செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

தமிழ்நாடு அரசின் தமிழ் வளர்ச்சித் துறை வெளியீடு
31 தொகுதி 12000 பக்கங்கள் கொண்ட பேரகரமுதலி


1

10838

2769

3111

538

3554

677

1093

620

189

1004

402

2
க்
1

8212
கா
2579
கி
564
கீ
222
கு
4598
கூ
780
கெ
615
கே
391
கை
1101
கொ
2417
கோ
1754
கௌ
110
ங்
1

2
ஙா
2
ஙி
1
ஙீ
1
ஙு
1
ஙூ
1
ஙெ
1
ஙே
1
ஙை
1
ஙொ
5
ஙோ
1
ஙௌ
1
ச்
1

5235
சா
1186
சி
2424
சீ
439
சு
1261
சூ
420
செ
1529
சே
470
சை
23
சொ
409
சோ
365
சௌ
1
ஞ்
1

15
ஞா
44
ஞி
3
ஞீ ஞு ஞூ ஞெ
34
ஞே
5
ஞை
2
ஞொ
3
ஞோ
2
ஞௌ
1
ட்
1

1
டா
1
டி
1
டீ
1
டு
1
டூ
1
டெ
2
டே
1
டை
1
டொ
1
டோ
1
டௌ
ண்
1

1
ணா
1
ணி
1
ணீ ணு
1
ணூ
1
ணெ
2
ணே
1
ணை
1
ணொ
1
ணோ
1
ணௌ
த்
3113
தா
1530
தி
2203
தீ
393
து
1238
தூ
411
தெ
694
தே
856
தை
39
தொ
878
தோ
459
தௌ
ந்
1

2789
நா
204
நி
1860
நீ
1161
நு
14
நூ
18
நெ
892
நே
318
நை
89
நொ
210
நோ
159
நௌ
2
ப்
1

4560
பா
1824
பி
492
பீ
25
பு
2224
பூ
1133
பெ
1064
பே
483
பை
127
பொ
1218
போ
478
பௌ
2
ம்
4760
மா
1422
மி
535
மீ
268
மு
3016
மூ
949
மெ
396
மே
751
மை
152
மொ
284
மோ
242
மௌ
ய்
1

119
யா
426
யி
1
யீ
1
யு
46
யூ
20
யெ
9
யே
1
யை
1
யொ
1
யோ
98
யௌ
1
ர்
87
ரா
107
ரி
11
ரீ
7
ரு
24
ரூ
20
ரெ
6
ரே
16
ரை
10
ரொ
8
ரோ
23
ரௌ
ல்
117
லா
44
லி
8
லீ
5
லு
8
லூ
3
லெ
13
லே
21
லை லொ
20
லோ
63
லௌ
3
வ்
1

3800
வா
1329
வி
1638
வீ
515
வு
1
வூ
1
வெ
2164
வே
834
வை
229
வொ
1
வோ
3
வௌ
ழ்
1

1
ழா
1
ழி
1
ழீ
1
ழு
6
ழூ
1
ழெ
1
ழே ழை ழொ ழோ
1
ழௌ
ள்
1

2
ளா
1
ளி
1
ளீ
1
ளு
1
ளூ
1
ளெ
2
ளே
1
ளை
1
ளொ
1
ளோ
1
ளௌ
ற்
1

1
றா
1
றி
1
றீ
1
று
1
றூ
1
றெ
2
றே
1
றை
1
றொ
1
றோ
1
றௌ
ன்
1

1
னா
1
னி
1
னீ
1
னு
1
னூ
1
னெ
2
னே
1
னை னொ
1
னோ
1
னௌ
தலைசொல் பொருள்
தூ

தூ1 tū, பெ. (n.)

   தகர மெய்யும் ஊகார உயிரும் சேர்ந்த உயிர்மெய்யெழுத்து; the compound of ‘t’ and ‘u’.

     [த் + ஊ – தூ]

     ‘தூ’ எழுத்துத் தமிழில் பெரும்பான்மையாக வழங்குவதில்லையாதலால் கல்வெட்டுகளில் அரிதாகவே காணப்படுகிறது

     ‘தூ’ என்பது தூய்மை, வெண்மை, வன்மை, பற்றுக்கோடு, பகை, தசை, துளவி என்ற பொருளில் பெயராயும், இகழ்ச்சிக் குறிப்புப் போல இடைச்சொல்லாயும் வரும்.

ஒரெழுத்தொரு மொழியிலன்றி ஈற்றில் இது வாராது ‘வந்தூது’ என்பது போலப் புணர்ச்சியின் பயனாகத் தொடர் மொழியிலும் ‘என்பதூஉம்’ என்பது போல அளபெடை எழுந்த சொல்லிலும் அன்றி மொழியிடையில் வாராது. மொழிக்கு முதலில் வரும்போது தூ, தூகு, தூசு, தூவு, தூங்கு, தூறு, தூது, தூம்பு, தூவி, தூண்டு, தூணி, தூள் முதலியவற்றின் அடியாகப் பிறந்த சொற்களன்றிப் பிற சொற்கள் எல்லாம் பிறமொழிச் சொற்களாம். (தெ.பொ.மீ. கலைக்களஞ்சியம்);

 தூ2 tū, பெ. (n.)

   1. தூய்மை; purity, cleanliness.

     “தூமலர் துவன்றிய” (மலைபடு.51);.

   2. தூயது (பிங்.);; that which is pure.

   3. வெண்மை; brightness, whiteness.

     “தூமதி வாக்கிய கிரணம்” (காஞ்சிப்பு. நாட்டு.96);.

     [தூய் (தூய்மை); → தூ]

 தூ3 tū, பெ. (n.)

   வலிமை; strength.

     “தூவெதிர்ந்து பெறாஅத்தாவின் மள்ள ரொடு” (பதிற்றுப்.81:34);.

   2. பற்றுக் கோடு; support, prop.

     “இனந் தூய்மை தூவா வரும்” (குறள்.455);.

   3. பகை (பிங்);; hostility, enmity.

     [து → தூ (வ.மொ.வர.);]

 தூ4 tū, பெ. (n.)

   1. இறைச்சி (பிங்.);; meat.

     “நெய்கொணிணந்து நிறைய வமைத்திட்ட . . . அடிசில்” (பு.வெ. 10, முல்லை 8);.

   2. தசை; flesh.

     [துய் → தூ. துய் = உணவு, மென்மை.]

 தூ5 tū, இடை. (int.)

   இழிவையும் அருவருப்பையும் வெளிப்படுத்தும் சொல்; an exclamation expressing one’s disapproval and disgust.

தூ! நீயும் ஒரு பிறவியா?

 தூ6 tū, பெ. (n.)

   பறவையினிறகு; feather, plumage.

     “தூவிரிய மலருழக்கி” (திவ். பெரியதி. 3, 6:1);.

     [தூவி → தூ.]

தூ விடுதல்

 தூ விடுதல் dūviḍudal, தொ.பெ. (vbbn.)

   சேர்ந்திருக்கும் சுட்டு விரலையும், நடு விரலையும் பிரித்துக் காட்டி நட்பின்மைக் குறிப்பு தெரிவித்தல்; an exclamation, declaring breach of friendship, indicated by disjoining the ring formed of the fore and middle fingers.

     [தூ+விடுதல்]

தூகம்

 தூகம் tūkam, பெ. (n.)

   புளிநரளை (மலை);; bristly trifoliate vine.

தூகு-தல்

தூகு-தல் dūkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   திருவலகிடுதல்; to sweep.

     ‘கோமானின் றிருக்கோயி றூகேன் மெழுகேன்” (திருவாச.5, 14);.

     [தூய் → தூகு.]

தூகை

 தூகை tūkai, பெ. (n.)

   பாளை; flower sheath or spatha or areca;coconut, etc. (சா.அக.);.

தூக்க மருந்து

 தூக்க மருந்து tūkkamarundu, பெ. (n.)

   தூக்கத்தை உண்டாக்கும் மருந்து; medicine or drugs causing sleep.

     [தூக்கம் + மருந்து.]

தூக்கக்கலக்கம்

 தூக்கக்கலக்கம் tūkkakkalakkam, பெ. (n.)

   தூக்கத்திலிருந்து விடுபடாத அல்லது தூக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்த முடியாத நிலை; state of being not fully awake.

தூக்கக் கலக்கத்தோடு கதவைத் திறந்தான்.

     [தூக்கம் + கலக்கம்.]

தூக்கங்கொள்ளாமை

 தூக்கங்கொள்ளாமை tūkkaṅgoḷḷāmai, பெ. (n.)

   தூக்கம் பிடியாமை; sleeplessness.

     [தூக்கம் + கொள்ளாமை.]

தூக்கங்கொள்ளு)-தல்

தூக்கங்கொள்ளு)-தல் dūkkaṅgoḷḷudal,    13 செ.கு.வி. (v.i.)

   தூங்குதல்; to sleep, to get sleep.

     [தூக்கம் + கொள்.]

தூக்கணக்கயிறு

 தூக்கணக்கயிறு tūkkaṇakkayiṟu, பெ. (n.)

   ஆழமான நீருள் முக்குளிப்பவனை முக்குளிக்குங் காலத்துக் கட்டியிழுக்குங் கயிறு; rope that holds a diver while he is under water.

     [தூக்கணம் + கயிறு.]

தூக்கணங்குரீஇ

தூக்கணங்குரீஇ tūkkaṇaṅgurīi, பெ. (n.)

தூக்கணங்குருவி பார்க்க;see tukkanan-guruvi.

     “தூக்கணங் குரீஇ … பெண்ணைத் தொடுத்த கூடினும்” (குறுந்.374);.

தூக்கணங்குருவி

 தூக்கணங்குருவி tūkkaṇaṅguruvi, பெ. (n.)

   மெல்லிய நாரால் சிறுசிறு அறைகளைக் கொண்டதாகத் தொங்கும் கூட்டைக் கட்டும் சிறிய சாம்பல் நிறப் பறவை; weaver bird, ploceus baya, as building hanging nests.

தூக்கணங்குருவி குரங்கிற்கு அறிவுரை புத்தி சொன்னதுபோல (பழ.);.

     [தூக்கணம் + குருவி.]

உயர்ந்த மரவுச்சியில் இலைகளால் கூடு கட்டி அதில் தங்கும் இயல்புடைய பறவை.

தூக்கணம்

தூக்கணம் tūkkaṇam, பெ. (n.)

   1. தொங்கட்டான், தொங்கல் (வின்.);; pendant, anything suspended.

   2. உறி (சங்.அக.);; suspended network of rope for supporting a pot.

   3. தூக்கணங்குருவி (ஆசாரக்.96, உரை); பார்க்க;see tukkanan-guruvi.

   4. தூக்கணக்கயிறு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tukkanana-k-kayiru.

     [தூக்கு → தூக்கணம்.]

தூக்கணாங்குருவி

 தூக்கணாங்குருவி tūkkaṇāṅguruvi, பெ. (n.)

தூக்கணங்குருவி பார்க்க;see tukkanan-guruvi.

     [தூக்கணம் + குருவி.]

தூக்கணான்

தூக்கணான் tūkkaṇāṉ, பெ. (n.)

தூக்கணங் குருவி பார்க்க;see tukkananguruvi.

     “தூக்கணான் குஞ்சு” (விறலிவிடு. 632);.

     [தூக்கணம் → தூக்கணான்.]

தூக்கநடையன்

தூக்கநடையன் tūkkanaḍaiyaṉ, பெ. (n.)

   1. தூங்கிக்கொண்டே நடப்போன்; a person who walks in his sleep; sleep walker.

   2. தூக்கத்தில் எழுந்து நடப்பவன்; a night walker.

     [தூக்கம் + நடையன்.]

தூக்கந்தெளி-தல்

தூக்கந்தெளி-தல் dūkkandeḷidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   தூக்கத்தினின்று விழித்தல்; waking from sleep.

     [தூக்கம் + தெளி.]

தூக்கமயக்கம்

 தூக்கமயக்கம் tūkkamayakkam, பெ. (n.)

   தூக்கத்திற்கு முன்பாக அடிக்கடி கொட்டாவி விட்டு, சோம்பல் கொள்ளும் நிலைமை; yawning frequently and feeling drowsy indicative of sleep-ocitation (சா.அக.);.

     [தூக்கம் + மயக்கம்.]

தூக்கமில்லாமை

 தூக்கமில்லாமை tūkkamillāmai, பெ. (n.)

   தூக்கம் வாரா நோய்; insomnia.

     [தூக்கம் + இல்லாமை.]

தூக்கமூட்டி

 தூக்கமூட்டி tūkkamūṭṭi, பெ. (n.)

   தூக்கம் வரும்படி செய்யும் மருந்து; any medicine or drug inducing sleep-Narcotic.

     [தூக்கம் + ஊட்டி.]

தூக்கமெழுப்பி

தூக்கமெழுப்பி tūkkameḻuppi, பெ. (n.)

   1. தூக்கத்தை உண்டாக்கும் மருந்து; drug which induces sleep – Narcotic.

   2. மூளையைத் தாக்காமலே தூக்கத்தை உண்டாக்குவது; hypnotic.

     [தூக்கம் + எழுப்பி.]

தூக்கம்

தூக்கம்1 tūkkam, பெ. (n.)

   1. மெய்மறந்து, மனத்தின் செயலற்று இறந்தவனைப் போல் கிடக்கச் செய்யும் ஒரு நிலைமை, உறக்கம்; sleep, drowsiness, sleeping.

     “பெண்ணென்றாற் றூக்கம் பிடியாது” (அருட்பா.1, விண்ணப்பக்கலி. 343);.

   2. அயர்வு (யாழ்.அக.);; fatigue, weariness.

   3. சோம்பு (யாழ்.அக.);; laziness, lassitude, dullness.

   4. வாட்டம்; drooping, as of plants.

   5. முகச்சோர்வு; downcast, dejected countenance.

   6. விலைபோகாமலிருக்கும் நிலை; lowness of price absence of demand;dullness of market.

இந்தச் சரக்குகளுக்கு இப்போது தூக்கந்தான் (இ.வ.);.

   7. காற்று முதலியவற்றின் தணிவு; cessation;

 mitigation;

 abatement, as of wind;

 subsidence, as of fever.

     “ஆனித் தூக்கம்” (யாழ்.அக.);.

   8. கால நீட்டிக்கை; delay.

     “தூக்கங் கடிந்து செயல்” (குறள். 668);.

   9. அணிகலத் தொங்கல் (பிங்.);; pendants in jewels.

     “பொன்னின் கொடித் தூக்கத்தில் தலையில் தைச்ச பூப்பதினாறு” (S.I.I.ii.5);.

   10. ஒருவகை மாலை; a kind of garland.

     “பூவும் பட்ட மாலையுந் தூக்கமு மலங்கரித்து” (பதினொ. கண்ணப்ப. மறம். நக்கீர. 53);.

   11. ஒப்பனைத் தொங்கல்; ornamental hanging.

     “தூக்கங்கள் . . . விளங்க” (சிவரக. சுகமுனி.9);.

   12. நான்கு உருளைகொண்ட சட்டத்தின் மேல் நாட்டிய துலாத்திலிருந்து கையில் குழந்தையையுடைய மாந்தனொருவனைத் தொங்கவிட்டுக் காளிகோயிலைச் சுற்றி மும்முறை இழுப்பிக்கும் சடங்கு (நாஞ்.);; a vow by which a person with a child in his arms is suspended from a pole mounted on a four-wheeled contrivance and drawn thrice round a Kāli temple.

   13. காதணி வகை (யாழ்.அக.);; a kind of ear-ornament.

   14. தூக்கணங்குருவி (அக.நி.);;see tukkanan-guruvi.

     [தூங்கு → தூக்கம்.]

 தூக்கம்2 tūkkam, பெ. (n.)

   1. நிறுப்பு; weighing.

     “தூக்கம் ஒன்றுக்கு பண இடை பத்தக தூக்கம் இருபது” (S.I.I.ii.339);.

   2. விலையேற்றம்; rise price.

   3. உயரம் (உரி.நி.);; height.

     [தூக்கு → தூக்கம் (மு.தா.);.]

தூக்கம்பிடித்தல்

தூக்கம்பிடித்தல் tūkkambiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   உறக்கங் காணுதல்; to feel sleepy (சா.அக.);.

     [தூக்கம் + பிடி-.]

தூக்கம்விடு-தல்

தூக்கம்விடு-தல் dūkkamviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தூக்கம் தெளிதல்; to wake from sleep.

   2. ஒப்பனைத் தொங்கல் கட்டுதல் (வின்.);; to put up hanging or festoons;

 to make ornamental hanging-work in metal, in masonry, in carving etc.

     [தூக்கம் + விடு.]

தூக்கல்

தூக்கல் tūkkal, பெ. (n.)

   1. விலை முதலியவற்றின் ஏற்றம்; rise, increase, as in price.

   2. உயரம்; height.

   3. நிறுக்கை; weighing.

   4. தூக்குகை; lifting.

   5. நேராகத் தூக்குகை; carrying straight.

     [தூக்கு → தூக்கல்.]

தூக்கானந்தம்

தூக்கானந்தம் tūkkāṉandam, பெ. (n.)

தாளமமைத்து இசையிற்பாடும் போது

   பெயரைப் பிளந்து கூறுதலாலும்குரலை உயர்த்திடுதல் தாழ்த்திடுதல்களாலும் தலைவன் பெயர் புலனாகாதவாறு அமைக்குங் குற்றம் (யாப். வி. 96, பக்.522);; a defect in singing with accompaniment, in which the hero’s name is made unintelligible by raising or lowering the voice, etc.

     [தூக்கு + ஆனந்தம்.]

தூக்காய்

 தூக்காய் tūkkāy, பெ.(n.)

   பல்லாங்குழி யாட்டத்தில் தோற்று நிரப்பப்படாத வெற்றுக் குழியில் அடுத்தவர் மறந்து தவறுதலாகப் போடும் காய்; empty pit in pallankuligame filled by some one by mistake.

     [துரக்கு+காய்]

தூக்கி

 தூக்கி tūkki, பெ.(n.)

   நொண்டி விளையாட்டில் சொல்லப்படும் சொல். ; a word used in limping play by the children.

     [தூக்கு-தூக்கி]

தூக்கிக்கொடு-த்தல்

தூக்கிக்கொடு-த்தல் tūkkikkoḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   கேள்வி கேட்காமல், தயக்கம் இல்லாமல் கேட்டதை உடனடியாகத் தருதல்; gift away; give on a platter.

யாரென்றுகூடப் பார்க்காமல் தூக்கிக் கொடுத்து விட்டான்.

     [தூக்கி + கொடு-.]

தூக்கிட்டு

 தூக்கிட்டு tūkkiṭṭu, வி.எ. (adv.)

   தூக்குப் போட்டு; commit suicide by hanging.

பெண்ணொருத்தி தூக்கிட்டுத் தற்கொலை செய்துகொண்டாள்.

     [தூக்கு + இட்டு.]

தூக்கித்தூக்கிப்போடு-தல்

தூக்கித்தூக்கிப்போடு-தல் dūkkiddūkkippōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மேடு பள்ளத்தில் வண்டி ஏறி இறங்கும்போது ஊர்ந்து செல்பவரை இருக்கையில் உட்காரவிடாமல் ஆட்டுதல்; jolt while travelling on a bad road.

பேருந்தின் இறுதியில் உள்ள இருக்கையில் உட்காராதே; தூக்கித் தூக்கிப்போடும்.

   2. குளிர்காய்ச்சலால் உடம்பு துள்ளி மேலெழுதல்; shiver severely due to fever.

காய்ச்சல் அதிகமானதால் உடல் தூக்கித் தூக்கிப் போடுகிறது.

     [தூக்கி + தூக்கி + போடு-.]

தூக்கிநிறுத்து-தல்

தூக்கிநிறுத்து-தல் dūkkiniṟuddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வணிகம், அரசியல், குடும்பம் முதலிவற்றில் சரிவு நிலையைத் தடுத்து ஒரு நிலைக்குக் கொண்டு வருதல்; bolster, baleout.

நடந்து முடிந்த இடைத் தேர்தல் வெற்றிதான் ஆட்சியைத் தூக்கி நிறுத்தியது. ‘தூக்கி நிறுத்தடா பிணக்காடாய் வெட்டுகிறேன்’. (பழ);.

     [தூக்கி + நிறுத்து-.]

தூக்கிப்பிடி

தூக்கிப்பிடி1 tūkkippiḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. எடுத்து நிறுத்துதல்; to uphold, set erect, as a person.

   2. நுணுகிக் குற்றங் காணுதல் (வின்.);; to hunt out trival faults.

     [தூக்கி + பிடி-.]

 தூக்கிப்பிடி2 tūkkippiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   கஞ்சத்தனமாயிருத்தல் (உ.வ.);; to be niggardly.

     [தூக்கி + பிடி-.]

 தூக்கிப்பிடி3 tūkkippiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இழுத்துப்பிடித்தல்; stretching as nerves in spasmotic contraction.

   2. எழுப்பிப் பிடித்துக் கொள்ளுதல்; lifting and holding up as a sickman.

     [தூக்கி + பிடி-.]

தூக்கிப்போடு-தல்

தூக்கிப்போடு-தல் dūkkippōṭudal,    19 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. திடுக்கிடுமாறு செய்தல்; to startle, upset;

 to alarm.

     “அந்தச் செய்தியைக் கேட்டதும் அது என்னைத் தூக்கிப் போட்டது”.

   2. வெளியில் எடுத்து விடுதல்; to take out, extract.

     “நீரில் விழுந்த அவனைத் தூக்கிப் போட்டான்”.

   3. தூக்கு (மரண); தண்டனையாகத் தூக்கிலிட்டு விடுதல்; to execute by hanging.

   4. கோட்சொல்லிச் சண்டை மூட்டுதல்; to set persons by the ears.

     [தூக்கி + போடு-.]

தூக்கியடி-த்தல்

தூக்கியடி-த்தல் tūkkiyaḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தான் மேம்பட்டுப் பிறனைப் பின்வாங்கச் செய்தல்; to get the better of, excel.

அவன் எந்த நிலையிலும் இவரைத் தூக்கியடிக்கிறான்.

   2. மற்போரில் அசட்டையாக (அலட்சியமாக); தோல்வியுறச் செய்தல்; to over throw with case in wrestling.

     [தூக்கி + அடி-.]

தூக்கியெறி-தல்

தூக்கியெறி-தல் dūkkiyeṟidal,    3 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விலக்குதல்; to refuse to accept.

மக்கள் கிளர்ந்தெழுந்து ஆட்சியைத் தூக்கியெறிந்தனர்.

   2. தூக்கியடி-, பார்க்க;see tukki-y-adi-.

   3. அசட்டை பண்ணுதல்; to disregard, treat with insolvence or impertinence.

     [தூக்கி + எறி.]

தூக்கிரும்பு

 தூக்கிரும்பு tūkkirumbu, பெ. (n.)

   இரும்புத் துறட்டி (வின்.);; iron crook.

     [தூக்கு + இரும்பு.]

தூக்கிலி

தூக்கிலி tūkkili, பெ. (n.)

   ஆராய்ந்து பார்க்காதவன் (ஆலோசனையில்லாதவன்);; thoughtless person.

     “தூக்கிலி தூற்றும் பழி” (கலித்.63);.

     [தூக்கு → தூக்கிலி.]

தூக்கிலிடு-தல்

தூக்கிலிடு-தல் dūkkiliḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

தூக்கில்போடு-தல் பார்க்க;see tukkil-podu.

     [தூக்கில் + இடு.]

தூக்கில்போடு-தல்

தூக்கில்போடு-தல் dūkkilpōṭudal,    19 செ.கு.வி. (v.i.)

   தூக்கு (சுருக்கு);க் கயிற்றைக் கழுத்திலிறுக்கி இறக்கச் செய்தல்; hang to death.

குற்றவாளியின் உயிர் பிரியும் வரை தூக்கில்போடத் தீர்ப்பாயிற்று.

     [தூக்கில் + போடு.]

தூக்கிவாரிப்போடு-தல்

தூக்கிவாரிப்போடு-தல் dūkkivārippōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒரு நிகழ்வின் அல்லது செய்தியின் எதிர்பாராத கடுமையான தன்மையால் அதிர்ச்சி அடைதல்; be startled.

நண்பர் திடீரென்று இறந்ததும் தூக்கி வாரிப் போட்டது.

     [தூக்கு + வாரிப்போடு.]

தூக்கிவிடு-தல்

தூக்கிவிடு-தல் dūkkiviḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. மேலுயர்த்துதல்; to lift up;

 to clevate.

   2. உதவிபுரிந்து காத்தல்; to save from danger or ruin, help in emergency.

   3. தூண்டிவிடுதல்; to stir up, instigate.

   4. தூக்கிலிடு பார்க்க;see tukkil-idu.

     [தூக்கு → தூக்கி + விடு.]

தூக்கு

தூக்கு1 dūkkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உயர்த்துதல்; to lift, lift up, raise, take up, hold up;

 to hoist, as a flag.

     “மூட்முறு கவரி தூக்கி யன்ன” (அக.நா.156);. மேசையைத் தூக்கி வை.

   2. நிறுத்துதல்; to weigh, balance.

     “செம்பொன் தூக்கி” (திருவிளை. மாணிக்க. 84);.

   3. ஆராய்ச்சி செய்தல்; to consider, reflect, investigate.

     “துணைவலியுந் தூக்கிச் செயல்” (குறள்.471);.

   4. ஒப்பு நோக்குதல்; to compare.

     “அமரரோ டசுரர் போரைத் தூக்கினர் முனிவர்” (கம்பரா. நாகபாச.52);.

   5. மனத்திற் கொள்ளுதல்; to have in view to expect.

     “சிறியதோர் பயனைத் தூக்கித் தீயவர் செய்யுஞ் சூழ்ச்சி” (கந்த. கயமுகனூற்.64);.

   6. தொங்க விடுதல்; to hang suspend.

     “மறுகு விளக்குறுத்து மாலை தூக்கி” (அகநா.141);.

   7. தூக்கிலிடு பார்க்க;see tukkil-idu.

     “அக்குற்றவாளியைத் தூக்கினார்கள்”.

   8. கை கொடுத்துதவுதல்; to lift up, as one from a pit;

 to lend a helping hand.

   9. நங்கூரம் வலித்தல் (வின்.);; to weigh anchor.

   10. அசைத்தல்; to shake, agitate, cause motion.

     “வாடை தூக்க வணங்கிய தாழை” (கலித். 128);.

   11. தாங்கும் வலியிலதாகச் செய்தல்; to take by storm;

 to overpower, as a strong sweet smell.

வாசனை ஊரைத் தூக்குகிறது (உவ.);.

   12. ஒற்றறுத்தல் (பு.வெ. 7: 18);; to set to time-measure.

     [தூங்கு + தூக்கு.]

 தூக்கு2 tūkku, பெ. (n.)

   1. தொங்கற் பொருள்; pendant, anything suspended.

     “சல்லியுந் தூக்குமாக விட்ட முத்தமிழ் மாலை” (சீவக.1170, உரை);;

   2. உறி (பிங்.);; suspended net-work of rope supporting a pot.

   3. சுவடித் தூக்கு; satchel, hanging frame for holding ola books.

   4. மாட்டற் கொக்கி; hook or rope to suspend anything;

 cord for carrying a parcel.

   5. தூக்குமரம்;see tūkkumaram.

   6. நிறைகோல் (பிங்);; balance.

   7. துலையோரை; libra in the zodiac.

   8. தூக்குக்கோல் பார்க்க; see tukku-k-köI.

   9. எடை (அக.நி.);; weight.

   10. ஐம்பது பலம்; a bazaar weight=50 palams.

   11. 100 பலம் (பிங்);; standard weight = 1 tulām – 100 palams.

   12. கைத்தூக்குப் பண்டம்; anything carried by hand, as in a basket.

   13. காத்தண்டு (திவா.);; yoke, piece of timber shaped to fit a person’s shoulders and support pail, etc., at each end.

   14. தூக்குமட்டப் பலகை; wooden frame of a plumb line.

   15. தூக்கு நூல் (வின்.);; plumb line.

   16. தூக்கணங்குருவி (அக.நி.); பார்க்க;see tukkananguruvi.

   17. உயர்ச்சி (திவா.);; height.

   18. ஏற்றம்; rise, as in prices.

விலை தூக்காயிருக்கிறது.

   19. செங்குத்து; perpendicularity, steepness.

     “மடையிலிருந்து தண்ணீர் தூக்காகப் பாய்கிறது” (தண்டி. 33);.

   20. ஒப்பு; comparison, similitude.

   21. ஆராய்ச்சி (சூடா.11:9);; deliberation, weighing in the mind, pondering.

     “தூக்கிலி தூற்றும் பழியென” (கலித்.63); 22 செய்யுள் (திவா.);;

 poem.

     “மன்னுடை மன்றத் தோலைத் தூக்கினும்” (நன்.53);.

   23. பாக்களைத் துணிந்து நிறுக்குஞ் செய்யுளுறுப்பு (தொல்.பொருள். 313);; a pause which helps in determining the metrical nature of a verse.

   24. கூத்து (திவா.);;  dancing.

   25. இசை; music.

     “பாணிநடை தூக்கு” (பு.வெ. 12, வென்றிப்.17);.

   26. செந்தூக்கு, மதலைத் தூக்கு, துணிபுத் தூக்கு, கோயிற்றூக்கு, நிவப்புத் தூக்கு, கழாற்றூக்கு, நெடுந் தூக்கு என்று எழு வகைப்படும் தாளவகை (சிலப். 14:150, உரை);; a musical mode, of which there are seven kinds according to tāļam, viz., sen-tūkku, matalai-ttūkku, tuņipu-t-tūkku, kõyirrūkku;

 nivappu-ttūkku, kaļārrūkku, nedundūkku.

