்.);; a component part of a fortification.

   ம. விதம்ப்புக;   தெ. veda;   க. Bede; Kod. Bede.

     [வித1 → விதப்பு]

 விதப்பு2 vidappu, பெ.(n.)

   மிகுதி (திவா.);; abundance, surplus.

     [வித2 → விதப்பு]

 விதப்பு3 vidappu, பெ.(n.)

   1. விரைவு (நாமதீப. 562);; haste.

   2. நடுக்கம் (பிங்.);; trembling, agitation.

   3. ஆசை (அரு.நி.);; desire.

 Ma. vitukkuka;

 Ka. Bidar;

 Tu. bedaru;

 Kuwi. {};

 Te. bedaru.

     [விதுப்பு → விதப்பு]

விதப்புவிதி

விதப்புவிதி vidappu-vidi, பெ.(n.)

   சிறப்பு விதி (நன். 165, சங்கரநமச்.);; special rule (gram.);.

     [விதப்பு1 + Skt. Vidhi → த. விதி]

விதம்பம்

 விதம்பம் vidambam, பெ.(n.)

   பிறவி நஞ்சு வகை (மூ.அ.); (யாழ்.அக.);; a mineral poison.

விதரம்

 விதரம் vidaram, பெ.(n.)

   பிளப்பு (சங்.அக.);; cleavage.

     [விடர் → விடரம் → விதரம்]

விதர்ப்பு

விதர்ப்பு vidarppu, பெ. (n.)

   1. அச்சம் (யாழ்.அக.);; fear.

   2. நெருக்கம் (யாழ்.அக.);; closeness, intimacy.

   3. மல்லாட்டம் (யாழ்.அக.);; battle, fight.

   4. வெற்றி (சது.);; victory, success.

     [விதிர்ப்பு → விதர்ப்பு]

விதறு

விதறு1 vidaṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நடுங்குதல்; to tremble, to be agitated, to be shaky.

     “விதறாவகை யாம்பற்றி” (ஞானவா. மனத். 8.); (திருப்பு. 162);.

   2. பதறுதல் (வின்.);; to be over hasty.

தெ., க., து. பெடரு.

     [விதிர் → விதறு-,]

 விதறு2 vidaṟu, பெ.(n.)

   நடுக்கம்; trembling, shaking, agitation.

     “விதறு படாவண்ணம் வேறிருந் தாய்ந்து” (திருமந். 2948);.

க. பெதுறு.

விதலம்

 விதலம் vidalam, பெ.(n)

   கீழேழுலகத் தொன்று (திவா.);; a nether world, one of {}, q.v.

விதலை

விதலை1 vidalai, பெ.(n.)

   நடுக்கம்; trembling, shivering.

     “பனிப்படு பைதல் விதலைப் பருவத்து” (பரிபா. 11,75);.

   தெ. விதலு;   க., து. பெடெ;ம.விதரு.

 விதலை2 vidalai, பெ.(n.)

   புவி; the earth.

     “விதலையின் விழுந்த மேவலனை….. பிடித்து” (பாரத. இராசசூ. 26);.

விதலையாப்பு

விதலையாப்பு vidalaiyāppu, பெ.(n.)

   செய்யுளின் முதலும் இடையும் கடையும் பொருள்கொள்ளு முறை (இறை. 56, உரை);; a mode of construction in which the central idea is conveyed by the words at the beginning, middle and end of a stanza.

     [விதலை1 + யாப்பு]

விதவிடு-தல்

விதவிடு-தல் vidaviḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சிறப்பித்துரைத்தல்; to extol.

     “இளைஞர்கள் விதவிடு கயலாலும்” (திருப்பு. 694.);

     [வித1 + இடு – விதவிடு-,]

விதவிதெனல்

 விதவிதெனல் vidavideṉal, பெ.(n.)

   சிறுசுடுகைக் குறிப்பு (வின்.);; onom. expr. of being luke warm.

மறுவ: வெதவெதவெனல்

விதா

விதா vitā, பெ.(n.)

   மரவகை (பதார்த்த. 212);; battle of plassey tree.

மறுவ. புரசு.

விதி

 விதி vidi, பெ.(n.)

   குதிரை முதலியவற்றி னுணவு; food of horses etc.

விதிப்பாள்

 விதிப்பாள் vidippāḷ, பெ.(n.)

   மகள் (யாழ்.அக.);; daughter.

விதிமாண்டுநெல்

 விதிமாண்டுநெல் vidimāṇṭunel, பெ.(n.)

   நெல்வகை (A.);; a kind of paddy.

விதிர்

விதிர்1 vidir-,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   நடுங்குதல்; to shake, shiver, remble.

     “விதிர்ந்தன வமரர் கைகள்” (கம்பரா. நாகபாக. 93);.

க. பிதிர்.

     [விது → விதிர்-,]

 விதிர்2 vidirddal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நடுங்குதல்; to tremble, quiver.

     “மைபுரை மடப்பிடி மடநல்லார் விதிர்ப்புற” (பரிபா.10,47);.

   2. அஞ்சுதல் (வின்.);; to be afraid, to fear.

     [விது → விதிர் → விதிர்-,]

 விதிர்3 vidirddal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. சிதறுதல்; to scatter, throw about.

     “நெய்யுடை யடிசின் மெய்பெற விதிர்த்தும்” (புறநா. 188);.

   2. தெறித்தல்; to sprinkle.

     “விதிர்த்த புள்ளியன்” (சீவக. 2010.);.

   3. அசைத்தல்; to shake, to brandish, as a sword.

     “கையிற்றிருவாழியை விதிர்த்தான்” (ஈடு. 2, 4, 9.);.

   4. உதறுதல்; to shake out, throw off.

     “கலிமா….. எறிதுளி விதிர்ப்ப” (நெடுநல். 180);.

   5. பலவாகப் போகடுதல்; to cut into pieces, to reduce to fragments.

     “கொக்கி னறுவடி விதிர்த்த….. காடி” (பெரும்பாண். 309);.

   6. சொரிதல்; to pour, as ghee in a sacrifice.

     “நெய் விதிர்ப்ப நந்து நெருப்பழல்” (நான்மணி. 62);.

   தெ., து. வெதரு, விதுரு;   க. பிதிரு;   ம. {};   கொலா. vid, vidy;   குர். {}, குய். viti; malt. bidrare.

விதிர்க்குவிதிர்க்கெனல்

 விதிர்க்குவிதிர்க்கெனல் vidirkkuvidirkkeṉal, பெ.(n.)

   படபடத்தற் குறிப்பு (யாழ்.அக.);; expr.of trepidation.

     [விது → விதிர் → விதிர்க்குவிதிர்க்கு → விதிர்க்குவிதிர்க்கெனல்]

விதிர்ப்பு

விதிர்ப்பு1 vidirppu, பெ.(n.)

   1. நடுக்கம்; trembling, shivering, shaking from fear.

     “அதிர்வும் விதிர்ப்பும் நடுக்கம் செய்யும்” (தொல். 799);,

     “என்போற் பெருவிதிர்ப்புறுக” (புறநா.255);.

   2. அச்சம் (திவா.);; tremor, fear.

தெ. விதுர்பு.

     [விது → விதிர் → விதிர்ப்பு. (மு.தா.67);]

 விதிர்ப்பு2 vidirppu, பெ.(n.)

   மிகுதி (பிங்.);; abundance.

     [விதப்பு → விதிர்ப்பு]

விதிர்விதிர்-த்தல்

விதிர்விதிர்-த்தல் vidir-vidir-,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நடுங்குதல்; to throb, flutter, quiver with intensity of feeling, to be tremulous.

     “மெய்யெரி துயரின் மூழ்கி விதிர்விதிர்த்து (சீவக. 1540);.

   2. ஆர்வங் கொள்ளுதல்; to be eager, to be agitated with to be ardour, anxiety.

     “செங்கனகங்கண்டான் விதிர் விதிர்த்தான் சிவனடியார்க் கிடுவா னெண்ணி” (திருவாலவா. 39, 5);.

     [விதிர்ப்பு → விதிர்விதிர்ப்பு] (வ.மொ.வ.315);

விதிர்விதிர்ப்பு

விதிர்விதிர்ப்பு vidir-vidirppu, பெ.(n.)

   நடுக்கம்; to throb.

     [விது → விதிர் → விதிர்விதிர் → விதிர்விதிர்ப்பு (மு.தா.67);]

விதுக்குவிதுக்கெனல்

 விதுக்குவிதுக்கெனல் vidukkuvidukkeṉal, பெ.(n.)

   அச்சத்தால் நெஞ்சாங்குலை படபடவென்று அடித்தற் குறிப்பு; onom. expr. of palpitation of heart due to fear or shock.

     [விது → விதுக்கு → விதுக்குவிதுக்கு → விதுக்குவிதுக்கெனல்]

உடலும் நெஞ்சாங்குலையும் விரைந்து அசைவது அச்சத்தைக் குறிக்குமாதலால், விரைவுக் கருத்தில் அச்சக் கருத்துப் பிறந்தது.

இங்ஙனம் அடித்துக் கொள்ளுதலை வெருக்கு வெருக்கென்றிருக்கின்றது என்பர்.

விதுப்பு

விதுப்பு viduppu, பெ.(n.)

   1. நடுக்கம்; trembling, tremor.

     “பிறைநுதல் பசப்பூரப் பெரு விதுப்புற்றாள்” (கலித். 99);.

   2. விரைவு; haste.

     “ஆன்றவர் விதிப்புறு விழுப்பொடு விருந்தெதிர் கொளற்கே” (புறநா. 213);.

   3. பரபரப்பு; hurly-burly.

     “விதிப்புறு

நடுக்கமொடு விம்முவன ளாகி” (பெருங். உஞ்சைக். 36, 61);.

   4. வேட்கை; desire, longing.

     “மைந்தர் விதுப்புற நோக்கும்” (கம்பரா. நாட்டுப். 11);.

     [விது → விதும்பு → விதுப்பு (மு.தா.66);]

விதும்பு

விதும்பு1 vidumbudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நடுங்குதல்; to tremble.

     “மகளிர் வீழ்பூம் பொதும்பருள் விதும்பினாரே” (சீவக. 2718);.

   2. விரைதல்; to hasten.

     “அவர் வயின் விதும்பல்” (குறள். 127-ஆம் அதி.);.

   3 ஆசைப் படுதல்; to desire, long for, hanker after.

     “பேதையர் விதும்பி நின்றார்” (சீவக. 2530);.

     [விது → விதும்பு-,]

     “அவர்வயின் விதும்புதல்” என்னும் திருக்குறள் அதிகாரப் பெயரை நோக்குக.

 விதும்பு2 vidumbu, பெ.(n.)

   நடுக்கம்; trembling, tremor.

     “எனை விதும்புற வதுக்கி” (தணிகைப்பு. நாரதனருள். 8);.

     [விது → விதும்பு]

விதுளநீர்

 விதுளநீர் viduḷanīr, பெ.(n.)

   வாயுவிளங்கம் (சங்.அக.);; wind berry.

     [விதுள + நீர்]

விதுவிது-த்தல்

விதுவிது-த்தல் vidu-vidu-,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   மகிழ்ச்சியுறுதல்; to rejoice.

     “திணியுலகம் விது விதுப்பு” (காஞ்சிப்பு. திருநகரே. 145);.

விதுவிதுப்பு

விதுவிதுப்பு Vidu-viduppu, பெ.(n.)

   1. விருப்பம்; longing, desire.

   2. உடலின் குத்துநோவு; throbbing pain.

     “விதுவிதுப் பாற்ற லுற்றான்” (கம்பரா. நாகபாச. 188);.

   3. நடுக்கம் (இலக்.அக.);; trembling.

     [(முது); → விது → விதுவிது → விதுவிதுப்பு. (மு.தா.66);]

விதை

விதை1 vidaiddal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விதை தெளித்தல்; to sow seed.

   2. பரப்புதல் (இ.வ.);; to publish, make public, to spread abroad.

   3. செலுத்துதல்; to deliver, throw, discharge.

     “விதைக்கு மப்பகழிவிற் பொருநன்” (தக்கயாகப். 726);.

 விதை2 vidai, பெ.(n.)

   1. மரஞ்செடி கொடிகளின் பழங்களிலுள்ளதாய் அம்மரஞ்

செடி கொடிகள் முளைப்பதற்குக் காரணமா யிருக்கும் வித்து;seed.

     “விதைத்த விதை” (மதுரைக். 11, உரை);.

   2. முளை (நாமதீப. 579);; testicle.

   3. தன்மாத்திரை; the subtle,primary element (phil.);.

     “பரிசவிதை யிரதத்தி லெழுவதாங் காற்றசைவை” (ஞானவா.தாசூ. 34);.

   இந்த உலகத்தில் உள்ள உயிர்களெல்லாம் நம்மைச் சுற்றிலும் காணும் பச்சை நிலைத் திணைகளை (தாவரங்களை); தமக்கு பற்றுக் கோடாகக் கொண்டு வாழ்ந்து வருகின்றன. பச்சை நிலைத் திணை உயிரிகள் காற்று மண்டலத்திலுள்ள கரிவளியையும், மண்ணி லிருந்து எடுத்துக் கொண்ட நீரையும் கூட்டி, மாந்தன் உட்பட எல்லா விலங்குகளுக்கும் அடிப்படை உணவுப் பொருளான மாவுப்பொருளை விளைவு செய்கின்றன. இந்தப் பொருளியைபுக் கூட்டுச் செயலுக்கு வேண்டிய மிகவும் ஏராளமான ஆற்றலானது கதிரவனுடைய ஒளிக்கதிர் களினின்றும் பெறப்படுகின்றது. தன் உணவின் பொருட்டு, மாந்தன் நிலைத் திணைகளைப் பாதுகாத்து வளர்க்கத் தொடங்கிய கால முதல், மிகச் சிறியதும், பார்ப்பதற்கு உயிரில்லாதது போலக் காண்பதுமான விதையானது எவ்வாறு மண்ணினின்றும், கதிரொளியினின்றும் தனக்குப் பற்றுக் கோடாகிய உணவைப் பெறுகின்றது;   எவ்வாறு தரமுள்ள நிலைத் திணை தழைத்து வளர்கின்றது;எவ்வாறு அது தன் இனத்தைப் பெருக்குவதற்கான எண்ணிறந்த விதைகளை உண்டாக்குகின்றது என்று வியப்படையலானான். தொடக்கக் காலங்களிலே, மாந்தன் விலங்குகளிலே

     ‘உயிர்’ என்னும் ஒரு கொள்கை இருப்பது போல, விதைகளிலும் அந்தக் கொள்கை இருக்கிறது என்று உணர்ந்திருந்தானோ என்பது தெளிவாவதில்லை. ஆயினும் மாந்தனுடைய வரலாற்றிலே, அவனுடைய வாழ்க்கையின் சின்னங்களும் சான்றுகளும் அகப்படும் தொன்மைக் காலந்தொட்டு, மாந்தன் நிலைத்திணைகளின் விதையைப் பாதுகாப்பது மிகவும் இன்றியமையாதது எனக் கருதி வந்தான் எனத் தெரிகின்றது. (கலைக்களஞ்சியம்);

   தெ.வெத;   க., து. பெதெ;ம. வித.

     [வித்து → விதை]

 விதை3 vidai, பெ.(n.)

   பெருமை (சது.);; largeness, greatness, nobility.

விதைகட்டு-தல்

விதைகட்டு-தல் vidaigaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   விதைக்கென்று தவசம் தனியே கட்டி வைத்தல்; to store seed-grain by bundling it up in straw.

     [விதை + கட்டு-,]

விதைக்காய்ச்சல்

விதைக்காய்ச்சல் vidaikkāyccal, பெ.(n.)

   விதைப் பக்குவம் அடையும்படி தவசத்தை உலர்த்துகை; drying of seed-grain.

     [விதை1 + காய் → காய்ச்சல். காய்ச்சல் = உலர்ச்சி.]

விதைக்கொடி

 விதைக்கொடி vidaikkoḍi, பெ.(n.)

   விதைப்பையிலிருக்கும் நரம்பு வகை (M.L.);; spermatic cord.

     [விதை + கொடி]

விதைக்கொட்டை

 விதைக்கொட்டை vidaikkoṭṭai, பெ.(n.)

   விதை; testicle.

     [விதை + கொட்டை]

விதைக்கோட்டை

விதைக்கோட்டை vidaikāṭṭai, பெ.(n.)

   1. ஒரு கோட்டை விதைப்பாடுள்ள நிலவளவு (M.M.968);; superficial measure = 1.62 acres, as requiring a {} of seeds.

   2. கைக்கோற் புரியிற் கட்டிய விதைநெல்; seed-grain of paddy bundled in straw.

     [விதை + கோட்டை]

விதைத்துப்பாழ்

விதைத்துப்பாழ் vidaidduppāḻ, பெ. (n.)

   தண்ணீர்த்தட்டால் விதை செவ்வனே முளைக்காமலேனும் கதிர் பிடிக்காமலேனும் கெட்டுப் பயிரின்றிப் போகை (S.I.I.vii.279);; total failure of crop due either to the seeds not sprouting properly or the seedlings not maturing on account of scanty supply of water.

     [விதை → விரைத்து + பாழ்]

விதைநெல்

விதைநெல் vidainel, பெ. (n.)

   விதைப் பதற்காக வைக்கப்பட்ட நென்மணி; seed- grain of paddy.

மறுவ. விதைமுதல்.

     [விதை1 + நெல்]

விதைநெல்லெறி-தல்

விதைநெல்லெறி-தல் vidainelleṟidal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   வித்திடுதற்கான நென் மணிகளை கழனியிற் தூவுதல் (வின்.);; to sow seeds of paddy.

     [விதைநெல் + எறி-,]

விதைப்பாடு

விதைப்பாடு vidaippāṭu, பெ. (n.)

   1. குறிப்பிட்ட அளவுள்ள நிலத்தில் விதைத்தற்கு வேண்டிய நென்மணியளவு (M.M.);; quantity of seed required to sow in a specified extent of land.

   2. கலம், கோட்டை முதலிய அளவு கொண்ட விதைகளை விதைத்தற்குரிய நிலம்; standard area for sowing a specified quantity of seed, as kalam etc.

   3. விதை நெல்லிலுண்டாகும் குறைவு (இ.வ.);; shortage allowed for, in paddy seeds.

     [விதை1 + பாடு]

விதைப்பு

 விதைப்பு vidaippu, பெ. (n.)

   வித்திடுகை; sowing.

     ‘விதைப்புக் காலம்’.

     [விதை → விதைப்பு]

விதைப்புக்காலம்

 விதைப்புக்காலம் vidaippukkālam, பெ. (n.)

   வித்திடும் பருவம்; sowing season, seed-time.

     [விதைப்பு + காலம்]

ஒருகா. ஆடிப்பட்டம்.

விதைப்புனம்

 விதைப்புனம் vidaippuṉam, பெ. (n.)

   இதைப்புனம் (யாழ்.அக.);; plot of land newly cultivated.

     [இதைப்புனம் → விதைப்புனம்]

விதைப்பை

விதைப்பை vidaippai, பெ. (n.)

   உயிரின மூலப்பை (இ.வ.);; scrotum.

     [விதை1 + பை4]

விதைமணி

 விதைமணி vidaimaṇi, பெ. (n.)

   விதைப்பதற்குரிய தவசம்; seed-grain.

     [விதை + மணி]

விதைமுளை-த்தல்

விதைமுளை-த்தல் vidaimuḷaiddal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   முதிர்ந்த விதை அதற்குத் தகவான சூழ்நிலையில் முளைத்தல்; sprouting.

விதை முதிரும்போது ஒருவித உறக்க நிலையை அடைகின்றது. விதையானது புதிய உயிர் பரவு வதற்கு அமைந்துள்ள உறுப்பு. ஆதலால் கருவின் உயிர்ச் செயல்கள் சில காலத்திற்கு நடைபெறாமல் தடைபட்டிருப்பது தேவையாகயிருக்கின்றது.

முளைத்தலுக்கு வேண்டிய நிலைமைகள் சிறிது காலமோ நெடுங்காலமோ இவ்வித உறக்க நிலையிலிருந்த விதைக்குத் தக்க நிலைகள் வந்து உதவும்போது, அவ்விதை முளைக்கத் தொடங்கும். உடற் செயல்கள் அடங்கிக் கிடந்த கருவிலே அச்செயல்கள் நடக்கத் தொடங்கிக் கருவின் வளர்ச்சி முன்னுக்குச் செல்லும். இந்த வளர்ச்சி நடத்தற்கு மூன்று ஆதாரங்கள் தேவை.

   1. வெப்பநிலை ஏற்றதாக இருக்கவேண்டும்,

   2. போதுமான நீர் கிடைக்க வேண்டும்,

   3. உயிர்வளி தக்க அளவிற்குக் கிடைக்க வேண்டும். இம்மூன்று நிலைமைகளில் ஏதேனும் ஒன்று சரிவரக் கிடையாவிடின் கருவின் வளர்ச்சி தொடர்ந்து நடக்க முடியாது.

     [விதை + முளை-,]

விதையடி-த்தல்

விதையடி-த்தல் vidaiyaḍiddal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   ஆடு மாடு முதலான கால்நடைகளின் மூலப்பையிலுள்ள விதையை நசுக்கி இல்லாமற் செய்தல்; to castrate, to emasculate.

     [விதை + அடி-,]

விதையெடு-த்தல்

விதையெடு-த்தல் vidaiyeḍuddal,    18 செ. குன்றாவி.(v.t.)

விதையடி-, பார்க்க;see {}.

     [விதை1 + எடு-,]

விதைவீக்கம்

 விதைவீக்கம் vidaivīkkam, பெ. (n.)

   விதை வீங்குகை (M.L.);; swelling of the testicle, orchitis.

     [விதை + வீக்கம்]

வித்தகன்

வித்தகன்1 vittagaṉ, பெ.(n.)

   பேரறிவாளன்; wise and knowledgeable person;a great scholar.

     [வித்தகம் → வித்தகன்]

 வித்தகன்2 vittagaṉ, பெ.(n.)

   1. வல்லவன்; skilful, able person;adept.

     “வித்தகர் நேர்விட்ட கோழிப் புறங்கண்டும்” (பு.வெ.12, வென்றிப். 6);.

   2. புதுமைத் தன்மையுடையவன்; mysterious person.

     “பத்துடையடியவர்க் கெளியவன் பிறர்களுக் கரிய வித்தகன்” (திவ். திருவாய். 1, 3, 1);.

   3. வயிரவன் (சூடா.);; bhairava.

   4. கம்மாளன் (திவா.);; artificer.

     [வித்தகம் → வித்தகன்]

 வித்தகன்3 vittagaṉ, பெ.(n.)

   1. தூதன் (சூடா.);; messenger.

   2. இடையன் (அக.நி.);; shepherd.

வித்தகம்

வித்தகம்1   1. அறிவு; knowledge, wisdom, intellect.    2. கல்வி (அரு.நி.); learning.

   3. வித்தம்1, 3 (பிங்.); பார்க்க;see vittam.

   4. அருண்மொழிக் கையடையாளம் (சின்முத்திரை);; a hand- pose.

     “வித்தகந் தரித்த செங்கை விமலையை” (கம்பரா. காப்பு.);.

 வித்தகம்2 vittagam, பெ.(n.)

   1. திறமை; skill, ability, capability.

     “வித்தகமும் விதிவசமும் வெவ்வேறே புறங்கிடப்ப” (கம்பரா. கார்முக. 19);.

   2. திருத்தம்; accomplishment, perfection.

     “வித்தகத் தும்பை விளைத்ததால்” (பரிபா. 9, 68);

   3. புதுமை (நாமதீப. 643);; wonder, strangeness, unusuals.

   4. பெருமை (அரு.நி.);; greatness.

   5. நன்மை (யாழ்.அக.);; goodness.

   6. வடிவின் செம்மை; regularity, as of form;symmetry.

     “நூல் புடைத்தாற் போற்கிடந்த வித்தகஞ் சேர் வரிகள்” (சீவக. 1044);.

   7. சிற்பம் முதலிய சிறந்த கைத்தொழில்; fine, artistic work;minute workmanship.

     “குத்துமுளை செறித்த வித்தக விதானத்து” (பெருங். இலாவண. 5, 24);.

வித்தன்

வித்தன்1 vittaṉ, பெ.(n.)

   1. புலவன்; learned man, man of knowledge.

   2. புரவலர்; benefactor.

     [வித்தகன் → வித்தன்]

 வித்தன்2 vittaṉ, பெ.(n.)

   ஈடுபாடுடையன் (ஈடு.);; one who is absorbingly interested or involved.

 வித்தன்3 vittaṉ, பெ.(n.)

   துறவி (யாழ்.அக.);; ascetic, one who performs penance.

வித்தம்

வித்தம்1 vittam, பெ.(n.)

   1. அறிவு (சூடா.);; wisdom, knowledge.

     “வித்தமிலா நாயேற்கும்” (அருட்பா, i, சிவநேச. 64);.

   2. பொருள் (சூடா.);; wealth, money.

   3. பொன் (திவா.);; gold.

   4. நல்வினை (யாழ்.அக.);; good fortune.

     [வித்து → வித்தம்]

 வித்தம்2 vittam, பெ.(n.)

   பழிப்பு (சூடா.);; derision, mockery.

 வித்தம்3 vittam, பெ.(n.)

   கூட்டம் (உரி.நி.);; company, crowd.

 வித்தம்4 vittam, பெ.(n.)

   குதிற் சிறுதாயம்; a cast in dice play.

     “வித்தத்தாற் றோற்றான் போல்” (கலித். 136, 8);.

வித்தரம்

வித்தரம் vittaram, பெ.(n.)

   1. அகலம்; extension, expansion, enlargement, width.

     “நீளம் வித்தரமொ டுயர்ச்சி” (பாரத. இராசசூ. 8);.

   2. நிரயம் (சிவதரு. சுவர்க்க நரக. 121);; a hell.

வித்தரி-த்தல்

வித்தரி-த்தல் vittari-,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பெருக்குதல்; to expand, to enlarge.

   2. விரித்துச் சொல்லுதல்; to expound, to narrate in greater detail.

வித்தாண்மை

 வித்தாண்மை vittāṇmai, பெ.(n.)

   புலமை (யாழ்.அக.);; wisdom, scholarship.

     [வித்தகம் → வித்தம் + ஆண்மை]

வித்தாயம்

வித்தாயம் vittāyam, பெ. (n.)

வித்தம்4 பார்க்க;see vittam.

     “வித்தாய மிடைத்தங்கக் கண்டவன்” (கலித். 136, 9);.

     [வித்தம்4 + ஆயம்3]

வித்தி

வித்தி vitti, பெ.(n.)

   1. அறிவு; knowledge.

   2. ஆராய்ச்சி; investigation, research.

   3. வருவாய்; earning, acquisition, income.

வித்திகம்

 வித்திகம் vittigam, பெ.(n.)

   இந்துப்பு (சங்.அக.);; salt petre.

வித்து

வித்து1 vittu-,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விதைத்தல்; to sow.

     “வித்திய வுழவர் நெல்லொடு பெயரும்” (ஐங்குறு. 3);.

   2. பரப்புதல்; to spread, broadcast.

     “அண்ண லிவனேல் விளியாக் குணத்துதி நாம் வித்தாவா றென்னே” (சீவக. 1611);.

   3. பிறர் மனத்துப் பதியவைத்தல்; to impress or imprint on one’s mind.

     “செவிமுதல் வயங்குமொழி வித்தி” (புறநா. 206);.

 Ma. vittu;

 Ko. vit,vity;

 To. pit;

 Ka. Bittu;

 Kod. bitt;

 Tu. bittuni;

 Te. Vittu, vittanama;

 Kol. vitanam;

 Nk. Vit;

 Pa. vit;

 Go. {}, Konda. Vit;

 Kuwi. vicanga;

 Malt. bici.

 வித்து2 vittu, பெ.(n.)

   1. விதை1, 1 பார்க்க;see vidai.

     “சுரைவித்துப் போலுந்தம் பல்” (நாலடி, 315);.

   2. வித்தமிழ்து (நாமதீப. 601);; semen, virile.

   3. தலைமுறை (வின்.);; race, lineage.

   4. வழிவழி (இ.வ.);; posterity.

   5. கருவி; means, instrument.

     “முத்திக்கு வித்து முதல்வன்றன் ஞானமே” (திருமந். 2506);.

   6. காரணம்; cause, reason.

     “நன்றிக்கு வித்தாகு நல்லொழுக்கம்” (குறள், 138);.

   தெ., ம., து. வித்து;க. பித்து.

 Skt. பீஜ.

மா.வி.அ.

     ‘of doubtful origin’ என்று குறித்திருத்தல் காண்க. ஆங்கிலர் மதுரையை

     ‘மெஜூரா’ என ஒலித்தலையும் நோக்குக. (வ.மொ.வ.91);.

வித்துகம்

 வித்துகம் vittugam, பெ.(n.)

சாதிலிங்கம் (அரு.அக.); பார்க்க;see {}.

வித்துக்காளை

 வித்துக்காளை vittukkāḷai, பெ.(n.)

   ஆனேறு (நாஞ்.நா.);; breeding bull.

மறுவ. பொலியெருது, பொலிகாளை.

     [வித்து + காளை]

வித்துசம்

 வித்துசம் vittusam, பெ.(n.)

   கொடி வகை; hedge bind-weed.

வித்துத்து

 வித்துத்து vittuttu, பெ.(n.)

   மின்னல் (சூடா);; lightning.

வித்துத்தெளி-த்தல்

வித்துத்தெளி-த்தல் vittutteḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விதையைத் தூவுதல்; to scatter seeds, to sow.

மறுவ. விதைத்தல்.

     [வித்து + தெளி-த்தல்]

வித்துப்பாடு

வித்துப்பாடு vittuppāṭu, பெ.(n.)

   விதைப்பிற்குரிய நிலம்; land seasoned for sowing standard area for a specified quantity of seed.

     “பதினாழிக் காலால் எண்கல வித்துப்பாடும்” (T.A.S.i,7);.

     [வித்து + பாடு]

வித்துரு

வித்துரு1 vitturu, பெ.(n.)

வித்துருமம், 1 பார்க்க;see vitturumam.

     “வித்துருவின் கொத்தொப்பானை” (தேவா. 682, 4);.

 வித்துரு2 vitturu, பெ.(n.)

வித்துத்து (பிங்.); பார்க்க;see vittuttu.

வித்துருமம்

வித்துருமம் vitturumam, பெ.(n.)

   1. பவளம் (திவா.);; coral.

     “வாங்குகடல் வித்துரும மாலையொளி கால” (திருவிளை. தடாதகை. 17);.

   2. இளந்தளிர் (யாழ்.அக.);; sprout, tender shoot.

     [வித்துரு → வித்துருமம்]

வித்துவஞ்சம்

வித்துவஞ்சம் vittuvañjam, பெ.(n.)

   1. மதிப்புரவின்மை; insult, disrespect.

   2. பகை; enmity, hostility, antagonism.

   3. வெறுப்பு; dislike;undesirability.

     [வித்து + வஞ்சம்]

வித்துவேடம்

 வித்துவேடம் vittuvēṭam, பெ.(n.)

   பகைமை (யாழ்.அக.);; enmity, hostility, nivalry.

     [வித்து + வேடம்]

வித்தெறி-தல்

வித்தெறி-தல் viddeṟidal,    3 செ.கு.வி.(v.i.)

   விதை விதைத்தல் (வின்.);; to sow seeds.

     [வித்து + எறி-,]

விநாடி

 விநாடி vināṭi, பெ. (n.)

விநாடிகை பார்க்க;see {}.

விநாடிகை

விநாடிகை vināṭigai, பெ. (n.)

   ஒரு காலநுட்பம் (யாழ்.அக.);; minute portion of time = 1/60th {} = 4 seconds.

விந்தம்

விந்தம்1 vindam, பெ. (n.)

   1. அறுபத்து நான்கு கோடி கொண்ட ஒரு பேரெண் (பிங்.);; the number 64,00,00,000.

   2. காடு (பிங்.);; jungle, forest.

 விந்தம்2 vindam, பெ. (n.)

   1. குதிரைப்பற் செய்ந்நஞ்சு (யாழ்.அக.);; a mineral poison.

   2. பச்சைக்கருப்பூரம் (அரு.அக.);; purified camphor.

 விந்தம்3 vindam, பெ. (n.)

   தரக்குறைவான மாணிக்க வகை (சிலப். 14, 186, உரை);; infarior kind of ruby.

     “புதுமமு நீலமும் விந்தமும் படிதமும்” (சிலப். 14, 186);.

 விந்தம்4 vindam, பெ. (n.)

   தாமரை; lotus.

     “விந்தமாப் பிண்டி முல்லை …….. நீலங்கோலலற்கு” (நாமதீப. 59);.

விந்தாக்கினி

 விந்தாக்கினி vindākkiṉi, பெ. (n.)

விந்துத்தீ (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [விந்து + அக்கினி. Skt. அக்னி.]

விந்திகை

 விந்திகை vindigai, பெ.(n.)

வெண்கலக்குடம்,

 metal pot made of bronze.

க. பிந்திதெ.

     [வள்-விள்-விந்து-விந்திகை]

விந்தியவாசி துர்க்கை

 விந்தியவாசி துர்க்கை vindiyavācidurkkai, பெ. (n.)

   காளி(துர்க்கை); சிற்பத்தின் பிறிதோர் வடிவம்; another sculpture form of Durga.

     [விந்தியம்+வாசி+துர்க்கை]

விந்து

விந்து vindu, பெ. (n.)

   1. புள்ளி (உரி.நி.);; dot, point.

   2. துளி; drop, globule.

   3. நீர்த் துளியளவு (இலக்.அக.);; drop of water, as a liquid measure.

   4. விழியம் (நாமதீப. 601);; semen, sperm.

   5. இதளியம் (நாமதீப.395);; mercury.

   6. வயிரக் குற்றங்களுள் ஒன்று (சிலப். 14, 180, உரை);; a flaw in diamond.

   7. குறி (யாழ்.அக.);; mark.

   8. நெற்றிப் பொட்டு (யாழ்.அக.);; tilaka.

   9. நென்மூக்கு; sharp edge of grains of paddy.

     “பலரதன் வாலிய விந்துவு மருவாதோரே” (ஞானா. 1, 3);.

   10. புருவ நடு (யாழ்.அக.);; the middle portion of the forehead between the eye- brows.

   11. வட்டம் (நாமதீப. 766);; circle.

   12. சிவதத்துவம் பார்க்க;see {}

 tattuvam.

     “அலரைம்பூத மூர்தர விந்துவி னேர்தர வியைந்த” (ஞானா. 56, 19);.

   13. தூயமாயை;     “விந்துவின் மாயையாகி” (சி.சி. 1, 19);.

   14. பதினாறு வகை ஒகக் கலையுள் ஒன்று;     “விடகலைமேல் விந்து” (பிரசாதமாலை, 1);.

     [வித்து → விந்து (வ.மொ.வ.91);.]

விந்துசம்

விந்துசம் vindusam, பெ. (n.)

   தாளி3, 3 (சங்.அக.); பார்க்க;see {}; a medicinal plant.

விந்துடைவு

 விந்துடைவு vinduḍaivu, பெ. (n.)

   விரை விழிய வொழுக்கு; quick flow of semen.

     [விந்து + உடை → உடைவு]

விந்துதத்துவம்

விந்துதத்துவம் vindudadduvam, பெ. (n.)

   சத்துதத்துவம் (சி.போ.பா. 2, 2, பக். 139. புதுப்.);; a category.

     [விந்து + Skt. tattuva → த. தத்துவம்]

விந்துத்தீ

 விந்துத்தீ vinduttī, பெ. (n.)

   காமத்தீ (சூடா.);; sexual heat.

     [விந்து + தீ]

விந்துநட்டம்

 விந்துநட்டம் vindunaṭṭam, பெ. (n.)

   வித்தமிழ்தின் விரைவொழுக்கு; quick flow of semen.

     ‘விந்து விட்டவன் நொந்து கெட்டான்’ (பழ.);.

     [விந்து + நட்டம்]

 Skt. நஷ்டம்.

விந்தையம்

 விந்தையம் vindaiyam, பெ. (n.)

   மயிலடிக்குருந்து என்னும் மரம் (மலை.);; false peacock’s foot tree.

வினகம்

வினகம் viṉagam, பெ. (n.)

   சேங்கொட்டை (வின்.);; marking-nut tree.

     [வில் + நகம்1 ]

வினதை

வினதை viṉadai, பெ. (n.)

   கருடனது தாய்; the mother of {}.

     “மழைபுரை பூங்குழல் வினதை” (கம்பரா. சடாயுகா. 27);.

வினயம்

வினயம்1 viṉayam, பெ. (n.)

   1. வினையம்1 1, 4, 5, 6 பார்க்க;see {}.

   2. சூழ்ச்சி; device, means, stratagem.

     “என் மனது கன்ற வினயங்கள் செய்தாள்” (விறலிவிடு. 420);.

   3. கொடுஞ்செயல்; wicked deed.

     “இனம்வள ரைவர்கள் செய்யும் வினயங்கள் செற்று” (தேவா. 212, 7);.

     [வினை → வினயம்]

 வினயம்2 viṉayam, பெ. (n.)

   1. நன்னயம்; good breeding, propriety of conduct.

   2. வணக்கவொடுக்கம்;   பேச்சு, விடை முதலியவற்றில் வெளிப்படுத்தும் பணிவும் அடக்கமும் நிறைந்த தன்மை; modesty, politeness.

     “வினயத்தொடு குறுக” (தேவா. 908, 8);.

   3. அடக்கம்; self-control, disipline.

   4. தேவரைப் புகழ்ந்து கூறும்

   பாட்டுவகை (சிலப். 8, 26, உரை);; a kind of song in praise of the gods.

வினவு-தல்

வினவு-தல் viṉavudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. உசாவுதல்; to question, enquire.

     “அனையையோ நீயென வினவுதி யாயின்” (கலித். 76);.

   2. ஆய்வு செய்தல்; to investigate, to examine or review judicially.

     “நமன்றம ரென்றமரை வினவப்பெறுவா ரலரென்று” (திவ். பெரியதி. 10, 6, 5);.

   3. செவியேற்றல்; to give ear to, listen to, pay attention to.

     “மேயாயே போல வினவி” (கலித். 82);.

   4. கேள்விப்படுதல்; to hear, receive news of.

     “மெலிந்திலன் சுதனென….. காரியும் வினவா” (அரிசமய. பராங்.25);.

   5. நினைதல்; to bear in mind to think over.

     “திருவடி வினவாக் கருவுறை மாக்கள்” (கல்லா. 8);.

     [வினா → வினவு]

வினவுநர்

வினவுநர் viṉavunar, பெ. (n.)

   1. உசாவுவோர்; enquirers, questioners.

   2. செவியேற்பவர்; listeners, hearers.

     “வினவுந ரின்றி நின்று வேண்டுவ கூறுவாரும்” (சீவக. 466);.

     [வினவு → வினவுநர்]

வினா

வினா1 viṉātal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

வினவு- பார்க்க;see {}.

     “வினாதல் வினாயவை விடுத்தல்” (நன். 41);.

     [விள் → (விளவு); → வினவு → வினாவு → வினாதல்] (சு.வி.28);

 வினா2 viṉā, பெ. (n.)

   1. கேள்வி; question.

   2. அறியான் வினா, ஜயவினா, அறிவொப்புக் காண்டல் வினா, அவனறிவுதான் காண்டல்வினா, மெய்யவற்குக் காட்டல் வினா என ஐவகையாகவும் (தொல். சொல். 13, இளம்); அறியான் வினா, ஐயவினா, அறிபொருள் வினா என மூவகையாகவும் (தொல். சொல். 13); அறிவினா, அறியான் வினா, ஐயவினா, கொளல் வினா, கொடைவினா, ஏவல் வினா என அறுவகையாகவும் (நன். 385, உரை); இலக்கண நூல்களிற் கூறப்படும் கேள்விகள்; question, of five kinds, viz., {}, according to {}: of three kinds viz., {}, according to {} of six kinds. viz., {}, according to {}.

   3. சொல் (சூடா.);; word.

   4. நுண்ணறிவு; sagacity, prudence, discretion, sharpness, discernment, shrewdness.

     ‘அவனுக்கு வினாப் போதாது” (வின்.);.

   5. கவனம்; attention. ‘வினாவோடே கேள்’ (வின்.);.

   6. நினைவு; memory, remembrance.

     “அது எனக்கு வினா வில்லை” (வின்.);.

   7. தமிழ்க் கணக்கில் ஒரு தொகையின் பகுதிகளான தனி யெண்ணுக்கும் பின்ன வெண்களுக்குமுரிய பெயர்; a technical term for a part, integral or fractional, of a number.

     ‘இரண்டேகாலரைக்கால் என்பது இரண்டு, கால், அரைக்கால் என்ற மூன்று வினாக்கள் கொண்டது'(வின்.);.

பேசுவோன் கேட்போனிடத்திருந்து விடையை எதிர்பார்த்து வினாச்சொற்களைப் பெய்து அமைக்குந்தொடர் வினாத் தொடராம். இந்த வினாச் சொற்கள் விகுதி வினா, வேர்ச்சொல் வினா என இரு வகைப்படும். யார், யாது, எவள் முதலாயின வேர்ச்சொல் வினாக்கள். ஆகார, ஒகார, ஏகார விகுதிகளைப் பெற்றுவரும் வினாச்சொற்கள் விகுதி வினாக்களாம். தமிழிலக்கணங்கள் வினாத் தொடர்களை

அறுவகையாகப் பிரித்துள்ளன. அவை:

   1. அறிவினா – ஆசிரியன் இந்நூற்பாவிற்குரிய பொருள் யாது ? என்பது.

   2. அறியா வினா – மாணவன் இந்நூற்பாவிற்குப் பொருள் யாது? என்பது.

   3. ஐயவினா – அங்கே கிடப்பது பாம்போ பழுதையோ? என்பது.

   4. கொளல் வினை – வணிகனுழைச் சென்று பொன் உளவோ மணி உளவோ? என்பது.

   5. கொடை வினா – சாத்தனுக்கு ஆடை இல்லையோ? என்பது.

   6. ஏவல் வினா – அமுதா உண்டாயோ? என்பது. (இலக். கலைக். 114.);

 Ma. Uinavuka;

 Ko. vent;

 To. Pint;

 Te. vinu;

 K. vin(u);cu;

 Kol. vin-;

 Nk. vin;

 pa. Ven;

 Konda. ven;

 Kui. Venba;

 Kuwi. venjali;

 Kur. {}, Malt. mene;

 Br. bining;

 Go. {}.

 வினா3 viṉā, இடைச். (prep.)

   அன்றி; without, except.

     ‘தங்களைவினா எனக்கியார் துணை?’

வினாக்குறிப்பு

வினாக்குறிப்பு viṉākkuṟippu, பெ. (n.)

   வினாவுடன் குறிப்பு முற்றுப் பொருளதாய் வருஞ்சொல்; interrogative, functioning as a predicate.

     ‘எவன், யாது’.

     [வினா2 + குறிப்பு]

வினாங்கு

வினாங்கு viṉāṅgu, பெ. (n.)

   நிணம்; fat.

     [விளர் → வினாங்கு] (சு.வி.29);

வினாச்சொற்கள்

வினாச்சொற்கள் viṉāccoṟkaḷ, பெ. (n.)

   வினாவை உணர்த்தும் சொற்கள்; words denoting questions.

     [வினா + சொற்கள்]

பாவாணர் விளக்கம் :

சுட்டுச் சொற்கள் போன்றே வினாச் சொற்களும் தமிழிலும் திரவிடத்திலும் ஒரெழுத்துச் சொல்லாகவும் பலவெழுத்துச் சொல்லாகவும் இருக்கும். எ-டு: எ, எந்த.

வினாவெழுத்துக்கள் மூன்றென்றார் தொல்காப்பியர்

     “ஆ, ஏ, ஓ அம்மூன்றும் வினாஅ” (தொல். 32); இவற்றையே பவணந்தியார் ஐந்தாக விரித்துரைத்தார்.

     “எயா முதலும் ஆஓ ஈற்றும்

ஏயிரு வழியும் வினாவா கும்மே” (நன்.67);

இவ்வைந்தும் மூல அளவில் ஒரெழுத்தாகவே தோன்றுகின்றன. ஏ-எ, ஏ-யா, ஆ-ஒ.

இவற்றுள் சொல்முதலில் வரும் எ, ஏ, யா என்னும் மூன்றும் சுட்டெழுத்துப் போன்றே வகர மெய்யும் தகர மெய்யும் அடுத்து வினாப்பெயராகும் எ-டு. எவன், எது.

எவை என்பதின் திரிபான ‘எவி’ என்னும் தெலுங்கச் சொல் அற்றுச் சாரியையேற்று வேற்றுமைப் படும்பொழுது எவட்டி எனத் திரியும். இங்ஙனமே எவ், ஏவ் என்னும் வினாச் சொற்களும் முறையே வெ, வே, வை முன் பின்னாக எழுத்து முறை மாறி நிற்கும். இத்திரிபுகளின் வகரமுதலே ஆரிய மொழிகளில் ககரமாக மாறியுள்ளது. வெகெ-க. வே-கே-கா.

இவ் வ-க-திரிபு. தெலுங்கை யடுத்த மராத்தியிலேயே தொடங்கி விடுகின்றது. மராத்தி முதலில் ஐந்திரவிடத்துள் ஒன்றளவும், பின்பு நடுத்திரவிடம் என்று கருதத் தக்கதாயும், அதன் ஐம்பிராகிருதத்துள் ஒன்றாயும், இருந்தமை கவனிக்கத் தக்கது.

தமிழ் ஆரிய மொழிகளுக்கு முன்தோன்றிய மொழியாதலின் அதில் நேரியல் வினாச் சொற்களும் உறவியல் வினாச் சொற்களும் (Relative); வினாச் சொற்களும் வேறு பிரிக்கப் பெறவில்லை.

எ-டு,

யார் என்ன செய்தார்? – நேரியல்

யார் என் சொன்னாலும் – உறவியல்

இந்திய ஆரிய மொழிகளில், நேர்வினாச் சொற்களுக்கு வகரத்தின் திரியான ககர வடியும், உறவியல் வினாச் சொற்களுக்கு எகரத்தின் திரிபான யகரவடியும் ஆளப் பெறுகின்றன. யகரம் ஐகரமாகவும் திரியும்.

நேர்வினா – உறவியல் வினா

மராத்தி

இந்தி – கஹான் யவரான் – ஜஹான்

வடமொழி – குத்ர யத்ர

சில தமிழ் வினாச் சொற்கள் வடிவிலேனும் பொருளிலேனும் வடமொழியிற் சற்றே

வேறுபட்டுள்ளன.

தமிழ் வடமொழி

எ-டு. எதோள் = எங்கு யத்ர = எங்கு (வடிவு); எதா = எங்கே யதா = என்று (பொருள்);

– பாவாணரின் வடமொழி வரலாறு – பக் 284.

வினாடி

 வினாடி viṉāṭi, பெ. (n.)

   விநாடிகை; a minute portion of time.

வினாதலிறை

வினாதலிறை viṉātaliṟai, பெ. (n.)

   வினாவடிவமான மறுமொழி (நன்.386);; interrogation serving as a reply to a question.

     [வினா → வினாதல் + இறை2]

வினாதல்விடை

 வினாதல்விடை viṉātalviḍai, பெ. (n.)

   வினாவே இன்னொரு வினாவுக்கு விடையாக வருமாயின் அது வினாதல் விடை; reply in the form of a counter question.

     ‘உன் நண்பனைச் சந்தித்தாயா’ என்றவழி ‘சந்திக்க மாட்டேனா?’ என்பது வினாதல் விடை.

மறுவ. வினாவெதிர் வினாதல்.

வினாப்பெயர்

வினாப்பெயர் viṉāppeyar, பெ. (n.)

   வினாவெழுத்தினடியாகப் பிறந்த பெயர்ச்சொல் (நேமிநா. சொல். 31);; interrogative pronoun.

   1. ஏ-ஏன் (ஒருமை); – ஏம் (பன்மை); ஏன் – ஏவன். ஏம் – ஏவம் ஏன் என் ஏன் என். என் + அ = என்ன. ஏன் என்னும் வினாப்பெயர், இன்று காரணம் வினவும் குறிப்பு வினையெச்சமாகவும் வினை முற்றாகவும் வழங்குகின்றது.

