செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

 மெ me,      ‘ம்’ என்ற மெய்யெழுத்தும் ‘எ’ என்ற உயிரெழுத்தும் இணைந்த உயிர் மெய் (அசை) எழுத்து;

 the syllable formed by adding the short vowel ‘e’ to the consonant “m”.

     [ம் + எ]

 மெ me,      ‘ம்’ என்ற மெய்யெழுத்தும் ‘எ’ என்ற உயிரெழுத்தும் இணைந்த உயிர் மெய் (அசை) எழுத்து;

 the syllable formed by adding the short vowel ‘e’ to the consonant “m”.

     [ம் + எ]

 மெக்கா mekkā, பெ. (n.)

   முகம்மதியர்க்கு முதன்மையான வழிபாட்டிடமான அரேபியா விலுள்ள ஒரு நகரம்; a city in Arabia, being the chief place of pilgrimage for the muhammadans.

     [Ar. makka → த. மெக்கா.]

மெச்சாதவர் meccātavar, பெ.(n.)

   1. வரவேற்கத் தக்க விருந்தினர், நல்விருந்து; welcome guest.

   2. நண்பர்கள் (வின்.);; friends.

     [மெச்சு + ஆ + த + அவர்]

 மெச்சாதவர் meccātavar, பெ. (n.)

   1. வரவேற்கத் தக்க விருந்தினர், நல்விருந்து; welcome guest.

   2. நண்பர்கள் (வின்.);; friends.

     [மெச்சு + ஆ + த + அவர்]

மெச்சிக்கொள்(ளு)-தல் meccikkoḷḷudal,    10 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   புகழ்ந்துரைத்தல்; to praise, approve, command.

     ‘மெச்சிக் கொள்கிறதற்கு எச்சிலை எடுக்கிறது’ (பழ.);.

     ‘தமிழின் தனித்தன்மையை மெச்சிக் கொள்ளாத புலவர் இல்லை’ (உ.வ.);.

தெ. மெச்சுகொனது.

     [மெச்சு → மெச்சி + கொள்-, ‘கொள்’ து.வி.]

 மெச்சிக்கொள்(ளு)-தல் meccikkoḷḷudal,    10 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   புகழ்ந்துரைத்தல்; to praise, approve, command.

     ‘மெச்சிக் கொள்கிறதற்கு எச்சிலை எடுக்கிறது’ (பழ.);.

     ‘தமிழின் தனித்தன்மையை மெச்சிக் கொள்ளாத புலவர் இல்லை’ (உ.வ.);.

தெ. மெச்சுகொனது.

     [மெச்சு → மெச்சி + கொள்-, ‘கொள்’ து.வி.]

மெச்சு1 meccudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t)

   1. புகழ்தல், பாராட்டுதல்; to praise, extol, to flatter, to land.

     “அமரர் மெச்ச மலர்மல்கு பொழில்” (தேவா. 543, 9);.

     ‘சிறுவனின் மறத்தன்மையை மெச்சாதவர்கள் இல்லை’ (உ.வ.);.

   2. மதித்தல் (வின்.);; to esteem.

   3. வியத்தல்; to admire greatly, wonder.

     “மெச்சூது சங்கமிடத்தான்” (திவ். பெரியாழ். 2, 1, 1);.

ம. மெச்சுக;க., தெ.. குட., பட. மெச்சு;து. மெச்சு, மெச்சி;கோத. மெச்.

     [ஏ = உயர்ச்சி, பெருமை. ஏ → ஏடு = விஞ்ஞையருலகம். ஏ → ஏத்துதல் = உயர்த்துதல், புகழ்தல், வழுத்துதல். எஞ்சுதல் = மேற்படுதல், மிகுதல், மீதல். எஞ்சு → எச்சு → எச்சம், மிகுதியாய்க் கொடுத்தலை எச்சாய்க் கொடுத்தல் என்பது கொங்கு நாட்டுவழக்கு. (மு.தா.71 – 73);. எ → எச்சு → மெச்சு. மெச்சுதல் = உயர்த்திப் பேசுதல்]

 மெச்சு2 meccu, பெ.(n.)

   உவப்பு(வின்);; approbation, commendation.

மறுவ. பாராட்டு, புகழ்.

ம. மெச்சம்;க. மெச்சு, மெச்சிகெ, மெச்கவிகெ;தெ., பட., குட. மெச்சு;து. மெச்சணிகெ;கோத. மெச்.

     [எ → எச்சு → மெச்சு]

 மெச்சு1 meccudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. புகழ்தல், பாராட்டுதல்; to praise, extol, to flatter, to land.

     “அமரர் மெச்ச மலர்மல்கு பொழில்” (தேவா. 543, 9);.

     ‘சிறுவனின் மறத்தன்மையை மெச்சாதவர்கள் இல்லை’ (உ.வ.);.

   2. மதித்தல் (வின்.);; to esteem.

   3. வியத்தல்; to admire greatly, wonder.

     “மெச்சூது சங்கமிடத்தான்” (திவ். பெரியாழ். 2, 1, 1);.

ம. மெச்சுக;க., தெ.. குட., பட. மெச்சு;து. மெச்சு, மெச்சி;கோத. மெச்.

     [ஏ = உயர்ச்சி, பெருமை. ஏ → ஏடு = விஞ்ஞையருலகம். ஏ → ஏத்துதல் = உயர்த்துதல், புகழ்தல், வழுத்துதல். எஞ்சுதல் = மேற்படுதல், மிகுதல், மீதல். எஞ்சு → எச்சு → எச்சம், மிகுதியாய்க் கொடுத்தலை எச்சாய்க் கொடுத்தல் என்பது கொங்கு நாட்டுவழக்கு. (மு.தா.71 – 73);. எ → எச்சு → மெச்சு. மெச்சுதல் = உயர்த்திப் பேசுதல்]

 மெச்சு2 meccu, பெ. (n.)

   உவப்பு(வின்);; approbation, commendation.

மறுவ. பாராட்டு, புகழ்.

ம. மெச்சம்;க. மெச்சு, மெச்சிகெ, மெச்கவிகெ;தெ., பட., குட. மெச்சு;து. மெச்சணிகெ;கோத. மெச்.

     [எ → எச்சு → மெச்சு]

 மெஞ்சை meñjai, பெ.(n.)

மென்செய் பார்க்க;see {}.

மறுவ. நஞ்சை.

     [மென்செய் → மெஞ்சை]

 மெஞ்சை meñjai, பெ. (n.)

மென்செய் பார்க்க;see {}.

மறுவ. நஞ்சை.

     [மென்செய் → மெஞ்சை]

 மெஞ்ஞலம் meññalam, பெ.(n.)

மெய்ந்நலம் (யாழ். அக); பார்க்க;see mey-n-nalam.

     [மெய்ந்நலம் → மெஞ்ஞலம்]

 மெஞ்ஞலம் meññalam, பெ. (n.)

மெய்ந்நலம் (யாழ். அக); பார்க்க;see mey-n-nalam.

     [மெய்ந்நலம் → மெஞ்ஞலம்]

 மெட்டடைவு meḍḍaḍaivu, பெ. (n.)

அரை மண்டியில் காலின் மெட்டி அணிகின்ற பகுதியை நிலத்தினின்று எடுக்காமல் குதி காலை மட்டும் உயர்த்தித் தட்டுவது

 a stepin dance.

     [மெட்டு+அடைவு]

 மெட்டராத்தி meṭṭarātti, பெ. (n.)

   உடுமலைப் பேட்டை வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in udumalpet Taluk.

     [மேட்டு+அரத்தி]

மெட்டி meṭṭi, பெ.(n.)

   வெள்ளியிலான பெண்கள் கால்விரலணிவகை; a kind of plain silver ring worn on the great toe or the next toe.

     ‘மெட்டியொலி எழ நடந்து வந்தாள்’ (உ.வ.);.

க. மெட்டு;தெ. மெட்டெ, மட்டிய, மட்டெ;து. மேண்டிகெ;நா. மட்டெ;பர். மட்ட.

     [மெட்டு = மேடு, மண்திட்டு, யாழிசைத் தானக்கட்டை, இசைப்போக்கு, மேன்மை மெட்டு → மெட்டி (மு.தா.73);]

சில வகுப்பாரிடையே பெண்கள் திருமண மானதற்கு அடையாளமாகவும் சிலரிடையே அழகிற் காகவும் மெட்டி அணியும் வழக்கம் உண்டு.

     [p]

 மெட்டி meṭṭi, பெ. (n.)

   வெள்ளியிலான பெண்கள் கால்விரலணிவகை; a kind of plain silver ring worn on the great toe or the next toe.

     ‘மெட்டியொலி எழ நடந்து வந்தாள்’ (உ.வ.);.

க. மெட்டு;தெ. மெட்டெ, மட்டிய, மட்டெ;து. மேண்டிகெ;நா. மட்டெ;பர். மட்ட.

     [மெட்டு = மேடு, மண்திட்டு, யாழிசைத் தானக்கட்டை, இசைப்போக்கு, மேன்மை மெட்டு → மெட்டி (மு.தா.73);]

சில வகுப்பாரிடையே பெண்கள் திருமண மானதற்கு அடையாளமாகவும் சிலரிடையே அழகிற் காகவும் மெட்டி அணியும் வழக்கம் உண்டு.

மெட்டு1 meṭṭudal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   காலால் தாக்குதல்; to spurn or push with the foot.

     “நிகளத்தை மெட்டி மெட்டிப் பொடிப்படுத்தி” (பழனிப்பிள்ளைத். 12);.

   க., தெ., பட. மெட்டு;   கோத. மெட்;   துட. மோட்;மா. மட்யெ.

     [முட்டு → மட்டு → மட்டை = பட்டை (மு.தா.114); முட்டு → மட்டு → மெட்டு. மெட்டுதல் = ஒன்றனை அழுந்துமாறு காலால் மிதித்தல்]

 மெட்டு2 meṭṭu, பெ.(n.)

   செருப்பு; a sandal, a shoe.

க., தெ., பட. மெட்டு.

     [மெட்டுதல் = காலால் மிதித்தல். மெட்டு = மிதித்து நடக்கப் பயன்படுத்தும் செருப்பு]

 மெட்டு3 meṭṭu, பெ.(n.)

   1. மேடு (திவா.);; mound. 2. வெட்டும் பள்ளத்தின் நடுவில் வெட்டளவு காட்டும் மண் திட்டு (இ.வ.);;

 section of earth left in the centre of an excavation as a measure of its depth.

     ‘போடிமெட்டு, கம்பம்மெட்டு’ (உ.வ);. ஊர்ப்பெயர்கள் பின்னொட்டு. 3 கின்னரத்தில் (பிடிலில்); வைக்கும் மிதப்புக்கட்டை;

 bridge of a fiddle.

   4. ஊர் சூழ்காடு (வின்.);; wood or jungle which surrounds a village.

   ம. மேடு, மாடு (குன்று);;   க. மெட்டு, மேடு (குன்று);, மிட்டு (மலை);, மிட்டெ (மேட்டு நிலம்);;   தெ. மெட்ட;   து. மிட்டெ, முட்டெ (குவியல்);;   கொலா. மெட்டா, மெட்ட்: நா. மெட்ட்;கோண். மட்டா (மலை);.

     [எ → எட்டு. எட்டுதல் = உயர்ந்து அல்லது நீண்டு தொடுதல். எட்டம் = உயரம், தூரம். (மு.தா.70);. எட்டு → மெட்டு = மேடு, மண்திட்டு, யாழிசைத் தானக்கட்டை]

 மெட்டு4 meṭṭu, பெ.(n.)

மெட்டி பார்க்க;see {}.

     “மெட்டினைப் பதத்திலிட்டு” (தனிப்பா. ii. 29, 68);.

   க. மெட்டு;தெ. மெட்டெ.

     [மெட்டி → மெட்டு]

 மெட்டு5 meṭṭu, பெ.(n.)

   1. ஆயத்துறை (வின்.);; place where custom is paid, custom – house.

   2. தடை; obstacle, obstruction.

     ‘உள்ளே வரவொட்டாமல் மெட்டு வைத்து விட்டான்’ (நெல்லை.);

தெ. மெட்டு.

     [எ → எட்டு → மெட்டு = மேடு, மண்திட்டு மேடான இடத்தில் அமையும் ஆயத்துறை, மேடு ஏற்படுத்தும் தடை]

 மெட்டு6 meṭṭu, பெ.(n.)

   பெருந்தகைமை, மதிப்புரவு (கெளரவம்);; honour.

     “மெட்டுக் கடக்க வெருட்டிடும்” (விறலிவிடு. 860);. 2. ஒயில் (இரீதி); (இ.வ.);;

 fashion, style.

   3. இசைப்பண்; tune of a song, rhythm.

     ‘பாரதி பாட்டை இனிமையான மெட்டில் கேட்கும் போது பொருளும், இசையும் நம்மை மயக்குகின்றன. இது இந்துத்தானி மெட்டு’ (உ.வ.);.

பட. மேட்டு (பகட்டாரவாரம்);.

     [எ → எட்டு → மெட்டு = மேடு. உயர்ந்து காணப்படும் பெருந்தகைமை, உயர்த்திக் காட்டப் பெறும் ஒயில்]

 மெட்டு1 meṭṭudal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   காலால் தாக்குதல்; to spurn or push with the foot.

     “நிகளத்தை மெட்டி மெட்டிப் பொடிப்படுத்தி” (பழனிப்பிள்ளைத். 12);.

   க., தெ., பட. மெட்டு;   கோத. மெட்;   துட. மோட்;மா. மட்யெ.

     [முட்டு → மட்டு → மட்டை = பட்டை (மு.தா.114); முட்டு → மட்டு → மெட்டு. மெட்டுதல் = ஒன்றனை அழுந்துமாறு காலால் மிதித்தல்]

 மெட்டு2 meṭṭu, பெ. (n.)

   செருப்பு; a sandal, a shoe.

க., தெ., பட. மெட்டு.

     [மெட்டுதல் = காலால் மிதித்தல். மெட்டு = மிதித்து நடக்கப் பயன்படுத்தும் செருப்பு]

 மெட்டு3 meṭṭu, பெ. (n.)

   1. மேடு (திவா.);; mound.

   2. வெட்டும் பள்ளத்தின் நடுவில் வெட்டளவு காட்டும் மண் திட்டு (இ.வ.);; section of earth left in the centre of an excavation as a measure of its depth.

     ‘போடிமெட்டு, கம்பம்மெட்டு’ (உ.வ);. ஊர்ப்பெயர்கள் பின்னொட்டு.

   3 கின்னரத்தில் (பிடிலில்); வைக்கும் மிதப்புக்கட்டை; bridge of a fiddle.

   4. ஊர் சூழ்காடு (வின்.);; wood or jungle which surrounds a village.

   ம. மேடு, மாடு (குன்று);;   க. மெட்டு, மேடு (குன்று);, மிட்டு (மலை);, மிட்டெ (மேட்டு நிலம்);;   தெ. மெட்ட;   து. மிட்டெ, முட்டெ (குவியல்);;   கொலா. மெட்டா, மெட்ட்: நா. மெட்ட்;கோண். மட்டா (மலை);.

     [எ → எட்டு. எட்டுதல் = உயர்ந்து அல்லது நீண்டு தொடுதல். எட்டம் = உயரம், தூரம். (மு.தா.70);. எட்டு → மெட்டு = மேடு, மண்திட்டு, யாழிசைத் தானக்கட்டை]

 மெட்டு4 meṭṭu, பெ. (n.)

மெட்டி பார்க்க;see {}.

     “மெட்டினைப் பதத்திலிட்டு” (தனிப்பா. ii. 29, 68);.

   க. மெட்டு;தெ. மெட்டெ.

     [மெட்டி → மெட்டு]

 மெட்டு5 meṭṭu, பெ. (n.)

   1. ஆயத்துறை (வின்.);; place where custom is paid, custom – house.

   2. தடை; obstacle, obstruction.

     ‘உள்ளே வரவொட்டாமல் மெட்டு வைத்து விட்டான்’ (நெல்லை.);

தெ. மெட்டு.

     [எ → எட்டு → மெட்டு = மேடு, மண்திட்டு மேடான இடத்தில் அமையும் ஆயத்துறை, மேடு ஏற்படுத்தும் தடை]

 மெட்டு6 meṭṭu, பெ. (n.)

   1. பெருந்தகைமை, மதிப்புரவு (கெளரவம்);; honour.

     “மெட்டுக் கடக்க வெருட்டிடும்” (விறலிவிடு. 860);.

   2. ஒயில் (இரீதி); (இ.வ.);; fashion, style.

   3. இசைப்பண்; tune of a song, rhythm.

     ‘பாரதி பாட்டை இனிமையான மெட்டில் கேட்கும் போது பொருளும், இசையும் நம்மை மயக்குகின்றன. இது இந்துத்தானி மெட்டு’ (உ.வ.);.

பட. மேட்டு (பகட்டாரவாரம்);.

     [எ → எட்டு → மெட்டு = மேடு. உயர்ந்து காணப்படும் பெருந்தகைமை, உயர்த்திக் காட்டப் பெறும் ஒயில்]

மெட்டுக்காரன் meṭṭukkāraṉ, பெ.(n.)

   ஆயம் தண்டுவோன்; custom officer;

 one who collects customs, toll -gatherer.(C.G.);

     [மெட்டு5 + காரன். எட்டு → மெட்டு = மேடு, மண்திட்டு, ஊர் சூழ்காடு. மெட்டுக்காரன் = மேடான இடம் அல்லது ஊரையொட்டிய இடத்தில் அமர்ந்தவன், அங்கமர்ந்து வரி தண்டுபவன்.]

 மெட்டுக்காரன் meṭṭukkāraṉ, பெ. (n.)

   ஆயம் தண்டுவோன்; custom officer one who collects customs, toll -gatherer.(C.G.);

     [மெட்டு5 + காரன். எட்டு → மெட்டு = மேடு, மண்திட்டு, ஊர் சூழ்காடு. மெட்டுக்காரன் = மேடான இடம் அல்லது ஊரையொட்டிய இடத்தில் அமர்ந்தவன், அங்கமர்ந்து வரி தண்டுபவன்.]

மெட்டுச்சேவகன் meṭṭuccēvagaṉ, பெ.(n.)

   1. மெட்டுக்காரன் பார்க்க (வின்.);;see {}

   2. வருவாய்த்துறை அலுவலக உதவியாளர்; peon of the revenue department.

     [மெட்டு + சேவகன்]

 Skt. {} → த. சேவகன்

 மெட்டுச்சேவகன் meṭṭuccēvagaṉ, பெ. (n.)

   1. மெட்டுக்காரன் பார்க்க (வின்.);;see {}

   2. வருவாய்த்துறை அலுவலக உதவியாளர்; peon of the revenue department.

     [மெட்டு + சேவகன்]

 Skt. {} → த. சேவகன்

மெதி-த்தல் mediddal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பாதத்தை ஒன்றன்மேல் வைத்தல், அடிவைத்தல்; to tread on.

   2. காலால் துவைத்தல்; to tread down, trample on.

   ம. மெதி, மெதிக்க, மெதியுக;   க. மிதி;   தெ. மெதுகு;   து. மெதிபுனி;மெதுபுனி, மெத்புனி.

     [மிதி → மெதி-,]

 மெதி-த்தல்  mediddal,    11 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   1. பாதத்தை ஒன்றன்மேல் வைத்தல், அடிவைத்தல்;  to tread on.

   2. காலால் துவைத்தல்;  to tread down, trample on.

ம. மெதி, மெதிக்க, மெதியுக; க. மிதி; தெ. மெதுகு, து. மெதிபுனி, மெதுபுனி, மெத்யுனி,

     [மிதி → மெதி-]

 மெதி-த்தல் mediddal,    11செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. பாதத்தை ஒன்றன்மேல் வைத்தல், அடிவைத்தல்; to tread on.

   2. காலால் துவைத்தல்; to tread down, trample on.

   ம. மெதி, மெதிக்க, மெதியுக;   க. மிதி;   தெ. மெதுகு;து. மெதிபுனி, மெதுபுனி, மெத்புனி.

     [மிதி → மெதி-,]

 மெதி-த்தல் mediddal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பாதத்தை ஒன்றன்மேல் வைத்தல், அடிவைத்தல்; to tread on.

   2. காலால் துவைத்தல்; to tread down, trample on.

   ம. மெதி, மெதிக்க, மெதியுக;   க. மிதி;   தெ. மெதுகு;   து. மெதிபுனி;மெதுபுனி, மெத்புனி.

     [மிதி → மெதி-,]

 மெதி-த்தல் mediddal,    11செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. பாதத்தை ஒன்றன்மேல் வைத்தல், அடிவைத்தல்; to tread on.

   2. காலால் துவைத்தல்; to tread down, trample on.

   ம. மெதி, மெதிக்க, மெதியுக;   க. மிதி;   தெ. மெதுகு;து. மெதிபுனி, மெதுபுனி, மெத்புனி.

     [மிதி → மெதி-,]

மெது medu, பெ. (n.)

   1. மென்மை; softness.

     ‘மெல்லப் பாயும் தண்ணீர் கல்லையும் குழியப் பாயும்’ (பழ.);.

   2. அமைதி (வின்.);; gentleness.

   3. தாமதம்; slowness.

   4. மந்தம்; dullness.

   5. கூர்மழுக்கம் (வின்.);; bluntness, as of an edge.

து. மெது.

     [மெல் → மெது]

த. மெது → Skt. {}

 மெது  medu, பெ.(n.)

   1. மென்மை;  softness.

மெல்லப்பாயும் தண்ணீர்கல்லையும் குழியப் பாயும்” (பழ.);.

   2. அமைதி (வின்);;  gentleness.

   3. தாமதம்;  slowness.

   4. மந்தம்;  dulness.

   5. கூர்மழுக்கம் (வின்);;  bluntness, as of an edge.

து. மெது.

     [மெல் → மெது]

த.மெது > Skt, mrdu

 மெது medu, பெ.(n.)

   1. மென்மை; softness.

     ‘மெல்லப் பாயும் தண்ணீர் கல்லையும் குழியப் பாயும் (பழ.);.

   2. அமைதி (வின்.);; gentleness.

   3. தாமதம்; slowness.

   4. மந்தம்; dullness.

   5. கூர்மழுக்கம் (வின்.);; bluntness, as of an edge.

து. மெது.

     [மெல் → மெது]

த. மெது → Skt. {}

 review of an army.

     “மெய்க்காட்டிட்ட படலம்” (திருவிளை.);

   3. மெய்க்காட்டு வேலை பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காட்டு]

 மெது medu, பெ. (n.)

   1. மென்மை; softness.

     ‘மெல்லப் பாயும் தண்ணீர் கல்லையும் குழியப் பாயும்’ (பழ.);.

   2. அமைதி (வின்.);; gentleness.

   3. தாமதம்; slowness.

   4. மந்தம்; dullness.

   5. கூர்மழுக்கம் (வின்.);; bluntness, as of an edge.

து. மெது.

     [மெல் → மெது]

த. மெது → Skt. {}

 மெது medu, பெ. (n.)

   1. மென்மை; softness.

     ‘மெல்லப் பாயும் தண்ணீர் கல்லையும் குழியப் பாயும் (பழ.);.

   2. அமைதி (வின்.);; gentleness.

   3. தாமதம்; slowness.

   4. மந்தம்; dullness.

   5. கூர்மழுக்கம் (வின்.);; bluntness, as of an edge.

து. மெது.

     [மெல் → மெது]

த. மெது → Skt. {}

 review of an army.

     “மெய்க்காட்டிட்ட படலம்” (திருவிளை.);

   3. மெய்க்காட்டு வேலை பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காட்டு]

 மெதுவுகால் meduvukāl, பெ.(n.)

   வளர்ப்பு விலங்குகளின் கால்பாதம் நடத்தற்கு இயலாத வாறு மென்மையாகிவிட்ட நிலை; the state of emaciation of thin skin at the bottom of the foot of the domestic animals.

     “மாட்டுக்கு மெதுவுகால் ஏற்பட்டதால் மேய்ச் சலுக்கு கொண்டு செல்ல முடியவில்லை” (உவ);.

     [மெல்-மெது-மெதுவு+கால்]

மெத்த metta, வி.எ. (adv.)

   மிகவும்; much, abundantly, greatly.

     “மெத்த நேயவனை” (தேவா. 758, 7);.

     ‘பாவாணரை மெத்தச் சிறந்தவர் என்று பலரும் பாராட்டுகின்றனர்’ (உ.வ.);.

     [மெத்து → மெத்த. எ → (எத்து); → மெத்து = மெத்துதல் = மேலிடுதல், மிகுதியாதல்]

 மெத்த metta, வி.எ. (adv.)

   மிகவும்; much, abundantly, greatly.

     “மெத்த நேயவனை” (தேவா. 758, 7);.

     ‘பாவாணரை மெத்தச் சிறந்தவர் என்று பலரும் பாராட்டுகின்றனர்’ (உ.வ.);.

     [மெத்து → மெத்த. எ → (எத்து); → மெத்து = மெத்துதல் = மேலிடுதல், மிகுதியாதல்]

மெத்தனம் mettaṉam, பெ.(n.)

   1. காலத் தாழ்ப்பு; delaying.

   2. கவலையின்மை, பொருட்படுத்தாமை, பொறுப்பின்மை; slack,

 lack of seriousness.

     ‘ஏற்கனவே படித்ததுதான் என்று மெத்தனமாய் இருந்து விடாதே’.

     ‘உன் மெத்தனத்தால் சிக்கல் பெரிதாகிவிட்டது’ (உ.வ.);.

     [மெது → மெத்து → மெத்தென = மெதுவாக. மெத்தெனவு → மெத்தனம் (வே.க.4,23,24);]

 மெத்தனம் mettaṉam, பெ. (n.)

   1. காலத் தாழ்ப்பு; delaying.

   2. கவலையின்மை, பொருட்படுத்தாமை, பொறுப்பின்மை; slack, lack of seriousness.

     ‘ஏற்கனவே படித்ததுதான் என்று மெத்தனமாய் இருந்து விடாதே’.

     ‘உன் மெத்தனத்தால் சிக்கல் பெரிதாகிவிட்டது’ (உ.வ.);.

     [மெது → மெத்து → மெத்தென = மெதுவாக. மெத்தெனவு → மெத்தனம் (வே.க.4,23,24);]

மெத்தனவு mettaṉavu, பெ.(n.)

   1. மெத்தெனவு பார்க்க;see {}.

   2. கவலையின்மை; light-heartedness.

     “மெத்தனவிற்று யிலுங்கால்” (திருவாலவா. 27. 70);.

தெ. மெத்தென.

     [மெத்து → மெத்தெனவு]

 மெத்தனவு mettaṉavu, பெ. (n.)

   1. மெத்தெனவு பார்க்க;see {}.

   2. கவலையின்மை; light-heartedness.

     “மெத்தனவிற்று யிலுங்கால்” (திருவாலவா. 27. 70);.

தெ. மெத்தென.

     [மெத்து → மெத்தெனவு]

 மெத்தபிரமி mettabirami, பெ.(n.)

   வாய்நீர்;  saliva.

 மெத்தபிரமி mettabirami, பெ. (n.)

வாய்நீர் :

 saliva.

 மெத்தப்படித்தவன் mettappaḍittavaṉ, பெ.(n.)

   மிகுதியாகப் படித்தவர்; voracious reader.

     ‘மெத்தப் படித்தவருக்குச் சோறு

வெல்லம்’ (பழ.);. ‘மறைமலையடிகளை மெத்தப் படித்தவர் என்று பாவாணர் பாராட்டுகிறார்’ (உ.வ.);.

     [மெத்த + படித்தவன்]

 மெத்தப்படித்தவன் mettappaḍittavaṉ, பெ. (n.)

   மிகுதியாகப் படித்தவர்; voracious reader.

     ‘மெத்தப் படித்தவருக்குச் சோறு வெல்லம்’ (பழ.);.

     ‘மறைமலையடிகளை மெத்தப் படித்தவர் என்று பாவாணர் பாராட்டுகிறார்’ (உ.வ.);.

     [மெத்த + படித்தவன்]

 மெத்தமதி meddamadi, பெ.(n.)

   மூளைச்சலம்; spinal fluid.

 மெத்தமதி meddamadi, பெ. (n.)

   மூளைச்சலம்; spinal fluid.

மெத்தம்பாரை mettambārai, பெ.(n.)

   மஞ்சள் கலந்த செம்மை நிறமுடையதும் 16 விரலம் வரை வளர்வதுமான கடல்மீன்வகை; sea-fish, yellowish red, attaining 16 in. in length, caesia pinjalo.

     [p]

 மெத்தம்பாரை mettambārai, பெ. (n.)

   மஞ்சள் கலந்த செம்மை நிறமுடையதும் 16 விரலம் வரை வளர்வதுமான கடல்மீன்வகை; sea-fish, yellowish red, attaining 16 in. in length, caesia pinjalo.

 மெத்தம்பிரியன் mettambiriyaṉ, பெ.(n.)

   சிவப்பும், மஞ்சளும் கலந்ததும் தூண்டி லிரையாகப் பயன்படுவதுமான கடல்மீன் வகை; sea-fish, crimson with orange tints, lutjanus annularis, used as bait.

 மெத்தம்பிரியன் mettambiriyaṉ, பெ. (n.)

   சிவப்பும், மஞ்சளும் கலந்ததும் தூண்டி லிரையாகப் பயன்படுவதுமான கடல்மீன் வகை; sea-fish, crimson with orange tints, lutjanus annularis, used as bait.

 மெத்தவிடத்தி mettaviḍatti, பெ.(n.)

   மருதோன்றி; nail dye.

 மெத்தவிடத்தி mettaviḍatti, பெ. (n.)

   மருதோன்றி; nail dye.

மெத்து1 meddudal,    1.மிகுதல்; to abound, increase.

     “மெத்து பேரொளியாய்” (சேதுபு. தோத். 66);.

   2. நிரம்புதல்; to be filled.

     “மேவிய வடுவு மெத்தல்” (திருவாலவா. 1, 5);.

   ம. மெத்துக;க., தெ. மெத்து.

     [எ → எம்புதல் = எழுதல், குதித்தல். ஏ = மேலோங்குகை. ஏ → ஏத்துதல் = உயர்த்துதல், புகழ்தல், வழுத்துதல். (மு.தா.71); எ → (எத்து); → மெத்து, மெத்துதல் = மேலிடுதல், பள்ளத்தை நிரப்புதல், மிகுதல், வெல்லுதல்]

 மெத்து2 meddudal,    15 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1.நிரப்புதல்; to fill.

     “மனக்குறை மெத்தவுள்ளுபு” (தணிக்கைப்பு. வீராட். 35);.

   2. அப்புதல்; to pad, pack, to plaster.

     “இறைச்சி மெத்தி” (சீவக. 1577);.

   3. பூசுதல்;  to smear, apply.

   க., தெ., து.. பட. மெத்து;   கொலா. மெத்;நா., பர். மெத்த்.

     [எ → (எத்து); → மெத்து-.]

 மெத்து1 meddudal,    5செ.கு.வி.(v.i.)

   1.மிகுதல்; to abound, increase.

     “மெத்து பேரொளியாய்” (சேதுபு. தோத். 66);.

   2. நிரம்புதல்; to be filled.

     “மேவிய வடுவு மெத்தல்” (திருவாலவா. 1, 5);.

   ம. மெத்துக;க., தெ. மெத்து.

     [எ → எம்புதல் = எழுதல், குதித்தல். ஏ = மேலோங்குகை. ஏ → ஏத்துதல் = உயர்த்துதல், புகழ்தல், வழுத்துதல். (மு.தா.71); எ → (எத்து); → மெத்து, மெத்துதல் = மேலிடுதல், பள்ளத்தை நிரப்புதல், மிகுதல், வெல்லுதல்]

 மெத்து2 meddudal,    15 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1.நிரப்புதல்; to fill.

     “மனக்குறை மெத்தவுள்ளுபு” (தணிக்கைப்பு. வீராட். 35);.

   2. அப்புதல்; to pad, pack, to plaster.

     “இறைச்சி மெத்தி” (சீவக. 1577);.

   3. பூசுதல்; to smear, apply.

   க., தெ., து.. பட. மெத்து;   கொலா. மெத்;நா., பர். மெத்த்.

     [எ → (எத்து); → மெத்து-.]

மெத்துப்பூசு-தல் medduppūcudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   கனத்தப் பூச்சு மேன்மேலும் பூசுதல்; to give thick coating.

     [மெத்து + பூசு-,]

 மெத்துப்பூசு-தல் medduppūcudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   கனத்தப் பூச்சு மேன்மேலும் பூசுதல்; to give thick coating.

     [மெத்து + பூசு-,]

மெத்துமெத்தென mettumetteṉa, பெ.(n.)

மெத்தெனல், 1 பார்க்க;see {}

   1. ‘அண்மையில் வாங்கிய செருப்பு காலுக்கு மெத்துமெத்தென்றிருந்தது’ (உ.வ.);.

     [மெத்து + மெத்து + என]

 மெத்துமெத்தென mettumetteṉa, பெ. (n.)

மெத்தெனல், 1 பார்க்க;see {}1.

     ‘அண்மையில் வாங்கிய செருப்பு காலுக்கு மெத்துமெத்தென்றிருந்தது’ (உ.வ.);.

     [மெத்து + மெத்து + என]

மெத்துவாத்துவம் mettuvāttuvam, பெ.(n.)

மெத்துவாத்துவாதனம் பார்க்க;see {}.

     “மெத்து வாத்துவ மிடக்கால் வடக்கால்” (தத்துவம். 108);.

 மெத்துவாத்துவம் mettuvāttuvam, பெ. (n.)

மெத்துவாத்துவாதனம் பார்க்க;see {}.

     “மெத்து வாத்துவ மிடக்கால் வடக்கால்” (தத்துவம். 108);.

மெத்துவாத்துவாதனம் mettuvāttuvātaṉam, பெ.(n.)

   இரண்டுகாலும் நீட்டி ஒரு முழங்கையூன்றித் தலையையேந்தி ஒரு கையை முசிவற நீட்டிக் கிடக்கும் இருக்கை (ஆசனம்); வகை (தத்துவம். 108, உரை);;     [மெத்துவாத்துவம் + ஆதனம்]

 Skt. {} → த. ஆதனம்.

     [p]

 மெத்துவாத்துவாதனம் mettuvāttuvātaṉam, பெ. (n.)

   இரண்டுகாலும் நீட்டி ஒரு முழங்கையூன்றித் தலையையேந்தி ஒரு கையை முசிவற நீட்டிக் கிடக்கும் இருக்கை (ஆசனம்); வகை (தத்துவம். 108, உரை);;     [மெத்துவாத்துவம் + ஆதனம்]

 Skt. {} → த. ஆதனம்.

மெத்தெனல் metteṉal, பெ.(n.)

   1. மென்மைக் குறிப்பு; expr. signifying being smooth or soft.

     “மெத்தென்ற பஞ்சசயனத்தின் மேலேறி” (திவ். திருப்பா.19);.

   2. அமைதிக் குறிப்பு; being gentle.

   3. காலத்தாழ்ச்சிக் குறிப்பு; being slow.

     “மெத்தெனமாதைக் கொண்டு வருகுவில்” (திருவாலவா. 62, 7);.

   4. மந்தக்குறிப்பு (ஈடு. 1, 10, 11);; being dull.

   க. மெத்தகெ, மெத்திகெ, மெத்தன்ன, மெத்தானெ, மெத்தனெ;   தெ. மெத்த, மெத்தனி;   து. மெத்தென, மெத்தனெ;நா. மெத்தெ.

     [மெல் → மெது → மெத்து + எனல். மென்மையாயிருத்தல்]

 மெத்தெனல்  metteṉal, பெ.(n.)

   1. மென்மைக் குறிப்பு;  expr. signifying being smooth or soft.

     “மெத்தென்ற பஞ்சசயனத்தின் மேலேறி” (திவ் திருப்பா.19);.

   2. அமைதிக் குறிப்பு;  being gentle.

   3. காலந்தாழ்ச்சிக் குறிப்பு;  being slow.

     “மெத்தெனமாதைக் கொண்டு வருகுவில்” (திருவாலவா. 62 7);

   4. மந்தக்குறிப்பு (ஈடு, 1, 10, 11);;  being dul.

க. மெத்தகெ, மெத்திகெ, மெத்தன்ன, மெத்தானெ, மெத்தனெ; தெ. மெத்த, மெத்தனி; து. மெத்தென, மெத்தனெ; நா. மெத்தெ.

     [மெல் → மெது + மெத்து எனல். மென்மையாயிருத்தல்]

 மெத்தெனல் metteṉal, பெ.(n.)

   1. மென்மைக் குறிப்பு; expr. signifying being smooth or soft.

     “மெத்தென்ற பஞ்சசயனத்தின் மேலேறி” (திவ். திருப்பா.19);.

   2. அமைதிக் குறிப்பு; being gentle.

   3. காலத்தாழ்ச்சிக் குறிப்பு; being slow.

     “மெத்தெனமாதைக் கொண்டு வருகுவில்” (திருவாலவா. 62, 7);.

   4. மந்தக்குறிப்பு (ஈடு, 1, 10, 11);; being dull.

   க. மெத்தகெ, மெத்திகெ, மெத்தன்ன. மெத்தானெ, மெத்தனெ;   தெ. மெத்த, மெத்தனி;   து. மெத்தென, மெத்தனெ;நா. மெத்தெ.

     [மெல் → மெது → மெத்து + எனல். மென்மையாயிருத்தல்]

 மெத்தெனல் metteṉal, பெ. (n.)

   1. மென்மைக் குறிப்பு; expr. signifying being smooth or soft.

     “மெத்தென்ற பஞ்சசயனத்தின் மேலேறி” (திவ். திருப்பா.19);.

   2. அமைதிக் குறிப்பு; being gentle.

   3. காலத்தாழ்ச்சிக் குறிப்பு; being slow.

     “மெத்தெனமாதைக் கொண்டு வருகுவில்” (திருவாலவா. 62, 7);.

   4. மந்தக்குறிப்பு (ஈடு. 1, 10, 11);; being dull.

   க. மெத்தகெ, மெத்திகெ, மெத்தன்ன, மெத்தானெ, மெத்தனெ;   தெ. மெத்த, மெத்தனி;   து. மெத்தென, மெத்தனெ;நா. மெத்தெ.

     [மெல் → மெது → மெத்து + எனல். மென்மையாயிருத்தல்]

 மெத்தெனல் metteṉal, பெ. (n.)

   1. மென்மைக் குறிப்பு; expr. signifying being smooth or soft.

     “மெத்தென்ற பஞ்சசயனத்தின் மேலேறி” (திவ். திருப்பா.19);.

   2. அமைதிக் குறிப்பு; being gentle.

   3. காலத்தாழ்ச்சிக் குறிப்பு; being slow.

     “மெத்தெனமாதைக் கொண்டு வருகுவில்” (திருவாலவா. 62, 7);.

   4. மந்தக்குறிப்பு (ஈடு, 1, 10, 11);; being dull.

