செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

தமிழ்நாடு அரசின் தமிழ் வளர்ச்சித் துறை வெளியீடு
31 தொகுதி 12000 பக்கங்கள் கொண்ட பேரகரமுதலி


1

10838

2769

3111

538

3554

677

1093

620

189

1004

402

2
க்
1

8212
கா
2579
கி
564
கீ
222
கு
4598
கூ
780
கெ
615
கே
391
கை
1101
கொ
2417
கோ
1754
கௌ
110
ங்
1

2
ஙா
2
ஙி
1
ஙீ
1
ஙு
1
ஙூ
1
ஙெ
1
ஙே
1
ஙை
1
ஙொ
5
ஙோ
1
ஙௌ
1
ச்
1

5235
சா
1186
சி
2424
சீ
439
சு
1261
சூ
420
செ
1529
சே
470
சை
23
சொ
409
சோ
365
சௌ
1
ஞ்
1

15
ஞா
44
ஞி
3
ஞீ ஞு ஞூ ஞெ
34
ஞே
5
ஞை
2
ஞொ
3
ஞோ
2
ஞௌ
1
ட்
1

1
டா
1
டி
1
டீ
1
டு
1
டூ
1
டெ
2
டே
1
டை
1
டொ
1
டோ
1
டௌ
ண்
1

1
ணா
1
ணி
1
ணீ ணு
1
ணூ
1
ணெ
2
ணே
1
ணை
1
ணொ
1
ணோ
1
ணௌ
த்
3113
தா
1530
தி
2203
தீ
393
து
1238
தூ
411
தெ
694
தே
856
தை
39
தொ
878
தோ
459
தௌ
ந்
1

2789
நா
204
நி
1860
நீ
1161
நு
14
நூ
18
நெ
892
நே
318
நை
89
நொ
210
நோ
159
நௌ
2
ப்
1

4560
பா
1824
பி
492
பீ
25
பு
2224
பூ
1133
பெ
1064
பே
483
பை
127
பொ
1218
போ
478
பௌ
2
ம்
4760
மா
1422
மி
535
மீ
268
மு
3016
மூ
949
மெ
396
மே
751
மை
152
மொ
284
மோ
242
மௌ
ய்
1

119
யா
426
யி
1
யீ
1
யு
46
யூ
20
யெ
9
யே
1
யை
1
யொ
1
யோ
98
யௌ
1
ர்
87
ரா
107
ரி
11
ரீ
7
ரு
24
ரூ
20
ரெ
6
ரே
16
ரை
10
ரொ
8
ரோ
23
ரௌ
ல்
117
லா
44
லி
8
லீ
5
லு
8
லூ
3
லெ
13
லே
21
லை லொ
20
லோ
63
லௌ
3
வ்
1

3800
வா
1329
வி
1638
வீ
515
வு
1
வூ
1
வெ
2164
வே
834
வை
229
வொ
1
வோ
3
வௌ
ழ்
1

1
ழா
1
ழி
1
ழீ
1
ழு
6
ழூ
1
ழெ
1
ழே ழை ழொ ழோ
1
ழௌ
ள்
1

2
ளா
1
ளி
1
ளீ
1
ளு
1
ளூ
1
ளெ
2
ளே
1
ளை
1
ளொ
1
ளோ
1
ளௌ
ற்
1

1
றா
1
றி
1
றீ
1
று
1
றூ
1
றெ
2
றே
1
றை
1
றொ
1
றோ
1
றௌ
ன்
1

1
னா
1
னி
1
னீ
1
னு
1
னூ
1
னெ
2
னே
1
னை னொ
1
னோ
1
னௌ
தலைசொல் பொருள்
து

து tu,    த் என்னும் மெய்யும் உகர உயிரும் இணைந்த உயிர்மெய் எழுத்து; the compound of 3 த் and உ.

     [த் + உ.]

 து2 tuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உண்ணுதல்; to eat, used generally in negative forms.

     “துவ்வளவா” (நன்.157, உரை);.

 து3 tu, பெ. (n.)

   1. உணவு (இலக்.அக);; food.

   2. பட்டறிவு (யாழ்.அக.);; experience.

   3. பிரிவு; separation.

     [துய் → து (வே.க.282);.]

 து3 tu, இடை. (part.)

   1. சுட்டுப் பெயர் வினாப் பெயர்களில் ஒன்றன் பால் குறிக்கும் ஈறு; suffix added to the demonstrative and interrogative bases to form demonstrative neuter singular pronouns.

   2. தன்மையொருமை முற்றீறு (தொல்.சொல்.204);; verbal termination denoting lst person singular, neuter as in varutu.

   3. ஒன்றன் பால் வினையீறு (தொல்.சொல். 8);; verbal ending denoting 3rd person singular, neuter, as in வந்தது.

   4. பகுதிப் பொருளீறு (குறள். 637);; an expletive added to basic forms, as in kataittu.

 து5 tu, பெ. (n.)

   1. வலிமை; strength.

     ‘கெடலருந்துப் பின்’ (அகம். 108);.

   2. திறமை; skill.

     ‘ஆழ்கடலைக் கடைந்த துப்பனே’ (திவ்.திருவாய். 4, 7, 5);.

   3. நுகர்தல்; to smell.

 து tu,    த் என்னும் மெய்யும் உகர உயிரும் இணைந்த உயிர்மெய் எழுத்து; the compound of த் and உ.

     [த் + உ]

 து3 tu, பெ. (n.)

   1. உணவு (இலக்அக.);; food.

   2. பட்டறிவு (யாழ்.அக.);; experience.

   3. பிரிவு; separation.

     [துய் → து (வெ.க.282);]

 து4 tu, இடை. (part.)

   1. சுட்டுப் பெயர் வினாப் பெயர்களில் ஒன்றன் பால் குறிக்கும் ஈறு; suffix added to the demonstrative and interrogative bases to form demonstrative neuter singular pronouns.

   2. தன்மையொருமை முற்றீறு (தொல்.சொல். 204);; verbal termination denoting 1st person singular, neuter as in varutu.

   3. ஒன்றன் பால் வினையீறு (தொல்.சொல். 8);; verbal ending denoting 3rd person singular, neuter, as in வந்தது.

   4. பகுதிப் பொருளீறு (குறள். 637);; an expletive added to basic forms, as in kataittu.

 து5 tu, பெ. (n.)

   1. வலிமை; strength.

     ‘கெடலருந்துப் பின்’ (அகம். 108);.

   2. திறமை; skill.

     ‘ஆழ்கடலைக் கடைந்த துப்பனே’ (திவ்.திருவாய். 4,7,5);.

   3. நுகர்தல்; to smell.

துகங்கால்

 துகங்கால் tugaṅgāl, பெ.(n.)

   சிவகங்கை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Sivagangai Taluk.

     [துக்கன்+கால்]

துகினூல்

துகினூல் tugiṉūl, பெ. (n.)

   வெண்ணூல்; white thread.

     “பல்கிழியும் பயினுந் துகினூலொடு” (சீவக.235);.

     [துகில் + நூல்.]

 துகினூல் tugiṉūl, பெ. (n.)

   வெண்ணூல்; white thread.

     “பல்கிழியும் பயினுந் துகினூலொடு” (சீவக. 235);.

     [துகில் + நூல்]

துகின்மனை

துகின்மனை tugiṉmaṉai, பெ. (n.)

   கூடாரம்; tent.

     “துகின் மனையுட் கொடு போகி” (சேதுபு.அகத். 40);.

     [துகில் + மனை.]

 துகின்மனை tugiṉmaṉai, பெ. (n.)

   கூடாரம்; tent.

     “துகின் மனையுட் கொடு போகி” (சேதுபுஅகத். 40);.

     [துகில் + மனை]

துகின்முடி

துகின்முடி1 tugiṉmuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தலைப்பாகை கட்டுதல்; to tie a turban on the head.

     “துகின் முடித்துப் போர்த்த…. பெருமூதாளர்” (முல்லைப்.53);.

     [துகில் + முடி.]

 துகின்முடி2 tugiṉmuḍi, பெ. (n.)

   தலைப்பாகை; head-dress.

     “பைந்துகின்முடி யணிந்தவர்” (சீவக. 1558);.

     [துகில் + முடி.]

 துகின்முடி1 tugiṉmuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தலைப்பாகை கட்டுதல்; to tie a turban on the head.

     “துகின் முடித்துப் போர்த்த… பெருமூதாளர்” (முல்லைப். 53);.

     [துகில் + முடி-,]

 துகின்முடி2 tugiṉmuḍi, பெ. (n.)

   தலைப்பாகை; head-dress.

     “பைந்துகின்முடி யணிந்தவர்” (சீவக. 1558);.

     [துகில் + முடி]

துகிரிகை

துகிரிகை tugirigai, பெ. (n.)

   1. துகிலிகை பார்க்க;see tukiligai. (அகநி.);.

   2. சித்திரம் (யாழ்.அக.);; picture.

   3. சாந்து (யாழ்.அக.);; sandal paste.

 துகிரிகை tugirigai, பெ. (n.)

   1. துகிலிகை பார்க்க;See. tukiligai. (அக.நி.);.

   2. சித்திரம் (யாழ்.அக);; picture.

   3. சாந்து (யாழ்.அக.);; sandal paste.

 துகிரிகை tugirigai, பெ. (n.)

   எழுதுகோல்; writing material.

துகிற்கிழி

துகிற்கிழி tugiṟgiḻi, பெ. (n.)

   உறை; cover.

     “துகிற்கிழி பொதிந்து” (சீவக.164);.

 துகிற்கிழி tugiṟgiḻi, பெ. (n.)

   உறை; cover.

     “துகிற்கிழி பொதிந்து” (சீவக. 164);.

துகிற்கொடி

துகிற்கொடி tugiṟgoḍi, பெ. (n.)

   ஆடையாலி யன்ற கொடி; banner, flag.

     “வெள்ளருவித்திரள் யாவையும் குழுவின் மாடத் துகிற் கொடி போன்றவை” (சீவக. 34);.

துகிலி

துகிலி tugili, பெ. (n.)

   1 பருத்தி இலை; cotton leaf.

   2. விதை; testicle (சா.அக.);.

     [துகில் → துகிலி.]

 துகிலி tugili, பெ. (n.)

   1 பருத்தி இலை; cotton leaf.

   2. விதை; testicle (சா.அக.);.

     [துகில் → துகிலி]

துகிலிகை

துகிலிகை1 tugiligai, பெ. (n.)

   1. எழுதுகோல்; painter’s pencil.

     “சுவர்செய்தாங் கெழுதப்பட்ட துகிலிகைப் பாவை” (சீவக. 2542);.

   2. சித்திரம் (யாழ்.அக.);; picture.

     [துகில் → துகிலிகை (தமி.வ. 57);.]

 துகிலிகை2 tugiligai, பெ. (n.)

துகிற்கொடி பார்க்க;see tugirkodi.

     “புரிசைமேற் புனைந்த வாணிலா நெடுந்துகிலிகை” (கந்தபு.திருநகர. 20);.

 துகிலிகை1 tugiligai, பெ. (n.)

   1. எழுதுகோல்; painter’s pencil.

     “சுவர்செய்தாங் கெழுதப்பட்ட துகிலிகைப் பாவை” (சீவக. 2542);.

   2. சித்திரம் (யாழ்.அக.);; picture.

     [துகில் → துகிலிகை (தமி.வ, 57);]

 துகிலிகை2 tugiligai, பெ. (n.)

துகிற்கொடி பார்க்க;See. {}.

     “புரிசைமேற் புனைந்த வாணிலா நெடுந்துகிலிகை” (கந்தபு.திருநகர. 2௦);.

துகில்

துகில் tugil, பெ. (n.)

   1. நல்லாடை; fine cloth, rich attire.

     “பட்டுத் துகிலு முடுத்து” (நாலடி. 264);.

   2. துகிற்கொடி பார்க்க;see tukirkodi.

   3. விருதுக் கொடி (பிங்.);; ensign.

   4. புடைவை; saree.

     “திரெளபதையின் துகிலைத் துச்சாதனன் உரியும் காட்சி”.

     [துகிர் → துகில் (தமிவ. 57);.]

 துகில் tugil, பெ. (n.)

   1. நல்லாடை; fine cloth, rich attire.

     “பட்டுந் துகிலு முடுத்து” (நாலடி. 264);.

   2. துகிற்கொடி பார்க்க;See. {}.

   3. விருதுக் கொடி (பிங்.);; ensign.

   4. புடைவை; saree.

     “திரெளபதையின் துகிலைத் துச்சாதனன் உரியும் காட்சி”.

     [துகிர் → துகில் (தமி.வ. 57);]

துகில்பீசம்

 துகில்பீசம் tugilpīcam, பெ. (n.)

   பருத்தி விதை; cotton seed.

     [துகில் + பீசம்.]

 துகில்பீசம் tugilpīcam, பெ. (n.)

   பருத்தி விதை; cotton seed.

     [துகில் + பீசம்]

துகில்வலை

 துகில்வலை tugilvalai, பெ. (n.)

   வலைவகை; a kind of net.

     [துகில் + வலை.]

 துகில்வலை tugilvalai, பெ. (n.)

   வலைவகை; a kind of net.

     [துகில் + வலை]

துகு

துகு1 dugudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தொகுதியாதல்; to be gathered in a mass, as the hair.

     “சலந்துக்க சென்னிச் சடையான் கண்டாய்” (தேவா.844, 3);.

     [தொகு → துகு.]

 துகு2 tuguttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தொகுதியாக்குதல்; to bring together, gather in a mass, as hair.

     “அவிழ்ந்த புரிசடை துகுக்கும்” (திருவிசை. கருவூ7, 3);.

     [தொகு → துகு.]

 துகு1 dugudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தொகுதியாதல்; to be gathered in a mass, as the hair.

     “சலந்துக்க சென்னிச் சடையான் கண்டாய்” (தேவா. 844, 3);.

     [தொகு → துகு-,]

 துகு2 tugu-, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தொகுதியாக்குதல்; to bring together, gather in a mass, as hair.

     “அவிழ்ந்த புரிசடை துகுக்கும்” (திருவிசை. கருவூ-7,3);.

     [தொகு → துகு-,]

துகுதுகுவெனல்

 துகுதுகுவெனல் duguduguveṉal, பெ. (n.)

   பெருங்கூட்டம் வருகையில் எழும் ஒலிக் குறிப்பு; onom. expr. of the sound of the inflow of a big crowd.

     [துகு + துகு + எனல்.]

 துகுதுகுவெனல் duguduguveṉal, பெ. (n.)

   பெருங்கூட்டம் வருகையில் எழும் ஒலிக் குறிப்பு; onom. expr. of the sound of the inflow of a big crowd.

     [துகு + துகு + எனல்]

துகூலம்

துகூலம் tuālam, பெ. (n.)

   1. வெண்பட்டு; white silk.

   2. நொய்ய புடைவை; thin cloth.

     [ஒருகா. துகில் → துகு → துகூலம்.]

 துகூலம் tuālam, பெ. (n.)

   1. வெண்பட்டு; white silk.

   2. நொய்ய புடைவை; thin cloth.

     [ஒருகா. துகில் → துகு → துகூலம்]

துகை

துகை1 tugaittal, செ.குன்றாவி. (v.t..)

   1. மிதித்துழக்குதல்; to tread down, trample on, bruise or destroy by treading.

     “துன்றுகடி காவினை யடிக்கொடு துகைத்தான்” (கம்பரா. பொழிலிறுத். 8);.

   2. இடித்தல்; to pound in a mortar;

 to mash.

   3. வருத்துதல்; to vex.

     “துன்பத்தாற் றுகைக்கப் பட்டார் துகைத்தவத் துன்பந் தாங்கி” (சீவக.1392);.

     [துவை → துகை. துகைத்தல் (வ.மொ.வ. 184);.]

 துகை2 tugaittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உலவுதல்; to roam about;

 to walk.

     “வாமனா றுகைக்கும் திருவாயில்” (மருதூரந்.12);.

 துகை1 tugaittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. மிதித்துழக்குதல்; to tread down, trample on, bruise or destroy by treading.

     “துன்றுகடி காவினை யடிக்கொடு துகைத்தான்” (கம்பரா. பொழிலிறுத். 8);.

   2. இடித்தல்; to pound in a mortar;

 to mash.

   3. வருத்துதல்; to vex.

     “துன்பத்தாற் றுகைக்கப் பட்டார் துகைத்தவத் துன்பந் தாங்கி” (சீவக. 1392);.

     [துவை → துகை. துகைத்தல் (வ.மொ.வ. 184);]

 துகை2 tugaittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உலவுதல்; to roam about;

 to walk.

     “வாமனா றுகைக்கும் திருவாயில்” (மருதூரந். 12);.

துகை பலன்

துகை பலன் tugaibalaṉ, பெ. (n.)

   அறுவடை; harvest.

     “துகைபலனில் வாருமென்று சொல்ல” (சரவண. பணவிடு.256);.

துகைபலன்

துகைபலன் tugaibalaṉ, பெ. (n.)

   அறுவடை; harvest.

     “துகைபலனில் வாருமென்று சொல்ல” (சரவண. பணவிடு. 256);.

துகையல்

 துகையல் tugaiyal, பெ. (n.)

   தேங்காயுடன் காய்கறிகளை அரைத்துச் செய்யும் உணவு வகை; a relish or mash of vegetables, coconuts, etc.

     “தேங்காய்த் துகையல், புதினாத் துகையல், இஞ்சித் துகையல்” (பே.வ.);.

     [துகை → துகையல்.]

 துகையல் tugaiyal, பெ. (n.)

   தேங்காயுடன் காய்கறிகளை அரைத்துச் செய்யும் உணவு வகை; a relish or mash of vegtables, coconuts, etc.

     “தேங்காய்த் துகையல், புதினாத் துகையல், இஞ்சித் துகையல்” (பே.வ.);.

     [துகை → துகையல்]

துக்கக்காரன்

 துக்கக்காரன் tukkakkāraṉ, பெ.(n.)

   இழவு வீட்டுக்காரன் (வின்.);; mourner.

     [Skt.{} → த. துக்கம் + காரன்]

துக்கக்கேடு

துக்கக்கேடு tukkakāṭu, பெ.(n.)

துக்கம், 1 பார்க்க;see tukkam, 1.

     “சொன்னால் வெட்கக்கேடு, அழுதால் துக்கக்கேடு”.

     [Skt. {} → த. துக்கம்+கேடு]

துக்கங்கேள்-தல் (துக்கங்கேட்டல்)

 துக்கங்கேள்-தல் (துக்கங்கேட்டல்) tukkaṅāḷtaltukkaṅāṭṭal, செ.குன்றா.வி. (v.t.)

   இழவு கேட்டல்; to. comfort mourners, condole with.

     [Skt. duhkha → த. துக்கம்+கேள்-]

துக்கசாகரம்

 துக்கசாகரம் tukkacākaram, பெ. (n.)

   பெருந்துயர் (துயர்க்கடல்);; overwhelming grief, as an ocean of grief.

     [Skt. duhkha → த. துக்கசாகரம்]

துக்கசுரம்

துக்கசுரம் tukkasuram, பெ. (n.)

   1. பிதற்றல், அழுதல் முதலிய குணங்களைக் காட்டும் ஒரு வகைக் காய்ச்சல்; a kind of fever attended with the sympony of raving crying. (சா.அக.);

துக்கச்சல்லா

 துக்கச்சல்லா tukkaccallā, பெ.(n.)

   துயர் (துக்கம்); அடையாளமாகக் கட்டிக்கொள்ளும் கறுப்புத்துணி (பாண்டி);; crepe.

     [Skt.duhkha+{} → த. துக்கச்சல்லா]

துக்கடா

துக்கடா tukkaṭā, பெ. (n.)

   1. சிறுதுண்டு; piece, bit.

   2. உணவுக்கு உரிய பச்சடி முதலிய தொடுகறி; any relish.

   3. தன்மையற்றது; unimportant.

துக்கடாப் பயல்களெல்லாம் இன்று நம்மை எதிர்த்துப் பேசுகிறார்கள் (உவ.);.

 துக்கடா tukkaṭā, பெ. (n.)

   1. சிறுதுண்டு; piece, bit.

   2. உணவுக்கு உரிய பச்சடி முதலிய தொடுகறி; any relish.

   3. தன்மையற்றது; unimportant.

துக்கடாப் பயல்களெல்லாம் இன்று நம்மை எதிர்த்துப் பேசுகிறார்கள் (உ.வ.);.

 துக்கடா1 tukkaṭā, பெ. (n.)

   1. சிறுதுண்டு (இ.வ.);; piece, bit.

   2. உணவிற்குரிய பச்சடி முதலிய தீனி வகை (இ.வ.);; any relish.

     [H. Tukra → த. துக்கடா]

 துக்கடா2 tukkaṭā, பெ.எ. (adj.)

   இழிவான (அற்பம்);; insignificant.

     “துக்கடா வேலை”.

     [Skt. tukra → த. துக்கடா]

துக்கடி

 துக்கடி tukkaḍi, பெ. (n.)

   நிலப் பகுதி; division of a district.

துக்கநாடகம்

 துக்கநாடகம் tugganāṭagam, பெ. (n.)

   துன்ப (துக்க);மான முடிவையடையும் நாடக வகை (பாண்டி.);; tragedy. த.வ. துன்பியல் நாடகம்

     [Skt. duhkha → த. துக்கம் + நாடகம்]

துக்கநிவர்த்தி

 துக்கநிவர்த்தி tukkanivartti, பெ. (n.)

துக்க நிவாரணம் பார்க்க;see {}.

     [Skt.duhkha + ni – {} → த. துக்கநிவர்த்தி]

துக்கநிவாரணமார்க்கம்

துக்கநிவாரணமார்க்கம் tukkanivāraṇamārkkam, பெ. (n.)

   வாய்மை நான்கனுள் பற்றறுவதே துயர் நிலை – வீட்டுக்குரிய (துக்க நிவாரணம்); வழியென்ற அறிவ மதத்தின் (பெளத்த மதம்); கொள்கை. (மணிமே.2,66-7,உரை.);;     [Skt. duhkha+ {} marga → த. துக்கநிவாரண மார்க்கம்]

துக்கநிவாரணம்

துக்கநிவாரணம் tukkanivāraṇam, பெ. (n.)

   1. துன்ப நீக்கம்; deliverance from all ills.

   2. வாய்மை நான்கனுள் அவாவற்று நிற்கும் நிலையே துயரநீக்கமாகிய வீடு என்ற அறிவமதக் (பெளத்தம்); கொள்கை. (மணிமே.2,65,உரை.);;த.வ. துயர் துடைப்பு, துயர் தணிப்பு

     [Skt. {} → த. துக்கநிவாரணம்]

துக்கம்

துக்கம்1 tukkam, பெ. (n.)

   1. துன்பம் (சூடா.);; sorrrow, distress, affliction.

     “துக்கமித் தொடர்ச்சியென்றே (கம்பரா. கும்பகருண.142);;

   2. அளறு (நரகம்.); (வின்.);

 hell.

   3. நோய் (யாழ்.அக.);; disease;

   4. வாய்மை நான்கனுள் உலகப் பிறப்பே துக்கமென்று கூறும் அறிவமதக் (பெளத்த மதம்); கொள்கை. (மணிமே.2, 64, உரை.);;     [Skt.duhkha → த. துக்கம்1]

 துக்கம்2 tukkam, பெ. (n.)

   வானம் (ஆகாசம்);; sky.

     “நிலந்துக்க நீர்வளி தீயானான்” (தேவா.844,3);.

     [Skt. dyu+kha → த. துக்கம்2]

துக்கரம்

துக்கரம் tukkaram, பெ. (n.)

   செய்தற்கரியது; that which is difficult to be made or done.

     “துக்கரமான கொன்றைத் தொடையலால் வளைத்தவாறும்” (பாரத. பதின் மூ.161);

     [Skt. dus-kara → த. துக்கரம்]

துக்கராகம்

துக்கராகம் tukkarākam, பெ. (n.)

   1. இழவுக்குரிய பண் (யாழ்.அக.);; mournful tune.

   2. பாலையாழ்த்திறவகை (பிங்.);;     [Skt. {} → த. துக்கராகம்]

     [த. அராகம் → Skt. {}]

துக்கர்

துக்கர் tukkar, பெ. (n.)

   எலும்புருக்கி நோயுடையவர்; consumptive patients.

     “துக்கர் துருநாமர்” (சிறுபஞ்.76.);

     [Skt.duhkha → த. துக்கர்]

துக்கவீடு

 துக்கவீடு tukkavīṭu, பெ. (n.)

   இழவு கொண்டாடும் வீடு; house of mourning.

     [Skt. {} → த. துக்கம் + வீடு]

துக்கவுன்மத்தம்

 துக்கவுன்மத்தம் tukkavuṉmattam, பெ. (n.)

   துயரம் மிகுதியானால் ஏற்படும் மனநோய்; depression of spirits induced by grief. It takes the form of an insanity marked by abnormal inhibitation of mental and bodily activity. (சா.அக.);

     [Skt. {}+unmath → த. துக்கவுன்மத்தம்]

துக்காசிப்பயறு

 துக்காசிப்பயறு tukkācippayaṟu, பெ. (n.)

   சிறு துவரை; a small variety of dholl.

துக்காணி

துக்காணி tukkāṇi, பெ. (n.)

   இரண்டு அல்லது நான்கு சல்லி மதிப்புக் கொண்ட சிறு செப்புக் காசு; a small copper coins = 2 or pies.

     “துக்காணிப் பொட்டுமிட்டு” (திருக்கூட்டச்சத.);

 துக்காணி tukkāṇi, பெ. (n.)

   இரண்டு அல்லது நான்கு சல்லி மதிப்புக் கொண்ட சிறு செப்புக் காசு; a small copper coins = 2 or pies.

     “துக்காணிப் பொட்டுமிட்டு” (திருக்கூட்டச்சத);

 துக்காணி1 tukkāṇi, பெ.(n.)

   இரண்டு அல்லது நான்கு சல்லி (தம்படி); மதிப்பு கொண்ட சிறு செப்புக்காசு (நாணயம்);; a small copper coin = 2 or 4 pies.

     “துக்காணிப் பொட்டுமிட்டு” (திருக்கூட்டச் சத. MSS.);

     [U. {} → த. துக்காணி]

 துக்காணி2 tukkāṇi, பெ.(n.)

   கடைக்குரியது (இ.வ.);; that which pertains to a shop.

     [U. {} → த. துக்காணி]

துக்காதீதம்

 துக்காதீதம் tukkātītam, பெ. (n.)

   மனமகிழ்வு, வளமை, செழுமை (சுகம்.); (யாழ்.அக.);; pleasure, happiness.

த.வ. இன்பநுகர்வு, நற்பேறு

     [Skt. {} → த. துக்காதீதம்]

துக்கி

துக்கி1 tukkittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   மனம் வருந்துதல்; to sorrow, mourn, to be in distress.

த.வ. துயருறுதல்

     [Skt.{} → த. துக்கி1-,]

 துக்கி2 tukki, பெ. (n.)

துக்கிதன் பார்க்க;see {}.

     “துகியாயிருக்கிறதும் துக்கியா யிருக்கிறதும்… சுபாவங்காணும்” (சி.சி.2,5, மறைஞா.);

     [Skt.{} → த. துக்கி2]

துக்கிணி

துக்கிணி tukkiṇi, பெ. (n.)

துக்குணி பார்க்க;see tukkuni.

     “துக்குணி கிள்ளித்தா வம்மே” (குற்றாகுற.624);.

 துக்கிணி tukkiṇi, பெ. (n.)

துக்குணி பார்க்க; see {}.

     “துக்குணி கிள்ளித்தா வம்மே” (குற்றாகுற. 62, 4);.

துக்கிரி

துக்கிரி tukkiri, பெ. (n.)

 inauspiciousness.

     “திடீரென்று நான் இறந்துவிட்டால் என்ன செய்வாய்? என்று கேட்டதற்கு எதற்கு இந்தத் துக்கிரிப்பேச்சு என்று கடிந்து கொண்டாள்.”

   2. கெடுதல் விளைவதற்குக் காரணமாகக் கருதப்படும் ஆள் (நபர்);; one who is thought to bring bad luck.

     “இந்தக் துக்கிரி பிறந்ததிலிருந்து வியாபாரத்தில் பயங்கர நட்டம்”. (இ.வ.);.

துக்கிலிப்பூண்டு

 துக்கிலிப்பூண்டு tukkilippūṇṭu, பெ.(n.)

   மிகச் சிறிய பூண்டு; a small shrub. (கொ.வ.வ.சொ.);.

     [துக்குணி-துக்கிலி+பூண்டு]

துக்கு

துக்கு1 tukku, பெ. (n.)

   1. கீழ்மை; meanness.

   2. பயனின்மை; worthlessness.

   3. உதவாதவன் –து; useless person or thing.

 துக்கு2 tukku, பெ. (n.)

   துரு; rust.

 துக்கு3 tukku, பெ. (n.)

   1. தோல்; skin.

   2. துவக்கு, 3 பார்க்க;see tuvakku.

   3. உடல்; body.

     “ஏறுந் துக்கிற் றொக்க பரத்தா லிடரெய்தி” (இரகு. அயனுத.27);.

 துக்கு4 tukku, பெ. (n.)

   சுறுசுறுப்பு; quickness, activity.

     “துக்காய்ப் புகுந்து நின்றாட வேண்டும்” (பாடு. 70, வாழ்க்கைப்);.

     [துடுக்கு → துக்கு.]

 துக்கு3 tukku, பெ. (n.)

   1. தோல்; skin.

   2. துவக்கு, 3 பார்க்க; see tuvakku.

   3. உடல்; body.

     “ஏறுந் துக்கிற் றொக்க பரத்தா லிடரெய்தி” (இரகு. அயனுத. 27);.

 துக்கு4 tukku, பெ. (n.)

   சுறுசுறுப்பு; quickness, activity.

     “துக்காய்ப் புகுந்து நின்றாட வேண்டும்” (பாடு. 7௦, வாழ்க்கைப்.);.

     [துடுக்கு → துக்கு]

துக்குக் கூடை

 துக்குக் கூடை tukkukāṭai, பெ.(n.)

   காய் களை எலி கடிக்காமல் கயிற்றில் தொங்க வைக்கும் கூடை; a hang-basket to save the input from the damage of rats.

     [தூக்கு+கூடை]

துக்குடா

 துக்குடா tukkuṭā, பெ. (n.)

துக்கடா பார்க்க;see tukkadå.

 துக்குடா tukkuṭā, பெ. (n.)

துக்கடா பார்க்க; see {}.

துக்குடி

 துக்குடி tukkuḍi, பெ. (n.)

துக்கடி பார்க்க;see tukkati.

 துக்குடி tukkuḍi, பெ. (n.)

துக்கடி பார்க்க; see {}.

துக்குணி

 துக்குணி tukkuṇi, பெ. (n.)

   சிறிதளவு (உ.வ.);; very small quantity.

 துக்குணி tukkuṇi, பெ. (n.)

   சிறிதளவு (உவ.);; very small quantity.

துக்குணிச்சித்தம்

 துக்குணிச்சித்தம் tukkuṇiccittam, பெ. (n.)

   பொறுமையற்ற குணம்; short temper.

துக்குணித்துண்டு

 துக்குணித்துண்டு tukkuṇittuṇṭu, பெ. (n.)

   மிகவும் கொஞ்சம்; very small.

துக்குணிமருத்து

 துக்குணிமருத்து tukkuṇimaruttu, பெ. (n.)

   மிக்க சிறுவளவாகக் கொடுக்கப்படும் பற்பம், செந்தூரம், சுண்ணம் முதலியன; medicinal preparations as a metallic oxides red oxides and carbonates given in exceedingly small doses.

     [துக்குணி + மருந்து]

துக்குணிமருந்து

 துக்குணிமருந்து tukkuṇimarundu, பெ. (n.)

   மிக்க சிறுவளவாகக் கொடுக்கப்படும் பற்பம், செந்தூரம், சுண்ணம் முதலியன; medicinal preparations as a metallic oxides redoxides and carbonates given in exceedingly small doses.

     [துக்குணி + மருந்து.]

துக்குப்பிடித்தவன்

 துக்குப்பிடித்தவன் tukkuppiḍittavaṉ, பெ. (n.)

   பயனற்றவன்; worthless fellow.

 துக்குப்பிடித்தவன் tukkuppiḍittavaṉ, பெ. (n.)

   பயனற்றவன்; worthless fellow.

துக்கை

துக்கை tukkai, பெ. (n.)

காளி;{}.

     “துக்கைபட்டி பிடாரிபட்ட” (S.I.I.1,91);.

     [Skt. {} → த. துக்கை1]

துக்கோற்பத்தி

 துக்கோற்பத்தி tukāṟpatti, பெ. (n.)

   வாய்மை நான்கனுள் அவாவே துயரத்திற்குக் காரண மென்று கூறும் அறிவமதக் (பெளத்தம்); கொள்கை (மணி.);;     [Skt. du.hkha+ut-patti → த. துக்கோற்பத்தி]

துங்கதை

துங்கதை duṅgadai, பெ. (n.)

   1. உயர்ச்சி; height, elevation.

   2. பெருமை; dignity, greatness.

     “துங்கதை தன்னொடு தண்ணென் றெய்திற்றே” (கந்தபு.இரண்டாநாட். சூர.225);.

துங்கநதி

துங்கநதி duṅganadi, பெ. (n.)

   1. மூளைநீர்; serum of the brain.

   2. குழந்தைகளைத் தாக்கும் ஒருவகை நோய்; in the brain is a disease in the children.

துங்கநாசி

 துங்கநாசி tuṅganāci, பெ. (n.)

   நீண்ட மூக்கு; long nose, erect nose.

 துங்கநாசி tuṅganāci, பெ.(n.)

நீண்ட மூக்கு:

 long nose, erect nose.

துங்கநாபம்

 துங்கநாபம் tuṅganāpam, பெ. (n.)

   நச்சுப் பூச்சி வகை; a venomous insect.

துங்கன்

துங்கன் tuṅgaṉ, பெ. (n.)

   உயர்ந்தோன்; eminent man.

     “அபிமான துங்கன் செல்வனைப் போல” (திவ்.திருப்பல்.11);.

 துங்கன் tuṅgaṉ, பெ. (n.)

   உயர்ந்தோன்; eminent man.

     “அபிமான துங்கன் செல்வனைப் போல” (திவ். திருப்பல். 11);.

துங்கபத்திரா

 துங்கபத்திரா tuṅgabattirā, பெ. (n.)

   கிளி முருக்கு; thorny coral tree.

மறுவ. கலியாண முருங்கை

துங்கபத்திரி

துங்கபத்திரி tuṅgabattiri, பெ. (n.)

துங்கபத்திரை பார்க்க;see tungapattirai.

     “துங்கபத்திரி தீம்பாவி தூயதண் பொருநை” (திருவிளை.தலவி.11);.

 துங்கபத்திரி tuṅgabattiri, பெ. (n.)

துங்கபத்திரை பார்க்க;See. {}.

     “துங்கபத்திரி தீம்பாவி தூயதண் பொருநை” (திருவிளை. தலவி. 11);.

துங்கபத்திரை

துங்கபத்திரை tuṅgabattirai, பெ. (n.)

   ஒர் ஆறு; the river Tungabhadra.

     “துங்க பத்திரைச் செங்களத்திடை” (கலிங்.89);.

 துங்கபத்திரை tuṅgabattirai, பெ. (n.)

   ஒர் ஆறு; the river Tungabhadra.

     “துங்க பத்திரைச் செங்களத்திடை” (கலிங். 89);.

துங்கமுகம்

துங்கமுகம் tuṅgamugam, பெ. (n.)

   1. தாமரைத் தண்டு; lotus stamina.

   2. இதளியம்; mercury.

துங்கம்

துங்கம் tuṅgam, பெ.(n.)

   சிற்பமுத்திரையினுள் ஒன்று; a feature in sculpture. [துங்கு+அம்]

 துங்கம் tuṅgam, பெ. (n.)

   1. உயர்ச்சி; height, devation.

     “துங்கமுகமாளிகை” (திவ்.பெரியதி.3, 4, 6);.

   2. நுனி; tip edge.

   3. பெருமை (பிங்.);; dignity, excellence.

   4. அகலம் (பிங்.);; breadth.

   5. மலை; mountain.

   5. தூய்மை; purity.

   6. வெற்றி (யாழ்.அக.);; victory.

     [உங்கு → துங்கு → துங்கம் (வே.க.36);.]

 துங்கம் tuṅgam, பெ. (n.)

   1. உயர்ச்சி; height, devation.

     “துங்கமுகமாளிகை” (திவ்.பெரியதி.3,4,6);.

   2. நுனி; tip edge.

   3. பெருமை (பிங்.);; dignity, excellence.

   4. அகலம் (பிங்.);; breadth.

   5. மலை; mountain.

   5. தூய்மை; purity.

   6. வெற்றி (யாழ்.அக.);; victory.

     [உங்கு → துங்கு → துங்கம் (வே.க. 36);]

துங்கரிகம்

 துங்கரிகம் tuṅgarigam, பெ. (n.)

   காவிக்கல்; red ochre.

துங்கரீமண்டம்

 துங்கரீமண்டம் tuṅgarīmaṇṭam, பெ. (n.)

   சரக்கொன்றை; purging cassia.

துங்கி

துங்கி tuṅgi, பெ. (n.)

   1. இரவு; night.

   2. நச்சுப் பூச்சி வகை; a venomous insect.

துங்கீசன்

துங்கீசன் tuṅācaṉ, பெ. (n.)

   கதிரவன்; sun.

   2. சிவன்; Sivan.

   3. திருமால்; Thirumāl.

   4. திங்கள்; Moon.

     [துங்கன் + ஈசன்.]

 துங்கீசன் tuṅācaṉ, பெ. (n.)

   1. கதிரவன்; Sun.

   2. சிவன்;{}.

   3. திருமால்;{}.

   4. திங்கள்; Moon.

     [துங்கன் + ஈசன்]

துசகம்

துசகம் tusagam, பெ. (n.)

   1. மாதுளை பார்க்க (யாழ்.அக..);;see mädulai.

   2. கொம்மட்டி மாதுளை பார்க்க;see kommatti-madulai (மூ.அ.);.

 துசகம் tusagam, பெ. (n.)

   1. மாதுளை பார்க்க (யாழ்.அக.);: see {}.

   2. கொம்மட்டி மாதுளை பார்க்க;See. {} (மூ.அ.);

துசங்கட்டு-தல்

துசங்கட்டு-தல் dusaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   காரியத்தில் முனைந்து னிற்றல்; to engage eagerly in an enterprise as by hoisting a flag.

கொடி கட்டுதல்

     “பத்தசனங்களைக் காக்கத் துசங்கட்டி” (குற்றா.குற.91-1);.

     [துசம் + கட்டு-]

 துசங்கட்டு-தல் dusaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   காரியத்தில் முனைந்து னிற்றல்; to engage eagerly in an enterprise as by hoisting a flag.

கொடி கட்டுதல்

     “பத்தசனங்களைக் காக்கத் துசங்கட்டி” (குற்றா. குற. 9I-1);.

     [துசம் + கட்டு-,]

துசன்

துசன் tusaṉ, பெ. (n.)

   1. அந்தணன்; brahmin.

   2. தகரம்; tin.

துசபரிசம்

துசபரிசம் tusabarisam, பெ. (n.)

சிறுகாஞ்சொறி (தைலவ.தைல.76); பார்க்க;see sirukanjori.

 துசபரிசம் tusabarisam, பெ. (n.)

சிறுகாஞ்சொறி (தைலவ.தைல.76); பார்க்க;See. {}.

துசம்

துசம்1 tusam, பெ. (n.)

   கொடி; flag.

     “அடியார்க்கெலா மலகிலாவினை தீர்க்கத் துசங்கட்டு மப்பனே” (தாயு.ஆசை. 7);.

 துசம்2 tusam, பெ. (n.)

   1 உமி (யாழ்.அக.);; husk.

   2. தவிடு; bran.

 துசம்3 tusam, பெ. (n.)

   குங்குலியம்; bastard sal.

   2. தவிடு; tooth.

 துசம்2 tusam, பெ.(n.)

   1. உமி (யாழ்.அக.);; husk.

   2. தவிடு; bran.

 துசம்3 tusam, பெ. (n.)

   குங்குலியம்; bastard sal

   2. பல்; tooth.

துசாரோகணம்

துசாரோகணம் tucārōkaṇam, பெ. (n.)

   கோவிலின் கொடியேற்றம்; ceremonial hoisting of the flag in a temple, at the commencement of the annual festival.

     “காணுந் துசாரோகணஞ் செய்து” (கடம்ப. உலா,52);.

     [Skt.dhvaja – {} → த. துசாரோகணம்]

துசாவந்தி

 துசாவந்தி tucāvandi, பெ. (n.)

   ஒரு வகை அராகம் (இராகம்.); (இ.வ.);;     [Skt. {} → த. துசாவந்தி]

துச்சகம்

 துச்சகம் tuccagam, பெ. (n.)

   மணக் குழம்பு வகை; a kind of fragrant paste (யாழ்.அக.);.

துச்சதானியம்

 துச்சதானியம் tuccatāṉiyam, பெ. (n.)

   பதர்; chaff (யாழ்.அக.);.

துச்சதாரு

துச்சதாரு tuccatāru, பெ. (n.)

   1. ஆமணக்கு; castor seed plant.

   2. குறிஞ்சான்; indian ipecacuanha.

துச்சத்துரு

 துச்சத்துரு tuccatturu, பெ. (n.)

   ஆமணக்கு (யாழ்.அக.);; castor-plant.

துச்சனம்

 துச்சனம் tuccaṉam, பெ. (n.)

   தீயகுணம் (துட்டத்தனம்); நெல்லை; viciousness, mischievous disposition.

த.வ. அரம்பத்தனம், துடுக்கு

     [Skt. dur-jana → த. துச்சனம்]

துச்சன்

 துச்சன் tuccaṉ, பெ. (n.)

   இழிந்தவன் (யாழ்.அக.);; mean, worthless fellow.

துச்சம்

துச்சம்1 tuccam, பெ. (n.)

   இழிவு; lowness, meanness, vileness.

     “வார்த்தையைத் துச்சமாக மதித்தானே” (இராமநா. உயுத்.81);.

   2. வெறுமை (யாழ்.அக.);; emptiness.

   3. இன்மை; nonexistence.

     “விண்ணின் மலரெனத் துச்சமே யெனவும்” (வேதா.சூ.59);.

   4. பதர்; chaff.

   5. நிலையின்மை; instability.

     “உலகந் துச்சமென் றுணர்தல்” (திருப்போ.சந். குறுங்கழி. (9); 8);.

   6. பொய்; false hood (யாழ்.அக.);.

 துச்சம்2 tuccam, பெ. (n.)

   1. கொம்மட்டி; water melon.

   2. பேய்க்கொம்மட்டி; bitter water melon.

 துச்சம்1 tuccam, பெ. (n.)

   1. இழிவு; lowness, meanness, vileness.

     “வார்த்தையைத் துச்சமாக மதித்தானே” (இராமநா. உயுத். 81);.

   2. வெறுமை (யாழ்.அக.);; emptiness.

   3. இன்மை; non- existence.

     “விண்ணின் மலரெனத் துச்சமே யெனவும்” (வேதா.சூ. 59);.

   4. பதர்; chaff.

   5. நிலையின்மை; instability.

     “உலகந் துச்சமென் றுணர்தல்” (திருப்போ.சந். குறுங்கழி. (9); 8);.

   6. பொய்; false hood (யாழ்.அக.);.

 துச்சம் tuccam, பெ. (n.)

   இழிவு; low mean habit.

துச்சளை

துச்சளை tuccaḷai, பெ. (n.)

   துரியோதனன் உடன் பிறந்தாள்; sister of Duriyādanan,

     “தோள்களிற் கழையை வென்ற துச்சளை” (பாரத.சம்பவ. 80);.

 துச்சளை tuccaḷai, பெ. (n.)

   துரியோதனன் உடன் பிறந்தாள்; sister of {}.

     “தோல்களிற் கழையை வென்ற துச்சளை” (பாரதிசம்பவ. 80);.

துச்சாதனன்

துச்சாதனன் tuccātaṉaṉ, பெ. (n.)

   துரியோதனன் தம்பியருள் ஒருவன்; a brother of Duriyõdanan.

     “துரோபதையது துய்ய கூந்தலிலே கையை நீட்டிய துச்சாதனனுடைய” (கலித்.101, உரை);.

 துச்சாதனன் tuccātaṉaṉ, பெ.(n.)

   துரியோதனன் தம்பியருள் ஒருவன்; a brother of {}.

     “துரோபதையது துய்ய கூந்தலிலே கையை நீட்டிய துச்சாதனனுடைய” (கலித். 1௦1, உரை);.

துச்சாரம்

 துச்சாரம் tuccāram, பெ. (n.)

   மூங்கிலரிசி; bamboo seed.

துச்சாரி

துச்சாரி tuccāri, பெ. (n.)

   தீயநடத்தையோன்; licentious person, profligate.

     ” துச்சாரி நீகண்ட வின்ப மெனக்கெனைத்தாற் கூறு (நாலடி.84);.

     [Skt. {} → த. துச்சாரி]

துச்சி

துச்சி tucci, பெ. (n.)

   1. பட்டறிவு; experience.

   2. உண்ணுதல்; eating.

   3. தேர்வு; examination.

   4. பூநீறு; fuller’s earth.

     [துய் → துச்சி.]

 துச்சி tucci, பெ. (n.)

   1. பட்டறிவு; experience.

   2. உண்ணுதல்; eating.

   3. தேர்வு; examination.

   4. பூநீறு; fuller’s earth.

     [துய் → துச்சி]

துச்சிதம்

 துச்சிதம் duccidam, பெ. (n.)

   ஆமணக்கு; castor.

 துச்சிதம் tuccitam, பெ. (n.)

   ஆமணக்கு; castor.

துச்சிப்பொறுப்பு

 துச்சிப்பொறுப்பு tuccippoṟuppu, பெ. (n.)

   சிலை வங்கக் கல்; the principle ore of lead.

துச்சிமம்

 துச்சிமம் tuccimam, பெ. (n.)

   மயிற்கொன்றை; peacock flower tree.

 துச்சிமம் tuccinam, பெ. (n.)

   மயிற்கொன்றை; peacock flower tree.

துச்சிமை

 துச்சிமை tuccimai, பெ. (n.)

   கீழ்மை; meanness, baseness.

     [துச்சம் → துச்சிமை.]

 துச்சிமை tuccimai, பெ. (n.)

   கீழ்மை; meanness, baseness.

     [துச்சம் → துச்சிமை]

துச்சிரம்

 துச்சிரம் tucciram, பெ. (n.)

   நாயுருவி; Indian burn.

துச்சில்

துச்சில்1 tuccil, பெ. (n.)

   ஒதுக்கிடம்; place of retreat, shelter.

     “உடம்பினுட் துச்சிலிருந்த உயிர்க்கு” (குறள்.340);.

 துச்சில்2 tuccil, பெ. (n.)

   மயில் கொண்டை (அக.நி.);; crest.

 துச்சில்1 tuccil, பெ. (n.)

   ஒதுக்கிடம்; place of retreat, shelter.

     “உடம்பினுட் துச்சிலிருந்த உயிர்க்கு” (குறள். 340);.

துச்சு

துச்சு tuccu, பெ. (n.)

   இழிவு; meanness, base deeds.

     “துச்சான செய்திடினும்” (திருவிசை. வேணாட்.1);.

துச்சோதனன்

துச்சோதனன் tuccōtaṉaṉ, பெ. (n.)

துரியோதனன் பார்க்க;see {}.

     “சுழலைபெரிதுடைத்துச்சோதனனை” (திவ்.பெரியாழ்.1,8,5);.

     [Skt. Dur-{}-dhana → த. துச்சோதனன்]

துஞ்சம்

 துஞ்சம் tuñjam, பெ.(n.)

   செங்கற்பட்டு வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Chengelpet Taluk.

     [துஞ்சை-துரிஞ்சல்-துரிஞ்சை+துஞ்சம்]

துஞ்சரி-த்தல்

துஞ்சரி-த்தல் tuñjarittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   கண் விழித்தல்; to wake up.

     “வஞ்சிக் கொம்பரிற் றுஞ்சரித் துளரி யொளிமயிர்கலாபம் பரப்பி: (பெருங்.உஞ்சைக். 40, 118);.

 துஞ்சரி-த்தல் tuñjarittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   கண் விழித்தல்; to wake up.

     “வஞ்சிக் கொம்பரிற் றுஞ்சரித் துளரி யொளிமயிர்கலாபம் பரப்பி” (பெருங்.உஞ்சைக். 40, 118);.

துஞ்சர்

 துஞ்சர் tuñjar, பெ. (n.)

   அசுரர் (யாழ்.அக.);; asuras.

துஞ்சற

 துஞ்சற tuñjaṟa, எ.வி. (adv.)

   முழுதும்; entirely, wholly.

துஞ்சல்

துஞ்சல் tuñjal, பெ. (n.)

   1. இறத்தல்; dying.

   2. தூங்கல்; sleeping.

   3. உறங்கல்; dosing drowsing.

துஞ்சினார்

துஞ்சினார் tuñjiṉār, பெ. (n.)

   செத்தார் என்று பொருள்படும் மங்கல வழக்குச் சொல்; the dead, used elephemistically.

     “செத்தாரைத் துஞ்சினா ரென்றலும்” (தொல்.சொல்.17, சேனா);.

 துஞ்சினார் tuñjiṉār, பெ. (n.)

   செத்தார் என்று பொருள்படும் மங்கல வழக்குச் சொல்; the dead, used elephemistically.

     “செத்தாரைத் துஞ்சினா ரென்றலும்” (தொல்.சொல். 17, சேனா.);.

துஞ்சு

துஞ்சு1 duñjudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தூங்குதல்; to sleep, slumber, doze.

     “நெருப்பினுட் டுஞ்சலு மாகும்” (குறள்.1049);.

   2. தொழிலின்றியிருத்தல்; to rest without work.

     “உலகு தொழிலுலந்து நாஞ்சி றுஞ்சி” (அகநா. 14:1);.

   3. சோம்புதல்; sluggish.

     “நீ துஞ்சாய் மாறே” (புறநா. 22, 38);.

   4. சோர்தல்; to droop.

     “பயிர் துஞ்சிப் போயிற்று”.

   5. இறத்தல்; to die.

     “நிலமிசைத்துஞ்சினா ரென்றெடுத்துத் தூற்றப் பட்டாரல்லால்” (நாலடி.21);.

   6. வலியழிதல்; to perish.

     “துஞ்சும் பிணியாயின தானே” (தேவா.494.4);.

   7. குறைதல்; decrease.

     “பெருமலை துஞ்சாது வளஞ்சுரக் கெனவே” (சிலப். குன்றக்குரவை);.

   8. தங்குதல்; stay.

     “புலிதுஞ்சு வியன்புலத் தற்றே” (புறநா.54);.

   9. நிலைபெறுதல் (பிங்.);; to settle permanently, endure.

     “துஞ்சு நீணீதியது” (சூளா.நாட்.1);.

   10. தொங்குதல்; to hang.

     “துஞ்சுகுழல்” (பு.வெ. 9, 35, உரை);.

ம. துஞ்சுக

     [துஞ்சு → துஞ்சு.]

 துஞ்சு2 duñjudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   நெய் முதலியன கட்டியாக உறைதல்; to become solidified, as ghee.

     “துஞ்சிய நெய்யும் காய்ந்த பாலும்” (திவ். பெரியாழ்.2, 1, 6, வ்யா, பக். 228);.

     [துகில் → துகிலி.]

 துஞ்சு2 tuñju, பெ. (n.)

துஞ்சுகுழல் பார்க்க (கலித்.96);;see tuijukulal.

 துஞ்சு1 duñjudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தூங்குதல்; to sleep, slumber, doze.

     “நெருப்பினுட் டுஞ்சலு மாகும்” (குறள். 1௦49);.

   2. தொழிலின்றியிருத்தல்; to rest without work.

     “உலகு தொழிலுலந்து நாஞ்சி றுஞ்சி” (அகநா. 14:1);.

   3. சோம்புதல்; sluggish.

     “நீ துஞ்சாய் மாறே” (புறநா. 22, 38);.

   4. சோர்தல்; to droop.

     “பயிர் துஞ்சிப் போயிற்று”

   5. இறத்தல்; to die.

     “நிலமிசைத்துஞ்சினா ரென்றெடுத்துத் துாற்றப் பட்டாரல்லால்” (நாலடி. 21);.

   6. வலியழிதல்; to perish.

     “துஞ்சும் பிணியாயின தானே” (தேவா. 494:4);.

   7. குறைதல்; decrease.

     “பெருமலை துஞ்சாது வளஞ்சுரக் கெனவே” (சிலப். குன்றக்குரவை);.

   8. தங்குதல்; stay.

     “புலிதுஞ்சு வியன்புலத் தற்றே” (புறநா. 54);.

   9. நிலைபெறுதல் (பிங்.);; to settle permanently, endure.

     “துஞ்சு நீணீதியது” (சூளா.நாட்.1);.

   1௦. தொங்குதல்; to hang.

     “துஞ்சுகுழல்” (பு.வெ. 9,35,உரை);.

ம. துஞ்சுக

     [துஞ்சு → துஞ்சு-,]

 துஞ்சு2 duñjudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   நெய் முதலியன கட்டியாக உறைதல்; to become solidified, as ghee.

     “துஞ்சிய நெய்யும் காய்ந்த பாலும்” (திவ்.பெரியாழ். 2,1,6, வ்யா, பக்.228);.

     [துகில் → துகிலி]

 துஞ்சு2 tuñju, பெ. (n.)

துஞ்சுகுழல் பார்க்க (கலித். 96);;See. {}.

துஞ்சுகுழல்

துஞ்சுகுழல் tuñjuguḻl, பெ. (n.)

   அய்ம் பால்களுள் பின்னித் தொங்கவிட்ட கூந்தல் வகை (பு.வெ. 9, 45, உரை);; woman’s hair dressed by coiling and tying it up behind in a roll, one of aimpal of v.

     [துஞ்சு + குழல்.]

 துஞ்சுகுழல் tuñjuguḻl, பெ. (n.)

   அய்ம் பால்களுள் பின்னித் தொங்கவிட்ட கூந்தல் வகை (பு.வெ. 9, 45, உரை);; woman’s hair dressed by coiling and tying it up behind in a roll, one of aimpal of v.

     [துஞ்சு + குழல்]

துஞ்சுநிலை

 துஞ்சுநிலை tuñjunilai, பெ. (n.)

   கட்டில் (யாழ்.அக.);; cot, bed stead.

துஞ்சுமன்

 துஞ்சுமன் tuñjumaṉ, பெ. (n.)

   சோம்பலுள்ளவன்; indolant person.

 துஞ்சுமன் tuñjumaṉ, பெ. (n.)

   சோம்பலுள்ள- வன்; indolant person.

துஞ்சுமரம்

துஞ்சுமரம் tuñjumaram, பெ. (n.)

   மதில்வாயிற் கணையமரம்; wooden bar to fasten a door.

     “துஞ்சு மரக்குழாஅந்துவன்றி” (பதிற்றுப். 16, 3);.

   2. கழுக்கோல் (பதிற்றுப். 16, 3, உரை);; impaling stake.

     [துஞ்சு + மரம்.]

 துஞ்சுமரம் tuñjumaram, பெ. (n.)

   மதில்வாயிற் கணையமரம்; wooden bar to fasten a door.

     “துஞ்சு மரக்குழா அந்துவன்றி” (பதிற்றுப். 16,3);.

   2. கழுக்கோல் (பதிற்றுப். 16, 3, உரை.);; impaling stake.

     [துஞ்சு + மரம்]

துஞ்சை

துஞ்சை tuñjai, பெ. (n.)

துஞ்சுகுழல் பார்க்க;see tunju-kulal.

     “பனிச்சையையும் துஞ்சையையும் விரித்தும்” (சீவக. 2437, உரை);.

     [துஞ்சு → துஞ்சை.]

 துஞ்சை tuñjai, பெ. (n.)

துஞ்சுகுழல் பார்க்க;See. {}

     “பனிச்சையையும் துஞ்சையையும் விரித்தும்” (சீவக. 2437, உரை);.

     [துஞ்சு → துஞ்சை]

துடகம்

 துடகம் tuḍagam, பெ. (n.)

   தகரை; ring worm plant.

துடக்கம்

 துடக்கம் tuḍakkam, பெ. (n.)

தொடக்கம் பார்க்க;see todakkam.

   க. தொடகுக;ம. துடக்கம்

     [துடு → துடங்கு → துடக்கம்.]

 துடக்கம் tuḍakkam, பெ. (n.)

தொடக்கம் பார்க்க;See. {}.

   க. தொடகுக;ம. துடக்கம்

     [துடு → துடங்கு → துடக்கம்]

துடக்கறுப்பான்

துடக்கறுப்பான் tuḍakkaṟuppāṉ, பெ. (n.)

   1. பசுங்கொத்தான்; air creeper.

   2. முடக்கொற்றான்; palsy curet.

     [துடக்கு + அறுப்பான்.]

 துடக்கறுப்பான் tuḍakkaṟuppāṉ, பெ. (n.)

   1. பசுங்கொத்தான்; air creeper.

   2. முடக் கொற்றான்; palsy curet.

     [துடக்கு + அறுப்பான்]

துடக்கு

துடக்கு1 duḍakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கட்டுதல்; to tie, bind

     “நெடுங்கொடி யருவி யாம்ப லகலடை துடக்கி” (அகநா.96);.

   2. அகப்படுத்துதல்; to entangle, inveigle,

     “தூண்டிலா லிட்டுத் துடக்கி” (கலித். 85);.

   3. தொடர்ப்படுத்துதல்; to bring together.

     “குடரோடு துடக்கி முடக்கியிட” (தேவா.945:1);.

க. தொட

 துடக்கு2 duḍakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தொடக்குதல் (யாழ்.அக.);; to begin.

க. தொடகு

     [தொடக்கு → துடக்கு.]

 துடக்கு3 tuḍakku, பெ. (n.)

   1. தன்னகப்படுத்துவது; that which entangles.

     “தூண்டி. லிரையிற் றுடக்குள் ளுறுத்து” (பெருங்.உஞ்சைக். 35, 108);.

   2. தொடர்பு; connection.

துடக்குகள் தீர்த்துப் போட்டான்.

   3. மகளிர் தீட்டு; menses in woman.

   4. மகப்பேற்றுத் தீட்டு; ceremonial impurity of child birth.

 துடக்கு1 duḍakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கட்டுதல்; to tie, bind.

     “நெடுங்கொடி யருவி யாம்ப லகலடை துடக்கி” (அகநா. 96);.

   2. அகப் படுத்தல்; to entangle, inveigle.

     “தூண்டிலா லிட்டுத் துடக்கி” (கலித். 85);.

   3. தொடர்ப் படுத்துதல்; to bring together.

     “குடரோடு துடக்கி முடக்கியிட” (தேவா. 945:1);.

க. தொட

 துடக்கு2 duḍakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தொடக்குதல் (யாழ்.அக.);; to begin.

க. தொடகு

     [தொடக்கு → துடக்கு]

 துடக்கு3 tuḍakku, பெ. (n.)

   1. தன்னகப் படுத்துவது; that which entangles.

     “தூண்டி லிரையிற் றுடக்குள் ளுறுத்து” (பெருங்.உஞ்சைக். 35, 108);.

   2. தொடர்பு; connection.

துடக்குகள் தீர்த்துப் போட்டான்.

   3. மகளிர் தீட்டு; menses in woman.

   4. மகப்பேற்றுத் தீட்டு; ceremonial impurity of child birth.

துடக்குக்காரன்

 துடக்குக்காரன் tuḍakkukkāraṉ, பெ. (n.)

   தீட்டுக்காரன்; person ceremonially unclean, as from a birth or death.

     [துடக்கு + காரன்.]

 துடக்குக்காரன் tuḍakkukkāraṉ, பெ. (n.)

   தீட்டுக்காரன்; person ceremonially unclean, as from a birth or death.

     [துடக்கு + காரன்]

துடக்குவீடு

 துடக்குவீடு tuḍakkuvīḍu, பெ. (n.)

   குழந்தை பிறப்பு அல்லது இறப்பினால் தூய்மையற்ற வீடு; a house ceremonially unclean, as from childbirth, death, etc.

     [துடக்கு + வீடு.]

 துடக்குவீடு tuḍakkuvīḍu, பெ. (n.)

   குழந்தை பிறப்பு அல்லது இறப்பினால் தூய்மையற்ற வீடு; a house ceremonially unclean, as from childbirth, death, etc.

     [துடக்கு + வீடு]

துடங்கணம்

 துடங்கணம் tuḍaṅgaṇam, பெ. (n.)

   வெண்காரம்; borax (சாஅக.);.

 துடங்கணம் tuḍaṅgaṇam, பெ. (n.)

   வெண்காரம்; borax (சா.அக.);.

துடங்கு

துடங்கு1 duḍaṅgudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தொடங்கு; to begin.

ம. துடங்ஙுக

 துடங்கு2 tuḍaṅgu, பெ. (n.)

   விலங்கு; shackles, stocks for confinement.

     [துடக்கு → துடங்கு.]

 துடங்கு2 tuḍaṅgu, பெ. (n.)

   விலங்கு; shackles, stocks for confinement.

     [துடக்கு → துடங்கு]

துடப்பம்

 துடப்பம் tuḍappam, பெ. (n.)

   துடைப்பம்; broom.

துடப்பம்புல்

 துடப்பம்புல் tuḍappambul, பெ. (n.)

துடைப்பப்புல் பார்க்க;see tutaippa-p-pul.

 துடப்பம்புல் tuḍappambul, பெ. (n.)

துடைப்பப்புல் பார்க்க;See. {}.

துடம்

 துடம் tuḍam, பெ. (n.)

துடவு பார்க்க;see tutavu.

 துடம் tuḍam, பெ. (n.)

துடவு பார்க்க;See. {}.

துடம்பகாரி

 துடம்பகாரி tuḍambakāri, பெ. (n.)

   சிறுதுவரை; a small variety of dholl.

துடராமுறி

 துடராமுறி tuḍarāmuṟi, பெ. (n.)

   விடுதலை ஆவணம்; release deed (யாழ்.அக.);.

துடரி

துடரி tuḍari, பெ. (n.)

   1. திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு மலை; a hill in Tinnevelly district.

     “மாறன் றுடரிவண் பொழிலே” (மாறனலங். 96, 159);.

   2. சிறுவிலந்தை மரம்; small jujube tree.

     “தீம்புளிக் களாவொடு துடரி முனையின்” (புறநா.177);.

 துடரி tuḍari, பெ. (n.)

   1. திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு மலை; a hill in Tinnevelly district.

     “மாறன் றுடரிவண் பொழிலே” (மாறனலங். 96, 159);.

   2. சிறுவிலந்தை மரம்; small jujube tree.

     “தீம்புளிக் களாவொடு துடரி முனையின்” (புறநா. 177);.

துடரிக்கொழுந்து

 துடரிக்கொழுந்து tuḍarikkoḻundu, பெ. (n.)

   இண்டங்கொழுந்து; tender leaves of inddam.

துடர்

துடர்1 tuḍartal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. துடர்; to follow one after another.

     “நெடுமரங்கள் சுற்றிச் சாம்புவன் கொல்ல” (கம்பரா.நாகபா.59);.

   2. தொடர் பார்க்க;see todar:

 துடர்2 tuḍar, பெ. (n.)

   தொடரி; chain (அக.நி.);.

     [துடு → துடர்.]

 துடர்1 tuḍartal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. துடர்; to follow one after another.

     “நெடுமரங்கள் சுற்றிக் சாம்புவன் கொல்ல” (கம்பரா.நாகபா. 59);.

   2.. தொடர் பார்க்க;See. {}.

 துடர்2 tuḍar, பெ. (n.)

   தொடரி; chain (அக.நி.);.

     [துடு → துடர்]

துடர்க்கம்

 துடர்க்கம் tuḍarkkam, பெ. (n.)

   நரி வழுக்கை அல்லது பிரமி வழுக்கை; Indian bramy.

துடர்ச்சி

 துடர்ச்சி tuḍarcci, பெ. (n.)

   சண்பகம்; champauk tree.

துடவர்

 துடவர் tuḍavar, பெ. (n.)

   நீலப்பகுதி மலை இனத்தவர்; todar of the Nilgiris.

 துடவர் tuḍavar, பெ. (n.)

   நீலப்பகுதி மலை இனத்தவர்; todar of the {}.

துடவு

துடவு tuḍavu, பெ. (n.)

   ஓர் அளவு; a liquid measure.

=ஒரு துடவு நெயும்= (T.A.S. ii, 86);.

     [ஒ.நோ. துழவு → துடவு.]

 துடவு tuḍavu, பெ. (n.)

   ஓர் அளவு; a liquid measure.

     “ஒரு துடவு நெயும்” (T.A.S. ii, 86);.

     [ஒ.நோ. துழவு → துடவு]

துடவை

துடவை tuḍavai, பெ. (n.)

   1. சோலை (சூடா);; grove.

   2. தோட்டம்; garden.

     “தோன்றாத் துடவையி னிட்டன ணீங்க” (மணிமே. 1310);.

   3. விளைநிலம்; cultivated field.

     “ஆத்தொழு வோடை துடவையுங் கிணறும்” (திவ்.பெரியாழ்.515);.

   4. மயில்; peacock.

     [துடு → துடா.]

 துடவை tuḍavai, பெ. (n.)

   1. சோலை (சூடா);; grove.

   2. தோட்டம்; garden.

     “தோன்றாத் துடவையி னிட்டன ணீங்க” (மணிமே. 13, 10);.

   3. விளைநிலம்; cultivated field.

     “ஆத்தொழு வோடை துடவையுங் கிணறும்” (திவ்.பெரியாழ். 5,1,5);.

   4. மயில்; peacock.

     [துடு → துடா]

துடி

துடி tuḍi, பெ.(n.)

   தாளத்தின் உறுப்புகளில் ஒன்று; a kind of talam. [துடு-து]

 துடி1 tuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. படபடவெனச் சலித்தல்; to quiver, tremble.

     “வாய்திறந் தம்பவளத் துடிப்பப் பாடுமின்” (திருவாச. 9, 11);.

   2. மனம் பதைத்தல்; to be in a great flurry or agitation.

     “துணுக்கத்தாற் துடிக்கின் றாரும்” (கம்பரா.நீர் விளையாட்டு 11);

   3. பரபரத்தல்; to be eager.

     “அவன் அங்கே போகத் துடிக்கிறான்”.

   4. பசி முதலியவற்றால் மிக வருந்துதல்; to suffer acutely, as from the gnawings of hunger.

     “பசியால் துடிக்கிறான்”.

   5. துடுக்காதல்; to be rude, roguish.

   6. மின்னுதல்; to shine, glitter.

     [துடு → துடி → துடி- (மு.தா.62);.]

 துடி2 tuḍi, பெ. (n.)

   1. சலிப்பு; quivering.

     “ஒரு துடிதுடித்தாள்”.

   2. வேகம்; speed.

     “வித்தோங்கு பயிரைக் கிளைத்துவரு துடியினால் விளையு மென்றே யறியலாம்” (அறப். சத. 31);.

   3. அறிவுக் கூர்மை; cleverness.

   4. சுறுசுறுப்பு; industry.

     “பையன் துடியா யிருக்கிறான்”.

   5. மேன்மை; superiority.

   6. வலி; strength.

   7. உடுக்கை என்னும் பறை வகை; a small drum shaped like an hour-glass.

   8. துடி கொட்டுபவன்; drummer.

     “துடிப்பண் புரைத்தன்று” (பு.வெ. 119);, கொளு);.

   9. உதடு; lip (அக.நி.);.

 துடி3 tuḍi, பெ. (n.)

   1. அகில் வகை; salt swamp tiger’s milk

   2. தூதுவளை (திவா); பார்க்க;see tidulai.

   3. கூதாளி (யாழ்.அக.);; convolvulus.

   4. சங்கஞ்செடி (மலை.);; mistletoe berry thorn.

 துடி4 tuḍi, பெ. (n.)

   1. கால நுட்பம்; instant, minute.

     “துடியின் மாள” (இரகு. யாகப். 67);.

   2. 4096 கணங்கொண்ட காலவகை; one of the ten varieties of kalam v., which consists of 4096 kanam.

   3. சிறுமை; littleness.

   4. மயிர்ச் சாந்து; unguent for perfuming the hair of women.

     “துடித்தலைக் கருங்குழல்” (சீவக.194);.

 துடி5 tuḍi, பெ. (n.)

   திரியணுகம்; molecule, as made up of three atoms.

     “துடிகொள் நுண்ணிடை” (திவ்.பெரியதி.1, 2-3, வ்யா);.

 துடி1 tuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. படபடவெனச் சலித்தல்; to quiver, tremble.

     “வாய்திறந் தம்பவளந் துடிப்பப் பாடுமின்” (திருவாச. 9,11);.

   2. மனம் பதைத்தல்; to be in a great flurry or agitation.

     “துணுக்கத்தாற் துடிக்கின் றாரும்” (கம்பரா. நீர் விளையாட்டு. 11);.

   3. பரபரத்தல்; to be eager.

     “அவன் அங்கே போகத் துடிக்கிறான்”.

   4. பசி முதலியவற்றால் மிக வருந்துதல்; to suffer acutely, as from the gnawings of hunger.

     “பசியால் துடிக்கிறான்”.

   5. துடுக்காதல்; to be rude, roguish.

   6. மின்னுதல்; to shine, glitter.

     [துடு → துடி → துடி – (மு.தா. 62);]

 துடி2 tuḍi, பெ. (n.)

   சலிப்பு; quivering.

     “ஒரு துடி துடித்தாள்”.

   2. வேகம்; speed.

     “வித்தோங்கு பயிரைக் கிளைத்துவரு துடியினால் விளையு மென்றே யறியலாம்” (அறப். சத. 31);.

   3. அறிவுக் கூர்மை; cleverness.

   4. சுறுசுறுப்பு; industry.

     “பையன் துடியா யிருக்கிறான்”.

   5. மேன்மை; superiority.

   6. வலி; strength.

   7. உடுக்கை என்னும் பறை வகை; a small drum shaped like an hour-glass.

   8. துடி கொட்டுபவன்; drummer.

     “துடிப்பண் புரைத்தன்று” (பு.வெ. 1.19, கொளு);.

   9. உதடு; lip (அக.நி.);.

 துடி3 tuḍi, பெ. (n.)

   1. அகில் வகை; salt swamp tiger’s milk

   2. தூதுவளை (திவா.); பார்க்க;See. {}.

   3. கூதாளி (யாழ்.அக);; convolvulus.

   4. சங்கஞ்செடி (மலை.);; mistletoe berry thorn.

 துடி4 tuḍi, பெ. (n.)

   1. கால நுட்பம்; instant, minute.

     “துடியின் மாள” (இரகு. யாகப். 67);.

   2. 4096 கணங்கொண்ட காலவகை; one of the ten varieties of kalam v., which consists of 4096 kanam.

   3. சிறுமை; littleness.

   4. மயிர்ச் சாந்து; unguent for perfuming the hair of women.

     “துடித்தலைக் கருங்குழல்” (சீவக. 194);.

 துடி5 tuḍi, பெ. (n.)

   திரியணுகம்; molecule, as made up of three atoms.

     “துடிகொள் நுண்ணிடை” (திவ்.பெரியதி. 1,2-3, வ்யா);.

துடிகம்

 துடிகம் tuḍigam, பெ. (n.)

தும்பை (மலை.); பார்க்க;see tumbai.

     [துடு → துடிகம்.]

 துடிகம் tuḍigam, பெ. (n.)

தும்பை (மலை.); பார்க்க;See. tumbai.

     [துடு → துடிகம்]

துடிக்கூத்து

துடிக்கூத்து tuḍikāttu, பெ. (n.)

   பதினொரு வகை ஆடல்களுள் பகைவரை அழித்தபின் முருகக் கடவுளும் எழுமகளிரும் துடி கொட்டியாடிய கூத்து (சிலப். 6.51); (பிங்.);; a dance of victory performed to the accompaniment of drum-beat, by skanda and the yelu-makalir one of Il kuttu of v.

 துடிக்கூத்து tuḍikāttu, பெ. (n.)

   பதினொரு வகை ஆடல்களுள் பகைவரை அழித்தபின் முருகக் கடவுளும் எழுமகளிரும் துடி கொட்டியாடிய கூத்து (சிலப். 6,51); (பிங்.);; a dance of victory performed to the accompaniment of drum-beat, by skanda and the {} one of Il kuttu of v.

துடிசாத்திரம்

 துடிசாத்திரம் tuḍicāttiram, பெ. (n.)

துடிநூல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tuti-nul.

     [துடி + சாத்திரம்.]

 துடிசாத்திரம் tuḍicāttiram, பெ. (n.)

துடிநூல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. {}.

     [துடி + சாத்திரம்]

துடிதலோகம்

துடிதலோகம் duḍidalōkam, பெ. (n.)

   அறிவமத (பெளத்தம்); நூல் கூறும் தேவருலகத்தில் (தேவலோகம்); ஒன்று;     “துடித லோகத்து மிக்கோன் பாதம்” (மணிமே.12, 73);.

     [Skt.{} → த. துடிதலோகம்]

துடிதுடி-த்தல்

துடிதுடி-த்தல் duḍiduḍiddal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மனம் பதைபதைத்தல்; to be in a great flurry.

   2. கடுகடுத்தல்; to fret and fume.

     “எதிருறத் துடிதுடித் தெரிவிழித் துணை சிவத்து” (பிரபோத. 26, 21);.

துடிதுடித்தல்

துடிதுடித்தல் duḍiduḍiddal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மனம் பதைபதைத்தல்; to be in a great flurry.

   2. கடுகடுத்தல்; to fret and fume.

     “எதிருறத் துடிதுடித் தெரிவிழித் துணை சிவத்து” (பிரபோத. 26, 21);.

துடிநாடி

 துடிநாடி tuḍināḍi, பெ. (n.)

   வேகமாய்ப் பதைத்தோடும் நாடி; forcible beating of the pulse (சா.அக.);.

     [துடி + நாடி.]

 துடிநாடி tuḍināḍi, பெ. (n.)

   வேகமாய்ப் பதைத்தோடும் நாடி; forcible beating of the pulse (சா.அக.);.

     [துடி + நாடி]

துடிநிலை

துடிநிலை tuḍinilai, பெ. (n.)

   போர்க்களத்தே மறவரது வீரம்பெருகத் துடி கொட்டுதலைக் கூறும் புறத்துறை; theme of arousing the coverage of warriors by beating the tudi drum.

     “மறங்கடைக் கூட்டிய துடிநிலை” (தொல்.பொ.59);.

   2. வழிவழியாய்த் துடிகொட்டி வருவோனது குணங்களைப் புகழும் புறத்துறை (பு.வெ.1, 19);; theme of praising the faithful services of a hereditary drummer.

     [துடி → துடிநிலை.]

 துடிநிலை tuḍinilai, பெ. (n.)

   போர்க்களத்தே மறவரது வீரம்பெருகத் துடி கொட்டுதலைக் கூறும் புறத்துறை; theme of arousing the coverage of warriors by beating the {} drum.

     “மறங்கடைக் கூட்டிய துடிநிலை” (தொல்.பொ. 59);.

   2. வழிவழியாய்த் துடிகொட்டி வருவோனது குணங்களைப் புகழும் புறத்துறை (பு.வெ. 1,19);; theme of praising the faithful services of a hereditary drummer.

     [துடி → துடிநிலை]

துடிநூல்

 துடிநூல் tuḍinūl, பெ. (n.)

   உடலின் துடிப்புக்களினின்று அவற்றின் பயனான விளைவுகளைக் கூறும் நூல் (யாழ்.அக.);; treatise on the art of sooth saying from the quivering of different parts of the body.

     [துடி + நூல்.]

 துடிநூல் tuḍinūl, பெ. (n.)

   உடலின் துடிப்புக்களினின்று அவற்றின் பயனான விளைவுகளைக் கூறும் நூல் (யாழ்.அக.);; treatise on the art of sooth saying from the quivering of different parts of the body.

     [துடி + நூல்]

துடிநோய்

 துடிநோய் tuḍinōy, பெ. (n.)

   திடீரெனத் துடிக்கச் செய்தலினாலேற்படும் நோய்வகை; sudden vital depression due to an injury of emotion which makes an untowerd impression upon the nervous system shock.

துடிபித்தம்

 துடிபித்தம் tuḍibittam, பெ. (n.)

   உடம்பு துடித்தல், சண்டையிடல், மகளிரிடம் ஆசை கொள்ளல் முதலிய குணங்களை உண்டாக்கும் ஒரு வகைப்பித்தம் (சா.அக.);; a kind of bilious nature in men causing mischievous propensitus as tremor, inducing a desire to quarrel with others or promoting a carnal desire etc.

