தலைசொல் | பொருள் |
---|---|
து | து tu, த் என்னும் மெய்யும் உகர உயிரும் இணைந்த உயிர்மெய் எழுத்து; the compound of 3 த் and உ. [த் + உ.] து2 tuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.) உண்ணுதல்; to eat, used generally in negative forms. “துவ்வளவா” (நன்.157, உரை);. து3 tu, பெ. (n.) 1. உணவு (இலக்.அக);; food. 2. பட்டறிவு (யாழ்.அக.);; experience. 3. பிரிவு; separation. [துய் → து (வே.க.282);.] து3 tu, இடை. (part.) 1. சுட்டுப் பெயர் வினாப் பெயர்களில் ஒன்றன் பால் குறிக்கும் ஈறு; suffix added to the demonstrative and interrogative bases to form demonstrative neuter singular pronouns. 2. தன்மையொருமை முற்றீறு (தொல்.சொல்.204);; verbal termination denoting lst person singular, neuter as in varutu. 3. ஒன்றன் பால் வினையீறு (தொல்.சொல். 8);; verbal ending denoting 3rd person singular, neuter, as in வந்தது. 4. பகுதிப் பொருளீறு (குறள். 637);; an expletive added to basic forms, as in kataittu. து5 tu, பெ. (n.) 1. வலிமை; strength. ‘கெடலருந்துப் பின்’ (அகம். 108);. 2. திறமை; skill. ‘ஆழ்கடலைக் கடைந்த துப்பனே’ (திவ்.திருவாய். 4, 7, 5);. 3. நுகர்தல்; to smell. து tu, த் என்னும் மெய்யும் உகர உயிரும் இணைந்த உயிர்மெய் எழுத்து; the compound of த் and உ. [த் + உ] து3 tu, பெ. (n.) 1. உணவு (இலக்அக.);; food. 2. பட்டறிவு (யாழ்.அக.);; experience. 3. பிரிவு; separation. [துய் → து (வெ.க.282);] து4 tu, இடை. (part.) 1. சுட்டுப் பெயர் வினாப் பெயர்களில் ஒன்றன் பால் குறிக்கும் ஈறு; suffix added to the demonstrative and interrogative bases to form demonstrative neuter singular pronouns. 2. தன்மையொருமை முற்றீறு (தொல்.சொல். 204);; verbal termination denoting 1st person singular, neuter as in varutu. 3. ஒன்றன் பால் வினையீறு (தொல்.சொல். 8);; verbal ending denoting 3rd person singular, neuter, as in வந்தது. 4. பகுதிப் பொருளீறு (குறள். 637);; an expletive added to basic forms, as in kataittu. து5 tu, பெ. (n.) 1. வலிமை; strength. ‘கெடலருந்துப் பின்’ (அகம். 108);. 2. திறமை; skill. ‘ஆழ்கடலைக் கடைந்த துப்பனே’ (திவ்.திருவாய். 4,7,5);. 3. நுகர்தல்; to smell. |
துகங்கால் | துகங்கால் tugaṅgāl, பெ.(n.) சிவகங்கை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Sivagangai Taluk. [துக்கன்+கால்] |
துகினூல் | துகினூல் tugiṉūl, பெ. (n.) வெண்ணூல்; white thread. “பல்கிழியும் பயினுந் துகினூலொடு” (சீவக.235);. [துகில் + நூல்.] துகினூல் tugiṉūl, பெ. (n.) வெண்ணூல்; white thread. “பல்கிழியும் பயினுந் துகினூலொடு” (சீவக. 235);. [துகில் + நூல்] |
துகின்மனை | துகின்மனை tugiṉmaṉai, பெ. (n.) கூடாரம்; tent. “துகின் மனையுட் கொடு போகி” (சேதுபு.அகத். 40);. [துகில் + மனை.] துகின்மனை tugiṉmaṉai, பெ. (n.) கூடாரம்; tent. “துகின் மனையுட் கொடு போகி” (சேதுபுஅகத். 40);. [துகில் + மனை] |
துகின்முடி | துகின்முடி1 tugiṉmuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.) தலைப்பாகை கட்டுதல்; to tie a turban on the head. “துகின் முடித்துப் போர்த்த…. பெருமூதாளர்” (முல்லைப்.53);. [துகில் + முடி.] துகின்முடி2 tugiṉmuḍi, பெ. (n.) தலைப்பாகை; head-dress. “பைந்துகின்முடி யணிந்தவர்” (சீவக. 1558);. [துகில் + முடி.] துகின்முடி1 tugiṉmuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.) தலைப்பாகை கட்டுதல்; to tie a turban on the head. “துகின் முடித்துப் போர்த்த… பெருமூதாளர்” (முல்லைப். 53);. [துகில் + முடி-,] துகின்முடி2 tugiṉmuḍi, பெ. (n.) தலைப்பாகை; head-dress. “பைந்துகின்முடி யணிந்தவர்” (சீவக. 1558);. [துகில் + முடி] |
துகிரிகை | துகிரிகை tugirigai, பெ. (n.) 1. துகிலிகை பார்க்க;see tukiligai. (அகநி.);. 2. சித்திரம் (யாழ்.அக.);; picture. 3. சாந்து (யாழ்.அக.);; sandal paste. துகிரிகை tugirigai, பெ. (n.) 1. துகிலிகை பார்க்க;See. tukiligai. (அக.நி.);. 2. சித்திரம் (யாழ்.அக);; picture. 3. சாந்து (யாழ்.அக.);; sandal paste. துகிரிகை tugirigai, பெ. (n.) எழுதுகோல்; writing material. |
துகிற்கிழி | துகிற்கிழி tugiṟgiḻi, பெ. (n.) உறை; cover. “துகிற்கிழி பொதிந்து” (சீவக.164);. துகிற்கிழி tugiṟgiḻi, பெ. (n.) உறை; cover. “துகிற்கிழி பொதிந்து” (சீவக. 164);. |
துகிற்கொடி | துகிற்கொடி tugiṟgoḍi, பெ. (n.) ஆடையாலி யன்ற கொடி; banner, flag. “வெள்ளருவித்திரள் யாவையும் குழுவின் மாடத் துகிற் கொடி போன்றவை” (சீவக. 34);. |
துகிலி | துகிலி tugili, பெ. (n.) 1 பருத்தி இலை; cotton leaf. 2. விதை; testicle (சா.அக.);. [துகில் → துகிலி.] துகிலி tugili, பெ. (n.) 1 பருத்தி இலை; cotton leaf. 2. விதை; testicle (சா.அக.);. [துகில் → துகிலி] |
துகிலிகை | துகிலிகை1 tugiligai, பெ. (n.) 1. எழுதுகோல்; painter’s pencil. “சுவர்செய்தாங் கெழுதப்பட்ட துகிலிகைப் பாவை” (சீவக. 2542);. 2. சித்திரம் (யாழ்.அக.);; picture. [துகில் → துகிலிகை (தமி.வ. 57);.] துகிலிகை2 tugiligai, பெ. (n.) துகிற்கொடி பார்க்க;see tugirkodi. “புரிசைமேற் புனைந்த வாணிலா நெடுந்துகிலிகை” (கந்தபு.திருநகர. 20);. துகிலிகை1 tugiligai, பெ. (n.) 1. எழுதுகோல்; painter’s pencil. “சுவர்செய்தாங் கெழுதப்பட்ட துகிலிகைப் பாவை” (சீவக. 2542);. 2. சித்திரம் (யாழ்.அக.);; picture. [துகில் → துகிலிகை (தமி.வ, 57);] துகிலிகை2 tugiligai, பெ. (n.) துகிற்கொடி பார்க்க;See. {}. “புரிசைமேற் புனைந்த வாணிலா நெடுந்துகிலிகை” (கந்தபு.திருநகர. 2௦);. |
துகில் | துகில் tugil, பெ. (n.) 1. நல்லாடை; fine cloth, rich attire. “பட்டுத் துகிலு முடுத்து” (நாலடி. 264);. 2. துகிற்கொடி பார்க்க;see tukirkodi. 3. விருதுக் கொடி (பிங்.);; ensign. 4. புடைவை; saree. “திரெளபதையின் துகிலைத் துச்சாதனன் உரியும் காட்சி”. [துகிர் → துகில் (தமிவ. 57);.] துகில் tugil, பெ. (n.) 1. நல்லாடை; fine cloth, rich attire. “பட்டுந் துகிலு முடுத்து” (நாலடி. 264);. 2. துகிற்கொடி பார்க்க;See. {}. 3. விருதுக் கொடி (பிங்.);; ensign. 4. புடைவை; saree. “திரெளபதையின் துகிலைத் துச்சாதனன் உரியும் காட்சி”. [துகிர் → துகில் (தமி.வ. 57);] |
துகில்பீசம் | துகில்பீசம் tugilpīcam, பெ. (n.) பருத்தி விதை; cotton seed. [துகில் + பீசம்.] துகில்பீசம் tugilpīcam, பெ. (n.) பருத்தி விதை; cotton seed. [துகில் + பீசம்] |
துகில்வலை | துகில்வலை tugilvalai, பெ. (n.) வலைவகை; a kind of net. [துகில் + வலை.] துகில்வலை tugilvalai, பெ. (n.) வலைவகை; a kind of net. [துகில் + வலை] |
துகு | துகு1 dugudal, செ.கு.வி. (v.i.) தொகுதியாதல்; to be gathered in a mass, as the hair. “சலந்துக்க சென்னிச் சடையான் கண்டாய்” (தேவா.844, 3);. [தொகு → துகு.] துகு2 tuguttal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தொகுதியாக்குதல்; to bring together, gather in a mass, as hair. “அவிழ்ந்த புரிசடை துகுக்கும்” (திருவிசை. கருவூ7, 3);. [தொகு → துகு.] துகு1 dugudal, செ.கு.வி. (v.i.) தொகுதியாதல்; to be gathered in a mass, as the hair. “சலந்துக்க சென்னிச் சடையான் கண்டாய்” (தேவா. 844, 3);. [தொகு → துகு-,] துகு2 tugu-, செ.குன்றாவி. (v.t.) தொகுதியாக்குதல்; to bring together, gather in a mass, as hair. “அவிழ்ந்த புரிசடை துகுக்கும்” (திருவிசை. கருவூ-7,3);. [தொகு → துகு-,] |
துகுதுகுவெனல் | துகுதுகுவெனல் duguduguveṉal, பெ. (n.) பெருங்கூட்டம் வருகையில் எழும் ஒலிக் குறிப்பு; onom. expr. of the sound of the inflow of a big crowd. [துகு + துகு + எனல்.] துகுதுகுவெனல் duguduguveṉal, பெ. (n.) பெருங்கூட்டம் வருகையில் எழும் ஒலிக் குறிப்பு; onom. expr. of the sound of the inflow of a big crowd. [துகு + துகு + எனல்] |
துகூலம் | துகூலம் tuālam, பெ. (n.) 1. வெண்பட்டு; white silk. 2. நொய்ய புடைவை; thin cloth. [ஒருகா. துகில் → துகு → துகூலம்.] துகூலம் tuālam, பெ. (n.) 1. வெண்பட்டு; white silk. 2. நொய்ய புடைவை; thin cloth. [ஒருகா. துகில் → துகு → துகூலம்] |
துகை | துகை1 tugaittal, செ.குன்றாவி. (v.t..) 1. மிதித்துழக்குதல்; to tread down, trample on, bruise or destroy by treading. “துன்றுகடி காவினை யடிக்கொடு துகைத்தான்” (கம்பரா. பொழிலிறுத். 8);. 2. இடித்தல்; to pound in a mortar; to mash. 3. வருத்துதல்; to vex. “துன்பத்தாற் றுகைக்கப் பட்டார் துகைத்தவத் துன்பந் தாங்கி” (சீவக.1392);. [துவை → துகை. துகைத்தல் (வ.மொ.வ. 184);.] துகை2 tugaittal, செ.கு.வி. (v.i.) உலவுதல்; to roam about; to walk. “வாமனா றுகைக்கும் திருவாயில்” (மருதூரந்.12);. துகை1 tugaittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. மிதித்துழக்குதல்; to tread down, trample on, bruise or destroy by treading. “துன்றுகடி காவினை யடிக்கொடு துகைத்தான்” (கம்பரா. பொழிலிறுத். 8);. 2. இடித்தல்; to pound in a mortar; to mash. 3. வருத்துதல்; to vex. “துன்பத்தாற் றுகைக்கப் பட்டார் துகைத்தவத் துன்பந் தாங்கி” (சீவக. 1392);. [துவை → துகை. துகைத்தல் (வ.மொ.வ. 184);] துகை2 tugaittal, செ.கு.வி. (v.i.) உலவுதல்; to roam about; to walk. “வாமனா றுகைக்கும் திருவாயில்” (மருதூரந். 12);. |
துகை பலன் | துகை பலன் tugaibalaṉ, பெ. (n.) அறுவடை; harvest. “துகைபலனில் வாருமென்று சொல்ல” (சரவண. பணவிடு.256);. |
துகைபலன் | துகைபலன் tugaibalaṉ, பெ. (n.) அறுவடை; harvest. “துகைபலனில் வாருமென்று சொல்ல” (சரவண. பணவிடு. 256);. |
துகையல் | துகையல் tugaiyal, பெ. (n.) தேங்காயுடன் காய்கறிகளை அரைத்துச் செய்யும் உணவு வகை; a relish or mash of vegetables, coconuts, etc. “தேங்காய்த் துகையல், புதினாத் துகையல், இஞ்சித் துகையல்” (பே.வ.);. [துகை → துகையல்.] துகையல் tugaiyal, பெ. (n.) தேங்காயுடன் காய்கறிகளை அரைத்துச் செய்யும் உணவு வகை; a relish or mash of vegtables, coconuts, etc. “தேங்காய்த் துகையல், புதினாத் துகையல், இஞ்சித் துகையல்” (பே.வ.);. [துகை → துகையல்] |
துக்கக்காரன் | துக்கக்காரன் tukkakkāraṉ, பெ.(n.) இழவு வீட்டுக்காரன் (வின்.);; mourner. [Skt.{} → த. துக்கம் + காரன்] |
துக்கக்கேடு | துக்கக்கேடு tukkakāṭu, பெ.(n.) துக்கம், 1 பார்க்க;see tukkam, 1. “சொன்னால் வெட்கக்கேடு, அழுதால் துக்கக்கேடு”. [Skt. {} → த. துக்கம்+கேடு] |
துக்கங்கேள்-தல் (துக்கங்கேட்டல்) | துக்கங்கேள்-தல் (துக்கங்கேட்டல்) tukkaṅāḷtaltukkaṅāṭṭal, செ.குன்றா.வி. (v.t.) இழவு கேட்டல்; to. comfort mourners, condole with. [Skt. duhkha → த. துக்கம்+கேள்-] |
துக்கசாகரம் | துக்கசாகரம் tukkacākaram, பெ. (n.) பெருந்துயர் (துயர்க்கடல்);; overwhelming grief, as an ocean of grief. [Skt. duhkha → த. துக்கசாகரம்] |
துக்கசுரம் | துக்கசுரம் tukkasuram, பெ. (n.) 1. பிதற்றல், அழுதல் முதலிய குணங்களைக் காட்டும் ஒரு வகைக் காய்ச்சல்; a kind of fever attended with the sympony of raving crying. (சா.அக.); |
துக்கச்சல்லா | துக்கச்சல்லா tukkaccallā, பெ.(n.) துயர் (துக்கம்); அடையாளமாகக் கட்டிக்கொள்ளும் கறுப்புத்துணி (பாண்டி);; crepe. [Skt.duhkha+{} → த. துக்கச்சல்லா] |
துக்கடா | துக்கடா tukkaṭā, பெ. (n.) 1. சிறுதுண்டு; piece, bit. 2. உணவுக்கு உரிய பச்சடி முதலிய தொடுகறி; any relish. 3. தன்மையற்றது; unimportant. துக்கடாப் பயல்களெல்லாம் இன்று நம்மை எதிர்த்துப் பேசுகிறார்கள் (உவ.);. துக்கடா tukkaṭā, பெ. (n.) 1. சிறுதுண்டு; piece, bit. 2. உணவுக்கு உரிய பச்சடி முதலிய தொடுகறி; any relish. 3. தன்மையற்றது; unimportant. துக்கடாப் பயல்களெல்லாம் இன்று நம்மை எதிர்த்துப் பேசுகிறார்கள் (உ.வ.);. துக்கடா1 tukkaṭā, பெ. (n.) 1. சிறுதுண்டு (இ.வ.);; piece, bit. 2. உணவிற்குரிய பச்சடி முதலிய தீனி வகை (இ.வ.);; any relish. [H. Tukra → த. துக்கடா] துக்கடா2 tukkaṭā, பெ.எ. (adj.) இழிவான (அற்பம்);; insignificant. “துக்கடா வேலை”. [Skt. tukra → த. துக்கடா] |
துக்கடி | துக்கடி tukkaḍi, பெ. (n.) நிலப் பகுதி; division of a district. |
துக்கநாடகம் | துக்கநாடகம் tugganāṭagam, பெ. (n.) துன்ப (துக்க);மான முடிவையடையும் நாடக வகை (பாண்டி.);; tragedy. த.வ. துன்பியல் நாடகம் [Skt. duhkha → த. துக்கம் + நாடகம்] |
துக்கநிவர்த்தி | துக்கநிவர்த்தி tukkanivartti, பெ. (n.) துக்க நிவாரணம் பார்க்க;see {}. [Skt.duhkha + ni – {} → த. துக்கநிவர்த்தி] |
துக்கநிவாரணமார்க்கம் | துக்கநிவாரணமார்க்கம் tukkanivāraṇamārkkam, பெ. (n.) வாய்மை நான்கனுள் பற்றறுவதே துயர் நிலை – வீட்டுக்குரிய (துக்க நிவாரணம்); வழியென்ற அறிவ மதத்தின் (பெளத்த மதம்); கொள்கை. (மணிமே.2,66-7,உரை.);; [Skt. duhkha+ {} marga → த. துக்கநிவாரண மார்க்கம்] |
துக்கநிவாரணம் | துக்கநிவாரணம் tukkanivāraṇam, பெ. (n.) 1. துன்ப நீக்கம்; deliverance from all ills. 2. வாய்மை நான்கனுள் அவாவற்று நிற்கும் நிலையே துயரநீக்கமாகிய வீடு என்ற அறிவமதக் (பெளத்தம்); கொள்கை. (மணிமே.2,65,உரை.);;த.வ. துயர் துடைப்பு, துயர் தணிப்பு [Skt. {} → த. துக்கநிவாரணம்] |
துக்கம் | துக்கம்1 tukkam, பெ. (n.) 1. துன்பம் (சூடா.);; sorrrow, distress, affliction. “துக்கமித் தொடர்ச்சியென்றே (கம்பரா. கும்பகருண.142);; 2. அளறு (நரகம்.); (வின்.); hell. 3. நோய் (யாழ்.அக.);; disease; 4. வாய்மை நான்கனுள் உலகப் பிறப்பே துக்கமென்று கூறும் அறிவமதக் (பெளத்த மதம்); கொள்கை. (மணிமே.2, 64, உரை.);; [Skt.duhkha → த. துக்கம்1] துக்கம்2 tukkam, பெ. (n.) வானம் (ஆகாசம்);; sky. “நிலந்துக்க நீர்வளி தீயானான்” (தேவா.844,3);. [Skt. dyu+kha → த. துக்கம்2] |
துக்கரம் | துக்கரம் tukkaram, பெ. (n.) செய்தற்கரியது; that which is difficult to be made or done. “துக்கரமான கொன்றைத் தொடையலால் வளைத்தவாறும்” (பாரத. பதின் மூ.161); [Skt. dus-kara → த. துக்கரம்] |
துக்கராகம் | துக்கராகம் tukkarākam, பெ. (n.) 1. இழவுக்குரிய பண் (யாழ்.அக.);; mournful tune. 2. பாலையாழ்த்திறவகை (பிங்.);; [Skt. {} → த. துக்கராகம்] [த. அராகம் → Skt. {}] |
துக்கர் | துக்கர் tukkar, பெ. (n.) எலும்புருக்கி நோயுடையவர்; consumptive patients. “துக்கர் துருநாமர்” (சிறுபஞ்.76.); [Skt.duhkha → த. துக்கர்] |
துக்கவீடு | துக்கவீடு tukkavīṭu, பெ. (n.) இழவு கொண்டாடும் வீடு; house of mourning. [Skt. {} → த. துக்கம் + வீடு] |
துக்கவுன்மத்தம் | துக்கவுன்மத்தம் tukkavuṉmattam, பெ. (n.) துயரம் மிகுதியானால் ஏற்படும் மனநோய்; depression of spirits induced by grief. It takes the form of an insanity marked by abnormal inhibitation of mental and bodily activity. (சா.அக.); [Skt. {}+unmath → த. துக்கவுன்மத்தம்] |
துக்காசிப்பயறு | துக்காசிப்பயறு tukkācippayaṟu, பெ. (n.) சிறு துவரை; a small variety of dholl. |
துக்காணி | துக்காணி tukkāṇi, பெ. (n.) இரண்டு அல்லது நான்கு சல்லி மதிப்புக் கொண்ட சிறு செப்புக் காசு; a small copper coins = 2 or pies. “துக்காணிப் பொட்டுமிட்டு” (திருக்கூட்டச்சத.); துக்காணி tukkāṇi, பெ. (n.) இரண்டு அல்லது நான்கு சல்லி மதிப்புக் கொண்ட சிறு செப்புக் காசு; a small copper coins = 2 or pies. “துக்காணிப் பொட்டுமிட்டு” (திருக்கூட்டச்சத); துக்காணி1 tukkāṇi, பெ.(n.) இரண்டு அல்லது நான்கு சல்லி (தம்படி); மதிப்பு கொண்ட சிறு செப்புக்காசு (நாணயம்);; a small copper coin = 2 or 4 pies. “துக்காணிப் பொட்டுமிட்டு” (திருக்கூட்டச் சத. MSS.); [U. {} → த. துக்காணி] துக்காணி2 tukkāṇi, பெ.(n.) கடைக்குரியது (இ.வ.);; that which pertains to a shop. [U. {} → த. துக்காணி] |
துக்காதீதம் | துக்காதீதம் tukkātītam, பெ. (n.) மனமகிழ்வு, வளமை, செழுமை (சுகம்.); (யாழ்.அக.);; pleasure, happiness. த.வ. இன்பநுகர்வு, நற்பேறு [Skt. {} → த. துக்காதீதம்] |
துக்கி | துக்கி1 tukkittal, செ.கு.வி. (v.i.) மனம் வருந்துதல்; to sorrow, mourn, to be in distress. த.வ. துயருறுதல் [Skt.{} → த. துக்கி1-,] துக்கி2 tukki, பெ. (n.) துக்கிதன் பார்க்க;see {}. “துகியாயிருக்கிறதும் துக்கியா யிருக்கிறதும்… சுபாவங்காணும்” (சி.சி.2,5, மறைஞா.); [Skt.{} → த. துக்கி2] |
துக்கிணி | துக்கிணி tukkiṇi, பெ. (n.) துக்குணி பார்க்க;see tukkuni. “துக்குணி கிள்ளித்தா வம்மே” (குற்றாகுற.624);. துக்கிணி tukkiṇi, பெ. (n.) துக்குணி பார்க்க; see {}. “துக்குணி கிள்ளித்தா வம்மே” (குற்றாகுற. 62, 4);. |
துக்கிரி | துக்கிரி tukkiri, பெ. (n.) inauspiciousness. “திடீரென்று நான் இறந்துவிட்டால் என்ன செய்வாய்? என்று கேட்டதற்கு எதற்கு இந்தத் துக்கிரிப்பேச்சு என்று கடிந்து கொண்டாள்.” 2. கெடுதல் விளைவதற்குக் காரணமாகக் கருதப்படும் ஆள் (நபர்);; one who is thought to bring bad luck. “இந்தக் துக்கிரி பிறந்ததிலிருந்து வியாபாரத்தில் பயங்கர நட்டம்”. (இ.வ.);. |
துக்கிலிப்பூண்டு | துக்கிலிப்பூண்டு tukkilippūṇṭu, பெ.(n.) மிகச் சிறிய பூண்டு; a small shrub. (கொ.வ.வ.சொ.);. [துக்குணி-துக்கிலி+பூண்டு] |
துக்கு | துக்கு1 tukku, பெ. (n.) 1. கீழ்மை; meanness. 2. பயனின்மை; worthlessness. 3. உதவாதவன் –து; useless person or thing. துக்கு2 tukku, பெ. (n.) துரு; rust. துக்கு3 tukku, பெ. (n.) 1. தோல்; skin. 2. துவக்கு, 3 பார்க்க;see tuvakku. 3. உடல்; body. “ஏறுந் துக்கிற் றொக்க பரத்தா லிடரெய்தி” (இரகு. அயனுத.27);. துக்கு4 tukku, பெ. (n.) சுறுசுறுப்பு; quickness, activity. “துக்காய்ப் புகுந்து நின்றாட வேண்டும்” (பாடு. 70, வாழ்க்கைப்);. [துடுக்கு → துக்கு.] துக்கு3 tukku, பெ. (n.) 1. தோல்; skin. 2. துவக்கு, 3 பார்க்க; see tuvakku. 3. உடல்; body. “ஏறுந் துக்கிற் றொக்க பரத்தா லிடரெய்தி” (இரகு. அயனுத. 27);. துக்கு4 tukku, பெ. (n.) சுறுசுறுப்பு; quickness, activity. “துக்காய்ப் புகுந்து நின்றாட வேண்டும்” (பாடு. 7௦, வாழ்க்கைப்.);. [துடுக்கு → துக்கு] |
துக்குக் கூடை | துக்குக் கூடை tukkukāṭai, பெ.(n.) காய் களை எலி கடிக்காமல் கயிற்றில் தொங்க வைக்கும் கூடை; a hang-basket to save the input from the damage of rats. [தூக்கு+கூடை] |
துக்குடா | துக்குடா tukkuṭā, பெ. (n.) துக்கடா பார்க்க;see tukkadå. துக்குடா tukkuṭā, பெ. (n.) துக்கடா பார்க்க; see {}. |
துக்குடி | துக்குடி tukkuḍi, பெ. (n.) துக்கடி பார்க்க;see tukkati. துக்குடி tukkuḍi, பெ. (n.) துக்கடி பார்க்க; see {}. |
துக்குணி | துக்குணி tukkuṇi, பெ. (n.) சிறிதளவு (உ.வ.);; very small quantity. துக்குணி tukkuṇi, பெ. (n.) சிறிதளவு (உவ.);; very small quantity. |
துக்குணிச்சித்தம் | துக்குணிச்சித்தம் tukkuṇiccittam, பெ. (n.) பொறுமையற்ற குணம்; short temper. |
துக்குணித்துண்டு | துக்குணித்துண்டு tukkuṇittuṇṭu, பெ. (n.) மிகவும் கொஞ்சம்; very small. |
துக்குணிமருத்து | துக்குணிமருத்து tukkuṇimaruttu, பெ. (n.) மிக்க சிறுவளவாகக் கொடுக்கப்படும் பற்பம், செந்தூரம், சுண்ணம் முதலியன; medicinal preparations as a metallic oxides red oxides and carbonates given in exceedingly small doses. [துக்குணி + மருந்து] |
துக்குணிமருந்து | துக்குணிமருந்து tukkuṇimarundu, பெ. (n.) மிக்க சிறுவளவாகக் கொடுக்கப்படும் பற்பம், செந்தூரம், சுண்ணம் முதலியன; medicinal preparations as a metallic oxides redoxides and carbonates given in exceedingly small doses. [துக்குணி + மருந்து.] |
துக்குப்பிடித்தவன் | துக்குப்பிடித்தவன் tukkuppiḍittavaṉ, பெ. (n.) பயனற்றவன்; worthless fellow. துக்குப்பிடித்தவன் tukkuppiḍittavaṉ, பெ. (n.) பயனற்றவன்; worthless fellow. |
துக்கை | துக்கை tukkai, பெ. (n.) காளி;{}. “துக்கைபட்டி பிடாரிபட்ட” (S.I.I.1,91);. [Skt. {} → த. துக்கை1] |
துக்கோற்பத்தி | துக்கோற்பத்தி tukāṟpatti, பெ. (n.) வாய்மை நான்கனுள் அவாவே துயரத்திற்குக் காரண மென்று கூறும் அறிவமதக் (பெளத்தம்); கொள்கை (மணி.);; [Skt. du.hkha+ut-patti → த. துக்கோற்பத்தி] |
துங்கதை | துங்கதை duṅgadai, பெ. (n.) 1. உயர்ச்சி; height, elevation. 2. பெருமை; dignity, greatness. “துங்கதை தன்னொடு தண்ணென் றெய்திற்றே” (கந்தபு.இரண்டாநாட். சூர.225);. |
துங்கநதி | துங்கநதி duṅganadi, பெ. (n.) 1. மூளைநீர்; serum of the brain. 2. குழந்தைகளைத் தாக்கும் ஒருவகை நோய்; in the brain is a disease in the children. |
துங்கநாசி | துங்கநாசி tuṅganāci, பெ. (n.) நீண்ட மூக்கு; long nose, erect nose. துங்கநாசி tuṅganāci, பெ.(n.) நீண்ட மூக்கு: long nose, erect nose. |
துங்கநாபம் | துங்கநாபம் tuṅganāpam, பெ. (n.) நச்சுப் பூச்சி வகை; a venomous insect. |
துங்கன் | துங்கன் tuṅgaṉ, பெ. (n.) உயர்ந்தோன்; eminent man. “அபிமான துங்கன் செல்வனைப் போல” (திவ்.திருப்பல்.11);. துங்கன் tuṅgaṉ, பெ. (n.) உயர்ந்தோன்; eminent man. “அபிமான துங்கன் செல்வனைப் போல” (திவ். திருப்பல். 11);. |
துங்கபத்திரா | துங்கபத்திரா tuṅgabattirā, பெ. (n.) கிளி முருக்கு; thorny coral tree. மறுவ. கலியாண முருங்கை |
துங்கபத்திரி | துங்கபத்திரி tuṅgabattiri, பெ. (n.) துங்கபத்திரை பார்க்க;see tungapattirai. “துங்கபத்திரி தீம்பாவி தூயதண் பொருநை” (திருவிளை.தலவி.11);. துங்கபத்திரி tuṅgabattiri, பெ. (n.) துங்கபத்திரை பார்க்க;See. {}. “துங்கபத்திரி தீம்பாவி தூயதண் பொருநை” (திருவிளை. தலவி. 11);. |
துங்கபத்திரை | துங்கபத்திரை tuṅgabattirai, பெ. (n.) ஒர் ஆறு; the river Tungabhadra. “துங்க பத்திரைச் செங்களத்திடை” (கலிங்.89);. துங்கபத்திரை tuṅgabattirai, பெ. (n.) ஒர் ஆறு; the river Tungabhadra. “துங்க பத்திரைச் செங்களத்திடை” (கலிங். 89);. |
துங்கமுகம் | துங்கமுகம் tuṅgamugam, பெ. (n.) 1. தாமரைத் தண்டு; lotus stamina. 2. இதளியம்; mercury. |
துங்கம் | துங்கம் tuṅgam, பெ.(n.) சிற்பமுத்திரையினுள் ஒன்று; a feature in sculpture. [துங்கு+அம்] துங்கம் tuṅgam, பெ. (n.) 1. உயர்ச்சி; height, devation. “துங்கமுகமாளிகை” (திவ்.பெரியதி.3, 4, 6);. 2. நுனி; tip edge. 3. பெருமை (பிங்.);; dignity, excellence. 4. அகலம் (பிங்.);; breadth. 5. மலை; mountain. 5. தூய்மை; purity. 6. வெற்றி (யாழ்.அக.);; victory. [உங்கு → துங்கு → துங்கம் (வே.க.36);.] துங்கம் tuṅgam, பெ. (n.) 1. உயர்ச்சி; height, devation. “துங்கமுகமாளிகை” (திவ்.பெரியதி.3,4,6);. 2. நுனி; tip edge. 3. பெருமை (பிங்.);; dignity, excellence. 4. அகலம் (பிங்.);; breadth. 5. மலை; mountain. 5. தூய்மை; purity. 6. வெற்றி (யாழ்.அக.);; victory. [உங்கு → துங்கு → துங்கம் (வே.க. 36);] |
துங்கரிகம் | துங்கரிகம் tuṅgarigam, பெ. (n.) காவிக்கல்; red ochre. |
துங்கரீமண்டம் | துங்கரீமண்டம் tuṅgarīmaṇṭam, பெ. (n.) சரக்கொன்றை; purging cassia. |
துங்கி | துங்கி tuṅgi, பெ. (n.) 1. இரவு; night. 2. நச்சுப் பூச்சி வகை; a venomous insect. |
துங்கீசன் | துங்கீசன் tuṅācaṉ, பெ. (n.) கதிரவன்; sun. 2. சிவன்; Sivan. 3. திருமால்; Thirumāl. 4. திங்கள்; Moon. [துங்கன் + ஈசன்.] துங்கீசன் tuṅācaṉ, பெ. (n.) 1. கதிரவன்; Sun. 2. சிவன்;{}. 3. திருமால்;{}. 4. திங்கள்; Moon. [துங்கன் + ஈசன்] |
துசகம் | துசகம் tusagam, பெ. (n.) 1. மாதுளை பார்க்க (யாழ்.அக..);;see mädulai. 2. கொம்மட்டி மாதுளை பார்க்க;see kommatti-madulai (மூ.அ.);. துசகம் tusagam, பெ. (n.) 1. மாதுளை பார்க்க (யாழ்.அக.);: see {}. 2. கொம்மட்டி மாதுளை பார்க்க;See. {} (மூ.அ.); |
துசங்கட்டு-தல் | துசங்கட்டு-தல் dusaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) காரியத்தில் முனைந்து னிற்றல்; to engage eagerly in an enterprise as by hoisting a flag. கொடி கட்டுதல் “பத்தசனங்களைக் காக்கத் துசங்கட்டி” (குற்றா.குற.91-1);. [துசம் + கட்டு-] துசங்கட்டு-தல் dusaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) காரியத்தில் முனைந்து னிற்றல்; to engage eagerly in an enterprise as by hoisting a flag. கொடி கட்டுதல் “பத்தசனங்களைக் காக்கத் துசங்கட்டி” (குற்றா. குற. 9I-1);. [துசம் + கட்டு-,] |
துசன் | துசன் tusaṉ, பெ. (n.) 1. அந்தணன்; brahmin. 2. தகரம்; tin. |
துசபரிசம் | துசபரிசம் tusabarisam, பெ. (n.) சிறுகாஞ்சொறி (தைலவ.தைல.76); பார்க்க;see sirukanjori. துசபரிசம் tusabarisam, பெ. (n.) சிறுகாஞ்சொறி (தைலவ.தைல.76); பார்க்க;See. {}. |
துசம் | துசம்1 tusam, பெ. (n.) கொடி; flag. “அடியார்க்கெலா மலகிலாவினை தீர்க்கத் துசங்கட்டு மப்பனே” (தாயு.ஆசை. 7);. துசம்2 tusam, பெ. (n.) 1 உமி (யாழ்.அக.);; husk. 2. தவிடு; bran. துசம்3 tusam, பெ. (n.) குங்குலியம்; bastard sal. 2. தவிடு; tooth. துசம்2 tusam, பெ.(n.) 1. உமி (யாழ்.அக.);; husk. 2. தவிடு; bran. துசம்3 tusam, பெ. (n.) குங்குலியம்; bastard sal 2. பல்; tooth. |
துசாரோகணம் | துசாரோகணம் tucārōkaṇam, பெ. (n.) கோவிலின் கொடியேற்றம்; ceremonial hoisting of the flag in a temple, at the commencement of the annual festival. “காணுந் துசாரோகணஞ் செய்து” (கடம்ப. உலா,52);. [Skt.dhvaja – {} → த. துசாரோகணம்] |
துசாவந்தி | துசாவந்தி tucāvandi, பெ. (n.) ஒரு வகை அராகம் (இராகம்.); (இ.வ.);; [Skt. {} → த. துசாவந்தி] |
துச்சகம் | துச்சகம் tuccagam, பெ. (n.) மணக் குழம்பு வகை; a kind of fragrant paste (யாழ்.அக.);. |
துச்சதானியம் | துச்சதானியம் tuccatāṉiyam, பெ. (n.) பதர்; chaff (யாழ்.அக.);. |
துச்சதாரு | துச்சதாரு tuccatāru, பெ. (n.) 1. ஆமணக்கு; castor seed plant. 2. குறிஞ்சான்; indian ipecacuanha. |
துச்சத்துரு | துச்சத்துரு tuccatturu, பெ. (n.) ஆமணக்கு (யாழ்.அக.);; castor-plant. |
துச்சனம் | துச்சனம் tuccaṉam, பெ. (n.) தீயகுணம் (துட்டத்தனம்); நெல்லை; viciousness, mischievous disposition. த.வ. அரம்பத்தனம், துடுக்கு [Skt. dur-jana → த. துச்சனம்] |
துச்சன் | துச்சன் tuccaṉ, பெ. (n.) இழிந்தவன் (யாழ்.அக.);; mean, worthless fellow. |
துச்சம் | துச்சம்1 tuccam, பெ. (n.) இழிவு; lowness, meanness, vileness. “வார்த்தையைத் துச்சமாக மதித்தானே” (இராமநா. உயுத்.81);. 2. வெறுமை (யாழ்.அக.);; emptiness. 3. இன்மை; nonexistence. “விண்ணின் மலரெனத் துச்சமே யெனவும்” (வேதா.சூ.59);. 4. பதர்; chaff. 5. நிலையின்மை; instability. “உலகந் துச்சமென் றுணர்தல்” (திருப்போ.சந். குறுங்கழி. (9); 8);. 6. பொய்; false hood (யாழ்.அக.);. துச்சம்2 tuccam, பெ. (n.) 1. கொம்மட்டி; water melon. 2. பேய்க்கொம்மட்டி; bitter water melon. துச்சம்1 tuccam, பெ. (n.) 1. இழிவு; lowness, meanness, vileness. “வார்த்தையைத் துச்சமாக மதித்தானே” (இராமநா. உயுத். 81);. 2. வெறுமை (யாழ்.அக.);; emptiness. 3. இன்மை; non- existence. “விண்ணின் மலரெனத் துச்சமே யெனவும்” (வேதா.சூ. 59);. 4. பதர்; chaff. 5. நிலையின்மை; instability. “உலகந் துச்சமென் றுணர்தல்” (திருப்போ.சந். குறுங்கழி. (9); 8);. 6. பொய்; false hood (யாழ்.அக.);. துச்சம் tuccam, பெ. (n.) இழிவு; low mean habit. |
துச்சளை | துச்சளை tuccaḷai, பெ. (n.) துரியோதனன் உடன் பிறந்தாள்; sister of Duriyādanan, “தோள்களிற் கழையை வென்ற துச்சளை” (பாரத.சம்பவ. 80);. துச்சளை tuccaḷai, பெ. (n.) துரியோதனன் உடன் பிறந்தாள்; sister of {}. “தோல்களிற் கழையை வென்ற துச்சளை” (பாரதிசம்பவ. 80);. |
துச்சாதனன் | துச்சாதனன் tuccātaṉaṉ, பெ. (n.) துரியோதனன் தம்பியருள் ஒருவன்; a brother of Duriyõdanan. “துரோபதையது துய்ய கூந்தலிலே கையை நீட்டிய துச்சாதனனுடைய” (கலித்.101, உரை);. துச்சாதனன் tuccātaṉaṉ, பெ.(n.) துரியோதனன் தம்பியருள் ஒருவன்; a brother of {}. “துரோபதையது துய்ய கூந்தலிலே கையை நீட்டிய துச்சாதனனுடைய” (கலித். 1௦1, உரை);. |
துச்சாரம் | துச்சாரம் tuccāram, பெ. (n.) மூங்கிலரிசி; bamboo seed. |
துச்சாரி | துச்சாரி tuccāri, பெ. (n.) தீயநடத்தையோன்; licentious person, profligate. ” துச்சாரி நீகண்ட வின்ப மெனக்கெனைத்தாற் கூறு (நாலடி.84);. [Skt. {} → த. துச்சாரி] |
துச்சி | துச்சி tucci, பெ. (n.) 1. பட்டறிவு; experience. 2. உண்ணுதல்; eating. 3. தேர்வு; examination. 4. பூநீறு; fuller’s earth. [துய் → துச்சி.] துச்சி tucci, பெ. (n.) 1. பட்டறிவு; experience. 2. உண்ணுதல்; eating. 3. தேர்வு; examination. 4. பூநீறு; fuller’s earth. [துய் → துச்சி] |
துச்சிதம் | துச்சிதம் duccidam, பெ. (n.) ஆமணக்கு; castor. துச்சிதம் tuccitam, பெ. (n.) ஆமணக்கு; castor. |
துச்சிப்பொறுப்பு | துச்சிப்பொறுப்பு tuccippoṟuppu, பெ. (n.) சிலை வங்கக் கல்; the principle ore of lead. |
துச்சிமம் | துச்சிமம் tuccimam, பெ. (n.) மயிற்கொன்றை; peacock flower tree. துச்சிமம் tuccinam, பெ. (n.) மயிற்கொன்றை; peacock flower tree. |
துச்சிமை | துச்சிமை tuccimai, பெ. (n.) கீழ்மை; meanness, baseness. [துச்சம் → துச்சிமை.] துச்சிமை tuccimai, பெ. (n.) கீழ்மை; meanness, baseness. [துச்சம் → துச்சிமை] |
துச்சிரம் | துச்சிரம் tucciram, பெ. (n.) நாயுருவி; Indian burn. |
துச்சில் | துச்சில்1 tuccil, பெ. (n.) ஒதுக்கிடம்; place of retreat, shelter. “உடம்பினுட் துச்சிலிருந்த உயிர்க்கு” (குறள்.340);. துச்சில்2 tuccil, பெ. (n.) மயில் கொண்டை (அக.நி.);; crest. துச்சில்1 tuccil, பெ. (n.) ஒதுக்கிடம்; place of retreat, shelter. “உடம்பினுட் துச்சிலிருந்த உயிர்க்கு” (குறள். 340);. |
துச்சு | துச்சு tuccu, பெ. (n.) இழிவு; meanness, base deeds. “துச்சான செய்திடினும்” (திருவிசை. வேணாட்.1);. |
துச்சோதனன் | துச்சோதனன் tuccōtaṉaṉ, பெ. (n.) துரியோதனன் பார்க்க;see {}. “சுழலைபெரிதுடைத்துச்சோதனனை” (திவ்.பெரியாழ்.1,8,5);. [Skt. Dur-{}-dhana → த. துச்சோதனன்] |
துஞ்சம் | துஞ்சம் tuñjam, பெ.(n.) செங்கற்பட்டு வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Chengelpet Taluk. [துஞ்சை-துரிஞ்சல்-துரிஞ்சை+துஞ்சம்] |
துஞ்சரி-த்தல் | துஞ்சரி-த்தல் tuñjarittal, செ.கு.வி. (v.i.) கண் விழித்தல்; to wake up. “வஞ்சிக் கொம்பரிற் றுஞ்சரித் துளரி யொளிமயிர்கலாபம் பரப்பி: (பெருங்.உஞ்சைக். 40, 118);. துஞ்சரி-த்தல் tuñjarittal, செ.கு.வி. (v.i.) கண் விழித்தல்; to wake up. “வஞ்சிக் கொம்பரிற் றுஞ்சரித் துளரி யொளிமயிர்கலாபம் பரப்பி” (பெருங்.உஞ்சைக். 40, 118);. |
துஞ்சர் | துஞ்சர் tuñjar, பெ. (n.) அசுரர் (யாழ்.அக.);; asuras. |
துஞ்சற | துஞ்சற tuñjaṟa, எ.வி. (adv.) முழுதும்; entirely, wholly. |
துஞ்சல் | துஞ்சல் tuñjal, பெ. (n.) 1. இறத்தல்; dying. 2. தூங்கல்; sleeping. 3. உறங்கல்; dosing drowsing. |
துஞ்சினார் | துஞ்சினார் tuñjiṉār, பெ. (n.) செத்தார் என்று பொருள்படும் மங்கல வழக்குச் சொல்; the dead, used elephemistically. “செத்தாரைத் துஞ்சினா ரென்றலும்” (தொல்.சொல்.17, சேனா);. துஞ்சினார் tuñjiṉār, பெ. (n.) செத்தார் என்று பொருள்படும் மங்கல வழக்குச் சொல்; the dead, used elephemistically. “செத்தாரைத் துஞ்சினா ரென்றலும்” (தொல்.சொல். 17, சேனா.);. |
துஞ்சு | துஞ்சு1 duñjudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. தூங்குதல்; to sleep, slumber, doze. “நெருப்பினுட் டுஞ்சலு மாகும்” (குறள்.1049);. 2. தொழிலின்றியிருத்தல்; to rest without work. “உலகு தொழிலுலந்து நாஞ்சி றுஞ்சி” (அகநா. 14:1);. 3. சோம்புதல்; sluggish. “நீ துஞ்சாய் மாறே” (புறநா. 22, 38);. 4. சோர்தல்; to droop. “பயிர் துஞ்சிப் போயிற்று”. 5. இறத்தல்; to die. “நிலமிசைத்துஞ்சினா ரென்றெடுத்துத் தூற்றப் பட்டாரல்லால்” (நாலடி.21);. 6. வலியழிதல்; to perish. “துஞ்சும் பிணியாயின தானே” (தேவா.494.4);. 7. குறைதல்; decrease. “பெருமலை துஞ்சாது வளஞ்சுரக் கெனவே” (சிலப். குன்றக்குரவை);. 8. தங்குதல்; stay. “புலிதுஞ்சு வியன்புலத் தற்றே” (புறநா.54);. 9. நிலைபெறுதல் (பிங்.);; to settle permanently, endure. “துஞ்சு நீணீதியது” (சூளா.நாட்.1);. 10. தொங்குதல்; to hang. “துஞ்சுகுழல்” (பு.வெ. 9, 35, உரை);. ம. துஞ்சுக [துஞ்சு → துஞ்சு.] துஞ்சு2 duñjudal, செ.கு.வி. (v.i.) நெய் முதலியன கட்டியாக உறைதல்; to become solidified, as ghee. “துஞ்சிய நெய்யும் காய்ந்த பாலும்” (திவ். பெரியாழ்.2, 1, 6, வ்யா, பக். 228);. [துகில் → துகிலி.] துஞ்சு2 tuñju, பெ. (n.) துஞ்சுகுழல் பார்க்க (கலித்.96);;see tuijukulal. துஞ்சு1 duñjudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. தூங்குதல்; to sleep, slumber, doze. “நெருப்பினுட் டுஞ்சலு மாகும்” (குறள். 1௦49);. 2. தொழிலின்றியிருத்தல்; to rest without work. “உலகு தொழிலுலந்து நாஞ்சி றுஞ்சி” (அகநா. 14:1);. 3. சோம்புதல்; sluggish. “நீ துஞ்சாய் மாறே” (புறநா. 22, 38);. 4. சோர்தல்; to droop. “பயிர் துஞ்சிப் போயிற்று” 5. இறத்தல்; to die. “நிலமிசைத்துஞ்சினா ரென்றெடுத்துத் துாற்றப் பட்டாரல்லால்” (நாலடி. 21);. 6. வலியழிதல்; to perish. “துஞ்சும் பிணியாயின தானே” (தேவா. 494:4);. 7. குறைதல்; decrease. “பெருமலை துஞ்சாது வளஞ்சுரக் கெனவே” (சிலப். குன்றக்குரவை);. 8. தங்குதல்; stay. “புலிதுஞ்சு வியன்புலத் தற்றே” (புறநா. 54);. 9. நிலைபெறுதல் (பிங்.);; to settle permanently, endure. “துஞ்சு நீணீதியது” (சூளா.நாட்.1);. 1௦. தொங்குதல்; to hang. “துஞ்சுகுழல்” (பு.வெ. 9,35,உரை);. ம. துஞ்சுக [துஞ்சு → துஞ்சு-,] துஞ்சு2 duñjudal, செ.கு.வி. (v.i.) நெய் முதலியன கட்டியாக உறைதல்; to become solidified, as ghee. “துஞ்சிய நெய்யும் காய்ந்த பாலும்” (திவ்.பெரியாழ். 2,1,6, வ்யா, பக்.228);. [துகில் → துகிலி] துஞ்சு2 tuñju, பெ. (n.) துஞ்சுகுழல் பார்க்க (கலித். 96);;See. {}. |
துஞ்சுகுழல் | துஞ்சுகுழல் tuñjuguḻl, பெ. (n.) அய்ம் பால்களுள் பின்னித் தொங்கவிட்ட கூந்தல் வகை (பு.வெ. 9, 45, உரை);; woman’s hair dressed by coiling and tying it up behind in a roll, one of aimpal of v. [துஞ்சு + குழல்.] துஞ்சுகுழல் tuñjuguḻl, பெ. (n.) அய்ம் பால்களுள் பின்னித் தொங்கவிட்ட கூந்தல் வகை (பு.வெ. 9, 45, உரை);; woman’s hair dressed by coiling and tying it up behind in a roll, one of aimpal of v. [துஞ்சு + குழல்] |
துஞ்சுநிலை | துஞ்சுநிலை tuñjunilai, பெ. (n.) கட்டில் (யாழ்.அக.);; cot, bed stead. |
துஞ்சுமன் | துஞ்சுமன் tuñjumaṉ, பெ. (n.) சோம்பலுள்ளவன்; indolant person. துஞ்சுமன் tuñjumaṉ, பெ. (n.) சோம்பலுள்ள- வன்; indolant person. |
துஞ்சுமரம் | துஞ்சுமரம் tuñjumaram, பெ. (n.) மதில்வாயிற் கணையமரம்; wooden bar to fasten a door. “துஞ்சு மரக்குழாஅந்துவன்றி” (பதிற்றுப். 16, 3);. 2. கழுக்கோல் (பதிற்றுப். 16, 3, உரை);; impaling stake. [துஞ்சு + மரம்.] துஞ்சுமரம் tuñjumaram, பெ. (n.) மதில்வாயிற் கணையமரம்; wooden bar to fasten a door. “துஞ்சு மரக்குழா அந்துவன்றி” (பதிற்றுப். 16,3);. 2. கழுக்கோல் (பதிற்றுப். 16, 3, உரை.);; impaling stake. [துஞ்சு + மரம்] |
துஞ்சை | துஞ்சை tuñjai, பெ. (n.) துஞ்சுகுழல் பார்க்க;see tunju-kulal. “பனிச்சையையும் துஞ்சையையும் விரித்தும்” (சீவக. 2437, உரை);. [துஞ்சு → துஞ்சை.] துஞ்சை tuñjai, பெ. (n.) துஞ்சுகுழல் பார்க்க;See. {} “பனிச்சையையும் துஞ்சையையும் விரித்தும்” (சீவக. 2437, உரை);. [துஞ்சு → துஞ்சை] |
துடகம் | துடகம் tuḍagam, பெ. (n.) தகரை; ring worm plant. |
துடக்கம் | துடக்கம் tuḍakkam, பெ. (n.) தொடக்கம் பார்க்க;see todakkam. க. தொடகுக;ம. துடக்கம் [துடு → துடங்கு → துடக்கம்.] துடக்கம் tuḍakkam, பெ. (n.) தொடக்கம் பார்க்க;See. {}. க. தொடகுக;ம. துடக்கம் [துடு → துடங்கு → துடக்கம்] |
துடக்கறுப்பான் | துடக்கறுப்பான் tuḍakkaṟuppāṉ, பெ. (n.) 1. பசுங்கொத்தான்; air creeper. 2. முடக்கொற்றான்; palsy curet. [துடக்கு + அறுப்பான்.] துடக்கறுப்பான் tuḍakkaṟuppāṉ, பெ. (n.) 1. பசுங்கொத்தான்; air creeper. 2. முடக் கொற்றான்; palsy curet. [துடக்கு + அறுப்பான்] |
துடக்கு | துடக்கு1 duḍakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. கட்டுதல்; to tie, bind “நெடுங்கொடி யருவி யாம்ப லகலடை துடக்கி” (அகநா.96);. 2. அகப்படுத்துதல்; to entangle, inveigle, “தூண்டிலா லிட்டுத் துடக்கி” (கலித். 85);. 3. தொடர்ப்படுத்துதல்; to bring together. “குடரோடு துடக்கி முடக்கியிட” (தேவா.945:1);. க. தொட துடக்கு2 duḍakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தொடக்குதல் (யாழ்.அக.);; to begin. க. தொடகு [தொடக்கு → துடக்கு.] துடக்கு3 tuḍakku, பெ. (n.) 1. தன்னகப்படுத்துவது; that which entangles. “தூண்டி. லிரையிற் றுடக்குள் ளுறுத்து” (பெருங்.உஞ்சைக். 35, 108);. 2. தொடர்பு; connection. துடக்குகள் தீர்த்துப் போட்டான். 3. மகளிர் தீட்டு; menses in woman. 4. மகப்பேற்றுத் தீட்டு; ceremonial impurity of child birth. துடக்கு1 duḍakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. கட்டுதல்; to tie, bind. “நெடுங்கொடி யருவி யாம்ப லகலடை துடக்கி” (அகநா. 96);. 2. அகப் படுத்தல்; to entangle, inveigle. “தூண்டிலா லிட்டுத் துடக்கி” (கலித். 85);. 3. தொடர்ப் படுத்துதல்; to bring together. “குடரோடு துடக்கி முடக்கியிட” (தேவா. 945:1);. க. தொட துடக்கு2 duḍakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தொடக்குதல் (யாழ்.அக.);; to begin. க. தொடகு [தொடக்கு → துடக்கு] துடக்கு3 tuḍakku, பெ. (n.) 1. தன்னகப் படுத்துவது; that which entangles. “தூண்டி லிரையிற் றுடக்குள் ளுறுத்து” (பெருங்.உஞ்சைக். 35, 108);. 2. தொடர்பு; connection. துடக்குகள் தீர்த்துப் போட்டான். 3. மகளிர் தீட்டு; menses in woman. 4. மகப்பேற்றுத் தீட்டு; ceremonial impurity of child birth. |
துடக்குக்காரன் | துடக்குக்காரன் tuḍakkukkāraṉ, பெ. (n.) தீட்டுக்காரன்; person ceremonially unclean, as from a birth or death. [துடக்கு + காரன்.] துடக்குக்காரன் tuḍakkukkāraṉ, பெ. (n.) தீட்டுக்காரன்; person ceremonially unclean, as from a birth or death. [துடக்கு + காரன்] |
துடக்குவீடு | துடக்குவீடு tuḍakkuvīḍu, பெ. (n.) குழந்தை பிறப்பு அல்லது இறப்பினால் தூய்மையற்ற வீடு; a house ceremonially unclean, as from childbirth, death, etc. [துடக்கு + வீடு.] துடக்குவீடு tuḍakkuvīḍu, பெ. (n.) குழந்தை பிறப்பு அல்லது இறப்பினால் தூய்மையற்ற வீடு; a house ceremonially unclean, as from childbirth, death, etc. [துடக்கு + வீடு] |
துடங்கணம் | துடங்கணம் tuḍaṅgaṇam, பெ. (n.) வெண்காரம்; borax (சாஅக.);. துடங்கணம் tuḍaṅgaṇam, பெ. (n.) வெண்காரம்; borax (சா.அக.);. |
துடங்கு | துடங்கு1 duḍaṅgudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தொடங்கு; to begin. ம. துடங்ஙுக துடங்கு2 tuḍaṅgu, பெ. (n.) விலங்கு; shackles, stocks for confinement. [துடக்கு → துடங்கு.] துடங்கு2 tuḍaṅgu, பெ. (n.) விலங்கு; shackles, stocks for confinement. [துடக்கு → துடங்கு] |
துடப்பம் | துடப்பம் tuḍappam, பெ. (n.) துடைப்பம்; broom. |
துடப்பம்புல் | துடப்பம்புல் tuḍappambul, பெ. (n.) துடைப்பப்புல் பார்க்க;see tutaippa-p-pul. துடப்பம்புல் tuḍappambul, பெ. (n.) துடைப்பப்புல் பார்க்க;See. {}. |
துடம் | துடம் tuḍam, பெ. (n.) துடவு பார்க்க;see tutavu. துடம் tuḍam, பெ. (n.) துடவு பார்க்க;See. {}. |
துடம்பகாரி | துடம்பகாரி tuḍambakāri, பெ. (n.) சிறுதுவரை; a small variety of dholl. |
துடராமுறி | துடராமுறி tuḍarāmuṟi, பெ. (n.) விடுதலை ஆவணம்; release deed (யாழ்.அக.);. |
துடரி | துடரி tuḍari, பெ. (n.) 1. திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு மலை; a hill in Tinnevelly district. “மாறன் றுடரிவண் பொழிலே” (மாறனலங். 96, 159);. 2. சிறுவிலந்தை மரம்; small jujube tree. “தீம்புளிக் களாவொடு துடரி முனையின்” (புறநா.177);. துடரி tuḍari, பெ. (n.) 1. திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு மலை; a hill in Tinnevelly district. “மாறன் றுடரிவண் பொழிலே” (மாறனலங். 96, 159);. 2. சிறுவிலந்தை மரம்; small jujube tree. “தீம்புளிக் களாவொடு துடரி முனையின்” (புறநா. 177);. |
துடரிக்கொழுந்து | துடரிக்கொழுந்து tuḍarikkoḻundu, பெ. (n.) இண்டங்கொழுந்து; tender leaves of inddam. |
துடர் | துடர்1 tuḍartal, செ.குன்றாவி. (v.i.) 1. துடர்; to follow one after another. “நெடுமரங்கள் சுற்றிச் சாம்புவன் கொல்ல” (கம்பரா.நாகபா.59);. 2. தொடர் பார்க்க;see todar: துடர்2 tuḍar, பெ. (n.) தொடரி; chain (அக.நி.);. [துடு → துடர்.] துடர்1 tuḍartal, செ.குன்றாவி. (v.i.) 1. துடர்; to follow one after another. “நெடுமரங்கள் சுற்றிக் சாம்புவன் கொல்ல” (கம்பரா.நாகபா. 59);. 2.. தொடர் பார்க்க;See. {}. துடர்2 tuḍar, பெ. (n.) தொடரி; chain (அக.நி.);. [துடு → துடர்] |
துடர்க்கம் | துடர்க்கம் tuḍarkkam, பெ. (n.) நரி வழுக்கை அல்லது பிரமி வழுக்கை; Indian bramy. |
துடர்ச்சி | துடர்ச்சி tuḍarcci, பெ. (n.) சண்பகம்; champauk tree. |
துடவர் | துடவர் tuḍavar, பெ. (n.) நீலப்பகுதி மலை இனத்தவர்; todar of the Nilgiris. துடவர் tuḍavar, பெ. (n.) நீலப்பகுதி மலை இனத்தவர்; todar of the {}. |
துடவு | துடவு tuḍavu, பெ. (n.) ஓர் அளவு; a liquid measure. =ஒரு துடவு நெயும்= (T.A.S. ii, 86);. [ஒ.நோ. துழவு → துடவு.] துடவு tuḍavu, பெ. (n.) ஓர் அளவு; a liquid measure. “ஒரு துடவு நெயும்” (T.A.S. ii, 86);. [ஒ.நோ. துழவு → துடவு] |
துடவை | துடவை tuḍavai, பெ. (n.) 1. சோலை (சூடா);; grove. 2. தோட்டம்; garden. “தோன்றாத் துடவையி னிட்டன ணீங்க” (மணிமே. 1310);. 3. விளைநிலம்; cultivated field. “ஆத்தொழு வோடை துடவையுங் கிணறும்” (திவ்.பெரியாழ்.515);. 4. மயில்; peacock. [துடு → துடா.] துடவை tuḍavai, பெ. (n.) 1. சோலை (சூடா);; grove. 2. தோட்டம்; garden. “தோன்றாத் துடவையி னிட்டன ணீங்க” (மணிமே. 13, 10);. 3. விளைநிலம்; cultivated field. “ஆத்தொழு வோடை துடவையுங் கிணறும்” (திவ்.பெரியாழ். 5,1,5);. 4. மயில்; peacock. [துடு → துடா] |
