செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

மு  mu, பெ.(n.)

   மகரமெய்யும்(ம்); உகர உயிரும் (உ); இணைந்து பிறக்கும் உயிர்மெய்யெழுத்து; the compound of ம் and உ.

     [ம் + உ மு.]

     ‘மு’ மகரமெய்யும் உகர உயிரும் சேர்ந்து பிறந்தது;

உதடுகளை அழுத்தி பின் மூக்கொலியாக வெளிப்படும்.

     ‘மு’ பல்வேறு காலங்களில் வரிவடிவில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள்.

கி.மு.3 ஆம் நூற்றாண்டு – {}

கி.பி.5 ஆம் நூற்றாண்டு – {}.

கி.பி.7 ஆம் நூற்றாண்டு – {}.

கி.பி.17 ஆம் நூற்றாண்டு – {}.

முக1 mugattal,    2 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. நீரைக் குழித்தல் அல்லது துளைத்தல் போல மொள்ளுதல்; to draw, as water;

 to bale.

     “கனையிருள் வானங் கடன்முகந்து” (கலித்.145);.

   2. நீர்ப்பொருளையும் கூலப் பொருளையும் கலத்தால் அல்லது படியால் மொண்டளத்தல்; to measure, as grain or liquid.

   3. நிரம்பப் பெறுதல்; to obtain in full measure.

படியால் முகந்து நெல்லை சணல் பையில் போட்டார்கள். முந்நீர் முகந்து செல்லும் முகில் (மேகங்கள்);. “முகந்தனர் திருவருள்” (கம்பரா.எழுச்சி.2);.

   4. தாங்கி யெடுத்தல்; to lift, take up.

     “முகந்துயிர் மூழ்கப் புல்லி” (கம்பரா.கும்பகர்ண.129);.

   5. விரும்புதல்; to desire, like.

     “மூர்க்கரை மூர்க்கர் முகப்பர்” (நல்வழி.24);.

க. மொகெ.

     [முழு → முகு → முக → முக-த்தல். நீர் முதலிய நீர்மங்களை (திரவங்களை); அல்லது தவசங் (தானியங்);களைக் கையால் அல்லது கொள்கலனால் நிறைத்து எடுத்தல்.]

 முக2 mugattal,    2 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   மூக்கால் நுகருதல் (உ.வ.);; to smell.

     [முகம் → முக → முக-த்தல்.]

முககட்டணம் mugagaṭṭaṇam, பெ.(n.)

   1. கோயில் முகப்பிலமைந்த கற்கட்டிடம், மண்டபம்; stone pavilion in the edifice of the temple.

     “திருநாவுக்கரசு தேவன் திருமடத்து நாயனார், அழகிய திருவையாறுடையார் கீழைத் திருவாசல் முககட்டணத்து எழுந்தருளி இருந்து” (தெ.கல்.தொ.8, கல்.43);. (கல். அக.);.

   2. கட்டடமுகப்பு (தெ.இ.கல்.தொ.3, 21);; porch.

     [முகம் + கட்டணம். கட்டடம் → கட்டணம்.]

 முககந்தம்  mugagandam, பெ.(n.)

   முருங்கை மரம் (பரி. அக.);; Indian horse radish tree.

முகக்கடுப்பு mugaggaḍuppu, பெ.(n.)

   1. முகத்தில் தோன்றும் கடுமைக்குறி (வின்.);; severity of countenance.

   2. முகச் சினப்பு; a swelling or pimple on the face.

     [முகம் + கடுப்பு. கடுப்பு = வெகுளி, முகஞ்சுளிக்கை.]

 முகக்கட்டு mugaggaṭṭu, பெ. (n.)

   நாணமின்மை; shameless.

     [முகம் + கட்டு.]

முகக்கட்டை mugaggaṭṭai, பெ.(n.)

   1. மோவாய்க் கட்டை (வின்.);; chin.

   2. தாடி; beard.

     [முகம் + கட்டை. கட்டை = உடல்.]

முகக்கண்ணாடி mugaggaṇṇāṭi, பெ.(n.)

   முகம் பார்க்குங் கண்ணாடி; mirror, looking glass.

     “முட்டிணை வட்டு முகக் கண்ணாடியும்” (பெருங்.உஞ்சைக்.38:170);.

     [முகம் + கண்ணாடி.]

 முகக்கயில் mugaggayil, பெ.(n.)

   உடைந்த தேங்காயின் கண்ணுள்ளதாகிய மேன்மூடி (யாழ்ப்.);; upper half of a coconut shell with the kernal.

     [முகம் + கயில். கயில் = தேங்காயில் பாதி.]

முகக்கருவி  mugaggaruvi, பெ.(n.)

   கடிவாளம்; bit of a bridle.

     “குதிரைகள்…… முகக் கருவி பொரப்பட்ட செவ்வாயை உடைமையான்” (புறநா.4:8, உரை);.

     [முகம் + கருவி.]

 முகக்களை mugaggaḷai, பெ.(n.)

   முகத்தின் அழகு (உ.வ.);; charm or brightness of countenance attractiveness of face.

     [முகம் + களை. களை = அழகு.]

முகக்கவர்ச்சி  mugaggavarcci, பெ.(n.)

   1. முகத்தின் அழகு; charm of face.

நடிகைக்கு முகக்கவர்ச்சி தேவை (அவசியம்);.

   2. பார்வையால் மயக்கும் மாயக்கலை; bewitching by looks, a magic art.

     [முகம் + கவர்ச்சி.]

 முகக்காறை mugaggāṟai, பெ.(n.)

   அணிகலன் வகை;     [முகம் + காறை. காறை = பெண்களும், குழந்தைகளும் அணியும் அணிகலன்.]

 முகக்கிளர்ச்சி mugaggiḷarcci, பெ.(n.)

முகமலர்ச்சி (வின்.); பார்க்க; see mugamalarcci.

     [முகம் + கிளர்ச்சி. கிளர்ச்சி = மகிழ்ச்சி, செழிப்பு.]

முகக்குறி mugagguṟi, பெ.(n.)

   1. முகத்திற் றோன்றுங் குறிப்பு; facial expression, indication of the face.

   2. நோயாளியின் முகத்தில் தோன்றும் நோயறிகுறிகள்; symptoms in the face of a patient.

   3. ஒருவகை முகச்சாயல்; a kind of face feature (சா.அக.);.

     [முகம் + குறி.]

 முகக்கொம்பு  mugaggombu, பெ.(n.)

   கால் நடையின் முன்பக்கமாக வளைந்த கொம்பு (வின்.);; horn bent forward.

     [முகம் + கொம்பு.]

முகக்கொள்(ளு)-தல் mugaggoḷḷudal,    7 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அளந்து கொள்ளுதல்; to take in;

 to comprehend.

     “கண்ணுக்கு முகக்கொள்ள வொண்ணாத போக்யதை யுடையவன்” (ஈடு, 5.8:7);.

     [முக + கொள் – தல். முகத்தல் = அளத்தல்.]

முகக்கொள்ளி mugaggoḷḷi, பெ.(n.)

   கொள்ளிவாய்ப்பேய்; willothewisp, ignis fatus.

     “முடைக் கொள்ளு முதிர வூன்செம் முகக் கொள்ளி கொண்டு நேடி” (இரகு. சூசனயோ.22);.

     [முகம் + கொள்ளி.]

 முகக்கோட்டம் mugagāṭṭam, பெ.(n.)

   வெறுப்பு, வருத்தம் முதலியவற்றின் குறியாக முகங்கோணுகை; expression of face, indicating grief, dislike, reluctance, etc.

மறுவ. முகவாட்டம்

     [முகம் + கோட்டம்.]

முகங்கடுத்தல் mugaṅgaḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   சினம், வெறுப்பு முதலியவற்றின் குறியாக முகத்திற் கடுமை தோற்றுவித்தல்; to set one’s face in anger, to frown.

     [முகம் + கடுத்தல். கடுத்தல் = சினத்தல்.]

முகங்கரு – த்தல் mugaṅgaruttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

முகங்கடுத்தல் பார்க்க; see {}.

     [முகம் + கருத்தல்.]

முகங்கருகு-தல் mugaṅgarugudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   சீற்றம், சினம் முதலியவற்றின் குறியாக முகத்தில் கடுமை தோற்றுவித்தல் (வின்.);; to show the rages of reluctance in face foaming with extreme anger.

     [முகம் + கருகுதல். கருகுதல் = சின மிகுதியால் முகத்தில் கடுமை தோன்றுதல்.]

முகங்கவிழ்தல் mugaṅgaviḻtal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   நாணம் முதலியவற்றால் தலை குனிதல்; to bend down one’s face, as when put to shame or disgrace;

 coyness as a feminine.

     [முகம் + கவிழ்தல். கவிழ்தல் = நாண முதலியவற்றால் தலையிறங்குதல்.]

முகங்காட்டு1 mugaṅgāṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   காட்சி கொடுத்தல்; to appear to assume a visible form.

     “அவன் முகங் காட்டுகைக்காக” (ஈடு, 10. 11:3);.

     [முகம்+காட்டுதல். காட்டுதல் = காண்பித்தல்.]

 முகங்காட்டு2 mugaṅgāṭṭudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   பெரியோரைச் சென்று காணுதல் (நாஞ்.);; to pay a visit to a great man.

     [முகம் + காட்டுதல். காட்டுதல் = காணுதல்.]

முகங்காண்(ணு)தல் mugaṅgāṇṇudal,    16 செ.கு.வி. (v.i.)

   கட்டி உடைவதற்கு முன் வாய் வைத்தல்;   கட்டி உடைவதற்கான முன் குறியீடு; to gather, as a head of a boil.

     [முகம் + காண்(ணு);தல்.]

முகங்காண்பி – த்தல் mugaṅgāṇpittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

முகங்காட்டு2தல், பார்க்க; see {},

     “நாட்டார் மன்னனை முகங் காண்பிக்க வந்திருக்கிறார்கள்” (நாஞ்.);.

     [முகம் + காண்பித்தல்.]

முகங்குப்புறுதல் mugaṅguppuṟudal,    20 செ.கு.வி.(v.i.)

முகங்கவிழ்தல் பார்க்க; see {}.

     [முகம் + குப்புறுதல். குப்புறுதல் = தலைகவிழ்தல், தலைகுனிதல்.]

முகங்குறாவு – தல் mugaṅguṟāvudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   துன்பத்தால் முகம் பொலிவிழத்தல் (வின்.);; lent face due to distress.

மறுவ. முகக்கோட்டம்.

     [முகம் + குறாவுதல். குறாவுதல் = வாடுதல், ஒடுங்குதல், பொலிவிழத்தல்.]

முகங்கொ – த்தல் mugaṅgottal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. இன்முகங் காட்டுதல்; to show a kindly face.

     “ஆசாலேச முடையார்க்கு முகங்கொடாதவனாய்” (ஈடு,4 7:9);.

   2. முகங்காட்டுதல், 1 பார்க்க: see {}, 1.

     “இன்னானுக்கு இன்ன தோப்பிலே முகங்கொடுக்கக் கடவோம்” (திவ்.பெரியதி.5:1 பிர.);.

   3. செவிசாய்த்தல் (வின்.);; to grant a kind hearing.

   4. செல்லங் கொடுத்தல் (வின்.);; to fondle, treat wtih indulgence.

பிள்ளைக்கு முகங் கொடுக்காதே (வின்.);.

     [முகம் + கொடுத்தல்.]

முகங்கொள்(ளு)1 mugaṅgoḷḷudal,    16 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இசைவு பெறுதல்; to obtain consent.

     ‘இரவுக்குறி யேற்பித்து முகங் கொண்டு’ (திருக்கோ. 156, உரை);.

   2. இசைவுக் குறி காட்டுதல்; to indicate consent.

     ‘பொதுப்பட விலக்கி முகங் கொண்டு’ (திருக்கோ.81, உரை);.

     [முகம் + கொள்ளுதல்.]

 முகங்கொள்(ளு)2 mugaṅgoḷḷudal,    16 செ.கு.வி.(v.i.)

   கட்டி அல்லது பரு உடைவதற்கு முன் வாய் வைத்தல்; obtain formtion of cone in an abscess ulcer or carbuncle shoot forth as in boils (சா.அக.);.

     [முகம் + கொள்(ளு);தல்.]

முகங்கோடுதல் mugaṅāṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

முகங்கோணுதல், பார்க்க; see {}.

     [முகம் + கோடுதல். கோடுதல் = வளைதல்.]

முகங்கோணுதல் mugaṅāṇudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   முகத்தில் வெறுப்புக்குறி காட்டுதல்; to indicate dissatisfaction by one’s countenance.

     [முகம் + கோணுதல். கோணுதல் = மாறுபடுதல், வெறுப்புக் கொள்ளுதல்.]

முகசந்தி mugasandi, பெ.(n)

   நாடக சந்தி ஐந்தனுள் முதலில் உள்ள சந்தி (சிலப்.3:13, உரை);; the first juncture or opening of a drama, one of five {}.

     [முகம் + சந்தி. சந்தி = இணைவு.]

நாடகசந்தி =

   1. முகம்,

   2. படி (பிரதி); முகம்,

   3. தருப்பம்,

   4. வளைவு.

   5. துய்த்தல்.

அந்தி → சந்தி. அந்தி = கூடுகை. பகலும் இரவும் கூடும் நேரம். ஒ.நோ.அவை → சவை.

 முகசன்னி mugasaṉṉi, பெ.(n.)

   முகத்திற் காணும் இசிவுநோய் (சன்னி); வகை (இங்.வை);; facial neuralgia Ticaouloureux.

     [முகம் + சன்னி. சன்னி = இசிவு நோய்.]

 முகசம் mugasam, பெ.(n.)

   பல்; tooth.

 முகசரம் mugasaram, பெ.(n.)

   கூரையின் அடிப்பகுதியைத் தாங்க விட்டுள்ள நீட்டு மரம்; beam or log supporting the lower part of а гoof.

     [முகம் + சரம். சரம் = கூரையைத் தாங்கும் மரம்.]

 முகசின்னம் mugasiṉṉam, பெ.(n.)

முகக்குறி பார்க்க; see {}.

 முகசீரி mugacīri, பெ.(n.)

   நாக்கு; tongue (சா.அக.);.

 முகசுரம் mugasuram, பெ.(n.)

   பனங்கள் (பரி.அக..);; toddy.

 முகசோதனம் mugacōtaṉam, பெ.(n.)

   முகங் கழுவுகை; cleaning of the face (சா.அக.);.

     [முகம் + Skt. சோதனம்.]

 முகசோதி mugacōti, பெ.(n.)

   எலுமிச்சை (ம.வெ.);; lime fruit.

 முகச்சரக்கு  mugaccaraggu, பெ.(n.)

   கடைக்குமுன்னால் பார்வைக்காக வைக்கப்படும் பண்டம் (வின்.);; commodities exhibited for show.

     [முகம் + சரக்கு. சரக்கு = வணிகப் பண்டம், வணிகப் பொருள்கள்.]

 முகச்சவரம்  mugaccavaram, பெ.(n.)

   முகத்தில் செய்து கொள்ளும் மழிக்கை (சவரம்);; shaving of the face.

     [முகம் + சவரம். Skt. ksaura → த. சவரம்.]

 முகச்சாடு mugaccāṭu, பெ.(n.)

   முக்காடு (இ.வ.);; veil, covering for the face.

     [முகம் + சாடு. சாடு = கையில் மாட்டிக் கொள்ளும் உறை;

தலையில் போட்டுக் கொள்ளும் துணி.]

முகச்சாடை mugaccāṭai, பெ.(n.)

   1. முகச் சாயல் பார்க்க; see {}.

   2. முகக்குறிப்பு; indication of the face.

   3. கண்டுங் காணாமை (வின்.);; slight notice, pretended half notice;

 winking.

     [முகம் + சாடை. சாடை = சாயல், ஒப்பு, சைகை (வே.க.உ.பக்.107);.]

முகச்சாயல் mugaccāyal, பெ. (n.)

   1. முகத்தின் அழகு தோற்றம்; features, lineaments of the face.

   2. முகஒற்றுமைத் தோற்றம்; facial resemblance.

இந்தப் பையன் அவன் தாத்தாவின் முகச் சாயலில் இருக்கிறான்.

     [முகம் + சாயல். சாயல் = அழகு, ஒப்புமை, நிழல்.]

 முகச்சாயை mugaccāyai, பெ.(n.)

   முகச்சாடை (உ.வ.);; facial features.

     [முகம் + சாயை. சாயை = நிழல், ஒப்பு, சாயல், முகஒப்புமை.]

முகச்சாய்ப்பு mugaccāyppu, பெ.(n.)

   1. விருப்பமின்மை (வின்.);; slight aversion.

   2. வருத்தம் (இ.வ.);; displeasure.

   3. வெகுளி (வின்.);; anger.

     [முகம் + சாய்ப்பு. சாய் → சாய்ப்பு = முகங்கொடாமை, வெறுப்பு, வெகுளி.]

முகச்சார்த்து mugaccārttu, பெ.(n.)

   சார்த்துவரி என்னும் இசைப்பாட்டு (சிலப்.7, பக்.207);; a kind of {}.

 முகச்சிரட்டை mugacciraṭṭai, பெ.(n.)

   கண்ணுள்ள தேங்காய் மூடி; upper half of a coconut shell.

     [முகம் + சிரட்டை. சிரட்டை = தேங்காய் மூடி.]

 முகச்சுருக்கம்  mugaccuruggam, பெ.(n.)

   முகத்திரை; wrinkless of the face.

     [முகம் + சுருக்கம்.]

 முகச்செழிப்பம் mugacceḻippam, பெ.(n.)

முகக்களை பார்க்க; see {}.

     [முகம் + செழிப்பு + அம். ‘அம்’ பெருமைப் பொருள் பின்னொட்டு.]

 முகச்செழிப்பு mugacceḻippu, பெ.(n.)

   மகிழ்ச்சி; cheerful, countenance.

     [முகம் + செழிப்பு. செழிப்பு = வளம், வளமை, தெளிவு.]

முகஞ்சா-தல் mugañjātal,    19 செ.கு.வி. (v.i.)

முகஞ்சுண்டு தல் பார்க்க; see {}.

     [முகம் + சாதல்.]

முகஞ்சின்னம்போ தல் mugañjiṉṉambōtal,    8 செ.கு.வி.(v.i.)

   வெட்கப்படுதல் (வின்.);; to be put out of countenance, to be ashamed.

     [முகம் + சின்னம் + போ தல்.]

முகஞ்சிறுத்துப்போ-தல் mugañjiṟuttuppōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

   சினம், ஏமாற்றம் முதலியவற்றால் முகம் சுருங்கிப் போதல்; face becoming wansmallar through anger and perplexity.

     [முகம் + சிறுத்துப்போ தல்.]

முகஞ்சுண்டுதல் mugañjuṇṭudal, பெ.(n.)

   1. முகங்கருகு-தல் பார்க்க; see {}.

   2. முகங்கடு-த்தல் பார்க்க; see {}.

   3. முகஞ்சின்னம்போ-தல் பார்க்க; see {}.

     [முகம் + கண்டுதல்.]

முகஞ்சுளி-த்தல் mugañjuḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

முகங்கடுத்தல் பார்க்க; see {}.

     [முகம் + சுளி-த்தல்.]

முகஞ்சூம்புதல் mugañjūmbudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   முகத்திற் களைப்புத் தோன்றுதல் (வின்.);; to look worn out and exhausted.

     [முகம் + சூம்பு தல், சூம்புதல் = மெலிதல், மெலிந்து வாடுதல், களைத்தல்.]

முகஞ்செத்துப்போ-தல் mugañjettuppōtal,    8 செ.கு.வி.(v.i.)

   தவறு செய்ததால் வெட்கமடைந்து முக வாட்டமடைதல்; face becoming wan pale through shame (சா.அக.);.

     [முகம் + செத்து + போதல்.]

முகஞ்செய்1 mugañjeytal,    1 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   நோக்குதல்; to face, to look toward.

     “முன்னினான் வடதிசை முகஞ்செய்து” (சீவக. 1408);.

     [முகம் + செய் தல்.]

 முகஞ்செய்2 mugañjeytal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தோன்றுதல்; to appear.

     “முகஞ்செய் காரிகை” (பெருங். உஞ்சைக்.35:49);.

   2. முன்னாதல்; to be first.

     “தோன்றினாண் முகஞ்செய் கோலம்” (சீவக.675);.

     [முகம் + செய் தல்.]

முகக்கொம்பு, முகதலை, முகமண்டபம், முகவாசல், முகவுரை, உரைமுகம், கழிமுகம்,

துறைமுகம், நூன்முகம், போர்முகம் என்னும் கூட்டுச் சொற்களில் முகம் என்னுஞ் சொல் முன்புறத்தையே குறித்தல் காண்க (வே.க.முல்);.

 முகஞ்செய்3 mugañjeytal, தொ.பெ. (vbl.n.)

   சிலந்தி (கட்டி); குழித்தல்; formation of the point in an abscess.

     [முகம் + செய்-தல்.]

முகஞ்செழி-த்தல் mugañjeḻittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

முகமலர் தல் (வின்.); பார்க்க; see muga – malar.

     [முகம் + செழி-த்தல். முகப்பொலிவு கொள்ளுதல்.]

 முகடன் mugaḍaṉ, பெ.(n.)

   உள்ளான் குருவி; a bird, snipe.

 முகடமறியோன் mugaḍamaṟiyōṉ, பெ.(n.)

   பச்சோந்தி; green lizard chameleon.

முகடி mugaḍi, பெ.(n.)

   மூதேவி; goddess of misfortune.

     “மடிஉளாள் மாமுகடி என்ப மடிஇலான் தாள்உளான் தாமரையி னாள்” (குறள், 617);.

     [முகடு → முகடி.]

கூரை முகட்டில் தங்குவதாகக் கருதப்படுவதால் மூதேவி முகடி எனப்பட்டாள். இனி முகடு என்னும் சொற்குப் பாழ் என்னும் பொருள் இருப்பதால் பாழான நிலைமையுண்டு பண்ணுபவள் முகடி என்றுமாம். அவளது பேய்த் தன்மையாலும் வறுமைப் பஞ்சத்தன்மையாலும் அவளுக்குக் கருமை நிறம் கொள்ளப்பட்டது (பாவாணர்);.

 முகடிக்கொடி mugaḍiggoḍi, பெ.(n.)

   காக்கை; crow.

முகடு mugaḍu, பெ.(n.)

   1. உச்சி; top, highest part.

     “முகடுதுமித் தடுக்கிய பழம்பல் லுணவின்” (பெரும்பாண்.246); “திரைப்பிதிர் கடுப்ப முகடுகந் தேறி” (நற்.89:2);.

   2. வீட்டின் மேற்கூரை (வின்.);; ridge of a roof.

   3. முகட்டுவளை பார்க்க; see {} valai.

     “இகழ்ந்தார் முகட்டுவழி கட்டிற்பாடு” (ஆசாரக்.23);.

   4. துறக்கவுலக (அண்ட); முகடு; roof the heavens.

     “வானெடு முகட்டை யுற்றனன்” (கம்பரா. மருத்து. 30);.

   5. உயர்வு; superiority, excellence, acme.

     “முனிமை முகடாய மூவா முதல்வன்” (சீவக. 1609);.

   6. வீட்டின் வாயில்; entrance of a house.

     “முகட்டு வழியூண் புகழ்ந்தார்” (ஆசாரக்.23);.

   7. சபைக்குறடு; platform, as of an assembly.

     “பெரியோர்கள் சபையிலே முகடேறி வந்தது பிதற்றிடும் பெருமூடரும்” (அறப்.சத.35);.

   8. தலை; head.

     “முகடூர் மயிர்கடிந்த செய்கையாரும்” (தேவா.936, 10);.

   9. ஒட்டகம் முதலியவற்றின் உயர்ந்த முதுகுப்புறம்; hump, as of camel etc.

     “சொல்லத்தகு முகட் டொட்டகம்” (கனா.15);.

   10. பாழ்; the region of Chaos, as beyond the worlds.

     “நீர்மலிய முகடுபடு மண்ட கோளகை” (தக்கயாகப்.140);.

   11. வீடுபேறு (தக்கயாகப்.140, உரை);; salvation.

   12. முலை முகம்; nipple.

தெ., க. மொகடு.

 முகடு mugaḍu, பெ. (n.)

   ஒன்றும் தெரியாத அப்பாவி, கள்ளம் கவடற்றவன்; a dul person. (கொ.வ.வ.சொ.124);.

     [முசு+முசுடு]

முகடுதெற்று – தல் mugaḍudeṟṟudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   கூரை வீட்டில் மோடு கட்டுதல் (வின்.);; to construct the ridge of an ola roof.

     [முகடு + தெற்று – தல். தெற்றுதல் = மாற்றுதல், பின்னுதல், தொடுத்தல், மேடாக்குதல்.]

முகடுபடு – தல் mugaḍubaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   பாழாதல்; to be devastated, ruined.

     “புறம்புநீர் மலிய முகடுபடு மண்டகோளகை” (தக்கயாகப்.140);.

     [முகடு + படுதல். படுதல் = அழிதல், சாதல், சாய்தல், பாழாதல்.]

முகடுமுறி-த்தல் mugaḍumuṟittal,    4. செ.கு.வி.(v.i.)

முகடுதெற்றுதல், (வின்.); பார்க்க; see {}.

 முகடோடி mugaṭōṭi, பெ.(n.)

முகட்டுவளை பார்க்க; see {}.

     [முகடு + ஒடு முகடோடு → முகடோடி.]

 முகட்டறை mugaṭṭaṟai, பெ.(n.)

   முகட்டு வீட்டில் உத்தரமட்டத்திற்கு மேலுள்ள அறை (புதுச்.);; garret.

     [முகடு + அறை.]

 முகட்டாணி mugaṭṭāṇi, பெ.(n.)

   கூரையின் உச்சியிலுள்ள மர ஆணி வகை; ridge peg.

     [முகடு + ஆணி. முகடு = உச்சி, வீட்டின் மேற் கூரை.]

முகட்டுக்கால்1 mugaṭṭuggāl, பெ.(n.)

   வீட்டின் மேல்முகட்டு வளையைத் தாங்க, வைக்குங் கால்; small upright post below the ridge piece.

     [முகடு + கால்.]

 முகட்டுக்கால்2 mugaṭṭuggāl, பெ.(n.)

   மேட்டு மடையின் கால் (தெ.இ.கல். தொ.iii:347);; high level channel.

     [முகடு + கால்.]

 முகட்டுக்காவணம் mugaṭṭuggāvaṇam, பெ.(n.)

முகட்டுப்பந்தல் பார்க்க (நாஞ்.);; see {}.

     [முகடு + காவணம் முகட்டுக்காவணம். காவணம் = பந்தல்.]

 முகட்டுத்துளை mugaṭṭuttuḷai, பெ.(n.)

   கூரையிற் காற்றுச் செல்லவிடும் வழி; ventilator in a slopping roof.

     [முகடு + துளை.]

 முகட்டுத்துவாரம் mugaṭṭuttuvāram, பெ. (n)

முகட்டுத்துளை பார்க்க; see {}.

     [முகடு + Skt. துவாரம்.]

 முகட்டுப்பந்தல் mugaṭṭuppandal, பெ.(n.)

   முகடு வைத்த சாய்வு பந்தல் (நாஞ்.);; a pandal with a ridged roof.

     [முகடு + பந்தல்.]

 முகட்டுப்பாய்ச்சு mugaṭṭuppāyccu, பெ. (n.)

முகட்டுவளை (யாழ்.அக.); பார்க்க; see {}.

 முகட்டுப்பூச்சி mugaṭṭuppūcci, பெ.(n.)

மூட்டுப்பூச்சி (வின்.); பார்க்க; see {}.

     [முகடு + பூச்சி.]

 முகட்டுவளை mugaṭṭuvaḷai, பெ.(n.)

   கூரை முகட்டின் நீட்டுவளை; ridgepiece.

     [முகடு + வளை. வளை = சிறிய உத்தரம், சிறிய மரத்துண்டு.]

 முகட்டோடு mugaṭṭōṭu, பெ.(n.)

   முகட்டை மூடும்ஓடு; ridge – tile.

     [முகடு + ஒடு.]

     [p]

 முகண்டம் mugaṇṭam, பெ.(n.)

   கடலை; gram, pulse.

 முகதரிசனம் mugadarisaṉam, பெ.(n.)

   பெரியோர் (அ); மதிப்புமிக்கவரின் முகத்தைக் காண்கை; sight as of a great person’s face.

     [முகம் + Skt.தரிசனம். Skt. தரிசனம் → த. காட்சி, தோற்றம்]

முகதலை1 mugadalai, பெ.(n.)

   1. மகளிரின் சீலை முந்தானை (வின்.);; the front or outer end of a saree. dist. fr. camatalai.

   2. எதிர் முகமாக்குகை (வின்.);; confrontation.

     [முகம் + தலை, தலை = நுனி, முடிவு.]

 முகதலை2 mugadalaiddal,    4 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   எதிர் முகமாக்குதல் (வின்.);; to confront, face.

எங்களை முகதலைத்துவிடும் (வின்.);.

     [முகதலை1 → முகதலை2-த்தல்.]

 முகதலை mugadalai, பெ. (n.)

   கைமாற்றுக் கடன்; hand loan.

முகதலைப்பு  mugadalaippu, பெ.(n.)

முகதலை1 பார்க்க; see {}.

     [முகம் + தலைப்பு.]

 முகதவசம் mugadavasam, பெ.(n.)

   மொச்சை; field bean Dolichos lablab.

 முகதா  mugatā, பெ.(n.)

   முன்னிலை; presence of a person.

அவன் முகதாவிற் பேசினேன்.

     [முகம் + தாவு – முகத்தாவு → முகதா.]

 முகதாட்சிணியம் mugatāṭciṇiyam, பெ. (n.)

   ஒருவர் முன்னிலையிற் காட்டும் கண்ணோட்டம் (உ.வ.);; delicacy, consideration for the feelings of a person in his presence.

     [முகம் + Skt.தாட்சிணியம். Skt.தாட்சிணியம் → த. கண்ணோட்டம், இரக்கம்.]

 முகதாட்சிணை mugatāṭciṇai, பெ.(n.)

முகதாட்சிணியம் (வின்.); பார்க்க; see {}.

     [முகம் + Skt. தாட்சிணை.]

 முகதாவு mugatāvu, பெ.(n.)

முகதா (வின்.); பார்க்க; see {}.

 முகத்தமா mugattamā, பெ. (n.)

   செய்தி (இ.வ.);; case;

 affair.

     [U. muqadama → த. முகத்தமா]

 முகத்தலளவு mugattalaḷavu, பெ.(n.)

முகத்தலளவை (வின்.); பார்க்க; see {}.

     [முகத்தல் + அளவு.]

முகத்தலளவை mugattalaḷavai, பெ.(n.)

   நால்வகை யளவைகளுள் தவசம் முதலியவற்றை முகந்தளக்கும் அளவை (நன்.290, உரை);; measure of capacity, one of four {}.

     [முகத்தல் + அளவை.]

நால்வகை அளவை : நீட்டலளவை, நிறுத்தல் அளவை, முகத்தல் அளவை, எண்ணல் அளவை.

முகந்தளக்கப்படும் பொருள்களுள் நெல் பெரும்பான்மையாகவும் சிறந்ததாகவுமிருத்தல் பற்றி முகத்தலளவை நெல்லிலக்கம் எனப்படும்.

கீழ் வருவது முகத்தலளவை :

   2 செவிடு 1 பிடி

   4 செவிடு 1 ஆழாக்கு

   2 ஆழாக்கு 1 உழக்கு

   2 உழக்கு 1 உரி

   2 உரி 1 நாழி

   8 நாழி 2 குறுணி (மரக்கால்);

   2 குறுணி 1 பதக்கு

   12 பதக்கு 1 தூணி (காடி);

   3 தூணி 1 கலம்

   400 குறுணி 1 கரிசை (பறை);

அரசு முத்திரையிட்ட அளவை நாழியும் மரக்காலும், அரச பண்டாரத்தில் அரசன் பெயரையும், கோயிற் பண்டாரத்தில் தெய்வப் பெயரையும் தாங்கியிருந்தன. சோழாந்தகன் நாழி, அருண்மொழித் தேவன் மரக்கால் என்பன அரசன் பெயரையும், ஆடவல்லான் மரக்கால் செப்புக்கால் திருச்சிற்றம்பலமுடையான் மரக்கால் என்பன தெய்வப் பெயரையும் தாங்கியவையாகும் (பழ. தமிழாட்சி. பக்.72);

 முகத்தலளவையாகுபெயர் mugattalaḷavaiyāgubeyar, பெ.(n.)

   அளத்தற்குரிய பெயர் அளக்கும் கருவிக்கு ஆகி வருவது; the measurement’s instrument name. (

எ.கா.) நாழி.

     [முகத்தல் + அளவை + ஆகுபெயர்.]

முகத்தலை  mugattalai, பெ.(n.)

முகதலை1, 2 பார்க்க; see mugatalai.

     “முகத்தலை யறிந்து உடுத்தாயிருந்ததே” (ஈடு, 8. 9:5);.

     [முகம் + தலை.]

 முகத்தல்  mugattal, பெ.(n.)

முகத்தலளவை பார்க்க; see {}.

     [முக → முகத்தல்.]

 முகத்தாணி mugattāṇi, பெ.(n.)

   அவல்; flaked rice (சா.அக.);.

 முகத்தான் mugattāṉ, வி.அ.(adv.)

   பொருட்டு; with the intention of, for the purpose of.

வழிபாடு இயற்றும் முகத்தான் தென்னாட்டு பயணம் மேற்கொண்டோம்.

 முகத்தாராளம் mugattārāḷam, பெ.(n.)

   முகமலர்ச்சி (வின்.);; cheerfulness.

     [முகம் + தாராளம்.]

முகத்தாலடி-த்தல் mugattālaḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

முகத்திலடி த்தல் (வின்.); பார்க்க; see {}.

 முகத்தாளி mugattāḷi, பெ. (n.)

   தலைமைத்திற முடையோன், முதன்மையானவன்; leader, authority.

     [முகத்து+ஆளி]

 முகத்தாவு mugattāvu, பெ.(n.)

   முன்னிலை; presence of a person.

 முகத்திரியக்குநாடி mugattiriyaggunāṭi, பெ.(n.)

   முகத்தில் குறுக்காயோடும் அரத்தக் குழாய் வகை (வின்.);; transverse facial artery.

     [முகம் + திரியக்குநாடி.]

முகத்திரை1 mugattirai, பெ.(n.)

   1. முகத்தை மறைக்கும் முறையில் போட்டுக் கொள்ளும் மெல்லிய துணி; veil.

   2. உண்மை நோக்கத்தை மறைத்திருப்பது; mask.

அவன் முகத்திரை ஒரு நாள் விலகும்.

     [முகம் + திரை.]

 முகத்திரை2 mugattirai, பெ.(n.)

   முகத்தில் ஏற்படும் தோல் சுருக்கம்; furrous in the face wrinkles in the face (சா.அக.);.

     [முகம் + திரை.]

 முகத்திற்கரிக்கோடிடுகை mugattiṟgarigāḍiḍugai, பெ.(n.)

முகத்திலரும்புகை பார்க்க; see mugattilarumbugai.

     [முகம் → முகத்தில் + கரிக்கோடிடுகை.]

முகத்திற்கரிபூசு-தல் mugaddiṟgaripūcudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. அவமானப் படுத்தல்; to despise, disgrace.

   2. நம்ப வைத்து ஏமாற்றுதல்; deceit, treachery.

அவனை நம்பியிருந்தேன். முகத்தில் கரிபூசிவிட்டான்.

     [முகத்தில் + கரிபூசு – தல். முகத்திற்கரிபூசி அழகைக் கெடுப்பது போல் அவமானம் செய்தல்.]

முகத்திலடி1 mugattilaḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. நேரே பழித்தல்; to abuse or reproach another to his face.

   2. நேருக்கு நேர் கடுமுகங் காட்டிக் கண்டித்தல் (வின்.);; to condemn or forbid by one’s countenance.

முகத்தில் அடிப்பதுபோல் சொல்லி விட்டான்.

     [முகத்தில் + அடித்தல்.]

 முகத்திலடி2 mugattilaḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   அருவருப்பாதல் (இ.வ.);; to be replusive or disgusting.

     [முகத்தில் + அடித்தல்.]

 முகத்திலருப்பமிறங்குகை mugattilaruppamiṟaṅgugai, பெ.(n.)

முகத்தி லரும்புகை பார்க்க; see mugattilarumbugai.

     [முகத்தில் + அருப்பம் + இறங்குகை.]

 முகத்திலரும்புகை  mugattilarumbugai, பெ.(n.)

   மேலுதட்டில் மயிர் தோன்றுகை (வின்.);; sprouting of hairs in the upper lip.

     [முகத்தில் + அரும்புகை.]

முகத்திலீயாடாமை mugattilīyāṭāmai, பெ. (n.)

   1. கவலை கொண்ட முகங் கொள்ளுகை (உ.வ.);; having a very anxious look.

   2. அதிர்ச்சியாலோ உணர்ச்சி மேலீட்டாலோ முகம் நிலைக்குத்தி அசையாது நிற்றல்; due to shock or over feelings the face stunning.

     [முகத்தில் + ஈ + ஆடாமை.]

 முகத்தீடு mugattīṭu, பெ.(n.)

   பிணத்தின் முகமூடிச் சீலை (வின்.);; face cloth.

     [முகம் + இடு முகமிடு → முகத்திடு → முகத்தீடு.]

 முகத்துக்குமுகம்  mugattuggumugam, பெ.(n.)

   நேருக்கு நேர்; face to face.

 முகத்துநாடி mugattunāṭi, பெ.(n.)

   முகத்திலோடும் அரத்தக் குழாய் (இங்.வை.);; facial artery.

     [முகம் + அத்து + நாடி.]

முகத்துரை  mugatturai, பெ.(n.)

   தானே நேரில் நின்று பேசுகை; direct speech of a person.

     ‘கொண்டெடுத்து மொழியப்படுவ தல்லது முகத்துரையாக நிகழ்த்தும் நிகழ்ச்சி……. இல்லாமை’ (இலக்.வி.563, உரை);.

     [முகம் + அத்து + உரை.]

முகத்துவாரம் mugattuvāram, பெ.(n.)

   1. கழிமுகம் (உ.வ.);; mouth of a firth or river.

   2. நுழைவு வாயில்; enterance.

   3. முகத்தில் உள்ள துளைகள் (வாய், மூக்கு);; face holes.

     [முகம் + Skt. துவாரம். Skt. துவாரம் → த. துளை, வழி.]

முகத்தூண் mugattūṇ, பெ.(n.)

   முகப்புத் தூண் (பெருங்.உஞ்சைக்.58:54);; front pillar.

     [முகம் + அத்து + தூண்.]

 முகத்தெளிவு mugatteḷivu, பெ.(n.)

முகக்களை பார்க்க; see {}.

     [முகம் + தெளிவு.]

 முகத்தேங்காய் mugattēṅgāy, பெ.(n.)

முகக்கயில் (யாழ்ப்.); பார்க்க; see mugakkayil.

     [முகம் + தேங்காய். உடைந்த தேங்காயில் கண்ணுள்ளதாகிய மேல் மூடி.]

முகத்தைக்காட்டு – தல் mugaddaiggāṭṭudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   இசைவின்மையை முகக் குறிப்பால் தோற்றுவித்தல்; to express unwillingness by facial signs.

     ‘ஒரு செயலை ஏவினால் முகத்தைக் காட்டுகிறான்’.

     [முகம் → முகத்தை + காட்டுதல்.]

 முகத்தைத்துடை – த்தல் mugattaittuḍaittal, செ.கு.வி.(v.i.)

   தேற்றுதல்; console.

     [முகம் → முகத்தை + துடைத்தல்.]

 முகத்தைமுறித்தல் mugattaimuṟittal, பெ. (n.)

   நேருக்கு நேராக, முகத்தில் அடித்தாற்போல பேசிவிடுகை, எடுத்தெறிந்து பேசுகை; it’s given abuse speech.

     [முகத்தை + முறித்தல்.]

 முகத்தோற்றம் mugattōṟṟam, பெ.(n.)

   உணர்ச்சியைக் காட்டும் முகம்; facial expression, look.

நாட்டியக் கலையில் முகத்தோற்றம் என்பது இன்றியமையாத ஒன்றாகும். அவர் எப்போது பேச்சை நிறுத்துவார், வீட்டுக்கு எப்போது போவோம் என்கிற முகத்தோற்றத்துடன் காத்திருந்தனர்.

     [முகம் + தோற்றம்.]

 முகநகை  muganagai, பெ.(n.)

   முகமலர்ச்சி; laughing face.

     [முகம் + நகை.]

 முகநட்பு muganaṭpu, பெ.(n.)

   வெளி நட்பு (உ.வ.);; pretended, outward friendship.

     [முகம் + நட்பு.]

முகநாடி1 muganāṭi, பெ.(n.)

முகக்குறி பார்க்க; see {}.

     [முகம் + நாடி.]

 முகநாடி2 muganāṭi, பெ.(n.)

   முகத்தையும் மூக்கில் ஒடும் வளிநிலையையும் பார்த்து நோயின் தன்மை கூறும் நூல் (தஞ்.சர.3:191);; a treatise on the diagnosis of diseases by an examination of the face and of the breath of the nostrils.

     [முகம் + நாடி.]

 முகநாளம் muganāḷam, பெ.(n.)

   முகத்தின் குருதிக் குழாய்; facial vein.

     [முகம் + நாளம். நாளம் = குழல்]

 முகநிறம் muganiṟam, பெ.(n.)

   முகத் தோற்றம்; complexion.

முகநிலை  muganilai, பெ.(n.)

   இசைப் பாட்டு வகை (சிலப்.6:35, உரை);; a kind of song.

முகநிலைப்பசாசம் muganilaippacācam, பெ.(n.)

   பெருவிரலும் சுட்டு விரலும் முகங்கூடி உகிர் விட்டு நிற்கும் நிலை (சிலப்.3:18, உரை);; a gesture in which the thumb and forefinger are joined just below the nails.

     [முகநிலை + Skt. பசாசம்.]

முகநோக்குதல் muganōggudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   நோக்கெதிர் நோக்குதல் (இலக்.வி.580, உரை, பக்.530);; to meet face to face, to exchange glances.

     [முகம் + நோக்குதல். முகநோக்குதல் = முகத்தை நேருக்குநேர் நோக்குதல்.]

 முகந்தகம்  mugandagam, பெ. (n.)

   ஈர வெங்காயம் (மூ.அ.);; onion.

 முகந்தண்டு mugandaṇṭu, பெ.(n.)

   முதுகின் நடுவேயுள்ள மணிக் கோவையைப் போன்ற எலும்பு; the vertibral column (சா.அக.);.

     [முதுகுத்தண்டு → முகந்தண்டு.]

 முகந்தம்  mugandam, பெ.(n.)

முககந்தம் (அரு.அக.); பார்க்க; see mugakandam.

     [முககந்தம் → முகந்தம். முககந்தம் = முருங்கை.]

முகந்தரு-தல்  mugandarudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   இரக்கம்காட்டுதல் (பட்சங்காட்டுதல்);; to show favour.

     [முகம் + தருதல்.]

 முகந்திகா mugandigā, பெ.(n.)

   முருங்கை; drumstick.

மறுவ. முககந்தம்

முகந்திரிதல்  mugandiridal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

முகமாறுதல் பார்க்க; see {}.

     “முகந்திரிந்து நோக்கக் குழையும் விருந்து” (குறள், 90);.

     [முகம் + திரிதல்.]

முகந்திருத்துதல்  mugandiruddudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   முகவாட்டந் தவிர்த்தல்; to compose one’s countenance.

     “இருந்து முகந்திருத்தி” (தனிப்பா.1, 94:11);.

     [முகம் + திருத்துதல்.]

முகந்துடை-த்தல் muganduḍaittal,    4 செ. குன்றாவி. (v.t.)

முகமழித்தல் (புதுக். கல்.909); பார்க்க; see {}.

     [முகம் + துடைத்தல்.]

முகனை mugaṉai, பெ.(n.)

   1. முன்புறம்; fore part, front.

   2. தொடக்கம்; beginning, introduction.

   3. முதன்மை, தலைமை; headship, leadership.

அவன் முகனை பண்ணுகிறான் (வின்.);.

   4. உடனடியாகச் செயற்படுத்துகை; instantaneousness.

நான் வந்த முகனையிலே அவன் போய்விட்டான் (வின்.);.

   5. கடுஞ்சினம்; irritability, irascibility.

ஏன் இவ்வளவு முகனை உனக்கு? (இ.வ.);.

   6. முதலெழுத்து; first letter.

     [முகம் → முகன் → முகனை.]

 முகனைக்கல் mugaṉaiggal, பெ.(n.)

   கோயில் முதலியவற்றின் வாசற் காலின் மேலுள்ள உத்திரக்கல்; stone lintel, as of a temple gateway.

     [முகனை + கல்.]

     [p]

 முகனைக்காரன் mugaṉaiggāraṉ, பெ. (n.)

   முதலாளி (வின்.);; manager, superintendent, headman.

     [முகனை + காரன்.]

 முகனைமுடிவு mugaṉaimuḍivu, பெ.(n.)

   தொடக்கமும் முடிவும் (ஆதியந்தம்); (வின்.);; beginning and end.

     [முகனை + முடிவு.]

 முகபங்கம் mugabaṅgam, பெ.(n.)

   இலச்சை (வின்.);; shame.

     [முகம் + பங்கம். Skt. பங்கம் → த. குறை, பழுது, கேடு. இலச்சை = வெட்கம், நாணக் கேடு,

மானக்கேடு.]

முகபடாம் mugabaṭām, பெ.(n.)

   யானையின் முகத்தில் இடும் ஒப்பனை செய்த (அலங்காரத்); துணி; ornamental cloth on the face of an elephant.

     “முகபடாமன்ன மாயை நூறி” (தாயு. மெளன.1);.

     [முகம் + படாம். படாம் = சீலை, திரைச்சீலை, முகபடாம்.]

     [p]

 முகபரிச்சயம்  mugabariccayam, பெ.(n.)

முகப்பழக்கம் (வின்.); பார்க்க; see {}.

     [முகம் + Skt. பரிச்சயம்.]

 முகபாகம் mugapāgam, பெ.(n.)

   முகத்தின் பகுதி; facial region.

     [முகம் + பாகம்.]

 முகபாடம் mugapāṭam, பெ.(n.)

   வாய்ப் பாடம் (வின்.);; that which is learnt by heart.

     [முகம் + பாடம். பாடம் = படிக்கும் நூற்பகுதி. மூலபாடம், படிப்பு.]

 முகபாவம் mugapāvam, பெ.(n.)

முகத் தோற்றம் பார்க்க; see {}.

     [முகம் + Skt. பாவம்.]

 முகபூரணம் mugapūraṇam, பெ.(n.)

முகக்களை பார்க்க; see {}.

     [முகம் + Skt. பூரணம்.]

முகப்படுதல் mugappaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   முன்றோன்றுதல்; to appear in front.

     “விழி யிணைக்கு முகப்பட்டிடும்” (பாரத. நச்சுப்.19);.

     [முகம் + படுதல்.]

 முகப்படை mugappaḍai, பெ.(n.)

   முகத்தில் ஏற்படும் தோல் நோய்; eczema.

     [முகம் + படை. முகத்தில் உண்டாகும் ஒருவகை நோய்.]

 முகப்பட்டா mugappaṭṭā, பெ. (n.)

   குதிரையின் முகத்திற்கு மாட்டும் அணிகலன் (கோவை.);; an ornamental on the face of horse.

     [முகம் + பட்டா. படம் → பட்டா.]

     [p]

 முகப்பணி mugappaṇi, பெ. (n.)

முகச்சவரம் பார்க்க; see mugaccavaram.

     [முகம் + பணி.]

முகப்பந்தல்  mugappandal, பெ.(n.)

   வீட்டின் முன் போடும் பந்தல்; pandal in front of a house.

     “முத்து வளைத்து முகப் பந்தலிட்டார்கள்” (சித்.நாய.46);.

     [முகம் + பந்தல்.]

 முகப்பரு  mugapparu, பெ.(ո.)

   இளைஞரின் முகங்களில் வெங்காயப் பூ போலும், இலவமுள்ளைப் போலும் அடி பருத்து முனையுள்ளதாகிய கொப்புளங்கள்; facial pimples amongst lads attaining maturity Acne.

     [முகம் + பரு.]

 முகப்பழக்கம் mugappaḻggam, பெ.(n.)

   அறிமுகம் (வின்.);; acquaintance.

     [முகம் + பழக்கம்.]

 முகப்பாக்கு mugappāggu, பெ.(n.)

   பாக்கின் மேற்பகுதி (யாழ்ப்.);; the upper part of an arecanut.

     [முகம் + பாக்கு.]

முகப்பிரியம்1 mugappiriyam, பெ.(n.)

   நாரத்தை; a citron fruit.

 முகப்பிரியம்2 mugappiriyam, பெ.(n.)

   மதிப்பு, மதிப்புரவு (மரியாதை); (வின்.);; respect for persons.

     [முகம் + Skt. பிரியம்.]

முகப்பு  mugappu, பெ. (n.)

   1. முன்னிலை; front.

     “இருந்திடா யெங்கள் கண்முகப்பே” (திவ். திருவாய்.9. 2:7);.

   2. முற்பகுதி; forepart,

 frontis piece.

   3. வீட்டின் முன்புறக் கட்டிடம்; porch, facade.

     “முகத்தணிந்த முகப்பு” (அரிச்.பு. இந்திர.20);.

   4. அணிகலன்களில் முன்புறத்தி லெடுப்பாகச் செய்யப்பட்ட பொருத்துவாய் முதலியன; front piece of a jewel.

   5. முகதலை1, 1 பார்க்க; see {}.1.

   6. வீடு, கட்டடம் முதலியவற்றின் வாயிலும் வாயிலை ஒட்டிய பகுதியும்; front part of a house, etc.

வீட்டின் முகப்பில் ஒரு நாய் ஒடியது.

   7. பார்வைக்கு முதலில் படும்படியாக அமைந்திருக்கும் பகுதி; face, facade of a house.