   க. மெத்தகெ, மெத்திகெ, மெத்தன்ன. மெத்தானெ, மெத்தனெ;   தெ. மெத்த, மெத்தனி;   து. மெத்தென, மெத்தனெ;நா. மெத்தெ.

     [மெல் → மெது → மெத்து + எனல். மென்மையாயிருத்தல்]

மெத்தெனவு metteṉavu, பெ.(n.)

   1. அமைதி (சாந்த);க் குணம் (வின்.);; mildness of disposition, even temper, gentleness.

   2. வளைந்து கொடுக்கும் தன்மை; pliancy.

     [மெல் → மெது → மெத்து → மெத்தனவு]

 மெத்தெனவு  metteṉavu, பெ. (n.)

   1. அமைதி (சாந்த);க் குணம் (வின்.);;  mildness of disposition, even temper, gentleness.

   2. வளைந்து கொடுக்கும் தன்மை;  pliancy.

     [மெல் → மெது → மெத்து + மெத்தனவு]

 மெத்தெனவு metteṉavu, பெ. (n.)

   1. அமைதி (சாந்த);க் குணம் (வின்.);; mildness of disposition, even temper, gentleness.

   2. வளைந்து கொடுக்கும் தன்மை; pliancy.

     [மெல் → மெது → மெத்து → மெத்தனவு]

 மெத்தெனவு metteṉavu, பெ. (n.)

   1. அமைதி (சாந்த);க் குணம் (வின்.);; mildness of disposition, even temper, gentleness.

   2. வளைந்து கொடுக்கும் தன்மை; pliancy.

     [மெல் → மெது → மெத்து → மெத்தனவு]

மெத்தென்று metteṉṟu, வி.எ. (adv.)

   மென்மையாக (மிருதுவாக);; soft.

     ‘தலையணை மெத்தென்று இருந்தது’ (உ.வ.);.

     [மெது → மெத்து → மெத்தை = மெல்லணை (மு.தா.282);. மெத்து + என்று]

 மெத்தென்று  metteṉṟu, வி.எ. (adv.)

   மென்மையாக (மிருதுவாக);;  soft.

‘தலையணை மெத்தென்று இருந்தது'(உவ.);

     [மெது → மெத்து → மெத்தை = மெல்லணை (முதா.282); மெத்து + என்று]

 மெத்தென்று metteṉṟu, வி.எ. (adv.)

   மென்மையாக (மிருதுவாக);; soft.

     ‘தலையணை மெத்தென்று இருந்தது’ (உ.வ.);.

     [மெது → மெத்து → மெத்தை = மெல்லணை (மு.தா.282);. மெத்து + என்று]

 மெத்தென்று metteṉṟu, வி.எ. (adv.)

   மென்மையாக (மிருதுவாக);; soft.

     ‘தலையணை மெத்தென்று இருந்தது’ (உ.வ.);.

     [மெது → மெத்து → மெத்தை = மெல்லணை (மு.தா.282);. மெத்து + என்று]

 மெத்தென்று metteṉṟu, வி.எ. (adv.)

   மென்மையாக (மிருதுவாக);; soft.

     ‘தலையணை மெத்தென்று இருந்தது’ (உ.வ.);.

     [மெது → மெத்து → மெத்தை = மெல்லணை (மு.தா.282);. மெத்து + என்று]

மெத்தை1 mettai, பெ.(n.)

   1. படுத்துக்கொள்ள பயன்படுவதும் பஞ்சு போன்ற மென்மையான பொருள்களை உள்ளே வைத்து தைக்கப் படுவதுமான படுக்கை; bed, cushion.

     “ஒரு பாம்பை மெத்தையாக விரித்து” (திவ். பெரியாழ். 5, 1, 7);.

     ‘மெத்தை நேர்த்தி தலையணை. பீற்றல்’ (பழ.);.

   2. பஞ்சணை; quilt stuffed with cotton.

   3. துயிலிடம்; sleeping place.

   4. சட்டை (பிங்.);; coat, jacket.

   5 வேட்டையாடும்போது தோளிலிடும் கருவி (சாதனம்);; a hunting accessory carried on the shoulder.

     “வலத்தோளில் இட்ட மெத்தையும்” (திவ். திருநெடுந். 21, வ்யா. பக். 170);.

   ம., தெ. மெத்த;க., பட, மெத்தை.

     [முல் → மெல் → மென்மை. மெல் → மெலி → மெலிவு. மெல் → மெலு → மெது → மெதுபு → மெதுகு. மெது → மெத்து → மெத்தை = மெல்லணை (மு.தா. 281, 282);]

 mett-a, Tel. (Tam. mettei);, (Can. motte); a bed, a cotton bed, a cushion. The Dravidian word appears to be derived from mel soft Comp., however, the Heb. mittah, a bed, a cushion, a litter, from {}, to stretch out;

 Latin matta (CGDFL. 609);.

 மெத்தை2 mettai, பெ.(n.)

மெத்தைவீடு (வின்.); பார்க்க;see {}.

     ‘அப்பா மெத்தையில் இருக்கிறார், பார்!’ (உ.வ.);.

மறுவ. மாடி.

   ம. மெத்த;   தெ. மித்தெ;து. மெத்திகெ: பட. மெத்தெ.

     [ஏ → மே → மேல். மே → மேது = மேல் மண்ணீடு. மீது → மெத்து = மேற்படு;

மெத்து → மெத்தை = மேல்தளம். (சு.வி.57);]

 மெத்தை3 mettai, பெ.(n.)

   பூடுவகை; a plant. (சங்.அக.);.

 மெத்தை1 mettai, பெ.(n.)

   1 படுத்துக்கொள்ள பயன்படுவதும் பஞ்சு போன்ற மென்மையான பொருள்களை உள்ளே வைத்து தைக்கப் படுவதுமான படுக்கை; bed, cushion.

     ‘ஒரு பாம்பை மெத்தையாக விரித்து” (திவ். பெரியாழ், 5, 1, 7);.

மெத்தை நேர்த்தி தலையணை பீற்றல்'(பழ);.

   2. பஞ்சணை;  quilt stuffed with cotton.

   3.துயிலிடம்; sleeping place.

   4. சட்டை (பிங்);;  Coat, jacket.

   5. வேட்டையாடும் போது தோளிலிடும் தோளிலிடும் கருவி (சாதனம்);;  a hunting accessory carried on the shoulder.

     “வலத்தோளில் இட்ட மெத்தையும்” (திவ் திருநெடுந் 21 sium. L/5, 770);. –

ம, தெ. மெத்த க. பட மெத்தை,

     [முல் → மெல் → மென்மை மெல் → மெலி → மெலிவு மெல் → மெலு → மெது → மெதுபு → மெதுகு, மெது மெத்து → மெத்தை மெல்லணை (முதா. 28, 282);]

 mett-a, Tel (Tam, mettei);, (Can. motte); a bed, a cotton bed, a cushion, The Dravidian word appears to be derived from mel soft. Comp., however, the Heb mittah, a bed, a CuShion, a litter, from 7atah, to stretch out; Latin matta (CGDFL. 609);.

 மெத்தை2 mettai, பெ.(n.)

மெத்தைவீடு (வின்.); பார்க்க; see mettai- Vidu.

‘அப்பா மெத்தையில் இருக்கிறார். பார்'(உவ.);

மறுவ, மாடி.

ம. மெத்த தெ. மித்தெ; து. மெத்திகெ: பட மெத்தெ.

     [ஏ → மே → மேல் மே → மேது மேல் மண்ணிடு மீது சி மெத்து = மேற்படு; மெத்து ச் மெத்தை மேல்தளம் (கவி57);]

 மெத்தை3 mettai, பெ.(n.)

   பூடுவகை;  a plant. (சங்,அக.);

 மெத்தை1 mettai, பெ.(n.)

   1 படுத்துக்கொள்ள பயன்படுவதும் பஞ்சு போன்ற மென்மையான பொருள்களை உள்ளே வைத்து தைக்கப் படுவதுமான படுக்கை; bed, cushion. “ஒரு பாம்பை மெத்தையாக விரித்து” (திவ். பெரியாழ். 5, 1, 7);. ‘மெத்தை நேர்த்தி தலையணை பீற்றல் (பழ.);.

   2. பஞ்சணை; quilt stuffed with cotton.

   3. துயிலிடம்; sleeping place.

   4. சட்டை (பிங்.);; coat, jacket.

   5. வேட்டையாடும்போது தோளிலிடும் கருவி (சாதனம்);; a hunting accessory carried on the shoulder.

     “வலத்தோளில் இட்ட மெத்தையும்” (திவ். திருநெடுந். 21, வ்யா. பக். 170);.

   ம., தெ. மெத்த;க., பட. மெத்தை.

     [முல் → மெல் → மென்மை. மெல் → மெலி → மெலிவு. மெல் → மெலு → மெது → மெதுபு → மெதுகு. மெது → மெத்து → மெத்தை = மெல்லணை (மு.தா. 281, 282);]

 mett-a, Tel. (Tam. mettei);, (Can. motte); a bed, a cotton bed, a cushion. The Dravidian word appears to be derived from mel soft. Comp., however, the Heb. mittah, a bed, a cushion, a litter from {}, to stretch out;

 Latin matta (CGDFL. 609);.

 மெத்தை2 mettai, பெ.(n.)

மெத்தைவீடு (வின்.); பார்க்க;see {}.

     ‘அப்பா மெத்தையில் இருக்கிறார். பார்!’ (உ.வ.);.

மறுவ. மாடி.

   ம. மெத்த;   தெ. மித்தெ;   து. மெத்திகெ;பட. மெத்தெ.

     [ஏ → மே → மேல். மே → மேது = மேல் மண்ணீடு. மீது → மெத்து = மேற்படு;

மெத்து → மெத்தை = மேல்தளம். (சு.வி.57);]

 மெத்தை1 mettai, பெ. (n.)

   1. படுத்துக்கொள்ள பயன்படுவதும் பஞ்சு போன்ற மென்மையான பொருள்களை உள்ளே வைத்து தைக்கப் படுவதுமான படுக்கை; bed, cushion.

     “ஒரு பாம்பை மெத்தையாக விரித்து” (திவ். பெரியாழ். 5, 1, 7);.

     ‘மெத்தை நேர்த்தி தலையணை. பீற்றல்’ (பழ.);.

   2. பஞ்சணை; quilt stuffed with cotton.

   3. துயிலிடம்; sleeping place.

   4. சட்டை (பிங்.);; coat, jacket.

   5 வேட்டையாடும்போது தோளிலிடும் கருவி (சாதனம்);; a hunting accessory carried on the shoulder.

     “வலத்தோளில் இட்ட மெத்தையும்” (திவ். திருநெடுந். 21, வ்யா. பக். 170);.

   ம., தெ. மெத்த;க., பட, மெத்தை.

     [முல் → மெல் → மென்மை. மெல் → மெலி → மெலிவு. மெல் → மெலு → மெது → மெதுபு → மெதுகு. மெது → மெத்து → மெத்தை = மெல்லணை (மு.தா. 281, 282);]

 mett-a, Tel. (Tam. mettei);, (Can. motte); a bed, a cotton bed, a cushion. The Dravidian word appears to be derived from mel soft Comp., however, the Heb. mittah, a bed, a cushion, a litter, from {}, to stretch out;

 Latin matta (CGDFL. 609);.

 மெத்தை2 mettai, பெ. (n.)

மெத்தைவீடு (வின்.); பார்க்க;see {}.

     ‘அப்பா மெத்தையில் இருக்கிறார், பார்!’ (உ.வ.);.

மறுவ. மாடி.

   ம. மெத்த;   தெ. மித்தெ;து. மெத்திகெ: பட. மெத்தெ.

     [ஏ → மே → மேல். மே → மேது = மேல் மண்ணீடு. மீது → மெத்து = மேற்படு;

மெத்து → மெத்தை = மேல்தளம். (சு.வி.57);]

 மெத்தை3 mettai, பெ. (n.)

   பூடுவகை; a plant. (சங்.அக.);.

 மெத்தை1 mettai, பெ. (n.)

   1 படுத்துக்கொள்ள பயன்படுவதும் பஞ்சு போன்ற மென்மையான பொருள்களை உள்ளே வைத்து தைக்கப் படுவதுமான படுக்கை; bed, cushion.

     “ஒரு பாம்பை மெத்தையாக விரித்து” (திவ். பெரியாழ். 5, 1, 7);.

     ‘மெத்தை நேர்த்தி தலையணை பீற்றல் (பழ.);.

   2. பஞ்சணை; quilt stuffed with cotton.

   3. துயிலிடம்; sleeping place.

   4. சட்டை (பிங்.);; coat, jacket.

   5. வேட்டையாடும்போது தோளிலிடும் கருவி (சாதனம்);; a hunting accessory carried on the shoulder.

     “வலத்தோளில் இட்ட மெத்தையும்” (திவ். திருநெடுந். 21, வ்யா. பக். 170);.

   ம., தெ. மெத்த;க., பட. மெத்தை.

     [முல் → மெல் → மென்மை. மெல் → மெலி → மெலிவு. மெல் → மெலு → மெது → மெதுபு → மெதுகு. மெது → மெத்து → மெத்தை = மெல்லணை (மு.தா. 281, 282);]

 mett-a, Tel. (Tam. mettei);, (Can. motte); a bed, a cotton bed, a cushion. The Dravidian word appears to be derived from mel soft. Comp., however, the Heb. mittah, a bed, a cushion, a litter from {}, to stretch out;

 Latin matta (CGDFL. 609);.

 மெத்தை2 mettai, பெ. (n.)

மெத்தைவீடு (வின்.); பார்க்க;see {}.

     ‘அப்பா மெத்தையில் இருக்கிறார். பார்!’ (உ.வ.);.

மறுவ. மாடி.

   ம. மெத்த;   தெ. மித்தெ;   து. மெத்திகெ;பட. மெத்தெ.

     [ஏ → மே → மேல். மே → மேது = மேல் மண்ணீடு. மீது → மெத்து = மேற்படு;மெத்து → மெத்தை = மேல்தளம். (சு.வி.57);]

 மெத்தைக்கட்டில் mettaikkaṭṭil, பெ.(n.)

   மெதுவணை பரப்பிய கட்டில்; cot which spreaded with soft bed.

     [மெத்தை + கட்டில். கட்டு + இல்]

     [p]

 மெத்தைக்கட்டில்  mettaikkaṭṭil, பெ.(n.)

   மெதுவணை பரப்பிய கட்டில்;  cot which spreaded with soft bed.

     [மெத்தை + கட்டில் கட்டு + இல்]

 மெத்தைக்கட்டில் mettaikkaṭṭil, பெ. (n.)

   மெதுவணை பரப்பிய கட்டில்; cot which spreaded with soft bed.

     [மெத்தை + கட்டில். கட்டு + இல்]

 மெத்தைச்சட்டை mettaiccaṭṭai, பெ.(n.)

   பஞ்சு உள் வைத்துத் தைத்த சட்டை; bush – shirt or bush jacket.

     [மெத்தை + சட்டை. சட்டம் → சட்டை = உடம்பு, உடம்பின் மீந்தோல், அதுபோன்ற மெய்ப்பை.]

 மெத்தைச்சட்டை  mettaiccaṭṭai, பெ.(n.)

   பஞ்சு உள் வைத்துத் தைத்த சட்டை;  bushshirt or bush jacket.

     [மெத்தை + சட்டை சட்டம் → சட்டை = உடம்பு, உடம்பின் மிந்தோல், அதுபோன்ற மெய்ப்பை]

 மெத்தைச்சட்டை mettaiccaṭṭai, பெ. (n.)

   பஞ்சு உள் வைத்துத் தைத்த சட்டை; bush – shirt or bush jacket.

     [மெத்தை + சட்டை. சட்டம் → சட்டை = உடம்பு, உடம்பின் மீந்தோல், அதுபோன்ற மெய்ப்பை.]

மெத்தைப்பாய் mettaippāy, பெ.(n.)

   1. கீழ்ப்பாயைக்காட்டிலும் நயமாகச் செய்த மேற்பாயையுடைய இரட்டைப்பாய் (இ.வ.);; double mat, the upper one being finer than the lower.

   2. மெத்தை மேல் விரிக்கும் பாய் (வின்.);; mat for spreading on a mattress.

ம. மெத்துப்பாயி.

     [மெத்தை + பாய்]

 மெத்தைப்பாய்  mettaippāy, பெ.(n.)

   1. கீழ்ப்பாயைக்காட்டிலும் நயமாகச் செய்த மேற்பாயையுடைய இரட்டைப்பாய் (இ.வ.);;  double mat, the upper one being finer than the lower.

   2. மெத்தை மேல் விரிக்கும் பாய்(வின்.);;  mat for spreading on a mattress.

ம. மெத்துப்பாயி.

     [மெத்தை + பாய்]

 மெத்தைப்பாய் mettaippāy, பெ.(n.)

   1. கீழ்ப்பாயைக் காட்டிலும் நயமாகச் செய்த மேற்பாயையுடைய இரட்டைப்பாய் (இ.வ.);; double mat, the upper one being finer than the lower.

   2. மெத்தை மேல் விரிக்கும் பாய் (வின்.);; mat for spreading on a mattress.

ம. மெத்துப்பாயி.

     [மெத்தை + பாய்]

 மெத்தைப்பாய் mettaippāy, பெ. (n.)

   1. கீழ்ப்பாயைக்காட்டிலும் நயமாகச் செய்த மேற்பாயையுடைய இரட்டைப்பாய் (இ.வ.);; double mat, the upper one being finer than the lower.

   2. மெத்தை மேல் விரிக்கும் பாய் (வின்.);; mat for spreading on a mattress.

ம. மெத்துப்பாயி.

     [மெத்தை + பாய்]

 மெத்தைப்பாரை mettaippārai, பெ.(n.)

மெத்தம்பாரை (யாழ்ப்.); பார்க்க: see {}.

     [மெத்தம்பாரை → மெத்தைப்பாரை]

 மெத்தைப்பாரை  mettaippārai, பெ.(n.)

மெத்தம்பாரை (யாழ்ப்.); பார்க்க; see тettaт-рӑral

     [மெத்தம்பாரை + மெத்தைப்பாரை]

 மெத்தைப்பாரை mettaippārai, பெ.(n.)

மெத்தம்பாரை (யாழ்ப்.); பார்க்க;see {}.

     [மெத்தம்பாரை → மெத்தைப்பாரை]

 மெத்தைப்பாரை mettaippārai, பெ. (n.)

மெத்தம்பாரை (யாழ்ப்.); பார்க்க: see {}.

     [மெத்தம்பாரை → மெத்தைப்பாரை]

 மெத்தைப்பாரை mettaippārai, பெ. (n.)

மெத்தம்பாரை (யாழ்ப்.); பார்க்க;see {}.

     [மெத்தம்பாரை → மெத்தைப்பாரை]

மெத்தைவீடு mettaivīṭu, பெ.(n.)

   1. மாடி வீடு; storied house.

     ‘மெத்தை வீட்டுக்காரர் ஆயிற்றே, மிடுக்காகத்தான் பேசுவார்’ (உ.வ.);.

   2. மேனிலை மாடம்; upper storey.

     ‘அப்பா மெத்தை வீட்டில் இருக்கிறாரா, பார்’ (உ.வ.);.

   3. மொட்டை மாடி வீடு; terraced house.

     [மெத்தை + வீடு]

     [எஞ்சுதல் = மேற்படுதல், மிகுதல், மீதல். எஞ்சு → எச்சு → எச்சம் (மு.தா.73);. எ → (எத்து); → மெத்து. மெத்துதல் = மேலிடுதல். மெத்து → மெத்தை = மேல்நிலை, மேல்தளம்]

     [p]

 மெத்தைவீடு  mettaivīṭu, பெ..(n.)

   1. மாடி வீடு;  storied house.

மெத்தை வீட்டுக்காரர் ஆயிற்றே, மிடுக்காகத்தான் பேசுவார்’ (உ.வ.);

   2. மேனிலை மாடம்;  upper storey.

அப்பா மெத்தை வீட்டில் இருக்கிறாரா, பார்(உ.வ.);

   3. மொட்டை மாடி வீடு;  terraced house.

     [மெத்தை + வீடு]

     [எஞ்சுதல் = மேற்படுதல், மிகுதல், மீதல். எஞ்சு → எச்சு → எச்சம் (முதா.73); எ→(எத்து);→ மெத்து மெத்துதல் = மேலிடுதல் மெத்து மெத்தை மேல்நிலை, மேல்தளம்]

 மெத்தைவீடு mettaivīṭu, பெ.(n.)

   1. மாடி வீடு; storied house.

     ‘மெத்தை வீட்டுக்காரர் ஆயிற்றே, மிடுக்காகத்தான் பேசுவார்’ (உ.வ.);

   2. மேனிலை மாடம்; upper storey.

     ‘அப்பா மெத்தை வீட்டில் இருக்கிறாரா, பார்'(உ.வ.);

   3. மொட்டை மாடி வீடு; terraced house.

     [மெத்தை + வீடு]

     [எஞ்சுதல் = மேற்படுதல், மிகுதல், மீதல். எஞ்சு → எச்சு → எச்சம் (மு.தா.73);. எ → (எத்து); → மெத்து. மெத்துதல் = மேலிடுதல். மெத்து → மெத்தை = மேல்நிலை, மேல்தளம்]

     [p]

 மெத்தைவீடு mettaivīṭu, பெ. (n.)

   1. மாடி வீடு; storied house.

     ‘மெத்தை வீட்டுக்காரர் ஆயிற்றே, மிடுக்காகத்தான் பேசுவார்’ (உ.வ.);.

   2. மேனிலை மாடம்; upper storey.

     ‘அப்பா மெத்தை வீட்டில் இருக்கிறாரா, பார்’ (உ.வ.);.

   3. மொட்டை மாடி வீடு; terraced house.

     [மெத்தை + வீடு]

     [எஞ்சுதல் = மேற்படுதல், மிகுதல், மீதல். எஞ்சு → எச்சு → எச்சம் (மு.தா.73);. எ → (எத்து); → மெத்து. மெத்துதல் = மேலிடுதல். மெத்து → மெத்தை = மேல்நிலை, மேல்தளம்]

 மெத்தைவீடு mettaivīṭu, பெ. (n.)

   1. மாடி வீடு; storied house.

     ‘மெத்தை வீட்டுக்காரர் ஆயிற்றே, மிடுக்காகத்தான் பேசுவார்’ (உ.வ.);

   2. மேனிலை மாடம்; upper storey.

     ‘அப்பா மெத்தை வீட்டில் இருக்கிறாரா, பார்'(உ.வ.);

   3. மொட்டை மாடி வீடு; terraced house.

     [மெத்தை + வீடு]

     [எஞ்சுதல் = மேற்படுதல், மிகுதல், மீதல். எஞ்சு → எச்சு → எச்சம் (மு.தா.73);. எ → (எத்து); → மெத்து. மெத்துதல் = மேலிடுதல். மெத்து → மெத்தை = மேல்நிலை, மேல்தளம்]

மெனக்கெடு1 meṉakkeḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வீணாதல்; to be wasted, as time, labour, etc.

     ‘என் வேலையெல்லாம் மெனக்கெட்டது’.

   2. வேறு வேலைகளை விட்டு ஒன்றிற் கவனங் கொள்ளுதல்; to act with a single purpose, as setting aside everything else.

     ‘அதை மெனக்கெட்டுச் செய்து முடித்தான்’.

   ம. மெனக்கெடு;து. மெனக்கடு, மெனெக்கடு (ஓய்வு, விடுப்பு, ஒழிவு);.

     [வினை + கெடு = வினைக்கெடு → மெனக்கெடு-,]

 மெனக்கெடு2 meṉakkeḍuttal,    17 செ.குன்றாவி. (v.t.)

மெனக்கெடுத்து – தல் பார்க்க;see {},

     ‘பொழுதை யெல்லாம் மெனக் கெடுக்கிறான்’.

     [வினை + கெடு = வினைக்கெடு → மெனக்கெடு-,]

 மெனக்கெடு1 meṉakkeḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வீணாதல்; to be wasted, as time, labour, etc.

     ‘என் வேலையெல்லாம் மெனக்கெட்டது’.

   2. வேறு வேலைகளை விட்டு ஒன்றிற் கவனங் கொள்ளுதல்; to act with a single purpose, as setting aside everything else.

     ‘அதை மெனக்கெட்டுச் செய்து முடித்தான்’.

   ம. மெனக்கெடு;து. மெனக்கடு, மெனெக்கடு (ஓய்வு, விடுப்பு, ஒழிவு);.

     [வினை + கெடு = வினைக்கெடு → மெனக்கெடு-,]

 மெனக்கெடு2 meṉakkeḍuttal,    17 செ.குன்றாவி. (v.t.)

மெனக்கெடுத்து – தல் பார்க்க;see {},

     ‘பொழுதை யெல்லாம் மெனக் கெடுக்கிறான்’.

     [வினை + கெடு = வினைக்கெடு → மெனக்கெடு-,]

மெனக்கெடுத்து-தல் meṉakkeḍuddudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பயனின்றிப் போகச் செய்தல்; to waste, as one’s time or labour.

     ‘என் காலத்தை மெனக் கெடுத்து விட்டாய்’.

     [மெனக்கெடு → மெனக்கெடுத்து-,]

 மெனக்கெடுத்து-தல் meṉakkeḍuddudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பயனின்றிப் போகச் செய்தல்; to waste, as one’s time or labour.

     ‘என் காலத்தை மெனக் கெடுத்து விட்டாய்’.

     [மெனக்கெடு → மெனக்கெடுத்து-,]

மெனக்கேடு meṉakāṭu, பெ.(n.)

   1. வீணானது; that which is useless.

   2. செயலறுகை; inactivity.

   3. தாமதம்; delay.

   ம. மெக்கெடு;து. மெனக்கடு, மெனெக்கடு.

     [வினைக்கேடு → மெனக்கேடு]

 மெனக்கேடு meṉakāṭu, பெ. (n.)

   1. வீணானது; that which is useless.

   2. செயலறுகை; inactivity.

   3. தாமதம்; delay.

   ம. மெக்கெடு;து. மெனக்கடு, மெனெக்கடு.

     [வினைக்கேடு → மெனக்கேடு]

மே

 மெனிசி meṉisi, பெ. (n.)

   அரூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Harur Taluk.

     [மிளகு-மிளகி-மெனிசி]

மென்கணம் meṉkaṇam, பெ. (n.)

மெல்லினம் (நன். 158, உரை); பார்க்க;(Gram.); see {}.

     [மென் + கணம். கள் → கண் → கணம். மென்கணம் = மெல்லின மெய்கள்]

 மென்கணம் meṉkaṇam, பெ. (n.)

மெல்லினம் (நன். 158, உரை); பார்க்க;(Gram.); see {}.

     [மென் + கணம். கள் → கண் → கணம். மென்கணம் = மெல்லின மெய்கள்]

மென்கண் meṉkaṇ, பெ. (n.)

   இரக்கம்; tenderness of heart, mercy.

     “மென்கண் பெருகினறம் பெருகும்” (நான்மணி. 92);.

     [மென் + கண். மெல் → மென்]

 மென்கண் meṉkaṇ, பெ. (n.)

   இரக்கம்; tenderness of heart, mercy.

     “மென்கண் பெருகினறம் பெருகும்” (நான்மணி. 92);.

     [மென் + கண். மெல் → மென்]

 மென்காற்று meṉkāṟṟu, பெ.(n.)

மென்கால் பார்க்க;see {}.

க. மெல்லெலர்.

     [மென் + காற்று. மெல் → மென்கால் → காற்று]

 மென்காற்று meṉkāṟṟu, பெ. (n.)

மென்கால் பார்க்க;see {}.

க. மெல்லெலர்.

     [மென் + காற்று. மெல் → மென்கால் → காற்று]

மென்கால் meṉkāl, பெ.(n.)

   மென்காற்று, தென்றல்; southern breeze, a gentle breeze.

     “மென்கால் பூவளவிய தெய்த” (கம்பரா. வனம்புகு. 2);.

     [மென் + கால்]

 மென்கால் meṉkāl, பெ. (n.)

   மென்காற்று, தென்றல்; southern breeze, a gentle breeze.

     “மென்கால் பூவளவிய தெய்த” (கம்பரா. வனம்புகு. 2);.

     [மென் + கால்]

 மென்கொடி meṉkoḍi, பெ.(n.)

   கொடிவகை (பிங்.);; a species of creeper.

     [மென் + கொடி. மெல் → மென்]

 மென்கொடி meṉkoḍi, பெ. (n.)

   கொடிவகை (பிங்.);; a species of creeper.

     [மென் + கொடி. மெல் → மென்]

மென்செய் meṉcey, பெ.(n.)

   உழுது நீர்விட்டு மென்மையாகச் செய்யப்பட்ட நிலம்; wetland, prepared for cultivation.

     “புன்செய் மென்செயும்” (S.I.I.V. 285);.

மறுவ. நன்செய்.

     [மென் + செய். மென்மையாக்கப்பட்ட நிலம். மெல் → மென்]

 மென்செய் meṉcey, பெ. (n.)

   உழுது நீர்விட்டு மென்மையாகச் செய்யப்பட்ட நிலம்; wetland, prepared for cultivation.

     “புன்செய் மென்செயும்” (S.I.I.V. 285);.

மறுவ. நன்செய்.

     [மென் + செய். மென்மையாக்கப்பட்ட நிலம். மெல் → மென்]

மென்சொல் meṉcol, பெ.(n.)

   1. இனிய சொல் (நாமதீப.. 668);; soft, pleasant word.

   2. அன்பான சொல் (வின்.);; kind word.

     [மென் + சொல்]

 மென்சொல் meṉcol, பெ. (n.)

   1. இனிய சொல் (நாமதீப.. 668);; soft, pleasant word.

   2. அன்பான சொல் (வின்.);; kind word.

     [மென் + சொல்]

 மென்தூறல் meṉtūṟal, பெ.(n.)

   மென்மையாகப் பெய்யும் தூறல்; a gentle, light rain.

க. மெல்லரி.

     [மெல் → மென் + தூறல். தூறு → தூறல்]

 மென்தூறல் meṉtūṟal, பெ. (n.)

   மென்மையாகப் பெய்யும் தூறல்; a gentle, light rain.

க. மெல்லரி.

     [மெல் → மென் + தூறல். தூறு → தூறல்]

 மென்தொடர்க்குற்றியலுகரம் meṉtoḍargguṟṟiyalugaram, பெ.(n.)

மென்றொடர்க் குற்றியலுகரம் பார்க்க;see {}.

     [மென்தொடர் + குற்றியலுகரம்]

 மென்தொடர்க்குற்றியலுகரம் meṉtoḍargguṟṟiyalugaram, பெ. (n.)

மென்றொடர்க் குற்றியலுகரம் பார்க்க;see {}.

     [மென்தொடர் + குற்றியலுகரம்]

மென்னகை meṉṉagai, பெ.(n.)

   ஒலி எழுப்பாமல் உதடு விரிய மெல்ல சிரிக்கும் சிரிப்பு; smile.

     “கவர்தலைச் சூலி மென்னகை விளைத்து” (உபதேசகா. சிவவிரத. 163);.

மறுவ. இளநகை, புன்னகை; புன்சிரிப்பு.

க. மெல்நகெ.

     [மெல் + நகை]

 மென்னகை meṉṉagai, பெ. (n.)

   ஒலி எழுப்பாமல் உதடு விரிய மெல்ல சிரிக்கும் சிரிப்பு; smile.

     “கவர்தலைச் சூலி மென்னகை விளைத்து” (உபதேசகா. சிவவிரத. 163);.

   மறுவ. இளநகை, புன்னகை;புன்சிரிப்பு.

க. மெல்நகெ.

     [மெல் + நகை]

மென்னடை meṉṉaḍai, பெ.(n.)

   1. மெதுவான நடை; gentle, graceful gait.

     “மென்னடை யள்ளம் பரந்து விளையாடும்” (திவ். நாய்ச். 5. 5);.

   2. அன்னம் (பிங்.);; swan.

க. மெல்நடெ.

     [மெல் + நடை]

 மென்னடை meṉṉaḍai, பெ. (n.)

   1. மெதுவான நடை; gentle, graceful gait.

     “மென்னடை யள்ளம் பரந்து விளையாடும்” (திவ். நாய்ச். 5. 5);.

   2. அன்னம் (பிங்.);; swan.

க. மெல்நடெ.

     [மெல் + நடை]

 மென்னாடி meṉṉāṭi, பெ.(n.)

   மென்மையான துடிப்பு; soft pulse.

     [மெல் + நாடி]

 மென்னாடி meṉṉāṭi, பெ. (n.)

   மென்மையான துடிப்பு; soft pulse.

     [மெல் + நாடி]

மென்னி meṉṉi, பெ.(n.)

மென்னை, 1 (வின்.); பார்க்க;see {}1.

 மென்னி meṉṉi, பெ. (n.)

மென்னை, 1 (வின்.); பார்க்க;see {}1.

மென்னிகட்டி meṉṉigaṭṭi, பெ.(n.)

   கால்நடை நோய்வகை; a cattle disease. (M.Cm.D.248);.

     [மென்னி + கட்டி]

 மென்னிகட்டி meṉṉigaṭṭi, பெ. (n.)

   கால்நடை நோய்வகை; a cattle disease. (M.Cm.D.248);.

     [மென்னி + கட்டி]

 மென்னிப்பிடிச்சுழி meṉṉippiḍiccuḻi,  ul பெ. (n.)

மாட்டின் கழுத்தின் கீழ்ப்பக்கத்தில் இருக்கும் தீமை பயக்கும் கழி:

 abad markon COW.

     [மென்னி+பிடி+சுழி]

 மென்னிலை meṉṉilai, பெ.(n.)

   நடன நளிநய (அபிநய);க் கைவகை (வின்.);; a kind of hand- pose.

     [p]

 மென்னிலை meṉṉilai, பெ. (n.)

   நடன நளிநய (அபிநய);க் கைவகை (வின்.);; a kind of hand- pose.

 மென்னீர் meṉṉīr, பெ.(n.)

   நன்னீர்; soft water.

     [மெல் + நீர்]

 மென்னீர் meṉṉīr, பெ. (n.)

   நன்னீர்; soft water.

     [மெல் + நீர்]

மென்னு-தல் meṉṉudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நெம்புதல் (இ.வ.);; to lift with a lever.

     [உன்னுதல் = உயரவெழுதல். உன்னு → (முன்னு); → மென்னு. மென்னுதல் – மேலெழுப்புதல், நெம்புதல்]

 மென்னு-தல் meṉṉudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நெம்புதல் (இ.வ.);; to lift with a lever.

     [உன்னுதல் = உயரவெழுதல். உன்னு → (முன்னு); → மென்னு. மென்னுதல் – மேலெழுப்புதல், நெம்புதல்]

மென்னை meṉṉai, பெ.(n.)

   1. மிடறு (வின்.);; throat.

   2. கதுப்பு (யாழ்.அக.);; cheek.

     [முள் → மொள் → மொத்து = திரட்சி, திரண்டது (மு.தா.210); முள் → முல் → முன் → முன்னை = திரண்டு காணப்படும் தொண்டை, கதுப்பு, முன்னை → மன்னை = தொண்டை, கதுப்பு. மன்னை → மென்னை]

 மென்னை meṉṉai, பெ. (n.)

   1. மிடறு (வின்.);; throat.

   2. கதுப்பு (யாழ்.அக.);; cheek.

     [முள் → மொள் → மொத்து = திரட்சி, திரண்டது (மு.தா.210); முள் → முல் → முன் → முன்னை = திரண்டு காணப்படும் தொண்டை, கதுப்பு, முன்னை → மன்னை = தொண்டை, கதுப்பு. மன்னை → மென்னை]

மென்னைக்கட்டி meṉṉaikkaṭṭi, பெ.(n.)

   1. தொண்டைக்கட்டி; goitre.

   2. மன்னைக் கட்டி, பொன்னுக்கு வீங்கி; mumps.

     [மென்னை + கட்டி. மன்னை → மென்னை]

 மென்னைக்கட்டி meṉṉaikkaṭṭi, பெ. (n.)

   1. தொண்டைக்கட்டி; goitre.

   2. மன்னைக் கட்டி, பொன்னுக்கு வீங்கி; mumps.

     [மென்னை + கட்டி. மன்னை → மென்னை]

 மென்னைப்பிடிக்க meṉṉaippiḍikka, வி.எ. (adv.)

   கழுத்து முட்ட (கொ.வ.);; to the full, as is eating.

     [மென்னை + பிடிக்க]

 மென்னைப்பிடிக்க meṉṉaippiḍikka, வி.எ. (adv.)

   கழுத்து முட்ட (கொ.வ.);; to the full, as is eating.

     [மென்னை + பிடிக்க]

மென்னையைப்பிடி-த்தல் meṉṉaiyaippiḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கழுத்தை நெரித்தல்; to throttle.

   2. கட்டாயப்படுத்தி (நிர்ப்பந்தித்து); வேண்டுதல் (கொ.வ.);; to importunate.

     [மென்னையை + பிடி-,]

 மென்னையைப்பிடி-த்தல் meṉṉaiyaippiḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கழுத்தை நெரித்தல்; to throttle.

   2. கட்டாயப்படுத்தி (நிர்ப்பந்தித்து); வேண்டுதல் (கொ.வ.);; to importunate.

     [மென்னையை + பிடி-,]

மென்பறை meṉpaṟai, பெ.(n.)

   பறவைக் குஞ்சு; young bird.

     “மென்பறை விளிக்குரல்” (ஐங்குறு. 86);.

     [மென் + பறை. பறவை → பறை. இனி பற → பறை என்றுமாம்]

 மென்பறை meṉpaṟai, பெ. (n.)

   பறவைக் குஞ்சு; young bird.

     “மென்பறை விளிக்குரல்” (ஐங்குறு. 86);.

     [மென் + பறை. பறவை → பறை. இனி பற → பறை என்றுமாம்]

மென்பால் meṉpāl, பெ.(n.)

   மருதநிலம் (பிங்.);; agricultural tract.

     “வளம் வீங்கிருக்கை ……. மென்பா றோறும்” (பதிற்றுப். 75, 8);.

     [மென் + பால். பகல் → பால்]

 மென்பால் meṉpāl, பெ. (n.)

   மருதநிலம் (பிங்.);; agricultural tract.

     “வளம் வீங்கிருக்கை ……. மென்பா றோறும்” (பதிற்றுப். 75, 8);.

     [மென் + பால். பகல் → பால்]

மென்பிணி meṉpiṇi, பெ.(n.)

   சிறுதுயில்; light sleep, nap.

     “மயக்கத்துப் பொழுது கொண் மரபின் மென்பிணி யவிழ” (பதிற்றுப். 50, 21);.

     [மென் + பிணி]

 மென்பிணி meṉpiṇi, பெ. (n.)

   சிறுதுயில்; light sleep, nap.

     “மயக்கத்துப் பொழுது கொண் மரபின் மென்பிணி யவிழ” (பதிற்றுப். 50, 21);.

     [மென் + பிணி]

 மென்புரட்டு meṉpuraṭṭu, பெ.(n.)