   2. ஏவன், ஏவன், ஏவர், ஏது, ஏவை

இவ்வடிவங்களால், ஆவன், ஈவன், ஊவன் முதலிய நெடில் முதல் சுட்டுப் பெயர்களும் ஒரு காலத்தில் வழங்கினவோ என ஐயறக் கிடக்கின்றது. ஏது என்னும் பெயர் ஒரு பொருள் வந்த வழியை வினவும் குறிப்பு முற்றாகவும் இன்று வழங்குகின்றது.

   3. யாவன், யாவள், யாவர், யாவது, யாவை

ஏ-யா. யா – யாவை. யாவது – யாது.

சுட்டுவிளக்கம்

   4. எவன், எவள், எவர், எது, எவை

ஏ-எ, எ + அது = எவ்வது – எப்படி ?

வினாப்பெயர்கள் இன்று ‘ஏ’ ‘எவ்’ ‘யா’ என மூவகையடிகளைக் கொண்டுள்ளன. இவற்றுள் ‘ஏ’ எவ் அடிகள் தெலுங்கில் வேற்றுமைத் திரிபில், ‘வே’ என இலக்கணப் போலி (metathesis); யாகி, பின்பு ஆரியமொழிகளில் ‘கெ’ எனப் போலித் திரிபு கொள்ளும், வ.க.போலி. எ-டு. சிவப்பு – சிகப்பு. ஆவா (ஆ + ஆ); ஆகா. ‘யா’ அடி ஆரிய மொழிகளில் ‘ஜா’ எனத் திரியாதும் தொடர்கொள் (Relative); வினாச் சொற்களைப் பிறப்பிக்கும். -(தேவநேயம் 12-பக்.133);

     [வினா2 + பெயர்]

வினாப்போக்கு-தல்

வினாப்போக்கு-தல் viṉāppōkkudal,    8. செ.கு.வி. (v.i.)

   கேள்வி கேட்டல்; to question to enquire into.

     “குறிகூடியிருந்து வினாப்போக்கி ஒத்தெழுத்திட்டு” (S.I.I.vii, 412);.

     [வினா + போக்கு-,]

வினாமுதற்சொல்

வினாமுதற்சொல் viṉāmudaṟcol, பெ. (n.)

   வினாவெழுத்தை முதலிற் பெற்று வந்துள்ள சொல் (தக்கயாகப். 585, உரை);; prefixed interrogative word.

     [வினா2 + முதற்சொல்]

வினாவறி-தல்

வினாவறி-தல் viṉāvaṟidal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   அறியுந்திறமை யுண்டாதல் (வின்.);; to begin, to have powers of understanding.

     [வினா + அறி-,]

வினாவறிபருவம்

 வினாவறிபருவம் viṉāvaṟibaruvam, பெ. (n.)

   பகுத்தறிவு உண்டாம் பருவம்; age of discretion, when a child is capable of understanding the meaning of questions put.

     [வினாவறி + பருவம்]

வினாவழு

வினாவழு viṉāvaḻu, பெ. (n.)

   வினாவைப் பொருளியைபில்லாதபடி வழங்குகை (தொல். சொல். 14. சேனா.);; incorrect use of an interrogative.

     ‘இந்தக் காளை எவ்வளவு கறக்கும்’.

     [வினா2 + வழு]

வினாவழுவமைதி

வினாவழுவமைதி viṉāvaḻuvamaidi, பெ. (n.)

   வினா வழுவை ஆமென்று அமைத்துக் கொள்வது (தொல். சொல். 14. சேனா);; sanction by usage of an incorrect use of an interrogative.

     [வினாவழு + அமைதி]

வினாவிசைக்குறி

வினாவிசைக்குறி viṉāvisaikkuṟi, பெ. (n.)

   கேள்விக் குறி; mark of interrogation (?);.

     [வினா2 + இசை4 + குறி]

வினாவிடை

வினாவிடை viṉāviḍai, பெ. (n.)

   1. வினா உருவமான விடைவகை (நன். 386, உரை);; reply in the form of a question.

   2. கேள்வியும் விடையும்; question and answer.

   3. வினாவிடைப்புத்தகம் பார்க்க;see {}.

     [வினா + விடை]

வினாவிடைப்புத்தகம்

 வினாவிடைப்புத்தகம் viṉāviḍaipputtagam, பெ. (n.)

   வினாவும் விடையுமாக அமைந்த நூல் (வின்.);; catechism.

     [வினாவிடை + புத்தகம்]

வினாவினைக்குறிப்பு

 வினாவினைக்குறிப்பு viṉāviṉaikkuṟippu, பெ. (n.)

   வினாவே குறிப்பு வினையாக வருவது; question word which act as a symbolic verb, without variation of tense.

   யாது, யார் என்பன இவ்வாறு வந்த வினாவினைக் குறிப்புச் சொற்கள்;அவன் யார்?,

அவள் யார்?, அவர் யார்? அது யாது? அவை யாவை?

வினாவு-தல்

வினாவு-தல் viṉāvudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

வினவு-, பார்க்க;see {}.

     “ஆக்க மதர்வினாய்ச் செல்லும்” (குறள், 594);.

வினாவுத்தரம்

வினாவுத்தரம் viṉāvuttaram, பெ. (n.)

   ஒரு பொருளைக் காட்டும் ஒரு மொழியினைப் பிரித்து ஒருவனுடைய பல்வேறு வகை வினாவிற்கும் விடையாகுமாறு அமைக்குஞ் சொல்லணி வகை (மாறனலங். 280); (பிங்.);; a kind of composition in which a word having a particular significance is split into a number of words, each serving as a reply to a question set before.

     [வினா2 + உத்தரம்1]

வினாவுள்ளவன்

 வினாவுள்ளவன் viṉāvuḷḷavaṉ, பெ. (n.)

   தெளிமதியுள்ளவன் (வின்.);; man of judicious or calm temperament.

     [வினா + உள்ளவன்]

வினாவெண்பா

வினாவெண்பா viṉāveṇpā, பெ. (n.)

   மெய்கண்டசாத்திரம் பதினான்கனுள் வினா வடிவமாய் வெண்பாக்களால் அமைந்ததும் உமாபதி சிவாசாரியர் இயற்றியதுமான சிவனியக் கொண்முடிபு நூல்; a text-box on {} philosophy by {}, in {} metre and in the form of questions, one of 14 {}, q.v.

     [வினா + வெண்பா]

வினாவெதிர்வினாதல்

வினாவெதிர்வினாதல் viṉāvedirviṉādal, பெ. (n.)

   ஒருவனது வினாவுக்கு எதிர் வினா வடிவமாகக் கூறும் உத்தரம் (தொல். சொல். 14. இளம்);; reply in the form of a counter-question.

மறுவ. வினாதல் விடை.

     [வினா + எதிர்வினாதல்]

வினாவெழுத்து

வினாவெழுத்து viṉāveḻuttu, பெ. (n.)

   சொல்லின் முதலில் அல்லது இறுதியில் வந்து வினாப்பொருளைத் தரும் எழுத்து (நன். 67);; initial or final letter of a word, indicating interrogation.

     [வினா + எழுத்து]

வினை

வினை viṉai, பெ. (n.)

   1. தொழில்; act, action, deed, work.

     “செய்திரங்கா வினை” (புறநா.10);.

   2. நல்வினை, தீவினை என இருவகைப்பட்ட முன்வினை; karma, as the accumulated result of deeds done in previous-births, of two kinds, viz. {}.

   3. நான்கு வினைகள் (வேதநீயம் ஆயுஷ்யம் நாமம் கோத்திரம்); (சீவக. 3114, உரை);; the four results of karma, viz., {}.

   4. வினைச்சொல் (தொல். சொல். 198);; verb.

   5. செய்தற் குரியது; thing to be done or performed.

     “அவனை வேறல் வினையன்றால்” (கம்பரா. சூளா. 2);.

   6. நீக்கவினை செயல் (பரிகாரச் செயல்);; remedial measure.

     “வினையுண்டே யிதனுக் கென்பார்” (கம்பரா. நாகபாச. 194);.

   7. மேற் கொண்ட செயல்; work on hand, work undertaken.

     “வினைவகை யென்றிரண்டி னெச்சம்” (குறள், 674);.

   8. தீச் செயல்; evil deed.

     “தாய்வினை செய்யவன்றோ கொன்றனன் றவத்தின் மிக்கோன்” (கம்பரா. கும்பகர்ண. 143);.

   9. முயற்சி; effort.

     “வினைக்கண் வினையுடையான் கேண்மை” (குறள், 519);.

   10. போர்; war.

     “செய்வினைக் கெதிர்ந்த தெவ்வர்” (புறநா. 6);.

   11. ஏய்ப்பு; deceitfulness, guile.

     “வினை களைந்தனர் நண்புகொண் டொழுகினர்” (உபதேசகா. பஞ்சாக். 33);.

   12. சூழ்ச்சி; art, cunning, deceit.

     “வினையி னென்வயின் வைத்தனன்” (கம்பரா. அயோத். மந்திரப். 69);.

   13. கருத்து (யாழ்.அக.);; thought, design.

   14. தொந்தரவு; trouble.

     ‘அது அதிக வினை செய்யும் போலிருக்கிறது’ (வின்.);.

   15. சீழ்; pus.

     ‘இந்தப் புண்ணில் இன்னும் வினையிருக்கின்றது’.

   16. இரண்டைக் குறிக்கும் குழூஉக்குறி(தைலவ. தைல.);; a cont term signifying two.

     ‘வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான் தினை விதைத்தவன் தினை அறுப்பான்’ (பாழ.);.

 Ma. vina;

 Tu. benpini.

வினை வேற்றுமை உருபுகளை ஏலாததாய், காலக் கிளவிகளை ஏற்பதாய் வரும் சொற்கள் வினை எனப்படும். இந்த வினை தெரிநிலை வினை குறிப்பு வினை என இருவகைப்படும். இவற்றின் அமைப்பினைக் கீழ்வருமாறு காட்டலாம்.

தெரிநிலைவினை

பகுதி காலஇடைநிலை பாலிடவிகுதி

செய் த் ஆன்

படி த்த் ஆன்

குறிப்பு வினை

பகுதி பாலிடவிகுதி நல்

அன் ஊர்

அன்

மேற்காட்டிய அமைப்பிலிருந்து வினைக்குப் பகுதியும் பாலிட விகுதியும் இன்றியமையாதன என்பது விளங்குகின்றது. கால இடைநிலைகளைப் பெற்று வரும் வினைகள் தெரிநிலை வினைகள். கால இடைநிலைகளைப் பெறாமல் வரும் வினைகள் குறிப்பு வினைகள். (இலக். கலைக். 115);.

வினைகெடு-தல்

 வினைகெடு-தல் viṉaigeḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   செய்யும் கடமையில் தவறுதல், செய்யும் பணியை இடையில் விட்டு விட்டு வேறு பணி செய்தல்; to divert to other works failing in regular duty.

     [வினை+கெடு]

மெனக்கெடுதல் என்பது விலக்கத் தகுந்த கடுங்கொச்சை சொல்.

வினைக்கட்டு

வினைக்கட்டு viṉaikkaṭṭu, பெ. (n.)

   வினைகளின் கட்டு; the bondage of karma.

     “தமிழ்….. கேட்பவர் தம் வினைக்கட்டறுமே” (தேவா. 977. 11);.

     [வினை + கட்டு]

வினைக்களம்

வினைக்களம் viṉaikkaḷam, பெ. (n.)

   போர்க்களம்; battlefield.

     “அங்கண் மேவரும் வினைக்களத்து” (திருவாலவா.46, 17);.

     [வினை + களம்2]

வினைக்காலம்

 வினைக்காலம் viṉaikkālam, பெ. (n.)

   நல்வினைக்காலம்; auspicious time.

     ‘வினைக்காலம் வருங்காலம்; மனை வழியும் தெரியாது’ (பழ.);.

வினைக்கீடு

வினைக்கீடு viṉaikāṭu, பெ. (n.)

   செய்த வினையின் பயன் (சி.போ.பா.அவை. பக்.13);; resultant effect of one’s karma.

     [வினை + ஈடு.]

வினைக்குடுக்கை

 வினைக்குடுக்கை viṉaikkuḍukkai, பெ. (n.)

   வஞ்சனை மிக்கவன் (வின்.);; man full of guile and crafty schemes.

     [வினை + குடுக்கை]

வினைக்குணம்

 வினைக்குணம் viṉaikkuṇam, பெ. (n.)

   மனக்கடுப்பு (வின்.);; spitefulness.

     [வினை + குணம்]

வினைக்குறிப்பு

வினைக்குறிப்பு viṉaikkuṟippu, பெ. (n.)

   குறிப்பு வினை (நன். 321, உரை);; conjugated appellative participle, indefinite or finite.

     [வினை + குறிப்பு]

வினைக்குறிப்புமுற்று

வினைக்குறிப்புமுற்று viṉaikkuṟippumuṟṟu, பெ. (n.)

   குறிப்பு வினை முற்றாய் வருவது (புறநா. 68, உரை);; finite, conjugated appellative participle.

     [வினைக்குறிப்பு + முற்று]

வினைக்குறை

வினைக்குறை viṉaikkuṟai, பெ. (n.)

   வினையெச்சம்; vabal participle refairing a verb to complete the sense.

     [குறை என்னும் சொல் ஒரு பொருள் அல்லது உறுப்பு இல்லாக் குறையை முதலிற் குறித்து, பின்பு அக்குறையால் ஏற்படும் தேவையையும் தேவையான பொருளையும் ஆகுபெயராக உணர்த்திற்று.

நிறை என்பதன் மறுதலை குறை (குறள். 612);]

வினைக்கேடன்

வினைக்கேடன் viṉaikāṭaṉ, பெ. (n.)

   1. முன் வினையை யொழிப்பவன்; one who destroys by experiencing the bondage of karma accumulated in previous births.

     “வினைக்கேட னென்பாய் போல்” (திருவாச. 5, 22);.

   2. வேலையைத் தடை செய்து கெடுப்போன் (இ.வ.);; one who puts obstacles or felters in the way of an undertaking with a view to spoil it.

     [வினை + கேடன்]

வினைக்கேடு

வினைக்கேடு viṉaikāṭu, பெ. (n.)

   1. வீணானது; that which is useless.

     “வினைக்கேடு பலபேசி வேண்டியவா திரிவீர்” (தேவா. 677, 5);.

   2. செயலறுகை (நாமதீப. 641);; inactivity

   3. சுணக்கம் (இலக்.அக.);; delay;

 slow approach.

     [வினை + கேடு]

வினைசூழ்-தல்

வினைசூழ்-தல் viṉaicūḻtal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   தீங்கிழைக்க வெண்ணுதல் (வின்.);; to plot evil or harm.

     [வினை + சூழ்-,]

வினைசெயல்வகை

வினைசெயல்வகை viṉaiseyalvagai, பெ. (n.)

   வினையைச் செய்யுந்திறம் (குறள், அதி.68);; method of action, modes of action, conduct of affairs.

     [வினை + செயல்வகை]

வினைசெய்யிடம்

வினைசெய்யிடம் viṉaiseyyiḍam, பெ. (n.)

   ஒருவினை உடனிகழ்கின்ற பிறிதொரு வினைக்கு இடமாவது (பி.வி.16);; locative absolute.

     [வினை + செய்இடம்]

வினைச்செவ்வெண்

வினைச்செவ்வெண் viṉaiccevveṇ, பெ. (n.)

   தொடர்ந்துவரும் வினை யெச்சங்களில் எண்ணிடைச் சொல் தொக்கு வருவது (நன். 429, மயிலை);; ellipsis of connective particles in a series of {}.

     [வினை + செவ்வெண்]

வினைச்சொல்

வினைச்சொல் viṉaiccol, பெ. (n.)

   பொருளின் புடைபெயர்ச்சியைத் தெரிவிக்குஞ் சொல் (நன். 269);; verb.

ஊண் வினைகள் :

உறிதல் நீர்ப்பொருளையும் நெகிழ்ச்சிப்

உறிஞ்சுதல் பொருளையும் காற்றால் வாய்க்குள் இழுத்தல்.

குடித்தல் – நீர்ப்பொருளை இயல்பாக உட்கொள்ளுதல்.

பருகுதல் – நீர்க்கலத்திற் பற்படக் குடித்தல்.

அருந்துதல் – சிறிது சிறிதாகக் குடித்தல்.

மண்டுதல் – மண்டியுட்படக் குடித்தல்.

மாந்துதல் – பேரளவாகக் குடித்தல்.

   சப்புதல் – ஒன்றைமெல்லாது நாவிற்கும் அண்ணத்திற்கும் இடையிலிட்டு நெருக்கி, அதன்சாற்றை மெல்ல மெல்ல உறிஞ்சுதல்;அல்லது அப் பொருளைச் சிறிது சிறிதாகக் கரைத்தல்.

கவைத்தல் – ஒன்றை மென்று அதன் சுவையை நுகர்தல்.

சவைத்தல் – மெல்லிய பொருளை மெல்லுதல், குழந்தை தாய்ப்பாலைச் சப்புதல்.

சூம்புதல் தித்திப்புக் குச்சும் மூளையெலும்பும்

சூப்புதல் விரலும் போன்றவற்றை வாயிலிட்டுச் சப்புதல்.

தின்னுதல் – பழமும் பலகாரமும் போன்ற சிற்றுண்டியை மென்று உட்கொள்ளுதல்.

உண்ணுதல் – கவளங் கவளமாகச் சோற்றை உட்கொள்ளல்.

சாப்பிடுதல் – குழம்பும் சாறும் மோரும் (அல்லது அவற்றுள் ஒன்று); கலந்த சோற்றைக் கவளங் கவளமாகக் கறிவகைகளுடன் (அல்லது அவையின்றி); உட்கொள்ளுதல்.

மடுத்தல் கம்பங்கஞ்சியும் கேழ்வரகுக் கூழும்

வாய்மடுத்தல் போன்றவற்றைக் கட்டிகட்டியாகக் கூட்டில் தொட்டுண்ணுதல், கவளங் கவளமாகப் பிறர் ஊட்டுதல்.

அசைத்தல் விலங்கு அசையிடுவதுபோல்

அசைவு அலகையசைத்து மென்று

செய்தல் உட்கொள்ளுதல்.

அயிலுதல் – குழந்தை அளைந்து சோறுண்ணுதல். அயில் – அயின் – அயினி = உணவு.

     “தாலி களைந்தன்று மிலனே பால்விட் டயினியு மின்றயின் றனனே”…… (புறம். எஎ);.

அள்ளல் = நெருக்கம், குழைந்தசேறு. அள் – (அய்); – அயில். அளிதல் = கலத்தல், குழைதல். அள் – அளாவு. அள் – அளை.

     “சிறுகை யளாவிய கூழ்.” (குறள்.64);

     “………………………………….. இன்னடிசில்

புக்களையுந் தாமரைக்கைப் பூநாறுஞ் செய்யவாய்

மக்களையிங் கில்லா தவர்.” (நள. கலிதொ.68);.

ஒநோ : பள் – (பய்); – பயில். பயிலுதல் பழகுதல்.

கப்புதல் – மொக்கி விரைந்து உட்கொள்ளுதல்.

மொக்குதல் = வாய்நிறையக் கொண்டு மெல்லுதல்.

     “கைத்தல நிறைகனி யப்பமொ டவல்பொரி

கப்பிய கரிமுக னடிபேணி” (திருப்பு. விநாயக. க);

மிசைதல் – விருந்தினரை யுண்பித்து மிஞ்சியதை யுண்ணுதல்.

     “வித்து மிடல் வேண்டுங் கொல்லோ விருந்தோம்பி

மிச்சில் மிசைவான் புலம்” (குறள்.85);.

மொசித்தல் – பலர் கூடி யுண்ணுதல்.

     “விழவின் றாயினும் படுபதம் பிழையாது

மையூன் மொசித்த வொக்கலொடு” (புறம். 96 );.

     “மொய்கொண் மாக்கள் மொசிக்கவூண்

சுரந்தனள்” (மணிமே.19-136);.

மொய்த்தல் = திரளுதல்.

மொய் – மொயி – மொசி.

மொசிதல் = மொய்த்தல்.

     “கடுந்தே றுறுகிளை மொசிந்தன துஞ்சும்” (பதிற்றுப். 71 : 6);

ஆர்தல் – வயிறு நிரம்ப வுண்ணுதல்.

விழுங்குதல் – மெல்லாதும் சுவை பாராதும் ஒரே தடவையில் விரைந்து வாய்வழி வயிற்றிற்குள் இடுதல்.

உட்கொள்ளுதல் – எவ்வகையிலேனும் வயிறு சேர்ப்பித்தல். இது எல்லா ஊண் வினைகட்கும் பொதுவாம்.

கடைக்கழகக் காலத்திற் புலவர் பலர் மரபும் (Idiom); தகுதியும் (Propriety); போற்றாமையால், பலசொற்கள் தம் சிறப்புப் பொருளை இழந்து விட்டன.

இன்று, குளம்பி ( காப்பி ); சாப்பிடுதல், சுருட்டுக் குடித்தல், கொசுவலை, தேட்கடி என்பன மரபுவழுவாம். இவை, குளம்பி குடித்தல், சுருட்டுப் பிடித்தல் அல்லது புகைத்தல், உலங்கு வலை அல்லது நுளம்பு வலை, தேட்கொட்டு என்றிருத்தல் வேண்டும். சம்பளத்தை (Salary); ஊதியம் (profit, gain); என்பதும் வழுவாம். இலக்கணப்புலமை நிரம்பாதவர் நூலாசிரியரும் பொத்தக ஆசிரியரும் ஆவதனாலும் மரபு கெடுகின்றது. – ( பாவாணர் தமிழர் வரலாறு 105-107);

     [வினை + சொல்]

வினைஞர்

வினைஞர் viṉaiñar, பெ. (n.)

   1. தொழில் வல்லோர்; workers, artisans, artificers.

     “தண்டமிழ் வினைஞர் தம்மொடுகூடி” (மணிமே. 19, 109);.

   2. மருத நில மாக்கள் (திவா.);; agriculturists.

   3. கம்மாளர் (யாழ்.அக.);; smiths.

   4. கூத்தர் (திவா.);; dancers.

   5. கடைமகள் (சூத்திரர்); (பிங்.);; {}.

   6. வணிகர் (திவா);; {}.

   7. வேளாளர் (இலக்.அக.);; {}.

வினைதீயார்

வினைதீயார் viṉaitīyār, பெ. (n.)

   தீவினையோர்; sinners, men of evil deeds.

     “வெறுமின் வினைதீயார் கேண்மை” (நாலடி, 172);.

மறுவ. கீழ்கள்.

     [வினை + தீயார்]

வினைதீர்-த்தல்

வினைதீர்-த்தல் viṉaitīrttal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. முன் வினையைப் போக்குதல்; to eradicate the bondage of karma.

     “வினையேன் வினைதீர் மருந்தானாய்” (திவ். திருவாய். 1, 5, 6);.

   2. இடையூறு நீக்குதல் (யாழ். அக.);; to remove or dismiss obstacles or constraints.

     [வினை + தீர்-,]

வினைதீர்த்தான்

வினைதீர்த்தான் viṉaitīrttāṉ, பெ. (n.)

   1. வேழமுகத்தோன் (யாழ்.அக.);; {}.

   2. புள்ளிருக்குவேளூர்ச் சிவன்; Lord sivan of a abide in the place {}.

மறுவ. அறிவு (ஞான);க் கொழுந்து.

     [வினைதீர் → வினைதீர்த்தான்]

வினைத்தலை

வினைத்தலை viṉaittalai, பெ. (n.)

   போர்க்களம்; battle field.

     “வினைத் தலையிலே வந்தவாறே” (ஈடு. 4, 6, 1);.

     [வினை + தலை]

வினைத்திட்பம்

வினைத்திட்பம் viṉaittiṭpam, பெ. (n.)

   தொழில் செய்வதில் மனத்திண்மை; powerful acts, firmness, resolutensss in action greetness of will.

     “வினைத்திட்ப மென்பது ஒருவன் மனத்திட்பம்” (குறள், 661);.

     [வினை + திட்பம்]

வினைத்திரிசொல்

வினைத்திரிசொல் viṉaittirisol, பெ. (n.)

   1. திரிந்த வினைச்சொல் (சீவக. 223, உரை);; verb in an abnormal form.

   2. வழக்கிலின்றி அரிதிற் பொருளுணர்தற்குரிய வினைச்சொல் (நன். 273);; verb not in common use or absolute and not easily understood.

     [வினை + திரிசொல்]

வினைத்திரிபு

 வினைத்திரிபு viṉaittiribu, பெ. (n.)

   தன்மை, முன்னிலை, படர்க்கை ஆகிய மூன்று இடங்களையும், மூன்று காலங்களையும் காட்டுதற்கு வினைச்சொல் அடையும் மாற்றம்; conjugation of a verb.

     [வினை + திரிபு]

வினைத்திறப்பொருத்தம்

வினைத்திறப்பொருத்தம் viṉaittiṟapporuttam, பெ. (n.)

   மணமக்கள் இருவரும் சூழ்ச்சி, வலிமையிலும் சுறுசுறுப்பிலும் ஒத்திருப்பது, வினைத்திறப் பொருத்தம் ஆகும். அவருள் ஒருவர் விரைமதியும் தாளாண்மையும் உடையராயிருக்க இன்னொருவர் மந்தமதியும், சோம்பலு முடையவராகயிருப்பின் அவர்தம் இல்லற வாழ்க்கை ஒற்றுமையும் இன்பமும் உடையதாயிராது. (தமி. திரு. 48);; hormony in the life of couple.

வினைத்தூய்மை

வினைத்தூய்மை viṉaittūymai, பெ. (n.)

   செய்யப்படும் வினைகள் பொருளேயன்றி அறமும் புகழும் பயந்து நல்லவாகை (குறள். அதி.66);; purity in action which brings in not merely wealth but also religious merit and fame.

     [வினை + தூய்மை]

வினைத்தொகை

வினைத்தொகை viṉaittogai, பெ. (n.)

   காலங்கரந்த பெயரெச்சத் தொடர் (நன். 364);; elliptical compound in which a verbal root forms the first component;a compound that can function or be operative in all the three tenses.

     [வினை + தொகை]

மூன்று காலத்திற்கும் பொருந்தும் வகையில் இருக்கும் தொகைச்சொல். வினைப்பெயரும் பெயரும் சேர்ந்து அமைந்த தொகையினை வினைத்தொகை என்பர். சொல்யானை, வரு பொருள் முதலாயின வினைத் தொகைகளாம். கேள், கல், பார், நட ஆகிய நான்கு வாய்பாடு களுக்கும் உரிய வினைகள் வினைத்தொகையினை அமைப்பதில்லை. இதற்கு விதிவிலக்காகக் குடிதண்ணீர், அடிமாடு முதலிய சில வினைத் தொகைகளைக் காணலாம்.

பார் யானை, நடயானை என வினைத் தொகைகள் அமையாமை காண்க.

நன்னூலாரின் கருத்துப்படி வினைத் தொகையின் முதலுறுப்பு பெயரெச்சம் என்று கொள்ளப்படும். (இலக்.கலைக்.பக்.116);.

வினைத்தொடர்ச்சி

வினைத்தொடர்ச்சி viṉaittoḍarcci, பெ. (n.)

   தீவினையின் பயன் (நாமதீப. 291);; effect of evil deeds upon the soul.

     [வினை + தொடர் → தொடர்ச்சி]

வினைத்தொழிற்சோகீரனார்

வினைத்தொழிற்சோகீரனார் viṉaittoḻiṟcōāraṉār, பெ. (n.)

   கடைக்கழகக் காலப் புலவர்; a sangam poet.

இவர் செய்யுளில் நள்ளிரவிற் கடற்கரைக் கானலும் கடல் சார்ந்த ஊரின் தெருக்களும் இருக்கும் நிலை அழகுறக் கூறப் பெற்றுள்ளது (நற். 319);. இவர் தம் பெயர்க் காரணம் அறிய முடியவில்லை.

வினைநர்

வினைநர் viṉainar, பெ. (n.)

வினைஞர், 1 பார்க்க;see {}, workmen, artisans.

     ‘அரிய லார்கை வன்கை வினைநர்’ (பதிற்றுப். 62, 16);.

     [வினை → வினைநர்]

வினைபாராட்டு-தல்

வினைபாராட்டு-தல் viṉaipārāṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

வினைவளர்-, (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [வினை + பாராட்டு-,]

வினைப்பகுதி

வினைப்பகுதி viṉaippagudi, பெ. (n.)

   பகுசொல்லில் வினையைக் குறிக்கும் பகுதியாகிய முதனிலை (நன். 137, சங்கர.);; verbal base of a derivative word.

     [வினை + பகுதி]

வினைப்படுத்துவினை

 வினைப்படுத்துவினை viṉaippaḍuttuviṉai, பெ. (n.)

   தான் சேர்ந்து வரும் வினையல்லாத சொற்களுக்கு வினைத் தன்மை தரும் வினை; verb that serves as a verbalizer.

     ‘சமையல் செய்’ என்பதில் ‘செய்’ என்பது வினைப்படுத்து வினையாகச் செயல்படுகிறது.

     [வினைப்படுத்து + வினை]

வினைப்பயன்

வினைப்பயன் viṉaippayaṉ, பெ. (n.)

   முன் வினையின் விளைவு; result of karma, fruit of action in previous birth.

     “பற்றே பவமே தோற்றம் வினைப்பயன்” (மணிமே. 24, 107);.

     [வினை + பயன்]

வினைப்பெயர்

வினைப்பெயர் viṉaippeyar, பெ. (n.)

   1. தொழிற்பெயர்; verbal noun.

     “செயலென்னும் வினைப்பெயர்” (நெடுநல். 171, உரை);.

   2. வினையாலணையும்பெயர் பார்க்க;see {}.

     “வினைப் பெய ரல்பெயர்க் கிடைநிலை யெனலே” (நன். 141);.

     “எழுதாள் மகிழாள் காதினள் என்னும் வினைப்பெயரான் முடித்து”(சிலப். 4, 47-57, உரை);.

   3. செய் தொழிலினால் ஒருவனுக்கு வரும் பெயர்; name given to a person from his action or vocation.

     “நிலப்பெயர் குடிப்பெயர் குழுவின் பெயரே வினைப்பெயர்” (தொல். சொல். 165);.

     [வினை + பெயர்]

     [வினையிலிருந்து பிறந்த பெயரை வினைப்பெயர் என்பர். தொல்காப்பியர் வினைப்பெயரையும் வினையாலணையும் பெயரையும் வேறுபடுத்திப் பேசவில்லை;

ஆனால் நன்னூலார் வினைப் பெயரையும் வினையாலணையும் பெயரையும் தெளிவாக வேறுபடுத்தி விளக்குகிறார். நன்னூலார் கருத்துப்படி வினைப்பெயர் அல்லது தொழிற் பெயர் படர்க்கைக்கு மட்டுமே உரியதாம். வினையாலணையும் பெயர், தன்மை, முன்னிலை படர்க்கை ஆகிய மூவிடத்திற்கும் உரியதாம்.

உணல், தினல். வரல், செலல் என வருவன வினைப்பெயர் அல்லது தொழிற்பெயர். உண்டேனை, உண்டாயை, உண்டானை என வருவன வேற்றுமை ஏற்ற வினையாலணையும் பெயர்.

வினைப்பெயர் என்பதும் தொழிற்பெயர் என்பதும் ஒன்று. தொல்காப்பியர் வினைப்பெயர், வினையாலணையும் பெயர் இரண்டையுமே வினைப்பெயர் என்றும் (தொல்.சொல்.பெயர்.14);

குறிக்கின்றார்]

மறுவ. வினைப்பெயர்க் கிளவி.

வினைமாற்று

வினைமாற்று viṉaimāṟṟu, பெ. (n.)

   முன்சொன்ன தொழிலொழிய இனி வேறொன்று என்பதைக் காட்டுவதாகிய பொருண்மை; signification of the introduction of an alternative verb in a sentence.

     “வினைமாற் றசைநிலை” (தொல். சொல். 264);.

     [வினை + மாற்று]

வினைமாற்றுச்சொல்

வினைமாற்றுச்சொல் viṉaimāṟṟuccol, பெ. (n.)

   வினைமாறுவதைத் தெரிவிக்கும் ‘மற்று’ முதலிய இடைச்சொல்; an expletive word in a sentence, introducing an alternative verb, as {}.

     [வினைமாற்று + சொல்3]

வினைமுதற்றொழில்

 வினைமுதற்றொழில் viṉaimudaṟṟoḻil, பெ. (n.)

   செயப்படுபொருள்(வின்);; object.

     [வினைமுதல் + தொழில்]

வினைமுதல்

வினைமுதல் viṉaimudal, பெ. (n.)

   கருத்தா; subject.

     “வினைமுதல் மாத்திரை விளக்கல்வினைக் குறிப்பே” (நன். 321);.

மறுவ. வினையன்.

     [வினை + முதல்]

எழுவாயை வினைமுதல் என்று குறிப்பதுண்டு. ‘அவன் உங்களைப் பார்த்துப் பேசினான் என்ற தொடரில் ‘அவன்’ வினைமுதல் அல்லது எழுவாய்.

     “பேசினான்” என்பதை வினை முதலுக்கு உரியவினை என்ற பொருளில் வினைமுதல் வினை என்பர் (நன்.344);.

வினைமுறுகுதல்

வினைமுறுகுதல் viṉaimuṟugudal, பெ. (n.)

   ஊழ்வினை முதிர்ந்து பயன்றரு நிலையிலாகை (யாழ்.அக.);; maturation of one’s past karma or destiny.

     [வினை + முறுகு1-தல்]

வினைமுற்று

வினைமுற்று viṉaimuṟṟu, பெ. (n.)

   முற்றுவிகுதி கொண்ட வினைச்சொல் (நன். 323, மயிலை);; finite verb.

     [வினை + முற்று]

தொடர்ப் பொருள் குன்றி நிற்கின்ற வினையினை வினைமுற்று என்பர். இந்த வினைமுற்று குறிப்பு, வினை என இருவகைப்படும்.

செயல் முடிவதைக் குறிப்பதாகவும் சொற்றொடரில் பயனிலையாகவும் வரும் வினைச்சொல் என்றும் கூறலாம்.

வினைமுற்றுத்தொடர்

 வினைமுற்றுத்தொடர் viṉaimuṟṟuttoḍar, பெ. (n.)

   வினைமுற்றை முதலில் கொண்டு அதனைத் தொடர்ந்து அமையும் முற்றுத் தொடர்; sentence with finite verb in first.

எ.டு. வந்தான் கந்தன்.

வினைமூளுதல்

 வினைமூளுதல் viṉaimūḷudal, பெ. (n.)

வினைமுறுகுதல் பார்க்க;see {}.

     [வினை + மூளுதல்]

வினைமை

வினைமை viṉaimai, பெ. (n.)

   1. செய் தொழிலின் தன்மை; nature of a deed.

   2. தொழிலுடைமை; property of functioning.

     “அவை மூவினைமையில்” (சி.போ.1);.

     [வினை → வினைமை]

வினையகல் வியப்பு

வினையகல் வியப்பு viṉaiyagalviyappu, பெ.(n.)

   அருக சமயத்தார் கூறும் வியப்பு மூன்றனுள் வினை நீங்குகையாகிய வியப்பு (சீவக.28,3;உரை);; pre-eminence arising from annihilation of all karma, one of three aticayam.

     [வினை+அகல்+வியப்பு]

வினையடை

 வினையடை viṉaiyaḍai, பெ. (n.)

   வினைச் சொற்கு அடையாக வரும் சொற்கள்; verb qualifier, adverb.

எ-டு. இன்று வந்தான், அழகாகப்

பாடினான், உரக்கப் பேசினான், நடந்து வந்தான், அங்கே நின்றான், ஏன் சிரிக்கிறான்?

     [வினை + அடை]

வினையன்

வினையன் viṉaiyaṉ, பெ. (n.)

   1. தொழில்செய்பவன்; doer, worker.

     “புலைவினையர்”(குறள், 329);.

   2. வஞ்சகன்; cunning or guileful man.

     [வினையம் → வினையன்]

வினையம்

வினையம்1 viṉaiyam, பெ. (n.)

   1. செய் தொழில் (பிங்.);; action, deed.

     “வேண்டுமாறு புரிதியைய வினைய நாடி” (கந்தபு. ஏமகூடப். 30);.

   2. முன்வினை; past karma or destiny.

     “காவலர்க் கரசாய் வாழ்ந்து வினையம தறுத்து” (கம்பரா. காப்பு);.

   3. வழிவகை; device, means.

     “மிகை செய்வார் வினைகட்கெல்லா மேற்செய்யும் வினையம் வல்லான்” (கம்பரா. இரணிய. 147);.

   4. வஞ்சகம் (கொ.வ.);; cunning, deceit, sly.

   5. வஞ்சக வேலைப்பாடு; deceptive workmanship.

     “மருங்குடை வினையமும்” (கம்பரா. இலங்கைகே. 20);.

   6. வினையம்1, 3 பார்க்க;see {}.

   7. நிகழ்ச்சி; happening, event.

     “மேல்வரும் வினைய மோர்ந்திலை” (கந்தபு. மூவாயிர. 5);.

     [வினை → வினையம்]

 வினையம்2 viṉaiyam, பெ. (n.)

வினயம்2 பார்க்க;see {}.

வினையள-த்தல்

வினையள-த்தல் viṉaiyaḷattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

வினைவளர்-, (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [வினை + அள-,]

வினையழுத்து-தல்

வினையழுத்து-தல் viṉaiyaḻuddudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

வினைவளர்-, (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [வினை + அழுத்து-,]

வினையாட்டி

வினையாட்டி viṉaiyāṭṭi, பெ. (n.)

   1. ஏவல் வேலை செய்பவள்; female servant.

   2. தீவினையுடையவள்; ill-fated woman.

     “விளையாட்டியேன் காதன்மையே” (திவ். திருவாய். 6, 1, 1);.

     [வினையாளன் → வினையாட்டி. ஒ.நோ. திருவாட்டி, மூதாட்டி]

வினையாண்மை

வினையாண்மை viṉaiyāṇmai, பெ. (n.)

   தொழிலைச் செய்து முடிக்குந் திறமை; capacity or talent to accomplish or do a work.

     “வினையாண்மை வீறெய்த லின்று” (குறள், 904);.

     [வினை + ஆண்மை]

வினையாளன்

வினையாளன் viṉaiyāḷaṉ, பெ. (n.)

   1. தொழிலியற்றுவோன்; one who is engaged in a work, worker.

     “கணக்குவினையாள ரொடு”(பெருங். மகத. 12, 50);.

   2. ஏவலாளன் (யாழ்.அக.);; servant.

   3. தீவினையுடையவன்; ill-fated man.

     [வினை + ஆளன்]

வினையாள்

வினையாள் viṉaiyāḷ, பெ. (n.)

வினையாளன், 1 பார்க்க;see {}.

     “வினையாளை வேலையிடத்து” (பெருந்தொ. 404);.

வினையிடைச்சொல்

வினையிடைச்சொல் viṉaiyiḍaiccol, பெ. (n.)

   வினைத்தன்மை பெற்றுவரும் இடைச்சொல்வகை (நன். 269, மயிலை);; particle having the characteristics of a verb.

     [வினை + இடைச்சொல்.]

வினையின்மை

 வினையின்மை viṉaiyiṉmai, பெ. (n.)

   இறைவனெண்குணங்களில் வினைப்பயன் இல்லாமையாகிய குணம் (பிங்.);; being unaffected by karma, one of eight attributs or {} q.v.

     [வினை + இன்மை]

வினையியற்சொல்

வினையியற்சொல் viṉaiyiyaṟcol, பெ. (n.)

   உலக வழக்கிலுள்ள வினைச் சொல் (நன். 269, மயிலை);; verb in popular use.

     [வினை + இயற்சொல்]

செந்தமிழ் நிலத்து மொழியாய்க் கற்றோர்க்கும் கல்லாதவர்க்கும் தம் பொருளை இயல்பாக விளக்கும் வினைச்சொல். (நன். பெயரிய. 14);.

வினையிலி

 வினையிலி viṉaiyili, பெ. (n.)

   கடவுள் (இலக். அக.);; God, as free from karma the Lord.

     [வினை + இன்-மை]

வினையுரிச்சொல்

 வினையுரிச்சொல் viṉaiyuriccol, பெ. (n.)

   வினைக்கு அடையாய் வருஞ்சொல் (வின்.);; adverb.

     [வினை + உரிச்சொல்]

வினையுருபு

வினையுருபு viṉaiyurubu, பெ. (n.)

   வினைச் சொல்லின் உறுப்பான இடைநிலை ஈறு முதலியன (நன். 420, உரை);; component particle of a verb, as {}, vigudi.

     [வினை + உருபு.]

வினையுரைப்போர்

 வினையுரைப்போர் viṉaiyuraippōr, பெ. (n.)

   தூதர் (பிங்.);; messengers, ambassadors.

     [வினை + உரைப்போர்]

வினையுவமம்

வினையுவமம் viṉaiyuvamam, பெ. (n.)

   தொழில் பற்றி வரும் ஒப்புமை (தொல். பொ. 276, உரை);; comparison based on the actions of the objects compared.

     [வினை + உவமம்]

வினையுவமை

 வினையுவமை viṉaiyuvamai, பெ. (n.)

வினையுவம் பார்க்க;see {}.

     [வினை + உவமம்]

வினையெச்சக்குறிப்பு

வினையெச்சக்குறிப்பு viṉaiyeccakkuṟippu, பெ. (n.)

குறிப்புவினையெச்சம் (நன். 342, உரை); பார்க்க;see {},

 partciple of an appellative verb.

     [வினையெச்சம் + குறிப்பு]

வினையெச்சம்

வினையெச்சம் viṉaiyeccam, பெ. (n.)

   வினையைக் கொண்டு முடியும் குறைவினை (நன். 342);; verbal participle, requiring a verb to complete the sense.

மறுவ. வினையெஞ்சு கிளவி.

     [வினை + எச்சம்]

தமிழிலக்கண மரபுப்படி, எச்சவினைகள், வினை கொண்டு முடியும் போது அவை வினையெச்சம் எனப்படும். அந்த வினையெச்சங்களைச் செய்து, செய, செயின் என வாய்ப்பாட்டு முறையில் தமிழிலக்கணங்கள் வகைப்படுத்தி விளக்கும். (இலக். கலைக். 118);.

வினைச்சொல்லைத் தன் பொருள் முடிவிற்கு வேண்டுவதும் வினைச்சொல்லிலிருந்து பெறப்படுவதுமான வடிவம் என்றும் கூறும்.

வினையெச்சவினைக்குறிப்புமுற்று

வினையெச்சவினைக்குறிப்புமுற்று viṉaiyeccaviṉaikkuṟippumuṟṟu, பெ. (n.)

   குறிப்பு வினைமுற்று வினையெச்சப் பொருளதாய் வருவது (புறநா. 44, உரை);; appellative verb used participially.

     [வினையெச்சம் + வினைக்குறிப்பு + முற்று]

வினையெஞ்சணி

வினையெஞ்சணி viṉaiyeñjaṇi, பெ. (n.)

   வினை யெஞ்சி நிற்பதாகிய ஒப்பனை வகை (யாழ்.அக.);; a figure of speech in which the finite verb is omitted.

     [வினை + எஞ்சு + அணி2]

வினையெஞ்சுகிளவி

வினையெஞ்சுகிளவி viṉaiyeñjugiḷavi, பெ. (n.)

வினையெச்சம் (தொல். எழுத். 204); பார்க்க;see {}.

     [வினை + எஞ்சு + கிளவி]

வினைவயிற்பிரிதல்

 வினைவயிற்பிரிதல் viṉaivayiṟpiridal, பெ. (n.)

   தலைவன் தலைவியை நீங்கி வேந்தனாணையாற் பகைமேற் பிரியும் பிரிவைக் கூறும் அகத்துறை (முல்லைப். உரையவதாரிகை);; theme describing the separation of a hero from his beloved when he proceeds under orders against his king’s enemy.

     [வினை + வயின் + பிரிதல்]

வினைவர்

வினைவர் viṉaivar, பெ. (n.)

   1. தொழிலினர்; workers, doers, agents.

     “வேந்துபிழைத் தகன்ற வினைவராயினும்” (பெருங். உஞ்சைக். 38, 94);.

   2. சந்துசெய்விப்பவர்; mediators.

     “நட்பாக்கும் வினைவர்போல்” (கலித். 46, 8);.

   3. அமைச்சர்; minister.

     “கொலையஞ்சா வினைவரால்” (கலித். 10.);.

     [வினை → வினைவர். ஒ.நோ. அறிவர்]

வினைவலம்படு-த்தல்

வினைவலம்படு-த்தல் viṉaivalambaḍuttal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   எடுத்துக்கொண்ட செயலை வெற்றிபெறச் செய்தல்; to complete a business successfully (to a successful conclusion);.

     “வினைவலம் படுத்த வென்றியோடு” (அகநா. 74);.

     [வினை + வலம்1 + படு. வலம்படு-தல் வெற்றியுண்டாதல்]

வினைவலர்

வினைவலர் viṉaivalar, பெ. (n.)

   1. பிறரேவிய வினைகளைச் செய்வோர்; those who do an act under orders, as of a king.

     “அடியோர் பாங்கினும் வினைவலர் பாங்கினும்” (தொல். பொ. 23);.

   2. தொழில் செய்வதில் வல்லமை யுள்ளோர்; skilled workmen expert, a dept.

     “வினைவல ரியற்றிய….. புகையகல்” (பெருங். உஞ்சைக். 42, 88);.

     [வினை + வலன்2]

 வினைவலர் viṉaivalar, பெ. (n.)

   வயற்களத் தொழிலாளி, தோட்டத் தொழிலாளி முதலான அடித்தள மக்களைக் குறிக்கும்பெயர்; a name which denotes the base people, who works infields and garden. (64:101);.

வினைவலி

வினைவலி viṉaivali, பெ. (n.)

   1. அரண் முற்றுதல் அரண்கோடல் முதலிய தொழில்களின் அருமை; the difficulty of an enterprise (undertaking);, as besieging or capturing a fort.

     “வினைவலியுந் தன்வலியும்” (குறள், 471);.

   2. வினைத் திட்டம் (வின்.); பார்க்க;see {}.

   3. ஊழ்வினையின் வலிமை; the power of destiny.

     [வினை + வலி1]

வினைவளர்-த்தல்

வினைவளர்-த்தல் viṉaivaḷarttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பகை விளைத்தல் (வின்.);; to create ill- will, enmity or spite.

     [வினை + வளர்-,]

வினைவழிச்சேறல்

 வினைவழிச்சேறல் viṉaivaḻiccēṟal, பெ. (n.)

வினைவயிற்பிரிதல் பார்க்க;see {}.

     [வினை + வழி + சேறல்]

வினைவாங்கு-தல்

வினைவாங்கு-தல் viṉaivāṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வினையைப் புலப்படுத்தல்; to indicate the line or course of action, to direct the affairs, as of a state, job description.

     “பேதையோன் வினைவாங்க” (கலித். 27);.

     [வினை + வாங்கு-,]

வினைவிநாசன்

 வினைவிநாசன் viṉaivinācaṉ, பெ. (n.)

   கடவுள் (யாழ்.அக.); (தீவினையை ஒழிப்பவன்);; god, as the destroyer of karma.

     [வினை + Skt. {} → த. விநாசன்]

வினைவிளை-த்தல்

வினைவிளை-த்தல் viṉaiviḷaittal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   பொல்லாங்கு செய்தல் (யாழ்.அக.);; to do a wicked act.

     ‘வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான்; தினை விதைத்தவன் தினை அறுப்பான்’ (பழ.);.

     [வினை + விளை-,]

வீ

வினோதக்கூத்து

வினோதக்கூத்து viṉōtakāttu, பெ. (n.)

அரசர் முன்பு நடிக்கும் வெற்றிக் கொண்டாட்டக் கூத்து;(சிலப். 3, 13, உரை, பக். 81);.

 dance performed in the presence of kings in celebration of their victories.

வினோதன்

வினோதன் viṉōtaṉ, பெ. (n.)

   1. ஒன்றில் ஈடுபட்டு அதிலேயே பொழுது போக்குபவன் (யாழ். அக.);; votary, devotee.

   2. அகமகிழ்வோன் (உற்சாகி);; jolly person.

வினோதபைரவம்

வினோதபைரவம் viṉōtabairavam, பெ. (n.)

மருந்துக்குளிகை வகை;(பதார்த்த. 1209.);

 a medicinal pill.