பழைய திரையரங்கம் எடுப்பான முகப்புக் கொண்டதாகப் புதுப்பிக்கப்பட்டது. விண்ணப்பிக்கும் பணியின் பெயரை உறையின் மேல் முகப்பில் எழுதவும். தலைவர் படத்தைச் சிற்றுந்தின் முகப்பில் வைத்துக் கட்டியிருந்தார்கள்.

க. மொகப்பு

     [முல் → முள் → முளு → முழு → முகு → முக → முகப்பு (வே.க.);.]

 முகப்புமடை mugappumaḍai, பெ.(n.)

   தலைமடை; ridged cut.

     [முகப்பு + மடை. மடை = மதகு, மதகுப் பலகை.]

 முகப்புற்று mugappuṟṟu, பெ.(ո.)

   முகத்திற் கட்டி வெடிக்கும் நோய் வகை; lupus.

     [முகம் + புற்று.]

முகப்பூச்சு mugappūccu, பெ. (n.)

   1. முகத்தில் பூசிக் கொள்ளும் பசை அல்லது மாவுப் பொருள்; painting or powder for the face.

தெருக்கூத்தில் முகப்பூச்சு இன்றியமையாத ஒன்று. இரவு நாடகங்களில் கோமாளிக்கு மட்டுமல்லாமல் அரசனுக்கும் முகப்பூச்சு பூசப்படுகிறது.

   2. வெளிப்பகட்டு; ostentalious.

     [முகம் + பூச்சு.]

முகப்பொருத்தம்  mugapporuttam, பெ. (n.)

   1. முகநட்பு (வின்.); பார்க்க; see {}.

   2. முகராசி (யாழ்.அக.); பார்க்க; see {}.

     [முகம் + பொருத்தம்.]

 முகப்பொலி  mugappoli, பெ.(n.)

   கதிரினின்று உதிர்ந்த நெல்; paddy dropped from ears of corn.

     [முகம் + பொலி. பொலி = தூற்றாத நெற் குவியல்.]

 முகப்பொலிவு  mugappolivu, பெ.(n.)

முகக்களை பார்க்க; see {}.

     [முகம் + பொலிவு. பொல் → பொலி. பொலிவு = தோற்றப் பொலிவு, அழகு, முகமலர்ச்சி.]

 முகப்போதரவு mugappōtaravu, பெ.(n.)

   இச்சகம் (வின்.);; coaxing, flattery.

     [முகம் + போதரவு. போதரவு = இச்சகம், முகமன்.]

 முகப்போலி நடனங்கள் mugappōlinaḍaṉaṅgaḷ, பெ. (n.)

விலங்குகளைப் போன்றுஉருவம் புனைந்து ஆடும் ஆட்டங்கள்

 a dance of wearing animal faces.

     [முகம்போலி+நடனம்]

முகமண்டகம் mugamaṇṭagam, பெ.(n.)

முகமண்டபம் பார்க்க; see {}.

     “விட்டுணுக் கிருகத்து முகமண்டகத்தே கூடியிருந்து” (தெ.இ. கல்.தொ.3:12);.

     [முகம் + மண்டகம். மண்டகம் = மண்டபம், கற்கட்டடம்.]

முகமண்டபம் mugamaṇṭabam, பெ.(n.)

   கோயிலின் முன்மண்டபம்; front hall in a temple.

     “முகமண்டபஞ் செய்து நிரந்தளித்தான்” (செந்.4, பக்.335);.

     [முகம் + மண்டபம். மண்டபம் = கற்கட்டடம், சாவடி, ஒப்பனை செய்யப்பட்ட பந்தல்.]

 முகமண்டலம் mugamaṇṭalam, பெ.(n.)

   தலையில் நெற்றிமுதல் மோவாய் வரையுள்ள முன்புறம்; face.

     [முகம் + மண்டலம்.]

 முகமதியர்  mugamadiyar, பெ.(n.)

   முகமது நபியை முழுமுதற்கடவுளாக எண்ணி வழிபடுபவர்கள்; followers of the Prophet muhammad.

     [முகமது → முகமதியர்.]

முகமன் mugamaṉ, பெ.(n.)

   1. ஒருவரைப் புகழ்ந்து கூறும் சொற்கள், முகப்புகழ்ச்சி; flattery.

     “முருகென உணர்ந்து முகமன் கூறி” (அகநா.272:13);.

   2. ஒருவரை நலம் உசாவி வேண்டியோ அல்லது விருந்து போன்றவை கொடுப்பதற்காகவோ சொல்லப்படுவது; civilities, greetings.

விருந்தினர்களை முகமன் கூறி வரவேற்று உள்ளே அழைத்துச் சென்றனர்.

   3. பண்பட்ட பழக்க வழக்கம்; civility, politeness.

     “முன்னையிற் புனைந்து முகம னளித்தும்” (கல்லா.13);.

   4. வழிபாடு (துதி);; praise.

     “புகழ்ந்துமுன் னுரைப்பதென் முகம்மனே” (தேவா.863, 3);.

     [முகம் → முகன்.]

முகமயக்கு  mugamayaggu, பெ.(n.)

   1. பார்வையால் மயக்கும் கலை (வித்தை); (சங்.அக.);; bewitching by looks, a magic art.

   2: முகமாயம் பார்க்க;see {}.

     [முகம் + மயக்கு.]

முகமறிதல் mugamaṟidal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அறிமுகமாதல்; to be acquainted with.

     “முகமறியா விருந்தொன்று” (இலக். வி.555, உதா);.

முகமறுத்தல் mugamaṟuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இரக்கமின்றிப் பேசுதல்; to speak impartially.

முகமறுத் துறவாடு.

   2. கணக்காய்ப் பேசுதல்; to speak accurately.

     [முகம் + அறுத்தல்.]

முகமலர்ச்சி  mugamalarcci, பெ.(n.)

   முகத்தில் மகிழ்ச்சி தோன்றுகை; cheerfulness of countenance.

     “முக மலர்ச்சி கூறல்” (திருக்கோ.363, தலைப்பு);.

     [முகம் + மலர்ச்சி. மலர்ச்சி = மகிழ்சி, மலர்கை.]

முகமலர்தல்  mugamalartal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   முகப் பொலிவு கொள்ளுதல்; to wear a cheerful countenance.

     “பூம்புன லூரன் புக முகமலர்ந்த…. கோதை” (திருக்கோ.363, கொளு);.

     [முகம் + மலர்தல். மலர்தல் = தோன்றுதல், பொலிவு கொள்ளுதல்.]

முகம் மலர் போன்றதென்பதும் முகம் மேனோக்கிக் கிடத்தல் மொட்டு விரிந்த நிலையையும் முகங் குப்புறக் கிடத்தல் மலர்ந்த பூக்குவிந்த நிலையையும் ஒக்குமென்பதும் கருத்து (வே.க.);

 முகமல் mugamal, பெ. (n.)

   மிகுதியான எடை கொண்டிருக்கும் பட்டு வகை (வின்.);; velvet.

     [Ar. Makhmal → த. முகமல்]

முகமழித்தல் mugamaḻittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

முகம்மழித்தல் பார்க்க; see {}.

     [முகம் + அறிதல். அறிதல் = புதியதாய்க் கண்டுபிடித்தல், பட்டறிதல், தோன்றுதல்.]

முகமாட்டம் mugamāṭṭam, பெ.(n.)

   1. முகத்தைக் காட்டுகை (வின்.);; showing one’s face.

   2. ஒருதலைச் சார்பு (பாரபட்சம்); (வின்.);; partiality.

   3. மதிப்பு (வின்.);; respect for persons.

   4. முகமன், 1 (யாழ்.அக.); பார்க்க; see {}.

     [முகம் + ஆட்டம்.]

முகமாதல் mugamātal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஏற்றுக் கொள்ளுதல், உடன்படுதல்; to agree.

     ‘தான் முற்கூறியதற்கு முகமாகாமை கண்டு’ (சீவக.1120, உரை);.

     [முகம் + ஆதல்.]

 முகமாயக்காரி mugamāyaggāri, பெ.(n.)

   முகக்கவர்ச்சியுள்ளவள் (வின்.);; woman of a fascinating looks or charming face.

     [முகம் + மாயக்காரி. மாயக்காரி = மாயக்கள்ளி, மயக்கி ஏமாற்றுபவள்.]

 முகமாயம் mugamāyam, பெ.(n.)

   முகவழகில் உண்டாம் கவர்ச்சி (வின்.);; charm of fascinating face, as of a woman.

     [முகம் + மாயம்.]

முகமாறுதல் mugamāṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

முகங்கோணுதல் பார்க்க; see {}.

     ‘தம்பால் இரந்தவர்களுக்கு… முகமாறாது ஈதலை’ (கலித்.61:11, உரை);.

     [முகம் + மாறுதல்.]

முகமாற்று mugamāṟṟu, பெ. (n.)

முக மயக்கு, 1 பார்க்க (சங்.அக.);; see muga mayakku, 1.

     [முகம் + மாற்று.]

 முகமினுமினுப்பு mugamiṉumiṉuppu, பெ.(n.)

   எண்ணெய் கசிவினால் முகம் பளபளப்பாயிருக்கை; face that glows due to the oil secretion.

     [முகம் + மினுமினுப்பு.]

முகமில்வரி  mugamilvari, பெ.(n.)

   இசைப் பாட்டு வகை (சிலப்.7:4, அரும்.);; a kind of song.

     [முகம் + இல்2 + வரி. முகமில் வரி = முகமொழிந்து ஏனை உறுப்புக்களான் வருவது. வரி = இசை, இசைப்பாட்டு.]

முகமுகங்கணோக்குதல் mugamugaṅgaṇōggudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

முகமுகம்பார்த்தல், பார்க்க; see {}.

     “கண்மல்குநீரார் முகமுகங்க னோக்கினார்” (சீவக.1808);.

     [முகம் + முகம் + கண் + நோக்குதல்.]

 முகமுகமாய் mugamugamāy, கு.வி.எ.(adv.)

   நேருக்கு நேராய் (வின்.);; face to face, personally.

     [முகம் + முகம் + ஆய்.]

முகமுகம்பார்த்தல் mugamugambārttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   முகத்தை முகம் பார்த்தல்; to look one another in the face.

     “மதுரைநகர் நின்ற மாயவினைப் புரவி முகமுகம் பார்த்து” (திருவாலவா.29:1);.

     [முகம் + முகம் + பார்த்தல்.]

முகமுகெனல் mugamugeṉal, பெ.(n.)

   1. வண்டு எழுப்பும் (ரீங்காரஞ் செய்யும்); ஒலிக்குறிப்பு; onom. expr. signifying humming of bees.

   2. குடத்துள் நீர்புகும் ஒலிக்குறிப்பு; gurgling of water.

முகமுடைவரி mugamuḍaivari, பெ.(n.)

   மூன்றடி முதல் ஏழடி வரை வரும் இசைப்பாட்டு வகை (சிலப்.7:4, அரும்.);; a kind of song, of four to seven lines.

     [முகமுடை + வரி.]

 முகமுதல்  mugamudal, பெ.(n.)

   முகமும் கண்களும் கிட்டத்தட்ட மெல்லிய (சிறிய); வீக்கமுடன் இருக்கை; soft swelling about the face and the eyes urticaria gigantea (சா.அக.);.

     [முகம் + முதல்.]

 முகமுன்னிலை mugamuṉṉilai, பெ.(n.)

   நேர்முகம் (வின்.);; one’s presence.

     [முகம் + முன்னிலை.]

முகமுறி1 mugamuṟidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கண்ணோட்டமின்மை (தாட்சணிய மறுதல்);; to be discourteous;

 to be unsympathetic.

   2. மனநோதல்; to be offended.

ஒருவனை முகமுறியப் பேசாதே.

     [முகம் + முறிதல்.]

 முகமுறி2 mugamuṟittal,    4 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   1. ஈவு இரக்கமின்றி துன்புறுத்துதல் (வின்.);; to wound one’s feelings;

 to offend.

   2. சின மூட்டுதல் (யாழ்.அக.);; to provoke another to anger.

     [முகம் + முறி2த்தல்.]

முகமுறிவு mugamuṟivu, பெ.(n.)

   1. சிறிதும் இரக்கமின்றி துன்புறுத்துகை; discourteous behaviour, want of consideration for the feelings of others.

   2. வெறுப்பு (சங்.அக.);; dislike, hatred.

     [முகமுறி → முகமுறிவு.]

முகமூடி mugamūṭi, பெ. (n.)

   1. பிறக்கும் போது குழந்தையின் முகத்தை மூடியுள்ள பை (வின்.);; covering often found on the face of children when born.

   2. முக்காடு; veil.

   3. பிணத்தின் முகத்தை மூடும் ஆடை (இ.வ.);; facecloth.

   4. முகத்தை மறைத்து அணிந்து கொள்ளும் துணி அல்லது தோல்; mask of cloth, paper, etc.

முகமூடிக் கொள்ளை புறநகர் பகுதிகளில் அதிகம்.

     [முகம் + மூடி. முகமூடி = முகத்தை மறைத்து அணிந்து கொள்ளும் துணி அல்லது தோல்.]

 முகமை  mugamai, பெ.(n.)

முகாமை பார்க்க; see {}.

அவன் முகமையாயிருந்து செயலைச் செய்தான்.

     [முகம் → முகமை. முகமை = முதன்மை, தலைமை.]

முகமொட்டுதல் mugamoṭṭudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   சேவல்களைச் சண்டைக்கு எதிர்முகமாக்குதல் (யாழ்ப்.);; to turn the face of one cock towards another rousing them to fight.

     [முகம் + ஒட்டுதல்.]

முகம்1 mugam, பெ.(n.)

   1. தலையில் நெற்றி முதல் மோவாய் வரையுள்ள முன்புறம்; face.

     “முகத்தா னமர்ந் தினிது நோக்கி” (குறள், 93);.

முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி, அரிமா முகம் பொறித்த காசு.

   2. வாய்; mouth.

     “மொழிகின்ற முகத்தான்” (கம்பரா. வாலிவ.74);.

     “வாண்முகந் துமிப்ப வள்ளிதழ் குறைந்த” (குறுந்.227:2);.

     “விம்முறு கிளவிய ளென்முக நோக்கி” (நற்.33:10);.

   3. முன்பு; front.

     “ஈன்றாள் முகத்தேயு மின்னாதாம்” (குறள், 923);.

   4. குத்துவிளக்கு போன்றவற்றில் திரியிட்டு எரிக்கும் பகுதி; that part of the lamp, such as kuttu{}.

ஐந்து முக விளக்கு, முற்றத்தைப் பார்க்கும்படி விளக்கினைத் திருப்பி வை.

   5. இயல்பு, குணம்; one’s nature.

இது அவளுடைய முகம் இல்லை. முகத்திலே விழித்தாலும் மூன்று நாளைக்கு சோறு அகப்படாது (பழ.);. முகத்துக்கு அஞ்சி மூத்தா ரோடு போனால் குலத்துக்கெல்லாம் ஈனமாம் (பழ.);. முகத்துக்கு முகம் கண்ணாடி (பழ.);.

     [முல் தோன்றுதல் கருத்து. முள் → முள → முளை = வித்திலிருந்து வெளிப்படும் முதல் வெளிப்பாடு. முள் → முளு → முழு → முகு = முகிழ். முகிழ்தல் = அரும்புதல். முகு → முகம் = மூக்கும் வாயும் சேர்ந்த முன்பகுதி. முகம் → முகமை = முதன்மை, தலைமை,முகம் = முன்பக்கம், தலையின் முன்பக்கம், முகத்தின் முன் நீண்டுள்ள மூக்கு, நுனி, தொடக்கம், முன்பு, முதன்மை. இவையெல்லாம் முன்மைக் கருத்தைப் பொதுவாகக் கொண்டவை. இப்பொருள்கட்கெல்லாம் அடிப்படை தோன்றற் கருத்தே. இயல்பான தோற்றமும் இயக்கமும் முன்னோக்கியே நிகழ்வதால். ஒரு பொருள் தோன்றம் போது அதன் முன்புறமே தெரியும். வடமொழியில் முக என்னுஞ் சொற்கு மூலமில்லை. வடவர் அச்சொற்கு முகம் என்பதைவிட வாய் என்பதையே சிறப்புப் பொருளாக் கொள்வதால் பின்வருமாறு பொருந்தப் பொய்த்தலாக மொழிப் பொருட் காரணங் கூறுவதுண்டு. முக = மு + க (kha);. க = கன் = தோண்டு. முக = தோண்டப்பட்ட கிடங்கு போன்ற வாய். இது ஒரு நகையாட்டுச் செய்தியாக இருப்பதொடு, கன் (khan); என்னும் சொல்லும் தென் சொல்லாகவே இருத்தல் காண்க. கல்லுதல் = தோண்டுதல். கல் → கன் → கன்னம் = சுவரில் தோண்டும் துளை (வ.மொ.வ.236, 237);.]

   தமிழ், கடந்த மூவாயிரம் ஆண்டுகளாக அகப்பகையாலும் புறப்பகையாலும், மறையுண்டும் குறையுண்டும் வந்திருந்தும் ஐரோப்பாவிலும் இங்கிலாந்திலும் ஒருசில நடுநிலை மொழி யாராய்ச்சியாளர் தமிழ் முகம் திரும்பி அதன் தொன்மையையும் முன்மையையும் வடமொழிக்குச் சொல் வழங்கிய வன்மையையும் உணர்ந்து, அதை உலகனுக்குணர்த்த முன் வந்திருப்பது மிக மகிழத்தக்கதே. ஆயினும்;ஏமாற்றுவதிலும் அறைபோவதிலும் துறைபோய ஒருசில புறத்தமிழரும் போலித் தமிழரும், இன்றும், முகம் என்னும் சொல் வடசொல்லென்று வலிக்கத் துணிவது எத்தனை இரங்கத்தக்க செய்தியாம்!

முகம் என்னும் சொல் தென்சொல்லேயென ஒன்பான் ஆண்டுகட்கு முன்னரே என் ‘முதற்றாய்மொழி’ யில் விளக்கியிருப்பினும், அதனைப் பாராமையாலோ, ஆராய்ச்சி யின்மையாலோ, வடமொழி வெறிபற்றிய தமிழ் வெறுப்பாலோ, அடிமைத்தனத்தினாலோ, ‘முகம்’ வடசொல்லென இன்றும் ஒருசார் தமிழாசிரியர் வகுப்பிற் சொல்வதும், அதுகேட்டு மாணவர் மயங்குவதும், சில தேர்வாளர் மாணவர் போட்டித் தேர்வுகளில் முகம் எம்மொழிச் சொல் என வினவி உண்மையுரைப்பாரைத் தவறுவிப்பதும் வழக்கமாயிருந்து வருகின்றன. இது பலர்க்கும் இடர்ப்பாட்டை விளைத்தலின், இனிமேல் இப் பொருள்பற்றி ஐயுறவும் ஏமாற்றும் தருக்கமும்

இல்லாதவாறு, முகம் என்பது தென்சொல்லேயென முடிந்த முடிபாக நாட்டுதற்கு எழுந்ததிக் கட்டுரையென்க.

முகம் என்பது தென்சொல்லேயெனக் கோடற்கு மறுக்கொணாச் சான்றுகள் வருமாறு :

முகம் (முகு + அம்); = முன்பு, முன்னுறுப்பு, முன்பக்கம்.

முனை, நுனி, தோற்றம்.

முகப்பு, முகனை, முகச்சரக்கு, முகதலை, முகமண்டபம், முகமனை, முகவாசல், முகவுரை, உரைமுகம், துறைமுகம், நூன்முகம், போர்முகம் முதலிய வழக்குகளை நோக்கின் முன்மைக் கருத்தே முகம் என்னும் சொல்லின் வேர்ப்பொருள் என்பது விளங்கும்.

உயிரிகளின் (பிராணிகளின்); முன்பக்கத்திற் சிறந்த உறுப்பு தலையின் முன்புறமாதலின், அது முகம் எனப்பட்டது.

உயிரிகளின் இயல்பான இயக்கம் அல்லது தோற்றம் முன்னோக்கியே நிகழ்தலின் முன்மைக் கருத்தில் தோற்றக் கருத்துத் தோன்றிற்று.

எ – டு:

முகம் = தோற்றம்

முகஞ்செய்தல் = தோன்றுதல்

முகம்பெறுதல் = தோன்றுதல்

முகு + உள் = முகுள்முகிள் = அரும்பு

முகிள் + அம் – முகிளம் = அரும்பு.

அரும்புதல் = தோன்றுதல்

முகுள் – (முகுர்); – முகுரம் = தளிர்

முகிள் – முகிழ் = அரும்பு. முகிளம் – முகிழம் = மலரும் பருவத்தரும்பு.

முகிழ்த்தல் = தோன்றுதல்

     “மூவகை யுலகு முகிழ்த்தன முறையே” (ஐங்குறுநூறு கடவுள் வாழ்த்து);.

முகு + ஐ – முகை = அரும்பு, முகைதல் = அரும்புதல், முகைத்தல் = அரும்புதல்.

முகு – முக்கு – மொக்கு = அரும்பு. மொக்கு மொக்குள் = அரும்பு.

முகம் என்னும் சொல்லில் முகு என்னும் பகுதியும், முகு என்னும் பகுதியில் மு என்னும் எழுத்தும், மு என்னும் உயிர்மெய்யில் உ என்னும் உயிரும், உயிர்நாடியான உறுப்புகளாம்.

முன், முந்து முதலிய சொற்களில் முகரமும், ஊங்கு உங்கு, உங்ஙன், உது, உவன் முதலிய சொற்களில் ஊகார உகரங்களும், அடிப்படையாயிருந்து முன்மைக் கருத்தை யுணர்த்துதல் காணக்.

முகம் – முகர் – முகரை – மோரை.

முகர் – முகரி = முன்புறம், தொடக்கம்

முகம் – முகன் – முகனை – மோனை.

முகு – முக – முகப்பு.

   2) வடமொழியிற் கூறும் மூலமும் பொருளும் ஒரு சிறிதும் பொருந்தாமை :

வடமொழியில் முகம் என்பது முக்ஹ (mukha); என்றே வழங்கினும், அதனை வடசொல்லாகக் காட்டல் வேண்டி, னகர (நகர); மெய்யை ஈற்றிற் சேர்த்து முக்ஹன் (mukhan); என்னும் வடிவைப் படைத்து அதில் ‘மு’ என்னும் முதன்மையான பகுதியைப் பொருளற்ற முன்னொட்டாக (Prefix);த் தள்ளி, எஞ்சிய க்ஹன் (khan); என்னும் கூற்றைத்

தோண்டுதற் பொருள் தரும் வினைப்பகுதியாக்கி, தோண்டுதல், தோண்டப்பட்ட கிடங்கு, கிடங்கு போனற் வாய், வாயுள்ள இடம் (முகம்); என, முறையே முகம் என்னும் சொற்குப் பொரு ளுரைப்பர் வடநூலார்.

இது பகுத்தறிவிற்குச் சற்றும் பொருந்தாமையொடு.

     ‘ஊழிற் பெருவலி யாவுள மற்றொன்று.

சூழினுந் தான்முந் துறும்” (குறள், 380); என்னும் தெய்வத் திருமறைக்கேற்ப, மீண்டும் முகம் என்பது தென்சொல்லே யென்பதை வலியுறுத்தல் காண்க.

முகம் – முகன் (கடைப்போலி);

இனி, கன் என்னும் சொல்லும் தென் சொல்லே.

கல் – கன். கல்லுதல் = தோண்டுதல். கன் கன்னம் = தோண்டுதல், சுவரைத் துளைத்துத் திருடுதல்.

லகரம் னகரமாகத் திரிதல் இயல்பு.

ஒ.நோ: ஆல் – ஆன் (3ஆம் வேற்றுமை யுருபு);.

மேல – மேன.

     (3); வடமொழியிலும் முக்ஹ என்பது முகம் என்னும் பொருளில் வழங்கல்

எடு: முக்ஹ + கமல = முகத் தாமரை (தாமரை முகம்);

முக்ஹ என்னும் சொற்கு வடமொழியில் வாய் என்பதேர முதன்மைப் பொருளாகக் கொள்ளினும், முகம் என்னும் பொருட்கும் வட்டஞ்சுற்றி வழியே வருதல் காண்க.

தலையில் முகம் முன்புறமா யிருத்தல்போல் முகத்தில் மூக்கு முன்னுறுப்பா யிருத்தலால், முன்மைக் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட முகம் என்னும் சொல் தமிழில் மூக்கையும் உணர்த்தும்.

முகம் – முக, முகத்தல் = மூக்கால் மணம் நுகர்தல்.

முக – மோ – மோப்பு – மோப்பம்

முகம் – முகர், முகர்தல் = மோத்தல், முகர் – மோர்.

முகு – முக்கு – மூக்கு

மூக்கு – முக்கை = ஆறு திரும்பும் மூலை.

முகு என்னும் அடிக்கு எதுகையான நுகு, புகு முதலிய அடிகளும், முன்மைக் கருத்தின் வழிப்பட்ட தோன்றற் கருத்தை யுணர்த்துவதாகும்.

நுகு – நுகும்பு = பனையின் இளமடல்

நுகு – நுங்கு = இளம் பனங்காய்ச் சுளை அல்லது கொட்டை.

நுகு – (நகு); நாகு = இளமை

புகு – பூ, பூத்தல் = தோன்றுதல்

     “பூந்தலிற் பூவாமை நன்று”

பூ – போ – போத்து = இளங்கிளை.

போத்து – போந்து = பனங்குருத்து

போந்து – போந்தை = பனங்குருத்து

புகு – (பொகு); – பொகில் = அரும்பு

பொகில் – போகில் = அரும்பு

ழகரம் சில சொற்களில் ககரமாகத் திரியும்.

எடு : தொழுதி – தொகுதி. முழை – முகை.

இங்ஙனமே, நுழு, புழு, முழு முதலிய ழகர உயிர்மெய்யீற்றுச் சொற்களும் ககர வுயிர் மெய்யீற்றினவாய்த் திரிந்திருத்தல் வேண்டும்.

முள் – முழு – முகு.- நுள் – நுழு – நுகு.

முள் – முளை, முளைத்தல் = தோன்றுதல்.

நுழுந்து = இளம்பாக்கு, நுழாய் = இளம்பாக்கு.

ஆயிரக்கணக்கான பழந் தென்சொற்கள் அழிந்துபோயினமையால், பல கருத்துகளை இணைக்கும் அண்டுகளை எல்லா மொழிமுதல் அடிகட்கும் காட்டமுடிந்திலது.

முகத்தைக் குறித்தற்கு ஆனனம், வதனம், முதலிய பிறசொற்கள் வடமொழியிலுள.

தென்மொழியில் முகத்தைக் குறித்தற்குத் தொன்றுதொட்டு வழங்குவதுக முகம் என்னும் சொல் ஒன்றே.

இலை, தாள், தோகை, ஒலை என ஒரே, நிலைத்திணைச் சினையை நால் வகைப்படுத்தவும், வடு (மா);, மூசு (பலா);, கச்சல் (வாழை); என முக்கனிகட்கும் பிஞ்சுநிலையில் சிறப்புச்சொல் வழங்கவும் தெரிந்த மதிமாண் பண்டைத் தமிழர்க்கு முகத்தைக் குறித்துச் சொல்லில்லையென்பது, பகுத்தறிவுடையார்க்குக் கூறும் கூற்றன்று.

ஆயிரக்கணக்கான தென்சொற்கள் வடமொழியில் வெளிப்படையாய் வழங்கிவருவதால்

வடமொழி தென்சொல்லைக் கடன் கொள்ளா தென்னும் பித்தர் கூற்றை எள்ளி யிகழ்க.

மேலையாரிய மொழிகளுள் ஒன்றிலேனும் முகம் என்னும் சொல்லின்மையால், முகம் என்பது தென்பாலி முகத்துத் தோன்றிய தென் சொல்லேயென ஓங்கி அறைக.

     “பொய்யுடை யொருவன் சொல்வன் மையினால்

மெய்போ லும்மே மெய்போ லும்மே

மெய்யுடை யொருவன் சொலமாட் டாமையாற்

பொய்போ லும்மே பொய்போ லும்மே” – பாவாணர்

தமிழ்ப்பொழில் மடங்கல் (ஆவணி); 1958.

 முகம்2 mugam, இடை.(part.)

   1. இயங்குவதை அல்லது இருப்பதைக் குறிப்பிடும் போது திசை என்ற பொருள் வரும்படிச் சொல்வது; direction, side to which one turns or keeps one’s face.

அவர் என் திரும்பி ஏதோ சொன்னார். ஆறு தென்முகமாக ஒடுகிறது.

   2. பெயரெச்சத்தின் பின் வகை அல்லது வண்ணம் என்ற பொருள்வரும்படி பயன்படுத்துவது; by way of.

வரிகட்டாமல் ஏய்ப்பவர்களை எச்சரிக்கும் முகமாக இந்த ஆணை வெளியிடப் பட்டுள்ளது. கடற்கரைக்கு மக்கள் வந்தமுகமாக இருந்தனர்.

     [முகு → முகம்(வே.க);.]

 முகம்3 mugam, பெ.(n.)

   1. வாயில் (சங்.அக.);; entrance, as of a house.

   2. சுழி (பிங்.);; back water.

   3. இடம் (திருக்கோ.356, உரை);; place.

     [முகு → முகம் (வே.க);.]

 முகம்4 mugam, பெ.(n.)

   1. கட்டியின் முனை; point of the abscess or boil etc.

   2. இந்திர கோபப் பூச்சி; cochineal insect (பரி.அக.);.

   3. தொடக்கம்; commencement as in ‘urukkumugam’ (உருக்குமுகம்);.

     [முகு → முகம் (வே.க);.]

 முகம்5 mugam, பெ. (n.)

   முகப்பு, அணிகலன்களின் முன்புறத் தோற்றம்; facet of the ornaments.

அணிகலன்களின் தோற்றப் பொலிவாகவும், புடைப்பாகவும் மணிகள் (இரத்தினங்கள்); வைத்து இழைக்கப்படும் முகப்பு.

     “முத்தின் பட்டிகை ஒன்றினால்… பொன்னின்பூ ஆறும்முகம் ஒன்றும்” (தெ.கல். தொ.5, கல்.521);.

     [முகு → முகம் (வே.க);.]

 முகம்6 mugam, பெ.(n.)

   1. நோக்கு; look, sight.

     ‘புகுமுகம் புரிதல்’ (தொல். பொருள். 261);.

   2. ஊழ்கம் (தியானம்);; meditation.

     “செல்வன்… இரண்டுருவ மோதி நேர்முக நோக்கினானே ” (சீவக.1289);

   3. முகமன்; praise, flattery.

     “முகம் பலபேசி யறியேன்” (தேவா.742, 2);.

   4. மூலம்; instrumentality.

   5. வேள்வி (யாகம்);; sacrifice.

     “மறைவழி வளர்முகமது சிதைதர” (தேவா.573, 5);.

     [முகு → முகம் (வே.க);.]

 முகம்7 mugam, பெ.(n.)

   1. கரணியம் (உ.வ.);; cause, reason.

   2. ஏழாம் வேற்றுமையுருபு; ending of seventh case.

     “இனிய செய்தி நின்னார் வலர் முகத்தே” (புறம்.12);.

   3. நாடகச் சந்தி ஐந்தனுள் முதலிலுள்ள சந்தி (சிலப்.3:13, உரை);; the first juncture or opening of a drama, one of five {} canti

   4. உவம உருபு (சீவக.298);; particle of comparison.

கிளிமுகக் கிளவி (சீவக. 298);.

     [முகு → முகம் (வே.க);.]

 முகம்8 mugam, பெ.(n.)

   1. நடிகர்கள் அரங்கத்திற்கு வருமுன் நிகழும் கூத்து (சிலப்.3:147, உரை);; opening dance before the appearance of the actors on the stage.

   2. இயல்பு; character, nature.

     “களி முகச் சுரும்பு” (சீவக.298);.

   3. நிலை (வின்.);; state, condition.

   4. பக்குவம்; fullgrowth, maturity.

     “பயம்பின்வீழ் முகக்கேழல்” (மதுரைக்.295);.

     [முகு → முகம் (வே.க.);.]

 முகம்9 mugam, பெ.(n.)

   1. முதன்மை (வின்.);:

 chieftaincy.

   2. ஊர் (கிராம); முதலியவற்றின் பகுதி (நாஞ்.);; part, as of a town or village.

     [முகு → முகம் (வே.க.);]

 முகம்1௦ mugam, பெ.(n.)

   வகை; kind, class.

     “பலமுகங்களான கலக்கங்கள் நேரிட்ட சமயத்தில்” (ரகஷ்ய.4);.

     [முகு → முகம் (வே.க.);]

 முகம்11 mugam, பெ.(n.)

   1. மேலிடம் (வின்.);; head, top.

   2. நுனி; point.

     “அமின் முகக்கணை” (கம்பரா.ஆற்றுப்.14);.

   3. வடிவு; form, shape.

     “கூன்முகமதி” (பிரபுலிங். கைலாச.3);.

   4. தோற்றம்; aspect, appearance.

     “சுளிமுகக் களிறன்னான்” (சீவக.298);.

     [முகு → முகம் (வே.க.);]

 முகம்குளுப்பைதட்டல் mugamguḷuppaidaṭṭal, தொ.பெ.(vbl.n.)

   முகம் வீங்கல்; face becoming swollen.

     [முகம் + குளுப்பை + தட்டல்.]

முகம்கொடுத்துப்பேசுதல் mugamgoḍudduppēcudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஈடுபாடு காட்டி மதித்துப் பேசுதல்; talk directly and in a friendly way.

அவர் என்னிடம் முகம் கொடுத்துப் பேசி நீண்ட நாட்கள் ஆகிறது என வருத்தப்பட்டுக் கொண்டான்.

     [முகம் + கொடுத்து + பேசுதல்.]

 முகம்சுண்டல் mugamcuṇṭal, பெ.(n.)

   முகம் சுளிக்கை; frowning.

முகம்சுளித்தல் mugamcuḷittal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   அருவருப்பு முதலியவற்றால் முகத்தில் ஏற்படும் சுருக்கம்; screw up one’s face as an expression of dislike, disgust, etc.

தன் முது சேறுபட்டுவிட்டது கண்டு முகம் சுளித்தான்.

     [முகம் + களித்தல்.]

முகம்செத்துப்போதல் mugamcettuppōtal,    8 செ.கு.வி.(v.i.)

   முகம் களை இழத்தல்; fall of the face.

திருமண வீட்டில் நுழைந்தவரை ‘நீங்கள் யார்’ என்று கேட்டதும் அவருடைய முகம் செத்துப் போயிற்று.

     [முகம் + செத்து + போதல்.]

முகம்பார்-த்தல் mugambārttal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   1. நேர்நோக்குதல்; to look one in the face.

   2. அன்பு செய்தல் (வின்.);; to show kindness to.

   3. நன்கு மதித்தல் (சிலப்.11:182, அரும்);; to treat with regard.

   4. முகம் நோக்கி இனம் அறிதல் (உ.வ.);; to recognise faces of persons, as a child.

     [முகம் + பார்-த்தல்.]

முகம்பார்வை mugambārvai, பெ.(n.)

   பழைய வரிவகை; an ancient tax.

     “ஜோடி முகம்பார்வை, சுங்க சாலை, சம்படம்” (I.M.P.Cg. 1095);.

     [முகம் + பார்வை.]

முகம்புகு-தல்  mugambugudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முகமலர்தல் பார்க்க; see mugam malar.

     “முகம்புகன் முறைமையின்” (தொல்.பொருள்.152);.

   2. இரக்கத்திற்காக (தயைக்காக); எதிர் சென்று நிற்றல்; to approach for favours.

     “முகம் புகுத லாற்றுமோ மேல்” (நாலடி, 306);.

      “முகம் புகுகின்ற தோழிக்கு” (ஐங்குறு. 20, துறைக் குறிப்பு);.

     [முகம் + புகு தல். புகுதல் = அடைதல், தாழ்நிலை அடைதல், செல்லுகல், நுழைதல்.]

முகம்புடை-த்தல் mugambuḍaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. துயரக் (துக்கக்); குறியாக முகத்திலடித்துக் கொள்ளுதல்; to beat one self on the face, as an expression of grief.

     “பலசன முகம்புடைத் தகங்குழைந் தழவே” (சீவக.2758);.

   2. கட்டி உடைவதற்கு முன் வாய் வைத்தல்; to gather, as the head of a boil.

     [முகம் + புடை – த்தல். புடைத்தல் = அடித்தல், குத்துதல்.]

முகம்புதை-த்தல்  mugambudaiddal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   முகத்தை மூடிக்கொள்ளுதல்; to cover one’s face.

     “கையா னகை முகம் புதைத்த தோற்றம்” (சீவக.2461);.

     [முகம் + புதைத்தல். புதைத்தல் = மறைத்தல், ஒளித்து வைத்தல், வாய்புதைத்தல், அமிழ்த்துதல்.]

முகம்பெறுதல் mugambeṟudal,    21 செ.கு.வி. (v.i.)

   தோன்றுதல்; to rise, as the sun;

 to appear.

     “சுடர் முகம் பெற்றபோதே” (சீவக. 1404);.

     [முகம் + பெறுதல். பெறுதல் = அடைதல், பிறப்பித்தல், தோன்றுதல்.]

 முகம்மதியர்  mugammadiyar, பெ.(n.)

   இசுலாம் மதத்தினர்; followers cf the religion of Muhammad.

     [முகம்மது → முகம்மதியர்.]

முகம்மது1 mugammadu, பெ.(n.)

முகமதுநபி பார்க்க; see mugammadunabi.

 முகம்மது2 mugammadu, பெ.(n.)

   20ஆம் நூற்றாண்டில் மெய்ஞானக் குறவஞ்சி என்ற நூலை இயற்றியவர் புலவர்; author of {}.

முகம்மதுஉசேன் mugammaduucēṉ, பெ.(n.)

   18ஆம் நூற்றாண்டில் தவுக்கிடு மாலை, பெண்புத்தி மாலை, ஆகிய நூல்களை இயற்றிய புலவர்; author of {} and {}.

     [முகம்மது + உசேன்.]

 முகம்மதுநபி  mugammadunabi, பெ.(n.)

   முகமதிய மத அருட்பணிப் பெருந்தகையான முகமது நபிகள் நாயகம்; Muhammad the Prophet of Islam.

     [முகமது + நபி.]

முகம்மழித்தல் mugammaḻittal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   முகத்திலுள்ள மயிரை (தாடி, மீசை); நீக்குதல்; to shave one’s face.

     [முகம் + மழித்தல்.]

 முகம்வைத்தல்  mugamvaittal, முகங்காண்(ணு)தல் பார்க்க; see {}.

     [முகம் + வைத்தல்.]

முகரதம்  mugaradam, பெ.(n.)

   முகத்திற் புணர்கை; carnal intercourse in the mouth.

     “தன் மனையாளை முகரதஞ் செய்வித்து” (கடம்ப.பு.இலீலா.108);.

     [முகம் + Skt. ரதம்.]

 முகரன் mugaraṉ, பெ.(n.)

   பயனிற்சொல் சொல்லுவோன் (சங்.அக.);; chatterbox;

 one who speaks without purpose.

முகரம்  mugaram, பெ.(n.)

   1. தொடர்ஒலி; noise, continuous sound.

முகரப்பாய்மா (கம்பரா. அதிகாய.186);.

   2. சங்கு; conch.

     “முகரத் திடை….. சுறவங் கொணர்ந்தெற்று மறைக்காடே” (தேவா.846, 2);.

   3. காகம் (சங்.அக.);; crow.

முகராசி mugarāci, பெ.(n.)

   1. முகக் கவர்ச்சி பார்க்க; see mugakkavarcci.

   2. ஆகூழ் (அதிர்ஷ்டம்);; luck.

     [முகம் + Skt. ராசி.]

முகரி1 mugari, பெ.(n.)

   1. மல்லிகைப்பூ (வின்.);; jasmine flower.

   2. தாழைச் செடி (மலை.);; fragrant screwpine.

தெ. மொகலி

     [முகம் → முகரி.]

 முகரி2 mugari, பெ.(n.)

   ஆரவாரஞ் செய்வோன்; one who makes noise.

     “பஞ்சேந்திரிய வஞ்ச முகரிகாள்” (தேவா. 719:9);.

 முகரி3 mugari, பெ.(n.)

   1. முகனை, 1, 2, 3 பார்க்க; see {}, 1, 2, 3.

   2. மூக்கினடி; bottom of the nose.

     [முகம் → முகர் → முகரி.]

 முகரி4 mugari, பெ.(n.)

மூரி (யாழ்.அக.); பார்க்க; see {}.

 முகரி5 mugari, பெ.(n.)

முகலி பார்க்க; see mugali.

முகரிகுளித்தல் mugariguḷittal, பெ.(n.)

   அள்ளுகொள்ளை, பெருங்கொள்ளை (யாழ்.அக.);; plunder, pillage.

     [முகரி2 + குளித்தல்.]

முகரிமை  mugarimai, பெ.(n.)

   1. பேரறிவு (பிங்.);; wisdom, knowledge of divine things.

     “முகரிமைசா னற்றவர்” (சேதுபு. பலதீ.30);.

   2. தலைமை; chieftaincy, lordship.

     “முகரிமை யடைந்தவன் றோல்முகத்தவன்” (கந்தபு. கயமுகனுற்.49);.

     [முகரி2 → முகரிமை.]

 முகரியோலை mugariyōlai, பெ.(n.)

முறியோலை பார்க்க; see {}.

 முகரீர் mugarīr, பெ. (n.)

   எழுத்தன் (குமாஸ்தா);; clerk, writer, scribe.

     [Ar. Muharrir → த. முகரீர்]

முகரு-தல்  mugarudal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நுகருதல்; smelling (சா.அக.);.

     [முகர்1 தல் → முகரு – தல்.]

முகரூபம் mugarūpam, பெ.(n.)

   1. முகச்சாயல் (வின்.); பார்க்க; see {}.

   2. முகத்தின் அழகு (யாழ்.அக.);; beauty of face.

     [முகம் + Skt. ரூபம். த. உருவம் → வ. ரூப.]

 முகரூபு mugarūpu, பெ.(n.)

   முகத்தின் அழகு (யாழ்.அக.);; beauty of face.

     [முகம் + Skt. ரூபு. த. உருவம் → வ. ரூப – ரூபு.]

 முகரெனல் mugareṉal, பெ.(n.)

   ஒலிக் குறிப்பு வகை (வின்.);; onom. expr. of humming, as of bees.

முகரை  mugarai, பெ.(n.)

   1. முகவாய்க் கட்டை; chin.

அவன் முகரையில் ஒரு குத்து விட்டான்.

   2. மூக்கினடி; bottom of the nose.

     “முகரை யாலுழுத தொய்யில்” (திருக்காளத். பு.கண்ணப்ப.3);.

   3. முகம், பழிக்கப்படும் முகம்; face, face as ugly.

     ‘அவன் முகரையைப் பார் எப்படி இருக்கிறதென்று’ (உ.வ.);.

   தெ. மோர;   க .மோரெ; Hind.{}.

     [முகம் → முகர் → முகரை. முகரை = மூக்கும் வாயும் சேர்ந்த பகுதி.]

முகரைக்கட்டை mugaraiggaṭṭai, பெ.(n.)

முகரை, 1 பார்க்க; see mugarai,

   1. சண்டையில் அவன் முகரைக் கட்டை உடைந்தது.

     [முகரை + கட்டை.]

 முகரையெலும்பு  mugaraiyelumbu, பெ. (n.)

   மோவா யெலும்பு; lower jaw, bone.

     [முகரை + எலும்பு.]

முகரோமம் mugarōmam, பெ.(n.)

   மீசை மயிர் (சித்.மரபுகண்.பக்.6);; moustache.

     [முகம் + Skt. ரோமம்.]

முகர்1 mugartal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மூக்கால் மோத்தல், மணமறிதல்; to smell.

     [முகம் → முகர் → முகர் தல்.]

 முகர்2 mugarttal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   முகத்தல்; take water in a vessel.

 முகர்3 mugar, பெ.(n.)

   1. முகம்; face.

   2. மூக்கு; nose.

     [முகம் → முகர்.]

 முகர்வுக்கணு mugarvuggaṇu, பெ.(n.)

   பரு (T.U.L.M.);; tubercle.

 முகலட்சணம் mugalaṭcaṇam, பெ.(n.)

   முகத்தோற்றம்; visage (சா.அக.);.

     [முகம் + Skt. லட்சணம்.]

 முகலாங்கலம் mugalāṅgalam, பெ.(n.)

   பன்றி; hog (சா.அக.);.

முகலி1 mugali, பெ.(n.)

   1. தாழை; a wild shrub growing near the sea shore fragrant screw pine pan dana oderatissima.

   2. நிலப்பனை; ground palm Curculigo Corchioides.

 முகலி2 mugali, பெ.(n.)

   சீகாளத்திப் பக்கத்தோடும் ஓர் ஆறு (தேவா.1095, 3);; a river flowing by {}.

 முகவங்கு mugavaṅgu, பெ.(n.)

   முகத்தில் படரும் கருந்தேமல்; a skin disease rendering the face black (சா.அக.);.

     [முகம் + வங்கு.]

முகவசனம் mugavasaṉam, பெ.(n.)

   வாய்ச் சொல்; talk, words.

     “சுப்பு ஒதுவார் முகவசனத்தாலும் விசதமாகுமே” (மீனாட். சரித்.2:310);.

     [முகம் + Skt.வசனம்.]

 முகவசிகரம் mugavasigaram, பெ.(n.)

முகக்கவர்ச்சி பார்க்க; see mugakkavarcci.

     [முகம் + Skt. வசிகரம்.]

 முகவசியம்  mugavasiyam, பெ.(n.)

முகக்கவர்ச்சி பார்க்க; see mugakkavarcci

     [முகம் + வசியம். வயம் → அவசியம்]

 முகவசீகரம்  mugavacīgaram, பெ.(n.)

முகக்கவர்ச்சி பார்க்க; see mugakkavarcci

     [முகம் + Skt.வசீகரம்]

 முகவட்டம்  mugavaṭṭam, பெ.(n.)

முக மண்டலம் பார்க்க; see mugamanga/am.

     [முகம் + வட்டம்.]

முகவட்டி  mugavaṭṭi, பெ.(n.)

   அரச முத்திரை இடும் அலுவலர்; officer of the Royal sealed.

     “புரவரிசி காணத்து முகவட்டி மகட மங்கலமுடையான் எழுத்து” (புதுகல். 183:6);.

முகவட்டு  mugavaṭṭu, பெ.(n.)

   விலங்கின் நெற்றியுச்சியில் அணியும் அணிவகை; an ornament worn on the forehead of an animal,

     “நெற்றி முன்னாப் பூட்டுத் தரள முகவட்டும் பொலிய” (திருவிளை. மாயப்பக 15);.

     [முகம் + வட்டு. வட்டு = வட்டமான அணிகலன்.]

முகவணை1 mugavaṇai, பெ.(n.)

   இசைக் கருவி வகை; a kind of Indian darionet.

     ‘முகவணையை வாசி”(பணவிடு.183);.

 முகவணை2 mugavaṇai, பெ.(n)

   1. முகப்பு; facade, porch.

   2. முகவுரை (வின்.);; preface,

   3. வண்டியின் முகப்பில் வண்டிக்காரன் இருந்தோட்டும் இடம்; driver’s seat in front of a cart.

   4. முகவணைக்கல் பார்க்க; see{}.

     “நிலைகால் அருகனை முகவனை….. கட்டினதும்” (கோயிலொ.138);.

     [முகம் + அணை.]

முகவணைக்கல் mugavaṇaiggal, பெ. (n.)

   வாயிலின் மேலுள்ள உத்தரப்படிக்கல், முகப்புக்கல்; stone placed at the top across the pillars of a gate.

     “மண்டபத்தில் வாசலில் முகவணைக்கல்லு பழுவூ ருடையான் செம்போ உய்யிவந்த பெருமாள்” (புது.கல்.612:3);.

     [முகவணை + கல்.]

 முகவரி  mugavari, பெ.(n.)

   ஒரு பெயருக்குரியவரின் அல்லது ஒரு நிறுவனத்தின் இருப்பிடம்பற்றிய விளத்தம்; address, superscription.

     [முகம் + வரி. முகம் = இடம். வரி = எழுத்து.]

முகவரை  mugavarai, பெ.(n.)

   அணிகலனின் நடுவில் பதிக்கும் கல்; central stone in a jewel.

     ‘முகவரை என்று பாடமாம் போது, நாயகக்கல்லுப் போலே பாட்டுக்களுக் கெல்லாம் பிரகாசமாயிருக்கும்’ (திவ். திருப்பல்.2, வியா. பக்.34);

     [முகம் + அரை. முகம் = இடம், நடுவிடம் அரை = அரைதல், பதித்தல்.]

 முகவர்  mugavar, பெ.(n.)

   ஒர் அமைப்பின், நிறுவனத்தின் சார்பாக பொருள் வாங்கி விற்பனை செய்து கழிவுத் தொகை பெறுபவர்; agent of an organisation, firm, etc.

ஆயுள் காப்பீடு முகவர்கள். சிறுசேமிப்பு முகவர்கள்.

 முகவலிப்பு  mugavalippu, பெ.(n.)

   முகத்தைக் கோணச் செய்யும் இசிவு (சன்னி); நோய் வகை (வின்.);; facial paralysis.

மறுவ. முகவதாசன்னி, முகவூதை.

     [முகம் + வலிப்பு. வலிப்பு = இசிவு, இழுப்பு நோய்.]

முகத்தைப் பற்றிய நோய். தலைவலி கண்டு, முகம் சுளுக்கி கண் சிவந்து பிடரியுளைந்து பழைய முகமாறி ஒரு முகமாய்த் திருகி வாங்கி வலித்திடுமோர் ஊதை (வாதம்); நோய்.

 முகவல்லபம்  mugavallabam, பெ.(n.)

   மாதுளை (பரி.அக.);; pomegranate.

முகவளை mugavaḷai, பெ.(n.)

   வளைகள் கழலாதிருக்க அணியும் தடை வளையல்; bangle of shorter size, worn as a keeper.