     [துடி + பித்தம்.]

   துடிபேதி கடுமையான வயிற்றுப் போக்கு; drastic purgative.

     [துடி + பேதி.]

 துடிபித்தம் tuḍibittam, பெ. (n.)

   உடம்பு துடித்தல், சண்டையிடல், மகளிரிடம் ஆசை கொள்ளல் முதலிய குணங்களை உண்டாக்கும் ஒரு வகைப்பித்தம் (சாஅக);; a kind of bilious nature in men causing mischievous propensitus as tremor, inducing a desire to quarrel with others or promoting a carnal desire etc.

     [துடி + பித்தம்]

துடிபேதி

 துடிபேதி tuḍipēti, பெ. (n.)

   கடுமையான வயிற்றுப் போக்கு; drastic purgative.

     [துடி + பேதி]

துடிப்பு

துடிப்பு1 tuḍippu, பெ. (n.)

   பரபரப்பு; flurry, diligence.

     “துடிப்பே விஞ்சியிருக்கும்” (ஈடு. 8,4,10);.

   2. நடுக்கம்; trembling.

     “தொண்டை வாயிற் றுடிப் பொன்று சொல்லவே” (கம்பரா.பூக்கொய்.38);.

   3. நாடியடிக்கை; palpitation.

     “மார்பிடைத் துடிப்புண்டென்னா” (கம்பரா. நாகபாச.223);.

   4. அகந்தை; pride.

     “துடிப்பற்றுக் கேவலமாய் நிற்பதுபோல்” (ஒழுவிபொது. 2);.

   5. சினம்; anger.

     “பரவி யெல்லாம் படுத்தினான் றுடிப்புமாற” (கம்பரா. நிகும்பலை. 179);.

   6. பிரம்பு முதலியவற்றின் வீச்சு; whirl, as of a whip.

     “சூரற் றுடிப்பினைத் திசை துழாவ” (இரகு. குறைகூ.8);.

     [துடு → துடி → துடிப்பு (மு.தா.62);.]

 துடிப்பு2 tuḍippu, பெ. (n.)

   1. விலை முதலியவற்றின் ஏற்றம்; exorbitance as of price.

     “துடிப்பானதுமான விலையை ஏற்றுவார்கள்” (மதி. க. 173);.

   2. ஊற்றம்; Zeal.

     “சைவத் துடிப்புள்ளவர்” (மதி. க. 27);.

 துடிப்பு1 tuḍippu, பெ. (n.)

   1. பரபரப்பு; flurry, diligence.

     “துடிப்பே விஞ்சியிருக்கும்” (ஈடு. 8,4,10);.

   2. நடுக்கம்; trembling.

     “தொண்டை வாயிற் றுடிப் பொன்று சொல்லவே” (கம்பரா.பூக்கொய். 38);.

   3. நாடியடிக்கை; palpitation.

     “மார்பிடைத் துடிப்புண்டென்னா” (கம்பரா. நாகபாச. 223);.

   4. அகந்தை; pride.

     “துடிப்பற்றுக் கேவலமாய் நிற்பதுபோல்” (ஒழுவி.பொது. 2);.

   5. சினம்; anger.

     “பரவி யெல்லாம் படுத்தினான் றுடிப்புமாற” (கம்பரா. நிகும்பலை. 179);.

   6. பிரம்பு முதலியவற்றின் வீச்சு; whirl, as of a whip.

     “சூரற் றுடிப்பினைத் திசை துழாவ” (இரகு. குறைகூ. 8);.

     [துடு → துடி → துடிப்பு (மு.தா. 62);]

துடியடங்கவரை-த்தல்

 துடியடங்கவரை-த்தல் tuḍiyaḍaṅgavaraittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உருவம் மாறும்படி அரைக்குதல் (சா.அக.);; grinding a thing so as to alter its shape or structure completely.

     [துடி + அடங்க + அரை-.]

 துடியடங்கவரை-த்தல் tuḍiyaḍaṅgavaraittal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   உருவம் மாறும்படி அரைக்குதல் (சா.அக.);; grinding a thing so as to alter its shape or structure completely.

     [துடி + அடங்க + அரை-,]

துடியடி

துடியடி tuḍiyaḍi, பெ. (n.)

   துடி போன்ற காலுடைய யானைக் கன்று; the young of an elephant, as drum-footed.

     “கடிய துடியடி யினொடு மிடியி னதிர” (தேவா.1157, 4);.

     [துடி + அடி.]

 துடியடி tuḍiyaḍi, பெ. (n.)

   துடி போன்ற காலுடைய யானைக் கன்று; the young of an elephant, as drum-footed.

     “கடிய துடியடி யினொடு மிடியி னதிர” (தேவா. 1157,4);.

     [துடி + அடி]

துடியன்

துடியன் tuḍiyaṉ, பெ. (n.)

   1. துடிகொட்டுஞ் சாதியான்; drummer who beats the tudi drum.

     “துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பனென்று” (புறநா.2337);.

   2. சினமுள்ளவன்; man of irritable temper.

   4. சுறுசுறுப்புள்ளவன்; busy person industrious person.

     [துடி → துடியன்.]

 துடியன் tuḍiyaṉ, பெ. (n.)

   1. துடிகொட்டுஞ் சாதியான்; drummer who beats the {} drum.

     “துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பனென்று” (புறநா. 2337);.

   2. சினமுள்ளவன்; man of irritable temper.

   4. சுறுசுறுப்புள்ளவன்; busy person industrious person.

     [துடி → துடியன்]

துடியலூர்

 துடியலூர் tuḍiyalūr, பெ.(n.)

   கோயமுத்தூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Coimbatore Taluk.

     [து-துடியல்:ஊர்]

துடியாஞ்சி

துடியாஞ்சி1 tuḍiyāñji, பெ. (n.)

சங்கஞ்செடி பார்க்க;see sanganjedi.

 துடியாஞ்சி2 tuḍiyāñji, பெ. (n.)

   இசங்கு; mistle toe berry thorn (சா.அக.);.

     [துடி → துடிநிலை.]

 துடியாஞ்சி1 tuḍiyāñji, பெ. (n.)

சங்கஞ்செடி பார்க்க;See. {}.

 துடியாஞ்சி2 tuḍiyāñji, பெ. (n.)

   இசங்கு; mistle toc berry thorn (சா.அக.);.

     [துடி → துடிநிலை]

துடியாடல்

 துடியாடல் tuḍiyāḍal, பெ. (n.)

துடிக்கூத்து பார்க்க;see tuti-k-kuttu.

 துடியாடல் tuḍiyāḍal, பெ. (n.)

துடிக்கூத்து பார்க்க;See. {}.

துடியாட்டம்

 துடியாட்டம் tuḍiyāḍḍam, பெ. (n.)

   கிறுகிறுப்பு; giddiness.

துடியிகம்

 துடியிகம் tuḍiyigam, பெ. (n.)

   நவரை வாழை; a variety of plantain.

துடியிடை

துடியிடை tuḍiyiḍai, பெ. (n.)

   உடுக்குப் போன்ற இடுப்புடையவளாகிய பெண்; women, as having a waist slender like the middle of the tuti drum.

     “திறம்புவ தாய்விடிற் போலி துடியிடையே” (வீரசோ.யாப்.24);.

 துடியிடை tuḍiyiḍai, பெ. (n.)

   உடுக்குப் போன்ற இடுப்புடையவளாகிய பெண்; women, as having a waist slender like the middle of the tuti drum.

     “திறம்புவ தாய்விடிற் போலி துடியிடையே” (வீரசோ. யாப். 24);.

துடிவாதம்

 துடிவாதம் tuḍivātam, பெ. (n.)

   நரம்புத் துளைகளில் கெட்ட நீர் தங்குவதால் உடம்பில் பலவிடங்களில் துடிதுடித்து அடங்கி, உடம்பில் அனல் பறந்து ஒடுங்கும் ஒரு ஊதைநோய் (சா.அக.);; a kind of nervous disease more especially a functional disorder of the nervous system due to accumulation of moibid fluid in several parts of the body.

துடிவாயு

துடிவாயு tuḍivāyu, பெ. (n.)

   காற்று அடிக்கடி உடம்பில் பரந்தோடி, நாள்தோறும் அதிகரித்து, பலவிடங்களில் துடிப்புண்டாக்கும் ஒரு வளி (சா.அக.);; a form of nervous disease due to the deranged humour vayu prevailing on several parts of the body.

   தெ. துடுப்பு;   க. துடுப்பு;ம. துடுப்பு

     [துள் → துளு → துளுப்பு → துடுப்பு (வே.க.276);.]

 துடிவாயு tuḍivāyu, பெ. (n.)

   காற்று அடிக்கடி உடம்பில் பரந்தோடி, நாள்தோறும் அதிகரித்து, பலவிடங்களில் துடிப் புண்டாக்கும் ஒரு வளி (சாஅக.);; a form of nervous disease due to the deranged humour vayu prevailing on several parts of the body.

   தெ. துடுப்பு;   க. துடுப்பு;ம. துடுப்பு

     [துள் → துளு → துளுப்பு → துடுப்பு (வே.க. 276);]

துடுக்கு

 துடுக்கு tuḍukku, பெ.(n. )உடுக்கும் துடி எனும் இசைக்கருவியும் சேர்ந்து இசைக்கும் ஒலிப்பு: music produced both from udukku and tudi.

     [துடு-துடுக்கு]

துடுப்பதி

 துடுப்பதி duḍuppadi, பெ.(n.)

   ஈரோடு வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Erode Taluk.

     [துடு+பதி]

துடுப்பு அழுகல்

 துடுப்பு அழுகல் tuḍuppuaḻugal, பெ.(n.)

   மீன் களுக்கு வரும் ஒரு வகை நோய்; finrot.

     [துடுப்பு+அழுகல்]

துடுப்புக்கீரை

 துடுப்புக்கீரை tuḍuppukārai, பெ.(n.)

   காட்டில் முளைக்கும் கீரை வகை; a kind of greens. (நெவ.வ.சொ.);.

     [துடுப்பு+கீரை]

 துடுப்புக்கீரை tuḍuppukārai, பெ. (n.)

   மருந்துச் செடிவகை; a small medicinal plant.

     [துடுப்பு + கீரை.]

 துடுப்புக்கீரை tuḍuppukārai, பெ. (n.)

   மருந்துச் செடிவகை; a small medicinal plant.

     [துடுப்பு + கீரை]

துடுப்புநாரை

 துடுப்புநாரை tuḍuppunārai, பெ.(n.)

   நாரை வகையுள் ஒன்று; spoonbill.

     [துடுப்பு+நாரை]

     [P]

துடுப்புள்ளான்

 துடுப்புள்ளான் tuḍuppuḷḷāṉ, பெ. (n.)

   உள்ளான் வகை; snipe with paddle bill.

     [துடுப்பு + உள்ளான்.]

 துடுப்புள்ளான் tuḍuppuḷḷāṉ, பெ. (n.)

   உள்ளான் வகை; snipe with paddle bill.

     [துடுப்பு + உள்ளான்]

துடுப்புவாயன்

 துடுப்புவாயன் tuḍuppuvāyaṉ, பெ.(n.)

   ஒரு வகை பறவை இனம்; spoon bill. [துடுப்பு+வாயன்]

துடுமெனல்

துடுமெனல் tuḍumeṉal, பெ. (n.)

   1. ஒலிக்குறிப்பு; onom. expr. signifying roaring.

   2. நீரில் விழுதற்குறிப்பு; jumping sound, as into water.

     “தீம்பழ நெடுநீர்ப் பொய்கைத் துடுமென விழுஉம்” (ஜங்குறு.61);.

க. துடும்

 துடுமெனல் tuḍumeṉal, பெ. (n.)

   1. ஒலிக்குறிப்பு; onom. expr. signifying roaring.

   2. நீரில் விழுதற்குறிப்பு; jumping sound, as into water.

     “தீம்பழ நெடுநீர்ப் பொய்கைத் துடுமென விழூஉம்” (ஐங்குறு. 61);.

க. துடும்

துடுமை

துடுமை tuḍumai, பெ.(n.)

   தோலால் செய்யப் பட்ட பண்டைய இசைக்கருவி; an ancient musical instrument

     [துடும்பு-துடுமை]

 துடுமை tuḍumai, பெ. (n.)

   தோற்கருவி வகை (சிலப். 3, வரி, உரை, பக்.104);; a kind of drum.

தெ. துடுமு: க. துடுபு

 துடுமை tuḍumai, பெ. (n.)

   தோற்கருவி வகை (சிலப். 3, வரி, உரை, பக். 104);; a kind of drum.

   தெ. துடுமு;க. துடுபு

துடும்பு

 துடும்பு tuḍumbu, பெ.(n.)

ஒர் இசைக்கருவி, a musical instrument.

     [துடும் (ஒலிக்குறிப்பு);-துடும்பு]

 துடும்பு tuḍumbu, பெ.(n.)

   பறை; kettle like drums.

     “கோயிலில் நோம்பு சாற்றிய தைத்துடும்பு அடித்துத் தெரிவித்தனர்”.

     [துடும்-துடும்பு]

துடும்பு-தல்

துடும்பு-தல் duḍumbudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ததும்புதல்; to have and flow, as sea-water.

     “துடும்பல் வேலை துளங்கிய தில்லையால்” கம்பரா. சேதுபந்தன.59).

   2. கூடுதல்; to combine, come together.

     “வன்னியு மந்தமுந் துடும்பல் செய் சடை” (தேவா. 277, 6);.

     [துளும்பு → துடும்பு-, (மு.தா.6);.]

 துடும்பு-தல் duḍumbudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ததும்புதல்; to have and flow, as sea-water.

     “துடும்பல் வேலை துளங்கிய தில்லையால்” (கம்பரா. சேதுபந்தன. 59);.

   2. கூடுதல்; to combine, come together.

     “வன்னியு மந்தமுந் துடும்பல் செய் சடை” (தேவா. 277, 6);.

     [துளும்பு → துடும்பு-, (மு.தா. 6);]

துடுவை

துடுவை tuḍuvai, பெ. (n.)

   நெய்த்துடுப்பு; wooden ladle for taking ghee,

     “துடுவையா னறுநெ யார்த்தி” (திருவிளை. திருமணப்.184);.

     [துளு → துடு → துடுவை (வே.க.277);.]

 துடுவை tuḍuvai, பெ. (n.)

   நெய்த்துடுப்பு; wooden ladle for taking ghee.

     “துடுவையா னறுநெ யார்த்தி” (திருவிளை. திருமணப் 184);.

     [துளு → துடு → துடுவை (வே.க. 277);]

துடை

துடை1 tuḍaittal, பெ. (n.)

   1. தடவி நீக்குதல்; to wipe.

     “வான் றுடைக்கும் வகைய போல” (புறநா.38);.

   2. பெருக்கித்தள்ளுதல்; to sweep, brush.

     “தூளி . . . ஆர்ப்பது துடைப்பது போன்ற” (கம்பரா. கும்பகருணன். 101);.

   3. துவட்டுதல்; to dry by wiping, as wet hair.

தலையை ஈரம் போகத் துடை.

   4. ஒப்பமிடுதல்; to polish.

     “நன் பொன் மணியுறீஇப் பேணித் துடைத்தன்ன” (கலித்.117);.

   5. தீற்றுதல்; to rub, apply.

     “சோரியை வாரியைத் துடைத்தார்” (கம்பரா.அதிகாயன்.238);.

   6. நீக்குதல்; to remove, dispel, to expel dismiss.

     “தன்கேளிர் துன்பந் துடைத்தூன்றுந் தூண்” (குறள்.615);.

   7. அழித்தல்; to ruin, destroy.

     “படைப்பாய் காப்பாய் துடைப்பாய் போற்றி” (திருவாச.4, 100);.

   8. கொல்லுதல்; to hill.

     “துடைத்த காலன்றனை” (ஞானவா. சுக்கி.18);.

   9. கைவிடுதல்; to relinguish, desert.

   10. காலியாக்குதல்; to exhaust.

   தெ. துருட்சு;க. தொடெ. ம. துடெக்க

 துடை2 tuḍai, பெ. (n.)

   1. தொடையென்னும் உறுப்பு; thigh.

   2. சுவர்க்கட்டை; block built into a wall to support a beam.

   3. சுவர்ப்புறத்து நீண்ட உத்திரம்; beam projecting from a wall.

   4. விட்டம்; long cross beam.

   5. அரசமரம்; pipal tree.

   6. நச்சு மூங்கில்; poison bamboo.

     [துடு → துடை (வ.மொ.வ.182);.]

 துடை1 tuḍaittal, பெ. (n.)

   1. தடவி நீக்குதல்; to wipe.

     “வான் றுடைக்கும் வகைய போல” (புறநா. 38);.

   2. பெருக்கித்தள்ளுதல்; to sweep, brush.

     “தூளி . . . ஆர்ப்பது துடைப்பது போன்ற” (கம்பரா. கும்பகருணன். 101);.

   3. துவட்டுதல்; to dry by wiping, as wet hair.

தலையை ஈரம் போகத் துடை.

   4. ஒப்பமிடுதல்; to polish.

     “நன் பொன் மணியுறீஇப் பேணித் துடைத்தன்ன” (கலித். 117);.

   5. தீற்றுதல்; to rub, apply.

     “சோரியை வாரியைத் துடைத்தார்” (கம்பரா அதிகாயன். 238);.

   6. நீக்குதல்; to remove, dispel, to expel dismiss.

     “தன்கேளிர் துன்பந் துடைத்தூன்றுந் தூண்” (குறள். 615);.

   7. அழித்தல்; to ruin, destroy.

     “படைப்பாய் காப்பாய் துடைப்பாய் போற்றி” (திருவாச. 4, 100);.

   8. கொல்லுதல்; to hill.

     “துடைத்த காலன்றனை” (ஞானவா. சுக்கி, 18);.

   9. கைவிடுதல்; to relinguish, desert.

   10. காலியாக்குதல்; to exhaust.

   தெ. துருட்சு;   க. தொடெ;ம. துடெக்க

 துடை2 tuḍai, பெ. (n.)

   1. தொடையென்னும் உறுப்பு; thigh.

   2. சுவர்க்கட்டை; block built into a wall to support a beam.

   3. சுவர்ப்புறத்து நீண்ட உத்திரம்; beam projecting from a wall.

   4. விட்டம்; long cross beam.

   5. அரசமரம்; pipal tree.

   6. நச்சு மூங்கில்; poison bamboo.

     [துடு → துடை (வ.மொ.வ. 182);]

துடைகாலன்

 துடைகாலன் tuḍaikālaṉ, பெ. (n.)

   தன் குடும்பத்திற்குக் கேடு விளைவிக்கும் தீய குணாளன்; a man whose ill-luck is believed to bring ruin to his family.

துடைகாலி

 துடைகாலி tuḍaikāli, பெ. (n.)

   தன் குடும்பத்திற்கே கேடு விளைவிக்கும் நலமிலாப்பெண்; a woman whose ill-luck is believed to bring ruin to her family.

 துடைகாலி tuḍaikāli, பெ. (n.)

   தன் குடும்பத்திற்கே கேடு விளைவிக்கும் நலமிலாப்பேன்; a woman whose ill-luck is believed to bring ruin to her family.

துடைக்கனம்

 துடைக்கனம் tuḍaikkaṉam, பெ. (n.)

   மூங்கில்; bamboo.

துடைக்குழி

 துடைக்குழி tuḍaikkuḻi, பெ.(n.)

தோற்ற வெற்றுக்குழி (சென். வழக்கு);. a-empty pit in indoor gameplank.

     [துடை(துடைத்த);குழி]

துடைச்சவம்

 துடைச்சவம் tuḍaiccavam, பெ. (n.)

   எருக்கு; madar plant.

துடைப்பக்கட்டை

துடைப்பக்கட்டை tuḍaippakkaḍḍai, பெ. (n.)

   1. துடைப்பம் பார்க்க;see tutaippam.

   2. தேய்ந்த துடைப்பம்; worn-out broom.

 துடைப்பக்கட்டை tuḍaippakkaḍḍai, பெ. (n.)

   1. துடைப்பம் பார்க்க;See. {}.

   2. தேய்ந்த துடைப்பம்; worn-out broom.

துடைப்பச்சுழி

 துடைப்பச்சுழி tuḍaippaccuḻi, பெ.(n.)

மாட்டின்

   வால்பகுதியில் இருக்கும் சுழி, தீமை பயக்கும் sig; a mark denoting bad omen on cow.

மறுவ தீச்சுழி

     [துடைப்பம்+சுழி]

துடைப்பப்புல்

 துடைப்பப்புல் tuḍaippappul, பெ. (n.)

   புல் விளக்குமாறு; broom-grass.

துடைப்பமுள்

 துடைப்பமுள் tuḍaippamuḷ, பெ. (n.)

   துடப்பத்திலுள்ள முள்; the thorn like subtances in the broom grass (சா.அக.);.

     [துடைப்பம் + முள்.]

 துடைப்பமுள் tuḍaippamuḷ, பெ. (n.)

   துடப்பத்திலுள்ள முள்; the thorn like subtances in the broom grass (சா.அக.);.

     [துடைப்பம் + முள்]

துடைப்பம்

துடைப்பம் tuḍaippam, பெ. (n.)

   விளக்குமாறு; broom, beson.

     “உரோமநீள் வால்க ளற்றன துடைப்ப மொத்தலின்” (உத்தரரா. இலங்கையழி.31);.

ம. துடப்பம்

     [துடை → துடைப்பு → துடைப்பம் (வே.க. 227);.]

 துடைப்பம் tuḍaippam, பெ. (n.)

   விளக்குமாறு; broom, beson.

     “உரோமநீள் வால்க ளற்றன துடைப்ப மொத்தலின்” (உத்தரரா.இலங்கையழி. 31);.

ம.துடப்பம்

     [துடை → துடைப்பு → துடைப்பம் (வே.க. 277);]

துடைவாழை

துடைவாழை tuḍaivāḻai, பெ. (n.)

   1. தொடையில் உண்டாகும் கட்டிவகை; inflammed glands, abscess on the thigh near the groin.

   2. அரையாப்புக்கட்டி; bubo.

     [தொடை → துடை → வாழை.]

 துடைவாழை tuḍaivāḻai, பெ. (n.)

   1. தொடையில் உண்டாகும் கட்டிவகை; inflammed glands, abscess on the thigh near the groin.

   2. அரையாப்புக்கட்டி; bubo.

     [தொடை → துடை + வாழை]

துடைவி

 துடைவி tuḍaivi, பெ. (n.)

   நாயுருவி; indian burr.

     [துடை → துடைவி.]

 துடைவி tuḍaivi, பெ. (n.)

   நாயுருவி; indian burr.

     [துடை → துடைவி]

துடைவை

துடைவை tuḍaivai, பெ. (n.)

   1. உழவு; cultivation.

   2. கொல்லை, பூந்தோட்டம்; cultivation, backyard, flower garden.

     [துடை → துடைவை.]

 துடைவை tuḍaivai, பெ. (n.)

   1. உழவு; cultivation.

   2. கொல்லை, பூந்தோட்டம்; cultivation, back-yard, flower garden.

     [துடை → துடைவை]

துட்கு

துட்கு1 duṭkudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   . அச்சங் கொள்ளுதல்; to be alarmed, struck with fear or dismay.

     “கடற்றுட்கப் பொரும்வேலர்” (திருப்பு. 423);.

     [துட்கெனல் → துட்கு.]

 துட்கு2 tuṭku, பெ. (n.)

   அச்சம்; fear, dismay.

     “துட்கோடுள மறுகும்படி” (பாரத. பதினாறாம். 65);.

 துட்கு1 duṭkudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சங் கொள்ளுதல்; to be alarmed, struck with fear or dismay.

     “கடற்றுட்கப் பொரும்வேலர்” (திருப்பு. 423);.

     [துட்கெனல் → துட்கு-,]

துட்கெனல்

துட்கெனல் tuṭkeṉal, பெ. (n.)

   அச்சக்குறிப்பு; expr. of sudden fear or dismay.

     “நெஞ்சு துட்கென்ன” (சீவக.2059);.

 துட்கெனல் tuṭkeṉal, பெ. (n.)

   அச்சக்குறிப்பு; expr. of sudden fear or dismay.

     “நெஞ்சு துட்கென்ன” (சீவக. 2௦59);.

துட்டகண்டகன்

துட்டகண்டகன் tuṭṭagaṇṭagaṉ, பெ. (n.)

   1. மிகக்கொடியவன்; hard-heartedman.

   2. பிறரைக் கசக்கி வேலை வாங்குவோன்; sweater.

     [Skt. {} → த. துட்டகண்டகன்]

துட்டகம்

 துட்டகம் tuṭṭagam, பெ. (n.)

   பொல்லாங்கு (யாழ்.அக.);; wickedness.

     [Skt. {} → த. துட்டகம்]

துட்டக்கிளவி

துட்டக்கிளவி tuṭṭakkiḷavi, பெ. (n.)

   தீச்சொல்; bad words.

     “துட்டக்கிளவி பெட்டவை பயிற்றி” (பெருங்.உஞ்சைக்.40,82);.

     [Skt.{} → த. துட்டம் + கிளவி]

துட்டதேவதை

துட்டதேவதை duṭṭadēvadai, பெ. (n.)

   மாடன் காட்டேரி முதலிய கொடுந் தெய்வங்கள்; malignant deity.

     “பலிகொடுத்தேன் கர்ம துட்டதேவதைகளில்லை” (தாயு.கருணாகர.8);.

     [Skt.{} → த. துட்டதேவதை]

துட்டத்தனம்

 துட்டத்தனம் tuṭṭattaṉam, பெ. (n.)

   தீக்குணம்; mischievous disposition.

     [Skt. {} → த. துட்டம்+தனம்]

துட்டநிக்கிரகம்

துட்டநிக்கிரகம் tuṭṭaniggiragam, பெ. (n.)

   தீயோரையழிக்கை; destruction of the wicked.

     “துட்ட நிக்கரகஞ் செய்யத் தோன்றலார் தோன்றாநிற்பர்” (குற்றா.தல. தக்கன் வேள்விச்.128);.

     [Skt. {} → த. துட்டநிக்கிரகம்]

துட்டன்

துட்டன் tuṭṭaṉ, பெ. (n.)

   1. தீயோன்; wicked, mischievous fellow.

     “துட்டனைத் துட்டுத் தீர்த்து” (தேவா.1194,10);.

   2. தேள் (சூடா);; scorpion.

     [Skt. {} → த. துட்டன்]

துட்டம்

துட்டம்1 tuṭṭam, பெ. (n.)

   1. தீமை; evil.

   2. பச்சைக் கல் (மரகத); குற்றங்களுள் ஒன்று; flaw in emeralds.

     “துட்டமே தோடமூர்ச் சிதமே” (திருவிளை. மாணிக்.68);.

   3. இகழத்தக்கத்து (நிந்தித்தல்); (நீலகேசி,530. உரை);; that which is censurable.

     [Skt. {} → த. துட்டம்]

துட்டலி

 துட்டலி tuṭṭali, பெ. (n.)

   செடிவகை (யாழ்.அக.);; plant.

 துட்டலி tuṭṭali, பெ. (n.)

   செடிவகை (யாழ்அக.);; plant.

துட்டவி

துட்டவி tuṭṭavi, பெ. (n.)

   1. தொடரி; prickly thron.

   2. ஒரு முட்செடி; a thorny shrub.

   3. புலித்தடுக்கி; tiger-stopper.

துட்டாப்பு

துட்டாப்பு tuṭṭāppu, பெ. (n.)

   1. செரிமான நோய்; indigestion.

   2. சிட்டை மரத்திடையே கட்டிய பாரத்தை சுமக்கை; carrying a load hung on a pole between two persons.

   3. சிட்டைமரம் பார்க்க;see Sittai-maram.

 துட்டாப்பு tuṭṭāppu, பெ. (n.)

   1. செரிமான நோய்; indigestion.

   2. சிட்டை மரத்திடையே கட்டிய பாரத்தை சுமக்கை; carrying a load hung on a pole between two persons.

   3. சிட்டைமரம் பார்க்க;See. {}.

துட்டி

துட்டி1 tuṭṭi, பெ. (n.)

   மனநிறைவு; satisfaction.

     “நல்ல துட்டியாற் சமாதி தன்னிற் றூங்கிய தூயோர்” (சிவதரு. சிவபோ.89);.

 துட்டி2 tuṭṭi, பெ. (n.)

   பணிக்கு வாராமையின் பொருட்டு சம்பளம் பிடிக்கை; deduction from the wages of a person made because of his absence from work.

     “அவன் சம்பளத்தில் ஒருநாள் துட்டிபோட்டான்” (செட்டிநா.);.

 துட்டி1 tuṭṭi, பெ. (n.)

   மனநிறைவு; satisfaction.

     “நல்ல துட்டியாற் சமாதி தன்னிற் றூங்கிய தூயோர்” (சிவதரு. சிவபோ. 89);.

 துட்டி1 tuṭṭi, பெ. (n.)

   1. சாத்துன்பம்; death

   2. இழவு வருத்தம் (துக்கம்); வினாவுதல் (விசாரித்தல்);; condolence.

த.வ. சாவழித்துயர்

     [Skt. dusti → த. துட்டி]

 துட்டி2 tuṭṭi, பெ. (n.)

   1. சாதீட்டு; pollution from death.

   2. சாதுயர்; calamity from death.

     [Skt. {} → த. துத்தி2]

 துட்டி3 tuṭṭi, பெ. (n.)

   கெட்டவள்; wicked mischievous woman.

     “காமக்குரோதம் விளைத்திடு துட்டிகள்” (திருப்பு.451);.

துட்டிலம்

 துட்டிலம் tuṭṭilam, பெ. (n.)

   இலுப்பை; mahwah flower.

துட்டு

துட்டு tuṭṭu, பெ. (n.)

   1, 2 அல்லது 4 தம்படி மதிப்புக் கொண்ட பணம்; money of the value of 2 or 4 pies.

   2. பணம்; money.

     “அவன் துட்டுள்ளவன்”.

   3. தொன்மக் காலத்துக் காசு வகை; an ancient copper coin.

     [துள் → துட்டு (மு.தா.141);.]

 துட்டு tuṭṭu, பெ. (n.)

   1. 2 அல்லது 4 தம்படி மதிப்புக் கொண்ட பணம்; money of the value of 2 or 4 pies.

   2. பணம்; money.

     “அவன் துட்டுள்ளவன்”

   3. தொன்மக் காலத்துக் காசு வகை; an ancient copper coin.

     [துள் → துட்டு (மு.தா. 141);]

 துட்டு1 tuṭṭu, பெ. (n.)

   மாழைக்காசு; metal coin.

 துட்டு2 tuṭṭu, பெ. (n.)

   தீமை; wickedness, mischief

     “துட்டனைத் துட்டுத் தீர்த்து” (தேவா.1194, 10);.

     [Skt.{} → த. துட்டு2]

துட்டுக்கட்டை

 துட்டுக்கட்டை tuṭṭukkaṭṭai, பெ. (n.)

துட்டுத்தடி பார்க்க;see tuttu-tati.

 துட்டுக்கட்டை tuṭṭukkaṭṭai, பெ. (n.)

துட்டுத்தடி பார்க்க;See. {}.

துட்டுக்காரன்

 துட்டுக்காரன் tuṭṭukkāraṉ, பெ. (n.)

   பணக்காரன்; moneyed man.

துட்டுத்தடி

துட்டுத்தடி tuḍḍuttaḍi, பெ. (n.)

   குறுந்தடி (யாழ்.அக.);; short club.

     [துட்டு + தடி (மு.தா.141);.]

 துட்டுத்தடி tuḍḍuttaḍi, பெ. (n.)

   குறுந்தடி (யாழ்.அக.);; short club.

     [துட்டு + தடி (முதா. 141);]

துட்டுத்துக்காணி

துட்டுத்துக்காணி tuṭṭuttukkāṇi, பெ. (n.)

   1. சில்லறைப் பணம்; copper money, small change.

   2. பணம்; money, wealth.

துட்டுமாந்தம்

துட்டுமாந்தம் tuṭṭumāndam, பெ. (n.)

   குழந்தை நோய் வகை (பாலவா.315);; a disease of children.

     [ஒருகா. துட்டு2 + மாந்தம்.]

 துட்டுமாந்தம் tuṭṭumāndam, பெ. (n.)

   குழந்தை நோய் வகை (பாலவா. 315);; a disease of children.

     [ஒருகா. துட்டு2 + மாந்தம்]

துட்டுவட்டி

 துட்டுவட்டி tuṭṭuvaṭṭi, பெ. (n.)

   உரூபா ஒன்றுக்கு மாதம் ஒரு துட்டுமேனி வாங்கும் முறையல்லா வட்டி; interest at the rat of a tuttu per rupee per mensem, considered exorbitant.

     [துட்டு + வட்டி.]

 துட்டுவட்டி tuṭṭuvaṭṭi, பெ. (n.)

   உரூபா ஒன்றுக்கு மாதம் ஒரு துட்டுமேனி வாங்கும் முறையல்லா வட்டி; interest at the rat of a tuttu per rupee per mensem, considered exorbitant.

     [துட்டு + வட்டி]

துட்டுவம்

 துட்டுவம் tuṭṭuvam, பெ. (n.)

   சிறுமை; little, insignificant.

துட்டெடை

துட்டெடை tuḍḍeḍai, பெ. (n.)

   எண்ணெய் மருந்தெண்ணெய், மருந்து, நெய் இவைகளை உட்கொள்ளும் அளவு, அதாவது 4 பைசா எடை (சா.அக.);; a quantity weighing 4 pies generally prescribed by vaidyans in case of liquid medicine, to be given internally as oil, medicated ghee or oil.

துட்டை

துட்டை tuṭṭai, பெ. (n.)

   1. கற்பில்லாதவள் (சூடா.);; profligate, unchaste woman.

   2. கட்டுக்கடங்காதவள்; termagant, turbulent woman.

     [Skt. {} → த.துட்டை]

துட்பதம்

துட்பதம் duṭpadam, பெ. (n.)

   பாசாங்கு; pretension.

     “துட்பதத்துட எழுதிடுஞ் சுயோதனன்” (பாரத.வாரணா.13);.

த.வ. போலி நடிப்பு

     [Skt. dus-pada → த. துட்பதம்]

துட்பரிசம்

துட்பரிசம் tuṭparisam, பெ. (n.)

   சிறுகாஞ் சொறி (தைலவ.தைல.76);; small climbing nettle.

     [Skt.dus-{} → த. துட்பரிசம்]

துட்பிரச்சாரம்

 துட்பிரச்சாரம் tuṭpiraccāram, பெ. (n.)

 false propaganda, slander, campaign.

     “தன்னைப் பற்றி நடந்து வரும் துஷ்பிரச்சாரத்தைப் பற்றிக் கவலைப் படவில்லை என்றார் கல்லூரி முதல்வர். முறையாகத் தேர்தலில் வெற்றி பெற்றவரைப் பற்றி துஷ்பிரச்சாரம் செய்கிறார்களே?. (இ.வ.);

துணங்கறல்

துணங்கறல் tuṇaṅgaṟal, பெ. (n.)

   1. இருள்; darkness.

   2. திருவிழா; festival (செ.அக.);.

துணங்கல்

 துணங்கல் tuṇaṅgal, பெ. (n.)

   கூத்து (பிங்.);; dance.

     [துணங்கை → துணங்கல்.]

 துணங்கல் tuṇaṅgal, பெ. (n.)

   கூத்து (பிங்.);; dance.

     [துணங்கை → துணங்கல்]

துணங்கு

 துணங்கு tuṇaṅgu, பெ. (n.)

   இருள் (யாழ்.அக.);; darkness.

 துணங்கு tuṇaṅgu, பெ. (n.)

   இருள் (யாழ்அக);; darkness.

துணங்கை

துணங்கை tuṇaṅgai, பெ. (n.)

   1. முடக்கிய இருகைகளையும் விலாப் புடைகளில் ஒற்றியடித்துக்கொண்டு அசைந்தாடும் ஒரு வகைக் கூத்து; a kind of dance in which the arms bent at the above are made to strike against the sides.

     “பிணத்தின் வாய டுணங்கை தூங்க” (திருமுரு.56);.

   2. பேய் (சூடா);; devil.

   3. திருவிழா (திவா.);; festival.

   4. யாழ் விண்மீன் (திருவாதிரை); (சூடா.);; the sixth naksatra.

     [துளங்கு → துணங்கு → துணங்கை.]

 துணங்கை tuṇaṅgai, பெ. (n.)

   1. முடக்கிய இருகைகளையும் விலாப் புடைகளில் ஒற்றியடித்துக்கொண்டு அசைந்தாடும் ஒரு வகைக் கூத்து; a kind of dance in which the arms bent at the above are made to strike against the sides.

     “பிணந்தின் வாய டுணங்கை தூங்க” (திருமுரு. 56);.

   2. பேய் (சூடா.);; devil.

   3. திருவிழா (திவா.);; festival.

   4. யாழ் விண்மீன் (திருவாதிரை); (சூடா.);; the sixth {}.

     [துளங்கு → துணங்கு → துணங்கை]

துணதுண-த்தல்

துணதுண-த்தல் duṇaduṇaddal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   இடைவிடாது பேசித் தொந்தரவு செய்தல்; to worry with ceaseless talk (கொ.வ.);.

 துணதுண-த்தல் duṇaduṇaddal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   இடைவிடாது பேசித் தொந்தரவு செய்தல்; to worry with ceaseless talk (கொ.வ.);.

துணரி

துணரி tuṇari, பெ. (n.)

   பூங்கொத்து; bunch of flowers.

     “துணரிஞாழல் நறும்போது நஞ்சூழ் குழற்பெய்து” (திவ். பெரியதி.9, 3, 5);.

     [துணர் → துணரி.]

 துணரி tuṇari, பெ. (n.)

   பூங்கொத்து; bunch of flowers.

     “துணரிஞாழல் நறும்போது நஞ்சூழ் குழற்பெய்து” (திவ். பெரியதி. 9,3,5);.

     [துணர் → துணிரி]

துணர்

துணர்1 tuṇartal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

துணர் பார்க்க;see tunar.

     “இருடுணுர்ந்தனைய குஞ்சியன்” (சூளா.குமார.6);.

     [துண் → துணர் → துணர்தல்.]

 துணர்2 tuṇar, பெ. (n.)

   1. பூ; flower.

     “துணரினா லருச்சனை புரிந்தே” (பிரமோத். 18, 30);.

   2. பூங்கொத்து; bunch of flowers,

     “பொற்றுணர்த் தாமம்” (கல்லா.10);.

   3. பூந்தாது (சூடா.);; pollen of a flower.

   4. குலை; bunch of fruits.

     “சாரற் பலவின் கொழுந்துணர் நறும்பழம்” (ஐங்குறு.214);.

 துணர்3 tuṇarttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   கொத்துடையதாதல்; to cluster, as flowers.

     “துணர்த்த பூந்தொடையலான்” (கம்பரா.வேள்வி.53);.

     [துண் → துணர் → துணர்த்தல்.]

 துணர்1 tuṇartal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

துணர்3 பார்க்க;See. {}.

     “இருடுணுர்ந்தனைய குஞ்சியன்” (சூளா. குமார. 6);.

     [துண் → துணர் → துணர்தல்]

 துணர்2 tuṇar, பெ. (n.)

   1. பூ; flower.

     “துணரினா லருச்சனை புரிந்தே” (பிரமோத். 18, 30);.

   2. பூங்கொத்து; bunch of flowers.

     “பொற்றுணர்த் தாமம்” (கல்லா. 10);.

   3. பூந்தாது (சூடா.);; pollen of a flower.

   4. குலை; bunch of fruits.

     “சாரற் பலவின் கொழுந்துணர் நறும்பழம்” (ஐங்குறு. 214);.

     [துண் → துணர்]

 துணர்3 tuṇarttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   கொத்துடையதாதல்; to cluster, as flowers.

     “துணர்த்த பூந்தொடையலான்” (கம்பரா. வேள்வி. 53);.

     [துண் → துணர் → துணர்த்தல்]

துணர்வை

 துணர்வை tuṇarvai, பெ.(n.)

பல்லாங்குழியில்தோற்று நிரப்பப்படாத வெற்றுக் குழிக்குப் புதுக் கோட்டையில் வழங்கும் பெயர் :emptypitin pallankuliindoor game of Pudukottai.

     [தூர்-துர்வை]

துணவு

துணவு1 tuṇavu, பெ. (n.)

   விரைவு (வின்.);; quickness celerity, suddenness.

     [துண்ணெனல் → துணவு.]

 துணவு2 tuṇavu, பெ. (n.)

   நுணா பார்க்க (வின்.);; seе nuna.

 துணவு1 tuṇavu, பெ. (n.)

   விரைவு (வின்.);; quickness celerity, suddenness.

     [துண்ணெனல் → துணவு]

 துணவு2 tuṇavu, பெ. (n.)

நுணா பார்க்க (வின்.);;See. {}.

துணி

துணி1 duṇidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெட்டுண்ணுதல்; to be sundered, cut, severed.

     “இருடுணிந் தன்ன குவவுமயிர்க் குருளை” (அகநா.201);.

   2. நீங்குதல்; to be removed.

     “இன்றே துணிந்ததென் வினைத் தொடர்பு” (கம்பரா. கையடை.5);.

   3. கிழிதல்; to be torn.

     “ஆடையுந் துணிந்த கீரையாக்கியே” (திருவாத பு. மண்சும.29);.

   4. தெளிவாதல்; to become clear.

     “துணி நீர் மெல்லவல்” (மதுரைக். 283);.

   5. துணிவு கொள்ளல்; to dare, venture.

     “அவன் இப்போது துணிந்து பேசுகிறான்”.

     [துள் → துண் → துணி-. (மு.தா.158);.]

 துணி2 duṇidal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. உறுதி செய்தல்; to resolve, determine, ascertain;

 to conclude.

     “அருஞ்சுரந் துணிந்து பிறளாயினள்” (அகநா.35);.

   2. தொடங்குதல்; to commence.

     “எண்ணித் துணிக கருமம்” (குறள்.467);.

 துணி3 tuṇi, பெ. (n.)

   1. துண்டம்; to piece, slice, chop, fragment, bit, morsel.

     “வெளிற்றுப் பனந் துணியின்” (புறநா.35);.

   2. ஆடை (பிங்.);; cloth for wear.

     “துணிச்சிதர்” (மணி.11, 109);.

   3 தொங்கல் (சூடா.);; hanging, pendants, decorations, as of cloth.

   4 தேரிற் கட்டிய கொடி (சது.);; flag of a car.

   5. ஒளி (பிங்.);; light.

   6. மரவுரி (பிங்.);; bark-cloth.

   7. உறுதி; ascertainment, determination.

     [துள் → துண் → துணி-. (மு.தா.141);.]

 துணி1 duṇidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெட்டுண்ணுதல்; to be sundered, cut, severed.

     “இருடுணிந் தன்ன குவவுமயிர்க் குருளை” (அகநா.2௦1);.

   2. நீங்குதல்; to be removed.

     “இன்றே துணிந்ததென் வினைத் தொடர்பு” (கம்பரா. கையடை. 5);.

   3. கிழிதல்; to be torn.

     “ஆடையுந் துணிந்த கீரையாக்கியே” (திருவாத. பு. மண்சும. 29);.

   4. தெளிவாதல்; to become clear.

     “துணி நீர் மெல்லவல்” (மதுரைக். 283);.

   5. துணிவு கொள்ளல்; to dare, venture.

     “அவன் இப்போது துணிந்து பேசுகிறான்”.

     [துள் → துண் → துணி-, (மு.தா. 158);]

 துணி2 duṇidal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. உறுதி செய்தல்; to resolve, determine, ascertain;

 to conclude.

     “அருஞ்சுரந் துணிந்து பிறளாயினள்” (அகநா. 35);.

   2. தொடங்குதல்; to commence.

     “எண்ணித் துணிக கருமம்” (குறள். 467);.

 துணி3 tuṇi, பெ. (n.)

   1. துண்டம்; piece, slice, chop, fragment, bit, morsel.

     “வெளிற்றுப் பனந் துணியின்” (புறநா. 35);.

   2. ஆடை (பிங்.);; cloth for wear.

     “துணிச்சிதர்” (மணி. 11, 109);.

   3. தொங்கல் (சூடா.);; hanging, pendants, decorations, as of cloth.

   4. தேரிற் கட்டிய கொடி (சது.);; flag of a car.

   3. ஒளி (பிங்.);; light.

   6. மரவுரி (பிங்.);; bark-cloth.

   7. உறுதி; ascertainment, determination.

     [துள் → துண் → துணி-. (மு.தா. 141);]

துணி-த்தல்

துணி-த்தல் tuṇittal, செ.குன்றாவி. (v.tr.)

   1. வெட்டுதல்; to cut, sever, cutoff.

     “இலங்கைக் கோன் சிரமுங் கரமுந் துணித்து” (திவ். பெரியதி. 8, 6, 5);.

     [துள் → துண் → துணி-. (மு.தா.141);.]

 துணி-த்தல் tuṇittal, செ.குன்றாவி. (v.tr.)

   1. வெட்டுதல்; to cut, sever, cutoff.

     “இலங்கைக் கோன் சிரமுங் கரமுந் துணித்து” (திவ். பெரியதி. 8, 6, 5);.

     [துள் → துண் → துணி-, (முதா. 141);]

துணிகரம்

துணிகரம் tuṇigaram, பெ, (n.)

   1. துணிவு; daring, boldness, self-confidence.

   2. துடுக்கு; venturesomeness, presumption, rashness, temerity.

     [துணி → துணிகரம்.]

 துணிகரம் tuṇigaram, பெ. (n.)

   1. துணிவு; daring, boldness, self-confidence.

   2. துடுக்கு; venturesomeness, presumption, rashness, temerity.

     [துணி → துணிகரம்]

துணிகரி-த்தல்

துணிகரி-த்தல் tuṇigarittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   துணிவு கொள்ளல் (வின்.);; to be bold, daring, intrepid, to dare.

துணிகரித்தல்

துணிகரித்தல் tuṇigarittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   துணிவு கொள்ளல் (வின்.);; to be bold, daring, intrepid, to dare.

துணிக்காகிதம்

 துணிக்காகிதம் duṇikkākidam, பெ. (n.)

   துணி போன்று இருக்கத்தக்க முறையில் உருவாக்கப் பெற்ற தாள் அல்லது அட்டை; linen finish, paper like cloth.

     [துணி + காகிதம்.]

 துணிக்காகிதம் duṇikkākidam, பெ. (n.)

   துணி போன்று இருக்கத்தக்க முறையில் உருவாக்கப் பெற்ற தாள் அல்லது அட்டை; linen finish, paper like cloth.

     [துணி + காகிதம்]

துணிக்கை

துணிக்கை tuṇikkai, பெ, (n.)

   சிறுதுண்டு; small piece, slice.

     [துணி → துணிக்கை (மு.தா.141);.]

 துணிக்கை tuṇikkai, பெ. (n.)

   சிறுதுண்டு; small piece, slice.

     [துணி → துணிக்கை (மு.தா.141);]

துணிசுட்டசாம்பல்

 துணிசுட்டசாம்பல் tuṇisuṭṭasāmbal, பெ, (n.)

   சீலைச்சாம்பல்; ashes of burnt cloth useful in medicine.

 துணிசுட்டசாம்பல் tuṇisuṭṭasāmbal, பெ. (n.)

   சீலைச்சாம்பல்; ashes of burnt cloth useful in medicine.

துணிசெய்-தல்

துணிசெய்-தல் tuṇiseytal, செ.குன்றாவி. (v.tr.)

   வெட்டுதல்; to cut to pieces.

     “பிரமன் சிரமுந் துணிசெய்து” (தேவா. 103, 4);.

     [துணி + செய்-தல்.]

 துணிசெய்-தல் tuṇiseytal, செ.குன்றாவி. (v.tr.)

   வெட்டுதல்; to cut to pieces.

     “பிரமன் சிரமுந் துணிசெய்து” (தேவா. 103,4);.

     [துணி + செய்-தல்]

துணிச்சல்

 துணிச்சல் tuṇiccal, பெ, (n.)

துணிகரம் பார்க்க;see tunikaram (செ.அக.);.

     [துணி → துணிச்சல்.]

 துணிச்சல் tuṇiccal, பெ. (n.)

துணிகரம் பார்க்க;See. {} (செ.அக.);.

     [துணி → துணிச்சல்]

துணிதாண்டு-தல்

 துணிதாண்டு-தல் duṇidāṇṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உறுதியாக உண்மை சொல்லுதல்; to take an oath by stepping over a cloth.

     [துணி + தாண்டுதல்.]

 துணிதாண்டு-தல் duṇidāṇṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உறுதியாக உண்மை சொல்லுதல்; to take an oath by stepping over a cloth.

     [துணி + தாண்டுதல்]

துணிநிலா

துணிநிலா tuṇinilā, பெ, (n.)

   பிறைநிலா; crescent moon.

     ‘துணிநிலா வணியினான்’ (திருவாச. 35, 5.);.

     [துணி + நிலா.]

 துணிநிலா tuṇinilā, பெ. (n.)

   பிறைநிலா; crescent moon.

     ‘துணிநிலா வணியினான்’ (திருவாச. 35,5);.

     [துணி + நிலா]

துணிந்தவன்

 துணிந்தவன் tuṇindavaṉ, பெ, (n.)

   எதற்கும் அஞ்சாதவன்; dare devil.

 துணிந்தவன் tuṇindavaṉ, பெ. (n.)

   எதற்கும் அஞ்சாதவன்; dare devil.

துணிந்துமணியங்கட்டு-தல்

துணிந்துமணியங்கட்டு-தல் duṇindumaṇiyaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விடாப்பிடியாய் இருத்தல்; to persist in a foolish purpose, used in contempt.

   2. ஊக்கத்தோடு முயலுதல்; to persevere with energy.

     [துணிந்துமணியம் + கட்டு-.]

 துணிந்துமணியங்கட்டு-தல் duṇindumaṇiyaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விடாப்பிடியாய் இருத்தல்; to persist in a foolish purpose, used in contempt.

   2: ஊக்கத்தோடு முயலுதல்; to persevere with energy.

     [துணித்துமணியம் + கட்டு-,]

துணிபு

துணிபு tuṇibu, பெ. (n.)

   1. துணிவு பார்க்க;see tunipu.

     “துரும்பு பற்றிக் கடல் கடக்குத் துணிபே யன்றோ” (தாயு. கல்லாவின் 1);.

   2. கொள்கை; opinion, theory.

 துணிபு tuṇibu, பெ. (n.)

   1. துணிவு பார்க்க;See. {}.

     “துரும்பு பற்றிக் கடல் கடக்குந் துணிபே யன்றோ” (தாயு. கல்லாவின். 1);.

   2. கொள்கை; opinion, theory.

     [துணி → துணிபு]

துணிபொருள்

துணிபொருள் tuṇiboruḷ, பெ. (n.)

   . உறுதி செய்த பொருள்; ascertained object.

     “குற்றியல்லன் மகன் எனத் துணிபொருள் மேலானும்” (தொல். சொல். 25 சேனா.);

   2. மெய்ப் பொருள்; principle or doctrine conclusively, established.

     “துன்பமறுக்குந் துணிபொரு ளுணர்ந்தோர்” (மணிமே. 23, 136);.

   3. பரம் பொருள்; God as determined by scriptures.

     “மற்றைத் துறைகளில் முடிவுஞ் சொல்லுந் துணிபொருள்” (கம்பரா. வாலிவ. 132);.

   4. இயலுகை (சாத்தியம்); (மணிமே.2729, உரை);; major term.

     [துணி + பொருள்.]

 துணிபொருள் tuṇiboruḷ, பெ. (n.)

   1.. உறுதி செய்த பொருள்; ascertained object.

     “குற்றியல்லன் மகன் எனத் துணிபொருள் மேலானும்” (தொல். சொல். 25 சேனா);.

   2. மெய்ப் பொருள்; principle or doctrine conclusively, established.

     “துன்பமறுக்குந் துணிபொரு ளுணர்ந்தோர்” (மணிமே. 23, 136);.

   3. பரம் பொருள்; God as determined by scriptures.

     “மற்றைத் துறைகளில் முடிவுஞ் சொல்லுந் துணிபொருள்” (கம்பரா. வாலிவ. 132);.

   4. இயலுகை (சாத்தியம்); (மணிமே.27, 29, உரை);; major term.

     [துணி + பொருள்]

துணிப்பந்தம்

 துணிப்பந்தம் tuṇippandam, பெ. (n.)

   கிழிச்சீலையாலாகிய தீப்பந்தம் (வின்);; a torch made of rags.

     [துணி + பந்தம்.]

 துணிப்பந்தம் tuṇippandam, பெ. (n.)

   கிழிச்சீலையாலாகிய தீப்பந்தம் (வின்.);; a torch made of rags.

     [துணி + பந்தம்]

துணிப்புத்தூக்கு

துணிப்புத்தூக்கு tuṇipputtūkku, பெ. (n.)

   எழுவகைத் தூக்குகளுள் ஒன்று (சிலப். 3, 16, உரை);; musical mode, one of seven tukku.

 துணிப்புத்தூக்கு tuṇipputtūkku, பெ. (n.)

   எழுவகைத் தூக்குகளுள் ஒன்று (சிலப். 3, 16, உரை);; musical mode, one of seven {}.

துணிப்புழு

துணிப்புழு tuṇippuḻu, பெ. (n.)

   கம்பளிச் சால்வைகளில் கூடுகட்டும் புழுவகை (அபி.சிந். 907);; a worm infesting woollen clothes.

துணியறை

 துணியறை tuṇiyaṟai, பெ. (n.)

துணையறை (அக.நி.); பார்க்க;see tunaiyarai.

     [துணி + அறை.]

 துணியறை tuṇiyaṟai, பெ. (n.)

துணையறை (அக.நி.); பார்க்க;See. {}.

     [துணி + அறை]

துணியல்

துணியல் tuṇiyal, பெ. (n.)

   துண்டு; small piece, as of flesh.

     “கொழுமீன் குறைஇய… துணியல்” (மதுரைக்.320);.

     [துணி → துணியல்.]

 துணியல் tuṇiyal, பெ. (n.)

   துண்டு; small piece, as of flesh.

     “கொழுமீன் குறைஇய… துணியல்” (மதுரைக். 320);.

     [துணி → துணியல்]

துணியா

 துணியா tuṇiyā, பெ. (n.)

   நாடு(வின்.);; country, district.

     [U. Duniya → த. துணியா]

துணியிலூட்டல்

 துணியிலூட்டல் tuṇiyilūṭṭal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மருந்தைத் துணியில் தடவுதல்; smearing medicine on a piece of cloth or lint.

     [துணியில் + ஊட்டல்.]

 துணியிலூட்டல் tuṇiyilūṭṭal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மருந்தைத் துணியில் தடவுதல்; smearing medicine on a piece of cloth or lint.

     [துணியில் + ஊட்டல்]

துணியில்சுருட்டல்

 துணியில்சுருட்டல் tuṇiyilcuruṭṭal, செ.கு.வி. (v.i.)

   மருந்தை வெள்ளைச் சீலையில் தடவி உருட்டித் திரிபோல் செய்தல்; rolling a piece of cloth smeared with the required medicine so as to form a wick.

     [துணியில் + சுருட்டல்.]

 துணியில்சுருட்டல் tuṇiyilcuruṭṭal, செ.கு.வி. (v.t.)

   மருந்தை வெள்ளைச் சீலையில் தடவி உருட்டித் திரிபோல் செய்தல்; rolling a piece of cloth smeared with the required medicine so as to form a wick.

     [துணியில் + சுருட்டல்]

துணிவினந்தரம்

துணிவினந்தரம் tuṇiviṉandaram, பெ. (n.)

   முன்சொன்ன நற்பொருளை யொழித்துப் பிறிதொரு பொருளை மொழிகை (த.நி.போ. சங்கற்ப.2);; stating a theory different from one’s own former theory.

துணிவினை

 துணிவினை tuṇiviṉai, பெ. (n,)

   வழக்கத்திற்குக் கூடுதலான வகையில் செய்யும் துணிச்சலான அருஞ்செயல்; adventure.

     [துணி+வினை]

துணிவு

துணிவு tuṇivu, பெ. (n.)

   1. ஆண்மை; confidence, boldness, daring, bravery.

     “தூங்காமை கல்வி துணிவுடைமை யிம்மூன்றும்” (குறள்.383);.

   2. மனத்திட்பம்; strength of mind.

     “செய்க துணிவாற்றி” (குறள்.669);,

   3. துணிச்சல்; presumption, temerity, audacity.

   4. உறுதி; ascertainment, certainty.

   5. தெளிந்த அறிவு; determination, decision.

     “நெச்சத்துத் துணிவில்லோரே” (புறநா.214, 3);.

   6. முடிவு; conclusion.

   7. கொள்கை; opinion founded on fasts, knowledge or evidence.

     ‘நல்லறிவாளர் துணிவு’ (ஆசாரக்.18);.

   8. நம்பிக்கை (யாழ்.அக.);; belief, trust.

   9. பகுதி; branch, department.

     “கலைகளின் துணிவும்” (மணி. 2, 29);.

   10. நோக்கம் (வி.);; purpose, design, aim.

   11. தாளம்; time-measure.

     “தூக்குந் துணிவும்” (மணிமே. 2, 19);.

   12. தனியிடை எதிர்ப்பட்ட தலைவியைத் தெய்வமகளோ மண்ணக மகளோ என்று ஐயுற்ற தலைவன் மண்ணக மகளேயென ஒருதலைத் துணிதலாகிய கைக்கிளை வகை;   13. துண்டம்; piece.

     [துள் → துண் → துணி → துணிவு.]

 துணிவு tuṇivu, பெ. (n.)

   1. ஆண்மை; confidence, boldness, daring, bravery.

     “தூங்காமை கல்வி துணிவுடைமை யிம்மூன்றும்” (குறள். 383);.

   2. மனத்திட்பம்; strength of mind.

     “செய்க துணிவாற்றி” (குறள். 669);.

   3. துணிச்சல்; presumption, temerity, audacity.

   4. உறுதி; ascertainment, certainty.

   5. தெளிந்த அறிவு; determination, decision.

     “நெச்சத்துத் துணிவில்லோரே” (புறநா. 214, 3);.

   6. முடிவு; conclusion.

   7. கொள்கை; opinion founded on fasts, knowledge or evidence.

     ‘நல்லறிவாளர் துணிவு’ (ஆசாரக். 18);.

   8. நம்பிக்கை (யாழ்.அக.);; belief, trust.

   9. பகுதி; branch, department.

     “கலைகளின் துணிவும்” (மணி. 2, 29);.

   10. நோக்கம் (வி.);; purpose, design, aim.

   11. தாளம்; time- measure.

     “தூக்குந் துணிவும்” (மணிமே. 2, 19);.

   12. தனியிடை எதிர்ப்பட்ட தலைவியைத் தெய்வமகளோ மண்ணக மகளோ என்று ஐயுற்ற தலைவன் மண்ணக மகளேயென ஒருதலைத் துணிதலாகிய கைக்கிளை வகை;   13. துண்டம்; piece.

     [துள் → துண் → துணி → துணிவு]

துணிவுரை

 துணிவுரை tuṇivurai, பெ. (n.)

   அகவுரைப் பிரிவு பதினான்கில் ஒன்று; a kind of commandatary out fourteen.

     [துணிவு + உரை.]

 துணிவுரை tuṇivurai, பெ. (n.)

   அகவுரைப் பிரிவு பதினான்கில் ஒன்று; a kind of commandatary out fourteen.

     [துணிவு + உரை]

துணிவுவமை

துணிவுவமை tuṇivuvamai, பெ. (n.)

   உவமேயத்தை உவமானமாக முதலில் ஐயுற்றுப்பின் உவமேயமாகவே துணியும் அணிவகை (வீரசோ. அலங்.15. உரை);; a simile in which the upameyam is first mistaken for upamanam and then its real nature is ascertained.

     [துணிவு + உவமை.]

 துணிவுவமை tuṇivuvamai, பெ. (n.)

   உவமேயத்தை உவமானமாக முதலில் ஐயுற்றுப்பின் உவமேயமாகவே துணியும் அணிவகை (வீரசோ. அலங்.15, உரை);; a simile in which the {} is first mistaken for upamanam and then its real nature is ascertained.

     [துணிவு + உவமை]

துணுக்கம்

துணுக்கம் tuṇukkam, பெ. (n.)

   நடுக்கம்; trembling, palpitation of the heart through fear.

     “அறிவனுந் துணுக்கங் கொண்டான்” (கம்பரா. ஊர்தேடு. 57);.

   2 அச்சம்; fear.

   3. உள்ளோசை (யாழ்.அக.);; vibration.

   4. நெஞ்சுபடபடப்பு; palpitation of the heart.

     [துணுக்கு → துணுக்கம் (மு.தா.64);.]

 துணுக்கம் tuṇukkam, பெ. (n.)

   நடுக்கம்; trembling, palpitation of the heart through fear.

     “அறிவனுந் துணுக்கங் கொண்டான்” (கம்பரா. ஊர்தேடு. 57);.

   2. அச்சம்; fear.

   3. உள்ளோசை (யாழ்.அக.);; vibration.

   4. நெஞ்சுபடபடப்பு; palpitation of the heart.

     [துணுக்கு → துணுக்கம் (மு.தா. 64);]

துணுக்கிடு-தல்

துணுக்கிடு-தல் duṇukkiḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   திடுக்கிடுதல்; to be started (செ.அக.);.

     [துண் → துணுக்கு → துணுக்கிடு-, (மு.தா.64);.]

 துணுக்கிடு-தல் duṇukkiḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   திடுக்கிடுதல்; to be started (செ.அக.);.

     [துண் → துணுக்கு → துணுக்கிடு-. (மு.தா. 64);]

துணுக்கு

துணுக்கு1 tuṇukku, பெ. (n.)

துணுக்கம் பார்க்க;see tunukkam.

     [துண் → துணுக்கு.]

 துணுக்கு2 tuṇukku, பெ. (n.)

துணியல் பார்க்க;see tuniyal (செ.அக.);.

     [துண் → துணுக்கு.]

 துணுக்கு1 tuṇukku, பெ. (n.)

துணுக்கம் பார்க்க;See. {}.

     [துண் → துணுக்கு]

 துணுக்கு2 tuṇukku, பெ. (n.)

துணியல் பார்க்க;See. {} (செ.அக.);.

     [துண் → துணுக்கு]

துணுக்குக்கபம்

 துணுக்குக்கபம் tuṇukkukkabam, பெ. (n.)

   தடித்தும், கனமாயும், உறைந்தும், மங்கலாயும், சுண்ணாம்பு போல் வெளிவரும் சளி; thick heavy congealed mass of philegm in the digestive and respiratory passages discharged by caughing or vomitting (சா.அக.);.

     [துணுக்கு + கபம்.]

 துணுக்குக்கபம் tuṇukkukkabam, பெ. (n.)

   தடித்தும், கனமாயும், உறைந்தும், மங்கலாயும், சுண்ணாம்பு போல் வெளிவரும் சளி; thick heavy congealed mass of philegm in the digestive and respiratory passages discharged by caughing or vomitting (சா.அக.);.

     [துணுக்கு + கபம்]

துணுக்குண்ணி

துணுக்குண்ணி tuṇukkuṇṇi, பெ. (n.)

   பொறுக்கித் தின்பவன்; miser, scrape-penny, as one who picks up and eats crumbs.

     “இந்தத் துணுக்குண்ணியோ கொடுப்பான் சொன்னம்” (விறலிவிடு.851);.

     [துணுக்கு + உண்ணி.]

 துணுக்குண்ணி tuṇukkuṇṇi, பெ. (n.)

   பொறுக்கித் தின்பவன்; miser, scrape-penny, as one who picks up and eats crumbs.

     “இந்தத் துணுக்குண்ணியோ கொடுப்பான் சொன்னம்”. (விறலிவிடு. 851);.

     [துணுக்கு + உண்ணி]

துணுக்குத்துணுக்கெனல்

துணுக்குத்துணுக்கெனல் tuṇukkuttuṇukkeṉal, பெ. (n.)

   அஞ்சுதற் குறிப்பு; onom. expr. of being afraid

     “நான் சென்று கிட்டுகை யாவதென” என்று துணுக்குத் துணுக்கென்னா நிற்பர்கள் பிரம்மாதிகள்” (திவ்.பெரியதி.1, 2, 9);, வ்யா.);

     [துணுக்கு + எறி.]

 துணுக்குத்துணுக்கெனல் tuṇukkuttuṇukkeṉal, பெ. (n.)

   அஞ்சுதற் குறிப்பு; onom. expr. of being afraid.

     “நான் சென்று கிட்டுகை யாவதென” என்று துணுக்குத் துணுக்கென்னா நிற்பர்கள் பிரம்மாதிகள்” (திவ்.பெரியதி. 1,2,9, வ்யா.);

     [துணுக்கு + எறி-.]

துணுக்குறு-தல்

துணுக்குறு-தல் duṇukkuṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சமுறுதல்; to be startled, struck with fear, shocked.

     “யாவருந் துணுக்குற் றேங்க” (கம்பரா. கும்ப. கருண.58);.

     [துணுக்கு + உறு-.]

 துணுக்குறு-தல் duṇukkuṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சமுறுதல்; to be startled, sturck with fear, shocked.

     “யாவருந் துணுக்குற் றேங்க” (கம்பரா. கும்ப. கருண. 58);.

     [துணுக்கு + உறு-,]

துணுக்கெனல்

துணுக்கெனல் tuṇukkeṉal, பெ. (n.)

   அச்சக் குறிப்பு; expr. signifying fear.

     “துணுக்கென் றுள்ளஞ் சொற் றளர்ந்து” (பிரபுலிங். வசவண்.32);.

     [துணுக்கு + எனல்.]

 துணுக்கெனல் tuṇukkeṉal, பெ. (n.)

   அச்சக் குறிப்பு; expr. signifying fear.

     “துணுக்கென் றுள்ளஞ் சொற் றளர்ந்து” (பிரபுலிங். வசவண். 32);.

     [துணுக்கு + எனல்]

துணுக்கெறி

துணுக்கெறி1 duṇukkeṟidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சத்தால் துள்ளுதல்; to start with fear, as infants.

     [துணுக்கு + எறி.]

 துணுக்கெறி2 duṇukkeṟidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   குளிர்ச்சி மிகுதியால் சளி, தடித்து வெளிவரல்; discharge of solid phlegm due to excess of mucus in the system.

 துணுக்கெறி1 duṇukkeṟidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சத்தால் துள்ளுதல்; to start with fear, as infants.

     [துணுக்கு + எறி-,]

 துணுக்கெறி2 duṇukkeṟidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   குளிர்ச்சி மிகுதியால் சளி, தடித்து வெளிவரல்; discharge of soild phlegm due to excess of mucus in the system.

துணுக்கை

 துணுக்கை tuṇukkai, பெ. (n.)

துணியல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tuniyal.

     [துணுக்கு → துணுக்கை.]

 துணுக்கை tuṇukkai, பெ. (n.)

துணியல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. tuniyal.

     [துணுக்கு → துணுக்கை]

துணுங்கு-தல்

துணுங்கு-தல் duṇuṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. & குவி. (v.t.)& (v.i.)

   வெருவுதல் (யாழ்.அக.);; to fear.

     [துண் → துணுங்கு.]

 துணுங்கு-தல் duṇuṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. & கு.வி. (v.t.)& (v.i.)

   வெருவுதல் (யாழ்.அக.);; to fear.

     [துண் → துணுங்கு]

துணை

துணை1 tuṇai, பெ. (n.)

   1. கூட்டு; association, company.

   2. உதவி; help, assistance, aid, succor, support.

     “தங்குபே ரருளுந் தருமமுந் துணையா தம்பகைப் புலன்களைத் தவிர்க்கும்” (கம்பரா. நகரப்.6);.

   3. காப்பு; protection, guidance.

கடவுள் துணை.

   4. கூட்டாயிருப்பவன்-வள்-து; partner, companion, amte.

     “நறுநுதலா ணன்மைத் துணை” (நாலடி.381);.

   5. உதவிபுரிவோன்; escort, covoy, helpmate.

     “நானோர் துணை காணேன்” (திருவாச. 25, 10);.

   6. நட்பினன்-ள்; friend.

     “தந்துணைக் குரைத்து நிற்பார்” (சீவக. 465);.

   7. இரட்டை; pair, couple, brace.

     “துணைமீன் காட்சியின்” (கல்லா. 5, 27);.

   8. இரண்டு; Iwo.

     “அந்தணன் பங்குவி னில்லத் துணைக் குப்பா லெய்த” (பரிபா. 11, 7-8);.

   9. கணவன்; husband.

     “தாழ்துணை துறந்தோர்” (சிலப். 4, 13);.

   10. மனைவி; wife, mate.

     “துணையொடு வதிந்த தாதுண் பறவை” (அகநா.4);.

   11. உடன்பிறப்பு; brother or sister

     “துணையின்றிச் சேற னன்றோ” (கம்பரா. கும்பக்கருண.158);.

   12. ஒப்பு; comparison, similitude.

     “துணையற வறுத்துத் தூங்க நாற்றி” (திருமுரு. 237);.

   13. அளவு; measure extent;

 degree;

 quantity;

 number.

     “விருந்தின் றுணைத்துணை” (குறள். 87);.

   14. புணர்ச்சி; conjugal union.

     “முந்நாளல்லது துணையின்று கழியாது” (தொல். பொ.122);.

துணை போனாலும் பிணை போகாதே (பழ.);.

ம. துண

     [துண் → துணை (வே.க.254);.]

 துணை2 tuṇai, வி.எ. (adv.)

   வரை; until.

     “தங்கரும முற்றுந் துணை” (நாலடி.231);.

     [துண் → துணை.]

 துணை3 tuṇai, பெ. (n.)

   1. படைக் கருவி; sharp end of an instrument or a weapon.

   2. அம்பு; arrow.

     [துண் → துணை.]

 துணை4 duṇaidal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஒத்தல்; to resemble, to be like.

     “நெய் பூசிய தொழின்மையே துணையும்” (காஞ்சிப்பு. திருக்கண். 19);.

     [துண் → துணை.]

 துணை5 tuṇaittal,    1. செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. மாலை முதலியன கட்டுதல்; to string, or a garland.

     “தண்ணறுங் கழுநீர் துணைப்ப” (மதுரைக். 551);.

   2 ஒத்தல் (தொல்.பொ.286, உரை);; to resemble.

     [துணை → துணைதல் → துணை.]

 துணை1 tuṇai, பெ. (n.)

   1. கூட்டு; association, company.

   2. உதவி; help, assistance, aid, succor,support.

     “தங்குபே ரருளுந் தருமமுந் துணையா தம்பகைப் புலன்களைத் தவிர்க்கும்” (கம்பரா. நகரப். 6);.

   3. காப்பு; protection, guidance.

கடவுள் துணை.

   4. கூட்டாயிருப்பவன்-வள்-து; partner, companion, amte.

     “நறுநுதலா ணன்மைத் துணை” (நாலடி. 381);.

   5. உதவிபுரிவோன்; escort, covoy, helpmate.

     “நானோர் துணை காணேன்” (திருவாச. 25, 1௦);.

   6. நட்பினன்-ள்; friend.

     “தந்துணைக் குரைத்து நிற்பார்” (சீவக. 465);.

   7. இரட்டை; pair, couple, brace.

     “துணைமீன் காட்சியின்” (கல்லா. 5, 27);.

   8. இரண்டு; two.

     “அந்தணன் பங்குவி னில்லத் துணைக் குப்பா லெய்த” (பரிபா. 11, 7-8);.

   9. கணவன்; husband.

     “தாழ்துணை துறந்தோர்” (சிலப். 4, 13);.

   10. மனைவி; wife, mate.

     “துணையொடு வதிந்த தாதுண் பறவை” (அகநா.4);.

   11. உடன்பிறப்பு; brother or sister

     “துணையின்றிச் சேற னன்றோ” (கம்பரா. கும்பக்கருண. 158);.

   12. ஒப்பு; comparison, similitude.

     “துணையற வறுத்துத் தூங்க நாற்றி” (திருமுரு. 237);.

   13. அளவு; measure;

 extent;

 degree;

 quantity;

 number.

     “விருந்தின் றுணைத்துணை” (குறள். 87);.

   14. புணர்ச்சி; conjugal union.

     “முந்நாளல்லது துணையின்று கழியாது” (தொல். பொ. 122);.

துணை போனாலும் பிணை போகாதே (பழ.);.

ம. துண

     [துண் → துணை (வே.க. 254);]

 துணை2 tuṇai, வி.எ. (adv.)

   வரை; until.

     “தங்கரும முற்றுந் துணை” (நாலடி. 231);.

     [துண் → துணை]

 துணை3 tuṇai, பெ. (n.)

   1. படைக் கருவி; sharp end of an instrument or a weapon.

   2. அம்பு; arrow.

     [துண் → துணை]

 துணை4 duṇaidal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

ஒத்தல்: to resemble, to be like.

     “நெய் பூசிய தொழின்மையே துணையும்” (காஞ்சிப்பு. திருக்கண். 19);.

     [துண் → துணை-,]

 துணை5 tuṇaittal,    1. செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. மாலை முதலியன கட்டுதல்; to string, or a garland.

     “தண்ணறுங் கழுநீர் துணைப்ப”(மதுரைக். 551);.

   2. ஒத்தல் (தொல்.பொ.286, உரை);; to resemble.

     [துணை → துணைதல் → துணை-,]

துணைக்கருவி

துணைக்கருவி tuṇaikkaruvi, பெ. (n.)

   1. வழி வகை; means to an end, medium.

   2. உதவிக் கருவி (நன்.287, விருத்);; implement, tool, instrument.

     [துணை + கருவி.]

 துணைக்கருவி tuṇaikkaruvi, பெ. (n.)

   1. வழி வகை; means to an end, medium.

   2. உதவிக் கருவி (நன். 287, விருத்.);; implement, tool, instrument.

     [துணை + கருவி]

துணைக்காரணம்

துணைக்காரணம் tuṇaikkāraṇam, பெ. (n.)

   குடத்துக்குத் தண்டு சக்கரம்போலச் செயல் (காரிய); நிகழ்ச்சிக்கு உதவியாயிருக்கும் காரணம் (தொல்.சொல். 74, உரை);; instrumental or secondary cause, as the potter’s stick or wheel.

     [துணை + காரணம்.]

 துணைக்காரணம் tuṇaikkāraṇam, பெ. (n.)

   குடத்துக்குத் தண்டு சக்கரம்போலச் செயல் (காரிய); நிகழ்ச்சிக்கு உதவியாயிருக்கும் காரணம் (தொல்.சொல். 74, உரை);; instrumental or secondary cause, as the potter’s stick or wheel.

     [துணை + காரணம்]

துணைக்குக்கி

 துணைக்குக்கி tuṇaikkukki, பெ. (n.)

   இரைப்பைக்கு அடுத்துத் தொடுத்திருக்கும் சிறுகுடலில் ஏறக்குறைய ஒரு அடி நீளமுள்ள ஒரு பகுதி; the first portion of the small intestine measuring about one foot long (சா.அக.);.

     [துணை + குக்கி.]

 துணைக்குக்கி tuṇaikkukki, பெ. (n.)

   இரைப்பைக்கு அடுத்துத் தொடுத்திருக்கும் சிறுகுடலில் ஏறக்குறைய ஒரு அடி நீளமுள்ள ஒரு பகுதி; the first portion of the small intestine measuring about one foot long (சா.அக.);.

     [துணை + குக்கி]

துணைக்கோள்

 துணைக்கோள் tuṇaikāḷ, பெ. (n.)

   ஒரு கோளைச் சுற்றிச் சுழலும் சார்புக்கோள்; satellite.

     [துணை + கோள்.]

 துணைக்கோள் tuṇaikāḷ, பெ. (n.)

   ஒரு கோளைச் சுற்றிச் சுழலும் சார்புக்கோள்; satellite.

     [துணை + கோள்]

துணைச்சகோதரி

 துணைச்சகோதரி tuṇaiccaātari, பெ. (n.)

   கிறித்தவருள் துறவறம் பெறுவதற்குமுன் மாணவ நிலையிலுள்ளவள்; novitiate nun before ordination among christians (பாண்டி.);.

     [துணை + சகோதரி.]

 துணைச்சகோதரி tuṇaiccaātari, பெ. (n.)

   கிறித்தவருள் துறவறம் பெறுவதற்குமுன் மாணவ நிலையிலுள்ளவள்; novitiate nun before ordination among christians (பாண்டி.);.

     [துணை + சகோதரி]

துணைச்சொல்

 துணைச்சொல் tuṇaiccol, பெ. (n.)

   ஒத்துரைக்குஞ் சொல் (வின்.);; word or words in support of, orin seconding, previous speaker.

     [துணை + சொல்.]

 துணைச்சொல் tuṇaiccol, பெ. (n.)