வினோதம்

வினோதம் viṉōtam, பெ. (n.)

   1. அவா (யாழ். அக.);; desire.

   2. இயற்கைக்கு மாறானது;(யாழ்.அக.);

 quaintness, quixotism.

வினோதி

வினோதி1 viṉōtittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விளையாடுதல்; to be playful.

     “மெல்ல நடந்து வினோதித்து” (திருக்காளத். பு. தாருகா.17.);.

 வினோதி2 viṉōti, பெ. (n.)

வினோதன் பார்க்க (யாழ்.அக.);;see {}

வினோத்தி

வினோத்தி viṉōtti, பெ. (n.)

ஒரு முக்கியப் பொருள் பிறிதொரு முக்கியப் பொருளோடு பொருந்தாதாயின் முக்கியத் தன்மையைப் பெறாதெனக் கூறும் அணிவகை;(மாறனலங். 236, பக். 355.);.

 a figure of speech in which a thing or fact is said to lose its importance if it is not accompanied by another thing or fact.

வின்னப்படு – தல்

வின்னப்படு – தல் viṉṉappaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சிதைதல்; to be marred, injured, to be damaged, as an idol with pieces broken off.

     “வின்னப்படுத்தி…. வெருட்டுவனே” (தனிப்பா. ii, 158, 394);.

   2. காயப்படுதல் (இ.வ.);; to be hurt, wounded.

   3. தடைப்படுதல்; to be frustrated.

   4. மனம் வேறுபடுதல்; to be estranged.

     [வின்னம் + படு-தல்]

வின்னம்

வின்னம் viṉṉam, பெ. (n.)

பின்னம்1 (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [பிள் → பின் → பின்னம் → வின்னம்]

வின்னா

 வின்னா viṉṉā, பெ. (n.)

   கடுரோகிணி (மலை.);; christmas rose.

வின்னாண்

வின்னாண் viṉṉāṇ, பெ. (n.)

   வில்லை வளைத்துப் பூட்டுங் கயிறு (யாழ்.அக.);; bow-string.

     [வில் + நாண்2]

வின்னூலாளன்

 வின்னூலாளன் viṉṉūlāḷaṉ, பெ. (n.)

விற்பயிற்சியளிக்கும் ஆசிரியன்.

     [வின்னூல் + ஆளன்]

வின்னூல்

 வின்னூல் viṉṉūl, பெ. (n.)

   வில்வித்தை (யாழ்.அக.);; art of archery.

     [வில் + நூல்]

வின்மை

வின்மை viṉmai, பெ. (n.)

   1. விற்றொழில்; archery.

     “தெம்மாறு வின்மை முதலாய செயல்கள் யாவும்” (பாரத. அருச்சுனன்ற. 88);.

   2. வில்வன்மை (இலக்.அக.);; skill, adept, expertise in archery.

மறுவ. வில்லாண்மை.

     [வில் → வின்மை]

விபஞ்சி

 விபஞ்சி vibañji, பெ. (n.)

   குறிஞ்சிக்குரிய பண்ணாகப் பிங்கல நிகண்டு கூறுவது; melody type written pingalla nigandu peculiar to hilly tract.

விமலம்

விமலம் vimalam, பெ. (n.)

   1 ஒரு சிற்பமுத்திரை,

 a sculpture pose.

   2. சிற்பத்தில் இடம் பெறும்

   முத்திரைகளுள் ஒன்று; a sculptural handpose.

விம்பி-த்தல்

விம்பி-த்தல் vimbittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   எதிர்தோன்றல் (வின்.);; to be reflected, as an image.

விம்பிகை

 விம்பிகை vimbigai, பெ. (n.)

   கொவ்வை (மலை.);; a common creeper of the hedges.

விம்மம்

விம்மம் vimmam, பெ. (n.)

   1. விம்மல், 1 பார்க்க;see vimmal.

     “விம்ம முறுதல் வீனாவது முடைத்தோ” (பெருங். வத்தவ. 6, 37);.

   2. விம்மல், 2 பார்க்க;see vimmal.

     “விம்ம முறுமவள்” (பெருங். இலாவாண.16,99);.

     [விம்மு → விம்மம்]

விம்மல்

விம்மல் vimmal, பெ. (n.)

   1. தேம்பியழுகை (பிங்.);; sobbing.

   2. துன்பம்; distress.

     “இன்னதோர் விம்மனோவ” (கம்பரா. உருக். காட்டுப். 88);.

   3. ஏக்கம்; despondency.

     “நெஞ்சிற் சிறியதோர் விம்மல் கொண்டான்” (கம்பரா. பாசப். 17);.

   4. வீங்குகை; being puffed up or swollen.

     “உவகை பொங்க விம்ம லானிமிர்ந்த நெஞ்சர்” (கம்பரா. திருவடிதொ.8);.

   5. உள்ளப் பூரிப்பு; elation of spirits.

     “வீடின ரரக்க ரென்றுவக்கும் விம்மலால்” (கம்பரா.திருவவ.15);.

   6. ஒலிக்கை (பிங்.);; sounding.

   7. யாழ்நரம் போசை (பிங்.);; sound of lute strings.

     [விம்மு → விம்மல்]

விம்மல்பொருமல்

விம்மல்பொருமல் vimmalporumal, பெ. (n.)

   1. இன்பதுன்ப மேலீட்டால் உண்டாம் உடல் வேறுபாடு; change in the body due to great joy or sorrow.

   2. வருத்த மிகுதி; in expressible grief.

     “விம்மல் பொருமலாய்ப் படுகிறாயாகாதே” (ஈடு. 2, 1, 3);.

     [விம்மல் + பொருமல்]

விம்மா-த்தல்

விம்மா-த்தல் vimmāttal,    12 செ.கு.வி. (v.i.)

விம்மு 1, 2, 3 பார்க்க;see vimmu-

     “விம்மாந்தி யான்வீழ” (சீவக. 1801);.

     [விம்மு → விம்மா-,]

விம்மிட்டம்

 விம்மிட்டம் vimmiṭṭam, பெ. (n.)

   புழுக்கம்; feeling of suffocation, feeling close and sultry.

     “இரவு முழுவதும் இச்சிறு அறையுட் கிடந்து விம்மிட்டப் பட்டேன்” (நாஞ்.);.

     [விம்மு → விம்மிட்டம்]

விம்மிதம்

விம்மிதம்1 vimmidam, பெ. (n.)

   உடல் (பிங்.);; body.

 விம்மிதம்2 vimmidam, பெ. (n.)

   1. வியப்பு (திவா.);; admiration.

     “விம்மித மென்னென் றிசைக்குவ மற்றோ” (ஞானா. 49, 9);.

   2. உவகை; delight.

     “ஐயையுந் தவ்வையும் விம்மித மெய்தி” (சிலப். 16, 52);.

   3. அச்சம் (வின்.);; fear.

விம்மீன்

 விம்மீன் vimmīṉ, பெ. (n.)

   விண்மீன் (இ.வ.);; star.

     [விண்மீன் → விம்மீன்]

விம்மு

விம்மு1 vimmudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தேம்பியழுதல் (பிங்.);; to heave a sob, as a child.

     “சிதரரிக்கண் கொண்டநீர் மெல்விரலூழ் தெறியா விம்மி” (நாலடி, 394);.

   2. வருந்துதல்; to be in distress, agony.

     “கொடியாள் விளைவித்த வினைக்கு விம்மி” (கம்பரா. நகர்நீங்கு. 124);.

   3. மகிழ்வுறுதல் (வின்.);; to rejoice.

   4. பருத்தல்; to swell, to become enlarged.

     “வார்செலச் செல்ல

விம்மும் வனமுலை” (சீவக. 469);.

   5. மிகுதல்; to extend, expand, to increase.

     “விம்மகிற் புகையின் மேவி” (சீவக. 2667);.

   6. நிறைதல்; to be full.

     “விம்ம வங்கமரர்க் கமுதளித்த வமரர் கோவே” (திவ். பெரியாழ். 2, 2, 9);.

   7. மலர்தல்; to open, as a flower.

     “விம்மிய பெருமலர்” (கல்லா. 22, 48);.

   8. ஒலித்தல்; to sound.

     “கண்மகிழ்ந்து துடிவிம்ம” (பு.வெ.2, 8, கொளு);.

   க. பிம்மு;   ம. விம்முக;து. பிம்மகெ.

 விம்மு2 vimmudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஈனுதல்; to bring forth.

     “சங்குவிம்மு நித்திலம்” (சீவக. 145);.

 விம்மு2 vimmu, பெ. (n.)

   எடை (நாமதீப. 794);; weight, burden.

விம்முட்டம்

 விம்முட்டம் vimmuṭṭam, பெ. (n.)

விம்மிட்டம் (நாஞ்.); பார்க்க;see {}.

     [விம்மிட்டம் → விம்முட்டம்]

விம்முயிர்-த்தல்

விம்முயிர்-த்தல் vimmuyirttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   பெருமூச்சு விடுதல்; to heave a sigh, as from grief.

     “விம்முயிர்த் தினையை யாத லொண்டொடி தகுவ தன்றால்” (சீவக. 271);.

     [விம்மு + உயிர்-,]

விம்முறவு

விம்முறவு vimmuṟavu, பெ. (n.)

   துன்பம்; trouble, grief, suffering, distress.

     “வேட்கையூர்தர விம்முற வெய்திய மாட்சி யுள்ளத்தை மாற்றி” (சீவக. 1634);.

     [விம்மு → விம்முறு → விம்முறவு]

விம்முறு-தல்

விம்முறு-தல் vimmuṟudal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   வருந்துதல்; to be in distress.

     “விம்முறு நுசுப்பு நைய” (சீவக. 606);.

     [விம்மு + உறு-,]

விம்மெனல்

 விம்மெனல் vimmeṉal, பெ. (n.)

   இறுகிய தாதற் குறிப்பு; onom. expr. of becoming tight.

     “கட்டு விம்மென்றிருந்தது”.

     [விம்மு → விம்மெனல்]

விய

விய1 viyattal,    12 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வியப்படைதல்; to wonder.

     “கேட்டவர் வியப்பவும்” (திருவாச. 3, 154);.

   2. செருக் குறுதல்; to be proud.

     “செல்வமெய்தி வியந்தனை யுதவி கொன்றாய” (கம்பரா. கிட்கிந். 81);.

து. bediyuni.

 விய2 viyattal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வியத்தல்; to wonder at.

   2. நன்கு மதித்தல்; to esteem, admire, honour.

     “வம்பமள்ளரை வியந்தன்று மிழிந்தன்று மிலனே” (புறநா.77);.

   3. பாராட்டுதல்; to praise, extol, compliment, felicitate.

     “விழைந்தொருவர் தம்மை வியப்ப” (நாலடி, 339);.

 விய3 viyattal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கொடுத்தல் (ஈடு. 1, 1, 8, பக். 57);; to give.

   2. கடத்தல் (ஈடு. 1, 1, 8, பக்.57);; to transcend.

வியக்கம்

 வியக்கம் viyakkam, பெ. (n.)

   பெருமை (வின்.);; greatness, pride, highness, nobility.

வியக்களை

 வியக்களை viyakkaḷai, பெ. (n.)

   குடிக்கூலி (யாழ்.அக.);; house rent.

     [வாழகை → வியக்களை]

வியங்கொள்

வியங்கொள்1 viyaṅgoḷḷudal,    12 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஏவலைக்கொள்ளுதல்; to obey orders or command, to submit.

     “வினைகடைக் கூட்ட வியங்கொண்டான்” (சிலப். 9, 78);.

     [வியம் + கொள்-,]

 வியங்கொள்2 viyaṅgoḷḷudal,    12 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   செலுத்துதல்; to drive, as a chariot.

     “தேர்வியங் கொண்ட பத்து” (ஐங்குறு. பக். 139);.

     [ஒய் → உய் → உயம் → வியம் + கொள்-, (ஒய் = செலுத்து);, (உய் = செலுத்து); வியம் = ஏவல்.]

ஒ.நோ: ஏ-ஏவு = ஏகு.

     ‘ஏவு’ பிறவினைப் பொருளிலும் ‘ஏகு’ தன்வினைப் பொருளிலும் வழங்குகின்றன. ஆனால், இவற்றுள் ஒவ்வொன்றுக்கும் அவ் இருபொருளும் உள. உயம் → வியம். ஏவல் குறித்த ‘வியம்’ என்னும் சொல் மதிப்பான ஏவலுக்குப் பெயராயிற்று.

     “தேர்வியங்கொண்ட பத்து” என்னும் சொற்றொடரில் ‘வியங்கொள்’ என்னுஞ் சொல் செலுத்தற் பொருளில் வந்திருத்தல் காண்க. (ஒ.மொ.2,பக்.142);

வியங்கோளசை

வியங்கோளசை viyaṅāḷasai, பெ. (n.)

   வியங்கோள் பொருளில் வரும் அசைச் சொற்கள்; expletive words with the meanings of command.

     “மாவென் கிளவி வியங்கோள் அசைச்சொல்” (தொல் காப்பியம்); (இலக். கலைக். பக். 109);.

வியங்கோள்

வியங்கோள் viyaṅāḷ, பெ. (n.)

   1. ஏவல் (சூடா.);; command.

   2. வினைமுற்று வகை; optative mood of verbs (Gram.);.

     “முன்னிலை வியங்கோள் வினையெஞ்சு கிளவி” (தொல். சொல். 224);.

மறுவ. வியங்கோள் கிளவி.

     [வியங்கொள் → வியங்கோள்]

தன்மை, முன்னிலை, படர்க்கை ஆகிய மூன்றிடத்தும் உரைப்போனின் விருப்பத்தை வெளிப் படுத்தி ஏவல் போல வரும் கிளவிகளை வியங்கோட் கிளவி என்பர் (வியங்கோள் எனினும் ஒக்கும்);

எ-டு. நான் வாழ்க!

நீ வாழ்க!

அவன் வாழ்க! (இலக்.கலைக்.பக்.109);.

வியஞ்சனம்

வியஞ்சனம் viyañjaṉam, பெ. (n.)

   1. உணவுக்குப் பக்கத்துணையாம் கறி முதலியன (கொ.வ.);; curry, as a relish for rice, sidedish.

   2. கறிக்குதவும் பொருள்கள்; condiments.

     [வெந்த + ஆனம் = வெந்தானம் → வெஞ்சனம் → வியஞ்சனம்]

வியநெறி

வியநெறி viyaneṟi, பெ. (n.)

   பெரும்பாதை (வின்.);; highway, main street, avenue, broad road.

     [வியம்1 + நெறி]

வியந்தை

 வியந்தை viyandai, பெ. (n.)

   ஒரு வகையான நெய்தற்பண்; a kind of melody type peculiar to maritime.

     [வியம்-வியந்தை]

வியனிடை

வியனிடை viyaṉiḍai, பெ. (n.)

   பரந்த வெளி, விசும்பு, வானம்; sky.

     “வியனிடை முழுவதுகெட” (தேவா. 833:7);.

     [வியன் + இடை]

வியனிலைமருட்பா

வியனிலைமருட்பா viyaṉilaimaruṭpā, பெ. (n.)

   வெண்பாவடியும் ஆசிரியவடியும் ஒவ்வாது வரும் மருட்பாவகை (இலக். வி.749, உரை);;     [வியன் + நிலை + மருட்பா]

வியனிலைவஞ்சி

வியனிலைவஞ்சி viyaṉilaivañji, பெ. (n.)

   மூச்சீரடி வஞ்சிப்பா (தொல். பொருள். 350, உரை);; a kind of {} verse with three metrical feet in each line.

     [வியன் + நிலை + வஞ்சி2]

வியனுலகம்

வியனுலகம் viyaṉulagam, பெ. (n.)

   விண்ணுலகம் (சூடா.);; celestial world.

     [வியன்1 + உலகம்]

வியன்

வியன்1 viyaṉ, பெ. (n.)

   1. வானம்; sky.

     “வியனிடை முழுவதுகெட” (தேவா. 833, 7);.

   2. பெருமை (திவா.);; greatness.

   3. சிறப்பு (ஈடு, 8, 10, 1);; excellence, speciality.

   4. வியப்பு (ஈடு, 8, 10);; wonderfulness.

   5. அகலம் (வின்.);; vastness.

     [வியம் → வியன்]

 வியன்2 viyaṉ, பெ. (n.)

   எண்ணின் ஒற்றை (சிநேந். 178);; oddness of numbers.

வியப்ப

வியப்ப viyappa, பெ. (n.)

   ஓர் உவம வாய்பாடு; a particle of comparison.

     “நேர வியப்ப” (தொல். பொ. 291);.

வியப்பணி

வியப்பணி viyappaṇi, பெ. (n.)

வியப்பு1, 2 (அணியி. 40); பார்க்க;see viyappu.

     [வியப்பு + அணி2]

வியப்பம்

வியப்பம் viyappam, பெ. (n.)

வியப்பு1, 1 பார்க்க;see viyappu.

     “வேம்பணி தோளினான் வியப்ப மெய்தியே” (திருவிளை. நரிபரி. 97);.

     [வியப்பு → வியப்பம்]

வியப்பு

வியப்பு1 viyappu, பெ. (n.)

   1. புதுமை; amazement, surprise.

     “வியப்புஞ் சால்புஞ் செம்மை சான்றோர்” (மதுரைக். 764);.

   2. ஒரு பயனைக் கருதி அதற்கு மாறாகிய முயற்சி செய்வதாகக் கூறும் அணி (அணியி. 40);; a figure of speech which describes the efforts taken for the achievement of an object other than the one intended.

   3. பாராட்டு (யாழ்.அக.);; admiration.

   4. மேம்பாடு; greatness, excellance.

     “சால்பும் வியப்பு மியல்புங் குன்றின்” (குறிஞ்சிப். 15);.

   5. அளவு; measurement.

     “இசைத்த மூன்றின் வியப்பற விறந்த” (ஞானா. 18);.

 Tu. {}.

     [விய → வியப்பு]

 வியப்பு2 viyappu, பெ. (n.)

வியர்ப்பு 2, 3 (பிங்.); பார்க்க;see viyappu.

வியமம்

வியமம் viyamam, பெ. (n.)

   பாராட்டத் தக்கது; that which is worthy of admiration.

     “வியமே வாழிகுதிரை” (கலித். 96);.

     [விய → வியமம்]

வியம்

வியம்1 viyam, பெ. (n.)

   1. ஏவல்; command, order.

     “வியங்கொள்வருதல்” (தொல். சொல். 67);.

   2. உடல் (பிங்.);; body.

   3. போக்கு (சீவக. 1886, உரை);; sending a person on his way.

   4. வழி; way.

     “ஆங்குவியங் கொண்மின்” (மலைபடு. 427);.

 Ka. besa, besasu, besana.

 வியம்2 viyam, பெ. (n.)

   1. விரிவு; extensiveness.

     “வியம்பெறு தோற்றமும்” (திருக்காளத். பு. ஞானோப. 62);.

   2. உயரம் (திவ். பெரியதி. 8, 7, 1, வ்யா.);; height.

 Ma. Viyam.

வியர்

வியர்1 viyarttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உடலின் மேற்புறத்து நீர்த்துளி தோன்றுதல்; to sweat, perspire.

     “முயங்க யான் வியர்த்தன னென்றனள்” (குறுந். 84);.

   2. பொறாமை முதலியவற்றால் மனம் புழுங்குதல்; to feel irritated, as from envy.

     “வியர்த்த லைய மிகை நடுக் கெனாஅ” (தொல். பொ. 260);.

   3. சினங் கொள்ளுதல் (பிங்.);; to be angry.

க. பெமர்.

     [விள் → விளர் → வியர்-,] (வெம்மைக் கருத்து, வே.க. 129);

 வியர்2 viyar, பெ. (n.)

   1. உடலின் மேற்புறத்துத் தோன்றும் நீர்த்துளி; perspiration.

     “குறுவியர் பொடித்த கோலவாண் முகத்தள்” (மணிமே. 18, 40);.

   2. இளைப்பு; weariness, exhaustion.

     “பந்தெறிந்த வியர்விட……. ஆடுபவே” (கலித். 40);.

     [விள் → விளர் → வியர்]

வியர்ப்பு

வியர்ப்பு viyarppu, பெ. (n.)

   1. வியர்வை பார்க்க;see viyarvai.

     “வெய்துண்ட வியர்ப்பல்லது” (புறநா. 387);.

   2. சினம் (திவா.);; anger.

   3. சினக்குறிப்பு (திவா.);; mark of anger.

     [வியர் → வியர்ப்பு]

வியர்வு

 வியர்வு viyarvu, பெ. (n.)

வியர்வை பார்க்க;see viyarvai.

     [வியர் → வியர்வு]

வியர்வை

வியர்வை viyarvai, பெ. (n.)

   1. வியர், 1, 2 பார்க்க;see viyar.

   2. சினக்குறிப்பு (பிங்.);; mark or indication of wrath.

     [வியர் → வியர்வு → வியர்வை]

வியர்வைக்கட்டி

 வியர்வைக்கட்டி viyarvaikkaṭṭi, பெ. (n.)

   கோடையில் வேர்வையால் உண்டாம் புண்கட்டி (M.L.);; summer boil.

     [வியர்வை + கட்டி]

வியர்வையுண்டாக்கி

 வியர்வையுண்டாக்கி viyarvaiyuṇṭākki, பெ.(n.)

   வியர்வை பிறப்பிக்கும் மருந்து (சுவேதகாரி);; diaphoietics.

     [வியர்வை+உண்டாக்கி]

வியலகம்

வியலகம் viyalagam, பெ. (n.)

வியலிடம், 1 பார்க்க;see {}.

     “விரிகடல் வேலி வியலகம் விளங்க” (சிறுபாண்.114);.

     [வியல் + அகம்]

வியலிகை

வியலிகை viyaligai, பெ. (n.)

   பெருமை (யாழ்.அக.);; greatness.

     [வியல் → வியலிகை] (வே.க.146);

வியலிடம்

வியலிடம் viyaliḍam, பெ. (n.)

   1. உலகம்; the wide world.

     “இவ்வியலிடத்தே” (திருக்கோ. 277);.

   2. அகலம் (சூடா.);; breadth.

     [வியல் + இடம்]

வியலுள்

வியலுள் viyaluḷ, பெ. (n.)

   அகன்ற இடம்; wide, open space.

     “விழவுவீற் றிருந்த வியலு ளாங்கண்” (பதிற்றுப். 56, 1);.

     [வியல் + உள்]

வியலூர்

 வியலூர் viyalūr, பெ. (n.)

   சேரநாட்டின் வட பகுதி; northern part of Kerala.

மறுவ: வயநாடு

     [வயல்+ஊர்]

வியல்

வியல்1 viyal, கு.பெ.எ.(adv.)

   அகன்ற, பரந்த; extansiveness.

     “விழவு வீற்றிருந்த வியலுளாங்கண்” (பதிற். 53:1);,

     “இருநீர் வியனுலகம் வன்சொலா லென்றும் மகிழாதே” (நன்னெறி. 18); வே.க.146.

 வியல்2 viyal, பெ. (n.)

   1. பெருமை; greatness.

     “மூழ்த்திறுத்த வியன்றானை” (பதிற்றுப். 33, 5);.

   2. அகலம்; width, expansion, extension, vastness.

     “வியலென் கிளவி யகலப் பொருட்டே” (தொல். கொல். 364);.

   3. மிகுதி (சிலப். 5, 7, உரை);; abundance.

   4. பொன் (சங்.அக.);; gold.

   5. காடு (பிங்.);; forest, jungle.

   6. மரத்தட்டு (அக.நி.);; wooden tray.

     [விள் → (விய்); → வியம் → வியன் → வியல்] (மு.தா.100);

 வியல்2 viyal, பெ. (n.)

   பலதிறப்படுகை; diversity.

     “வியன்கல விருக்கையும்” (சிலப். 5, 7);.

     [வியம் → வியல்]

வியல்கனா

வியல்கனா viyalkaṉā, பெ. (n.)

திப்பிலி (மலை.); பார்க்க;see tippili, long pepper.

     [வியல்1 + கனா]

வியல்பூதி

 வியல்பூதி viyalpūti, பெ. (n.)

   வில்வம் (மலை.);; beal.

வியவன்

வியவன் viyavaṉ, பெ. (n.)

   1. ஏவல் செய்வோன்; servant.

     “இளையரை வியவரின் விடவே” (சீவக. 601);.

   2. ஏவுவான் (பிங்.);; commander, person in authority.

   3. தலைவன்; headman, leader.

     “நாட்டுவியவன் சொல்லிய எல்லை போய்” (S.I.I.ii, 352);.

   4. திண்ணியன் (பிங்.);; strong, bold man.

   5. வழிச்செல்வோன் (பிங்.);; traveller, wayfare.

க. பெசதவன

     [வியம் → வியவன்]

வியவு

வியவு viyavu, பெ. (n.)

   வேறுபாடு; diversity, variation.

     “ஒண்பொருள்க ளுலப்பில்லனவாய் வியவாய்” (திவ். திருவாய். 7, 8, 3);.

     [வியம் → வியவு]

வியாகரணம்

வியாகரணம் viyākaraṇam, பெ. (n.)

   1. அறுபத்து நான்கு கலைகளுள் ஒன்றான இலக்கணம்; grammar, one of {}, q.v.;

   2. வேதாங்கம் ஆறனுள் ஒன்றான வடமொழியிலக்கணம்; Sanskrit grammar, one of six {}.

     “ஐந்திரத் தொடக்கத்து வியாகரணமும்” (கலித். கடவுள்வா. உரை.);

த.வ. இலக்கணம்

     [Skt. {} → த. வியாகரணம்]

வியாகரி-த்தல்

வியாகரி-த்தல் viyākarittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விரித்துரைத்தல்; to propound, explain.

     “வாக்கிய முப்பதினால் வகை செய்து வியாகரித்தோம்”

     [Skt. {} → த. வியாகரி-த்தல்]

வியாகுலம்

வியாகுலம் viyākulam, பெ. (n.)

   1. துக்கம்; sorrow, trouble.

   2. கவலை; anxiety.

     “ஏழைகள் வியாகுலமி தேதென வினாவி” (திருப்பு. 176.);,

   3. மயக்கம் (இ.வ.);; perplexity, bewilderment.

த.வ. துயரம்

     [Skt. {} → த. வியாகுலம்]

வியாக்கியானம்

வியாக்கியானம் viyākkiyāṉam, பெ. (n.)

   உரை; exposition, explanation, comment, commentary.

     “தத்தமக்குத் தோன்றியவாறெல்லாம்….. வியாக்கியானஞ் செய்து” (சிவ.சம.33);.

த.வ. விளக்கவுரை

     [SKt. {} → த. வியாக்கியானம்]

வியாசன்

வியாசன் viyācaṉ, பெ. (n.)

   வேதங்களை வகுத்தவனும் பிரம்மசூத்திரம் பாரதம் பதினெண்புராணம் முதலிய நூல்களை இயற்றியவனுமான முனிவன்; an ancient sage, the original compiler of the four {} and author of the brahma sutras, the {}, the 18 chief {}, etc.,

     [Skt. {} → த. வியாசன்]

வியாசபாரதம்

 வியாசபாரதம் viyācapāradam, பெ. (n.)

   வியாசர் இயற்றிய வடமொழி மகாபாரதம்; the Maga Bharada composed by {} Sanskrit.

     [Skt. {} → த. வியாசபாரதம்]

வியாசம்

வியாசம் viyācam, பெ. (n.)

   1. பிரிவு, பகுக்கை; separation, division, classification.

   2. ஒரு செயலைச் பற்றி எழுதும் கட்டுரை (இக்.வ.);; written paper, essay.

   3. அற (தரும); நூல் பதினெட்டனுள் வியாசர் இயற்றியதாகக் கூறப்படும் சுமிருதி; a Sanskrit text-book on Hindu law,

 aescribed to {}, one of 18 taruma- {}, գ.v.

     [Skt. {} → த. வியாசம்]

வியாசர் கடகம்

 வியாசர் கடகம் viyācargaḍagam, பெ. (n.)

   இசைத் தொடர்பான அரிய நூல்; a rare treatise pertain to music.

     [வியாசர்+கடகம்]

வியாச்சியம்

வியாச்சியம் viyācciyam, பெ. (n.)

   1. வழக்கு; dispute.

   2. முறைமன்ற (நியாய); வழக்கு (இக்.வ.);; law-suit.

     [Skt. {} → த. வியாச்சியம்]

வியாதன்

வியாதன்1 viyātaṉ, பெ. (n.)

   1. வியாசன்; the sage {}.

     “வியாதனாய்…மாமறை நான்கென வகுத்து…….. உரைத்தான்” (பாகவத.1, மாயவனமி. 33);.

   2. வேடன்; hunter.

     [Skt. {} → த. வியாதன்]

வியாதி

வியாதி viyāti, பெ. (n.)

   1. நோய்; disease, ailment, sickness, malady.

     “ஆதியும் வியாதியுமின்றி” (ஞானவா. மாவலி. 28.);.

   2. தொழுநோய்; leprosy.

     [Skt. {} → த. வியாதி]

வியாதிக்காரன்

 வியாதிக்காரன் viyātikkāraṉ, பெ. (n.)

நோயாளி;(வின்.);

 sickman.

த.வ. நோயாளி

     [Skt. {} → த. வியாதி]

வியாதிசாந்தி

 வியாதிசாந்தி viyāticāndi, பெ. (n.)

   நோய்நீங்கச் செய்யும் சடங்குவகை; a propitiatory ceremony for the cure of disease.

     [Skt. {} → த. வியாதிசாந்தி]

வியாதிபரீட்சை

 வியாதிபரீட்சை viyātibarīṭcai, பெ.(n.)

   நாடி முகம் மலம் மூத்திரம் கண் நா உடல் தொனி என்ற எட்டினால் நோயைச் சோதிக்கை; diagnosis of a diseae by an examination of {}, mukam, malam, {}.

வியாதுதம்

 வியாதுதம் viyādudam, பெ. (n.)

   இயங்கியற்பொருள்; movable thing.

     [Skt. {} → த. வியாதுதம்]

வியானன்

 வியானன் viyāṉaṉ, பெ. (n.)

   பத்துவளி (தசவாயு);யுள் ஒன்றானதும் அரத்த வோட்டத்தை யுண்டாக்குவதுமான வளி; the vital air of the body, which causes circulation of blood, one of taca-{},

 q.v.

     [Skt. {} → த. வியானன்]

வியானபூமி

 வியானபூமி viyāṉapūmi, பெ. (n.)

   சுடுகாடு (யாழ்.அக.);; burial and burning ground.

வியாபகன்

வியாபகன் viyāpagaṉ, பெ. (n.)

   1. கடவுள் (எங்குமிருப்பவன்);; god as omnipresent.

   2. எங்கும் அறியப்படுத்தன்மை படைத்தவன்; widely known person.

வியாபகம்

வியாபகம் viyāpagam, பெ. (n.)

   1. பரவியிருக்குந் தன்மை; pervasion, diffusion.

   2. எங்குமிருக்குந்தன்மை; omnipresence.

   3. எங்கும் அறியப்படுந்தன்மை; being widely known.

     “அவன் வியாபகமுள்ளவன்”.

     [Skt. {} → த. வியாபகம்]

வியாபகி

வியாபகி viyāpagi, பெ. (n.)

எங்கும் வியாபிக்குஞ் சிவசத்தி.

 energy of Siva, a all – pervasive.

     “விமலை வியாபகி” (சிவதரு சிவஞானயோ. 22.);;

வியாபரி

வியாபரி1 viyāparittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தொழிற்படுதல்; to operate, act. to be worked.

   2. நன்கொடை சேகரித்தல்; to collect funds, as for a festival.

     “இந்த உற்சவத்தை அவர் வியாபரித்துப் பண்ணுகிறார்.”

 வியாபரி2 viyāparittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   சொல்லுதல்; to tell.

வியாபாதனம்

 வியாபாதனம் viyāpātaṉam, பெ. (n.)

   கொலை; murder, killing.

     [Skt. {} → த. வியாபாதனம்]

வியாபாதம்

 வியாபாதம் viyāpātam, பெ. (n.)

   வஞ்சகம்; evil design.

வியாபாரச்சரக்கு

 வியாபாரச்சரக்கு viyāpāraccarakku, பெ. (n.)

   விலைபடுதற்கான பண்டம்; articles of merchandise.

வியாபாரம்

வியாபாரம் viyāpāram, பெ. (n.)

   1. தொழில் ; action, operation, funtion.

மண் முதலைந்திற்கும் வியாபாரம்

   2. வாணிகம்; trade, commerce transaction.

வியாபாரி

வியாபாரி viyāpāri, பெ. (n.)

   வாணிகன்; merchant, dealer, trader.

     [Skt. {} → த. வியாபாரி]

வியாபி1

__,

பெ. (n.);

எங்கும் நிறைந்திருப்பது.

 that which is all – pervasive, as air.

     “சித்தன் மெய்த்தகு குணமிலி வியாபி”(ஞானா. 1,7);;

வியாபி-த்தல்

வியாபி-த்தல் viyāpittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   எங்கும் பரந்து நிறைந்திருத்தல்; to pervade.

     “எங்கும் வியாபித்துணர்வா முனக்கு” (தாயு. பாயப்புலி. 52.);.

     [Skt. {} → த. வியாபி].

வியாபினி

வியாபினி viyāpiṉi, பெ. (n.)

   1. சோடசகலைகளுள் ஒன்று.

 a mystic centre in the body, one of {}, q.v.

   இதன் மேனாலின் வியாபினி (தத்துவப் 141.);;   2. எங்கும் நிறைந்திருப்பது (யாழ். அக.);; that which is all-pervasive.

வியாபிருதி

வியாபிருதி viyāpirudi, பெ. (n.)

மறைக்கப்படாதிருக்கை being uncovered or open.

     “லகுதை வியாபிருதி” (சிவப்பிர. 30.);.

வியாப்தம்

 வியாப்தம் viyāptam, பெ. (n.)

   பரப்பப்பட்டது; that which is pervaded.

     [Skt. {} → த. வியாப்தம்]

வியாப்தி

வியாப்தி viyāpti, பெ. (n.)

   1. எங்குமிருக்கை; omni presence.

   2. பரந்திருக்கை; pervasion.

வியாப்பியம்

வியாப்பியம் viyāppiyam, பெ. (n.)

   1. பரப்பப்படுவது;  that which is pervaded.

     “அரனவற்கு வியாப்பியமே விமலை (சிவதரு. சிவஞான. 22);.

வியாமம்

 வியாமம் viyāmam, பெ. (n.)

   நான்குமுழம்; fathom, the length of the extended arms.

     [Skt. {} → த. வியாமம்]

வியாமோகம்

வியாமோகம் viyāmōkam, பெ. (n.)

   பெருமோகம் (திவ். திருவாய். 6,1 பன்னீ.பர.);; excessive attachment.

     [Skt. {} → த. வியாமோகம்]

வியாயாமம்

வியாயாமம் viyāyāmam, பெ. (n.)

   உடற் பயிற்சி (சுகசந்.71.);; bodily exercise.

     [Skt. {} → த. வியாயாமம்]

வியாயோகம்

வியாயோகம் viyāyōkam, பெ. (n.)

   ரூபகம் பத்தனுள் காமமும் ஆசியமும் நீங்கி தலைவனது வீரச்செயலைக் கூறும் ஓரங்கமுடைய நாடக வகை. (சிலப். பக். 84, கீழ்க்குறிப்பு.);; a species of drama in one act, describing a military or heroic exploit and excluding the sentiments of love and mirth, one of ten {}. q.v.

வியார்த்தி

 வியார்த்தி viyārtti, பெ. (n.)

   பொருள்; meaning, exposition.

வியாள உருவம்

 வியாள உருவம் viyāḷauruvam, பெ. (n.)

   ஒவியங்களின் வளர்ச்சி நிலையைச் சுட்டுகின்ற உருவம்; shows the chronical stages ofan art.

     [வியானம்+உருவம்]

வியாளக்கிராகி

 வியாளக்கிராகி viyāḷakkirāki, பெ. (n.)

பிடாரன் பார்க்க;see {}.

வியாளம்

வியாளம் viyāḷam, பெ. (n.)

   1. பாம்பு (சூடா.);; snake.

   2. புலி (சூடா.);; tiger.

   3. யாளி1 1 பார்க்க;see {} a mythological animal.

   4. கெட்ட குணமுள்ள யானை (வின்.);; vicious elephant.

 வியாளம்1 viyāḷam, பெ. (n.)

ஒவியத்தில் அதி களவில் இடம்பெறும் உருவ அமைப்பு

 galore of structural figure drawn in art.

 வியாளம்2 viyāḷam, பெ. (n.)

சிற்பத்தில் அதிக எண்ணிக்கையில் இடம் பெறுகின்ற உருவம்,

 sculptural structure which take place abundantly in sculpture.

 வியாளம் viyāḷam, பெ. (n.)

   1. பாம்பு (சூடா);; snake.

   2. புலி; tiger.

   3. யாளி; a mythological animal.

   4. கெட்ட குணமுள்ள யானை; vicious elephant. (W);.

வியாளவரி

 வியாளவரி viyāḷavari, பெ. (n.)

   கோயிற் கருவறை மதிலின் உச்சியில் யாளியுருவி லமைந்த அழகு வரி;     [வியாள + வரி]

 வியாளவரி viyāḷavari, பெ. (n.)

   கோயிற் கருவறை (கர்ப்பக்கிரக); மதிலின் உச்சியில் யாளியுருவிலமைந்த ஒப்பனை (அலங்கார); வரி; a line of carbel stones having {} images, in the inner shrine of a temple.

வியாளவியூகம்

வியாளவியூகம் viyāḷaviyūkam, பெ. (n.)

   பாம்பு வடிவான படையமைப்பு (சுக்கிரநீதி, 338.);; serpent-like array of an army.

வியாழக்கிழமை

 வியாழக்கிழமை viyāḻkkiḻmai, பெ. (n.)

   கிழமையின் ஐந்தாவது நாள்; Thursday.

     [வியாழன் + கிழமை]

வியாழக்குறிஞ்சி

வியாழக்குறிஞ்சி viyāḻkkuṟiñji, பெ. (n.)

   குறிஞ்சியாழ்த்திறத் தொன்று (பிங்.);;     [வியாழம்2 + குறிஞ்சி]

வியாழசினேகன்

வியாழசினேகன் viyāḻciṉēkaṉ, பெ. (n.)

   கதிரவன் (நாமதீப. 94);; sun.

     [வியாழன் + Skt. {} → த. சினேகன்]

வியாழச்சக்கரம்

வியாழச்சக்கரம் viyāḻccakkaram, பெ. (n.)

   அறுபது ஆண்டு வட்டம் (வின்.);; the jupiter cycle of 60 years.

     [வியாழன் + சக்கரம்]

வியாழநோக்கம்

வியாழநோக்கம் viyāḻnōkkam, பெ. (n.)

   1. பிறப்பியச் சக்கரத்திற் காணப்படும் குருநோக்கம்;     (Astral.); aspect of the planet jupiter, in an horoscope.

   2. வியாழானுகூலம் பார்க்க;see {}.

     [வியாழன் + நோக்கம்]

வியாழன்

வியாழன் viyāḻṉ, பெ. (n.)

வியாழம்1 பார்க்க;see {}.

கோள்களுள் வியாழன் பெரிதா யிருப்பதும், வடமொழியில் அது பிருகஸ்பதி என்று பெயர் பெற்றிருப்பதும் கவனிக்கத் தக்கன. பொன் என்பது வியாழனுக்கொரு பெயராதலால் வியல் என்னும் சொல்லிற்கு பொன்னென்னும் பொருளும் தோன்றிற்றுப் போலும் (வே.க.146);

வியாழமாலை

 வியாழமாலை viyāḻmālai, பெ. (n.)

வியாழமாலையகவல் (சிலப். உரைப்பா.); பார்க்க;see {}.

     [வியாழம் + மாலை]

வியாழமாலையகவல்

வியாழமாலையகவல் viyāḻmālaiyagaval, பெ. (n.)

   இடைச்சங்கத்து நூல்களுள் ஒன்று (இறை. 1, பக். 5);; a literary piece or poem of the middle {}, not now extant.

     [வியாழமாலை + அகவல்]

வியாழம்

வியாழம்1 viyāḻm, பெ. (n.)

   1. தேவகுரு; brahaspati, the preceptor of the gods.

     “வியாழத்தோடு மறைவழக் கன்று வென்ற” (திருவாலவா. திருநகரப். 13);.

   2. ஒரு கோள்; jupiter, planet.

     “முந்நீர்த் திரையிடை வியாழந் தோன்ற” (சீவக. 2467);.

   3. வியாழக் கிழமை; thursday.

     “வியாழத்தின் மிக்க சம்பத்தி னொடு சிறுவரைப் பெற்றெடுப்பான்” (அறப். சத. 69);.

     [வியல் → வியலன்) → வியாழன் – கதிரவனைச் சுற்றும் கோள்கள் எல்லாவற்றிலும் பெரியது.

     “வியல்என் கிளவி அகலப் பொருட்டே” (தொல்.உரி.66); வியல் → வியலம் → வியாழம்]

 வியாழம்2 viyāḻm, பெ. (n.)

   பாம்பு; serpent.

     “வெள்ளிவிடையில் வியாழம் புனைந்தாரைக் கண்டு” (குற்றா. குற. 35, 5);.

     [வியல் → வியலம் → வியாழம்] (வே.க.146);

வியாழவட்டம்

வியாழவட்டம்1 viyāḻvaṭṭam, பெ. (n.)

   1. வானமண்டலத்தில் குரு ஒருமுறை சுற்றிவருங் காலமாகிய பன்னீராண்டு (சங்.அக.);; the period of 12 years, being the time taken by jupiter for one revolution or rotation in the universe.

   2. வியாழச்சக்கரம் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [வியாழ + வட்டம்]

 வியாழவட்டம்2 viyāḻvaṭṭam, வி.எ.(adv.)

   வியாழக்கிழமை தோறும் (வின்.);; every thursday.

     [வியாழ + வட்டம்]

வியாழானுகூலம்

 வியாழானுகூலம் viyāḻāṉuālam, பெ. (n.)

   திருமணம் முதலிய நல்ல பயன்களைக் குறிக்கும் குருநோக்கம் (இ.வ.);; beneficent aspect of the plant jupiter, as conducive to matrimonial happiness, etc.

     [வியாழ + Skt. {} → த. அனுகூலம்.]

வியாவகாரிகம்

வியாவகாரிகம் viyāvagārigam, பெ. (n.)

   வழக்கத்தில் இருப்பது (வேதா. சூ. 32.);; that which relates to everyday life or practice.

வியாவர்த்திதம்

வியாவர்த்திதம் viyāvarddidam, பெ. (n.)

   இணையாவினை (அபிநய);க்கைவகை. (சீவக. 1257, உரை.);; a hand-pose.

வியாவிருத்தி

 வியாவிருத்தி viyāvirutti, பெ. (n.)

   தள்ளுகை (யாழ்.அக.);; exclusion, rejection.

     [வியா + Skt. {} → த. விருத்தி]

 வியாவிருத்தி viyāvirutti, பெ. (n.)

   தள்ளுகை; exclusion;

 rejection.

வியுற்பத்தி

வியுற்பத்தி viyuṟpatti, பெ. (n.)

   1. மொழிப் பொருட்காரணம் (யாழ்.அக.);;   2. கல்வியறிவு; proficiency in language, literature, etc.

வியுற்பத்திபண்ணு-தல்

வியுற்பத்திபண்ணு-தல் viyuṟbaddibaṇṇudal,    11 செ.குன்றாவி (v.t.)

   புதிதாயுண்டாக்குதல்; to create a new.

வியுற்பன்னன்

 வியுற்பன்னன் viyuṟpaṉṉaṉ, பெ. (n.)

   கல்வியறிவுள்ளவன்; erudite scholar, one who is proficient in language, literature, etc.

வியூககாரன்

 வியூககாரன் viyūkakāraṉ, பெ. (n.)

தையற்காரன் (யாழ். அக.);.

 tailor.

வியூகபேதம்

 வியூகபேதம் viyūkapētam, பெ. (n.)

   படையணி முறிகை (யாழ். அக.);; breaking of the serried ranks of an army.

வியூகம்

வியூகம் viyūkam, பெ. (n.)

   1. படை வகுப்பு (குறள். 767, உரை.);; military array.

   2. திருமால் நிலை ஐந்தனுள் சங்கருஷணன் பிரத்தியும்நன் அநிருத்தன் என்று மூவகையாகவும் வாசுதேவனைச் சேர்த்து நால்வகையாகவுமுள்ள நிலை. (அஷ்டாதச. தத்வத். 3,43.); (பரிபா. 3, 81, உரை.);; manifestation of Visnu as three divinities, viz., {} or as four divinities, including {}, one of five {}-nilai, q.v.

   3. திரள்; multitude, collection.

   4. விலங்கின் கூட்டம். (சூடா.);; herd, flock.

வியூகாவதாரம்

வியூகாவதாரம் viyūkāvatāram, பெ. (n.)

   1. வியூகம் பார்க்க;see viyugam.

     “சங்கருடணர் அநிருத்தரென்னு நால்வியூகாவதாரம்” (பிரபோத. 45, 4);.

வியோகம்

வியோகம் viyōkam, பெ. (n.)

   1. சாவு; death.

   2. பிரிவு; separation.

     “யோக வியோக முடைத்தோன்” (ஞானா 61, 9.);;

   3. பிறவி நீக்கம்;

வியோமமஞ்சரம்

 வியோமமஞ்சரம் viyōmamañjaram, பெ. (n.)

   கொடி (சங்.அக.);; flag.

     [Skt. vyoma + manjara]

வியோமமண்டலம்

 வியோமமண்டலம் viyōmamaṇṭalam, பெ. (n.)

வியோமமஞ்சரம் பார்க்க (சங்.அக.);;see viyoma-{}.

     [Skt. vyoma+mandala]

வியோமம்

வியோமம் viyōmam, பெ. (n.)

   வானம் (ஆகாசம்); (பிங்.);; sky atmosphere.

     “நாமமும் வடிவுங் கிளைத்திடு வியோம வடிவமாய்த் தோன்றும்” (திருக்காளத். பு. சிவமான்.22.);.

வியோமரூபிணி

வியோமரூபிணி viyōmarūpiṇi, பெ. (n.)

   சோடசகலையுளொன்று; a mystic centre in the body, one of {}-kalai.

     “நிற்கின்ற வியோம ரூபிணி நீலாகாயம்” (தத்துவப். 142.);.

வியோமாட்சரேகை

 வியோமாட்சரேகை viyōmāṭcarēkai, பெ. (n.)

கோள் (கிரகங்);களின் அட்சாம்ச நிலை;(வின்.); ({});

 celestial latitude, as of planets.

விரகதம்

 விரகதம் viragadam, பெ. (n.)

விரகறம் (மலை.); பார்க்க;see {}.

விரகதாபம்

 விரகதாபம் viragatāpam, பெ. (n.)

விரகநோய் பார்க்க;see virakanoy.

விரகநோய்

 விரகநோய் viraganōy, பெ. (n.)

   காதலர்க்குப் பிரிவாலுண்டாகும் துன்பம்; distress or sorrow of lovers due to separatrion from each other.

     [Skt. viraha + த. நோய்]

விரகன்

விரகன் viragaṉ, பெ. (n.)

   1. திறமையுள்ளவன்; skilful, clever person.

     “விரகர் நெடுஞ்சுவர் தள்ளுமாபோலே போக்கி” (ஈடு.1, 5, 10);.

   2. வல்லவன்; expert.

     “தமிழ்விரகன மொழிகள்” (தேவா.132, 11);.

   3. சுற்றத்தான்; kinsman.

     “விரகர்கட் கெல்லாம் வெறுப்பனவே செய்யும்” (பழமொ. 123);.

விரகம்

விரகம் viragam, பெ. (n.)

   1. பிரிவு; separation, especially of lovers.

   2. விரக நோய் பார்க்க;see viraga {}.

   3. உலர்த்துகை; drying up.

   மண் முதலைந்திற்கும் வியாபாரம் பொறை பிண்டீகரணம் பாகமொடு விரக மிடங்கொடையாகும் (வேதா. சூ. 77);;   4. காமம்; lasciviousness, lust. (w);.

விரகறம்

 விரகறம் viragaṟam, பெ. (n.)

   வெள்ளைச் சாரணை (மலை.);; horse purslane.