     “வளைக்கு முகவளை” (குலோத்.கோ.505);.

     [முகம் + வளை. வளை = கைவளை.]

 முகவழி mugavaḻi, பெ.(n.)

   மூலம்; means.

அவன் முகவழியாகப் போக வேண்டும்.

     [முகம் + வழி.]

 முகவவ்வால் mugavavvāl, பெ.(n.)

   சிவப்பும் சாம்பனிறமுங் கலந்த மீன்வகை; white pomfret, brownish grey, Stromatens sinensis.

     [முகம் + வவ்வால். வவ்வால் = மீன்வகை.]

     [p]

முகவாசச்செப்பு mugavācacceppu, பெ.(n.)

   முகவாசம் வைக்கும் பரணி; casket or box for spices used with betel.

     “இன் முகவாசச் செப்பும்……. இளையவ ரேந்தினாரே” (சீவக.838);.

மறுவ. வெற்றிலைப்பெட்டி.

     [முகவாசம் + செப்பு. செப்பு = பெட்டி.]

முகவாசம்1 mugavācam, பெ.(n.)

   1. நறுமணத்து (வாசனை);க்காக வாயில் இட்டுக் கொள்ளுதற்குரிய தக்கோலம், தீம்பூ, இலவங்கம், கருப்பூரம், இனவகை (சாதி); என்ற ஐவகை நறுமணப் பண்டங்கள் (சீவக.838, உரை);; fragrant spices, of which there are five viz. {}.

   2. வெற்றிலை (சீவக. 1055);; betel.

     “கொண்டாரின் முகவாசம்” (சீவக.1055);.

   3. முகப்பழக்கம் (யாழ்.அக.);; familiarity, acquaintance.

     [முகம் + Skt. வாசம்.]

 முகவாசம்2 mugavācam, பெ. (n.)

   பிணத்தின் முகத்தை மூடும் ஆடை (உ.வ.);; facecloth.

 முகவாசல் mugavācal, பெ.(n.)

   தலைவாசல்; front gate.

     [முகம் + வாசல்.]

முகவாசை1 mugavācai, பெ.(n.)

   ஒருதலைச் சார்பு (வின்.);; partiality.

 முகவாசை2 mugavācai, பெ.(n.)

முகவாசம்2 பார்க்க; see {}.

முகவாச்சியம் mugavācciyam, பெ.(n.)

   1. கையால் வாயை அடித்து இசையெழுப்புகை; playing on the mouth by striking it with the hand.

   2. முகவீணை பார்க்க; see {}.

     [முகம் + வாச்சியம். வாச்சியம் = முழக்கி இசை யெழுப்பும் கருவி.]

 முகவாடல் mugavāṭal, பெ. (n.)

முகவாட்டம் (வின்.); பார்க்க; see {}.

     [முகம் + வாடல்.]

 முகவாட்டம் mugavāṭṭam, பெ.(n.)

   முகத்தில் தோற்றுஞ் சோர்வு (வின்.);; jaded countenance;

 fatigued appearance.

     [முகம் + வாட்டம்.]

 முகவாதசன்னி mugavātasaṉṉi, பெ.(n.)

   முகத்தைக் கோணச் செய்யும் ஒருவகை இசிவு நோய் (வின்.);; facial paralysis.

மறுவ. முகவலிப்பு

     [முகம் + Skt. வாதசன்னி.]

 முகவாதம் mugavātam, பெ.(n.)

முகவூதை; see {}.

     [முகம் + Skt. வாதம்.]

 முகவாதை mugavātai, பெ.(n.)

முகவூதை பார்க்க; see {}.

 முகவாத்தியம் mugavāttiyam, பெ.(n.)

முகவாச்சியம் பார்க்க; see {}.

     [முகம் + Skt. வாத்தியம்.]

 முகவாயு mugavāyu, பெ.(n.)

முகவலிப்பு பார்க்க; see mugavalippu.

     [முகம் + Skt. வாயு.]

முகவாய்1 mugavāy, பெ.(n.)

முகவாய்க் கட்டை பார்க்க; see {}.

 முகவாய்2 mugavāy, பெ.(n.)

   ஏற்றச்சால் முகப்பதற்கு ஏற்புடையதாகக் கரை முகப்பிடத்தில் தோண்டுவிக்கும் மடைநீர் வாய்; channel.

     [முகம் + வாய்.]

 முகவாய்க்கட்டை mugavāyggaṭṭai, பெ.(n.)

   மோவாய்; chin.

     [முகவாய் + கட்டை.]

 முகவாய்நீட்சி mugavāynīṭci, பெ.(n.)

   கீழ்த் தாடை எழும்பு; prominent lower jaw.

     [முகவாய் + நீட்சி.]

முகவார்1 mugavār, பெ.(n.)

   குதிரை முதலியவைகட்கு முகத்திலிடுங் கயிறு; headstall, halter.

     [முகம் + வார்.]

 முகவார்2 mugavār, பெ.(n.)

   மிதியடியின் கட்டைவிரல் பகுதியையும், நடுப்பகுதியையும் இணைக்கும் வார்; a kind of shoe lether.

     [முகம் + வார்.]

முகவாள் mugavāḷ, பெ.(n.)

   கலப்பைக்கூர் (செந்.4, பக்.212);; plough share.

     [முகம் + வாள். வாள் = கூர்மை.]

 முகவிகாரம் mugavigāram, பெ.(n.)

முகவேறுபாடு பார்க்க; see {}.

     [முகம் + Skt. விகாரம்.]

முகவியர்  mugaviyar, பெ.(n.)

   இன்முகமா யுள்ளோர்; those who look pleased.

     “முன்பட்ட தொழிந்து நுங்கண் முகவியர் முனிவு தீர்ந்தார்” (சீவக.2045);.

     [முகம் → முகவியர்.]

 முகவிலாசம் mugavilācam, பெ.(n.)

   முகப் பொலிவு (வின்.);; beaming countenance.

     [முகம் + Skt. விலாசம்.]

 முகவிழி mugaviḻi, பெ.(n.)

   முகத்தில் விழிக்கை; facing, meeting.

அவனுடன் முகவிழி கிடையாது.

     [முகம் + விழி. விழி = விழித்தல்.]

 முகவிழுப்பு mugaviḻuppu, பெ.(ո.)

முகவலிப்பு பார்க்க; see mugavalippu.

     [முகம் + இழுப்பு.]

முகவீணை mugavīṇai, பெ.(n.)

   ஒரு வகை இசைக் கருவி; Indian clarionet.

     “தித்திசிறு முகவீணை… மிழற்ற” (குற்றா. தல. தருமசா. 54);.

     [முகம் + வீணை.]

முகவு  mugavu, பெ.(n.)

   1. மாளிகை முகப்பு:

 facade, porch.

   2. ஒளி, காந்தி; brilliance.

     [முகம் → முகவு = முன்மண்டபம்.]

 முகவு mugavu, பெ. (n.)

   ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில் ஒரே மூச்சில் செய்யும் பணி முடுக்கம்; quickness in performance.

     [மூசு-முசு-முகவு]

முகவுரை1 mugavurai, பெ.(n.)

   முன்னுரை (நன்.1);; introduction, preface.

     [முகம் + உரை.]

நூல் முதலியவற்றில் நூலின் மூலப் பகுதி தொடங்குமுன் எழுதப்பெறும் நூல் எழுதப் புகுந்த கரணியம், நூல் அமைப்பு, நூலின்தேவை, நன்றியுரை வரை அடக்கிய உரை.

 முகவுரை2 mugavurai, பெ.(n.)

   1. கணக்குப் புத்தக முதலியவற்றின் தலைப்பில் எழுதும் ஆண்டு, மாதம், நாள் முதலிய குறிப்பு; introductory entry of date, etc. in daily account

   2. திருமுகம் முதலியவற்றின் தொடக்கத்தில் எழுதும் நற்சொல்; auspicious expression, at the commencement of an epistle etc.

     [முகம் + உரை.]

 முகவூதை mugavūtai, பெ.(n.)

முகவலிப்பு பார்க்க; see mugavalippu.

     [முகம் + ஊதை.]

முகவெட்டி mugaveṭṭi, பெ.(n.)

   சோழர் ஆட்சியில் இறைவரி முதலிய பல துறைகளிலும், அரசும், அதிகாரிகளும் செலுத்தி வந்த ஆணைக்குரிய ஒலைகளைத் தணிக்கை செய்து முத்திரையிட்டு உரியவர்க்கு ஆணை வழி அனுப்பும் அதிகாரி; an auditor of {} period.

     “இவை புரவுவரி சீகரணத்து முகவெட்டி தெங்கூருடையா னெழுத்து” (தெ.கல்.தொ. 5, கல்.662);.

 முகவெட்டிநாயகம் mugaveṭṭināyagam, பெ.(n.)

   புரவு வரித் திணைக் களத்தில் அடங்கிய முகவெட்டி என்னும் வரி திட்ட அதிகாரிகள் எழுதிய ஆணை ஒலைகளை ஆய்வு செய்து அனுமதிக்கும் தலைமை அதிகாரி; chief auditor of {} period.

     [முகவெட்டி + நாயகம்.]

 முகவெட்டு mugaveṭṭu, பெ.(n.)

   பெரும்பாலும் திரைப்படத்தில், நாடகத்தில் பங்கு (பாத்திரம்); ஏற்பவருக்கு வேண்டிய முகத்தோற்றம்; facial features.

கதைத் தலைவனுக்கு நல்ல முகவெட்டு இருக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்த காலம் போய் விட்டது. புகழ்பெற்ற நடிகைக்கு இருப்பது போன்ற முகவெட்டு வேண்டும்.

     [முகம் + வெட்டு.]

முகவெண்டலை mugaveṇṭalai, பெ.(n.)

   முகமட்டும் வெள்ளையாயிருக்கும் மாட்டுக் குற்றம் (மாட்டுவா.15);; a blemish in cattle, of having the face alone white.

     [முகம் + வெண்மை + தலை.]

 முகவெள்ளைப்பருந்து mugaveḷḷaipparundu,    பெ. (ո.) முகம் மட்டும் வெளுத்திருக்கும் ஒரு வகைப் பருந்து; a species of kite with white face.

     [முகம் + வெள்ளை + பருந்து.]

     [p]

முகவெழுத்து mugaveḻuttu, பெ.(n.)

   முகத்தில் எழுதிப் புனையும் ஒப்பனை (பெருங்.வத்தவ.13, தலைப்பு);; painting on the face.

     [முகம் + எழுத்து]

 முகவேறுபாடு mugavēṟupāṭu, பெ.(n.)

   முகத்தில் ஏற்படும் வேறுபாடு; facial deformity.

     [முகம் + வேறுபாடு.]

 முகவேலை mugavēlai, பெ.(n.)

   முகத்தில் மட்டும் முடி மழிக்கை; shaving of the face alone without shaving the head.

     [முகம் + வேலை.]

முகவை  mugavai, பெ.(n.)

   1. மொண்டு கொள்ளுகை; drawing, as water;

 taking up, as grain.

     “பழஞ்செந் நெல்லின் முகவை கொள்ளாள்” (அகநா.126:11);.

     “முகவை யின்மையி னுகவை யின்றி” (புறநா.368:11);.

   2. மிகுதியாகக் கொடுக்கப்படும் பொருள்; anything which is given in large quantities.

     “புகர்முக முகவை” (புறநா.371);.

   3. நீர் முகக்குங் கருவி; bucket for drawing water.

     “கயிறுகுறு முகவை” (பதிற்றுப். 22:14);.

   4. அகப்பை (வின்.);; ladle.

   5. நெற் பொலி (சிலப்.10:137, உரை);; heap of paddy on the threshingfloor.

   6. இராமநாதபுரம்; Ramnad.

     “தென் முகவையின் சேதுபதி” (தனிச்.சிந். பக்.456:34);.

     [முழு → முகு → முக → முகவை (வே.க.);.]

முகவைக்கண்ணமுருகனார் mugavaiggaṇṇamurugaṉār, பெ.(n.)

   19ஆம் நூற்றாண்டில் குருவாசகக் கோவை என்னும் நூலை இயற்றிய புலவர்; a poet, author of {}.

     [முகவை + கண்ணன் + முருகனார்.]

முகவைப்பாட்டு mugavaippāṭṭu, பெ.(n.)

   களத்திற் சூடடிக்கும் போது பாடும் பொலிப்பாட்டு; song sung during the treading of grain on the threshingfloor by cattle.

     “பெருஞ் செய்ந்நெல்லின் முகவைப் பாட்டும்” (சிலப்.10: 137);. “முகக்கக் கொடுத்தலின் முகவை யாயிற்று” (மேற்படி உரை);.

     [முகவை + பாட்டு.]

முகவோலை mugavōlai, பெ.(n.)

   மன்னர் முதலியோர் எழுதும் திருமுகம்; ola letter of a king or of a great person.

     “கன்னிதன்னை முன்னர்ப் பயந்தோன் முகவோலை…. மன்னர்க் கெழுத” (பாரத. சம்பவ.43);.

     [முகம் + ஒலை.]

முகாசா mukācā, பெ. (n.)

   வேலையின் பொருட்டு வரியில்லாமலும் வரி குறைத்தேனும் கொடுக்கப்படும் இறையிலிச் சிற்றூர் (M.M 506);; village or land assigned to an individual, either rent free or at a low quit- rent, on condition of service.

     [H. {} → த. முகாசா]

 முகாத்தமஞ்சரி mukāttamañjari, பெ. (n.)

   திப்பிலி; long pepperPiper longum.

முகாந்தரம் mukāndaram, பெ. (n.)

   1. கரணியம்; cause, reason.

   2. மூலம்; means.

     “யார் முகாந்தரம் போனால் இது கைகூடும்?” (இ.வ.);.

   3. வேறு செய்தி (விஷயம்);; another mater.

     “இதுவும் முகாந்தராமாய்ச் செல்லு கிறதோ”(ஈடு 9,8,3.);

     [Skt. mukha + antara → த. முகாந்தரம்]

 முகாபிலா mukāpilā, பெ. (n.)

   படி முதலிய வற்றை மூலத்துடன் ஒத்துப் பார்க்கை (வின்);; examination, comparison, as of a copy with the original.

     [Ar. muqabila → த. முகாபிலா]

 முகாமயம் mukāmayam, பெ.(n.)

   முகத்தில் உண்டாகும் நோய்; disease of the face.

     [முகம் → முகாம் + மயம்.]

 முகாமிடல் mukāmiḍal, பெ.(n.)

   மகிழ்ச்சி யூட்டும் ஒரு பொழுது போக்கு; recreation.

     [முகாம் + இடல்.]

இதில் இடம் தேர்வு, தலைவர், ஊதல், எழுதுகோல், ஊசி நூல் முதல், உணவுப் பொருட்கள் வரை கொண்டு வந்து தீயால் உணவு ஆக்குவர். சாரணர் பயிற்சி இதில் அடங்கும் (கலை.கள.);.

 முகாமுகமாய் mugāmugamāy, பெ.(n.)

முகமுகமாய் (வின்.); பார்க்க; see {}.

 முகாமை mukāmai, பெ.(n.)

   முதன்மை, தலைமை (வின்.);; headship, superiority, preeminence, precedence.

     [முகம் = முதன்மை. முகம் → முகமை → முகாமை.]

 முகாமைக்காரன் mukāmaikkāraṉ, பெ. (n.)

   முன்னின்று நடத்துவோன் (வின்.);; manager, headman, president, as of a society;

 agent.

     [முகாமை + காரன்.]

 முகாமையாளர் mukāmaiyāḷar, பெ.(n.)

   மேலாளர்; manager.

வங்கி முகாமையாளர்.

     [முகாமை + ஆளர்.]

 முகாமொத்தைமூலி mukāmottaimūli, பெ.(n.)

   முடக்கொற்றான்; a medicinal creeper, balloon vine – Cardio spermum halicacabum (சா.அக.);.

 முகாம் mukām, பெ. (n.)

   சுற்றுப்பயணத்தில் கூடாரமடித்துக் குறுகிய காலம் தங்கும் இடம்; a camp. த.வ. தாவளம்

     [Ar. {} → த. முகாம்]

 முகாம்புரி mukāmburi, பெ.(n.)

   சிற்றுார் தேவதை (நாஞ்.);; a village goddess.

முகாயி mukāyi, பெ.(n.)

   1. திப்பிலி; long pepper Piperlongum.

   2. கருமுகில் நஞ்சு (பாஷாணம்);; a prepared arsenic (சா.அக.);.

 முகாரவிந்தம் mukāravindam, பெ.(n.)

   முகத்தாமரை; lotus like face (சா.அக.);.

 முகாரி mukāri, பெ. (n.)

   இசைவகை; a musical mode.

முகி1 mugittal,    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   முடித்தல்; to finish, conclude;

 to achieve. accomplish.

     “ஆற்றிற் பாலத்தை முகித்தே னல்லேன்” (குற்றா.தல.கண்டக.39);.

     [முடித்தல் → முகித்தல்.]

 முகி2 mugidal,    2 செ.கு.வி.(v.i.)

   முடிதல்; to end, terminate, to be finished.

     “முகியாத பகுதி புருடர்” (திருப்பு.681);.

   தெ. முகியு;க. முகி.

     [முடிதல் → முகிதல்.]

முகினாயகன் mugiṉāyagaṉ, பெ.(ո.)

வருணன்;{}.

     “முகினாயகனை நினைப்பிட்டான்” (திருவாலவா.30:2);.

     [முகில் + நாயகன். மழை தரும் முகிலின் தலைவன்.]

 முகினி mugiṉi, பெ.(n.)

   புளிய மரம் (மலை.);; tamarind tree Tama rindus indica (சா.அக.);.

முகின்மேனி mugiṉmēṉi, பெ.(n.)

திருமால்;{}.

     “முகின்மேனி வேதன்றேட ” (திருவாலவா.காப்பு.3);.

மறுவ. முகில்வண்ணன்.

     [முகில் + மேனி. முகில்வண்ண உடம்புடைய திருமால்.]

 முகிற்குன்மம் mugiṟguṉmam, பெ.(n.)

முகிற்குன்றம் பார்க்க; see {}.

முகிற்குன்ரம்1 mugiṟguṉram, பெ.(n.)

   செய்நஞ்சு (மு.அ.);; a mineral poison.

முகிற்குன்றம்2 mugiṟguṉṟam, பெ.(n.)

   முகில் மூடிய மலை; cloudy mountain.

     [முகில் + குன்றம்.]

முகில்  mugil, பெ.(n.)

   1. கடல் நீரை முகந்து கொள்ளுவதாகக் கருதப்பட்ட மழைவான்; cloud.

     “முகிலுரிஞ்சுஞ் சூழி” (பு.வெ.6:22);.

   2. திரள் (பிங்.);; gathering, mass.

   தெ. மொகுலு;க. முகில்.

     [முக → முகில். முகத்தல் = மொள்ளுதல்.]

 முகில்நிறம் mugilniṟam, பெ.(n.)

   நீலமும் கருமையும் கலந்த நிறம்; combined colour of blue and black.

     [முகில் + நிறம்.]

முகில்வண்ணன் mugilvaṇṇaṉ, பெ.(n.)

   கார்முகில் நிறமுடைய திருமால்;{}, as cloudcloured.

     “முகில் வண்ணன் பேர்பாட” (திவ்.திருப்பா.11);.

     [முகில் + வண்ணன்.]

முகிளம் mugiḷam, பெ.(n.)

முகிழ்1, 1 பார்க்க; see {}., 1.

     [முகிழ் → முகிழம் → முகிளம் (வே.க.);..]

முகிளிதம் mugiḷidam, பெ.(n.)

   1. முகிழ்1, 1 பார்க்க; see {}, 1,

   2. அரைப்பகுதி குவிகை; half closing, as of flowers or of eyes.

     “முகிளிதங் கொண்டு வாட்கண் மொழிதரா” (விநாயகவு. திருநகரப்.126);.

     [முகிழ் → முகிழி → முகிழிதம் → முகிளிதம் (வே.க.);.]

முகிள் mugiḷ, பெ.(n.)

முகிழ்1, 1 பார்க்க; see {},1,

   1. “முகிண் முலை” (கம்பரா. காப்பு.3);.

     [முகிழ் → முகிள் (வே.க.);]

 முகிழம் mugiḻm, பெ.(n.)

   மலரும் பருவத்துப் பேரரும்பு (சது.);; flower bud about to bloom.

     [முகழ் → முகிழம் (வே.க.);]

முகிழரும்பு mugiḻrumbu, பெ.(n.)

   1. ஆல், அரசு, அத்தி இவற்றின் மலரும் பருவ மொட்டு:

 flower buds of banyan, ficus religiosa and fig.

   2. மலரும் பருவத்தரும்பு; flower bud about to bloom.

     [முகிழ் + அரும்பு.]

முகிழிதம் mugiḻidam, பெ.(n.)

முகிழ், 1 பார்க்க; see {}.

   1. “பொன்னின் முகிழிதம் விளைத்து” (குற்றா.தல.நாட்டுச்.9);.

     [முகிழ் → முகிழி → முகிழிதம் = அரும்பல், அரும்பு (வே.க.);.]

முகிழித்தல் mugiḻittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   குவிதல்; to fold or close up, as a flower its petals.

     [முகிழ் → முகிழி → முகிழித்தல்.]

முகிழ்1 mugiḻttal,    4 செ.கு.வி.(n.)

   1. அரும்புதல்; to bud, put forth buds.

     “அருமணி முகிழ்த்தவேபோ லிளங் கதிர் முலையும்… பரந்த” (சீவக.551);.

     “குவிமுகிழ் எருக்கங் கண்ணியும் சூடுப” (குறுந்.17:2);.

   2. தோன்றுதல்; to appear.

     “மூவகை யுலகும் முகிழ்த்தன முறையே” (ஐங்குறு. கடவுள்);.

     “முளியிலை கழித்தன முகிழிண ரொடுவரு” (நற்.53:7);.

   3. கூம்பும் மலர்போல் குவிதல்; to fold or close up, as a flower its petals,

 to shut, as the eyes.

     “மகவுகண் முகிழ்ப்ப” (கல்லா.7);.

க. முகுல்.

     [முல் → முள் → முளு → முழு → முகு → முகிழ் → முகிழ்த்தல். ஒ.நோ. தொழு → தொகு.]

 முகிழ்2 mugiḻttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. ஈனுதல்; to bear, bring forth beget.

     “அமரராதி யரை முகிழ்த்து” (விநாயகபு. 81:154);.

   2. தோற்றுவித்தல்; to display, to cause to appear.

     “அற்புத முகிழ்த்தார்” (காஞ்சிப்பு. பன்னிரு.163);.

க. முகுல்

     [முல் → முள் → முளு → முழு → முகு → முகிழ் → முகிழ்த்தல் (வே.க);.]

 முகிழ்3 mugiḻtal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

முகிழ்3, 1 பார்க்க;see {},

   1. “முகிழ்ந்து வீங்கிள முலை” (சீவக.1004);.

 முகிழ்4 mugiḻ, பெ.(n.)

   1. அரும்பு; bud.

     “குறுமுகிழ வாயினுங் கள்ளிமேற் கைந்நீட்டார்” (நாலடி, 262);.

   2. குமிழி (மொக்குள்);; bubble.

     “பெயறுளி முகிழென” (கலித்.56);

   3. தேங்காய் முதலியவற்றின் மடல் (யாழ்ப்.);; integument, as of a coconut or palmyra fruit.

   4. முகிழ்ப்புறம் பார்க்க; see {}.

     ‘அனிச்சப் பூவை முகிழ் களையாது சூடினாள் (குறள், 115, உரை);.

   5. தயிர் முதலியவற்றின் கட்டி; mass, as of curds.

     “குவிந்த முகிழ்களை யுடைய உறையாலே இறுகத் தோய்ந்த இனிய தயிர்” (பெரும்பாண்.157, உரை);.

   6. முகுளம், 3 பார்க்க; see mugulam, 3.

     [முல் → முள் → முளு → முழு → முகு → முகிழ். ஒ.நோ.தொழு → தொகு.]

முகிழ்காங்கூலம் mugiḻgāṅālam, பெ.(n.)

   காங்கூலக் கைவகை (சிலப்.3: 18, உரை, பக்.94);; a kind of {} pose.

     [முகிழ் + காங்கூலம்.]

 முகிழ்த்தகம் mugiḻttagam, பெ. (n.)

   திருவாடானை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Tiruvadanai Taluk.

     [ஒருகா தடாகம்-தகம்-முகிழ்+தகம்]

முகிழ்த்தம் mugiḻttam, பெ.(n.)

முழுத்தம் (முகூர்த்தம்); பார்க்க; see {}.

     “பெரியோரைச் சேர்ந்த முகிழ்த்தத்தினால்” (திருவிளை.பயகர.63);.

     [முழுத்தம் → முகிழ்த்தம்.]

முகிழ்நகை mugiḻnagai, பெ.(n.)

   புன்சிரிப்பு; smile.

     “முள்ளெயி றிலங்கு முகிழ்நகை” (பு.வெ.11, ஆண்பாற்.9);.

     [முகிழ் + நகை.]

 முகிழ்ப்புறம் mugiḻppuṟam, பெ.(n.)

   காய் பூ, முதலியவற்றின் காம்படி (வின்.);; that part of flower or fruit to which the stalk is attached.

     [முகிழ் + புறம்.]

 முகிழ்விரியாக்கத்திரி mugiḻviriyāggattiri, பெ.(n.)

   கத்திரிப் பிஞ்சு; tender brinjal.

     [முகிழ் + விரியா + கத்திரி.]

 முகிவு  mugivu, பெ.(n.)

   முடிவு; end, termination.

     [முகி → முகிவு.]

 முகிவுகாலம் mugivugālam, பெ.(n.)

முடிவுகாலம் பார்க்க; see {}.

     [முகிவு + காலம்.]

முகுடம்1 muguḍam, பெ.(n.)

   கோபுரப் பூடு; a kind of unidentified plant (சா.அக.);.

 முகுடம்2 muguḍam, பெ.(n.)

   1. மணிமுடி (மகுடம்);; crown.

     “முகுடமும் பெருஞ் சேனையும்” (பாரத.குரு.14);.

   2. முடியுறுப்பு ஐந்தனுளொன்று (திவா.);; a part of the crown, one of five {}.

     [p]

வ. முக்குட்ட

     [மகுடம் → முகுடம்.]

பேராசிரியர் பரோ தம் ‘சமற்கிருத மொழி’ என்னும் நூலின் இறுதியில் முகுடம் (மகுடம்); என்பது திரவிடச் சொல்லென்று குறித்திருத்தல் காண்க (வே.க. முல்.1);. முடியுறுப்புகள் : 1. முகுடம் (மகுடம்);, 2. கயிறு (தாமம்);, 3. தாமரை (பதுமம்);, 4. கேடகம், 5. கிம்புரி (ஆ.நி.);.

முகுட்டை muguṭṭai, பெ.(n.)

   மூட்டைப் பூச்சி; bug.

     “உண்ணி முகுட்டை யெறும்பு” (நீலகேசி.79);.

முகுத்தம்  muguttam, பெ.(n.)

முழுத்தம் பார்க்க; see {}.

     “உதித்த நன் முகுத்தத் தானும்” (திருவாலவா.3:12);.

 முகுந்தநாயகர் mugundanāyagar, பெ.(n.)

     ‘பஞ்சரத்திரனம்’ எனும் நூலை இயற்றிய புலவர்;

 a poet, author of “{}”.

 முகுந்தநிதி  mugundanidi, பெ.(n.)

   குபேரனது ஒன்பான் பொருட்குவையுள் ஒன்று (நவநிதியு லொன்று); (வின்.);; a treasure of {}, one of navanidi.

     [முகுந்தன் + நிதி.]

 முகுந்தன் mugundaṉ, பெ.(n.)

   திருமால் (பிங்.);;{}.

 முகுந்தம்  mugundam, பெ. (n.)

   இதளியம் (பாதரசம்);; mercury (சா.அக.);.

முகுரம்  muguram, பெ.(n.)

   1. கண்ணாடி (திவா.);; mirror.

     “முகமுகரம்புரை முதலொடு சொன்னான்” (பாரத.வாரணா.102);.

   2. பெரு மல்லிகை (மூ.அ.);; single flowered Arabian Jasmine.

   3. தளிர் (சங்.அக.);; tender leaf.

முகுலம்  mugulam, பெ.(n.)

   1. உடம்பு; body.

   2. ஆதன் (ஆன்மா);; soul (சா.அக.);.

 முகுலி  muguli, பெ.(n.)

   தாழை (பரி.அக.);; fragrant screwpine.

     [முசலி → முகுலி.]

முகுளமண்டலாதனம் muguḷamaṇṭalātaṉam, பெ.(n.)

முகுளம், 4 பார்க்க (தத்துவப்.109, உரை);; see {}, 4.

     [முகுளம் + மண்டலாதனம்.]

முகுளம்  muguḷam, பெ.(n.)

   1. அரும்பு; bud.

     “பங்கய முகுளந் தன்னைக் கொங்கையாப் படைத்த” (திருவாலவா.4:14); (சூடா.);.

   2. தாமரைத் தண்டு (தைலவ.தைல);; lotus stalk.

   3. ஒரு கையின் ஐந்து விரலும் நிமிர்ந்து நுனிபொருந்திக் கூம்பி நிற்கும் இணையா வினைக்கை வகை (சிலப்.3:18, உரை);; a gesture with one hand in which all the fingers are held upright with the tips joined together, one of 33 {}.

   4. இரண்டு காலும் ஒக்க வைத்து மண்டலமாக இருக்கும் இருக்கை (ஆசன); வகை (தத்துவப். 109, உரை);; a squatting posture in which the two legs are joined to form a horizontal circle.

   5. முகுளாதனம் (தத்துவப்.108); பார்க்க; see {}.

   6. மூளையின் பின் பகுதியாகிய முள்ளந்தண்டுக் கொடியின் உச்சி (இங்.வை.பக்.27);; medulla oblongata, hindmost segment of the brain.

வ. மு.குல.

     [முகிழ் → முகிள் → முகுள் → முகுளம் (வே.க.);.]

முகுளாதனம் muguḷātaṉam, பெ.(n.)

   இரண்டு கையும் முதுகிலே கூட்டி கும்பிட்டிருக்கும் இருக்கை (ஆசனம்); வகை (தத்துவப்.108, உரை);; a pose in which a devotee’s hands are joined together on his back in a praying attitude.

     [முகுளம் + ஆதனம்.]

முகுளித்தல் muguḷittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   குவிதல்; to close, as a flower.

     “முகுளிக்கும்….. அரவிந்த நூறாயிரம்” (தண்டி.62);.

     [முகிழ் → முகிள் → முகுள் → முகுளி → முகுளித்தல் (வே.க);.]

 முகுள்  muguḷ, பெ.(n.)

   மலரும் பருவ மொட்டு; flower bud about to bloom.

     [முகிழ் → முகிள் → முகுள் (வே.க);.]

 முகுள் விளக்கு muguḷviḷaggu, பெ. (n.)

   சிறிய விளக்கு வகை; a lamp variety.

     [முகிழ்-முகுள்+விளக்கு]

 முகூர்த்தக்கால் muārttakkāl, பெ. (n.)

   திருமணப் பந்தர்க்கு நல்வேளையில் முதலாக நாட்டும் கம்பம் (தம்பம்); (வின்);; first post fixed at an ausicious moment for a marriage.

த.வ. முழுத்தக்கால்

     [Skt. {} → த. முகூர்த்தம்+கால்]

முகூர்த்தம் muārttam, பெ. (n.)

   1. நேரம்; moment, time.

   2. ஒன்றரை மணி நேரங் கொண்ட ஒரு காலவளவை; a division of time = 3 3/4 nalikai = 1 1/2 hours.

     “படுங் கலை முகூர்த்தங் காட்டைகளென்றா”. (காஞ்சிப்பு. காயாரோகண. 2);

   3. இரண்டு நாழிகை கொண்ட காலப்பகுதி (மேருமந் 94, உரை);;   4. நல்லோரை; auspicious time.

     “ஒப்பகன்றிடு முகூர்த்தமிவ் வெல்லை” (கந்தபு. தெய்வயா. 187);

   5. திருமணம்; marriage, wedding.

த.வ. முழுத்தம்

     [த. முழுத்தம் → Skt. {} → த. முகூர்த்தம்]

 முகூலகம் muālagam, பெ.(n.)

   நேர்வாளம் (அரு.அக.);; true croton.

முகேரெனல் muāreṉal, பெ.(n.)

   ஒலிக் குறிப்பு வகை; onom. expr. signifying humming, splashing.

     “தடம்பொய்கை புக்கு முகேரென்னக் கையாற் குடைந்து” (திருவாச.7:11);.

முகை1 mugai, பெ.(n.)

   1. அரும்பு; opening bud.

     “முகை மொக்கு ளுள்ளது நாற்றம் போல்” (குறள், 1274);. முல்லை அரும்புவதற்குள் தான் திரும்பி வருவதாக தலைவன் தலைவியிடம் சொன்னான். நறுமுகையே…. நறுமுகையே….. நீ ஒரு நாழிகை நில்லாய்.

   2. குகை; cave.

     “கன்முகை வயப்புள” (ஐங்குறு.246);.

   3. கூட்டம் (பிங்.);; crowd.

   4. மிடா (பிங்.);; large earthen vessel.

     [முகுள் → முகு → முகை (வே.க);.]

 முகை2 mugaidal,    2 செ.கு.வி.(v.i.)

   அரும்புதல்; to bud.

     “பொய்கை முகைந்த தாமரை” (ஐங்குறு.6);.

     [முகுள் → முகு → முகை → முகைதல் (வே.க);.]

 முகை3 mugaittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

முகை2-தல் (வின்.); பார்க்க; see {}.

     [முகுள் → முகு → முகை → முகைத்தல் (வே.க);.]

முகைதிறத்தல் mugaidiṟaddal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   அரும்பு மலர்தல்; to blossom.

     ‘பொரிப் புன்கும்… முருக்கினொடு முகைதிறந்து’ (இலக்.வி.487, உரை);.

     [முகை + திறத்தல்.]

 முகைதீன்பிச்சைப்புலவர் mugaitīṉpiccaippulavar, பெ.(n.)

   தரிச்சீர் கப்பல் சிந்து, வழிநடைச் சிந்து ஆகிய நூல்களை இயற்றிய புலவர்; Islamic poet.

 முகைதீன்புலவர் mugaitīṉpulavar, பெ.(n.)

   மெய்ஞானச் சிந்து என்னும் நூலை இயற்றிய புலவர்; a Muslim poet one who wrote a book called “{}”.

 முகைப்பால் mugaippāl, பெ.(n.)

   முலைப் பால்; breast milk.

மறுவ. தாய்ப்பால்

     [முகை + பால்.]

 முகையலூர் mugaiyalūr, பெ.(n.)

   சோழ நாட்டில் இருந்த ஓர் ஊர்; a village in {} country.

 முகையலூர்ச்சிறுகருந்தும்பியார் mugaiyalūrcciṟugarundumbiyār, பெ.(n.)

   கழகப் புலவர்;{} poet.

     [முகையலூர் + சிறு + கருந்தும்பியார்.]

முகையூர் mugaiyūr, பெ.(n.)

   சிதம்பரம் வட்டம் திருநாகையூருக்கருகில் இருந்த சிறிய ஊர்களில் ஒன்றின் பண்டைய பெயர்; ancient name of an village near {}, which is now in Chidambaram Taluk.

     ‘பிடாகை முகையூரில் திருணமத்துக் காணியாக’ (தெ.இ.க.தொ.12, க.எண்.153.21);.

 முகையூர் mugaiyūr, பெ. (n.)

   சிதம்பரம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Chidambaram Taluk.

     [முழை-முகை+ஊர்]

 முக்கடுகம் muggaḍugam, பெ.(n.)

   சுக்கு, மிளகு, திப்பிலி ஆகிய மூன்று வகை மருந்துச் சரக்குகள் (வின்.);; the three medicinal stuffs.

     [மூன்று + கடுகம்.]

 முக்கடுகு muggaḍugu, பெ.(n.)

முக்கடுகம் (வின்.); பார்க்க; see {}.

 முக்கடுப்பு mukkaḍuppu, பெ.(n.)

   சினக் குறிப்பினைக் காட்டும் முகம்; frowning of the face.

     [முகக்கடுப்பு → முக்கடுப்பு.]

முக்கடை mukkaḍai, பெ.(n.)

   ஆறு விரலம் கொண்ட ஒருபிடி யுயரம் (இ.வ.);; height of the fist with thumb raised vertically = 6inches.

     [மூன்று + கடை.]

 முக்கட்சுழி mukkaṭcuḻi, பெ.(n.)

   மாட்டின் நெற்றியில் உள்ள தாச்சுழிக்கும், குடைமேல் குடைச்சுழிக்கும் கீழுள்ள சுழி; circular or curved mark on the forhead of the cow situated beneath the {} and {}.

     [மூன்று + கண் + சுழி.]

முக்கட்செல்வன் mukkaṭcelvaṉ, பெ.(n.)

   மூன்று கண்களையுடைய சிவன் (திவா.);;{}, as having three eyes.

     “முக்கட் செல்வர் நகர்வலஞ் செயற்கே” (புறநா.6:18);.

     [மூன்று + கண் + செல்வன்.]

 முக்கட்டக்காய் mukkaṭṭakkāy, பெ. (n.)

   மூன்று விதைளையுடைய நிலக்கடலைக் காய்; a ground nut having three nuts in a shell.

     [மூன்று+கட்டம்+காய்]

முக்கட்டு1 mukkaṭṭu, பெ. (n.)

   1. முச்சந்தி (இ.வ.); பார்க்க; see muccandi.

   2. இக்கட்டு நிலை (தஞ்சை.);; difficult situation.

     [மூன்று + கட்டு முக்கட்டு. கட்டு = கட்டுப்பாடு. மூன்றுகட்டு → முக்கட்டு = மூன்று வழிகள் சேருமிடம்.]

 முக்கட்டு2 mukkaṭṭu, பெ.(n.)

   விரலின் பொருத்து (இ.வ.);; Knuckle.

 முக்கட்டெண்ணெய் mukkaṭṭeṇīey, பெ.(n.)

முக்கூட்டெண்ணெய் (நெல்லை.); பார்க்க; see {}.

     [முக்கூட்டெண்ணெய் → முக்கட்டெண்ணெய்.]

முக்கட்பகவன் muggaṭpagavaṉ, பெ.(n.)

முக்கட்செல்வன் பார்க்க; see {}.

     “முக்கட் பகவனடி தொழாதார்க் கின்னா” (இன்.நாற்.1);.

     [மூன்று + கண் + பகவன்.]

 முக்கணச்சுழி mukkaṇaccuḻi, பெ.(n.)

   இரு கண்களின் (சற்று); மேலுள்ள தீமையைத் தரும் மாட்டுச் சுழி (கோவை.);; a curve found above the eyes of the cow, suppose tobe a badsign.

     [முக்கணம் + சுழி.]

முக்கணன் mukkaṇaṉ, பெ.(n.)

முக்கண்ணன் பார்க்க; see {}.

     “முக்கணா போற்றி” (தேவா.968, 10);.

 முக்கணவன் mukkaṇavaṉ, பெ.(n.)

   கொடி வகை (யாழ்.அக.);; a climber.

 முக்கணி mukkaṇi, பெ.(n.)

முக்கண்ணி (வின்.); பார்க்க; see {}.

 முக்கண்டகம் muggaṇṭagam, பெ.(n.)

   நெருஞ்சி (தைலவ.தைல.);; cow’s thorn.

     [மூன்று + கண்டகம்.]

 முக்கண்டலி mukkaṇṭali, பெ.(n.)

முக்கண்டகம் (பரி.அக.); பார்க்க; see {}.

முக்கண்ணன் mukkaṇṇaṉ, பெ.(n.)

   1. மூன்று கண்களை உடையவன்; one who has threeeyed.

   2. மூன்று கண்களை உடைய சிவன் (சூடா.);;   {}. 3. வீரபத்திரன்;   {}. 4. பிள்ளையார்;{}.

     [மூன்று + கண்ணன்.]

முக்கண்ணப்பன் mukkaṇṇappaṉ, பெ.(n.)

   மூன்று கண்களையுடைய சிவன்;{} three eyed god.

     “முனியே நான்முகனே முக்கண்ணப்பா” (திவ்.திருவாய். 10, 10:7);.

     [மூன்று + கண் + அப்பன்.]

முக்கண்ணான் mukkaṇṇāṉ, பெ.(ո.)

முக்கண்ணன், 2 பார்க்க; see {}.

     “கடந்தடு முன்பொடு முக்கண்ணான்” (கலித்.2);.

     [மூன்று + கண்ணான்.]

முக்கண்ணி mukkaṇṇi, பெ.(n.)

   1. காளி (திவா.);; {}.

   2. மலைமகள் (பிங்.);; {}.

   3. தேங்காய் (வின்.);; coconut.

     [மூன்று + கண்ணி.]

 முக்கண்ணின்பால் mukkaṇṇiṉpāl, பெ. (n.)

   தேங்காய்ப் பால்; milky juice of coconut kernel.

     [மூன்று + கண் + பால் → மூன்று கண்ணின் பால் → முக்கண்ணின்பால்.]

 முக்கண்ணிளையோன் mukkaṇṇiḷaiyōṉ, பெ.(n.)

   இளநீர்; tender coconut.

     [முக்கண் + இளையோன்.]

 முக்கண்னொருகண் muggaṇṉorugaṇ, பெ(n.)

   பச்சைக் கருப்பூரம்; crude camphor.

     [முக்கண் + ஒருகண்.]

 முக்கண்பால் mukkaṇpāl, பெ.(n.)

   தேங்காய்ப்பால்; milk of coconut kernel.

     [முக்கண் + பால்.]

 முக்கந்தன்  mukkandaṉ, பெ.(n.)

   இடைய ருள்ளும் கொடிக்காற் காரருள்ளும் ஒரு சாரார்க்கு வழங்கும் பட்டப் பெயர்; title of a sect of shepherds and of betel vine cultivators.

 முக்கந்தம்  mukkandam, பெ.(n.)

   முருங்கை மரம்; drumstick tree Moringa oleifera.

முக்கனி mukkaṉi, பெ.(n.)

   மா, பலா, வாழை என்ற மூவகைக் பழங்கள்; the three kinds of fruits, viz. {}.

     “முந்து முக்கனியி னானா முதிரையின்” (கம்பரா. நாட்டு.19);.

     “தனித்தனிமுக் கனிபிழிந்து வடித்தொன்றாய்க் கூட்டிச் சர்க்கரையுங் கற்கண்டின் பொடியுமிகக் கலந்தே” (அருட்பா.345);.

     [மூன்று + கனி.]

முக்கப்பு mukkappu, பெ.(n.)

   முக்கவராய்தம் (சூலாயுதம்);; three pronged dart;

 trident.

     “பருமுக் கப்பினரே” (தக்கயாகப். 98);.

     [மூன்று + கப்பு. கப்பு = கவர்கொம்பு, கிளை, பிளவு.]

முக்கம்  mukkam, பெ.(n.)

முற்கம், 1 பார்க்க; see {}.

     [முற்கம் → முக்கம்.]

 முக்கம்பாலை mukkambālai, பெ.(n.)

   மரவகை (நாஞ்.);; a kind of tree.

முக்கரணம்1 mukkaraṇam, பெ.(n.)

   1. குட்டிக் கரணம் (தனிப்பா.2, 3:5);; somersault.

   2. விடாப்பிடி; stubborn.

     [மூன்று + கரணம்.]

 முக்கரணம்2 mukkaraṇam, பெ.(n.)

   மனம், வாக்கு, காயம்; three classes of organs mind, speech and action.

     [மூன்று + Skt. கரணம்.]

முக்கரணம்போடு-தல் mukkaraṇambōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. குட்டிக்கரணம் போடுதல்; to turn a somersault.

     “முக்கரணம்….. போட்டு முயன்றிடினும்” (தனிப்பா.2, 3:5);.

   2. விடாபிடியாக இருத்தல்; to be stubborn.

     [முக்கரணம் + போடு-தல்.]

 முக்கருணை mukkaruṇai, பெ.(n.)

   காறுகருணை, காறாக்கருணை, புளிக் கருணை என்ற மூவகைக் கருணைச் செடிகளின் கிழங்குகள் (தைலவ.தைல.);; the three species of {} roots, viz., {}.

     [மூன்று + கருணை.]

முக்கருவு  mukkaruvu, பெ.(n.)

   1. முட்டை; egg.

   2. தொப்புள் கொடி; placental cord (சா.அக.);.

 முக்கரையான மும்முடிச் சோழபுரம் mukkaraiyāṉamummuḍiccōḻpuram, பெ. (n.)

   மன்னார்குடி வட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஓர் ஊர்; a village in Mannarkudi Taluk.

முக்கலாசான்நல்வெள்ளையார் mukkalācāṉnalveḷḷaiyār, பெ.(n.)

   கழகக்காலப் புலவர்; a {} poet.

     [முக்கல் + ஆசான் + நல் + வெள்ளை + .ஆர்.]

முக்கல் என்பது ஒரூராகும். இஃது எங்குளது எனப் புலப்படவில்லை. ஆசான் என்பது சிறப்புப் பெயராக இருக்கலாம். இவர் பாடிய பாடலொன்று நற்றிணையில் உள்ளது (நற்.272);.

     “கடலங் காக்கைச் செவ்வாய்ச் சேவல்

படிவ மகளிர் கொடிகொய் தழித்த

பொம்மல் அடும்பின் வெண்மணல் ஒருசிறைக்

கடுஞ்சூல் வதிந்த காமர் பேடைக்

கிருஞ்சேற் றயிரை தேரிய தெண் கழிப்

பூவுடைக் குட்டந் துழவுத் துறைவ

னல்கா மையி னசைபழ தாகப்

பெருங்கை யற்றவென் சிறுமை யலர்வாய்

ஆம்பல் மூதூ ரலர்தந்த

நோயா கின்றது நோயினும் பெரிதே” (நற்.272);.

 முக்கலிப்பு  mukkalippu, பெ. (n.)

   மணங் கமழும் ஒருவகைச் செடி (கோட்டம்);; costus shrub, Saussurea lappa.

முக்கல்1 mukkal, பெ. (n.)

   1. முயற்சி முதலியவற்றில் இறுகப் பிடித்த மூச்சைச் சிற்றொலிபட வெளிவிடுகை; straining, as in travail.

   2. பெரு முயற்சி (உ.வ.);; great effort.

   3. எடுத்தலோசை (பிங்.);; high pitch.

   4. பேசுவதால் எழுமொலி (சது.);; voice.

     [முக்கு → முக்கல்.]

 முக்கல்2 mukkal, பெ.(n.)

   ஈரமிகுதி முதலியவற்றாற் பொருள்களில் வீசும் கெட்ட நாற்றம்; stench of things owing to dampness etc.

இந்த அரிசி முக்கலடிக்கிறது.

     [மக்கல் → முக்கல்.]

 முக்கல்3 mukkal, பெ.(n.)

   முக்கும் செய்கை; groan made while struggling: straining.

     [முக்கு → முக்கல்.]

முக்கழகம் mukkaḻkam, பெ.(n.)

   பாண்டிய அரசின் கீழ் அமைந்த தமிழ்ப் புலவர்களாலாகிய தலைக்கழகம், இடைக் கழகம், கடைக்கழகம் என்ற மூன்று தமிழ்க் கழகங்கள்; the three ancient Tamil academies which flourished under the partronage of the Pandiya kings viz. {}.

     “கண்ணுதற் பெருங் கடவுளுங் கழகமோ டமர்ந்து” (திருவிளை. திருநாட்.56);.

     [குல் – கூடற்கருத்து. குல் → குள் → கள் → களம் = 1 கூட்டம், 2 கூடுமிடம். களம் → கழகு → கழகம். 1 பேரவை, 2 புலவரவை.]

த. கழகம் → வ. சங்கம்.

முக்கழகம் பற்றிய தேவனேயப் பாவாணர் கருத்து :

முக்கழக வுண்மை :

ஆரிய வருகைக்கு முற்பட்ட தனித்தமிழ் நூல்கள் அத்தனையும், முன்னைத் தமிழர் நாகரிகத்திற்குச் சான்றும் பின்னைத் தமிழர் முன்னேற்றத்திற்குத் துணையும் ஆகாதவாறு, அழிக்கப்பட்டுவிட்டன. மொழியாராய்ச்சியும் நடுநிலையும் நெஞ்சுரமும் இல்லாத தொடை நடுங்கிகட்கு, இவ்வுண்மையைக் காணும் அகக்கண் இல்லை.

தமிழ், வரலாற்றில் கெட்டாத உலக முதற்றாய் உயர்தனிச் செம்மொழி யாதலாலும், ஆரிய வருகை முன்னைத் தமிழிலக்கியம் அனைத்தும் அழிக்கப்பட்டுவிட்டதனாலும், இறையனார் அகப்பொருள் உரையிற் கூறப்பட்டுள்ள முக்கழக வரலாறு, முற்காலச் செய்திகளும் பிற்காலச் செய்திகளும் மயங்கி, நடுநிலையாராய்ச்சி வல்லுநர் அல்லாதார் சிக்கறுக்க முடியாப் பெருமுடிச்சாய்க் கிடக்கின்றது.

     “பஃறுளி யாற்றுடன் பன்மலை யடுக்கத்துக் குமரிக் கோடுங் கொடுங்கடல் கொள்ள வடதிசைக் கங்கையும் இமயமுங் கொண்டு தென்றிசை யாண்ட தென்னவன்” என்னும் இளங்கோவடிகள் கூற்று, பொல்லாப் புன்சிறு பொய்ம் மொழியாய் இருத்தல் எவ்வகையிலும் இயலாது.

அடியார்க்குநல்லார் தம் சிலப்பதிகார வுரையில், முழுகிப் போயினவாகப் பெயர் குறித்துக் கூறிய ஏழேழ் நாடுகளும் பிறவும் பற்றிய செய்தியும், கட்டுக் கதையாய் இருத்தல் முடியாது.

வைகை மதுரையைத் தென்மதுரை யென்னும் பெருவழக்கில்லை. ஆதலால், தென்மதுரை யென்பது பஃறுளி மதுரையே.