   ஒத்துரைக்குஞ் சொல் (வின்.);; word or words in support of, or in seconding, previous speaker.

     [துணை + சொல்]

துணைத்துறவி

 துணைத்துறவி tuṇaittuṟavi, பெ. (n.)

   கிறித்தவருள் துறவு பெறுவதற்கு முன் மாணவ நிலையிலுள்ளவன் (பாண்டி);; lay disciple before ordination, among christians.

 துணைத்துறவி tuṇaittuṟavi, பெ. (n.)

   கிறித்தவருள் துறவு பெறுவதற்கு முன் மாணவ நிலையிலுள்ளவன் (பாண்டி.);; lay disciple before ordination, among christians.

துணைபுரி-தல்

 துணைபுரி-தல் duṇaiburidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உதவுதல்; to help, assist.

     [துணை+புரி-]

துணைபோ-தல்

 துணைபோ-தல் tuṇaipōtal, செ.கு.வி (v.i.)

   ஒப்பாதல்; to be similar or equal;

 to match.

     ‘அவனுக்கு இவன் துணைபோனவன்’.

     [துணை + போ.]

 துணைபோ-தல் tuṇaipōtal, செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒப்பாதல்; to be similar or equal;

 to match.

     ‘அவனுக்கு இவன் துணைபோனவன்’.

     [துணை + போ-,]

துணைப்பச்சை

 துணைப்பச்சை tuṇaippaccai, பெ.(n.)

   பூப்பெய்திய பெண்ணுக்குத் துணையாக இருக்கும் பெண்ணுக்குப் பச்சைகுத்திவிடும் முறை; tatooing the girl friend of the matured girl.

     [துணை+பச்சை]

துணைப்படை

துணைப்படை tuṇaippaḍai, பெ. (n.)

   நட்பரசரதாய்த் தனக்கு உதவுஞ் சேனை (குறள். 762, உரை);; forces of one’s allies sent to one’s aid. one of aru-vakai-p-padai, q.v.

     [துணை + படை.]

 துணைப்படை tuṇaippaḍai, பெ. (n.)

   நட்பரசரதாய்த் தனக்கு உதவுஞ் சேனை (குறள். 762, உரை);; forces of one’s allies sent to one’s aid. one of aru-vakai-p-{}, q.v.

     [துணை + படை]

துணைப்பாய்

 துணைப்பாய் tuṇaippāy, பெ. (n.)

   பறுவான்களில் விரிக்கப்படும் சதுரப் பாய்களின் வெளிப் புறத்துப் போடப்படும் துணைப்பாய் (டகதுர்);; studding sail.

     [துணை+பாய்]

துணைப்பேறு

 துணைப்பேறு tuṇaippēṟu, பெ. (n.)

   உதவி பெறுகை; receiving aid.

     [துணை + பேறு.]

 துணைப்பேறு tuṇaippēṟu, பெ. (n.)

   உதவி பெறுகை; receiving aid.

     [துணை + பேறு]

துணைப்பொருள்

துணைப்பொருள் tuṇaipporuḷ, பெ. (n.)

   ஒப்புமை கூறப்படுவது; object of comparison.

     “அப்பொருளாகு முறழ் துணைப்பொருளே” (தொல்.சொல்.16);.

     [துணை + பொருள்.]

 துணைப்பொருள் tuṇaipporuḷ, பெ. (n.)

   ஒப்புமை கூறப்படுவது; object of comparison.

     “அப்பொருளாகு முறழ் துணைப்பொருளே” (தொல். சொல். 16);.

     [துணை + பொருள்]

துணைமுத்தம்

துணைமுத்தம் tuṇaimuttam, பெ. (n.)

   வடஞ் சேர்ந்த முத்து; stringed pearls.

     “துஞ்சாக் கதிர்கொ டுனைமுத்தந் தொழுதேன்” (சீவக.351);.

     [துணை + முத்தம்.]

 துணைமுத்தம் tuṇaimuttam, பெ. (n.)

   வடஞ் சேர்ந்த முத்து; stringed pearls.

     “துஞ்சாக் கதிர்கொ டுணைமுத்தந் தொழுதேன்” (சீவக. 351);.

     [துணை + முத்தம்]

துணைமூளை

 துணைமூளை tuṇaimūḷai, பெ. (n.)

   மூளையின் அரைக்கால் பங்காய் தலையின் பின்பக்கத்தில் கீழ்ப்பிடரியைப் பற்றிச் சிறிய பந்து வடிவமாக இருக்கும் சிறிய மூளை; that portion of the brain which is posterior to underlies the great cerebral mass-cerebellum.

துணைமை

துணைமை tuṇaimai, பெ. (n.)

   1. பிரிவின்மை; union.

     “நல்லியாழ்த் துணைமையோ ரியல்பே” (தொல்.பொ.42);.

   2. ஆற்றல்; ability, power.

     “யாஅ ரொருவ ரொருவர்த முள்ளத்தைத் தேருந் துணைமை யுடையவர்” (நாலடி.127.);.

   3. உதவி; help.

     “துணைவரோடுந் துளபமா றுணைமை செய்ய” (சேதுபு. இலக்குமி. 25); (செ.அக.);.

     [துணை → துணைமை.]

 துணைமை tuṇaimai, பெ. (n.)

   1. பிரிவின்மை; union.

     “நல்லியாழ்த் துணைமையோ ரியல்பே” (தொல்.பொ. 42);.

   2. ஆற்றல்; ability, power.

     “யாஅ ரொருவ ரொருவர்த முள்ளத்தைத் தேருந் துணைமை யுடையவர்” (நாலடி. 127);.

   3. உதவி; help.

     “துணைவரோடுந் துளபமா றுணைமை செய்ய” (சேதுபு. இலக்குமி. 25); (செ.அக.);.

     [துணை → துணைமை]

துணையரண்

துணையரண் tuṇaiyaraṇ, பெ. (n.)

   வன்மைமிக்க சுற்றத்தாரானாகிய துணை (சுக்கிர நீதி. 300);; strong and powerful kindred, considered a means or defence.

     [துணை + அரண்.]

 துணையரண் tuṇaiyaraṇ, பெ. (n.)

   வன்மைமிக்க சுற்றத்தாரானாகிய துணை (சுக்கிர. நீதி. 300);; strong and powerful kindred, considered a means or defence.

     [துணை + அரண்]

துணையறை

 துணையறை tuṇaiyaṟai, பெ. (n.)

   தோரணம் முதலியவற்றின் தொங்கல் (திவா.);; ornamental hangings.

     [துணையல் → துணையறை.]

 துணையறை tuṇaiyaṟai, பெ. (n.)

   தோரணம் முதலியவற்றின் தொங்கல் (திவா.);; ornamental hangings.

     [துணையல் → துணையறை]

துணையல்

துணையல் tuṇaiyal, பெ. (n.)

   பூமாலை; garland, wreath of flowers.

     “சாந்துங் கமழ்துணையலும்” (தேவா.562, 2);.

 துணையல் tuṇaiyal, பெ. (n.)

   பூமாலை; garland, wreath of flowers.

     “சாந்துங் கமழ்துணையலும்” (தேவா. 562, 2);.

துணையாளன்

துணையாளன் tuṇaiyāḷaṉ, பெ. (n.)

   உதவி புரிவோன்; helper.

     “துணையாளனே தொழும்பாள ரெய்ப்பினில் வைப்பனே” (திருவாச.5, 98);.

     [துணை + ஆளன்.]

 துணையாளன் tuṇaiyāḷaṉ, பெ. (n.)

   உதவி புரிவோன்; helper.

     “துணையாளனே தொழும்பாள ரெய்ப்பினில் வைப்பனே” (திருவாச. 5,98);.

     [துணை + ஆளன்]

துணையாளி

துணையாளி tuṇaiyāḷi, பெ. (n.)

   1. மருத்துவனுக்கு இரண்டாவதாக, நோயாளிக்கு உதவி செய்யும் ஆள்; as assistant to the doctor treats the patient.

   2. செவிலி; a female in hospital attending to wants of patients-nurse.

   3. ஒரு காரியத்தில் சமமான பங்கெடுத்துக் கொள்பவன் (பாண்டி.);; coadjutor.

     [துணை + ஆளி.]

 துணையாளி tuṇaiyāḷi, பெ. (n.)

   1. மருத்துவனுக்கு இரண்டாவதாக, நோயாளிக்கு உதவி செய்யும் ஆள்; as assistant to the doctor treats the patient.

   2. செவிலி; a female in hospital attending to wants of patients-nurse.

   3. ஒரு காரியத்தில் சமமான பங்கெடுத்துக் கொள்பவன் (பாண்டி.);; coadjutor.

     [துணை + ஆளி]

துணையிரு-த்தல்

 துணையிரு-த்தல் tuṇaiyiruttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பருவமுற்றாள், மகப்பேறெய்தினாள், மணப்பெண் இவர்கட்குப் பேய் முதலியவற்றால் கேடு வராதபடி உதவியாயிருத்தல்; to keep company with a girl who has attained the age of puberty or with a woman in childbirth or with the bride, protecting them from demon-attack.

     [துணை + இரு-.]

 துணையிரு-த்தல் tuṇaiyiruttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பருவமுற்றாள், மகப்பேறெய்தினாள், மணப்பெண் இவர்கட்குப் பேய் முதலியவற்றால் கேடு வராதபடி உதவியாயிருத்தல் (வின்.);; to keep company with a girl who has attained the age of puberty or with a woman in childbirth or with the bride, protecting them from demon-attack.

     [துணை + இரு-,]

துணைவஞ்சி

துணைவஞ்சி tuṇaivañji, பெ. (n.)

   பிறரை வெல்ல வேனுங் கொல்லவேனுந் துணிந்து நிற்கின்றானொருவனைச் சிலகூறி உடன்பாடு கூறும் புறத்துறை (புறநா.45);; theme describing the reconciliation of a warrior with his enemy whom he is determined to conquer or kill.

     [துணை + வஞ்சி.]

 துணைவஞ்சி tuṇaivañji, பெ. (n.)

   பிறரை வெல்ல வேனுங் கொல்லவேனுந் துணிந்து நிற்கின்றானொருவனைச் சிலகூறி உடன்பாடு கூறும் புறத்துறை (புறநா. 45);; theme describing the reconciliation of a warrior with his enemy whom he is determined to conquer or kill.

     [துணை + வஞ்சி]

துணைவலி

துணைவலி tuṇaivali, பெ. (n.)

   நட்பரசரால் ஆகிய ஆற்றல் (குறள்.471);; strength of a king derived from his allies.

     [துணை + வலி.]

 துணைவலி tuṇaivali, பெ. (n.)

   நட்பரசரால் ஆகிய ஆற்றல் (குறள். 471);; strength of a king derived from his allies.

     [துணை + வலி]

துண்டகன்

 துண்டகன் tuṇṭagaṉ, பெ. (n.)

   கபடன், வஞ்சகன்; trailor.

துண்டகவரசு

 துண்டகவரசு tuṇṭagavarasu, பெ. (n.)

   நச்சு மூங்கில்; poisonous bamboo.

     [துடை → துடைவை.]

 துண்டகவரசு tuṇṭagavarasu, பெ. (n.)

   நச்சு மூங்கில்; poisonous bamboo.

     [துடை → துடைவை]

துண்டகேரி

துண்டகேரி tuṇṭaāri, பெ. (n.)

   1. பருத்தி; cotton.

   2. கோவை; kovai.

 துண்டகேரி tuṇṭaāri, பெ. (n.)

   1. பருத்தி; cotton.

   2. கோவை;{}.

துண்டக்காணிமேரை

துண்டக்காணிமேரை tuṇṭakkāṇimērai, பெ. (n.)

   சிற்றூர்க் காணிகளையும் அவற்றின் விளைவையும் கணக்கிட்டுச் சிற்றூர் அலுவலர்களுக்குக் கொடுக்கப்படும் தவசச் சம்பளம்; fees in kind paid to the village officers calculated from the number of kani in a village and the average produce per kani M.N.A.D. 1, 173.

துண்டதுண்டம்

துண்டதுண்டம் duṇṭaduṇṭam, பெ. (n.)

   சின்ன பின்னம்; very small pieces.

     “துண்ட துண்டங்கள் செய்தான்” (கம்பரா.சடாயுவுயிர்.109);.

     [துண்டம் + துண்டம்.]

 துண்டதுண்டம் duṇṭaduṇṭam, பெ. (n.)

   சின்ன பின்னம்; very small pieces.

     “துண்ட துண்டங்கள் செய்தான்” (கம்பரா.சடாயுவுயிர். 109);.

     [துண்டம் + துண்டம்]

துண்டன்

துண்டன் tuṇṭaṉ, பெ. (n.)

   கொலைஞன்; murderer.

     ‘துண்டனாகிய துட்பண்ணியன்’ (சேதுபு. அக்கினி.44);.

 துண்டன் tuṇṭaṉ, பெ. (n.)

   கொலைஞன்; murderer.

     ‘துண்டனாகிய துட்பண்ணியன்’ (சேதுபு. அக்கினி. 44);.

துண்டமதி

துண்டமதி duṇṭamadi, பெ. (n.)

   பிறைத் திங்கள்; crescent.

     “துண்டமதி நுதலாளையும்” (பதினொ. திருத்தொண். திருவந். 7);.

     [துண்டம் + மதி.]

 துண்டமதி duṇṭamadi, பெ. (n.)

   பிறைத் திங்கள்; crescent.

     “துண்டமதி நுதலாளையும்” (பதினொ. திருத்தொண். திருவந். 7);.

     [துண்டம் + மதி]

துண்டமிழு-த்தல்

 துண்டமிழு-த்தல் tuṇṭamiḻuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தோட்டங்களிற் சிறு வாய்க்கால் அமைத்தல்; to make small channels in garden beds.

     [துண்டம் + இழு-.]

 துண்டமிழு-த்தல் tuṇṭamiḻuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தோட்டங்களிற் சிறு வாய்க்கால் அமைத்தல்; to make small channels in garden beds.

     [துண்டம் + இழு-,]

துண்டம்

துண்டம் tuṇṭam, பெ.(n.)

எலும்பில்லாத பகுதி: fillet.

     [துண்டு+அம்]

 துண்டம்1 tuṇṭam, பெ. (n.)

   1. துண்டு; piece, slice.

     “மதித்துண்ட மேவுஞ் சுடர்த் தொல்சடை” (தேவா.79, 3);.

   2. சிறுதுணி; a small piece of cloth.

   3. சிறுவாய்க்கால்; small canal.

   4. பிரிவு; section, division.

   5. சிறிய வயற்பகுதி; a small plot of field.

   6. மீன் துண்டம்; a piece of fish meat.

 துண்டம்2 tuṇṭam, பெ. (n.)

   1. பறவை மூக்கு; beak, bill.

     “துண்டப்படையால்” (கம்பரா. சடாயுவுயிர் 109);.

   2. மூக்கு; nose.

     “தோன்றா நகையுடன் றுண்டமுஞ் சுட்டி” (கல்லா. 63, 8);.

   3. முகம் (பிங்.);; face.

   4. யானைத்துதிக்கை; elephant’s trunk.

   5. சாரைப்பாம்பு (பிங்.);; rat snake.

   6. வாளலகு (ஆயுதவலகு);; blade, as of a sword.

 துண்டம்1 tuṇṭam, பெ. (n.)

   1. துண்டு; piece, slice.

     “மதித்துண்ட மேவுஞ் சுடர்த் தொல்சடை” (தேவா. 79,3);.

   2. சிறுதுணி; a small piece of cloth.

   3. சிறுவாய்க்கால்; small canal.

   4. பிரிவு; section, division.

   5. சிறிய வயற்பகுதி; a small plot of field.

   6. மீன் துண்டம்; a piece of fish- meat.

 துண்டம்2 tuṇṭam, பெ. (n.)

   1. பறவை மூக்கு; beak, bill.

     “துண்டப்படையால்” (கம்பரா. சடாயுவுயிர். 109);.

   2. மூக்கு; nose.

     “தோன்றா நகையுடன் றுண்டமுஞ் சுட்டி” (கல்லா. 63, 8);.

   3. முகம் (பிங்.);; face.

   4. யானைத்துதிக்கை; elephant’s trunk.

   5. சாரைப்பாம்பு (பிங்.);; rat snake.

   6. வாளலகு (ஆயுதவலகு);; blade, as of a sword.

துண்டரிகம்

துண்டரிகம் tuṇṭarigam, பெ. (n.)

துண்டரிக்கம் பார்க்க;see tundarikkam.

     “துண்டரிகப் பிள்ளைதனைச் சூழ்ந்து பிடித்து” (ஆதியூரவதானி);.

 துண்டரிகம் tuṇṭarigam, பெ. (n.)

துண்டரிக்கம்1 2 பார்க்க;See. {}.

     “துண்டரிகப் பிள்ளைதனைச் சூழ்ந்து பிடித்து” (ஆதியூரவதானி);.

துண்டரிக்கம்

துண்டரிக்கம் tuṇṭarikkam, பெ. (n.)

   1. கொடுமை (வின்.);; oppression.

   2. தொந்தரவு (வின்.);; quarrelsomeness.

   3. முகக்களை; bright intelligent look.

   4. கண்டிப்பு; sharpness, curtness, decisiveness, as in speech.

     ‘அவன் துண்டரிக்கமாய்ப் பேசுகிறான்’.

தெ. துண்டரிக்கமு

 துண்டரிக்கம் tuṇṭarikkam, பெ. (n.)

   1. கொடுமை (வின்.);; oppression.

   2. தொந்தரவு (வின்);; quarrelsomeness.

   3. முகக்களை; bright intelligent look.

   4. கண்டிப்பு; sharpness, curtness, decisiveness, as in speech.

     ‘அவன் துண்டரிக்கமாய்ப் பேசுகிறான்’.

தெ. துண்டரிக்கமு

துண்டாக்கினி

 துண்டாக்கினி tuṇṭākkiṉi, பெ. (n.)

   நிலவுபோன்று காய் காய்க்கும் எருக்கஞ் செடி; madar plant.

துண்டாடு-தல்

 துண்டாடு-தல் duṇṭāṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   துண்டு துண்டாக வெட்டுதல் (வின்.);; to cut in pieces, as a board.

     [துண்டு + ஆடு.]

 துண்டாடு-தல் duṇṭāṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   துண்டு துண்டாக வெட்டுதல் (வின்.);; to cut in pieces, as a board.

     [துண்டு + ஆடு-,]

துண்டாயம்

துண்டாயம் tuṇṭāyam, பெ. (n.)

   1. பொற் பணம்; gold fanam.

   2. பொன்மணல்; gold sand.

     [துண்டு + ஆயம்.]

 துண்டாயம் tuṇṭāyam, பெ. (n.)

   1. பொற் பணம்; gold fanam.

   2. பொன்மணல்; gold sand.

     [துண்டு + ஆயம்]

துண்டாலபித்தி

 துண்டாலபித்தி tuṇṭālabitti, பெ. (n.)

   வெள்ளூமத்தை; white datura.

துண்டி

துண்டி1 tuṇṭittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வெட்டுதல்; to cut, sever.

     “இருபதமு மழுவாற் றுண்டித்து” (சேதுபு. கடவு.12);.

   2. கிழித்தல் (வின்.);; to tear up.

   3. பிரித்தல்; to divide, separate.

     ‘அவனை அக்கூட்டத்தினிற்று துண்டித்துவிட்டார்’.

   4. சுருக்கிப் பேசுதல்; to cut short one’s words, speak in few words.

     ‘அவன் துண்டித்துப் பேசுகிறான்’ (வின்.);.

   5. மறுத்தல் (வின்.);; to dispute, disprove.

   6. கண்டித்தல்; to rebuke sharply.

     [துண்டு → துண்டி → துண்டித்தல்.]

 துண்டி1 tuṇṭittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெட்டுண்ணுதல்; to be cut off, detached, broken.

   2. கடித்தபுண் வீங்குதல்; to swell, as the skin from a bite.

   3. கண்டிப்பாதல்; to be strict.

     “துண்டித்துக் கேட்டான்”.

 துண்டி3 tuṇṭi, பெ. (n.)

   1. துண்டாய்க் கிடக்குத் தரிசு நிலம்; detached piece of high land left waste; waste land surrounded by fields.

   2. சுழி; small arm of the sea.

 துண்டி4 tuṇṭi, பெ. (n.)

   1. கொப்பூழ்; navel.

   2. பறவை மூக்கு; beak.

 துண்டி1 tuṇṭittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வெட்டுதல்; to cut, sever.

     “இருபதமு மழுவாற் றுண்டித்து” (சேதுபு. கடவு. 12);.

   2. கிழித்தல் (வின்.);; to tear up.

   3. பிரித்தல்; to divide, separate.

     ‘அவனை அக்கூட்டத்தினின்று துண்டித்துவிட்டார்’

   4. சுருக்கிப் பேசுதல்; to cut short one’s words, speak in few words.

     ‘அவன் துண்டித்துப் பேசுகிறான்’ (வின்.);.

   5. மறுத்தல் (வின்.);; to dispute, disprove.

   6. கண்டித்தல்; to rebuke sharply.

     [துண்டு → துண்டி → துண்டித்தல்]

 துண்டி2 tuṇṭittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. v வெட்டுண்ணுதல்; to be cut off, detached, broken.

   2. கடித்தபுண் வீங்குதல்; to swell, as the skin from a bite.

   3. கண்டிப்பாதல்; to be strict.

     “துண்டித்துக் கேட்டான்”.

 துண்டி3 tuṇṭi, பெ. (n.)

   1. துண்டாய்க் கிடக்குந் தரிசு நிலம்; detached piece of high land left waste; waste land surrounded by fields.

   2. கழி; small arm of the sea.

துண்டிகேசி

துண்டிகேசி tuṇṭiāci, பெ. (n.)

   1. உண்ணாக்கின் கொப்புளம்; a large boil on the palate.

   2. பெரிய கோவை; Indian caper.

துண்டிகை

துண்டிகை tuṇṭigai, பெ. (n.)

துண்டி3 பார்க்க (யாழ்.அக.);;see tundi.

 துண்டிகை tuṇṭigai, பெ. (n.)

துண்டி3 பார்க்க (யாழ்.அக.);;See. {}.

துண்டித்துப்பிடி-த்தல்

துண்டித்துப்பிடி-த்தல் tuṇḍittuppiḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பேசுவோனைத் தடைப்படுத்தி வினா எழுப்புதல்; to interrupt one’s speech with questions.

   2. நெருக்குதல்; to press, ply card.

     [துண்டித்து + பிடித்தல்.]

 துண்டித்துப்பிடி-த்தல் tuṇḍittuppiḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பேசுவோனைத் தடைப்படுத்தி வினா எழுப்புதல்; to interrupt one’s speech with questions.

   2. நெருக்குதல்; to press, ply card.

     [துண்டித்து + பிடித்தல்]

துண்டிப்பால்

 துண்டிப்பால் tuṇṭippāl, பெ. (n.)

   காட்டாமணக்குப் பால்; juice of physic nut plant.

துண்டிருசால்

துண்டிருசால் tuṇṭirucāl, பெ. (n.)

   பகுதி பகுதியாகப் பிரித்துச் செலுத்தும் வரி; part remittance, remittance made in instalments.

   2. அதிக வரி; extra taxes.

     [துண்டு + இருசால்.]

 துண்டிருசால் tuṇṭirucāl, பெ. (n.)

   பகுதி பகுதியாகப் பிரித்துச் செலுத்தும் வரி; part remittance, remittance made in instalments.

   2. அதிக வரி; extra taxes.

     [துண்டு + இருசால்]

துண்டிலம்

 துண்டிலம் tuṇṭilam, பெ. (n.)

   கக்கரிக்காய்; cucumber.

     [துண்டு → துண்டிலம்.]

 துண்டிலம் tuṇṭilam, பெ. (n.)

   கக்கரிக்காய்; cucumber.

     [துண்டு → துண்டிலம்]

துண்டில்

 துண்டில் tuṇṭil, பெ. (n.)

   மூங்கில் (அக.நி.);; bamboo.

     [துண்டு → துண்டில்.]

 துண்டில் tuṇṭil, பெ. (n.)

   மூங்கில் (அக.நி.);; bamboo.

     [துண்டு → துண்டில்]

துண்டீரன்

துண்டீரன் tuṇṭīraṉ, பெ. (n.)

   காஞ்சியில் ஆட்சிபுரிந்த அரசன்; an ancient king of canjeevaram.

     ‘துண்டீரனும் … அரசுசெய் தளித்ததந் நகரம்’ (கந்தபு.திருநகரப்.87);.

 துண்டீரன் tuṇṭīraṉ, பெ. (n.)

   காஞ்சியில் ஆட்சிபுரிந்த அரசன்; an ancient king of canjeevaram.

     ‘துண்டீரனும். . . அரசுசெய் தளித்ததந் நகரம்’ (கந்தபு.திருநகரப். 87);.

துண்டீரபுரம்

துண்டீரபுரம் tuṇṭīraburam, பெ. (n.)

   காஞ்சிபுரம்; conjeevaram, as the capital of Tudiram,

     “காஞ்சி துண்டீரபுரமெனப் புகல நின்றதுவே” (கந்தபு. திருநகரப். 73);.

 துண்டீரபுரம் tuṇṭīraburam, பெ. (n.)

   காஞ்சிபுரம்; conjeevaram, as the capital of {}.

     “காஞ்சி துண்டீரபுரமெனப் புகல நின்றதுவே” (கந்தபு. திருநகரப். 73);.

துண்டு

துண்டு1 tuṇṭu, பெ. (n.)

   ஆடை வகையுள் ஒன்று; a kind of towel.

     [துள் → துண்டு (மு.தா.141);.]

 துண்டு2 tuṇṭu, பெ. (n.)

   1.கூறு; piece, bit, fragment, slice, scrap, morsel.

   2. பிரிவு; section, division strip.

   3. கையொப்பச்சீட்டு (யாழ்.அக.);; chit, billet, ticket, small note.

   5. சிறுதுணி; small piece of cloth; towel.

   6. இரண்டு பெரிய சிப்பமேனும் நான்கு சிறிய சிப்பமேனுங் கொண்ட புகையிலைக் கட்டு; bale of tobacco consisting of four small or two large cippam.

   7. 20 கவுளி கொண்ட வெற்றிலைக்கட்டு; a bale of betel leaves containing 20 kavuli.

   8. இழப்பு; loss, as in trade.

   9. துண்டுவாரம் பார்க்க;see tunduvâram.

   10. தனி; separateness.

     ‘அந்த வேலை துண்டாய் நடக்கட்டும்’.

   11. எச்சம்; balance.

     ‘துண்டுப் பணம்’ (நாஞ்.);.

     [துண்டு → துண்டி.]

 துண்டு3 tuṇṭu, பெ. (n.)

   ஆடை வகையுள் ஒன்று; a kind of towel.

     [துள் → துண்டு (மு.தா. 141);]

 துண்டு2 tuṇṭu, பெ. (n.)

   1. கூறு; piece, bit, fragment, slice, scrap, morsel.

   2. பிரிவு; section, division strip.

   3. கையொப்பச்சீட்டு (யாழ்.அக.);; receipt.

   4. சீட்டு; chit, billet, ticket, small note.

   5. சிறுதுணி; small piece of cloth; towel.

   6. இரண்டு பெரிய சிப்பமேனும் நான்கு சிறிய சிப்பமேனுங் கொண்ட புகையிலைக் கட்டு; bale of tobacco consisting of four small or two large cippam.

   7. 20 கவுளி கொண்ட வெற்றிலைக்கட்டு; a bale of betel leaves containing 20 kavuli.

   8. இழப்பு; loss, as in trade.

   9. துண்டுவாரம் பார்க்க;See. {}.

   10. தனி; separateness.

     ‘அந்த வேலை துண்டாய் நடக்கட்டும்’.

   11. எச்சம்; balance.

     ‘துண்டுப் பணம்’ (நாஞ்.);.

     [துண்டு → துண்டி]

துண்டு சேறு

 துண்டு சேறு tuṇṭucēṟu, பெ. (n.)

   துண்டுதுண்டாய்க் கடலடிப் பரப்பிலுள்ள சேறு (செங்.மீன்.);; pieces of bog land under the sea.

     [துண்டு + சேறு.]

துண்டு மல்லிகைக் கதைப்பாடல்

 துண்டு மல்லிகைக் கதைப்பாடல் duṇṭumalligaiggadaippāṭal, பெ..(n.)

   கோவைப் பகுதி இருளர்களின் கதைப்பாடல்; a dialogue song of the Irulas of Coimbatore. [துண்டு+மல்லிகை+கதை+பாடல்]

துண்டுகல்வணம்

 துண்டுகல்வணம் tuṇṭugalvaṇam, பெ. (n.)

அரைக்கவ்வல் பார்க்க;see araikkawal.

     [துண்டு+கவ்வணம்]

துண்டுக்கத்தரி

 துண்டுக்கத்தரி tuṇṭukkattari, பெ. (n.)

துண்டுக்கத்திரி பார்க்க (யாழ்.அக.);;see tundu-k-kattiri.

     [துண்டு + கத்தரி.]

 துண்டுக்கத்தரி tuṇṭukkattari, பெ. (n.)

துண்டுக்கத்திரி பார்க்க (யாழ்.அக);;See. {}.

     [துண்டு + கத்தரி]

துண்டுக்கத்திரி

 துண்டுக்கத்திரி tuṇṭukkattiri, பெ. (n.)

   ஒரு வகை நச்சுப்புழு (வின்.);; a kind of venemous.

     [துண்டு + கத்திரி.]

 துண்டுக்கத்திரி tuṇṭukkattiri, பெ. (n.)

ஒரு வகை நச்சுப்புழு (வின்.);,

 a kind of venemous.

     [துண்டு + கத்திரி]

துண்டுக்காணி

துண்டுக்காணி tuṇṭukkāṇi, பெ. (n.)

துண்டி2 பார்க்க (வின்.);;see tundi.

     [துண்டு + காணி.]

 துண்டுக்காணி tuṇṭukkāṇi, பெ. (n.)

துண்டி2 3 பார்க்க (வின்.);;See. {}.

     [துண்டு + காணி]

துண்டுசேறு

 துண்டுசேறு tuṇṭucēṟu, பெ. (n.)

   துண்டுதுண்டாய்க் கடலடிப் பரப்பிலுள்ள சேறு (செங். மீன்);; pieces of bog land under the sea.

     [துண்டு + சேறு]

துண்டுதுடக்கு

துண்டுதுடக்கு duṇḍuduḍakku, பெ. (n.)

   1. சிறுதுணுக்கு; small piece, fragment.

   2. தீண்டக்கூடா பொருள்; unclean object.

     [துண்டு + துடக்கு.]

 துண்டுதுடக்கு duṇḍuduḍakku, பெ. (n.)

   1. சிறுதுணுக்கு; small piece, fragment.

   2. தீண்டக்கூடா பொருள்; unclean object.

     [துண்டு + துடக்கு]

துண்டுத்தடி

 துண்டுத்தடி tuṇḍuttaḍi, பெ. (n.)

   பெரிய மீன்களின் வேகத்தைக் குறைக்க ஆடுஞ் சிறுதடி (தஞ்சை.மீன்.);; a small rod, used to reduce the speed of the big size fishes.

     [துண்டு + தடி.]

 துண்டுத்தடி tuṇḍuttaḍi, பெ. (n.)

   பெரிய மீன்களின் வேகத்தைக் குறைக்க ஆடுஞ் சிறுதடி (தஞ்சை.மீன்);; a small rod, used to reduce the speed of the big size fishes.

     [துண்டு + தடி]

துண்டுந்துணியுமாக

 துண்டுந்துணியுமாக tuṇṭunduṇiyumāka, வி.எ. (adv.)

   துண்டு துண்டாக; in jumps, in pieces, in cloths.

     ‘அரத்தந் துண்டுத் துணியுமாகக் கிடக்கிறது’.

     [துண்டு + துணியுமாக.]

 துண்டுந்துணியுமாக tuṇṭunduṇiyumāka, வி.எ. (adv.)

   துண்டு துண்டாக; in jumps, in pieces, in cloths.

     ‘அரத்தந் துண்டுந் துணியுமாகக் கிடக்கிறது’.

     [துண்டு + துணியுமாக]

துண்டுபடு-தல்

துண்டுபடு-தல் duṇḍubaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

துண்டுவிழு- பார்க்க;see tunduvilu.

     [துண்டு + படு.]

 துண்டுபடு-தல் duṇḍubaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

துண்டுவிழு-2 பார்க்க;See. {}.

     [துண்டு + படு-,]

துண்டுபிடி-த்தல்

துண்டுபிடி-த்தல் tuṇḍubiḍittal,    4 செ.கு.வி. (vi.) ஒயிலாட்டம் ஆடுவோர்கையில் துண்டு ஏந்துதல்; to holds hand kerchief in oyilattamfolk dance.

     [துண்டு+பிடி]

துண்டுப்பத்திரிகை

 துண்டுப்பத்திரிகை tuṇṭuppattirigai, பெ. (n.)

   தனிக்கடிதவாயிலாக வெளியிடப்படும் சிற்றிதழ்; leaflet.

     [துண்டு + பத்திரிகை.]

 துண்டுப்பத்திரிகை tuṇṭuppattirigai, பெ. (n.)

   தனிக்கடிதவாயிலாக வெளியிடப்படும் சிற்றிதழ்; leaflet.

     [துண்டு + பத்திரிகை]

துண்டுப்புள்ளி

 துண்டுப்புள்ளி tuṇṭuppuḷḷi, பெ. (n.)

துண்டுவாரம் பார்க்க;see tunduväram.

     [துண்டு + புள்ளி.]

 துண்டுப்புள்ளி tuṇṭuppuḷḷi, பெ. (ո.)

துண்டுவாரம் பார்க்க;See. {}.

     [துண்டு + புள்ளி]

துண்டுமானியம்

 துண்டுமானியம் tuṇṭumāṉiyam, பெ.(n.)

   ஓமலூர்வட்டத்திலுள்ள சிற்றுர்; a village in Omalur Taluk.

     [துண்டு+மானியம்]

துண்டுருட்டி

துண்டுருட்டி tuṇṭuruṭṭi, பெ. (n.)

   1. அடிமரத்தின் உருண்டை வடிவம்; roundness of trunk.

   2. பெருவயிறு; large abdomen.

     [துண்டு + உருட்டி.]

 துண்டுருட்டி tuṇṭuruṭṭi, பெ. (n.)

   1. அடிமரத்தின் உருண்டை வடிவம்; roundness of trunk.

   2. பெருவயிறு; large abdomen.

     [துண்டு + உருட்டி]

துண்டுருட்டிக் காளை

 துண்டுருட்டிக் காளை tuṇṭuruṭṭikkāḷai, பெ. (n.)

   கொழுத்த காளை (வின்.);; fat bull.

     [தின்றுருட்டி + காளை → துண்டுருட்டிக் காளை.]

துண்டுருட்டிக்காளை

 துண்டுருட்டிக்காளை tuṇṭuruṭṭikkāḷai, பெ. (n.)

   கொழுத்த காளை (வின்.);; fat bull.

     [தின்றுருட்டி + காளை → துண்டுருட்டிக் காளை]

துண்டுவலை

 துண்டுவலை tuṇṭuvalai, பெ. (n.)

   வலையின் ஒரு கூறு (செங்.மீன்.);; part of a fish net.

     [துண்டு + வலை.]

 துண்டுவலை tuṇṭuvalai, பெ. (n.)

   வலையின் ஒரு கூறு (செங்.மீன்.);; part of a fish net.

     [துண்டு + வலை]

துண்டுவாசிகூட்டு-தல்

 துண்டுவாசிகூட்டு-தல் duṇṭuvāciāṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தவசம் முதலியவற்றால் இழப்பிற்கு ஈடு பெறுதல் (வின்.);; to make good a loss, especially to grain (செ.அக.);.

     [துண்டு + வாசிகூட்டு.]

 துண்டுவாசிகூட்டு-தல் duṇṭuvāciāṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தவசம் முதலியவற்றால் இழப்பிற்கு ஈடு பெறுதல் (வின்.);; to make good a loss, especially to grain (செ.அக.);.

     [துண்டு + வாசிகூட்டு-,]

துண்டுவாரம்

 துண்டுவாரம் tuṇṭuvāram, பெ. (n.)

   மொத்த விளைவில் நிலவுடைமையாளர்க்குரிய பகுதி; mirasudar’s share of the produce.

     [துண்டு + வாரம்.]

 துண்டுவாரம் tuṇṭuvāram, பெ. (n.)

   மொத்த விளைவில் நிலவுடைமையாளர்க்குரிய பகுதி; mirasudar’s share of the produce.

     [துண்டு + வாரம்]

துண்டுவிழு-தல்

துண்டுவிழு-தல் duṇṭuviḻudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வேண்டிய அளவுக்கு மேல் மிச்சப்பகுதி அமைதல்; to have a piece left over after a material has been cut into pieces or required length, as a cloth.

     “வேட்டி துண்டு விழுந்தது”.

   2. வேண்டிய அளவுக்குக் குறைபடுதல்; to be deficient.

     ‘கொடுக்க வேண்டிய பணத்துக்கு பத்துரூபா துண்டு விழுகிறது’.

   3. இழப்பாதல்; to end in loss, as trade.

     [துண்டு + விழு-.]

 துண்டுவிழு-தல் duṇṭuviḻudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வேண்டிய அளவுக்கு மேல் மிச்சப்பகுதி அமைதல்; to have a piece left over after a material has been cut into pieces or required length, as a cloth.

     “வேட்டி துண்டு விழுந்தது”

   2. வேண்டிய அளவுக்குக் குறைபடுதல்; to be deficient.

     ‘கொடுக்க வேண்டிய பணத்துக்கு பத்துரூபா துண்டு விழுகிறது’.

   3 இழப்பாதல்; to end in loss, as trade.

     [துண்டு + விழு-,]

துண்டுவெளியீடு

 துண்டுவெளியீடு tuṇṭuveḷiyīṭu, பெ. (n.)

   அட்டைகளின்றி அல்லது கட்டுமானம் செய்யப்படாமல் தாளில் அச்சிடப்பட்ட ஒரு சிறு புத்தகம்; pamphlet, handbill.

     [துண்டு + வெளியீடு.]

 துண்டுவெளியீடு tuṇṭuveḷiyīṭu, பெ. (n.)

   அட்டைகளின்றி அல்லது கட்டுமானம் செய்யப்படாமல் தாளில் அச்சிடப்பட்ட ஒரு சிறு புத்தகம் (அச்சு.);; pamphlet, handbill.

     [துண்டு + வெளியீடு]

துண்டை

துண்டை tuṇṭai, பெ. (n.)

   துடுக்கானவன்; bold, rash person.

     ‘துண்டையான பையல்’.

     [துள் → துண் → துண்டு → துண்டை (மு.தா.60);.

 துண்டை tuṇṭai, பெ. (n.)

   துடுக்கானவன்; bold, rash person.

     ‘துண்டையான பையல்’.

     [துள் → துண் → துண்டு → துண்டை (மு.தா. 60);]

துண்ணிடு-தல்

 துண்ணிடு-தல் duṇṇiḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சத்தால் திடுக்கிடுதல் (யாழ்.அக.);; to start, as in fright.

     [துண் → துண்ணிடு.]

 துண்ணிடு-தல் duṇṇiḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   அச்சத்தால் திடுக்கிடுதல் (யாழ்.அக.);; to start, as in fright.

     [துண் → துண்ணிடு-,]

துண்ணூறு

 துண்ணூறு tuṇṇūṟu, பெ. (n.)

திருநீறு பார்க்க;see tiruniru.

     ‘துண்ணூற்று மடல்’.

 துண்ணூறு tuṇṇūṟu, பெ. (n.)

திருநீறு பார்க்க;See. {}.

     ‘துண்ணூற்று மடல்’.

துண்ணெனல்

துண்ணெனல் tuṇīeṉal, பெ. (n.)

   1. திடுக்கிடுதற் குறிப்பு; expr signifying startling.

     “எயினர்கோன் துண்ணென்றான்” (கம்பரா. குகப். 28);.

   2. அச்சக்குறிப்பு; expr. signifying frightening.

     “ஏதிலார் துண்ணென்ன மேல்விளங்கி” (திருவாச.19, 10);.

   3. விரைவுக் குறிப்பு; suddenness.

     “துண்ணென வென்னுள மன்னிய சோதி” (திருவாச.497);.

     [துண் + எனல்.]

 துண்ணெனல் tuṇīeṉal, பெ. (n.)

   1. திடுக்கிடுதற் குறிப்பு; expr. signifying startling.

     “எயினர்கோன் துண்ணென்றான்” (கம்பரா. குகப். 28);.

   2. அச்சக்குறிப்பு; expr. signifying frightening.

     “ஏதிலார் துண்ணென்ன மேல்விளங்கி” (திருவாச. 19, 1௦);.

   3. விரைவுக் குறிப்பு; suddenness.

     “துண்ணென வென்னுள மன்னிய சோதி” (திருவாச. 497);.

     [துண் + எனல்]

துண்ணை

 துண்ணை tuṇṇai, பெ.(n.)

   ஆண்குறி; male organ. பட துண்னெ [துண்-துண்ணு-துண்ணை]

துதகாரம்

 துதகாரம் dudakāram, பெ. (n.)

   துப்பும்போது எழும் ஒலி (யாழ்.அக.);; noise of spitting.

துதசிரம்

துதசிரம் dudasiram, பெ. (n.)

   பேய்பிடித்தவர் போலத் தலையை ஆட்டும் நளிநய வகை;(பரத பாவ.72);;     [Skt.dhuta+{} → த. துதசிரம்]

துதமுகம்

துதமுகம் dudamugam, பெ. (n.)

முகநளிநயம் (அபிநயம்); பதினான்கனுள் வேண்டாமை குறித்தற்கு இடம் வலமாகத் தலையை யாட்டுகை. (சது.);;({});

 shaking one’s head in refusal, one of 14 muka-v- {}.

     [Skt. dhuta → த. துதம்+முகம்]

துதம்

துதம் dudam, பெ. (n.)

துதி2 பார்க்க;see tuti.

     “வாயோரீ ரைஞ்ஞூறு துதங்க ளார்ந்த” (திங். பெருமாள். 1, 2);.

 துதம்2 dudam, பெ. (n.)

   அசைவு (வி);; motion, vibration, oscillation, agitation.

 துதம் tudam, பெ. (n.)

துதி2 பார்க்க;See. tuti.

     “வாயோரீ ரைஞ்ஞூறு துதங்க ளார்ந்த” (திங். பெருமாள். 1,2);.

 துதம்2 tutam, பெ. (n.)

   அசைவு (வி.);; motion, vibration, oscillation, agitation.

துதாங்கனம்

துதாங்கனம் tutāṅgaṉam, பெ. (n.)

   தூயவொழுக்கம்; good habits.

துன்ப வர்க்குத் துதாங்கனத் தொன்றுமே” (நீலகேசி, 316);.

துதாங்கு

துதாங்கு tutāṅgu, பெ. (n.)

துதாங்கனம் பார்க்க;see {}.

     “துதாங்கென் றாத்தர் சொன்னவ” (நீலகேசி, 356);.

துதாமுதலாய்

 துதாமுதலாய் dudāmudalāy, வி.எ. (adv.)

   முழுதும்; wholly, entirely.

தெ. துதாமொதலுக

துதி

துதி1 dudi, பெ. (n.)

   நுனி; point, sharp edge.

     “துதிவா யெஃகமொடு” (புறநா.253);.

     [நுனி → நுதி → துதி (த.வ.65);.]

 துதி2 dudi, பெ. (n.)

   1. துருத்தி; bellows.

     “மயிர்த் துதி யலற வூதலின்” (சீவக.2530);.

   2. உறை; sheath, scabbard.

     “துதியவள் ளுகிர்” (அகநா.8);.

 துதி3 dudi, பெ. (n.)

   தூதுளை பார்க்க;see tutulai; climbing brinjal.

 துதி1 tuti, பெ. (n.)

   நுனி; point, sharp edge.

     “துதிவா யெஃகமொடு” (புறநா.253);.

     [நுனி → நுதி → துதி (த.வ. 65);]

 துதி2 tuti, பெ. (n.)

   1. துருத்தி; bellows.

     “மயிர்த் துதி யலற வூதலின்” (சீவக. 253௦);.

   2. உறை; sheath, scabbard.

     “துதியவள் ளுகிர்” (அகநா. 8);.

 துதி3 tuti, பெ. (n.)

   தூதுளை பார்க்க;See. {}; climbing brinjal.

 துதி1 dudi, பெ. (n.)

   1. வழிபாட்டுப்பா (தோத்திரம்.); (சூடா.);; praise, eulogy.

     “துதிவாய் தொறுங் கொளும்… வெங்கை” (வெங்கைக்கோ.62);

   2. புகழ்; fame.

     “துதியறு பிறவி” (கம்பரா. சடாயு-வுயிர்.193);.

     [Skt.stuti → த. துதி2]

 துதி2 dudiddal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. புகழ்தல் (சூடா.);; to praise, eulogise, to fatter.

     “விண்ணோடு மண்ணுந் துதித்தாலும்”(திருவாச.7,10);

   2. தொழுதல். (உரி.நி.);; to worship

   3. நினைத்தல்; to think

     “கனவிலும் அதைத் துதிக்கமாட்டேன்” (வின்.);

     [Skt. stuti → த. துதி1-]

துதிகை

துதிகை dudigai, பெ. (n.)

துதியை 1 பார்க்க;see tudiyai, 1.

     “துதிகைப் பிறைபோலுந் தோற்றச் சேய் தன்னை” (இரகு.இந்து.62);.

     [Skt. {} → த. துதிகை]

துதிக்கரம்

துதிக்கரம் dudikkaram, பெ. (n.)

துதிக்கை பார்க்க;see tutikkai.

     “தந்தியுந் துதிக்கரஞ் சலித்து நின்றது” (செவ்வந்தி. 4 உரையூரழித். 92);.

     [துதி + கரம்.]

 துதிக்கரம் tuti-k-karam, பெ. (n.)

துதிக்கை பார்க்க;See. tutikkai.

     “தந்தியுந் துதிக்கரஞ் சலித்து நின்றது” (செவ்வந்தி. 4, உரையூரழித். 92);.

     [துதி + கரம்]

துதிக்கை

துதிக்கை dudikkai, பெ. (n.)

   தும்பிக்கை; elephant’s trunk.

     “துதிக்கையி னுதிக்கே கூழை வாரென்னும்” (கலிவ்.560);.

     [நுனி → நுதி → துதி → துதிக்கை.]

 துதிக்கை tuti-k-kai, பெ. (n.)

   தும்பிக்கை; elephant’s trunk.

     “துதிக்கையி னுதிக்கே கூழை வாரென்னும் (கலிவ். 56௦);.

     [நுனி → நுதி → துதி → துதிக்கை]

துதிநிந்தை

 துதிநிந்தை dudinindai, பெ. (n.)

   இகழா விகழ்ச்சி (யாழ்.அக.);; censure or ridicule under the garb of praise.

     [Skt. stuti + ninda → த. துதிநிந்தை]

துதிபாடி

 துதிபாடி dudipāṭi, பெ. (n.)

 sycophant, flatterer.

     “அமைச்சர்கள் துதிபாடிகளுக்கு இடம் கொடுக்கக்கூடாது”. (க்ரியா);

த.வ. புகழ்பாடி

துதிபாடு-தல்

 துதிபாடு-தல் dudipāṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

 to sing the praises of, flatter (the powerful and the rich to gain advantage);.

     “தலைவர்களைத் துதிபாடவே தொண்டர்களுக்கு நேரம் இல்லை!/ தனி நபருக்குத் துதிபாடும் வழக்கம் ஒழிய வேண்டும்”. (இ.வ.);

     [Skt. stuti → த. துதி+பாடு]

துதியணி

 துதியணி dudiyaṇi, பெ.(n.)

   திருவாடானை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Tiruvadanai Taluk.

     [துதி+அணி]

துதியம்

 துதியம் dudiyam, பெ. (n.)

   கசப்புப் புடலையின் உள்ளகம் (வின்.);; pulp of the bitter snake-gourd.

 துதியம் tutiyam, பெ. (n.)

   கசப்புப் புடலையின் உள்ளகம் (வின்.);; pulp of the bitter snake-gourd.

துதியரிசி

 துதியரிசி dudiyarisi, பெ. (n.)

   வழிபாட்டுக்குரிய செஞ்சாந்து (குங்குமம்); கலந்த அரிசி (சோபனாட்சதை); (தைலவ. தைல);; saffron – stained rice, used in benediction.

த.வ. மங்கலஅரிசி

     [Skt. stuti → த. துதி + அரிசி]

துதியை

துதியை dudiyai, பெ. (n.)

   1. வெண்பக்கம் (சுக்கிலம்); அல்லது கரும்பக்கம் (கிருட்டிண பட்சங்களில்); இரண்டாம் பிறை நிலை (திதி);; second day of the bright or dark fortnight.

     “துதியைத் திங்கள் கண்டென” (இரசு.தேனுவ.122);

   2. இரண்டாம் வேற்றுமை(வி.வி.6);;(Gram.);

 second case.

     [Skt. {} → த. துதியை]

துதிவாதம்

துதிவாதம் dudivādam, பெ. (n.)

   புகழுரை; panegyric, word of praise.

     “அர்த்தவாத துதிவாதங்களுக்கும் அப்பொருள் கூடாமை யால்” (சிவசம.35);.

     [Skt. stuti-{} → த. துதிவாதம்]

துதை

துதை1 dudaidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. செறிதல்; to be crowded, thick, close, intense.

     “தோடமை முழவின் றுதைகுரலாக” (அகநா.82);.

   2. மிகுதல்; to abound;

 to be copious, interse.

   3. படிதல்; to be steeped.

     “வெண்ணீறு துதைந்தெழு…. வயிரத் தொப்பனே” (திருவாச.296);.

     [துற்று → துத்து → துது → துதை → துதை-, (வே.க.261);.]

 துதை2 dudaiddal,    1. செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நெருக்குதல் (யாழ்.அக.);; to press together.

     [துதை → துதை-,]

 துதை3 dudai, பெ. (n.)

   நெருக்கம் (வின்.);; closeness, crowded state.

 துதை1 dudaidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. செறிதல்; to be crowded, thick, close, intense.

     “தோடமை

முழவின் றுதைகுரலாக” (அகநா.82);.

   2. மிகுதல்; to abound;

 to be copious, interse.

   3. படிதல்; to be steeped.

     “வெண்ணீறு துதைந்தெழு… வயிரத் தொப்பனே” (திருவாச. 29.6);.

     [துற்று → துத்து → துது → துதை → துதை-, (வே.க. 261);]

 துதை2 tutai,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நெருக்குதல் (யாழ்.அக.);; to press together.

     [துதை → துதை-,]

 துதை3 tutai, பெ. (n.)

   நெருக்கம் (வின்.);; closeness, crowded state.

துத்தநாகவகை

 துத்தநாகவகை tuttanāgavagai, பெ. (n.)

   மருந்து வகை (யாழ்.அக.);; a medicine

 துத்தநாகவகை tuttanāgavagai, பெ. (n.)

   மருந்து வகை (யாழ்.அக.);; a medicine.

துத்தபாடாணம்

 துத்தபாடாணம் tuttapāṭāṇam, பெ. (n.)

   வைப்பு நஞ்சு (பிறவிப்பாடாணம்); வகை (வின்.);; a mineral poison.

     [Skt. tuttha + {} → த. துத்தபாடாணம்]

துத்தபேனம்

 துத்தபேனம் tuttapēṉam, பெ. (n.)

   பால்நுரை (யாழ்.அக.);; milk foam.

துத்தமனா

 துத்தமனா tuttamaṉā, பெ. (n.)

   முயற்புல் (மலை);; harialli grass.

 துத்தமனா tuttamaṉā, பெ. (n.)

   முயற்புல் (மலை.);; harialli grass.

துத்தம்

துத்தம் tuttam, பெ.(n.)

எடுப்புக்குரலொலியாக வரும் ஏழிசையினுள் ஒன்று a musical note.

     [துர-தூத்தம்-துத்தம்]

 துத்தம்1 tuttam, பெ. (n.)

   1. இசை ஏழனுள் இரண்டாவது; the second note of the gamut, one of seven icai, q.v.

     “வண்டினந் துத்தநின்று பண்செயும்” (தேவா.488, 10);.

   2. சமனிசை (பிங்.);; tenor.

   3. ஓமாலிகை வகை (சீவக. 623, உரை);; a scent used in battin.

   4. நாய் (சூடா.);; dog.

   5. நாய்ப்பாகல் (மலை);. பார்க்க;see nanal; wild sugar-cane.

   7. நீர்முள்ளி (மலை.); பார்க்க;see nirmulli a herb growing in moist places.

 துத்தம்2 tuttam, பெ. (n.)

   வைப்பு நச்சுவகை (சூடா.);; a prepared arsenic, vitriol, sulphate of zinc or copper.

   2. கண் மருந்தாக உதவுத் துரிசு (தைலவ. தைல. 69);; tutty, blue or white vitriol used as collyrium.

 துத்தம்3 tuttam, பெ. (n.)

   பால் (பிங்.);; milk.

     “துத்தமன்ன சொல்லியர்” (இரகுநாட்டுப்.23);.

 துத்தம்4 tuttam, பெ. (n.)

துந்தம் (பிங்.); பார்க்க;see tuntam.

 துத்தம்1 tuttam, பெ. (n.)

   1. இசை ஏழனுள் இரண்டாவது; the second note of the gamut, one of seven icai, q.v.

     “வண்டினந் துத்தநின்று பண்செயும்” (தேவா. 488, 10);.

   2. சமனிசை (பிங்.);; tenor.

   3. ஓமாலிகை வகை (சீவக. 623, உரை);; a scent used in battin.

   4. நாய் (சூடா.);; dog.

   5. நாய்ப்பாகல் (மலை.);. பார்க்க;See. {}.

 a kind osenna.

   6. நாணல் (மலை.); பார்க்க;See. {}; wild sugar-cane.

   7. நீர்முள்ளி (மலை.); பார்க்க;See. {},

 a herb growing in moist places.

 துத்தம்2 tuttam, பெ. (n.)

   1. வைப்பு நச்சுவகை (சூடா.);; a prepared arsenic, vitriol, sulphate of zinc or copper.

   2. கண் மருந்தாக உதவுந் துரிசு (தைலவ. தைல. 69);; tutty, blue or white vitriol used as collyrium.

 துத்தம்4 tuttam, பெ. (n.)

துந்தம் (பிங்.); பார்க்க;See. tuntam.

துத்தரி

துத்தரி tuttari, பெ. (n.)

துத்தரிக்கொம்பு பார்க்க;see tuttari-k-kombu.

     “கொம்பு துத்தரி கொட்டு முறைமையன்” (கம்பரா. கங்கைப். 30);.

 துத்தரி tuttari, பெ. (n.)

துத்தரிக்கொம்பு பார்க்க;See. tuttari-k-kombu.

     “கொம்பு துத்தரி கொட்டு முறைமையன்” (கம்பரா. கங்கைப். 30);.

துத்தரிகம்

 துத்தரிகம் tuttarigam, பெ. (n.)

   நெல்லிக்காய்; indian gooseberry (சா.அக.);.

 துத்தரிகம் tuttarikam, பெ. (n.)

   நெல்லிக்காய்; indian gooseberry (சா.அக.);.

துத்தரிக்கொம்பு

துத்தரிக்கொம்பு tuttarikkombu, பெ. (n.)

   ஒருவகை ஊதுகொம்பு; a kind of bugle-horn.

     “துத்தரிக் கொம்புத் துடியும்” (சீவக. 434, உரை);.

     [துத்தரி + கொம்பு.]

 துத்தரிக்கொம்பு tuttarikkombu, பெ. (n.)

   ஒருவகை ஊதுகொம்பு; a kind of bugle-horn.

     “துத்தரிக் கொம்புந் துடியும்” (சீவக. 434, உரை);.

     [துத்தரி + கொம்பு]

துத்தரிப்பு

 துத்தரிப்பு tuttarippu, பெ. (n.)

   அட்டிகைப் பதக்கத்தின் மேலுறுப்பு வகை; an upper part of patäkkam in attikai.

 துத்தரிப்பு tuttarippu, பெ. (n.)

   அட்டிகைப் பதக்கத்தின் மேலுறுப்பு வகை; an upper part of {} in attikai.

துத்தல்

துத்தல் tuttal, பெ. (n.)

   1. உண்ணுதல்; to eating.

     “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள்.12);.

   2. நுகர்தல்; to enjoy.

     [துய் → வ. துத்தல் (வே.க.284);.]

 துத்தல் tuttal, பெ. (n.)

   1. உண்ணுதல்; to eating.

     “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள். 12);.

   2. நுகர்தல்; to enjoy.

     [துய் → வ. துத்தல் (வே.க. 284);]

துத்தாஞ்சனம்

 துத்தாஞ்சனம் tuttāñjaṉam, பெ. (n.)

   கண்மருந்து வகை; collyridum of vitriol.

     [துத்தம் + அஞ்சனம்.]

 துத்தாஞ்சனம் tuttāñjaṉam, பெ. (n.)

   கண்மருந்து வகை; collyridum of vitriol.

     [துத்தம் + அஞ்சனம்]

துத்தாத்தி

 துத்தாத்தி tuttātti, பெ. (n.)

   பாற்கடல் (யாழ்.அக.);; ocean of milk.

துத்தாரம்

 துத்தாரம் tuttāram, பெ. (n.)

   ஊமத்தை; datura (சா.அக.);.

துத்தாரி

துத்தாரி tuttāri, பெ.(n.)

   ஊதும் இசைக்கருவி கருவி; a wind musical instrument.

     [துத்(ஒலிக்குறிப்பு);துத்தாரி]

 துத்தாரி tuttāri, பெ. (n.)

   1. ஊதுகுழல் வகை; long, straight pipe.

   2. ஆடைவகை (யாழ்.அக.);; a kind of cloth.

   தெ. துத்தார;   க. துத்தாரி;ம. துத்தாரி

 துத்தாரி tuttāri, பெ. (n.)

   1. ஊதுகுழல் வகை; long, straight pipe.

   2. ஆடைவகை (யாழ்.அக.);:

 a kind of cloth.

   தெ. துத்தார;   க. துத்தாரி;ம. துத்தாரி

துத்தி

துத்தி1 tutti, பெ. (n.)

   1. செடிவகை (சூடா.);; wrinkled learned eveing mallow.

   2. பெருந்துத்தி பார்க்க;see peruntutti country mallow.

   3. வட்டத் துத்தி பார்க்க;see vatta-t-tutti, narrow woolly stipuled lotus croton.

   4. பட்டுப்பூச்சி; white mulberry tree.

   5. முள்வெள்ளரி வகை; spiked bitter cucumber.

வகைகள்

   1. பெருந்துத்தி – country mallow

   2. பணியாரத் துத்தி – cake mallow

   3. கருந்துத்தி – black mallow

   4. கொடித்துத்தி – creeping mallow

   5. அரசிலைத்துத்தி – peepul leavedeveming mallow

   6. எலிச்செவித் துத்தி – rat’s ear mallow

   7. ஒட்டுத்துத்தி – burr mallow

   8. இரட்டகத்துத்தி – double thread mallow

   9. சீமைத்துத்தி – foreign mallow

   10. சிறுதுத்தி – small mallow

   11. சிறுசீமைத்துத்தி – small foreign mallow

   12. காட்டுத்துத்தி – wild mallow

   13. கண்டுதுத்தி – one leaved mallow

   14. ஓரிலைத்துத்தி – one leaved mallow

   15. செந்துத்தி – devil’s cotton.

   16. நாமத்துத்தி – namatutti

   17. நிலத்துத்தி – ground mallow

   18. பொட்டகத்துத்தி – double thread tutti

   19. வயிற்றுத்துத்தி – field mallow

   20. மஞ்சள் துத்தி – common yellow mallow

   21. ஐயிதிழ்த்துத்தி- five capelled evening mallow

   22. வட்டத்துத்தி – lotus croton

   23. கல்துத்தி – stone mallow

   24. மணித்துத்தி – vine leafed bendy

   25. நல்லதுத்தி – common evening mallow

   26. திருநாமத்துத்தி – lobe leaved mysore mallow

   27. வேலித்துத்தி – hedge mallow

   28. மலைத்துத்தி – mountain evening mallow

   29. வெண்துத்தி -pure white darwin’s mallow

   30. நறுமணத்துத்தி – fragrant mallow

   31. சிவப்புத்துத்தி – red mallow

 துத்தி2 tutti, பெ. (n.)

   பக்கவிசையாக ஊதும் ஒத்துக்கருவி; bass pipe.

 துத்தி3 tutti, பெ. (n.)

   1. மகப்பே றெய்தினா லுடம்பில் தோன்றும் வரித் தேமல் (பிங்);; streaky spots below the navel especially of a woman who has delivered.

     “புதல்வனை ஈன்றவளுடைய துத்தி போலே” (கலித். 32, 7, உரை);;

   2. பாம்பின் படப்பொறி; spots on the hood of a cobra.

     “பைத்த பாம்பின் றுத்தியேய்ப்ப” (பொருந.69);.

   3. யானை மத்தகப் புள்ளி (நிகண்டு);:

 spots an elephant’s forehead.

 துத்தி4 tutti, பெ. (n.)

   1. திருமண்; sacred earth.

   2. திருவடி நிலை; sacred sandal.

 துத்தி1 tutti, பெ. (n.)

   1. செடிவகை (சூடா.);; wrinkled learned eveing mallow.

   2. பெருந்துத்தி பார்க்க;See. peruntutti, country mallow.

   3. வட்டத் துத்தி பார்க்க;See. {},

 narrow woolly stipuled lotus croton.

   4. பட்டுப்பூச்சி மரம்; white mulberry tree.

   5. முள்வெள்ளரி வகை; spiked bitter cucumber.

வகைகள்

   1. பெருந்துத்தி – country mallow 2.

   2. பணியாரத் துத்தி – cake mallow

   3. கருந்துத்தி – black mallow

   4. கொடித்துத்தி – creeping mallow

   5. அரசிலைத்துத்தி – peepul leaved eveming mallow

   6. எலிச்செவித் துத்தி – rat’s ear mallow

   7. ஒட்டுத்துத்தி – burr mallow

   8. இரட்டகத்துத்தி – double thread mallow

   9. சீமைத்துத்தி – foreign mallow

   10. சிறுதுத்தி – small mallow

 II. சிறுசீமைத்துத்தி – small foreign mallow

   12. காட்டுத்துத்தி – wild mallow

   13. கண்டுதுத்தி – one leaved mallow

   14. ஓரிலைத்துத்தி – one leaved mallow

   15. செந்துத்தி – devil’s cotton.

   16. நாமத்துத்தி – namatutti

   17. நிலத்துத்தி – ground mallow

   18. பொட்டகத்துத்தி – double thread tutti

   19. வயிற்றுத்துத்தி – field mallow

   20. மஞ்சள் துத்தி – common yellow mallow

   21. ஐயிதிழ்த்துத்தி – five capelled evening mallow

   22. வட்டத்துத்தி – lotus croton

   23. கல்துத்தி – stone mallow

   24. மணித்துத்தி – vine leafed bendy

   25. நல்லதுத்தி – common evening mallow

   26. திருநாமத்துத்தி – lobe leaved mysore mallow

   27. வேலித்துத்தி – hedge mallow

   28. மலைத்துத்தி – mountain evening mallow

   29. வெண்துத்தி – pure white darwin’s mallow

   30. நறுமணத்துத்தி – fragrant mallow

   31. சிவப்புத்துத்தி – red mallow

 துத்தி3 tutti, பெ. (n.)

   1. மகப்பே றெய்தினா லுடம்பில் தோன்றும் வரித் தேமல் (பிங்.);; streaky spots below the navel especially of a woman who has delivered.

     “புதல்வனை ஈன்றவளுடைய துத்தி போலே” (கலித். 32, 7, உரை);.

   2. பாம்பின் படப்பொறி; spots on the hood of a cobra.

     “பைத்த பாம்பின் றுத்தியேய்ப்ப” (பொருந. 69);.

   3. யானை மத்தகப் புள்ளி (நிகண்டு);; spots an elephant’s forehead.

துத்திக்காடு

 துத்திக்காடு tuttikkāṭu, பெ.(n.)

   :வேலூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Vellore faluk.

     [துத்தி(செடி}+காடு]

துத்திக்காரன்

 துத்திக்காரன் tuttikkāraṉ, பெ. (n.)

   ஒத்தூதுபவன்; bass-piper.

     [துத்தி + காரன்.]

 துத்திக்காரன் tuttikkāraṉ, பெ. (n.)

   ஒத்தூதுபவன்; bass-piper.

     [துத்தி + காரன்]

துத்திக்கீரை

 துத்திக்கீரை tuttikārai, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் கீரை; american binolious morning glory.

மறுவ. துத்திகம்

     [துத்தி + கீரை.]

 துத்திக்கீரை tuttikārai, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் கீரை; american binolious morning glory.

மறுவ. துத்திகம்

     [துத்தி + கீரை]

துத்திக்குளம்

 துத்திக்குளம் tuttikkuḷam, பெ.(n.)

   நாமக்கல் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுரர்; a village in Namakkal Taluk.

     [துத்தி+குளம்]

துத்திநாகம்

துத்திநாகம் tuttinākam, பெ. (n.)

துத்தநாகம் (பதார்த்த. 1170); பார்க்க;see tuttanäkam (செ.அக.);.

     [துத்தி + நாகம்.]

 துத்திநாகம் tuttinākam, பெ. (n.)

துத்தநாகம் (பதார்த்த. 117௦); பார்க்க;See. {} (செ.அக.);

     [துத்தி + நாகம்]

துத்திநீர்

 துத்திநீர் tuttinīr, பெ. (n.)

   சிறுநீர்; urine (சா.அக.);.

 துத்திநீர் tuttinīr, பெ. (n.)

   சிறுநீர்; urine (சாஅக.);.

துத்தினை

 துத்தினை tuttiṉai, பெ. (n.)

   வட்டத்திருப்பி; Indian parara (சா.அக.);.

துத்திப்பட்டு

துத்திப்பட்டு tuttippaṭṭu, பெ. (n.)

   துகில்வகை (எங்களூர். 168);; a kind of fine cloth.

     [துத்தி + பாட்டு.]

 துத்திப்பட்டு tuttippaṭṭu, பெ. (n.)

   துகில்வகை (எங்களூர், 168);; a kind of fine cloth.

     [துத்தி + பாட்டு]

துத்திப்பாலை

 துத்திப்பாலை tuttippālai, பெ. (n.)

   தொந்தம்பாலை; blue dyeing rose bay (சா.அக.);.

 துத்திப்பாலை tuttippālai, பெ. (n.)

   தொந்தம்பாலை; blue dyeing rose bay (சாஅக.);.

துத்திப்பூக்கிளாவர்

 துத்திப்பூக்கிளாவர் tuttippūkkiḷāvar, பெ. (n.)

   மகளிர் காதணி வகை (இக்.);; a woman’s ear ornament.

துத்திப்பூமோதிரம்

 துத்திப்பூமோதிரம் tuttippūmōtiram, பெ. (n.)

   துத்திப்பூ வடிவிலமைந்த விரலாழி; finger-ring designed after the tutti flower.

     [துத்தி + பூ + மோதிரம்.]

 துத்திப்பூமோதிரம் tuttippūmōtiram, பெ. (n.)

   துத்திப்பூ வடிவிலமைந்த விரலாழி; finger-ring desinged after the tutti flower.

     [துத்தி + பூ + மோதிரம்]

துத்தியம்

துத்தியம் tuttiyam, பெ. (n.)

   புகழ்ச்சி; eulogy, praise, commendation.

     “பிரமனுந் துத்தியஞ் செய நின்றநற் சோதியே” (தேவா. 1218, 2);.

துத்திரி

துத்திரி tuttiri, பெ. (n.)

   1. துத்தாரி பார்க்க;see tuttari.

     “கல்லல துத்திரி யேங்க” (கல்லா. 34, 10);.

   2. துத்திரி2 பார்க்க;see tuttiri.

 துத்திரி tuttiri, பெ. (n.)

   1. துத்தாரி பார்க்க;See. {}.

     “கல்லல துத்திரி யேங்க” (கல்லா. 34, 10);.

   2. துத்திரி2 பார்க்க;See. tuttiri.

துத்து

துத்து1 tuttu, பெ. (n.)

   1. பொய்; lic.

   2. தவறு; fault.

   3. வஞ்சனை; deceit (செ.அக.);.

     [ஒருகா. தெ. துத்து → துத்து.]

 துத்து2 tuttu, பி.பெ. (n.prob.)

   1. சேண முதலியவற்றின் உள்ளிடும் கம்பளி ஆட்டுமயிர் முதலியன (வின்.);; stuffing of wool or goat’s hair in couches, saddles etc.,

   2. துத்துக்கம்பளி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tutu-k-kambali.

     [ஒருகா. துறுத்து → துத்து.]

 துத்து1 tuttu, பெ. (n.)

   1. பொய்; lie.

   2. தவறு; fault.

   3. வஞ்சனை; deceit (செ.அக.);.

     [ஒருகா. தெ. துத்து → துத்து]

 துத்து2   1. சேண முதலியவற்றின் உள்ளிடும் கம்பளி ஆட்டுமயிர் முதலியன (வின்.); stuffing of wool or goat’s hair in couches, saddles etc.,    2. துத்துக்கம்பளி (யாழ்.அக.) பார்க்க;See. {}.

     [ஒருகா. துறுத்து → துத்து]

 துத்து tuttu, பெ. (n.)

   அணிகலன் (ஆபரணம்);; ornament.

     “துஸ்துதினுசுகள் வாரியாகத் தந்த” (கனம் கிருஷ்ணையர். கீரத்.51);.

துத்துக்கம்பளி

 துத்துக்கம்பளி tuttukkambaḷi, பெ. (n.)

   கம்பளிப் போர்வை (வின்.);; a kind of blanket.

     [துத்து + கம்பளி.]

 துத்துக்கம்பளி tuttukkambaḷi, பெ. (n.)

   கம்பளிப் போர்வை (வின்.);; a kind of blanket.

     [துத்து + கம்பளி]

துத்துக்கம்மல்

 துத்துக்கம்மல் tuttukkammal, பெ. (n.)

   கம்மலணி வகை; an ear-ornament worn by women.

     [துத்து + கம்மல்.]

 துத்துக்கம்மல் tuttu-k-kammal, பெ. (n.)

   கம்மலணி வகை; an ear-ornament worn by women.

     [துத்து + கம்மல்]

துத்துக்காரன்

 துத்துக்காரன் tuttukkāraṉ, பெ. (n.)

துத்தன் பார்க்க;see tuttan.

     [துத்து + காரன்.]

 துத்துக்காரன் tuttukkāraṉ, பெ. (n.)

துத்தன் பார்க்க;See. {}.

     [துத்து + காரன்]

துத்துக்கோல்

 துத்துக்கோல் tuttukāl, பெ. (n.)

   நெசவுப்பா தளராமல் நிற்றற்பொருட்டு நூற் பிணையல்களுக்கிடையில் நெய்வோர் செலுத்துங் கழி; rod used by weavers to press the weft compactly.

     [துத்து + கோல்.]

 துத்துக்கோல் tuttukāl, பெ. (n.)

   நெசவுப்பா தளராமல் நிற்றற்பொருட்டு நூற் பிணையல்களுக்கிடையில் நெய்வோர் செலுத்துங் கழி; rod used by weavers to press the weft compactly.

     [துத்து + கோல்]

துத்துப்போடு-தல்

 துத்துப்போடு-தல் dudduppōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கிணறு முதலியவற்றை மணல் முதலியவற்றால் மேவி விடுதல் (வின்);; to fill up, close.

     [துத்து + போடு-.]

 துத்துப்போடு-தல் dudduppōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கிணறு முதலியவற்றை மணல் முதலியவற்றால் மேவி விடுதல் (வின்.);; to fill up, close.

     [துத்து + போடு-,]

துத்துமாற்று

துத்துமாற்று tuttumāṟṟu, பெ. (n.)

   1. தந்திரம்; artifice, guile, chicanery.

   2. எத்து; deceit.

   3. பொல்லாங்கு; evil.

     [துத்து + மாற்று.]

 துத்துமாற்று tuttumāṟṟu, பெ. (n.)

   1. தந்திரம்; artifice, guile, chicanery.

   2. எத்து; deceit.

   3. பொல்லாங்கு; evil.

     [துத்து + மாற்று]

துத்துரு

துத்துரு tutturu, பெ. (n.)

   தாமரைப் பொகுட்டுப் போன்ற அணிவகை; an ornament like the pericap of a lotus.

     “துத்துரு வொன்றில் தடவிக் கட்டின பளிங்கு ஒன்றும்” (S.I.I.ii, 179);.

 துத்துரு tutturu, பெ. (n.)

   தாமரைப் பொகுட்டுப் போன்ற அணிவகை; an ornament like the pericap of a lotus.

     “துத்துரு வொன்றில் தடவிக் கட்டின பளிங்கு ஒன்றும்” (S.l.l.ii.179);.

துத்துவாரெலும்பு

 துத்துவாரெலும்பு tuttuvārelumbu, பெ. (n.)

   பழுவெலும்பு; collar bone.

     [துத்துவார் + எலும்பு.]

 துத்துவாரெலும்பு tuttuvārelumbu, பெ. (n.)

   பழுவெலும்பு; collar bone.

     [துத்துவார் + எலும்பு]

துத்தூரம்

 துத்தூரம் tuttūram, பெ. (n.)

ஊமத்தை (மலை); பார்க்க;see umattai (செ.அக.);.

 துத்தூரம் tuttūram, பெ. (n.)

ஊமத்தை (மலை); பார்க்க;See. {} (செ.அக.);

துநீ

 துநீ tunī, பெ. (n.)

   பறவை முட்டை; bird’s egg.

துந்தமம்

 துந்தமம் tundamam, பெ. (n.)

   பறை வகை (யாழ்.அக.);; a drum.

     [ஒருகா. துந்துபி → துந்தமம்.]

 துந்தமம் tundamam, பெ. (n.)

   பறை வகை (யாழ்.அக.);; a drum.

     [ஒருகா. துந்துபி – துந்தமம்]

துந்தம்

 துந்தம் tundam, பெ. (n.)

   வயிறு; abdomen, belly.

துந்தரோகம்

துந்தரோகம் tundarōkam, பெ. (n.)

   செரி மானமின்மையால் (அசீரணம்); உண்டாகும் குழந்தை நோய் வகை. (சீவரட்.23.);; a disease of children caused by indigestion.

     [Skt tunda + {} → த. துந்தரோகம்]

துந்தி

துந்தி tundi, பெ. (n.)

   1. கொப்பூழ்; navel, umbilicus.

     “துந்தித் தலத்தெழு திசைமுகன்” (திவ். திருவாய். 1, 3, 9);.

   2. வயிறு (தைலவ. தைல. 97);; belly.

     [உந்து → துந்து → துங்தி (வ.மொ.வ.179);.]

 துந்தி tundi, பெ. (n.)

   1. கொப்பூழ்; navel, umbilicus.

     “துந்தித் தலத்தெழு திசைமுகன்” (திவ். திருவாய். 1,3,9);.

   2. வயிறு (தைலவ. தைல. 97);; belly.

     [உந்து → துந்து → துந்தி (வ.மொ.வ. 179);]

துந்திகன்

 துந்திகன் tundigaṉ, பெ. (n.)

   பெரு வயிறுள்ளோன் (யாழ்.அக.);; one who has pot belly (செ.அக.);.

     [துந்தி → துந்திகன்.]

 துந்திகன் tundigaṉ, பெ. (n.)

   பெரு வயிறுள்ளோன் (யாழ்.அக.);; one who has pot belly (செ.அக.);.

     [துந்தி → துந்திகன்]

துந்திநாமா

 துந்திநாமா tundināmā, பெ. (n.)

   ஒருவகைத் தம்புரு; a kind of tampuru.

     [துந்தி + நாமா.]

 துந்திநாமா tundināmā, பெ. (n.)

   ஒருவகைத் தம்புரு; a kind of tampuru.

     [துந்தி + நாமா]

துந்திரோகம்

துந்திரோகம் tundirōkam, பெ. (n.)

   பெருவயிறு நோய் (மகோதரம்); (தைலவ.தைல 97.);; a disease of the abdomen, dropsy.

     [Skt. tundi + {} → த. துந்திரோகம்]

துந்துபம்

 துந்துபம் tundubam, பெ. (n.)

   கடுகு (சங்.அக.);; mustard.

 துந்துபம் tundupam, பெ. (n.)

   கடுகு (சங்.அக.);; mustard.

துந்துபி

துந்துபி tundubi, பெ.(n.)

   உறுமியின் வேறு பெயர்; musical instrument tundubi. [தும்+துமி]

 துந்துபி tundubi, பெ. (n.)