துடி | துடி tuḍi, பெ.(n.) தாளத்தின் உறுப்புகளில் ஒன்று; a kind of talam. [துடு-து] துடி1 tuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. படபடவெனச் சலித்தல்; to quiver, tremble. “வாய்திறந் தம்பவளத் துடிப்பப் பாடுமின்” (திருவாச. 9, 11);. 2. மனம் பதைத்தல்; to be in a great flurry or agitation. “துணுக்கத்தாற் துடிக்கின் றாரும்” (கம்பரா.நீர் விளையாட்டு 11); 3. பரபரத்தல்; to be eager. “அவன் அங்கே போகத் துடிக்கிறான்”. 4. பசி முதலியவற்றால் மிக வருந்துதல்; to suffer acutely, as from the gnawings of hunger. “பசியால் துடிக்கிறான்”. 5. துடுக்காதல்; to be rude, roguish. 6. மின்னுதல்; to shine, glitter. [துடு → துடி → துடி- (மு.தா.62);.] துடி2 tuḍi, பெ. (n.) 1. சலிப்பு; quivering. “ஒரு துடிதுடித்தாள்”. 2. வேகம்; speed. “வித்தோங்கு பயிரைக் கிளைத்துவரு துடியினால் விளையு மென்றே யறியலாம்” (அறப். சத. 31);. 3. அறிவுக் கூர்மை; cleverness. 4. சுறுசுறுப்பு; industry. “பையன் துடியா யிருக்கிறான்”. 5. மேன்மை; superiority. 6. வலி; strength. 7. உடுக்கை என்னும் பறை வகை; a small drum shaped like an hour-glass. 8. துடி கொட்டுபவன்; drummer. “துடிப்பண் புரைத்தன்று” (பு.வெ. 119);, கொளு);. 9. உதடு; lip (அக.நி.);. துடி3 tuḍi, பெ. (n.) 1. அகில் வகை; salt swamp tiger’s milk 2. தூதுவளை (திவா); பார்க்க;see tidulai. 3. கூதாளி (யாழ்.அக.);; convolvulus. 4. சங்கஞ்செடி (மலை.);; mistletoe berry thorn. துடி4 tuḍi, பெ. (n.) 1. கால நுட்பம்; instant, minute. “துடியின் மாள” (இரகு. யாகப். 67);. 2. 4096 கணங்கொண்ட காலவகை; one of the ten varieties of kalam v., which consists of 4096 kanam. 3. சிறுமை; littleness. 4. மயிர்ச் சாந்து; unguent for perfuming the hair of women. “துடித்தலைக் கருங்குழல்” (சீவக.194);. துடி5 tuḍi, பெ. (n.) திரியணுகம்; molecule, as made up of three atoms. “துடிகொள் நுண்ணிடை” (திவ்.பெரியதி.1, 2-3, வ்யா);. துடி1 tuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. படபடவெனச் சலித்தல்; to quiver, tremble. “வாய்திறந் தம்பவளந் துடிப்பப் பாடுமின்” (திருவாச. 9,11);. 2. மனம் பதைத்தல்; to be in a great flurry or agitation. “துணுக்கத்தாற் துடிக்கின் றாரும்” (கம்பரா. நீர் விளையாட்டு. 11);. 3. பரபரத்தல்; to be eager. “அவன் அங்கே போகத் துடிக்கிறான்”. 4. பசி முதலியவற்றால் மிக வருந்துதல்; to suffer acutely, as from the gnawings of hunger. “பசியால் துடிக்கிறான்”. 5. துடுக்காதல்; to be rude, roguish. 6. மின்னுதல்; to shine, glitter. [துடு → துடி → துடி – (மு.தா. 62);] துடி2 tuḍi, பெ. (n.) சலிப்பு; quivering. “ஒரு துடி துடித்தாள்”. 2. வேகம்; speed. “வித்தோங்கு பயிரைக் கிளைத்துவரு துடியினால் விளையு மென்றே யறியலாம்” (அறப். சத. 31);. 3. அறிவுக் கூர்மை; cleverness. 4. சுறுசுறுப்பு; industry. “பையன் துடியா யிருக்கிறான்”. 5. மேன்மை; superiority. 6. வலி; strength. 7. உடுக்கை என்னும் பறை வகை; a small drum shaped like an hour-glass. 8. துடி கொட்டுபவன்; drummer. “துடிப்பண் புரைத்தன்று” (பு.வெ. 1.19, கொளு);. 9. உதடு; lip (அக.நி.);. துடி3 tuḍi, பெ. (n.) 1. அகில் வகை; salt swamp tiger’s milk 2. தூதுவளை (திவா.); பார்க்க;See. {}. 3. கூதாளி (யாழ்.அக);; convolvulus. 4. சங்கஞ்செடி (மலை.);; mistletoe berry thorn. துடி4 tuḍi, பெ. (n.) 1. கால நுட்பம்; instant, minute. “துடியின் மாள” (இரகு. யாகப். 67);. 2. 4096 கணங்கொண்ட காலவகை; one of the ten varieties of kalam v., which consists of 4096 kanam. 3. சிறுமை; littleness. 4. மயிர்ச் சாந்து; unguent for perfuming the hair of women. “துடித்தலைக் கருங்குழல்” (சீவக. 194);. துடி5 tuḍi, பெ. (n.) திரியணுகம்; molecule, as made up of three atoms. “துடிகொள் நுண்ணிடை” (திவ்.பெரியதி. 1,2-3, வ்யா);. |
துடிகம் | துடிகம் tuḍigam, பெ. (n.) தும்பை (மலை.); பார்க்க;see tumbai. [துடு → துடிகம்.] துடிகம் tuḍigam, பெ. (n.) தும்பை (மலை.); பார்க்க;See. tumbai. [துடு → துடிகம்] |
துடிக்கூத்து | துடிக்கூத்து tuḍikāttu, பெ. (n.) பதினொரு வகை ஆடல்களுள் பகைவரை அழித்தபின் முருகக் கடவுளும் எழுமகளிரும் துடி கொட்டியாடிய கூத்து (சிலப். 6.51); (பிங்.);; a dance of victory performed to the accompaniment of drum-beat, by skanda and the yelu-makalir one of Il kuttu of v. துடிக்கூத்து tuḍikāttu, பெ. (n.) பதினொரு வகை ஆடல்களுள் பகைவரை அழித்தபின் முருகக் கடவுளும் எழுமகளிரும் துடி கொட்டியாடிய கூத்து (சிலப். 6,51); (பிங்.);; a dance of victory performed to the accompaniment of drum-beat, by skanda and the {} one of Il kuttu of v. |
துடிசாத்திரம் | துடிசாத்திரம் tuḍicāttiram, பெ. (n.) துடிநூல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tuti-nul. [துடி + சாத்திரம்.] துடிசாத்திரம் tuḍicāttiram, பெ. (n.) துடிநூல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. {}. [துடி + சாத்திரம்] |
துடிதலோகம் | துடிதலோகம் duḍidalōkam, பெ. (n.) அறிவமத (பெளத்தம்); நூல் கூறும் தேவருலகத்தில் (தேவலோகம்); ஒன்று; “துடித லோகத்து மிக்கோன் பாதம்” (மணிமே.12, 73);. [Skt.{} → த. துடிதலோகம்] |
துடிதுடி-த்தல் | துடிதுடி-த்தல் duḍiduḍiddal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. மனம் பதைபதைத்தல்; to be in a great flurry. 2. கடுகடுத்தல்; to fret and fume. “எதிருறத் துடிதுடித் தெரிவிழித் துணை சிவத்து” (பிரபோத. 26, 21);. |
துடிதுடித்தல் | துடிதுடித்தல் duḍiduḍiddal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. மனம் பதைபதைத்தல்; to be in a great flurry. 2. கடுகடுத்தல்; to fret and fume. “எதிருறத் துடிதுடித் தெரிவிழித் துணை சிவத்து” (பிரபோத. 26, 21);. |
துடிநாடி | துடிநாடி tuḍināḍi, பெ. (n.) வேகமாய்ப் பதைத்தோடும் நாடி; forcible beating of the pulse (சா.அக.);. [துடி + நாடி.] துடிநாடி tuḍināḍi, பெ. (n.) வேகமாய்ப் பதைத்தோடும் நாடி; forcible beating of the pulse (சா.அக.);. [துடி + நாடி] |
துடிநிலை | துடிநிலை tuḍinilai, பெ. (n.) போர்க்களத்தே மறவரது வீரம்பெருகத் துடி கொட்டுதலைக் கூறும் புறத்துறை; theme of arousing the coverage of warriors by beating the tudi drum. “மறங்கடைக் கூட்டிய துடிநிலை” (தொல்.பொ.59);. 2. வழிவழியாய்த் துடிகொட்டி வருவோனது குணங்களைப் புகழும் புறத்துறை (பு.வெ.1, 19);; theme of praising the faithful services of a hereditary drummer. [துடி → துடிநிலை.] துடிநிலை tuḍinilai, பெ. (n.) போர்க்களத்தே மறவரது வீரம்பெருகத் துடி கொட்டுதலைக் கூறும் புறத்துறை; theme of arousing the coverage of warriors by beating the {} drum. “மறங்கடைக் கூட்டிய துடிநிலை” (தொல்.பொ. 59);. 2. வழிவழியாய்த் துடிகொட்டி வருவோனது குணங்களைப் புகழும் புறத்துறை (பு.வெ. 1,19);; theme of praising the faithful services of a hereditary drummer. [துடி → துடிநிலை] |
துடிநூல் | துடிநூல் tuḍinūl, பெ. (n.) உடலின் துடிப்புக்களினின்று அவற்றின் பயனான விளைவுகளைக் கூறும் நூல் (யாழ்.அக.);; treatise on the art of sooth saying from the quivering of different parts of the body. [துடி + நூல்.] துடிநூல் tuḍinūl, பெ. (n.) உடலின் துடிப்புக்களினின்று அவற்றின் பயனான விளைவுகளைக் கூறும் நூல் (யாழ்.அக.);; treatise on the art of sooth saying from the quivering of different parts of the body. [துடி + நூல்] |
துடிநோய் | துடிநோய் tuḍinōy, பெ. (n.) திடீரெனத் துடிக்கச் செய்தலினாலேற்படும் நோய்வகை; sudden vital depression due to an injury of emotion which makes an untowerd impression upon the nervous system shock. |
துடிபித்தம் | துடிபித்தம் tuḍibittam, பெ. (n.) உடம்பு துடித்தல், சண்டையிடல், மகளிரிடம் ஆசை கொள்ளல் முதலிய குணங்களை உண்டாக்கும் ஒரு வகைப்பித்தம் (சா.அக.);; a kind of bilious nature in men causing mischievous propensitus as tremor, inducing a desire to quarrel with others or promoting a carnal desire etc. [துடி + பித்தம்.] துடிபேதி கடுமையான வயிற்றுப் போக்கு; drastic purgative. [துடி + பேதி.] துடிபித்தம் tuḍibittam, பெ. (n.) உடம்பு துடித்தல், சண்டையிடல், மகளிரிடம் ஆசை கொள்ளல் முதலிய குணங்களை உண்டாக்கும் ஒரு வகைப்பித்தம் (சாஅக);; a kind of bilious nature in men causing mischievous propensitus as tremor, inducing a desire to quarrel with others or promoting a carnal desire etc. [துடி + பித்தம்] |
துடிபேதி | துடிபேதி tuḍipēti, பெ. (n.) கடுமையான வயிற்றுப் போக்கு; drastic purgative. [துடி + பேதி] |
துடிப்பு | துடிப்பு1 tuḍippu, பெ. (n.) பரபரப்பு; flurry, diligence. “துடிப்பே விஞ்சியிருக்கும்” (ஈடு. 8,4,10);. 2. நடுக்கம்; trembling. “தொண்டை வாயிற் றுடிப் பொன்று சொல்லவே” (கம்பரா.பூக்கொய்.38);. 3. நாடியடிக்கை; palpitation. “மார்பிடைத் துடிப்புண்டென்னா” (கம்பரா. நாகபாச.223);. 4. அகந்தை; pride. “துடிப்பற்றுக் கேவலமாய் நிற்பதுபோல்” (ஒழுவிபொது. 2);. 5. சினம்; anger. “பரவி யெல்லாம் படுத்தினான் றுடிப்புமாற” (கம்பரா. நிகும்பலை. 179);. 6. பிரம்பு முதலியவற்றின் வீச்சு; whirl, as of a whip. “சூரற் றுடிப்பினைத் திசை துழாவ” (இரகு. குறைகூ.8);. [துடு → துடி → துடிப்பு (மு.தா.62);.] துடிப்பு2 tuḍippu, பெ. (n.) 1. விலை முதலியவற்றின் ஏற்றம்; exorbitance as of price. “துடிப்பானதுமான விலையை ஏற்றுவார்கள்” (மதி. க. 173);. 2. ஊற்றம்; Zeal. “சைவத் துடிப்புள்ளவர்” (மதி. க. 27);. துடிப்பு1 tuḍippu, பெ. (n.) 1. பரபரப்பு; flurry, diligence. “துடிப்பே விஞ்சியிருக்கும்” (ஈடு. 8,4,10);. 2. நடுக்கம்; trembling. “தொண்டை வாயிற் றுடிப் பொன்று சொல்லவே” (கம்பரா.பூக்கொய். 38);. 3. நாடியடிக்கை; palpitation. “மார்பிடைத் துடிப்புண்டென்னா” (கம்பரா. நாகபாச. 223);. 4. அகந்தை; pride. “துடிப்பற்றுக் கேவலமாய் நிற்பதுபோல்” (ஒழுவி.பொது. 2);. 5. சினம்; anger. “பரவி யெல்லாம் படுத்தினான் றுடிப்புமாற” (கம்பரா. நிகும்பலை. 179);. 6. பிரம்பு முதலியவற்றின் வீச்சு; whirl, as of a whip. “சூரற் றுடிப்பினைத் திசை துழாவ” (இரகு. குறைகூ. 8);. [துடு → துடி → துடிப்பு (மு.தா. 62);] |
துடியடங்கவரை-த்தல் | துடியடங்கவரை-த்தல் tuḍiyaḍaṅgavaraittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) உருவம் மாறும்படி அரைக்குதல் (சா.அக.);; grinding a thing so as to alter its shape or structure completely. [துடி + அடங்க + அரை-.] துடியடங்கவரை-த்தல் tuḍiyaḍaṅgavaraittal, செ.குன்றாவி (v.t.) உருவம் மாறும்படி அரைக்குதல் (சா.அக.);; grinding a thing so as to alter its shape or structure completely. [துடி + அடங்க + அரை-,] |
துடியடி | துடியடி tuḍiyaḍi, பெ. (n.) துடி போன்ற காலுடைய யானைக் கன்று; the young of an elephant, as drum-footed. “கடிய துடியடி யினொடு மிடியி னதிர” (தேவா.1157, 4);. [துடி + அடி.] துடியடி tuḍiyaḍi, பெ. (n.) துடி போன்ற காலுடைய யானைக் கன்று; the young of an elephant, as drum-footed. “கடிய துடியடி யினொடு மிடியி னதிர” (தேவா. 1157,4);. [துடி + அடி] |
துடியன் | துடியன் tuḍiyaṉ, பெ. (n.) 1. துடிகொட்டுஞ் சாதியான்; drummer who beats the tudi drum. “துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பனென்று” (புறநா.2337);. 2. சினமுள்ளவன்; man of irritable temper. 4. சுறுசுறுப்புள்ளவன்; busy person industrious person. [துடி → துடியன்.] துடியன் tuḍiyaṉ, பெ. (n.) 1. துடிகொட்டுஞ் சாதியான்; drummer who beats the {} drum. “துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பனென்று” (புறநா. 2337);. 2. சினமுள்ளவன்; man of irritable temper. 4. சுறுசுறுப்புள்ளவன்; busy person industrious person. [துடி → துடியன்] |
துடியலூர் | துடியலூர் tuḍiyalūr, பெ.(n.) கோயமுத்தூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Coimbatore Taluk. [து-துடியல்:ஊர்] |
துடியாஞ்சி | துடியாஞ்சி1 tuḍiyāñji, பெ. (n.) சங்கஞ்செடி பார்க்க;see sanganjedi. துடியாஞ்சி2 tuḍiyāñji, பெ. (n.) இசங்கு; mistle toe berry thorn (சா.அக.);. [துடி → துடிநிலை.] துடியாஞ்சி1 tuḍiyāñji, பெ. (n.) சங்கஞ்செடி பார்க்க;See. {}. துடியாஞ்சி2 tuḍiyāñji, பெ. (n.) இசங்கு; mistle toc berry thorn (சா.அக.);. [துடி → துடிநிலை] |
துடியாடல் | துடியாடல் tuḍiyāḍal, பெ. (n.) துடிக்கூத்து பார்க்க;see tuti-k-kuttu. துடியாடல் tuḍiyāḍal, பெ. (n.) துடிக்கூத்து பார்க்க;See. {}. |
துடியாட்டம் | துடியாட்டம் tuḍiyāḍḍam, பெ. (n.) கிறுகிறுப்பு; giddiness. |
துடியிகம் | துடியிகம் tuḍiyigam, பெ. (n.) நவரை வாழை; a variety of plantain. |
துடியிடை | துடியிடை tuḍiyiḍai, பெ. (n.) உடுக்குப் போன்ற இடுப்புடையவளாகிய பெண்; women, as having a waist slender like the middle of the tuti drum. “திறம்புவ தாய்விடிற் போலி துடியிடையே” (வீரசோ.யாப்.24);. துடியிடை tuḍiyiḍai, பெ. (n.) உடுக்குப் போன்ற இடுப்புடையவளாகிய பெண்; women, as having a waist slender like the middle of the tuti drum. “திறம்புவ தாய்விடிற் போலி துடியிடையே” (வீரசோ. யாப். 24);. |
துடிவாதம் | துடிவாதம் tuḍivātam, பெ. (n.) நரம்புத் துளைகளில் கெட்ட நீர் தங்குவதால் உடம்பில் பலவிடங்களில் துடிதுடித்து அடங்கி, உடம்பில் அனல் பறந்து ஒடுங்கும் ஒரு ஊதைநோய் (சா.அக.);; a kind of nervous disease more especially a functional disorder of the nervous system due to accumulation of moibid fluid in several parts of the body. |
துடிவாயு | துடிவாயு tuḍivāyu, பெ. (n.) காற்று அடிக்கடி உடம்பில் பரந்தோடி, நாள்தோறும் அதிகரித்து, பலவிடங்களில் துடிப்புண்டாக்கும் ஒரு வளி (சா.அக.);; a form of nervous disease due to the deranged humour vayu prevailing on several parts of the body. தெ. துடுப்பு; க. துடுப்பு;ம. துடுப்பு [துள் → துளு → துளுப்பு → துடுப்பு (வே.க.276);.] துடிவாயு tuḍivāyu, பெ. (n.) காற்று அடிக்கடி உடம்பில் பரந்தோடி, நாள்தோறும் அதிகரித்து, பலவிடங்களில் துடிப் புண்டாக்கும் ஒரு வளி (சாஅக.);; a form of nervous disease due to the deranged humour vayu prevailing on several parts of the body. தெ. துடுப்பு; க. துடுப்பு;ம. துடுப்பு [துள் → துளு → துளுப்பு → துடுப்பு (வே.க. 276);] |
துடுக்கு | துடுக்கு tuḍukku, பெ.(n. )உடுக்கும் துடி எனும் இசைக்கருவியும் சேர்ந்து இசைக்கும் ஒலிப்பு: music produced both from udukku and tudi. [துடு-துடுக்கு] |
துடுப்பதி | துடுப்பதி duḍuppadi, பெ.(n.) ஈரோடு வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Erode Taluk. [துடு+பதி] |
துடுப்பு அழுகல் | துடுப்பு அழுகல் tuḍuppuaḻugal, பெ.(n.) மீன் களுக்கு வரும் ஒரு வகை நோய்; finrot. [துடுப்பு+அழுகல்] |
துடுப்புக்கீரை | துடுப்புக்கீரை tuḍuppukārai, பெ.(n.) காட்டில் முளைக்கும் கீரை வகை; a kind of greens. (நெவ.வ.சொ.);. [துடுப்பு+கீரை] துடுப்புக்கீரை tuḍuppukārai, பெ. (n.) மருந்துச் செடிவகை; a small medicinal plant. [துடுப்பு + கீரை.] துடுப்புக்கீரை tuḍuppukārai, பெ. (n.) மருந்துச் செடிவகை; a small medicinal plant. [துடுப்பு + கீரை] |
துடுப்புநாரை | துடுப்புநாரை tuḍuppunārai, பெ.(n.) நாரை வகையுள் ஒன்று; spoonbill. [துடுப்பு+நாரை] [P] |
துடுப்புள்ளான் | துடுப்புள்ளான் tuḍuppuḷḷāṉ, பெ. (n.) உள்ளான் வகை; snipe with paddle bill. [துடுப்பு + உள்ளான்.] துடுப்புள்ளான் tuḍuppuḷḷāṉ, பெ. (n.) உள்ளான் வகை; snipe with paddle bill. [துடுப்பு + உள்ளான்] |
துடுப்புவாயன் | துடுப்புவாயன் tuḍuppuvāyaṉ, பெ.(n.) ஒரு வகை பறவை இனம்; spoon bill. [துடுப்பு+வாயன்] |
துடுமெனல் | துடுமெனல் tuḍumeṉal, பெ. (n.) 1. ஒலிக்குறிப்பு; onom. expr. signifying roaring. 2. நீரில் விழுதற்குறிப்பு; jumping sound, as into water. “தீம்பழ நெடுநீர்ப் பொய்கைத் துடுமென விழுஉம்” (ஜங்குறு.61);. க. துடும் துடுமெனல் tuḍumeṉal, பெ. (n.) 1. ஒலிக்குறிப்பு; onom. expr. signifying roaring. 2. நீரில் விழுதற்குறிப்பு; jumping sound, as into water. “தீம்பழ நெடுநீர்ப் பொய்கைத் துடுமென விழூஉம்” (ஐங்குறு. 61);. க. துடும் |
துடுமை | துடுமை tuḍumai, பெ.(n.) தோலால் செய்யப் பட்ட பண்டைய இசைக்கருவி; an ancient musical instrument [துடும்பு-துடுமை] துடுமை tuḍumai, பெ. (n.) தோற்கருவி வகை (சிலப். 3, வரி, உரை, பக்.104);; a kind of drum. தெ. துடுமு: க. துடுபு துடுமை tuḍumai, பெ. (n.) தோற்கருவி வகை (சிலப். 3, வரி, உரை, பக். 104);; a kind of drum. தெ. துடுமு;க. துடுபு |
துடும்பு | துடும்பு tuḍumbu, பெ.(n.) ஒர் இசைக்கருவி, a musical instrument. [துடும் (ஒலிக்குறிப்பு);-துடும்பு] துடும்பு tuḍumbu, பெ.(n.) பறை; kettle like drums. “கோயிலில் நோம்பு சாற்றிய தைத்துடும்பு அடித்துத் தெரிவித்தனர்”. [துடும்-துடும்பு] |
துடும்பு-தல் | துடும்பு-தல் duḍumbudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. ததும்புதல்; to have and flow, as sea-water. “துடும்பல் வேலை துளங்கிய தில்லையால்” கம்பரா. சேதுபந்தன.59). 2. கூடுதல்; to combine, come together. “வன்னியு மந்தமுந் துடும்பல் செய் சடை” (தேவா. 277, 6);. [துளும்பு → துடும்பு-, (மு.தா.6);.] துடும்பு-தல் duḍumbudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. ததும்புதல்; to have and flow, as sea-water. “துடும்பல் வேலை துளங்கிய தில்லையால்” (கம்பரா. சேதுபந்தன. 59);. 2. கூடுதல்; to combine, come together. “வன்னியு மந்தமுந் துடும்பல் செய் சடை” (தேவா. 277, 6);. [துளும்பு → துடும்பு-, (மு.தா. 6);] |
துடுவை | துடுவை tuḍuvai, பெ. (n.) நெய்த்துடுப்பு; wooden ladle for taking ghee, “துடுவையா னறுநெ யார்த்தி” (திருவிளை. திருமணப்.184);. [துளு → துடு → துடுவை (வே.க.277);.] துடுவை tuḍuvai, பெ. (n.) நெய்த்துடுப்பு; wooden ladle for taking ghee. “துடுவையா னறுநெ யார்த்தி” (திருவிளை. திருமணப் 184);. [துளு → துடு → துடுவை (வே.க. 277);] |
துடை | துடை1 tuḍaittal, பெ. (n.) 1. தடவி நீக்குதல்; to wipe. “வான் றுடைக்கும் வகைய போல” (புறநா.38);. 2. பெருக்கித்தள்ளுதல்; to sweep, brush. “தூளி . . . ஆர்ப்பது துடைப்பது போன்ற” (கம்பரா. கும்பகருணன். 101);. 3. துவட்டுதல்; to dry by wiping, as wet hair. தலையை ஈரம் போகத் துடை. 4. ஒப்பமிடுதல்; to polish. “நன் பொன் மணியுறீஇப் பேணித் துடைத்தன்ன” (கலித்.117);. 5. தீற்றுதல்; to rub, apply. “சோரியை வாரியைத் துடைத்தார்” (கம்பரா.அதிகாயன்.238);. 6. நீக்குதல்; to remove, dispel, to expel dismiss. “தன்கேளிர் துன்பந் துடைத்தூன்றுந் தூண்” (குறள்.615);. 7. அழித்தல்; to ruin, destroy. “படைப்பாய் காப்பாய் துடைப்பாய் போற்றி” (திருவாச.4, 100);. 8. கொல்லுதல்; to hill. “துடைத்த காலன்றனை” (ஞானவா. சுக்கி.18);. 9. கைவிடுதல்; to relinguish, desert. 10. காலியாக்குதல்; to exhaust. தெ. துருட்சு;க. தொடெ. ம. துடெக்க துடை2 tuḍai, பெ. (n.) 1. தொடையென்னும் உறுப்பு; thigh. 2. சுவர்க்கட்டை; block built into a wall to support a beam. 3. சுவர்ப்புறத்து நீண்ட உத்திரம்; beam projecting from a wall. 4. விட்டம்; long cross beam. 5. அரசமரம்; pipal tree. 6. நச்சு மூங்கில்; poison bamboo. [துடு → துடை (வ.மொ.வ.182);.] துடை1 tuḍaittal, பெ. (n.) 1. தடவி நீக்குதல்; to wipe. “வான் றுடைக்கும் வகைய போல” (புறநா. 38);. 2. பெருக்கித்தள்ளுதல்; to sweep, brush. “தூளி . . . ஆர்ப்பது துடைப்பது போன்ற” (கம்பரா. கும்பகருணன். 101);. 3. துவட்டுதல்; to dry by wiping, as wet hair. தலையை ஈரம் போகத் துடை. 4. ஒப்பமிடுதல்; to polish. “நன் பொன் மணியுறீஇப் பேணித் துடைத்தன்ன” (கலித். 117);. 5. தீற்றுதல்; to rub, apply. “சோரியை வாரியைத் துடைத்தார்” (கம்பரா அதிகாயன். 238);. 6. நீக்குதல்; to remove, dispel, to expel dismiss. “தன்கேளிர் துன்பந் துடைத்தூன்றுந் தூண்” (குறள். 615);. 7. அழித்தல்; to ruin, destroy. “படைப்பாய் காப்பாய் துடைப்பாய் போற்றி” (திருவாச. 4, 100);. 8. கொல்லுதல்; to hill. “துடைத்த காலன்றனை” (ஞானவா. சுக்கி, 18);. 9. கைவிடுதல்; to relinguish, desert. 10. காலியாக்குதல்; to exhaust. தெ. துருட்சு; க. தொடெ;ம. துடெக்க துடை2 tuḍai, பெ. (n.) 1. தொடையென்னும் உறுப்பு; thigh. 2. சுவர்க்கட்டை; block built into a wall to support a beam. 3. சுவர்ப்புறத்து நீண்ட உத்திரம்; beam projecting from a wall. 4. விட்டம்; long cross beam. 5. அரசமரம்; pipal tree. 6. நச்சு மூங்கில்; poison bamboo. [துடு → துடை (வ.மொ.வ. 182);] |
துடைகாலன் | துடைகாலன் tuḍaikālaṉ, பெ. (n.) தன் குடும்பத்திற்குக் கேடு விளைவிக்கும் தீய குணாளன்; a man whose ill-luck is believed to bring ruin to his family. |
துடைகாலி | துடைகாலி tuḍaikāli, பெ. (n.) தன் குடும்பத்திற்கே கேடு விளைவிக்கும் நலமிலாப்பெண்; a woman whose ill-luck is believed to bring ruin to her family. துடைகாலி tuḍaikāli, பெ. (n.) தன் குடும்பத்திற்கே கேடு விளைவிக்கும் நலமிலாப்பேன்; a woman whose ill-luck is believed to bring ruin to her family. |
துடைக்கனம் | துடைக்கனம் tuḍaikkaṉam, பெ. (n.) மூங்கில்; bamboo. |
துடைக்குழி | துடைக்குழி tuḍaikkuḻi, பெ.(n.) தோற்ற வெற்றுக்குழி (சென். வழக்கு);. a-empty pit in indoor gameplank. [துடை(துடைத்த);குழி] |
துடைச்சவம் | துடைச்சவம் tuḍaiccavam, பெ. (n.) எருக்கு; madar plant. |
துடைப்பக்கட்டை | துடைப்பக்கட்டை tuḍaippakkaḍḍai, பெ. (n.) 1. துடைப்பம் பார்க்க;see tutaippam. 2. தேய்ந்த துடைப்பம்; worn-out broom. துடைப்பக்கட்டை tuḍaippakkaḍḍai, பெ. (n.) 1. துடைப்பம் பார்க்க;See. {}. 2. தேய்ந்த துடைப்பம்; worn-out broom. |
துடைப்பச்சுழி | துடைப்பச்சுழி tuḍaippaccuḻi, பெ.(n.) மாட்டின் வால்பகுதியில் இருக்கும் சுழி, தீமை பயக்கும் sig; a mark denoting bad omen on cow. மறுவ தீச்சுழி [துடைப்பம்+சுழி] |
துடைப்பப்புல் | துடைப்பப்புல் tuḍaippappul, பெ. (n.) புல் விளக்குமாறு; broom-grass. |
துடைப்பமுள் | துடைப்பமுள் tuḍaippamuḷ, பெ. (n.) துடப்பத்திலுள்ள முள்; the thorn like subtances in the broom grass (சா.அக.);. [துடைப்பம் + முள்.] துடைப்பமுள் tuḍaippamuḷ, பெ. (n.) துடப்பத்திலுள்ள முள்; the thorn like subtances in the broom grass (சா.அக.);. [துடைப்பம் + முள்] |
துடைப்பம் | துடைப்பம் tuḍaippam, பெ. (n.) விளக்குமாறு; broom, beson. “உரோமநீள் வால்க ளற்றன துடைப்ப மொத்தலின்” (உத்தரரா. இலங்கையழி.31);. ம. துடப்பம் [துடை → துடைப்பு → துடைப்பம் (வே.க. 227);.] துடைப்பம் tuḍaippam, பெ. (n.) விளக்குமாறு; broom, beson. “உரோமநீள் வால்க ளற்றன துடைப்ப மொத்தலின்” (உத்தரரா.இலங்கையழி. 31);. ம.துடப்பம் [துடை → துடைப்பு → துடைப்பம் (வே.க. 277);] |
துடைவாழை | துடைவாழை tuḍaivāḻai, பெ. (n.) 1. தொடையில் உண்டாகும் கட்டிவகை; inflammed glands, abscess on the thigh near the groin. 2. அரையாப்புக்கட்டி; bubo. [தொடை → துடை → வாழை.] துடைவாழை tuḍaivāḻai, பெ. (n.) 1. தொடையில் உண்டாகும் கட்டிவகை; inflammed glands, abscess on the thigh near the groin. 2. அரையாப்புக்கட்டி; bubo. [தொடை → துடை + வாழை] |
துடைவி | துடைவி tuḍaivi, பெ. (n.) நாயுருவி; indian burr. [துடை → துடைவி.] துடைவி tuḍaivi, பெ. (n.) நாயுருவி; indian burr. [துடை → துடைவி] |
துடைவை | துடைவை tuḍaivai, பெ. (n.) 1. உழவு; cultivation. 2. கொல்லை, பூந்தோட்டம்; cultivation, backyard, flower garden. [துடை → துடைவை.] துடைவை tuḍaivai, பெ. (n.) 1. உழவு; cultivation. 2. கொல்லை, பூந்தோட்டம்; cultivation, back-yard, flower garden. [துடை → துடைவை] |
துட்கு | துட்கு1 duṭkudal, செ.கு.வி. (v.i.) . அச்சங் கொள்ளுதல்; to be alarmed, struck with fear or dismay. “கடற்றுட்கப் பொரும்வேலர்” (திருப்பு. 423);. [துட்கெனல் → துட்கு.] துட்கு2 tuṭku, பெ. (n.) அச்சம்; fear, dismay. “துட்கோடுள மறுகும்படி” (பாரத. பதினாறாம். 65);. துட்கு1 duṭkudal, செ.கு.வி. (v.i.) அச்சங் கொள்ளுதல்; to be alarmed, struck with fear or dismay. “கடற்றுட்கப் பொரும்வேலர்” (திருப்பு. 423);. [துட்கெனல் → துட்கு-,] |
துட்கெனல் | துட்கெனல் tuṭkeṉal, பெ. (n.) அச்சக்குறிப்பு; expr. of sudden fear or dismay. “நெஞ்சு துட்கென்ன” (சீவக.2059);. துட்கெனல் tuṭkeṉal, பெ. (n.) அச்சக்குறிப்பு; expr. of sudden fear or dismay. “நெஞ்சு துட்கென்ன” (சீவக. 2௦59);. |
துட்டகண்டகன் | துட்டகண்டகன் tuṭṭagaṇṭagaṉ, பெ. (n.) 1. மிகக்கொடியவன்; hard-heartedman. 2. பிறரைக் கசக்கி வேலை வாங்குவோன்; sweater. [Skt. {} → த. துட்டகண்டகன்] |
துட்டகம் | துட்டகம் tuṭṭagam, பெ. (n.) பொல்லாங்கு (யாழ்.அக.);; wickedness. [Skt. {} → த. துட்டகம்] |
துட்டக்கிளவி | துட்டக்கிளவி tuṭṭakkiḷavi, பெ. (n.) தீச்சொல்; bad words. “துட்டக்கிளவி பெட்டவை பயிற்றி” (பெருங்.உஞ்சைக்.40,82);. [Skt.{} → த. துட்டம் + கிளவி] |
துட்டதேவதை | துட்டதேவதை duṭṭadēvadai, பெ. (n.) மாடன் காட்டேரி முதலிய கொடுந் தெய்வங்கள்; malignant deity. “பலிகொடுத்தேன் கர்ம துட்டதேவதைகளில்லை” (தாயு.கருணாகர.8);. [Skt.{} → த. துட்டதேவதை] |
துட்டத்தனம் | துட்டத்தனம் tuṭṭattaṉam, பெ. (n.) தீக்குணம்; mischievous disposition. [Skt. {} → த. துட்டம்+தனம்] |
துட்டநிக்கிரகம் | துட்டநிக்கிரகம் tuṭṭaniggiragam, பெ. (n.) தீயோரையழிக்கை; destruction of the wicked. “துட்ட நிக்கரகஞ் செய்யத் தோன்றலார் தோன்றாநிற்பர்” (குற்றா.தல. தக்கன் வேள்விச்.128);. [Skt. {} → த. துட்டநிக்கிரகம்] |
துட்டன் | துட்டன் tuṭṭaṉ, பெ. (n.) 1. தீயோன்; wicked, mischievous fellow. “துட்டனைத் துட்டுத் தீர்த்து” (தேவா.1194,10);. 2. தேள் (சூடா);; scorpion. [Skt. {} → த. துட்டன்] |
துட்டம் | துட்டம்1 tuṭṭam, பெ. (n.) 1. தீமை; evil. 2. பச்சைக் கல் (மரகத); குற்றங்களுள் ஒன்று; flaw in emeralds. “துட்டமே தோடமூர்ச் சிதமே” (திருவிளை. மாணிக்.68);. 3. இகழத்தக்கத்து (நிந்தித்தல்); (நீலகேசி,530. உரை);; that which is censurable. [Skt. {} → த. துட்டம்] |
துட்டலி | துட்டலி tuṭṭali, பெ. (n.) செடிவகை (யாழ்.அக.);; plant. துட்டலி tuṭṭali, பெ. (n.) செடிவகை (யாழ்அக.);; plant. |
துட்டவி | துட்டவி tuṭṭavi, பெ. (n.) 1. தொடரி; prickly thron. 2. ஒரு முட்செடி; a thorny shrub. 3. புலித்தடுக்கி; tiger-stopper. |
துட்டாப்பு | துட்டாப்பு tuṭṭāppu, பெ. (n.) 1. செரிமான நோய்; indigestion. 2. சிட்டை மரத்திடையே கட்டிய பாரத்தை சுமக்கை; carrying a load hung on a pole between two persons. 3. சிட்டைமரம் பார்க்க;see Sittai-maram. துட்டாப்பு tuṭṭāppu, பெ. (n.) 1. செரிமான நோய்; indigestion. 2. சிட்டை மரத்திடையே கட்டிய பாரத்தை சுமக்கை; carrying a load hung on a pole between two persons. 3. சிட்டைமரம் பார்க்க;See. {}. |
துட்டி | துட்டி1 tuṭṭi, பெ. (n.) மனநிறைவு; satisfaction. “நல்ல துட்டியாற் சமாதி தன்னிற் றூங்கிய தூயோர்” (சிவதரு. சிவபோ.89);. துட்டி2 tuṭṭi, பெ. (n.) பணிக்கு வாராமையின் பொருட்டு சம்பளம் பிடிக்கை; deduction from the wages of a person made because of his absence from work. “அவன் சம்பளத்தில் ஒருநாள் துட்டிபோட்டான்” (செட்டிநா.);. துட்டி1 tuṭṭi, பெ. (n.) மனநிறைவு; satisfaction. “நல்ல துட்டியாற் சமாதி தன்னிற் றூங்கிய தூயோர்” (சிவதரு. சிவபோ. 89);. துட்டி1 tuṭṭi, பெ. (n.) 1. சாத்துன்பம்; death 2. இழவு வருத்தம் (துக்கம்); வினாவுதல் (விசாரித்தல்);; condolence. த.வ. சாவழித்துயர் [Skt. dusti → த. துட்டி] துட்டி2 tuṭṭi, பெ. (n.) 1. சாதீட்டு; pollution from death. 2. சாதுயர்; calamity from death. [Skt. {} → த. துத்தி2] துட்டி3 tuṭṭi, பெ. (n.) கெட்டவள்; wicked mischievous woman. “காமக்குரோதம் விளைத்திடு துட்டிகள்” (திருப்பு.451);. |
துட்டிலம் | துட்டிலம் tuṭṭilam, பெ. (n.) இலுப்பை; mahwah flower. |
துட்டு | துட்டு tuṭṭu, பெ. (n.) 1, 2 அல்லது 4 தம்படி மதிப்புக் கொண்ட பணம்; money of the value of 2 or 4 pies. 2. பணம்; money. “அவன் துட்டுள்ளவன்”. 3. தொன்மக் காலத்துக் காசு வகை; an ancient copper coin. [துள் → துட்டு (மு.தா.141);.] துட்டு tuṭṭu, பெ. (n.) 1. 2 அல்லது 4 தம்படி மதிப்புக் கொண்ட பணம்; money of the value of 2 or 4 pies. 2. பணம்; money. “அவன் துட்டுள்ளவன்” 3. தொன்மக் காலத்துக் காசு வகை; an ancient copper coin. [துள் → துட்டு (மு.தா. 141);] துட்டு1 tuṭṭu, பெ. (n.) மாழைக்காசு; metal coin. துட்டு2 tuṭṭu, பெ. (n.) தீமை; wickedness, mischief “துட்டனைத் துட்டுத் தீர்த்து” (தேவா.1194, 10);. [Skt.{} → த. துட்டு2] |
துட்டுக்கட்டை | துட்டுக்கட்டை tuṭṭukkaṭṭai, பெ. (n.) துட்டுத்தடி பார்க்க;see tuttu-tati. துட்டுக்கட்டை tuṭṭukkaṭṭai, பெ. (n.) துட்டுத்தடி பார்க்க;See. {}. |
துட்டுக்காரன் | துட்டுக்காரன் tuṭṭukkāraṉ, பெ. (n.) பணக்காரன்; moneyed man. |
துட்டுத்தடி | துட்டுத்தடி tuḍḍuttaḍi, பெ. (n.) குறுந்தடி (யாழ்.அக.);; short club. [துட்டு + தடி (மு.தா.141);.] துட்டுத்தடி tuḍḍuttaḍi, பெ. (n.) குறுந்தடி (யாழ்.அக.);; short club. [துட்டு + தடி (முதா. 141);] |
துட்டுத்துக்காணி | துட்டுத்துக்காணி tuṭṭuttukkāṇi, பெ. (n.) 1. சில்லறைப் பணம்; copper money, small change. 2. பணம்; money, wealth. |
துட்டுமாந்தம் | துட்டுமாந்தம் tuṭṭumāndam, பெ. (n.) குழந்தை நோய் வகை (பாலவா.315);; a disease of children. [ஒருகா. துட்டு2 + மாந்தம்.] துட்டுமாந்தம் tuṭṭumāndam, பெ. (n.) குழந்தை நோய் வகை (பாலவா. 315);; a disease of children. [ஒருகா. துட்டு2 + மாந்தம்] |
துட்டுவட்டி | துட்டுவட்டி tuṭṭuvaṭṭi, பெ. (n.) உரூபா ஒன்றுக்கு மாதம் ஒரு துட்டுமேனி வாங்கும் முறையல்லா வட்டி; interest at the rat of a tuttu per rupee per mensem, considered exorbitant. [துட்டு + வட்டி.] துட்டுவட்டி tuṭṭuvaṭṭi, பெ. (n.) உரூபா ஒன்றுக்கு மாதம் ஒரு துட்டுமேனி வாங்கும் முறையல்லா வட்டி; interest at the rat of a tuttu per rupee per mensem, considered exorbitant. [துட்டு + வட்டி] |
துட்டுவம் | துட்டுவம் tuṭṭuvam, பெ. (n.) சிறுமை; little, insignificant. |
துட்டெடை | துட்டெடை tuḍḍeḍai, பெ. (n.) எண்ணெய் மருந்தெண்ணெய், மருந்து, நெய் இவைகளை உட்கொள்ளும் அளவு, அதாவது 4 பைசா எடை (சா.அக.);; a quantity weighing 4 pies generally prescribed by vaidyans in case of liquid medicine, to be given internally as oil, medicated ghee or oil. |
துட்டை | துட்டை tuṭṭai, பெ. (n.) 1. கற்பில்லாதவள் (சூடா.);; profligate, unchaste woman. 2. கட்டுக்கடங்காதவள்; termagant, turbulent woman. [Skt. {} → த.துட்டை] |
துட்பதம் | துட்பதம் duṭpadam, பெ. (n.) பாசாங்கு; pretension. “துட்பதத்துட எழுதிடுஞ் சுயோதனன்” (பாரத.வாரணா.13);. த.வ. போலி நடிப்பு [Skt. dus-pada → த. துட்பதம்] |
துட்பரிசம் | துட்பரிசம் tuṭparisam, பெ. (n.) சிறுகாஞ் சொறி (தைலவ.தைல.76);; small climbing nettle. [Skt.dus-{} → த. துட்பரிசம்] |
துட்பிரச்சாரம் | துட்பிரச்சாரம் tuṭpiraccāram, பெ. (n.) false propaganda, slander, campaign. “தன்னைப் பற்றி நடந்து வரும் துஷ்பிரச்சாரத்தைப் பற்றிக் கவலைப் படவில்லை என்றார் கல்லூரி முதல்வர். முறையாகத் தேர்தலில் வெற்றி பெற்றவரைப் பற்றி துஷ்பிரச்சாரம் செய்கிறார்களே?. (இ.வ.); |
துணங்கறல் | துணங்கறல் tuṇaṅgaṟal, பெ. (n.) 1. இருள்; darkness. 2. திருவிழா; festival (செ.அக.);. |
துணங்கல் | துணங்கல் tuṇaṅgal, பெ. (n.) கூத்து (பிங்.);; dance. [துணங்கை → துணங்கல்.] துணங்கல் tuṇaṅgal, பெ. (n.) கூத்து (பிங்.);; dance. [துணங்கை → துணங்கல்] |
துணங்கு | துணங்கு tuṇaṅgu, பெ. (n.) இருள் (யாழ்.அக.);; darkness. துணங்கு tuṇaṅgu, பெ. (n.) இருள் (யாழ்அக);; darkness. |
துணங்கை | துணங்கை tuṇaṅgai, பெ. (n.) 1. முடக்கிய இருகைகளையும் விலாப் புடைகளில் ஒற்றியடித்துக்கொண்டு அசைந்தாடும் ஒரு வகைக் கூத்து; a kind of dance in which the arms bent at the above are made to strike against the sides. “பிணத்தின் வாய டுணங்கை தூங்க” (திருமுரு.56);. 2. பேய் (சூடா);; devil. 3. திருவிழா (திவா.);; festival. 4. யாழ் விண்மீன் (திருவாதிரை); (சூடா.);; the sixth naksatra. [துளங்கு → துணங்கு → துணங்கை.] துணங்கை tuṇaṅgai, பெ. (n.) 1. முடக்கிய இருகைகளையும் விலாப் புடைகளில் ஒற்றியடித்துக்கொண்டு அசைந்தாடும் ஒரு வகைக் கூத்து; a kind of dance in which the arms bent at the above are made to strike against the sides. “பிணந்தின் வாய டுணங்கை தூங்க” (திருமுரு. 56);. 2. பேய் (சூடா.);; devil. 3. திருவிழா (திவா.);; festival. 4. யாழ் விண்மீன் (திருவாதிரை); (சூடா.);; the sixth {}. [துளங்கு → துணங்கு → துணங்கை] |
துணதுண-த்தல் | துணதுண-த்தல் duṇaduṇaddal, 1 செ.கு.வி. (v.i.) இடைவிடாது பேசித் தொந்தரவு செய்தல்; to worry with ceaseless talk (கொ.வ.);. துணதுண-த்தல் duṇaduṇaddal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) இடைவிடாது பேசித் தொந்தரவு செய்தல்; to worry with ceaseless talk (கொ.வ.);. |
துணரி | துணரி tuṇari, பெ. (n.) பூங்கொத்து; bunch of flowers. “துணரிஞாழல் நறும்போது நஞ்சூழ் குழற்பெய்து” (திவ். பெரியதி.9, 3, 5);. [துணர் → துணரி.] துணரி tuṇari, பெ. (n.) பூங்கொத்து; bunch of flowers. “துணரிஞாழல் நறும்போது நஞ்சூழ் குழற்பெய்து” (திவ். பெரியதி. 9,3,5);. [துணர் → துணிரி] |
துணர் | துணர்1 tuṇartal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) துணர் பார்க்க;see tunar. “இருடுணுர்ந்தனைய குஞ்சியன்” (சூளா.குமார.6);. [துண் → துணர் → துணர்தல்.] துணர்2 tuṇar, பெ. (n.) 1. பூ; flower. “துணரினா லருச்சனை புரிந்தே” (பிரமோத். 18, 30);. 2. பூங்கொத்து; bunch of flowers, “பொற்றுணர்த் தாமம்” (கல்லா.10);. 3. பூந்தாது (சூடா.);; pollen of a flower. 4. குலை; bunch of fruits. “சாரற் பலவின் கொழுந்துணர் நறும்பழம்” (ஐங்குறு.214);. துணர்3 tuṇarttal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) கொத்துடையதாதல்; to cluster, as flowers. “துணர்த்த பூந்தொடையலான்” (கம்பரா.வேள்வி.53);. [துண் → துணர் → துணர்த்தல்.] துணர்1 tuṇartal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) துணர்3 பார்க்க;See. {}. “இருடுணுர்ந்தனைய குஞ்சியன்” (சூளா. குமார. 6);. [துண் → துணர் → துணர்தல்] துணர்2 tuṇar, பெ. (n.) 1. பூ; flower. “துணரினா லருச்சனை புரிந்தே” (பிரமோத். 18, 30);. 2. பூங்கொத்து; bunch of flowers. “பொற்றுணர்த் தாமம்” (கல்லா. 10);. 3. பூந்தாது (சூடா.);; pollen of a flower. 4. குலை; bunch of fruits. “சாரற் பலவின் கொழுந்துணர் நறும்பழம்” (ஐங்குறு. 214);. [துண் → துணர்] துணர்3 tuṇarttal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) கொத்துடையதாதல்; to cluster, as flowers. “துணர்த்த பூந்தொடையலான்” (கம்பரா. வேள்வி. 53);. [துண் → துணர் → துணர்த்தல்] |
துணர்வை | துணர்வை tuṇarvai, பெ.(n.) பல்லாங்குழியில்தோற்று நிரப்பப்படாத வெற்றுக் குழிக்குப் புதுக் கோட்டையில் வழங்கும் பெயர் :emptypitin pallankuliindoor game of Pudukottai. [தூர்-துர்வை] |
துணவு | துணவு1 tuṇavu, பெ. (n.) விரைவு (வின்.);; quickness celerity, suddenness. [துண்ணெனல் → துணவு.] துணவு2 tuṇavu, பெ. (n.) நுணா பார்க்க (வின்.);; seе nuna. துணவு1 tuṇavu, பெ. (n.) விரைவு (வின்.);; quickness celerity, suddenness. [துண்ணெனல் → துணவு] துணவு2 tuṇavu, பெ. (n.) நுணா பார்க்க (வின்.);;See. {}. |
துணி | துணி1 duṇidal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வெட்டுண்ணுதல்; to be sundered, cut, severed. “இருடுணிந் தன்ன குவவுமயிர்க் குருளை” (அகநா.201);. 2. நீங்குதல்; to be removed. “இன்றே துணிந்ததென் வினைத் தொடர்பு” (கம்பரா. கையடை.5);. 3. கிழிதல்; to be torn. “ஆடையுந் துணிந்த கீரையாக்கியே” (திருவாத பு. மண்சும.29);. 4. தெளிவாதல்; to become clear. “துணி நீர் மெல்லவல்” (மதுரைக். 283);. 5. துணிவு கொள்ளல்; to dare, venture. “அவன் இப்போது துணிந்து பேசுகிறான்”. [துள் → துண் → துணி-. (மு.தா.158);.] துணி2 duṇidal, செ.குன்றாவி. (v.i.) 1. உறுதி செய்தல்; to resolve, determine, ascertain; to conclude. “அருஞ்சுரந் துணிந்து பிறளாயினள்” (அகநா.35);. 2. தொடங்குதல்; to commence. “எண்ணித் துணிக கருமம்” (குறள்.467);. துணி3 tuṇi, பெ. (n.) 1. துண்டம்; to piece, slice, chop, fragment, bit, morsel. “வெளிற்றுப் பனந் துணியின்” (புறநா.35);. 2. ஆடை (பிங்.);; cloth for wear. “துணிச்சிதர்” (மணி.11, 109);. 3 தொங்கல் (சூடா.);; hanging, pendants, decorations, as of cloth. 4 தேரிற் கட்டிய கொடி (சது.);; flag of a car. 5. ஒளி (பிங்.);; light. 6. மரவுரி (பிங்.);; bark-cloth. 7. உறுதி; ascertainment, determination. [துள் → துண் → துணி-. (மு.தா.141);.] துணி1 duṇidal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வெட்டுண்ணுதல்; to be sundered, cut, severed. “இருடுணிந் தன்ன குவவுமயிர்க் குருளை” (அகநா.2௦1);. 2. நீங்குதல்; to be removed. “இன்றே துணிந்ததென் வினைத் தொடர்பு” (கம்பரா. கையடை. 5);. 3. கிழிதல்; to be torn. “ஆடையுந் துணிந்த கீரையாக்கியே” (திருவாத. பு. மண்சும. 29);. 4. தெளிவாதல்; to become clear. “துணி நீர் மெல்லவல்” (மதுரைக். 283);. 5. துணிவு கொள்ளல்; to dare, venture. “அவன் இப்போது துணிந்து பேசுகிறான்”. [துள் → துண் → துணி-, (மு.தா. 158);] துணி2 duṇidal, செ.குன்றாவி. (v.i.) 1. உறுதி செய்தல்; to resolve, determine, ascertain; to conclude. “அருஞ்சுரந் துணிந்து பிறளாயினள்” (அகநா. 35);. 2. தொடங்குதல்; to commence. “எண்ணித் துணிக கருமம்” (குறள். 467);. துணி3 tuṇi, பெ. (n.) 1. துண்டம்; piece, slice, chop, fragment, bit, morsel. “வெளிற்றுப் பனந் துணியின்” (புறநா. 35);. 2. ஆடை (பிங்.);; cloth for wear. “துணிச்சிதர்” (மணி. 11, 109);. 3. தொங்கல் (சூடா.);; hanging, pendants, decorations, as of cloth. 4. தேரிற் கட்டிய கொடி (சது.);; flag of a car. 3. ஒளி (பிங்.);; light. 6. மரவுரி (பிங்.);; bark-cloth. 7. உறுதி; ascertainment, determination. [துள் → துண் → துணி-. (மு.தா. 141);] |
துணி-த்தல் | துணி-த்தல் tuṇittal, செ.குன்றாவி. (v.tr.) 1. வெட்டுதல்; to cut, sever, cutoff. “இலங்கைக் கோன் சிரமுங் கரமுந் துணித்து” (திவ். பெரியதி. 8, 6, 5);. [துள் → துண் → துணி-. (மு.தா.141);.] துணி-த்தல் tuṇittal, செ.குன்றாவி. (v.tr.) 1. வெட்டுதல்; to cut, sever, cutoff. “இலங்கைக் கோன் சிரமுங் கரமுந் துணித்து” (திவ். பெரியதி. 8, 6, 5);. [துள் → துண் → துணி-, (முதா. 141);] |
துணிகரம் | துணிகரம் tuṇigaram, பெ, (n.) 1. துணிவு; daring, boldness, self-confidence. 2. துடுக்கு; venturesomeness, presumption, rashness, temerity. [துணி → துணிகரம்.] துணிகரம் tuṇigaram, பெ. (n.) 1. துணிவு; daring, boldness, self-confidence. 2. துடுக்கு; venturesomeness, presumption, rashness, temerity. [துணி → துணிகரம்] |
துணிகரி-த்தல் | துணிகரி-த்தல் tuṇigarittal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) துணிவு கொள்ளல் (வின்.);; to be bold, daring, intrepid, to dare. |
துணிகரித்தல் | துணிகரித்தல் tuṇigarittal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) துணிவு கொள்ளல் (வின்.);; to be bold, daring, intrepid, to dare. |
துணிக்காகிதம் | துணிக்காகிதம் duṇikkākidam, பெ. (n.) துணி போன்று இருக்கத்தக்க முறையில் உருவாக்கப் பெற்ற தாள் அல்லது அட்டை; linen finish, paper like cloth. [துணி + காகிதம்.] துணிக்காகிதம் duṇikkākidam, பெ. (n.) துணி போன்று இருக்கத்தக்க முறையில் உருவாக்கப் பெற்ற தாள் அல்லது அட்டை; linen finish, paper like cloth. [துணி + காகிதம்] |
துணிக்கை | துணிக்கை tuṇikkai, பெ, (n.) சிறுதுண்டு; small piece, slice. [துணி → துணிக்கை (மு.தா.141);.] துணிக்கை tuṇikkai, பெ. (n.) சிறுதுண்டு; small piece, slice. [துணி → துணிக்கை (மு.தா.141);] |
துணிசுட்டசாம்பல் | துணிசுட்டசாம்பல் tuṇisuṭṭasāmbal, பெ, (n.) சீலைச்சாம்பல்; ashes of burnt cloth useful in medicine. துணிசுட்டசாம்பல் tuṇisuṭṭasāmbal, பெ. (n.) சீலைச்சாம்பல்; ashes of burnt cloth useful in medicine. |
துணிசெய்-தல் | துணிசெய்-தல் tuṇiseytal, செ.குன்றாவி. (v.tr.) வெட்டுதல்; to cut to pieces. “பிரமன் சிரமுந் துணிசெய்து” (தேவா. 103, 4);. [துணி + செய்-தல்.] துணிசெய்-தல் tuṇiseytal, செ.குன்றாவி. (v.tr.) வெட்டுதல்; to cut to pieces. “பிரமன் சிரமுந் துணிசெய்து” (தேவா. 103,4);. [துணி + செய்-தல்] |
துணிச்சல் | துணிச்சல் tuṇiccal, பெ, (n.) துணிகரம் பார்க்க;see tunikaram (செ.அக.);. [துணி → துணிச்சல்.] துணிச்சல் tuṇiccal, பெ. (n.) துணிகரம் பார்க்க;See. {} (செ.அக.);. [துணி → துணிச்சல்] |
துணிதாண்டு-தல் | துணிதாண்டு-தல் duṇidāṇṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) உறுதியாக உண்மை சொல்லுதல்; to take an oath by stepping over a cloth. [துணி + தாண்டுதல்.] துணிதாண்டு-தல் duṇidāṇṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) உறுதியாக உண்மை சொல்லுதல்; to take an oath by stepping over a cloth. [துணி + தாண்டுதல்] |
துணிநிலா | துணிநிலா tuṇinilā, பெ, (n.) பிறைநிலா; crescent moon. ‘துணிநிலா வணியினான்’ (திருவாச. 35, 5.);. [துணி + நிலா.] துணிநிலா tuṇinilā, பெ. (n.) பிறைநிலா; crescent moon. ‘துணிநிலா வணியினான்’ (திருவாச. 35,5);. [துணி + நிலா] |
துணிந்தவன் | துணிந்தவன் tuṇindavaṉ, பெ, (n.) எதற்கும் அஞ்சாதவன்; dare devil. துணிந்தவன் tuṇindavaṉ, பெ. (n.) எதற்கும் அஞ்சாதவன்; dare devil. |
துணிந்துமணியங்கட்டு-தல் | துணிந்துமணியங்கட்டு-தல் duṇindumaṇiyaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. விடாப்பிடியாய் இருத்தல்; to persist in a foolish purpose, used in contempt. 2. ஊக்கத்தோடு முயலுதல்; to persevere with energy. [துணிந்துமணியம் + கட்டு-.] துணிந்துமணியங்கட்டு-தல் duṇindumaṇiyaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. விடாப்பிடியாய் இருத்தல்; to persist in a foolish purpose, used in contempt. 2: ஊக்கத்தோடு முயலுதல்; to persevere with energy. [துணித்துமணியம் + கட்டு-,] |
துணிபு | துணிபு tuṇibu, பெ. (n.) 1. துணிவு பார்க்க;see tunipu. “துரும்பு பற்றிக் கடல் கடக்குத் துணிபே யன்றோ” (தாயு. கல்லாவின் 1);. 2. கொள்கை; opinion, theory. துணிபு tuṇibu, பெ. (n.) 1. துணிவு பார்க்க;See. {}. “துரும்பு பற்றிக் கடல் கடக்குந் துணிபே யன்றோ” (தாயு. கல்லாவின். 1);. 2. கொள்கை; opinion, theory. [துணி → துணிபு] |
