செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

வா1 vā,    வகர மெய்யும் அகரத்தின் நெட்டுயிரும் சேர்ந்து பிறக்கும் உயிர்மெய்யெழுத்து; the compound of வ் and ஆ.

     [வ் + ஆ]

கீழுதடு மேல்வாய்ப் பல்லைத் தொட்டிறங்குவதாற் பிறப்பது. வா.

 வா2 vātal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வருதல்; to come.

     “தருசொல் வருசொல் …. தன்மை முன்னிலை” (தொல்.சொல்.29);.

   2. நேர்தல்; to happen.

     “வருப வந்துறுங்க ளன்றே” (சீவக.509);.

   3. உண்டாதல்; to come into being.

     “நலம் வர நாடி” (பு.வெ.ஒழிபு.9);.

   4. பிறத்தல்; to be born.

     “அந்தநன் மரபினில்… சந்தனு… வந்தனன்” (பாரத. குருகுல.33);.

   5. மனத்துப் பதிதல்; to be known, understood, comprehended.

     “அந்தப் பாடம் உனக்கு வந்ததா?”.

   6. நன்கறியப்படுதல்; to become crystal clear, to be attained, as a language, a science.

     “அவனுக்கு இலக்கணம் வரும்”.

   7. முற்றுப்பெறுதல்; to be completed, finished.

     “ஸ்ரீமான் செய்ததெல்லாம் நன்றாய் வருங்காண்” (ஈடு.7, 9, 9);.

   8. இயலுதல்; to be able.

     “அது என்னாற் செய்ய வாராது”.

   9. மிகுதல்; to surplus, to abound, increase.

     “அணிவரு பூஞ்சிலம்பு” (பு.வெ.12, பெண்பாற்.17);.

   தெ. ரா;   க., து. பா;ம. வா.

     ‘வா’ என்னும் வினைச்சொல் வரலாறு:

வள் → வர் → வார் → வ. வர் → வரு.

சொல்லாக்கத்தில் ட, த, ல, ழ, ள ஐந்தும் ரகரமாகத் திரியும். அத்திரிவில் லகரளகரம் பேரளவும், அவ் விரண்டனுள்ளும் ளகரம் பெரும்பான்மையும் ஆகும்.

எ – டு:

ட – ர : கடு → கடி → கரி. படவர் → பாவர்.

த – ர : விதை → விரை. ல – ர : உலவு → உரவு, குலவை → குரவை, குதில் → குதிர், பந்தல்

→ பந்தர்.

ழ – ர : புழை → புரை.

ள – ர : அள் → அர் → அரு → அருகு, கள் → கர் → கரு, கள் → கர், தெளி → தெரி, நீள் → நீர், பிள் → பிர் → பிரி, முள் → முர் → முரு → முருகு (இளமை);, விள் → விர் → விரி.

முதற்காலத்தில் முதனிலையாக வழங்கி வந்த சில வினைச் சொற்கள் வழக்கற்றுப் போனதினால், இன்று அவற்றிற்குத் தலைமாறாக அவற்றின் தொழிற் பெயர்களே தமித்தும் துணைவினையொடு கூடியும் வழங்கி வருகின்றன.

எ – டு :

முதனிலை முற்காலப் இக்காலப்

புடைபெயர்ச்சி புடைபெயர்ச்சி

நகு நக்கான் நகைத்தான்

தள் தட்டான், தளைத்தான்,

தட்கின்றான், தளைக்கின்றான்

தட்பான், தளைப்பான்

கள் கட்டான், களவுசெய்தான்,

கட்கின்றான், களவு

செய்கின்றான்,

கட்பான் களவு செய்வான்.

   களவாண்டான். களவாள்கின்றான், களவாள்வான்;   களவாடினான், களவாடுகின்றான், களவாடுவான்;என்பனவும் தொழிற்பெயர் துணை வினை கூடி முதனிலையாகிப் புடை பெயர்ந்தனவே. ஆள், ஆடு என்பன துணை வினைகள், களவுபன், களவடி, களவுகாண் என்பனவும் துணைவினை கொண்டனவே.

இக்காலத்தில்

     ‘வளை’ என்று வழங்கிவரும் முதனிலை முற்காலத்தில்

     ‘வள்’ என்றே வழங்கிற்று.

வள்ளுதல் = வளைதல். வள்வு = வளைவு. வள்ளம் = வளைவு. வட்டம், வளைந்த அல்லது வட்டமான பொருள் (தொழிலாகு பெயர்);. வள்ளி = வளைந்த கொடி.

ஒருவன் தன் உறைவிடத்தினின்று அல்லது இருப்பிடத்தினின்று ஓரிடத்திற்குப் போனபின், அங்கிருந்து உறைவிடத்திற்கு வருவது முன் பின்னாகத் திரும்பியே யாதலால், திரும்பற் கருத்தினின்றே வருகைக் கருத்துப் பிறந்தது. அதனால், திரும்பற் பொருட் சொல்லினின்றே வருகைப் பொருட்சொல் தோன்றிற்று.

திரும்புதல் = வளைதல், திசைமாறி நோக்கி நிற்றல், மீளுதல்.

மீளுதல் = திரும்பி வருதல், காலையிற் சென்று மாலையில் திரும்பினான் என்றால், திரும்பினான் என்பது திரும்பி வந்ததைக் குறித்தல் காண்க.

வலமாகவோ இடமாகவோ திரும்புதலுங் கூடுமேனும், ஒருவன் தான் போன இடத்தினின்று புறப்பட்ட இடத்திற்குத் திரும்பி வருவது முன்பின்னாகத் திரும்பியே யென்பது, சொல்லாமலே விளங்கும்.

திரும்பு என்னும் சொற்போன்றே, வளைதலைக் குறிக்கும் வேறுசில சொற்களும் மீளுதலைக் குறிக்கின்றன.

திரிதல் = வளைதல், மீளுதல். மடங்குதல் = வளைதல், மீளுதல். மறிதல் = வளைதல், மீளுதல்.

     “திரிதல் மீளுதல்” (பிங்.7, 202);.

     “மறிதர லென்பது மீளுத லாகும்” (திவா.9);

     “மறிதரல் திரிதரல் மடங்கல் மீளுதல்” (பிங்..7 : 444);

அளைமறிபாப்பு என்னும் பொருள்கோட் பெயரிலும், மறியென்னுஞ் சொல் வளைதலையும் திசைமாறித் திரும்புதலையுங் குறித்தல் காண்க.

ஆங்கிலத்தில் வளைதலை அல்லது திரும்புதலைக் குறிக்கும் turn என்னும் சொல், re என்னும் முன்னொட்டுப் பெற்றுத் திரும்பி வருதலைக் குறிக்கின்றது. He never turned up this side என்னும் தொடரியத்தில், அச்சொல் up என்னும் முன்னீட்டொடு கூடி, வருகைப் பொருளையும் உணர்த்துகின்றது.

இதுகாறுங் கூறியவற்றால்,

     ‘வா’ என்னும் வினைச்சொல் வளைதலைக் குறிக்கும்

     ‘வள்’ என்னும் முதனிலையினின்றே திரிந்துள்ளமை

பெறப்படும்.

இற்றை முதனிலையான வளையென்னுஞ் சொல்லும், வளைய வளைய என்னும் நிகழ்கால வினையெச்ச வடுக்கிலும், வளைத்து வளைத்து என்னும் இறந்தகால வினையெச்ச வடுக்கிலும், திரும்பத் திரும்ப என்னும் பொருள் தோற்றுவித்தலைக் காண்க.

இதனால், கீழ்ப்படை முதனிலையான வள் என்னுஞ் சொல்லும், முற்காலத்தில் இப் பொருளுணர்த்தினமை உய்த்துணரப்படும்.

வள் → வர் → வார் → வா → வ. வர் → வரு. இனி, வள் → வாள் → வார் என்றுமாம். வாள் → வாளம். வட்டம், வாள் → வாளி = வட்டமாயோடுகை.

வார் → வர் → வரு.

தமிழ் வினைச்சொற்களின் முதனிலை பெரும் பாலும் ஏவலொருமை வடிவிலேயே யுள்ளது. அவற்றுட் சிலவற்றில் மட்டும், ஏவலொருமை வடிவினின்று முதனிலை வேறுபட்டுள்ளது. அவ்வேறுபாடு மிக்க வினைகளுள் ஒன்று

     ‘வா’ என்பது, அதன் ஆட்சியிலும் புடைபெயர்ச்சியிலும், வா, வார், வர், வ, வரு என்னும் ஐவேறு வடிவுகள் காணப்படுகின்றன.

ஏவல் வடிவு, பொதுவாக முதனிலையளவில் ஒருமை பன்மையிரண்டிற்கும் பொதுவாகவே யிருக்கும். ஆயின் வருதல் வினையில் அவ்விரண்டும் வேறுபட்டுள.

ஒருமை பன்மை

வா வாரும் (வார்+உம்);

வாருங்கள் (வார்+உம்+கள்);

வம்மின் (வரு-வர்-வ + மின்);

பாரும் என்னும் பன்மை யேவலிற் பார் என்பது முதனிலையாயிருத்தல் போன்று, வாரும் என்பதில் வார் என்பதே முதனிலை யென்பது தேற்றம். ஆதலால், வார் என்னும் வடிவினின்றே ஏனை நால்வடிவுகளுந் திரிந்திருத்தல் வேண்டும். மேற்குறித்த ஐ வடிவுகளின் ஆட்சியும் வருமாறு.

   1. வார்

   வாரானை (வருகை); என்னும் வினைப்பெயர்;   வாராமை என்னும் எதிர்மறை வினைப்பெயர்;   வாரான், வாராதான் என்னும் எ.ம.வினையாலணையும் பெயர்கள்;   வாரான் என்னும் எ.ம.வினைமுற்று;   வாராய், வாரும், வாரீர் என்னும் உடன்பாட்டு ஏவல் வினைகள்;   வாரல், வாராதி, வாராதே, வாராதீர், வாராதிர், வாரன்மின் என்னும் எ.ம. ஏவல் வினைகள்;   வாரல், வாரற்க என்னும் எ.ம.வியங்கோள் வினைகள்;வாரா,

   வாராத என்னும் எ.ம.பெயரெச்சங்கள்;வாராது, வாராதே, வாராமை, வாராமல், வாராமே, வாராக்கால், வாராவிடின் என்னும் எ.ம. வினையெச்சங்கள் ஆகியவற்றில் வார் என்னும் வடிவம் நிலைத்துள்ளது.

   2. வா

வா என்னும் ஒருமையேவல் வினையில் மட்டும் வா என்னும் வடிவம் நிலைத்துள்ளது.

   3. வ

   வந்தான் என்னும் இறந்தகால வினைமுற்று;   வந்தவன், வந்தான் என்னும் இ.கா. வினையாலணையும் பெயர்கள்;   வந்த என்னும் இ.கா.பெயரெச்சம்;வந்து, வந்தால், வந்தக்கால், வந்தவிடத்து என்னும் வினையெச்சங்கள் ஆகியவற்றில் வ என்னும் வடிவம் நிலைத்துள்ளது. வம்மின், வம்மோ என்னும் பன்மை யேவல் வினைகள் வருமின், வருமோ என்பவற்றின் திரிபாயே யிருத்தல் வேண்டும்.

ஒருசில முதனிலைகளின் நெடின்முதல் இறந்தகால வினையிற் குறுகும்.

ஒ.நோ. தா-தந்தான்

சா – (சத்தான்); – செத்தான்

நோ – நொந்தான்

காண் – கண்டான்

   4. வர்

   வரவு, வரல், வரத்து என்னும் வினைப் பெயர்கள்;   வராமை என்னும் எ.ம.வினைப்பெயர்;   வராதவன், வராதான் என்னும் எ.ம. வினையாலணையும் பெயர்கள்;   வரல், வரேல், வராதி, வராதே, வராதிர், வராதீர், வரன்மின் என்னும் எ.ம.ஏவல் வினைகள்;   வால், வரற்க என்னும் எ.ம.வியங்கோள் வினைகள்;   வரா, வராத என்னும் எ.ம. பெயரெச்சங்கள்;   வர என்னும் நி.கா. பெயரெச்சம்;   வரின் என்னும் எ.கா. பெயரெச்சம்;வராது, வராமை, வராமல், வராமே, வராக்கால், வராவிடின் என்னும் எ.ம. வினையெச்சங்கள் ஆகியவற்றில் வர் என்னும் வடிவம் நிலைத்துள்ளது.

இதை வரு என்று கொள்ளவும் இடமுண்டு.

   5.வரு

   வருதல், வருகை என்னும் வினைப்பெயர்கள்;   வருமை (மறுபிறப்பு); என்னும் பண்புப்பெயர்;   வருகின்றவன், வருகின்றான், வருமவன் (வருபவன்);, வருவான் என்னும் வினையாலணையும் பெயர்கள்;வருகின்றான்,

   வருவான் என்னும் வினைமுற்றுகள்;   வருதி, வருதிர் என்னும் ஏவல் வினைகள்;   வருக, வருதல் என்னும் வியங்கோள் வினைகள்;   வருவி, வருத்து என்னும் பிறவினைகள்;   வருகின்ற, வரும் என்னும் பெயரெச்சங்கள்;வருவாய் என்னும் வினைத் தொகை ஆகியவற்றில் வரு என்னும் வடிவம் நிலைத்துள்ளது.

இற்றைத் தமிழில் வா என்று திரிந்துள்ள அல்லது ஈறு கெட்டுள்ள வார் என்னும் மூலத்தமிழ் முதனிலை அல்லது ஒருமை யேவல், பிற திரவிட மொழிகளிற் பின்வருமாறு திரிந்துள்ளது.

வா – கோத்தம், கோலாமி.

வா, வரி(க); – மலையாளம்

வா, வாமு, வ – குய் (kui);

வா, வர் – கடபா.

வரா, வரட் – கோண்டி (g);.

வர் – நாய்க்கீ.

வெர் – பர்சி (j);.

பா (b); – கன்னடம், குடகு.

ப, பர் (b); – பிராகுவி (Brahui);.

பர் (பினி);, பா (b); – துளு.

பர் (b); – மாலதோ

பர்னா (b); – குருக்கு (ஒராஒன்);.

ரா – தெலுங்கு.

ராவா – கொண்டா.

போ – துடவம் (Toda);.

   இத் திரிபுகளெல்லாம் மேற்காட்டிய தமிழ்த் திரிபுகளுள் அடங்கும்;அல்லது அவற்றால் விளக்கப்படும். இவற்றுள் முதன்மையானவை வா – பா (b);, வர் → வ்ரா → ரா. வா-போ என்னும் மூன்றே.

   1. கன்னடத்தில் வகரமுதற் சொற்கள் பெரும்பாலும் எடுப்பொலிப் பகரமுதலவாக (b); மாறிவிடுகின்றன.

எ-டு :

தமிழ் -கன்னடம் தமிழ் – கன்னடம்

வாங்கு பங்கு (nk); வழங்கு பழகு(g);

வட்டம் பட்ட வழலிக்கை பழல்கெ

வடுகு படகு (g); வழி பளி

வணங்கு பக்கு (gg); வன்னம் பள்ள

வயல் பயல் வளர் பனெ

வயலை பயலு வளா பளா(bհ);

வயிறு பசிறு வளை பளெ

வரை பரெ வற்று பத்து

வலம் பல வற பறு

வல்லாளன் பல்லாள வரகு பரகு

வலை பலெ வறிது பறிது

வாவல் பாவல் வறுகு பறுகு(g);

இங்ஙனமே சில ஏனைத் திரவிட மொழிகளிலும்.

   2. தெலுங்கிற் சில சொற்களின் முதலீரெழுத்துகள் முன்பின்னாக முறைமாறி விடுகின்றன. அன்று, முதலெழுத்தாகிய உயிர்க்குறில் நீண்டு விடுகின்றது.

எ- கா:

தமிழ் தெலுங்கு தமிழ் தெலுங்கு

அறை ராய் உகிர் கோரு(g);

இலது லேது உள் லோ

உரல் ரோலு எழு லேய்

வரை (எழுது); என்னுஞ்சொல் இம்முறையில் வராயு என்று திரிந்தபின், ராயு என்று முதன்மெய் கெட்டும் வழங்குகின்றது. இவ்வகையினதே வர்-வ்ரா-ரா (வா); என்னுந் திரியும்.

   3. துடவ மொழியில் பல சொற்களின் ஆகார முதல் ஓகார முதலாகத் திரிந்துள்ளது.

தமிழ் துடவம் தமிழ் துடவம்

ஆடு ஒட் நாய் நோய்

ஆறு ஒற் நாவு நோவ்

கா கோவ் நான்கு நோங்க்

காண் கோண் பாசி போதி

காய் கோய் பாம்பு போப்

கால் கோல் மார் (மார்பு); மோர்

தாய் தோய் மான் மோவ்

தான் தோன் வாய் போய்

வாழ் போத்க்

ஆ-ஒ திரியும், வ-ப திரியும் சேர்ந்து வாய்-போய் என்று திரிந்தது போன்றதே, வா-போ திரியும். குமரிநிலத் தமிழே திரவிட மொழிகட் கெல்லாந் தாயாதலின், இக்காலத் தமிழிலும் ஒருசில சொற்கள் திரிந்திருப்பினும், அவற்றின் திருந்திய வடிவத்தையும் ஆணிவேரையும் அறிந்துகொள்ள, போதிய சான்று அத் தமிழிலேயே உள்ளதென்று அறிதல் வேண்டும்.

     “எல்லாச் சொல்லும் பொருள்குறித் தனவே” (தொல்.பெய.1.);.

     “பொருண்மை தெரிதலும் சொன்மை தெரிதலும்

சொல்லி னாகும் என்மனார் புலவர்.” (மேற்படி.2.);

     “தெரிபுவேறு நிலையலும் குறிப்பிற் றோன்றலும்

இருபாற் றென்ய பொருண்மை நிலையே.” (மேற்படி.3.);

     “மொழிப்பொருட் காரணம் விழிப்பத் தோன்றா” (தொல்.96.);

     “பயிலா தவற்றைப் பயின்றவை சார்த்தித்

தத்தம் மரபிற் சென்றுநிலை மருங்கின்

எச்சொல் லாயினும் பொருள்வேறு கிளத்தல்.” (மேற்படி 1.);

     “முன்னும் பின்னும் வருபவை நாடி

ஒத்த மொழியாற் புணர்த்தன ருணர்த்தல்

தத்தம் மரபிற் றோன்றுமன் பொருளே.” (தொல்.பெய.91.);

இங்ஙனம் வேறெவ்வகை மொழியிலுங் கூறப்படவில்லை. கூறவும் இயலாது, பிறமொழிகள் திரிமொழிகளாதலான். அத்தகைத் தன்னே ரில்லாதது இயன்மொழியான தமிழே.

வா என்னும் சொல்லிற்கு எதிர்ச்சொல் போ என்பது. அது புகு என்பதன் திரிபு. புகுதல் உள்ளே செல்லுதல். வருதல் உள்ளிருந்து வெளியே திரும்பி வருதல். இவ் விழை இவ் வூசியின் காதிற்குள் போகுமா என்னும் வழக்கை நோக்குக. வணங்குதல் என்னுஞ் சொல், முதலில் உடம்பு வளைந்து அல்லது தலை குனிந்து கும்பிடுதலையே குறித்தது. இன்றோ, பொதுவாகக் கைகுவித்தலை மட்டுங் குறிக்கின்றது. இங்ஙனமே, முன்பு ஒன்றன் உட்புகுதலைக் குறித்த போ என்னுஞ் சொல், இன்று ஓரிடத்திற்குச் செல்லுதலை மட்டுங் குறிக்கின்றது. தொடக்கத்தில், ஒன்றைத் துளைத்து ஊடுருவிச் சென்றதைக் குறித்த துருவுதல் என்னும் சொல், இன்று

     ‘நாடு துருவுதல்’

     ‘வான் துருவுதல்’ என்று திறந்த வெளியிடத்தைக் கடந்து செல்லுதலையுங் குறித்தல் காண்க. இதுபோன்றே, ஓரிடத்தினின்று திரும்பி வருதல் என்று முதற்கண் பொருள்பட்ட வார்தல் அல்லது வருதல் என்னும் வினைச்சொல், இன்று வருதல் என்றுமட்டும் பொருள் படுகின்றது.

   இன்றும், தன் இடத்தினின்று புறப்படும் ஒருவன் தன்னையே நோக்கிச் செல்லின், போய் வருகிறேன் என்றுதான் சொல்வான். வந்து போகிறேன். எனின், அஃது அயன்மனையிற் சொல்வதாயிருத்தல் வேண்டும்;அல்லது தானே மீண்டும் தன்மனைக்கு வந்து போதலைக் குறித்ததாகல் வேண்டும்.

ஒருவனால், தன் இடத்தினின்று நீங்குவ தெல்லாம் செல்லுதல் வினையாலும் தன் இடத்தைச் சேர்வதெல்லாம் வருதல் வினையாலும் குறிக்கப்படுதலின், நீ வருக, அவன் வருக என்று, முன்னிலையானும் படர்க்கையானுமாகிய பிறர்

தன்னிடம் சேரும் வினையும் வருகை வினையாலேயே குறிக்கப்படும். அவ்வீரிடத்தாரும் அத்தன்மையானை முன்னிலைப்படுத்தின், நான் வருகிறேன், நான் வருகிறேன் என்று தனித்தனி சொல்லலாம். நான் செல்கிறேன். எனின், அது படர்க்கையானின் இடத்தை நோக்கியதாகவே யிருத்தல் கூடும்.

இனி, வார் அல்லது வா என்னும் வினைச்சொல் பல்வேறு வடிவில் திரவிட மொழிகளில் வழங்குவது மட்டுமன்றி, மேலை ஆரிய மொழியாகிய இலத்தீனிலும், சென்று மூலத்தை யொட்டி வழங்குவது வியக்கத் தக்கதாகும்.

ளகரமெய் தமிழிலும் திரவிடத்திலும் னகரமெய்யாகவுந் திரியும்.

எ-டு: தெள்-தென்-தேன், தெளிவு, தேறல் என்னும் சொற்களை நோக்குக.

கொள்-தெ. கொன், கொனு, தெ. கொனி = கொண்டு.

வள்-வன்-வென்-L. veni to come. Veni என்னும் மூலத்தினின்று, advent, avenue, circumvent, convene, event, intervene, invent, prevent, revenue, subvent, supervene, venue முதலிய சொற்கள் திரிந்துள்ளன. இவற்றுள் ஒவ்வொன்றினின்றும் சில பல சொற்கள் கிளைத்துள்ளன.

எ-டு: convene-convent, conventual, convention, conventional, conventionary, conventicle, convenient, convenience முதலியன.

கலிபோர்னியாப் பல்கலைக்கழகச் சமற்கிருத மொழிநூற் பேராசிரியர் எம்.பி. எமெனோ (M.B. Emeneau); திரவிட மொழிநூலும் இன நூலும் நாட்டுப்புறக் கதைகளும்பற்றி எழுதி, அண்ணாமலை பல்கலைக் கழகம் வெளியிட்ட கட்டுரைத் தொகுதியில் (Collected Papers); 6ஆம் கட்டுரை

     ‘வா’

     ‘தா’ என்னும் திராவிட வினைச்சொற்கள் (The Dravidian Verbs

     ‘come’ and give) என்பது.

அதில், அவர் தமக்குத் தமிழிற் சிறப்பறிவின்மையாலும் தமிழ்ப் பொத்தகங்கள் கிட்டாமையாலும் ஈ, தா, கொடுவென்னும் சொற்களின் நுண்பொருள் வேறுபாட்டைத் தெரிந்துகொள்ள முடியவில்லை யென்று எழுதியுள்ளதற் கொப்பவே,

     ‘வா’,

     ‘தா’ என்னும்

வினைச்சொற்கள் பற்றிய அவர் ஆராய்ச்சி முடிபுகளும் உள்ளன.

அவை வருமாறு:

   1. வ, த என்பன மூலத்திரவிட அடிகள் (Proto Dravidian stems);.

   2. அ, அர் என்பன அவ்வடிகள் தன்மை முன்னிலை வினைகளாகும் போது சேர்க்கப்படும் இடைமாற்ற ஈறுகள் (transition suffixes);.

   3. அ உடன்பாட்டு வடிவுகளிலும், அர் எதிர்மறை வடிவுகளிலும் ஆளப்பட்டன.

   4. அ+அ = ஆ என்பது சொல்லொலியன் மறுநிலை மாற்று (Morphonemic alternation);.

   5. வ, வந்த் என்பன வா என்னும் வினைக்கும், த, தந்த் என்பன தா என்னும் வினைக்கும், உரிய இணையடிகள்.

   6. பழந்தமிழில் வார் என்றிருந்த எதிர்மறையடி புதுத் தமிழில் வர் என்று குறுகிற்று.

   7. குய்மொழி திரவிட மொழியாராய்ச்சிக்குத் தமிழினும் மிகத் துணைபுரிவது.

இவற்றின் பொருந்தாமையை ஈண்டு விளக்கின் விரியும். அறிஞர் கண்டுகொள்க.

தமிழின் தொன்மை முன்மை தாய்மை தலைமைத் தன்மைகளையும் வேர்ச்சொல் விளக்கத்தையும் தமிழரே அறியாதிருக்கும் போது, அயன்மொழி பேசும் வெளிநாட்டார் சமற்கிருத அடிப்படையில் திரவிட மூலமொழியின் அடிமுடி காண்பது, நால்வர் பாராதார் நால்வாய் கண்ட கதையே யொக்கும். (வேவ.க.4, பக்.110-118);.

 வா4 vā,    18 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பெயர்தல்; come towards the speaker or the place mentioned by the speaker.

     “அவர் என் அருகில் வந்து நின்றார்”.

   2. பெய்தல்; come down.

     “வானத்தைப் பார்த்தால் மழை வரும் போலிருக்கிறது”.

   3. பாய்தல் அல்லது ஓட்டம் உடையதாக இருத்தல்; come, be restored.

     “இரண்டு நாட்களாகக் குழாயில் தண்ணீர் வரவில்லை”.

   4. கிடைத்தல்; arrive, come get.

     “இன்று தான் எனக்கு ஊரிலிருந்து

பணம் வந்தது”.

   5. போடப்பட்டிருத்தல்; run.

     “மின்சாரக் கம்பி மொட்டை மாடியிலிருந்து வீட்டின் பின்பக்கமா வருகிறது”.

   6. ஏற்படுத்தப்படுதல்; come up.

     “அணுமின் நிலையம் வருவதை எதிர்த்துப் போராட்டம்”.

   7. உட்படுதல்; feature, appear.

     “ஏன் இந்தச் செலவு எந்தக் கணக்கிலும் வரவில்லை?”

   8. எழுதல், தோன்றுதல்; feel like.

     “அவனுக்கு அடக்க முடியாமல் சிரிப்பு வந்தது”.

   9. உண்டாதல்; get the feeling of.

     “இதைச் செய்தால் ஏதாவது சிக்கல் வருமா?”

   10. இயலுதல்; be able to.

     “அவருக்கு ஆங்கிலம் பேச வரும்”.

 வா5 vā,    து.வி. (adv.) ஒரு செயல் கடந்த காலத்தில் அல்லது சற்று முன்பு தொடங்கப்பட்டுக் குறிப்பிட்ட கால எல்லை வரை தொடர்வதையும் அல்லது இனியும் தொடரும் என்பதையும் காட்டப் பயன்படுத்தப் படும் துணை வினை; an auxiliary used to indicate the period during which the action is or has been going on.

     “நீங்கள் கொடுத்த பொத்தகத்தைப் படித்து வருகிறேன்”.

 வா6 vā, பெ. (n.)

   அத்தி; fig tree – Ficus glamerta.

வா.3 vā, பெ. (n.)

   தாவுகை; leaping, gallop- ing.

     “வாச்செல லிவுளியொடு” (புறநா. 197);.

     [வாவு → வா]

 வாகசம் vākasam, பெ.(n.)

   பெரும்பாம்பு; a big snake.

 வாகடநூல் vākaḍanūl, பெ.(n.)

   மருத்துவ நூல்; medical science.

     [வாகடம் + நூல்]

 வாகடபாரி vākaḍapāri, பெ.(n.)

   பச்சோந்தி; green lizard-chameleon.

     [வாகடம் + பாரி]

 வாகடமுறை vākaḍamuṟai, பெ.(n.)

   மருத்துவ நூலில் சொல்லிய முறை; according to medical science-officinal.

     [வாகடம் + முறை]

 வாகடமுறையற்ற vākaḍamuṟaiyaṟṟa, பெ.(n.)

   நூல் முறை சாராத; unofficinal.

     [வாகடம் + முறையற்ற]

வாகடம் vākaḍam, பெ.(n.)

   மருத்துவ நூல் (தக்கயாகப்.553, உரை);; medical science, medical treatise.

     [வாகு + அடம்]

 வாகடம் vākaḍam, பெ. (n.)

   மருத்துவ நூல் (தக்கயாகப்.553, உரை.);; medical science, medical treatise.

த.வ. மருத்துவநூல், (வழக்கு – மாட்டு வாகடம், குதிரை வாகடம்);

     [Skt. {} → த. வாகடம்]

வாகடர் vākaḍar, பெ.(n.)

   மருத்துவர்; physicians,

     “வாகடர் தங்களை யிப்பிணி யகற்றுதி ரெனலோடும்” (பிரமோத்.10, 15);.

     [வாகடம் → வாகடர்]

 வாகடவிதி vākaḍavidi, பெ.(n.)

   மருத்துவ நூலிலுள்ள நெறிமுறைகள்; rules of Pharmacopoeia.

     [வாகடம் + Skt. விதி]

 வாகணை vākaṇai, பெ.(n.)

   ஆற்றை அறுத்துச் செல்லும் நீரோட்டத்தைத் தடுக்கக் கட்டும் மூங்கில் முதலியவற்றாலான அணை (தஞ்.);; groyne, wooden break water.

     [வாகு + அணை]

 வாகனப்பாலி vākaṉappāli, பெ.(n.)

   திருகு கள்ளி; milky spurge- Euphorbia tiruchalli.

வாகனம் vākaṉam, பெ. (n.)

   1. ஊர்தி: vehicle, conveyance, animal to ride on, a horse, elephant, etc. carriage, wagon, van.

     “உயர்ந்த வாகனயானங்கள்”(பெரியபு. தடுத்தாட். 20.);

   2. சீலை (யாழ். அக.);; cloth.

   3. புடைவை முதலியவற்றை வைத்துக் கட்டும் முரட்டுத் துணி (யாழ். அக.);; rough cloth, used in packing.

   4. விடாமுயற்சி (யாழ்.அக.);; perseverance.

த.வ. ஊர்தி

     [Skt. {} → த. வாகனம்]

 வாகனா vākaṉā, பெ.(n.)

   பனிப்பயறு; dew gram – Phaseolus aconitifolius.

வாகன் vākaṉ, பெ.(n.)

   அழகன்; fair or handsome man.

     “வாகனைக்கண் டுருகுதையோ” (குற்றா.குற.25);.

ம., து. வாக.

     [வாகு → வாகன்]

 வாகன் vākaṉ, பெ. (n.)

   ஊர்தியுடையவன்; one who possesses a conveyance.

     “கொண்டல் வாகனும் குபேரனும்.” (பாரத. குருகுல. 29);.

     [Skt. {} → த. வாகன்]

வாகம்1 vākam, பெ.(n.)

   சக்கரவாகப் பறவை; cakra bird.

     “வாகப் புள்ளுடன் …. அளியுஞ் சூழுமே” (அரிசமய. 2,4);.

 வாகம்2 vākam, பெ.(n.)

   1. செங்கீரை; a red leaf plant.

   2. பலண்டுறுகவிடம்; a kind of arsenic.

   3. புயம்; shoulder.

   4. கோமேதகம்; one of nava-mani stone.

 வாகரம் vākaram, பெ.(n.)

   கோணாய்; wolf.

 வாகவி vākavi, பெ.(n.)

   செங்கீரை; red leaf.

 வாகி vāki, பெ.(n.)

   அழகி (வின்.);; fair, hand- some woman);.

     [வாகு → வாகி]

 வாகிடி vākiḍi, பெ.(n.)

   பெருமீன்வகை (மூ.அ.);; porpoise.

மறுவ. கடற்பன்றி.

வாகினி vākiṉi, பெ.(n.)

   பாதிரிமரம் (மலை.);; yellow flowered fragrant trumpt-flower tree.

 வாகினி vākiṉi, பெ. (n.)

   1. படை (பிங்);; army, host.

   2. 81 யானைகளும் 81 தேர்களும் 243 குதிரைகளும் 405 காலாட்களும் உள்ள படையின் வகுப்பு; a division of an army consisting of 81 elephants, 81 chariots, 243 horse and 405 foot.

     “வண்மை தலைவருமோ வாகினிக ளாவோமோ” (ஆதியூரவதானி. 45.);

   4. ஒரு பேரெண். (பிங்.);; a great number.

     [Skt. {} → த. வாகினி1]

வாகினீபதி vākiṉīpadi, பெ.(n)

   1. பெருங் கடல்; ocean.

   2. படைத்தலைவன்; commander of an army.

     [வாகினி →வாகினீ + பதி]

வாகியம் vākiyam, பெ.(n.)

   1. புறம்; outer part, exterior.

     “ஆப்பியந்தரமே வாகியமென்ன” (பி.வி. 12);.

   2. வெளி (வின்.);; open, plain.

     [வாகு → வாகியம்]

வாகு1 vāku, பெ.(n.)

   1. அழகு (சூடா.);; beauty.

     “வாகாரிப மினாள்” (திருப்பு.135);.

   2. ஒளி; light, brightness.

     “இந்து வாகை” (திருப்பு. 399);.

   3. ஒழுங்கு; niceness, fitness, orderliness, propriety.

     “வாகா நியாய வட்டி வாங்காமல்” (பணவிடு.238); (யாழ்.அக.);.

   4. திறமை; skill.

     “வாகு பெறு தேர்வலவனை” (கந்தபு.மூன்றாம்.யுத்.70);.

   5. தொட்டால்வாடி (அரு.அக.);; a sensitive plant.

மறுவ: தொட்டாற்சிணுங்கி.

   தெ. பாகு;ம., துளு. வாக.

     [வகு → வாகு]

 வாகு2 vāku, பெ.(n.)

   1. தோள் (பிங்.);; arm, shoulder.

     “வாகுப் பிறங்கல்” (இரகு. கடிம.64);.

   2. நேர்கோண முக்கோணத்தின் அடிக்கோடு (யாழ்.அக.);; the base of a right-angled triangle.

   3. பக்கம்; side, direction.

   4. கை; hand.

     ‘அவருடைய கைவாகே தனி” (உ.வ.);.

   ம. வாகு;   தெ. பாகு;து. வாகு (g);.

     [பாகு →வாகு]

வாகுசம் vākusam, பெ.(n.)

   1. எள்; seasamon seed.

   2. குப்பைக்கீரை; some rubbish greens.

   3. கிளி; parrot.

 வாகுசி vākusi, பெ.(n.)

   கார்போகவரிசி; a fragrant seed-Psoralea corylifolia.

 வாகுசிவிரை vākusivirai, பெ.(n.)

வாகுசி பார்க்க;see {}.

     [வாகுசி + விரை]

 வாகுடையாள் vākuḍaiyāḷ, பெ.(n.)

   வாலுளுவையரிசி; seeds of intellect plant – Celastrus paniculata.

     [வாகு + உடையாள்]

 வாகுதம் vākudam, பெ.(n.)

   ஒரு பறவை; a bird.

வாகுனி vākuṉi, பெ.(n.)

   1. கீழ்க்காய் நெல்லி; a plant- phyll-anthus.

   2. பெருங்காரை பார்க்க;see {}.

வாகுபுரி vākuburi, பெ.(n.)

   1. தோள்வளை; armlet.

     “வாகுபுரி வயங்க” (காளத்- உலா,151);.

   2. முப்புரி நூல் (வின்.);; sacred thread worn over the left shoulder.

     [வாகு + புரி] (செல்வி.

     ’75 ஆனி, 532)

 வாகுமாலை vākumālai, பெ.(n.)

   பந்தரிற் கட்டும் அணியழகுத் தொங்கல் (யாழ்.அக.);; ornamental hanging in a pavilion.

     [வகு → வாகு + மாலை]

 வாகுமாலை vākumālai, பெ. (n.)

   சிற்பங்களில், இரு தோள்களிலிருந்து மார்பு வரை இடம் பெறும் ஓர் ஆரம்; garlandlike chain carved in the sculpture.

     [வாகுசி+மாலை]

வாகுமூலம்1 vākumūlam, பெ.(n.)

   கமுக்கட்டு (பிங்.);; arm-pit.

மறுவ. அக்குள், விலாக்குழி.

     [வாகு+மூலம்]

 வாகுமூலம்2 vākumūlam, பெ.(n.)

   1. தோள்மூலம்; shoulder.

   2. கைக்குழி; palm-curve.

     [வாகு + மூலம்]

 வாகுயுத்தம் vākuyuttam, பெ.(n.)

   மற்போர் (யாழ்.அக.);; fencing, the art of wrestling.

     [வாகு + Skt. யுத்தம்]

வாகுரம்1 vākuram, பெ.(n.)

   வலை (யாழ்.அக.);; net.

 வாகுரம்2 vākuram, பெ.(n.)

   வவ்வால் (நாமதீப.252);; bat.

 வாகுருடம் vākuruḍam, பெ.(n.)

   எருக்கிலை; leaf of madar – Calotropis gigantia.

 வாகுரை vākurai, பெ.(n.)

   பறவை பிடிக்கும் சுருக்குக் கயிறு (யாழ்.அக.);; noose, share.

மறுவ. கண்ணி.

 வாகுலம் vākulam, பெ.(n.)

   மகிழங்கனி (அரு.அக.);; the fruit of the tree – Mimusops elengi.

 வாகுலிகன் vāguligaṉ, பெ.(n.)

   வெள்ளிலை மடித்துக் கொடுக்கும் வேலைக்காரன் (யாழ்.அக);; attendant carrying bettle-

 pouch.

மறுவ. அடைப்பைக்காரன்.

 வாகுலேயன் vākulēyaṉ, பெ.(n.)

   முருகக்கடவுள் (வின்.);; Muruga-k-{}.

மறுவ. ஆறிரு கரத்தோன்.

     [வாகுலை → வாகுலேயன்]

 வாகுலை vākulai, பெ.(n.)

   அறுமீனாகிய கார்த்திகைப் பெண்கள் (யாழ்.அக.);; the six presiding female deities of the Pleiades.

 வாகுவம் vākuvam, பெ.(n.)

   வஞ்சி; a creeping plant – Calamus rotang.

வாகுவலயம் vākuvalayam, பெ.(n.)

   தோளணி; armlet.

     “மேகலைகாஞ்சி வாகுவலயம்” (பரிபா.7,47);

     [வாகு + வளையம் → வாகுவலையம்]

 வாகுவலயம் vākuvalayam, பெ. (n.)

வாகு மாலை பார்க்க;see Vágumālai.

     [வாகு+(வளையம்);வலயம்]

வாகுவலையம் vākuvalaiyam, பெ.(n.)

   தோள்வளை; armlet.

மறுவ. தோளணி.

வ. பாகுவலய (b);.

     [வாகு + வளையம். (செல்வி. 75, ஆனி 532);]

வாகெடு-த்தல் vākeḍuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தலைமயிர் வகிர்தல்; to part the hair down the middle.

     [வாக்கு → வாகு + எடு-.]

 வாகென்பு vākeṉpu, பெ.(n.)

   தோள்பட்டை யெலும்பு; shoulder blade-Scapula.

     [வாகு + என்பு]

வாகை vākai, பெ.(n.)

   1. மரவகை; sirissa, Albizzia.

   2. கருவாகை; fragrant-sirissa.

   3. அகத்தி; West Indian pea-tree.

     “புகழா வாகைப் பூவினென்ன வளை மருப்பேனம்” (பெரும்பாண்.109);.

   4. வெற்றியாளர் அணியும் மாலை (பிங்.);; chaplet of sirissa flowers worn by victors.

     “இலைபுனை வாகைசூடி” (பு.வெ. 8, 1, கொளு.);.

   5. வெற்றி; victory.

     “வாக்கும் வாகையும் வண்மையு மாறிலான்” (இரகு.யாகப். 38); (பிங்.);.

   6. பகையரசரைக் கொன்று வாகைப் பூச்சூடி வெற்றியால் ஆரவாரிப்பதைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ. 8,1);; theme of a conquerer wearing a chaplet of sirissa flowers and celebrating his victory over royal enemies (Purap.);.

   7. நான்கு வரணத்தாரும் முனிவரும் பிறரும் தத்தங் கூறுபாடுகளை மிகுதிப்படுத்தலைக் கூறும் புறத்திணை (தொல்.பொருள்.74);;   8. நல் லொழுக்கம் (வின்.);; good behaviour.

   9. ஈகை (வின்.);; gift.

   10. மிகுதி (வின்.);; plenty.

   11. பண்பு(வின்.);; nature.

   12. தவம் (வின்.);; penance.

   க. பாகெ;   ம. வாக; Tu. {}-mara.

வாகை வகைகள்:

   1. அடக்கு வாகை; Albizzia labbek.

   2. காட்டு வாகை; common sirissa.

   3. பெருவாகை; same as No.1.

   4. சிற்றிலை வாகை; fragrant sirissa – Albizza odoratissima.

   5. கருவாகை; Mimosa marginata.

   6. மலைவாகை; hill sirissa- Albizzia procero alias pilhecolobium coriaceum.

   7. கொண்டை வாகை; same as No.6.

   8. நல்ல வாகை; Albizza procera.

   9.சிலை வாகை; Albizza stipulata.

   10. பிலி வாகை, கல் துரிஞ்சில்; Albizza odoratissima.

   11. சாயல்வாகை; Albizzia amara.

   12. சீமை வாகை; Enterolobium saman.

   இவ்வாகை மரம் மிகவேகமாக ஓங்கி உயர்ந்து வளர்ந்து கட்டட வேலைக்கும் விறகுக்கும் பயன்படுவதாக உள்ளது. கால் நடைகளின் உணவுப் பற்றாக்குறையை நீக்கவல்லது;   மண் அரிப்பைத் தடுக்கும்;   மணலிலும் வளரும்;இதன் இலை, பூ, பட்டை, பிசின் விதை அனைத்தும் மருத்துவப்பயன் உடையவை.-(வளம் தரும் மரங்கள் பக்.236);.

வாகைசூடு-தல் vākaicūṭudal,    18 செ.குன்றா.வி. (v.t.)

   உரிய உயர்நிலையை அடைதல்; triumph, be crowned with success.

     “வெற்றி வாகை சூடினார்”.

     [வாகை + சூடு-,]

வாகைத்திணை vākaittiṇai, பெ.(n.)

   பகையரசரைக் கொன்று வாகைப் பூச்சூடி ஆரவாரிப்பதைக் கூறும் புறத்துறை; theme of conquerer wearing a chaplet of sirissa flowers and celebrating his victory over royal enemies. (purap.);

வாகைத்தினையின் வகைகள்:

   1. வாகை –

     “இலைபுனை வாகை சூடி இகல்கலைந்து

அலைகடல் தானை அரசட்டார்த்தன்று”.

பகைவேற் றைக்கொன்று வாகைமாலை

சூடி ஆரவாரித்தது (பு.வெ.கொளு. 8-1);.

   2. வாகையரவம் –

     “வெண்கண்ணியும் கருங்கழலும்

செங்கச்சும் தகை புனைந்தன்று”.

போர் மறவர் பகைவென்று வாகைமாலை

சூடியது. (பு.வெ.கொளு.8-2);.

   3. அரசவாகை –

     “பகலன்ன வாய்மொழி

இகல்வேந்தன் இயல்புரைத்தன்று”,

செங்கோன்மை யுடைய அரசனது

இயல்பினைக் கூறியது. (பு.வெ.கொளு.8-3);

   4. முரசவாகை –

     “ஒலிகழலான் அகனகருட் பலிபெறு

முரசின் பண்புரைத் தன்று”(பு.வெ.கொளு.8-4);.

அரசனது வெற்றிமுரசின் தன்மையைக் கூறியது.

   5. மறக்களவழி –

     “முழுவுறழ் திணிதோளானை

உழவனாக உரைமலிந்தன்று”(பு.வெ.கொளு.8-5);.

செங்கோன் மன்னனை உழவனாக உருவகித்துப் பாராட்டியது மறக்களவழி என்னும் துறையாம்.

   6 களவேள்வி –

     “அடுதிறல் அணங்கார

விடுதிறலான் களம்வேட்டன்று”(பு.வெ.கொளு.8-6);.

வாகை சூடிய வேந்தன் களவேள்வி செய்தது.

   7. முன்தேர்க்குரவை –

     “வென்றேந்திய விறற்படையோன்

முன்தேர்க்கண் அணங்காடின்று”(பு.வெ.கொளு.8-7);.

   8. பின்தேர்க்குரவை –

     “பெய்கழலான் தேரின் பின்

மொய்வளை விறலியர் வயவரொ டாடின்று”

வென்ற மன்னனின் தேரின்பின் வீரரும் விறலியரும் கூத்தாடியது.

   9. பார்ப்பன வாகை –

     “கேள்வியாற் சிறப்பெய்தியானை

வேள்வியால் விறல்மிகுத்தன்று”

மறைகேட்டுச் சிறப்பெய்திய பார்ப்பனனுடைய வெற்றியைக் கூறுவது.

   10. வாணிக வாகை –

     “செறு தொழிலிற் சேணீங்கியான்

அறுதொழிலும் எடுத்துரைத்தன்று”(பு.வெ.கொளு.8-2);

வணிகர்க்குரிய அறுவகைத் தொழிற் சிறப்பையும் விதந்து கூறியது. உழவு, நிரையோம்பல், வாணிபம், ஓதல், வேட்டல், ஈதல்

என்னும் அறுவகைத் தொழிலினும் சிறந்தவன், வணி கருட் தலைசிறந்தவன் ஆவான்.

   11. வேளாண் வாகை –

     “மேல் மூவரும் மனம்புகல

வாய்மையான் வழியொழுகின்று”

அந்தணர் முதலிய மூவரும் விரும்பியபடி ஒழுகுதல் ஆயின் தொல்காப்பியர், வேளாளர்க்குரிய உழவு உழவொழிந்த தொழில், விருந்தோம்பல், பகடு புறந்தருதல், வழிபாடு, ஒதுதல் என்னும் அறுவகைத் தொழிலினும் அவர் சிறப்புடையராதல் அவர்க்கு வாகையாம் என்பது தோன்ற,

     “இரு மூன்று மரபின் ஏனோர் பக்கமும்” என வகுத்தனர். பு.வெ. நூலாசிரியர் வழிபாடொன்றை மட்டுமே விதந்து ஓதுகிறார்.

   12. பொருந வாகை –

     “புகழொடு பெருமை நோக்கி யாரையும்

இகழ்தல் ஒம்பென எடுத்துரைத்தன்று”

தன்னொடு எதிர்நின்று பொர வல்லவர் யாருமில்லை என்று கருதி – அவர்களது ஒப்பின்மை காரணமாக யாரையும் இகழாதே கொள் என அறிஞர்கள் கூறுவதாம்.

   13. அறிவன் வாகை –

     “புகழ்நுவல முக்காலமும்

நிகழ் பறிபவன் இயல்புரைத்தன்று”,

இறந்தகாலம் நிகழ்காலம், எதிர்காலம் என்னும் முக்கால நிகழ்ச்சிகளையும் உணர்ந்து கூறும் அறிவனுடைய தன்மையைச் சொல்லியது.