   1. பேரிகை; large kettle drum.

     “அந்தர மருங்கிற துந்துபி கறங்க” (பெருங். கரவாண. 1, 150);.

   2. வாச்சியப் பொது (சூடா);; drum.

   3. ஆண்டறுபதனுள் ஐம்பத்தாறாவது; the 56th year of the jupitar cycle.

   4. ஓர் அரக்கன்; an asura.

     “துந்துபிப் பெயருடைச் சுடுசினத் தவுணன்” (கம்பரா. துந்துபி.1);.

 துந்துபி tundubi, பெ. (n.)

   1. பேரிகை; large kettle drum.

     “அந்தர மருங்கிற துந்துபி கறங்க” (பெருங். கரவாண. 1, 15௦);.

   2. வாச்சியப் பொது (சூடா.);; drum.

   3. ஆண்டறுபதனுள் ஐம்பத்தாறாவது; the 56th year of the jupitar cycle.

   4. ஓர் அரக்கன்; an asura.

     “துந்துபிப் பெயருடைச் சுடுசினத் தவுணன்” (கம்பரா. துந்துபி.1);.

துந்துபிவழங்குதல்

 துந்துபிவழங்குதல் dundubivaḻṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   மகிழ்ச்சியாயிருத்தல்; to be happy or glad.

துந்துமாரம்

துந்துமாரம் tundumāram, பெ. (n.)

   1. புழு வகை; a worm.

   2. பூனை; cat (செ.அக.);.

 துந்துமாரம் tundumāram, பெ. (n.)

   1. புழு வகை; a worm.

   2. பூனை; cat (செ.அக.);

துந்துமாரி

 துந்துமாரி tundumāri, பெ. (n.)

   முதல் வள்ளல்கள் எழுவருளொருவன் (சூடா);; a chief noted for his liberality, one of seven mutal vallalkal’s.

 துந்துமாரி tundumāri, பெ. (n.)

   முதல் வள்ளல்கள் எழுவருளொருவன் (சூடா.);; a chief noted for his liberality, one of seven mutal {}.

துந்துமி

துந்துமி1 tundumi, பெ. (n.)

   மழைத்துளி; light rain, drizzle.

     [தூம் (தூவும்); + துமி.]

 துந்துமி2 tundumi, பெ. (n.)

துந்துபி1 பார்க்க;see tuntubi.

     “துந்துமி யொடு குடமுழா” (தேவா.919, 6);.

 துந்துமி1 tundumi, பெ, (n.)

   மழைத்துளி; light rain, drizzle.

     [தூம் (தூவும்); + துமி]

 துந்துமி2 tundumi, பெ. (n.)

துந்துபி1 பார்க்க;See. tuntubi.

     “துந்துமி யொடு குடமுழா” (தேவா. 919, 6);.

துந்துமியாட்டம்

 துந்துமியாட்டம் tundumiyāṭṭam, பெ. (n.)

   பேரொலி (வின்.);; great noise, bustle, clamour.

     [துந்துமி + ஆட்டம்.]

 துந்துமியாட்டம் tundumiyāṭṭam, பெ. (n.)

   பேரொலி (வின்.);; great noise, bustle, clamour.

     [துந்துமி + ஆட்டம்]

துந்துருபாவை

 துந்துருபாவை tundurupāvai, பெ. (n.)

   துடிப்புள்ளவள்; fidgety woman, busybody.

     [ஒருகா. துருதுரு → துந்துரு + பாவை.]

 துந்துருபாவை tundurupāvai, பெ. (n.)

   துடிப்புள்ளவள்; fidgety woman, busybody.

     [ஒருகா. துருதுரு → துந்துரு + பாவை]

துந்துருமாலை

 துந்துருமாலை tundurumālai, பெ. (n.)

துந்துரு பாவை பார்க்க;see tunturu-pävai.

     [துந்துருபாவை → துந்துருமாலை.]

 துந்துருமாலை tundurumālai, பெ. (n.)

துந்துரு பாவை பார்க்க;See. {}.

     [துந்துருபாவை → துந்துருமாலை]

துந்துளம்

 துந்துளம் tunduḷam, பெ. (n.)

   காரெலி (சூடா.);; black rat.

துந்நிமித்தம்

துந்நிமித்தம் tunnimittam, பெ. (n.)

   தீக்குறி (அபசகுணம்);; evil omen.

     “இவனைக் கண்டாலுந் துந்நிமிதித்தம் என்பார்” (சிலப்.16,112,உரை);.

     [Skt. durnimitta → த. துந்நிமித்தம்]

துந்நெறி

துந்நெறி tunneṟi, பெ. (n.)

   தீயவழி (துன்மார்க்கம்);; evil conduct.

     “துந்நெறிப் பாவப்பயன்” (திருக்காளத்.4, 29, 28);.

     [Skt. dur → த. துன்+நெறி]

துனாவி

 துனாவி tuṉāvi, பெ. (n.)

   திப்பிலி (மலை);; long pepper.

துனி

துனி1 tuṉittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வெறுத்தல்; to loath, abhor.

     “துனித்துநீர் துளங்கல் வேண்டா” (சீவக. 745);.

   2. கலாய்த்தல்; to be angry at, displeased with.

     “முனியார் துனியார்” (ஆசாரக்.70);.

   3. நெடிது புலத்தல்; to be sulky, as in a love-quarrel.

     “நாணின்றி வரினெல்லா துணிப்பேன்யான்” (கலித்.67:16);.

     [துல் → துன் → துனி-, (மு.தா.226);.]

 துனி2 tuṉi, பெ. (n.)

   1. வெறுப்பு; disgust, dissatisfaction, loathing.

     “இனியறிந்தேனது துனியாகுதலே” (கலித்.14);.

   2. சினம்; anger, displeasure.

     “நான் முகனையும் படைப்ப னீண் டெனாத் தொடங்கிய துனியுறு முனிவன் றோன்றினான்” (கம்பரா. கையடை. 3);.

   3. புலவிநீட்டம்; protracted sulk in a love quarrel.

     “துனியும் புலவியு மில்லாயின்” (குறள்.1306);.

   4. பிரிவு; separation, as from a lover.

     “துனிசெய்து நீடினும்” (கலித்.10);.

   5. துன்பம்; affliction, sorrow, distress.

     “இனிதுறு கிளவியுந் துனியுறு கிளவியும்” (தொல். பொருள். 303);.

   6. நோய் (சூடா);; disease.

   7. கரிசு; sin.

     “துனியினி துகவே” (ஞானா.43:32);.

   8. குற்றம்; flaw.

     “துனியறு செம்மணி” (கம்பரா.மந்தரை. 32);.

   9. இடையூறு; obstacle, hindrance, trouble.

     “துனியின்றி யுயிர்செல்ல” (கம்பரா.குலமுறை. 14);.

   10. வறுமை; poverty.

     “சீருடைச் செல்வர் சிறுதுனி” (குறள்.1010);.

   11. அச்சம் (வின்.);; fear, dread.

     [துல் → துன் → துனி (மு.தா.226);,]

 துனி3 tuṉi, பெ. (n.)

   ஆறு (சூடா.);; river.

துனிசிரமேடு

 துனிசிரமேடு tuṉisiramēṭu, பெ.(n.)

   சிதம்பரம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village.in Chidambaram Taluk.

     [துணி+சீர்+மேடு]

துனிப்பு

துனிப்பு tuṉippu, பெ. (n.)

   வெறுப்பு; aversion, disgust.

     “துனிப்புறு கிளவியால்” (சீவக.1020);.

     [துனி → துனிப்பு.]

துனை-தல்

துனை-தல் duṉaidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   விரைதல்; to hasten.

     “கோதைக்குத் துனைந்து சென்றுரைப்ப” (சிலப்.8:114);.

     [துல் → துன் → துனை-, (மு.தா.60);.]

துனைவு

துனைவு tuṉaivu, பெ. (n.)

   விரைவு; quickness, celerity, suddenness, speed.

     “கதழ்வுந் துனைவும் விரைவின் பொருள” (தொல்.சொ.315);.

     [துல் → துன் → துனை → துனைவு (மு.தா.60);.]

துன்

துன் tuṉ, பெ. (n.)

   வளை; hole, cavity.

     “எலித்துன்” (செந். 4, 213);.

     [துல் → துன் (வே.க. 275);.]

துன்னகாரர்

துன்னகாரர் tuṉṉakārar, பெ. (n.)

   தையற்காரர்; tailors.

     “துன்ன காரருந் தோலின் றுன்னரும்” (சிலப்.5:32);.

     [துன்னம் → துன்னகாரர்.]

துன்னநாயகர்

 துன்னநாயகர் tuṉṉanāyagar, பெ. (n.)

துன்னகாரர் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tunnakarar.

துன்னபோத்து

 துன்னபோத்து tuṉṉapōttu, பெ. (n.)

   உழவெருமை (வின்.);; plough-buffalo.

துன்னம்

துன்னம்1 tuṉṉam, பெ. (n.)

   1. தையல்; seam, sewing, needle work.

     “இழைவலந்த பஃறுன்னத்து” (புறநா.136);.

   2. ஊசித்துளை (பிங்.);; eye of a needle.

 துன்னம்2 tuṉṉam, பெ. (n.)

   ஒரு வகை மரம்; a kind of tree.

துன்னம்பெய்-தல்

துன்னம்பெய்-தல் tuṉṉambeytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தைத்தலைக் கொள்ளுதல்; to be stitched, sewed.

     “துன்னம்பெய் கோவணமாக் கொள்ளுமது வென்னேடி” (திருவாச.12:2);.

     [துன்னம் + பெய்.]

துன்னர்

துன்னர் tuṉṉar, பெ. (n.)

   தையற்காரர் (பிங்.);; tailors.

   2. தோல்வினை மாக்கள் (யாழ்.அக.);; cobblers.

     [துன் → துன்னர் (வே.க.252);.]

துன்னற்காரர்

 துன்னற்காரர் tuṉṉaṟkārar, பெ.(n.)

   ஆடை களைத்தைப்பவர்; tailor: [துன்னல்+காரா]

துன்னலர்

துன்னலர் tuṉṉalar, பெ. (n.)

   பகைவர்; foes, enemies.

     “துன்னினர் துன்னல ரென்பது சொல்லார்” (கம்பரா.வேள்வி.28);.

     [துன்னு + அல் + அர்.]

துன்னல்

துன்னல்1 tuṉṉal, பெ. (n.)

   தையல்; sewing.

     “துன்னற் சிதாஅர் துவர நீக்கி” (பொருந.81);.

     [துன் → துன்னல். துன்னல் = துளை.]

 E. tunnel.

     “tunnel = I. Artificial Subterranean passage through hill etc., or under river etc., Subterranean passage dug by burrowing animal;

 mining a pit or level open at one end;

 main flue of chimney” [M.E. 5 of tonel, tonnelle, dim of tonne TUN]

எருதந்துறைச் சிற்றகர முதலி C.O.D.); (வே.க.274);.

 துன்னல்2 tuṉṉal, பெ. (n.)

   1. நெருங்குகை; close together.

     “யாவருந் துன்னல் போகிய துணிவினோனென” (புறநா.23, 14);.

   2. சிறு திவலை; small drops of water.

     [துன்னு → துன்னல்.]

துன்னவாயன்

 துன்னவாயன் tuṉṉavāyaṉ, பெ. (n.)

   தையற்காரன்; tailor.

     [துன்னம் + வாயன்.]

துன்னவினைஞர்

துன்னவினைஞர் tuṉṉaviṉaiñar, பெ. (n.)

   தையற்காரர்; tailors.

     “தோலின் றுன்னருந் துன்ன வினைஞரும்” (மணிமே. 28:39);.

     [துன்னம் + வினைஞர்.]

துன்னாதார்

 துன்னாதார் tuṉṉātār, பெ. (n.)

துன்னார் பார்க்க;see tunnar.

     [துன்னு + ஆ + தார். ‘ஆ’ எதிர்மறை.]

துன்னார்

துன்னார் tuṉṉār, பெ. (n.)

   பகைவர்; toes. enemies.

     “தொல்லமருட்டுன்னாரைச் செற்றும்” (கம்பரா.சரபங்க.26);.

     [துன் → துன்னார் (வே.க.252);.]

துன்னினர்

துன்னினர் tuṉṉiṉar, பெ. (n.)

துன்னியார் பார்க்க;see tunniyar.

     “துன்னினர் துன்னல ரென்பது சொல்லார்” (கம்பரா. வேள்வி.28);.

     [துன் → துன்னினர்.]

துன்னிமித்தம்

துன்னிமித்தம் tuṉṉimittam, பெ. (n.)

   தீக்குறி (அபசகுனம்);; ill omen.

     “துன்னிமித்தங்க ளெங்கணும் வரத் தொடர்வ” (கம்பரா.யுத்த. மந்திரப்.95);.

     [Skt. dur+ni-mitta → த. துன்னிமித்தம்]

துன்னியார்

துன்னியார் tuṉṉiyār, பெ. (n.)

   நண்பர்; friends, relations, adherents.

     “மன்னர் திருவுமகளி ரெழினலமுந் துன்னியார் துய்ப்பர்” (நாலடி.167);.

     [துன் → துன்னியார் (வே.க.252);.]

துன்னீதி

 துன்னீதி tuṉṉīti, பெ. (n.)

துன்னெறி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [Skt.dur+{} → த.துன்னீதி]

துன்னீர்

 துன்னீர் tuṉṉīr, பெ. (n.)

   எச்சில்; spittle.

துன்னு

துன்னு1 duṉṉudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பொருந்துதல்; to be fitted, joined, attached.

   2. செறிதல் (திவா.);; to be thick, crowded, to press close.

     “துன்னிக் குழை கொண்டு தாழ்ந்த குளிர்மரமெல்லாம்” (நாலடி.167);.

 துன்னு2 duṉṉudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. அணுகுதல் (திவா.);; to approach, approximate, adhere to.

     “யாவருந் துன்னல் போகிய துணிவினோன்” (புறநா.23);.

   2. மேவுதல்; to join, to undertake.

     “இன்னா…துன்னாமை வேண்டும் பிறன்கட்செயல்” (குறள்.316);.

   3. செய்தல்; to do.

     “எனைத் தொன்றுந் துன்னற்க தீவினைப்பால்” (குறள். 209);.

   4. அடைதல்; to gain, reach, attain.

     “துன்னருஞ்சீர்” (நாலடி. 226);.

   5. உசாவுதல்; to consider, take counsel.

     “தொடைவிடைதுன்னி” (பு.வெ.8:19, உரை);.

     [துல் → துன்னு-. (வே.க.252);.]

 துன்னு3 duṉṉudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.i.)

   தைத்தல்; to sew, stitch.

     “நீயிங்குடுத்திய கந்தையைத் துன்னுவா ரிலையே பரஞ்சோதியே” (அருட்பா. காட்சிப் பெரு.4);.

     [துல் → துன்னு-, (வே.க.252);.]

 துன்னு4 duṉṉudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உழுதல் (செந்.4, 213);; to plough.

 துன்னு5 tuṉṉu, பெ. (n.)

   1. முதுகு (அக.நி.);; back.

   2. சதை (வின்);; flesh.

   3. இறைச்சி (வின்);; meat.

     [துன் → துன்னு.]

துன்னுதல்

துன்னுதல் duṉṉudal,    செ.குன்றாவி (v.t.) 1. நிலத்தை உழுதல்; to till the land. 2. தின்னுதல்;

 to eat. தெ. துன்னு

     [துன் (உட்செலுத்து);-துன்னு]

துன்னுநர்

 துன்னுநர் tuṉṉunar, பெ. (n.)

துன்னியார் (திவா); பார்க்க;see tunniyar.

துன்னூசி

துன்னூசி tuṉṉūci, பெ. (n.)

   தையலூசி; needle, shoemaker’s awl.

     “கொற்சேரி நுண்டுகளைத் துன்னூசி விற்பாரின்” (ஐந்ஐம். 21);.

     “கொழுச் சென்ற வழித் துன்னூசி சென்றாற்போல” (தொல்சி.பாயி.நச். உரை);.

     [துன் → துன்னு → துன்னூசி.]

துன்னெலி

துன்னெலி tuṉṉeli, பெ. (n.)

   வளை தோண்டும் எலிவகை (செந். 4, 213);; mole.

     [துல் → துன் + எலி. துன் = வளை (வே.க.275);.]

துன்பு

துன்பு tuṉpu, பெ. (n.)

துன்பம் பார்க்க;see tunbam.

     “துன்புறு பொழுதினும்” (தொல்.பொ.184);.

     [துல் → துன் → துன்பு.]

துன்புறுத்து-தல்

 துன்புறுத்து-தல் duṉpuṟuddudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வருத்துதல்; to cause suffering;

 to afflict.

     [துல் → துன் → துன்பு + உறுத்து-.]

துன்மதி

துன்மதி duṉmadi, பெ. (n.)

   1. மூடம்; folly.

     “கண்டுகொள்ளார் தொண்டர் துன்மதியால்” (தேவா.414,6);.

   2. கெடுமதி; ill-nature, wickedness.

   3. தீயோன்; wicked person.

     “சுடுதியைத் துகிலிடைப் பொதிந்த துன்மதி” (கம்பரா.விபீடண.47);.

   4. வடமொழியாளர் ஆண்டு (வருடம்); அறுபதனுள் ஐம்பத்தைந் தாவது; the 55th year of the jupiter cycle.

     [Skt. dur+mati → த. துன்மதி]

துன்மரணம்

துன்மரணம் tuṉmaraṇam, பெ. (n.)

   நோயினாலன்றித் தற்கொலை முதலிய வற்றால் நேரும் சாவு (மரணம்);; unnatural death.

     “துன்மரணம் புக்கிறந்தோர்” (குற்றா. நல.வடவருவி.46);.

     [Skt. dur+marana → த. துன்மரணம்]

துன்மார்க்கன்

துன்மார்க்கன் tuṉmārkkaṉ, பெ. (n.)

   தீநெறியோன்; vicious man.

     “சன்மார்க்க நெறியிலாத் துன்மார்க்கனேனையும்” (தாயு. சின்மயா:26);.

     [Skt. dur+{} → த. துன்மார்க்கன்]

துன்மார்க்கம்

துன்மார்க்கம் tuṉmārkkam, பெ. (n.)

   தீநெறி; evil life, vicious course of conduct, vice, immorality.

     “வாய் வாதமிட்டுலறி வருந்து கின்ற துன்மார்க்கத்தை” (அருட்பா, அவலத்தமுங்கல்,2);.

த.வ. தீவழி

     [Skt. dur+{} → த. துன்மார்க்கம்]

துன்மி-த்தல்

 துன்மி-த்தல் tuṉmittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வருந்துதல் (யாழ்.அக.);; to suffer.

     [துன்பு → துன்மி.]

துன்முகன்

துன்முகன் tuṉmugaṉ, பெ. (n.)

   1. குதிரை; horse.

   2. சிங்கம்; lion.

     [Skt. dur-mukha → த. துன்முகன்]

துன்முகி

துன்முகி tuṉmugi, பெ. (n.)

   1. தீய முகத் தோற்றமுள்ளவன்; wicked-looking person.

   2. வடமொழியாளர் ஆண்டு (வருடம்); அறுபதனுள் முப்பதாவது; the 30th year of the jupiter cycle.

     [Skt.dur+mukhin → த. துன்முகி]

துன்மை

 துன்மை tuṉmai, பெ. (n.)

   தீமை (யாழ்.அக.);; harm, evil.

துன்று-தல்

துன்று-தல் duṉṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நெருங்குதல்; to be close, thick, crowded together.

     “துன்றுக்கு நறுங்குஞ்சி” (கம்பரா.குகப்.28);.

   2. கிட்டுதல்; to get near, approximate.

   3. பொருத்துதல்; to get attached;

 to lie.

     “கொன்றை மதியமுங் கூவிள மத்தமுந் துன்றிய சென்னியர்” (திருவாச.17, 10);.

     [துல் → துன் → துன்னு → துன்று (வே.க.252);.]

துன்றுநர்

 துன்றுநர் tuṉṟunar, பெ. (n.)

   நண்பர் (திவா.);; friends, as being near.

     [துன்று → துன்றுநர்.]

துபப்பரணி

 துபப்பரணி tubabbaraṇi, பெ. (n.)

   நேர்வாளம்; croton oil plant (சா.அக.);.

துபாசி

துபாசி tupāci, பெ. (n.)

   1. இடைநின்று மொழி பெயர்த்துச் சொல்லுவோன்; interpreter.

   2. ஐரோப்பியரின் வணிகத்தில் (வியாபாரம்); இடைநின்று பேசும் இந்தியத் தரகன்; Indian agent attached to an European mercantile firm, acting as broker.

     [U. {} → த. துபாசி]

துபாரா

 துபாரா tupārā, பெ. (n.)

   இரு முறை (C.G.);; twice, double.

     [U. {} → த. துபாரா]

துப்பகம்

 துப்பகம் tuppagam, பெ. (n.)

துப்பம் பார்க்க (அக.நி.);;see tuppam.

 துப்பகம் tuppagam, பெ. (n.)

துப்பம் பார்க்க (அக.நி.);;See. tuppam.

துப்பகூளி

 துப்பகூளி tuppaāḷi, பெ.(n.)

   கழுகு போன்ற கதிர்; eagle ray.

     [தும்பம்+கூளி]

துப்பட்டா

துப்பட்டா tuppaṭṭā, பெ. (n.)

   1. துப்பட்டி (வின்.); பார்க்க;see {}.

   2. மேலுக்கு அணியும் விலையுயர்ந்த நல்லாடை (கொ.வ);; a fine cloth worn by men over their shoulders.

த.வ. நல்லாடை

     [H. do-{} → த. துப்பட்டா]

துப்பட்டி

துப்பட்டி tuppaṭṭi, பெ. (n.)

   1. குளிருக்காகப் போர்த்திக் கொள்ளும் துணிப் போர்வை; a cearse cotton cloth used to cover oneself in cold weather.

   2. விழாக் காலங்களில் பரவமகளிர் போர்த்துக் கொள்ளும் போர்வை; well, cloth used by parava women for covering themselves on public occasions.

   3. மேல்விரிப்பு; sheet, table-cloth, cotton blanket.

     “மேசைத் துப்பட்டி”.

 துப்பட்டி tuppaṭṭi, பெ. (n.)

   1. குளிருக்காகப் போர்த்திக் கொள்ளும் துணிப் போர்வை; a cearse cotton cloth used to cover oneself in cold weather.

   2. விழாக் காலங்களில் பரவமகளிர் போர்த்துக் கொள்ளும் போர்வை; veil, cloth used by parava women for covering themselves on public occasions.

   3. மேல்விரிப்பு; sheet, table-cloth, cotton blanket.

     “மேசைத் துப்பட்டி”.

துப்பன்

துப்பன் tuppaṉ, பெ. (n.)

   ஆற்றலுள்ளவன்; mighty, powerful person.

     “துப்பனைத் துரங்கப்படச் சீறிய தோன்றலை” (திவ்.பெரியதி.7, 10, 6);.

     [துப்பு → துப்பன்.]

 துப்பன்2 tuppaṉ, பெ. (n.)

   உளவாள்; spy, secret agent, detective.

     [துப்பு → துப்பன்.]

 துப்பன் tuppan, பெ. (n.)

   ஆற்றலுள்ளவன்; mighty, powerful person.

     “துப்பனைத் துரங்கப்படச் சிறிய தோன்றலை” (திவ்.பெரியதி.7,1௦,6);.

     [துப்பு → துப்பன்]

 துப்பன்2 tuppan, பெ. (n.)

   உளவாள்; spy, secret agent, detective.

     [துப்பு5 → துப்பன்]

துப்பம்

துப்பம் tuppam, பெ. (n.)

   1. நெய்; ghee.

     “தொறுப்பாடியோம் வைத்த துப்பமும் பாலும்” (திவ்.பெரியாழ்.2, 1, 6);.

   2. அரத்தம் (யாழ்.அக.);; blood.

     [துப்பு → துப்பம் (மு.தா.154);.]

 துப்பம் tuppam, பெ. (n.)

   1. நெய்; ghee.

     “தொறுப்பாடியோம் வைத்த துப்பமும் பாலும்” (திவ்பெரியாழ். 2,1,6);.

   2. அரத்தம் (யாழ்.அக.);; blood.

     [துப்பு → துப்பம் (மு.தா.154);]

துப்பரவு

 துப்பரவு tupparavu, பெ. (n.)

துப்புரவு பார்க்க (வின்.);;see tuppuravu.

 துப்பரவு tupparavu, பெ. (n.)

துப்புரவு பார்க்க (வின்.);;See. tuppuravu.

துப்பறவடி-த்தல்

 துப்பறவடி-த்தல் tuppaṟavaḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நன்றாகப் புடைத்தல்; to give a good thrashing beat soundly.

     [துப்பற + அடி-.]

 துப்பறவடி-த்தல் tuppaṟavaḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நன்றாகப் புடைத்தல்; to give a good thrashing beat soundly.

     [துப்பற + அடி-,]

துப்பறி-தல்

 துப்பறி-தல் duppaṟidal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உளவறிதல்; to spy out, detect.

     [துப்பு → துப்பறி.]

 துப்பறி-தல் duppaṟidal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உளவறிதல்; to spy out, detect.

     [துப்பு → துப்பறி-,]

துப்பற்களாசி

 துப்பற்களாசி tuppaṟkaḷāci, பெ. (n.)

துப்பற் களாஞ்சி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tuppar-kalanji.

     [துப்பல் + களாசி.]

 துப்பற்களாசி tuppaṟkaḷāci, பெ. (n.)

துப்பற் களாஞ்சி (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. {}.

     [துப்பல் + களாசி]

துப்பற்காளாஞ்சி

 துப்பற்காளாஞ்சி tuppaṟkāḷāñji, பெ. (n.)

   தம்பல முதலிய எச்சிலுமிழுங்கலம்; spitloon.

     [துப்பல் + களாஞ்சி.]

 துப்பற்காளாஞ்சி tuppaṟkāḷāñji, பெ. (n.)

   தம்பல முதலிய எச்சிலுமிழுங்கலம்; spittoon.

     [துப்பல் + களாஞ்சி]

துப்பற்படிக்கம்

 துப்பற்படிக்கம் tuppaṟpaḍikkam, பெ. (n.)

துப்பற்காளாஞ்சி பார்க்க;see tuppar-kalanji.

     [துப்பல் + படிக்கம்.]

 துப்பற்படிக்கம் tuppaṟpaḍikkam, பெ. (n.)

துப்பற்காளாஞ்சி பார்க்க;See. {}.

     [துப்பல் + படிக்கம்]

துப்பற்றவன்

துப்பற்றவன் tuppaṟṟavaṉ, பெ. (n.)

   1. திறனிலி; inefficient person.

   2. வகையிலி; helpless, destitute person.

     [துப்பு + அற்றவன்.]

 துப்பற்றவன் tuppaṟṟavaṉ, பெ. (n.)

   1. திறனிலி; inefficient person.

   2. வகையிலி; helpless, destitute person.

     [துப்பு + அற்றவன்]

துப்பலிடு-தல்

 துப்பலிடு-தல் duppaliḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   ஆணையிடுதல் (யாழ்.அக.);; to swear.

     [துப்பல் + இடுதல்.]

 துப்பலிடு-தல் duppaliḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   ஆணையிடுதல் (யாழ்.அக.);; to swear.

     [துப்பல் + இடுதல்]

துப்பல்

துப்பல் tuppal, பெ. (n.)

   1. உமிழ்நீர்; saliva, spittle.

   2. விளையாட்டில் பிள்ளைகள் தடை நிகழ்த்த வழங்குஞ்சொல்; a word used in boy’s game to indicate a short respite.

     “துப்பல் விட்டேன்” (வின்.);.

   3. பயனற்றது; that which is worthless.

ம. துப்பல்

     [துப்பு → துப்பல்.]

 துப்பல் tuppal, பெ. (n.)

   1. உமிழ்நீர்; saliva, spittle.

   2. விளையாட்டில் பிள்ளைகள் தடை நிகழ்த்த வழங்குஞ்சொல்; a word used in boy’s game to indicate a short respite.

     “துப்பல் விட்டேன்” (வின்.);.

   3. பயனற்றது; that which is worthless.

ம. துப்பல்

     [துப்பு → துப்பல்]

துப்பா

 துப்பா tuppā, பெ. (n.)

   கொம்புத் தேன்; honey collected on branches of trees (சா.அக.);.

     [துப்பு → துப்பா.]

 துப்பா tuppā, பெ. (n.)

   கொம்புத் தேன்; honey collected on branches of trees (சா.அக.);.

     [துப்பு → துப்பா]

துப்பாக்கி

துப்பாக்கி tuppākki, பெ. (n.)

   1. குறி நோக்கிச் சுடுங் கருவி; musket, gun.

   2. கதிர்த் தலையைக் கத்தரித்து வீழ்த்தும் நெற்பயிர் நோய். (இ.வ.);; blight affecting paddy, making its ears fall as if cut off.

த.வ. துமுக்கி

     [Turk.tupak → த. துப்பாக்கி]

துப்பாக்கிமரம்

 துப்பாக்கிமரம் tuppākkimaram, பெ. (n.)

   மரவகை; bastard cedar (செ.அக.);.

   இதனை உருத்திராக்க மரம்; musket tree எனச் சாஅக கூறும்)

 துப்பாக்கிமரம் tuppākkimaram, பெ. (n.)

   மரவகை; bastard cedar (செ.அக);.

துப்பாக்கூட்டல்

 துப்பாக்கூட்டல் tuppākāṭṭal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   தேனைச்சேர்த்தல்; collecting honey (சா.அக.);.

 துப்பாக்கூட்டல் tuppākāṭṭal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தேனைச்சேர்த்தல்; collecting honey (சா.அக.);.

துப்பார்

துப்பார் tuppār, பெ. (n.)

   உண்பவர்; consumers.

     “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள்.12);.

     [து → துப்பார்.]

 துப்பார் tuppār, பெ. (n.)

   உண்பவர்; consumers.

     “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள். 12);.

     [து → துப்பார்]

துப்பாள்

 துப்பாள் tuppāḷ, பெ. (n.)

   உளவாள்; spy.

     [துப்பு → துப்பான்.]

 துப்பாள் tuppāḷ, பெ. (n.)

   உளவாள்; spy.

     [துப்பு → துப்பாள்]

துப்பினி

 துப்பினி tuppiṉi, பெ. (n.)

   துப்புநீர்; spittle. (நெல்லை.);

     [துப்புநீர் → துப்புனி.]

 துப்பினி tuppiṉi, பெ. (n.)

   துப்புநீர்; spittle. (நெல்லை.);

     [துப்புநீர் → துப்புனி]

துப்பிரசம்

 துப்பிரசம் tuppirasam, பெ. (n.)

   கடுஞ்சுண்டி (வின்.); பார்க்க;see kadunjundi; a sensitive tree.

 துப்பிரசம் tuppirasam, பெ. (n.)

   கடுஞ்சுண்டி (வின்.); பார்க்க;See. {}; a sensitive tree.

துப்பிலார்

துப்பிலார் tuppilār, பெ. (n.)

   வறியவர்; indigent persons.

     “துறந்தார் துறவாதார் துப்பிலார்” (ஏலா.30);.

     [துப்பு + இல் + ஆர்.]

 துப்பிலார் tuppilār, பெ. (n.)

   வறியவர்; indigent persons.

     “துறந்தார் துறவாதார் துப்பிலார்” (ஏலா.3௦);.

     [துப்பு1 + இல் + ஆர்]

துப்பு

துப்பு1 tuppu, பெ. (n.)

   1. வலி; vigour, strength, valour.

     “கெடலருந் துப்பின்” (அகநா. 105);.

   2. அறிவு; intelligence.

   3. திறமை; ability, dexterity.

     “ஆழ்கடலைக் கடைந்த துப்பவே” (திவ்.திருவாய்.47, 5);.

   4. முயற்சி (பிங்.);; effort. activity.

   5. முனைப்பு (பிங்.);; zeal.

   6. பெருமை; greatness, eminence.

     “துப்பழிந் துய்வது துறக்கந் துன்னவோ” (கம்பரா.உருக்காட்.13);.

   7. நன்மை; good, benefit.

     “துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள்.12);.

   8. பொலிவு (பிங்);; beauty.

   9. பற்றுக்கோடு; support.

     “துன்பத்துட் டுப்பாயார் நட்பு” (குறள்.12);.

   10. துணை (பிங்.);; assistance, help.

   11. துணைக்கருவி (சூடா.);; means, instrument.

     “வேதினத் துப்பவும்” (சிலப்.14, 116);.

   12. படைக்கலப் பொது (யாழ்.அக.);; weapon.

   13. தன்மை; manner, fashion.

     “சுந்தரச் சுடரோர் மூன்றுந் தோற்றிய துப்பிற் றோற்ற” (இரகு. திக்குவி.43);.

 துப்பு2 tuppu, பெ. (n.)

   1. நுகர்ச்சி; enjoyment.

     “துப்புமிழ்ந் தலமருங் காமவல்லி” (சீவக. 197);.

   2. நுகர்பொருள்; object of enjoyment.

     “வருபவர்க்குத் துப்பமைத்து நல்கும்” (திருவாரு.450);.

   3. உணவு; food.

     “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள்.12);.

   4. நெய்; ghee.

     “உறைகெழு துப்பும் வாக்கி” (கந்தபு. வில்வல. வதை.18);.

     [து → துப்பு (வே.க.282);.]

 துப்பு3 tuppu, பெ. (n.)

   தூய்மை (பிங்.);; cleaness, purity.

     “துப்புடை மணலிற் றாகி” (கம்பரா. எதிர்கோட்.2);.

     [தூய் → துய் → துப்பு.]

 துப்பு4 tuppu, பெ. (n.)

   பகை; enmity.

     “துப்பி னெவ னாவர் மற்கொல்” (குறள்.1165);.

     [து → துப்பு.]

 துப்பு5 tuppu, பெ. (n.)

   1. ஆராய்ச்சி; investigation.

   2. உளவு; spying.

   3. உளவடையாளம்; sign, trace, evidence, as of crime.

க. து. துப்பு (tubbu);

 துப்பு6 tuppu, பெ. (n.)

   துரு; rust.

தெ. துப்பு

 துப்பு7 tuppu, பெ. (n.)

   1. பவளம்; red coral.

     “துப்புறழ் தொண்டைச் செவ்வாய்” (சீவக.550);.

   2. அரக்கு (பிங்.);; gum lac.

   3. சிவப்பு; red, redness.

     [தும்பு → துப்பு (தமி.வ.56);.]

 துப்பு1 duppudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உமிழ்தல்; to spit.

     “அந்த வார்த்தையைத் துப்பென்ற நிந்தையால்” (இராமநா.ஆரணி.8);,

ம. துப்புக

 துப்பு9 tuppu, பெ. (n.)

   உமிழ்நீர்; spittle.

ம. துப்பு

 துப்பு1 tuppu, பெ. (n.)

   1. வலி; vigour, strength, valour.

     “கெடலருந் துப்பின்” (அகநா. 1௦5);.

   2. அறிவு; intelligence.

   3. திறமை; ability, dexterity.

     “ஆழ்கடலைக் கடைந்த துப்பவே” (திவ்.திருவாய். 4,7,5);.

   4. முயற்சி (பிங்.);; effort,activity.

   5. முனைப்பு (பிங்.);; zeal.

   6. பெருமை; greatness, eminence.

     “துப்பழிந் துய்வது துறக்கந் துன்னவோ” (கம்பரா. உருக்காட். 13);.

   7. நன்மை; good, benefit.

     “துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள். 12);.

   8. பொலிவு (பிங்.);; beauty.

   9. பற்றுக்கோடு; support.

     “துன்பத்துட் டுப்பாயார் நட்பு” (குறள். 12);.

   10. துணை (பிங்.);; assitnce, help.

   11. துணைக் கருவி (சூடா.);; means, instrument.

     “வேதினத் துப்பவும்” (சிலப். 14, 116);.

   12. படைக்கலப் பொது (யாழ்.அக);; weapon.

   13. தன்மை; manner, fashion.

     “சுந்தரச் சுடரோர் மூன்றுந் தோற்றிய துப்பிற் றோற்ற” (இரகு. திக்குவி. 43);.

 துப்பு2 tuppu, பெ. (n.)

   1. நுகர்ச்சி; enjoyment.

     “துப்புமிழ்ந் தலமருங் காமவல்லி” (சீவக. 197);.

   2. நுகர்பொருள்; object of enjoyment.

     “வருபவர்க்குத் துப்பமைத்து நல்கும்” (திருவாரூ. 450);.

   3. உணவு; food.

     “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள். 12);.

   4. நெய்; ghee.

     “உறைகெழு துப்பும் வாக்கி” (கந்தபு. வில்வல. வதை. 18);.

     [து → துப்பு (வே.க. 282);]

 துப்பு3 tuppu, பெ. (n.)

   தூய்மை (பிங்);; cleaness, purity.

     “துப்புடை மணலிற் றாகி” (கம்பரா. எதிர்கோட் 2);.

     [தூய் → துய் → துப்பு]

 துப்பு4 tuppu, பெ. (n.)

   பகை; enmity.

     “துப்பி னெவ னாவர் மற்கொல்” (குறள். 1165);.

     [து → துப்பு]

 துப்பு5 tuppu, பெ. (n.)

   1.ஆராய்ச்சி; investigation.

   2. உளவு; spying.

   3. உலவடையாளம்; sign, trace, evidence, as of crime.

க. து. துப்பு (tubbu);

 துப்பு7 tuppu, பெ. (n.)

   1. பவளம்; red coral.

     “துப்புறழ் தொண்டைச் செவ்வாய்” (சீவக. 55௦);.

   2. அரக்கு (பிங்.);; gum lac.

   3. சிவப்பு; red, redness.

     [தும்பு → துப்பு (தமி.வ.56);]

 துப்பு1 tuppu-,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உமிழ்தல்; to spit.

     “அந்த வார்த்தையைத் துப்பென்ற நிந்தையால்” (இராமநா. ஆரணி. 8);.

ம. துப்புக

துப்புக்கூலி

துப்புக்கூலி tuppukāli, பெ. (n.)

   உளவு கண்டுபிடித்தற்கு உதவுங்கூலி; wage of an informer or spy; remuneration of a detective.

     [துப்பு + கூலி.]

 துப்புக்கூலி tuppukāli, பெ. (n.)

   உளவு கண்டுபிடித்தற்கு உதவுங்கூலி; wage of an informer or spy; remuneration of a detective.

     [துப்பு5 + கூலி]

துப்புக்கெட்டவன்

துப்புக்கெட்டவன் tuppukkeṭṭavaṉ, பெ. (n.)

   1. துப்பற்றவன் பார்க்க;see tupparavan.

   2. அறிவற்றவன்; fool, stupid person.

   3. அழுக்குப் பிடித்தவன்; dirty person.

     [துப்பு + கெட்டவன்.]

 துப்புக்கெட்டவன் tuppukkeṭṭavaṉ, பெ. (n.)

   1. துப்பற்றவன் பார்க்க;See. {}.

   2. அறிவற்றவன்; fool, stupid person.

   3. அழுக்குப் பிடித்தவன்; dirty person.

     [துப்பு + கெட்டவன்]

துப்புக்கெட்டவள்

துப்புக்கெட்டவள் tuppukkeṭṭavaḷ, பெ. (n.)

   1. திறனிலாள்; inefficent women.

   2. ஏதிலி; helpless.

துப்புக் கெட்டவளுக்கு இரட்டைப் பரியம் (பழ.);.

     [துப்பு + கெட்டவன்.]

 துப்புக்கெட்டவள் tuppukkeṭṭavaḷ, பெ. (n.)

   1. திறனிலாள்; inefficent women.

   2. ஏதிலி; helpless.

துப்புக் கெட்டவளுக்கு இரட்டைப் பரியம் (பழ.);.

     [துப்பு + கெட்டவன்]

துப்புக்கேடு

 துப்புக்கேடு tuppukāṭu, பெ. (n.)

   சீர்கேடு (வின்.);; degeneration, ruin.

     [துப்பு + கேடு.]

 துப்புக்கேடு tuppukāṭu, பெ. (n.)

   சீர்கேடு (வின்.);; degneration, ruin.

     [துப்பு + கேடு]

துப்புண்ணி

 துப்புண்ணி tuppuṇṇi, பெ. (n.)

   சீர்கெட்டவன்-ள் (யாழ்.அக.);; person, as one whom everybody spits upon.

     [துப்பு + உண்ணி (துப்புதற்குரியவன்.);.]

 துப்புண்ணி tuppuṇṇi, பெ. (n.)

   சீர்கெட்டவன் -ள் (யாழ்.அக);; person, as one whom everybody spits upon.

     [துப்பு + உண்ணி (துப்புதற்குரியவன்);]

துப்புத்துரிசு

 துப்புத்துரிசு tupputturisu, பெ. (n.)

   மாசுமறு; dust and dirt.

     [துப்பு + துரிசு.]

 துப்புத்துரிசு tupputturisu, பெ. (n.)

   மாசுமறு; dust and dirt.

     [துப்பு + துரிசு]

துப்புத்துருப்பிடி-த்தல்

துப்புத்துருப்பிடி-த்தல் tupputturuppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உளவு கண்டுபிடித்தல்; to spy, detect, trace.

   2. தெளிவான புலனாய்வு செய்தல்; to investigate, enquire closely.

     [துப்பு + துருவு + பிடி-.]

 துப்புத்துருப்பிடி-த்தல் tupputturuppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உளவு கண்டுபிடித்தல்; to spy, detect, trace.

   2. தெளிவான புலனாய்வு செய்தல்; to investigate, enquire closely.

     [துப்பு + துருவு + பிடி-,]

துப்புத்துருவிசாரி-த்தல்

 துப்புத்துருவிசாரி-த்தல் tupputturuvicārittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

துப்புத்துருப்பிடி பார்க்க;see tuppu-t-turu-p-pidi.

     [துப்பு + துரு + விசாரி-.]

 துப்புத்துருவிசாரி-த்தல் tupputturuvicārittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

துப்புத்துருப்பிடி பார்க்க;See. {}.

     [துப்பு + துரு + விசாரி-,]

துப்புநீர்

 துப்புநீர் tuppunīr, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   எச்சில் நீர்; spittle (நெல்லை);.

     [துப்பு + நீர்.]

 துப்புநீர் tuppunīr, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   எச்சில் நீர்; spittle (நெல்லை);.

     [துப்பு + நீர்]

துப்புநெல்லி

துப்புநெல்லி tuppunelli, பெ. (n.)

   உணவுக்குரிய நெல்லி; edible gooseberry used in food.

     [துப்பு + நெல்லி.]

 துப்புநெல்லி tuppu-nelli, பெ. (n.)

   உணவுக் குரிய நெல்லி; edible gooseberry used in food.

     [துப்பு2 + நெல்லி]

துப்புரவாக்கல்

 துப்புரவாக்கல் tuppuravākkal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தூய்மை செய்தல்; cleaning, purifying.

     [துப்புரவு + ஆக்கல்.]

 துப்புரவாக்கல் tuppuravākkal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தூய்மை செய்தல்; cleaning, purifying.

     [துப்புரவு + ஆக்கல்]

துப்புரவாய்

 துப்புரவாய் tuppuravāy, வி.எ. (adv.)

   முழுதும்; wholly, entirely.

     “துப்புரவாய் அழிந்து விட்டது”.

     [துப்புரவு + ஆக → ஆய்.]

 துப்புரவாய் tuppuravāy, வி.எ. (adv.)

   முழுதும்; wholly, entirely.

     “துப்புரவாய் அழிந்து விட்டது”.

     [துப்புரவு + ஆக → ஆய்]

துப்புரவு

துப்புரவு tuppuravu, பெ. (n.)

   1. திறமை; ability, cleverness.

     “சர்வேசுவரனைக் கேள்வி கொள்ள வேண்டாதபடி துப்புரவுடையன” (ஈடு.1, 5, 3);.

   2. வேண்டற்பாடு; necessity.

   3. மேன்மை; excellence.

   4. அழகு (வின்.);; beauty.

   5. முறைமை (வி.);; established custom, order, propriety of conduct.

     [தூய் → து → துப்பு → துப்புரவு (மு.தா.162);.]

 துப்புரவு2 tuppuravu, பெ. (n.)

   1. ஐம்பொறி நுகர்ச்சி; enjoyment or gratification of the senses.

     “நிலைமையினெஞ்சத்தான் றுப்புரவு” (நாலடி.87);.

   2. நுகர்ச்சிப் பொருள்; objects of enjoyment.

     “துப்புரவில்லார் துவரத் துறவாமை” (குறள்.1050);.

   3. பட்டறிவு; experience.

     “சிவயோகத் துப்புரவுபெற்று” (உபதேசகா.. உருத்திராக்.179);.

     [துப்பு + உரவு.]

 துப்புரவு3 tuppuravu, பெ. (n.)

   தூய்மை; purity, cleanliness.

     “துப்புரவொன்றில்லா வெற்றரையார்” (தேவா.577, 10);.

     [துப்பு + உரவு.]

 துப்புரவு tuppuravu, பெ. (n.)

   1. திறமை; ability, cleverncss.

     “சர்வேசுவரனைக் கேள்வி கொள்ள வேண்டாதபடி துப்புரவுடையன” (ஈடு. 1,5,3);.

   2. வேண்டற்பாடு; necessity.

   3. மேன்மை; excellence.

   4. அழகு (வின்.);; beauty.

   5. முறைமை (வி.);; established custom, order, propriety of conduct.

     [தூய் → து → துப்பு → துப்புரவு (மு.தா.162);]

 துப்புரவு2 tuppuravu, பெ. (n.)

   1. ஐம்பொறி நுகர்ச்சி; enjoyment or gratification of the senses.

     “நிலைமையினெஞ்சத்தான் றுப்புரவு” (நாலடி. 87);.

   2. நுகர்ச்சிப் பொருள்; objects of enjoyment.

     “துப்புரவில்லார் துவரத் துறவாமை” (குறள். 1050);.

   3. பட்டறிவு; experience.

     “சிவயோகத் துப்புரவுபெற்று” (உபதேசகா. உருத்திராக். 179);.

     [துப்பு2 + உரவு]

 துப்புரவு3 tuppuravu, பெ. (n.)

   தூய்மை; purity, cleanliness.

     “துப்புரவொன்றில்லா வெற்றரையார்” (தேவா. 557, 1௦);.

     [துப்பு3 + உரவு]

துப்புளி

 துப்புளி tuppuḷi, பெ. (n.)

   படைக்கலக் கொட்டில் (யாழ்.அக.);; armoury.

     [துப்பு + உள் + இ.]

 துப்புளி tuppuḷi, பெ. (n.)

   படைக்கலக் கொட்டில் (யாழ்.அக.);; armoury.

     [துப்பு + உள் + இ]

துப்பேறு-தல்

துப்பேறு-தல் duppēṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   துருவேறுதல்; to become rusty.

     “தண்ணீர் பட்டாலோ ரோல்டு கோல்டு துப்பேறிப் போகும்” (மதிக.111);.

     [துப்பு + ஏறு-.]

 துப்பேறு-தல் duppēṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   துருவேறுதல்; to become rusty.

     “தண்ணீர் பட்டாலோ ரோல்டு கோல்டு துப்பேறிப் போகும்” (மதி.க. 111);.

     [துப்பு + ஏறு-,]

துமனதாளி

 துமனதாளி tumaṉatāḷi, பெ. (n.)

   தாளிப்பனை; talipot tree (சா.அக.);.

துமானம்

 துமானம் tumāṉam, பெ. (n.)

   அணிகலன்கள் வைக்கும் கலம்; jewel casket.

துமாலா

 துமாலா tumālā, பெ. (n.)

   வெள்ளி அல்லது பொன் ஒள்ளிழைக்கரை (சரிகை); இழுக்குந் தொழிலின் கடைசிச் செயல் (வின்.);; a final process in lengthening gold or silver threads.

துமி

துமி3 tumittal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வெட்டுதல் (திவா.);; to cut off.

     “கொடுங்காற் புன்னைக் கோடு துமித் தியற்றிய” (பெரும்பாண். 266);.

   2. அறுத்தல் (திவா);; to saw.

     “வேளாப் பார்ப்பான் வாளரந் துமித்த” (அகநா. 24);.

   3. விலக்குதல்; to keep off, obstruct.

     “தொடீஇய செல்வார்த் துமித்தெதிர் மண்டும்” (கலித்.116, 5);.

     [துமி → துமித்-.]

 துமி4 tumi, பெ. (n.)

   வெட்டு; cut, severance.

     “கரந்துமி படுதலுங் கவன்று” (கந்தபு. அசமுகிசோ. 2);.

 துமி5 dumidal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உமிழ்தல்; to spit.

     “மிச்சிலைத் துமிந்து” (காஞ்சிப். கழுவாய்.63);.

 துமி6 tumittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   துளித்தல் (வின்);; to drizzle, sprinkle.

 துமி7 tumi, பெ. (n.)

   1. மழைத்துளி; rain drops.

   2. தூறல்; light, drizzling grain.

   3. நீர்த்துளி; drop of water;

 spray.

     “திரைகடற்றுமி தமூர்புக” (கம்பரா. சேது.42);.

 துமி3 tumi-,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வெட்டுதல் (திவா.);; to cut off.

     “கொடுங்காற் புன்னைக் கோடு துமித் தியற்றிய” (பெரும்பாண். 266);.

   2. அறுத்தல் (திவா.);; to saw.

     “வேளாப் பார்ப்பான் வாளரந் துமித்த” (அகநா. 24);.

   3. விலக்குதல்; to keep off, obstruct.

     “தொடீஇய செல்வார்த் துமித்தெதிர் மண்டும்” (கலித். 116, 5);.

     [துமி → துமித்-,]

 துமி4 tumi-, பெ. (n.)

   வெட்டு; cut, severance.

     “கரந்துமி படுதலுங் கவன்று” (கந்தபு. அசமுகிசோ. 2);.

 துமி5 tumi-, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உமிழ்தல்; to spit.

     “மிச்சிலைத் துமிந்து” (காஞ்சிப். கழுவாய்.63);.

 துமி6 tumi-, செ.கு.வி. (v.i.)

   துளித்தல் (வின்.);; to drizzle, sprinkle.

 துமி7 tumi, பெ. (n.)

   1. மழைத்துளி; rain drops.

   2. தூறல்; light, drizzling rain.

   3. நீர்த்துளி; drop of water; spray.

     “திரைகடற்றுமி தமூர்புக” (கம்பரா. சேது. 42);.

துமிதம்

 துமிதம் dumidam, பெ. (n.)

   மழைத்துளி (பிங்.);; rain drops.

 துமிதம் tumidam, பெ. (n.)

   மழைத்துளி (பிங்.);; rain drops.

துமிதல்

துமிதல்1 dumidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெட்டுண்ணுதல்; to be cut off severed.

     “அரவினருந்தலை துமிய” (புறநா.211);.

   2. அழிதல்; to perish, to be crushed.

     “பைம்பயிர் துமிய” (அகநா.254);.

 துமிதல்2 dumidal, செ.குன்றாவி. (v.t..)

   விலக்குதல்; to remove.

     “கதைச் சிலம்பிமேல் விழவூதித் துமிந்தனன்” (பெரியபு.திருநீலநக்.13);.

 துமிதல்2 tumi, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விலக்குதல்; to remove.

     “கதைச் சிலம்பிமேல் விழவூதித் துமிந்தனன்” (பெரியபு.திருநீலநக். 13);.

துமிரம்

துமிரம் tumiram, பெ. (n.)

   1. கருமை; black colour.

   2. மிகுசிவப்பு; deep red colour.

     [துமி → துமிரம்.]

 துமிரம் tumiram, பெ. (n.)

   1. கருமை; black colour.

   2. மிகுசிவப்பு; deep red colour.

     [துமி → துமிரம்]

துமிலம்

துமிலம் tumilam, பெ. (n.)

   பேராரவாரம்; din, tumult.

     “துமிலமெழப் பறைகொட்டி” (திவ்.பெரியாழ்.3, 8, 3);.

 துமிலம் tumilam, பெ. (n.)

   பேராரவாரம்; din, tumult.

     “துமிலமெழப் பறைகொட்டி” (திவ்.பெரியாழ். 3,8,3);.

துமுக்கி

 துமுக்கி tumukki, பெ. (n.)

   கடுவதற்குப் பயன்படுத்தும் ஒரு படைக்கலக்கருவி (துப்பாக்கி);; gun.

     [துமுக்கு-துமுக்கி]

     [P]

துமுலம்

 துமுலம் tumulam, பெ. (n.)

   குழப்பம் (யாழ்.அக.);; confusion.

தும்

தும்1 tum, பெ. (n.)

   இறப்பெதிர் காலங்களைக் காட்டும் தன்மைப்பன்மை வினைமுற்று விகுதி (நன். 322);; verbal ending, of the 1st person plural, denoting past or future tense, as in செய்தும்.

 தும்2 tum, பெ. (n.)

   தூசி; dust.

     “தும்பறக்க அடித்தான்” (வின்.);.

தெ. கும்மு

தும்சம்

 தும்சம் tumcam, பெ. (n.)

   அழிவு; destruction.

     [Skt. {} → த. தும்சம்]

தும்பகர்

 தும்பகர் tumbagar, பெ. (n.)

தும்பை பார்க்க (சீ.அ.);;see tumbai.

 தும்பகர் tumbagar, பெ. (n.)

தும்பை பார்க்க (சீ அ);;See. tumbai.

தும்பகா

 தும்பகா tumbakā, பெ. (n.)

தும்பை பார்க்க (வின்.);;see tumbai.

 தும்பகா tumbakā, பெ. (n.)

தும்பை பார்க்க (வின்.);;See. tumbai.

தும்படைசி

தும்படைசி1 tumbaḍaisi, பெ. (n.)

   நெசவுத் தறி நாடாவிலோ ருறுப்பு (யாழ்.அக.);; a part of shuttle having the weft-thread.

     [தும்பு + அடைசி.]

 தும்படைசி2 tumbaḍaisi, பெ. (n.)

   அழுக்குப் போக்கும் கருவி (பாண்டி);; brush.

     [தும்பு + அடைசு → அடைசி.]

 தும்படைசி1 tumbaḍaisi, பெ. (n.)

   நெசவுத் தறி நாடாவிலோ ருறுப்பு (யாழ்.அக.);; a part of shuttle having the weft-thread.

     [தும்பு + அடைசி]

 தும்படைசி2 tumbaḍaisi, பெ. (n.)

   அழுக்குப் போக்கும் கருவி (பாண்டி.);; brush.

     [தும்பு + அடைசு → அடைசி]

தும்பன்

 தும்பன் tumbaṉ, பெ. (n.)

   தீயவன்; wicked person.

     [தும்பு → தும்பன்.]

 தும்பன் tumbaṉ, பெ. (n.)

   தீயவன்; wicked person.

     [தும்பு → தும்பன்]

தும்பரம்

தும்பரம் tumbaram, பெ. (n.)

   அத்தி (அக.நி.);; country fig.

     [தும்பு + தும்பரம் (வ.மொ.வ.176);.]

 தும்பரம் tumbaram, பெ. (n.)

   அத்தி (அக.நி.);; country fig.

     [தும்பு + தும்பரம் (வ.மொ.வ.176);]

தும்பராசம்

 தும்பராசம் tumbarācam, பெ. (n.)

   காட்டுக் கோதுமை; wild wheat (சா.அக.);.

தும்பராட்டகம்

தும்பராட்டகம் tumbarāṭṭagam, பெ. (n.)

   1. அரத்தை; galangal.

   2. பேரரத்தை; greater galangal (சா.அக.);.

தும்பரிசி

 தும்பரிசி tumbarisi, பெ. (n.)

   வண்டரிசி; seed of an insect (சா.அக.);.

 தும்பரிசி tumbarisi, பெ. (n.)

   வண்டரிசி; See.d of an insect (சா.அக.);.

தும்பலுவான்

 தும்பலுவான் tumbaluvāṉ, பெ. (n.)

   ஒருவகைப் பிசின் மரம்; forest mahogany (சா.அக.);.

தும்பல்

 தும்பல் tumbal, பெ. (n.)

தும்மல் பார்க்க;see tummal (செ.அக.);.

 தும்பல் tumbal, பெ. (n.)

தும்மல் பார்க்க;See. tummal (செ.அக.);.

தும்பல்கொடி

 தும்பல்கொடி tumbalkoḍi, பெ. (n.)

   கொடியைக் கிள்ளிச் சாறு முகர்ந்தால் தும்மல் வரும்; a creeper whose exudation causes sreezing when smelled.

     [தும்மல் + கொடி – தும்பல்கொடி.]

தும்பா

தும்பா tumbā, பெ. (n.)

   1. கரைக்குடுக்கைக் கலம்; hollowed gourd or rind of a gourd, used as a vessel.

   2. உண்ணீருக்குரிய ஏனவகை; loc. a kind of drinking vessel.

     [தும்பு → தும்பா, தும்பா → வ. தும்ப (வே.க. 281);.]

 தும்பா tumbā, பெ. (n.)

   1. சுரைக்குடுக்கைக் கலம்; hollowed gourd or rind of a gourd, used as a vessel.

   2. உண்ணீருக்குரிய ஏனவகை; loc. a kind of drinking vessel.

     [தும்பு → தும்பா. தும்பா → வ. தும்ப (வே.க. 281);]

தும்பாலா

 தும்பாலா tumbālā, பெ. (n.)

   அரசுவரி நீக்கிய ஆணை (உத்தரவு); (R.T.);; an order giving up the government share of produce.

     [U. {} → த. தும்பாலா]

தும்பாலை

தும்பாலை tumbālai, பெ. (n.)

   சுரை; a bottle gourd.

     [தும்பு → தும்பாலை (வே.க.281);.]

 தும்பாலை tumbālai, பெ. (n.)

   சுரை4; a bottle gourd.

     [தும்பு → தும்பாலை (வே.க. 281);]

தும்பாவகம்

தும்பாவகம் tumbāvagam, பெ. (n.)

   குளம்பிக் கொட்டை; coffee seed (சா.அக.);.

 தும்பாவகம் tumbāvagam, பெ. (n.)

   1. குளம்பிக் கொட்டை; coffee seed (சா.அக.);.

தும்பி

தும்பி1 tumbi, பெ. (n.)

   1. யானை; elephant.

     “தும்பியை யரிதொலைத் தென்ன” (கம்பரா. வாலிவதை.51);.

   2. வண்டு (பிங்.);; bee.

     “துவைத் தெழு தும்பி” (அகநா.317);.

   3. ஆண்வண்டு (திவா.);; male bee.

   4. தட்டான் பூச்சி (வின்.);; dragon fly.

   ம. தும்பி;   க. தும்பி;து. தும்பி.

தும்பி → வ. தும்பீ

     [தும்பு → தும்பி (வே.க.281);.]

 தும்பி2 tumbi, பெ. (n.)

   1. மீன்சாதிவகை; a genus of fish.

   2. பதினொன்றரை விரலம் வரை வளரக் கூடியதும் செந்நிற முடையதுமாகிய கடல்மீன் வகை; a seafish, reddish, attaining 11½ in. in length.

   3. காட்டத்தி (மலை.); பார்க்க;see kattatti; gaub.

   4. கருப்பு மரவகை (தைலவ. தைல. 48);; black gaub.

   5. அகந்தாளி வகை; ceylon ebony.

   6. தும்பிலி பார்க்க;see tumbili.

   7. கரும்பு (மலை);; Sugar-cane.

     [தும்பு → தும்பி.]

 தும்பி3 tumbi, பெ. (n.)

   சுரை பார்க்க (பிங்.);;see surai; calabomb.

     “கமுகுமாத் தும்பி” (சைவச.பொது.277);.

   2. தும்பா பார்க்க;see tumba.

   3. கொற்றான் (மலை); பார்க்க;see korran; parasitic leafless plant.

     [தும்பு → தும்பி.]

 தும்பி4 tumbi, பெ. (n.)

   தீயவள்; wicked woman.

   தும்பன் ஆ.பா;தும்பி பெ.பா.

 தும்பி5 tumbi, பெ. (n.)

   நச்சுத்தன்மையுள்ள கூறிய முட்களையுடைய மீன் (மீன்பிடி);; a kind of fish which has poisonous thorns.

     [தும்பு → தும்பி.]

 தும்பி1 tumbi, பெ. (n.)

   1. யானை; elephant.

     “தும்பியை யரிதொலைத் தென்ன” (கம்பரா. வாலிவதை. 51);.

   2. வண்டு (பிங்.);; bec.

     “துவைத் தெழு தும்பி” (அகநா. 317);.

   3. ஆண்வண்டு (திவா.);; male bee.

   4. தட்டான் பூச்சி (வின்.);; dragon fly.

   ம. தும்பி;   க. தும்பி;து. தும்பி.

தும்பி → வ. தும்பீ

     [தும்பு → தும்பி (வே.க. 281);]

 தும்பி2 tumbi, பெ. (n.)

   1. மீன்சாதிவகை; a genus of fish.

   2. பதினொன்றரை விரலம் வரை வளரக் கூடியதும் செந்நிற முடையதுமாகிய =கடல்மீன் வகை; a seafish, reddish, attaining ll

   ½ in.in length.

   3. காட்டத்தி (மலை.); பார்க்க;See. {}; gaub.

   4. கருப்பு மரவகை (தைலவ. தைல. 48);; black gaub.

   5. அகந்தாளி வகை; ceylon ebony.

   6 தும்பிலி பார்க்க;See. tumbili.

   7. கரும்பு (மலை);; sugar-cane.

     [தும்பு → தும்பி]

 தும்பி3 tumbi, பெ. (n.)

   கரை பார்க்க (பிங்);;See. {}; calabomb.

     “கமுகுமாத் தும்பி” (சைவச. பொது. 277);.

   2. தும்பா2 பார்க்க;See. {}.

   3. கொற்றான் (மலை.); பார்க்க;See. {}; parasitic leafless plant.

     [தும்பு → தும்பி]

 தும்பி4 tumbi, பெ. (n.)

   தீயவள்; wicked woman.

   தும்பன் ஆ.பா;தும்பி பெ.பா.

 தும்பி5 tumbi, பெ. (n.)

   நச்சுத்தன்மையுள்ள கூறிய முட்களையுடைய மீன் (மீன்பிடி.);; a kind of fish which has poisonous thorns.

     [தும்பு → தும்பி]

தும்பிக்காய்

 தும்பிக்காய் tumbikkāy, பெ. (n.)

   பனிச்சைக் காய்; malabar mangosteen.

     [தும்பி + காய்.]

 தும்பிக்காய் tumbikkāy, பெ. (n.)

   பனிச்சைக் காய்; malabar mangosteen.

     [தும்பி + காய்]

தும்பிக்கை

 தும்பிக்கை tumbikkai, பெ. (n.)

   யானைத் துதிக்கை; elephant’s trunk.

     “தும்பிக்கையான் பாதந் தப்பாமற் சார்வார்” (மூதுரைக் காப்புச்.);.

     [தும்பி + கை.]

 தும்பிக்கை tumbi-k-kai. பெ. (n.)

   யானைத் துதிக்கை; elephant’s trunk.

     “தும்பிக்கையான் பாதந் தப்பாமற் சார்வார்” (மூதுரைக் காப்புச்.);.

     [தும்பி + கை]

தும்பிக்கைமாலை

 தும்பிக்கைமாலை tumbikkaimālai, பெ. (n.)

   மாலை வகை; a kind of large garland (நாஞ்.);.

     [தும்பிக்கை + மாலை.]

 தும்பிக்கைமாலை tumbikkaimālai, பெ. (n.)

   மாலை வகை; a kind of large garland (நாஞ்.);.

     [தும்பிக்கை + மாலை]

தும்பிச்சங்கை

 தும்பிச்சங்கை tumbiccaṅgai, பெ. (n.)

தும்பிக்கை பார்க்க;see tumbikkai.

     [தும்பி + சங்கை.]

 தும்பிச்சங்கை tumbiccaṅgai, பெ. (n.)

தும்பிக்கை பார்க்க;See. tumbikkai.

     [தும்பி + சங்கை]

தும்பிச்சி

தும்பிச்சி1 tumbicci, பெ. (n.)

தும்பி4 (வி); பார்க்க;see tumbi.

 தும்பிச்சி2 tumbicci, பெ. (n.)

   பழைய காசு வகை (சரவண.பணவிடு.56);; old coin.

 தும்பிச்சி1 tumbicci, பெ. (n.)

தும்பி4 (வி.); பார்க்க;See. tumbi.

 தும்பிச்சி2 tumbicci, பெ. (n.)

   பழைய காசு வகை (சரவண. பணவிடு. 56);; old coin.

தும்பிச்சிக்கை

 தும்பிச்சிக்கை tumbiccikkai, பெ. (n.)

தும்பிக்கை பார்க்க;see tumbikkai.

     [தும்பிச்சி + கை.]

 தும்பிச்சிக்கை tumbi-c-cikkai, பெ. (n.)

தும்பிக்கை பார்க்க;See. tumbikkai.

     [தும்பிச்சி + கை]

தும்பிட்டிக்காய்

 தும்பிட்டிக்காய் tumbiṭṭikkāy, பெ.(n.)

கசப்புச் சுவையுடைய காட்டுக் காய் வகை: a bitter un riped fruit.

     [தும்மட்டி+காய்]

தும்பித்துள்ளல்

 தும்பித்துள்ளல் tumbittuḷḷal, பெ.(n.)

   காணிப் பழங்குடியினர்; a folk dance of Kâni community.

     [தும்பி+துள்ளல்]

தும்பித்தேர்வு

 தும்பித்தேர்வு tumbittērvu, பெ.(n.)

   தும்பித் துள்ளலில்துள்ளுவதற்காகத் தேர்ந்தெடுக்கட் படும் ஆண் அல்லது பெண்; selected male or female for the play tumbi-t-tullal.

     [தம்பி+தேர்வு]

தும்பினி

 தும்பினி tumbiṉi, பெ. (n.)

   மின்மினிப் பூச்சி; glowworm, fire-fly.

தும்பிபறத்தல்

 தும்பிபறத்தல் tumbibaṟattal, பெ. (n.)

   மகளிர் விளையாட்டு வகை; a girl’s game.

     [தும்பி + பறத்தல்.]

 தும்பிபறத்தல் tumbibaṟattal, பெ. (n.)

   மகளிர் விளையாட்டு வகை; a girl’s game.

     [தும்பி + பறத்தல்]

தும்பிப்பதக்கம்

தும்பிப்பதக்கம் dumbippadakkam, பெ. (n.)

   வண்டின் வடிவாகச் செய்யப்பட்ட பதக்கம்; beetle shaped pendant of a necklace.

     “தும்பிப் பதக்கவிலை சொற்பமோ” (விறலிவிடு.698);.

     [தும்பி + பதக்கம்.]

 தும்பிப்பதக்கம் tumbi-p-patakkam, பெ. (n.)

   வண்டின் வடிவாகச் செய்யப்பட்ட பதக்கம்; beetle shapped pendant of a necklace.

     “தும்பிப் பதக்கவிலை சொற்பமோ” (விறலிவிடு. 698);.

     [தும்பி + பதக்கம்]

தும்பிப்பாடி

 தும்பிப்பாடி tumbippāṭi, பெ.(n.)

   ஓமலூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in õmalur Taluk.

     [தும்பி(யானை);+பாடி]

தும்பிப்பாட்டு

தும்பிப்பாட்டு tumbippāṭṭu, பெ. (n.)

   இறந்து பட்ட ஒரு பழைய நூல் (யாப்.வி.பக். 355);; an ancient poem now lost.

     [தும்பி + பாட்டு.]

 தும்பிப்பாட்டு tumbippāṭṭu, பெ. (n.)

   இறந்து பட்ட ஒரு பழைய நூல் (யாப்.வி.பக். 355);; an ancient poem now lost.

     [தும்பி + பாட்டு]

தும்பிமா

 தும்பிமா tumbimā, பெ. (n.)

   வண்டு விழுந்த மாம்பழம்; mango fruit having beetles in its kernel (செ.அக.);.

தும்பிமீன்

 தும்பிமீன் tumbimīṉ, பெ. (n.)

   வெண்பழுப்பான எலும்புக் கம்பிகள் வாய்ந்த, உணவிற்கு ஏற்றதல்லாத அழகிய கடல்மீன் வகை; an ornamental sea-fish (சா.அக.);.

தும்பிமுகன்

தும்பிமுகன் tumbimugaṉ, பெ. (n.)

   பிள்ளையார் (பேரின்பக்கீர்த். ப. 2);; God pilliyar.

 தும்பிமுகன் tumbimugaṉ, பெ. (n.)

   பிள்ளையார் (பேரின்பக்கீர்த். ப. 2);; God piliyar.

தும்பியம்

 தும்பியம் tumbiyam, பெ. (n.)

   செங்குத்தாய் மேலெழும்பவும், கீழிறங்கவும்வல்ல தும்பியம் என்னும் வானூர்தி; helicopter.

     [தும்பு + பறத்தல்.]

 தும்பியம் tumbiyam, பெ. (n.)

   செங்குத்தாய் மேலெழும்பவும், கீழிறங்கவும்வல்ல தும்பியம் என்னும் வானூர்தி; helicopter.

     [தும்பு + பறத்தல்]

தும்பியூது-தல்

தும்பியூது-தல் dumbiyūdudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வண்டு போல ஒலித்தல் (வின்.);; to puzz, make a humming noise.

   2. ஓசையோடு வலிந்து மூச்சுவாங்குதல்; to breath with a shrill sound, as one senseless from a fall or blow.

   3. எச்சில் வழலை நீர் முதலியவற்றை ஊதிக்குமிழியுண்டாக்குதல்; to blow bubbles from the mouth, as with spittle, soapy water etc.

     [தும்பி + ஊது-.]

 தும்பியூது-தல் dumbiyūdudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வண்டு போல ஒலித்தல் (வின்.);; to puzz, make a humming noise.

   2. ஓசையோடு வலிந்து மூச்சுவாங்குதல் (வின்.);; to breath with a shrill sound, as one senseless from a fall or blow.

   3. எச்சில் வழலை நீர் முதலியவற்றை ஊதிக்குமிழியுண்டாக்குதல்; to blow bubbles from the mouth, as with spittle, soapy water etc.

     [தும்பி + ஊது-.]

தும்பிலி

தும்பிலி tumbili, பெ.(n.)

பல்லி போன்ற மீன் lizard fish.

     [தம்பு-தும்பிலி]

 தும்பிலி tumbili, பெ. (n.)

   1. மரவகை; coromandel ebony.

   2. மைசூர் மரவகை; coromandal ebony of mysore.

   3. ஓரடிக்கு மேல் வளரக் கூடியதும் கருஞ்சாம்பல் நிறமுள்ளதுமான கடல்மீன் வகை; a sea-fish, brownish grey, attaining atleast 1 ft. in length.

   4. நீர்வெட்டிமுத்து; fish poison tree (சா.அக.);.

     [தும்பி + தும்பிலி.]

 தும்பிலி tumbili, பெ. (n.)

   1. மரவகை; coromandel ebony

   2. மைசூர் மரவகை; coromandal ebony of mysore.

   3. ஒரடிக்கு மேல் வளரக் கூடியதும் கருஞ்சாம்பல் நிற முள்ளதுமான கடல்மீன் வகை; a sea-fish, brownish grey, attaining atleast 1 ft. in length.

   4. நீர்வெட்டிமுத்து; fish poison tree (சா.அக.);

     [தும்பி + தும்பிலி]

தும்பிலிக்காய்

தும்பிலிக்காய் tumbilikkāy, பெ. (n.)

   1. கருப்பு மரத்தின் காய்; fruit of black ebony.

   2. பனிச்சைக்காய்; malabar mangosteen (சா.அக.);.

     [தும்பிலி + காய்.]

 தும்பிலிக்காய் tumbilikkāy, பெ. (n.)

   1. கருப்பு மரத்தின் காய்; fruit of black ebony.

   2. பனிச்சைக்காய்; malabar mangosteen (சா.அக.);.

     [தும்பிலி + காய்]

தும்பு

தும்பு tumbu, பெ.(n.)

   மாடுகளைக் கட்டட் பயன்படும் கழுத்துக் கயிறு ; a small rope tied around the neck of cattle.

     [துள்-துண்டு-தும்பு]

 தும்பு1 tumbu, பெ. (n.)

   1. குற்றம்; fault, blemish, defect.

     “தும்பறப் புத்திசேன சொல்லிது குரவற் கென்ன” (சீவக.666);.

   2.. நாகரிகமில்லாச் சொல்; uncivil, vulgar or slanderous language.

     “வம்புதும்பு பேசுபவன்”.

     [துன்பு → தும்பு.]

ஒ.நோ. வன்பு → வம்பு.

வம்பு தும்பு என்பது மரபிணை மொழி (வே.க.289);.]

 தும்பு2 tumbu, பெ. (n.)

   1. ஓரம்; border, fringe.

   2. நரம்பு முதலியவற்றில் விழுஞ் சிம்பு; frayed ends, as of a gut.

     “கொடும்புரி மயிர்தும்பு முறுக்கிவை நான்கும்” (சீவக. 721, உரை);.

   3. நார்; fibre.

   4. வரம்பு; propriety, relevancy.

     “தும்பில்லாமற் பேசுகிறான்”.

   5. கயிறு; rope, tether.

     “ஆர்த்த தும்பறுத்து விடுப்ப” (திருவாலவா.33, 14);.

   6. நெடுஞ்சி (மலை.); பார்க்க;see nedunji; cow thorn.

   7. கரும்பு (மலை);; sugar-cane.

   8. வல்லம்பர், நாட்டுக் கோட்டைச் செட்டிமார் இவர்கள் பெண்டிர் அணியும் ஒருவகைத் தாலியுரு; small globular pendant suspended from the tāli of vallampar and Nāstuk-kõțţai chetti women.

   9. தூசி; dust.

     “உள்ளெல்லாம் மிகவும்.தும்பாக இருக்கிறது”.

   ம. தும்பு;தெ. தும்மு

     [துல் → துள் → துண்பு → தும்பு (வே.க. 281);.]

 தும்பு3 dumbudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

தும்மு (வின்.); பார்க்க;see tummu.

     [துன்பு → தும்பு.]

 தும்பு1 tumbu, பெ. (n.)

   1. குற்றம்; fault, blemish, defect.

     “தும்பறப் புத்திசேன சொல்லிது குரவற் கென்ன” (சீவக. 666);.

   2. நாகரிகமில்லாச் சொல்; uncivil, vulgar or slanderous language.

     “வம்புதும்பு பேசுபவன்”.

     [துன்பு → தும்பு.ஒ.நோ. வன்பு → வம்பு.வம்பு தும்பு என்பது மரபிணை மொழி (வே.க. 289);]

 தும்பு2 tumbu, பெ. (n.)

   1. ஓரம்; border, fringe.

   2. நரம்பு முதலியவற்றில் விழுஞ் சிம்பு; frayed ends, as of a gut.

     “கொடும்புரி மயிர்தும்பு முறுக்கிவை நான்கும்” (சீவக. 721, உரை);.

   3. நார்; fibre.

   4. வரம்பு; propriety, relevancy.

     “தும்பில்லாமற் பேசுகிறான்”.

   5. கயிறு; rope, tether.

     “ஆர்த்த தும்பறுத்து விடுப்ப” (திருவாலவா.33, 14);.

   6. நெடுஞ்சி (மலை.); பார்க்க;See. {}; cow thorn.

   7. கரும்பு (மலை);; sugar-cane.

   8. வல்லம்பர், நாட்டுக் கோட்டைச் செட்டிமார் இவர்கள் பெண்டிர் அணியும் ஒருவகைத் தாலியுரு; small globular pendant suspended from the {} of vallampar and {} chetti women.

   9. தூசி; dust.

     “உள்ளெல்லாம் மிகவும் தும்பாக இருக்கிறது”.

   ம. தும்பு;தெ. தும்மு

     [துல் → துள் → துண்பு → தும்பு (வே.க. 281);]

 தும்பு3 tumbu-,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

தும்மு (வின்.); பார்க்க;See. tummu.

     [துன்பு → தும்பு-,]

தும்புக்கட்டு

தும்புக்கட்டு tumbukkaṭṭu, பெ. (n.)

   தேங்காய் நாராற் செய்த துடைப்பம்; sweeping brush made of coconut fibres.

     [தும்பு + கட்டு.]

 தும்புக்கட்டு tumbukkaṭṭu, பெ. (n.)

   தேங்காய் நாராற் செய்த துடைப்பம்; sweeping brush made of coconut fibres.

     [தும்பு2 + கட்டு]

தும்புக்கயிறு

தும்புக்கயிறு tumbukkayiṟu, பெ. (n.)

   1. தென்னை பனை முதலியவற்றின் நாரால் திரிக்கப்பட்ட கயிறு; rope of coconut, palmyra or other fibres.