   27. தாளத்தில் இரண்டு மாத்திரைக் காலம் (சிலப். 3:16, உரை);; a variety of time-measure consisting of two mātras, corresponding to kuru.

   28. ஆசிரியர் (அக.நி.);; guru.

     [தூங்கு + தூக்கு.]

 தூக்கு3 tūkku, பெ. (n.)

   மேற்புறம் வளைவான பிடியுள்ள உருண்டை வடிவச் சிறு வாளி; a vessel with an arch-shaped handle.

தூக்கும் பணமும் கொடுங்கள், எண்ணெய் வாங்க.

     [தூங்கு → தூக்கு.]

தூக்குக் குண்டு

 தூக்குக் குண்டு tūkkukkuṇṭu, பெ.(n.)

தூக்குக் கட்டையில் மட்டம்பார்க்கும் குண்டு: a weight verifier.

     [தூக்கு+குண்டு]

     [P]

தூக்குங்கோல்

 தூக்குங்கோல் tūkkuṅāl, பெ. (n.)

தூக்குக்கோல் பார்க்க;see tukku-k-köl.

     [தூக்கு + கோல்.]

தூக்குச்சட்டி

 தூக்குச்சட்டி tūkkuccaṭṭi, பெ. (n.)

   குழம்பு முதலியன பகிர்ந்தளிக்கும் ஏன வகை; a kind of vessel with handle and tip for distributing sauce, etc.,

     [தூக்கு + சட்டி.]

தூக்குணி

தூக்குணி tūkkuṇi, பெ. (n.)

   1. தூக்குண்டவன் (வின்.);; malefactor who is hanged.

   2. மானமற்றவன்; shameless person.

     “பண்பு நீதியறியாத தூக்குணிப் பள்ளன்” (பறாளை. பள்ளு);.

   3. தூக்குக்கு அஞ்சாதவன் (வின்);; one so vile and daring as not to fear hanging.

   4. சாப்பாட்டுக்குத் தொங்குகிறவன் (வின்);; one who hangs about to get food.

     [தூக்கு + உண் – தூக்குண் → தூக்குணி.]

தூக்குத்தண்டனை

 தூக்குத்தண்டனை tūkkuttaṇṭaṉai, பெ. (n.)

   தூக்கிலிட்டுக் கொல்லுமாறு முறைமன்றம் வழங்கும் தண்டனை; sentence of death by hanging.

     [தூக்கு + தண்டனை.]

தூக்குத்தலரிசி

தூக்குத்தலரிசி tūkkuttalarisi, பெ. (n.)

   நன்றாகக் குத்தித் தூய்மை செய்த அரிசி (S.I.I. iv, 177);; well-polished rice.

     [தூ + குத்தல் + அரிசி.]

தூக்குத்தூக்கி

 தூக்குத்தூக்கி tūkkuttūkki, பெ. (n.)

   சுவடித் தூக்கைத் தூக்குபவன்; satchel-bearer.

     [தூக்கு + தூக்கி.]

தூக்குநாசி

தூக்குநாசி tūkkunāci, பெ. (n.)

   1. கடல் மீன் வகை; a kind of sea fish.

   2. பசிய நிறமுள்ளதும் 22 விரலம் வளர்வதுமான கடல் மீன் வகை; a kind of sea fish, greenish, attaining 22 in. in length.

     [தூக்கு + நாசி.]

தூக்குநூல்

 தூக்குநூல் tūkkunūl, பெ. (n.)

   சுவரின் ஒழுங்கறியும் நூற்கயிறு; plumb line.

     [தூக்கு + நூல்.]

தூக்குப்பரிசை

 தூக்குப்பரிசை tūkkupparisai, பெ. (n.)

   ஒரு கையால் தூக்கும் அளவு (யாழ்.அக.);; weight that can be lifted by a single-hand.

     [தூக்கு + பரிசை.]

தூக்குப்பாலம்

 தூக்குப்பாலம் tūkkuppālam, பெ. (n.)

   வழிவிடுவதற்காகப் பிரிந்து உயரே எழும்பிப் பின் இணையக்கூடிய பாலம்; draw bridge.

படகுக்கு வழி விடுவதற்காகத் தூக்குப்பாலம் தூக்கப்பட்டது.

     [தூக்கு + பாலம்.]

 தூக்குப்பாலம் tūkkuppālam, பெ. (n.)

   தோணிகளாலியன்ற மிதவைப் பாலம் (வின்);; floating bridge, pamtoon bridge.

     [தூக்கு + பாலம்.]

தூக்குப்போகி

 தூக்குப்போகி tūkkuppōki, பெ.(n.)

   கையில் பிடிக்கும் வளையம் உடைய ஏனம்; a vessel with ring.

     [தூக்கு+போகி]

தூக்குப்போடு-தல்

தூக்குப்போடு-தல் dūkkuppōṭudal,    19 செ.குன்றாவி. (v.t.)

தூக்கில்போடு-தல் பார்க்க;see tuikki;-poqu-.

   2. தூக்குக் கயிற்றில் தொங்குதல்; hang.

அவமானம் தாங்காமல் தூக்குப்போட்டுத் தற்கொலை செய்து கொண்டார்.

     [தூக்கு + போடு-.]

தூக்குமரம்

 தூக்குமரம் tūkkumaram, பெ. (n.)

   தூக்குத் தண்டனை நிறைவேற்றுவதற்காக அமைந்த மரம்; gallows.

ம. தூக்குமரம்

     [தூக்கு + மரம்.]

தூக்குமாலை

 தூக்குமாலை tūkkumālai, பெ. (n.)

   கோயில் ஊர்திகளில் தொங்கவிடுவதற்குரிய மாலை வகை; garlands hung in temple-vehicles, etc.

     [தூக்கு + மாலை.]

தூக்குமூக்குத்தி

 தூக்குமூக்குத்தி tūkkumūkkutti, பெ. (n.)

   மூக்குத்தி வகை; a kind of nose-ornament.

     “தூக்குமூக்குத்தி தூங்காக் குமிழையு நின்மூக்குக் குவமை சொன்னால் முத்தமிழோர்க் கொவ்வாதே” (கூளப்ப.);.

     [தூக்கு + மூக்குத்தி.]

தூக்குமேடை

 தூக்குமேடை tūkkumēṭai, பெ. (n.)

   தூக்குத் தண்டனை நிறைவேற்றும் இடம்; platform with gallows.

நாட்டு விடுதலைக்காகப் பலர் தூக்குமேடை ஏறினர்.

     [தூக்கு + மேடை.]

தூக்குருண்டை

 தூக்குருண்டை tūkkuruṇṭai, பெ. (n.)

தூக்குநூல் பார்க்க;see tukku-nul.

     [தூக்கு + உருண்டை.]

தூக்குவண்டி

 தூக்குவண்டி tūkkuvaṇṭi, பெ. (n.)

   வண்டி வகை (புதுவை.);; a kind of carriage.

     [தூக்கு + வண்டி.]

தூக்குவாங்கு-தல்

தூக்குவாங்கு-தல் dūkkuvāṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

தூக்குப்போடு-தல் பார்க்க;see tukku-p-podu.

     [தூக்கு + வாங்கு-.]

தூக்குவாளி

 தூக்குவாளி tūkkuvāḷi, பெ. (n.)

உணவு பொருள்களைப் பகிர்ந்தளிக்கப் பயன்படும் வாளி போன்ற அமைப்புடைய சிறிய ஏனம்;see tukku-vâli.

     [தூக்கு + வாளி.]

தூக்குவிளக்கு

 தூக்குவிளக்கு tūkkuviḷakku, பெ. (n.)

   தொங்கு விளக்கு; hanging lamp.

ம. தூக்குவிளக்கு

     [தூக்கு + விளக்கு.]

தூங்கணங்குரீஇ

 தூங்கணங்குரீஇ tūṅgaṇaṅgurīi, பெ. (n.)

தூக்கணங்குருவி பார்க்க;see tukkanan-guruvi.

     “ஓங்கிரும் பெண்ணை மீமிசைத் தொடுத்த

தூங்கணங்குரீஇக் கூட்டுள சினையே” (இறை. உரை.);.

தூங்கணம்

தூங்கணம் tūṅgaṇam, பெ. (n.)

   1. தொங்கல் (சங்.அக.);; pandant, hanging.

   2. தூக்கணங்குருவி பார்க்க;see tukkananguruvi.

     “நந்தெறும்பு தூங்கணம்புள்” (ஆசாரக்.97);.

     [தூங்கு → தூங்கணம்.]

தூங்கணி

 தூங்கணி tūṅgaṇi, பெ. (n.)

   தொங்கலணி வகை (வின்.);; jewel formed of hanging globules of gold and precious stones.

     [தூங்கு + அணி.]

தூங்கமளி

தூங்கமளி tūṅgamaḷi, பெ. (n.)

   ஊஞ்சற் கட்டில்; swinging cot.

     “தோளி னாற்றிய தூங்கமளி” (கம்பரா.ஊர்தேடு.176);.

     [தூங்கு + அமளி.]

தூங்கமுட்டு

 தூங்கமுட்டு tūṅgamuṭṭu, பெ. (n.)

   கோரைக் கிழங்கு வகை (மலை);; root of Cyperus juncifolius.

தெ. துநகமுட்டி

     [தூங்கு + முட்டு.]

தூங்கலன்

 தூங்கலன் tūṅgalaṉ, பெ. (n.)

   சோம்பன் (யாழ்.அக.);; lazi man.

     [தூங்கல் → தூங்கலன்.]

தூங்கலார்

 தூங்கலார் tūṅgalār, பெ.(n.)

   தழும்பனைப் பாடிய புலவரின் பெயர்; name of sangam poet.

     [தூங்கல் (மலை);+ஆர்]

தூங்கலாளி

 தூங்கலாளி tūṅgalāḷi, பெ. (n.)

தூங்குமூஞ்சி (யாழ்.அக.);;see tungu-munji.

     [தூங்கல் + ஆளி.]

தூங்கலோசை

தூங்கலோசை tūṅgalōcai, பெ. (n.)

   வஞ்சிப் பாவிற்குரிய ஓசை; rhythm peculiar to valiji verse

     “தூங்கலோசை வஞ்சியாகும்” (தொல். பொருள்.396);.

     [தூங்கல் + ஓசை.]

தூங்கல்

தூங்கல் tūṅgal, பெ. (n.)

   1. தொங்கல்; pandant, hanging

   2. தூக்கமயக்கம்; drowsiness, light sleep.

     “தூங்கலோங்கு நடை” (முல்லைப்.53);.

   3. சோம்பு; dullness.

   4. சோர்வு; depression.

     “தூங்கலி னுருவினைச் சொல்லின்” (கம்பரா. சடாயுயிர். 27);.

   5. உணவுக்குத் தொங்குவோன்; one who hangs about for food.

   6. யானை; elephant.

   7. துலை; balance.

   8. தாழ்கை; lowness.

   9. நெருங்குகை; closeness.

   10. கூத்து; dancing.

     “தூங்கலோசை தழைப்பன சாரலெங்கும்” (இரகு. நாட்டுப்.50);.

   11. வஞ்சியோசை; the slow measure of vanji metre (காரிகை. செய்.1);.

     [தூங்கு → தூங்கல்.]

தூங்கல் ஒரியார்

 தூங்கல் ஒரியார் tūṅgaloriyār, பெ.(n.)

   கடைகழகப் புலவர்; a poet of Sangam age.

     [தூங்கல் (மலை);+ஓரியார்]

தூங்கல்வண்ணம்

தூங்கல்வண்ணம் tūṅgalvaṇṇam, பெ. (n.)

   வஞ்சியோசை பயின்று வருஞ்சந்தம்; a rhythm effected by introducing vanji verse

     “தூங்கல் வண்ணம் வஞ்சி பயிலும்” (தொல்.பொருள்.542);.

     [தூங்கல் + வண்ணம்.]

தூங்கானைமாடம்

தூங்கானைமாடம் tūṅgāṉaimāṭam, பெ. (n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டம் பெண்ணாகடத்தில் உள்ள சிவன் கோயில் (தேவா.937);; a Śiva shrine at Pennäkadam in Vilupuram district.

தூங்காமை

தூங்காமை tūṅgāmai, பெ. (n.)

   செயலில் சோர்வின்மை; vigilance.

     “தூங்காமை கல்வி துணிவுடைமை யிம்மூன்றும்” (குறள்.383);.

     [தூங்கு + ஆ – தூங்கா → தூங்காமை.]

தூங்காவி

 தூங்காவி tūṅgāvi, பெ.(n.)

   உடுமலைப்பேட்டை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Udumalpet Taluk.

     [தூங்கு(நீளம்,ஆழம்);+ஆவி(குளம்);]

தூங்காவிளக்கு

 தூங்காவிளக்கு tūṅgāviḷakku, பெ. (n.)

   திருநந்தா விளக்கு (வின்.);; perpetual lamp that is burning near an idol.

     [தூங்கா + விளக்கு.]

தூங்கிசம்

தூங்கிசம் tūṅgisam, பெ. (n.)

   அழிவு; ruin.

     “அடைத்த கல்லைத் தூங்கிசமாக” (இராமநா. கிட்.17);.

     [தூங்கு → தூங்கிசம், தூங்கு = தூக்கத்தால் அல்லது சோம்பலால் ஏற்படும் அழிவு.]

தூங்கிசை

 தூங்கிசை tūṅgisai, பெ. (n.)

   செய்யுட்குரிய நால்வகையோசையுள் ஒன்று; a kind of poetic rhythm, one of four isai.

     [தூங்கு + இசை.]

தூங்கிசைச்செப்பல்

தூங்கிசைச்செப்பல் tūṅgisaisseppal, பெ. (n.)

   இயற்சீர் வெண்டளையான் மாமுன் நிரையும் விளமுன் நேருமாக வரும் வெண்பாவுக்குரிய ஒசை (காரிகை. செய். 1, உரை);; a rhythm of venpä metre effected when nirai follows mā and nér follows vilam.

     [தூங்கிசை + செப்பல்.]

தூங்கிசைத்துள்ளல்

 தூங்கிசைத்துள்ளல் tūṅgisaittuḷḷal, பெ. (n.)

   கலிப்பாவுக்குரிய ஒசை வகை (யாழ்.அக.);; a rhythm of kali-p-pâ metre.

     [தூங்கிசை + துள்ளல்.]

தூங்கிசையகவல்

தூங்கிசையகவல் tūṅgisaiyagaval, பெ. (n.)

   நிரையொன்றாசிரியத் தளையான் வரும் அகவற்பாவுக்குரிய ஒசை (காரிகை, செய். 1, உரை);; a rhythm of akaval metre.

     [தூங்கிசை + துள்ளல்.]

தூங்கிவழி-தல்

தூங்கிவழி-தல் dūṅgivaḻidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

தூங்கிவிழு-தல் பார்க்க;see tungi-vilu.

     [தூங்கு → தூங்கி + வழி-.]

தூங்கிவிழு-தல்

தூங்கிவிழு-தல் dūṅgiviḻudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தூக்க மயக்கத்தாற் சாய்ந்துவிழுதல்; to be unsteady through drowsiness.

   2. சுறுசுறுப்பின்றிச் சோம்பியிருத்தல்; to be lazy.

     [தூங்கு → தூங்கி + விழு-.]

தூங்கு மூஞ்சி

தூங்கு மூஞ்சி1 tūṅgumūñji, பெ. (n.)

   மிகுதியாகத் தூங்குபவன், மந்தன்; dull, sleepy fellow.

     [தூங்கு + மூஞ்சி.]

தூங்கு-தல்

தூங்கு-தல் dūṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தொங்குதல்; to hang.

     “காமமு நாணு முயிர்காவாத் தூங்கும்” (குறள். 1163);.

   2. ஊஞ்சலாடுதல்; to swing.

     “வீழுசல் தூங்கப் பெறின்” (கலித்.131);.

   3. அசைதல்; to sway from side to side, as an elephant.

     “தூங்கு கையா னேங்கு நடைய” (புறநா.22);.

   4. கூத்தாடுதல்; to dance.

     “அறற்குழற் பாணி தூங்கியவரொடு” (சிறுபாண்.162);.

   5. இடையறாது விழுதல்; to pour, rain.

     “வீழ்பனி தூங்க” (திருக்கோ. 320);.

   6. ஒலித்தல்; to sound.

     “தண்ணுமை தழுவித் தூங்க” (கம்பரா. மிதிலை. 9);.

   7. துயிலுதல்; to sleep slumber.

     “சொரிந்த சோரிதன் வாய்வரத் தூங்குவான்” (கம்பரா. கும்ப. 62);.

தூங்கினவன் கடாக்குட்டி, விழித்திருந்தவன் ஊட்டுக் குட்டி (பழ.);.

   8. அசைவு தோன்றாது சுற்றுதல்; to spin, as a top.

பம்பரம் தூங்குகின்றது.

   9. சாதல்; to die.

     “நாடுங்காற் றூங்குபவர்” (திரிகடு.19);.

   10. வாடுதல்; to droop, as a plant.

     “துக்கத்துட்

தூங்குனி பிடி-த்தல்

தூங்குனி பிடி-த்தல் tūṅguṉibiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i) முக்குவர் இனத்தில் குழந்தை கள் நோய் பிடித்தாற் போல் இருத்தல்; to appear of Mukkuva children as if affected by disease.

     [தூங்குணி+பிடி]

தூங்குமஞ்சம்

 தூங்குமஞ்சம் tūṅgumañjam, பெ. (n.)

   தொங்கியாடுங் கட்டில்; swinging cot.

   க. தூங்குமஞ்ச;ம. தூக்குமஞ்சம்

     [தூங்கு + மஞ்சம்.]

தூங்குமூஞ்சி

தூங்குமூஞ்சி2 tūṅgumūñji, பெ. (n.)

   1. சீமை வாகை; rain tree, as closing its leaves at night.

   2. கரிசலாங்கண்ணி; a plant found in moist places (M.M.91.);.

     [தூங்கு + மூஞ்சி.]

 தூங்குமூஞ்சி1 tūṅgumūñji, பெ. (n.)

   மிகுதியாகத் தூங்குபவன், மந்தன்; dull, sleepy fellow.

     [தூங்கு + மூஞ்சி]

 தூங்குமூஞ்சி2 tūṅgumūñji, பெ. (n.)

   1. சீமை வாகை; rain tree, as closing its leaves at night.

   2. கரிசலாங்கண்ணி; a plant found in moist places (M.M.91.);.

     [தூங்கு + மூஞ்சி]

தூங்குமூஞ்சிமரம்

 தூங்குமூஞ்சிமரம் tūṅgumūñjimaram, பெ. (n.)

   மாலை நேரத்தில் கண் மூடித் தூங்குவது போலக் கிழ்நோக்கி மடியும் இலைகளைக் கொண்ட பெரிய மரம்; rain tree.

     [தூங்குமூஞ்சி + மரம்.]

தூங்குமூஞ்சிம்ரம்

 தூங்குமூஞ்சிம்ரம் tūṅgumūñjimram, பெ. (n.)

   மாலை நேரத்தில் கண் மூடித் தூங்குவது போலக் கிழ்நோக்கி மடியும் இலைகளைக் கொண்ட பெரிய மரம்; rain tree.

     [தூங்குமூஞ்சி + மரம்]

தூங்கெயில்

தூங்கெயில் tūṅgeyil, பெ.(n.)

   தொடிதோள் செம்பியனால் வெல்லப்பட்ட உயரம் மிகுந்த நெடுங்கோட்டை; very high fort conquered by the Chola king Toditólicembiyan.

     [தூங்கு(உயரம்);+எயில்(கோட்டை);]

 தூங்கெயில் tūṅgeyil, பெ. (n.)

   சோழ மன்னனொருவனால் அழிக்கப்பட்ட வான் கோட்டை; an air-castle believed to have been destroyed by a Chola king.

     “தூங்கெயி லெறிந்த நின்னூங்கணோர் நினைப்பின்” (புறநா.39);.

     [தூங்கு + எயில்.]

 தூங்கெயில் tūṅgeyil, பெ. (n.)

   சோழ மன்னனொருவனால் அழிக்கப்பட்ட வான் கோட்டை; an air-castle believed to have been destroyed by a Chola king.

     “தூங்கெயி லெறிந்த நின் னூங்கணோர் நினைப்பின்” (புறநா.39);.

     [தூங்கு + எயில்]

தூங்கெலி

 தூங்கெலி tūṅgeli, பெ. (n.)

   எலி வகை (வின்);; a rat.

     [தூங்கு + எலி.]

கடிப்பதினால் தூக்கத்தையெழுப்பும் ஓர் வகை எலி.

 தூங்கெலி tūṅgeli, பெ. (n.)

   எலி வகை (வின்.);; a rat.

     [தூங்கு + எலி]

கடிப்பதினால் தூக்கத்தையெழுப்பும் ஓர் வகை எலி.

தூசகத்தறி

தூசகத்தறி tūcagattaṟi, பெ. (n.)

   முற்காலத்து வழங்கிய வரி வகை (S.I.I.i,91);; an ancient tax.

தூசக்குடிஞை

தூசக்குடிஞை tūcakkuḍiñai, பெ. (n.)

   கூடாரம்; tent.

     ‘தூசக்குடிஞையுந் துலா மண்டபமும்” (பெருங். இலாவாண.12:43);.

 தூசக்குடிஞை tūcakkuḍiñai, பெ. (n.)

   கூடாரம்; tent.

     ”தூசக்குடிஞையுந் துலா மண்டபமும்” (பெருங். இலாவாண. 12 : 43);.

தூசங்கொளல்

தூசங்கொளல் tūcaṅgoḷal, பெ. (n.)

   ஒருவன் பாடிய வெண்பாவின் ஈறு முதல் எழுத்துகளே ஈறும் முதலுமாக மற்றொரு வெண்பாப் பாடுவது (யாப்.வி.96, பக். 502);; composing a venpä with the same initial and final letters as those of a stanza composed by another.

 தூசங்கொளல் tūcaṅgoḷal, பெ. (n.)

   ஒருவன் பாடிய வெண்பாவின் ஈறு முதல் எழுத்துகளே ஈறும் முதலுமாக மற்றொரு வெண்பாப் பாடுவது (யாப். வி. 96, பக். 502);; composing a {} with the same initial and final letters as those of a stanza composed by another.

தூசணன்

தூசணன்3 tūcaṇaṉ, பெ. (n.)

   பிறரைப் பழிப்போன் (நிந்தித்தல்);; reviller, one who abuses another.

     “தூசணன் சண்டாளன்” (நீதிசாரம்,98);.

     [Skt. {} → த. தூசணன்]

தூசணம்

தூசணம்1 tūcaṇam, பெ. (n.)

   1. இகழ்ச்சி (நிந்தை);; abuse, calumny, contumely, insult.

   2. வசைச் சொல் (நிந்தைச்சொல்);; abusive language.

   3. அவையல்கிளவி (அசப்பியம்); சொல். (வின்.);; obscenity, ribaldry, vulgarity

   4. தெய்வத்தை இகழுதல் (தேவதூஷணம்); (chr.);; blasphemy.

   5. கண்டனம்; criticism, blame.

     [Skt. {} → த. தூசணம்]

 தூசணம்2 tūcaṇam, பெ. (n.)

   இராவணன் தம்பி முறையான அரக்கன்; a {}, a cousin of {}.

     [Skt. {} → த. தூசணன்]

தூசனம்

தூசனம் tūcaṉam, பெ. (n.)

   வசைச் (நிந்தை); சொல்; abusive language.

     “தூசனஞ் சொல்லுந் தொழுத்தைமாரும்” (திவ். பெரியாழ்.2,9,8.);

     [Skt. {} → த. தூசனம்]

தூசம்

தூசம் tūcam, பெ. (n.)

   யானைக் கழுத்திலிடுங் கயிறு; elephant’s neck-band.

     “வேய்முதற் றூசங்கொண்டேறினான்” (சீவக. 1602);.

     [தூசு → தூசம்.]

 தூசம் tūcam, பெ. (n.)

   யானைக் கழுத்திலிடுங் கயிறு; elephant’s neck-band.

     “வேய்முதற் றூசங்கொண் டேறினான்” (சீவக. 16௦2);.

     [தூசு1 → தூசம்]

தூசரன்

 தூசரன் tūcaraṉ, பெ. (n.)

   எண்ணெய் வாணிகன் (யாழ்.அக.);; oil monger.

     [தூசு → தூசரன்.]

தூசரம்

தூசரம் tūcaram, பெ. (n.)

   சாம்பல் நிறம் (யாழ்.அக.);; grey colour.

     [தூசு → தூசரம்.]

 தூசரம் tūcaram, பெ. (n.)

   சாம்பல் நிறம் (யாழ். அக.);; grey colour.

     [தூசு3 → தூசரம்]

தூசரன்

__,

பெ. (n.);

   எண்ணெய் வாணிகன் (யாழ்.அக.);; oil monger.

     [தூசு2 → தூசரன்.]

தூசர்

தூசர்1 tūcar, பெ. (n.)

   படைஞர்; troops.

     “இந்திரன் முதலோர் தூசர்” (குற்றா. தல. தக்கன்.வேள்விச்.125);.

     [தூசு → தூசர்.]

 தூசர்2 tūcar, பெ. (n.)

   வண்ணார் (திவா.);; washermen.

     [தூசு → தூசர்.]

 தூசர்1 tūcar, பெ. (n.)

   படைஞர்; troops.

     “இந்திரன் முதலோர் தூசர்” (குற்றா. தல. தக்கன் வேள்விச். 125);.

     [தூசு3 → தூசர்]

 தூசர்2 tūcar, பெ. (n.)

   வண்ணார் (திவா.);; washermen.

     [தூசு2 → தூசர்]

தூசறு-த்தல்

தூசறு-த்தல் tūcaṟuttal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அடியோடு அழித்தல் (சங்.அக.);; to exterminate.

     [தூசு → தூசறு.]

 தூசறு-த்தல் tūcaṟuttal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அடியோடு அழித்தல் (சங்அக.);; to exterminate.

     [தூசு5 →தூசறு-,]

தூசி

தூசி1 tūci, பெ. (n.)

   1. கொடிப்படை (திவா.);; van of an army.

     “துரியு மிரண்டுகையும்” (கம்பரா. அதிகாயன்.211);.

   2. குதிரை; horse.

   3. போர்; battle

     “தூசியின் முதல் நாள்” (வின்.);.

   4. கூத்துத்

   தொழிலின் வேறுபாடு (வின்.);; a kind of gesture in dancing.

     “வட்டணையுந் தூசியு மண்டலமும்” (சீவக.693, உரை);.

   5. உச்சி; that which is top most.

     “மாமரத்தின் தூசிக் கொம்பில் ஏறி நின்றான்” (இ.வ.);.

     [தூசு3 → தூசி.]

 தூசி2 tūci, பெ. (n.)

   1. சிறுமை; trifle.

   2. புழுதி; dust.

   3. காற்றில் பறந்து வரும் சிறு துகள்; small particle.

கண்ணில் தூசி விழுந்துவிட்டதா?.

     [தூசு → தூசி.]

 தூசி1 tūci, பெ. (n.)

   1. கொடிப்படை (திவா.);; van of an army.

     “துரியு மிரண்டுகையும்” (கம்பரா. அதிகாயன் 211);.

   2. குதிரை; horse.

   3. போர்; battle

     “தூசியின் முதல் நாள்” (வின்.);

   4. கூத்துத் தொழிலின் வேறுபாடு (வின்.);; a kind of gesture in dancing.

     “வட்டணையுந் தூசியு மண்டலமும்” (சீவக. 693, உரை);.

   5. உச்சி; that which is top most.

     “மாமரத்தின் தூசிக் கொம்பில் ஏறி நின்றான்” (இ.வ.);.

     [தூசு3 → தூசி]

 தூசி2 tūci, பெ. (n.)

   1. சிறுமை; trifle.

   2. புழுதி; dust.

   3. காற்றில் பறந்து வரும் சிறு துகள்; small particle.

கண்ணில் தூசி விழுந்துவிட்டதா?.

     [தூசு → தூசி]

தூசி-த்தல்

தூசி-த்தல் tūcittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பழித்தல்; to revile, calumniate, slander.

   2. இறைவனைப் பழித்தல் (கிறித்து);; to blaspheme, vilify sacred things.

     [Skt. {} → த. தூசி-த்தல்]

தூசிகம்

 தூசிகம் tūcigam, பெ. (n.)

   புளியாரை; Indian sorrel.

தூசிகா

 தூசிகா tūcikā, பெ. (n.)

   சிமிட்டி; bitter apple (சா.அக..);.

 தூசிகா tūcikā, பெ. (n.)

   சிமிட்டி; bitter apple (சா.அக.);.

தூசிதாங்கி

தூசிதாங்கி tūcitāṅgi, பெ. (n.)

   1. புழுதித்தடுப்பு; to keep of dust cover.

   2. அழுக்குத் தடுப்பு துண்டுப் புடவை (யாழ்.அக.);; apron

     [தூசி + தாங்கி.]

 தூசிதாங்கி tūcitāṅgi, பெ. (n.)

   1. புழுதித்தடுப்பு; to keep of dust cover.

   2. அழுக்குத் தடுப்பு துண்டுப் புடவை (யாழ்.அக.);; apron.

     [தூசி + தாங்கி.]

தூசிதும்பு

 தூசிதும்பு dūcidumbu, பெ. (n.)

   தூசியும் தூசி போன்ற பிறவும்; dust and the like.

தண்ணீரில் தூசுதும்பு கிடக்கிறது, வடிகட்.

     [தூசி + தும்பு.]

 தூசிதும்பு dūcidumbu, பெ. (n.)

   தூசியும் தூசி போன்ற பிறவும்; dust and the like.