     “மறுவில் செய்தி மூவகைக் காலமும், நெறிபின் ஆற்றிய அறிவன் தேயமும்” என ஆசிரியர் தொல்காப்பியர் கூறியதும் இது.

   14. தாபத வாகை –

     “தாபத முனிவர் தவத்தொடு முயங்கி

ஒவுதல் அறியா ஒழுக்குரைத் தன்று”(பு.வெ.கொளு-14);

தவ முனிவர்கள் தம் தவவொழுக்கத்தில் பிறழாது மேம்பட்டமை.

   15. கூதிர்ப்பாசறை –

     “கூற்றனையான் வியன்கட்டூர்க் கூதிர்வாள்

துளிவழங்க

ஆற்றாமை நனிபெருகவும் அயில்வேலோன்

அளிதுறந்தன்று”

காமம் வருத்தும் கூதிர்க் காலத்தும் மறமே நினைந்து மன்னன் பாசறையிடத்தே தங்கியது இது.

   16. வாடைப் பாசறை –

     “வெந்திறலான் வியன் பாசறை வேல்வயவர்

விதிர்ப் பெய்த

வந்துலாய்த் துயர் செய்யும் வாடையது

மலிபுரைத்தன்று”

வாடை நலியவும் மன்னன் காமம் துறந்து பாசறைக் கண் இருந்தது வாடைப் பாசறை என்பதாம்.

   17. அரசமுல்லை

     “செருமுனை உயற்றுஞ் செஞ்சுடர் நெடுவேல்

இருநிலங் காவலன் இயல்புரைத் தன்று”

மன்னனது இயல்பு மிகுதியைக் கூறியது.

   18. பார்ப்பன முல்லை

     “கான் மலியும் நறுந்தெரியல் கழல்வேந்தர் இகலவிக்கும்

நான்மறையோ னலம்பெருகு நடுவுநிலை உரைத்தன்று”

வேந்தர்களின் மாறுபாட்டை விலக்கிச் சந்து செய்விக்கும் அந்தணனது செப்பத் தன்மையைச் சொல்லியதாம்.

   19. அவைய முல்லை

     “நவைநீங்க நடுவு கூறும்

அவை மாந்தர் இயல்புரைத்தன்று”

அறங்கூற வையத்துச் சான்றோர் இயல்பினைச் சொல்லியது. அவ்வியல்பினை யுடையார் அவையத்தில் வாகையுடையார் ஆவர்.

   20. கணிவன் முல்லை

     “துணிபுணரும் தொல்கேள்வி

கணிவனது புகழ் கிளந்தன்று”

காலக் கணிவனுடைய திறத்தைப் புகழ்ந்தது.

   21. மூதில் முல்லை

     “அடல்வேல் ஆடவர்க் கன்றியும் அவ்வில்

மடவரல் மகளிர்க்கு மறமிகுத்தன்று”

பழைய மறக்குடி மகளிரின் இயல்பு மிகுதியாகிய மறப்பண்பினைக் கூறியது இத்துறை.

   22. ஏறாண் முல்லை

     “மாறின்றி மறங்கனலும்

ஏறாண்குடி எடுத்துரைத்தன்று”

மறப்பண்பு மேலும் மேலும் வளரும் இயல்புடைய மறக்குடியின் ஒழுக்கத்தைக் கூறியது ஏராண்முல்லை.

   23. வல்லாண் முல்லை

     “இல்லும் பதியும் இயல்புங் கூறி

நல்லாண் மையை நலமிகுத் தன்று”

ஒரு மறவனுடைய குடி, ஊர், பண்பு முதலியவற்றைப் பாராட்டி அவனது ஆண்மையை விதந்து கூறியது இத்துறை.

   24. காவல்முல்லை – 1.

     “தவழ்திரை முழங்கும் தண்கடல் வேலிக்

கமழ்தார் மன்னவன் காவல் மிகுத்தன்று”

வேந்தனது உலகங் காக்கும் தொழிலைச் சிறப்பித்தது.

   25. காவல்முல்லை – 2.

     “தக்காங்கு பிறர் கூறினும்

அத்துறைக் குரித்தாகும்”

அரசனது காவலியல்பினைப் பிறர் பொருந்த எடுத்துக் கூறினும் முற்கூறப்பட்ட துறையேயாம் என்பது கருத்து.

   26. பேராண்முல்லை

     “உளம்புகல மறவேந்தன்

களங்கொண்ட சிறப்புரைத்தன்று”

மன்னன் போர்க்களத்தை வென்று கைப்பற்றிய சிறப்பைக் கூறுவது.

   27. மறமுல்லை

     “வெள்வாள் வேந்தன் வேண்டியது ஈயவும்

கொள்ளா மறவன் கொதிப்புரைத் தன்று”

மறவன், மன்னன் தனக்கு வழங்கும் பொருளிடத்தில் கருத்தின்றி பகைவெல்லலே குறிக்கோளாகக் கொண்டு சினக்கும் தன்மை.

   28. குடைமுல்லை

     “மொய்தாங்கிய முழுவலித் தோட்

கொய்தாரான் குடை புகழ்ந்தன்று”

மன்னன் குடையைப் புகழ்ந்தது இத்துறை.

   29. கண்படை நிலை

     “மண் கொண்ட மறவேந்தன்

கண்படை நிலை மலிந்தன்று”

வாகை கொண்ட மன்னனின் துயிலைப் பாராட்டியது இத்துறை.

   30. அவிப்பலி

     “வெள்வாள் அமருட் செஞ்சோ றல்லது

உள்ளா மைந்தர் உயிர்ப்பலி கொடுத்தன்று”

போர்க்களத்தில் தம் அரசனுக்குச் செஞ்சோற்றுக் கடன் நினைந்து மறவர் தம் உயிரையே வழங்குதலைக் கூறுதல் இத்துறை.

   31. சால்புமுல்லை

     “வான்றோயும் மலையன்ன

சான்றோர்தம் சால்புரைத்தன்று”

சான்றோரின் இயல்பு மிகுதியைச் சொல்லியது

இத்துறை.

   32. கிணை நிலை

     “தண்பணை வயலுழவனைத்

தெண்கிணைவன் திருந்துபுகழ் கிளந்தன்று”

வேளாளனைக் கிணைப்பறை கொட்டுபவன் புகழ்ந்தது இத்துறை.

   33. பொருளொடு புகறல்

     “வையகத்து விழைவறுத்து

மெய்யாய பொருள் நயந்தன்று”(பு.வெ.8-33);

பொய்ப் பொருளின் கண் பற்றகற்றி மெய்ப்பொருளை விரும்பியது இத்துறை.

   34. அருளொடு நீங்கல்

     “ஒலிகடல் வையகத்து

நலிவுகண்டு நயப்பு அவிந்தன்று” (பு.வெ.கொளு.8-34);

இவ்வுலக வாழ்க்கையில் நிகழும் துன்பத்தை உணர்ந்து அதன்கண் பற்று நீங்கியது இத்துறை. அருட்பண்பே பற்றுக் கோடாக நீங்கலின் அருளொடு நீங்கல் என்று கூறினார். இதனையே

     “அருளொடு புணர்ந்த அகற்சி” என்றார் தொல்காப்பியர்.

வாகைமாலை vākaimālai, பெ.(n.)

   1. போர் கல்வி கேள்வி கொடைகளில் வென்றோர் அணியும் மாலை (பிங்.);; garland worn by those who are victorious in war or who are superior to others in learning or munificence.

   2. சிற்றிலக்கியம் தொண்ணூற்றாறனுள் வீரனது வெற்றியைப் புகழ்ந்து பாடும் சிற்றிலக்கிய வகை; a poem in praise of the victory of a warrior, describing him as crowned with a wreath of sirissa

 flowers, one of 96 pirabandam.

     [வாகை + மாலை]

வாகைமேற்புல்லுருவி vākaimēṟpulluruvi, பெ.(n.)

   108 கற்ப மூலிகைகளில் ஒன்று; parasite of albizzia is one of the 108 rejuvenating drugs.

     [வாகை + மேல் + புல்லுருவி]

வாகையரவம் vākaiyaravam, பெ.(n.)

   வெற்றிக்குறியாக வெள்ளைமாலை வீரக்கழல் செங்கச்சு முதலியவற்றை வீரர் அணிதலைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ.8,2);; theme describing a warrior, as being decked with a wreath of white flowers and wearing a red girdle and anklets, in token of victory.

     [வாகை + அரவம்]

வாகைவனத்தாலாட்டு vākaivaṉattālāṭṭu, பெ.(n.)

   கந்தப்பையரால் 18ஆம் நூற்றாண்டில் இயற்றப்பெற்ற நூல்; a book written by Kandappaiar in 18th century.

     [வாகைவனம் + தாலாட்டு]

வாகைவில்லான் vākaivillāṉ, பெ.(n.)

காமன் (நாமதீப.59, உரை.);;{}.

     [வாகை + வல்லான்]

 வாக்கத்தமூலி vākkattamūli, பெ.(n.)

   இலுப்பை; mohwa tree – Bassia tatifolia.

 வாக்கன் vākkaṉ, பெ.(n.)

வாக்குக் கண்ணன் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [வாக்கு = வளைவு, ஒழுங்கின்மை.]

வாக்கம்1 vākkam, பெ.(n.)

   சரக்கொன்றை; a tree with beautiful hanging yellow flowers – Cassia fistulla.

 வாக்கம்2 vākkam, பெ.(n.)

   நெய்தல் நிலத்தூர்; a place name of coastal re- gion.

கத்திவாக்கம், வில்லிவாக்கம்

     [பாக்கம் → வாக்கம். (செல்வி,75. ஆனி.534);]

வாக்கல் vākkal, பெ.(n.)

   வடிக்கப்பட்ட சோறு; boiled rice from which conjee has been strained.

     “கவைக்கதிர் வரகி னவைப்புறு வாக்கல்” (புறநா.215);.

   கொலா. வாக், தோட, பாக்ஸ்;   க. பாகு;   குட. பாக்;   தெ., க. வாஞ்சு;   கோண்ட். வாங்னா;   குய். வாங்க;குவி. (பெ.பா.); வ்வான்காலி.

     [ஒருகா: ஆக்கு → வாக்கு → வாக்கல்]

வாக்காட்டு-தல் vākkāṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஏய்த்தல் (யாழ்.அக.);; to disappoint, to deceive.

     [ஒருகா. அவா + காட்டு →வாக்காட்டு-,]

 வாக்காமூலி vākkāmūli, பெ.(n.)

   பொன்னூமத்தை; a variety of dhatura with yellow flowers.

     [வாக்கா + மூலி]

 வாக்கி vākki, பெ.(n.)

   மாறுகண்ணுள்ளவள் (யாழ்.அக.);; squint-eyed woman.

     [வாக்கன் → வாக்கி (பெண்பால்);]

வாக்கியக்கட்டளை vākkiyakkaṭṭaḷai, பெ. (n.)

   நன்கு யாத்த சொற்றொடர்; clause or sentence of literary finish.

     “எழுத்தானே கட்டப்பட்ட வாக்கியக் கட்டக் கூறுபாடுகளும்” (சிலப். 3, 45 உரை. பக். 108.);

த. வ. தொடராக்கச் செப்பம்

     [Skt. vakya → த. வாக்கியக்கட்டளை]

வாக்கியம் vākkiyam, பெ. (n.)

   1. சொல்; speech, saying, assertion, statement, command, words.

   பிதுர்வாக்கியம்;   2. எழுவாய் பயனிலை முதலியவற்றால் பொருள் நிரம்பிய சொற்றொடர்; sentence;proposition containing the subject, object and predicate.

     “வல்லோர் வகுத்த வாசனை வாக்கியம்” (பெருங். உஞ்சைக் 34, 27.);

   3. பழமொழி; aphorism, proverb.

   4. கதிரவக் கொண்முடிபினின்று வேறுபட்டதும் தென் இந்தியாவில் நடை பெறுவதுமான பிறப்பியக்கணக்கு முறை;   5. பிறப்பியக் கணித வாய்பாடுவகை; (வின்.);

 astronomical table.

   6. மேற்கோள்; authoritative quotation.

     “வாக்கியஞ் சொல்லி யாரொடும் வகையலாவகை செய்யன்மின்” (தேவா. 999.10.);.

த.வ. முற்றுத்தொடர், கிளவியம்

     [Skt. {} → த. வாக்கியம்]

வாக்கியார்த்தம் vākkiyārttam, பெ. (n.)

   1. சொற்றொடர்ப் பொருள்; meaning of a passage.

   2. ஒரு பொருண்மேல் நேர்க்கூற்று அயற்கூற்றாக நிகழ்த்தும் உரை;த.வ. தொடர்ப்பொருண்மை

     [Skt. {} → த. வாக்கியார்த்தம்]

 வாக்கியேசம் vākkiyēcam, பெ.(n.)

   சிறு நீலி என்னும் மூலிகை; a plant small variety of indigofera sumatrana.

வாக்கில் vākkil, இடை.(part)

   1. நிலையில்; in the course of doing.

     “நின்ற வாக்கில் பேசிவிட்டுப் போய் விட்டான்”.

   2. நேரத்தை அல்லது காலத்தை ஒட்டி; about around.

     “எப்போதும் ஐந்து மணிவாக்கில் வீடுதிரும்புவார்”.

வாக்கு1 vākku, பெ.(n.)

   1. திருத்தம்; perfection, correctness.

     “வாக்கணங்கார், மணிவீணை” (சீவக.1473);.

   2. திருந்திய வடிவு; refined form, shape.

     “வாக்கமை கடுவிசைவில்” (கலித்.137);.

   தெ. பாக;ம., து. வாக.

     [வகு → வாகு → வாக்கு]

 வாக்கு2 vākku, பெ. (n.)

   1. வளைவு; bend.

     “கோட்டிய வில்வாக் கறிந்து” (நாலடி.395);.

   2. ஒழுங்கின்மை (வின்.);; irregularity.

     [வாங்கு → வாக்கு]

 வாக்கு3 vākku, இடை. (part.)

   ஒரு வினையெச்ச விகுதி; a participial suffix, signifying purpose.

     “கொள்வாக்கு வந்தான்” (தொல்.சொல்.231.உரை);.

 வாக்கு4 vākkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வார்த்தல்; to pour.

     “அடர் பொற்சிரகத்தால் வாக்கி” (கலித்.51);.

   தெ. வாக;   க. வாகு; Ko. va-k;

 To. Po-x;

 Kod. ba-k;

 Kol. va-ng;

 Ga. van(g);;

 Go. {}, Kui, {}, Kuwi. (f); {}.

 வாக்கு5 vākku, பெ. (n.)

   1. பக்கம்; side, direction.

     “இரண்டு கைவாக்கு மியங்கலிப்ப” (திருவிளை.தடாதகை.26);.

   2. இயங்குதிசை;     ‘காயப்போட்ட துணி காற்றுவாக்கில் பறந்துவிட்டது’ (உ.வ.); (செல்வி1.75,ஆனி 534);.

     [வகு → வக்கு → வாக்கு]

 வாக்கு6 vākku, பெ.(n.)

   வகை; manner, nature.

     “ஏன் இன்னும் ஒருவாக்கா யிருக்கிறாய்” (பிரதாப. விலா.105);.

 வாக்கு1 vākku, பெ. (n.)

   1. திருத்தம்; perfection, correctness.

     “வாக்கணங்கார் மணிவீனை” (சீவக. 1473);.

   2. திருந்திய வடிவு; refined form, shape.

     “வாக்கமை கடு விசைவில்” (கலித். 137.);

த.வ. செப்பம், செப்பமான வடிவம்

     [Skt. bhiga → த. வாக்கு]

 வாக்கு2 vākku, பெ. (n.)

   1. புலன்கள் ஐந்தனுள் பேசற் கருவியான வாய். (பிங்.);; mouth, the organ of speech, one of five {}, q.v.

   2. சொல். (திவா.);; word, speech.

     “வாக்கினாற்றெருட்டுவாரி ல்லை” (கம்பரா. பிரமா. 201.);

   3. காணாவொலி (அசரீரி);; voice from heaven.

   4. சொல்லாணை (வாக்குத்தத்தம்);; promise.

     “அவனுக்கு அப்படி வாக்குக் கொடாதே”

   5. புகழ்ச்சிச் சொல்; word of praise, encomium.

     “வாக்கமையுருவின் மிக்கான்” (சீவக. 1258);.

   6. எளிதிற் கவிபாடுந் திறம்; capacity to compose poems with felicity.

     “அந்த புலவர் வாக்குள்ளவர்”

   7. நூலின் நடை; style.

     “அந்த நூலின் வாக்குச் சிறந்தது.”

   8. சூக்குமை, பைசந்தி, மத்திமை, வைகரி என்ற நால் வகைப்பட்ட ஒலி; speech form, of four kinds, viz, {}, paicanti, mattimai, vaikari.

     “நிகழ்த்திடும் வாக்கு நான்கும்” (சி.சி. 1,24);.

   9. ஓரிடத்திற்கு உரியவனாக ஒருவனைத் தேர்ந்தெடுப்பது முதலியவற்றில் தன் எண்ணத்தைத் தெரிவிக்கும் உரிமை; right to vote.

     [Skt. {} → த. வாக்கு]

 வாக்குக்கண் vākkukkaṇ, பெ.(n.)

   மாறுகண் (வின்.);; squint eye.

மறுவ. ஒன்றரைக் கண்.

     [வாக்கு + கண். வாக்கு = ஒழுங்கின்மை]

 வாக்குக்கண்ணன் vākkukkaṇṇaṉ, பெ.(n.)

   மாறுகண்ணுள்ளவன் (வின்.);; squint- eyed person.

மறுவ. ஒன்றரைக் கண்ணன்

     [வாக்குக்கண் → வாக்குக்கண்ணன்]

 வாக்குப்பசப்பி vākkuppasappi, பெ.(n.)

   சதகுப்பை; the dill or sowa A. peucedanum graveloens.

     [வாக்கு + பசப்பி]

 வாக்குமாலை vākkumālai, பெ. (n.)

   தெருக் கூத்தில் பங்குபெறும் ஆடவர் அணிகின்ற ஓர் அணிகலன்; ornament worn by male while performing street dance.

     [வாக்கு+மாலை]

 வாக்குரிமை vākkurimai, பெ.(n.)

   பொதுச்சபையின் உறுப்பினராகப் பிறனைத் தேர்ந்தெடுத்தல் முதலியவற்றின் அனுமதியுரிமை (இக்.வ.);; franchise, right of voting.

த.வ. ஒட்டுரிமை

     [Skt. {} → த. வாக்கு]

 வாக்குவடிவு vākkuvaḍivu, பெ.(n.)

   வடிவழகு; shapeliness.

     ‘வாக்கு வடிவுடைய பெண்’ (உ.வ.);.

     [வாகு → வாக்கு + வடிவு]

வாக்கெடு-த்தல் vākkeḍuttal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   தலைமயிர் வகிர்தல் (வின்.);; to part the hair down the middle.

     [வாகு → வாக்கு + எடு-,]

 வாங்கம் vāṅgam, பெ.(n.)

   கடல் (யாழ்.அக.);; sea.

     [வாங்கு → வாங்கம். வாங்கு = வளைவு]

 வாங்கரிவாள் vāṅgarivāḷ, பெ.(n.)

   வளைந்த அரிவாள் வகை (இ.வ.);; curved sickle.

     [வாங்கு + அரிவாள்]

 வாங்கறுவாள் vāṅgaṟuvāḷ, பெ. (n.)

   நீளமான கழியில் கட்டப்பட்டிருக்கும் அறுவாள்; a scimitar, a big cutting knife with long wooden pole.

 வாங்கற்கழுத்து vāṅgaṟkaḻuttu, பெ. (n.)

   கோணற்கழுத்து; wry-neck.

     [வாங்கல் + கழுத்து]

 வாங்கற்காரன் vāṅgaṟkāraṉ, பெ.(n.)

   கடன் கொடுப்போன்; creditor.

     “வாங்கற் காரருக்கு வகை சொன்னான்” (வின்.);.

     [வாங்கல் + காரன்]

 வாங்கலோ vāṅgalō, பெ.(n.)

மருக்காரை பார்க்க;see {}.

வாங்கல் vāṅgal, பெ.(n.)

   1. பிறர் கொடுக்க ஏற்கை (சூடா);; receiving, admitting.

   2. கடன் வாங்குகை; borrowing.

     ‘கொடுக்கல் வாங்கல்’.

   3. விலைக்குக் கொள்கை; buying.

   4. வளைவு (சூடா.);; bending crookedness, curve, inclination.

     “மனை ஈசானிய வாங்கலா யிருக்கிறது (சூடா);”.

   5. மன வருத்தம்; displeasure, strained feeling.

   6. தூரம்; distance.

     “அவ்வூர் வாங்கலா யிருக்கிறது”.

   7. ஒரு சிற்றூரை அடுத்துள்ள பகுதி (இ.வ.);; outskirts of a village.

   8. ஆழம்; depth.

     “வாங்கலினாற் கடலி லிறங்கப் படாது” (வின்.);.

   9. குறைவு; want, unsuitability.

     “இத்தலையிலே வாங்கலா யிருக்கிறது (திவ். இயற்.திருவித்.86, வ்யா.பக். 420);.

   10. பொன், வெள்ளி முதலியன மாற்றுக் குறைவாயிருக்கை; Inferiority in quality of gold, silver,etc.

   11. வழுக்கல்; slipperiness.

     “இந்த நிலம் வாங்கலாயிருக்கிறது” (வின்.);.

ம. வாங்ஙுக.

     [வாங்கு → வாங்கல். (சு.வி.25);]

 வாங்களை வெட்டு-தல் vāṅgaḷaiveṭṭudal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   வயல் வரப்பில் வளர்ந்து வயலிலும் பரவத் தொடங்கும் புல் பூண்டு கொடிகளை வெட்டி நீக்குதல்; to remove the vegetation growth on the ridge of the paddyfield.

     [வாவும்தாவிப்படரும்)வாம்+களை+வெட்டு]

வாங்கா1 vāṅgā, பெ.(n.)

   வளைந்த நாரை; crooked neck stork.

     [வாங்கு → வாங்கா] (சு.வி.25);

 வாங்கா2 vāṅgā, பெ.(n.)

   ஊதுகொம்பு வகை (இ.வ.);; a kind of trumpet horn.

மறுவ. தாரை.

     [வாங்கு → வாங்கா. (வ.மொ.வ. 2, பக்.75);]

 வாங்கா vāṅgā, பெ. (n.)

   துளையுள்ள இசைக் கருவி; a perforated musical instrument.

     [வங்கு-வாங்கா]

 வாங்காணி vāṅgāṇi, பெ.(n.)

   மரவாணி (இ.வ.);; wooden peg.

     [வாங்கு + ஆணி]

 வாங்காவில் vāṅgāvil, பெ.(n.)

   போட்டி (யாழ்.அக.);; rivalry.

     [வாங்கு + ஆ.(எ.ம.); + வில்]

வாங்கி1 vāṅgi, பெ.(n.)

   கூட்டிக்கொடுப்போன் (வின்.);; pimp.

     [வாங்கு → வாங்கி]

 வாங்கி2 vāṅgi, பெ.(n.)

   குழம்பு; sauce.

     “ரசவாங்கி” (இ.வ.);.

     [வாங்கு → வாங்கி]

வாங்கிக்கட்டு-தல் vāṅgikkaṭṭudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

   அடி, திட்டு முதலிய வற்றைப் பெறுதல்; to receive beating, scolding etc.

     ‘பொய் சொல்லி என்னிடம் நன்றாக வாங்கிக்கட்டிக் கொண்டான்’.

     [வாங்கி + கட்டு-,]

 வாங்கிசநாசி vāṅgisanāsi, பெ.(n.)

   உதிரிமாரி என்னும் பெரியம்மை வகை; a kind of small pox in which the scabs fall off. (சா.அக.);.

     [வாங்கிச + நாசி]

 வாங்கியா vāṅgiyā, பெ. (n.)

கடலில் ஆளை உள்ளிழுக்கும் பெரிய பள்ளம்

 a deep mire in the seabed.

     [வாங்கு(உள்வாங்குதல்);-வாங்கியாரம்]

வாங்கு1 vāṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வளைத்தல் (சூடா);; to bend.

     “கொடுமரம் வாங்கி” (கல்லா.4);.

   2. நாண்பூட்டுதல்; to string a bow.

     “நாண் வாங்கலாது விற்கொண்டு” (இரகு. திக்குவி.231);.

   3. இழுத்தல்; to carry away, as a flood, to draw, drag, pull.

     “மத்தமொலிப்ப வாங்கி” (பெரும்பாண்.156);.

   4. மூச்சு முதலியன உட்கொள்ளுதல்; to take in, as breath.

     “மூச்சு வாங்குகிறான்”.

   5. ஏற்றல்; to receive, take.

     “வருக வென்றென்னை நின்பால் வாங்கிட வேண்டும்” (திருவாச.5, 68);.

   6. விலைக்குக் கொள்ளுதல்; to buy.

     “மாதவி மாலை கோவலன் வாங்கி” (சிலப்.3.171);.

   7. பெறுதல்; to get, obtain.

     “எங்கு வாங்கிக் கொடுத்தாரிதழியே” (தேவா.456, 8);.

   8. வரைதல்; to inscribe, indite.

     “ககரத்துக்குக் கால் வாங்கினால் காவாகும்”.

   9. ஒதுக்குதல்; to move to one side.

     “இந்த வண்டி போம்படி அந்த வண்டியை வாங்கிக் கொள்”.

   10. மீட்டும் பெறுதல்; to get back, take back.

     “கொடுத்ததை வாங்கினார்”.

   11. செலுத்துதல்; to shoot, as an arrow;

 to Send forth.

     “வாங்கினார் மதிண் மேற்கணை” (தேவா.21, 2);.

   12. தப்பும்படி உய்வித்தல்; to rescue, deliver.

     “சமணர் பொய்யிற் புக்க ழுந்தி வீழாமே போத வாங்கி” (தேவா.658,7);.

   13. தழுவுதல்; to embrace.

     “வருமுலை பொதிர்ப்ப வாங்கி” (சீவக.584);.

   14. ஒத்தல்; to resemble.

     “தூணொடு பறம்பு வாங்கும் ….. தோளான்” (பாரத. நிவாத. 145);.

   15. அழைத்தல் (அக.நி.);; to call.

   16. நீக்குதல்; to remove, take away.

     “வாங்குமின் மனத்துயர்” (கம்பரா. மீட்சிப். 278);.

   17. பிரித் தெடுத்தல்; to seperate, eliminate.

     “தானே என்றார், புறத்தினை பலவற்றுள் ஒன்றை வாங்குதலின்” (தொல். பொருள். 56, உரை);.

   18. பெயர்த்தல்; to dig up, as the earth.

     “புற்றம்…வாங்கிக் குரும்பு கெண்டும்” (அகநா.72);.

   19. முறித்தல்; to break off.

     “வேழம்…கரும்பின் கழை வாங்கும்” (கலித்.40);.

   20. வெட்டுதல்; to cut off.

     ‘கை கால்களை வாங்கிவிடுவேன்’.

   21. அடித்தல்; to strike.

     ‘பிரம்பால் அவனை நாலு வாங்கு வாங்கினான்’.

   22. அழித்தல்; to destroy.

     “விண்ணு மண்ணக முழுதும் யாவையும் வைச்சு வாங்குவாய்” (திருவாச.5, 96);.

   23. வைதல்; to abuse, reproach.

     ‘அவனை நல்ல வாங்கு வாங்கினான்’.

   தெ., ம. வங்கு;   க. பாகு;   து. பாகுணி. குட. பாங்;   கொலா. வாக் (g);; To. pa-g;

 Kod. {}

 g, Nk. {}, pa. {}, Kuwi. (f); vwangali;

 Kur. {}.

     [வங்கு → வாங்கு-, (வே.க.109);]

 வாங்கு2 vāṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வளைதல்; to bend.

     “வாங்குகதிர் வரகின்” (முல்லைப். 98);.

   2. அலைதல்; to sway, wave.

     “வளி வாங்கு சினைய மாமரம்” (பரிபா.7,14);.

   3. குலைதல்; to scatter, disperse.

     “பகைவர் தண்டு வாங்கிப் போயிற்று”.

   4. மெலிதல்; to become lean.

     “உடம்பு வாங்கிப் போயிற்று”.

   5. குறைதல்; to be

 reduced.

     “வீக்கம் வாங்கியிருக்கிறது”.

   6. தாழ்தல்; to sink, subside.

   7. களைத்துப் போதல்; to be exhausted.

     “வாங்காமல் நீரை இறைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்” (வின்.);.

   8. நீங்குதல்; to cease.

நோவு வாங்கிப் போயிற்று.

   9. ஒரு பக்கமாக ஒதுங்குதல்; to move to one side.

   10. பின்வாங்குதல்; to withdraw, retreat.

     “விரைவின் வாங்கி…பிழைத்த சேனை பின்வர” (திருவாலவா. 49, 50);.

   11. திறந் திருத்தல்; to be opened.

     “அந்தக் கடையின் கதவு வாங்கியிருந்தது”

     [வணம் → வணங்கு → வாங்கு-, (வ.மொ.வ.245);]

 வாங்கு3 vāṅgu, பெ.(n.)

   1. வளைவு (நாமதீப. 768);; bending.

   2. அடி; blow.

     ‘பிரம்பால் நாலு

வாங்கு வாங்கினான்’.

   3. வசவு; abuse, rebuke.

     ‘அவன் வாங்கின வாங்கு

அவனுக்குப் போதும்’.

க. பாகு.

 வாங்கு4 vāṅgu, பெ.(n.)

   பிச்சுவா; dagger

வாங்கு – இ. (பாங்க்.); சு.வி.25.

     [வணம் → வணங்கு → வாங்கு] (சு.வி.25 வ.மொ.வ.245);.

 வாங்கு5 vāṅgu, பெ.(n.)

   .அரிவாள்; bill-hook.

     “கைகளில் வாங்கு பிடித்திருக்கின்றனர்” (எங்களுர்,32);.

மறுவ. வாங்கரிவாள்

 வாங்குப்பலகை vāṅguppalagai, பெ. (n.)

   கால்களுள்ள பலகையிருக்கை; bench, wooden seat.

     [வாங்கு + பலகை]

 வாங்கைநாராயணன் vāṅgainārāyaṇaṉ, பெ.(n.)

   நெல்வகை; a kind of paddy.

வாசகசாலை vācagacālai, பெ.(n.)

   1. படிப்பகம்; reading room.

   2. நூலகம்; library.

     [வாசகம் + சாலை]

 வாசகசுரசம் vāsagasurasam, பெ.(n.)

   ஆடாதோடை; juice of adathoda vasica.

வாசகஞானம் vācagañāṉam, பெ. (n.)

   1. போலியான அறிவுப் பேச்சு (வின்.);; lip wisdom, profession of pious wisdom.

   2. பட்டறிவின்றி வாயாற் பேசும் அறிவு(வின்.);; speculative knowledge.

     [வாசகம் + Skt. ஞானம்]

வாசகஞ்செய்-தல் vācagañjeytal,    1 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   புகழ்ந்துரை செய்தல்; to praise, eulogise.

     “நீலகண்டனும் நான் முகனும்… வாசகஞ் செய்ய நின்ற திருமாலை” (திவ்.பெரியாழ். 4, 1,5);.

     [வாசகம் + செய்]

வாசகதாட்டி vācagatāṭṭi, பெ.(n.)

   பேச்சுவன்மை; skill in speech.

     “செய்ய வாசகதாட்டி யவதானவக் கணை சிறக்குமவனே ராயசன்” (திருவேங். சமத. 8);.

     [வாசகம் + தாட்டி]

ஒருகா. நாவன்மை, சொல்வன்மை.

வாசகதீட்சை vācagatīṭcai, பெ.(n.)

   குருவம் ஏழனுள் ஐந்தெழுத்தைப் பதினொரு மந்திரங்களுடன் பலுக்கும் முறையைக் குரு சீடனுக்கு அறிவுரை செய்யும் சடங்கு (சி.சி.8, 3, சிவாக்.);; a way of initiation, in which the guru teaches his disciple how to pronounce the {} mantra and its eleven accessories, one of seven {}.

     [வாசகம் + skt. {} → த.தீட்சை]

வாசகன்1 vācagaṉ, பெ.(n.)

   1. பேசுவோன் (வின்.);; speaker, one who speaks.

   2. அரசர் திருமுன் கடிதம் முதலியன படிப்போன்; one who reads letters etc., in the presence of a king.

     “வாசகன் மற்றது வாசினை செய்த பின்” (சூளா. சீய. 90);.

   3. தூதன் (யாழ்.அக.);; messenger.

     [வாசகம் → வாசகன்]

 வாசகன்2 vācagaṉ, பெ.(n.)

   காகவிடம் என்னும் செய்ந்நஞ்சு வகை; a kind of arsenic.

 வாசகபதம் vācagabadam, பெ.(n.)

   வழக்குச் சொல் (யாழ்.அக.);; colloquial word.

     [வாசகம் + பதம்]

 Skt. pada → த. பதம்

 வாசகபுத்தகம் vācagabuttagam, பெ.(n.)

   உரைநடையில் பாடங்கள் அமைந்த நூல் (வின்.);; prose reader for learners.

     [வாசகம் + பொத்தகம் → புத்தகம்]

வாசகப்பா1 vācagappā, பெ.(n.)

   நாடக இலக்கியம் (வின்.);; drama.

     [வாசகம் + பா]

 வாசகப்பா2 vācagappā, பெ.(n.)

   நகையூட்டு நாடகம் (புதுவை.);; comedy.

     [வாசகம் + பா]

 வாசகப்பாங்கு vācagappāṅgu, பெ.(n.)

   நல்ல உரைநடை; good style.

     “திருத்தமான வாசகப் பாங்காயும்” (மாலுமிசா.முகவுரை);.

     [வாசகம் + பாங்கு]

வாசகம்1 vācagam, பெ.(n.)

   1. பேச்சு; speech, word of mouth.

     “சிறியோர்க் கருளிய வுயர்மொழி வாசகம்”

   2. செய்தி; message.

     “மல்குநீர்க் கண்ணேற்கோர் வாசகங் கொண்டருளாயே” (திவ். திருவாய்.1, 4, 5);.

   3. சொற்றொடர்; sentence, composition.

     “வடமொழி வாசகஞ் செய்த நல்லேடு” (சிலப். 15, 58);.

   4. செய்யுள் (சிலப்.13,93, உரை);; poetical composition, verse.

   5. பிறர் கேட்க முணுமுணுக்கை (சைவச.பொது. 152, உரை);; audible muttering of a Mantra.

   6. உரைநடை (இக்.வ.);; prose.

   7. வாய்பாடு; form of speech, grammatical or otherwise.

     “மூராரிகள் என்பது பன்மை வாசகம்” (தக்கயாகப். 79, உரை);.

   8. கடிதம் (வின்.);; letter, epistle.

   9. புகழ்ந்துரை; words of praise.

     “வாசகஞ் செய்ய நின்ற திருமாலை” (திவ். பெரியாழ்.4,1, 5);.

   10. திருவாசகம்; the celebrated poem in praise of sivan by {}.

     “வள்ளுவர் சீரன்பர் மொழி வாசகம்” (தனிப்பாடல்);.

     [வாசி → வாசகம் (வ்.மொ.வ.104.);]

 வாசகம்2 vācagam, பெ.(n.)

   வாசிக்கும் அல்லது வாசித்தற்குரிய பகுதி;   வாசகப் பொத்தகம்; reader.

     [வாசி → வாசகம்]

   வடமொழியில் வாசக என்னும் சொற்குப் பேசுதல், சொல்லுதல், ஒப்பித்தல், வெளியிடுதல் என்னும் பொருள்களே;வாசித்தல் (reading); என்னும் பொருளில்லை. அதற்கு

     ‘வாச்’ என்பது மூலம்;

     ‘வச்’ என்பது அடிமூலம். அதனின்று வசனம் என்னும் சொல் தோன்றும்.

     ‘வாச்’ என்பது

     ‘வாக்’ என்று திரிந்து

     ‘வாக்ய’ என்னும் சொல்லைப் பிறப்பிக்கும்.

   வாசிப்பது வேறு;   சொல்வது வேறு. வடசொல் வேறுவகையில் தோன்றியிருத்தல் வேண்டும்;அல்லது தென்சொல்லினின்று ஒலியும் பொருளும் திரிந்திருத்தல் வேண்டும்.

– வ. மொ. வ. பக்.164.

 வாசகம்3 vācagam, பெ.(n.)

   ஆடாதோடை; a shrub – Adathoda vasica.

 வாசகம்1 vācagam, பெ. (n.)

   1. சொல்; speech, word of mouth.

     “சிறியோர்க் கருளிய வுயர்மொழி வாசகம்” (பெருங். வத்தவ. 13, 116.);

   2. செய்தி; message.

     “மல்குநீர்க் கண்ணேற்கோர் வாசகங்கொண்டருளாயே” (திவ். திருவாய். 1,4,5);.

   3. சொற்றொடர்; sentence, composition.

     “வடமொழி வாசகஞ்செய்த நல்லேடு” (சிலப். 15, 58);.

   4. செய்யுள்; (சிலப். 13,93 உரை);

 poetical composition, verse.

   5. பிறர் கேட்க உருச் செய்கை; audible muttering of a mantra.

   6. உரைநடை (இக்.வ.);; prose.

   7. வாய்ப்பாடு; form of speech, grammatical.

     “முராரிகள் என்பது பன்மை வாசகம்” (தக்கயாகப். 79, உரை.);.

   8. கடிதம் (வின்.);; letter, epistle.

   9. போற்றிப் பாடல்கள்; words of praise.

     “வாசகஞ்

 வாசகி vācagi, பெ.(n.)

   கொந்தான்; a twiggy plant – Cassyta filiformis.

 வாசகை vācagai, பெ.(n.)

   அரக்காம்பல்; an aquatic plant.

 வாசதம் vācadam, பெ.(n.)

   கழுதை; an animal-ass.

 வாசத்தலம் vācattalam, பெ. (n.)

   வாழ்விடம், இருப்பிடம்; residence.

வாசந்தி1 vācandi, பெ.(n.)

   1. குருக்கத்தி; common delight of the woods.

   2. சண்பகம் (சூடா.);; champak.

   3. திப்பலி (சங்.அக.);; long pepper.

 வாசந்தி2 vācandi, பெ.(n.)

   ஆடாதோடை (யாழ்.அக.);; malabar nut.

வாசந்திகட்டியிழு-த்தல் vācandigaṭṭiyiḻuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   துன்புறுத்துதல்; to torment, afflict (loc.);.

     [வாசந்தி + கட்டி + இழு-த்தல்.]

 வாசந்திரம் vācandiram, பெ.(n.)

   கொத்தமல்லி; coriander seed – Coriandrum sativum.

வாசனி vācaṉi, பெ.(n.)

   1. பாதிரி; a tree- Bignonia chelonoides.

   2. குங்குமச் செவ்வந்தி பார்க்க;see {}.

   3. பொற்றலைக் கையாந்தகரை; yellow flowering.

 வாசனை vācaṉai, பெ. (n.)

   நறுமணம்; frogrance.

     [Skt. {} → த. வாசனை]

 வாசனைக்கன்னி vācaṉaikkaṉṉi, பெ.(n.)

   சாதிபத்திரி; mace.

     [வாசனை + கன்னி]

 வாசனைக்கெந்தி vācaṉaikkendi, பெ.(n.)

   புன்னை; a tree.

 வாசபுட்பம் vācabuṭbam, பெ.(n.)

புங்கு பார்க்க;see {}.

     [வாசம் + புட்பம்]

 வாசமாற்றம் vācamāṟṟam, பெ.(n.)

   புறநாட்டில் குடியேறுகை (புதுவை);; emigration.

     [வாசம் + மாற்றம்]

வாசமாலை1 vācamālai, பெ.(n.)

   வாயினிலையிற் சுற்றி அமைந்த வேலைப்பாடு (இ.வ.);; ornamental work on a door- frame.

     [வாசல்மாலை → வாசமாலை]

 வாசமாலை2 vācamālai, பெ.(n.)

   பந்தல் முதலியவற்றின் முகப்பிற் கட்டும் அணியழகுத் தொங்கல்; hangings in front of a pavilion or pandal.

     [வாசம் + மாலை]

வாசம் vācam, பெ.(n.)

   1. இறகு (பிங்.);; feather, wing.

   2. அம்பு (யாழ்.அக.);; arrow.

   3. நெய் (யாழ்.அக.);; Ghee.

   4. உணவு (யாழ்.அக.);; food.

   5. அரிசி (யாழ். அக.);; rice.

   6. நீர் (யாழ்.அக.);; water.

   7. மந்திர வகை (யாழ்.அக.);; a mantra.

   8. வேகம் (யாழ்.அக.);; speed.

   9. கை மரம் (தெ.வாசமு);; rafter.

 வாசரம் vācaram, பெ.(n.)

   நாள் (பிங்.);; day.

வாசரி vācari, பெ.(n.)

   1. வாக்கால் கண்டிக்கை; rebuke.

     “வாசரி சொல்லி அவர் முத்திரையை நிறுத்திப் போட்டார்” (கோயிலொ.15);.

   2. அலப்பி வருத்துகை (நெல்லை);; troubling with unnecessary speech.

 வாசற்கணக்கன் vācaṟkaṇakkaṉ, பெ.(n.)

   அரண்மனைக் கணக்கன்; accountant in a palace.

     [வாசல் + கணக்கு → கணக்கன்]

வாசற்கதவு vācaṟkadavu, பெ.(n.)

   வீட்டின் முகப்பு நிலைக் கதவு; front door, as of a house.

     “திறம்பிற்று… வானோர் கடி நகர வாசற் கதவு” (திவ். இயற். 2,88);.

     [வாசல் + கதவு]

வாசற்கால் vācaṟkāl, பெ.(n.)

   1. வாயில் நிலை (இ.வ.);; door – frame.

   2. வாசல்; entrance.

     ‘நல்ல நாளில் நல்ல முழுத்தத்தில் வாசற்கால் வைத்தார்கள்’ (உ.வ.);.

     [வாசல் + கால்]

 வாசற்காவல் vācaṟkāval, பெ.(n.)

   வாயில் காப்பு; guarding, watching.

     [வாசல் + காவல்]

வாசற்படி vācaṟpaḍi, பெ.(n.)

   1. வாயினிலையின் அடிப்பாகம்; door- sill, door – step.

   2. வாசல்; doorway.

   3. வாசனிலையின் மேற்பாகம்; lintel, shelf over the lintel.

     ‘திறவுகோலை வீட்டு வாசற்படியில் வைத்திருக்கிறேன்’,

     ‘வீட்டுக்கு வீடு வாசப்படி’ (பழ.);.

     [வாசல் + படி]

 வாசற்பீடம் vācaṟpīṭam, பெ.(n.)

   அல்குல்; genital organ of the female.

     [வாசல் + Skt. {} → த. பீடம்]

வாசல் vācal, பெ.(n.)

   1. கட்டடத்தின் முகப்பு வழி; gateway, portal, entrance.

     “நல்ல மனைவாசலில்” (கலித். 97, உரை);.

   2. வீட்டினுள் உள்ள முற்றம்; open courtyard within a house.

   3. அரசவை (வின்.);; King’s court.

     “சோழன் வாசலிலே தேவகானம் பாடுவாளொருத்தியும்” (குருபரம். பன்னீ. பக். 176);.

     “வாசலிது வாசலிது”

   தெ. வாகிலி;க. வாகில்.

வாசல்காரியம் vācalkāriyam, பெ.(n.)

   அரசன் கட்டளையை நிறைவேற்றும் அலுவலர் (M.E.R.33 of 1928-9);; officer who carries out royal orders.

 Skt. கார்ய → த. காரியம்.

     [வாசல் + காரியம்]

 வாசல்காவலாளன் vācalkāvalāḷaṉ, பெ.(n.)

   வீட்டு வாயிலிற் காவல் புரிபவன்; door keeper, sentry at the gate.

     [வாயில் → வாசல் + காவல் + ஆளன். ஆளன் = ஒர் ஆண்பாற் பெயரீறு.]

வாசல்தெளி-த்தல் vācalteḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   நீர் தெளித்து வாயிலைத் தூய்மை செய்தல்; sprinkle water on the floor of the courtyard as part of house work.

     [வாசல் + தெளி-,]

வாசல்நிருவாகம் vācalniruvākam, பெ.(n.)

வாசல்காரியம் பார்க்க;see {}.

     “திருநெல்வேலி வாசல் நிர்வாகம்… தொழிற்படுத்தி” (தெய்வச். விறலிவிடு. 77);.

     [வாசல் + நிருவாகம்]

 Skt. {} → த. நிருவாகம்.

வாசல்பணம் vācalpaṇam, பெ.(n.)

   பழைய வரி வகை; an ancient tax.

     “வாசல் பணம்

உள்பட்ட… கடமை” (S.I.I.i.93);.

     [வாசல் + பணம்]

வாசல்முதலி vācalmudali, பெ.(n.)

வாசல்காரியம் (M.E.R.293 of 1928-9.); பார்க்க;see {}.

     [வாசல் + முதலி]

வாசல்வரி vācalvari, பெ.(n.)

   பழைய வரிவகை; an ancient tax (S.I.I.ii,115);.

     [வாசல் + வரி]

வாசல்வித்துவான் vācalvittuvāṉ, பெ.(n.)

   அரசவைப் புலவன்; court-poet, poet -laureate.

     “சேதுபதி….. வாசல்வித்துவான் யான் கண்டாய்” (பெருந்தொ.1788);.

     [வாசல் + Skt. {} → த. வித்துவான்]

வாசல்வினியோகம் vācalviṉiyōkam, பெ.(n.)

   பழைய வரிவகை (S.I.I.ii.115);; an ancient tax.

     [வாசல் + Skt. {} → த. வினியோகம்]

வாசவம் vācavam, பெ.(n.)

   பகல் பதினைந்து முழுத்தங்களுள் ஐந்தாவது (விதான. குணாகுணா.73, உரை);; the fifth of the 15 divisions of the day.

வாசவல் vācaval, பெ.(n.)

   பாசவல்; fresh rice-flake.

     “தேனெய் வாசவற் குவலி” (சீவக.1562);.

     [பாசவல் → வாசவல்]

 வாசவிலை vācavilai, பெ.(n.)

   கிச்சிலி; citrus fruit, bitter orange.

     [வாசம் + விலை]

 வாசவுப்பு vācavuppu, பெ.(n.)

   கல்லுப்பு (சித்.அக.);; rock-salt.

     [வாசம் + உப்பு]

 வாசா vācā, பெ.(n.)

   ஆடாதோடை; a shrub- adathoda vasica.

 வாசாங்கம் vācāṅgam, பெ.(n.)

   மூக்கரைச் சாரணை;а creeper.

 வாசாங்கியம் vācāṅgiyam, பெ.(n.)

   மிளகு (மலை);; black-pepper.

 வாசாணிமூலி vācāṇimūli, பெ.(n.)

   செவ்வா மணக்கு; red variety of castor- Ricinus communis.

     [வாசாணி + மூலி]

 வாசாதி vācāti, பெ.(n.)

   ஆடாதோடை; a shrub – Adathoda vasica.

வாசாப்பு1 vācāppu, பெ.(n.)

வாசகப்பா (புதுவை); பார்க்க;see {}.

 வாசாப்பு2 vācāppu, பெ.(n.)

   திட்டுதல்; scolding, a buse.

     ‘அவனிடம் வாசாப்பு வாங்காதே’.

     [வசவு → வாசாப்பு]

 வாசாமம் vācāmam, பெ.(n.)