துணிபொருள் | துணிபொருள் tuṇiboruḷ, பெ. (n.) . உறுதி செய்த பொருள்; ascertained object. “குற்றியல்லன் மகன் எனத் துணிபொருள் மேலானும்” (தொல். சொல். 25 சேனா.); 2. மெய்ப் பொருள்; principle or doctrine conclusively, established. “துன்பமறுக்குந் துணிபொரு ளுணர்ந்தோர்” (மணிமே. 23, 136);. 3. பரம் பொருள்; God as determined by scriptures. “மற்றைத் துறைகளில் முடிவுஞ் சொல்லுந் துணிபொருள்” (கம்பரா. வாலிவ. 132);. 4. இயலுகை (சாத்தியம்); (மணிமே.2729, உரை);; major term. [துணி + பொருள்.] துணிபொருள் tuṇiboruḷ, பெ. (n.) 1.. உறுதி செய்த பொருள்; ascertained object. “குற்றியல்லன் மகன் எனத் துணிபொருள் மேலானும்” (தொல். சொல். 25 சேனா);. 2. மெய்ப் பொருள்; principle or doctrine conclusively, established. “துன்பமறுக்குந் துணிபொரு ளுணர்ந்தோர்” (மணிமே. 23, 136);. 3. பரம் பொருள்; God as determined by scriptures. “மற்றைத் துறைகளில் முடிவுஞ் சொல்லுந் துணிபொருள்” (கம்பரா. வாலிவ. 132);. 4. இயலுகை (சாத்தியம்); (மணிமே.27, 29, உரை);; major term. [துணி + பொருள்] |
துணிப்பந்தம் | துணிப்பந்தம் tuṇippandam, பெ. (n.) கிழிச்சீலையாலாகிய தீப்பந்தம் (வின்);; a torch made of rags. [துணி + பந்தம்.] துணிப்பந்தம் tuṇippandam, பெ. (n.) கிழிச்சீலையாலாகிய தீப்பந்தம் (வின்.);; a torch made of rags. [துணி + பந்தம்] |
துணிப்புத்தூக்கு | துணிப்புத்தூக்கு tuṇipputtūkku, பெ. (n.) எழுவகைத் தூக்குகளுள் ஒன்று (சிலப். 3, 16, உரை);; musical mode, one of seven tukku. துணிப்புத்தூக்கு tuṇipputtūkku, பெ. (n.) எழுவகைத் தூக்குகளுள் ஒன்று (சிலப். 3, 16, உரை);; musical mode, one of seven {}. |
துணிப்புழு | துணிப்புழு tuṇippuḻu, பெ. (n.) கம்பளிச் சால்வைகளில் கூடுகட்டும் புழுவகை (அபி.சிந். 907);; a worm infesting woollen clothes. |
துணியறை | துணியறை tuṇiyaṟai, பெ. (n.) துணையறை (அக.நி.); பார்க்க;see tunaiyarai. [துணி + அறை.] துணியறை tuṇiyaṟai, பெ. (n.) துணையறை (அக.நி.); பார்க்க;See. {}. [துணி + அறை] |
துணியல் | துணியல் tuṇiyal, பெ. (n.) துண்டு; small piece, as of flesh. “கொழுமீன் குறைஇய… துணியல்” (மதுரைக்.320);. [துணி → துணியல்.] துணியல் tuṇiyal, பெ. (n.) துண்டு; small piece, as of flesh. “கொழுமீன் குறைஇய… துணியல்” (மதுரைக். 320);. [துணி → துணியல்] |
துணியா | துணியா tuṇiyā, பெ. (n.) நாடு(வின்.);; country, district. [U. Duniya → த. துணியா] |
துணியிலூட்டல் | துணியிலூட்டல் tuṇiyilūṭṭal, செ.குன்றாவி. (v.t.) மருந்தைத் துணியில் தடவுதல்; smearing medicine on a piece of cloth or lint. [துணியில் + ஊட்டல்.] துணியிலூட்டல் tuṇiyilūṭṭal, செ.குன்றாவி. (v.t.) மருந்தைத் துணியில் தடவுதல்; smearing medicine on a piece of cloth or lint. [துணியில் + ஊட்டல்] |
துணியில்சுருட்டல் | துணியில்சுருட்டல் tuṇiyilcuruṭṭal, செ.கு.வி. (v.i.) மருந்தை வெள்ளைச் சீலையில் தடவி உருட்டித் திரிபோல் செய்தல்; rolling a piece of cloth smeared with the required medicine so as to form a wick. [துணியில் + சுருட்டல்.] துணியில்சுருட்டல் tuṇiyilcuruṭṭal, செ.கு.வி. (v.t.) மருந்தை வெள்ளைச் சீலையில் தடவி உருட்டித் திரிபோல் செய்தல்; rolling a piece of cloth smeared with the required medicine so as to form a wick. [துணியில் + சுருட்டல்] |
துணிவினந்தரம் | துணிவினந்தரம் tuṇiviṉandaram, பெ. (n.) முன்சொன்ன நற்பொருளை யொழித்துப் பிறிதொரு பொருளை மொழிகை (த.நி.போ. சங்கற்ப.2);; stating a theory different from one’s own former theory. |
துணிவினை | துணிவினை tuṇiviṉai, பெ. (n,) வழக்கத்திற்குக் கூடுதலான வகையில் செய்யும் துணிச்சலான அருஞ்செயல்; adventure. [துணி+வினை] |
துணிவு | துணிவு tuṇivu, பெ. (n.) 1. ஆண்மை; confidence, boldness, daring, bravery. “தூங்காமை கல்வி துணிவுடைமை யிம்மூன்றும்” (குறள்.383);. 2. மனத்திட்பம்; strength of mind. “செய்க துணிவாற்றி” (குறள்.669);, 3. துணிச்சல்; presumption, temerity, audacity. 4. உறுதி; ascertainment, certainty. 5. தெளிந்த அறிவு; determination, decision. “நெச்சத்துத் துணிவில்லோரே” (புறநா.214, 3);. 6. முடிவு; conclusion. 7. கொள்கை; opinion founded on fasts, knowledge or evidence. ‘நல்லறிவாளர் துணிவு’ (ஆசாரக்.18);. 8. நம்பிக்கை (யாழ்.அக.);; belief, trust. 9. பகுதி; branch, department. “கலைகளின் துணிவும்” (மணி. 2, 29);. 10. நோக்கம் (வி.);; purpose, design, aim. 11. தாளம்; time-measure. “தூக்குந் துணிவும்” (மணிமே. 2, 19);. 12. தனியிடை எதிர்ப்பட்ட தலைவியைத் தெய்வமகளோ மண்ணக மகளோ என்று ஐயுற்ற தலைவன் மண்ணக மகளேயென ஒருதலைத் துணிதலாகிய கைக்கிளை வகை; 13. துண்டம்; piece. [துள் → துண் → துணி → துணிவு.] துணிவு tuṇivu, பெ. (n.) 1. ஆண்மை; confidence, boldness, daring, bravery. “தூங்காமை கல்வி துணிவுடைமை யிம்மூன்றும்” (குறள். 383);. 2. மனத்திட்பம்; strength of mind. “செய்க துணிவாற்றி” (குறள். 669);. 3. துணிச்சல்; presumption, temerity, audacity. 4. உறுதி; ascertainment, certainty. 5. தெளிந்த அறிவு; determination, decision. “நெச்சத்துத் துணிவில்லோரே” (புறநா. 214, 3);. 6. முடிவு; conclusion. 7. கொள்கை; opinion founded on fasts, knowledge or evidence. ‘நல்லறிவாளர் துணிவு’ (ஆசாரக். 18);. 8. நம்பிக்கை (யாழ்.அக.);; belief, trust. 9. பகுதி; branch, department. “கலைகளின் துணிவும்” (மணி. 2, 29);. 10. நோக்கம் (வி.);; purpose, design, aim. 11. தாளம்; time- measure. “தூக்குந் துணிவும்” (மணிமே. 2, 19);. 12. தனியிடை எதிர்ப்பட்ட தலைவியைத் தெய்வமகளோ மண்ணக மகளோ என்று ஐயுற்ற தலைவன் மண்ணக மகளேயென ஒருதலைத் துணிதலாகிய கைக்கிளை வகை; 13. துண்டம்; piece. [துள் → துண் → துணி → துணிவு] |
துணிவுரை | துணிவுரை tuṇivurai, பெ. (n.) அகவுரைப் பிரிவு பதினான்கில் ஒன்று; a kind of commandatary out fourteen. [துணிவு + உரை.] துணிவுரை tuṇivurai, பெ. (n.) அகவுரைப் பிரிவு பதினான்கில் ஒன்று; a kind of commandatary out fourteen. [துணிவு + உரை] |
துணிவுவமை | துணிவுவமை tuṇivuvamai, பெ. (n.) உவமேயத்தை உவமானமாக முதலில் ஐயுற்றுப்பின் உவமேயமாகவே துணியும் அணிவகை (வீரசோ. அலங்.15. உரை);; a simile in which the upameyam is first mistaken for upamanam and then its real nature is ascertained. [துணிவு + உவமை.] துணிவுவமை tuṇivuvamai, பெ. (n.) உவமேயத்தை உவமானமாக முதலில் ஐயுற்றுப்பின் உவமேயமாகவே துணியும் அணிவகை (வீரசோ. அலங்.15, உரை);; a simile in which the {} is first mistaken for upamanam and then its real nature is ascertained. [துணிவு + உவமை] |
துணுக்கம் | துணுக்கம் tuṇukkam, பெ. (n.) நடுக்கம்; trembling, palpitation of the heart through fear. “அறிவனுந் துணுக்கங் கொண்டான்” (கம்பரா. ஊர்தேடு. 57);. 2 அச்சம்; fear. 3. உள்ளோசை (யாழ்.அக.);; vibration. 4. நெஞ்சுபடபடப்பு; palpitation of the heart. [துணுக்கு → துணுக்கம் (மு.தா.64);.] துணுக்கம் tuṇukkam, பெ. (n.) நடுக்கம்; trembling, palpitation of the heart through fear. “அறிவனுந் துணுக்கங் கொண்டான்” (கம்பரா. ஊர்தேடு. 57);. 2. அச்சம்; fear. 3. உள்ளோசை (யாழ்.அக.);; vibration. 4. நெஞ்சுபடபடப்பு; palpitation of the heart. [துணுக்கு → துணுக்கம் (மு.தா. 64);] |
துணுக்கிடு-தல் | துணுக்கிடு-தல் duṇukkiḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) திடுக்கிடுதல்; to be started (செ.அக.);. [துண் → துணுக்கு → துணுக்கிடு-, (மு.தா.64);.] துணுக்கிடு-தல் duṇukkiḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) திடுக்கிடுதல்; to be started (செ.அக.);. [துண் → துணுக்கு → துணுக்கிடு-. (மு.தா. 64);] |
துணுக்கு | துணுக்கு1 tuṇukku, பெ. (n.) துணுக்கம் பார்க்க;see tunukkam. [துண் → துணுக்கு.] துணுக்கு2 tuṇukku, பெ. (n.) துணியல் பார்க்க;see tuniyal (செ.அக.);. [துண் → துணுக்கு.] துணுக்கு1 tuṇukku, பெ. (n.) துணுக்கம் பார்க்க;See. {}. [துண் → துணுக்கு] துணுக்கு2 tuṇukku, பெ. (n.) துணியல் பார்க்க;See. {} (செ.அக.);. [துண் → துணுக்கு] |
துணுக்குக்கபம் | துணுக்குக்கபம் tuṇukkukkabam, பெ. (n.) தடித்தும், கனமாயும், உறைந்தும், மங்கலாயும், சுண்ணாம்பு போல் வெளிவரும் சளி; thick heavy congealed mass of philegm in the digestive and respiratory passages discharged by caughing or vomitting (சா.அக.);. [துணுக்கு + கபம்.] துணுக்குக்கபம் tuṇukkukkabam, பெ. (n.) தடித்தும், கனமாயும், உறைந்தும், மங்கலாயும், சுண்ணாம்பு போல் வெளிவரும் சளி; thick heavy congealed mass of philegm in the digestive and respiratory passages discharged by caughing or vomitting (சா.அக.);. [துணுக்கு + கபம்] |
துணுக்குண்ணி | துணுக்குண்ணி tuṇukkuṇṇi, பெ. (n.) பொறுக்கித் தின்பவன்; miser, scrape-penny, as one who picks up and eats crumbs. “இந்தத் துணுக்குண்ணியோ கொடுப்பான் சொன்னம்” (விறலிவிடு.851);. [துணுக்கு + உண்ணி.] துணுக்குண்ணி tuṇukkuṇṇi, பெ. (n.) பொறுக்கித் தின்பவன்; miser, scrape-penny, as one who picks up and eats crumbs. “இந்தத் துணுக்குண்ணியோ கொடுப்பான் சொன்னம்”. (விறலிவிடு. 851);. [துணுக்கு + உண்ணி] |
துணுக்குத்துணுக்கெனல் | துணுக்குத்துணுக்கெனல் tuṇukkuttuṇukkeṉal, பெ. (n.) அஞ்சுதற் குறிப்பு; onom. expr. of being afraid “நான் சென்று கிட்டுகை யாவதென” என்று துணுக்குத் துணுக்கென்னா நிற்பர்கள் பிரம்மாதிகள்” (திவ்.பெரியதி.1, 2, 9);, வ்யா.); [துணுக்கு + எறி.] துணுக்குத்துணுக்கெனல் tuṇukkuttuṇukkeṉal, பெ. (n.) அஞ்சுதற் குறிப்பு; onom. expr. of being afraid. “நான் சென்று கிட்டுகை யாவதென” என்று துணுக்குத் துணுக்கென்னா நிற்பர்கள் பிரம்மாதிகள்” (திவ்.பெரியதி. 1,2,9, வ்யா.); [துணுக்கு + எறி-.] |
துணுக்குறு-தல் | துணுக்குறு-தல் duṇukkuṟudal, செ.கு.வி. (v.i.) அச்சமுறுதல்; to be startled, struck with fear, shocked. “யாவருந் துணுக்குற் றேங்க” (கம்பரா. கும்ப. கருண.58);. [துணுக்கு + உறு-.] துணுக்குறு-தல் duṇukkuṟudal, செ.கு.வி. (v.i.) அச்சமுறுதல்; to be startled, sturck with fear, shocked. “யாவருந் துணுக்குற் றேங்க” (கம்பரா. கும்ப. கருண. 58);. [துணுக்கு + உறு-,] |
துணுக்கெனல் | துணுக்கெனல் tuṇukkeṉal, பெ. (n.) அச்சக் குறிப்பு; expr. signifying fear. “துணுக்கென் றுள்ளஞ் சொற் றளர்ந்து” (பிரபுலிங். வசவண்.32);. [துணுக்கு + எனல்.] துணுக்கெனல் tuṇukkeṉal, பெ. (n.) அச்சக் குறிப்பு; expr. signifying fear. “துணுக்கென் றுள்ளஞ் சொற் றளர்ந்து” (பிரபுலிங். வசவண். 32);. [துணுக்கு + எனல்] |
துணுக்கெறி | துணுக்கெறி1 duṇukkeṟidal, செ.கு.வி. (v.i.) அச்சத்தால் துள்ளுதல்; to start with fear, as infants. [துணுக்கு + எறி.] துணுக்கெறி2 duṇukkeṟidal, செ.கு.வி. (v.i.) குளிர்ச்சி மிகுதியால் சளி, தடித்து வெளிவரல்; discharge of solid phlegm due to excess of mucus in the system. துணுக்கெறி1 duṇukkeṟidal, செ.கு.வி. (v.i.) அச்சத்தால் துள்ளுதல்; to start with fear, as infants. [துணுக்கு + எறி-,] துணுக்கெறி2 duṇukkeṟidal, செ.கு.வி. (v.i.) குளிர்ச்சி மிகுதியால் சளி, தடித்து வெளிவரல்; discharge of soild phlegm due to excess of mucus in the system. |
துணுக்கை | துணுக்கை tuṇukkai, பெ. (n.) துணியல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tuniyal. [துணுக்கு → துணுக்கை.] துணுக்கை tuṇukkai, பெ. (n.) துணியல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. tuniyal. [துணுக்கு → துணுக்கை] |
துணுங்கு-தல் | துணுங்கு-தல் duṇuṅgudal, 5 செ.குன்றாவி. & குவி. (v.t.)& (v.i.) வெருவுதல் (யாழ்.அக.);; to fear. [துண் → துணுங்கு.] துணுங்கு-தல் duṇuṅgudal, 5 செ.குன்றாவி. & கு.வி. (v.t.)& (v.i.) வெருவுதல் (யாழ்.அக.);; to fear. [துண் → துணுங்கு] |
துணை | துணை1 tuṇai, பெ. (n.) 1. கூட்டு; association, company. 2. உதவி; help, assistance, aid, succor, support. “தங்குபே ரருளுந் தருமமுந் துணையா தம்பகைப் புலன்களைத் தவிர்க்கும்” (கம்பரா. நகரப்.6);. 3. காப்பு; protection, guidance. கடவுள் துணை. 4. கூட்டாயிருப்பவன்-வள்-து; partner, companion, amte. “நறுநுதலா ணன்மைத் துணை” (நாலடி.381);. 5. உதவிபுரிவோன்; escort, covoy, helpmate. “நானோர் துணை காணேன்” (திருவாச. 25, 10);. 6. நட்பினன்-ள்; friend. “தந்துணைக் குரைத்து நிற்பார்” (சீவக. 465);. 7. இரட்டை; pair, couple, brace. “துணைமீன் காட்சியின்” (கல்லா. 5, 27);. 8. இரண்டு; Iwo. “அந்தணன் பங்குவி னில்லத் துணைக் குப்பா லெய்த” (பரிபா. 11, 7-8);. 9. கணவன்; husband. “தாழ்துணை துறந்தோர்” (சிலப். 4, 13);. 10. மனைவி; wife, mate. “துணையொடு வதிந்த தாதுண் பறவை” (அகநா.4);. 11. உடன்பிறப்பு; brother or sister “துணையின்றிச் சேற னன்றோ” (கம்பரா. கும்பக்கருண.158);. 12. ஒப்பு; comparison, similitude. “துணையற வறுத்துத் தூங்க நாற்றி” (திருமுரு. 237);. 13. அளவு; measure extent; degree; quantity; number. “விருந்தின் றுணைத்துணை” (குறள். 87);. 14. புணர்ச்சி; conjugal union. “முந்நாளல்லது துணையின்று கழியாது” (தொல். பொ.122);. துணை போனாலும் பிணை போகாதே (பழ.);. ம. துண [துண் → துணை (வே.க.254);.] துணை2 tuṇai, வி.எ. (adv.) வரை; until. “தங்கரும முற்றுந் துணை” (நாலடி.231);. [துண் → துணை.] துணை3 tuṇai, பெ. (n.) 1. படைக் கருவி; sharp end of an instrument or a weapon. 2. அம்பு; arrow. [துண் → துணை.] துணை4 duṇaidal, 4 செ.குன்றாவி. (v.t.) ஒத்தல்; to resemble, to be like. “நெய் பூசிய தொழின்மையே துணையும்” (காஞ்சிப்பு. திருக்கண். 19);. [துண் → துணை.] துணை5 tuṇaittal, 1. செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. மாலை முதலியன கட்டுதல்; to string, or a garland. “தண்ணறுங் கழுநீர் துணைப்ப” (மதுரைக். 551);. 2 ஒத்தல் (தொல்.பொ.286, உரை);; to resemble. [துணை → துணைதல் → துணை.] துணை1 tuṇai, பெ. (n.) 1. கூட்டு; association, company. 2. உதவி; help, assistance, aid, succor,support. “தங்குபே ரருளுந் தருமமுந் துணையா தம்பகைப் புலன்களைத் தவிர்க்கும்” (கம்பரா. நகரப். 6);. 3. காப்பு; protection, guidance. கடவுள் துணை. 4. கூட்டாயிருப்பவன்-வள்-து; partner, companion, amte. “நறுநுதலா ணன்மைத் துணை” (நாலடி. 381);. 5. உதவிபுரிவோன்; escort, covoy, helpmate. “நானோர் துணை காணேன்” (திருவாச. 25, 1௦);. 6. நட்பினன்-ள்; friend. “தந்துணைக் குரைத்து நிற்பார்” (சீவக. 465);. 7. இரட்டை; pair, couple, brace. “துணைமீன் காட்சியின்” (கல்லா. 5, 27);. 8. இரண்டு; two. “அந்தணன் பங்குவி னில்லத் துணைக் குப்பா லெய்த” (பரிபா. 11, 7-8);. 9. கணவன்; husband. “தாழ்துணை துறந்தோர்” (சிலப். 4, 13);. 10. மனைவி; wife, mate. “துணையொடு வதிந்த தாதுண் பறவை” (அகநா.4);. 11. உடன்பிறப்பு; brother or sister “துணையின்றிச் சேற னன்றோ” (கம்பரா. கும்பக்கருண. 158);. 12. ஒப்பு; comparison, similitude. “துணையற வறுத்துத் தூங்க நாற்றி” (திருமுரு. 237);. 13. அளவு; measure; extent; degree; quantity; number. “விருந்தின் றுணைத்துணை” (குறள். 87);. 14. புணர்ச்சி; conjugal union. “முந்நாளல்லது துணையின்று கழியாது” (தொல். பொ. 122);. துணை போனாலும் பிணை போகாதே (பழ.);. ம. துண [துண் → துணை (வே.க. 254);] துணை2 tuṇai, வி.எ. (adv.) வரை; until. “தங்கரும முற்றுந் துணை” (நாலடி. 231);. [துண் → துணை] துணை3 tuṇai, பெ. (n.) 1. படைக் கருவி; sharp end of an instrument or a weapon. 2. அம்பு; arrow. [துண் → துணை] துணை4 duṇaidal, 4 செ.குன்றாவி. (v.t.) ஒத்தல்: to resemble, to be like. “நெய் பூசிய தொழின்மையே துணையும்” (காஞ்சிப்பு. திருக்கண். 19);. [துண் → துணை-,] துணை5 tuṇaittal, 1. செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. மாலை முதலியன கட்டுதல்; to string, or a garland. “தண்ணறுங் கழுநீர் துணைப்ப”(மதுரைக். 551);. 2. ஒத்தல் (தொல்.பொ.286, உரை);; to resemble. [துணை → துணைதல் → துணை-,] |
துணைக்கருவி | துணைக்கருவி tuṇaikkaruvi, பெ. (n.) 1. வழி வகை; means to an end, medium. 2. உதவிக் கருவி (நன்.287, விருத்);; implement, tool, instrument. [துணை + கருவி.] துணைக்கருவி tuṇaikkaruvi, பெ. (n.) 1. வழி வகை; means to an end, medium. 2. உதவிக் கருவி (நன். 287, விருத்.);; implement, tool, instrument. [துணை + கருவி] |
துணைக்காரணம் | துணைக்காரணம் tuṇaikkāraṇam, பெ. (n.) குடத்துக்குத் தண்டு சக்கரம்போலச் செயல் (காரிய); நிகழ்ச்சிக்கு உதவியாயிருக்கும் காரணம் (தொல்.சொல். 74, உரை);; instrumental or secondary cause, as the potter’s stick or wheel. [துணை + காரணம்.] துணைக்காரணம் tuṇaikkāraṇam, பெ. (n.) குடத்துக்குத் தண்டு சக்கரம்போலச் செயல் (காரிய); நிகழ்ச்சிக்கு உதவியாயிருக்கும் காரணம் (தொல்.சொல். 74, உரை);; instrumental or secondary cause, as the potter’s stick or wheel. [துணை + காரணம்] |
துணைக்குக்கி | துணைக்குக்கி tuṇaikkukki, பெ. (n.) இரைப்பைக்கு அடுத்துத் தொடுத்திருக்கும் சிறுகுடலில் ஏறக்குறைய ஒரு அடி நீளமுள்ள ஒரு பகுதி; the first portion of the small intestine measuring about one foot long (சா.அக.);. [துணை + குக்கி.] துணைக்குக்கி tuṇaikkukki, பெ. (n.) இரைப்பைக்கு அடுத்துத் தொடுத்திருக்கும் சிறுகுடலில் ஏறக்குறைய ஒரு அடி நீளமுள்ள ஒரு பகுதி; the first portion of the small intestine measuring about one foot long (சா.அக.);. [துணை + குக்கி] |
துணைக்கோள் | துணைக்கோள் tuṇaikāḷ, பெ. (n.) ஒரு கோளைச் சுற்றிச் சுழலும் சார்புக்கோள்; satellite. [துணை + கோள்.] துணைக்கோள் tuṇaikāḷ, பெ. (n.) ஒரு கோளைச் சுற்றிச் சுழலும் சார்புக்கோள்; satellite. [துணை + கோள்] |
துணைச்சகோதரி | துணைச்சகோதரி tuṇaiccaātari, பெ. (n.) கிறித்தவருள் துறவறம் பெறுவதற்குமுன் மாணவ நிலையிலுள்ளவள்; novitiate nun before ordination among christians (பாண்டி.);. [துணை + சகோதரி.] துணைச்சகோதரி tuṇaiccaātari, பெ. (n.) கிறித்தவருள் துறவறம் பெறுவதற்குமுன் மாணவ நிலையிலுள்ளவள்; novitiate nun before ordination among christians (பாண்டி.);. [துணை + சகோதரி] |
துணைச்சொல் | துணைச்சொல் tuṇaiccol, பெ. (n.) ஒத்துரைக்குஞ் சொல் (வின்.);; word or words in support of, orin seconding, previous speaker. [துணை + சொல்.] துணைச்சொல் tuṇaiccol, பெ. (n.) ஒத்துரைக்குஞ் சொல் (வின்.);; word or words in support of, or in seconding, previous speaker. [துணை + சொல்] |
துணைத்துறவி | துணைத்துறவி tuṇaittuṟavi, பெ. (n.) கிறித்தவருள் துறவு பெறுவதற்கு முன் மாணவ நிலையிலுள்ளவன் (பாண்டி);; lay disciple before ordination, among christians. துணைத்துறவி tuṇaittuṟavi, பெ. (n.) கிறித்தவருள் துறவு பெறுவதற்கு முன் மாணவ நிலையிலுள்ளவன் (பாண்டி.);; lay disciple before ordination, among christians. |
துணைபுரி-தல் | துணைபுரி-தல் duṇaiburidal, செ.கு.வி. (v.i.) உதவுதல்; to help, assist. [துணை+புரி-] |
துணைபோ-தல் | துணைபோ-தல் tuṇaipōtal, செ.கு.வி (v.i.) ஒப்பாதல்; to be similar or equal; to match. ‘அவனுக்கு இவன் துணைபோனவன்’. [துணை + போ.] துணைபோ-தல் tuṇaipōtal, செ.கு.வி. (v.i.) ஒப்பாதல்; to be similar or equal; to match. ‘அவனுக்கு இவன் துணைபோனவன்’. [துணை + போ-,] |
துணைப்பச்சை | துணைப்பச்சை tuṇaippaccai, பெ.(n.) பூப்பெய்திய பெண்ணுக்குத் துணையாக இருக்கும் பெண்ணுக்குப் பச்சைகுத்திவிடும் முறை; tatooing the girl friend of the matured girl. [துணை+பச்சை] |
துணைப்படை | துணைப்படை tuṇaippaḍai, பெ. (n.) நட்பரசரதாய்த் தனக்கு உதவுஞ் சேனை (குறள். 762, உரை);; forces of one’s allies sent to one’s aid. one of aru-vakai-p-padai, q.v. [துணை + படை.] துணைப்படை tuṇaippaḍai, பெ. (n.) நட்பரசரதாய்த் தனக்கு உதவுஞ் சேனை (குறள். 762, உரை);; forces of one’s allies sent to one’s aid. one of aru-vakai-p-{}, q.v. [துணை + படை] |
துணைப்பாய் | துணைப்பாய் tuṇaippāy, பெ. (n.) பறுவான்களில் விரிக்கப்படும் சதுரப் பாய்களின் வெளிப் புறத்துப் போடப்படும் துணைப்பாய் (டகதுர்);; studding sail. [துணை+பாய்] |
துணைப்பேறு | துணைப்பேறு tuṇaippēṟu, பெ. (n.) உதவி பெறுகை; receiving aid. [துணை + பேறு.] துணைப்பேறு tuṇaippēṟu, பெ. (n.) உதவி பெறுகை; receiving aid. [துணை + பேறு] |
துணைப்பொருள் | துணைப்பொருள் tuṇaipporuḷ, பெ. (n.) ஒப்புமை கூறப்படுவது; object of comparison. “அப்பொருளாகு முறழ் துணைப்பொருளே” (தொல்.சொல்.16);. [துணை + பொருள்.] துணைப்பொருள் tuṇaipporuḷ, பெ. (n.) ஒப்புமை கூறப்படுவது; object of comparison. “அப்பொருளாகு முறழ் துணைப்பொருளே” (தொல். சொல். 16);. [துணை + பொருள்] |
துணைமுத்தம் | துணைமுத்தம் tuṇaimuttam, பெ. (n.) வடஞ் சேர்ந்த முத்து; stringed pearls. “துஞ்சாக் கதிர்கொ டுனைமுத்தந் தொழுதேன்” (சீவக.351);. [துணை + முத்தம்.] துணைமுத்தம் tuṇaimuttam, பெ. (n.) வடஞ் சேர்ந்த முத்து; stringed pearls. “துஞ்சாக் கதிர்கொ டுணைமுத்தந் தொழுதேன்” (சீவக. 351);. [துணை + முத்தம்] |
துணைமூளை | துணைமூளை tuṇaimūḷai, பெ. (n.) மூளையின் அரைக்கால் பங்காய் தலையின் பின்பக்கத்தில் கீழ்ப்பிடரியைப் பற்றிச் சிறிய பந்து வடிவமாக இருக்கும் சிறிய மூளை; that portion of the brain which is posterior to underlies the great cerebral mass-cerebellum. |
துணைமை | துணைமை tuṇaimai, பெ. (n.) 1. பிரிவின்மை; union. “நல்லியாழ்த் துணைமையோ ரியல்பே” (தொல்.பொ.42);. 2. ஆற்றல்; ability, power. “யாஅ ரொருவ ரொருவர்த முள்ளத்தைத் தேருந் துணைமை யுடையவர்” (நாலடி.127.);. 3. உதவி; help. “துணைவரோடுந் துளபமா றுணைமை செய்ய” (சேதுபு. இலக்குமி. 25); (செ.அக.);. [துணை → துணைமை.] துணைமை tuṇaimai, பெ. (n.) 1. பிரிவின்மை; union. “நல்லியாழ்த் துணைமையோ ரியல்பே” (தொல்.பொ. 42);. 2. ஆற்றல்; ability, power. “யாஅ ரொருவ ரொருவர்த முள்ளத்தைத் தேருந் துணைமை யுடையவர்” (நாலடி. 127);. 3. உதவி; help. “துணைவரோடுந் துளபமா றுணைமை செய்ய” (சேதுபு. இலக்குமி. 25); (செ.அக.);. [துணை → துணைமை] |
துணையரண் | துணையரண் tuṇaiyaraṇ, பெ. (n.) வன்மைமிக்க சுற்றத்தாரானாகிய துணை (சுக்கிர நீதி. 300);; strong and powerful kindred, considered a means or defence. [துணை + அரண்.] துணையரண் tuṇaiyaraṇ, பெ. (n.) வன்மைமிக்க சுற்றத்தாரானாகிய துணை (சுக்கிர. நீதி. 300);; strong and powerful kindred, considered a means or defence. [துணை + அரண்] |
துணையறை | துணையறை tuṇaiyaṟai, பெ. (n.) தோரணம் முதலியவற்றின் தொங்கல் (திவா.);; ornamental hangings. [துணையல் → துணையறை.] துணையறை tuṇaiyaṟai, பெ. (n.) தோரணம் முதலியவற்றின் தொங்கல் (திவா.);; ornamental hangings. [துணையல் → துணையறை] |
துணையல் | துணையல் tuṇaiyal, பெ. (n.) பூமாலை; garland, wreath of flowers. “சாந்துங் கமழ்துணையலும்” (தேவா.562, 2);. துணையல் tuṇaiyal, பெ. (n.) பூமாலை; garland, wreath of flowers. “சாந்துங் கமழ்துணையலும்” (தேவா. 562, 2);. |
துணையாளன் | துணையாளன் tuṇaiyāḷaṉ, பெ. (n.) உதவி புரிவோன்; helper. “துணையாளனே தொழும்பாள ரெய்ப்பினில் வைப்பனே” (திருவாச.5, 98);. [துணை + ஆளன்.] துணையாளன் tuṇaiyāḷaṉ, பெ. (n.) உதவி புரிவோன்; helper. “துணையாளனே தொழும்பாள ரெய்ப்பினில் வைப்பனே” (திருவாச. 5,98);. [துணை + ஆளன்] |
துணையாளி | துணையாளி tuṇaiyāḷi, பெ. (n.) 1. மருத்துவனுக்கு இரண்டாவதாக, நோயாளிக்கு உதவி செய்யும் ஆள்; as assistant to the doctor treats the patient. 2. செவிலி; a female in hospital attending to wants of patients-nurse. 3. ஒரு காரியத்தில் சமமான பங்கெடுத்துக் கொள்பவன் (பாண்டி.);; coadjutor. [துணை + ஆளி.] துணையாளி tuṇaiyāḷi, பெ. (n.) 1. மருத்துவனுக்கு இரண்டாவதாக, நோயாளிக்கு உதவி செய்யும் ஆள்; as assistant to the doctor treats the patient. 2. செவிலி; a female in hospital attending to wants of patients-nurse. 3. ஒரு காரியத்தில் சமமான பங்கெடுத்துக் கொள்பவன் (பாண்டி.);; coadjutor. [துணை + ஆளி] |
துணையிரு-த்தல் | துணையிரு-த்தல் tuṇaiyiruttal, செ.குன்றாவி. (v.t.) பருவமுற்றாள், மகப்பேறெய்தினாள், மணப்பெண் இவர்கட்குப் பேய் முதலியவற்றால் கேடு வராதபடி உதவியாயிருத்தல்; to keep company with a girl who has attained the age of puberty or with a woman in childbirth or with the bride, protecting them from demon-attack. [துணை + இரு-.] துணையிரு-த்தல் tuṇaiyiruttal, செ.குன்றாவி. (v.t.) பருவமுற்றாள், மகப்பேறெய்தினாள், மணப்பெண் இவர்கட்குப் பேய் முதலியவற்றால் கேடு வராதபடி உதவியாயிருத்தல் (வின்.);; to keep company with a girl who has attained the age of puberty or with a woman in childbirth or with the bride, protecting them from demon-attack. [துணை + இரு-,] |
துணைவஞ்சி | துணைவஞ்சி tuṇaivañji, பெ. (n.) பிறரை வெல்ல வேனுங் கொல்லவேனுந் துணிந்து நிற்கின்றானொருவனைச் சிலகூறி உடன்பாடு கூறும் புறத்துறை (புறநா.45);; theme describing the reconciliation of a warrior with his enemy whom he is determined to conquer or kill. [துணை + வஞ்சி.] துணைவஞ்சி tuṇaivañji, பெ. (n.) பிறரை வெல்ல வேனுங் கொல்லவேனுந் துணிந்து நிற்கின்றானொருவனைச் சிலகூறி உடன்பாடு கூறும் புறத்துறை (புறநா. 45);; theme describing the reconciliation of a warrior with his enemy whom he is determined to conquer or kill. [துணை + வஞ்சி] |
துணைவலி | துணைவலி tuṇaivali, பெ. (n.) நட்பரசரால் ஆகிய ஆற்றல் (குறள்.471);; strength of a king derived from his allies. [துணை + வலி.] துணைவலி tuṇaivali, பெ. (n.) நட்பரசரால் ஆகிய ஆற்றல் (குறள். 471);; strength of a king derived from his allies. [துணை + வலி] |
துண்டகன் | துண்டகன் tuṇṭagaṉ, பெ. (n.) கபடன், வஞ்சகன்; trailor. |
துண்டகவரசு | துண்டகவரசு tuṇṭagavarasu, பெ. (n.) நச்சு மூங்கில்; poisonous bamboo. [துடை → துடைவை.] துண்டகவரசு tuṇṭagavarasu, பெ. (n.) நச்சு மூங்கில்; poisonous bamboo. [துடை → துடைவை] |
துண்டகேரி | துண்டகேரி tuṇṭaāri, பெ. (n.) 1. பருத்தி; cotton. 2. கோவை; kovai. துண்டகேரி tuṇṭaāri, பெ. (n.) 1. பருத்தி; cotton. 2. கோவை;{}. |
துண்டக்காணிமேரை | துண்டக்காணிமேரை tuṇṭakkāṇimērai, பெ. (n.) சிற்றூர்க் காணிகளையும் அவற்றின் விளைவையும் கணக்கிட்டுச் சிற்றூர் அலுவலர்களுக்குக் கொடுக்கப்படும் தவசச் சம்பளம்; fees in kind paid to the village officers calculated from the number of kani in a village and the average produce per kani M.N.A.D. 1, 173. |
துண்டதுண்டம் | துண்டதுண்டம் duṇṭaduṇṭam, பெ. (n.) சின்ன பின்னம்; very small pieces. “துண்ட துண்டங்கள் செய்தான்” (கம்பரா.சடாயுவுயிர்.109);. [துண்டம் + துண்டம்.] துண்டதுண்டம் duṇṭaduṇṭam, பெ. (n.) சின்ன பின்னம்; very small pieces. “துண்ட துண்டங்கள் செய்தான்” (கம்பரா.சடாயுவுயிர். 109);. [துண்டம் + துண்டம்] |
துண்டன் | துண்டன் tuṇṭaṉ, பெ. (n.) கொலைஞன்; murderer. ‘துண்டனாகிய துட்பண்ணியன்’ (சேதுபு. அக்கினி.44);. துண்டன் tuṇṭaṉ, பெ. (n.) கொலைஞன்; murderer. ‘துண்டனாகிய துட்பண்ணியன்’ (சேதுபு. அக்கினி. 44);. |
துண்டமதி | துண்டமதி duṇṭamadi, பெ. (n.) பிறைத் திங்கள்; crescent. “துண்டமதி நுதலாளையும்” (பதினொ. திருத்தொண். திருவந். 7);. [துண்டம் + மதி.] துண்டமதி duṇṭamadi, பெ. (n.) பிறைத் திங்கள்; crescent. “துண்டமதி நுதலாளையும்” (பதினொ. திருத்தொண். திருவந். 7);. [துண்டம் + மதி] |
துண்டமிழு-த்தல் | துண்டமிழு-த்தல் tuṇṭamiḻuttal, செ.கு.வி. (v.i.) தோட்டங்களிற் சிறு வாய்க்கால் அமைத்தல்; to make small channels in garden beds. [துண்டம் + இழு-.] துண்டமிழு-த்தல் tuṇṭamiḻuttal, செ.கு.வி. (v.i.) தோட்டங்களிற் சிறு வாய்க்கால் அமைத்தல்; to make small channels in garden beds. [துண்டம் + இழு-,] |
துண்டம் | துண்டம் tuṇṭam, பெ.(n.) எலும்பில்லாத பகுதி: fillet. [துண்டு+அம்] துண்டம்1 tuṇṭam, பெ. (n.) 1. துண்டு; piece, slice. “மதித்துண்ட மேவுஞ் சுடர்த் தொல்சடை” (தேவா.79, 3);. 2. சிறுதுணி; a small piece of cloth. 3. சிறுவாய்க்கால்; small canal. 4. பிரிவு; section, division. 5. சிறிய வயற்பகுதி; a small plot of field. 6. மீன் துண்டம்; a piece of fish meat. துண்டம்2 tuṇṭam, பெ. (n.) 1. பறவை மூக்கு; beak, bill. “துண்டப்படையால்” (கம்பரா. சடாயுவுயிர் 109);. 2. மூக்கு; nose. “தோன்றா நகையுடன் றுண்டமுஞ் சுட்டி” (கல்லா. 63, 8);. 3. முகம் (பிங்.);; face. 4. யானைத்துதிக்கை; elephant’s trunk. 5. சாரைப்பாம்பு (பிங்.);; rat snake. 6. வாளலகு (ஆயுதவலகு);; blade, as of a sword. துண்டம்1 tuṇṭam, பெ. (n.) 1. துண்டு; piece, slice. “மதித்துண்ட மேவுஞ் சுடர்த் தொல்சடை” (தேவா. 79,3);. 2. சிறுதுணி; a small piece of cloth. 3. சிறுவாய்க்கால்; small canal. 4. பிரிவு; section, division. 5. சிறிய வயற்பகுதி; a small plot of field. 6. மீன் துண்டம்; a piece of fish- meat. துண்டம்2 tuṇṭam, பெ. (n.) 1. பறவை மூக்கு; beak, bill. “துண்டப்படையால்” (கம்பரா. சடாயுவுயிர். 109);. 2. மூக்கு; nose. “தோன்றா நகையுடன் றுண்டமுஞ் சுட்டி” (கல்லா. 63, 8);. 3. முகம் (பிங்.);; face. 4. யானைத்துதிக்கை; elephant’s trunk. 5. சாரைப்பாம்பு (பிங்.);; rat snake. 6. வாளலகு (ஆயுதவலகு);; blade, as of a sword. |
துண்டரிகம் | துண்டரிகம் tuṇṭarigam, பெ. (n.) துண்டரிக்கம் பார்க்க;see tundarikkam. “துண்டரிகப் பிள்ளைதனைச் சூழ்ந்து பிடித்து” (ஆதியூரவதானி);. துண்டரிகம் tuṇṭarigam, பெ. (n.) துண்டரிக்கம்1 2 பார்க்க;See. {}. “துண்டரிகப் பிள்ளைதனைச் சூழ்ந்து பிடித்து” (ஆதியூரவதானி);. |
துண்டரிக்கம் | துண்டரிக்கம் tuṇṭarikkam, பெ. (n.) 1. கொடுமை (வின்.);; oppression. 2. தொந்தரவு (வின்.);; quarrelsomeness. 3. முகக்களை; bright intelligent look. 4. கண்டிப்பு; sharpness, curtness, decisiveness, as in speech. ‘அவன் துண்டரிக்கமாய்ப் பேசுகிறான்’. தெ. துண்டரிக்கமு துண்டரிக்கம் tuṇṭarikkam, பெ. (n.) 1. கொடுமை (வின்.);; oppression. 2. தொந்தரவு (வின்);; quarrelsomeness. 3. முகக்களை; bright intelligent look. 4. கண்டிப்பு; sharpness, curtness, decisiveness, as in speech. ‘அவன் துண்டரிக்கமாய்ப் பேசுகிறான்’. தெ. துண்டரிக்கமு |
துண்டாக்கினி | துண்டாக்கினி tuṇṭākkiṉi, பெ. (n.) நிலவுபோன்று காய் காய்க்கும் எருக்கஞ் செடி; madar plant. |
துண்டாடு-தல் | துண்டாடு-தல் duṇṭāṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) துண்டு துண்டாக வெட்டுதல் (வின்.);; to cut in pieces, as a board. [துண்டு + ஆடு.] துண்டாடு-தல் duṇṭāṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) துண்டு துண்டாக வெட்டுதல் (வின்.);; to cut in pieces, as a board. [துண்டு + ஆடு-,] |
துண்டாயம் | துண்டாயம் tuṇṭāyam, பெ. (n.) 1. பொற் பணம்; gold fanam. 2. பொன்மணல்; gold sand. [துண்டு + ஆயம்.] துண்டாயம் tuṇṭāyam, பெ. (n.) 1. பொற் பணம்; gold fanam. 2. பொன்மணல்; gold sand. [துண்டு + ஆயம்] |
துண்டாலபித்தி | துண்டாலபித்தி tuṇṭālabitti, பெ. (n.) வெள்ளூமத்தை; white datura. |
துண்டி | துண்டி1 tuṇṭittal, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வெட்டுதல்; to cut, sever. “இருபதமு மழுவாற் றுண்டித்து” (சேதுபு. கடவு.12);. 2. கிழித்தல் (வின்.);; to tear up. 3. பிரித்தல்; to divide, separate. ‘அவனை அக்கூட்டத்தினிற்று துண்டித்துவிட்டார்’. 4. சுருக்கிப் பேசுதல்; to cut short one’s words, speak in few words. ‘அவன் துண்டித்துப் பேசுகிறான்’ (வின்.);. 5. மறுத்தல் (வின்.);; to dispute, disprove. 6. கண்டித்தல்; to rebuke sharply. [துண்டு → துண்டி → துண்டித்தல்.] துண்டி1 tuṇṭittal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வெட்டுண்ணுதல்; to be cut off, detached, broken. 2. கடித்தபுண் வீங்குதல்; to swell, as the skin from a bite. 3. கண்டிப்பாதல்; to be strict. “துண்டித்துக் கேட்டான்”. துண்டி3 tuṇṭi, பெ. (n.) 1. துண்டாய்க் கிடக்குத் தரிசு நிலம்; detached piece of high land left waste; waste land surrounded by fields. 2. சுழி; small arm of the sea. துண்டி4 tuṇṭi, பெ. (n.) 1. கொப்பூழ்; navel. 2. பறவை மூக்கு; beak. துண்டி1 tuṇṭittal, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வெட்டுதல்; to cut, sever. “இருபதமு மழுவாற் றுண்டித்து” (சேதுபு. கடவு. 12);. 2. கிழித்தல் (வின்.);; to tear up. 3. பிரித்தல்; to divide, separate. ‘அவனை அக்கூட்டத்தினின்று துண்டித்துவிட்டார்’ 4. சுருக்கிப் பேசுதல்; to cut short one’s words, speak in few words. ‘அவன் துண்டித்துப் பேசுகிறான்’ (வின்.);. 5. மறுத்தல் (வின்.);; to dispute, disprove. 6. கண்டித்தல்; to rebuke sharply. [துண்டு → துண்டி → துண்டித்தல்] துண்டி2 tuṇṭittal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. v வெட்டுண்ணுதல்; to be cut off, detached, broken. 2. கடித்தபுண் வீங்குதல்; to swell, as the skin from a bite. 3. கண்டிப்பாதல்; to be strict. “துண்டித்துக் கேட்டான்”. துண்டி3 tuṇṭi, பெ. (n.) 1. துண்டாய்க் கிடக்குந் தரிசு நிலம்; detached piece of high land left waste; waste land surrounded by fields. 2. கழி; small arm of the sea. |
துண்டிகேசி | துண்டிகேசி tuṇṭiāci, பெ. (n.) 1. உண்ணாக்கின் கொப்புளம்; a large boil on the palate. 2. பெரிய கோவை; Indian caper. |
துண்டிகை | துண்டிகை tuṇṭigai, பெ. (n.) துண்டி3 பார்க்க (யாழ்.அக.);;see tundi. துண்டிகை tuṇṭigai, பெ. (n.) துண்டி3 பார்க்க (யாழ்.அக.);;See. {}. |
துண்டித்துப்பிடி-த்தல் | துண்டித்துப்பிடி-த்தல் tuṇḍittuppiḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. பேசுவோனைத் தடைப்படுத்தி வினா எழுப்புதல்; to interrupt one’s speech with questions. 2. நெருக்குதல்; to press, ply card. [துண்டித்து + பிடித்தல்.] துண்டித்துப்பிடி-த்தல் tuṇḍittuppiḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. பேசுவோனைத் தடைப்படுத்தி வினா எழுப்புதல்; to interrupt one’s speech with questions. 2. நெருக்குதல்; to press, ply card. [துண்டித்து + பிடித்தல்] |
துண்டிப்பால் | துண்டிப்பால் tuṇṭippāl, பெ. (n.) காட்டாமணக்குப் பால்; juice of physic nut plant. |
துண்டிருசால் | துண்டிருசால் tuṇṭirucāl, பெ. (n.) பகுதி பகுதியாகப் பிரித்துச் செலுத்தும் வரி; part remittance, remittance made in instalments. 2. அதிக வரி; extra taxes. [துண்டு + இருசால்.] துண்டிருசால் tuṇṭirucāl, பெ. (n.) பகுதி பகுதியாகப் பிரித்துச் செலுத்தும் வரி; part remittance, remittance made in instalments. 2. அதிக வரி; extra taxes. [துண்டு + இருசால்] |
துண்டிலம் | துண்டிலம் tuṇṭilam, பெ. (n.) கக்கரிக்காய்; cucumber. [துண்டு → துண்டிலம்.] துண்டிலம் tuṇṭilam, பெ. (n.) கக்கரிக்காய்; cucumber. [துண்டு → துண்டிலம்] |
துண்டில் | துண்டில் tuṇṭil, பெ. (n.) மூங்கில் (அக.நி.);; bamboo. [துண்டு → துண்டில்.] துண்டில் tuṇṭil, பெ. (n.) மூங்கில் (அக.நி.);; bamboo. [துண்டு → துண்டில்] |
துண்டீரன் | துண்டீரன் tuṇṭīraṉ, பெ. (n.) காஞ்சியில் ஆட்சிபுரிந்த அரசன்; an ancient king of canjeevaram. ‘துண்டீரனும் … அரசுசெய் தளித்ததந் நகரம்’ (கந்தபு.திருநகரப்.87);. துண்டீரன் tuṇṭīraṉ, பெ. (n.) காஞ்சியில் ஆட்சிபுரிந்த அரசன்; an ancient king of canjeevaram. ‘துண்டீரனும். . . அரசுசெய் தளித்ததந் நகரம்’ (கந்தபு.திருநகரப். 87);. |
துண்டீரபுரம் | துண்டீரபுரம் tuṇṭīraburam, பெ. (n.) காஞ்சிபுரம்; conjeevaram, as the capital of Tudiram, “காஞ்சி துண்டீரபுரமெனப் புகல நின்றதுவே” (கந்தபு. திருநகரப். 73);. துண்டீரபுரம் tuṇṭīraburam, பெ. (n.) காஞ்சிபுரம்; conjeevaram, as the capital of {}. “காஞ்சி துண்டீரபுரமெனப் புகல நின்றதுவே” (கந்தபு. திருநகரப். 73);. |
துண்டு | துண்டு1 tuṇṭu, பெ. (n.) ஆடை வகையுள் ஒன்று; a kind of towel. [துள் → துண்டு (மு.தா.141);.] துண்டு2 tuṇṭu, பெ. (n.) 1.கூறு; piece, bit, fragment, slice, scrap, morsel. 2. பிரிவு; section, division strip. 3. கையொப்பச்சீட்டு (யாழ்.அக.);; chit, billet, ticket, small note. 5. சிறுதுணி; small piece of cloth; towel. 6. இரண்டு பெரிய சிப்பமேனும் நான்கு சிறிய சிப்பமேனுங் கொண்ட புகையிலைக் கட்டு; bale of tobacco consisting of four small or two large cippam. 7. 20 கவுளி கொண்ட வெற்றிலைக்கட்டு; a bale of betel leaves containing 20 kavuli. 8. இழப்பு; loss, as in trade. 9. துண்டுவாரம் பார்க்க;see tunduvâram. 10. தனி; separateness. ‘அந்த வேலை துண்டாய் நடக்கட்டும்’. 11. எச்சம்; balance. ‘துண்டுப் பணம்’ (நாஞ்.);. [துண்டு → துண்டி.] துண்டு3 tuṇṭu, பெ. (n.) ஆடை வகையுள் ஒன்று; a kind of towel. [துள் → துண்டு (மு.தா. 141);] துண்டு2 tuṇṭu, பெ. (n.) 1. கூறு; piece, bit, fragment, slice, scrap, morsel. 2. பிரிவு; section, division strip. 3. கையொப்பச்சீட்டு (யாழ்.அக.);; receipt. 4. சீட்டு; chit, billet, ticket, small note. 5. சிறுதுணி; small piece of cloth; towel. 6. இரண்டு பெரிய சிப்பமேனும் நான்கு சிறிய சிப்பமேனுங் கொண்ட புகையிலைக் கட்டு; bale of tobacco consisting of four small or two large cippam. 7. 20 கவுளி கொண்ட வெற்றிலைக்கட்டு; a bale of betel leaves containing 20 kavuli. 8. இழப்பு; loss, as in trade. 9. துண்டுவாரம் பார்க்க;See. {}. 10. தனி; separateness. ‘அந்த வேலை துண்டாய் நடக்கட்டும்’. 11. எச்சம்; balance. ‘துண்டுப் பணம்’ (நாஞ்.);. [துண்டு → துண்டி] |
துண்டு சேறு | துண்டு சேறு tuṇṭucēṟu, பெ. (n.) துண்டுதுண்டாய்க் கடலடிப் பரப்பிலுள்ள சேறு (செங்.மீன்.);; pieces of bog land under the sea. [துண்டு + சேறு.] |
துண்டு மல்லிகைக் கதைப்பாடல் | துண்டு மல்லிகைக் கதைப்பாடல் duṇṭumalligaiggadaippāṭal, பெ..(n.) கோவைப் பகுதி இருளர்களின் கதைப்பாடல்; a dialogue song of the Irulas of Coimbatore. [துண்டு+மல்லிகை+கதை+பாடல்] |
துண்டுகல்வணம் | துண்டுகல்வணம் tuṇṭugalvaṇam, பெ. (n.) அரைக்கவ்வல் பார்க்க;see araikkawal. [துண்டு+கவ்வணம்] |
துண்டுக்கத்தரி | துண்டுக்கத்தரி tuṇṭukkattari, பெ. (n.) துண்டுக்கத்திரி பார்க்க (யாழ்.அக.);;see tundu-k-kattiri. [துண்டு + கத்தரி.] துண்டுக்கத்தரி tuṇṭukkattari, பெ. (n.) துண்டுக்கத்திரி பார்க்க (யாழ்.அக);;See. {}. [துண்டு + கத்தரி] |
துண்டுக்கத்திரி | துண்டுக்கத்திரி tuṇṭukkattiri, பெ. (n.) ஒரு வகை நச்சுப்புழு (வின்.);; a kind of venemous. [துண்டு + கத்திரி.] துண்டுக்கத்திரி tuṇṭukkattiri, பெ. (n.) ஒரு வகை நச்சுப்புழு (வின்.);, a kind of venemous. [துண்டு + கத்திரி] |
துண்டுக்காணி | துண்டுக்காணி tuṇṭukkāṇi, பெ. (n.) துண்டி2 பார்க்க (வின்.);;see tundi. [துண்டு + காணி.] துண்டுக்காணி tuṇṭukkāṇi, பெ. (n.) துண்டி2 3 பார்க்க (வின்.);;See. {}. [துண்டு + காணி] |
துண்டுசேறு | துண்டுசேறு tuṇṭucēṟu, பெ. (n.) துண்டுதுண்டாய்க் கடலடிப் பரப்பிலுள்ள சேறு (செங். மீன்);; pieces of bog land under the sea. [துண்டு + சேறு] |
துண்டுதுடக்கு | துண்டுதுடக்கு duṇḍuduḍakku, பெ. (n.) 1. சிறுதுணுக்கு; small piece, fragment. 2. தீண்டக்கூடா பொருள்; unclean object. [துண்டு + துடக்கு.] துண்டுதுடக்கு duṇḍuduḍakku, பெ. (n.) 1. சிறுதுணுக்கு; small piece, fragment. 2. தீண்டக்கூடா பொருள்; unclean object. [துண்டு + துடக்கு] |
துண்டுத்தடி | துண்டுத்தடி tuṇḍuttaḍi, பெ. (n.) பெரிய மீன்களின் வேகத்தைக் குறைக்க ஆடுஞ் சிறுதடி (தஞ்சை.மீன்.);; a small rod, used to reduce the speed of the big size fishes. [துண்டு + தடி.] துண்டுத்தடி tuṇḍuttaḍi, பெ. (n.) பெரிய மீன்களின் வேகத்தைக் குறைக்க ஆடுஞ் சிறுதடி (தஞ்சை.மீன்);; a small rod, used to reduce the speed of the big size fishes. [துண்டு + தடி] |
துண்டுந்துணியுமாக | துண்டுந்துணியுமாக tuṇṭunduṇiyumāka, வி.எ. (adv.) துண்டு துண்டாக; in jumps, in pieces, in cloths. ‘அரத்தந் துண்டுத் துணியுமாகக் கிடக்கிறது’. [துண்டு + துணியுமாக.] துண்டுந்துணியுமாக tuṇṭunduṇiyumāka, வி.எ. (adv.) துண்டு துண்டாக; in jumps, in pieces, in cloths. ‘அரத்தந் துண்டுந் துணியுமாகக் கிடக்கிறது’. [துண்டு + துணியுமாக] |
துண்டுபடு-தல் | துண்டுபடு-தல் duṇḍubaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.) துண்டுவிழு- பார்க்க;see tunduvilu. [துண்டு + படு.] துண்டுபடு-தல் duṇḍubaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.) துண்டுவிழு-2 பார்க்க;See. {}. [துண்டு + படு-,] |
துண்டுபிடி-த்தல் | துண்டுபிடி-த்தல் tuṇḍubiḍittal, 4 செ.கு.வி. (vi.) ஒயிலாட்டம் ஆடுவோர்கையில் துண்டு ஏந்துதல்; to holds hand kerchief in oyilattamfolk dance. [துண்டு+பிடி] |
துண்டுப்பத்திரிகை | துண்டுப்பத்திரிகை tuṇṭuppattirigai, பெ. (n.) தனிக்கடிதவாயிலாக வெளியிடப்படும் சிற்றிதழ்; leaflet. [துண்டு + பத்திரிகை.] துண்டுப்பத்திரிகை tuṇṭuppattirigai, பெ. (n.) தனிக்கடிதவாயிலாக வெளியிடப்படும் சிற்றிதழ்; leaflet. [துண்டு + பத்திரிகை] |
துண்டுப்புள்ளி | துண்டுப்புள்ளி tuṇṭuppuḷḷi, பெ. (n.) துண்டுவாரம் பார்க்க;see tunduväram. [துண்டு + புள்ளி.] துண்டுப்புள்ளி tuṇṭuppuḷḷi, பெ. (ո.) துண்டுவாரம் பார்க்க;See. {}. [துண்டு + புள்ளி] |
துண்டுமானியம் | துண்டுமானியம் tuṇṭumāṉiyam, பெ.(n.) ஓமலூர்வட்டத்திலுள்ள சிற்றுர்; a village in Omalur Taluk. [துண்டு+மானியம்] |
துண்டுருட்டி | துண்டுருட்டி tuṇṭuruṭṭi, பெ. (n.) 1. அடிமரத்தின் உருண்டை வடிவம்; roundness of trunk. 2. பெருவயிறு; large abdomen. [துண்டு + உருட்டி.] துண்டுருட்டி tuṇṭuruṭṭi, பெ. (n.) 1. அடிமரத்தின் உருண்டை வடிவம்; roundness of trunk. 2. பெருவயிறு; large abdomen. [துண்டு + உருட்டி] |
துண்டுருட்டிக் காளை | துண்டுருட்டிக் காளை tuṇṭuruṭṭikkāḷai, பெ. (n.) கொழுத்த காளை (வின்.);; fat bull. [தின்றுருட்டி + காளை → துண்டுருட்டிக் காளை.] |
துண்டுருட்டிக்காளை | துண்டுருட்டிக்காளை tuṇṭuruṭṭikkāḷai, பெ. (n.) கொழுத்த காளை (வின்.);; fat bull. [தின்றுருட்டி + காளை → துண்டுருட்டிக் காளை] |