   2. மாட்டுத் தும்பு; halter, tethering, rope.

தும்பை விட்டுவிட்டு வாலைப் பிடிக்கிறதா? (பழ.);.

     [தும்பு + கயிறு.]

 தும்புக்கயிறு tumbukkayiṟu, பெ. (n.)

   1. தென்னை பனை முதலியவற்றின் நாரால் திரிக்கப்பட்ட கயிறு; rope of coconut, palmyra or other fibres.

   2. மாட்டுத் தும்பு; halter, tethering, rope.

தும்பை விட்டுவிட்டு வாலைப் பிடிக்கிறதா? (பழ.);.

     [தும்பு + கயிறு]

தும்புதட்டு-தல்

 தும்புதட்டு-தல் dumbudaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   நையப்புடைத்தல்; to thrash.

     [தும்பு + தட்டு-.]

 தும்புதட்டு-தல் dumbudaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   நையப்புடைத்தல்; to thrash.

     [தும்பு + தட்டு-,]

தும்புத்துளை

 தும்புத்துளை tumbuttuḷai, பெ.(n.)

நுகத் தடியில் துமபு மாட்டும் துளை: hole in theyoke

     [தூம்பு-தும்பு+துளை]

     [P]

தும்புபிடுங்கு-தல்

 தும்புபிடுங்கு-தல் dumbubiḍuṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   பிறர் குற்றத்தை எடுத்துக் கூறுதல் (வின்);; to accuse, taunt, nag.

     [தும்பு + பிடுங்கு-.]

 தும்புபிடுங்கு-தல் dumbubiḍuṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   பிறர் குற்றத்தை எடுத்துக் கூறுதல் (வின்.);; to accuse, taunt, nag.

     [தும்பு + பிடுங்கு-,]

தும்புபோடு-தல்

தும்புபோடு-தல் dumbupōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கயிறு திரித்தல்; to make a tether.

   2. துருவியறிதல்; to probe, spy out.

     [தும்பு + போடு.]

 தும்புபோடு-தல் dumbupōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கயிறு திரித்தல்; to make a tether.

   2. துருவியறிதல்; to probe, spy out.

     [தும்பு + போடு-.]

தும்புரு

தும்புரு tumburu, பெ. (n.)

   1. விண்ணக இசையாளனாகக் கருதப்படுபவன் ஒரு கந்தருவன்; a celestial musician.

     “தும்புரு நாதரர் புகுந்தன. ரிவரோ” (திவ்.திருப்பள்ளி.8);.

   2. ஒரு வகை யாழ்; a kind of lute.

     “தும்புருக் கருவியுந் துன்னிநின் றசைப்ப” (கல்லா.81);.

 தும்புரு tumburu, பெ. (n.)

   1. விண்ணக இசையாளனாகக் கருதப்படுபவன் ஒரு கந்தருவன்; a celestial musician.

     “தும்புரு நாதரர் புகுந்தன ரிவரோ” (திவ்.திருப்பள்ளி. 8);.

   2. ஒரு வகை யாழ்; a kind of lute.

     “தும்புருக் கருவியுந் துன்னிநின் றசைப்ப” (கல்லா. 81);.

தும்புலிப்பாகு

 தும்புலிப்பாகு tumbulippāku, பெ. (n.)

   சருக்கரை; sugar (சா.அக.);.

தும்புவெட்டு

 தும்புவெட்டு tumbuveṭṭu, பெ. (n.)

   ஆடையின் ஓரத்தை கத்தரிக்கை; cutting the edge of a cloth.

     [தும்பு + வெட்டு.]

 தும்புவெட்டு tumbuveṭṭu, பெ. (n.)

   ஆடையின் ஓரத்தை கத்தரிக்கை; cutting the edge of a cloth.

     [தும்பு + வெட்டு]

தும்பூர்

 தும்பூர் tumbūr, பெ.(n.)

   போளூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Polur Taluk.

     [தூம்பு+ஊர்]

தும்பேரி

 தும்பேரி tumbēri, பெ.(n.)

   திருப்பத்துர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village ir Thiruppattur Taluk.

     [தூம்பு+ஏரி]

தும்பை

தும்பை tumbai, பெ. (n.)

   1. மருந்தாகப் பயன்படும், சிறிய வெள்ளை நிறப் பூக்களையுடைய குத்துச் செடிவகை (பதார்த்த. 557);; white dead nettle.

   2. செடி வகை; bitter toombay, a common weed.

   3. காசித்தும்பை;see kāśi-t-tumbai; flower toombay.

   4. செடிவகை; black gaub.

   5. பெருவீரச் செயல்புரிவதன் அறிகுறியாக வீரர் போரிலணியும் அடையாளப்பூ; a garlands of flowers worn by warriors when engaged in battle, as a mark of their valour.

     “தொடியணிதோ ளாடவர் தும்பை புனைய” (பு.வெ.10, 2);

   6. தும்பைத் திணை (தொல்.பொ.70); பார்க்க;see tumbai-t-tinai.

   7. போர் (பிங்.);; battle.

     “தேவரை மேனாள் தும்பையின்றலை துரந்தது” (கம்பரா. பிரமா.113);.

   8. கூட்டம் (வின்.);; assembly, crowd.

   தெ. தும்ப;க. தும்பை

     [தும்பு → தும்பை (மு.தா.160);.]

தும்பை வகைகள்

   1. காசித்தும்பை

   2. கருந்தும்பை

 தும்பை tumbai, பெ. (n.)

   1. மருந்தாகப் பயன்படும், சிறிய வெள்ளை நிறப் பூக்களையுடைய குத்துச் செடிவகை (பதார்த்த. 557);; white dead nettle.

   2. செடி வகை; bitter toombay. a common weed.

   3. காசித்தும்பை பார்க்க;See. {}; flower toombay.

   4. செடிவகை; black gaub.

   5. பெருவீரச் செயல்புரிவதன் அறிகுறியாக வீரர் போரிலணியும் அடையாளப்பூ; a garlands of flowers worn by warriors when engaged in battle, as a mark of their valour.

     “தொடியணிதோ ளாடவர் தும்பை புனைய” (பு.வெ.1௦,2);.

   6. தும்பைத் திணை (தொல்.பொ.70); பார்க்க;See. {}.

   7. போர் (பிங்.);; battle.

     “தேவரை மேனாள் தும்பையின்றலை துரந்தது” (கம்பரா. பிரமா. 113);.

   8. கூட்டம் (வின்.);; assembly, crowd.

   தெ. தும்ப;க. தும்பை

     [தும்பு → தும்பை (மு.தா.16௦);]

தும்பை வகைகள்

   1. காசித்தும்பை

   2. கருந்தும்பை

தும்பைமணி

 தும்பைமணி tumbaimaṇi, பெ. (n.)

   ஒருசார் மறவ மகளிர் அணியும் தாலி வகை; a kind of tâli worn by women of certain marava sub-caste (செ.அக.);.

     [தும்பை + மணி.]

 தும்பைமணி tumbaimaṇi, பெ. (n.)

   ஒருசார் மறவ மகளிர் அணியும் தாலி வகை; a kind of {} worn by women of certain marava sub- caste (செ.அக.);.

     [தும்பை + மணி]

தும்பைமாலை

தும்பைமாலை tumbaimālai, பெ. (n.)

   தும்பை மாலையணிந்து பெரும்போர் புரிந்த வீரனைப் புகழ்ந்து கூறும் இலக்கிய வகை (தொன்.வி. 283, உரை);; panegyric on a warrior who has fought valiantly against his enemy, wearing a tumbai garland.

     [தும்பை + மாலை.]

 தும்பைமாலை tumbaimālai, பெ. (n.)

   தும்பை மாலையணிந்து பெரும்போர் புரிந்த வீரனைப் புகழ்ந்து கூறும் இலக்கிய வகை (தொன்.வி. 283, உரை);; panegyric on a warrior who has fought valiantly against his enemy, wearing a tumbai garland.

     [தும்பை + மாலை]

தும்பைமை

 தும்பைமை tumbaimai, பெ. (n.)

   மாலைக் கண்ணைக் குணப்படுத்த வேண்டி, கண்ணுக்கிடும் ஒருவகை மருந்துமை; an eye coloryium prepared out of leucas to cure night blindness (சா.அக.);.

 தும்பைமை tumbai-mai, பெ. (n.)

   மாலைக் கண்ணைக் குணப்படுத்த வேண்டி, கண்ணுக் கிடும் ஒருவகை மருந்துமை; an eye colloryium prepared out of leucas to cure night blindness (சா.அக.);.

தும்பையன்

தும்பையன் tumbaiyaṉ, பெ. (n.)

   மீன் வகை; a kind of fish.

     “தகுவெள்ளாரல் தும்பையன்” (பறாளை. பள்ளு.16);.

     [தும்பை → தும்பையன்.]

 தும்பையன் tumbaiyaṉ, பெ. (n.)

   மீன் வகை; a kind of fish.

     “தகுவெள்ளாரல் தும்பையன்” (பறாளை. பள்ளு, 16);.

     [தும்பை → தும்பையன்]

தும்பையரவம்

தும்பையரவம் tumbaiyaravam, பெ. (n.)

   தன்சேனையை அரசன் தலையளி செய்தலைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ. 7, 2);; theme describing a king distributing honours and rewards to his troops after a victory.

     [தும்பை + அரவம்.]

 தும்பையரவம் tumbai-y-aravam, பெ. (n.)

   தன்சேனையை அரசன் தலையளி செய்தலைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ. 7,2);; theme describing a king distributing honours and rewards to his troops after a victory.

     [தும்பை + அரவம்]

தும்பையாடு

 தும்பையாடு tumbaiyāṭu, பெ. (n.)

   ஒரு வகை ஆடு; a kind of sheep (சா.அக.);.

     [தும்பை + ஆடு.]

 தும்பையாடு tumbaiyāṭu, பெ. (n.)

   ஒரு வகை ஆடு; a kind of sheep (சா.அக.);.

     [தும்பை + ஆடு]

தும்மட்டி

தும்மட்டி tummaṭṭi, பெ. (n.)

   1. வரிக்கொம்மட்டி; country cucumber, climber.

   2. சர்க்கரைக் கொம்மட்டி; sweet water-melon.

   3. பேய்க்கொம்மட்டி; bitter water-melon.

 தும்மட்டி tummaṭṭi, பெ. (n.)

   1. வரிக்கொம்மட்டி; country cucumber, climber.

   2. சர்க்கரைக் கொம்மட்டி; sweet water-melon.

   3. பேய்க் கொம்மட்டி; bitter water-melon.

தும்மட்டிப்பட்டன்

 தும்மட்டிப்பட்டன் tummaṭṭippaṭṭaṉ, பெ. (n.)

   ஏமாற்றுபவன்; swindler, cheat.

     [தும்மட்டி + பட்டன்.]

 தும்மட்டிப்பட்டன் tummaṭṭippaṭṭaṉ, பெ. (n.)

   ஏமாற்றுபவன்; swindler, cheat.

     [தும்மட்டி + பட்டன்]

தும்மற்காதல்

 தும்மற்காதல் tummaṟkātal, பெ. (n.)

   தும்மலைக் கொண்டு குறிகூறுகை; prediction from sneezing.

     [தும்மல் + காதல்.]

 தும்மற்காதல் tummaṟkātal, பெ. (n.)

   தும்மலைக் கொண்டு குறிகூறுகை; prediction from sneezing.

     [தும்மல் + காதல்]

தும்மற்பூண்டு

 தும்மற்பூண்டு tummaṟpūṇṭu, பெ. (n.)

   காக்கை வலிப்புக்கு நசியமாகப் பயன்படும் ஒரு வகைப்பூண்டு; a stermitatory used as a snuff in the attack epilepsy (சா.அக.);.

     [தும்பை + பூண்டு.]

 தும்மற்பூண்டு tummaṟpūṇṭu, பெ. (n.)

   காக்கை வலிப்புக்கு நசியமாகப் பயன்படும் ஒரு வகைப்பூண்டு; a stermitatory used as a snuff in the attack epilepsy (சா.அக.);.

     [தும்பை + பூண்டு]

தும்மல்

தும்மல் tummal, பெ. (n.)

   1. தும்முகை; sneezing.

     “குறிப்பின்றித் தும்மல்போற் றோன்றிவிடும்”(குறள். 1253);.

   2. மூச்சு (பிங்.);; breath.

தும்மலிலே போனாலும் தூற்றலிலே போகக் கூடாது (பழ);.

     [தும்மு → தும்மல்.]

 தும்மல் tummal, பெ. (n.)

   1. தும்முகை; sneezing.

     “குறிப்பின்றித் தும்மல்போற் றோன்றிவிடும்”(குறள், 1253);.

   2. மூச்சு (பிங்.);; breath.

தும்மலிலே போனாலும் தூற்றலிலே போகக் கூடாது (பழ.);.

     [தும்மு → தும்மல்]

தும்மல்நூல்

 தும்மல்நூல் tummalnūl, பெ. (n.)

   தும்முவதால் ஏற்படும் நன்மை தீமைகளைக் கணக்கிட்டுப் பார்த்துச் சொல்லும் நூல்; that branch of science dealing with the art of divination of sneezing (சா.அக.);.

     [தும்பை + நூல்.]

 தும்மல்நூல் tummalnūl, பெ. (n.)

   தும்முவதால் ஏற்படும் நன்மை தீமைகளைக் கணக்கிட்டுப் பார்த்துச் சொல்லும் நூல்; that branch of science dealing with the art of divination of smeezing (சா.அக.);.

     [தும்பை + நூல்]

தும்மவிடு-தல்

 தும்மவிடு-தல் dummaviḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சிறிதேனும் வசதி கொடுத்தல்; to allow breathing-space.

தும்மிட்டி

தும்மிட்டி tummiṭṭi, பெ. (n.)

   1. சிறுகொம்மட்டி (யாழ்.அக.);; a kind of small cucumber.

   2. பேரீந்து; cultivated date palm.

     [தும்மட்டி → தும்மிட்டி.]

 தும்மிட்டி tummiṭṭi, பெ. (n.)

   1. சிறுகொம்மட்டி (யாழ்.அக.);; a kind of small cucumber.

   2. பேரீந்து; cultivated date palm.

தும்மு

தும்மு1 dummudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சளி முதலியவற்றால் மூச்சுக்காற்றுத் தடைப்பட்டு வாய் மூக்கு வழிகளால் ஒலியுடன் வெளியேறுதல்; to sneeze.

ஊடியிருந்தேமாத் தும்மினார்” (குறள். 1312);.

   2. மூச்சுவிடுதல்; to breath.

   தெ. தும்முட;ம. தும்புக

 தும்மு2 dummudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விடுதல்; to emit, let go, leave.

 தும்மு3 tummu, பெ. (n.)

தும்மல் பார்க்க;see tummal.

     “தும்முச் செறுப்ப வழுதாள்” (குறள். 1318);.

 தும்மு4 tummu, பெ. (n.)

   கொதுகு (சது.);; gnat.

 தும்மு1 tummu-, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சளி முதலியவற்றால் மூச்சுக்காற்றுத் தடைப்பட்டு வாய்மூக்கு வழிகளால் ஒலியுடன் வெளியேறுதல்; to sneeze.

     “ஊடியிருந்தேமாத் தும்மினார்” (குறள். 1312);.

   2. மூச்சுவிடுதல்; to breath.

   தெ. தும்முட;ம. தும்புக

 தும்மு2 tummu-, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விடுதல்; to emit, letgo, leave.

 தும்மு3 tummu-, பெ. (n.)

தும்மல் பார்க்க;See. tummal.

     “தும்முச் செறுப்ப வழுதாள்” (குறள். 1318);.

 தும்மு4 tummu-, பெ. (n.)

   கொதுகு (சது.);; gnat.

தும்முட்டி

 தும்முட்டி tummuṭṭi, பெ. (n.)

   தும்மட்டி; country cucumber.

துயக்கன்

துயக்கன் tuyakkaṉ, பெ. (n.)

   மனத்திரிவைச் செய்பவன்; one who causes distraction.

     “தூயன் துலக்கன் மயக்கன்” (திவ். திருவாய்.1, 9, 6);.

     [துயக்கு → துயக்கன்.]

 துயக்கன் tuyyakkan, பெ. (n.)

   மனத்திரிவைச் செய்பவன்; one who causes distraction.

     “தூயன் துலக்கன் மயக்கன்” (திவ். திருவாய். 1,9,6);.

     [துயக்கு → துயக்கன்]

துயக்கம்

துயக்கம் tuyakkam, பெ. (n.)

   சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage.

     [துயங்கு → துயக்கு → துயக்கம்.]

 துயக்கம் tuyakkam, பெ. (n.)

   சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage.

     [துயங்கு → துயக்கம்.]

 துயக்கம் tuyyakkam, பெ. (n.)

   சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage.

     [துயங்கு → துயக்கு → துயக்கம்]

 துயக்கம் tuyyakkam, பெ. (n.)

   1. சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage.

     [துயங்கு → துயக்கம்]

துயக்கு

துயக்கு2 tuyakku, பெ. (n.)

   1. சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage.

     “துயக்கிலன் சுகேது” (கம்பரா. தாடகை. 26);.

   2. மனமயக்கம்; misconception, confusion.

     “துயக்கற வுணர்ந்து” (மணி. 27:19);.

   3. வருத்தம்; sorrow.

     “துயக்கறுத் தெனையாண்டு கொண்டு” (திருவாச. 30:7);.

   4. மனத்திரிவு; distraction.

     “இவையவன் துயக்கே” (திவ்.திருவாய். 1, 3, 9);.

     [துயங்கு → துயக்கு.]

 துயக்கு3 tuyakku, பெ. (n.)

   1. பந்தம்; bondage.

     “துயக்கறாத மயக்கிவை” (தேவா. 260:10);..

   2. ஆசை; desire.

     “தொண்டையங் கனிவாய்ச் சீதை துயக்கினா லென்னைச் சுட்டாய்” (கம்பரா. பொழிலிறுத்.40);.

 துயக்கு4 tuyakku, பெ. (n.)

   1. தளர்ச்சி; relaxation.

   2. வலுக்குறைவு; valour (சா.அக.);.

 துயக்கு2 tuyyakku, பெ. (n.)

   1. சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage.

     “துயக்கிலன் சுகேது” (கம்பரா. தாடகை. 26);.

   2. மனமயக்கம்; misconception, confusion.

     “துயக்கற வுணர்த்து” (மணி. 27:19);.

   3. வருத்தம்; sorrow.

     “துயக்கறுத் தெனையாண்டு கொண்டு” (திருவாச. 3௦:7);.

   4. மனத்திரிவு; distraction.

     “இவையவன் துயக்கே” (திவ்.திருவாய் 1,3:9);.

     [துயங்கு → துயக்கு]

 துயக்கு3 tuyyakku-, பெ. (n.)

   1. பந்தம்; bondage.

     “துயக்கறாத மயக்கிவை” (தேவா. 260:1௦);.

   2. ஆசை; desire.

     “தொண்டையங் கனிவாய்ச் சீதை துயக்கினா லென்னைச் சுட்டாய்” (கம்பரா. பொழிலிறுத். 40);.

 துயக்கு4 tuyakku, பெ. (n.)

   1. தளர்ச்சி; relaxation.

   2. வலுக்குறைவு; valour (சாஅக.);.

துயக்குதல்

துயக்குதல்1 duyakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தளரச் செய்தல் (வின்.);; to slacken, relax.

   2. கட்டுதல்; to tie, fasten.

     “துயக்கு மவ்வினையின் கழிவும்” (தணிகைப்பு.நந்தியும். 110);.

     [துயங்கு → துயக்கு.]

 துயக்குதல்1 tuyyakku-, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தளரச் செய்தல் (வின்.);; to slacken, relax.

   2. கட்டுதல்; to tie, fasten.

     “துயக்கு மவ்வினையின் கழிவும்” (தணிகைப்பு.நத்தியும்.11௦);.

     [துயங்கு → துயக்கு]

துயங்கு-தல்

துயங்கு-தல் duyaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   சோர்தல்; to be exausted, to faint.

     “இரணியன் துயங்கி நின்றான்” (வரத. பாசுவத.நாரசிங்க.28);.

 துயங்கு-தல் duyaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   சோர்தல்; to be exausted, to faint.

     “இரணியன் துயங்கி நின்றான்” (வரத. பாகவத.நாரசிங்க. 28);.

துயம்

துயம் tuyam, பெ. (n.)

   1. இரண்டு; pair, couple.

   2. திருமாலைத் தேவதையாகக் கொண்டதும், இரண்டு சொற்களுடையதுமான மந்திர வகை; a mantra of two sentences propitiating Visnu.

     “மாமென்று தொட்டுரைத்த சொல்லும் துயத்தி னரும்பொருளும்” (பெருத்தொ.1853);.

   3. கொடி (வின்.);; banner, flag.

 துயம் tuyam, பெ. (n.)

   1. இரண்டு; pair, couple.

   2. திருமாலைத் தேவதையாகக் கொண்டதும், இரண்டு சொற்களுடையதுமான மந்திர வகை; a mantra of two sentences propitiating {}.

     “மாமென்று தொட்டுரைத்த சொல்லும் துயத்தி னரும்பொருளும்” (பெருத்தொ. 1853);.

   3. கொடி (வின்.);; banner, flag.

துயரடி

துயரடி tuyaraḍi, பெ. (n.)

   1. சோர்வு; fatigue, fainting.

   2. துன்பம் (யாழ்.அக.);; grief.

     [துயர் + அடி – துயரடி.]

 துயரடி tuyaraḍi, பெ. (n.)

   1. சோர்வு; fatigue, fainting.

   2. துன்பம் (யாழ்.அக.);; grief.

     [துயர் + அடி – துயரடி]

துயரம்

துயரம்1 tuyaram, பெ. (n.)

   1. மனவருத்தம்; sorrow.

     “தணிவருந் துயரஞ் செய்தான்” (அகநா. 278);,

   2. துயரம், இன்னல்; trouble.

     “நீ யிருக்கத் துயரமுண்டோ வெமக்கினியே” (உத்தரரா. திருவோலக். 24);.

   3. இரக்கம்; pity.

அவனைப் பார்த்தால் மிகவும் துயரமாயிருக்கிறது (உ.வ.);.

 துயரம்2 tuyaram, பெ. (n.)

   மழை (யாழ்.அக.);; rain.

 துயரம்1 tuyaram, பெ. (n.)

   1. மனவருத்தம்; sorrow.

     “தணிவருந் துயரஞ் செய்தான்” (அகநா. 278);.

   2. துயரம், இன்னல்; trouble.

     “நீ யிருக்கத் துயரமுண்டோ வெமக்கினியே” (உத்தரரா. திருவோலக். 24);

   3. இரக்கம்; pity.

அவனைப் பார்த்தால் மிகவும் துயரமாயிருக்கிறது (உ.வ.);.

     [துயர் → துயரம்]

துயரி

துயரி tuyari, பெ. (n.)

   யாழ்நரம்பு; lute-strings.

     “கோதை தொடுத்த துயரி” (சீவக. 921);.

துயருறுவோன்

 துயருறுவோன் tuyaruṟuvōṉ, பெ. (n.)

   வறியவன் (யாழ்.அக.);; poverty-stricken.

     [துயர் + உருவோன்.]

 துயருறுவோன் tuyaruṟuvōṉ, பெ. (n.)

   வறியவன் (யாழ்.அக.);; poverty-stricken.

     [துயர் + உருவோன்]

துயர்

துயர்1 tuyartal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வருந்துதல்; to grieve, sorrow.

     “ஆனாது துயரு மென்கண்r” (அகநா.195);.

 துயர்2 tuyar, பெ. (n.)

   1. துன்பம்; sorrow, grief.

     “உலைப்பெய் தருவது போறுந்துயர்” (நாலடி.114);.

   2. அரசர்க்குரிய சூதாடு கருவி; infirmities of kings, as playing at dice.

     “சூதுமுந்துறச் சொல்லிய மாத்துயர்” (கம்பரா.மந்தரை.12);.

 துயர்3 tuyartal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தொடர்தல்; to follow, pursue.

 துயர்1 tuyartal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வருந்துதல்; to grieve, sorrow.

     “ஆனாது துயரு மென்கண்” (அகநா.195);.

 துயர்2 tuyar, பெ. (n.)

   1. துன்பம்; sorrow, grief.

     “உலைப்பெய் தருவது போறுந்துயர்” (நாலடி. 114);.

   2. அரசர்க்குரிய சூதாடு கருவி; infirmities of kings, as playing at dice.

     “சூதுமுந்துறச் சொல்லிய மாத்துயர்” (கம்பரா. மத்தரை.12);.

 துயர்3 tuyar-, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தொடர்தல்; to follow, pursue.

துயர்நிலை

 துயர்நிலை tuyarnilai, பெ. (n.)

   துன்பநிலை; state of being moody.

     [துயர் + நிலை.]

 துயர்நிலை tuyarnilai, பெ. (n.)

   துன்பநிலை; state of being moody.

     [துயர் + நிலை]

துயல்(லு-தல்

துயல்(லு-தல் duyalludal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அசைதல்; to sway, wave.

     “மணிமயில்… துயல்கழை நெடுங்கோட்டு” (சிறுபாண்.263);.

   2. தொங்குதல்; to hang.

     “துயன்முலைப் பேழ்வாய்ப் பேய்” (பு.வெ.4, 18, கொளு.);.

   3. பறத்தல்; to fly.

     “மென் சிறுபறவை கண்டத் தொக்குறு சுழனாக் கெண்டை கொண்டுவிண் டுயலா தன்றே” (உபதேசகா. பஞ்சாக்.57);.

துயல்(லு)-தல்

துயல்(லு)-தல் tuyal-, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அசைதல்; to sway, wave.

     “மணிமயில் . . . துயல்கழை நெடுங்கோட்டு” (சிறுபாண்.263);.

   2. தொங்குதல்; to hang.

     “துயன்முலைப் பேழ்வாய்ப் பேய்” (பு.வெ. 4,18, கொளு);.

   3. பறத்தல்; to fly.

     “மென் சிறுபறவை கண்டத் தொக்குறு சுழனாக் கெண்டை கொண்டுவிண் டுயலா தன்றே” (உபதேசகா. பஞ்சாக். 57);.

துயல்வரு-தல்

துயல்வரு-தல் duyalvarudal, செ.கு.வி. (v.i.)

துயல்2 பார்க்க;see tuyal.

     “துயல்வருஉ மாரம் போல” (சிறுபாண். 2);.

     [துயர் + உருவோன்.]

 துயல்வரு-தல் duyalvarudal, செ.கு.வி. (v.i.)

துயல்2 பார்க்க;See. tuyal.

     “துயல்வருஉ மாரம் போல” (சிறுபாண். 2);.

     [துயர் + உருவோன்]

துயவு

துயவு tuyavu, பெ. (n.)

   அறிவின்றிரிவு; mental distraction.

     “துயவுற்றேம் யாமாக” (தொல்.சொல். 368, சேனா);.

 துயவு tuyavu, பெ. (n.)

   அறிவின்றிரிவு; mental distraction.

     “துயவுற்றேம் யாமாக” (தொல்.சொல். 368,சேனா);.

துயினடை

 துயினடை tuyiṉaḍai, பெ. (n.)

   தூக்கத்திடையே எழுந்து செல்லச் செய்யும் நோய்; somnambulism.

     [துயில் + நடை.]

 துயினடை tuyiṉaḍai, பெ. (n.)

   தூக்கத்திடையே எழுந்து செல்லச் செய்யும் நோய்; somnambulism.

     [துயில் + நடை]

துயின்மடி-தல்

துயின்மடி-தல் duyiṉmaḍidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உறங்குதல்; to fall asleep.

     “கங்கு துயின்மடிந் தன்ன தூங்கிரு ளிறும்பின்” (புறநா.126:7);.

     [துயில் → துயின்மடி.]

 துயின்மடி-தல் duyiṉmaḍidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உறங்குதல்; to fall asleep.

     “கங்கு துயின்மடிந் தன்ன தூங்கிரு ளிறும்பின்” (புறநா. 126:7);.

     [துயில் → துயின்மடி-,]

துயிற்சி

துயிற்சி tuyiṟci, பெ. (n.)

   உறக்கம்; sleep.

     “கயக்கமி றுயிற்சிக் கும்பகருணனை” (கம்பரா. ஊர்தேடு.121);.

     [துயில் → துயிற்சி.]

 துயிற்சி tuyiṟci, பெ. (n.)

   உறக்கம்; sleep.

     “கயக்கமி றுயிற்சிக் கும்பகருணனை” (கம்பரா. ஊர்தேடு. 121);.

     [துயில் → துயிற்சி]

துயிற்று-தல்

துயிற்று-தல் duyiṟṟudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. உறங்கச் செய்தல்.; to put to sleep.

     “மன்னுயிரெல்லாந் துயிற்றி” (குறள்.1168);.

   2. தங்கப் பண்ணுதல்; to cause to stay, to retain.

     “துயிற் றியபல் கேள்வியினர்” (சீவக.2164);.

     [துயில் → துயிற்று.]

 துயிற்று-தல் duyiṟṟudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. உறங்கச் செய்தல்; to put to sleep.

     “மன்னுயிரெல்லாந் துயிற்றி” (குறள். 1168);.

   2. தங்கப் பண்ணுதல்; to cause to stay, to retain.

     “துயிற் றியபல் கேள்வியினர்” (சீவக. 2164);.

     [துயில் → துயிற்று]

துயிலார்

துயிலார்1 tuyilārtal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உறங்குதல்; to sleep.

     “துயிலாரா தாங்கண் … முற்றிய வெந்நோய்” (கலித்.146);.

 துயிலார்2 tuyilār, பெ. (n.)

   தேவர் (உறக்கமிலாதோர்); (யாழ்.அக.);; devas, as those who never sleep.

     [துயில் → துயில்வு.]

 துயிலார்1 tuyilārtal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உறங்குதல்; to sleep.

     “துயிலாரா தாங்கண் . . . முற்றிய வெந்நோய்” (கலித். 146);.

 துயிலார்2 tuyilār, பெ. (n.)

   தேவர் (உறக்கமிலாதோர்); (யாழ்.அக.);; devas, as those who never sleep.

     [துயில் → துயில்வு]

துயிலி

துயிலி1 tuyili, பெ. (n.)

   கீரை வகை; the smallest Indian amaranth, Amarantus poly-gamus (பதார்த்.601);.

 துயிலி2 tuyili, பெ. (n.)

   தஞ்சை மாவட்டம் துயிலி என்ற ஊரில் நெய்யப்படும் நல்லாடை வகை; a cloth of fine texture woven at a place called Tuyili in Tanjore district.

 துயிலி1 tuyili, பெ. (n.)

   கீரை வகை; the smallest Indian amaranth, Amarantus poly-gamus (பதார்த். 601);.

துயிலிக்கீரை

 துயிலிக்கீரை tuyilikārai, பெ. (n.)

   தொயிலிக் கீரை; a kind of greens (சா.அக.);.

     [துயிலி + கீரை.]

     [இக்கீரையினால் ஆமம், தவிட்டுச் சிரங்கு புண், நீரிழிவு, வெள்ளை நீங்குமெனச் சா.அக. கூறும்].

 துயிலிக்கீரை tuyilikārai, பெ. (n.)

   தொயிலிக் கீரை; a kind of greens (சா.அக.);.

     [துயிலி + கீரை]

     [இக்கீரையினால் ஆமம், தவிட்டுச் சிரங்கு, புண், நீரிழிவு, வெள்ளை நீங்குமெனச் சாஅக. கூறும்]

துயிலிடம்

துயிலிடம் tuyiliḍam, பெ. (n.)

   1. படுக்கும் இடம்; sleeping place.

   2. மக்களின் படுக்கை (திவா.);; contrivance to sleep on, as bed, couch, mat.

     [துயில் + இடம்.]

 துயிலிடம் tuyiliḍam, பெ. (n.)

   1. படுக்கும் இடம்; sleeping place.

   2. மக்களின் படுக்கை (திவா.);; contrivance to sleep on, as bed, couch, mat.

     [துயில் + இடம்]

துயிலுணர்-தல்

துயிலுணர்-தல் tuyiluṇartal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உளக்கம் நீங்குதல்; to awake, rise from sleep.

     “துயிலுணர்ந் திருந்தசோம சுந்தரக் கருணை வெள்ளம்” (திருவிளை.நரிபரி.17);.

     [துயில் + உணர்-.]

 துயிலுணர்-தல் tuyiluṇartal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உளக்கம் நீங்குதல்; to awake, rise from sleep.

     “துயிலுணர்ந் திருந்தசோம சுந்தரக் கருணை வெள்ளம்” (திருவிளை. நரிபரி. 17);.

     [துயில் + உணர்-,]

துயிலெடு-த்தல்

 துயிலெடு-த்தல் tuyileḍuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தூக்கத்தினின்று எழுப்புதல்; to awake up, arouse.

     [துயில் + எடு-.]

 துயிலெடு-த்தல் tuyileḍuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தூக்கத்தினின்று எழுப்புதல்; to awake up, arouse.

     [துயில் + எடு-]

துயிலெடுப்பு

துயிலெடுப்பு1 duyileḍuppudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

துயிலெடு பார்க்க;see tuyil-edu.

     “ஊர்துயிலெடுப்ப” (மணிமே.7:125);.

     [துயில் + எடுப்பு-.]

 துயிலெடுப்பு2 tuyileḍuppu, பெ. (n.)

   தூக்கத்தினின்றெழுப்புகை; causing one to wake up.

     [துயில் + எடுப்பு.]

 துயிலெடுப்பு1 duyileḍuppudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

துயிலெடு பார்க்க;See. {}.

     “ஊர்துயிலெடுப்ப” (மணிமே. 7:125);.

     [துயில் + எடுப்பு-]

 துயிலெடுப்பு2 tuyileḍuppu, பெ. (n.)

   தூக்கத்தினின்றெழுப்புகை; causing one to wake up.

     [துயில் + எடுப்பு]

துயிலெடை

துயிலெடை tuyileḍai, பெ. (n.)

   துயிலெழுப்புகை; waking one from sleep.

     “தூயோமாய் வந்தோந் துயிலெடை பாடுவான்” (திவ்.திருப்பா.16);.

     [துயில் + எடை.]

 துயிலெடை tuyileḍai, பெ. (n.)

   துயிலெழுப்புகை; waking one from sleep.

     “தூயோமாய் வந்தோந் துயிலெடை பாடுவான்” (திவ். திருப்பா. 16);.

     [துயில் + எடை]

துயிலெடைநிலை

துயிலெடைநிலை tuyileḍainilai, பெ. (n.)

   பாசறைக்கண் துயிலும் வேந்தரைச் சூதர் அவர் புகழ் கூறித் துயிலெழுப்பல் கூறும் புறத்துறை; theme of Panegyrists waking a king who sleeps in Camp during an expedition.

     “தாவினல்லிசை கருதிய கிடந்தோர்க்குச் சூதரேத்திய துயிலெடை நிலையும்” (தொல்.பொ.91);.

   2. அரசர் முதலியோரைத் துயிலெடுத்தல் பற்றிப் பாடப்படும் பாடல் (சது.);; poem sung to awake a king or great person from sleep.

     [துயிலெடை + நிலை.]

 துயிலெடைநிலை tuyileḍainilai, பெ. (n.)

   பாசறைக்கண் துயிலும் வேந்தரைச் சூதர் அவர் புகழ் கூறித் துயிலெழுப்பல் கூறும் புறத்துறை; theme of Panegyrists waking a king who sleeps in Camp during an expedition.

     “தாவினல்லிசை கருதிய கிடந்தோர்க்குச் சூதரேத்திய துயிலெடை நிலையும்” (தொல்.பொ. 91);.

   2. அரசர் முதலியோரைத் துயிலெடுத்தல் பற்றிப் பாடப்படும் பாடல் (சது.);; poem sung to awake a king or great person from sleep.

     [துயிலெடை + நிலை]

துயிலெடைமாக்கள்

துயிலெடைமாக்கள் tuyileḍaimākkaḷ, பெ. (n.)

   அரசரைத் துயிலெழுப்பும் சூதர்; panegyrists whose duty is to wake up kings from sleep.

     “துயிலெடைமாக்க ளிசைகொ ளோசையின்” (பெருங்.வத்தவ. 5, 81);.

     [துயிலெடை + மாக்கள்.]

 துயிலெடைமாக்கள் tuyileḍaimākkaḷ, பெ. (n.)

   அரசரைத் துயிலெழுப்பும் சூதர்; panegyrists whose duty is to wake up kings from sleep.

     “துயிலெடைமாக்க ளிசைகொ ளோசையின்” (பெருங்.வத்தவ. 5, 81);.

     [துயிலெடை + மாக்கள்]

துயிலெழு-தல்

துயிலெழு-தல் duyileḻudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தூக்கம் கலைந்து எழுதல்; to awake from sleep.

     “சுப்பிரதீப மெழுந்தெனத் துயிலெழுந்தான்” (இரகு.அயனெழுச்.139);.

     [துயில் + எழு.]

 துயிலெழு-தல் duyileḻudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தூக்கம் கலைந்து எழுதல்; to awake from sleep.

     “சுப்பிரதீப மெழுந்தெனத் துயிலெழுந்தான்” (இரகு.அயனெழுச். 139);.

     [துயில் + எழு]

துயிலெழுமங்கலம்

துயிலெழுமங்கலம் tuyileḻumaṅgalam, பெ. (n.)

   பாணர் முதலியோர் அரசர் துயிலெழப் பாடும் மங்கலப் பாட்டு; panegyric sung to wake up a king from sleep.

     “விறலியும் பாணனும் நம் வேந்தற்குத் துயிலெழு மங்கலம் பாட வந்து நின்றார்” (திருக்கோ.375, உரை);.

     [துயில் + எழு + மங்கலம்.]

 துயிலெழுமங்கலம் tuyileḻumaṅgalam, பெ. (n.)

   பாணர் முதலியோர் அரசர் துயிலெழப் பாடும் மங்கலப் பாட்டு; panegyric sung to wake up a king from sleep.

     “விறலியும் பாணனும் நம் வேந்தற்குத் துயிலெழு மங்கலம் பாட வந்து நின்றார்” (திருக்கோ. 375, உரை);.

     [துயில் + எழு + மங்கலம்]

துயிலேல்-தல் (துயிலேற்றல்)

துயிலேல்-தல் (துயிலேற்றல்) tuyilēltaltuyilēṟṟal, செ.கு.வி. (v.i.)

துயிலெழு-, பார்க்க;See. {}.

     “யாழு மேத் தொலியு மிறைவன் கேட்டுத் துயிலேற்றான்” (சீவக. 2355);.

     [துயில் + ஏல்-,]

துயிலேல்-தல் துயிலேற்றல்

துயிலேல்-தல் துயிலேற்றல் tuyilēltaltuyilēṟṟal, செ.கு.வி. (v.i.)

துயிலெழு-, பார்க்க;see tuyilelu.

     “யாழு மேத் தொலியு மிறைவன் கேட்டுத் துயிலேற்றான்” (சீவக.2355);.

     [துயில் + ஏல்-.]

துயிலொழி-தல்

 துயிலொழி-தல் duyiloḻidal, செ.கு.வி. (v.i.)

 see tuyilelu.

     [துயில் + ஒழி-.]

 துயிலொழி-தல் duyiloḻidal, செ.கு.வி. (v.i.)

துயிலெழு-, பார்க்க;See. {}.

     [துயில் + ஒழி-,]

துயில்

துயில்1 duyilludal, செ.கு.வி. (v.t.)

   1. உறங்குதல்; to sleep.

     ‘வரியரவி னணைத் துயின்று” (திவ்.பெரியதி. 8,3,2);.

   2. தங்குதல் (சீவக. 1504, உரை);; stay.

   3. இறத்தல்; to die.

   4. மறைதல்; to set, as the sun.

     “ஒண்சுடர் துயின்றதாலென்னும்” (திவ்.பெரியதி.2,7,4);.

 துயில்2 tuyil, பெ. (n.)

   1. தூக்கம்; to sleep.

     “மென்றோட் டுயிலின்” (குறள்.1103);.

   2. கனவு; dream.

     “துயில்போற் குறியா வரவு” (திணைமாலை.50);.

   3. இறப்பு; death.

     “ஏந்தகலந் தொட்டான் பெருகத் துயில்” (பு.வெ. 4, 18);.

   4. தங்குகை; stay.

     “திருத்துயில் பெற்ற மார்பன்” (சீவக.1504);.

   5. புணர்ச்சி; gohabitation.

     “நெஞ்சே மாப்ப வின்றுயி றுதுறந்து” (மதுரைக். 575);.

   6. ஆடை (வின்.);; cloth.

 துயில்1 duyilludal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உறங்குதல்; to sleep.

     “வரியரவி னணைத் துயின்று” (திவ்.பெரியதி. 8,3,2);.

   2. தங்குதல் (சீவக. 1504, உரை);; stay.

   3. இறத்தல்; to die.

   4. மறைதல்; to set, as the sun.

     “ஒண்சுடர் துயின்றதாலென்னும்” (திவ்.பெரியதி. 2,7:4);.

 துயில்2 tuyil, பெ. (n.)

   1. தூக்கம்; to sleep.

     “மென்றோட் டுயிலின்” (குறள். 11௦3);.

   2. கனவு; dream.

     “துயில்போற் குறியா வரவு” (திணைமாலை. 5௦);.

   3. இறப்பு; death.

     “ஏந்தகலந் தொட்டான் பெருகத் துயில்” (பு.வெ. 4, 18);.

   4. தங்குகை; stay.

     “திருத்துயில் பெற்ற மார்பன்” (சீவக. 15௦4);.

   5. புணர்ச்சி; gohabitation.

     “நெஞ்சே மாப்ப வின்றுயி றுதுறந்து” (மதுரைக். 575);.

   6. ஆடை (வின்.);; cloth.

துயில்காணா

 துயில்காணா tuyilkāṇā, பெ. (n.)

   நெட்டி; pith, cork (சா.அக.);.

 துயில்காணா tuyilkāṇā, பெ. (n.)

   நெட்டி; pith, cork (சா.அக);.

துயில்கூர்தல்

 துயில்கூர்தல் tuyilārtal, பெ. (n.)

   உறங்கல்; sleep.

     [துயில் + கூர்தல்.]

 துயில்கூர்தல் tuyilārtal, பெ. (n.)

   உறங்கல்; sleep.

     [துயில் + கூர்தல்]

துயில்போதல்

துயில்போதல் tuyilpōtal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. துயில் பார்க்க;see tuyil.

   2. ஆறுதல் (யாழ்.அக.);; to rest.

     [துயில் + போ.]

 துயில்போதல் tuyilpōtal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. துயில் பார்க்க;See. tuyil.

   2. ஆறுதல் (யாழ்அக);; to rest.

     [துயில் + போ]

துயில்வு

 துயில்வு tuyilvu, பெ. (n.)

   உறக்கம் (யாழ்.அக.);; sleep.

     [துயில் → துயில்வு.]

 துயில்வு tuyilvu, பெ. (n.)

   உறக்கம் (யாழ்.அக.);; sleep.

     [துயில் → துயில்வு]

துயோதகம்

துயோதகம் tuyōtagam, பெ. (n.)

   ஒரு சொல்லின் ஆற்றலால் வெளிப்படத்தோன்றும் பொருளின்றி அதன் இயைபுபட்ட பொருள் சிறப்புக் குறிப்பிற் தோன்றுகை (தொல்.சொல். குறிப்.பக்.240.);;     [Skt. {} → த. துயோதகம்]

துய்

துய்1 tuyttal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. புலன்களால் நுகர்தல்; to enjoy by means of the senses.

     “கொடுப்பதூஉத் துய்ப்பதூஉ மில்லார்க்கு” (குறள்.1005);.

   2. நுகர்தல்; to experience, suffer, as the fruits of actions.

     “தொல்வினைப் பயன்றுய்ப்ப” (கலித்.118);.

   3. உண்ணுதல்; to eat, feed.

     “புதுப்பூத் துய்த்த வாய” (அகநா.15);.

   4. நூல் நூற்றல்; to spin out.

     [துள் → துய் → துய்த்தல் (வே.க.282);].

 துய்2 tuy, பெ. (n.)

   1. உணவு; food.

     “துய்தானுறும் வாயினை” (கந்தபு. தாரக.159);.

   2. பஞ்சு; cotton.

     “துய்த்தலை மந்தியை” (புறநா.158);.

   3. பஞ்சின் நுனி (குறிதல் 37, உரை);; soft end of cotton thread.

   4. கதிர், பூவிதழ் முதலியவற்றின் மெல்லிய பகுதி; a soft part in the ears of corn, in the petals of flowers.

     “துய்த்தலை வாங்கிய… குரல்” (குறிஞ்சிப்.37);.

   5. மென்மை; softness.

     “துய்யறத் திரண்ட திண்கோல்” (சீவக.559);.

   7. புளியம்பழத்தின் ஈர்க்கு; fibre covering the tamarind pulp.

     “துய்த்தலைப் பழனின்” (மலைபடு.178);.

   8. கூர்மை; sharpness.

     “துய்யவை யங்கை வாங்கி” (திருவாலவா.38, 35);.

     [துள் → துய்.]

 துய்1 tuy-,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. புலன்களால் நுகர்தல்; to enjoy by means of the senses.

     “கொடுப்பதூஉத் துய்ப்பதூஉ மில்லார்க்கு” (குறள். 1௦௦5);.

   2. நுகர்தல்; to experience, suffer, as the fruits of actions.

     “தொல்வினைப் பயன்றுய்ப்ப” (கலித். 118);.

   3. உண்ணுதல்; to eat, feed.

     “புதுப்பூத் துய்த்த வாய” (அகநா. 15);.

   4. நூல் நூற்றல்; to spin out.

     [துள் → துய் → துய்த்தல் (வே.க. 282);]

 துய்2 tuy, பெ. (n.)

   1. உணவு; food.

     “துய்தானுறும் வாயினை” (கந்தபு. தாரக. 159);.

   2. பஞ்சு; cotton.

     “துய்த்தலை மந்தியை” (புறநா. 158);.

   3. பஞ்சின் நுனி (குறிதல் 37, உரை);; soft end of cotton thread.

   4. கதிர், பூவிதழ் முதலியவற்றின் மெல்லிய பகுதி; a soft part in the ears of corn, in the petals of flowers.

     “துய்த்தலை வாங்கிய … குரல்” (குறிஞ்சிப். 37);.

   5. மென்மை; softness.

     “துய்யறத் திரண்ட திண்கோல்” (சீவக. 559);.

   7. புளியம்பழத்தின் ஈர்க்கு; fibre covering the tamarind pulp.

     “துய்த்தலைப் பழனின்” (மலைபடு. 178);.

   8. கூர்மை; sharpness.

     “துய்யவை யங்கை வாங்கி” (திருவாலவா.38,35);.

     [துள் → துய்]

துய்த்தல்

துய்த்தல் tuyttal, பெ. (n.)

   நாடகச் சந்தி ஐந்தனுள் இறுதியானது (சிலப். 3, 13, உரை, பக். 83);; satisfactory end of the plot of a drama, one of five nātaka-canti.

 துய்த்தல் tuyttal, பெ. (n.)

   நாடகச் சந்தி ஐந்தனுள் இறுதியானது (சிலப். 3, 13, உரை, பக். 83);; satisfactory end of the plot of a drama, one of five {}-canti.

துய்ப்பு

துய்ப்பு tuyppu, பெ. (n.)

   நுகர்ச்சி; enjoyment.

     “துறக்கவேந்தன் றுய்ப்பிலன் கொல்லோ” (மணிமே.15, 46);.

     [துள் → துய் → துய்ப்பு.]

 துய்ப்பு tuyppu, பெ. (n.)

   நுகர்ச்சி; enjoyment.

     “துறக்கவேந்தன் றுய்ப்பிலன் கொல்லோ” (மணிமே. 15, 46);.

     [துள் → துய் – துய்ப்பு]

துய்மை

 துய்மை tuymai, பெ. (n.)

   தூய்மை, மென்மை; fuarlx, softness.

     [துய் → தூய்மை.]

 துய்மை tuymai, பெ. (n.)

   தூய்மை, மென்மை; fuarlx, softness.

     [துய் → தூய்மை]

துய்ய

துய்ய tuyya, பெ. (n.)

   1. கலப்பற்ற; pure.

     “துய்யவெள்ளை”.

   2. தெய்வத் தன்மை பொருந்திய; holy.

     “துய்யதேவர்” (கம்பரா. பிரமாத்திர. 189);.

   3. உறுதியான; conclusive certain.

     “துய்ய பொருளீதென் றுந்தீபற” (திருவுந்தி.10);.

     [தூய் → துய் → துய்ய.]

 துய்ய tuyya, பெ. (n.)

   1. கலப்பற்ற; pure.

     “துய்யவெள்ளை”.

   2. தெய்வத் தன்மை பொருந்திய; holy.

     “துய்யதேவர்” (கம்பரா. பிரமாத்திர. 189);.

   3. உறுதியான; conclusive certain.

     “துய்ய பொருளீதென் றுந்தீபற” (திருவுந்தி. 1௦);.

     [தூய் → துய் → துய்ய]

துய்யன்

துய்யன் tuyyaṉ, பெ. (n.)

   1. தூய்மையானவன்; holy, sacred person.

   2. வெள்ளி மணல்; sand containing silver ore (w);.

     [தூய்மை → துய்யன்.]

 துய்யன் tuyyan, பெ. (n.)

   1. தூய்மையானவன்; holy, sacred person.

   2. வெள்ளி மணல்; sand containing silver ore (w);.

     [தூய்மை → துய்யன்]

துய்யபால்

 துய்யபால் tuyyapāl, பெ. (n.)

   நீர் கலக்காத பால்; unadulterated milk or pure milk.

துய்யமல்லி

 துய்யமல்லி tuyyamalli, பெ. (n.)

   நான்கு முதல் ஆறு மாதங்களில் விளையக்கூடிய சம்பா வகை; a white campa paddy which matures in four to six months.

     [துய்ய + மல்லி.]

 துய்யமல்லி tuyyamalli, பெ. (n.)

   நான்கு முதல் ஆறு மாதங்களில் விளையக்கூடிய சம்பா வகை; a white {} paddy which matures in four to six months.

     [துய்ய + மல்லி]

துய்யா

துய்யா tuyyā, பெ. (n.)

   1. திரைகளின் ஒரத்தில் அமைக்கப்படும் அழகிய பின்னல் வகை; a kind of lace-braid stiched on to the border of curtains.

   2. துய்யாப்பட்டை பார்க்க;see tuyya-p-pattai.

   3. நெசவுப்பின்னற் கயிறு; braidad cord.

     [தூய்மை → துய்யா.]

 துய்யா tuyyā, பெ. (n.)

   1. திரைகளின் ஒரத்தில் அமைக்கப்படும் அழகிய பின்னல் வகை; a kind of lace-braid stiched on to the border of curtains.

   2. துய்யாப்பட்டை பார்க்க;See. {}.

   3. நெசவுப்பின்னற் கயிறு; braidad cord.

     [தூய்மை → துய்யா]

துய்யான்குறு

 துய்யான்குறு tuyyāṉkuṟu, பெ. (n.)

   மணல், வெள்ளி மணல்; silver ore (சா.அக.);.

 துய்யான்குறு tuyyāṉkuṟu, பெ. (n.)

மணல், வெள்ளி மணல்:

 silver ore (சாஅக.);.

துய்யான்குறுமணல்

துய்யான்குறுமணல் tuyyāṉkuṟumaṇal, பெ. (n.)

துய்யன்2 பார்க்க;see tuyyan2 (சங்.அக.);.

 துய்யான்குறுமணல் tuyyāṉkuṟumaṇal, பெ. (n.)

துய்யன்2 பார்க்க;See. tuyyan2 (சங்.அக.);.

துய்யாப்பட்டை

 துய்யாப்பட்டை tuyyāppaṭṭai, பெ. (n.)

   போலிப் பொன்னிழை; imitation lace.

     [தூய்யா + பட்டை.]

 துய்யாப்பட்டை tuyyāppaṭṭai, பெ. (n.)

   போலிப் பொன்னிழை; imitation lace.

     [தூய்யா + பட்டை]

துய்யாள்

துய்யாள் tuyyāḷ, பெ. (n.)

   1. தூய்மையானவன்; pure, chaste woman.

   2. நாமகள் (பிங்.);; sarasvati.

துய்யை

 துய்யை tuyyai, பெ. (n.)

   சீக்காய்; soap nut (சா.அக.);.

துய்யோன்

 துய்யோன் tuyyōṉ, பெ. (n.)

   தூய்மையுடையவன்; one who is virgin.

 துய்யோன் tuyyōṉ, பெ. (n.)

   தூய்மை யுடையவன்; one who is virgin.

துர

துர1 turattal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. ஒட்டிச் செலுத்துதல்; to drive, as an elephant.

     “தோட்டியான் முன்பு துரந்து” (புறநா.14-4);.

   2. எய்தல்; to shoot, as an arrow, to propel.

     “கடுசரந் துரக்கும்” (கல்லா.4);.

   3. போக்குதல்; to disperse, scatter.

   4. தூண்டுதல்; to direct, urge, encourage.

     “அரக்கர் பாவமு மல்லவ ரியற்றிய வறமுந் துரக்க நல்லரு டுரந்தனள்” (கம்பரா. மந்தரை, 78);.

   5. அடித்தல்; to beat.

     “மகடூஉப் பகடுபுறந் துரப்ப” (பெரும்பாண்.58);.

   6. முடுக்கி உட்செலுத்துதல்; to drive in, hammer down, as a nail.

     “துரப்பமை யாணி” (பொருந.10);.

   7. துளைத்தல்; to tunnel, bore.

 துர2 turattal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முயலுதல்; to be active, to make efforts.

     “அரும்பொருள் வேட்கையி னுள்ளந் துரப்ப” (கலித்.18);. .

   2. போதல் (பிங்.);; to go.

   3. வீசுதல்; to blow, rage, as a tempest.

     “வளிதுரந்தக்கண்ணும்”.

   4. எரிதல்; to burn, as fire.

     “அங்கியு மவனெதிர் துரந்தான்” (கந்தபு.மார்க்கண்.135);.

 துர1 tura-, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. ஒட்டிச் செலுத்துதல்; to drive, as an elephant.

     “தோட்டியான் முன்பு துரந்து” (புறநா. 14-4);.

   2. எய்தல்; to shoot, as an arrow, to propel.

     “கடுசரந் துரக்கும்” (கல்லா. 4);.

   3. போக்குதல்; to disperse, scatter.

   4. தூண்டுதல்; to direct, urge, encourage.

     “அரக்கர் பாவமு மல்லவ ரியற்றிய வறமுந் துரக்க நல்லரு டுரந்தனள்” (கம்பரா. மத்தரை, 78);.

   5. அடித்தல்; to beat.

     “மகடூஉப் பகடுபுறந் துரப்ப” (பெரும்பாண். 58);.

   6. முடுக்கி உட்செலுத்துதல்; to drive in, hammer down, as a nail.

     “துரப்பமை யாணி” (பொருந, 1௦);.

   7. துளைத்தல்; to tunnel, bore.

 துர2 tura-, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முயலுதல்; to be active, to make efforts.

     “அரும்பொருள் வேட்கையி னுள்ளந் துரப்ப” (கலித். 18);.

   2. போதல் (பிங்.);; to go.

   3. வீசுதல்; to blow, rage, as a tempest.

     “வளிதுரந்தக்கண்ணும்”.

   4. எரிதல்; to burn, as fire.

     “அங்கியு மவனெதிர் துரந்தான்” (கந்தபு. மார்க்கண். 135);.

துரகமேதம்

துரகமேதம் turagamētam, பெ. (n.)

   பரிவேள்வி (அசுவமேதம்);; a vedicsacrifice.

     “சுத்தனானது தான் பண்ணுந் துரகமே தத்தாலென்றான்” (உத்தரரா.அசுவ.8);.

     [Skt. turaga-{} → த. துரகமேதம்]

துரகம்

துரகம் turagam, பெ. (n.)

   1. குதிரை; horse.

     “துரகவாய் கீண்டதுழாய் முடியாய்” (திவ்.இயற்.3,47);

   2. குதிரைபற் பாடாணம் (பாஷாணம்); (யாழ்.அக.);; a mineral poison.

   3. குதிரைத்தறி; a wooden contrivance for closing a breach in an embankment.

     “தட்டுவார் துரகங்கொடு தாங்குவார்” (அரிச்.4.நாட்டுச்.30);.

     [Skt. tura-ga → த. துரகம்]

துரக்காரன்

துரக்காரன் turakkāraṉ, பெ. (n.)

   1. துரந்தரன்1 பார்க்க;see turandaran.

   2. கோயிற்குரிய தீர்வைகளைத் தண்டல் செய்யும் பணியாளன்; collector of revenues in repect of temple properties.

     [துரம் + காரன்.]

 துரக்காரன் turakkāraṉ, பெ. (n.)

   1. துரந்தரன்1 பார்க்க;See. {}.

   2. கோயிற்குரிய தீர்வைகளைத் தண்டல் செய்யும் பணியாளன்; collector of revenues in repect of temple properties.

     [துரம் + காரன்]

துரக்கு

துரக்கு turakku, பெ. (n.)

   ஐயப்பாடு; misconception, doubt.

     “துரக்கற வுணர்ந்தனன்” (உத்தரரா.வரையெடு.77);.

 துரக்கு tura-k-ku, பெ. (n.)

   ஐயப்பாடு; misconception, doubt.

     “துரக்கற வுணர்ந்தனன்” (உத்தரரா. வரையெடு. 77);.

துரங்கவதனன்

 துரங்கவதனன் duraṅgavadaṉaṉ, பெ. (n.)

 a kinnara, celestial musician, as horse – faced.

     [Skt. {}-vadana → த. துரங்கவதனன்]

துரங்கவேள்வி

துரங்கவேள்வி turaṅgavēḷvi, பெ. (n.)

   பரிவேள்வி (அசுவமேதம்);; a {} sacrifice.

     “இராசசூயமுந் துரங்கவேள்வியும் பேல்வன அரசர்க்குரிய வேள்வியாம்” (தொல்.பொ.75, உரை,பக்.249);.

     [Skt.tura-ga → த. துரங்கம்+வேள்வி]

துரட்டன்

 துரட்டன் turaṭṭaṉ, பெ. (n.)

   சிற்றின்பக்காரன்; lascivious person.

     [துறட்டு → துறட்டன்.]

 துரட்டன் turaṭṭaṉ, பெ. (n.)

   சிற்றின்பக்காரன்; lascivious person.

     [துறட்டு → துறட்டன்]

துரட்டு

 துரட்டு turaṭṭu, பெ.(n.)

   மூங்கில் குச்சியில் காய்களைப்பறிக்க கட்டியிருக்கும் கொக்கி; a hook fixed at the end of a bamboo pole.

மறுவ தொரட்டி

     [துர+துரட்டு]

     [P]

 துரட்டு turaṭṭu, பெ. (n.)

துறட்டு பார்க்க;see turattu.

     “துரட்டிலே வந்து வலியச் சருவினோர்களை” (தனிப்பா.);.

 துரட்டு turaṭṭu, பெ. (n.)

துறட்டு பார்க்க;See. {}.

     “துரட்டிலே வந்து வலியச் சருவினோர்களை” (தனிப்பா.);

துரதிருட்டம்

 துரதிருட்டம் duradiruṭṭam, பெ. (n.)

   தீயபேறு (துர்ப்பாக்கியம்);; ill-luck, misfortune.

     [Skt. dur-{} → த. துரதிருட்டம்]

துரத்தல்

துரத்தல் turattal, பெ. (n.)

   1. தொண்டைப் புகைச்சல்; bronchitis.

   2. இருமல்; cough.

 துரத்தல் turattal, பெ. (n.)

   1. தொண்டைப் புகைச்சல்; bronchitis.

   2 இருமல்; cough.

துரத்திமரம்

துரத்திமரம் turattimaram, பெ. (n.)

   1. ஆடு தொண்டை பார்க்க;see adu-tondai.

   2. நாக் குழிஞ்சான் பார்க்க;see nā-k-kuliniján.

 துரத்திமரம் turatti-maram, பெ. (n.)

   1. ஆடு தொண்டை பார்க்க;See. {}.

   2 நாக் குழிஞ்சான் பார்க்க;See. {}.

துரத்து-தல்

துரத்து-தல் duraddudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வெருட்டியோட்டுதல்; to drive away.

   2. அப்புறப்படுத்துதல்; to remove, reject.

     “அகத்தைவிடத் துரத்தி னார்கள்” (திருவிளை. விருத்த.31);.

   3. திருடன் முதலியோரைப் பிடிக்கப் பின்தொடர்தல்; to pursue, as a thief.

   4. வண்டிமாடு முதலியவற்றைத் துாண்டி விரைந்தோடச் செய்தல்; to drive, cause to move fast, as bullocks.

வண்டிமாட்டைத் துரத்து (உ.வ.);.

     [துர → துரத்து.]

 துரத்து-தல் turattu, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வெருட்டியோட்டுதல்; to drive away.

   2 அப்புறப்படுத்துதல்; to remove, reject.

     “அகத்தைவிடத் துரத்தி னார்கள்” (திருவிளை. விருத்த. 31);.

   3. திருடன் முதலியோரைப் பிடிக்கப் பின்தொடர்தல்; to pursue, as a thief.

   4. வண்டிமாடு முதலியவற்றைத் தூண்டி விரைந்தோடச் செய்தல்; to drive, cause to move fast, as bullocks.

வண்டிமாட்டைத் துரத்து (உ.வ.);.

     [துர → துரத்து]

துரந்தரன்

துரந்தரன் turandaraṉ, பெ. (n.)

   1. பொறுப்பு ஏற்போன்; one who assumes a responsibility.

   2. வெற்றியாளன்; conqueror, victor.

     “சத்துரு துரந்தரன் றன்முனை போல்” (இறை. 23, 172);.

   3. முயன்று நிற்போன்; one actively and earnestly engaged in a pursuit.

காரிய துரந்தரனா யிருக்கிறான் (ய);.

 துரந்தரன் turandaraṉ, பெ. (n.)

   1. பொறுப்பு ஏற்போன்; one who assumes a responsibility.

   2. வெற்றியாளன்; conqueror, victor.

     “சத்துரு துரந்தரன் றன்முனை போல்” (இறை. 23, 172);.

   3. முயன்று நிற்போன்; one actively and earnestly engaged in a pursuit.

காரிய துரந்தரனா யிருக்கிறான் (ய.);.

துரந்தரம்

துரந்தரம் turandaram, பெ. (n.)

   1. பொதியெருது (யாழ்.அக.);; pack-bull.

   2. பொறுப்பு; responsibility.

துரந்தரி

துரந்தரி turandari, பெ. (n.)

   பொறுப்பு கொண்டுள்ளவள் (வகிப்பவள்);; woman who assumes a responsibility.

     “இமயத் துரைராச துரந்தரி தன்றிருமுன்” (சிவரக. நந்திகண.8);.

     [Skt. dhuran-dhaa → த. துரந்தரி]

துரந்தரிகன்

துரந்தரிகன் turandarigaṉ, பெ. (n.)

துரந்தரன்;see turandaran.

     “சசூராதிசூர துரந்தரிகன்” (கொண்டல்விடு.320);.

     [Skt. dhurandhara → த. துரந்தரிகன்]

துரபிமானம்

துரபிமானம் turabimāṉam, பெ. (n.)

   1. முறையற்ற அன்பு (தகாதவிடத்து வைக்கப் பட்ட பிரியம்);; unworthy love.

   2. வீண் செருக்கு; vanity, false prides.

     “நுமது துரபிமானத்தின் பெருமை வியக்கற் பாலது” (சித்.மரபுகண்.21);.

   3. வெறுப்பு (இ.வ.);; hatred.

     [Skt. dur-{} → த. துரபிமானம்]

துரப்பணம்

 துரப்பணம் turappaṇam, பெ. (n.)

   துளையிடுங் கருவி; auger, drill, tool for boring holes.

     [துர → துரப்பணம்.]

 துரப்பணம் turappaṇam, பெ. (n.)

   துளையிடுங் கருவி; auger, drill, tool for boring holes.

     [துர → துரப்பணம்]

துரப்பணவலகு

துரப்பணவலகு turappaṇavalagu, பெ. (n.)

   1. துளைக் கருவி; drill-bit.

   2. துரப்பணம் பார்க்க;see tura-p-panam.

     [துரப்பணம் + அலகு.]

 துரப்பணவலகு turappaṇavalagu, பெ. (n.)

   1. துளைக் கருவி; drill-bit.

   2. துரப்பணம் பார்க்க;See. {}.

     [துரப்பணம் + அலகு]

துரப்பமை ஆணி

 துரப்பமை ஆணி turappamaiāṇi, பெ.(n.)

   யாழின் உறுப்பு; a part of harp. [துரப்பு+அமை+ஆணி]

துரப்பு

துரப்பு2 turappu, பெ. (n.)

   1. முடுக்குகை; driving, hammering.

     “துரப்பமை யாணி” (பொருந.10);.

   2. விடுகை; discharging.

   3. அகற்றுகை (வின்);; dispelling, chasing, scaring away

   4. மலையிற் குடையப்பட்ட பாதை (நாஞ்.);; way or path inside the hill, tunnel.

     [துர → துரப்பு (வே.க.278);.]

 துரப்பு2 turappu, பெ. (n.)

   1. முடுக்குகை; driving, hammering.

     “துரப்பமை யாணி” (பொருந. 1௦);.

   2. விடுகை; discharging.

   3. அகற்றுகை (வின்.);; dispelling, chasing, scaring away.

   4. மலையிற் குடையப்பட்ட பாதை (நாஞ்);; way or path inside the hill, tunnel.

     [துர → துரப்பு (வே.க.278);]

துரப்புதல்

துரப்புதல் durappudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தேடுதல்; to seek.

     “எனதொரு வாய்க்கு நால்வாய்க்கு மிரையெங்கே துரப்புவேனே” (தனிப்பா.1,183,3);.

     [துர → துரப்பு.]

 துரப்புதல் turappu-,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தேடுதல்; to seek.

     “எனதொரு வாய்க்கு நால்வாய்க்கு மிரையெங்கே துரப்புவேனே” (தனிப்பா. 1, 183,3);.

     [துர → துரப்பு-.]

துரப்பை

துரப்பை turappai, பெ. (n.)

   துழாவித் தூர்க்கும் வாருகோல் (நாஞ்);; broom.

     [துரப்பு → துரப்பை (வே.க.278);.]

 துரப்பை turappai, பெ. (n.)

   துழாவித் தூர்க்கும் வாருகோல் (நாஞ்);; broom.

     [துரப்பு → துரப்பை (வே.க. 278);]

துரமி

துரமி turami, பெ. (n.)

   தொடரி (மலை); பார்க்க; a species of buckthorn, thorny straggling shrub.

   2. தூதுளை (மலை); பார்க்க;see titulai; climbing brinjal.

 துரமி turami, பெ. (n.)

   தொடரி (மலை); பார்க்க; a species of buckthorn, thorny straggling shrub.

   2. தூதுளை (மலை); பார்க்க;See. {}; climbing brinjal.

துரம்

துரம்1 turam, பெ. (n.)

   முற்காலத்து வழங்கிய வாச்சிய வகை; an ancient musical instrument.

     “சங்கமுந் துரமு முரசினோ டியம்ப” (பெருங். வத்தவ.1, 18);.

     [துர → துரம் (மு.தா.59);.]

 துரம்2 turam, பெ. (n.)

   1. சுமை (யாழ்.அக.);; burden.

   2. பொறுப்பு (யாழ்.அக.);; charge, trust, responsibility.

   3. கோயிற்குரிய வரி வாங்கும் அலுவலகம் (நாஞ்.);; the department for collecting revenues in respect of temple properties.

 துரம்1 turam, பெ. (n.)

   முற்காலத்து வழங்கிய வாச்சிய வகை; an ancient musical instrument.

     “சங்கமுந் துரமு முரசினோ டியம்ப” (பெருங். வத்தவ. 1, 18);.

     [துர → துரம் (மு.தா. 59);]

 துரம்2 turam, பெ. (n.)

   1. சுமை (யாழ்.அக);; burden.

   2. பொறுப்பு (யாழ்.அக.);:

 charge, trust, responsibility.

   3. கோயிற்குரிய வரி வாங்கும் அலுவலகம் (நாஞ்);; the department for collecting revenues in respect of temple- properties.

துரவு

துரவு1 turavu, பெ. (n.)

   1. நீர்ப்பாசனத்துக்கு உதவும் பெருங்கிணறு; sultan well, large well for irrigation purposes.

     “துரவு கிணறு இழித்தப் பெறுவதாகவும்” (S.I.I.ii.509);.

   2. மணற்கேணி; well made by excavating sand, unwalled well.

   ம. துரவு;தெ. தொருவு (பெருங்கிணறு);

     [துர → துரவு (வே.க.278, துப்புத்துரவு);.]

 துரவு2 turavu, பெ. (n.)

   தூது (யாழ்.அக.);; spying.

     [துர → துரவு.]

 துரவு1 turavu, பெ. (n.)

   1. நீர்ப்பாசனத்துக்கு உதவும் பெருங்கிணறு; sultan well, large well for irrigation purposes.

     “துரவு கிணறு இழித்தப் பெறுவதாகவும்” (S.l.l.ii, 509);.

   2. மணற்கேணி; well made by excavating sand, unwalled well.

   ம. துரவு;தெ. தொருவு (பெருங்கிணறு);

     [துர → துரவு (வே.க. 278, துப்புத்துரவு);]

 துரவு2 turavu, பெ. (n.)

   தூது (யாழ்அக);; spying.

     [துர → துரவு]

துரவுச்சட்டம்

 துரவுச்சட்டம் turavuccaṭṭam, பெ. (n.)

   கிணற்றின் சூறாவளிச் சட்டம் (யாழ்.அக.);; round frame at the bottom of a well.

     [துரவு + சட்டம்.]

 துரவுச்சட்டம் turavuccaṭṭam, பெ. (n.)

   கிணற்றின் சூறாவளிச் சட்டம் (யாழ்.அக);; round frame at the bottom of a well.

     [துரவு + சட்டம்]

துரவுமுழுகு-தல்

 துரவுமுழுகு-தல் duravumuḻugudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   சூறாவளிச் சட்டகத்தைக் கீழிறக்கிக் கிணறமைத்தல் (வின்.);; to sink a well by gradually lowering a curb (செ.அக.);.

     [துரவு + முழுகு-,]

துரவுமுழுகுதல்

 துரவுமுழுகுதல் duravumuḻugudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   சூறாவளிச் சட்டகத்தைக் கீழிறக்கிக் கிணறமைத்தல் (வின்.);; to sink a well by gradually lowering a curb (செ.அக.);.

     [துரவு + முழுகு.]

துரவுவாரகம்

 துரவுவாரகம் turavuvāragam, பெ. (n.)

   கிணறு வெட்டக் கொடுக்கும் கடன்; loan for sinking a well (செ.அக.);.

மறுவ. துரவு வாரகம்

     [துரவு + வாரகம்.]

 துரவுவாரகம் turavuvāragam, பெ. (n.)

   கிணறு வெட்டக் கொடுக்கும் கடன்; loan for sinking a well (செ.அக.);.

மறுவ. துரவு வாரகம்

     [துரவு + வாரகம்]

துரவை

 துரவை turavai, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Villupuram Taluk.

     [துரவு(கிணறு-துரவை]

துரா

துரா turā, பெ. (n.)

   1. தரா; mixed metal of copper and spelter.

   2. செடிவகை (M.M. 686);; earth smoke.

   3. திராய் பார்க்க (M.M.902);;see tirai.

 துரா turā, பெ. (n.)

   1. தரா; mixed metal of copper and spelter.

   2. செடிவகை (M.M. 686);; earth smoke.

   3. திராய் பார்க்க (M.M.902);;See. tirai.

துராகதம்

துராகதம் durākadam, பெ. (n.)

துராகிருதம் பார்க்க;see {}.

     “ஆகாவி துராகதம் புரிவார் கன்னியர்கள்” (தனிப்பா;i,366,110);.

துராகிருதம்

துராகிருதம் durākirudam, பெ. (n.)

   1. கெட்ட நடத்தை; misconduct, misdemeanour, misbehavious.

   2. வலுக்கட்டாயக் (பலவ ந்தம்); கற்பழிப்பு; ravishing, outrage.

     “அவளைத் துராகிருதம் பண்ணினான்”

   3. துன்புறுத்தல் (நிந்தை);; abuse.

   4. உரிமை யில்லாவிடத்து வலிய நிகழ்த்துஞ் செயல்; a deed done by force in violation of a right.

     [Skt {} → த. துராகிருதம்]

துராக்கழிச்சல்

 துராக்கழிச்சல் turākkaḻiccal, பெ. (n.)

   நீராய்க் கழியும் மலம்; watery tool (செ.அக.);.

     [துரா + கழிச்சல்.]

 துராக்கழிச்சல் turākkaḻiccal, பெ. (n.)

   நீராய்க் கழியும் மலம்; watery tool (செஅக.);

     [துரா + கழிச்சல்]

துராக்கிரகம்

துராக்கிரகம் turāggiragam, பெ. (n.)

   1. தேவையற்ற பற்று (வீணபிமானம்); (இ.வ.);; false pride, vanity.

   2. வீண் பகை (Madr.);; unreasonable, groundless hatred.

   3. அதிக ஆசை (இ.வ.);; covetousness.

     [Skt. dur-{} → த. துராக்கிரகம்]

துராசர்

துராசர் turācar, பெ. (n.)

   கெட்ட ஆசை யுடையவர்; persons having evil desire.

     “துராசரன்பிலர்” (பாரத.சஞ்சய.9.);

     [Skt. {} → த. துராசர்]

துராசாரம்

துராசாரம் turācāram, பெ. (n.)

   1. தீயொழுக்கம்; depravity, vicious life, evil ways.

   2. மதிப்பின்மை (அவமரியாதை);(வின்.);

   3. ஒழுக்கக்கேடு (ஆசாரக்கேடு);; violation of the rules of religion, of caste or of country.

     [Skt. dur-{} → த. துராசாரம்]

துராசை

துராசை turācai, பெ. (n.)

   பொருந்தாகாமம் (தகாத இச்சை);; evil desire, lust, covetousness.

     “துராசையெனும் பால்பருகி” (ஞானவா.உத்தால,11);.

     [Skt. {} → த. துராசை]

துராணம்

 துராணம் turāṇam, பெ. (n.)

தும்பை (மலை); பார்க்க;see tumbai, white dead nettle (செ.அக.);.

 துராணம் turāṇam, பெ. (n.)

   தும்பை (மலை.); பார்க்க;See. tumbai; white dead nettle (செ.அக.);.

துராதுரை

துராதுரை turāturai, பெ. (n.)

   துரைகளுக் கெல்லாம் தலைவன் (அதிபதி);; overlord, lord of lords.

     “துராதுரைக் கிணையுண்டோடி” (கனம் கிருட்டிணயர், கீர்த்.50);.

துராத்தியம்

 துராத்தியம் turāttiyam, பெ. (n.)

   ஏழைமை (யாழ்.அக.);; poverty.

     [Skt {} → த. துராத்தியம்]

துராத்துமா

 துராத்துமா turāttumā, பெ. (n.)

   தீயோன்; evil – mined person, scoundrel, villain.

     [Skt. {} → த. துராத்துமா]

துராய்

துராய்1 turāy, பெ. (n.)

   அறுகம்புல்லால் திரித்த பழுதை; twisted quitch gross.

     “துராஅய் துற்றிய துருவையம் புழுக்கின்” (பொருந.103);.

 துராய்2 turāy, பெ. (n.)

   முத்து முதலியவற்றால் அமைக்கப்பட்ட தலையணி வகை; an ornament for the head made of pearls, etc.

     “சொருக்கழகு முத்துத் துராயழகும்” (விறலிவிடு.); (செ.அக.);,

 துராய்3 turāy, பெ. (n.)

துரா2 பார்க்க;see turä (செ.அக.);.

 துராய்1 turāy, பெ. (n.)

   அறுகம்புல்லால் திரித்த பழுதை; twisted quitch gross.

     “துராஅய் துற்றிய துருவையம் புழுக்கின்” (பொருந.1௦3);.

 துராய்2 turāy, பெ. (n.)

   முத்து முதலியவற்றால் அமைக்கப்பட்ட தலையணி வகை; an ornament for the head made of pearls, etc.

     “சொருக்கழகு முத்துத் துராயழகும் (விறலிவிடு.); (செஅக.);.

 துராய்3 turāy, பெ. (n.)

துரா2 பார்க்க;See. {} (செஅக.);.

 துராய் turāy, பெ. (n.)

   முத்து முதலியவற்றால் அமைக்கப்பட்ட தலையணி வகை; an ornament for the head made of pearls, etc.

     “சொருக்கழகு முத்துத் துராயழகும்” (விறலிவிடு.);

     [U. {} → த. துராய்2]

துராய்க்கட்டை

 துராய்க்கட்டை turāykkaṭṭai, பெ. (n.)