பெருங் குறிஞ்சி பார்க்க;see {}.

 வாசாலகன் vācālagaṉ, பெ.(n.)

   பேச்சுத்திறமையுள்ளோன்; persuasive speaker, man who is clever in speech.

     [வாய்ச்சாலகம் → வாசாலகன்]

ஒருகா. நாவலன்.

 Skt. {} → த. சால → சாலகன்.

வாசாலகம் vācālagam, பெ. (n.)

   பேச்சு வல்லமை; skil in speech.

     “வாசாலகத்தி லுயர்மதியில்” (பிரபோத.11,94);.

மறுவ. சொல்வன்மை.

     [வாய் + சாலம் → வாசாலகம்]

 Skt. {} → த. சாலம்.

 வாசாலை vācālai, பெ.(n.)

   பேச்சுத் திறமையுள்ளவள் (யாழ்.அக.);; woman who is clever in speech.

     [வாய்சாலவன் → வாசாலை. வாசாலன் (ஆ.பா.); → வாசாலை (பெ.பா.);]

 Skt. {} → த. சால → சாலை.

வாசி1 vāci, பெ.(n.)

   1. வேறுபாடு; difference.

     “ஈசனிலைமைக்கு மேனையிமையோர் நிலைக்கும் வாசியுரை” (ஏகாம். உலா, 483);.

   2. இயல்பு; quality, nature;characteristic.

     “அரக்கனவன் குலத்துவாசி” (இராமநா. ஆரணி. 25);.

   3. தகுதி; fitness, propriety.

     “ஏறினா னவ்வாசியை வாசியாக” (திருவாலவா.28,45);.

   4. நல்ல நிலைமை; good, improved condition.

     “அவனுக்குடம்பு வாசிதான்”.

   5. நிமித்தம் (வின்.);; ground, cause.

     “நீ வாராத வாசி காரியங்கெட்டது”.

   6. வீதம்; rate, as of interest, proportion.

     “செலவளவு மாகாணிவாசியும் நாலுமா வாசியும் கழித்து” (S.I.I.iii. 123);.

   7. காசு வட்டம்; discount, in changing money.

     “வாசி தீரவே காசு நல்குவீர்” (தேவா.572,1);.

தெ., க. வாசி.

 வாசி2 vācittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. படித்தல்; to read.

     “ஒலையை….. வாசியென்றனன்” (கம்பரா.எழுச்.3);.

   2. கற்றல்; to learn.

     “வாசித்துங் கேட்டும்” (திவ்.இயற். நான்மு.63);.

   3. வீணை முதலியன

   இசைக்க ஒலிப்பித்தல்; to play on a musical instrument.

     “மாதவி தன் மனமகிழ வாசித்த றொடங்குமன்” (சிலப்.7, பக். 205);.

   4. புல்லாங்குழல் போன்ற துளைக்கருவியியக்குதல்; to play.

     [வாய் → வாயி → வாசி → வாசி-த்தல்.]

வாயாற்படித்தல், புல்லாங்குழல் போன்ற துளைக்கருவி இயக்குதல்.

வாசினை = வாசி → வாசினை = குழல் வாசிப்பு. வாசி → வாசகம் = வாசிக்கும் அல்லது வாசித்தற்குரிய பகுதி, வாசகப் பொத்தகம் (Reader);.

வடமொழியில் வாசக என்னும் சொற்குப் பேசுதல், சொல்லுதல், ஒப்பித்தல், வெளியிடுதல் என்னும் பொருள்களே உள்ளன. வாசித்தல் (reading); என்னும் பொருளில்லை. அதற்கு

     ‘வாச்’ என்பது மூலம். வச் என்பது அடிமூலம் அதினின்று வசனம் என்னும் சொல் தோன்றும். வாச் என்பது வாக் என்று திரிந்து

     ‘வாக்ய’ என்னும் சொல்லைப் பிறப்பிக்கும்.

   வாசிப்பது வேறு;   சொல்வது வேறு. வடசொல் வேறு வகையில் தோன்றியிருத்தல் வேண்டும்;அல்லது தென்சொல்லினின்று ஒலியும் பொருளும் திரிந்திருத்தல் வேண்டும் (வ.மொ.வ.164);.

 வாசி3 vāci, பெ.(n.)

   1. இசைக்குழல் (பிங்.);; musical pipe.

   2. இசைப்பாட்டு (யாழ்.அக.);; tune, musical song.

 வாசி4 vāci, பெ.(n.)

   1. குதிரை (பிங்.);; horse.

     “ஏறினானவ் வாசியை” (திருவாலவா.28, 45);.

   2. முதல் விண்மீன் (சூடா.);; the first naksartra.

   3. பறவை (யாழ்.அக.);; bird.

   4. அம்பு (யாழ்.அக.);; arrow.

   5. மூச்சு (யாழ்.அக.);; breath.

   6. நடுநிலை (யாழ்.அக.);; justice.

   7. அணிவளைவான திருவாசி; ornamental arch over the head of an idot;

     “மாணிக்கவாசி முந்து சிங்காதனம்” (திருவாலவா.37.75);.

     [வாளி → வாசி. (செல்வி.77. மார்கழி 237);]

 வாசி5 vāci, பெ. (n.)

   வசிப்பவன்; dweller, inhabitant.

     “காசிவாசி”.

     [வதி → வசி → வாசி. (செல்வி. 77. மார்கழி 237);]

 வாசி6 vāci, பெ.(n.)

   குறியீட்டுச் சொல்; expression.

     “சதம் என்பது அநந்த வாசி” (தக்கயாகப்.73,உரை);.

 வாசி7 vāci, பெ.(n.)

   இருப்பிடம் (யாழ்.அக.);; dwelling place.

 வாசி8 vāci, பெ.(n.)

   1. புல்லூரி; parasitic plant.

   2. உயிர்ப்பு; breath.

 வாசி3 vāci, பெ. (n.)

   வாழ்பவன் (வசிப்பவன்);; dwellor, inhabitant.

காசிவாசி

     [Skt. {} → த. வாசி3]

 வாசிககாரகம் vācigagāragam, பெ.(n.)

   கடிதம் (யாழ்.அக.);; letter.

 வாசிகட்டல் vācigaṭṭal, பெ.(n.)

   மூச்சினைக் கட்டுப்படுத்தல்; to control the breath.

     [வாசி + கட்டு → கட்டல்]

 வாசிகந்தகம் vācigandagam, பெ.(n.)

   ஓர் பூண்டு; a plant.

     [வாசி + கந்தகம்]

 வாசிகன் vācigaṉ, பெ.(n.)

   தூதன்; messenger.

     [வாசகன் → வாசிகன்]

 வாசிகபத்திரம் vācigabattiram, பெ.(n.)

   கடிதம் (யாழ்.அக.);; letter.

     [வாசிகம் + Skt. Batra → த. பத்திரம்.]

வாசிகம் vācigam, பெ.(n.)

   வாக்காற் செய்யப்படுவது; that which is performed by the faculty of speech.

     “மானதமே வாசிகமேகாயிகமேயென…. தவமூன்றாம்” (திருவிளை.எழுகட 6);.

   2. வாய்ச் செய்தி (யாழ்.அக.);; word of mouth, message.

   3. செய்தி; news.

 வாசிகரணசிகிச்சை vāsigaraṇasigissai, பெ.(n.)

   வித்தமிழ்து (விந்து); வளரச் செய்து காமவிருப்பத்தை அதிகப்படுத்தும் உடல் வலிமை, ஆண்மை இவற்றைத் தருமருந்து; the art of increasing the secretion of semon to promote sexual desire- aphrodisiac treatment, one of the eight parts or tantrams describing the means of increasing the verite power by giving tone to the weakened organs of generation.

     [வாசி + கரணம் + Skt. சிகிச்சை]

வாசிகரணம் vācigaraṇam, பெ.(n.)

   1. விந்தினை வளர்ச்சி அடையச் செய்தல்; developing virility.

   2. அன்புடைக் காமம் (யாழ்.அக.);; genuine love, ardent passion.

வாசிகாண்(ணு)தல் vācikāṇṇudal,    12 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மதிப்புக்கு மேலாக அளவு காணுதல்; to be in excess;

 to yield more than the estimated quantity.

   2. நல்ல நிலைமைக்கு வருதல்; to show improvement, as in health.

     [வாசி + காண்-,]

வாசிகை vācigai, பெ. (n.)

   1. தலைமாலை (பிங்.);; wreath, as of flowers, pearls, etc. worn on the head.

   2. மாலை; garland.

     “வெண்முத்த வாசிகைத்தாய்” (திவ். இயற். திருவிருத். 50.);. (திவா.);;

   3. செறியக்கோத்த மாலை (பிங்.);; garland of flower strung thickly together.

     [Skt. {} → த. வாசிகை1]

 வாசிக்கல் vācikkal, பெ.(n.)

   காந்தம் உள்ள ஒருவகை இரும்புக்கட்டி (வின்.);; black load- stone.

 வாசிக்கோவை vācikāvai, பெ.(n.)

   குதிரைக்கிங்கிணி மாலை (சூடா.);; a garland of small bells, round a horse’s neck.

     [வாசி + கோவை.]

வாசிட்டம் vāciṭṭam, பெ. (n.)

   1. அறநூல் பதினெட்டனுள் ஒன்று (பிங்.);; a Sanskrit text – book on Hindu law ascribed to {}, one of 18 tarama – {}, q.v.

     [Skt. {} → த. வாசிட்டம்]

வாசிட்டலைங்கம் vāciṭṭalaiṅgam, பெ. (n.)

   1. துணைத்தொன்மங்கள் பதினெட்டனுள் ஒன்று (பிங்.);; a secondary {}, oneof 18 upa-{}. q.v.

     “வாசிட்டலைங்கத்தேதமின்றிய சிலதெரிந்து” (திருக்காளத். 4. நூல்வர.2); [Skt. {} → த. வாசிட்டலைங்கம்]

வாசிதம்1 vācidam, பெ.(n.)

புள்

   முதலியவற்றின் குரல் (யாழ்.அக.);; cry of birds, beasts etc.

 வாசிதம்2 vācidam, பெ.(n.)

   1. அறிவு; knowledge.

   2. குடியேற்றுகை; settling, peopling.

 வாசினி vāciṉi, பெ.(n.)

   பெண் குதிரை (யாழ்.அக.);; mare.

     [வாசி → வாசினி]

வாசினை vāciṉai, பெ.(n.)

   1. படிக்கை; reading.

     “வாசகன் மற்றது வாசினை செய்தபின்” (சூளா. சீய. 90);.

   2. யாழ் முதலியன இசைப்பிக்கை; playing on a musical instrument.

     “குழலவளுடைய யாழ் வாசினையை” (சீவக.603, உரை);.

     [வாசி → வாசினை, வாசினை = குழல் வாசிப்பு. (வ.மொ.வ.164);]

வாசிப்பு vācippu, பெ.(n.)

   1. கல்வியறிவு; learning, knowledge.

     ‘அவனுக்கு நல்ல வாசிப்புண்டு’.

   2. படிப்பு; reading.

     ‘வாசிப்புச் சாலை’.

   3. தேசிக்கூத்துக்குரிய கால் அமைப்பு வகை (சிலப்.பக்.90, கீழ்க்குறிப்பு);; a kind of movement of the legs in {} dance.

     [வாய் → வாயி → வாசி → வாசிப்பு]

வாசியோகம் vāciyōkam, பெ.(n.)

   ஓக வகை; a kind of {}.

     “மூலக்கனலை வாசியோகத்தா லெழுப்பி” (கோபால கிருஷ்ணபாரதி 95);.

     [வாசி + ஒகம்]

வாசிரம் vāciram, பெ.(n.)

   1. நாற்சந்தி; junction where four streets meet.

   2. வீடு; house.

   3. பகல்; day.

 வாசிலிங்கரு vāciliṅgaru, பெ.(n.)

   தண்டு (மூ.அ.);; stem of a plant.

வாசிவாரியன் vācivāriyaṉ, பெ.(n.)

   குதிரையைப் பழக்குவதில் வல்லவன்; one skilled in training horses.

     “வாசிவாரியன் ஐந்து கதியையும் பதினெட்டுச் சாரியையும் பயிற்றுகையினாலே” (மதுரைக்.389, உரை);.

 வாசுகன்மூச்சு vācugaṉmūccu, பெ.(n.)

   கருமுகிற் செய்ந்நஞ்சு; a kind of arsenic.

     [வாசுகன் + மூச்சு]

வாசுகி1 vācugi, பெ.(n.)

   வித்தமிழ்து (மூ.அ.);; seed.

 வாசுகி2 vācugi, பெ.(n.)

   1. உயிர்த்துளி; semen.

   2. ஆத்திமல்லிகை பார்க்க;see {}.

   4. நாகமலை; zinc-ore.

 வாசுகிக்கொடி vācugiggoḍi, பெ.(n.)

   நாகநஞ்சு; a kind of arsenic.

     [வாசுகி + கொடி]

 வாசுகிநாதன் vācuginātaṉ, பெ.(n.)

   சூதநஞ்சு; a kind of arsenic.

 வாசுகிந்தன் vācugindaṉ, பெ.(n.)

   எருமை முன்னை; a tree – Premna latifolia.

 வாசுடா vācuṭā, பெ.(n.)

   பலகறை; cowri.

 வாசுதேவமூலிகை vācutēvamūligai, பெ.(n.)

வெள்ளை நீர்முள்ளி,

 a thorny plant bearing white flowers.

     [வாசு + தேவ + மூலிகை]

 வாசுபிகை vācubigai, பெ.(n.)

   ஓர் பூடு; a herb – Pimpinella – in volucrata.

     [வாசு + பிகை]

வாசுரை vācurai, பெ.(n.)

   1. நிலம்; earth.

   2. இரவு; night.

   3. பெண்; woman.

   4. பெண் யானை (யாழ்.அக.);; female elephant.

 வாசை vācai, பெ.(n.)

ஆடாதோடை பார்க்க;see {}.

வாச்சி1 vācci, பெ.(n.)

   1. மரத்தைச் செதுக்கும் கருவி; adze.

   2. ஆடாதோடை (பரி.அக.); பார்க்க;see {}.

   தெ. வாடி;   ம. வாச்சி;   தோட. போடிசு;   க. பாசி;து. பாசி, பாஜி.

     [வாய் → வாய்ச்சி → வாச்சி]

 வாச்சி2 vācci, பெ.(n.)

   நூறு, ஆயிரம் உரூபாய்களைக் குறிப்பது; a term to denote the hundred and thousand rupees.

 வாச்சிகேவுநெசுவு vāssiāvunesuvu, பெ.(n.)

   ஆயிரத்து நூற்று ஐம்பது உரூபாயைக் குறிப்பது; a term to denote thousand and hundred and fifty rupees.

வாச்சியமாராயன் vācciyamārāyaṉ, பெ.(n.)

   கோயிலின் தலைமை வாச்சியக் காரன்; head musician of a temple or palace [I.M.P.Pd.146].

     [வாச்சியம் + மாராயன்]

வாச்சியம்1 vācciyam, பெ.(n.)

   1. வாசகத்தின் பொருள்; meaning of a word, signification of a Term.

     “வாதவூரன்….வாசக முதற்கு வாச்சியம்” (சிவப். பிரபந். நால்வர்.);.

   2. வெளிப்படையானது (நன்.269, விருத்.);; that which is manifest or clear.

   3. சொல்லக் கூடியது; that which can be stated in words.

   4. பழி (வின்.);; blame, censure, reproach.

 வாச்சியம்2 vācciyam, பெ.(n.)

   வாத்தியம்; musical instrument.

     “கூத்து விகற்பங்களுக்கு அமைந்த வாச்சியக்

கூறுகளும்” (சிலப். 3, 14, உரை);.

வகைகள்: 1. தோற் கருவி,

   2. நரம்புக் கருவி,

   3. கஞ்சக் கருவி,

   4. துளைக் கருவி.

 வாச்சியம் vācciyam, பெ. (n.)

   1. சொல்லின் பொருள்; meaning of a word, signification of a term.

     “வாதவூரன்……வாசக முதற்கு வாச்சியம்” (சிவப். பிரபந். நால்வர்.);

   2. சொல்லக்கூடியது; that which can be stated in words.

   3. வெளிப்படையானது; that which is manifest or clear.

   4. நிந்தை (வின்.);; blame, censure, reproch.

   5. இசைக்கருவி வகை; musical instrument.

     “கூத்து விகற்பங்களுக்கு அமைந்த வாச்சியக் கூறுகளும்”(சிலப். 3,14, உரை.);

     [Skt. {} → த. வாச்சியம்]

வாச்சியார்த்தம் vācciyārttam, பெ.(n.)

   சொல்லுக்கு நேரே உரிய பொருள்; literal meaning, expressed meaning;

     “வாச்சியார்த்தம், முக்கியார்த்தம், அபிதார்த்தம்” (வேதா.சூ.118);.

     [வாச்சியம் + அருத்தம் → அர்த்தம்]

 Skt. {} → த. அருத்தம்.

வாச்சியீடன் vācciyīṭaṉ, பெ.(n.)

   வாச்சியிட்டு வெட்டினாற் போலக் கண்டிப்பாகப் பேசுபவன்; one with sharp tongue, as an adze.

     “வாச்சியீடனாக நறுக்கறப் பேசவல்லேன்” (திவ். திருமாலை,26, வ்யா, பக்.89);.

     [வாய் → வாய்ச்சி → வாச்சி + ஈடன்]

 வாச்சிவாச்சி vāccivācci, பெ.(n.)

   ஆயிரத்து நூறு உரூபாயைக் குறிப்பது; a term to denote the thousand and hundred rupees.

     [வாச்சி + வாச்சி]

வாச்தவம் vāctavam, பெ. (n.)

   மெய்ம்மை; reality, truth.

     “தர்ப்பணத்திற் களிம்பு வாஸ்தவம்” (கைவல். சந். 69.);.

     [Skt. {} → த. வாசத்தவம்]

 வாஞ்சிகம் vāñjigam, பெ.(n.)

   மூங்கிலரிசி; seeds – Concretions of bamboo.

 வாஞ்சிக்கொடி vāñjikkoḍi, பெ.(n.)

   முல்லை; a variety of Jasmine.

     [வாஞ்சி + கொடி]

 வாஞ்சிமலை vāñjimalai, பெ.(n.)

விடத்தாரி பார்க்க;see {}.

     [வாஞ்சி + மலை]

 வாடகம் vāṭagam, பெ.(n.)

   வாடகை (இ.வ.);; rent.

     [வாழ் → வாழகை → வாடகை → வாடகம்]

வாடகை1 vāṭagai, பெ.(n.)

   கூலி; rent, hire.

     “வாடகைக் குதிரை” (திருவேங்.சத.85);.

     [வாழ் → (வாழகை); – வாடகை = வீட்டிற் குடியிருத்தற்குக் கட்டும் மாத அல்லது ஆட்டைக் கட்டணம். பின்பு இயங்குதிணைப் பொருள்களைப் பயன்படுதற்குக் கொடுக்கும் கட்டணமும் இப்பெயர் பெற்றது.]

வடவர் பட் (bhat); என்னுஞ் சொல்லை மூலமாகக்காட்டி, அதையும் ப்ருத்த (bhrta); என்பதன் திரிபாக்குவர். Bh{} = பொறு, bhrta = தாங்கப் பெற்றவன், கூலிக்கு அமர்த்தப் பெற்ற வேலைக்காரன் அல்லது உழைப்பாளி அல்லது படைஞன். இவ்வகையிலும் மூலம் தமிழ்ச் சொல்லே. பொறு = {}. (வ.மொ.வ. 2., பக். 85);.

 வாடகை2 vāṭagai, பெ.(n.)

   1. சுற்றுவட்டம்; region, district.

     “அரசூர்வாடகையில்” (S.I.I.iii.109);.

   2. தெரு (யாழ்.அக.);; street.

   3. கொல்லை (யாழ்.அக.);; garden.

   4. வாகன சாலை (யாழ்.அக.);; stable.

   5. மண்சுவர் (யாழ்.அக.);; mud wall.

 வாடநாழி vāṭanāḻi, பெ.(n.)

   பேய்ப்புடலை; a bitter wild snake gourd, good for fever – Tricosanthes lacmiosa.

 வாடன்சம்பா vāṭaṉcambā, பெ.(n.)

   மட்டநெல்வகை; an inferior kind of paddy.

     [வாடன் + சம்பா]

 வாடபதி vāṭabadi, பெ.(n.)

   உடம்பின் கொழுப்பு; fat of the body-adipose tissue.

வாடபூமாது vāṭapūmātu, பெ.(n.)

   1. மூலி, கொட்டைப்பாசி; a kind of moss.

   2. ஒருவகை வளி; a gas.

வாடல் vāṭal, பெ.(n.)

   1. வாடுகை; withering;

 drying;

 becoming lean;

 fading.

   2. வாடின பொருள்; that which is faded, or withered, that which is stale or not fresh, as vegetables.

   3. உலர்ந்த பூ (பிங்.);; faded flower.

     [வாடு → வாடல்]

 வாடவசி vāṭavasi, பெ.(n.)

   தொட்டிவிடம்; a kind of arsenic-red orpiment.

     [வாட + வசி]

வாடாக்கடமை vāḍākkaḍamai, பெ.(n.)

   திட்டமான வரி; permanently fixed tax.

     “இவ்வாண்டு முதல் வாடாக்கடமையாக நிறுத்துவித்து” (S.I.I.V.120);.

     [வாடா + கடமை]

 வாடாக்குறிஞ்சி vāṭākkuṟiñji, பெ.(n.)

   உலரும் நிலையினும் தன் இயற்கை நிறம் மாறாத பூ வகை (பிங்.);; a plant whose flowers do not lose colour in withering.

மறுவ. குரவகம்.

     [வாடா + குறிஞ்சி]

 வாடாத்தம் vāṭāttam, பெ.(n.)

   ஆல்; banyan tree – ficus bengalensis.

     [வடம் + அத்தம்]

வாடாத்தாமரை vāṭāttāmarai, பெ.(n.)

   பண்டைக்கால அரசர் பாணர்க்கு அளிக்கும் பொற்றாமரைப்பூ; lotus-shaped ornament of gold, presented to bards by ancient kings.

     “வாடாத் தாமரை சூட்டுவ னினக்கே” (புறநா.319);.

     [வாடு + ஆ + தாமரை]

 வாடாப்பூ vāṭāppū, பெ.(n.)

   வாடா மல்லிகை, தென்னம்பூ, பனம்பூ பறிக்காதபூ; unfaded and unplucked flowers.

     [வாடா + பூ]

 வாடாமல்லி vāṭāmalli, பெ.(n.)

வாடா மல்லிகை (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [வாடு +

     ‘ஆ’ (எ.ம.இ.நி.); + மல்லி]

 வாடாமல்லிகை vāṭāmalligai, பெ.(n.)

   பூச்செடிவகை (வின்.);; bachelor’s buttons.

     [வாடு +’ஆ’ (எ.ம.இ.நி.); + மல்லிகை]

வாடாமாலை vāṭāmālai, பெ.(n.)

   1. பொன்னரி மாலை; gold necklace, as not fading like the garland of flowers.

     “வாடாமாலை பாடினி யணிய” (புறநா.364);.

   2. கிழி கிடை முதலியவற்றால் செய்யப்படும் மாலை (சிலப்.5, 33, உரை);; garland made of rags, pith etc.,

     [வாடு + ஆ (எ.ம.); + மாலை]

 வாடாமுட்செடி vāḍāmuḍceḍi, பெ.(n.)

   மஞ்சட்பூவுள்ள ஓர் செடி; a thorny plant with yellow flowers-Furze.

     [வாடா + முள் + செடி]

வாடாவஞ்சி vāṭāvañji, பெ.(n.)

கருவூர் பார்க்க;see {}.

     “வாடாவஞ்சி வாட்டு நின்….. நோன்றான்” (புறநா.39);.

     [வாடு +’ஆ’ (எ.ம.இ.நி.); + வஞ்சி]

வாடாவள்ளி vāṭāvaḷḷi, பெ.(n.)

   1. ஒரு வகைக் கூத்து; a kind of dance.

     “வாடா வள்ளியின் வளம்பல தரூஉ நாடு பல” (பெரும்பாண்.370);.

   2. ஒவியம் (அக.நி.);; painting, picture.

     [வாடு +’ஆ'(எ.ம.இ.நி.); + வள்ளி]

 வாடாவிளக்கு vāṭāviḷakku, பெ.(n.)

   நந்தாவிளக்கு (நெல்லை);; perpetually burning lamp.

     [வாடு + ஆ (எ.ம.இ.நி.); + விளக்கு]

 வாடாவூட்டு vāṭāvūṭṭu,    பெ.(ո.) திட்டமான வரி; permanently fixed tax.

வாடி1 vāṭi, பெ.(n.)

   தொட்டாற்சுருங்குஞ் செடி வகை; a sensitive plant.

 வாடி2 vāṭi, பெ.(n.)

   1. தோட்டம் (வின்.);; garden.

   2. மதில் (யாழ்.அக.);; wall.

   3. முற்றம் (யாழ்.அக.);; courtyard.

   4. வீடு (யாழ்.அக.);; house.

   5. மீனுலர்த்துமிடம் (இ.வ.);; fish- curing yard.

   6. பட்டி; village, hamlet.

   7. சாவடி (வாடிவீடு);; rest-house.

   8. காணிக்காரரின் புல் வேய்ந்த மூங்கிற் குடிசை; hut of bamboo and grass, of {} (G.TnD.1, 7);.

   9. அடைப்பிடம் (வின்.);; enlosure, fenced place.

   10. சூழ வேலி கோலிய விறகு, மரம் முதலியன விற்குமிடம் (விறகுவாடி, மரவாடி.);; yard, shed, where firewood is stored for sale.

     [பாடி → வாடி (செல்வி.75, ஆடி, 606);]

வாடிகம் vāṭigam, பெ.(n.)

பிரமி2 (நாமதீப. 340); பார்க்க;see pirami.

வாடிகை vāṭigai, பெ.(n.)

   1. வாடகை2 2, 3, 4 பார்க்க;see {}.

வாடிக்கை vāṭikkai, பெ.(n.)

   1. வழக்கம்; habit.

     “வேதங்களைக் கிளி வாடிக்கையாற் கற்று” (இராமநா. அயோத், 22);.

   2. வழக்கமாகப் பற்றுவரவு செய்கை; custom, as in dealing.

   3. முறை; usage.

     “உலக வாடிக்கை நிசமல்லவோ” (குமரே. சத.69);.

   4. வாடிக்கைக்காரன் பார்க்க;see {}.

   க., து. வாடிகெ;தெ. வாடு, வாடுக.

     [பாடு → வாடுக்கை → வாடிக்கை (மு.தா.304);]

வாடிக்கைக்காரன் vāṭikkaikkāraṉ, பெ.(n.)

   1. வழக்கமாக ஓரிடத்துப் பற்றுவரவு செய்வோன்; customer.

   2. பண்டங்களை வழக்கமாக ஓரிடத்து விலைக்குக் கொடுத்து வருவோன்; customary supplier of goods.

     [வாடிக்கை + காரன்]

வாடிவாசல்1 vāṭivācal, பெ.(n.)

   அரண்மனைவாசல் (இ.வ.);; entrance hall of a palace or mansion.

     [பாடிவாசல் → வாடிவாசல் (செல்வி.75, ஆடி. 006.);]

 வாடிவாசல்2 vāṭivācal, பெ.(n.)

   1. முல்லை நில மாட்டுத் தொழுவ வாசல்; entrance of cowshed in mullai tract.

   2. இடையர் குடியிருப்புவாசல்; entrance of yadhava’s colony.

   3. சல்லிக்கட்டுக் காளைகளை அடைத்து வைத்திருக்கும் தொழுவ வாசல்; small entrance in the narrow passage between the ground and the place where the bulls are kept in the sport of{}.

   4. பாசறை வாசல்; entrance of encampment.

     [பாடிவாசல் → வாடிவாசல். (செல்வி.75, ஆடி. 006.);]

 வாடிவாசல் vāṭivācal, பெ. (n.)

   சல்லிக்கட்டு காளைகள் இருக்குமிடம்; place where bul bailing take place.

     [வாடி+வாசல்]

 வாடிவிடு vāḍiviḍu, பெ. (n.)

ஓய்வு இல்லம் rest house (யாழப்.);.

     [பாடி-வாடி+விடு]

வாடிவீடு vāṭivīṭu, பெ.(n.)

   1. பாசறை; war camp.

   2. அரசன் தங்கல்மனை; royal rest- house.

   3. சாவடி; choultry.

     [பாடிவீடு → வாடிவீடு]

 வாடிவேலி vāṭivēli, பெ.(n.)

   சிற்றூரின் எல்லைக் குறி (கோவை.);; the boundary line of a village.

     [வாடி + வேலி]

வாடு1 vāṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உலர்தல்; to wither, fade, dry up.

     “பொதியொடு பீள்வாட” (நாலடி, 269);.

   2. மெலிதல்; to be emaciated, to become weak.

     “எந்தோள் வாட” (கலித்.68.);.

   3. மனமழிதல்; to pine away, grieve.

     “வாடினேன் வாடி வருந்தினேன்”

   4. பொலிவழிதல்; to turn pale.

     “குழலியென் வாடிப் புலம்புவதே” (திருக்கோ.14);.

   5. தோல்வியடைதல்; to be defeated.

     “வாடாவஞ்சி தலைமலைந்து” (பு.வெ.3, 1, கொளு);.

   6. கெடுதல்; to perish.

     “காரிகை பெற்றதன் கவின் வாட” (கலித்.124);.

   7. நீங்குதல்; to be removed.

     “சூலமும்… கரத்தினில் வாடா திருத்தி” (கல்லா.87, 29);.

   8. குறைதல்; to diminish, decrease.

     “வாட்டருஞ் சீர்க்கண்ணகி நல்லாளுக்கு” (சிலப்.9, 40);.

   9. நிறை குறைதல் (இ.வ.);; to fall short in weight.

   க. பாடு;   குட. பாட்;   து. பாடுனி;   தெ. வாடு;   பார்ஜி. வாட்;   குவி. வ்விராலி;   ம. வாடுக; Kod. ba-d;

 pa. {}.

 வாடு2 vāṭu, பெ. (n.)

   வாடற்பூ; faded flower.

     “ஈங்கைவா டுதிர்புக” (கலித்.31);.

     [வீ → வீடு → வாடு]

 வாடுன் vāṭuṉ, பெ. (n.)

உலர்த்தப்பட்ட புலால் துண்டுகள், உப்புக்கண்டம்

 dryflesh.

து பாரு ஆத், வர்ரூ

வாடூன் vāṭūṉ, பெ.(n.)

   உப்புக்கண்டம்; dried flesh.

     “வாராதட்ட வாடூன் புழுக்கல்” (பெரும் பாண்.100);.

     [வாடு + ஊன்]

வாடை1 vāṭai, பெ.(n.)

   1. வடகாற்று (பிங்.);; northwind.

     “வாடை நலிய வடிக்கணா டோணைசை”(பு.வெ.8, 16);.

   2. குளிர் காற்று (கொ.வ.);; chill wind.

   3. காற்று (பிங்.);; wind.

     “வாடை யுயிர்ப்பின்” (கம்பரா. மிதிலைக். 66);.

   4. மணம்; fume, scent

     “சுகந்த வாடையின்” (திருப்பு.143);.

   5. வடவை பார்க்க;see {}.

     “வாடை யெரிகொள்வேலை” (திருப்பு.382);.

   ம. வாட;   தெ. வாட;குருக். பார்னா.

 வாடை2   1. தெருச்சிறகு (சூடா.); row of houses, as in a street.      “கீழைவாடை மேலைவாடை” (சூடா.).

   2. தெரு (பிங்.);; street.

   3. இடையர் அல்லது வேடர் வாழும் வீதி (வின்.);; street where herdsmen or hunters reside.

   4. குறுஞ் சிற்றூர்; village, hamlet.

   5. வழி; direction.

     ‘இதே வாடையாகப் போ’.

 வாடை3 vāṭai, பெ.(n.)

   மருந்து (பிங்.);; medicine.

 வாடை vāṭai, பெ. (n.)

வேட்டுவர் குடியிருப்பு

 hamlet of hunters.

     [வேட்டுவர்-வேடுவர்-வேடு-வாடு-வாடை]

ஒ.நோ. நத்தம்- பார்ப்பனர் அல்லாதார் ஊர். பேட்டை-சந்தை ஊர். பறந்தலை- பாலை நிலம்

 வாடைக்கச்சான் vāṭaikkaccāṉ, பெ.(n.)

   வடமேல்காற்று (யாழ்.அக.);; north- west wind.

     [வாடை + கச்சான். கச்சான் = மேல்காற்று, கோடைக்காற்று.]

 வாடைக்கொண்டல் vāṭaikkoṇṭal, பெ.(n.)

   வடகீழ்க்காற்று (யாழ்.அக.);; north- east wind.

     [வாடை + கொண்டல்]

வாடைப்பாசறை vāṭaippācaṟai, பெ.(n.)

   பாசறைக்கண் வீரர் தம் காதன் மகளிரை நினைந்து துயருறும்படி செய்கின்ற வாடைக்காற்றின் மிகுதியைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ.8,16.);; theme describing the north wind which blows in the camp of soldiers and distresses them by reminding them of their lady-loves.

     [வாடை + பாசறை]

வாடைப்பொடி vāḍaippoḍi, பெ.(n.)

   1. நறுமணத்தூள் (இ.வ.);; aromatic or scented powder.

   2. வயப்படுத்தும் பொடி; medicated powder that charms a person and keeps him under, fascination.

     “வாடைப் பொடியிட்டான்” (விறலி விடு.823);.

     [வாடை + பொடி. வாடை = நறுமணம்.]

 வாடையவலன் vāṭaiyavalaṉ, பெ.(n.)

   பேராமுட்டி; a plant – pavonia odorata.

     [வாடை .+ அவலன்]

வாடையிலோடு-தல் vāṭaiyilōṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வடகாற்றின் உதவியால் மரக்கலம் பாய் விரித்துச் செல்லுதல் (வின்.);; to sail with the north wind.

     [வாடையில் + ஒடு-,]

 வாடைவசியம் vāṭaivasiyam, பெ.(n.)

     [வாடை + வசியம்]

 வாட்காரன் vāṭkāraṉ, பெ.(n.)

   அரம்பத்தால் மரமறுப்பவன்; sawyer.

     [வாள் + காரன்]

வாட்குடி vāḍkuḍi, பெ.(n.)

   மறக்குடி; race of warriors.

     “வாட்குடி வன்கணவர்க்கு” (பு.வெ.4, 4);

     [வாள் + குடி]

வாட்கூத்து vāṭāttu, பெ.(n.)

   வாளைப் பிடித்து ஆடுங்கூத்து; sword dance.

     “உறையைக் கழித்து வாட்கூத்து ஆடிக் காட்டுவார்” (சீவக.783, உரை);.

     [வாள் + கூத்து]

வாட்கோரை vāṭārai, பெ.(n.)

   ஒருவகைக் கோரை (பிங்.); (மதுரைக்.172, உரை);; a kind of sedge.

     [வாள் + கோரை]

 வாட்சி vāṭci, பெ.(n.)

   மல்லிகை, இருவாட்சி; a variety of Jasmine.

     [வாள் → வாய் → வாய்ச்சி → வாட்சி]

 வாட்சூலை vāṭcūlai, பெ.(n.)

   ஒரு வகைச் சூலை நோய்; a kind rheumatic pain.

 வாட்டசாட்டம் vāṭṭacāṭṭam, பெ.(n.)

   தோற்றப் பொலிவு (கொ.வ.);; being stalwart and shapely.

     ‘ஆள் வாட்டசாட்டமாய் இருக்கிறான்’.

     [வாட்ட + சாட்டம்]

 வாட்டப்பொலி vāṭṭappoli, பெ.(n.)

   களத்தில் அடித்துப் போடப்பட்டிருக்கும் நீண்ட நெற்பொலி (இ.வ.);; long heap of paddy on the threshing-floor.

     [வாட்டம் + பொலி]

வாட்டம்1 vāṭṭam, பெ.(n.)

   1. வாடுகை; fading, withering.

   2. உலர்ச்சி; dryness.

   3. மெலிவு; leanness.

     “மானமங்கையர் வாட்டமும் பரிவும்…… தீர்ந்தொளி சிறந்தார்” (சீவக.2382);.

   4. வருத்தம்; trouble, distress.

     “வாட்டிய வாட்டஞ் சொல்லி” (அரிச்.பு.விவாக.32);.

     [வாடு → வாட்டம்]

 வாட்டம்2 vāṭṭam, பெ.(n.)

   1. ஒழுங்கான சாய்வு; slope, gradient.

     “நீர்வாட்டம்”.

   2. வடிவழகு; beauty of form.

     ‘ஆள் வாட்டமாயிருக்கிறான்’.

   3. மனக்களிப்பு; sumptuousness.

     ‘சோறு வாட்டமாய்க் கிடைத்தது’.

   4. தோற்றப் பொலிவு (கொ.வ.);; being stalwart and shapely.

   5. நீட்டம் (இ.வ.);; length.

   6. பயனுறுதல்; advantage, suitability.

     ‘காற்று வாட்டமாயடிக்கிறது’.

   ம. வாட்டம்;   க. வாட;தெ. வாடமு.

     [வாள் → வாடு → வாட்டம்]

அங்கணம் வாட்ட சாட்டமாயிருந்தால் தண்ணீர் சரட்டென்று போகும் என்னும் வழக்கை நோக்குக – (வ.மொ.வ.2., பக். 85);.

 வாட்டம்3 vāṭṭam, பெ.(n.)

   1.தோட்டம் (வின்.);; garden.

   2. தெரு (யாழ்.அக.);; street.

   3. வழி (சது.);; way, road.

     [வாள் → வாடு → வாட்டம்]

வாட்டரவு vāṭṭaravu, பெ.(n.)

   1. சோர்வு (யாழ்.அக.);; weariness, fatigue.

   2. உலர்கை (வின்.);; withering, fading.

 வாட்டலை vāṭṭalai, பெ.(n.)

வாட்டாளை பார்க்க (யாழ்.அக.);;see {}.

 வாட்டல் vāṭṭal, பெ.(n.)

   வாட்டப்பட்ட பொருள்; roast, anything roasted.

     [வாடு → வாட்டு → வாட்டல்]

 வாட்டாங்கொடி vāḍḍāṅgoḍi, பெ.(n.)

   சோமலதைக் கொடி; soma plant.

மறுவ. ஆட்டலாங்கொடி.

வாட்டானை vāṭṭāṉai, பெ.(n.)

   அறுவகைத் தானைகளுள் ஒன்றான வாட்படை; company of swordsmen in an army, one of {}.

     “பொய்யா வாட்டானை …. தென்னவன்” (கலித்.98); (திவா.);.

     [வாள் + தானை]

வாட்டாறு vāṭṭāṟu, பெ.(n.)

   மலைநாட்டுத் திருமால் திருப்பதிகளுள் ஒன்று; a {} shrine in the Travancore state.

     “வளநீர் வாட்டாற்றெழினியாதன்” (புறநா.396);.

     “வாட்டாற்றா னடிவணங்கி” (திவ்.திருவாய்.10, 6, 2);.

     [வாட்டம் + ஆறு]

 வாட்டாளை vāṭṭāḷai, பெ.(n.)

   மெலிந்தவன் (யாழ்.அக.);; emaciated man.

     [வாடு →வாட்டு →ஆள்]

 வாட்டாழை vāṭṭāḻai, பெ.(n.)

   கடற்கரையில் உண்டாம் பழச்செடி வகை (மலை.);; a coastal plant yielding edible fruits.

மறுவ. கடற்றாழை.

     [வாள் + தாழை]

வாட்டி1 vāṭṭi, பெ.(n.)

   தடவை; time, turn.

     “மூன்று வாட்டி வந்து போனான்”.

   தெ. மாடு;க. மாட்டு.

     [வள் → வாள் → வாட்டி (மு.தா.258);]

 வாட்டி2 vāṭṭi, பெ.(n.)

   களமடிக்கும் கடைசிப் பிணையல் மாடு (இ.வ.);; the bull at the farthest end from the pole in the centre of the threshing-floor in treading corn.

 வாட்டி3 vāṭṭi, பெ.(n.)

   பருத்தி; cotton.

 வாட்டி vāṭṭi, பெ. (n.)

   சிறு பெண் குழந்தை; a small baby.

 வாட்டிப்பிடிப்பான் vāḍḍippiḍippāṉ, பெ.(n.)

   தழுதாழை; a shrub – a hedge tree- clerodendron phlomoides {}.

     [வாட்டி + பிடிப்பான்]

 வாட்டிப்பிழிதல் vāṭṭippiḻidal, பெ.(n.)

   வெற்றிலையை அனலில் வாட்டிக் கசக்கிச் சாறு எடுக்கும் முறை; squeezing the juice after slight heating as in betel.

     [வாட்டி + பிழிதல்]

வாட்டியபுட்பம் vāṭṭiyabuṭbam, பெ.(n.)

   1. சந்தனம்; sandalwood.

   2. மஞ்சள்; turmeric.

வாட்டியம் vāṭṭiyam, பெ.(n.)

   1. தோட்டம்; garden.

   2. வீடு (யாழ்.அக.);; house.

 வாட்டியாயினி vāṭṭiyāyiṉi, பெ.(n.)

   அதிபலை; species of Hibiscus.

மறுவ. பேராமுட்டி.

வாட்டு1 vāṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. உலர்த்துதல்; to cause to wither or fade;

 to dry;

 to scorch.

   2. வதக்குதல்; to roast.

   3. வருத்துதல்; to vex, afflict, mortify.

     “எளியரை வலியர் வாட்டின் வலியரை… தெய்வம் வாட்டும்” (காஞ்சிப்பு.கடவுள் வா.7);.

   4. கெடுத்தல்; to injure;

 to destroy.

     “இனம் போக்கி நின்றாரிகல் வாட்டி” (பு.வெ.2, 5);.

   5. ஆடை வெளுத்தல்; to wash, as cloth.

     “ஸ்ரீவைஷ்ணவ வண்ணத்தான் திருப்பரி வட்டங்களை அழகிதாக வாட்டி” (ஈடு.5, 10, 6);.

   க. பாடு;   தெ. வாடு;   ம. வாடுக; Ko. vaa-{}.

     [வாடு → வாட்டு → வாட்டு-,]

 வாட்டு2 vāṭṭu, பெ.(n.)

   1. பொரியல்; roasted or fried flesh or vegetable.

     “மனைவாழளகின் வாட்டுடன் பெறுகுவிர்” (பெரும்பாண்.256);.

   2. இடர்; affliction.

     ‘அவனை நல்ல வாட்டு வாட்டினான்’.

க. பாடு.

     [வாடு → வாட்டு.]

 வாட்டு3 vāṭṭu, பெ.(n.)

   1. ஒழுங்கான சாய்வு; slope, gradient.

     “நீர்வாட்டுச் சரியா விருக்கிறது”

   2. அழகானது (இ.வ.);; that which is handsome.

   3. தகுதியானது (வின்.);; that which is suitable.

     ‘அந்தத் தொழில் எனக்கு வாட்டா யிருக்கவில்லை’.

   4. சார்பு; side, nearness.

     ‘என் பக்கவாட்டி லிராதே’.

   5. பழக்கமிகுதியா லேற்படும் பயிற்சி; facility from frequent use, as of the right or the left hand.

     ‘அவன் இடக்கை வாட்டுள்ளவன்’.

   6. மலிவு (வின்.);; cheapness.

     ‘அது எனக்கு வாட்டாய்க் கிடைத்தது’.

 வாட்டுசோகை vāṭṭucōkai, பெ.(n.)

   சோகைநோயால் உண்டாகும் வீக்க வகை; bright’s disease.

வாட்படை vāḍpaḍai, பெ.(n.)

   வாள்தாங்கிப் போர்செய்யும் வீரர்; army of soldiers armed with swords.

     “வாட்படையை யோட்டி” (பட்டினப்.226, உரை);.

     [வாள் + படை.]

 வாட்படையாள் vāḍpaḍaiyāḷ, பெ.(n.)

   கொற்றவை (பிங்.);; Durga, as armed with sword.

     [வாட்படை → வாட்படையாள்]

 வாட்பல் vāṭpal, பெ.(n.)

   அரம்பம் போன்ற பல்லமைப்பு; serrated tooth, toothed like a saw.

     [வாள் + [பல்]

வாட்பல்விலக்கி vāṭpalvilakki, பெ.(n.)

   1. சிறிய அரவகை (செங்கை);; tenon saw.

   2. அரத்தின் பற்களை நேராக்கும் கருவி; saw-set.

     [வாள் + பல் + விலக்கி.]

 வாட்போக்கி vāṭpōkki, பெ.(n.)

   திருச்சி மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளதும் அப்பரால் பாடப்பட்டதுமான ஒரு சிவத்தலம்; one of the saiva places having the distinction of being sung by saint Appar. It is in Tiruchi District.

வாட்போக்கிக்கலம்பகம் vāṭpōggiggalambagam, பெ.(n.)

   பெரும்புலவர் மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளையால் கி.பி.19ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப் பெற்ற நூல்; a book written by {} in 19th century.

     [வாட்போக்கி + கலம்பகம்]

வாட்போக்கிநாதர்உலா vāṭpōkkinātarulā, பெ.(n.)

   சேறை கவிராசப் பண்டிதர் என்பவரால் கி.பி.16ஆம் நூற்றாண்டில் இயற்றப்பட்ட நூல்; a book written by {} in 20th century.

     [வாட்போக்கி + நாதர் + உலா. நாதர் = skt.]

வாட்போர் vāṭpōr, பெ.(n.)

   வாளால் செய்யும் சண்டை; fight with the sword.

     “வாட்போரான் மிகுகின்ற… வீரருடைய” (மதுரைக்.53, உரை);.

     [வாள் + போர்]

 வாணகந்தி vāṇagandi, பெ.(n.)

   அரசமரம்; a sacred tree – Ficus religiosa.

     [வாண + கத்தி]

 வாணகந்தியுப்பு vāṇagandiyuppu, பெ.(n.)

   வெடியுப்பு; salt petre.

     [வாணகந்தி + உப்பு]

 வாணகன் vāṇagaṉ, பெ.(n.)

திருமால் (யாழ்.அக.);;{}.

     [ஒருகா. (வான் → வானகன் → வாணகன்);]

வாணகம் vāṇagam, பெ.(n.)

   1. வாணம் 1, 20 பார்க்க;see {}.

   2. ஆவின் மடி; cow’s udder.

   3. வேய்ங்குழல்; flute.

   4. தனிமை; loneliness.

 வாணகாந்திகம் vāṇagāndigam, பெ.(n.)

சோதிப்புல்;{}.

     [வாண + காந்திகம்]

வாணகோப்பாடி vāṇaāppāṭi, பெ.(n.)

   வாணவரசர் ஆண்டதும், மைசூர் அரசவை, கர்நூல் மாவட்டம், வட ஆற்காடு மாவட்டம் ஆகியவற்றின் பாகங்கள் அடங்கியதுமான நாடு; the country of the {}, an ancient Kingdom comprising portions of the mysore state, and of the karnool and north arcot districts (S.I.I.ii, preface.27);.

     [வாண + கோப்பாடி]

வாணக்கந்தகம் vāṇaggandagam, பெ.(n.)

   பொறிவாணம் முதலிய செய்தற்குரிய தனிம வகை (M.M.300.);; stick-sulphur, roll sulphur, as used in fireworks.