துண்டுவலை | துண்டுவலை tuṇṭuvalai, பெ. (n.) வலையின் ஒரு கூறு (செங்.மீன்.);; part of a fish net. [துண்டு + வலை.] துண்டுவலை tuṇṭuvalai, பெ. (n.) வலையின் ஒரு கூறு (செங்.மீன்.);; part of a fish net. [துண்டு + வலை] |
துண்டுவாசிகூட்டு-தல் | துண்டுவாசிகூட்டு-தல் duṇṭuvāciāṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) தவசம் முதலியவற்றால் இழப்பிற்கு ஈடு பெறுதல் (வின்.);; to make good a loss, especially to grain (செ.அக.);. [துண்டு + வாசிகூட்டு.] துண்டுவாசிகூட்டு-தல் duṇṭuvāciāṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) தவசம் முதலியவற்றால் இழப்பிற்கு ஈடு பெறுதல் (வின்.);; to make good a loss, especially to grain (செ.அக.);. [துண்டு + வாசிகூட்டு-,] |
துண்டுவாரம் | துண்டுவாரம் tuṇṭuvāram, பெ. (n.) மொத்த விளைவில் நிலவுடைமையாளர்க்குரிய பகுதி; mirasudar’s share of the produce. [துண்டு + வாரம்.] துண்டுவாரம் tuṇṭuvāram, பெ. (n.) மொத்த விளைவில் நிலவுடைமையாளர்க்குரிய பகுதி; mirasudar’s share of the produce. [துண்டு + வாரம்] |
துண்டுவிழு-தல் | துண்டுவிழு-தல் duṇṭuviḻudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வேண்டிய அளவுக்கு மேல் மிச்சப்பகுதி அமைதல்; to have a piece left over after a material has been cut into pieces or required length, as a cloth. “வேட்டி துண்டு விழுந்தது”. 2. வேண்டிய அளவுக்குக் குறைபடுதல்; to be deficient. ‘கொடுக்க வேண்டிய பணத்துக்கு பத்துரூபா துண்டு விழுகிறது’. 3. இழப்பாதல்; to end in loss, as trade. [துண்டு + விழு-.] துண்டுவிழு-தல் duṇṭuviḻudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வேண்டிய அளவுக்கு மேல் மிச்சப்பகுதி அமைதல்; to have a piece left over after a material has been cut into pieces or required length, as a cloth. “வேட்டி துண்டு விழுந்தது” 2. வேண்டிய அளவுக்குக் குறைபடுதல்; to be deficient. ‘கொடுக்க வேண்டிய பணத்துக்கு பத்துரூபா துண்டு விழுகிறது’. 3 இழப்பாதல்; to end in loss, as trade. [துண்டு + விழு-,] |
துண்டுவெளியீடு | துண்டுவெளியீடு tuṇṭuveḷiyīṭu, பெ. (n.) அட்டைகளின்றி அல்லது கட்டுமானம் செய்யப்படாமல் தாளில் அச்சிடப்பட்ட ஒரு சிறு புத்தகம்; pamphlet, handbill. [துண்டு + வெளியீடு.] துண்டுவெளியீடு tuṇṭuveḷiyīṭu, பெ. (n.) அட்டைகளின்றி அல்லது கட்டுமானம் செய்யப்படாமல் தாளில் அச்சிடப்பட்ட ஒரு சிறு புத்தகம் (அச்சு.);; pamphlet, handbill. [துண்டு + வெளியீடு] |
துண்டை | துண்டை tuṇṭai, பெ. (n.) துடுக்கானவன்; bold, rash person. ‘துண்டையான பையல்’. [துள் → துண் → துண்டு → துண்டை (மு.தா.60);. துண்டை tuṇṭai, பெ. (n.) துடுக்கானவன்; bold, rash person. ‘துண்டையான பையல்’. [துள் → துண் → துண்டு → துண்டை (மு.தா. 60);] |
துண்ணிடு-தல் | துண்ணிடு-தல் duṇṇiḍudal, செ.கு.வி. (v.i.) அச்சத்தால் திடுக்கிடுதல் (யாழ்.அக.);; to start, as in fright. [துண் → துண்ணிடு.] துண்ணிடு-தல் duṇṇiḍudal, செ.கு.வி. (v.i.) அச்சத்தால் திடுக்கிடுதல் (யாழ்.அக.);; to start, as in fright. [துண் → துண்ணிடு-,] |
துண்ணூறு | துண்ணூறு tuṇṇūṟu, பெ. (n.) திருநீறு பார்க்க;see tiruniru. ‘துண்ணூற்று மடல்’. துண்ணூறு tuṇṇūṟu, பெ. (n.) திருநீறு பார்க்க;See. {}. ‘துண்ணூற்று மடல்’. |
துண்ணெனல் | துண்ணெனல் tuṇīeṉal, பெ. (n.) 1. திடுக்கிடுதற் குறிப்பு; expr signifying startling. “எயினர்கோன் துண்ணென்றான்” (கம்பரா. குகப். 28);. 2. அச்சக்குறிப்பு; expr. signifying frightening. “ஏதிலார் துண்ணென்ன மேல்விளங்கி” (திருவாச.19, 10);. 3. விரைவுக் குறிப்பு; suddenness. “துண்ணென வென்னுள மன்னிய சோதி” (திருவாச.497);. [துண் + எனல்.] துண்ணெனல் tuṇīeṉal, பெ. (n.) 1. திடுக்கிடுதற் குறிப்பு; expr. signifying startling. “எயினர்கோன் துண்ணென்றான்” (கம்பரா. குகப். 28);. 2. அச்சக்குறிப்பு; expr. signifying frightening. “ஏதிலார் துண்ணென்ன மேல்விளங்கி” (திருவாச. 19, 1௦);. 3. விரைவுக் குறிப்பு; suddenness. “துண்ணென வென்னுள மன்னிய சோதி” (திருவாச. 497);. [துண் + எனல்] |
துண்ணை | துண்ணை tuṇṇai, பெ.(n.) ஆண்குறி; male organ. பட துண்னெ [துண்-துண்ணு-துண்ணை] |
துதகாரம் | துதகாரம் dudakāram, பெ. (n.) துப்பும்போது எழும் ஒலி (யாழ்.அக.);; noise of spitting. |
துதசிரம் | துதசிரம் dudasiram, பெ. (n.) பேய்பிடித்தவர் போலத் தலையை ஆட்டும் நளிநய வகை;(பரத பாவ.72);; [Skt.dhuta+{} → த. துதசிரம்] |
துதமுகம் | துதமுகம் dudamugam, பெ. (n.) முகநளிநயம் (அபிநயம்); பதினான்கனுள் வேண்டாமை குறித்தற்கு இடம் வலமாகத் தலையை யாட்டுகை. (சது.);;({}); shaking one’s head in refusal, one of 14 muka-v- {}. [Skt. dhuta → த. துதம்+முகம்] |
துதம் | துதம் dudam, பெ. (n.) துதி2 பார்க்க;see tuti. “வாயோரீ ரைஞ்ஞூறு துதங்க ளார்ந்த” (திங். பெருமாள். 1, 2);. துதம்2 dudam, பெ. (n.) அசைவு (வி);; motion, vibration, oscillation, agitation. துதம் tudam, பெ. (n.) துதி2 பார்க்க;See. tuti. “வாயோரீ ரைஞ்ஞூறு துதங்க ளார்ந்த” (திங். பெருமாள். 1,2);. துதம்2 tutam, பெ. (n.) அசைவு (வி.);; motion, vibration, oscillation, agitation. |
துதாங்கனம் | துதாங்கனம் tutāṅgaṉam, பெ. (n.) தூயவொழுக்கம்; good habits. துன்ப வர்க்குத் துதாங்கனத் தொன்றுமே” (நீலகேசி, 316);. |
துதாங்கு | துதாங்கு tutāṅgu, பெ. (n.) துதாங்கனம் பார்க்க;see {}. “துதாங்கென் றாத்தர் சொன்னவ” (நீலகேசி, 356);. |
துதாமுதலாய் | துதாமுதலாய் dudāmudalāy, வி.எ. (adv.) முழுதும்; wholly, entirely. தெ. துதாமொதலுக |
துதி | துதி1 dudi, பெ. (n.) நுனி; point, sharp edge. “துதிவா யெஃகமொடு” (புறநா.253);. [நுனி → நுதி → துதி (த.வ.65);.] துதி2 dudi, பெ. (n.) 1. துருத்தி; bellows. “மயிர்த் துதி யலற வூதலின்” (சீவக.2530);. 2. உறை; sheath, scabbard. “துதியவள் ளுகிர்” (அகநா.8);. துதி3 dudi, பெ. (n.) தூதுளை பார்க்க;see tutulai; climbing brinjal. துதி1 tuti, பெ. (n.) நுனி; point, sharp edge. “துதிவா யெஃகமொடு” (புறநா.253);. [நுனி → நுதி → துதி (த.வ. 65);] துதி2 tuti, பெ. (n.) 1. துருத்தி; bellows. “மயிர்த் துதி யலற வூதலின்” (சீவக. 253௦);. 2. உறை; sheath, scabbard. “துதியவள் ளுகிர்” (அகநா. 8);. துதி3 tuti, பெ. (n.) தூதுளை பார்க்க;See. {}; climbing brinjal. துதி1 dudi, பெ. (n.) 1. வழிபாட்டுப்பா (தோத்திரம்.); (சூடா.);; praise, eulogy. “துதிவாய் தொறுங் கொளும்… வெங்கை” (வெங்கைக்கோ.62); 2. புகழ்; fame. “துதியறு பிறவி” (கம்பரா. சடாயு-வுயிர்.193);. [Skt.stuti → த. துதி2] துதி2 dudiddal, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. புகழ்தல் (சூடா.);; to praise, eulogise, to fatter. “விண்ணோடு மண்ணுந் துதித்தாலும்”(திருவாச.7,10); 2. தொழுதல். (உரி.நி.);; to worship 3. நினைத்தல்; to think “கனவிலும் அதைத் துதிக்கமாட்டேன்” (வின்.); [Skt. stuti → த. துதி1-] |
துதிகை | துதிகை dudigai, பெ. (n.) துதியை 1 பார்க்க;see tudiyai, 1. “துதிகைப் பிறைபோலுந் தோற்றச் சேய் தன்னை” (இரகு.இந்து.62);. [Skt. {} → த. துதிகை] |
துதிக்கரம் | துதிக்கரம் dudikkaram, பெ. (n.) துதிக்கை பார்க்க;see tutikkai. “தந்தியுந் துதிக்கரஞ் சலித்து நின்றது” (செவ்வந்தி. 4 உரையூரழித். 92);. [துதி + கரம்.] துதிக்கரம் tuti-k-karam, பெ. (n.) துதிக்கை பார்க்க;See. tutikkai. “தந்தியுந் துதிக்கரஞ் சலித்து நின்றது” (செவ்வந்தி. 4, உரையூரழித். 92);. [துதி + கரம்] |
துதிக்கை | துதிக்கை dudikkai, பெ. (n.) தும்பிக்கை; elephant’s trunk. “துதிக்கையி னுதிக்கே கூழை வாரென்னும்” (கலிவ்.560);. [நுனி → நுதி → துதி → துதிக்கை.] துதிக்கை tuti-k-kai, பெ. (n.) தும்பிக்கை; elephant’s trunk. “துதிக்கையி னுதிக்கே கூழை வாரென்னும் (கலிவ். 56௦);. [நுனி → நுதி → துதி → துதிக்கை] |
துதிநிந்தை | துதிநிந்தை dudinindai, பெ. (n.) இகழா விகழ்ச்சி (யாழ்.அக.);; censure or ridicule under the garb of praise. [Skt. stuti + ninda → த. துதிநிந்தை] |
துதிபாடி | துதிபாடி dudipāṭi, பெ. (n.) sycophant, flatterer. “அமைச்சர்கள் துதிபாடிகளுக்கு இடம் கொடுக்கக்கூடாது”. (க்ரியா); த.வ. புகழ்பாடி |
துதிபாடு-தல் | துதிபாடு-தல் dudipāṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) to sing the praises of, flatter (the powerful and the rich to gain advantage);. “தலைவர்களைத் துதிபாடவே தொண்டர்களுக்கு நேரம் இல்லை!/ தனி நபருக்குத் துதிபாடும் வழக்கம் ஒழிய வேண்டும்”. (இ.வ.); [Skt. stuti → த. துதி+பாடு] |
துதியணி | துதியணி dudiyaṇi, பெ.(n.) திருவாடானை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Tiruvadanai Taluk. [துதி+அணி] |
துதியம் | துதியம் dudiyam, பெ. (n.) கசப்புப் புடலையின் உள்ளகம் (வின்.);; pulp of the bitter snake-gourd. துதியம் tutiyam, பெ. (n.) கசப்புப் புடலையின் உள்ளகம் (வின்.);; pulp of the bitter snake-gourd. |
துதியரிசி | துதியரிசி dudiyarisi, பெ. (n.) வழிபாட்டுக்குரிய செஞ்சாந்து (குங்குமம்); கலந்த அரிசி (சோபனாட்சதை); (தைலவ. தைல);; saffron – stained rice, used in benediction. த.வ. மங்கலஅரிசி [Skt. stuti → த. துதி + அரிசி] |
துதியை | துதியை dudiyai, பெ. (n.) 1. வெண்பக்கம் (சுக்கிலம்); அல்லது கரும்பக்கம் (கிருட்டிண பட்சங்களில்); இரண்டாம் பிறை நிலை (திதி);; second day of the bright or dark fortnight. “துதியைத் திங்கள் கண்டென” (இரசு.தேனுவ.122); 2. இரண்டாம் வேற்றுமை(வி.வி.6);;(Gram.); second case. [Skt. {} → த. துதியை] |
துதிவாதம் | துதிவாதம் dudivādam, பெ. (n.) புகழுரை; panegyric, word of praise. “அர்த்தவாத துதிவாதங்களுக்கும் அப்பொருள் கூடாமை யால்” (சிவசம.35);. [Skt. stuti-{} → த. துதிவாதம்] |
துதை | துதை1 dudaidal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) 1. செறிதல்; to be crowded, thick, close, intense. “தோடமை முழவின் றுதைகுரலாக” (அகநா.82);. 2. மிகுதல்; to abound; to be copious, interse. 3. படிதல்; to be steeped. “வெண்ணீறு துதைந்தெழு…. வயிரத் தொப்பனே” (திருவாச.296);. [துற்று → துத்து → துது → துதை → துதை-, (வே.க.261);.] துதை2 dudaiddal, 1. செ.குன்றாவி. (v.t.) நெருக்குதல் (யாழ்.அக.);; to press together. [துதை → துதை-,] துதை3 dudai, பெ. (n.) நெருக்கம் (வின்.);; closeness, crowded state. துதை1 dudaidal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) 1. செறிதல்; to be crowded, thick, close, intense. “தோடமை முழவின் றுதைகுரலாக” (அகநா.82);. 2. மிகுதல்; to abound; to be copious, interse. 3. படிதல்; to be steeped. “வெண்ணீறு துதைந்தெழு… வயிரத் தொப்பனே” (திருவாச. 29.6);. [துற்று → துத்து → துது → துதை → துதை-, (வே.க. 261);] துதை2 tutai, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) நெருக்குதல் (யாழ்.அக.);; to press together. [துதை → துதை-,] துதை3 tutai, பெ. (n.) நெருக்கம் (வின்.);; closeness, crowded state. |
துத்தநாகவகை | துத்தநாகவகை tuttanāgavagai, பெ. (n.) மருந்து வகை (யாழ்.அக.);; a medicine துத்தநாகவகை tuttanāgavagai, பெ. (n.) மருந்து வகை (யாழ்.அக.);; a medicine. |
துத்தபாடாணம் | துத்தபாடாணம் tuttapāṭāṇam, பெ. (n.) வைப்பு நஞ்சு (பிறவிப்பாடாணம்); வகை (வின்.);; a mineral poison. [Skt. tuttha + {} → த. துத்தபாடாணம்] |
துத்தபேனம் | துத்தபேனம் tuttapēṉam, பெ. (n.) பால்நுரை (யாழ்.அக.);; milk foam. |
துத்தமனா | துத்தமனா tuttamaṉā, பெ. (n.) முயற்புல் (மலை);; harialli grass. துத்தமனா tuttamaṉā, பெ. (n.) முயற்புல் (மலை.);; harialli grass. |
துத்தம் | துத்தம் tuttam, பெ.(n.) எடுப்புக்குரலொலியாக வரும் ஏழிசையினுள் ஒன்று a musical note. [துர-தூத்தம்-துத்தம்] துத்தம்1 tuttam, பெ. (n.) 1. இசை ஏழனுள் இரண்டாவது; the second note of the gamut, one of seven icai, q.v. “வண்டினந் துத்தநின்று பண்செயும்” (தேவா.488, 10);. 2. சமனிசை (பிங்.);; tenor. 3. ஓமாலிகை வகை (சீவக. 623, உரை);; a scent used in battin. 4. நாய் (சூடா.);; dog. 5. நாய்ப்பாகல் (மலை);. பார்க்க;see nanal; wild sugar-cane. 7. நீர்முள்ளி (மலை.); பார்க்க;see nirmulli a herb growing in moist places. துத்தம்2 tuttam, பெ. (n.) வைப்பு நச்சுவகை (சூடா.);; a prepared arsenic, vitriol, sulphate of zinc or copper. 2. கண் மருந்தாக உதவுத் துரிசு (தைலவ. தைல. 69);; tutty, blue or white vitriol used as collyrium. துத்தம்3 tuttam, பெ. (n.) பால் (பிங்.);; milk. “துத்தமன்ன சொல்லியர்” (இரகுநாட்டுப்.23);. துத்தம்4 tuttam, பெ. (n.) துந்தம் (பிங்.); பார்க்க;see tuntam. துத்தம்1 tuttam, பெ. (n.) 1. இசை ஏழனுள் இரண்டாவது; the second note of the gamut, one of seven icai, q.v. “வண்டினந் துத்தநின்று பண்செயும்” (தேவா. 488, 10);. 2. சமனிசை (பிங்.);; tenor. 3. ஓமாலிகை வகை (சீவக. 623, உரை);; a scent used in battin. 4. நாய் (சூடா.);; dog. 5. நாய்ப்பாகல் (மலை.);. பார்க்க;See. {}. a kind osenna. 6. நாணல் (மலை.); பார்க்க;See. {}; wild sugar-cane. 7. நீர்முள்ளி (மலை.); பார்க்க;See. {}, a herb growing in moist places. துத்தம்2 tuttam, பெ. (n.) 1. வைப்பு நச்சுவகை (சூடா.);; a prepared arsenic, vitriol, sulphate of zinc or copper. 2. கண் மருந்தாக உதவுந் துரிசு (தைலவ. தைல. 69);; tutty, blue or white vitriol used as collyrium. துத்தம்4 tuttam, பெ. (n.) துந்தம் (பிங்.); பார்க்க;See. tuntam. |
துத்தரி | துத்தரி tuttari, பெ. (n.) துத்தரிக்கொம்பு பார்க்க;see tuttari-k-kombu. “கொம்பு துத்தரி கொட்டு முறைமையன்” (கம்பரா. கங்கைப். 30);. துத்தரி tuttari, பெ. (n.) துத்தரிக்கொம்பு பார்க்க;See. tuttari-k-kombu. “கொம்பு துத்தரி கொட்டு முறைமையன்” (கம்பரா. கங்கைப். 30);. |
துத்தரிகம் | துத்தரிகம் tuttarigam, பெ. (n.) நெல்லிக்காய்; indian gooseberry (சா.அக.);. துத்தரிகம் tuttarikam, பெ. (n.) நெல்லிக்காய்; indian gooseberry (சா.அக.);. |
துத்தரிக்கொம்பு | துத்தரிக்கொம்பு tuttarikkombu, பெ. (n.) ஒருவகை ஊதுகொம்பு; a kind of bugle-horn. “துத்தரிக் கொம்புத் துடியும்” (சீவக. 434, உரை);. [துத்தரி + கொம்பு.] துத்தரிக்கொம்பு tuttarikkombu, பெ. (n.) ஒருவகை ஊதுகொம்பு; a kind of bugle-horn. “துத்தரிக் கொம்புந் துடியும்” (சீவக. 434, உரை);. [துத்தரி + கொம்பு] |
துத்தரிப்பு | துத்தரிப்பு tuttarippu, பெ. (n.) அட்டிகைப் பதக்கத்தின் மேலுறுப்பு வகை; an upper part of patäkkam in attikai. துத்தரிப்பு tuttarippu, பெ. (n.) அட்டிகைப் பதக்கத்தின் மேலுறுப்பு வகை; an upper part of {} in attikai. |
துத்தல் | துத்தல் tuttal, பெ. (n.) 1. உண்ணுதல்; to eating. “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள்.12);. 2. நுகர்தல்; to enjoy. [துய் → வ. துத்தல் (வே.க.284);.] துத்தல் tuttal, பெ. (n.) 1. உண்ணுதல்; to eating. “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள். 12);. 2. நுகர்தல்; to enjoy. [துய் → வ. துத்தல் (வே.க. 284);] |
துத்தாஞ்சனம் | துத்தாஞ்சனம் tuttāñjaṉam, பெ. (n.) கண்மருந்து வகை; collyridum of vitriol. [துத்தம் + அஞ்சனம்.] துத்தாஞ்சனம் tuttāñjaṉam, பெ. (n.) கண்மருந்து வகை; collyridum of vitriol. [துத்தம் + அஞ்சனம்] |
துத்தாத்தி | துத்தாத்தி tuttātti, பெ. (n.) பாற்கடல் (யாழ்.அக.);; ocean of milk. |
துத்தாரம் | துத்தாரம் tuttāram, பெ. (n.) ஊமத்தை; datura (சா.அக.);. |
துத்தாரி | துத்தாரி tuttāri, பெ.(n.) ஊதும் இசைக்கருவி கருவி; a wind musical instrument. [துத்(ஒலிக்குறிப்பு);துத்தாரி] துத்தாரி tuttāri, பெ. (n.) 1. ஊதுகுழல் வகை; long, straight pipe. 2. ஆடைவகை (யாழ்.அக.);; a kind of cloth. தெ. துத்தார; க. துத்தாரி;ம. துத்தாரி துத்தாரி tuttāri, பெ. (n.) 1. ஊதுகுழல் வகை; long, straight pipe. 2. ஆடைவகை (யாழ்.அக.);: a kind of cloth. தெ. துத்தார; க. துத்தாரி;ம. துத்தாரி |
துத்தி | துத்தி1 tutti, பெ. (n.) 1. செடிவகை (சூடா.);; wrinkled learned eveing mallow. 2. பெருந்துத்தி பார்க்க;see peruntutti country mallow. 3. வட்டத் துத்தி பார்க்க;see vatta-t-tutti, narrow woolly stipuled lotus croton. 4. பட்டுப்பூச்சி; white mulberry tree. 5. முள்வெள்ளரி வகை; spiked bitter cucumber. வகைகள் 1. பெருந்துத்தி – country mallow 2. பணியாரத் துத்தி – cake mallow 3. கருந்துத்தி – black mallow 4. கொடித்துத்தி – creeping mallow 5. அரசிலைத்துத்தி – peepul leavedeveming mallow 6. எலிச்செவித் துத்தி – rat’s ear mallow 7. ஒட்டுத்துத்தி – burr mallow 8. இரட்டகத்துத்தி – double thread mallow 9. சீமைத்துத்தி – foreign mallow 10. சிறுதுத்தி – small mallow 11. சிறுசீமைத்துத்தி – small foreign mallow 12. காட்டுத்துத்தி – wild mallow 13. கண்டுதுத்தி – one leaved mallow 14. ஓரிலைத்துத்தி – one leaved mallow 15. செந்துத்தி – devil’s cotton. 16. நாமத்துத்தி – namatutti 17. நிலத்துத்தி – ground mallow 18. பொட்டகத்துத்தி – double thread tutti 19. வயிற்றுத்துத்தி – field mallow 20. மஞ்சள் துத்தி – common yellow mallow 21. ஐயிதிழ்த்துத்தி- five capelled evening mallow 22. வட்டத்துத்தி – lotus croton 23. கல்துத்தி – stone mallow 24. மணித்துத்தி – vine leafed bendy 25. நல்லதுத்தி – common evening mallow 26. திருநாமத்துத்தி – lobe leaved mysore mallow 27. வேலித்துத்தி – hedge mallow 28. மலைத்துத்தி – mountain evening mallow 29. வெண்துத்தி -pure white darwin’s mallow 30. நறுமணத்துத்தி – fragrant mallow 31. சிவப்புத்துத்தி – red mallow துத்தி2 tutti, பெ. (n.) பக்கவிசையாக ஊதும் ஒத்துக்கருவி; bass pipe. துத்தி3 tutti, பெ. (n.) 1. மகப்பே றெய்தினா லுடம்பில் தோன்றும் வரித் தேமல் (பிங்);; streaky spots below the navel especially of a woman who has delivered. “புதல்வனை ஈன்றவளுடைய துத்தி போலே” (கலித். 32, 7, உரை);; 2. பாம்பின் படப்பொறி; spots on the hood of a cobra. “பைத்த பாம்பின் றுத்தியேய்ப்ப” (பொருந.69);. 3. யானை மத்தகப் புள்ளி (நிகண்டு);: spots an elephant’s forehead. துத்தி4 tutti, பெ. (n.) 1. திருமண்; sacred earth. 2. திருவடி நிலை; sacred sandal. துத்தி1 tutti, பெ. (n.) 1. செடிவகை (சூடா.);; wrinkled learned eveing mallow. 2. பெருந்துத்தி பார்க்க;See. peruntutti, country mallow. 3. வட்டத் துத்தி பார்க்க;See. {}, narrow woolly stipuled lotus croton. 4. பட்டுப்பூச்சி மரம்; white mulberry tree. 5. முள்வெள்ளரி வகை; spiked bitter cucumber. வகைகள் 1. பெருந்துத்தி – country mallow 2. 2. பணியாரத் துத்தி – cake mallow 3. கருந்துத்தி – black mallow 4. கொடித்துத்தி – creeping mallow 5. அரசிலைத்துத்தி – peepul leaved eveming mallow 6. எலிச்செவித் துத்தி – rat’s ear mallow 7. ஒட்டுத்துத்தி – burr mallow 8. இரட்டகத்துத்தி – double thread mallow 9. சீமைத்துத்தி – foreign mallow 10. சிறுதுத்தி – small mallow II. சிறுசீமைத்துத்தி – small foreign mallow 12. காட்டுத்துத்தி – wild mallow 13. கண்டுதுத்தி – one leaved mallow 14. ஓரிலைத்துத்தி – one leaved mallow 15. செந்துத்தி – devil’s cotton. 16. நாமத்துத்தி – namatutti 17. நிலத்துத்தி – ground mallow 18. பொட்டகத்துத்தி – double thread tutti 19. வயிற்றுத்துத்தி – field mallow 20. மஞ்சள் துத்தி – common yellow mallow 21. ஐயிதிழ்த்துத்தி – five capelled evening mallow 22. வட்டத்துத்தி – lotus croton 23. கல்துத்தி – stone mallow 24. மணித்துத்தி – vine leafed bendy 25. நல்லதுத்தி – common evening mallow 26. திருநாமத்துத்தி – lobe leaved mysore mallow 27. வேலித்துத்தி – hedge mallow 28. மலைத்துத்தி – mountain evening mallow 29. வெண்துத்தி – pure white darwin’s mallow 30. நறுமணத்துத்தி – fragrant mallow 31. சிவப்புத்துத்தி – red mallow துத்தி3 tutti, பெ. (n.) 1. மகப்பே றெய்தினா லுடம்பில் தோன்றும் வரித் தேமல் (பிங்.);; streaky spots below the navel especially of a woman who has delivered. “புதல்வனை ஈன்றவளுடைய துத்தி போலே” (கலித். 32, 7, உரை);. 2. பாம்பின் படப்பொறி; spots on the hood of a cobra. “பைத்த பாம்பின் றுத்தியேய்ப்ப” (பொருந. 69);. 3. யானை மத்தகப் புள்ளி (நிகண்டு);; spots an elephant’s forehead. |
துத்திக்காடு | துத்திக்காடு tuttikkāṭu, பெ.(n.) :வேலூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Vellore faluk. [துத்தி(செடி}+காடு] |
துத்திக்காரன் | துத்திக்காரன் tuttikkāraṉ, பெ. (n.) ஒத்தூதுபவன்; bass-piper. [துத்தி + காரன்.] துத்திக்காரன் tuttikkāraṉ, பெ. (n.) ஒத்தூதுபவன்; bass-piper. [துத்தி + காரன்] |
துத்திக்கீரை | துத்திக்கீரை tuttikārai, பெ. (n.) ஒருவகைக் கீரை; american binolious morning glory. மறுவ. துத்திகம் [துத்தி + கீரை.] துத்திக்கீரை tuttikārai, பெ. (n.) ஒருவகைக் கீரை; american binolious morning glory. மறுவ. துத்திகம் [துத்தி + கீரை] |
துத்திக்குளம் | துத்திக்குளம் tuttikkuḷam, பெ.(n.) நாமக்கல் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுரர்; a village in Namakkal Taluk. [துத்தி+குளம்] |
துத்திநாகம் | துத்திநாகம் tuttinākam, பெ. (n.) துத்தநாகம் (பதார்த்த. 1170); பார்க்க;see tuttanäkam (செ.அக.);. [துத்தி + நாகம்.] துத்திநாகம் tuttinākam, பெ. (n.) துத்தநாகம் (பதார்த்த. 117௦); பார்க்க;See. {} (செ.அக.); [துத்தி + நாகம்] |
துத்திநீர் | துத்திநீர் tuttinīr, பெ. (n.) சிறுநீர்; urine (சா.அக.);. துத்திநீர் tuttinīr, பெ. (n.) சிறுநீர்; urine (சாஅக.);. |
துத்தினை | துத்தினை tuttiṉai, பெ. (n.) வட்டத்திருப்பி; Indian parara (சா.அக.);. |
துத்திப்பட்டு | துத்திப்பட்டு tuttippaṭṭu, பெ. (n.) துகில்வகை (எங்களூர். 168);; a kind of fine cloth. [துத்தி + பாட்டு.] துத்திப்பட்டு tuttippaṭṭu, பெ. (n.) துகில்வகை (எங்களூர், 168);; a kind of fine cloth. [துத்தி + பாட்டு] |
துத்திப்பாலை | துத்திப்பாலை tuttippālai, பெ. (n.) தொந்தம்பாலை; blue dyeing rose bay (சா.அக.);. துத்திப்பாலை tuttippālai, பெ. (n.) தொந்தம்பாலை; blue dyeing rose bay (சாஅக.);. |
துத்திப்பூக்கிளாவர் | துத்திப்பூக்கிளாவர் tuttippūkkiḷāvar, பெ. (n.) மகளிர் காதணி வகை (இக்.);; a woman’s ear ornament. |
துத்திப்பூமோதிரம் | துத்திப்பூமோதிரம் tuttippūmōtiram, பெ. (n.) துத்திப்பூ வடிவிலமைந்த விரலாழி; finger-ring designed after the tutti flower. [துத்தி + பூ + மோதிரம்.] துத்திப்பூமோதிரம் tuttippūmōtiram, பெ. (n.) துத்திப்பூ வடிவிலமைந்த விரலாழி; finger-ring desinged after the tutti flower. [துத்தி + பூ + மோதிரம்] |
துத்தியம் | துத்தியம் tuttiyam, பெ. (n.) புகழ்ச்சி; eulogy, praise, commendation. “பிரமனுந் துத்தியஞ் செய நின்றநற் சோதியே” (தேவா. 1218, 2);. |
துத்திரி | துத்திரி tuttiri, பெ. (n.) 1. துத்தாரி பார்க்க;see tuttari. “கல்லல துத்திரி யேங்க” (கல்லா. 34, 10);. 2. துத்திரி2 பார்க்க;see tuttiri. துத்திரி tuttiri, பெ. (n.) 1. துத்தாரி பார்க்க;See. {}. “கல்லல துத்திரி யேங்க” (கல்லா. 34, 10);. 2. துத்திரி2 பார்க்க;See. tuttiri. |
துத்து | துத்து1 tuttu, பெ. (n.) 1. பொய்; lic. 2. தவறு; fault. 3. வஞ்சனை; deceit (செ.அக.);. [ஒருகா. தெ. துத்து → துத்து.] துத்து2 tuttu, பி.பெ. (n.prob.) 1. சேண முதலியவற்றின் உள்ளிடும் கம்பளி ஆட்டுமயிர் முதலியன (வின்.);; stuffing of wool or goat’s hair in couches, saddles etc., 2. துத்துக்கம்பளி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tutu-k-kambali. [ஒருகா. துறுத்து → துத்து.] துத்து1 tuttu, பெ. (n.) 1. பொய்; lie. 2. தவறு; fault. 3. வஞ்சனை; deceit (செ.அக.);. [ஒருகா. தெ. துத்து → துத்து] துத்து2 1. சேண முதலியவற்றின் உள்ளிடும் கம்பளி ஆட்டுமயிர் முதலியன (வின்.); stuffing of wool or goat’s hair in couches, saddles etc., 2. துத்துக்கம்பளி (யாழ்.அக.) பார்க்க;See. {}. [ஒருகா. துறுத்து → துத்து] துத்து tuttu, பெ. (n.) அணிகலன் (ஆபரணம்);; ornament. “துஸ்துதினுசுகள் வாரியாகத் தந்த” (கனம் கிருஷ்ணையர். கீரத்.51);. |
துத்துக்கம்பளி | துத்துக்கம்பளி tuttukkambaḷi, பெ. (n.) கம்பளிப் போர்வை (வின்.);; a kind of blanket. [துத்து + கம்பளி.] துத்துக்கம்பளி tuttukkambaḷi, பெ. (n.) கம்பளிப் போர்வை (வின்.);; a kind of blanket. [துத்து + கம்பளி] |
துத்துக்கம்மல் | துத்துக்கம்மல் tuttukkammal, பெ. (n.) கம்மலணி வகை; an ear-ornament worn by women. [துத்து + கம்மல்.] துத்துக்கம்மல் tuttu-k-kammal, பெ. (n.) கம்மலணி வகை; an ear-ornament worn by women. [துத்து + கம்மல்] |
துத்துக்காரன் | துத்துக்காரன் tuttukkāraṉ, பெ. (n.) துத்தன் பார்க்க;see tuttan. [துத்து + காரன்.] துத்துக்காரன் tuttukkāraṉ, பெ. (n.) துத்தன் பார்க்க;See. {}. [துத்து + காரன்] |
துத்துக்கோல் | துத்துக்கோல் tuttukāl, பெ. (n.) நெசவுப்பா தளராமல் நிற்றற்பொருட்டு நூற் பிணையல்களுக்கிடையில் நெய்வோர் செலுத்துங் கழி; rod used by weavers to press the weft compactly. [துத்து + கோல்.] துத்துக்கோல் tuttukāl, பெ. (n.) நெசவுப்பா தளராமல் நிற்றற்பொருட்டு நூற் பிணையல்களுக்கிடையில் நெய்வோர் செலுத்துங் கழி; rod used by weavers to press the weft compactly. [துத்து + கோல்] |
துத்துப்போடு-தல் | துத்துப்போடு-தல் dudduppōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) கிணறு முதலியவற்றை மணல் முதலியவற்றால் மேவி விடுதல் (வின்);; to fill up, close. [துத்து + போடு-.] துத்துப்போடு-தல் dudduppōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) கிணறு முதலியவற்றை மணல் முதலியவற்றால் மேவி விடுதல் (வின்.);; to fill up, close. [துத்து + போடு-,] |
துத்துமாற்று | துத்துமாற்று tuttumāṟṟu, பெ. (n.) 1. தந்திரம்; artifice, guile, chicanery. 2. எத்து; deceit. 3. பொல்லாங்கு; evil. [துத்து + மாற்று.] துத்துமாற்று tuttumāṟṟu, பெ. (n.) 1. தந்திரம்; artifice, guile, chicanery. 2. எத்து; deceit. 3. பொல்லாங்கு; evil. [துத்து + மாற்று] |
துத்துரு | துத்துரு tutturu, பெ. (n.) தாமரைப் பொகுட்டுப் போன்ற அணிவகை; an ornament like the pericap of a lotus. “துத்துரு வொன்றில் தடவிக் கட்டின பளிங்கு ஒன்றும்” (S.I.I.ii, 179);. துத்துரு tutturu, பெ. (n.) தாமரைப் பொகுட்டுப் போன்ற அணிவகை; an ornament like the pericap of a lotus. “துத்துரு வொன்றில் தடவிக் கட்டின பளிங்கு ஒன்றும்” (S.l.l.ii.179);. |
துத்துவாரெலும்பு | துத்துவாரெலும்பு tuttuvārelumbu, பெ. (n.) பழுவெலும்பு; collar bone. [துத்துவார் + எலும்பு.] துத்துவாரெலும்பு tuttuvārelumbu, பெ. (n.) பழுவெலும்பு; collar bone. [துத்துவார் + எலும்பு] |
துத்தூரம் | துத்தூரம் tuttūram, பெ. (n.) ஊமத்தை (மலை); பார்க்க;see umattai (செ.அக.);. துத்தூரம் tuttūram, பெ. (n.) ஊமத்தை (மலை); பார்க்க;See. {} (செ.அக.); |
துநீ | துநீ tunī, பெ. (n.) பறவை முட்டை; bird’s egg. |
துந்தமம் | துந்தமம் tundamam, பெ. (n.) பறை வகை (யாழ்.அக.);; a drum. [ஒருகா. துந்துபி → துந்தமம்.] துந்தமம் tundamam, பெ. (n.) பறை வகை (யாழ்.அக.);; a drum. [ஒருகா. துந்துபி – துந்தமம்] |
துந்தம் | துந்தம் tundam, பெ. (n.) வயிறு; abdomen, belly. |
துந்தரோகம் | துந்தரோகம் tundarōkam, பெ. (n.) செரி மானமின்மையால் (அசீரணம்); உண்டாகும் குழந்தை நோய் வகை. (சீவரட்.23.);; a disease of children caused by indigestion. [Skt tunda + {} → த. துந்தரோகம்] |
துந்தி | துந்தி tundi, பெ. (n.) 1. கொப்பூழ்; navel, umbilicus. “துந்தித் தலத்தெழு திசைமுகன்” (திவ். திருவாய். 1, 3, 9);. 2. வயிறு (தைலவ. தைல. 97);; belly. [உந்து → துந்து → துங்தி (வ.மொ.வ.179);.] துந்தி tundi, பெ. (n.) 1. கொப்பூழ்; navel, umbilicus. “துந்தித் தலத்தெழு திசைமுகன்” (திவ். திருவாய். 1,3,9);. 2. வயிறு (தைலவ. தைல. 97);; belly. [உந்து → துந்து → துந்தி (வ.மொ.வ. 179);] |
துந்திகன் | துந்திகன் tundigaṉ, பெ. (n.) பெரு வயிறுள்ளோன் (யாழ்.அக.);; one who has pot belly (செ.அக.);. [துந்தி → துந்திகன்.] துந்திகன் tundigaṉ, பெ. (n.) பெரு வயிறுள்ளோன் (யாழ்.அக.);; one who has pot belly (செ.அக.);. [துந்தி → துந்திகன்] |
துந்திநாமா | துந்திநாமா tundināmā, பெ. (n.) ஒருவகைத் தம்புரு; a kind of tampuru. [துந்தி + நாமா.] துந்திநாமா tundināmā, பெ. (n.) ஒருவகைத் தம்புரு; a kind of tampuru. [துந்தி + நாமா] |
துந்திரோகம் | துந்திரோகம் tundirōkam, பெ. (n.) பெருவயிறு நோய் (மகோதரம்); (தைலவ.தைல 97.);; a disease of the abdomen, dropsy. [Skt. tundi + {} → த. துந்திரோகம்] |
துந்துபம் | துந்துபம் tundubam, பெ. (n.) கடுகு (சங்.அக.);; mustard. துந்துபம் tundupam, பெ. (n.) கடுகு (சங்.அக.);; mustard. |
துந்துபி | துந்துபி tundubi, பெ.(n.) உறுமியின் வேறு பெயர்; musical instrument tundubi. [தும்+துமி] துந்துபி tundubi, பெ. (n.) 1. பேரிகை; large kettle drum. “அந்தர மருங்கிற துந்துபி கறங்க” (பெருங். கரவாண. 1, 150);. 2. வாச்சியப் பொது (சூடா);; drum. 3. ஆண்டறுபதனுள் ஐம்பத்தாறாவது; the 56th year of the jupitar cycle. 4. ஓர் அரக்கன்; an asura. “துந்துபிப் பெயருடைச் சுடுசினத் தவுணன்” (கம்பரா. துந்துபி.1);. துந்துபி tundubi, பெ. (n.) 1. பேரிகை; large kettle drum. “அந்தர மருங்கிற துந்துபி கறங்க” (பெருங். கரவாண. 1, 15௦);. 2. வாச்சியப் பொது (சூடா.);; drum. 3. ஆண்டறுபதனுள் ஐம்பத்தாறாவது; the 56th year of the jupitar cycle. 4. ஓர் அரக்கன்; an asura. “துந்துபிப் பெயருடைச் சுடுசினத் தவுணன்” (கம்பரா. துந்துபி.1);. |
துந்துபிவழங்குதல் | துந்துபிவழங்குதல் dundubivaḻṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.) மகிழ்ச்சியாயிருத்தல்; to be happy or glad. |
துந்துமாரம் | துந்துமாரம் tundumāram, பெ. (n.) 1. புழு வகை; a worm. 2. பூனை; cat (செ.அக.);. துந்துமாரம் tundumāram, பெ. (n.) 1. புழு வகை; a worm. 2. பூனை; cat (செ.அக.); |
துந்துமாரி | துந்துமாரி tundumāri, பெ. (n.) முதல் வள்ளல்கள் எழுவருளொருவன் (சூடா);; a chief noted for his liberality, one of seven mutal vallalkal’s. துந்துமாரி tundumāri, பெ. (n.) முதல் வள்ளல்கள் எழுவருளொருவன் (சூடா.);; a chief noted for his liberality, one of seven mutal {}. |
துந்துமி | துந்துமி1 tundumi, பெ. (n.) மழைத்துளி; light rain, drizzle. [தூம் (தூவும்); + துமி.] துந்துமி2 tundumi, பெ. (n.) துந்துபி1 பார்க்க;see tuntubi. “துந்துமி யொடு குடமுழா” (தேவா.919, 6);. துந்துமி1 tundumi, பெ, (n.) மழைத்துளி; light rain, drizzle. [தூம் (தூவும்); + துமி] துந்துமி2 tundumi, பெ. (n.) துந்துபி1 பார்க்க;See. tuntubi. “துந்துமி யொடு குடமுழா” (தேவா. 919, 6);. |
துந்துமியாட்டம் | துந்துமியாட்டம் tundumiyāṭṭam, பெ. (n.) பேரொலி (வின்.);; great noise, bustle, clamour. [துந்துமி + ஆட்டம்.] துந்துமியாட்டம் tundumiyāṭṭam, பெ. (n.) பேரொலி (வின்.);; great noise, bustle, clamour. [துந்துமி + ஆட்டம்] |
துந்துருபாவை | துந்துருபாவை tundurupāvai, பெ. (n.) துடிப்புள்ளவள்; fidgety woman, busybody. [ஒருகா. துருதுரு → துந்துரு + பாவை.] துந்துருபாவை tundurupāvai, பெ. (n.) துடிப்புள்ளவள்; fidgety woman, busybody. [ஒருகா. துருதுரு → துந்துரு + பாவை] |
துந்துருமாலை | துந்துருமாலை tundurumālai, பெ. (n.) துந்துரு பாவை பார்க்க;see tunturu-pävai. [துந்துருபாவை → துந்துருமாலை.] துந்துருமாலை tundurumālai, பெ. (n.) துந்துரு பாவை பார்க்க;See. {}. [துந்துருபாவை → துந்துருமாலை] |
துந்துளம் | துந்துளம் tunduḷam, பெ. (n.) காரெலி (சூடா.);; black rat. |
துந்நிமித்தம் | துந்நிமித்தம் tunnimittam, பெ. (n.) தீக்குறி (அபசகுணம்);; evil omen. “இவனைக் கண்டாலுந் துந்நிமிதித்தம் என்பார்” (சிலப்.16,112,உரை);. [Skt. durnimitta → த. துந்நிமித்தம்] |
துந்நெறி | துந்நெறி tunneṟi, பெ. (n.) தீயவழி (துன்மார்க்கம்);; evil conduct. “துந்நெறிப் பாவப்பயன்” (திருக்காளத்.4, 29, 28);. [Skt. dur → த. துன்+நெறி] |
துனாவி | துனாவி tuṉāvi, பெ. (n.) திப்பிலி (மலை);; long pepper. |
துனி | துனி1 tuṉittal, 4 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வெறுத்தல்; to loath, abhor. “துனித்துநீர் துளங்கல் வேண்டா” (சீவக. 745);. 2. கலாய்த்தல்; to be angry at, displeased with. “முனியார் துனியார்” (ஆசாரக்.70);. 3. நெடிது புலத்தல்; to be sulky, as in a love-quarrel. “நாணின்றி வரினெல்லா துணிப்பேன்யான்” (கலித்.67:16);. [துல் → துன் → துனி-, (மு.தா.226);.] துனி2 tuṉi, பெ. (n.) 1. வெறுப்பு; disgust, dissatisfaction, loathing. “இனியறிந்தேனது துனியாகுதலே” (கலித்.14);. 2. சினம்; anger, displeasure. “நான் முகனையும் படைப்ப னீண் டெனாத் தொடங்கிய துனியுறு முனிவன் றோன்றினான்” (கம்பரா. கையடை. 3);. 3. புலவிநீட்டம்; protracted sulk in a love quarrel. “துனியும் புலவியு மில்லாயின்” (குறள்.1306);. 4. பிரிவு; separation, as from a lover. “துனிசெய்து நீடினும்” (கலித்.10);. 5. துன்பம்; affliction, sorrow, distress. “இனிதுறு கிளவியுந் துனியுறு கிளவியும்” (தொல். பொருள். 303);. 6. நோய் (சூடா);; disease. 7. கரிசு; sin. “துனியினி துகவே” (ஞானா.43:32);. 8. குற்றம்; flaw. “துனியறு செம்மணி” (கம்பரா.மந்தரை. 32);. 9. இடையூறு; obstacle, hindrance, trouble. “துனியின்றி யுயிர்செல்ல” (கம்பரா.குலமுறை. 14);. 10. வறுமை; poverty. “சீருடைச் செல்வர் சிறுதுனி” (குறள்.1010);. 11. அச்சம் (வின்.);; fear, dread. [துல் → துன் → துனி (மு.தா.226);,] துனி3 tuṉi, பெ. (n.) ஆறு (சூடா.);; river. |
துனிசிரமேடு | துனிசிரமேடு tuṉisiramēṭu, பெ.(n.) சிதம்பரம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village.in Chidambaram Taluk. [துணி+சீர்+மேடு] |
துனிப்பு | துனிப்பு tuṉippu, பெ. (n.) வெறுப்பு; aversion, disgust. “துனிப்புறு கிளவியால்” (சீவக.1020);. [துனி → துனிப்பு.] |
துனை-தல் | துனை-தல் duṉaidal, 2 செ.கு.வி. (v.i.) விரைதல்; to hasten. “கோதைக்குத் துனைந்து சென்றுரைப்ப” (சிலப்.8:114);. [துல் → துன் → துனை-, (மு.தா.60);.] |
துனைவு | துனைவு tuṉaivu, பெ. (n.) விரைவு; quickness, celerity, suddenness, speed. “கதழ்வுந் துனைவும் விரைவின் பொருள” (தொல்.சொ.315);. [துல் → துன் → துனை → துனைவு (மு.தா.60);.] |
துன் | துன் tuṉ, பெ. (n.) வளை; hole, cavity. “எலித்துன்” (செந். 4, 213);. [துல் → துன் (வே.க. 275);.] |
துன்னகாரர் | துன்னகாரர் tuṉṉakārar, பெ. (n.) தையற்காரர்; tailors. “துன்ன காரருந் தோலின் றுன்னரும்” (சிலப்.5:32);. [துன்னம் → துன்னகாரர்.] |
துன்னநாயகர் | துன்னநாயகர் tuṉṉanāyagar, பெ. (n.) துன்னகாரர் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tunnakarar. |
துன்னபோத்து | துன்னபோத்து tuṉṉapōttu, பெ. (n.) உழவெருமை (வின்.);; plough-buffalo. |
துன்னம் | துன்னம்1 tuṉṉam, பெ. (n.) 1. தையல்; seam, sewing, needle work. “இழைவலந்த பஃறுன்னத்து” (புறநா.136);. 2. ஊசித்துளை (பிங்.);; eye of a needle. துன்னம்2 tuṉṉam, பெ. (n.) ஒரு வகை மரம்; a kind of tree. |
துன்னம்பெய்-தல் | துன்னம்பெய்-தல் tuṉṉambeytal, செ.கு.வி. (v.i.) தைத்தலைக் கொள்ளுதல்; to be stitched, sewed. “துன்னம்பெய் கோவணமாக் கொள்ளுமது வென்னேடி” (திருவாச.12:2);. [துன்னம் + பெய்.] |
துன்னர் | துன்னர் tuṉṉar, பெ. (n.) தையற்காரர் (பிங்.);; tailors. 2. தோல்வினை மாக்கள் (யாழ்.அக.);; cobblers. [துன் → துன்னர் (வே.க.252);.] |
துன்னற்காரர் | துன்னற்காரர் tuṉṉaṟkārar, பெ.(n.) ஆடை களைத்தைப்பவர்; tailor: [துன்னல்+காரா] |
துன்னலர் | துன்னலர் tuṉṉalar, பெ. (n.) பகைவர்; foes, enemies. “துன்னினர் துன்னல ரென்பது சொல்லார்” (கம்பரா.வேள்வி.28);. [துன்னு + அல் + அர்.] |
துன்னல் | துன்னல்1 tuṉṉal, பெ. (n.) தையல்; sewing. “துன்னற் சிதாஅர் துவர நீக்கி” (பொருந.81);. [துன் → துன்னல். துன்னல் = துளை.] E. tunnel. “tunnel = I. Artificial Subterranean passage through hill etc., or under river etc., Subterranean passage dug by burrowing animal; mining a pit or level open at one end; main flue of chimney” [M.E. 5 of tonel, tonnelle, dim of tonne TUN] எருதந்துறைச் சிற்றகர முதலி C.O.D.); (வே.க.274);. துன்னல்2 tuṉṉal, பெ. (n.) 1. நெருங்குகை; close together. “யாவருந் துன்னல் போகிய துணிவினோனென” (புறநா.23, 14);. 2. சிறு திவலை; small drops of water. [துன்னு → துன்னல்.] |
துன்னவாயன் | துன்னவாயன் tuṉṉavāyaṉ, பெ. (n.) தையற்காரன்; tailor. [துன்னம் + வாயன்.] |
துன்னவினைஞர் | துன்னவினைஞர் tuṉṉaviṉaiñar, பெ. (n.) தையற்காரர்; tailors. “தோலின் றுன்னருந் துன்ன வினைஞரும்” (மணிமே. 28:39);. [துன்னம் + வினைஞர்.] |
துன்னாதார் | துன்னாதார் tuṉṉātār, பெ. (n.) துன்னார் பார்க்க;see tunnar. [துன்னு + ஆ + தார். ‘ஆ’ எதிர்மறை.] |
துன்னார் | துன்னார் tuṉṉār, பெ. (n.) பகைவர்; toes. enemies. “தொல்லமருட்டுன்னாரைச் செற்றும்” (கம்பரா.சரபங்க.26);. [துன் → துன்னார் (வே.க.252);.] |
துன்னினர் | துன்னினர் tuṉṉiṉar, பெ. (n.) துன்னியார் பார்க்க;see tunniyar. “துன்னினர் துன்னல ரென்பது சொல்லார்” (கம்பரா. வேள்வி.28);. [துன் → துன்னினர்.] |
துன்னிமித்தம் | துன்னிமித்தம் tuṉṉimittam, பெ. (n.) தீக்குறி (அபசகுனம்);; ill omen. “துன்னிமித்தங்க ளெங்கணும் வரத் தொடர்வ” (கம்பரா.யுத்த. மந்திரப்.95);. [Skt. dur+ni-mitta → த. துன்னிமித்தம்] |
துன்னியார் | துன்னியார் tuṉṉiyār, பெ. (n.) நண்பர்; friends, relations, adherents. “மன்னர் திருவுமகளி ரெழினலமுந் துன்னியார் துய்ப்பர்” (நாலடி.167);. [துன் → துன்னியார் (வே.க.252);.] |
துன்னீதி | துன்னீதி tuṉṉīti, பெ. (n.) துன்னெறி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}. [Skt.dur+{} → த.துன்னீதி] |
துன்னீர் | துன்னீர் tuṉṉīr, பெ. (n.) எச்சில்; spittle. |
துன்னு | துன்னு1 duṉṉudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. பொருந்துதல்; to be fitted, joined, attached. 2. செறிதல் (திவா.);; to be thick, crowded, to press close. “துன்னிக் குழை கொண்டு தாழ்ந்த குளிர்மரமெல்லாம்” (நாலடி.167);. துன்னு2 duṉṉudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. அணுகுதல் (திவா.);; to approach, approximate, adhere to. “யாவருந் துன்னல் போகிய துணிவினோன்” (புறநா.23);. 2. மேவுதல்; to join, to undertake. “இன்னா…துன்னாமை வேண்டும் பிறன்கட்செயல்” (குறள்.316);. 3. செய்தல்; to do. “எனைத் தொன்றுந் துன்னற்க தீவினைப்பால்” (குறள். 209);. 4. அடைதல்; to gain, reach, attain. “துன்னருஞ்சீர்” (நாலடி. 226);. 5. உசாவுதல்; to consider, take counsel. “தொடைவிடைதுன்னி” (பு.வெ.8:19, உரை);. [துல் → துன்னு-. (வே.க.252);.] துன்னு3 duṉṉudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.i.) தைத்தல்; to sew, stitch. “நீயிங்குடுத்திய கந்தையைத் துன்னுவா ரிலையே பரஞ்சோதியே” (அருட்பா. காட்சிப் பெரு.4);. [துல் → துன்னு-, (வே.க.252);.] துன்னு4 duṉṉudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) உழுதல் (செந்.4, 213);; to plough. துன்னு5 tuṉṉu, பெ. (n.) 1. முதுகு (அக.நி.);; back. 2. சதை (வின்);; flesh. 3. இறைச்சி (வின்);; meat. [துன் → துன்னு.] |
துன்னுதல் | துன்னுதல் duṉṉudal, செ.குன்றாவி (v.t.) 1. நிலத்தை உழுதல்; to till the land. 2. தின்னுதல்; to eat. தெ. துன்னு [துன் (உட்செலுத்து);-துன்னு] |
துன்னுநர் | துன்னுநர் tuṉṉunar, பெ. (n.) துன்னியார் (திவா); பார்க்க;see tunniyar. |
துன்னூசி | துன்னூசி tuṉṉūci, பெ. (n.) தையலூசி; needle, shoemaker’s awl. “கொற்சேரி நுண்டுகளைத் துன்னூசி விற்பாரின்” (ஐந்ஐம். 21);. “கொழுச் சென்ற வழித் துன்னூசி சென்றாற்போல” (தொல்சி.பாயி.நச். உரை);. [துன் → துன்னு → துன்னூசி.] |
துன்னெலி | துன்னெலி tuṉṉeli, பெ. (n.) வளை தோண்டும் எலிவகை (செந். 4, 213);; mole. [துல் → துன் + எலி. துன் = வளை (வே.க.275);.] |
துன்பு | துன்பு tuṉpu, பெ. (n.) துன்பம் பார்க்க;see tunbam. “துன்புறு பொழுதினும்” (தொல்.பொ.184);. [துல் → துன் → துன்பு.] |
துன்புறுத்து-தல் | துன்புறுத்து-தல் duṉpuṟuddudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) வருத்துதல்; to cause suffering; to afflict. [துல் → துன் → துன்பு + உறுத்து-.] |
துன்மதி | துன்மதி duṉmadi, பெ. (n.) 1. மூடம்; folly. “கண்டுகொள்ளார் தொண்டர் துன்மதியால்” (தேவா.414,6);. 2. கெடுமதி; ill-nature, wickedness. 3. தீயோன்; wicked person. “சுடுதியைத் துகிலிடைப் பொதிந்த துன்மதி” (கம்பரா.விபீடண.47);. 4. வடமொழியாளர் ஆண்டு (வருடம்); அறுபதனுள் ஐம்பத்தைந் தாவது; the 55th year of the jupiter cycle. [Skt. dur+mati → த. துன்மதி] |
துன்மரணம் | துன்மரணம் tuṉmaraṇam, பெ. (n.) நோயினாலன்றித் தற்கொலை முதலிய வற்றால் நேரும் சாவு (மரணம்);; unnatural death. “துன்மரணம் புக்கிறந்தோர்” (குற்றா. நல.வடவருவி.46);. [Skt. dur+marana → த. துன்மரணம்] |
துன்மார்க்கன் | துன்மார்க்கன் tuṉmārkkaṉ, பெ. (n.) தீநெறியோன்; vicious man. “சன்மார்க்க நெறியிலாத் துன்மார்க்கனேனையும்” (தாயு. சின்மயா:26);. [Skt. dur+{} → த. துன்மார்க்கன்] |
துன்மார்க்கம் | துன்மார்க்கம் tuṉmārkkam, பெ. (n.) தீநெறி; evil life, vicious course of conduct, vice, immorality. “வாய் வாதமிட்டுலறி வருந்து கின்ற துன்மார்க்கத்தை” (அருட்பா, அவலத்தமுங்கல்,2);. த.வ. தீவழி [Skt. dur+{} → த. துன்மார்க்கம்] |
துன்மி-த்தல் | துன்மி-த்தல் tuṉmittal, செ.கு.வி. (v.i.) வருந்துதல் (யாழ்.அக.);; to suffer. [துன்பு → துன்மி.] |
துன்முகன் | துன்முகன் tuṉmugaṉ, பெ. (n.) 1. குதிரை; horse. 2. சிங்கம்; lion. [Skt. dur-mukha → த. துன்முகன்] |
துன்முகி | துன்முகி tuṉmugi, பெ. (n.) 1. தீய முகத் தோற்றமுள்ளவன்; wicked-looking person. 2. வடமொழியாளர் ஆண்டு (வருடம்); அறுபதனுள் முப்பதாவது; the 30th year of the jupiter cycle. [Skt.dur+mukhin → த. துன்முகி] |
துன்மை | துன்மை tuṉmai, பெ. (n.) தீமை (யாழ்.அக.);; harm, evil. |