தண்ணீரில் தூசுதும்பு கிடக்கிறது, வடிகட்டு.

     [தூசி + தும்பு]

தூசிப்படை

தூசிப்படை tūcippaḍai, பெ. (n.)

   கொடிப்படை (சிலப். 26, 80. அரும்.);; van of an army.

     [தூசி + படை.]

 தூசிப்படை tūcippaḍai, பெ. (n.)

   கொடிப்படை (சிலப். 26, 80, அரும்.);; van of an army.

     [தூசி + படை]

தூசியம்

தூசியம் tūciyam, பெ. (n.)

   கூடாரம் (யாழ்.அக.);; tent.

     [தூசு2 → தூசியம்.]

 தூசியம் tūciyam, பெ. (n.)

   கூடாரம் (யாழ்.அக.);; tent.

     [தூசு2 → தூசியம்]

தூசியாதி

 தூசியாதி tūciyāti, பெ. (n.)

   கந்தகம் கலந்த ஒரு வகை நஞ்சு (அஞ்சனபாஷாணம்.);; a poisonous compound of sulphate of antimony. (சா.அ.);

தூசு

தூசு1 tūcu, பெ. (n.)

   தூய்மை; cleanness.

     “தூசுது சாக்குவார் பாவை” (தமிழ்நா.69);.

     [தூய்(மை); → தூசு.]

 தூசு2 tūcu, பெ. (n.)

   1. ஆடை; cloth.

     “தூசினா லங்கை நீவி” (சீவக.1302);.

   2. பஞ்சு; cotton.

     “தீயினிற் றூசாகும்” (திவ்.திருப்பா.6);.

   3. நெய்மீன் (சித்திரை); விண்மீன் (சூடா.);; the 14th naksatra, part of virgo.

 தூசு3 tūcu, பெ. (n.)

   முன்னணிப்படை (பிங்.);; van of anamy.

     “வாலிசேய் தூசு செல்ல” (கம்பரா. திருமுடி.4);.

 தூசு4 tūcu, பெ. (n.)

   யானைக் கழுத்திலிடு கயிறு (பிங்.);; elephant neck band.

 தூசு5 tūcu, பெ. (n.)

தூசி பார்க்க;see tusi.

     “அவன் ஒரு தூசுகூட விடவில்லை”.

     [தூள் → தூளி → தூசி → தூசு.]

 தூசு1 tūcu, பெ. (n.)

   தூய்மை; cleanness.

     “தூசுதூ சாக்குவார் பாவை” (தமிழ்நா.69);.

     [தூய்(மை); → தூசு]

 தூசு2 tūcu, பெ. (n.)

   1. ஆடை; cloth.

     “தூசினா லங்கை நீவி” (சீவக. 13௦2);.

   2. பஞ்சு; cotton.

     “தீயினிற் றூசாகும்” (திவ்.திருப்பா. 6);.

   3. நெய்மீன் (சித்திரை); விண்மீன் (சூடா);; the 14th naksatra, part of virgo.

 தூசு3 tūcu, பெ. (n.)

   முன்னணிப்படை (பிங்.);; van of an army.

     “வாலிசேய் தூசு செல்ல” (கம்பரா.திருமுடி. 4);.

 தூசு5 tūcu, பெ. (n.)

தூசி2 பார்க்க;See. {}.

     “அவன் ஒரு தூசுகூட விடவில்லை”.

     [தூள் → தூளி → தூசி → தூசு]

தூசுப்பு

 தூசுப்பு tūcuppu, பெ. (n.)

   தண்ணீர்விட்டான் (மூ.அ.);; climbing asparagus.

 தூசுப்பு tūcuppu, பெ. (n.)

   தண்ணீர்விட்டான் (மூஅ.);; climbing asparagus.

தூசுப்பூ

 தூசுப்பூ tūcuppū, பெ. (n.)

தூசுப்பு பார்க்க;see tusuppu.

 தூசுப்பூ tūcuppū, பெ. (n.)

தூசுப்பு பார்க்க;See. {}.

தூடணன்

தூடணன் tūṭaṇaṉ, பெ. (n.)

   இராவணன் தம்பி முறையான அரக்கன்; a {}.

     “தூடணன் நிரிசிராத் தோன்ற லாதியர்” (கம்பரா.கரன்.51);.]

     [Skt. {} → த. தூடணன்]

தூடணம்

தூடணம் tūṭaṇam, பெ. (n.)

   வழு, குற்றம்; defect, fault.

     “அவ்வியாத்தி அதிவியாத்தி அசம்பவம் என்னும் தூடணங்களும்” (இலக்.வி.897,உரை);.

     [Skt. {} → த. தூடணம்]

தூடிதம்

தூடிதம் dūṭidam, பெ. (n.)

   கெடுக்கப்பட்டது; that which is spoiled or made dirty.

     “மலத்தாற் றூடிதமென் மூத்திரத்துவம்” (சிவதரு.பரிகார.6);.

     [Skt.{} → த. தூடிதம்]

தூடியம்

 தூடியம் tūṭiyam, பெ. (n.)

தூசியம் (இலக்.அக.); பார்க்க;see tusiyam.

 தூடியம் tūṭiyam, பெ. (n.)

தூசியம் (இலக்அக.); பார்க்க;See. {}.

தூட்கல்

 தூட்கல் tūṭkal, பெ. (n.)

   பொடிக்கல் (யாழ்ப்.);; small stones or bricks.

     [தூள் + கல்.]

 தூட்கல் tūṭkal, பெ. (n.)

   பொடிக்கல் (யாழ்ப்.);; small stones or bricks.

     [தூள் + கல்]

தூட்டிகம்

 தூட்டிகம் tūṭṭigam, பெ. (n.)

   தும்பை (மலை);; white dead nettle.

 தூட்டிகம் tūṭṭigam, பெ. (n.)

   தும்பை (மலை.);; white dead nettle.

தூணம்

தூணம்1 tūṇam, பெ. (n.)

   ஏனம் (பாத்திரம்); தூக்க இடும்கயிற்றுச் சுருக்கு; cord with a loop or rings to carry a pot.

     “கரகத்துக்குத் தூணம் போட்டான்” (யாழ்.அக.);.

     [தூக்கணம் → தூணம்.]

 தூணம்2 tūṇam, பெ. (n.)

   1. பெரும் தூண்; pillar.

     “பசும்பொற் றூணத்து” (மணிமே.1:47);.

   2. பற்றுக் கோடு (அரு.நி.);; prop, support.

     [தூண் + அம் = தூணம். ‘அம்’ பருமைப்பொருள் பின்னொட்டு.]

எ-டு மதி → மதியம், நிலை → நிலையம்

வ. ஸ்தூணா

 தூணம்3 tūṇam, பெ. (n.)

   பகை (அக.நி.);; antipathy.

 தூணம்4 tūṇam, பெ. (n.)

   அம்புக்கூடு (யாழ்.அக.);; quiver.

     [துள் → தூள் → தூளம் → தூணம் (வ.மொ.வ.);.]

 தூணம்1 tūṇam, பெ. (n.)

   ஏனம் (பாத்திரம்); தூக்க இடும்கயிற்றுச் சுருக்கு; cord with a loop or rings to carry a pot.

     “கரகத்துக்குத் தூணம் போட்டான்” (யாழ்.அக.);.

     [தூக்கணம் → தூணம்]

 தூணம்2 tūṇam, பெ. (n.)

   1. பெரும் தூண்; pillar.

     “பசும்பொற் றூணத்து” (மணிமே. 1:48);.

   2. பற்றுக் கோடு (அரு.நி.);; prop, support.

     [தூண் + அம் – தூணம். ‘அம்’ பருமைப்பொருள் பின்னொட்டு]

எ-டு மதி → மதியம், நிலை → நிலையம்

வ. ஸ்தூணா

 தூணம்4 tūṇam, பெ. (n.)

   அம்புக்கூடு (யாழ்அக);; quiver.

     [துள் → தூள் → தூளம் → தூணம் (வ.மொ.வ.);]

தூணாமரம்

 தூணாமரம் tūṇāmaram, பெ. (n.)

   நீண்ட மரவகை; Indian mahogany.

தூணி

தூணி1 tūṇi, பெ. (n.)

   அம்புக் கூடு; quiver.

     “தூணி . . . ஒடுங்கிய வம்பின்” (பதிற்று. 45, 1-2);.

வ. தூண

     [தூணம் → தூணி (வே.க.);.]

 தூணி2 tūṇi, பெ. (n.)

   நான்கு மரக் காலளவு; a mesure of capacity = 4 marakkal.

     “கருங் கொள்ளுஞ் செங்கொள்ளுந் தூணி பதக்கென்று” (நாலடி.387);.

வ. ஸ்தூண

     [துள் → துண் → தூண் → தூணி (வே.க.);.]

 தூணி3 tūṇittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பருத்தல்; to grow stout, big.

     [தூண் → தூணி.]

 தூணி1 tūṇi, பெ. (n.)

   அம்புக் கூடு; quiver.

     “தூணி . . .ஒடுங்கிய வம்பின்” (பதிற்று. 45, 1-2);.

வ. தூண

     [தூணம் → தூணி (வே.க.);]

 தூணி2 tūṇi, பெ. (n.)

   நான்கு மரக் காலளவு; a mesure of capacity = 4 marakkal.

     “கருங் கொள்ளுஞ் செங்கொள்ளுந் தூணி பதக்கென்று” (நாலடி, 387);.

வ. ஸ்தூண

     [துள் → துண் → தூண் → தூணி (வே.க.);]

 தூணி3 tūṇittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பருத்தல்; to grow stout, big.

     [தூண் → தூணி]

தூணிகர்

 தூணிகர் tūṇigar, பெ. (n.)

   பொன் வாணிகர் (நிகண்டு);; the caste of merchants.

தூணிக்கடம்பு

 தூணிக்கடம்பு tūṇikkaḍambu, பெ. (n.)

   வெண் கடம்பு; write cadamba.

தூணியங்கம்

 தூணியங்கம் tūṇiyaṅgam, பெ. (n.)

   அத்திப்பிசின் (மூ.அ.);; gum of the cluster fig.

ம. துணியாங்கம்

 தூணியங்கம் tūṇiyaṅgam, பெ. (n.)

   அத்திப்பிசின் (மூஅ.);; gum of the cluster fig.

ம. துணியாங்கம்

தூணிறுத்துதல்

தூணிறுத்துதல் dūṇiṟuddudal, பெ. (n.)

   நாட்கால் நாட்டுகை; ceremony of setting up on an auspicious day the first post for the construction of a marriage pavilion or pandal.

     [தூண் + நிறுத்துதல்.]

 தூணிறுத்துதல் dūṇiṟuddudal, பெ. (n.)

   நாட்கால் நாட்டுகை (E.T. vi, 133);; ceremony of setting up on an auspicious day the first post for the construction of a marriage pavilion or pandal.

     [தூண் + நிறுத்துதல்]

தூணீரம்

 தூணீரம் tūṇīram, பெ. (n.)

   அம்புக்கூடு (யாழ்.அக.);; quiver.

     [தூணீ → தூணீரம்.]

 தூணீரம் tūṇīram, பெ. (n.)

   அம்புக்கூடு (யாழ்.அக.);; quiver.

     [தூணீ → தூணீரம்]

தூணு

 தூணு tūṇu, பெ. (n.)

   சந்தன வேம்பு; sandal neem.

தூண்

தூண் tūṇ, பெ. (n.)

   1. கட்டடம், பாலம் முதலியவற்றின் மேல்பகுதியைத் தாங்கி நிற்கும் செங்குத்தான அமைப்பு; pillar .

     “சிற்றி னற்றூண் பற்றி” (புறநா.86);. தூணில் சாயாதே.

   2. பற்றுக் கோடு; mainstay, support.

     “துன்பந் துடைத் தூன்றுந் தூண்” (குறள்.615);.

ம. தூண்

பல பொருள்கள் அல்லது கூறுகள் ஒன்றாகப் பொருந்தும்போது அல்லது சேரும்போது திரட்சியுண்டாவதால், பொருந்தற் கருத்தில் திரட்சிக் கருத்து தோன்றிற்று.

     “சேரே திரட்சி” (தொல்.316);.

     [தூள் → துள் → தூண் = திரண்ட கம்பம் (வே.க.253, 254);.]

 தூண் tūṇ, பெ. (n.)

   1. கட்டடம், பாலம் முதலியவற்றின் மேல்பகுதியைத் தாங்கி நிற்கும் செங்குத்தான அமைப்பு; pillar.

     “சிற்றி னற்றூண் பற்றி” (புறநா. 86);.

தூணில் சாயாதே.

   2. பற்றுக் கோடு; mainstay, support.

     “துன்பந் துடைத் தூன்றுந் தூண்” (குறள், 615);.

ம. தூண்

பல பொருள்கள் அல்லது கூறுகள் ஒன்றாகப் பொருந்தும்போது அல்லது சேரும்போது திரட்சியுண்டாவதால், பொருந்தற் கருத்தில் திரட்சிக் கருத்து தோன்றிற்று.

     “சேரே திரட்சி” (தொல். 316);.

     [துள் → துள் → தூண் = திரண்ட கம்பம் (வே. க. 253, 254);]

தூண்டாவிளக்கு

தூண்டாவிளக்கு tūṇṭāviḷakku, பெ. (n.)

   1. தூண்ட வேண்டாதபடி எப்பொழுதும் எரியும் நுந்தா விளக்கு; ever-burning lamp that needs no trimming.

     “தூண்டா விளக்கின் சுடரனையாய்” (திருவாச.32:4);

   2. பாம்பின் தலையில் உள்ளதாகக் கருதப்படும் மணி; lustrous gem on cobra’s head, as an ever-burning lam.

     “தூண்டா விளக்கனையாய்” (திருக்கோ.244);.

     [துண்டு + ஆ – துண்டா + விளக்கு.]

 தூண்டாவிளக்கு tūṇṭāviḷakku, பெ. (n.)

   1. தூண்ட வேண்டாதபடி எப்பொழுதும் எரியும் நுந்தா விளக்கு; ever-burning lamp that needs no trimming.

     “தூண்டா விளக்கின் சுடரனையாய்” (திருவாச. 32:4);.

   2. பாம்பின் தலையில் உள்ளதாகக் கருதப்படும் மணி; lustrous gem on cobra’s head, as an ever- burning lam.

     “தூண்டா விளக்கனையாய்” (திருக்கோ. 244);.

     [துண்டு + ஆ – துண்டா + விளக்கு]

தூண்டி

தூண்டி tūṇṭi, பெ. (n.)

   1. தானே சொல்லுகை (அக..நி.);; untutored speech or talk.

   2. தூண்டில் பார்க்க;see tundil.

     [தூண்டு → தூண்டி.]

 தூண்டி tūṇṭi, பெ. (n.)

   1. தானே சொல்லுகை (அக.நி.);; untutored speech or talk.

   2. தூண்டில் பார்க்க;See. {}.

     [தூண்டு → துண்டி]

தூண்டிக்காட்டு-தல்

தூண்டிக்காட்டு-தல் dūṇṭikkāṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. விளக்கம் தருதல்; to explain.

   2. பிறன் செய்த குற்றத்தை அவனிடம் குத்திக் காட்டுதல்; to bring home one’s faults;

 to upbraid.

   3. தூண்டிக்கொடு பார்க்க;see tundi-k-kodu.

     [தூண்டி + காட்டு-.]

 தூண்டிக்காட்டு-தல் dūṇṭikkāṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. விளக்கம் தருதல்; to explain.

   2. பிறன் செய்த குற்றத்தை அவனிடம் குத்திக் காட்டுதல்; to bring home one’s faults;

 to upbraid.

   3. தூண்டிக்கொடு பார்க்க;See. {}.

     [தூண்டி + காட்டு-.]

தூண்டிக்கொடு-த்தல்

தூண்டிக்கொடு-த்தல் tūṇḍikkoḍuttal,    5 செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. நினைவூட்டுதல்; to remind.

   2. குறிப்பாக அறிவித்தல்; give the cue.

   3. கோட் சொல்லுதல் (வின்);; to slander.

   4. குற்றத்தை வெளியிடுதல் (வின்);; to expose one’s crime.

     [தூண்டி + கொடு-.]

 தூண்டிக்கொடு-த்தல் tūṇḍikkoḍuttal,    5 செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. நினைவூட்டுதல்; to remind.

   2. குறிப்பாக அறிவித்தல்; to hint, give the cue.

   3. கோட் சொல்லுதல் (வின்.);; to slander.

   4. குற்றத்தை வெளியிடுதல் (வின்.);; to expose one’s crime.

     [தூண்டி + கொடு-,]

தூண்டித்துருப்பிடி-த்தல்

தூண்டித்துருப்பிடி-த்தல் tūṇḍitturuppiḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நுணுகி ஆராய்ச்சி செய்தல்; to trace and pursue, make a close investigation into.

     [தூண்டி + துருப்பிடி-.]

 தூண்டித்துருப்பிடி-த்தல் tūṇḍitturuppiḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நுணுகி ஆராய்ச்சி செய்தல்; to trace and pursue, make a close investigation into.

     [தூண்டி + துருப்பிடி-,]

தூண்டிப்பிடி-த்தல்

தூண்டிப்பிடி-த்தல் tūṇḍippiḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சிறுகுற்றத்தைப் பெரிதாக்குதல் (வின்.);; to hold up or magnify little faults.

     [தூண்டி + பிடி-,]

தூண்டிப்பிடித்தல்

தூண்டிப்பிடித்தல் tūṇḍippiḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சிறுகுற்றத்தைப் பெரிதாக்குதல் (வின்);; to hold up or magnify little faults.

     [தூண்டி + பிடி.]

தூண்டிமுள்

 தூண்டிமுள் tūṇṭimuḷ, பெ. (n.)

தூண்டில்முள் பார்க்க;see tundi-mul.

 தூண்டிமுள் tūṇṭimuḷ, பெ. (n.)

தூண்டில்முள் பார்க்க;See. {}.

தூண்டிமூலி

 தூண்டிமூலி tūṇṭimūli, பெ. (n.)

   கவிழ்தும்பை; stooping tumbay (சா.அக.);.

தூண்டிற்காரன்

 தூண்டிற்காரன் tūṇṭiṟkāraṉ, பெ. (n.)

   மீன்பிடிப்போன் (வின்);; angler.

     [தூண்டில் + காரன்.]

 தூண்டிற்காரன் tūṇṭiṟkāraṉ, பெ. (n.)

   மீன்பிடிப்போன் (வின்.);; angler.

     [தூண்டில் + காரன்]

தூண்டிலார்கழகம்

 தூண்டிலார்கழகம் tūṇṭilārkaḻkam, பெ.(n.)

   துண்டில் போடுவோருக்கான கழகம்; angler’s club.

     [தூண்டில்+ஆர்+கழகம்]

தூண்டில்

தூண்டில் tūṇṭil, பெ. (n.)

   1. மீன்பிடிக்கப் பயன்படும், கொக்கி இணைக்கப்பட்ட கோல்; fishing tackle.

     “தூண்டிற் பொன் மீன் விழுங்கியற்று” (குறள்.931);.

   2. கொக்கி; hook.

   3. வரிக்கூத்து வகை; a kind of masquerade dance.

     “சூலந்தருநட்டந் தூண்டிலுடன்” (சிலப். 3, 73, உரை);.

     [தூண்டு → தூண்டி → தூண்டில்.]

தூண்டிலில் அகப்பட்ட மீன் துள்ளி நத்தினால் விடுவீர்களா? தூண்டிலைப் போட்டு வராலை இழு. தூண்டில் நுனிமச்சத்துக்கு ஆசைப்பட்டு மீன் உயிரை இழப்பதுபோல, தூண்டில்போட்ட வனுக்குத் தக்கைமேற் கண்.

தூண்டிற்காரனுக்கு மிதப்பு மேலே கண் (பழ.);.

 தூண்டில் tūṇṭil, பெ. (n.)

   1. மீன்பிடிக்கப் பயன்படும், கொக்கி இணைக்கப்பட்ட கோல்; fishing tackle.

     “தூண்டிற் பொன் மீன் விழுங்கியற்று” (குறள். 931);.

   2. கொக்கி; hook.

   3. வரிக்கூத்து வகை; a kind of masquerade- dance.

     “சூலந்தருநட்டந் தூண்டிலுடன்” (சிலப். 3, 73, உரை);.

     [தூண்டு → தூண்டி → தூண்டில்]

தூண்டிலில் அகப்பட்ட மீன் துள்ளி நத்தினால் விடுவீர்களா?

தூண்டிலைப் போட்டு வராலை இழு.

தூண்டில் நுனிமச்சத்துக்கு ஆசைப்பட்டு மீன் உயிரை இழப்பதுபோல.

தூண்டில்போட்ட வனுக்குத் தக்கைமேற் கண்.

தூண்டிற்காரனுக்கு மிதப்பு மேலே கண். (பழ.);.

தூண்டில்போடு-தல்

தூண்டில்போடு-தல் dūṇṭilpōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தூண்டிலிடுதல்; to angle.

   2. உளவறிதல்; to sound gently.

   3. தன்வயப்படுத்துதல்; to entice, allure.

     [தூண்டில் + போடு-.]

 தூண்டில்போடு-தல் dūṇṭilpōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தூண்டிலிடுதல்; to angle.

   2. உளவறிதல்; to sound gently.

   3. தன்வயப்படுத்துதல்; to entice, allure.

     [தூண்டில் + போடு-,]

தூண்டில்மீன்

 தூண்டில்மீன் tūṇṭilmīṉ, பெ. (n.)

   கடலின் அடி மட்டத்திலுள்ள மணலில் புதையுண்டு, தலை மேலே இடம்பெற்றிருக்கும் துடுப்பாரையை மட்டும் வெளிப்படுத்தும். இவ்வாரையின் நுனி, புழு அல்லது இறைச்சி போன்ற தோற்றமளிக்கும் புறவளர்ச்சியைத் தூண்டில் போன்று இயக்குவதால், சிறிய மீன்களை ஈர்த்து அவற்றை உட்கொள்ளுகின்றன. இதனால் தூண்டில் மீன் என்பதாயிற்று; a type of fish that hides beneath the sand and wave its fins like a worn and attract the smaller fisher and eat them.

     [தூண்டில் + மீன்.]

 தூண்டில்மீன் tūṇṭilmīṉ, பெ. (n.)

   கடலின் அடி மட்டத்திலுள்ள மணலில் புதையுண்டு, தலை மேலே இடம் பெற்றிருக்கும் துடுப்பாரையை மட்டும் வெளிப்படுத்தும். இவ்வாரையின் நுனி, புழு அல்லது இறைச்சி போன்ற தோற்றமளிக்கும் புறவளர்ச்சியைத் தூண்டில் போன்று இயக்குவதால், சிறிய மீன்களை ஈர்த்து அவற்றை உட்கொள்ளுகின்றன. இதனால் தூண்டில் மீன் என்பதாயிற்று; a type of fish that hides beneath the sand and wave its fins like a worn and attract the smaller fisher and eat them.

     [தூண்டில் + மீன்]

தூண்டில்முறித்தான்பாறு

 தூண்டில்முறித்தான்பாறு tūṇṭilmuṟittāṉpāṟu, பெ. (n.)

   கடலடிப் பாறையொன்றின் பெயர் (நெல்லை.);; a rack beneath the sea.

     [தூண்டில் + முறித்தான் + பாறு. பாறை → பாறு.]

 தூண்டில்முறித்தான்பாறு tūṇṭilmuṟittāṉpāṟu, பெ. (n.)

   கடலடிப் பாறையொன்றின் பெயர் (நெல்லை.);; a rack beneath the sea.

     [தூண்டில் + முறித்தான் + பாறு. பாறை → பாறு]

தூண்டில்முள்

 தூண்டில்முள் tūṇṭilmuḷ,    பெ.(n,)மீன்பிடிக்கும் துண்டிலில் உள்ள கொக்கி;-hook.

     [தூண்டில்+முள்ஹ

 தூண்டில்முள் tūṇṭilmuḷ, பெ. (n.)

   தூண்டிற் கருவியின் முனையில் இரை கோக்கப்படும் இருப்புமுள்; fish-hook.

     [தூண்டில் + முள்.]

 தூண்டில்முள் tūṇṭilmuḷ, பெ. (n.)

   தூண்டிற் கருவியின் முனையில் இரை கோக்கப்படும் இருப்புமுள்; fish-hook.

     [தூண்டில் + முள்]

தூண்டில்வேட்டுவன்

தூண்டில்வேட்டுவன் tūṇṭilvēṭṭuvaṉ, பெ. (n.)

   மீன் பிடிப்போன்; fisherman, angler as a hunter with the angle.

     “தூண்டில் வேட்டுவன் வாங்க வாராது” (அகநா.36);.

     [தூண்டில் + வேட்டுவன்.]

 தூண்டில்வேட்டுவன் tūṇṭilvēṭṭuvaṉ, பெ. (n.)

   மீன் பிடிப்போன்; fisherman, angler as a hunter with the angle.

     “தூண்டில் வேட்டுவன் வாங்க வாராது” (அகநா. 36);.

     [தூண்டில் + வேட்டுவன்]

தூண்டிவிடு-தல்

தூண்டிவிடு-தல் dūṇḍiviḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விளக்கைத் தூண்டுதல்; to trim a lamp.

   2. தூண்டிக்கொடு-, பார்க்க;see tundi-k-kogu.

     [தூண்டி + விடு-.]

 தூண்டிவிடு-தல் dūṇḍiviḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விளக்கைத் தூண்டுதல்; to trim a lamp.

   2. தூண்டிக்கொடு-, பார்க்க;See. {}.

     [தூண்டி + விடு-,]

தூண்டு

தூண்டு1 dūṇṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விளக்குத் தூண்டுதல்; to trim, as burning lamp.

     “தூண்டு சுடரனைய சோதி கண்டாய்” (தேவா.843);.

   2. கிளப்பிவிடுதல்; to excite, stir up.

   3. செலுத்துதல்; to spur, goad.

     “கடகரி புரவி தூடு மாலாழி யந்தேர்” (கம்பரா.கும்ப.316);.

   4. அனுப்புதல்; to send.

     “சேனை முற்று மவன் றுணையாகத் தூண்டி” (பிரமோத்.7:58);.

   5. ஏவுதல்; to command.

   6. நினைப்பூட்டுதல்; to remind.

   7. குறுதல்; to pound, as with a pestle.

   8. தள்ளுதல்; to push, force forward.

     [துண் → தூண் → தூண்டு-.]

 தூண்டு2 tūṇṭu, பெ. (n.)

   கிளப்பிவிடுகை; exciting, rousing.

     [தூண்டு1 → தூண்டு.]

 தூண்டு1 dūṇṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விளக்குக் தூண்டுதல்; to trim, as burning lamp.

     “தூண்டு சுடரனைய சோதி கண்டாய்” (தேவா. 843);.

   2. கிளப்பிவிடுதல்; to excite, stir up.

   3. செலுத்துதல்; to spur, goad.

     “கடகரி புரவி தூண்டு மாலாழி யந்தேர்” (கம்பரா.கும்ப. 316);.

   4. அனுப்புதல்; to send.

     “சேனை முற்று மவன் றுணையாகத் தூண்டி” (பிரமோத். 7:58);.

   5. ஏவுதல்; to command.

   6. நினைப்பூட்டுதல்; to remind.

   7. குறுதல்; to pound, as with a pestle.

   8. தள்ளுதல்; to push, force forward.

     [துண் → தூண் → தூண்டு-,]

 தூண்டு2 tūṇṭu, பெ. (n.)

   கிளப்பிவிடுகை; exciting, rousing.

     [தூண்டு1 → தூண்டு]

தூண்டுகுச்சி

 தூண்டுகுச்சி tūṇṭugucci, பெ. (n.)

தூண்டுகோல் பார்க்க;see tuntu-kol.

     [தூண்டு + குச்சி.]

 தூண்டுகுச்சி tūṇṭugucci, பெ. (n.)

தூண்டுகோல் பார்க்க;See. {}.

     [தூண்டு + குச்சி]

தூண்டுகோல்

தூண்டுகோல் tūṇṭuāl, பெ. (n.)

   1. விளக்குத் திரி தூண்டும் ஈர்க்கு; stick for trimming a lamp or wick.

     “மதிவிளக்கினை யயர்வறத் தூண்டுகோல்” (பிரபுலிங். துதி.16);.

   2. ஏவி விடுவோன் (யாழ்.அக.);; prime mover in an affair.

     [தூண்டு + கோல்.]

 தூண்டுகோல் tūṇṭuāl, பெ. (n.)

   1. விளக்குத் திரி தூண்டும் ஈர்க்கு; stick for trimming a lamp or wick

     “மதிவிளக்கினை யயர்வறத் துண்டுகோல்” (பிரபுலிங். துதி. 16);.

   2. ஏவி விடுவோன் (யாழ்.அக.);; prime mover in an affair.

     [தூண்டு + கோல்]

தூண்மரம்

 தூண்மரம் tūṇmaram, பெ. (n.)

தூணாமரம் பார்க்க;see tunamaram.

     [தூண் + மரம்.]

 தூண்மரம் tūṇmaram, பெ. (n.)

தூணாமரம் பார்க்க;See. {}.

     [தூண் + மரம்]

தூண்மாலை

 தூண்மாலை tūṇmālai, பெ. (n.)

   தூண்போலத் தொடுக்கப்படும் மாலை; garlands arranged column-like in decorating a temple etc.,

     [தூண் + மாலை.]

 தூண்மாலை tūṇmālai, பெ. (n.)

   தூண்போலத் தொடுக்கப்படும் மாலை; garlands arranged column-like in decorating a temple etc.,

     [தூண் + மாலை]

தூதகம்

 தூதகம் tūtagam, பெ. (n.)