     [விரகதம் → விரகறம்]

 விரகறம் viragaṟam, பெ. (n.)

   வெள்ளைச்சாரணை; horse purslane.

விரகறியாளன்

விரகறியாளன் viragaṟiyāḷaṉ, பெ. (n.)

   அறிவுடையோன்; wiseman.

     “நறும்பூங் கரந்தை விரகறியாளர் மரபிற் சூட்ட” (புறநா.289);.

     [விறகு + அறி + ஆள்]

 விரகறியாளன் viragaṟiyāḷaṉ, பெ. (n.)

அறிவுடையோன்

 wise man

நறும் பூங்கரந்தை விரகறியாளர் மரபிற் சூட்ட (புறாநா. 289);.

விரகவேதனை

 விரகவேதனை viragavētaṉai, பெ. (n.)

விரக நோய் பார்க்க;see viraga {}.

விரகாவத்தை

 விரகாவத்தை virakāvattai, பெ. (n.)

   பிரிந்த காதலர் துன்புறும் நிலை; love-lorn condition of sparated lovers.

விரகி

விரகி viragi, பெ. (n.)

   பிரிவாற் காமநோயுற்றவ-ள்-ன்; one pining from the seperation one’s beloved.

   2. காமி;(வின்.);

 lascivious person.

விரகிணி

விரகிணி viragiṇi, பெ. (n.)

   1. காதலனை பிரிந்தவள்; woman separated from her lover.

   2. சம்பளம்; salary, wages.

விரகிதன்

 விரகிதன் viragidaṉ, பெ. (n.)

   தனியே விடப்பட்டவன்; lonely man. (இலக்.அக.);.

விரகு

விரகு viragu, பெ. (n.)

   1. வழிவகை; means, expedient, contrivance.

     “கண்ணாலே கண்டாலல்லது பஜிக்க விரகில்லை” (ஈடு. 1, 3, ப்ர);.

   2. திறமை; cleverness, prudence, tact.

     “விரகி னீட்டினான்” (சீவக. 328);.

   3. உத்தி; cunning.

     “காமம் விற்கின்ற விரகிற்றோலாப் பொய்வினை மகளிர்” (கம்பரா. இந்திர சித்துவதை. 28);.

   4. நுண்ணறிவு; discretion, discriminative knowledge, sharpness.

     “விரகினரில்லா வவைபோல்” (திருவானைக். சம்புமு. 41);.

   5. உணர்ச்சிக் கனிவு; enthusiasm.

     “வனஞ்சென்று விரகிற் புக்கான்” (மேருமந். 342);.

   6. பண்ணியாரம்; confectionery.

     “வேறுபல் லுருவின் விரகு தந்திரீஇ” (பொருந.108);.

   தெ. வெரவு;க. பெரகு.

விரகுளி

விரகுளி viraguḷi, வி.எ.(adv.)

   முறையாக; in order.

     “விரகுளி யெழுந்த போழ்தில்” (மேரு மந். 719);.

     [விரகு + உளி]

விரக்தம்

 விரக்தம் viraktam, பெ. (n.)

விரத்தம் பார்க்க;see viratam.

விரக்தி

விரக்தி virakti, பெ. (n.)

விரத்தி பார்க்க;see viratti.

=

விரகசன்னதம்

__,

பெ. (n.);

விரகநோய் பார்க்க;see {}.

     “விரக சன்னதமேற்ற” (தாயு. எங்கு நிறை.10.);

விரசமாக்கு-தல்

 விரசமாக்கு-தல் virasamākkudal, செ.

குன்றாவி(v.t.);

கெடுத்து விடுதல்

 to spoil mismanage.

காரியத்தை விரசமாக்கி விடாதே.

விரசம்

விரசம் virasam, பெ. (n.)

   1. வெறுப்பு; dislike a version.

   2. நிந்தை;(யாழ்.அக.);

 censure.

     [Skt. vi-rasa → த. விரசம்]

விரசல்

விரசல் virasal, பெ. (n.)

விரசு4 பார்க்க;see {}.

     “விரசலாய் நட”.

     [விரை → விரைசு → விரசு → விரசல்.]

விரசாநதி

 விரசாநதி viracānadi, பெ. (n.)

   பரமபதத்தின் புறத்ததோர் யாறு; a river the borders on {} heaven.

விரசு

விரசு1 virasudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   செறிதல்; to crowd closely or compactly together.

     “விரசுமகிழ்சோலை” (பதினொ. விநாயகர். இரட். 1);.

 Ma. virakkuka;

 Ka. Berasu;

 Tu. biravuni;

 Te. berayu;

 Kur. {};

 Malt. birge.

     [விரவு → விரசு]

 விரசு2 virasudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பொருந்துதல்; to join, unite.

     “அகிலம் யாவையும் விரசுறு தனிக்குடை” (கம்பரா. திருவவ. 138);.

     “விரசு கோலங்கள் காண விதியிலேன்” (கம்பரா. சூளா. 36);.

 விரசு3 virasu, பெ. (n.)

விரசுகணக்கு (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

 விரசு4 virasudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. மிகவும் விரைவுப்படுத்தல்; to press hard, to urge vehemently, to hasten.

   2. சொல்லாற் கடிந்து வெருட்டுதல்; to repel by words of rebuke.

     [விரை → விரைசு → விரசு-,]

 விரசு5 virasu, பெ. (n.)

   விரைவு; swiftness.

     ‘கைவிரசு’ (வின்.);.

     [விரை → விரைசு → விரசு-,]

 விரசு6 virasu, பெ. (n.)

   மரவகை (M.M.802);; large sebestan.

மறுவ. விரிச, விருசு.

 Ma. virisu;

 Te. virigi.

விரசுகணக்கு

விரசுகணக்கு virasugaṇaggu, பெ. (n.)

   விளக்கமான கணக்கு (இ.வ.);; detailed or elaborate account.

     [விரசு2 + கணக்கு]

விரசை

 விரசை virasai, பெ. (n.)

   மாட்டுத்தொழுவம் (இலக்.அக.);; shed for cattle.

விரட்டடைப்பன்

 விரட்டடைப்பன் viraḍḍaḍaippaṉ, பெ. (n.)

   மாட்டு நோய் வகை (பெ.மாட்.);; a kind of cattle-disease.

     [வரட்டடைப்பன் → விரட்டடைப்பன்]

விரட்டு-தல்

விரட்டு-தல் viraṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. துரத்துதல்; to chase, to drive away.

   2. அச்சுறுத்துதல்; to frighten, to intimidate.

   3. மிகவும் விரைவுப்படுத்துதல்; to urge vehemently.

     [வெருட்டு → விரட்டு-,]

விரணகம்

 விரணகம் viraṇagam, பெ. (n.)

   ஆமணக்கு (சங்.அக.);; castor plant.

விரணகாசம்

விரணகாசம் viraṇakācam, பெ. (n.)

   கருவிழியிற் படரும் கண்ணோய் வகை (சீவரட். 261.);; a disease of the eye causing film over the pupil of the eye.

     [Skt. {} → த. விரணகாசம்]

விரணகாரி

விரணகாரி viraṇakāri, பெ. (n.)

   1. புண்ணைச் சுடும் மருந்து (பைஷஜ.);; caustic.

   2. தோலினை (சருமத்தை);ப் புண்ணாக்கும் மருந்து (இங். வை. 31.);; escharotic.

விரணகிரந்தி

விரணகிரந்தி viraṇagirandi, பெ. (n.)

   புற்று நோய் (இங். வை. 307.);; cancer.

விரணசன்னி

 விரணசன்னி viraṇasaṉṉi, பெ. (n.)

   இசிவு நோய்வகை;

விரணப்பரு

விரணப்பரு viraṇapparu, பெ. (n.)

கடைக்கண் விளிம்பில் உண்டாகுஞ் சிறுபரு;(சீவரட்.269.);

 pimple in the eye.

விரணம்

விரணம்1 viraṇam, பெ. (n.)

   1. காயம்; wound, sore, bruise.

   2. சிலந்திப்புண்; boil.

   3. புண்கட்டி (வின்.);; ulcer.

   4. முறிவு; fracture

   5. பகைமை; enmity, hatred.

     “தங்கண் மேல் விரணமதாகி” (கந்தபு. இரணியன்யுத்.3);

     [Skt. vrana → த. விரணம்]

விரணம்போக்கி

 விரணம்போக்கி viraṇambōkki, பெ. (n.)

ஆடு தின்னாப்பாளை;(வின்.);

 worm-killer.

விரணவாதம்

விரணவாதம் viraṇavātam, பெ. (n.)

   நோய் வகை (கடம்ப. பு. இலீலா. 123.);; a disease.

விரணவைத்தியன்

 விரணவைத்தியன் viraṇavaittiyaṉ, பெ. (n.)

   புண்ணுக்கு பண்டுவம் செய்வோன்; surgeon.

விரதங்கா-த்தல்

 விரதங்கா-த்தல் viradaṅgāddal, செ.கு.வி. (v.i.)

நோன்பு மேற்கொண்டொழுகுதல்;(வின்.);

 to observe a vow.

விரதத்துவம்

 விரதத்துவம் viradadduvam, பெ. (n.)

   பட்டினி நோன்பு முதலியவற்றால் உடலை ஒறுக்கும் நிலை;

விரதநியமம்

விரதநியமம் viradaniyamam, பெ. (n.)

   1. நோன்போடு ஒழுகுகை; observing austerities.

   2. தீட்சை செய்விக்கை;(வின்.);

 act of religious initiation.

விரதமிறக்கு-தல்

 விரதமிறக்கு-தல் viradamiṟakkudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   மனவுறுதி (சங்கற்பித்து); கொண்டு நடத்தும் நோன்பை (விரதத்தை); அமைதி (சாந்தி); செய்து முடித்தல்; to celebrate the conclusion of a religious vow or fast with appropriate ceremonies.

விரதம்

விரதம்1 viradam, பெ. (n.)

   1. நோன்பு; religious vow act of austerity, holy practice as fasting, continence etc.

     “ஊக்கித்தாங் கொண்ட விரதங்கள் (நாலடி. 51.);

   2. கொள்கையில் கொண்ட மனவுறுதி (சங்கற்பம்); (பிங்.);; solemn vow, oath.

     “தன்னுடன் பிறந்த முன்னவர் விரத முடித்து” (S.I.I.iv. 94);

   3. நல்வினைப் பயன் (புண்ணியம்); ஏழனுள் ஒன்றான தவம் (சூடா.);; penance, one of seven {}.

   4. நடப்பு நிகழ்வினை (சுமாவர்த்தனம்);; aceremony.

த.வ. நோன்பு

     [Skt. vrata → த. விரதம்]

விரதம்பிடி-த்தல்

 விரதம்பிடி-த்தல் viradambiḍiddal, செ.கு.வி. (v.i.)

பட்டினி கிடத்தல்;(வின்.);

 to fast.

விரதவுத்தியாபனம்

 விரதவுத்தியாபனம் viradavuddiyāpaṉam, பெ. (n.)

   நோன்பு (விரத); முடிக்கும் அமைதி (சாந்திச்); நிகழ்வு (சடங்கு); (யாழ். அக.);; ceremonies at the conclusion of a viratam.

விரதி

விரதி viradi, பெ. (n.)

   1. நோன்பு மேற்கொண்டோன்; one who has taken a religious vow

     “விரிகடை விரதிகள்”(தேவா. 700, 3);.

   2. துறவி (சது.);; one who has renounces the world.

   3. ஓதல் திருவாழ்வன் (பிரமசாரி);; celibate student.

     “அருத்திடுகக வன்னாதி

   4. சுமா வர்த்தனம்; a ceremony.

த.வ. நோன்பி

     [Skt. vrata → த. விரதம்]

விரத்தன்

விரத்தன் virattaṉ, பெ. (n.)

   1. உலகப் பற்றில்லாதவன்;  man free from worldly attachments.

     “விரத்தரிற் றலைவனாகி” (கந்தபு. கயமுகனுற் 31.);;

   2. தவசி; male ascetic.

   3. மணமின்றி இருப்பதாக உறுதி செய்து கொண்டவன். (வின்.);;  man who has taken a vow of celibacy.

     [Skt. vi-rakta → த. விரத்தன்]

விரத்தம்

விரத்தம் virattam, பெ. (n.)

   1. உலகப் பற்றுவிடுகை;(வின்.);

 renunciation.

   2. வெறுப்பு;(சங். அக.);

 dislike.

விரத்தி

விரத்தி1 viratti, பெ. (n.)

   1. உலகப் பற்றில்லாதவள்; woman free from worldly attachments.

   2. தவத்தி; female ascetic.

   3. மணமின்றி இருப்பதாக உறுதி செய்து கொண்டவள்;(வின்.);;  woman who has taken a vow of celibacy.

 விரத்தி2 viratti, பெ. (n.)

   1. பற்றின்மை (சூடா.);; freedom from worldly attachments; renunciation of worldly pleasures.

   2. வெறுப்பு; dislike.

     [Skt. vi-rakti →.த. விரத்தி]

விரனெரி-த்தல்

விரனெரி-த்தல் viraṉerittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வருத்தத்தால் விரல்களை நெரித்தல்; to wring one’s hands, squeeze one’s fingers together in sign of great distress.

     “மெல்விர னெரித்து விம்மி வெய்துயிர்த்து” (பதினொ. திருவாரூர்மும். 7);.

     [விரல் + நெரி2-]

விரம்

 விரம் viram, பெ. (n.)

ஒன்பான் நஞ்சுசெய்யப் பயன்படுகின்ற மூலப்பொருட்களில் ஒன்று:

 primary element used in preparing nine kinds of poison.

விரயம்

விரயம் virayam, பெ. (n.)

   1. பயனில்லாச் செலவு; expenditure without utility.

   2. மிகுசெலவு (வின்.);; extravagance, waste, prodigality.

   3. பேதியாகை (வின்.); கழிச்சல்; purging.

     [Skt. vyaya → த. விரயம்]

விரற்கடை

 விரற்கடை viraṟkaḍai, பெ. (n.)

விரற்கிடை (வின்.); பார்க்க;see {}.

விரற்கிடை

விரற்கிடை viraṟkiḍai, பெ. (n.)

   விரலகல முள்ள அளவு (வின்.);; finger’s breadth = 8 grains of paddy = 1/12 {}.

     [விரல் + கிடை2]

விரற்குறி

 விரற்குறி viraṟkuṟi, பெ. (n.)

   கைவிரல் வரியை ஒற்றியெடுத்த அடையாளம் (C.G.);; finger impression.

     [விரல் + குறி]

விரற்கொடி

 விரற்கொடி viraṟkoḍi, பெ. (n.)

   பூடு வகை (திவா.);; a plant growing in hedges and thickets.

     [விரல்கொடி → விரற்கொடி]

விரற்சாடு

விரற்சாடு viraṟcāṭu, பெ. (n.)

   விரலுறை (சீவக. 2202, உரை);; glove for the finger, put on while shooting arrows.

     [விரல் + சாடு4]

விரற்சுற்று

 விரற்சுற்று viraṟcuṟṟu, பெ. (n.)

   நகச்சுற்று (வின்.);; whitlow.

     [விரல் + சுற்று]

விரற்செறி

விரற்செறி viraṟceṟi, பெ. (n.)

   நெளி; curved finger-ring.

     “விரற்செறியினைத் திருத்தலும்” (தொல். பொ. 22, உரை);.

மறுவ. கணையாழி.

     [விரல் + செறி2 -,]

விரற்படுவன்

 விரற்படுவன் viraṟpaḍuvaṉ, பெ. (n.)

   விரலில் வரும் புண்கட்டி வகை (M.L);; abscess finger, thecal abscess.

     [விரல் + படுவன்]

விரற்புட்டில்

விரற்புட்டில் viraṟpuṭṭil, பெ. (n.)

   1. விரற் சாடு பார்க்க;see {}.

     “விரற்புட்டி லிவை சிறிய” (கலிங். 534);.

   2. விரற் சிமிழ் (அங்குஸ்தான்);; thimble.

     [விரல் + புட்டில்1]

விரற்புறப்பாடு

 விரற்புறப்பாடு viraṟpuṟappāṭu, பெ. (n.)

விரற்சுற்று பார்க்க;see {} (M.L.);.

     [விரல் + புறப்படு → புறப்பாடு]

விரற்பூண்

விரற்பூண் viraṟpūṇ, பெ. (n.)

   கணையாழி (மோதிரம்); (நாமதீப. 435);; finger-ring.

மறுவ. விரற்செறி.

     [விரல் + பூண்]

விரலணி

 விரலணி viralaṇi, பெ. (n.)

விரலாழி (சூடா.); பார்க்க;see {}.

     [விரல் + அணி]

     [p]

விரலம்

 விரலம் viralam, பெ. (n.)

   விரலின் அளவு; the tamil term of angulam.

     ‘ஐவிரலம் வளரும் ஆற்று மீன்களுண்டு’ (உ.வ.);.

விரலாழி

விரலாழி viralāḻi, பெ. (n.)

   கணையாழி (மோதிரம்);; finger-ring.

     “விரலாழிக்கண் பல்விதக் கண்கள் சேர்த்து” (திருவாலவா. 22, 13);.

     [விரல் + ஆழி]

விரலி

விரலி virali, பெ. (n.)

   1. விரலிமஞ்சள் (கொ.வ.); பார்க்க;see {}.

   2. வெள்ளரி (மலை.);; cucumber.

 Ma. virali;

 Ko. valary;

 To. Paso.

     [விரல் → விரலி]

விரலிப்பச்சை

 விரலிப்பச்சை viralippaccai, பெ. (n.)

   பச்சைக்கருப்பூரம் (சங்.அக.);; purified camphor.

     [விரவு + பச்சை]

விரலிமஞ்சள்

 விரலிமஞ்சள் viralimañjaḷ, பெ. (n.)

   மஞ்சள் வகை; a kind of turmeric.

     [விரலி + மஞ்சள்]

விரலேறு

விரலேறு viralēṟu, பெ. (n.)

   ஒருவகைத் தோற்கருவி (சிலப். 3, 27, உரை, பக். 106);; hand-drum.

     [விரல் + எறி-,]

 விரலேறு viralēṟu, பெ. (n.)

   தோலினாற் செய் யப்பட்ட பழங்கால இசைக்கருவி; an ancient musical instrument made of leather.

     [விரல்+ஏறு]

விரலேறு பாகம்

 விரலேறு பாகம் viralēṟupākam, பெ. (n.)

   பழம் பெரும் இசைக்கருவி; an ancient musical instrument.

     [விரல்+ஏறு+பாகம்]

விரல்

விரல் viral, பெ. (n.)

   1. கைகால்களினிறுதியில் ஐந்தாகப் பிரியும் உறுப்பு; finger, toe.

     “விரலுளர் நரம்பின்” (பொருந. 17);.

   2. விரற்கிடை பார்க்க;see {}.

     “பாதாதி கேசாந்தம் முக்காலே நால்விரலே ஆறுதோரை உசரமும்” (S.I.I.ii, 395);.

     ‘விரலுக்குத் தக்க வீக்கம்’ (பழ.);, ‘விரல் உதவி விருந்தினர் உதவார்’ (பழ.);,

     ‘விரல் உரலானால் உரல் என்ன ஆகும்’ (பழ.);,

     ‘விரல் போகாத இடத்திலே உரல் போகுமா’ (பழ.);.

   தெ. வ்ரேலு;   ம. விரல்;   க., து. பெரெல்; Ko. verl;

 To. {};

 Kod. bera;

 Kol. vende;

 Nk. Vende;

 Go. Wirinj;

 Kui. Vanju;

 Kuwi (F);. {}.

     [விள் → விரி → விரல்]

விரல்கொடு-த்தல்

விரல்கொடு-த்தல் viralkoḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   திருமணஞ் செய்தல்; to marry.

     “வேசியவள் நானிருக்க விரல் கொடுத்தா ளாசையென்ன” (கோ.வ.க.33);.

     [விரல் + கொடு-,]

விரல்நொடி

விரல்நொடி1 viralnoḍi, பெ. (n.)

   விரலைச் சொடக்குகை; snapping the fingers.

     ‘ஒரு விரல் நொடி இடாது’ (பழ.);.

     [விரல் + நொடி]

 விரல்நொடி2 viralnoḍi, பெ. (n.)

   பூடுவகை (திவா.);; a plant growing in hedges and thickets.

     [விரல் + நொடி]

விரல்மொழி

 விரல்மொழி viralmoḻi, பெ. (n.)

   விரல்களின் சந்துப் பொருத்து (வின்.);; knuckle, finger- joint.

     [விரல் + மொழி]

விரல்வரியடையாளம்

 விரல்வரியடையாளம் viralvariyaḍaiyāḷam, பெ. (n.)

   உள்ளங்கையில் அமைந்திருக்கும் கைவரி (ரேகை);; line on the palm.

ஒவ்வொரு விரலின் நுனியிலும் வரிகள் குழந்தை, கருவிலிருக்கும் போதே உண்டாகி குழந்தை தொண்டு கிழவனாகும் காலத்திலும் ஒரு சிறிதும் மாறாமல் இருந்து கொண்டிருக்கின்றன. அதுமட்டுமன்று, உலகில் பலகோடி மக்களுக்கும் ஒவ்வொருவருடைய விரல் வரியும் தனிப்பட்டது. ஒருவருடையதைப் போல வேறு யாருக்கும் இருப்பதில்லை. இரட்டைக் குழந்தைகளுடைய விரல் கைவரி (ரேகை);களும் வேறுவேறாகவே காணப்படும். விரல் வரியின் தனிப்பட்ட தன்மை, மாறாத தன்மை என்ற இந்த இரண்டு இயல்புகளையும் வைத்து ஆள் அடையாளம் கண்டுபிடிக்க இயலும்.

     [விரல் + வரி + அடையாளம்]

விரல்விடு-தல்

விரல்விடு-தல் viralviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   கைவிரலை விட்டு எண்ணுதல் (இக்.வ.);; to count with one’s fingers.

     [விரல் + விடு-,]

விரல்வை-த்தல்

விரல்வை-த்தல் viralvaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   குறும்பு செய்தல் (இ.வ.);; to do or attempt mischief.

     [விரல் + வை-,]

விரளம்

விரளம் viraḷam, பெ. (n.)

   1. செறிவின்மை; being wide apart.

     ‘மாலையில் மலர் விரளமாகத் தொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது’.

   2. இடைவெளி (இலக்.அக.);; intervening space.

   3. கால நீட்டிப்பு (இலக்.அக.);; leisure.

   4. அருமை; rarity.

     ‘படித்தவர்கள் விரளமாயிருக்கிறார்கள்’.

விரளல்

விரளல் viraḷal, பெ. (n.)

   நெருக்கம் (நாமதீப. 777);; narrowness, closeness, closely personal.

விரளிமஞ்சள்

 விரளிமஞ்சள் viraḷimañjaḷ, பெ. (n.)

விரலிமஞ்சள் (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [விரலி → விரளி + மஞ்சள்]

விரள்(ளு)-தல்

விரள்(ளு)-தல் viraḷḷudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சப்படுதல் (வின்.);; to be frightened, to be afraid of.

விரவலர்

விரவலர் viravalar, பெ. (n.)

விரவார் பார்க்க;see {}.

     “மெலியோர் வலிய விரவலரை யஞ்சார்” (நன்னெறி. 9);.

     [விரவு + அல் + அர்]

விரவல்

 விரவல் viraval, பெ. (n.)

   கலப்பு; mixing, mixture.

     [விரவு → விரவல்]

விரவார்

விரவார் viravār, பெ. (n.)

   பகைவர்; enemies.

     “விரவாருணாணுப் படலஞ்சி” (நாலடி, 88);.

விரவி

 விரவி viravi, பெ. (n.)

   வெள்ளரி (சங்.அக.);; cucumber.

     [விரலி → விரவி]

விரவியல்

விரவியல் viraviyal, பெ. (n.)

   1. சங்கீரணம் என்னும் கலவையணி (வீரசோ. அலங். 34, உரை);;   2. வடவெழுத்து விரவிவரும் சொல்;     “இடையே வடவெழுத் தெய்தில் விரவியல்” (வீரசோ. அலங். 40);.

     [விரவு + இயல்]

விரவு

விரவு1 viravudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கலத்தல்; to mix, mingle, to join, unite.

     “விரவுமலர் வியன்கா” (நெடுநல். 27);.

   2. அடைதல்; to approach, draw near.

     “விரவினோர் தணக்க லாற்றா” (காஞ்சிப்பு. தக்கீ. 1);.

   3. ஒத்தல்; to be similar, akin.

     “மலைவிரவு நீண்மார்வின் மைந்தன்” (சீவக. 1885);.

   க., து. பெரசு;ம. விரகுக.

 விரவு2 viravudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பொருந்துதல் to be united, joined, to be mingled, mixed.

     “புலியரி விரவிய வரையினர்” (தேவா. 450, 1);.

   2. நட்புக் கொள்ளுதல்; to cultivate friendship, to keep company.

     “பணிவாரொடே விரவுமின்” (தேவா. 469, 5);.

   க., து. பெரசு;ம. விரகுக.

 விரவு3 viravu, பெ. (n.)

   கலப்பு; mixture.

 விரவு4 viravu, பெ. (n.)

விரகு 4 (வின்.); பார்க்க;see viragu.

விரவுத்திணை

விரவுத்திணை viravuttiṇai, பெ. (n.)

   உயர்திணைக்கும் அஃறிணைக்கும் பொதுவாக வருஞ் சொல்லின் திணை (யாழ்.அக.);;     [விரவு2 + திணை]

விரவுநெல்

 விரவுநெல் viravunel, பெ. (n.)

   கலப்பு நெல்; mixed paddy.

     [விரவு + நெல்]

விரவுப்பெயர்

விரவுப்பெயர் viravuppeyar, பெ. (n.)

   இருதிணைக்கும் அல்லது அஃறிணை யிருபாற்கும் பொதுவாக வரும் பெயர் (நன்.281–282);;     “விரவுப் பெயரின் விரிந்து நின்றும்” (நன்.255);.

     [விரவு + பெயர்]

பெயர்களை உயர்திணைப் பெயர் என்றும் அஃறிணைப் பெயர் என்றும் தமிழிலக்கணங்கள் இரண்டு வகையாகப் பிரிக்கும். சில பெயர்கள் அஃறிணைக்கும் உயர்திணைக்கும் பொதுவாக இரண்டு திணையிலும் விரவி வரும். இப்படி இருதிணையிலும் விரவி வரும் பெயர்களை விரவுப் பெயர் என்பர்.

உயர்திணைக்கே உரிய பெயர் அஃறிணைப் பொருளையும் குறிக்கப் பயன்பட்டு இருதிணையிலும் விரவி வருமாயின் அதனை உயர்திணை விரவுப் பெயர் என்பர். அஃறிணைக்கே உரிய பெயர் உயர்திணைப் பொருளையும் குறிக்கப் பயன்பட்டு இரு திணையிலும் விரவி வருமாயின் அதனை அஃறிணை விரவுப் பெயர் என்பர்.

எ.டு.

சாத்தி வந்தாள்

சாத்தி வந்தது

கொற்றன் வந்தான்

கொற்றன் வந்தது

மணி வந்தான்

மணி வந்தது

கோதை வந்தாள்

கோதை வந்தது (இலக்.கலைக்.110);

விராகன்

விராகன் virākaṉ, பெ. (n.)

   1. வராகன் என்பதன் மறுவழக்கு; the derivative of {}.

   2. கடவுள்; one without passion the deity.

   3. அருகன் (சது.);; arha.

விராகம்

விராகம் virākam, பெ. (n.)

பற்றின்மை,

 in difference to worldly pleasures, absence of passion or attachment.

     “விராகத்தை சனி முயன்று” (ஞானவா. வீதக. 31);

விராகு

விராகு virāku, பெ. (n.)

விராகம் பார்க்க;see {}.

     “விராகெனும் வேலின் வீழ” (சீவக. 3080);.

விராசி

 விராசி virāci, பெ. (n.)

   சேவற் போரில், போர் நீண்டநேரம் நீடிக்கும்போது, அதனை முடிவுக்குக் கொண்டுவர கையாளும் சொல்; a word used to end the long hasting cockfight.

     [விறகு-விரவு-விராசி]

விராட் விகவப் பிரம்மன்

 விராட் விகவப் பிரம்மன் virāṭvigavappirammaṉ, பெ. (n.)

   தேவசிற்பியான விசுவ கர்மாவின் வேறு பெயர்; name of Visuvakarma considered as Celestial sculpter.

விராணி

 விராணி virāṇi, பெ. (n.)

யானை;(சங். அக.);

 elephant.

விராதனன்

விராதனன் virātaṉaṉ, பெ. (n.)

   கொலைஞன் (நிகண்டு. 196.);; murderer.

விராதன்

 விராதன் virātaṉ, பெ. (n.)

   இராமபிரானாற் கொல்லப்பட்ட ஒர் அரக்கன். (கம்பரா. விராத.);; a raksasa slain by {}.

விராதம்

விராதம் virātam, பெ. (n.)

   1. கைவேலை; manual labour.

   2. நாட்கூலி வேலை; day- labour.

விராதீனன்

விராதீனன் virātīṉaṉ, பெ. (n.)

   1. நாட்கூலிக்காரன்; day-labourer.

   2. வேலையில்லாதவன்; unemloyed person.

விராத்தக்காரன்

 விராத்தக்காரன் virāttakkāraṉ, பெ. (n.)

   வரி தாண்டுவோன்;

விராத்தம்

 விராத்தம் virāttam, பெ. (n.)

வரி வாங்குதல்;(வின்.);.

 collection of revenue.

     [U. {} → த. விராத்தம்]

விராத்தியன்

விராத்தியன் virāttiyaṉ, பெ. (n.)

   குல நெறியை விட்டதால் குலத்திற்குப் புறம்பானவன்;   2. வேளாப்பார்ப்பான் சாதிக் கலப்பு காரணமாக ஒதுதல் மறுக்கப்பட்ட பார்ப்பனப் பிரிவினன்; mixed caste Brahmins banned from reciting vedas.

விரானு

விரானு virāṉu, பெ. (n.)

   1. கொடிவகை; mussell-shell creeper.

   2. கொடிக் காக்கட்டான் (L.);; sky-blue bindweed.

மறுவ. காக்கட்டான்.

விராமம்

விராமம் virāmam, பெ. (n.)

   1. முடிவு;   2. ஒற்றெழுத்து (பிங்.);; consonant.

   3. இளைப்பாறுகை; rest.

விராயம்

 விராயம் virāyam, பெ. (n.)

   தளவாடம் (யாழ்.அக.);; materials, as for a piece of work.

 விராயம் virāyam, பெ. (n.)

தளவாடம்;(யாழ். அக.);

 materials, as for a piece of work.

விராய்

விராய் virāy, பெ. (n.)

   1. விறகு; fuel, firewood.

     “வல்லிராய் மாய வெரிதழல்” (நீதிநெறி. 64);.

   2. பூச்செடிவகை; a flowering plant.

     “விராய் மலர்க் கோதை” (பெருங். வத்தவ. 12, 38, அரும்.);.

   3. விராயம் (R.); பார்க்க;see {}.

 விராய் virāy, பெ. (n.)

   1. விறகு; fuel fire wood.

வல்லிராய் மாய வெரிதழல் (நீதிநெறி. 64.);

   2. பூச்செடிவகை; a flowering plant.

விராய்மலர்க்கோதை (பெருங். வத்தவ.12, 38, அரும்.);.

விராலம்

 விராலம் virālam, பெ. (n.)

பூனை;(சங். அக.);

 cat.

விராலி

விராலி virāli, பெ. (n.)

   செடிவகை (வின்.);; jamaica switch sorrel.

   தெ. பண்டவ செட்டு;ம. வாவலி.

இரட்டை விதையிலை நிலைத் திணைகளிலே பூந்திக்கொட்டைக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த சிறு மரம். இது குற்று மரமாகவும் சிறிய புதராகவும் வளர்வதுண்டு. இது கூட்டமாக உலர்ந்த இடங்களிலும் காடுகளிலும் இந்தியா நெடுகிலும் வளர்கின்றது. 8000 அடி உயரம் வரையில் இதைக் காணலாம். இதன் இலையின்மேல் நெய் பூசினது போல மெழுகுப் பொருள் உண்டு. இதன் இலைகள் ஆடுமாடு மேய்வதில்லை. மரம் கடினமானது. கடைசல் வேலைக்கும் , கைத்தடி, கருவிகளின் பிடி முதலியவை செய்யவும் உதவும். குச்சிகளை ஒடித்துக் கட்டித் துடைப்பம் போலப் பயன்படுத்துவர். இலையை எலும்பு முறிவு, அடி முதலியவற்றிற்கு வைத்துக் கட்டுவார்கள். இதன் கனி சிறகு போன்ற நீட்சி உள்ளது. அதனால், காற்றில் எளிதில் அடித்துக்கொண்டு போகப்படும். மண் கரைந்து போகாமலிருக்கவும், மணலைக் காற்று அடித்துக்கொண்டு போகாமலிருப்பதற்கும் இந்தச் செடியை நட்டுப் பயிர் செய்வார்கள். இது பெரும்பாலும் விறகாகப் பயன்படுகிறது. விராலி மலை என்பது இம் மரத்தால் பெற்ற பெயரே.

விராலிச்சம்பா

விராலிச்சம்பா virāliccambā, பெ. (n.)

   சம்பா நெல்வகை (விவசா. 1);; a kind of {} paddy.

     [விராலி + சம்பா]

விராளி

 விராளி virāḷi, பெ. (n.)

   பிரிவு (வின்.);; separation.

விராளிமஞ்சள்

 விராளிமஞ்சள் virāḷimañjaḷ, பெ. (n.)

விரலிமஞ்சள் (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [விராளி + மஞ்சள்]

விராவம்

 விராவம் virāvam, பெ. (n.)

   ஒலி (சங்.அக.);; sound.

விராவலங்காரம்

விராவலங்காரம் virāvalaṅgāram, பெ. (n.)

   கலவையணி (தண்டி. 87);; a composite figure of speech in which several figures of speech are blended.

     [விராவு + Skt. {} → த. அலங்காரம்]

விராவு

விராவு1 virāvudal,    5 செ.குன்றாவி. & செ.கு.வி.(v.t.)& (v.i)

விரவு-, பார்க்க;see viravu.

     “செம்பொன் விராவியும்” (கம்பரா. ஆற்றுப். 8);.

     [விரவு → விராவு-,]

 விராவு2 virāvu, பெ. (n.)

விராவலங்காரம் பார்க்க;see {}.

     “பல்லலங் காரஞ் சேர்த்துப் பயிலுவது….. விராவாம்” (வீரசோ. அலங். 34);.

     [விரவு → விராவு]

விரி

விரி1 viridal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பரத்தல்; to expand, to spread out.

     “விரிமுக விசும்பு” (சீவக. 329);.

   2. மலர்தல்; to open, unfold.

     “மணத்துடன் விரிந்த கைதை” (கல்லா. 2);.

   3. தொக்க வேற்றுமையுருபு முதலியன வெளிப்பட விரிதல்;   4. முற்றுதல்; to become developed.

   5. அவிழ்தல்; to be loosened.

     “விரிந்துவீழ் கூந்தல் பாரார்” (கம்பரா. உலாவியற். 4);.

   6. பிளவு கொள்ளுதல்; to split, crack, to burst asunder.

     ‘அந்தச் சுவர் விரிந்து போயிற்று’.

   தெ. விரியு;   க. பிரி;   ம. விரியுக; Kod. Biri;

 Tu. biriyuni;

 Pa. virng;

 Kui. Vringa;

 Kuwi. ringali;

 Kur. {};

 Te. ara-viri.

     [விள் → விரி → விரிவு, விரிதல்] (மு.தா. 100);

 விரி2 virittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விரியச் செய்தல்; to cause to expand, to open, unfold.

   2. விளக்கியுரைத்தல்; to expound, to explain, to elaborate, as in writing or in speaking.

     “நூல் விரித்துக் காட்டினும்” (நாலடி, 341);.

   3. பரப்புதல்; to extend, to spread.

     “பல்கதிர் விரித்தே” (புறநா. 8);.

     “விரித்த நாணல்” (கம்பரா. கங்கை. 50);.

   4. கூந்தல் முதலியவற்றை அவிழ்த்து நெகிழ விடுதல்; to unite, loosen, as the tresses of a woman.

     “விரித்த கருங்குழலும்” (சிலப். 20, வெண்பா, 3);.

     [விரி → விரி-,]

 விரி3 viri, பெ. (n.)

   1. பரப்பு; expanse.

   2. விரிந்த அளவு; fullness.

     “சார்பெழுத்துறு விரி” (நன். 60);.

   3. விரித்தல் 2 பார்க்க;see viri-.

     “தொகைவகை விரியிற் றருகென” (நன். சிறப்புப். );.

   4. பொதிமாட்டின் மேலிடும் மெத்தைப் பை; pannier for pack-oxen, pack.saddle.

   5. விரிப்பு 2 (இ.வ.); பார்க்க;see virippu.

   6. திரை; curtain.

     “விரியை யவிழ்த்துவிர’.

   7. விரியன் 1 பார்க்க;see {}1, viper.

     “நாகம் விரிபெடை யோடாடி விட்டற்று” (நாலடி, 240);.

   8. காட்டுப் புன்னை (L.);; Malabar poon.

   9. விரியன் 2 (L.); பார்க்க;see {}.

 M. viri;

 Ko. viry.

விரி சிறைக்கை

 விரி சிறைக்கை virisiṟaikkai, பெ.(n.)

   பறவை தன் சிறகுகளை சமப்படுத்துவது போல் இரு கைகளையும் இருபுறத்தும் விரித்துக் காட்டும் நாட்டிய வகை(டோளக்கை); ; a pose which consists in extending the hands on both sides in imitation of a bird balancing itself on its wings.

     [வில்+சிறை+கை]

விரிகண்

விரிகண் virigaṇ, பெ. (n.)

   விழியை அகலச் செய்யும் கண்ணிமை நோய்வகை (வின்.);; a disease of the eye-lid that causes the eye to dilate.

     [விரி2-. + கண்]

விரிகண்மணி

 விரிகண்மணி virigaṇmaṇi, பெ. (n.)

   கருவிழியைப் பெருக்கச் செய்யும் மருந்து; drug that causes dilatation of the pupil of the eye.

     [விரி + கண்மணி]

விரிகாங்கூலம்

விரிகாங்கூலம் virikāṅālam, பெ. (n.)

   நளிநயக்கை வகை (சிலப். 3, 12, பக். 94, உரை);; a hand-pose.

     [விரி + காங்கூலம் = ஆட்காட்டிவிரல், பெருவிரல், நடுவிரல் ஆகியவை ஒட்டிநிற்க மோதிரவிரல் முடங்கிச் சுண்டுவிரல் நிமிர்ந்து நிற்கும் நாட்டிய நளிநயக்கை]

விரிகாசம்

 விரிகாசம் virikācam, பெ. (n.)

   வெங்காரம் (சங்.அக.);; borax.

விரிகி

 விரிகி virigi, பெ. (n.)

விரீகி (தைலவ.); பார்க்க;see {}.

விரிகுடா

 விரிகுடா viriguṭā, பெ. (n.)

   நிலப்பரப்புக்குள் உள் வாங்கியிருக்கும் கடற்பகுதி; bay.

கடல் அல்லது பெரிய ஏரியின் நீர், நிலப் பகுதியினுள் குடைந்து அல்லது உள்வாங்கி இருக்கும். இது குறுகலாயிருப்பின் கழி என்றும், பெரிதாயிருப்பின் குடா என்றும் பெயர் பெறும். இது பொதுவாக, நிலப்பகுதியின் தொடக்கத்தில் குறுகியும், கடல் நோக்கிச் செல்லச்செல்ல விரிந்தும் இருப்பின் விரிகுடா எனப்படும் (உ.ம்.); வங்காள விரிகுடா, பிஸ்க்கே விரிகுடா.

குடாவின் அகலம் ஏறக்குறைய சீராகவோ அல்லது கடலுடன் கலக்குமிடம் குறுகியோ இருப்பின் வளைகுடா எனப்படும் (உ.ம்.); மன்னார் வளைகுடா, மெக்சிக்கோ வளைகுடா.

விரிகுளம்பு

விரிகுளம்பு viriguḷambu, பெ. (n.)

   பிளவுபட்ட காற்குளம்பு (வின்.);; cloven hoof.

     [விரி 1 + குளம்பு]

விரிகொம்பன்

 விரிகொம்பன் virigombaṉ, பெ. (n.)

   பரந்த கொம்புள்ள மாடு (வின்.);; ox with outspread horns.

     [விரிகொம்பு → விரிகொம்பன்]

விரிகொம்பு

 விரிகொம்பு virigombu, பெ. (n.)

   விலங்கின் பரந்த கொம்பு (வின்.);; outspread horns.

     [விரி + கொம்பு]

 விரிகொம்பு virigombu, பெ. (n.)

   மாட்டுக் கொம்பு வகை; a kind of horn.

விரிகோணம்

விரிகோணம் viriāṇam, பெ. (n.)

   நேர் கோணத்தைவிட அகன்ற கோணம் (இக்.வ.);;     [விரி1 + கோணம்2]

விரிக்கட்டு

விரிக்கட்டு virikkaṭṭu, பெ. (n.)

   1. விரி 4 (வின்.); பார்க்க;see viri-, 4,

   2. சேணம் (யாழ்.அக.);; saddle.

 M. viri;

 Ko. viry.

     [விரி + கட்டு]

விரிசற்குளம்பு

 விரிசற்குளம்பு virisaṟkuḷambu, பெ. (n.)

விரிகுளம்பு (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [விரிசல் + குளம்பு]

விரிசல்

விரிசல் virisal, பெ. (n.)

   1. பிளவு; split, crack, rent.

   2. அலை; wave.

     “சலங்கு விரிசலில் அகப்பட்டது” (வின்.);.

   3. விரியல் 5 (தஞ்சை); பார்க்க;see viriyal.

     [விரி → விரிசல்]

விரிசா

 விரிசா viricā, பெ. (n.)

   கையாந்தகரை (சங்.அக.); பார்க்க;see {}; a plant growing in wet places.

விரிசிகை

விரிசிகை1 virisigai, பெ. (n.)

விரிசா (மலை.); பார்க்க;see {}.

 விரிசிகை2 virisigai, பெ. (n.)

   36 கோவையுள்ள மாத ரிடையணி (திருமுரு. 16, உரை);; an ornamental waist-band of 36 strings, worn by women.

விரிசு

விரிசு1 virisu, பெ. (n.)

   பெரியநறுவிலி (L.);; large sebesten.

ம. விரிசு.

 விரிசு2 virisu, பெ. (n.)

   புருசு (இ.வ.);; a kind of rocket.

 விரிசு3 virisu, பெ. (n.)

   அயோத்தி (நாமதீப. 506);;{}.

விரிசுழி

விரிசுழி virisuḻi, பெ. (n.)

   முதுகின் இடப்புறமுள்ள மாட்டுச் சுழிவகை; a curl on the top left side of cattle.

     [விரி1 – + சுழி]

விரிச்சி

விரிச்சி viricci, பெ. (n.)

   1. தெய்வக்குறி; oracle.

     “படையியங்கரவம் பாக்கத்து விரிச்சி” (தொல். புறத். 3);.

   2. தன் னேர்ச்சியான நற்சொல்; utterance of an invisible speaker.

     [விள் → விடு → விடுச்சி → விடிச்சி → விரிச்சி]

போருக்குச் செல்லுமுன் தெய்வக்குறி கேட்பது பண்டைப் படைமறவர் வழக்கம். விரிச்சி என்னும் தென் சொல்லிற்கும் வினாவைக் குறிக்கும். ‘பிரச்’ என்னும் வடசொல்லிற்கும், யாதொரு தொடர்புமில்லை. தெய்வக்குறி அல்லது வாய்ப்புள், மறை வெளிப்பாடாதலால் விரிச்சியெனப்பட்டது – பாவாணர் (மு.தா.56);.

விரிச்சிகன்

விரிச்சிகன் viriccigaṉ, பெ. (n.)

   குறி கூறுவோன்; one who tell fortune.

     “விசும்பிவர் கடவுளொப்பான் விரிச்சிக னறிந்து கூறு”(சீவக. 621);

     [விரிச்சி → விரிச்சிகன் (வே.க.150);]

விரிச்சிகம்

விரிச்சிகம் viriccigam, பெ. (n.)

விருச்சிகம்1 (யாழ்.அக.); பார்க்க;see viruccigam.

விரிச்சிகை

விரிச்சிகை viriccigai, பெ. (n.)

விரிசிகை2 (அக.நி.); பார்க்க;see {}.

விரிச்சிநில்-தல்

விரிச்சிநில்-தல் viricciniltal,    14 செ.கு.வி. (v.i.)

விரிச்சியோர்-, பார்க்க;see {}.

     “பெருமுது பெண்டிர் விரிச்சி நிற்ப” (முல்லைப். 11);.

     [விரிச்சி + நில்-,]

விரிச்சியூரார்

 விரிச்சியூரார் viricciyūrār, பெ. (n.)

   கடைக்கழகக் காலப் புலவர்; a sangam poet.

விரிச்சியோர்-த்தல்

விரிச்சியோர்-த்தல் viricciyōrttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   நற்சொற் கேட்க விரும்பி நிற்றல்; to wait for the utterance of an invisible speaker.

     “நென்னீரெறிந்து விரிச்சியோர்க்கும்” (புறநா. 280);.

     [விரிச்சி + ஒர்-,]

விரிஞ்சனன்

விரிஞ்சனன் viriñjaṉaṉ, பெ. (n.)

விரிஞ்சி1 (வின்.); பார்க்க;see {}.

விரிஞ்சன்

விரிஞ்சன் viriñjaṉ, பெ. (n.)

விரிஞ்சி1 (பிங்.); பார்க்க;see {}.

     “வேதங்கண்ணிய பொருளெல்லாம் விரிஞ்சனே யீந்தான்” (கம்பரா. இரணிய. 1);.

விரிஞ்சி

விரிஞ்சி1 viriñji, பெ. (n.)

   நான்முகன்;{}.

     “விபுதாதியர் விரிஞ்சி….. சூழ்தா” (பாரத. அருச்சுனன்றவ. 113);.

 விரிஞ்சி2 viriñji, பெ. (n.)

   சித்திரான்னவகை (வின்.);; a special preparation of rice.

உ. பிரிஞ்.

விரிதூறு

விரிதூறு viritūṟu, பெ. (n.)

   புதர் (திவா.);; thicket.

     [விரி1 + தூறு2]

விரித்தல்

விரித்தல் virittal, பெ. (n.)

   1. செய்யுள் விகாரம் ஒன்பதனுள் சொல்லிடையே எழுத்துத் தோன்றுவது (நன். 155);; a poetic licence which consists in the augmentation of letter in the middle of a word, one of nine {} q.v.

   2. நூல் யாப்பு நான்கனுள் முன்னூலிற் தொகுத்துக் கூறப் பட்டதனை விளங்குமாறு விரித்துக் கூறுவது (தொல்.பொ.652);; elaborate treatment of topics briefly summarised in a former treatise, one of four {}, q.v.

     [விரி → விரித்தல்]

விரித்துரை

விரித்துரை viritturai, பெ. (n.)

   அகலவுரை (பிங்.);; elaborate commentary.

     [விரி + உரை6]

விரிநிலைத்தொடர்

 விரிநிலைத்தொடர் virinilaittoḍar, பெ. (n.)

   தொகைச்சொல் முதலியவற்றை முழுநிலையில் காட்டுதல்; expand, a compound of words, etc.

     ‘சாரைப்பாம்பு’ என்பதைச் ‘சாரையாகிய பாம்பு’ என்று விரித்துச் சொல்லுதல்.

விரிநூல்

விரிநூல் virinūl, பெ. (n.)

   1. தொகுத்துக் கூறாது விரித்துக் கூறும் நூல்; elaborate treatise.

   2. மறை நூல்கள் (ஆகமங்கள்);; the agamas.

     “விரிநூ லந்தணர் விழவு தொடங்க” (பரிபா. 11, 78);.

     [விரி2 + நூல்]

விரிந்த

விரிந்த virinda, பெ. (n.)

   பரப்பு மிகுதியான; abundant surface.

     ‘விரிந்த உலகில் தெரிந்தவர் சிலர்’ (பழ.);.

     [விரி1 + தூறு2]

விரிபம்

 விரிபம் viribam, பெ. (n.)

   சிறு துகில் (பிங்.);; small piece of cloth.