   கைம்மாற்றிலே பணம் புரட்டுகை (யாழ். அக.);; dealings in money obtained by simple loan and other temporary expedients.

     [மென் + புரட்டு. மெல் → மென். புரள் → புரட்டு]

 மென்புரட்டு meṉpuraṭṭu, பெ. (n.)

   கைம்மாற்றிலே பணம் புரட்டுகை (யாழ். அக.);; dealings in money obtained by simple loan and other temporary expedients.

     [மென் + புரட்டு. மெல் → மென். புரள் → புரட்டு]

 மென்புற்று meṉpuṟṟu, பெ.(n.)

   மென்மையான சிலந்தி; soft cancer, encephaloid.

     [மெல் → மென் + புற்று]

 மென்புற்று meṉpuṟṟu, பெ. (n.)

   மென்மையான சிலந்தி; soft cancer, encephaloid.

     [மெல் → மென் + புற்று]

மென்புலம் meṉpulam, பெ.(n.)

   1. நீர் வளத்தால் மெல்லிய மருதநிலம்; the agricultural tract.

     “மென்புல வைப்பி னன்னாட்டுப் பொருந” (புறநா. 42);.

   2. மணல் நிறைந்த நெய்தனிலம்; the maritime tract.

     “மென்புலக் கொண்கன்” (ஐங். 119);.

     [மென் + புலம். மெல் → மென்]

 மென்புலம் meṉpulam, பெ. (n.)

   1. நீர் வளத்தால் மெல்லிய மருதநிலம்; the agricultural tract.

     “மென்புல வைப்பி னன்னாட்டுப் பொருந” (புறநா. 42);.

   2. மணல் நிறைந்த நெய்தனிலம்; the maritime tract.

     “மென்புலக் கொண்கன்” (ஐங். 119);.

     [மென் + புலம். மெல் → மென்]

 மென்பேச்சு meṉpēccu, பெ.(n.)

   இனிமையான பேச்சு; a gentle, kind word.

க. மெல்வாது, மெல்மாது.

     [மென் + பேச்சு]

 மென்பேச்சு meṉpēccu, பெ. (n.)

   இனிமையான பேச்சு; a gentle, kind word.

க. மெல்வாது, மெல்மாது.

     [மென் + பேச்சு]

மென்மெல meṉmela, வி.அ. (adv.)

   மெல்ல மெல்ல; slowly, softly.

     “மென்பெல வியலி வீதி போந்து” (பெருங். வத்தவ. 17, 99);.

     [மெல்(ல); + மெல]

 மென்மெல meṉmela, வி.அ. (adv.)

   மெல்ல மெல்ல; slowly, softly.

     “மென்பெல வியலி வீதி போந்து” (பெருங். வத்தவ. 17, 99);.

     [மெல்(ல); + மெல]

 மென்மேல் meṉmēl, வி.அ. (adv.)

   மேன்மேலும் (கொ.வ.);; further and further.

ம. மேன்மேல்

     [மேன்மேல் → மென்மேல்]

 மென்மேல் meṉmēl, வி.அ. (adv.)

   மேன்மேலும் (கொ.வ.);; further and further.

ம. மேன்மேல்

     [மேன்மேல் → மென்மேல்]

மென்மை meṉmai, பெ.(n.)

   1. நுண்மை; fineness, thinness.

   2. தொடுவதற்குப் பஞ்சு போன்று இருக்கும் மென்மைத் தன்மை; tenderness, softness.

     “கயவென கிறவி மென்மையு மாகும்” (தொல். சொல். 322);,

     ‘பெண்கள் இயல்பாகவே மென்மை யானவர்கள்’ (உ.வ.);.

   3. (தொடுவதில்); மெதுவான முறை; gentle.

     ‘தூங்கும் குழந்தையின் தலையை மென்மையாகத் தடவிக் கொண்டிருந்தாள் அன்னை’ (உ.வ.);.

   4. அதிக அரவமில்லாத தன்மை;     ‘மென்மையான இசை, மிக மென்மையாகத்தான் கேட்டாள்’ (உ.வ.);.

   5. கடுமையான செயலால் எளிதில் பாதிக்கப்படும் தன்மை; gentle nature.

     ‘அவரது மென்மையான மனம் புண்படும்படி ஏதாவது சொல்லியிருப்பாய்’ (உ.வ.);.

   6. மெல்லெழுத்து பார்க்க;see {} (Gram);.

     “மேவு மென்மை மூக்கு” (நன். 75);.

   7. தாழ்வு; lowness, inferiority.

     “மென்சொலேனும் …….. இகழார்” (கந்தபு. அவையட. 3);.

   8. வலியின்மை; weakness, infirmity.

     “மேவற்க மென்மை பகைவரகத்து” (குறள், 877);.

   9. அமைதி; gentleness.

     “மெல்லிய நல்லாருண் மென்மை” (நாலடி, 188);.

   ம. மெலிவு, மெலிச்சன்;   க. மெல்பு;து. மெலியுனி.

     [முல் → மெல் → மென் → மென்மை (மு.தா.281);]

 மென்மை meṉmai, பெ. (n.)

   1. நுண்மை; fineness, thinness.

   2. தொடுவதற்குப் பஞ்சு போன்று இருக்கும் மென்மைத் தன்மை; tenderness, softness.

     “கயவென கிறவி மென்மையு மாகும்” (தொல். சொல். 322);,

     ‘பெண்கள் இயல்பாகவே மென்மை யானவர்கள்’ (உ.வ.);.

   3. (தொடுவதில்); மெதுவான முறை; gentle.

     ‘தூங்கும் குழந்தையின் தலையை மென்மையாகத் தடவிக் கொண்டிருந்தாள் அன்னை’ (உ.வ.);.

   4. அதிக அரவமில்லாத தன்மை;     ‘மென்மையான இசை, மிக மென்மையாகத்தான் கேட்டாள்’ (உ.வ.);.

   5. கடுமையான செயலால் எளிதில் பாதிக்கப்படும் தன்மை; gentle nature.

     ‘அவரது மென்மையான மனம் புண்படும்படி ஏதாவது சொல்லியிருப்பாய்’ (உ.வ.);.

   6. மெல்லெழுத்து பார்க்க;see {} (Gram);.

     “மேவு மென்மை மூக்கு” (நன். 75);.

   7. தாழ்வு; lowness, inferiority.

     “மென்சொலேனும் …….. இகழார்” (கந்தபு. அவையட. 3);.

   8. வலியின்மை; weakness, infirmity.

     “மேவற்க மென்மை பகைவரகத்து” (குறள், 877);.

   9. அமைதி; gentleness.

     “மெல்லிய நல்லாருண் மென்மை” (நாலடி, 188);.

   ம. மெலிவு, மெலிச்சன்;   க. மெல்பு;து. மெலியுனி.

     [முல் → மெல் → மென் → மென்மை (மு.தா.281);]

 மென்றல் meṉṟal, தொ.பெ. (vbl.n.)

   மெல்லுதல்; chewing.

     [மெல் → மெல்லுதல் → மென்றல்]

 மென்றல் meṉṟal, தொ.பெ. (vbl.n.)

   மெல்லுதல்; chewing.

     [மெல் → மெல்லுதல் → மென்றல்]

மென்றுவிழுங்கு-தல் meṉṟuviḻuṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   முழுமையாகச் சொல்லத் தயங்கி இடையிடுதல்; to be hesitant in-expressing openly.

     ‘செலவழித்ததற்குக் கணக்குக் கேட்டால் மென்று விழுங்குகிறான்’ (உ.வ.);.

     [மென்று + விழுங்கு-,]

 மென்றுவிழுங்கு-தல் meṉṟuviḻuṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   முழுமையாகச் சொல்லத் தயங்கி இடையிடுதல்; to be hesitant in-expressing openly.

     ‘செலவழித்ததற்குக் கணக்குக் கேட்டால் மென்று விழுங்குகிறான்’ (உ.வ.);.

     [மென்று + விழுங்கு-,]

மென்றொடர் meṉṟoḍar, பெ.(n.)

மென்றொடர்க்குற்றியலுகரம் பார்க்க;see {}.

     “வன்றொடர் மென்றொடராயிரு மூன்றே யுகரங் குறுகிடன்” (தொல். எழுத். 406);.

     [மெல் + தொடர், மெல்தொடர் → மென்றொடர். மெல்லின மெய்யை ஈற்றயலாகக் கொண்ட சொல்]

 மென்றொடர் meṉṟoḍar, பெ. (n.)

மென்றொடர்க்குற்றியலுகரம் பார்க்க;see {}.

     “வன்றொடர் மென்றொடராயிரு மூன்றே யுகரங் குறுகிடன்” (தொல். எழுத். 406);.

     [மெல் + தொடர், மெல்தொடர் → மென்றொடர். மெல்லின மெய்யை ஈற்றயலாகக் கொண்ட சொல்]

மென்றொடர்க்குற்றியலுகரம் meṉṟoḍargguṟṟiyalugaram, பெ.(n.)

   மெல்லொற்றைத் தொடர்ந்து வரும் குற்றியலுகரம் (நன். 94);;     [மென்றொடர் + குற்றியலுகரம்]

தனிக்குறில் அல்லாத ஏனை யெழுத்துகளின் பின் அல்லது எழுத்துத் தொடர்களின் பின் கசடதபற ஆகிய வல்லினங்களின் மீது எறிவரும் உகரம் இயல்பான தன்மாத்திரையினின்று குறுகி யொலிக்கும். இறுதி குசுடுதுபுறு ஆகியவற்றிற்குமுன் மெல்லெழுத்து இடம் பெறுமாயின் அது மென்றொடர் குற்றியலுகரமாம். எ-டு சங்கு, குரங்கு, பந்து, மருந்து.

 மென்றொடர்க்குற்றியலுகரம் meṉṟoḍargguṟṟiyalugaram, பெ. (n.)

   மெல்லொற்றைத் தொடர்ந்து வரும் குற்றியலுகரம் (நன். 94);;     [மென்றொடர் + குற்றியலுகரம்]

தனிக்குறில் அல்லாத ஏனை யெழுத்துகளின் பின் அல்லது எழுத்துத் தொடர்களின் பின் கசடதபற ஆகிய வல்லினங்களின் மீது எறிவரும் உகரம் இயல்பான தன்மாத்திரையினின்று குறுகி யொலிக்கும். இறுதி குசுடுதுபுறு ஆகியவற்றிற்குமுன் மெல்லெழுத்து இடம் பெறுமாயின் அது மென்றொடர் குற்றியலுகரமாம். எ-டு சங்கு, குரங்கு, பந்து, மருந்து.

 மென்றொடர்க்குற்றுகரம் meṉṟoḍargguṟṟugaram, பெ.(n.)

மென்றொடர்க் குற்றியலுகரம் பார்க்க;see {}.

     [மென்றொடர் + குற்றுகரம்]

 மென்றொடர்க்குற்றுகரம் meṉṟoḍargguṟṟugaram, பெ. (n.)

மென்றொடர்க் குற்றியலுகரம் பார்க்க;see {}.

     [மென்றொடர் + குற்றுகரம்]

மென்றொடர்மொழி meṉṟoḍarmoḻi, பெ.(n.)

மென்றொடர்க்குற்றியலுகரம் பார்க்க (தொல். எழுத். 415);;see {}.

     [மென்றொடர் + மொழி]

 மென்றொடர்மொழி meṉṟoḍarmoḻi, பெ. (n.)

மென்றொடர்க்குற்றியலுகரம் பார்க்க (தொல். எழுத். 415);;see {}.

     [மென்றொடர் + மொழி]

 மெய் இழி-தல் meyiḻidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   கருக்கலைதல்; to be abort.

அந்த அம்மை யார்க்கு மெய் இழிந்தது. (உவ.);

மறுவ உடம்பு இறங்குதல்

     [மெய்+இழி]

 மெய்கடாமரம் meykaṭāmaram, பெ.(n.)

   ஒரு வகை மரம்; a kind of Euphorbia.

 மெய்கடாமரம் meykaṭāmaram, பெ. (n.)

   ஒரு வகை மரம்; a kind of Euphorbia.

 மெய்கண்டசந்தானம் meykaṇṭasandāṉam, பெ.(n.)

   மெய்கண்ட தேவரது கொண்முடியைப் பின்பற்றுவோர் (அபி.சிந்);; followers of {} philo- sophical teachings.

     [மெய்கண்ட + சந்தானம்]

 Skt. Sam-{} → த. சந்தானம்.

 மெய்கண்டசந்தானம் meykaṇṭasandāṉam, பெ. (n.)

   மெய்கண்ட தேவரது கொண்முடியைப் பின்பற்றுவோர் (அபி.சிந்);; followers of {} philo- sophical teachings.

     [மெய்கண்ட + சந்தானம்]

 Skt. Sam-{} → த. சந்தானம்.

மெய்கண்டசாத்திரம் meykaṇṭacāttiram, பெ.(n.)

திருவுந்தியார், திருக்களிற்றுப் படியார், சிவஞான சித்தியார், சிவஞான போதம், இருபாவிருபஃது, உண்மை விளக்கம், சிவப்பிரகாசம், திருவருட்பயன், வினா வெண்பா, போற்றிப்பஃறொடை, கொடிக்கவி, நெஞ்சுவிடுதூது, உண்மை நெறி விளக்கம் அல்லது துகளறுபோதம், சங்கற்ப நிராகரணம்

   என்ற சைவக் கொண்முடிபை (சித்தாந் தத்தை);க் கூறும் 14 நூல் (சாத்திரங்);கள்; canonical text of the {} philosophy, 14 in number, viz., {}.

     [மெய்கண்ட + சாத்திரம்]

 Skt. {} → த. சாத்திரம்.

 மெய்கண்டசாத்திரம் meykaṇṭacāttiram, பெ. (n.)

   திருவுந்தியார், திருக்களிற்றுப் படியார், சிவஞான சித்தியார், சிவஞான போதம், இருபாவிருபஃது, உண்மை விளக்கம், சிவப்பிரகாசம், திருவருட்பயன், வினா வெண்பா, போற்றிப்பஃறொடை, கொடிக்கவி, நெஞ்சுவிடுதூது, உண்மை நெறி விளக்கம் அல்லது துகளறுபோதம், சங்கற்ப நிராகரணம் என்ற சைவக் கொண்முடிபை (சித்தாந் தத்தை);க் கூறும் 14 நூல் (சாத்திரங்);கள்; canonical text of the {} philosophy, 14 in number, viz., {}.

     [மெய்கண்ட + சாத்திரம்]

 Skt. {} → த. சாத்திரம்.

மெய்கண்டதேசிகன் meygaṇṭatēcigaṉ, பெ.(n.)

மெய்கண்ட தேவர் பார்க்க (சித். மரபுகண். 1);;see {}.

     [மெய்கண்ட + தேசிகன்]

 Skt. {} → த. தேசிகன்.

 மெய்கண்டதேசிகன் meygaṇṭatēcigaṉ, பெ. (n.)

மெய்கண்ட தேவர் பார்க்க (சித். மரபுகண். 1);;see {}.

     [மெய்கண்ட + தேசிகன்]

 Skt. {} → த. தேசிகன்.

மெய்கண்டதேவர் meykaṇṭatēvar, பெ.(n.)

   வழியாசிரிய (சந்தான குரவ);ருள் முதல்வரும் சிவஞான போத ஆசிரியராய் 13 ஆம் நூற்றாண்டில் விளங்கியவருமான சைவப் பெரியார்; a saiva {}, author of {}, 13th c. the chief of {}.

     [மெய்கண்ட + தேவர்]

 மெய்கண்டதேவர் meykaṇṭatēvar, பெ. (n.)

   வழியாசிரிய (சந்தான குரவ);ருள் முதல்வரும் சிவஞான போத ஆசிரியராய் 13 ஆம் நூற்றாண்டில் விளங்கியவருமான சைவப் பெரியார்; a saiva {}, author of {}, 13th c. the chief of {}.

     [மெய்கண்ட + தேவர்]

மெய்கண்டநூல் meykaṇṭanūl, பெ.(n.)

மெய்கண்டசாத்திரம் பார்க்க (சித். மரபுகண். 1);;see {}.

     [மெய்கண்ட + நூல்]

 மெய்கண்டநூல் meykaṇṭanūl, பெ. (n.)

மெய்கண்டசாத்திரம் பார்க்க (சித். மரபுகண். 1);;see {}.

     [மெய்கண்ட + நூல்]

மெய்கண்டான் meykaṇṭāṉ, பெ.(n.)

மெய்கண்டதேவர் பார்க்க;see {}.

     “மெய்கண்டானூல்” (சி.சி பாயி.2);.

     [மெய் + கண்டான்]

 மெய்கண்டான் meykaṇṭāṉ, பெ. (n.)

மெய்கண்டதேவர் பார்க்க;see {}.

     “மெய்கண்டானூல்” (சி.சி பாயி.2);.

     [மெய் + கண்டான்]

மெய்கண்டு meykaṇṭu, பெ.(n.)

   இத்தனை ஆள் என்பதை நேரிற் கண்டு செய்யும் கணக்கீடு; to reckon, compute, calculate, as of, at direct supervision.

     “இந்நெல் தண்ட வந்தார்க்கு மெய்கண்டு ரீசாறு கொடுப்பதாகவும்” (தெ. கல். தொ. 8, கல். 5);.

     [மெய் + கண்டு. காண் → கண்டு]

 மெய்கண்டு meykaṇṭu, பெ. (n.)

   இத்தனை ஆள் என்பதை நேரிற் கண்டு செய்யும் கணக்கீடு; to reckon, compute, calculate, as of, at direct supervision.

     “இந்நெல் தண்ட வந்தார்க்கு மெய்கண்டு ரீசாறு கொடுப்பதாகவும்” (தெ. கல். தொ. 8, கல். 5);.

     [மெய் + கண்டு. காண் → கண்டு]

மெய்காட்டு-தல் meykāṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒருவன் தன் வலிமையைக் காட்டுதல் (வின்.);; to exhibit one’s strength.

     [மெய் + காட்டு-,]

 மெய்காட்டு-தல் meykāṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒருவன் தன் வலிமையைக் காட்டுதல் (வின்.);; to exhibit one’s strength.

     [மெய் + காட்டு-,]

மெய்காண்(ணு)-தல் meykāṇṇudal,    16 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உண்மையாக ஆராய்ந்தறிதல்; to ascertain by investigating truly.

     “நீ மெய்கண்ட தீமை” (புறநா.10);.

     [மெய் + காண்-,]

 மெய்காண்(ணு)-தல் meykāṇṇudal,    16 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உண்மையாக ஆராய்ந்தறிதல்; to ascertain by investigating truly.

     “நீ மெய்கண்ட தீமை” (புறநா.10);.

     [மெய் + காண்-,]

 மெய்காப்பாளன் meykāppāḷaṉ, பெ.(n.)

மெய்காவலன் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காப்பாளன். மெய் = உடம்பு. கா → காப்பு → காப்பாளன்]

முன்பு அரசன் அருகிலிருந்து அவனுக்குப் பகைவரால் துன்பம் வரா வண்ணம் மெய்க் காப்பாளர் காத்து வந்தனர். இன்று உயர் பதவியில் இருப்போர், பிறரால் இடர் நேரலாம் என எதிர் பார்ப்போர் மெய்காப்பாளரை அமர்த்திக் கொள்கின்றனர்.

 மெய்காப்பாளன் meykāppāḷaṉ, பெ. (n.)

மெய்காவலன் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காப்பாளன். மெய் = உடம்பு. கா → காப்பு → காப்பாளன்]

முன்பு அரசன் அருகிலிருந்து அவனுக்குப் பகைவரால் துன்பம் வரா வண்ணம் மெய்க் காப்பாளர் காத்து வந்தனர். இன்று உயர் பதவியில் இருப்போர், பிறரால் இடர் நேரலாம் என எதிர் பார்ப்போர் மெய்காப்பாளரை அமர்த்திக் கொள்கின்றனர்.

 மெய்காப்பு meykāppu, பெ.(n.)

மெய்காவலன் பார்க்க;see {}.

து. மெய்காபு.

     [மெய் + காப்பு. கா → காப்பு. ‘பு’.தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்காப்பு meykāppu, பெ. (n.)

மெய்காவலன் பார்க்க;see {}.

து. மெய்காபு.

     [மெய் + காப்பு. கா → காப்பு. ‘பு’.தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்காப்புறை meykāppuṟai, பெ.(n.)

   காப் புறை, கவசம்(கங்கடம்); ; armous,

     [மெய்+காப்பு+உறை]

 மெய்காவற்காரன் meykāvaṟkāraṉ, பெ.(n.)

மெய்காவலன் (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காவல் + காரன்]

 மெய்காவற்காரன் meykāvaṟkāraṉ, பெ. (n.)

மெய்காவலன் (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காவல் + காரன்]

மெய்காவலன் meykāvalaṉ, பெ.(n.)

   1. பிறருக்குத் துன்பம் (ஏதம்); நேராமற் காப்பவன்; body-guard.

   2. திருக்கோயில் காவல் செய்பவர்; temple-guard.

     [மெய் + காவலன். கா → காவல் → காவலன். ‘அன்’ ஆ.பா.ஈறு]

திருக்கோயில் மெய்காவலருக்கு நாள்படியோ (நிவந்தமோ);, காணியாட்சி நிலமோ அளிக்கப் பெறுவது வழக்கு.

 மெய்காவலன் meykāvalaṉ, பெ. (n.)

   1. பிறருக்குத் துன்பம் (ஏதம்); நேராமற் காப்பவன்; body-guard.

   2. திருக்கோயில் காவல் செய்பவர்; temple-guard.

     [மெய் + காவலன். கா → காவல் → காவலன். ‘அன்’ ஆ.பா.ஈறு]

திருக்கோயில் மெய்காவலருக்கு நாள்படியோ (நிவந்தமோ);, காணியாட்சி நிலமோ அளிக்கப் பெறுவது வழக்கு.

மெய்காவல் meykāval, பெ.(n.)

   1. ஒருவனைப் பாதுகாக்கை; guarding a person.

     “அப்பூதத்தை அவன் பொருட்டு மெய்காவலாக ஏவுதலின்” (சிலப். 6, 12, உரை);.

   2. சிறை; custody of person, imprisonment.

ம. மெய்காவல்.

     [மெய் + காவல், கா → காவல். ‘அல்’ தொ.பெ.ஈறு.]

 மெய்காவல் meykāval, பெ. (n.)

   1. ஒருவனைப் பாதுகாக்கை; guarding a person.

     “அப்பூதத்தை அவன் பொருட்டு மெய்காவலாக ஏவுதலின்” (சிலப். 6, 12, உரை);.

   2. சிறை; custody of person, imprisonment.

ம. மெய்காவல்.

     [மெய் + காவல், கா → காவல். ‘அல்’ தொ.பெ.ஈறு.]

 மெய்குளிரல் meykuḷiral, பெ.(n.)

   உடலின் மேல் பரவும் குளிர் காற்றின் தாக்கம்; the body becoming chill and cold.

     [மெய் + குளிரல்]

 மெய்குளிரல் meykuḷiral, பெ. (n.)

   உடலின் மேல் பரவும் குளிர் காற்றின் தாக்கம்; the body becoming chill and cold.

     [மெய் + குளிரல்]

 மெய்குழலாதி meykuḻlāti, பெ.(n.)

   தாமரைக் கிழங்கு; root of lotus.

     [மெய் + குழலாதி]

 மெய்குழலாதி meykuḻlāti, பெ. (n.)

   தாமரைக் கிழங்கு; root of lotus.

     [மெய் + குழலாதி]

 மெய்கூறல் meyāṟal, பெ.(n.)

   மும்மொழியி லொன்றான உண்மை பேசுகை (யாழ். அக.);; speaking the truth, one of {}. (q.v.);.

     [மெய் + கூறல். கூறு → கூறல். ‘அல்’. தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்கூறல் meyāṟal, பெ. (n.)

   மும்மொழியி லொன்றான உண்மை பேசுகை (யாழ். அக.);; speaking the truth, one of {}. (q.v.);.

     [மெய் + கூறல். கூறு → கூறல். ‘அல்’. தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்க்காடு meykkāṭu, பெ.(n.)

மெய்க் காட்டுவேலை (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காடு]

 மெய்க்காடு meykkāṭu, பெ. (n.)

மெய்க் காட்டுவேலை (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காடு]

 மெய்க்காட்டுவேலை meykkāṭṭuvēlai, பெ.(n.)

   குத்தகைக்கு விடாமல் நேரில் நடத்தும் வேலை; work done under muster roll, as different from work done under a contract.

     ‘இந்த வேலை மெய்க்காட்டில் நடக்கிறதா? அடங்கலில் நடக்கிறதா?’ (உ.வ.);.

     [மெய்க்காட்டு + வேலை]

 மெய்க்காட்டுவேலை meykkāṭṭuvēlai, பெ. (n.)

   குத்தகைக்கு விடாமல் நேரில் நடத்தும் வேலை; work done under muster roll, as different from work done under a contract.

     ‘இந்த வேலை மெய்க்காட்டில் நடக்கிறதா? அடங்கலில் நடக்கிறதா?’ (உ.வ.);.

     [மெய்க்காட்டு + வேலை]

மெய்க்காவலர் meykkāvalar, பெ.(n.)

மெய்க்காவல்2 பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காவலர். காவல் → காவலர். நாள்படி (நாள் நிவந்தம்); பெறுபவர், இறையிலி நிலம் (காணியாட்சி நிலம்); பெறுபவர் என மெய்க்காவலர்களுள் இரு பிரிவுண்டு]

 மெய்க்காவலர் meykkāvalar, பெ. (n.)

மெய்க்காவல்2 பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காவலர். காவல் → காவலர். நாள்படி (நாள் நிவந்தம்); பெறுபவர், இறையிலி நிலம் (காணியாட்சி நிலம்); பெறுபவர் என மெய்க்காவலர்களுள் இரு பிரிவுண்டு]

மெய்க்காவல்1 meykkāval, பெ.(n.)

மெய்காவலன் பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காவல். கா. → காவல்]

 மெய்க்காவல்2 meykkāval, பெ.(n.)

   கோயிற் காவலர்; temple-guard.

     “நித்த வினோத வளநாட்டுப் பாம்புணிக் கூற்றத்துச் சிற்றம்பர் ஊரார் இடக்கடவ திருமெய்க்காப்பு ஒன்றும்” (தெ. கல். தொ. 22, கல். 57);.

மறுவ. மெய்க்காப்பு (தஞ்சைப் பெரியகோவில் கல்வெட்டு);.

     [மெய் + காவல். கா → காவல். ‘அல்’ தொ.பெ.ஈறு.]

 மெய்க்காவல்1 meykkāval, பெ. (n.)

மெய்காவலன் பார்க்க;see {}.

     [மெய் + காவல். கா. → காவல்]

 மெய்க்காவல்2 meykkāval, பெ. (n.)

   கோயிற் காவலர்; temple-guard.

     “நித்த வினோத வளநாட்டுப் பாம்புணிக் கூற்றத்துச் சிற்றம்பர் ஊரார் இடக்கடவ திருமெய்க்காப்பு ஒன்றும்” (தெ. கல். தொ. 22, கல். 57);.

மறுவ. மெய்க்காப்பு (தஞ்சைப் பெரியகோவில் கல்வெட்டு);.

     [மெய் + காவல். கா → காவல். ‘அல்’ தொ.பெ.ஈறு.]

 மெய்க்கிளை meykkiḷai, பெ.(n.)

   பலாக் கொட்டையில் தோன்றும் முளை, கனி கொடுக்கும் பலா முளை (யாழ்ப்);; genuine sprout in jack-trees.

     [மெய் + கிளை]

 மெய்க்கிளை meykkiḷai, பெ. (n.)

   பலாக் கொட்டையில் தோன்றும் முளை, கனி கொடுக்கும் பலா முளை (யாழ்ப்);; genuine sprout in jack-trees.

     [மெய் + கிளை]

மெய்க்கீர்த்தி meykārtti, பெ.(n.)

   1. புகழ் (கொ.வ.);; fame.

   2. அரசனது புகழ் வரலாறுகளைக் கூறி, அவன் தேவியுடன் வாழ்க என்று வாழ்த்தி, அவன் இயற் பெயருடன் ஆட்சியாண்டைக் கூறும் பாடல் வகை (பன்னிருபா. 311);; a poem detailing the geneology and achievements of a king, with a prayer for his long life and his queen’s and a mention of his proper name and regnal year.

     ‘கரிகால் வளவன் ஈழத்தின் மேற் படையெடுத்துப் பன்னீராயிரம் குடிகளைச் சிறைப்பிடித்துக் கொண்டுவந்து, காவிரிக்குக் கரைகட்டுவித்ததாக அவன் மெய்க்கீர்த்தி கூறுகிறது’-

     [மெய் + கீர்த்தி. சீர்த்தி → கீர்த்தி. சீர்த்தி அல்லது கீர்த்தி மிகு புகழ் (சொ.க.40);]

மெய்க்கீர்த்தியின் இலக்கணம் பன்னிரு பாட்டியல், வச்சணந்திமாலை முதலிய பாட்டியல் நூல்களில் காணப்படுகிறது. இப்பகுதி அகவல்சீர் அமைதியுடன் சீர் நான்காய் இரண்டடித் தொடையில், அரசன் மெய்ப்புகழ் எல்லாஞ் சொல்லியும், முடிவில் அவன் வரலாறு சொல்லியும், அவன் மனைவியுடன் வாழ்க எனச் சொல்லியும், அவன் இயற்பெயர் முன்னர் சிறக்க யாண்டெனக் கூறியும் முடிவதாகும்.

சோழ மன்னர்கள் தங்கள் மெய்க்கீர்த்திகளில் தத்தம் வெற்றிகளையே முழுமையாகக் கூறுவர்.

பாண்டிய மன்னரோ, தங்கள் வெற்றிகளுடன் தங்கள் முன்னோர்கள் அருஞ் செயல்களையும் உடன் சேர்த்துக் கூறுவர். இவர்கள் வரலாற்றின் அடிப்படைச் சான்றுகள் இம்மெய்க் கீர்த்தி களேயாகும். “திருமகளிருந்தென வீரசிம்மாசனத்து, உலகுடை யாளொடும் வீற்றருந்தருளிய குலோத்துங்க சோழ தேவர்க்கு” (முதற் குலோத்துங்கன் – மெய்க்கீர்த்தி); (கல்.அக.);

 மெய்க்கீர்த்தி meykārtti, பெ. (n.)

   1. புகழ் (கொ.வ.);; fame.

   2. அரசனது புகழ் வரலாறுகளைக் கூறி, அவன் தேவியுடன் வாழ்க என்று வாழ்த்தி, அவன் இயற் பெயருடன் ஆட்சியாண்டைக் கூறும் பாடல் வகை (பன்னிருபா. 311);; a poem detailing the geneology and achievements of a king, with a prayer for his long life and his queen’s and a mention of his proper name and regnal year.

     ‘கரிகால் வளவன் ஈழத்தின் மேற் படையெடுத்துப் பன்னீராயிரம் குடிகளைச் சிறைப்பிடித்துக் கொண்டுவந்து, காவிரிக்குக் கரைகட்டுவித்ததாக அவன் மெய்க்கீர்த்தி கூறுகிறது’-

     [மெய் + கீர்த்தி. சீர்த்தி → கீர்த்தி. சீர்த்தி அல்லது கீர்த்தி மிகு புகழ் (சொ.க.40);]

மெய்க்கீர்த்தியின் இலக்கணம் பன்னிரு பாட்டியல், வச்சணந்திமாலை முதலிய பாட்டியல் நூல்களில் காணப்படுகிறது. இப்பகுதி அகவல்சீர் அமைதியுடன் சீர் நான்காய் இரண்டடித் தொடையில், அரசன் மெய்ப்புகழ் எல்லாஞ் சொல்லியும், முடிவில் அவன் வரலாறு சொல்லியும், அவன் மனைவியுடன் வாழ்க எனச் சொல்லியும், அவன் இயற்பெயர் முன்னர் சிறக்க யாண்டெனக் கூறியும் முடிவதாகும்.

சோழ மன்னர்கள் தங்கள் மெய்க்கீர்த்திகளில் தத்தம் வெற்றிகளையே முழுமையாகக் கூறுவர்.

பாண்டிய மன்னரோ, தங்கள் வெற்றிகளுடன் தங்கள் முன்னோர்கள் அருஞ் செயல்களையும் உடன் சேர்த்துக் கூறுவர். இவர்கள் வரலாற்றின் அடிப்படைச் சான்றுகள் இம்மெய்க் கீர்த்தி களேயாகும். “திருமகளிருந்தென வீரசிம்மாசனத்து, உலகுடை யாளொடும் வீற்றருந்தருளிய குலோத்துங்க சோழ தேவர்க்கு” (முதற் குலோத்துங்கன் – மெய்க்கீர்த்தி); (கல்.அக.);

மெய்க்கீர்த்திமாலை meykārttimālai, பெ.(n.)

   தொண்ணூற்றாறு சிற்றிலக் கியங்களுள் ஒன்றும் அரசனது புகழ் கூறுவதுமாகிய நூல் வகை (இலக். வி. 805);; panegyric poem about the great deeds of a king, one of 96 pirabandam, q.v.

     [மெய்க்கீர்த்தி + மாலை]

 மெய்க்கீர்த்திமாலை meykārttimālai, பெ. (n.)

   தொண்ணூற்றாறு சிற்றிலக் கியங்களுள் ஒன்றும் அரசனது புகழ் கூறுவதுமாகிய நூல் வகை (இலக். வி. 805);; panegyric poem about the great deeds of a king, one of 96 pirabandam, q.v.

     [மெய்க்கீர்த்தி + மாலை]

மெய்க்குற்றம் meykkuṟṟam, பெ. (n.)

   1. கொட்டாவி, நெட்டை, குறுகுறுப்பு, கூன் கிடை, நட்டுவிழல் என்பனவாகிய உடலில் உண்டாகும் ஐவகைக் குற்றங்கள் (பிங்.);; ill – mannered bodily action, of which there are five kinds viz. {}.

   2. நிலை நின்ற குற்றம்; permanent defect.

     “என் செய்வினையா மெய்க்குழற நீக்கி” (திவ். இராமானுச.26);.

     [மெய் + குற்றம்]

 மெய்க்குற்றம் meykkuṟṟam, பெ. (n.)

   1. கொட்டாவி, நெட்டை, குறுகுறுப்பு, கூன் கிடை, நட்டுவிழல் என்பனவாகிய உடலில் உண்டாகும் ஐவகைக் குற்றங்கள் (பிங்.);; ill – mannered bodily action, of which there are five kinds viz. {}.

   2. நிலை நின்ற குற்றம்; permanent defect.

     “என் செய்வினையா மெய்க்குழற நீக்கி” (திவ். இராமானுச.26);.

     [மெய் + குற்றம்]

 மெய்க்குளிர்ச்சி meykkuḷircci, பெ.(n.)

   உடலினுள் ஏற்படும் குளிர்த்தன்மை; coolness of the body.

     [மெய் + குளிர்ச்சி. குளிர் → குளிர்ச்சி]

 மெய்க்குளிர்ச்சி meykkuḷircci, பெ. (n.)

   உடலினுள் ஏற்படும் குளிர்த்தன்மை; coolness of the body.

     [மெய் + குளிர்ச்சி. குளிர் → குளிர்ச்சி]

மெய்க்கூத்து meykāttu, பெ.(n.)

   தேசி, வடுகு, சிங்களம் என்ற முப்பாற் பகுதியை யுடைய அபிநயக் கூத்து (சிலப். 3, 12, உரை);;     [மெய் + கூத்து]

 மெய்க்கூத்து meykāttu, பெ. (n.)

   தேசி, வடுகு, சிங்களம் என்ற முப்பாற் பகுதியை யுடைய அபிநயக் கூத்து (சிலப். 3, 12, உரை);;     [மெய் + கூத்து]

 மெய்க்கொட்டை meykkoṭṭai, பெ.(n.)

மெய்க்கிளை (யாழ். அக.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + கொட்டை]

 மெய்க்கொட்டை meykkoṭṭai, பெ. (n.)

மெய்க்கிளை (யாழ். அக.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + கொட்டை]

மெய்க்கொள்(ளு)-தல் meykkoḷḷudal,    16 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மெய்யாகக் கொள்ளுதல் (வின்.);; to believe to be true.

     [மெய் + கொள்-,]

 மெய்க்கொள்(ளு)-தல் meykkoḷḷudal,    16 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மெய்யாகக் கொள்ளுதல் (வின்.);; to believe to be true.

     [மெய் + கொள்-,]

மெய்க்கோள் meykāḷ, பெ.(n.)

   1. மெய்யாகக் கொள்ளுகை; acceptance as truth.

   2. முன்பணம் (வின்);; earnest.

     ‘மெய்க்கோளாய் வாங்கினேன்’.

     [மெய் + கோள். கொள் → கோள்]

 மெய்க்கோள் meykāḷ, பெ. (n.)

   1. மெய்யாகக் கொள்ளுகை; acceptance as truth.

   2. முன்பணம் (வின்);; earnest.

     ‘மெய்க்கோளாய் வாங்கினேன்’.

     [மெய் + கோள். கொள் → கோள்]

மெய்சிலிர்-த்தல் meycilirttal,    4 செ.கு.வி. (v.i)

   வியப்பு, மகிழ்ச்சி முதலியவற்றால் கிளர்ச்சி அடைதல், சிலிர்ப்பு அடைதல்; to horripilate, due to scare, fear, disgust etc., be enthralled.

     “மெய்சிலிராக் கை மோவா” (திவ். இயற். சிறிய. 6, 21);.

     ‘மயிலின் ஆட்டம் கண்டு மெய்சிலிர்த்துப் போனோம்’ (உ.வ.);.

மறுவ. மயிர்க்கூச்செறிதல்.

து. மெயி அரிகட்டுனி.

     [மெய் + சிலிர்-,]

 மெய்சிலிர்-த்தல் meycilirttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வியப்பு, மகிழ்ச்சி முதலியவற்றால் கிளர்ச்சி அடைதல், சிலிர்ப்பு அடைதல்; to horripilate, due to scare, fear, disgust etc., be enthralled.

     “மெய்சிலிராக் கை மோவா” (திவ். இயற். சிறிய. 6, 21);.

     ‘மயிலின் ஆட்டம் கண்டு மெய்சிலிர்த்துப் போனோம்’ (உ.வ.);.

மறுவ. மயிர்க்கூச்செறிதல்.

து. மெயி அரிகட்டுனி.

     [மெய் + சிலிர்-,]

மெய்சுழி-த்தல் meycuḻittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பகடி. (கேலி); செய்யும் பொருட்டு மெய்யுறுப்புகளை அசைத்தல்; to shake as of limbs in accords to ridicule.

     [மெய் + சுழி. கள் → கழி]

 மெய்சுழி-த்தல் meycuḻittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பகடி. (கேலி); செய்யும் பொருட்டு மெய்யுறுப்புகளை அசைத்தல்; to shake as of limbs in accords to ridicule.