     [வாணம் + காந்து → காந்தகம் → கந்தகம்]

 வாணக்கா vāṇakkā, பெ.(n.)

   நெல்லிப் பருப்பு; kernel of the fruit-Emblica-Indian goose berry.

 வாணக்காரன் vāṇakkāraṉ, பெ.(n.)

   வாணவெடிகள் முதலியன செய்து விற்பவன்; one who manufactures and sells fireworks.

க. வாணகார.

     [வாணம் + காரன். காரன் = வினைமுதல் உடைமை முதலிய பொருளில் வரும் ஆண்பாற் பெயரீறு.]

 வாணக்குழல் vāṇakkuḻl, பெ.(n.)

   அதிர்வேட்டுக்காகப் பொறிவாண மருந்து அடைக்கும் வெடிகுழாய்; metallic tube fixed in a block of wood, used for loading fireworks with gun powder.

     [வாணம் + குழல்]

 வாணதண்டம் vāṇadaṇṭam, பெ.(n.)

   புடைவை நெய்யுங் கருவி வகை (யாழ்.அக.);; apparatus for weaving sarees.

     [வாண + தண்டம்]

 வாணதீர்த்தம் vāṇatīrttam, பெ.(n.)

   திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் உள்ள ஓர் அருவி; a sacred waterfall in the Tirunelvelly District.

     [வாண + skt. {} → த. தீர்த்தம்]

வாணன்1 vāṇaṉ, பெ.(n.)

   நெல்வகை; a kind of paddy.

     “மலை முண்டன் வாணன்” (நெல்விடு. 186);.

 வாணன்2 vāṇaṉ, பெ.(n.)

   1. குடியிருப்பவன்; resident.

     “அண்ட வாண ரமுதுண

நஞ்சுண்டு” (தேவா.644,6);.

   2. ஏதேனும் ஒரு தொழிலால் வாழ்பவன்; one who pursues a profession or calling.

     “பாவாணன்”.

   3. நல்வாழ்வுள்ளவன் (வின்.);; prosperous man.

     [வாழ் + ந் + அன் → வாணன்.

     ‘ந்’ பெயரிடை நிலை.]

 வாணன்3 vāṇaṉ, பெ.(n.)

   1. மாவலியின் மகனான ஓர் அரசன்; an asura, son of {}.

     “வாணன் பேரூர்” (மணிமே.3,123);.

   2. மாவலி தலைமுறையில் தோன்றிய அரசன்; King of a dynasty tracing its lineage from {}.

     “வாண வித்தியாதரரான வாணராயர் மகா தேவியார்” (S.I.I.iii,99);.

     “ஆறையர்கோன் வாணன்” (பெருந்தொ. 1185);.

   3. பாண்டி நாட்டில் தஞ்சாக்கூர் என்ற நகரையாண்ட ஒரு தலைவன்; a chief of {}, a town in {} country.

   4. மூன்றாவது விண்மீன் (திவா.);; the third naksatra.

 வாணன்கோவை vāṇaṉāvai, பெ.(n.)

   தஞ்சைவாணன் மீது பொய்யா மொழிப் புலவரியற்றிய கோவைச் சிற்றிலக்கியம்; a {} trealise on {}.

வாணபுரம் vāṇaburam, பெ.(n.)

   வாணாசுரனது தலைநகர்; the capital of {} Kingdom.

     “வாணபுரம்புக்கு” (திவ்.திருவாய்.7,10,7);.

     [வாண(ன்); + புரம்]

வாணம் vāṇam, பெ.(n.)

   1. அம்பு; arrow.

   2. தீ; fire.

     “பாயும் புகைவாணங் கொடு பாணம்” (இரகு.நகர.24);.

   3. வளைந்து செல்லும் வாணக்கட்டு முதலியன (யாழ்.அக);; rocket, fire works.

     [வாளம் → வாணம். வாணம் → வ. பாண. (க.வி. 28);]

 வாணம்1 vāṇam, பெ.(n.)

   1. கடைகால் (நெல்லை.);; excavation for laying foundation.

   2. வெடி; cracker.

     [வானம் → வாணம்]

 வாணம்2 vāṇam, பெ.(n.)

   1. அம்பு; arrow.

   2. தீ; fire.

     “பாயும் புகைவாணங் கொடு பாணம்” (இரகு. நகர. 24);.

   3. வாணவெடி முதலியன (யாழ்.அக.);; rocket fire works.

     [வாளம் → வாணம். வாணம் → வ.பாண.] (சு.வி.28);

 வாணரம் vāṇaram, பெ.(n.)

   மூளையையும் முதுகந்தண்டங் கொடியையும் பற்றிய நோய்; inflammation of the brain and the spinal card-Meningitis.

 வாணலி vāṇali, பெ.(n.)

   வறுக்குஞ்சட்டி; frying pan.

தெ., க. பாணலி.

வாணலிங்கம் vāṇaliṅgam, பெ.(n.)

   வாணாசுரனாற் பூசிக்கப்பட்டதும், நருமதையில் அகப்படுவதுமான இலிங்க வகை; a form of {}, found in the {} as worshipped by the Asura {}.

     “வாணனெனுமசுர ணர்சித்தான்…. வாணலிங்கம்” (சைவச.பொது.85);.

     [வாண + லிங்கம் →இலங்கம்]

 வாணவாதம் vāṇavātam, பெ.(n.)

   கால் கையை சுருக்க வாங்கி இழுத்துக் கடுத்து நோயை யுண்டாக்கும் ஒரு வகை ஊதை நோய்; a kind of rheumatism.

     [வாணம் + வாதம். Skt. வாதம்.]

 வாணவுப்பு vāṇavuppu, பெ.(n.)

   வெடியுப்பு; potassium nitrate.

     [வாணம் + உப்பு]

 வாணவெடி vāṇaveḍi, பெ.(n.)

   வெடிவகை; a kind of rocket fire.

     [வாணம் + வெடி]

 வாணவேடிக்கை vāṇavēṭikkai, பெ.(n.)

   வாணங்களை வெடித்து நிகழ்த்தும் கண்கவர் காட்சி; display of fireworks.

     [வாள் → வாளம் → வாணம் + வேடிக்கை]

 வாணா vāṇā, பெ.(n.)

   வறுக்குஞ்சட்டி; frying pan.

     [வாணல் → வாணா]

வாணாட்கோள் vāṇāṭāḷ, பெ.(n.)

   பகைவனது அரணைக் கொள்ள நினைத்து வாளைப் புறவீடு விடுவதைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ.6, 3);; theme of a King sending his sword in advance at an auspicious moment, when setting out with the object of capturing the fort of his enemy.

     [வாழ் + நாள் + கோள்]

 வாணாத்தடி vāṇāttaḍi, பெ.(n.)

   சிலம்பக்கழி; zudgel used by Indian gymanasts in fencing.

 வாணாய் vāṇāy, பெ.(n.)

வாணலி பார்க்க;see {}.

வாணாளளப்போன் vāṇāḷaḷappōṉ, பெ.(n.)

   ஞாயிறு (நாமதீப.94);; sun.

     [வாணாள் + அள → அளப்பு →அளப்போன்]

வாணாளைவாங்கு-தல் vāṇāḷaivāṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பெருந்தொந்தரவு பண்ணுதல்; to tease, worry to death.

     ‘ஏன் என்னுடைய வாணாளை வாங்குகிறாய்?’

     [வாணாள் + வாங்கு-,]

வாணாள் vāṇāḷ, பெ.(n.)

   1. வாழுங்காலம்; life- time.

   2. உயிர்; life.

     “தெவ்வர்வாணாள் வீழ்ந்துக” (சீவக.3079);.

     [வாழ் + நாள்]

வாணி1 vāṇi, பெ.(n.)

   1. சொல் (பிங்.);; word, language, speech.

     “நன்கல்ல வாணி கிளத்தலடக்கி” (பிரமோத். 22, 19);.

   2. கல்வி; learning.

     “துதி வாணி வீரம்” (பெருந்தொ. 418);.

   3. கலைமகள் (பிங்.);; Kalai-magal, as the Goddess of learning.

     “வாணியு மல்லிமென் மலரையனும்” (சீகாளத். பு. நான்மு. 147);.

   4. சரசுவதி நதி; the river Sarasvati.

     “கங்கை காளிந்தி வாணி காவிரி…. நதிகள்” (திரு.விளை.தல.11);.

   5. ஒலி தோன்றும் இடம்; source of vocal sounds.

     “நாபிக்கு நால்விரல் மேலே… வாணிக் கிருவிரலுள்ளே” (திருமந்.616);.

   6. கூத்துவகை (பிங்.);; a kind of dance.

 வாணி2 vāṇi, பெ.(n.)

   அம்பு (பிங்.);; arrow.

 வாணி3 vāṇi, பெ.(n.)

   அசமதாகம் (மலை.);; bishop’s weed.

 வாணி4 vāṇi, பெ.(n.)

   நீர் (வின்.);; water.

 வாணி5 vāṇittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அமைத்தல்; to formmake.

     “மன்னுதிரு வெண்மணலை வாணித்து” (இலஞ்சி. முருகனுலா,37);.

 வாணி6 vāṇi, பெ.(n.)

   1. சாதிபத்திரி; mace.

   2. ஓமவகை; a variety of omum.

   3. வாணிகம் பார்க்க;see {}.

   4. மனோசிலை; red orpiment.

   5. கோழை நீர்; mucilage.

   6. இந்துப்பு; epsom salt.

   7. வாலுளுவையரிசி; seed of a plant-Celastrus paniculata.

   8. முடிமாமிசம்; flesh of the head.

 வாணிகச்சம் vāṇigaccam, பெ.(n.)

   வறட்சுண்டி; a species of sensitive plant-Mimosa tripuctra.

வாணிகச்சாத்து vāṇigaccāttu, பெ.(n.)

   வாணிகர்திரள்; caravan of traders.

     ‘வாணிகச் சாத்தோடு போந்து தனிமையால் யான் துயருழந்தேன்’ (சிலப்.11, 190, உரை);.

     [வாணிகம் + சார்த்து → சாத்து. (சாத்து = கூட்டம், வணிகக்கூட்டம்.);]

 வாணிகச்சி vāṇigacci, பெ. (n.)

   வணிக இனப் பெண்; woman of the trading caste.

     [வாணிகன் → வாணிகச்சி]

வாணிகன் vāṇigaṉ, பெ.(n.)

   1. பல பண்டங்களை விற்பவன்; merchant, trader.

     “அறவிலை வாணிகன்” (புறநா.134);.

   2. வணிகன்; man of the trading caste.

   3. துலாக்கோல் (பிங்.);; scales, balance.

   4. துலாவோரை (சூடா.);; libra of the zodiac.Or. {}. m. vanijar.

     [பண்ணியம் → பண்ணியன் → பண்ணிகன் → பணிகன் → வணிகன் → வாணிகன் (பண்ணியம் = பண்ணப்பட்ட பொருள், விற்பனைப் பண்டம்);. (த.வ.1., பக்.58);]

வாணிகம்1 vāṇigam, பெ.(n.)

   1. கொண்டு கொடுத்தற் தொழில்; trade.

     “வாணிகம் செய்வார்க்கு வாணிகம்” (குறள். 120);.

   2. ஊதியம்; gain, profit.

     “யானோர் வாணிகப் பரிசிலனல்லேன்” (புறநா.208);.

     [வணிகன் → வணிகம் → வாணிகம்]

நாகரிக மக்கள் வாழ்க்கைக்கு, உணவு போன்றே உடை, கலம், உறையுள், ஊர்தி முதலிய பொருள்களும், பொன் வெள்ளி முதலிய செல்வமும்

இன்றியமையாதிருப்பதால், பொருளாட்சித் துறையில், ஒரு நாட்டின் நல்வாழ்விற்கும் முன்னேற்றத்திற்கும் அடிப்படையானது உழவுத் தொழிலென்றும் அதற்கடுத்தவை இயற்கையும் செயற்கையுமான விளை பொருள்களால் செய்யப்படும் பல்வேறு கைத்தொழில்களென்றும், அவற்றிற்கடுத்தது நிலவழியும் நீர்வழியும் நடத்தப் பெறும் வணிகமென்றும், பண்டைத் தமிழர் நன்கு அறிந்திருந்தனர். அதனால் மூவேந்தரும் இருவகை வணிகத்தையும் ஊக்குதற்குச் சாலைகளும் துறைமுகங்களும் அமைத்தும் அவற்றைப் பாதுகாத்தும் வந்தனர்.

வணிகம் என்பது

     ‘வணிஜ்’ என்றும் வாணிகம் என்பது

     ‘வாணிஜ்ய’ என்றும் வடமொழியும் திரியும்.

நாட்டிற்கு உள்ளிருந்து ஆட்சியைச் செவ்வையாய்ச் செய்தற்கு ஒரு மருதநிலத் தலைநகரும், நாட்டோரத்தில் கடற்கரையிலிருந்து நீர்வாணிகத்தை ஊக்குதற்கு ஒரு நெய்தல் தலைநகருமாக, இரு தலைநகரை மூவேந்தரும் தொன்றுதொட்டுக் கொண்டிருந்தனர்.

வேந்தன் – மருதத் – நெய்தல்

தலைநகர் தலைநகர்

பாண்டியன் – மதுரை – கொற்கை

சோழன் – உறையூர் – புகார்

சேரன் – கருவூர்(கரூர்); – வஞ்சி.

முதலிரு கழக நூல்களும் முற்றும் அழிந்து போனமையால், பாண்டியரின் இடைக்கழகக் கால மருதநிலத் தலைநகரும் தலைக்கழகக் கால நெய்தல்நிலத் தலைநகரும் அறியப்படவில்லை. சேரர் கொங்கு நாட்டை இழந்த பின்னர், வஞ்சிக்கே கருவூர்ப்பெயரை இட்டுக் கொண்டனர்.

கோநகர்களிலும் துறை நகர்களிலும் இருந்து, நில வணிகமும், நீர் வணிகமும் செய்து வந்த நகரத்தார் அல்லது நகரமாந்தர் என்னும் வகுப்பினரை, எண்பேராயங்களுள் ஓராயமாகக் கொண்டு, அவரை மன்னர்

     ‘பின்னோர்’ என்று சிறப்பித்தும் அவருள் தலைமையானவர்க்கு

     ‘எட்டிப்பட்டம்’ வழங்கியும், மூவேந்தரும் ஊக்கி வந்தனர்.

     ‘எட்டிப்பட்ட’ச் சின்னமாக ஒரு பொற்பூ அளிக்கப்பெறும்.

     “எட்டிப் பூப் பெற்று” (மணிமே.22:113);

எட்டிப்பட்டம், அதைப் பெற்றிட்ட வணிகனின்

மனைவிக்கும் அல்லது மகட்கும் மதிப்புரவுப் பட்டமாக (Title of courtesy); வழங்கி வந்ததாகப் பெருங்கதை கூறுகின்றது.

     “எட்டி காவிதிப் பட்டம் தாங்கிய

மயிலியன் மாதர்” (பெருங். இலாவா. 3:144);

எட்டிப் பட்டத்தார்க்கு, எட்டிப் புரவு என்னும் நிலமானியமும் அளிக்கப் பட்டதாக மயிலைநாதர் உரை குறிக்கும் (நன். 158);.

     “கோடியும் தேடிக் கொடிமரமும் நட்டி”

என்னும் உலகவழக்குத் தொடர் மொழியால் கோடிப் பொன் தேடிய செல்வர்க்குக் கொடியும் ஒன்று கொடுக்கப் பெற்றதாகத் தெரிகின்றது.

எட்டுதல் = உயர்தல். எட்டம் = உயரம். எட்டி = உயர்ந்தோன். எட்டி = செட்டி. (முதன் மெய்ப்பேறு);

ஒநோ: ஏண் – சேண்.

ஏமம் – சேமம்.

செட்டியின் தன்மை செட்டு.

சிரேஷ்டி என்னும் வடசொல், திரு என்னும் தமிழ்ச் சொல்லின் திரியான ச்ரீ (ஸ்ரீ); என்பதன் உச்சத்தர (Superlative degree); வடிவினின்று திரிந்ததாகும்.

ஒப்புத்தரம் – உறழ்தரம் – உச்சத்தரம்

ச்ரீ (ஸ்ரீ); ச்ரேயஸ் ச்ரேஷ்ட

நிலவாணிகம்

நிலவாணிகர் வணிகப் பண்டங்களைக் குதிரைகள் மேலும் கோவேறு கழுதைகள் மேலும் ஏற்றிக் கொண்டு கூட்டம் கூட்டமாய்க் காட்டு வழியே தமிழகத்தை யடுத்த வடுக நாட்டிற்கும், நெடுந் தொலைவான வடநாட்டிற்கும் காவற் படையுடன் சென்று ஏராளமாய்ப் பொருளிட்டி வந்தனர். அவ்வணிகக் கூட்டங்களுக்குச் சாத்து என்று பெயர். சாத்து – கூட்டம். சார்த்து → சாத்து. சார்தல் – சேர்தல்.

சாத்து =

   1. கூட்டம்.

     “சுரிவளைச் சாத்து நிறைமதி தவழும்”

   2. வணிகக் கூட்டம்.

     “சாத்தொடு போந்து தனித்துய ருழந்தேன்” (சிலப். 11:190);, சாத்து என்பது வடமொழியில் ஸார்த்த என்ற திரியும்.

வணிகச் சாத்துகளின் காவல் தெய்வமாகிய ஐயனார்க்கு சாத்தன் என்று பெயர். அதனால் வணிகர்க்குச் சாத்தன், சாத்துவன் என்னும் பெயர்கள் இயற்பெயராய் வழங்கின. ஐயனார் கோயிலில் வணிகச் சாத்தைக் குறித்தற்கு மண்குதிரை யுருவங்கள் செய்து வைத்திருத்தலைக் காண்க. சாத்தன் என்னும் தெய்வப் பெயர் வடமொழியில்

     ‘சாஸ்தா’ எனத் திரியும்.

இனி, வணிகச் சாத்தின் தலைவனும் சாத்தன் எனப்படுவான். இப்பெயரும்

     ‘ஸார்த்த’ என்றே வடமொழியில் திரியும். இதனால் வடமொழியில் சாத்தைக் குறிக்கும் சொற்கும் சாத்தின் தலைவனைக் குறிக்கும் சொற்கும் வேறுபாடின்மையும், சாத்தன் என்னும் தெய்வத்தைக் குறிக்கும் சொல் வேறுபட்டிருப்பதும், கண்டு உண்மை தெளிக.

     “குல்லைக் கண்ணி வடுகர் முனையது

பல்வேற் கட்டி நன்னாட் டும்பர்

மொழி பெயர் தேஎத்த ராயினும்

வழிபடல் சூழ்ந்திசின் அவருடை நாட்டே”

என்னும் குறுந்தொகைச் செய்யுள், வடுக நாட்டிற்கும்,

     “நந்தன் வெறுக்கை எய்தினும் மற்றவண்

தங்கலர் வாழி தோழி !

……………………………………………………………..

மாகெழு தானை வம்ப மோரியர்

புனைதேர் நேமி யுருளிய குறைத்த

இலங்குவெள் எருவிய அறைவா யும்பர்

மாசில் வெண்கோட் டண்ணல் யானை

வாயுள் தப்பிய அருங்கேழ் வயப்புலி

மாநிலம் நெளியக் குத்திப் புகலொடு

காப்பில வைகும் தேக்கமல் சோலை

நிரம்பா நீளிடைப் போகி

அரம்போழ் அவ்வளை நிலை நெகிழ்த் தோரே” (அகநா. 25);.

என்னும் நெடுந்தொகைச் செய்யுள், விந்திய மலைக்கப்பாற்பட்ட வடநாட்டிற்கும், வாணிகச் சாத்துகள் போய் வந்தமையைக் குறிப்பாற் றெரிவித்தல் காண்க.

நீர்வாணிகம்

     “உலகு கிளர்ந்தன்ன உருகெழு வங்கம்

புலவுத்திரைப் பெருங்கடல் நீரிடைப் போழ” (அகம். 255 : 1-2);

என்பதால் கடலைப் பிளந்து செல்லும் மாபெரும்

கப்பல்கள் தமிழகத்திற் செய்யப்பட்டமை அறியப்படும்.

கப்பல்கள் தங்கும் துறைமுகத்தைச் சேர்ப்பு, கொண்கு என்பது இலக்கியவழக்கு.

கீழ்க் கடற்கரையில் கொற்கை, தொண்டி, புகார் (காவிரிப் பூம்பட்டினம்); என்னும் துறைநகர்களும், மேல் கடற்கரையில் வஞ்சி, முசிறி, தொண்டி என்னும் துறைநகர்களும் இருந்தன. இடைக் கழகக் காலத்தில் பாண்டியர் துறைநகர் குமரியாற்றின் கயவாயில் (estuary); அமைந்திருந்தது. அதன் தமிழ்ப்பெயர் (அலைவாயில்); மறைந்து அதன் மொழிபெயர்ப்பான கபாடபுரம் என்னும் வடசொல்லே இன்று இலக்கிய வழக்கிலிருக்கிறது.

இரவில் வழிதப்பிச் செல்லும் கலங்கட்கு வழிகாட்டுவற்கு, ஒவ்வொரு துறைநகரிலும் கலங்கரை விளக்கம் (light house); இருந்தது.

     “இலங்குநீர் வரைப்பிற் கலங்கரை விளக்கமும்” (சிலப். 6 : 141);.

     “வான மூன்றிய மதலை போல

ஏணி சாத்திய ஏற்றருஞ் சென்னி

விண்பொர நிவந்த வேயா மாடத்து

இரவில் மாட்டிய இலங்குசுடர் ஞெகிழி

உரவுநீர் அழுவத் தோடு கலங் கரையும்

துறை” (பெரும்பாண்.349-54);.

கடற்கரை, உள்நாட்டை நோக்க மிகத் தாழ்ந்த மட்டத்திலிருப்பதால், துறை நகர்கள் எல்லாம் பட்டினம் எனப்பட்டன.

பதிதல் = தாழ்ந்திருத்தல். பள்ளமான நிலத்தைப் பதிந்த நிலம் என்பர். பதி + அனம் = பதனம் =→ பத்தனம் → பட்டனம் → பட்டினம்.

தகரம் டகரமாவது வழக்கு.

ஓ.நோ. கொத்து மண்வெட்டி → கொட்டு மண்வெட்டி.

களைக் கொத்து → களைக் கொட்டு

பொத்து → பொட்டு, பொருத்து.

வீரத்தானம் (வ.); → வீரட்டானம் பதனம் – படனம் = நோயாளியைப் பாதுகாத்தல்.

இனி, பதனம் என்பது, கலங்கள் காற்றினாலும் கொள்ளைக்காரராலும் சேதமின்றிப் பாதுகாப்பாய் இருக்குமிடம் என்றுமாம்.

பதனம் = பாதுகாப்பு

பட்டினம் என்பதைப் பட்டணம் என்பது உலக

வழக்கு. இக்காலத்திற் பட்டணம் என்பது சென்னையைச் சிறப்பாய்க் குறித்தல் போல, அக்காலத்தில் பட்டினம் என்பது புகாரைச் சிறப்பாய்க் குறித்தது. பட்டினப்பாலை, பட்டினத்துப் பிள்ளையார் என்னும் வழக்குகளை நோக்குக.

ஒரு திணைக்கும் சிறப்பாயுரியதன்றி நகரப் பொதுப் பெயராய் வழங்கும் பதி என்னும் சொல், மக்கள் பதிவாய் (நிலையாய்); இருக்கும் இடத்தைக் குறிக்கும். பதிதல் நிலையாய்க் குடியிருத்தல்.

கப்பல்கள் துறைமுகத்திற்கு வந்து சேரும்போதும் அதைவிட்டுப் புறப்படும்போதும் முரசங்கள் முழக்கப்பட்டன.

     “இன்னிசை முரசமுழங்கப்

பொன் மலிந்த விழுப்பண்டம்

நாடார நன்கிழி தரும்

ஆடியற் பெருநாவாய்” (மதுரைக்.80-3);.

கப்பலில் வந்த பொருள்கள் கழிகளில் இயங்கும் தோணிகளாற் கரை சேர்க்கப்பட்டன.

     “கலந்தந்த பொற்பரிசம்

கழித் தோணியாற் கரை சேர்க்குந்து” (புறநா. 343 : 5-6);.

அக்காலத்தில் காவிரியாறு அகன்றும் ஆழ்ந்தும் இருந்ததால் பெருங் கப்பல்களும் கடலில் நிற்காது நேரே ஆற்றுமுகத்திற் புகுந்தன.

     “……………………… கூம்பொடு

மீப்பாய் களையாது மிசைப்பரந் தோண்டாது

புகாஅர்ப் புகுந்த பெருங்கலம்” (புறநா. 30 : 1௦ – 2);.

     “பாய் களையாது பரந்தோண்டா தென்பதனால் துறை நன்மை கூறியவாறாம்” என்று பழைய வுரை கூறுதல் காண்க.

கரிகால் வளவன் காவிரிக்குக் கரை கட்டியது இங்குக் கருதத்தக்கது.

நீர் வணிகம் நிரம்ப நடைபெற்றதால், துறைமுகத்தில் எந்நேரமும் கப்பல்கள் நிறைந்திருந்தன.

     “வெளி விளங்கும் களிறு போலத்

தீம்புகார்த் திரை முன்றுறைத்

தூங்கு நாவாய் துவன்றிருக்கை” (பட்டினப்.172-4);

ஏற்றுமதியும் இறக்குமதியும் ஏராளமாய் இருந்ததால் நாள்தோறும் ஆயத்துறைக் கணக்கர் மூடைகளை நிறுத்து உல்கு (சுங்கம்); வாங்கி, வேந்தன் முத்திரையைப் பொறித்துக் குன்றுபோற் குவித்து வைத்திருந்தனர். அவற்றிற்குக்

கடுமையான காவலிருந்தது.

     “வைகல் தொறும் அசைவின்றி

உல்குசெய் குறைபடாது

………………………………………………..

நீரினின்று நிலத்தேற்றவும்

நிலத்தினின்று நீர் பரப்பவும்

அளந்தறியாப் பலபண்டம்

வரம்பறியாமை வந்தீண்டி

அருங்கடிப் பெருங்காப்பின்

வலியுடை வல்லணங்கினோன்

புலி பொறித்துப் புறம்போக்கி

மதி நிறைந்த மலிபண்டம்

பொதி மூடைப் போரேறி

மழையாடு சிமைய மால்வரைக் கவாஅன்

வரையாடு வருடைத் தோற்றம் போல”

பல நாடுகளிலிருந்து வந்த பல்வேறு பொருள்கள் காவிரிப்பூம்பட்டினக் கடை மறுகில்

மண்டிக் கிடந்தன.

     “நீரின் வந்த நிமிர்பரிப் புரவியும்

காலின் வந்த கருங்கறி மூடையும்

வடமலைப் பிறந்த மணியும் பொன்னும்

குடமலைப் பிறந்த ஆரமும் அகிலும்

தென்கடல் முத்தும் குணகடல் துகிரும்

கங்கை வாரியும் காவிரிப் பயனும்

ஈழத் துணவும் காழகத் தாக்கமும்

அரியவும் பெரியவும் நெரிய ஈண்டி

வளந்தலை மயங்கிய நனந்தலை மறுகின்”

நீர் வாணிகத்தின் பொருட்டு, பல்வேறு மொழிகள் பேசும் பல்வேறு நாட்டு மக்கள் காவிரிப் பூம்பட்டினத்தில் வந்து கலந்தினிது வாழ்ந்தனர்.

     “மொழிபல பெருகிய பழிதீர் தேஎத்துப்

புலம்பெயர் மாக்கள் கலந்தினி துறையும்

முட்டாச் சிறப்பிற் பட்டினம்” (பட்டினப். 216-8);.

     “கயவாய் மருங்கிற் காண்போர்த் தடுக்கும்

பயனற வறியா யவனர் இருக்கையும்

கலந்தரு திருவிற் புலம்பெயர் மாக்கள்

கலந்திருந் துறையும் இலங்கு நீர் வரைப்பும்”

யவனர் = கிரேக்கர். பின்பு உரோமரும் யவனர் எனப்பட்டார்.

மேலையாரியக் கலப்பெயர்கள்

கலங்கள் முதன் முதல் தமிழகத்திலேயே செய்யப்பட்டன. அதனால், பல கடல்துறைச் சொற்களும் கலத்துறைச் சொற்களும், மேலையாரியத்திலும், கீழையாரியத்திலும் தமிழாயிருக்கின்றன.

வாரி = நீர், பெரிய நீர் நிலையான கடல். L. mare, skt. வாரி, வாரணம் = கடல். L. marinus. E. marina. Skt. varuna (வாருண); வார்தல் = நீள்தல். வார் – வாரி. ஒ.நோ. நீள் – நீர். வார் – வாரணம். பெரிய நீர்நிலை அல்லது வளைந்த நீர்நிலை. கரை = கடற்கரை.

     “நாவாய் கரையலைக்கும் சேர்ப்ப” (நாலடி. 224);

 E. shore = Land that skirts sea or large body of water. (C.O.D);.

 c(k);-sh = ஒ.நோ : L. curtus – E. short. படகு – LL. barca, GK. baris. E. short, ML. barga, variation of barca. E. barge ட- ர. ஒ.நோ. பட்டடை – பட்டரை, அடுப்பங்கடை – அடுப்பங்கரை, படவர் – பரவர்.

கொடுக்கு – ME. croc = ON krokr.

 E. Crook. குடகு – E. coorg.

நாவாய் – L. navis, GK. naus, skt. nau. E. navy (கப்பற்படை);

நாவுதல் – கொழித்தல். நாவாய் கடல்நீரைக் கொழித்துச் செல்வது.

     “வங்கம்………… நீரிடைப் போழ” (255 : 1-2); என்னும் அகப்பாட்டுப் பகுதியை நோக்குக.

கடலையும் கப்பலையும் காணாதவரும் நெடுகிலும் நிலவழியாய் ஆடுமாடுகளை ஒட்டிக் கொண்டு வந்தவருமாகிய இந்திய ஆரியர், நெள என்னும் (படகைக் குறிக்கும்); வடசொல்லினின்று நாவாய்ச் சொல் வந்ததென்பது

     ‘வாழைப்பழத் தொலியை நட்டால் வாழை முளைக்கும்’ என்பது போன்றதே.

கப்பல் – L. seapha, GK. skaphos, Ger. schiff, OHG – scif.os., ON., lce-Goth, skip. OE. Scip. F. esquif. sp., port, esquife. IT schifo. E. skiff ship.

கப்புகள் (கிளைகள்); போன்ற பல பாய்மரங்களை யுடையது கப்பல்.

 L. galea, Gk. galaia, E.galley, galleon முதலிய சொற்களும் கலம் என்னும் தென்சொல்லோடு ஒப்பு நோக்கத் தக்கன.

 OS., OE. segal. OHG. segal. ON. segl. E.sail என்னும் சொற்களும் சேலை என்பதை

ஒத்திருப்பது கவனிக்கத் தக்கது.

இங்ஙனம், கட்டுமரம் (E. catamaran); முதல் கப்பல் வரை, பலவகைக் கலப்பெயர்கள்

மேலையாரிய மொழிகளில் தமிழாயுள்ளன.

நங்கூரம் – L.ancora. Gk. angkyra. Fr. ancre. E. anchor. Pers. Langar.

கவடி — Е. cowry.

மேனாடுகட்கு ஏற்றுமதியான பொருட்பெயர்கள்

தோகை (மயில்); Heb.tuki

 Ar. tavus

 L. pavus, E. pea (cock, hen);

அரிசி – Gk., L. Oruza

 lt. riso, OF. ris, E. rice.

இஞ்சிவேர் – Gk – ziggiberis

 L. zingiber

 OE. gingiber

 E. ginger

 Skt. Srungavera

இஞ்சிவேர் என்பது தெளிவாயிருக்கவும், வடமொழியாளர் (ச்ருங்ககொம்பு, வேர-வடிவம்); மான்கொம்பு போன்றது என்று தமிழரை ஏமாற்றியதுமன்றி, மேலையரையும் மயக்கியிருப்பது வியக்கத்தக்கதே.

இஞ்சுதல் = நீரை உள்ளிழுத்தல்

திப்பிலி – Gk. peperi. ON, pipar. OHG, pfeffar. L. piper. OE. piper. E. pepper. skt. pippali.

பன்னல் (பருத்தி); – L. punnus, cotton. It. panno, cloth.

கொட்டை (பஞ்சுச் சுருள்); – Ar qutun, lt, cotone. Fr. coton, E. cotton.

கொட்டை நூற்றல் என்பது பாண்டி நாட்டு வழக்கு.

நாரந்தம் (நாரத்தை); – Ar. pers. Naranj. Fr. lt, arancio, E. orange.

கட்டுமரம், கலிக்கோ (calico);, தேக்கு (teak); பச்சிலை (pac houli); வெற்றிலை (betel); முதலிய சொற்கள் கிழக்கிந்தியக் குழும்பார் காலத்திற் சென்றனவாகும்.

கோழிக்கோட்டிலிருந்து (calicut); ஏற்றுமதியான துணி கலிக்கோ எனப்பட்டது.

குமரிக்கண்டத் தமிழக் கலவரும் கடலோடிகளும் உலக முழுவதும் கலத்திற் சுற்றினமை வடவை (Aurora Borealis); என்னும் சொல்லாலும், தமிழர் கடல் வணிகத் தொன்மை,

     “முந்நீர் வழக்கம் மகடூஉ வோ டில்லை”

     (தொல்.980);

என்னும் தொல்காப்பிய நூற்பாவாலும், அரபி நாட்டுக் குதிரையும் ஒட்டகமும் தொல்காப்பியத்திற் குறிக்கப்படுவதாலும், உணரப்படும்.

பேரா. நீலகண்ட சாத்திரியாரும் தாம் எழுதிய திருவிசய (Sri vijay); நாட்டு வரலாற்றுத் தோற்றுவாயில்,

     “The more we learn the further goes back the history of eastern navigation and so far as we know, the Indian Ocean was the first centre of the oceanaic activity of man” என்று தமிழர் முதன்முதல் இந்துமாவாரியிற் கலஞ் செலுத்தியதையும் அவர் கடல் வாணிகத் தொன்மையையும் கூறாமற் கூறியிருத்தல் காண்க.

     “யவனர் தந்த வினைமாண் நன்கலம்

பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்”

என்பது கிரேக்கரும் உரோமரும் பொன் கொண்டு வந்து மிளகு வாங்கிச் சென்றதையும்,

     “விழுமிய நாவாய் பெருநீர் ஒச்சுநர்

நனந்தலைத் தேஎத்து நன்கலன் உய்ம்மார்

புணர்ந்துடன் கொணர்ந்த புரவியோ

டனைத்தும்” (-மதுரைக். 321-23);

என்பது அரபியரும் பிறரும் குதிரை கொண்டு வந்து அணிகலம் வாங்கிச் சென்றதையும் கூறும். -பாவாணர். (பண்டைத் தமிழர் நாக. பண். பக்.91-100);

மேலும்,

     “கொடுமேழி நசையுழவர்

நெடுநுகத்துப் பகல்போல

நடுவு நின்ற நன்னெஞ்சினோர்

வடுவஞ்சி வாய்மொழிந்து

தமவும் பிறவும் ஒப்பநாடிக்

கொள்வதூஉம் மிகை கொளாது

கொடுப்பதூஉம் குறை கொடாது

பல் பண்டம் பகர்ந்து வீசும்” (பட்டினப். 205–21);.

வாணிகம் கொள்வனையையும் விற்பனையையும் ஒப்பக் கருதுவதனாலும் பொய்க்கும் கொள்ளைக்கும் இடந்தராமையாலும்,

மொத்த வணிகர் சில்லறை வணிகர் கொள்வோர் ஆகிய முத்திறத்தார்க்கும் தீதுங்கேடு மில்லா நல்வாணிகமாம்”.

-பாவாணர். திருக் மரபு. பக்.103.

     “வாணிகஞ் செய்வார்க்கு வாணிகம்பேணிப்

பிறவுந் தமபோற் செயின்” (திருக். 120);.

 pa. {};

 pk. {}. Ku. {}, or. Banija;

 Marathi. {}.

 வாணிகம்2 vāṇigam, பெ.(n.)

   ஓமவகை; carum roxburghiana.

வாணிகவென்றி vāṇigaveṉṟi, பெ.(n.)

   வாணிகத்தாற் சிறப்பெய்திய வணிகன் தனது பொருளிற் பற்றிலனாய்ப் பிறர் மிடியை நீக்கும் பெருந்தன்மையை எடுத்துக் கூறும் புறத்துறை (புற.வெ.12, ஒழிபு,2);; theme describing the selfless benefactions of a merchant who has risen to prominence by his success in business.

     [வாணிகம் +வென்றி]

 வாணிகேள்வன் vāṇiāḷvaṉ, பெ.(n.)

நான்முகன் (சூடா);;{}.

     [வாணி + கேள்வன்]

வாணிச்சி vāṇicci, பெ.(n.)

   1. வாணிகச்சி பார்க்க;see {}.

     “மதுரையிற் பிட்டு வாணிச்சி மகற்கு” (தொல்.பொ.84, உரை); (நன்.144, மயிலை);.

   2. வாணியச்சி பார்க்க;see {}.

     [வாணியன் → வாணிச்சி]

 வாணிச்சிமேனி vāṇiccimēṉi, பெ.(n.)

   மாணிக்கம் (யாழ்.அக.);; ruby.

     [வாணிச்சி + மேனி]

 வாணிச்சியம் vāṇicciyam, பெ.(n.)

   வணிகம் (வின்.);; trade.

வாணிதம் vāṇidam, பெ.(n.)

   1. கள்; toddy.

   2. அகத்தி; a tree – Sesbania grandiflora alias coronilla grandiflora.

 வாணிதம்1 vāṇidam, பெ.(n.)

   மணல் போன்று நுண்ணிதாயிருக்குஞ் சருக்கரை (நாமதீப. 409);; fine sugar.

வாணிதி1 vāṇidi, பெ.(n.)

வாணினி, 1,2 (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

 வாணிதி2 vāṇidi, பெ.(n.)

   1. மனோசிலை; red orpiment;

 red arsenic.

   2. மூங்கில்; bamboo.

வாணினி vāṇiṉi, பெ.(n)

   1. நாடகக்கணிகை (வின்.);; dancing woman.

   2. நாணமற்றவள் (வின்.);; immodest woman.

   3. நுண்ணறிவு உள்ளவள் (யாழ்.அக.);; clever woman.

வாணிபன் vāṇibaṉ, பெ.(n.)

வாணிகன், 1 பார்க்க;see {}.

     [வாணிகன் → வாணியன்]

வாணிமன் vāṇimaṉ, பெ.(n.)

நான்முகன்;{}.

     “பாணியாற் படைத்திலன் வாணிமன்’ (பாகவத.1, கண்ணபிரான் துவரை,25);.

     [வாணி + மன்]

 வாணிமலர் vāṇimalar, பெ.(n.)

   வெண்டாமரை (மூ.அ.);; white lotus.

     [வாணி + மலர்]

 வாணியச்சி vāṇiyacci, பெ. (n.)

   செக்கார் இனப்பெண்; woman of the oil-monger caste.

     [வாணியன் (ஆ.பா.); → வாணியச்சி (பெ.பா.);]

வாணியன் vāṇiyaṉ, பெ.(n.)

   1. வாணிகன். 1, 2 பார்க்க;see {}.

   2. செக்கான்; oil-monger.

வாணியன்தாதன் vāṇiyaṉtātaṉ, பெ.(n.)

   கம்பர் காலத்தில் அவர்க்கு எதிரியா யிருந்தவராகவும் செக்கார் குலத்தவராகவும் சொல்லப்படும் ஒரு புலவர் (தமிழ் நா.83);; a poet said to be of oil monger caste and a contemporary critic of Kampar.

வாணியன்பொருவா vāṇiyaṉporuvā, பெ.(n.)

   1. வெண்மையில் பொன்வரியும் கருநீல வரியும் உள்ள கடல்மீன்; anchovy silvery, shot with gold and purple.

   2. வெளிறின மஞ்சணிறமுள்ள கடல் மீன் வகை; anchory, bronze.

     [வாணியன் + பொருவா]

வாணியம் vāṇiyam, பெ.(n.)

   1. வாணிகம், 1 (வின்.); பார்க்க;see {}.

   2. வாணிகம், 2 பார்க்க;see {}.

     “சிறுகாலை நாமுறுவாணியம்” (தேவா.259,3);.

வாணிலை vāṇilai, பெ.(n.)

   பகைமேற் படையெடுத்தலை விரும்பி வேந்தன் வாளைப் புறவீடு விடுவதைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ.3,4);; theme of sending in advance at an auspicious moment the sword of a King who intends to advance against his enemies.

     [வாள் + நிலை]

 வாணில் vāṇil, பெ.(n.)

   பலண்டுருக நஞ்சு; a kind of arsenic.

 வாணீகம் vāṇīkam, பெ.(n.)

   மாழை நீர்மம்; metalic liquid.

 வாணீசன் vāṇīcaṉ, பெ.(n.)

நான்முகன் (யாழ்.அக.);;{}.

     [வாணி + ஈசன்]

 Skt. {} → த. ஈசன்.

வாணுதல் vāṇudal, பெ.(n.)

   1. ஒளி பொருந்திய நெற்றி; bright forehead.

     “வாணுதல் விறலி” (புறநா.89);.

   2. ஒள்ளிய நெற்றியுள்ள பெண்; woman with a bright forehead.

     “வாணுதல் கணவ” (பதிற்றுப்.38,10);.

     [வள் → வாள் + நுதல்]

 வாண்டகன்று vāṇṭagaṉṟu, பெ. (n.)

   குட்டி போடாத செம்மறி ஆடு; a barren sheep.

     [வறண்ட-வாண்ட+கன்று]

வாண்டியம்1 vāṇṭiyam, பெ.(n.)

   பேராமுட்டி; a plant – pavonia odorata.

 வாண்டியம்2 vāṇṭiyam, பெ.(n.)

   செடிவகை; pink-tinged white sticky mallow.

 வாண்டு vāṇṭu, பெ.(n.)

   மிகவும் குறும்பு செய்கிற குழந்தை; mischievous child.

     ‘விடுமுறை விட்டால் இந்த வாண்டுகளைச் சமாளிக்க முடியாது’.

 வாண்டைக்கன்று vāṇṭaikkaṉṟu, பெ.(n.)

   மூன்று மாத அகவைக்கு மேற்படாத பல் முளைக்காத ஆடு; the lamb which has three months old and not sprouting of teeth.

     [வாண்டை + கன்று]

 வாண்டையான் vāṇṭaiyāṉ, பெ.(n.)

   கள்ளர் இனத்தவரின் பட்டப் பெயர்களுள் ஒன்று; a title of the {} caste.

வாண்மங்கலம் vāṇmaṅgalam, பெ.(n.)

   1. பகையரசை வென்ற வேந்தன் தன் வாளினைக் கொற்றவை மேல் நிறுத்தி நீராட்டு தலைக் கூறும் புறத்துறை (தொல்.பொருள்.68, உரை);; theme which describes the sword of a victorious king being placed in the hands of {} and given a ceremonial bath.

   2. வீரனது வாள் வென்றியாற்.பசிப்பிணி தீர்ந்த பேய்ச் சுற்றம் அவன் வாளினை வாழ்த்துதலைக் கூறும் புறத்துறை (தொல். பொருள். 91.);; theme which describes a victor’s sword being blessed by the devils whose hunger has been satisfied by its deeds of slaughter.

     [வாள் + மங்கலம்]

வாண்மண்ணுநிலை vāṇmaṇṇunilai, பெ.(n.)

   நன்னீராலே மஞ்சனமாட்டிய அரச வாளின் வீரத்தைக் கூறும் புறத்துறை (பு. வெ. 6, 27);; theme which describes the ceremonial bath given to a king’s sword and the heroic achievements of the king with that sword.

     [வாள் + மண்ணுநிலை]

வாண்முகம் vāṇmugam, பெ.(n.)

   வாளின் வாய்; edge of sword.

     “வாண்முகம் பொறித்த மாண்வரி யாக்கையர்” (பதிற்றுப்.58,3);.

     [வாள் + முகம்]

வாண்முட்டி vāṇmuṭṭi, பெ.(n.)

   வாளின் பிடி; handle or hilt of a sword.

     ‘வாண்முட்டியை இடையறும்படி பிடித்த கையினர்’ (சீவக. 2217, உரை);.

     [வாள் + முட்டி]

 வாதப்பிடிப்பு vātappiḍippu, பெ. (n.)

   ஊதையினால் ஏற்படும் எலும்புப் பொருத்துப் பிடிப்பு; contraction due to rheumatism. (சா.அக.);

     [வாதம் +பிடிப்பு]

வாதம் vātam, பெ. (n.)

   யாழ் கூறும் ஒருவகை குற்றம்; a kind of defect in the lute.

     [வாது-வாதம்]

 வாதம்1 vātam, பெ. (n.)

   1. சொல்; utterance.

     “எஞ்சலின் மந்திரவாதமன்றி” (பெரியபு. திருஞான. 911);.

   2. வாதம் முதலியவற்றில் ஒரு பக்கத்தை யெடுத்துக் கூறுகை; argument.

   3. எதிர்வாதம் (சூடா.);; disputation, contention.

     “வாதமா றொன்றின்றித் தோற்றான் புத்தன்” (பெரியபு. திருஞான. 924);.

   4. உரையாடல் (யாழ். அக.);; conversation.

   5. பொன்னாக்க வித்தை (இரசவாதவித்தை);; alchemy.

     “வகரமாதி மூன்றாகிய வசியமே வாதம்” (திருவிளை. எல்லாம் வல்ல. 17.);.

   6. உச்சி வாதம்;   7. எரிவாதம்;   8. தானாத்திரம் வாதம்;   9. ஈரல் வாதம்;   10. கடுப்பு வாதம்;   11. முடங்கினி வாதம்;   12. திமிர் வாதம்;   13. முழங்கால் வாதம்;   14. கழல் வாதம்;   15. தண்டு வாதம்;   16. சுரோணித வாதம்;   17. குடல் வாதம்;   18. கிளிகை வாதம்;   19. குளிச வாதம்;   20. சூசிகா வாதம் இதன்றியும் வாதம் மேலும் 80 வகையாம்

 vatha disease are 80, names of some are given above. (சா.அக.);.

     [Skt. {} → த. வாதம்]

 வாதம்2 vātam, பெ. (n.)

   1. காற்று (பிங்.);; wind, air.

மாவாதஞ் சாய்த்த மராமரமே போல்கின்றார் (கம்பரா. நகர்நீங்கு. 99);.

   2. உடலில் வளி மிகுதலாகிய பிணிக்கூறு (பிங்.);; windy humour of the body.

     “வாதபித்த கபமென ….. மூவரும் …… நலித்தனர்” (உத்தரரா. அரக்கர் பிறப். 31.);.

த.வ. வளி, ஊதை

     [Skt. {} → த. வாதம்2]

 வாதம்3 vātam, பெ. (n.)

வில்வம் (மலை);;பார்க்க;see bael.

     [Skt. {} → த. வாதம்3]

வாதவூரர் vātavūrar, பெ.(n.)

மாணிக்க வாசகர் பார்க்க;see {}, a saiva saint as born in Tiru-{} in Madurai District.

     “வாதவூர ரடியிணை போற்றி” (திருவாலவா.கடவுள்.21);.

     [வாதவூர் → வாதவூரர்]

வாதவூரர்ஆனந்தக்களிப்பு vātavūrarāṉandakkaḷippu, பெ.(n.)