விரிபுலப்பொருட்டற்குறிப்பணி

விரிபுலப்பொருட்டற்குறிப்பணி viribulabboruṭṭaṟkuṟibbaṇi, பெ. (n.)

   ஒருவகைச் சொல்லணி; one of the thirty five rhetorical figures, a fanciful kind of metaphor.

     [விரி1 + பூ3]

     “காமத்தீயின் புகைபோன்றிருக்கின்றது இருள்” இத் தொடரில் இருளாகிய செய்தி விரிந்து நின்றது. புகைக்கூட்டம் (செய்தி);.

விரிபூ

விரிபூ viripū, பெ. (n.)

   மலர்ந்த பூ; full-blown flower.

     [விரி1 + பூ3]

விரிபூடு

 விரிபூடு viripūṭu, பெ. (n.)

பற்படகம் (மலை.); பார்க்க;see {},

 fever plant.

     [விரி + பூடு]

விரிப்பு

விரிப்பு virippu, பெ. (n.)

   1. விரிக்கை (வின்.);; spreading.

   2. விரிக்குங் கம்பள முதலியன; anything spread, as cloth, carpet, table- cloth, mat.

   3. மலர்த்துகை; opening out.

   4. பிளப்பு (வின்.);; opening, parting.

   5. மாட்டுக் காய்ச்சல் வகை (cm.m.248);; a fever of cattle.

     [விரி → விரிப்பு]

 விரிப்பு virippu, பெ. (n.)

   ஆலாபணம் என்பதற்கு இணையான வேறு பெயர்; a word used instead of “a-lapana” which means improvising a introduction to a melody which helps the singer himself to get into its swing.

மறுவ, ஆளத்தி

     [விரி-விரிப்பு]

விரிமலர்

 விரிமலர் virimalar, பெ. (n.)

விரிபூ (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [விரி + மலர்]

விரிமுட்டு

விரிமுட்டு virimuṭṭu, பெ. (n.)

   பழைய சிற்றூர் வரி வகை (I.M.P.TP.234);; an ancient village cess.

     [விரி + முட்டு]

விரிமுரண்

விரிமுரண் virimuraṇ, பெ. (n.)

   ஒருவகை இசைப்பா (சிலப். 6,35, உரை);; a kind of song.

     [விரி1 + முரண்]

விரியன்

விரியன் viriyaṉ, பெ. (n.)

   1. ஒருவகைப் பாம்பு; viper, Daboia elegans.

   2. நறுவல்லி, 1 (L.); பார்க்க;see {},

 common sebesten.

ம. விரியந்.

     [விரி → விரியன்]

     [p]

விரியறுகு

 விரியறுகு viriyaṟugu, பெ. (n.)

   அறுகம்புல்வகை (மலை.);; a kind of harialli grass.

     [விரி + அறுகு]

     [p]

விரியலை

விரியலை viriyalai, பெ. (n.)

விரியல், 5 (தஞ்சை); பார்க்க;see viriyal.

     [விரி + அலை]

விரியல்

விரியல் viriyal, பெ. (n.)

   1. பரப்பு (பிங்.);; spread, expanse.

   2. ஒளி (சூடா.);; light.

   3. மலர்ச்சி; blossoming.

     “தாழை விரியல் வெண்டோட்டுக் கோதை மாதவி” (சிலப். 2, 17);.

   4. பூமாலை; wreath of flowers.

     “விளங்குகதிர்த் தொடுத்த விரியல் சூட்டி” (சிலப். 10, 133);.

   5. தென்னோலையால்

   முடைந்த தட்டிவகை (தஞ்சை.);; screen, plaited of coconut-leaves.

     [விரி → விரியல்]

விரியாப்பு

 விரியாப்பு viriyāppu, பெ. (n.)

   களைப்பால் வரும் மயக்கம் (நெல்லை);; fainting due to exhaustion.

     [விரி + ஆப்பு]

விரியுருவகம்

விரியுருவகம் viriyuruvagam, பெ. (n.)

முற்றுருவகம் (தண்டி. 35); பார்க்க;see {},

 complete metaphor.

     [விரி1 + உருவகம்]

இது ஆகிய முதலிய சொற்கள் வெளிப்பட்டு நிற்றலையுடையது.

விரியுரை

விரியுரை viriyurai, பெ. (n.)

விரித்துரை (வின்.); பார்க்க;see viritturai.

     [விரி6 + உரை6 ]

விரியுவமம்

விரியுவமம் viriyuvamam, பெ. (n.)

   பொதுத்தன்மை விரிந்து நிற்றலுடைய உவமை (தண்டி-30);; a kind of simile where the common qualities of the things compared are clearly and fully expressed, dist fr. togai-y-uvamam.

     [விரி + உவமம்]

இது உவமானமும் உவமையுருபும் பொதுத் தன்மையும் உவமேயமும் வெளிப்படையாய் விரிந்து நிற்க வருவது. (எ-டு);

     “பால்போலும் இன்சொல்”.

விரியூர்நக்கனார்

விரியூர்நக்கனார் viriyūrnakkaṉār, பெ. (n.)

   கடைக் கழகக் காலப் புலவருள் ஒருவர்; a sangam poet.

இவர் பெயர் பலவாறு படிகளிற் சிதைந்து காணப் பெறுகிறது. நக்கனாரென்பது சிவபிரான் திருப்பெயர்களுள் ஒன்று. அதனை இவருக்கிட்டனர் போலும் (புறம். 332);.

விரியோலை

விரியோலை1 viriyōlai, பெ. (n.)

   1. குருத்து விரிந்து முதிரும் பனையோலை; fully developed leaf of the palmyra tree.

   2. விரியல் 5 (வின்.); பார்க்க;see viri-yal.

   3. ஓலைப்பாய் (நாஞ்.);; palm-leaf mat.

     [விரி + ஒலை]

     [p]

 விரியோலை2 viriyōlai, பெ. (n.)

   தாழங்குடை;{} umbrella.

     “வர்ஷாதப பரிஹாரமான விரியோலையும்” (திவ். பெரியாழ். 3, 3, 4, வ்யா. பக். 569);.

     [விரி + ஒலை]

     [p]

விரிவாக

 விரிவாக virivāka, வி.எ.(adv.)

   இந்தச் செய்தி அந்த நூலில் விரிவாக எழுதப்பட்டிருக்கிறது; in detail, elaborately.

     [விரிவு + ஆ-,]

விரிவுநிகண்டு

விரிவுநிகண்டு virivunigaṇṭu, பெ. (n.)

   நிகண்டு வகைநூல்; a kind of {}.

   சூடாமணி நிகண்டை அடிப்படையாகக் கொண்டு அதன்படியே எதுகை முறையில் ஆசிரியமண்டிலப்பாவால் இயற்றப்பட்டுள்ளது. சூடாமணி நிகண்டிலுள்ள பதினோரந் தொகுதியிற் கண்ட சொற்களுடன் பல உலகவழக்குச் சொற்களையும் சேர்த்துக்கூட்டி மிக விரிவாக அமைத்துள்ளார் இந்நூலாசிரியர். இந்நூலின் இறுதிப் பகுதி பலவாறு சிதைந்துள்ளது. பல செய்யுள்கள் எண்ணிடப்படாமல் உள்ளன. 1100 செய்யுட்களுக்கு மேல் இருக்கலாம்;தெளிவாகத் தெரிவன 1036 செய்யுள்கள்.

இந்நூலாசிரியர் திருநெல்வேலி மாவட்டத் திலுள்ள வீரவநல்லூரார், நா. அருணாசல நாவலர் என்னும் பெயரினர். நூலாசிரியரே நூலுக்கு உரையும் இயற்றியுள்ளார். இவர் சைவர். இந்நூலின் காப்புச் செய்யுளில் இந்நூலைப் பற்றி,

     “பொன் பொலி வீரை வேணிப் பூமிநாதன் தன் தாசன் – முன்புறுநிகண்டோடு ஏனை முதுமொழிப் பொருளனேகம் – இன்புறும் எதுகையாக இயற்றுமிந் நிகண்டை” என்னுங் குறிப்புள்ளது. திருநெல்வேலிப் பக்க வழக்குச் சொற்கள் இதன்கண் மிகுதியாக உள்ளன.

     [விரிவு + ஆ-,]

விரிவுரை

விரிவுரை virivurai, பெ. (n.)

   1. நூலின் விரிவான உரை (நன். மயிலை. அரும்.);; elaborate commentary.

   2. சொற்பொழிவு (இக்.வ.);; lecture.

     [விரிவு + உரை5]

விரீஇ

விரீஇ virīi, பெ. (n.)

விரீகி, 1 பார்க்க;see {}.

     “நங்கைமார் வீரிஇ யற்றவர்” (சீவக. 89);.

விரீகி

விரீகி virīki, பெ. (n.)

   1. நெல் (திவா.); (சீவக. 89, உரை);; paddy.

   2. அரிசி (சங்.அக.);; rice.

   3. காரேலம் (யாழ். அக.);; a kind of cardamom.

 விரீகி virīki, பெ. (n.)

   1. நெல்; Paddy.

   2. அரிசி;(சங். அக.);.

 rice.

   3. காரேலம்;(யாழ்.அக.);.

 a kind of cardamom.

விரீடம்

 விரீடம் virīṭam, பெ. (n.)

வெட்கம்;(இலக். அக.);.

 shame.

     [Skt. {} → த. விரீடம்]

விருகதூமம்

 விருகதூமம் virugatūmam, பெ. (n.)

நீர்மேற்படக் கொடி வகை;(மூ.அ.);.

 a water- plant.

     [Skt. {} → த. விருகதூமம்]

விருகம்

விருகம் virugam, பெ. (n.)

   செந்நாய்; a kind of wild dog.

     “மையார் விருகந் துருவி மறைந்தே” (கம்பரா. நகர்நீங்கு. 83); (பிங்.);.

 விருகம் virugam, பெ. (n.)

   விலங்கு; animal beast.

     “பல்விருக மாகி” (திருவாச.1,27);;

     [Skt. mruha → த. மிருகம் – விருகம்]

விருகற்பதி

 விருகற்பதி virugaṟpadi, பெ. (n.)

வியாழன்;(யாழ்.அக.);

 jupiter.

     [Skt. brhaspati → த. விருகற்பதி]

விருகு

 விருகு virugu, பெ. (n.)

வெருகு;(மலை.);

 long-rooted arum.

விருகோதரன்

 விருகோதரன் viruātaraṉ, பெ. (n.)

   பீமன்; the second son of {}, as having a belly like that of a wild dog.

     [Skt. {} → த. விருகோதரன்]

விருக்கத்திரணம்

 விருக்கத்திரணம் virukkattiraṇam, பெ. (n.)

   மூங்கில் (மலை);; bamboo.

விருக்கம்

 விருக்கம் virukkam, பெ. (n.)

மரம்;(சூடா.);.

 tree.

விருக்கவீடு

 விருக்கவீடு virukkavīṭu, பெ. (n.)

மரப்பொந்து;(சங்.அக.);. h

 ollow in a tree.

விருக்கு

 விருக்கு virukku, பெ. (n.)

   சாதிலிங்கம் (சங்.அக.);; vermilion.

விருச்சிகம்

விருச்சிகம்1 viruccigam, பெ. (n.)

   1. தேள் (திவா.);; scopion.

   2. ஒரை (ராசி); மண்டலத்தின் எட்டாம் பகுதி (திவா.);; scorpio of the zodiac.

   3. நளி (கார்த்திகை);த் திங்கள்; the eighth solar month.

     “விருச்சிகத்துறு மாறனாள்” (தணிகைப்பு. இந்திர.18);

   4. நண்டு (இலக். அக.);; crab.

த.வ. நளி

     [Skt. {} → த. விருச்சிகம்]

விருடகம்

விருடகம்1 viruḍagam, பெ. (n.)

   எலி (அரு.நி.);; rat.

 விருடகம்2 viruḍagam, பெ. (n.)

   பூனை (அரு.நி.);; cat.

விருடபம்

 விருடபம் viruḍabam, பெ. (n.)

   எருது (யாழ். அக.);; bull.

விருடம்

விருடம் viruḍam, பெ. (n.)

   1. விருடபம் பார்க்க;see virudapam

   2. எலி; rat.

   3. தருமம்; virtue, justice.

   4. மேன்மை; excellence.

விருடலம்

விருடலம் viruḍalam, பெ. (n.)

   1. குதிரை (யாழ். அக.);; horse.

   2. உள்ளி; garlic.

விருடலோசனன்

 விருடலோசனன் viruḍalōcaṉaṉ, பெ. (n.)

   எலி (யாழ். அக.);; rat.

விருடாங்கம்

விருடாங்கம் viruṭāṅgam, பெ. (n.)

   தாமிரபரணிப் பகுதி (பிரதேசம்); (நாமதீப. 503.);; the region of the river {}.

விருடியம்

 விருடியம் viruḍiyam, பெ. (n.)

   பருத்திருக்கை;     [Skt. {} → த. விருடியம்]

விருட்சம்

விருட்சம் viruṭcam, பெ. (n.)

   மரம்; tree.

     “விருட்சத்துக்கும் வல்லிசாதி சசிபங்களுக்கும் பிராணனு முள” (தக்கயாகப் 38,உரை.);

     [Skt. {} → த. விருட்சம்].

விருட்சராசன்

 விருட்சராசன் viruṭcarācaṉ, பெ. (n.)

   அரசமரம் (மூ.அ.);; papal.

     [Skt. {} → த. விருட்சராசன்].

விருட்டி

விருட்டி viruṭṭi, பெ. (n.)

   மழை; rain.

அதிவிருட்டி (குற்றா. தல. சிவபூசை.46.);.

     [Skt. {} → த. விருட்டி].

விருட்டிணி

 விருட்டிணி viruṭṭiṇi, பெ. (n.)

   கண்ணபிரான் (இலக். அக.);; Lord Krishnan.

விருதம்

 விருதம் virudam, பெ. (n.)

   வெள்ளெருக்கு (சங்.அக.);; white madar.

     [விருத்தம் → விருதம்]

 விருதம் virudam, பெ. (n.)

   வெள்ளெருக்கு (சங்.அக.);; white madar.

விருதர்

விருதர் virudar, பெ. (n.)

   வீரர்; warriors.

     “வாளி கொண்ட விருதர்” (பாரத. வாரணா. 76);.

 விருதர் virudar, பெ. (n.)

   வீரர்; warriors.

     “வாளிகொண்ட விருதர்” (பாரத. வாரணா. 76.);.

விருதா

விருதா1 virutā, பெ. (n.)

   வீண்; useless- ness, fruitlessness, that which is vain or profitless.

 விருதா2 virutā, பெ. (n.)

   வீணாய்; uselessly.

     “விருதாவலைந் துழலு மடியேன்” (திருப்பு. 102);.

 விருதா virutā, பெ. (n.)

   வீண், வீணாய்; uselessness, fruitlessness; that which is vain or profitless; uselessly.

     “விருதாவலைந் துழலு மடியேன்” (திருப்பு. 102.);.

விருதாவன்

விருதாவன் virutāvaṉ, பெ. (n.)

   மக்கட்பதடி; good for – nothing fellow, useless fellow, lazy person.

     “போக்கிடமற்ற விருதாவனை ஞானிகள் போற்றுத லற்றது” (திருப்பு. 266);.

     [விருதா → விருதாவன்]

 விருதாவன் virutāvaṉ, பெ. (n.)

   பயனற்றவன்; good for-nothing fellow.

     “போக்கிடமற்ற விருதாவனை ஞானிகள் போற்றுத லற்றது” (திருப்பு. 266);

விருதாவளி

 விருதாவளி virutāvaḷi, பெ. (n.)

   அரசர் முதலியோர் பெறும் பட்டவரிசை; detailed statement of titles, as for kings ehe.

     [விருது + ஆவளி]

 விருதாவளி virutāvaḷi, பெ. (n.)

   அரசர் முதலியோர் பெறும் பட்ட வரிசை; detailed statement of titles.

விருது

விருது1 virudu, பெ. (n.)

   1. பட்டம்; title.

     “தலம்புகழ் விருது” (திருவாலவா. 46, 9);.

   2. கொடி; banner.

     “கயல் விருதனங்கன்” (தனிப்பா. i, 384, 33);.

   3. வெற்றிச் சின்னம்; trophy, badge of victory.

     “பருதி… விருது மேற்கொண்டுலாம் வேனில்” (கம்பரா. தாடகை. 5);.

   4. குலவழி (வின்.);; pedigree, genealogy.

     ‘விருதுக்கோ வேட்டை யாடுவது?’ (பழ.);.

     ‘விருது கூறிவந்து செடியில் நுழையலாமா?’ (பழ.);.

விருது

வெல் – (வில்); – (விர்); – (வீறு); = வெற்றி

     “வீறு பெற வோச்சி” (மதுரைக். 54);

விர் → விருது.

   1. வெற்றிப்பட்டம்.

     “தலம் புகழ் விருது” (திருவாலவா. 49, 9);.

   2. வெற்றிக் கொடி.

     “கயல்விரு தனங்கன்” (தனிப்பாடல்);

   3. வெற்றிச் சின்னம்.

     “பருதி விருதுமேற் கொண்டுலாம் வேனில்” (கம்பரா. தாடகை. 5);

வடவர் காட்டும் மூலம்:

வி-ருத் (d); = அழு, கரை, ஏங்கு, புலம்பு, துயர் கொண்டாடு. விருத = புகழ்ச்சிச் செய்யுள், பாடாண் பாட்டு, ஏத்துரை.

இரங்கற் செய்யுளாகிய கையறு நிலையில் ஒரு தலைவனை அல்லது வள்ளலைப் புகழ்ந்து பாடுவது வழக்கமேனும் அழுகைக் கருத்தில் வெற்றிக் கருத்துத் தோன்றுமா? என்பதை அறிஞர் ஆய்ந்து காண்க எனப் பாவாணர் (வ.மொ.வ.92); கூறுகிறார்.

   தெ., க. பிருது; Ma. virutu;

 Tu. birdu;

 Te. birudamu.

 விருது2 virudu, பெ. (n.)

   நோன்பு (வின்.);; religious vow.

விருதுகட்டு-தல்

விருதுகட்டு-தல் virudugaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   நினைப்பளவுக் கொள்ளுதல்; to determine, resolve firmly, as on a course of action.

     “அட்டசித்தியு நலன்பருக்கருள விருதுகட்டியபொ னன்னமே” (தாயு. அகிலா. 1);.

     [விருது + கட்டு-,]

விருதுகாளம்

 விருதுகாளம் virudukāḷam, பெ. (n.)

   வெற்றிக் குறியாகிய காளம் (வின்.);; trumpet of victory.

     [விருது + காளம்]

விருதுக்கொடி

 விருதுக்கொடி virudukkoḍi, பெ. (n.)

   பிறர்க்கில்லாச் சிறப்பை அறிவித்தற்குரிய கொடி; distinguishing ensign or banner.

     [விருது + கொடி]

விருதெழுத்து

 விருதெழுத்து virudeḻuddu, பெ. (n.)

   விருதாகக் கொள்ளும் மொழி (பாண்டிச்.);; motto.

மறுவ. காரணமொழி.

     [விருது + எழுத்து]

விருத்தகங்கை

 விருத்தகங்கை viruttagaṅgai, பெ. (n.)

   கோதாவரி (சூடா.);; the river {}.

     [Skt. {} → த. விருத்தகங்கை]

விருத்தகந்தி

 விருத்தகந்தி viruttagandi, பெ. (n.)

   செய்யுட்கதியிற் பெரும்பாலும் பயின்று வரும் சொல் (வசனம்); (இலக். அக.);; prose with rhymes and rhythms peculiarly appropriate to verse, poetic prose.

விருத்தகிரி

 விருத்தகிரி viruttagiri, பெ. (n.)

விருத்தாசலம் பார்க்க;see

விருத்தக்கலித்துறை

 விருத்தக்கலித்துறை viruttakkalittuṟai, பெ. (n.)

   கலித்துறைப்பா வகை;

விருத்தசங்கம்

 விருத்தசங்கம் viruttasaṅgam, பெ. (n.)

   கிளிஞ்சல் (சங்.அக.);; mussel shell.

விருத்தசம்பந்தம்

 விருத்தசம்பந்தம் viruttasambandam, பெ. (n.)

   தகாததென்று விலக்கப்பட்ட முறை யினரை மணம்புரிகை; marriage with in the prohibited degrees of consanguinity, as invalid and condemned by law (R.F.);.

விருத்தசேதனம்

 விருத்தசேதனம் viruttacētaṉam, பெ. (n.)

   ஆண்குறியின் முன்தோலை எடுத்துவிடுஞ் சடங்கு; circumcision.

விருத்தன்

விருத்தன் viruttaṉ, பெ. (n.)

   1. முதுமையோன்; aged person.

   2. மேலோன்; great man.

     “வானவிருத்தனே போற்றி” (திருவாச. 5, 61);.

விருத்தபோசனம்

 விருத்தபோசனம் viruttapōcaṉam, பெ. (n.)

   பழைய சோறு (யாழ். அக.);; cooked rice preserved in cold water.

விருத்தமல்லிகை

 விருத்தமல்லிகை viruttamalligai, பெ. (n.)

குட மல்லிகை;(மூ.அ.);

 Arabian jasmine.

விருத்தம்

விருத்தம்1 viruttam, பெ. (n.)

   வட்டம் (சூடா.);; circle, anything circular.

   கருவிருத்தக் குழி நீத்த பின் (திவ். இயற். திருவிருத். தனியன்);;   2. சொக்கட்டானாட்டத்தில் விழும் தாயவகை; a fall of dice which entitles the player to another throw.

   3. பாவினம் மூன்றனுள் ஒன்று (யாப்.வி.56.);; a kind of verse, one of three {] q. v.

   4. ஒழுக்கம்; conduct

     “விருத்தமாதவரை நோக்கி முறுவலன் விளம்ப லுற்றான்” (கம்பரா. கங்கை.41);;

   5. செய்தி (யாழ். அக.);; news.

   6. தொழில்;     (யாழ். அக.);;

 work employment.

   7. ஒரு சிற்பநூல் (பொ.நி.);; a treatise on architecture.

   8. ஆமை (யாழ். அக.);; tortoise.

   9. வெள்ளெருக்கு (மலை.);; white madar.

 விருத்தம்2 viruttam, பெ. (n.)

   1. மக்கட்பருவம் ஆறனுள் ஒன்றான மூப்பு. (சூடா.);

 old age, one of the six {}-paruvam.

   ஒரு விருத்தம்புக் குழலுறவீர் (திவ். இயற். திருவிருத். தனியன்);; q.v.

   2. பழமை;   3. அறிவு (யாழ்.அக.);; knowledge, wisdom.

     [Skt. {} → த. விருத்தம்]

 விருத்தம்3 viruttam, பெ. (n.)

   1. முரண்; contrariety, opposition.

     “விருத்தம தணையும்” (ஞான. 63,7);;

   2. முன்பகை (விரோதம்);; hostility, enmity, hatred.

   3. குற்றம்; fault.

   பேரறிவினார்கண்ணும்பட்ட விருத்தம் பலவானால் (பழமொ. 228);;   4. பொல்லா வொழுக்கம் (திவ். இயற். திருவிருத். தனி. வியா.);; wicked conduct.

   5. இடையூறு; obstacle, hindrance.

     “அந்தக் காரியத்துக்கு விருத்தம் பண்ணுகிறான்”

   6. ஏதுப் போலிகளு ளொன்று (மணிமே. 29, 192.);;
 விருத்தம்4 viruttam, பெ. (n.)

   கூட்டம்; multitude, host.

     “விருத்தம் பெரிதாய் வருவானை” (திவ். நாய்ச். 14,7);;

விருத்தவிலக்கணம்

விருத்தவிலக்கணம் viruttavilakkaṇam, பெ. (n.)

   பனுவல் (பிரபந்தம்); தொண்ணுற்றாறனுள் அரசனது வில், வாள், வேல், செங்கோல், யானை, குதிரை, நாடு, ஊர்,கொடை இவ்வொன்பதனையும் பப்பத்து விருத்தத்தால் ஒன்பது வகையுறப் புகழ்ந்து பாடும் பனுவல் (பிரபந்தம்); (சது.);; a poem dealing with the bow, sword, spear, sceptre, elephant, horse, country, capital city and liberality of a king, each being praised in a decade of stanzas of a particular rhythm, one of 96 pirapantam.q.v.

விருத்தாசலம்

 விருத்தாசலம் viruttācalam, பெ. (n.)

   கடலூர் மாவட்டத்திலுள்ள ஒரு சிவதலம்; a {} shrine in the Cuddalore District.

த.வ. முதுகுன்றம், பழமலை

விருத்தாசாரம்

 விருத்தாசாரம் viruttācāram, பெ. (n.)

   பழந்தொடர்பு (பூர்வாசாரம்);;

விருத்தாந்தம்

விருத்தாந்தம் viruttāndam, பெ. (n.)

   1. நிகழ்ச்சி (சம்பவம்);; occurrence, incident, event.

   2. வரலாறு; account, history.

   3. செய்தி; tidings, news, rumour, report.

   4. பொருள்; subject, topic.

   5. கதை;   6. இயல்பு (சுபாவம்);;   7. வகை; kind, sort.

   8. விதம் (யாழ். அக.);; manner.

   9. முழுமை;   10. இளைப்பாறுகை;

விருத்தான்னம்

 விருத்தான்னம் viruttāṉṉam, பெ. (n.)

   விருத்தபோசனம் பார்க்க;

விருத்தாப்பியம்

 விருத்தாப்பியம் viruttāppiyam, பெ. (n.)

   முதுமை;

விருத்தி

விருத்தி1 virutti, பெ. (n.)

   1. ஒழுக்கம்; conduct, behaviour.

     “விருத்தி, வேதியரோ, டெதிர்மேயினான்” (கம்பரா. குகப். 73);.

   2. இயல்பு (சுபாவம்); (யாழ். அக.);; nature.

   3. தொழில்; emloyment, business.

   விருத்தி மாதர் விலக்க (சீவக. 1374.);;   4. தொண்டு; devoted service.

     “கடிமலர்வாளெடுத்தோச்சி….. ருத்திகுழக்க வல்லோர்கட்கு” (தேவா. 292, 8);;

 devoted service.

   5. வாழ்வு வழி (சீவனம்); means of livelihood.

   என் விருத்தி உஞ்சவிருத்தி;   6. வாழ்நிலைக்காக (சீவிதமாக); விடப்பட்ட நிலம்; grand of land for one’s livelihood or maintenance, inam land.

     “சைவனாகி நம் விருத்தியும் தவிர்க்கும்” (பெரியபு. திருநாவுக். 82.);;

   7. அடிமை;   8. விரிவுரை (நன். 22);; gloss, elaborate commentary.

   9. உரியபொருள்; proper meaning.

   10. உரியசொல்;(அக.நி.);

 proper word.

   11. சாத்துவரி, ஆரபடி, கைசிகி, பாரதி என நான்கு வகைப்பட்ட நாடகநூலின் நடை;   சாத்துவதி, ஆரபடி, கைசிசி, பாரதி யென விருத்தி நான்கு வகைப்படும் (சிலப். 3, 13 உரை, பக். 82);;   12. ஆசனம்; posture.

     “ஒன்பான் விருத்தியுட் டலைக்கண் விருத்தி” (சிலப். 8,25);;

   13. தூய்மை; neatness, cleanliness, ({});.

   14. வட்டம்;(யாழ்.அக.);

 circumference, circle.

   15. சொக்கட்டான் ஆட்டத்தில் தொடர்ச்சியாக விழுந் தாயம்;(வின்.);

 a series of throws in one’s turn in dice play.

     [Skt. {} → த. விருத்தி]

விருத்திக்கடன்

விருத்திக்கடன் viruttikkaḍaṉ, பெ. (n.)

   வட்டிக்கு வாங்குங் கடன்; Interest-bearing debt.

     “குன்றாவிருத்திக் கடன்கொண்டு” (திருவிளை.உலவாக்கோட்டை.7);.

விருத்திசந்திரன்

 விருத்திசந்திரன் viruttisandiraṉ, பெ. (n.)

   வளர்பிறை; waxing moon. (C.G.);.

விருத்திசூதகம்

 விருத்திசூதகம் virutticūtagam, பெ. (n.)

   குடும்பத்தில் குழந்தை பிறந்ததாலுண்டாந் தீட்டு; pollution on account of birth of a child in a family.

விருத்தியன்

 விருத்தியன் viruttiyaṉ, பெ. (n.)

   வேலையாள்; servant, slave. (w.);.

விருத்தியுபாயம்

 விருத்தியுபாயம் viruttiyupāyam, பெ. (n.)

   உயிர் வாழ்க்கைக்குச் (சீவனஞ்); செய்யும் வழி; means of livelihood.

விருத்தியுரை

விருத்தியுரை viruttiyurai, பெ. (n.)

விருத்தி1, 8 பார்க்க;see virutti.

விருத்திரன்

விருத்திரன் viruttiraṉ, பெ. (n.)

விருத்திராசுரன் பார்க்க;see {}.

     “ஈங்குவன் விருத்திரனென்ப” (திருவிளை. இந்திரன்.17);

விருத்திராசுரன்

விருத்திராசுரன் viruttirācuraṉ, பெ. (n.)

   இந்திரனால் (வதை); கொலையுண்ட ஓர் அசுரன்; an asura slain by Indra.

     “வீரமிக்க விருத்திராசுரனைக் கொன்ற வோதரும் பழியாலஞ்சி” (திருவாலவா.1,2);.

விருத்திராரி

 விருத்திராரி viruttirāri, பெ. (n.)

   விருத்திராசுரனைக் கொன்றவனான இந்திரன் (திவா.);; Indira, as the slayer of {}.

விருத்துப்பட்டிகை

 விருத்துப்பட்டிகை viruttuppaṭṭigai, பெ. (n.)

   பழைய வரி வகை; an ancient tax.

விருத்தூண்

 விருத்தூண் viruttūṇ, பெ. (n.)

   புத்துணவு (இலக்.அக.);; fresh food.

     [விருந்து + ஊண் ]

 விருத்தூண் viruttūṇ, பெ. (n.)

   புத்துணவு (இலக்.அக.);; fresh food.

விருத்தை

விருத்தை viruttai, பெ. (n.)

   1. அதிக வயதானவள் (பிங்.);; aged woman.

   2. ஐம்பத்தைந்து அகவையைக் கடந்தவள்; a woman past her 55th year.

     “முதியளாம் விருத்தை தன்னை” (கொக்கோ. 4,4); (Erot.);

விருந்தனை

விருந்தனை virundaṉai, பெ. (n.)

   விருந் தோம்பும் மனைவி (பிங்.);; wife.

     [விருந்து → விருந்தனை (வே.க.120);]

விருந்தமர்க்களம்

 விருந்தமர்க்களம் virundamarkkaḷam, பெ. (n.)

   விருந்தாரவாரம் (வின்.);; stir and bustle of a feast.

     [விருந்து + அமர்க்களம்]

விருந்தம்

விருந்தம்1 virundam, பெ. (n.)

   1. பூ பழம் முதலியவற்றின் காம்பு (தைலவ.);; footstalk of leaves, flowers or fruits.

   2. வேம்பு (சங்.அக.);; margosa.

   3. பானை முதலியவற்றை வைக்கும் பாதம் (யாழ்.அக.);; stand for keeping pots, etc.

 விருந்தம்2 virundam, பெ. (n.)

   1. உறவின் முறை (சூடா.);; circle of relatives.

     ‘அவர் விருந்தங்களுக்கும்’ (E.I.XXI.188);.

   2. விலங்கின் கூட்டம் (வின்.);; herd, flock.

   3. குவியல் (யாழ்.அக.);; heap.

 விருந்தம்3 virundam, பெ. (n.)

விருந்தனை (சூடா.); பார்க்க;see {}.

     [விருந்து → விருந்தம் (வே.க.120);]

விருந்தர்

 விருந்தர் virundar, பெ. (n.)

விருந்தினன் பார்க்க;see {}.

     [விருந்து → விருந்தர்]

விருந்தாகம்

 விருந்தாகம் virundākam, பெ. (n.)

   சேம்பு (மூ.அ.);; Indian kales.

விருந்தாடி

விருந்தாடி virundāṭi, பெ. (n.)

   விருந்தாளி; guest.

     [விருந்தாடு → விருந்தாடி] (வே.க. 120);

விருந்தாடு-தல்

விருந்தாடு-தல் virundāṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒரு வீட்டிற்கு விருந்தாகப் போதல் (சென்னை);; to go as a guest.

     [விருந்து + ஆடு-,]

விருந்தாட்டு

விருந்தாட்டு virundāṭṭu, பெ. (n.)

   1. விருந்தளிக்கை; giving feasts, feasting.

   2. ஆட்டைத் திருவிழா (சிலப். 6, 4, உரை);; annual festival.

     [விருந்து + ஆட்டு = பெயரீறு]

விருந்தாரம்

விருந்தாரம் virundāram, பெ. (n.)

   1. அழகு; beauty.

   2. மேன்மை; excellence.

     [விருந்து + ஆரம்]

விருந்தாற்றுதல்

விருந்தாற்றுதல் virundāṟṟudal,    9 செ.கு.வி.(v.i.)

விருந்திடு-, (ஐங்குறு. 1, உரை); பார்க்க;see {}.

     [விருந்து + ஆற்று-,]

விருந்தாளி

விருந்தாளி virundāḷi, பெ. (n.)

   விருந்தினன் (வின்.);; guest.

     [விருந்து + ஆளி7]

விருந்தாவனம்

விருந்தாவனம் virundāvaṉam, பெ. (n.)

   கண்ணபிரான் விளையாடியதும் யமுனைக்கரையி லுள்ளதுமான ஒரு தலம்;{}, the scene of {} sports, near Gokula on the banks of the Jumna.

     “விருந்தாவனத்தே கண்டோமே” (திவ். நாய்ச். 14);.

விருந்திடு-தல்

விருந்திடு-தல் virundiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   நண்பர்க்கு உணவளித்து பணிவிடை செய்தல்; to give a feast, to show hospitality.

     [விருந்து + இடு-,]

விருந்தினன்

விருந்தினன் virundiṉaṉ, பெ. (n.)

   1. புதியவன்; newcomer.

     “விருந்தின னிவனு மன்றி” (சீவக. 1647);.

   2. விருந்தினர்; guest.

     “தான்போய் விருந்தின னாதலே நன்று” (நாலடி, 286);.

     [விருந்து → விருந்தினன்]

விருந்து

விருந்து virundu, பெ. (n.)

   1. விருந்தினர் முதலியோர்க்கு உணவளித்துப் பணிவிடை செய்தல்; feast, banquet.

     “யாதுசெய் வேன்கொல் விருந்து” (குறள், 1211);.

   2. விருந்தினர்; guest.

     “விருந்துகண் டொளிக்கும் திருந்தா வாழ்க்கை” (புறநா. 266);.

   3. புதியவன்; newcomer.

     “விருந்தா யடை குறுவார் விண்” (பு.வெ. 3, 12);.

   4. புதுமை; newness, freshness.

     “விருந்து புனலயர” (பரிபா. 6, 40);.

   5. நூலுக்குரிய எண்வகை வனப்புக்களுளொன்று (தொல்.பொ. 551);; poetic composition in a new style.

     ‘விருந்திட்டுப் பகை தேடினாற் போல’ (பழ.);.

     ‘விருந்திலோர்க்கு இல்லைப் பொருந்திய ஒழுக்கம்’ (பழ.);.

     ‘விருந்தில்லாச் சோறு மருந்து’ (பழ.);.

     ‘விருந்தைப் பண்ணிப் பொருந்தப் பண்ணு’ (பழ.);.

     ‘விருந்தும் மருந்தும் மூன்று நாளைக்கு’ (பழ.);.

   தெ. விந்து;   ம. விருந்நு; Ka. Birdu;

 Tu. binne;

 Go. {};

 Kui. breenju.

     [விள் → விர் → விரு → விருந்து (வே.க. 120);]

விருந்துக்கூடம்

விருந்துக்கூடம் virundukāṭam, பெ. (n.)

   விருந்தினரை வரவேற்கும் மாளிகைப் பகுதி (கட்டட. நாமா. 1);; banqueting hall.

     [விருந்து + கூடம்]

விருந்துசொல்(லு)-தல்

விருந்துசொல்(லு)-தல் virundusolludal,    8 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விருந்துக்கழைத்தல்; to invite to a feast.

     [விருந்து + சொல்-,]

விருந்துவை-த்தல்

விருந்துவை-த்தல் virunduvaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விருந்தூண் அளித்தல் (இ.வ);; to give a feast.

     [விருந்து + வை-,]

விருந்தூட்டு

விருந்தூட்டு virundūṭṭu, பெ. (n.)

   விருந்தினருக்கு உணவளிக்கை; feeding of guests.

     “இவ்விருந் தூட்டு முட்டில்” (S.I.I.iii.13);.

     [விருந்து + ஊட்டு]

விருந்தை

 விருந்தை virundai, பெ. (n.)

   துளசி (மூ.அ.);; sacred basil.

விருந்தோம்பல்

விருந்தோம்பல் virundōmbal, பெ. (n.)

   புதிதாக வருபவரை உண்டி முதலியவற்றால் வரவேற்றல் (குறள்.);; welcoming and entertaing guests.

     “இருந்தோம்பி இல்வாழ்வது எல்லாம் விருந்தோம்பி வேளாண்மை செய்தற் பொருட்டு” (குறள், 81);.

     [விருந்து + ஒம்பு → ஒம்பல்]

விருந்தோர்

விருந்தோர் virundōr, பெ. (n.)

   1. புதியவர் (சூடா.);; newcomers.

   2. விருந்தினர்; guests.

     [விருந்து → விருந்தோர்]

விருபன்

 விருபன் virubaṉ, பெ. (n.)

   வெள்ளெலி (சது.);; a kind of rat.

     [இரும்பன் → விருபன்]

விருப்பன்

விருப்பன் viruppaṉ, பெ. (n.)

   1. விருப்ப முள்ளவன்; one who has desires.

   2. அன்புள்ளவன்; one who likes, lover.

     “திருப்பனையூரில் விருப்ப னாகியும்” (திருவாச. 2, 87);.

     [விருப்பு → விருப்பம் → விருப்பன்]

விருப்பம்

விருப்பம் viruppam, பெ. (n.)

   1. விருப்பம் (சூடா.);; desire, liking.

   2. அன்பு; love, affection.

   3. பற்று (பிங்.);; attachment.

     ‘விருப்பத்தினால் ஆகாதது வீம்பினால் ஆகுமா?’ (பழ.);.

ம. விரும்புக.

     [விரும்பு → விருப்பு → விருப்பம் (வே.க.120);]

விருப்பம் desire, lust

விருப்பம் desire, lust      ‘ஒருத்தி முலைக்கிடந்த வேக்கறவால்” (கம்பரா. மாயாசன.83),       [எங்கு + உறு → எங்குறு → ஏக்குறு → எக்குறவு → எக்கறவு.]

விருப்பாவணம்

 விருப்பாவணம் viruppāvaṇam, பெ.(n.)

இறப்பிற்குப் பின் நடைமுறைப்படுத்தக் கோரி எழுதும் விருப்பாவணம் (உயில்:

 bill, legal declaration of a person’s intensions, totake effect after his death.

     [விருப்பு+ஆவணம்]

விருப்பிள-த்தல்

விருப்பிள-த்தல் viruppiḷattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   நிலம் வெடித்தல்; to be split in the land.

விருப்பு

விருப்பு viruppu, பெ. (n.)

விருப்பம் பார்க்க;see viruppam.

     “விருப்பறாச் சுற்றம்” (குறள், 522);.

     [விரும்பு → விருப்பு] (வே.க.100);

விருப்புவெறுப்பு

விருப்புவெறுப்பு viruppuveṟuppu, பெ. (n.)

   வேண்டுதல் வேண்டாமை; desire and aversion, like and dislike.

     “வேண்டுதல் வேண்டாமையிலான்” (குறள், 4);.

     [விருப்பு + வெறுப்பு]

விருமதரு

விருமதரு virumadaru, பெ. (n.)

   மரவகை (பதார்த்த.212);; battle of plassey tree.

மறுவ. புரசு.

விருமமூலி

விருமமூலி virumamūli, பெ. (n.)

   பூடுவகை (சீவக. 2703, உரை);; a prostrate herb.

விரும்பன்

விரும்பன் virumbaṉ, பெ. (n.)

விருப்பன் பார்க்க;see {}.

     “துறையூர் விரும்பா” (தேவா. 1005, 4);.

     [விரும்பு → விரும்பன்]

விரும்பார்

விரும்பார் virumbār, பெ. (n.)

   பகைவர்; enemies.

     “விரும்பா ரமரிடை வெல்போர் வழுதி” (பு.வெ. 10, 2, கொளு.);.

     [விரும்பு + ஆ (எதிர்மறை); + ஆர்]

விரும்பு-தல்

விரும்பு-தல் virumbudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விருப்பப்படுதல்; to wish, long for, to covet, to love, like.

     “நனிவிரும்ப தாளாண்மை நீருமமிழ் தாய்விடும்” (நாலடி, 200);.

   2. அழுத்தமாய்க் கருதுதல் (வின்.);; to think intensely of.

 Mu. virumpuka.

     [விள் → விர் → விரு → விரும்பு-, (வே.க.120);]

விருளை

 விருளை viruḷai, பெ. (n.)

   கடிவாளப் பூண் (பிங்.);; ornamental knob or ring of a bridle.

விருவிரு-த்தல்

விருவிரு-த்தல் viruviruttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கடுத்தல்; to tingle with pain.

   2. காமம் முதலியவற்றால் உடலூருதல்; to itch with sensual desire.

     “மோகமயக்கத்தான் மேல் விரு விருக்கும்” (தனிப்பா. i, 329, 31);.

   3. உறைப்பாயிருத்தல்; to be peppery in Taste.

   4. சினத்தாற் பரபரத்தல்; to get flurried due to angry mood.

   5. விரைதல்; to be in a hurry.

விருவிருப்பு

விருவிருப்பு viruviruppu, பெ. (n.)

   1. கடுப்பு; tingling sensation.

   2. காமம் முதலிய வற்றால் உடலூருகை; itching with sensual desire.

   3. உறைப்பு; pungent, peppery taste.

   4. சினத்தாலுண்டாம் பரபரப்பு; hurry activity due to angry.

   5. விரைவு; haste, hurry.

     [விருவிரு-, → விருவிருப்பு]

விருவிரெனல்

விருவிரெனல் viruvireṉal, பெ. (n.)

   1. கடுப்புக் குறிப்பு; tingling sensation.

   2. காமம் முதலியவற்றால் உடலூருதற் குறிப்பு; itching with sensual desire.

   3. உறைப்பாயிருத்தற் குறிப்பு; being peppery in taste.

   4. சினத்தாலுண்டாகும் பரபரப்புக் குறிப்பு; being in a flurry owing to anger.

   5. விரைவுக் குறிப்பு; hurrying.

     [விருவிரு + எனல்]

விருவு

விருவு viruvu, பெ. (n.)

   நிலச் சிறுவெடிப்பு; a crack in the earth.

     [விள் → விரு → விருவு] (மு.தா.100);

விருவெட்டு

 விருவெட்டு viruveṭṭu, பெ. (n.)

   கருங்காரை வகை (L.);; black honey thorn.

மறுவ. நக்கணி.

விரேசனம்

விரேசனம் virēcaṉam, பெ. (n.)

   1. மலங்கழிகை purging, evacuation of bowels.

     “கடுக்காய்கள் விரேசனத்தைப் பண்ணும்” (ஞானவா. சிகித். 49);

   2. பேதிமருந்து; purgative.

விரேசி-த்தல்

விரேசி-த்தல் virēcittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   கழிச்சல்; to purge, have evacuations.

விரை

விரை1 viraittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

விறை2 பார்க்க;see {}.

 விரை2 viraidal,    12 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வேகமாதல்; to be speedy, swift, rapid.

     “தன்னை வியந்தான் விரைந்து கெடும்” (குறள். 474);.

   2. பதைத்தல்; to hurry, hasten.

   3. சினங்கொள்ளுதல் (வின்.);; to be importunate, intent, eager.

   4. மனங் கலங்குதல்; to be perturbed, disturbed in mind.

     “விரையாது நின்றான்” (சீவக. 513);.

 Ma. Virayuka;

 To. Pern;

 Ka. beragu;

 Kod. beria;

 Tu. birsu.

 விரை3 virai, பெ. (n.)

   1. மணம் (சூடா.);; odour, fragrance.

     “விரைசெறி கமலப் போதில் வீற்றிருந் தருளுஞ் செல்வன்” (கந்தபு. திருவவ. 100);.

   2. கோட்டம், துருக்கம், தகரம், அகில், சந்தனம் என்ற ஐவகை நறுமணப் பண்டம்; perfumes, five in number, viz. {}, turukkam, tagaram, agil, {}.

     “பத்துத் துவரினு மைந்து விரையினும்” (சிலப். 6, 79);.

   3. நறும்புகை (சூடா.);; incense.

   4. கலவைச் சாந்து (சூடா.);; sandal mized with perfumes.

   5. பூந்தேன்; honey of flowers.

     “விரைததும்பு பூம்பிண்டி” (சீவக. 1467);.

   6. மலர்; flower, blossom.

     “விரையுறு கடியின்” (ஞானா. 57, 43.);.

 விரை4 viraittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   மணங்கமழ்தல்; to be fragrant, to emit perfumes.

     “விரைக்குந் தீம்புகை” (காஞ்சிப்பு. இருபத். 182);.

 விரை5 virai, பெ. (n.)

   1. விதை; seed, as of plants.

     “விரை வித்தாமலே விளையும்” (வரத. பாகவத. நாரசிங்க. 105);.

   2. வித்து மூலம் (அண்ட பீசம்);; testicle.

     ‘விரை ஒன்று போடச் சுரை ஒன்று முளைக்குமா?’ (பழ.);

ம. விர.

     [விதை → விரை]

 விரை6 viraittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விதைத்தல்; to sow.

   2. பரவச் செய்தல்; to spread abroad, diseminate.

     ‘செய்தியை ஊரெங்கும் விரைத்தான்’.

ம. விர.

     [விதை → விரை]

விரைகால்

 விரைகால் viraikāl, பெ. (n.)

   விதைத்தற்குரிய நிலம்; land fit for sowing.

     [விதை → விரை + கால்]

விரைக்கரும்பு

 விரைக்கரும்பு viraikkarumbu, பெ. (n.)

   நடுதற்குரிய கரும்பு; sugarcane for planting.

     [விதை → விரை + கரும்பு]

விரைக்காய்

விரைக்காய் viraikkāy, பெ. (n.)

   1. கறிக்கு உதவாது விதைக்குப் பயன்படும் முற்றற்காய்; fruit set apart for obtaining seeds.

   2. விரை5, 2 பார்க்க;see virai.

     [விரை + காய்]

விரைக்குவிடு-தல்

விரைக்குவிடு-தல் viraikkuviḍudal,    18 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   விரைக்குதவுமாறு கொடி, மரங்களிற் காய்களை முற்றவிடுதல்; to allow set apart berries, fruits, etc. to ripen on the plant itself for obtaining seeds.

     [விதைக்கு → விரைக்கு + விடு-,]

விரைக்கொட்டை

விரைக்கொட்டை viraikkoṭṭai, பெ. (n.)

   1. நிலக்கடலை மணி; groundnut.

   2. விரை5, 2 பார்க்க;see virai.

     [விதைக்கொட்டை → விரைக்கொட்டை]

விரைக்கோட்டை

விரைக்கோட்டை viraikāṭṭai, பெ. (n.)

   1. ஒரு கோட்டை விதை விதைத்தற்குரிய நிலவளவு (C.G.);; extent of land computed by one {} of seed required to be sown in it = 1.62 acres.

   2. விதைப் பதற்குரிய தவசத்தை உள்ளடக்கிச் சுற்றிக்கட்டிய வைக்கோற்கட்டு (திவ். திருமாலை, 30, வ்யா.);; bundle of straw containing seed-grains of paddy.

   3. விதைப்பை; scrotum.

     [விதைக்கோட்டை → விரைக்கோட்டை]

விரைசொல்

விரைசொல் viraisol, பெ. (n.)

   விரைவைக் குறிக்கும் அடுக்குச் சொல்; word repeated to indicate haste.

     “விரைசொல் லடுக்கே மூன்று வரம்பாகும்” (தொல். சொல். 424);.