     [மெய் + சுழி. கள் → கழி]

மெய்செய்-தல் meyceytal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உண்மையுடன் நடத்தல்; to be true, to be faithful.

     “கார்யத்தில் வந்தால் மெய்

செய்வாரைப் போல பொய் செய்து தலைகாட்டும்” (ஈடு. 10, 4, 5 பக். 141);.

   2. செயலை நிறைவேற்றுதல்; to accomplish a thing.

     ‘தொடங்கின செயலை மெய் செய்து வரவேண்டாமா?’

     [மெய் + செய்-,]

 மெய்செய்-தல் meyceytal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உண்மையுடன் நடத்தல்; to be true, to be faithful.

     “கார்யத்தில் வந்தால் மெய் செய்வாரைப் போல பொய் செய்து தலைகாட்டும்” (ஈடு. 10, 4, 5 பக். 141);.

   2. செயலை நிறைவேற்றுதல்; to accomplish a thing.

     ‘தொடங்கின செயலை மெய் செய்து வரவேண்டாமா?’

     [மெய் + செய்-,]

மெய்ச்சு-தல் meyccudal, மெச்சு-தல் பார்க்க;see meccu-,

     “படிமெத்த மெய்ச்சு பாவலனே” (திருப்போ. சந். சின்னகட். ஐங்கர. 6. );.

     [மெச்சு → மெய்ச்சு-,]

 மெய்ச்சு-தல் meyccudal,    5செ.குன்றாவி.(v.t.)

மெச்சு-தல் பார்க்க;see meccu-,

     “படிமெத்த மெய்ச்சு பாவலனே” (திருப்போ. சந். சின்னகட். ஐங்கர. 6. );.

     [மெச்சு → மெய்ச்சு-,]

 மெய்ச்சூலை meyccūlai, பெ.(n.)

   உடம்பு குத்தல் நோய்; pricking pain in the body.

     [மெய் + சூலை]

 மெய்ச்சூலை meyccūlai, பெ. (n.)

   உடம்பு குத்தல் நோய்; pricking pain in the body.

     [மெய் + சூலை]

 மெய்ஞ்ஞலம் meyññalam, பெ.(n.)

   உண்மை (உடல்); நலம்; health.

     [மெய் + நலம் – மெய்நலம் → மெய்ஞ்ஞலம்]

 மெய்ஞ்ஞலம் meyññalam, பெ. (n.)

   உண்மை (உடல்); நலம்; health.

     [மெய் + நலம் – மெய்நலம் → மெய்ஞ்ஞலம்]

 மெய்ஞ்ஞானசாரம் meyññāṉacāram, பெ.(n.)

   ஒரு சொல்; a kind of text.

     [மெய்ஞ்ஞானம் + சாரம்]

 Skt. {} → த. ஞானம்.

 மெய்ஞ்ஞானசாரம் meyññāṉacāram, பெ. (n.)

   ஒரு சொல்; a kind of text.

     [மெய்ஞ்ஞானம் + சாரம்]

 Skt. {} → த. ஞானம்.

 மெய்ஞ்ஞானநிட்டை meyññāṉaniṭṭai, பெ. (n.)

   உண்மையறிவு (மெய்ஞ்ஞான); நிலையில் நிற்கை (வின்.);; firm stand in the path of spiritual wisdom.

     [மெய் + ஞானம் + நிட்டை]

 Skt. {} → த. நிட்டை.

 Skt. {} → த. ஞானம்.

 மெய்ஞ்ஞானநிட்டை meyññāṉaniṭṭai, பெ. (n.)

   உண்மையறிவு (மெய்ஞ்ஞான); நிலையில் நிற்கை (வின்.);; firm stand in the path of spiritual wisdom.

     [மெய் + ஞானம் + நிட்டை]

 Skt. {} → த. நிட்டை.

 Skt. {} → த. ஞானம்.

மெய்ஞ்ஞானம் meyññāṉam, பெ.(n.)

   உண்மையறிவு; true knowledge, spiritual wisdom.

     “இடம்பட மெய்ஞ்ஞானங் கற்பினும்” (நாலடி, 116);.

     [மெய் + ஞானம்]

 Skt. {} → த. ஞானம்.

 மெய்ஞ்ஞானம் meyññāṉam, பெ. (n.)

   உண்மையறிவு; true knowledge, spiritual wisdom.

     “இடம்பட மெய்ஞ்ஞானங் கற்பினும்” (நாலடி, 116);.

     [மெய் + ஞானம்]

 Skt. {} → த. ஞானம்.

 மெய்ஞ்ஞானவிளக்கம் meyññāṉaviḷakkam, பெ.(n.)

   பிரபோத சந்தரோதயமென்ற வடமொழி நாடகத்தைப் பின்பற்றித் தமிழ் மொழியில் மாதைத் திருவேங்கடநாதர் இயற்றிய வேதாந்த தொடர்பான பனுவல்; a metaphysical poem adapted by {} from a Sanskrit drama of the same name.

     [மெய்ஞ்ஞான + விளக்கம்]

 Skt. {} → த. ஞானம்.

 மெய்ஞ்ஞானவிளக்கம் meyññāṉaviḷakkam, பெ. (n.)

   பிரபோத சந்தரோதயமென்ற வடமொழி நாடகத்தைப் பின்பற்றித் தமிழ் மொழியில் மாதைத் திருவேங்கடநாதர் இயற்றிய வேதாந்த தொடர்பான பனுவல்; a metaphysical poem adapted by {} from a Sanskrit drama of the same name.

     [மெய்ஞ்ஞான + விளக்கம்]

 Skt. {} → த. ஞானம்.

மெய்ஞ்ஞானி meyññāṉi, பெ.(n.)

   மெய்ப் பொருள் திறவோன் (தத்துவஞானி); (பு. வெ. 10, 4, உரை);; person of the true spiritual wisdom.

     [மெய் + ஞானி]

 Skt. {} → த. ஞானி.

 மெய்ஞ்ஞானி meyññāṉi, பெ. (n.)

   மெய்ப் பொருள் திறவோன் (தத்துவஞானி); (பு. வெ. 10, 4, உரை);; person of the true spiritual wisdom.

     [மெய் + ஞானி]

 Skt. {} → த. ஞானி.

 மெய்டா meyṭā, பெ.(n.)

   பூமருது; flowering murdah.

 மெய்டா meyṭā, பெ. (n.)

   பூமருது; flowering murdah.

மெய்தாங்கி meytāṅgi, பெ.(n.)

   இருக்கை (ஆசனம்);; seat (M.E.R. 343 of 1923);.

     [மெய் + தாங்கி. உடம்பைத் தாங்குவது]

 மெய்தாங்கி meytāṅgi, பெ. (n.)

   இருக்கை (ஆசனம்);; seat (M.E.R. 343 of 1923);.

     [மெய் + தாங்கி. உடம்பைத் தாங்குவது]

மெய்தீண்டு-தல் meydīṇṭudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   அன்போடு ஒருவன் உடலைத் தொடுதல்; to touch affectionately, as the body of a child to caress.

     “மக்கண் மெய் தீண்ட லுடற்கின்பம்” (குறள், 65);.

   2. ஒருத்தியின் கற்பைக் கெடுத்தல் (கொ.வ.);; to outrage a woman’s modesty.

     [மெய் + தீண்டு-,]

 மெய்தீண்டு-தல் meydīṇṭudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   அன்போடு ஒருவன் உடலைத் தொடுதல்; to touch affectionately, as the body of a child to caress.

     “மக்கண் மெய் தீண்ட லுடற்கின்பம்” (குறள், 65);.

   2. ஒருத்தியின் கற்பைக் கெடுத்தல் (கொ.வ.);; to outrage a woman’s modesty.

     [மெய் + தீண்டு-,]

மெய்தீய்-தல் meytīytal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நேர்மை தவறுதல்; to prove false.

     “உத்தமநம்பி விகாதம் பண்ணி நியாயம் போலே மெய் தீய்ந்து” (கோயிலொ. 96);.

     [மெய் + தீய்-,]

 மெய்தீய்-தல் meytīytal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நேர்மை தவறுதல்; to prove false.

     “உத்தமநம்பி விகாதம் பண்ணி நியாயம் போலே மெய் தீய்ந்து” (கோயிலொ. 96);.

     [மெய் + தீய்-,]

மெய்தொட்டுப்பயிறல் meytoṭṭuppayiṟal, பெ.(n.)

   தலைவியின் மனக்குறிப்பை யறிதற் பொருட்டுத் தலைவன் அவளைத் தொட்டுப் பழகுவதைக் கூறும் அகத்துறை (தொ. பொ. 102);;     [மெய் + தொட்டு + பயிறல். தொடு → தொட்டு]

 மெய்தொட்டுப்பயிறல் meytoṭṭuppayiṟal, பெ. (n.)

   தலைவியின் மனக்குறிப்பை யறிதற் பொருட்டுத் தலைவன் அவளைத் தொட்டுப் பழகுவதைக் கூறும் அகத்துறை (தொ. பொ. 102);;     [மெய் + தொட்டு + பயிறல். தொடு → தொட்டு]

மெய்த்தகை meyttagai, பெ.(n.)

   1. புனையாத இயற்கையழகு; natural unadorned beauty.

     “மெய்த்தகை மாது” (திருக்கோ.231, கொளு, உரை);.

   2. உண்மைக் கற்பு (திருக்கோ. 231, கொளு, உரை);; true chastity.

     [மெய் + தகை]

 மெய்த்தகை meyttagai, பெ. (n.)

   1. புனையாத இயற்கையழகு; natural unadorned beauty.

     “மெய்த்தகை மாது” (திருக்கோ.231, கொளு, உரை);.

   2. உண்மைக் கற்பு (திருக்கோ. 231, கொளு, உரை);; true chastity.

     [மெய் + தகை]

மெய்த்திடு-தல் meyddiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

மெய்-த்தல் பார்க்க;see mey-,

     “மெய்த்திடும் பலமுனக்கு” (சி.சி. 2, 18);.

     [மெய் + மெய்த்து + இடு-,]

 மெய்த்திடு-தல் meyddiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

மெய்-த்தல் பார்க்க;see mey-,

     “மெய்த்திடும் பலமுனக்கு” (சி.சி. 2, 18);.

     [மெய் + மெய்த்து + இடு-,]

மெய்த்திறம் meyttiṟam, பெ.(n.)

   மத வுண்மையை உணர்த்தும் நூல் (மணிமே. 27, 106);; treatise expounding religious truths.

     [மெய் + திறம்]

 மெய்த்திறம் meyttiṟam, பெ. (n.)

   மத வுண்மையை உணர்த்தும் நூல் (மணிமே. 27, 106);; treatise expounding religious truths.

     [மெய் + திறம்]

 மெய்த்தொடரி meyttoḍari, பெ.(n.)

   ஒரு மூலிகை; a plant.

 மெய்த்தொடரி meyttoḍari, பெ. (n.)

   ஒரு மூலிகை; a plant.

 மெய்நடுக்கம் meynaḍukkam, பெ.(n.)

   உடம்பின் நடுக்கம்; tremble of the body.

     [மெய் + நடுக்கம்]

 மெய்நடுக்கம் meynaḍukkam, பெ. (n.)

   உடம்பின் நடுக்கம்; tremble of the body.

     [மெய் + நடுக்கம்]

மெய்நலம் meynalam, பெ.(n.)

மெய்ந்நலம், 2 பார்க்க (வின்.);;see mey-n-nalam 2.

     [மெய் + நலம்]

 மெய்நலம் meynalam, பெ. (n.)

மெய்ந்நலம், 2 பார்க்க (வின்.);;see mey-n-nalam 2.

     [மெய் + நலம்]

 மெய்நீர் meynīr, பெ.(n.)

   சிறுநீர்; urine.

     [மெய் + நீர். மெய் = உடம்பு]

 மெய்நீர் meynīr, பெ. (n.)

   சிறுநீர்; urine.

     [மெய் + நீர். மெய் = உடம்பு]

 மெய்நூலன் meynūlaṉ, பெ.(n.)

   பாண்டவர்களுக்கும் குருவினர்க்கும் படைப்பயிற்சி யளித்த பார்ப்பன மறவர், துரோணாசாரியன் (வின்.);;{}, a Brahmin warrior who taught archery to {} and Kurus.

     [மெய் + நூலன்]

 மெய்நூலன் meynūlaṉ, பெ. (n.)

   பாண்டவர்களுக்கும் குருவினர்க்கும் படைப்பயிற்சி யளித்த பார்ப்பன மறவர், துரோணாசாரியன் (வின்.);;{}, a Brahmin warrior who taught archery to {} and Kurus.

     [மெய் + நூலன்]

மெய்ந்நலம் meynnalam, பெ.(n.)

   1. உடம்பினழகு; beauty of person.

   2. வலிமை (சூடா.);; strength.

     [மெய் + நலம்]

 மெய்ந்நலம் meynnalam, பெ. (n.)

   1. உடம்பினழகு; beauty of person.

   2. வலிமை (சூடா.);; strength.

     [மெய் + நலம்]

 மெய்ந்நவை meynnavai, பெ.(n.)

மெய்க் குற்றம் (பிங்.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + நவை]

 மெய்ந்நவை meynnavai, பெ. (n.)

மெய்க் குற்றம் (பிங்.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + நவை]

மெய்ந்நிலை meynnilai, பெ.(n.)

   1. உண்மைத்தன்மை; reality.

   2. சிறு விரலும் அணிவிரலும் நடுவிரலும் சுட்டுவிரலும் ஒன்றன்மீது ஒன்றுபடாமல் விட்டுநிமிரச் சுட்டு விரன்மேற் பெருவிரல் சேர வைப்பதாகிய இணையா வினைக்கை வகை (சிலப். 3, 18, உரை);;     [மெய் + நிலை]

 மெய்ந்நிலை meynnilai, பெ. (n.)

   1. உண்மைத்தன்மை; reality.

   2. சிறு விரலும் அணிவிரலும் நடுவிரலும் சுட்டுவிரலும் ஒன்றன்மீது ஒன்றுபடாமல் விட்டுநிமிரச் சுட்டு விரன்மேற் பெருவிரல் சேர வைப்பதாகிய இணையா வினைக்கை வகை (சிலப். 3, 18, உரை);;     [மெய் + நிலை]

 மெய்ந்நிலை meynnilai, பெ. (n.)

   பரதநாட்டியத்தில் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு முத்திரை நிலை; a pose in dance.

     [மெய்+நிலை]

மெய்ந்நிலைமயக்கம் meynnilaimayakkam, பெ.(n.)

மெய்ம்மயக்கம் (நன். 109, மயிலை); பார்க்க;see mey-m-mayakkam.

     [மெய்ந்நிலை + மயக்கம்]

 மெய்ந்நிலைமயக்கம் meynnilaimayakkam, பெ. (n.)

மெய்ம்மயக்கம் (நன். 109, மயிலை); பார்க்க;see mey-m-mayakkam.

     [மெய்ந்நிலை + மயக்கம்]

மெய்ந்நீர்மை meynnīrmai, பெ.(n.)

   1. உண்மை; truth.

   2. வீடுபேறு (மோட்சம்);; salvation, as the ultimate reality.

     “மெய்ந்நீர்மை மேனிற்பவர்” (திரிகடு. 35);.

     [மெய் + நீர்மை]

 மெய்ந்நீர்மை meynnīrmai, பெ. (n.)

   1. உண்மை; truth.

   2. வீடுபேறு (மோட்சம்);; salvation, as the ultimate reality.

     “மெய்ந்நீர்மை மேனிற்பவர்” (திரிகடு. 35);.

     [மெய் + நீர்மை]

மெய்ந்நூல் meynnūl, பெ.(n.)

   உண்மை யுணர்த்தும் நூல்; sacred writings, as teaching the truth.

     “பொய்ந்நூலை மெய்ந்நூ லென்றென் றோதி” (திவ். பெரியதி. 2, 5, 2);.

     [மெய் + நூல்]

 மெய்ந்நூல் meynnūl, பெ. (n.)

   உண்மை யுணர்த்தும் நூல்; sacred writings, as teaching the truth.

     “பொய்ந்நூலை மெய்ந்நூ லென்றென் றோதி” (திவ். பெரியதி. 2, 5, 2);.

     [மெய் + நூல்]

மெய்ந்நெறி meynneṟi, பெ.(n.)

   உண்மை வழி; the true path, the path of virtue.

     “மெய்ந்நெறி பொய்ந்நெறி நீக்கிய வதிசயங் கண்டாமே” (திருவாச. 26, 10);.

     [மெய் + நெறி]

 மெய்ந்நெறி meynneṟi, பெ. (n.)

   உண்மை வழி; the true path, the path of virtue.

     “மெய்ந்நெறி பொய்ந்நெறி நீக்கிய வதிசயங் கண்டாமே” (திருவாச. 26, 10);.

     [மெய் + நெறி]

 மெய்படுபருவம் meybaḍubaruvam, பெ. (n.)

   பாளை, பாலன், காளை, இளையோன், முதியோன் என்ற ஐவகை ஆண்மக்கட்பருவம் (பிங்);; stage in the life of man, five in number, viz., {}.

     [மெய் + படு + பருவம்]

 மெய்படுபருவம் meybaḍubaruvam, பெ. (n.)

   பாளை, பாலன், காளை, இளையோன், முதியோன் என்ற ஐவகை ஆண்மக்கட்பருவம் (பிங்);; stage in the life of man, five in number, viz., {}.

     [மெய் + படு + பருவம்]

 மெய்பிறிதாதல் meypiṟitātal, பெ.(n.)

   ஒரு மெய் இன்னொரு மெய்யாக மாறுதல்;     [மெய் + பிறிது + ஆதல்]

புணர்ச்சி (சந்தி);யிலக்கணத்தை விளக்கும் பொழுது சொற்கள் எய்தும் மாற்றத்தைப் பற்றிப் பேசுகிறது தொல்காப்பியம். சொற்கள் எய்தும் மாற்றம் மெய் பிறிதாதல், மிகுதல், கெடுதல் என மூவகைப்படும். சொற்கள் தம்முள் சேரும்பொழுது ஒரு மெய் இன்னொரு மெய்யாகத் திரிவது மெய் பிறிதாதல். மரம் + கள் → மரங்கள் என்றவிடத்து மகரம் ஙகரமாக மாறியிருப்பது மெய் பிறிதாதல் வகையைச் சார்ந்தது.

 மெய்பிறிதாதல் meypiṟitātal, பெ. (n.)

   ஒரு மெய் இன்னொரு மெய்யாக மாறுதல்;     [மெய் + பிறிது + ஆதல்]

புணர்ச்சி (சந்தி);யிலக்கணத்தை விளக்கும் பொழுது சொற்கள் எய்தும் மாற்றத்தைப் பற்றிப் பேசுகிறது தொல்காப்பியம். சொற்கள் எய்தும் மாற்றம் மெய் பிறிதாதல், மிகுதல், கெடுதல் என மூவகைப்படும். சொற்கள் தம்முள் சேரும்பொழுது ஒரு மெய் இன்னொரு மெய்யாகத் திரிவது மெய் பிறிதாதல். மரம் + கள் → மரங்கள் என்றவிடத்து மகரம் ஙகரமாக மாறியிருப்பது மெய் பிறிதாதல் வகையைச் சார்ந்தது.

மெய்புகுகருவி meypugugaruvi, பெ.(n.)

   கவசம்; coat of armour.

     “புலியினது தோலாற் செய்யப்பட்ட மெய்புகு கருவி” (புறநா. 13, உரை);.

     [மெய் + புகு + கருவி]

 மெய்புகுகருவி meypugugaruvi, பெ. (n.)

   கவசம்; coat of armour.

     “புலியினது தோலாற் செய்யப்பட்ட மெய்புகு கருவி” (புறநா. 13, உரை);.

     [மெய் + புகு + கருவி]

மெய்புதையரணம் meypudaiyaraṇam, பெ.(n.)

மெய்புகுகருவி பார்க்க;see meypugu-karuvi.

     “பஃறோன் மெய்புதை யரண மெண்ணாது” (பதிற்றுப். 52, 6);.

     [மெய் + புதை + அரணம். அரண் → அரணம்]

 மெய்புதையரணம் meypudaiyaraṇam, பெ. (n.)

மெய்புகுகருவி பார்க்க;see meypugu-karuvi.

     “பஃறோன் மெய்புதை யரண மெண்ணாது” (பதிற்றுப். 52, 6);.

     [மெய் + புதை + அரணம். அரண் → அரணம்]

மெய்பெறு-தல் meypeṟudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   எழுத்துக்கள் திருந்திய ஒலிவடிவு பெறுதல்; to assume definite sound- values as letter.

     “மெய்பெறா மழலைச் சொல்” (கலித். 81, 2);.

     [மெய் + பெறு-,]

 மெய்பெறு-தல் meypeṟudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   எழுத்துக்கள் திருந்திய ஒலிவடிவு பெறுதல்; to assume definite sound- values as letter.

     “மெய்பெறா மழலைச் சொல்” (கலித். 81, 2);.

     [மெய் + பெறு-,]

 மெய்ப்படாம் meyppaṭām, பெ.(n.)

   உடலை மூடும் போர்வை (வின்.);; mantle, cloak, as covering the body.

     [மெய் + படாம்]

 மெய்ப்படாம் meyppaṭām, பெ. (n.)

   உடலை மூடும் போர்வை (வின்.);; mantle, cloak, as covering the body.

     [மெய் + படாம்]

மெய்ப்படு-தல் meyppaḍudal,    17 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   1. உண்மையாதல்; to be true; to prove correct.

     “மெய்ப்பட வுணர்வு தோன்று” (சீவக. 2726);.

   2. தெய்வம், பேய் ஆகியன ஏறுதல் (ஆவேசிக்கப் பெறுதல்);; to be possessed, as by a deity or a spirit.

     “முருகு மெய்ப்பட்ட புலைத்தி போல” (புறநா. 259);.

     [மெய் + படு-,]

 மெய்ப்படு-தல் meyppaḍudal,    17 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   1. உண்மையாதல்; to be true, to prove correct.

     “மெய்ப்பட வுணர்வு தோன்று” (சீவக. 2726);.

   2. தெய்வம், பேய் ஆகியன ஏறுதல் (ஆவேசிக்கப் பெறுதல்);; to be possessed, as by a deity or a spirit.

     “முருகு மெய்ப்பட்ட புலைத்தி போல” (புறநா. 259);.

     [மெய் + படு-,]

மெய்ப்பரிசம் meypparisam, பெ.(n.)

மெய்யுணர்வு2 பார்க்க;see {}.

     [மெய் + பரிசம்]

 Skt. {} → த. பரிசம்.

 மெய்ப்பரிசம் meypparisam, பெ. (n.)

மெய்யுணர்வு2 பார்க்க;see {}.

     [மெய் + பரிசம்]

 Skt. {} → த. பரிசம்.

மெய்ப்பாடு meyppāṭu, பெ.(n.)

   1. நகை, அழுகை, இளிவரல், மருட்கை, அச்சம், பெருமிதம், வெகுளி, உவகை என எண் வகைப்பட்டதும் புறத்தார்க்குப் புலப்படு வதோராற்றான் வெளிப்படுவதுமான உள்ள நிகழ்ச்சிகள் (தொல். பொ. 251); (பாவம்);; manifest physical expression of the emotions of eight kinds, viz., nagai, {}. see book.

   2. புகழ்(பிங்);; praise.

   3. இயற்கைக் குணம்; nature, innate diposition.

     “இடைச்சாதியின் மெய்ப்பாட்டாலே அடங்கக் கறக்க வல்ல சாமர்த்தியம்” (திவ். திருப்பா. 11, வ்யா);.

     [மெய் + பாடு. உள்ளத்து உணர்வுகள் உடல் வழியாக வெளிப்படுகை. படு → பாடு]

 மெய்ப்பாடு meyppāṭu, பெ. (n.)

   1. நகை, அழுகை, இளிவரல், மருட்கை, அச்சம், பெருமிதம், வெகுளி, உவகை என எண் வகைப்பட்டதும் புறத்தார்க்குப் புலப்படு வதோராற்றான் வெளிப்படுவதுமான உள்ள நிகழ்ச்சிகள் (தொல். பொ. 251); (பாவம்);; manifest physical expression of the emotions of eight kinds, viz., nagai, {}.

   2. புகழ்(பிங்);; praise.

   3. இயற்கைக் குணம்; nature, innate diposition.

     “இடைச்சாதியின் மெய்ப்பாட்டாலே அடங்கக் கறக்க வல்ல சாமர்த்தியம்” (திவ். திருப்பா. 11, வ்யா);.

     [மெய் + பாடு. உள்ளத்து உணர்வுகள் உடல் வழியாக வெளிப்படுகை. படு → பாடு]

 மெய்ப்பாட்டிசைக்குறி meyppāṭṭisaikkuṟi, பெ.(n.)

   விய்ப்பைக் குறிக்கச் சொல்லின் பின் இடும் அடையாளம்; mark of exclamation (mod.);.

     [மெய்ப்பாடு + இசை + குறி]

 மெய்ப்பாட்டிசைக்குறி meyppāṭṭisaikkuṟi, பெ. (n.)

   விய்ப்பைக் குறிக்கச்சொல்லின் பின் இடும் அடையாளம்; mark of exclamation (mod.);.

     [மெய்ப்பாடு + இசை + குறி]

மெய்ப்பாட்டியற்கை meyppāṭṭiyaṟkai, பெ. (n.)

   சமண நூல் (சைனபரமாகமம்);; the Jain scriptures.

     “கப்பத் திந்திரன் காட்டிய நூலின் மெய்ப்பாட்டியற்கையின் விளங்கக் காணாய்” (சிலப். 11, 154);.

     [மெய் + பாட்டியற்கை]

 மெய்ப்பாட்டியற்கை meyppāṭṭiyaṟkai, பெ. (n.)

   சமண நூல் (சைனபரமாகமம்);; the Jain scriptures.

     “கப்பத் திந்திரன் காட்டிய நூலின் மெய்ப்பாட்டியற்கையின் விளங்கக் காணாய்” (சிலப். 11, 154);.

     [மெய் + பாட்டியற்கை]

மெய்ப்பி-த்தல் meyppittal,    4செ.குன்றாவி.(v.t.)

   எண்பித்தல், நிறுவுதல் (நிரூபித்தல்);; to prove, substantiate.

     ‘அவன் மீது கூறிய குற்றத்தை உன்னால் மெய்ப்பிக்க முடியுமா?’ (உ.வ.);.

     [மெய் → மெய்ப்பி-,]

 மெய்ப்பி-த்தல் meyppittal,    4செ.குன்றாவி.(v.t.)

   எண்பித்தல், நிறுவுதல் (நிரூபித்தல்);; to prove, substantiate.

     ‘அவன் மீது கூறிய குற்றத்தை உன்னால் மெய்ப்பிக்க முடியுமா?’ (உ.வ.);.

     [மெய் → மெய்ப்பி-,]

 மெய்ப்பிரம் meyppiram, பெ.(n.)

   முகில் (பிங்);; cloud.

 மெய்ப்பிரம் meyppiram, பெ. (n.)

   முகில் (பிங்);; cloud.

மெய்ப்பு1 meyppu, பெ.(n.)

   1. எண்பிப்பு (நிரூபணம்);; verification, proof.

   2. புகழ்ச்சி (சூடா.);; eulogy.

   3. திருத்தத்துக்கான அச்சுப்படி; printing proof.

     ‘இன்று பத்து பக்கம் மெய்ப்பு வந்துள்ளது’ (உ.வ.);.

     [மெய் → மெய்ப்பு. ‘பு’ தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்ப்பு2 meyppu, பெ.(n.)

   பகட்டாரவாரம் (ஆடம்பரம்);; ostentation.

     “ஆணவ மெய்ப்பாகச் செய்யாதே” (குருகூர்ப். 89);.

     [மீ → (மீய்); → மெய் = உடம்பு. மெய் → மெய்ப்பு = உடம்பு வழிக் காட்டும் பகட்டாரவாரம்]

 மெய்ப்பு1 meyppu, பெ. (n.)

   1. எண்பிப்பு (நிரூபணம்);; verification, proof.

   2. புகழ்ச்சி (சூடா.);; eulogy.

   3. திருத்தத்துக்கான அச்சுப்படி; printing proof.

     ‘இன்று பத்து பக்கம் மெய்ப்பு வந்துள்ளது’ (உ.வ.);.

     [மெய் → மெய்ப்பு. ‘பு’ தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்ப்பு2 meyppu, பெ. (n.)

   பகட்டாரவாரம் (ஆடம்பரம்);; ostentation.

     “ஆணவ மெய்ப்பாகச் செய்யாதே” (குருகூர்ப். 89);.

     [மீ → (மீய்); → மெய் = உடம்பு. மெய் → மெய்ப்பு = உடம்பு வழிக் காட்டும் பகட்டாரவாரம்]

 மெய்ப்புப்பணி meyppuppaṇi, பெ.(n.)

   அச்சுப் படிகளை ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் பணி; proof reading work.

     ‘அவன் மெய்ப்புப் பணியில் ஈடுபட்டுள்ளான்’ (உ.வ.);.

     [மெய் → மெய்ப்பு]

 மெய்ப்புப்பணி meyppuppaṇi, பெ. (n.)

   அச்சுப் படிகளை ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் பணி; proof reading work.

     ‘அவன் மெய்ப்புப் பணியில் ஈடுபட்டுள்ளான்’ (உ.வ.);.

     [மெய் → மெய்ப்பு]

மெய்ப்புப்பார்-த்தல் meyppuppārttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அச்சுப்படி திருத்தங் களை மேற்கொள்ளுதல்; to read proof (printing);.

     ‘ஒருமுறைக்கு இருமுறை கவனமாக மெய்ப்புப் பார்க்க வேண்டும்’ (உ.வ.);.

     [மெய்ப்பு + பார்-,]

 மெய்ப்புப்பார்-த்தல் meyppuppārttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அச்சுப்படி திருத்தங் களை மேற்கொள்ளுதல்; to read proof (printing);.

     ‘ஒருமுறைக்கு இருமுறை கவனமாக மெய்ப்புப் பார்க்க வேண்டும்’ (உ.வ.);.

     [மெய்ப்பு + பார்-,]

மெய்ப்பூச்சு meyppūccu, பெ.(n.)

   உடலின் மேற் பூசும் கலவைச்சாந்து முதலியன; fragrant paste, oil, etc. for smearing on the body.

     “மெய்ப்பூச்சு நெய்தருங் கொழுந் தூப தீபங்கள்” (பெரிய. திருக்குறிப்புத். 60);.

     [மெய் + பூச்சு. பூசு → பூச்சு]

 மெய்ப்பூச்சு meyppūccu, பெ. (n.)

   உடலின் மேற் பூசும் கலவைச்சாந்து முதலியன; fragrant paste, oil, etc. for smearing on the body.

     “மெய்ப்பூச்சு நெய்தருங் கொழுந் தூப தீபங்கள்” (பெரிய. திருக்குறிப்புத். 60);.

     [மெய் + பூச்சு. பூசு → பூச்சு]

மெய்ப்பூட்டுத்தீட்டு meyppūṭṭuttīṭṭu, பெ.(n.)

   மரபு வழி உடன்படிக்கைச் சீட்டு (நபர் சாட்டுதல் சீட்டு);; herititary agree- ment deed.

     “இந்நால்வரோம் மெய்ப்பூட்டுத் தீட்டுக் குடுத்த பரிசாவது சந்திராதித்த

வரையும் நாங்களும் எங்கள் வங்கடித்தாரும் அளக்கக் கடவோ மானோம்” (தெ. கல். தொ. 5, கல்.480);.

     [மெய்ப்பூட்டு + தீட்டு. சீட்டு → தீட்டு]

 மெய்ப்பூட்டுத்தீட்டு meyppūṭṭuttīṭṭu, பெ. (n.)

   மரபு வழி உடன்படிக்கைச் சீட்டு (நபர் சாட்டுதல் சீட்டு);; herititary agree- ment deed.

     “இந்நால்வரோம் மெய்ப்பூட்டுத் தீட்டுக் குடுத்த பரிசாவது சந்திராதித்த வரையும் நாங்களும் எங்கள் வங்கடித்தாரும் அளக்கக் கடவோ மானோம்” (தெ. கல். தொ. 5, கல்.480);.

     [மெய்ப்பூட்டு + தீட்டு. சீட்டு → தீட்டு]

மெய்ப்பை meyppai, பெ.(n.)

   சட்டை; coat, clock.

     “மெய்ப்பை புக்க வெருவருந் தோற்றத்து” முல்லைப். 60).

     [மெய் + பை. மெய் = உடல். மெய்யை (உடலை); உட்புகுத்தும் பை போன்றது]

 மெய்ப்பை meyppai, பெ. (n.)

   சட்டை; coat, clock.

     “மெய்ப்பை புக்க வெருவருந் தோற்றத்து” முல்லைப். 60).

     [மெய் + பை. மெய் = உடல். மெய்யை (உடலை); உட்புகுத்தும் பை போன்றது]

மெய்ப்பொருணாயனார் meypporuṇāyaṉār, பெ.(n.)

   நாயன்மார் அறுபத்து மூவருள் ஒருவர் (பெரியபு.);; a canonized Saiva saint, one of 63.

     [மெய்ப்பொருள் + நாயனார்]

 மெய்ப்பொருணாயனார் meypporuṇāyaṉār, பெ. (n.)

   நாயன்மார் அறுபத்து மூவருள் ஒருவர் (பெரியபு.);; a canonized Saiva saint, one of 63.

     [மெய்ப்பொருள் + நாயனார்]

மெய்ப்பொருள் meypporuḷ, பெ.(n.)

   1. உண்மை; truth, essence, reality.

     “மெய்பொருள் காண்பதறிவு” (குறள், 385);.

   2. உண்மையான செல்வம்; true wealth.

     “கைப்பொருடன்னின் மெய்ப்பொருள் கல்வி” (கொன்றைவே. 3);.

   3. உண்மையாக உள்ளதான தெய்வம், கடவுள்; god, as reality.

     “வேதமு முடிவு காண மெய்ப் பொருள்” (கம்பரா. வீபீடணனடைக்கல.113);.

   4. மெய்ப்பொருணாயனார் பார்க்க (தேவா. 736, 1);;see {}.

   5. உண்மையான பொருள்; the true meaning.

     “மெய்ப்பொருள் காண்பதறிவு” (குறள்,385);.

     [மெய் + பொருள்]

 மெய்ப்பொருள் meypporuḷ, பெ. (n.)

   1. உண்மை; truth, essence, reality.

     “மெய்பொருள் காண்பதறிவு” (குறள், 385);.

   2. உண்மையான செல்வம்; true wealth.

     “கைப்பொருடன்னின் மெய்ப்பொருள் கல்வி” (கொன்றைவே. 3);.

   3. உண்மையாக உள்ளதான தெய்வம், கடவுள்; god, as reality.

     “வேதமு முடிவு காண மெய்ப் பொருள்” (கம்பரா. வீபீடணனடைக்கல.113);.

   4. மெய்ப்பொருணாயனார் பார்க்க (தேவா. 736, 1);;see {}.

   5. உண்மையான பொருள்; the true meaning.

     “மெய்ப்பொருள் காண்பதறிவு” (குறள்,385);.

     [மெய் + பொருள்]

மெய்ப்பொறி1 meyppoṟi, பெ.(n.)

   1. உடல் அழகு (சரீர லக்ஷணம்);; mark or feature of the body.

     “விண்ணகத் திளையானன்ன மெய்ப் பொறி” (சீவக. 1949);.

   2. உடல்(வின்.);; body.

     [மெய் + பொறி]

 மெய்ப்பொறி2 meyppoṟi, பெ.(n.)

   ஐம்புலன்களின் ஒன்றான தொடுவுணர்வு; organ of touch – skin.

     [மெய் + பொறி]

 மெய்ப்பொறி1 meyppoṟi, பெ. (n.)

   1. உடல் அழகு (சரீர லக்ஷணம்);; mark or feature of the body.

     “விண்ணகத் திளையானன்ன மெய்ப் பொறி” (சீவக. 1949);.

   2. உடல்(வின்.);; body.

     [மெய் + பொறி]

 மெய்ப்பொறி2 meyppoṟi, பெ. (n.)

   ஐம்புலன்களின் ஒன்றான தொடுவுணர்வு; organ of touch – skin.

     [மெய் + பொறி]

மெய்மட்டு meymaṭṭu, பெ.(n.)

மெய்மட்டுக்காணி பார்க்க;see {}. (S.I.I.V. 233);.

     [மெய் + மட்டு]

 மெய்மட்டு meymaṭṭu, பெ. (n.)

மெய்மட்டுக்காணி பார்க்க;see {}. (S.I.I.V. 233);.

     [மெய் + மட்டு]

மெய்மட்டுக்காணி meymaṭṭukkāṇi, பெ.(n.)

   நட்டுவத்துக்கு மதங்கம் (மிருதங்கம்); அடிக்கும் உரிமை; right of beating the small drum, as an accompaniment to dancing. (S.I.I.V. 232);.

     [மெய்மட்டு + காணி]

 மெய்மட்டுக்காணி meymaṭṭukkāṇi, பெ. (n.)

   நட்டுவத்துக்கு மதங்கம் (மிருதங்கம்); அடிக்கும் உரிமை; right of beating the small drum, as an accompaniment to dancing. (S.I.I.V. 232);.

     [மெய்மட்டு + காணி]

 மெய்மயக்கம்  meymayakkam, பெ. (n.)

   உடல் மயக்கம், உடல் உணர்வற்ற நிலை; giddiness.

     [மெய் + மயக்கம்]

 மெய்மயக்கம் meymayakkam, பெ. (n.)

   உடல் மயக்கம், உடல் உணர்வற்ற நிலை; giddiness.

     [மெய் + மயக்கம்]

 மெய்மறதி meymaṟadi, பெ.(n.)

மெய்ம்மறதி (யாழ். அக.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + மறதி]

 மெய்மறதி meymaṟadi, பெ. (n.)

மெய்ம்மறதி (யாழ். அக.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + மறதி]

மெய்மலம் meymalam, பெ.(n.)

   1. நரகல்; filth.

   2. உடம்பின் அழுக்கு; dirt.

     [மெய் + மலம்]

 மெய்மலம் meymalam, பெ. (n.)

   1. நரகல்; filth.

   2. உடம்பின் அழுக்கு; dirt.

     [மெய் + மலம்]

மெய்மாசு meymācu, பெ.(n.)

   1. உடலழுக்கு (பிங்);; dirt in the body.

   2. கழிவுப் பொருள் (பவ்வீ); (வின்.);; excreta.

     [மெய் + மாசு]

 மெய்மாசு meymācu, பெ. (n.)

   1. உடலழுக்கு (பிங்);; dirt in the body.

   2. கழிவுப் பொருள் (பவ்வீ); (வின்.);; excreta.

     [மெய் + மாசு]

 மெய்முடங்கல் meymuḍaṅgal, பெ.(n.)

   உடம்பு ஒடுங்குதல், உடல் உறுப்புகள் வலுவின்றி சோர்ந்தொடுங்கல்; emaciation.