     “முதற்சங் கமுதூட்டும் மொய்குழலா ராசை

நடுச்சங்கம் நல்விலங்கு பூட்டும் கடைச்சங்கம்

ஆம்போ ததுவூதும்” என்னும் பட்டினத்தடிகள் பாட்டு, சங்காகிய சங்கத்தைப் பற்றிய தேனும், முக்கழகத்தே முன்னிய தென்பது வெளிப்படை.

காலத்தால் மட்டுமன்றிக் கருத்தாலுங் கடைப்பட்ட வைகை மதுரைப் பாண்டியரே தமிழ்வளர்ச்சிக் கழகம் நிறுவினரெனின், அவர்க்கு முற்பட்ட தலையிடைக்காலப் பாண்டியர் ஏன் கழகம் நிறுவியிரார்?

முக்கழக வுண்மையை இற்றை இலக்கியச் சான்றின்மை பற்றி நம்பாதார் பாட்டனைப் பெற்ற பூட்டனைக் கண்டிராமையால் அவன் இவ்வுலகி லிருந்ததை நம்பாதாரே.

முக்கழகமும் நிறுவியர் பாண்டியரே

     “மோனையாந் தெய்வத் தமிழ்மொழி நிறீஇய

சங்கத் தலைவர்கள் தலைமை பூண்டங்

கறம்வள ரவையில்அரங்கே றியநாள்

வழுதியர் வளர்த்தது சங்க காலம்” என்பது பேரிசைச் சூத்திரம் என்னும் திரட்டில், தமிழ் மொழி விளக்கம் என்னும் பகுதியைச் சேர்ந்த ஒரு நூற்பா.

பாண்டியன் பராந்தக வீரநாராயணனின் (கி.பி.9ஆம் நூற்.); தளவாய்புரச் செப்பேடு.

     “மன்னெதிரா வகைவென்று தென்மதுரா புரஞ்செய்தும்

அங்கதனி லருந்தமிழ்நற் சங்கம் இரீஇத் தமிழ்வளர்த்தும்”

என்றும், அவன் மகனான பாண்டியன் இராசசிம்மனின் சின்னமனூர்ப் பெரிய செப்பேடு,

     “மகாபாரதந் தமிழ்ப்படுத்தும் மதுராபுரிச் சங்கம்வைத்தும்”

என்றும், முன்னோர் செயலைப் பின்னோர்மேல் ஏற்றிக் கூறுகின்றன. வைகை மதுரையைத் தென்மதுராபுரம் என்றது, கண்ணன் மதுரையை வடமதுரை யெனக் கருதியதாகல் வேண்டும்.

     “சந்தனப் பொதியச் செந்தமிழ் முனியும்

சவுந்தர பாண்டியன் எனுந்தமிழ் நாடனும்

சங்கப் புலவரும் தழைத்தினி திருந்தது

மங்கலப் பாண்டி வளநா டென்ப.”

     “உங்களிலே நானொருவ னொப்பேனோ வொவ்வேனோ

திங்கட் குலனறியச் செப்புங்கள் சங்கத்துப்

பாடுகின்ற முத்தமிழ்க்கென் பைந்தமிழு மொக்குமோ

ஏடவிழ்தா ரேழெழுவீ ரின்று.”

     “பூவேந்தர் முன்போற் புரப்பா ரிலையன்றிப்

பாவேந்த ருண்டென்னும் பான்மைதான் மாவேந்தன்

மாற னறிய மதுரா புரித்தமிழோர்

வீறணையே சற்றே மித”

என்பவை, 12ஆம் நூற்றாண்டினரான பொய்யாமொழிப் புலவர், மதுரையிற் கடைக்கழகப் புலவரின் கற்படிமையையும் கழகப் பலகையையும் நோக்கிப் பாடியன.

இவையெல்லாம் கடைக்கழகத்தையே பற்றியவை யேனும், முதலிரு கழகமும் பாண்டியர் நிறுவினவேயென்பதைக் குறிப்பாக வுணர்த்துவன வாகும், இந்துமாவாரியில் மூழ்கிப் போன தமிழ் நிலமெல்லாம் பாண்டிநாடேயாதலின், அதில் சேர சோழர் எவ்வகை யிலேனும் இருந்திருக்க முடியாது. இறையனா ரகப்பொருளுரை முக்கழக வரலாறு, “தலைச்சங்கம் இடைச்சங்கங் கடைச்சங்கமென மூவகைப்பட்ட சங்கம் இரீஇயினார் பாண்டியர்கள்” என்றே தொடங்குதல் காண்க.

தலைக்கழகம் (தோரா. கி.மு.10,000 5,000);

இறையனா ரகப்பொருளுரையிலுள்ள முச்சங்க வரலாறு :

தலைச்சங்கம் :

     “தலைச்சங்கம் இடைச்சங்கங் கடைச் சங்கமென மூவகைப்பட்ட சங்கம் இரீஇயினார் பாண்டியர்கள். அவருள் தலைச்சங்கமிருந்தார் அகத்தியனாரும் திரிபுரமெரித்த விரிசடைக் கடவுளும் குன்றெறிந்த முருகவேளும் முரஞ்சியூர் முடிநாகராயரும் நிதியின் கிழவனும் என இத்தொடக்கத்தார் ஐஞ்ஞாற்று நாற்பத் தொன்பதின்மர் என்ப. அவருள்ளிட்டு நாலாயிரத்து நானூற்று நாற்பத்தொன்பதின்மர் பாடினாரென்ப. அவர்களாற் பாடப்பட்டன எத்துணையோ பரிபாடலும் முதுநாரையும் முதுகுருகும் களரியாவிரையும் என இத்தொடக்கத்தன. அவர் நாலாயிரத்து நானூற்று நாற்பதிற்றியாண்டு சங்கமிருந்தார் என்ப. அவர்களைச் சங்கமிரீ இயினார் காய்சின வழுதி முதலாகக் கடுங்கோன் ஈறாக எண்பத்தொண்பதின்மர் என்ப. அவருட் கவியரங்கேறினார் எழுவர் பாண்டியர் என்ப. அவர் சங்கமிருந்து தமிழாராய்ந்து கடல் கொள்ளப்பட்ட மதுரை என்ப அவர்க்கு நூல் அகத்தியம்.”

இதன் விளக்கம் :

கழகத்தைக் குறிக்கும் சங்கம் என்பது பிற்காலத்துச் சமற்கிருதச் சொல்லாதலால், அச் சொல்லே அக்காலத்தில் தமிழகத்தில் வழங்கியிருக்க முடியாது. ஆரியர் இந்தியாவிற்குட் புகுந்தகாலம் தோரா கி.மு.1500. அதற்கு நான்கு அல்லது ஐந்து நூற்றாண்டிற்குப் பின்னரே, வேத ஆரியமுந் தமிழுங் கலந்து சமற்கிருதம் என்னும் இலக்கிய வழக்கு வகைமொழி (Dialect); தோன்றிற்று. சமற்கிருதம் என்னுஞ் சொல்லே கலந்து செய்யப்பட்டது என்னும் பொருளதே.

அம்பலம். அமை – அவை. ஆயம், கடிகை, களம், களரி, கழகு கழகம், குழு, குழாம். குழுமல் குழுவல், குறி, கூட்டு கூட்டம், கூடல், கோட்டி, சேகாம், தொகை, பண்ணை, பொது பொதியம், மன்று மன்றம் என்னம் சொற்களுள் ஒன்றே அக்காலத்துக் கழகத்தைக் குறிக்க வழங்கியிருத்தல் வேண்டும்.

முதலிரு கழகமும் மூழ்கிய பின்னரே அகத்தியர் தென்னாடு வந்ததனால், அவர் தலைக்கழகத்தில் இருந்திருக்க முடியாது. இடைக்கழக விருக்கையை மூழ்குவித்த இரண் டாங் கடல் கோளுக்குத் தப்பிய மாவேந்த (மகேந்திர); மலையும், அகத்தியர் வந்தபின் முழுகிவிட்டது. அதனால் அவர் பொதிய மலையிலேயே நிலையாக வதிய நேர்ந்தது.

     “அந்த மலய மலையினது உச்சியில் வீற்றிருக்கிறவரும், சூரிய பகவானைப் போல மிகுந்த ஒளியுடன் விளங்குபவருமான, அகஸ்திய முனிவர் பெருமானைக் காண்பீர்கள்……. சாகரத்தின் மத்தியில் அகஸ்தியரால் வைக்கப்பட்டதும் அழகிய பல மரங்களடர்ந்ததும், அழகிய பொன்மயமானதும், மலைகளில் சிறந்ததெனத் திரிலோகப் பிரசித்தி பெற்றதுமான, மகேந்திரம் என்னும் பர்வதம் பெருங்கடலில் மூழ்கிக் கிடக்கின்றது” என்று சுக்கிரீவன் சீதையைத் தேடித் தென்றிசை சென்ற வானரப் படையை நோக்கிக் கூறியதாக, வான்மீகியார் தம் வடமொழி யிராமாயணத்தில் வரைந்திருத்தல் காண்க.

அகத்தியர் இராமர் காலத்தவராதலாலும் அவர் மகேந்திர மலையை வாரியிடை வைத்தார் என்பதனாலும், அனுமன் மகேந்திர மலையினின்று கடலைத் தாண்டினான் என்பதனாலும் அகத்தியர் காலத்தில் அம் மலையின் மேற் பகுதி ஒரு தீவாக இருந்ததெனக் கருதலாம்.

திரிபுரமெரித்த விரிசடைக்கடவுள் என்றது, இறையனார் போலச் சிவபெருமான் பெயர் தாங்கிய

ஒரு புலவரையே. இது குணசாகரர் தம் யாப்பருங்கல விரிவுரையில் திரிபுரமெரித்தவர் பெயர் மகிழ்ந்த பேராசிரியர் என்றும், திரிபுரமெரித்த விரிசடை நிருத்தர் பெயர்மகிழ்ந்த பேராசிரியர் என்றும், ஒரு புலவர் பெயரைக் குறித்ததை ஒருபுடை யொத்தாகும்.

குன்றெறிந்த முருகவேள் என்றது முருகன் என்னும் பெயர் கொண்ட புலவரையே. பெயரொப்புமை பற்றி மாந்தரைத் தேவரெனக் கொண்டது. எழுதப்பட்ட வரலாறின்மையையும் அப் புலவரின் சேணெடுந் தொன்மையையும் காட்டும்.

     “ஆ. முத்துத்தம்பிப் பிள்ளை யென்பார் செந்தமிழில் வெளியிட்ட ஈழமும் தமிழ்ச்சங்கமும் என்னுமொரு கட்டுரையில், கி.மு. ஐந்நூற்று நாற்பத்து மூன்றாவது ஆண்டில் விசயன் என்னும் அரசன் சிங்கள அரசினை நிலைபெறுத்துவதற்கு முன், தமிழரது அரசு இலங்கையில் இருந்ததென்றும், அந் நாட்டிற்கே நாகத்தீவு என்ற பெயர் வழங்கிய தென்றும், நாகர்கோயில், முசிறி என்ற பெயர்கள் ஈழநாட்டில் வழங்கினவென்றும், சோழன் மணந்த நாககன்னிகை அந்நாட்டு அரசன் மகளென்றும், இளநாகன் என்னும் அரசன் கி.பி.38 ல் அவண் அரசாண்டா னென்றும் கூறுதலால் உதியஞ் சேரலாதனைப் பாடிய முடிநாகராயர் ஈழமன்னர் மரபினராயிருத்தல் கூடுமென்று கருதுதற்கு இடமுண்டு.”2 என்று கூறியுள்ளார் பேரா.கா.சுப்பிரமணியப் பிளளை. பெருஞ்சோற்று உதியஞ் சேரலாதன் இடைக்கழகத்திற்குப் பிற்பட்ட பாரதக் காலத்தவனாதலால், அவனைப் பாடிய முடிநாகராயர் தலைக்கழகத்தில் இருந்திருத்தல் முடியாது. அப் பெயரார் ஒருவர் அக் கழகத்தில் இருந்திருப்பின், அவர் வேறொருவராயிருந்திருத்தல் வேண்டும் என்ரி, சியார்சு, எட்வார்டு என்னும் பெயரினர் பலர் இங்கிலாந்தரசரா யிருந்ததை நோக்குக.

முடிநாகர் என்பார் சூட்டுநாகர் என்னும் நாகர் வகுப்பார். நாகவுருவைத் தலையில்

அணிந்திருந்ததனால் அப் பெயர் பெற்றதாகத் தெரிகின்றது. முடிநாகரின் அரையர் முடிநாகராயர்.

     “கீண்டது வேலை நன்னீர் கீழுறக் கிடந்த நாகர்

வேண்டிய வுலக மெங்கும் வெளிப்பட மணிகள் மின்ன

ஆண்டகை யதனை நோக்கி யரவினுக் கரசர் வாழ்வுங்

காண்டகு தவத்த னானேன் யானெனக் கருத்துட் கொண்டான்”

என்னும் கம்பராமாயணக் கடல்தாவு படலக் செய்யுள் (20); ஈண்டுக் கவனிக்கத் தக்கது.

நிதியின் கிழவன் என்றது அளகையாளி அல்லது திருமாவளவன் என்பது போன்ற பெயருடைய ஒரு புலவரை.

   தலைக்கழகக் காலத்துப் பாண்டிநாடு குமரிமுனைக்குத் தெற்கில் ஏறத்தாழ ஈராயிரங்கல் தொலைவு பரந்திருந்ததனால், அக்கழகப் புலவர் ஐந்நூற்று நாற்பத் தொன்பதின்மர் என்பதிலும் அவருள்ளிட்டுப் பாடினார், நாலாயிரத்து நானூற்று நாற்பத் தொன்பதின்மர் என்பதிலும், இம்மியும் ஐயுறவிற்கு இடமில்லை. கழகமிருந்தார் நிலையான உறுப்பினர்;உள்ளிட்டுப் பாடினார் இடையிடை வந்து பாடிச்சென்ற பிறர்.

அவர் பாடியதாகச் சொல்லப்படும் பரிபாடலும் முதுநாரையும் முதுகுருகும் களரியாவிரையும் அக்காலத்துப் பொதுவிலக்கியமே. அவற்றுள், முதலது இசையிலக்கியமும் இடையிரண்டும் இசையிலக் கணமுமாகும். அந்நான்கனுள் ஒன்றுகூட இக்காலத்தில்லை. கலிப்பாவின் திரிபான பரிபாடல் தலைக்கழகக் காலத்திற் பாடப்பட்ட தென்பது ஐயத்திற்கிட மானதே.

தலைக்கழகத்தைப் புரந்த பாண்டியர் எண்பத்தொன்பதின்மர் என்பதிலும், அவர் ஆண்ட

காலம் நாலாயிரத்து நானூற்று நாற்பதியாண்டு என்பதிலும், அவருட் பாவரங்ககேறினார் எழுவர் என்பதிலும், எவ்வகை ஐயத்திற்கும் இடமில்லை. அக்காலத்து மக்கட்கு வாழ்நாள் நீண்டிருந்ததனால், தலைக்கு ஐம்பதியாண்டு நிரவலாக வைத்துக் கணிப்பின், மொத்தம் நாலாயிரத்து நானூற்று ஐம்பதாக, பத்தாண்டு கூடியே வருதல் காண்க.

கடுங்கோன் என்பவன், களப்பாளர் (களப்பிரர்); காலத்தின் பின் பாண்டி நாட்டைக் கைப்பற்றிய கடுங்கோன் அல்லன். பெயரொப்பு மையைத் தீதாகப் பயன்படுத்தித் தமிழினத்தின் தொன்மையையும் தலைமையையும் மறைப்பதும் குறைப்பதும், தமிழ்ப் பகைவரான ஆரிய வரலாற்றாசிரியரின் வழக்கமான குறும்பாகும். காய்சின வழுதி என்னும் பெயரினன் ஒருவனும் பிற்காலப் பாண்டியருள் இன்மை காண்க. தலைக்கழகப் பாண்டியர் எண்பத்தொன்பதின்மர் பெயரும் குறித்திருப்பின், அவரனைவரும் குமரிநாட்டின் ரென்பது வெள்ளிடை மலையாகும்.

தலைக்கழக இருக்கை கடல் கொள்ளப்பட்ட மதுரை என்று தெளிவாக அடைகொடுத்துப் பிரித்திருத்தலை ஊன்றி நோக்குக.

அகத்தயம் தலைக்கழக நூலன்று. முதலிரு கழக நூல்கள் அத்தனையும் அழிக்கப்பட்டுவிட்டன. தமிழ் உலக முதன் மொழி. அதன் இலக்கியமும் உலக முதல் அறிவியற் படைப்பு. ஆதலால் வரலாற்றிற் கெட்டாத தொன்மைத்தது. நெடுகலும் தொடர்ந்து தமிழகப் பொது வரலாறெழுதும் வழக்கம் பண்டை நாளிலில்லை. நாடுவாரியாகவும் ஆட்சி வாரியாகவும் பகுதிபகுதியாக எழுதப்பட்ட வரலாறுகளும் வரலாற்றுச் சான்றுகளும், அவ்வப்போது நேர்ந்த போர்களில் அழிக்கப்பட்டு விட்டன. கி.மு.1200 போல் எழுதப்பட்ட அகத்தியமே கி.பி.7ஆம் நூற்றாண்டில் முதற் பண்டை நூலாக இருந்தனால், அது தலைக்கழக இலக்கண நூலாக

இறையனாரகப் பொருளுரையிற் குறிக்கப்பட்டது. தலைக்கழகக் காலமோ கி.மு.52 நூற்றாண்டுக்கு முந்தியது.

அவர் சங்கமிருந்து செய்யுள் செய்தது அல்லது நூலியற்றியது என்னாது, “அவர் சங்கமிருந்து தமிழாராய்ந்தது” என்று தலைக்கழகத்திற்குங் கூறியதனால், அக் கழகத் தோற்றத்திற்கு முன்பே நல்லிசைப் புலவர் பலர் செய்யுள் செய்திருந்தனரென்பதும் அவற்றை ஆராய்வதே கழகத்தின் முதல் நோக்கமும் முதன்மையான நோக்கமு மென்பதும், அறியப்படும். இதனால் தமிழின் தொன்மையும் பண்பாடும் ஒருங்கே விளங்கும்.

இடைக்கழகம் :

இடைச்சங்கம்

இனி, இடைச்சங்க மிருந்தார் அகத்தியனாரும் தொல்காப்பியனாரும் இருந்தையூர்க் கருங் கோழியும் மோசியும் வெள்ளூர்க் காப்பியனும், சிறுபாண்டரங்கனும் திரையன் மாறனும் துவரைக்கோனும் கீரந்தையுமென இத் தொடக்கத்தார் ஐம்பத் தொன்பதின்மர் என்ப. அவருள்ளிட்டு மூவாயிரத்தெழுநூற்றுவர் பாடினார் என்ப. அவர்களாற் பாடப்பட்டன கலியும் குருகும் வெண்டாளியும் வியாழமாலையகவலுமென இத்தொடக்கத்தன என்ப. அவர்க்கு நூல் அகத்தியமுந் தொல்காப்பியமும் மாபுராணமும் இசைநுணுக்கமும் பூத புராணமுமென இவை யென்ப. அவர் மூவாயிரத் தெழுநூற்றி யாண்டு சங்கமிருந்தார் என்ப. அவரைச் சங்கமிரீஇயினார் வெண்டேர்ச் செழியன் முதலாக முடத்திருமாறன் ஈறாக ஐம்பத்தொன்பதின்மர் என்ப. அவருட் கவியரங்கேறினார் ஐவர் பாண்டியர் என்ப. அவர் சங்கமிருந்து தமிழாராய்ந்து கபாட புரத்தென்ப. அக்காலத்துப்போலும் பாண்டியனாட்டைக் கடல் கொண்டது.

இதன் விளக்கம் :

அகத்தியர் தென்னாடு வந்தது கி.மு.12ஆம் நுற்றாண்டென்று முன்னரே கூறப்பட்டது. அதற்குள் முதலிரு கழக விருக்கையும் மூழ்கிவிட்டன. தொல்காப்பியர் காலம் கி.மு.6ஆம் அல்லது 7ஆம் நூற்றாண்டு. ஆகவே, அகத்தியரும் தொல்காப்பியரும் ஒருகால வாணராகவோ இடைக்கழகப் புலவராகவோ இருந்திருக்க முடியாதென்பது வெள்ளிடை மலை.

தமிழ்ப் புலவர் வரலாற்றில், அகத்தியரையும் தொல்காப்பியரையும் ஆசிரியரும் மாணவருமாக இணைத்தது, உண்மை வரலாற்றிற்கு ஒரு பெரிய இடறுகட்டை யாகும். முதலிரு கழக இலக்கிய மனைத்தும், நூற்பெயரும் நூலாசிரியர் பெயரும் எதிர்காலத்தில் எவருக்கும் தெரியாதவாறு கூட்டுக் கட்டுப்பாட்டுடன் அழிக்கப்பட்டுவிட்டமையால், அகத்தியரே முதல் தமிழாசிரியரும் அகத்தியமே முதல் தமிழிலக்கணமும் ஆகக் கருத நேர்ந்துவிட்டது. அகத்தியம் மாபிண்டம் என்னும் முத்தமிழிலக்கணம். இலக்கணத்திற்கு முந்தியது இலக்கியம் என்பதும், இலக்கணத்துள்ளும் முத்தமிழிலக்கணத்திற்கு முந்தியது இயற்ற மிழிலக்கணம் என்பதும், இயற்றமிழிலக் கணத்துள்ளும் பொருளுக்கு முந்தியது சொல்லும் சொல்லிற்கு முந்தியது எழுத்தும் ஆகும் என்பதும், ஒவ்வொரு துறையிலும் அதன் படிநிலைகளிலும் முதலும் வழியும் சார்பும் சார்பிற் சார்புமாகப் பல நூல்கள் பன்னூற்றாண்டு வழங்கிய பின்னரே, பெரும்பாலும் நிறைவான அளவை நூல் தோன்றுமென்பதும், பண்டையாசி ரியர்க்குத் தெளிவாகத் தெரிந்ததில்லை.

அகத்தியர்க்குத் தொல்காப்பியர் நான்கு அல்லது ஐந்து நூற்றாண்டு பிற்பட்டவர். அகத்தியத்திற்கு அடுத்துத் தோன்றிய இயற்றமிழ் இலக்கண நூல் தொல்காப்பியமாதலின், பிற்காலத்தார் தொல்காப்பியரை அகத்தியரின்

மாணவராகக் கருதிவிட்டனர். அகத்தியரைத் தொல்காப்பியத்தில் குறிப்பாக வேனும் ஓரிடத்துங் குறிப்பிடாமையும், “என்ப”, “என்மனார் புலவர்”, “எனமொழிப” என்றும், பிறவாறும், முன்னூலா சிரியரைப் பன்மையிலேயே தொல்காப்பியர் நெடுகலுங் குறித்துச் செல்லுதலும், அவர் உடன் மாணவரான பனம் பாரனார்.

     “முந்துநூல் கண்டு முறைப்பட எண்ணிய

புலந்தொகுத் தோனே போக்கறு பனுவல்”

என்றும் தம் சிறப்புப்பாயிரத்திற் கூறியிருத்தலும், தொல்காப்பியர்க்கு அகத்தியரொடு தொடர் பின்மையைத் தெளிவாகக் காட்டும். ஆயினும் நச்சினார்க்கினியர்,

     “மன்னிய சிறப்பின் வானோர் வேண்டத்

தென்மலை யிருந்த சீர்சால் முனிவரன்

தன்பால் தண்டமிழ் தாவின் றுணர்ந்த

துன்னருஞ் சீர்த்தித் தொல்காப் பியன்”

என்னும் புறப்பொருள் வெண்பாமாலைச் சிறப்புப் பாயிரத்தை நம்பி, பகுத்தறிவிற் கொவ்வாத ஒரு கதையைக் கட்டிவிட்டார்.

அகத்தியம் இறந்துபட்டமைக்குத் தொல் காப்பியரின் எதிர்ச் சாவிப்பு கரணியமன்று. அது முத்தமிழ் முழு நூலாயிருந்து தமிழின் பெருமையைச் சிறப்பக் காட்டினதனாலும், தொல்காப்பியம் போல் ஆரியக் கருத்துகளைப் புகுத்தாமையாலும், வடசொல்லைச் செய்யுட் சொல்லாகக் கொள்ளாமையாலுமே, முதுகுடுமிப் பெருவழுதி போன்றார் காலத்தில் தமிழ்க் கடும் பகைவரான ஆரிய வெறியரால் அழிக்கப்பட்டு விட்டது.

அகத்தியரையும் தொல்காப்பியரையும் முதலிற் குறித்ததனால் இருந்தையூர்க் கருங்கோழி, மோசி, வெள்ளூர்க் காப்பியன் சிறு பாண்டரங்கன், திரையன் மாறன், துவரைக் கோன், கீரந்தை என்பவரும் பிற்காலத்தவரே.

துவரைக்கோன் என்றது, எருமையூர் (மைசூர்); நாடென்னும் கன்னட நாட்டில் இன்று துவாரசமுத்திரம் என வழங்கும் துவரை நகரைத் தலைநகராகக் கொண்ட, இருங்கோவேளின் முன்னோன்.

கழகமிருந்தார் தொகை ஐம்பத் தொன்பதாகவும் உள்ளிட்டுப் பாடினார் தொகை மூவாயிரத்து எழுநூறாகவும் குறைந்து போனமைக்கு, பனிமலைவரை வடக்கிலுள்ளது போன்ற ஒரு பெரு நிலப்பரப்பு முழுகிப்போனமையே கரணியம்.

அவர் பாடியதாகச் சொல்லப்படும் கலியும் குருகும் வெண்டாளியும் வியாழமாலையகவலும் பிறவும் இறந்துபட்டன. அவையும் அக்காலத்துப் பொதுவிலக்கியமே.

அவர்க்கு இலக்கண நூலென்ற ஐந்தும் இடைக்கழகத்திற்கும் கடைக்கழகத்திற்கும் இடைப்பட்டவையே மாபுராணமும் பூதபுராணமும் இறந்துபட்டன. இசைநுணுக்கம் இன்றும் கையெழுத்துப் படியாயிருப்பதாகச் சொல்லப் படுகின்றது. ஆயின், அச்சேறி வெளிவராமையோடு மறைவாகவும் உள்ளது. புராணம் என்னும் வட சொல்லே, மாபுராணமும் பூத புராணமும் ஆரியம் வழக்கூன்றிய பிற்காலத்தன வென்பதைத் தெரிவிக்கும். அதே சமயத்தில், அவை கூறும் இலக்கணச் செய்தியின் தொன்மையையும் உணர்த்தும்.

புராணம் என்னும் பெயர் வட மொழியிலக்கியத்திற் பழங்கதை அல்லது அதுபற்றிய பனுவலையே குறிக்கும். பிற்காலத்தில் படைப்பு, துணைப்படைப்பு, மன்னூழி (மன் வந்தரம்);, அரச மரபுகள், அவற்றின் வரலாறுகள் ஆகிய ஐந்தையும் பற்றிக் கூறுவதே புராணம் என்று ஒரு வரையறை செய்யப்பட்டது. அவ் வரையறைக்கு முந்தி மாபுராணமும் பூதபுராணமும் தோன்றி யிருக்கலாம்.

இடைக் கழகத்தைப் புரந்த பாண்டியர் வெண்டேர்ச் செழியன் முதல் முடத்திருமாறன் வரை ஐம்பத்தொன்பதின்மர். தலைக்கு நாற்பதாண்டு நிரவலாக வைத்துக் கொள்ளின். அவர் ஆண்ட காலம் ஈராயிரத்து முந்நூற்றறுப தாண்டாகும். முக்கழக வரலாற்றில் அது மூவாயிரத்தெழு நூறாண்டென்றது, கழகமில்லாத இடைக் காலத்தையும் சேர்த்ததாகல் வேண்டும். ஏனெனின், தலைக்கழக விருக்கையை உட்டெகாண்ட ஒரு பெரு நிலப்பரப்பு திடுமென மூழ்கியபின், உடனடியாக ஆட்சி ஏற்பட்டிருக்க முடியாது. ஆட்சி ஏற்பட்டபின்னும், நாடு முழுதுந் தழுவிய தலைமைப் புலவர் கழகம் உடன் தோன்றியிருக்க முடியாது. ஆதலால், ஆயிரத்து முந்நூற்று நாற்பதாண்டு இடையீடு பட்டிருத்தல் வேண்டும். கடல்கோளுக்குத் தப்பிய குடிகளைக் குடியேற்றவும், புதிய அரசமைக்கவும் ஆட்சிக்கு மருதநிலத்தலைநகரும் வணிக வளர்ச்சிக்கு நெய்தல்நிலத்தலைநகரும் எடுப்பிவிக்கவும், எதிர்காலக் கடல்கோள் தடுப்பிற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்யவும், மீண்டும் புலவர் கழகந் தோற்று வித்தற்கேற்ற செழிப்பும் அமைதியும் நாட்டில் நிலவவும், அத்துணைக் கால இடையிடும் வேண்டியது இயற்கையே.

வெண்டேர்ச் செழியன் முடத்திருமாறன் என்னும் பெயர்கள் பிற்காலத்துப் பாண்டியர் பெயர் போலாது தூய தமிழாயிருத்தல், ஆரிய வருகைக்கு முந்திய நிலையைக் காட்டும்.

சிலர், முடத்திருமாறன் கடல்கோளுக்குத் தப்பும் முயற்சியில் முடம்பட்டு அப் பெயர் பெற்றானென்று கூறுவர். வன் பிறப்பிலேயே முடம்பட்டு மிருந்திருக்கலாம்.

புலவர் தொகை போன்றே, பாண்டியர் தொகையும் அவருட் பாவரங்கேறினார் தொகையும் குறைந்தமை, பழம் பாண்டியநாடு மிகக் குறுகிப் போனமையைக் காட்டும்.

கபாடபுரம் என்னும் பெயர் வான்மீகி யிராமாயணத்தினின்று அறிந்தது. அச் சொல்லிற்கு வடமொழியில் வாயில் அல்லது கதவு என்பதே பொருள். அண்மையில் வெளிவந்த (P.S.); கிருட்டிணசாமி ஐயரின் மொழிபெயர்ப்பிலும், கபாட என்பது வாயிலின் கதவு என்றே மொழி பெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. (பாண்டயாநாம் கபாடம் த்ரஷயத = பாண்டிய நாடுகளின் உட்புகும் வாயிலின் கதவைக் காண்பீர்கள்);.

ஆரிய வருகைக்கு முற்பட்ட பழம் பாண்டி நாட்டு நகருக்கு வேற்றுமொழிப் பெயர் அமைந்திருத்தல் இயலாது. கபாட என்னும் சொல்லிற்கு வடமொழியில் மூலமும் இல்லை. ஆறு, கடலொடு கலக்குமிடம் வாய போன்றிருத்தலால், அதற்குக் கயவாய் என்று பெயர். (ஒ.நோ.: Portsmouth, Plymouth); கயம் = கடல். குமரியாறு கடலொடு கலந்த இடத்திலேயே கபாடபுரம் என்னும் பட்டினம் இருந்திருத்தல் வேண்டும். அதன் பெயரும் அதனொடு முழுகிப் போயிற்று.

   ஒருகால், புகார் (ஆறு கடலிற் புகுமிடம்); என்பது போன்றே கயவாய் என்பதும் சிறப்புப் பெயராய் வழங்கி யிருக்கலாம்;அல்லது, புதவம் (வாயில்); என்று பெயரிருந்திருக்கலாம். கபாட என்னும் சொல் கதவம் என்னும் தென்சொல்லின் முறைமாற்றுத் திரிபாயுமிருக்கலாம்.

கடைக்கழகக் காலத்தின் முற்பகுதியிலும் குமரியாறிருந்ததாகத் தெரிவதால், காவிரி யாறிருக்கவும் காவிரிப்பூம்பட்டினம் முழுகிப் போனதுபோன்றே, குமரியாறிருக்கவும் கபாடபுரம் என்னும் பட்டினமும் முழுகிப் போயிருத்தல் வேண்டும். அம் முழுக்கும் ஒரு பகுதி முன்னும் ஒரு பகுதி பின்னுமாக இருந்திருக்கலாம்.

தென்னாட்டார் வடதிசையிற் கங்கையாடச் சென்றது போன்றே, வடநாட்டார் தென்றிசையிற் குமரியாட வந்ததும், பண்டைக்காலத்திற் பெருவழக்காயிருந்தது.

     “தெனா அது உருகெழு குமரியின் தெற்கும்” (புறம்.6);.

     “தடநீர்க் குமரி வடபெருங் கோட்டின் காறும்” (சிலப்.8:1, அடியார், உரை);.

என்பன குமரியாற்றின் பெருமையைக் காட்டும்.

இடைக்கழக விருக்கையைக் கொண்டது இரண்டாம் அல்லது மூன்றாங் கடல்கோள். அது கி.மு.1500 போல் நிகழ்ந்திருக்க வேண்டும். ஏறத்தாழ அதுவே கீழையாரியர் இந்தியாவிற்குட் புகுந்த காலமும்.

ஆகவே, முதலிரு கழகமும் முற்றும் ஆரியத் தொடர்பற்றன என்பதை அறிதல் வேண்டும் (தமிழிலக்கிய வரலாறு பக்.6273);.

 முக்கவர்த்தடி mukkavarttaḍi, பெ.(n.)

   மீன், பன்றி முதலியவற்றைக் குத்த உதவும் ஈட்டி வகை (மண்டா.);; harpoon, gaff.

     [முக்கவர் + தடி.]

மூன்று கிளைகளைக் கொண்ட ஈட்டி வகை.

 முக்கவெளி mukkaveḷi, பெ.(n.)

   ஒன்பான் மணிகளில் ஒன்று (புட்பராகம்);; one of nine gems Topaz (சா.அக.);.

முக்காடு mukkāṭu, பெ.(n.)

   மறைவுச் சீலை, தலையை மூடிக் கொள்ள உதவும் துணி; veil or cloth worn to cover one’s head.

     “கவலையுட் கொடு போர்த்த முக்காடு” (பிரபோத.3:55);.

அவள் கெட்ட கேட்டுக்கு முக்காடு வேறா? முக்காட்டின் கீழே கைகாட்டுகிறது (பழ.அக.);. முக்காட்டுக்குள்ளே மூடுமந்திரமா? (பழ.அக.);.

ம. முக்காடு

     [முட்டாக்கு → முக்காடு. முட்டாக்கு பார்க்க.]

 முக்காட்டங்கி mukkāṭṭaṅgi, பெ.(n.)

   மகளிருடைய தலைமறைவுச் சீலை (வின்.);; hood or veil, worn by women.

     [முக்காடு + அங்கி. தலையை மறைத்துக் கொள்ளப்பயன்படும் துணி.]

முக்காட்டுக்கூறை mukkāṭṭukāṟai, பெ.(n.)

   1. மணப் பெண்ணுக்குப் பெற்றோர் கொடுக்கும் தலைமறைவுச் சீலை (வின்.);; garment given by the parents to the bride to cover her head.

   2. ஒருத்தி கைம்பெண்ணாகும் போது அவளது பெற்றோர் கொடுக்கும் சீலை (இ.வ.);; garment given by the parents of a woman on the occasion of her widowhood.

     [முக்காடு + கூறை. கூறை = ஆடை, துணி.]

 முக்காட்டுச்சீலை mukkāṭṭuccīlai, பெ.(n.)

முக்காட்டங்கி (வின்.); பார்க்க; see {}.

     [முக்காடு + சீலை. சிலை = துணி.]

 முக்காட்டுநித்திரை mukkāṭṭunittirai, பெ.(n.)

   முகத்தையும் உடம்பையும் மூடித் தூங்குவது; sleeping covering the face.

     [முக்காட்டு + Skt. நித்திரை.]

முகத்தை மூடித் தூங்குவதால் இரண்டு கண்களுக்கும், தோள்களுக்கும் வலிவுண்டாகும். அன்றியும் குளிர்வாடை, வெயில், வேகம், தூசி, பனிக்காற்று இதனால் விளையும் நோய்கள் நீங்கும்.

 முக்காட்டுப்பூச்சி mukkāṭṭuppūcci, பெ. (n.)

   சிவப்புக் கம்பளிப் பூச்சியின் தாய்ப்பூச்சி (கோவை.);; mother of red caterpillar.

     [முக்காட்டு + பூச்சி.]

முக்காணி1 mukkāṇi, பெ.(n.)

எண்பதில் மூன்று பங்குடைய பின்ன வெண்:

 the fraction 3/80 as threekāni.

     [மூன்று + காணி – முக்காணி]

 முக்காணி2 mukkāṇi, பெ. (n.)

   தன்னிச்சையாய் ஓடாமலிருப்பதற்கும் தன்பால் மூத்திரம் முதலியவற்றைக் குடியாமலிருப்பதற்கும் மாட்டின் கழுத்திலிடும் முக்கோண வடிவாயமைந்த சட்டகம், தளை (இ.வ.);; triangular frame on the neck of cattle to prevent them from going astray or drinking their own milk or urine.

     [மூன்று + கோணம் – முக்கோணம் → முக்காணி]

     [P]

 முக்காணி3 mukkāṇi, பெ.(n.)

முக்காணியர் பார்க்க;(G.Tn. D. 1.507); see mu-kkāniyar.

 முக்காணி mukkāṇi, பெ. (n.)

   ஏற்றக்கொம்பில் சாலோடு இணைக்கும் கருவி; a connective device in piccotah pole.

     [மூன்று+(கால்);காலி-கானி]

 முக்காணி முடிச்சு mukkāṇimuḍiccu, பெ. (n.)

   முடிச்சு வகை; a kind of knot.

     [முக்காணி+முடிச்சு]

 முக்காணிக்கொம்பு  mukkāṇikkombu, பெ.(n.)

   ஏற்றக் கோலின் அடிப்பகுதியில் உள்ள துளையில் பொருத்தப்பட்டிருக்கும் Q&minu; wooden pole, joined in the hole of the lift at the bottom.

     [முக்காணி + கொம்பு]

 முக்காணியர் mukkāṇiyar, பெ. (n.)

   முன்குடுமி தரிப்பவரும் திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் முக்காணி ஊரைச் சார்ந்தவருமாகிய பார்ப்பன வகையார்; a class of Brahmins, who wear the hair tuft in front of the head, as belonging to the Village {} in Tirunelveli District.

     [முக்காணி ஊர்ப்பெயர். முக்காணி → முக்காணியர் = முக்காணி என்னும் ஊரில் வாழ்பவர்.]

 முக்காணியூர் mukkāṇiyūr, பெ. (n.)

   மூவேந்தர்களின் பொதுப்பிறப்பிடமாகக் கருதப்படும் ஊர்; mukkani-y-Dr considered to be the common birth place of Chera, Chola, Pandya dynasties of Tamil royal decendency.

     [மூ(ன்று);+காணி+ஊர்]

 முக்காதம் mukkātam, பெ.(n.)

   மூன்று காத தூரம்; three {} distance.

     “முக்காதம் சுமந்தாலும் முசல் கைதூக்குதான்” (பழ.அக.);.

     [மூன்று + காதம்.]

 முக்காதலர் mukkātalar, பெ.(n.)

   கணவன், தோழன், மகன் என்ற மூன்று நட்பாளர்கள் (வின்.);; the triple friends viz. {}.

     [மூன்று + காதலர் – முக்காதலர்.]

முக்காத்துட்டு mukkāttuṭṭu, பெ.(n.)

   பழங்காலக் காசு வகை; an ancient coin.

     “முக்காத்துட்டுக்கு மூன்று தரம் காலில் விழுவான். முக்காத்துட்டுக்குப் பயனில்லாதவன்”

     [முக்கால் + துட்டு.]

 முக்காத்துட்டு mukkāttuṭṭu, பெ. (n.)

   பழைய காலத்துமூன்று காசு; three paisain arupee of 192 paisa value.

     [முக்கால்+துட்டு]

நூறு காசுகள் கொண்ட புதிய உருவா_அறிமுக மாவதற்கு முன்பு ஆங்கில ஆட்சிக் காலத்து உருவா (12 விடு காசு-1 அனா, 16 அனா-1 ரூபாய்); 192 விடுகாக மதிப்பாதலால் 4 விடுகாசு ஒரு துட்டு எனும் பெயர் பெற்றது. துட்டு என்பது ஒரு அனாவில் மூன்றில் ஒரு பங்கு மதிப்புடையது. முக்கால் துட்டின் மதிப்பு 3 விடுகாக.

 முக்கானோக்கு  mukkāṉōkku, பெ.(n.)

முக்கால்நோக்கு (வின்.); பார்க்க; see mukkäl-nøkku.

     [முக்கால் + நோக்கு.]

 முக்காயவேளை mukkāyavēḷai, பெ.(n.)

   மருந்துச் செடி வகை; five leaved wild indigo Tephrosia senticosa.

 முக்காய் mukkāy, பெ. (n.)

   கடுக்காய், நெல்லி, தான்றி என்னும் மூன்று வகைக் காய்கள்; three kinds of fruits viz. gallnut, Indian gooseberry, bellerica.

     [மூன்று + காய்.]

 முக்காரக்கல் mukkārakkal, பெ.(n.)

   குத்துக்கல்லின் கீழுள்ள கல்; stone standing on edge as a prop in a lift used for irrigation.

 முக்காலமறிந்தவன் mukkālamaṟindavaṉ, பெ.(n.)

   மூன்று காலங்களையு மறிந்த அறிஞர் (ஞானி);; sage, as knowing the past, the present and the future.

     [முக்காலம் + அறிந்தவன்.]

முக்காலம்1 mukkālam, பெ.(n.)

   1. இறப்பு, நிகழ்வு, எதிர்வு என்னும் மூன்று காலங்கள்; the three divisions of time, viz. {}, etirvu.

     “அம்முக்காலமுங் குறிப்பொடுங் கொள்ளும்” (தொல்.சொல். 200);.

   2. விரைவு (துரிதம்);, நடுநிலை (மத்திமம்);, காலத்தாழ்வு (விளம்பம்); என்னும் இசைக்குரிய மூன்று காலம் (திரிகாலம்);; tempo, a measure of time, three in number.

     [மூன்று + காலம்.]

 முக்காலம்2 mukkālam, பெ.(n.)

   மூன்று வேளை;   காலை, நண்பகல், மாலை; the three times a day morning, noon and evening.

கோயிலில் முக்காலமும் பூசை நடைபெறுகிறது.

     [மூன்று + காலம்.]

முக்காலி mukkāli, பெ.(n.)

   1. மூன்று கால் கொண்ட இருக்கை; three footed stool, triped.

     “பெண்ணையும் கொடுத்து முக்காலியும் சுமந்தாப்பலே” (கோவை.);.

   2. தீ (தைலவ.பாயி.61);; fire.

     [மூன்று + (கால் → ); காலி..]

     [p]

 முக்காலும் mukkālum, கு.வி.எ.(adv.)

   எப்போதும் (இ.வ.);; for ever.

முக்காலும் காகம் முழுகிக் குளித்தாலும் கொக்கு ஆகுமா? (பழ.அக.);.

     [முக்கால் → முக்காலும்.]

முக்காலேமூன்றுவீசம்1 mukkālēmūṉṟuvīcam, கு.வி.எ.(adv.)

   பெரும்பாலும்; almost certainly.

முக்காலே மூன்று வீசம் வந்துவிடுவான் (உ.வ.);.

     [முக்கால் + மூன்று + வீசம்.]

 முக்காலேமூன்றுவீசம்2 mukkālēmūṉṟuvīcam, பெ.(n.)

   கீழ்வாய் இலக்கத்தில் ஒன்று (15/16);; a fraction number 15/16.

     [முக்கால் + மூன்று + வீசம். வீசம் = 1/16 பதினாறில் ஒன்று. முக்கால் என்பது 12/16, மூன்று வீசம் 3/16;

   12/16 + 3/16 15/16 முக்காலும் மூன்று வீசமும்.]

 முக்காலேயரைக்கால்முழம் mukkālēyaraikkālmuḻm, பெ. (n.)

   நீட்டலளவை (முழத்தால் அளக்கும்); முறையில் ஒருவகை; linear measurement of measuring a statue by elbow.

முதல் இராசராசனுடைய மனைவியருள் சோழமாதேவியார் திருஇராச ராசேசுவரத்தில் செய்து அமைத்த மாழையாலான ஆடவல்லான் திருமேனியை இம்முறையால் அளந்தனர்.

     [முக்கால் + அரைக்கால் + முழம்.]

முக்கால்1 mukkāl, பெ. (n.)

   1. நான்கில் மூன்று பங்குடைய பின்னவெண்; the fraction 3/4 as three quarters.

மணி ஒன்றே முக்கால். “முக்காற் பணத்துக் குதிரை மூன்று பணத்துப் புல் தின்றாற் போல” (பழ.அக.);.

   2. ஒருவகை இசை (சந்தம்);; a kind of metre.

     “திருமுக்கால்” (தேவா.86, பதிகத் தலைப்பு);.

     [மூன்று + கால். கால் = ஒரு பொருளின் நான்கில் ஒரு பாகம்.]

 முக்கால்2 mukkāl, பெ. (n.)

   1. மும்முறை; three times.

     “ஆரியனை முக்காலும் வலங்கொடு” (கம்பரா.அதிகாய.87);.

   2. மூன்றாவது முறை; a third time.

     “முக்காலின் முடிந்திடுவான் முயல்வான்” (கம்பரா.மாரீச.212);.

   3. முக்காலம், 1 பார்க்க; see {}, 1

     [மூன்று + கால். கால் = ஒரு பொருளின் நான்கில் ஒரு பாகம்.]

 முக்கால்நோக்கு mukkālnōkku, பெ.(n.)

   நால்வகை கோள் (கிரக); நோக்குக் கூறுள் ஒரு கோள் (கிரகம்); முக்கால் பார்வையோடு நோக்குகை; aspect of a planet having three quarters of a sight one of four kiraka{}.

     [முக்கால் + நோக்கு.]

 முக்கால்புள்ளி mukkālpuḷḷi, பெ.(n.)

   எழுதும் போதோ, அச்சிடும் போதோ விளக்கம், எடுத்துக்காட்டு முதலியவைத் தரப்படுவதற்கு முன் பயன்படுத்தப்படும் (:என்னும்); குறி; colon.

கட்டுரையில் முக்கால் புள்ளியை அடிக்கடி பயன்படுத்துகின்றார்.

     [முக்கால் + புள்ளி.]

முக்கால்வட்டம் mukkālvaṭṭam, பெ.(n.)

   கோயில் (T.A.S. 3, 193);; temple, shrine.

     [முக்கால் + வட்டம்.]

 முக்கால்வளையம்வேர் mukkālvaḷaiyamvēr, பெ.(n.)

   மூக்காய்வேளை வேர்; root of {}.

 முக்காழி  mukkāḻi, பெ. (n.)

   மூன்று கொட்டையுள்ள பனம்பழம் முதலியன; fruit containing three stones or seeds, as of the palmyra palm.

முக்காழி யிருப்பை.

     [மூன்று + (காழ் →); காழி.]

முக்காழிபனங்காய்  mukkāḻibaṉaṅgāy, பெ.(n.)

முக்காழி பார்க்க; 35; see mu-k-kāli.

     [முக்காழி + பனங்காய்]

முக்காழ்  mukkāḻ, பெ.(n.)

   மூன்று கோவையாலான முத்துவடம்; pearl necklace of three strands.

     “மயிர்ப்புறஞ் கற்றறிய கயிற்கடை முக்காழ்”(மணிமே.3:135);.

     [மூன்று + காழ்.]

முக்காவனாடு mukkāvaṉāṭu, பெ.(n.)

   தமிழகத்துப் பழைய சிறு நாடுகளுள் ஒன்று; a small district in ancient {}.

     “முக்காவனாட்டு ஆமூர்மல்லனை” (புறநா. 80, தலைப்பு);.

     [மூன்று + காவல் + நாடு.]

முக்காவல்நாட்டுஆமூர்மல்லன் mukkāvalnāṭṭuāmūrmallaṉ, பெ.(n.)

   தித்தனுடைய மகன்; Tittan’s son.

இவன் சோழன் தித்தனுடைய மகன். மற்போரிற் சிறந்தவன். சோழன் போர்வைக் கோப்பெரு நற்கிள்ளியாற் போரிட்டு கொல்லப்பட்டவன். சாத்தந்தையரால் பாடல் பெற்றவன் (புற.நா.80);.

     [முக்காவல் + நாட்டு + ஆமூர் + மல்லன்.]

 முக்காவெள்ளாமை mukkāveḷḷāmai, பெ.(n.)

   சரியான விளைச்சலின் அளவில் முக்கால் பாகம் (கோவை);; as three quarters of yielding.

     [முக்கால் + வெள்ளாமை.]

முக்காவேளை mukkāvēḷai, பெ.(n.)

முக்காய்வேளை (பதார்த்த.472); பார்க்க; see {}.

     [முக்காய்வேளை → முக்காவேளை.]

   தெ. முக்கு;   க. முக்கிரி;ம. முக்குக.

     [முற்கு → முக்கு → முக்குதல். முற்கு எழுத்திலா ஒலி.]

 முக்கிமுக்கி  mukkimukki, வி.எ.(adv.)

   பெருமுயற்சி செய்து; to make great efforts.

துணியை நாலு முக்கிமுக்கிக் காயப்போடு. முக்கி முக்கி உண்டான்.

 முக்கிமுனகி  muggimuṉagi, வி.எ.(adv.)

   ஒன்றைச் செய்வதற்கு மிகவும் இடர்பட்டு; with much difficulty, groaning.

முக்கிமுனகி எப்படியோ வீட்டுக்கான முன்பணத்தைக் கொடுத்துவிட்டேன். குழந்தை முக்கி முனகி சோறு தின்றது.

முக்கிமுனகு-தல்  muggimuṉagudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

முக்கிமுனங்கு-தல் பார்க்க; see mukk-munargu-.

     [முக்கு + முனகு-தல் → முக்கிமுனகு-தல்.]

முக்கிமுனங்கு-தல் mukkimuṉaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மனமின்மை காட்டி முணுமுணுத்தல்; to grumble.

   2. மிகத் துன்புறுதல் (உ.வ.);; to suffer much.