   சுந்தர முதலியாரால் இயற்றப்பட்ட 20ஆம் நூற்றாண்டு நூல்; a book written by Sundaramudaliar in 20th century.

     [வாதவூரர் + ஆனந்தம் + களிப்பு]

வாதவூர் vātavūr, பெ.(n.)

   மதுரை மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளதும், மாணிக்க வாசகர் பிறந்தகமுமாகிய சிவத்தலம்; one of the saiva places having the distinction of being sung by saint {}, and birth place of Manikkavasagar. It is in Madurai District.

     “வாதவூரினிற் வந்தினி தருளிப் பாதச் சிலம்பொலி காட்டிய பண்பும்” (திரு.கீர்த்.52-53);.

வாதாவி1 vātāvi, பெ. (n.)

   1. வாதாபி1 பார்க்க;see {}.

     “இளவல் வாதாவி யென்போன்” (கந்தபு. வில். வாதா. வதைப். 2);.

   2. மேலைச்சாளுக்கியரின் தலைநகர்;{},

 the capital of the Western Calukyas.

     “வடபுலத்து வாதாவித் தொன்னகரந் துகளாக” (பெரியபு. சிறுத்தொண்.6.);.

     [Skt. {} → த. வாதாவி]

வாதி1 vātittal,    4 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   1. வருத்துதல்; to torment, afflict, trouble.

     “மாவலி வாதிக்க வாதிப்புண்டு” (திவ். திருவாய். 7,5,6);.

   2. தடுத்தல்; to hinder, obstruct.

     “தத்தங் குடிமையான் வாதிப்பட்டு” (நாலடி.66.);.

த.வ. நலிதல்

     [Skt. {} → த. வாதி1-த்தல்]

 வாதி2 vātittal,    4 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   வாதாடுதல்; to argue, dispute, to asseverate.

த.வ. எதிராடல்

     [Skt. {}, → த. வாதித்தல்]

 வாதி3 vāti, பெ. (n.)

   1. எடுத்துப்பேசுபவன்; one who advocates.

     “சோற்றுத் துறையர்க்கே வாதியாய்ப் பணி செய்” (தேவா. 391,4);.

   2. சொற்போரிடுபவன்; disputant, debater.

     “வாதிகையன்ன கனவக்கதி ரிறைஞ்சி” (மலைபடு. 112.);

   3. வழக்குத் தொடுப்போன்; complainant, plaintiff;opp. to pirati-{}.

   4. புலமையோர் நால்வருள், வாதில் ஏதுவும் மேற்கோளும் எடுத்துக்காட்டிப் பிறர்கோள் மறுத்துக் தன்கொள்கையை நிலைநிறுத்துவோன்;(யாப். வி. பக். 514.); (பிங்.);; scholar who by adducing reasons and quoting authorities confutes the statements of his opponent and establishes his own, one of four {}, q.v.

   5. பொன்னாக்கம் செய்பவன்; alchemist.

     “தோன்றினன் மனமருள் செய்வதோர் வாதி” (கந்தபு. பார்க். 116.);.

     [Skt. {} → த. வாதி1]

 வாதினிலா vātiṉilā, பெ.(n.)

சேவகனார் கிழங்கு பார்க்க;see {}.

வாது1 vādudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அறுத்தல்; to cut, tear open.

     “வாது வல்வயிறே வாதுவல் வயிறே” (தொல். பொருள். 79, உரை, பக்.292);.

 வாது2 vātu, பெ.(n.)

   மரக்கிளை (இ.வ.);; branch of a tree.

வாதுமை vātumai, பெ. (n.)

   1. மரவகை; common almond, m, tr., prunus amygdalus.

   2. நீண்ட மரவகை; Indian almond, 1, tr., termin-alia ctappa.

     [Skt. {} → த. வாதுமை]

வாதுளம் vātuḷam, பெ. (n.)

   சிவத்தோன்றியங்கள் (சிவாகமம்); இருபத்தெட்டனுளொன்று; an ancient {} scripture in Sanskrit, one of 28 {}, q.v.

     “வாதுள முதலிய தந்திரத் தொகுதி” (கந்தபு. சூனமைச். 129);.

     [Skt. {} → த. வாதுளம்]

வாதுவன் vātuvaṉ, பெ. (n.)

   1. குதிரைப்பாகன்; groom.

     “காழோர் வாதுவர்” (சிலப். 22, 12);.

   2. யானைப்பாகன் (பிங்.);; mahout.

     [Skt. {} → த. வாதுவன்]

வாதை vātai, பெ. (n.)

   1. துன்பம்; affliction, torment, distress.

     “வாதைப் படுகின்ற வானோர்” (தேவா. 570,2,);.

   2. துன்பம் (வேதனை); செய்யும் நோய். (பிங்.);; painful disease.

     [Skt. {} → த. வாதை]

 வாத்தன்று vāttaṉṟu, பெ.(n.)

   எருக்கிலை; leaf of madar – calotrois gigantia.

வாத்தாடு vāttāṭu, பெ.(n.)

   கூரையின் ஓரம் (கட்டட.நாமா.20);; eaves.

     [வாய்த்தடு → வாய்த்தாடு → வாத்தாடு]

 வாத்தாட்டுப்பலகை vāttāṭṭuppalagai, பெ.(n.)

வாய்த்தட்டுப்பலகை பார்க்க;see {}.

     [வாய்த்தாடு → வாத்தாடு + பலகை]

 வாத்தின்விந்து vāttiṉvindu, பெ.(n.)

   கற்பூரச் சீலை; ammonia – Alum.

 வாத்தியச்சுரை vāttiyaccurai, பெ.(n.)

   கின்னரிச் சுரை; bottle gourd used for making musical instruments.

     [வாச்சியம் → வாத்தியம் + சுரை]

வாத்தியபாண்டம் vāttiyapāṇṭam, பெ.(n.)

   1. இசைக்கருவி; musical instrument.

   2. வீணை; lute.

     [வாச்சியம் → வாத்தியம் + பண்டம் → பாண்டம்]

வாத்தியப்பெட்டி vāttiyappeṭṭi, பெ.(n.)

   1. ஒத்தியப் பெட்டி; harmonium.

   2. இசை மீட்டும் வடிவான கருவி; music-box as piano etc.

     [வாச்சியம் → வாத்தியம் + பெட்டி]

 வாத்தியம் vāttiyam, பெ.(n.)

   இசைக்கருவி; musical instrument.

     [வாச்சியம் → வாத்தியம்]

 வாத்தியம் vāttiyam, பெ. (n.)

   இன்னியம்; musical instrument.

     [Skt. {} → த. வாத்தியம்.]

வாத்தியம்பண்ணு-தல் vāddiyambaṇṇudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   நகராமுழக்குதல் (வின்.);; to beat the kettle drum.

     [வாத்தியம் + பண்ணு-,]

 வாத்தியார் vāttiyār, பெ. (n.)

   ஆசிரியர்; teacher.

     [Skt. {} → த. வாத்தியார்.]

வாத்து1 vāddudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வாழ்த்து-, பார்க்க;see {}.

   2. கண்ணேறு கழிக்க மணமக்கள் முன் மஞ்சள் நீரால் ஆலத்தி சுற்றுதல் (இ.வ.);; to wave saffron water before the bridel pair toward off the evil eye.

 வாத்து2 vāttu, பெ.(n.)

   1. தாரா (பதார்த்த. 873);; duck.

   2. பெருந்தாரா; goose.

க. பாது.

வகைகள் :-

   1. செண்டு வாத்து,

   2. கருவால் வாத்து,

   3. புள்ளிமூக்கு வாத்து,

   4. ஆண்டி வாத்து,

   5. குள்ள வாத்து,

   6. ஊசிவால் வாத்து.

 வாத்து3 vāttu, பெ.(n.)

   மரக்கொம்பு (வின்.);; branch of a tree.

 வாத்துகா vāttukā, பெ.(n.)

   மெழுகு பீர்க்கை; loofa-luffa aegyptiaca.

     [வாத்து + கா]

 வாத்துக்கறி vāttukkaṟi, பெ.(n.)

   நோயை அதிகரிக்கும் வாத்தின் கறி; flesh of goose not good for health, brings on several diseases.

     [வாத்து + கறி]

 வாத்துக்கொழுப்பு vāttukkoḻuppu, பெ.(n.)

   பெருந்தாராக் கொழுப்பு; adeps amserensis.

     [வாத்து + கொழுப்பு]

வாத்துபோதம் vāttupōtam, பெ.(n.)

   சிற்ப நூல் முப்பத்திரண்டனுள் ஒன்று (இரு சமய. உலக வழக்க.சிற்ப.3.);; a treatise on architecture, one of 32 {}.

     [வாத்து + போதம்]

 வாத்துமாதனம் vāttumātaṉam, பெ.(n.)

   இரு கால்களும் ஒருகையும் நீட்டி ஒரு முழங்கை யூன்றி தலைநிமிர்த்திக் கிடக்கும் இருக்கை வகை (யாழ்.அக.);; a kind of posture, in which the body is supported on an elbow, the two legs and one arm being stretched out and the head held erect.

 வாத்துமுட்டை vāttumuṭṭai, பெ.(n.)

   வாத்து இடும் முட்டை; egg of goose.

     [வாத்து + முட்டை]

வாந்தி vāndi, பெ. (n.)

   கக்கல்;(நாமதீப. 600.);; vomiting, ejecting from the mouth.

த.வ. வாயாலெடுத்தல், உமித்தல்

     [Skt. {} → த. வாந்தி1]

 வாந்திசுரதாகநாசனி vāndisuratākanāsaṉi, பெ.(n.)

   வெட்டிவேர்; Khus Khus vetiveria, zizanioides.

     [வாந்தி + சுரதாக (ம்); + நாசனி. Skt. நாசனி]

 வாந்திசோதினி vāndicōtiṉi, பெ.(n.)

   கருஞ் சீரகம்; black cumin – Nigella sativa.

 வாந்திபேதி vāndipēti, பெ. (n.)

   நச்சுக் கழிச்சல் நோய் (இக்.வ.);; cholera, as attended with vomiting and purging.

த.வ. கக்கல் கழிச்சல்

     [Skt. {}+peti → த. வாந்திபேதி]

 வாந்தியம் vāndiyam, பெ.(n.)

   தான்றி; a tree – Terminalia bellerica.

 வாந்தியுப்பு vāndiyuppu, பெ. (n.)

   கக்கலுண்டாக்கும் உப்பு. (இங். வை.);; tartar emetic, potassio tartras.

த.வ. கக்கல் உப்பு

     [Skt. vandi → த. வாந்தி]

வாந்தியெடு-த்தல் vāndiyeḍuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கக்கல் செய்தல்; to vomit.

த.வ. கக்கு

     [Skt. {} → த. வாந்தியெடு-த்தல்]

 வாந்துதம் vāndudam, பெ.(n.)

பெரு முத்தக்காசு பார்க்க;see {}.

வானகப்புதைச்சி1 vāṉagappudaicci, பெ.(n.)

   கருவண்டு (யாழ்.அக.);; black beetle.

     [வானகம் + புதை → புதைச்சி]

 வானகப்புதைச்சி2 vāṉagappudaicci, பெ.(n.)

   கதண்டுக் கல்; a kind of mineral stone.

     [வானகம் + புதைச்சி]

வானகம் vāṉagam, பெ.(n.)

   1. வானம்; sky.

     “வானகத்தில் வளர் முகிலை” (தேவா. 1078, 2);.

   2. விண்ணுலகு; heaven.

     “இடமுடை வானகங் கையுறினும் வேண்டார்” (நாலடி, 300);.

   3. செம்மரம்; red-wood.

   4. மஞ்சாடி 1 (மலை.); பார்க்க;see {}.

     [வான் + அகம்]

வானகவிநாயகர்மாலை vāṉagavināyagarmālai, பெ.(n.)

   ஆறுமுகம் பிள்ளை என்பவரால் கி.பி.20ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பெற்ற நூல்; a book written by {} in 20th century.

     [வானகம் + விநாயகர் + மாலை]

 வானகிநீர் vāṉaginīr, பெ.(n.)

   மோர்; butter milk.

     [வானகி + நீர்]

 வானகுலாலி vāṉagulāli, பெ.(n.)

   கருங்கொள்; black horse gram, a creeper bearing black seeds-Dolichos biflorus- black variety.

     [வானம் + குலாலி]

வானக்கல்1 vāṉakkal, பெ.(n.)

   அடிமனைக் கல் (சங்.அக.);; foundation stone.

மறுவ. கடைக்கால்.

     [வானம் + கல்]

 வானக்கல்2 vāṉakkal, பெ.(n.)

   காகச்சிலை (யாழ்.அக.);; black loadstone.

     [வானம் + கல்]

 வானக்குழலாள் vāṉakkuḻlāḷ, பெ.(n.)

   வெள்ளாடு; goat.

     [வானம் + குழலாள்]

 வானக்கோளமண்டலம் vāṉakāḷamaṇṭalam, பெ.(n.)

   கோள உருண்டை (புதுவை.);; circle of a sphere.

     [வானம் + கோளம் + மண்டலம்]

 வானசாத்திரம் vāṉacāttiram, பெ.(n.)

   வானூல்; astronomy.

     [வானம் + Skt. {} → த. சாத்திரம்]

 வானசோதி vāṉacōti, பெ.(n.)

   கோள் முதலிய ஒளி மண்டலம் (யாழ். அக.);; heavenly body.

     [வானம் + Skt. jyoti → த. சோதி]

 வானச்செடங்கி vāṉacceḍaṅgi, பெ.(n.)

   தேள் கொடுக்கியிலை; the leaf of a plant- Heletropium indicum.

     [வானம் + செடங்கி]

 வானட்சத்திரம் vāṉaṭcattiram, பெ.(n.)

   வால்வெள்ளி (யாழ்.அக.);; comet.

     [வானம் + Skt. naksatra → த. நட்சத்திரம்]

 வானதி vāṉadi, பெ.(n.)

   கங்கை (பிங்.);; the Ganges, as celestial.

     [வான் + Skt. nathi → த. நதி]

 வானத்தாசி vāṉattāci, பெ.(n.)

   கழுதை; an animal, Ass.

     [வானம் + தாசி]

 வானத்தின்மீன் vāṉattiṉmīṉ, பெ.(n.)

   சரிகை வெள்ளி; lace silver.

     [வானத்தின் + மீன்]

 வானத்திமிரி vāṉattimiri, பெ.(n.)

   தையிலம்; medicated oil.

     [வானம் + திமிரி]

 வானத்தீ vāṉattī, பெ.(n.)

   இடி (புதுவை.);; thunder.

     [வானம் + தீ]

வானநாடன் vāṉanāṭaṉ, பெ.(n.)

   1. வானுலகத்திற்குத் தலைவன்; lord of the celestial world.

     “வானநாடனே வழித்துணை மருந்தே” (தேவா. 486, 9);.

   2. வானுலகில் வாழ்வோர்; inhabitant of heaven.

     [வானம் + நாடன்]

வானநாடி1 vāṉanāṭi, பெ.(n.)

   துறக்க உலகத்தவள்; she who resides in svarga.

     “மையறு சிறப்பின் வானநாடி” (சிலப். 11, 215);.

     [வானம் + நாடி]

 வானநாடி2 vāṉanāṭi, பெ.(n.)

   பொன்னாங் காணி (கரு.அக.);; a plant growing in damp places.

     [வானநாடு → வானநாடி]

வானநாடு vāṉanāṭu, பெ.(n.)

   1. வானுலகம்; heaven.

   2. தேவருலகம்; celestial world.

     “வான நாடுடைய மன்னன்” (திருவிளை. இந்திரன்முடி. 38);.

   3. வானநாடி2 (தைலவ.);

பார்க்க;see {}.

     [வானம் + நாடு]

 வானபத்தி vāṉabatti, பெ.(n.)

   பூவாது காய்க்கும் மரம்; a tree yileding fruits without visible flowers or blossoming.

     [வானம் + பத்தி]

வானப்பத்தியம் vāṉappattiyam, பெ.(n.)

   பூத்தோன்றாது காய்க்கும் மரம் (நாமதீப. 372);; tree, bearing fruit without outwardly blossoming.

     [வானம் + பத்தியம்]

 வானப்பாம்பு vāṉappāmbu, பெ.(n.)

   பாம்புவகை (M.M.);; rain snake.

     [வானம் + பாம்பு]

வானப்பிரச்தம் vāṉappiractam, பெ. (n.)

   1. ஒழுகலாறு (ஆச்சிரமம்); நான்கனுள் மனைவியுடன் காட்டிற்குச் சென்று தவஞ் செய்யும் நிலை. (சி.சி. 8, 11, மறைஞா.);

 life of a {} one of four{}.

   2. காட்டிருப்பை. (மலை);; wild mahwa.

     [Skt. {} → த. வானப்பிரசதம்]

 வானமடை vāṉamaḍai, பெ.(n.)

   கவுரிச் செய்ந்நஞ்சு (யாழ்.அக.);; a prepared arsenic.

     [வானம் + மடை]

 வானமண்டலம் vāṉamaṇṭalam, பெ.(n.)

   ககோளம்; vault of the heavens.

     [வானம் + மண்டலம்]

வானமாமலை vāṉamāmalai, பெ. (n.)

   1. நாங்குநேரியில் கோயில் கொண்டுள்ள திருமால்; the {} shrine at {}.

     “வானமா மலையே யடியேன்றொழ வந்தருளே” (திவ். திருவாய். 5, 7, 6);.

   2. திருநெல்வேலி மாவட்டத்திலுள்ள நாங்குநேரி;{} in Tirunelvelly Dt.

     [வானம் + மா + மலை]

சிறந்த (வைணவ); மாலியத் திருப்பதி. தமிழகத்தில், திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில், திருநெல்வேலியிலிருந்து நாகர்கோயிலுக்குப் போகும் வழியில் 18 மைலில் இருக்கிறது. இது நான்குநேரி வட்டத்தின் தலைநகர். இதற்கு நாங்குநேரி என்ற பெயருண்டு. நம்மாழ்வார் பாடல்களில்

     ‘சிரீவர மங்கல நகர்’ என்று இவ்வூர் குறிப்பிடப் பெற்றுள்ளது.

கி.பி.1447 வரையில் நம்பூதிரிகள் வயமிருந்த இத்திருப்பதி பிறகு மாலியத் துறவிகள் கைக்கு வந்தது என்று ஒரு செப்பேடு கூறுகிறது.

வானமாமலை மடம் தென்கலை வைணவர் களுடையது. இதன் சீயர் தென் கலையாரின் ஆச்சாரியார். இது தோத்தாத்திரி மடம் என்றும் பெயர் பெற்றது. நாங்குநேரி ஏரிக்கரைக்குப் பின்னால் திருமால் கோயிலிருக்கிறது. கோயில் மிகப்பெரியது. வானமாமலை மடம் கோயில்

மதிலுக்குள் உள்ளது. இது வடமொழிப் பாடசாலை ஒன்றை நடத்தி வருகிறது. திருமால் திருமுன்னரைச் சுற்றியுள்ள மண்டபத்திற்குச் சிவிலி மண்டபம் என்று பெயர். திருமாலுக்குத் தெய்வநாயகன், தோத்தாத்திரி பெருமாள், வானமாமலைப் பெருமாள் என்று பெயர்கள் வழங்குகின்றன. இவர் கிழக்கு முகமாக வீற்றிருந்த கோலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கிறார். தாயார் சிரீவர மங்கை நாச்சியார். மூலவர் பெருமாளுக்கு நாள் தோறும் எண்ணெய் முழுக்குண்டு. இந்த எண்ணெய் திறந்த வெளியில் ஒரு காரைத் தொட்டியில் சேர்கிறது. இதற்கு மருந்தின் குணம் உண்டென்பர். விமானத்தின் பெயர் நந்தவர்த்தனம். கோயில் குளத்தின் பெயர் குணத்தின் இந்திர புட்கரணி, தேவேந்திரனுக்கும் பிரமனுக்கும் அருள் செய்ததாக வரலாறு. இத்திருப்பதி நம்மாழ்வாரின் மங்களாசாசனம் பெற்றது.

வானமாமலைஅலங்காரக்கொம்மைப் பாடல் vāṉamāmalaialaṅgārakkommaippāṭal, பெ.(n.)

   தெய்வப் பெருமாள் நாயர் என்பவரால் 15ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்ட நூல்; a book written by {} in 15th century.

     [வானமாமலை + அலங்காரம் + கொம்மை + பாடல். அலங்காரம் = Skt.]

வானமாமலைசதகம் vāṉamāmalaisadagam, பெ.(n.)

   தெய்வநாயகப் பெருமாள் நாவலரால் கி.பி.19ஆம் நூற்றாண்டில் இயற்றப்பட்ட நூல்; a book written by {} in 19th century.

     [வானமாமலை + சதகம். சதகம் = Skt.]

வானமாமலைபஞ்சரத்தினம் vāṉamāmalaibañjarattiṉam, பெ.(n.)

   அப்பு வையங்கார் என்பவரால் கி.பி.20ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பெற்ற நூல்; a book written by {} in 20th century.

     [வானமாமலை + பஞ்சரத்தினம்]

 வானமால் vāṉamāl, பெ.(n.)

   ஈ; fly.

     [வானம் + மால்]

 வானமிருகம் vāṉamirugam, பெ.(n.)

   கத்தூரி யெலும்பு (யாழ்.அக.);; bone of the musk-rat.

     [வானம் + Skt. mirugha → த. மிருகம்]

 வானமுட்டி vāṉamuṭṭi, பெ.(n.)

   நெட்டி லிங்கம்; a tree.

     [வானம் + முட்டி]

 வானமெழுகு vāṉameḻugu, பெ.(n.)

   பக்க ஊதைக்கும் அழுகிராந்திக்கும் கொடுக்கும் ஒரு மருந்து; a siddha medicine given for paralysis, gangrene etc.

     [வானம் + மெழுகு]

வானம்1 vāṉam, பெ.(n.)

   1. வானம்; firmament.

     “வானத் தரவின் வாய்க்கோட் பட்டு” (கலித். 105);.

   2. வானுலகம்; celestial world.

     “வான மூன்றிய மதலை போல” (பெரும்பாண். 346);.

   3. நெருப்பு (அரு.நி.);; fire.

   4. முகில்; cloud.

     “ஒல்லாது வானம் பெயல்” (குறள், 559);.

   5. மழை; rain.

     “சிறப்பொடு பூசனை செல்லாது வானம் வறக்குமேல் வானோர்க்கும் ஈண்டு” (குறள், 18);,

     “தானம் தவம் இரண்டும் தங்கா வியன் உலகம் வானம் வழங்காது எனின்” (குறள், 19);,

     “வானம் வாய்க்க மண்வளம் பெருகுக” (மணிமே. 19, 149);.

   தெ. வான;க. பான (b);. என்றுமாம் (மு.தா.198);.

     [வால் → வான் → வானம் (சு.வி.பக்.18);]

     ‘வானத்தை வில்லாய், வளைப்பான்;

மணலைக் கயிறாய்த் திரிப்பான்’ (பழ.);.

     ‘வானம் சுரக்கத் தானம் சிறக்கும்’ (பழ.);.

ஞாலத்தைச் சுற்றிலும் வெகு தொலைவு வரையுமுள்ள வெற்றிடம். இது உண்மையில் மையிருட்டானது. ஆயினும் உலகைச் சுற்றிலும் காற்றுமண்டல மிருப்பதனால் நமக்கு வானம் ஒளி பெற்றுத் தோன்றுகிறது. கதிரவன் புவியை ஒளி பெறச் செய்வதுடன், காற்று மண்டலத்திலுள்ள மூலக்கூறுகளின் மீதும் தன் கதிர்களை வீசி ஒளிபெறச் செய்கின்றது. நாம் மேலே வானத்தை நோக்கும்பொழுது இவ்வாறு ஒளிரும் மூலக் கூறுகளையே பார்க்கின்றோம். இவை நீல நிறக் கதிர்களையே சிறப்பாகச் சிதறுகின்ற பண்புடையனவா யிருத்தலின் வானம் நமக்கு நீலநிறமாகப் புலனாகின்றது.

   காற்றில் தூசு அதிகமாயிருக்கும் பொழுது வானம் நமக்கு வெண்மையாகத் தெரிகின்றது. ஏனெனில் தூசுத் துகள்கள் எவ்வளவு நுண்மையானவையாக இருந்தபோதிலும், மூலக்கூறுகளைவிடப் பல மடங்கு பெரியவை;அதனால் இவை கதிரவனுடைய கதிரிலுள்ள நிறக்கதிர்களைச் சிதறச் செய்யாமல், கதிரவனுடைய வெண்மை ஒளியையே தோன்றச் செய்கின்றன. நாம் காற்று மண்டலத்திற்கு அப்பால் சென்று வானத்தை நோக்கின், அது மையிருட்டாகப் புலனாகும். பகலில் கூட வானில் விண்மீன்கள் புலனாகும். (கலைக்-9, பக்-251);

 வானம்2 vāṉam, பெ.(n.)

   1. உலர்ந்த மரம் (பிங்.);; dry tree, seasoned wood.

     “வானங் கொண்டு வளர்த்தல்” (பிரபுலிங். முனிவரர்.17);.

   2. மரக்கனி (பிங்.);; fruit of a tree.

   3. உலர்ந்த காய் (யாழ்.அக.);; dry fruit.

   4. உலர்ச்சி (யாழ்.அக.);

 withering.

   5. உயிரோடிருக்கை (யாழ்.அக.);; being alive.

   6. போகை (யாழ்.அக.);; going.

   7. நறுமணம் (யாழ்.அக.);; fragrance.

   8. நீர்த்திரை (யாழ்.அக.);; wave.

   9. புற்பாய் (யாழ்.அக.);; mat of straw.

   10. சுவரில் பண்டங்கள் வைப்பதற்காகக் கட்டப்பட்ட மாடம்(யாழ்.அக.);; cellar or shelf in the wall.

   11. அடிமனைக்குழி; excavation for laying foundations.

   12. கோபுரத்தின் ஒருறுப்பு (யாழ்ப்.);; one of the ornamental sections of a tower.

     [வான் → வானம்]

வானம்பறி-த்தல் vāṉambaṟittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   அடிமனைக் குழி தோண்டுதல்; to dig for laying foundation.

     [வானம் + பறி-,]

வானம்பாடி vāṉambāṭi, பெ.(n.)

   1. புள் வகை; Indian skylark, Alauda, gulgula.

   2. சகோரப்புள் (திவா.);; shepherd koel.

     “வானம்பாடி… அழிதுளி தலைஇய புறவில்” (ஐங்குறு. 418);.

   3. வானம்பாடியாதனம் பார்க்க;see {}.

     “நமஸ்காரஞ் சானுவானம்பாடி நகழ்வே” (தத்துவப். 107);.

க. பானாடி.

இதன் பெயரே இதன் இயல்பை எடுத்துரைக்கிறது. வயல்களிலும் வெளிப் பாங்கான நிலங்களிலும் வாழும் இச்சிறு பறவைகள் கபில நிறமாகத் தரையுடன் ஒத்துக் கண்ணைக் கவராது மங்கியிருக்கும். ஆனால், வேனிற் காலத்திலும், பிறகு சிறிது காலமும், ஆண் வானம்பாடி பாடிக்கொண்டே சுற்றிச் சுழன்று வானத்தில் செங்குத்தாக எழும்பும். பறவை கண்ணுக்கெட்டாத உயரத்தை அடைந்த பின்னும் வானத்திலேயே மிதந்து, இனிய குரலில் சில நிமிடங்கள் பாடும். பறவை பார்வைக்குப் புலப்படாதிருந்தும் அதன் தெளிவான இசை நம்காதுக்கெட்டும். பிறகு, தன் இறக்கைகளை மடக்கி வானிலிருந்து கல்லைப் போல் கீழ் நோக்கிப் பாயும். சிறிது தூரம் வந்தபின் இறக்கையை

விரித்துத் தன் கீழ்ப் போக்கை நிறுத்தும். பின், மறுபடியும் இறக்கை மடித்து நிலம் நோக்கிப் பாயும். மறுபடியும் இறக்கை விரித்துத் தன் வீழ்ச்சியை நிறுத்தும். இப்படிப் படிப்படியாகக் கீழிறங்கி, முடிவில் வயலில் இருக்கும் தன் பெட்டையின் அருகில் வந்திறங்கும். வானம்பாடிகள் வயற் காடுகளில் பூச்சிகளை வேட்டையாடியும், தவசங்களைத் தின்றும் வாழும். வட இந்திய வானம்பாடிக்குக் கொண்டையுண்டு. (கலைக்.-9.பக்.-251);

வகைகள் :

   1. சிறந்த இறக்கை வானம்பாடி, 2. புதர் வானம்பாடி, 3. சாம்பல் தலை வானம்பாடி,

   4. சிகப்பு வால் வானம்பாடி,

   5. கொண்டை வானம்பாடி,

   6. சின்ன வானம்பாடி.

வானம்பாடியாதனம் vāṉambāṭiyātaṉam, பெ.(n.)

   நெஞ்சு நிலத்திற்படக் கையுங்காலு மடக்கித் தரையிற் படாமற் பறக்கத் தொடங்குவது போல இருக்கும் இருக்கை வகை (தத்துவப். 107, உரை);; a posture which consists in lying on the ground with face downwards and arms and legs bent as if about to fly.

     [வானம்பாடி + ஆதனம்]

 வானம்பாரி vāṉambāri, பெ.(n.)

வானம் பார்த்தபூமி (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [வானம் + பார் → பாரி]

 வானம்பார்த்தகதிர் vāṉambārddagadir, பெ.(n.)

   கொப்புத் தாழாத கதிர் (யாழ்.அக.);; ear of immature grain, standing erect.

     [வானம் + பார்த்த + கதிர்]

 வானம்பார்த்தசீமை vāṉambārttacīmai, பெ.(n.)

   பாசன வசதியின்றிப் பருவ மழையையே நம்பியிருக்கும் நிலப்பரப்பு; rain- fed region, as depending for cultivation on seasonal rains and having no other source of irrigation.

மறுவ. புன்செய் நிலம்

     [வானம் + பார்த்த + சீமை. சேய்மை → சீமை]

 வானம்பார்த்தபயிர் vāṉambārttabayir, பெ.(n.)

   பாசன வசதியின்றிப் பருவ மழையினு தவியாற் புன்செய் நிலத்தில் விளையும் தவசம் (தஞ்சை.);; crops grown on dry lands with the help of seasonal rains and without any irrigational facilities.

     [வானம் + பார்த்த + பயிர்]

 வானம்பார்த்தபிறவி vāṉambārttabiṟavi, பெ.(n.)

   மரஞ்செடி கொடி முதலியன (யாழ்.அக.);; vegetable kingdom, as depending on rains.

     [வானம் + பார்த்த + பிறவி]

 வானம்பார்த்தபூமி vāṉambārttapūmi, பெ.(n.)

   பாசன வசதியில்லாது மழையால் விளையும் நிலம்; rain-fed cultivable land.

மறுவ. புன்செய்நிலம்

     [வானம் + பார். + பூமி. பூமி = Skt.]

 வானரகதி vāṉaragadi, பெ.(n.)

   குதிரை நடை ஐந்தனுள் குரங்கைப் போல நடக்கும் நடை (திவா.);; monkey-like pace of a horse, one of five {}. (Q.V.);

     [வானரம் + கதி = குதிரைநடை]

 வானரக்கொடியோன் vāṉarakkoḍiyōṉ, பெ.(n.)

   அருச்சுனன் (குரங்குக் கொடியை யுடையவன்); (பிங்.);; Arjuna, as having a monkey banner.

     [வானரம் + கொடியோன்]

 வானரநேயம் vāṉaranēyam, பெ.(n.)

   பழமுண்ணிப்பாலை (மலை.);; silvery-leaved ape-flower.

     [வானர + நேயம்]

 வானரப்பகை vāṉarappagai, பெ.(n.)

   நண்டு (சங்.அக.);; crab.

     [வானர + பகை]

வானரமகள்1 vāṉaramagaḷ, பெ.(n.)

   பெண் குரங்கு; female monkey.

     “வானரமகளிரெல்லாம் வானவர் மகளிராய்

வந்து” (கம்பரா. திருமுடி.7);.

     [வானரம் + மகள்]

 வானரமகள்2 vāṉaramagaḷ, பெ.(n.)

   வானுலகத்துப் பெண்; celestial damsel.

     ‘வாணர மகள் கொல்லோ’ (இறை. 2, உரை, பக். 32);.

     [வான் + அரமகள் (அரமகள் = தெய்வப்பெண்);.]

வானரமங்கை vāṉaramaṅgai, பெ.(n.)

வானரமகள்2 பார்க்க;see {}.

     “வானர மங்கையரென வந்தணுகு மவள்”(திருக்கோ. 371);.

     [வான் + அரமங்கை (அரமங்கை = தெய்வப்பெண்);.]

வானரமதுரைத்தலபுராணம் vāṉaramaduraiddalaburāṇam, பெ.(n.)

   இளைய பெருமாள் பிள்ளை என்பவரால் கி.பி.19ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பெற்ற நூல்; a book written by {} in 19th century.

     [வானர + மதுரை + தல + புராணம்]

வானரம் vāṉaram, பெ.(n.)

   குரங்கு; monkey.

     “வானர முகள” (சீவக. 1168.);.

வானரம் = வாலுள்ள மாந்தன் போன்ற விலங்காகிய குரங்கு. வடவர் வனர் (வனம்); என்னும் சொல்லை மூலமாகக் கொண்டு காட்டு விலங்கு என்றும், நரஏவ என்பதை மூலமாகக் கொண்டு மாந்தனைப் போன்றது என்றும், பொருள் கூறுவர். முன்னதற்குப் பொருட் பொருத்தமும் பின்னதற்குச் சொற்பொருத்தமும் இன்மை காண்க. வடமொழியில் இச்சொற்கு மூலமில்லை. நரம் அல்லது நரன் என்னும் சொல் நரல் என்பதினின்று திரிந்திருக்கலாம். நரலுதல் = ஒலித்தல். மாந்தனுக்கு மொழி சிறப்பான ஒலியமைப்பாய் இருத்தல் காண்க.

     [வால் + நரம் + வானரம். (வ.மொ.வ.280);]

வானரேந்திரன் vāṉarēndiraṉ, பெ.(n.)

   1. அனுமன்;{}.

   2. சுக்கிரீவன்; sugiriva.

     [வாரை + இந்திரன்]

வானர் vāṉar, பெ.(n.)

   தேவர்; celestials.

     “மான்முதல் வானர்க்கு” (திருக்கோ. 155);.

     [வான் → வானர்]

 வானலம் vāṉalam, பெ.(n.)

   துளசி; holy basil – ocimum sanctum.

 வானலம் vāṉalam, பெ.(n.)

   துளசி (யாழ்.அக.);; basil.

     [வான் + அலம்]

 வானளாவி vāṉaḷāvi, பெ.(n.)

   வானுயர்ந்த கட்டடங்கள்; skyscrapers.

மற்றக் கட்டடங்களை விட மிகவும் உயர்ந்த மிகப் பல நிலைகளைக் கொண்ட கட்டடங்களுக்கு வானளாவி என்ற பெயர் அமெரிக்காவில் வழங்குகிறது. இக்காலத்தில் தொழிற்சாலையும் வாணிகமும் இணைந்து மிக விரைவாக முன்னேறியதால் அவற்றின் தேவைக்கேற்பப் புதுக் கட்டடச் சிற்பம் தோன்றியது. இதனால் பெரிய அலுவலகங்கள், பெரிய தொழிற்சாலைகள், பெரிய வைப்பகங்கள், பெரிய தொடர்வண்டி நிலையங்கள், பெரிய உணவு விடுதிகள் முதலியன பேரளவில் தோன்றின. இடஏந்துக் குறைவும், சிறிய நிலத்தில் பேரளவு பயன்பெறும் வாய்ப்பும், வாணிகத்தின் உயர்ந்த திறனும் வானளாவித் தோன்றக் காரணமாயின எனலாம்.

வானவன் vāṉavaṉ, பெ.(n.)

   1. தேவன்; celestial being.

     “நான்முகன் முதலா வானவர் தொழுதெழ” (திருவாச. 4, 1);.

   2. நான்முகன் (அக.நி.);;{}.

   3. இந்திரன் (பிங்.);; Indra.

   4. ஞாயிறு; sun.

     “வானவன் குலத்தொடர்” (கம்பரா. எழுச். 7);.

   5. சேரவரசன் (சிலப். 6, 73);;{} king.

     “சினமிகு தானை வானவன்” (புறநா. 126);.

     [வான் → வானவன்]

வானவன்மாதேவி பெரியம்மைபத்து vāṉavaṉmātēviberiyammaibattu, பெ.(n.)

   கனகசபை முதலியாரால் 19-20ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பெற்ற நூல்; a book written by {} in 19-20th century.

     [வானவன் + மாதேவி + பெரியம்மை + பத்து]

வானவன்மாதேவி வானசுந்தரர்பத்து vāṉavaṉmātēvivāṉasundararpattu, பெ.(n.)

   கனகசபை முதலியாரால் 19-20ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பெற்ற நூல்; a book written by {} in 19-20th century.

     [வானவன் + மாதேவி + வானசுந்தரர் + பத்து]

வானவன்விடுதூது1 vāṉavaṉviḍutūtu, பெ.(n.)

   ஞானப்பிரகாச முதலியார் என்பவரால் 20ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப் பட்ட நூல்; a book written by {} in 20th century.

     [வானவன் + விடு + தூது]

 வானவன்விடுதூது2 vāṉavaṉviḍutūtu, பெ.(n.)

   யாகப்பப்பிள்ளை என்பவரால் 19ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்ட நூல்; a book written by {} in 19th century.

     [வானவன் + விடு + தூது]

வானவரம்பன் vāṉavarambaṉ, பெ.(n.)

சேரன்;{}-King.

     “வானவரம்பனை நீயோ பெரும” (புறநா. 2);.

     [வானம் + வரம்பு]

 வானவராயன் vāṉavarāyaṉ, பெ. (n.)

   கொங்கு வேளாளரைச் சுட்டும் சிறப்பு பெயர்; specific name that denotes Kongu Vēlālar.

     [வாணன்+அரையன்]

 வானவருறையுள் vāṉavaruṟaiyuḷ, பெ.(n.)

   கோயில் (திவா.);; temple.

     [வானவர் + உறையுள்]

வானவர்கோன் vāṉavarāṉ, பெ.(n.)

   இந்திரன்; Indra, as king of the gods.

     “வானவர்கோன்…………. வணங்குந்

தொழிலானை” (திவ். இயற். 2, 17);.

     [வானவர் + கோன்]

வானவர்நாடி vāṉavarnāṭi, பெ.(n.)

வானரமகள்2 (திருமந். 1058); பார்க்க;see {}.

     [வானவர் + நாடி]

 வானவர்முதல்வன் vāṉavarmudalvaṉ, பெ.(n.)

நான்முகன் (திவா.);;{},

 as the first among the gods.

     [வானவர் + முதல்வன்]

வானவர்முதுவன் vāṉavarmuduvaṉ, பெ.(n.)

   1. நான்முகன் (பிங்.);;{}.

   2. சேரன் (யாழ்.அக.);;{} king.

     [வானவர் + முதுவன்]

 வானவல்லி vāṉavalli, பெ.(n.)

   மின்னற் கொடி (சங்.அக.);; streak or flash of lightning.

     [வானம் + வல்லி]

வானவியல்1 vāṉaviyal, பெ.(n.)

   வான்கோள்களைப் பற்றிய அறிவியல்; astrology.

 வானவியல்2 vāṉaviyal, பெ.(n.)

   விண்ணில் உள்ள விண்மீன்கள், கோள்கள், முதலியவற்றைப் பற்றி விவரிக்கும் துறைl; astronomy.

     [வானம் + இயல்]

இவ்வுலகம் மிகப்பெரிய ஐந்தாவது கோளாகும். அது கதிரவனிடமிருந்து 92,870,000 கல் தொலைவில் கதிரவனைச் சுற்றி வருகிறது. புவி கதிரவனை ஒரு தடவை சுற்றிவர ஏறக்குறைய 365 1/4 நாட்களாகின்றன. புவியின் அச்சு, துருவ விண்மீனை நோக்கி உள்ளது. புவி அந்த அச்சின் மீது தனக்குத் தானே சூழல்வதால் பகலும் இரவும் உண்டாகின்றன. புவி கதிரவனைச் சுற்றி வருவதால் வேனில், கோடை, இலையுதிர்காலம், குளிர்காலம் என நான்கு பருவங்கள் உண்டாகின்றன. இந்தப் பருவங்களில் ஞாலம் கதிரவனை நோக்கியுள்ள நிலையின் காரணமாகவே தட்பவெப்பநிலை உண்டாகின்றது.

இரவில் வானம் தெளிவாக உள்ளபோது கூட நாம் மூவாயிரம் விண்மீன்களுக்கு அதிகமாக வெறுங்கண்ணால் பார்க்க முடியாது. ஆனால் 200 விரல விட்டமுடைய கண்ணாடி வில்லை (lens); உள்ள மிகப்பெரிய தொலைநோக்கி வாயிலாகப் பார்த்தால் கதிரவனைப் போன்ற பல கோடி கோளங்களையும் அவை ஒவ்வொன்றையும் பல கோளங்கள் சுற்றி வருவதையும் காணலாம். நம்முடைய கதிரவன் பல விண்மீன்களை விட மிகச் சிறியது என்று தெரியும். அது பெரியதாகவும் ஒளி மிக்கதாகவும் நம்முடைய கண்களுக்குத் தெரிவதற்குக் காரணம் அது நமக்கு அண்மையில் இருப்பதேயாகும். பலவிதமான

கோளங்களையும் பற்றிய அறிவியலே வானவியல் என்பதாகும்.

வானவில் vāṉavil, பெ.(n.)

   1. இந்திரவில் எனப்படும் வானில் மழைக்காலத்தில் ஏற்படும் வில் போன்ற தோற்றம்; rain-bow.

     “மதிப்புறங் கவைஇய வானவிற் போல” (பெருங். இலாவாண. 19, 81);.

   2. சமவ சரணத்துள் தூளி சாலமென்னும் பெயருடையதும் இந்திர வில்லின் ஒளியுடையதும் முதலாவதுமான சமணக் கோயிலின் வெளிமதில்;     “வானவிற் கடந்து” (மேருமந். 60);.

     [வானம் + வில்]

நீர்த் துளிகளிற் புகும் கதிரொளி கோட்டமடைவதாலும், மீளுவதாலும் வானவில்கள் தோன்றுகின்றன.)

 வானவீதியொளி vāṉavītiyoḷi, பெ.(n.)

   வானில் வைகறையிலும் அந்தியிலும் தோன்றும் வெளிச்சம்; twilight in dawn and dusk.

கதிரவன் தோன்றுமுன் கிழக்கு வானிலும், கதிரவன் மறைவிற்குப் பின் மேற்கு வானிலும் தெரியும் ஒரு மங்கலான ஒளி. வான வெளியில் புலப்படுகின்ற இந்த ஒளியானது கதிரவனுக்கு அருகில் ஒளியதிகமாகவும் தொலைவில் செல்லச் செல்ல மங்கலாகவும் காணும். இது ஆப்பு வடிவில் தெரியும். இவ்வொளியைக் கார்முகில் இல்லாத நாட்களில் தான் காணக்கூடும். திங்கள் அண்மையிலிருப்பின் இது கண்ணுக்குப் புலப்படாது. வடகோளத்திலுள்ளோர், இதனைக் கும்ப, மீன மாதங்களில் தெளிவாகக் காணலாம். நில நடுக்கோட்டின் அருகிலுள்ளோர் ஆண்டு முழுவதிலும் இதைக் காணக்கூடும். கதிரவனுடைய ஒளி, மிதந்து கொண்டிருக்கும் மிகச்சிறிய துகள்களின் மீது பட்டு எதிரொளிப்பதுதான் இதற்குக் காரணமென்பர்.

     [வானம் + வீதியொளி]

 வானவுப்பு vāṉavuppu, பெ.(n.)

   வெடியுப்பு; potassium nitrate.

     [வானம் + உப்பு]

வானவூர்தி vāṉavūrti, பெ.(n.)

   வானூர்தி; aerial car.

     “வலவனேவா வானவூர்தி” (புறநா.27);.

     [வானம் + ஊர்தி]

வானவெளி vāṉaveḷi, பெ.(n.)

   திறந்த வெளியாயிருக்கும் வீட்டின் உள்முற்றம் (இ.வ);; open quadrangle in a house.

     [வானம் + வெளி] (செல்வி. 77 ஆடி. 591);

 வானாசி vāṉāci, பெ.(n.)

   கார்போகரிசி (மலை.);; seed of scurfypea.

 வானாசிப்பூ vāṉācippū, பெ.(n.)

   பனி மலர்ப்பூ; rose flower.

     [வானாசி + பூ]

வானாடு vāṉāṭu, பெ.(n.)

   1. துறக்கம்; svarga.

     “வானாடும் மண்ணாடும்” (திவ். பெரியதி. 4, 1,3);.

   2. வானுலகு; heaven.

     “கல்லும் கனை கடலும் வைகுந்த வானாடும்” (திவ். இயற் பெரிய திருவந். 68);.

     [வான் + நாடு]

வானி1 vāṉi, பெ.(n.)

   1. மேற்கட்டி (பிங்.);; canopy.

   2. துகிற்கொடி; large banner, flag.

     “வானிவியன் கை நாலாயிரமுள” (இரகு.நகர. 35);.

   3. கூடாரம் (யாழ்.அக.);; tent.

   4. ஆன்

   பொருநை (பிங்.);; the river {}.

   5. பவானி; the river {}.

     “வானி நீரினுந் தீந்தண் சாயலன்” (பதிற்றுப். 86);.

     “வட கொங்கில் வானியாற்றின்” (தேசிகப். பிர. பரமத.53);.

   6. மரவகை; a tree.

     “பயினி வானி பல்லிணர்க் குரவம்” (குறிஞ்சிப். 69);.

   7. காற்றாடிப்பட்டம்; paper kite.

     “வாணிக ளோச்சினர் வானில்” (கந்தபு. அசமுகி. நகர் காண். 9);.

   8. இடிக்கொடி; streak of lightning.

     “நெருப்பெழ வீழ்ந்த வானி” (இரகு. யாகப். 84.);

     [வான் → வானி]

 வானி2 vāṉi, பெ.(n.)

   படை (பிங்.);; army.

     “பாண்டவர் வானி குலைந்த வே” (சேதுபு. இராமதீ. 34);.

     [வான் → வானி]

 வானி3 vāṉi, பெ.(n.)

   1. ஓமம் பார்க்க;see {},

 Bishop’s weed.

     [வான் → வானி]

 வானி vāṉi, பெ. (n.)

   படை (பிங்.);; army.

     “பாண்டவர் வானி குலைந்தவே” (சேதுபு. இராமதீ. 34.);

     [Skt. {} → த. வானி1]

வானிதம்2 vāṉidam, பெ.(n.)

   கள்; toddy.

 வானிதி vāṉidi, பெ.(n.)

   மனோசிலை (சங்.அக.);; realgar.

 வானின்பூடு vāṉiṉpūṭu, பெ. (n.)

   சிறுபூளை; wooly caper – Achyranthe lanata.

     [ஊள் + இன் + பூடு.]

 வானியம் vāṉiyam, பெ.(n.)

   மரம் (யாழ்.அக.);; tree.

 வானிரியம் vāṉiriyam, பெ.(n.)

   பேராமுட்டி (சங்.அக.);; pink-tinged white sticky mallow.

வானிறை vāṉiṟai, பெ.(n.)

   நீர் நிறைந்த முகில்; rain-laden cloud.