     [மெய் + முடங்கல்]

 மெய்முடங்கல் meymuḍaṅgal, பெ. (n.)

   உடம்பு ஒடுங்குதல், உடல் உறுப்புகள் வலுவின்றி சோர்ந்தொடுங்கல்; emaciation.

     [மெய் + முடங்கல்]

 மெய்முதல் meymudal, பெ.(n.)

   மொழிக்கு முதலாக வரும் மெய்கள்; word initial consonants.

     [மெய் + முதல். க, ச, த, ந, ப, ம, வ, ய, ஞ ஆகிய ஒன்பது மெய்கள் மொழி முதலில் வரும்]

 மெய்முதல் meymudal, பெ. (n.)

   மொழிக்கு முதலாக வரும் மெய்கள்; word initial consonants.

     [மெய் + முதல். க, ச, த, ந, ப, ம, வ, ய, ஞ ஆகிய ஒன்பது மெய்கள் மொழி முதலில் வரும்]

மெய்மேனிற்றல் meymēṉiṟṟal, பெ.(n.)

மெய்மேலாதனம் பார்க்க;see {}. “வீரவாதனமாமை மெய் மேனிற்றல்” (தத்துவப். 109);.

     [மெய் + மேல் + நிற்றல்]

 மெய்மேனிற்றல் meymēṉiṟṟal, பெ. (n.)

மெய்மேலாதனம் பார்க்க;see {}.

     “வீரவாதனமாமை மெய் மேனிற்றல்” (தத்துவப். 109);.

     [மெய் + மேல் + நிற்றல்]

மெய்மேலாதனம் meymēlātaṉam, பெ.(n.)

   இரண்டுகையையுமூன்றி உடலை உயர்த்தி நிறுத்தும் இருக்கை (ஆசன); வகை (தத்துவப். 109, உரை);;     [மெய் + மேல் + ஆதனம்]

 Skt. {} → த. ஆதனம்.

     [p]

 மெய்மேலாதனம் meymēlātaṉam, பெ. (n.)

   இரண்டுகையையுமூன்றி உடலை உயர்த்தி நிறுத்தும் இருக்கை (ஆசன); வகை (தத்துவப். 109, உரை);;     [மெய் + மேல் + ஆதனம்]

 Skt. {} → த. ஆதனம்.

 மெய்மை meymai, பெ.(n.)

   நினைவு; thought.

     [மெய் → மெய்மை]

 மெய்மை meymai, பெ. (n.)

   நினைவு; thought.

     [மெய் → மெய்மை]

மெய்ம்மப் பட்டறிவு meymmappaṭṭaṟivu, பெ.(n.)

   மெய்மைகளின் குணங்களைஆன்மா காணும் ஒர் பட்டறிவு நிலை(தத்துவரூபம்);; a spiritual experience of the soul in which it is cognizant of the operations of the 36 tatvas,

மெய்ம்மயக்கம்1 meymmayakkam, பெ.(n.)

   சொற்களில் ஒற்றெழுத்து இயைந்து வருகை (சொல். எழுத். 22, இளம்பூர.);;     [மெய் + மயக்கம். மெய் = மெய்யெழுத்து. மய → மயக்கம்]

தொல்காப்பியரின் சொல்லாட்சிப்படி மெய்ம் மயக்கம் என்பது வேறுபட்ட இரண்டு மெய்கள் சேர்வது. செல்க என்பதில் லகரமும் ககரமும் மயங்கி வந்துள்ளன. இதனைப் பிற்கால இலக்கணப் புலவர்கள் வேற்று நிலை மெய்ம்மயக்கம் என அழைத்துள்ளனர். பத்து, பற்று என்றாற்போன்று (தகரமும் றகரமும் இரட்டித்து வருவதை); ஒரே எழுத்து இரட்டித்து வருவதை உடனிலை மெய்ம் மயக்கம் எனக் குறித்துள்ளனர். உடனிலை மெய்ம்மயக்கம் என்னும் தொடர் தொல்காப்பியரைப் பொறுத்தவரையில் ‘பொருத்த மற்றது. மயங்குதல் = கலத்தல். மெய்ம்மயக்கம் = இருவேறுபட்ட மெய்கள் கலத்தல். ஒரேயெழுத்து இருமுறை தோன்றி யிணைவதைத் தொல்காப்பியர் உடனிலை என்றே குறிப்பிடுவார்.

 மெய்ம்மயக்கம்2 meymmayakkam, பெ.(n.)

   உடலுடன் மனமும் தன்னிலை மறத்தல்; unconsciousness.

     [மெய் + மயக்கம்]

 மெய்ம்மயக்கம்1 meymmayakkam, பெ. (n.)

   சொற்களில் ஒற்றெழுத்து இயைந்து வருகை (சொல். எழுத். 22, இளம்பூர.);;     [மெய் + மயக்கம். மெய் = மெய்யெழுத்து. மய → மயக்கம்]

தொல்காப்பியரின் சொல்லாட்சிப்படி மெய்ம் மயக்கம் என்பது வேறுபட்ட இரண்டு மெய்கள் சேர்வது. செல்க என்பதில் லகரமும் ககரமும் மயங்கி வந்துள்ளன. இதனைப் பிற்கால இலக்கணப் புலவர்கள் வேற்று நிலை மெய்ம்மயக்கம் என அழைத்துள்ளனர். பத்து, பற்று என்றாற்போன்று (தகரமும் றகரமும் இரட்டித்து வருவதை); ஒரே எழுத்து இரட்டித்து வருவதை உடனிலை மெய்ம் மயக்கம் எனக் குறித்துள்ளனர். உடனிலை மெய்ம்மயக்கம் என்னும் தொடர் தொல்காப்பியரைப் பொறுத்தவரையில் ‘பொருத்த மற்றது. மயங்குதல் = கலத்தல். மெய்ம்மயக்கம் = இருவேறுபட்ட மெய்கள் கலத்தல். ஒரேயெழுத்து இருமுறை தோன்றி யிணைவதைத் தொல்காப்பியர் உடனிலை என்றே குறிப்பிடுவார்.

 மெய்ம்மயக்கம்2 meymmayakkam, பெ. (n.)

   உடலுடன் மனமும் தன்னிலை மறத்தல்; unconsciousness.

     [மெய் + மயக்கம்]

மெய்ம்மயக்கு meymmayakku, பெ.(n.)

மெய்ம்மயக்கம்1 பார்க்க (நன். 109);;see {}.

     [மெய் + மயக்கு. மய → மயக்கு]

 மெய்ம்மயக்கு meymmayakku, பெ. (n.)

மெய்ம்மயக்கம்1 பார்க்க (நன். 109);;see {}.

     [மெய் + மயக்கு. மய → மயக்கு]

மெய்ம்மற-த்தல் meymmaṟattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அறிவு நீங்குதல்; to swoon, lose consciousness.

     “மெய்ம் மறந்து பட்ட வரையாப் பூசல்” (புறநா. 25);.

   2. (ஒன்றில் ஈடுபட்டு); எங்கு இருக்கிறோம் என்ன செய்கிறோம் என்னும் உணர்வை இழத்தல், தன்னை மறத்தல்; to forget or lose oneself.

     ‘கடவுளைக் கண்டு (தரிசித்து); மெய்ம்மறந்து நின்றான்’.

     ‘இசையை மெய்ம்மறந்து கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன் அதனால் நீ வந்தது தெரியவில்லை’.

   3. சோர்வடைதல்; to weary.

   4. மயக்கமடைதல்; faint.

   5. கள் வெறியேறுதல் (போதையாதல்);; to be intoxicated.

ம. மெய்மறக்க.

     [மெய் + மற-, மெய் = உடல். மெய்ம்மறத்தல் = உடலுணர்களை (தன்னுணர்வுகளை); மறத்தல்]

 மெய்ம்மற-த்தல் meymmaṟattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அறிவு நீங்குதல்; to swoon, lose consciousness.

     “மெய்ம் மறந்து பட்ட வரையாப் பூசல்” (புறநா. 25);.

   2. (ஒன்றில் ஈடுபட்டு); எங்கு இருக்கிறோம் என்ன செய்கிறோம் என்னும் உணர்வை இழத்தல், தன்னை மறத்தல்; to forget or lose oneself.

     ‘கடவுளைக் கண்டு (தரிசித்து); மெய்ம்மறந்து நின்றான்’.

     ‘இசையை மெய்ம்மறந்து கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன் அதனால் நீ வந்தது தெரியவில்லை’.

   3. சோர்வடைதல்; to weary.

   4. மயக்கமடைதல்; faint.

   5. கள் வெறியேறுதல் (போதையாதல்);; to be intoxicated.

ம. மெய்மறக்க.

     [மெய் + மற-, மெய் = உடல். மெய்ம்மறத்தல் = உடலுணர்களை (தன்னுணர்வுகளை); மறத்தல்]

மெய்ம்மறதி meymmaṟadi, பெ.(n.)

   1. அறிவு நீங்குகை (வின்.);; swooning, losing consciousness.

   2. தன்னிலை மறக்கை; self-forgetfulness.

   3. சின வெறி; fit of anger.

   4. வெறி; fit of insanity.

     [மெய் + மற. மற → மறதி]

மண்ணீரலிலிருந்து அளவிற்குக் குறைந்து ஊதை நீரானது இரைப்பையில் விழுவதனால் உடம்பிற்கு ஏற்படும் ஒரு நிலைமை. (சா.அக.);.

 மெய்ம்மறதி meymmaṟadi, பெ. (n.)

   1. அறிவு நீங்குகை (வின்.);; swooning, losing consciousness.

   2. தன்னிலை மறக்கை; self-forgetfulness.

   3. சின வெறி; fit of anger.

   4. வெறி; fit of insanity.

     [மெய் + மற. மற → மறதி]

மண்ணீரலிலிருந்து அளவிற்குக் குறைந்து ஊதை நீரானது இரைப்பையில் விழுவதனால் உடம்பிற்கு ஏற்படும் ஒரு நிலைமை. (சா.அக.);.

மெய்ம்மறை meymmaṟai, பெ.(n.)

மெய்புகு கருவி பார்க்க;see mey-pugu-karuvi.

     “சான்றோர் மெய்ம்மறை” (பதிற்றுப். 14, 12);.

     [மெய் + மறை]

 மெய்ம்மறை meymmaṟai, பெ. (n.)

மெய்புகு கருவி பார்க்க;see mey-pugu-karuvi.

     “சான்றோர் மெய்ம்மறை” (பதிற்றுப். 14, 12);.

     [மெய் + மறை]

மெய்ம்மலம் meymmalam, பெ.(n.)

மெய்மாசு, 1 (பிங்.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + மலம்]

 மெய்ம்மலம் meymmalam, பெ. (n.)

மெய்மாசு, 1 (பிங்.); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + மலம்]

மெய்ம்மை meymmai, பெ.(n.)

   1. மெய்யானது, உண்மையானது, உண்மை; truth, reality,

     “மெய்ம்மையும் பொய்ம்மையு மாயினார்க்கு” (திருவாச. 9, 20);.

   2. பட்டாங் கான இயல்பு (தொல். எழுத். 156);; natural state.

   3. உளதாயிருக்கும் தன்மை (சத்து);; existence.

     “மெய்ம்மையொடு சித்தாகும்” (வேதா. சூ. 31);.

   4. பொருண்மை; signify- cation.

     “மெய்ம்மையானு மவ் விரண்டாகும்” (தொல். சொல். 427);.

     [மெய் → மெய்ம்மை, உடலால் பொய்யின்றிச் செயல்படுதலே மெய்மை]

   உண்மை என்பது சொல்லை மட்டும் பற்றிய அறமன்று. உள்ளும் புறம்பும் ஒத்திருப்பதே உண்மை. உள்ளம் வாய் மெய் ஆகிய முக்கரணங்களும், ஒருங்கே உண்மையில் ஒத்திருத்தல் வேண்டும். இவ்வியல்பை யறிந்து, உண்மை வாய்மை, மெய்ம்மை என உண்மைக்கு முப்பெயரிட்டனர் முன்னோர். உள்ளத்தைப் பற்றியது உண்மை;வாயைப் பற்றியது வாய்மை மெய்யைப் பற்றியது மெய்ம்மை.

உண்மை சொல்லை மட்டும் பற்றிய தென்னும் தப்புக் கொள்ளையாலேயே, பொல்லாதவர் பொய்யாணையிடுவதும் பிறர் அதை நம்பி ஒப்புக்கொள்வதும் நேர்கின்றன.

உளத்தொடு பொருந்தாது சொல்லொடும் மெய்யொடும் மட்டும் பொருந்துவது ஒருபோதும் உண்மையாகாது. உளத்தொடு பொருந்திய உண்மையுரைப்பவர் திருந்திய வொழுக்கமுடைய வராயிருத்தல் திண்ணம் என்னும் கருத்தே.

பொய்யாமை பொய்யாமை யாற்றின் அறம்பிற

செய்யாமை செய்யாமை நன்று (குறள், 297);

என்ற குறளின் அடிப்படை என்க.

உண்மை வாய்மை மெய்ம்மை என்னும் சொற்களின் முக்கரணத் தொடர்பு, தன்னேர்ச்சியான (accidental); போலியே.

உள் → உண்மை = உள்ளதாயிருக்கும் தன்மை. உள்ளத்தொடு பொருந்தியது என்னும் பொருள் மொழிநூற்கு ஒவ்வாது. வாய்மை = வாய்ப்பது, நிறை வேறுவது. மெய்ம்மை = உடம்புபோல் உண்மை யானது. (substance, sustantiality); (வே.க. 42, 43);.

 மெய்ம்மை meymmai, பெ. (n.)

   1. மெய்யானது, உண்மையானது, உண்மை; truth, reality.

     “மெய்ம்மையும் பொய்ம்மையு மாயினார்க்கு” (திருவாச. 9, 20);.

   2. பட்டாங் கான இயல்பு (தொல். எழுத். 156);; natural state.

   3. உளதாயிருக்கும் தன்மை (சத்து);; existence.

     “மெய்ம்மையொடு சித்தாகும்” (வேதா. சூ. 31);.

   4. பொருண்மை; signify- cation.

     “மெய்ம்மையானு மவ் விரண்டாகும்” (தொல். சொல். 427);.

     [மெய் → மெய்ம்மை, உடலால் பொய்யின்றிச் செயல்படுதலே மெய்மை]

   உண்மை என்பது சொல்லை மட்டும் பற்றிய அறமன்று. உள்ளும் புறம்பும் ஒத்திருப்பதே உண்மை. உள்ளம் வாய் மெய் ஆகிய முக்கரணங்களும், ஒருங்கே உண்மையில் ஒத்திருத்தல் வேண்டும். இவ்வியல்பை யறிந்து, உண்மை வாய்மை, மெய்ம்மை என உண்மைக்கு முப்பெயரிட்டனர் முன்னோர். உள்ளத்தைப் பற்றியது உண்மை;வாயைப் பற்றியது வாய்மை மெய்யைப் பற்றியது மெய்ம்மை.

உண்மை சொல்லை மட்டும் பற்றிய தென்னும் தப்புக் கொள்ளையாலேயே, பொல்லாதவர் பொய்யாணையிடுவதும் பிறர் அதை நம்பி ஒப்புக்கொள்வதும் நேர்கின்றன.

உளத்தொடு பொருந்தாது சொல்லொடும் மெய்யொடும் மட்டும் பொருந்துவது ஒருபோதும் உண்மையாகாது. உளத்தொடு பொருந்திய உண்மையுரைப்பவர் திருந்திய வொழுக்கமுடைய வராயிருத்தல் திண்ணம் என்னும் கருத்தே.

பொய்யாமை பொய்யாமை யாற்றின் அறம்பிற

செய்யாமை செய்யாமை நன்று (குறள், 297);

என்ற குறளின் அடிப்படை என்க.

உண்மை வாய்மை மெய்ம்மை என்னும் சொற்களின் முக்கரணத் தொடர்பு, தன்னேர்ச்சியான (accidental); போலியே.

உள் → உண்மை = உள்ளதாயிருக்கும் தன்மை. உள்ளத்தொடு பொருந்தியது என்னும் பொருள் மொழிநூற்கு ஒவ்வாது. வாய்மை = வாய்ப்பது, நிறை வேறுவது. மெய்ம்மை = உடம்புபோல் உண்மை யானது. (substance, sustantiality); (வே.க. 42, 43);.

மெய்ம்மையா-தல் meymmaiyātal,    6 செ.கு.வி. (v.i)

   1. உண்மையாதல்; to prove true.

   2. இயல்பாதல்; to remain without change.

     “மெய்ம்மையாதலு முறழத் தோன்றலும்” (தொல். எழுத். 156);.

     [மெய்ம்மை + ஆ-,]

 மெய்ம்மையா-தல் meymmaiyātal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உண்மையாதல்; to prove true.

   2. இயல்பாதல்; to remain without change.

     “மெய்ம்மையாதலு முறழத் தோன்றலும்” (தொல். எழுத். 156);.

     [மெய்ம்மை + ஆ-,]

மெய்ம்மொழி meymmoḻi, பெ.(n.)

   1. உண்மையான வாக்கு; true word;

 true teaching.

   2. மறை (வேதம்);; the vedas.

   3. முனிவரின் சாவச் சொல்; malediction or benediction, uttered by sages.

     [மெய் + மொழி]

 மெய்ம்மொழி meymmoḻi, பெ. (n.)

   1. உண்மையான வாக்கு; true word, true teaching.

   2. மறை (வேதம்);; the vedas.

   3. முனிவரின் சாவச் சொல்; malediction or benediction, uttered by sages.

     [மெய் + மொழி]

 மெய்யனத்தல் meyyaṉattal, பெ.(n.)

   உடம்பின் கொதிப்பு, உடற்சூடு அதிகரித்தல்; rise of heat in the body.

     [மெய் + அனத்தல்]

 மெய்யனத்தல் meyyaṉattal, பெ. (n.)

   உடம்பின் கொதிப்பு, உடற்சூடு அதிகரித்தல்; rise of heat in the body.

     [மெய் + அனத்தல்]

 மெய்யனல் meyyaṉal, பெ.(n.)

   உடம்பின் சூடு, உடல் வெப்பம்; heat of the body.

     [மெய் + அனல்]

 மெய்யனல் meyyaṉal, பெ. (n.)

   உடம்பின் சூடு, உடல் வெப்பம்; heat of the body.

     [மெய் + அனல்]

மெய்யன் meyyaṉ, பெ.(n.)

   1. உண்மை யுணர்ந்தவன்; one who has realised the truth.

   2. உண்மையானவன்; true, honest, trust worthy, faithful person.

     “அவளுக்கும் மெய்யனல்லை” (திவ். பெருமாள். 6, 3);.

   3. முனிவன் (பிங்);; sage.

   4. அந்தணன் (சூடா.);; Brahmin.

   5. உண்மை புகலுவோன் (யாழ்.அக);; one who speaks the truth.

   6. கடவுள் (யாழ்.அக);; god, as the embodi- ment of truth.

   7. மகன் (யாழ்.அக);; son.

     [மெய் → மெய்யன் ‘அன்’ ஆ.பா.ஈறு]

 மெய்யன் meyyaṉ, பெ. (n.)

   1. உண்மை யுணர்ந்தவன்; one who has realised the truth.

   2. உண்மையானவன்; true, honest, trust worthy, faithful person.

     “அவளுக்கும் மெய்யனல்லை” (திவ். பெருமாள். 6, 3);.

   3. முனிவன் (பிங்);; sage.

   4. அந்தணன் (சூடா.);; Brahmin.

   5. உண்மை புகலுவோன் (யாழ்.அக);; one who speaks the truth.

   6. கடவுள் (யாழ்.அக);; god, as the embodi- ment of truth.

   7. மகன் (யாழ்.அக);; son.

     [மெய் → மெய்யன் ‘அன்’ ஆ.பா.ஈறு]

மெய்யர் meyyar, பெ.(n.)

   1.பார்ப்பார்; Brahmin.

   2. துறவியார்; renunciation of the pleasures of life, asceticism.

   3. மெய் சொல்வோர்; one who speaks truth.

     [மெய் → மெய்யர்]

 மெய்யர் meyyar, பெ. (n.)

   பார்ப்பார்; Brahmin.

   2. துறவியார்; renunciation of the pleasures of life, asceticism.

   3. மெய் சொல்வோர்; one who speaks truth.

     [மெய் → மெய்யர்]

மெய்யறிவின்பம் meyyaṟiviṉpam, பெ.(n.)

   உளதாயிருத்தல் மெய்யறிவு இன்பம் என்னும் முக்குணம் 2ன் நிரம்பிய பரம்பொருள் (சச்சிதானந்தம்);; the supreme spirit, as having the threefold attributes of existence, knowledge and bliss.

     [மெய்+அறிவு+இன்பம்]

 மெய்யறிவு meyyaṟivu, பெ.(n.)

   உண்மையான அறிவு; true knowledge.

     [மெய் + அறிவு. உலகின் உண்மை நிலை அறிதல்]

 மெய்யறிவு meyyaṟivu, பெ. (n.)

   உண்மையான அறிவு; true knowledge.

     [மெய் + அறிவு. உலகின் உண்மை நிலை அறிதல்]

 மெய்யழகு meyyaḻku, பெ.(n.)

   இயல்பான அழகு; personal, true beauty.

ம. மெய்யழகு.

     [மெய் + அழகு]

 மெய்யழகு meyyaḻku, பெ. (n.)

   இயல்பான அழகு; personal, true beauty.

ம. மெய்யழகு.

     [மெய் + அழகு]

 மெய்யழற்சி meyyaḻṟci, பெ.(n.)

   தோலின் அழுகும் தன்மை; inflammation of the skin.

     [மெய் + அழற்சி]

 மெய்யழற்சி meyyaḻṟci, பெ. (n.)

   தோலின் அழுகும் தன்மை; inflammation of the skin.

     [மெய் + அழற்சி]

 மெய்யவத்தை meyyavattai, பெ.(n)

மெய்க்குற்றம் பார்க்க;see {}.

     [மெய் + அவத்தை]

 Skt. {} → த.அவத்தை.

 மெய்யவத்தை meyyavattai, பெ. (n.)

மெய்க்குற்றம் பார்க்க;see {}.

     [மெய் + அவத்தை]

 Skt. {} → த.அவத்தை.

மெய்யவற்குக்காட்டல்வினா meyyavaṟkukkāṭṭalviṉā, பெ.(n.)

   பிறரையறிவுறுத் தற்குக் கேட்கும் வினா வகை (தொல். சொல். 13, சேனா.);; question put to a person with a view to instructing him.

     [மெய் + அவன் + காட்டல் + வினா. காட்டு → காட்டல். ‘அல்’ தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்யவற்குக்காட்டல்வினா meyyavaṟkukkāṭṭalviṉā, பெ. (n.)

   பிறரையறிவுறுத் தற்குக் கேட்கும் வினா வகை (தொல். சொல். 13, சேனா.);; question put to a person with a view to instructing him.

     [மெய் + அவன் + காட்டல் + வினா. காட்டு → காட்டல். ‘அல்’ தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்யாப்பு meyyāppu, பெ.(n.)

   குப்பாயம், சட்டை (சங். அக.);; coat.

     [மெய் + யாப்பு. யா → யாப்பு = உடம்பின் மேல் கட்டப்படுவது]

 மெய்யாப்பு meyyāppu, பெ. (n.)

   குப்பாயம், சட்டை (சங். அக.);; coat.

     [மெய் + யாப்பு. யா → யாப்பு = உடம்பின் மேல் கட்டப்படுவது]

மெய்யாலரிசிநாடுரி meyyālarisināṭuri, பெ.(n.)

   ஆள் ஒன்றுக்குரிய சோற்றரிசி நாழியும் உரியும் கொண்ட அளவு; rice of a {} and ‘uri’ measure.

     “ஆயிரவர்க்கும் பத்தெட்டுக் குடுத்தல், மெய்யாலரிசி நாடுரியாக நிடதம்ம இருநூற்றறுபத்திரு காடி” (தெ. கல். தொ. 8, கல். 529);.

     [மெய்யால் + அரிசி + நாழி + உரி]

 மெய்யாலரிசிநாடுரி meyyālarisināṭuri, பெ. (n.)

   ஆள் ஒன்றுக்குரிய சோற்றரிசி நாழியும் உரியும் கொண்ட அளவு; rice of a {} and ‘uri’ measure.

     “ஆயிரவர்க்கும் பத்தெட்டுக் குடுத்தல், மெய்யாலரிசி நாடுரியாக நிடதம்ம இருநூற்றறுபத்திரு காடி” (தெ. கல். தொ. 8, கல். 529);.

     [மெய்யால் + அரிசி + நாழி + உரி]

 மெய்யாள்சாரி meyyāḷcāri, பெ.(n.)

   ஊன்; flesh.

 மெய்யாள்சாரி meyyāḷcāri, பெ. (n.)

   ஊன்; flesh.

 மெய்யிறுகல் meyyiṟugal, பெ.(n.)

   உடல் வன்மை பெறல்; body becoming hard and strong.

     [மெய் + இறுகல். இறு → இறுகு → இறுகல்]

 மெய்யிறுகல் meyyiṟugal, பெ. (n.)

   உடல் வன்மை பெறல்; body becoming hard and strong.

     [மெய் + இறுகல். இறு → இறுகு → இறுகல்]

 மெய்யிலழல் meyyilaḻl, பெ.(n.)

   உடம்பின் வெப்பம்; temperature-heat of the body.

     [மெய்யில் + அழல்]

 மெய்யிலழல் meyyilaḻl, பெ. (n.)

   உடம்பின் வெப்பம்; temperature-heat of the body.

     [மெய்யில் + அழல்]

 மெய்யிளைப்பு meyyiḷaippu, பெ. (n.)

   உடலிளைப்பு; emaciation.

     [மெய் + இளைப்பு. இளை → இளைப்பு. ‘பு’ தொ.பெ.ஈறு.]

 மெய்யிளைப்பு meyyiḷaippu, பெ. (n.)

   உடலிளைப்பு; emaciation.

     [மெய் + இளைப்பு. இளை → இளைப்பு. ‘பு’ தொ.பெ.ஈறு.]

மெய்யீறு meyyīṟu, பெ.(n.)

   மெய்யெழுத்தை இறுதியினுடைய சொல்; word ending in a consonant.

     “மெய்யீறெல்லாம்” (தொல். எழுத். 105, இளம்.);.

     [மெய் + ஈறு. ஞண நமன யரலவழள ஆகிய பதினொரு மெய்கள் மொழியிறுதியில் வரும்.]

 மெய்யீறு meyyīṟu, பெ. (n.)

   மெய்யெழுத்தை இறுதியினுடைய சொல்; word ending in a consonant.

     “மெய்யீறெல்லாம்” (தொல். எழுத். 105, இளம்.);.

     [மெய் + ஈறு. ஞண நமன யரலவழள ஆகிய பதினொரு மெய்கள் மொழியிறுதியில் வரும்.]

மெய்யுணர்தல் meyyuṇartal, பெ.(n.)

   மெய்யுணர்வு (குறள், அதி. 36); பார்க்க; seе {}.

     [மெய் + உணர்தல். உணர் → உணர்தல். ‘தல்’ தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்யுணர்தல் meyyuṇartal, பெ. (n.)

மெய்யுணர்வு (குறள், அதி. 36); பார்க்க; seе {}.

     [மெய் + உணர்தல். உணர் → உணர்தல். ‘தல்’ தொ.பெ.ஈறு]

மெய்யுணர்வு1 meyyuṇarvu, பெ.(n.)

   உண்மையறிவு (தத்துவ ஞானம்); (குறள், 352, உரை);; Knowledge of reality.

     [மெய் + உணர்வு]

     [மெய் + உணர்வு. உணர் → உணர்வு. ‘வு’ தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்யுணர்வு2 meyyuṇarvu, பெ.(n.)

   ஊன்றல், கட்டல், குத்தல், தடவல், தட்டல், தீண்டல், பற்றல், வெட்டல், என்ற எண் வகைப்பட்ட உடலுணர்ச்சிக் காரணங்கள் (பிங்.);; canes of sensation in the body of eight kinds, viz. {}.

     [மெய் + உணர்வு]

 மெய்யுணர்வு1 meyyuṇarvu, பெ. (n.)

   உண்மையறிவு (தத்துவ ஞானம்); (குறள், 352, உரை);; Knowledge of reality.

     [மெய் + உணர்வு]

     [மெய் + உணர்வு. உணர் → உணர்வு. ‘வு’ தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்யுணர்வு2 meyyuṇarvu, பெ. (n.)

   ஊன்றல், கட்டல், குத்தல், தடவல், தட்டல், தீண்டல், பற்றல், வெட்டல், என்ற எண் வகைப்பட்ட உடலுணர்ச்சிக் காரணங்கள் (பிங்.);; canes of sensation in the body of eight kinds, viz. {}.

     [மெய் + உணர்வு]

 மெய்யுணர்வு அளவை meyyuṇarvuaḷavai, பெ.(n.)

   மெய்யுணர்வு விளக்கத்திற்காக மறை முதலியவற்றைக் கொண்டு அறியும் ஓர் அளவை (சத்தப்பிரமாணம்);; verbal authority, revelation or scripture, as a means of acquiring correct knowledge.

     [மெய்+உணர்வு+அளவை]

 மெய்யுதகம் meyyudagam, பெ.(n.)

மெய் வழிநீர் (மூ.அ); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + உதகம்]

 Skt. udaka → த. உதகம்.

 மெய்யுதகம் meyyudagam, பெ. (n.)

மெய் வழிநீர் (மூ.அ); பார்க்க;see {}.

     [மெய் + உதகம்]

 Skt. udaka → த. உதகம்.

மெய்யுரை1 meyyuraittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   உரை சொல்லல்; to write faithful commentary, as true to the text.

     [மெய் + உரை]

 மெய்யுரை2 meyyurai, பெ.(n.)

   1. நூற்குப் பொருத்தமான உரை (இறை,1, உரை, பக். 8);; faithful commentary, as true to the text.

   2. உண்மையான மொழி; true word.

     “மெய்யுரை யையவிளம்பினான்” (கம்பரா. பிணிவீ. 111);.

     [மெய் + உரை]

 மெய்யுரை1 meyyuraittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   உரை சொல்லல்; to write faithful commentary, as true to the text.

     [மெய் + உரை]

 மெய்யுரை2 meyyurai, பெ. (n.)

   1. நூற்குப் பொருத்தமான உரை (இறை,1, உரை, பக். 8);; faithful commentary, as true to the text.

   2. உண்மையான மொழி; true word.

     “மெய்யுரை யையவிளம்பினான்” (கம்பரா. பிணிவீ. 111);.

     [மெய் + உரை]

மெய்யுறுபுணர்ச்சி meyyuṟubuṇarcci, பெ.(n.)

   உடலால் கூடுங் கூட்டம் (தொல். பொ. 145, உரை);;     (Akap.); copulation, embrace.

மறுவ. உடலுறப் புணர்ச்சி.

     [மெய்யுறு + புணர்ச்சி. உள்ளப் புணர்ச்சிக்கு எதிரானது]

 மெய்யுறுபுணர்ச்சி meyyuṟubuṇarcci, பெ. (n.)

   உடலால் கூடுங் கூட்டம் (தொல். பொ. 145, உரை);;     (Akap.); copulation, embrace.

மறுவ. உடலுறப் புணர்ச்சி.

     [மெய்யுறு + புணர்ச்சி. உள்ளப் புணர்ச்சிக்கு எதிரானது]

 மெய்யுளைச்சல் meyyuḷaiccal, பெ.(n.)

   உடம்பின் வலி; pain in the body.

     [மெய் + உளைச்சல்]

 மெய்யுளைச்சல் meyyuḷaiccal, பெ. (n.)

   உடம்பின் வலி; pain in the body.

     [மெய் + உளைச்சல்]

மெய்யுவமம் meyyuvamam, பெ.(n.)

   வடிவு பற்றி வரும் உவமை (தொல். பொ. 276, 20);; comparison based on form on shape.

     [மெய் + உவமம்]

 மெய்யுவமம் meyyuvamam, பெ. (n.)

   வடிவு பற்றி வரும் உவமை (தொல். பொ. 276, 20);; comparison based on form on shape.

     [மெய் + உவமம்]

 மெய்யூர் meyyūr, பெ.(n.)

   செங்கல்பட்டு மாவட்டத்திலுள்ள ஒரு ஊர்; a village in {} dt.

     [மெய் + ஊர்]

மெய்யூர் என்னும் பெயரில் மதுராந்தகம், திருவள்ளுர், திருபெரும்புதூர் ஆகிய வட்டங்களில் சில ஊர்கள் இருக்கின்றன.

 மெய்யூர் meyyūr, பெ. (n.)

   செங்கல்பட்டு மாவட்டத்திலுள்ள ஒரு ஊர்; a village in {} dt.

     [மெய் + ஊர்]

மெய்யூர் என்னும் பெயரில் மதுராந்தகம், திருவள்ளுர், திருபெரும்புதூர் ஆகிய வட்டங்களில் சில ஊர்கள் இருக்கின்றன.

 மெய்யெரிச்சல் meyyericcal, பெ.(n)

   உடல் தணல்; burning sensation of the body.

     “மெய்யெரிச்சல் மிகுதியாக உள்ளது’ (உ.வ.);.

     [மெய் + எரிச்சல். எரி → எரிச்சல். ‘சல்’ தொ.பெ.ஈறு]

 மெய்யெரிச்சல் meyyericcal, பெ. (n.)

   உடல் தணல்; burning sensation of the body.

     “மெய்யெரிச்சல் மிகுதியாக உள்ளது’ (உ.வ.);.

     [மெய் + எரிச்சல். எரி → எரிச்சல். ‘சல்’ தொ.பெ.ஈறு]

மெய்யெழுத்து meyyeḻuttu, பெ.(n.)

   1. ஒற்றெழுத்து, உயிரெழுத்திற்கு உடம்பா யிருப்பது (வீரசோ. சந்திப்.1, உரை);; consonant, as the body to which the vowel gives life.

   2. மெய்யெழுத்தைக் குறிக்கும் வரி வடிவம்; the letter represent- ing a consonant.

     [மெய் + எழுத்து]

எழுத்துகளில், வேறோர் எழுத்தின் உதவி யின்றித் தானே ஒலிக்கும் உயிரெழுத்து தானாய் இயங்கும் உயிரையும், உயிரெழுத்தின் உதவியின்றித் தனித்தொலியாத மெய்யெழுத்து உயிரின்றி இயங்காத உடம்பையும் உயிரோடு கூடிய மெய்யெழுத்து உயிரோடு கூடிய உடம்பையும் ஒத்திருத்தலால் அம்மூவகை எழுத்திற்கும் அம் மூவகைப் பொருட்பெயர்களையே உவமையாகு பெயராக இட்டனர் முதல் நூலாசியர்……… மெய்யெழுத்துகளில் வல்லினம், மெல்லினம், இடையினம் என்பன வல்லுடம்பையும் மெல்லுடம் பையும், இடைத்தரவுடம்பையும் நிகர்க்கும் என்பதை அவ்வப் பெயர்களே உணர்த்தும் (சொ.க.32);.

தமிழில் க்,ங், ச், ஞ், ட், ண், த், ந், ப்,ம், ய், ர், ல், வ், ழ், ள், ற், ன் என்னும் பதினெட்டு மெய்யெழுத்துகள் உள்ளன.

 மெய்யெழுத்து meyyeḻuttu, பெ. (n.)

   1. ஒற்றெழுத்து, உயிரெழுத்திற்கு உடம்பா யிருப்பது (வீரசோ. சந்திப்.1, உரை);;   2. மெய்யெழுத்தைக் குறிக்கும் வரி வடிவம்; the letter represent- ing a consonant.

     [மெய் + எழுத்து]

எழுத்துகளில், வேறோர் எழுத்தின் உதவி யின்றித் தானே ஒலிக்கும் உயிரெழுத்து தானாய் இயங்கும் உயிரையும், உயிரெழுத்தின் உதவியின்றித் தனித்தொலியாத மெய்யெழுத்து உயிரின்றி இயங்காத உடம்பையும் உயிரோடு கூடிய மெய்யெழுத்து உயிரோடு கூடிய உடம்பையும் ஒத்திருத்தலால் அம்மூவகை எழுத்திற்கும் அம் மூவகைப் பொருட்பெயர்களையே உவமையாகு பெயராக இட்டனர் முதல் நூலாசியர்……… மெய்யெழுத்துகளில் வல்லினம், மெல்லினம், இடையினம் என்பன வல்லுடம்பையும் மெல்லுடம் பையும், இடைத்தரவுடம்பையும் நிகர்க்கும் என்பதை அவ்வப் பெயர்களே உணர்த்தும் (சொ.க.32);.

தமிழில் க்,ங், ச், ஞ், ட், ண், த், ந், ப்,ம், ய், ர், ல், வ், ழ், ள், ற், ன் என்னும் பதினெட்டு மெய்யெழுத்துகள் உள்ளன.

 மெய்யொலி meyyoli, பெ.(n.)

   ஒற்றெழுத்து; consonant.

     [மெய் + ஒலி]

பேச்சொலிகளைத் தமிழிலக்கணங்கள் உயிரொலி என்றும் மெய்யொலி என்றும் இரண்டாகப் பிரிக்கும். பேச்சு முயற்சியால் வெளிப்படுகின்ற காற்று எங்கும் தடைப்படாமல் இதழமைப்பாலும் நாவின் இயக்கத்தாலும் தேவையான மாறுதல்களைப் பெற்று ஒலியை உண்டாக்கும்போது அம்முறையில் பிறக்கும் ஒலிகளுக்கு உயிரொலி என்று பெயர். அங்ஙனம் இல்லாமல் வேறுவகையில் உருவாகும் எல்லா ஒலிகளையும் மெய்யொலி என்பர். அந்த மெய்யொலிகளைத் தமிழிலக்கணங்கள் வலி, மெலி, இடை என மூன்றாய்ப் பிரித்துள்ளன. தமிழ்மொழியில் உள்ள மெய்யெழுத்துகள் பதினெட்டு (இ.க.);.

 மெய்யொலி meyyoli, பெ. (n.)

   ஒற்றெழுத்து; consonant.

     [மெய் + ஒலி]

பேச்சொலிகளைத் தமிழிலக்கணங்கள் உயிரொலி என்றும் மெய்யொலி என்றும் இரண்டாகப் பிரிக்கும். பேச்சு முயற்சியால் வெளிப்படுகின்ற காற்று எங்கும் தடைப்படாமல் இதழமைப்பாலும் நாவின் இயக்கத்தாலும் தேவையான மாறுதல்களைப் பெற்று ஒலியை உண்டாக்கும்போது அம்முறையில் பிறக்கும் ஒலிகளுக்கு உயிரொலி என்று பெயர். அங்ஙனம் இல்லாமல் வேறுவகையில் உருவாகும் எல்லா ஒலிகளையும் மெய்யொலி என்பர். அந்த மெய்யொலிகளைத் தமிழிலக்கணங்கள் வலி, மெலி, இடை என மூன்றாய்ப் பிரித்துள்ளன. தமிழ்மொழியில் உள்ள மெய்யெழுத்துகள் பதினெட்டு (இ.க.);.