   3. மிகையாக உண்ணுதல்; to eat large quantity of food.

     “திரையணற் கொடுங்கவுள் நிறைய முக்கி” (நற்.22:5);.

     “பாசவன் முக்கித் தண்புனற் பாயும்” (புறநா.63:13);.

     [முக்கு + முணங்கு-தல் → முக்கிமுனங்கு தல்.]

முக்கியத்தர் mukkiyattar, பெ. (n.)

   1. செல் வாக்கும் சிறப்பும் உடையவர் முதன்மை யானவர்; person of importance.

     “உயர் முக்கியஸ்தர்கள் கூடிப் பேசி என்ன முடிவு செய்தார்கள்”

மறுவ. முதன்மையாளர், முந்தாளி, முகத்தாளி, பெருமகன்.

     [Skt. mukyasta → த. முக்கியத்தர்]

 முக்கியத்துவம் mukkiyattuvam, பெ. (n.)

   சிறப்பு பொருந்திய தன்மை; importance.

     “இராணுவ முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நகரமிது”.

மறுவ. முதன்மை, முகாமை

     [Skt. mukhya+tva → த. முக்கியத்துவம்]

முக்கியம் mukkiyam, பெ. (n.)

   1. சிறப்புடையது; that which is primary, principal or important.

     “முடித்துக் கொண்ட முக்கியமும்” (திவ். திருவாய். 5, 10, 9);

   2. தலைமை; greatness, eminence, superiority.

     “பிண்டியா ரடியாரென்னு முக்கியமே” (திருநூற்.73.);

மறுவ. முகாமை, முதன்மை

     [Skt. mukhya → த. முக்கியம்]

 முக்கிளைக்கள்ளி mukkiḷaikkaḷḷi, பெ.(n.)

   உறைப்பான பால் போன்ற சாறுடைய செடிவகை; a kind of spurge.

     [முக்கிளை + கள்ளி.]

 முக்கீச்சாரம் mukāccāram, பெ.(n.)

   கோயில்; temple.

சோழநாட்டு உறையூரில் உள்ள கோயில். மூவேந்தரும் சேர்ந்து வழிபட்டக் கோயில்.

     “சீரினால் அங்கொளிர் தென்வன் செம்பியன் வில்லவன் சேரும் முக்கீச்சரத் தடிகள் செய்கின்றதோர் செம்மையே” (சம்ப.தேவாரம்);.

 முக்கீரம் mukāram, பெ.(n.)

   ஒரு வகைச் செடி; a kind of plant.

முக்கு1 mukkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முயற்சியால் இறுகப் பிடித்து மூச்சினை ஒலிபட வெளிவிடுகை; to strain, as a woman in travail.

   2. பெருமுயற்சி செய்தல் (உ.வ.);; to make great efforts.

எவ்வளவு முக்கியும் மூட்டையைத் தூக்க முடியவில்லை.

   3. ஒரு செயலைச் செய்வதற்காக மூச்சை உள்ளிழுத்து நிறுத்தி அழுத்தம் தருதல்; strain in order to do something, groan.

எடை அதிகம் உள்ள பாறையை முக்கிமுக்கித்தான் தள்ள வேண்டி இருந்தது.

   தெ. முக்கு;   க. முக்கிரி;ம. முக்குக.

     [முற்கு → முக்கு → முக்குதல். முற்கு எழுத்திலா ஒலி.]

 முக்கு2 mukkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நிரம்ப வாயிற் பெய்து உண்ணுதல்; to eat in large mouthfuls.

     “பாசவன் முக்கி” (புறநா.63);.

உணவை ஒரு முக்கு முக்கினான்.

     [முழுகு → முழுங்கு;

முழுங்குதல் = தொண்டைக்குள் வயிற்றுக்குள் முழுகச் செய்தல். முழுகு → முக்கு தல்.]

 முக்கு3 mukkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மூழ்குவித்தல்; to press anything under water, to immerse.

     “தீர்த்தம்…… அதிலெனை முக்கியெடுத்து” (தணிகைப்பு. நந்தி.60);.

குளத்தில் நன்கு முக்கிக் குளித்தான்.

     [முழுக்கு தல் → முக்கு – தல். முழுக்கு தல் = அமிழ்த்துதல்.]

 முக்கு4 mukkudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   மூழ்குதல்; to immerse one’s self.

     “முத்துப் படுந் துறையில் முக்குவார் முகத்தைக் கொடுத்துப் பழங் கொள்ளுவார்கள்” (திவ்.திருமாலை.1, வியாக்.பக்.14);. நீரில் மூழ்கி எழுந்தான்.

     [முழுங்கு தல் → முங்கு தல் → முக்கு தல் = தண்ணீர் முதலிய நீர்மத்தில் ஒருபொருளை முழுவதுமாக நனையச் செய்தல்.]

 முக்கு5 mukku, பெ.(n.)

   1. முக்கல், 1, 2 (உ.வ.); பார்க்க; see mukkal, 1, 2.

   2. மூச்சுத் திணறுகை (வின்.);; suffocation.

   3. நோய் வகை; a disease.

     “முக்கு நோயற வோட்டு மருந்தென” (சிவதரு.பாவ.69);.

     [முற்கு → முக்கு.]

   தெ. முக்கு;   க. முக்கிரி;ம. முக்குக.

     [முற்கு → முக்கு → முக்குதல். முற்கு எழுத்திலா ஒலி.]

 முக்கு6 mukku, பெ.(n.)

   சாலை, தெரு, சந்து முதலியவற்றின் முனை; corner, of a street, etc.

முக்கு அங்காடி வரை போய் வருகிறேன். தெரு முக்கில் என்ன கூட்டம்?

ம. முக்கு

     [முடுக்கு → முக்கு முடுக்கு = மூலை, கோணல் தெரு.]

 முக்குக்கடுக்கன்  mukkukkaḍukkaṉ, பெ.(n.)

   கடுக்கன் வகை (இ.வ.);; a kind of ear-ring.

     [முக்கு + கடுக்கன்.]

 முக்குக்கணம்  mukkukkaṇam, பெ.(n.)

   குழந்தைகளுக்கு குதம் (ஆசனம்);வெளிப்பட்டு முக்கலுடன் அரத்தமும் சீழும் ஒழுகி உடல் வாட்டமடையும் ஒருவகை நோய்; a disease in children causing hard breathing, Tabes mesentric.

     [முக்கு + கணம்.]

முக்குடுமி  mukkuḍumi, பெ.(n.)

   1. குடுமி வகை (வின்.);; triple lock of hair.

   2. முக்கவராய்தம் (சூலம்); (பெரியபு. உருத்திர. 10);; trident.

     [மூன்று + குடுமி → முக்குடுமி.]

முக்குடுமியெறிவேல்  mukkuḍumiyeṟivēl, பெ.(n.)

முக்குடுமி, 2 (தக்கயாகப். 461 ); பார்க்க; see mukkugumi, 2

     [முக்குடுமி + எறிவேல்.]

முக்குடை  mukkuḍai, பெ.(n.)

   அருகனுக்குரிய குடை; an umbrella peculiar to Arhat.

     “குளிர் முக்குடையி னிழலோய் நீ” (சீவக. 1244);.

     [மூன்று + குடை.]

 முக்குடை mukkuḍai, பெ. (n.)

   சமணத்தின் பிரிவாகிய சாங்கியரின் உருவ வழிபாட்டுத் திருமேனியின் தலைமேல் குடை மேல் குடையாக மூன்று குடைகள் அமைந்திருக்கும் பாங்கு; three umbrellas designed one above another, an Thirthangaras of Tamil -Sankya faith.

     [மூன்று+குடை]

 முக்குடைக்கல் mukkuḍaikkal, பெ.(n.)

   சமணச் சமைய அறச்செயல்களுக்காக விடப்பட்ட நிலத்தின் எல்லையைக் குறிக்கும் முக்குடை வடிவில் செதுக்கப் பெற்ற கல் (கல்வெட்டு);; boundary stone for lands granted to Jaina institution, as marked by {}.

     [முக்குடை + கல்.]

 முக்குடைச்செல்வன் mukkuḍaiccelvaṉ, பெ.(n.)

   முக்குடை உடையவனான அருகக் கடவுள் (சூடா.); ; Arhat, as having {}.

     [முக்குடை + செல்வன்.]

முக்குடையான் mukkuḍaiyāṉ, பெ.(n.)

முக்குடைச்செல்வன் பார்க்க; see {}.

     “முக்குடையான் றாளினை” (சீவக.3142);.

     [முக்குடை → முக்குடையான்.]

 முக்குடையோன் mukkuḍaiyōṉ, பெ.(n.)

முக்குடைச்செல்வன் (திவா.); பார்க்க; see {}.

     [முக்குடை → முக்குடையோன்.]

முக்குணம்1 mukkuṇam, பெ. (n.)

   மூன்று குணம்; the three fundamental qualities.

     “முக்குணவசத்தான் முறைமறந்தறைவரே” (இலக்.கொ.6);.

     [மூன்று + குணம் முக்குணம். மூன்று குணமாவது தேவிகம் (சாத்துவம்);, மாந்திகம் (இராசதம்);, பேயிகம் (தாமதம்); (பாவாணர் தமிழர் மதம்);.]

 முக்குணம்2 mukkuṇam, பெ.(n.)

ஊதை (வாதம்);, பித்தம், கோழை (சிலேட்டுமம்); என்ற

   மூன்று குணங்கள்; the three humours in the human system namely vatham(wind humour); pitham (bile humour); kapham (phlegm humour);.

     [மூன்று + குணம்..]

 முக்குணவேளை mukkuṇavēḷai, பெ.(n.)

   கிழமைகளை ஒன்றரை மணிக் கூறுகளாகப் பிரிக்கும் காலப்பகுதி (பஞ்.);; the divisions of a day into periods of one and a half hours, named successively as {}, and {}.

     [முக்குணம் + வேளை.]

முக்குணுக்கிடு–தல் mukkuṇukkiḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மூன்று வளைவு உண்டாகும்படி செய்தல் (திவ்.பெரியதி. 8. 2:5 வியா.);; to cause three bendings, as in a pose of the body.

     [மூன்று + குணுக்கு + இடு-தல்.]

 முக்குணுக்கு mukkuṇukku, பெ.(n.)

   மூன்று வளைவு; three bendings.

     [மூன்று + குணுக்கு. குணுக்கு = வளைவு.]

 முக்குந்துருக்கம்  mukkundurukkam, பெ.(n.)

   மூன்று வகை நறுமணப் புகை (குங்கிலியம்);; the three kinds of incenses.

 முக்குமாந்தம் mukkumāndam, பெ.(n.)

   குழந்தைகளுக்கு உடல் மெலிந்து முக்கி முக்கி வெளிப்படும் அரத்தக் கழிச்சலுடன் காய்ச்சலையும் உண்டாக்கும் ஒருவகைச் செரியாமை நோய் (மாந்தம்);; a disease in children accompanied by fever hard breathing and dysentery and purging.

     [முக்கு + Skt. மாந்தம் = செரியாமை.]

 முக்குமீன் mukkumīṉ, பெ.(n.)

   சுறா மீன் வகை; a kind of shark fish.

     [p]

 முக்குமூலம் mukkumūlam, பெ.(n.)

   மூலச்சூடு நோய்; heat near the rectal region.

     [முக்கு + மூலம். மூலம் = ஒருவகை நோய்.]

முக்குராணிபோடு-தல் mukkurāṇipōṭudal,    20 செ.கு.வி.(v.i.)

   நீர் குடிக்கும் போது மாடு முதலியவை மூக்கை நீருட் செலுத்தி யுறிஞ்சுதல்; to immerse the nose deeply in water when drinking, as bulls.

மாடு முக்குராணி போட்டுக் குடிக்கிறது (உ.வ.);.

     [மூக்கு + உரிது + போடுதல் → முக்குராணி போடு-தல்.]

 முக்குருந்து  mukkurundu, பெ.(n.)

   காட்டெலுமிச்சை; wild lime.

 முக்குரும்பி mukkurumbi, பெ. (n.)

போளூர்

   வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Polur Taluk.

     [மூன்று+குறும்பி]

 முக்குறட்டை mukkuṟaṭṭai, பெ.(n.)

   பூனை முட்குறட்டைச் செடி; a variety of {}, small korattai Trichanthesgenus.

 முக்குறுணி mukkuṟuṇi, பெ.(n.)

   மூன்று குறுணி தவசவளவு, மூன்று மரக்கால்; a grain measure.

     [மூன்று + குறுணி → முக்குறுணி. குறுணி = எட்டுப் படி கொண்ட தவசவளவு, ஒரு மரக்கால்.]

 முக்குறுணிப்பிள்ளையார் mukkuṟuṇippiḷḷaiyār, பெ.(n.)

முக்குறுணியரிசிப் பிள்ளையார் பார்க்க; see {}.

     [மூன்று + குறுணி + பிள்ளையார்.]

 முக்குறுணியரிசிப்பிள்ளையார் mukkuṟuṇiyarisippiḷḷaiyār, பெ.(n.)

   மூன்று குறுணியரிசி சமைத்து வழிபடப்பெறும் பிள்ளையார்; an image of {} to whom an offering prepared of three {} of rice is made.

     [மூன்று + குறுணி + அரிசி + பிள்ளையார்.]

முக்குறும்பு mukkuṟumbu, பெ.(n.)

முக்குற்றம் பார்க்க; see {}.

     “காம முதலா முக்குறும் பற” (கம்பரா. விராதன்.2);.

     [மூன்று + குறும்பு. குற்றம் → குறும்பு.]

 முக்குற்றக்கலப்பு mukkuṟṟakkalappu, பெ.(n.)

   ஊதை (வாதம்); பித்தம், கோழை (சிலேட்டுமம்); முதலியவற்றின் கலப்பு; the mixture of the three humours in the body (சா.அக.);.

     [முக்குற்றம் + கலப்பு.]

 முக்குற்றங்கடிந்தோன் mukkuṟṟaṅgaḍindōṉ, பெ.(n.)

   முக்குற்றத்தையும் ஒழித்த புத்தன் (திவா.);; the Buddha, as having, eradicated {}.

     [முக்குற்றம் + கடிந்தோன். காமம், வெகுளி, மயக்கம் என்னும் மூவகைக் குற்றங்களிலிருந்து விடுபட்டவன்.]

முக்குற்றம் mukkuṟṟam, பெ.(n.)

   காமம், வெகுளி, மயக்கம் என்னும் மூவகை உயிர்க் குற்றங்கள் (பிங்.);; the three evils pertaining to the soul viz. {},

 mayakkam.

     “முக்குற்ற நீக்கி” (நாலடி.190);.

     [மூன்று + குற்றம்.]

ஆதனின் (ஆன்மாவின்); அல்லது மாந்தனின் குற்றங்களை யெல்லாம் மூன்றாக அடக்கி, அவற்றை ஆசை, சினம், அறியாமை என முறைப்படுத்திக் கூறினர் நம் முன்னோர். அவற்றையே,

     “காமம் வெகுளி மயக்கம் இவை மூன்றன்

   நாமங் கெடக்கெடு நோய்” (குறள், 360); என்றார் திருவள்ளுவர். காமம், ஆசை : வெகுளி, சினம்;மயக்கம், அறியாமை. வெகுளி, சினம் என்பன ஒருபொருட் சொல்லாயினும், வேகும் நெருப்பைப் போல வெம்மை மிக்க சினமே வெகுளி என அறிக.

     “குணமென்னுங் குன்றேறி நின்றார் வெகுளி

கணமேயுங் காத்த லரிது” (குறள், 29); என்னும் குறளை நோக்குக.

பொதுவாக, அறியாமையே துன்பத்திற் கெல்லாம் மூலமாகச் சொல்லப்படுகின்றது. ஒரு பொருளைத் தவறாகப் பயன்படுத்துவதாலும், ஒரு கொடிய உயிரியிடம் அல்லது பொறியிடம் அல்லது இயற்கையிடம் அகப்பட்டுக் கொள்வதாலும், ஒரு தீயபொருளை நல்லதென்று நுகர்வதாலும், துன்புறுவது மெய்யே. ஆயின், அவற்றை அண்டாமலும் நுகராமலும் இருந்த விடத்திற் பாதுகாப்பாக விருப்பின், பெரும்பாலும் துன்பத்திற்குத் தப்பிக்கொள்ளலாம். ஒரு பொருளைத்தேடிச் சென்று அது கிடையாக்கால் துன்புறுவதற்கு, அது பற்றிய அறிவும் ஓரளவு கரணியமாம். ஆகவே, உண்மையில் துன்பத்திற்கு மூலக்கரணியமா யிருப்பது ஆசையேயன்றி வேறன்று. இன்ப துன்பங்களை விளைவிக்கும் நல்வினை தீவினைகளைச் செய்விப்பதும், ஒருவனுடைய ஆசையே யன்றி அறியாமையன்று. அதனாலேயே,

     “அவாவென்ப வெல்லா வுயிர்க்குமெஞ் ஞான்றும்

தவா,அப் பிறப்பீனும் வித்து” (குறள், 361);

     “அவாவிலார்க் கில்லாகுந் துன்ப மஃதுண்டேல்

தவாஅது மேன்மேல் வரும்” (குறள், 368);

     “இன்ப மிடையறா தீண்டு மவாவென்னுந்

துன்பத்துள் துன்பங் கெடின்” (குறள், 369);.

     “ஆரா வியற்கை யவர்நீப்பி னந்நிலையே

பேரா வியற்கை தரும்” (குறள், 370); என்றார் திருவள்ளுவர். அவாவறுத்தல் என்னும் அதிகாரத்தைத் துறவறவியலின் இறுதியில் வைத்திருப்பதும் கவனிக்கத்தக்கதாம்.

காமம் அல்லது ஆசை துன்பத்திற்கு மூலக் கரணியமா யிருப்பத னாலேயே அது முன்வைக்கப்பட்டது. விரும்பியதொன்று கிடையாமையால் அல்லது வெறுப்பான தொன்றை இன்னொருவன் செய்ததனால், சினம் அல்லது வெகுளி பிறப்பது இயல்பே. ஆயின், காமத்திற்கும் வெகுளிக்கும் இடை நிலம் (middle ground); இருப்பதனால், வெகுளி என்பது காமம் என்பதன் எதிர்ச்சொல்லே (contrary term); யன்றி மறுதலைச் சொல் (contradictory term); அன்று. விரும்பாத பொருள்மே லெல்லாம் ஒருவனுக்கு வெறுப்புண்டாகாது. அம் மனப்பான்மை நொதுமல் நிலை யொத்ததே. காமத்தொடு எதிர்நிலைத் தொடர்பு கொண்டிருப்பதால், வெகுளி அதன்பின் வைக்கப்பட்டது.

மயக்கம் என்றது அறியாமையே. அறிவு முற்றறிவும் சிற்றறிவும் என இருவகைப்பட்டிருப்பது போன்றே. அறியாமையும் முற்றறியாமையும் சிற்றறியாமையும் என இருதிறப்படும். ஒன்றைப்பற்றி ஒன்றும் தெரியாமை முற்றறியாமை. ஒன்றை இன்னொன்றாகப் பிறழ வுணர்தல் சிற்றறியாமை.

   ஒன்றை அதுவோ இதுவோ என மயங்கல்;அறிவிற்கும் அறியாமைக்கும் இடைப்பட்ட ஐயநிலை. சிற்றறியாமை திரிபு என்றும், முற்றறிவு தெளிவு என்றும், சொல்லப்பெறும். காம வெகுளி மயக்கம் என்னும் மூன்றையும் வடவர் ஐந்தாக விரிப்பர்.

     “குற்றங்க ளைந்தாவன: அவிச்சை, அகங்காரம், அவா, விழைவு, வெறுப்பென்பன: இவற்றை வடநூலார் பஞ்சக் கிலேசமென்பர் என்று 38ஆம் குறளுரையிலும்,

     “அநாதியாய அவிச்சையும், அதுபற்றி யானென மதிக்கும் அகங்காரமும், அதுபற்றி எனக்கிது வேண்டுமென்னும் அவாவும். அதுபற்றி அப் பொருட்கட் செல்லுமாசையும், அதுபற்றி அதன் மறுதலைக்கட் செல்லுங் கோபமுமென வடநூலார் குற்ற மைந்தென்றார். இவர் அவற்றுள் அகங்காரம் அவிச்சைக்கண்ணும் அவாவதல் ஆசைக்கண்ளூ மடங்குதலான், மூன்றென்றார்” என்று 360ஆம் குறளுரையிலும், பரிமேலழகர் கூறியிருத்தல் காண்க.

அகங்காரம் என்னும் சொல், வடமொழியில் வினை முதனிலையின்றி அஹம்கார என நின்று, நான் என்னும் அகப்பற்றை யுணர்த்துமென்றும், தமிழில் அகங்கரி என்னும் முதனிலையடிப் பிறந்து அகங்கரிப்பு அல்லது செருக்கு என்று பொருள்படும் தொழிற்பெயர் அல்லது தொழிற் பண்புப் பெயராகுமென்றும். வேறுபாடறிக. அகம், மனம், கரித்தல், கடுத்தல் அல்லது மிகுதல். அகம் + கரி = அகங்கரி அகங்கரிப்பு. அகங்காரம் வடமொழியில், அஹம் கார என்பது எனது என்னம் புறப்பற்றை யுணர்த்தும் மமகார என்பதன் மறுதலைச் சொல்லாம். தமிழில் அத்தகைய நிலை யின்மையை நோக்குக. இதனால் இருசொல்லும் வெவ்வேறெனவும், வடிவொப்புமையினாலும் ஆராய்ச்சியின்மையாலும் தமிழரால் அறியாதும், வடவரால் அறிந்தும், ஒன்றோடொன்று மயக்கப் படுகின்றன வென்றும் அறிக.

   இனி, ஆரியச் சார்பான சிவனியக் கொண்முடியில் (சைவ சித்தாந்தத்தில்);, ஆணவம், மாயை, காமியம் எனக் கூறியிருக்கும் மும்மலப் பெயரும், காம வெகுளி மயக்கம் என்பவற்றின் திரிப்பே யென்பது, என் ‘தமிழர் மதம்’ என்னும் நூலில் விளக்கப்பெறும். ஆணவம் என்பது ஆண் என்னும் அடிப்பிறந்து அறியாமையைக் குறிப்பதன்று. மயக்கம் என்பதே அறியாமையை (உயிரொடு நிலையான தொடர்பற்ற உடம்பை நான் என உணரும் திரிபுணர்ச்சியை); உணர்த்தும். ஐம்பூதங்கட்கும் மூலமான மாயை வேறு;பிறழ்வுணர்ச்சியைக் குறிக்கும் மயக்கம் வேறு. மாய் + ஐ = மாயை (மாய்ந்த அல்லது மறைந்த நிலை);. ஒ.நோ. சாய் + ஐ = சாயை = சாயா (வ);, மாயை மாயா (வ.); காமம் காமியம் = விருப்பமானவை. கார்மிய என்பதன் திரிபாகக் கொண்டு இருவகை வினையென்று கூறுவது பொருந்தாது.

திருவள்ளுவர் இல்லறத்தாலும் வீடுபேறுண் டெனக் கூறியிருத்தலாலும் சிவனடியார் பலர் இல்லறத்தில் நின்றே வீடுபெற்றதாகப் பெரிய புராணங் கூறுதலாலும் நுகர்ச்சியினாலும் நல்வினையாலும் பழந்தீவினை போக்கப்படு மாதலாலும் தீவினை கலவாது இறைவழிப்பாட்டோடு கூடிய நல்வினைத் தொகுதியும் பிறவிக்குக் கரணியமாம் என்பது உத்திக்குப் பொருந்தாமையாலும், இவ் வுலகிற் பிறந்து வளர்ந்து கற்றுத் துறந்து ஒரு வினையும் செய்யாமல் வீடுபெறாமென்பது இயலாத தாதலும், “நல்வினை தீவினைகள் மேற்குறித்தவாறு தூலமாச் செய்யப்படும்பொழுது ஆகாமியம் என்றும் பின் சூக்குமமாய நிலைபெற்று நிற்கும்பொழுது ‘சஞ்சிதம்’ என்றும், பின் இன்ப துன்பங்களாய் வந்து பயன்படும்பொழுது ‘பிரார்த்தம்’ என்றும் பெயர் பெறும் ‘பிரார்த்தமே’ ஊழ் எனப்படுகின்றது. ‘நல்வினை தீவினை’ என இருவகைப்பட்டு விரியால் எண்ணிறந்தனவாய் நிற்றலின் சடமாயும் பலவாயும் உள்ள இவை ‘காரியம், என்பதும்.

அதனால் இவை “தோற்றமும் அழிவும் உடையன” என்பதும், அதனால் மூல கன்மமே காரண கன்மமாய்த் ‘தோற்றக் கேடின்றி நிற்கும்’ என்பதும், பெறப்படும்” என்று அறப்புரவளாகம் (தருமையாதீனம்); வெளியிட்டுள்ள ‘சித்தாந்தத் தெளிவியல்’ என்னும் கொண்முடிபுத் தெளிவியல் கூறுவது (பக்.160); அறிவாராய்ச்சி மிக்க இக் காலத்திற் கேற்காது.

ஆகாமியம், சஞ்சிதம், பிராரத்தம் என்னும் மூன்றையும் முறையே எதிர்வு. இறப்பு, நிகழ்வு எனத் தூய தமிழிற் கூறலாம் (பாவாணர் தமிழியற் கட்டுரைகள், பக்.145147);.

முக்குலம்  mukkulam, பெ.(n.)

   பழங் காலத்திலிருந்த மூன்று அரச குலங்கள்; the three ancient lines of kings.

     “முக்குலத்தினு மதிக்குல முதன்மை பெற்றது வென்று” (பாரத.குருகுல.28);.

     [மூன்று + குலம். மூன்றுகுலம் → முக்குலம்.]

முக்குலைச்சு mukkulaiccu, பெ.(n.)

     ‘தெ’ என்ற குறியுள்ளதும் நான்கில் மூன்று பங்குடையதுமான பின்னவெண் (யாழ்ப்.);;

 the fraction 3/4, as three quarters.

முக்குளம்1 mukkuḷam, பெ. (n.)

   கங்கை, யமுனை, சரசுவதி ஆகிய மூன்று ஆறுகளும் கூடுமிடம் (வின்.);; the confluence of the rivers, the {}, the {} and the Ganges.

     “முக்குளம் செற்றார் பாதம் சேருமுக்குளமும் பாடி உளமகிழ்ந் தேத்தி வாழ்ந்தார்” (சேக்கிழார்);.

     [மூன்று + குளம் – முக்குளம். குளம் = நீர் நிலையைக் குறித்தது ஆற்றையும் குறித்தது.]

 முக்குளம்2 mukkuḷam, பெ.(n.)

   இருபதாவது விண்மீனான முற்குளம் (பூராடம்); (வின்.);; the 20th naksatra.

முக்குளி1 mukkuḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   முழுகுதல்; to dive.

அவன் முக்குளிக்க நீரில் பாய்ந்தான். “இரைகவர் ஞெண்டு முக்குளித்தூறு மளறு கிடங்கில்” (திருச்செந். பிள்ளை. செங்கீரை.10);.

தெ. புக்கிளிஞ

     [முங்கிக்குளி த்தல் → முக்குளி த்தல் = நீரில் அமிழ்ந்து உள்ளே செல்லுதல்.]

 முக்குளி2 mukkuḷi, பெ.(n.)

   கோழி முளையான் பூடு (பதார்த்த.607);; large flowered purslane.

 முக்குளிக்காரை mukkuḷikkārai, பெ.(n.)

   சதக்காரைச் செடி; a kind of webera Canthium genus.

 முக்குளிக்கீரை mukkuḷikārai, பெ.(n.)

   உப்புக்கீரை; a kind of vegetable greens Portulaca pilosa.

முக்குளிப்பான் mukkuḷippāṉ, பெ.(n.)

   1. உள்ளான் என்னும் சிறிய நீர்ப்பறவை வகை (வின்.);; dabchick, a small grebe.

   2. நோய் வகை (சங்.அக.);; a kind of disease.

     [முங்குளிப்பான் → முக்குளிப்பான்.]

     [p]

 முக்குளிப்பான் mukkuḷippāṉ, பெ. (n.)

   வாத்து போல் உடலமைப்புக் கொண்ட பறவையினம்; a bird.

     [மூழ்கி+குளிப்பான்]

 முக்குளியர் mukkuḷiyar, பெ.(n.)

   கடலில் மூழ்கி (முங்கி);க் குளித்து முத்து, சிப்பி ஆகியவற்றை எடுப்பவர்கள்; pear collecting divers.

மறுவ, குளியாளி

     [முங்கு+குளியர்]

முக்குழி mukkuḻi, பெ.(n.)

   வேள்வித் தீயை வளர்க்குங் குழிகள்; sacrificial pits for maintaining the three {} fires.

     “சமிதை முக்குழிக் கூட்டத்துட்பட்ட வோக்கி” (பெருங்.இலாவான.3:15);.

     [முன்கு + குழி.]

முக்குழிப்பாய்ச்சு-தல் mukkuḻippāyccudal,    5 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. முக்கோண வடிவாக நடவு அமையும்படி நாற்று நடுதல் (இ.வ.);; to transplant seedlings in triangular shapes.

   2. தந்திரத்தால் கேட்டிற்குள்ளாதல் (இ.வ.);; to entrap and ruin.

அவனை முக்குழிப் பாய்ச்சிவிட்டான்.

     [முக்குழி + பாய்ச்சு தல். பாய்ச்சுதல் = நீர்ப் பாய்ச்சுதல்.]

 முக்குழியாட்டம் mukkuḻiyāṭṭam, பெ.(n.)

   சிற்றுார் சிறுவர்கள் விளையாடும் விளையாட்டு வகை; a village game which children plays.

 முக்குவன் mukkuvaṉ, பெ.(n.)

   நுளையன்; fisherman.

     [முக்கு → முக்குவன்.]

முக்குவர்  mukkuvar, பெ.(n.)

   குமரி, முகவையில் வாழும் மீனவக் குடியினருள் ஒரு வகுப்பினர் (மீனவ.);; sect of people in fisherman community.

க. முக்குவர்.

     [முக்கு → முக்குவர். முக்கு தல் = மூழ்கு தல்.]

     ‘முக்குவர்’ இலங்கையிலும் பழஞ்சேர நாடாகிய கேரளத்திலும் உள்ளனர். சேரநாட்டு முக்குவர் ஈழவருடனும் முகவருடனும் இலங்கையினின்று வந்ததாகச் சொல்லப்படுவர்’ என்று குண்டர்ட்டு தம் மலையாள ஆங்கில அகரமுதலியிற் கூறுவர் (தேவநேயம்.12, பக்.96);.

முக்கூடற்பள்ளு mukāṭaṟpaḷḷu, பெ.(n.)

   முக்கூடல் அழகர் பேரில் 17ஆம் நூற்றாண்டில் இயற்றப்பட்ட பள்ளுப் பனுவல்; a {} poem on {}, 17th century.

     [முக்கூடல் + பள்ளு → முக்கூடற்பள்ளு.]

பள்ளுப்பாட்டு நூல்களில் தலைசிறந்தது முக்கூடற்பள்ளு. இது 17ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டது. தாமிரபருணி ஆற்றோடு சிற்றாறும், கயத்தாறும் கலந்து கூடும் இடத்தை முக்கூடல் என்பர். முக்கூடலில் கோயில் கொண்ட அழகர் மீது பாடப்பட்டது இந்நூல். முக்கூடலில், ஒரு பண்ணையாரிடத்தில் பயிர்த்தொழில் செய்யும் பள்ளன் ஒருவனுக்கு இரு மனைவியர். மூத்த மனைவி முக்கூடற்பள்ளி, பெருமாளை வணங்குபவள். இளையவள் மருதூர் பள்ளி, சிவனை வணங்குபவள். இவ்விரு மனைவியருக்குள் நிகழும் போட்டி, சண்டை, சச்சரவு, உரையாடல்கள் போன்றவற்றை இந்நூலில் காணலாம். அதிலே நாட்டைப் பற்றியும் ஊரைப் பற்றியும், இருவரின் மதத்தைப் பற்றியும் ஏச்சுகளும் பேச்சுகளும் நகைச் சுவையுடன் அமையக் காணலாம்.

இத்தகைய நயமிக்க முக்கூடற் பள்ளு நூலை எழுதிய ஆசிரியர் பெயர் தெரியவில்லை. இந்நூலை நாடகமாக்கித் தந்தவர் ‘வேளான் சின்னத் தம்பி’ என்னும் பெயருடைய என்னயினாப் புலவர். (திரு.மு.அருணாசலப் பிள்ளை, முக்கூடற்பள்ளு நூல் ஆராய்ச்சி); இந்நூலில் அமைந்துள்ள நயமிக்க பாடல்கள் சில,

     “ஆற்று வெள்ளம் நாளைவரத் தோற்றுதே குறி மலை

யாளமின்னல் ஈழமின்னல் குழமின்னுதே

நேற்றுமின்றும் கொம்புசுற்றிக் காற்றடிக்குதே கேணி

நீர்ப்படு சொறித்தவளை கூப்பிடுகுதே!

சேற்றுநண்டு சேற்றைக்குழைத் தேற்றடைக்குதே மழை

தேடியொரு கோடிவானம் பாடி யாடுதே

போற்றுதிரு மாலழகர்க்கேற்ற மாம்பண்ணைச் சேரிப்

புள்ளிப்பள்ளர் ஆடிப்பாடித் துள்ளிக் கொள்வோமே”

     “உள்ளத்தில் ஊசலிடும் உல்லாசப் பார்வைவிழிக்

கள்ளத்தி னாலிரும்புங் கல்லுங் கரையாதோ

வெள்ளத்தி லேதுயில்கார் மெய்யழகர் முக்கூடற்

பள்ளத்தி யாரழகு பார்க்க முடியாதே”

இத்தகைய வளமுள்ள பாடல்கள் சிந்தும் விருத்தமும் விரவி வரப் பாடப்பட்டுள்ளன. இந்நூலில், சித்திரக் காலி, வாலான் சிறை மீட்டான், மணல் வாரி, செஞ்சம்பா, கருஞ்சூறை, பொற்பாளை, கத்துரிவாணன், பூம்பாளை, கருங்குறுவை, புனுகுச் சம்பா போன்ற நெல்லின் வகைகளையும், குடைக்கொம்பன், செம்மறையன், குத்துக் குளம்பன், மோழை, குடைச் செவியன், குற்றாலன், கூடு கொம்பன் போன்ற மாட்டின் வகைகளையும் காணலாம்.

முக்கூடல் mukāṭal, பெ.(n.)

   1. மூன்று ஆறுகள் கூடும் நன்னீர்த் துறை; a place where three rivers meet, generally considered sacred.

     “திருமுக்கூட லென்றி சைப்ப” (கருவூர்ப்பு.ஆமிரா.45);.

   2. நெல்லை மாவட்டத்தில் சித்திரா ஆறும் உப்போடையும் தாமிரபருணியுடன் கூடும் இடத்துள்ளதோர் மாலியத் தலம்; a shrine in Tinnevelly District at the confluence of the {}, the {} and the {} sacred to Visnu.

     “வடி வார்வேல் முக்கூடல் அம்மா முருகமருங் கொன்றையந்தார் முக்கூட மாட்டா முலை” (சிவபெருமான் திருவந்தாதி. 50);.

     [மூன்று + கூடு தல் → முக்கூடல்.]

முக்கூட்டரத்தம் mukāṭṭarattam, பெ.(n.)

   வெற்றிலை பாக்கு சுண்ணாம்பு மூன்றையும் மெல்லுதலால் உண்டாகுஞ் செந்நிறம்; red colour produced by chewing betel, arecanut and lime.

     “முக்கூட்டரத்த வொண்பசை விலங்கி” (பெருங்.நரவாண. 1,205);.

     [முக்கூட்டு + அரத்தம் – முக்கூட்டரத்தம்.]

முக்கூட்டு mukāṭṭu, பெ.(n.)

   1. மூன்று சரக்குக்களாலாகிய மருந்து; a medicine compounded of three drugs.

     “கைபுனைந் தியற்றிய முக்கூட்டமிர்தும்” (பெருங். இலாவாண.4:91);.

   2. மூன்று கட்டிகளைக் கூட்டியமைத்த அடுப்பு (வின்.);; oven, as formed of three stones or lumps of earth placed triangularly.

   3. முக்கூட்டெண்ணெய் (வின்.); பார்க்க; see {}.

   4. தாழி விண்மீன் (பரணி);; the 2nd naksatra.

   5. மூன்று வழிகள் சேருமிடம்; junction, where three paths meet.

முக்கூட்டில் நிற்காதே..

     [மூன்று + கூட்டு.]

 முக்கூட்டுத்தைலம் mukāṭṭuttailam, பெ.(n.)

முக்கூட்டெண்ணெய் பார்க்க; see {}.

     [முக்கூட்டு + தைலம். Skt. தைலம் = எண்ணெய்.]

 முக்கூட்டுநெய் mukāṭṭuney, பெ.(n.)

முக்கூட்டெண்ணெய் பார்க்க; see {}.

     [முக்கூட்டு + நெய்.]

 முக்கூட்டெண்ணெய் mukāṭṭeṇīey, பெ.(n.)

   நல்லெண்ணெய், சிற்றாமணக் கெண்ணெய், ஆவின் நெய் ஆகிய இம்மூன்றோடு மற்ற மருந்து சரக்குகளையும் சேர்த்துப் போகர் முறைப்படி செய்தவோர் தலைமுழுக்குக் கெண்ணெய்; medicated bathing oil prepared with gingelly oil, castor oil and ghee with other drugs according to {}.

     [முக்கூட்டு + எண்ணெய். முக்கூட்டு = மூன்றும் கலந்தது.]

 முக்கூறிடல் mukāṟiḍal, தொ.பெ.(vbl.n.)

   மூன்று பங்காய்ச் செய்கை; make into three equal parts (சா.அக.);.

     [மூன்று + கூறிடல்.]

 முக்கூறிலை mukāṟilai, பெ.(n.)

   மூன்று முனைகளை உடைய இலை; tricuspidate leaf (சா.அக.);.

     [மூன்று + கூறு + இலை.]

 முக்கூறு mukāṟu, பெ.(n.)

   மூன்று பங்கு; three parts.

     [மூன்று + கூறு.]

 முக்கூறுபோடல் mukāṟupōṭal, பெ.(n.)

முக்கூறிடல் பார்க்க; see {}.

 முக்கை mukkai, பெ.(n.)

   மூன்று (உ.வ.);; three, a term used in games.

     [மூன்று + கை.]

முக்கைப்புனல் mukkaippuṉal, பெ.(n.)

   மூன்று முறை குடங்கையால் நீர் முகந்து முன்னோர்க்கு (பிதிரர்க்கு);ச் செய்யும் நீர்க்கடன்; the three handfuls of water poured out as offerings to the manes.

     “குருதியால் முக்கைப் புனலுருப்பன்” (கம்பரா.மாயாசனக.91);.

     [மூன்று + கை + புனல். புனல் = நீர்.]

முக்கோடியேகாதசி mukāṭiyēkātasi, பெ.(n.)

   சிலை (மார்கழி); மாதத்து வளர்பிறையில் வரும் பதினோராம் நாள் (ஏகாதேசி);; the 11th titi of the bright fortnight of {}.

     [மூன்று + கோடி + Skt. ஏகாதசி.]

 முக்கோட்டான்நடவு mukāḍḍāṉnaḍavu, பெ.(n.)

   வரிசையில்லாமல், ஒழுங்கின்றி நடவு செய்கை (உழவு);; transplanting the seedlings without any order.

     [முக்கோட்டான் + நடவு.]

முக்கோட்டை mukāṭṭai, பெ.(n.)

   வழிபட்டோர்க்குப் பாட்டியற்றும் ஆற்றலை அளிக்கும் கொற்றவை கோயில்; a shrine of {} who is said to endow Her votaries with poetic power.

     “பாடுவித்த முக்கோட்டை யிருக்கிறபடி” (ஈடு, 4, 5:2);.

     [மூக்கோட்டை → முக்கோட்டை.]

 முக்கோணத்தட்டு mukāṇattaṭṭu, பெ.(n.)

   வடிதட்டாக பயன்படுத்தப்படும் ஏன வகை; a triangular plate.

     [மூன்று+கோணம்+தட்டு]

முக்கோணம் mukāṇam, பெ.(n.)

   1. மூன்று கோணங்களையுடைய வடிவம்; triangle.

   2. நிரய வகை; a hell.

     “அதன்கீழ்க் குலிச முக்கோணம்” (சிவதரு. சுவர்க்கநரக. 109);.

     [மூன்று + கோணம். கோணம் = மூன்று கோணங்களையும் மூன்று பக்கங்களையும் உடைய வடிவம்.]

 முக்கோணவாரி mukāṇavāri, பெ.(n.)

   உட்காதினுள்ளிருக்கும் பள்ளம்; the oval cavity of the internal ear Vestibule (சா.அக.);.

முக்கோணி mukāṇi, பெ.(n.)

   மலைமகள் (பார்வதி);; Malaimagal (Parvadi);, as residing in the mystic triangle.

     “சக்தி கெளரி முக்கோணி” (பேரின்பக்கீர்த்.பக்.55);.

     [முக்கோணம் → முக்கோணி.]

முக்கோண் mukāṇ, பெ.(n.)

முக்கோணம், 1 பார்க்க; see {}, 1.

     “வட்டமுஞ் சதுரமு முக்கோண் வடிவமும்” (பெருங். உஞ்சைக்.42:29);.

     [முக்கோணம் → முக்கோண்.]

 முக்கோதனம் mukātaṉam, பெ.(n.)

   தோதகத்தி; a tree (சா.அக.);.

முக்கோற்பகவர் mugāṟpagavar, பெ.(n.)

   முத்தண்டமேந்திய துறவிகள்; a class of ascetics who carry {}.

     “முக்கோற் பகவரைக்கண்டு” (கலித். 9, துறைக்குறிப்பு);.

     [முக்கோல் + பகவர். பகவன் → பகவர் = திருமாலடியவரான முனிவர்.]

முக்கோல் mukāl, பெ. (n.)

   1. மாலிய குரவர்கள் கையில் வைத்திருக்கும் மூன்று கவையுடைய கோல்; trident staff carried by {} ascetics.

     “நூலே கரக முக்கோன் மணையே” (தொல்.பொருள். 625);.

   2. இருபத்திரண்டாவது விண்மீன் (திருவோணம்);; the 22nd naksatra.

     [மூன்று + கோல்.]

 முக்கோல் அந்தணர் mukālandaṇar, பெ.(n.)

   முக்கோல், மனை, நீர்க்கடிகை ஆகிய மூன்றும் ஏந்தி தோன்றிய (ஆகம வழியில் தவம் செய்யும் தமிழ் முனிவன்; ancient Tamil saint of TINA social order with trudant plank and water in small jar, contrary to Aryan vedic andanan.

     “உறித்தாழ்ந்த கரகமும் உரைசான்ற முக்கோலும்.அந்தணிர்” (கலி);.

     [முக்கோல்+அந்தணன்]

முக்தசர்1 muktasar, பெ. (n.)

   உட்கருத்து (சராம்சம்);; gist, abstract.

     “அவன் பிராதின் முக்தசர் என்ன?”

மறுவ. உட்கருத்து

     [U. mukhtasar → த. முக்தசர்]

 முக்தசர்2 muktasar, பெ.அ. (adj.)

   சுருக்கமான; abbreviated, brief, short.

     [U. mukhtasar → த. முக்தசர்]

 முக்தா muktā, பெ. (n.)

   ஒரு சிற்றூரின் வரை யறுத்த மொத்தத் தீர்வை;     [U. maqta → த. முக்தா]

 முக்தியார் muktiyār, பெ. (n.)

   பிறருக்காக வழக்கை வாதிப்போன்; aattorney, pleader.

     [U. mukhtar → த. முக்தியார்]

 முக்தியார்நாமா muktiyārnāmā, பெ. (n.)

   அதிகார ஆவணம் (பத்திரம்);(C.G.);; power of attorney.

     [U. {} → த. முக்தியார்நாமா]

 முங்காச்சி muṅgācci, பெ.(n.)

   நீருள் அமுங்கி முழுகுகை; plunging in water.

     [முங்கு → முங்காச்சி.]

 முங்காச்சு muṅgāccu, பெ.(n.)

முங்காச்சி (இ.வ.); பார்க்க; see {}.

முங்குதல் muṅgudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. நீரில் மூழ்குதல்; to plunge into water.

     “கிள்ளை…. முங்கி யெழும்” (இரகு.தேனு.14);.

   2. அமிழ்தல்; to sink.

     “முன்னிய வங்க முங்கிக் கேடுற” (மணிமே.29:16);.

   3. நிரம்பியிருத்தல்; to be full.

     “கொலை முங்குங் களவிடுமால்” (இரகு. நகரப்.25);.

   தெ. முங்கு;ம. முங்ஙு

     [முழுங்கு → முங்கு → முங்குதல்.]

 முங்குளிப்பான் muṅguḷippāṉ, பெ.(n.)

   நீரில் மூழ்கி யிரை தேடும் உள்ளான் என்னும் பறவை; common snipe.

     [முங்கு + குளிப்பான் முங்குளிப்பான்.]

 முங்கொசவம் muṅgosavam, பெ.(n.)

   பெண்கள் சேலை கட்டும் போது முன்னால் வைக்கும் மடிப்பு (கோவை.);; ornamental pleating in a woman’s dress hanging from the right hip.

     [முன் + கொசவம். கொசவம் = சேலை மடிப்பு வகை. கொய்சகம் → கொசவம்.]

     [p]

 முசகம் musagam, பெ.(n.)

   எலி; rat (சா.அக.);.

 முசங்கி musaṅgi, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் கொவ்வைக் கொடி; a common creeper of the hedges (சா.அக.);.

 முசடு musaḍu, பெ. (n.)

   ஒரு வகை மீன்; brown tripel tail.

     [முசு-முசுல்;

முசு-முசடு]

 முசரப்பு musarappu, பெ. (n.)

   கணக்கு ஆய்வாளன் (P.T.L.);; accountant, examiner of accounts.

     [Ar. mishrif → த. முசரப்]

 முசரா musarā, பெ. (n.)

   திசை (திக்கு); (M. Navi.);; direction.

     [Ar. {} → த. முசரா]

 முசரியம் musariyam, பெ. (n.)

   நன்னிலம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Nannilam Taluk.

     [முசிறி-முசரியம்]

 முசரு musaru, பெ.(n.)

முசர் (தைலவ.தைல.); பார்க்க; see {}.

 முசருகம் musarugam, பெ.(n.)

   பவளம்; coral (சா.அக.);.

 முசரை musarai, பெ.(n.)

   வெள்ளாட்டுக்கு உண்டாகும் தொற்று நோய்; a contagious disease occures to goats.

முசர் musar, பெ.(n.)

   1. மோர் (பிங்.);; butter milk.

   2. தயிர் (சது.);; curd.

க. மொசரு

முசற்காது musaṟkātu, பெ.(n.)

   1. மருந்துப் பூடு வகை; a medicinal plant, Ludwigia.

   2. ஆட்டுக் காலடம்பு; goat’sfoot creeper.

     “வீக்கம்…. ஏகும் முசற்கா திலையிருக்கும் ஊரைவிட்டு” (பதார்த்த.573);.

     [முயல் → முசல் + காது.]

கை, கால், விரை வீக்கத்தைப் போக்கும் ஒருவகைப் பூண்டு (சா.அக.);.

 முசற்கொம்மட்டி musaṟkommaṭṭi, பெ. (n.)

   ஒருவகை முலாம்பழம் (கொம்மட்டி); (வின்.);; a kind of melon, convoloulus.

     [முசல் + கொம்மட்டி.]

முசற்செவி musaṟsevi, பெ.(n.)

   1. முயற் காது; ear’s of the hare.

   2. முயற் செவிக்கள்ளி பார்க்க; see {}.

   3. முயற்காதிலை பார்க்க; see {} (சா.அக.);.

     [முயல் → முசல் + Skt. செவி.]

 முசற்றழை musaṟṟaḻai, பெ.(n.)

   முயல் என்னும் பெயர் கொண்ட காட்டுப் புதர்ச் செடி; rabbit weed Hare leaf Ipomoea biloba (சா.அக.);.

     [முயல் → முசல் + தழை,]

 முசற்றாழை musaṟṟāḻai, பெ.(n.)

முசற்றழை பார்க்க; see {}. (சா.அக.);.

 முசற்றிசை musaṟṟisai, பெ.(n.)

முயற்றிசை (வின்.); பார்க்க; see {}.

முசலகன் musalagaṉ, பெ.(n.)

   1. முயலகன் பார்க்க; see {}.

     “கனமாகச் செய்த முசலகன் ஒன்று” (தெ.இ.கல்.தொ.ii, 135:30);.

   2. ஒரு நோய்; a disease.

     “அகங்காரமாகிய முசலகனேறி” (திவ். திருமாலை.43, வியா.140);.

முசலம் musalam, பெ.(n.)

   1. உலக்கை (பிங்.);; wooden pestle for pounding paddy.

   2. போரில் பயன்படுத்தும் ஒரு படைக்கருவி (திவா.);; a pestle like weapon of war, club.

     “நெடு முசலங் கொண்டடிப்ப” (கம்பரா. கும்பகருண.56);.

 முசலாடி musalāṭi, பெ. (n.)

   ஒரு வகை மீன்; brown tripel tail.

     [முசல்+ஆ]

முசலி1 musali, பெ. (n.)

   உலக்கையைப் (முசலத்தை); படையாகக் கொண்ட பலராமன் (பிங்.);; Balarama as wielding a pestlelike weapon.

 முசலி2 musali, பெ.(n.)

   1. பல்லி (வின்.);; house lizard.

   2. ஓந்தி; blood sucker.

   3. பச்சோணான்; chameleon.

   4. உடும்பு; a large kind of lizard.

   5. முதலை (திவா.);; aligator.

   6. கபில நிறமும் 2 1/2 விரல வளர்ச்சியும் உள்ள கடல் மீன்வகை; a sea fish, brassy brown, attaining 2 1/2 in. in length, Lobotes Surinamensis.

 முசலி3 musali, பெ.(n.)