   துரிசு (சங்.அக.);; sulphate.

 தூதகம் tūtagam, பெ. (n.)

   துரிசு (சங்அக.);; sulphate.

தூதனம்

 தூதனம் tūtaṉam, பெ. (n.)

   மூங்கில் (மலை);; bamboo.

 தூதனம் tūtaṉam, பெ. (n.)

   மூங்கில் (மலை.);; bamboo.

தூதன்

தூதன் tūtaṉ, பெ. (n.)

   1. செய்தியறிவிப்பவன்; messenger.

     “வாலிதன்மக னவன்தன் றூதன் வந்தனென்” (கம்பரா. பிணிவீட்டு. 82);.

   2. அரசுத் தூதன்; ambassador.

     “நன்றுகொ லென்ன லோடும் நாயகன் றூதனக் காண்” (கம்பரா. பிணி வீட்டு. 85);.

   3. ஏவலாளன்; servant.

     “வெய்ய காலன் மாதூதர் மனங்களிக்க” (பாரத. கிருட்டிண.10);.

   4. ஒற்றன்; spy, secret agent.

   5. அறிவன் (புதன்); (பிஙு.);; Mercury.

 தூதன் tūtaṉ, பெ. (n.)

   1. செய்தியறிவிப்பவன்; messenger.

     “வாலிதன்மக னவன்தன் றூதன் வந்தனென்” (கம்பரா. பிணிவீட்டு. 82);.

   2. அரசுத் தூதன்; ambassador.

     “நன்றுகொ லென்ன லோடும் நாயகன் றூதனக் காண்” (கம்பரா. பிணி வீட்டு. 85);.

   3. ஏவலாளன்; servant.

     “வெய்ய காலன் மாதூதர் மனங்களிக்க” (பாரத. கிருட்டிண. 1௦);.

   4. ஒற்றன்; spy, secret agent.

   5. அறிவன் (புதன்); (பிங்.);; Mercury.

தூதம்

தூதம் tūtam, பெ. (n.)

   1. அசைவு; motion.

   2. பழிப்பு; abuse.

தூதரகம்

தூதரகம் tūtaragam, பெ. (n.)

   மற்றொரு நாட்டின் தலைநகரில் தூதுவரின் தலைமையில் இயங்கும் அலுவலகம்; embassy.

பிரஞ்சு தூதரகம்

   2. முதன்மையான நகரங்களில் பண்பாடு மற்றும் பொருளியல் நடவடிக்கைகளைக் கவனிக்கும் வகையில் இயங்கும் கிளை அலுவலகம்; consulate.

சென்னையில் உள்ள அமெரிக்கத் தூதரகத்தில் நூலகம் உள்ளது.

     [தூதர் + அகம்.]

 தூதரகம் tūtaragam, பெ. (n.)

   மற்றொரு நாட்டின் தலைநகரில் தூதுவரின் தலைமையில் இயங்கும் அலுவலகம்; embassy.

பிரஞ்சு தூதரகம்.

   2. முதன்மையான நகரங்களில் பண்பாடு மற்றும் பொருளியல் நடவடிக்கைகளைக் கவனிக்கும் வகையில் இயங்கும் கிளை அலுவலகம்; consulate.

சென்னையில் உள்ள அமெரிக்கத் தூதரகத்தில் நூலகம் உள்ளது.

     [தூதுர் + அகம்]

தூதர்

தூதர்1 tūtar, பெ. (n.)

   ஓர் இனத்தார்; a caste.

 தூதர்2 tūtar, பெ. (n.)

   ஒரு நாட்டின் நிகராளி (பிரதிநிதி);யாக மற்றொரு நாட்டிற்கு அனுப்பப்பட்ட அரசு உயர் அதிகாரி; ambassador;emissary.

     [தூது → தூதர்.]

 தூதர்2 tūtar, பெ. (n.)

   ஒரு நாட்டின் நிகராளி (பிரதிநிதி);யாக மற்றொரு நாட்டிற்கு அனுப்பப்பட்ட அரசு உயர் அதிகாரி; ambassador;emissary.

     [தூது → தூதர்]

தூதளை

 தூதளை tūtaḷai, பெ. (n.)

தூதுளை (மூ.அ.); பார்க்க;see tudulai.

 தூதளை tūtaḷai, பெ. (n.)

தூதுளை (மூஅ.); பார்க்க;See. {}.

தூதாடு-தல்

தூதாடு-தல் dūdāṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   தூதாகப் போதல்; to act as a messenger.

     “நாடிநின் றூதாடித் துறைச் செல்லாள்” (கலித்.72);.

     [தூது + ஆடு.]

 தூதாடு-தல் dūdāṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   தூதாகப் போதல்; to act as a messenger.

     “நாடிநின் றூதாடித் துறைச் செல்லாள்” (கலித். 72);.

     [தூது + ஆடு-,]

தூதாயி

 தூதாயி tūtāyi, பெ. (n.)

   கீரிப் பூண்டுவகை (சங்.அக.);; a plant.

தூதாள்

தூதாள் tūtāḷ, பெ. (n.)

தூதன் பார்க்க;see tudan.

     “வன்றொண்டர் நடத்தவொரு தூதாளாகி” (சிவப்பிரபந். சிவஞா. பிள். வாராணை.3);.

 தூதாள் tūtāḷ, பெ. (n.)

தூதன் பார்க்க;See. {}.

     “வன்றொண்டர் நடத்தவொரு தூதாளாகி” (சிவப்.பிரபந். சிவஞா. பிள். வாராணை. 3);.

தூதி

தூதி tūti, பெ. (n.)

   1. தூது செல்பவள்; a female messenger.

     “யான்விட வந்தவென் றூதி யோடே” (திவ்.பெருமாள்.6:4);.

   2. பாம்பின் நச்சுப் பல் நான்கனுள் ஒன்று (சங்.அக.);; one of the four poisonous fangs of a cobra.

 தூதி tūti, பெ. (n.)

   1. தூது செல்பவள்; a female messenger.

     “யான்விட வந்தவென் றூதி யோடே” (திவ்.பெருமாள். 6:4);

   2. பாம்பின் நச்சுப் பல் நான்கனுள் ஒன்று (சங்.அக.);; one of the four poisonous fangs of a cobra.

தூதிகை

தூதிகை tūtigai, பெ. (n.)

தூதி-1 (சங்.அக.); பார்க்க;see tudi.

 தூதிகை tūtigai, பெ. (n.)

தூதி-1 (சங்.அக.); பார்க்க;See. {}.

தூதிடையாடல்

தூதிடையாடல் tūtiḍaiyāḍal, பெ. (n.)

   மாலைக் காலத்துத் தலைவியுற்ற துன்ப நோக்கித் தோழி தலைவனிடம் தூதாக நடந்ததைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ.12, இருபாற். 3);; theme describing a confidant’s love embassy on behalf of her mistress.

     [தூது + இடை + ஆடல்.]

 தூதிடையாடல் tūtiḍaiyāḍal, பெ. (n.)

   மாலைக் காலத்துத் தலைவியுற்ற துன்ப நோக்கித் தோழி தலைவனிடம் தூதாக நடந்ததைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ.12, இருபாற். 3);; theme describing a confidant’s love- embassy on behalf of her mistress.

     [தூது + இடை + ஆடல்]

தூதிற்பிரிவு

தூதிற்பிரிவு tūtiṟpirivu, பெ. (n.)

   அரசனின் தூதுவனாகத் தலைவன் தலைவியை விட்டுப் பிரியும் பிரிவு; separation of a hero from his beloved when he goes on a mission for his king.

     “ஒதற்பிரிவுந் தூதிற் பிரிவும் அந்தணர் முதலிய மூவரிடத்தன” (தொல்.பொருள். 26, உரை);.

     [தூது → தூதில் + பிரிவு.]

 தூதிற்பிரிவு tūtiṟpirivu, பெ. (n.)

   அரசனின் தூதுவனாகத் தலைவன் தலைவியை விட்டுப் பிரியும் பிரிவு; separation of a hero from his beloved when he goes on a mission for his king.

     “ஒதற்பிரிவுந் தூதிற் பிரிவும் அந்தணர் முதலிய மூவரிடத்தன” (தொல்.பொருள். 26, உரை);.

     [தூது → தூதில் + பிரிவு]

தூது

தூது1 tūtu, பெ. (n.)

   கூழாங்கல்; small pebble.

     “தூதுணம் புறவெனத் துதைந்தநின் னெழி னலம்” (கலித்.56:16);.

     [து → தூது.]

 தூது2 tūtu, பெ. (n.)

   1. அரச தூதர் தன்மை (குறள். 69. அதி);; embassy.

   2. தூதுமொழி; purport of an embassy.

     “தூதுரைப்பாண் பண்பு” (குறள்.681);.

   3. தூது செல்வோன்; ambassador.

     “தக்க தறிவதாந் தூது” (குறள்.686);.

   4. செய்தி; message.

     “தொட்டுவிடுத் தேனவனைத் தூதுபிற சொல்லி” (சீவக. 1876);.

   5. காமக் கூட்டத்துக் காதலரை இணக்குஞ்செயல்; negotiation in love- intrigues.

     “தூதுசெய் கண்கள் கொண் டொன்று பேசி” (திவ்.திருவாய். 9, 9:9);.

   6. பாணன் முதலிய உயர்திணைப் பொருளையேனும் கிள்ளை முதலிய அஃறிணைப் பொருளையேனும் ஊடனீக்கும் வாயிலாகக் காதலர்பால் விடுத்தலைக் கலிவெண்பாவாற் கூறும் இலக்கியம் (இலக்.வி.874);; a kind of poem in Kali-venbā which purports to be a message of . love sent through a companion, a bird, etc., to effect a reconciliation.

   7. தூது அனுப்பும் முறையில் இயற்றப்பட்ட ஒரு சிற்றிலக்கிய வகை; a genre in which one sends message.

வ. தூத

     [துது → தூது (வ.மொ.வ);.]

தூது என்பது ஒருவர் கருத்தை மற்றொருவருக்குத் தெரிவிக்க இடையே ஒருவரை அனுப்புவதாகும். பகைவரிடையிலும், நண்பரிடையிலும், தலைவன் தலைவியரிடையிலும் தூது செல்வது வழக்கம். இவ்வாறு தூதனுப்பும் செய்தி புறத்திணை நூல்களிலும் அகத்திணை நூல்களிலும் காணப்படுகின்றது. தொல்காப்பியம் பொருளதிகாரம் மெய்ப்பாட்டியல் 23ஆம் நூற்பாவில்

     “தூது முனிவின்மை” என்பதற்குப் பேராசிரியர்

     “புள்ளும் மேகமும் போல்வன கண்டு சொல்லுமின் அவர்க்கென்று பன் முறையானும் சொல்லுதல்” என்று விளக்கம் தருகின்றார்.

பிற்காலத்தில் ‘விருந்து’ என்னும் இலக்கண முறையில் 96 வகைச் சிற்றிலக்கியங்களுள் ஒன்றாகத் தூது என்பதும் ஒரு சிறு நூலாக அமைந்தது. இலக்கண விளக்கப்பாட்டியலிலும், பிரபந்தத் திரட்டு என்னும் நூலிலும் தூது என்பதற்கு இலக்கணம் கூறப்பட்டுள்ளது.

     ‘கலிவெண்பாவினால் உயர் திணைப் பொருளையும் அஃறிணைப் பொருளையும் சந்தியின் விடுத்தல்’ என்று இலக்கண விளக்கம் (நூற். 874); கூறுகிறது. பிரபந்தத் திரட்டு ‘அன்னம், மயில், கிளி, முகில், பூவை, தோழி, குயில், நெஞ்சம், தென்றல், வண்டு என்னும் பத்தையும் தனித்தனியே விளித்துக் கூறி, மாலை கொண்டுவா என்று அனுப்புதல் தூது’ என்று கூறும் இரத்தினச் சுருக்கமும் இப்பத்துப் பொருள்களையும் தூதாக அனுப்புவது மரபு என்கிறது.

இங்குக் கூறப்பெறாத பணம், தமிழ், மான், தாமரை (வனசம்);, சவ்வாது. நெல், புகையிலை, விறலிவிடு தூதுகளும் தனித்தனி நூல்களாக வந்துள்ளன. தூது விடுப்பது

ஆணாகவோ பெண்ணாகவே இருக்கலாம். எனினும் கிடைக்கும் நூல்கள் பெரும்பாலும் தலைவனிடத்துத் தலைவி விடுத்த தூதுகளாகவே உள்ளன (கலைக்களஞ்சியம்);.

 தூது3 tūtu, பெ. (n.)

தூதுவளை பார்க்க;see tudu-valai.

     “தூதென விளங்குஞ் செவ்வாய்த் தோகையர்” (இரகு. யாகப்.14);.

 தூது tūtu, பெ. (n.)

   கூழாங்கல்; small pebble.

     “தூதுணம் புறவெனத் துதைந்தநின் னெழி னலம்” (கலித். 56:16);.

     [து → தூது]

 தூது2 tūtu, பெ. (n.)

   1. அரச தூதர் தன்மை (குறள். 69, அதி);; embassy.

   2. தூதுமொழி; purport of an embassy.

     “தூதுரைப்பாண் பண்பு” (குறள். 681);.

   3. தூது செல்வோன்; ambassador.

     “தக்க தறிவதாந் தூது” (குறள். 686);.

   4. செய்தி; message.

     “தொட்டுவிடுத் தேனவனைத் தூதுபிற சொல்லி” (சீவக. 1876);.

   5. காமக் கூட்டத்துக் காதலரை இணக்குஞ்செயல்; negotiation in love- intrigues.

     “தூதுசெய் கண்கள் கொண் டொன்று பேசி (திவ்.திருவாய். 99:9);.

   6. பாணன் முதலிய உயர்தினைப் பொருளையேனும் கிள்ளை முதலிய அஃறிணைப் பொருளையேனும் ஊடனீக்கும் வாயிலாகக் காதலர்பால் விடுத்தலைக் கலிவெண்பாவாற் கூறும் இலக்கியம் (இலக்.வி. 874);; a kind of poem in {} which purports to be a message of love sent through a companion, a bird, etc., to effect a reconciliation.

   7. தூது அனுப்பும் முறையில் இயற்றப்பட்ட ஒரு சிற்றிலக்கிய வகை; a genre in which one sends message.

வ. தூத

     [துது → தூது (வ.மொ.வ.);]

தூது என்பது ஒருவர் கருத்தை மற்றொரு வருக்குத் தெரிவிக்க இடையே ஒருவரை அனுப்புவதாகும். பகைவரிடையிலும், நண்பரிடையிலும், தலைவன் தலைவியரிடை யிலும் தூது செல்வது வழக்கம். இவ்வாறு தூதனுப்பும் செய்தி புறத்திணை நூல்களிலும் அகத்திணை நூல்களிலும் காணப்படுகின்றது. தொல்காப்பியம் பொருளதிகாரம் மெய்ப் பாட்டியல் 23ஆம் நூற்பாவில்

     “தூது முனிவின்மை” என்பதற்குப் பேராசிரியர்”புள்ளும் மேகமும் போல்வன கண்டு சொல்லுமின் அவர்க்கென்று பன் முறையானும் சொல்லுதல்” என்று விளக்கம் தருகின்றார்.

பிற்காலத்தில் ‘விருந்து’ என்னும் இலக்கண முறையில் 96 வகைச் சிற்றிலக்கியங்களுள் ஒன்றாகத் தூது என்பதும் ஒரு சிறு நூலாக அமைந்தது. இலக்கண விளக்கப் பாட்டியலிலும், பிரபந்தத் திரட்டு என்னும் நூலிலும் தூது என்பதற்கு இலக்கணம் கூறப்பட்டுள்ளது. ‘கலிவெண்பாவினால் உயர் திணைப் பொருளையும் அஃறிணைப் பொருளையும் சந்தியின் விடுத்தல்’ என்று இலக்கண விளக்கம் (நூற். 874); கூறுகிறது. பிரபந்தத் திரட்டு ‘அன்னம், மயில், கிளி, முகில், பூவை, தோழி, குயில், நெஞ்சம், தென்றல், வண்டு என்னும் பத்தையும் தனித்தனியே விளித்துக் கூறி, மாலை கொண்டுவா என்று அனுப்புதல் தூது’ என்று கூறும். இரத்தினச் சுருக்கமும் இப்பத்துப் பொருள்களையும் தூதாக அனுப்புவது மரபு என்கிறது. இங்குக் கூறப்பெறாத பணம், தமிழ், மான், தாமரை (வனசம்);, சவ்வாது, நெல், புகையிலை, விறலிவிடு தூதுகளும் தனித்தனி நூல்களாக வந்துள்ளன. தூது விடுப்பது

ஆணாகவோ பெண்ணாகவே இருக்கலாம். எனினும் கிடைக்கும் நூல்கள் பெரும்பாலும் தலைவனிடத்துத் தலைவி விடுத்த தூதுகளாகவே உள்ளன (கலைக் களஞ்சியம்);.

 தூது3 tūtu, பெ. (n.)

தூதுவளை பார்க்க;See. {}.

     “தூதென விளங்குஞ் செவ்வாய்த் தோகையர்” (இரகு. யாகப். 14);.

தூதுகறியுருண்டை

 தூதுகறியுருண்டை tūtugaṟiyuruṇṭai, பெ. (n.)

   பொரித்த குழம்பில் இடும் உளுத்தமா உருண்டை (இ.வ.);; ball of kneaded black-gram flour, used in sauce.

     [தூது + கறி + உருண்டை.]

 தூதுகறியுருண்டை tūtugaṟiyuruṇṭai, பெ. (n.)

   பொரித்த குழம்பில் இடும் உளுத்தமா உருண்டை (இ.வ.);; ball of kneaded black-gram flour, used in sauce.

     [தூது + கறி + உருண்டை]

தூதுக்குழு

 தூதுக்குழு tūtukkuḻu, பெ. (n.)

   அரசியல், பொருளியல், பண்பாடு ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் அரசின் சார்பில் மற்றொரு நாட்டிற்குச் செல்லும் குழு; delegation of politicians, economists, artistes visiting other countries on behalf of the government.

     [தூது + குழு.]

 தூதுக்குழு tūtukkuḻu, பெ. (n.)

   அரசியல், பொருளியல், பண்பாடு ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் அரசின் சார்பில் மற்றொரு நாட்டிற்குச் செல்லும் குழு; delegation of politicians, economists, artistes visiting other countries on behalf of the government.

     [தூது + குழு]

தூதுணம்

தூதுணம் tūtuṇam, பெ. (n.)

   1. கூழாங்கல்லை உண்ணும் புறா வகை (திவா.);; a dove that cats pebbles.

   2. தூக்கணங்குருவி (அக.நி.);; weaver bird.

     [தூதுண் → தூதுணம்.]

 தூதுணம் tūtuṇam, பெ. (n.)

   1. கூழாங்கல்லை உண்ணும் புறா வகை (திவா.);; a dove that cats pebbles.

   2. தூக்கணங்குருவி (அக.நி.);; weaver bird.

     [தூதுண் → தூதுணம்]

தூதுணம்புறவு

தூதுணம்புறவு tūtuṇambuṟavu, பெ. (n.)

தூதுணம் பார்க்க;see tudunam.

     “தூதுணம் புறவொடு துச்சிற் சேக்கும்” (பட்டினப். 58);.

     [தூதுணம் + புறவு.]

 தூதுணம்புறவு tūtuṇambuṟavu, பெ. (n.)

தூதுணம் பார்க்க;See. {}.

     “தூதுணம் புறவொடு துச்சிற் சேக்கும்” (பட்டினப். 58);.

     [தூதுணம் + புறவு]

தூதுணி

 தூதுணி tūtuṇi, பெ. (n.)

   தூதுணம் (சங்.அக.);;பார்க்க;see tudunam.

     [தூதுணம் → தூதுணி.]

 தூதுணி tūtuṇi, பெ. (n.)

தூதுணம் (சங்.அக.); பார்க்க;See. {}.

     [தூதுணம் → தூதுணி]

தூதுணை

 தூதுணை tūtuṇai, பெ. (n.)

தூதுவளை பார்க்க;see tudu-valai.

     [தூது + துணை.]

 தூதுணை tūtuṇai, பெ. (n.)

தூதுவளை பார்க்க;See. {}.

     [தூது + துணை]

தூதுளம்

 தூதுளம் tūtuḷam, பெ. (n.)

தூதுவளை (பிங்); பார்க்க;see tudu-valai.

     [தூதுவளை → தூதுளம்.]

 தூதுளம் tūtuḷam, பெ. (n.)

தூதுவளை (பிங்.); பார்க்க;See. {}.

     [தூதுவளை → தூதுளம்]

தூதுளை

 தூதுளை tūtuḷai, பெ. (n.)

தூதுவளை பார்க்க;see tudu-valai.

 தூதுளை tūtuḷai, பெ. (n.)

தூதுவளை பார்க்க;See. {}.

தூதுவன்

தூதுவன் tūtuvaṉ, பெ. (n.)

   1. தூதன்; messenger.

     “தாமே தூதுவ ராதலு முரித்தே” (தொல்.பொருள். 119);.

   2. காம வாயிலோன்; messenger in love-intrigues.

     “தூதுவனொருவன் றன்னை யிவ் வழிவிரைவிற் றூண்டி” (கம்பரா. அங்கதன். 2);.

   3. அறிவன் (புதன்);; the planet, Mercury.

     [தூது → தூதுவன்.]

 தூதுவன் tūtuvaṉ, பெ. (n.)

   1. தூதன்; messenger.

     “தாமே தூதுவ ராதலு முரித்தே” (தொல்.பொருள். 119);.

   2. காம வாயிலோன்; messenger in love- intrigues.

     “தூதுவனொருவன் றன்னை யிவ் வழிவிரைவிற் றூண்டி” (கம்பரா. அங்கதன். 2);.

   3. அறிவன் (புதன்);; the planet, Mercury.

     [தூது → தூதுவன்]

தூதுவளை

 தூதுவளை tūtuvaḷai, பெ. (n.)

   முள்ளுள்ள இலைகளைக் கொண்ட கொடிவகை (மலை);; climbing brinjal.

மறுவ. கூதளம்

     [தூது + வளை.]

 தூதுவளை tūtuvaḷai, பெ. (n.)

   முள்ளுள்ள இலைகளைக் கொண்ட கொடிவகை (மலை.);; climbing brinjal.

மறுவ. கூதளம்

     [தூது + வளை]

தூதுவென்றி

தூதுவென்றி tūtuveṉṟi, பெ. (n.)

   தூதுவன் தனது செயலாண்மை வெற்றியைக் குறித்துக் கூறும் புறத்துறை (மாறனல. 84, உரை, ப.96.);; a theme describing the success of an embassy.

     [தூது + வென்றி.]

 தூதுவென்றி tūtuveṉṟi, பெ. (n.)

   தூதுவன் தனது செயலாண்மை வெற்றியைக் குறித்துக்கூறும் புறத்துறை (மாறனல. 84, உரை, ப.96);; a theme describing the success of an embassy.

     [தூது + வென்றி]

தூதூவெனல்

 தூதூவெனல் tūtūveṉal, பெ. (n.)

   உமிழ்தற் குறிப்பு; onom, expr. of the sound of spitting.

 தூதூவெனல் tūtūveṉal, பெ. (n.)

   உமிழ்தற் குறிப்பு; onom. expr. of the sound of spitting.

தூதை

தூதை tūtai, பெ.(n.)

   சிவகங்கை வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Sivaganga Taluk.

     [துதை-தூதை]

 தூதை1 tūtai, பெ. (n.)

   மண் முதலியவற்றால் செய்த சிறுகலம்; small vessel made of earth etc.

   2. விளையாட்டுச் சிறுமரப் பானை; toy utensils of wood.

   3. ஓர் சிறிய அளவு; a small measure of capacity.

   தெ. துத்த;ம. தூத

 தூதை2 tūtai, பெ. (n.)

   சிறு சம்மட்டி (யாழ்.அக.);; a small hammer.

 தூதை3 tūtai, பெ. (n.)

   1. சிற்றாமுட்டி; Ceylon sticky mallow.

   2. பாலை; iron wood tree (சா.அக.);.

 தூதை1 tūtai, பெ. (n.)

   மண் முதலியவற்றால் செய்த சிறுகலம்; small vessel made of carth etc.

   2. விளையாட்டுச் சிறுமரப் பானை; toy utensils of wood.

   3. ஓர் சிறிய அளவு; a small measure of capacity.

   தெ. துத்த;ம.தூத

தூதைகூலம்

 தூதைகூலம் tūtaiālam, பெ. (n.)

   பஞ்க பன்னும் வில்; cotton-pricker.

தூத்தியம்

 தூத்தியம் tūttiyam, பெ. (n.)

   தூதன் செயல் மொழி (சங்.அக.);; an ambassador’s mission.

     [தூது → தூத்தியம்.]

 தூத்தியம் tūttiyam, பெ. (n.)

   தூதன் செயல் அல்லது மொழி (சங்.அக.);; an ambassador’s mission.

     [தூது → தூத்தியம்]

தூத்துக்கூடை

 தூத்துக்கூடை tūttukāṭai, பெ.(n.)

எள் போன்றவற்றில் உள்ள குப்பையைத் துாற்று வதற்குப் பயன்படும் கூடை winnowing basket.

     [தூற்றுகூடை-தாற்றுக்கூடை-தூத்துக்கூடை(கொவு);]

தூந்துதுருப்பிடி-த்தல்

 தூந்துதுருப்பிடி-த்தல் dūnduduruppiḍiddal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

தூண்டித்துருப்பிடி (வின்.); பார்க்க;see tundi-t-turu-pidi.

தூந்துதுருப்பிடித்தல்

தூந்துதுருப்பிடித்தல் dūnduduruppiḍiddal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

தூண்டித்துருப்பிடி (வின்.); பார்க்க;See. {}.

தூன்மரம்

 தூன்மரம் tūṉmaram, பெ. (n.)

   சந்தனவேம்பு (சங்.அக.);; sandal neem.

மறுவ. தூணுமரம்

 தூன்மரம் tūṉmaram, பெ. (n.)

   சந்தனவேம்பு (சங்.அக);; sandal neem.

மறுவ. தூணுமரம்

தூபக்கால்

தூபக்கால் tūpakkāl, பெ. (n.)

   நறும்புகைக் காட்டுங் (தூபம்); கருவி; censer – stand.

     “பெருந்தகைய தூபக்கா றீபக்கால்” (திருவிளை.மூர்த்திவி.28);.

     [Skt. {} → த. தூபம் +கால்]

தூபங்காட்டு-தல்

தூபங்காட்டு-தல் dūpaṅgāṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கடவுள் முதலியோர்க்கு நறும்புகை காட்டுதல்; to offer incense, as before an idol.

   2. படையலமுது (நிவேதனம்); செய்தல் (இ.வ.);; to make an offering.

     [Skt.{} → த. தூபம்+காட்டு]

தூபமூட்டி

 தூபமூட்டி tūpamūṭṭi, பெ.(n.)

இந்தளக் கட்டையின் மற்றோர் பெயர்: othername of the woodindalam.

     [தூபம்+ஊட்டி]

தூபம்

தூபம் tūpam, பெ. (n.)

   1. நறும்புகை; incense, fragrant smoke, aromatic vapour.

     “சலம்பூவொடு தூபமறந்தறியேன்” (தேவா. 946,6);.

   2. புகை; smoke, fume.

     “தூபமுற்றிய காரிருள்” (கம்பரா.கைகேசி சூழ்.61);.

   3. நெருப்பு; fire.

     “அழலுந் தூபமின்றி”

   4. நிமிர்ந்த நடுவிரலும் சுட்டுவிரலும் பாதிப்பட வளைய நிற்கும் இணையாவினைக்கை வகை. (சிலப். 3,18, உரை.);;   5. கடம்பு2(பிங்.);; common cadamba.

   6. வெள்ளைக் குந்துருக்கம் (L);; piny varnish.

   7. நீண்ட மர வகை (L);; white piny varnish, vatica roxburghiana.

   8. கருங்குங்குலியம்; black.

     [Skt. {} → த. தூபம்]

தூபம் போடு-தல்

தூபம் போடு-தல் dūpambōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   சினப் பரப்பரப்பு (ஆவேசம்); வருவதற்கு நறும்புகை (தூபம்); விடுதல் (உ.வ.);; to burn incense invoking a spirit to possess a person or reveal itss presence in him.

   2. முகமன் (இச்சகம்); பேசுதல்; to talk in flattering terms.

   3. தூண்டிவிடுதல் (உ.வ.);; to incite, stirup.

     [Skt.{} → த. தூபம்+போடு-,]

தூபயோகம்

தூபயோகம் tūpayōkam, பெ. (n.)

   1. செவ்வாயின் மீத்தலைவனுக்கும் (மிசாதிபதி);, திங்கள் பிறப்போரையின் தலைவனுக்கும் (சநதிரலக்கினாதிபதி); ஐந்து ஒன்பதிற் வெள்ளிக்கோளிருக்கப் (சுக்கிரன்); பத்தா மிடத்தில் காரிக்கோள் (சனி); உச்சமா யிருந்தலால் உண்டாம் நல்ஒகம் (சுபயோகம்); (சங்.அக.சோதிடக்கடல்);;   2. ஒரையின் அதிபதி (இலக் கினாதிபதி); நின்ற அங்கிசத்தின் தலைவன் (அதிபதி); ஐந்தா மிடத்திலிருக்க அதனை வெள்ளிக்கோள் (சுக்கிரன்.); பார்க்கில் வரும் ஓகம் (யோகம்);;

தூபவருக்கம்

 தூபவருக்கம் tūpavarukkam, பெ. (n.)