   தராவெனு மாழையாலாய ஏனம்; a metallic vessel (செ.அக.);.

     [துராய் + கட்டை.]

 துராய்க்கட்டை turāykkaṭṭai, பெ. (n.)

   தராவெனு மாழையாலாய ஏனம்; a metallic vessel (செ.அக);.

     [துராய் + கட்டை]

துராரம்பம்

துராரம்பம் turārambam, பெ. (n.)

   தீச்செயல்; evil deed.

     “துராரம்பங்க டீக்குணங்கள்” (ஞானவா.பசுண்.79);.

     [Skt. {} → த. துராரம்பம்]

துராலோசனை

 துராலோசனை turālōcaṉai, பெ. (n.)

   தீய சிந்தனை (யோசனை);; bad counsel, evil advice.

     [Skt. {} → த. துராலோசனை]

துரால்

துரால் turāl, பெ. (n.)

   1. செத்தை (திவா.);; rubbish of dry leaves, grass, etc.

     ‘அலகாலே துராலை வாருதல் கொண்ட மதுரையில்’ (கலித். 96, உரை);.

   2. துயரம் (பிங்.);; affliction, distress, sorrow.

 துரால் turāl, பெ. (n.)

   1. செத்தை (திவா.);; rubbish of dry leaves, grass, etc.

     ‘அலகாலே துராலை வாருதல் கொண்ட மதுரையில்’ (கலித். 96, உரை);.

   2. துயரம் (பிங்.);; affliction, distress, sorrow.

துரி

துரி1 turi, பெ. (n.)

   சுமை; burden, weight.

     “துரிபெறச் சரிபொழில்” (திருப்பு.508);.

 துரி2 turi, பெ. (n.)

   1. எழுதுகோல்; painter’s brush.

   2. துரீ பார்க்க;see turi (செ.அக.);.

 துரி2 duridal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தேடுதல்; to search after.

     “துரிய வல்லார்க்குத் துரிசில்லை” (திருமத். 2454);.

 துரி1 turi, பெ. (n.)

   சுமை; burden, weight.

     “துரிபெறச் சரிபொழில்” (திருப்பு. 508);.

 துரி2 turi, பெ. (n.)

   1. எழுதுகோல்; painter’s brush.

   2. துர் பார்க்க;See. {}. (செ.அக.);.

 துரி3 turi-,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தேடுதல்; to search after.

     “துரிய வல்லார்க்குத் துரிசில்லை” (திருமந். 2454);.

துரிசு

துரிசு turisu, பெ. (n.)

   1. குற்றம்; fault, crime.

     ‘தொண்டனேன் செய்த துரிசுகள் பொறுக்கும்’ (தேவா.549, 8);.

   2. துக்கம்; affliction, sorrow, distress.

   3. குறும்பு; perversity.

     “தொண்டேயுணக்கா யொழிந்தேன் றுரிசின்றிஞ (திவ்.திருவாய்.9, 8, 6);.

   4. மயிற்றுத்தம் பார்க்க (பதார்த்த.1115);; blue vitriol.

 துரிசு turisu, பெ. (n.)

   1. குற்றம்; fault, crime.

     ‘தொண்டனேன் செய்த துரிசுகள் பொறுக்கும்’ (தேவா. 549,8);.

   2. துக்கம்; affliction, sorrow, distress.

   3. குறும்பு; perversity.

     “தொண்டே யுணக்கா யொழிந்தேன் றுரிசின்றி” (திவ்.திருவாய். 9, 8, 6);.

   4. மயிற்றுத்தம் பார்க்க (பதார்த்த. 1115);; blue vitriol.

துரிசுக்குரு

 துரிசுக்குரு turisukkuru, பெ. (n.)

   வெடியுப்பு (சங்.அக.);; ammonium chloride.

     [துரிசு + குரு.]

 துரிசுக்குரு turisukkuru, பெ. (n.)

   வெடியுப்பு (சங்.அக.);; ammonium chloride.

     [துரிசு + குரு]

துரிஞ்சன்

 துரிஞ்சன் turiñjaṉ, பெ. (n.)

   கறையான்; termites, white ants (செ.அக.);.

     [ஒருகா. திரிஞ்சான் → துரிஞ்சன்.]

 துரிஞ்சன் turiñjaṉ, பெ. (n.)

   கறையான்; termites, white ants (செஅக.);.

     [ஒருகா. திரிஞ்சான் → துரிஞ்சன்]

துரிஞ்சல்

 துரிஞ்சல் turiñjal, பெ.(n.)

   சிறிய வகை வெளவால் இனங்களில் ஒன்று; a kind of bat which is in small size.

     [துரிஞ்சி (மரம்);.-துரிஞ்சில்]

துரிஞ்சி

துரிஞ்சி1 turiñji, பெ. (n.)

   1. சீக்கிரி பார்க்க;see šīkkiri;black sirissa.

   2. பேரெலுமிச்சை பார்க்க;see pérelumiccai; citrus lemon (செ.அக.);.

 துரிஞ்சி2 turiñji, பெ. (n.)

   மரவகைகளுள் ஒன்று; a kind of tree.

     “மாட்டுக்கொட்டகை, குடிசை முதலிய அமைக்க இம்மரம் பயன்படும்” (பொ. வழ (கட். தொ. வரி.);.

 துரிஞ்சி1 turiñji, பெ. (n.)

   1. சீக்கிரி பார்க்க;See. {}; black sirissa.

   2. பேரெலுமிச்சை பார்க்க;See. {}; citrus lemon (செ.அக.);.

 துரிஞ்சி2 turiñji, பெ. (n.)

   மரவகைகளுள் ஒன்று; a kind of tree.

     “மாட்டுக்கொட்டகை, குடிசை முதலிய அமைக்க இம்மரம் பயன்படும்” (பொ. வழ); (கட். தொ. வரி.);.

துரிஞ்சிநாரத்தை

துரிஞ்சிநாரத்தை turiñjinārattai, பெ. (n.)

துரிஞ்சி பார்க்க;see turinji (செ.அக.);.

     [துரிஞ்சி + நாரத்தை.]

 துரிஞ்சிநாரத்தை turiñjinārattai, பெ. (n.)

துரிஞ்சி2 பார்க்க;See. {} (செஅக);.

     [துரிஞ்சி + நாரத்தை]

துரிஞ்சிப்பீன்

 துரிஞ்சிப்பீன் turiñjippīṉ, பெ. (n.)

   ஒரு முட்செடியின்மீது உறைந்திருக்கும் பணி இதனால் வயிற்றுக் கழிச்சல் ஏற்படும்; solidified dew on a variety of a thorny shrub (சா.அக.);.

     [துரிஞ்சி + பீன்.]

 துரிஞ்சிப்பீன் turiñjippīṉ, பெ. (n.)

   ஒரு முட்செடியின்மீது உறைந்திருக்கும் பனி இதனால் வயிற்றுக் கழிச்சல் ஏற்படும்; solidified dew on a variety of a thorny shrub (சாஅக.);.

     [துரிஞ்சி + பீன்]

துரிஞ்சில்

துரிஞ்சில் turiñjil,    பெ.(n) காற்று அடுப்புவகை; airoven

 துரிஞ்சில் turiñjil, பெ. (n.)

   1. துரிஞ்சில் பார்க்க;see turinjil.

   2. சீக்கிரி (பிங்.); பார்க்க; Sikkiri, black sirissa (செ.அக.);.

     [துருஞ்சில் → துரிஞ்சில்.]

 துரிஞ்சில் turiñjil, பெ. (n.)

   1. துரிஞ்சில் பார்க்க;See. {}.

   2. சீக்கிரி (பிங்.); பார்க்க;{}; black sirissa (செ.அக);.

     [துருஞ்சில் → துரிஞ்சில்]

துரிதமடித்தல்

 துரிதமடித்தல் duridamaḍiddal, பெ. (n.)

   காலவிரைவுபட மத்தளமடித்தல் (வின்.);; to beat drums to the quickest movement.

     [Skt. druta → த. துரிதம்+அடித்தல்]

துரிதம்

துரிதம்1 duridam, பெ. (n.)

   1. வேகம்; speed, quickness, expedition.

     “துரிதமான் நேரிற் போனான்” (கம்பரா.தைல.54);.

   2 ஆடல் பாடல்களில் தாள விரைவு; a quick movement in singing or dancing.

     “துரிதமாக்கள் விளம்பித நெறிவழாமைக் கந்தர்ப்ப மகளிராடும்” (கம்பரா.ஊர்தேடு.106);.

   3. தாளத்தின் கால மாறுபாட்டில் (பேதம்); 8192 கணங்கொண்டது. (பரத.தாள.27);;   4. தாளத்தின் உறுப்பு (அங்கம்); வகையுள் இரண்டு அசரகாலங் கொண்டது. (பரத.தாள.35.);;   5. விரைந்த செலவினதாகிய இலய வகை (பரத.தாள.51.);; a variety of ilayai, having a quick pace.

     [Skt. druta → த. துரிதம்1]

 துரிதம்2 duridam, பெ. (n.)

   1. கரிசு, அறங்கடை (பாவம்); (சூடா.);; vice, wickedness, sin, tarpitude.

   2. கலக்கம் (சூடா.);; agitation of mind, perturbation, confussion.

   3. கேடு (வின்.);; destruction, ruin, annihilation.

     [Skt. durita → த. துரிதம்2]

துரிதம்போடு-தல்

துரிதம்போடு-தல் duridambōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. காலவிரைவுபட நடித்தல்; to dance with a quick step.

   2. தேவையற்ற (தகாத); ஒன்றை அடிக்கடி கேட்டு வற்புறுத்துதல்;(J.);; to persist in an improper request.

     [Skt. durita → த. துரிதம்+போடு-]

துரியசிவன்

 துரியசிவன் turiyasivaṉ, பெ. (n.)

   மும்மூர்த்திகட்கும் கடந்த நிலையான (அதீதம்); சிவபெருமான். (இ.வ.);;     [Skt. turya → த. துரியம்+சிவன்]

துரியச்சந்தி

துரியச்சந்தி turiyaccandi, பெ. (n.)

இரவிற் செய்யும்படி விதிக்கப்பட்டுள்ள ஒழுக்கம் (அனுட்டானம்);;({}.);

 religious rites ordained to be performed after nightfall.

     “முடித்துநற் றுரியச் சந்தி” (தசகா.குருபூ.5);.

துரியத்தானம்

துரியத்தானம் turiyattāṉam, பெ. (n.)

   ஆதன் (ஆன்மா); துரிய நிலையில் அடங்கு தற்குரிய உந்திப் பேரிடம் (பிரதேசம்);; a mystic region near the navel into which the soul retires in its turiyam stage.

     “துரியத்தானம் எனப்படும் உந்தியில்” (சி.போ.சிற்.4,3,பக்.99);.

     [Skt. turya+{} → த. துரியத்தானம்]

துரியன்

துரியன் turiyaṉ, பெ. (n.)

   1. மாசற்ற உயிர் (வேதா. ஆ.79);; soul in the highest state.

   2. கடவுள் (சங்.அக.);; God (செ.அக.);.

 துரியன் turiyaṉ, பெ. (n.)

   1. மாசற்ற உயிர் (வேதா. ஆ. 79);; soul in the highest state.

   2. கடவுள் (சங்அக.);; God (செஅக.);.

துரியபாகம்

 துரியபாகம் turiyapākam, பெ. (n.)

   கால்பங்கு; one fourth portion.

துரியம்

துரியம் turiyam, பெ.(n.)

   ஓர் இசைக்கருவி; a kind of musical instrument. [தூர்-துரியம்]

 துரியம்1 turiyam, பெ. (n.)

   1. பொதியெருது (சூடா.);:

 pack-bullock.

   2. சுமக்கை (வின்.);; bearing, carring.

 துரியம்2 turiyam, பெ. (n.)

   விரைவு; quickness.

     “இதென்ன துரியம்” (தெய்வச். விறலிவிடு.243);.

 துரியம்1 turiyam, பெ. (n.)

   1. பொதியெருது (சூடா.);:

 pack-bullock.

   2. சுமக்கை (வின்.);; bearing, carring.

 துரியம்2 turiyam, பெ. (n.)

   விரைவு; quickness.

     “இதென்ன துரியம்” (தெய்வச். விறலிவிடு. 243);.

துரியாசிரமம்

 துரியாசிரமம் turiyāciramam, பெ. (n.)

   நாலாவது தவமனை (ஆசிரமம்);, துறவுநிலை (சன்னியாசம்);; asceticism, as the fourth stage.

     [Skt. turya+srama → த. துரியாசிரமம்]

துரியாதீதத்தானம்

துரியாதீதத்தானம் turiyātītattāṉam, பெ. (n.)

   ஆதன் (ஆன்மா); துரியாதீத முறையில் ஒழுங்குதற்குரிய அடிப்படை (மூலாதாரம்); நிலை அல்லது இடம் (ஸ்தானம்); சி.கோ.சிற்.4,3,பக். 99);; the {} into which the soul retiresinitsturiyatitam stage.

     [Skt. {} → த. துரியா தீதத்தானம்]

துரியாதீதநிலை

 துரியாதீதநிலை turiyātītanilai, பெ. (n.)

   ஆன்மாவின் தூய்மை நிலை; the highest state of purity of the soul. (சா.அக.);

துரியாதீதம்

துரியாதீதம் turiyātītam, பெ. (n.)

   1. அடிப்படையில் (மூலாதாரம்); ஆதன் (ஆன்மா); தங்கி அவிச்சை மாத்திரையை நுகரும் (விசய்கரிக்கும்); ஐந்தாம் ஆதன் (ஆன்மா); நிலை, (சி.போ.பா.4,3,பக்.278,புதுப்.);;   2. நூற்றெட்டு மறைமங்களுள் (உபநிடதம்);ஒன்று;an {},

 one of 108.

     [Skt. {} → த. துரியாதீதம்]

துரியோதனன்

துரியோதனன் turiyōtaṉaṉ, பெ. (n.)

   திரிதராட்டிரன் மக்களில் மூத்தவன்; the eldest of the sons of Tirudarāţţiran.

     “துரியோதனன் படை கெடும்படி வென்ற அருச்சுனனை” (சீவக.456, உரை);.

 துரியோதனன் turiyōtaṉaṉ, பெ. (n.)

   திரி தராட்டிரன் மக்களில் மூத்தவன்; the eldest of the sons of {}.

     “துரியோதனன் படை கெடும்படி வென்ற அருச்சுனனை” (சீவக. 456, உரை.);.

துரீ

 துரீ turī, பெ. (n.)

   பாவாற்றி (வின்.);; brush or fibrous stick, useed to clean and separate the threads of the woof (செ.அக.);.

 துரீ turī, பெ. (n.)

   பாவாற்றி (வின்.);; brush or fibrous stick, useed to clean and separate the threads of the woof (செ.அக);.

துரீயபாகம்

 துரீயபாகம் turīyapākam, பெ. (n.)

   காற்பங்கு (யாழ்.அக.);; one-fourth (செ.அக.);.

 துரீயபாகம் turīyapākam, பெ. (n.)

   காற்பங்கு (யாழ்.அக);; one-fourth (செ.அக);.

துரீயம்

துரீயம் turīyam, பெ. (n.)

துரியம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see turiyam.

 துரீயம் turīyam, பெ. (n.)

துரியம்1 (யாழ்அக.); பார்க்க;See. turiyam.

துரீலெனல்

 துரீலெனல் turīleṉal, பெ. (n.)

   எதிர்பாராது விரைந்து வருதற் குறிப்பு; expr. signifying suddenness.

     “துரீலென்று உள்ளே புகுந்தான்” (செ.அக.);.

துரு

துரு1 turu, பெ. (n.)

   மரம் (உரி.நி.);; tree (செ.அக.);.

 துரு2 turu, பெ. (n.)

   1. இருப்புக் கறை; rust.

     “வல்லிரும்பிற் றுருத்தான் வந்தே பிறந்தென்ன” (குமரே. சத. 90);.

   2. களிம்பு (வின்.);; verdigric.

   3. குற்றம்; flaw.

     “துருவின் மாமணியாரம்” (கம்பரா. உலா.43);.

   4. செம்மறியாடு; sheep.

     “ஆடு தலைத் துருவின்” (நற்.169);.

 துரு3 turu, பெ. (n.)

   வேதம் முதலியன ஒதுஞ் சந்தவகை; recital of a vedic text etc., by a disciple following his preceptor’s lead.

     “சாகையிலும் கற்பத்திலும் கணத்திலும் துருச்சொல்லி” (T.A.S.i.8);.

 துரு1 turu, பெ. (n.)

   மரம் (உரி.நி.);; tree (செஅக);.

 துரு2 turu, பெ. (n.)

   1. இருப்புக் கறை; rust.

     “வல்லிரும்பிற் றுருத்தான் வந்தே பிறந்தென்ன” (குமரே. சத. 90);.

   2. களிம்பு (வின்.);; verdigric.

   3. குற்றம்; flaw.

     “துருவின் மாமணியாரம்” (கம்பரா. உலா. 43);.

   4. செம்மறியாடு; sheep.

     “ஆடு தலைத் துருவின்” (நற். 169);.

 துரு3 turu, பெ. (n.)

   வேதம் முதலியன ஒதுஞ் சந்தவகை; recital of a vedic text etc., by a disciple following his preceptor’s lead.

     “சாகையிலும் கற்பத்திலும் கணத்திலும் துருச்சொல்லி” (T.A.S.i,8);.

 துரு turu, பெ. (n.)

   வேதம் முதலியன ஒதும் சந்தவகை; recital of a {} text, etc. by a disciple following his preceptor’s lead.

     “சாகையிலும் கற்பத்திலும் கணத்திலுந் துருச்சொல்லி” (தெய்வச். விறலிவிடு. 243);.

துருக்கத்தலை

 துருக்கத்தலை turu-k-kattalai, பெ. (n.)

   கருநிறமுள்ள கடல்மீன்வகை; sea fish, dark grey (செஅக);.

     [துரு + கற்றலை]

துருக்கத்தைலை

 துருக்கத்தைலை turukkattailai, பெ. (n.)

   கருநிறமுள்ள கடல்மீன்வகை; sea fish, dark grey (செ.அக.);.

     [துரு + கற்றலை.]

துருக்கன்

துருக்கன் turukkaṉ, பெ. (n.)

   1. துருக்கி தேசத்தான்; native of Turkey.

     “துருக்கர்தர வந்த… வயப்பரிகள்3 (கம்பரா.வரைக்.13);.

   2. முகமதியன் (அக.நி.);; Muhammadan.

     [Skt. turuska → த. துருக்கன்]

துருக்கப்பல்

 துருக்கப்பல் turukkappal, பெ. (n.)

   ஒழுங்கில்லாது வெளி நீண்ட பல்; an extremely large tooth projecting beyond the lips (சா.அக.);.

 துருக்கப்பல் turukka-p-pal, பெ. (n.)

   ஒழுங்கில்லாது வெளி நீண்ட பல்; an extremely large tooth projecting beyond the lips (சா.அக.);.

துருக்கம்

துருக்கம்1 turukkam, பெ. (n.)

   1. மான் மணத்தி (திவா.);; musk.

   2. மத (கத்தூரி); மான் (திவா.);; musk deer.

   3. குங்குமம் (திவா.); பார்க்க;see Kungumam; saffron.

   4. குங்குமமரம் (பிங்.);; arnotto.

 துருக்கம்2 turukkam, பெ. (n.)

   1. செல்லுதற்குரிய இடம் (உரி.நி.);; inaccessible.

   2. மலையரண்; mountain fortress, stronghold, fastness.

     “மாற்றுருக்க மிலாமையின்” (இரகு. மாலையீ.113);.

   3. குறிஞ்சி நிலம் (பிங்.);; hilly tract.

   4. காடு (பிங்);; forest, jungle.

   5. ஒடுக்கமான வழி (யாழ்.அக.);; narrow path.

   6. மதில் (பிங்.);; rampart.

 துருக்கம்3 turukkam, பெ. (n.)

குந்துருக்கம் பார்க்க (மலை.);;see kunturukkam, konkany resin.

     [துரு → துருக்கம்.]

 துருக்கம்1 turukkam, பெ. (n.)

   1. மான் மணத்தி (திவா.);; musk.

   2. மத (கத்தூரி); மான் (திவா.);; musk deer.

   3. குங்குமம் (திவா.); பார்க்க;See. {}; saffron.

   4. குங்குமமரம் (பிங்.);; arnotto.

 துருக்கம்2 turukkam, பெ. (n.)

   1. செல்லுதற்குரிய இடம் (உரி.நி.);; inaccessible

   2. மலையரண்; mountain fortress, stronghold, fastness.

     “மாற்றுருக்க மிலாமையின்” (இரகு. மாலையீ. 113);.

   3. குறிஞ்சி நிலம் (பிங்.);; hilly tract.

   4. காடு (பிங்.);; forest, jungle.

   5. ஒடுக்கமான வழி (யாழ்.அக.);; narrow path.

   6. மதில் (பிங்.);; rampart.

 துருக்கம்3 turukkam, பெ. (n.)

   குந்துருக்கம் பார்க்க (மலை.);;See. kunturukkam; konkany resin.

     [துரு → துருக்கம்]

துருக்கற்றாழை

 துருக்கற்றாழை turukkaṟṟāḻai, பெ. (n.)

   கடற்கரை ஒரங்களில் விளையும் ஒரு வகைச் சிவப்புக் கற்றாழை; rusty coloured aloe. It is found grown in the sea coast. but it is common in the western coast (சா.அக.);.

     [துரு + கற்றாழை.]

 துருக்கற்றாழை turukkaṟṟāḻai, பெ. (n.)

   கடற்கரை ஒரங்களில் விளையும் ஒரு வகைச் சிவப்புக் கற்றாழை; rusty coloured aloe. It is found grown in the sea coast. but it is common in the western coast (சா.அக);.

     [துரு + கற்றாழை]

துருக்கல்

துருக்கல் turukkal, பெ. (n.)

   1. செம்புறைக்கல்; iron ston, laterite.

     “துருக்கலோ கொடுங்கருங்கலோ” (அருட்பா.vi. ஆற்றாமை, 3, 8);.

   2. இருப்புக் கிட்டம்; iron dross (யாழ்.அக.);.

     [துரு → துருக்கல்.]

 துருக்கல் turukkal, பெ. (n.)

   1. செம்புறைக்கல்; iron ston, laterite.

     “துருக்கலோ கொடுங்கருங்கலோ” (அருட்பா. vi. ஆற்றாமை, 3, 8);.

   2. இருப்புக் கிட்டம்; iron dross (யாழ்.அக.);.

     [துரு → துருக்கல்]

துருக்கவேம்பு

 துருக்கவேம்பு turukkavēmbu, பெ. (n.)

மலைவேம்பு பார்க்க;mountain neem.

     [துருக்கம் + வேம்பு.]

 துருக்கவேம்பு turukkavēmbu, பெ. (n.)

   மலைவேம்பு பார்க்க; mountain neem.

     [துருக்கம் + வேம்பு]

துருக்கி

துருக்கி turukki, பெ. (n.)

   1. ஒரு நாடு; the country of Turkey.

   2. துருக்கிதேயத்துக் குதிரை (வின்.);; a large Turkish horse.

     [Skt. {} → த. துருக்கி]

துருங்கூர்

 துருங்கூர் turuṅār, பெ.(n.)

   கள்ளக்குறிச்சி வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Kallakurichi Taluk.

     [துரிஞ்சல்-துருங்கு+ஊரி]

துருசி

துருசி turusi, பெ. (n.)

துருசு பார்க்க;see turuccu (செ.அக.);.

 துருசி turusi, பெ. (n.)

துருசு1 பார்க்க;See. turucu (செ.அக.);.

துருசிகுரு

 துருசிகுரு turusiguru, பெ. (n.)

   வெடியுப்பு (யாழ்.அக.);; sal-ammoniac.

துருசு

துருசு1 turusu, பெ. (n.)

   1. மயிற்றுத்தம்; blue vitriol.

   2. மாசு (வின்.);; spot, dirt, blemish, stain, defect.

   3. களிம்பு (யாழ்.அக.);; rust.

 துருசு2 turusu, பெ. (n.)

   1. விரைவு; haste, speed.

     “துருசா வசப்படுத்தும்” (விறலிவிடு);.

   2. ஆர்வ மிகுதி; earnestness.

துருசுசெந்தூரம்

 துருசுசெந்தூரம் turususendūram, பெ. (n.)

   துருசைக் கொண்டு செய்யும் செந்தூரம்; calcined red oxide of verdigris (சா.அக.);.

     [துருசு + செந்தூரம்.]

 துருசுசெந்தூரம் turususendūram, பெ. (n.)

   துருசைக் கொண்டு செய்யும் செந்தூரம்; calcined red oxide of verdigris (சா.அக.);.

     [துருசு + செந்தூரம்]

துருசுச்செம்பு

 துருசுச்செம்பு turusussembu, பெ. (n.)

   துருசினின்று எடுக்கும் செம்பு இது தூய்மையான செம்பு என்று கருதப்படும்; copper derived from verdigris. It is said to be pure copрсг. (சா.அக.);.

     [துருசு + செம்பு.]

 துருசுச்செம்பு turusussembu, பெ. (n.)

   துருசினின்று எடுக்கும் செம்பு இது துாய்மையான செம்பு என்று கருதப்படும்; copper derived from verdigris. It is said to be pure copper. (சா.அக.);.

     [துருசு + செம்பு]

துருசுமெழுகு

 துருசுமெழுகு turusumeḻugu, பெ. (n.)

   அடி முடியோடு துருசையும் சேர்த்துச் செய்யும் ஒரு வகை மெழுகு; a wax like preparation made with verdigris and the human skull as chief ingredients (சா.அக.);.

துருச்செய்-தல்

 துருச்செய்-தல் turucceytal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஓரந் தைத்தல் (இ.வ.);; to overcast in sewing.

     [E. Through → த. துரு+செய்-,]

துருச்சொல்லு-தல்

துருச்சொல்லு-தல் duruccolludal, செ.குன்றா.வி. (v.t.)

   ஒரு வகை முறையில் மறை (வேதம்); ஓதுதல்; to recite a Vedic text in a particular mode.

     “சூத்திரத்திலும் சூத்திரா ரணத்திலுந் துருச்சொல்லி” (T.A.S.i,8);.

துருஞ்சாபுரம்

 துருஞ்சாபுரம் turuñjāpuram,    பெ..(ո.) திருவண்ணாமலை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Thiruvannamalai Taluk.

     [துரிஞ்சை+புரம்]

துருஞ்சில்

 துருஞ்சில் turuñjil, பெ. (n.)

   வவ்வால் (திவா.);; bat (செ.அக.);.

துருணன்

துருணன் turuṇaṉ, பெ. (n.)

   சிவன் (கலிங்கபு. 8);;Šivan (செ.அக.);.

 துருணன் turuṇaṉ, பெ. (n.)

   சிவன் (கலிங்கபு. 41,. 8);;{} (செ.அக.);.

துருணி

துருணி turuṇi, பெ. (n.)

   1. தேள்; scorpion.

   2. பெண்ணாமை (கழ. தமி. அக.);.

 துருணி turuṇi, பெ. (n.)

   1. தேள்; scorpion

   2. பெண்ணாமை (கழ. தமி. அக.);.

துருதம்

துருதம் durudam, பெ. (n.)

   துரிதம்1 (வின்.);; quickness.

     [Skt.druta → த. துருதம்]

துருதிவாதி

 துருதிவாதி durudivādi, பெ. (n.)

   தீம்பாலை யென்னும் மரம் (சங்.அக.);; a tree.

 துருதிவாதி durudivādi, பெ. (n.)

   தீம்பாலை யென்னும் மரம் (சங்அக.);; a tree.

துருதுரு-த்தல்

துருதுரு-த்தல் duruduruddal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அமைதியின்றி இருத்தல்; to be fidgetty, restless;

 to make idle motions or gestures.

     “அவன் மிகவும் துருதுருத்தவன்”.

   2. துடித்தல்; to quiver, as the lips or tongue through desire to speak.

   3. பரபரப்பு; to be in great haste.

     [ஒருகா. துருதுரெனல் → துருதுரு.]

 துருதுரு-த்தல் duruduruddal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அமைதியின்றி இருத்தல்; to be fidgetty, restless;

 to make idle motions or gestures.

     “அவன் மிகவும் துருதுருத்தவன்”

   2. துடித்தல்; to quiver, as the lips or tongue through desire to speak.

   3. பரபரப்பு; to be in great haste.

     [ஒருகா. துருதுரெனல் → துருதுரு-,]

துருதுருக்கைத்தனம்

துருதுருக்கைத்தனம் durudurukkaiddaṉam, பெ. (n.)

   குறும்புத்தனம்; mischievousness, rebellious conduct.

     “துருதுருக்கைத்தனம் அடித்துத் திரிந்த நீ” (ஈடு. 1, 3, 1);.

     [துருதுரு → துருதுருக்கைத்தனம்.]

 துருதுருக்கைத்தனம் durudurukkaiddaṉam, பெ. (n.)

   குறும்புத்தனம்; mischieviousness, rebellious conduct.

     “துருதுருக்கைத்தனம் அடித்துத் திரிந்த நீ” (ஈடு 1, 3, 1);.

     [துருதுரு → துருதுருக்கைத்தனம்]

துருதுருபாவை

 துருதுருபாவை durudurupāvai, பெ. (n.)

   துந்துருபாவை; restless, fidgetty girl or woman (செ.அக.);.

     [துருதுரு → துருதுருபாவை.]

 துருதுருபாவை durudurupāvai, பெ. (n.)

   துந்துருபாவை; restless, fidgetty girl or woman (செஅக);.

     [துருதுரு → துருதுருபாவை]

துருதுருப்பு

துருதுருப்பு duruduruppu, பெ. (n.)

   1. அமைவின்மை; restlessness, impatience.

   2. விரைவு; haste.

   3. சுறுசுறுப்பு; active habit (செ.அக.);.

     [துருதுரு → துருதுருப்பு.]

 துருதுருப்பு turuturuppu, பெ. (n.)

   1. அமைவின்மை; restlessness, impatience.

   2. விரைவு; haste.

   3. சுறுசுறுப்பு; active habit (செஅக.);.

     [துருதுரு → துருதுருப்பு]

துருதுருப்பை

 துருதுருப்பை duruduruppai, பெ. (n.)

   அமைதி யற்றவன்; a fidgetly or restless person (செ.அக.);.

     [துருதுரு → துருதுருப்பை.]

 துருதுருப்பை turuturuppai, பெ. (n.)

   அமைதி யற்றவன்; a fidgetly or restless person (செ.அக);.

     [துருதுரு → துருதுருப்பை]

துருதுரும்பை

 துருதுரும்பை durudurumbai, பெ. (n.)

   பிள்ளை விளையாட்டு வகை (யாழ்.அக);; a child’s game.

     [துருதுரு → துருதுரும்பை.]

 துருதுரும்பை durudurumbai, பெ. (n.)

   பிள்ளை விளையாட்டு வகை (யாழ்.அக.);; a child’s game.

     [துருதுரு → துருதுரும்பை]

துருதுருவெனல்

 துருதுருவெனல் duruduruveṉal, பெ. (n.)

துருதுரெனல் பார்க்க;see turuturenal (செ.அக.);.

 துருதுருவெனல் duruduruveṉal, பெ. (n.)

துருதுரெனல் பார்க்க;See. {} (செஅக);.

துருதுரெனல்

 துருதுரெனல் durudureṉal, பெ. (n.)

   அமைவின்மைக் குறிப்பு; expr. signifying restlessness, impatience, uneasiness, the state of being always in motion.

துருதை

துருதை durudai, பெ. (n.)

   1. தினவு; itching.

   2. ஆசைப்பாடு; craving (செ.அக.);.

துருத்தி

துருத்தி turutti, பெ.(n.)

   பொம்மலாட்டத்தில் பயன்படுத்தப்பட்ட ஓர் இசைக்கருவி; a music accompaniment in puppet show.

     [துரு-துருத்தி]

 துருத்தி2 turutti, பெ.(n.)

   காற்று அடிக்கும் கருவி; a wind blower.

     [துரு-துருத்தி]

 துருத்தி1 turutti, பெ. (n.)

   1. ஆற்றிடைக்குறை; ait, islet in a river.

     “காடுங் காவும் கவின்பெறு துருத்தியும்” (திருமுரு. 223);.

   2. கவறாட்டத்து வழங்கும் ஒரு குழுஉக்குறி; a throw in the game of lice.

     ‘துஞ்சலி னடமென்பர் துருத்தி யீதென்பர்’ (கந்தபு. கயமுகனுற்.167);. (செ.அக.);.

     [துரு → துருத்தி.]

 துருத்தி2 turutti, பெ. (n.)

   1. தோல் (பிங்.);; skin, lather.

   2. உலையூதுகருவி; bellows.

     “கொல்லன் விசைத்துவாங்கு துருத்தியின்” (அகநா.224);.

   3. தோற்பை; leather bag or bottle for carrying water, leather bag.

     “துருத்தியாங் குரம்பை தன்னில்” (தேவா.953, 4);.

   4. நீர்வீசுங்கருவி; a kind of leather squirt for sprinkling water.

     ‘மேகமென் றுருத்திகொண்டு’ (கம்பரா.மாரீச.14);.

   5. முழுமையும் ஆட்டுத்தோலாலியன்ற காற்றுக் கருவி; bass-pipe, made of the entire skin of a sheep or goat with two pipes, one to blow with the other to let out air.

   6. ஒத்து; a reed instrument.

   7. வயிறு; stomach (செ.அக.);.

     [துருத்து → துருத்தி.]

 துருத்தி1 turutti, பெ. (n.)

   1. ஆற்றிடைக்குறை; ait, islet in a river.

     “காடுங் காவும் கவின்பெறு துருத்தியும்” (திருமுரு. 223);.

   2. கவறாட்டத்து வழங்கும் ஒரு குழூஉக்குறி; a throw in the game of lice.

     ‘துஞ்சலி னடமென்பர் துருத்தி யீதென்பர்’ (கந்தபு. கயமுகனுற். 167); (செ.அக.);.

     [துரு → துருத்தி]

 துருத்தி2 turutti, பெ. (n.)

   1. தோல் (பிங்.);; skin, lather.

   2. உலையூதுகருவி; bellows.

     “கொல்லன் விசைத்துவாங்கு துருத்தியின்” (அகநா. 224);.

   3. தோற்பை; leather bag or bottle for carrying water, leather bag.

     “துருத்தியாங் குரம்பை தன்னில்” (தேவா. 953, 4);.

   4. நீர்வீசுங்கருவி; a kind of leather squirt for sprinkling water.

     “மேகமென் றுருத்திகொண்டு” (கம்பரா. மாரீச. 14);.

   5. முழுமையும் ஆட்டுத்தோலாலியன்ற காற்றுக் கருவி; bass-pipe, made of the entire skin of a sheep or goat with two pipes, one to blow with the other to let out air.

   6. ஒத்து; a reed instrument.

   7. வயிறு; stomach (செ.அக.);.

     [துருத்து → துருத்தி]

 துருத்தி turutai, பெ. (n.)

   1. தினவு; itching.

   2. ஆசைப்பாடு; craving (செஅக.);.

 துருத்தி turutti, பெ. (n.)

   தீய (துட்டப்); பெண்(சூடா);; bad woman.

     [Skt.{} → த. துருத்தி2]

துருத்திக்கழுத்து

துருத்திக்கழுத்து turuttikkaḻuttu, பெ. (n.)

துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;see turtlti-kkulay.

     [துருத்தி2 + கழுத்து.]

 துருத்திக்கழுத்து turuttikkaḻuttu, பெ. (n.)

துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;See. {}.

     [துருத்தி2 + கழுத்து]

துருத்திக்குழற்பண்ணை

 துருத்திக்குழற்பண்ணை turuttikkuḻṟpaṇṇai, பெ. (n.)

துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;see turutti-k-kulāy (செ.அக.);.

     [துருத்தி + குழல் + பண்ணை.]

 துருத்திக்குழற்பண்ணை turuttikkuḻṟpaṇṇai, பெ. (n.)

துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;See. {}. (செ.அக.);

     [துருத்தி + குழல் + பண்ணை]

துருத்திக்குழாய்

 துருத்திக்குழாய் turuttikkuḻāy, பெ. (n.)

   உலைமூக்கு (வின்.);; nozil of bellows.

     [துருத்தி + குழாய்.]

 துருத்திக்குழாய் turuttikkuḻāy, பெ. (n.)

   உலைமூக்கு (வின்.);; nozil of bellows.

     [துருத்தி + குழாய்]

துருத்திப்பாணம்

 துருத்திப்பாணம் turuttippāṇam, பெ. (n.)

   தோற்பையிலிட்டுக் கொளுத்தும் ஒரு வகை வெடி (வின்.);; leather bag filled with gunpowder, used as a rocket.

மறுவ. துருத்திவாணம்

     [துருத்தி + பாணம்.]

 துருத்திப்பாணம் turuttippāṇam, பெ. (n.)

   தோற்பையிலிட்டுக் கொளுத்தும் ஒரு வகை வெடி (வின்.);; leather bag filled with gun powder, used as a rocket.

மறுவ. துருத்திவாணம்

     [துருத்தி + பாணம்]

துருத்திமூக்கு

 துருத்திமூக்கு turuttimūkku, பெ. (n.)

துருத்திக்குழாய் (வின்); பார்க்க;see turutti-k-kulay.

     [துருத்தி + மூக்கு.]

 துருத்திமூக்கு turuttimūkku, பெ. (n.)

துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;See. {}.

     [துருத்தி + மூக்கு]

துருத்தியூது-தல்

துருத்தியூது-தல் duruddiyūdudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உலையூதுகருவியாற் காற்று எழுப்புதல்; to blow the bellows.

   2. துருத்திவாச்சியம்; to play on a bass pipe.

   3. ஒத்துப்பாடுதல்; to echo anothers words;

 to imitiate the words or opinion of a person obsequously.

     [துருத்தி + ஊது.]

 துருத்தியூது-தல் duruddiyūdudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உலையூதுகருவியாற் காற்று எழுப்புதல்; to blow the bellows.

   2. துருத்திவாச்சியம் ஊதுதல்; to play on a bass pipe.

   3. ஒத்துப் பாடுதல்; to echo anothers words;

 to imitiate the words or opinion of a person obsequously.

     [துருத்தி + ஊது-,]

துருத்து

துருத்து1 duruddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வெளித் தோன்றுதல்; to bulge, protrude.

     [துரு → துருத்து-.]

 துருத்து2 duruddudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வெளித்தள்ளுதல்; to thrust out.

     ‘வயிறு துருத்திக் கொண்டிருக்கிறது’.

     [துரு → துருத்து-.]

 துருத்து1 duruddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வெளித் தோன்றுதல்; to bulge, protrude.

     [துரு → துருத்து-]

 துருத்து2 duruddudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வெளித்தள்ளுதல்; to thrust out.

     ‘வயிறு துருத்திக் கொண்டிருக்கிறது’.

     [துரு → துருத்து-,]

துருத்தூரம்

 துருத்தூரம் turuttūram, பெ. (n.)

   ஊமத்தை (மலை.);; datura.

துருநகம்

துருநகம் turunagam, பெ. (n.)

   1. முள்; கூர்மை; நுண்மை; sharpness (கழதமிஅக);.

 துருநகம் turunagam, பெ. (n.)

   1. முள்; கூர்மை; நுண்மை; sharpness (கழ.தமிஅக);.

துருநாமம்

துருநாமம் turunāmam, பெ. (n.)

   மூலநோய்; piles.

     “துக்கர் துருநாமர்” (சிறுபஞ்.76); (செ.அக.);.

 துருநாமம் turunāmam, பெ. (n.)

   மூலநோய்; piles.

     “துக்கர் துருநாமர்” (சிறுபஞ். 76); (செ.அக.);.

துருந்து-தல்

துருந்து-தல் durundudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. துளை பெரிதாக்குதல்; to enlarge, as a hole or cavity.

   2. ஆராய்தல்; to explore, examine (செ.அக.);.

 துருந்து-தல் turuntu-,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. துளை பெரிதாக்குதல்; to enlarge, as a hole or cavity.

   2. ஆராய்தல்; to explore, examine (செஅக);.

துருபதன்

துருபதன் durubadaṉ, பெ. (n.)

   திரெளபதியின் தந்தையாகிய பாஞ்சாலதேசத்தரசன்; a king of {}, father of Draupadi.

     “துங்கவேற் றுருபதன்றான் சூழ்ந்தது சொல்லலுற்றாம்” (பாரத.திரெளபதி மா.1);.

     [Skt. Drupada → த. துருபதன்]

துருபவருணி

 துருபவருணி turubavaruṇi, பெ. (n.)

   காட்டாமணக்கு (மலை.);; common physic nut (செ.அக.);.

 துருபவருணி turubavaruṇi, பெ. (n.)

   காட்டாமணக்கு (மலை);; common physic nut (செஅக.);.

துருபாதி

 துருபாதி turupāti, பெ. (n.)

   பாதம் வெளி திரும்பிய பெண்; female with feet turned outwards (சா.அக.);.

 துருபாதி turupāti, பெ. (n.)

   பாதம் வெளி திரும்பிய பெண்; female with feet turned outwards (சா.அக);.

துருப்படாதஉலோகம்

 துருப்படாதஉலோகம் turuppaṭātaulōkam, பெ. (n.)

   விலையுயர்ந்த தூய மாழையைக் குறிக்கும் சொல், எளிதில் துருப்பிடிக்காத மாழையையும் குறிக்கும்; noble metals (அறி. களஞ்.);.

     [துரு + படாத + உலோகம்.]

 துருப்படாதஉலோகம் turuppaṭātaulōkam, பெ. (n.)

   விலையுயர்ந்த, தூய மாழையைக் குறிக்கும் சொல், எளிதில் துருபபிடிக்காத மாழையையும் குறிக்கும்; noble metals (அறி. களஞ்);.

     [துரு + படாத + உலோகம்]

துருப்பணம்

 துருப்பணம் turuppaṇam, பெ. (n.)

துரப்பணம் பார்க்க (வின்.);;see tura-p-panam (செ.அக.);.

 துருப்பணம் turuppaṇam, பெ. (n.)

துரப்பணம் பார்க்க (வின்.);;See. {} (செஅக);.

துருப்பிடி-த்தல்

துருப்பிடி-த்தல் turuppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   இரும்பிற் கறை பற்றுதல்; to rust, gater rust.

     ‘துருப்பிடியிருப்புத் துண்டுபோல்’ (அருட்பா.அவாவறுப்பு. 11);

   குற்ற வடையாளம் கண்டுபிடித்தல்; to detect, trace, search (செ.அக..);.

     [துரு + பிடி-.]

 துருப்பிடி-த்தல் turuppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   இரும்பிற் கறை பற்றுதல்; to rust, gater rust.

     ‘துருப்பிடியிருப்புத் துண்டுபோல்’ (அருட்பா.அவாவறுப்பு, 11);

   குற்ற வடையாளம் கண்டுபிடித்தல்; to detect, trace, search (செ.அக.);.

     [துரு + பிடி-,]

துருப்பிணைப்பு

 துருப்பிணைப்பு turuppiṇaippu, பெ. (n.)

   கசிவைத் தடுப்பதற்கு அல்லது மிகுதியான அழுத்தத்தைத் தாங்குவதற்கு ஒரு வளி கரணியைப் பயன்படுத்திச் செய்யப்படும் பிணைப்பு; rust joint (அறி.களஞ்.);.

     [துரு + பிணைப்பு.]

 துருப்பிணைப்பு turuppiṇaippu, பெ. (n.)

   கசிவைத் தடுப்பதற்கு அல்லது மிகுதியான அழுத்தத்தைத் தாங்குவதற்கு ஒரு வளி கரணியைப் பயன்படுத்திச் செய்யப்படும் பிணைப்பு; rust joint (அறி.களஞ்.);.

     [துரு + பிணைப்பு]

துருப்பு

துருப்பு1 turuppu, பெ. (n.)

   படை (சேனை);; troop, army.

     “துருப்புக்குஞ் சரியேறி” (தனிப்பா.i, 381,28);.

     [Skt. troop → த. துருப்பு1]

 துருப்பு2 turuppu, பெ. (n.)

   அட்டையாட்டத்துக் குறிப்புத்தாள் (சீட்டுத்துருப்பு); (இக்.வ.);; trump in card game.

     [E. trump → த. துருப்பு2]

துருப்புக்கூடு

துருப்புக்கூடு turuppukāṭu, பெ. (n.)

   தூற்றாப்பொலி; unwinnowed heap of grain.

     “துருப்புக்கூடாக அவ்வூரையன்றோ இவளு கந்தது” (ஈடு.6,6,1);.

     [துருப்பு + கூடு.]

 துருப்புக்கூடு turuppukāṭu, பெ. (n.)

   தூற்றாப்பொலி; unwinnowed heap of grain.

     “துருப்புக்கூடாக அவ்வூரையன்றோ இவளு கந்தது” (ஈடு. 6, 5, 1);.

     [துருப்பு + கூடு]

துருமசிரோட்டம்

 துருமசிரோட்டம் turumasirōṭṭam, பெ. (n.)

   பனை (மலை);; palmyra palm.

 துருமசிரோட்டம் turumasirōṭṭam, பெ. (n.)

   பனை (மலை.);; palmyra palm.

துருமநகம்

 துருமநகம் turumanagam, பெ. (n.)

   முள் (சங்.அக.);; thorn.

துருமம்

துருமம்1 turumam, பெ. (n.)

   1. மரம் (பிங்.);; tree.

   2. சாப்பிரா (மலை);; arnotto.

   3. கற்பகத்தரு (யாழ்.அக.);; celestial tree.

 துருமம்2 turumam, பெ. (n.)

   பூண்டின் கடைப் பெயர்; plants second term as

   1. கபித்துருமம்; Alipinia galanga.

   2. பூதத்துருமம்;   பெரிய நறுவிலி; large sebeston.

   3. வச்சிரத்துருமம்; திருகுக்கள்ளி; twisted purge.

   4. போதித்துருமம்; அரசமரம்; peepal tree.

   5. மாதத்துருமம்; மாங்காய்; mango tree.

   6. இமத்துருமம்; மலை வேம்பு; hill neem.

   7. அப்பிரியத்துருமம்; வறட்பூவா; white poolah. (சா.அக.);.

 துருமம்3 turumam, பெ. (n.)

   மனக்கலக்கம் (திவா.);; perturbation, perplexity of mind.

 துருமம்1 turumam, பெ. (n.)

   1. மரம் (பிங்.);; tree.

   2. சாப்பிரா (மலை.);; arnotto.

   3. கற்பகத்தரு (யாழ்.அக.);; celestial tree.

 துருமம்2 turumam, பெ. (n.)

   பூண்டின் கடைப் பெயர்; plants second term as

   1. கபித்துருமம்; அரத்தை; Alipinia galanga.

   2. பூதத்துருமம்; பெரிய நறுவிலி; large sebeston.

   3. வச்சிரத்துருமம்;திருகுக்கள்ளி; twisted purge.

   4. போதித்துருமம்;அரசமரம்; peepal tree.

   5. மாதத்துருமம்; மாங்காய்l; mango tree.

   6. இமத்துருமம்; மலை வேம்பு; hill neem.

   7. அப்பிரியத்துருமம்; வறட்பூவா; white poolah. (சா. அக.);.

 துருமம்3 turumam, பெ. (n.)

   மனக்கலக்கம் (திவா);; perturbation, perplexity of mind.

துருமரம்

 துருமரம் turumaram, பெ. (n.)

துருமநகம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see turuma-nagam.

 துருமரம் turumaram, பெ. (n.)

துருமநகம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. turuma-nagam.

துருமவருணி

 துருமவருணி turumavaruṇi, பெ. (n.)

   காட்டாமணக்கு (மூ.அ.);; common physic nut.

 துருமவருணி turumavaruṇi, பெ. (n.)

   காட்டாமணக்கு (மூஅ.);; common physic nut.

துருமாரி

 துருமாரி turumāri, பெ. (n.)

   பானை (யாழ்.அக.);; elephant.

துரும்பன்

துரும்பன் turumbaṉ, பெ.(n.)

   முதுகுளத்தூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in MudukulatturTaluk.

     [துரு(செம்மறி-துரும்பன்]

 துரும்பன் turumbaṉ, பெ. (n.)

   1. கீழோன்; man of the lowest caste.

   2. கீழோனுக்கு வெளுக்கும் வண்ணான் (யாழ்.அக.);; washerman of the low castes.

   3. பயனிலி (தாயு.சுகவாதி.7);.

     ‘துரும்பனே னென்னிறும்’ (செ.அக.);.

     [துரும்பு → துரும்பன்.]

 துரும்பன் turumbaṉ, பெ. (n.)

   1. கீழோன்; man of the lowest caste.

   2. கீழோனுக்கு வெளுக்கும் வண்ணான் (யாழ்.அக.);; washerman of the low castes.

   3. பயனிலி (தாயு. சுகவாதி. 7);.

     ‘துரும்பனே னென்னிறும்’ (செஅக.);.

     [துரும்பு → துரும்பன்]

துரும்பாட்டம்

 துரும்பாட்டம் turumbāṭṭam, பெ. (n.)

   கீச்சுக்கீச்சுத் தாம்பாளம் (வின்.);; a children’s game (செ.அக.);.

     [துரும்பு + ஆட்டம்.]

 துரும்பாட்டம் turumbāṭṭam, பெ. (n.)

   கீச்சுக்கீச்சுத் தாம்பாளம் (வின்.);; a children’s game (செ.அக.);.

     [துரும்பு + ஆட்டம்]

துரும்பாய்ப்போ-தல்

 துரும்பாய்ப்போ-தல் turumbāyppōtal, பெ. (n.)

   இளைத்துப்போதல்; emociated as in disease (சாஅக.);.

துரும்பாய்ப்போதல்

 துரும்பாய்ப்போதல் turumbāyppōtal, பெ. (n.)

   இளைத்துப்போதல்; emociated as in disease (சா.அக.);.

துரும்பு

துரும்பு turumbu, பெ. (n.)

   1. கூளம்; bits of straw.

   2. சக்கை; refuse stalles, as of sugar-cane.

     ‘துரும்பெழுந்து வேங்கால்’ (நாலடி.35);.

   3. சீராக; splinder.

   4. கண்ணுக்கு மையிடுங் கருவி; brush for paining eyes.

     ‘கண்ணுக்கிட ஒரு துரும்பில்லாதபடி அழிந்து’ (ஈடு. 5, 6, 1);.

   5. ஒரு வகுப்பு (1);; a caste.

     [துரு → துரும்பு.]

 துரும்பு turumbu, பெ. (n.)

   1. கூளம்; bits of straw.

   2. சக்கை; refuse stalles, as of sugar- cane.

     ‘துரும்பெழுந்து வேங்கால்’ (நாலடி. 35);.

   3. சீராக; splinder.

   4. கண்ணுக்கு மையிடுங் கருவி; brush for paining eyes.

     ‘கண்ணுக்கிட ஒரு துரும்பில்லாதபடி அழிந்து’ (ஈடு. 5, 6, 1);.

   5. ஒரு வகுப்பு (1);; a caste.

     [துரு → துரும்பு]

துரும்புகொடு-த்தல்

 துரும்புகொடு-த்தல் turumbugoḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   விலக்கி விடுதற் குறிப்பாகத் துரும்பை மனைவியிடம் கொடுத்தல் (வின்.);; to give a straw to a wife in token of divorce.

     [துரும்பு + கொடு.]

 துரும்புகொடு-த்தல் turumbugoḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   விலக்கி விடுதற் குறிப்பாகத் துரும்பை மனைவியிடம் கொடுத்தல் (வின்.);; to give a straw to a wife in token of divorce.

     [துரும்பு + கொடு]

துரும்புடன்

 துரும்புடன் turumbuḍaṉ, பெ. (n.)

   தூற்றாப் பொலி; heap of grain which has not been winnowed (செ.அக.);.

     [துரும்பு + உடன்.]

 துரும்புடன் turumbuḍaṉ, பெ. (n.)

   தூற்றாப் பொலி; heap of grain which has not been winnowed (செ.அக.);.

     [துரும்பு + உடன்]

துரும்புமுறித்துப்போடு-தல்

துரும்புமுறித்துப்போடு-தல் durumbumuṟidduppōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தடை உண்டாக்குதல்; to create obstructions or obstacles.

   2. பகை உண்டாக்குதல்; to sow seeds of discord, as between friends.

     [துரும்பு + முறித்து + போடு-.]

 துரும்புமுறித்துப்போடு-தல் durumbumuṟidduppōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தடை உண்டாக்குதல்; to create obstructions or obstacles.

   2. பகை உண்டாக்குதல்; to sow seeds of discord, as between friends.

     [துரும்பு + முறித்து + போடு-,]

துரும்புவாங்கு-தல்

 துரும்புவாங்கு-தல் durumbuvāṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   விலகவுடம்படுதற் குறிப்பாக மனைவி துரும்பைப் பெற்றுக் கொள்ளுதல் (வின்.);; to take a straw, as a wife consenting to be divorced.

     [துரும்பு + வாங்கு-.]

 துரும்புவாங்கு-தல் durumbuvāṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   விலகவுடம்படுதற் குறிப்பாக மனைவி துரும்பைப் பெற்றுக் கொள்ளுதல் (வின்.);; to take a straw, as a wife consenting to be divorced.

     [துரும்பு + வாங்கு-,]

துரும்பொன்

 துரும்பொன் turumboṉ, பெ. (n.)

   இரும்பு; iron (சா.அக.);.

துருளக்கம்

துருளக்கம் turuḷakkam, பெ. (n.)

   1. குந்துருக்கம் (மூ.அ.);; Indian gum anime.

   2. நறும்புகை (வின்.);; frank incense.

 துருளக்கம் turuḷakkam, பெ. (n.)

   1. குந்துருக்கம் (மூ. அ.);; Indian gum anime.

   2. நறும்புகை (வின்.);; frank incense.

துருவ மண்டலம்

 துருவ மண்டலம் turuvamaṇṭalam, பெ.(n.)

   ஏழு (சப்த); மண்டலங்களுள் ஒன்றாகிய துருவப்பகுதி; region of the pole-star, one of capta-mantalam.

     [Skt.dhruva → த.துருவம்+மண்டலம்]

துருவகம்

 துருவகம் turuvagam, பெ. (n.)

   குற்றி (யாழ்.அக.);; stump.

 துருவகம் turuvagam, பெ. (n.)

   குற்றி (யாழ்.அக);; stump.

துருவங்கட்டு-தல்

துருவங்கட்டு-தல் duruvaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கணக்கு நெறிமுறை உண்டாக்குதல்; a rule for any mathematical calculation.

   2. உதவி தேடுதல்; to devise means or expedients.

     [துருவம் + கட்டு-.]

 துருவங்கட்டு-தல் duruvaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கணக்கு நெறிமுறை உண்டாக்குதல்; a rule for any mathematical calculation.

   2. உதவி தேடுதல்; to devise means or expedients.

     [துருவம் + கட்டு-,]

துருவசக்கரம்

துருவசக்கரம்1 turuvasakkaram, பெ. (n.)

   இரவு பகல்களை உண்டாக்குவதாகக் கருதப்படும் வானச் சக்கரம்; the wheel of Dhruva, turning the heavens and causing the motions.

     “மேருவின் புறஞ்சூழ்ந்தாடுந் துருவ சக்கரம்போல்” (திருவிளை. திருமணப்.161);.

     [துருவம் + சக்கரம்.]

 துருவசக்கரம்2 turuvasakkaram, பெ. (n.)

   உலகின் குளிர்ச்சி மண்டலங்களை வரையறுக்கும் சுற்று (ரேகை); வரிகை; polar circles. (M.Navi. 57);.

     [துருவம் + சக்கரம்.]

 துருவசக்கரம்1 turuva-cakkaram, பெ. (n.)

   இரவு பகல்களை உண்டாக்குவதாகக் கருதப்படும் வானச் சக்கரம்; the wheel of Dhruva, turning the heavens and causing the motions.

     “மேருவின் புறஞ்சூழ்ந்தாடுந் துருவ சக்கரம்போல்” (திருவிளை. திருமணப். 161);.

     [துருவம் + சக்கரம்]

 துருவசக்கரம்2 turuva-cakkaram, பெ. (n.)

   உலகின் குளிர்ச்சி மண்டலங்களை வரையறுக்கும் சுற்று (ரேகை); வரிகை; polar circles. (M.Navi. 57);

     [துருவம் + சக்கரம்]

துருவதாளம்

துருவதாளம் turuvatāḷam, பெ. (n.)

   1. ஒன்பது தாளத்துளொன்று (திவா.);; a variety of time measure.

   2. சத்தத் தாளத்தொன்று; a variety of time-measure represented thus 180, one of catta-tálam.

     [துருவம் + தாளம்.]

 துருவதாளம் turuvatāḷam, பெ. (n.)

   1. ஒன்பது தாளத்துளொன்று (திவா.);; a variety of time measure.

   2. சத்தத் தாளத்தொன்று (பரத.தாள. 18);; a variety of time-measure represented thus 180, one of catta-{}.

     [துருவம் + தாளம்]

துருவபதம்

துருவபதம் duruvabadam, பெ. (n.)

   1. துருவ மண்டலம்; region of the pole star, as attained by Duruva.

     “சந்திரசூரியர் முதலோர் பதங்கறுக்குத் துருவபதம்” (குற்றா. தல. திருக்குற்றா.25);.

   2. 33 விரலவளவு கொண்ட குழி; a pit 34 in. deep.

     “துருவ பதமாகிய குழியை எட்டிற் கழிக்க” (சிற்.21);.

 துருவபதம் turupatam, பெ. (n.)

   1. துருவ மண்டலம்; region of the pole star, as attained by Duruva.

     “சுந்திரசூரியர் முதலோர் பதங்கறுக்குத் துருவபதம்” (குற்றா. தல. திருக்குற்றா. 25);.

   2. 33 விரலவளவு கொண்ட குழி; a pit 34 in. deep.

     “துருவ பதமாகிய குழியை எட்டிற் கழிக்க” (சாவா. கிற். 21);.

துருவமுனைப்பு

 துருவமுனைப்பு turuvamuṉaippu, பெ. (n.)

   நிலவுலக முனைக்கோடிகளை நோக்கி முனைத்து நிற்கும் காந்தக்கல், காந்த ஊசி முதலியவற்றின் இயல்பு, மின்னூட்டு முனைக்கோடி இயல்பு (மின்);; polarity.

     [துருவம் + முனைப்பு.]

 துருவமுனைப்பு turuvamuṉaippu, பெ. (n.)

   நிலவுலக முனைக்கோடிகளை நோக்கி முனைத்து நிற்கும் காந்தக்கல், காந்த ஊசி முதலியவற்றின் இயல்பு, மின்னூட்டு முனைக்கோடி இயல்பு (மின்.);; polarity.

     [துருவம் + முனைப்பு]

துருவம்

துருவம்1 turuvam, பெ. (n.)

   1. அசையா நிலை; Immutability, steadiness, firmness.

   2. உறுதி (யாழ்.அக.);; certainity.

   3. துருவ விண்மீன்; the pole of any great circle of the sphere.

   4. அழியாத்தன்மை (யாழ்.அக.);; eternity.

   5. ஊழ்; fate.

     “பருவரல் வந்தது துருவம்” (ஞான.31, 3);.

   6. ஒடுக்கவழி; narrow path.

   7. 34 விரல அளவுள்ள குழி; a pit 34 in. deep.

   8. ஒப்பு; resemblance.

     “வலம்புரித் துருவங் கொண்ட சங்கு” (சீவக.811);.

 துருவம்2 turuvam, பெ. (n.)

   மலைக் கோட்டை (வின்.);; hill, fortress.

 துருவம்1 turuvam, பெ. (n.)

   1. அசையா நிலை; Immutability, steadiness, firmness.

   2. உறுதி (யாழ்.அக);; certainity.

   3. துருவ விண்மீன்; the pole of any great circle of the sphere.

   4. அழியாத்தன்மை (யாழ்அக.);; eternity.

   5. ஊழ்; fate.

     “பருவரல் வந்தது துருவம்” (ஞானா. 31, 3);.

   6. ஒடுக்கவழி; narrow path.

   7. 34 விரல அளவுள்ள குழி; a pit 34 in. deep.

   8. ஒப்பு; resemblance.

     “வலம்புரித் துருவங் கொண்ட சங்கு” (சீவக. 811);.

 துருவம்2 turuvam, பி.பெ. (n.prob.)

   மலைக் கோட்டை (வின்.);; hill, fortress.

துருவயம்

 துருவயம் turuvayam, பெ. (n.)

   அளவு; measurement (கழ.தமி.அக.);.

 துருவயம் turuvayam, பெ. (n.)

   அளவு; measurement (கழ. தமி. அக.);.

துருவற்கறி

 துருவற்கறி turuvaṟkaṟi, பெ. (n.)

   காய்கறிகளைத் துருவிச் சமைத்த கறி; curry made of scraped vegetables (செ.அக.);.

     [துருவல் + கறி.]

 துருவற்கறி turuvaṟkaṟi, பெ. (n.)

   காய்கறிகளைத் துருவிச் சமைத்த கறி; curry made of scraped vegetables (செ.அக.);.

     [துருவல் + கறி]

துருவலகு

 துருவலகு turuvalagu, பெ. (n.)

   தேங்காய் துருவுங் கருவி; coconut-scraper consisting of a curved iron-piece set in a block of wood.

     [துருவு + அலகு → துருவலகு.]

 துருவலகு turuvalaku, பெ. (n.)

   தேங்காய் துருவுங் கருவி; coconut-scraper consisting of a curved iron-piece set in a block of wood.

     [துருவு + அலகு → துருவலகு]

துருவலகுக்குற்றி

 துருவலகுக்குற்றி turuvalagugguṟṟi, பெ. (n.)

துருவலகு பார்க்க;see turuvalaku (நெல்லை);.

     [துருவு + அலகு + குற்றி.]

 துருவலகுக்குற்றி turuvalagugguṟṟi, பெ. (n.)

துருவலகு பார்க்க;See. turuvalaku (நெல்லை.);.

     [துருவு + அலகு + குற்றி]

துருவல்

துருவல் turuval, பெ. (n.)

   1. தேடுகை; searching.

   2. தேங்காய் முதலியவற்றின் துருவுத் திரள்; scrapings, as of coconut-pulp.

     “நாளி கோப்பழச் செழுந்துருவல்” (திருவாத.பு. திருப்பெருந்.51);.

   3. துருவலகு பார்க்க;see turuvalaku.

   4. கடைகை (பிங்.);; churning.

   5. துளைக்கை:

 boring, drilling.

     [துருவு → துருவல்.]

 துருவல் turuval, பெ. (n.)

   1. தேடுகை; searching.

   2. தேங்காய் முதலியவற்றின் துருவுத் திரள்; scrapings, as of coconut-pulp.

     “நாளி கோப்பழச் செழுந்துருவல்” (திருவாத. பு. திருப்பெருந். 51);.

   3. துருவலகு பார்க்க;See. turuvalaku.

   4. கடைகை (பிங்.);; churning.

   5. துளைக்கை; boring, drilling.

     [துருவு → துருவல்]

துருவல்மணை

 துருவல்மணை turuvalmaṇai, பெ. (n.)

துருவலகு பார்க்க;see turuvalagu.

     [துருவல் + மணை.]

 துருவல்மணை turuvalmaṇai, பெ. (n.)

துருவலகு பார்க்க;See. turuvalagu.

     [துருவல் + மணை]

துருவாசம்

துருவாசம் turuvācam, பெ. (n.)

   துணைத் தொன்மம்(உபபுராணம்); பதினெட்டனுள் ஒன்று (பிங்.);; a seondary {}, one of 18 {}.

     [Skt. {} → த. துருவாசம்]

துருவாடு

 துருவாடு turuvāṭu, பெ. (n.)

   செம்மறியாடு (திவா.);; a kind of fleecy sheep.

     [துரு → துருவாடு.]

 துருவாடு turuvāṭu, பெ. (n.)

   செம்மறியாடு (திவா.);; a kind of fleecy sheep.

     [துரு → துருவாடு]

துருவாட்சரம்

 துருவாட்சரம் turuvāṭcaram, பெ. (n.)

   மேழவோரையிலிருந்து (மேஷம்); கோள்களுக் குள்ள (கிரகம்); தொலைவு (தூர);வளவு(வின்.);; the longitudinal distance of the sun or a planet from the first point of aries, at the end of synodic periods.

துருவாட்டி

 துருவாட்டி turuvāṭṭi, பெ. (n.)

   ஏலம் (மலை);; true cardamom.

 துருவாட்டி turuvāṭṭi, பெ. (n.)

   ஏலம் (மலை.);; true cardamom.

துருவாதி

 துருவாதி turuvāti, பெ. (n.)

   காட்டாமணக்கு (மலை);; common physic nut.

 துருவாதி turuvāti, பெ. (n.)

   காட்டாமணக்கு (மலை.);; common physic nut.

துருவு

துருவு2 turuvu, பெ. (n.)

   1. தேடுகை (சூடா);; earching.

   2. துருவுகை; scooping.

   3. துளை (வின்.);; hole.

க. துருவு

 துருவு2 turuvu, பெ. (n.)

   1. தேடுகை (சூடா.);; earching.

   2. துருவுகை; scooping.

   3. துளை (வின்.);; hole.

க. துருவு

துருவு-தல்

துருவு-தல் duruvudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தேடுதல்; to seek, enquire into, search out, trace, pursue.

     “கீழ்நீர் குளித்தானைத் தீத்துரீஇ யற்று” (குறள்.929);.

   2. தொளைத்தல்; to bore, drill, perforate.

   3. தேங்காய் முதலியன கடைந்து சீவுதல்; to scrape, as the pulp of a coconut.

   4. கடைதல் (பிங்.);; to churn.

   5. துன்புறுத்துதல்; to harass.

   தெ. துருமு;க. துருவு

     [துள் → துருவு-.]

 துருவு-தல் turuvu-,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தேடுதல்; to seek, enquire into, search out, trace, pursue.

     “கீழ்நீர் குளித்தானைத் தீத்துரீஇ யற்று” (குறள். 929);.

   2. தொளைத்தல்; to bore, drill, perforate.

   3. தேங்காய் முதலியன கடைந்து சீவுதல்; to scrape, as the pulp of a coconut.

   4. கடைதல் (பிங்.);; to churn.

   5. துன்புறுத்துதல்; to harass.

   தெ. துருமு;க. துருவு

     [துள் → துருவு-,]

துருவுகோல்

 துருவுகோல் turuvuāl, பெ. (n.)

   தேங்காய் முதலியன துருவுங் கருவி; scraping instrument

     [துருவு + கோல்.]

 துருவுகோல் turuvuāl, பெ. (n.)

   தேங்காய் முதலியன துருவுங் கருவி; scraping instrument.

     [துருவு + கோல்]

துருவுபலகை

 துருவுபலகை turuvubalagai, பெ. (n.)

துருவலகு பார்க்க (வின்.);;see turuvalagu.

தெ. துரும்பலக

     [துருவு + பலகை.]

 துருவுபலகை turuvu-palagai, பெ. (n.)

துருவலகு பார்க்க (வின்.);;See. turuvalagu.

தெ. துரும்பலக

     [துருவு + பலகை]

துருவை

துருவை turuvai, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Villupuram Taluk.

     [துரு-துருவை]

 துருவை turuvai, பெ. (n.)

   1. செம்மறியாடு; a kind of fleecy sheep.

     “தகர்விரவு துருவை” (மலைபடு.414);.

   2. ஆடு (திவா.);; sheep.

 துருவை turuvai, பெ. (n.)

   1. செம்மறியாடு; a kind of fleecy sheep.

     “தகர்விரவு துருவை” (பலைபடு. 414.);.

   2. ஆடு (திவா.);; sheep.

 துருவை turuvai, பெ. (n.)

   1. இசைப்பாட்டு (கீதம்); உறுப்பு நான்கனுள் ஒன்று. (சிலப். 3, 150,உரை.);;   2. மலைமகள் (பார்வதி);;{}.

     “பிரகிரு கிதுருவையேகை” (கூர்மபு.திருக்.20);.

     [Skt. {} → த. துருவை]

துரெளபதி

 துரெளபதி dureḷabadi, பெ. (n.)

   பாண்டவர் மனைவி; Draupadi, wife of the five {} princes.

     [Skt. Draupadi → த. துரௌபதி]

துரேணிகை

 துரேணிகை turēṇigai, பெ. (n.)

   ஆவிரை (மலை);; tanner’s senna.

 துரேணிகை turēṇigai, பெ. (n.)

   ஆவிரை (மலை,);; tanncr’s senna.

துரேத்தி

 துரேத்தி turētti, பெ. (n.)

   கம்பந்திராய்ச் செடி (மலை.);; a kind of wild chickweed.

துரை

துரை1 turai, பெ. (n.)

   1. தலைவன்; chief, lord;

 master, ruler;

 gentle man, nobleman.

   2. ஐரோப்பியன்; European.

     ‘துரைகளோட சொக்கட்டான் போட்டால் தோற்றாலும் குட்டு, வென்றாலும் குட்டு’ (பழ.);.

   தெ. தொர;க. தொரெ

     [துர → துரை (மு.தா.59);.]

 துரை2 turai, பெ. (n.)

   1. விரைவு; quickness, speed, haste.

     “பிறவித் துரைதுடைத்து” (சடகோபரந்.47);.

   2. மிகுதிப்பாடு; abundance, plenty, increase.

     “துரைமாண்டவா பாடித் தோணோக்க மாடாமோ” (திருவாச.15, 14);. (சிசி. 2, 32, சிவஞா.);.

 துரை1 turai, பெ. (n.)

   1. தலைவன்; chief, lord;

 master, ruler;

 gentle man, nobleman.

   2. ஐரோப்பியன்; European.

     ‘துரைகளோட சொக்கட்டான் போட்டால் தோற்றாலும் குட்டு, வென்றாலும் குட்டு’ (பழ.);.

   தெ. தொர;க. தொரெ

     [துர → துரை (மு. தா. 59);]

துரைச்சி

 துரைச்சி turaicci, பெ. (n.)

   மாழை நிமிளை (மூ.அ.);; a kind of bismuth (செ.அக.);.

துரைபூபதி

 துரைபூபதி duraipūpadi, பெ. (n.)

   மாணிக்கம்; a valuable ruby (சா.அக.);.

     [துரை + பூபதி.]

 துரைபூபதி duraipūpadi, பெ. (n.)

   மாணிக்கம்; a valuable ruby (சா.அக.);.

     [துரை + பூபதி]

துரைப்பெண்

துரைப்பெண் turaippeṇ, பெ. (n.)

   பெருமாட்டி; lady, noble woman.

     “தொழுது மதன் போற்றும் துரைப் பெண்” (அழகிய. நம்பியுலா, 136);.

     [துரை + பெண்.]

 துரைப்பெண் turaippeṇ, பெ. (n.)

   பெருமாட்டி; lady, noble woman.

     “தொழுது மதன் போற்றும் துரைப் பெண்” (அழகிய நம்பியுலா, 136);.

     [துரை + பெண்]

துரைமகன்

துரைமகன் turaimagaṉ, பெ. (n.)

துரை1 பார்க்க;see turai.

     [துரை + மகன்.]

 துரைமகன் turaimagaṉ, பெ. (n.)

துரை1 பார்க்க;See. turai.

     [துரை + மகன்]

துரைமகள்

துரைமகள் turaimagaḷ, பெ. (n.)

   தலைவி; miolress;lady, queen.

     “மதுரைத் துரைமகள்” (குமர. பிர. மீனா. பிள்ளை. 27);.

     [துரை + மகள்.]

 துரைமகள் turaimagaḷ, பெ. (n.)

   தலைவி; miolress;

 lady, queen.

     “மதுரைத் துரைமகள்” (குமர. பிர. மீனா. பிள்ளை. 27);.

     [துரை + மகள்]

துரைவாழை

 துரைவாழை turaivāḻai, பெ. (n.)

   ஒரு வகை வாழை; dacca banana (சா.அக.);.

 துரைவாழை duraivalai, பெ. (n.)

   ஒரு வகை வாழை; dacca banana (சா.அக.);

துரோகம்

துரோகம் turōkam, பெ. (n.)

   1. தீங்கு; harm, evil.

   2. பெருங்கேடு (பாதகம்);; crime, heinous offence, wrong, sin.

   3. இராசத்துரோகம், சுவாமித்துரோகம், குருத்துரோகம், இனத் துரோகம், பிதிர்த்துரோகம் என்ற ஐவகை நன்றியில் செய்கை; perfidy, treason, treachery, ingratitude, of which there are five kinds, viz., {}.

   4. ஏமாற்றுகை (இ.வ.);; cheating, deceiving.

த.வ. இரண்டகம்

     [Skt. {} → த. துரோகம்]

துரோகி

துரோகி turōki, பெ. (n.)

   1. நம்பிக்கை இரண்டகம் (துரோகம்); செய்பவன்; betrayer, treacherous person, traitor.

   2. கொடும்பாவி (யாழ்.அக.);; sinner.

   3. ஏமாற்றுவோன் (இ.வ.);; cheat.

   4. இரக்கமற்றவன் (வின்.);; merciless, crruel, hard-hearted person.

த.வ. இரண்டகன்

     [Skt.{} → த.துரோகி]

துரோட்டி

துரோட்டி turōṭṭi, பெ. (n.)

   1. அங்குசம் (W);; elephant’s hook.

   2. துறட்டுக்கோல் (யாழ்.அக.);; garderierls crook.

 துரோட்டி turōṭṭi, பி.பெ. (n.prob)

   1. அங்குசம் (W);; elephant’s hook.

   2. துறட்டுக்கோல் (யாழ்.அக.);; garderierls crook.

துரோணம்

துரோணம்1 turōṇam, பெ. (n.)

   1. பதக்கு(பிங்.);; a measure off capacity = 2 marakkal.

     “துரோணந் தேனெய்” (சேதுபு.சங்கர.75);.

   2. எழுவான் முகிலில் (சத்தமேகம்); மண் செறியும் முகில் (மேகம்); (திவா.);; a mythical cloud which rains sand, one of catta-{}.

   3. காக்கை (பிங்.);; crow, raven.

   4. சரபப்புள் (திவா.);; a fabulous eight – legged bird.

   5. தும்பை வகை (பிங்.);; a kind of white dead nettle.

     “துன்னிய துரோண வெண் மலரைச் சூட்டுவார்” (செவ்வந்தி,4.இந்திரச். 20);.

   6. தேக்கு (அக.நி.);; teak.

   7. கிணற் றருகிலுள்ள நீர்நிலை (வின்.);; reservoir near a well.

   8. தொன்னை (இ.வ.);; cup.

     [Skt. {} → த. துரோணம்1]

 துரோணம்2 turōṇam, பெ. (n.)

   1. வில் (திவா.);; bow,

   2. வில் ஒரை (தனுராசி.); (சூடா.);; sagittarius in the zodiaz.

     [Skt.{} → த. துரோணம்2]

துரோணாசாரியன்

துரோணாசாரியன் turōṇācāriyaṉ, பெ. (n.)

   குருகுலத்தரசரின் வில்லாசிரியர்; a warrior who taught archery to {} and Kurus.

     “துகளறு கேள்வித் துரோண வாசிரியன்” (பாரத.பதினொ.2);.

     [Skt. {} → த. துரோணன்]

துர்

 துர் tur, இடை. (part.)

   தீமைப் பொருளைக் குறிக்கும் ஒரு வடமொழி பெயர் வினை முன்னொட்டு (உபசருக்கம்);; Sanskrit prefix signifying evil, bad.

     [Skt. dur → த. துர்]

துர்க்கடம்

 துர்க்கடம் turkkaḍam, பெ. (n.)

   இடர்ப்பாடு; untoward circumstances, troubles.

     “துர்க்கடத்தில் மாட்டிக்கொண்டேன்”. (நாஞ்.);

     [Skt. {} → த. துர்க்கடம்]

துர்க்கதன்

துர்க்கதன் durkkadaṉ, பெ. (n.)

   வறியவன்; poor, destitute person.

     “இரந்து ஜீவிக்கும்படி துர்க்கதராவர்கள்” (ஈடு,4,1,1.);

     [Skt. dur- gata → த. துர்க்கதன்]

துர்க்கதி

துர்க்கதி durkkadi, பெ. (n.)

   1. கெட்ட நிலைமை; evil life, bad conduct.

   2. வறுமை; poverty.

   3. அளறு (நரகம்);; hell.

     [Skt. dur-gati → த. துர்க்கதி]

துர்க்கந்தம்

 துர்க்கந்தம் turkkandam, பெ. (n.)

   கெட்ட நாற்றம் (தீவிர);; bad smell, stink.

     [Skt. dur- gan-dha → த. துர்க்கந்தம்]

துர்க்கம்

துர்க்கம் turkkam, பெ. (n.)