     “சாய னினது வானிறை யென்னும்” (பரிபா.2, 56);.

மறுவ. கார்மேகம்.

     [வான் + நிறை]

 வானிற்கெற்பத்தி vāṉiṟkeṟpatti, பெ.(n.)

   முத்துச்சிப்பி (யாழ்.அக.);; pearl oyster.

 வானிலை vāṉilai, பெ.(n.)

   காற்று, ஈரப்பதம், மழை போன்றவற்றால் அமையும் நிலை; weather.

     “வானிலை அறிவுப்பு”.

     [வான் + நிலை]

வானிலைஅறிவிப்பு vāṉilaiaṟivippu, பெ.(n.)

   கானாவொலி; voice from heaven.

ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்தில் வானிலை எவ்வாறிருக்கும் என்று முன் கூட்டி அறிவதற்கு மக்கள் வரலாற்று முன்கால முதல் முயன்று வந்துள்ளனர். பண்டைக்காலத்தில் மக்கள் காற்று, மழை முதலிய வானிலை நிகழ்ச்சிகள் எல்லாம் இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட ஆற்றல்களால் உண்டாவன என்று எண்ணி, அந் நிகழ்ச்சிகளை முன்கூட்டி அறிவதற்கு முயலாதிருந்தனர். ஆயினும் உழவர்களும் கால் நடைகளை மேய்ப்பவர்களும் தத்தம் பகுதியில் ஏற்படும் வானிலை நிகழ்ச்சிகளைக் கவனித்து வந்தார்கள், மழை எந்தக் காலம் பெய்கின்றது, எந்தக் காலம் பெய்வது நிற்கின்றது என்பவற்றிற்கான அறிகுறிகளையும் கவனித்தார்கள். அவற்றை வைத்து வானிலை அறிவை வளர்த்து வந்தனர். இத்தகைய அறிவு பண்டைக் காலத்தில் தமிழ் நாட்டிலும், கேரளத்திலும், உத்தரப் பைதிரத்திலும் உண்டாகியிருந்ததாகத் தெரிகிறது. கீழ்கண்ட பழமொழிகள் அதன் உண்மையைக் கூறும். 1.

     “மாரி அடைக்கில் ஏரி உடைக்கும்” (பழ.);. 2.

     “மீனமும் கொம்பும் எதிர்த்து மின்னினால், குட்டியைத் தூக்கி மேட்டிற் போடு” (பழ.);.

வானிழல் vāṉiḻl, பெ.(n.)

   காணாவொலி; voice from heaven.

     “வெருளின் மெய்ம்மொழி வானிழல் கூறிய பொருளி னாகும்” (பெரியபு. பாயி. 19);.

     [வான் + நிழல்]

 வானீரம் vāṉīram, பெ.(n.)

   வஞ்சிக்கொடி (பிங்.);; common rattan of South India.

 வானீர் vāṉīr, பெ.(n.)

   நன்னீர்; pure water or liquor amni.

     [வான் + ஈரம்]

வானீளம் vāṉīḷam, பெ.(n.)

   வால் வீச்சு; length of a house or house-site.

     “மனை வானீளத்துக்குக் கிழக்கும்” (S.I.I.iii.214);.

     [வால் + நீளம்]

வானுலகம் vāṉulagam, பெ.(n.)

வானுலகு பார்க்க;see {}.

     “போரிலிறந்தவர் வானுலகம் புகுவர்”- 26-ஆம் புறப்பாடல் இக்கருத்துப் பற்றியதே.

     [வான் + உலகம்]

வானுலகு vāṉulagu, பெ.(n.)

   1. துறக்கம் (பிங்.);; celestial world, {}.

   2. உம்ப ருலகம்; heaven.

     “பாடாதார் வானுலகு நண்ணாரே” (சீவக. 1468);.

     [வான் + உலகு]

 வானுலா vāṉulā, பெ.(n.)

   வானத்தில் உலா வகை (ககன சாரிகை);; aerial travel.

     [வான்+உலா]

 வானுலாவி vāṉulāvi, பெ.(n.)

   வானத்தில் கற்றித் திரிபவன்-ள் (ககன சாரி);; one who travels through the air, aeronaut.

     [வான்+உலாவி]

 வானூர்தி முனையம் vāṉūrtimuṉaiyam, பெ.(n.)

பல்வேறு நாட்டைச் சேர்ந்த வானூர்திகள் வந்துபோகுமிடம்:

 an airport.

 வானூர்திப் பணிப்பெண்கள் vāṉūrtippaṇippeṇkaḷ, பெ.(n.)

   வானூர்தியில் பயணி களுக்குப் பணிவிடை செய்யும் பெண்கள்; air hostess.

வானேறு vāṉēṟu, பெ.(n.)

   இடியேறு; thunderbolt.

     “வானேறு புரையுநின்” (புறநா. 265);.

     [வான் + ஏறு]

 வானைநிமிளை vāṉainimiḷai, பெ.(n.)

   அஞ்சனக்கல்; sulphurate of antimony.

     [வானை + நிமிளை]

 வானொலி vāṉoli, பெ.(n.)

   ஒலிவாங்கிக் கருவி; radio.

     [வான் + ஒலி]

தற்கால நாகரிக வாழ்க்கையில் இன்றி யமையாத இடம் பெற்றுள்ளது. வேறு எந்தப் புத்தமைப்பையும் விட இது மக்களால் பெரிதும் விரும்பிப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஏழைகள் முதல் பணக்காரர்கள் வரை யாவரும் வானொலி மூலம் பாடல்களையும், நாடகங்களையும், அறிவுரை களையும், செய்திகளையும் மற்ற நிகழ்ச்சிகளையும் கேட்டு மகிழ்கிறார்கள்.

 வானோங்கி vāṉōṅgi, பெ.(n.)

   ஆல்; banyan.

     [வான் + ஒங்கு → ஓங்கி]

 வானோதயம் vāṉōtayam, பெ.(n.)

   கொடி மாதளை; a kind of citrus fruit-citrus medica.

 வானோர் vāṉōr, பெ.(n.)

   தேவர்; celestials.

     [வான் → வானோர்]

வானோர்கிழவன் vāṉōrkiḻvaṉ, பெ.(n.)

வானோர்கோமான் பார்க்க;see {}.

     “வானோர் கிழவனின் வரம்பின்று பொலிய” (பெருங். நரவாண. 4, 55);.

     [வானோர் + கிழவன்]

 வானோர்கோமான் vāṉōrāmāṉ, பெ.(n.)

   இந்திரன் (சூடா.);; Indra.

     [வானோர் + கோமான்]

 வானோர்க்கிறை vāṉōrkkiṟai, பெ.(n.)

வானோர்கோமான் (உரி.நி.); பார்க்க;see {}.

     [வானோர் + இறை]

வானோர்மாற்றலர் vāṉōrmāṟṟalar, பெ.(n.)

   1. அசுரர்;{}.

   2. இராக்கதர்;{}.

     [வானோர் + மாற்றவர்]

வானோர்முதல்வன் vāṉōrmudalvaṉ, பெ.(n.)

   1. நான்முகன் (சூடா.);; brahma, as first among the celestials.

   2. வானோர் கோமான் பார்க்க;see {}.

     [வானோர் + முதல்வன்]

வானோர்முதுவன் vāṉōrmuduvaṉ, பெ.(n.)

   1. வானவர்முதுவன்1 (நாமதீப. 55); பார்க்க;see {}.

   2. சேரன் (யாழ்.அக.);;{}.

     [வானோர் + முதுவன்]

வான்1 vāṉ, பெ.(n.)

   1. வானம்; sky, the visible heavens.

     “வானுயர் தோற்றம்” (குறள், 272);.

   2. மூலமுதற்பொருள் பிரகிருதி; primordial matter.

     “வானின் றிழிந்து வரம்பிகந்த மாபூதத்தின்” (கம்பரா. அயோத். மந்திர. 1);.

   3. மேகம்; cloud.

     “ஏறொடு வான் ஞெமிர்ந்து” (மதுரைக். 243);.

   4. மழை; rain.

     “வான்மடி பொழுதில்” (பெரும்பாண்.107);.

   5. தேவருலகு; celestial world.

     “வான்பொரு நெடுவரை” (சிறுபாண்.128);

   6. அமுதம்; ambrosia.

     “வான் சொட்டச் சொட்ட நின்றட்டும் வளர்மதி” (தேவா. 586, 1);.

   7. தேவருலகம்; heaven.

     “வானேற வழி தந்த” (திவ். திருவாய். 10, 6, 5);.

   8. நன்மை; goodness.

     “வரியணி சுடர்வான் பொய்கை” (பட்டினப். 38);.

   9. பெருமை (பிங்.);; greatness, largeness.

     “இருடூங்கு வான்முழை” (காசிக. காசியின் சிறப். 13);.

   10. அழகு; beauty.

     “வான்பொறி

பரந்த புள்ளி வெள்ளையும்” (கலித். 103);.

   11. வலிமை (பிங்.);; strength.

   12. நேர்மை; regularity.

     “வானிரை வெண்பல்” (கலித்.14);.

   13. மரவகை (பிங்.);; a kind of tree.

   தெ. வாந;   க. பாந; ma. {}, {};

 Ko. {}, To. po-n;

 Kol. va-na;

 N.k. {};

 pa. {}, Ga. vayin.

     [மால் → மான் → வான். (வே.க.38);]

     ‘வான் செய்த உதவிக்கு வையகம்

என்ன செய்யும்’ – (பழ.);

 வான்2 vāṉ, இடை(part.)

   ஒரு வினையெச்ச ஈறு (நன். 343);; an ending of verbal participle.

 வான்3 vāṉ, இடை(part.)

   உடைமைப் பொருள் காட்டும் ஒரு வடமொழி ஈறு; a sanskrit suffix meaning’possessor of’.

     “கிரியாவான்” (சி.சி.12,5);.

 வான் செலவாற்றல் vāṉcelavāṟṟal, பெ.(n.)

   வான்வழி நினைத்தவிடம் செல்லும் ஆற்றல் (வின்);(கமன சித்தி);; supernatural power of freely traversing through space.

     [வான்+செலவு+ஆற்றல்]

வான்கண் vāṉkaṇ, பெ.(n.)

   கதிரவன்; sun.

     “வான்கண் விழியா வைகறை யாமத்து” (சிலப். 10, 1, அரும்.);

 வான்கல்லு vāṉkallu, பெ.(n.)

   வான் மீன்; meteorite.

     [வான் + கல்லு]

வான்கழி vāṉkaḻi, பெ.(n.)

   துறக்கம் (திருக்கோ.85, உரை);; the highest heaven.

வான்கொடி1 vāṉkoḍi, பெ.(n.)

   மின்னற் கொடி; streak of lightning.

     “வான்கொடி யன்னாள்” (சிலப். 1, 24);.

     [வான் + கொடி]

 வான்கொடி2 vāṉkoḍi, பெ.(n.)

   ஆகாய வல்லி; a running plant.

     [வான் + கொடி]

வான்கோழி vāṉāḻi, பெ.(n.)

   கோழிவகை; turkey.

     “கான மயிலாடக் கண்டிருந்த வான்கோழி… ஆடினாற் போலுமே” (மூதுரை.14);.

     [வான் + கோழி]

 வான்செலல் அறிவர் vāṉcelalaṟivar, பெ.(n.)

   வான்வழியே நினைத்தவிடம் செல்ல வல்ல சித்தர்(கமன சித்தர்);; siddhar reputed to have the super natural power of freely traversing through space.

     [வான்+செலல்+அறிவர்]

வான்பதம் vāṉpadam, பெ.(n.)

   முத்தி; final emancipation.

     “எனக்கே வான் பதமளிக்க” (அருட்பா. Vi, அருட்பெருஞ். அ.1181);.

     [வான் + பதம்]

வான்பயிரம்பலம் vāṉpayirambalam, பெ.(n.)

   வான் பயிர்க்குரிய வரிதண்டும் அலுவல் (M.M.357);; office for the collection of assessment on garden lands.

     [வான்பயிர் + அம்பலம். அம்பலம் = அலுவல்]

வான்பயிர் vāṉpayir, பெ.(n.)

   நன்செய், புன்செய்ப் பயிரல்லாத கொடிக்கால் வாழை, கரும்பு முதலிய தோட்டப் பயிர்; garden crops and fruit trees, especially valuable kinds of produce raised on wet land, as betel, plantains, sugarcane.

     “வான் பயிருக்கும் நஞ்சை புஞ்சைக்கும்… ஒன்று முக்கால் கொள்ளக் கடவோமாகவும்” (S.I.I.iv. 105);.

     [வான் + பயிர்]

 வான்பிரயோசனம் vāṉpirayōcaṉam, பெ.(n.)

   மரக்கறி (யாழ்.அக.);; vegetable curry.

     [வான் + Skt. {} → த. பிரயோசனம்]

வான்புலம் vāṉpulam, பெ.(n.)

   உண்மை யறிவு (சீவக. 793, உரை.);; true knowledge.

     [வான் + புலம்]

 வான்புலவு vāṉpulavu, பெ.(n.)

   வான்கோழிப் புலவு (இக்.வ.);; pulau made of turkey.

     [வான்கோழி + புலவு → வான்புலவு]

வான்மகள் vāṉmagaḷ, பெ.(n.)

இந்திராணி;{}.

     “மண்மகளு நாமகளும் வான்மகளும்” (திருவாரூ.114);.

     [வான் + மகள்]

வான்மணி vāṉmaṇi, பெ.(n.)

   ஞாயிறு; sun.

     “ஒராயிர மகல் வான்மணியொக்கும்” (பாரத. அருச்சுனன்றவ. 159);.

     [வான் + மணி]

வான்மியூர் vāṉmiyūr, பெ.(n.)

   சென்னை மாவட்டத்தில் அலைவாயி லமைந்ததோரூர்;   திருஞானசம்பந்தரால் பாடல் பெற்ற தலம்; one of the saiva sea shore places having the distinction of being sung by saint. Sampandar. It is in Chennai District.

     “கரையுலாங் கடலிற் பொலி சங்கம் வெள்ளிப்பிவள் திரையுலாங் கழி மீன் உகளுந்திரு வான்மியூர்” (140-1);

     [வான்மியூர் → திருவான்மியூர்]

 வான்மிளகு vāṉmiḷagu, பெ. (n.)

   வால் மிளகு; cubeb.

     [வால் + மிளகு]

க. பாலமிணசு.

 வான்மீகபலம் vāṉmīkabalam, பெ.(n.)

   எலுமிச்சை (சங்.அக.);; lime.

     [வான்மீகம் + Skt. pala → த. பலம்]

வான்மீகம்1 vāṉmīkam, பெ.(n.)

   வால்மீகம்; the {}.

 வான்மீகம்2 vāṉmīkam, பெ.(n.)

   குங்குமப்பூ (தைலவ.);; saffron flower.

 வான்மீகம்3 vāṉmīkam, பெ.(n.)

   புற்றாஞ் சோறு; mother white ant.

வான்மீகி vāṉmīki, பெ. (n.)

வால்மீகி பார்க்க;see {}.

     “வாங்கரும் பாத நான்கும் வகுத்த வான்மீகி யென்பான்” (கம்பரா. நாட்டுப். 1.);

     [Skt. {} → த. வான்மீகி]

 வான்மீகியார் vāṉmīkiyār, பெ. (n.)

   கடைக் கழகப் புலவர்; poet of sangam age.

     [வான்மீகி+ஆர்]

வான்மீன்1 vāṉmīṉ, பெ.(n.)

   விண்மீன் (புறநா. அரும்.);; star.

ஒருகா. விண்மீன்.

     [வான் + மீன்]

 வான்மீன்2 vāṉmīṉ, பெ.(n.)

வால்விண்மீன் (பிங்.); பார்க்க;see {}.

     [வால் → வான் + மீன்]

 வான்மீன் vāṉmīṉ,    பெ. (.n) விண்மீன்; stars:

     [வான்+மீன்]

 வான்மெழுகு vāṉmeḻugu, பெ.(n.)

   ஊதை நோய்களுக்காக கல்லாடத்தில் சொல்லிய ஒரு மருந்து; a medicine described in the Tamil medical book named Kalladam.

     [வான் + மெழுகு]

 வான்மேனி vāṉmēṉi, பெ.(n.)

   கொட்டான்; a tree.

     [வான் + மேனி]

வான்மை vāṉmai, பெ.(n.)

   1. தூய்மை; purity.

     “வான்மையின் மிக்கார் வழக்கு” (அறநெறி.2);.

   2. வெண்மை; whiteness.

     “வாசியிதனிலாங் கூலம் வான்மையதோ நீன்மையதோ” (சேதுபு. கத்துரு. 8);.

     [புல் → பல் → பால் → வால் → வான்மை]

 வான்மைந்தன் vāṉmaindaṉ, பெ.(n.)

     [வான் + மைந்தன்]

வான்மொழி vāṉmoḻi, பெ.(n.)

   வானொலி; voice from the heavens.

     “வான்மொழி புகன்ற வாறும்” (பாரத. திரெள. 2);.

     [வான் + மொழி]

வான்றரு vāṉṟaru, பெ. (n.)

   கற்பகமரம்; celestial tree.

     “வான்றரு மாரி வண்கை” (சீவக. 1091);.

     [வான் + தரு. தரு = skt.]

வான்றேர்ப்பாகன் vāṉṟērppākaṉ, பெ.(n.)

காமன் (வானத்திலுலவுந் தென்றலாகிய தேரைச் செலுத்துவோன்);;{},

 as riding on the south-wind through the sky.

     “வான்றேர்ப் பாகனை மீன்றிகழ் கொடியனை” (மணிமே. 20, 91);.

     [வான் + தேர் + பாகன்]

வான்வளம் vāṉvaḷam, பெ.(n.)

   மழை; rain.

     “வான்வளஞ் சுரத்தலும்” (மாறனலங். 176, உதா. 402);

     [வான் + வளம்]

வான்விளக்கம் vāṉviḷakkam, பெ.(n.)

   ஞாயிறு (நாமதீப. 93);; sun.

     [வான் + விளக்கம்]

வாபசுபெறு-தல் vābasubeṟudal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. போட்டி முதலியவற்றிலிருந்து விலகுதல்;முறைப்படி அறிவித்த ஒன்றை திரும்பப்பெறுதல்; withdraw from a competition, etc. withdraw an application, a notice, etc.

கடைசி நேரத்தில் அந்த வீரர் இருநூறு மீட்டர் பந்தயத்திலிருந்து வாபசு பெற்றுக் கொண்டார்./ வேட்பு மனுக்களை வாபசு பெற நாளை தான் கடைசி நாள்/ தொழிலாளர்கள் வேலை நிறுத்தத்தை வாபசு பெற்றாலொழிய பேச்சுவார்த்தை இல்லை என்கிறார்கள்.

   2. பொருளையோ பணத்தையோ திரும்பப் பெற்றுக் கொள்ளுதல்; take back.

அந்தக் கடையில் எந்த ஒரு பொருளையும் வாபசு பெற மாட்டார்கள்/ தைலம் வலியைப் போக்காவிட்டால் உங்கள் பணத்தை வாபசு பெற்றுக் கொள்ளலாம்.

   3. அனுப்பிய படைகளை திரும்ப வருமாறு செய்தல்; with draw, recall the army.

ஆக்கிரமித்த இடங்களிலிருந்து படைகளை அந்த நாடு வாபசு பெற வேண்டும்/ போர் முனையில் தன் நிலைகளை இழந்த படைகளை அதிக சேதம் இல்லாமல் வாபசு பெற்றுக் கொண்டது. (கிரியா.);.

 வாப்பியம் vāppiyam, பெ.(n.)

   கோட்டம்; arabian costus – costus speciosus.

 வாமடைவைக்கல்கட்டு vāmaḍaivaikkalkaḍḍu, பெ.(n.)

   நில உரிமையாளருக்குக் கொடுக்க வேண்டிய வைக்கோற்கட்டு; straw bundle given to the land holder.

     [வாய்மடை → வாமடை + வைக்கல் + கட்டு. வைக்கல் = நெற்பயிரின் உலர்தாள்.]

 வாமனக்கல் vāmaṉakkal, பெ.(n.)

   இறையிலி நிலங்களின் எல்லை குறிக்க நாட்டப்படும் வாமனாவதாவுருவமைந்த கல் (insc);; boundary stone of lands granted for religious purpose, as carved with the figure of {}.

     [வாமனன் + கல்]

     [Skt. {} → த. வாமனன்]

வாமனன் vāmaṉaṉ, பெ. (n.)

   பத்து தோற்றரவத்து (தசாவதாரத்து);ள் குறள் வடிவாய் அவதரித்த திருமால். (பிங்.);; Tirumal his dwarf incarnation, one of {}, q.v.

     “வாமனன் மண்ணிது வென்னும்” (திவ். திருவாய். 4,41.);

     [Skt. {} → த. வாமனன்]

வாமன் vāmaṉ, பெ. (n.)

   1. அருகன்; Arhat.

     “வார்தளிர்ப்பிண்டி வாம” (சீவக. 3018);.

   2. புத்தன்; Buddha.

     “காமற் கடந்த வாமன் பாதம்” (மணிமே.5,77);.

   3. சிவபிரான்;{}.

     “கங்கை சூடும் வாமனை” (தேவா. 1050,4);.

     [Skt. {} → த. வாமன்1]

வாமம் vāmam, பெ. (n.)

   1. அழகு. (பிங்.);; beauty.

     “வாமச் சொரூப முடையோய்” (இரகு. திக்குவி. 140.);

   2. ஒளி. (சூடா.);; light, brightness, splendour.

     “வாம மேகலை மங்கையோடு” (கம்பரா. கைகேசி. 49.);

   3. இடப்பக்கம்; left side.

     “வாமத்தாண் மேல் வர வலத்தாண் மேனின்று” (திருவாலவா. 32, 8);.

   4. நேர்மையின்மை; unrighteousness, injustice.

     “வாமப்போர் வயப்பிசாசனும்” (கம்பரா. படைத்தலை.49.);

   5. எதிரிடை (வின்.);; opposition.

   6. தீமை; evil, baseness.

     “வாமக்கள்ளைக் குடித்தவா போல” (குற்றா. குற. 105);.

   7. அகப் புறச்சமயம் ஆறனுள் அனைத்துலகும் சத்தியின் பரிணாமமே என்றும் சத்தியுடன் இலயித்தலே முத்தியென்றும் கூறும் மதம் (சி.போ.பா அவையடக். பக். 50.);;   8. பாம்பு வகை (வின்.);; a kind of snake.

   9. முலை (வின்.);; woman’s breast.

   10. செல்வம்(வின்.);; riches.

     [Skt. {} → த. வாமம்]

 வாம்பல் vāmbal, பெ.(n.)

   மூங்கில்; bamboo.

 வாயகன்றகுப்பி vāyagaṉṟaguppi, பெ.(n.)

   வாய் அகன்ற குடுவை; wide mouthed bottle.

     [வாய் + அகன்ற + குப்பி]

 வாயகன்றபாண்டம் vāyagaṉṟapāṇṭam, பெ.(n.)

   வாய் விரிந்த பாண்டம்; a wide mouthed earthern ware, basin.

     [வாய் + அகன்ற + பாண்டம்]

வாயசம் vāyasam, பெ.(n.)

   1. காக்கை; crow.

   2. காக்கை கொல்லி; a kind of medicinal herb.

 வாயசாராதி vāyacārāti, பெ.(n.)

   ஆந்தை (யாழ்.அக.);; owl.

வாயசி vāyasi, பெ.(n.)

   1. பெண் காக்கை (இலக்.அக.);; hen-crow.

   2. செம்மணித் தக்காளி (தைலவ.);; a variety of Indian houndsberry.

 வாயசி vāyasi, பெ. (n.)

   பெண் காக்கை. (இலக்.அக.);; hen-crow.

     [Skt. {} → த. வாயசி]

 வாயச்சரம் vāyaccaram, பெ.(n.)

   வாயில் ஏற்படும் சிறுசிறு குழிப்புண்; sore in the month.

     [வாய் + அச்சரம்]

வாயடி1 vāyaḍi, பெ.(n.)

   வாயால் மருட்டுகை; over-bearing speech, brow beating by speech, bluff.

     ‘வாயடி கையடி யடிக்காதே” (உ.வ.);.

     [வாய் + அடி]

 வாயடி2 vāyaḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

வாயடியடி பார்க்க;see {}.

     “திருவாய்ப்பாடியிற் பெண் பிள்ளைகளை வாயடித்துத் தம் திருவடிகளிலே வந்து விழும்படி வசீகரித்து” (திவ். திருவாய். 4, 2, 2, ஆறா.);.

     [வாய் + அடி-த்தல்,]

 வாயடி3 vāyaḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வாயிலே யடித்துக் கொள்ளுதல்; to beat one’s mouth, as in a grief.

     “மண்புரண்டு வாயடிப்பவர்” (பிரபுலிங்.சித்த.49);.

   2. அலப்புதல்; to chatter.

வாயடியடி1 vāyaḍiyaḍittal,    4 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   வாய்ப்பேச்சால் மருட்டி வெல்லுதல்; to over power one’s opponent by bluff.

     [வாயடி + அடி-,]

 வாயடியடி2 vāyaḍiyaḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   மருட்டிப் பேசுதல்; to bluff.

     [வாயடி + அடி-,]

வாயடை1 vāyaḍai, பெ.(n.)

   உணவு; food.

     “வாயடை யமிர்தம்” (பரிபா.2, 69);.

     [வாய் + அடு → அடை]

 வாயடை2 vāyaḍai, பெ.(n.)

தாட்கிட்டி சன்னி பார்க்க;see {}.

     [வாய் + அடை]

 வாயடை3 vāyaḍaittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பேசவொட்டாதபடி செய்தல்; to silence, as an opponent by arguments.

     [வாய் + அடை-,]

வாயடைப்பு vāyaḍaippu, பெ.(n.)

   1. வாய்க் கட்டு; gag.

   2. உணவு; food.

   3. தூக்கம் நடை ஆகியவிக்குற்றங்களினாற் பிறந்து நரம்பு களில் சார்ந்து மூடிய வாயைத் திறக்க வொட்டாதபடி செய்யுமோர் ஊதை நோய்; a disease which prevents the opening of the mouth. This is generally caused by sleeping during the day which aggravates {}.

     [வாய் + அடைப்பு]

 வாயனதானம் vāyaṉatāṉam, பெ.(n.)

   இறைவனுக்குப் படைக்கப்பட்ட படையல் பண்டங்களைக் கொடையாகப் பார்ப்பனர் களுக்கு வழங்குகை; presentation to Brahmins of the naivettiyam at the end of a {}.

     [வாயனம் + தானம்]

வாயனம் vāyaṉam, பெ.(n.)

   1. ஒருவகை இனிப்பான தின்பண்டம்; a kind of sweet meat.

   2. வாயனதானம் பார்க்க;see {}.

வாயன் vāyaṉ, பெ.(n.)

   1. தூதன்; messenger.

   2 ஆயன்; shepherd.

     [வாய் → வாயன்]

 வாயமுதம் vāyamudam, பெ.(n.)

   நன்னீர்; saliva.

     [வாய் + அமுதம்]

வாயம் vāyam, பெ.(n.)

   1. நீர் (யாழ்.அக.);; water.

   2. பெய்கை; pouring.

 வாயறியாமல்தின்னல் vāyaṟiyāmaltiṉṉal, பெ.(n.)

   மிதமிஞ்சி தின்னுதல்; eating excessively, glutlony.

     [வாய் + அறியாமல் + தின்னல்]

வாயலம்பு-தல் vāyalambudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   உண்டபின் வாய் பூசுதல்; to wash or rinse one’s mouth, as after a meal.

     [வாய் + அலம்புதல். (அலம்புதல் = கழுவுதல்);]

வாயல் vāyal, பெ.(n.)

   1. வாசல் (சங்.அக.);; door, entrance.

   2. பக்கம் (வின்);; side.

     [வாசல் → வாயல்]

 வாயல்முறுவல் vāyalmuṟuval, பெ. (n.)

   பொய்யான புன்னகை; illusionary smile.

வாயல் முறுவற்கு உள்ளகம் வருந்த (சிலம்பு);.

     [வாய்+அல்+முறுவல்]

 வாயழற்சி vāyaḻṟci, பெ.(n.)

   வாய் வேக்காடு; inflammation of mouth.

மறுவ. வாய்ப்புண்.

     [வாய் + அழற்சி]

வாயவன் vāyavaṉ, பெ.(n.)

   தூதன்; ambassador.

     “சொல்லென வாயவன் விளம்பலும்” (புரூரவ.போர்புரி.5);.

     [வாய் → வாயவன்]

 வாயவியல் vāyaviyal, பெ.(n.)

   வாய் வெந்து புண்ணாதல்; canker oris.

     [வாய் + அவி → அவியல்]

வாயாகு-தல் vāyākudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   உண்மையாதல்; to be come true.

     ‘யானறிந் தேனது வாயாகுதலே’ (தொல். பொருள். 261, உரை);.

     [வாய் + ஆகு-,]

வாயாடி vāyāṭi, பெ.(n.)

   1. அலப்புவோன்; talkative, loquacious person;

 babbler;

 chatterbox.

   2. நாநலமுடையான் (ஈடு. 4, 8, 8);; eloquent or clever speaker.

     [வாயாடு → வாயாடி]

வாயாடு-தல் vāyāṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   சொற்றிறமாய்ப் பேசுதல்; to speak cleverly or eloquently.

   2. வீண்பேச்சுப் பேசுதல்; to speak frivolously;

 to fabble.

     “நின்னுடனே வாயாடுவோர் பான் மருவி நில்லேன்” (அருட்பா.1, நெஞ்சறி.631);.

   3. ஓயாது மென்று கொண்டிருத்தல்; to be contineously munching.

     [வாய் + ஆடு-,]

வாயார vāyāra, வி.எ.(adv.)

   1. முழுக் குரலோடு; with a full voice.

     “வாயார நாம் பாடி” (திருவாச.7, 15);.

   2. வாய் நிரம்ப; with a full mouth.

     “வாயார வுண்டபேர்” (தாயு. சச்சிதா. 8);.

     [வாய் + ஆர் → ஆர]

 வாயாறுகை vāyāṟugai, பெ. (n.)

நாவறட்சி, நீர்வேட்கை:

 thirst.

க. பாயாரிகே

வாயாலெடு-த்தல் vāyāleḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒக்காளித்தல் (நாமதீப.600);; to vomit.

     [வாய் → வாயால் + எடு-,]

 வாயாலெரையுடன் vāyāleraiyuḍaṉ, பெ.(n.)

   தேவாங்கு; an animal, sloth.

 வாயால்குதட்டுதல் vāyālkudaṭṭudal, பெ.(n.)

   வாயிலிட்டு அதக்குதல்; pressing softly after receiving into the mouth as done with penis or lips by a woman. (This is a kind of perverted sexual act);.

     [வாய் + ஆல் + குதட்டு-,]

வாயால்கெடல் vāyālkeḍal, தொ.பெ.(vbl.n.)

   சொல்லக்கூடாததைச் சொல்லித் துன்பத்திற்குள்ளாதல்; inviting trouble by loose talk.

   2. தவளை கத்துதலின் வாயிலாகத் தன் இருப்பிடத்தை பகை உயிரிகளுக்குத் தெரிவித்து உயிரிழத்தல்; forg denoting its location toenemies by croaking.

     “நுணலும் தன் வாயாற் கெடும்(பழ.); தன் வாயாற் கெடும் (பழ.);.

     [வழி+நீர்]

தவளையைத் தின்ன நினைக்கும் வெளவால் தவளை கத்தும் வரை காத்திருக்கும். தவளை இனச்சேர்க்கையின்போது கத்துவது வழக்கம். உண்ணக்கூடாத நச்சுத் தவளையின் ஓசையையும் நல்ல தவளையின் ஓசையையும் வேறுபடுத்தி நுனித்தறிந்த பின் நல்ல தவளையை மட்டும் வெளவால் தின்னும். இதனால் மணலுள் முழுகி மறைந்து கிடக்கும் நுனலும் தன் வாயால் கெடும் என்ற பழமொழி தோன்றியது. மழைக்காலத்தில் கூட்டமாக சேர்ந்து கத்துவது இதனினும் வேறான நிகழ்வு.

வாயாவி vāyāvi, பெ.(n.)

   1. கொட்டாவி (வின்.);; yawn.

   2. மூச்சு (யாழ்.அக.);; breath.

     [வாய் + ஆவி]

வாயாவிபோக்கு-தல் vāyāvipōkkudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கொட்டாவி விடுதல்; to yawn.

   2. வீணே பேசுதல் (வின்.);; to speak in vain, as wasting one’s breath.

     [வாயாவி + போக்கு]

வாயித்தல் vāyittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வாயாற் படித்தல்; to read in loudly.

ஓ.நோ. கண் → கணி. கடைக்கணித்தல் = கடைக்கண்ணாடி பார்த்தல். மலையாளத்தில் வாயித்தல் என்னும் வடிவம் வழங்குகின்றது. (வ.மொ.வ.163);.

 வாயினிப்பு vāyiṉippu, பெ.(n.)

   உமிழ் நீரால் வாயில் உணரப்படும் இனிப்புணர்வு; sweetness of the mouth.

     [வாய் + இனிப்பு]

வாயினிலை vāyiṉilai, பெ.(n.)

   அரசனிடத்துத் தன் வரவு கூறுமாறு வாயில் காப்போனுக்குப் புலவன் சொல்வதாகக் கூறும் புறத்துறை (பு. வெ. 9, 2);; theme of a poet asking the gate- keeper at the palace to announce his arrival to the king.

     [வாயில் + நிலை]

வாயினேர்வித்தல் vāyiṉērvittal, பெ.(n.)

   தலைவியிடம் தூது செல்லுமாறு தலைவன் தூதுவரை உடன்படுத்துவதைக் கூறும் அகத்துறை (நம்பியகப். 96);; theme of a lover persuading his messenger to deliver his love-message to his beloved.

     [வாயில் + நேர்வு → நேர்வித்தல்]

வாயின்மறுத்தல் vāyiṉmaṟuttal, பெ.(n.)

   தூது வந்த பாணன் முதலியவர்க்குத் தலைவி முகங்கொடுக்க மறுத்தலைக் கூறும் அகத் துறை (தொல். பொருள். 3, உரை);;     [வாயில் + மறு-,]

வாயின்மாடம் vāyiṉmāṭam, பெ.(n.)

   கோபுரம்; tower over the entrance, as of a temple.

     “தியழற் செல்வன் செலவுமிசை தவிர்க்கும் வாயின் மாடத்து” (பெருங். மகத. 3, 31);.

     [வாயில் + மாடம்]

வாயிற்காட்சி vāyiṟkāṭci, பெ.(n.)

   ஐம்புலக் காட்சி (சி.சி.அளவை, 6, மறைஞா.);; apprehending faculty of senses.

     [வாயில் + காட்சி]

வாயிற்கூத்து vāyiṟāttu, பெ.(n.)

   கூத்துவகை; a kind of dancing or acting.

     “வாயிற் கூத்துஞ் சேரிப்பாடலும்” (பெருங். உஞ்சைக்.37, 88);.

     [வாயில் + கூத்து]

வாயிற்படி vāyiṟpaḍi, பெ.(n.)

   வீட்டு வாசலின் படி; door-step threshold.

     ” மிருதி பதினெட்டு முயர் திருவாயிற் படியாக”(குற்றா. தல. திருமால். 132);.

     ‘வீட்டுக்குவீடு வாசற்படி’ (பழ.);

     [வாயில் + படி]

 வாயிலடக்கல் vāyilaḍakkal, பெ.(n.)

   வாயிலடக்குதல்; to keep in the mouth.

     [வாயில் + அடக்கல்]

வாயிலடித்தல் vāyilaḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   முற்றுங்கெடுத்தல்; to ruin.

     [வாயில் + அடி-,]

வாயிலப்பு vāyilappu, பெ.(n.)

   1. வாய் நீரூறல், ஒரு நோய்; excessive salivation, a disease.

   2. வாய் நீர்; saliva.

   3. அகட்டு நீர்க்கோவை; ascites.

     [வாய் + இல் → வாயில் + அப்பு. (இல் = ஏழனுருபு);]

 வாயிலாக vāyilāka, வி.எ. (adv.)

மூலம்,

 through.

     ‘நாம் வருவதை முன்கூட்டியே தொலைபேசி வாயிலாகத் தெரிவித்து விடலாம்’.

     [வாய் → வாயில் + ஆக]

 வாயிலாச்சீவன் vāyilāccīvaṉ, பெ.(n.)

   விலங்கு; animal, dumb creature.

     [வாய் + இல்லா → இலா + சீவன்]

 Skt. {} → த. சீவன்.

வாயிலார்நாயனார் vāyilārnāyaṉār, பெ.(n.)

   நாயன்மார் அறுபத்துமூவருள் ஒருவர் (பெரியபு.);; a canonized {} Saint, one of 63.

 வாயிலாளன் vāyilāḷaṉ, பெ.(n.)

   வாயிற்காவலன் (பிங்.);; door-keeper.

     [வாயில் + ஆள் → ஆளன்]

வாயிலிற்கூட்டம் vāyiliṟāṭṭam, பெ.(n.)

   பாணன் முதலியோராற் கூடும் தலைவன் தலைவியரின் கூட்டம் (இலக்.வி.424.);; reconciliation of lovers through the help of mediators.

     [வாயில் + கூட்டம்]

வாயிலெடு-த்தல் vāyileḍuttal,    4 செ. குன்றாவி. (v.t.)

வாயாலெடு-, பார்க்க;see {}.

     [வாய் + ஆல் (ஆல் = மூன்றனுருபு); + எடு-,]

 வாயிலெடுக்கல் vāyileḍukkal, பெ.(n.)

   கக்கல்; vomitting.

     [வாயில் + எடுக்கல்]

 வாயிலெட்டு vāyileṭṭu, பெ.(n.)

   ஒரு ஊனானிப்பூடு; violaodorata a plant used in unani medicine.

     [வாயில் + எட்டு]

வாயிலேயோடு-தல் vāyilēyōṭudal,    10 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பேச வொட்டாது குறுக்கிட்டுப் பேசித் தடை செய்தல்; to interrupt as a person, while speaking.

     ‘எது பேசினாலும் அவளை வாயிலே போடுகிறான்’.

   2. பிறர் பொருளைக் கையாடுதல்; to misappropriate.

     ‘அவன் பிறர் பொருளை வாயிலே போட்டுக் கொள்ளுகிறவன்’.

     [வாயில் + போடு-,]

 வாயிலைப்பு vāyilaippu, பெ.(n.)

   வாய் சுவையின்மை; bad taste in the mouth.

     [வாய் + இளைப்பு → இலைப்பு]

வாயிலோர் vāyilōr, பெ.(n.)

   1. வாயில் காப்போர்; door-keepers.

     “வாயிலோயே வாயிலோயே” (சிலப். 20, 24);.

   2. தூதுவர் (சங்.அக.);; messengers, mediators.

   3. ஒரு சார் தமிழ்க் கூத்தர் (பிங்.);; a class of Tamizh dancers.

     [வாயில் → வாயிலார் → வாயிலோர்]

வாயில்1 vāyil, பெ.(n.)

   1. ஐம்பொறி; the five sense organs.

   2. ஒன்பான் துளை; the nine opening.

 வாயில்2 vāyil, பெ.(n.)

   1. கட்டடத்துள் நுழையும் வாசல்; gate, portal, doorway, entrance to a building.

     “அடையா வாயிலவ னருங்கடை” (சிறுபாண்.206);.

   2. ஐம்பொறி (பிங்.);; the five organs of sense, as avenues to the self.

   3. ஐம்புலன் (பொரு.நி.);; the five objects of sense.

   4. வழி; way.

     “புகழ்குறை படூஉம் வாயில்” (புறநா.196);.

   5. துவாரம்; opening.

     “வருந்து முயிரொன்பான் வாயிலுடம்பில்”(நன்னெறி. 12);.

   6. இடம்; place.

     “வாயில் கொள்ளா மைந்தினர்” (பதிற்றுப்.81, 9);.

   7. காரணம் (பிங்.);; cause.

     “வாயிலோய் வாயி லிசை” (பு.வெ.9,2);.

   8. வழிவகை; means.

     “திருநலஞ் சேரும் வாயிறான்” (சீவக.2008);.

   9. தீர்வு (ஞானா.34, 21);; remedy.

   10. அரசவை; King’s court.

     “பொன்னி நாடவன் வாயிலுள்ளா னொரு புலவன்” (திருவிளை. கான்மா.5);.

   11. வாயில் காப்பான் பார்க்க;see {}.

     “வாயில் விடாது கோயில் புக்கு”(புறநா. 67);.

   12. தூதன்; messenger.

     “வயந்தக குமரனை வாயிலாக” (பெருங். மகத. 18, 30);.

   13. தலைவனையும் தலைவியையும் இடை நின்று கூட்டுந் தூது; one who mediates between lovers.

     “வருந் தொழிற் கருமை வாயில் கூறினும்” (தொல். பொருள். 111);.

   14. திறம் (பிங்.);; ability.

   15. கதவு; door.

     “நீணெடு வாயி னெடுங்கடை கழிந்து” (சிலப்.10, 8);

   16. வரலாறு (இலக். அக.);; origin, history.

   ம. வாதில்;   கோட. வாய்ல்;   தோட.போஸ்;   க. பர்கில்;   து. பாகிலு;   தெ. வாகிலி;கொலா.

   வாகல், நாய்க், வாகல்;பார்ஜி. வால்.

வாயில்காப்பான் vāyilkāppāṉ, பெ.(n.)

   வாசலிற் காவல் செய்வோன்; door keeper.

     “வாயில் காப்பானே மணிக்கதவம் தாள் திறவாய்” (திவ். திருப்பா.16);.

ஒருகா. வாயிற்காவலன்

     [வாயில் + கா → காப்பான்]

வாயில்மண்போடு-தல் vāyilmaṇpōṭudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   கேடு விளைத்தல்; to cause ruin.

     “அவர்கடம் வாயில்… மண் போட்டான்” (தனிப்பா.1, 238, 8);.

     [வாய் → வாயில் + மண் + போடு-,]

 வாயில்மண்விழுதல் vāyilmaṇviḻudal, பெ.(n.)

   முற்றுங் கேடுறுகை; being completely ruined.

     [வாய் → வாயில் + மண் + விழுதல்-,]

 வாயில்லாப்பூச்சி vāyillāppūcci, பெ.(n.)

   எதிர்த்துக் கேட்கும் திறன் இல்லாதவர்; people who would not speak up.

     ‘பாவம் வாயில்லாப் பூச்சிகள்;அவர்களால் நிலக்கிழார்களை எதிர்த்து என்ன செய்ய முடியும்?’

     [வாயில்லா + பூச்சி]

வாயில்விழைச்சு vāyilviḻaiccu, பெ.(n.)

   உமிழ்நீர்; saliva, spittle.

     “வாயில் விழைச்சிவை யெச்சில்” (ஆசாரக்.8);.

     [வாய் → வாயில் + விழை → விழைச்சு. (விழைச்சு = இளமை);]

வாயில்வேண்டல் vāyilvēṇṭal, பெ.(n.)

   தலைவனுக்கு முகங் கொடுக்குமாறு தலைவியைப் பாணன் முதலிய தூதுவர் வேண்டிக் கொள்வதைக் கூறும் அகப் பொருட்டுறை (நம்பியகப். 95);; theme describing the request of a mediator to a heroine to give audience to her lover.

     [வாயில் + வேண்டல்]

வாயிழு-த்தல் vāyiḻuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   சண்டை போடுதல் (Tp);; to pick a quarrel.

     [வாய் + இழு-,]

 வாயீளை vāyīḷai, பெ.(n.)

   கோழையுடனாய வாயெச்சில்; saliva and mucus discharge from the mouth.

     [வாய் + ஈளை. ஈளை = கோழை.]

வாயு vāyu, பெ. (n.)

   1. காற்று (பிங்.);; wind air.

   2. ஐம்பூதத்துள் ஒன்று; an element,

 one of {}.

     “அதன் கண் வாயு வெளிப்பட்டு” (மணிமே. 27, 209);.

   3. எண்டிசைத் தேவருள் வடமேற்கு மூலைக்குத் தலைவனான தேவன்;{},

 the wind-god, regent of the north- west, one of the {}-tikku-p-{}.

   4. வயிற்றுப் பொருமல்; flatulence.

த.வ. வளி

     [Skt. {} → த. வாயு]

 வாயுதவி vāyudavi, பெ.(n.)

   வாய்ச்சொல் அருளல்; help by words.

மறுவ. பரிந்துரை.

     [வாய் + உதவி]

 வாயுமேனி vāyumēṉi, பெ.(n.)

   பச்சைக்கல்; green stone.

வாயும்வயிறுமாயிரு-த்தல் vāyumvayiṟumāyiruttal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கருப்பமாக இருத்தல்; be in the state of pregnancy.

     ‘நீ வாயும் வயிறுமாக இருக்கிற போது ஊட்டமான உணவு சாப்பிட வேண்டும்’.

     [வாயும் + வயிறுமாய் + இரு-,]

 வாயுருட்டு vāyuruṭṭu, பெ.(n.)

   பேச்சால் மருட்டுகை (இ.வ.);; browbeating.

     [வாய் + உருட்டு]

வாயுறு1 vāyuṟuttal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   பேச்சினால் மெய்ம்மையை அறிவுறுத்தல்; to preach or expound the truth.

     “வாயுறை வாழ்த்தே… வாயுறுத்தற்றே” (தொல். பொருள். 424);.

     [வாய்மை → வாய் + உறு-,]

 வாயுறு2 vāyuṟuttal,    4 இசெ.குன்றாவி. (v.t.)

   வாயிலூட்டுதல்; to feed, to administer as medicine, by the mouth.

     “மருந்தாகச் சிலநாட்கொண்டு வாயுறுத்தி” (சீவக. 2703, உரை);.

     [வாய் + உறு-,]

வாயுறை vāyuṟai, பெ.(n.)

   1. உண்கை; eating.

     “வடுத்தீர் பகல் வாயுறை” (சிறுபஞ்.69);.

   2. உணவு; food, fodder.

     “பசுவுக்கொரு வாயுறை” (திருமந். 252);.

   3. அறுகம்புல்; harialli grass.

   4. சோறூட்டுதல்; ceremony of giving boiled rice to an infant for the first time.

     “தாண்டு மதியிரு மூன்றில் வாயுறையின் சடங்கியற்றி” (குற்றா. தல. தரும. 37);.

   5. கவளம் (இலக்.அக.);; bolus of cooked rice.

   6. மருந்து; medicine.

     “வாயுறை யென்பது மருந்தாகலான்” (தொல். பொருள். 423, உரை);.

   7. வாயுறைமொழி (தொல். பொருள். 423, உரை); பார்க்க;see {}.

   8. தாளுருவி என்னும் மகளிர் காதணி; a kind of ear-ring, worn by women.

     “வாயுறை யழுத்திய வறிதுவீழ் காதின்” (நெடுநல். 140);.

     [வாய் + உறை]

வாயுறைமொழி vāyuṟaimoḻi, பெ.(n.)

   கேட்கும் போது வெவ்வியதாய்ப் பின்பு உறுதி தருஞ் சொல் (சி.போ. பா. 2, 2, பக். 165);; harsh but salutary words of advice.

     [வாயுறை + மொழி]

வாயுறைவாழ்த்து vāyuṟaivāḻttu, பெ.(n.)

   1. தலைவன் வேண்டானாயினும் அவற்கு உறுதிமொழிகளைச் சான்றோர் கூறும் புறத்துறை (தொல். பொருள். 90);; theme of wise men giving salutary advice to a chief nolens volens.