மெய்வசை meyvasai, பெ.(n.)

   ஒருவனைப் பற்றி வசை தோன்றக் கூறும் பாட்டு வகை (இலக். வி, 753);;     [மெய் + வசை]

 மெய்வசை meyvasai, பெ. (n.)

   ஒருவனைப் பற்றி வசை தோன்றக் கூறும் பாட்டு வகை (இலக். வி, 753);;     [மெய் + வசை]

 மெய்வருக்கை meyvarukkai, பெ.(n.)

   மெய்யெழுத்துக்களின் வரிசை (வின்);; the series of consonants.

     [மெய் + வருக்கை]

 Skt. varga → த. வருக்கை.

 மெய்வருக்கை meyvarukkai, பெ. (n.)

   மெய்யெழுத்துக்களின் வரிசை (வின்);; the series of consonants.

     [மெய் + வருக்கை]

 Skt. varga → த. வருக்கை.

 மெய்வருத்தம் meyvaruttam, பெ.(n.)

   உடலுழைப்பாலாகிய அயர்ச்சி; fatigues.

     ‘மெய்வருத்தம் பாரார்’ –ஒளவையார்.

     [மெய் + வருத்தம்]

 மெய்வருத்தம் meyvaruttam, பெ. (n.)

   உடலுழைப்பாலாகிய அயர்ச்சி; fatigues.

     ‘மெய்வருத்தம் பாரார்’ –ஒளவையார்.

     [மெய் + வருத்தம்]

 மெய்வருத்தல் meyvaruttal, பெ.(n.)

   உடல் வருந்த உழைத்தல்; straining the body.

     [மெய் + வருத்தல். வரு → வருத்தல். ‘தல்’ தொ.பெ.ஈறு.]

 மெய்வருத்தல் meyvaruttal, பெ. (n.)

   உடல் வருந்த உழைத்தல்; straining the body.

     [மெய் + வருத்தல். வரு → வருத்தல். ‘தல்’ தொ.பெ.ஈறு.]

மெய்வருத்து-தல் meyvaruddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   உடல் வருந்த உழைத்தல்; to strain the body.

     [மெய் + வருத்து-,]

 மெய்வருத்து-தல் meyvaruddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   உடல் வருந்த உழைத்தல்; to strain the body.

     [மெய் + வருத்து-,]

மெய்வலி1 meyvali, பெ.(n.)

   உடலின் வலிமை; physical, bodily strength.

     “நிரம்பிய மெய் வலியினையுடைய மாக்கள்” (பெரும்பாண். 61, உரை);.

     [மெய் + வலி]

 மெய்வலி2 meyvali, பெ.(n.)

   உடல் கடுப்பு; pain in the body.

மறுவ. உடல் நோவு.

     [மெய் + வலி]

 மெய்வலி1 meyvali, பெ. (n.)

   உடலின் வலிமை; physical, bodily strength.

     “நிரம்பிய மெய் வலியினையுடைய மாக்கள்” (பெரும்பாண். 61, உரை);.

     [மெய் + வலி]

 மெய்வலி2 meyvali, பெ. (n.)

   உடல் கடுப்பு; pain in the body.

மறுவ. உடல் நோவு.

     [மெய் + வலி]

 மெய்வழி meyvaḻi, பெ.(n.)

   உண்மைச் சமயம்; the true religion.

ம. மெய்வழி.

     [மெய் + வழி]

 மெய்வழி meyvaḻi, பெ. (n.)

   உண்மைச் சமயம்; the true religion.

ம. மெய்வழி.

     [மெய் + வழி]

 மெய்வழிநீர் meyvaḻinīr, பெ.(n.)

   சிறுநீர் (யாழ்.அக.);; urine.

     [மெய் + வழி + நீர்]

 மெய்வழிநீர் meyvaḻinīr, பெ. (n.)

   சிறுநீர் (யாழ்.அக.);; urine.

     [மெய் + வழி + நீர்]

மெய்வார்த்தை meyvārttai, பெ.(n.)

மெய்யுரை2 பார்க்க (சிலப். 30,192, அரும்);;see mey-y-urai2

     [மெய் + வார்த்தை]

 Skt. {} → த. வார்த்தை.

 மெய்வார்த்தை meyvārttai, பெ. (n.)

மெய்யுரை2 பார்க்க (சிலப். 30,192, அரும்);;see mey-y-urai2

     [மெய் + வார்த்தை]

 Skt. {} → த. வார்த்தை.

மெய்வாழ்த்து meyvāḻttu, பெ.(n.)

   ஒருவனை வாழ்த்திக் கூறும் பாட்டு வகை (இலக். வி.753);;     [மெய் + வாழ்த்து]

 மெய்வாழ்த்து meyvāḻttu, பெ. (n.)

   ஒருவனை வாழ்த்திக் கூறும் பாட்டு வகை (இலக். வி.753);;     [மெய் + வாழ்த்து]

மெய்விடு-தல் meyviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   இறத்தல்; to die, as casting off one’s body.

     “இரங்கி மெய்விடவும்” (சிலப். 27, 97);.

     [மெய் + விடு-,]

 மெய்விடு-தல் meyviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   இறத்தல்; to die, as casting off one’s body.

     “இரங்கி மெய்விடவும்” (சிலப். 27, 97);.

     [மெய் + விடு-,]

மெய்விரதன் meyviradaṉ, பெ.(n.)

   1. உதிட்டிரன் (வின்.);;{}.

   2. வீடுமன்;{}.

     [மெய் + விரதன்]

 Skt. vratin → த. விரதன்.

 மெய்விரதன் meyviradaṉ, பெ. (n.)

   1. உதிட்டிரன் (வின்.);; {}.

   2. வீடுமன்; {}.

     [மெய் + விரதன்]

 Skt. vratin → த. விரதன்.

மெய்விழு-தல் meyviḻudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   இறத்தல்; to die.

     [மெய் + விழு-,]

 மெய்விழு-தல் meyviḻudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   இறத்தல்; to die.

     [மெய் + விழு-,]

மெய்வெளு-த்தல் meyveḷuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   உடல் வெளுருதல்; to become pale as body.

     [மெய் + வெளு-,]

 மெய்வெளு-த்தல் meyveḷuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   உடல் வெளுருதல்; to become pale as body.

     [மெய் + வெளு-,]

 மெய்வெளுப்பு meyveḷuppu, பெ.(n.)

   சோகை; anaemia.

     [மெய் + வெளுப்பு வெளு → வெளுப்பு. ‘பு’ பெ.ஆ.ஈ]

 மெய்வெளுப்பு meyveḷuppu, பெ. (n.)

   சோகை; anaemia.

     [மெய் + வெளுப்பு வெளு → வெளுப்பு. ‘பு’ பெ.ஆ.ஈ]

மெய்வேறு meyvēṟu, பெ.எ. (adv.)

   தனித்தனியாய்; individually.

     “மெய்வேறு ஆழாக்கு நெய்யும்” (S.I.I.iii.232);.

     [மெய் + வேறு]

 மெய்வேறு meyvēṟu, பெ.எ. (adv.)

   தனித்தனியாய்; individually.

     “மெய்வேறு ஆழாக்கு நெய்யும்” (S.I.I.iii.232);.

     [மெய் + வேறு]

மெய்வை-த்தல் meyvaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

மெய்விடு-தல் பார்க்க;see {}.

     “வீழ்ந்து மெய் வைத்தலும்” (மணிமே. 6,131);.

     [மெய் + வை-,]

 மெய்வை-த்தல் meyvaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

மெய்விடு-தல் பார்க்க;see {}.

     “வீழ்ந்து மெய் வைத்தலும்” (மணிமே. 6,131);.

     [மெய் + வை-,]

 மெரிபாகல் meripākal, பெ.(n.)

   மிதிபாகல்; small bitter guard.

     [மெரி + பாகல்]

 மெரிபாகல் meripākal, பெ. (n.)

   மிதிபாகல்; small bitter guard.

     [மெரி + பாகல்]

மெரிபாவை meripāvai, பெ.(n.)

   1. ஒரு வகை பாவை; a kind of carilla.

   2. பாகற்காய்; small bitter gourd.

     [மெரி + பாவை]

     [p]

 மெரிபாவை meripāvai, பெ. (n.)

   1. ஒரு வகை பாவை; a kind of carilla.

   2. பாகற்காய்; small bitter gourd.

     [மெரி + பாவை]

மெருகங்கிழங்கு merugaṅgiḻṅgu, பெ.(n.)

   வெருகங் கிழங்கு (பதார்த்த. 405);; long-rooted arum.

     [மெருகன்கிழங்கு → மெருகங்கிழங்கு]

 மெருகங்கிழங்கு merugaṅgiḻṅgu, பெ. (n.)

   வெருகங் கிழங்கு (பதார்த்த. 405);; long-rooted arum.

     [மெருகன்கிழங்கு → மெருகங்கிழங்கு]

 மெருகன்கிழங்கு merugaṉgiḻṅgu, பெ.(n.)

   ஒரு வகைக் கிழங்கு;  a bulbous root.

     [வெருகன்கிழங்கு → மெருகன்கிழங்கு]

 மெருகன்கிழங்கு merugaṉgiḻṅgu, பெ. (n.)

   ஒரு வகைக் கிழங்கு; a bulbous root.

     [வெருகன்கிழங்கு → மெருகன்கிழங்கு]

மெருகரம் merugaram, பெ.(n.)

   மெருகு வேலையில் பயன்படும் அரவகை; smooth file. (C.G.);

     [மெதுகரம் → மெருகரம் (வே.க.4, 24);]

 மெருகரம் merugaram, பெ. (n.)

   மெருகு வேலையில் பயன்படும் அரவகை; smooth file. (C.G.);

     [மெதுகரம் → மெருகரம் (வே.க.4, 24);]

மெருகாணி merukāṇi, பெ.(n.)

மெருகு வளை பார்க்க;see {}.

     [மெதுகாணி → மெருகாணி = மெருகுவளை யென்னும் தட்டார் கருவி. (வே.க.4, 24);]

 மெருகாணி merukāṇi, பெ. (n.)

மெருகு வளை பார்க்க;see {}.

     [மெதுகாணி → மெருகாணி = மெருகுவளை யென்னும் தட்டார் கருவி. (வே.க.4, 24);]

 மெருகி merugi, பெ.(n.)

   மருட்கற்றாழை; hyacinth aloe.

 மெருகி merugi, பெ. (n.)

   மருட்கற்றாழை; hyacinth aloe.

மெருகிடு-தல் merugiḍudal,    18 செ.கு.வி. & செ.குன்றாவி. (v.i.) & (v.t.)

   பளபளப்பு உண்டாகச் செய்தல் (வின்.);; to polish, burnish.

     [மெருகு + இடு-,]

 மெருகிடு-தல் merugiḍudal,    18 செ.கு.வி. & செ.குன்றாவி. (v.i.) & (v.t.)

   பளபளப்பு உண்டாகச் செய்தல் (வின்.);; to polish, burnish.

     [மெருகு + இடு-,]

மெருகு1 merugu, பெ.(n.)

   பளபளப்பு, பொலிவு; smoothness, glitter, lustre, polish, brightness, freshness.

     ‘மெருகு மாறாத வெள்ளி யேனம் (பாத்திரம்);’ (உ.வ.);.

   ம. மெருகு, வெருகு;   க. மெருகு, மிறுகு;   தெ. மெருகு, மெருங்கு;து. மெர்பு.

     [மெது → மெதுகு → மெருகு = மெதுவான பளபளப்பு (வே.க.4, 24);]

 மெருகு2 merugu, பெ.(n.)

   வெருகஞ்செடி; long rooted arum.

     [வெருகன்கிழங்கு → மெருகங்கிழங்கு → மெருகு (மருஉ);]

 மெருகு1 merugu, பெ. (n.)

   பளபளப்பு, பொலிவு; smoothness, glitter, lustre, polish, brightness, freshness.

     ‘மெருகு மாறாத வெள்ளி யேனம் (பாத்திரம்);’ (உ.வ.);.

   ம. மெருகு, வெருகு;   க. மெருகு, மிறுகு;   தெ. மெருகு, மெருங்கு;து. மெர்பு.

     [மெது → மெதுகு → மெருகு = மெதுவான பளபளப்பு (வே.க.4, 24);]

 மெருகு2 merugu, பெ. (n.)

   வெருகஞ்செடி; long rooted arum.

     [வெருகன்கிழங்கு → மெருகங்கிழங்கு → மெருகு (மருஉ);]

 மெருகுக்கல் meruguggal, பெ.(n.)

   மெருகிட வுதவுங் கல்; pumice stone, used in polishing. (C.E.M.);.

     [மெருகு + கல்]

 மெருகுக்கல் meruguggal, பெ. (n.)

   மெருகிட வுதவுங் கல்; pumice stone, used in polishing. (C.E.M.);.

     [மெருகு + கல்]

 மெருகுச்சுண்ணாம்பு meruguccuṇṇāmbu, பெ.(n.)

   சுவர் முதலியவற்றிற் பூசும் சிப்பிச் சாந்து போன்ற நுண்ணிய சுண்ணாம்புச் சாந்து; fine chunam used in plastering, flooring, etc., as giving a polished surface. (C.E.M.);.

     [மெருகு + சுண்ணாம்பு]

 மெருகுச்சுண்ணாம்பு meruguccuṇṇāmbu, பெ. (n.)

   சுவர் முதலியவற்றிற் பூசும் சிப்பிச் சாந்து போன்ற நுண்ணிய சுண்ணாம்புச் சாந்து; fine chunam used in plastering, flooring, etc., as giving a polished surface. (C.E.M.);.

     [மெருகு + சுண்ணாம்பு]

மெருகுதேய்-த்தல் merugutēyttal,    4 செ. குன்றாவி. & செ.கு.வி. (v.t.) & (v.i.)

மெருகிடு-தல் (வின்.); பார்க்க;see {}-,

     [மெருகு + தேய்-,]

 மெருகுதேய்-த்தல் merugutēyttal,    4 செ. குன்றாவி. & செ.கு.வி. (v.t.) & (v.i.)

மெருகிடு-தல் (வின்.); பார்க்க;see {}-,

     [மெருகு + தேய்-,]

 மெருகுத்தைலம் meruguttailam, பெ.(n.)

மெருகெண்ணெய் பார்க்க;see {}. (Mod.);.

     [மெருகு + தைலம்]

 Skt. taila → த. தைலம்.

 மெருகுத்தைலம் meruguttailam, பெ. (n.)

மெருகெண்ணெய் பார்க்க;see {}. (Mod.);.

     [மெருகு + தைலம்]

 Skt. taila → த. தைலம்.

மெருகுபோடு-தல் merugupōṭudal,    19 செ. குன்றாவி. & செ.கு.வி. (v.t.)

& (v.i.);

மெருகிடு-தல் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெருகு + போடு-,]

 மெருகுபோடு-தல் merugupōṭudal,    19 செ. குன்றாவி. & செ.கு.வி. (v.t.) & (v.i.)

மெருகிடு-தல் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெருகு + போடு-,]

 மெருகுமண் merugumaṇ, பெ.(n.)

   தட்டார் மெருகிடுதற்குதவும் மண்வகை (இ.வ.);; a kind of earth used by goldsmith in polishing.

     [மெருகு + மண்]

 மெருகுமண் merugumaṇ, பெ. (n.)

   தட்டார் மெருகிடுதற்குதவும் மண்வகை (இ.வ.);; a kind of earth used by goldsmith in polishing.

     [மெருகு + மண்]

 மெருகுள்ளித்தைலம் meruguḷḷittailam, பெ.(n.)

   பூண்டும், மெருகன் கிழங்கும் கலந்து அணியம் செய்யப்படும் நெய்மம்; medicated oil prepared out of garlic and tuberous root of ‘merugu’.

     [மெருகு + உள்ளி + தைலம். இது மூட்டுவலி (arthrities);, எலும்பு மூட்டிணைப்புள் கசிவுறும் உயவு நீர்ம நோய்’ (synovities); ஆகியவற்றிற்கு மருந்தாகப் பயன்படுகிறது என்று சா.அக. குறிப்பிடுகிறது.]

 Skt. taila → த. தைலம்.

 மெருகுள்ளித்தைலம் meruguḷḷittailam, பெ. (n.)

   பூண்டும், மெருகன் கிழங்கும் கலந்து அணியம் செய்யப்படும் நெய்மம்; medicated oil prepared out of garlic and tuberous root of ‘merugu’.

     [மெருகு + உள்ளி + தைலம். இது மூட்டுவலி (arthrities);, எலும்பு மூட்டிணைப்புள் கசிவுறும் உயவு நீர்ம நோய்’ (synovities); ஆகியவற்றிற்கு மருந்தாகப் பயன்படுகிறது என்று சா.அக. குறிப்பிடுகிறது.]

 Skt. taila → த. தைலம்.

 மெருகுவளை meruguvaḷai, பெ. (п.)

   மெருகிட வுதவும் தட்டார் கருவி வகை (இ.வ.);; polishing-pin, used by goldsmiths.

     [மெருகு + வளை]

     [p]

 மெருகுவளை meruguvaḷai, பெ. (п.)

   மெருகிட வுதவும் தட்டார் கருவி வகை (இ.வ.);; polishing-pin, used by goldsmiths.

     [மெருகு + வளை]

மெருகெண்ணெய்1 merugeṇīey, பெ.(n.)

   1.பளபளப்பிற்காக மரப்பண்டங்களின் மேல் பூசும் எண்ணெய் (வின்.);; varnish, oil used to give polish to cabinet work.

   2. மினுக் கெண்ணெய்

     (யாழ்அக.);;

 unguent for improving the complexion.

     [மெருகு + எண்ணெய். எள் + நெய் – எண்ணெய்]

 மெருகெண்ணெய்2 merugeṇīey, பெ.(n.)

   மெருகன் கிழங்கிலிருந்து எடுக்கும் எண்ணெய்; medicated oil prepared out of the tuberous root.

     [மெருகு + எண்ணெய். மெருகு = மெருகன்கிழங்கு]

 மெருகெண்ணெய்1 merugeṇīey, பெ. (n.)

   பளபளப்பிற்காக மரப்பண்டங்களின் மேல் பூசும் எண்ணெய் (வின்.);; varnish, oil used to give polish to cabinet work.

   2. மினுக் கெண்ணெய் (யாழ்அக.);; unguent for improving the complexion.

     [மெருகு + எண்ணெய். எள் + நெய் – எண்ணெய்]

 மெருகெண்ணெய்2 merugeṇīey, பெ. (n.)

   மெருகன் கிழங்கிலிருந்து எடுக்கும் எண்ணெய்; medicated oil prepared out of the tuberous root.

     [மெருகு + எண்ணெய். மெருகு = மெருகன்கிழங்கு]

மெருகேற்று-தல் meruāṟṟudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

மெருகிடு-தல் பார்க்க;see {}.

க. மெறயிசு.

     [மெருகு + ஏற்று-,]

 மெருகேற்று-தல் meruāṟṟudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

மெருகிடு-தல் பார்க்க;see {}.

க. மெறயிசு.

     [மெருகு + ஏற்று-,]

 மெருகோடு meruāṭu, பெ.(n.)

   மேற் புறத்திற் பளபளப்புள்ள ஒடு; glazed tile (C.E.M.);.

     [மெருகு + ஒடு]

 மெருகோடு meruāṭu, பெ. (n.)

   மேற் புறத்திற் பளபளப்புள்ள ஒடு; glazed tile (C.E.M.);.

     [மெருகு + ஒடு]

மெருளி meruḷi, பெ.(n.)

   அச்சங் (பயங்); கொள்ளி (இ.வ.);; shy person or animal, coward.

     [மருள் → மிரள் → மொள் → மெருள் –→ மெருளி (வே.க.24, 42);]

 மெருளி meruḷi, பெ. (n.)

   அச்சங் (பயங்); கொள்ளி (இ.வ.);; shy person or animal, coward.

     [மருள் → மிரள் → மொள் → மெருள் –→ மெருளி (வே.க.24, 42);]

மெருள்1 meruḷ, பெ.(n.)

   அச்சம் (நன். 101, மயிலை);; fear.

தெ. மெரமெர.

     [மிரள் → மெரள். மெரளுதல் = மயங்கி யஞ்சுதல். மெரள் → மெருள். மெரளுதல் = மயங்கியஞ்சுதல். (வே.க.4,42);]

 மெருள்1 meruḷ, பெ. (n.)

   அச்சம் (நன். 101, மயிலை);; fear.

தெ. மெரமெர.

     [மிரள் → மெரள். மெரளுதல் = மயங்கி யஞ்சுதல். மெரள் → மெருள். மெரளுதல் = மயங்கியஞ்சுதல். (வே.க.4,42);]

மெருள்(ளு)-தல் meruḷḷudal,    16 செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சமடைதல்; to fear, to shy.

ம. மிரளுக.

     [மருள் → மிரள். மிரளுதல் = மயங்கியஞ்சுதல்;

மிரள் → மெரள். மெரளுதல் = மயங்கியஞ்சுதல், மொள் → மெருள் (வே.க.4, 42);]

 மெருள்(ளு)-தல் meruḷḷudal,    16 செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சமடைதல்; to fear, to shy.

ம. மிரளுக.

     [மருள் → மிரள். மிரளுதல் = மயங்கியஞ்சுதல்;

மிரள் → மெரள். மெரளுதல் = மயங்கியஞ்சுதல், மொள் → மெருள் (வே.க.4, 42);]

மெருவணை meruvaṇai, பெ.(n.)

   1. இறுமாப்பு (ஆடம்பரம்);; ostentation, display.

   2. ஊர்வலம் (இ.வ.);; procession, as in a wedding.

   க. மெறவணிகெ, மெறவணி;தெ. மெரவடி.

     [மெருகு → மெருகணை → மெருவணை]

 மெருவணை meruvaṇai, பெ. (n.)

   1. இறுமாப்பு (ஆடம்பரம்);; ostentation, display.

   2. ஊர்வலம் (இ.வ.);; procession, as in a wedding.

   க. மெறவணிகெ, மெறவணி;தெ. மெரவடி.

     [மெருகு → மெருகணை → மெருவணை]

மெலி1 melidal,    2செ.குவி(v.i.)

   1.வலிகுறைதல்; to be weak

   2. உடல் இளைத்தல், பருமன் குறைதல்; to become lean, thin.

     “ஆக்கையைப் போக்கப் பெற்று மெலிகின்ற என்னை” (திருவாச. 6, 10);,

     ‘நோயினால் மெலிந்த உடம்பு’ (உ.வ.);.

   3. வருந்துதல்; to suffer, to languish.

     “அளப்பினான் மெலிகிற்பாள்” (காசிக. மகளிர். 8);.

   4. அழிதல்; to perish.

     “மெலியு நம்முடன் மேல்வினை யானவே” (தேவா. 3, 18, 10);.

   5. எளியராதல் (வின்.);; to become poor, to be reduced in circumstances.

   6. இனமொத்த மெல் லெழுத்தாக மாறுதல்;     “குழைத்த வென்பது குழைந்தவென மெலிந்து

   நின்றது” (புறநா. 21, உரை);. 7. சுரத்திற்றாழ்தல்;     “யாழ்மேற் பாலை யிடமுறை மெலிய” (சிலப். 3, 92);.

   ம. மெலி;து. மெலி (நோய் போன்றவற்றால் உடல் எடை குறைதல்);.

     [முல் → மெல் → மெலி. மெலிதல் = வறுமையடைதல் (மு.தா. 286);]

 மெலி2 melittal,    2செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. வலி குறைத்தல்; to weaken.

   2. உடல் மெலியச் செய்தல்; to make thin, lean.

   3. வருந்துதல்; to cause suffering.

   4. அழித்தல்; to destroy.

     “கடற்கரை மெலிக்குங் காவிரி” (சிலப். 6,164);.

   5. வல்லினவெழுத்தை இனமொத்த மெல்லின வெழுத்தாக மாற்றுதல் (Gram.); to soften, as a hard consonant into the corresonding soft or nasal consonant.

     “மெலிக்கும் வழி மெலித்தலும்” (தொல். சொல். 403);. 6. சுரத்தைத் தாழ்த்தல்;

     [முல் → மெல் → மெலி. (முதா.286); மெலிதல் → மெலித்தல். செய்யுள் திரிபு ஆறனுள், வல்லெழுத்து இனமெல்லெழுத்தாக மாறுதல் அல்லது மாற்றப்படுதல். (நன்.155);. இயல்பாக வல்லினம் பெற்ற சொற்கள் செய்யுளில் மெல்லினம் பெற்றுவந்தால் அது மெலித்தல் வேறுபாடு. “தண்டையின் இனக்கிளி கடிவோள் பண்டையன் அல்லன் மானோக்கினளே” இங்குத் தட்டை என்பது தண்டை என மெலித்து வந்துள்ளது]

 மெலி3 meli, பெ.(n.)

மெல்லெழுத்து பார்க்க;see {}.

     “மெலிமிகலுமாகும்” (நன். 215);.

     [முல் → மெல் → மெலி]

 மெலி1 melidal,    2செ.குவி(v.i.)

   1.வலிகுறைதல்; to be weak.

   2. உடல் இளைத்தல், பருமன் குறைதல்; to become lean, thin.

     “ஆக்கையைப் போக்கப் பெற்று மெலிகின்ற என்னை” (திருவாச. 6, 10);,

     ‘நோயினால் மெலிந்த உடம்பு’ (உ.வ.);.

   3. வருந்துதல்; to suffer, to languish.

     “அளப்பினான் மெலிகிற்பாள்” (காசிக. மகளிர். 8);.

   4. அழிதல்; to perish.

     “மெலியு நம்முடன் மேல்வினை யானவே” (தேவா. 3, 18, 10);.

   5. எளியராதல் (வின்.);; to become poor, to be reduced in circumstances.

   6. இனமொத்த மெல் லெழுத்தாக மாறுதல்;     “குழைத்த வென்பது குழைந்தவென மெலிந்து நின்றது” (புறநா. 21, உரை);.

   7. சுரத்திற்றாழ்தல்;     “யாழ்மேற் பாலை யிடமுறை மெலிய” (சிலப். 3, 92);.

   ம. மெலி;து. மெலி (நோய் போன்றவற்றால் உடல் எடை குறைதல்);.

     [முல் → மெல் → மெலி. மெலிதல் = வறுமையடைதல் (மு.தா. 286);]

 மெலி2 melittal,    2செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. வலி குறைத்தல்; to weaken.

   2. உடல் மெலியச் செய்தல்; to make thin, lean.

   3. வருந்துதல்; to cause suffering.

   4. அழித்தல்; to destroy.

     “கடற்கரை மெலிக்குங் காவிரி” (சிலப். 6,164);.

   5. வல்லினவெழுத்தை இனமொத்த மெல்லின வெழுத்தாக மாற்றுதல்

     “மெலிக்கும் வழி மெலித்தலும்” (தொல். சொல். 403);.

   6. சுரத்தைத் தாழ்த்தல்;     [முல் → மெல் → மெலி. (முதா.286); மெலிதல் → மெலித்தல். செய்யுள் திரிபு ஆறனுள், வல்லெழுத்து இனமெல்லெழுத்தாக மாறுதல் அல்லது மாற்றப்படுதல். (நன்.155);.

இயல்பாக வல்லினம் பெற்ற சொற்கள் செய்யுளில் மெல்லினம் பெற்றுவந்தால் அது மெலித்தல் வேறுபாடு. “தண்டையின் இனக்கிளி கடிவோள் பண்டையன் அல்லன் மானோக்கினளே” இங்குத் தட்டை என்பது தண்டை என மெலித்து வந்துள்ளது]

 மெலி3 meli, பெ. (n.)

மெல்லெழுத்து பார்க்க;see {}.

     “மெலிமிகலுமாகும்” (நன். 215);.

     [முல் → மெல் → மெலி]

மெலிகோல் meliāl, பெ.(n.)

   கொடுங்கோல்; rod of tyranny, tyranny.

     “மெலிகோல் செய்தேனாகுக” (புறநா.71);.

     [மெலி + கோல்]

 மெலிகோல் meliāl, பெ. (n.)

   கொடுங்கோல்; rod of tyranny, tyranny.

     “மெலிகோல் செய்தேனாகுக” (புறநா.71);.

     [மெலி + கோல்]

 மெலிசு melisu, பெ.(n.)

மெலிது பார்க்க;see melidu.

     [மெலிது → மெலிசு]

 மெலிசு melisu, பெ. (n.)

மெலிது பார்க்க;see melidu.

     [மெலிது → மெலிசு]

 மெலிதாவிகம் melitāvigam, பெ.(n.)

   மருது மேற்புல்லுருவி; a parasite growing on marudu tree.

 மெலிதாவிகம் melitāvigam, பெ. (n.)

   மருது மேற்புல்லுருவி; a parasite growing on marudu tree.

மெலிது melidu, பெ.(n.)

   1. மெலிந்தது; that which is thin.

   2. மென்மையானது; that which is soft.

     ‘மனத்துக்குள் நம்பிக்கை மெலிதாகத் தலை தூக்கியது’.

     [மெல் → மெலி → மெலிது]

 மெலிது melidu, பெ. (n.)

   1. மெலிந்தது; that which is thin.

   2. மென்மையானது; that which is soft.

     ‘மனத்துக்குள் நம்பிக்கை மெலிதாகத் தலை தூக்கியது’.

     [மெல் → மெலி → மெலிது]

மெலித்தல் melittal, பெ.(n.)

   செய்யுள் மாற்றம் (விகாரம்); ஒன்பதனுள் வல்லெழுத்து இன மெல்லெழுத்தாக மாறும் மாற்றம் (விகாரம்); (நன். 155);;     [மெலி → மெலித்தல்]

 மெலித்தல் melittal, பெ. (n.)

   செய்யுள் மாற்றம் (விகாரம்); ஒன்பதனுள் வல்லெழுத்து இன மெல்லெழுத்தாக மாறும் மாற்றம் (விகாரம்); (நன். 155);;     [மெலி → மெலித்தல்]

 மெலிந்த melinda, பெ.எ.(adj.)

   ஒடுங்கிய, வலுவிழந்த நிலை; unnerved.

     ‘மெலிந்த உடம்பு’ (உ.வ.);.

     [மெலி → மெலிந்த]

 மெலிந்த melinda, பெ.எ.(adj.)

   ஒடுங்கிய, வலுவிழந்த நிலை; unnerved.

     ‘மெலிந்த உடம்பு’ (உ.வ.);.

     [மெலி → மெலிந்த]

 மெலிந்தநெஞ்சு melindaneñju, பெ.(n.)

   வலுவிழந்த நெஞ்சாங்குலை; weak heart.

     [மெலிந்த + நெஞ்சு]

 மெலிந்தநெஞ்சு melindaneñju, பெ. (n.)

   வலுவிழந்த நெஞ்சாங்குலை; weak heart.

     [மெலிந்த + நெஞ்சு]

 மெலிந்தவள் melindavaḷ, பெ.(n.)

   ஒல்லியான உடல்வாகு உள்ளவள்; a lean woman.

     “மெலிந்தவளுக்கு மெத்தப் பலன், மேனி மினுக்கி இட்டவளுக்கு மெத்தக்கசம்” (பழ.);.

     [மெலிந்த + அவள்]

 மெலிந்தவள் melindavaḷ, பெ. (n.)

   ஒல்லியான உடல்வாகு உள்ளவள்; a lean woman.

     “மெலிந்தவளுக்கு மெத்தப் பலன், மேனி மினுக்கி இட்டவளுக்கு மெத்தக்கசம்” (பழ.);.

     [மெலிந்த + அவள்]

மெலிந்துபோ-தல் melindupōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

மெலி1-தல் பார்க்க;see {}.

     ‘எட்டு நாள் காய்ச்சலில் அவன் மெலிந்து போய் விட்டான்’ (உ.வ.);.

     [மெலி → மெலிந்து + போ-,]

 மெலிந்துபோ-தல் melindupōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

மெலி1-தல் பார்க்க;see {}.

     ‘எட்டு நாள் காய்ச்சலில் அவன் மெலிந்து போய் விட்டான்’ (உ.வ.);.

     [மெலி → மெலிந்து + போ-,]

மெலிந்தோன் melindōṉ, பெ.(n.)

   1. நோய் முதலியவற்றால் உடம்பு மெலிந்தவன்; person emaciated by disease.

   2. மெலியவன் பார்க்க: see {}

   3. ஏழை; destitute person.

     [மெலி → மெலிந்தோன்]

 மெலிந்தோன் melindōṉ, பெ. (n.)

   1. நோய் முதலியவற்றால் உடம்பு மெலிந்தவன்; person emaciated by disease.

   2. மெலியவன் பார்க்க: see {}

   3. ஏழை; destitute person.

     [மெலி → மெலிந்தோன்]

 மெலிப்பயறு melippayaṟu, பெ.(n.)

   எலிப்பயறு; wild horse gram.

மறுவ. வயற்பயறு, சிறுபயறு.

     [மெலி + பயறு]

 மெலிப்பயறு melippayaṟu, பெ. (n.)

   எலிப்பயறு; wild horse gram.

மறுவ. வயற்பயறு, சிறுபயறு.

     [மெலி + பயறு]

மெலிப்பு melippu, பெ.(n.)

   1. மெலித்தல் பார்க்க;see melittal.

   2. மெல்லெழுத்து பார்க்க;see {}.

     “வல்லெழுத்து மிகுவழி மெலிப்பொடு தோன்றுலும்” (தொல். எழுத். 157);.

     [மெலி → மெலிப்பு]

 மெலிப்பு melippu, பெ. (n.)

   1. மெலித்தல் பார்க்க;see melittal.

   2. மெல்லெழுத்து பார்க்க;see {}.

     “வல்லெழுத்து மிகுவழி மெலிப்பொடு தோன்றுலும்” (தொல். எழுத். 157);.

     [மெலி → மெலிப்பு]

 மெலியது meliyadu, பெ.(n.)

மெல்லியது பார்க்க;see melliyadu.

     [மெல்லியது → மெலியது]

 மெலியது meliyadu, பெ. (n.)

மெல்லியது பார்க்க;see melliyadu.

     [மெல்லியது → மெலியது]

மெலியவன் meliyavaṉ, பெ.(n.)

   வலுவற்றவன்; weak, powerless persons.

     “மெலியவர் பால தேயோ வொழுக்கமும் விருப்பந் தானும்” (கம்பரா. வாலிவதை. 80);

     [மெலி → மெலியவன்]

 மெலியவன் meliyavaṉ, பெ. (n.)

   வலுவற்றவன்; weak, powerless persons.

     “மெலியவர் பால தேயோ வொழுக்கமும் விருப்பந் தானும்” (கம்பரா. வாலிவதை. 80);

     [மெலி → மெலியவன்]

மெலியார் meliyār, பெ.(n.)

   வலிகுறைந்தவர்; weak, powerless persons.

     “மெலியார் மேன் மேகபகை” (குறள், 861);.

     [மெலி → மெலியார்]

 மெலியார் meliyār, பெ. (n.)

   வலிகுறைந்தவர்; weak, powerless persons.

     “மெலியார் மேன் மேகபகை” (குறள், 861);.

     [மெலி → மெலியார்]

 மெலியார்கூந்தல் meliyārāndal, பெ.(n.)

   அம்மையார்கூந்தல்; seeta’s thread.

     [மெலியார் + கூந்தல்]

 மெலியார்கூந்தல் meliyārāndal, பெ. (n.)

   அம்மையார்கூந்தல்; seeta’s thread.

     [மெலியார் + கூந்தல்]

மெலிவடை-தல் melivaḍaidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உடல் வளர்ச்சி குன்றுதல், ஒல்லியாதல்; to become lean.

   2. வலுக் குறைதல்; to grow weak.

     [மெலிவு + அடை]

 மெலிவடை-தல் melivaḍaidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உடல் வளர்ச்சி குன்றுதல், ஒல்லியாதல்; to become lean.

   2. வலுக் குறைதல்; to grow weak.

     [மெலிவு + அடை]

மெலிவு melivu, பெ.(n.)

   1. தளர்ச்சி; weakness, feebleness, languor.

     “அணியிழை மெலிவின்” (பு.வெ.11, பெண்பாற். 5);.

   2. களைப்பு; fatigue.

     “மெலிவு தீர்தி” (கம்பரா. திருவடி. 5);.

   3. துன்பம்; pain, suffering.

   4. தொல்லை; trouble, difficulty.

     “எங்களுக் குண்டான மெலிவுகளுஞ் சொல்லி” (Insc. Pudu. 799);.

   5. தோல்வி; defeat.

     “மெலிவென்பது முணர்ந்தோன்” (கம்பரா. முதற்போ. 181);.

   6. கொடுமை; tyranny;

 oppression.

     “வலியவர் மெலிவு செய்தால்” (கம்பரா. வாலிவ. 80);.

   7. படுத்த லோசை;     “வலிவும் மெலிவுஞ் சமனுமெல்லாம்” (சிலப். 3, 93);.

     [முல் → மெல் → மெலி → மெலிவு = தோல்வி. (மு.தா.286); ‘வு’ -தொ.பெ.ஈறு]

 மெலிவு melivu, பெ. (n.)

   1. தளர்ச்சி; weakness, feebleness, languor.

     “அணியிழை மெலிவின்” (பு.வெ.11, பெண்பாற். 5);.

   2. களைப்பு; fatigue.

     “மெலிவு தீர்தி” (கம்பரா. திருவடி. 5);.

   3. துன்பம்; pain, suffering.

   4. தொல்லை; trouble, difficulty.

     “எங்களுக் குண்டான மெலிவுகளுஞ் சொல்லி” (Insc. Pudu. 799);.

   5. தோல்வி; defeat.

     “மெலிவென்பது முணர்ந்தோன்” (கம்பரா. முதற்போ. 181);.

   6. கொடுமை; tyranny;oppression.

     “வலியவர் மெலிவு செய்தால்” (கம்பரா. வாலிவ. 80);.

   7. படுத்த லோசை;     “வலிவும் மெலிவுஞ் சமனுமெல்லாம்” (சிலப். 3, 93);.

     [முல் → மெல் → மெலி → மெலிவு = தோல்வி. (மு.தா.286); ‘வு’ -தொ.பெ.ஈறு]

 மெலிவு melivu, பெ. (n.)

   ஆளத்தி பாடுவதற்கேற்ற பகுப்பு; a melody stage.

     [மெல்-மெலிவு]

 மெலிவுநாடி melivunāṭi, பெ.(n.)

   வலு விழந்த நாடி, வலுவற்ற நாடி; feeble pulse.

     [மெலிவு + நாடி]

 மெலிவுநாடி melivunāṭi, பெ. (n.)

   வலு விழந்த நாடி, வலுவற்ற நாடி; feeble pulse.

     [மெலிவு + நாடி]

 மெலிவுநோய் melivunōy, பெ.(n.)

   இணைக்கும் நோய்; emaciation.