துன்று-தல் | துன்று-தல் duṉṟudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. நெருங்குதல்; to be close, thick, crowded together. “துன்றுக்கு நறுங்குஞ்சி” (கம்பரா.குகப்.28);. 2. கிட்டுதல்; to get near, approximate. 3. பொருத்துதல்; to get attached; to lie. “கொன்றை மதியமுங் கூவிள மத்தமுந் துன்றிய சென்னியர்” (திருவாச.17, 10);. [துல் → துன் → துன்னு → துன்று (வே.க.252);.] |
துன்றுநர் | துன்றுநர் tuṉṟunar, பெ. (n.) நண்பர் (திவா.);; friends, as being near. [துன்று → துன்றுநர்.] |
துபப்பரணி | துபப்பரணி tubabbaraṇi, பெ. (n.) நேர்வாளம்; croton oil plant (சா.அக.);. |
துபாசி | துபாசி tupāci, பெ. (n.) 1. இடைநின்று மொழி பெயர்த்துச் சொல்லுவோன்; interpreter. 2. ஐரோப்பியரின் வணிகத்தில் (வியாபாரம்); இடைநின்று பேசும் இந்தியத் தரகன்; Indian agent attached to an European mercantile firm, acting as broker. [U. {} → த. துபாசி] |
துபாரா | துபாரா tupārā, பெ. (n.) இரு முறை (C.G.);; twice, double. [U. {} → த. துபாரா] |
துப்பகம் | துப்பகம் tuppagam, பெ. (n.) துப்பம் பார்க்க (அக.நி.);;see tuppam. துப்பகம் tuppagam, பெ. (n.) துப்பம் பார்க்க (அக.நி.);;See. tuppam. |
துப்பகூளி | துப்பகூளி tuppaāḷi, பெ.(n.) கழுகு போன்ற கதிர்; eagle ray. [தும்பம்+கூளி] |
துப்பட்டா | துப்பட்டா tuppaṭṭā, பெ. (n.) 1. துப்பட்டி (வின்.); பார்க்க;see {}. 2. மேலுக்கு அணியும் விலையுயர்ந்த நல்லாடை (கொ.வ);; a fine cloth worn by men over their shoulders. த.வ. நல்லாடை [H. do-{} → த. துப்பட்டா] |
துப்பட்டி | துப்பட்டி tuppaṭṭi, பெ. (n.) 1. குளிருக்காகப் போர்த்திக் கொள்ளும் துணிப் போர்வை; a cearse cotton cloth used to cover oneself in cold weather. 2. விழாக் காலங்களில் பரவமகளிர் போர்த்துக் கொள்ளும் போர்வை; well, cloth used by parava women for covering themselves on public occasions. 3. மேல்விரிப்பு; sheet, table-cloth, cotton blanket. “மேசைத் துப்பட்டி”. துப்பட்டி tuppaṭṭi, பெ. (n.) 1. குளிருக்காகப் போர்த்திக் கொள்ளும் துணிப் போர்வை; a cearse cotton cloth used to cover oneself in cold weather. 2. விழாக் காலங்களில் பரவமகளிர் போர்த்துக் கொள்ளும் போர்வை; veil, cloth used by parava women for covering themselves on public occasions. 3. மேல்விரிப்பு; sheet, table-cloth, cotton blanket. “மேசைத் துப்பட்டி”. |
துப்பன் | துப்பன் tuppaṉ, பெ. (n.) ஆற்றலுள்ளவன்; mighty, powerful person. “துப்பனைத் துரங்கப்படச் சீறிய தோன்றலை” (திவ்.பெரியதி.7, 10, 6);. [துப்பு → துப்பன்.] துப்பன்2 tuppaṉ, பெ. (n.) உளவாள்; spy, secret agent, detective. [துப்பு → துப்பன்.] துப்பன் tuppan, பெ. (n.) ஆற்றலுள்ளவன்; mighty, powerful person. “துப்பனைத் துரங்கப்படச் சிறிய தோன்றலை” (திவ்.பெரியதி.7,1௦,6);. [துப்பு → துப்பன்] துப்பன்2 tuppan, பெ. (n.) உளவாள்; spy, secret agent, detective. [துப்பு5 → துப்பன்] |
துப்பம் | துப்பம் tuppam, பெ. (n.) 1. நெய்; ghee. “தொறுப்பாடியோம் வைத்த துப்பமும் பாலும்” (திவ்.பெரியாழ்.2, 1, 6);. 2. அரத்தம் (யாழ்.அக.);; blood. [துப்பு → துப்பம் (மு.தா.154);.] துப்பம் tuppam, பெ. (n.) 1. நெய்; ghee. “தொறுப்பாடியோம் வைத்த துப்பமும் பாலும்” (திவ்பெரியாழ். 2,1,6);. 2. அரத்தம் (யாழ்.அக.);; blood. [துப்பு → துப்பம் (மு.தா.154);] |
துப்பரவு | துப்பரவு tupparavu, பெ. (n.) துப்புரவு பார்க்க (வின்.);;see tuppuravu. துப்பரவு tupparavu, பெ. (n.) துப்புரவு பார்க்க (வின்.);;See. tuppuravu. |
துப்பறவடி-த்தல் | துப்பறவடி-த்தல் tuppaṟavaḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) நன்றாகப் புடைத்தல்; to give a good thrashing beat soundly. [துப்பற + அடி-.] துப்பறவடி-த்தல் tuppaṟavaḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) நன்றாகப் புடைத்தல்; to give a good thrashing beat soundly. [துப்பற + அடி-,] |
துப்பறி-தல் | துப்பறி-தல் duppaṟidal, செ.குன்றாவி. (v.t.) உளவறிதல்; to spy out, detect. [துப்பு → துப்பறி.] துப்பறி-தல் duppaṟidal, செ.குன்றாவி. (v.t.) உளவறிதல்; to spy out, detect. [துப்பு → துப்பறி-,] |
துப்பற்களாசி | துப்பற்களாசி tuppaṟkaḷāci, பெ. (n.) துப்பற் களாஞ்சி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tuppar-kalanji. [துப்பல் + களாசி.] துப்பற்களாசி tuppaṟkaḷāci, பெ. (n.) துப்பற் களாஞ்சி (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. {}. [துப்பல் + களாசி] |
துப்பற்காளாஞ்சி | துப்பற்காளாஞ்சி tuppaṟkāḷāñji, பெ. (n.) தம்பல முதலிய எச்சிலுமிழுங்கலம்; spitloon. [துப்பல் + களாஞ்சி.] துப்பற்காளாஞ்சி tuppaṟkāḷāñji, பெ. (n.) தம்பல முதலிய எச்சிலுமிழுங்கலம்; spittoon. [துப்பல் + களாஞ்சி] |
துப்பற்படிக்கம் | துப்பற்படிக்கம் tuppaṟpaḍikkam, பெ. (n.) துப்பற்காளாஞ்சி பார்க்க;see tuppar-kalanji. [துப்பல் + படிக்கம்.] துப்பற்படிக்கம் tuppaṟpaḍikkam, பெ. (n.) துப்பற்காளாஞ்சி பார்க்க;See. {}. [துப்பல் + படிக்கம்] |
துப்பற்றவன் | துப்பற்றவன் tuppaṟṟavaṉ, பெ. (n.) 1. திறனிலி; inefficient person. 2. வகையிலி; helpless, destitute person. [துப்பு + அற்றவன்.] துப்பற்றவன் tuppaṟṟavaṉ, பெ. (n.) 1. திறனிலி; inefficient person. 2. வகையிலி; helpless, destitute person. [துப்பு + அற்றவன்] |
துப்பலிடு-தல் | துப்பலிடு-தல் duppaliḍudal, செ.கு.வி. (v.i.) ஆணையிடுதல் (யாழ்.அக.);; to swear. [துப்பல் + இடுதல்.] துப்பலிடு-தல் duppaliḍudal, செ.கு.வி. (v.i.) ஆணையிடுதல் (யாழ்.அக.);; to swear. [துப்பல் + இடுதல்] |
துப்பல் | துப்பல் tuppal, பெ. (n.) 1. உமிழ்நீர்; saliva, spittle. 2. விளையாட்டில் பிள்ளைகள் தடை நிகழ்த்த வழங்குஞ்சொல்; a word used in boy’s game to indicate a short respite. “துப்பல் விட்டேன்” (வின்.);. 3. பயனற்றது; that which is worthless. ம. துப்பல் [துப்பு → துப்பல்.] துப்பல் tuppal, பெ. (n.) 1. உமிழ்நீர்; saliva, spittle. 2. விளையாட்டில் பிள்ளைகள் தடை நிகழ்த்த வழங்குஞ்சொல்; a word used in boy’s game to indicate a short respite. “துப்பல் விட்டேன்” (வின்.);. 3. பயனற்றது; that which is worthless. ம. துப்பல் [துப்பு → துப்பல்] |
துப்பா | துப்பா tuppā, பெ. (n.) கொம்புத் தேன்; honey collected on branches of trees (சா.அக.);. [துப்பு → துப்பா.] துப்பா tuppā, பெ. (n.) கொம்புத் தேன்; honey collected on branches of trees (சா.அக.);. [துப்பு → துப்பா] |
துப்பாக்கி | துப்பாக்கி tuppākki, பெ. (n.) 1. குறி நோக்கிச் சுடுங் கருவி; musket, gun. 2. கதிர்த் தலையைக் கத்தரித்து வீழ்த்தும் நெற்பயிர் நோய். (இ.வ.);; blight affecting paddy, making its ears fall as if cut off. த.வ. துமுக்கி [Turk.tupak → த. துப்பாக்கி] |
துப்பாக்கிமரம் | துப்பாக்கிமரம் tuppākkimaram, பெ. (n.) மரவகை; bastard cedar (செ.அக.);. இதனை உருத்திராக்க மரம்; musket tree எனச் சாஅக கூறும்) துப்பாக்கிமரம் tuppākkimaram, பெ. (n.) மரவகை; bastard cedar (செ.அக);. |
துப்பாக்கூட்டல் | துப்பாக்கூட்டல் tuppākāṭṭal, செ.குன்றாவி (v.t.) தேனைச்சேர்த்தல்; collecting honey (சா.அக.);. துப்பாக்கூட்டல் tuppākāṭṭal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தேனைச்சேர்த்தல்; collecting honey (சா.அக.);. |
துப்பார் | துப்பார் tuppār, பெ. (n.) உண்பவர்; consumers. “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள்.12);. [து → துப்பார்.] துப்பார் tuppār, பெ. (n.) உண்பவர்; consumers. “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள். 12);. [து → துப்பார்] |
துப்பாள் | துப்பாள் tuppāḷ, பெ. (n.) உளவாள்; spy. [துப்பு → துப்பான்.] துப்பாள் tuppāḷ, பெ. (n.) உளவாள்; spy. [துப்பு → துப்பாள்] |
துப்பினி | துப்பினி tuppiṉi, பெ. (n.) துப்புநீர்; spittle. (நெல்லை.); [துப்புநீர் → துப்புனி.] துப்பினி tuppiṉi, பெ. (n.) துப்புநீர்; spittle. (நெல்லை.); [துப்புநீர் → துப்புனி] |
துப்பிரசம் | துப்பிரசம் tuppirasam, பெ. (n.) கடுஞ்சுண்டி (வின்.); பார்க்க;see kadunjundi; a sensitive tree. துப்பிரசம் tuppirasam, பெ. (n.) கடுஞ்சுண்டி (வின்.); பார்க்க;See. {}; a sensitive tree. |
துப்பிலார் | துப்பிலார் tuppilār, பெ. (n.) வறியவர்; indigent persons. “துறந்தார் துறவாதார் துப்பிலார்” (ஏலா.30);. [துப்பு + இல் + ஆர்.] துப்பிலார் tuppilār, பெ. (n.) வறியவர்; indigent persons. “துறந்தார் துறவாதார் துப்பிலார்” (ஏலா.3௦);. [துப்பு1 + இல் + ஆர்] |
துப்பு | துப்பு1 tuppu, பெ. (n.) 1. வலி; vigour, strength, valour. “கெடலருந் துப்பின்” (அகநா. 105);. 2. அறிவு; intelligence. 3. திறமை; ability, dexterity. “ஆழ்கடலைக் கடைந்த துப்பவே” (திவ்.திருவாய்.47, 5);. 4. முயற்சி (பிங்.);; effort. activity. 5. முனைப்பு (பிங்.);; zeal. 6. பெருமை; greatness, eminence. “துப்பழிந் துய்வது துறக்கந் துன்னவோ” (கம்பரா.உருக்காட்.13);. 7. நன்மை; good, benefit. “துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள்.12);. 8. பொலிவு (பிங்);; beauty. 9. பற்றுக்கோடு; support. “துன்பத்துட் டுப்பாயார் நட்பு” (குறள்.12);. 10. துணை (பிங்.);; assistance, help. 11. துணைக்கருவி (சூடா.);; means, instrument. “வேதினத் துப்பவும்” (சிலப்.14, 116);. 12. படைக்கலப் பொது (யாழ்.அக.);; weapon. 13. தன்மை; manner, fashion. “சுந்தரச் சுடரோர் மூன்றுந் தோற்றிய துப்பிற் றோற்ற” (இரகு. திக்குவி.43);. துப்பு2 tuppu, பெ. (n.) 1. நுகர்ச்சி; enjoyment. “துப்புமிழ்ந் தலமருங் காமவல்லி” (சீவக. 197);. 2. நுகர்பொருள்; object of enjoyment. “வருபவர்க்குத் துப்பமைத்து நல்கும்” (திருவாரு.450);. 3. உணவு; food. “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள்.12);. 4. நெய்; ghee. “உறைகெழு துப்பும் வாக்கி” (கந்தபு. வில்வல. வதை.18);. [து → துப்பு (வே.க.282);.] துப்பு3 tuppu, பெ. (n.) தூய்மை (பிங்.);; cleaness, purity. “துப்புடை மணலிற் றாகி” (கம்பரா. எதிர்கோட்.2);. [தூய் → துய் → துப்பு.] துப்பு4 tuppu, பெ. (n.) பகை; enmity. “துப்பி னெவ னாவர் மற்கொல்” (குறள்.1165);. [து → துப்பு.] துப்பு5 tuppu, பெ. (n.) 1. ஆராய்ச்சி; investigation. 2. உளவு; spying. 3. உளவடையாளம்; sign, trace, evidence, as of crime. க. து. துப்பு (tubbu); துப்பு6 tuppu, பெ. (n.) துரு; rust. தெ. துப்பு துப்பு7 tuppu, பெ. (n.) 1. பவளம்; red coral. “துப்புறழ் தொண்டைச் செவ்வாய்” (சீவக.550);. 2. அரக்கு (பிங்.);; gum lac. 3. சிவப்பு; red, redness. [தும்பு → துப்பு (தமி.வ.56);.] துப்பு1 duppudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) உமிழ்தல்; to spit. “அந்த வார்த்தையைத் துப்பென்ற நிந்தையால்” (இராமநா.ஆரணி.8);, ம. துப்புக துப்பு9 tuppu, பெ. (n.) உமிழ்நீர்; spittle. ம. துப்பு துப்பு1 tuppu, பெ. (n.) 1. வலி; vigour, strength, valour. “கெடலருந் துப்பின்” (அகநா. 1௦5);. 2. அறிவு; intelligence. 3. திறமை; ability, dexterity. “ஆழ்கடலைக் கடைந்த துப்பவே” (திவ்.திருவாய். 4,7,5);. 4. முயற்சி (பிங்.);; effort,activity. 5. முனைப்பு (பிங்.);; zeal. 6. பெருமை; greatness, eminence. “துப்பழிந் துய்வது துறக்கந் துன்னவோ” (கம்பரா. உருக்காட். 13);. 7. நன்மை; good, benefit. “துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள். 12);. 8. பொலிவு (பிங்.);; beauty. 9. பற்றுக்கோடு; support. “துன்பத்துட் டுப்பாயார் நட்பு” (குறள். 12);. 10. துணை (பிங்.);; assitnce, help. 11. துணைக் கருவி (சூடா.);; means, instrument. “வேதினத் துப்பவும்” (சிலப். 14, 116);. 12. படைக்கலப் பொது (யாழ்.அக);; weapon. 13. தன்மை; manner, fashion. “சுந்தரச் சுடரோர் மூன்றுந் தோற்றிய துப்பிற் றோற்ற” (இரகு. திக்குவி. 43);. துப்பு2 tuppu, பெ. (n.) 1. நுகர்ச்சி; enjoyment. “துப்புமிழ்ந் தலமருங் காமவல்லி” (சீவக. 197);. 2. நுகர்பொருள்; object of enjoyment. “வருபவர்க்குத் துப்பமைத்து நல்கும்” (திருவாரூ. 450);. 3. உணவு; food. “துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி” (குறள். 12);. 4. நெய்; ghee. “உறைகெழு துப்பும் வாக்கி” (கந்தபு. வில்வல. வதை. 18);. [து → துப்பு (வே.க. 282);] துப்பு3 tuppu, பெ. (n.) தூய்மை (பிங்);; cleaness, purity. “துப்புடை மணலிற் றாகி” (கம்பரா. எதிர்கோட் 2);. [தூய் → துய் → துப்பு] துப்பு4 tuppu, பெ. (n.) பகை; enmity. “துப்பி னெவ னாவர் மற்கொல்” (குறள். 1165);. [து → துப்பு] துப்பு5 tuppu, பெ. (n.) 1.ஆராய்ச்சி; investigation. 2. உளவு; spying. 3. உலவடையாளம்; sign, trace, evidence, as of crime. க. து. துப்பு (tubbu); துப்பு7 tuppu, பெ. (n.) 1. பவளம்; red coral. “துப்புறழ் தொண்டைச் செவ்வாய்” (சீவக. 55௦);. 2. அரக்கு (பிங்.);; gum lac. 3. சிவப்பு; red, redness. [தும்பு → துப்பு (தமி.வ.56);] துப்பு1 tuppu-, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) உமிழ்தல்; to spit. “அந்த வார்த்தையைத் துப்பென்ற நிந்தையால்” (இராமநா. ஆரணி. 8);. ம. துப்புக |
துப்புக்கூலி | துப்புக்கூலி tuppukāli, பெ. (n.) உளவு கண்டுபிடித்தற்கு உதவுங்கூலி; wage of an informer or spy; remuneration of a detective. [துப்பு + கூலி.] துப்புக்கூலி tuppukāli, பெ. (n.) உளவு கண்டுபிடித்தற்கு உதவுங்கூலி; wage of an informer or spy; remuneration of a detective. [துப்பு5 + கூலி] |
துப்புக்கெட்டவன் | துப்புக்கெட்டவன் tuppukkeṭṭavaṉ, பெ. (n.) 1. துப்பற்றவன் பார்க்க;see tupparavan. 2. அறிவற்றவன்; fool, stupid person. 3. அழுக்குப் பிடித்தவன்; dirty person. [துப்பு + கெட்டவன்.] துப்புக்கெட்டவன் tuppukkeṭṭavaṉ, பெ. (n.) 1. துப்பற்றவன் பார்க்க;See. {}. 2. அறிவற்றவன்; fool, stupid person. 3. அழுக்குப் பிடித்தவன்; dirty person. [துப்பு + கெட்டவன்] |
துப்புக்கெட்டவள் | துப்புக்கெட்டவள் tuppukkeṭṭavaḷ, பெ. (n.) 1. திறனிலாள்; inefficent women. 2. ஏதிலி; helpless. துப்புக் கெட்டவளுக்கு இரட்டைப் பரியம் (பழ.);. [துப்பு + கெட்டவன்.] துப்புக்கெட்டவள் tuppukkeṭṭavaḷ, பெ. (n.) 1. திறனிலாள்; inefficent women. 2. ஏதிலி; helpless. துப்புக் கெட்டவளுக்கு இரட்டைப் பரியம் (பழ.);. [துப்பு + கெட்டவன்] |
துப்புக்கேடு | துப்புக்கேடு tuppukāṭu, பெ. (n.) சீர்கேடு (வின்.);; degeneration, ruin. [துப்பு + கேடு.] துப்புக்கேடு tuppukāṭu, பெ. (n.) சீர்கேடு (வின்.);; degneration, ruin. [துப்பு + கேடு] |
துப்புண்ணி | துப்புண்ணி tuppuṇṇi, பெ. (n.) சீர்கெட்டவன்-ள் (யாழ்.அக.);; person, as one whom everybody spits upon. [துப்பு + உண்ணி (துப்புதற்குரியவன்.);.] துப்புண்ணி tuppuṇṇi, பெ. (n.) சீர்கெட்டவன் -ள் (யாழ்.அக);; person, as one whom everybody spits upon. [துப்பு + உண்ணி (துப்புதற்குரியவன்);] |
துப்புத்துரிசு | துப்புத்துரிசு tupputturisu, பெ. (n.) மாசுமறு; dust and dirt. [துப்பு + துரிசு.] துப்புத்துரிசு tupputturisu, பெ. (n.) மாசுமறு; dust and dirt. [துப்பு + துரிசு] |
துப்புத்துருப்பிடி-த்தல் | துப்புத்துருப்பிடி-த்தல் tupputturuppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. உளவு கண்டுபிடித்தல்; to spy, detect, trace. 2. தெளிவான புலனாய்வு செய்தல்; to investigate, enquire closely. [துப்பு + துருவு + பிடி-.] துப்புத்துருப்பிடி-த்தல் tupputturuppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. உளவு கண்டுபிடித்தல்; to spy, detect, trace. 2. தெளிவான புலனாய்வு செய்தல்; to investigate, enquire closely. [துப்பு + துருவு + பிடி-,] |
துப்புத்துருவிசாரி-த்தல் | துப்புத்துருவிசாரி-த்தல் tupputturuvicārittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) துப்புத்துருப்பிடி பார்க்க;see tuppu-t-turu-p-pidi. [துப்பு + துரு + விசாரி-.] துப்புத்துருவிசாரி-த்தல் tupputturuvicārittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) துப்புத்துருப்பிடி பார்க்க;See. {}. [துப்பு + துரு + விசாரி-,] |
துப்புநீர் | துப்புநீர் tuppunīr, செ.குன்றாவி. (v.t.) எச்சில் நீர்; spittle (நெல்லை);. [துப்பு + நீர்.] துப்புநீர் tuppunīr, செ.குன்றாவி. (v.t.) எச்சில் நீர்; spittle (நெல்லை);. [துப்பு + நீர்] |
துப்புநெல்லி | துப்புநெல்லி tuppunelli, பெ. (n.) உணவுக்குரிய நெல்லி; edible gooseberry used in food. [துப்பு + நெல்லி.] துப்புநெல்லி tuppu-nelli, பெ. (n.) உணவுக் குரிய நெல்லி; edible gooseberry used in food. [துப்பு2 + நெல்லி] |
துப்புரவாக்கல் | துப்புரவாக்கல் tuppuravākkal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தூய்மை செய்தல்; cleaning, purifying. [துப்புரவு + ஆக்கல்.] துப்புரவாக்கல் tuppuravākkal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தூய்மை செய்தல்; cleaning, purifying. [துப்புரவு + ஆக்கல்] |
துப்புரவாய் | துப்புரவாய் tuppuravāy, வி.எ. (adv.) முழுதும்; wholly, entirely. “துப்புரவாய் அழிந்து விட்டது”. [துப்புரவு + ஆக → ஆய்.] துப்புரவாய் tuppuravāy, வி.எ. (adv.) முழுதும்; wholly, entirely. “துப்புரவாய் அழிந்து விட்டது”. [துப்புரவு + ஆக → ஆய்] |
துப்புரவு | துப்புரவு tuppuravu, பெ. (n.) 1. திறமை; ability, cleverness. “சர்வேசுவரனைக் கேள்வி கொள்ள வேண்டாதபடி துப்புரவுடையன” (ஈடு.1, 5, 3);. 2. வேண்டற்பாடு; necessity. 3. மேன்மை; excellence. 4. அழகு (வின்.);; beauty. 5. முறைமை (வி.);; established custom, order, propriety of conduct. [தூய் → து → துப்பு → துப்புரவு (மு.தா.162);.] துப்புரவு2 tuppuravu, பெ. (n.) 1. ஐம்பொறி நுகர்ச்சி; enjoyment or gratification of the senses. “நிலைமையினெஞ்சத்தான் றுப்புரவு” (நாலடி.87);. 2. நுகர்ச்சிப் பொருள்; objects of enjoyment. “துப்புரவில்லார் துவரத் துறவாமை” (குறள்.1050);. 3. பட்டறிவு; experience. “சிவயோகத் துப்புரவுபெற்று” (உபதேசகா.. உருத்திராக்.179);. [துப்பு + உரவு.] துப்புரவு3 tuppuravu, பெ. (n.) தூய்மை; purity, cleanliness. “துப்புரவொன்றில்லா வெற்றரையார்” (தேவா.577, 10);. [துப்பு + உரவு.] துப்புரவு tuppuravu, பெ. (n.) 1. திறமை; ability, cleverncss. “சர்வேசுவரனைக் கேள்வி கொள்ள வேண்டாதபடி துப்புரவுடையன” (ஈடு. 1,5,3);. 2. வேண்டற்பாடு; necessity. 3. மேன்மை; excellence. 4. அழகு (வின்.);; beauty. 5. முறைமை (வி.);; established custom, order, propriety of conduct. [தூய் → து → துப்பு → துப்புரவு (மு.தா.162);] துப்புரவு2 tuppuravu, பெ. (n.) 1. ஐம்பொறி நுகர்ச்சி; enjoyment or gratification of the senses. “நிலைமையினெஞ்சத்தான் றுப்புரவு” (நாலடி. 87);. 2. நுகர்ச்சிப் பொருள்; objects of enjoyment. “துப்புரவில்லார் துவரத் துறவாமை” (குறள். 1050);. 3. பட்டறிவு; experience. “சிவயோகத் துப்புரவுபெற்று” (உபதேசகா. உருத்திராக். 179);. [துப்பு2 + உரவு] துப்புரவு3 tuppuravu, பெ. (n.) தூய்மை; purity, cleanliness. “துப்புரவொன்றில்லா வெற்றரையார்” (தேவா. 557, 1௦);. [துப்பு3 + உரவு] |
துப்புளி | துப்புளி tuppuḷi, பெ. (n.) படைக்கலக் கொட்டில் (யாழ்.அக.);; armoury. [துப்பு + உள் + இ.] துப்புளி tuppuḷi, பெ. (n.) படைக்கலக் கொட்டில் (யாழ்.அக.);; armoury. [துப்பு + உள் + இ] |
துப்பேறு-தல் | துப்பேறு-தல் duppēṟudal, செ.கு.வி. (v.i.) துருவேறுதல்; to become rusty. “தண்ணீர் பட்டாலோ ரோல்டு கோல்டு துப்பேறிப் போகும்” (மதிக.111);. [துப்பு + ஏறு-.] துப்பேறு-தல் duppēṟudal, செ.கு.வி. (v.i.) துருவேறுதல்; to become rusty. “தண்ணீர் பட்டாலோ ரோல்டு கோல்டு துப்பேறிப் போகும்” (மதி.க. 111);. [துப்பு + ஏறு-,] |
துமனதாளி | துமனதாளி tumaṉatāḷi, பெ. (n.) தாளிப்பனை; talipot tree (சா.அக.);. |
துமானம் | துமானம் tumāṉam, பெ. (n.) அணிகலன்கள் வைக்கும் கலம்; jewel casket. |
துமாலா | துமாலா tumālā, பெ. (n.) வெள்ளி அல்லது பொன் ஒள்ளிழைக்கரை (சரிகை); இழுக்குந் தொழிலின் கடைசிச் செயல் (வின்.);; a final process in lengthening gold or silver threads. |
துமி | துமி3 tumittal, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வெட்டுதல் (திவா.);; to cut off. “கொடுங்காற் புன்னைக் கோடு துமித் தியற்றிய” (பெரும்பாண். 266);. 2. அறுத்தல் (திவா);; to saw. “வேளாப் பார்ப்பான் வாளரந் துமித்த” (அகநா. 24);. 3. விலக்குதல்; to keep off, obstruct. “தொடீஇய செல்வார்த் துமித்தெதிர் மண்டும்” (கலித்.116, 5);. [துமி → துமித்-.] துமி4 tumi, பெ. (n.) வெட்டு; cut, severance. “கரந்துமி படுதலுங் கவன்று” (கந்தபு. அசமுகிசோ. 2);. துமி5 dumidal, செ.குன்றாவி. (v.t.) உமிழ்தல்; to spit. “மிச்சிலைத் துமிந்து” (காஞ்சிப். கழுவாய்.63);. துமி6 tumittal, செ.கு.வி. (v.i.) துளித்தல் (வின்);; to drizzle, sprinkle. துமி7 tumi, பெ. (n.) 1. மழைத்துளி; rain drops. 2. தூறல்; light, drizzling grain. 3. நீர்த்துளி; drop of water; spray. “திரைகடற்றுமி தமூர்புக” (கம்பரா. சேது.42);. துமி3 tumi-, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வெட்டுதல் (திவா.);; to cut off. “கொடுங்காற் புன்னைக் கோடு துமித் தியற்றிய” (பெரும்பாண். 266);. 2. அறுத்தல் (திவா.);; to saw. “வேளாப் பார்ப்பான் வாளரந் துமித்த” (அகநா. 24);. 3. விலக்குதல்; to keep off, obstruct. “தொடீஇய செல்வார்த் துமித்தெதிர் மண்டும்” (கலித். 116, 5);. [துமி → துமித்-,] துமி4 tumi-, பெ. (n.) வெட்டு; cut, severance. “கரந்துமி படுதலுங் கவன்று” (கந்தபு. அசமுகிசோ. 2);. துமி5 tumi-, செ.குன்றாவி. (v.t.) உமிழ்தல்; to spit. “மிச்சிலைத் துமிந்து” (காஞ்சிப். கழுவாய்.63);. துமி6 tumi-, செ.கு.வி. (v.i.) துளித்தல் (வின்.);; to drizzle, sprinkle. துமி7 tumi, பெ. (n.) 1. மழைத்துளி; rain drops. 2. தூறல்; light, drizzling rain. 3. நீர்த்துளி; drop of water; spray. “திரைகடற்றுமி தமூர்புக” (கம்பரா. சேது. 42);. |
துமிதம் | துமிதம் dumidam, பெ. (n.) மழைத்துளி (பிங்.);; rain drops. துமிதம் tumidam, பெ. (n.) மழைத்துளி (பிங்.);; rain drops. |
துமிதல் | துமிதல்1 dumidal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வெட்டுண்ணுதல்; to be cut off severed. “அரவினருந்தலை துமிய” (புறநா.211);. 2. அழிதல்; to perish, to be crushed. “பைம்பயிர் துமிய” (அகநா.254);. துமிதல்2 dumidal, செ.குன்றாவி. (v.t..) விலக்குதல்; to remove. “கதைச் சிலம்பிமேல் விழவூதித் துமிந்தனன்” (பெரியபு.திருநீலநக்.13);. துமிதல்2 tumi, செ.குன்றாவி. (v.t.) விலக்குதல்; to remove. “கதைச் சிலம்பிமேல் விழவூதித் துமிந்தனன்” (பெரியபு.திருநீலநக். 13);. |
துமிரம் | துமிரம் tumiram, பெ. (n.) 1. கருமை; black colour. 2. மிகுசிவப்பு; deep red colour. [துமி → துமிரம்.] துமிரம் tumiram, பெ. (n.) 1. கருமை; black colour. 2. மிகுசிவப்பு; deep red colour. [துமி → துமிரம்] |
துமிலம் | துமிலம் tumilam, பெ. (n.) பேராரவாரம்; din, tumult. “துமிலமெழப் பறைகொட்டி” (திவ்.பெரியாழ்.3, 8, 3);. துமிலம் tumilam, பெ. (n.) பேராரவாரம்; din, tumult. “துமிலமெழப் பறைகொட்டி” (திவ்.பெரியாழ். 3,8,3);. |
துமுக்கி | துமுக்கி tumukki, பெ. (n.) கடுவதற்குப் பயன்படுத்தும் ஒரு படைக்கலக்கருவி (துப்பாக்கி);; gun. [துமுக்கு-துமுக்கி] [P] |
துமுலம் | துமுலம் tumulam, பெ. (n.) குழப்பம் (யாழ்.அக.);; confusion. |
தும் | தும்1 tum, பெ. (n.) இறப்பெதிர் காலங்களைக் காட்டும் தன்மைப்பன்மை வினைமுற்று விகுதி (நன். 322);; verbal ending, of the 1st person plural, denoting past or future tense, as in செய்தும். தும்2 tum, பெ. (n.) தூசி; dust. “தும்பறக்க அடித்தான்” (வின்.);. தெ. கும்மு |
தும்சம் | தும்சம் tumcam, பெ. (n.) அழிவு; destruction. [Skt. {} → த. தும்சம்] |
தும்பகர் | தும்பகர் tumbagar, பெ. (n.) தும்பை பார்க்க (சீ.அ.);;see tumbai. தும்பகர் tumbagar, பெ. (n.) தும்பை பார்க்க (சீ அ);;See. tumbai. |
தும்பகா | தும்பகா tumbakā, பெ. (n.) தும்பை பார்க்க (வின்.);;see tumbai. தும்பகா tumbakā, பெ. (n.) தும்பை பார்க்க (வின்.);;See. tumbai. |
தும்படைசி | தும்படைசி1 tumbaḍaisi, பெ. (n.) நெசவுத் தறி நாடாவிலோ ருறுப்பு (யாழ்.அக.);; a part of shuttle having the weft-thread. [தும்பு + அடைசி.] தும்படைசி2 tumbaḍaisi, பெ. (n.) அழுக்குப் போக்கும் கருவி (பாண்டி);; brush. [தும்பு + அடைசு → அடைசி.] தும்படைசி1 tumbaḍaisi, பெ. (n.) நெசவுத் தறி நாடாவிலோ ருறுப்பு (யாழ்.அக.);; a part of shuttle having the weft-thread. [தும்பு + அடைசி] தும்படைசி2 tumbaḍaisi, பெ. (n.) அழுக்குப் போக்கும் கருவி (பாண்டி.);; brush. [தும்பு + அடைசு → அடைசி] |
தும்பன் | தும்பன் tumbaṉ, பெ. (n.) தீயவன்; wicked person. [தும்பு → தும்பன்.] தும்பன் tumbaṉ, பெ. (n.) தீயவன்; wicked person. [தும்பு → தும்பன்] |
தும்பரம் | தும்பரம் tumbaram, பெ. (n.) அத்தி (அக.நி.);; country fig. [தும்பு + தும்பரம் (வ.மொ.வ.176);.] தும்பரம் tumbaram, பெ. (n.) அத்தி (அக.நி.);; country fig. [தும்பு + தும்பரம் (வ.மொ.வ.176);] |
தும்பராசம் | தும்பராசம் tumbarācam, பெ. (n.) காட்டுக் கோதுமை; wild wheat (சா.அக.);. |
தும்பராட்டகம் | தும்பராட்டகம் tumbarāṭṭagam, பெ. (n.) 1. அரத்தை; galangal. 2. பேரரத்தை; greater galangal (சா.அக.);. |
தும்பரிசி | தும்பரிசி tumbarisi, பெ. (n.) வண்டரிசி; seed of an insect (சா.அக.);. தும்பரிசி tumbarisi, பெ. (n.) வண்டரிசி; See.d of an insect (சா.அக.);. |
தும்பலுவான் | தும்பலுவான் tumbaluvāṉ, பெ. (n.) ஒருவகைப் பிசின் மரம்; forest mahogany (சா.அக.);. |
தும்பல் | தும்பல் tumbal, பெ. (n.) தும்மல் பார்க்க;see tummal (செ.அக.);. தும்பல் tumbal, பெ. (n.) தும்மல் பார்க்க;See. tummal (செ.அக.);. |
தும்பல்கொடி | தும்பல்கொடி tumbalkoḍi, பெ. (n.) கொடியைக் கிள்ளிச் சாறு முகர்ந்தால் தும்மல் வரும்; a creeper whose exudation causes sreezing when smelled. [தும்மல் + கொடி – தும்பல்கொடி.] |
தும்பா | தும்பா tumbā, பெ. (n.) 1. கரைக்குடுக்கைக் கலம்; hollowed gourd or rind of a gourd, used as a vessel. 2. உண்ணீருக்குரிய ஏனவகை; loc. a kind of drinking vessel. [தும்பு → தும்பா, தும்பா → வ. தும்ப (வே.க. 281);.] தும்பா tumbā, பெ. (n.) 1. சுரைக்குடுக்கைக் கலம்; hollowed gourd or rind of a gourd, used as a vessel. 2. உண்ணீருக்குரிய ஏனவகை; loc. a kind of drinking vessel. [தும்பு → தும்பா. தும்பா → வ. தும்ப (வே.க. 281);] |
தும்பாலா | தும்பாலா tumbālā, பெ. (n.) அரசுவரி நீக்கிய ஆணை (உத்தரவு); (R.T.);; an order giving up the government share of produce. [U. {} → த. தும்பாலா] |
தும்பாலை | தும்பாலை tumbālai, பெ. (n.) சுரை; a bottle gourd. [தும்பு → தும்பாலை (வே.க.281);.] தும்பாலை tumbālai, பெ. (n.) சுரை4; a bottle gourd. [தும்பு → தும்பாலை (வே.க. 281);] |
தும்பாவகம் | தும்பாவகம் tumbāvagam, பெ. (n.) குளம்பிக் கொட்டை; coffee seed (சா.அக.);. தும்பாவகம் tumbāvagam, பெ. (n.) 1. குளம்பிக் கொட்டை; coffee seed (சா.அக.);. |
தும்பி | தும்பி1 tumbi, பெ. (n.) 1. யானை; elephant. “தும்பியை யரிதொலைத் தென்ன” (கம்பரா. வாலிவதை.51);. 2. வண்டு (பிங்.);; bee. “துவைத் தெழு தும்பி” (அகநா.317);. 3. ஆண்வண்டு (திவா.);; male bee. 4. தட்டான் பூச்சி (வின்.);; dragon fly. ம. தும்பி; க. தும்பி;து. தும்பி. தும்பி → வ. தும்பீ [தும்பு → தும்பி (வே.க.281);.] தும்பி2 tumbi, பெ. (n.) 1. மீன்சாதிவகை; a genus of fish. 2. பதினொன்றரை விரலம் வரை வளரக் கூடியதும் செந்நிற முடையதுமாகிய கடல்மீன் வகை; a seafish, reddish, attaining 11½ in. in length. 3. காட்டத்தி (மலை.); பார்க்க;see kattatti; gaub. 4. கருப்பு மரவகை (தைலவ. தைல. 48);; black gaub. 5. அகந்தாளி வகை; ceylon ebony. 6. தும்பிலி பார்க்க;see tumbili. 7. கரும்பு (மலை);; Sugar-cane. [தும்பு → தும்பி.] தும்பி3 tumbi, பெ. (n.) சுரை பார்க்க (பிங்.);;see surai; calabomb. “கமுகுமாத் தும்பி” (சைவச.பொது.277);. 2. தும்பா பார்க்க;see tumba. 3. கொற்றான் (மலை); பார்க்க;see korran; parasitic leafless plant. [தும்பு → தும்பி.] தும்பி4 tumbi, பெ. (n.) தீயவள்; wicked woman. தும்பன் ஆ.பா;தும்பி பெ.பா. தும்பி5 tumbi, பெ. (n.) நச்சுத்தன்மையுள்ள கூறிய முட்களையுடைய மீன் (மீன்பிடி);; a kind of fish which has poisonous thorns. [தும்பு → தும்பி.] தும்பி1 tumbi, பெ. (n.) 1. யானை; elephant. “தும்பியை யரிதொலைத் தென்ன” (கம்பரா. வாலிவதை. 51);. 2. வண்டு (பிங்.);; bec. “துவைத் தெழு தும்பி” (அகநா. 317);. 3. ஆண்வண்டு (திவா.);; male bee. 4. தட்டான் பூச்சி (வின்.);; dragon fly. ம. தும்பி; க. தும்பி;து. தும்பி. தும்பி → வ. தும்பீ [தும்பு → தும்பி (வே.க. 281);] தும்பி2 tumbi, பெ. (n.) 1. மீன்சாதிவகை; a genus of fish. 2. பதினொன்றரை விரலம் வரை வளரக் கூடியதும் செந்நிற முடையதுமாகிய =கடல்மீன் வகை; a seafish, reddish, attaining ll ½ in.in length. 3. காட்டத்தி (மலை.); பார்க்க;See. {}; gaub. 4. கருப்பு மரவகை (தைலவ. தைல. 48);; black gaub. 5. அகந்தாளி வகை; ceylon ebony. 6 தும்பிலி பார்க்க;See. tumbili. 7. கரும்பு (மலை);; sugar-cane. [தும்பு → தும்பி] தும்பி3 tumbi, பெ. (n.) கரை பார்க்க (பிங்);;See. {}; calabomb. “கமுகுமாத் தும்பி” (சைவச. பொது. 277);. 2. தும்பா2 பார்க்க;See. {}. 3. கொற்றான் (மலை.); பார்க்க;See. {}; parasitic leafless plant. [தும்பு → தும்பி] தும்பி4 tumbi, பெ. (n.) தீயவள்; wicked woman. தும்பன் ஆ.பா;தும்பி பெ.பா. தும்பி5 tumbi, பெ. (n.) நச்சுத்தன்மையுள்ள கூறிய முட்களையுடைய மீன் (மீன்பிடி.);; a kind of fish which has poisonous thorns. [தும்பு → தும்பி] |
தும்பிக்காய் | தும்பிக்காய் tumbikkāy, பெ. (n.) பனிச்சைக் காய்; malabar mangosteen. [தும்பி + காய்.] தும்பிக்காய் tumbikkāy, பெ. (n.) பனிச்சைக் காய்; malabar mangosteen. [தும்பி + காய்] |
தும்பிக்கை | தும்பிக்கை tumbikkai, பெ. (n.) யானைத் துதிக்கை; elephant’s trunk. “தும்பிக்கையான் பாதந் தப்பாமற் சார்வார்” (மூதுரைக் காப்புச்.);. [தும்பி + கை.] தும்பிக்கை tumbi-k-kai. பெ. (n.) யானைத் துதிக்கை; elephant’s trunk. “தும்பிக்கையான் பாதந் தப்பாமற் சார்வார்” (மூதுரைக் காப்புச்.);. [தும்பி + கை] |
தும்பிக்கைமாலை | தும்பிக்கைமாலை tumbikkaimālai, பெ. (n.) மாலை வகை; a kind of large garland (நாஞ்.);. [தும்பிக்கை + மாலை.] தும்பிக்கைமாலை tumbikkaimālai, பெ. (n.) மாலை வகை; a kind of large garland (நாஞ்.);. [தும்பிக்கை + மாலை] |
தும்பிச்சங்கை | தும்பிச்சங்கை tumbiccaṅgai, பெ. (n.) தும்பிக்கை பார்க்க;see tumbikkai. [தும்பி + சங்கை.] தும்பிச்சங்கை tumbiccaṅgai, பெ. (n.) தும்பிக்கை பார்க்க;See. tumbikkai. [தும்பி + சங்கை] |
தும்பிச்சி | தும்பிச்சி1 tumbicci, பெ. (n.) தும்பி4 (வி); பார்க்க;see tumbi. தும்பிச்சி2 tumbicci, பெ. (n.) பழைய காசு வகை (சரவண.பணவிடு.56);; old coin. தும்பிச்சி1 tumbicci, பெ. (n.) தும்பி4 (வி.); பார்க்க;See. tumbi. தும்பிச்சி2 tumbicci, பெ. (n.) பழைய காசு வகை (சரவண. பணவிடு. 56);; old coin. |
தும்பிச்சிக்கை | தும்பிச்சிக்கை tumbiccikkai, பெ. (n.) தும்பிக்கை பார்க்க;see tumbikkai. [தும்பிச்சி + கை.] தும்பிச்சிக்கை tumbi-c-cikkai, பெ. (n.) தும்பிக்கை பார்க்க;See. tumbikkai. [தும்பிச்சி + கை] |
தும்பிட்டிக்காய் | தும்பிட்டிக்காய் tumbiṭṭikkāy, பெ.(n.) கசப்புச் சுவையுடைய காட்டுக் காய் வகை: a bitter un riped fruit. [தும்மட்டி+காய்] |
தும்பித்துள்ளல் | தும்பித்துள்ளல் tumbittuḷḷal, பெ.(n.) காணிப் பழங்குடியினர்; a folk dance of Kâni community. [தும்பி+துள்ளல்] |
தும்பித்தேர்வு | தும்பித்தேர்வு tumbittērvu, பெ.(n.) தும்பித் துள்ளலில்துள்ளுவதற்காகத் தேர்ந்தெடுக்கட் படும் ஆண் அல்லது பெண்; selected male or female for the play tumbi-t-tullal. [தம்பி+தேர்வு] |
தும்பினி | தும்பினி tumbiṉi, பெ. (n.) மின்மினிப் பூச்சி; glowworm, fire-fly. |
தும்பிபறத்தல் | தும்பிபறத்தல் tumbibaṟattal, பெ. (n.) மகளிர் விளையாட்டு வகை; a girl’s game. [தும்பி + பறத்தல்.] தும்பிபறத்தல் tumbibaṟattal, பெ. (n.) மகளிர் விளையாட்டு வகை; a girl’s game. [தும்பி + பறத்தல்] |
தும்பிப்பதக்கம் | தும்பிப்பதக்கம் dumbippadakkam, பெ. (n.) வண்டின் வடிவாகச் செய்யப்பட்ட பதக்கம்; beetle shaped pendant of a necklace. “தும்பிப் பதக்கவிலை சொற்பமோ” (விறலிவிடு.698);. [தும்பி + பதக்கம்.] தும்பிப்பதக்கம் tumbi-p-patakkam, பெ. (n.) வண்டின் வடிவாகச் செய்யப்பட்ட பதக்கம்; beetle shapped pendant of a necklace. “தும்பிப் பதக்கவிலை சொற்பமோ” (விறலிவிடு. 698);. [தும்பி + பதக்கம்] |
தும்பிப்பாடி | தும்பிப்பாடி tumbippāṭi, பெ.(n.) ஓமலூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in õmalur Taluk. [தும்பி(யானை);+பாடி] |
தும்பிப்பாட்டு | தும்பிப்பாட்டு tumbippāṭṭu, பெ. (n.) இறந்து பட்ட ஒரு பழைய நூல் (யாப்.வி.பக். 355);; an ancient poem now lost. [தும்பி + பாட்டு.] தும்பிப்பாட்டு tumbippāṭṭu, பெ. (n.) இறந்து பட்ட ஒரு பழைய நூல் (யாப்.வி.பக். 355);; an ancient poem now lost. [தும்பி + பாட்டு] |
தும்பிமா | தும்பிமா tumbimā, பெ. (n.) வண்டு விழுந்த மாம்பழம்; mango fruit having beetles in its kernel (செ.அக.);. |
தும்பிமீன் | தும்பிமீன் tumbimīṉ, பெ. (n.) வெண்பழுப்பான எலும்புக் கம்பிகள் வாய்ந்த, உணவிற்கு ஏற்றதல்லாத அழகிய கடல்மீன் வகை; an ornamental sea-fish (சா.அக.);. |
தும்பிமுகன் | தும்பிமுகன் tumbimugaṉ, பெ. (n.) பிள்ளையார் (பேரின்பக்கீர்த். ப. 2);; God pilliyar. தும்பிமுகன் tumbimugaṉ, பெ. (n.) பிள்ளையார் (பேரின்பக்கீர்த். ப. 2);; God piliyar. |
தும்பியம் | தும்பியம் tumbiyam, பெ. (n.) செங்குத்தாய் மேலெழும்பவும், கீழிறங்கவும்வல்ல தும்பியம் என்னும் வானூர்தி; helicopter. [தும்பு + பறத்தல்.] தும்பியம் tumbiyam, பெ. (n.) செங்குத்தாய் மேலெழும்பவும், கீழிறங்கவும்வல்ல தும்பியம் என்னும் வானூர்தி; helicopter. [தும்பு + பறத்தல்] |
தும்பியூது-தல் | தும்பியூது-தல் dumbiyūdudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வண்டு போல ஒலித்தல் (வின்.);; to puzz, make a humming noise. 2. ஓசையோடு வலிந்து மூச்சுவாங்குதல்; to breath with a shrill sound, as one senseless from a fall or blow. 3. எச்சில் வழலை நீர் முதலியவற்றை ஊதிக்குமிழியுண்டாக்குதல்; to blow bubbles from the mouth, as with spittle, soapy water etc. [தும்பி + ஊது-.] தும்பியூது-தல் dumbiyūdudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வண்டு போல ஒலித்தல் (வின்.);; to puzz, make a humming noise. 2. ஓசையோடு வலிந்து மூச்சுவாங்குதல் (வின்.);; to breath with a shrill sound, as one senseless from a fall or blow. 3. எச்சில் வழலை நீர் முதலியவற்றை ஊதிக்குமிழியுண்டாக்குதல்; to blow bubbles from the mouth, as with spittle, soapy water etc. [தும்பி + ஊது-.] |
தும்பிலி | தும்பிலி tumbili, பெ.(n.) பல்லி போன்ற மீன் lizard fish. [தம்பு-தும்பிலி] தும்பிலி tumbili, பெ. (n.) 1. மரவகை; coromandel ebony. 2. மைசூர் மரவகை; coromandal ebony of mysore. 3. ஓரடிக்கு மேல் வளரக் கூடியதும் கருஞ்சாம்பல் நிறமுள்ளதுமான கடல்மீன் வகை; a sea-fish, brownish grey, attaining atleast 1 ft. in length. 4. நீர்வெட்டிமுத்து; fish poison tree (சா.அக.);. [தும்பி + தும்பிலி.] தும்பிலி tumbili, பெ. (n.) 1. மரவகை; coromandel ebony 2. மைசூர் மரவகை; coromandal ebony of mysore. 3. ஒரடிக்கு மேல் வளரக் கூடியதும் கருஞ்சாம்பல் நிற முள்ளதுமான கடல்மீன் வகை; a sea-fish, brownish grey, attaining atleast 1 ft. in length. 4. நீர்வெட்டிமுத்து; fish poison tree (சா.அக.); [தும்பி + தும்பிலி] |
தும்பிலிக்காய் | தும்பிலிக்காய் tumbilikkāy, பெ. (n.) 1. கருப்பு மரத்தின் காய்; fruit of black ebony. 2. பனிச்சைக்காய்; malabar mangosteen (சா.அக.);. [தும்பிலி + காய்.] தும்பிலிக்காய் tumbilikkāy, பெ. (n.) 1. கருப்பு மரத்தின் காய்; fruit of black ebony. 2. பனிச்சைக்காய்; malabar mangosteen (சா.அக.);. [தும்பிலி + காய்] |
தும்பு | தும்பு tumbu, பெ.(n.) மாடுகளைக் கட்டட் பயன்படும் கழுத்துக் கயிறு ; a small rope tied around the neck of cattle. [துள்-துண்டு-தும்பு] தும்பு1 tumbu, பெ. (n.) 1. குற்றம்; fault, blemish, defect. “தும்பறப் புத்திசேன சொல்லிது குரவற் கென்ன” (சீவக.666);. 2.. நாகரிகமில்லாச் சொல்; uncivil, vulgar or slanderous language. “வம்புதும்பு பேசுபவன்”. [துன்பு → தும்பு.] ஒ.நோ. வன்பு → வம்பு. வம்பு தும்பு என்பது மரபிணை மொழி (வே.க.289);.] தும்பு2 tumbu, பெ. (n.) 1. ஓரம்; border, fringe. 2. நரம்பு முதலியவற்றில் விழுஞ் சிம்பு; frayed ends, as of a gut. “கொடும்புரி மயிர்தும்பு முறுக்கிவை நான்கும்” (சீவக. 721, உரை);. 3. நார்; fibre. 4. வரம்பு; propriety, relevancy. “தும்பில்லாமற் பேசுகிறான்”. 5. கயிறு; rope, tether. “ஆர்த்த தும்பறுத்து விடுப்ப” (திருவாலவா.33, 14);. 6. நெடுஞ்சி (மலை.); பார்க்க;see nedunji; cow thorn. 7. கரும்பு (மலை);; sugar-cane. 8. வல்லம்பர், நாட்டுக் கோட்டைச் செட்டிமார் இவர்கள் பெண்டிர் அணியும் ஒருவகைத் தாலியுரு; small globular pendant suspended from the tāli of vallampar and Nāstuk-kõțţai chetti women. 9. தூசி; dust. “உள்ளெல்லாம் மிகவும்.தும்பாக இருக்கிறது”. ம. தும்பு;தெ. தும்மு [துல் → துள் → துண்பு → தும்பு (வே.க. 281);.] தும்பு3 dumbudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) தும்மு (வின்.); பார்க்க;see tummu. [துன்பு → தும்பு.] தும்பு1 tumbu, பெ. (n.) 1. குற்றம்; fault, blemish, defect. “தும்பறப் புத்திசேன சொல்லிது குரவற் கென்ன” (சீவக. 666);. 2. நாகரிகமில்லாச் சொல்; uncivil, vulgar or slanderous language. “வம்புதும்பு பேசுபவன்”. [துன்பு → தும்பு.ஒ.நோ. வன்பு → வம்பு.வம்பு தும்பு என்பது மரபிணை மொழி (வே.க. 289);] தும்பு2 tumbu, பெ. (n.) 1. ஓரம்; border, fringe. 2. நரம்பு முதலியவற்றில் விழுஞ் சிம்பு; frayed ends, as of a gut. “கொடும்புரி மயிர்தும்பு முறுக்கிவை நான்கும்” (சீவக. 721, உரை);. 3. நார்; fibre. 4. வரம்பு; propriety, relevancy. “தும்பில்லாமற் பேசுகிறான்”. 5. கயிறு; rope, tether. “ஆர்த்த தும்பறுத்து விடுப்ப” (திருவாலவா.33, 14);. 6. நெடுஞ்சி (மலை.); பார்க்க;See. {}; cow thorn. 7. கரும்பு (மலை);; sugar-cane. 8. வல்லம்பர், நாட்டுக் கோட்டைச் செட்டிமார் இவர்கள் பெண்டிர் அணியும் ஒருவகைத் தாலியுரு; small globular pendant suspended from the {} of vallampar and {} chetti women. 9. தூசி; dust. “உள்ளெல்லாம் மிகவும் தும்பாக இருக்கிறது”. ம. தும்பு;தெ. தும்மு [துல் → துள் → துண்பு → தும்பு (வே.க. 281);] தும்பு3 tumbu-, 5 செ.கு.வி. (v.i.) தும்மு (வின்.); பார்க்க;See. tummu. [துன்பு → தும்பு-,] |
தும்புக்கட்டு | தும்புக்கட்டு tumbukkaṭṭu, பெ. (n.) தேங்காய் நாராற் செய்த துடைப்பம்; sweeping brush made of coconut fibres. [தும்பு + கட்டு.] தும்புக்கட்டு tumbukkaṭṭu, பெ. (n.) தேங்காய் நாராற் செய்த துடைப்பம்; sweeping brush made of coconut fibres. [தும்பு2 + கட்டு] |
தும்புக்கயிறு | தும்புக்கயிறு tumbukkayiṟu, பெ. (n.) 1. தென்னை பனை முதலியவற்றின் நாரால் திரிக்கப்பட்ட கயிறு; rope of coconut, palmyra or other fibres. 2. மாட்டுத் தும்பு; halter, tethering, rope. தும்பை விட்டுவிட்டு வாலைப் பிடிக்கிறதா? (பழ.);. [தும்பு + கயிறு.] தும்புக்கயிறு tumbukkayiṟu, பெ. (n.) 1. தென்னை பனை முதலியவற்றின் நாரால் திரிக்கப்பட்ட கயிறு; rope of coconut, palmyra or other fibres. 2. மாட்டுத் தும்பு; halter, tethering, rope. தும்பை விட்டுவிட்டு வாலைப் பிடிக்கிறதா? (பழ.);. [தும்பு + கயிறு] |
தும்புதட்டு-தல் | தும்புதட்டு-தல் dumbudaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) நையப்புடைத்தல்; to thrash. [தும்பு + தட்டு-.] தும்புதட்டு-தல் dumbudaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) நையப்புடைத்தல்; to thrash. [தும்பு + தட்டு-,] |
தும்புத்துளை | தும்புத்துளை tumbuttuḷai, பெ.(n.) நுகத் தடியில் துமபு மாட்டும் துளை: hole in theyoke [தூம்பு-தும்பு+துளை] [P] |
தும்புபிடுங்கு-தல் | தும்புபிடுங்கு-தல் dumbubiḍuṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.) பிறர் குற்றத்தை எடுத்துக் கூறுதல் (வின்);; to accuse, taunt, nag. [தும்பு + பிடுங்கு-.] தும்புபிடுங்கு-தல் dumbubiḍuṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.) பிறர் குற்றத்தை எடுத்துக் கூறுதல் (வின்.);; to accuse, taunt, nag. [தும்பு + பிடுங்கு-,] |
தும்புபோடு-தல் | தும்புபோடு-தல் dumbupōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. கயிறு திரித்தல்; to make a tether. 2. துருவியறிதல்; to probe, spy out. [தும்பு + போடு.] தும்புபோடு-தல் dumbupōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. கயிறு திரித்தல்; to make a tether. 2. துருவியறிதல்; to probe, spy out. [தும்பு + போடு-.] |
தும்புரு | தும்புரு tumburu, பெ. (n.) 1. விண்ணக இசையாளனாகக் கருதப்படுபவன் ஒரு கந்தருவன்; a celestial musician. “தும்புரு நாதரர் புகுந்தன. ரிவரோ” (திவ்.திருப்பள்ளி.8);. 2. ஒரு வகை யாழ்; a kind of lute. “தும்புருக் கருவியுந் துன்னிநின் றசைப்ப” (கல்லா.81);. தும்புரு tumburu, பெ. (n.) 1. விண்ணக இசையாளனாகக் கருதப்படுபவன் ஒரு கந்தருவன்; a celestial musician. “தும்புரு நாதரர் புகுந்தன ரிவரோ” (திவ்.திருப்பள்ளி. 8);. 2. ஒரு வகை யாழ்; a kind of lute. “தும்புருக் கருவியுந் துன்னிநின் றசைப்ப” (கல்லா. 81);. |
தும்புலிப்பாகு | தும்புலிப்பாகு tumbulippāku, பெ. (n.) சருக்கரை; sugar (சா.அக.);. |
தும்புவெட்டு | தும்புவெட்டு tumbuveṭṭu, பெ. (n.) ஆடையின் ஓரத்தை கத்தரிக்கை; cutting the edge of a cloth. [தும்பு + வெட்டு.] தும்புவெட்டு tumbuveṭṭu, பெ. (n.) ஆடையின் ஓரத்தை கத்தரிக்கை; cutting the edge of a cloth. [தும்பு + வெட்டு] |