   நறும் புகையுண்டாக்குதற்கு உரிய பண்டத்தொகுதி (வின்.);; articles of incense.

     [Skt. {} + varga → த. தூபவருக்கம்]

தூபாரத்தி

தூபாரத்தி tūpāratti, பெ. (n.)

   1. நறும்புகை (தூபம்); காட்டுகை; offering of incense.

   2. தூபக்கால் பார்க்க;see {}.

     [Skt. {} → த. தூபாரத்தி]

தூபி

தூபி tūpi, பெ. (n.)

   1. கோபுரத்தின் உயரம் (விமான சிகரம்.);; Pinnacle, as of a tower, temple, palace, etc., finial.

   2. கோபுரம்,; tower.

     “தூல லிங்கமாந் தூபி” (சைவச. பொது.127);.

   3. மலைமுகடு (மலைச்சிகரம்);; mountain peak.

     “தூபிச் செம்பொன் வியன் மணி-கஞலும் வேரம்” (கந்தபு.நகரழி.5.);

   4. உச்சி (யாழ்.அக.);; top, roof, as of a house.

     [Skt. {} → த. தூபி]

தூபிகை

தூபிகை tūpigai, பெ. (n.)

தூபி பார்க்க;see {}.

     “தூபிகைச் சூளிகை பலபல தொட்டு வீசினான்”. (கந்தபு.நகரழி.22);.

     [Skt.{} → த. தூபிகை]

தூப்பஞ்செய்-தல்

தூப்பஞ்செய்-தல் tūppañjeytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தூய்மை செய்தல்; to clean.

     “கண்டவர் காட்சியைத் தூப்பஞ்செய்துடன்” (மேருமந். 127);.

     [தூ → தூப்பம் + செய்.]

 தூப்பஞ்செய்-தல் tūppañjeytal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   தூய்மை செய்தல்; to clean.

     “கண்டவர் காட்சியைத் துப்பஞ்செய்துடன்” (மேருமந். 1271);.

     [தூ → தூப்பம் + செய்-,]

தூப்பா

 தூப்பா tūppā, பெ. (n.)

தூப்பாக்குழி பார்க்க;see tippā-k-kuli.

 தூப்பா tūppā, பெ. (n.)

தூப்பாக்குழி பார்க்க;See. {}.

தூப்பாக்குழி

 தூப்பாக்குழி tūppākkuḻi, பெ. (n.)

   சாக்கடை; gutter.

     [தூப்ப + குழி.]

 தூப்பாக்குழி tūppākkuḻi, பெ. (n.)

   சாக்கடை; gutter.

     [தூப்பா + குழி]

தூமகேது

 தூமகேது tūmaātu, பெ. (n.)

   விண்வீழ் கொள்ளி; comet, falling-star.

தூமணி

தூமணி tūmaṇi, பெ. (n.)

   முத்து; pearl.

     “தூமணித் தோள் வளை” (சிலப்.690);.

     [தூய்(மை); + மணி.]

 தூமணி tūmaṇi, பெ. (n.)

   முத்து; pearl.

     “தூமணித் தோள் வளை” (சிலப். 6:9௦);.

     [தூய்(மை); + மணி]

தூமன்

 தூமன் tūmaṉ, பெ.(n.)

   கொடியவன்; evil person.

     [தீ:தீயன்-தீமன்-தூமன் (கொ.வ);]

தூமம்

தூமம் tūmam, பெ. (n.)

   1. புகை; smoke.

     “தூமவே லரக்கர்” (கம்பரா.வேள்வி.49);.

   2. நறும் புகை மணம்; perfume.

     “தூமங்கமழ் பூந்துகில்” (சீவக.1070);.

   3. நறும்புகை (தூபம்); கலசம்; censer.

     “பொங்கு தூமக் கொழு மென் புகை” (சீவக.2592);.

   4. தூமபுடம் பார்க்க;see {}.

     “வெங்கதிர்மே னான்கிராசி பன்மூன்று விளங்குபாகந் தங்கிடத் தூமம்”

   5. மட்கலஞ்சுடுஞ் சூளை (யாழ்.அக.);; poter’s kiln.

   6. தூமகேது பார்க்க;see {}.

     “தூமந் தோன்றினும்” (புறநா.117);.

   7. இறந்தவர்கள் வாழும் உலகத்துக்கு (பிதிர்லோகம்); போகும் வழியில் முதலிற் சந்திக்கும் ஒரு கடவுள் (தேவதை);; a deity first met with on the way to the world of the manes.

தூமாதி மார்க்கம்.

   8. மரவகை (பைஷஜ);; entire leaved tree of heaven.

   9. கொடி வகை (L.);; bristy trifoliate vine.

     [Skt. {} → த. தூமம்]

தூமியம்

 தூமியம் tūmiyam, பெ. (n.)

   புகை; smoke.

     [Skt. {} → த. தூமியம்.]

தூமை

தூமை1 tūmai, பெ. (n.)

   மகளிர் பூப்புநீர்; catamenia.

     “பாவர் தூமையர்கள் கோளர்” (திருப்பு. 363);.

     [தூவாமை → தூமை.]

 தூமை2 tūmai, பெ. (n.)

   1. வெண்மை; whiteness.

   2. தூய்மை பார்க்க;see tuymai.

     [தூய் → தூமை.]

 தூமை1 tūmai, பெ. (n.)

   மகளிர் பூப்புநீர்; catamenia.

     “பாவர் தூமையர்கள் கோளர்” (திருப்பு. 363);.

     [தூவாமை → தூமை]

 தூமை2 tūmai, பெ. (n.)

   1. வெண்மை; whiteness.

   2. தூய்மை பார்க்க;See. {}.

     [தூய் → தூமை]

தூமைச்சீலை

 தூமைச்சீலை tūmaiccīlai, பெ. (n.)

   ஒர் வசைச் சொல்; a term of abuse meaning cloth worn during menses.

     [தூமை + சீலை.]

 தூமைச்சீலை tūmaiccīlai, பெ. (n.)

   ஒர் வசைச் சொல்; a term of abuse meaning cloth worn during menses.

     [தூமை + சீலை]

தூம்

தூம் tūm, பெ. (n.)

   1. முகத்தலளவை வகை; a dry measure of capacity.

   2. ஒருநிறை; bazaar weight = about 6 lbs. 4 oz-avoir.

தெ. தூமு

     [தூம்பு → தூம் (வே.க.282);.]

 தூம் tūm, பெ. (n.)

   1. முகத்தலளவை வகை; a dry measure of capacity.

   2. ஒருநிறை; bazaar weight = about 6 lbs. 4 oz-avoir.

தெ. தூமு

     [தூம்பு → தூம் (வே.க. 282);]

தூம்ப

தூம்ப1 tūmba, பெ. (n.)

   1. உட்டுளை; tubularity.

     “தூம்புடைத் தடக்கை” (புறநா.19);.

   2. உட்டுளைப் பொருள் (பிங்);; tube.

   3. மதகு; sluice.

   4. மதகின் உட்டுளை (அக.நி.);; vent in a sluice.

   5. வாய்க்கால் (பிங்.);; channel for irrigation.

   6. தூம்பு

வாய் பார்க்க;see tumbu-vay.

     “சுருங்கைத் தூம்பின்மனை” (மணிமே. 28:5);.

   7. மூங்கில் (திவா);; bamboo.

   8. மூங்கிற்குழாய்; bamboo tube.

தூம்பின் கண்ணிட மிளிர” (மலைபடு.533);.

   10. மரக்கால் (பிங்.);; a measure of capacity for grain.

   11. நீர்ப்பத்தர் (திவா);; leathern bucket for baling water.

   12. மனை வாயில் (பிங்.);; gateway, doorway.

   13. பாதை (யாழ்.அக.);; path, way.

   14. இடுக்கு வழி; narrow or difficult path, defile, pass.

   15. ஈயம் (வின்.);; lead.

   16. பாலம் முதலியவற்றில் அமைக்கப்படும் நீர் செல்வதற்கான கதை (சிமிட்டி);க் குழாய்; drain pipe.

கழிவுநீர் தூம்புவழியே சென்றுவிடும்.

   தெ. தூமு;   க., ம. தூம்பு; L. tubus;

 E. tube

     [தும்பு → தூம்பு.]

தூம்பல்

தூம்பல் tūmbal, பெ. (n.)

   1. ஒரு வகைக் கொடி; calabash, climber.

   2. சுரை; bottle-gourd.

     [தூம்பு → தூம்பல்.]

 தூம்பல் tūmbal, பெ. (n.)

   1. ஒரு வகைக் கொடி; calabash, climber.

   2. சுரை; bottle-gourd.

     [தூம்பு → தூம்பல்]

தூம்பா

தூம்பா tūmbā, பெ.(n.)

   கழிவுநீர்க்கால்வாய், சாக்கடை; drainage.

     [தூம்பு-தூம்பாமண்ணால் செய்த வடிகுழாய்]

 தூம்பா1 tūmbā, பெ. (n.)

   பாடை; bier.

     [தூம்பு → தூம்பா.]

 தூம்பா2 tūmbā, பெ. (n.)

தும்பை (சங்.அக.); பார்க்க;see tumbai.

 தூம்பா1 tūmbā, பெ. (n.)

   பாடை; bier.

     [தூம்பு2 → தூம்பா]

 தூம்பா2 tūmbā, பெ. (n.)

தும்பை (சங். அக.); பார்க்க;See. tumbai.

தூம்பாமடை

 தூம்பாமடை tūmbāmaḍai, பெ. (n.)

தூம்புவாய் (நெல்லை.); பார்க்க;see tumbu-vái.

     [தூம்பு → தூம்பா + மடை.]

 தூம்பாமடை tūmbāmaḍai, பெ. (n.)

தூம்புவாய் (நெல்லை.); பார்க்க;See. {}.

     [தூம்பு → தூம்பா + மடை]

தூம்பி

 தூம்பி tūmbi, பெ.(n.)

செங்குத்தாக மேலே எழும்பி இறங்க வல்ல திருகு வானுர்தி : helicopter.

     [தூம்பு-தூம்பி]

தூம்பிரம்

 தூம்பிரம் tūmbiram, பெ. (n.)

   கருஞ்சிவப்பு (வின்.);; purple, dark red.

தூம்பிரரோகம்

தூம்பிரரோகம் tūmbirarōkam, பெ. (n.)

   கண்களிற் புகைகம்மியதுபோலச் செய்யும் நோய் வகை. (சீவரட்.257);; an eye-disease.

     [Skt. {}+roga → த. தூம்பிரரோகம்]

தூம்பு

தூம்பு tūmbu, பெ.(n.)

   மூங்கிலாற்செய்யப்பட்ட சூழற்கருவி; a kind of musical instrument.

     [தூ-தூம்பு]

 தூம்பு1 tūmbu, பெ. (n.)

   1. உட்டுளை; tubularity.

     “தூம்புடைத் தடக்கை” (புறநா. 19);.

   2. உட்டுளைப் பொருள் (பிங்.);; tube.

   3. மதகு; sluice.

   4. மதகின் உட்டுளை (அக.நி.);; vent in a sluice.

   5. வாய்க் கால் (பிங்.);; channel for irrigation.

   6. தூம்புவாய் பார்க்க;See. {}.

     “சுருங்கைத் துரம்பின்மனை” (மணிமே. 28:5);.

   7. மூங்கில் (திவா.);; bamboo.

   8. மூங்கிற்குழாய்; bamboo tube.

     “தூம்பின் கண்ணிட மிளிர” (மலைபடு. 533);.

   10. மரக்கால் (பிங்.);; a measure of capacity for grain.

   11. நீர்ப்பத்தர் (திவா.);; leathern bucket for baling water.

   12. மனை வாயில் (பிங்.);; gateway, doorway.

   13. பாதை (யாழ்.அக);; path, way.

   14. இடுக்கு வழி; narrow or difficult path, defile, pass.

   15. ஈயம் (வின்.);; lead.

   16. பாலம் முதலியவற்றில் அமைக்கப்படும் நீர் செல்வதற்கான கதை (சிமிட்டி);க் குழாய்; drain pipe.

கழிவுநீர் தூம்புவழியே சென்றுவிடும்.

   தெ. தூமு;   க., ம. தூம்பு; L. tubus;

 E. tube

     [தும்பு → தூம்பு]

தூம்புக்கை

 தூம்புக்கை tūmbukkai, பெ. (n.)

தும்பிக்கை பார்க்க;see tumbi-k-kai.

     [தூம்பு + கை.]

 தூம்புக்கை tūmbukkai, பெ. (n.)

தும்பிக்கை பார்க்க;See. tumbi-k-kai.

     [தூம்பு + கை]

தூம்புவாய்

 தூம்புவாய் tūmbuvāy, பெ. (n.)

   சாய்கடை (திவா.);; drain, gutter.

     [தூம்பு + வாய்.]

 தூம்புவாய் tūmbuvāy, பெ. (n.)

   சாய்கடை (திவா.);; drain, gutter.

தூம்பை

தூம்பை tūmbai, பெ. (n.)

தூம்பா1 பார்க்க;see tumba.

 தூம்பை tūmbai, பெ. (n.)

தூம்பா1 பார்க்க;See. {}.

தூய

தூய tūya, பெ.எ. (adj.)

   தூய்மையான; clean, pure, holy.

     “தூயமேனி” (திருவாச. 2:112);.

     [தூய் → தூய.]

 தூய tūya, பெ.எ. (adj.)

   தூய்மையான; clean, pure, holy.

     “தூயமேனி” (திருவாச. 2: 112);.

     [தூய் → தூய]

தூய தைவதம்

 தூய தைவதம் dūyadaivadam, பெ.(n.)

   மென் பண் (சுர); வகை; a melody type. [தூய+தைவதம்]

தூய பட்டு

 தூய பட்டு tūyabaṭṭu, பெ.(n.)

   கலப்படம் இல்லாத பட்டுநூலால்நெய்தபட்டாடை; pure silk.

     [தூ-தூய+பட்டு]

தூய பட்டாடை உடுத்தால் வியர்க்காது. கோடையில் தனுப்பும் குளிர்காலத்தில் வெதுப்பும் தரும்.துயபட்டுத்துணியை எரித்தால் புகைநாற்றம் தந்து கரிந்த மண்டியாகும், வெண்சாம்பல் ஆகாது என்பர்.

தூயன்

தூயன் tūyaṉ, பெ. (n.)

தூயவன் பார்க்க;see tuyavan.

     “தூயன் றுயக்கன் மயக்கன்” (திவ். திருவாய்.19:6);.

     [தூய் → தூயன்.]

 தூயன் tūyaṉ, பெ. (n.)

தூயவன் பார்க்க;See. {}.

     “தூயன் றுயக்கன் மயக்கன்” (திவ். திருவாய். 19:6);.

     [தூய் → தூயன்]

தூயபடி

தூயபடி tūyabaḍi, பெ. (n.)

   பிழையின்றி எழுதப்பட்டபடி (சுத்தப்பிரதி);; fair copy.

   2. ஆய்வு செய்யப்பட்ட நூல்; revised and corrected copy of a book.

     [தூய+படி]

தூயமெய்மம்

 தூயமெய்மம் tūyameymam, பெ. (n.)

   மூவகை மெய்ப்பொருட்களுள் ஒன்று (சுத்ததத்துவம்);; pure catagories, one of three tattuvam, compressing seva tattuvam, salletattuvam sadākkiya-tattuvamcle-tatuvam. cutta-vittiya-tattuvam.

     [தூய-மெய்மம்]

தூயம்

தூயம் tūyam, பெ. (n.)

தூய்மை பார்க்க;see tuymai.

     “தற்கண்ட தூயமும்” (திருமந்.2451);.

     [தூய் → தூயம்.]

 தூயம் tūyam, பெ. (n.)

தூய்மை பார்க்க;See. {}.

     “தற்கண்ட தூயமும்” (திருமந். 2451);.

     [தூய் → தூயம்]

தூயவன்

தூயவன் tūyavaṉ, பெ. (n.)

   1. தூய்மையானவன்; pure and holy man.

     “தீயவாச் சேர்தல் செய்தார் தூயவரல்லர்” (கம்பரா. சடாயுவுயிர்.54);.

   2. திருமால் (உரி.நி.);; Visiu.

     [தூய் + தூயவன்.]

 தூயவன் tūyavaṉ, பெ. (n.)

   1. தூய்மையானவன்; pure and holy man.

     “தீயவாச் சேர்தல் செய்தார் தூயவரல்லர்” (கம்பரா. சடாயுவுயிர். 54);.

   2. திருமால் (உரி.நி.);;{}.

     [தூய் + தூயவன்]

தூயாள்

தூயாள் tūyāḷ, பெ. (n.)

   1. தூய்மையானவள்; spotless, pure woman.

   2. கலைமகள் (யாழ்.அக.);; Saraswadi.

     “வரைபயந்த தூயாடன் றிருப்பாகன்” (பெரியபு. தடுத்தாட்.199);.

     [தூய் → தூயாள்.]

 தூயாள் tūyāḷ, பெ. (n.)

   1. தூய்மையானவள்; spotless, pure woman.

   2. கலைமகள் (யாழ்.அக.);; Sarasvadi.

     “வரைபயந்த தூயாடன் றிருப்பாகன்” (பெரியபு. தடுத்தாட். 199);.

     [தூய் → தூயாள்]

தூய்தன்மை

தூய்தன்மை tūytaṉmai, பெ. (n.)

   1. தூய்மையின்மை; impurity as of body.

   2. தீட்டு; pollution.

     “சொன்ன மறை மந்திரத்தாற் றூய் தன்மை கடிந்ததற்பின்” (சீகாளத். பு. கண்ண.138);.

     [தூய்து + அன்மை.]

 தூய்தன்மை tūytaṉmai, பெ. (n.)

   1. தூய்மையின்மை; impurity as of body.

   2. தீட்டு; pollution.

     “சொன்ன மறை மந்திரத்தாற் றூய் தன்மை கடிந்ததற்பின்” (சீகாளத். பு. கண்ண. 138);.

     [தூய்து + அன்மை]

தூய்து

 தூய்து tūytu, பெ. (n.)

   தூய்மையானது; that which is pure, clear.

     [தூய்(மை); → தூய்து.]

 தூய்து tūytu, பெ. (n.)

   தூய்மையானது; that which is pure, clear.

     [தூய்(மை); → தூய்து]

தூய்நெறி

தூய்நெறி tūyneṟi, பெ. (n.)

   நன்னெறி; spiritual path.

     “தூய்நெறியே சேரும்வண்ணம்” (திருவாச.51:4);.

     [தூய் + நெறி.]

 தூய்நெறி tūyneṟi, பெ. (n.)

   நன்னெறி; spiritual path.

     “தூய்நெறியே சேரும்வண்ணம்” (திருவாச. 51:4);.

     [தூய் + நெறி]

தூய்மை

தூய்மை1 tūymai, பெ. (n.)

   1. துப்புரவு, அழுக்கு இல்லா நிலைமை; purity, cleanness.

     “புறந்தூய்மை நீரானமையும்” (குறள்.298);.

   2. மெய்ம்மை (அக.நி.);; truth.

   3. நன்மை; good.

     “காறூய்மை யில்லாக் கலிமாவும்” (திரிகடு.46);.

   4. வீடுபேறு; salvation.

     “தூஉய்மையென்ப தவாவின்மை” (குறள்.364);.

ம. தூம

 தூய்மை2 tūymai, பெ. (n.)

   வெண்மை; whiteness.

     “தூய்மை காட்டும்” (பெருங்.உஞ்சைக். 32:50);.

     [தூ → தூய்மை.]

 தூய்மை1 tūymai, பெ. (n.)

   1. துப்புரவு, அழுக்கு இல்லா நிலைமை; purity, cleanness.

     “புறந்தூய்மை நீரானமையும்” (குறள், 298);.

   2. மெய்ம்மை (அகநி.);; truth.

   3. நன்மை; good.

     “காறுாய்மை யில்லாக் கலிமாவும்” (திரிகடு. 46);.

   4. வீடுபேறு; salvation.

     “தூஉய்மையென்ப தவாவின்மை” (குறள், 364);.

ம. தூம

 தூய்மை2 tūymai, பெ. (n.)

   வெண்மை; whiteness.

     “தூய்மை காட்டும்” (பெருங்.உஞ்சைக். 32:59);.

     [தூ → தூய்மை]

தூய்மைகேடு

 தூய்மைகேடு tūymaiāṭu, பெ. (n.)

   கழிவுகள் காற்று, நீர் முதலியவற்றில் சேர்வதால் மூச்சுவிடுதற்கோ பயன் படுத்துவதற்கோ ஏற்றதாக இல்லாமல் போகும் நிலை; pollution.

தொழிற் சாலையிலிருந்து வெளியேறும் கழிவுகளால் காற்றும், ஆற்று நீரும் தூய்மைக்கேடு அடைகின்றன.

     [தூய்மை + கேடு]

தூய்மைக்கேடு

 தூய்மைக்கேடு tūymaikāṭu, பெ. (n.)

   கழிவுகள் காற்று, நீர் முதலியவற்றில் சேர்வதால் மூச்சுவிடுதற்கோ பயன்படுத்துவதற்கோ ஏற்றதாக இல்லாமல் போகும் நிலை; pollution.

தொழிற் சாலையிலிருந்து வெளியேறும் கழிவுகளால் காற்றும், ஆற்று நீரும் தூய்மைக்கேடு அடைகின்றன.

     [தூய்மை + கேடு.]

தூய்வெள்ளை

 தூய்வெள்ளை tūyveḷḷai, பெ. (n.)

   தூய்மையான வெள்ளை (யாழ்.அக.);; pure white.

     [தூய் + வெள்ளை.]

 தூய்வெள்ளை tūyveḷḷai, பெ. (n.)

   தூய்மையான வெள்ளை (யாழ்.அக);; pure white.

     [தூய் + வெள்ளை]

தூர

தூர tūra, வி.எ. (adv.)

   விலக; afar, away, off.

     “தூற்றாதே தூரவிடல்” (நாலடி.75);.

தூர இருந்தால் சேர உறவு (பழ.);.

 தூர tūra, வி.எ. (adv.)

   விலக; afar, away, off.

     “தூற்றாதே தூரவிடல்” (நாலடி, 75);. தூர இருந்தால் சேர உறவு (பழ.);.

தூரகமனம்

தூரகமனம் tūragamaṉam, பெ. (n.)

   நெடுந்தொலைவு நடைச் செலவு; long journey.

     “தூரகமனமுங்கலைகளின் ஒன்றாதலின்” (சீவக.1219, உரை);.

 தூரகமனம் tūragamaṉam, பெ. (n.)

   நெடுந்தொலைவு நடைச் செலவு; long journey.

     “தூரகமனமுங்கலைகளின் ஒன்றாதலின்” (சீவக. 1219, உரை);.

தூரகாரி

தூரகாரி tūrakāri, பெ. (n.)

   எதிர்கால விளைவறிந்து செய்வோன்; far sighted man of action.

     “தூரகாரி யாதலால் . . . அமரர் வாழ்த்தினர்” (பாரத. பதினான்.32);.

     [தூரம் + காரி.]

 தூரகாரி tūrakāri, பெ. (n.)

   எதிர்கால விளைவறிந்து செய்வோன்; far sighted man of action.

     “தூரகாரி யாதலால் . . . அமரர் வாழ்த்தினர்” (பாரத. பதினான். 32);.

     [தூரம் + காரி]

தூரக்காரி

 தூரக்காரி tūrakkāri, பெ. (n.)

   மாதவிடாய் கொண்டு வீட்டுக்கு விலக்காய் உள்ள பெண்; woman in her periods, as one that stays outside her house.

     [தூரம் + காரி.]

 தூரக்காரி tūrakkāri, பெ. (n.)

   மாதவிடாய் கொண்டு விட்டுக்கு விலக்காய் உள்ள பெண்; woman in her periods, as one that stays out- side her house.

     [தூரம் + காரி]

தூரசூலை

தூரசூலை tūracūlai, பெ. (n.)

   பூப்புச் (சூதகச்); சூலை நோய் (சீவரட்.124);; dysmenorrheal.

     [தூரம் + சூலை.]

 தூரசூலை tūracūlai, பெ. (n.)

   பூப்புச் (சூதகச்); சூலை நோய் (சீவரட். 124);; dysmenorrhea.

     [தூரம் + சூலை]

தூரச்சூலை

 தூரச்சூலை tūraccūlai, பெ. (n.)

தூரசூலை பார்க்க;see tura-sulai.

     [தூரம் + சூலை.]

 தூரச்சூலை tūraccūlai, பெ. (n.)

தூரசூலை பார்க்க;See. {}.

     [தூரம் + சூலை]

தூரணம்

 தூரணம் tūraṇam, பெ. (n.)

   விரைவு (யாழ்.அக.);; quickness, haste.

     [தூரம் → தூரணம்.]

 தூரணம் tūraṇam, பெ. (n.)

   விரைவு (யாழ்அக.);; quickness, haste.

     [தூரம் → தூரணம்]

தூரதரிசி

தூரதரிசி dūradarisi, பெ. (n.)

   1. பருந்து; vulture.

   2. பண்டிதன்; pandit.

   3. தொலை நோக்குப் பார்வையன்; far-sighted man.

தூரதிருட்டிக்கண்ணாடி

 தூரதிருட்டிக்கண்ணாடி dūradiruṭṭikkaṇṇāṭi, பெ. (n.)

   தூரத்துப் பொருளை அண்மையில் (சமீபம்); காட்டுங் கருவி. (இக்.வ.);; telescope.

த.வ. தொலைநோக்காடி

     [Skt. {} → த. தூரதிருட்டி]

தூரதை

 தூரதை dūradai, பெ. (n.)

   தூரம் (யாழ்.அக.);; distance.

     [தூரம் → தூரதை.]

 தூரதை dūradai, பெ. (n.)

   தூரம் (யாழ்.அக.);; distance.

     [தூரம் → தூரதை]

தூரத்தம்

 தூரத்தம் tūrattam, பெ. (n.)

   ஊமத்தை; Indian datura.

தூரத்தார்

தூரத்தார் tūrattār, பெ. (n.)

   1. தூரத்து உறவு; distant relation.

   2. வெளிநாட்டில் வாழ்வோர்; persons living at a distance or in a far-off country.

     [தூரம் → தூரத்தார்.]

 தூரத்தார் tūrattār, பெ. (n.)

   1. தூரத்து உறவு; distant relation.

   2. வெளிநாட்டில் வாழ்வோர்; persons living at a distance or in a far-off country.

     [தூரம் → தூரத்தார்]

தூரந்தொலை

 தூரந்தொலை tūrandolai, பெ. (n.)

   மிக்க தூரம்; great distance.

     [தூரம் + தொலை.]

 தூரந்தொலை tūrandolai, பெ. (n.)

   மிக்க தூரம்; great distance.

     [தூரம் + தொலை]

தூரன்

 தூரன் tūraṉ, பெ. (n.)

   முயற் புல்; here grass (சா.அக.);.

தூரப்பந்து

 தூரப்பந்து tūrappandu, பெ. (n.)

   நெருக்க மில்லாத உறவினன்; a distant relation.

     [தூரம் + பந்து.]

 தூரப்பந்து tūrappandu, பெ. (n.)

   நெருக்க மில்லாத உறவினன்; a distant relation.

     [தூரம் + பந்து]

தூரப்பயணம்

 தூரப்பயணம் tūrappayaṇam, பெ. (n.)

   வெளிநாட்டு செலவு; long journey to a distant place.

     [தூரம் + பயணம்.]

 தூரப்பயணம் tūrappayaṇam, பெ. (n.)

   வெளிநாட்டு செலவு; long journey;journey to a distant place.

     [தூரம் + பயணம்]

தூரப்பார்வை

 தூரப்பார்வை tūrappārvai, பெ. (n.)

   தொலைப் பார்வை; distant sight, hyperopia.

     [தூரம் + பார்வை.]

 தூரப்பார்வை tūrappārvai, பெ. (n.)

   தொலைப் பார்வை; distant sight, hyperopia.

     [தூரம் + பார்வை]

தூரப்பார்வைமட்டு

 தூரப்பார்வைமட்டு tūrappārvaimaṭṭu, பெ. (n.)

   கிட்டப் பார்வையாகிய கண்ணின் குற்றம்; nearsightedness, myopia.

     [தூரம் + பார்வைமட்டு.]

 தூரப்பார்வைமட்டு tūrappārvaimaṭṭu, பெ. (n.)

   கிட்டப் பார்வையாகிய கண்ணின் குற்றம்; nearsightedness, myopia.

     [தூரம் + பார்வைமட்டு]

தூரமம்

 தூரமம் tūramam, பெ. (n.)

   தேள் கொடுக்கி; scorpion sting plant (சா.அக.);.

தூரமானவெண்ணம்

தூரமானவெண்ணம் tūramāṉaveṇṇam, பெ. (n.)

   1. மேன்மையான கருத்து; aspiring thoughts.

   2. கவலை; anxious thoughts.

   3. கவனமின்மை; absence of mind.

   4. உலகப்பற்று நீங்கிய கருத்து; thoughts abstracted from the world.

     [தூரம் + ஆனவெண்ணம்.]

 தூரமானவெண்ணம் tūramāṉaveṇṇam, பெ. (n.)

   1. மேன்மையான கருத்து; aspiring thoughts.

   2. கவலை; anxious thoughts.

   3. கவனமின்மை; absence of mind.

   4. உலகப் பற்று நீங்கிய கருத்து; thoughts abstracted from the world.

     [தூரம் + ஆனவெண்ணம்]

தூரமூலம்

 தூரமூலம் tūramūlam, பெ. (n.)

   மூஞ்சிப்புல்; girdle grass (சா.அக.);.

 தூரமூலம் tūramūlam, பெ. (n.)

   மூஞ்சிப்புல்; girdle grass (சா.அக);.