   1. தாழை (சூடா.);; fragrant screwpinePandanus.

   2. நிலப் பனை; ground palm plant, Curculigo Orchioides.

   3. வெருகன் கிழங்கு; a bulbous root.

தெ. மெகலி

 முசலிகா musalikā, பெ.(n.)

   செந்தாழை; a red or deep yellow variety and very fragrant screw pine shrub Pandanus.

முசலிகை1 musaligai, பெ.(n.)

   உடும்பு; guana.

 முசலிகை2 musaligai, பெ.(n.)

முசலிகை யாதனம் பார்க்க; see {}.

முசலிகையாதனம் musaligaiyātaṉam, பெ.(n.)

   இரண்டு கையுங் காலுஞ் சம்மணங் கூட்டுவது போல் மடக்கி மார்பு நிலத்திலே தோயக் கிடக்குமாறு செய்யும் இருக்கை (ஆசனம்); வகை (தத்துவப்.108, உரை);; a kind of yogic posture which consists in lying on one’s chest with hands and legs folded in a peculiar way (சா.அக.);.

     [முசலி2 → முசலிகை + Skt. ஆதனம்.]

     [p]

 முசலை musalai, பெ.(n.)

   ஒருவகைக் கோரைக் கிழங்கு; a kind of fragrant root as that of nut grass Cyperus rotundus (சா.அக.);.

முசல்1 musal, பெ.(n.)

முயல் பார்க்க; see muyal (சா.அக.);.

     [முயல் → முசல்.]

 முசல்2 musal, பெ.(n.)

   1. கொம்மட்டி; gourd.

   2. ஒர் பூண்டு; a plant.

 முசல்காதிலை musalkātilai, பெ.(n.)

முயற்காதிலை பார்க்க; see {} (சா.அக.);

     [முசல் + காது + இலை. முயற்காது போன்ற இலையை யுடைய கொடி.]

 முசல்செவிக்கள்ளி musalsevikkaḷḷi, பெ.(n.)

முயற்செவிக்கள்ளி பார்க்க; see {}.

     [முசல் + செவி + கள்ளி. முயற்காது போன்ற இலையுடைய கள்ளிச் செடி.]

 முசல்மான் musalmāṉ, பெ.(n.)

   முகம்மதியன்; Muhammed.

 முசல்மான் musalmāṉ, பெ. (n.)

   முகமதியன்; muhammad.

     [Arab. {} → த. முசல்மான்]

 முசல்மூலி musalmūli, பெ.(n.)

   முயல் திண்ணும் மூலிகை, அறுகம்புல்; harialli grass or devil’s grass, Cynodon dactylon (சா.அக.);.

     [முசல் + மூலி.]

 முசல்வலி musalvali, பெ.(n.)

முசல் வலிப்பு பார்க்க; see {}.

 முசல்வலிப்பு musalvalippu, பெ.(n.)

   வலிப்பு நோய் வகை (மூ.அ.);; a kind of recurring fit or spasm, epilepsy.

     [முசல் + வலிப்பு.]

முசளிகொங்கை musaḷigoṅgai, பெ.(n.)

   தாழை விழுது; adventitious roots of screw pine (சா.அக.);.

     [முசலி3 + கொங்கை.]

 முசாதகம் mucātagam, பெ.(n.)

   வெண்டாமரை (பரி.அக.);; white lotus.

முசாபர் mucāpar, பெ. (n.)

   1. பயணி; traveller.

   2. சுற்றுச் செலவு; tour.

 முசாபர்கானா mucāparkāṉā, பெ. (n.)

   பயணிகள் விடுதி (இ.வ.);; traveller’s bungalow.

த.வ. பயணியர் மாளிகை

     [Ar. {} → த. முசாபர்கானா]

முசி1 musidal,    2 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. அறுதல்; to be torn.

     “மகுடந் தேய்ப்ப

முசிந்து… தழும்பேறி” (பதினொ. காரை. அற்பு.76);.

   2. கசங்குதல்; to be crumpled, as a garment.

     ‘முசிந்த புடைவையை யுடைய’ (கலித். 96, உரை);.

   3. களைத்தல் (இ.வ.);; to be tired.

   4. ஊக்கங் குன்றுதல்; to feel discouraged.

     “முசியாத அத்விதீய காரணமா யென்னுதல்” (ஈடு, 2. 8:5);.

   5. முசி2, 1, 3 பார்க்க; see {}, 1, 3.

   6. முசி2, 4 பார்க்க; see {}, 4. மூங்கில்போல் அன்னை சுற்றம் முசியாமல் வாழ்ந்திடுவீர்.

 முசி2 musittal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. களைத்தல் (வின்.);; to faint, become tired.

   2. துன்பம் கொள்ளுதல் (கிலேசித்தல்); (திவ்.பெரியதி.1. 9:4, அரும்.);; to be distressed.

   3. மெலிதல்; to grow thin.

     “என்னை வரவிட்ட பாவி முசித்துச் சதை கழியாமல்” (தனிப்பா.1, 236:3);.

   4. அழிதல்; to perish.

     “முசித்திடாமல் வாழ்ந்திருத்தி” (பிரபோத.3: 66);.

   5. முசி1, 2 பார்க்க; see {}. 2.

     “திருவரையிலே முசிக்கையாலும்” (திவ்.திருப்பல்.9, வியா.);.

 முசி3 musittal,    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   திருகுதல்; to wrench, twist.

     “அன்னவன் முடித்தலை முசித்து” (கம்பரா.பொழிலிறு.7);.

 முசிடி musiḍi, பெ.(n.)

   தன்னிறத்தை அடிக்கடி மாற்றும் ஒரு வகைக் கடல் மீன்; a sea fish which changes its colour.

முசிடு musiḍu, பெ.(n.)

முசிறு, 1, 2 (வின்.); பார்க்க; see {}, 1, 2.

க. முசுடு

     [முசிறு → முசிடு.]

 முசிட்டெறும்பு musiṭṭeṟumbu, பெ.(n.)

முசிற்றெறும்பு பார்க்க; see {}.

     [முசிடு + எறும்பு.]

முசிப்பாறு-தல் musippāṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   இளைப்பாறுதல் (வின்.);; to rest, receive, take comfort.

     [முசிப்பு + ஆறுதல்.]

 முசிப்பாற்றி musippāṟṟi, பெ.(n.)

   இளைப்பாற்றுகை (வின்.);; rest;

 refreshment.

     [முசிப்பு + ஆற்றி. ஆற்று → ஆற்றி.]

முசிப்பு musippu, பெ. (n.)

   1. மெலிவு; thinness, emaciation.

     “விலாப்புடை முசிப்பற வீங்க” (உத்தரரா. சந்திரகே.71);.

   2. களைப்பு (வின்.);; languor, debility, fatigue, weariness.

   3. அழிவு; destruction.

     “போகந் துய்த்து முசுப்பின்றி வாழ்தல் வாழ்வு” (பிரபோத.38:30);.

   4. இடை (வின்.);; waist.

     [முசி → முசிப்பு.]

முசிரி musiri, பெ.(n.)

முசிறி பார்க்க; see {}.

     “முகையவிழ் தார்க்கோதை முசிரியார் கோமான்” (முத்தொள்.6);.

     [முசிறி → முசிரி.]

 முசிரி musiri, பெ. (n.)

   திருச்செங்கோடுவட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Tiruchengodu Taluk. –

     [முசிறி-முசிரி (கொ.வ.);]

முசிறி musiṟi, பெ.(n.)

   மேற்கடற் கரையிலுள்ள பழைய துறைமுகப் பட்டினம்; Muziris, an ancient seaport, near Cranganore.

     “முழங்கு கடன் முழவின் முசிறியன்ன” (புறநா.343, பிம்);.

     “முதுநீர் முன்றுறை முசிறி முற்றி” (அகநா.57:15);.

வால்மீகி இராமாயணம் இப்பட்டினத்தை முரசீபத்தனம் என்று கூறுகிறது. சுள்ளி என்னும் பேரியாறு கடலில் கலக்குமிடத்து இருந்த பட்டினம். முற்காலத்து யவனர் முதலியோர் மிளகு முதலிய சரக்குகளை மேனாட்டிற்குக் கொண்டு செல்லும் துறைமுகம் எனத் தாலமி முதலிய யவன யாத்திரிகரால் புகழப்பட்டது. சேரனது தலைநகரமாகவும் இருந்தது (அபி.சிந்:);.

முசிறு musiṟu, பெ.(n.)

   1. செந்நிறமுள்ள எறும்பு வகை; red ant, Formica smaragdina.

   2. கடுகடுப்புள்ளவன்ள்; one easily enraged;

 surly, irritable person.

   3. முசு1 பார்க்க (வின்.);; see {}.

     [முயிறு → முசிறு.]

 முசிற்றெறும்பு musiṟṟeṟumbu, பெ.(n.)

முசிறு பார்க்க;see {}.

 முசிலாப்பு musilāppu, பெ.(n.)

ஒடுக்கிக் கட்டுகை (யாழ்ப்’.);,

 compression to a small bulk.

முசிவு1 musivu, பெ.(n.)

முசிப்பு, 2 பார்க்க: see {},

   2. “அரிமுசிவொடு மெழ” (தேவா.832:3);.

     [முசி → முசிவு.]

 முசிவு2 musivu, பெ. (n.)

   கசங்குகை; crumpling.

     “திருப்பரியட்டத்தைக் கொண்டு வசைவும் முசிவுமற விரித்துச் சாத்தி” (திவ். பெரியாழ். 3, 4:2, வியா.பக்.594);.

     [முசி → முசிவு.]

முசீபத்து mucīpattu, பெ. (n.)

   துன்பம்; distress, misfortune.

     “முசீபத்தைப் போக்கிப் பரக்கத்து உண்டாக்கும்” (மகி.க.ii,94.);

     [Ar. {} → த. முசீபத்து]

முசு1 musu, பெ.(n.)

   கருங்குரங்கு வகை; langurSemnopithecus priamus.

     “கருமை மெழுகியவை போன்றினிய வல்லா முகத்த முசுவுங் குரங்கு மிரிய” (சீவக.1414);.

     “மைபட் டன்ன மாமுக முசுக்கலை” (அகநா.267:9);.

     “மெய்யோ வாழிதோழி சாரல் மைபட்டன்ன மாமுக முசுக்கலை” (குறுந்:121:1, 2);.

     “இன்முகப் பெருங்கலை நன்மேயல் ஆரும்” (நற்.119:5);.

   க. முக;   ம. மொச்ச;து. முஜ்ஜு (muju);.

     [p]

 முசு2 musu, பெ.(n.)

   திமில்; hump.

முசுகுந்தன் musugundaṉ, பெ.(n.)

   தேவர்கள் அசுரரொடு பொருதபொழுது தேவர்களுக்கு உதவிய ஒரு மன்னன்; an emperor, who assisted the {} in their wars against the Asuras.

     ‘வெற்றி பொருந்திய வேலையுடைய முசுகுந்த னென்னும் மன்னனுக்கு வரும் இடையூற்றை’ (சிலப்.5:65, உரை);.

முசுக்கட்டை musukkaṭṭai, பெ.(n.)

   1. கம்பளிப் பூச்சி; hair caterpiller or silk worm.

   2. அரம்பத்தின் பற்களைப் போன்ற இலைகளையும், கம்பளிப் பூச்சி போன்ற பழங்களையும் உடைய ஒருவகைக் குத்துச் செடி; mulberry, Morus indica Indian mulberry plant.

 முசுக்கட்டைப்பூச்சி musukkaṭṭaippūssi, பெ.(n.)

   கம்பளிப் பூச்சி; hairy caterpiller.

     [முசுக்கட்டை + பூச்சி.]

 முசுக்கை musukkai, பெ.(n.)

முசுமுசுக்கை (மூ.அ.); பார்க்க; see {}.

முசுக்கொட்டைச்செடி musukkoḍḍaisseḍi, பெ.(n.)

முசுக்கட்டை, 2 பார்க்க; see {}, 2. இதன் இலை பட்டுப்புழுவிற்கு உணவாகப் பயன்படுகிறது.

     [முசுக்கட்டை → முசுக்கொட்டை + செடி.]

 முசுடர் musuḍar, பெ.(n.)

முசுண்டர் (சூடா.); பார்க்க; see {}.

முசுடு1 musuḍu, பெ.(n.)

முசிறு (வின்.); பார்க்க; see {}.

மரங்களில் அதிகமாக இருக்கும் பழுப்பு நிறப் பெரிய எறும்பு.

     [முசிறு → முகடு.]

 முசுடு2 musuḍu, பெ. (n.)

   சிடுமூஞ்சி, சடுதியில் சினங்கொள்வோன் (முன்கோபி);; irritable person.

அவர்முசுடாக இருந்தாலும் நல்லவர்.

 முசுட்டுமுட்டைத்தைலம் musuṭṭumuṭṭaittailam, பெ.(n.)

   முசுற்றெறும்பின் முட்டை களினின்று வடித்தெடுக்கும் எண்ணெய்; a medicinal oil prepared from the eggs of red ants.

     [முகடு + முட்டை + Skt. தைலம்.]

 முசுட்டை musuṭṭai, பெ.(n.)

   கொடி வகை (வின்.);; a kind of creeper Iponoea candicans.

மறுவ. பஞ்சி.

க. முசுடெ.

இது ஒரு வகைக் கொடி, தென்னிந்தியாவி லெங்கும் கிடைக்கக் கூடியது. இதன் கொடி மருத்துவ குணமுடையது. கைப்பு, கார்ப்புச் சுவையுடையது. இக் கொடியைக் குடிநீரிட்டாவது அல்லது பொடி செய்து இதர மருந்துகளுடன் சேர்த்தாவது கொடுக்க வளி, வெள்ளை, நீர்த்தினவு, புடை, சிறு சிரங்கு இவைகளை நீக்கும் குணமுடையது. இதை அரைத்து எண்ணெய்விட்டுக் காய்ச்சி சொறி, சிரங்கு, நமைச்சல் முதலியவைகட்குப் பூசிவர அவை குணமாகும். இது நுட்புழுக் கொல்லி (Germicide);, ஊதை (வாத); மடக்கி (Antivata); மலமிளக்கி (Laxative);, ஆகியவற்றிற்குச் சிறந்த மருந்தாகும். இக்கொடியின் மருத்துவக் குணங்களைப் பற்றிய குறிப்புக்களை ‘அகத்தியர் குணபாடப் பாடலால் அறிய முடிகிறது.

     “மாதே முசுட்டையது வாதமொடு ஐயத்தைத்

தீதே புரிநீரைத் தீர்க்குங்காண் வேதனைசெய்

வன்மலத்தைத் தள்ளும் வறட்சி சொறிசிரங்கைச்

சன்மமறப் போக்கிலிடுஞ் சாற்று”

 முசுட்டைப்பெண் musuṭṭaippeṇ, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் புழு; a kind of worm (சா.அக.);.

முசுண்டர் musuṇṭar, பெ.(n.)

   கீழ்மக்கள்; low, mean people.

     “தவிர்தி யினி முசுண்டரவர் சங்கந் தன்னை” (சேதுபு.துரா.65);.

     [முசுடு → முசுண்டர் = முசுடு எறும்பு போல் தாழ்ந்த, கீழ்மக்கள்.]

முசுண்டி musuṇṭi, பெ. (n.)

   படைக்கலக் கருவி வகைகளுள் ஒன்று (வின்.);; a sledge like weapon of war.

     “முழு முரட்டண்டுவேன் முசுண்டி” (கம்பரா. பிரமாத்திர.48);.

முசுண்டை musuṇṭai, பெ.(n.)

   கொடி வகை; leather berried bindweed Rivea ornata.

     “புல்கொடி முசுண்டையும்” (நெடு நல்.13);.

     “முன்றின் முஞ்ஞையொடுமுசுண்டை பம்பி” (புறநா.320:1);.

     “குவையிலை முசுண்டை வெண்பூக் குழைய” (அகநா.94:2);.

க. முசுடே.

 முசுப்பதி musuppadi, பெ.(n.)

   போர் வீரருறையுமிடம் (வின்.);; barracks for soldiers.

முசுப்பாத்தி1 musuppātti, பெ. (n.)

   1. முசிப்பாற்றி பார்க்க; see {}.

   2. வேலை; work.

 முசுப்பாத்தி2 musuppātti, பெ. (n.)

   வேடிக்கை, வியப்பு, பொழுதுபோக்கு; amusement, good fun.

குழந்தைகள் விளையாடிக் கொண்டு இருப்பதைப் பார்க்க முசுப்பாத்தியாக இருந்தது. இந்த ஊரில் ஒரு முசுப்பாத்தியும் இல்லை.

     [முசிப்பு → முசுப்பு + ஆற்றி. முசுப்பாற்றி → முசுப்பாத்தி.]

 முசுப்பிரா musuppirā, பெ.(n.)

   நரிக் கொன்னை; a variety of cassia (சா.அக.);.

முசுப்பு musuppu, பெ.(n.)

முசு2 (உ.வ.); (திருவிருத்.21, வியா.); பார்க்க; see {}.

தெ. முபு

     [முசு → முசுப்பு.]

 முசுமக்கி musumakki, பெ.(n.)

   மஞ்சட் காளான்; yellow mushroom.

 முசுமாலினி musumāliṉi, பெ.(n.)

   மஞ்சட் காசி தும்பை; yellow balsam (சா.அக.);.

 முசுமுக க்கைக்கீரை musumugaggaigārai, பெ.(n.)

   முசுமுகக்கையிலை; leaf of {} (சா.அக.);.

   தெ. முசுமுககய;   இந். பிலவி;மரா.சித்ரதி.

     [முசுமுசுக்கை + கீரை.]

மூச்சு இருமல் (அ); ஈளை நோய் (சுவாசகாசம்);, கோழை முதலியவற்றிற்கு மருந்தாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

முசுமுசு1 musumusuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நீர் முதலியன கொதித்தல் (வின்.);; to bubble up, as boiling water.

   2. குறட்டை விடுதல் (வின்.);; to snore.

   3. தினவெடுத்தல்

   9

 to feel a sensation of itching.

     [முகமுசெனல் → முசுமுசுத்தல்.]

 முசுமுசு2 musumusuttal,    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   உறிஞ்சுதல்; to snuff up, as a hog.

     [முசுமுசெனல் → முசுமுசு த்தல்.]

முசுமுசுக்கை musumusukkai, பெ.(n.)

   சுனையுள்ள இலைகளையும் அரத்தநிறப் பழங்களையும் உடைய மருந்துக் கொடிவகை; bristly bryony, creeper, Mukia scabrella.

     “முசுமுசுக்கை மாமூலி” (பதார்த்த:57);.

ம. முசுமுகக்க.

 முசுமுசுச்சாலை musumusussālai, பெ.(n.)

   பழைய புதைகுழி வகை (இ.வ.);; kistvaen, ancient grave.

     [ஒருகா.முதுமக்கட்சால் → முசுமுசுச்சால் → முசுமுசுச்சாலை.]

முசுமுசுப்பு1 musumusuppu, பெ.(n.)

   1. நீர் முதலியன கொதிக்கும் ஒலி; sound of boiling.

   2. சொறியும் போது உண்டாகும் ஒலி; sound of scratching provoked by itching.

     [முசுமுசு → முசுமுசுப்பு.]

 முசுமுசுப்பு2 musumusuppu, பெ.(n.)

   விருப்பம், அன்பு (சிரத்தை);; eager of attention;

 earnestness.

     “சீராட்டி வளர்த்த முசுமுசுப் பெல்லாம் திருநிறத்திலே தோன்றும்படி யிருக்கும்” (திவ்.பெரியாழ்.1. 2:12 வியா.பக்.38);.

முசுமுசெனல் musumuseṉal, பெ.(n.)

   1. நீர் முதலியன கொதித்தற் குறிப்பு; sound of boiling.

   2. தினவெடுத்தற் குறிப்பு; itching sensation.

     [முசுமுசு → முசுமுசெனல்.]

முசும்பு – தல் musumbudal,    5 செ.கு/வி.(v.i.)

   முணமுணத்தல் (வின்.);; to mumble, mutter murmur.

     [உசும்புதல் → முசும்புதல்.]

 முசுரம் musuram, பெ.(n.)

   புற்றுக் காளான்; mushroom growing on ant hill (சா.அக.);.

முசுறி musuṟi, பெ.(n.)

முசிறி பார்க்க;see {}.

     “முசிறியன்ன நலஞ் சால் விழுப் பொருள்” (புறநா.343);.

முசுறு musuṟu, பெ.(n.)

   1. முசு1 பார்க்க;see {}.

   2. முசிறு, 1, 2 பார்க்க;see {}, 1, 2.

     [முசிறு + முசுறு.]

மரங்களில் அதிகமாக இருக்கும் பழுப்பு நிறப் பெரிய எறும்பு வகை.

 முசுறுப்புல் musuṟuppul, பெ.(n.)

முயிற்றுப் புல் பார்க்க;see {}

மறுவ. அளத்துப்புல்

     [முசுறு + புல்.]

 முசுறுமுட்டை musuṟumuṭṭai, பெ.(n.)

   மரங்களில் இருக்கும் கட்டெறும்பைப் போன்ற சிவந்த எறும்பின் முட்டை. இலுப்பை மரத்தின் முசுறு முட்டை சிறப்பு குணம் எனக் கருதுவர். இதனால் காற்று பிடிப்பு நோய் நீங்கும் என்பர்; the egg of a red ant which has its nest in trees. The one on the tree Bassia longifolia is considered best for medicinal use (சா.அக.);.

     [முசுறு + முட்டை.]

 முசுறுமுட்டைத்தைலம் musuṟumuṭṭaittailam, பெ. (n.)

   சிவப்பெறும்பின் முட்டையி னின்று எடுக்கும் எண்ணெய்; a medicated oil extracted from the eggs of red ants.

     [முசுறுமுட்டை + Skt. தைலம்.]

 முசுறுமுட்டைப்பால் musuṟumuṭṭaippāl, பெ.(n.)

   நஞ்சு (விஷம்); முறிவதற்காக வேண்டி பயன்படுத்தும் சிவப்பெறும்பின் முட்டையில் இருந்து எடுக்கப்பட்ட பால்; the juice from the eggs of red ants used as an antidote in poisons (சா.அக.);.

     [முசுறு + முட்டை + பால்.]

 முசுறுமூலி musuṟumūli, பெ.(n.)

   ஒருவகைத் தழுவு கொடி மூலம் தயாரிக்கும் பெரு மருந்து; a twiner Aristolochia indica.

     [முசுறு + மூலி.]

முசுலி musuli, பெ. (n.)

   குதிரையின் கணைக்காற் குழைச்சில் வீக்கங் கண்டு நொண்டச் செய்யும் நோய் வகை (அசுவசா. 107);; a disease of swelling in the ankles of horse which makes it limp.

 முசுலீம் musulīm, பெ. (n.)

   முகமதியன்; muhammadan.

     [Ar. muslim → த. முசுலீம்]

 முசைப்பேயெட்டி musaippēyeṭṭi, பெ.(n.)

   மைலாலக்கடி மரம் (L.);; common grey mango laurel, Tetracantha rexburghil.

முச்சகம்  muccagam, பெ.(n.)

முப்புவனம் பார்க்க; see {}.

     “முச்சக நிழற்று முழுமதி முக்குடை” (நன்.258);.

     [மூன்று + Skt. சகம்.]

முச்சக்கரம்  muccakkaram, பெ.(n.)

முப்புவனம் பார்க்க; see {}.

     “முச்சக்கரமு மளப்பதற்கு நீட்டியகால்” (பொருந.இறுதி வெண்பா.3);.

     [மூன்று + சக்கரம்.]

முச்சங்கம் muccaṅgam, பெ.(n.)

முக்கழகம் பார்க்க; see {}.

     “ஆதிமுச்சங்கத் தருந்தமிழ்க் கவிஞர்” (சிலப்.பக்.8, கீழ்க் குறிப்பு);.

     [மூன்று + சங்கம்.]

முச்சடை muccaḍai, பெ.(n.)

   விபீடணன் மகளாய் இலங்கையில் சீதைக்குத் துணையா யிருந்து உதவியவள், திரிசடை; the daughter of {} and companion of {} her captivity in {}.

     “முச்சடை யென்பாளவள் சொல்ல” (கம்பரா.நித்தனை. 82);.

     [மூன்று + சடை.]

முச்சட்டை1 muccaṭṭai, பெ.(n.)

   1. அழகு; elegance, beauty.

   2. ஒழுங்கு; neatness, order.

தெ. முட்சட

 முச்சட்டை2 muccaṭṭai, பெ.(n.)

   மூன்று சட்டை; three shirts.

ஒன்றே போல முச்சட்டை வாங்கினேன்.

     [மூன்று + சட்டை.]

முச்சதுரம்  muccaduram, பெ.(n.)

   1. முக்கோணம்; triangle.

     “நாற்சதுரமும் முச்சதுரமும் வில்வடிவமாகிய மூன்றுலகை’ (திருமுரு.181, உரை);.

   2. சதுரக்கள்ளி (மூ.அ.);; square spurge.

     [மூன்று + சதுரம்.]

முச்சத்தி  muccatti, பெ.(n.)

   அரசர்க் குரியதாகக் கருதப்பட்ட மூவகை ஆற்றல் (இரகு.திக்கு.25);; the three powers of a king.

     [மூன்று + சத்தி.]

அரசர்க்குரிய மூவகை ஆற்றல் :

   1); பொருள், படைகளால் அமையும் ஆற்றல் (பிரபு சத்தி);,

   2. அமைச்சரின் சூழ்ச்சி வன்மையால் அரசர்க்கு உண்டாகும் ஆற்றல் (மந்திர சத்தி);,

   3. முயற்சியின் பயனால் விளையும் ஆற்றல், ஊக்கம் (உற்சாக சத்தி);.

முச்சந்தி  muccandi, பெ.(n.)

   1. ஒரு நாளின் மூன்று பகுதியாகிய காலை, பகல், மாலை (திரிசந்தி);; the three periods of the day.

   2. மூன்று தெரு அல்லது மூன்று வழி கூடுமிடம் (திருமுரு.225, உரை);; junction of three streets or three ways.

   3. முற்காலத்தில் வட்டாட்சி அலுவலகப் (நாஞ்.);; a petty taluk officer of old days.

     [மூன்று + சந்தி. சந்தி = கூடுகை, கூடுமிடம்.]

 முச்சந்திமண் muccandimaṇ, பெ.(n.)

   மூன்று தெரு கூடுமிடத்தில் உள்ள தரை மண்; mud at the junction of three streets.

     [முச்சந்தி + மண்.]

குழந்தைகளுக்கு நோய் ஏற்படின் கண்ணேறு பட்டு விட்டதாகக் கருதி முச்சந்தி மண்ணை எடுத்து வந்து உப்பு, மிளகாய், மண் சேர்த்து குழந்தையின் தலையைச் சுற்றி நெருப்பில் போட கண்ணேறு போய் விடும் என்ற நம்பிக்கை இன்றளவும் ஊர்களில் காணும் பழக்கமாகும்.

 முச்சந்திமூப்பன் muccandimūppaṉ, பெ.(n.)

   முச்சந்தியிலுள்ள ஒரு சிறு தெய்வம் (இ.வ.);; a village deity, having its abode at the junction of three streets or ways.

     [முச்சந்தி + மூப்பன்.]

 முச்சரக்கு  muccarakku, பெ. (n.)

   சுக்கு, மிளகு, திப்பிலி ஆகிய முப்பண்டம்; the three pungents dry ginger, pepper and long pepper (சா.அக.);.

     [மூன்று + சரக்கு.]

 முச்சலாடு muccalāṭu, பெ.(n.)

   காது மிகச் சிறியதாய் உள்ள செம்மறியாடு; brown sheep which has very small size of ears.

மறுவ. மொச்சி ஆடு.

     [முச்சல் + ஆடு.]

     [p]

முச்சலிக்கா muccalikkā, பெ. (n.)

   1. உடன் படிக்கை; note of hand, written obligation, agreement, bond;

 deed;

 counter part of lease, as by a tenant to his landlord.

   2. பிணை ஆவணம்; recognisance, bail, penalty bond.

த.வ. ஒப்பந்தம்

     [Skt. mucalka → த. முச்சலிக்க]

முச்சலீலிகை muccalīligai, பெ.(n.)

   வாய்நீர் (உமிழ்நீர்);, சிறுநீர், விந்துநீர் (நாதநீர்); என்னும் மூவகை நீர்; the three liquids, viz. {}

     “முச்சலீலிகை சொக்கிடுவார்” (திருப்பு.603);.

     [மூன்று + Skt. சலிலம் (நீர்); → சலீலிகை.]

முச்சாரிகை muccārigai, பெ.(n.)

   குதிரை, தேர், யானை என்ற மூன்று படையும் ஒருங்குசேர்ந்து செல்லும் அணிவகுப்பு; parade of horses, chariots and elephants.

     “முச்சாரிகை யொதுங்கு மோரிடத்தும்” (ஏலாதி.12);.

     [மூன்று + சாரிகை. சாரிகை = அணிவகுப்பு, வட்டமாயோடுகை.]

முச்சி1 mucci, பெ.(n.)

   1. தலையுச்சி; crown of head.

     “மகளை… முச்சிமோந்து” (சூளா. இரதநூ.102);.

   2. கொண்டை முடி; tuft of hair on the head.

     ‘இவள் போதவிழ் முச்சியூதும் வண்டே” (ஐங்குறு.93);.

   3. சூட்டு; creast.

     “வாகையொண்பூப் புரையு முச்சிய தோகை” (பரிபா.14:7);.

ம. முச்சி.

     [உச்சி → முச்சி.]

 முச்சி2 mucci, பெ.(n.)

முச்சில் (வின்.); பார்க்க; See muccil.

 முச்சி mucci, பெ. (n.)

   1. அலுவலர்களுக்கு எழுது பொருள் முதலியன அணியம் செய்து கொடுக்கும் வேலையாள் (C.G.);; stationer, one who serves out stationery in a public office

   2. தோல் வினைஞன் (C.G.);; one who works in leather.

   3. உறைகாரன் (அக.நி.);; sheath maker.

   4. தச்சன்; carpenter, cabinet-maker.

   5. வண்ணம் பூசுபவன்; painter.

     [H. {} → த. முச்சி]

 முச்சினி mucciṉi, பெ.(n.)

   மூன்றாம் மாதம் (க.அக.);; third month.

 முச்சிமரம்  muccimaram, பெ.(n.)

   கலியாண முருக்கமரம்; a tree with prickles Erythrina indica one bearing red flowers;

 the other white flowers (சா.அக.);.

     [முச்சி + மரம்.]

 முச்சிமுச்சிக்கல்  muccimuccikkal, பெ.(n.)

மணலில் பொருளை ஒளிக்கும்

   விளையாட்டு (கோவை.);; a kind of children play.

மறுவ. கிச்சுக்கிச்சு தாம்பலம்.

     [முச்சி + முச்சி + கல்.]

முச்சியன் mucciyaṉ, பெ. (n.)

   1. தச்சன் (யாழ்ப்.);; carpenter, cabinet maker.

   2. வண்ணக்காரன் (வின்.);; painter.

ம. முச்சியன்

 முச்சியமான்சுரம் mucciyamāṉcuram, பெ.(n.)

   விட்டுவிட்டு வரும் காய்ச்சல்; intermittent fever.

காய்ச்சல் விட்டுவிட்டு வரும்பொழுது வியர்வை, நடுக்கம், பிதற்றல், கழிச்சல், கக்கல் (வாந்தி); முதலிய குணங்கள் உண்டாகும் (சா.அக.);.

முச்சிரம்1 mucciram, பெ.(n.)

   சூலம் (வின்.);; trident.

 முச்சிரம்2 mucciram, பெ.(n.)

   பெருஞ்சீரகம் (பரி.அக.);; anise seed.

 முச்சில்  muccil, பெ.(n.)

   சிறுமுறம் (பிங்.);; toy winnow.

     [முற்றில் → முச்சில். முற்றில் = சிறுமுறம்.]

     [p]

 முச்சீரடி muccīraḍi, பெ.(n.)

   சிந்தடி (மூன்று அடிகளைக் கொண்ட செய்யுள்);; metrical line of three feet.

     [மூன்று + சீர் + அடி.]

முச்சீரம் muccīram, பெ.(n.)

   மூன்று வகை சீரகம் (1. சீரகம், 2. பெருஞ்சீரகம், 3. கருஞ் சீரகம்);; the three kinds of cumin (சா.அக.);.

     [மூன்று + சீர் + அம்.]

முச்சு-தல்  muccudal,    5 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. மூடுதல்; to cover.

     “தாட்செருப்புலகெலாந் தோன்முச்சுந் தரம்போல்” (ஞானவா. மாவலி.8);.

   2. செய்தல்; to make.

முச்சியே மரக்கோவை முயற்சியால்” (சிவதரு.பாவ.81);.

   தெ. மீயூ;க., து. முச்சு.

     [மூய் = மூடுதல், முடிதல். மூய் → மூச்சு → முச்சு → முச்சுதல்.]

 முச்சுக்கருவளி muccukkaruvaḷi, பெ.(n.)

   ஊர்க்குருவி; a bird sparrow (சா.அக.);.

முச்சுடர் muccuḍar, பெ.(n.)

   ஞாயிறு, திங்கள், தீ ஆகிய மூன்று சுடர்கள்; the three luminaries viz., {}.

     “அந்திச் சேதியொளி முச்சுடர் முக்கணும்” (தக்கயாகப்.281);.

     [மூன்று + சுடர்.]

 முச்சுடும்  muccuḍum, முச்சூடும் பார்க்க; see {}.

 முச்சுரப் பிறழ்ச்சிப் பண் muccurappiṟaḻccippaṇ, பெ. (n.)

   பிறழ்ச்சிப் பண்ணின் ஒரு வகை; a musical note.

     [மு(மூன்று);+கரம்+பிறழ்ச்சி+பண்]

 முச்சுரம்  muccuram, பெ.(n.)

   ஊதை (வாதம்);, பித்தம், சளி (சிலேட்டுமம்); முதலியவற்றால் உண்டான காய்ச்சல்;{}, pitta fever and kapa fever (சா.அக.);.

     [மூன்று + சுரம்.]

 முச்சூடும் muccūṭum, கு.வி.எ. (adv.)

   முழுவதும்; fully.

நாள் முச்சுடும் காத்திருந்தேன், ஆனால் அவனைப் பார்க்க முடியவில்லை.

ம. முச்சூடும்.

 முச்சை  muccai, பெ.(n.)

   காற்றாடிப் பட்டத்தில் முக்கோணமாகக் கட்டி நூலுடன் இணைத்து முடிச்சிடும் மூன்று சிறுதுண்டு நூல்கள் (யாழ்ப்.);; the three strings tied to a paper kite in a triangular form with their free ends knotted together with the line.

 முச்சொல்லலங்காரம் muccollalaṅgāram, பெ.(n.)

   ஒரு தொடர் மூன்று வகையாகப் பிரிக்கப்பட்டு மூன்று பொருள் கொண்டு நிற்கும் சொல்லணி வகை (வின்.);; a figure of speech in which an expression is capable of three meanings when divided in three different ways.

     [மூன்று + சொல் + Skt. அலங்காரம்.]

 முஞல் muñal, பெ.(n.)

   கொசுகு (வின்.);; mosquito, gnat.

முஞ்சம் muñjam, பெ. (n.)

   குழந்தைகளின் தலை உச்சியிலணியும் அணி வகை; ornament worn in the crown of head by children.

     “திணைபிரி புதல்வர் கயந்தலை முச்சிய முஞ்சமொடு தழீஇ” (பரிபா.16:8);.

     [முச்சி → முஞ்சம்.]

 முஞ்சரம் muñjaram, பெ.(n.)

   தாமரைக் கிழங்கு (பரி.அக.);; lotus root.

 முஞ்சல் muñjal, பெ.(n.)

   இறப்பு; dying (சா.அக.);.

முஞ்சி muñji, பெ.(n.)

   1. ஒருவகை நாணல் (L.);; reedy sugarcaneSaccharum arundinaceum.

   2. மணமாகாத அந்தணர்கள் (பிரமசாரிகள்); அரையிற் கட்டும் நாணற் கயிறு; girdle formed of the reed, worn by Brahmin celibate students.

     “முப்புரி நூலினன் முஞ்சியன்” (கம்பரா.வேள்வி.22);.

முஞ்சுதல் muñjudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சாதல்; to die.

     “அஞ்சு திங்களின் முஞ்சுதல் பிழைத்தும்” (திருவாச.4:19);.

   2. முடிதல் (உ.வ.);; to end.

     [முடிதல் → முஞ்சுதல்.]

 முஞ்சை muñjai, பெ.(n.)

   தருப்பைப் புல்; sacrificial grass (சா.அக.);.

முஞ்ஞை muññai, பெ.(n.)

முன்னை2 பார்க்க;see {}.

     “மறிமேய்ந் தொழிந்த குறுநறு முஞ்ஞை….. அடகு” (புறநா.197);.

முடக்கடி muḍakkaḍi, பெ.(n.)

   1. தடை (வின்.);; hindrance, objection, thwarting.

   2. வருத்தம் (இ.வ.);; straits, difficulties.

     [முடக்கு + அடி.]

 முடக்கத்தான் muḍakkattāṉ, பெ.(n.)

முடக்கொற்றான் பார்க்க; see {} (சா.அக.);.

மறுவ. முடக்கறுத்தான் கொடி, இந்திர வல்லி.

 முடக்கன் muḍakkaṉ, பெ.(n.)

   தாழை; a fragrant screw pine.

     [முடங்கல் → முடக்கன். முடங்கல் = தாழை.]

முடக்கம்1 muḍakkam, பெ.(n.)

   1. தடை; restraint, hindrance, obstacle.

     “எய்து மது முடக்கமானால்” (அரிச்.பு.நகர்நீங்.21);.

   2. அடக்கம் (பிங்.);; contraction.

   3. கைகால் முடங்குகை; lameness, being crippled by paralysis.

   4. வளைவு; bend, curve.

     ‘வாளையினது பகுத்தவாயை யொக்க முடக்கத்தை உண்டாக்கி… விரலிடத்தேயிட்ட முடக்கென்னு மோதிரம்’ (நெடுநல்.1434, உரை);.

   5. பணமுடை; want, as of money.

   6. பணம் முதலியன தேங்கிக் கிடக்கை; lying idle, as money in a bank.

     [முடக்கு → முடக்கம்.]

 முடக்கம்2 muḍakkam, பெ.(n.)

   1. தடை ஏற்பட்ட அல்லது தடுக்கும் நிலை; stoppage.

பணி முடக்கத்தால் பொருளாக்கம் நின்றுவிட்டது.

   2. பயனாகாத வகையில் தங்கிவிட்ட நிலை; freeze.

அரசு நடவடிக்கையால் அயல்நாட்டு வங்கியில் போட்டிருந்த பணம் முடக்கமாகிவிட்டது.

     [முடக்கு → முடக்கம்.]

 முடக்கம்செய்தல் muḍakkamceytal, தொ.பெ.(vbl.n.)

   நொண்டியாகச் செய்கை; to cripple or mutilate or maim a person.

     [முடக்கம் + செய்தல்.]

 முடக்கம்மை muḍakkammai, பெ.(n.)

முடக்குமாரி பார்க்க; see {}.

     [முடக்கு + அம்மை.]

 முடக்கறுத்தான் muḍakkaṟuttāṉ, பெ.(n.)

முடக்கொற்றான் பார்க்க; see {}.

     [முடக்கு + அறுத்தான்.]

முடக்கறை muḍakkaṟai, பெ.(n.)

   மறைந்து அம்பெய்தற்குரிய மதிலுறுப்பு; inner mound of a fortification, as cover for bowmen.

     ‘பகழியினை யுடைய முடக்கறையாற் சிறந்த எயிலிடத்து’ (பு.வெ.6:24, உரை);.

     [முடக்கு + அறை.]

முடக்கற்றான் muḍakkaṟṟāṉ, பெ.(n.)

முடக்கொற்றான் (தைலவ.தைல.93); பார்க்க; see {}.

முடக்கு1 muḍakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. மடக்குதல்; to bend, as knee, arm, etc.

     “முடக்கிச் சேவடி” (திவ்.பெருமாள்.7:2);.

   2. சுற்றிக் கொள்ளுதல்; to wind round, wrap, as one’s person.

     “நாகங்கச்சா முடக்கினார்” (தேவா.955, 1);.

   3. தடுத்தல் (அக.நி.);; to prevent, hinder.

   4. முடங்கச் செய்தல்; to cause to bend or contract, to disable, as one’s limbs.

     ‘வளிநோய் அவனை முடக்கி விட்டது’ (வின்.);.

   5. நிறுத்துதல்; to cease activity, to stop, discontinue.

பணமுடையால் சீட்டை முடக்கிவிட்டான்.

   6. வேய்தல்; to roof in, as a hut;

 to cover.

குடிசை முடக்கி வைத்தேன் (வின்.);.

     [முடங்குதல் → முடக்குதல்.]

 முடக்கு2 muḍakkudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   படுத்துக் கொள்ளுதல் (உ.வ.);; to lie down.

     [முடங்குதல் → முடக்குதல்.]

 முடக்கு3 muḍakku, பெ.(n.)

   1. வளைவு; curve, bend.

     ‘மகளிர் காலிற் பாடகம் ஒரு கம்பியாய்ப் பல முடக்காலே போக்கும் வரவும் உண்டானாற் போல’ (சீவக.510, உரை);.

   2. முடங்கும் நாக்கு; tongue.

     “அண்ண மூடெழ முடக்கினை யழுத்தி” (தணிகைப்பு. அகத்தியனருள்.280);.

   3. தெருவின் கோணம்; corner of a winding street.

அத்தெரு மூலை முடக்காயிருக்கிறது (வின்.);.

   4. முடக்கு மோதிரம் (நெடுநல்.1434, உரை);; a kind of ring.

   5. முடக்கறை (பு.வெ. 5:1, கொளு.); பார்க்க; see {}.

   6. தடை (இ.வ.);; hindrance.

   7. சுணக்கம் (இ.வ.);; delay.

   8. வேலையின்மை; unemployment.

   9. சீற்றம் (இ.வ.);; anger, Wrath.

   10. நோய் வகை (வை.மூ.);; a disease. 1

   1. மூலை; corner. 1

   2. கோடித் திருப்பம்; last turning.

     ‘முடக்குத் தூம்பினின்றும் வடக்கு நோக்கிப் போன வாய்க்கால்’ (தெ.கல். தொ.7:137);. 1

   3. நெரிந்த வளைவு; bend, curve.

க. முடுக்கு.

     [முடங்கு → முடக்கு.]

 முடக்கு4 muḍakkudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. செயல்பாடு தொடர முடியாதபடி தடைப்படுத்துதல்; stop, so as not to proceed further, cripple.

சிக்கன நடவடிக்கையைக் கரணியம் காட்டி வேலை வாய்ப்புத் திட்டங்களை முடக்கிவிடுதல் கூடாது. போக்குவரத்து நெரிசல் கரணியமாக வழக்கமான பணி சிறிது நேரம் முடக்கப்பட்டது.

   2. பணத்தை, பயன்பாடு குறைவான ஒன்றில் முதலீடு செய்தல்; lock up capital, funds, etc, make a dead investment.

செயலாக்கத் திறன் இல்லாத திட்டத்தில் பல கோடி உருபாவை இந்த நிறுவனம் முடக்கிவிட்டது.

   3. நுழைவு ஆவணம் முதலியவற்றைப் பயன் படுத்தாதவாறு அல்லது வங்கியில் உள்ள பணத்தைப் பெறமுடியாதவாறு தடுத்தல்; confiscate, freeze an account.

இரு வங்கிகளில் அவர் கணக்கில் உள்ள பணத்தை முடக்கி வைக்க அரசு ஆணை பிறப்பித்தது.

   4. ஒருவரின் நடவடிக்கைகளைக் குறிப்பிட்ட இடத்துக்குள் இருக்கும் வகையில் ஒடுக்குதல்; confine one’s activities.

இவ்வளவு படித்தவளை வீட்டிற்குள் முடக்கி வைப்பது மடமை.

     [முடங்குதல் → முடக்குதல்.]

 முடக்குக்காய்ச்சல் muḍakkukkāyccal, பெ.(n.)

முடக்கம்மை (M.L.); பார்க்க; see {}.

     [முடக்கு + காய்ச்சல்.]

 முடக்குக்குடர் muḍakkukkuḍar, பெ.(n.)

முடக்குக்குடல் பார்க்க; see {}.

     [முடக்கு + குடர். குடல் → குடர்.]

 முடக்குக்குடல் muḍakkukkuḍal, பெ.(n.)

   சிறுகுடல் (யாழ்.அக.);; small intestines.

     [முடக்கு + குடல்.]

முடக்குச்சரக்கு muḍakkuccarakku, பெ.(n.)

   1. விலைப்படாது, விற்கப்படாது கிடக்குஞ் சரக்கு (வின்.);; dead stock, unsaleable goods.

   2. பாழான சரக்கு; damaged goods.

     [முடக்கு + சரக்கு. சரக்கு = வணிகப் பண்டம்.]

 முடக்குப்பனை muḍakkuppaṉai, பெ.(n.)

   கோணலாக வளர்ந்த பனை (வின்.);; crooked palmyra.

     [முடக்கு + பனை.]

 முடக்குமாரி muḍakkumāri, பெ.(n.)

   அம்மை நோயின் கரணியமாகக் கைகால்களை முடக்கிக் காய்ச்சலை உண்டாக்கும் ஊதை நோய் (வாதம்);; fever causing pain in the joints and cripple the person.

மறுவ. முடக்கம்மை

     [முடக்கு + மாரி.]

முடக்குமோதிரம் muḍakkumōtiram, பெ.(n.)

   நெளி மோதிரம் (சிலப்.6:95, அரும்);; a kind of ring.

     [முடக்கு + மோதிரம். மோதிரம் = விரலணி வளைந்த விரலணி.]

 முடக்குற்றான் muḍakkuṟṟāṉ, பெ.(n.)

முடக்கொற்றான் (வின்.); பார்க்க; see {}.

முடக்குவாதம் muḍakkuvātam, பெ.(n.)

முடக்கூதை பார்க்க; see {}.

     “முடக்கு வாதத்தர்” (கடம்ப.பு:இலீலா.131);.

     [முடக்கு + Skt. வாதம். Skt vada → த. வாதம் = காற்று.]

 முடக்குவாயு muḍakkuvāyu, பெ.(n.)

முடக்கூதை பார்க்க; see {}.

     [முடக்கு + Skt. வாயு. Skt. {} → த. வாயு = காற்று.]

முடக்கூதை muḍakātai, பெ.(n.)

   1. கை கால் முதலிய உறுப்புக்களை முடங்கச் செய்யும் பக்கவூதை நோய்; paralysis.

அவனுடைய தாத்தாவுக்கு முடக்கூதை வந்து ஒருகையும் ஒரு காலும் விழுந்து விட்டது.

   2. மூட்டுக் கடுகடுத்ததைப் போலவும் முறிந்தது போலவும் நடக்க வொண்ணாமல் தவழ்ந்து போகும்படி செய்யும் காற்றுப்பிடிப்பு நோய்; a disease that cripples the person rheumatic and gout disease.

   3. மூட்டு வீக்கம்; arthritis.

     [முடக்கு + ஊதை. ஊதை = வளிநோய்.]

முடக்கெடு-த்தல் muḍakkeḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வளைவை நேராக்குதல்; to straighten, as anything bent.

   2. சீற்றத்தைத் தணித்தல்; to appease.

     [முடக்கு + எடுத்தல்.]

முடக்கொற்றான் muḍakkoṟṟāṉ, பெ.(n.)

   1. கொடிவகை; balloon – vine Cardios permum halicacabam.

   2. கொடிவகை,; lesser balloon vine Cardiospermum canescens.

மறுவ. முடக்குற்றான், முடக்கறுத்தான்.

 Tel. Buddaboosara;

 Mal.ulinja;

 Kan. Kanakai;

 Hind. Kanphata.

     [முடம் + கொற்றான் முடக்கொற்றான் = முடச்சூலையைப் போக்கும் கொடிவகை.]

இப்பூண்டு இந்தியா முழுவதும் பயிராகின்றதெனினும் தமிழ்நாடு, வங்காளம், இலங்கை போன்ற இடங்களில் மிகுதியாய் வளருகின்றன. துவர்ப்பு, கார்ப்புச் சுவை மிக்கது. இதன் இலை, வேர் முதலியன கீல், சினைப்பு, புண் கரப்பான் ஆகிய நோய்களை நீக்கும் தன்மையுடையது என்பதை அகத்தியர் குண்பாடம் என்னும் நூலால் அறியலாம்.

     “சூலைப் பிடிப்பு சொரி சிரங்கு வன்கரப்பான்

காலைத் தொடுவாய்வுங் கன்மலமுஞ் சாலக்

கடக்கத்தா னோடிலிடுங் காசினியை விட்டு

முடக்கொற்றான் றன்னை மொழி” (அக.குண.);

இதன் இலை, வேர் முதலியவைகளை குடிநீரிலிட்டு குடிக்க வளிமூலம், நாட்பட்ட இருமல் நீங்கும். மேலும் இதன் இலைகளை வதக்கி அடிவயிற்றில் கட்டச் சூதகத்தை மிகுதிப்படுத்தி சூலக அழுக்குகளை வெளிப்படுத்தும். இதன் இலைச் சாற்றைக் காதில் விட காதுவலி, சீழ் வடிதல் நீங்கும் (பொருட்பண்பு நூல் குணபாடம்.1, பக்.600);.

     [p]

 முடங்கசாலி muḍaṅgacāli, பெ.(n.)

   காரைச்செடி; carri a wild plant (சா.அக.);.

 முடங்கன்முலை muḍaṅgaṉmulai, பெ.(n.)

   தாழை விழுது (தைலவ.தைல.);; switch of the fragrant screw pine.

     [முடங்கல் + முலை.]

முடங்கர் muḍaṅgar, பெ.(n.)

   ஈன்றணிமையில் உண்டாம் நலிவு; physical exhaustion, as in confinement.

     “குருளை மூன்றுட னீன்ற முடங்கர் நிழத்த” (அகநா.147);.

     [முடங்கு → முடங்கர்.]