தும்பூர் | தும்பூர் tumbūr, பெ.(n.) போளூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Polur Taluk. [தூம்பு+ஊர்] |
தும்பேரி | தும்பேரி tumbēri, பெ.(n.) திருப்பத்துர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village ir Thiruppattur Taluk. [தூம்பு+ஏரி] |
தும்பை | தும்பை tumbai, பெ. (n.) 1. மருந்தாகப் பயன்படும், சிறிய வெள்ளை நிறப் பூக்களையுடைய குத்துச் செடிவகை (பதார்த்த. 557);; white dead nettle. 2. செடி வகை; bitter toombay, a common weed. 3. காசித்தும்பை;see kāśi-t-tumbai; flower toombay. 4. செடிவகை; black gaub. 5. பெருவீரச் செயல்புரிவதன் அறிகுறியாக வீரர் போரிலணியும் அடையாளப்பூ; a garlands of flowers worn by warriors when engaged in battle, as a mark of their valour. “தொடியணிதோ ளாடவர் தும்பை புனைய” (பு.வெ.10, 2); 6. தும்பைத் திணை (தொல்.பொ.70); பார்க்க;see tumbai-t-tinai. 7. போர் (பிங்.);; battle. “தேவரை மேனாள் தும்பையின்றலை துரந்தது” (கம்பரா. பிரமா.113);. 8. கூட்டம் (வின்.);; assembly, crowd. தெ. தும்ப;க. தும்பை [தும்பு → தும்பை (மு.தா.160);.] தும்பை வகைகள் 1. காசித்தும்பை 2. கருந்தும்பை தும்பை tumbai, பெ. (n.) 1. மருந்தாகப் பயன்படும், சிறிய வெள்ளை நிறப் பூக்களையுடைய குத்துச் செடிவகை (பதார்த்த. 557);; white dead nettle. 2. செடி வகை; bitter toombay. a common weed. 3. காசித்தும்பை பார்க்க;See. {}; flower toombay. 4. செடிவகை; black gaub. 5. பெருவீரச் செயல்புரிவதன் அறிகுறியாக வீரர் போரிலணியும் அடையாளப்பூ; a garlands of flowers worn by warriors when engaged in battle, as a mark of their valour. “தொடியணிதோ ளாடவர் தும்பை புனைய” (பு.வெ.1௦,2);. 6. தும்பைத் திணை (தொல்.பொ.70); பார்க்க;See. {}. 7. போர் (பிங்.);; battle. “தேவரை மேனாள் தும்பையின்றலை துரந்தது” (கம்பரா. பிரமா. 113);. 8. கூட்டம் (வின்.);; assembly, crowd. தெ. தும்ப;க. தும்பை [தும்பு → தும்பை (மு.தா.16௦);] தும்பை வகைகள் 1. காசித்தும்பை 2. கருந்தும்பை |
தும்பைமணி | தும்பைமணி tumbaimaṇi, பெ. (n.) ஒருசார் மறவ மகளிர் அணியும் தாலி வகை; a kind of tâli worn by women of certain marava sub-caste (செ.அக.);. [தும்பை + மணி.] தும்பைமணி tumbaimaṇi, பெ. (n.) ஒருசார் மறவ மகளிர் அணியும் தாலி வகை; a kind of {} worn by women of certain marava sub- caste (செ.அக.);. [தும்பை + மணி] |
தும்பைமாலை | தும்பைமாலை tumbaimālai, பெ. (n.) தும்பை மாலையணிந்து பெரும்போர் புரிந்த வீரனைப் புகழ்ந்து கூறும் இலக்கிய வகை (தொன்.வி. 283, உரை);; panegyric on a warrior who has fought valiantly against his enemy, wearing a tumbai garland. [தும்பை + மாலை.] தும்பைமாலை tumbaimālai, பெ. (n.) தும்பை மாலையணிந்து பெரும்போர் புரிந்த வீரனைப் புகழ்ந்து கூறும் இலக்கிய வகை (தொன்.வி. 283, உரை);; panegyric on a warrior who has fought valiantly against his enemy, wearing a tumbai garland. [தும்பை + மாலை] |
தும்பைமை | தும்பைமை tumbaimai, பெ. (n.) மாலைக் கண்ணைக் குணப்படுத்த வேண்டி, கண்ணுக்கிடும் ஒருவகை மருந்துமை; an eye coloryium prepared out of leucas to cure night blindness (சா.அக.);. தும்பைமை tumbai-mai, பெ. (n.) மாலைக் கண்ணைக் குணப்படுத்த வேண்டி, கண்ணுக் கிடும் ஒருவகை மருந்துமை; an eye colloryium prepared out of leucas to cure night blindness (சா.அக.);. |
தும்பையன் | தும்பையன் tumbaiyaṉ, பெ. (n.) மீன் வகை; a kind of fish. “தகுவெள்ளாரல் தும்பையன்” (பறாளை. பள்ளு.16);. [தும்பை → தும்பையன்.] தும்பையன் tumbaiyaṉ, பெ. (n.) மீன் வகை; a kind of fish. “தகுவெள்ளாரல் தும்பையன்” (பறாளை. பள்ளு, 16);. [தும்பை → தும்பையன்] |
தும்பையரவம் | தும்பையரவம் tumbaiyaravam, பெ. (n.) தன்சேனையை அரசன் தலையளி செய்தலைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ. 7, 2);; theme describing a king distributing honours and rewards to his troops after a victory. [தும்பை + அரவம்.] தும்பையரவம் tumbai-y-aravam, பெ. (n.) தன்சேனையை அரசன் தலையளி செய்தலைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ. 7,2);; theme describing a king distributing honours and rewards to his troops after a victory. [தும்பை + அரவம்] |
தும்பையாடு | தும்பையாடு tumbaiyāṭu, பெ. (n.) ஒரு வகை ஆடு; a kind of sheep (சா.அக.);. [தும்பை + ஆடு.] தும்பையாடு tumbaiyāṭu, பெ. (n.) ஒரு வகை ஆடு; a kind of sheep (சா.அக.);. [தும்பை + ஆடு] |
தும்மட்டி | தும்மட்டி tummaṭṭi, பெ. (n.) 1. வரிக்கொம்மட்டி; country cucumber, climber. 2. சர்க்கரைக் கொம்மட்டி; sweet water-melon. 3. பேய்க்கொம்மட்டி; bitter water-melon. தும்மட்டி tummaṭṭi, பெ. (n.) 1. வரிக்கொம்மட்டி; country cucumber, climber. 2. சர்க்கரைக் கொம்மட்டி; sweet water-melon. 3. பேய்க் கொம்மட்டி; bitter water-melon. |
தும்மட்டிப்பட்டன் | தும்மட்டிப்பட்டன் tummaṭṭippaṭṭaṉ, பெ. (n.) ஏமாற்றுபவன்; swindler, cheat. [தும்மட்டி + பட்டன்.] தும்மட்டிப்பட்டன் tummaṭṭippaṭṭaṉ, பெ. (n.) ஏமாற்றுபவன்; swindler, cheat. [தும்மட்டி + பட்டன்] |
தும்மற்காதல் | தும்மற்காதல் tummaṟkātal, பெ. (n.) தும்மலைக் கொண்டு குறிகூறுகை; prediction from sneezing. [தும்மல் + காதல்.] தும்மற்காதல் tummaṟkātal, பெ. (n.) தும்மலைக் கொண்டு குறிகூறுகை; prediction from sneezing. [தும்மல் + காதல்] |
தும்மற்பூண்டு | தும்மற்பூண்டு tummaṟpūṇṭu, பெ. (n.) காக்கை வலிப்புக்கு நசியமாகப் பயன்படும் ஒரு வகைப்பூண்டு; a stermitatory used as a snuff in the attack epilepsy (சா.அக.);. [தும்பை + பூண்டு.] தும்மற்பூண்டு tummaṟpūṇṭu, பெ. (n.) காக்கை வலிப்புக்கு நசியமாகப் பயன்படும் ஒரு வகைப்பூண்டு; a stermitatory used as a snuff in the attack epilepsy (சா.அக.);. [தும்பை + பூண்டு] |
தும்மல் | தும்மல் tummal, பெ. (n.) 1. தும்முகை; sneezing. “குறிப்பின்றித் தும்மல்போற் றோன்றிவிடும்”(குறள். 1253);. 2. மூச்சு (பிங்.);; breath. தும்மலிலே போனாலும் தூற்றலிலே போகக் கூடாது (பழ);. [தும்மு → தும்மல்.] தும்மல் tummal, பெ. (n.) 1. தும்முகை; sneezing. “குறிப்பின்றித் தும்மல்போற் றோன்றிவிடும்”(குறள், 1253);. 2. மூச்சு (பிங்.);; breath. தும்மலிலே போனாலும் தூற்றலிலே போகக் கூடாது (பழ.);. [தும்மு → தும்மல்] |
தும்மல்நூல் | தும்மல்நூல் tummalnūl, பெ. (n.) தும்முவதால் ஏற்படும் நன்மை தீமைகளைக் கணக்கிட்டுப் பார்த்துச் சொல்லும் நூல்; that branch of science dealing with the art of divination of sneezing (சா.அக.);. [தும்பை + நூல்.] தும்மல்நூல் tummalnūl, பெ. (n.) தும்முவதால் ஏற்படும் நன்மை தீமைகளைக் கணக்கிட்டுப் பார்த்துச் சொல்லும் நூல்; that branch of science dealing with the art of divination of smeezing (சா.அக.);. [தும்பை + நூல்] |
தும்மவிடு-தல் | தும்மவிடு-தல் dummaviḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) சிறிதேனும் வசதி கொடுத்தல்; to allow breathing-space. |
தும்மிட்டி | தும்மிட்டி tummiṭṭi, பெ. (n.) 1. சிறுகொம்மட்டி (யாழ்.அக.);; a kind of small cucumber. 2. பேரீந்து; cultivated date palm. [தும்மட்டி → தும்மிட்டி.] தும்மிட்டி tummiṭṭi, பெ. (n.) 1. சிறுகொம்மட்டி (யாழ்.அக.);; a kind of small cucumber. 2. பேரீந்து; cultivated date palm. |
தும்மு | தும்மு1 dummudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. சளி முதலியவற்றால் மூச்சுக்காற்றுத் தடைப்பட்டு வாய் மூக்கு வழிகளால் ஒலியுடன் வெளியேறுதல்; to sneeze. ஊடியிருந்தேமாத் தும்மினார்” (குறள். 1312);. 2. மூச்சுவிடுதல்; to breath. தெ. தும்முட;ம. தும்புக தும்மு2 dummudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) விடுதல்; to emit, let go, leave. தும்மு3 tummu, பெ. (n.) தும்மல் பார்க்க;see tummal. “தும்முச் செறுப்ப வழுதாள்” (குறள். 1318);. தும்மு4 tummu, பெ. (n.) கொதுகு (சது.);; gnat. தும்மு1 tummu-, செ.கு.வி. (v.i.) 1. சளி முதலியவற்றால் மூச்சுக்காற்றுத் தடைப்பட்டு வாய்மூக்கு வழிகளால் ஒலியுடன் வெளியேறுதல்; to sneeze. “ஊடியிருந்தேமாத் தும்மினார்” (குறள். 1312);. 2. மூச்சுவிடுதல்; to breath. தெ. தும்முட;ம. தும்புக தும்மு2 tummu-, செ.குன்றாவி. (v.t.) விடுதல்; to emit, letgo, leave. தும்மு3 tummu-, பெ. (n.) தும்மல் பார்க்க;See. tummal. “தும்முச் செறுப்ப வழுதாள்” (குறள். 1318);. தும்மு4 tummu-, பெ. (n.) கொதுகு (சது.);; gnat. |
தும்முட்டி | தும்முட்டி tummuṭṭi, பெ. (n.) தும்மட்டி; country cucumber. |
துயக்கன் | துயக்கன் tuyakkaṉ, பெ. (n.) மனத்திரிவைச் செய்பவன்; one who causes distraction. “தூயன் துலக்கன் மயக்கன்” (திவ். திருவாய்.1, 9, 6);. [துயக்கு → துயக்கன்.] துயக்கன் tuyyakkan, பெ. (n.) மனத்திரிவைச் செய்பவன்; one who causes distraction. “தூயன் துலக்கன் மயக்கன்” (திவ். திருவாய். 1,9,6);. [துயக்கு → துயக்கன்] |
துயக்கம் | துயக்கம் tuyakkam, பெ. (n.) சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage. [துயங்கு → துயக்கு → துயக்கம்.] துயக்கம் tuyakkam, பெ. (n.) சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage. [துயங்கு → துயக்கம்.] துயக்கம் tuyyakkam, பெ. (n.) சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage. [துயங்கு → துயக்கு → துயக்கம்] துயக்கம் tuyyakkam, பெ. (n.) 1. சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage. [துயங்கு → துயக்கம்] |
துயக்கு | துயக்கு2 tuyakku, பெ. (n.) 1. சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage. “துயக்கிலன் சுகேது” (கம்பரா. தாடகை. 26);. 2. மனமயக்கம்; misconception, confusion. “துயக்கற வுணர்ந்து” (மணி. 27:19);. 3. வருத்தம்; sorrow. “துயக்கறுத் தெனையாண்டு கொண்டு” (திருவாச. 30:7);. 4. மனத்திரிவு; distraction. “இவையவன் துயக்கே” (திவ்.திருவாய். 1, 3, 9);. [துயங்கு → துயக்கு.] துயக்கு3 tuyakku, பெ. (n.) 1. பந்தம்; bondage. “துயக்கறாத மயக்கிவை” (தேவா. 260:10);.. 2. ஆசை; desire. “தொண்டையங் கனிவாய்ச் சீதை துயக்கினா லென்னைச் சுட்டாய்” (கம்பரா. பொழிலிறுத்.40);. துயக்கு4 tuyakku, பெ. (n.) 1. தளர்ச்சி; relaxation. 2. வலுக்குறைவு; valour (சா.அக.);. துயக்கு2 tuyyakku, பெ. (n.) 1. சோர்வு; fatigue, loss of strength or courage. “துயக்கிலன் சுகேது” (கம்பரா. தாடகை. 26);. 2. மனமயக்கம்; misconception, confusion. “துயக்கற வுணர்த்து” (மணி. 27:19);. 3. வருத்தம்; sorrow. “துயக்கறுத் தெனையாண்டு கொண்டு” (திருவாச. 3௦:7);. 4. மனத்திரிவு; distraction. “இவையவன் துயக்கே” (திவ்.திருவாய் 1,3:9);. [துயங்கு → துயக்கு] துயக்கு3 tuyyakku-, பெ. (n.) 1. பந்தம்; bondage. “துயக்கறாத மயக்கிவை” (தேவா. 260:1௦);. 2. ஆசை; desire. “தொண்டையங் கனிவாய்ச் சீதை துயக்கினா லென்னைச் சுட்டாய்” (கம்பரா. பொழிலிறுத். 40);. துயக்கு4 tuyakku, பெ. (n.) 1. தளர்ச்சி; relaxation. 2. வலுக்குறைவு; valour (சாஅக.);. |
துயக்குதல் | துயக்குதல்1 duyakkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. தளரச் செய்தல் (வின்.);; to slacken, relax. 2. கட்டுதல்; to tie, fasten. “துயக்கு மவ்வினையின் கழிவும்” (தணிகைப்பு.நந்தியும். 110);. [துயங்கு → துயக்கு.] துயக்குதல்1 tuyyakku-, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. தளரச் செய்தல் (வின்.);; to slacken, relax. 2. கட்டுதல்; to tie, fasten. “துயக்கு மவ்வினையின் கழிவும்” (தணிகைப்பு.நத்தியும்.11௦);. [துயங்கு → துயக்கு] |
துயங்கு-தல் | துயங்கு-தல் duyaṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) சோர்தல்; to be exausted, to faint. “இரணியன் துயங்கி நின்றான்” (வரத. பாசுவத.நாரசிங்க.28);. துயங்கு-தல் duyaṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) சோர்தல்; to be exausted, to faint. “இரணியன் துயங்கி நின்றான்” (வரத. பாகவத.நாரசிங்க. 28);. |
துயம் | துயம் tuyam, பெ. (n.) 1. இரண்டு; pair, couple. 2. திருமாலைத் தேவதையாகக் கொண்டதும், இரண்டு சொற்களுடையதுமான மந்திர வகை; a mantra of two sentences propitiating Visnu. “மாமென்று தொட்டுரைத்த சொல்லும் துயத்தி னரும்பொருளும்” (பெருத்தொ.1853);. 3. கொடி (வின்.);; banner, flag. துயம் tuyam, பெ. (n.) 1. இரண்டு; pair, couple. 2. திருமாலைத் தேவதையாகக் கொண்டதும், இரண்டு சொற்களுடையதுமான மந்திர வகை; a mantra of two sentences propitiating {}. “மாமென்று தொட்டுரைத்த சொல்லும் துயத்தி னரும்பொருளும்” (பெருத்தொ. 1853);. 3. கொடி (வின்.);; banner, flag. |
துயரடி | துயரடி tuyaraḍi, பெ. (n.) 1. சோர்வு; fatigue, fainting. 2. துன்பம் (யாழ்.அக.);; grief. [துயர் + அடி – துயரடி.] துயரடி tuyaraḍi, பெ. (n.) 1. சோர்வு; fatigue, fainting. 2. துன்பம் (யாழ்.அக.);; grief. [துயர் + அடி – துயரடி] |
துயரம் | துயரம்1 tuyaram, பெ. (n.) 1. மனவருத்தம்; sorrow. “தணிவருந் துயரஞ் செய்தான்” (அகநா. 278);, 2. துயரம், இன்னல்; trouble. “நீ யிருக்கத் துயரமுண்டோ வெமக்கினியே” (உத்தரரா. திருவோலக். 24);. 3. இரக்கம்; pity. அவனைப் பார்த்தால் மிகவும் துயரமாயிருக்கிறது (உ.வ.);. துயரம்2 tuyaram, பெ. (n.) மழை (யாழ்.அக.);; rain. துயரம்1 tuyaram, பெ. (n.) 1. மனவருத்தம்; sorrow. “தணிவருந் துயரஞ் செய்தான்” (அகநா. 278);. 2. துயரம், இன்னல்; trouble. “நீ யிருக்கத் துயரமுண்டோ வெமக்கினியே” (உத்தரரா. திருவோலக். 24); 3. இரக்கம்; pity. அவனைப் பார்த்தால் மிகவும் துயரமாயிருக்கிறது (உ.வ.);. [துயர் → துயரம்] |
துயரி | துயரி tuyari, பெ. (n.) யாழ்நரம்பு; lute-strings. “கோதை தொடுத்த துயரி” (சீவக. 921);. |
துயருறுவோன் | துயருறுவோன் tuyaruṟuvōṉ, பெ. (n.) வறியவன் (யாழ்.அக.);; poverty-stricken. [துயர் + உருவோன்.] துயருறுவோன் tuyaruṟuvōṉ, பெ. (n.) வறியவன் (யாழ்.அக.);; poverty-stricken. [துயர் + உருவோன்] |
துயர் | துயர்1 tuyartal, செ.கு.வி. (v.i.) வருந்துதல்; to grieve, sorrow. “ஆனாது துயரு மென்கண்r” (அகநா.195);. துயர்2 tuyar, பெ. (n.) 1. துன்பம்; sorrow, grief. “உலைப்பெய் தருவது போறுந்துயர்” (நாலடி.114);. 2. அரசர்க்குரிய சூதாடு கருவி; infirmities of kings, as playing at dice. “சூதுமுந்துறச் சொல்லிய மாத்துயர்” (கம்பரா.மந்தரை.12);. துயர்3 tuyartal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தொடர்தல்; to follow, pursue. துயர்1 tuyartal, செ.கு.வி. (v.i.) வருந்துதல்; to grieve, sorrow. “ஆனாது துயரு மென்கண்” (அகநா.195);. துயர்2 tuyar, பெ. (n.) 1. துன்பம்; sorrow, grief. “உலைப்பெய் தருவது போறுந்துயர்” (நாலடி. 114);. 2. அரசர்க்குரிய சூதாடு கருவி; infirmities of kings, as playing at dice. “சூதுமுந்துறச் சொல்லிய மாத்துயர்” (கம்பரா. மத்தரை.12);. துயர்3 tuyar-, செ.குன்றாவி. (v.t.) தொடர்தல்; to follow, pursue. |
துயர்நிலை | துயர்நிலை tuyarnilai, பெ. (n.) துன்பநிலை; state of being moody. [துயர் + நிலை.] துயர்நிலை tuyarnilai, பெ. (n.) துன்பநிலை; state of being moody. [துயர் + நிலை] |
துயல்(லு-தல் | துயல்(லு-தல் duyalludal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. அசைதல்; to sway, wave. “மணிமயில்… துயல்கழை நெடுங்கோட்டு” (சிறுபாண்.263);. 2. தொங்குதல்; to hang. “துயன்முலைப் பேழ்வாய்ப் பேய்” (பு.வெ.4, 18, கொளு.);. 3. பறத்தல்; to fly. “மென் சிறுபறவை கண்டத் தொக்குறு சுழனாக் கெண்டை கொண்டுவிண் டுயலா தன்றே” (உபதேசகா. பஞ்சாக்.57);. |
துயல்(லு)-தல் | துயல்(லு)-தல் tuyal-, செ.கு.வி. (v.i.) 1. அசைதல்; to sway, wave. “மணிமயில் . . . துயல்கழை நெடுங்கோட்டு” (சிறுபாண்.263);. 2. தொங்குதல்; to hang. “துயன்முலைப் பேழ்வாய்ப் பேய்” (பு.வெ. 4,18, கொளு);. 3. பறத்தல்; to fly. “மென் சிறுபறவை கண்டத் தொக்குறு சுழனாக் கெண்டை கொண்டுவிண் டுயலா தன்றே” (உபதேசகா. பஞ்சாக். 57);. |
துயல்வரு-தல் | துயல்வரு-தல் duyalvarudal, செ.கு.வி. (v.i.) துயல்2 பார்க்க;see tuyal. “துயல்வருஉ மாரம் போல” (சிறுபாண். 2);. [துயர் + உருவோன்.] துயல்வரு-தல் duyalvarudal, செ.கு.வி. (v.i.) துயல்2 பார்க்க;See. tuyal. “துயல்வருஉ மாரம் போல” (சிறுபாண். 2);. [துயர் + உருவோன்] |
துயவு | துயவு tuyavu, பெ. (n.) அறிவின்றிரிவு; mental distraction. “துயவுற்றேம் யாமாக” (தொல்.சொல். 368, சேனா);. துயவு tuyavu, பெ. (n.) அறிவின்றிரிவு; mental distraction. “துயவுற்றேம் யாமாக” (தொல்.சொல். 368,சேனா);. |
துயினடை | துயினடை tuyiṉaḍai, பெ. (n.) தூக்கத்திடையே எழுந்து செல்லச் செய்யும் நோய்; somnambulism. [துயில் + நடை.] துயினடை tuyiṉaḍai, பெ. (n.) தூக்கத்திடையே எழுந்து செல்லச் செய்யும் நோய்; somnambulism. [துயில் + நடை] |
துயின்மடி-தல் | துயின்மடி-தல் duyiṉmaḍidal, செ.கு.வி. (v.i.) உறங்குதல்; to fall asleep. “கங்கு துயின்மடிந் தன்ன தூங்கிரு ளிறும்பின்” (புறநா.126:7);. [துயில் → துயின்மடி.] துயின்மடி-தல் duyiṉmaḍidal, செ.கு.வி. (v.i.) உறங்குதல்; to fall asleep. “கங்கு துயின்மடிந் தன்ன தூங்கிரு ளிறும்பின்” (புறநா. 126:7);. [துயில் → துயின்மடி-,] |
துயிற்சி | துயிற்சி tuyiṟci, பெ. (n.) உறக்கம்; sleep. “கயக்கமி றுயிற்சிக் கும்பகருணனை” (கம்பரா. ஊர்தேடு.121);. [துயில் → துயிற்சி.] துயிற்சி tuyiṟci, பெ. (n.) உறக்கம்; sleep. “கயக்கமி றுயிற்சிக் கும்பகருணனை” (கம்பரா. ஊர்தேடு. 121);. [துயில் → துயிற்சி] |
துயிற்று-தல் | துயிற்று-தல் duyiṟṟudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. உறங்கச் செய்தல்.; to put to sleep. “மன்னுயிரெல்லாந் துயிற்றி” (குறள்.1168);. 2. தங்கப் பண்ணுதல்; to cause to stay, to retain. “துயிற் றியபல் கேள்வியினர்” (சீவக.2164);. [துயில் → துயிற்று.] துயிற்று-தல் duyiṟṟudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. உறங்கச் செய்தல்; to put to sleep. “மன்னுயிரெல்லாந் துயிற்றி” (குறள். 1168);. 2. தங்கப் பண்ணுதல்; to cause to stay, to retain. “துயிற் றியபல் கேள்வியினர்” (சீவக. 2164);. [துயில் → துயிற்று] |
துயிலார் | துயிலார்1 tuyilārtal, செ.கு.வி. (v.i.) உறங்குதல்; to sleep. “துயிலாரா தாங்கண் … முற்றிய வெந்நோய்” (கலித்.146);. துயிலார்2 tuyilār, பெ. (n.) தேவர் (உறக்கமிலாதோர்); (யாழ்.அக.);; devas, as those who never sleep. [துயில் → துயில்வு.] துயிலார்1 tuyilārtal, செ.கு.வி. (v.i.) உறங்குதல்; to sleep. “துயிலாரா தாங்கண் . . . முற்றிய வெந்நோய்” (கலித். 146);. துயிலார்2 tuyilār, பெ. (n.) தேவர் (உறக்கமிலாதோர்); (யாழ்.அக.);; devas, as those who never sleep. [துயில் → துயில்வு] |
துயிலி | துயிலி1 tuyili, பெ. (n.) கீரை வகை; the smallest Indian amaranth, Amarantus poly-gamus (பதார்த்.601);. துயிலி2 tuyili, பெ. (n.) தஞ்சை மாவட்டம் துயிலி என்ற ஊரில் நெய்யப்படும் நல்லாடை வகை; a cloth of fine texture woven at a place called Tuyili in Tanjore district. துயிலி1 tuyili, பெ. (n.) கீரை வகை; the smallest Indian amaranth, Amarantus poly-gamus (பதார்த். 601);. |
துயிலிக்கீரை | துயிலிக்கீரை tuyilikārai, பெ. (n.) தொயிலிக் கீரை; a kind of greens (சா.அக.);. [துயிலி + கீரை.] [இக்கீரையினால் ஆமம், தவிட்டுச் சிரங்கு புண், நீரிழிவு, வெள்ளை நீங்குமெனச் சா.அக. கூறும்]. துயிலிக்கீரை tuyilikārai, பெ. (n.) தொயிலிக் கீரை; a kind of greens (சா.அக.);. [துயிலி + கீரை] [இக்கீரையினால் ஆமம், தவிட்டுச் சிரங்கு, புண், நீரிழிவு, வெள்ளை நீங்குமெனச் சாஅக. கூறும்] |
துயிலிடம் | துயிலிடம் tuyiliḍam, பெ. (n.) 1. படுக்கும் இடம்; sleeping place. 2. மக்களின் படுக்கை (திவா.);; contrivance to sleep on, as bed, couch, mat. [துயில் + இடம்.] துயிலிடம் tuyiliḍam, பெ. (n.) 1. படுக்கும் இடம்; sleeping place. 2. மக்களின் படுக்கை (திவா.);; contrivance to sleep on, as bed, couch, mat. [துயில் + இடம்] |
துயிலுணர்-தல் | துயிலுணர்-தல் tuyiluṇartal, செ.கு.வி. (v.i.) உளக்கம் நீங்குதல்; to awake, rise from sleep. “துயிலுணர்ந் திருந்தசோம சுந்தரக் கருணை வெள்ளம்” (திருவிளை.நரிபரி.17);. [துயில் + உணர்-.] துயிலுணர்-தல் tuyiluṇartal, செ.கு.வி. (v.i.) உளக்கம் நீங்குதல்; to awake, rise from sleep. “துயிலுணர்ந் திருந்தசோம சுந்தரக் கருணை வெள்ளம்” (திருவிளை. நரிபரி. 17);. [துயில் + உணர்-,] |
துயிலெடு-த்தல் | துயிலெடு-த்தல் tuyileḍuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தூக்கத்தினின்று எழுப்புதல்; to awake up, arouse. [துயில் + எடு-.] துயிலெடு-த்தல் tuyileḍuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தூக்கத்தினின்று எழுப்புதல்; to awake up, arouse. [துயில் + எடு-] |
துயிலெடுப்பு | துயிலெடுப்பு1 duyileḍuppudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) துயிலெடு பார்க்க;see tuyil-edu. “ஊர்துயிலெடுப்ப” (மணிமே.7:125);. [துயில் + எடுப்பு-.] துயிலெடுப்பு2 tuyileḍuppu, பெ. (n.) தூக்கத்தினின்றெழுப்புகை; causing one to wake up. [துயில் + எடுப்பு.] துயிலெடுப்பு1 duyileḍuppudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) துயிலெடு பார்க்க;See. {}. “ஊர்துயிலெடுப்ப” (மணிமே. 7:125);. [துயில் + எடுப்பு-] துயிலெடுப்பு2 tuyileḍuppu, பெ. (n.) தூக்கத்தினின்றெழுப்புகை; causing one to wake up. [துயில் + எடுப்பு] |
துயிலெடை | துயிலெடை tuyileḍai, பெ. (n.) துயிலெழுப்புகை; waking one from sleep. “தூயோமாய் வந்தோந் துயிலெடை பாடுவான்” (திவ்.திருப்பா.16);. [துயில் + எடை.] துயிலெடை tuyileḍai, பெ. (n.) துயிலெழுப்புகை; waking one from sleep. “தூயோமாய் வந்தோந் துயிலெடை பாடுவான்” (திவ். திருப்பா. 16);. [துயில் + எடை] |
துயிலெடைநிலை | துயிலெடைநிலை tuyileḍainilai, பெ. (n.) பாசறைக்கண் துயிலும் வேந்தரைச் சூதர் அவர் புகழ் கூறித் துயிலெழுப்பல் கூறும் புறத்துறை; theme of Panegyrists waking a king who sleeps in Camp during an expedition. “தாவினல்லிசை கருதிய கிடந்தோர்க்குச் சூதரேத்திய துயிலெடை நிலையும்” (தொல்.பொ.91);. 2. அரசர் முதலியோரைத் துயிலெடுத்தல் பற்றிப் பாடப்படும் பாடல் (சது.);; poem sung to awake a king or great person from sleep. [துயிலெடை + நிலை.] துயிலெடைநிலை tuyileḍainilai, பெ. (n.) பாசறைக்கண் துயிலும் வேந்தரைச் சூதர் அவர் புகழ் கூறித் துயிலெழுப்பல் கூறும் புறத்துறை; theme of Panegyrists waking a king who sleeps in Camp during an expedition. “தாவினல்லிசை கருதிய கிடந்தோர்க்குச் சூதரேத்திய துயிலெடை நிலையும்” (தொல்.பொ. 91);. 2. அரசர் முதலியோரைத் துயிலெடுத்தல் பற்றிப் பாடப்படும் பாடல் (சது.);; poem sung to awake a king or great person from sleep. [துயிலெடை + நிலை] |
துயிலெடைமாக்கள் | துயிலெடைமாக்கள் tuyileḍaimākkaḷ, பெ. (n.) அரசரைத் துயிலெழுப்பும் சூதர்; panegyrists whose duty is to wake up kings from sleep. “துயிலெடைமாக்க ளிசைகொ ளோசையின்” (பெருங்.வத்தவ. 5, 81);. [துயிலெடை + மாக்கள்.] துயிலெடைமாக்கள் tuyileḍaimākkaḷ, பெ. (n.) அரசரைத் துயிலெழுப்பும் சூதர்; panegyrists whose duty is to wake up kings from sleep. “துயிலெடைமாக்க ளிசைகொ ளோசையின்” (பெருங்.வத்தவ. 5, 81);. [துயிலெடை + மாக்கள்] |
துயிலெழு-தல் | துயிலெழு-தல் duyileḻudal, செ.கு.வி. (v.i.) தூக்கம் கலைந்து எழுதல்; to awake from sleep. “சுப்பிரதீப மெழுந்தெனத் துயிலெழுந்தான்” (இரகு.அயனெழுச்.139);. [துயில் + எழு.] துயிலெழு-தல் duyileḻudal, செ.கு.வி. (v.i.) தூக்கம் கலைந்து எழுதல்; to awake from sleep. “சுப்பிரதீப மெழுந்தெனத் துயிலெழுந்தான்” (இரகு.அயனெழுச். 139);. [துயில் + எழு] |
துயிலெழுமங்கலம் | துயிலெழுமங்கலம் tuyileḻumaṅgalam, பெ. (n.) பாணர் முதலியோர் அரசர் துயிலெழப் பாடும் மங்கலப் பாட்டு; panegyric sung to wake up a king from sleep. “விறலியும் பாணனும் நம் வேந்தற்குத் துயிலெழு மங்கலம் பாட வந்து நின்றார்” (திருக்கோ.375, உரை);. [துயில் + எழு + மங்கலம்.] துயிலெழுமங்கலம் tuyileḻumaṅgalam, பெ. (n.) பாணர் முதலியோர் அரசர் துயிலெழப் பாடும் மங்கலப் பாட்டு; panegyric sung to wake up a king from sleep. “விறலியும் பாணனும் நம் வேந்தற்குத் துயிலெழு மங்கலம் பாட வந்து நின்றார்” (திருக்கோ. 375, உரை);. [துயில் + எழு + மங்கலம்] |
துயிலேல்-தல் (துயிலேற்றல்) | துயிலேல்-தல் (துயிலேற்றல்) tuyilēltaltuyilēṟṟal, செ.கு.வி. (v.i.) துயிலெழு-, பார்க்க;See. {}. “யாழு மேத் தொலியு மிறைவன் கேட்டுத் துயிலேற்றான்” (சீவக. 2355);. [துயில் + ஏல்-,] |
துயிலேல்-தல் துயிலேற்றல் | துயிலேல்-தல் துயிலேற்றல் tuyilēltaltuyilēṟṟal, செ.கு.வி. (v.i.) துயிலெழு-, பார்க்க;see tuyilelu. “யாழு மேத் தொலியு மிறைவன் கேட்டுத் துயிலேற்றான்” (சீவக.2355);. [துயில் + ஏல்-.] |
துயிலொழி-தல் | துயிலொழி-தல் duyiloḻidal, செ.கு.வி. (v.i.) see tuyilelu. [துயில் + ஒழி-.] துயிலொழி-தல் duyiloḻidal, செ.கு.வி. (v.i.) துயிலெழு-, பார்க்க;See. {}. [துயில் + ஒழி-,] |
துயில் | துயில்1 duyilludal, செ.கு.வி. (v.t.) 1. உறங்குதல்; to sleep. ‘வரியரவி னணைத் துயின்று” (திவ்.பெரியதி. 8,3,2);. 2. தங்குதல் (சீவக. 1504, உரை);; stay. 3. இறத்தல்; to die. 4. மறைதல்; to set, as the sun. “ஒண்சுடர் துயின்றதாலென்னும்” (திவ்.பெரியதி.2,7,4);. துயில்2 tuyil, பெ. (n.) 1. தூக்கம்; to sleep. “மென்றோட் டுயிலின்” (குறள்.1103);. 2. கனவு; dream. “துயில்போற் குறியா வரவு” (திணைமாலை.50);. 3. இறப்பு; death. “ஏந்தகலந் தொட்டான் பெருகத் துயில்” (பு.வெ. 4, 18);. 4. தங்குகை; stay. “திருத்துயில் பெற்ற மார்பன்” (சீவக.1504);. 5. புணர்ச்சி; gohabitation. “நெஞ்சே மாப்ப வின்றுயி றுதுறந்து” (மதுரைக். 575);. 6. ஆடை (வின்.);; cloth. துயில்1 duyilludal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. உறங்குதல்; to sleep. “வரியரவி னணைத் துயின்று” (திவ்.பெரியதி. 8,3,2);. 2. தங்குதல் (சீவக. 1504, உரை);; stay. 3. இறத்தல்; to die. 4. மறைதல்; to set, as the sun. “ஒண்சுடர் துயின்றதாலென்னும்” (திவ்.பெரியதி. 2,7:4);. துயில்2 tuyil, பெ. (n.) 1. தூக்கம்; to sleep. “மென்றோட் டுயிலின்” (குறள். 11௦3);. 2. கனவு; dream. “துயில்போற் குறியா வரவு” (திணைமாலை. 5௦);. 3. இறப்பு; death. “ஏந்தகலந் தொட்டான் பெருகத் துயில்” (பு.வெ. 4, 18);. 4. தங்குகை; stay. “திருத்துயில் பெற்ற மார்பன்” (சீவக. 15௦4);. 5. புணர்ச்சி; gohabitation. “நெஞ்சே மாப்ப வின்றுயி றுதுறந்து” (மதுரைக். 575);. 6. ஆடை (வின்.);; cloth. |
துயில்காணா | துயில்காணா tuyilkāṇā, பெ. (n.) நெட்டி; pith, cork (சா.அக.);. துயில்காணா tuyilkāṇā, பெ. (n.) நெட்டி; pith, cork (சா.அக);. |
துயில்கூர்தல் | துயில்கூர்தல் tuyilārtal, பெ. (n.) உறங்கல்; sleep. [துயில் + கூர்தல்.] துயில்கூர்தல் tuyilārtal, பெ. (n.) உறங்கல்; sleep. [துயில் + கூர்தல்] |
துயில்போதல் | துயில்போதல் tuyilpōtal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. துயில் பார்க்க;see tuyil. 2. ஆறுதல் (யாழ்.அக.);; to rest. [துயில் + போ.] துயில்போதல் tuyilpōtal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. துயில் பார்க்க;See. tuyil. 2. ஆறுதல் (யாழ்அக);; to rest. [துயில் + போ] |
துயில்வு | துயில்வு tuyilvu, பெ. (n.) உறக்கம் (யாழ்.அக.);; sleep. [துயில் → துயில்வு.] துயில்வு tuyilvu, பெ. (n.) உறக்கம் (யாழ்.அக.);; sleep. [துயில் → துயில்வு] |
துயோதகம் | துயோதகம் tuyōtagam, பெ. (n.) ஒரு சொல்லின் ஆற்றலால் வெளிப்படத்தோன்றும் பொருளின்றி அதன் இயைபுபட்ட பொருள் சிறப்புக் குறிப்பிற் தோன்றுகை (தொல்.சொல். குறிப்.பக்.240.);; [Skt. {} → த. துயோதகம்] |
துய் | துய்1 tuyttal, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. புலன்களால் நுகர்தல்; to enjoy by means of the senses. “கொடுப்பதூஉத் துய்ப்பதூஉ மில்லார்க்கு” (குறள்.1005);. 2. நுகர்தல்; to experience, suffer, as the fruits of actions. “தொல்வினைப் பயன்றுய்ப்ப” (கலித்.118);. 3. உண்ணுதல்; to eat, feed. “புதுப்பூத் துய்த்த வாய” (அகநா.15);. 4. நூல் நூற்றல்; to spin out. [துள் → துய் → துய்த்தல் (வே.க.282);]. துய்2 tuy, பெ. (n.) 1. உணவு; food. “துய்தானுறும் வாயினை” (கந்தபு. தாரக.159);. 2. பஞ்சு; cotton. “துய்த்தலை மந்தியை” (புறநா.158);. 3. பஞ்சின் நுனி (குறிதல் 37, உரை);; soft end of cotton thread. 4. கதிர், பூவிதழ் முதலியவற்றின் மெல்லிய பகுதி; a soft part in the ears of corn, in the petals of flowers. “துய்த்தலை வாங்கிய… குரல்” (குறிஞ்சிப்.37);. 5. மென்மை; softness. “துய்யறத் திரண்ட திண்கோல்” (சீவக.559);. 7. புளியம்பழத்தின் ஈர்க்கு; fibre covering the tamarind pulp. “துய்த்தலைப் பழனின்” (மலைபடு.178);. 8. கூர்மை; sharpness. “துய்யவை யங்கை வாங்கி” (திருவாலவா.38, 35);. [துள் → துய்.] துய்1 tuy-, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. புலன்களால் நுகர்தல்; to enjoy by means of the senses. “கொடுப்பதூஉத் துய்ப்பதூஉ மில்லார்க்கு” (குறள். 1௦௦5);. 2. நுகர்தல்; to experience, suffer, as the fruits of actions. “தொல்வினைப் பயன்றுய்ப்ப” (கலித். 118);. 3. உண்ணுதல்; to eat, feed. “புதுப்பூத் துய்த்த வாய” (அகநா. 15);. 4. நூல் நூற்றல்; to spin out. [துள் → துய் → துய்த்தல் (வே.க. 282);] துய்2 tuy, பெ. (n.) 1. உணவு; food. “துய்தானுறும் வாயினை” (கந்தபு. தாரக. 159);. 2. பஞ்சு; cotton. “துய்த்தலை மந்தியை” (புறநா. 158);. 3. பஞ்சின் நுனி (குறிதல் 37, உரை);; soft end of cotton thread. 4. கதிர், பூவிதழ் முதலியவற்றின் மெல்லிய பகுதி; a soft part in the ears of corn, in the petals of flowers. “துய்த்தலை வாங்கிய … குரல்” (குறிஞ்சிப். 37);. 5. மென்மை; softness. “துய்யறத் திரண்ட திண்கோல்” (சீவக. 559);. 7. புளியம்பழத்தின் ஈர்க்கு; fibre covering the tamarind pulp. “துய்த்தலைப் பழனின்” (மலைபடு. 178);. 8. கூர்மை; sharpness. “துய்யவை யங்கை வாங்கி” (திருவாலவா.38,35);. [துள் → துய்] |
துய்த்தல் | துய்த்தல் tuyttal, பெ. (n.) நாடகச் சந்தி ஐந்தனுள் இறுதியானது (சிலப். 3, 13, உரை, பக். 83);; satisfactory end of the plot of a drama, one of five nātaka-canti. துய்த்தல் tuyttal, பெ. (n.) நாடகச் சந்தி ஐந்தனுள் இறுதியானது (சிலப். 3, 13, உரை, பக். 83);; satisfactory end of the plot of a drama, one of five {}-canti. |
துய்ப்பு | துய்ப்பு tuyppu, பெ. (n.) நுகர்ச்சி; enjoyment. “துறக்கவேந்தன் றுய்ப்பிலன் கொல்லோ” (மணிமே.15, 46);. [துள் → துய் → துய்ப்பு.] துய்ப்பு tuyppu, பெ. (n.) நுகர்ச்சி; enjoyment. “துறக்கவேந்தன் றுய்ப்பிலன் கொல்லோ” (மணிமே. 15, 46);. [துள் → துய் – துய்ப்பு] |
துய்மை | துய்மை tuymai, பெ. (n.) தூய்மை, மென்மை; fuarlx, softness. [துய் → தூய்மை.] துய்மை tuymai, பெ. (n.) தூய்மை, மென்மை; fuarlx, softness. [துய் → தூய்மை] |
துய்ய | துய்ய tuyya, பெ. (n.) 1. கலப்பற்ற; pure. “துய்யவெள்ளை”. 2. தெய்வத் தன்மை பொருந்திய; holy. “துய்யதேவர்” (கம்பரா. பிரமாத்திர. 189);. 3. உறுதியான; conclusive certain. “துய்ய பொருளீதென் றுந்தீபற” (திருவுந்தி.10);. [தூய் → துய் → துய்ய.] துய்ய tuyya, பெ. (n.) 1. கலப்பற்ற; pure. “துய்யவெள்ளை”. 2. தெய்வத் தன்மை பொருந்திய; holy. “துய்யதேவர்” (கம்பரா. பிரமாத்திர. 189);. 3. உறுதியான; conclusive certain. “துய்ய பொருளீதென் றுந்தீபற” (திருவுந்தி. 1௦);. [தூய் → துய் → துய்ய] |
துய்யன் | துய்யன் tuyyaṉ, பெ. (n.) 1. தூய்மையானவன்; holy, sacred person. 2. வெள்ளி மணல்; sand containing silver ore (w);. [தூய்மை → துய்யன்.] துய்யன் tuyyan, பெ. (n.) 1. தூய்மையானவன்; holy, sacred person. 2. வெள்ளி மணல்; sand containing silver ore (w);. [தூய்மை → துய்யன்] |
துய்யபால் | துய்யபால் tuyyapāl, பெ. (n.) நீர் கலக்காத பால்; unadulterated milk or pure milk. |
துய்யமல்லி | துய்யமல்லி tuyyamalli, பெ. (n.) நான்கு முதல் ஆறு மாதங்களில் விளையக்கூடிய சம்பா வகை; a white campa paddy which matures in four to six months. [துய்ய + மல்லி.] துய்யமல்லி tuyyamalli, பெ. (n.) நான்கு முதல் ஆறு மாதங்களில் விளையக்கூடிய சம்பா வகை; a white {} paddy which matures in four to six months. [துய்ய + மல்லி] |
துய்யா | துய்யா tuyyā, பெ. (n.) 1. திரைகளின் ஒரத்தில் அமைக்கப்படும் அழகிய பின்னல் வகை; a kind of lace-braid stiched on to the border of curtains. 2. துய்யாப்பட்டை பார்க்க;see tuyya-p-pattai. 3. நெசவுப்பின்னற் கயிறு; braidad cord. [தூய்மை → துய்யா.] துய்யா tuyyā, பெ. (n.) 1. திரைகளின் ஒரத்தில் அமைக்கப்படும் அழகிய பின்னல் வகை; a kind of lace-braid stiched on to the border of curtains. 2. துய்யாப்பட்டை பார்க்க;See. {}. 3. நெசவுப்பின்னற் கயிறு; braidad cord. [தூய்மை → துய்யா] |
துய்யான்குறு | துய்யான்குறு tuyyāṉkuṟu, பெ. (n.) மணல், வெள்ளி மணல்; silver ore (சா.அக.);. துய்யான்குறு tuyyāṉkuṟu, பெ. (n.) மணல், வெள்ளி மணல்: silver ore (சாஅக.);. |
துய்யான்குறுமணல் | துய்யான்குறுமணல் tuyyāṉkuṟumaṇal, பெ. (n.) துய்யன்2 பார்க்க;see tuyyan2 (சங்.அக.);. துய்யான்குறுமணல் tuyyāṉkuṟumaṇal, பெ. (n.) துய்யன்2 பார்க்க;See. tuyyan2 (சங்.அக.);. |
துய்யாப்பட்டை | துய்யாப்பட்டை tuyyāppaṭṭai, பெ. (n.) போலிப் பொன்னிழை; imitation lace. [தூய்யா + பட்டை.] துய்யாப்பட்டை tuyyāppaṭṭai, பெ. (n.) போலிப் பொன்னிழை; imitation lace. [தூய்யா + பட்டை] |
துய்யாள் | துய்யாள் tuyyāḷ, பெ. (n.) 1. தூய்மையானவன்; pure, chaste woman. 2. நாமகள் (பிங்.);; sarasvati. |
துய்யை | துய்யை tuyyai, பெ. (n.) சீக்காய்; soap nut (சா.அக.);. |
துய்யோன் | துய்யோன் tuyyōṉ, பெ. (n.) தூய்மையுடையவன்; one who is virgin. துய்யோன் tuyyōṉ, பெ. (n.) தூய்மை யுடையவன்; one who is virgin. |
துர | துர1 turattal, செ.குன்றாவி. (v.i.) 1. ஒட்டிச் செலுத்துதல்; to drive, as an elephant. “தோட்டியான் முன்பு துரந்து” (புறநா.14-4);. 2. எய்தல்; to shoot, as an arrow, to propel. “கடுசரந் துரக்கும்” (கல்லா.4);. 3. போக்குதல்; to disperse, scatter. 4. தூண்டுதல்; to direct, urge, encourage. “அரக்கர் பாவமு மல்லவ ரியற்றிய வறமுந் துரக்க நல்லரு டுரந்தனள்” (கம்பரா. மந்தரை, 78);. 5. அடித்தல்; to beat. “மகடூஉப் பகடுபுறந் துரப்ப” (பெரும்பாண்.58);. 6. முடுக்கி உட்செலுத்துதல்; to drive in, hammer down, as a nail. “துரப்பமை யாணி” (பொருந.10);. 7. துளைத்தல்; to tunnel, bore. துர2 turattal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. முயலுதல்; to be active, to make efforts. “அரும்பொருள் வேட்கையி னுள்ளந் துரப்ப” (கலித்.18);. . 2. போதல் (பிங்.);; to go. 3. வீசுதல்; to blow, rage, as a tempest. “வளிதுரந்தக்கண்ணும்”. 4. எரிதல்; to burn, as fire. “அங்கியு மவனெதிர் துரந்தான்” (கந்தபு.மார்க்கண்.135);. துர1 tura-, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. ஒட்டிச் செலுத்துதல்; to drive, as an elephant. “தோட்டியான் முன்பு துரந்து” (புறநா. 14-4);. 2. எய்தல்; to shoot, as an arrow, to propel. “கடுசரந் துரக்கும்” (கல்லா. 4);. 3. போக்குதல்; to disperse, scatter. 4. தூண்டுதல்; to direct, urge, encourage. “அரக்கர் பாவமு மல்லவ ரியற்றிய வறமுந் துரக்க நல்லரு டுரந்தனள்” (கம்பரா. மத்தரை, 78);. 5. அடித்தல்; to beat. “மகடூஉப் பகடுபுறந் துரப்ப” (பெரும்பாண். 58);. 6. முடுக்கி உட்செலுத்துதல்; to drive in, hammer down, as a nail. “துரப்பமை யாணி” (பொருந, 1௦);. 7. துளைத்தல்; to tunnel, bore. துர2 tura-, செ.கு.வி. (v.i.) 1. முயலுதல்; to be active, to make efforts. “அரும்பொருள் வேட்கையி னுள்ளந் துரப்ப” (கலித். 18);. 2. போதல் (பிங்.);; to go. 3. வீசுதல்; to blow, rage, as a tempest. “வளிதுரந்தக்கண்ணும்”. 4. எரிதல்; to burn, as fire. “அங்கியு மவனெதிர் துரந்தான்” (கந்தபு. மார்க்கண். 135);. |
துரகமேதம் | துரகமேதம் turagamētam, பெ. (n.) பரிவேள்வி (அசுவமேதம்);; a vedicsacrifice. “சுத்தனானது தான் பண்ணுந் துரகமே தத்தாலென்றான்” (உத்தரரா.அசுவ.8);. [Skt. turaga-{} → த. துரகமேதம்] |
துரகம் | துரகம் turagam, பெ. (n.) 1. குதிரை; horse. “துரகவாய் கீண்டதுழாய் முடியாய்” (திவ்.இயற்.3,47); 2. குதிரைபற் பாடாணம் (பாஷாணம்); (யாழ்.அக.);; a mineral poison. 3. குதிரைத்தறி; a wooden contrivance for closing a breach in an embankment. “தட்டுவார் துரகங்கொடு தாங்குவார்” (அரிச்.4.நாட்டுச்.30);. [Skt. tura-ga → த. துரகம்] |
துரக்காரன் | துரக்காரன் turakkāraṉ, பெ. (n.) 1. துரந்தரன்1 பார்க்க;see turandaran. 2. கோயிற்குரிய தீர்வைகளைத் தண்டல் செய்யும் பணியாளன்; collector of revenues in repect of temple properties. [துரம் + காரன்.] துரக்காரன் turakkāraṉ, பெ. (n.) 1. துரந்தரன்1 பார்க்க;See. {}. 2. கோயிற்குரிய தீர்வைகளைத் தண்டல் செய்யும் பணியாளன்; collector of revenues in repect of temple properties. [துரம் + காரன்] |
துரக்கு | துரக்கு turakku, பெ. (n.) ஐயப்பாடு; misconception, doubt. “துரக்கற வுணர்ந்தனன்” (உத்தரரா.வரையெடு.77);. துரக்கு tura-k-ku, பெ. (n.) ஐயப்பாடு; misconception, doubt. “துரக்கற வுணர்ந்தனன்” (உத்தரரா. வரையெடு. 77);. |
துரங்கவதனன் | துரங்கவதனன் duraṅgavadaṉaṉ, பெ. (n.) a kinnara, celestial musician, as horse – faced. [Skt. {}-vadana → த. துரங்கவதனன்] |
துரங்கவேள்வி | துரங்கவேள்வி turaṅgavēḷvi, பெ. (n.) பரிவேள்வி (அசுவமேதம்);; a {} sacrifice. “இராசசூயமுந் துரங்கவேள்வியும் பேல்வன அரசர்க்குரிய வேள்வியாம்” (தொல்.பொ.75, உரை,பக்.249);. [Skt.tura-ga → த. துரங்கம்+வேள்வி] |
துரட்டன் | துரட்டன் turaṭṭaṉ, பெ. (n.) சிற்றின்பக்காரன்; lascivious person. [துறட்டு → துறட்டன்.] துரட்டன் turaṭṭaṉ, பெ. (n.) சிற்றின்பக்காரன்; lascivious person. [துறட்டு → துறட்டன்] |
துரட்டு | துரட்டு turaṭṭu, பெ.(n.) மூங்கில் குச்சியில் காய்களைப்பறிக்க கட்டியிருக்கும் கொக்கி; a hook fixed at the end of a bamboo pole. மறுவ தொரட்டி [துர+துரட்டு] [P] துரட்டு turaṭṭu, பெ. (n.) துறட்டு பார்க்க;see turattu. “துரட்டிலே வந்து வலியச் சருவினோர்களை” (தனிப்பா.);. துரட்டு turaṭṭu, பெ. (n.) துறட்டு பார்க்க;See. {}. “துரட்டிலே வந்து வலியச் சருவினோர்களை” (தனிப்பா.); |
துரதிருட்டம் | துரதிருட்டம் duradiruṭṭam, பெ. (n.) தீயபேறு (துர்ப்பாக்கியம்);; ill-luck, misfortune. [Skt. dur-{} → த. துரதிருட்டம்] |
துரத்தல் | துரத்தல் turattal, பெ. (n.) 1. தொண்டைப் புகைச்சல்; bronchitis. 2. இருமல்; cough. துரத்தல் turattal, பெ. (n.) 1. தொண்டைப் புகைச்சல்; bronchitis. 2 இருமல்; cough. |
துரத்திமரம் | துரத்திமரம் turattimaram, பெ. (n.) 1. ஆடு தொண்டை பார்க்க;see adu-tondai. 2. நாக் குழிஞ்சான் பார்க்க;see nā-k-kuliniján. துரத்திமரம் turatti-maram, பெ. (n.) 1. ஆடு தொண்டை பார்க்க;See. {}. 2 நாக் குழிஞ்சான் பார்க்க;See. {}. |
துரத்து-தல் | துரத்து-தல் duraddudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வெருட்டியோட்டுதல்; to drive away. 2. அப்புறப்படுத்துதல்; to remove, reject. “அகத்தைவிடத் துரத்தி னார்கள்” (திருவிளை. விருத்த.31);. 3. திருடன் முதலியோரைப் பிடிக்கப் பின்தொடர்தல்; to pursue, as a thief. 4. வண்டிமாடு முதலியவற்றைத் துாண்டி விரைந்தோடச் செய்தல்; to drive, cause to move fast, as bullocks. வண்டிமாட்டைத் துரத்து (உ.வ.);. [துர → துரத்து.] துரத்து-தல் turattu, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வெருட்டியோட்டுதல்; to drive away. 2 அப்புறப்படுத்துதல்; to remove, reject. “அகத்தைவிடத் துரத்தி னார்கள்” (திருவிளை. விருத்த. 31);. 3. திருடன் முதலியோரைப் பிடிக்கப் பின்தொடர்தல்; to pursue, as a thief. 4. வண்டிமாடு முதலியவற்றைத் தூண்டி விரைந்தோடச் செய்தல்; to drive, cause to move fast, as bullocks. வண்டிமாட்டைத் துரத்து (உ.வ.);. [துர → துரத்து] |
துரந்தரன் | துரந்தரன் turandaraṉ, பெ. (n.) 1. பொறுப்பு ஏற்போன்; one who assumes a responsibility. 2. வெற்றியாளன்; conqueror, victor. “சத்துரு துரந்தரன் றன்முனை போல்” (இறை. 23, 172);. 3. முயன்று நிற்போன்; one actively and earnestly engaged in a pursuit. காரிய துரந்தரனா யிருக்கிறான் (ய);. துரந்தரன் turandaraṉ, பெ. (n.) 1. பொறுப்பு ஏற்போன்; one who assumes a responsibility. 2. வெற்றியாளன்; conqueror, victor. “சத்துரு துரந்தரன் றன்முனை போல்” (இறை. 23, 172);. 3. முயன்று நிற்போன்; one actively and earnestly engaged in a pursuit. காரிய துரந்தரனா யிருக்கிறான் (ய.);. |
துரந்தரம் | துரந்தரம் turandaram, பெ. (n.) 1. பொதியெருது (யாழ்.அக.);; pack-bull. 2. பொறுப்பு; responsibility. |
துரந்தரி | துரந்தரி turandari, பெ. (n.) பொறுப்பு கொண்டுள்ளவள் (வகிப்பவள்);; woman who assumes a responsibility. “இமயத் துரைராச துரந்தரி தன்றிருமுன்” (சிவரக. நந்திகண.8);. [Skt. dhuran-dhaa → த. துரந்தரி] |
துரந்தரிகன் | துரந்தரிகன் turandarigaṉ, பெ. (n.) துரந்தரன்;see turandaran. “சசூராதிசூர துரந்தரிகன்” (கொண்டல்விடு.320);. [Skt. dhurandhara → த. துரந்தரிகன்] |
துரபிமானம் | துரபிமானம் turabimāṉam, பெ. (n.) 1. முறையற்ற அன்பு (தகாதவிடத்து வைக்கப் பட்ட பிரியம்);; unworthy love. 2. வீண் செருக்கு; vanity, false prides. “நுமது துரபிமானத்தின் பெருமை வியக்கற் பாலது” (சித்.மரபுகண்.21);. 3. வெறுப்பு (இ.வ.);; hatred. [Skt. dur-{} → த. துரபிமானம்] |
துரப்பணம் | துரப்பணம் turappaṇam, பெ. (n.) துளையிடுங் கருவி; auger, drill, tool for boring holes. [துர → துரப்பணம்.] துரப்பணம் turappaṇam, பெ. (n.) துளையிடுங் கருவி; auger, drill, tool for boring holes. [துர → துரப்பணம்] |
துரப்பணவலகு | துரப்பணவலகு turappaṇavalagu, பெ. (n.) 1. துளைக் கருவி; drill-bit. 2. துரப்பணம் பார்க்க;see tura-p-panam. [துரப்பணம் + அலகு.] துரப்பணவலகு turappaṇavalagu, பெ. (n.) 1. துளைக் கருவி; drill-bit. 2. துரப்பணம் பார்க்க;See. {}. [துரப்பணம் + அலகு] |