   2. சிற்றிலக்கிய வகை தொண்ணூற்றாறனுள் ஒன்று; a variety of descriptive poetry, one of 96 {}.

     [வாயுறை + வாழ்த்து]

 வாயுள்ளவன் vāyuḷḷavaṉ, பெ.(n.)

   உசாவி அறிந்து கொள்ளக் கூடியவன்; man of inquiring sprit, pushful man.

     ‘வாயுள்ள பிள்ளை பிழைக்கும்’ (பழ.);.

     [வாய் + உள்ளவன்]

 வாயூறச்செய்தல் vāyūṟacceytal, பெ.(n.)

   மருந்தினால் வாயில் நீரூறும்படி செய்தல்; to produce an usual secretion and discharge of saliva in a person by using medicine.

     [வாயூறு → வாயூற + செய்தல்]

வாயூறல் vāyūṟal, பெ.(n.)

   1. வாயில் பித்த நீர் சுரத்தல்; secretion of fluid in the mouth.

   2. வாய் நீர்; saliva.

     [வாய் + ஊறல்]

வாயூறு1 vāyūṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   உணவை நினைந்து உமிழ்நீர் சுரத்தல்; secretion of idiva on seing food.

     “அமரர் குழாம் வாயூற” (அழகர்கல.1);.

     [வாய் + ஊறு-,]

 வாயூறு2 vāyūṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அவாவுதல்; to long for, as welth, fame, office, learning.

     [வாய் + ஊறு-,]

 வாயூற்று vāyūṟṟu, பெ.(n.)

   வாயில் உமிழ் நீர் சுரக்கை (யாழ்.அக.);; profuse secretion of saliva.

     [வாயூறு → வாயூற்று]

 வாயெச்சில் vāyeccil, பெ. (n.)

வாய்மருந்து பார்க்க;see {}.

     [வாய் + எஞ்சு → எச்சு → எச்சில். (எச்சில் = மீந்த உணவு, உமிழ்நீர்.]

வாயெடு-த்தல் vāyeḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பேசத் தொடங்குதல்; to begin to speak.

   2. குரலெடுத்தல்; to speak aloud, to raise the voice.

     “நன்னாடு வாயெடுத் தழைக்கும்” (மணிமே. 25, 237);.

     [வாய் + எடு-,]

வாயெழு-தல் vāyeḻudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

வாயெடு (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [வாய் + எழு-, (எழு-தல் = தொடங்குதல்);.]

வாயைக்கட்டு1 vāyaikkaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உணவிற் கட்டுப்பாடாக இருத்தல்; to observe restrictions of diet.

   2. சிக்கனமாக உணவு கொள்ளுதல்; to stint oneself in the matter of food.

     “வாயைக் கட்டி வயிற்றைக் கட்டிச் சேர்த்த பொருள்”.

   3. வாய்க்கட்டு1, 2, 3 பார்க்க;see {}.

     [வாய் → வாயை + கட்டு-,]

 வாயைக்கட்டு2 vāyaikkaṭṭudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

வாய்கட்டு-, 1, 2 பார்க்க;see {}.

     [வாய் → வாயை + கட்டு-,]

வாயைப்பிள-த்தல் vāyaippiḷattal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வியப்பை வெளிப்படுத்தும் வகையில் வாயைத் திறத்தல்; gape at.

     ‘பெண் மிதிவண்டி ஒட்டினாலே வாயைப் பிளக்கும் ஊர் இது’.

   2. இறத்தல்; to die.

     ‘கிழவர் திடீரென்று வாயைப் பிளந்து விட்டார்’.

     [வாய் → வாயை + பிள-,]

வாயொடுங்கு-தல் vāyoḍuṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   பேச்சடங்குதல் (யாழ்.அக.);; to be tongue-tied;

 to be rendered speechless.

     [வாய் + ஒடுங்கு-,]

வாயொலி vāyoli, பெ. (n.)

   பாடல்; poem.

     “கலியன் வாயொலிகள்” (திவ். பெரியதி. 4, 5, 10);.

     [வாய் + ஒலி]

வாயோடு vāyōṭu, பெ.(n.)

   1. உடைந்த பானையின் வாய்ச் சில்லு (திவ். திருமாலை 5, வ்யா. பக். 29);; neck of a broken pot.

   2. குத்தும் அரிசி முதலியன சிதறாதபடி உரலின் மேல் வைக்கும் பானைக் கழுத்துப் போன்ற கருவி (கொ.வ.);; circular piece like the neck of a broken pot placed at the mouth of a mortar, while pounding paddy to prevent the grain from scattering.

     [வாய் + ஒடு]

 வாயோட்டல் vāyōṭṭal,    பிளத்தல்; raving.

     [வாய் + ஒட்டல்]

வாயோலை vāyōlai, பெ.(n.)

   1. தவச வளவைக் குறிப்பிட்டுக் குவியலில் வைக்கும் அதன் கணக்குக் குறிப்பு; ola memorandum of account of grain in a heap, usually kept stuck in the heap.

   2. ஒற்றி உரிமையை விலைசெய்வதைக் குறிக்கும் மூல ஆவணம் (நாஞ்.);; document conveying the sale or assignment of one’s mortgage right.

     [வாய் + ஓலை]

வாய்1 vāytal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நிறை வேறுதல்; to succeed, to be gained.

     “கல்வி வாயுமே” (திவ்.திருவாய்.1,10,11);.

   2. உறுதியாக நிகழ்தல்; to happen with certainty, to come true.

     “வருதல் வாய்வது” (முல்லை.20);.

   3. ஏற்றதாதல்; to be fit or suitable.

     “வாய்ந்த மலையும்” (குறள் .737);.

   4. நிறைதல்; to be full.

     “வாய்ந்த புகழ் மறைவளருந் தோணிபுரம்” (தேவா.145,3);.

   5. சிறத்தல் (வின்.);; to excel, surpass.

   6. வாய்2,5,6,7 பார்க்க;see {}.

     [வய் → வயி → வாயி → வாய்-,]

 வாய்2 vāytal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பெறுதல்; to obtain, realise, possess.

     “வாய்ந்த மேனியெரி வண்ணமே” (தேவா.582, 6);.

   2. மனநேர்தல்; to consent to, agree to.

     “கொய்தழை கைபற்றிச் செய்ததும் வாயாளே” (பரிபா.6, 66);.

     [வய் → வயி → வாயி → வாய்-,]

 வாய்3 vāyttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. செழித்தல்; to flourish;

 to be luxuriant.

     “வாய்க்குங் கரும்பும்” (திவ்.திருவாய்.7, 10, 4);.

   2. மதர்த்தல்; to be over luxuriant in growth.

     ‘உரம் அதிகமாய் விட்டதினால் பயிர் வாய்த்துப் போய்விட்டது’ (உ.வ.);

   3. சேர்தல்; to join, unite.

     “வருடையைப் படிமகன் வாய்ப்ப” (பரிபா.11, 5);.

   4. திரட்டுதல்; to gather into a mass.

     “கஞ்சுகம் வாய்த்த கவளம்” (பு.வெ.ஒழிபு.8);.

     [வய் → வயி → வாயி → வாய்-,]

 வாய்4 vāy, பெ.(n.)

   1. உதடு அல்லது அலகு இவற்றினிடையிலுள்ள உறுப்பு (பிங்.);; mouth;

 beak of birds.

     “கயவர்வா யின்னாச் சொல்” (நாலடி. 66);.

   2. ஏனம் முதலியவற்றின் திறந்த மேற்பாகம்; mouth, as of cup, bag, ulcer etc.

     “வாயில்லை நாமங்கள் செப்ப… முத்தி பெற்ற தென்னோ தயிர்த்தாழியுமே” (அஷ்டப். திருவரங். மாலை.53);.

     “புண்வாய் கிழித்தன” (பெருந்தொ.701);.

   3. வாய்கொண்ட வளவு; mouthful.

     ‘நாலுவாய் உண்டான்’.

   4. உதடு; lip.

     “வாய்மடித் துரறி” (புறநா.298); (நாமதீப. 587);.

   5. விளிம்பு; edge, rim.

     “பொன்னலங்கல்….. வாயருகு வந்தொசிந்து” (சீவக.595);.

   6. படைக்கலத்தின் முனை; edge, as of a knife.

     “கூனிக் குயத்தின் வாய்நெல் லரிந்து” (பொரு.242);.

   7. மொழி; word.

     “வணங்கிய வாயினராத லரிது” (குறள்.419);.

   8. சொல் (அக.நி.);; speech, utterance.

     “பண்டேயுன் வாயறிதும்” (திவ்.திருப்பா.15);.

   9. குரல்; voice, tone.

     “வாயுடை-மறையவர்” (திவ்.நாய்ச்.1, 7);.

   10. மெய்ம்மை; truth.

     “பொய்சேணீங்கிய வாய் நட்பினையே” (மதுரைக். 198);(பிங்.);.

   11. சிறப்பு; excellence.

     “முறியினும் வாயது” (குறுந். 62);.

   12. சிறப்புடைப் பொருள்; that which is excellent.

     “மடவோன் காட்சி வாயன்று” (ஞானா.10);.

   13. வாசல்; opening, gate.

     “நரகவாய் கீண்டாயும் நீ” (திவ்.இயற்.3, 47);.

   14. வழி; way, path.

     “பெரியார் நூல் காலற்கு வாய் காப்புக் கோடல் வனப்பு” (ஏலா. 23);.

   15. வழிமுறை; means.

     “அது தணிக்கும் வாய்நாடி” (குறள்,948);.

   16. மூலம்; agency, instrumentality.

     “தூதர் வாயிலிட்டு நீட்டுகையு மன்றிக்கே” (ஈடு, 10,10, ப்ர);.

   17. இடம்; place.

     “கொக்கின் மென்பறைத் தொழுதி… எவ்வாயுங்கவர” (நெடுநல்.17);.

   18. துலாக்கோலின் வரை (G.Sm.D.I.i,284);; graduated mark on a steelyard.

   19. தழும்பு; scar.

     “வாள்வாயுமின்றி வடிவெங்கணை வாயுமின்றி” (சீவக.454);.

   20. துளை (யாழ்.அக.);; hole, orifice.

   21. இசைக் குழல் (சூடா.);; flute, musical pipe.

   தெ. வாயி;   க. பாய்;   ம. வாய்; Kur. {};

 Br. {};

 pa. {};

 Ko. {}, To. poy;

 Kod. ba-y;

 Tu. {}.

     [வய் → வயி → வாயி → வாய்]

 வாய்5 vāy, இடை(part.)

   1. ஏழனுருபு (நன். 302.);; a sign of the locative case.

     “கங்குல் வாய்” (திவ். திருவாய், 5, 4, 7);.

   2. ஓர் உவம உருபு; a particle of comparison.

     “தீவாய் செக்கர்” (கல்லா. 42, 20);.

     [வய் → வயி → வாயி → வாய்]

வாய்கட்டல் vāykaṭṭal, பெ.(n.)

   1. பத்தியங் காத்தல்; to be on diet.

     ‘வாய் கட்டினால் பிள்ளை’.

   2. இதளிய கற்பூரம் முதலிய மருந்தினால் வாய் வெந்து போதல்; inflammation of the mouth due to mercurial poisioning.

   3. வாய் திறந்து இறந்து போனவர்களுக்கு வாயைக் கட்டுதல்; if the mouth remains opened after death a bandage is applied over the mandible closing it.

   4. வாய் திறவாதபடி செய்தல்; by witchcraft the mouth is tied and cannot be opened (in magic);.

     [வாய் + கட்டல்]

வாய்கட்டு1 vāykaṭṭudal,    8 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பேசாதிருக்கச் செய்தல்; to silence.

   2. மந்திரத்தால் நச்சுயிரிகளின் வாயைத் திறவாமற் பண்ணுதல்; to charm, as a snake or beast, so as to prevent its opening its mouth.

 வாய்கட்டு2 vāykaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வாயைக்கட்டு-, 1, 2 பார்க்க;see {}.

   2. மதிப்புரவுக் குறிப்பாக

   ஆடையால் வாயை மூடுதல் (யாழ்.அக.);; to cover one’s mouth with cloth, as a mark of respect.

   3. உடலத்தின் வாயை ஆடையாற்கட்டுதல் (யாழ்.அக.);; to bind the mouth and chin of a corpse with a piece of cloth.

     [வாய் + கட்டு-,]

வாய்கரை vāykarai, பெ.(n.)

   இறங்கு துறை; ghat, ford, landing place.

     ‘நீஞ்சப்புக்கு வாய்கரையிலே தெப்பமிழப்பாரைப் போலே’ (திவ்.திருக்குறுந். 10, வ்யா.);

     [வாய் + கரை]

வாய்கரையர் vāykaraiyar, பெ.(n.)

   ஆழ்ந்தறிய மாட்டாது மேலோட்டமான அறிவுள்ளவர்கள்; men with superficial knowledge.

     “ஈஸ்வரனரியனென்று ஜகத்தை வழியடித்துண்கிற வாய்கரை யரைப்போலன்றி” (திவ். இயற். 2, 60. அப்பிள்ளாருரை);.

வாய்காட்டு-தல் vāykāṭṭudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அதிகப்படியாகப் பேசுதல் (யாழ்.அக.);; to wag one’s tongue.

   2. கெஞ்சுதல் (கொ.வ.);; to cringe.

     [வாய் + காட்டு-,]

 வாய்காய்தல் vāykāytal, பெ.(n.)

   வாயுலர்தல்; drying or parching of the mouth.

     [வாய் + காய்தல்]

 வாய்கிழிய vāykiḻiya, வி.எ.(adv.)

   வீண் பேச்சு; loudly without meaning.

     ‘பெண்ணுரிமை பற்றி மணிக்கணக்கில் வாய்கிழியப் பேசினாலும் யாரும் மனம் மாறுவதாகக்

கானோம்’.

     [வாய் + கிழி → கிழிய]

 வாய்குமட்டல் vāykumaṭṭal, பெ.(n.)

   கக்கல் வரும்படியான நிகழ்வு; nausea.

     [வாய் + குமட்டல்]

வாய்குளிரப்பேசு-தல் vāykuḷirappēcudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   மேலுக்கு இனிமையாகப் பேசுதல் (இ.வ.);; to be honey-tongue.

     [வாய் + குளர் → குளிர + பேசு -,]

வாய்குளிறு-தல் vāykuḷiṟudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கூச்சலிடுதல் (வின்.);; to bawl out.

   2. உறக்கத்தில் கனவு முதலியவற்றால் வாய் குழறுதல்; to cry out in sleep, as from fear.

     [வாய் + குளிறு-,]

 வாய்குவிந்தகுப்பி vāyguvindaguppi, பெ.(n.)

   சிறு கழுத்துப் புட்டி; narrow necked bottle.

     [வாய் + குவிந்த + குப்பி]

 வாய்கூசுதல் vāyācudal, பெ.(n.)

   தீச் சொற்கள் பேசுவதில் அருவருப்புக் கொள்ளுகை (கொ.வ);; being ashamed to use indecent words.

     [வாய் + கூசுதல்]

வாய்கூப்பு-தல் vāyāppudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   போற்றுதல்; to praise.

     “மருதிடத்தா னென்றொருகால் வாய் கூப்ப” (பதினொ. திருவிடை.மும்மணி.29);.

     [வாய் + கூப்பு-,]

வாய்கூம்பு-தல் vāyāmbudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   குவிதல்; to close, as petals of a flower.

     “ஆம்பல்வாய் கூம்பினகாண்” (திவ்.திருப்பா. 14);.

     [வாய் + கூம்பு-,]

வாய்கொடு-த்தல்1 vāykoḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   உறுதிமொழி கூறுதல்; to give word, promise.

   2. பேச்சுக் கொடுத்தல் (கொ.வ.);; to engage one in talk.

   3. வாய்ச்சண்டை வளர்த்தல் (வின்.);; to kindle a quarrel;

 to bandy words.

     [வாய் + கொடு-,]

 வாய்கொடு-த்தல்2 vāykoḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   விளைவுகளை எண்ணிப் பார்க்காமல் தானாகப் போய்ப் பேசுதல்; enter into a conversation voluntarily.

     ‘அந்த முரடனிடம் ஏன் வாய்கொடுத்தாய்?’

     [வாய் + கொடு-,]

வாய்க்கசப்பு1 vāykkasappu, பெ.(n.)

   1. வாய் கசந்திருக்கை; bitterness in the mouth.

   2. மாட்டுக்கு வரும் கோமாரி நோய்; a cattle-disease.

     [வாய் + கசப்பு]

 வாய்க்கசப்பு2 vāykkasappu, பெ.(n.)

   பித்தத்தினால் வாயில் உண்டாகும் கசப்பு; bitterness of taste owing to biliousness, disorders, fever etc.

     [வாய் + கசப்பு]

 வாய்க்கடைப்புகையிலை vāyggaḍaippugaiyilai, பெ.(n.)

   வாயிலே மென்று அடக்கிக் கொள்ளும் புகையிலை யுருண்டை (புதுவை.);; quid.

     [வாய் + கடை + புகையிலை]

வாய்க்கட்டு vāykkaṭṭu, பெ.(n.)

   1. கண்டதைத் தின்னாமலிருக்கை; restraint in food;abstaining from eating except at meal-time and confining oneself to the regular courses.

   2. மந்திரத்தாற் பேச முடியாமலும் வாயைத் திறக்க முடியாமலுஞ் செய்கை; rendering one speechless; preventing by witchcraft, animals etc, from opening their mouths.

     [வாய் + கட்டு]

வாய்க்கட்டை vāykkaṭṭai, பெ.(n.)

   1. சிறுவர்க்குரிய தின்பண்டம் (இ.வ);; sweets for children.

   2. கையூட்டு (வின்.);; tribe, tip.

     [வாய் + கட்டை]

வாய்க்கணக்கு vāykkaṇakku, பெ.(n.)

   1. மனக் கணக்கு; mental arithmetic, working out sums mentally.

   2. வாயால் சொல்லுங்கணக்கு; oral statement of account, not reduced to writting.

     [வாய் + கணக்கு]

வாய்க்கயிறு vāykkayiṟu, பெ.(n.)

   கடிவாளக் கயிறு; rein.

     “வயமாப் பண்ணி வாய்க்கயிறு பிணித்து” (பெருங். இலாவாண. 18,17);.

     [வாய் + கயிறு]

வாய்க்கரிசி vāykkarisi, பெ.(n.)

   1. எரியூட்டு முன் உறவுமுறையோராற் பிணத்தின் வாயிலிடும் அரிசி; handful of rice dropped into the mouth of a deceased person by sons and other relations, just before cremation.

     “உனக்கு வாய்க்கரிசி தந்தேனுண்டிரு” (அரிச்.பு. காசிகா.62);.

   2. கையூட்டு (கொ.வ.);; bribe, tip.

   3. மனமில்லாமற் கொடுப்பது (இ.வ.);; anything unwillingly parted with.

     [வாய் + கு = நான்கனுருபு → வாய்க்கு + அரிசி]

வாய்க்கருவி1 vāykkaruvi, பெ.(n.)

   கடிவாளம்; bit of a bridle.

     “வாய்க்கருவியிற் கோத்து முடியுங் குசையிற்றலை” (நெடுநல். 178, உரை);.

     [வாய் + கருவி]

 வாய்க்கருவி2 vāykkaruvi, பெ.(n.)

   வாய்க்குருவி (சொல்.இலக்.);; a kind of bird.

     [வாய் + குருவி → கருவி]

வாய்க்கரை vāykkarai, பெ.(n.)

   1. கிணறு முதலியவற்றின் விளிம்பு; rim, brink or edge, as of a well.

   2. உதடு; lip.

     “வாய்க் கரையிலே எனக்கு ஜீவனத்தையிட்டு” (ஈடு, 6, 1,1);.

     [வாய் + கரை]

வாய்க்கரைப்பற்று vāykkaraippaṟṟu, பெ.(n.)

   1. உதடு (ஈடு.4, 8, 8, ஜீ);; lip.

   2. நீர்நிலைக் கருகிலுள்ள வயல்; field near the head of a channel.

     “வாய்க்கரைப் பற்றை அடுத்தூணாக வுடையவன்” (ஈடு.4,8,8);.

     [வாய்க்கரை + பற்று]

வாய்க்காசு vāykkācu, பெ.(n.)

   1. பிணத்தின் வாயில் வாய்க்கரிசியுடன் வைக்கும் பணம் (வின்.);; money placed on the mouth of a corpse with {} (w.);.

   2. கையூட்டு (கொ.வ);; bribe, tip.

     [வாய் + காசு]

வாய்க்காடிவார்-த்தல் vāykkāṭivārttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   மிக்க துயரத்துடனிருத்தல்; to be very sorrowful.

     ‘அவன் வாய்க்காடி வார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான்’ (வின்.);.

     [வாய் + காடி + வார்-,]

வாய்க்காரன் vāykkāraṉ, பெ.(n.)

   1. பேச்சில் வல்லவன் (இ.வ.);; clever speaker, talkative man.

   2. செருக்கால் மிதமிஞ்சிப் பேசுவோன் (யாழ்.அக.);; man who is arrogant in speech.

   3. பிறரைத் திட்டும் இயல்புள்ளவன்; man given to scandal mongering.

   4. பள்ளருள் ஒரு வகை (G.Tj.D.I.90.);; a sub-division of {} caste.

மறுவ. வாயாடி.

     [வாய் + காரன்]

வாய்க்காரி vāykkāri, பெ.(n.)

   1. பேச்சில் வல்லவள் (இ.வ.);; clever speaker, talkative woman.

   2. செருக்கால் மிதமிஞ்சிப் பேசுபவள்; woman who is arrogant in speech.

   3. பிறரைத் திட்டும் இயல்புள்ளவள் (இ.வ.);; woman given to scandal- mongering.

மறுவ. வாயாடி.

     [வாய் + காரி]

 வாய்க்காற்சடைச்சி vāykkāṟcaḍaicci, பெ.(n.)

   வெதுப்படக்கி என்னும் மூலிகை (சங்.அக.);; malabar catamint.

மறுவ. பேய்மருட்டி.

     [வாய்க்கால் + சடைச்சி]

இச்செடி, வாய்க்கால் வரப்பு முதலியவிடங்களில் முளைக்கும்.

வாய்க்காலுக்குப்போ-தல் vāykkālukkuppōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

   மலங்கழித்தல் (வின்.);; Lit, to go to a channel, to go to stool.

வாய்க்கால் vāykkāl, பெ.(n.)

   1. கால்வாய்; water-course, channel, canal.

     “செய் விளைக்கும் வாய்க்காலனையார் தொடர்பு” (நாலடி.218);.

   2. கொடு நுகம்; 10வது விண்மீன்; the 10th naksatra.

     [வாய் + கால்]

வாய்க்கிரந்தி vāykkirandi, பெ.(n.)

   வாய்ப்புண் (கடம்ப.பு. இலீலா.124);; thrush, a disease, Althae ulcer in the mouth.

     [வாய் + Skt. grandhi → த. கிரந்தி.]

வாய்க்கிறுது vāykkiṟudu, பெ.(n.)

   1. செருக்கான பேச்சு; arrogant speech.

     ‘அவன் வாய்க்கிறுது பேசுகிறான்’.

   2. பொருத்தமற்ற சொல் (யாழ்.அக.);; unsuitable, inappropriate word.

     [வாய் + கிறி + கிறிது]

வாய்க்கிலை vāykkilai, பெ.(n.)

   வெற்றிலை (சரவண.பணவிடு.304);; betel – leaf.

     [வாய் → வாய்க்கு + இலை]

வாய்க்கிலைகெட்டவன் vāyggilaigeṭṭavaṉ, பெ.(n.)

   1. வறிஞன்; very poor man, as being too poor to buy betal-leaf.

   2. பயனிலி; useless person.

     [வாய் → வாய்க்கு + இலை + கெட்டவன்]

 வாய்க்குடுமி vāykkuḍumi, பெ.(n.)

   தாடி (கொ.வ.);; beard.

     [வாய் + குடுமி]

வாய்க்குட்பேசு-தல் vāykkuṭpēcudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

   முணுமுணுத்தல்; to mumble, mutter, murmur.

     [வாய்க்குள் + பேசு-,]

 வாய்க்குருவி vāykkuruvi, பெ.(n.)

   விளையாட்டு ஊது குழல் (இ.வ.);; toy- whistle.

     [வாய்க்கருவி → வாய்க்குருவி]

 வாய்க்குருவி vāykkuruvi, பெ. (n.)

   சீழ்க்கை; whistle.

     [வாய்+குருவி]

வாய்க்குற்றம் vāykkuṟṟam, பெ.(n.)

   1. தன்னையறியாமற் பேச்சில் நேரும் பிழை (வின்.);; slip of the tongue, lapsus linguae.

   2. பேச்சுக்குற்றம் (யாழ்.அக.);; error in speech.

மறுவ. சொற்குற்றம்.

     [வாய் + குற்றம்]

வாய்க்குளறல்1 vāykkuḷaṟal, பெ.(n.)

   நோயினால் உளறிப் பேசுகதல்; blabber, incoherancy of speech through to be checked.

     ‘வாதத்திற் பித்தமாகில் வாயது குளறிப் போகும்’.

     [வாய் + குளறல்]

 வாய்க்குளறல்2 vāykkuḷaṟal, பெ.(n.)

   பக்க ஊதையினாலாவது அண்ணத்தின் நோயினாலாவது ஏற்படும் பேச்சுக் குளறல்; impaired or lost articulation from paralysis of the part from local laryngeal disease.

   2. பேச்சுத் தடுமாறலாகிய ஒரு இறப்புக்குறி; a death symptom accompanied by confused speech.

     [வாய் + குளரல்]

 வாய்க்குழிப்புண் vāykkuḻippuṇ, பெ.(n.)

   வாயின் உட்புறத்தே சிறு சிறு புள்ளி போன்று உண்டாகும் ஒருவகையான புண்; perforating, ulcer in mouth.

     [வாய் + குழிப்புண்]

 வாய்க்குவந்தபடி vāykkuvandabaḍi, வி.எ.(adv.)

   வரன்முறை இல்லாமல் மனம் போனபடி பேசுதல்; speak without restraint.

     ‘கோபம் வந்து விட்டால் வாய்க்கு வந்தபடி திட்டுவார்’.

     [வாய்க்கு + வந்தபடி]

வாய்க்குவழங்காமை vāykkuvaḻṅgāmai, பெ.(n.)

   1. சுவையற்றதாகை (வின்.);; unpalatability.

   2. இழிவாயிருக்கை; being unspeakably vulgar.

     [வாய்க்கு + வழங்காமை]

 வாய்க்குவாய் vāykkuvāy, வி.அ. (adv.)

   ஒரு செய்தியைப் பலமுறை பேசுவது; frequently.

     ‘அவள் தன் குழந்தையின் திறமையை வாய்க்கு வாய் சொல்லி மகிழ்வாள்’.

     [வாய்க்கு + வாய்]

 வாய்க்கூடு vāykāṭu, பெ.(n.)

   விலங்கின் வாயின் மேலிடுங்கூடு (நெல்லை.);; small basket or other contrivance for muzzling an animal.

     [வாய் + கூடு]

 வாய்க்கூடு vāykāṭu, பெ. (n.)

   தவசப் பயிர் களை மேயாமல் இருக்கமாடுகளுக்குப்போடும் கூடு; a small basket worn on cattle’s mouth.

 வாய்க்கூடை vāykāṭai, பெ.(n.)

வாய்க்கூடு (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [வாய் + கூடை]

ஒருகா. வாய்க்கூடு → வாய்க்கூடை.

 வாய்க்கூலி vāykāli, பெ.(n.)

   கையூட்டு (வின்.);; bribe, hush-money.

     [வாய் + கூலி]

வாய்க்கேட்பார் vāykāṭpār, பெ.(n.)

   அரசனின் வாய்மொழி ஏற்றுச் செயல்படும் அலுவலர்கள் (S.I.I.ii.353);; personal secretary, as to a King.

     [வாய் + கேட்பார்]

வாய்க்கேள்வி vāykāḷvi, பெ.(n.)

   1. அரசனின் கட்டளை; royal command, proclamation.

     “நிவந்தஞ்செய்த நம்வாய்க் கேள்விப்படி” (S.I.I.ii.306);.

   2. பிறர் சொல்லக் கேட்டறிந்த செய்தி; hearsay.

     [வாய் + கேள்வி]

 வாய்க்கேள்வியர் vāykāḷviyar, பெ.(n.)

   அரசக் கட்டளைகளை நிறைவேற்றுவோர்; those who execute royal commands.

     “மணிக்கையை வாங்கென்று வாய்க் கேள்வியர்க்கு வருதி செய்தான்” (தனிப்பா.);.

     [வாய்க்கேள்வி → வாய்க்கேள்வியர்]

 வாய்க்கொப்பளித்தல் vāykkoppaḷittal, பெ.(n.)

   வாயில் நீரூற்றிக் கொப்பளித்தல்; gargling with water or medicinal liquid.

     [வாய் + கொப்பளித்தல்]

 வாய்க்கொள்ளாபேச்சு vāykkoḷḷāpēccu, பெ.(n.)

   இழிவழக்கு (யாழ்.அக.);; unspeakably, vulgar talk.

     [வாய் + கொள் + ஆ + பேச்சு]

 வாய்க்கொழுப்பு vāykkoḻuppu, பெ.(n.)

   மதியாது பேசுகை; arrogance in speech, insolence in language.

     [வாய் + கொழுப்பு]

வாய்க்கோணல் vāykāṇal, பெ.(n.)

   நோய்வகை (கடம்ப.பு,இலீலா.139);; a kind of disease.

     [வாய் + கோணல்]

 வாய்க்கோமாரி vāykāmāri, பெ.(n.)

   மாட்டுக்கு வாயில் வரும் நோய்வகை (M.L.);; a mouth-disease, in cattle.

     [வாய் + கோமாரி]

கால்நடைகளுக்கு வெப்பக்காலத்தில் வாய்க்கு உள்ளும் புறமும் கொப்புளங்களைத் தோற்றுவிக்கும் நோய்

வாய்சலி-த்தல் vāycalittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பேசி வாயயர்தல்; to be tired of speaking.

     “அவன் நெடுநேரம் பேசி வாய் சலித்தான்” (வின்.);.

     [வாய் + சலி-.]

வாய்சளப்பு-தல் vāycaḷappudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

   வீண்பேச்சுப் பேசுதல் (யாழ்.அக.);; to chatter;

 to indulge in idle talk.

வாய்சளி-த்தல் vāycaḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

வாய்சவக்களி-த்தல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [வாய்சலி-த்தல் → வாய்சளி-த்தல்]

வாய்சவக்களி – த்தல் vāycavakkaḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சுவையற்றிருத்தல்; to be insipid.

   2. வெறுப்புத் தட்டுதல்; to be distasteful.

     [வாய் + சவக்களி]

 வாய்சுருங்கல் vāycuruṅgal, பெ.(n.)

   உணவுக் குழல்வாய் சுருங்கிப் போதல்; contraction of the lumen of a cannel.

     [வாய் + சுருங்கல்]

 வாய்சுருங்கியபாத்திரம் vāycuruṅgiyapāttiram, பெ.(n.)

   வாய் சிறுத்த ஏனம்; a vessel with small mouth.

     [வாய் + சுருங்கிய + பாத்திரம்]

 Skt. {} → த. பாத்திரம்

வாய்சோர்-தல் vāycōrtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பிதற்றுதல்; to talk incoherently, as in delirium.

     “வாய் சோர்ந் தாற்றா” (பெருங். வத்தவ. 7,25);.

   2. வாய்தடுமாறு-, 2 (பெரிய பு.); பார்க்க;see {}.

   3. வாய்சலி (இ.வ); பார்க்க;see {}.

     [வாய் + சோர்-,]

 வாய்ச்சன்னி vāyccaṉṉi, பெ.(n.)

   முகத்தைக் கோணச்செய்து தோற்ற வேறுபாடு செய்யும் ஒர் இசிவு நோய்வகை; paralysis of the face.

     [வாய் + Skt. sanni → த. சன்னி]

வாய்ச்சப்பை vāyccappai, பெ.(n.)

   1. பேச்சுத் திறமற்றவ-ன்-ள் (இ.வ.);; one who is not clever in speaking.

   2. காற் சப்பை (Cm.M.247);; foot and mouth disease in cattle.

     [வாய் + சப்பை]

வாய்ச்சம்பிரதாயம் vāyccambiratāyam, பெ.(n.)

   1. பேச்சுத்திறமை (யாழ்.அக.);; cleverness in talking.

   2. தொன்றுதொட்டு வரும் வழக்கம்; oral tradition.

     [வாய் + Skt. sampra-{} → த. சம்பிரதாயம்.]

 வாய்ச்சான்பிழைச்சான் vāyccāṉpiḻaiccāṉ, பெ.(n.)

   நிலையுறுதியற்றது; precarious affair, matter of neck or nothing.

     [வாய்ச்சான் + பிழைச்சான்]

 வாய்ச்சாலகம் vāyccālagam, பெ.(n.)

   சொல்வன்மை (வின்.);; skill in speech, eloquence, fluency in speech.

     [வாய் + U. {} → த. சாலக்கு → சாலகம்.]

 வாய்ச்சாலக்கு vāyccālakku, பெ.(n.)

வாய்ச்சாலகம் பார்க்க;see {}{}.

     [வாய் + U. {} → த. சாலக்கு]

வாய்ச்சி vāycci, பெ.(n.)

   1. மரத்தைச் செதுக்கும் கருவி; adze.

     “வாய்ச்சி வாயுறுத்தி மாந்தர் மயிர்தொறுஞ் செத்தினாலும்” (சீவக.2825);.

   2. செங்கல் செதுக்குங் கருவி; instrument for cutting the surface of bricks.

     “வாய்ச்சியா லிட்டிகை செத்து மாந்தர்” (சீவக.2689);.

     [வாய் → வாய்சி → வாய்ச்சி]

 வாய்ச்சி vāycci, பெ. (n.)

   மரத்தைச் செதுக்க உதவும் கருவி; an implement of the сагрепteг.

     [வாய்-வாச்சி-வாசி-வாய்ச்சி(கொ.வ.);]

 வாய்ச்சித்தலை vāyccittalai, பெ.(n.)

   தட்டையான தலை (யாழ்.அக.);; flattened head.

     [வாய்ச்சி + தலை]

 வாய்ச்சுத்தம் vāyccuttam, பெ.(n.)

   உண்மையுடைமை; truthfulness.

     [வாய் + Skt. {} → த. சுத்தம்]

 வாய்ச்சூலை vāyccūlai, பெ.(n.)

   இதளிய மருந்தினால் ஏற்பட்ட தசைபிடிப்பு, இதளிய வேக்காடு; inflammation of the mouth by mercurial poisoning.

     [வாய் + சூலை]

ஒருகா. வாய்ப்பிடிப்பு.

 வாய்ச்செய்கையொலி vāycceykaiyoli, பெ. (n.)

ஒன்றைக் கூற வேண்டி வாயினாற் செய்யும் சைகைகளுடன் கூடிய ஒலி,

 gesticulatory sound.

     [வாய்ச்செய்கை+ஒலி]

வாய்ச்செய்கையொலிச்சொற்கள் vāycceykaiyoliccoṟkaḷ, பெ.(n.)

   மாந்தன் இயற்கையாகவும் செயற்கையாகவும் தன் வாயினாற் செய்யும் சில செய்கைகளும் சைகைகளும்; beckoning by mouth.

வாய்ச்செய்கை சில வாய்ச் செய்கைகளால் ஏற்படும் வாய் நிலைகளை, அச் செய்கைகளைக் குறிக்குஞ் சொற்கள் முற்றுமாயினும் ஒரு மருங்காயினும் அமைக்குமாயின், அவை வாய்ச்செய்கை யொலியடிப் பிறந்தவையாம்.

எ-டு:

செய்கை செய்கைக்கேற்கும் சொல்

ஒலி

வாய் திறத்தல் அ,ஆ அங்கா

வாய் (பெருமூச்சிற்கும்);

கொட்டாவிக்கும்) ஆ ஆவி

வாய்ப்பற்றுதல் அவ் அவ்வு-

வவ்வு-கவ்வு

பல்லைக்காட்டுதல் ஈ இளி

காற்றை வாய்வழி

முன்றள்ளல் ஊ ஊது

     ‘ஆ வென்று வாயைத் திறக்கிறான்’,’ஈ யென்று பல்லைக் காட்டுகிறான்’ என்னும் வழக்கையும் அவ் என்று சொல்லும் போது கவ்வுகிற வாய்நிலை யமைவதையும் காண்க.

   ஆவித்தல் = வாய்திறத்தல்;வாய்திறந்து பெருமூச்சு விடுதல், கொட்டாவி விடுதல்.

ஆவி = வாய்வழிவரும் காற்று, மூச்சு (உயிர்ப்பு);, உயிர் (ஆன்மா);, உயிர்போன்ற தோற்றம்.

அவ்வு-வவ்வு-கவ்வு. இவை முறையே, ஒளவு, வெளவு, கெளவு என்றும் வகைப்படும்.

அகரத் திம்பர் வகரப் புள்ளியும்

ஒள என் நெடுஞ்சினை மெய்பெறத் தோன்றும்.

அவ்வு (ஒளவு); தல் – வாயாற் பற்றுதல். கன்று புல்லை அவ்வி (ஒளவி);த் தின்கிறது என்பது வழக்கு.

அவ்-அவ-அவா = வாயினாற் பற்றுதல் போல் மனத்தினாற் பற்றும் ஆசை.

அவ-அவவு-அவாவு. அவாவுதல் – ஆசைப்படுதல். அவாவு-ஆவு. ஆவுதல் = ஆசைப்படுதல், ஆவு – ஆவல். ஆர்வத்தோடணைத்தலை ஆவிச்சேர்ந்து கட்டுதல் என்பர்.

வவ்வுதல் = வாய்ப்பற்றுதல் போற் கைப்பற்றுதல், பறித்தல், வவ்வு.

வாவு – வாவல் = பெருவிருப்பம்.

கவ்வுதல் = வாயாற் பற்றுதல்.

கவ்-கவ-கவர். கவர்தல் = பற்றுதல், விரும்புதல்.

கவர்வு விருப்பாகும் (தொல். உயிரியல், 65);

கவ-கா-காதல். கா-காம்-காமம்-காமர்.

காம் + உறு = காமுறு. காமம்-காமன்.

கவ்வுதல் = கல்வித்தின்னுதல், தின்னுதல்.

கவ்வு-கப்பு. கப்புதல் = கவளங்கவளமாக விழுங்குதல்.

கவ்வு-கவளம்-ஒருமுறை கவ்வும் அல்லது தின்னும் அளவான உணவு.

கவ்வு-கவியம்-கவிகம்-கறுழ் (bit);

கவ-கவவு = கவ்வுதல், கவ்வினாற்போல் அணைத்தல், அகப்படுத்தல், அகத்திடுதல்.

கவவகத் திடுதல் (தொல். உயிரியல். 59);.

கவவுக்கை = அணைத்த கை.

கவர்தல் = பற்றுதல், அகப்படுத்துதல், வசப்படுத்துதல்.

கவர்-கவர்ச்சி. கவ்வு-கப்பு = கவர்ச்சி.

கவர்தல் = பற்றுதல், பறித்தல், கவாஅன் = கவருங் கள்வன்.

கவர்-கவறு = கவறுஞ் சூதாட்டு, சூதாடு கருவி.

கவ்வு-கவுசனை-கவிசனை = அகத்திடும் உறை.

கவ்வு-கப்பு. கப்புதல் = அகத்திடுதல், மூடுதல்.

கவ-கவை. கவைத்தல்= அகத்திடுதல், இரு கையாலும் அணைத்தல்.

கவ்வு – (கவள்); – கவளி = கவ்வினாற் போல் மேலும் கீழும் சட்டம் வைத்துக்கட்டும் புத்ததகக்கட்டு, கட்டு, வெற்றிலைக்கட்டு. கவளி-கவளிகை.

கவ்வு-கவுள் = கவ்வும் அலகு, கன்னம், உள்வாய். மேல்வாய் கீழ்வாயலகுகள் கவ்வுங் குறடு போலிருத்தலால், அலகு கொடிறு எனப்படுதல் காண்க. (கொறு-குறடு);.

கவ-கவை = கவ்வும் அலகு போன்ற கவட்டை, கிளை.

கவ-கவவு= கவட்டை. கவர்தல் = கவ்வும் அலகு போற் பிரிதல்.

கவர்-பிரிவு. கவை,கிளை, கவராசம் = இரு கவருள்ள கருவி (Divider);. கவ்வு-கப்பு=கிளை.

கவண்-கவணை. கவண்-கவண்டு-கவண்டி.

கவணை கவண்டு கவண்டி என்னும் மூன்றும் கவண் என்பதன் மறுவடிவங்களே.

கவ-கவான்=தொடைச்சந்து, தொடை, தொடைச் சந்துபோல் இருமலைக்குவடுகள் பொருந்திருக்கும் இடம்.

கவ-கவல். கவலுதல் = பல கவர்படுதல். பலகவர் படுதல் போலப் பல நினைவுகொண்டு கலங்குதல். கவல் – கவலை = கவை, கிளை, கவர்த்த வழி, பல நினைவுக் கலக்கம், அக்கறை. கவல் – கவலி. கவலித்தல் = கவலைப்படுதல்.

கவ்-கவ்வை = கவலை, கவலைப்பட்டுச் செய்யுங்கருமம், கருமம், வேலை.

கவ்-கவை = காரியம். ஒரு கருமத்திற்கும் பயன் படாதவனைக் கவைக்குதவாதவன் என்பர். கவலி-கவனி. கவனித்தல் = கவலையோடு (கருத்தோடு); பார்த்தல். கவனி-கவனம். (மு.தா.);. வாய்ச்செய்கை யொலிச்சொற்கள்

மாந்தன் இயற்கையாகவும் செயற்கையாகவும் தன் வாயினாற் செய்யும் சில செய்கைகளும் சைகைகளும், ஒவ்வோர் ஒலியைப் பிறப்பித்தற் கேற்ற வாய்வடிவை யமைத்து, அவ் வொலிகளின் வாயிலாய் அச் செயல்களைக் குறிக்கும் சொற்களைப் பிறப்பித்திருக்கின்றன. அச் சொற்கட்கு மூலமான அவ்வொலிகள் வாய்ச் செய்கை யொலிகளாம்.

அவ்(வு);

ஒன்றைக் கவ்வுதலை யொத்த வாய்ச்செய்கைநிலை, அவ் என்னும் ஒலியைத் தோற்றுவித்தற் கேற்றதாதல் காண்க. மேல்வாய்ப் பல் கீழுதட்டொடு பொருந்துவதே கவ்வும் நிலையாம். இந்நிலை வகரமெய்யொலிப்பிற்கே ஏற்கும்.

பல்லிதழ் இயைய வகாரம் பிறக்கும். (தொல்.98);

மேற்பல் விதழுற மேவிடும் வவ்வே. (நன்.85);

அவ்-கவ்-வவ்.

அவ்-அவ்வு-கவ்வு-வவ்வு.

முதற்காலத்தில் அவ் என்னும் வடிவே வாயினாலும் கையினாலும் மனத்தாலும் பற்றும் மூவகைப் பற்றையும் குறித்தது. பிற்காலத்தில் அவ்வுதல் என்னுஞ் சொல் மனத்தினாற் பற்றுதலுக்கும், கவ்வுதல் என்னுஞ் சொல் வாயினாற் பற்றுதலுக்கும், வவ்வுதல் என்னுஞ் சொல் கையினாற் பற்றுதலுக்கும் வரையறுக்கப் பெற்றன. ஆயினும், இன்றும், அவ்வுதல் என்பது உலக வழக்கில் வாயினாற் பற்றுதலை உணர்த்தும்.

எ- கா :

கன்று புல்லை அவ்வித் தின்கிறது.

அவ்-ஒள, கவ்-கெள, வ்-வெள.

அவ்வு-ஒளவு, கவ்வு-கெளவு, வவ்வு-வெளவு.

அகரத் திம்பர் யகரப் புள்ளியும்

ஐயென் நெடுஞ்சினை மெய்பெறத் தோன்றும் (தொல். 56);

என்பதற் கொத்து,

அகரத் திம்பர் வகரப் புள்ளியும்

ஒளஎன் நெடுஞ்சினை மெய்பெறத் தோன்றும்

என்றொரு நூற்பாவும் இருந்திருத்தல் வேண்டும்.

கன்று புல்லை ஒளவித் தின்கிறது.

கூர்த்துநாய் கெளவிக் கொளக்கண்டும் (நாலடி. 70);.

தெ. கவியு

வெளவிய வஞ்சி வலம்புனைய (பு.வெ.3 : 2);

வாய் ஒன்றைக் கெளவும் போது மேல்வாயும் கீழ்வாயும் குறட்டின் ஈரலகு போன்று பற்றுவதால், கவ்வுதல் (அல்லது கெளவுதல்); என்னும் சொற்குக் குறடுபோற் கவைத்திருத்தல் என்னும் கருத்துத் தோன்றிற்று. வாயின் கவைத் தன்மையை, மாந்தன் வாயினும் விலங்கு மூஞ்சியும், விலங்கு மூஞ்சியினும் பறவை மூக்கும் தெளிவாய்க் காட்டும்.

அவ் என்னும் சொல்லினின்று, வாயினாற் பற்றுதலையும் மனத்தினாற் பற்றுதலையுங் குறிக்கும் சில சொற்கள் தோன்றியுள்ளன. அவக்கு என்பது விரைந்து கெளவுதலையும், அவக்காசி என்பது விரைந்து கெளவும் ஆசையையும் உணர்த்தும்.

அவ் – அவா – அவவு.

அவவுக்கை விடுதலு முண்டு (கலித்.14);

அவவு – அவாவு. அவாவுதல் = விரும்புதல்.

அவாய்நிலை = ஒரு சொல் தன்னொடு பொருந்திப்

பொருள் முடிதற்குரிய இன்னொரு சொல்லை அவாவி (வேண்டி); நிற்றல்.

அவாவு – ஆவு. ஆவுதல் = விரும்புதல்.

செந்நெலங் கழனிச் செய்வேட் டாவிய

மறையோன். (உபதேசகா. சிவத்துரோ. 12);

ஆவிச் சேர்ந்து கட்டினான் என்பது உலக வழக்கு.

ஆவு – ஆவல். ம. ஆவல்.

கவ்வு என்னும் சொல்லினின்று, கெளவுதற் கருத்தை அடைப்படையாகக் கொண்ட சில சொற்களும், கவைத்தற் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட பல சொற்களும், மனத்தால் அல்லது மனத்தைப் பற்றும் சில சொற்களும் தோன்றியுள்ளன.

கெளவுதல்

கல்வித்தோல் தின்னும் குணுங்கர்நாய். (நாலடி.322);.

கவுள் = கன்னம். கண்ணீர் கவுளலைப்ப. (சீவக. 2050);

கவளம் = கெளவும் அல்லது வாய்கொள்ளும் அளவான உணவுருண்டை.

கவளம் = கவழம்.

கவழ மறியான் கைபுனை வேழம் (கலித். 80);

கவ்வு – கப்பு.

கப்புதல் = கொள்ளுமளவு வாயிலிட்டு மொக்குதல் அல்லது விழுங்குதல்.

அவல்பொரி கப்பிய கரிமுகன்(திருப்பு.விநாயகர்.1);

கவியம் = கடிவாளம் (பிங்.);. கவியம் – Pkt. kaviya.

கவிகம் = கடிவாள இரும்பு. கவிகம் – Skt. kavika.