     [விரை2 + சொல்]

விரைதெளி

விரைதெளி1 viraideḷiddal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நாற்றுக்காக விதையிடுதல்; to sow seeds for raising seedlings.

   2. அறுகும் அரிசியும் இடுதல்; to sprinkle a mixture of rice and cynodon grass, as on a newly married couple.

     “மங்கல வச்சுதந் தெளித்து…… வாழ்த்தினர்” (சீவக. 2411);.

     [விதை → விரை + தெளி-,]

 விரைதெளி2 viraideḷi, பெ. (n.)

   விதை முளைக்க வித்திடுகை (இ.வ);; sowing of seeds.

     [விதை → விரை + தெளி]

விரைநாசம்

 விரைநாசம் virainācam, பெ. (n.)

   பயிர் முற்றும் அழிகை; complete or total ruin of crops.

மறுவ. விதைப்பழுது, பதர்.

     [விரை + நாசம்]

விரைநோய்

 விரைநோய் virainōy, பெ. (n.)

விரைவாதம் (பைஷஜ.); பார்க்க;see {}.

     [விரை + நோய்]

விரைபோடு-தல்

விரைபோடு-தல் viraipōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விதையிடுதல்; to sow seed.

   2. அலுவல் தொடங்குதல்; to make a beginning, to commence.

மறுவ. வித்திடு-தல்

     [விரை + போடு-,]

விரைப்பண்டம்

விரைப்பண்டம் viraippaṇṭam, பெ. (n.)

   நறுமணப்பண்டம்; aromatic substance.

     [விரை3 + பண்டம்1 ]

விரைப்பாடு

விரைப்பாடு viraippāṭu, பெ. (n.)

விதைப்பாடு பார்க்க;see {}.

     [விரை5 + படு → பாடு]

விரைப்பு

விரைப்பு1 viraippu, பெ. (n.)

விதைப்பு (வின்.); பார்க்க;see vidaippu.

     [விரை → விரைப்பு]

 விரைப்பு2 viraippu, பெ. (n.)

விறைப்பு பார்க்க;see {}.

     [விரை → விரைப்பு]

விரைமுந்திரிகை

 விரைமுந்திரிகை viraimundirigai, பெ. (n.)

   மரவகை; cashew tree.

     [விரை + முந்திரிகை]

விரையடி

விரையடி1 viraiyaḍittal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   காளை முதலியவற்றின் விதைப் பையிலுள்ள விதையை நசுக்கி ஆண்மை இல்லாமற் செய்தல்; to castrate.

மறுவ. விதைவாங்குதல்

     [விதை → விரை + அடி-,]

 விரையடி2 viraiyaḍi, பெ. (n.)

   1. விதைப் பாடு பார்க்க;see {}.

   2. நில வளவு வகை (Rd.);; a measure of land = 1/8 acre.

     [விரை + அடி]

விரையாக்கலி

விரையாக்கலி viraiyākkali, பெ. (n.)

   1. சிவபிரானது திருவாணை; the sacred command of {}.

     “விரையாக்கலி யெனு மாணையும்” (பதினொ. கோயி. 4);.

     “எத்திக்கினும் விரையாக்கலி யிவர்வித்து” (தணிகைப்பு. பிரம. 41);.

   2. சிவபிரானை முன்னிட்டுச் செய்யும் ஆணை வகை. (பெரியபு. கோப்புலி. 4);; an oath calling on {} to witness.

விரையிடு-தல்

விரையிடு-தல் viraiyiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

விரைபோடு-, பார்க்க;see {}.

     [விதை → விரை + இடு-,]

விரையெடு-த்தல்

விரையெடு-த்தல் viraiyeḍuttal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

விதையடி-, பார்க்க;see {}.

     [விதை → விரை + எடு-,]

விரையெடுத்தவன்

விரையெடுத்தவன் viraiyeḍuttavaṉ, பெ. (n.)

   1. விரையெடுக்கப்பட்டவன்; eunuch, castrated man.

   2. வலியும் சுறுசுறுப்பு முள்ளவன்; strong and active man.

   3. முதிர்ந்த பட்டறிவுள்ளவன்; man of ripe experience.

     [விதை → விரை + எடுத்தவன்]

விரைவழி-த்தல்

விரைவழி-த்தல் viraivaḻittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   நறுமணப்பண்டம் பூசுதல்; to apply aromatic unguents.

     “விரைவழித் திளைய ரெல்லாம்” (சீவக. 699);.

     [விரை + வழி-,]

விரைவாங்கு-தல்

விரைவாங்கு-தல் viraivāṅgudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   விதையடி; to castrate.

     [விதை → விரை + வாங்கு-,]

விரைவாதம்

விரைவாதம் viraivātam, பெ. (n.)

   1. குடற்சரிவு; rupture, scrotal hernia.

   2. விதைப்பெருக்கம் (பைஷஜ.171);; swelled, testicle, orchitis.

   3. நீர்ச்சூலை; dropsy of the testicle, hydrocele.

   4. விதை நோய் வகை; inflammation of the epididymis edidiymitis.

மறுவ. விரைவீக்கம்.

     [விதை → விரை+ வாதம்]

 Skt. {} → த. வாதம்.

விரைவிடு-தல்

விரைவிடு-தல் viraiviḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

விரைக்குவிடு-, பார்க்க;see {}.

     [விரை + விடு-,]

விரைவித்து

 விரைவித்து viraivittu, பெ. (n.)

   விதைப்பதற்கென வைத்துள்ள வித்து; seed-grain.

மறுவ. விதைப்பண்டம்.

     [விதை → விரை + வித்து]

விரைவினர்

விரைவினர் viraiviṉar, பெ. (n.)

   செயன் முனைப்புடையவர்; persons swift in action.

     “வெல்வான் விரைவினர் துவன்றி” (சீவக. 615);.

     [விரை → விரைவு + இன் + அர். ‘இன்’ சாரியை, ‘அர்’ பலர்பால் வினைமுற்று ஈறு]

விரைவீக்கம்

 விரைவீக்கம் viraivīkkam, பெ. (n.)

விரைவாதம் பார்க்க;see {}.

     [விதை → விரை + வீக்கம்]

விரைவு

விரைவு viraivu, பெ. (n.)

   1. சடுதி (வேகம்);; swiftness, celerity, despatch.

     “விரைவதின் வருகென” (பெருங். இலாவாண 5, 4);.

   2. வெம்மை (அக.நி.);; heat, warmth.

   3. வேண்டுகை (அக.நி.);; request.

   4. உதவி (அரு.நி.);; hospitality.

     [விரை → விரைவு]

விரைவை-த்தல்

விரைவை-த்தல் viraivaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விதைப்பதற்கு நெல்லை அணியப்படுத்துதல்; to prepare paddy seeds for sowing.

     [விதை → விரை5 + வை-,]

விரோசனன்

விரோசனன் virōcaṉaṉ, பெ. (n.)

   1. சூரியன்;     (பிங்.); sun.

     “விரோசனன் கதனை” (பாரத. வாசுதே.2);;

   2. சந்திரன் (யாழ். அக.);; moon.

   3. தீ அக்கினி (யாழ். அக.);; agni.

   4. மகாபலியின் தந்தையும் பிரகலாதனுடைய மகனுமான ஒரசுரன் (அபி. சிந்.);; an asura son of {} and father of Bali.

விரோசனம்

விரோசனம் virōcaṉam, பெ. (n.)

   1. கழிச்சல் (பேதி); மருந்து: purgative.

     “மறுவறுவிரோசனந்தான் வருஷத்திரண்டு முறை” (குரே. சத. 19);;

   2. பேதியாகை; purging.

     “வசம்பைச் சுட்டருந்த ஒதிய விரோசன மொழியுமே” (பாலவா.1078.);.

விரோதகிருது

 விரோதகிருது virōdagirudu, பெ. (n.)

விரோதிகிருது பார்க்க;see virodhikirtu.

விரோதக்காரன்

 விரோதக்காரன் virōtakkāraṉ, பெ. (n.)

   பகைவன்; enemy.

விரோதசிலேடை

விரோதசிலேடை virōtasilēṭai, பெ. (n.)

   முன்னர் சிலேடிக்கப்பட்ட பொருள்களுள் ஒன்று பின்னர் வரும் பொருள்களோடு விரோதிப்பத் தொடுக்கப்படுஞ் சிலேடை (தண்டி. 75, 6);; verbal antithesis following a verbal similitude.

விரோதம்

விரோதம்1 virōtam, பெ. (n.)

   1. பகை; hatred, animosity, enmity.

   2. மாறுபாடு; contrariety, diversity.

   3. விரோதவணி பார்க்க;   4. இருள்;(அக.நி.);

 darkness.

 விரோதம்2 virōtam, பெ. (n.)

மயிர்;(அக.நி.);

 hair.

விரோதம்பேசு-தல்

விரோதம்பேசு-தல் virōdambēcudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பொறாமை கொண்டு சொல்லுதல்; to speak enviously or spitefully.

   2. எதிரிடையாகப் பேசுதல்; to speak against or in opposition.

விரோதவணி

விரோதவணி virōtavaṇi, பெ. (n.)

   சொல்லாலாவது பொருளாலாவது மாறுபாட்டுத் தன்மை தோன்ற உரைக்கும் அணி (தண்டி. 80);; a figure of speech in which antithesis or opposition in words or in sense occurs.

விரோதவுவமை

விரோதவுவமை virōtavuvamai, பெ. (n.)

   உவமான வுவமேயங்கள் தம்முள் எதிர்மாறான (விரோத); குணமுடையனவாகச் சொல்லும் உவமை வகை;(தண்டி. 31,4);; a kind of simile in which the objects compared with each other are described as having opposite characteristics.

விரோதார்த்தம்

விரோதார்த்தம் virōtārttam, பெ. (n.)

   1. எதிர்மாறான பொருள்; contrary meaning.

   2. விடாப்பிடியாய் எதிர்க்கை; intentional opposition.

விரோதி

விரோதி1 virōti, பெ. (n.)

   1. பகைவன் (சத்துரு);; enemy.

   2. ஆண்டறுபதனுள் இருபத்து மூன்றாவது (பெரியவரு.);; the 23rd year of the Juiter cycle.

 விரோதி2 virōtittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பகைத்தல்; to hate.

     “விரோதித்துவிரலிற் சுட்டி”(சீவக. 3080);;

   2. முரண்படுதல்; to be contrary, inconsistent.

     “நீ முன் சொல்லியதோடு பின் சொல்வது விரோதிக்கும்”.

   3. எதிர்த்து நிற்றல்; to oppose to with stand resist. (w);

விரோதிகிருது

விரோதிகிருது virōdigirudu, பெ. (n.)

   ஆண்டறுபதனுள் நாற்பத்தைந்தாவது;(பெரியவரு.);; the 45th year of the Jupiter cycle.

விரோதிசுவரூபம்

 விரோதிசுவரூபம் virōtisuvarūpam, பெ. (n.)

   மாலியத்தின் ஐந்து உண்மை (அர்த்தபஞ்சங்);களுள் வீடடைதற்கு இடையூறுயுள்ளதன் தன்மை;

விர்த்தாந்தம்

 விர்த்தாந்தம் virttāndam, பெ. (n.)

விருத்தாந்தம் பார்க்க;see {}.

விர்த்தி

விர்த்தி1 virtti, பெ. (n.)

விருத்தி1 பார்க்க;see virutti.

 விர்த்தி2 virtti, பெ. (n.)

விருத்தி2 பார்க்க;see virutti.

விற-த்தல்

விற-த்தல் viṟattal,    12 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. செறிதல்; to be dense, close, to be intense.

     “கலுழ்ந்துவீ ழருவிப்பாடு விறந்து” (நெடுநல். 97);.

   2. மிகுதல்; to abound, increase.

     “களிப்பு விறக்கவிடும் பண்டங்கள் பெருகக் கூட்டில்” (பதிற்றுப். 40, 18, உரை);.

   3. வெற்றி பெறுதல்; to conquer.

   4. போர் செய்தல் (வின்.);; to fight.

   5. வெருவுதல்; to fear.

     “விறப்பே வெருஉப் பொருட்டு மாகும்” (தொல். சொல். 348);.

க. வெறெ.

விறகாள்

விறகாள் viṟakāḷ, பெ. (n.)

   விறகு சுமந்து விற்போன்; fire wood seller, one who hawks fire wood.

     “விறகாளாய்ச் சாதாரி பாடுமாறும்” (திருவாலவா. பதி. பாயி. 8);.

     [விறகு + ஆள்2]

விறகு

விறகு viṟagu, பெ. (n.)

   1. எரிக்குங்கட்டை; fire wood, fuel.

     “நாறு நறும்புகை விறகின்” (சீவக. 131);.

   2. வேள்வித் தீக்குரிய கள்ளிகள்; sacrificial fuel.

     “களிறுதரு விறகின் வேட்கும்” (பெரும்பாண். 499);,

     ‘விறகு கோணலானாலும் நெருப்பு பற்றாதா?’ (பழ.);.

     ‘விளங்கா மடையன் விறகுக்குப் போனால்

விறகு கிடைத்தாலும் கொடிகிடைக்காது’ (பழ.);.

 Ma. {};

 Ko. verg;

 To. Berkh;

 Tu. bejakire;

 Konda. {};

 Kui. veju, vejgu, (pl. veska);;

 Kuwi. {} (pl. veska);.

விறகுகாடு

விறகுகாடு viṟagugāṭu, பெ. (n.)

   1. விறகின் தொகுதி; heap of fire wood.

     “மரக்காடான விறகுகாடு எரிந்த தொத்தது” (தக்கயாகப். 329, உரை);.

   2. விறகு வெட்டுவதற்காக ஒதுக்கப்பட்ட காடு (இக்.வ.);; reserved forest for fire wood.

     [விறகு + காடு]

விறகுக்கட்டு

விறகுக்கட்டு viṟaguggaṭṭu, பெ. (n.)

   கட்டிய விறகுத் தொகுதி; bundle of fire wood.

     “விறகுக்கட்டு மூன்றும்” (S.I.l. iii, 188, 7);.

     ‘விறகுக் கட்டுக் காரனுக்கு நாரை வலம் ஆனால் ஒரு பணம் விற்கிறது, ஒன்றே காற்பணம் விற்கும்’ (பழ.);.

     [விறகு + கட்டு.]

விறகுக்கட்டை

 விறகுக்கட்டை viṟaguggaṭṭai, பெ. (n.)

   எரிக்கவுதவும் மரத்துண்டு (வின்.);; piece of firewood.

     [விறகு + கட்டை]

விறகுதலையன்

விறகுதலையன் viṟagudalaiyaṉ, பெ. (n.)

   1. விறகாள் (வின்.); பார்க்க;see {}.

   2. விறகுவெட்டி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

   3. முட்டாள் (வின்.);; stupid person, fool, idiot.

     [விறகு + தலையன்]

விறகுவெட்டி

 விறகுவெட்டி viṟaguveṭṭi, பெ. (n.)

   விறகு தறிப்பவன்; wood-cutter.

     [விறகு + வெட்டு → வெட்டி. ‘இ’ வினை முதலீறு.]

விறன்மிண்டநாயனார்

விறன்மிண்டநாயனார் viṟaṉmiṇṭanāyaṉār, பெ. (n.)

   நாயன்மார் அறுபத்து மூவருள் நம்பியாரூரர் (சுந்தரமூர்த்திகள்); காலத்தவரான ஒரு சிவனடியார் (பெரியபு.);; a cononized {} saint, a contemporary of {}, one of 63.

பெரிய புராணத்துட் கூறப்பெறும் அறுபத்து மூவருள் (சிவனடியார்); ஒருவர். இவர் சேர நாட்டில் கொல்லம் துறைமுக நிலையத்திற்குக் கிழக்கே செங்குன்றூரிலே பிறந்தவர். இவர் சிவபெருமா னடியவர்களிடத்திலும் சிவபிரான் திருவடியிலும் பேரன்புடையவர். சிவபெருமான் எழுந்தருளியுள்ள திருப்பதிகளுக்குச் சென்று வழிபடுவது இவர் வழக்கம். அப்பகுதிகளில் சிவனடியார்களை நேரில் வணங்கிய பிறகே திருக்கோயிலுக்குச் செல்வார். ஒருமுறை இவர் திருவாரூருக்குச் சென்றார். அங்குள்ள தேவாசிரிய மண்டபத்தில் அடியார்கள் குழுமியிருந்தனர். அப்போது அங்கு வந்த நம்பியாரூரர் அடியார்களை வணங்காமலே திருக்கோயிலுக்கு ஒரு புறமாக ஒதுங்கிச் செல்வதை இவர் கண்டார். இவர் மனம் வருந்தி, ‘அடியார்களை வணங்காமற் செல்கின்ற வன்றொண்டன் அடியார்களுக்குப் புறகு!’ என்று கூறினார். அம்மொழி கேட்ட நம்பியாரூரர், இவருடைய அன்புடைமை கண்டு வியந்து, திருத் தொண்டத் தொகை பாடி அடியார்களை வணங்கினார்.

இவ்வாறு சிவ நெறியைப் பலகாலும் காப்பாற்றிவந்த விறன்மிண்டர், சிவபெருமா னருளால் சிவகணத்தவராகும் பேறு பெற்றார். இத்தகு சிறப்புடன் நம்பியாரூரர் திருத்தொண்டத் தொகை பாடுதற்குக் காரணராயிருந்த இப்பெரியாரை நம்பியாரூரர், ‘விரி பொழில் சூழ் குன்றையார் விறன் மிண்டர்க் கடியேன்’ என்று திருத்தொண்டத் தொகையிற் சிறப்பித்துள்ளார்.

விறப்ப

விறப்ப viṟappa, பெ. (n.)

   ஒர் உவம வாய்பாடு (தொல். பொ. 287);; a particle of comparison.

     [விற → விறப்ப]

விறப்பு

விறப்பு viṟappu, பெ. (n.)

   1. செறிவு; crowdedness, density, intensity.

     “விறப்பும் உறப்பும் வெறுப்பும் செறிவே” (தொல். சொல். 347);.

   2. பெருக்கம் (வின்.);; increase.

   3. வலிமை (பிங்.);; strength.

   4. வெற்றி (சூடா);; victory.

   5. போர் (சூடா.);; battle.

   6. அச்சம் (தொல். சொல். 348);; fear.

     [விறு → விற → விறப்பு] (மு.தா.89);

விறற்சொல்

 விறற்சொல் viṟaṟcol, பெ. (n.)

   வெற்றியைக் குறிக்கும் சொல்லின் மூலம் வெற்றி உடையானைக் குறித்தல்; to denote a successful person in the manner of successful word.

விறலி

விறலி viṟali, பெ. (n.)

   1. உள்ளக் குறிப்புப் புறத்து வெளிப்பட ஆடுபவள் (தொல். பொ. 91);; female dancer who exhibits the various emotions and sentiments in her dance.

   2. பாண்குலப் பெண் (பிங்.);; woman of the {} caste.

   3. பதினாறு வயதுப் பெண் (யாழ்.அக.);; girl who is 16 year old.

எண்வகைச் சுவையும் மனத்தின் கண்பட்ட குறிப்புகளில் புறத்துப் போந்து புலப்பட ஆடுகின்றவள். இவ்வாறு ஆடுவது விறலாகலின் ‘விறல்பட ஆடுவாள்’ விறலி எனப்பட்டாள். விறலிக்கு இனவரையறையில்லை யென்பர் நச்சினார்க்கினியர் (தொல்.பொருள்-91 உரை); பாண் இனப் பெண்ணை விறலி யென்று பிங்கலந்தை என்னும் நிகண்டு கூறும். மதுரைக் காஞ்சியில், ‘பாணர் வருக பாட்டியர் வருக’ (749); என்னுமிடத்துப் பாட்டியர் என்னுஞ் சொற்குப் பாணிச்சியர்என நச்சினார்க்கினியர் கூறுவர். பாணர் பாடுவோரும் விறலியர் ஆடுவோருமாக இருத்தலின் பாட்டியர் என்பவரே பாணிற் பெண்பாலாயிருத்தல் வேண்டும். எனினும் பாணருங் கூத்தரும் பொருநரும் விறலியரும் பாடுவோரும் ஆடுவோருமாக அக் கலைகளிலே வல்லவராகத் தமிழகத்தி லிருந்தனரென்றும், அவர்கள் தமிழக முடியுடை வேந்தர் மூவரையும் குறுநிலமன்னரையுஞ் செல்வரையும் கண்டு ஆடிப்பாடிப் பரிசில் பெற்று வாழ்ந்தனரென்றும் தமிழ் நூல்களிலிருந்து தெரிகிறது.

     [விறல் → விறலி]

விறலியாற்றுப்படை

விறலியாற்றுப்படை viṟaliyāṟṟuppaḍai, பெ. (n.)

   அரசன்பாற் பரிசில் பெற்ற ஓர் விறலி பரிசில் பெற விரும்பும் விறலியை அவன்பால் ஆற்றுப்படுத்தலைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ. 9, பாடாண் 31);; theme in which a {} who had been rewarded by a king directs another {} to the royal presence to obtain rewards.

     “திறல்வேந்தன் புகழ்பாடும் விறலியை ஆற்றுப்படுத்தன்று” (பு.வெ.9-31);.

வள்ளலிடத்தே விறலியை ஆற்றுப்படுத்துவது, பாணாற்றுப்படை முதலிய நான்கும்

     “கூத்தரும் பாணரும் பொருநரும் விறலியும்

ஆற்றிடைக் காட்சி உறழத் தோன்றிப்

பெற்ற பெருவளம் பெறாஅர்க் கறிவுறீஇச்

சென்று பயனெதிரச் சொன்ன பக்கமும்” (புறத். 36);

எனத் தொல்காப்பியர் தொகுத்துக் கூறினார்.

     [விறலி + ஆற்றுப்படை.]

விறலிவிடுதூது

 விறலிவிடுதூது viṟaliviḍutūtu, பெ. (n.)

   காமுகனாய்த் திரிந்த ஒருவன் தான் கழிந்ததற் கிரங்கிப் பின் ஓர் தலைவனை யடுத்துப் பரிசில்பெற்றுத் தன் மனைவிபால் ஓர் விறலியைத் தூதனுப்புவதாகக் கூறும் சிற்றிலக்கியம்; a poem in which a person who led the life of a profligate repents and sends a {} as a messenger to his wife to acquaint her with his good fortune in obtaining the partronage of a chieftain and to conciliate her.

     [விறலி + விடு + தூது]

விறலோன்

விறலோன் viṟalōṉ, பெ. (n.)

   1. திண்ணியன் (பிங்.);; robust, strong and verile man.

   2. வீரன்; warrior, hero.

     “விறலோன் மார்பம் புல்லேம் யாமென” (பு.வெ. 9,47);.

   3. அருகன் (பிங்.);; arhat.

     [விறல் → விறலான் → விறலோன்]

விறல்

விறல்1 viṟal, பெ. (n.)

   1. வெற்றி; victory.

     “விறலீனும் வேண்டாமை யென்னுஞ் செருக்கு” (குறள், 180);.

   2. வீரம் (யாழ்.அக.);; bravery.

   3. வலி; strength.

     “விறல்விசயனே வில்லுக்கிவ னென்றும்” (தேவா. 647, 2);.

   4. பெருமை (பிங்.);; greatness nobility.

   5. சிறப்பு; distinctive excellence honour.

     “பெருவிறல் யாணர்த்தாகி” (புறநா. 42, 12);.

   6. உள்ளக் குறிப்புப் பற்றி உடம்பிற்றோன்றும் வேறுபாடு” (தொல். பொ. 249, உரை);; physical expression of emotion.

     [விற → விறல்]

 விறல்2 viṟalludal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   சினத்தோடு எதிர்த்துச் செல்லுதல்; to rush forward with rage, to oppose in an angry mood.

     “மதுரைமுன்னா விறலி வருகின்றதது” (திருவிளை. மாயப்பசு. 9);.

விறல்கோளணி

விறல்கோளணி viṟalāḷaṇi, பெ. (n.)

   பகை அல்லது அதன் துணையின் மேற் செலுத்தும் வலிமையைக் கூறும் அணிவகை (அணியி. 58);; a figure of speech in which is described the heroic acts against an enemy or his allies.

     [விறல் + கோள்1 + அணி2]

விறல்வென்றி

விறல்வென்றி viṟalveṉṟi, பெ. (n.)

   போர் வீரத்தாலுண்டாகிய வெற்றி; victory due to one’s prowess.

     “இன்னிசைய விறல் வென்றித் தென்னவர் வயமறவன்” (புறநா. 380, 4);.

     [விறல் + வென்றி]

விறாசு

விறாசு viṟācu, பெ. (n.)

   பருவான்களைத் (பருங்கொம்பு); திருப்பும்படி அவற்றிற் கட்டுங் கயிறு; brace (M.naut. 86);.

விறாட்டி

 விறாட்டி viṟāṭṭi, பெ. (n.)

   வறட்டி; bratty.

     [வறட்டி → விறாட்டி]

விறாண்டு-தல்

விறாண்டு-தல் viṟāṇṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பிராண்டு-, (வின்.);; to scratch.

விறாய்

 விறாய் viṟāy, பெ. (n.)

   செருக்கு; sauciness.

     “அவனுக்கு விறாய் அதிகம்” (வின்);.

     [வீறு → விறாய்]

விறிசாய்

 விறிசாய் viṟicāy, வி.எ.(adv.)

   விரைவாக; swiftly.

     “விறிசாய் நடக்கிறான்” (வின்.);.

     [விறிசு → விறிசாய்]

விறிசு

விறிசு viṟisu, பெ. (n.)

   ஒருவகை வாணம்; rocket.

     “விறிசெனவே சிதறி” (திருப்போ. சந். பிள்ளைத். முத்தப். 9);.

   தெ. பிருசுலு;   {};க. பிறிசு.

     [விரைசு → விரிசு → விறிசு]

விறிசுவிடு-தல்

விறிசுவிடு-தல் viṟisuviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விறிசுவாணத்தை மேலெழ விடுதல்; to send up a rocket.

   2. பொய்யுரைகட்டிப் பேசுதல்; to tell lies.

     [விறிசு + விடு-,]

விறுதா

விறுதா viṟutā, பெ. (n.)

வி.எ. (adv.);

விருதா (நாமதீப. 645); பார்க்க;see {}.

விறுனல்

 விறுனல் viṟuṉal, பெ. (n.)

   கப்பலிலுள்ள ஒருவகைத் துளை (naut);; scupper hole.

விறுமதண்டம்

 விறுமதண்டம் viṟumadaṇṭam, பெ. (n.)

   மாதவிக்கொடி; common delight of the woods.

மறுவ. குருக்கத்தி.

விறுமதரு

 விறுமதரு viṟumadaru, பெ. (n.)

   புன் முருக்குப்பூடு (சங்.அக.);; a plant.

விறுமன்

 விறுமன் viṟumaṉ, பெ. (n.)

   சிற்றூர்ப் பெண் தெய்வம் (யாழ்.அக.);; a village deity.

விறுமமூலி

 விறுமமூலி viṟumamūli, பெ. (n.)

   பூடுவகை; a prostrate herb.

மறுவ. பிரமி.

     [பிரமமூலி → விறுமமூலி]

விறுமாண்டி

 விறுமாண்டி viṟumāṇṭi, பெ. (n.)

   சிற்றூர்த் தெய்வம்; a village deity.

விறுவிறு-த்தல்

விறுவிறு-த்தல் viṟuviṟuttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மேற்பூச்சு உலர்ந்ததனால் விறுவிறென் றிழுத்தல்; to twitch, as when a coating of paste on one’s body dries up.

     “சேறு உலர்ந்து விறுவிறுத்த உடல்” (அகநா. 17, உரை);.

   2. காரம் உறைத்தல்; to be pungent.

      ‘மிளகாய் விறுவிறுக்கின்றது’.

   3. புண் குத்தெடுத்தல் (வின்.);; to throb, as a boil.

   4. சினம் பொங்குதல் (இ.வ.);; to fret with anger, to rage.

   5. விரைதல் (சங்.அக.);; to hasten, hurry.

     [விறுவிறு → விறுவிறுத்தல்]

விறுவிறுப்பு

விறுவிறுப்பு viṟuviṟuppu, பெ. (n.)

   1. மேற் பூச்சு உலர்ந்ததனால் விறுவிறென்றிழுக்கை; twitching, as when a coating of paste on one’s body dries up.

   2. சார்ப்பு (உறைப்பு);; pungency.

   3. புண் முதலியன குத்தெடுக்கை; throbbing pain, as of a boil.

   4. கடுஞ்சினம் (வின்.);; rage.

   5. சுறு சுறுப்பு (இ.வ.);; briskness, activity.

     [விறுவிறு → விறுவிறுப்பு]

விறுவிறெனல்

விறுவிறெனல் viṟuviṟeṉal, பெ. (n.)

   1. விறு விறென்றிழுத்தற் குறிப்பு;   மலைத்தல் (வின்.);; twitching pain.

   2. உறைத்தற் குறிப்பு; being pungent in taste.

   3. குத்தெடுத்தற் குறிப்பு; throbbing, as of a boil.

   4. சினக்குறிப்பு; being angry.

   5. விரைவுக்குறிப்பு; speed, rapid motion.

     ‘விறுவிறென்று கல்வந்து விழுந்தது’.

     [விறுவிறு + எனல்]

விறை

விறை1 viṟaittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மரத்துப்போதல்; to grow stiff, as from cold, to become numb.

   2. குளிர் முதலியவற்றால் நடுங்குதல் (இ.வ.);; to shiver, as from cold.

   3. வியத்தல்; to become bewildered.

     ‘குதிரை விறைத்துப் பார்க்கிறது’.

   4. செருக்குக் காட்டுதல்; to assume airs.

      ‘யாரிடத்தில் விறைக்கிறாய்?’.

   க. பெரெ;   ம. விரக்க; Ko. verk;

 Tu. {};

 Te. {};

 Kui. {}.

     [விறு → விறை → விறைத்தல் (மு.தா.244);]

 விறை2 viṟaittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பெருமை கொள்ளல்; sense of pride.

   2. சினத்தல்; get angry.

     [விறு → விறை → விறைத்தல் (சு.வி.28);]

விறைப்பு

விறைப்பு viṟaippu, பெ. (n.)

   1. விறைத்துப் போகை (யாழ்.அக.);; numbness, stiffness, as from cold.

   2. நடுக்கம்; shivering.

      ‘குளிர் என்ன விறைப்பு விறைக்கிறது’.

   3. மலைப்பு (யாழ்.அக.);; bewilderment.

   4. செருக்குக் காட்டுகை; assuming airs;

 self-abandon.

 Ma. virakka;

 Ko. Veru;

 To. {};

 Ka. {};

 Tս. {}, Te. {}, birusu.

     [விறை → விறைப்பு]

விறையல்

 விறையல் viṟaiyal, பெ. (n.)

   குளிர்நடுக்கம்; shivering.

     “வெடுவெடென் றுடல் விறையலாகி” (வள்ளி, கதை Ms.);.

     [விறை → விறையல்]

விற்கண்டம்

விற்கண்டம் viṟkaṇṭam, பெ. (n.)

   கட்டட வுறுப்புக்களுள் ஒன்று (S.I.I.V. 236);; arch.

     [வில் + கண்டம்]

விற்காயம்

விற்காயம் viṟkāyam, பெ. (n.)

   முற்காலத்தில் வழங்கிய வரிவகை (S.I.I.vii.404);; an ancient tax.

     [வில் + காயம்]

விற்காரன்

விற்காரன் viṟkāraṉ, பெ. (n.)

   வில்லாளன்; archer, bowman.

க. பில்கார.

மறுவ. வில்லேறுழவர்.

     [வில் + காரன் 1]

விற்கால்

 விற்கால் viṟkāl, பெ. (n.)

   வளைந்த கால் (வின்.);; bowleg.

     [வில் + கால்]

விற்கிடை

விற்கிடை viṟkiḍai, பெ. (n.)

   நான்கு முழங்கொண்ட அளவு; bow’s length = 4 cubits.

     “அத்தவெற்பிரண்டு விற்கிடை யெனப்போயாதவன் சாய்தல் கண்டருளி” (பாரத. பதினேழாம். 237);.

     [வில் + கிடை]

விற்குடி

 விற்குடி viṟkuḍi, பெ. (n.)

   எண்வீரட்டங்களுள் ஒன்றும் திருவாரூர் மாவட்டத்திலுள்ளது மாகிய ஒரு சிவன் கோயில்; a {} shrine in the Thiruvaerur district, one of {}, q.v.

விற்குன்று

விற்குன்று viṟkuṉṟu, பெ. (n.)

   மேரு மலை; mount {}, as {} bow.

சிவபிரானது வில்.

     “பள்ளிக்குன்றம் விற்குன்று மொழிய” (தக்கயாகப். 536);.

     [வில் + குன்று]

விற்கையன்

 விற்கையன் viṟkaiyaṉ, பெ.(n.)

வில்லைக் கையிலுடைய திருமால் (சாரங்கபாணி);,

 Tirumal as holding sarangam in his hand.

     [வில்+கையன்]

விற்கோடி

விற்கோடி viṟāṭi, பெ. (n.)

   1. சிலைத் தீவு;{}.

     “விற்கோடியிற் குடைந்துளோர் பவம்…… ஒடும்” (சேதுபு. கந்த. 79);.

   2. ஒரு பேரெண் (அரு.நி.);; a big number.

     [வில் + கோடி3]

விற்படை

விற்படை viṟpaḍai, பெ. (n.)

   1. வில்லாகிய படைக்கருவி; bow, as a weapon.

     “விற்படை நிமிர்ந்த தோளான்” (சீவக. 1710);.

   2. விற்றானை பார்க்க;see {}.

     “விற்படை யிருக்கின்ற ஊர்களிலே” (பெரும்பாண். 82. உரை);.

   3. அம்பு; arrow.

     “விற்படை விலக்குவ பொற்புடைப் புரவியும்” (சீவக. 567);.

     [வில் + படை]

விற்பணம்

விற்பணம் viṟpaṇam, பெ. (n.)

   வில்லின் பொருட்டுச் செலுத்தும் வரி (S.I.I.i.81);; a tax on bows.

     [வில் + பணம்]

விற்பனன்

 விற்பனன் viṟpaṉaṉ, பெ. (n.)

விற்பன்னன் பார்க்க;see {}.

     [விற்பன்னன் → விற்பனன்]

விற்பனவு

 விற்பனவு viṟpaṉavu, பெ. (n.)

விற்பனை (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [விற்பனை → விற்பனவு]

 விற்பனவு viṟpaṉavu, பெ. (n.)

   விற்பனை; sales (யாழ்ப்.);. –

     [விற்பனை-விற்பனவு]

விற்பனை

 விற்பனை viṟpaṉai, பெ. (n.)

விற்றல் பார்க்க;see {}.

     [வில் → விற்பனை]

விற்பனைப்பத்திரம்

 விற்பனைப்பத்திரம் viṟpaṉaippattiram, பெ. (n.)

   விலை ஆவணம்; sale deed.

 Skt. patra → த. பத்திரம்.

     [விற்பனை + பத்திரம்]

விற்பாட்டு

 விற்பாட்டு viṟpāṭṭu, பெ. (n.)

   விற்போன்ற இசைக்கருவியை யொலிக்கச் செய்து கதை தழுவிப் பாடும் பாட்டு; a kind of narrative poem sung to the accompaniment of a bow-like musical instrument.

மறுவ. வில்லுப்பாட்டு

     [வில் + பாட்டு]

விற்பிடி

விற்பிடி1 viṟpiḍi, பெ. (n.)

   வில்லைப் பிடிக்குங் கையினுள்ளளவு; the inside measure of the hand holding a bow:

     “விற்பிடியளவாதலுமெல்லாம் கொள்க” (தக்கயாகப். 41);.

   2. இணையாவினைக்கை முப்பத்து மூன்றனுள் கட்டை விரலை நிமிர்த்திச் சுட்டுவிரல் முதலிய நான்கு விரல்களையும் உட்புறம் வளைப்பதாகிய மெய்ப்பாடு வகை (சிலப். 3, 18, உரை);; a gesture with one hand in which the four fingers other than the thump are held together and bent in while the thumb is kept separate and held upright, one of 33 {}, q.v.

     [வில் + பிடி2]

 விற்பிடி2 viṟpiḍittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   வில்வித்தை பயிலத் தொடங்குதல்; to stand or commence learning archery.

     “திண்ணன் விற்பிடிக்கின்றா னென்று” (பெரியபு. கண்ணப்ப. 29);.

     [வில் + பிடி-,]

விற்பிடிமாணிக்கம்

 விற்பிடிமாணிக்கம் viṟpiḍimāṇikkam, பெ. (n.)

   சிறந்த மாணிக்கம்; superior ruby.

     “தன் கைக்கடங்காத விற்பிடி- மாணிக்கத்தைப் பெற்றவன்” (திவ். திருப்பல். வ்யா. ப்ர.);.

     [விற்பிடி + மாணிக்கம்]

விற்பு

 விற்பு viṟpu, பெ. (n.)

விறப்பு (அரு.நி.); பார்க்க;see {}.

விற்புட்டில்

விற்புட்டில் viṟpuṭṭil, பெ. (n.)

   விரலுறை; glove.

     “விற்புட்டிலிட்டு” (பாரதவெண். 775);.

     [விரற்புட்டில் → விற்புட்டில்]

விற்புரமுத்திரை

விற்புரமுத்திரை viṟpuramuttirai, பெ. (n.)

   முத்திரைவகை (செந்.x. 424);; a hand-pose.

     [விற்புர + முத்திரை]

விற்புருதி

 விற்புருதி viṟpurudi, பெ. (n.)

விப்புருதி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

விற்புருதிக்கிழங்கு

 விற்புருதிக்கிழங்கு viṟpurudikkiḻṅgu, பெ. (n.)

   அமுக்கிராக்கிழங்கு (சங்.அக.);; tuber of Indian wintercherry.

     [விற்புருதி + கிழங்கு]

     [p]

விற்பூட்டு

விற்பூட்டு viṟpūṭṭu, பெ. (n.)

   1. பூட்டுவிற்பொருள்கோள் பார்க்க;see {}

 a mode of construing verse.

     ‘விற்பூட்டு விதலையாப்பு’ (இறை. 56, உரை);.

   2. கத்தரிவகை (பெருங். வத்தவ.14, 32);; a kind of egg-plant or brinjal.

     [வில் + பூட்டு]

விற்பூட்டுப்பொருள்

 விற்பூட்டுப்பொருள் viṟpūṭṭupporuḷ, பெ. (n.)

   பூட்டுவிற்பொருள்கோள் (வின்.); பார்க்க;see {}; a mode of construing verse.

     [விற்பூட்டு + பொருள்]

விற்பூட்டுப்பொருள்கோள்

 விற்பூட்டுப்பொருள்கோள் viṟpūṭṭupporuḷāḷ, பெ. (n.)

   பூட்டுவிற்பொருள் கோள் (வின்.);; a mode of construing verse.

     [விற்பூட்டு + பொருள்கோள்]

விற்பூண்பொருள்கோள்

விற்பூண்பொருள்கோள் viṟpūṇporuḷāḷ, பெ. (n.)

   பொருள்கோள் எட்டனுள் செய்யுளின் முதலிலும் ஈற்றிலும் உள்ள சொற்கள் தம்முள் இயையப் பொருள் கொள்ளும் முறை (நன். 415);; a method of construng a verse by taking together the first and last words one of eight {}, q.v.

     [ஒரு செய்யுளில் முதலில் நிற்கும் சொல்லும் ஈற்றில் நிற்கும் சொல்லும் இயைந்து பொருள் பயக்குமாயின் அதனை விற்பூண் பொருள்கோள் என்பர். வில்லில் உள்ள நாண் இருதலையும் சேரப்பூட்டி நிற்பது போல இப்பொருள்கோள் அமைவதால் விற்பூண் பொருள்கோள் என்றனர்]

விற்பொறி

விற்பொறி viṟpoṟi, பெ. (n.)

   சேரவரசரது வில்லிலாஞ்சனை; the bow-emblem of the {} kings.

     “இமயஞ் சூட்டிய வேம விற்பொறி” (புறநா. 39);.

     [வில் + பொறி = இலாஞ்சனை]

விற்றல்

 விற்றல் viṟṟal, பெ. (n.)

   விலைசெய்கை; selling, sale.

     [வில் → விற்றல்]

விற்றானை

 விற்றானை viṟṟāṉai, பெ. (n.)

   அறுவகைப் படையுள் வில் வீரர்களாலான படை (திவா.);; the battalion of archerss in an army, one of {} q.v.

     [வில் + தானை]

விற்று

 விற்று viṟṟu, பெ. (n.)

விள்ளுகை (அரு.நி.); பார்க்க;see {}, dividing.

விற்றுமுதல்

 விற்றுமுதல் viṟṟumudal, பெ. (n.)

   விற்றுவந்த பணம் (C.G.);; sale proceeds.

     ‘அவனுக்கு நாள்தோறும் விற்றுமுதல் கொழிக்கிறது’ (உ.வ.);.

     [வில் → விற்று + முதல்]

விற்றூண்

விற்றூண் viṟṟūṇ, பெ. (n.)

   விற்றுண்ணற்குரிய சில்லரைப் பண்டங்கள்; sundry articles which can be sold for daily food.

     “விற்றூ ணொன்றில்லாத நல்கூர்ந்தான் காண்” (தேவா. 1097, 1);.

     [வில் → விற்று + ஊண்]

விற்றூற்றுமூதெயினனார்

விற்றூற்றுமூதெயினனார் viṟṟūṟṟumūteyiṉaṉār, பெ. (n.)

   கடைக்கழகப் புலவர்; a sangam poet.

கடைக்கழகப் புலவர்களில் ஒருவர், இவரை முந்நூற்று மூதெயினனார் என்றும் சில படிகள் கூறும். விற்றூறு, முத்தூறு என்பவை ஊர்களின் பெயர்கள், மூதெயினன் என்னும் பெயர் இவரை வேடர் மரபினரென்றும் முதியவரென்றும் காரணங் காட்டுகின்றன. எனவே, இது இவருக்கியற் பெயரெனலாகாது. தமிழருடைய திருமண முறையை இவர் அகநானூற்றில் மிக அழகாகக் கூறுகிறார். திங்களை சகடு (உரோகிணி); கூடிய நேரம் திருமணத்திற்கு நல்ல நேரம் என்பது இவர் கருத்தென்றும், மண நாளன்று வாகையிலையையும் அறுகின் கிழங்கையும் நூலிற் சேர்த்துக் கட்டி மணமகளுக்குச் சூட்டுவதும், மணநாளிரவிலேயே மணமக்களைப் பள்ளியறையிற் சேர்ப்பதும் அந்நாளைய வழக்கமென்றும் அச்செய்யுள் அறிவிக்கின்றது. தலைமகளைப் போர்த்தியிருந்த போர்வையை நீக்கியவுடன் வெளிப்படும் அவள் உருவம் உறை நீங்கிய வாள்போலக் காணப்பட்டதென்று இவர் கூறியுள்ளார். (அகம்.136);. இவர் பாடிய வேறிரு செய்யுட்களும் அகநானூற்றில் உள்ளன (37, 288);. குறுந்தொகையில் 372 ஆம் செய்யுள் இவர் பாடியது.

விற்றூற்றுவண்ணக்கன்தத்தனார்

விற்றூற்றுவண்ணக்கன்தத்தனார் viṟṟūṟṟuvaṇṇakkaṉtattaṉār, பெ. (n.)

   கடைக்கழகக் காலப் புலவர்; a sangam poet.

கடைக்கழகப் புலவர்களில் ஒருவர். விற்றூறு என்பது ஒர் ஊர். இவ்வூரில் மூதெயினனார் என்னும் புலவரொருவரும் இருந்தனரென அகநானூற்றாலும் குறுந்தொகையாலும் அறிய முடிகிறது. வண்ணக்கன் என்பது காசுத் தேர்வு செய்வோனைக் குறிக்கும். இத் தொழிலினருட் புலவர்கள் பலர் இருந்தனரெனத் தொகை நூல்களால் அறியலாம். தத்தனார் என்பது இவரது இயற்பெயர். இவர் செய்யுளில் பாண்டியனையும் மதுரையையும் கூறுகிறார் (நற். 298);.

விற்றெனல்

 விற்றெனல் viṟṟeṉal, பெ. (n.)

   ஒர் ஒலிக்குறிப்பு (வின்.);; onom. expr. of whirring sound, as a stone whirled in the air.

விற்றொற்றிப்பரிக்கிரயம்

விற்றொற்றிப்பரிக்கிரயம் viṟṟoṟṟipparikkirayam, பெ. (n.)

   விற்றலும் ஒற்றி வைத்தலும் பண்டமாற்றுதலும்; sale, mortgage and exchange or barter.

     “விற்றொற்றிப்பரிக்கிரயத்துக்கு உரித்தாவதாகக் கொடுத்தோம்” (s.l.l.i.105);.

     [வில் → விற்று + ஒற்றி + பரிக்கிரயம். பரிக்கிரயம் = விற்பனை.]

விலஃகு-தல்

விலஃகு-தல் vilaḵkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

விலக்கு பார்க்க;see vilakku.

     “விலஃகி வீங்கிரு ளோட்டுமே…… முத்தினினம்” (நன். 90, உரை);.

     [விலகு → விலஃகு-,]

விலகு

விலகு1 vilagudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நீங்குதல்; to withdraw, to leave.

   2. பின்னிடுதல்; to recede.

   3. ஒதுங்குதல்; to step aside and give way.

   4. ஒழுங்கு தவறுதல்; to deviate from, to go astray, to err.

   5. இடம் விட்டுப் பெயர்தல்; to be dislocated, to fall out of position.

   6. பிரிதல்; to separate, to get away.

   7. அசைதல்; to move.

     “விலகு குண்டலத்தன்” (திவ். திருவாய். 8, 8, 1);.

   8. செல்லுதல்; to proceed, go.

     “விலகுஞ் சில வேழம்” (இரகு. யாகப். 19);.

   9. தூரத்தி லிருத்தல்; to be far off.

   10. மாதவிடாயாதல்; to be in menstrual periods.

   11. ஒளிவிடுதல் (வின்.);; to sparkle, shine.

 விலகு2 vilagudal,    5 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. எறிதல் (பிங்.);; to throw, cast.

     “விலகிற் பிழையாச் சூலத்தே” (தக்கையாகப். 224);.

   2. விட்டு நீங்குதல்; to part from, separate from.

     ‘அவனை விலகிப் போ’.

விலக்கடி

விலக்கடி1 vilakkaḍi, பெ. (n.)

   1. விலக்கத் தக்கது; that which is prohibited.

     “இவ்வடியறியாதாரிறே உபயாந்தரங்களாகிய விலக்கடிகளிற் போகிறவர்கள்” (ஈடு. 4, 1, ப்ர.);.

   2. மாறானது; that which is contrary.

     “ஸம்ஸாரத்துக்கு விலக்கடி தேடிக் கொண்டு” (ஈடு. 1, 2, 8);.

   3. விலக்காக வுள்ளது; that which is an exception.

   4. தடை; obstacle, restraint, felter.

     “இதுக்கு வேறு விலக்கடியில்லை” (ஈடு. 6, 8, 1);.

   5. புறம்பாக்குகை (இ.வ.);; excom- munication, expulsion.

   6. பாதத்தைக் குறுக்கே வைத்தளக்கும் அடியளவு; linear measure, being the breadth of the human foot.

     “22 அடியும் ஒரு விலக்கடியுங் கொண்டது கம்பு” (Rd.);.

     [விலக்கு + அடி]

 விலக்கடி2 vilakkaḍi, பெ. (n.)

   சண்டையிடும் இருவர்க்கு விலக்குபவரால் உண்டாம் அடி (இ.வ);; blow given to two persons fighting with a view to separate them.

     [விலக்கு + அடி]

விலக்கணன்

விலக்கணன் vilakkaṇaṉ, பெ. (n.)

   சிறப்பியல் புடையவன்; one who has special or dis- tinguishing attributes esteemed person.

     “மிழலைமேய விலக்கணா” (தேவா.582, 9);.

     [இலக்கணன் → விலக்கணன்]

விலக்கணி

விலக்கணி vilakkaṇi, பெ. (n.)

   1. முன்ன விலக்கு (தண்டி. 43); பார்க்க;see {}, a figure of speech.

   2. வெளிப் படையான விலக்கை ஒரு சிறப்புக் கருத்தோடு சொல்வதாகிய அணி (அணியி. 98);; a figure of speech in which a well- known negation is stated with a special significance.