     [மெலிவு + நோய்]

 மெலிவுநோய் melivunōy, பெ. (n.)

   இணைக்கும் நோய்; emaciation.

     [மெலிவு + நோய்]

மெலிவுறல் melivuṟal, பெ.(n.)

   1. வலு விழத்தல்; growing weak.

   2. இளைத்தல்; growing thin and weak.

     [மெலி → மெலிவு + உறல். உறு → உறல்]

 மெலிவுறல் melivuṟal, பெ. (n.)

   1. வலு விழத்தல்; growing weak.

   2. இளைத்தல்; growing thin and weak.

     [மெலி → மெலிவு + உறல். உறு → உறல்]

மெலிவுறு-தல் melivuṟudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வலுவிழத்தல்; to grow weak.

   2. இளைத்தல்; to become thin, lean.

     [மெலிவு + உறு-,]

 மெலிவுறு-தல் melivuṟudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வலுவிழத்தல்; to grow weak.

   2. இளைத்தல்; to become thin, lean.

     [மெலிவு + உறு-,]

 மெலு melu, பெ.(n.)

   எடைக்குறைவான காசு (நாணயம்); (வின்.);; coin below the standard weight.

     [மெல் → மெலு]

 மெலு melu, பெ. (n.)

   எடைக்குறைவான காசு (நாணயம்); (வின்.);; coin below the standard weight.

     [மெல் → மெலு]

மெலுக்கு1 melukku, பெ.(n.)

   1. மென்மை (வின்.);; exquisiteness, tenderness.

   2. விழிப்பு (இ.வ.);; wakefulness.

     [மெல் → மெது → மெலுக்கு]

 மெலுக்கு2 melukku, பெ.(n.)

   வெளியழகு (அலங்காரம்); (யாழ். அக.);; pomp, ostentation.

     [மினுங்கு → மினுக்கு. மினுக்குதல் = பளபளப்புண்டாக்குதல். மினுக்கு → (மெனுக்கு); → மெலுக்கு]

 மெலுக்கு1 melukku, பெ. (n.)

   1. மென்மை (வின்.);; exquisiteness, tenderness.

   2. விழிப்பு (இ.வ.);; wakefulness.

     [மெல் → மெது → மெலுக்கு]

 மெலுக்கு2 melukku, பெ. (n.)

   வெளியழகு (அலங்காரம்); (யாழ். அக.);; pomp, ostentation.

     [மினுங்கு → மினுக்கு. மினுக்குதல் = பளபளப்புண்டாக்குதல். மினுக்கு → (மெனுக்கு); → மெலுக்கு]

மெலுக்குவை melukkuvai, பெ.(n.)

   1. மெலுக்கு1, 1 பார்க்க;see melukku1, 1.

   2. மெலுக்கு1, 2 பார்க்க (இ.வ.);;see melukku1, 2.

தெ. மெலகுவ.

     [மெலுக்கு → மெலுக்குவை]

 மெலுக்குவை melukkuvai, பெ. (n.)

   1. மெலுக்கு1, 1 பார்க்க;see melukku1, 1.

   2. மெலுக்கு1, 2 பார்க்க (இ.வ.);;see melukku1, 2.

தெ. மெலகுவ.

     [மெலுக்கு → மெலுக்குவை]

மெலைமுறி melaimuṟi, பெ. (n.)

   பாண்டிய நாட்டுச் சிற்றூர்; a village in Pandya territory.

     “வல்லனாடுமெலைமுறி திருச்சடை முடிஎன்கிற கிராமம்.”(தெ.சா.7:4:எ.489);,

     [மேலை-மெலை+முறி]

மெல்1 mel, பெ.அ. (adj.)

   மென்மையான; soft, tender.

     “ஆம்பன் மெல்லடை கிழிய” (அகநா. 56);.

     [முல் → மெல் (வே.க.4, 19);]

 mel, fine, thin, soft, tender; mell-a, softly, gently. Comp. Latin mollis, soft, tender, pliant; Greek malakos, soft, gentle, tender. The derivation of the Latin mollis, from movilis, seems inconsistent with the connection which subsists between mollis and malakos;

 and the resemblance of both to the Dravidian mel is remarkable. Comp. Sans, mridu, soft, which is in Tamil med-u. l can scarcely think mel, like med-u, derived from {} (CGDFL. 603, 604);.

 Goth. mel, grind; malma, sand; ON. malmr, ore; E. malm. soft chalky rock; OE., mealm, cog. w; OS., OHG. melm, dust.

 E. meal;

 OE. mela;

 OS., OHG. Melo;

 ON. mjol, cog, w;

 L. molere, grind;

 E. mill, building fitted with machinery for grinding corn.

 OE. mylen;

 OS. Mulin;

 OHG. muli (n.);

 f.LL. molinum;

 L. mila, mill;

 f. mole, grind.

 E. molar, grinder (mammal’s back teeth

 Serving to grind); f. molaris (mela, millstone);.

 E. mull (Sc.);, snuff box (var. of mill);, box originally having a grinder.

 E. muller, tool used for grinding powders etc. on slab.

 ME. mol, mulour, f. mul, grind.

 E. mullock (Austral.);, refuse from which gold has been extracted. f. dial, mull, dust, rel. to OE. mgl, dust;

 MDu. mul, mol f. Gme root mul-, grind.

 E. multure, toll of grain or flour paid to muller.

 ME. or OF milture f. med, L. molitura f.molere, grind. (வே.க.4.22);

 மெல்2 melludal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கடின அல்லது விழுங்க முடியாத உணவைப் பல்லால் அரைத்து மென்மை யாக்குதல், (உணவுப் பொருள் முதலிய வற்றைப்); பற்களால் கடித்துக் கரைத்தல், வாயாற் குதட்டுதல்; to chew, as betel, to masticate. “மெல்லிலைப் பண்டியும்” (சீவக. 62);. ‘மாடு புல்லை மென்று கொண்டிருந்தது’ (உ.வ.);.

   2. கடித்தல்; to chide.

     ‘இரவும் பகலும் என்னை மென்று கொண்டிருக்கிறான்’.

   ம. மெல்லுக;   க. மெல், மெலி, மெலு, மெல்லு, மெலகு, மெலுகு, மெல்கு, மலகு, மலுகு;   தெ. மெக்கு;   து. மென்னு;   கோத, மெக்;   துட. மெள்க்;கூ. ம்ரேட, ம்ரேடி.

     [முல் → மெல்]

 மெல்1 mel, பெ.அ. (adj.)

   மென்மையான; soft, tender.

     “ஆம்பன் மெல்லடை கிழிய” (அகநா. 56);.

     [முல் → மெல் (வே.க.4, 19);]

 mel, fine, thin, soft, tender;

 mell-a, softly, gently. Comp. Latin mollis, soft, tender, pliant;

 Greek malakos, soft, gentle, tender. The derivation of the Latin mollis, from movilis, seems inconsistent with the connection which subsists between mollis and malakos;

 and the resemblance of both to the Dravidian mel is remarkable. Comp. Sans, mridu, soft, which is in Tamil med-u. l can scarcely think mel, like med-u, derived from {} (CGDFL. 603, 604);.

 Goth. mel, grind;

 malma, sand;

 ON. malmr, ore;

 E. malm. soft chalky rock;

 OE., mealm, cog. w;

 OS., OHG. melm, dust.

 E. meal;

 OE. mela;

 OS., OHG. Melo;

 ON. mjol, cog, w;

 L. molere, grind;

 E. mill, building fitted with machinery for grinding corn.

 OE. mylen;

 OS. Mulin;

 OHG. muli (n.);

 f.LL. molinum;

 L. mila, mill;

 f. mole, grind.

 E. molar, grinder (mammal’s back teeth

 Serving to grind); f. molaris (mela, millstone);.

 E. mull (Sc.);, snuff box (var. of mill);, box originally having a grinder.

 E. muller, tool used for grinding powders etc. on slab.

 ME. mol, mulour, f. mul, grind.

 E. mullock (Austral.);, refuse from which gold has been extracted. f. dial, mull, dust, rel. to OE. mgl, dust;

 MDu. mul, mol f. Gme root mul-, grind.

 E. multure, toll of grain or flour paid to muller.

 ME. or OF milture f. med, L. molitura f.molere, grind. (வே.க.4.22);

 மெல்2 melludal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கடின அல்லது விழுங்க முடியாத உணவைப் பல்லால் அரைத்து மென்மை யாக்குதல், (உணவுப் பொருள் முதலிய வற்றைப்); பற்களால் கடித்துக் கரைத்தல், வாயாற் குதட்டுதல்; to chew, as betel, to masticate.

     “மெல்லிலைப் பண்டியும்” (சீவக. 62);.

     ‘மாடு புல்லை மென்று கொண்டிருந்தது’ (உ.வ.);.

   2. கடித்தல்; to chide.

     ‘இரவும் பகலும் என்னை மென்று கொண்டிருக்கிறான்’.

   ம. மெல்லுக;   க. மெல், மெலி, மெலு, மெல்லு, மெலகு, மெலுகு, மெல்கு, மலகு, மலுகு;   தெ. மெக்கு;   து. மென்னு;   கோத, மெக்;   துட. மெள்க்;கூ. ம்ரேட, ம்ரேடி.

     [முல் → மெல்]

மெல்கு1 melkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மெதுவாதல்; to become soft.

     “காலின் மென்மைக்குத் தக்கபடி தானும் மெல்கிற்றிலன்” (சிலப். 15, 138, அரும்.);.

   2. நொய்யதாதல் (இலேசாதல்); (வின்.);; to be light.

   3. இளகுதல்; to melt.

     [மெல் → மெல்கு-,]

 E. melt, become or make soft by liguifying by heat;

 OE. meltan, mieltan;

 ON. meta (digest);.

 E. molten (melted);.

 E. smelt (extract metal from ore by melting);. MDu. or MLG. smelten.

 E. malt: OE. Mealt;

 OS. malt;

 OHG. malz;

 ON. malt, cog.w. melt. (வே.க.4,21);.

 மெல்கு2 melkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

மெல்(லு);-தல் பார்க்க;see mel(lu);-.

     “மெல்கிடு கவுள வல்குநிலை புகுதரும்” (அகநா.56);.

     [மெல் → மெல்கு]

 மெல்கு1 melkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மெதுவாதல்; to become soft.

     “காலின் மென்மைக்குத் தக்கபடி தானும் மெல்கிற்றிலன்” (சிலப். 15, 138, அரும்.);.

   2. நொய்யதாதல் (இலேசாதல்); (வின்.);; to be light.

   3. இளகுதல்; to melt.

     [மெல் → மெல்கு-,]

 E. melt, become or make soft by liguifying by heat;

 OE. meltan, mieltan;

 ON. meta (digest);.

 E. molten (melted);.

 E. smelt (extract metal from ore by melting);. MDu. or MLG. smelten.

 E. malt: OE. Mealt;

 OS. malt;

 OHG. malz;

 ON. malt, cog.w. melt. (வே.க.4,21);.

 மெல்கு2 melkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

மெல்(லு);-தல் பார்க்க;see mel(lu);-.

     “மெல்கிடு கவுள வல்குநிலை புகுதரும்” (அகநா.56);.

     [மெல் → மெல்கு]

மெல்கோல் melāl, பெ.(n.)

   பற்குச்சி (சூடா.);; stick for cleaning the teeth.

     “மெல்கோறின்று” (சீவக. 803);.

     [மெல் + கோல்]

 மெல்கோல் melāl, பெ. (n.)

   பற்குச்சி (சூடா.);; stick for cleaning the teeth.

     “மெல்கோறின்று” (சீவக. 803);.

     [மெல் + கோல்]

மெல்ல mella, வி.அ. (adv.)

   1. மெதுவாக, மென்மையாக, சிற்றளவாக; softly, slowly, gently.

     “தானோக்கி மெல்ல நகும்” (குறள், 1094);.

   2. அமைதியாக, அடக்கமாக; comely.

     “மெல்ல வந்தென் நல்லடி பொருந்தி” (புறம். 73);.

   3. தாழ்வான குரலாக; in low voice.

   ம., தெ. மெல்ல;   க. மெல்ல, மெல்லகெ, மெல்லனெ;பட. மெல்லெ, து. மெல்ல, மெல்லனெ.

     [மெல் → மெல்ல]

 மெல்ல mella, வி.அ. (adv.)

   1. மெதுவாக, மென்மையாக, சிற்றளவாக; softly, slowly, gently.

     “தானோக்கி மெல்ல நகும்” (குறள், 1094);.

   2. அமைதியாக, அடக்கமாக; comely.

     “மெல்ல வந்தென் நல்லடி பொருந்தி” (புறம். 73);.

   3. தாழ்வான குரலாக; in low voice.

   ம., தெ. மெல்ல;   க. மெல்ல, மெல்லகெ, மெல்லனெ;பட. மெல்லெ, து. மெல்ல, மெல்லனெ.

     [மெல் → மெல்ல]

மெல்லடை mellaḍai, பெ.(n.)

   மெல்லிய அடை (அப்பவகை); (பிங்.);; a kind of thin cake.

து. மெசுபாகு, மிசுபாகு (ஒருவகை இனிப்பு அப்பம்);

     [முல் → மெல் = மெதுவான. மெல் → மென்மை, மெல் + அடை (வே.க.4,19);]

 மெல்லடை mellaḍai, பெ. (n.)

   மெல்லிய அடை (அப்பவகை); (பிங்.);; a kind of thin cake.

து. மெசுபாகு, மிசுபாகு (ஒருவகை இனிப்பு அப்பம்);

     [முல் → மெல் = மெதுவான. மெல் → மென்மை, மெல் + அடை (வே.க.4,19);]

மெல்லணை mellaṇai, பெ.(n.)

   1. மெத்தை1 பார்க்க;see {}.

     “மெல்லணை மேல் முன்துயின்றாய்” (திவ். பெருமாள். 9, 3);.

   2. சட்டை (சூடா.);; jacket.

     [மெல் + அணை. அள் → அண் → அண → அணை]

 மெல்லணை mellaṇai, பெ. (n.)

   1. மெத்தை1 பார்க்க;see {}.

     “மெல்லணை மேல் முன்துயின்றாய்” (திவ். பெருமாள். 9, 3);.

   2. சட்டை (சூடா.);; jacket.

     [மெல் + அணை. அள் → அண் → அண → அணை]

மெல்லன் mellaṉ, பெ.(n.)

   நெய்தனிலத் தலைவன்; man of neydal nilam (maritime tract);.

     [முல் → மெல் = மெதுவான. மெல் → மெல்ல = மெதுவாக. மெல் → மெல்லென = மெத்தெனற் குறிப்பு, மெல் → மெல்லன் = மெல்லிய தன்மையன் (வே.க.4,19);]

 மெல்லன் mellaṉ, பெ. (n.)

   நெய்தனிலத் தலைவன்; man of neydal nilam (maritime tract);.

     [முல் → மெல் = மெதுவான. மெல் → மெல்ல = மெதுவாக. மெல் → மெல்லென = மெத்தெனற் குறிப்பு, மெல் → மெல்லன் = மெல்லிய தன்மையன் (வே.க.4,19);]

மெல்லப்பேசு-தல் mellappēcudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   குரலைத் தாழ்த்திப் பேசுதல்; to speak softly.

து. மெல்ல பாதெருனி.

     [மெல்ல + பேசு-,]

 மெல்லப்பேசு-தல் mellappēcudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   குரலைத் தாழ்த்திப் பேசுதல்; to speak softly.

து. மெல்ல பாதெருனி.

     [மெல்ல + பேசு-,]

மெல்லம்புலம்பன் mellambulambaṉ, பெ.(n.)

   நெய்தனிலத்தலைவன் (பிங்.);; chief of a maritime tract.

     “மெல்லம்புலம்பன் பிரிந்தென” (குறுந். 5);.

     [மெல்லம்புலம்பு → மெல்லம்புலம்பன்]

 மெல்லம்புலம்பன் mellambulambaṉ, பெ. (n.)

   நெய்தனிலத்தலைவன் (பிங்.);; chief of a maritime tract.

     “மெல்லம்புலம்பன் பிரிந்தென” (குறுந். 5);.

     [மெல்லம்புலம்பு → மெல்லம்புலம்பன்]

மெல்லம்புலம்பு mellambulambu, பெ.(n.)

   நெய்தனிலம் (திருக்கோ. 379, உரை);; maritime tract.

     [மெல் + புலம்பு. மணலால் ஆகிய மெல்லிய நெய்தல் நிலம்]

 மெல்லம்புலம்பு mellambulambu, பெ. (n.)

   நெய்தனிலம் (திருக்கோ. 379, உரை);; maritime tract.

     [மெல் + புலம்பு. மணலால் ஆகிய மெல்லிய நெய்தல் நிலம்]

மெல்லரி mellari, பெ.(n.)

   உயர்ந்த சிறிய அரிசி வகை; rice of a superior quality.

     “உலை தந்த மெல்லரி” (திருமந். 422);.

     [மெல் + அரி]

 மெல்லரி mellari, பெ. (n.)

   உயர்ந்த சிறிய அரிசி வகை; rice of a superior quality.

     “உலை தந்த மெல்லரி” (திருமந். 422);.

     [மெல் + அரி]

மெல்லி melli, பெ.(n.)

மெல்லியல், 2 பார்க்க;see melliyal

   2. “மெல்லி நல்லா டோள்சேர்” (ஆத்திசூ.);.

     [மெல் → மெல்லி. மெல்லியலுடைய பெண்]

 மெல்லி melli, பெ. (n.)

மெல்லியல், 2 பார்க்க;see melliyal.

   2. “மெல்லி நல்லா டோள்சேர்” (ஆத்திசூ.);.

     [மெல் → மெல்லி. மெல்லியலுடைய பெண்]

மெல்லிக்கை mellikkai, பெ.(n.)

   1. பருமற்றது (வின்.);; thinness.

   2. ஒல்லியானது; being tall and lean.

     [மெல் → மெல்லிக்கை = சிறியது,பருமனற்றது]

 மெல்லிக்கை mellikkai, பெ. (n.)

   1. பருமற்றது (வின்.);; thinness.

   2. ஒல்லியானது; being tall and lean.

     [மெல் → மெல்லிக்கை = சிறியது,பருமனற்றது]

 மெல்லிசரம் mellisaram, பெ.(n.)

   நுட்பமாய் அராவவுதவும் அரம்; sash file (C.E.M.);.

     [மெல்லிசு + அரம்]

 மெல்லிசரம் mellisaram, பெ. (n.)

   நுட்பமாய் அராவவுதவும் அரம்; sash file (C.E.M.);.

     [மெல்லிசு + அரம்]

 மெல்லிசு mellisu, பெ.(n.)

மெல்லிது (கொ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [மெல்லிது → மெல்லிசு (கொ.வ);]

 மெல்லிசு mellisu, பெ. (n.)

மெல்லிது (கொ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [மெல்லிது → மெல்லிசு (கொ.வ);]

 மெல்லிசுப்பிரம்பு mellisuppirambu, பெ.(n.)

   மெல்லிதான பிரம்பு வகை; rattan- palm (L);.

     [மெல்லிசு + பிரம்பு]

 மெல்லிசுப்பிரம்பு mellisuppirambu, பெ. (n.)

   மெல்லிதான பிரம்பு வகை; rattan- palm (L);.

     [மெல்லிசு + பிரம்பு]

 மெல்லிசை mellisai, பெ.(n.)

   எளிய இனிய இசை, மெதுவான ஓசை; soft tone, popular music (as opposed to classical music);, light music.

     ‘இந்த மெல்லிசை எனக்கு மிகவும் பிடித்தது’ (உ.வ.);.

     [மெல் + இசை]

 மெல்லிசை mellisai, பெ. (n.)

   எளிய இனிய இசை, மெதுவான ஓசை; soft tone, popular music (as opposed to classical music);, light music.

     ‘இந்த மெல்லிசை எனக்கு மிகவும் பிடித்தது’ (உ.வ.);.

     [மெல் + இசை]

மெல்லிசைவண்ணம் mellisaivaṇṇam, பெ.(n.)

   மெல்லெழுத்து மிகுந்து வரும் செய்யுளோசை (சந்தம்); (தொல். பொ. 529);; a rhythm effected by the frequent use of the nasals.

     [மெல் + இசை + வண்ணம்]

 மெல்லிசைவண்ணம் mellisaivaṇṇam, பெ. (n.)

   மெல்லெழுத்து மிகுந்து வரும் செய்யுளோசை (சந்தம்); (தொல். பொ. 529);; a rhythm effected by the frequent use of the nasals.

     [மெல் + இசை + வண்ணம்]

மெல்லிதழ் mellidaḻ, பெ.(n.)

   1. மென்மையான பூ முதலியவற்றின் மடல்;  petals of flowers.

   2. மங்கையர் உதடு; lips of women.

     [மெல் + இதழ்]

 மெல்லிதழ் mellidaḻ, பெ. (n.)

   1. மென்மையான பூ முதலியவற்றின் மடல்; petals of flowers.

   2. மங்கையர் உதடு; lips of women.

     [மெல் + இதழ்]

மெல்லிது mellidu, பெ.(n.)

   1. மென்மை (வாய்ந்த); யான பொருள்; that which is soft or fine.

     “மலரினு மெல்லிது காமம்” (குறள், 1289);.

   2. ஒல்லி; thinness, slenderness.

     [மெல் → மெல்லிது]

 மெல்லிது mellidu, பெ. (n.)

   1. மென்மை (வாய்ந்த); யான பொருள்; that which is soft or fine.

     “மலரினு மெல்லிது காமம்” (குறள், 1289);.

   2. ஒல்லி; thinness, slenderness.

     [மெல் → மெல்லிது]

மெல்லினம் melliṉam, பெ.(n.)

   மூவினத்துள் மெல்லோசையுடைய எழுத்துகள், மெய்யெழுத்துகளின் மூன்று பிரிவு (வல்லினம், மெல்லினம், இடையினம்); களுள் மூக்கொலியாலான ங், ஞ், ண்,ந்,ம்,ன் ஆகிய ஆறு எழுத்துகளை உள்ளடக்கிய பிரிவு (நன். 69);;     [மெல் + இனம். மெல்லொலியுடைய மெய்யெழுத்துகள்]

 மெல்லினம் melliṉam, பெ. (n.)

   மூவினத்துள் மெல்லோசையுடைய எழுத்துகள், மெய்யெழுத்துகளின் மூன்று பிரிவு (வல்லினம், மெல்லினம், இடையினம்); களுள் மூக்கொலியாலான ங், ஞ், ண்,ந்,ம்,ன் ஆகிய ஆறு எழுத்துகளை உள்ளடக்கிய பிரிவு (நன். 69);;     [மெல் + இனம். மெல்லொலியுடைய மெய்யெழுத்துகள்]

 மெல்லினவெதுகை melliṉavedugai, பெ.(n.)

   எல்லாச் சீர்களிலும் மெல்லின எழுத்துக்கள் எதுகையாய் வருவது; nasal consonants letters concatenation in which the second letters of the line of a verse.

     [மெல்லின(ம்); + எதுகை]

 மெல்லினவெதுகை melliṉavedugai, பெ. (n.)

   எல்லாச் சீர்களிலும் மெல்லின எழுத்துக்கள் எதுகையாய் வருவது; nasal consonants letters concatenation in which the second letters of the line of a verse.

     [மெல்லின(ம்); + எதுகை]

 மெல்லிமை mellimai, பெ.(n.)

   மென்மை; softness.

     [மெல் → மெல்லிமை]

 மெல்லிமை mellimai, பெ. (n.)

   மென்மை; softness.

     [மெல் → மெல்லிமை]

மெல்லிய melliya, பெ.எ.(adj.)

   1. பரும னாகவோ, தடித்ததாகவோ இல்லாதது; thin, slender.

     ‘மெல்லிய நூல்’, ‘மெல்லியட்டல்’.

   2. அதிக ஒசை (சத்தம்); இல்லாத; soft.

     ‘மெல்லிய குரலில் பதிலளித்தார்’ (உ.வ.);.

     [மெல் → மெல்லிய]

 மெல்லிய melliya, பெ.எ.(adj.)

   1. பரும னாகவோ, தடித்ததாகவோ இல்லாதது; thin, slender.

     ‘மெல்லிய நூல்’, ‘மெல்லியட்டல்’.

   2. அதிக ஒசை (சத்தம்); இல்லாத; soft. ‘மெல்லிய குரலில் பதிலளித்தார்’ (உ.வ.);.

     [மெல் → மெல்லிய]

 மெல்லியகொத்தான் melliyagottāṉ, பெ.(n.)

   முடக்கறுத்தான்; palsy curer- baloon vine.

     [மெல்லிய + கொத்தான்]

 மெல்லியகொத்தான் melliyagottāṉ, பெ. (n.)

   முடக்கறுத்தான்; palsy curer- baloon vine.

     [மெல்லிய + கொத்தான்]

 மெல்லியகோசு melliyaācu, பெ.(n.)

   முட்டைக்கோசு; cabbage.

     [மெல்லிய + கோசு]

 E. cosh → த. கோசு.

 மெல்லியகோசு melliyaācu, பெ. (n.)

   முட்டைக்கோசு; cabbage.

     [மெல்லிய + கோசு]

 E. cosh → த. கோசு.

மெல்லியசாதிகம் melliyacātigam, பெ.(n.)

   1. ஆச்சா; sal.

   2. அரசு; pipal.

மறுவ. மராமரம்.

 மெல்லியசாதிகம் melliyacātigam, பெ. (n.)

   1. ஆச்சா; sal.

   2. அரசு; pipal.

மறுவ. மராமரம்.

 மெல்லியது melliyadu, பெ.(n.)

   மென்மையானது; the thing which is soft or tender.

     [மெல் → மெல்லிய + அது]

 மெல்லியது melliyadu, பெ. (n.)

   மென்மையானது; the thing which is soft or tender.

     [மெல் → மெல்லிய + அது]

 மெல்லியநல்லாள் melliyanallāḷ, பெ.(n.)

   பெருமாட்டி; lady, mistress, princess.

     [மெல் → மெல்லிய + நல்லாள்]

 மெல்லியநல்லாள் melliyanallāḷ, பெ. (n.)

   பெருமாட்டி; lady, mistress, princess.

     [மெல் → மெல்லிய + நல்லாள்]

மெல்லியன் melliyaṉ, பெ. (n.)

   அறிவு குன்றியவன் (புறம். 184);; less intelligent man.

     [மெல் → மெல்லியன்]

 மெல்லியன் melliyaṉ, பெ. (n.)

   அறிவு குன்றியவன் (புறம். 184);; less intelligent man.

     [மெல் → மெல்லியன்]

 மெல்லியபூ melliyapū, பெ.(n.)

   மலர் வகையில் ஒன்றான மல்லிகை; jasmine.

     [மெல்லிய + பூ]

 மெல்லியபூ melliyapū, பெ. (n.)

   மலர் வகையில் ஒன்றான மல்லிகை; jasmine.

     [மெல்லிய + பூ]

மெல்லியர் melliyar, பெ. (n.)

   1. வலிமை யில்லாதவர்; the weak

     “தேவர் மெல்லியர்” (கம்பரா. யுத்த. மந்திரப். 32);.

   2. உடல் மெலிந்தவர் (வின்.);; the emaciated.

   3. எளியர்; the poor.

     “எச்சத்தின் மெல்லியராகி” (நாலடி, 299);.

   4. புல்லிய குணங்களையுடையவர்; low mean persons.

     “மடவர் மெல்லியர் செல்லினும்” (புறநா. 106);.

   5. பெண்டிர் (வின்);; woman as of delicate build.

     [மெல் → மெல்லியர்]

 மெல்லியர் melliyar, பெ. (n.)

   1. வலிமை யில்லாதவர்; the weak.

     “தேவர் மெல்லியர்” (கம்பரா. யுத்த. மந்திரப். 32);.

   2. உடல் மெலிந்தவர் (வின்.);; the emaciated.

   3. எளியர்; the poor.

     “எச்சத்தின் மெல்லியராகி” (நாலடி, 299);.

   4. புல்லிய குணங்களையுடையவர்; low mean persons.

     “மடவர் மெல்லியர் செல்லினும்” (புறநா. 106);.

   5. பெண்டிர் (வின்);; woman as of delicate build.

     [மெல் → மெல்லியர்]

 மெல்லியலாள் melliyalāḷ, பெ.(n.)

   பெண்; lady.

     ‘மெல்லியாள் தோள் சேர்’ (பழ.);.

     [மெல் → மெல்லியல் + ஆள்]

 மெல்லியலாள் melliyalāḷ, பெ. (n.)

   பெண்; lady.

     ‘மெல்லியாள் தோள் சேர்’ (பழ.);.

     [மெல் → மெல்லியல் + ஆள்]

மெல்லியல்1 melliyal, பெ.(n.)

   1. மென்மையான இயல்பு; tender nature.

     “மெல்லியற் குறுமகள்” (குறுந். 89);.

   2. மெல்லியலுடைய பெண்; woman.

     “மெல்லிய லாக்கை முற்று நடுங்கினள்” (கம்பரா. மாயா. சனக. 18);.

   3. இளங்கொம்பு (சூடா.);; tender twig of a tree.

     [மெல் + இயல்]

 மெல்லியல்2 melliyal, பெ.(n.)

   1. மலை வாழை; mountain plantain.

   2. பெண்; lady.

     [மெல் + இயல்]

 மெல்லியல்1 melliyal, பெ. (n.)

   1. மென்மையான இயல்பு; tender nature.

     “மெல்லியற் குறுமகள்” (குறுந். 89);.

   2. மெல்லியலுடைய பெண்; woman.

     “மெல்லிய லாக்கை முற்று நடுங்கினள்” (கம்பரா. மாயா. சனக. 18);.

   3. இளங்கொம்பு (சூடா.);; tender twig of a tree.

     [மெல் + இயல்]

 மெல்லியல்2 melliyal, பெ. (n.)

   1. மலை வாழை; mountain plantain.

   2. பெண்; lady.

     [மெல் + இயல்]

 மெல்லியார் melliyār, பெ.(n.)

   எளியோர்; mean man, poor man.

     [மெல் → மெல்லியார்]

 மெல்லியார் melliyār, பெ. (n.)

   எளியோர்; mean man, poor man.

     [மெல் → மெல்லியார்]

 மெல்லியார்கூந்தல் melliyārāndal, பெ.(n.)

   அம்மையார் கூந்தல் என்னும் பூண்டு வகை (மூ.அ.);; seeta’s thread, Cuscuta reflexa.

     [மெல்லியார் + கூந்தல்]

     [p]

 மெல்லியார்கூந்தல் melliyārāndal, பெ. (n.)

   அம்மையார் கூந்தல் என்னும் பூண்டு வகை (மூ.அ.);; seeta’s thread, Cuscuta reflexa.

     [மெல்லியார் + கூந்தல்]

மெல்லிலை mellilai, பெ.(n.)

   1. வெற்றிலை; betal leaf.

     “மெல்லிலைக் காவும்” (சீவக. 326);.

   2. வெற்றிலைக் கொடி (சூடா.);; betal pepper, vine.

     [மெல் + இலை]

 மெல்லிலை mellilai, பெ. (n.)

   1. வெற்றிலை; betal leaf.

     “மெல்லிலைக் காவும்” (சீவக. 326);.

   2. வெற்றிலைக் கொடி (சூடா.);; betal pepper, vine.

     [மெல் + இலை]

மெல்லிழை1 melliḻai, பெ.(n.)

   ஆடை முதலியவற்றின் நுண்ணூல்; filament.

     [மெல் + இழை]

 மெல்லிழை2 melliḻai, பெ.(n.)

   மெல்லிய ஆடையணிந்த பெண்; a lady wearing thin clothes.

     [மெல் + இழை. ‘மெல்லிழை’ அன்மொழித் தொகை]

 மெல்லிழை1 melliḻai, பெ. (n.)

   ஆடை முதலியவற்றின் நுண்ணூல்; filament.

     [மெல் + இழை]

 மெல்லிழை2 melliḻai, பெ. (n.)

   மெல்லிய ஆடையணிந்த பெண்; a lady wearing thin clothes.

     [மெல் + இழை. ‘மெல்லிழை’ அன்மொழித் தொகை]

 மெல்லுகை mellugai, பெ.(n.)

   கறிக்கை; chiding.

     [மெல் → மெல்லுகை. ‘கை’ தொ. பெ. ஈறு]

 மெல்லுகை mellugai, பெ. (n.)

   கறிக்கை; chiding.

     [மெல் → மெல்லுகை. ‘கை’ தொ. பெ. ஈறு]

 மெல்லென melleṉa, வி.அ. (adv.)

மெல்ல பார்க்க;see mella.

     [மெல் → மெல்லென]

 மெல்லென melleṉa, வி.அ. (adv.)

மெல்ல பார்க்க;see mella.

     [மெல் → மெல்லென]

மெல்லெனல் melleṉal, பெ.(n.)

   1. மெத் தெனற் குறிப்பு; expr. signifying being soft.

     “மெல்லென் சீறடி” (தொல். பொ. 146);.

   2. குரல் தாழ்ந்து பேசற் குறிப்பு; being gentle in speech.

     “மெல்லெனக் கிளந்தனமாக” (பொருந்.122);.

   3. மந்தக்குறிப்பு (சூடா.);; being dull.

     [மெல் + எனல்]

 மெல்லெனல் melleṉal, பெ. (n.)

   1. மெத் தெனற் குறிப்பு; expr. signifying being soft.

     “மெல்லென் சீறடி” (தொல். பொ. 146);.

   2. குரல் தாழ்ந்து பேசற் குறிப்பு; being gentle in speech.

     “மெல்லெனக் கிளந்தனமாக” (பொருந்.122);.

   3. மந்தக்குறிப்பு (சூடா.);; being dull.

     [மெல் + எனல்]

மெல்லெழுத்து melleḻuttu, பெ.(n.)

   மெல்லோசையுடைய ங், ஞ், ண், ந், ம், ன் என்ற எழுத்துகள் (தொல். எழுத்து. 20);; the six consonants {} classified as soft or nasal consonants dist. from {} and {}.

     [மெல் + எழுத்து. எழுது → எழுத்து]

 மெல்லெழுத்து melleḻuttu, பெ. (n.)

   மெல்லோசையுடைய ங், ஞ், ண், ந், ம், ன் என்ற எழுத்துகள் (தொல். எழுத்து. 20);; the six consonants {} classified as soft or nasal consonants dist. from {} and {}.

     [மெல் + எழுத்து. எழுது → எழுத்து]

மெல்லொற்று melloṟṟu, பெ.(n.)

மெல்லெழுத்து பார்க்க (தொல். எழுத். 414);;(Gram.); see {}.

     [மெல் + ஒற்று]

 மெல்லொற்று melloṟṟu, பெ. (n.)

   மெல்லெழுத்து பார்க்க (தொல். எழுத். 414);;     [மெல் + ஒற்று]

மெல்வினை melviṉai, பெ.(n.)

   பணி (சரியை);, பத்தி(கிரியை); என்னும் மத வினைகள்; cariyai and kiriyai, the first two of the four paths to salvation, as easier.

     “எளிதானவற்றை மெல்வினையே யென்றது” (திருக்களிற்றுப். 17);.

     [மெல் + வினை]

 மெல்வினை melviṉai, பெ. (n.)

   பணி (சரியை);, பத்தி(கிரியை); என்னும் மத வினைகள்; cariyai and kiriyai, the first two of the four paths to salvation, as easier.

     “எளிதானவற்றை மெல்வினையே யென்றது” (திருக்களிற்றுப். 17);.

     [மெல் + வினை]

 மெள meḷa, பெ.(n.)

   தமிழ் நெடுங்கணக்கில் ‘ம்’ என்ற மெய்யெழுத்தும் ‘ஒள’ என்ற உயிரெழுத்தும் சேர்ந்து உருவான உயிர்மெய் (அசை); எழுத்து; the syllabic letter formed by adding the vowel (diphthong); ‘au’ to the consonant ‘m’.

     [ம் + ஒள + மெள]

 மெள meḷa, பெ. (n.)

   தமிழ் நெடுங்கணக்கில் ‘ம்’ என்ற மெய்யெழுத்தும் ‘ஒள’ என்ற உயிரெழுத்தும் சேர்ந்து உருவான உயிர்மெய் (அசை); எழுத்து; the syllabic letter formed by adding the vowel (diphthong); ‘au’ to the consonant ‘m’.

     [ம் + ஒள + மெள]

மெளசு meḷasu, பெ. (n.)

   1. மிகுந்த ஆசை; ardent, desire, longing.

     “அதின் பேரில் எனக்கு மெளசு”

   2. சரக்கின் பிரியம்; being in great demand, as an artical.

   3. கவர்ச்சி;   4. ஆடம்பரம்; pomp

     “கலியாணம் மெளசாக நடந்தது.”

 Loc.

     [U. Mouz → த. மெளசு]

 மெளட்டியம் meḷaṭṭiyam, பெ. (n.)

   அறியாமை;     [Skt. maudhya → த. மௌட்டியம்]

மெளனம் meḷaṉam, பெ. (n.)

   அமைதி, பேசாமை; silence, muteness, taciturnity. (திருக்களிற்றுப்.28. உரை.);

த.வ. முன்னம், ஒடுக்கம்

     [Skt. mauna → த. மௌனம்]

 மெளராசு meḷarācu, பெ. (n.)

   பரம்பரை யுரிமையாற் பெற்றது;     [Ar. {} → த. மௌராஸ்]

 மெளரியர் meḷariyar, பெ. (n.)

   மோரியர் பார்க்க;     [Skt. maurya → த. மௌரியர்]

 மெளலன் meḷalaṉ, பெ. (n.)

   நற்குலத்தான் (யாழ். அக.);; born of a good family.

     [Skt. maula → த. மௌலன்]

 மெளலானா meḷalāṉā, பெ. (n.)

   மெளல்வி பார்க்க;     [Arab. {} → த. மௌலானா]

மெளலி meḷali, பெ. (n.)

   1. மயிர் முடி;     (திவா.); tuft or lock of hair left unshaven on the crown of the head.

   2. கடை முடி (அக.நி.);

 matted locks, as of an ascetic.

   3. சடை முடி; crown diadeon.

     “தாரணி மெளலி பத்தும்” (கம்பரா. கும்பகர்ண 1.);(பிங்.);.

   4. தலை; head.(அக.நி.);.

   5. தார்;(அக.நி.);.

 wreath of flowers.

   6. கோபுர முதலியவற்றின் சிகரம்; Loc. ornamental head or top, as of a tower.

   7. கள்;     [Skt. mauli → த. மௌலி]

 மெளல்வி meḷalvi, பெ. (n.)

   முகம்மதிய மத அறிஞன்; muhammadan lawyer, expounder of mohammadan law, learned, religious muslim. (R.F.);

     [Ar. {} → த. மெளல்வி]

 மெளவறி meḷavaṟi, பெ.(n.)

   காட்டு மல்லிகை; wild jasmine.

 மெளவறி meḷavaṟi, பெ. (n.)

   காட்டு மல்லிகை; wild jasmine.

மெளவல் meḷaval, பெ.(n.)

   1. காட்டு மல்லிகை; wild jasmine.