துரப்பமை ஆணி | துரப்பமை ஆணி turappamaiāṇi, பெ.(n.) யாழின் உறுப்பு; a part of harp. [துரப்பு+அமை+ஆணி] |
துரப்பு | துரப்பு2 turappu, பெ. (n.) 1. முடுக்குகை; driving, hammering. “துரப்பமை யாணி” (பொருந.10);. 2. விடுகை; discharging. 3. அகற்றுகை (வின்);; dispelling, chasing, scaring away 4. மலையிற் குடையப்பட்ட பாதை (நாஞ்.);; way or path inside the hill, tunnel. [துர → துரப்பு (வே.க.278);.] துரப்பு2 turappu, பெ. (n.) 1. முடுக்குகை; driving, hammering. “துரப்பமை யாணி” (பொருந. 1௦);. 2. விடுகை; discharging. 3. அகற்றுகை (வின்.);; dispelling, chasing, scaring away. 4. மலையிற் குடையப்பட்ட பாதை (நாஞ்);; way or path inside the hill, tunnel. [துர → துரப்பு (வே.க.278);] |
துரப்புதல் | துரப்புதல் durappudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) தேடுதல்; to seek. “எனதொரு வாய்க்கு நால்வாய்க்கு மிரையெங்கே துரப்புவேனே” (தனிப்பா.1,183,3);. [துர → துரப்பு.] துரப்புதல் turappu-, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) தேடுதல்; to seek. “எனதொரு வாய்க்கு நால்வாய்க்கு மிரையெங்கே துரப்புவேனே” (தனிப்பா. 1, 183,3);. [துர → துரப்பு-.] |
துரப்பை | துரப்பை turappai, பெ. (n.) துழாவித் தூர்க்கும் வாருகோல் (நாஞ்);; broom. [துரப்பு → துரப்பை (வே.க.278);.] துரப்பை turappai, பெ. (n.) துழாவித் தூர்க்கும் வாருகோல் (நாஞ்);; broom. [துரப்பு → துரப்பை (வே.க. 278);] |
துரமி | துரமி turami, பெ. (n.) தொடரி (மலை); பார்க்க; a species of buckthorn, thorny straggling shrub. 2. தூதுளை (மலை); பார்க்க;see titulai; climbing brinjal. துரமி turami, பெ. (n.) தொடரி (மலை); பார்க்க; a species of buckthorn, thorny straggling shrub. 2. தூதுளை (மலை); பார்க்க;See. {}; climbing brinjal. |
துரம் | துரம்1 turam, பெ. (n.) முற்காலத்து வழங்கிய வாச்சிய வகை; an ancient musical instrument. “சங்கமுந் துரமு முரசினோ டியம்ப” (பெருங். வத்தவ.1, 18);. [துர → துரம் (மு.தா.59);.] துரம்2 turam, பெ. (n.) 1. சுமை (யாழ்.அக.);; burden. 2. பொறுப்பு (யாழ்.அக.);; charge, trust, responsibility. 3. கோயிற்குரிய வரி வாங்கும் அலுவலகம் (நாஞ்.);; the department for collecting revenues in respect of temple properties. துரம்1 turam, பெ. (n.) முற்காலத்து வழங்கிய வாச்சிய வகை; an ancient musical instrument. “சங்கமுந் துரமு முரசினோ டியம்ப” (பெருங். வத்தவ. 1, 18);. [துர → துரம் (மு.தா. 59);] துரம்2 turam, பெ. (n.) 1. சுமை (யாழ்.அக);; burden. 2. பொறுப்பு (யாழ்.அக.);: charge, trust, responsibility. 3. கோயிற்குரிய வரி வாங்கும் அலுவலகம் (நாஞ்);; the department for collecting revenues in respect of temple- properties. |
துரவு | துரவு1 turavu, பெ. (n.) 1. நீர்ப்பாசனத்துக்கு உதவும் பெருங்கிணறு; sultan well, large well for irrigation purposes. “துரவு கிணறு இழித்தப் பெறுவதாகவும்” (S.I.I.ii.509);. 2. மணற்கேணி; well made by excavating sand, unwalled well. ம. துரவு;தெ. தொருவு (பெருங்கிணறு); [துர → துரவு (வே.க.278, துப்புத்துரவு);.] துரவு2 turavu, பெ. (n.) தூது (யாழ்.அக.);; spying. [துர → துரவு.] துரவு1 turavu, பெ. (n.) 1. நீர்ப்பாசனத்துக்கு உதவும் பெருங்கிணறு; sultan well, large well for irrigation purposes. “துரவு கிணறு இழித்தப் பெறுவதாகவும்” (S.l.l.ii, 509);. 2. மணற்கேணி; well made by excavating sand, unwalled well. ம. துரவு;தெ. தொருவு (பெருங்கிணறு); [துர → துரவு (வே.க. 278, துப்புத்துரவு);] துரவு2 turavu, பெ. (n.) தூது (யாழ்அக);; spying. [துர → துரவு] |
துரவுச்சட்டம் | துரவுச்சட்டம் turavuccaṭṭam, பெ. (n.) கிணற்றின் சூறாவளிச் சட்டம் (யாழ்.அக.);; round frame at the bottom of a well. [துரவு + சட்டம்.] துரவுச்சட்டம் turavuccaṭṭam, பெ. (n.) கிணற்றின் சூறாவளிச் சட்டம் (யாழ்.அக);; round frame at the bottom of a well. [துரவு + சட்டம்] |
துரவுமுழுகு-தல் | துரவுமுழுகு-தல் duravumuḻugudal, செ.கு.வி. (v.i.) சூறாவளிச் சட்டகத்தைக் கீழிறக்கிக் கிணறமைத்தல் (வின்.);; to sink a well by gradually lowering a curb (செ.அக.);. [துரவு + முழுகு-,] |
துரவுமுழுகுதல் | துரவுமுழுகுதல் duravumuḻugudal, செ.கு.வி. (v.i.) சூறாவளிச் சட்டகத்தைக் கீழிறக்கிக் கிணறமைத்தல் (வின்.);; to sink a well by gradually lowering a curb (செ.அக.);. [துரவு + முழுகு.] |
துரவுவாரகம் | துரவுவாரகம் turavuvāragam, பெ. (n.) கிணறு வெட்டக் கொடுக்கும் கடன்; loan for sinking a well (செ.அக.);. மறுவ. துரவு வாரகம் [துரவு + வாரகம்.] துரவுவாரகம் turavuvāragam, பெ. (n.) கிணறு வெட்டக் கொடுக்கும் கடன்; loan for sinking a well (செ.அக.);. மறுவ. துரவு வாரகம் [துரவு + வாரகம்] |
துரவை | துரவை turavai, பெ.(n.) விழுப்புரம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Villupuram Taluk. [துரவு(கிணறு-துரவை] |
துரா | துரா turā, பெ. (n.) 1. தரா; mixed metal of copper and spelter. 2. செடிவகை (M.M. 686);; earth smoke. 3. திராய் பார்க்க (M.M.902);;see tirai. துரா turā, பெ. (n.) 1. தரா; mixed metal of copper and spelter. 2. செடிவகை (M.M. 686);; earth smoke. 3. திராய் பார்க்க (M.M.902);;See. tirai. |
துராகதம் | துராகதம் durākadam, பெ. (n.) துராகிருதம் பார்க்க;see {}. “ஆகாவி துராகதம் புரிவார் கன்னியர்கள்” (தனிப்பா;i,366,110);. |
துராகிருதம் | துராகிருதம் durākirudam, பெ. (n.) 1. கெட்ட நடத்தை; misconduct, misdemeanour, misbehavious. 2. வலுக்கட்டாயக் (பலவ ந்தம்); கற்பழிப்பு; ravishing, outrage. “அவளைத் துராகிருதம் பண்ணினான்” 3. துன்புறுத்தல் (நிந்தை);; abuse. 4. உரிமை யில்லாவிடத்து வலிய நிகழ்த்துஞ் செயல்; a deed done by force in violation of a right. [Skt {} → த. துராகிருதம்] |
துராக்கழிச்சல் | துராக்கழிச்சல் turākkaḻiccal, பெ. (n.) நீராய்க் கழியும் மலம்; watery tool (செ.அக.);. [துரா + கழிச்சல்.] துராக்கழிச்சல் turākkaḻiccal, பெ. (n.) நீராய்க் கழியும் மலம்; watery tool (செஅக.); [துரா + கழிச்சல்] |
துராக்கிரகம் | துராக்கிரகம் turāggiragam, பெ. (n.) 1. தேவையற்ற பற்று (வீணபிமானம்); (இ.வ.);; false pride, vanity. 2. வீண் பகை (Madr.);; unreasonable, groundless hatred. 3. அதிக ஆசை (இ.வ.);; covetousness. [Skt. dur-{} → த. துராக்கிரகம்] |
துராசர் | துராசர் turācar, பெ. (n.) கெட்ட ஆசை யுடையவர்; persons having evil desire. “துராசரன்பிலர்” (பாரத.சஞ்சய.9.); [Skt. {} → த. துராசர்] |
துராசாரம் | துராசாரம் turācāram, பெ. (n.) 1. தீயொழுக்கம்; depravity, vicious life, evil ways. 2. மதிப்பின்மை (அவமரியாதை);(வின்.); 3. ஒழுக்கக்கேடு (ஆசாரக்கேடு);; violation of the rules of religion, of caste or of country. [Skt. dur-{} → த. துராசாரம்] |
துராசை | துராசை turācai, பெ. (n.) பொருந்தாகாமம் (தகாத இச்சை);; evil desire, lust, covetousness. “துராசையெனும் பால்பருகி” (ஞானவா.உத்தால,11);. [Skt. {} → த. துராசை] |
துராணம் | துராணம் turāṇam, பெ. (n.) தும்பை (மலை); பார்க்க;see tumbai, white dead nettle (செ.அக.);. துராணம் turāṇam, பெ. (n.) தும்பை (மலை.); பார்க்க;See. tumbai; white dead nettle (செ.அக.);. |
துராதுரை | துராதுரை turāturai, பெ. (n.) துரைகளுக் கெல்லாம் தலைவன் (அதிபதி);; overlord, lord of lords. “துராதுரைக் கிணையுண்டோடி” (கனம் கிருட்டிணயர், கீர்த்.50);. |
துராத்தியம் | துராத்தியம் turāttiyam, பெ. (n.) ஏழைமை (யாழ்.அக.);; poverty. [Skt {} → த. துராத்தியம்] |
துராத்துமா | துராத்துமா turāttumā, பெ. (n.) தீயோன்; evil – mined person, scoundrel, villain. [Skt. {} → த. துராத்துமா] |
துராய் | துராய்1 turāy, பெ. (n.) அறுகம்புல்லால் திரித்த பழுதை; twisted quitch gross. “துராஅய் துற்றிய துருவையம் புழுக்கின்” (பொருந.103);. துராய்2 turāy, பெ. (n.) முத்து முதலியவற்றால் அமைக்கப்பட்ட தலையணி வகை; an ornament for the head made of pearls, etc. “சொருக்கழகு முத்துத் துராயழகும்” (விறலிவிடு.); (செ.அக.);, துராய்3 turāy, பெ. (n.) துரா2 பார்க்க;see turä (செ.அக.);. துராய்1 turāy, பெ. (n.) அறுகம்புல்லால் திரித்த பழுதை; twisted quitch gross. “துராஅய் துற்றிய துருவையம் புழுக்கின்” (பொருந.1௦3);. துராய்2 turāy, பெ. (n.) முத்து முதலியவற்றால் அமைக்கப்பட்ட தலையணி வகை; an ornament for the head made of pearls, etc. “சொருக்கழகு முத்துத் துராயழகும் (விறலிவிடு.); (செஅக.);. துராய்3 turāy, பெ. (n.) துரா2 பார்க்க;See. {} (செஅக.);. துராய் turāy, பெ. (n.) முத்து முதலியவற்றால் அமைக்கப்பட்ட தலையணி வகை; an ornament for the head made of pearls, etc. “சொருக்கழகு முத்துத் துராயழகும்” (விறலிவிடு.); [U. {} → த. துராய்2] |
துராய்க்கட்டை | துராய்க்கட்டை turāykkaṭṭai, பெ. (n.) தராவெனு மாழையாலாய ஏனம்; a metallic vessel (செ.அக.);. [துராய் + கட்டை.] துராய்க்கட்டை turāykkaṭṭai, பெ. (n.) தராவெனு மாழையாலாய ஏனம்; a metallic vessel (செ.அக);. [துராய் + கட்டை] |
துராரம்பம் | துராரம்பம் turārambam, பெ. (n.) தீச்செயல்; evil deed. “துராரம்பங்க டீக்குணங்கள்” (ஞானவா.பசுண்.79);. [Skt. {} → த. துராரம்பம்] |
துராலோசனை | துராலோசனை turālōcaṉai, பெ. (n.) தீய சிந்தனை (யோசனை);; bad counsel, evil advice. [Skt. {} → த. துராலோசனை] |
துரால் | துரால் turāl, பெ. (n.) 1. செத்தை (திவா.);; rubbish of dry leaves, grass, etc. ‘அலகாலே துராலை வாருதல் கொண்ட மதுரையில்’ (கலித். 96, உரை);. 2. துயரம் (பிங்.);; affliction, distress, sorrow. துரால் turāl, பெ. (n.) 1. செத்தை (திவா.);; rubbish of dry leaves, grass, etc. ‘அலகாலே துராலை வாருதல் கொண்ட மதுரையில்’ (கலித். 96, உரை);. 2. துயரம் (பிங்.);; affliction, distress, sorrow. |
துரி | துரி1 turi, பெ. (n.) சுமை; burden, weight. “துரிபெறச் சரிபொழில்” (திருப்பு.508);. துரி2 turi, பெ. (n.) 1. எழுதுகோல்; painter’s brush. 2. துரீ பார்க்க;see turi (செ.அக.);. துரி2 duridal, 4 செ.குன்றாவி. (v.t.) தேடுதல்; to search after. “துரிய வல்லார்க்குத் துரிசில்லை” (திருமத். 2454);. துரி1 turi, பெ. (n.) சுமை; burden, weight. “துரிபெறச் சரிபொழில்” (திருப்பு. 508);. துரி2 turi, பெ. (n.) 1. எழுதுகோல்; painter’s brush. 2. துர் பார்க்க;See. {}. (செ.அக.);. துரி3 turi-, 4 செ.குன்றாவி. (v.t.) தேடுதல்; to search after. “துரிய வல்லார்க்குத் துரிசில்லை” (திருமந். 2454);. |
துரிசு | துரிசு turisu, பெ. (n.) 1. குற்றம்; fault, crime. ‘தொண்டனேன் செய்த துரிசுகள் பொறுக்கும்’ (தேவா.549, 8);. 2. துக்கம்; affliction, sorrow, distress. 3. குறும்பு; perversity. “தொண்டேயுணக்கா யொழிந்தேன் றுரிசின்றிஞ (திவ்.திருவாய்.9, 8, 6);. 4. மயிற்றுத்தம் பார்க்க (பதார்த்த.1115);; blue vitriol. துரிசு turisu, பெ. (n.) 1. குற்றம்; fault, crime. ‘தொண்டனேன் செய்த துரிசுகள் பொறுக்கும்’ (தேவா. 549,8);. 2. துக்கம்; affliction, sorrow, distress. 3. குறும்பு; perversity. “தொண்டே யுணக்கா யொழிந்தேன் றுரிசின்றி” (திவ்.திருவாய். 9, 8, 6);. 4. மயிற்றுத்தம் பார்க்க (பதார்த்த. 1115);; blue vitriol. |
துரிசுக்குரு | துரிசுக்குரு turisukkuru, பெ. (n.) வெடியுப்பு (சங்.அக.);; ammonium chloride. [துரிசு + குரு.] துரிசுக்குரு turisukkuru, பெ. (n.) வெடியுப்பு (சங்.அக.);; ammonium chloride. [துரிசு + குரு] |
துரிஞ்சன் | துரிஞ்சன் turiñjaṉ, பெ. (n.) கறையான்; termites, white ants (செ.அக.);. [ஒருகா. திரிஞ்சான் → துரிஞ்சன்.] துரிஞ்சன் turiñjaṉ, பெ. (n.) கறையான்; termites, white ants (செஅக.);. [ஒருகா. திரிஞ்சான் → துரிஞ்சன்] |
துரிஞ்சல் | துரிஞ்சல் turiñjal, பெ.(n.) சிறிய வகை வெளவால் இனங்களில் ஒன்று; a kind of bat which is in small size. [துரிஞ்சி (மரம்);.-துரிஞ்சில்] |
துரிஞ்சி | துரிஞ்சி1 turiñji, பெ. (n.) 1. சீக்கிரி பார்க்க;see šīkkiri;black sirissa. 2. பேரெலுமிச்சை பார்க்க;see pérelumiccai; citrus lemon (செ.அக.);. துரிஞ்சி2 turiñji, பெ. (n.) மரவகைகளுள் ஒன்று; a kind of tree. “மாட்டுக்கொட்டகை, குடிசை முதலிய அமைக்க இம்மரம் பயன்படும்” (பொ. வழ (கட். தொ. வரி.);. துரிஞ்சி1 turiñji, பெ. (n.) 1. சீக்கிரி பார்க்க;See. {}; black sirissa. 2. பேரெலுமிச்சை பார்க்க;See. {}; citrus lemon (செ.அக.);. துரிஞ்சி2 turiñji, பெ. (n.) மரவகைகளுள் ஒன்று; a kind of tree. “மாட்டுக்கொட்டகை, குடிசை முதலிய அமைக்க இம்மரம் பயன்படும்” (பொ. வழ); (கட். தொ. வரி.);. |
துரிஞ்சிநாரத்தை | துரிஞ்சிநாரத்தை turiñjinārattai, பெ. (n.) துரிஞ்சி பார்க்க;see turinji (செ.அக.);. [துரிஞ்சி + நாரத்தை.] துரிஞ்சிநாரத்தை turiñjinārattai, பெ. (n.) துரிஞ்சி2 பார்க்க;See. {} (செஅக);. [துரிஞ்சி + நாரத்தை] |
துரிஞ்சிப்பீன் | துரிஞ்சிப்பீன் turiñjippīṉ, பெ. (n.) ஒரு முட்செடியின்மீது உறைந்திருக்கும் பணி இதனால் வயிற்றுக் கழிச்சல் ஏற்படும்; solidified dew on a variety of a thorny shrub (சா.அக.);. [துரிஞ்சி + பீன்.] துரிஞ்சிப்பீன் turiñjippīṉ, பெ. (n.) ஒரு முட்செடியின்மீது உறைந்திருக்கும் பனி இதனால் வயிற்றுக் கழிச்சல் ஏற்படும்; solidified dew on a variety of a thorny shrub (சாஅக.);. [துரிஞ்சி + பீன்] |
துரிஞ்சில் | துரிஞ்சில் turiñjil, பெ.(n) காற்று அடுப்புவகை; airoven துரிஞ்சில் turiñjil, பெ. (n.) 1. துரிஞ்சில் பார்க்க;see turinjil. 2. சீக்கிரி (பிங்.); பார்க்க; Sikkiri, black sirissa (செ.அக.);. [துருஞ்சில் → துரிஞ்சில்.] துரிஞ்சில் turiñjil, பெ. (n.) 1. துரிஞ்சில் பார்க்க;See. {}. 2. சீக்கிரி (பிங்.); பார்க்க;{}; black sirissa (செ.அக);. [துருஞ்சில் → துரிஞ்சில்] |
துரிதமடித்தல் | துரிதமடித்தல் duridamaḍiddal, பெ. (n.) காலவிரைவுபட மத்தளமடித்தல் (வின்.);; to beat drums to the quickest movement. [Skt. druta → த. துரிதம்+அடித்தல்] |
துரிதம் | துரிதம்1 duridam, பெ. (n.) 1. வேகம்; speed, quickness, expedition. “துரிதமான் நேரிற் போனான்” (கம்பரா.தைல.54);. 2 ஆடல் பாடல்களில் தாள விரைவு; a quick movement in singing or dancing. “துரிதமாக்கள் விளம்பித நெறிவழாமைக் கந்தர்ப்ப மகளிராடும்” (கம்பரா.ஊர்தேடு.106);. 3. தாளத்தின் கால மாறுபாட்டில் (பேதம்); 8192 கணங்கொண்டது. (பரத.தாள.27);; 4. தாளத்தின் உறுப்பு (அங்கம்); வகையுள் இரண்டு அசரகாலங் கொண்டது. (பரத.தாள.35.);; 5. விரைந்த செலவினதாகிய இலய வகை (பரத.தாள.51.);; a variety of ilayai, having a quick pace. [Skt. druta → த. துரிதம்1] துரிதம்2 duridam, பெ. (n.) 1. கரிசு, அறங்கடை (பாவம்); (சூடா.);; vice, wickedness, sin, tarpitude. 2. கலக்கம் (சூடா.);; agitation of mind, perturbation, confussion. 3. கேடு (வின்.);; destruction, ruin, annihilation. [Skt. durita → த. துரிதம்2] |
துரிதம்போடு-தல் | துரிதம்போடு-தல் duridambōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. காலவிரைவுபட நடித்தல்; to dance with a quick step. 2. தேவையற்ற (தகாத); ஒன்றை அடிக்கடி கேட்டு வற்புறுத்துதல்;(J.);; to persist in an improper request. [Skt. durita → த. துரிதம்+போடு-] |
துரியசிவன் | துரியசிவன் turiyasivaṉ, பெ. (n.) மும்மூர்த்திகட்கும் கடந்த நிலையான (அதீதம்); சிவபெருமான். (இ.வ.);; [Skt. turya → த. துரியம்+சிவன்] |
துரியச்சந்தி | துரியச்சந்தி turiyaccandi, பெ. (n.) இரவிற் செய்யும்படி விதிக்கப்பட்டுள்ள ஒழுக்கம் (அனுட்டானம்);;({}.); religious rites ordained to be performed after nightfall. “முடித்துநற் றுரியச் சந்தி” (தசகா.குருபூ.5);. |
துரியத்தானம் | துரியத்தானம் turiyattāṉam, பெ. (n.) ஆதன் (ஆன்மா); துரிய நிலையில் அடங்கு தற்குரிய உந்திப் பேரிடம் (பிரதேசம்);; a mystic region near the navel into which the soul retires in its turiyam stage. “துரியத்தானம் எனப்படும் உந்தியில்” (சி.போ.சிற்.4,3,பக்.99);. [Skt. turya+{} → த. துரியத்தானம்] |
துரியன் | துரியன் turiyaṉ, பெ. (n.) 1. மாசற்ற உயிர் (வேதா. ஆ.79);; soul in the highest state. 2. கடவுள் (சங்.அக.);; God (செ.அக.);. துரியன் turiyaṉ, பெ. (n.) 1. மாசற்ற உயிர் (வேதா. ஆ. 79);; soul in the highest state. 2. கடவுள் (சங்அக.);; God (செஅக.);. |
துரியபாகம் | துரியபாகம் turiyapākam, பெ. (n.) கால்பங்கு; one fourth portion. |
துரியம் | துரியம் turiyam, பெ.(n.) ஓர் இசைக்கருவி; a kind of musical instrument. [தூர்-துரியம்] துரியம்1 turiyam, பெ. (n.) 1. பொதியெருது (சூடா.);: pack-bullock. 2. சுமக்கை (வின்.);; bearing, carring. துரியம்2 turiyam, பெ. (n.) விரைவு; quickness. “இதென்ன துரியம்” (தெய்வச். விறலிவிடு.243);. துரியம்1 turiyam, பெ. (n.) 1. பொதியெருது (சூடா.);: pack-bullock. 2. சுமக்கை (வின்.);; bearing, carring. துரியம்2 turiyam, பெ. (n.) விரைவு; quickness. “இதென்ன துரியம்” (தெய்வச். விறலிவிடு. 243);. |
துரியாசிரமம் | துரியாசிரமம் turiyāciramam, பெ. (n.) நாலாவது தவமனை (ஆசிரமம்);, துறவுநிலை (சன்னியாசம்);; asceticism, as the fourth stage. [Skt. turya+srama → த. துரியாசிரமம்] |
துரியாதீதத்தானம் | துரியாதீதத்தானம் turiyātītattāṉam, பெ. (n.) ஆதன் (ஆன்மா); துரியாதீத முறையில் ஒழுங்குதற்குரிய அடிப்படை (மூலாதாரம்); நிலை அல்லது இடம் (ஸ்தானம்); சி.கோ.சிற்.4,3,பக். 99);; the {} into which the soul retiresinitsturiyatitam stage. [Skt. {} → த. துரியா தீதத்தானம்] |
துரியாதீதநிலை | துரியாதீதநிலை turiyātītanilai, பெ. (n.) ஆன்மாவின் தூய்மை நிலை; the highest state of purity of the soul. (சா.அக.); |
துரியாதீதம் | துரியாதீதம் turiyātītam, பெ. (n.) 1. அடிப்படையில் (மூலாதாரம்); ஆதன் (ஆன்மா); தங்கி அவிச்சை மாத்திரையை நுகரும் (விசய்கரிக்கும்); ஐந்தாம் ஆதன் (ஆன்மா); நிலை, (சி.போ.பா.4,3,பக்.278,புதுப்.);; 2. நூற்றெட்டு மறைமங்களுள் (உபநிடதம்);ஒன்று;an {}, one of 108. [Skt. {} → த. துரியாதீதம்] |
துரியோதனன் | துரியோதனன் turiyōtaṉaṉ, பெ. (n.) திரிதராட்டிரன் மக்களில் மூத்தவன்; the eldest of the sons of Tirudarāţţiran. “துரியோதனன் படை கெடும்படி வென்ற அருச்சுனனை” (சீவக.456, உரை);. துரியோதனன் turiyōtaṉaṉ, பெ. (n.) திரி தராட்டிரன் மக்களில் மூத்தவன்; the eldest of the sons of {}. “துரியோதனன் படை கெடும்படி வென்ற அருச்சுனனை” (சீவக. 456, உரை.);. |
துரீ | துரீ turī, பெ. (n.) பாவாற்றி (வின்.);; brush or fibrous stick, useed to clean and separate the threads of the woof (செ.அக.);. துரீ turī, பெ. (n.) பாவாற்றி (வின்.);; brush or fibrous stick, useed to clean and separate the threads of the woof (செ.அக);. |
துரீயபாகம் | துரீயபாகம் turīyapākam, பெ. (n.) காற்பங்கு (யாழ்.அக.);; one-fourth (செ.அக.);. துரீயபாகம் turīyapākam, பெ. (n.) காற்பங்கு (யாழ்.அக);; one-fourth (செ.அக);. |
துரீயம் | துரீயம் turīyam, பெ. (n.) துரியம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see turiyam. துரீயம் turīyam, பெ. (n.) துரியம்1 (யாழ்அக.); பார்க்க;See. turiyam. |
துரீலெனல் | துரீலெனல் turīleṉal, பெ. (n.) எதிர்பாராது விரைந்து வருதற் குறிப்பு; expr. signifying suddenness. “துரீலென்று உள்ளே புகுந்தான்” (செ.அக.);. |
துரு | துரு1 turu, பெ. (n.) மரம் (உரி.நி.);; tree (செ.அக.);. துரு2 turu, பெ. (n.) 1. இருப்புக் கறை; rust. “வல்லிரும்பிற் றுருத்தான் வந்தே பிறந்தென்ன” (குமரே. சத. 90);. 2. களிம்பு (வின்.);; verdigric. 3. குற்றம்; flaw. “துருவின் மாமணியாரம்” (கம்பரா. உலா.43);. 4. செம்மறியாடு; sheep. “ஆடு தலைத் துருவின்” (நற்.169);. துரு3 turu, பெ. (n.) வேதம் முதலியன ஒதுஞ் சந்தவகை; recital of a vedic text etc., by a disciple following his preceptor’s lead. “சாகையிலும் கற்பத்திலும் கணத்திலும் துருச்சொல்லி” (T.A.S.i.8);. துரு1 turu, பெ. (n.) மரம் (உரி.நி.);; tree (செஅக);. துரு2 turu, பெ. (n.) 1. இருப்புக் கறை; rust. “வல்லிரும்பிற் றுருத்தான் வந்தே பிறந்தென்ன” (குமரே. சத. 90);. 2. களிம்பு (வின்.);; verdigric. 3. குற்றம்; flaw. “துருவின் மாமணியாரம்” (கம்பரா. உலா. 43);. 4. செம்மறியாடு; sheep. “ஆடு தலைத் துருவின்” (நற். 169);. துரு3 turu, பெ. (n.) வேதம் முதலியன ஒதுஞ் சந்தவகை; recital of a vedic text etc., by a disciple following his preceptor’s lead. “சாகையிலும் கற்பத்திலும் கணத்திலும் துருச்சொல்லி” (T.A.S.i,8);. துரு turu, பெ. (n.) வேதம் முதலியன ஒதும் சந்தவகை; recital of a {} text, etc. by a disciple following his preceptor’s lead. “சாகையிலும் கற்பத்திலும் கணத்திலுந் துருச்சொல்லி” (தெய்வச். விறலிவிடு. 243);. |
துருக்கத்தலை | துருக்கத்தலை turu-k-kattalai, பெ. (n.) கருநிறமுள்ள கடல்மீன்வகை; sea fish, dark grey (செஅக);. [துரு + கற்றலை] |
துருக்கத்தைலை | துருக்கத்தைலை turukkattailai, பெ. (n.) கருநிறமுள்ள கடல்மீன்வகை; sea fish, dark grey (செ.அக.);. [துரு + கற்றலை.] |
துருக்கன் | துருக்கன் turukkaṉ, பெ. (n.) 1. துருக்கி தேசத்தான்; native of Turkey. “துருக்கர்தர வந்த… வயப்பரிகள்3 (கம்பரா.வரைக்.13);. 2. முகமதியன் (அக.நி.);; Muhammadan. [Skt. turuska → த. துருக்கன்] |
துருக்கப்பல் | துருக்கப்பல் turukkappal, பெ. (n.) ஒழுங்கில்லாது வெளி நீண்ட பல்; an extremely large tooth projecting beyond the lips (சா.அக.);. துருக்கப்பல் turukka-p-pal, பெ. (n.) ஒழுங்கில்லாது வெளி நீண்ட பல்; an extremely large tooth projecting beyond the lips (சா.அக.);. |
துருக்கம் | துருக்கம்1 turukkam, பெ. (n.) 1. மான் மணத்தி (திவா.);; musk. 2. மத (கத்தூரி); மான் (திவா.);; musk deer. 3. குங்குமம் (திவா.); பார்க்க;see Kungumam; saffron. 4. குங்குமமரம் (பிங்.);; arnotto. துருக்கம்2 turukkam, பெ. (n.) 1. செல்லுதற்குரிய இடம் (உரி.நி.);; inaccessible. 2. மலையரண்; mountain fortress, stronghold, fastness. “மாற்றுருக்க மிலாமையின்” (இரகு. மாலையீ.113);. 3. குறிஞ்சி நிலம் (பிங்.);; hilly tract. 4. காடு (பிங்);; forest, jungle. 5. ஒடுக்கமான வழி (யாழ்.அக.);; narrow path. 6. மதில் (பிங்.);; rampart. துருக்கம்3 turukkam, பெ. (n.) குந்துருக்கம் பார்க்க (மலை.);;see kunturukkam, konkany resin. [துரு → துருக்கம்.] துருக்கம்1 turukkam, பெ. (n.) 1. மான் மணத்தி (திவா.);; musk. 2. மத (கத்தூரி); மான் (திவா.);; musk deer. 3. குங்குமம் (திவா.); பார்க்க;See. {}; saffron. 4. குங்குமமரம் (பிங்.);; arnotto. துருக்கம்2 turukkam, பெ. (n.) 1. செல்லுதற்குரிய இடம் (உரி.நி.);; inaccessible 2. மலையரண்; mountain fortress, stronghold, fastness. “மாற்றுருக்க மிலாமையின்” (இரகு. மாலையீ. 113);. 3. குறிஞ்சி நிலம் (பிங்.);; hilly tract. 4. காடு (பிங்.);; forest, jungle. 5. ஒடுக்கமான வழி (யாழ்.அக.);; narrow path. 6. மதில் (பிங்.);; rampart. துருக்கம்3 turukkam, பெ. (n.) குந்துருக்கம் பார்க்க (மலை.);;See. kunturukkam; konkany resin. [துரு → துருக்கம்] |
துருக்கற்றாழை | துருக்கற்றாழை turukkaṟṟāḻai, பெ. (n.) கடற்கரை ஒரங்களில் விளையும் ஒரு வகைச் சிவப்புக் கற்றாழை; rusty coloured aloe. It is found grown in the sea coast. but it is common in the western coast (சா.அக.);. [துரு + கற்றாழை.] துருக்கற்றாழை turukkaṟṟāḻai, பெ. (n.) கடற்கரை ஒரங்களில் விளையும் ஒரு வகைச் சிவப்புக் கற்றாழை; rusty coloured aloe. It is found grown in the sea coast. but it is common in the western coast (சா.அக);. [துரு + கற்றாழை] |
துருக்கல் | துருக்கல் turukkal, பெ. (n.) 1. செம்புறைக்கல்; iron ston, laterite. “துருக்கலோ கொடுங்கருங்கலோ” (அருட்பா.vi. ஆற்றாமை, 3, 8);. 2. இருப்புக் கிட்டம்; iron dross (யாழ்.அக.);. [துரு → துருக்கல்.] துருக்கல் turukkal, பெ. (n.) 1. செம்புறைக்கல்; iron ston, laterite. “துருக்கலோ கொடுங்கருங்கலோ” (அருட்பா. vi. ஆற்றாமை, 3, 8);. 2. இருப்புக் கிட்டம்; iron dross (யாழ்.அக.);. [துரு → துருக்கல்] |
துருக்கவேம்பு | துருக்கவேம்பு turukkavēmbu, பெ. (n.) மலைவேம்பு பார்க்க;mountain neem. [துருக்கம் + வேம்பு.] துருக்கவேம்பு turukkavēmbu, பெ. (n.) மலைவேம்பு பார்க்க; mountain neem. [துருக்கம் + வேம்பு] |
துருக்கி | துருக்கி turukki, பெ. (n.) 1. ஒரு நாடு; the country of Turkey. 2. துருக்கிதேயத்துக் குதிரை (வின்.);; a large Turkish horse. [Skt. {} → த. துருக்கி] |
துருங்கூர் | துருங்கூர் turuṅār, பெ.(n.) கள்ளக்குறிச்சி வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Kallakurichi Taluk. [துரிஞ்சல்-துருங்கு+ஊரி] |
துருசி | துருசி turusi, பெ. (n.) துருசு பார்க்க;see turuccu (செ.அக.);. துருசி turusi, பெ. (n.) துருசு1 பார்க்க;See. turucu (செ.அக.);. |
துருசிகுரு | துருசிகுரு turusiguru, பெ. (n.) வெடியுப்பு (யாழ்.அக.);; sal-ammoniac. |
துருசு | துருசு1 turusu, பெ. (n.) 1. மயிற்றுத்தம்; blue vitriol. 2. மாசு (வின்.);; spot, dirt, blemish, stain, defect. 3. களிம்பு (யாழ்.அக.);; rust. துருசு2 turusu, பெ. (n.) 1. விரைவு; haste, speed. “துருசா வசப்படுத்தும்” (விறலிவிடு);. 2. ஆர்வ மிகுதி; earnestness. |
துருசுசெந்தூரம் | துருசுசெந்தூரம் turususendūram, பெ. (n.) துருசைக் கொண்டு செய்யும் செந்தூரம்; calcined red oxide of verdigris (சா.அக.);. [துருசு + செந்தூரம்.] துருசுசெந்தூரம் turususendūram, பெ. (n.) துருசைக் கொண்டு செய்யும் செந்தூரம்; calcined red oxide of verdigris (சா.அக.);. [துருசு + செந்தூரம்] |
துருசுச்செம்பு | துருசுச்செம்பு turusussembu, பெ. (n.) துருசினின்று எடுக்கும் செம்பு இது தூய்மையான செம்பு என்று கருதப்படும்; copper derived from verdigris. It is said to be pure copрсг. (சா.அக.);. [துருசு + செம்பு.] துருசுச்செம்பு turusussembu, பெ. (n.) துருசினின்று எடுக்கும் செம்பு இது துாய்மையான செம்பு என்று கருதப்படும்; copper derived from verdigris. It is said to be pure copper. (சா.அக.);. [துருசு + செம்பு] |
துருசுமெழுகு | துருசுமெழுகு turusumeḻugu, பெ. (n.) அடி முடியோடு துருசையும் சேர்த்துச் செய்யும் ஒரு வகை மெழுகு; a wax like preparation made with verdigris and the human skull as chief ingredients (சா.அக.);. |
துருச்செய்-தல் | துருச்செய்-தல் turucceytal, செ.குன்றாவி. (v.t.) ஓரந் தைத்தல் (இ.வ.);; to overcast in sewing. [E. Through → த. துரு+செய்-,] |
துருச்சொல்லு-தல் | துருச்சொல்லு-தல் duruccolludal, செ.குன்றா.வி. (v.t.) ஒரு வகை முறையில் மறை (வேதம்); ஓதுதல்; to recite a Vedic text in a particular mode. “சூத்திரத்திலும் சூத்திரா ரணத்திலுந் துருச்சொல்லி” (T.A.S.i,8);. |
துருஞ்சாபுரம் | துருஞ்சாபுரம் turuñjāpuram, பெ..(ո.) திருவண்ணாமலை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Thiruvannamalai Taluk. [துரிஞ்சை+புரம்] |
துருஞ்சில் | துருஞ்சில் turuñjil, பெ. (n.) வவ்வால் (திவா.);; bat (செ.அக.);. |
துருணன் | துருணன் turuṇaṉ, பெ. (n.) சிவன் (கலிங்கபு. 8);;Šivan (செ.அக.);. துருணன் turuṇaṉ, பெ. (n.) சிவன் (கலிங்கபு. 41,. 8);;{} (செ.அக.);. |
துருணி | துருணி turuṇi, பெ. (n.) 1. தேள்; scorpion. 2. பெண்ணாமை (கழ. தமி. அக.);. துருணி turuṇi, பெ. (n.) 1. தேள்; scorpion 2. பெண்ணாமை (கழ. தமி. அக.);. |
துருதம் | துருதம் durudam, பெ. (n.) துரிதம்1 (வின்.);; quickness. [Skt.druta → த. துருதம்] |
துருதிவாதி | துருதிவாதி durudivādi, பெ. (n.) தீம்பாலை யென்னும் மரம் (சங்.அக.);; a tree. துருதிவாதி durudivādi, பெ. (n.) தீம்பாலை யென்னும் மரம் (சங்அக.);; a tree. |
துருதுரு-த்தல் | துருதுரு-த்தல் duruduruddal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) 1. அமைதியின்றி இருத்தல்; to be fidgetty, restless; to make idle motions or gestures. “அவன் மிகவும் துருதுருத்தவன்”. 2. துடித்தல்; to quiver, as the lips or tongue through desire to speak. 3. பரபரப்பு; to be in great haste. [ஒருகா. துருதுரெனல் → துருதுரு.] துருதுரு-த்தல் duruduruddal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) 1. அமைதியின்றி இருத்தல்; to be fidgetty, restless; to make idle motions or gestures. “அவன் மிகவும் துருதுருத்தவன்” 2. துடித்தல்; to quiver, as the lips or tongue through desire to speak. 3. பரபரப்பு; to be in great haste. [ஒருகா. துருதுரெனல் → துருதுரு-,] |
துருதுருக்கைத்தனம் | துருதுருக்கைத்தனம் durudurukkaiddaṉam, பெ. (n.) குறும்புத்தனம்; mischievousness, rebellious conduct. “துருதுருக்கைத்தனம் அடித்துத் திரிந்த நீ” (ஈடு. 1, 3, 1);. [துருதுரு → துருதுருக்கைத்தனம்.] துருதுருக்கைத்தனம் durudurukkaiddaṉam, பெ. (n.) குறும்புத்தனம்; mischieviousness, rebellious conduct. “துருதுருக்கைத்தனம் அடித்துத் திரிந்த நீ” (ஈடு 1, 3, 1);. [துருதுரு → துருதுருக்கைத்தனம்] |
துருதுருபாவை | துருதுருபாவை durudurupāvai, பெ. (n.) துந்துருபாவை; restless, fidgetty girl or woman (செ.அக.);. [துருதுரு → துருதுருபாவை.] துருதுருபாவை durudurupāvai, பெ. (n.) துந்துருபாவை; restless, fidgetty girl or woman (செஅக);. [துருதுரு → துருதுருபாவை] |
துருதுருப்பு | துருதுருப்பு duruduruppu, பெ. (n.) 1. அமைவின்மை; restlessness, impatience. 2. விரைவு; haste. 3. சுறுசுறுப்பு; active habit (செ.அக.);. [துருதுரு → துருதுருப்பு.] துருதுருப்பு turuturuppu, பெ. (n.) 1. அமைவின்மை; restlessness, impatience. 2. விரைவு; haste. 3. சுறுசுறுப்பு; active habit (செஅக.);. [துருதுரு → துருதுருப்பு] |
துருதுருப்பை | துருதுருப்பை duruduruppai, பெ. (n.) அமைதி யற்றவன்; a fidgetly or restless person (செ.அக.);. [துருதுரு → துருதுருப்பை.] துருதுருப்பை turuturuppai, பெ. (n.) அமைதி யற்றவன்; a fidgetly or restless person (செ.அக);. [துருதுரு → துருதுருப்பை] |
துருதுரும்பை | துருதுரும்பை durudurumbai, பெ. (n.) பிள்ளை விளையாட்டு வகை (யாழ்.அக);; a child’s game. [துருதுரு → துருதுரும்பை.] துருதுரும்பை durudurumbai, பெ. (n.) பிள்ளை விளையாட்டு வகை (யாழ்.அக.);; a child’s game. [துருதுரு → துருதுரும்பை] |
துருதுருவெனல் | துருதுருவெனல் duruduruveṉal, பெ. (n.) துருதுரெனல் பார்க்க;see turuturenal (செ.அக.);. துருதுருவெனல் duruduruveṉal, பெ. (n.) துருதுரெனல் பார்க்க;See. {} (செஅக);. |
துருதுரெனல் | துருதுரெனல் durudureṉal, பெ. (n.) அமைவின்மைக் குறிப்பு; expr. signifying restlessness, impatience, uneasiness, the state of being always in motion. |
துருதை | துருதை durudai, பெ. (n.) 1. தினவு; itching. 2. ஆசைப்பாடு; craving (செ.அக.);. |
துருத்தி | துருத்தி turutti, பெ.(n.) பொம்மலாட்டத்தில் பயன்படுத்தப்பட்ட ஓர் இசைக்கருவி; a music accompaniment in puppet show. [துரு-துருத்தி] துருத்தி2 turutti, பெ.(n.) காற்று அடிக்கும் கருவி; a wind blower. [துரு-துருத்தி] துருத்தி1 turutti, பெ. (n.) 1. ஆற்றிடைக்குறை; ait, islet in a river. “காடுங் காவும் கவின்பெறு துருத்தியும்” (திருமுரு. 223);. 2. கவறாட்டத்து வழங்கும் ஒரு குழுஉக்குறி; a throw in the game of lice. ‘துஞ்சலி னடமென்பர் துருத்தி யீதென்பர்’ (கந்தபு. கயமுகனுற்.167);. (செ.அக.);. [துரு → துருத்தி.] துருத்தி2 turutti, பெ. (n.) 1. தோல் (பிங்.);; skin, lather. 2. உலையூதுகருவி; bellows. “கொல்லன் விசைத்துவாங்கு துருத்தியின்” (அகநா.224);. 3. தோற்பை; leather bag or bottle for carrying water, leather bag. “துருத்தியாங் குரம்பை தன்னில்” (தேவா.953, 4);. 4. நீர்வீசுங்கருவி; a kind of leather squirt for sprinkling water. ‘மேகமென் றுருத்திகொண்டு’ (கம்பரா.மாரீச.14);. 5. முழுமையும் ஆட்டுத்தோலாலியன்ற காற்றுக் கருவி; bass-pipe, made of the entire skin of a sheep or goat with two pipes, one to blow with the other to let out air. 6. ஒத்து; a reed instrument. 7. வயிறு; stomach (செ.அக.);. [துருத்து → துருத்தி.] துருத்தி1 turutti, பெ. (n.) 1. ஆற்றிடைக்குறை; ait, islet in a river. “காடுங் காவும் கவின்பெறு துருத்தியும்” (திருமுரு. 223);. 2. கவறாட்டத்து வழங்கும் ஒரு குழூஉக்குறி; a throw in the game of lice. ‘துஞ்சலி னடமென்பர் துருத்தி யீதென்பர்’ (கந்தபு. கயமுகனுற். 167); (செ.அக.);. [துரு → துருத்தி] துருத்தி2 turutti, பெ. (n.) 1. தோல் (பிங்.);; skin, lather. 2. உலையூதுகருவி; bellows. “கொல்லன் விசைத்துவாங்கு துருத்தியின்” (அகநா. 224);. 3. தோற்பை; leather bag or bottle for carrying water, leather bag. “துருத்தியாங் குரம்பை தன்னில்” (தேவா. 953, 4);. 4. நீர்வீசுங்கருவி; a kind of leather squirt for sprinkling water. “மேகமென் றுருத்திகொண்டு” (கம்பரா. மாரீச. 14);. 5. முழுமையும் ஆட்டுத்தோலாலியன்ற காற்றுக் கருவி; bass-pipe, made of the entire skin of a sheep or goat with two pipes, one to blow with the other to let out air. 6. ஒத்து; a reed instrument. 7. வயிறு; stomach (செ.அக.);. [துருத்து → துருத்தி] துருத்தி turutai, பெ. (n.) 1. தினவு; itching. 2. ஆசைப்பாடு; craving (செஅக.);. துருத்தி turutti, பெ. (n.) தீய (துட்டப்); பெண்(சூடா);; bad woman. [Skt.{} → த. துருத்தி2] |
துருத்திக்கழுத்து | துருத்திக்கழுத்து turuttikkaḻuttu, பெ. (n.) துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;see turtlti-kkulay. [துருத்தி2 + கழுத்து.] துருத்திக்கழுத்து turuttikkaḻuttu, பெ. (n.) துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;See. {}. [துருத்தி2 + கழுத்து] |
துருத்திக்குழற்பண்ணை | துருத்திக்குழற்பண்ணை turuttikkuḻṟpaṇṇai, பெ. (n.) துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;see turutti-k-kulāy (செ.அக.);. [துருத்தி + குழல் + பண்ணை.] துருத்திக்குழற்பண்ணை turuttikkuḻṟpaṇṇai, பெ. (n.) துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;See. {}. (செ.அக.); [துருத்தி + குழல் + பண்ணை] |
துருத்திக்குழாய் | துருத்திக்குழாய் turuttikkuḻāy, பெ. (n.) உலைமூக்கு (வின்.);; nozil of bellows. [துருத்தி + குழாய்.] துருத்திக்குழாய் turuttikkuḻāy, பெ. (n.) உலைமூக்கு (வின்.);; nozil of bellows. [துருத்தி + குழாய்] |
துருத்திப்பாணம் | துருத்திப்பாணம் turuttippāṇam, பெ. (n.) தோற்பையிலிட்டுக் கொளுத்தும் ஒரு வகை வெடி (வின்.);; leather bag filled with gunpowder, used as a rocket. மறுவ. துருத்திவாணம் [துருத்தி + பாணம்.] துருத்திப்பாணம் turuttippāṇam, பெ. (n.) தோற்பையிலிட்டுக் கொளுத்தும் ஒரு வகை வெடி (வின்.);; leather bag filled with gun powder, used as a rocket. மறுவ. துருத்திவாணம் [துருத்தி + பாணம்] |
துருத்திமூக்கு | துருத்திமூக்கு turuttimūkku, பெ. (n.) துருத்திக்குழாய் (வின்); பார்க்க;see turutti-k-kulay. [துருத்தி + மூக்கு.] துருத்திமூக்கு turuttimūkku, பெ. (n.) துருத்திக்குழாய் (வின்.); பார்க்க;See. {}. [துருத்தி + மூக்கு] |
துருத்தியூது-தல் | துருத்தியூது-தல் duruddiyūdudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. உலையூதுகருவியாற் காற்று எழுப்புதல்; to blow the bellows. 2. துருத்திவாச்சியம்; to play on a bass pipe. 3. ஒத்துப்பாடுதல்; to echo anothers words; to imitiate the words or opinion of a person obsequously. [துருத்தி + ஊது.] துருத்தியூது-தல் duruddiyūdudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. உலையூதுகருவியாற் காற்று எழுப்புதல்; to blow the bellows. 2. துருத்திவாச்சியம் ஊதுதல்; to play on a bass pipe. 3. ஒத்துப் பாடுதல்; to echo anothers words; to imitiate the words or opinion of a person obsequously. [துருத்தி + ஊது-,] |
துருத்து | துருத்து1 duruddudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) வெளித் தோன்றுதல்; to bulge, protrude. [துரு → துருத்து-.] துருத்து2 duruddudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) வெளித்தள்ளுதல்; to thrust out. ‘வயிறு துருத்திக் கொண்டிருக்கிறது’. [துரு → துருத்து-.] துருத்து1 duruddudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) வெளித் தோன்றுதல்; to bulge, protrude. [துரு → துருத்து-] துருத்து2 duruddudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) வெளித்தள்ளுதல்; to thrust out. ‘வயிறு துருத்திக் கொண்டிருக்கிறது’. [துரு → துருத்து-,] |
துருத்தூரம் | துருத்தூரம் turuttūram, பெ. (n.) ஊமத்தை (மலை.);; datura. |
துருநகம் | துருநகம் turunagam, பெ. (n.) 1. முள்; கூர்மை; நுண்மை; sharpness (கழதமிஅக);. துருநகம் turunagam, பெ. (n.) 1. முள்; கூர்மை; நுண்மை; sharpness (கழ.தமிஅக);. |
துருநாமம் | துருநாமம் turunāmam, பெ. (n.) மூலநோய்; piles. “துக்கர் துருநாமர்” (சிறுபஞ்.76); (செ.அக.);. துருநாமம் turunāmam, பெ. (n.) மூலநோய்; piles. “துக்கர் துருநாமர்” (சிறுபஞ். 76); (செ.அக.);. |
துருந்து-தல் | துருந்து-தல் durundudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. துளை பெரிதாக்குதல்; to enlarge, as a hole or cavity. 2. ஆராய்தல்; to explore, examine (செ.அக.);. துருந்து-தல் turuntu-, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. துளை பெரிதாக்குதல்; to enlarge, as a hole or cavity. 2. ஆராய்தல்; to explore, examine (செஅக);. |
துருபதன் | துருபதன் durubadaṉ, பெ. (n.) திரெளபதியின் தந்தையாகிய பாஞ்சாலதேசத்தரசன்; a king of {}, father of Draupadi. “துங்கவேற் றுருபதன்றான் சூழ்ந்தது சொல்லலுற்றாம்” (பாரத.திரெளபதி மா.1);. [Skt. Drupada → த. துருபதன்] |
துருபவருணி | துருபவருணி turubavaruṇi, பெ. (n.) காட்டாமணக்கு (மலை.);; common physic nut (செ.அக.);. துருபவருணி turubavaruṇi, பெ. (n.) காட்டாமணக்கு (மலை);; common physic nut (செஅக.);. |
துருபாதி | துருபாதி turupāti, பெ. (n.) பாதம் வெளி திரும்பிய பெண்; female with feet turned outwards (சா.அக.);. துருபாதி turupāti, பெ. (n.) பாதம் வெளி திரும்பிய பெண்; female with feet turned outwards (சா.அக);. |
துருப்படாதஉலோகம் | துருப்படாதஉலோகம் turuppaṭātaulōkam, பெ. (n.) விலையுயர்ந்த தூய மாழையைக் குறிக்கும் சொல், எளிதில் துருப்பிடிக்காத மாழையையும் குறிக்கும்; noble metals (அறி. களஞ்.);. [துரு + படாத + உலோகம்.] துருப்படாதஉலோகம் turuppaṭātaulōkam, பெ. (n.) விலையுயர்ந்த, தூய மாழையைக் குறிக்கும் சொல், எளிதில் துருபபிடிக்காத மாழையையும் குறிக்கும்; noble metals (அறி. களஞ்);. [துரு + படாத + உலோகம்] |
துருப்பணம் | துருப்பணம் turuppaṇam, பெ. (n.) துரப்பணம் பார்க்க (வின்.);;see tura-p-panam (செ.அக.);. துருப்பணம் turuppaṇam, பெ. (n.) துரப்பணம் பார்க்க (வின்.);;See. {} (செஅக);. |
துருப்பிடி-த்தல் | துருப்பிடி-த்தல் turuppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.) இரும்பிற் கறை பற்றுதல்; to rust, gater rust. ‘துருப்பிடியிருப்புத் துண்டுபோல்’ (அருட்பா.அவாவறுப்பு. 11); குற்ற வடையாளம் கண்டுபிடித்தல்; to detect, trace, search (செ.அக..);. [துரு + பிடி-.] துருப்பிடி-த்தல் turuppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.) இரும்பிற் கறை பற்றுதல்; to rust, gater rust. ‘துருப்பிடியிருப்புத் துண்டுபோல்’ (அருட்பா.அவாவறுப்பு, 11); குற்ற வடையாளம் கண்டுபிடித்தல்; to detect, trace, search (செ.அக.);. [துரு + பிடி-,] |
துருப்பிணைப்பு | துருப்பிணைப்பு turuppiṇaippu, பெ. (n.) கசிவைத் தடுப்பதற்கு அல்லது மிகுதியான அழுத்தத்தைத் தாங்குவதற்கு ஒரு வளி கரணியைப் பயன்படுத்திச் செய்யப்படும் பிணைப்பு; rust joint (அறி.களஞ்.);. [துரு + பிணைப்பு.] துருப்பிணைப்பு turuppiṇaippu, பெ. (n.) கசிவைத் தடுப்பதற்கு அல்லது மிகுதியான அழுத்தத்தைத் தாங்குவதற்கு ஒரு வளி கரணியைப் பயன்படுத்திச் செய்யப்படும் பிணைப்பு; rust joint (அறி.களஞ்.);. [துரு + பிணைப்பு] |
துருப்பு | துருப்பு1 turuppu, பெ. (n.) படை (சேனை);; troop, army. “துருப்புக்குஞ் சரியேறி” (தனிப்பா.i, 381,28);. [Skt. troop → த. துருப்பு1] துருப்பு2 turuppu, பெ. (n.) அட்டையாட்டத்துக் குறிப்புத்தாள் (சீட்டுத்துருப்பு); (இக்.வ.);; trump in card game. [E. trump → த. துருப்பு2] |
துருப்புக்கூடு | துருப்புக்கூடு turuppukāṭu, பெ. (n.) தூற்றாப்பொலி; unwinnowed heap of grain. “துருப்புக்கூடாக அவ்வூரையன்றோ இவளு கந்தது” (ஈடு.6,6,1);. [துருப்பு + கூடு.] துருப்புக்கூடு turuppukāṭu, பெ. (n.) தூற்றாப்பொலி; unwinnowed heap of grain. “துருப்புக்கூடாக அவ்வூரையன்றோ இவளு கந்தது” (ஈடு. 6, 5, 1);. [துருப்பு + கூடு] |
துருமசிரோட்டம் | துருமசிரோட்டம் turumasirōṭṭam, பெ. (n.) பனை (மலை);; palmyra palm. துருமசிரோட்டம் turumasirōṭṭam, பெ. (n.) பனை (மலை.);; palmyra palm. |
துருமநகம் | துருமநகம் turumanagam, பெ. (n.) முள் (சங்.அக.);; thorn. |
துருமம் | துருமம்1 turumam, பெ. (n.) 1. மரம் (பிங்.);; tree. 2. சாப்பிரா (மலை);; arnotto. 3. கற்பகத்தரு (யாழ்.அக.);; celestial tree. துருமம்2 turumam, பெ. (n.) பூண்டின் கடைப் பெயர்; plants second term as 1. கபித்துருமம்; Alipinia galanga. 2. பூதத்துருமம்; பெரிய நறுவிலி; large sebeston. 3. வச்சிரத்துருமம்; திருகுக்கள்ளி; twisted purge. 4. போதித்துருமம்; அரசமரம்; peepal tree. 5. மாதத்துருமம்; மாங்காய்; mango tree. 6. இமத்துருமம்; மலை வேம்பு; hill neem. 7. அப்பிரியத்துருமம்; வறட்பூவா; white poolah. (சா.அக.);. துருமம்3 turumam, பெ. (n.) மனக்கலக்கம் (திவா.);; perturbation, perplexity of mind. துருமம்1 turumam, பெ. (n.) 1. மரம் (பிங்.);; tree. 2. சாப்பிரா (மலை.);; arnotto. 3. கற்பகத்தரு (யாழ்.அக.);; celestial tree. துருமம்2 turumam, பெ. (n.) பூண்டின் கடைப் பெயர்; plants second term as 1. கபித்துருமம்; அரத்தை; Alipinia galanga. 2. பூதத்துருமம்; பெரிய நறுவிலி; large sebeston. 3. வச்சிரத்துருமம்;திருகுக்கள்ளி; twisted purge. 4. போதித்துருமம்;அரசமரம்; peepal tree. 5. மாதத்துருமம்; மாங்காய்l; mango tree. 6. இமத்துருமம்; மலை வேம்பு; hill neem. 7. அப்பிரியத்துருமம்; வறட்பூவா; white poolah. (சா. அக.);. துருமம்3 turumam, பெ. (n.) மனக்கலக்கம் (திவா);; perturbation, perplexity of mind. |