   அரண் (உரி.நி.);; fortress, hill-fort, stronghold.

     “பலமான துர்க்கமும்” (அறப்.சத.82);.

     [Skt.durga → த. துர்க்கம்]

துர்க்கருமம்

 துர்க்கருமம் turkkarumam, பெ. (n.)

   தீச்செயல்; evil action.

     [Skt. {} → த. துர்க்கருமம்]

துர்க்காதேவி

துர்க்காதேவி turkkātēvi, பெ. (n.)

   காளி; Durga.

     “பேய்மிக்க படையினையுமுடைய துர்க்காதேவி” (பு.வெ.1,20,உரை.);

     [Skt. Durga → த. துர்க்கா+தேவி]

துர்க்காபூசை

 துர்க்காபூசை turkkāpūcai, பெ. (n.)

   தொள்ளிரா (நவராத்திரி); காலத்து மூன்று நாள் துர்க்காதேவியின் பொருட்டு நடத்தப் பெறும் வழிபாடு (ஆராதனை);; worship of Durga for three days during {} festival.

     [Skt. {} → த. துர்க்கா+பூசை]

துர்க்கிரகம்

துர்க்கிரகம் turggiragam, பெ. (n.)

   1. நோயை உண்டாக்கும் பேய்; a demon causing illness.

   2. வலிப்பு; spasm.

   3. குரக்கை; cramps. (சா.அக.);

துர்க்குணம்

துர்க்குணம் turkkuṇam, பெ. (n.)

   தீக்குணம்; evil disposition.

     “துர்க்குணக் கடற்சோங்கன்ன பாவியேற்கு” (தாயு. பொன்னை.6);.

     [Skt. dur-guna → த. துர்+குணம்]

துர்க்குறி

துர்க்குறி turkkuṟi, பெ. (n.)

   1. தீபுள்குறி (நிமித்தம்);; evil omen;

 bad sign.

   2. கேட்டைக் குறிக்கும் அடையாளம்; unfavourable symptom.

   3. சென்றவிடங்களில் தீமை விளைவிக்கக் கூடிய போகூழ் கொண்டவன்; person of such ill-luck as to bring misfortune wherever he goes.

     [Skt. dur → த. துர்+குறி]

துர்க்கை

துர்க்கை1 turkkai, பெ. (n.)

   1. சிவன் தேவியும் பாலை நிலத்தெய்வமுமாகிய பெண் தெய்வம் (பிங்.);; Durga, goddess of the desert tract, consort of Siva.

     “துர்க்கை மரக்காலின் மேனின் றாடினாள்” (சிலப்.6,58,அரும்.);

   2. கணை நாள் (பூரநாள்); (திவா.);; the 11th {}.

த.வ. கொற்றவை

     [Skt. {} → த. துர்க்கை]

 துர்க்கை2 turkkai, பெ. (n.)

   புகழானி (மகமதியர்); கல்லறையிடம் (சமாதி.);(வின்.);; tomb or shrine of a Muhammadan saint.

     [Persn. {} + → த. துர்கை]

துர்ச்சனன்

துர்ச்சனன் turccaṉaṉ, பெ. (n.)

   தீயோன்; wicked person.

     “துர்ச்சனருக் கங்க முழுதும் விடமே யாம்” (நீதிவெண்.18);.

     [Skt. dur-jana → த.துர்ச்சனன்]

துர்ச்செய்கை

 துர்ச்செய்கை turcceykai, பெ. (n.)

   தீச்செயல்; evill action.

     [Skt. dur → த. துர்+செய்கை]

துர்ச்சொப்பனம்

 துர்ச்சொப்பனம் turccoppaṉam, பெ. (n.)

   தீக்கனா; evil ominous dream.

     [Skt. dur+svapna → த. துர்ச்சொப்பனம்]

துர்த்தசை

 துர்த்தசை turttasai, பெ. (n.)

   கெட்ட காலம்; evil times.

     [Skt. {} → த. துர்+தசை]

துர்த்தமன்

 துர்த்தமன் turttamaṉ, பெ. (n.)

   கொடுமையன் (தூர்த்தன்); (யாழ்.அக.);; a dissolute person.

     [Skt. durdama → த. துர்த்தமன்]

துர்த்தானம்

துர்த்தானம் turttāṉam, பெ. (n.)

   பெறுவது கரிசு என்று கருதப்படுங்கொடை. (பகவத் கீதை.மானமி.11);; a gift whose acceptance is sinful.

     [Skt.dur+sthana → த. துர்த்தானம்]

துர்த்தினம்

துர்த்தினம் turttiṉam, பெ. (n.)

   1. தீயநாள்; inauspicious, unlucky day.

     “கருதிய விருந்துடனுண்ணாத தனியுணவு, காணு மதுவே துர்த்தினம்” (திருவேங்.சத.39);.

   2. கதிரவன் பற்றுகையன்றி (சூரிய கிரகணம்); முகில் மூட்டமுள்ள (மேகமூட்டம்); நாள்; dark, cloudy day.

     [Skt. dur-dina → த. துர்த்தினம்]

துர்நாற்றம்

 துர்நாற்றம் turnāṟṟam, பெ. (n.)

   பொறுத்துக் கொள்ள முடியாத நாற்றம், வீச்சம்; foul smell, stink. (க்ரியா);

     [Skt. dur → த. துர்+நாற்றம்]

துர்நிமித்தம்

 துர்நிமித்தம் turnimittam, பெ. (n.)

துர்க்குறி பார்க்க;see {}.

     [Skt. dur+ni-mitta → த. துர்நிமித்தம்]

துர்நீர்

 துர்நீர் turnīr, பெ. (n.)

   உடலிலுள்ள கெட்ட நீர்; serous fluid.

     [Skt.dur → த. துர்+நீர்]

துர்ப்பலம்

துர்ப்பலம் turppalam, பெ. (n.)

   1. வலிவின்மை; weakness, feebleness.

   2. தாழ்நிலை(வின்.);; reduced circumstances.

     [Skt.dur-bala → த. துர்ப்பலம்]

துர்ப்பாக்கியம்

 துர்ப்பாக்கியம் turppākkiyam, பெ. (n.)

   போகூழ் (துரதிர்ட்டம்);; misfortune, ill-luck.

த.வ. தீயபேறு

     [Skt.dur-{} → த.துர்ப்பாக்கியம்]

துர்ப்புத்தி

துர்ப்புத்தி turpputti, பெ. (n.)

   1. கெடுமதி; evil mind.

   2. தீயகொள்கை; evil doctrine.

     “பாதகர் வஞ்சித் துலகிற் பற்பலர்க்கத் துர்ப்புத்தி பயிற்றல் செய்தார்” (பிரபோத.13, 20);.

   3. கெடுமதியுடையவ-ன்-ள்; evil-minded person.

துர்ப்போதனை (உ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [Skt.dur-buddhi → த. துர்ப்புத்தி]

துர்ப்போதனை

துர்ப்போதனை turppōtaṉai, பெ. (n.)

   தீய அறிவுரை (உபதேசம்);; bad counsel, evil advice, instigation.

     “ஓவி றுர்ப்போதனை யெனும் வேல்” (பிரபோத.34.11);

     [Skt.dur-{} → த. துர்ப்போதனை]

துர்மணம்

 துர்மணம் turmaṇam, பெ. (n.)

   கெட்ட நாற்றம்; bad smell.

     [Skt. dur → த. துர்+மணம்]

துர்மதி

துர்மதி durmadi, பெ. (n.)

   1. துர்ப்புத்தி, 2 பார்க்க;see durputti.

   2. ஆண்டு(வருடம்); அறுபதனுள் ஐம்பத்தைந்தாவது; the 55th year of the jupiter cycle.

     [Skt. dur-mati → த. துர்மதி]

துர்மந்திரி

 துர்மந்திரி turmandiri, பெ. (n.)

 one who gives evil counsel, as a bad minister.

     [Skt. dur – mantrin → த. துர்மந்திரி]

துர்மரணம்

துர்மரணம் turmaraṇam, பெ. (n.)

   நோயி னாலன்றித் தற்கொலை முதலிய வற்றால் நேரும் சாவு (மரணம்);; unnatural death, as by drowning or hanging oneself, murder, etc.

     “பழித்த துர்மரண மாவார்” (குமரேச. சத.62);.

த.வ. தீய இறப்பு

     [Skt. dur-{} → த.துர்மரணம்]

துர்மலம்

துர்மலம் turmalam, பெ. (n.)

   1. மும்மலம்;   ஆணவம்;   மாயை, காமியம்; the three evil passions inherent in man egoism, dilusion and lost.

   2. மலம்; faeces. (சா.அக.);

துர்மார்க்கம்

 துர்மார்க்கம் turmārkkam, பெ. (n.)

   தீயவழி; ill way.

     [Skt. dur-{} → த. துர்மார்க்கம்]

துர்லபம்

 துர்லபம் turlabam, பெ. (n.)

   பெறுதற் கருமையானது; rarity, that which is difficult to obtain.

     [Skt.dur-labha → த. துர்லபம்]

துர்வர்ணம்

துர்வர்ணம் turvarṇam, பெ. (n.)

   1 வெள்ளி; silver.

   2. நோய்களின் கெட்ட குறிகளைக் காட்டும் பலவிதமான நிறங்கள்; presetation of different colours in the body by the patient according to the nature of disease which is considered as a bad symptom. (சா.அக.);

துர்வாசன்

 துர்வாசன் turvācaṉ, பெ. (n.)

   எளிதிற் சினம் (கோபங்);கொள்பவரென்று பேர் பெற்ற ஒரு முனிவர்; a Rsi known for his irascibility.

     [Skt. {} → த. துர்வாசன்]

துர்வாதம்

 துர்வாதம் turvātam, பெ. (n.)

   நேர்மையற்ற எடுத்துரைப்பு (வாதம்);; vain disputation, unreasonable argument.

     [Skt. dur+{} → த. துர்வாதம்]

துர்வாயகம்

துர்வாயகம் turvāyagam, பெ. (n.)

   வசவு; abusive language.

     “பிராமணரைத் துர் வாயகம் பறைகில்” (T.A.S.iii,195);.

     [Skt. dur-{} → த. துர்வாயகம்]

துர்வியாதி

 துர்வியாதி turviyāti, பெ. (n.)

   கெட்ட நடத்தையால் உண்டாகும் நோய்; venereal disease.

துற

துற1 tuṟattal, பெ. (n.)

   பற்றற்றுத் துறவு பூணுதல்; to renounce wordly pleasures;

 to become an ascetic.

     “நல்லறிவாளர் குழவியரிடத்தே துறந்தார்” (நாலடி.11);.

   2. கைவிடுதல்; to leave, relinguish, forsake, quit, abandon, desert, reject, discard.

     “தாவறத் துறந்தாரை” (கலித்.118);.

     “தம்மைத் துறக்குந் துணிவிலாதார்” (நாலடி.75);.

 துற1 tuṟattal, குன்றாவி & செ.கு.வி. (tr. intr.)

   நீங்குதல் (சூடா);; to neglect, dispense with, oimit, avoid.

     “புலவுப்பலி துறந்த கலவுக்குழி கடுமுடை” (அகநா.3);.

துறக்கத் துறக்க ஆனந்தம் துறந்தபின்பு பேரின்பம் (பழ);.

     [துர → துற → துறத்தல் (வே.க.278);.]

துறக்கநாடு

துறக்கநாடு tuṟakkanāṭu, பெ. (n.)

துறக்கம் பார்க்க;see turakkam.

     “துறக்கநா டருகிற் கண்டான்” (கம்பரா.கடறாவு. 2);.

     [துறக்கம் + நாடு.]

துறக்கம்

துறக்கம் tuṟakkam, பெ. (n.)

   மேலுலகு; heaven.

     “தொல்வினைப் பயனறுப்பத் துறக்கம் வேட் டெழுந்தாற் போல” (கலித்.118);.

     [துர → துறக்கம் (மு.தா.54);.]

துறடு

துறடு tuṟaḍu, பெ. (n.)

துறட்டி 1, 2, 3, பார்க்க;see turatti.

க. தொறடு

துறட்டி

துறட்டி tuṟaṭṭi, பெ. (n.)

   1. அங்குசம்; iron crock, elephant goad.

   2. காய் முதலியன பறிக்குந் துறட்டுக்கோல்; pole with an iron hook fixed at one end to pluck fruits and leaves.

   3. சிக்கு; entanglement.

   4. துறட்டிச்செடி பார்க்க;see turatti-c-сеdi.

     [துறகு → துறட்டி.]

   ப. க. தொறடு;   வ. த்ரோட்டி;துறட்டி – வ. த்ரோட்டி. த்ரோத்ர (வ.மொ.வ. 182);

துறட்டிச்செடி

 துறட்டிச்செடி tuṟaḍḍicceḍi, பெ. (n.)

   செடிவகை; prickly climbing cock-spur.

     [துறட்டி + செடி.]

துறட்டிபோடு-தல்

துறட்டிபோடு-தல் duṟaṭṭipōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. மந்தணச் செயலறிதல்; to draw out serets by quetioning to fish out.

   2. தன் வயப்படுத்த முயலுதல்; to contrive to bring under one’s control.

     [துறட்டி + போடு-.]

துறட்டிரும்பு

 துறட்டிரும்பு tuṟaṭṭirumbu, பெ. (n.)

   செடில்; iron hook for hook-swinging.

     [துறடு → துறட்டு + இரும்பு.]

துறட்டு

துறட்டு tuṟaṭṭu, பெ. (n.)

   1. முண்மரவகை; straight thorned linear-leaved coapershrub.

   2. சிறு மரவகை; silky backed round leaved caper tree.

   3. சிக்கல்; entanjglement, complication, as in a law suit.

     “துறட்டு வழக்கு”.

   4. இடையூறு; danger.

     “ஆங்கோர் துறட்டுண் டதனையான் சொல்வேன்” (விறலிவிடு.150);.

     [துறகு → துறட்டு.]

துறட்டுக்கோல்

துறட்டுக்கோல் tuṟaṭṭukāl, பெ. (n.)

துறட்டி2 பார்க்க;see turatti.

     [துறட்டு + கோல்.]

துறட்டுப்பிடி

துறட்டுப்பிடி tuṟaḍḍuppiḍi, பெ. (n.)

துறட்டு1 பார்க்க;see turattu-vâdam .

     [துறட்டு + பிடி.]

துறட்டுமுள்

துறட்டுமுள் tuṟaṭṭumuḷ, பெ. (n.)

   1. செடில்; iron hook for hook-swinging.

   2. செடிவகை; downy bached ovate acute leaved caper shrub.

     [துறடு → துறட்டு → துறட்டுமுள் (வே.க. 268);.]

துறட்டுவாதம்

 துறட்டுவாதம் tuṟaṭṭuvātam, பெ. (n.)

   ஒட்டாரம்; obstinacy.

     [துறட்டு + வாதம்.]

துறட்டை

துறட்டை tuṟaṭṭai, பெ. (n.)

   ஆறு விரல நீளமும் சாம்பற் பச்சை நிறமுமுள்ள கடல்மீன் வகை; sea fish, greyish green, attaining about 6 in. in length.

துறந்தார்

துறந்தார் tuṟandār, பெ. (n.)

   பற்றறுத்தார்; ascetics, recluses, as having renounces the pleasures of the world.

     “துறந்தார் பெருமை துணைக்கூறின்” (குறள். 22);.

     [துற → துறந்தார்.]

துறந்தோர்

துறந்தோர் tuṟandōr, பெ. (n.)

துறந்தார் பார்க்க;see turandar.

     “துறந்தோர் தம்முன் முறவி யெய்தவும்” (சிலப்.27, 95);.

     [(துறந்தார் → துறந்தோர்.]

துறப்பணக்கோல்

 துறப்பணக்கோல் tuṟappaṇakāl, பெ. (n.)

துறப்பணம் பார்க்க;see tura-p-panam.

     [துறப்பணம் + கோல்.]

துறப்பணம்

 துறப்பணம் tuṟappaṇam, பெ. (n.)

துரப்பணம் பார்க்க;see tura-p-panam.

துறப்பணவலகு

 துறப்பணவலகு tuṟappaṇavalagu, பெ. (n.)

   துறப்பணக் கோலிலுள்ள ஊசி; drill-bit.

     [துறப்பணம் + அலகு.]

துறப்பு

துறப்பு1 tuṟappu, பெ. (n.)

   1. பிரிவு; separation parting.

   2. துறவு1 பார்க்க;     “துறப்பெனுந் தெப்பமே துணைசெயாவிடின்” (கம்பரா. அயோத். மந்திர.21);.

     “துறப்பஞ்சிக் கலுழ்பவள்” (கலித்.10);.

     [துற → துறப்பு (வே.க.278);.]

 துறப்பு2 tuṟappu, பெ. (n.)

   1. பூட்டு (பிங்.);; lock.

   2. திறவுகோல் (யாழ்.அக.);; key.

     [துற → துறப்பு (வே.க.279);.]

துறம்

துறம் tuṟam, பெ. (n.)

துறவு பார்க்க;see turavu.

     “துறங்காட்டியெல்லாம் விரித்தாற் போலும்” (தேவா.19, 3);.

துறவன்

 துறவன் tuṟavaṉ, பெ. (n.)

   துறவி (பாண்டி);; ascetic.

     [துறவு → துறவன்.]

துறவர்

 துறவர் tuṟavar, பெ. (n.)

துறவி பார்க்க;see turavi.

     [துறவு → துறவர்.]

துறவறம்

துறவறம் tuṟavaṟam, பெ. (n.)

   பற்றறுநிலை; ascetic life. opp. to illaram.

   2. துறவிகளுக்கு வகுக்கப்பட்டுள்ள நெறிமுறை; the duties enjoined on ascetics.

     “துறவறவியல் குறள்”. துறவறமும் இல்லறமும் மனத்திலே (பழ.);.

துறவி

துறவி1 tuṟavi, பெ. (n.)

துறவு பார்க்க;see turavu.

     “துறந்தோர் தம்முன் துறவியெய்தவும்” (சிலப்.27, 95);.

துறவிக்கு வேந்தன் துரும்பு (பழ.);.

     [துற → துறவு → துறவி (மு.தா.54);.]

துறவு

துறவு tuṟavu, பெ. (n.)

   1. மந்தணம்; private affainrs, secrets.

     “உறவுகொண்டவரவர் துறவு கண்டேன்” (சீதக்.41);.

   2. வாய்ப்பான நிலை; favaourable juncture.

     “சோடாய் மரத்திற் புறவிரண்டிருந்திடத் துறவுகண்டே வேடுவன்” (குமரே. சத. 85);.

   3. வெளியிடம்; open ground.

     [துற → துறவு (வே.க.278);.]

துறவை

துறவை tuṟavai, பெ. (n.)

   1. வெளியிடம்; open ground, plain.

   2. வெளிப்படையானது; that which is open.

     [துற → துறவை.]

துறவோர்

துறவோர் tuṟavōr, பெ. (n.)

   முனிவர்; ascetics;reluses.

     “துறவோர்க்கொன் றீகலான்” (நாலடி.273);.

     [துறவு → துறவோர்.]

துறு

துறு3 tuṟu, பெ. (n.)

   1. நெருக்கம் (திவா);; thickness, closeness, crowdedness.

   2. உண்ணுகை; eating.

   3. செம்பூரான்கால் (சது.);; ironstone, laterite.

துறு-த்தல்

துறு-த்தல் tuṟuttal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. திணித்தல்; to cram as food into the mouth.

     “வாயிலே சீரையைத் துறத்து” (ஈடு.9, 9, 1);.

   2. அமுக்குதல்; to otuft, press or corwd into a bag or box.

   3. அமைத்தல்; to place, set up.

     “விளக்கும் துறத்தனர்” (விநாயகபு. 3, 13); (செஅக);.

   ம. துறு;   க. துறுகு;தெ. துறுகு

     [துறு → துறுத்து (பி.வி.); துறத்தல் (வே.க.258);.]

துறுகல்

துறுகல் tuṟugal, பெ. (n.)

   1. பாறை; rock.

     “வேழ மிரும்பினர்த் துறகற் பிடிசெத்துத் தழுஉம்” (ஐங்குறு. 239);.

   2. நீர்க் காலடைக்குங் கல் (சது.);;   2.stone to close the outlet of a channel.

   3. குன்று; hillock.

     “துறுக லேறி” (குங்குறு. 210);.

     [துல் → துறு → துறுகல் (வே.க.253);.]

துறுட்டி

 துறுட்டி tuṟuṭṭi, பெ. (n.)

   சிற்றேலம் (மலை);; true cardamam.

துறுதுறுத்தவன்.

துறுதுறுத்தவன். duṟuduṟuddavaṉ, பெ. (n.)

   வேண்டாவினை அல்லது குறும்பு செய்து கொண்டேயிருப்பவன்; mischieve boy.

     [துறு → துறுதுறு → துறுதுவத்தவன் (மு.தா.561);.

துறுதுறுவெனல்

 துறுதுறுவெனல் duṟuduṟuveṉal, பெ. (n.)

துறுதுறுவெனல் பார்க்க;see turu-turu-v-enal.

துறுபடை

 துறுபடை tuṟubaḍai, பெ. (n.)

   நெருங்கிய போர்ப்படை (சேனை); (வின்);; squadron, as in close array.

     [துறு + படை.]

துறுப்புக்கூடு

துறுப்புக்கூடு tuṟuppukāṭu, பெ. (n.)

   தூற்றாப் பொலி (திவ். அமலனாதி. அவ. பக். 14);; unvinnowed heap of grain.

     [துருப்பு → துறுப்பு + கூடு.]

துறுமல்

துறுமல் tuṟumal, பெ. (n.)

   1. நெருக்கம்; being close, closeness.

   2. திரட்சி (திவா.);; globularity; roundness.

     [துறு → துறுமு → துறுமல் (மு.தா.89);.]

துறுமு

துறுமு1 duṟumudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   நெருங்குதல்; to be close, corwded.

     “நறுமல் துறுமி” (பெருங்.இலாவாண.15, 6);.

     [துறு → துறுமு (மு.தா.89);.]

 துறுமு2 duṟumudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   திரட்டுதல்; to make round.

     [துல் → துறுமு → துறுமு-. (மு.தா.89);.]

துறும்பு-தல்

துறும்பு-தல் duṟumbudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   துறுமு பார்க்க;     “கொன்றையு நாகமுந் துறும்பு செஞ்சடை” (தேவா. 370, 5);.

     [துறுமு → துறும்பு → துறும்புதல் (வே.க.253);.]

துறுவல்

துறுவல் tuṟuval, பெ. (n.)

   1. நெருங்குகை (திவா.);; thronging, rowding.

   2. உண்கை (பிங்.);; eating.

   3. நுகர்ச்சி; enjoyment of the senses, experience.

     “துறுவற்கெல்லை யாதெனில்” (ஞானா.34, 6);.

     [துறு → துறுவல்.]

துறை

துறை tuṟai, பி.பெ. (n.prob.)

   1. இடம்; place, location, situation, space, position.

     “அத்துறை யமலனும்” (ஞானா. 48, 2);.

   2. வழி; way, path, as of virtue or justice.

     “துறை திறம்பாமற் காக்கத் தோன்றினான்” (கம்பரா. வாலி. 74);. (தொல்.பொ.56, உரை);.

   3. பகுதி; branch, section, category.

     “வீர ராயவர் புரிவதாண்மைத் துறையென லாயிற் றன்றே” (கம்பரா.வாலி.82);.

   4. வழி; method, means

     “துறையறிந்து காரியம் நடத்துகிறான்”.

   5. கடற்றுறை; seaport, harbour, roadstead.

     “துறைவளர் நாட்டொடு” (சீவக.1618);.

   6. கடல்; sea.

     “துறைமுற்றிய துலங்கிருக்கை” (மதுரைக். 85);.

   7. ஆறு (திவா.);; river.

   8. வண்ணானொலிக் குமிடம்; place where washermen wash clothes.

துறைச் சொல்லிளுரவராடை கொண்டொலிக்கு நின் புலைத்தி (கலித். 72, 12);.

   9. நீர்த்துறை; ghat, bathing shut.

     “தண்புனற் றுருத்தியுந் தாழ்பூந் துறைகளும்” (மணி. 1, 65);.

   10. அவைகூடுமிடம் (வின்.);; place of meeting, rendezvous.

   11. நூல்; branch of knowledge.

     “மற்றைத் துறைகளின் முடிவும்” (கம்பரா. வாலி.132);.

   12. அகமும் புறமும் பற்றிய தமிழ்ப் பொருட்கூறு; subject or theme in akam and puram.

     “தீந்தமிழின் துறைவாய் நுழைந் தனையோ” (திருக்கோ. 20);.

   13. ஒழுங்கு; proper arrangement, codification.

     “வேதந் துறை செய்தான்” (குமரபிர.சிதமிப. செய். 13);.

   14. பாவினத்தொன்று; a minor variety of any of the purckasses overse, one of three parinam.

   15. பாட்டுவகை (பிங்.);; a kind of singing.

   16. வரலாறு; history.

     “துறையெனக் கியாதெனச் சொல்லு சொல்லென்றான்” (கம்பரா. மீட்சி.255);.

     [துறு → துறை (வே.க.253);.]

 துறை2 turai, பெ. (n.)

   1. விரைவு; quickness, speed, haste.

     “பிறவித் துரைதுடைத்து” (சடகோபரந்.47);.

   2. மிகுதிப்பாடு; abundance, plenty, increase.

     “துரைமாண்டவா பாடித் தோணோக்க மாடாமோ” (திருவாச. 15, 14);. (சி.சி. 2, 32, சிவஞா.);.

துறை படி-தல்

துறை படி-தல் duṟaibaḍidal, பெ. (n.)

   நீர் நிலைகளில் நீராடுதல்; to bath in a river.

     “நெடுமா லடியேத்தத் தூவித் துறை படியப் போயினாள்” (சிலப்.18, 5);.

     [துறை + படி-.]

துறைகாட்டு-தல்

 துறைகாட்டு-தல் duṟaikāṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வழிகாட்டுதல்; to lead the way put one in the way.

     [துறை + காட்டு-.]

துறைகாரர்

 துறைகாரர் tuṟaikārar, பெ. (n.)

   கோயிற்கணக்கு முதலிய அலுவலர்; agents, accountants and other servants of a temple.

     [துறை + காரர்.]

துறைகூட்டு-தல்

 துறைகூட்டு-தல் duṟaiāṭṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t)

   துறை முழுக்கை நிறைவு செய்தல்; to finish lurai-mulukku.

     [துறை + கூட்டு-.]

துறைக்காவல்

 துறைக்காவல் tuṟaikkāval, பெ. (n.)

   துறைமுக முதலியவற்றிற் காவல்; watch or guard of a port;

 excise officer;

 military guard.

     [துறை + காவல்.]

துறைக்குறை

துறைக்குறை tuṟaikkuṟai, பெ. (n.)

   ஆற்றிடைக்குறை; fit.

     “வண்டுறைக்குறை சேர்ந்தான்” (பாரத. சம்பவ.6);.

     [துறை + குறை.]

துறைச்சாதம்

துறைச்சாதம் tuṟaiccātam, பெ. (n.)

   1. திருவிழாக் காலங்களில் நீர்த்துறையிற் கூடியுண்ணும் விருந்து; food eaten in company at a spring or in a river-bed on festive occasion.

   2. கோயிலில் ஏற்பட்ட கட்டளை யுணவு; rice for which provision is made in a temple.

துறைச்சுவடி

துறைச்சுவடி tuṟaiccuvaḍi, பெ. (n.)

   நீர்த் துறைகளிலிருந்து படிக்கப்படும் தொன்ம ஏடு; a purāna explained at or near a bathing ghat.

     “துறைச்சுவடிகளிலே எழுதியிட்டு வைத்தும்” (ஈடு. 6, 10, 10);.

     [துறை + சுவடி.]

துறைத்தோணி

 துறைத்தோணி tuṟaittōṇi, பெ. (n.)

   கரை கடத்துந் தோணி; ferry boat.

     [துறை + தோணி.]

துறைபெய்-தல்

 துறைபெய்-தல் tuṟaibeytal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நீராடுவித்தல் (யாழ்.அக.);; to path a person.

     [துறை + பெய்.]

துறைபோ-தல்

துறைபோ-தல் tuṟaipōtal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. ஒரு (கல்வி); துறையில் முழுத் தேர்ச்சி பெறுதல்; to get knowledge in a specific field.

   2. எடுத்த கருமத்தில் வெற்றி; to get finished in an attempted affair.

     [துறு → துறை → துறைபோ (வே.க. 253);.]

துறைப் பேச்சு

துறைப் பேச்சு tuṟaippēccu, பெ. (n.)

   1. கொச்சைப் பேச்சு; vulgar dialect, provin cialism.

   2. நாட்டுமொழி; vernacular.

     [துறை + பேச்சு.]

துறைப்பாட்டு

துறைப்பாட்டு tuṟaippāṭṭu, பெ. (n.)

   அகப் பொருட் புறப்பொருட்டுறைகளைக் குறித்து வருஞ் செய்யுள் (இலக். வி. 603, உரை);; verse illustrating the minor themes in akam and puram.

     [துறை + பாட்டு.]

துறைப்பொங்கல்

 துறைப்பொங்கல் tuṟaippoṅgal, பெ. (n.)

   வண்ணார் தங்கள் துறையில் நடத்தும் பொங்கற் பண்டிகை; pongal ceremony of washermen performed at the washing place.

     [துறை + பொங்கல்.]

துறைமாறு-தல்

துறைமாறு-தல் duṟaimāṟudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வழிதவறுதல்; to mistake the proper course.

   2. முன்பயின்றதனைவிட்டு வேறுதொழிலிற் புகுதல்; to change an occupation or employment.

     [துறை + மாறு-.]

துறைமுகக்குத்தகை

 துறைமுகக்குத்தகை tuṟaimugagguttagai, பெ. (n.)

   பரிசிற்காரர் குத்தகை; rent of a ferry.

     [துறைமுகம் + குத்தகை.]

துறைமுன்றில்

துறைமுன்றில் tuṟaimuṉṟil, பெ. (n.)

   வீட்டின் முற்றமாகிய இடம்; courtyard of a house.

     “தோழியர் சூழத் துறைமுன்றி லாடுங்கால்” (ஐந்.ஐம்.37);.

     [துறை + முன்றில்.]

துறைமுழுக்கு

 துறைமுழுக்கு tuṟaimuḻukku, பெ. (n.)

   துலை மாதத்தில் பெண்கள் ஆற்றில் சடங்கு முறையாக நீராடுகை; ceremonial river-bath of women in the month of Aippaci.

     [துறை + முழுக்கு.]

துறையர்

 துறையர் tuṟaiyar, பெ. (n.)

   கோவை, சேலம் மாவட்டங்களில் வாழும் உழவர்களான கன்னட சாதியார்; a kannarese cultivating caste in coimbatore and salem district.

துறையார்

 துறையார் tuṟaiyār, பெ. (n.)

   கோயில் வேலைக்காரர்; temple servants (செ.அக.);.

துறைவன்

துறைவன் tuṟaivaṉ, பெ. (n.)

   நெய்தனிலத் தலைவன்; chief of a maritime tract.

     “தண்ணந் துறைவன்” (ஐங்குறு.158);.

துறோட்டி

 துறோட்டி tuṟōṭṭi, பெ. (n.)

துறட்டி பார்க்க (யாழ்.அக.);;see turatti.

துற்சம்

 துற்சம் tuṟcam, பெ. (n.)

கொம்மட்டி (மலை); பார்க்க;bitter gourd.

துற்பரிசம்

 துற்பரிசம் tuṟparisam, பெ. (n.)

   சிறுகஞ்சொறி (மலை.);; small climbing nettle.

துற்றர்

துற்றர் tuṟṟar, பெ. (n.)

   உண்பவர்; those who eat.

     “விரைந்தால முண்ணுந் துற்றரை” (தேவா.204, 9);.

     [துன் → துற்று → துற்றர் (வே.க.279);.]

துற்றலுந்தும்மலுமாய்

 துற்றலுந்தும்மலுமாய் tuṟṟalundummalumāy, வி.எ. (adv.)

தூறலுந்தும்மலுமாய் பார்க்க;see tiralum-tummalu-mây.

துற்றவை

துற்றவை tuṟṟavai, பெ. (n.)

   நுகர்பொருள்; articles of enjoyment.

     “துற்றவை துறந்த வெற்றுயி ராக்கை” (திருவாசக. 3, 147);.

     [துன் → துற்று → துற்றர் (வே.க. 280);.]

துற்றி

துற்றி tuṟṟi, பெ. (n.)

   உண்பவை (திவா.);; eatables.

     [துற்று → துற்றி (வே.க.280);.]

துற்று

துற்று1 duṟṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. உண்ணுதல்; to eat.

     “கொடுவா யிரும்பின் கோளிரை துற்றி” (அகநா.36);.

   2. கவ்வுதல்; to seize with mouth.

     “இசுலன்வாய்த் துற்றிய தோற்றம்” (களவழி. 28);.

   3. குற்றுதல் (பிங்.);; to pound.

   4. நெருங்குதல்; to come near, advance closely, lie close.

     “மைம்மரு பூங்குழற் கற்றை துற்ற” (தேவா. 8, 3, 1);.

     “காளை சீறிற் றுற்றிவ னுளனோ வென்பார்” (சீவக. 1110);.

   5. மேற் கொண்டு நடத்தல்; undertake.

     “அரிது துற்றனையாற் பெரும” (அகநா.10);.

   க. துத்து;தெ. துத்த

     [துன் → துற்று → துற்றர் (வே.க.219);.]

 துற்று2 tuṟṟu, பெ. (n.)

   1. உணவு; boiled rice, food.

     “பற்றின்று துற்றின்று” (4 வெ.10, 4);.

   2. கவளம்; ball of boiled rice, as a mouthful.

     “முற்றுற்றுந் துற்றினை” (நாலடி.190);.

   3. கூட்டம் (பிங்);; crowd, multitude.

     [துறு → துற்று (வே.க.261);.]

துலக்கம்

துலக்கம் tulakkam, பெ. (n.)

   1. வெளிச்சம்; lustre, brightness, splender.

     “துலக்க மெய்தினன் றோமில் களிப்பினே” (கம்பரா. இராவணன். களங்.1);.

   2. மெருகு (W);; polish, finish, gloss.

   3. தெளிவு; clearness, limpidness, transparency, neatness.

     ‘துலக்கமான எழுத்து’ (W.);.

     [துலக்கு → துலக்கம் (வே.க. 290);.]

 துலக்கம் tulakkam, பெ. (n.)

   1. வெளிச்சம்; lustre, brightness, splender.

     “துலக்க மெய்தினன் றோமில் களிப்பினே” (கம்பரா. இராவணன் களங். 1);.

   2. மெருகு (W.);; polish, finish, gloss.

   3. தெளிவு; clearness, limpidness, transparency, neatness.

     ‘துலக்கமான எழுத்து” (W.);.

     [துலக்கு → துலக்கம் (வே.க. 290);.]

துலக்கினி

 துலக்கினி tulakkiṉi, பெ. (n.)

   பிண்டவுப்பு செயநீர்; an alkaline fluid prepared from the salt extracted from a foetus by a secret process. (சா.அக.);.

 துலக்கினி tulakkiṉi, பெ. (n.)

   பிண்டவுப்பு செயநீர்; an alkaline fluid prepared from the salt extracted from a foetus by a secret process. (சா. அக.);.

துலக்கு

துலக்கு1 dulakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. மெருகிடுதல்; to polish, burnish.

   2. ஒளிரச் செய்தல்; to cause, to shine, to illumine, enlighten.

   3. தூய்மை பண்ணுதல்; to clean, cleans.

     “கண்ணாடியை அடிக்கடி துலக்கினாற் பழுதன்றே” (கைவல். சந். 48);.

   4. வெளிப்படையாக்குதல்; to explain;

 to clear up a thing;

 to expose, reveal.

கமுக்கத்தைத் துலக்கிச் சொன்னான்.

   5. தீட்டுதல் (பிங்.);; to whet, sharpen.

     ‘துலக்காத ஆயுதம் துருப்பிடிக்கும்’ (பழ.);

தெ. தொலகு

     [துல் → துலங்கு → துலக்கு (வே.க.161);.]

 துலக்கு2 tulakku, பெ. (n.)

   மினுக்கு (W.);; lustre, polish, gloss.

     [துலங்கு → துலக்கு (வே.க.290);.]

 துலக்கு1 tulakku-,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   1. மெருகிடுதல்; to polish, burnish.

   2. ஒளிரச் செய்தல்; to cause, to shine, to illumine, enlighten.

   3. தூய்மை பண்ணுதல்; to clean, cleans.

     “கண்ணாடியை அடிக்கடி துலக்கினாற் பழுதன்றே” (கைவல். சந். 48);.

   4. வெளிப்படை யாக்குதல்; to explain;

 to clear up a thing;

 to expose, reveal.

கமுக்கத்தைத் துலக்கிச் சொன்னான்.

   5. தீட்டுதல் (பிங்.);; to whet, sharpen.

     ‘துலக்காத ஆயுதம் துருப்பிடிக்கும்’ (பழ.);.

தெ. தொலகு

     [துல் → துலங்கு → துலக்கு (வே.க.161);.]

 துலக்கு2 tulakku, பெ. (n.)

   மினுக்கு (W.);; lustre, polish, gloss.

     [துலங்கு → துலக்கு (வே.க. 29௦);.]

துலங்கு

துலங்கு1 dulaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ஒளிரச் செய்தல் (சூடா.);; to shine, glitter, to be bright.

   2. ஒப்பமிடப்படுதல்;  to be polished, burnished, furbished.

   3. தெரியவருதல்; to be illustrious, conspicuous.

   4. தெளிவாதல்; to be clear, perspicuous.

     “கலங்கிய வமுதம்” (கல்லா.5);.

   5. சிறத்தல் (W);; to be excellent, splendid.

   தெ. துலக்கின்சு;க. தொலகு

     [துலங்கு → துலங்கு -, (வே.க. 290);.]

 துலங்கு2 dulaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தொங்கியசைதல்; to hang, swing.

     “துலங்குமான் மேலூர்தி” (கலித். 13);.

   2. கலங்குதல்; to be agitated, disturbed.

     “துலங்குகின்றே னடியேன்” (திருவாச. 6, 28);.

     [துல் → துலங்கு-.]

 துலங்கு3 dulaṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   நிலை கெடுதல்; to be uprooted.

     “துலங்கலில் போகமூட்டி” (தணிகைப்பு. நாட்டுப். 2);.

     [துளங்கு → துலங்கு-.]

 துலங்கு4 tulaṅgu, பெ. (n.)

   தொழுமரம் (J);; stocks.

     [துல் → துலங்கு.]

 துலங்கு1 dulaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ஒளிரச் செய்தல் (சூடா.);; to shine, glitter, to be bright.

   2. ஒப்பமிடப்படுதல்; to be polished, burnished, furbished.

   3. தெரியவருதல்; to be illustrious, conspicuous.

   4. தெளிவாதல்; to be clear, perspicuous.

     ‘கலங்கிய வமுதம்” (கல்லா. 5);.

   5. சிறத்தல் (W.);; to be excellent, splendid.

   தெ. துலக்கின்சு;க. தொலகு

     [துலங்கு → துலங்கு-, (வே.க. 29௦);.]

 துலங்கு2 dulaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தொடங்கியசைதல்; to hang, swing.

     “துலங்குமான் மேலுார்தி” (கலித். 13);.

   2. கலங்குதல்; to be agitated, disturbed.

     “துலங்குகின்றே னடியேன்” (திருவாச. 6, 28);. [துல் → துலங்கு-,]

 துலங்கு3 dulaṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   நிலை கெடுதல்; to be uprooted.

     “துலங்கலில் போகமூட்டி” (தணிகைப்பு. நாட்டுப். 2);.

     [துளங்கு → துலங்கு-,]

 துலங்கு4 tulaṅgu, பெ. (n.)

   தொழுமரம் (J);; stocks.

     [துல் → துலங்கு]

துலசர்க்கரை

துலசர்க்கரை1 tulasarkkarai, பெ. (n.)

   உப்பு (சங்.அக.);; salt.

துலத்தாது

 துலத்தாது tulattātu, பெ. (n.)

   நிலப்பனை (சங்.அக.);; a plant common in sandy tracts.

 துலத்தாது tulattātu, பெ. (n.)

நிலப்பனை (சங். அக);.

 a plant common in sandy tracts.

துலம்

துலம்1 tulam, பெ. (n.)

   1. நீர்முள்ளி; a herb growing in most places.

   2. கோரை; a kind of sedge.

     [துல் → துலம் (வே.க.251);.]

 துலம்2 tulam, பெ. (n.)

   1. கனம் (யாழ்.அக.);; heaviness.

   2. துலாநிறை (சது);; weight of a scale.

   3. நிறைகோல் (யாழ்.அக.);; balance.

 துலம்3 tulam, பெ. (n.)

துலவம் பார்க்க (சங்.அக.);;see tulavam.

 துலம்1 tulam, பெ. (n.)

   1. நீர்முள்ளி; a herb growing in most places

   2. கோரை; a kind of sedge.

     [துல் → துலம் (வே. க. 251);.]

 துலம்2 tulam, பெ. (n.)

   1. கனம் (யாழ். அக.);; heaviness

   2. துலாநிறை (சது.);; weight of a scale

   3. நிறைகோல் (யாழ்.அக.);; balance.

 துலம்3 tulam, பெ. (n.)

துலவம் பார்க்க (சங். அக.);;See. tulavam.

 துலம் tulam, பெ.(n.)

   கூரை அல்லது ஒட்டு விட்டில் மேற்கூரையைத் தாங்குவதற்காக எதிர் சுவர் இரண்டின் மீதும் படியுமாறுவைக்கப்பட்ட உறுதியான நெடுமரம்; a lengthywooden log placed on the top of the opposite walls so as to support the weight of the roof of that thatched or tiled house.

     [தூ-தூண்-தூலம்ஹ

துலவம்

 துலவம் tulavam, பெ. (n.)

   பருத்தி (சது.);; common cotton.

துலா

துலா tulā, பெ. (n.)

   1. நிறைகோல்; balance, steel-yard.

   2. ஏற்றமரம் (வின்.);; well-sweep, picotah.

   3. வண்டியின் ஏர்க்கால் (வின்);; single shaft of a cart or carriage.

   4. துலாக்கட்டை 1 பார்க்க;see tulakkattai.

   5. துலாம், 6 பார்க்க;see tulam.

     “துலாஞ் செயிரறப் போதிகை கிடத்தி” (கம்பரா.நகரப். 29);.

   6. துலாவோரை (சூடா);; libra in the Zodiac.

     [துல் → துலா (வே.க.251);.]

 துலா tulā, பெ. (n.)

   1. நிறைகோல்; balance, steel-yard.

   2. ஏற்றமரம் (வின்.);; well-sweep, picotah.

   3. வண்டியின் ஏர்க்கால் (வின்);; single shaft of a cart or carriage.

   4. துலாக்கட்டை, 1 பார்க்க;See. {}.

   5. துலாம், 6 பார்க்க;See. {}.

     “துலாஞ் செயிரறப் போதிகை கிடத்தி” (கம்பரா. நகரப். 29);.

   6. துலாவோரை (சூடா.);; libra in the Zodiac.

     [துல் → துலா (வே. க. 251);.]

 துலா tulā, பெ. (n.)

கிணற்றிலிருந்து நீர் இறைக்கும் ஏற்றக்கலம்

 piccotah.

     [துலை-துலா]

துலாகாவரிசுநானம்

 துலாகாவரிசுநானம் tulākāvarisunāṉam, பெ. (n.)

   துலை திங்களின் (ஐப்பசி மாதம்); சிறப்பு நாளில் காவிரியிற் செய்யப்படும் நீராட்டம்; bathing in the {} during the month of Aippaci, considered meritorious.

துலாக்கடைக்கூரை

 துலாக்கடைக்கூரை tulākkaḍaikārai, பெ. (n.)

   முக்கோண வடிவமான மரம் வைத்து இடப்பட்ட கூரை (கட்டட நாமா);; truss roof.

     [துலா + கடை + கூரை.]

 துலாக்கடைக்கூரை tulākkaḍaikārai, பெ. (n.)

   முக்கோண வடிவமான மரம் வைத்து இடப்பட்ட கூரை (கட்டட நாமா.);; truss roof.

     [துலா + கடை + கூரை]

துலாக்கட்டை

துலாக்கட்டை tulākkaṭṭai, பெ. (n.)

   1. திராவி; joist in a terraced house.

   2. வண்டியச்சுக் கட்டை; cross-beam of a cart containing the axle.

     [துலா + கட்டை.]

 துலாக்கட்டை tulākkaṭṭai, பெ. (n.)

   1. திராவி; joist in a terraced house.

   2. வண்டியச்சுக் கட்டை; cross-beam of a cart containing the axle.

     [துலா + கட்டை]

துலாக்கூலி

துலாக்கூலி tulākāli, பெ. (n.)

   வரி வகை (T.A.S. ii, 82.);; a kind of tax.

துலாக்கொடி

துலாக்கொடி tulākkoḍi, பெ. (n.)

   ஏற்றம் இழுக்கும் கயிறு அல்லது கழை (J);; rope or pole attached to a well-sweep.

     [துலா + கொடி.]

 seventh month.

   4. உத்தரக்கட்டை; main beam in the roof of a house.

     “செந்தினி மணித் துலாஞ் செறிந்த திண்சுவர்” (கம்பரா.நகரப்.30);.

   5. துலாக் கட்டை; joist.

   6. தூண் மேலுள்ள போதிகையின் கீழ் வாழைப்பூ வடிவிலமைந்த ஒப்பனையுறுப்பு (பெருங். உஞ்சைக். 37, 102, உரை);; ornamental portion in the capital of a pillar, shaped like plantain flower.

   7. ஏற்றமரம்; well-sweep, picotah.

   8. ஏறத்தாழ 100 பலம் எடையுள்ள ஒரு நிறை; bazar weight = l bullock load=100 palams, varying in different localities.

   9. இருநூறு பலமுள்ள நிறை (நான். பால. 145);; a measure of weight=200 palams.

   10. 5 வீசை கொண்ட நிறை (வேதா. சூ. 3, உரை);; a measure of weight = 5 viss.

     [துலா → துலாம்.]

 துலாக்கொடி tulākkoḍi, பெ. (n.)

   ஏற்றம் இழுக்கும் கயிறு அல்லது கழை (J);; rope or pole attached to a well-sweep.

     [துலா + கொடி]

 seventh month.

   4. உத்தரக்கட்டை; main beam in the roof of a house.

     “செந்தினி மணித் துலாஞ் செறிந்த திண்சுவர்” (கம்பா.நகரப். 3௦);.

   5. துலாக் கட்டை; joist.

   6. தூண் மேலுள்ள போதிகையின் கீழ் வாழைப்பூ வடிவிலமைந்த ஒப்பனையுறுப்பு (பெருங். உஞ்சைக். 37, 102, உரை);; ornamental portion in the capital of a pillar, shaped like plantain flower.

   7. ஏற்றமரம்; well-sweep, picotah.

   8. ஏறத்தாழ 100 பலம் எடையுள்ள ஒரு நிறை; bazar weight = 1 bullock load=100 palams, varying in different localities.

   9. இருநூறு பலமுள்ள நிறை (நான். பால. 145);; a measure of weight = 200 palams.

   10. 5 வீசை கொண்ட நிறை (வேதா. சூ 3, உரை);; a measure of weight = 5 viss.

     [துவா → துலாம்]

துலாதானம்

துலாதானம் tulātāṉam, பெ. (n.)

துலா புருடதானம் பார்க்க;see {}.

     “சாற்றருந் துலாதானம்” (சிவரக.தேவர் முறை.19);.

     [Skt. }{ → த. துலாதானம்]

துலாந்திரம்

 துலாந்திரம் tulāndiram, பெ. (n.)

   நீர் முதலியவற்றை ஏனத்தில் (பாத்திரம்); இட்டு கயிற்றால் அந்த ஏனம் (பாத்திரம்); தீயிற்படும்படி செய்து காய்ச்சும் ஒரு கருவி. (வின்.);; a contrivance for boiling things.

     [Skt. {} + yantra → த. துலாந்திரம்]

துலான்

துலான் tulāṉ, பெ. (n.)

   நிறைகோல்; balance.

     [துலாம் → துலான் (வ.மொ.வ. 180);.]

 துலான் tulāṉ, பெ. (n.)

   நிறைகோல்; balance.

     [துலாம் → துவான் (வ.மொ.வ. 180);.]

துலாபாரம்

துலாபாரம் tulāpāram, பெ. (n.)

   1. பார்ப்பானுக்குத் (பிராமணன்); தானம் செய்யும் பொருட்டு அரசன் போன்றோர் ஒரு தட்டில் பொன்னும் ஒரு தட்டிற் றாமுமாக இருந்து பொன்னிறுக்குஞ் சடங்கு; ceremony of weighing a great person like a king against gold, which is then offered as a gift to Brahmins.

     “துலாபுருடமண்டபங் கட்டித் துலாபாரந் தூக்கி” (கோயிலொ.12);. (I.M.P.Tj.412);.

   2. துலா புருடதானம் பார்க்க;see {}. அவன் துலாபாரம் வாங்கினான்.

     [Skt. {} → த. துலாபாரம்]

துலாபாரவரி

துலாபாரவரி tulāpāravari, பெ. (n.)

   வரிவகை (S.I.I.vii,403);; a tax.

     [Skt. {} → த.துலாபாரம் + வரி]

துலாபுருடதானம்

 துலாபுருடதானம் tulāpuruḍatāṉam, பெ. (n.)

   ஒருவன் தனது நிறையுள்ள பொன்னைப் பார்ப்பானுக்குக் கொடுக்கும் கொடை (கோயிலொ.);; ceremonial gift of Brahmins of gold equal to a person’s weight.

     [Skt.tula+purusa → த. துலாபுருடன்+தானம்]

துலாபுருடமண்டபம்

 துலாபுருடமண்டபம் tulāburuḍamaṇḍabam, பெ. (n.)

   துலைபாரம் ஏறும் மண்டபம்; a hall where {}, is conducted.

     [Skt. {} → த. துலாபுருடன்+மண்டபம்]

துலாபுருடம்

துலாபுருடம் tulāpuruḍam, பெ. (n.)

துலாபுருடதானம் பார்க்க;see {}.

     “மூதறிவுடைய நீரார் மொழி துலாபுருடமென்பார்” (கூர்மபு.தான.19);.

     [Skt. {} → த. துலாபுருடம்]

துலாப்பாயசம்

 துலாப்பாயசம் tulāppāyasam, பெ. (n.)

   கோயில் படையலமுது (நைவேத்தியம்); வகை. (நாஞ்சி);; a kind of rice-preparation offered in temples.

     [Skt. {} → த. துலாப்பாயசம்]

துலாமரம்

 துலாமரம் tulāmaram, பெ. (n.)

   ஏற்றமரம்; well-sweep, picotah (செ.அக.);.

     [துலா + மரம்.]

 துலாமரம் tulāmaram, பெ. (n.)

   ஏற்றமரம்; well-sweep, picotah (செ.அக.);

     [துவா + மரம்]

துலாம்பரம்

துலாம்பரம் tulāmbaram, பெ. (n.)

   1. துலக்கம்; clearness;brightness, as of a lamp, gem, etc.

துலாம்பரமாகத் தெரிகிறது.

   2. வெளிப்படையாக; publicity.

துலாம்பரமான செயல்.

     [துலா + அம்பரம்.]

 துலாம்பரம் tulāmbaram, பெ. (n.)

   1. துலக்கம்; clearness;

 brightness, as of a lamp, gem, etc.

   துலாம்பரமாகத் தெரிகிறது.2 வெளிப்படையாக; publicity.

துலாம்பரமான செயல்.

     [துலா + அம்பரம்]

துலாவிசுவம்

 துலாவிசுவம் tulāvisuvam, பெ. (n.)

   துலாம் ஒரையில் (ராசி); கதிரவன் புகுங்காலம்; autumnal equinoctial point whence the apparent course of the sun turns from north to south; the first point of libra.

     [Skt. {} → த. துலாவிசுவம்]

துலி

 துலி tuli, பெ. (n.)

   பெண்ணாமை (சங்.அக.);; female tortoise.

 துலி tuli, பெ. (n.)

   பெண்ணாமை (சங். அக.);; female tortoise.

துலினி

 துலினி tuliṉi, பெ. (n.)

   இலவு (சங்.அக.);; silk cotton tree.

 துலினி tuliṉi, பெ. (n.)

   இலவு (சங்.அக.);; silk- cotton tree.

துலிபலை

 துலிபலை tulibalai, பெ. (n.)

துலினி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tulini.

 துலிபலை tulibalai, பெ. (n.)

துலினி (யாழ். அக.); பார்க்க;See. {}.

துலியாசனம்

 துலியாசனம் tuliyācaṉam, பெ. (n.)

   செம்முருங்கை (மலை.);; red Indian laburnum.

 துலியாசனம் tuliyācaṉam, பெ. (n.)

   செம் முருங்கை (மலை.);; red Indian laburnum.

துலுக்கச்செவ்வந்தி

 துலுக்கச்செவ்வந்தி tulukkaccevvandi, பெ. (n.)

   செடி வகை (வின்.);; African marigold.

     [Skt. turuska → த. துலுக்கம்+செவ்வந்தி]

துலுக்கன்

துலுக்கன் tulukkaṉ, பெ. (n.)

   துருக்கி நாட்டினன்; Mussalman, Turk.

     “டில்லீ சுவரனான துலுக்கன்” (கோயிலொ.21);.

     [Skt+ {} → த. துலுக்கன்]

துலுக்கன்மொட்டை

 துலுக்கன்மொட்டை tulukkaṉmoṭṭai, பெ. (n.)

   சதுரகிரி மலையின் நடுவில் இராம தேவர் வதிந்திருந்த பெருங்காடு; the dense forest in the centre of saduragiri hill where yacob alias Rama devar was living (சங்.அக.);

 துலுக்கன்மொட்டை tulukkaṉmoṭṭai, பெ. (n.)

   சதுரகிரி மலையின் நடுவில் இராம தேவர் வதிந்திருந்த பெருங்காடு; the dense forest in the centre of saduragiri hill where yacob alias Rama devar was living (சா.அக.);.

துலுக்காணம்

துலுக்காணம் tulukkāṇam, பெ. (n.)

   1. துருக்கித்(ஸ்);தானம் என்ற நாடு; Turkestan, as the original home of the Turks.

     “மக்க மராடந் துலுக்காண மெச்சி” (குற்றா.குற.60;1);;

   2. துருக்க அரசாண்மை (ராஜ்யம்); (வின்.);; Muhammadan dominion.

   3. கட்டரங்கு (சதுரங்கம்); விளையாட்டு வகை (வின்.);; a game of chess.

   4. துருக்கத் தொடர்பானது(வின்.);; anything Turkish.

     [Skt. {} → த. துலுக்காணம்]

துலுக்காணியம்

துலுக்காணியம் tulukkāṇiyam, பெ. (n.)

துலுக்காவணம் பார்க்க;see {}.

     “இப்படித் துலுக்காணியமாக இருக்கும் நாளையில்” (மதுரைத்தல.பக்.2);.

துலுக்காவணம்

துலுக்காவணம் tulukkāvaṇam, பெ. (n.)

   துருக்க அரசாட்சி; Muhammadan rule.

     “துலுக்காவணத்திலே அக்கினி பாதையால் சேதமாகையாலே” (கோயிலொ.138);.

துலுக்கு

துலுக்கு1 dulukkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. குலுக்குதல்; to make affected gestures, as in walking

     “சிக்கங் கரஞ்சேர்த்து வாளா துலுக்கு கின்றீர்” (பதினொ. ஆளு திருவந்.66);.

   2. செருக்கி நடத்தல் (W);; to affect a proud gait, carry oneself proudly.

 துலுக்கு2 dulukkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அசைத்தல்; to shake toss.

 துலுக்கு3 tulukku, பெ. (n.)

அசைக்க (W.);:

 shaking or other gesticulation, especially of the head or body.

 துலுக்கு1 tulukku-,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. குலுக்குதல்; to make affected gestures, as in walking.

     “சிக்கங் கரஞ்சேர்த்து வாளா துலுக்கு கின்றீர்” (பதினொ. ஆளு. திருவந். 66);.

   2. செருக்கி நடத்தல் (W);; to affect a proud gait, carry oneself proudly.

 துலுக்கு2 tulukku-, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அசைத்தல்; to shake toss.

 துலுக்கு3 tulukku, பெ. (n.)

   அசைக்க (W.);; shaking or other gesticulation, especially of the head or body.

துலுக்குக்கற்றாழை

 துலுக்குக்கற்றாழை tulukkukkaṟṟāḻai, பெ. (n.)

   மக்கிக் கற்றாழை; scarlet flowered aloe (சா.அக.);.

 துலுக்குக்கற்றாழை tulukkukkaṟṟāḻai, பெ. (n.)

   மக்கிக் கற்றாழை; scarlet flowered aloe (சா. அக.);

துலுக்குச்செவ்வந்தி

 துலுக்குச்செவ்வந்தி tulukkuccevvandi, பெ. (n.)

   துருக்கித் தேசத்துச் சாமந்தி; Turkish chamomile. (சா.அக.);.

 துலுக்குச்செவ்வந்தி tulukku-c-cevanti, பெ. (n.)

   துருக்கித் தேசத்துச் சாமந்தி; Turkish chamomile. (சா.அக.);.

துலுங்கு-தல்

துலுங்கு-தல் duluṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   அசைதல்; to shake, toss.

     “இரண்டு பாடுந் துலுங்காப் புடைபெயரா” (திவ். பெரியாழ். 3, 6, 9);.

     [ஒருகா. துளங்கு → துலுங்கு-.]

 துலுங்கு-தல் duluṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   அசைதல்; to shake, toss.

     “இரண்டு பாடுந் துலுங்காப் புடைபெயரா” (திவ். பெரியாழ். 3, 6, 9);.

     [ஒருகா. துளங்கு → துலுங்கு-]

துலுசீட்டு

துலுசீட்டு tulucīṭṭu, பெ. (n.)

   1. நினைவுக் குறிப்புச் சீட்டு; a chit containing any mcmoran dum.

   2. பயிரிடுங் குடிகள் பட்டா கிடைப்பதற்குமுன் பெற்றுக் கொள்ளும் சீட்டு; memoranda given to ryots who take up lands for cultivation serving as voucher until a formal patta is granted (செ.அக.);.

துலை

துலை1 dulaidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

தொலை1 பார்க்க;to perish.

     [தொலை-தல் → துலை-தல்.]

 துலை2 tulaittal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

தொலை2 பார்க்க;see tolai.

     [தொலை-த்தல் → துலை-த்தல்.]

 துலை3 tulai, பெ. (n.)

   1. தொலைதூரம்; distance, great distance.

   2. தொலைதூரத்து நாடு; distant region.

     “வெகு துலைகள் சுற்றினு மமைந்தமடர் பான்றி வருமோ” (குமரேச. சத. 46);.

     [தொலை → துலை.]

 துலை4 tulai, பெ. (n.)

   1. நிறைகோல்; steelyard.

     “ஞான மாத்துலை” ((ஞான. 31, 11);.

   2. துலை யோரை; libra in the zodiac.

     “இடப மரிதுலை வான்கடகம்” (சிலப். 3, 123, உரை);.

   3. ஒரு வகைக் கொடை; a kind of donation.

     “மருவுந் துலையாத யாமே வருகொடை” (சேதுபு. அனுமகுண். 8);.

   4. 100 பலங்கொண்ட நிறை (தைலவ. தைல. 14);; a measure of weight = 100 palams.

   5. நிறை; weight.

   6. ஒப்பு; resemblance, equality.

     “தோல்வி துலையல்லார் கண்ணுங் கொலில்” (குறள்.986);.

   7. ஏற்றமரம் (அக.நி.);; well-sweep, picotah.

   8. துலைக்கிடங்கு பார்க்க;see tulai-k-kidangu.

   9. மடைமுகம் (யாழ்.அக.);; flood- gate.

   10. தோட்டம் (அக.நி.);; garden.

     [தொலை → துலை.]

 துலை1 dulaidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   தொலை1 பார்க்க; to perish.

     [தொலை-தல் → துலை-தல்]

 துலை2 tulaittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

தொலை2 பார்க்க;See. tolai.

     [தொலை-த்தல் → துலை-த்தல்]

 துலை3 tulai, பெ. (n.)

   1. தொலைதூரம்; distance. great distance.

   2. தொலைதூரத்து நாடு; distant region.

     “வெகு துலைகள் சுற்றினு மமைந்தமடர் பான்றி வருமோ” (குமரேச. சத. 46);.

     [தொலை → துலை]

 துலை4 tulai, பெ. (n.)

   1. நிறைகோல்; steelyard

     “ஞான மாத்துலை” (ஞானா. 31, 11);.

   2. துலை யோரை; libra in the zodiac.

     “இடப மரிதுலை வான்கடகம்” (சிலப். 3, 123, உரை);.

   3. ஒரு வகைக் கொடை; a kind of donation.

     “மருவுந் துலையாத யாமே வருகொடை” (சேதுபு. அனுமகுண். 8);.

   4. 100 பலங்கொண்ட நிறை (தைலவ. தைல. 14);; a measure of weight = 100 palams.

   5. நிறை; weight.

   6. ஒப்பு; resemblance;

 equality.

     “தோல்வி துலையல்லார் கண்ணுங் கொலில்” (குறள். 986);.

   7. ஏற்றமரம் (அக.நி.);; well-sweep, picotah.

   8. துலைக்கிடங்கு பார்க்க;See. {}. 4. மடைமுகம் (யாழ்.அக.);; flood- gate

   10. தோட்டம்b (அக.நி.);; garden.

     [தொலை → துலை]

துலைக்கட்டு

 துலைக்கட்டு tulaikkaṭṭu, பெ. (n.)

   துலைக் கிடங்கின்மேலுள்ள கட்டடம்; Structure over tulai-k-kidangu (செ.அக.);.

 துலைக்கட்டு tulaikkaṭṭu, பெ. (n.)

   துலைக் கிடங்கின்மேலுள்ள கட்டடம்; structure over {} (செ.அக.);

துலைக்கிடங்கு

 துலைக்கிடங்கு tulaikkiḍaṅgu, பெ. (n.)

   கிணற்றிலிருந்து இறைத்த தண்ணீர் தங்கும் இடம் (வின்.);; a wide plot of ground where water baled from a well is stored.

     [துலை + கிடங்கு.]

 துலைக்கிடங்கு tulaikkiḍaṅgu, பெ. (n.)

   கிணற்றிலிருந்து இறைத்த தண்ணீர் தங்கும் இடம் (வின்.);; a wide plot of ground where water baled from a well is stored.

     [துலை + கிடங்கு]

துலைக்குழி

 துலைக்குழி tulaikkuḻi, பெ. (n.)

துலைப் பள்ளம் பார்க்க;see tulai-pallam.

     [துலை + குழி.]

 துலைக்குழி tulaikkuḻi, பெ. (n.)

துலைப் பள்ளம் பார்க்க;See. {}.

     [துலை + குழி]

துலைத்தாலம்

துலைத்தாலம் tulaittālam, பெ. (n.)

துலைநா பார்க்க;see tulai-na.

     “துலைத்தால மன்ன தனிநிலை” (கம்பரா.மந்தரை.19);.

     [துலை + தாலம்.]

 துலைத்தாலம் tulaittālam, பெ. (n.)

துலைநா பார்க்க;See. {}.

     “துலைத்தால மன்ன தனிநிலை” (கம்பரா. மந்தரை. 19);.

     [துலை + தாலம்]

துலைநா

 துலைநா tulainā, பெ. (n.)

   தராசு முள்; pointer in a balance. (செ.அக.);.

     [துலை + நா.]

 துலைநா tulainā, பெ. (n.)

   தராசு முள்; pointer in a balance. (செ.அக.);

     [துலை + நா]

துலைப்படு-த்தல்

துலைப்படு-த்தல் tulaippaḍuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அகலவகற்றுதல்; to send away.

     “தலைப் படுவேன் றுலைப்படுப்பான் தருக்கேன்மினே” (தேவா.718, 4);.

     [துலை + படு-.]

 துலைப்படு-த்தல் tulaippaḍuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அகலவகற்றுதல்; to send away.

     “தலைப் படுவேன் றுலைப்படுப்பான் தருக்கேன்மினே” (தேவா.718,4);.

     [துலை + படு-,]

துலைப்பள்ளம்

 துலைப்பள்ளம் tulaippaḷḷam, பெ. (n.)

   ஏற்றச் சாலிலிருந்து நீர்கொட்டும் பள்ளம்; a pit where the baled water is discharged from a bucket. (செ.அக.);.

     [துலை + பள்ளம்.]

 துலைப்பள்ளம் tulaippaḷḷam, பெ. (n.)

   ஏற்றச் சாலிலிருந்து நீர்கொட்டும் பள்ளம்; a pit where the baled water is discharged from a bucket. (செ.அக);

     [துலை + பள்ளம்]

துலைமாந்தம்

துலைமாந்தம் tulaimāndam, பெ. (n.)

   மாந்த வகை (பாலவா. 298);; a kind of convulsive.

     [துலை + மாந்தம்.]

 துலைமாந்தம் tulaimāndam, பெ. (n.)

   மாந்த வகை (பாலவா. 298);; a kind of convulsive.

     [துலை + மாந்தம்]

துலைமுகம்

 துலைமுகம் tulaimugam, பெ. (n.)

துலைக்கிடங்கு பார்க்க (யாழ்.அக.);;see tulai-k-kidangu.

     [துலை + முகம்.]

 துலைமுகம் tulai-mukam, பெ. (n.)

துலைக்கிடங்கு பார்க்க (யாழ். அக.);, see {}.

     [துலை + முகம்]

துலையேறு-தல்

துலையேறு-தல் dulaiyēṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   துலைத் தட்டுக் கொடைச் சடங்கில் துலைத் தட்டிலேறுதல்; to mount the scale-pan to perform tulai-t-tattu-cadangu.

     “இரவியை யரவு தீண்டிற் பொற்றுலை யேறல் நன்காம்” (கூர்மபு. தானமுரை.20);.

     [துலை + ஏறு-.]

 துலையேறு-தல் dulaiyēṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   துலைத் தட்டுக் கொடைச் சடங்கில் துலைத் தட்டிலேறுதல்; to mount the scale-pan to perform tulai-t-{}.

     “இரவியை யரவு தீண்டிற் பொற்றுலை யேறல் நன்காம்” (கூர்மபு. தானமுரை. 2௦);.

     [துலை + ஏறு-,]

துலையோடு-தல்

 துலையோடு-தல் dulaiyōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தண்ணீரிறைப்பதற்குத் துலாமரத்திலேறி மிதித்தல்; to pass up and down the pocotah in baling water.

     [துலை + போடு-.]

 துலையோடு-தல் dulaiyōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தண்ணீரிறைப்பதற்குத் துலாமரத்திலேறி மிதித்தல்; to pass up and down the pocotah in baling water.

     [துலை + போடு-]

துலைவாய்

 துலைவாய் tulaivāy, பெ. (n.)

துலைக்கிடங்கு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tulai-k-kidangu.

     [துலை + வாய்.]

 துலைவாய் tulaivāy, பெ. (n.)

துலைக்கிடங்கு (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. {}.

     [துலை + வாய்]

துலைவாய்க்குழி

 துலைவாய்க்குழி tulaivāykkuḻi, பெ. (n.)

துலைப்பள்ளம் பார்க்க;see tulai-p-pallam.

     [துலைவாய் + குழி.]

 துலைவாய்க்குழி tulaivāykkuḻi, பெ. (n.)

துலைப்பள்ளம் பார்க்க;See. {}.

     [துலைவாய் + குழி]

துல்லம்

 துல்லம் tullam, பெ. (n.)

   பேரொலி (சது.);; Din, roar, great noise. (செ.அக.);.

 துல்லம் tullam, பெ. (n.)

   பேரொலி (சது.);; Din, roar, great noise. (செ.அக.);

துல்லிகை

 துல்லிகை tulligai, பெ.(n.)

   வழக்கற்றுப்போன ஓர் இசைக்கருவி; a musical instrument not extant.

     [துல்-துல்லிகை]

துல்லிமை

 துல்லிமை tullimai, பெ. (n.)

   மேன்மை; superiority (சா.அக.);.

துல்லியக்கடைசல்இயந்திரம்

 துல்லியக்கடைசல்இயந்திரம் tulliyakkaḍaisaliyandiram, பெ. (n.)

   துல்லியமான கடைசல் வேலைப்பாடுகளைச் செய்வதற்கேற்ற சிறிய மேசைக் கடைசல் இயந்திரம்;     [துல்லியம் + கடைசல் + இயந்திரம்.]

 துல்லியக்கடைசல்இயந்திரம் tulliyakkaḍaisaliyandiram, பெ. (n.)

துல்லியமான கடைசல் வேலைப் பாடுகளைச் செய்வதற்கேற்ற சிறிய மேசைக் கடைசல் இயந்திரம்;(எந்.);

 precesion lathe.

     [துல்லியம் + கடைசல் + இயந்திரம்]

துல்லியசாணை

 துல்லியசாணை tulliyacāṇai, பெ. (n.)

   இயந்திரக் கூறுகளின் நுண்ணிடை வேறு பாட்டளவு மிகவும் நெருக்கமாக இருக்கக் கூடிய இயந்திரச் சாணை; precesion grinding. (அறி. களஞ்);.

     [துல்லிம் + சாணை.]

 துல்லியசாணை tulliyacāṇai, பெ. (n.)

   இயந்திரக் கூறுகளின் நுண்ணிடை வேறு பாட்டளவு மிகவும் நெருக்கமாக இருக்கக் கூடிய இயந்திரச் சாணை; precesion grinding. (அறி. களஞ்);.

     [துல்லியம் + சாணை]

துல்லியபானம்

 துல்லியபானம் tulliyapāṉam, பெ. (n.)

   பலர் ஒன்று சேர்ந்துக் குடித்தல்; drinking all together (சா.அக.);.

 துல்லியபானம் tulliyapāṉam, பெ. (n.)

   பலர் ஒன்று சேர்ந்துக் குடித்தல்; drinking all together. (சா.அக.);.

துல்லியம்

துல்லியம் tulliyam, பெ. (n.)

   1. ஒப்பு; similitude, resemblance, equality.

     “அவனுக்கு இவன் துல்லியம்” (தத்துவப். அளவை. 3, உரை);.

   2. மிகச் சரியானது; accuracy, exactness.

துல்லியமாய்ச் சொன்னான்.

   3. ஒப்பக் கையெழுத்து; sign-manual.

     “அரசரின் துல்லியஞ் சார்த்தின தீட்டு” (நாஞ்.);.

     [துல் → துல்லியம் (வே.க.251);.

 துல்லியம் tulliyam, பெ. (n.)

   1. ஒப்பு; similitude, resemblance, equality.

     “அவனுக்கு இவன் துல்லியம்” (தத்துவப். அளவை. 3, உரை);.

   2. மிகச் சரியானது; accuracy, exactness. துல்லியமாய்ச் சொன்னான்.

   3. ஒப்பக் கையெழுத்து; sign- manual.

     “அரசரின் துல்லியஞ் சார்த்தின தீட்டு” (நாஞ்.);.

     [துல் → துல்லியம் (வே. க. 251);]

துளக்கம்

துளக்கம்1 tuḷakkam, பெ. (n.)

   1. அசைவு; shaking, waving, motion.

   2. மனக்கலக்கம்; agitation of mind.

     “துளக்கமிலாதவர் தூய மனத்தார்” (நாலடி.189);.

   3. அச்சம்; fear, dread.

   4. குறைகை; dwindling.

     [துளங்கு → துளக்கம்.]

 துளக்கம்2 tuḷakkam, பெ. (n.)

   1. ஒளி; brightness, splendour, gloss, lustre.

   2. விளக்கு என்னும் 15ஆவது நான்மீன் (பிங்.);; the 15th naksatra.

     [துள் → துளகு → துளங்கு → துளக்கு → துளக்கம்.]

துளக்கு

துளக்கு1 duḷakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. அசைத்தல்; to move, shake, nod.

     “திருமுடி துளக்கி நோக்கி” (சீவக.1881);.

   2. வணங்குதல்; to bow.

     “முனைவற்றொழுது முடிதுளக்கி” (சீவக. 2357);.

     [துல் → துலர் → துளங்கு → துளக்கு.]

 துளக்கு2 tuḷakku, பெ. (n.)

   1. அசைவு; shaking.

     “துளக்கிலா விளக்கை” (தேவா.13, 6);

   2. வருத்தம்; grief, sorrow.

     ‘மாமயிலாடி நாடகத் துளக்குறுத் தனவே’ (சீவக. 1560);.

     [துளங்கு → துளக்கு.]

 துளக்கு3 duḷakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.i.)

   விளக்குதல் (யாழ்.அக.);; to polish.

ம. துளக்கு

     [துலக்கு → துளக்கு-.]

துளங்கு

துளங்கு1 duḷaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அசைதல்; to move, to sway from side to side, as an elephant, to shake.

     “துளங்கிமில் நல்லேற்றினம்” (கலித்.106);.

   2. வருந்துதல்; to be perturbed.

     “துளங்கா தாங்கவ ளுற்றதை யுரைத்தலும்” (மணி. 22, 8);.

   3. நிலைகலங்குதல்; to be uprooted.

     “கடிமரந் துளங்கிய காவும்” (புறநா.23);.

   4. தளர்தல்; to droop.

     ‘சுடுகணை மருதலோடுந் துளங்கினான்’ (கம்பரா. முதற்போ.132);.

   5. ஒலித்தல்; to sound.

     ‘சிறு சதங்கை துளங்க வார்த்தார்’ (பிரபுலிங். மாயை. பூசை.45);.

     [துல் → துலம் → துளம் → துளங்கு- (மு.தா.147);.]

 துளங்கு2 duḷaṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒளிர்தல்; to shine, to be bright, luminous, to radiate.

     “துளங்கு மிளம்பிறை யாளன்” (தேவா. 88, 10);.

     [துலக்கு → துளங்கு-.]

துளங்கொளி

துளங்கொளி tuḷaṅgoḷi, பெ. (n.)

   மிக்க ஒளி (வின்.);; dazzling, brightness.

   2. சுழல் என்னும் 18ஆவது நாண்மீன்; the 18th naksatra.

     “நங்கம்பனை துளங்கொளி புரட்டாதி” (இலக்.27, 79);.]

     [துளங்கு → துளங்கொளி (மு.தா.147);.]

துளசி

துளசி tuḷasi, பெ. (n.)

   1. திருத்துழாய்; sacred basil.

   2. குழிமிட்டான்; rough basil (செ.அக.);.

     ‘துளசிக்கு மணமும் முள்ளுக்குக் கூர்மையும் முளைக்கிற போதே தெரியும்’ (பழ.);.

துளசிதீர்த்தம்

 துளசிதீர்த்தம் tuḷasitīrttam, பெ. (n.)

   திருமால் வழிபாட்டின் பின் அடியார்களுக்கு வழங்கும் திருத்துழாயும் தூநீறும்; tulaci leaves and consecrated water presented as offering to the idol in a Visnu temple and distributed to worshippers.

     [துளசி + தீர்த்தம்.]

துளசிமடம்

 துளசிமடம் tuḷasimaḍam, பெ. (n.)

துளசி மாடம் பார்க்க;see tulaci-mădam (செ.அக.);.

     [துளசி + மடம்.]

துளசிமணி

 துளசிமணி tuḷasimaṇi, பெ. (n.)

   மாலிய அடியார் அணிந்து கொள்ளத் திருத்துழாய்க் கட்டையைக் கடைந்து உண்டாக்கிய மணி; beads made up of tulaci, worn by vaisnava devotees (செ.அக.);.

     [துளசி + மணி.]

துளசிமாடம்

 துளசிமாடம் tuḷasimāṭam, பெ. (n.)

   பூசிக்கப்படும் துளசிச் செடியைக் கொண்ட மேடை; a raised construction on which a tulaci plant is set up for worship (செ.அக.);.

     [துளசி + மாடம்.]

துளசிமாலை

 துளசிமாலை tuḷasimālai, பெ. (n.)

   துளசி இலைக் கொத்து அல்லது துளசிமணியாற் செய்யப்பட்ட மாலை; garland of tulaci leaves or beads.

     [துளசி + மாலை.]

துளசிலம்மா கதைப்பாடல்

 துளசிலம்மா கதைப்பாடல் duḷasilammākadaippāṭal, பெ.(n.)

   கோவைப் பகுதி இருளர்களிடம் புழக்கத்தில் உள்ள ஒரு கதைப்பாடல்; a dialogue combined song of the Irulas of Coimbatore.

     [துளசில்+அம்மை+கதை+பாடல்]

துளபமௌலியன்

 துளபமௌலியன் tuḷabamauliyaṉ, பெ. (n.)