தூரம்

தூரம்1 tūram, பெ. (n.)

   1. சேய்மை (பிங்.);; remoteness, distance.

     “தூரம்போயின” (கம்பரா. இராவணன் வதை. 240);.

   2. தூரச்சுற்றம் (வின்.);; remote relationship.

   3. வேறுபாடு (யாழ்.அக.);; difference.

   4. புறம்பு (யாழ்.அக.);; outside.

   5. மகளிர் தீட்டு (சூதகம்.);; menstruation.

தூரத்துப் பச்சை கண்ணுக்கு அழகு

தூரத்துப்பச்சை பார்வைக்கு இச்சை

தூரத்துத் தண்ணீர் ஆபத்துக்கு உதவாது

   தூரத்துப் பார்வைக்கு மலை மழமழப்பு;கிட்டப்போனால் கல்லும் கரடும். (பழ.);.

 தூரம்2 tūram, பெ. (n.)

   1. ஊமத்தை (மூ.அ.);; tumpet flower nightshade.

   2. சிறுமரவகை; purple datura.

 தூரம்3 tūram, பெ. (n.)

   ஒர் இசைக்கருவி (யாழ்.அக.);; a musical instrument.

 தூரம்1 tūram, பெ. (n.)

   1. சேய்மை (பிங்.);; remoteness, distance.

     “தூரம் போயின” (கம்பரா. இராவணன் வதை, 240);.

   2. தூரச்சுற்றம் (வின்.);; remote relationship.

   3. வேறுபாடு (யாழ்.அக.);; difference.

   4. புறம்பு (யாழ்.அக.);; outside.

   5. மகளிர் தீட்டு (சூதகம்);; menstruation.

தூரத்துப் பச்சை கண்ணுக்கு அழகு

தூரத்துப்பச்சை பார்வைக்கு இச்சை

தூரத்துத் தண்ணீர் ஆபத்துக்கு உதவாது

   தூரத்துப் பார்வைக்கு மலை மழமழப்பு;கிட்டப்போனால் கல்லும் கரடும். (பழ.);.

தூரல்

தூரல் tūral, பெ. (n.)

   1. நிறைகை (யாழ்.அக.);; filling up.

   2. துன்பம் (சது.);; affliction.

     [தூர் → தூரல்.]

 தூரல் tūral, பெ. (n.)

   1. நிறைகை (யாழ்.அக.);; filling up.

   2. துன்பம் (சது.);; affliction.

     [தூர் → தூரல்]

தூரவலி

 தூரவலி tūravali, பெ. (n.)

   தீட்டு (சூதக); நோய் வகை; pain during menstruation.

     [தூரம் → வலி.]

 தூரவலி tūravali, பெ. (n.)

   தீட்டு (சூதக); நோய் வகை; pain during menstruation.

     [தூரம் → வலி]

தூரவுறவு

 தூரவுறவு tūravuṟavu, பெ. (n.)

   விலகிய உறவு முறை; distant relation.

     [தூரம் + உறவு.]

 தூரவுறவு tūravuṟavu, பெ. (n.)

   விலகிய உறவு முறை; distant relation.

     [தூரம் + உறவு]

தூரவை

 தூரவை tūravai, பெ. (n.)

   அறுகு; harialli grass (சா.அக.);.

 தூரவை tūravai, பெ. (n.)

   அறுகு; harialli grass (சாஅக.);.

தூராகி

தூராகி tūrāki, பெ. (n.)

   எலிக்காது என்னுஞ் செடி (தைலவ. தைல. 125);; a plant.

தூராகு

 தூராகு tūrāku, பெ. (n.)

   எலிச்செவிக் கள்ளி; rat’s ear spurge (சா.அக.);.

 தூராகு tūrāku, பெ. (n.)

   எலிச்செவிக் கள்ளி; rat’s ear spurge (சா.அக);.

தூராடிகத்தலை

 தூராடிகத்தலை tūrāṭigattalai, பெ. (n.)

   கடல் மீன் வகை; sea-fish, dark grey.

தூராதிதூரம்

தூராதிதூரம் tūrātitūram, பெ. (n.)

   மிக்க தூரம்; very great distance.

     “தூராதி தூரஞ் சொல்லத் தொலை யாது” (ஒளவை. கு, ஞானம்பிரி. 7);.

     [தூரம் + ஆதி + தூரம்.]

 தூராதிதூரம் tūrātitūram, பெ. (n.)

   மிக்க தூரம்; very great distance.

     “தூராதி தூரஞ் சொல்லத் தொலை யாது” (ஒளவை. கு. ஞானம்பிரி, 7);.

     [தூரம் + ஆதி + தூரம்]

தூராதூரம்

தூராதூரம் tūrātūram, பெ. (n.)

   1. வெவ்வேறு தூரம்; various distances.

   2. நெடுந்தொலைவு; very great distance.

தூரால்

 தூரால் tūrāl, பெ. (n.)

   புதர் (புதுவை);; bush.

     [தூர் → தூரால்.]

 தூரால் tūrāl, பெ. (n.)

   புதர் (புதுவை);; bush.

     [தூர் → தூரால்]

தூரி

தூரி1 tūri, பெ. (n.)

   பலகறை (வின்.);; small shell, cowry.

   2. சிறுதூம்பு; small outlet for irrigation.

   3. தூரிவலை பார்க்க;see turivalai.

     [தூர் → தூரி.]

 தூரி2 tūri, பெ. (n.)

   எருது (வின்);; ox.

 தூரி3 tūri, பெ. (n.)

   ஊசல் (பிங்.);; swing.

 தூரி4 tūri, பெ. (n.)

தூரிகை (யாழ்.அக); பார்க்க;see turigai.

 தூரி5 tūri, பெ. (n.)

தூரியம்3 பார்க்க;see turiyam3.

     “போர்ப்பணவந் தூரி” (கம்பரா.பிரமாத்திர. 5);.

 தூரி1 tūri, பெ. (n.)

   1. பலகறை (வின்.);; small shell, cowry.

   2. சிறுதூம்பு; small outlet for irrigation.

   3. தூரிவலை பார்க்க;See. {}.

     [தூர் → தூரி]

 தூரி2 tūri, பெ. (n..)

   எருது (வின்.);; ox.

 தூரி4 tūri, பெ. (n.)

தூரிகை (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. {}.

 தூரி5 tūri, பெ. (n.)

தூரியம், 3 பார்க்க;See. {}, 3.

     “போர்ப்பணவந் தூரி” (கம்பரா.பிரமாத்திர.5);.

தூரி வலை

 தூரி வலை tūrivalai, பெ.(n.)

   மீன் பிடிக்கும் வலையுள் ஒன்று; trawlnet. [தூர்-தூரி]

தூரிகை

தூரிகை tūrigai, பெ.(n.)

   துரிகையைப் பற்றிக் கூறும் சிற்ப நூல்; a treatise which deals with making tdrikai.

     [துரிகை→Skt. தூரிகா]

 தூரிகை tūrigai, பெ.(n.)

   தூசு துடைக்கும் கருவி; brush.

     [தூர்-தூரிகை]

 தூரிகை tūrigai, பெ. (n.)

   ஒவியம் தீட்ட, பெயர்ப்பலகை எழுதப் பயன்படும் எழுதுகோல்; விலங்கின் மயிர் ஒரு முனையில் செருகப்பட்ட நீண்ட குச்சி; painting reed or pencil, painter’s brush.

     “கையா லெடுத்தது தூரிகை யேயன்று காரிகையே” (வெங்கைக்கோ.108);.

     [தூர் → தூரி → தூரிகை (வ.மொ.வ.);.]

 தூரிகை tūrigai, பெ. (n.)

   ஒவியம் தீட்ட, பெயர்ப்பலகை எழுதப் பயன்படும் எழுதுகோல்; விலங்கின் மயிர் ஒரு முனையில் செருகப்பட்ட நீண்ட குச்சி; painting reed or pencil, painter’s brush.

     “கையா லெடுத்தது தூரிகை யேயன்று காரிகையே” (வெங்கைக்கோ. 108);.

     [தூர் → தூரி → தூரிகை (வ.மொ.வ.);]

தூரிது

தூரிது dūridu, பெ. (n.)

   சேய்மையானது; that which is far off or distant,

     “மிக்க தூரிதன்று பாண்டியனது செல்வமிக்க ஊர்” (சிலப். 12:133, உரை);.

     [தூரம் → தூரிது.]

 தூரிது dūridu, பெ. (n.)

   சேய்மையானது; that which is far off or distant.

     “மிக்க தூரிதன்று பாண்டியனது செல்வமிக்க ஊர்” (சிலப். 13:133, உரை);.

     [தூரம் → தூரிது]

தூரிமுள்ளு

 தூரிமுள்ளு tūrimuḷḷu, பெ. (n.)

   நரியிலந்தை; jackal bair (சா.அக.);.

தூரிய

தூரிய tūriya, வி.எ. (adv.)

   தூரமான; far off, distant.

     “இல்லிடத்தினின்றுந் தூரிய இடத்தில்” (கலித்.110, உரை);.

     [தூரம் → தூரிய.]

 தூரிய tūriya, வி.எ.(adv.)

   தூரமான; far off, distant.

     “இல்லிடத்தினின்றுந் தூரிய இடத்தில்” (கலித்.11௦, உரை);.

     [தூரம் – தூரிய]

தூரியகண்டம்

 தூரியகண்டம் tūriyagaṇṭam, பெ. (n.)

   ஓர் இசைக்கருவி (யாழ்.அக.);; a musical instrument.

     [தூரியம் + கண்டம்.]

 தூரியகண்டம் tūriyagaṇṭam, பெ. (n.)

   ஓர் இசைக் கருவி (யாழ்.அக.);; a musical instrument.

     [தூரியம் + கண்டம்]

தூரியன்

தூரியன் tūriyaṉ, பெ. (n.)

   தூரத்துள்ளவன்; one who is far off or at a distance.

     “தூரியனாஞ் சிவன் தோன்றும்” (சி.சி.8:28);.

     [தூரம் → தூரியன்.]

 தூரியன் tūriyaṉ, பெ. (n.)

   தூரத்துள்ளவன்; one who is far off or at a distance.

     “தூரியனாஞ் சிவன் தோன்றும்” (சி.சி. 8:28);.

     [தூரம் → தூரியன்]

தூரியம்

தூரியம்1 tūriyam, பெ. (n.)

   1. இசைக்கருவி; musical instrument.

     “அந்தி விழவிற் றூரியங் கறங்க” (மதுரைக்.460);.

   2. மங்கலப்பறை (பிங்);; drum beaten on festive of joyful occasions.

   3. முரசு (பிங்.);; a large drum.

 தூரியம்2 tūriyam, பெ. (n.)

தூரிகை (சூடா); பார்க்க;see turigai.

 தூரியம்3 tūriyam, பெ. (n.)

   ஒரு வகைத் துகில் (பிங்.);; a kind of fine cloth.

 தூரியம்4 tūriyam, பெ. (n.)

   பொதியெருது (பிங்.);; pack bullock.

 தூரியம்5 tūriyam, பெ. (n.)

   1. கைவேல் (வின்.);; javelin, dart.

   2. எறிபடைப்பொது (அக.நி.);; missile.

 தூரியம்6 tūriyam, பெ. (n.)

   1. ஈயம்; lead.

   2. நஞ்சு; poison.

 தூரியம்1 tūriyam, பெ. (n.)

   1. இசைக்கருவி; musical instrument.

     “அந்தி விழவிற் றூரியங் கறங்க” (மதுரைக். 460);.

   2. மங்கலப்பறை (பிங்.);; drum beaten on festive of joyful occasions.

   3. முரசு (பிங்.);; a large drum.

 தூரியம்2 tūriyam, பெ. (n.)

தூரிகை (சூடா.); பார்க்க;See. {}.

தூரியாங்கம்

தூரியாங்கம் tūriyāṅgam, பெ. (n.)

   பலவகை இசைக்கருவிகளையும் கொடுக்கும் தெய்வமரவகை (கற்பகதரு); (தக்கயாகப். 757, குறிப்பு);; a Kalpaga tree which yields every kind of musical instrument that is wished for.

     [தூரியம் → தூரியாங்கம்.]

 தூரியாங்கம் tūriyāṅgam, பெ. (n.)

   பலவகை இசைக்கருவிகளையும் கொடுக்கும் தெய்வமரவகை (கற்பகதரு); (தக்கயாகப். 757, குறிப்பு);; a Kalpaga tree which yields every kind of musical instrument that is wished for.

     [தூரியம் – தூரியாங்கம்]

தூரிவலை

தூரிவலை tūrivalai, பெ. (n.)

   குப்பா எனும் பையுள்ள மீன்கள் வந்து விழும் வீசுவலை; a big fishing net.

     [தூர் → தூரி + வலை (வே.க.288);.]

 தூரிவலை tūrivalai, பெ. (n.)

   குப்பா எனும் பையுள்ள மீன்கள் வந்து விழும் வீசுவலை; a big fishing net.

     [தூர் → தூரி + வலை (வே.க. 288);]

தூரு

தூரு1 dūrudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மலங்கழித்தல் (நாஞ்);; to go to stool.

ம. தூருக

 தூரு2 tūru, பெ. (n.)

தூர் பார்க்க;see tur.

     “தூருகனத்தோடே . . . பாசனஞ் செய்” (தைலவ.பாயி.15);.

 தூரு1 dūrudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மலங்கழித்தல் (நாஞ்.);; to go to stool.

ம. தூருக

 தூரு2 tūru, பெ. (n.)

தூர் பார்க்க;See. {}.

     “தூருகனத்தோடே. . . பாசனஞ் செய்” (தைலவ.பாயி.15);.

தூரேத்தி

 தூரேத்தி tūrētti, பெ. (n.)

   கம்பந்திராய்ச் செடி (மலை.);; a kind of wild chickweed.

தூரோணம்

 தூரோணம் tūrōṇam, பெ. (n.)

   கவிழ்த்தும்பைச் செடி (மலை);; small purslane.

 தூரோணம் tūrōṇam, பெ. (n.)

   கவிழ்த்தும்பைச் செடி (மலை.);; small purslane.

தூர்

தூர்1 dūrrudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நிரம்புதல்; to be filled up.

     “இருடூர்பு புலம்பூர” (கலித்.120);.

   2. அடைபடுதல்; to be closed.

     “துளைவாய் தூர்ந்த துரப்பமை யாணி” (பொருந.10);.

   3. அழிதல்; to be extinguished, to perish.

     “தூர்ந்தொழியும் பொய்பிறந்த போழ்தே” (நான்மணி.76);.

   4. மறைதல்; to disappear.

     “வள்ளி நடந்த வழி தூர்ந்திடாது” (வெங்கைக்கோ.345);.

   5. நெருங்குதல்; o come to close quarters

     “இருவரும் ஒதுங்கியுந் தூர்ந்தும் பொருதலின்” (தொல்.பொருள்.68, உரை, பக்.219);.

     [துரு → தூர் (வே.க.);.]

 தூர்2 tūrttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. அடைத்தல்; to fill up, close up, as a well.

     “கடறூர்த்தன் மலையகழ்தல்” (சீவக. 2165);.

   2. மறைத்தல்; to hide, cover.

     “விண்ணவர் விசும்பு தூர்த்தான்” (கம்பரா. கைகேயி.74);.

   3. உட் செலுத்துதல்; to insert.

     “பழுக்கும் பழத்தைத் தூர்த்து” (தைலவ.தைல.134);.

   4. மிகப் பொழிதல்; to pour forth in showers as arrows

     “தூர்க்கின்ற மலர்மாரி தொடரப்போய்” (கம்பரா.இராவணன் வதை. 199);.

     [துரு → தூர் → தூர்-. (வே.க.288);.]

 தூர்3 tūrttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பெருக்கித் தூய்மைசெய்தல்; to sweep.

     “சினக ராலயந் தூர்ப்பது திருமெழுக்கிடுதல்” (உபதேசகா. சிவபுண்ணிய.50);.

ம. தூல்குக

 தூர்4 tūr, பெ. (n.)

   1. வேர் (பிங்.);; root.

   2. அடிப் பகுதி; bottom.

     “தூரிற்றின் றன்ன தகைத்தரோ” (நாலடி. 138);.

   3. அடிமரம் (இ.வ.);; stump of a tree.

   4. பனையின் வேர்ப்பற்றுள்ள அடிப்பகுதி; root like formation about the stump of palmyras.

     “வேர் தூர்மடல் குருகு பறியா நீளிரும்பனை” (பரிபா. 2:42);.

   5. பனைவடலி முதலியன (இ.வ.);; tree, especially young palmyras and coconuts.

   6. கிணற்றில் தேங்கிய வண்டல் முதலிய கசடுகள்; rubbish at the bottom of a well.

     “கிணற்றைத் தூர்வார வேண்டும்”.

   7. சேறு; dregs, mud.

     “தூரிடை யுறங்கு மாமை” (கம்பரா.நாட்டு.6);.

   8. ஏனத்தின் (பாத்திரத்தின்); அடிப்பகுதி (நெல்லை);; bottom of a vessel.

     [துரு → தூர் (வே.க.288);.]

 தூர்5 tūr, பெ. (n.)

   பழிச்சொல்; calumny.

     “கவலைத்தூர் கொல்லுங் கதிர் காமம்” (கதிரைமலை காதல் – 10);.

     [தூரு → தூர்.]

 தூர்1 dūrrudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நிரம்புதல்; to be filled up.

     “இருடூர்பு புலம்பூர” (கலித். 12௦);.

   2. அடைபடுதல்; to be closed.

     “துளைவாய் தூர்ந்த துரப்பமை யாணி” (பொருந. 1௦);.

   3. அழிதல்; to be extinguished, to perish.

     “தூர்ந்தொழியும் பொய்பிறந்த போழ்தே” (நான்மணி. 76);.

   4. மறைதல்; to disappear.

     “வள்ளி நடந்த வழி தூர்ந்திடாது” (வெங்கைக்கோ. 345);.

   5. நெருங்குதல்; to come to close quarters

     “இருவரும் ஒதுங்கியுந் தூர்ந்தும் பொருதலின்” (தொல். பொருள். 68, உரை, பக். 219);.

     [துரு → தூர் (வே.க.);]

 தூர்2 tūrttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. அடைத்தல்; to fill up, close up, as a well.

     “கடறூர்த்தன் மலையகழ்தல்” (சீவக. 2165);.

   2. மறைத்தல்; to hide, cover.

     “விண்ணவர் விசும்பு தூர்த்தான்” (கம்பரா. கைகேயி. 74);.

   3. உட் செலுத்துதல்; to insert.

     “பழுக்கும் பழத்தைத் தூர்த்து” (தைலவ. தைல. 134);.

   4. மிகப் பொழிதல்; to pour forth in showers as arrows

     “தூர்க்கின்ற மலர்மாரி தொடரப்போய்” (கம்பரா.இராவணன் வதை. 199);.

     [துரு → தூர் → தூர்-, (வே.க.288);]

 தூர்3 tūrttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பெருக்கித் தூய்மைசெய்தல்; to sweep.

     “சினக ராலயந் தூர்ப்பது திருமெழுக்கிடுதல்” (உபதேசகா. சிவபுண்ணிய. 5௦);.

ம. தூல்குக

 தூர்4 tūr, பெ. (n.)

   1. வேர் (பிங்.);; root.

   2. அடிப் பகுதி; bottom.

     “தூரிற்றின் றன்ன தகைத்தரோ” (நாலடி, 138);.

   3. அடிமரம் (இ.வ.);; stump of a tree.

   4. பனையின் வேர்ப்பற்றுள்ள அடிப்பகுதி; root like formation about the stump of palmyras.

     “வேர் தூர்மடல் குருகு பறியா நீளிரும்பனை” (பரிபா. 2:42);.

   5. பனைவடலி முதலியன (இ.வ.);; tree, especially young palmyras and coconuts.

   6. கிணற்றில் தேங்கிய வண்டல் முதலிய கசடுகள்; rubbish at the bottom of a well.

     “கிணற்றைத் தூர்வார வேண்டும்”.

   7. சேறு; dregs, mud.

     “தூரிடை யுறங்கு மாமை” (கம்பரா. நாட்டு. 6);.

   8. ஏனத்தின் (பாத்திரத்தின்); அடிப்பகுதி (நெல்லை);; bottom of a vessel.

     [துரு → தூர் (வே.க. 288);]

 தூர்5 tūr, பெ. (n.)

   பழிச்சொல்; calumny.

     “கவலைத்தூர் கொல்லுங் கதிர் காமம்” (கதிரைமலை காதல் – 10);.

     [தூரு → தூர்]

தூர் எடு-த்தல்

 தூர் எடு-த்தல் tūreḍuttal, பெ.(n.)

   தூய்மைப் படுத்தல்; to desilt.

     [தூர்+எடு]

தூர்கட்டு-தல்

தூர்கட்டு-தல் dūrkaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மரஞ்செடி முதலியன அடி பருத்தெழுதல்; to grow with a big stump, as a young tree.

   2. கொத்தாய் முளைத்தெழுதல்; to grow in clusters.

நெற்பயிர் தூற்கட்டியெழுந்தது.

     [தூர் + கட்டு.]

 தூர்கட்டு-தல் dūrkaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மரஞ்செடி முதலியன அடி பருத்தெழுதல்; to grow with a big stump, as a young tree.

   2. கொத்தாய் முளைத்தெழுதல்; to grow in clusters.

நெற்பயிர் தூற்கட்டியெழுந்தது.

     [தூர் + கட்டு-,]

தூர்ச்சடி

தூர்ச்சடி tūrccaḍi, பெ. (n.)

   பாரமான சடை தரித்த சிவன்; Siva, as wearing heavy matted locks.

     “யூதிகாத்துவாரப் பதிவயிற் றூர்ச்சடியெனவும்” (காஞ்சிப்பு.இருபத்.106);.

     [Skt. {} → த. தூர்ச்சடி]

தூர்ணகம்

 தூர்ணகம் tūrṇagam, பெ. (n.)

   காசுமீர தேசத்து நெல்; a species of paddy grown in Kashmir. (சா.அக.);

தூர்த்தன்

தூர்த்தன் tūrttaṉ, பெ. (n.)

   1. காமவெறியன் (திவா.);; debauchee, libertine.

   2. பரத்தமை கொண்டொழுகுவோன்; a dissolute man fond of prostitutes.

     “விடருந் தூர்த்தரும்” (மணிமே.14,61);.

   3. கொடியோன்; wicked person.

     “தூர்த்தர் மூவெயிலெய்து” (தேவா.628,3);.

     [Skt. {} → த. தூர்த்தன்]

தூர்த்தம்

தூர்த்தம் tūrttam, பெ. (n.)

   1. அரவடித்தூள் (யாழ்.அக.);; iron filings.

   2. ஊமத்தை; trumpet flower night shade.

     [தூர்2 → தூர்த்தம்.]

 தூர்த்தம் tūrttam, பெ. (n.)

   1. அரவடித்தூள் (யாழ்.அக);; iron filings.

   2. ஊமத்தை; trumpet flower night shade.

     [தூர்2 → தூர்த்தம்]

தூர்னா

 தூர்னா tūrṉā, பெ. (n.)

   அறுகு (மூ.அ.);; quitch grass.

     [தூர்வை → தூர்னா.]

 தூர்னா tūrṉā, பெ. (n.)

   அறுகு (மூஅ.);; quitch grass.

     [தூர்வை –→ தூர்னா]

தூர்வகம்

தூர்வகம் tūrvagam, பெ. (n.)

   1. பொதியெருது; pack bullock.

   2. சுமக்கை; bearing, carrying.

தூர்வம்

 தூர்வம் tūrvam, பெ. (n.)

   கொப்பூழ் (சங்.அக.);; navel.

 தூர்வம் tūrvam, பெ. (n.)

   கொப்பூழ் (சங்அக.);; navel.

தூர்வாரி

 தூர்வாரி tūrvāri, பெ. (n.)

   கிணறுகளில் தூரெடுப்பவன்; cleaner of wells.

     [தூர் + வாரி.]

தூர்வாரு-தல்

தூர்வாரு-தல் dūrvārudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   கிணற்று வண்டல்களை வாரி எடுத்தல்; to clean out, as a well.

     [தூர்4 + வாரு-.]

 தூர்வாரு-தல் dūrvārudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   கிணற்று வண்டல்களை வாரி எடுத்தல்; to clean out, as a well.

     [தூர்4 + வாரு-,]

தூர்வு

தூர்வு tūrvu, பெ. (n.)

   கிணறு முதலியன சேற்றால் அடைபடுகை; filling up, closing up, as of a well with rubbish.

     [தூர்1 → தூர்வு.]

 தூர்வு tūrvu, பெ. (n.)

   கிணறு முதலியன சேற்றால் அடைபடுகை; filling up, closing up, as of a well with rubbish.

     [தூர்1 → தூர்வு]

தூர்வை

தூர்வை1 tūrvai, பெ. (n.)

   1. கிணற்றடை தூர்; accumulation of rubbish in a well.

     “தானே வந்தாலுந் தூர்வை யெடுக்கவொண்ணாது” (திவ். இயற். திருவிருத்.12, வியா, 85);.

   2. கொத்தப்பட்ட மண் (வின்);; loosened earth, from digging or ploughing.

   3. செத்தை (வின்.);; straws, dry leaves, etc.

   4. கிணற்றைச் சார்ந்த நிலம் (யாழ்ப்.);; ground adjacent to a well.

     [தூர்1 → தூர்வை.]

 தூர்வை2 tūrvai, பெ. (n.)

   அறுகம்புல்; quitch grass.

     “துவெள்ளிரிசியுந் தூர்வைக் காடும்” (திருவிளை. உக்கிர.23);.

     [தூர் → தூர்வை.]

 தூர்வை1 tūrvai, பெ. (n.)

   1. கிணற்றடை தூர்; accumulation of rubbish in a well.

     “தானே வந்தாலுந் தூர்வை யெடுக்கவொண்ணாது” (திவ். இயற்.திருவிருத். 12, வியா, 85);.

   2. கொத்தப்பட்ட மண் (வின்.);; loosened earth, from digging or ploughing.

   3. செத்தை (வின்.);; straws, dry leaves, etc.

   4. கிணற்றைச் சார்ந்த நிலம் (யாழ்ப்.);; ground adjacent to a well.

     [தூர்1 → தூர்வை]

 தூர்வை2 tūrvai, பெ. (n.)

   அறுகம்புல்; quitch grass.

     “தூவெள்ளிரிசியுந் தூர்வைக் காடும்” (திருவிளை. உக்கிர. 23);.

     [தூர் → தூர்வை]

தூர்வைக்காரன்

தூர்வைக்காரன் tūrvaikkāraṉ, பெ. (n.)

   1. கிணறு சார்ந்த நிலத்துக்கு உரியவன்; sole proprietor of the soil about a well.

   2. தூர்வாரி பார்க்க;see turvari.

     [தூர்வை + காரன்.]

 தூர்வைக்காரன் tūrvaikkāraṉ, பெ. (n.)

   1. கிணறு சார்ந்த நிலத்துக்கு உரியவன்; sole proprietor of the soil about a well.

   2. தூர்வாரி பார்க்க;See. {}.

     [தூர்வை + காரன்]

தூர்வைசெய்-தல்

தூர்வைசெய்-தல் tūrvaiseytal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நிலத்தைக் கொத்தித்திருத்துதல்; to digup, earth, to plough.

     “வேரற வகழ்ந்து போக்கித் தூர்வை செய்து” (பதினொ. திருவிடைமும்.10);.

     [தூர்வை + செய்-.]

 தூர்வைசெய்-தல் tūrvaiseytal,    1 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நிலத்தைக் கொத்தித்திருத்துதல்; to digup, earth, to plough.

     “வேரற வகழ்ந்து போக்கித் தூர்வை செய்து” (பதினொ. திருவிடைமும். 1௦);.

     [தூர்வை + செய்-,]

தூர்வைத்தைலம்

தூர்வைத்தைலம் tūrvaittailam, பெ. (n.)

   அறுகம்புல் எண்ணெய் (தைலவ. தைல. 132);; medicinal oil prepared from quitch grass.

     [தூர்வை + தைலம்.]

 தூர்வைத்தைலம் tūrvaittailam, பெ. (n.)

   அறுகம்புல் எண்ணெய் (தைவவ. தைல. 132);; medicinal oil prepared from quitch grass.

     [தூர்வை + தைலம்]

தூர்வைப்படுத்து-தல்

தூர்வைப்படுத்து-தல் dūrvaippaḍuddudal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

தூர்வைசெய் பார்க்க;see turvai-sey.

     [தூர்வை + படுத்து-.]

 தூர்வைப்படுத்து-தல் dūrvaippaḍuddudal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

தூர்வைசெய் பார்க்க;See. {}.

     [தூர்வை + படுத்து-.]

தூறன்

தூறன் tūṟaṉ, பெ. (n.)

   1. குடிக்குப் பழிப்பாயுள்ளவன்; one who is a disgrace to his family.

   2. தீயோன்; libertine, debauchee.

   3. அவதூறு சொல்பவன் (சங்.அக.);; slanderer.

     [தூறு → தூறன்.]

 தூறன் tūṟaṉ, பெ. (n.)

   1. குடிக்குப் பழிப்பாயுள்ளவன்; one who is a disgrace to his family.

   2. தீயோன்; libertine, debauchee.

   3. அவதூறு சொல்பவன் (சங்.அக.);; slanderer.

     [தூறு → தூறன்]

தூறலுந்தும்மலுமாய்

 தூறலுந்தும்மலுமாய் tūṟalundummalumāy, வி.எ. (adv.)

   சாரலுஞ் சிறுபெயலுமாக; in drizzle or gentle rain.