     “ஞாழன் மௌவல்” (குறிஞ்சிப். 81);.

   2. முல்லை (சூடா.);; Arabian jasmine.

   3. தாமரை; lotus.

     “மௌவ னீண்மலர் மேலுறை வானொடு” (தேவா. 1213, 13);.

 மெளவல் meḷaval, பெ. (n.)

   1. காட்டு மல்லிகை; wild jasmine.

     “ஞாழன் மௌவல்” (குறிஞ்சிப். 81);.

   2. முல்லை (சூடா.);; Arabian jasmine.

   3. தாமரை; lotus.

     “மௌவ னீண்மலர் மேலுறை வானொடு” (தேவா. 1213, 13);.

 மெளவல் meḷaval, பெ. (n.)

   1. காட்டு மல்லிகை; wild jasmine.

ஞாழன் மெளவல் (குறிஞ்சிப்.81);.

   2. முல்லை (சூடா.);; Arabian jasmine.

   3. தாமரை; lotus.

மெளவ னீண்மலர் மேலுறை வானொடு (தேவா.1213,13);.

 மெளவாலி meḷavāli, பெ.(n.)

   குதிரைவாலி; a plant.

     [p]

 மெளவாலி meḷavāli, பெ. (n.)

   குதிரைவாலி; a plant.

மெள்ள meḷḷa, வி.எ. (adv.)

மெல்ல பார்க்க;see mella.

     “மெள்ளவெழுந் தரியென்ற பேரரவம்'” (திவ். திருப்பா. 6);.

     [மெல்ல → மெள்ள. முல் → மெல் → மெல்ல]

 மெள்ள meḷḷa, வி.எ. (adv.)

மெல்ல பார்க்க;see mella.

     “மெள்ளவெழுந் தரியென்ற பேரரவம்'” (திவ். திருப்பா. 6);.

     [மெல்ல → மெள்ள. முல் → மெல் → மெல்ல]

மெள்ளென meḷḷeṉa, வி.எ. (adv.)

மெல்லென பார்க்க;see {}.

     “மெள்ளனவே மொய்க்கு நெய்க் குடந்தன்னை பெறும்பு” (திருவாச. 6, 24);.

க. மெல்லனெ.

     [மெல்லென → மெள்ளென. மெல் → மெல்லென]

 மெள்ளென meḷḷeṉa, வி.எ. (adv.)

மெல்லென பார்க்க;see {}.

     “மெள்ளனவே மொய்க்கு நெய்க் குடந்தன்னை பெறும்பு” (திருவாச. 6, 24);.

க. மெல்லனெ.

     [மெல்லென → மெள்ளென. மெல் → மெல்லென]

 மெழுகாலிகம் meḻugāligam, பெ.(n.)

   மாங்கிளுவை; a tree-mango balsam.

 மெழுகாலிகம் meḻugāligam, பெ. (n.)

   மாங்கிளுவை; a tree-mango balsam.

மெழுகிடு-தல் meḻugiḍudal,    17 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. நூலின் மேல் மெழுகு பூசுதல்; to wax, smear with wax, as a thread.

   2. மெழுகு1-தல் பார்க்க;see {}.

   3. மெழுகுகட்டு-தல் பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + இடு-, ‘இடு’ து.வி.]

 மெழுகிடு-தல் meḻugiḍudal,    17 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. நூலின் மேல் மெழுகு பூசுதல்; to wax, smear with wax, as a thread.

   2. மெழுகு1-தல் பார்க்க;see {}.

   3. மெழுகுகட்டு-தல் பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + இடு-, ‘இடு’ து.வி.]

மெழுகு1 meḻugudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. இடத்தைத் தூய்மை செய்வதற்காகச் சாணக் கரைசலால் தேய்த்துப் பூசுதல் அல்லது நீரால் கழுவுதல்; to cleanse the floor with cow-dung water.

     “நின்றிருக் கோயிறூகேன் மெழுகேன்” (திருவாச. 5, 14);.

   2. பூசுதல்; to smear, as the body with sandal paste.

     “முகிண் முலை மெழுகிய சாந்தின்” (கம்பரா. பிணிவீ. 53);.

   3. குற்றத்தை மறைத்துப் பூசிவிடுதல்; to gloss over, varnish.

     [மெல் → மெல்கு → மெழுகு. மெழுகுதல் = மேனியில் சந்தனம் பூசுதல், நிலத்தைச் சாணமிட்டுத் துப்புரவு செய்தல், குற்றத்தை மறைத்துப் பேசிவிடுதல் (வே.க.4, 25);]

 மெழுகு2 meḻugu, பெ.(n.)

   1. சாணம்; cow – dung.

     “துய்ய மெழுகுடன்” (திருமந். 1720);.

   2. மென்மை (அழகர்கல. 10);; smoothness.

   3. கொழுப்பிலிருந்து அல்லது எண்ணெயி லிருந்து உருவாக்கப்படுவதும் எளிதில் உருகக் கூடியதுமான பொருள், தேனடையன் சக்கை (குறுந். 155);; wax, beeswax.

     ‘அவலங்களைப் பார்க்கும் போது அவர் உள்ளம் மெழுகைப் போல் உருகியது’ (உ.வ.);.

   4. பிசின்; gum.

   5. மாத்திரையுமாகாது

   இளகிய(லேகிய); முமாகாது பிசுபிசுத்த தன்மையுடைய மருந்து; soft, waxy pill, mass.

     [முவ் → மெல் → மென்மை. மெல் → மெல்கு. மெல்குதல் = மெதுவாதல், நொய்யாதல், இளகுதல். மெல்கு → மெழுகு. (வே.க.4, 21, 25]

மெழுகு, மூலிகைச்சாறு, செய்நீர் முதலிய வற்றால் சுருக்குக்கொடுத்து அல்லது அவற்றோடு கடைச்சரக்குகளைச் சேர்த்து, தேன், முலைப்பால் முதலியவற்றாலரைத்துத் திரட்டிய பசையுள்ளதான ஒரு வகை மருந்து. (சா.அக.);.

மெழுகுவகை : இலிங்கமெழுகு, மூசாம்பிர மெழுகு, இரச மெழுகு, தாமிர மெழுகு, சிவப்பு மெழுகு, இலவண மெழுகு, கத்தூரி மெழுகு, கோரோசனை மெழுகு, கெந்தக மெழுகு பாடாண மெழுகு, வீர மெழுகு.

 மெழுகு1 meḻugudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. இடத்தைத் தூய்மை செய்வதற்காகச் சாணக் கரைசலால் தேய்த்துப் பூசுதல் அல்லது நீரால் கழுவுதல்; to cleanse the floor with cow-dung water.

     “நின்றிருக் கோயிறூகேன் மெழுகேன்” (திருவாச. 5, 14);.

   2. பூசுதல்; to smear, as the body with sandal paste.

     “முகிண் முலை மெழுகிய சாந்தின்” (கம்பரா. பிணிவீ. 53);.

   3. குற்றத்தை மறைத்துப் பூசிவிடுதல்; to gloss over, varnish.

     [மெல் → மெல்கு → மெழுகு. மெழுகுதல் = மேனியில் சந்தனம் பூசுதல், நிலத்தைச் சாணமிட்டுத் துப்புரவு செய்தல், குற்றத்தை மறைத்துப் பேசிவிடுதல் (வே.க.4, 25);]

 மெழுகு2 meḻugu, பெ. (n.)

   1. சாணம்; cow – dung.

     “துய்ய மெழுகுடன்” (திருமந். 1720);.

   2. மென்மை (அழகர்கல. 10);; smoothness.

   3. கொழுப்பிலிருந்து அல்லது எண்ணெயி லிருந்து உருவாக்கப்படுவதும் எளிதில் உருகக் கூடியதுமான பொருள், தேனடையன் சக்கை (குறுந். 155);; wax, beeswax. ‘அவலங்களைப் பார்க்கும் போது அவர் உள்ளம் மெழுகைப் போல் உருகியது’ (உ.வ.);.

   4. பிசின்; gum.

   5. மாத்திரையுமாகாது

   இளகிய(லேகிய); முமாகாது பிசுபிசுத்த தன்மையுடைய மருந்து; soft, waxy pill, mass.

     [முவ் → மெல் → மென்மை. மெல் → மெல்கு. மெல்குதல் = மெதுவாதல், நொய்யாதல், இளகுதல். மெல்கு → மெழுகு. (வே.க.4, 21, 25]

மெழுகு, மூலிகைச்சாறு, செய்நீர் முதலிய வற்றால் சுருக்குக்கொடுத்து அல்லது அவற்றோடு கடைச்சரக்குகளைச் சேர்த்து, தேன், முலைப்பால் முதலியவற்றாலரைத்துத் திரட்டிய பசையுள்ளதான ஒரு வகை மருந்து. (சா.அக.);.

மெழுகுவகை : இலிங்கமெழுகு, மூசாம்பிர மெழுகு, இரச மெழுகு, தாமிர மெழுகு, சிவப்பு மெழுகு, இலவண மெழுகு, கத்தூரி மெழுகு, கோரோசனை மெழுகு, கெந்தக மெழுகு பாடாண மெழுகு, வீர மெழுகு.

மெழுகுகட்டிவார்-த்தல் meḻugugaṭṭivārttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மெழுகுக் கருவில் மாழைகளை யுருக்கிவிட்டுத் திருமேனி வார்த்தல் (வின்.);; to pour molten metal into a wax-mould and cast, as an image.

     [மெழுகு + கட்டி + வார்-,]

 மெழுகுகட்டிவார்-த்தல் meḻugugaṭṭivārttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மெழுகுக் கருவில் மாழைகளை யுருக்கிவிட்டுத் திருமேனி வார்த்தல் (வின்.);; to pour molten metal into a wax-mould and cast, as an image.

     [மெழுகு + கட்டி + வார்-,]

மெழுகுகட்டு-தல் meḻugugaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   திருமேனி வார்க்க மெழுகினாற் கருக் கட்டுதல் (வின்.);; to make a wax-mould for casting an image.

     [மெழுகு + கட்டு-,]

 மெழுகுகட்டு-தல் meḻugugaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   திருமேனி வார்க்க மெழுகினாற் கருக் கட்டுதல் (வின்.);; to make a wax-mould for casting an image.

     [மெழுகு + கட்டு-,]

 மெழுகுக்களிம்பு meḻuguggaḷimbu, பெ.(n.)

   சிரங்கு முதலியவற்றிற்கிடும் களிம்பு வகை (M.L.);; medicinal ointment for itches, etc.,

     [மெழுகு + களிம்பு. மெழுக்களிம்பு = இளகிய அல்லது களிப்பதமான மருந்து]

 மெழுகுக்களிம்பு meḻuguggaḷimbu, பெ. (n.)

   சிரங்கு முதலியவற்றிற்கிடும் களிம்பு வகை (M.L.);; medicinal ointment for itches, etc.,

     [மெழுகு + களிம்பு. மெழுக்களிம்பு = இளகிய அல்லது களிப்பதமான மருந்து]

மெழுகுசாணை meḻugucāṇai, பெ.(n.)

   1. மெழுகால் துடைத்த உரைகல் (இ.வ.);; touch stone cleaned with beeswax.

   2. மெழுகுங் கருமணலுங் கலந்து செய்த சாணைக்கல் (வின்.);; whetstone formed of black sand and wax.

     [மெழுகு + சாணை]

 மெழுகுசாணை meḻugucāṇai, பெ. (n.)

   1. மெழுகால் துடைத்த உரைகல் (இ.வ.);; touch stone cleaned with beeswax.

   2. மெழுகுங் கருமணலுங் கலந்து செய்த சாணைக்கல் (வின்.);; whetstone formed of black sand and wax.

     [மெழுகு + சாணை]

மெழுகுசாத்து-தல் meḻugucāddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

மெழுகுகட்டு-தல் பார்க்க: see melugu-kattu-,

     “சிற்பர்களான் மெழுகு சாத்தி’ (திருவாலவா. 45.2.);

     [மெழுகு + சாத்து-, படிமை வார்க்க மெழுகினாற் கருக்கட்டுதல்]

 மெழுகுசாத்து-தல் meḻugucāddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

மெழுகுகட்டு-தல் பார்க்க: see {}

     “சிற்பர்களான் மெழுகு சாத்தி’ (திருவாலவா. 45.2.);

     [மெழுகு + சாத்து-, படிமை வார்க்க மெழுகினாற் கருக்கட்டுதல்]

 மெழுகுசாரணை meḻugucāraṇai, பெ.(n.)

   பூடுவகை (சங்.அக.);; a prostrate plant.

     [மெழுகு + சாரணை]

 மெழுகுசாரணை meḻugucāraṇai, பெ. (n.)

   பூடுவகை (சங்.அக.);; a prostrate plant.

     [மெழுகு + சாரணை]

மெழுகுசீலை1 meḻugucīlai, பெ.(n.)

மெழுக்குத்துணி பார்க்க;see melukkui-ttuրi

     [மெழுகு + சீலை, சீரை → சீலை]

 மெழுகுசீலை2 meḻugucīlai, பெ.(n.)

   1. மருந்து பூசப்பெற்ற சிறு துண்டு; a plaster.

   2. தேன் மெழுகு பூசப்பெற்ற ஆடை; wax cloth coated with bees wax.

     [மெழுகு + சீலை. சீரை → சீலை]

 மெழுகுசீலை1 meḻugucīlai, பெ. (n.)

மெழுக்குத்துணி பார்க்க;see melukkui-ttuրi

     [மெழுகு + சீலை, சீரை → சீலை]

 மெழுகுசீலை2 meḻugucīlai, பெ. (n.)

   1. மருந்து பூசப்பெற்ற சிறு துண்டு; a plaster.

   2. தேன் மெழுகு பூசப்பெற்ற ஆடை; wax cloth coated with bees wax.

     [மெழுகு + சீலை. சீரை → சீலை]

மெழுகுசெய்-தல் meḻuguseytal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   மெதுவாக்குதல், மென்மையாக்குதல்; to smooth, soften.

     ‘புரவி கருவிகொ டுரிஞ்சி மிக மெழுகு செய்து”(அழகர்கல. 10.);

     [மெழுகு + செய்-,]

 மெழுகுசெய்-தல் meḻuguseytal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   மெதுவாக்குதல், மென்மையாக்குதல்; to smooth, soften.

     ‘புரவி கருவிகொ டுரிஞ்சி மிக மெழுகு செய்து”(அழகர்கல. 10.);

     [மெழுகு + செய்-,]

 மெழுகுசேர்வை meḻugucērvai, பெ.(n.)

மெழுகுக்களிம்பு (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + சேர்வை]

 மெழுகுசேர்வை meḻugucērvai, பெ. (n.)

மெழுகுக்களிம்பு (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + சேர்வை]

மெழுகுதிரி meḻugudiri, பெ.(n.)

மெழுகுத்திரி1 (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + திரி]

 மெழுகுதிரி meḻugudiri, பெ. (n.)

மெழுகுத்திரி1 (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + திரி]

 மெழுகுதுணி meḻuguduṇi, பெ.(n.)

மெழுகுத்துணி (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + துணி]

 மெழுகுதுணி meḻuguduṇi, பெ. (n.)

மெழுகுத் துணி (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + துணி]

 மெழுகுத்தட்டு meḻuguttaṭṭu, பெ.(n.)

மெழுகுபாளம் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + தட்டு]

 மெழுகுத்தட்டு meḻuguttaṭṭu, பெ. (n.)

மெழுகுபாளம் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + தட்டு]

 மெழுகுத்தண்டு meḻuguttaṇṭu, பெ.(n.)

மெழுகுத்திரி பார்க்க (யாழ்.அக.); see {}.

     [மெழுகு + தண்டு]

 மெழுகுத்தண்டு meḻuguttaṇṭu, பெ. (n.)

மெழுகுத்திரி பார்க்க (யாழ்.அக.); see {}.

     [மெழுகு + தண்டு]

 மெழுகுத்திராவகம் meḻuguttirāvagam, பெ.(n.)

   வீரம், பூரம், நவச்சாரம், படிகாரம் – இந்நான்கையும் வாலையிலிட்டு இறக்கிய ஒரு வகை நெய்மம் (தைலம்);; an acid distilled from the four drugs corrosive sublimate, alum, ammoniam chloride and subchloride of mercury.

     [மெழுகு + திராவகம்]

 Skt. {} → த. திராவகம்.

 மெழுகுத்திராவகம் meḻuguttirāvagam, பெ. (n.)

   வீரம், பூரம், நவச்சாரம், படிகாரம் – இந்நான்கையும் வாலையிலிட்டு இறக்கிய ஒரு வகை நெய்மம் (தைலம்);; an acid distilled from the four drugs corrosive sublimate, alum, ammoniam chloride and subchloride of mercury.

     [மெழுகு + திராவகம்]

 Skt. {} → த. திராவகம்.

மெழுகுத்திரி1 meḻuguttiri, பெ.(n.)

   விளக்காக எரியும்படி நடுவே திரியையுடைய நீள் உருண்டை வடிவில் செய்யப்பட்ட மெழுகுக் கட்டி; wax candle, taper.

     [மெழுகு + திரி]

     [p]

 மெழுகுத்திரி2 meḻuguttiri, பெ.(n.)

   ஒழுக்கக் கேட்டினால் உருவாகும் நோயைக் குறைக்கும் மருந்து; a slender flexible wax taper intended for introduction into the urethra or rectum.

     [மெழுகு + திரி]

 மெழுகுத்திரி1 meḻuguttiri, பெ. (n.)

   விளக்காக எரியும்படி நடுவே திரியையுடைய நீள் உருண்டை வடிவில் செய்யப்பட்ட மெழுகுக் கட்டி; wax candle, taper.

     [மெழுகு + திரி]

 மெழுகுத்திரி2 meḻuguttiri, பெ. (n.)

   ஒழுக்கக் கேட்டினால் உருவாகும் நோயைக் குறைக்கும் மருந்து; a slender flexible wax taper intended for introduction into the urethra or rectum.

     [மெழுகு + திரி]

 மெழுகுத்துணி meḻuguttuṇi, பெ.(n.)

மெழுக்குத்துணி (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + துணி]

 மெழுகுத்துணி meḻuguttuṇi, பெ. (n.)

மெழுக்குத்துணி (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + துணி]

 மெழுகுத்தேன் meḻuguttēṉ, பெ.(n.)

   மெழுகுக் கூட்டில் ஈக்கள் கட்டிய தேன்; honey collected by bees.

     [மெழுகு + தேன்]

 மெழுகுத்தேன் meḻuguttēṉ, பெ. (n.)

   மெழுகுக் கூட்டில் ஈக்கள் கட்டிய தேன்; honey collected by bees.

     [மெழுகு + தேன்]

 மெழுகுத்தைலம் meḻuguttailam, பெ.(n.)

   புண், காயம் ஆகியவற்றைப் போக்க மெழுகு முதலியன சேர்த்துச் செய்யப்பட்ட பூசு மருந்து; medicinal oil prepared with wax and other ingredients.

     [மெழுகு + தைலம்]

 Skt. taila → த. தைலம்.

 மெழுகுத்தைலம் meḻuguttailam, பெ. (n.)

   புண், காயம் ஆகியவற்றைப் போக்க மெழுகு முதலியன சேர்த்துச் செய்யப்பட்ட பூசு மருந்து; medicinal oil prepared with wax and other ingredients.

     [மெழுகு + தைலம்]

 Skt. taila → த. தைலம்.

 மெழுகுநீர் meḻugunīr, பெ.(n.)

   பூநீர், சாரம், பச்சை, பூரம் கூட்டில் செயநீர் விட்டு அரைக்கும் ஒரு வகை நீர்; pungent liquid prepared from subchloride of mercury copper sulphate. salt from the fuller’s earth.

     [மெழுகு + நீர்]

 மெழுகுநீர் meḻugunīr, பெ. (n.)

   பூநீர், சாரம், பச்சை, பூரம் கூட்டில் செயநீர் விட்டு அரைக்கும் ஒரு வகை நீர்; pungent liquid prepared from subchloride of mercury copper sulphate. salt from the fuller’s earth.

     [மெழுகு + நீர்]

 மெழுகுபதம் meḻugubadam, பெ.(n.)

   மருந் தெண்ணெய்ப் பதம் ஐந்தனுள் காய்ச்சப்பட்ட மருந்தெல்லாம் சேர்ந்து மெழுகு போல் திரண்டு வரும் பதம்; thick consistency or viscosity, one of five {}.

     [மெழுகு + பதம்]

 மெழுகுபதம் meḻugubadam, பெ. (n.)

   மருந் தெண்ணெய்ப் பதம் ஐந்தனுள் காய்ச்சப்பட்ட மருந்தெல்லாம் சேர்ந்து மெழுகு போல் திரண்டு வரும் பதம்; thick consistency or viscosity, one of five {}.

     [மெழுகு + பதம்]

 மெழுகுபனையன் meḻugubaṉaiyaṉ, பெ.(n.)

   அம்மை நோய்வகை (யாழ்.அக.);; a kind of small pox.

     [மெழுகு + பனையன்]

 மெழுகுபனையன் meḻugubaṉaiyaṉ, பெ. (n.)

   அம்மை நோய்வகை (யாழ்.அக.);; a kind of small pox.

     [மெழுகு + பனையன்]

 மெழுகுபாகல் meḻugupāgal, பெ.(n.)

   வழவழப்புள்ள பாகற்காய் (மூ.அக.);; bristly balsam-pear, climber.

     [மெழுகு + பாகல், மெழுகு = வழவழப்புத் தன்மையைக் குறித்தது]

 மெழுகுபாகல் meḻugupāgal, பெ. (n.)

   வழவழப்புள்ள பாகற்காய் (மூ.அக.);; bristly balsam-pear, climber.

     [மெழுகு + பாகல், மெழுகு = வழவழப்புத் தன்மையைக் குறித்தது]

 மெழுகுபாளம் meḻugupāḷam, பெ.(n.)

   குறித்த நிறையுள்ள மெழுகுத்தகடு (இ.வ.);; cake of wax, generally of a particular weight.

     [மெழுகு + பாளம்]

 மெழுகுபாளம் meḻugupāḷam, பெ. (n.)

   குறித்த நிறையுள்ள மெழுகுத்தகடு (இ.வ.);; cake of wax, generally of a particular weight.

     [மெழுகு + பாளம்]

 மெழுகுபீர்க்கு meḻugupīrggu, பெ.(n.)

   கணையற்ற பீர்க்கு (சங்.அக.);; a kind of gourd.

மறுவ. வெண்பீர்க்கு, நுரைபீர்க்கு.

     [மெழுகு + பீர்க்கு]

 மெழுகுபீர்க்கு meḻugupīrggu, பெ. (n.)

   கணையற்ற பீர்க்கு (சங்.அக.);; a kind of gourd.

மறுவ. வெண்பீர்க்கு, நுரைபீர்க்கு.

     [மெழுகு + பீர்க்கு]

 மெழுகுபூச்சு meḻugupūccu, பெ.(n.)

   திருமேனி முதலியவற்றின் மேல் மெழுகு பூசி யெடுக்கும் அச்சு (இ.வ.);; mould or imprint taken with wax, as of images.

     [மெழுகு + பூச்சு]

 மெழுகுபூச்சு meḻugupūccu, பெ. (n.)

   திருமேனி முதலியவற்றின் மேல் மெழுகு பூசி யெடுக்கும் அச்சு (இ.வ.);; mould or imprint taken with wax, as of images.

     [மெழுகு + பூச்சு]

 மெழுகுபூவிகம் meḻugupūvigam, பெ.(n.)

   தேன் கூட்டினுள்ளிருக்கும் பூச்சி; the insects in the honey comb.

     [மெழுகு + பூவிகம்]

 மெழுகுபூவிகம் meḻugupūvigam, பெ. (n.)

   தேன் கூட்டினுள்ளிருக்கும் பூச்சி; the insects in the honey comb.

     [மெழுகு + பூவிகம்]

 மெழுகுபேய்ப்பீர்க்கு meḻugupēyppīrggu, பெ.(n.)

   நுரைப்பீர்க்கு; loofa.

     [மெழுகு + பேய்ப்பீர்க்கு]

 மெழுகுபேய்ப்பீர்க்கு meḻugupēyppīrggu, பெ. (n.)

   நுரைப்பீர்க்கு; loofa.

     [மெழுகு + பேய்ப்பீர்க்கு]

மெழுகுபொம்மை meḻugubommai, பெ.(n.)

   1. மெழுகினாற் செய்த விளையாட்டுப் பதுமை; doll made of wax.

   2. தொல்லை களைத் தாங்க முடியாதவ-ன்-ள் (கொ.வ.);; person easily fatigued.

க. மேநடுபொம்பெ.

     [மெழுகு + பொம்மை. பொய்ம்மை → பொம்மை]

 மெழுகுபொம்மை meḻugubommai, பெ. (n.)

   1. மெழுகினாற் செய்த விளையாட்டுப் பதுமை; doll made of wax.

   2. தொல்லை களைத் தாங்க முடியாதவ-ன்-ள் (கொ.வ.);; person easily fatigued.

க. மேநடுபொம்பெ.

     [மெழுகு + பொம்மை. பொய்ம்மை → பொம்மை]

மெழுகுபோடு-தல் meḻugupōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   மரவேலைக்குப் பளபளப் பேற்ற மெழுகைக் காய்ச்சிப் பூசுதல் (வின்.);; to wax cabinet work, in polishing.

     [மெழுகு + போடு-,]

 மெழுகுபோடு-தல் meḻugupōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   மரவேலைக்குப் பளபளப் பேற்ற மெழுகைக் காய்ச்சிப் பூசுதல் (வின்.);; to wax cabinet work, in polishing.

     [மெழுகு + போடு-,]

 மெழுகுமண் meḻugumaṇ, பெ.(ո.)

   கருக்கட்டும் பசைமண் (வின்.);; clay used in forming a mould over the figure of wax, in casting.

     [மெழுகு + மண்]

 மெழுகுமண் meḻugumaṇ, பெ. (ո.)

கருக்கட்டும் பசைமண் (வின்.);

 clay used in forming a mould over the figure of wax, in casting.

     [மெழுகு + மண்]

மெழுகுமருந்து meḻugumarundu, பெ.(n.)

மெழுகு2, 5 பார்க்க;see {}, 5.

     [மெழுகு + மருந்து]

 மெழுகுமருந்து meḻugumarundu, பெ. (n.)

மெழுகு2, 5 பார்க்க;see {}, 5.

     [மெழுகு + மருந்து]

 மெழுகுமுட்டம் meḻugumuṭṭam, பெ.(n.)

மெழுகுபாளம் பார்க்க (இ.வ.);;see {}.

     [மெழுகு + முட்டம்]

 மெழுகுமுட்டம் meḻugumuṭṭam, பெ. (n.)

மெழுகுபாளம் பார்க்க (இ.வ.);;see {}.

     [மெழுகு + முட்டம்]

 மெழுகுவத்தி meḻuguvatti, பெ.(n.)

மெழுகுத்திரி (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + வத்தி]

 மெழுகுவத்தி meḻuguvatti, பெ. (n.)

மெழுகுத்திரி (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + வத்தி]

 மெழுகுவர்த்தி meḻuguvartti, பெ.(n.)

மெழுகுத்திரி (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + வர்த்தி. வத்தி → வர்த்தி]

 மெழுகுவர்த்தி meḻuguvartti, பெ. (n.)

மெழுகுத்திரி (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு + வர்த்தி. வத்தி → வர்த்தி]

 மெழுகுவல்லி meḻuguvalli, பெ.(n.)

   வட்டவல்லி; a creeper.

     [மெழுகு + அல்லி]

 மெழுகுவல்லி meḻuguvalli, பெ. (n.)

   வட்டவல்லி; a creeper.

     [மெழுகு + அல்லி]

 மெழுகுவுருண்டை meḻuguvuruṇṭai, பெ.(n.)

   பொன்னின் மாற்றினைக் காணப் பயன்படுத்தும் மெழுகு; a wax used to find the fineness or quality of gold.

     [மெழுகு + உருண்டை]

சிரட்டைக்கரி தேங்காயெண்ணெய் மெழுகுடன் சேர்த்துருக்கி உருண்டை செய்தது.

 மெழுகுவுருண்டை meḻuguvuruṇṭai, பெ. (n.)

   பொன்னின் மாற்றினைக் காணப் பயன்படுத்தும் மெழுகு; a wax used to find the fineness or quality of gold.

     [மெழுகு + உருண்டை]

சிரட்டைக்கரி தேங்காயெண்ணெய் மெழுகுடன் சேர்த்துருக்கி உருண்டை செய்தது.

 மெழுகுவெண்டி meḻuguveṇṭi, பெ.(n.)

   சுணையில்லாத வெண்டை; smooth surfaced lady’s finger.

     [மெழுகு + வெண்டி. வெண்டை → வெண்டி]

 மெழுகுவெண்டி meḻuguveṇṭi, பெ. (n.)

   சுணையில்லாத வெண்டை; smooth surfaced lady’s finger.

     [மெழுகு + வெண்டி. வெண்டை → வெண்டி]

மெழுகூட்டு-தல் meḻuāṭṭudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   மூடி மறைத்தல்; to cover up, as with wax.

     “நிஷித்த திரவியத்தை உள்ளே வைத்து மெழுகூட்டின வோபாதியிறே” (ஈ.டு.1, 2, 1);.

     [மெல் → மெல்கு → மெழுகு + ஊட்டு. மெழுகுதல் = குற்றத்தை மறைத்துப் பேசுதல், மெழுகூட்டுதல் = மூடி மறைத்தல்]

 மெழுகூட்டு-தல் meḻuāṭṭudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   மூடி மறைத்தல்; to cover up, as with wax.

     “நிஷித்த திரவியத்தை உள்ளே வைத்து மெழுகூட்டின வோபாதியிறே” (ஈ.டு.1, 2, 1);.

     [மெல் → மெல்கு → மெழுகு + ஊட்டு. மெழுகுதல் = குற்றத்தை மறைத்துப் பேசுதல், மெழுகூட்டுதல் = மூடி மறைத்தல்]

மெழுகெண்ணெய் meḻugeṇīey, பெ.(n.)

   1. மரச் சாமானுக்கு மெருகிட உதவும் மெழுகு சேர்த்த பூச்சு நெய்மம் (இ.வ.);; solution of wax and glue, used in polishing wood.

   2. மெழுகு முதலியன சேர்த்துச் செய்யப்பட்ட எண்ணெய் வகை (தைலவ. தைல.);; medicinal oil prepared with wax and other ingredients.

     [மெழுகு + எண்ணெய்]

 மெழுகெண்ணெய் meḻugeṇīey, பெ. (n.)

   1. மரச் சாமானுக்கு மெருகிட உதவும் மெழுகு சேர்த்த பூச்சு நெய்மம் (இ.வ.);; solution of wax and glue, used in polishing wood.

   2. மெழுகு முதலியன சேர்த்துச் செய்யப்பட்ட எண்ணெய் வகை (தைலவ. தைல.);; medicinal oil prepared with wax and other ingredients.

     [மெழுகு + எண்ணெய்]

மெழுகெழுது-தல் meḻugeḻududal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   துணியில் அச்சடிக்க மெழுகால் உருவமெழுதுதல் (இ.வ.);; to form designs with wax, in printing chintz.

     [மெழுகு + எழுது-,]

 மெழுகெழுது-தல் meḻugeḻududal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   துணியில் அச்சடிக்க மெழுகால் உருவமெழுதுதல் (இ.வ.);; to form designs with wax, in printing chintz.

     [மெழுகு + எழுது-,]

மெழுக்கடிகள் meḻuggaḍigaḷ, பெ.(n.)

   1. கோயிலை மெழுகித் தூய்மை படுத்துவோர்; servants who clean the floor, in a temple (S.I.I.V.248);.

   2. கோயில் வழிபாட்டின் போது தீவட்டி, விளக்கு ஆகியவை பிடிக்கும் ஊழியர்; the temple servant who holds torch and lamp during worshipping time.

     “இராஸ்ரீ பலி எழுந்தருளும் பொழுது எரியக்கண்ட இருப்புப் பிற விளக்கு முப்பதினுக்கு நிடதம் எண்ணெய் நாழி உழக்கு இவை பிடிப்பார் மெழுக்கடிகன்மார் நால்வர்” (தெ. கல். தொ.5. கல். 625);.

     [மெழுக்கு + அடிகள்மார்]

 மெழுக்கடிகள் meḻuggaḍigaḷ, பெ. (n.)

   1. கோயிலை மெழுகித் தூய்மை படுத்துவோர்; servants who clean the floor, in a temple (S.I.I.V.248);.

   2. கோயில் வழிபாட்டின் போது தீவட்டி, விளக்கு ஆகியவை பிடிக்கும் ஊழியர்; the temple servant who holds torch and lamp during worshipping time.

     “இராஸ்ரீ பலி எழுந்தருளும் பொழுது எரியக்கண்ட இருப்புப் பிற விளக்கு முப்பதினுக்கு நிடதம் எண்ணெய் நாழி உழக்கு இவை பிடிப்பார் மெழுக்கடிகன்மார் நால்வர்” (தெ. கல். தொ.5. கல். 625);.

     [மெழுக்கு + அடிகள்மார்]

மெழுக்கம் meḻukkam, பெ.(n.)

   சாணியால் மெழுகிவைத்த இடம்; ground or floor prepared by being smeared with cow- dung water.

     “மலரணி மெழுக்கமேறி” (பட்டினப். 248);.

     [மெழுகு → மெழுக்கு → மெழுக்கம் (வே.க.4,25);]

 மெழுக்கம் meḻukkam, பெ. (n.)

   சாணியால் மெழுகிவைத்த இடம்; ground or floor prepared by being smeared with cow- dung water.

     “மலரணி மெழுக்கமேறி” (பட்டினப். 248);.

     [மெழுகு → மெழுக்கு → மெழுக்கம் (வே.க.4,25);]

மெழுக்கு meḻukku, பெ.(n.)

   1. மெழுகுகை; smearing with cow-dung water, as the floor.

     “புலர்வதன் முன்னலகிட்டு மெழுக்குமிட்டு” (தேவா. 727, 3);.

   2. சாணம்; cow-dung.

     “திருவலகும் திருமெழுக்கும் தோண்டியுங்கொண்டு” (பெரியபு.திருநாவுக். 68);.

   3. மெழுகும் பொருள்; substance or solution used to smear any surface.

     “வேரியின் மெழுக்கார்ந்த மென்பூ நிலத்து” (சீவக. 129);.

   4. மெழுகு, 3, 4 பார்க்க;see {}3,4.

     [மெழுகு → மெழுக்கு. (வே.க.4, 25);]

 மெழுக்கு meḻukku, பெ. (n.)

   1. மெழுகுகை; smearing with cow-dung water, as the floor.

     “புலர்வதன் முன்னலகிட்டு மெழுக்குமிட்டு” (தேவா. 727, 3);.

   2. சாணம்; cow-dung.

     “திருவலகும் திருமெழுக்கும் தோண்டியுங்கொண்டு” (பெரியபு.திருநாவுக். 68);.

   3. மெழுகும் பொருள்; substance or solution used to smear any surface.

     “வேரியின் மெழுக்கார்ந்த மென்பூ நிலத்து” (சீவக. 129);.

   4. மெழுகு, 3, 4 பார்க்க;see {}3,4.

     [மெழுகு → மெழுக்கு. (வே.க.4, 25);]

மெழுக்குச்சாத்து meḻukkuccāttu, –தல்

 tal,

   5 செ.குன்றாவி. (v.t.);

மெழுகு1-தல் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு → மெழுக்கு + சாத்து-,]

மெழுக்குச்சாத்து–தல் meḻukkuccāddudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

மெழுகு1-தல் (வின்.); பார்க்க;see {}.

     [மெழுகு → மெழுக்கு + சாத்து-,]

மெழுக்குத்துணி meḻukkuttuṇi, பெ.(n.)

   1. நீர் ஊறாதிருப்பதற்காக மெழுகு பூசின துணி; wax cloth, cloth water-proofed with a layer of wax (C.E.M.);.

   2. நனையா திருப்பதற்காக மேற்பூச்சிட்ட துணி (Mod.);; oil-cloke .

   3. கரிநெய்யிட்ட கூரைப்பாய் (Mod.);; tarpaulin.

     [மெழுகு → மெழுக்கு + துணி]

 மெழுக்குத்துணி meḻukkuttuṇi, பெ. (n.)

   1. நீர் ஊறாதிருப்பதற்காக மெழுகு பூசின துணி; wax cloth, cloth water-proofed with a layer of wax (C.E.M.);.

   2. நனையா திருப்பதற்காக மேற்பூச்சிட்ட துணி (Mod.);; oil-cloke .

   3. கரிநெய்யிட்ட கூரைப்பாய் (Mod.);; tarpaulin.

     [மெழுகு → மெழுக்கு + துணி]

மெழுக்குப்புறம் meḻukkuppuṟam, பெ.(n.)

   கோயில் மெழுகுதற்கு விடப்பட்ட இறையிலி நிலம்; rent-free ‘inam’ land, granted for sweeping and washing the floor, in a temple (M.E.R 17,of 1930-31);.

     [மெழுகு → மெழுக்கு + புறம்]

 மெழுக்குப்புறம் meḻukkuppuṟam, பெ. (n.)

   கோயில் மெழுகுதற்கு விடப்பட்ட இறையிலி நிலம்; rent-free ‘inam’ land, granted for sweeping and washing the floor, in a temple (M.E.R 17,of 1930-31);.

     [மெழுகு → மெழுக்கு + புறம்]

மெழுக்கூட்டு-தல் meḻukāṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மேற்பூச்சிடுதல்; to smear, as with wax to;

 to coat.

     “நிஷித்த திரவியத்தை உள்ளே வைத்து மெழுக் கூட்டினவோபாதி” (ஈடு, 1, 2, 1. பாடபேதம்);.

     [மெல் → மெல்கு → மெழுகு. மெழுகு → மெழுக்கு = மேற்பூச்சுப் பொருள். மெழுக்கு + ஊட்டு-,]

 மெழுக்கூட்டு-தல் meḻukāṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மேற்பூச்சிடுதல்; to smear, as with wax to, to coat.

     “நிஷித்த திரவியத்தை உள்ளே வைத்து மெழுக் கூட்டினவோபாதி” (ஈடு, 1, 2, 1. பாடபேதம்);.

     [மெல் → மெல்கு → மெழுகு. மெழுகு → மெழுக்கு = மேற்பூச்சுப் பொருள். மெழுக்கு + ஊட்டு-,]

மெழுமெழு-த்தல் meḻumeḻuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   மெதுவாதல்; to be soft to the touch.

     “மிடறு மெழுமெழுத் தோட” (திவ். பெரியாழ். 3,2,6);.

     [மெழு + மெழு-,]

 மெழுமெழு-த்தல் meḻumeḻuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   மெதுவாதல்; to be soft to the touch.

     “மிடறு மெழுமெழுத் தோட” (திவ். பெரியாழ். 3,2,6);.

     [மெழு + மெழு-,]