   துளசி மாலையை முடியிலணிந்த திருமால் (பிங்.);; Tirumal, as wearing a tulaci wreath.

     [துளவம் + மௌலியன் → துளப மௌலியன்.]

துளபம்

துளபம் tuḷabam, பெ. (n.)

துளசி பார்க்க;see tulaci.

     “துளபத் தொண்டாய தொல்சீர்” (திவ். திருமாலை.45);.

     [துளவம் → துளபம் (வ.மொ.வ. 182);.]

துளப்பு

துளப்பு tuḷappu, பெ. (n.)

   வயிறு; belly.

     “பாழியிற் பிணங்களும் துளப்பெழப்படுத்தியே” (தக்கயாகப்.376);.

துளம்

துளம் tuḷam, பெ. (n.)

   மாதுளை; common pomegranate.

     “துளம்படு முறுவல் தோழியர்க் கருளாள்” (திவ்.பெரியதி. 2, 7, 2);..

     [மாதுளம் → துளம்.]

 துளம்2 tuḷam, பெ. (n.)

   மயிலிறகினடி; root of peacock’s feather (திவ்.பெரியதி.2, 7, 2, வ்யா);.

துளம்பிக்கிரி

 துளம்பிக்கிரி tuḷambikkiri, பெ. (n.)

   ஆதொண்டை (மலை.);; thorny caper.

துளர்

துளர்1 tuḷartal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நில முதலியவற்றைக் கொத்துதல்; to hoc.

     “கணவன் புனந்துளர்ந்து வித்தி” (குறுந்.214);.

     [துளம் → துளர்-தல் (வ.மொ.வழு.41);.]

 துளர்2 tuḷartal, செ.கு.வி. (v.i.)

   மணம் முதலியன வீசுதல்; to spread, as fragrance.

     ‘துளருஞ் சந்தனச் சோலைக ளுடலாம்… குளிர் நாற்றமே’ (சூளா.இரத.5);.

     [துளம் → துளர்-தல் (வ.மொ.வழு. 4);.]

 துளர்3 tuḷar, பெ. (n.)

   பயிரின் களை; weeds.

     “தொடுப் பெறிந் துழுத துளர்படு துடவை” (பெரும்பாண்.201);.

 துளர்4 tuḷar, பெ. (n.)

   களைகொட்டு (திவ். பெரியதி. 8, 7, 3);; weeding hook.

துளவன்

துளவன் tuḷavaṉ, பெ. (n.)

   1. திருமால்; Tirumāl.

     “துளவ துளவ வெனச் சொல்லுஞ்சொற் போச்சே” (அட்டப். பிள்ளைப்பெரு. சரித். பக். 6);.

   2. ஒரு வகைச் செய்ந்நஞ்சு (யாழ்.அக.);; a prepared arsenic.

     [துளவு → துளவன்.]

துளவம்

துளவம்1 tuḷavam, பெ. (n.)

துளசி பார்க்க;see tulaci.

     “தொடையொத்த துளவமுங் கூடையும் பொலிந்து” (திவ். திருப்பள்ளி.10);.

     [துள → துளவம் (வ.மொ.வ.182);.]

துளவி

 துளவி tuḷavi, பெ. (n.)

   திப்பிலி (மலை);; long pepper.

துளவு

துளவு tuḷavu, பெ. (n.)

துளசி பார்க்க (சூடா);;see tulaci.

     “கள்ளணி பசுந்துளவினவை” (பரிபா. 15, 84);.

     [துளம் → துளவு.]

துளவை

துளவை1 tuḷavai, பெ. (n.)

   தொளை (யாழ்.அக.);; hole, orifice.

     [துள் → துள → துளவை (வே.க.274);.]

 துளவை2 tuḷavai, பெ. (n.)

துழவை பார்க்க;see tulavai.

     [துள் → துள → துளவை.]

துளாரி

 துளாரி tuḷāri, பெ. (n.)

   நெய்வோர் கருவியுளொன்று (யாழ்.அக.);; a weaver’s instrument.

துளி

துளி1 tuḷittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சொட்டுதல்; to drip, fall in drops, as rain, as tears, as honey;

 to trickle down.

     “மதுவுந் துளிக்குஞ் சோலை” (தேவா.395, 4);.

   2. மழை பெய்தல்; to rain.

     “மங்கு லற்கமொடு பொங்குடி துளிப்ப” (அகநா.235);.

     [துள் → துளி → துளி-த்தல்.]

 துளி2 tuḷittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   துளியாய்த் தெளித்தல்; to sprinkle, let fall in drops.

     [துள் → துளி → துளி-த்தல்.]

 துளி3 tuḷi, பெ. (n.)

   1. துளிக்கை (பிங்.);; raining, dripping.

   2. திவலை (பிங்.);; rain drop, globule of water.

   3. மழை (பிங்.);; rain.

     “துளியனுழந்த தோய்வருஞ் சிமைதொறும்” (பரிபா 7, 13);.

   4. சொட்டளவு; minim, drop, as a measure.

     “மருந்தில் எத்தனைத் துளி விட்டுக் கொடுக்க வேண்டும்”.

   5. சிறிதளவு; pinch.

     ‘அம்மருந்தில் துளி சொடு’.

   6. நஞ்சு; poison.

     “துளிமண்டி யுண்டு நிறம்வந்த கண்டன்” (தேவா. 36, 1);.

     [துள் → துள்ளி → துளி.]

 துளி4 tuḷi, பெ. (n.)

   பெண்ணாமை (பிங்.);; female tortoise.

     [துள்ளி → துளி.]

துளிதம்

துளிதம் duḷidam, பெ. (n.)

   1. திருநீறு (வின்);; the sacred ashes.

   2. பொடியானது; dust, that which is reduced to powder.

     [தூளி → தூளிதம்.]

துளிமட்டம்

 துளிமட்டம் tuḷimaṭṭam, பெ. (n.)

   தரைமட்டம் (யாழ்.அக.);; ground-level.

     [தூளி + மட்டம்.]

துளிமழை

 துளிமழை tuḷimaḻai, பெ. (n.)

   திவலையாய்ச் சொரியும் மழை; drizzling.

துளிர்

துளிர்1 tuḷirttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தளிர்த்தல்; to bud, sprout, shoot, put forth leaves.

   2. செழித்தல்; to prosper, thrive.

   தெ. தளிர்சு;   க. தெளிர்;ம. துளிர்க்க

     [துள் → துளிர் → துளிர்-த்தல்.]

 துளிர்2 tuḷir, பெ. (n.)

   தளிர்; bud, sprout, young leaf, tender foliage.

     “நாறுநரந்தைத் துளிருங் கலவி” (தேவா. 403, 6);.

துளிர்க்கெண்டை

 துளிர்க்கெண்டை tuḷirkkeṇṭai, பெ. (n.)

   பாற்கெண்டை; white mullet.

துளு

துளு tuḷu, பெ. (n.)

துளுவம் பார்க்க;see tuluvam.

     “தோகைக் காவிற் றுளுநாட்டன்ன” (அகநா.15);.

     [துள் → துளு.]

துளுப்பிடு-தல்

துளுப்பிடு-தல் duḷuppiḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கலக்குதல்; to stir up.

     “குன்றிற் சுருங்கட றுளுப்பிட் டாங்கு” (சீவக.1112); (செ.அக.);.

     [துள் → துளு → துளும்பு – துளுப்பிடு-தல் (வே.க.276);.

துளும்பு

துளும்பு1 duḷumbudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அசைதல்; to shake, to be agitated.

     “வம்பிற் றுளும்புமுலை வாணெடுங்கண் மடவார்” (சீவக. 186);.

   2. ததும்பு-தல்; to brim over, overflow;

 to fill, as tears in the eyes.

     “துளும்பு கண்ணிருண் மூழ்கி” (திருவிளை. மாணிக்க துதி);.

   3. துள்ளுதல் (சூடா.);; frisk.

   4. திமிறுதல் (சூடா.);; to struggle and qrench, oneself away.

   5. விளங்குதல்; to sparkle, glitter, shine.

     “உவாக்கண்மீ – தேவரிற் றுளிம்பினார்” (சூளா. தூது.73);.

   6. இளகுதல் (சீவக. 3063, உரை);; to melt.

   7. மேலெழுதல்; to rise up, to come to the surface.

     “நீர் துளும்ப” (சீவக.1674);.

   8. வருந்துதல்; to be troubled.

     “உயர்சந்தனத் தொழுதிக் குன்றந் தளும்பச் சென்று” (சீவக. 3063);.

   9. மிகுதல்; to abound.

     “துளும்பு மேன்மையிற் பொலிந்தது தொண்டைநன் னாடு” (காஞ்சிப்பு. நாட்டுப்.35);.

     [துள் → துளும்பு → துளும்பு- (மு.தா.68);.]

 துளும்பு2 duḷumbudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒளிர்தல்; to shine, to irradiate.

     “மருளிநின்று துளும்புவே” (தக்கயாகப். 254);.

     [துள் → துளும்பு → துளும்பு-, (மு.தா.68);.]

துளுவன்

 துளுவன் tuḷuvaṉ, பெ. (n.)

   வாழைவகை; a kind of plantain.

     ‘துளுவன்பழம்’.

துளுவம்

துளுவம் tuḷuvam, பெ. (n.)

   1. பண்டைய ஐம்பத்தாறு நாடுகளுள் கன்னட நாட்டிற்குத் தெற்கிலுள்ள நாடு; the tulu country on the west coast, south of kannada, one of 56 country.

     “சொங்கணத் துளுவங் குடகம்” (நன். 272, மயிலை);.

   2. பதிணென் மொழிகளுள் துளுவத்தில் வழங்கும்மொழி (நன்.273, உரை);; the Tuluva language, one of patinenmoli, q.v.

     [துளு → துளுவம்.]

துளுவவேளாளர்

 துளுவவேளாளர் tuḷuvavēḷāḷar, பெ. (n.)

   துளுவ நாட்டிலிருந்து வந்து தொண்டை மண்டலத்தில் குடியேறிய வேளாள வகையார்; a sub-division of véäläs of Tondaimandalam who migrated from the Tulu country.

     [துளுவம் + வேளாளர்.]

துளை

துளை2 tuḷaittal,    1 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. துளையிடுதல்; to make hole, bore, drill, punch.

   2. ஊடுருவுதல்; to pierce, as with an arrow.

   3. வருத்துதல்; to torment, tease.

     “எப்பொழுதுமாக அவனைத் துளைக்கிறான்”.

   3. செயற்பாடு உசாவுதல்; to demand particulars or details.

செலவுக்கணக்கு அவனைத் துளைத்துக் கொண்டிருக்கிறது.

     [துள் → துளை-, (வே.க.279);.]

 துளை tuḷai, பெ. (n.)

   1. புழை (பிங்.);; hole, orifice, aperture, perforation.

     “ஆடமைக் குயின்ற வவிர்துளை” (அகநா. 82);.

   2. உட்டொளை; hollow, as of a tube.

   3. மூங்கில் (பிங்.);; bamboo.

   4. வாயில் (வின்.);; gateway, passage.

   5. சுருட்சி; curl, as of hair.

     “துளையார் கருமென் குழ லாய்ச்சியர்” (திவ். பெரியதி. 3, 8, 8);.

   6. வயிரக் குற்றங்களுளொன்று; a flaw in diamond.

     “துளைகறி விந்து. காகபாதம்” (சிலப். 14, 180, உரை);.

   ம. துள;   தெ. தொள;   க. தொள;து. தொளு

     [துள் → துளை (வே.க.279);.]

துளை-தல்

துளை-தல் duḷaidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நீரில் விளையாடுதல்; to dispart in water;

 to dive.

     “ஆனந்த வெள்ளத் துறையிலே படிந்து மூழ்கித் துளைந்து” (தாயு. வர்பனேன். 2);.

   2. அழுந்திக் கிடத்தல்; to be immersed.

குடும்பக்கூத்துட்டுளைந்து (தாயு. சொல்லற்.7);.

     [துள் → துளை-.]

துளைக்கயிறு

 துளைக்கயிறு tuḷaikkayiṟu, பெ. (n.)

   பலகை ஒட்டைகளின் வழியாய்ச் செல்லுங் கயிறு (டப்புக்கயிறு);; rope passing through the holes at the extremities of a log. (M.Navi.);,

     [துளை+கயிறு]

துளைக்கருவி

 துளைக்கருவி tuḷaikkaruvi, பெ. (n.)

   இசைக்குரிய கருவி ஐந்தனுள் உட்டொளையுள்ள வாச்சியம் (பிங்.);; wind instrument, one of five karuvi.

     [துளை + கருவி.]

துளைக்கும் புழு

 துளைக்கும் புழு tuḷaikkumbuḻu, பெ.(n.)

   துளை இடும் பூச்சி; boring worm. [துளைக்கும்+புழு]

துளைக்கை

 துளைக்கை tuḷaikkai, பெ. (n.)

   தும்பிக்கை (யாழ்.அக.);; elephant’s trunk.

     [துளை + கை.]

துளைச் சிறுதாரை

 துளைச் சிறுதாரை tuḷaicciṟutārai, பெ.(n.)

   ஒரு வகையான இசைக்கருவி; a musical instrument.

     [துளை+சிறு+தாரை]

துளைச்செவி

துளைச்செவி tuḷaiccevi, பெ. (n.)

   1. உட்செவி; organ of hearing;internal ear.

   2. உட்செவியுள்ள விலங்கு; an animal with an internal ear only, one of the two great classes of animals according to the Hindus.

     [துளை + செவி.]

துளைநிறை

துளைநிறை tuḷainiṟai, பெ. (n.)

துளைப்பொன் பார்க்க;see tulai-p-pon.

     “பொன்துளைநிறை.. முப்பத்து முக்கழஞ்சும்” (S.I.I.I.140);.

     [துளை + நிறை.]

துளைநிறைசெம்பொன்

துளைநிறைசெம்பொன் tuḷainiṟaisemboṉ, பெ. (n.)

துளைப்பொன் பார்க்க;see tulai-p-pon.

     “செம்பொன் பதின்கழஞ்சு” (S.I.I.I.85);.

     [துளை + நிறை + செம்பொன்.]

துளைநிறைபொன்

துளைநிறைபொன் tuḷainiṟaiboṉ, பெ. (n.)

துளைப்பொன் பார்க்க;see tulai-p-pon. d.M.PCg. 200).

     [துளை + நிறை + பொன்.]

துளைப்பு

துளைப்பு tuḷaippu, பெ. (n.)

   1. துளைக்கை; drilling, perforating.

   2. இடைவிடாத் தொந்தரவு; frequent molestation, ceaseless annoyance.

     [துள் → துளை → துளைப்பு.]

துளைப்பொன்

துளைப்பொன் tuḷaippoṉ, பெ. (n.)

   புடமிடப்பட்டு வழங்கும் மாற்றுயுர்ந்த தங்கம் (I.M.P.Tj. 138); (பெருங். இலாவண.6, 63);; refined gold of superior quality.

     [துளை + பொன்.]

துளைமேழி

 துளைமேழி tuḷaimēḻi, பெ.(n.)

   கைப்பிடியில் துளையிட்டிருக்கும் மேழி; wodden handhold of plough with hole.

     [துளை+மேழி]

துளையம்

துளையம் tuḷaiyam, பெ. (n.)

   நீரில் துளைகை; disporting in water.

     “வெள்ளநீர்த் துளைய மாடி”( குமர. பிர. முத்துக். பிள். 52);.

     [துள் → துளை → துளையம் (வே.க. 275);.]

துளையரியம்

 துளையரியம் tuḷaiyariyam, பெ. (n.)

   ஊதுகொம்பு (யாழ்.அக.);; trumpet horn.

     [துளை + அரியம்.]

துளைவண்டு

 துளைவண்டு tuḷaivaṇṭu, பெ. (n.)

   வண்டுவகை; borer, a beetle.

     [துளை + வண்டு.]

துள்

துள் tuḷ, பெ. (n.)

துள்ளு பார்க்க;see tullu.

     [துல் → துள் (வே.க.253);.]

துள்ளத்துடி-த்தல்

 துள்ளத்துடி-த்தல் tuḷḷattuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   மிகுதுயரால் வருந்துதல்; to suffer from extreme anguish (செ.அக.);.

     [துள்ளல் + துடி-த்தல்.]

துள்ளம்

துள்ளம் tuḷḷam, பெ. (n.)

   சிறுதுளி; little drop of water.

     “கண்ணநீர்கள் துள்ளஞ் சோர” (திவ். பெரியாழ்.5, 1, 7);.

துள்ளற்செலவு

துள்ளற்செலவு tuḷḷaṟcelavu, பெ. (n.)

   யாழ் வாசிக்கும் முறையுளொன்று; a mode of playing yal.

     “குடகச் செலவுந் துள்ளற்செலவும்” (சீவக. 657, வார.);.

     [துள்ளல் + செலவு.]

துள்ளலோசை

துள்ளலோசை tuḷḷalōcai, பெ. (n.)

   கலிப்பாவுக்குரிய ஓசை (காரிகை. செய்.1, உரை);; rhytheming cadence peculiar to kali verse.

     [துள்ளல் + ஓசை.]

துள்ளல்

துள்ளல் tuḷḷal, பெ.(n.)

காணிப்பழங்குடியினர் ஆடல்: a folk dance performed by peole of Kani community.

     [துள்ளு+அல்]

 துள்ளல் tuḷḷal, பெ. (n.)

   1. துள்ளுகை; frishing, leaping.

     “பேயும் பேயுந் துள்ள லுறுமென” (கலி.94);.

   2. கூத்து (உரி.நி.);; dance, dancing.

   3. கூத்தன்; dancer.

     “வானவர்க்குங் காண் பரிதாகிநின்ற துள்ளலை” (தேவா.489, 6);.

   4. ஆடு (சூடா);; goal, sheep.

   5. ஆட்டுநோய்வகை (M.Em.D.245);; a disease of sheep.

   6. நீர்கொதுகு (பிங்.);; a kind of gnat, water insect.

   7. துள்ளலோசை பார்க்க

   8. சந்தத்தின் முடுகிசை; lively or quick movement, in verse or singing.

     [துல் → துள் → துளி → துள்ளல் (வே.க.253);.]

துள்ளல் அடைவு

 துள்ளல் அடைவு tuḷḷalaḍaivu, பெ.(n.)

   அரைமண்டியில் இருந்து குதிகால் இரண்டும் தொடையில் படும்படித் துள்ளியாடுதல்; a dance feature.

     [துள்ளல்+அடைவு]

துள்ளல்நடை

 துள்ளல்நடை tuḷḷalnaḍai, பெ. (n.)

   குழந்தைகளின் துள்ளு நடை (சிங்காரப் பாய்ச்சல்);; frisky movement as of children.

     [துள்ளல்+நடை]

துள்ளாட்டம்

துள்ளாட்டம் tuḷḷāṭṭam, பெ. (n.)

   1. களிப்பு; sprightliness.

   2. செருக்கு; arrogance, haughtiness, assumption, overbearing airs.

     [துள்ளு + ஆட்டம்.]

துள்ளி

துள்ளி tuḷḷi, பெ. (n.)

துளி பார்க்க;see tuli.

     “வானத்தின் றுள்ளி யல்லால்” (மேருமந்.121);.

     [துளி → துள்ளி.]

துள்ளிசிவு

 துள்ளிசிவு tuḷḷisivu, பெ. (n.)

   ஒரு வகை இசிவு நோய்; a kind of disease accompanied with convulsion.

     “துள்ளிசிவு கொண்டே துணுக்குற்றுத் தான்பதைப்பார்” (ஆதியூரவதானி);.

     [துள்ளு + இசிவு.]

துள்ளு

துள்ளு1 duḷḷudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

.

   1. குதித்தல்; to leap, frisk, spring up, jump up;

 to be restive.

     “துள்ளித் தூண் முட்டுமாங் கீழ்” (நாலடி.64);. ‘துள்ளாதே துள்ளாதே ஆட்டுக்குட்டி என் கையில் இருக்கிறது சூரிக்கத்தி (பழ.);.

   2. தாவிச் செல்லுதல்; to trip along in a frolicsane manner.

     “துள்ளு மான்மறி போந்திய செங்கையின்” (தேவா. 93, 5);.

   3. செருக்குதல்; to be haughty, arrogant.

     “துள்ளுகின்றார் கூட்ட முறேல்” (அருட்பா. 1 நெஞ்சறி. 635);.

   4. கவலையற்று வாணாள் கழித்தல்; to lead a happy-go-lucky life.

   5. பதைத்தல்; to tremble, quiver.

     ‘துள்ளுநர்க் காண்மார் தொடர்ந்து’ (கலித்.4);.

   6. மிகுதல்; to be abundant.

     “அனையது கேட்டலோடு மறிஞர்கள் மகிழ்ச்சி துள்ள” (திருவானைக். நைமி.28);.

     [துல் → துள் → துள்ளு.]

 துள்ளு2 tuḷḷu, பெ. (n.)

   1. குதிப்பு; leap, jump, spring.

     ‘ஒரு துள்ளுத் துள்ளினான்’.

   2. செருக்கு; arrogance.

     “துள்ளுவார் துள்ளடக்குந் தோன்றலே” (அருட்பா. 2, அருட்டிறத்.7);.

     [துல் → துள் → துள்ளு (வே.க.253);.]

துள்ளுகெண்டை

 துள்ளுகெண்டை tuḷḷugeṇṭai, பெ.(n.)

   கெண்டை மீன்; thread brean. [துள்ளு+கெண்டை]

     [P]

துள்ளுக்காளை

 துள்ளுக்காளை tuḷḷukkāḷai, பெ. (n.)

   அடங்காதவன்; ungovernable person, as an untamed bullock.

     ‘துள்ளுகிற மாடு பொதி சுமக்குமா?’ (பழ.);.

     [துள்ளு + காளை.]

துள்ளுக்குட்டி

துள்ளுக்குட்டி tuḷḷukkuṭṭi, பெ. (n.)

   1. இளங் கன்று; calf; frolicsome young animal.

   2. விளையாட்டுப் பையன்; playful, lively boy.

     [துள்ளு + குட்டி.]

துள்ளுசீட்டு

துள்ளுசீட்டு tuḷḷucīṭṭu, பெ. (n.)

   அடைக்கலச் சீட்டு; to letter giving assurance of safety or protection.

     “துள்ளுசீட் டொப்ப மெழுதும்” (விறலிவிடு.903);.

     [துள்ளு + சீட்டு.]

துள்ளுப்பூச்சி

 துள்ளுப்பூச்சி tuḷḷuppūcci, பெ. (n.)

   தவசங்களைக் கெடுக்கும் பயிர்ப்பூச்சி வகை; a kind of hopping insect destructive to grain.

     [துள்ளு + பூச்சி.]

துள்ளுப்போடு-தல்

 துள்ளுப்போடு-தல் duḷḷuppōṭudal, பெ. (n.)

   மீனைத் திருப்புதற்காக அணைகட்டுதல் ; to put up a small bund in order to turn the fish into a fish-trap.

     [துள்ளு + போடு-.]

துள்ளுமறி

துள்ளுமறி tuḷḷumaṟi, பெ. (n.)

   ஆட்டுக்குட்டி; kid, lamb as frolicsone.

     ‘துள்ளுமறியா மனது பலிகொடுத்தேன்’ (தாயு. கருணாகர.8);.

     [துள்ளு + மறி.]

துள்ளுமா

 துள்ளுமா tuḷḷumā, பெ. (n.)

   தேவதைகளுக்குப் படைக்கும் சருக்கரையோடு கலந்த மாவகை; a preparation of flour offered to deities.

     [தெள்ளு → துள்ளு + மா.]

துள்ளொலி

 துள்ளொலி tuḷḷoli, பெ. (n.)

   அலையெறியும் ஒலி; noise of rippling water.

     ‘துள்ளொலி வெள்ளத்தின்’ (தேவா.);.

     [துள்ளு + ஒலி.]

துழதி

துழதி tuḻti, பெ. (n.)

   துன்பம்; sorrow, distress.

     “பிறவித் துழதி நீங்க” (திவ். திருவாய்.2, 7, 7);.

     [துழ → துழதி (வே.க.276);.]

துழத்தல்

துழத்தல் tuḻttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   துழாவுதல்; to stir, as with a ladle.

     “துடுப்பிற றுழ்ந்த வல்சியின் இட்டுந்தொட்டுங் கவ்வியுந் துழந்தும்” (புறநா.26, 188);.

     [துள் → துள → துழ – துழத்தல் (வே.க. 275);.]

துழனி

துழனி tuḻṉi, பெ. (n.)

   1. ஒலி; sound, noise, chirping of flocks of birds.

     “அருமறைத் துழனியும்” (தேவா. 316, 3);.

   2. குறை குற்றம்; carping criticism.

     ‘அவன் ஓயாமல் துழனி பேசுவான்’ (நெல்லை);.

     [துழ → துழனி (வே.க.276);.]

துழவு-தல்

துழவு-தல் duḻvudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. துழாவு பார்க்க;see tulavu.

     “துழாவு வழையமை சாரல் கமழத் துழைஇ” (மலைபடு. 181);.

   2. சூழவருதல்; to pass through review in mind, cat about one.

     “மாதிரந் துழவுங் கவலை நெஞ்சத்து” (புறநா.174);.

துழவை

துழவை tuḻvai, பெ. (n.)

   1. துழாவிலிட்ட கூழ்; porridge, as stirred with a ladle.

     “அவை யாவரிசி யங்களித் துழவை” (பெரும்பாண். 275);.

   2 மூங்கிற் பற்றை; split bamboo used as a rudder the steel a small boat.

     [துழவு → துழவை (வே.க.276);.]

துழவைதொடு-த்தல்

துழவைதொடு-த்தல் duḻvaidoḍuddal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தெப்பஞ் செலுத்துதல் (வின்);; to paddle a raft or boat.

     [துழவை + தொடு-, (வே.க. 276);.]

துழா-தல்

துழா-தல் tuḻātal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   துழாவுதலின் மறுவடிவம்; dialect variation of tulavu.

     “பனிவாடை துழாகின்றதே” (திவ். இயற். திருவிடுத்.35);.

துழாய்

துழாய் tuḻāy, பெ. (n.)

   துளவி; sacred basil.

     “கமழ்குருந் துழாஅ யலங்கற் செல்வன்” (பதிற்றுப். 31, 8);.

     [துவை → துவையல்.]

துழாய்மௌலி

 துழாய்மௌலி tuḻāymauli, பெ. (n.)

   துளசிமாலை முடியினனாகிய திருமால் (சூடா.);; Visnu, as crowned with a garland of basil.

     [துழாய் + மெளலி.]

துழாய்வனம்

 துழாய்வனம் tuḻāyvaṉam, பெ. (n.)

   துளசி (மலை);; sacred basil.

     [துழாய் + வனம்.]

துழாவாரம்

 துழாவாரம் tuḻāvāram, பெ. (n.)

   வம்புப் பேச்சு; malicious gossip, slander.

     [துழவு + வாரம் → துழாவாரம்.]

துழாவு

துழாவு1 duḻāvudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கையாலளைதல்; to stir with the hand.

   2. கிளறுதல்; to stir with the ladle;

 to turn over, as paddy spread in the sun.

   3. தடவுதல்; to feel, grope, search for with the hands out stretched.

     “துழாநெடுஞ் சூழிருளென்று” (திவ்.இயற்.திரு.விருத்.36);.

   4. நாடுதல்; to cast a searching look into, seek.

     “வானு நிலனுந் திரையுந் துழாவும்” (கலித். 145, 43);.

   5. ஆராய்தல்; to investigate, examine closely.

   6. தண்டு வலித்தல்; to paddle or row a boat.

     “துளிபடத் துழாவு திண்கோற் றுடும்பு” (கம்பரா.குகப்.60);.

   7. வெட்டுதல் (பிங்.);; to cut.

     [துழவு ? துழாவு-.]

 துழாவு2 duḻāvudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தடுமாறுதல்; to be disturbed in mind, to be perplexed.

     “எண்ணத் துழாவுமிடத்து (திவ். இயற்.திருவிருத்.28);.

   2. அளவளாவுதல் (பிங்.);; to talk endearingly.

     [துழவு → துழாவு-.]

துழை-தல்

துழை-தல் duḻaidal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   துடுப்பால் துழாவிச் செல்லுதல் (நாஞ்);; to propel by oars.

     [துழாவு → துழை → துழைதல் (வே.க.276);.]

துவக்கம்

 துவக்கம் tuvakkam, பெ. (n.)

   தொடக்கம்; beginning, commencement. (செ.அக.);.

     [துவக்கு → துவக்கம்.]

 துவக்கம் tuvakkam, பெ. (n.)

   தொடக்கம்; beginning, commencement. (செ.அக.);

     [துவக்கு → துவக்கம்]

துவக்கால்

 துவக்கால் tuvakkāl, பெ.(n.)

   சாம்பிராணி காட்டப் பயன்படும் கருவி; perfume stand.

     [தாவம்+கால்]

துவக்கு

துவக்கு1 duvakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (Sv.tr.) தொடங்குதல்; to begin, enter upon, commence.

     [துடக்கு → துவக்கு-.]

 துவக்கு2 duvakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கட்டுதல்; to tie, binds.

     “பிறவியாற் றுவக்குணா 200” (கம்பரா. பிரமாத்திர.184);.

   2. ஈர்த்தல்; to engross the senses or affections;

 to fascinate;

 to bring under one’s influence.

     “நடையழகாலே அவரைத் துவக்கி” (ஈடு. 1, 4, 3);.

 துவக்கு3 duvakkudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   கட்டுண்ணுதல்; to be tied, entanged.

     “வள்ளியர் கொடிமொட்டுத் துவக்கிப் பன்னிருகன் விழித்து” (கல்லா.82, 10);.

     [துடக்கு → துவக்கு-.]

 துவக்கு4 tuvakku, பெ. (n.)

   1. கட்டு; tie.

     “தறியிற் றுவக்குறு சித்திவிநாயகன்” (குமர. பிர. மீனாட். பிள்ளைத்.3);.

   2. தொடரி (திவா.);; chain.

   3. தொடர்பு; connection.

     “வினைத் துவக்குடை வீட்டருந் தளைநின்று மீள்வார்” (கம்பரா. மீட்சிப்.102);.

   4. பற்று (அக.நி.);; attachment, love.

   5. செடி கொடிகளின் பிணக்கு (பிங்.);; entanglement, tangle.

     [துடக்கு → துவக்கு.]

 துவக்கு5 tuvakku, பெ. (n.)

   1. தோல் (பிங்.);; skin.

     “துவக்குதிரம்” (சி.சி.9, 4);.

   2. உடல் (அக.நி.);; body.

   3. தொடுபுலனுறுப்பு; sensory organ of touch.

     “நற்செவி துவக்குக் கண்ணா நாசியைந் தினையும்” (சி.சி. 2, 61);.

     [துவ → துவக்கு (மு.தா. 93);.]

 துவக்கு1 tuvakku-,    5 செ.குன்றாவி. (Sv.tr.)

   தொடங்குதல்; to begin, enter upon, commence.

     [துடக்கு → துவக்கு-,]

 துவக்கு2 tuvakku-,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கட்டுதல்; to tie, binds.

     “பிறவியாற் றுவக்குணா 200” (கம்பரா. பிரமாத்திர. 184);.

   2. ஈர்த்தல்; to engross the senses or affections;

 to fascinate;

 to bring under one’s influence.

     “நடையழகாலே அவரைத் துவக்கி” (ஈடு. 1, 4, 3);.

 துவக்கு3 tuvakku-, செ.கு.வி. (v.i.)

   கட்டுண்ணுதல்; to be tied, entanged.

     “வள்ளியர் கொடிமொட்டுத் துவக்கிப் பன்னிருகன் விழித்து” (கல்லா. 82, 1௦);.

     [துடக்கு → துவக்கு-,]

 துவக்கு4 tuvakku, பெ. (n.)

   1. கட்டு; tie.

     “தறியிற் றுவக்குறு சித்திவிநாயகன்” (குமர. பிர. மீனாட். பிள்ளைத். 3);.

   2. தொடரி (திவா);; chain.

   3. தொடர்பு; connection.

     “வினைத் துவக்குடை வீட்டருந் தளைநின்று மீள்வார்” (கம்பரா. மீட்சிப். 1௦2);.

   4. பற்று (அக.நி.);; attachment, love

   5. செடி கொடிகளின் பிணக்கு (பிங்.);; entanglement, tangle.

     [துடக்கு → துவக்கு.]

 துவக்கு5 tuvakku, பெ. (n.)

   1. தோல் (பிங்.);; skin.

     “துவக்குதிரம்” (சி.சி. 9, 4);.

   2. உடல் (அக.நி.);; body.

   3. தொடுபுலனுறுப்பு; sensory organ of touch.

     “நற்செவி துவக்குக் கண்ணா நாசியைந் தினையும்” (சி.சி.2, 61);.

     [துவ → துவக்கு (மு.தா. 93);.]

 துவக்கு tuvakku, பெ. (n.)

   துமுக்கி (துப்பாக்கி); (யாழ்ப்.);; gun, firelock, musket.

     [Turk. {} → த. துவக்கு]

துவக்குநோய்

துவக்குநோய் tuvakkunōy, பெ. (n.)

   தோல் நோய்; skin disease.

     “தணியாத துவக்கு நோயன்” (பாரத. திரெளபதி. 74);.

     [துவக்கு + நோய்.]

 துவக்குநோய் tuvakkunōy, பெ. (n.)

   தோல் நோய்; skin disease.

     “தணியாத துவக்கு நோயன்” (பாரத. திரௌபதி. 74);.

     [துவக்கு + தோய்]

துவக்கூசி

 துவக்கூசி tuvakāci, பெ. (n.)

   தோல் தைக்கும் ஊசி (யாழ்.அக);; awl.

     [துவக்கு + ஊசி.]

 துவக்கூசி tuvakāci, பெ. (n.)

   தோல் தைக்கும் ஊசி (யாழ்.அக.);; awl.

     [துவக்கு + ஊசி]

துவங்கட்டு-தல்

துவங்கட்டு-தல் duvaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெற்றி முதலியன குறிப்பதற்குக் கொடியேற்றுதல்; to hoist, a flag, erct a banner, as a challenge or as a sign of victory,

   2. முயன்று நிற்றல்; to set about a thing with the utmost zeal and energy, especially in a bad cause.

     [துவசம் + கட்டு-.]

 துவங்கட்டு-தல் duvaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெற்றி முதலியன குறிப்பதற்குக் கொடியேற்றுதல்; to hoist, a flag, erct a banner, as a challenge or as a sign of victory.

   2. முயன்று நிற்றல்; to set about a thing with the utmost zeal and energy, especially in a bad cause.

     [துவசம் + கட்டு-,]

துவங்கு-தல்

துவங்கு-தல் duvaṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தொடங்குதல்; to commence, begin, enter upon.

     [துடங்கு → துவங்கு-.]

 துவங்கு-தல் duvaṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தொடங்குதல்; to commence, begin, enter upon.

     [துடங்கு → துவங்கு-,]

துவசங்கட்டு-தல்

துவசங்கட்டு-தல் duvasaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வெற்றி முதலியன குறிப்பதற்குக் கொடியேற்றுதல்; to hoist a flag, erect a banner, as a challenge or as a sign of victory.

   2. முயன்று நிற்றல்; to set about a thing with the utmost zeal and energy, especially in a bad cause.

   3. எதிராளியாய் நிற்றல் (உ.வ.);; to be defiant.

     [Skt. dhvja → த. துவசம்+கட்டு-,]

துவசத்தம்பம்

 துவசத்தம்பம் tuvasattambam, பெ. (n.)

   கோயிற் கொடிக்கம்பம்; flag – staff in a temple, pillar or columnerected before a temple having a vertical wooden frame at the top to represent a flag.

     [Skt. dhvaja+tamba → த. துவசத்தம்பம்]

துவசமங்கையார்

துவசமங்கையார் tuvasamaṅgaiyār, பெ. (n.)

   கள் விற்கும் பெண்கள்; woman selling toddy.

     “துவசமங்கயர் பாற் கள்ளும்” (குற்றா. தல. மந்தமா.4);.

     [துவசம் + மங்கையார்.]

 துவசமங்கையார் tuvasamaṅgaiyār, பெ. (n.)

   கள் விற்கும் பெண்கள்; woman selling toddy

     “துவசமங்கயர் பாற் கள்ளும்” (குற்றா. தல, மந்தமா 4);.

     [துவசம் + மங்கையார்]

துவசம்

துவசம் tuvasam, பெ. (n.)

   1. கொடி (பிங்.);; banner, flag.

     “துவசமார் தொல்லமருள்” (கம்பரா.சரபங்கர்.26.);

   2. அடையாளம்; sign.

   3. ஆண்குறி; virile membrum.

   4. மரவுரி (இலக்.அக.);; bark, used, as dress.

   5. கள்ளுக்கடை முதலியவற்றில் அவ்வவ் வாணிபம் (வியாபாரம்); குறிக்க சமைக்கும் குறி; the sign of any trade, especially of a tavern.

     [Skt. dhvaja → த. துவசம்]

துவசர்

துவசர் tuvasar, பெ. (n.)

   கள்விற்போர் (பிங்);; toddy – sellers, dealers in spirituos liquours.

     “துவசரில்லிற் சோனகர் மனையில்” (கம்பரா. ஊர்தேடு.112);.

     [துவசம் → துவசர்.]

 துவசர் tuvasar, பெ. (n.)

   கள்விற்போர் (பிங்.);; toddy – sellers, dealers in spirituos liquours.

     “துவசரில்லிற் சோனகர் மனையில்” (கம்பரா. ஊர்தேடு.112);.

     [துவசம் → துவசர்]

துவசல்

 துவசல் tuvasal, பெ. (n.)

   தொடர்பு; connection.

அவர் துவசல் தீர்த்துக் கொண்டார்.

     [ஒருகா. தோய்தல் → துவலல்.]

 துவசல் tuvasal, பெ. (n.)

   தொடர்பு; connetion.

அவர் துவசல் தீர்த்துக் கொண்டார்.

     [ஒருகா. தோய்தல் → துவவல்]

துவசாரோகணம்

துவசாரோகணம் tuvacārōkaṇam, பெ. (n.)

   1. கோயில் திருவிழாத் தொடக்கத்தில் நிகழும் கொடியேற்றம்.

   2. தொடக்கம் (ஆரம்பம்); (உ.வ.);; beginning.

     [Skt. dhvaja+{} → த. துவசாரோகணம்]

துவசாவரோகணம்

 துவசாவரோகணம் tuvacāvarōkaṇam, பெ. (n.)

கோயில் திருவிழா இறுதியில் நிகழும்

   கொடியிறக்கம்; ceremonial lowering of flag in a temple at the commencement of the annual festival.

     [Skt. {} → த. துவசாவரோகணம்]

துவடர்

துவடர் tuvaḍar, பெ. (n.)

   பகைவர்; enemies.

     “பாப மதித்துவட ராக்கோமோ” (காளத். உலா, 332);.

 துவடர் tuvaḍar, பெ. (n.)

   பகைவர்; enemies.

     “பாப மதித்துவட ராக்கோமோ” (காளத். உலா, 332);

துவட்சி

துவட்சி tuvaṭci, பெ. (n.)

   1. ஒசிவு; flexibility.

தொந்தனைத் துவட்சி நீங்கான் (குற்றா.தல. கவுற்சன. 26);.

   2. வாடுகை; fading (பரிபா. 6, 64, உரை);.

     [துவள் → துவட்சி.]

 துவட்சி tuvatci, பெ. (n.)

   1. ஒசிவு; flexibility.

தொந்தனைத் துவட்சி நீங்கான் (குற்றா. தல. கவுற்சன. 26);.

   2. வாடுகை; fading (பரிபா. 6,64, உரை);.

     [துவள் → துவட்சி]

துவட்டர்

 துவட்டர் tuvaṭṭar, பெ. (n.)

   சிற்பியர் (சூடா.);; artificers, smiths.

துவட்டற்கறி

 துவட்டற்கறி tuvaṭṭaṟkaṟi, பெ. (n.)

   கறிவகை; a kind of curry.

     [துவட்டல் + கறி.]

 துவட்டற்கறி tuvaṭṭaṟkaṟi, பெ. (n.)

   கறிவகை; a kind of curry.

     [துவட்டல் + கறி]

துவட்டல்

 துவட்டல் tuvaṭṭal, பெ. (n.)

துவட்டு பார்க்க;loc.

     [துவட்டு → துவட்டல்.]

 துவட்டல் tuvaṭṭal, பெ. (n.)

   துவட்டு பார்க்க; loc.

     [துவட்டு → துவட்டல்]

துவட்டா

துவட்டா tuvaṭṭā, பெ. (n.)

தெய்வத்தச் சனாகிய விசுவகருமன்;{},

 the architect of the gods.

     “துவட்டா வீன்ற தனயன்” (திருவிளை.இந்திரன்-பழிப8);.

     [Skt. {} → த. துவட்டா]

துவட்டாநாள்

துவட்டாநாள் tuvaṭṭānāḷ, பெ. (n.)

   சித்திரை பார்க்க (குற்றா.தல.வானவர்.19);; the 14th naksatra.

 துவட்டாநாள் tuvaṭṭānāḷ, பெ. (n.)

   சித்திரை பார்க்க (குற்றா.தல.வானவர்.19);; the l4th naksatra.

துவட்டு

துவட்டு1 duvaṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. நீரைத் துடைத்தல்; to wipe off, moisture, as after bathing.

   2. கறி முதலியன துவட்டுதல்; to boil or stew with a little water, as curry, meat, etc.,

   3. கறிப்பண்டங்களைத் தொட்டுக் கொள்ளுதல்; to taste in small quantities, as pickles for giving relish to food.

     “துவட்டிக் கொண்டு சாப்பிட்டு விடலாம் (வின்.);.

   4. கசக்குதல்; to crush, bress hard;

 to over work.

 துவட்டு2 tuvaṭṭu, பெ. (n.)

   1. துவட்டுகை; wiping off moisture.

   2. கறிவகை; a kind of curry.

     “குய்கமழ் கருனையுந் துவட்டும்” (விநாயகபு.39, 37);.

 துவட்டு2 tuvaṭṭu, பெ. (n.)

   1. துவட்டுகை; wiping off moisture.

   2. கறிவகை; a kind of curry.

     “குய்கமழ் கருனையுந் துவட்டும்” (விநாயகபு. 39, 37);.

துவணீர்

 துவணீர் tuvaṇīr, பெ. (n.)

   பிறந்த குழந்தையின் மேற்கசியும் தூய்மையற்ற நீர்; filth, slimy matter about a new-born infant.

துவண்டை

 துவண்டை tuvaṇṭai, பெ. (n.)

   துவர் நிறந் தோய்த்த புடவை (யாழ்.அக.);; cloth dyed in ochre.

துவத்தம்

 துவத்தம் tuvattam, செ.கு.வி. (v.i.)

வீழ்தல்; வீழ்ச்சி.

துவந்தனை

துவந்தனை tuvandaṉai, பெ. (n.)

   1. பந்தம்; bondage.

     “துவந்தனைப் பிறப்பையு பிறப்பையும்” (பாரத. கிருட்.77);.

   2. தடை; hindrance

     “எத்துவந்தனைகளு நீக்கி” (அருட்பா, vi, சற்குருமணி 8);.

   3. வேதனை (வின்.);; vexation.

     [Skt. dvandva → த. துவந்தனை]

துவந்தன்

துவந்தன் tuvandaṉ, பெ. (n.)

   துவந்துவ துக்கத்திற்கு இடமாயிருப்பவன்; person subject to tuvantuva – tukkam.

     “ஐயா துவந்தனை நாயேனை” (அஷ்டப். திருவேங்கடத்தந்.14);.

     [Skt. dvandva → த. துவந்தன்]

துவந்தி-த்தல்

துவந்தி-த்தல் tuvandittal,    4 செ.குன்றா.வி (v.t.)

   தொடர்புறுதல்; to get bound up or attached

     “அவிரோதமாக ஒன்றை யொன்று துவந்தித்துத் தோன்றுமென்று சொன்னது” (சி.சி.265,சிவாக்.);.

     [Skt. dvandva → த. துவந்தி-]

துவந்துவசமாசம்

துவந்துவசமாசம் tuvanduvasamāsam, பெ. (n.)

   உம்மைத்தொகை (வீரசோ.தொகை. 2,உரை);; a copulative compound.

     [Skt. dvandva+ {} → த. துவந்துவமாசம்]

துவந்துவதுக்கம்

 துவந்துவதுக்கம் duvanduvadukkam, பெ. (n.)

   நலதுன்பம் (சுகதுக்கம்); பருவகால மாறுதல் (சீதோஷ்ணம்); என்பன போன்று தம்முன் மாறுபட்ட இரு வகை நிலைகளாலுண்டாகும் துன்பம்; distress from pairs of opposite conditions or qualities, such as cukatukkam, {}.

     [Skt.dvandva+duhkha → த. துவந்துவம் + துக்கம்]

துவந்துவம்

துவந்துவம் tuvanduvam, பெ. (n.)

   1. இரட்டை; two, pair, couple, as male and female, brace.

   2. தம்முன் மாறுபட்ட இரு வகை நிலை; pair of opposites, as cold and heat, profit and loss, joy and sorrow.

     “துவந்துவங்க டூய்மை செய்து” (திருவாச. 40,3);.

   3. துவந்துவ சமாசம் (வீரசோ. தொகை.2); பார்க்க;see tuvanduva {}.

   4. நோய்களின் பிணைப்பு; complication, as of disease.

     “வியாதி துவந்துவப் பட்டுக் காண்கிறது”.

   5. சண்டை; fight, duel;

அவனுக்கும் இவனுக்கும் துவந்துவம்”.

   6. ஐயம் (சந்தேகம்);; doubt.

     “காரிய முடிவு துவந்துவமாயி ருக்கிறது”

   7. தொடர்பு; union, connection.

     “அவனுக்கு அவளோடு துவந்துவமுண்டு.

   8. பழவினைத் தொடர்பு. (இ.வ.);; karma.

     [Skt. dvandva → த. துவந்துவம்]

துவனம்

துவனம் tuvaṉam, பெ. (n.)

   ஒலி; noise, sound.

     “துவனவில்லின்” (கம்பரா. இராவணன் வதை. 27);.

துவனி

துவனி tuvaṉi, பெ. (n.)

   ஒலி; sound, noise, clamour.

     “துய வானவர் வேதத் துவனியே” (தேவா. 1031);.

துவனி-த்தல்

துவனி-த்தல் tuvaṉittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   முழங்குதல்; to sound, resound.

     “துவனித்தவர் வெம்படை தூவுதலும்” (பாரத. நிவாத. 70);.

     [துவணி → துவனி.]

துவனை

 துவனை tuvaṉai, பெ. (n.)

   ஒசை (யாழ்.அக.);; noise.

     [ஒருகா. துவனி → துவனை.]

துவன்

 துவன் tuvaṉ, பெ. (n.)

வட்டத்திருப்பி (மலை); பார்க்க;see vatta-t-tiruppi.

துவன்று

துவன்று1 duvaṉṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நிறைதல்; to fillup.

     “இளையரும் முதியருங் கிளையுடன் றுவன்றி” (பெரும்பாண். 268);.

   2. நெருங்குதல்; to be thick, close, crowded.

     “வானம் வெளியறத் துவன்றி” (கம்பரா. நாகபா.97);.

   3. கூடிநிற்றல்; to be in company;

 to join.

     “ஏமஞ் சான்ற மக்களொடு துவன்றி” (தொல்.பொ.192);.

   4. குவிதல்; to be heaped up.

     “அகன்கட்lபாறைத் துவன்றி” (மலைபடு. 276);.

     “துவன்று நிறைவாகும்” (தொல்.815);.

     [துவல் → துவன்று (வே.க.252);.]

 துவன்று2 duvaṉṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   சாதல் (பிங்.);; to die.

     [துவல் → துவன்று (வே.க.252);.]

 துவன்று3 tuvaṉṟu, பெ. (n.)

   நிறைவு (தொல்.சொல். 332);; fullness.

     [துவல் → துவன்று (வே.க.252);.]

துவம்

துவம்1 tuvam, பெ. (n.)

   அசையாநிலை; fixedness, immutability, stability, permanence.

     “துவமிகு முனிவரோடு” (பாரத.பதினெட்டாம்.126);.

     [Skt. dhruva → த. துவம்1]

 துவம்2 tuvam, பெ. (n.)

   இரண்டு(தைலவதைல.);; two.

     [Skt.dvi → த. துவர்2]

 துவம்3 tuvam, பெ. (n.)

   பண்புணர்த்தும் ஒரு வடமொழி ஈறு(விகுதி);; a sanskrit suffix in abstract nouns.

     “சந்தத்துவம்போ லெனச்சாற்றிடுதல்” (மணி.29,273);.

     [Skt. tva → த. துவம்3]

துவம்சம்

 துவம்சம் tuvamcam, பெ. (n.)

 destruction (utter); ruin.

     “மாடு வயலில் புகுந்து பயிர்களைத் துவம்சம் செய்தது / விமானங்கள் குண்டு வீசி நகரம் இருந்ததே தெரியாதபடி துவம்சம் செய்து விட்டன”. (க்ரியா);

துவயம்

துவயம் tuvayam, பெ. (n.)

   1. இரண்டு; two.

     “மாதத்துவயம்”

   2. இரண்டு சொற்றொடரிய (வாக்கிய);மாய் திருமாலைப் பற்றி அமைந்த மந்திர சிறப்பு (விசேடம்);;({});

 a mantra of two sentences.

     [Skt.dvaya → த. துவயம்]

துவர

துவர1 tuvara, பெ.அ. (adv.)

   முழுதும்; entirely.

     “துவரக் கெட்டு வல்லெழுத்து மிகுமே” (தொல். எழுத். 31௦);.

   2. மிக; exceedingly.

     “துய்க்க துவரப் பசித்து” (குறள். 944);.

துவரங்கறி

 துவரங்கறி tuvaraṅgaṟi, பெ. (n.)

   பருப்பு சேர்ந்த கறிவகை; preparations of curry mixed with dholl (சா.அக.);.

     [துவரை + கறி.]

 துவரங்கறி tuvaraṅgaṟi, பெ. (n.)

   பருப்பு சேர்ந்த கறிவகை; preparations of curry mixed with dholl (சா.அக.);.

     [துவரை + கறி]

துவரங்காய்

துவரங்காய் tuvaraṅgāy, பெ. (n.)

   1. துவரைச் செடியின் காய்; green redgram.

   2. மலைத் துவரங்காய்u; green pod of hill of dholl (சா.அக.);.

 துவரங்காய் tuvaraṅgāy, பெ. (n.)

   1. துவரைச் செடியின் காய்; green red gram.

   2. மலைத் துவரங்காய்; green pod of hill of dholl (சாஅக.);.

துவரஞ்செடிவண்டு

 துவரஞ்செடிவண்டு tuvarañjeḍivaṇḍu, பெ. (n.)

   குருவண்டு; a beetle of the dholl plant (சா.அக.);.

     [துவரை + செடி + வண்டு.]

 துவரஞ்செடிவண்டு tuvarañjeḍivaṇḍu, பெ. (n.)

   குருவண்டு; a beetle of the dholl plant (சா.அக.);.

     [துவரை + செடி + வண்டு]

துவரடிமனை

 துவரடிமனை tuvaraḍimaṉai, பெ.(n.)

   அறந்தாங்கி வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in ArantāngiTaluk.

     [துவரை+அடி+மனை]

துவரன்

துவரன் tuvaraṉ, பெ. (n.)

துவரம் (நெல்லை); பார்க்க;see tuvaram.

     [துவரம்1 → துவரன்.]

 துவரன் tuvaraṉ, பெ. (n.)

துவரம் (நெல்லை); பார்க்க;See. tuvaram.

     [துவரம்1 → துவரன்]

துவரன்சம்பா

 துவரன்சம்பா tuvaraṉcambā, பெ. (n.)

   நெல் வகை (வின்.);; a kind of paddy.

     [துவரன் + சம்பா.]

 துவரன்சம்பா tuvaraṉcambā, பெ. (n.)

   நெல் வகை (வின்.);; a kind of paddy.

     [துவரன் + சம்பா]

துவரமரம்

 துவரமரம் tuvaramaram, பெ. (n.)

   கதம்பம்; kätar;

 a species of roudelecia wort.

     [துவர் → துவர + மரம்.]

 துவரமரம் tuvaramaram, பெ. (n.)

   கதம்பம்; {}; a species of roudelecia wort.

     [துவர் → துவர + மரம்]

துவரம்

துவரம்1 tuvaram, பெ. (n.)

துவட்டற்கறி பார்க்க;see tuvattar-kari.

     [துவர் → துவரம் (மு.தா.149);.]

 துவரம்2 tuvaram, பெ. (n.)

   துவர்ப்பு (பிங்.);; astringency.

     [துவர் → துவரம்.]

 துவரம்1 tuvaram, பெ. (n.)

துவட்டற்கறி பார்க்க;See. {}.

     [துவர் → துவரம் (மு.தா. 149);]

 துவரம்2 tuvaram, பெ. (n.)

   துவர்ப்பு (பிங்.);; astringency.

     [துவர் → துவரம்]

துவரம்பருப்பு

 துவரம்பருப்பு tuvarambaruppu, பெ. (n.)

   துவரையின் பருப்பு; the tentil or pea of the plant leytisus, dholl (சா.அக.);.

     [துவரம் + பருப்பு.]

     “தண்ணக் குறிஞ்சித் தலத்தாடகிப் பிளப்பை

வண்ணச் சுடரற்குள் வைத்தாங்கி யுண்ணற்

கடிக்கும் பசுவினறு மாச்சியத் தொடுண்ணிற்

பிடிக்குப்பிடி சதையாம் பேசு” (சா.அக.);.

 துவரம்பருப்பு tuvaram-paruppu, பெ. (n.)

   துவரையின் பருப்பு; the tentil or pea of the plant leytisus, dholl (சா.அக);.

     [துவரம் + பருப்பு]

     “தண்ணக் குறிஞ்சித் தலத்தாடகிப் பிளப்பை

வண்ணச் சுடரற்குள் வைத்தாங்கி யுண்ணற்

கடிக்கும் பசுவினறு மாச்சியத் தொடுண்ணிற்

பிடிக்குப்பிடி சதையாம் பேசு” (சாஅக.);

துவரலா

 துவரலா tuvaralā, பெ. (n.)

   நந்தியாவட்டம்; indian rose bay (சா.அக.);.

துவராடை

துவராடை tuvarāṭai, பெ. (n.)

   கல்லாடை; salmon coloured cloth.

     “அந்துவ ராடைப் பொதுவனொடு’ (கலித்.102, 35);.

     [துவர் + ஆடை.]

 துவராடை tuvarāṭai, பெ. (n.)

   கல்லாடை; salmon coloured cloth.

     “அந்துவ ராடைப் பொதுவனொடு” (கலித். 1௦2, 35 );.

     [துவர் + ஆடை]

துவராதினி

 துவராதினி tuvarātiṉi, பெ. (n.)

   பேராமுட்டி; fragrant sticky mallow (சா.அக.);.

 துவராதினி tuvarātiṉi, பெ. (n.)

   பேராமுட்டி; fragrant sticky mallow (சாஅக);.

துவராபதி

துவராபதி duvarāpadi, பெ. (n.)

துவாரகை பார்க்க;see tuvaragai.

     “துவராபதிக் கென்னை யுய்த் திடுமின்” (திவ்.நாய்ச்.12, 9);.

     [துவரை + பதி.]

துவராவதி

 துவராவதி duvarāvadi, பெ. (n.)

துவாரகை பார்க்க;see tuvaragai.

துவரி

துவரி1 tuvarittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   செந்நிற மூட்டுதல்; to die with salman colour.

     “துவர்த்த வுடையவர்க்கும்” (திவ்.பெரியதி.5, 6, 8);.

     [துவரி → துவரித்தல்.]

 துவரி2 tuvari, பெ. (n.)

   1. வடிநீர்; decoction.

   2. துவரை; red gram (சா.அக.);..

துவரிகம்

 துவரிகம் tuvarigam, பெ. (n.)

   துவரை; red green (சா.அக.);.

துவரிதன்

துவரிதன் duvaridaṉ, பெ. (n.)

   விரைந்து தொழிலியற்றுவோன்; quick, active person.

     “துவரிதனுடைய பராஸக்தியில்” (திவ். திருவாய்.6,1,பன்னீ.ப்ர.);.

     [Skt. tvarita → த. துவரிதன்]

துவரிதம்

 துவரிதம் duvaridam, பெ. (n.)

   விரைவு (உ.வ.);; rapidity, quickness.

     [Skt.tvarita → த. துவரிதம்]

துவரிதழ்

 துவரிதழ் duvaridaḻ, பெ. (n.)

யானை (அக.நி.);l

 elephant.

     [துவர் + இதழ்.]

துவரிமான்

 துவரிமான் tuvarimāṉ, பெ.(n.)

   மதுரை வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Madurai Taluk.

     [துவரை(செந்நிறம்);+மான்]

துவருப்பு

 துவருப்பு tuvaruppu, பெ. (n.)

   பூ நீறுப்பு; salt extracted from efflorescent salt collected on the soil of fuller’s earth (சா.அக.);.

     [துவர் + உப்பு.]

துவரெண்ணெய்

 துவரெண்ணெய் tuvareṇīey, பெ. (n.)

   துவர்ப்புச் சரக்குகளினின்று வடிக்கும் எண்ணெய்; a medicinal oil extracted from astringent drugs (சா.அக.);.

     [துவர் + எண்ணெய்.]

துவரை

துவரை1 tuvarai, பெ. (n.)

   1. துவரஞ்செடி (பதார்த்த. 834);; pigeon-pea, dhall.

   2. கருந்துவரை; toposi ebony of bengal.

   3. காட்டத்தி; gaub.

     [துவர் → துவரை.]

 துவரை2 tuvarai, பெ. (n.)

துவாரகை பார்க்க;see tuvaragai.

     “உவரா வீகைத் துவரை யாண்டு” (புறநா.291);.

துவரைக்கோமான்

துவரைக்கோமான் tuvaraikāmāṉ, பெ. (n.)

   இடைச் சங்கப் புலவருள் ஒருவர் (இறை. 1, பக். 3);; a poet of the middle sangam.

     [துவரை + கோமான்.]

துவரைச்சிவப்பிறுங்கு

துவரைச்சிவப்பிறுங்கு tuvaraiccivappiṟuṅgu, பெ. (n.)

சோள வகை (விவசா. 3);:

 a kind of maize of great millet.

     [துவரை + சிவப்பு + இறுங்கு.]

துவரைமல்லி

 துவரைமல்லி tuvaraimalli, பெ. (n.)

   வெள்ளைக்கல் வகை; tourmaline.

மறுவ. கொழும்பு வைரம்

     [துவரை + மல்லி.]

துவர்

துவர்1 tuvartal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வகிர்தல் (பிங்.);; to divide, part as the hair in the middle.

   2. புலர்த்துதல்; to dry, wipe off moisture.

     “கூந்தல் பிழிவனந் துவரி” (குறிஞ்சிப். 60);.

   3. பூசுதல்; to smear.

 துவர்2 tuvartal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உலர்தல்; to become dry.

     “கண்ணும் வாயுந் துவர்ந்து” (திவ். திருவாய். 8:5, 2);

   2. தெளிதல்; to be clear, distinct.

   3. பிரிதல் (யாழ்.அக.);; to be part, divided.

   4. முதிர்தல் (இலக்.அக.);; to be mature.

   5. முழுதுமாதல்; to be complete, whole.

     “துப்புரவில்லார் துவரத் துறவாமை” (குறள்.1050);.

 துவர்3 tuvartal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஆடுதல் (அக.நி.);; to be flexible.

 துவர்4 tuvar, பெ. (n.)

   1. விறகு (பிங்.);; fire-wood, as dry.

     “ஆரழல் துவர்புதித் தியற்றுமின்” (பிரமோத். 20, 51);.

   2. சருகிலை; dry leaves.

     “முடிமிசை யேற்றிய துவர்கண்டு” (பதினொ. திருக்கண்ணப். மறநக். 72);.

     [தும் → துமர் → துவர் (மு.தா. 151);.]

 துவர்5 tuvar, பெ. (n.)

   1. துவர்ப்பு; astringency.

     “துவர் மருவப் புளிப்பேற்றி” (தைலவ.தைல.);.

   2. துவர்ப்புப் பொருள்; astingent substances.

   3. நாவல் அல்லது பூவந்தி, கடு, நெல்லி, தான்றி, ஆல், அரசு, அத்தி, இத்தி, முத்தக்காசு அல்லது கருங்காலி, மாந்தளிர் என்ற பத்துத் துவர்ப்பு மருந்துப் பொருள்; medical astringents, numbering ten, viz., näval or pūvanti, kadu, nelli, tānri, āl, aracu, atti, itti, mutta-k-kāsu or karuńkāli, māntalir.

     “விரையொடு துவருஞ் சேர்த்தி” (சீவக. 623); (சது.);.

   4. பகை (அக.நி.);; enmity, hatred, hostility.

   5. பாக்கு; areca-nut.

     “வாசமணத் துவர் வாய்க் கொள்வோரும்” (பரிபா. 12, 22);.

   6. துண்டு; piece.

     “மஞ்சள் துவர்” (நெல்லை.);.

   7. கோது; refuse.

     “சீக்காய்த் துவர்”.

   8. செருக்கு; pride.

     ‘அவனுக்குப் பணத்துவர் அதிகம்’.

 துவர்6 tuvar, பெ. (n.)

   1. பவளம் (திவா.);;  coral.

   2. சிவப்பு; red colour, scarlet.

     “துவரிதழ்ச் செவ்வாய்” (சிலப். 6, 26);.

   3. கல்லாடை; red ochre.

     “துவருகின்ற வாடை யுடல் போர்த்து” (தேவா. 608, 18);.

   4. துவரை பார்க்க;see tuvarai.

     “துவர்ங் கோடு” (தொல். எழுத். 363, உரை);.

     [தும் → துமர் → துவர் (மொ.வ.181);.]

 துவர்7 tuvarttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   துவர்ப்பாதல்; to be astringent.

     [துவர்5 – துவர்த்தல்.]

 துவர்8 tuvarttal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   சிவத்தல்; to be red.

     “துவர்த்த செவ்வாய்” (கம்பரா. நீர்விளை. 13);.

     [துவர் → துவர்த்தல் (வ.மொ.வ. 181);.]

 துவர்9 tuvarttal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பூசுதல் (வின்.);; to smear.

     [துவர் → துவர்.]

 துவர்1 tuvar, பெ.அ. (adv.)

   முழுதும்; entirely.

     “துவரக் கெட்டு வல்லெழுத்து மிகுமே” (தொல்.எழுத்.310);.

   2. மிக; exceedingly.

     “துய்க்க துவரப் பசித்து” (குறள்.944);.

 துவர்1 tuvar-,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வகிர்தல் (பிங்.);; to divide, part as the hair in the middle.

   2. புலர்த்துதல்; to dry, wipe off moisture.

     “கூந்தல் பிழிவனந் துவரி” (குறிஞ்சிப். 6௦);.

   3. பூசுதல்; to smear.

 துவர்2 tuvartal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உலர்தல்; to become dry.

     “கண்ணும் வாயுந் துவர்ந்து” (திவ்.திருவாய். 8:5,2);.

   2. தெளிதல்; to be clear, distinct.

   3. பிரிதல் (யாழ்.அக.);; to be part, divided.

   4. முதிர்தல் (இலக்.அக.);; to be mature.

   5. முழுதுமாதல்; to be complete, whole.

     “துப்புரவில்லார் துவரத் துறவாமை” (குறள், 1௦5௦);.

 துவர்4 tuvar, பெ. (n.)

   1. விறகு (பிங்.);; fire-wood, as dry.

     “ஆரழல் துவர்புதித் தியற்றுமின்” (பிரமோத். 20 51);.

   2. சருகிலை; dry leaves.

     “முடிமிசை யேற்றிய துவர்கண்டு” (பதினொ. திருக்கண்ணப். மறநக். 72);.

     [தும் → துமர் → துவர் (மு.தா. 151);]

 துவர்5 tuvar, பெ. (n.)

   1. துவர்ப்பு; astringency.

     “துவர் மருவப் புளிப்பேற்றி” (தைலவ. தைல.);.

   2. துவர்ப்புப் பொருள்; astingent substances.

   3. நாவல் அல்லது பூவந்தி, கடு, நெல்லி, தான்றி, ஆல், அரசு, அத்தி, இத்தி, முத்தக்காசு அல்லது கருங்காலி, மாந்தளிர் என்ற பத்துத் துவர்ப்பு மருந்துப் பொருள்; medical astringents, numbering ten, viz., {} or {}, nelli, {}, aracu, atti, itti, mutta-k-{} or {}.

     “விரையொடு துவருஞ் சேர்த்தி” (சீவக. 623); (சது.);.

   4. பகை (அக.நி.);; enmity, hatred, hostility.

   5. பாக்கு; areca-nut.

     “வாசமணத் துவர் வாய்க் கொள்வோரும்” (பரிபா. 12, 22);.

   6. துண்டு; piece.

     “மஞ்சள் துவர்” (நெல்லை.);.

   7. கோது; refuse.

     “சீக்காய்த் துவர்”.

   8. செருக்கு; pride.

     ‘அவனுக்குப் பணத்துவர் அதிகம்’.

 துவர்6 tuvar, பெ. (n.)

   1. பவளம் (திவா.);:

 coral.

   2. சிவப்பு; red colour, scarlet.

     “துவரிதழ்ச் செவ்வாய் (சிலப். 6, 26);.

   3. கல்லாடை; red ochre.

     “துவருகின்ற வாடை யுடல் போர்த்து” (தேவா. 6௦8, 18);.

   4. துவரை பார்க்க;See. tuvarai.

     “துவர்ங் கோடு” (தொல். எழுத். 363, உரை);.

     [தும் → துமர் → துவர் (மொ.வ.181);]

 துவர்7 tuvar-,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   துவர்ப்பாதல்; to be astringent.

     [துவர்5 – துவர்த்தல்]

 துவர்8 tuvarttal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   சிவத்தல்; to be red.

     “துவர்த்த செவ்வாய்” (கம்பரா. நீர்விளை. 13);.

     [துவர் → துவர்த்தல் (வ.மொ.வ. 181);]

 துவர்9 tuvarttal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பூசுதல் (வின்);; to smear.

     [துவர் → துவர்-,]

துவர்கருக்கி

 துவர்கருக்கி tuvarkarukki, பெ. (n.)

   மிக்கத் துவர்ப்பான கருக்கு நீர் (கசாயம்);; a decoction extremely astringent.

     [துவர்+கருக்கி]

துவர்க்கட்டி

துவர்க்கட்டி tuvarkkaṭṭi, பெ. (n.)

   காசுக்கட்டி பார்க்க; a compound of catechu and other spices.

மறுவ. காய்ச்சுக்கட்டி

     [துவர் + கட்டி.]

 துவர்க்கட்டி tuvarkkaṭṭi, பெ. (n.)

   காசுக்கட்டி பார்க்க; a compound of catechu and other spices.

மறுவ. காய்ச்சுக்கட்டி

     [துவர்5 + கட்டி]

துவர்க்கண்டல்

துவர்க்கண்டல் tuvarkkaṇṭal, பெ. (n.)

   1. செந்தாழை (தைலவ.தைல);; red species of screw-pine.

   2. பூக்கண்டல்; caudel mangrove (சா.அக.);.

     [துவர் + கண்டல்.]

 துவர்க்கண்டல் tuvarkkaṇṭal, பெ. (n.)

   1. செந்தாழை (தைலவ.தைல);; red species of screw-pine.

   2. பூக்கண்டல்; caudel mangrove (சா.அக.);.

     [துவர் + கண்டல்]

துவர்க்காம்பு

 துவர்க்காம்பு tuvarkkāmbu, பெ. (n.)

   கத்தைக் காம்பு; black catechu (சா.அக.);.

துவர்க்காய்

துவர்க்காய் tuvarkkāy, பெ. (n.)

   பாக்கு; areca-nut as astringent.

     “துவர்க்காயொடு சுக்குதின்னும்” (தேவா. 660, 10);.

     [துவர் + காய்.]

 துவர்க்காய் tuvarkkāy, பெ. (n.)

   பாக்கு; areca- nut as astringent.

     “துவர்க்காயொடு சுக்குதின்னும்” (தேவா. 66௦, 1௦);.

     [துவர் + காய்]

துவர்ச்சிகை

துவர்ச்சிகை tuvarccigai, பெ. (n.)

   1. கடுக்காய்ப் பிஞ்சு (மலை);; tender, immature gall-nuts.

     “தவாத துவர்ச் சிகை” (பெருங். மகத.17, 149);.

   2. கூவைமா (சங்.அக.);; arrowroot flour.

     [துவர் + சிகை.]

 துவர்ச்சிகை tuvarccigai, பெ. (n.)

   1. கடுக்காய்ப் பிஞ்சு (மலை);; tender, immature gall-nuts.

     “தவாத துவர்ச் சிகை” (பெருங். மகத. 17, 149);.

   2. கூவைமா (சங்.அக.);; arrowroot flour.

     [துவர் + சிகை]

துவர்த்து

துவர்த்து2 tuvarttu, பெ. (n.)

   துவர்த்துமுண்டு பார்க்க; loc.

துவர்த்து-தல்

துவர்த்து-தல் duvarddudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

     “ஈரந்துவட்டுதல்;

 to wipe of moisture.

ம. துவர்த்துக

     [துவர் → துவர்த்து.]

 துவர்த்து-தல் duvarddudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஈரந்துவட்டுதல்; to wipe oft moisture.

ம. துவர்த்துக

     [துவர் → துவர்த்து-.]

துவர்த்துமுண்டு

 துவர்த்துமுண்டு tuvarttumuṇṭu, பெ. (n.)

   ஈரந்துவட்டுந் துண்டு; towel, as removing moisture.

     [துவர்த்து + முண்டு.]

 துவர்த்துமுண்டு tuvarttumuṇṭu, பெ. (n.)

   ஈரந்துவட்டுந் துண்டு; towel, as removing moisture.

     [துவர்த்து + முண்டு]

துவர்நீர்

துவர்நீர்1 tuvarnīr, பெ. (n.)

   துவர்ப்பு நீர்; astringent lotion.

     [துவர் + நீர்.]

 துவர்நீர்1 tuvarnīr, பெ. (n.)

   துவர்ப்பு நீர்; astringent lotion.

     [துவர்5 + நீர்]

துவர்ப்பசை

துவர்ப்பசை tuvarppasai, பெ. (n.)

   உட்பகை மானம், மாயை பேராசை என்ற நான்கு; the four sins, viz, of anger conceit, intrigue and greed,

     “துவர்பசை நான்கிலாந்த” (மேருமந்.1150);.

     [துவர்5 + பசை.]

 துவர்ப்பசை tuvarppasai, பெ. (n.)

   உட்பகை, மானம், மாயை பேராசை என்ற நான்கு; the four sins, viz, of anger conceit, intrigue and greed.

     “துவர்பசை நான்கிலாந்த” (மேருமந். 115௦);.

     [துவர்3 + பசை]

துவர்ப்பிடி-த்தல்

துவர்ப்பிடி-த்தல் tuvarppiḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தடுத்திடுமாறு ஆடையைப் பிடித்தல்; to hold one by one’s cloth and obstruct.

     “பற்றயர்தம்மை … துவர்ப்பிறத்து… தடுத்துவா” (திருவாலவா. 41, 10);.

     [துவர் + பிடி-.]

 துவர்ப்பிடி-த்தல் tuvarppiḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தடுத்திடுமாறு ஆடையைப் பிடித்தல்; to hold one by one’s cloth and obstruct.

     “பற்றயர்தம்மை … துவர்ப்பிறத்து… தடுத்துவா” (திருவாலவா. 41, 1௦);.

     [துவர் + பிடி-,]

துவர்ப்புமருந்து

 துவர்ப்புமருந்து tuvarppumarundu, பெ. (n.)

   இரத்தப் பெருக்கை நிறுத்தும் துவர்ப்பான சரக்குகளைக் கொண்டு செய்யப்பட்ட மருந்து; astringent preparation having the quality of stopping bledding or restraining heremorhage.

     [துவர்ப்பு + மருந்து.]

 துவர்ப்புமருந்து tuvarppu-maruntu, பெ. (n.)

   இரத்தப் பெருக்கை நிறுத்தும் துவர்ப்பான சரக்குகளைக் கொண்டு செய்யப்பட்ட மருந்து; astringent preparation having the quality of stopping bledding or restraining heremorhage.

     [துவர்ப்பு + மருந்து]

துவர்ப்பூ

துவர்ப்பூ tuvarppū, பெ. (n.)

   வாடிச் சிவந்த பூ; withered flower.

     “தன்றலை தங்கிய துவர்ப்பூ வேற்றி” (பதினொ. திருக்கண். மறம்.நக். 61); (தமிவ.57);.

     [துவர் + பூ.]

 துவர்ப்பூ tuvarppū, பெ. (n.)

   வாடிச் சிவந்த பூ; withered flower.

     “தன்றலை தங்கிய துவர்ப்பூ வேற்றி” (பதினொ.திருக்கண். மறம்.நக். 61); (தமி.வ. 57);.

     [துவர் + பூ]

துவர்மண்

துவர்மண் tuvarmaṇ, பெ. (n.)

   உவர்மண்; fuller’s earth.

   2. அடைமண்; alluvial soil.

   3. துவர்ப்புமண்; astringent soil (சா.அக.);.

     [துவர் + மண்.]

 துவர்மண் tuvarmaṇ, பெ. (n.)

   1. உவர்மண்; fuller’s earth.

   2. அடைமண்; alluvial soil.

   3. துவர்ப்புமண்; astringent soil (சாஅக);.

     [துவர் + மண்]

துவர்வலியுறுத்தி

 துவர்வலியுறுத்தி tuvarvaliyuṟutti, பெ. (n.)

   துவர்ப்புள்ள மருந்து; astringent tonic.

     [துவர் + வலியுறுத்தி.]

 துவர்வலியுறுத்தி tuvarvaliyuṟutti, பெ. (n.)

   துவர்ப்புள்ள மருந்து; astringent tonic.

     [துவர் + வலியுறுத்தி]

துவறல்

துவறல்1 tuvaṟal, பெ. (n.)

   மழை தூவுகை (யாழ்.அக.);; raining, drizzling, sprinkling.

     [துவல் → துவறல்.]

 துவறல்2 tuvaṟal, பெ. (n.)

   விரைவு (சது.);; swiftness, haste.

     [துவல் → துவறல்.]

துவற்று

துவற்று1 duvaṟṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   தூவுதல்; to scatter drops, sprinkle.

     “தூஉ பின்ன துவலை துவற்றலின்” (மலைபடு.363);.

     [துவறு → துவற்று → துவற்று-, (மு.தா.57);.]

 துவற்று2 duvaṟṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கெடுத்தல்; to destroy, ruin.

     “வல்லினை துவற்றன்மேலென” (தணிகைப்பு. வீராட்.4);.

     [துவல் → துவற்று.]

துவலம்

துவலம் tuvalam, பெ. (n.)

   1. பவளம்; corel.

   2. ஒரு செய்ந்நஞ்சு வகை; one of the 32 kinds of native arsenic.

     [துவர் → துவல் → துவலம்.]

துவலை

துவலை tuvalai, பெ. (n.)

   கூட்டம்; crowd.

     “இருங்கழித் துவலை யொலியின்” (ஜங்குறு.163, அரும்);.

     [துவல் → துவலை.]

 துவலை tuvalai, பெ. (n.)

   நீர்த்திவலை; watery particile, drop, spray.

     “சிதுரலந் துவலை தூவலின்” (அகநா.24);.

   2. மழைத்தூவல் (பிங்);; drizzle.

     “வடந்தை துவலை தூவ” (நற்.152);.

தெ. துவர

     [துவல் → துவலை.]

துவல்

துவல்1 tuval, பெ. (n.)

   பூசைக்குப் பயன்படுத்தும் பூ; flowers offered in worship.

     “அடியாரிருந் துவல் … பரப்புவாய்” (தேவா.383, 2);.

     “செருப்படியாவன விருப்புறு துவலே” (பதினொ. திருக்கண்.மறம்.103);.

     [தூவு → துவர்.]

 துவல்2 duvalludal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   துளித்தல்; to drip, as water;

 to sprinkle;

 to drizzle.

     [துவள்1 → துளி.]

 துவல்3 duvalludal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   நிறைதல் (வின்.);; to be full, thick.

     [துவன்று1 → துவல்.]

 துவல்5 tuval, பி.பெ. (n.prob.)

   விரைவு (வின்.);; haste, celerity, rapidity, diligence.

     [துன் → தும் → துமல் → துவல் (வே.க.282);.]

 துவல்6 duvalludal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)