மழை தூறலுந் தும்மலுமாய் இருக்கிறது (இ.வ.);.

     [தூறல் + உம் + தும்மல் + உம் + ஆய்.]

 தூறலுந்தும்மலுமாய் tūṟalundummalumāy, வி.எ. (adv.)

   சாரலுஞ் சிறுபெயலுமாக; in drizzle or gentle rain.

மழை தூறலுந் தும்மலுமாய் இருக்கிறது (இவ.);.

     [தூறல் + உம் + தும்மல் + உம் + ஆய்.]

தூறல்

தூறல்1 tūṟal, பெ. (n.)

   1. சிறு மழை (பிங்.);; rain.

   2. மழைத்துளி; drop of rain.

     [தூறு → தூறல். வேகமாகவோ வலுவாகவோ இல்லாமல் தொடர்ச்சியாகச் சிறுசிறு துளிகளாக விழுகிற மழை.]

 தூறல்2 tūṟal, பெ. (n.)

   பழிச்சொல்; slander, abuse.

     [தூறு → தூறல்.]

 தூறல்2 tūṟal, பெ. (n.)

   பழிச்சொல்; slander, abuse.

     [தூறு → தூறல்]

தூறவம்

 தூறவம் tūṟavam, பெ. (n.)

   நாவல் (மலை);; common black plum.

 தூறவம் tūṟavam, பெ. (n.)

   நாவல் (மலை.);; common black plum.

தூறாக்கு-தல்

தூறாக்கு-தல் dūṟākkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.i.)

   பழித்தல் (வின்.);; to defame, cast aspersion on one’s character.

     [தூறு + ஆக்கு-]

 தூறாக்கு-தல் dūṟākkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பழித்தல் (வின்.);; to defame, cast aspersion on one’s character.

     [தூறு + ஆக்கு-,]

தூறாய்ப்போ

தூறாய்ப்போ1 tūṟāyppōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

   செய்தி பரவுதல் (வின்.);; to be rumoured abroad.

     [தூறு + ஆய் + போ-]

 தூறாய்ப்போ2 tūṟāyppōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

   தலைமயிர் எண்ணெய்ப் பசையற்றுப் போதல் (இ.வ.);; to become free from any trace of oil, as hair.

     [தூறு + ஆய் + போ.]

 தூறாய்ப்போ1 tūṟāyppōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

   செய்தி பரவுதல் (வின்.);; to be rumoured abroad.

     [தூறு + ஆய் + போ-,]

 தூறாய்ப்போ2 tūṟāyppōtal,    8 செ.கு.வி. (v.i.)

   தலைமயிர் எண்ணெய்ப் பசையற்றுப் போதல் (இ.வ.);; to be come free from any trace of oil, as hair.

     [தூறு + ஆய் + போ-,]

தூறியமயிர்

 தூறியமயிர் tūṟiyamayir, பெ. (n.)

   வாராமற் கிடக்கும் தலைமயிர் (வின்.);; rough, shaggy, unkempt hair.

     [தூறு + மயிர் – தூறிய மயிர்.]

 தூறியமயிர் tūṟiyamayir, பெ. (n.)

   வாராமற் கிடக்கும் தலைமயிர் (வின்.);; rough, shaggy, unkempt hair.

     [தூறு + மயிர் – தூறிய மயிர்]

தூறு

தூறு1 dūṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மழைத்துளி விழுதல்; to drizzle.

   2. செய்தி பரத்தல் (வின்);; to spread as news.

   3. கிளைத்தல் (வின்.);; to sprout forth, branch forth, become bushy.

   4. சடை பற்றுதல் (வின்.);; to become shaggy and rough.

     [துவறு → தூறு.]

 தூறு2 dūṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பழித்தல் (இ.வ.);; to traduce, slander.

     [துவறு → தூறு.]

 தூறு3 tūṟu, பெ. (n.)

   1. புதர்; bushes, shrubbery, thick underwood.

     “தூற்றில் வாழ்முயல்” (பெரியபு. திருக்குறிப். 77);.

   2. குவியல்; heap.

     “எரிமுன்னர் வைத்தூறு போலக் கெடும்” (குறள். 435);.

   3. குறுங்காடு; low jungle.

ஆறுகொண்டது பாதி, தூறு கொண்டது பாதி.

   4. சுடுகாடு; burning ground.

     “தூறன்றி யாடரங் கில்லையோ” (தேவா 1241, 2);.

   5. திராய் (மலை);; Indian chickweed.

   6. மஞ்சள் (மலை);; country turmeric.

   7. தென்னை, பனை முதலியவற்றின் வேரொட்டிய அடி; bottom root of coconut tree, palmyra tree, etc.

     [துள் → துறு → தூறு (மு.தா.233);.]

 தூறு4 tūṟu, பெ. (n.)

   1. பழிச்சொல்; calumny, slander, ill report.

     “மாதர் தூறுதூவத் துயர்க்கின்றேன்” (அருட்பா. புராண. விரகு.15);.

   2. தீங்கு; evil.

     “தூறியற்றிடுத் துட் பண்ணியன்” (சேதுபு. அக்கி.69);.

     [தூவறு → தூறு (மு.தா.57);.]

 தூறு1 dūṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மழைத்துளி விழுதல்; to drizzle.

   2. செய்தி பரத்தல் (வின்.);; to spread as news.

   3. கிளைத்தல் (வின்.);; to sprout forth, branch forth, become bushy.

   4. சடை பற்றுதல் (வின்.);; to become shaggy and rough.

     [துவறு → தூறு-,]

 தூறு2 dūṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.);   பழித்தல் (இ.வ.); to traduce, slander.

     [துவறு → தூறு-,]

 தூறு3 tūṟu, பெ. (n.)

   1. புதர்; bushes, shrubbery, thick underwood.

     “தூற்றில் வாழ்முயல்” (பெரியபு. திருக்குறிப். 77);.

   2. குவியல்; heap.

     “எரிமுன்னர் வைத்தூறு போலக் கெடும்” (குறள். 435);.

   3. குறுங்காடு; low jungle.

ஆறுகொண்டது பாதி, தூறு கொண்டது பாதி.

   4. சுடுகாடு; burning ground.

     “தூறன்றி யாடரங் கில்லையோ” (தேவா. 1241, 2);.

   5. திராய் (மலை.);; Indian chickweed.

   6. மஞ்சள் (மலை);; country turmeric.

   7. தென்னை, பனை முதலியவற்றின் வேரொட்டிய அடி; bottom root of coconut tree, palmyra tree, etc.

     [துள் → துறு → தூறு (மு.தா. 233);]

 தூறு4 tūṟu, பெ. (n.)

   1. பழிச்சொல்; calumny, slander, ill report.

     “மாதர் தூறுதூவத் துயர்க்கின்றேன்” (அருட்பா. புராண, விரகு, 15);.

   2. தீங்கு; evil.

     “தூறியற்றிடுந் துட் பண்ணியன்” (சேதுபு. அக்கி. 69);.

     [துவறு → தூறு (மு.தா.57);]

தூறு வாயன்

 தூறு வாயன் tūṟuvāyaṉ, பெ. (n.)

   பழி கூறுவோன்; slanderer.

     [தூறு + வாயன்.]

தூறுகி

 தூறுகி tūṟugi, பெ. (n.)

   கருப்புக் கடுக்காய் (சா.அக.);; black gallnut.

 தூறுகி tūṟugi, பெ. (n.)

   கருப்புக் கடுக்காய் (சா. அக.);; black gallnut.

தூறுகுணம்

 தூறுகுணம் tūṟuguṇam, பெ. (n.)

   கடம்பு (மலை);; common Indian oak.

 தூறுகுணம் tūṟuguṇam, பெ. (n.)

   கடம்பு (மலை.);; common Indian oak.

தூறுகுணாதியம்

 தூறுகுணாதியம் tūṟuguṇātiyam, பெ. (n.)

   வெள்ளைக் கடுக்காய் (சா.அக.);; white myrobalan of cuddapah.

தூறுட்டி

 தூறுட்டி tūṟuṭṭi, பெ. (n.)

   சிற்றேலம் (மலை);; true cardamom.

 தூறுட்டி tūṟuṭṭi, பெ. (n.)

   சிற்றேலம் (மலை.);; true cardamom.

தூறுதம்

 தூறுதம் dūṟudam, பெ. (n.)

   மஞ்சட்கடுக்காய்; yellow myrobalan – yellow gallnut (சா.அக.);.

தூறுதலை

 தூறுதலை dūṟudalai, பெ. (n.)

   சிலும்பலான மயிர்த்தலை (வின்.);; rough, shaggy head.

     [தூறு + தலை.]

தூறுதலைச்சி

தூறுதலைச்சி dūṟudalaicci, பெ. (n.)

   1. மயிர்க் கூச்செறிந்தவள்; a woman whose hair is on end, especially when excited or otherwise affected nervously.

   2. பறட்டைத் தலைச்சி; a woman having bushy hair. (சா.அக.);.

     [தூறு + தலைச்சி.]

தூறுதலையன்

தூறுதலையன் dūṟudalaiyaṉ, பெ. (n.)

   1. பரட்டைத் தலையன் (சங்.அக.);; person with shaggy hair.

   2. பிராய் (மலை);; paper tree.

     [தூறு + தலையன்.]

 தூறுதலையன் dūṟudalaiyaṉ, பெ. (n.)

   1. பரட்டைத் தலையன் (சங்அக);; person with shaggy hair.

   2. பிராய் (மலை);; paper tree.

     [தூறு + தலையன்.]

தூறுதவம்

 தூறுதவம் dūṟudavam, பெ. (n.)

   மரவள்ளிக் கிழங்கு; tapioca plant (சா.அக.);.

 தூறுதவம் dūṟudavam, பெ. (n.)

   மரவள்ளிக் கிழங்கு; tapioca plant (சா.அக.);

தூறுமாறு

 தூறுமாறு tūṟumāṟu, பெ. (n.)

   தீநெறி; bad conduct, vicious life.

     [தாறுமாறு → தூறுமாறு.]

தூறுமீன்

தூறுமீன் tūṟumīṉ, பெ. (n.)

   மீன்வகை (பெரியமாட். 101.);; a kind of fish.

     [தூறு + மீன்.]

 தூறுமீன் tūṟumīṉ, பெ. (n.)

   மீன்வகை (பெரியமாட். 101);; a kind of fish.

     [தூறு + மீன்.]

தூறுவாதி

 தூறுவாதி tūṟuvāti, பெ. (n.)

   தீம்பாலையென்னும் மரம் (சங்.அக.);; a tree.

 தூறுவாதி tūṟuvāti, பெ. (n.)

   தீம்பாலை யென்னும் மரம் (சங்.அக.);; a tree.

தூறுவாயன்

 தூறுவாயன் tūṟuvāyaṉ, பெ. (n.)

   பழி கூறுவோன்; slanderer.

     [தூறு + வாயன்.]

தூற்றலுந்தும்மலுமாய்

 தூற்றலுந்தும்மலுமாய் tūṟṟalundummalumāy, வி.எ. (adv.)

தூறலுந்தும்மலுமாய் பார்க்க;See. {}.

தூற்றல்

 தூற்றல் tūṟṟal, பெ. (n.)

தூறல் பார்க்க;see turral.

ம. தூற்றல்

     [தூற்று → தூற்றல்.]

 தூற்றல் tūṟṟal, பெ. (n.)

தூறல் பார்க்க;See. {}.

ம. துரற்றல்

     [தூற்று → தூற்றல்]

தூற்றாப்பொலி

தூற்றாப்பொலி tūṟṟāppoli, பெ. (n.)

   தூற்றாத நெற்குவியல்; grain-heap which has not been winnowed.

     “தூற்றாப்பொலி ஆலையிற் பாகுகாய்கின்ற புகையாற் பரக்கப்பட்டு” (சிலப்.10, 151, உரை);.

     [தூற்று + ஆ + பொலி.]

   தூற்றாரி ஊதாரி (வின்.);; prodigal, squanderer.

     [தூற்று + ஆளி – தூற்றாளி → தூற்றாரி.]

 தூற்றாப்பொலி tūṟṟāppoli, பெ. (n.)

   தூற்றாத நெற்குவியல்; grain-heap which has not been winnowed.

     “தூற்றாப்பொலி ஆலையிற் பாகுகாய்கின்ற புகையாற் பரக்கப்பட்டு” (சிலப். 1௦: 151, உரை);.

     [தூற்று + ஆ + பொலி]

தூற்றாரி

 தூற்றாரி tūṟṟāri, பெ. (n.)

   ஊதாரி (வின்.);; prodigal, squanderer.

     [தூற்று + ஆளி – தூற்றாளி → தூற்றாரி]

தூற்றி

தூற்றி tūṟṟi, பெ. (n.)

   1. புறங்கூறுவோன்; talebearer.

தூற்றித் திரியேல் (பழ.); தூற்றும் பெண்டிர் கூற்றெனத் தகும் (பழ.);.

   2. பெருக்குவோன்; sweeper.

     [தூற்று → தூற்றி.]

 தூற்றி tūṟṟi, பெ. (n.)

   1. புறங்கூறுவோன்; talebearer.

தூற்றித் திரியேல் (பழ.);. தூற்றும் பெண்டிர் கூற்றெனத் தகும் (பழ.);.

   2. பெருக்குவோன்; sweeper.

     [தூற்று → தூற்றி-,]

தூற்றிக்கொள்(ளு)-தல்

தூற்றிக்கொள்(ளு)-தல் dūṟṟikkoḷḷudal,    16 செ.குன்றாவி. (v.t)

   தெரிந்து கொள்ளுதல்; to sift and select.

     “தூற்றிக் கொளப் பட்டார்” (சீவக. 2164);.

     [தூற்று → தூற்றி + கொள்-,]

தூற்றிக்கொள்ளு)-தல்

தூற்றிக்கொள்ளு)-தல் dūṟṟikkoḷḷudal,    16 செ.குன்றாவி. (v.tr.)

   தெரிந்து கொள்ளுதல்; to sift and select.

     “தூற்றிக் கொளப் பட்டார்” (சீவக.2164);.

     [தூற்று → தூற்றி + கொள்.]

தூற்று

தூற்று1 dūṟṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. சிதறுதல்; to scatter, disperse, spread or strew.

     “தென்ற றூற்றுங் குறுந்திவலை” (கம்பரா. கடல்காண்.5);.

   2. தூசிபோமாறு நெல்லைத் தூவுதல்; to winnow.

     “கால்வரத் தூற்றி… உயர்ந்திட்ட நெற்றிரளின்” (சேதுபு. திருநாட்.74);.

   3. புழுதி முதலிய இறைத்தல்; to throw-up, as dust in the air.

     “புழுதியைத் தூற்றாதே”

   5. பரப்புதல்; to spread.

     “அரும்பொதி வாசஞ் சிறுகாற் செல்வன் மறுகிற் றூற்ற” (சிலப். 4:18);.

   6. பலருமறியப் பழிகூறுதல்; to publish abroad evil reports;

 to defame, slander.

     “துன்னியார் குற்றமுந் தூற்று மியல்பினார்” (குறள். 188);.

   7. அறிவித்தல்; to make known.

     “வாரமு நாளுந் தூற்றி” (கம்பரா. திருமுடி. 25);.

   8. வீண்செலவு செய்தல்; to squander, lavish, waste.

     [துவற்று → தூற்று-, மு.தா.57).]

 தூற்று2 tūṟṟu, பெ. (n.)

   1. பொலி தூற்றுகை; winnowing, clearing chaff from grain.

   2. ஒருவரைப் பேச்சாலோ எழுத்தாலோ பழிக்கை, பழிப்பு; slandering, spreading a slanderous report.

 தூற்று1 dūṟṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. சிதறுதல்; to scatter, disperse, spread or strew.

     “தென்ற றூற்றுங் குறுந்திவலை” (கம்பரா. கடல்காண். 5);.

   2. தூசிபோமாறு நெல்லைத் தூவுதல்; to winnow.

     “கால்வரத் தூற்றி . . உயர்ந்திட்ட நெற்றிரளின்” (சேதுபு. திருநாட். 74 );.

   3. புழுதி முதலிய இறைத்தல்; to throw-up, as dust in the air.

     “புழுதியைத் தூற்றாதே”

   5. பரப்புதல்; to spread.

     “அரும்பொதி வாசஞ் சிறுகாற் செல்வன் மறுகிற் றூற்ற” (சிலப். 4:18);.

   6. பலருமறியப் பழிகூருதல்; to publish abroad evil reports;

 to defame, slander.

     “துன்னியார் குற்றமுந் தூற்று மியல்பினார்” (குறள், 188);.

   7. அறிவித்தல்; to make known.

     “வாரமு நாளுந் தூற்றி” (கம்பரா. திருமுடி. 25);.

   8. வீண்செலவு செய்தல்; to squander, lavish, waste.

     [துவற்று → தூற்று-, (மு.தா. 57);]

தூற்றுகூடை

 தூற்றுகூடை tūṟṟuāṭai, பெ. (n.)

தூற்றுக் கூடை பார்க்க;see turru-k-kudai.

     [தூற்று + கூடை.]

 தூற்றுகூடை tūṟṟuāṭai, பெ. (n.)

தூற்றுக் கூடை பார்க்க;See. {}.

     [தூற்று + கூடை]

தூற்றுக்காடு

 தூற்றுக்காடு tūṟṟukkāṭu, பெ. (n.)

   சிறுதூறு (வின்);; low jungle, thicket (செ.அக.);.

     [தூற்று + காடு.]

 தூற்றுக்காடு tūṟṟukkāṭu, பெ. (n.)

   சிறுதூறு (வின்.);; low jungle, thicket (செ.அக.);.

     [தூற்று + காடு]

தூற்றுக்குடியான்சுழி

தூற்றுக்குடியான்சுழி tūṟṟukkuḍiyāṉcuḻi, பெ. (n.)

   பழைய காசு வகை பணவிடு. 133); an ancient coin.

 தூற்றுக்குடியான்சுழி tūṟṟukkuḍiyāṉcuḻi, பெ. (n.)

   பழைய காசு வகை (பணவிடு. 133);; an ancient coin.

தூற்றுக்கூடை

தூற்றுக்கூடை tūṟṟukāṭai, பெ. (n.)

   1. பொலி தூற்றுவதற்கு உதவுந் தட்டுக் கூடை (வின்);; winnowing basket.

   2. பொலி தூற்றுதற்கு உதவும் முறம்; winnowing fan.

     [தூற்று + கூடை.]

 தூற்றுக்கூடை tūṟṟukāṭai, பெ. (n.)

   1. பொலி தூற்றுவதற்கு உதவுந் தட்டுக் கூடை (வின்.);; winnowing basket.

   2. பொலி தூற்றுதற்கு உதவும் முறம்; winnowing fan.

     [தூற்று + கூடை]

தூற்றுமுறம்

 தூற்றுமுறம் tūṟṟumuṟam, பெ. (n.)

   நெற்பொலி தூற்றுதற்கு உதவும் முறம்; winnowing fan.

     [தூற்று + முறம்.]

 தூற்றுமுறம் tūṟṟumuṟam, பெ. (n.)

   நெற்பொலி தூற்றுதற்கு உதவும் முறம்; winnowing fan.

     [தூற்று + முறம்]

தூற்றுமைக்கொற்றான்

 தூற்றுமைக்கொற்றான் tūṟṟumaikkoṟṟāṉ, பெ. (n.)

   கொற்றான் வகை (மூ.அ.);; green thread -like leafless creeper.

தூற்றுவாயக்கொற்றான்

 தூற்றுவாயக்கொற்றான் tūṟṟuvāyakkoṟṟāṉ, பெ. (n.)

தூற்றுமைக்கொற்றான் பார்க்க (யாழ்.அக.);;see turrumai-k-korran.

 தூற்றுவாயக்கொற்றான் tūṟṟuvāyakkoṟṟāṉ, பெ. (n.)

தூற்றுமைக்கொற்றான் பார்க்க (யாழ்.அக.);;See. {}.

தூற்றுவாய்

 தூற்றுவாய் tūṟṟuvāy, பெ. (n.)

   பொலி தூற்றும் போது அடிக்கும் பின்காற்றுப் பக்கம் (வின்);; windward side in winnowing

     [தூற்று + வாய்.]

 தூற்றுவாய் tūṟṟuvāy, பெ. (n.)

   பொலி தூற்றும் போது அடிக்கும் பின்காற்றுப் பக்கம் (வின்.);; windward side in winnowing.

     [தூற்று + வாய்]

தூலகன்மம்

தூலகன்மம் tūlagaṉmam, பெ. (n.)

   மனம் மொழி மெய்களாற் (மனோவாக் காயம்); செய்யப்படும் கருமம் (கன்மம்); (சி.சி.2, 13,மறைஞா.);; acts performed through the mind. speech and body.

     [Skt. {}+karman → த. தூலகன்மம்]

தூலகம்

தூலகம் tūlagam, பெ. (n.)

   பருத்தி (மலை);; common cotton.

     [தூலம் → தூலகம் (மு.தா.160);.]

 தூலகம் tūlagam, பெ. (n.)

   பருத்தி (மலை.);; common cotton.

     [தூலம் → தூலகம் (மு.தா. 16௦);]

தூலக்கடை

 தூலக்கடை tūlakkaḍai, பெ. (n.)

தூலக்கட்டை பார்க்க;see tula-k-kattai.

 தூலக்கடை tūlakkaḍai, பெ. (n.)

தூலக் கட்டை பார்க்க;See. {}.

தூலக்கட்டை

 தூலக்கட்டை tūlakkaṭṭai, பெ. (n.)

துலாக்கட்டை பார்க்க;see tula-k-kattai.

பத்துத் தூலக்கட்டை வீடு.

     [துலாக்கட்டை → தூலக்கட்டை.]

 தூலக்கட்டை tūlakkaṭṭai, பெ. (n.)

துலாக்கட்டை பார்க்க;See. {}.

பத்துத் தூலக்கட்டை வீடு.

     [துலாக்கட்டை → தூலக்கட்டை]

தூலசகளத்துவம்

தூலசகளத்துவம் tūlasagaḷattuvam, பெ. (n.)

   தூய்மைத்(சுத்தாசுத்தம்); தத்துவம் ஏழனுள் ஆதனுக்குப் (ஆன்மா); பகுத்தறிவைத் தருந்தத்துவம் (சி.சி.1:65,ஞானப்.);;

தூலசரீரம்

தூலசரீரம் tūlasarīram, பெ. (n.)

   1. நுண்மையான (சூட்சுமம்); உடலைப் (சரீரம்); போர்த்திருக்கும் ஐந்து (பஞ்ச); பூத திரிபாக்கத்தால் (பரிணாமம்); உண்டான உடல் (சரீரம்); (சைவவி.7.);; gross material body with which the subtle body is invested.

   2. பருத்தவுடல்; stout body.

த.வ. மெய்யுடல், பருவுடல்

     [Skt. {} → த. தூலசரீரம்]

தூலசருக்கரை

 தூலசருக்கரை tūlasarukkarai, பெ. (n.)

   பருத்தி விதை (மூ.அ.);; cotton seed.

தூலசர்க்கரை

தூலசர்க்கரை1 tūlasarkkarai, பெ. (n.)

   உப்பு (சங்.அக.);; salt.

 தூலசர்க்கரை2 tūlasarkkarai, பெ. (n.)

தூலசருக்கரை (சங்.அக.); பார்க்க;See. {}.

தூலசித்து

தூலசித்து tūlasittu, பெ. (n.)

   சிற்றுயிர் (சீவான்மா);; individual soul.

     “உயிர் தூலசித்தாதலின்” (சி.சி.7,3,சிவஞா.);.

     [Skt. {} → த. தூலசித்து]

தூலதேகம்

தூலதேகம் tūlatēkam, பெ. (n.)

தூல சரீரம் பார்க்க;see {}.

     “தூலதேகமே யன்றிவண் சூக்கும வுடலும்” (திருவானைக். திருமால்.7);.

த.வ. பருவுடல்

     [Skt. {} → த. தூலதேகம்]

தூலபஞ்சகிருத்தியம்

தூலபஞ்சகிருத்தியம் tūlabañjagiruttiyam, பெ. (n.)

   இறைவன் புடவிகளிடம் (சராசரம்); ஐங்கடவுள்களைக் கொண்டு (பஞ்சமூர்த்தி); செய்விக்கும் ஐந்தொழில்கள் (சி.சி.1,65. ஞானப்.);; the five acts of {} performed through the agency of his five manifest forms. viz.

ஐந்தொழில்கள்: சிருட்டி, திதி, சங்காரம், திரோபவம், அனுக்கிரகம்.

தூலபஞ்சாக்கரம்

தூலபஞ்சாக்கரம் tūlabañjākkaram, பெ. (n.)

தூலபஞ்சாட்சரம் பார்க்க;see {}

{}.

     “சூக்கும பஞ்சாக்கரமே தூலபஞ்சாக்கரரூபமாக நிற்பன” (சி.போ.பா. 4.1, பக்.258);.

     [Skt. {} → த. தூலபஞ்சாக்கரம்]

தூலபஞ்சாட்சரம்

 தூலபஞ்சாட்சரம் tūlabañjāṭcaram, பெ. (n.)

சிவபெருமானை அதிதெய்வமாகக் கொண் டதும்

     “நமசிவாய, என்ற ஐந்து எழுத்து களாலானதுமான மந்திரம்”;

     [Skt. {} → த.தூலபஞ்சாட்சரம்]

தூலபலம்

 தூலபலம் tūlabalam, பெ. (n.)

   எருக்கு; madar plant (சா.அக.);.

 தூலபலம் tūlabalam, பெ. (n.)

   எருக்கு; madar plant (சாஅக.);.

தூலபிசு

 தூலபிசு tūlabisu, பெ. (n.)

   பஞ்சு (மூ.அ.);; cotton.

 தூலபிசு tūlabisu, பெ. (n.)

   பஞ்சு (மூஅ.);; cotton.

தூலபூதம்

தூலபூதம் tūlapūtam, பெ. (n.)

   கண்ணுக்குப் புலனாகும் ஐந்து (பஞ்ச); பூதங்கள்; the gross elements.

     “தூலமான வைம்பூதமுந் தோற்று வித்து” (திருக்காளத்.பு.உலகின்றோ.8);.

     [Skt. {} → த. தூலம் + பூதம்]

தூலபோதம்

தூலபோதம் tūlapōtam, பெ. (n.)

   கண்ணுக்குப் புலப்படும் வடிவு; the visible body.

     “தூலபோதம் வருந்து பரமந்திரமாம்” (தத்துவப்பாயி.2);.

     [Skt. {}+ perh. {} → த. தூலபோதம்]

தூலம்

தூலம் tūlam, பெ. (n.)

   பஞ்சு (சூடா);; cotton.

   2. கோரை (மூஅ);; a sedge.

   3. பருத்திச் செடி; Indian cotton plant.

   4. இலவு (மலை); பார்க்க;see ilavu.

     [தூல் → தூலம் (மு.தா.160);.]

 தூலம்2 tūlam, பெ. (n.)

   நீர்முள்ளி (மலை);; white long-flowered nail dye.

 தூலம்3 tūlam, பெ. (n.)

   நஞ்சு (யாழ்.அக.);; poison.

 தூலம்1 tūlam, பெ. (n.)

   1. பஞ்சு (சூடா.);; cotton.

   2. கோரை (மூஅ.);; a sedge.

   3. பருத்திச் செடி; Indian cotton plant.

   4. இலவு (மலை.); பார்க்க;See. ilavu.

     [தூல் → தூலம் (மு.தா. 16௦);]

 தூலம்2 tūlam, பெ. (n.)

   நீர்முள்ளி (மலை.);; white long-flowered nail dye.

 தூலம் tūlam, பெ. (n.)

   1. பருமை; grossness, tangibility.

     “தூலமா முருவினுக்குச் சூக்கும முதல்” (சி.சி.2,50);.

   2. கண்ணுக்குப் புலனாவது; gross, tangible materials, palpable essence, opp. to {}.

     “சூக்கமொடு தூலத்துச் சூறை மாருதத்து” (திருவாச.3,10);.

   3. பொதுமை; vague generality, outline.

     “தூலமாக விடைகூறி” (சி.போ.சிற்.);

   4. உத்திரம்; beam of a house.

     “தூலத்தின் பேரில் அல்லது இறப்பில்” (சினேந்.170,உரை);.

   5. நெற்போரடிக்குங் கோல்; threshing instrument, flail.

   6. வானம் (ஆகாயம்.); (யாழ்.அக.);; sky.

     [Skt. {} → த. தூலம்]

தூலலிங்கம்

தூலலிங்கம் tūlaliṅgam, பெ. (n.)

   1. கோபுரம்; temple tower, as a huge form of lingam.

     “தூலலிங்கமாந் தூபி” (சைவச.பொது.127);.

   2. சிவாலயம்; temple of {} shrine.

     “தூலலிங்கமாகிய ஆலயமெனவே சூக்கும மாகிய சிவலிங்கம் எனப்பெறும்” (சி.சி.12,1, மறைஞா.);.

     [Skt. {} → த. தூலலிங்கம்]

தூலாசர்க்கரை

தூலாசர்க்கரை2 tūlācarkkarai, பெ. (n.)

தூலசருக்கரை (சங்.அக.); பார்க்க;see tula-sarukkarai.

தூலாருந்ததி நியாயம்

தூலாருந்ததி நியாயம் dūlārundadiniyāyam, பெ. (n.)

   நுண்மையான அருந்ததி விண் மீனைக்காட்ட (நட்சத்திரம்); அதன் அருகிலுள்ள பெரிய விண்மீன் (நட்சத்திரம்); களைக் கொண்டு குறிப்பிடுதல் போல நுண்பொருளை விளக்குதற்கு அதன் சம்பந்தமான பருப்பொருளைக் கொண்டு குறிப்பிட்டுணர்த்தும் நெறி; nyaya in illustration of indicating that which is obscure by reference to a plain fact closely allied to it, as the star Arundhati is pointed out by a reference to the bigger star near it.