முடங்கல்1 muḍaṅgal, பெ.(n.)

   1. வில்போல் மடங்குகை (சூடா.);; being bent, as a bow.

   2. பணம் முதலியன தேங்கிக் கிடக்கை (தாயு. சிற்சுகோதய.1);; lying idle, as money in a bank.

   3. தடைப்படுகை; being hindered.

     “முயலுநோன்பு முடங்க லிலான் ” (சேதுபு. முத்தீர்.6);.

   4. முடக்கூதை பார்க்க; see {}.

   5. சுருளோலைக் கடிதம்; roll of palmleaf used in letterwriting.

     “மண்ணுடை முடங்கல்” (சிலப்.13:96);.

   6. சிறுமை; smallness.

     “முடங்கன் மனாலையமே யினிதாயிற்று” (திருநூற்.30);.

   7. ஓர் அணா மதிப்புள்ள சிறுகாசு (இ.வ.);; small coin, equivalent to 1 anna.

     [முடங்கு → முடங்கல்.]

 முடங்கல்2 muḍaṅgal, பெ.(n.)

   1. முடத்தாழை; fragrant screw pine.

   2. முள்ளி (மலை.);; Indian nightshade.

   3. மூங்கில்; spiny bamboo.

     [முடங்கு → முடங்கல்.]

முடங்கி1 muḍaṅgi, பெ. (n.)

   1. நோயாற் கிடையாய்க் கிடப்பவன் (யாழ்.அக.);; bed ridden person.

   2. முடவன் (பாண்டி.);; lame person.

     [முடங்கு → முடங்கி.]

 முடங்கி2 muḍaṅgi, பெ.(n.)

   நிலத்தின் மூலை நீட்டம் (நெல்லை.);; elbow or jutting part of a piece of land.

     [முடங்கு → முடங்கி.]

முடங்கிக்கிடந்தநெடுஞ்சேரலாதன் muḍaṅgikkiḍandaneḍuñjēralātaṉ, பெ.(n.)

   கழகக் காலப் புலவர்; a {} poet.

     [முடங்கி + கிடந்த + நெடுஞ்சேரலாதன்.]

இவர் சேரர் குடியைச் சேர்ந்தவர். முடங்கிக் கிடந்த என்ற அடைமொழியால் நடக்கவியலாது இருந்தார் போலும். இவர் நெய்தலைப் புனைந்து

பாடுவதில் வல்லவர். இவர் பாடிய பாடல் அகநானூற்றில் கிடைக்கிறது.

     “நெடுங்கயிறு வலந்தன குறுங்க ணவ்வலைக்

கடல்பா டவிய வினமீன் முகந்து

துணைபுன ருவகையர் பரத மாக்க

ளிளையரு முதியருங் கிளையுடன் துவன்றி

யுப்பொ யுமண ரருந்துறை போக்கு

மொழுகை நோன்பக டொப்பக் குழீஇ

பயிர்திணி யடைகரை யொலிப்ப வாங்கிப்

பெருங்களந் தொகுத்த வுழவர் போல

விரந்தோர் வறுங்கல மல்க வீசிப்

பாடுபல வமைத்துக் கொள்ளை சாற்றிக்

கோடுயர் திணிமணற் றுஞ்சுந் துறைவ

பெருமை யென்பது கெடுமோ வொருநாண்

மண்ணா முத்த மரும்பிய புன்னைத்

தண்ணறுங் கானல் வந்து தும்

வண்ண மெவனோ வென்றனிர் செலினே” (அகநா.30);.

முடங்கிறை muḍaṅgiṟai, பெ.(n.)

   கூரையின் கூடல்வாய்; valley of a roof

     “முடங்கிறைச் சொறிதரு மாத்திர ளருவி” (முல்லைப்.87);.

     [முடங்கு + இறை. முடங்குதல் = சுருங்குதல். இறை = உடலுறுப்பின் மூட்டு வாய், கூரையின் கூடல்வாய்.]

முடங்கு1 muḍaṅgudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. சுருங்குதல்; to contract.

     “இடங்குறை வாயிலின் முடங்கி யிருந்துழி” (பதினோ.திருவிடைமும்.22);.

   2. கைகால் இயங்காமற் போதல், ஊனமாதல்; to become lame or maimed crippled at paralsed.

அவருக்கு அந்த நேர்ச்சி (விபத்து);க்குப் பின் கால் முடங்கி விட்டது.

     “கைகால் முடங்கு பொறியிலி” (பிரபுலிங். துதி.1);.

   3. வளைதல்; to bend.

     “அடங்கினன் முடங்கியலம் வந்து” (உத்திரரா. வரையெடுத்த.72);.

   4. கெடுதல்; to be spoiled.

     “சிறுமை பொருந்திப் பெருமை முடங்கி” (திருப்பு.372);.

   5. தங்குதல்; to abide, remain, stay.

     “அறுகாற் பறவை முடங்கிய செஞ்சடை முக்கண னார்க்கு” (பதினொ.பொன்வண். 64);.

   6. படுத்துக் கொள்ளுதல்; to lie down.

     “பசியட முடங்கிய பைங்கட் செந்நாய்” (நற்.103);.

   7. செயல் தொடராதபடி தடைப்படுதல்; to be hindred, be crippled.

வேலை நிறுத்தத்தால் மருத்துவமனைப் பணிகளும் முடங்கியுள்ளன. செயல் முடங்கி விட்டது.

   8. பயன்பாடு குறைவான ஒன்றில் முதலீடு செய்யப்படுதல், தேங்குதல்; get locked up. என் பணம் முழுவதும் நூல் வெளியிட்டதினால் முடங்கி விட்டது.

   9. ஒருவரின் நடவடிக்கைகள் குறிப்பிட்ட இடத்துக்குள் இருக்கும் வகையில் ஒடுங்குதல்; be confined to something.

எனது அம்மா நோய்வாய்ப்பட்டு முடங்கி விட்டார். அவள் பட்டப் படிப்புப் படித்தும் மடப்பள்ளியில் முடங்கிவிட்டாள்.

தெ., க. முடுகு.

     [முடம் → முடங்கு → முடங்குதல்.]

 முடங்கு2 muḍaṅgu, பெ.(n.)

   1. முடக்கூதை (திவா.); பார்க்க; see {}.

   2. தெருச் சந்து; lane,

   3. தெருவளைவு; turning in a street.

     [முடம் → முடங்கு.]

 முடங்கு3 muḍaṅgu, பெ.(n.)

   1. நிலத்தின் மூலை நீட்டம்; elbow or jutting part of a field.

     “மேற்கு முடங்கு குழி” (தெ.கல்.தொ.4, 194);.

   2. வளைவு; corner, turning.

     [முடம் → முடங்கு.]

முடங்குளை muḍaṅguḷai, பெ.(n.,

   1. பிடரி மயிர் (சது.);; mane, as of horse.

   2. பிடரி மயிருடைய அரிமா; lion, as having a mane.

     “முடங்குளை முகத்து….. அவுணனொடும்” (கல்லா.முருக. துதி.); (பிங்.);.

 முடங்குவாதம் muḍaṅguvātam, பெ.(n.)

முடக்கூதை பார்க்க; see {}.

     [முடங்கு + வாதம். Skt. Vada → த. வாதம் = ஊதை நோய்..]

 முடங்கொன்றான் muḍaṅgoṉṟāṉ, பெ.(n.)

முடக்கொற்றான் பார்க்க; see {}.

     [முடம் + கொன்றான்.]

 முடச்சூர் muḍaccūr, பெ. (n.)

   கோயமுத்துர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு ஊர்; a village in Coimbatore.

     [முடச்சு+ஊர்]

இவ்வூரை வீரராசேந்திர சோழன் ஆண்டு வந்தான் எனக் கல்வெட்டு கூறுகிறது.

 முடஞ்சம் muḍañjam, பெ.(n.)

   நிலவேம்பு; a plant the creat Andrographis paniculata alias justicia paniculata cures fevers (சா.அக.);.

முடத்தாமக்கண்ணியார் muḍattāmakkaṇṇiyār, பெ.(n.)

   கழகக் காலப் புலவர்; a {} poet.

     [முடத்தாமம் + கண்ணியார்.]

எட்டுத் தொகை நூல்களுள் ஒன்றான பொருநராற்றுப்படையை இயற்றியவர்.

     “இயற் பெயர் முன்னர்” (தொல்.சொல்.இடை:22, சேனா.); என்னும் நூற்பாவினடியில் ‘ஆர்’ ஈறு (விகுதி); பன்மையொடு முடிதற்கு முடத்தாமக்கண்ணியார் வந்தாரென்பது எடுத்துக்காட்டாகக் காட்டப் பெற்றிருத்தலால் இவர் பெயர் முடத்தாமக்கண்ணி என்று தெரிகின்றது. இப்பெயர் உறுப்பால் வந்ததென்றும், இவர் பெண்பாலரென்றும் கூறுவாரும் உளர். ‘ஆர்’ ஈறு பெற்ற பல பெயர்கள் இருப்ப, இவர் பெயரை உரையாசிரியர்கள் எடுத்துக்காட்டியது இவரின் சிறப்பைப்

புலப்படுத்தும். காவிரின் பெருமையைப் பொருநராற்றுப்படையில் சிறப்பாகக் கூறுகின்றார்.

     “எல்லை தருநன் பல்கதிர் பரப்பிக்

குல்லை கரியவும் கோடெரி நைப்பவும்

அருவி மாமலை நிழத்தவு மற்றக்

கருவி வானம் கடற்கோண் மறப்பவும்

பெருவற னாகிய பண்பில் காலையும்

நறையு நரந்தமு மகிலு மாரமுந்

துறைதுறை தோறும் பொறையுயிர்த் தொழுகி

நுரைத்தலைக் குரைப்புனல் வரைப்பகம் புகுதொறும்

புனலாடு மகளிர் கதுமெனக் குடையக்

கூனிக் குயத்தின் வாய்நெல் லரிந்து

சூடுகோ டாகப் பிறக்கி நாடொறுங்

குன்றெனக் குவைஇய குன்றாக் குப்பை

கடுந்தெற்று மூடையி னிடங்கெடக் கிடக்குஞ்

சாலி நெல்லின் சிறைகொள் வேலி

ஆயிரம் விளையுட் டாகக்

காவிரி புரக்கு நாடுகிழ வோனே” (பொருந.233248);.

முடத்தி muḍatti, பெ.(n.)

   1. முடமானப் பெண்; lame woman.

   2. வளைவுள்ளது; anything bent.

     [முடவன் (ஆ.பா.); → முடத்தி (பெ.பா.);.]

முடத்திருமாறன் muḍattirumāṟaṉ, பெ. (n.)

   இடைச் சங்கத்திறுதியில் வாழ்ந்த பாண்டியன் (இறை. 1:5);; the last of the {} kings of the Middle {}.

     [முடம் + திருமாறன்.]

இவர் இடைக் கழக இறுதியில் பாண்டிய நாட்டை ஆண்டவர். இவர் காலத்துக் கழகமிருந்த கபாடபுரம் கடல் கொள்ளப்பட்டுக் கழகம்

அழிந்தபோது, உடனே இப்பொழுது உள்ள மதுரையில் கடைக் கழகத்தை நிறுவினார். இவர் பாண்டிய மரபினர். சேரமான் கடலோட்டிய வேல்கெழு குட்டுவன் மகனாகிய குட்டுவன் சேரலைப் பாராட்டியுள்ளார். இவர் பாலைத் திணையையும், குறிஞ்சித் திணையையும் சிறப்பித்துப் பாடியுள்ளார். இவர் தாம் பாடியுள்ள செய்யுளில் சாபம் என்ற வடசொல்லைக் (நற்.228); கையாண்டுள்ளார். இவர் பாடியதாக நற்றிணையில் இரண்டு பாடல்கள் காணப்படுகின்றன.

     “என்னெனப் படுமோ தோழி மின்னுவசிபு

அதிர்குரல் எழிலி முதிர்கடன் தீரக்

கண்தூர்பு விரிந்த கனையிருள் நடுநாள்

பண்பில் ஆரிடை வரூஉம் நந்திறத்து

அருளான் கொல்லோ தானே கானவன்

சிறுபுறம் கடுக்கும் பெருங்கை வேழம்

வெறிகொள் சாபத் தெறிகணை வெரீஇ

யழந்துபட விடாகத் தியம்பும்

எழுந்துவீழ் அருவிய மலைகிழ வோனே (நற்.228);.

முடத்தெங்கு muḍatteṅgu, பெ.(n.)

   கோணலாக வளர்ந்த தென்னை; crooked cocopalm.

     “முடத்தெங் கொப்பன’ (நன்.31);.

     [முடம் + தெங்கு. வளைந்து பிறர் நிலத்துச் சென்று நிற்பது.]

நல்லாசிரியர் இலக்கணத்தை நான்கு உவமைகளால் (நிலம், மலை, நிறைகோல், மலர்); காட்டிய நன்னூலார், ஆசிரியர் ஆகத் தகாதவர் இலக்கணத்தையும் நான்கு உவமைகளால் கூறுகின்றார். அவற்றுள் ஒன்று ‘முடத்தெங்கு’.

     “கழற்குடம், மடற்பனை, பருத்திக் குண்டிகை முடத்தெங்கொப்பன” (நன்.31);.

நீரூற்றல் முதலிய பல்வகை உதவிகளையும் செய்து தன்னைப் பேணி வளர்க்காத இயல்புடைய பிறருக்குத் தன்னிடத்துள்ள காய்களைத் தரும் குற்றமுடையது

முடத்தெங்கு. அதாவது வளைந்து பிறர் நிலத்துச் சென்று பயன் தரும் இயல்புடையது முடத்தெங்கு.

கொடுத்தல் முதலிய பலவகை யுதவிகளையும் செய்து தமக்கு வழிபாடு செய்யும் இயல்பில்லாத மாணாக்கருக்கு தம்மிடத் திலுள்ள கல்விப் பொருளைத் தருங் குற்றமுடையவர் ஆசிரியராகாதார். ஆதலால் அவருக்குப் பிறர் நிலத்தில் வளைந்து சென்று பயன்தரும் முடத்தெங்கு உவமையாகியது.

முடந்தை muḍandai, பெ. (n.)

   1. முடம்; lameness.

   2. வளைந்தது; anything bent.

     “முடந்தை நெல்லின் கழையமல் கழனி” (பதிற்றுப்.32:13);.

   3. மாதவிலக்குத் தடைபடும் நோய் (M.L.);; failure or suspended flow of the menses Amenorrhoea.

     [முடம் → முடந்தை. முடம் = தடைபடுதல்.]

 முடனத்திமூலி muḍaṉattimūli, பெ.(n.)

   செம்பருத்தி; red cotton Gossypium (சா.அக.);.

 முடப்புளி muḍappuḷi, பெ.(n.)

   திருமுதுகுன்றம் (விருத்தாசலம்); வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Vriddhachalam Taluk.

     [முடம்(வளைவு);+புளி]

முடமயிர் muḍamayir, பெ.(n.)

   1. இரண்டு இமைகளும் ஒட்டிக் கொண்டு காயம் (விரணம்); உண்டாகி கருமணிகள் வெளுத்துக் காணும் ஒருவகைக் கண் நோய்; a disease affecting the pupil of the eye caused by the sticking of the eye lids togethers.

   2. தொண்டையில் முடி முளைப்பதல் உண்டாவதாகக் கருதப்படும் நோய் வகை; a disease said to be caused by the growth of hairs in the throat (சா.அக.);.

     [முடம் + மயிர்.]

 முடமா muḍamā, பெ.(n.)

   காட்டுமா அதாவது சாரப் பருப்பு; wild mango seed Buchanania angustifolia (சா.அக.);.

 முடமுடெனல் muḍamuḍeṉal, பெ.(n.)

   ஒலிக்குறிப்பு வகை (யாழ்.அக.);; onom. expr. signifying cracking noise.

முடமோசியார் muḍamōciyār, பெ.(n.)

   கழகப் புலவர்;{} poet.

மறுவ. உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார்.

     [முடம் + மோசியார்.]

இவர் சோழநாட்டு உறையூரை அடுத்த ஏணிச்சேரியைச் சார்ந்தவர். முட மோசியார் என்பது உறுப்பால் வந்த பெயராகலாம். இவர் பிறப்பால் அந்தணர் என்பதை தொல்காப்பிய மரபியல் நூற்பா 74இல் நச்சினிர்க்கினியர் கூறியுள்ளார். சேரமான் அந்துவஞ் சேரலிரும்பொறையால் ஆதரிக்கப்பட்டவர். இவரால் பாடப்பட்டோர் சோழன் முடித்தலைக் கோப்பெருநற்கிள்ளி, ஆய். புறநானூற்றில் 13, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 241, 374, 375 ஆகிய எண்ணுள்ள பாடல்களைப் பாடியுள்ளார். போர்க்களத்திற் பகைவரது சேனையைப் பிளந்து

கொண்டு வாள் வீரர்க்கிடையே தன் தலைமை தோன்றச் செல்லும் சோழன் களிற்றிற்குக் கடலைக் கிழித்துச் செல்லும் நாவாயையும், விண் மீன்களுக்கு இடையே விளங்கும் திங்களையும் இவர் உவமை கூறியிருக்கின்றார் (புறநா.13);. ஆய் என்னும் வள்ளலுடைய கொடைச் சிறப்பு, வீரச் சிறப்பு முதலியனவும் இவராற் பலவகைகளில் பாராட்டப் பெற்றுள்ளன. இதுபற்றியே,

     “திருந்துமொழி மோசி பாடிய ஆயும்” (புறநா.158); எனப் பெருஞ்சித்திரனார் இவரைப் பாராட்டியுள்ளார்.

     “இவனியா ரென்குவை யாயி னிவனே

புலிநிறக் கவசம் பூம்பொறி சிதைய

எய்கணை கிழித்த பகட்டெழின் மார்பின்

மறலி யன்னகளிற்று மிசை யோனே

களிறே, முந்நீர் வழங்கு நாவாய் போலவும்

பன்மீ னாப்பட் டிங்கள் போலவும்

சுறவினத் தன்ன வாளோர் மொய்ப்ப

மரீஇயோர் அறியாது மைந்துபட் டன்றே

நோயில னாகிப் பெயர்கதி லம்ம

பழன மஞ்ஞை யுகுத்த பீலி

கழனி யுழவர் சூட்டொடு தொகுக்கும்

கொழுமீன் விளைந்த கள்ளின்

விழுநீர் வேலி நாடுகிழ வோனே” (புறநா.13);.

முடம் muḍam, பெ.(n.)

   1. வளைவு; bent.

     “முடத்தொடு துறந்த வாழா வன்பகடு” (புறநா.307);.

   2. வளைந்தது; anything bent.

     “முடத்தாழை” (கலித்.136);.

   3. கை கால் ஊனமுடன் இருப்பது; leprosy.

   4. ஆடல்பாடல் முதலியவற்றின் குற்றம்; defects in singing and dancing.

     “பண்ணே பாணி தூக்கே முடமே” (சிலம்.3:46);.

   5. கை அல்லது கால் செயல்படாத நிலை; crippled condition of leg or arm.

முடப்பிள்ளை யானாலும் மூத்தப் பிள்ளை. கோழி மிதித்துக் குஞ்சு முடமாவது இல்லை.

   6. உறுப்புக் குறை; defective limbs or organs.

   7. நொண்டி; lameness.

   8. கீழ் பிடிப்பு (கீல் பிடிப்பு);; orthritic.

     [முடங்கு → முடம். முள் → முண் → முணம் → முடம். முள் (வளைவு);]

முடரோமம் muḍarōmam, பெ.(n.)

முடமயிர், 2 பார்க்க; see {},2.

     [முடம் + Skt. ரோமம்.]

முடலை1 muḍalai, பெ.(n.)

   1. உருண்டை (பிங்.);; ball, globe.

   2. முறுக்கு; twist in the fibre, as of firewood.

     “முடலை விறகின்” (மணிமே. 16:26);,

   3. முருடு (திவா.);; roughness.

   4. கழலை (அக.நி.);; wen, tubercle, excrescence.

   5. மனவன்மை; hardness of heart.

     “நன்றுணரா ராய முடலை முழுமக்கள்” (பழ.25);.

   6. பெருங்குறடு (அக.நி.);; large pincers.

     [முடம் → முடல் → முடலை.]

 முடலை2 muḍalai, பெ.(n.)

   புலால் நாற்றம்; bad smell, as of flesh.

     “முடலை யாக்கையின்” (ஞானா.23:5);.

     [முடை = புலால்நாற்றம். முடை → முடலை.]

 முடலை3 muḍalai, பெ. (n.)

   1. வலிமை; strength.

   2. பெருமை; greatness.

     [மிடல் = வலிமை. மிடல் → முடல் → முடலை.]

முடவன் muḍavaṉ, பெ.(n.)

   1. நொண்டி; lame person.

     ‘காலான் முடவன்’ (தொல்.சொல். 73, இளம்பூ.);.

     “முடவரல்லீர்” (தேவா.919, 8);.

     “முடவனுக்குக் கோபம் விட்ட இடத்திலே” (பழ.);.

     “முடவன் கொம்புத் தேனுக்கு ஆசைப்பட்டாற் போல” (பழ.);.

   2. அருணன் (அக.நி.);;{}.

   3. காரிகோள் (சனி.); (பிங்.);; the planet Saturn.

     [முடம் → முடவன்.]

 முடவன்முழுக்கு muḍavaṉmuḻukku, பெ.(n.)

   காவிரியில் கடைமுகத்து முழுக்காட்டுப் பலனை அளிக்கும் நளி (கார்த்திகை); மாத முதல் நாள் முழுக்கு; bath in the Cauvery on the first day of Nali ({});, considered as meritorious as bath on {} mugamday.

     [முடவன் + முழுக்கு.]

முடவாட்டுக்கல்1 muḍavāḍḍukkal, பெ.(n.)

   ஆட்டின் வயிற்றினின்று எடுக்கப்படும் மஞ்சணிறமுள்ள மணப்பண்டம் (ஆட்டு ரோசனை); (வின்.);; bezoar found in sheep.

     [முடை + ஆட்டுக்கல். முடை = புலால், புலால் நாற்றம்.]

முடவாட்டுக்கால்2 muḍavāḍḍukkāl, பெ.(n.)

ஆட்டுக்கால் மரம்

 a tree (சா.அக.);.

முடவாண்டி muḍavāṇḍi, பெ. (n.)

   கொங்கு நாட்டில் கொங்கு வேளாளர் கூட்டத்துட் பிறக்கும் பிறவிக் குருடு முடங்களான குழந்தைகளை வலிய எடுத்து வளர்த்து வரும் இரப்போர் (பிச்சைக்கார); வகையினர் (E.T.5: 84);; a class of beggars in {} country, who voluntarily take and bring up all children born blind or lame in the {} Caste.

     [முடம் + ஆண்டி. ஆண்டி = இரப்போன், துறவி.]

முடவு-தல்,  muḍavudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   நொண்டுதல் (யாழ்ப்.);; limp.

     [முடம் → முடவு → முடவுதல்.]

 முடவேலி muḍavēli, பெ. (n.)

   பரமக்குடி வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Paramakkudi Taluk.

     [முடம்+வேலி]

முடி1 muḍittal,    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. முற்றுவித்தல்; to end, terminate.

     “நின்னன்னை சாபமு முடித்தென் னெஞ்சத்திடர் முடித்தான்” (கம்பரா.மிதிலை.88);. நூல் முழுவதையும் மும்மாதத்திற்குள் எழுதி முடித்துவிட்டார்.

   2. நிறைவேற்றுதல்; to effect, accomplish.

     “அருந்தொழில் முடியரோ திருந்துவேற் கொற்றன்” (புறநா.171);.

   3. அழித்தல்; to destroy.

     “சேனையை… முடிக்குவன்” (கம்பரா.மிதிலை.98);.

   4. கட்டுதல்; to fasten tie.

     “பாஞ்சாலி கூந்தன் முடிக்க” திவ்.பெரியதி.6. 7:8).

   5. தலையில் பூவைச் சூட்டிக் கொள்ளுதல்; to decorate with, put on, as flowers.

     “கூழையுளே திலாள் கைபுனை கண்ணி முடித்தான்” (கலித். 107:15);. பூ முடித்து பொட்டுவைத்து அழகு செய்து கொள்ளுதல்.

   6. செயலை, நிகழ்ச்சியை நிறைவுக்குக் கொண்டு வருதல், நிறைவு பெறும்படி செய்தல்; complete or finish a work, one’s studies, etc., end one’s speech.

சமையலை முடித்து விட்டு வந்து பேசுகிறேன். முடிக்க வேண்டிய வேலைகள் நிறைய இருக்கின்றன. என்னுடைய பையன் இப்போதுதான் பள்ளிப் படிப்பை முடித்திருக்கிறார். அவர் பேச்சை முடிப்பது போல் தெரியவில்லை.

   7. குறிப்பிட்டவாறு இறுதி நிலை அமைத்தல்; conclude, end.

     “கனவு நனவாகட்டும்” என்ற தொடரோடு கதையை முடித்திருக்கிறார்.

   8. ஒருவரை இல்லாதபடி ஆக்குதல், கொல்லுதல்; bump off some one, put an end to some one.

கெடுதி (அநீதி); செய்பவரை அவர்கள் முடித்து விடுவார்கள் போலிருக்கிறது.

     [முல் → முள் → முண்டு → முண்டி → முடி → முடித்தல். முல் = வளைதல், சுற்றுதல். முட்டு → முட்டி → முடி → முடித்தல்.]

 முடி2 muḍidal,    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. சேர்த்து முடிச்சிடுதல், சுற்றிக்கட்டுதல்; gather up something in to a knot;

 tie up, something keeping it in a cloth, etc.

கூந்தலை அழகாக முடித்திருந்தாள். தலையில் துணியை முடிந்து கொண்டாள். கீரை விற்பவள் காசை முந்தானையில் முடிந்திருந்தாள்.

   2. தலையில் பூ முதலியவற்றை செருகுதல், அணிதல்; put flowers, etc., on some one’s hair.

தலையில் பூ முடிந்து விடுகிறேன், வா.

   3. செயல், நிகழ்ச்சி முற்றுப் பெறுதல்,

   முடிவுக்கு வருதல்; of an act, an event come to an end, come to a close.

     “சொன்முறை முடியாது” (தொல்.சொல்.233);.

விழா இனிதே முடிந்தது. முதல் ஆட்டம் முடிய இன்னும் சிறிது நேரம் தான் இருக்கிறது.

   4. ஒருவருக்குக் குறிப்பிடப்படும் வயது முழுமை பெறுதல், நிறைவு அடைதல்; turn specified age complete.

அவனுக்கு இருபத்தியெட்டு வயது முடிந்து இருபத்தியொன்பது நடக்கிறது. குழந்தைக்கு மூன்று வயது முடிந்து விட்டது.

   5. குறிப்பிட்டதில், குறிப்பிடப்படுவதோடு இறுதி நிலை அமைதல்; end in or with something.

தேர்வில் இரண்டாம் எண்ணில் முடியும் அனைத்துத் தேர்வாளர்களும் வெற்றி பெற்றதாய்க் கூறப்படுகிறது. வாய்ப் பேச்சு கைகலப்பில் முடிந்தது.

   6. மூன்றாம் வேற்றுமை அல்லது நான்காம் வேற்றுமை உருபோடு கூடியதான தன்மையில் அமைதல், இயலுதல்; with instrumental or dative case be able to, have the ability to, can.

     “என்னால் முடியாது” என்று சொல்லாதே. “முடியும்” என்று சொல்! யாராலும் மறுக்க முடியாத உண்மை! அவருக்கு முடிந்ததை அவர் செய்துவிட்டார்.

   7. எதிர்மறை வடிவங்களில் உடம்புக்கு ஆற்றல் இருத்தல்; have energy or health;

 feel fit.

உடம்புக்கு முடியவில்லை என்று அம்மா படுத்துவிட்டாள்.

   8. நிறைவேறுதல்; to be effected of accomplished.

     “முட்டின்றி மூன்று முடியுமேல்” (நாலடி, 250);.

   9. அழிதல்; to be destroyed, to perish.

மூவேந்தர் குலமும் 16ஆம் நூற்றாண்டோடு முடிந்து விட்டது.

   10. வாழ்நாள் முடிந்து சாதல்; to die

     “கயலேர் கண்ணி கணவனொடு முடிய (பு. வெ. 10, சிறப்பிற்.9, கொளு.);

   11. தோன்றுதல்; to appear.

     “முடிந்தது முடிவது முகிழ்ப்பதுமவை மூன்றும்” (பரிபா. 13:46);.

   12. இயலுதல்; to be possible, capable. என்னால் அதனைச் செய்ய முடியும்.

   13. சண்டை மூட்டுதல்; to incite persons to a quarrel.

அவனுக்கும் இவனுக்கும் முடிந்து விட்டான்.

   14. தொடர்புபடுத்துதல்; to make a marriage alliance.

அவளுக்கும் இவனுக்கும் முடிந்துவிட்டார்கள்.

   ம. முடிக;க. முடி.

     [முட்டு → முட்டி → முடி → முடிதல்.]

     ‘முடி’ என்னுஞ் சொல் ஒரு பொருளின் முடிவான இறுதிப் பகுதியைக் குறித்தலால், ஒரு வினை முடிதலைக் குறிக்கும் வினைச் சொல்லாகவும் அஃது ஆளப்பட்டது (வே.க.);.

 முடி3 muḍi, பெ.(n.)

   1.தலை; head.

     “அதுவே சிவன் முடிமேற்றான் கண்டு” (திவ். திருவாய்.2 8:6); (திவா.);.

   2. குடுமி (பிங்.);; man’s hair tuft.

   3. பெண்டிர் கொண்டை போடும் வகை ஐந்தனுள் உச்சியில் முடிக்கும் மயிர்க்கட்டு வகை (திவா.);; tuft or coil of hair on the head, one of aimpal.

   4. உடம்பில் குறிப்பாகத் தலையில் வளரும் தொடுவுணர்வு இல்லாத மெல்லிய இழை, தலை மயிர்; head hair.

     “முடிமுடியாய் நட்டால் பிடிபிடியாய் விளையுமா?” (பழ.அக.);. “முடிவைத்த தலைக்குச் சுழிக் குற்றம் பார்க்கிறது, கொண்டு குலம் பேசுகிறது போலிருக்கின்றது” (பழ.அக);. “முடி வைத்த தலைமேலே சுழிக் குற்றம் பார்க்கிறதா?” (பழ.அக.);. முடிக்காணிக்கை (உ.வ.);

   5. மயிர்; hair. பன்றி முடி.

   6. தெய்வத் திருமேனிகட்கும், அரசர்கட்கும் தலையில் அணிவிக்கும், உயர் மணிகளால் ஒப்பனை செய்யப்பட்ட திருமுடி, மணிமுடி; crown.

     “ஞாயிற்றணி வனப்பமைந்த….. புனைமுடி” (பரிபா.13:2);. “முடிசார்ந்த மன்னரும் முடிவில் ஒருபிடி சாம்பாராகிப் போகிறதுதான்” (பழ.அக.);.

   7. மலை உச்சி; crown, as of a mountain.

     “முடியை மோயின னின்றுழி” (கம்பரா.மீட்சி. 186);.

   8. தேங்காயிற்பாதி (வின்.);; half of a coconut.

   9. முடிச்சு; knot, tie.

     “கொள்ளை சாற்றிய கொடுமுடி வலைஞர்” (மதுரைக். 256);.

   10. முடிவு (வின்.);; end. 1

   1. நாற்றுமுடி; bundle, as of a paddy seedlings for transplantation.

     “நிரை நிரை விளம்பி வழிமுடி நடுநரும்” (கல்லா.46:14);. 1

   2. பறவை பிடிக்குங் கண்ணி, சுருக்குக் கண்ணி; noose.

     “துறவாம் பறவை மயன் முடியிற் படுதல்” (பிரபுலிங். மாயையுற்.56);. 1

   3. துளசி (பிங்.);; sacred basil. 1

   4. தேங்காய் குடுமி (யாழ்ப்.);; tuft of fibre left on the upper part of the coconut.

     [முட்டு → முட்டி → முடி. முண்டு → முண்டி → முடி (வே.க.முல்5);.]

மாந்தரும் அஃறிணைப் பொருள்களும் மாந்தரை அல்லது அஃறிணைப் பொருள்களை முட்டுவது தலையாலேயே யாதலால், தலையும் தலைபோன்ற உச்சிப் பகுதியும் தலையிலுள்ள உறுப்பும் அணிகலமும் முடியெனப் பெயர் பெறும்.

விலங்கு மயிரையும் முடியென்றது, மயிர் என்பது இடக்கர்ச் சொல்லாகி மயிரை முடியென்னும் இடக்கரடக்கல் வழக்கொழிந்த பிற்காலத்ததாகும்.

நாற்றுமுடி, மூட்டை முடிச்சு முதலிய கூட்டுச் சொற்களிலுள்ள முடியென்னும் சொல் வளைத்தல் அல்லது சுற்றுதல் என்பதை வேர்ப் பொருளாகக் கொண்ட வேறொரு சொல்லினின்று தோன்றியதாகும்.

நட்டமாக நிற்கும் பொருள்களின் உச்சிப் பகுதி அவற்றிற்கு முடிபோன் றிருத்தலால் அது முடியெனப்பட்டது. மலையுச்சி வான் முகட்டை முட்டிக் கொண்டிருப்பதாகப் பாடவும் சொல்லவும் படுதல் காண்க. மலைமுடிகளுள் உயர்ந்தது கொடுமுடி (வே.க.முல்4);.

 முடி4 muḍi, து.வி.(aux.v.)

   1. செய்வித்தல், தீர்த்தல் என்னும் பொருள் தரும்படியான வினைப்படுத்தும் வினை; verbalizer used in the sense of settle, perform, accomplish, etc.

பெண்ணுக்குக் கல்யாணம் முடிக்க வேண்டும். பழி முடிக்காமல் வாழப் போவதில்லை.

   2. முதன்மை வினையின் செயலை நிறைவுறச் செய்வதாகக் குறிப்பிடும் ஒரு துணை; an auxiliary verb used to indicate that the work, action indicated in the main verb has reached a state of completion.

இந்தப் புத்தகத்தை நான் படித்து முடித்து விட்டேன். ஆறே மாதத்தில் வீட்டைக் கட்டி முடித்தார்.

     [முட்டு → முட்டி → முடி.]

 முடிகண்டம் muḍigaṇḍam, பெ. (n.)

   சிவகங்கை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Sivagangai Taluk.

     [முடி+(கொண்டான்);கண்டம்]

 முடிகத்தரிக்கிறவன் muḍigattariggiṟavaṉ, பெ.(n.)

   கத்திரி கள்வன் (வின்.);; cutpurse, pick pocket.

     [முடி + கத்தரிக்கிறவன்.]

 முடிகம்  muḍigam, பெ.(n.)

   பெருச்சாளி; bandi coot (சா.அக.);.

 முடிகயறுபோடல் muḍigayaṟupōḍal, பெ.(n.)

   பூச்சிக்கடி, கக்குவான் முதலிய நோய்களுக்கு மந்திர ஆற்றலால் ஒருகயிறு முடிந்து உடம்பில் அணிவது; wearing of the magic thread to ward off or cure certain diseases morbid conditions of infants, insect bites, whooping cough, etc.

குழந்தைக்கு முடிகயறுபோட மசூதிக்குச் சென்றான் (உ.வ.);.

மறுவ. முடிகயிறுபோடல்.

     [முடி + கயறு + போடல்.]

 முடிகயிறுபோடல் muḍigayiṟupōḍal, பெ.(n.)

முடிகயறுபோடல் பார்க்க; see {}.

முடிகவி – த்தல் muḍigavittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

முடிசூட்டுதல் பார்க்க; see {}.

     “இன்னா னென வறியா வென்னை முடிகவித்து” (பாரத வெண்.315);.

     [முடி + கவித்தல். கவித்தல் = சூட்டுதல்.]

முடிகொண்டசோழன் muḍigoṇḍacōḻṉ, பெ.(n.)

   முதல் இராசேந்திர சோழனது பட்டப் பெயர் (தெ.இ.கல்.தொ. 2:107);; a title of Rajendra {} l.

     [முடிகொண்ட + சோழன்.]

முடிகொண்டசோழபுரம் muḍigoṇḍacōḻpuram, பெ.(n.)

   திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டத்திலுள்ள சோழர் தலைநகர் (I.M.P.Rd. 285);; capital of {} in {} district.

மறுவ. முடிகுண்டம்.

     [முடிகொண்டசோழன் + புரம்.]

முடிகொண்டசோழப்பேராறு muḍigoṇḍacōḻppērāṟu, பெ.(n.)

   முதல் இராசேந்திர சோழனால் பழையாறையில் வெட்டப்பட்ட ஆறு; a river digged in {} by Rajendra {} I.

பழையாறை இவன் காலத்தில் முடிகொண்ட சோழபுரம் என வழங்கப்பட்டது. (முதல் இராசேந்திரன் கி.பி.10121044 பிற்.சோழ. வர. சதாசிவபண். பக்.181);.

     [முடி + கொண்ட + சோழப்பேராறு.]

முடிகொண்டசோழமண்டலம் muḍigoṇḍacōḻmaṇḍalam, பெ.(n.)

எருமையூர் (மைசூர்); பகுதியின் தென் பகுதியும் சேலம் மாவட்டத்தின் வடபகுதியும் கொண்ட கங்கபாடி நாடு (பிற்.சோழ.வர. சதாசிவபண். பக்.472);; {},

 which includes the southern part of Mysore and northern part of Salem.

     [முடிகொண்டசோழன் + மண்டலம்.]

 முடிகொண்டநல்லூர் muḍigoṇḍanallūr, பெ.(n.)

   சோழநாட்டு ஊர்ப்பெயர்; a village in {} country.

     [முடிகொண்ட + நல்லூர்.]

முடிக்கண்ணி muḍikkaṇṇi, பெ.(n.)

முடிமாலை பார்க்க; see {}.

     “கங்கை காணக் கொடார்முடிக் கண்ணியை” (தேவா.456:6);.

     [முடி + கண்ணி. கண்ணி = மாலை வகை.]

 முடிக்கயிறு muḍikkayiṟu, பெ.(n.)

   கண்ணேறு நீங்க மாட்டுக்குப் போடும் முடிசேர்த்து முடிந்த கறுப்புக் கயிறு (கோவை.);; a black rope tied around the cow neck due to evil eyes.

     [முடி + கயிறு.]

முடிக்கலம் muḍikkalam, பெ.(n.)

   மணிமுடி; crown.

     ‘ஆண்டு அரசருடைய முடிக்கல முதலியவற்றை வாங்கிக் கொண்டு’ (பெரும்பாண்.451, உரை);.

     [முடி + கலம்.]

 முடிக்காணிக்கை muḍikkāṇikkai, பெ.(n.)

   தெய்வத்திற்கு நேர்ந்துகொண்டு மயிர் முடியை வளர்த்து, மழித்துக் காணிக்கையாக இடுகை (உ.வ.);; offering of the hair of a person’s head which has been allowed to grow for a certain time, in fulfilment of a vow.

     [முடி + காணிக்கை. காணிக்கை = கடவுளர்கேனும் பெரியோர்க்கேனும் அளிக்கப்படும் பொருள்.]

 முடிக்கீரை muḍikārai, பெ.(n.)

   முளைக் கீரை (வின்.);; young greens, tender potherbs.

 முடிக்கொத்துநோய் muḍikkottunōy, பெ.(n.)

   வாழைப் பயிரில் ஏற்படும் நோய் (கோவை.);; a kind of plantain disease.

     [முடிக்கொத்து + நோய்.]

முடிக்கோரை muḍikārai, பெ.(n.)

   1. ஒருவகைக் கோரைப் புல்; a variety nut grass.

   2. தலை மயிர்; hair on the head (சா.அக.);.

     [முடி + கோரை.]

 முடிசம் muḍisam, பெ.(n.)

முடிசரம் பார்க்க; see {}.

 முடிசரம் muḍisaram, பெ.(n.)

   சரக்கொன்றை மரம்; a tree Cassia fistula.

     [முடி + சரம்.]

முடிசாய்1 muḍicāytal,    1 செ.கு.வி.(v.i.)

   இறத்தல் (வின்.);; to die, as having the head droop.

     [முடி + சாய்தல் = தலைசாய்தல், இறத்தல்.]

 முடிசாய்2 muḍicāyttal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. படுத்துக்கொள்ளுதல்; to lie down, to rest, as lowering the head.

     “முகுந்தனுடன் பாண்டவரு முடி சாய்த்து” (பாரத.முதற்.77);.

   2. தலை வணங்குதல்; to pay homage, bow one’s head in reverence.

     “முனிந்தருள லென்று முடிசாய்த்து நின்றான்” (நள. கலிநீங்கு.63);.

   3. ஒருபக்கமாகத் தலையைச் சாய்த்தல்; to incline the head sideways.

     [முடி + சாய்த்தல்.]

 முடிசுருளைஎலும்பு muḍisuruḷaielumbu, பெ.(n.)

   மார்பெலும்பு; breast bone Sternum.

முடிசூடுதல் muḍicūḍudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அரசன் மணிமுடி சூடுதல்; to be crowned as king.

   2. மகுடம் அணிதல்; to wear a crown.

     “முடிசூடு முடியொன்றே” (கலிங். 525);.

அரசனுக்குப் பின் அவன் மகன் முடிசூடுதலே வழக்கம்.

     [முடி + சூடுதல்.]

முடிசூட்டு1 muḍicūḍḍudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   அரசுக்குரிய மணி முடியைச் சூட்டுதல்; to crown, as king.

     “முன்றின் முரசமுழங்கமுடி சூட்டி” (கம்பரா. இரணிய.174);.

     [முடிசூடு தல் → முடிசூட்டுதல். சூட்டுதல் = அணிவித்தல்.]

 முடிசூட்டு2 muḍicūḍḍu, பெ.(n.)

   அரசன் மணிமுடி சூடுகை; coronation.

     “முடிசூட்டு மங்கல நாள்” (தமிழ்நா.171, தலைப்பு);.

     [முடிசூடு → முடிசூட்டு.]

 முடிசூட்டுவிழா muḍicūḍḍuviḻā, பெ.(n.)

   அரசக்குடி வழியில் வந்த ஒருவர் ஆட்சிப் பொறுப்பு ஏற்பதற்கு அடையாளமாக அவருக்கு மணி முடி சூட்டும் நிகழ்ச்சி; coronation.

     [முடிசூட்டு + விழா.]

முடிச்சடைமுனிவன் muḍiccaḍaimuṉivaṉ, பெ.(n.)

   வீரபத்திரன்;{} as wear ing matted locks.

     “முடிச்சடை முனிவனன்று வேள்வியிற் கொண்ட” (சீவக. 2285);.

     [முடி + சடை + முனிவன். சடைமுனிவன் = சடை முடியை யுடையவன்.]

 முடிச்சன் muḍiccaṉ, பெ.(n.)

   சூழ்ச்சித் திறமுடையான் (இ.வ.);; scheming fellow.

     [முடிச்சு → முடிச்சன்.]

முடிச்சவிழ்1 muḍiccaviḻttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ஒன்றைத் திருடுதற்கு அதை முடிந்து வைத்துள்ள துணி முடிச்சை அவிழ்த்தல் (வின்.);; to untie money knotted in a cloth, with a view to theft.

   2. திருடுதல் (இ.வ.);; to steal.

     [முடிச்சு + அவிழ்த்தல்.]

 முடிச்சவிழ்2 muḍiccaviḻttal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   சிக்கலான ஒன்றைத் தீர்ப்பதற்கு முயலுதல்; to find a solution for a problem.

     [முடிச்சு + அவிழ்த்தல்.]

முடிச்சை அவிழ்த்து அதனுள் உள்ள பொருள்களை வெளியாக்குதல் போல் சிக்கலான ஒரு செய்தியைப் பலரும் அறியும்படி செய்தல்.

முடிச்சவிழ்க்கி

__,

பெ.(n.);

   1. முடிச்சை அவிழ்ப்பவன் (வின்.);, பணமூட்டையை அவிழ்த்துத் திருடுபவன்; one who secretly removes money tied in a cloth.

   2. திருடன்; thief.

     [முடிச்சு + அவிழ், முடிச்சவிழ் → முடிச்சவிழ்க்கி.]

முடிச்சாத்து muḍiccāttu, பெ.(n.)

   தலைப் பாகை; turban.

     “தனி முடிச்சாத்துஞ் சாத்தி” (திருவாலவா.54:14 (பிம்););.

     [முடி + சாத்து.]

முடிச்சு1 muḍiccu, பெ.(n.)

   1. கட்டு; tie.

இப்படியா முடிச்சுப் போடுவார்கள், கட்டைப் பிரிக்கவே முடியவில்லையே? தலைமயிர் முடிச்சு முடிச்சாக இருந்தது.

   2. மயிர்முடி; tuf of hair.

   3. கணு; knot in wood.

   4. மகளிர் காதணி வகை (நெல்லை.);; an ear ring worr by women.

   5. கண்டறிந்து தீர்த்தற்கரிய தந்திரம்; deep scheme, cunning plan, stratagem.

     ‘அவன் போட்டது நல்ல முடிச்சு’.

     [முடி → முடிச்சு = அவிழவோ பிரித்து வாரவோ முடியாதபடி ஒன்றோடு ஒன்றைச் சேர்த்து அல்லது ஒன்றைச் சுற்றிப் போடப்பட்டிருப்பது.]

 முடிச்சு2 muḍiccu, பெ.(n.)

   1. மூட்டை என்பதோடு இணைந்து வரும் சொல்; a word which occurs in combination with {}.

மூட்டை முடிச்சுடன் பேருந்தில் ஏற வேண்டும்.

   2. சிறு மூட்டை; small bundle.

     [முடி → முடிச்சு.]

 முடிச்சுக்கஞ்சி muḍiccukkañji, பெ.(n.)

   கொதிக்கும் கஞ்சிச் சோற்றில் சுக்கை சீவி, துணியில் முடிந்து அதில் போட்டு காய்ச்சி வடித்த கஞ்சியின் தெளிவு; rice gruel or porridge made by adding small cloth bundle containing dry ginger in addition to the usual ingredients.

     [முடி + சுக்குக்கஞ்சி → முடிச்சுக்கஞ்சி]

முடிச்சுக்காரன் muḍiccukkāraṉ, பெ.(n.)

   1. சிறுமூட்டைகளையுடையவன்; one who possesses small bundle.

   2. பணமுள்ளவன்; one who has money.

   3. சூழ்ச்சித் திறமுடையோன் (தந்திரி);; scheming person.

     [முடிச்சு + காரன். காரன் சொல்லாக்க ஈறு]

 முடிச்சுக்காறை muḍiccukkāṟai, பெ.(n.)

   பெண்களின் கழுத்தணி வகை (இ.வ.);; a kind of gold necklet, worn by women.

     [முடிச்சு + காறை. காறை = கழுத்தணி வகை. முடிச்சுகளோடு செய்யப்பட்ட கழுத்தணி.]

 முடிச்சுக்கோரை muḍiccukārai, பெ.(n.)

முடிக்கோரை பார்க்க; see {}.

     [முடிச்சு + கோரை.]

முடிச்சுப்போடு-தல் muḍiccuppōḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சண்டை மூட்டுதல்; to incite persons to a quarrel.

அவனுக்கும் இவனுக்கும் முடிச்சுப் போடுகிறான்.

   2. தொடர்புபடுத்துதல்; to connect the two various matters.

என்ன மொட்டைத் தலைக்கும் முழங்காலுக்கும் முடிச்சுப் போடுகிறாய்.

   3. திருமணம் செய்து வைத்தல்; to make a marriage alliance.

அவளுக்கும் இவனுக்கும் முடிச்சுப் போட்டாச்சு.

     [முடிச்சு + போடுதல்.]

 முடிச்சுமாறி muḍiccumāṟi, பெ.(n.)

முடிச்சவிழ்க்கி பார்க்க (வின்.);; see {}.

     [முடிச்சு + மாறி. மாறி = இரண்டகஞ் செய்வோன்.]

முடிச்சுற்று muḍiccuṟṟu, பெ.(n.)

   தலைப் பாகை; turban, as tied about the head.

     “தொகுமுடிச்சுற்றுஞ் சுற்றி” (திருவாலவா. 54:14);.

     [முடி + சுற்று. முடி = தலை. சுற்று = சுற்றிக்கட்டப்படுவது. தலையைச் சுற்றிக் கட்டப்படும் தலைப்பாகை.]

முடிச்சுற்றுமாலை muḍiccuṟṟumālai, பெ.(n.)

முடிச்சூட்டு பார்க்க (தக்கயாகப்.119, உரை);; see {}.

     [முடி + சுற்று + மாலை = தலையில் அணியும் மாலை.]

 முடிச்சுவலை muḍiccuvalai, பெ.(n.)

   முடிச்சு முடிச்சாக உள்ள மீன் பிடி வலை; a kind of fishing net.

     [முடிச்சு + வலை.]

முடிச்சூட்டு muḍiccūḍḍu, பெ.(n.)

   முடியில் (தலையில்); அணியும் மாலை; garland worn on the head.

     “முடிச்சூட்டு முல்லையோ” (தக்கயாகப். 119);.

     [முடி + சூட்டு. முடியில் அணியும் மாலை.]

முடிதட்டுதல் muḍidaḍḍudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   வலைமுடியைக் களைதல் அல்லது அறுத்து நீக்குதல் (மீனவ.);; remove or cut off of the fishing net.

     [முடி + தட்டுதல். தட்டுதல் = அகற்றுதல், நீக்குதல்.]

 முடிதலைச்சுன்னம் muḍidalaiccuṉṉam, பெ.(n.)

   தலையின் முடியினின்று செய்யப்படும் ஒருவகைச் சுண்ணாம்பு; calcined powder prepared from the black hair of the head.

     [முடி + தலை + சுன்னம். சுன்னம் = சுண்ணாம்பு. தலைமுடியிலிருந்து செய்யப்படும் சுண்ணாம்பு.]

 முடிதிருத்தகம் muḍidiruddagam, பெ.(n.)

   மாந்தரின் தலையில் உள்ள முடியைக் குறைத்து அல்லது திருத்தி அழகுபடுத்தும் கடை; hair dressing saloon.

