செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

ரையசைக்கிளவி raiyasaikkiḷavi, பெ. (n.)

   ஒருவனை எதிர்முகமாக்குஞ் சொல் (தொல், எழுத். 34);; word used in inviting attention, as கேள், I.e, listen in கேண்மியா. (செ.அக.);.

     [உரை6 + அசை + கிளவி.]

 ரையனுமானம் raiyaṉumāṉam, பெ. (n.)

உரை யுய்த்துணர்வு பார்க்க;see urai-y-uyfumarwu.

ரையன் raiyaṉ, பெ. (n.)

     ‘செப்பினஞ் செலினே’ எனும் குறுந்தொகைப் பாவைப் பாடிய சங்க மருவிய தமிழப் புலவருள் ஒருவர்;

 a poet of later Sangam age.

     [உரை5 + அன்.]

ரையறிகருவி raiyaṟigaruvi, பெ. (n.)

   1. உரைகல் (திவா.);; touch stone.

   2. மாற்றறிவிக்கும் ஆணி; tounch needle. (W.); (செ.அக.);.

     [உரை5 + அறி + கருவி.]

ரையல் raiyal, பெ. (n.)

   சொல்லுகை; narrating. relating.

     “கனவின் றலையிட்டுரையல்” (கலித். 92,57);. (செ.அக.);.

ம. உரய்பு.

     [உரை5 + அல்.]

ரையளவை raiyaḷavai, பெ. (n.)

முறைமை அளவை (ஆகமப் பிரமாணம்); (சி. சி. அளவை,

   2. சிவஞா.]; proof from the sastras. (செ.அக.);.

     [உரை + அளவை.]

ரையாசிரியன் raiyāciriyaṉ, பெ. (n.)

   உரைகாரன் (இலக் கொத்.6);; comentator. (செ.அக.);.

     [உரை6 + ஆசிரியன்.]

ரையாசிரியர் raiyāciriyar, பெ. (n.)

   1. உரையாசிரி யன் பார்க்க see urai-y-asiriyan.

   2. இளம்பூரணர்; IIampuranar the first commentator of Tolkappiyam.

     “உரையா சிரியரும்…. விரிப்புழி” (தொல். சொல்.

   2. சேனா.).

     [உரை6 + ஆசிரியர்.]

ரையாடு-தல் raiyāṭudal,    5. செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. சொல்லுதல்; to say, tel.

     “பணிந்த சொல்லுரை யாடினன்” (பிரபுலிங் இட்டலிங். 42);.

   2. கலந்து பேதல்; to converse. (செ.அக.);.

     [உரை5 + ஆடு.]

ரையாணி raiyāṇi, பெ. (n.)

   மாற்றறிவிக்கும் ஆணி; touch-meedle,

     “சிவஞானசித்தி சிவாகமார்த்தங்களுக் கெல்லாம் உரையாணி” (சிவசம. 33);. (செ.ஆக.);.

     [உரை5 +ஆணி.]