     “சுபக்கத்தைச் சிறப்பு வகையான் அறியலுறுவார்க்குத் தூலாருந்ததி நியாயம் பற்றி அதனைச் சிறந்தெடுத்தோதுதல்” (சி.போ.பா.6,2,பக்.318);.

தூலி

 தூலி tūli, பெ. (n.)

தூலிகை பார்க்க;see tuligai.

 தூலி tūli, பெ. (n.)

தூலிகை பார்க்க;See. {}.

தூலி-த்தல்

தூலி-த்தல் tūlittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பருத்தல்; to grow stout, bulky or corpulent.

அவன் தேகம் தூலித்து விட்டது.

   2. பெருகுதல்; to increase, abound.

     “தூலிக்கும் வினைகள்” (ஞானவா.தாம.15);.

     [Skt. {} → த. தூலி-த்தல்]

தூலிகை

தூலிகை tūligai, பெ. (n.)

   1. எழுதுகோல் (சூடா);; pointing reed or pencil.

   2. அன்னத்தினிறகு (நிகண்டு);; swan’s feather.

   3. மெத்தை (யாழ்.அக.);; cushion.

   4. விளக்குத்திரி (யாழ்.அக.);; wick.

 தூலிகை tūligai, பெ. (n.)

   1. எழுதுகோல் (சூடா.);; pointing reed or pencil.

   2. அன்னத்தினிறகு (நிகண்டு.);; swan’s feather.

   3. மெத்தை (யாழ்.அக.);; cushion.

   4. விளக்குத்திரி (யாழ்.அக.);; wick.

தூலினி

தூலினி tūliṉi, பெ. (n.)

   சிவப்புநிற பூக்களைக் கொண்ட இலவு (மலை);; red-flowered silk cotton.

     [துல் → தூல் → தூலினி (மு.தா.160);.]

 தூலினி tūliṉi, பெ. (n.)

   சிவப்புநிற பூக்களைக் கொண்ட இலவு (மலை.);; red-flowered silk cotton.

     [துல் → தூல் → தூலினி (மு.தா. 16௦);]

தூலை

 தூலை tūlai, பெ. (n.)

   பருத்தி (சங்.அக.);; cotton.

     [தூல் → தூலை.]

 தூலை tūlai, பெ. (n.)

   பருத்தி (சங்அக);; cotton.

     [தூல் → தூலை]

தூளனம்

தூளனம் tūḷaṉam, பெ. (n.)

   திருநீற்றை நீரிற் குழையாது பூசுகை; besmearing one’s body with the dry sacred ahses.

     “நீறு தூளனஞ்செய்திடின்” (சிவரக. சிவதன்மா. 23);.

   2. தூள் (வின்.);; dust.

     [தூள் → தூளனம்.]

 தூளனம் tūḷaṉam, பெ. (n.)

   திருநீற்றை நீரிற் குழையாது பூசுகை; besmearing one’s body with the dry sacred ahses.

     “நீறு தூளனஞ் செய்திடின்” (சிவாக. சிவதன்மா. 23);.

   2. தூள் (வின்.);; dust.

     [தூள் → தூளனம்]

தூளம்

தூளம் tūḷam, பெ. (n.)

தூளனம்1 பார்க்க;see tullanam1.

 தூளம் tūḷam, பெ. (n.)

தூளனம்,1 பார்க்க;See. {}.

தூளா-தல்

தூளா-தல் tūḷātal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தானே பொடியாதல்; falling into pieces.

   2. அரைப்பதினால் பொடியாதல்; becoming reduced to powder by grinding or pounding (சா.அக.);.

     [தூள் + ஆ-.]

 தூளா-தல் tūḷātal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தானே பொடியாதல்; falling into pieces.

   2. அரைப் பதினால் பொடியாதல்; becoming reduced to powder by grinding or pounding (சா.அக.);.

     [தூள் + ஆ-,]

தூளாக்கு-தல்

தூளாக்கு-தல் dūḷākkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   பொடி செய்தல்; pulverizing, reducing to dust.

     [தூள் + ஆக்கு-.]

 தூளாக்கு-தல் dūḷākkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   பொடி செய்தல்; pulverising, reducing to dust.

     [தூள் + ஆக்கு-,]

தூளி

தூளி2 tūḷittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   திருநீற்றை உடல்முழுவதும் பூசுதல் (சங்.அக.);; to besmear one’s body with the dry sacred ashes.

     [தூள் → தூளி.]

 தூளி3 tūḷi, பெ. (n.)

   1. புழுதி; dust.

     “ஏத்துவார் களுழக்கிய பாத தூளி படுதலாலிவ் வுலகம் பாக்கியஞ் செய்ததே” (திவ். பெரியாழ்.4, 4, 6);.

   2. பூந்தாது; pollen.

     [தூள் → தூளி.]

 தூளி4 tūḷi, பெ. (n.)

   குதிரை (அக.நி.);; horse.

     [தூள் → தூளி.]

 தூளி5 tūḷi, பெ. (n.)

   ஆர்ப்பு; noise, tumult.

     [தூள் → தூளி.]

 தூளி6 tūḷi, பெ. (n.)

   குழந்தையைத் தூங்கவைக்க நீண்ட துணியின் இரு முனையையும் கட்டி ஒன்றில் தொங்கவிட்டிருக்கும் அமைப்பு; ஏணை; cradle made with a long piece of cloth.

 தூளி1 tūḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பருத்தல் (வின்.);; to grow stout, bulky.

     [தூள் → தூளி-.]

 தூளி2 tūḷittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   திருநீற்றை உடல்முழுவதும் பூசுதல் (சங்அக.);; to besmear one’s body with the dry sacred ashes.

     [தூள் → தூளி]

 தூளி3 tūḷi, பெ. (n.)

   1. புழுதி; dust.

     “ஏத்துவார் களுழக்கிய பாததூளி படுதலாலிவ் வுலகம் பாக்கியஞ் செய்ததே” (திவ். பெரியாழ். 4.4:6);.

   2. பூந்தாது; pollen.

     [தூள் → தூளி]

 தூளி4 tūḷi, பெ. (n.)

   குதிரை (அக.நி.);; horse.

     [தூள் → தூளி]

 தூளி5 tūḷi, பெ. (n.)

   ஆர்ப்பு; noise, tumult.

     [தூள் → தூளி]

தூளி-

தூளி-1 tūḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பருத்தல் (வின்.);; to grow stout, bulky.

     [தூள் → தூளி.]

தூளிகுச்சம்

 தூளிகுச்சம் tūḷiguccam, பெ. (n.)

   கதம்பப் பொடி (சங்.அக.);; fragrant powder.

     [தூளி + குச்சம்.]

 தூளிகுச்சம் tūḷiguccam, பெ. (n.)

   கதம்பப் பொடி (சங்.அக.);; fragrant powder.

     [தூளி + குச்சம்]

தூளிசாலம்

தூளிசாலம் tūḷicālam, பெ. (n.)

   அருகக் கடவுளது கோயில் முதல்மதில் (மேருமந் 60, உரை);; the first compound-wall of a temple of Arhat.

 தூளிசாலம் tūḷicālam, பெ. (n.)

   அருகக் கடவுளது கோயில் முதல்மதில் (மேருமந். 60, உரை);; the first compound-wall of a temple of Arhat.

தூளிச்சி

 தூளிச்சி tūḷicci, பெ. (n.)

   தூளாகச் செய்யும் மருந்து அல்லது மூலிகை; any medicine or drug capable of reducing any substance into a fine powder as by action of acid.

     [தூளி → தூளிச்சி.]

 தூளிச்சி tūḷicci, பெ. (n.)

   தூளாகச் செய்யும் மருந்து அல்லது மூலிகை; any medicine or drug capable of reducing any substance into a fine powder as by action of acid.

     [தூளி → தூளிச்சி]

தூளிதம்

தூளிதம் dūḷidam, பெ. (n.)

   1. திருநீறு (வின்.);; the sacred ashes.

   2. பொடியானது; dust, that which is reduced to powder.

     [தூளி → தூளிதம்]

தூளித்துவசன்

 தூளித்துவசன் tūḷittuvasaṉ, பெ. (n.)

   காற்று (யாழ்.அக.);; wind.

     [தூளி → துவசன்.]

 தூளித்துவசன் tūḷittuvasaṉ, பெ. (n.)

   காற்று (யாழ்.அக.);; wind.

     [தூளி + துவசன்]

தூளித்துவசம்

தூளித்துவசம் tūḷittuvasam, பெ. (n.)

   1. கதம்பப் பொடி; a fragrant powder used in bath.

   2. மணமேற்றியபொடி; any scented powder.

   3. காற்று; air (சா.அக.);.

     [தூளி + துவசம்.]

 தூளித்துவசம் tūḷittuvasam, பெ. (n.)

   1. கதம்பப் பொடி; a fragrant powder used in bath.

   2. மனமேற்றியபொடி; any scented powder.

   3. காற்று; air (சா.அக.);.

     [தூளி + துவசம்]

தூளிமட்டம்

 தூளிமட்டம் tūḷimaṭṭam, பெ. (n.)

   தரைமட்டம் (யாழ்.அக.);; ground-level.

     [தூளி + மட்டம்]

தூள்

தூள் tūḷ, பெ. (n.)

   1. எந்தக் கடினமான பொருளையும் உலக்கை அல்லது குழவி கொண்டு இடித்தோ அல்லது அரைத்தோ எடுத்த பொடி துகள் (பிங்);; dust, powder, particle.

   2. மருந்துப்பொடி; medicinal powder.

   3. கறிப்பொடி (வின்.);; curry powder.

   4. மூக்குப் பொடி; snuff.

   5. பூந்தாது; pollen.

     “தூளெழுந் தாமரை யலர்” (செவ்வந்தி. பு. அகத்திய 34);.

   6. திருநீறு; the sacred ashes.

     “திரு நுண்டு ளள்ளிச் சாத்தும்” (சேதுபு. கடவுள்வா.8);.

   7. சிறியவை; anything small collectively, as fish,stones, roots etc.

   8. சிறுமுத்து (வின்.);; lowest class of pearls, as very small.

 தூள் tūḷ, பெ. (n.)

   1. எந்தக் கடினமான பொருளையும் உலக்கை அல்லது குழவி கொண்டு இடித்தோ அல்லது அரைத்தோ எடுத்த பொடி, துகள் (பிங்.);; dust, powder, particle.

   2. மருந்துப்பொடி; medicinal powder.

   3. கறிப்பொடி (வின்.);; curry powder.

   4. மூக்குப் பொடி; snuff.

   5. பூந்தாது; pollen.

     “தூளெழுந் தாமரை யலர்” (செவ்வந்தி. பு, அகத்திய. 34);.

   6. திருநீறு; the sacred ashes.

     “திரு நுண்டூ ளள்ளிச் சாத்தும்” (சேதுபு. கடவுள்வா. 8);.

   7. சிறியவை; anything small collectively, as fish, stones, roots etc.

   8. சிறுமுத்து (வின்.);; lowest class of pearls, as very small.

தூள்கிளப்பு-தல்

தூள்கிளப்பு-தல் dūḷkiḷappudal,    5 செ.கு.வி. (v..i.)

   திறமை முதலியவை சிறப்பாக வெளிப்படுகிற வகையில் ஒன்றைச் செய்தல் அல்லது நிகழ்த்துதல்; to extremely well.

மட்டைப் பந்தாட்டத்தில் அவர் தூள் கிளப்பிவிட்டார்.

     [தூள் + கிளப்பு-.]

 தூள்கிளப்பு-தல் dūḷkiḷappudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   திறமை முதலியவை சிறப்பாக வெளிப் படுகிற வகையில் ஒன்றைச் செய்தல் அல்லது நிகழ்த்துதல்; to extremely well.

மட்டைப் பந்தாட்டத்தில் அவர் தூள் கிளப்பிவிட்டார்.

     [தூள் + கிளப்பு-,]

தூள்படு-தல்

தூள்படு-தல் dūḷpaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முனைப்பாக செயற்படுதல்; to be expedited with great eclat.

செயல் தூள்படுகிறது.

   2. அமளியுடன் நிகழ்தல்; to be in a commotion.

குழந்தையைக் காணாமல் வீடு தூள்பட்டது.

     [தூள் + படு-.]

 தூள்படு-தல் dūḷpaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முனைப்பாக செயற்படுதல்; to be expedited with great eclat.

செயல் தூள்படுகிறது.

   2. அமளியுடன் நிகழ்தல்; to be in a commotion.

குழந்தையைக் காணாமல் வீடு தூள்பட்டது.

     [தூள் + படு-,]

தூள்படுத்து

தூள்படுத்து1 dūḷpaḍuddudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தூளாக்குதல்; to pulverise, reduce to powder.

   2. முற்றும் அழித்தல்; to destroy utterly.

     “எனதுமிடி தூள்படுத்தி” (திருப்பு.1042);.

     [தூள் + படுத்து-.]

 தூள்படுத்து2 dūḷpaḍuddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   புரளி (அட்டகாசம்); பண்ணுதல் (உவ);; to make a show of great strength or ability.

     [தூள் + படுத்து-.]

 தூள்படுத்து1 dūḷpaḍuddudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தூளாக்குதல்; to pulverise, reduce to powder.

   2. முற்றும் அழித்தல்; to destroy utterly.

     “எனதுமிடி தூள்படுத்தி” (திருப்பு.1042);.

     [தூள் + படுத்து-,]

 தூள்படுத்து2 dūḷpaḍuddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   புரளி (அட்டகாசம்); பண்ணுதல் (உவ.);; to make a show of great strength or ability.

     [தூள் + படுத்து-.]

தூள்பற-த்தல்

தூள்பற-த்தல் tūḷpaṟattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   பலரும் அறியும்படி அதிகாரம் வெளிப்படுதல் அல்லது பணம் செலவழித்தல்; to be loudly displayed.

வீட்டில் மூத்த மருமகள் அதிகாரம் தூள் பறக்கிறது.

     [தூள் + பற-.]

 தூள்பற-த்தல் tūḷpaṟattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   பலரும் அறியும்படி அதிகாரம் வெளிப்படுதல் அல்லது பணம் செலவழித்தல்; to be loudly displayed.

வீட்டில் மூத்த மருமகள் அதிகாரம் தூள் பறக்கிறது.

     [தூள் + பற-,]

தூள்மீன்

 தூள்மீன் tūḷmīṉ, பெ. (n.)

   பொடி மீன் (யாழ்ப்);; small fish.

     [தூள் + மீன்.]

 தூள்மீன் tūḷmīṉ, பெ. (n.)

   பொடி மீன் (யாழ்ப்.);; small fish.

     [தூள் + மீன்]

தூள்விறகு

 தூள்விறகு tūḷviṟagu, பெ. (n.)

   பொடி விறகு (யாழ்ப்.);; fire-wood of small size.

     [தூள் + விறகு.]

 தூள்விறகு tūḷviṟagu, பெ. (n.)

   பொடி விறகு (யாழ்ப்.);; fire-wood of small size.

     [தூள் + விறகு]

தூவத்தி

 தூவத்தி tūvatti, பெ. (n.)

   வாள் (பிங்);; sword.

 தூவத்தி tūvatti, பெ. (n.)

   வாள் (பிங்.);; sword.

தூவனாதி

 தூவனாதி tūvaṉāti, பெ. (n.)

   ஆடாதோடை; Malabar winter cherry (சா.அக.);.

தூவரன்

 தூவரன் tūvaraṉ, பெ. (n.)

   அண்ணகன் (யாழ்.அக.);; eunuch.

தூவற்பிளவு

 தூவற்பிளவு tūvaṟpiḷavu, பெ. (n.)

   எழுதிறகின் முனை பிளவு (வின்.);; slit of a quill-pen.

     [தூவல் + பிளவு.]

 தூவற்பிளவு tūvaṟpiḷavu, பெ. (n.)

   எழுதிறகின் முனைப் பிளவு (வின்.);; slit of a quill-pen.

     [தூவல் + பிளவு]

தூவலாரியம்

தூவலாரியம் tūvalāriyam, பெ. (n.)

   இராகி வகை (G.Sm. D. 1, i, 218);; ragi grwon under irrigation.

     [தூவல் + ஆரியம்.]

 தூவலாரியம் tūvalāriyam, பெ. (n.)

   இராகி வகை (G.Sm. D. 1, i, 218);; ragi grwon under irrigation.

     [தூவல் + ஆரியம்]

தூவல்

தூவல் tūval, பெ.(n.)

எழுதுமை கோல்: ink pen.

     [தூவி-தூவன்]

பண்டைக்காலத்தில் இறகுக்கட்டை எழுது கோலாகப் பயன்பட்டதால் தூவல்’ எனப்பெயர் பெற்றது.

     [P]

 தூவல்1 tūval, பெ. (n.)

   1. தூவுகை (சூடா);; sprinkling, spilling, drizzling

   2. துவலை; little drops of water, rain drops.

     “தூவற் கலித்த தேம்பாய் புன்னை” (புறநா.24);.

   3. மழை; rain, drizzle.

     “தூவற் கலித்த புதுமுகை” (மலைபடு.146);.

   4. இறகு; feather.

     “சொக்கின் றூவலும்” (தேவா.216, 4);.

   5. அம்பினிறகு; feather of an arrow.

   6. எழுதுமிறகு (யாழ்ப்);; quill-pen.

   7. சித்திரக்கோல் (யாழ்ப்.);; painter’s brush of cat’s or squirrel’s hair.

   8. தளிர் (யாழ்.அக.);; sprout, shoot.

   9. எழுதுகோல்; pen.

     [தூவு → தூவல்.]

 தூவல்2 tūval, பெ. (n.)

   கறி வகை (இ.வ.);; a kind of vegetable curry.

     [தூவு → தூவல்.]

 தூவல்1 tūval, பெ. (n.)

   1. தூவுகை (சூடா.);; sprinkling, spilling, drizzling.

   2. துவலை; little drops of water, rain drops.

     “தூவற் கலித்த தேம்பாய் புன்னை” (புறநா. 24);.

   3. மழை; rain, drizzle.

     “தூவற் கலித்த புதுமுகை” (மலைபடு. 146);.

   4. இறகு; feather.

     “சொக்கின் றூவலும்” (தேவா.216, 4);.

   5. அம்பினிறகு (யாழ்.அக.);; feather of an arrow.

   6. எழுதுமிறகு (யாழ்ப்.);; quill-pen.

   7. சித்திரக் கோல் (யாழ்ப்.);; painter’s brush of cat’s or squirrel’s hair.

   8. தளிர் (யாழ்.அக.);; sprout, shoot.

   9. எழுதுகோல்; pen.

     [தூவு → தூவல்]

 தூவல்2 tūval, பெ. (n.)

   கறி வகை (இ.வ.);; a kind of vegetable curry.

     [தூவு → தூவல்]

தூவல்ராகி

தூவல்ராகி tūvalrāki, பெ. (n.)

தூவலாரியம் (G.Sm.D. 1, i, 218); பார்க்க;see tuval-ariyam.

     [தூவல் + ராகி.]

 தூவல்ராகி tūvalrāki, பெ. (n.)

தூவலாரியம் (G.Sm.D. 1, i,218); பார்க்க;See. {}.

     [தூவல் + ராகி]

தூவழி

தூவழி tūvaḻi, பெ. (n.)

   பண் வகை; a secondary melody type.

     “தும்பி வண்டொடு தூவழி யாழ்செய” (சீவக.854);.

     [தூய்(மை); + வழி.]

 தூவழி tūvaḻi, பெ. (n.)

   பண் வகை; a secondary melody type.

     “தும்பி வண்டொடு தூவழி யாழ்செய” (சீவக. 854);.

     [தூய்(மை); + வழி]

தூவாத

தூவாத tūvāta, பெ. (n.)

   வேண்டாதவை; that which is unpalatable or undesirable.

     “தூவாத நீக்கி” (குறள்.685);.

   2. தூய்மையில்லாத; polluted.

     [தூ → தூவாத.]

 தூவாத tūvāta, பெ. (n.)

   வேண்டாதவை; that which is unpalatable or undersirable.

     “தூவாத நீக்கி” (குறள். 685);.

   2. தூய்மையில்லாத; polluted.

     [தூ → தூவாத]

தூவானம்

தூவானம் tūvāṉam, பெ. (n.)

   1. காற்று அடித்துக் கொண்டுவரும் மழைத்துளிகள், சிதறல், சிதறுமழை; drizzle, rain driven in or scattered about in fine drops by storing wind.

மழைவிட்டுந் தூவானம் விடவில்லை (பழ.);.

   2. அருவி வீழிடம் (பிங்.);; place where a cascade falls, as the place of spray.

     [தூவு + வானம்.]

 தூவானம் tūvāṉam, பெ. (n.)

   1. காற்று அடித்துக் கொண்டுவரும் மழைத்துளிகள், சிதறல், சிதறுமழை; drizzle, rain driven in or scattered about in fine drops by stroing wind.

மழைவிட்டுந் தூவானம் விடவில்லை (பழ.);.

   2. அருவி வீழிடம் (பிங்.););; place where a cascade falls, as the place of spray.

     [தூவு + வானம்]

தூவி

தூவி tūvi, பெ. (n.)

   1. பறவையிறகு; feather or down of birds.

     “மறுவிறூவிச் சிறுகருங்காக்கை” (ஜங்குறு.139);.

   2. மயிற்றோகை (பிங்);; peacock’s tail.

   3. அன்னத்தினிறகு (பிங்.);; swan’s down.

     “ஆய்தூவி யனமெய்” (கலித். 56);.

   4. அன்னப் பறவை; swan.

     “தூவிகணிற் குஞ் சாலிவளைக்குஞ் சோலை சிறக்கும்” (திருப்பு.588);.

   5. எழுதுகோல் (அரு.நி.);; quill-pen.

   6. மீன்சிறகு; fin of a fish.

     [தூவல் → தூவி.]

 தூவி tūvi, பெ. (n.)

   1. பறவையிறகு; feather or down of birds.

     “மறுவிறூவிச் சிறுகருங்காக்கை” (ஐங்குறு. 139);.

   2. மயிற்றோகை (பிங்.);; peacock’s tail.

   3. அன்னத்தினிறகு (பிங்.);; swan’s down.

     “ஆய்தூவி யனமெய்” (கலித். 56);.

   4. அன்னப் பறவை; swan.

     “தூவிகணிற் குஞ் சாலிவளைக்குஞ் சோலை சிறக்கும்” (திருப்பு. 588);.

   5. எழுதுகோல் (அரு.நி.);; quill-pen.

   6. மீன்சிறகு; fin of a fish.

     [தூவல் → தூவி]

தூவிடு-தல்

 தூவிடு-தல் dūviḍudal,    செ.கு.வி.(v.i..) சிறுவர் சண்டை முடிவில் இனி ஒருவரோடொருவர் பேசுவதில்லை என்பதைக்குறிப்பிடக் குறிப்பாக சொல்லும் சொல்; a term used to

 denote unwillingness to speak with each other at the end of a quarrel among children, அவன் என்னோடு து(டு); விட்டு விட்டான் (உவ); மறுவ. காய் விடுதல்.

     [தூ+விடு-இது ‘விடுதல் எனத் திரிந்தது]

தூவினம்

 தூவினம் tūviṉam, பெ. (n.)

   மிளகு (சா.அக.);; black pepper.

 தூவினம் tūviṉam, பெ. (n.)

   மிளகு (சாஅக.);; black pepper.

தூவிப்பொன்

தூவிப்பொன் tūvippoṉ, பெ. (n.)

   பொன்னின் ஒருவகை, கிளிச்சிறை; a kind of gold.

     “தூவிப்பொன் மாடமூதூர்” (சீவக.1756);.

     [தூவி + பொன்.]

 தூவிப்பொன் tūvippoṉ, பெ. (n.)

   பொன்னின் ஒருவகை, கிளிச்சிறை; a kind of gold.

     “தூவிப்பொன் மாடமூதூர்” (சீவக. 1756);.

     [தூவி + பொன்]

தூவியள-த்தல்

தூவியள-த்தல் tūviyaḷattal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   இலேசாகப் பெய்தளத்தல்; to put grain loosely into a measure, as in measuring flour.

     [தூவு + அளத்தல்.]

 தூவியள-த்தல் tūviyaḷattal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   இலேசாகப் பெய்தளத்தல்; to put grain loosely into a measure, as in measuring flour.

     [தூவு + அளத்தல்]

தூவிவிடு-தல்

தூவிவிடு-தல் dūviviḍudal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கறிப்பொடி தூவுதல்; to strew curry-powder.

   2. செய்தி பரப்புதல்; to spread a rumour.

     [தூவி + விடு.]

 தூவிவிடு-தல் dūviviḍudal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கறிப்பொடி தூவுதல்; to strew curry-powder.

   2. செய்தி பரப்புதல்; to spread a rumour.

     [தூவி + விடு-,]

தூவு

தூவு1 dūvudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தெளித்தல்; to sprinkle, strew.

     “நன்னீர் தூய்” (திவ். திருவாய்.1, 6, 1);.

   2. இறைத்தல்; to scatter, spread out, as grain for fowls.

   3. மிகச் சொரிதல்; to shower forth, as arrows.

     “வெங்கணை தூவி” (சீவக. 453);.

   4. அளக்கும் போது இலேசாகமேற் பெய்தல்; to put loosely in a measure, as flour while measuring.

தூவியளக்கிறான்.

   5. பூத்தூவி வழிபடுதல்; to strew or offer flowers in worship.

     “தீபமொடு தூபமலர் தூவி” (தேவா.542, 3);.

   6. ஒழிதல்; to rest, ccase.

     “கைதூவே னென்னும் பெருமையின்” (குறள்.1021); (சீவக.2917, உரை.);.

 தூவு2 dūvudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   மழை பெய்தல் (வின்.);; to rain.

 தூவு3 tūvu, பெ. (n.)

   ஊண் (அருநி,);; flesh, meat.

     [தூ → தூவு.]

 தூவு1 dūvudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தெளித்தல்; to sprinkle, strew.

     “நன்னீர் தூய்” (திவ். திருவாய். 1.6:1);.

   2. இறைத்தல்; to scatter, spread out, as grain for fowls.

   3. மிகச் சொரிதல்; to shower forth, as arrows.

     “வெங்கணை தூவி” (சீவக. 453);.

   4. அளக்கும் போது இலேசாகமேற் பெய்தல்; to put loosely in a measure, as flour while measuring.

தூவியளக்கிறான்.

   5. பூத்தூவி வழிபடுதல்; to strew or offer flowers in worship.

     “தீபமொடு தூபமலர் தூவி” (தேவா. 542,3);.

   6. ஒழிதல்; to rest, cease.

     “கைதூவே னென்னும் பெருமையின்” (குறள், 1௦21); (சீவக. 2917, உரை.);

 தூவு3 tūvu, பெ. (n.)

   ஊண் (அரு.நி.);; flesh, meat.

     [தூ → தூவு]

தூவுகை

 தூவுகை tūvugai, பெ. (n.)

   பொடி தூவுகை; the act of sprinkling as with a powder (சா.அக.);.

     [தூவு → தூவுகை.]

 தூவுகை tūvugai, பெ. (n.)

   பொடி தூவுகை; the act of sprinkling as with a powder (சா.அக.);.

     [தூவு → தூவுகை]

தூவுரை

தூவுரை tūvurai, பெ. (n.)

   நல்லுரை; sage counsel.

     “தூவுரை கேட்டுத் துணிந்திவ ணிருந்தது” (மணிமே-28:1.36);.

     [தூய்(மை); + உரை.]

 தூவுரை tūvurai, பெ. (n.)

   நல்லுரை; sage counsel.

     “தூவுரை கேட்டுத் துணிந்திவ ணிருந்தது” (மணிமே. 28:136);.

     [தூய்(மை); + உரை]

தூவெளி

தூவெளி tūveḷi, பெ. (n.)

   அருள்வெளி (ஞானவெளி);; mystic sphere of pure intelligence.

     “சோதியைமாத்தூ வெளியை” (தாயு. பொருள்.வ.18);.

     [தூய்(மை); + வெளி.]

 தூவெளி tūveḷi, பெ. (n.)

   அருள்வெளி (ஞானவெளி);; mystic sphere of pure intelligence.

     “சோதியைமாத்தூ வெளியை” (தாயு. பொருள்.வ. 18);.

     [தூய்(மை); + வெளி]

தூவெள்ளறுவை

தூவெள்ளறுவை tūveḷḷaṟuvai, பெ. (n.)

   அழுக்கிலா வெண்ணிற ஆடை; pure, white cloth.

     “தூவெள் ளறுவைக் கண்மாசுபோல” (குறள்.1051, உரை);.

     [தூய்(மை); + வெள்ளறுவை.]

 தூவெள்ளறுவை tūveḷḷaṟuvai, பெ. (n.)

   அழுக்கிலா வெண்ணிற ஆடை; pure, white cloth.

     “தூவெள் ளறுவைக் கண்மாசுபோல” (குறள். 1௦51, உரை);.

     [தூய்(மை); + வெள்ளறுவை]

தூவையர்

தூவையர் tūvaiyar, பெ. (n.)

   இறைச்சியுண்டோர்; flesh eaters.

     “தூவையர்கள் சோகைமுகநீலர்” (திருப்பு. 363);.

     [தூவு → தூவையார்.]

 தூவையர் tūvaiyar, பெ. (n.)

   இறைச்சி யுண்டோர்; flesh eaters.

     “தூவையர்கள் சோகைமுகநீலர்” (திருப்பு. 363);.

     [தூவு → தூவையார்]