பள்ளி மாணவர்கள் முடிதிருத்தகம் சென்று அழகாக முடிதிருத்தி வகுப்பறைக்குச் செல்ல வேண்டும்.

     [முடி + திருத்தகம்.]

முடிதீட்டுதல் muḍidīḍḍudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   தலை, காலில்படும்படி வணங்குதல்; to prostrate, as touching with one’s head another’s feet.

     “பாதத் தெழின்முடி தீட்டினானே” (சீவக.2641);.

     [முடி + தீட்டுதல். காலில் விழுந்து வணங்குதல்.]

 முடிதும்பை muḍidumbai, பெ.(n.)

   ஒரு வகைத் தும்பைச் செடி; white dead nettle Leucas (சா.அக.);.

     [முடி + தும்பை.]

முடிதுளக்கு1 muḍiduḷakkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   தலையசைத்தல்; to assent, show appreciation, as by a nod.

     “திருமுடி துளக்கி நோக்கி “(சீவக.1881);.

     [முடி + துளக்குதல். துளக்குதல் = அசைதல். முடி = தலை..]

 முடிதுளக்கு2 muḍiduḷakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

முடிதீட்டுதல் பார்க்க; see {}.

     “முனைவற் றொழுது முடிதுளக்கி” (சீவக.2357);.

     [முடி + துளக்கி. முடி = தலை, துளக்குதல் = வணங்குதல்.]

முடித்தகேள்வி muḍittaāḷvi, பெ.(n.)

   கரை கண்ட கேள்வி; complete learning.

     “முடித்தகேள்வி முழுதுணர்ந்தோரே” (சிலப். 1:19);.

     [முடி → முடித்த + கேள்வி.]

 முடித்தலை muḍittalai, பெ. (n.)

   கொங்கு நாட்டில் உள்ள ஒரு ஊர்; a village in Kongu nadu

     [முடி+தலை]

இவ்வூர் தற்போது கொடுமுடி’ என்று அழைக்கப்படுகிறது.

முடித்தலைக்கொண்டசோழபுரம் muḍittalaikkoṇḍacōḻpuram, பெ.(n.)

   மதுரை; Madurai city.

     [முடி + தலை + கொண்ட + சோழபுரம்.]

   3ஆம் குலோத்துங்கச் சோழன் பாண்டி மண்டலத்திற்குச் சோழ பாண்டி மண்டலம் என்றும், மதுரைக்கு முடித்தலைக் கொண்ட சோழபுரம் என்றும், பாண்டியனது ஒலக்க மண்டபத்திற்குச் சேரபாண்டியர் தம்பிரான் என்றும் பெயர் மாற்றினான் (பழ.த.ஆ.பக்.87);.

முடித்தலைக்கோபெருநற்கிள்ளி muḍittalaikāperunaṟkiḷḷi, பெ.(n.)

   சோழ அரசன்;{} king.

     [முடி + தலை + கோ + பெருநற்கிள்ளி.]

இவன் அந்துவஞ் சேரலிரும்பொறையின் காலத்தவன் இவனை முடமோசியார் வாழ்த்திப் பாடியுள்ளார் (புறநா.13);.

 முடித்தானை muḍittāṉai, பெ. (n.)

   திருவாடானை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Tiruvadanai Taluk.

     [முடி+தானை]

முடித்துக்காட்டல் muḍittukkāḍḍal, பெ.(n.)

   உத்தி முப்பதிரண்டனுள் மேலோர் முடித்தவாறு முடித்துக் காட்டுவது (நன்.145, உரை);; a literary device which consists in showing that the author’s statements are in line with the ancient authorities, one of 32 utti.

     [முடித்து + காட்டல்.]

முடித்துக்கொடு-த்தல் muḍittukkoḍuttal,    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   நிறைவேற்றித் தருதல்; to accomplish, complete, as a piece of business.

     [முடித்து + கொடுத்தல்.]

 முடித்தேங்காய் muḍittēṅgāy, பெ.(n.)

   குடுமியுள்ள தேங்காய் (வின்.);; coconut with the husk removed, leaving a small part of the the fibre on the upper part of the nut.

     [முடி + தேங்காய்.]

     [p]

 முடித்தைலம் muḍittailam, பெ.(n.)

முடியெண்ணெய் பார்க்க; see {}.

     [முடி + Skt.தைலம்.]

முடிநடை muḍinaḍai, பெ.(n.)

   தலையால் நடக்கை; walking on one’s head.

     “அங்க வுடலிழந்து முடி நடையா லேறி” (திருத்.பு.சா.28);.

     [முடி + நடை. முடி = தலை.]

முடிநர் muḍinar, பெ.(n.)

   கட்டுபவர்; those who tie knots.

     “வம்புநிறை முடிநரும்” (மதுரைக்.514);.

     [முடி → முடிநர்.]

 முடிநாதம் muḍinātam, பெ.(n.)

   இந்திர கோபப் பூச்சி; cochineal insect.

முடிநாறு muḍināṟu, பெ.(n.)

   நாற்றுமுடி; sheaf or bundle of seedlings.

     “முடிநாறழுத்திய நெடுநீர்ச்செறு” (பெரும் பாண்.212);.

     [முடி + நாறு. நாற்று → நாறு. இடைக்குறை.]

முடிநீர் muḍinīr, பெ.(n.)

   1. மூளை நீர்; liquid extracted from brain.

   2. ஒளி (விந்து); நீர்; semen (சா.அக.);.

     [முடி + நீர்.]

 முடிநீர்த்தான் muḍinīrttāṉ, பெ.(n.)

   சரக்கொன்றை மரம்; a kind of tree Cassia fistula (சா.அக.);.

 முடிநீலம் muḍinīlam, பெ.(n.)

   மயிற்றுத்தம்; blue vitriol (சா.அக.);.

மறுவ. துருசு.

முடிந்தகணம் muḍindagaṇam, பெ.(n.)

   நிகழ்காலம்; present time.

     “முன்னைக் கணத்தி னிறந்தவனு முடிந்த கணத்து நின்றவனும் (மேருமந்.662);.

     [முடி1 + கணம். கணம் = காலநுட்பம், காலம்.]

 முடிந்தகொள்கை muḍindagoḷgai, பெ.(n.)

   முடிந்த முடிவு; final conclusion.

     [முடி → முடிந்த + கொள்கை. கொள்கை = முடிவு.]

முடிந்ததுமுடித்தல் muḍindadumuḍiddal, பெ.(n.)

   உத்தி முப்பத்திரண்டனுள், முன்னர் விளக்கிக் கிடந்தவற்றைத் தொகுத்துக் கூறுவது (நன்.382, உரை);; recapitulation, briefly restating the point discussed. one of 32 utti.

     [முடி → முடிந்தது + முடித்தல்.]

 முடிந்ததுமுற்றும் muḍindadumuṟṟum, பெ.(n.)

   நூலிறுதியில் முடிவைக் குறிக்க எழுதப்படுந் தொடர் (வின்.);; expression indicating conclusion, used at the end of a treatise, ‘finis’.

இப்புதினம் முடிந்தது முற்றும்.

     [முடிந்தது + முற்றும்.]

முடிந்தநூல் muḍindanūl, பெ.(n.)

   முழுதுங் கூறும் நூல்; exhaustive treatise.

     “முடிந்த நூலிற் கண்டு கொள்க” (இறை. 1, பக்.2);.

     [முடி → முடிந்த + நூல்.]

முடிந்தபொழுது muḍindaboḻudu, பெ.(n.)

   முதிர்ந்த அகவை; old age.

     “முடிந்த பொழுதிற் குறவான ரேனம் படிந்துழு சால் பைந்தினைகள் வித்த” (திவ்.இயற்.3:89);.

     [முடி → முடிந்த + பொழுது.]

முடிபு  muḍibu, பெ.(n.)

முடிவு பார்க்க; see {}

     “முனிவரர் வெகுளியின் முடிபென்றார் சிலர்”(கம்பரா.மாரிச.34);.

     [முடி → முடிபு]

முடிபெழுத்து  muḍibeḻuttu, பெ.(n.)

   எழுத்து வகையுள் ஒன்று (நன்.256, மயிலை);; a class of letters.

     [முடிபு → எழுத்து]

முடிபொருட்டொடர்நிலை  muḍiboruḍḍoḍarnilai, பெ.(n.)

   பொருட்டொடர் நிலைச் செய்யுள்; epic or narrative poem,

முடிபொருட் டொடர் நிலையுள் தானப் பயன்கூறும் வழி (சிலப்.29, உரை);.

     [முடி + பொருள் + தொடர்நிலை.]

முடிபொருட் டொடர் நிலை யென்றது அறம் முதலிய நாற்பயனையும் கூறும் நூல்களான சீவகசிந்தாமணி முதலியவை (சிலப்.2:9, அடியார்க்கு நல்லார் உரை);.

முடிபோடு1 muḍipōḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஒன்றோடொன்று மாட்டிப் புணைத்தல்; to tie into a knot.

     [முடி + போடு-தல்.]

 முடிபோடு2 muḍipōḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கணவனும் மனைவியுமாதற்கு நெறி (விதி); யமைதல்; to be predestined or ordained to be married to each other.

அவனுக்கும் இவளுக்கும் முடிபோட்டிருக்கிறது.

   2. சண்டை மூட்டுதல்; to incite persons to a quarrel.

அவனுக்கும் இவனுக்கும் முடிபோடுவதே அவர் வேலை.

     [முடி + போடு-தல்.]

 முடிப்பானை muḍippāṉai, பெ.(n.)

   பொன் முதலிய அரும்பண்டங்களை வைக்கும் பெரிய பானை அல்லது பெரிய மட்கலம்; large earthen vessel for storing money or treasure.

     [முடி + பானை.]

முடிப்பிசைக்குறி muḍippisaikkuṟi, பெ.(n.)

   சொற்றொடர் முடிவைக் காட்டும் முற்றுக்குறி (நான்.பால.169);; full stop.

     [முடிப்பு + இசை + குறி.]

 முடிப்பிரி muḍippiri, பெ.(n.)

முடிப்புரி பார்க்க; see {}.

முடிப்பு muḍippu, பெ.(n.)

   1. முடிபோடுகை; tying, fastening.

   2. முடிச்சு; tie, knot.

   3. கட்டு; bundle.

   4. தலையில் அணியும் பொருள்; that which is worn on the head.

   5. இருசாற்பணம்; remittance as kist into the treasury.

இன்று முடிப்புச் செலுத்தியாக வேணும்.

   6. சொத்து; money, wealth.

அவனுக்கு முடிப்பொன்று மில்லை.

   7. மொத்தத் தொகை (யாழ். அக.);; total amount.

   8. தீர்ப்பு (யாழ்.அக.);; decision.

   9. பணம் நகை முதலியவற்றைத் தொகுத்து, துணி போன்றவற்றில் கட்டி வைப்பது; money, pieces of jewellery wrapped in a cloth or tied up.

கோவில் உண்டியலில் கிடந்த ஒரு முடிப்பில் ஒர் ஆயிரம் ரூபாய் இருந்தது.

     “ஒரு பொன்முடிப்பு வைத்தேன்” (விறலிவிடு.899);.

   10. முடிவு (வின்.);; end, re sult.

     [முடி → முடிப்பு.]

முடிப்புக்கட்டு1 muḍippukkaḍḍudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   முடிவு செய்தல் (யாழ். அக.);; to conclude.

     [முடிப்பு + கட்டுதல்.]

 முடிப்புக்கட்டு2 muḍippukkaḍḍudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   பணமுடிப்புச் சேர்த்து வைத்தல்; to set apart, as a provision for a future expenditure.

பெண் பிறந்திருப்பதனால் இனி முடிப்புக் கட்டி வைக்க வேண்டும். கோயிலுக்குச் செல்ல வேண்டியிருப்பதால் முடிப்புக் கட்டி வைக்க வேண்டும்.

     [முடிப்பு + கட்டுதல்.]

முடிப்புக்காரன்

முடிப்புக்காரன்  muḍippukkāraṉ, பெ.(n)

   1. பண்டைக் காலத்து அரசிறை வாங்கும் 91596,15uff; collector of the revenue of a village, in ancient times.

   2. பணமுள்ளவன்; one who keeps money.

     [முடிப்பு + காரன். காரன் சொல்லாக்க ஈறு.]

 முடிப்புமாறி  muḍippumāṟi, பெ.(n.)

முடிச்சுமாறி பார்க்க; see {}

     [முடிச்சுமாறி → முடிப்புமாறி]

முடிப்புரி  muḍippuri,    1. அரசிறை வாங்குபவன்; receiver of rents and taxes.

   2. வட்டி வாங்குபவன்; shroff.

     [முடிப்பு + உரி. உரி → உரிதல் = தானே எடுத்துக் கொள்ளல், வாங்குதல்.]

முடிமன்னன் muḍimaṉṉaṉ, பெ.(n.)

   மணிமுடி சூடிய மன்னன்; crowned monarch.

     ‘முடிமன்னர் மூவருங் காத்தோம்பும்’ (சிலப்.29, பக்.575);.

     [முடி + மன்னன்.]

முடிமயிர்1 muḍimayir, பெ.(n.)

   1. சேர்த்து முடித்த தலை மயிர் (வின்.);; lock of hair.

   2. மகளிர் தலைமயிரோடு சேர்த்து முடித்துக் கொள்ளும் கட்டுமயிர் (வின்.);; switch.

மறுவ. இடிமயிர்

     [முடி + மயிர்.]

 முடிமயிர்2 muḍimayir, பெ.(n.)

   தெய்வத்துக்குக் காணிக்கையாக மழித்து இடும் தலைமயிர் (இ.வ.);; hair offered to a deity in pursuance of a vow.

     [முடி + மயிர்.]

 முடிமாமிசம் muḍimāmisam, பெ.(n.)

   தலையில் உள்ள நார் போன்ற நீண்ட மெல்லிய தோல்; an elastic membrane of the head.

     [முடி + Skt.மாமிசம்.]

முடிமார் muḍimār, பெ.(n.)

   முடிப்பவர்; those who accomplish things.

     “தாவில் கொள்கைத் தந்தொழின் முடிமார்” (திருமுரு.89);.

     [முடி + முடிமார்.]

 முடிமாலிகம் muḍimāligam, பெ.(n.)

   மஞ்சள் கொன்றை; a cassia (சா.அக.);.

 முடிமாலை muḍimālai, பெ.(n.)

   தலையில் அணியும் மாலை (திவா.);; garland for the head, chaplet.

     [முடி + மாலை.]

 முடிமூளை muḍimūḷai, பெ.(n.)

   தலைக்குள் ளிருக்கும் மூளை; brain of the human head (சா.அக.);.

     [முடி + மூளை. முடி = தலை.]

 முடிமேலழகி muḍimēlaḻki, பெ.(n.)

   கோடக சாலை (மலை.);; a very small plant.

 முடிமேல்முடி muḍimēlmuḍi, பெ.(n.)

   மர வகை (மலை.);; panicled golden blossomed pear tree.

முடிய muḍiya, கு.வி.எ.(adv.)

   முழுதும் (திவா.);; unto the end finally.

     ‘என்று முடியக் கட்டுரைப்பது’ (தக்கயாகப்.728);.

     [முடி → முடிய.]

 முடியண்டசவ்வு muḍiyaṇḍasavvu, பெ.(n.)

   இழுத்தால் நாரைப் போல் நீளும்படியான தலையில் உள்ள மெல்லிய தோல்; a membrane covering the head (சா.அக.);.

     [முடியண்டம் + Skt.சவ்வு.]

 முடியண்டம் muḍiyaṇḍam, பெ.(n.)

   தலை மண்டையோடு; cranial bone, human skull (சா.அக.);.

     [முடி + Skt.அண்டம். முடி = தலை.]

 முடியனூர் muḍiyaṉūr, பெ.(n.)

   தென்னார்க்காடு மாவட்டம் கள்ளக்குறிச்சி வட்டத்திலுள்ள ஊர்; a village in South arcot district in {} Taluk.

சங்ககாலக் குறுநில மன்னர்களில் ஒருவனான முடியன் என்பவரின் பெயரால் அமைந்த ஊர்.

     [முடியன் + ஊர்.]

 முடியன் muḍiyaṉ, பெ.(n.)

   கழகக்காலக் குறுநில மன்னன்; a king in {} period.

 முடியரசன் muḍiyarasaṉ, பெ.(n.)

முடி மன்னன் பார்க்க; see {}.

     [முடி + அரசன்.]

 முடியரசு muḍiyarasu, பெ.(n.)

   அரசரால் அல்லது அரசியால் நடத்தப்படும் ஆட்சி; monarchy.

இன்றும் சில நாடுகளில் பெயரளவில் முடியாட்சி இருக்கிறது.

மறுவ. முடியாட்சி

     [முடி + அரசு. முடிசூடி நாட்டை ஆளுவது.]

 முடியறுத்தல் muḍiyaṟuttal, பெ.(n.)

   குடுமி வைக்குஞ் சடங்கு (இ.வ.);; the first shaving of a baby, ceremonially observed (செ.அக.);.

     [முடி + அறுத்தல்.]

 முடியல் muḍiyal, பெ.(n.)

   எல்லாம் (சது.);; all, whole.

     [முடி → முடியல்.]

 முடியாட்சி muḍiyāḍci, பெ.(n.)

   முடிசூடி ஆட்சி புரிகை; monarchy.

மறுவ. முடியரசு.

     [முடி + ஆட்சி. முடி சூடி ஆளும் ஆட்சி.]

தலைமுறை தலைமுறையாக நாட்டை ஆளுகை.

முடியிறக்கு1 muḍiyiṟakkudal,    5 செ. கு.வி. (v.i.)

   நேர்ச்சிக் கடனாக தெய்வங்களுக்கு வேண்டிக்கொண்டு மயிர் மழித்தல் (இ.வ.);; to shave the hair of the head in fulfilment of a vow.

     [முடி + இறக்குதல்.]

 முடியிறக்கு2 muḍiyiṟakkudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   இழிவுபடுத்துதல் (யாழ்.அக.);; to put to disgrace.

     [முடி + இறக்குதல்.]

 முடியில்தரித்தான் muḍiyiltarittāṉ, பெ.(n.)

   சரக்கொன்றை; cassia fistula (சா.அக.);.

     [முடியில் + Skt. தரித்தான்.]

 முடியுப்பு muḍiyuppu, பெ.(n.)

   கல்லுப்பு (மூ.அ.);; rock salt.

முடியுயர்-தல் muḍiyuyartal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஆட்சிச் செழிப்புடன் இருத்தல்; to grow prosperous as a king.

குடியுயர முடியுயரும்.

     [முடி + உயர்தல்.]

 முடியுறுப்பு muḍiyuṟuppu, பெ.(n.)

   மாலை (தாமம்);, முகுடம், தாமரை (பதுமம்);, கோடகம் கிம்புரி என ஐவகைப்பட்ட மகுடவுறுப்புகள் (திவா.);; ornamental parts of a crown, five in number. viz., {} (padumam);, {}, kimburi.

     [முடி + உறுப்பு.]

முடியுலகம் muḍiyulagam, பெ.(n.)

முடியுலகு பார்க்க; see {}.

     “முடியுலக மூர்த்தி” (சீவக. 1847);.

     [முடி + உலகம்.]

முடியுலகு muḍiyulagu, பெ.(n.)

   மேலுலகம்; Heaven, celestial world, as the highest world.

     “வால்விளை முடியுலகுற” (சீவக. 1847);.

     [முடி + உலகு.]

முடியூர் muḍiyūr, பெ.(n.)

   பெண்ணை யாற்றங்கரையில் உள்ள ஊர்; a village паmе.

பெண்ணையாற்றங்கரையில் இந்நாளில் கிராமம் என்று வழங்கப்படும் இவ்வூர் முதல்பராந்தகன் காலத்தில் முடியூர் என்று அழைக்கப்பட்டது. பராந்தகனின் முதல் படைத் தலைவன் பெரும் படையுடன் இவ்வூரில் தங்கியிருந்தான் (பிற்கால. சோழர் வரலாறு சதாசிவபண்டாரத்தார் பக்கம்.48);.

     [முடி + ஊர்.]

முடியெடு-த்தல் muḍiyeḍuttal,    4 செ. குன்றாவி.(v.t)

   1. முடியிறக்குதல் பார்க்க; see {}.

   2. தலையெடுத் தோங்குதல்; to become, prominent.

     “மறையவர் முடியெடுத்தனர்” (கலிங்.251);.

     [முடி + எடுத்தல்.]

முடியெண்ணெய் muḍiyeṇīey, பெ.(n.)

   1. தலைக்குத் தேய்த்துக் கொள்ளும் எண்ணெய் (தைலம்);; bathing oil.

   2. தலைக்கிட்டு முழுகும் எண்ணெய்; hair oil (சா.அக.);.

     [முடி + எண்ணெய்.]

முடியைப்பிய்த்துக்கொள்(ளு)தல் muḍiyaippiyddukkoḷḷudal,    13 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   எளிதில் தீர்வு காண முடியாமல் அல்லல்படுதல்; rack one’s brains to solve a problem, to driven mad.

மாணவன் முழு ஆண்டுத் தேர்வு எழுதிக் கொண்டு இருக்கும்போது ஒருசில கேள்விகளுக்கு விடை தெரியாமல் முடியைப் பிய்த்துக் கொண்டான்.

     [முடியை + பிய்த்து + கொள்தல்.]

 முடிறு muḍiṟu, பெ. (n.)

   ஒரு வகை மீன்; gizzard shad.

     [முடி-முறு]

முடிவறிதல் muḍivaṟidal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நன்றாக உணர்தல் (யாழ்.அக.);; to be advanced in knowledge, to master completely.

     [முடிவு + அறிதல்.]

முடிவாங்குதல் muḍivāṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   முடியிறக்குதல் பார்க்க; see {}.

     [முடி + வாங்குதல்.]

 முடிவாழை muḍivāḻai, பெ.(n.)

   இலாமிச்சை (பிங்.);; cuscusgrass.

     [முடி + வாழை.]

முடிவிடங்கூறல் muḍiviḍaṅāṟal, பெ.(n.)

   உத்தி முப்பத்திரண்டனுள் தான் சொல்லும் இலக்கணத்திற்கு நெறி (விதி); கூறும் இடத்தைக் குறிப்பது (நன்.97, உரை);; giving particular reference to the rule followed in the context one of 32 utti.

     [முடிவு + இடங்கூறல்.]

முடிவினை muḍiviṉai, பெ.(n.)

   கருமம் மூன்றனுள் இம்மையிற் பலனளிக்கும் பழவினை; past Karma whose effect has begun to operate.

ஆகாமிய வினையும் முடிவினையும் ஒத்தல் வேண்டும் (சி.பொ.பா. 8, 1 பக்.175 சுவாமிநா.);.

     [முடி1 + வினை.]

முடிவிலாற்றலுடைமை muḍivilāṟṟaluḍaimai, பெ.(n.)

   எண் குணத்துள் ஒன்று (குறள், 9, உரை);; omnipotence, one of eight natures.

     [முடிவிலாற்றல் + உடைமை.]

எண் குணங்களாவன :

   1. தன்வயத்தன் ஆதல்,

   2. தூய உடம்பினன் ஆதல்,

   3. இயற்கை உணர்வினன் ஆதல்,

   4. முற்றும் உணர்தல்,

   5. இயல்பாகவே கட்டு (பாசம்);களில் இருந்து நீங்குதல்,

   6. பேரருள் உடைமை,

   7. முடிவு இல் ஆற்றல் உடைமை,

   8. வரம்பு இல் இன்பம் உடைமை.

 முடிவிலாற்றல் muḍivilāṟṟal, பெ.(n.)

முடிவிலாற்றலுடைமை பார்க்க (திவா.);; see {}.

     [முடிவு + இல் (எ.ம.); + ஆற்றல்.]

முடிவு muḍivu, பெ.(n.)

   1. தொடங்கியதற்கு இறுதி; end of something.

மாநாட்டின் முடிவில் சிறப்பு அறிக்கை வெளியிடப்பட்டது. இவர் எழுதும் கதைக்கு முடிவு என்பதே இல்லையா?

   2. போட்டிகள், தேர்வுகள் முதலியவை எவ்வாறு முடிந்தது என்பது பற்றிய விளத்தம்; result of a competition.

 examination, etc.

பத்தாம் வகுப்பு தேர்வின் முடிவுகள் நாளை வெளியிடப்படும். மக்களவைத் தேர்தல் முடிவுகள் வெளியான பத்திரிகை இருக்கிறதா?

   3. இறுதி; that which is final.

இதுதான் உன் முடிவான கருத்து என்றால் நான் ஒன்றும் சொல்வதற்கில்லை. முடிவாக நீ என்ன விலைச் சொல்கிறாய்? நான் அதை வாங்கியே தீரவேண்டும்.

   4. சட்டப்படியான தீர்ப்பு;   அறிவான தீர்மானம்; verdict, decision.

முறை மன்றத்தின் முடிவை மதிக்காமல் காவல் துறையினர் நடந்து கொண்டதாகக் குறை கூறினர். தாத்தாவை மருத்துவ மனையில் சேர்த்துவிட வேண்டும் என்ற முடிவுக்கு வந்துவிட்டேன். சரியா? தவறா? கேள்விகளுக்கு என்னால் சரியாக முடிவு எடுக்க முடியவில்லை.

   5. பயன்; issue, result.

   6. தீர்மானம்; conclusion, decision.

முடிவென்ன சொல்கிறீர்?

   7. முடிவான உட்கோள்; resoluteness.

     “அக்கணை…. முடுகிய முடிவை நோக்கி” (கம்பரா. நிகும்ப.177);.

   8. இசைப் பாகுபாட்டினுள் ஒன்று (சிலப்.3:41–2, உரை, பக்.108);; a kind of note in music.

   9. இறப்பு; death.

முடிவு காலம்.

   10. எல்லை; limit.

     “சூழ்ச்சி முடிவு துணிவெய்தல்” (குறள், 671);.

   11. பண் (இராகம்); முடிவில் அமையும் இசைச் சுரம்; tonic at the conclusion of a piece.

     [முடி → முடிவு.]

 முடிவு muḍivu, பெ. (n.)

ஆளத்தியில் பாடப்படும் பகுப்பு முறை:

 a song variation.

     [முடி-முடிவு]

 முடிவு நிலை muḍivunilai, பெ.(n.)

   கருத்துகள், கோட்பாடுகள் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் வரும் முடிவு; theoretical stage.

     [முடிவு+நிலை]

முடிவுகட்டுதல் muḍivugaḍḍudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ஒன்றைக் குறித்து முடிவு எடுத்தல், தீர்மானித்தல்; take a decision, decide on something, finalize.

நிருவாகத்தைச் சந்தித்துப் பேசுவதற்கு முன் என்னென்ன கோரிக்கைகளை முன் வைக்கப் போகிறோம் என்று முடிவு கட்டிக் கொள்வோம்.

   2. தொல்லை விளைவிக்கும் ஒன்று தொடர முடியாத இறுதி நிலையை அடையச் செய்தல்; put an end to something.

     ‘அவனுடைய கொட்டத்திற்கு முடிவு கட்டுகிறேனா இல்லையா பார்’ என்று சூளுரைத்தான். கொடுஞ் செயல்களுக்கு இனியும் முடிவுகட்டாவிட்டால் நாடு சிதறிவிடும்.

   3. எண்ணித்துணிதல்; to come to a conclusion.

     [முடிவு + கட்டுதல்.]

 முடிவுகாலம் muḍivukālam, பெ.(n.)

   சாக்காடு; time of death.

     [முடிவு + காலம்.]

முடிவுசெய்தல் muḍivuseytal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

முடிவுகட்டுதல், 1 பார்க்க; see {},

   1. உன்னை அயல்நாட்டில் படிக்க வைக்க முடிவு செய்திருக்கிறோம். இந்தப் புதியச் சிக்கலுக்குக் கரணியம் அவர்கள்தான் என்று கட்சி மேலிடம் முடிவு செய்தது.

     [முடிவு + செய்தல்.]

முடிவுசொல்(லு)தல் muḍivusolludal,    13 செ.கு.வி. (v.i.)

   தீர்ப்புச் சொல்லுதல்; to give a decision, to deliver, judgement.

     [முடிவு + சொல்(லு);தல்.]

முடிவுபோக்குதல் muḍivupōkkudal,    5 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   நிறைவேற்றுதல்; to accomplish, fulfil.

     ‘தான் சூளுற்ற காரியத்தினை முடிவு போக்காது’ (கலித்.149:10, உரை);.

     [முடிவு + போக்குதல்.]

முடிவுபோதல் muḍivupōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

   நிறைவேறுதல்; to be accomplished, fulfilled.

     ‘முடிவு போகாமையின்’ (குறள், 262, உரை);.

     [முடிவு + போதல்.]

முடிவுரை muḍivurai, பெ.(n.)

   1. முடித்து வைக்கும் முறையில் பேசும் பேச்சு அல்லது எழுதும் எழுத்து; concluding speech or remark.

விழாவின் இறுதியில் தலைவர் முடிவுரை ஆற்றினார்.

   2. நூலிறுதியில் அமையும் கட்டுரை; epilogue, concluding section of a work.

கட்டுரையின் முடிவில் எழுதியிருப்பது படிப்பவரை உண்மையாகச் சிந்திக்கத் தூண்டும்.

     [முடிவு + உரை.]

முடிவெட்டுதல் muḍiveḍḍudal,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   தலைமுடியைக் கத்தரித்துச் சீர்செய்தல்; have or do a hair cut.

சிறுவர்களுக்கு முடிவெட்டக் கட்டணம் உருபாய் நான்கு.

     [முடி + வெட்டுதல்.]

 முடிவெழுத்து muḍiveḻuttu, பெ.(n.)

முடிபெழுத்து பார்க்க; see {}.

     [முடிவு + எழுத்து.]

முடிவேந்தர் muḍivēndar, பெ.(n.)

முடி மன்னன் பார்க்க; see {}.

     ‘முடிவேந்தர் மன்னும் அரண்களை’ (சிறுபாண். 247, உரை);.

     [முடி + வேந்தர்.]

 முடிவேர் muḍivēr, பெ.(n.)

   வெட்டிவேர்; khuskhus (சா.அக.);.

முடுக muḍuga, கு.வி.எ. (adv.)

   1. விரைவாய்; swiftly, quickly.

   2. கிட்ட (யாழ்.அக.);; near.

முடுகடி

__,

பெ.(n.);

   அண்மை (யாழ்.அக.);; nearness.

     [முடுக்கடி → முடுகடி.]

முடுகல் muḍugal, பெ.(n.)

   1. விரைவு; quickness.

   2. வலிமை; strength.

     [முடுகு → முடுகல்.]

முடுகியல் muḍugiyal, பெ.(n.)

   கலிப்பா வகைகளின் உறுப்புக்களுள் ஒன்று (தொல்.பொருள்.464);; a part of kali verse, characterised by rapid movement.

     [முடுகு → முடுகியல்.]

 முடுகியல் நடை muḍugiyalnaḍai, பெ. (n.)

   தொங்கலைப்பாடுதற்கு உரிய நடை; a metre in prosody.

     [முடுக்கு+இயல்+நடை]

 முடுகியல்வண்ணம் muḍugiyalvaṇṇam, பெ.(n.)

முடுகியல் (பிங்.); பார்க்க; see {}.

     [முடுகியல் + வண்ணம்.]

முடுகு1 muḍugudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விரைந்து செல்லுதல்; to hasten, to be in haste, to move quickly.

     “முடுகழலின் முந்துறுதல்” (பு.வெ.3 : 6);.

   2. நெருங்கி வருதல்; to become urgent;

 to come to a head;

 to throng and surge.

     “வெம்மைக் கூற்ற முடுகாதே” (தேவா. 116, 7);.

   3. வலிமையாதல் (வின்.);; to be strong.

   தெ., க. மிடுகு;ம. முடுகு.

     [முடுக்கு → முடுகு → முடுகுதல்.]

 முடுகு2 muḍugudal,    5 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   எதிர்தல் (பிங்.);; to meet;

 to advance against.

     [முடுகு1தல் → முடுகு2தல்.]

 முடுகு3 muḍugu, பெ.(n.)

   1. முடுகிச் செல்லும் ஓசை வகை (வின்.);; a rapid movement in verse.

   2. நாற்றம்; bad odour, stench.

     “முடுகு நாறிய வடுகர்” (தேவா.918, 1);.

   3. அரக்காற் செய்யப்பட்ட கங்கணம் (நெல்லை.);; bracelet made of lac.

   4. அரக்குவளை செய்யுங் கட்டளை (இ.வ.);; mould in which lac bracelets are made.

   5. மோதிர வகை (நாஞ்.);; a ring.

     [முடுக்கு → முடுகு.]

 முடுகு4 muḍugu, பெ.(n.)

கடமை விலங்கின் பெண் (வின்.);,

 female elk.

 முடுகு5 muḍugu, பெ.(n.)

   தோணி வகை (குருகூர்ப்.19);; a kind of boat.

முடுகுவண்ணம் muḍuguvaṇṇam, பெ.(n.)

   அராகந் தொடுத்த அடியோடு பிற அடிசேர்ந்து தொடர்ந்தோடுஞ் சந்தம் (தொல்.பொருள்.545);; a rhythm effected by mixing lines of short syllables in rapid succession with those of a different type.

     [முடுகு + வண்ணம்.]

 முடுகுவெண்பா muḍuguveṇpā, பெ.(n.)

   ஒசை (சந்த); முடுகுள்ள வெண்பாவகை; a species of {} verse composed either wholly or partly in quick rhythm.

     [முடுகு + வெண்பா.]

 முடுக்கடி muḍukkaḍi, பெ.(n.)

   நெருக்கடி; busy time;

 critical moment.

திருமண முடுக்கடியில் துணிகள் வாங்காதே.

     [முடுக்கு + அடி. முடுக்குதல் = விரைவு படுத்துதல்.]

 முடுக்கன் muḍukkaṉ, பெ.(n.)

   வலியோன் (யாழ்.அக.);; strong man.

     [மிடுக்கு → முடுக்கு → முடுக்கன்.]

முடுக்கம் muḍukkam, பெ. (n.)

   1. விலை யேற்றம்; high price, dearness.

   2. இறுகல் (நாஞ்.);; tightness.

     [முடுக்கு → முடுக்கம்.]

முடுக்கர் muḍukkar, பெ.(n.)

   1. குறுந்தெரு; short street.

     “முடுக்கரும் வீதியும்” (சிலப்.5 : 187);.

   2. அருவழி; pathway difficult to pass.

     “முட்டுடை முடுக்கரு மொய்கொள் குன்றமும்” (சீவக.1216);

   3. தெருச்சந்து; lane.

     “முடுக்கர் தோறும் புகுந்த வல்லிருளின் பொம்மல்” (இரகு. இலவ.55);.

   4. மலைக்குகை (பிங்.);; mountain cavern.

   5. நீர்க் குத்தான இடம்; place where water presses against a bank and erodes.

     “குண்டுகய முடுக்கர்…… யாற்று” (மலைபடு.213);.

   6. இடைவெளி; interstice, interspace.

     “முடத்தாழை முடுக்கருள்” (கலித்.136);.

     [முடுக்கு → முடுக்கர் = குறுந்தெரு. (வே.க.);]

 முடுக்காணி muḍukkāṇi, பெ.(n.)

   ஆணி வகை (இ.வ.);; screw.

     [முடுக்கு + ஆணி.]

     [p]

முடுக்கிவிடுதல் muḍukkiviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   தீவிரமாக அல்லது வேகமாகச் செயல்படும்படி இயக்குதல்; to gear up, step up, accelerate.

தேர்தல் நெருங்கியதும் அனைத்துக் கட்சிகளும் தங்களின் கொள்கைகளைப் பரப்பும் பணிகளை முடுக்கிவிட்டன. போட்டி வேட்பாளருக்கு எதிராக அவதூறான மேடைப் பேச்சைப் பரப்ப ஆளும் கட்சி முடுக்கி விடப்பட்டிருக்கிறது.

     [முடுக்கி + விடுதல்.]

முடுக்கு1 muḍukkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பாவை, பொறிகள் முதலியவற்றை இயங்குவதற்காக திருகுதல்; to set in motion, wind.

சீறுந்தில் திறவுகோலை நுழைத்து முடுக்கினான்.

   2. மாடு முதலியவற்றை விரட்டி ஒட்டுதல்; to drive away.

வேலிதாண்டி மேயும் மாட்டை முடுக்காமல் வேடிக்கையா பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறாய்?

   3. திருகாணி முதலியவற்றை உட்செலுத்துதல்; to screw something.

மரைதேய்ந்திருப்பதனால் ஆணியைச் சரியாக முடுக்க முடியவில்லை.

     “கைவல் கம்மியன் முடுக்கலிற் புரைதீர்ந்து” (நெடுநல்.85);.

   4. விரைவுபடுத்துதல் (வின்.);; to urge, bring pressure on.

   5. விரைவாகச் செலுத்துதல்; to drive, cause to run, as a horse, to set in motion, as a potter’s wheel.

     “கடுகி முடுக்கிலும்” (விநாயகபு.55: 7);.

   6. விரைந்து கடித்தல்; to bite off hurriedly.

     “பிணவு நாய் முடுக்கிய தடியொடு” (மலைபடு.177);.

   7. உழுதல்; to plough.

     “மூரிதவிர முடுக்கு முதுசாடி” (பரிபா.20:54);.

   8. தூண்டி விடுதல் (உ.வ.);; to induce, urge on.

ஏன் அவனுடன் சண்டை செய்யும்படி முடுக்குகிறாய்?

க. முடுக்கு.

     [முள் = முற்படு, விரை. முள் → முடு → முடுகு → முடுக்கு → முடுக்குதல் (சு.வி.42);.]

 முடுக்கு2 muḍukkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உணர்ச்சி மிகுதல்; to feel urgently, as the call of nature.

ஒன்றுக்கு முடுக்குகிறது.

   2. மிகுதியாதல்; to increase, as in price.

விலைமுடுக்கிப் போகிறது.

   3. விரைதல்; to hasten.

     “முடுக்கிவந்து” (உத்திரரா, இலங்கை யழி 20);.

     [முடுக்கு1தல் → முடுக்கு2தல்.]

 முடுக்கு3 muḍukku, பெ.(n.)

   1. விரைவுப் படுத்துகை; urging, pressing hard.

   2. மூலை; corner.

தெருமுடுக்கில் ஒரு பெட்டிக் கடை உண்டு.

   3. கோணல் தெரு; narrow, winding street.

     “முட்டுமுடுக்கு மிட்டிடை கழியும்…. வீதியும்” (பெருங். உஞ்சைக்.33 : 16);.

   4. மிகுதி; increase, dearness, as of price.

தங்கம் விலை வெகு முடுக்கு.

க. முடுக்கு.

     [முள் = விரை. முள் → முடு → முடுகு → முடுக்கு (சு.வி.42);.]

 முடுக்கு4 muḍukku, பெ.(n.)

   1. வலிமை (வின்.);; strength, power.

   2. அகந்தை (இ.வ.);; pride, arrogance, stiffness of manners.

 முடுக்குச்சந்து muḍukkuccandu, பெ.(n.)

   சிறு சந்து (உ.வ.);; alley, narrow lane.

     [முல் → முள் → முண் → முண → முணுக்கு →. முடுக்கு + சந்து.]

 முடுக்குச்சுரம் muḍukkuccuram, பெ.(n.)

முடக்குக்காய்ச்சல் பார்க்க; see {}.

மறுவ. முடக்குமாரி

     [முடக்கு + சுரம். சுரம் = காய்ச்சல்.]

முடுக்குத்தெரு muḍukkutteru, பெ.(n.)

   ஒடுங்கிய சிறு தெரு; small, narrow street.

     “நெடுந்தெருவே போகிறவர்கள் நான் இருந்த முடுக்குத் தெருத் தேடி வந்த போதே” (ஈடு, 1, 2:6);.

     [முடுக்கு + தெரு.]

 முடுக்குவழி muḍukkuvaḻi, பெ.(n.)

முடுக்குச்சந்து பார்க்க; see {}.

     [முடுக்கு + வழி.]

 முடுக்கூரணி muḍukāraṇi, பெ. (n.)

   சிவகங்கை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Sivagangai Taluk.

     [முடுக்கு+ஊருணி]

 முடுங்கனல் muḍuṅgaṉal, பெ.(n.)

   செங்குளவி; red wasp (சா.அக.);.

 முடுதம் muḍudam, பெ.(n.)

   தலைமை (நாஞ்.);; leadership.

முடுதுரை muḍudurai, பெ. (n.)

   1.சேலம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Salem Taluk,

   2.அவினாசி வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Avanashi Taluk.

     [முடு(முதலை);+(துறை);துரை]

 முடுத்தார் muḍuttār, பெ.(n.)

   மூடுகை; act of covering.

அந்தப் பிணத்திற்கு முடுத்தார் பண்ணினீர்களா?

     [மூடு → முடு → முடுத்தார்.]

முடுவல் muḍuval, பெ.(n.)

   1. நாய் (பிங்.);; dog.

     “சினமுடுவல் நரி கழுகு” (திருப்பு.519);.

   2. பெண்நாய் (பிங்.);; bitch.

     “முடுவறந்த பைந் நிணத் தடியொடு” (மலைடு.563);.

   3. செந்நாய் (அக.நி.);; a brown coloured dog.

     [முடுகு → முடுவல் = விரைவாக ஒடும் இயல்புள்ள நாய்.]

 முடுவல்வெம்படையோன் muḍuvalvembaḍaiyōṉ, பெ.(n.)

   நாய்ப்படை யுடையவனான வயிரவன் (சூடா);; Bhairava, as having an army of dogs.

     [முடுவல் + வெம்மை + படையோன்.]

முடை1 muḍaidal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பாய், கூடை முதலியவை பின்னுதல்; to plait a basket;

 weave a mat.

கூடை முடைவோர்க்குக் குறைந்த கூலியே கிடைக்கிறது. எங்கள் பள்ளியில் பாய் முடையக் கற்றுக் கொடுக்கிறார்கள்.

     ‘உலர்ந்த பழுத்தலை முடைந்து வேய்ந்த தனிமனை’ (பெரும்பாண்.353, உரை);.

     [மிடை → முடை → முடைதல்.]

 முடை2 muḍaidal,    2 செ.கு.வி.(v.i.)

   மெலிதல் (வின்.);; to become lean.

     [மிடை → முடை → முடைதல்.]

 முடை3 muḍai, பெ.(n.)

   1. புலால்; flesh.

     “முடைச் சாகாடு” (நாலடி, 48);.

   2. கெட்ட மணம்; stench, offensive odour.

     “முடையரைத் தலைமுண்டிக்கு மொட்டரை” (தேவா.423, 4);.

   3. புளித்த மோர் முதலியவற்றின் வீச்சம்; smell of sour buttermilk or curds.

     “இடைப்பேச்சு முடைநாற்றமுமாய் விட்டது” (திவ்.திருப்பா. வியா.அவ.);.

   4. தவிடு (பிங்.);; bran.

 முடை4 muḍai, பெ.(n.)

   1. நெருக்கடி, தட்டுப்பாடு; financial straits, constraint, shortage, squeeze.

பணத்துக்கு இப்போது கொஞ்சம் முடையாக உள்ளது.

   2. பற்றாக்குறை; need not enough scarcity.

 முடை5 muḍai, பெ.(n.)

   1. குடையோலை (திவா.);; ola basket

   2. ஒலைக்குடை (வின்.);; umbrella of palm leaves.

     [மிடை → முடை.]

 முடை1 muḍaidal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பாய், கூடை முதலியவை பின்னுதல்; to plait a basket;

 weave a mat.

கூடை முடைவோர்க்குக் குறைந்த கூலியே கிடைக்கிறது. எங்கள் பள்ளியில் பாய் முடையக் கற்றுக் கொடுக்கிறார்கள்.

முடைசல் muḍaisal, பெ.(n.)

   1. முடைகை; plaiting, braiding.

   2. முடையப்பட்டது; that which is plaited.

   3. வெள்ளத்தால் கரை உடைந்து போகாதவாறு மூங்கில் முதலியவற்றால் இடும் அணைப்பு (இ.வ.);; screen of bamboo or palm leaves for protecting the banks of rivers from erosion by floods.

     [மிடை → முடை → முடைசல்.]

 முடைச்சேரி muḍaiccēri, பெ.(n.)

   முல்லை நிலத்தூர் (யாழ்.அக.);; village in the forest tracts.

முடைஞ்சல் muḍaiñjal, பெ.(n.)

   1. இடையூறு (நாமதீப.631);; trouble, distress.

   2. பொருளில்லாதத் திண்டாட்டம்; poverty.

     [முட்டு → முடை → முடைஞ்சல் (சு.வி.42);.]

 முடைநாறி muḍaināṟi, பெ.(n.)

   கொடி வகை (L.);; small downylobed vine, Vitis linnaei.

     [முடை + நாறி.]

முடைநாற்றம் muḍaināṟṟam, பெ.(n.)

   1. கெட்டுப்போன இறைச்சி, புளித்த மோர் முதலியவற்றில் இருந்து வரும் கெட்ட மணம்; foul smell of meat, sour milk, etc.

   2. புலால்; flesh.

     “முடைச் சாகாடு” (நாலடி, 48);.

     [முடை + நாற்றம்.]

முடைப்படு-தல் muḍaippaḍudal,    20 செ.கு.வி.(v.i.)

   நெருக்கடி உண்டாதல்; to be in straits.

     [முடை + படுதல்.]

 முடைமா muḍaimā, பெ.(n.)

   காட்டுமா; forest mango, Buchanania lutifolia.

 முடையிருப்பு muḍaiyiruppu, பெ.(n.)

   எதிர்காலத்தில் பற்றாக்குறை ஏற்படும் சமயங்களில் பயன்படுத்துவதற்கான தவச சேமிப்பு; reserve of food grains, buffer stock.

நுகர் பொருள் வணிகக் கழகத்திடம் நான்கு ஆயிரம் மூட்டை அரிசி முடையிருப்பில் உள்ளது.

 முடையூர் muḍaiyūr, பெ. (n.)

   செங்கற்பட்டு வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Chenglepet Taluk.

     [முடை(பாய்முடைதல், கூடைமுடைதல்);+ஊர்]

 முட்கடு muḍkaḍu, பெ.(n.)

   கடுமரவகை (அ.அ.);; a species of {} tree.

 முட்கத்திரி muṭkattiri, பெ.(n.)

முள்ளங் கத்திரி (மூ.அ.); பார்க்க; see {}.

     [முள் + கத்திரி.]

 முட்கரணை muṭkaraṇai, பெ.(n.)

   காட்டுக் கரணை; wild yam.

     [முள் + கரணை.]

முட்கரம் muṭkaram, பெ.(n.)

   ஒராய்தம்; club. mace, club.

     “கணிச்சி முட்கரங் கோடாரி” (குற்றா.தல.தக்கன்வேள்விய.14);.

     [முள் + கரம் முட்கரம் = முள் வடிவில் செய்யப்பட்ட ஒராய்தம், குண்டாந்தடி, தண்டாய்தம்.]

 முட்கலப்பை muṭkalappai, பெ.(n.)

   முனையிற் பற்களையுடைய நிலத்தை உழப் பயன்படுத்தும் கலப்பை வகை (யாழ்ப்.);; a kind of harrow.

உழுவதற்கு முட்கலப்பை ஒன்று வாங்கி வந்தான்.

     [முள் + கலப்பை.]

     [p]

 முட்கா muṭkā, பெ.(n.)

   பச்சைப் பயிறு; greengram Phaseolus aureus.

 முட்காசிகம் muṭgācigam, பெ.(n.)

   குறுக்குச்செடி; a plant prickly poppy Argemone mexicana.

 முட்காபரணி muṭkāparaṇi, பெ.(n.)

   ஒரு வகைப் பருப்பின் விதை, பாசிப்பயிறு; a kind of edible seedPhaseolustrilobus.

 முட்காய்வேளை muṭkāyvēḷai, பெ.(n.)

   செடிவகை (L.);; five leaved wild indigo Tephrosia senticosa.

 முட்கிளுவை muṭkiḷuvai, பெ. (n.)

   கிளுவை செடிவகை (வின்.);; Indian balm of gilead common hedge plant – Balsamodendron berryi.

     [முள் + கிளுவை.]

 முட்கீரை muṭārai, பெ.(n.)

   கீரை வகை (வின்.);; thorny spinach Amaranthus Spinosus.

     [முள் + கீரை.]

முட்குடப்பழம் muḍkuḍappaḻm, பெ.(n.)

   பலாப்பழம்; jack fruit.

     “முட்குடப் பழமெல்லா மிடறி” (திருச்செந்தூர். பிள்ளை. செங்.4);.

     [முள் + குடம் + பழம். குடம் போன்றதும் மேல் பகுதியில் முள் போன்ற அமைப்புடையதுமான பலாப் பழம்.]

 முட்கொடுச்சி muḍkoḍucci, பெ.(n.)

   தூதுவளை; a thorny climber Solanum trilobatum (சா.அக.);.

     [முள் + கொடுச்சி.]

 முட்கொன்றை muṭkoṉṟai, பெ.(n.)

   கொடி வகை (வின்.);; a species of prickly brasiletto Caesalpinia nuga.

     [முள் + கொன்றை.]

முட்கோல் muṭāl, பெ.(n.)

   குதிரையைத் தூண்டும் தாற்றுக் கோல்வகை; a kind of goad for horses.

     “முட்கோல் வலக்கையாற் றாங்கி” (சீவக.794);.

     [முள் + கோல்.]

 முட்சங்கம் muṭcaṅgam, பெ.(n.)

முட்சங்கு பார்க்க; see {}.

     [முள் + சங்கம். சங்கம் = சங்கு, சங்கஞ் செடி.]

முட்சங்கு muṭcaṅgu, பெ.(n.)

   1. முள்ளுள்ள சங்கு வகை (வின்.);; chank with thorn like points.

   2. சங்கஞ்செடி; mistletoe berry thorn.

     [முள் + சங்கு.]

     [p]

 முட்சவள் muṭcavaḷ, பெ.(n.)

   கவைக்கோல் வகை (யாழ்ப்.);; spade fork.

     [முள் + சவள்.]