கவைத்தல்

கவ் – கவல் – கவர். கவ்வு – கவட்டை.

கவர்தல் = பல காலாகப் பிரிதல்.

காவிரி வந்து கவர்பூட்ட. (புறம். 35 : 8);

கவர்த்தல் =

   1. வழிகள் பிரிதல்.

அறைவாய்ச் சூலத் தருநெறி கவர்க்கும். (சிலப்.11:73);

   ம., தெ. கவ;க. கவலு.

   2. கவர்படுதல்.

கவர் =

   1. நீர்க்காற் கிளை.

தெற்குநோக்கி நீர்பாய்கிற கவருக்கு (S.I.I.iii,45);

   3. பல்பிரிவு.

மகளிர் நெஞ்சம்போற் பலகவர்களும் பட்டது. (சீவக. 1212);.

   4. மரக்கிளை.

   5. சூலக்கிளையலகு.

   ம., தெ., து. கவ;க. கவல்.

கவர்க்கால் (கவராயுள்ள முட்டுக்கட்டை, சுவையுள்ள மரம், கிளை வாய்க்கால்);, கவர்க் குளம்பு, கவர்ச்சுத்தியல், கவர்த்தடி, கவர்நெறி, கவராசம் (divider); முதலிய சொற்களை நோக்குக. கவர்படு

பொருண்மொழி = பல்வேறு பொருள்தரும் சொல் அல்லது சொற்றொடர்.

கவர்கோடல் = பலவாறாகக் கருதி ஐயுறல்.

கவர்கோடல் தோன்றாது. (மணிமே. 27 : 22);

கவடு =

   1. மரக்கிளை, கவருள்ள மரக்கிளை.

காதலுங் களிப்பு மென்னுங் கவடுவிட்டு. (சீவக.1389);

   2. தொடைச்சந்து.

கவடு நுழைந்த பயல் என்பது உலக வழக்கு.

கவட்டி = ஓர் எட்டு.

   3. பகுப்பு.

கவடுபடக் கவைஇய……. உந்தி. (மலைபடு.34);

தெ. கவட்ட

கவட்டடி = மரக்கிளைக் கவர், கவை.

   ம. கவ;க. கவத்த.

கவட்டை = கவை, கவண்.

கவண் = கவைபோல் இருபுறமும் கயிறு அல்லது வாருள்ள கல்லெறி கருவி.

கடுவிசைக் கவணி னெறிந்த சிறுகல். (அகம். 292);

   ம. கவண்;க., து. கவணெ.

கவண் – கவணை.

கவணையிற் பூஞ்சினை யுதிர்க்கும். (கலித்.23);

கவண் – கவண்டு – கவண்டி.

கவணம் = சீலைத்துணியை இரண்டாகக் கவர்படக் கிழித்துக் கட்டும் காயக்கட்டு.

கவணி = கவணத்திற்கு குதவும் மெல்லிய சீலை.

ம. கவணி.

கவணை = சுவைபோல் அமைக்கும் மாட்டுத்தொட்டி.

கவையணை – கவணை. தெ. கவணமு.

கவடு – கவடி = பிளவுபட்ட பலகறை.

   ம., க. கவடி;தெ. கவ்வ (gavva);.

கவடி – காடி = மாட்டுத்தொட்டி.

கவளி =

   1. கவண்போல் அமைத்துத் தூக்கும் பொத்தகக் கட்டு.

புத்தகக் கவளி யேந்தி. (பெரியபு. மெய்ப்.7);.

   2. புத்தகக் கட்டுப்போன்ற வெற்றிலைக் கட்டு.

கவளி – கவளிகை = சிறு கவளி.

புத்தகங் கட்டி யார்த்த கவளிகையே கொலோ. (சேதுபு. இராமதீர். 49);

கவளிகை – Skt. kavalika (கவலிக்கா);.

கவான் =

   1. கவைபோன்ற தொடைச்சந்து, தொடை.

கழுமிய வுவகையிற் கவாற்கொண்ட டிருந்து. (மணிமே. பதி. 27);

   2. தொடைச்சந்து போன்ற மலைப்பக்கம்.

மால்வரைக் கவான். (பட்டினப்.138);

கவை = பிளவு, பிரிவு, கவர், கிளை, கவட்டை.

கவைக்கால், கவைக்குளம்பு, கவைக்கொம்பு, கவைக்கோல், கவைத்தாம்பு, கவைத்தாளலவன் (பெரும்பாண். 208);. கவைநா, கவைமுட் கருவி, கவையடி முதலிய தொடர்ச்சொற்களை நோக்குக.

ம. கவ.

கவ்வு – கப்பு = கவர்கொம்பு, கிளை, பிளவு.

கப்புங் கவரும் என்பது உலக வழக்கு.

கப்பு – கப்பி. கப்பித்தல் = கவர்படுதல்.

கப்பித்த காலையுடைய ஞெண்டினது. (பெரும்பாண். 208, உரை);

கப்பு – கப்பை. கப்பைக்கால் = கவட்டுக்கால்.

கவ்வு – காவு. காவுதல் =

   1. தண்டின் இருபுறமும் கவைபோற் கலத்தை அல்லது பொருளைத் தொங்கவிட்டுத் தோளிற் சுமத்தல்.

காவினெங் கலனே. (புறம். 206);

   2. தோளிற் சுமத்தல், சுமத்தல்.

ஊனைக் காவி யுழிதர்வர் (தேவா. 338 ;1);

காவு + அடி = காவடி = 1. காவுதடி.

   2. முருகன் காவடி.

   3. சோற்றுக் காவடி.

   4. தண்ணீர்க் காவடி.

காவடி – காவட்டு = கள்ளுக் காவடி.

காவு – கா =

   1. காவடித் தண்டு.

காமமு நாணு முயிர்காவாத் தூங்கும். (குறள்.1163);

   2. காவடி போன்ற துலாக்கோல்.

   3. துலாம் போன்ற ஒரு நிறை.

காவென் நிறையும். (தொல். எழுத்து.169);

கப்பு = காவுந்தோள்.

கப்பா லாயர்கள் காவிற் கொணர்ந்த. (திவ். பெரியாழ்.3:1:5);

கவல் – கவலை =

   1. மரக்கிளை (பிங்.);

   2. கவர்த்த வழி, பல தெருக்கள் கூடுமிடம்.

மன்றமுங் கவலையும்……… திரிந்து. (சிலப்.14:24);.

கவலை முற்றம். (முல்லைப். 30);

   3. மனக்கவற்சி, மனவருத்தம் (கவர்த்த எண்ணம்);.

ம. கவல.

   4. அச்சத்தோடு கூடிய அக்கறை.

கவலுதல் = கவலாறாகக் கருதி வருந்துதல். க.கவலு. கவல் – கவலம், கவலை. கவல் – கவலி. கவலித்தல் = கவலுதல். கவை = கரிசனை, அக்கறை.

கவ்வை = கவலை.

கவ்வையாற் கலங்குமனம். (திருக்காளத். பு.18:27);

கைப்பற்று

கவ – கவவு =

   1. கையால் தழுவுதல்.

கண்ணு நுகலுங் கவுளுங் கவவியார்க்கு. (கலித்.83:17);

   2. முயங்குதல்

கவவிநாம் விடுத்தக்கால். (கலித்.35);

கவவொடு மயங்கிய காலை யான். (தொல்.பொருள்.173);.

இரு கையாலும் தழுவுதல் ஈரலகாற் கவ்வுதல் போலித்தல் காண்க.

   3. அகத்திடுதல்.

கவவகத் திடுதல். (தொல். சொல். 357);

செவ்வாய் கவவின வாணகை. (திருக்கோ.108);.

   4. உள்ளீடு.

கவவொடு பிடித்த வகையமை மோதகம் (மதுரைக்.626);

கவவுக்கை = அணைத்த கை.

திங்கண் முகத்தாளைக் கவவுக்கை ஞெகிழ்ந்தனனாய். (சிலப்.7:52);

கவர்தல் =

   1. முயங்குதல்.

கவர்கணைச் சாமனார் தம்முன் (கலித். 94:12);

   3. பறித்தல், பறித்துண்ணுதல்.

கனியிருப்பக் காய்கவர்ந் தற்று. (குறள்.100);

   4. கொள்ளையடித்தல்

வீடறக் கவர்ந்த வினைமொழிந் தன்று (பு.வெ.3:15,கொளு);

   5. பெறுதல்.

வறியோர் கவர …….. எறிந்து (தஞ்சைவா. 20);

கவர்ந்ததூண் = அடித்துண்ணும் உணவு.

பசியெருவை கவர்ந்தூ னோதையும். (மணிமே.6:117);

கவைத்தல் =

   1. அணைத்தல்.

ஒவ்யெனப் பிரியவும் விடாஅன் கவைஇ (குறிஞ்சிப். 185);

   2. அகத்திடுதல்.

ஆரங் கவைஇய மார்பே (புறம் 19:18);

கவறு =

   1. பிறர் பொருளைக் கவரும் சூதாட்டம். …………… கள்ளுங் கவறுந் திருநீக்கப் பட்டார் தொடர்பு (குறள். 920);

   2. சூதாடு கருவி.

அரும்பொற் கவறங் குறள (சீவக.927);

மனப்பற்று

கவர்தல் = விரும்புதல்.

கவர்வுவிருப் பாகும்.(தொல். சொல். 362);.

கவவுதல் = விரும்புதல்.

கலிங்கம் ……… கவவிக் கிடந்த குறங்கினாள் (சீவக.1058);

கவர்ச்சி = விருப்பம். கவர்ச்சி = மனத்தை இழுக்கை. கப்பு = கவர்ச்சி.

கப்பின்றா மீசன் கழல் (சிவ. போ. 11, 5, வெண்.);

கவ – கா. காதல் = விரும்புதல், பேரன்பு கொள்ளுதல்.

கா – காவு. காவுதல் = நச்சுதல்.

தேனைக் காவியுண் ணார்சில தெண்ணர்கள் (தேவா.338:1);

கா + அம் – காம் = விருப்பம், காதல்.

ஒ.நோ: ஏ + உம் = ஏம்-யாம் – நாம். காம் + உறு = காமுறு. காமுறுதல் =

   1. விரும்புதல். இன்பமே காமுறுவ ரேழையர் (நாலடி. 60);.

   2. வேண்டுதல்.

கனைகதிர்க் கனலியைக் காமுற லியைவதோ (கலித்.16);

காம் – காமு – காமம்.

ஒ.நோ: விழு – விழும் – விழுமு – விழுமம். குழு – குழும் – குழுமு – குழுமம், பரு – பரும் – பருமு – பருமன்.

காமு – காமுகம் – காமுகன் – Skt.kamuka(காமுக்க);. காம்+மரு – காமரு – காமர் = விரும்பத்தக்க, அழகிய, காமர் கடும்புனல் (கலித்.39);

காமர் கயல்புரள (நளவெ.);

காம் + அர் – காமர் = காமுகர்.

காம் + இ – காமி = காமுகன்.

களிமடி மானி காமி கள்வன் (நன். 38);.

காமி – Skt. kamin (காமின்);.

காமித்தல் =

   1. விரும்புதல். ஓ.நோ;காதல் – காதலி.

தப்புதி யறத்தை யேழாய் தருமத்தைக் காமி யாதே(கம்பரா. நிந்த.54);

   2. காமங் கொள்ளுதல்.

காமம் = கள்வன் மனைவியரிடைப்பட்ட காதல், மணம், காமத்துப்பால் என்னும் திருக்குறட் பகுதிப் பெயரை நோக்குக. சிவகாமி = சிவனைக் காதலிக்கும் மலைமகள்.

ஒ.நோ: வேட்டல் = விரும்புதல், காதலித்தல், வேள் = திருமணம், காமம் – Gk. gamos (marriage);, Skt. kama. (காம);.

காமம் என்னும் சொல் முதற்காலத்திற் பொதுவான ஆசையையே குறித்தது.

காமம் வெகுளி மயக்க மிவைமூன்றன்

நாமங் கெடக்கெடும் நோய். (குறள், 360);

நெடுநீர் மறவி மடிதுயில் நான்கும்

கெடுநீரார் காமக் கலன். (குறள். 605);

என்னும் குறள்களை நோக்குக.

பிற்காலத்தில், அச்சொல் காதல் என்னும் சொற்போல் ஆடவரின் பெண்ணாசையையும் பெண்டிரின் ஆணாசையையும் சிறப்பாய்க் குறிக்கலாயிற்று. அப் பொருளிலும், உயரிய இருதலைக் காமத்தையும் ஒருமனை மணத்தையுமே குறிக்க அது திருவள்ளுவரால் ஆளப்பெற்றது. ஆயின், இன்று, அது இடங்கழியையும் இணைவிழைச்சு விருப்பத்தையுமே குறிக்குமளவு இழிபடைந்துள்ளது. காமம் – காமன் = மணக்காதல் உண்டாக்கும் தெய்வம். The Indian Cupid.

காமன் – Skt. kama (காம);. (-தேவநேயம் பக். 67-76);.

வாய்ச்சேதி vāyccēti, பெ.(n.)

   1. பேச்சுவாக்கு; casual mention.

     “நாடியதை வாய்ச்சேதியா யுரைக்க வாயெடுக்க முந்தி” (பஞ்ச.திருமுக. 1198);.

   2. ஆள்வழிச் சொல்லியனுப்புஞ் செய்தி; oral communication.

     [வாய் + செய்தி → சேதி]

வாய்ச்சொலவு vāyccolavu, பெ.(n.)

   1. குறி சொல்லுகை; prediction, augury.

   2. பின் விளையுங் கேட்டினை முன்னெடுத்துக் கூறுகை; ominous utterance.

     [வாய் + சொல் → சொலவு]

வாய்ச்சொல் vāyccol, பெ.(n.)

   1. பேச்சு; utterance, speech, word of mouth.

     “வாய்ச் சொற்க னென்ன பயனு மில” (குறள்.1100);.

   2. காணாவொலி; utterance of an invisible speaker, considered as an omen.

     “வாய்ச்சொல் வாவாவென் றிடல்” (அறப். சத. 63);.

   3. வாய்ப்பேச்சு, 2 பார்க்க;see {}.

     “வாய்ச் சொல்லில் வீரரடீ” (பாரதி. தேசிய. நடிப்பு.1);.

     [வாய் + சொல்]

 வாய்ஞானம்பேசல் vāyñāṉambēcal, பெ.(n.)

   முற்பழக்கமில்லா மூதுணர்வுப் பேச்சு; tall talk without experience.

     [வாய்ஞானம் + பேசல்]

 Pkt. {} → த. ஞானம்.

வாய்தடுமாறு-தல் vāydaḍumāṟudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வாய் பதறுதல் (யாழ்.அக.);; to stutter.

   2. பேசுவதிற் பிழைபடுதல் (வின்.);; to make a verbal mistake.

     [வாய் + தடுமாறு-,]

 வாய்தற்கூடு vāytaṟāṭu, பெ.(n.)

   கதவினிலை (யாழ்.அக.);; door-frame.

மறுவ. வாசற்கால்.

     [வாய் → வாய்தல் + கூடு]

 வாய்தற்படி vāytaṟpaḍi, பெ.(n.)

   வாயிற்படி (யாழ்.அக.);; door-step.

     [வாய் → வாய்தல் + படி]

வாய்தல்1 vāytal, பெ.(n.)

   வாயில்; doorway, entrance.

     “ஒழுகு மாடத்து ளொன்பது வாய்தலும்” (தேவா.338,7);.

     [வாய் → வாய்தல்]

 வாய்தல்2 vāytal, பெ.(n.)

   நுணுக்கம் (அக.நி.);; minuteness.

     [வாய் → வாய்தல்]

 வாய்தித்திப்பு vāytittippu, பெ.(n.)

   கோழையினால் வாய் நீரூறலில் ஏற்படும் இனிப்புச் சுவை; sweetness of the mouth caused by phlegm humour.

     [வாய் + தித்திப்பு]

வாய்திற1 vāytiṟattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வாயை யகல விரித்தல்; to open one’s mouth.

     ‘பணமென்றால் பிணமும் வாய் திறக்கும்’.

   2. மலர்தல்; to blossom;

 to open, as a flower.

     “நறுமென்குவளை வாய் திறந்த” (பிரபுலிங். பிரபு தே.54);.

   3. புண் கட்டி உடைதல்; to break, as a boil.

   4. வெள்ளம் கரையை உடைத்தல்; to make a breach, as a flood.

     “பெரும்புனல் வாய்

திறந்த பின்னும்” (பு.வெ.3,21);.

     [வாய் + திற-,]

=

 வாய்திற2 vāytiṟattal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. மலர்த்துதல்; to cause to open, as the petals of a flower.

     “வண்டு வாய் திறப்ப… மல்லிகை” (சிலப்.2,32);.

   2. பேசுதல்; to speak.

     “வாளா கிடந்துறங்கும் வாய்திறவான்” (திவ்.இயற்.நான்மு.35);.

     [வாய் + திற-,]

 வாய்திறந்தகாயம் vāytiṟandakāyam, பெ.(n.)

   நாட்படு பெரும்புண்; open wound.

     [வாய்திற → வாய்திறந்த + காயம்]

 வாய்திறப்பு vāytiṟappu, பெ.(n.)

   உணவு, நடை, தூக்கம் ஆகிய இக்குற்றத்தினால் நரம்புகளை ஏற்றிசைந்து (அனுசரித்து); வாயை மூடாமல் திறந்தபடியே இருக்கச் செய்யுமோர் வளிநோய்; a vatha disease marked by wide mouth which cannot be closed.

     [வாய் + திறப்பு]

வாய்தீட்டு-தல் vāydīṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   படைக்கல முதலியவற்றின் முனை தீட்டுதல்; to sharpen the edge as of a weapon.

     “கன்மிசை யறிந்து வாய் தீட்டி” (பெருங்.இலாவாண.4,168);.

     [வாய் + தீட்டு-,]

 வாய்த்தட்டுப்பலகை vāyttaṭṭuppalagai, பெ.(n.)

   கூரையின் முகப்பில் தைக்கும் பலகை (இ.வ.);; eave-board, barge-board.

     [வாய் + தட்டு + பலகை]

வாய்த்தலை vāyttalai, பெ.(n.)

   1. வாய்க் காலின் தலைப்பு மதகு; head-sluice of a channel.

     “சுதை செய் வாய்த்தலை” (சீவக.40);.

   2. தொடங்கும் இடம்; source.

     “நினைவுக்கு வாய்த்தலையான நெஞ்சிலே” (திவ். திருமாலை, 34, வ்யா. பக்.112);.

     [வாய் + தலை]

வாய்த்தல் vāyttal, பெ.(n.)

வாய்தல்2 (அரு.நி.); பார்க்க;see {}.

வாய்த்தாரை vāyttārai, பெ.(n.)

   1. படைக்கலத்தின் நுனி; edge, as of a weapon.

   2. வாய்க்கரை, 1 பார்க்க;see {}.

     [வாய் + தாரை]

 வாய்த்திட்டம் vāyttiṭṭam, பெ.(n.)

   வாயளவு; upto the mouth.

     [வாய் + திட்டம்]

 வாய்த்திரம் vāyttiram, பெ.(n.)

   சாரணை; a plant – Trianthema monogyna.

     [வாய் + திரம்]

வாய்த்தீர்த்தம் vāyttīrttam, பெ.(n.)

வாய்நீர் பார்க்க;see {}.

     “வாய்த்தீர்த்தம் பாய்ந்தாட வல்லாய் வலம்புரியே” (திவ்.நாய்ச்.7, 6);.

     [வாய் + தீர்த்தம்]

வாய்த்துடுக்கு1 vāyttuḍukku, பெ.(n.)

   துடுக்கான பேச்சு; saucy or impertinent talk.

     ‘இந்தச் சின்னப் பெண்ணுக்கு என்ன வாய்த்துடுக்கு!’.

     [வாய் + துடுக்கு]

 வாய்த்துடுக்கு2 vāyttuḍukku, பெ.(n.)

   1. பேச்சிற் காட்டும் விரைவு; rashness in speech.

   2. பேச்சிற் காட்டும் செருக்கு; arrogance in speech.

     [வாய் + துடுக்கு]

வாய்நாற்றம் vāynāṟṟam, பெ.(n.)

   1. வாயின் மணம்; sweet smell in the mouth.

   2. வாயிலிருந்து தோன்றுந் தீ நாற்றம் (பைஷஜ);; bad smell in the mouth.

     [வாய் + நாற்றம்]

 வாய்நீரொழுகல் vāynīroḻugal, பெ.(n.)

   உமிழ் நீர் கடைவாயினின்றும் வடிதல்; secretion of saliva or rheum.

     [வாய் + நீரொழுகல்]

 வாய்நீரோட்டம் vāynīrōṭṭam, பெ.(n.)

   ஒரு நோய்; a disease.

     [வாய்நீர் → வாய்நீரோட்டம்]

வாய்நீர்1 vāynīr, பெ.(n.)

   உமிழ் நீர் (யாழ்.அக.);; saliva;

 spittle.

     [வாய் + நீர்]

 வாய்நீர்2 vāynīr, பெ.(n.)

 nitric acid.

மறுவ. தலைப்பிண்டச் செயநீர்.

     [வாய் + நீர்]

வாய்நீர்சுரப்பு vāynīrcurappu, பெ.(n.)

   உமிழ் நீர் ஊறிப் பெருகும் ஒருவகை நோய். இதற்கு வழுக்கைத் தேங்காயும் பனங்கற்கண்டும் காலையில் 2 நாள் சாப்பிடப் போம்; supersecretion of saliva- the remedy is given above.

     [வாய்நீர் + சுரப்பு]

 வாய்நீளம் vāynīḷam, பெ.(n.)

   குறை கூறுந் தன்மை; caustic tongue.

     [வாய் + நீளம்]

வாய்நெகிழ்-தல் vāynegiḻtal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   மலர்தல்; to open, as a flower.

     “செங்கழுநீர் வாய்நெகிழ்ந்து” (திவ். திருப்பா. 14);.

     [வாய் + நெகிழ்-,]

வாய்நேர்-தல் vāynērtal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வழங்குவதாக உறுதிமொழியளித்தல்; to promise to give or bestow.

     “அறைபறை மாயன் மணி வண்ணன் நென்னலே வாய்நேர்ந்தான்” (திவ்.திருப்பா. 16);.

   2. நேர்த்திக் கடனைக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லுதல்; to vow to make a specific offering.

     “நூறுதடாவில் வெண்ணெய்

வாய்நேர்ந்து பராவி வைத்தேன்” (திவ்.நாய்ச்.9, 6);.

   3. பேச்சால் உடன்படுதல்; to give one’s consent orally.

     “நெஞ்சு நேர்ந்தும் வாய்நேர்ந்துரையா” (பெருங். உஞ்சைக்.44,146);.

     [வாய் + நேர்-,]

 வாய்நோய் vāynōy, பெ.(n.)

   மாட்டுக்கு வாயில் வரும் நோய்; mouth disease, in cattle.

வாய்ந்துகொள்(ளு)-தல் vāyndugoḷḷudal,    13 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பகை வென்று கைப் பற்றுதல்; to obtain by conquest.

     “வாய்ந்து கொண்டடையார் வைவேல்” (இரகு.குறைகூ.7);.

     [வாய்ந்து + கொள்-,]

வாய்பாடு vāypāṭu, பெ.(n.)

   1. குறியீடு; formula, symbolic expression.

   2. பெருக்கல் முதலியன காட்டும் அட்டவணை; table, as of multiplication.

   3. மரபுச்சொல்; idiom, cant.

     “தக்கதோர் வாய்பாட்டாற் கூறுதல்” (தொல்.சொல்.17, சேனா.);.

   4. வழக்கம்; practice, custom, usage.

     “எங்க ளுலக வாய்பாடு” (தாயு.சச்சிதா.8);.

   5. சொல்வன்மை; skill in speech.

     “கட்டுரை வாய்பாடும்” (பழமொ. 258);.

   6. பேச்சிடையில் பயின்று வரும் தொடரியம் (இலக்.அக.);; mannerism in discourses.

     [வாய் + பாடு]

ஒரே இலக்கண இயல்பையுடைய நூற்றுக் கணக்கான சொற்களை ஒரே வகையில் அடக்கிக் கொண்டு அந்த வகையில் உள்ள சொல்லை அந்த வகைக்குக் குறியீடு போல ஆளும் வழக்கம் தமிழிலக்கணங்களில் நாம் தொன்றுதொட்டுக் காணும் மரபுகளில் ஒன்று. ஒடு, ஆடு, நில், கேள், செல் முதலாய வினையடிகள் எல்லாவற்றையும் ‘செய்’ என்ற சொல்லால் குறிப்பதும், ஒட, ஆட, பாட, நடக்க என வரும் எல்லாச் சொற்களையும் ‘செய’ என்னும் சொல்லால் குறிப்பதும் மேற்காட்டிய மரபுக்கு எடுத்துக் காட்டுகளாம். இங்கே விளக்கிய இந்த முறையினை வாய்பாட்டு முறை என்பர். ஒரே இலக்கண இயல்புடைய நூற்றுக்கணக்கான சொற்களைக் குறிக்கக் குறியீடாகப் பயன்படும் சொல்லினை வாய்பாட்டுச் சொல் என்பர்.

நில், கேள், செல், முதலாயவற்றைச் செய் வாய்பாட்டு வினைகள் என்றும் ஒட, பாட ஆட முதலாயவற்றைச் செய வாய்பாட்டு வினைகள் என்றும் இலக்கணப் புலவர்கள் சுட்டுவது வழக்கம்.- (இலக். கலைக். பக். 107.);

வாய்பார்-த்தல் vāypārttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பிறருடைய பேச்சைக் கேட்டுக் கொண்டிருத்தல் (இ.வ.);; to listen to a talk without taking part in it.

     [வாய் + பார்-,]

வாய்பாறு-தல் vāypāṟudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   அலப்புதல்; to babble, to chatter.

     “ஸாரதி ஸாரதி என்று வாய்பாறிக் கொண்டிறே பையல்கள் வருவது” (ஈடு,36,10);.

     [வாய் + பாறு-,]

 வாய்பிடித்தல் vāypiḍittal, பெ.(n.)

   இதளிய மருந்துகளை உள்ளுக்குக் கொடுத்தலால் ஈறு வீங்கிப் புண்ணாகி உமிழ் நீர் அதிகமாய் வடிந்து வாயில் நாற்றமுண்டாகி திறக்க வொட்டாதபடி செய்தல்; swelling of the gums and inflammation of the mouth due to mercurial poisoning, it accompanied by excessive salivation and inability to open the mouth.

     [வாய் + பிடித்தல்]

வாய்பிதற்று-தல் vāypidaṟṟudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

   நாக்குழறிப் பேசுதல்; to speak incoherently.

     [வாய் + பிதற்று-,]

வாய்பினற்று-தல் vāypiṉaṟṟudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

வாய் பிதற்று (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

வாய்பிள-த்தல் vāypiḷattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அங்காத்தல் (நாமதீப.711);; to open one’s mouth wide;

 to gape.

   2. திகைத்தல்; to be non-plussed.

     ‘கேள்வி கேட்டால் வாய் பிளக்கிறான்’.

   3. முடியாதென்று கை விடுதல்; to plead inability.

     ‘பணத்துக்கு அவனை நம்பியிருந்தேன், அவன் கடைசியில் வாய் பிளந்து விட்டான்’.

   4. இறத்தல் (கொ.வ.);; to die, used in contempt.

     [வாய் + பிள-,]

 வாய்பிள-த்தல் vāypiḷattal, செ.கு.வி. (v.i.)

   இறத்தல்; to die..

அவன் வாய் பிளந்தான். (இ.வ.);.

     [வாய்+பிள]

வாய்புதை-த்தல் vāypudaiddal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பெரியோர் முன்னிலையில் மதிப்புரவுக் குறியாக வாயை வலக்கையால் மூடிக் கொள்ளுதல்; to cover one’s mouth with the palm of the right hand, as a mark of respect in the presence of one’s superiors.

     [வாய் + புதை-,]

வாய்புலற்று1 vāypulaṟṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பலகாற் சொல்லுதல்; to repeat often.

     “ஸத்துக்கள்….. வாய்புலற்றும் படியான தேசமானால்” (ஈடு.2,3,11);.

     [வாய் + புலம் → புலற்று-,]

 வாய்புலற்று2 vāypulaṟṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

வாய்பிதற்று பார்க்க;see {}.

வாய்பூசறு-த்தல் vāypūcaṟuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

வாய் பூசு-, 1. (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [வாய் + பூசறு]

வாய்பூசு-தல் vāypūcudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வாய் கழுவுதல்; to wash or rinse one’s mouth.

     “புகுமதத்தால் வாய்பூசி” (திவ்.இயற்.3,70);.

   2. தூய்மை (ஆசமனஞ்); செய்தல்; to sip water ceremonially, to perform {}.

     “நீராடிக் கால் கழுவி வாய் பூசி” (ஆசாரக்.19);.

   3. வெறும்புகழ்ச்சி பேசுதல்; to flatter.

   4. வாய்முட்டுப்போடு-, (வின்.); பார்க்க;see {},

     [வாய் + பூசு-,]

வாய்பேசு-தல் vāypēcudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   தற்பெருமை பேசுதல்; to brag, boast.

     “எங்களை முன்ன மெழுப்புவான் வாய்பேசு நங்காய்” (திவ்.திருப்பா.14);.

     [வாய் + பேசு-,]

வாய்பொத்து-தல் vāypoddudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

வாய்புதை பார்க்க;see {}.

     “கைகட்டி வாய்பொத்தி நிற்பாரை” (அருட்பா.VI, உறுதிகூறல்.9);.

     [வாய் + பொத்து-,]

வாய்பொருத்து-தல் vāyporuddudal,    10 செ.கு.வி. (v.i.)

வாய்புதை (யாழ்.அக.); பார்க்க;{}.

     [வாய் + பொருத்து-,]

வாய்பொருமு-தல் vāyporumudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

வாய்குளிறு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [வாய் + பொருமு-,]

வாய்போக்கு-தல் vāypōkkudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   எளிதில் உறுதிமொழியளித்தல்; to give one’s word lightly.

     ‘பார்ப்பானுக்கு வாய் போக்காதே, ஆண்டிக்கு அதுதானும் சொல்லாதே’.

     [வாய் + போக்கு-,]

வாய்போடு-தல் vāypōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒருவன் பேசுகையில் இடையிற் புகுந்து பேசுதல்; to interject or interrupt a person when talking.

     [வாய் + போடு-,]

வாய்போத்திடு-தல் vāypōddiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   மருந்துப் பாண்டத்தின் வாயை மூடுதல்; closing the mouth of the container of the medicine.

வாய்ப்பக்காட்டு-தல் vāyppakkāṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விளங்க உணர்த்துதல்; to indicate clearly.

     “வாய்ப்பக்காட்டல் பாயிரத் தியல்பே” (நன்.47);.

     [வாய் → வாய்ப்ப + காட்டு-,]

வாய்ப்படு-தல் vāyppaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வழிப்படுதல்; to find a way.

     “வந்தோர் வாய்ப்பட விறுத்த வேணி” (புறநா.343);.

   2. நறுஞ்சுவைப்படுதல் (யாழ்.அக.);; to be relished.

     [வாய் + படு]

வாய்ப்பட்சி vāyppaṭci, பெ.(n.)

   காக்கை; crow.

     “தேமா வனந்தனிற் கூறுவாய்ப் பட்சியுறையும்” (திருவேங்.சத.90);.

     [வாய் + பட்சி. Skt. = பட்சி.]

வாய்ப்பட்டி vāyppaṭṭi, பெ.(n.)

   1. வாய்க்கு வந்தபடி பேசுவோ-ன்-ள்; chatter-box, babbler.

     “வள்ளல் தெரியுமடி வாய்ப்பட்டி யென்றுரைத்தார்” (ஆதியூரவதானி);.

   2. கண்டதைத் தின்பவன்-ள்; one who eats whatever comes to hand.

     [வாய் + பட்டி]

ஒருகா. வாய்ப்படி → வாய்ப்பட்டி.

 வாய்ப்பட்டை vāyppaṭṭai, பெ.(n.)

வாய்ப்பட்டைக்கழி பார்க்க;see {}.

     [வாய் + பட்டை]

 வாய்ப்பட்டைக்கழி vāyppaṭṭaikkaḻi, பெ.(n.)

   கூரைமுகப்பில் ஒடுதாங்குவதற்காக வைக்கும் மூங்கில் அல்லது மரக்கட்டை; bamboo or piece of timber for supporting the tiles at the edge of a roof.

     [வாய்ப்பட்டை + கழி]

வாய்ப்பந்தல் vāyppandal, பெ.(n.)

   பகட்டுரை; empty, ostentatious word, bombast.

     “அந்திவண்ண ரென்றும்… வாய்ப்பந்தலிடுவ தன்றி” (அருட்பா. vi, தத்துவ.10);.

     [வாய் + பந்தல்]

 வாய்ப்பன் vāyppaṉ, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் பணியாரம்; a kind of cake.

     [வாய் + பன்]

 வாய்ப்பன்சட்டி vāyppaṉcaṭṭi, பெ.(n.)

   விளிம்புள்ள மட்கல வகை (யாழ்ப்.);; a kind of earthen vessel with a rim.

     [வாய்ப்பன் + சட்டி]

 வாய்ப்பரக்கூடம் vāypparakāṭam, பெ.(n.)

   பல்; tooth.

     [வாய்ப்பரம் + கூடம்]

வாய்ப்பறையறை-தல் vāyppaṟaiyaṟaidal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பலருமறிய வெளியிடுதல்; to proclaim, as by beat of drum or tomtom.

     “வடுவுரை யாவர் பேர்ப்பார் வாய்ப்பறை யறைந்து தூற்றி” (சீவக.211);.

     [வாய் + பறையறை-,]

வாய்ப்பலி vāyppali, பெ.(n.)

வாய்க்கரிசி (தக்கயாகப்.53, உரை); பார்க்க;see {}.

     [வாய் + பலி. Skt. bali → த. பலி.]

வாய்ப்பாடம் vāyppāṭam, பெ.(n.)

   1. பாராமற் சொல்லும்படி நெட்டுருப் பண்ணிய பாடம்; lesson learnt by heart.

   2. பொத்தகமின்றிக் கேள்வியாற் படித்த பாடம்; lesson taught orally.

     [வாய் + பாடம்]

வாய்ப்பாடு vāyppāṭu, பெ.(n.)

   1. வாய்க்கிடும் உண்டி; anything to gratify the palate.

     “வாய்ப்பாடு வயிற்றுப்பாடு தீர்ந்த பிறகு மற்றப்பாடு”.

   2. வாய்பாடு1,2 (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [வாய் + பாடு]

 வாய்ப்பாட்டு vāyppāṭṭu, பெ.(n.)

   வாயாற்பாடும் பாட்டு; vocal music.

     [வாய் + பாட்டு]

 வாய்ப்பானை vāyppāṉai, பெ.(n.)

   அலப்புவோன் (வின்.);; babbler.

மறுவ. உளறுவாயன்.

     [வாய் + பானை]

வாய்ப்பிடிப்பு vāyppiḍippu, பெ.(n.)

   1. வாய் திறக்க வொட்டாதபடி கிட்டுதல்; lock jaw.

   2. மருந்தின் வேகத்தினால் வாய் வெந்து புண்ணாகி நீர் வடிந்து திறக்க வொட்டாம லிருத்தல்; inflammation of the mouth caused by irritant medicines or mercurial compounds-Mercurial ptyalism or stomatitis.

     [வாய் + பிடிப்பு]

வாய்ப்பிணி vāyppiṇi, பெ.(n.)

   வாயிலுண்டாம் நோய்; mouth disease.

     “வாய்ப்பிணியர்” (கடம்ப.பு.இலீலா.130);.

     [வாய் + பிணி]

வாய்ப்பியம் vāyppiyam, பெ.(n.)

   வாய்ப்பியன் செய்த ஒரு தமிழிலக்கண நூல் (யாப்.வி.பக்.536);; a treatise on Tamil grammar, now not extant, by {}.

வாய்ப்பிரசங்கம் vāyppirasaṅgam, பெ.(n.)

   1. உட்கருத்தின்றி உதட்டளவிற் செய்யும் சொற்பொழிவு (யாழ்.அக.);; insincere, lip-deep talk.

   2. தீடிரென்று செய்யும் சொற்பொழிவு; extempore speech.

   3. சொல்வன்மையுள்ள சொற் பொழிவு(வின்.);; oratory.

     [வாய் + Skt. prasanga → த. பிரசங்கம்]

 வாய்ப்பிறப்பு vāyppiṟappu, பெ.(n.)

   வாயிலிருந்து வருஞ்சொல்; word of mouth, saying, declaration.

     ‘அவன் வாய்ப் பிறப்பைக் கேள்’.

     [வாய் + பிறப்பு. ஒ.நோ. வாய்ச்சொல்.]

வாய்ப்பு vāyppu, பெ.(n.)

   1. ஏற்புடை நிலைமை (ஈடு.1, 9, ப்ர);; favourability, favourable, circumstance.

   2. நேர்பாடு; good chance or opportunity.

     “வாய்ப்போ விதுவொப்ப மற்றில்லை” (திவ். இயற். பெரிய.திருவந். 40);.

   3. நன்கமைந்தது; that which is appropriately formed or situated.

     “நீர் வாய்ப்பும் சோலை வாய்ப்புங் கண்டு” (திவ்.திருமாலை, 24, வ்யா, பக்.83);.

   4. பொருத்தம்; fitness, suitability.

     ‘வாய்ப்புடைத் தாயிற்றோர் பொருளதி காரமாய்’ (இறை.1, உரை, பக்.6);.

   5. அழகு; beauty.

     “மாதிரிகை யாகவுனும் வாய்ப்பினாள்” (சிவப். பிரபந். வெங்கையு.232);.

   6. மிகு சிறப்பு (வின்.);; surpassing excellence.

   7. செல்வம்; wealth.

     “எவ்வாய்ப்புமாகு மெமக்கு” (திருப்போ. சந். மாலை.73);.

   8. செழிப்பு (நாமதீப.62.);; fertility.

   9. ஊதியம்; profit, gain.

     ‘நமக்கு நல்ல வாய்ப்பாயிருந்தது’ (ஈடு. 2,10, 10);.

   10. பேறு (இலக்.அக.);; fortune.

     [வாய் → வாய்ப்பு]

 வாய்ப்புட்டில் vāyppuṭṭil, பெ.(ո.)

வாய்க்கூடு (வின்.); பார்க்க;see {}.

வாய்ப்புண்1 vāyppuṇ, பெ.(n.)

   1. உள்வாயில் தோன்றும் புண்; ulcer in the mouth, stomatitis.

   2. நாக்குப்புண்; inflammation of the tongue – Glossitis.

   3. கடுஞ்சொல்லானுண்டாகும் மன வருத்தம்; wound caused by harsh words.

     “தீப்புண் ஆறும், வாய்ப்புண் ஆறாது”

     [வாய் + புண்]

 வாய்ப்புண்2 vāyppuṇ, பெ.(n.)

   1. வாய்க் கொப்புளம்; a disease thrush or aphthac.

   2. பெண்ணின் கருவழியில் ஏற்படும் புண்; sore vagina.

     [வாய் + புண்]

வாய்ப்புறம் vāyppuṟam, பெ.(n.)

   உதடு; lip.

     “வாய்ப்புறம் வெளுத்து” (திவ்.நாய்ச்.1,8);.

     [வாய் + புறம்]

வாய்ப்புற்று vāyppuṟṟu,    பெ.(ո.) வாயிலுண்டாம் நோய் வகை; a disease of the mouth.

     “புழுச்செறி வாய்ப்புற்று நோயர்” (கடம்ப.பு.இலீலா.137);.

     [வாய் + புற்று]

வாய்ப்புள் vāyppuḷ, பெ.(n.)

   நற்சொல்லாகிய குறி; chance-heard word, considered a good omen.

     “நல்லோர் வாய்ப்புள்” (முல்லைப்.18);.

     [வாய் + புள்]

வாய்ப்பூச்சு vāyppūccu, பெ.(n.)

   1. வாயை நீரால் துடைக்கை; cleansing or rinsing one’s mouth with water.

   2. சொல்லி மழுப்புகை; glossing over or varnishing with words.

     ‘அவர் சொன்ன தெல்லாம் வாய்ப்பூச்சே’.

     [வாய் + பூச்சு]

வாய்ப்பூட்டு1 vāyppūṭṭu, பெ.(ո.)

   1. தாடையெலும்பின் பொருத்து; joint of the jaw bones.

   2. வாய்க்கூடு (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

   3. பேசாமற்றடுக்கை; prohibition from speaking.

     “வாய்ப்பூட்டெனக்கு மிட்டான்” (விறலி விடு.823);.

   4. கீழ்வாய் முகக் கட்டையில்

   இரண்டு சுழியுள்ளதான மாட்டுக் குற்றவகை (பெரிய.மாட் 20);; a defect of cattle, consisting of two curls on the lower Jaw.

   5. கையூட்டு; bribe.

     “இது அவனுக்கு வாய்ப்பூட்டாகக் கொடுத்தது” (இ.வ);.

   6. வாய்வாளாதிருந்து கொண்டு நாக்கை நீட்டிக் குத்தி அல்லது தாடைகளை ஊடுறுவக் குத்திப் பூணுங் கம்பி; pin pierced through the out-stretched tongue or run across the mouth from cheek to cheek of a person who is under a vow of silence.

     [வாய் + பூட்டு]

 வாய்ப்பூட்டு2 vāyppūṭṭu, பெ.(n.)

   வாய் திறக்கவொண்ணா ஒர் இசிவு நோய்; a condition of tetanic spasm of the jaw muscles causing them to be rigidly closed.

     [வாய் + பூட்டு]

 வாய்ப்பூட்டுக்காசு vāyppūṭṭukkācu, பெ.(n.)

வாய்முட்டுக்காசு பார்க்க;see {}.

     [வாய்ப்பூட்டு + காசு]

 வாய்ப்பூட்டுச்சட்டம் vāyppūṭṭuccaṭṭam, பெ.(n.)

   பொதுக் கூட்டங்களிற் பேசுவதைத் தடுக்குஞ் சட்டம் (இக்.வ);; law restraining or prohibiting public speech.

     [வாய்ப்பூட்டு + சட்டம்]

 வாய்ப்பெட்டி vāyppeṭṭi, பெ. (n.)

வாய்க்கூடு (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [வாய் + பெட்டி]

வாய்ப்பெய்-தல் vāyppeytal,    1 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வாயிலிட்டுத் தின்னுதல்; to take in, as food, to eat.

     “நிணம் வாய்ப்பெய்த பேய் மகளிர்” (மதுரைக்.25);.

     [வாய் + பெய்-,]

வாய்ப்பேச்சு vāyppēccu, பெ. (п.)

   1. வாய்ச்சொல்; utterance, word of mouth.

     “பின்னை யொன்றும் வாய்ப்பேச்சி லீரானால்” (அருட்பா.ii, திருவிண்.3);.

   2. வெறும் பேச்சு; mere words, vain utterance.

     “வாய்ப்பேச்சில் வல்லானடி”.

     [வாய் + பேச்சு]

வாய்ப்பை vāyppai,    பெ. (п.) கடன் (நாமதீப.628); debt.

ம. வாய்ப

வாய்ப்பொன் vāyppoṉ, பெ.(п.)

   கடிவாளத்தின் ஒருறுப்பு; horse’s bit.

     “உன்னி வாய்ப்பொன் கறித்திட” (இரகு.நகர.51);.

     [வாய் + பொன்]

வாய்ப்பொய் vāyppoy, பெ. (n.)

   மெய்ம்மையின்பாற் படும் பொய்; white lie; lie uttered with a good intention.

     “துன்ப மோட்டு வாய்ப்பொய்யலாற் பொய்யொன்றுஞ் சொல்லார்” (தணிகைப்பு.நாட்.48);.

     [வாய் + பொய்]

 வாய்ப்பொருத்து vāypporuttu, பெ.(n.)

   மூட்டுவாய்; joint, as of two planks.

     ‘கதவின் வாய்ப்பொருத்து விலகிவிட்டது’.

     [வாய் + பொருத்து. பொருத்து = மூட்டுவாய்.]

வாய்மடி-தல் vāymaḍidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   கூர்மழுங்குதல்; to become blunt-edged.

     ‘ப்ருஹ்மாஸ்திரம் வாய்மடியச் செய்தே’ (ஈடு.6, 1, ப்ர.);.

     [வாய் + மடி-,]

வாய்மடு-த்தல் vāymaḍuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.i.)

   வாயினுட் கொள்ளுதல்; to put into one’s mouth.

     “அடியேன் வாய் மடுத்துப் பருகிக் களித்தேனே” (திவ்.திருவாய். 2,3,9);.

     [வாய் + மடு-,]

 வாய்மடை vāymaḍai, பெ.(n.)

   செய்வரப்பில் நீர்பாயும் வழி; opening in the ridge of a field for the passage of water.

     [வாய் + மடை]

வாய்மட்டம் vāymaṭṭam, பெ.(n.)

   1. ஏனம் முதலியவற்றின் மேல் மட்டம் (வின்.);; top- level’ up to the brim or mouth, as of a vessel.

   2. பொன்னுருச் செய்யும் ஒருமுறை(வின்.);; a process in making golden beads.

   3. ஏனத்தின் வாய் வளையம் (யாழ்.அக.);; ring round the mouth of vessel.

     [வாய் + மட்டம்]

வாய்மணியம் vāymaṇiyam, பெ.(n.)

   1. வேலை வாங்கத் திறமையின்றி வாயாற் செய்யும் அதிகாரம் (கொ.வ.);; ordering persons about, without ability to extract work from them.

   2. சாய்கால் (இ.வ.);; authority, influence.

     [வாய் + மணியம்]

பணி → மணி → மணியம்.’மணியம்’ பெர்சியன் சொல் என்று சென்னை பல்கலைகழக அகரமுதலியில் குறிக்கப்பெற்றுள்ளது.

வாய்மண்போடு-தல் vāymaṇpōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பிழைப்பைக் கெடுத்தல்; to deprive a person of his means of livelihood.

   2. கொடுமை செய்தல் (யாழ்.அக.);; to do a wicked act.

     [வாய் + மண்போடு-,]

வாய்மதம் vāymadam, பெ.(n.)

வாய்க் கொழுப்பு பார்க்க;see {}.

     “வாய் மதமோ வித்தை மதமோ” (குற்றா. குற. 76,1);.

     [வாய் + மதம்]

வாய்மருந்து vāymarundu, பெ.(n.)

   நச்சுயிரி தீண்டப்பட்டோரின் வாயில் நச்சுமருந்தாக பண்டுவத்தாருமிழும் வாயெச்சில் (திவ். நாய்ச். 13, 5, அரும். பக். 313);; spittle spit by the doctor into the mouth of a snake-bitten patient, as an antidote or poison.

     [வாய் + மருந்து, மரு → மருந்து = நலப்பொருள் தொகுதி]

வாய்மலர்-தல் vāymalartal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பேசுதல்; to speak.

     “மைந்தனார் வாய்மலருங்குரல் கேட்டு” (திருவிளை. மண்சும. 19);.

     [வாய் + மலர்]

 வாய்முகூர்த்தம் vāymuārttam, பெ.(n.)

   வெல்லும் பேச்சு, பேச்சு இயல்பு; casual utterance which proves true.

     ‘அவர் வீட்டில் இருக்க மாட்டார் என்று சொன்னாய் உன் வாய்முகூர்த்தம் அவர் வீட்டில் இல்லை’.

     [வாய் + முகூர்த்தம்]