     [விலக்கு + அணி]

முன்ன விலக்கணி

     “முன்னத்தின் மறுப்பது முன்னவிலக்கே

மூவகைக் காலமும் மேவியதாகும்”

ஒரு பொருளைக் குறிப்பினால் விலக்கின் அது முன்னவிலக்கு என்னும் அணியாம். அஃது இறப்பு எதிர்வு, நிகழ்வு என்னும் மூவகைப்பட்ட காலங்களோடும் கூடியதாம். இம்முக்காலங்களைக் கூற்றொடுங் குறிப்பொருங் கூட்ட அறுவகையாம்.

எ.டு.

     “பாலன் றனதுருவா யேழுலகுன் – டாலிலையின்

மேலன்று கண்டுயின்றாய் மெய்யென்பர் – ஆலன்று

மேலைநீ ருள்ளதோ விண்னதோ மண்ணதோ

சோலைசூழ் குன்றெடுத்தாய் சொல்”

விலக்கம்

விலக்கம்1 vilakkam, பெ. (n.)

   1. விலகி யிருக்கை; sparseness, as of plants placed apart, separation.

   2. மாதவிடாய்; menses.

   3. ஊரைவிட்டு நீங்குகை (வின்.);; desertion of a place.

     [விலகு → விலக்கு → விலக்கம்]

 விலக்கம்2 vilakkam, பெ. (n.)

   1. வழங்காமல் விலக்குகை; prohibition.

   2. விலக்கடி1, 5 (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [விலக்கு → விலக்கம்]

விலக்கற்பாடு

விலக்கற்பாடு vilakkaṟpāṭu, பெ. (n.)

   ஒழிபு; restriction, exception.

     “இதனால் விலக்கற்பாடின்றி வேண்டியது செய்வர்” (குறள், 1073, உரை);.

     [விலக்கு- + பாடு1]

விலக்கியற்கூத்து

விலக்கியற்கூத்து vilakkiyaṟāttu, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் கூத்து (தொல். பொ. 91, உரை);; a kind of dance.

     [விலக்கு + இயல்2 + கூத்து]

விலக்கியற்சூத்திரம்

விலக்கியற்சூத்திரம் vilakkiyaṟcūttiram, பெ. (n.)

   பொது வகையான் விதிக்கப் பட்டதனை அவ்வகையாகா தென்பது குறிக்கும் நூற்பா (யாப். வி. பாயி.1, பக்.11);; rule of exception from the operation of a general rule.

     [விலக்கு + இயல் + Skt. {} → த. சூத்திரம்]

விலக்கு

விலக்கு1 vilakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விலகச் செய்தல்; to turn aside, to divert, to avert, to prevent, to cause, to leave, to put out of the way.

     “விற்படை விலக்குவ” (சீவக. 567);.

   2. கூடாதென்று தடுத்தல்; to forbid, prohibit.

     “யாம் வேண்டேமென்று விலக்கவும்” (கலித். 94);.

   3. தடைசெய்தல்; to check, retard, obstruct.

     “விண்ணிற் றிங்கள் விலக்குதன் மேயினார்” (சீவக. 902);.

   4. அழுத்துதல்; to inset, fix.

     “வேல் விலக்கி” (திணை மாலை. 30);.

   5. மாற்றுதல் (பிங்.);; to change, to vary.

   6. வேலையினின்று தள்ளுதல்; to dismiss, as from a post.

   7. வேண்டாத வற்றை நீக்கிவிடுதல் (வின்.);; to eschew, discard, remove Irrelevent things.

   8. கண்டனம் செய்தல் (வின்.);; to repudiate, to controvert, to condemn.

   9. பிரித்தல்; to separate.

     ‘அவர்களைச் சண்டை செய்யாதபடி விலக்கு’.

 Ma. Villakkam;

 Ka., Te. Vilu.

     [விலகு → விலக்கு]

 விலக்கு2 vilakku, பெ. (n.)

   1. வேண்டாத தென்று ஒதுக்குகை; prohibition, injuction not to do a thing.

     “பிறனில் வேட்கை யின்னன விலக்கதா மே” (பிரபோத. 39, 16);.

   2. தனி; seclusion.

     ‘அவன் யாரோடுஞ் சேராது விலக்காயிருக்கிறான்’.

   3. சிறப்பு நெறியீடு; rule of exception.

     ‘இந்த நூற்பாவிற்கு விலக்கென்ன?’.

   4. தடை; hindrance, obstruction.

   5. விலக்குக் கருமம் பார்க்க;see {}.

     “விலக்கொடு பிராயச்சித்த மெனவைந்து வினைகள்” (பிரபோத.39,13);.

   6. ஐந் தொழில்களுள் வீரன்

   தன்மேல் வரும் அம்புகளைத் தடுக்கை (சீவக. 1676, உரை);; activity of a warrior in warding

 off arrows aimed at him, one of {}- kiruttiyam.

   7. மாதவிடாய்; menses.

   8. வழு (வின்.);; error, fault.

   9. விலக்கணி (தண்டி. 45, உரை); பார்க்க;see {}.

 Ma. Vilakkam;

 Te. vilu.

விலக்குச்சீட்டு

 விலக்குச்சீட்டு vilakkuccīṭṭu, பெ. (n.)

   ஒருவனை நீங்கிக் கொள்ளும்படியனுப்பப் படும் ஆணை (நாஞ், நா);; order to keep oneself away.

     [விலக்கு + சீட்டு]

விலக்குருவகம்

விலக்குருவகம் vilagguruvagam, பெ. (n.)

   உருவகிக்கப்பட்ட பொருளினிடத்து அத் தன்மை யில்லையென்ற விலக்கோடு கூடி வரும் உருவகவணி (தண்டி.36, உரை);; a kind of metaphor in which certain distinguishing features of the object of comparison are pointed out, as absent in the thing compared.

     [விலக்கு + உருவகம்]

     “வல்லி வதன மதிக்கு மதித்தன்மை

இல்லை யுளதே லிரவன்றி – எல்லை

விளக்கு மொளிவளர்த்து வெம்மையா லெம்மைத்

துளக்கு மியல்புளதோ சொல்” (தண்டி.36, உரை);

விலக்குறுப்பு

 விலக்குறுப்பு vilakkuṟuppu, பெ. (n.)

   நாடகவுறுப்புவகை (அபி.சிந்.); அவை பதினான்கு வகைப்படும்; a section in drama.

     [விலக்கு + உறுப்பு]

விலக்குவமை

விலக்குவமை vilakkuvamai, பெ. (n.)

   உவமேயத்திற்கு உயர்வு தோன்ற உவமானத்திலே ஒப்புமைக்கு விலக்காயுள்ள சில தன்மைகள் புலப்படக் கூறும் அணிவகை (தண்டி. 31, உரை);; a kind of simile in which, with the object of praising the {}, certain characteristics absent in {} are pointed out as being present in the {}.

     [விலக்கு + உவமை]

பாரிபாரி யென்றுபல வேத்தி

ஒருவற் புகழ்வர் செந்நாப் புலவர்

பாரி யொருவனு மல்லன்

மாரியு முண்டீண் டுலகுபுரப் பதுவே

இதில் பாரிக்கு முகிலை உவமை கூறுதல் புலவர்க்குக் கருத்தன்று என்னும் கருத்தைக் குறிப்பாகக் கூறி உவமையை விலக்குதலால் இது விலக்குவமையாம். (தண்டி. 31, உரை);

விலங்கடி

விலங்கடி1 vilaṅgaḍi, பெ. (n.)

   மாட்டு நோய்வகை (மாட்டு.வை.);; a disease of cattle.

     [விலங்கு + அடு1 → அடி]

 விலங்கடி2 vilaṅgaḍittal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   விலங்குமாட்டுதல்; to bind with fetters or handcuffs.

     “இருகால் விலங்கடியா தேவிடில்” (பஞ்ச. திருமுக. 1658);.

     [விலங்கு + அடி-,]

விலங்கன்

 விலங்கன் vilaṅgaṉ, பெ. (n.)

விலாங்கு பார்க்க;see {}.

     [விலங்கு → விலாங்கு → விலங்கன்]

விலங்கம்

விலங்கம் vilaṅgam, பெ. (n.)

விலங்கு, 4 (திவா.); பார்க்க;see {}.

     [விலங்கு → விலங்கம்]

விலங்கரசு

விலங்கரசு vilaṅgarasu, பெ. (n.)

   அரிமா; lion, as the king of beasts.

     “விலங்கரசனைய காளை” (சீவக. 2092);.

     [விலங்கு + அரசு2 ]

     [p]

விலங்கரம்

விலங்கரம் vilaṅgaram, பெ. (n.)

   வாளரவகை; a saw, especially for conch-shells.

     “விலங்கரம் பொரூஉம் வெள்விளை போழ்நரொடு” (மணிமே. 28, 44);.

     [விலகு → விலங்கு + அரம்1 ]

விலங்கல்

விலங்கல் vilaṅgal, பெ. (n.)

   1. குறுக்கா யிருக்கை; lying athwart or across.

   2. மலை; hill, mountain.

     “விலங்கண் மீமிசை” (மலைபடு. 298);.

   3. கலங்கனீர் (திவா.);; turbid water, puddle.

   4. பிரசயம் (தொல். எழுத். 88, உரை); பார்க்க;see {}; a tone occuring in a series of unaccented syllables following a svarita.

   5. பண்மாறி நரம்பிசைக்கை; abrubt change of the tune, change of tune from one to another, as on a stringed instrument.

     “காகுளி விலங்கல்” (திருவாலவா. 57, 26);.

     [விலங்கு → விலங்கல]

விலங்காண்டி

 விலங்காண்டி vilaṅgāṇṭi, பெ. (n.)

   வன்செயல் ஈடுபாடுடையவன்; savagery.

     [விலங்கு+ஆண்டி]

விலங்கி

விலங்கி vilaṅgi, பெ. (n.)

   வேலி (ஞான. 26, 5);; hedge, fence.

தெ. வெலுங்கு

     [விலங்கு → விலங்கி]

விலங்கினர்

விலங்கினர் vilaṅgiṉar, பெ. (n.)

   பகைவர்; enemies, foes.

     “விலங்கினர் தம்மை யெல்லாம் வேரொடும் விளியநூறி” (கம்பரா. மகேந்திர. 21.);.

     [விலங்கு → விலங்கினர்]

விலங்கியல்

 விலங்கியல் vilaṅgiyal, பெ. (n.)

   விலங்குகளைப் பற்றிய ஆராய்ச்சியியல்; zoology.

     [நிலைத்திணைகளும் விலங்குகளுமாகிய உயிர்களைப் பற்றிய ஆராய்ச்சி உயிரியல் எனப்படும். விலங்குகளைப் பற்றிய ஆராய்ச்சி விலங்கியலாகும். விலங்குகள் என்னும்போது நாம் நாற்கால் விலங்குகள் மயிர்ப் போர்வையுள்ள

பாலூட்டிகள், இறகுப் போர்வையுள்ள பறவைகள், செதிற் போர்வையுள்ள ஊர்வன, நீரில் வாழும் தவளைகள் ஆகியவற்றை மட்டும் குறிப்பதில்லை. மீன்கள், பூச்சிகள், தேள், புழு, நத்தை, ஒரணு உயிரிகள் ஆகிய எல்லாவற்றையும் குறிக்கிறோம். சுருங்கச் சொல்லின் நிலைத்திணை உயிரின் அல்லாத எல்லா உயிருடைப் பொருளும் விலங்கேயாகும். நிலைத்திணை உயிரிகள் தமக்கு வேண்டிய உணவைத் தாமே நிறைவு செய்து கொள்ளக்கூடிய ஆற்றலுள்ளவை. விலங்குகள் என்பவை நிலைத்திணை உயிரிகளிலிருந்து அல்லது வேறு விலங்குகளிலிருந்து தமக்கு வேண்டிய உணவைப் பெறுபவை. இந்தப் பண்பினாலே விலங்குகளை எளிதில் வேறுபடுத்தி யுணர்ந்து கொள்ளலாம்.]

     [விலங்கு → விலங்கியல்]

விலங்கு

விலங்கு1 vilaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. குறுக்கிடுதல்; to lie athwart, to be transverse.

     “ஆறுகெட விலங்கிய வழலவி ராரிடை” (கலித். 2);.

   2. மாறுபடுதல்; to change, become different.

     “விலங்கானே னாதலினால் விலங்கினேன்” (கம்பரா. சடாயு. 22);.

   3. விலகு-, 1, 2, 3, 5, 6 பார்க்க;see vilagu-.

     “பருவரை நாடனீங்கி விலங்காது நெஞ்சுடைந்தது” (திருக்கோ. 150, உரை);.

   4. விலகு-, 4 பார்க்க;see vilaցս.

     “வாவெனச் சென்றாய் விலங்கினை” (கலித். 84);.

   5. விலகு-, 11 பார்க்க;see vilagu.

     “வில்விலங்கிய வீரரை” (கம்பரா. பிரமாத். 60);.

     [வில் → விலகு → விலங்கு]

 விலங்கு2 vilaṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தடுத்தல்; to hinder, obstruct.

     “விலங்குந ரீங்கில்லை வெள்வேலோய்” (பு.வெ.12. பெண்பாற். 19);.

   2. களைதல் (பிங்.);; to pluck, pull up and remove.

   3. கொல்லுதல்; to slay.

     “கழல் வேந்தர் படைவிலங்கி” (பு.வெ.7, 15, கொளு.);.

   4. அழித்தல்; to destroy.

     “ஒரு வரங்கொண்டு விலங்கென….. அவனுருவு திரித்திட்டோன்” (பரிபா. 5, 31);.

   5. எறிதல் (அக.நி.);; to throw.

   6. செலவிடுதல் (அக.நி.);; to let pass.

     [வில் → விலகு → விலங்கு]

 விலங்கு3 vilaṅgu, பெ. (n.)

   1. குறுக்கானது; that which is transverse, across or crosswise.

     “விலங்ககன்ற வியன்மார்ப” (புறநா. 3);.

   2. மாவும் புள்ளும்; beast or bird, as having their bodies not erect but horizontal.

     “விலங்கு மக்களும் வெருஉப்பகை நீங்கும்” (மணிமே. 12, 95);.

     “விலங்கானே னாதலினால் விலங்கினேன்” (கம்பரா. சடாயு. 22);.

   3. மான்; deer.

     “விலங்கு மலைத்தமைந்த….. நாட்டத்து” (மலைபடு. 45);.

   4. கை கால்களில் மாட்டப்படுந் தளை (சூடா.);; fetters, shackles, manacles.

   5. வேறுபாடு; difference.

     “விலங்கோரார் மெய் யோர்ப்பின்” (கலித். 52);.

   6. தடை; obstruction, hindrance.

     “இந்த வினையுடல் விலங்காகும்” (ஞானவா. லீலை. 34);.

   7. உயிர் மெய்யெழுத்துக்களில் இ, ஈ, உ, ஊ முதலிய உயிர்களைக் குறிக்கும் அடையாளமாக மேலுங் கீழுமுள்ள வளைவு (தொல். எழுத்.17, உரை);; curve added to a consonant, above or below as the symbol of the vowel i or {} or u or {}.

   8. குன்று (அரு.நி.);; hill.

   9. விலங்கல், 4 (பி.வி. 40, உரை); பார்க்க;see {}.

     ‘விலங்கை விட்டுத் தொழுவில் மாட்டிக் கொண்டது போல’ (பழ.);.

 விலங்கு4 vilaṅgu, பெ. (n.)

   உடல் (திவ். திருச்சந். 56, வ்யா. பக். 162);; body, as fettering the soul.

விலங்குகதி

 விலங்குகதி vilaṅgugadi, பெ. (n.)

   நால்வகை நிலைகளுள் ஒன்றான விலங்குநிலை; birth as living being a stage in the transmigration of souls, one of {}, q.v.

     [விலங்கு + கதி = உயிர்கள் தேவகதி, மக்கட்கதி, விலங்குகதி, நரககதி என நான்கு நிலைகளாக எடுக்கும் பிறப்பு]

விலங்குக்காட்சித்தோட்டங்கள்

 விலங்குக்காட்சித்தோட்டங்கள் vilaṅgukkāṭcittōṭṭaṅgaḷ, பெ. (n.)

   உயிர்க்காட்சிச் சாலை; zoological park.

     [காணக் கிடைக்காதனவும், பழக்கமில்லா தனவும், குறிப்பாகக் காட்டில் வாழ்பவனவுமான பல விலங்குகளை உயிருடன், அவற்றின் வாழ்விற்குத் தகவான எந்துகளுடன் பாதுகாத்து வைக்கப்பெறும் இடங்கள். பெரும்பாலும் பல பொருட்காட்சிச் சாலைகளின் தொழில்களுள் பலவற்றை இவையும் செய்கின்றன. இவை பொதுவாக எல்லோருக்கும், முதன்மையாகச் சிறுவர்களுக்கும் ஆங்குச் சேகரித்து வைத்துள்ள விலங்கினங்களின் பழக்க வழக்கங்களையும், அவற்றின் உணவு வகைகள், பிறப்பு, வளர்ச்சி முதலியவற்றையும் நேர்முகமாக அறியக்கூடிய வாய்ப்பைத் தருகின்றன. இவற்றால் மக்கள் விலங்கினங்களை உயிரோடு கண்டு, அவற்றோடு பழக வாய்ப்பு உண்டு. நாட்டுப்புற மக்களொடு நகர மக்களும் இவற்றைக் காணப் பெரிதும் விரும்புகின்றார்கள். உலகத்தின் பல்வேறுபட்ட பல மூலை முடுக்குகளில் உள்ளவற்றை ஒன்றாக ஒரே இடத்தில் காண இத்தோட்டங்கள் வாய்ப்பாகின்றன. பெருக்கமின்றித் தொகையில் குன்றி அற்றுப்போகும் நிலையிலிருந்து வரும் விலங்கினங்களை இந்நிலையங்கள் காப்பாற்று கின்றன. இவை அறிவியலுக்குப் பெரிதும் பயன்படுகின்றன. விலங்கினங்களுள் ஏதேனும் ஒருவகை படைப்புக் குன்றுமாயின், உலகத்துள் எந்த ஆற்றலாலும் அவற்றை மறுபடியும் படைக்க இயலாது. இவை விலங்கினங்கள் தாமாகவும், தன்னுரிமை யாகவும், அச்சமின்றியும் இயற்கையாக வாழ வசதியளிக்கப்பட்ட பெரு வியப்புச் சாலைகளாகும். இவையும் ஒருவகையில் விலங்கினக் கண்காட்சிச் சாலைகளே. இவை பல திறப்பட்டவைகளும், குன்றி வருவனவுமான காடுறை விலங்கினங்களின் பெருக்கம் குன்றாமல் வளர உதவுகின்றன.

இறுதியாக, இவ்வகையானெல்லாம் விலங்கினக் கண்காட்சி சாலைகளில் விலங்

கினங்களைப் பற்றி அணியமாக்கப்பட்ட குறிப்புகள், அவற்றைப் பற்றிய அறிவு வளரப் பெரிதும் உதவுகின்றன. மேற்படி காட்சிச் சாலைகளில் விலங்கினங்கள் உயிரோடு வளர்க்கப்பட்டு வருவதனால், விலங்கினங்களின் உடலமைப்பு, மனநிலை, ஒலி, குரல், நடவடிக்கைகள், உணவு, அவற்றை உண்பிக்கும் முறை, இனப்பெருக்கம், காதல், தாய்மை, அகவை, நோய், இவற்றைப் பற்றிய ஆராய்ச்சிக்குக் காட்சிச் சாலைகள் சிறந்த கருவியாகின்றன]

விலங்குச்சுழி

 விலங்குச்சுழி vilaṅguccuḻi, பெ. (n.)

   உடையவனைச் சிறைப் புகுத்துவதாகக் கருதப்படும் மாட்டின் முதுகுச் சுழி; involuted curls on the back of cow or ox, as portending imprisonment to its owner.

     [விலங்கு + சுழி]

விலங்குநர்

விலங்குநர் vilaṅgunar, பெ. (n.)

   1. விலகி யிருப்பவர்; those who stand off.

   2. விலக்குபவர்; those who obstruct or cause to turn aside or seperate.

     “விலங்குந ரீங்கில்லை” (பு.வெ.12, பெண்பாற், 19);.

     [விலகு → விலங்கு → விலங்குநர்]

விலங்குபாய்-தல்

விலங்குபாய்-தல் vilaṅgupāytal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   குறுக்குப்பாய்தல்; to jump aside or across.

     “விலங்குபாய்வன….. கலிமா” (சீவக. 1770.);.

     [விலங்கு + பாய்-,]

விலங்குபோடு-தல்

விலங்குபோடு-தல் vilaṅgupōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

, 19 செ.குன்றாவி. (v.t.);

   கைகால்களில் தளையிடுதல்; to handcuff, put in chains or felleis.

     [விலங்கு + போடு-,]

     [p]

விலங்கூண்

 விலங்கூண் vilaṅāṇ, பெ. (n.)

   விலங்குகட்கு உணவிடும் அறச் செயல் (சூடா.);; feeding animals, considered an act of charity.

     [விலங்கு + ஊண்]

விலத்தல்

 விலத்தல் vilattal, பெ. (n.)

   நீங்குகை (யாழ்.அக.);; separation.

     [விலகு → விலத்து → விலத்தல்]

விலத்தி

 விலத்தி vilatti, பெ. (n.)

   நெருக்கமின்மை; sparseness, being not close.

     ‘இந்த ஆடையில் நூலிழை விலத்தியா யிருக்கிறது’.

     [விலத்து-, → விலத்தி]

விலத்து-தல்

விலத்து-தல் viladdudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

விலக்கு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see vilakku.

     [விலக்கு → விலத்து-,]

விலர்

விலர் vilar, பெ. (n.)

   மரவகை; a kind of tree.

     ‘விலர்ங்கோடு’ (தொல். எழுத். 363, உரை);.

விலவில-த்தல்

விலவில-த்தல் vilavilattal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மிகநடுங்குதல்; to tremble exceedingly.

     “கொக்கு வல்லூறுகண் டென்ன விலவிலத்து” (தனிப்பா.i, 171,23);.

   2. மிகவும் வலுவிழத்தல்; to become extremely weak.

     ‘பசியால் கை கால்கள் விலவிலத்துப் போயின’.

   3. நெருக்க மின்றியிருத்தல்; to be sparse, not close.

     ‘இந்தத் துணி விலவிலவென்று என்று உள்ளது’ (உ.வ.);.

 Ma. vilakkam;

 Ka. (vili. vilivilisu);;

 Te. Vilavila;

 Kui. vida.

விலவு

விலவு1 vilavu, பெ. (n.)

விலா பார்க்க;see {}.

     “விலவறச் சிரித்திட்டேனே” (திவ். திருமாலை. 34);.

     [விலா → விலவு]

ஒ.நோ. நிலா → நிலவு

 விலவு2 vilavudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

விலாவி-, பார்க்க;see {}.

     “விலவித் தவித்தேனை விழித்தொருகாற் பாராயோ” (தனிப்.);.

விலா

விலா vilā, பெ. (n.)

   1. மார்பின் பக்கம்; sides of the chest in body.

     “கழுகும் பாறும் விலா விற்றுக் கிடந்தவன்றே” (சீவக. 804);.

   2. விலாவெலும்பு பார்க்க;see {}.

ம. விலாவு.

     [வில் → விலா]

விலாக்குடை

விலாக்குடை vilākkuḍai, பெ. (n.)

விலா,1 (நெல்லை); பார்க்க;see {}.

     [விலா + குடை]

விலாக்குறிப்பு

 விலாக்குறிப்பு vilākkuṟippu, பெ. (n.)

   பொத்தகப் பக்கங்களின் யாதானுமொரு மருங்கிடுங் குறிப்பு (இக்.வ.);; marginal note.

     [விலா + குறிப்பு]

விலாக்கூடு

 விலாக்கூடு vilākāṭu, பெ. (n.)

   மார்புக்கூடு (இ.வ.);; chest.

     [விலா + கூடு]

விலாக்கொடி

 விலாக்கொடி vilākkoḍi, பெ. (n.)

   விலாவெலும்பு (யாழ்.அக.);; rib.

     [விலா + கொடி]

விலாங்கு

விலாங்கு vilāṅgu, பெ. (n.)

   பழுப்பு வண்ணமும் நான்கு அடி வளர்ச்சியும் உள்ள பாம்பு போன்ற மீன்வகை (பதார்த்த. 940);; eel, brownish, attaining more than 4 ft. in length.

     [விலங்கு → விலாங்கு]

     [p]

விலாசம்

விலாசம் vilācam, பெ. (n.)

   1. வாழை (அரு.நி.);; plantain.

   2. நீபம்1, 1,2,3,4 (அரு.நி.); பார்க்க;see nibam.

விலாசம் மெட்டு

 விலாசம் மெட்டு vilācammeṭṭu, பெ. (n.)

   தெருக்கூத்தில் இடம்பெறும் ஒரு வகையான மெட்டு; a melody type take part in street dance.

     [விலாசம்+மெட்டு]

விலாசு

விலாசு1 vilācudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அழகுற அணிதல் (சரப. குற. 32, 3, உரை);; to put on attractively.

 விலாசு2 vilācudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. முற்றுந் தோல்வியுறச் செய்தல்; to rout, to defeat out and out, as in a discussion.

     ‘வாதத்தில் எதிரியை விலாசிவிட்டான்’

   2. வலுவாக அடித்தல்; to beat soundly or strongly.

     ‘சண்டையில் நன்றாக விலாசி விட்டான்’ (இ.வ.);.

     [விளாசு → விலாசு-,]

விலாச்சுழி

 விலாச்சுழி vilāccuḻi, பெ. (n.)

   விலாவைச் சுருட்டியிழுக்கும் ஒருவகை நுரையீரல் நோய் (M.L.);; rapid respiration producing flattening of the chest-walls in flanks a lung disease.

     [விலா + சுழி]

விலாடன்

 விலாடன் vilāṭaṉ, பெ. (n.)

   குற்றவாளியிடம் கைப்பற்றிய நிலம்; land embezzed from the culprit.

     “நீலபாடி எல்லை இன்னும் விலாடன் குற்றெத்தத் தெல்லை” (பா.செ.ப.);.

 விலாடன் vilāṭaṉ, பெ.(n.)

   குற்றவாளியிடம் கைப்பற்றிய நிலம்; land embezzled from the culprit.

     “நீலபாடி எல்லை இன்னும் விலாடன் குகற்றெத்தத் தெல்லை.” (பா.செ.ப.);.

     [வில்+ஆடன்]

விலாடி-த்தல்

விலாடி-த்தல் vilāṭittal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. எண்ணை பிரித்தல் (இ.வ);; to seperate.

   2. வரி முதலியன இரட்டை மடங்கு கொடுத்தல் (வின்.);; to pay doubly, tribute or tax etc.

   3. பல மடங்கு கொடுத்தல்; to pay manifold.

     ‘ஒன்றுக்கு ஐந்தாக விலாடிக் கொடுப்பா யானால் கடன் கொடுப்பேன்’ (இ.வ.);.

விலாத்தோரணம்

 விலாத்தோரணம் vilāttōraṇam, பெ. (n.)

விலாவெலும்பு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [விலா + தோரணம்]

விலாப்பாரிசம்

விலாப்பாரிசம் vilāppārisam, பெ. (n.)

விலா 1 பார்க்க;see {}.

     [விலா + பாரிசம்]

விலாப்புடை

விலாப்புடை vilāppuḍai, பெ. (n.)

விலா 1 பார்க்க;see {}.

     “விலாப்புடை பெரிதும் வீங்க” (சீவக. 400);.

     [விலா + புடை3 ]

விலாப்புடைத்தல்

 விலாப்புடைத்தல் vilāppuḍaittal, பெ. (n.)

   உண்ட உணவின் நிறைவால் இருபக்கமும் விலாப்புறம் வீங்குகை (வின்.);; bulging out of the nib sides, as when the stomach is full.

     ‘விருந்தில் விலாப்புடைக்க வுண்டான்’ (உ.வ.);.

     [விலா + புடைத்தல்]

விலாப்புறம்

விலாப்புறம் vilāppuṟam, பெ. (n.)

விலா 1 பார்க்க;see {}1.

     “இரு விலாப்புறத்தும்” (கொக்கோ, 2, 12);.

     [விலா + புறம்]

விலாமிச்சு

 விலாமிச்சு vilāmiccu, பெ. (n.)

விலாமிச்சை பார்க்க;see {}.

விலாமிச்சை

விலாமிச்சை vilāmiccai, பெ. (n.)

இலாமிச்சை (பதார்த்த. 996); பார்க்க;see {}.

 white cuscus grass.

     [இலாமிச்சை → விலாமிச்சை]

விலாம்பிச்சை

 விலாம்பிச்சை vilāmbiccai, பெ. (n.)

விலாமிச்சை (வின்.); யின் மறுவழக்கு.

விலாய்

விலாய் vilāy, பெ. (n.)

   1. துன்பம் (யாழ்.அக.);; trouble, suffering.

   2. சண்டை (நாஞ்.சா);; quarrel.

விலாரி

விலாரி vilāri, பெ. (n.)

   1. வெள்ளைக்கடம்பு பார்க்க;see {},

 bridal- couch plant.

   2. நீண்ட செடிவகை; jamaica switch sorrel.

விலாளம்

விலாளம் vilāḷam, பெ. (n.)

   1. பூனை (பிங்.);; cat.

     “அலமரு விலாளத்தைப் பார்த்து” (விநாயகபு. 26, 35);.

   2. ஆண்பூனை (திவா.);; tom-cat.

     [விடாரம் → விலாளம்]

விலாழி

விலாழி vilāḻi, பெ. (n.)

   1. குதிரையின் வாய் நுரை; foam from a horse’s mouth.

     “நீங்கா விலாழிப் பரித்தானை” (பு.வெ.4, 22.);.

   2. யானைத் துதிக்கை யுமிழ் நீர் (சூடா.);; spittle or exudation from an elephant’s trunk.

     “அங்கையின் விலாழி யாக்கி” (தாயு. மெளன. 1.);.

விலாவலக்கு

விலாவலக்கு vilāvalakku, பெ. (n.)

விலாவெலும்பு பார்க்க;see {}.

     “விலாவலக்குக…. அடிக்கடி சிரித்தன” (கலிங். 216);.

     [விலா + அலக்கு = எலும்பு]

விலாவி-த்தல்

விலாவி-த்தல் vilāvittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   அழுதல்; to bewail, lament.

     “முதுநகர் விலாவிக்கின்றதே” (சீவக. 1092);.

விலாவெலும்பு

 விலாவெலும்பு vilāvelumbu, பெ. (n.)

   மார்பின் பக்கவெலும்பு;   குறுக்கெலும்பு; rib.

மறுவ. விலாக்கூடு.

     [விலா + வெலும்பு]

விலாவொடி

விலாவொடி1 vilāvoḍi, பெ. (n.)

   விலாப்பக்கம் ஒடியும்படி சிரிக்குஞ் சிரிப்பு; side-splitting laughter.

     “வெள்ளை கண்டன வணிவாராகி….. விலாவொடி யாக்கினாரால்” (திருவாலவா. 38, 48);.

     [விலா + ஒடி]

 விலாவொடி2 vilāvoḍittal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   1. கடுமையாக வேலை வாங்குதல்; to extract hard work from.

   2. பெருஞ் சிரிப்பு மூட்டுதல்; to cause side- splitting laughter.

     “வீதியினுறுமவர் தங்களை விலாவொடிப்பும்” (திருவாலவா.54,22);.

     [விலா + ஒடி-,]

விலூபன்னிவிழு

விலூபன்னிவிழு vilūpaṉṉiviḻu, பெ. (n.)

   1. பெருங்குரும்பை (மலை.); பார்க்க;see {}.

   2. கிலுகிலுப்பை, 2,3 (மலை.); பார்க்க;see kilu-kilubbai.

விலை

விலை vilai, பெ. (n.)

   1. விற்கை (சூடா.);; selling, sale.

   2. விலைத்தொகை; price, cost, value in exchange.

     “யாரும் விவைப் பொருட்டா லூன்றருவா ரில்” (குறள், 256.);.

   3. மதிப்பு; value.

     “விலையுடைக் கூறை போர்க்கு மொற்றர்” (தேவா. 1082, 9);.

     [வில் → விலை]

விலைகட்டு-தல்

விலைகட்டு-தல் vilaigaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலை மதிப்பை (பெறுமானத்தொகை); உறுதிப்படுத்துதல் (வின்.);; to set or fix a price.

     [விலை + கட்டு-,]

விலைகாரன்

விலைகாரன் vilaikāraṉ, பெ. (n.)

   பெறுமானத் தொகையைக் கொடுத்துப் பண்டங்கொள்வோன் (யாழ்.அக.);; purchaser.

     [விலை + காரன்1]

விலைகூறு-தல்

விலைகூறு-தல் vilaiāṟudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   1. பண்டத்தின் விலையைச் சொல்லுதல்; to tell the product price.

   2. விற்பதாக கூவிச் சொல்லுதல்; to offer for sale publicly, by crying out.

     “மீன்களை … விலைகூறி விற்ற… மீன் பிடிப்பார்” (மதுரைக். 256, உரை);.

     [விலை + கூறு-,]

விலைகூவு-தல்

விலைகூவு-தல் vilaiāvudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

விலைகூறு-, 2 பார்க்க;see {}.

     [விலை + கூவு-,]

விலைகொடுத்துயிர்காத்தல்

 விலைகொடுத்துயிர்காத்தல் vilaigoḍuttuyirgāttal, பெ. (n.)

   கொல்லப்படும் விலங்குகளைப் பணங் கொடுத்து உயிர் மீட்கும் அறச்செயல் (பிங்.);; saving a life by payment of ransom, considered as an act of charity.

     [விலை + கொடு-, + உயிர்காத்தல்]

விலைகொள்

விலைகொள்1 vilaigoḷḷudal,    16 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   விலைக்கு வாங்குதல்; to buy, purchase.

     [விலை + கொள்-,]

விலைகோள்

விலைகோள் vilaiāḷ, பெ. (n.)

   1. விலை மதிப்புப் பெறுகை; worthiness.

   2. சிப்பி முத்தின் குணங்களுள் ஒன்று (திருவாலவா. 25, 16);; a characteristic quality of pearls.

     [விலைகொள் → விலைகோள்]

விலைக்கணிகை

விலைக்கணிகை vilaiggaṇigai, பெ. (n.)

   பொதுமகள்; harlot, prostitute.

     “மாயப்பொய் கூட்டி மயக்கும் விலைக்கணிகை” (பரிபா. 20,49.);.

மறுவ. விலைமாது, விலைமகள், விலைநலப் பெண்டிர், பரத்தை, பொது மகளிர்.

     [விலை + கணிகை]

விலைக்கழிவு

 விலைக்கழிவு vilaikkaḻivu, பெ. (n.)

   வாங்கிய விலையில் தள்ளுபடியாவது (இக்.வ.);; discount in sale price.

     [விலை + கழிவு]

விலைக்காமர்

விலைக்காமர் vilaikkāmar, பெ. (n.)

   விலைமகள்; harlots.

     “காமனார்புரம் விலைக்காமர் வீதியே” (இரகு. நகரப். 8);.

     [விலை + காமம் → காமர்]

விலைக்காரன்

 விலைக்காரன் vilaikkāraṉ, பெ. (n.)

விலைகாரன் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [விலை + காரன்]

விலைக்கிரயச்சீட்டு

 விலைக்கிரயச்சீட்டு vilaikkirayaccīṭṭu, பெ. (n.)

   விலையாவணம்; sale deed.

     [விலை + கிரயம் + சீட்டு. கிரயம் = உருது]

விலைக்கிரயம்

 விலைக்கிரயம் vilaikkirayam, பெ. (n.)

   பெறுமணத் தொகை (வின்.);; selling price.

மறுவ. விலைமதிப்பு.

     [விலை + கிரயம்]

விலைக்குறி-த்தல்

விலைக்குறி-த்தல் vilaikkuṟittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலைமதித்தல்; to estimate the price.

     [விலை + குறி-,]

விலைக்கொள்(ளு)-தல்

விலைக்கொள்(ளு)-தல் vilaikkoḷḷudal,    12 செ.கு.வி. (v.i.)

   அதிக விலையுடையதாதல்; to be costly or valuable, to be at prohibitive cost.

     [விலை + கொள்-,]

விலைசளை-த்தல்

விலைசளை-த்தல் vilaisaḷaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலைகுறைதல்; to decrease or fall in price.

     [விலை + சளை-,]

விலைசவு-த்தல்

விலைசவு-த்தல் vilaisavuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

விலைசளை-, பார்க்க;see {}.

     [விலை + சவு-,]

விலைசிராவணை

விலைசிராவணை vilaisirāvaṇai, பெ. (n.)

விலைத்தீட்டு பார்க்க;see {}.

     “சங்கரதேவற்கு இறையிழித்துவிற்று விலைசிராவணை செய்து கொடுத்தோம்” (S.I.I.iii.105);.

     [விலை + சீராவணம் → சிராவணை]

விலைச்சரக்கு

 விலைச்சரக்கு vilaiccarakku, பெ. (n.)

   விலைப்படுத்த வைத்திருக்கும் பண்டம்; products or goods or articles kept ready for sale.

மறுவ. விலைப்பண்டம்.

     [விலை + சரக்கு]

விலைச்சேரி

விலைச்சேரி vilaiccēri, பெ. (n.)

   பலபண்டம் விற்குமிடம்; bazaar, market, fair.

     “பல்விலைவாணிகர் நல்விலைச் சேரி” (பெருங். மகத. 3, 77);.

மறுவ. அங்காடி, சந்தை.

     [விலை + சேரி]

விலைஞன்

விலைஞன் vilaiñaṉ, பெ. (n.)

   1. விற்பவன்; seller.

     “மைந்நிண விலைஞர்” (மணிமே. 28, 33);.

   2. வணிகன் (சது.);; merchant.

     [விலை → விலைஞன்]

விலைதீர்-தல்

விலைதீர்-தல் vilaitīrtal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலை உறுதியாதல் (வின்.);; to settle or confirm the price.

     [விலை + தீர்-,]

விலைத்தண்டம்

 விலைத்தண்டம் vilaittaṇṭam, பெ. (n.)

   பழைய வரிவகை (Insc.);; an ancient tax.

     [விலை + தண்டம்]

விலைத்தரம்

 விலைத்தரம் vilaittaram, பெ. (n.)

   நெல்வரியை கைப்பண வரியாக மாற்றிவந்த பணவரி (நாஞ். நா.);; commuted value of paddy tax.

விலைத்தரவு

விலைத்தரவு vilaittaravu, பெ. (n.)

   விலையாவணம் (S.I.I.viii, 357);; sale deed.

     [விலை + தரவு]

விலைத்தீட்டு

விலைத்தீட்டு vilaittīṭṭu, பெ. (n.)

   விலையோலை; sale-deed.

     “சாத்தனது விலைத்தீட்டு” (தொல். சொல். 81, உரை);.

     [விலை + தீட்டு]

விலைத்துண்டு

விலைத்துண்டு vilaittuṇṭu, பெ. (n.)

   1. சிற்றூர்களில் சில்லறையாக விற்கும் நெல்விலைக்கும் மதிப்பு விலைக்குமுள்ள வேறுபாட்டை ஈடு செய்வதற்காகக் குடிவாரத்திலிருந்து மேல்வாரத்தாருக்குச் செலுத்தும் அதிக வரி; a charge paid out of the {} by cultivators to the {} or to the government on account of the difference between the price at which the cultivators had sold their grain and the estimated retail prices at the place of sale.

   2. அடக்கவிலைக்கும் விற்கிற விலைக்குமுள்ள வேறுபாட்டால் நேரும் இழப்பு (இ.வ.);; loss due to the difference between the sale price and the cost price.

     [விலை + துண்டு]

விலைத்தூக்கம்

 விலைத்தூக்கம் vilaittūkkam, பெ. (n.)

விலையேற்றம் பார்க்க;see {}.

     ‘நல்லெண்ணெய் விலை தூக்கமாக இருக்கிறது’.

     [விலை + தூக்கு → தூக்கம்]

விலைநலப்பெண்டிர்

விலைநலப்பெண்டிர் vilainalappeṇṭir, பெ. (n.)

   பரத்தையர்; harlots.

     “விலைநலப் பெண்டிரிற் பலர்மீக் கூற” (புறநா. 365);.

     [விலை + நலம் + பெண்டிர்]

விலைபெறு-தல்

விலைபெறு-தல் vilaibeṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தக்க விலை பெறுதல்; to be worth, a good price.

     “நல்லாவின் கன்றாயி னாகும் விலைபெறூஉம்” (நாலடி,115);.

   2. விலை போ-, பார்க்க;see {}.

   3. மதிப்பு மேம்படுதல்; to be valued high.

     [விலை + பெறு-,]

விலைபேசு-தல்

விலைபேசு-தல் vilaipēcudal,    9 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விலைப்பற்றி உசாவுதல்; to bargain or discuss the price of, to negotiate price.

     [விலை + பேசு-,]

விலைபொருந்து-தல்

விலைபொருந்து-தல் vilaiborundudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலை தகுதியாதல் (வின்.);; to be worth the price.

     [விலை + பொருந்து-,]

விலைபோ-தல்

விலைபோ-தல் vilaipōtal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலையாதல்; to fetch a price.

     ‘நல்ல மாடானால் உள்ளூரிலே விலை போகாதா?’.

     [விலை + போ-,]

விலைபோடு-தல்

விலைபோடு-தல் vilaipōṭudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலைத்தொகை குறித்தல் (வின்.);; to estimate or fix a price.

     [விலை + போடு-,]

விலைப்படு-தல்

விலைப்படு-தல் vilaippaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலையாதல்; to be sold.

     [விலை + படு-,]

விலைப்பட்டி

விலைப்பட்டி vilaippaṭṭi, பெ. (n.)

   1. விற்ற பண்டங்களின் விலைக் குறிப்பு; list of prices, invoice.

   2. விற்பனைக் கணக்கு; sales account.

     [விலை + பட்டி, பட்டி = அட்டவணை, அட்டவணைக்குறிப்பு.]

விலைப்பணம்

 விலைப்பணம் vilaippaṇam, பெ. (n.)

   விலைத்தொகை (வின்.);; price money.

     [விலை + பணம்]

விலைப்பண்டம்

 விலைப்பண்டம் vilaippaṇṭam, பெ. (n.)

விலைச்சரக்கு பார்க்க;see vilai-c-carakku.

     [விலை + பண்டம்]

விலைப்பருவம்

விலைப்பருவம் vilaipparuvam, பெ. (n.)

   1. விலையின் நிலைமை (யாழ்.அக.);; position of the market.

   2. விலையாகும் காலம்; time of sale.

     [விலை + பருவம்]

விலைப்பலி

விலைப்பலி vilaippali, பெ. (n.)

   பயன்கருதித் தெய்வங்கட்கிடும் படையல்; sacrificial offering given to deities, with a view to gaining their favour.

     “விலைப்பலி யுண்ணும் மலர்பலி பீடிகை” (சிலப். 12, 43);.

     [விலை + பலி]

 Skt. Bali → த. பலி.

விலைப்பிரமாணக்கச்சாத்து

விலைப்பிரமாணக்கச்சாத்து vilaippiramāṇakkaccāttu, பெ. (n.)

விலைத்திட்டு பார்க்க;see {}.

     [விலைப்பிரமாணம் + கச்சாத்து. கச்சாத்து = பற்றுச்சீட்டு]

 Skt. {} → த. பிரமாணம்

விலைப்பிரமாணம்

__,

பெ. (n.);

விலைத்தீட்டு (S.I.I.i, 104); பார்க்க;see {}.

     [விலை + பிரமாணம்]

 Skt. {} → த. பிரமாணம்.

விலைப்பிரமாணவிசைவுதீட்டு

விலைப்பிரமாணவிசைவுதீட்டு vilaippiramāṇavisaivutīṭṭu, பெ. (n.)

விலைத்தீட்டு (S.I.I.iv, 127); பார்க்க;see {}.

     [விலைப்பிரமாணம் + இசைவுச்சீட்டு → இசைவுதீட்டு. இசைவுதீட்டு = ஒப்புகை ஆவணம்.]

 Skt. {} → த. பிரமாணம்.

விலைப்போ-தல்

விலைப்போ-தல் vilaippōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

விலைபோ-, பார்க்க;see {}.

     [விலை + போ-,]

விலைமகள்

விலைமகள் vilaimagaḷ, பெ. (n.)

   பரத்தை; harlot.

     “விலைமக ளனைய நீயும் கல்லிய லாதி யென்றான்” (கம்பரா. அகலி. 79);,

     ‘விலைமகட்கு அழகு தன்மேனி மினுக்குதல்’ (பழ.);.

மறுவ. பொதுமகள்.

     [விலை + மகள்]

விலைமதிப்பு

 விலைமதிப்பு vilaimadippu, பெ. (n.)

   விலை மதிப்பிடுகை; estimate of price.

     [விலை + மதிப்பு]

விலைமாதர் கும்மி

 விலைமாதர் கும்மி vilaimātarkummi, பெ. (n.)

பரத்தையர் வாழ்வியல் தொடர்பான கும்மி,

 a dance performed by clapping hands which says the life of whores.

     [விலை+மாதர்+கும்மி]

விலைமாது

 விலைமாது vilaimātu, பெ. (n.)

விலைமகள் பார்க்க;see {}.

     [விலை + மாது]

விலைமானம்

 விலைமானம் vilaimāṉam, பெ. (n.)

விலைமதிப்பு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [விலை + மானம்]

விலைமேவு-தல்

விலைமேவு-தல் vilaimēvudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விலையை ஒத்துக் கொள்ளுதல் (வின்.);; to agree the price.

   2. எளிதாக விலையாதல்; to be easily saleable.

     [விலை + மேவு-,]

விலையருத்தம்

 விலையருத்தம் vilaiyaruttam, பெ. (n.)

   விலைப்பணம் (நாஞ்.நா);; purchase money.

     [விலை + Skt. artha → த. அருத்தம்]

விலையாட்டி

விலையாட்டி vilaiyāṭṭi, பெ. (n.)

   பண்டம் விற்பவள்; trades woman.

     “கள் விலையாட்டி” (சிலப். 12, உரை, பக். 320);.

     [விலை + ஆட்டி. ஆட்டி = பெண்பாலீறு. ஒ.நோ. மூதாட்டி.]

விலையாளன்

 விலையாளன் vilaiyāḷaṉ, பெ. (n.)

   விலைகூறி பண்டம் விற்போன் (வின்.);; seller, dealer, merchant.

     [விலை + ஆள் → ஆளன்.]

விலையாள்

விலையாள் vilaiyāḷ, பெ. (n.)

   அடிமை; slave.

     “விலையாளா வடியேனை வேண்டுதியோ” (திவ். பெரியதி. 5, 5, 2);.

மறுவ. தொழும்பன்

     [விலை + ஆள்1]

விலையாவணம்

விலையாவணம் vilaiyāvaṇam, பெ. (n.)

விலைத்தீட்டு பார்க்க;see {}.

     “நிலமுற்றும் விற்று விலையா வணஞ்செய்து கொடுத்தோம்” (S.l.l.iii.110);.

     [விலை + ஆவணம்]

விலையிடு-தல்

விலையிடு-தல் vilaiyiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

விலையோடு-, பார்க்க;see {}.

     “தேவிக்காவதோர் காற்கணி நீ விலையிடுதற்காதியோ” (சிலப். 16, 112);.

     [விலை + இடு-,]

விலையிறங்கு-தல்

விலையிறங்கு-தல் vilaiyiṟaṅgudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலைத்தொகைகுறைத்தல்; to reduce or fall in price.

மறுவ. விலை வீழ்-தல்.

     [விலை + இறங்கு-,]

விலையுணி

விலையுணி vilaiyuṇi, பெ. (n.)

   1. விலைக்குத் தன்னை விற்பவன் (வின்.);; one who sells himself, as a slave to clear off or in lieu of a debt.

   2. கடனுக்காக உடைமையை இழந்தவன்; one whose entire property is sold or lost for clearing debt.

   3. விலைக்கு வாங்கி விற்கப்படும் அடிமை (வின்.);; slave, resold.

     [விலை + உண் → உணி]

விலையுயர்-தல்

விலையுயர்-தல் vilaiyuyartal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விலைத் தொகை மிகுதல்; to raise in price.

   2. பெருமதிப்புடையதாதல்; to be valuable.

     [விலை + உயர்-,]

விலையேறு-தல்

விலையேறு-தல் vilaiyēṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

விலையுயர் பார்க்க;see vilai-y-uyar.

     [விலை + ஏறு-,]

விலையேற்றம்

விலையேற்றம் vilaiyēṟṟam, பெ. (n.)

   1. விலைத்தொகை மிகுகை; raise in price.

   2. அதிகவிலை யுடையதாகை; costliness, prohibitive cost.

     [விலையேறு → விலையேற்றம்]

விலையேற்று-தல்

விலையேற்று-தல் vilaiyēṟṟudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   பண்டங்களின் விலை மிகும்படி செய்தல்; to raise the price, as of an article.

     [விலை + ஏற்று-,]

விலையொட்டு-தல்

விலையொட்டு-தல் vilaiyoṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   பண்டங்களின் விலையைச் சிறிது கூட்டிச் சொல்லுதல் (வின்.);; to add slightly to the price.

     [விலை + ஒட்டு-,]

விலையொறு-த்தல்

விலையொறு-த்தல் vilaiyoṟuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலை அதிகமாதல் (யாழ்ப்.);; price on ascending trend.

     [விலை + ஒறு-,]

விலையொறுப்பு

 விலையொறுப்பு vilaiyoṟuppu, பெ. (n.)

   விலையேற்றம் (யாழ்ப்.);; escalation of price.

     [விலை + ஒறுப்பு]

விலையோலை

விலையோலை vilaiyōlai, பெ. (n.)

விலைத்தீட்டு பார்க்க;see {}.

     “இதுவே விலையோலை ஆவதாகவும்” (S.I.I.iii, 154, 23);.

     [விலை + ஓலை]

விலைவன்

விலைவன் vilaivaṉ, பெ. (n.)

   கூலியின் பொருட்டாக ஒன்றைச் செய்பவன்; one who does a thing for money, one does a thing in anticipation of money or remuneration.

     “மற்றிவன் விலைவன் போலான்” (புறநா. 152);.

     [விலை → விலையன் → விலைவன்]

விலைவாசி

 விலைவாசி vilaivāci, பெ. (n.)

   விலையளவு; rate of price, current price trend.

     [விலை + வாசி]

விலைவிழு-தல்

விலைவிழு-தல் vilaiviḻudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

விளையிறங்கு-, பார்க்க;see {}.

     [விலை + விழு-,]

விலைவை-த்தல்

விலைவை-த்தல் vilaivaittal,    19 செ.கு.வி. (v.i.)

விலையோடு-, (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {},

     [விலை + வை-,]

வில்

வில்1 viltalviṟṟal,    10 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விலை செய்தல்; to sell, put on sale.

     “விற்றுக்கோ ட்டக்க துடைத்து” (குறள், 220);.

   தெ. வில்சு;   க. பில்;   ம. வில்; To. Pil;

 Kod. bele;

 Tu. bile;

 Te. viluva.

 வில்2 viltal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   விற்கப் படுதல்; to be sold.

     “அது என்ன விலைக்கு விற்கிறது” (வின்.);.

 To. Pil;

 Ka. bill, bili;

 Kod. Bele;

 Tu. {}, Te. vil(u);cu, viluva,vela.

 வில்3 vil, பெ. (n.)

   வில் வடிவிலுள்ள வாச்சியவகை; a bow-like musical instrument.

     “பாடுகின்ற வில்லா முரசாம்” (தெய்வச். விறலி விடு. 397);.

 வில்4 vil, பெ. (n.)

   1. அம்பு எய்தற்குரிய கருவி; bow.

     “வில்லும் வேலும்” (தொல். பொ. 638);.

   2. வில்லின் நாண் (இலக். வி. 608, உரை, பக். 574);; string of the bow.

   3. விற்கிடை பார்க்க;see {}.

     “நொடிப்பின் மாத்திரை நூற்றுவில் லேகுவ” (சீவக. 1773);.

   4. வானவில்; rainbow.

     “வரைசேர்பு வில்கிடந்தன்ன கொடிய” (நெடுநல். 109);.

   5. மூலநாள் (பிங்.);; the 19th naksatra.

   6. ஒளி; light brilliance.

     “தண்ணாரம் வில்விலங்க” (சீவக. 2959);.

     ‘வில்லடியால் சாகாதது கல்லடியால் சாகுமா?’ (பழ.);.

     ‘வில்லம்போ சொல்லம்போ’ (பழ.);.

     ‘வில் இல்லாதவன் அம்பு தேடுவானேன்’ (பழ.);.

     ‘வில்லுக் குனியாது எய்தால், விலகாது எதிர்த்த பகை’ (பழ.);.

   தெ. வில்லு;   க. பில்;   ம. வில்; Kod. billi;

 Tu. Billu;

 Kol. vil;

 Pa. Vil;

 Ga. vind;

 Go. Vil;

   {}. vil, Kui. vidu; Kuwi. {};

 Br. bil;

 Ko. vily.

வில்கண்டம்

வில்கண்டம் vilkaṇṭam, பெ. (n.)

   1. வில்லண்டம் 1, 2 பார்க்க;see {}.

   2. முட்டுப்பாடு; obstruction.

     [வில் + கண்டம்]

வில்சுருள்

 வில்சுருள் vilcuruḷ, பெ. (n.)

   வண்டிகளில் அதிர்ச்சியைத் தாங்கும் அமைப்பு; spring.

     [வில் + சுருள்]

கட்டை வண்டியில் செல்வதை விட வில் வண்டியில் செல்லுவது ஏந்தாக இருக்கும். அதற்குக் காரணம் எளிதாக விளங்கும். சக்கரங்கள் தரையில் உருளும் போது ஏற்படுகின்ற அதிர்ச்சிகளைப் பெரும்பாலும் வில் என்ற உறுப்புத் தாங்கிக் கொள்கிறது. மோட்டார் வண்டி, ரெயில் வண்டி முதலியவற்றிலும் வில் உண்டு. அழுத்தியோ அல்லது இழுத்தோ விட்டுவிட்டால் முன் இருந்த நிலையை அடையும் தன்மையுள்ள உலோகத்தகடு அல்லது கம்பிச்சுருள் வில் அல்லது வில் சுருள் எனப்படும். எஃகு, வெண்கலம், இரும்பு, உலோகக் கலவைகளுள் சில ஆகியவை வில் சுருள் செய்ய பயன்படுபவை. மீள் சக்தி (Elasticity); உடைய பொருள்களே வில் சுருள் செய்ய ஏற்றவை.

கம்பியைச் சுருளாக்கி, ஆற்றிப் பதனிட்டு (Annel); அதே நிலையில் கடினப்படுத்தி வில் சுருள் செய்யப்படுகிறது.

வில்மாடம்

 வில்மாடம் vilmāṭam, பெ. (n.)

   விற்போல் வளைந்த கட்டடப் பகுதி; vault.

     [வில் + மாடம்]

வில்யாழ்

வில்யாழ் vilyāḻ, பெ. (n.)

   வில்வடிவமான யாழ்வகை; a kind of bow-shaped lute.

     “வில்யா ழிசைக்கும் விரலெறி குறிஞ்சி” (பெரும்பாண். 182);.

     [வில் + யாழ்]

     [p]

வில்லகவிரலினார்

வில்லகவிரலினார் villagaviraliṉār, பெ. (n.)

   கடைக்கழகக்காலப் புலவர்களில் ஒருவர்; a sangam poet.

கை நெகிழாமல் தழுவிய நிலைக்கு வில்லைப் பிடித்த விரல்களை உவமையாக இவர் கூறியிருக்கும் சிறப்பினால் வில்லக விரலினார் என்னும் பெயர் பெற்றார். (குறுந். 370); இவ்வுவமை,

     “வீட்டிடந்தோறும் வில்லக விரல்போல் பொருந்தி நின்று ஒருங்கெதிர் கொள்கென்று” (சீவக. 2110); என்று திருத்தக்க தேவராலும் எடுத்தாளப்பெற்றது.

வில்லகவிரல்

வில்லகவிரல் villagaviral, பெ. (n.)

   விற்பிடிப்பில் இணைந்து செறிந்த விரல்; the finger that holds the bow, as pressed tightly.

     “வில்லகவிரலிற் பொருந்தி” (குறுந். 370);.

     [வில் + அகம் + விரல்]

வில்லங்கக்காரன்

 வில்லங்கக்காரன் villaṅgakkāraṉ, பெ. (n.)

   வழக்காடுபவன்; one who raises a dispute.

     [வில்லங்கம் + காரன்.]

வில்லங்கசுத்தி

வில்லங்கசுத்தி villaṅgasutti, பெ. (n.)

   1. அடைமானம் முதலிய பந்தகம் இன்மை; absence of charge or encumbrnce on properties.

   2. சொத்துரிமையில் குற்றமின்மை; absence of defect in tittle to properties.

     [வில்லங்கம் + Skt. Suddhi → த. சுத்தி]

வில்லங்கப்படு-தல்

வில்லங்கப்படு-தல் villaṅgappaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1.தொந்தரவுக்குள்ளாதல்; to be troubled.

   2. அடைமானம் முதலிய பந்தகத்திற்கு உட்படுதல்; to be subject to a charge or encumbrance, as property.

     [வில்லங்கம் + படு-,]

வில்லங்கம்

வில்லங்கம் villaṅgam, பெ. (n.)

   1. தடை; bar, impediment, difficulty.

   2. துன்பம் (தனிப்பா. 1, 387, 39);; trouble distress.

   3. அடைமானம் முதலிய பந்தகம்; charge or encumbrance חס properties.

   4. சொத்துரிமையிலுள்ள குற்றம்; defect in title to properties.

   5. சிக்கல்; contest, dispute, claim.

   6. வில்கண்டம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

 Ma. villrikam;

 Ka. vilaga.

     [வில் + அடி]

வில்லடி

 வில்லடி villaḍi, பெ. (n.)

   ஏற்றுமதி செய்யப்பட்ட சரக்கின் குறிப்பு (C.G.);; bill of landing.

     [வில் + அடி]

 வில்லடி villaḍi, பெ. (n.)

   வில்லுப்பாட்டின் மற்றொரு வகை; another name for a folk performance sung with prose interludes to the accompaniment of a huge bow and other instruments.

     [வில்+அடி]

வில்லடிக்குறி

வில்லடிக்குறி villaḍikkuṟi, பெ. (n.)

   மழை பெய்தற்கு அறிகுறியாகிய வானவில் (தஞ்.சர.i, 311);; rainbow, as portending rain.

     [வில் + அடி + குறி]

     [p]

வில்லடிச்சான்பாட்டு

 வில்லடிச்சான்பாட்டு villaḍiccāṉpāḍḍu, பெ. (n.)

வில்லடி பார்க்க;see villadi.

வில்லடிப்பாட்டு

வில்லடிப்பாட்டு villaḍippāḍḍu, பெ. (n.)

   1. வில்லுப்பாட்டுக்கும் வழிங்கும் வேறு பெயர்; another name for a folk performance.

   2. வில்லடி பார்க்க; See villadi.

     [வில்லடி+பாட்டு]

வில்லடியம்

 வில்லடியம் villaḍiyam, பெ. (n.)

வில்லடி (C.G.); பார்க்க;see {}.

வில்லடிவழக்கு

 வில்லடிவழக்கு villaḍivaḻkku, பெ. (n.)

   அலைக்கழிப்பான வழக்கு; troublesome dispute.

     [வல்லடி → வில்லடி + வழக்கு]

வில்லடை

வில்லடை villaḍai, பெ. (n.)

   1. இடையூறு; adversity, distress.

     ‘எனக்கு அநேக வில்லடை வந்திருக்கிறது’.

   2. தடை (வின்.);; impediment.

   3. பகைமை (யாழ்.அக.);; enmity.

     [ஒருகா. வில்கண்டம் → வில்லடை]

வில்லண்டம்

வில்லண்டம் villaṇṭam, பெ. (n.)

   1. வலுக்கட்டாயம் (யாழ்ப்.);; force, compulsion.

   2. வில்கண்டம், 2 (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [வில்கண்டம் → வில்லண்டம்]

வில்லன்

வில்லன் villaṉ, பெ. (n.)

வில்லி1, 1, 5,

   6. பார்க்க;see villi1 1,5,6.

     “தொடைமாண்ட கண்ணியன் வில்லன்” (கலித்.37);.

     [வில் → வில்லன்]

வில்லம்

வில்லம்1 villam, பெ. (n.)

வில்வம் பார்க்க;see {}.

     “வடிவுடை வில்லம்” (திருமந். 1720);.

 வில்லம்2 villam, பெ. (n.)

   பெருங்காயம் (யாழ்.அக.);; asafoetida.

 வில்லம்3 villam, பெ. (n.)

   குகை (யாழ்.அக.);; cave.

     [புல் → பில் → பிலம் → (பில்லம்); → வில்லம்]

வில்லரணம்

வில்லரணம் villaraṇam, பெ. (n.)

   விற்படையாலாகிய காவல்; policing by bowmen or archers fence of bows.

     “வில்லரண மரணமாக” (முல்லைப். 42);.

     [வில் + அரணம்]

வில்லவன்

வில்லவன் villavaṉ, பெ. (n.)

   1. சேரன்;{} king, as having a banner with the figure of a bow.

     “வில்லவன் வந்தான்” (சிலப். 27, 238); (திவா.);;

   2. கரும்பு விற்கொண்ட காமன்;{}, as having a sugarcane bow.

     “வில்லவன் விழவினுள்” (கலித். 35);.

     [வில் → வில்லவன்]

வில்லாண்மை

 வில்லாண்மை villāṇmai, பெ. (n.)

   விற்றிறமை (வின்.);; skill or expertise in archery.

     [வில் + ஆண்மை = ஆளுந்தன்மை]

வில்லார்

வில்லார் villār, பெ. (n.)

   1. வில்லாளர்; bowmen.

   2. வேடர்; hunters.

க. பில்லார்.

     [வில் → வில்லார்]

வில்லாளன்

வில்லாளன் villāḷaṉ, பெ. (n.)

   விற்றொழிலில் வல்லவன்; archer, one skilled in archery, an expert archer.

     “சரந்துரந்த வில்லாளனை” (திவ். பெரியாழ். 2, 1, 10);.

     [வில் + ஆள் → ஆளன்]

வில்லாளி

 வில்லாளி villāḷi, பெ. (n.)

வில்லாளன் பார்க்க;see {}.

ஒ.நோ உழைப்பாளி, தொழிலாளி.

     [வில் + ஆள் → ஆளி]

வில்லாள்

வில்லாள் villāḷ, பெ. (n.)

வில்லாளன் (புறநா. 168, உரை); பார்க்க;see {}.

க. பில்லாள்.

     [வில் + ஆள்]

வில்லி

வில்லி1 villi, பெ. (n.)

   1. வில்லாளன் பார்க்க;see {}.

     “மும்மதிலெய்த வில்லி” (திருவாச. 9, 5);.

   2. காமன் (பிங்.);;{}.

   3. வீரபத்திரன் (பிங்.);; virabhadra.

   4. அருச்சுனன் (யாழ்.அக.);; arjuna.

   5. இருளன், 1(கொ.வ.); பார்க்க;see {}, member of the {} caste.

   6. வேடன் (வின்.);; hunter.

க. பில்லா.

     [வில் → வில்லி]

 வில்லி2 villi, பெ. (n.)

வில்லிபுத்தூராழ்வார், 2 பார்க்க;see {}.

     “குறும்பியளவாய்க் காதைக் குடைந்து தோண்டி யெட்டினமட்டும் அறுப்பதற்கு வில்லியில்லை” (தமிழ்நா.230);.

     [வில்லிபுத்தூரார் → வில்லி]

வில்லிங்கம்

 வில்லிங்கம் villiṅgam, பெ. (n.)

வில்லங்கம் (C.G.); பார்க்க;see {}.

வில்லிடு-தல்

வில்லிடு-தல் villiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒளி வீசுதல்; to shine, sparkle, flash.

     “போலஞ் செய் கோதை வில்லிட” (சிலப். 29, கந்துகவரி.);

     [வில் + இடு-,]

வில்லிபாரதம்

 வில்லிபாரதம் villipāradam, பெ. (n.)

   வில்லிபுத்தூரர் ஆசிரிய மண்டிலப்பாவில் இயற்றிய மாபாரதநூல்; the epic poem {} composed or framed in Tamil viruttam, by {}.

     [வில்லி + பாரதம்]

வில்லிபுத்தூரர்

 வில்லிபுத்தூரர் villibuttūrar, பெ. (n.)

வில்லிபுத்தூராழ்வார் பார்க்க;see {}.

     [வில்லிபுத்தூர் + அர் = பெருமைப் பொருட் பின்னொட்டு]

வில்லிபுத்தூராழ்வார்

வில்லிபுத்தூராழ்வார் villibuttūrāḻvār, பெ. (n.)

   1. பெரியாழ்வார்;{}, as born in {}.

   2. 14-ஆம் நூற் றாண்டினரான தமிழ்ப்பாரத நூலாசிரியர்; a poet, the author of the Tamil {}, 14th C.

மாபாரதத்தைத் தமிழில் பாடிப் புகழ் பெற்றவர்.

தென்னார்க்காடு மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த திருமுனைப்பாடி நாட்டில் உள்ள சனியூரில் பிறந்தவர். வீரராகவன் என்பது இவருடைய தந்தையின் பெயர். இவர் மாலியக் குடும்பத்தில் பிறந்ததனால், ஆழ்வார்களுள் ஒருவராகிய வில்லிபுத்தூரார் என்று அழைக்கப்படும் பெரியாழ்வார் பெயரே இவருக்கு இடப்பட்டது.

இவருடைய வரலாற்றுக்கு அடிப்படை யாயுள்ளது. இவருடைய மகனான வரந்தருவார் பாடிய சிறப்புப் பாயிரமே. அதன்படி அவர் பார்ப்பனர் என்றும், கல்வி கேள்விகளில் சிறந்து பல்வகைப்பட்ட தமிழ்ப் பாடல்களைப் பாடும் திறமை பெற்றவரென்றும், அதனால் தமிழ் நாட்டு

மூவேந்தரும் இவருக்கு வரிசை விருது முதலியன வழங்கினார்களென்றும் அறியலாம். இவர் சமயத்தில் மாலியரென்பதை வரந்தருவார் பாயிரத்தாலும், பாரதத்தின் ஒவ்வொரு சருக்கத்தின் முதலிலுள்ள கடவுள் வணக்கச் செய்யுள்களாலும் அறியலாம். ஆனால் இவர் சிவனை வெறுப்பவர் அல்லர். சிவனைப் பற்றிப் பேச நேரிடும் இடங்களிலெல்லாம் அவரை உயர்வாகவே பேசுகிறார். இவ்வுண்மையைப் பதின்மூன்றாம் போர்ச் சருக்கத்திலும் அருச்சுனன் தவநிலைச் சருக்கத்திலும் காணலாம்.

இவருக்குப் புரவலனாக விளங்கியவன் வரபதி ஆட்கொண்டான் என்னும் அரசன். அவன் கொங்கர் குலத்தலைவனாய்த் திருமுனைப்பாடி நாட்டில் வக்கபாகை என்னும் ஊரிலிருந்து ஆட்சி செலுத்தியவன். அவன் இவரைப் பாரதக் கதையைத் தமிழில் செய்ய வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டபடி இவரும் பாரதம் பாடினார் என்று வரந்தருவார் பாயிரத்தால் தெரிய வருகிறது. இந்த அரசனை வில்லி பல இடங்களில் புகழ்ந்து பாடி இருக்கிறார்.

     [வில்லிபுத்தூர் + ஆழ்வார்]

வில்லிபுத்தூர்

வில்லிபுத்தூர் villibuttūr, பெ. (n.)

   பெரியாழ்வாரும் ஆண்டாளும் தோன்றிய ஊர்;{}, the birth place of Peri-{} and {}.

     “வில்லிபுத்தூர் விட்டுசித்தன்” (திவ். திருப்பல். 12);.

வில்லிமை

வில்லிமை villimai, பெ. (n.)

   விற்றிறமை; skill or expertise in archery.

     “மிறைத்தார் புரமெய்த வில்லிமை” (பதினொ. திருவேகம். திருவந். 59);.

மறுவ. வில்லாண்மை

     [வில் → வில்லிமை]

வில்லியடி

வில்லியடி villiyaḍi, பெ. (n.)

   உள்ளங்கால் பதியாத அடிச்சுவடு (இ.வ.);; indistinct footprint, as of a man of the Irula caste.

     [வில்லி1 + அடி3]

வில்லியர்

வில்லியர் villiyar, பெ. (n.)

   1. வில்லார் (வின்.); பார்க்க;see {}.

   2. நீலமலை முதலிய இடங்களில் வாழும் இருளர் என்னும் வேட்டுவ இனத்தினர்;{}, a tribe of hunters inhabiting the Nilgiris and the adjacent plains.

     [வில்லி → வில்லியர்]

வில்லியாதன்

வில்லியாதன் villiyātaṉ, பெ. (n.)

   திண்டிவனத்தருகிலுள்ள மாவிலங்கை என்ற நகரத்தில் வாழ்ந்த ஒரு தலைவன் (புறநா. 379);; a chief of {} town near {}.

     [வில்லி + ஆதன்1]

வில்லுகன்

வில்லுகன் villugaṉ, பெ. (n.)

   சிற்றாமுட்டி; a kind of medicinal herb.

     [வில்லி + ஆதன் 1]

வில்லுப்பாட்டு

வில்லுப்பாட்டு villuppāṭṭu, பெ. (n.)

   கொடைவிழா முதலியவற்றில் வில்லடித்துப் பாடும் பாட்டு (நெல்லை.);; song sung to the accompaniment of a vil, in {} festival etc.

பொது மக்கள் மரபுவழிப் பாடி வருகிற பாடலைப் பல்வரிக் கூத்து என்பர் அடியார்க்கு நல்லார். வில்லுப்பாட்டை இதன் வகையிலே ஒன்று எனலாம். ஏனைய ஏற்றப்பாட்டு இறவைப் பாட்டிலும் வில்லடியாகிய இது வேறானது. சிற்றூர்த் தெய்வங்களின் திருவிழாக் காலங்களிலே முத்தாரம்மன், இசக்கி, நீலி, சங்கிலி, பூதத்தார், சாத்தன், கடலைமாடன் கதைகள் வில்லடியுடன் பாடப்பெறும். மேலும், போரிலே இறந்த வீரர் வரலாறுகளும், கணவருடன் உடன்கட்டையேறி உயிர் நீத்த கற்புடை மனைவியர் வரலாறுகளும் வில்லடிக்குப் பொருளாகும். இவ்வினத்தில் சின்னத்தம்பி முத்துப்பாட்டன் கதைகள் பெரும் புகழ் பெற்றன.

பொதுமக்களிடையே பத்தி, கைம்மாறு கருதா உதவி, காதல், வீரம் முதலிய பெருங் குணங்களை வளர்க்க இக்கதைகள் பயன்படுகின்றன. உள்ளத்தின் உணர்ச்சிகளை வெளியிட மாந்தனுக்குக் கிடைத்த கருவிகளிலே வில்லடியும் ஒன்று. வில்லடியின் உறுப்புக்கள் பல. அவற்றுள் கதிரும், குடமும், உடுக்கும் முதன்மையானவை. கதிர் என்பது ஏறத்தாழ ஒன்பதடி நீளமும் 3 1/2 விரலக் கனமும் வாய்ந்த ஒரு கம்பு. இது கூந்தற்பனையின் வயிரம் பாய்ந்த அடிமரத்தால்

ஆயது. இதன் முனைகள் இரண்டிலும் பொருந்தியிருக்கும் குப்பிகளைத் தோல் முறுக்காலமைந்த வடக்கயிற்றால் இழுத்துக் கட்டியிருப்பதால், கதிர் வில்போல வளைந்து காணப்படும். இந்த வில்லிலே வெண்கல வார்ப்பாலான சதங்கைகள் பொருந்தியிருக்கும். ஒருமண் குடத்தினுடைய கழுத்தின் புறத்திலே வில் கட்டப்படும். வைக்கோல் புரியாலாகிய புரிமணை மீது குடம் வைக்கப்படும்.

தோல் பட்டைகளாலான (பந்தடி மட்டை போன்ற); பத்தி கொண்டு குடத்தின் வாயிலே தட்டும்போது மதங்க (மிருதங்கம்); ஒலி போன்ற ஒசை தோன்றும். இதற்கு ஒத்து மதங்கம் போல ஒலிப்பது உடுக்கு. வெண்கல வார்ப்பாலாகிய உடுக்கையின் இருபக்கமும் மாட்டுச் சவ்வால் போர்த்தப்பட்டிருக்கும். வலப்பக்கச் சவ்விலே கைவிரலால் தட்டும் போது எழும்பும் ஒலிக்கு ஒத்து இடப்பக்கச் சவ்வு அதன் குறுக்கே கட்டியுள்ள வீணை என்ற குதிரைவால் மயிர்கள் மீது அதிர்ந்து விண் என்று ஒலிக்கும்.

வெண்கலக் கிண்கிணி பொருத்தப் பெற்ற வீசுகோல் இரண்டு கொண்டு வில்நாண் வடத்திலே சாடும் போது கிண்கிணியும் சதங்கைகளும் மாறிமாறி ஒலிக்கும். தாளக் கருவியாகப் பயன்படும் தாளத்தின் அடித்தாளம் இரும்பாலும் மேல்தாளம் வெண்கல வார்ப்பாலும் ஆனவை-தட்டுவதற்குச் சப்பளாக் கட்டைகளும் உண்டு.

புலவர் பாடும்போது வீசுகோலும் வில் நாணும் இயங்கா, ஏனைய தாளவரிசைகள் அடங்கி ஒலிக்கும். புலவர் பாடிய பாடலை வாங்கி உடன் அமர்ந்தோர் சேர்ந்து பாடும் போது அவர்கள் கையிலே உள்ள கருவிகள். குடம், உடுக்கு, சல்லரி (ஜால்ரா); கட்டை, வீசுகோல் முதலியன வியப்பான ஒற்றுமையுடனும் விரைவுடனும் இயங்கி இசை வெள்ளத்தைப் பெருக்கும். கதைப்போக்கிலே புதிய கட்டம் தொடங்கும் ஒவ்வொரு சமயத்திற்குத் தகுந்த விருப்பம், வெறி, கைநளிநயத்துடன் புலவர் பாடுவதால் கதை முழுவதும் உயிர்க்களைத் ததும்பி நிற்கும்.

தீப்பாய்கிறார்கள். இக்கதை வில்லுப்பாட்டில் சிறப்பாக அமைந்துள்ளது.

இக்காலத்தில் இக்கலை அருகி வந்தாலும் காலச் சூழ்நிலைக்கேற்ப எல்லாப் பொருள் நிலையிலும் கதைப் போக்கினை அமைத்துக் கொண்டு பாடுவோர் ஒருசிலர் உள்ளனர். இக்கலையை ஊக்குவிப்பது தமிழர்தம் மரபை வேரூன்றச் செய்வதாகும்.

     [வில் → வில்லு + பாட்டு]

     [p]

வில்லுமன்

 வில்லுமன் villumaṉ, பெ. (n.)

   செடிவகை (மலை.);; rose-coloured sticky mallow.

மறுவ. சிற்றாமுட்டி.

வில்லுறுதி

 வில்லுறுதி villuṟudi, பெ. (n.)

   வில்லூர்திப் பட்டென்னும் ஒருவகைப் பட்டுத் துணி; a kind of silk cloth.

வில்லுழு-தல்

வில்லுழு-தல் villuḻudal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   விற்போர் செய்து வாழ்தல்; to earn one’s living as a bowman.

     “வில்லுழு துண்மார்” (புறநா. 170);.

     [வில் + உழு-,]

வில்லுவம்

வில்லுவம் villuvam, பெ. (n.)

வில்வம் 1 (பிங்.); பார்க்க;see vilvam, bael.

     [வில்வம் → வில்லுவம்]

வில்லூதிப்பட்டு

 வில்லூதிப்பட்டு villūtippaṭṭu, பெ. (n.)

   ஒருவகைத் துணி (வின்.);; a kind of cloth.

     [வில்லூதி + பட்டு]

வில்லூன்றிப்புழு

வில்லூன்றிப்புழு villūṉṟippuḻu, பெ. (n.)

   உடலை மேலும் கீழுமாக நெளித்து வளைந்து வளைந்து செல்லும் ஒருவகைப் புழு (ஞான. 20, உரை);; a kind of worm which moves in an undulating manner.

     [வில் + ஊன்றி + புழு]

     [p]

வில்லேப்பாடு

வில்லேப்பாடு villēppāṭu, பெ. (n.)

   அம்பு விழும் எல்லை; the boundary where arrow falls.

     “வில்லேப்பாட்டிடை யெவ்வெம் மருங்கினுந் தெரிவோற்கு” (பெருங். உஞ்சை.க் 53, 68);.

     [வில் + ஏ + படு- ஏப்படு → ஏப்பாடு]

வில்லேருழவர்

வில்லேருழவர் villēruḻvar, பெ. (n.)

   1. வீரர்; warrior, brave soldier, bowmen.

     “வில்லே ருழவர் பகைகொளினுங் கொள்ளற்க சொல்லே ருழவர் பகை” (குறள், 872);.

   2. வேடர்; hunters.

     “கடுங்கணை வில்லேருழவர்….. மாமலை” (பு.வெ.12, இருபாற். 1);.

   3. பாலை நில மாக்கள்; inhabitants of the desert tract.

     “மாரி வளம் பெறா வில்லேருழவர்” (சிலப். 11, 210.);.

     [வில்லேருழவு → வில்லேருழவர்]

வில்லேருழவு

வில்லேருழவு villēruḻvu, பெ. (n.)

   விற்போர் செய்து வாழ்கை; profession of a bowman.

     “வில்லேரு ழவினின் னல்லிசை” (புறநா. 371);.

     [வில் + ஏர் + உழவு]

வில்லை

வில்லை1 villai, பெ. (n.)

   1. வட்டமாயிருப்பது; that which is circular.

   2. நறுமண வில்லை; scented tablet.

   3. ஒட்டுத் துணி; patched cloth.

   4. வில்லைமுருகு (வின்.); பார்க்க; villai-murugu.

   5. ஊழியன் அணியும் வட்டமான மாழைக் தகடு; metal badge on a servant’s belt.

   6. தலையணி வகை; a kind of head-ornament.

   7. வில்லைக் சாதம் பார்க்க;see {}.

     [வல் → வில் –→ வில்லை]

 வில்லை2 villai, பெ. (n.)

வில்வம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}

     [விள் → விள → விளவம் → விலவம் → வில்வம் → வில்லம் → வில்லை]

 வில்லை3 villai, பெ. (n.)

   வட்டமான துண்டு; round slice.

     “கைக் கரும்பை வில்லை செய்யக் காணேனான்” (அழகிய நம்பி யுலா. 148);.

     [வல் → வில் → வில்லை]

வில்லைச்சாதம்

வில்லைச்சாதம் villaiccātam, பெ. (n.)

   கோயில்களிற் கிடைக்கும் கட்டிச் சோறு; ball of cooked rice-offering available in temples.

மறுவ. பட்டைச்சோறு.

     [வில்லை1 + Skt. {} → த. சாதம்]

வில்லைச்சேவகன்

வில்லைச்சேவகன் villaiccēvagaṉ, பெ. (n.)

   1. வில்லைத் தகடு அணிந்த ஊழியன்; liveried servant.

   2. வட்டாட்சிப் பணியாளன் (இ.வ.);; Taluk peon.

     [வில்லை + Skt. {} → த. சேவகன்]

வில்லைமுருகு

 வில்லைமுருகு villaimurugu, பெ. (n.)

   காதணிவகை (வின்.);; a kind of ear- ornament.

     [வில்லை + முருகு]

வில்லோர்

வில்லோர் villōr, பெ. (n.)

   வில்லாளர்; bowmen.

     “வடிநவி லம்பின் வில்லோர் பெரும” (புறநா. 168);

 |வில் → வில்லார் → வில்லோர்]

வில்லோர்நிலை

 வில்லோர்நிலை villōrnilai, பெ. (n.)

   வில்லில் அம்பினைத் தொடுத்து எய்வார்க்குரிய (பைசாசம், மண்டிலம், ஆலீடம், பிரத்தியாலீடம் என்ற); நால்வகை விற்போர் நிலை (பிங்.);; position of archers in shooting, of four kinds, viz., {}.

     [வில்லோர் + நிலை]

வில்வட்டம்

வில்வட்டம் vilvaṭṭam, பெ. (n.)

   விற்றொழில்; archery.

     “வில்வலான் வில்வட்டங் காய்ந்தான் றன்னை” (தேவா.961, 2);.

     [வில் + வட்டம்]

     [p]

வில்வட்டு

 வில்வட்டு vilvaṭṭu, பெ. (n.)

வில்லூதிப்பட்டு பார்க்க;see {}.

வில்வண்டி

 வில்வண்டி vilvaṇṭi, பெ. (n.)

   குதிரை பூட்டிய susory; cart pulled by horse.

     [வில்+வண்டி]

வில்வதளம்

 வில்வதளம் vilvadaḷam, பெ. (n.)

   சிவ வழிபாட்டிற்கு ஏற்றதான மூவிலைகளை யுடைய வில்வத்தழை; trifoliate bael leaf used in {} worship.

     [வில்வம் + தளம்]

வில்வதிப்பட்டு

 வில்வதிப்பட்டு vilvadippaṭṭu, பெ. (n.)

வில்லூதிப்பட்டு (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

வில்வபத்திரம்

 வில்வபத்திரம் vilvabattiram, பெ. (n.)

வில்வதளம் பார்க்க;see {}.

     [வில்வம் + Skt. patra → த. பத்திரம்]

வில்வபத்திரி

 வில்வபத்திரி vilvabattiri, பெ. (n.)

வில்வபத்திரம் (வின்.); பார்க்க;see vilva- pattiram.

     [வில்வம் + Skt. patri → த. பத்திரி]

வில்வமாலை

 வில்வமாலை vilvamālai, பெ. (n.)

   பொன் அல்லது வெள்ளியினால் வில்வஇலை உருக்களாகச் செய்து கோத்த கழுத்தணி (யாழ்.அக.);; a neck ornament consisting of silver or gold bael leaves.

     [வில்வம் + மாலை]

வில்வம்

வில்வம் vilvam, பெ. (n.)

   1. மரவகை (பதார்த்த 448);; bael.

   2. பெரியமாவிலங்கம் (L); பார்க்க;see {},

 a species of garlic-pear.

     ‘வில்வப் பழம் தின்பார் பித்தம் போக, பனம்பழம் தின்பார் பசிபோக’ (பழ.);.

   தெ. பிலவமு;   க. பீட்டா;   ம. குவலம்; Skt. பில்வ;

 pees. shul;

 Hindi. Bel.

விள் → விளம். வெள்ளையான தோடுடைய கனி.

விள் → விளா → விளவு – விளவம்

விளம் → விளர் → விளரி = விளர். விளா – விளாத்தி.

விளவம் → விலவம் → வில்வம் = கருவிளத்திற்கினமான கூவிளம். வடமொழியில் மூலமில்லை. (வ.மொ.வ. 92);.

பில்வ, வில்வ = skt.

     [இரட்டை விதையிலை நிலைத் திணைகளிலே கிச்சிலிக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த சிறிய மரம் (Aegle marmeelas);. இது இந்தியா, மியான்மர், இலங்கை ஆகிய பகுதிகளில் வளர்கிறது. இது ஓர் இலையுதிர் மரம். 20-25 அடி உயரம் வளரும், 3-4 அடி சுற்றளவிருக்கும். நேரான கூரிய முட்கள் இலைக் கக்கங்களிலிருக்கும். காட்டு மரங்களில் முள் அதிகம். வளர்க்கும் வகைகளில் முள் குறைவு. இலைகள் மூன்று சிற்றிலைகளுள்ள கூட்டிலைகள். அவை மணமுள்ளவை. பூக்கள் பச்சை கலந்த வெண்மை நிறமுள்ளவை. பன்னீர் போன்ற நறுமணமுள்ளவை. மேழம், விடை, கடக மாதங்களில் இம்மரம் பூக்கும். கனி சிலையில் முதிரும். கனி உருண்டையானது. 2-4 விரல விட்டமிருக்கும்;

ஒடு வழுவழுப்பாகவும், கடின மாகவும், பசுமை கலந்த சாம்பல் நிறம் அல்லது சற்று மஞ்சள் நிறமுள்ளதாகவும், மணமுள்ளதாகவும் இருக்கும். காட்டு மரங்களில் கனி சிறிதாக இருக்கும். வளர்க்கும் வகைகளில் பெரிதாக இருக்கும். விதைகள் பல. அவை நீள் சதுரமாகப் பக்கத்துக்குப் பக்கம் அழுந்திச் சப்பையாக இருக்கும். விதையின் மேல்தோல் கோழை போன்றிருக்கும். விதைகள் கிச்சிலி நிறமாகத் தடிப்பான, குழகுழப்பான உறையில் அழுந்திக் கிடக்கும். இந்த மரம் வேரிலிருந்து உண்டாகும் குருத்துக்களினாலும் பரவும்.

இம்மரத்தின் வேர், இலை, பூ, பிஞ்சு, காய், பழம் ஆகியவை மருந்தாகப் பயன்படுகின்றன. வயிற்றுப்போக்கு, குன்மம் முதலிய நோய்களுக்கு இது பயன்படுகிறது. பழம் சற்று இனிப்பாக இருக்கும். அதிலிருந்து இனிப்புப் பருகம் (ஷர்பத்); செய்கின்றார்கள்.]

     [p]

வில்வரி

வில்வரி vilvari, பெ. (n.)

   பழைய வரிவகை (I.M.P. cg.689);; an ancient tax.

     [வில் + வரி5]

வில்வலன்

வில்வலன் vilvalaṉ, பெ. (n.)

   வாதாபியின் தமையனான அசுரன்; an asura elder brother of {}, destroyed by Agastya.

     “மேயின விருமைந்தர் வில்வலன் வாதாவி” (கந்தபு. வில்வலன் வாதா.10);.

வில்வளைவு

 வில்வளைவு vilvaḷaivu, பெ. (n.)

   கட்டடத்தில் விற்போன்ற வளைவு (பாண்டிச்.);; bow- shaped arch, as in a building.

     [வில் + வளைவு]

     [p]

வில்வாதசன்னி

 வில்வாதசன்னி vilvātasaṉṉi, பெ. (n.)

   சன்னிவகை (M.L.);; tetanus.

வில்வாள்

வில்வாள் vilvāḷ, பெ. (n.)

   ஒருவகை வாளரம் (C.E.M.);; bowsaw, locksaw.

     [வில் + வாள்1]

வில்விழா

வில்விழா vilviḻā, பெ. (n.)

   1. விற்போர்; joust or tournament, as a festival of the bow.

     ‘வீரர்…… வில்விழாவை விரும்ப’ (பு.வெ.3, 1, உரை);.

   2. மலைவேடர் தம் சிறுவர்க்கு விற்றொழில் பயிற்றத் தொடங்கும் நிகழ்வு; introductory ceremony of hillmen initiating their children in the art of archery.

     “வில்விழா வெடுக்கவென்று விளம்பினன் வேடர் கோமான்” (பெரியபு. கண்ணப்ப. 31);.

     [வில் + விழா]

வில்வீசு-தல்

வில்வீசு-தல் vilvīcudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒளிவிடுதல்; to shed light.

     “மின்னுமாமணி மகர குண்டலங்கள் வில்வீசும்” (திவ். பெரியதிரு. 8, 1, 3);.

     [வில் + வீசு-,]

வில்வெட்டு

 வில்வெட்டு vilveṭṭu, பெ. (n.)

வில்லூதிப்பட்டு (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

வில்வேதம்

வில்வேதம் vilvētam, பெ. (n.)

தனுர்வேதம் பார்க்க;see {}, a secondary {}.

     “ஆயுள் வேதம் வில்வேதம்” (காஞ்சிப்பு. சனற். 41);.

     [வில் + Skt. {} → த. வேதம் = அறிவியம், கலை]

 Skt. {} → த. வேதம்.

விள

விள1 viḷattal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விலக்கல்; to remove.

     [வில் → வில → விலத்து → விளத்து → விளத்தல் (சு.வி.27);]

 விள2 viḷa, பெ. (n.)

   வெண்தோட்டுக்காய் மர வகை (தொல். எழுத்.181, உரை);; wood-apple.

     [முள் → விள் → விள (மு.தா.161);]

 விள3 viḷa, பெ. (n.)

விளவு4 (பிங்.); பார்க்க;see {}.

 விள4 viḷa, பெ. (n.)

விளவு5 (பிங்.); பார்க்க;see {}.

விளகம்

 விளகம் viḷagam, பெ. (n.)

   சேங்கொட்டை (மலை.);; marking-nut tree.

விளக்கங்காண்(ணு)-தல்

விளக்கங்காண்(ணு)-தல் viḷakkaṅgāṇṇudal,    16 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஆராய்ந்தறிதல்; to test.

     “தொண்டரை விளக்கங்காண” (பெரியபு. திருநீல கண்ட. 10);.

     [விளக்கம் + காண்-,]

விளக்கணம்

விளக்கணம் viḷakkaṇam, பெ. (n.)

   1. பொடி வைத்துப் பொருத்துகை (யாழ். அக.);; soldering.

   2. பற்றுப்பொடி; solder.

     [விளக்கு → விளக்கணம்] (வே.க.135);

விளக்கணி

விளக்கணி viḷakkaṇi, பெ. (n.)

தீவகம்1, 2 (அணியி. 15); பார்க்க;see {},

 a figure of speech.

     [விளக்கு + அணி]

விளக்கணை-த்தல்

விளக்கணை-த்தல் viḷakkaṇaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விளக்கைப் பெருக்குதல்; to extinguish a lamp.

கெடுத்தல் எனப் பொருள்படும் அணைத்தல் என்பது மங்கலச் சொல்லன்றாதலின் ‘பெருக்குதல்’ என்று சொல்வது தமிழ்நாட்டு மரபு.

     [விளக்கு + அணை-,]

விளக்கத்தார்கூத்து

விளக்கத்தார்கூத்து viḷakkattārāttu, பெ. (n.)

   வழக்கு வீழ்ந்த ஒரு நாடகத் தமிழ் நூல் (தொல். பொ. 553. உரை);; a treatise on dramaturgy, not now extant.

விளக்கப்பிரைசிதான்

 விளக்கப்பிரைசிதான் viḷakkappiraisitāṉ, பெ. (n.)

   குற்ற உசாவலுக்குரிய நடுவர்; examining magistrate.

விளக்கம்

விளக்கம் viḷakkam, பெ. (n.)

   1. தெளிவான பொருள்; elucidation, explanation.

   2. தெளிவு; clearness, perspicuity.

     ‘நீ சொல்வது விளக்கமாக இல்லை’.

   3. ஒளி; light.

     “ஊர்சுடு விளக்கத்து” (புறநா. 7);.

   4. நிலவின்கலை (சது.);; phase of the moon.

   5. விளக்கு; lamp.

     “குடியென்னுங் குன்றா விளக்கம்” (குறள், 601);.

   6. கணையாழி; ring.

     “செவ்விரற் கொளீஇய செங்கேழ் விளக்கத்து” (நெடுநல். 144);.

   7. புகழ்; praise.

     “தாவில் விளக்கந் தரும் (குறள், 853);.

   8. ஆய்கை (யாழ்.அக.);; investigation.

   9. சான்று ஆய்கை நடக்கும் முறைமன்றம்; court of the first instance, where evdence is taken.

   10. மிகை; plenty.

     ‘விளக்கமாய்க் கொடு’ (நெல்லை.);.

க. பெளகு ({});

     [விளக்கு → விளக்கம்] (வே.க.136);

விளக்கவி-த்தல்

விளக்கவி-த்தல் viḷakkavittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

விளக்கணை-, பார்க்க;see {}.

     [விளக்கு + அவி-,]

விளக்கிசைக்குறி

விளக்கிசைக்குறி viḷakkisaikkuṟi, பெ. (n.)

   படிக்கையில் மூன்று மாத்திரை நிறுத்துவதற்கு இடுங்குறி; colon, a punctuation mark (:);.

     [விளக்கு + இசை4 – + குறி]

விளக்கிடு

விளக்கிடு1 viḷakkiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விளக்கேற்றுதல்; to light lamps.

   2. கோயிலில் திருவிளக்கேற்றி வைத்தல்; to burn lights in the temple, as an act of piety.

     [விளக்கு + இடு-,]

 விளக்கிடு2 viḷakkiḍudal,    18 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   விளங்கச் செய்தல்; to explain to throw light upon.

     [விளக்கு + இடு-,]

விளக்கிடுகல்யாணம்

விளக்கிடுகல்யாணம் viḷaggiḍugalyāṇam, பெ. (n.)

   கார்காத்த வேளாளரில் மணம் புரியாத பெண்களுக்கு 7 அல்லது 11 ஆம் வயதிற் செய்யப்படுஞ் சடங்குவகை (E.T.vii.380);; an auspicious ceremony performed before a girls marriage, generally in her seventh or ninth year, among {}.

     [விளக்கிடு + கல்யாணம்]

விளக்கீடு

விளக்கீடு viḷakāṭu, பெ. (n.)

   திருவாரல் நாளில் (கார்த்திகையன்று); விளக்கேற்றுகை; lamplighting on the evening of {}.

     “கார்த்திகை நாள்….. விளக்கீடு காணாதே போதியோ பூம்பாவாய்” (தேவா. 1118, 3);.

     [விளக்கிடு → விளக்கீடு]

விளக்கு

விளக்கு1 viḷakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தெளிவாக்குதல்; to make clear, to explain, elucidate.

     “சொல்லிக் காட்டிச் சோர்வின்று விளக்கு” (மலைபடு. 79);.

   2. அறிவிப்புப்படுத்துதல்; to make illustrious.

     “தம்மை விளக்குமால்” (நாலடி.132);.

   3. துலக்குதல்; to clearn, brighten, polish.

     ‘பல்லை விளக்குகிறான்’,

     ‘பாத்திரத்தை விளக்குகிறான்’.

   4. தூய்மை யாக்குதல்; to purify.

     ‘குருவி னருளிச்செயல் மனத்தை விளக்கும்’.

   5. பரிமாறுதல்; to distribute, serve.

     “அட்டன யாவையும் விளக்கின மிவர்க்கே” (விநாயகபு. 53, 29);.

   6. துடைப்பத்தாற் பெருக்குதல்; to sweep, clear up.

   7. பொடியிட்டுப் பற்றவைத்தல்; to solder.

     “பொன்னின் பட்டைமேற் குண்டுவைத்து விளக்கின வளை” (S.I.I.ii.182);.

     [விள் → விள → விளங்கு → விளக்கு-,] (வே.க.135);

 விளக்கு2 viḷakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பெரிதாக்குதல் (இ.வ.);; to enlarge.

     [விளங்கு → விளக்கு-,

 விளக்கு3 viḷakku, பெ. (n.)

   ஒளிதருங் கருவி; lamp, light.

     “எல்லா விளக்கும் விளக்கல்ல” (குறள், 299);.

   2. ஒளிப்பிழம்பு (அக.நி.);; lustre, band of rays.

   3. ஒளிபெறச் செய்கை; brightening.

     “நிலம் விளக்குறுப்ப” (மதுரைக். 705);.

   4. விளக்கு நாண்மீன் (சுவாதி நட்சத்திரம்);; the 15th {}. ;

விளக்கைப் பிடித்துக் கொண்டு கிணற்றில் விழுகிறதா? (பழ.);,

     ‘விளக்கை வைத்துக் கொண்டு நெருப்புக்குஅலைகிறதா? (பழ.);,

     ‘விளக்கு ஒளிக்கு ஆசைப்பட்ட விட்டில் போல’ (பழ.);

ஆதியில் குகையில் மாந்தன் வாழ்ந்த காலத்திலேயே ஏதோ ஒருவகையான விளக்கைப் பயன்படுத்தி வந்தான். உருகிய கொழுப்பை அவ் விளக்கில் எரிபொருளாகப் பயன்படுத்தினான். குகை மாந்தர்கள் பயன்படுத்திய விளக்கை எகிப்தியர் சீர்திருத்தி யமைத்தனர். உட்கூடான கல்லில் கொழுப்பை நிரப்பி, பஞ்சாலான திரியை அதனூடே செலுத்தி, எகிப்திய