துருமரம் | துருமரம் turumaram, பெ. (n.) துருமநகம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see turuma-nagam. துருமரம் turumaram, பெ. (n.) துருமநகம் (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. turuma-nagam. |
துருமவருணி | துருமவருணி turumavaruṇi, பெ. (n.) காட்டாமணக்கு (மூ.அ.);; common physic nut. துருமவருணி turumavaruṇi, பெ. (n.) காட்டாமணக்கு (மூஅ.);; common physic nut. |
துருமாரி | துருமாரி turumāri, பெ. (n.) பானை (யாழ்.அக.);; elephant. |
துரும்பன் | துரும்பன் turumbaṉ, பெ.(n.) முதுகுளத்தூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in MudukulatturTaluk. [துரு(செம்மறி-துரும்பன்] துரும்பன் turumbaṉ, பெ. (n.) 1. கீழோன்; man of the lowest caste. 2. கீழோனுக்கு வெளுக்கும் வண்ணான் (யாழ்.அக.);; washerman of the low castes. 3. பயனிலி (தாயு.சுகவாதி.7);. ‘துரும்பனே னென்னிறும்’ (செ.அக.);. [துரும்பு → துரும்பன்.] துரும்பன் turumbaṉ, பெ. (n.) 1. கீழோன்; man of the lowest caste. 2. கீழோனுக்கு வெளுக்கும் வண்ணான் (யாழ்.அக.);; washerman of the low castes. 3. பயனிலி (தாயு. சுகவாதி. 7);. ‘துரும்பனே னென்னிறும்’ (செஅக.);. [துரும்பு → துரும்பன்] |
துரும்பாட்டம் | துரும்பாட்டம் turumbāṭṭam, பெ. (n.) கீச்சுக்கீச்சுத் தாம்பாளம் (வின்.);; a children’s game (செ.அக.);. [துரும்பு + ஆட்டம்.] துரும்பாட்டம் turumbāṭṭam, பெ. (n.) கீச்சுக்கீச்சுத் தாம்பாளம் (வின்.);; a children’s game (செ.அக.);. [துரும்பு + ஆட்டம்] |
துரும்பாய்ப்போ-தல் | துரும்பாய்ப்போ-தல் turumbāyppōtal, பெ. (n.) இளைத்துப்போதல்; emociated as in disease (சாஅக.);. |
துரும்பாய்ப்போதல் | துரும்பாய்ப்போதல் turumbāyppōtal, பெ. (n.) இளைத்துப்போதல்; emociated as in disease (சா.அக.);. |
துரும்பு | துரும்பு turumbu, பெ. (n.) 1. கூளம்; bits of straw. 2. சக்கை; refuse stalles, as of sugar-cane. ‘துரும்பெழுந்து வேங்கால்’ (நாலடி.35);. 3. சீராக; splinder. 4. கண்ணுக்கு மையிடுங் கருவி; brush for paining eyes. ‘கண்ணுக்கிட ஒரு துரும்பில்லாதபடி அழிந்து’ (ஈடு. 5, 6, 1);. 5. ஒரு வகுப்பு (1);; a caste. [துரு → துரும்பு.] துரும்பு turumbu, பெ. (n.) 1. கூளம்; bits of straw. 2. சக்கை; refuse stalles, as of sugar- cane. ‘துரும்பெழுந்து வேங்கால்’ (நாலடி. 35);. 3. சீராக; splinder. 4. கண்ணுக்கு மையிடுங் கருவி; brush for paining eyes. ‘கண்ணுக்கிட ஒரு துரும்பில்லாதபடி அழிந்து’ (ஈடு. 5, 6, 1);. 5. ஒரு வகுப்பு (1);; a caste. [துரு → துரும்பு] |
துரும்புகொடு-த்தல் | துரும்புகொடு-த்தல் turumbugoḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.) விலக்கி விடுதற் குறிப்பாகத் துரும்பை மனைவியிடம் கொடுத்தல் (வின்.);; to give a straw to a wife in token of divorce. [துரும்பு + கொடு.] துரும்புகொடு-த்தல் turumbugoḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.) விலக்கி விடுதற் குறிப்பாகத் துரும்பை மனைவியிடம் கொடுத்தல் (வின்.);; to give a straw to a wife in token of divorce. [துரும்பு + கொடு] |
துரும்புடன் | துரும்புடன் turumbuḍaṉ, பெ. (n.) தூற்றாப் பொலி; heap of grain which has not been winnowed (செ.அக.);. [துரும்பு + உடன்.] துரும்புடன் turumbuḍaṉ, பெ. (n.) தூற்றாப் பொலி; heap of grain which has not been winnowed (செ.அக.);. [துரும்பு + உடன்] |
துரும்புமுறித்துப்போடு-தல் | துரும்புமுறித்துப்போடு-தல் durumbumuṟidduppōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. தடை உண்டாக்குதல்; to create obstructions or obstacles. 2. பகை உண்டாக்குதல்; to sow seeds of discord, as between friends. [துரும்பு + முறித்து + போடு-.] துரும்புமுறித்துப்போடு-தல் durumbumuṟidduppōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. தடை உண்டாக்குதல்; to create obstructions or obstacles. 2. பகை உண்டாக்குதல்; to sow seeds of discord, as between friends. [துரும்பு + முறித்து + போடு-,] |
துரும்புவாங்கு-தல் | துரும்புவாங்கு-தல் durumbuvāṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.) விலகவுடம்படுதற் குறிப்பாக மனைவி துரும்பைப் பெற்றுக் கொள்ளுதல் (வின்.);; to take a straw, as a wife consenting to be divorced. [துரும்பு + வாங்கு-.] துரும்புவாங்கு-தல் durumbuvāṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.) விலகவுடம்படுதற் குறிப்பாக மனைவி துரும்பைப் பெற்றுக் கொள்ளுதல் (வின்.);; to take a straw, as a wife consenting to be divorced. [துரும்பு + வாங்கு-,] |
துரும்பொன் | துரும்பொன் turumboṉ, பெ. (n.) இரும்பு; iron (சா.அக.);. |
துருளக்கம் | துருளக்கம் turuḷakkam, பெ. (n.) 1. குந்துருக்கம் (மூ.அ.);; Indian gum anime. 2. நறும்புகை (வின்.);; frank incense. துருளக்கம் turuḷakkam, பெ. (n.) 1. குந்துருக்கம் (மூ. அ.);; Indian gum anime. 2. நறும்புகை (வின்.);; frank incense. |
துருவ மண்டலம் | துருவ மண்டலம் turuvamaṇṭalam, பெ.(n.) ஏழு (சப்த); மண்டலங்களுள் ஒன்றாகிய துருவப்பகுதி; region of the pole-star, one of capta-mantalam. [Skt.dhruva → த.துருவம்+மண்டலம்] |
துருவகம் | துருவகம் turuvagam, பெ. (n.) குற்றி (யாழ்.அக.);; stump. துருவகம் turuvagam, பெ. (n.) குற்றி (யாழ்.அக);; stump. |
துருவங்கட்டு-தல் | துருவங்கட்டு-தல் duruvaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. கணக்கு நெறிமுறை உண்டாக்குதல்; a rule for any mathematical calculation. 2. உதவி தேடுதல்; to devise means or expedients. [துருவம் + கட்டு-.] துருவங்கட்டு-தல் duruvaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. கணக்கு நெறிமுறை உண்டாக்குதல்; a rule for any mathematical calculation. 2. உதவி தேடுதல்; to devise means or expedients. [துருவம் + கட்டு-,] |
துருவசக்கரம் | துருவசக்கரம்1 turuvasakkaram, பெ. (n.) இரவு பகல்களை உண்டாக்குவதாகக் கருதப்படும் வானச் சக்கரம்; the wheel of Dhruva, turning the heavens and causing the motions. “மேருவின் புறஞ்சூழ்ந்தாடுந் துருவ சக்கரம்போல்” (திருவிளை. திருமணப்.161);. [துருவம் + சக்கரம்.] துருவசக்கரம்2 turuvasakkaram, பெ. (n.) உலகின் குளிர்ச்சி மண்டலங்களை வரையறுக்கும் சுற்று (ரேகை); வரிகை; polar circles. (M.Navi. 57);. [துருவம் + சக்கரம்.] துருவசக்கரம்1 turuva-cakkaram, பெ. (n.) இரவு பகல்களை உண்டாக்குவதாகக் கருதப்படும் வானச் சக்கரம்; the wheel of Dhruva, turning the heavens and causing the motions. “மேருவின் புறஞ்சூழ்ந்தாடுந் துருவ சக்கரம்போல்” (திருவிளை. திருமணப். 161);. [துருவம் + சக்கரம்] துருவசக்கரம்2 turuva-cakkaram, பெ. (n.) உலகின் குளிர்ச்சி மண்டலங்களை வரையறுக்கும் சுற்று (ரேகை); வரிகை; polar circles. (M.Navi. 57); [துருவம் + சக்கரம்] |
துருவதாளம் | துருவதாளம் turuvatāḷam, பெ. (n.) 1. ஒன்பது தாளத்துளொன்று (திவா.);; a variety of time measure. 2. சத்தத் தாளத்தொன்று; a variety of time-measure represented thus 180, one of catta-tálam. [துருவம் + தாளம்.] துருவதாளம் turuvatāḷam, பெ. (n.) 1. ஒன்பது தாளத்துளொன்று (திவா.);; a variety of time measure. 2. சத்தத் தாளத்தொன்று (பரத.தாள. 18);; a variety of time-measure represented thus 180, one of catta-{}. [துருவம் + தாளம்] |
துருவபதம் | துருவபதம் duruvabadam, பெ. (n.) 1. துருவ மண்டலம்; region of the pole star, as attained by Duruva. “சந்திரசூரியர் முதலோர் பதங்கறுக்குத் துருவபதம்” (குற்றா. தல. திருக்குற்றா.25);. 2. 33 விரலவளவு கொண்ட குழி; a pit 34 in. deep. “துருவ பதமாகிய குழியை எட்டிற் கழிக்க” (சிற்.21);. துருவபதம் turupatam, பெ. (n.) 1. துருவ மண்டலம்; region of the pole star, as attained by Duruva. “சுந்திரசூரியர் முதலோர் பதங்கறுக்குத் துருவபதம்” (குற்றா. தல. திருக்குற்றா. 25);. 2. 33 விரலவளவு கொண்ட குழி; a pit 34 in. deep. “துருவ பதமாகிய குழியை எட்டிற் கழிக்க” (சாவா. கிற். 21);. |
துருவமுனைப்பு | துருவமுனைப்பு turuvamuṉaippu, பெ. (n.) நிலவுலக முனைக்கோடிகளை நோக்கி முனைத்து நிற்கும் காந்தக்கல், காந்த ஊசி முதலியவற்றின் இயல்பு, மின்னூட்டு முனைக்கோடி இயல்பு (மின்);; polarity. [துருவம் + முனைப்பு.] துருவமுனைப்பு turuvamuṉaippu, பெ. (n.) நிலவுலக முனைக்கோடிகளை நோக்கி முனைத்து நிற்கும் காந்தக்கல், காந்த ஊசி முதலியவற்றின் இயல்பு, மின்னூட்டு முனைக்கோடி இயல்பு (மின்.);; polarity. [துருவம் + முனைப்பு] |
துருவம் | துருவம்1 turuvam, பெ. (n.) 1. அசையா நிலை; Immutability, steadiness, firmness. 2. உறுதி (யாழ்.அக.);; certainity. 3. துருவ விண்மீன்; the pole of any great circle of the sphere. 4. அழியாத்தன்மை (யாழ்.அக.);; eternity. 5. ஊழ்; fate. “பருவரல் வந்தது துருவம்” (ஞான.31, 3);. 6. ஒடுக்கவழி; narrow path. 7. 34 விரல அளவுள்ள குழி; a pit 34 in. deep. 8. ஒப்பு; resemblance. “வலம்புரித் துருவங் கொண்ட சங்கு” (சீவக.811);. துருவம்2 turuvam, பெ. (n.) மலைக் கோட்டை (வின்.);; hill, fortress. துருவம்1 turuvam, பெ. (n.) 1. அசையா நிலை; Immutability, steadiness, firmness. 2. உறுதி (யாழ்.அக);; certainity. 3. துருவ விண்மீன்; the pole of any great circle of the sphere. 4. அழியாத்தன்மை (யாழ்அக.);; eternity. 5. ஊழ்; fate. “பருவரல் வந்தது துருவம்” (ஞானா. 31, 3);. 6. ஒடுக்கவழி; narrow path. 7. 34 விரல அளவுள்ள குழி; a pit 34 in. deep. 8. ஒப்பு; resemblance. “வலம்புரித் துருவங் கொண்ட சங்கு” (சீவக. 811);. துருவம்2 turuvam, பி.பெ. (n.prob.) மலைக் கோட்டை (வின்.);; hill, fortress. |
துருவயம் | துருவயம் turuvayam, பெ. (n.) அளவு; measurement (கழ.தமி.அக.);. துருவயம் turuvayam, பெ. (n.) அளவு; measurement (கழ. தமி. அக.);. |
துருவற்கறி | துருவற்கறி turuvaṟkaṟi, பெ. (n.) காய்கறிகளைத் துருவிச் சமைத்த கறி; curry made of scraped vegetables (செ.அக.);. [துருவல் + கறி.] துருவற்கறி turuvaṟkaṟi, பெ. (n.) காய்கறிகளைத் துருவிச் சமைத்த கறி; curry made of scraped vegetables (செ.அக.);. [துருவல் + கறி] |
துருவலகு | துருவலகு turuvalagu, பெ. (n.) தேங்காய் துருவுங் கருவி; coconut-scraper consisting of a curved iron-piece set in a block of wood. [துருவு + அலகு → துருவலகு.] துருவலகு turuvalaku, பெ. (n.) தேங்காய் துருவுங் கருவி; coconut-scraper consisting of a curved iron-piece set in a block of wood. [துருவு + அலகு → துருவலகு] |
துருவலகுக்குற்றி | துருவலகுக்குற்றி turuvalagugguṟṟi, பெ. (n.) துருவலகு பார்க்க;see turuvalaku (நெல்லை);. [துருவு + அலகு + குற்றி.] துருவலகுக்குற்றி turuvalagugguṟṟi, பெ. (n.) துருவலகு பார்க்க;See. turuvalaku (நெல்லை.);. [துருவு + அலகு + குற்றி] |
துருவல் | துருவல் turuval, பெ. (n.) 1. தேடுகை; searching. 2. தேங்காய் முதலியவற்றின் துருவுத் திரள்; scrapings, as of coconut-pulp. “நாளி கோப்பழச் செழுந்துருவல்” (திருவாத.பு. திருப்பெருந்.51);. 3. துருவலகு பார்க்க;see turuvalaku. 4. கடைகை (பிங்.);; churning. 5. துளைக்கை: boring, drilling. [துருவு → துருவல்.] துருவல் turuval, பெ. (n.) 1. தேடுகை; searching. 2. தேங்காய் முதலியவற்றின் துருவுத் திரள்; scrapings, as of coconut-pulp. “நாளி கோப்பழச் செழுந்துருவல்” (திருவாத. பு. திருப்பெருந். 51);. 3. துருவலகு பார்க்க;See. turuvalaku. 4. கடைகை (பிங்.);; churning. 5. துளைக்கை; boring, drilling. [துருவு → துருவல்] |
துருவல்மணை | துருவல்மணை turuvalmaṇai, பெ. (n.) துருவலகு பார்க்க;see turuvalagu. [துருவல் + மணை.] துருவல்மணை turuvalmaṇai, பெ. (n.) துருவலகு பார்க்க;See. turuvalagu. [துருவல் + மணை] |
துருவாசம் | துருவாசம் turuvācam, பெ. (n.) துணைத் தொன்மம்(உபபுராணம்); பதினெட்டனுள் ஒன்று (பிங்.);; a seondary {}, one of 18 {}. [Skt. {} → த. துருவாசம்] |
துருவாடு | துருவாடு turuvāṭu, பெ. (n.) செம்மறியாடு (திவா.);; a kind of fleecy sheep. [துரு → துருவாடு.] துருவாடு turuvāṭu, பெ. (n.) செம்மறியாடு (திவா.);; a kind of fleecy sheep. [துரு → துருவாடு] |
துருவாட்சரம் | துருவாட்சரம் turuvāṭcaram, பெ. (n.) மேழவோரையிலிருந்து (மேஷம்); கோள்களுக் குள்ள (கிரகம்); தொலைவு (தூர);வளவு(வின்.);; the longitudinal distance of the sun or a planet from the first point of aries, at the end of synodic periods. |
துருவாட்டி | துருவாட்டி turuvāṭṭi, பெ. (n.) ஏலம் (மலை);; true cardamom. துருவாட்டி turuvāṭṭi, பெ. (n.) ஏலம் (மலை.);; true cardamom. |
துருவாதி | துருவாதி turuvāti, பெ. (n.) காட்டாமணக்கு (மலை);; common physic nut. துருவாதி turuvāti, பெ. (n.) காட்டாமணக்கு (மலை.);; common physic nut. |
துருவு | துருவு2 turuvu, பெ. (n.) 1. தேடுகை (சூடா);; earching. 2. துருவுகை; scooping. 3. துளை (வின்.);; hole. க. துருவு துருவு2 turuvu, பெ. (n.) 1. தேடுகை (சூடா.);; earching. 2. துருவுகை; scooping. 3. துளை (வின்.);; hole. க. துருவு |
துருவு-தல் | துருவு-தல் duruvudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. தேடுதல்; to seek, enquire into, search out, trace, pursue. “கீழ்நீர் குளித்தானைத் தீத்துரீஇ யற்று” (குறள்.929);. 2. தொளைத்தல்; to bore, drill, perforate. 3. தேங்காய் முதலியன கடைந்து சீவுதல்; to scrape, as the pulp of a coconut. 4. கடைதல் (பிங்.);; to churn. 5. துன்புறுத்துதல்; to harass. தெ. துருமு;க. துருவு [துள் → துருவு-.] துருவு-தல் turuvu-, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. தேடுதல்; to seek, enquire into, search out, trace, pursue. “கீழ்நீர் குளித்தானைத் தீத்துரீஇ யற்று” (குறள். 929);. 2. தொளைத்தல்; to bore, drill, perforate. 3. தேங்காய் முதலியன கடைந்து சீவுதல்; to scrape, as the pulp of a coconut. 4. கடைதல் (பிங்.);; to churn. 5. துன்புறுத்துதல்; to harass. தெ. துருமு;க. துருவு [துள் → துருவு-,] |
துருவுகோல் | துருவுகோல் turuvuāl, பெ. (n.) தேங்காய் முதலியன துருவுங் கருவி; scraping instrument [துருவு + கோல்.] துருவுகோல் turuvuāl, பெ. (n.) தேங்காய் முதலியன துருவுங் கருவி; scraping instrument. [துருவு + கோல்] |
துருவுபலகை | துருவுபலகை turuvubalagai, பெ. (n.) துருவலகு பார்க்க (வின்.);;see turuvalagu. தெ. துரும்பலக [துருவு + பலகை.] துருவுபலகை turuvu-palagai, பெ. (n.) துருவலகு பார்க்க (வின்.);;See. turuvalagu. தெ. துரும்பலக [துருவு + பலகை] |
துருவை | துருவை turuvai, பெ.(n.) விழுப்புரம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Villupuram Taluk. [துரு-துருவை] துருவை turuvai, பெ. (n.) 1. செம்மறியாடு; a kind of fleecy sheep. “தகர்விரவு துருவை” (மலைபடு.414);. 2. ஆடு (திவா.);; sheep. துருவை turuvai, பெ. (n.) 1. செம்மறியாடு; a kind of fleecy sheep. “தகர்விரவு துருவை” (பலைபடு. 414.);. 2. ஆடு (திவா.);; sheep. துருவை turuvai, பெ. (n.) 1. இசைப்பாட்டு (கீதம்); உறுப்பு நான்கனுள் ஒன்று. (சிலப். 3, 150,உரை.);; 2. மலைமகள் (பார்வதி);;{}. “பிரகிரு கிதுருவையேகை” (கூர்மபு.திருக்.20);. [Skt. {} → த. துருவை] |
துரெளபதி | துரெளபதி dureḷabadi, பெ. (n.) பாண்டவர் மனைவி; Draupadi, wife of the five {} princes. [Skt. Draupadi → த. துரௌபதி] |
துரேணிகை | துரேணிகை turēṇigai, பெ. (n.) ஆவிரை (மலை);; tanner’s senna. துரேணிகை turēṇigai, பெ. (n.) ஆவிரை (மலை,);; tanncr’s senna. |
துரேத்தி | துரேத்தி turētti, பெ. (n.) கம்பந்திராய்ச் செடி (மலை.);; a kind of wild chickweed. |
துரை | துரை1 turai, பெ. (n.) 1. தலைவன்; chief, lord; master, ruler; gentle man, nobleman. 2. ஐரோப்பியன்; European. ‘துரைகளோட சொக்கட்டான் போட்டால் தோற்றாலும் குட்டு, வென்றாலும் குட்டு’ (பழ.);. தெ. தொர;க. தொரெ [துர → துரை (மு.தா.59);.] துரை2 turai, பெ. (n.) 1. விரைவு; quickness, speed, haste. “பிறவித் துரைதுடைத்து” (சடகோபரந்.47);. 2. மிகுதிப்பாடு; abundance, plenty, increase. “துரைமாண்டவா பாடித் தோணோக்க மாடாமோ” (திருவாச.15, 14);. (சிசி. 2, 32, சிவஞா.);. துரை1 turai, பெ. (n.) 1. தலைவன்; chief, lord; master, ruler; gentle man, nobleman. 2. ஐரோப்பியன்; European. ‘துரைகளோட சொக்கட்டான் போட்டால் தோற்றாலும் குட்டு, வென்றாலும் குட்டு’ (பழ.);. தெ. தொர;க. தொரெ [துர → துரை (மு. தா. 59);] |
துரைச்சி | துரைச்சி turaicci, பெ. (n.) மாழை நிமிளை (மூ.அ.);; a kind of bismuth (செ.அக.);. |
துரைபூபதி | துரைபூபதி duraipūpadi, பெ. (n.) மாணிக்கம்; a valuable ruby (சா.அக.);. [துரை + பூபதி.] துரைபூபதி duraipūpadi, பெ. (n.) மாணிக்கம்; a valuable ruby (சா.அக.);. [துரை + பூபதி] |
துரைப்பெண் | துரைப்பெண் turaippeṇ, பெ. (n.) பெருமாட்டி; lady, noble woman. “தொழுது மதன் போற்றும் துரைப் பெண்” (அழகிய. நம்பியுலா, 136);. [துரை + பெண்.] துரைப்பெண் turaippeṇ, பெ. (n.) பெருமாட்டி; lady, noble woman. “தொழுது மதன் போற்றும் துரைப் பெண்” (அழகிய நம்பியுலா, 136);. [துரை + பெண்] |
துரைமகன் | துரைமகன் turaimagaṉ, பெ. (n.) துரை1 பார்க்க;see turai. [துரை + மகன்.] துரைமகன் turaimagaṉ, பெ. (n.) துரை1 பார்க்க;See. turai. [துரை + மகன்] |
துரைமகள் | துரைமகள் turaimagaḷ, பெ. (n.) தலைவி; miolress;lady, queen. “மதுரைத் துரைமகள்” (குமர. பிர. மீனா. பிள்ளை. 27);. [துரை + மகள்.] துரைமகள் turaimagaḷ, பெ. (n.) தலைவி; miolress; lady, queen. “மதுரைத் துரைமகள்” (குமர. பிர. மீனா. பிள்ளை. 27);. [துரை + மகள்] |
துரைவாழை | துரைவாழை turaivāḻai, பெ. (n.) ஒரு வகை வாழை; dacca banana (சா.அக.);. துரைவாழை duraivalai, பெ. (n.) ஒரு வகை வாழை; dacca banana (சா.அக.); |
துரோகம் | துரோகம் turōkam, பெ. (n.) 1. தீங்கு; harm, evil. 2. பெருங்கேடு (பாதகம்);; crime, heinous offence, wrong, sin. 3. இராசத்துரோகம், சுவாமித்துரோகம், குருத்துரோகம், இனத் துரோகம், பிதிர்த்துரோகம் என்ற ஐவகை நன்றியில் செய்கை; perfidy, treason, treachery, ingratitude, of which there are five kinds, viz., {}. 4. ஏமாற்றுகை (இ.வ.);; cheating, deceiving. த.வ. இரண்டகம் [Skt. {} → த. துரோகம்] |
துரோகி | துரோகி turōki, பெ. (n.) 1. நம்பிக்கை இரண்டகம் (துரோகம்); செய்பவன்; betrayer, treacherous person, traitor. 2. கொடும்பாவி (யாழ்.அக.);; sinner. 3. ஏமாற்றுவோன் (இ.வ.);; cheat. 4. இரக்கமற்றவன் (வின்.);; merciless, crruel, hard-hearted person. த.வ. இரண்டகன் [Skt.{} → த.துரோகி] |
துரோட்டி | துரோட்டி turōṭṭi, பெ. (n.) 1. அங்குசம் (W);; elephant’s hook. 2. துறட்டுக்கோல் (யாழ்.அக.);; garderierls crook. துரோட்டி turōṭṭi, பி.பெ. (n.prob) 1. அங்குசம் (W);; elephant’s hook. 2. துறட்டுக்கோல் (யாழ்.அக.);; garderierls crook. |
துரோணம் | துரோணம்1 turōṇam, பெ. (n.) 1. பதக்கு(பிங்.);; a measure off capacity = 2 marakkal. “துரோணந் தேனெய்” (சேதுபு.சங்கர.75);. 2. எழுவான் முகிலில் (சத்தமேகம்); மண் செறியும் முகில் (மேகம்); (திவா.);; a mythical cloud which rains sand, one of catta-{}. 3. காக்கை (பிங்.);; crow, raven. 4. சரபப்புள் (திவா.);; a fabulous eight – legged bird. 5. தும்பை வகை (பிங்.);; a kind of white dead nettle. “துன்னிய துரோண வெண் மலரைச் சூட்டுவார்” (செவ்வந்தி,4.இந்திரச். 20);. 6. தேக்கு (அக.நி.);; teak. 7. கிணற் றருகிலுள்ள நீர்நிலை (வின்.);; reservoir near a well. 8. தொன்னை (இ.வ.);; cup. [Skt. {} → த. துரோணம்1] துரோணம்2 turōṇam, பெ. (n.) 1. வில் (திவா.);; bow, 2. வில் ஒரை (தனுராசி.); (சூடா.);; sagittarius in the zodiaz. [Skt.{} → த. துரோணம்2] |
துரோணாசாரியன் | துரோணாசாரியன் turōṇācāriyaṉ, பெ. (n.) குருகுலத்தரசரின் வில்லாசிரியர்; a warrior who taught archery to {} and Kurus. “துகளறு கேள்வித் துரோண வாசிரியன்” (பாரத.பதினொ.2);. [Skt. {} → த. துரோணன்] |
துர் | துர் tur, இடை. (part.) தீமைப் பொருளைக் குறிக்கும் ஒரு வடமொழி பெயர் வினை முன்னொட்டு (உபசருக்கம்);; Sanskrit prefix signifying evil, bad. [Skt. dur → த. துர்] |
துர்க்கடம் | துர்க்கடம் turkkaḍam, பெ. (n.) இடர்ப்பாடு; untoward circumstances, troubles. “துர்க்கடத்தில் மாட்டிக்கொண்டேன்”. (நாஞ்.); [Skt. {} → த. துர்க்கடம்] |
துர்க்கதன் | துர்க்கதன் durkkadaṉ, பெ. (n.) வறியவன்; poor, destitute person. “இரந்து ஜீவிக்கும்படி துர்க்கதராவர்கள்” (ஈடு,4,1,1.); [Skt. dur- gata → த. துர்க்கதன்] |
துர்க்கதி | துர்க்கதி durkkadi, பெ. (n.) 1. கெட்ட நிலைமை; evil life, bad conduct. 2. வறுமை; poverty. 3. அளறு (நரகம்);; hell. [Skt. dur-gati → த. துர்க்கதி] |
துர்க்கந்தம் | துர்க்கந்தம் turkkandam, பெ. (n.) கெட்ட நாற்றம் (தீவிர);; bad smell, stink. [Skt. dur- gan-dha → த. துர்க்கந்தம்] |
துர்க்கம் | துர்க்கம் turkkam, பெ. (n.) அரண் (உரி.நி.);; fortress, hill-fort, stronghold. “பலமான துர்க்கமும்” (அறப்.சத.82);. [Skt.durga → த. துர்க்கம்] |
துர்க்கருமம் | துர்க்கருமம் turkkarumam, பெ. (n.) தீச்செயல்; evil action. [Skt. {} → த. துர்க்கருமம்] |
துர்க்காதேவி | துர்க்காதேவி turkkātēvi, பெ. (n.) காளி; Durga. “பேய்மிக்க படையினையுமுடைய துர்க்காதேவி” (பு.வெ.1,20,உரை.); [Skt. Durga → த. துர்க்கா+தேவி] |
துர்க்காபூசை | துர்க்காபூசை turkkāpūcai, பெ. (n.) தொள்ளிரா (நவராத்திரி); காலத்து மூன்று நாள் துர்க்காதேவியின் பொருட்டு நடத்தப் பெறும் வழிபாடு (ஆராதனை);; worship of Durga for three days during {} festival. [Skt. {} → த. துர்க்கா+பூசை] |
துர்க்கிரகம் | துர்க்கிரகம் turggiragam, பெ. (n.) 1. நோயை உண்டாக்கும் பேய்; a demon causing illness. 2. வலிப்பு; spasm. 3. குரக்கை; cramps. (சா.அக.); |
துர்க்குணம் | துர்க்குணம் turkkuṇam, பெ. (n.) தீக்குணம்; evil disposition. “துர்க்குணக் கடற்சோங்கன்ன பாவியேற்கு” (தாயு. பொன்னை.6);. [Skt. dur-guna → த. துர்+குணம்] |
துர்க்குறி | துர்க்குறி turkkuṟi, பெ. (n.) 1. தீபுள்குறி (நிமித்தம்);; evil omen; bad sign. 2. கேட்டைக் குறிக்கும் அடையாளம்; unfavourable symptom. 3. சென்றவிடங்களில் தீமை விளைவிக்கக் கூடிய போகூழ் கொண்டவன்; person of such ill-luck as to bring misfortune wherever he goes. [Skt. dur → த. துர்+குறி] |
துர்க்கை | துர்க்கை1 turkkai, பெ. (n.) 1. சிவன் தேவியும் பாலை நிலத்தெய்வமுமாகிய பெண் தெய்வம் (பிங்.);; Durga, goddess of the desert tract, consort of Siva. “துர்க்கை மரக்காலின் மேனின் றாடினாள்” (சிலப்.6,58,அரும்.); 2. கணை நாள் (பூரநாள்); (திவா.);; the 11th {}. த.வ. கொற்றவை [Skt. {} → த. துர்க்கை] துர்க்கை2 turkkai, பெ. (n.) புகழானி (மகமதியர்); கல்லறையிடம் (சமாதி.);(வின்.);; tomb or shrine of a Muhammadan saint. [Persn. {} + → த. துர்கை] |
துர்ச்சனன் | துர்ச்சனன் turccaṉaṉ, பெ. (n.) தீயோன்; wicked person. “துர்ச்சனருக் கங்க முழுதும் விடமே யாம்” (நீதிவெண்.18);. [Skt. dur-jana → த.துர்ச்சனன்] |
துர்ச்செய்கை | துர்ச்செய்கை turcceykai, பெ. (n.) தீச்செயல்; evill action. [Skt. dur → த. துர்+செய்கை] |
துர்ச்சொப்பனம் | துர்ச்சொப்பனம் turccoppaṉam, பெ. (n.) தீக்கனா; evil ominous dream. [Skt. dur+svapna → த. துர்ச்சொப்பனம்] |
துர்த்தசை | துர்த்தசை turttasai, பெ. (n.) கெட்ட காலம்; evil times. [Skt. {} → த. துர்+தசை] |
துர்த்தமன் | துர்த்தமன் turttamaṉ, பெ. (n.) கொடுமையன் (தூர்த்தன்); (யாழ்.அக.);; a dissolute person. [Skt. durdama → த. துர்த்தமன்] |
துர்த்தானம் | துர்த்தானம் turttāṉam, பெ. (n.) பெறுவது கரிசு என்று கருதப்படுங்கொடை. (பகவத் கீதை.மானமி.11);; a gift whose acceptance is sinful. [Skt.dur+sthana → த. துர்த்தானம்] |
துர்த்தினம் | துர்த்தினம் turttiṉam, பெ. (n.) 1. தீயநாள்; inauspicious, unlucky day. “கருதிய விருந்துடனுண்ணாத தனியுணவு, காணு மதுவே துர்த்தினம்” (திருவேங்.சத.39);. 2. கதிரவன் பற்றுகையன்றி (சூரிய கிரகணம்); முகில் மூட்டமுள்ள (மேகமூட்டம்); நாள்; dark, cloudy day. [Skt. dur-dina → த. துர்த்தினம்] |
துர்நாற்றம் | துர்நாற்றம் turnāṟṟam, பெ. (n.) பொறுத்துக் கொள்ள முடியாத நாற்றம், வீச்சம்; foul smell, stink. (க்ரியா); [Skt. dur → த. துர்+நாற்றம்] |
துர்நிமித்தம் | துர்நிமித்தம் turnimittam, பெ. (n.) துர்க்குறி பார்க்க;see {}. [Skt. dur+ni-mitta → த. துர்நிமித்தம்] |
துர்நீர் | துர்நீர் turnīr, பெ. (n.) உடலிலுள்ள கெட்ட நீர்; serous fluid. [Skt.dur → த. துர்+நீர்] |
துர்ப்பலம் | துர்ப்பலம் turppalam, பெ. (n.) 1. வலிவின்மை; weakness, feebleness. 2. தாழ்நிலை(வின்.);; reduced circumstances. [Skt.dur-bala → த. துர்ப்பலம்] |
துர்ப்பாக்கியம் | துர்ப்பாக்கியம் turppākkiyam, பெ. (n.) போகூழ் (துரதிர்ட்டம்);; misfortune, ill-luck. த.வ. தீயபேறு [Skt.dur-{} → த.துர்ப்பாக்கியம்] |
துர்ப்புத்தி | துர்ப்புத்தி turpputti, பெ. (n.) 1. கெடுமதி; evil mind. 2. தீயகொள்கை; evil doctrine. “பாதகர் வஞ்சித் துலகிற் பற்பலர்க்கத் துர்ப்புத்தி பயிற்றல் செய்தார்” (பிரபோத.13, 20);. 3. கெடுமதியுடையவ-ன்-ள்; evil-minded person. துர்ப்போதனை (உ.வ.); பார்க்க;see {}. [Skt.dur-buddhi → த. துர்ப்புத்தி] |
துர்ப்போதனை | துர்ப்போதனை turppōtaṉai, பெ. (n.) தீய அறிவுரை (உபதேசம்);; bad counsel, evil advice, instigation. “ஓவி றுர்ப்போதனை யெனும் வேல்” (பிரபோத.34.11); [Skt.dur-{} → த. துர்ப்போதனை] |
துர்மணம் | துர்மணம் turmaṇam, பெ. (n.) கெட்ட நாற்றம்; bad smell. [Skt. dur → த. துர்+மணம்] |
துர்மதி | துர்மதி durmadi, பெ. (n.) 1. துர்ப்புத்தி, 2 பார்க்க;see durputti. 2. ஆண்டு(வருடம்); அறுபதனுள் ஐம்பத்தைந்தாவது; the 55th year of the jupiter cycle. [Skt. dur-mati → த. துர்மதி] |
துர்மந்திரி | துர்மந்திரி turmandiri, பெ. (n.) one who gives evil counsel, as a bad minister. [Skt. dur – mantrin → த. துர்மந்திரி] |
துர்மரணம் | துர்மரணம் turmaraṇam, பெ. (n.) நோயி னாலன்றித் தற்கொலை முதலிய வற்றால் நேரும் சாவு (மரணம்);; unnatural death, as by drowning or hanging oneself, murder, etc. “பழித்த துர்மரண மாவார்” (குமரேச. சத.62);. த.வ. தீய இறப்பு [Skt. dur-{} → த.துர்மரணம்] |
துர்மலம் | துர்மலம் turmalam, பெ. (n.) 1. மும்மலம்; ஆணவம்; மாயை, காமியம்; the three evil passions inherent in man egoism, dilusion and lost. 2. மலம்; faeces. (சா.அக.); |
துர்மார்க்கம் | துர்மார்க்கம் turmārkkam, பெ. (n.) தீயவழி; ill way. [Skt. dur-{} → த. துர்மார்க்கம்] |
துர்லபம் | துர்லபம் turlabam, பெ. (n.) பெறுதற் கருமையானது; rarity, that which is difficult to obtain. [Skt.dur-labha → த. துர்லபம்] |
துர்வர்ணம் | துர்வர்ணம் turvarṇam, பெ. (n.) 1 வெள்ளி; silver. 2. நோய்களின் கெட்ட குறிகளைக் காட்டும் பலவிதமான நிறங்கள்; presetation of different colours in the body by the patient according to the nature of disease which is considered as a bad symptom. (சா.அக.); |
துர்வாசன் | துர்வாசன் turvācaṉ, பெ. (n.) எளிதிற் சினம் (கோபங்);கொள்பவரென்று பேர் பெற்ற ஒரு முனிவர்; a Rsi known for his irascibility. [Skt. {} → த. துர்வாசன்] |
துர்வாதம் | துர்வாதம் turvātam, பெ. (n.) நேர்மையற்ற எடுத்துரைப்பு (வாதம்);; vain disputation, unreasonable argument. [Skt. dur+{} → த. துர்வாதம்] |
துர்வாயகம் | துர்வாயகம் turvāyagam, பெ. (n.) வசவு; abusive language. “பிராமணரைத் துர் வாயகம் பறைகில்” (T.A.S.iii,195);. [Skt. dur-{} → த. துர்வாயகம்] |
துர்வியாதி | துர்வியாதி turviyāti, பெ. (n.) கெட்ட நடத்தையால் உண்டாகும் நோய்; venereal disease. |
துற | துற1 tuṟattal, பெ. (n.) பற்றற்றுத் துறவு பூணுதல்; to renounce wordly pleasures; to become an ascetic. “நல்லறிவாளர் குழவியரிடத்தே துறந்தார்” (நாலடி.11);. 2. கைவிடுதல்; to leave, relinguish, forsake, quit, abandon, desert, reject, discard. “தாவறத் துறந்தாரை” (கலித்.118);. “தம்மைத் துறக்குந் துணிவிலாதார்” (நாலடி.75);. துற1 tuṟattal, குன்றாவி & செ.கு.வி. (tr. intr.) நீங்குதல் (சூடா);; to neglect, dispense with, oimit, avoid. “புலவுப்பலி துறந்த கலவுக்குழி கடுமுடை” (அகநா.3);. துறக்கத் துறக்க ஆனந்தம் துறந்தபின்பு பேரின்பம் (பழ);. [துர → துற → துறத்தல் (வே.க.278);.] |
துறக்கநாடு | துறக்கநாடு tuṟakkanāṭu, பெ. (n.) துறக்கம் பார்க்க;see turakkam. “துறக்கநா டருகிற் கண்டான்” (கம்பரா.கடறாவு. 2);. [துறக்கம் + நாடு.] |
துறக்கம் | துறக்கம் tuṟakkam, பெ. (n.) மேலுலகு; heaven. “தொல்வினைப் பயனறுப்பத் துறக்கம் வேட் டெழுந்தாற் போல” (கலித்.118);. [துர → துறக்கம் (மு.தா.54);.] |
துறடு | துறடு tuṟaḍu, பெ. (n.) துறட்டி 1, 2, 3, பார்க்க;see turatti. க. தொறடு |
துறட்டி | துறட்டி tuṟaṭṭi, பெ. (n.) 1. அங்குசம்; iron crock, elephant goad. 2. காய் முதலியன பறிக்குந் துறட்டுக்கோல்; pole with an iron hook fixed at one end to pluck fruits and leaves. 3. சிக்கு; entanglement. 4. துறட்டிச்செடி பார்க்க;see turatti-c-сеdi. [துறகு → துறட்டி.] ப. க. தொறடு; வ. த்ரோட்டி;துறட்டி – வ. த்ரோட்டி. த்ரோத்ர (வ.மொ.வ. 182); |
துறட்டிச்செடி | துறட்டிச்செடி tuṟaḍḍicceḍi, பெ. (n.) செடிவகை; prickly climbing cock-spur. [துறட்டி + செடி.] |
துறட்டிபோடு-தல் | துறட்டிபோடு-தல் duṟaṭṭipōṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. மந்தணச் செயலறிதல்; to draw out serets by quetioning to fish out. 2. தன் வயப்படுத்த முயலுதல்; to contrive to bring under one’s control. [துறட்டி + போடு-.] |
துறட்டிரும்பு | துறட்டிரும்பு tuṟaṭṭirumbu, பெ. (n.) செடில்; iron hook for hook-swinging. [துறடு → துறட்டு + இரும்பு.] |
துறட்டு | துறட்டு tuṟaṭṭu, பெ. (n.) 1. முண்மரவகை; straight thorned linear-leaved coapershrub. 2. சிறு மரவகை; silky backed round leaved caper tree. 3. சிக்கல்; entanjglement, complication, as in a law suit. “துறட்டு வழக்கு”. 4. இடையூறு; danger. “ஆங்கோர் துறட்டுண் டதனையான் சொல்வேன்” (விறலிவிடு.150);. [துறகு → துறட்டு.] |
துறட்டுக்கோல் | துறட்டுக்கோல் tuṟaṭṭukāl, பெ. (n.) துறட்டி2 பார்க்க;see turatti. [துறட்டு + கோல்.] |
துறட்டுப்பிடி | துறட்டுப்பிடி tuṟaḍḍuppiḍi, பெ. (n.) துறட்டு1 பார்க்க;see turattu-vâdam . [துறட்டு + பிடி.] |
துறட்டுமுள் | துறட்டுமுள் tuṟaṭṭumuḷ, பெ. (n.) 1. செடில்; iron hook for hook-swinging. 2. செடிவகை; downy bached ovate acute leaved caper shrub. [துறடு → துறட்டு → துறட்டுமுள் (வே.க. 268);.] |
துறட்டுவாதம் | துறட்டுவாதம் tuṟaṭṭuvātam, பெ. (n.) ஒட்டாரம்; obstinacy. [துறட்டு + வாதம்.] |
துறட்டை | துறட்டை tuṟaṭṭai, பெ. (n.) ஆறு விரல நீளமும் சாம்பற் பச்சை நிறமுமுள்ள கடல்மீன் வகை; sea fish, greyish green, attaining about 6 in. in length. |
துறந்தார் | துறந்தார் tuṟandār, பெ. (n.) பற்றறுத்தார்; ascetics, recluses, as having renounces the pleasures of the world. “துறந்தார் பெருமை துணைக்கூறின்” (குறள். 22);. [துற → துறந்தார்.] |
துறந்தோர் | துறந்தோர் tuṟandōr, பெ. (n.) துறந்தார் பார்க்க;see turandar. “துறந்தோர் தம்முன் முறவி யெய்தவும்” (சிலப்.27, 95);. [(துறந்தார் → துறந்தோர்.] |
துறப்பணக்கோல் | துறப்பணக்கோல் tuṟappaṇakāl, பெ. (n.) துறப்பணம் பார்க்க;see tura-p-panam. [துறப்பணம் + கோல்.] |
துறப்பணம் | துறப்பணம் tuṟappaṇam, பெ. (n.) துரப்பணம் பார்க்க;see tura-p-panam. |
துறப்பணவலகு | துறப்பணவலகு tuṟappaṇavalagu, பெ. (n.) துறப்பணக் கோலிலுள்ள ஊசி; drill-bit. [துறப்பணம் + அலகு.] |
துறப்பு | துறப்பு1 tuṟappu, பெ. (n.) 1. பிரிவு; separation parting. 2. துறவு1 பார்க்க; “துறப்பெனுந் தெப்பமே துணைசெயாவிடின்” (கம்பரா. அயோத். மந்திர.21);. “துறப்பஞ்சிக் கலுழ்பவள்” (கலித்.10);. [துற → துறப்பு (வே.க.278);.] துறப்பு2 tuṟappu, பெ. (n.) 1. பூட்டு (பிங்.);; lock. 2. திறவுகோல் (யாழ்.அக.);; key. [துற → துறப்பு (வே.க.279);.] |
துறம் | துறம் tuṟam, பெ. (n.) துறவு பார்க்க;see turavu. “துறங்காட்டியெல்லாம் விரித்தாற் போலும்” (தேவா.19, 3);. |
துறவன் | துறவன் tuṟavaṉ, பெ. (n.) துறவி (பாண்டி);; ascetic. [துறவு → துறவன்.] |
துறவர் | துறவர் tuṟavar, பெ. (n.) துறவி பார்க்க;see turavi. [துறவு → துறவர்.] |
துறவறம் | துறவறம் tuṟavaṟam, பெ. (n.) பற்றறுநிலை; ascetic life. opp. to illaram. 2. துறவிகளுக்கு வகுக்கப்பட்டுள்ள நெறிமுறை; the duties enjoined on ascetics. “துறவறவியல் குறள்”. துறவறமும் இல்லறமும் மனத்திலே (பழ.);. |
துறவி | துறவி1 tuṟavi, பெ. (n.) துறவு பார்க்க;see turavu. “துறந்தோர் தம்முன் துறவியெய்தவும்” (சிலப்.27, 95);. துறவிக்கு வேந்தன் துரும்பு (பழ.);. [துற → துறவு → துறவி (மு.தா.54);.] |
துறவு | துறவு tuṟavu, பெ. (n.) 1. மந்தணம்; private affainrs, secrets. “உறவுகொண்டவரவர் துறவு கண்டேன்” (சீதக்.41);. 2. வாய்ப்பான நிலை; favaourable juncture. “சோடாய் மரத்திற் புறவிரண்டிருந்திடத் துறவுகண்டே வேடுவன்” (குமரே. சத. 85);. 3. வெளியிடம்; open ground. [துற → துறவு (வே.க.278);.] |
துறவை | துறவை tuṟavai, பெ. (n.) 1. வெளியிடம்; open ground, plain. 2. வெளிப்படையானது; that which is open. [துற → துறவை.] |
துறவோர் | துறவோர் tuṟavōr, பெ. (n.) முனிவர்; ascetics;reluses. “துறவோர்க்கொன் றீகலான்” (நாலடி.273);. [துறவு → துறவோர்.] |
துறு | துறு3 tuṟu, பெ. (n.) 1. நெருக்கம் (திவா);; thickness, closeness, crowdedness. 2. உண்ணுகை; eating. 3. செம்பூரான்கால் (சது.);; ironstone, laterite. |
துறு-த்தல் | துறு-த்தல் tuṟuttal, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. திணித்தல்; to cram as food into the mouth. “வாயிலே சீரையைத் துறத்து” (ஈடு.9, 9, 1);. 2. அமுக்குதல்; to otuft, press or corwd into a bag or box. 3. அமைத்தல்; to place, set up. “விளக்கும் துறத்தனர்” (விநாயகபு. 3, 13); (செஅக);. ம. துறு; க. துறுகு;தெ. துறுகு [துறு → துறுத்து (பி.வி.); துறத்தல் (வே.க.258);.] |
துறுகல் | துறுகல் tuṟugal, பெ. (n.) 1. பாறை; rock. “வேழ மிரும்பினர்த் துறகற் பிடிசெத்துத் தழுஉம்” (ஐங்குறு. 239);. 2. நீர்க் காலடைக்குங் கல் (சது.);; 2.stone to close the outlet of a channel. 3. குன்று; hillock. “துறுக லேறி” (குங்குறு. 210);. [துல் → துறு → துறுகல் (வே.க.253);.] |
துறுட்டி | துறுட்டி tuṟuṭṭi, பெ. (n.) சிற்றேலம் (மலை);; true cardamam. |
துறுதுறுத்தவன். | துறுதுறுத்தவன். duṟuduṟuddavaṉ, பெ. (n.) வேண்டாவினை அல்லது குறும்பு செய்து கொண்டேயிருப்பவன்; mischieve boy. [துறு → துறுதுறு → துறுதுவத்தவன் (மு.தா.561);. |
துறுதுறுவெனல் | துறுதுறுவெனல் duṟuduṟuveṉal, பெ. (n.) துறுதுறுவெனல் பார்க்க;see turu-turu-v-enal. |
துறுபடை | துறுபடை tuṟubaḍai, பெ. (n.) நெருங்கிய போர்ப்படை (சேனை); (வின்);; squadron, as in close array. [துறு + படை.] |
துறுப்புக்கூடு | துறுப்புக்கூடு tuṟuppukāṭu, பெ. (n.) தூற்றாப் பொலி (திவ். அமலனாதி. அவ. பக். 14);; unvinnowed heap of grain. [துருப்பு → துறுப்பு + கூடு.] |
துறுமல் | துறுமல் tuṟumal, பெ. (n.) 1. நெருக்கம்; being close, closeness. 2. திரட்சி (திவா.);; globularity; roundness. [துறு → துறுமு → துறுமல் (மு.தா.89);.] |
துறுமு | துறுமு1 duṟumudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) நெருங்குதல்; to be close, corwded. “நறுமல் துறுமி” (பெருங்.இலாவாண.15, 6);. [துறு → துறுமு (மு.தா.89);.] துறுமு2 duṟumudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) திரட்டுதல்; to make round. [துல் → துறுமு → துறுமு-. (மு.தா.89);.] |
துறும்பு-தல் | துறும்பு-தல் duṟumbudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) துறுமு பார்க்க; “கொன்றையு நாகமுந் துறும்பு செஞ்சடை” (தேவா. 370, 5);. [துறுமு → துறும்பு → துறும்புதல் (வே.க.253);.] |
துறுவல் | துறுவல் tuṟuval, பெ. (n.) 1. நெருங்குகை (திவா.);; thronging, rowding. 2. உண்கை (பிங்.);; eating. 3. நுகர்ச்சி; enjoyment of the senses, experience. “துறுவற்கெல்லை யாதெனில்” (ஞானா.34, 6);. [துறு → துறுவல்.] |
துறை | துறை tuṟai, பி.பெ. (n.prob.) 1. இடம்; place, location, situation, space, position. “அத்துறை யமலனும்” (ஞானா. 48, 2);. 2. வழி; way, path, as of virtue or justice. “துறை திறம்பாமற் காக்கத் தோன்றினான்” (கம்பரா. வாலி. 74);. (தொல்.பொ.56, உரை);. 3. பகுதி; branch, section, category. “வீர ராயவர் புரிவதாண்மைத் துறையென லாயிற் றன்றே” (கம்பரா.வாலி.82);. 4. வழி; method, means “துறையறிந்து காரியம் நடத்துகிறான்”. 5. கடற்றுறை; seaport, harbour, roadstead. “துறைவளர் நாட்டொடு” (சீவக.1618);. 6. கடல்; sea. “துறைமுற்றிய துலங்கிருக்கை” (மதுரைக். 85);. 7. ஆறு (திவா.);; river. 8. வண்ணானொலிக் குமிடம்; place where washermen wash clothes. துறைச் சொல்லிளுரவராடை கொண்டொலிக்கு நின் புலைத்தி (கலித். 72, 12);. 9. நீர்த்துறை; ghat, bathing shut. “தண்புனற் றுருத்தியுந் தாழ்பூந் துறைகளும்” (மணி. 1, 65);. 10. அவைகூடுமிடம் (வின்.);; place of meeting, rendezvous. 11. நூல்; branch of knowledge. “மற்றைத் துறைகளின் முடிவும்” (கம்பரா. வாலி.132);. 12. அகமும் புறமும் பற்றிய தமிழ்ப் பொருட்கூறு; subject or theme in akam and puram. “தீந்தமிழின் துறைவாய் நுழைந் தனையோ” (திருக்கோ. 20);. 13. ஒழுங்கு; proper arrangement, codification. “வேதந் துறை செய்தான்” (குமரபிர.சிதமிப. செய். 13);. 14. பாவினத்தொன்று; a minor variety of any of the purckasses overse, one of three parinam. 15. பாட்டுவகை (பிங்.);; a kind of singing. 16. வரலாறு; history. “துறையெனக் கியாதெனச் சொல்லு சொல்லென்றான்” (கம்பரா. மீட்சி.255);. [துறு → துறை (வே.க.253);.] துறை2 turai, பெ. (n.) 1. விரைவு; quickness, speed, haste. “பிறவித் துரைதுடைத்து” (சடகோபரந்.47);. 2. மிகுதிப்பாடு; abundance, plenty, increase. “துரைமாண்டவா பாடித் தோணோக்க மாடாமோ” (திருவாச. 15, 14);. (சி.சி. 2, 32, சிவஞா.);. |
துறை படி-தல் | துறை படி-தல் duṟaibaḍidal, பெ. (n.) நீர் நிலைகளில் நீராடுதல்; to bath in a river. “நெடுமா லடியேத்தத் தூவித் துறை படியப் போயினாள்” (சிலப்.18, 5);. [துறை + படி-.] |
துறைகாட்டு-தல் | துறைகாட்டு-தல் duṟaikāṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) வழிகாட்டுதல்; to lead the way put one in the way. [துறை + காட்டு-.] |
துறைகாரர் | துறைகாரர் tuṟaikārar, பெ. (n.) கோயிற்கணக்கு முதலிய அலுவலர்; agents, accountants and other servants of a temple. [துறை + காரர்.] |
துறைகூட்டு-தல் | துறைகூட்டு-தல் duṟaiāṭṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t) துறை முழுக்கை நிறைவு செய்தல்; to finish lurai-mulukku. [துறை + கூட்டு-.] |
துறைக்காவல் | துறைக்காவல் tuṟaikkāval, பெ. (n.) துறைமுக முதலியவற்றிற் காவல்; watch or guard of a port; excise officer; military guard. [துறை + காவல்.] |
துறைக்குறை | துறைக்குறை tuṟaikkuṟai, பெ. (n.) ஆற்றிடைக்குறை; fit. “வண்டுறைக்குறை சேர்ந்தான்” (பாரத. சம்பவ.6);. [துறை + குறை.] |
துறைச்சாதம் | துறைச்சாதம் tuṟaiccātam, பெ. (n.) 1. திருவிழாக் காலங்களில் நீர்த்துறையிற் கூடியுண்ணும் விருந்து; food eaten in company at a spring or in a river-bed on festive occasion. 2. கோயிலில் ஏற்பட்ட கட்டளை யுணவு; rice for which provision is made in a temple. |
துறைச்சுவடி | துறைச்சுவடி tuṟaiccuvaḍi, பெ. (n.) நீர்த் துறைகளிலிருந்து படிக்கப்படும் தொன்ம ஏடு; a purāna explained at or near a bathing ghat. “துறைச்சுவடிகளிலே எழுதியிட்டு வைத்தும்” (ஈடு. 6, 10, 10);. [துறை + சுவடி.] |
துறைத்தோணி | துறைத்தோணி tuṟaittōṇi, பெ. (n.) கரை கடத்துந் தோணி; ferry boat. [துறை + தோணி.] |
துறைபெய்-தல் | துறைபெய்-தல் tuṟaibeytal, செ.குன்றாவி. (v.t.) நீராடுவித்தல் (யாழ்.அக.);; to path a person. [துறை + பெய்.] |
துறைபோ-தல் | துறைபோ-தல் tuṟaipōtal, செ.குன்றாவி. (v.i.) 1. ஒரு (கல்வி); துறையில் முழுத் தேர்ச்சி பெறுதல்; to get knowledge in a specific field. 2. எடுத்த கருமத்தில் வெற்றி; to get finished in an attempted affair. [துறு → துறை → துறைபோ (வே.க. 253);.] |
துறைப் பேச்சு | துறைப் பேச்சு tuṟaippēccu, பெ. (n.) 1. கொச்சைப் பேச்சு; vulgar dialect, provin cialism. 2. நாட்டுமொழி; vernacular. [துறை + பேச்சு.] |
துறைப்பாட்டு | துறைப்பாட்டு tuṟaippāṭṭu, பெ. (n.) அகப் பொருட் புறப்பொருட்டுறைகளைக் குறித்து வருஞ் செய்யுள் (இலக். வி. 603, உரை);; verse illustrating the minor themes in akam and puram. [துறை + பாட்டு.] |
துறைப்பொங்கல் | துறைப்பொங்கல் tuṟaippoṅgal, பெ. (n.) வண்ணார் தங்கள் துறையில் நடத்தும் பொங்கற் பண்டிகை; pongal ceremony of washermen performed at the washing place. [துறை + பொங்கல்.] |
துறைமாறு-தல் | துறைமாறு-தல் duṟaimāṟudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வழிதவறுதல்; to mistake the proper course. 2. முன்பயின்றதனைவிட்டு வேறுதொழிலிற் புகுதல்; to change an occupation or employment. [துறை + மாறு-.] |
துறைமுகக்குத்தகை | துறைமுகக்குத்தகை tuṟaimugagguttagai, பெ. (n.) பரிசிற்காரர் குத்தகை; rent of a ferry. [துறைமுகம் + குத்தகை.] |
துறைமுன்றில் | துறைமுன்றில் tuṟaimuṉṟil, பெ. (n.) வீட்டின் முற்றமாகிய இடம்; courtyard of a house. “தோழியர் சூழத் துறைமுன்றி லாடுங்கால்” (ஐந்.ஐம்.37);. [துறை + முன்றில்.] |
துறைமுழுக்கு | துறைமுழுக்கு tuṟaimuḻukku, பெ. (n.) துலை மாதத்தில் பெண்கள் ஆற்றில் சடங்கு முறையாக நீராடுகை; ceremonial river-bath of women in the month of Aippaci. [துறை + முழுக்கு.] |
துறையர் | துறையர் tuṟaiyar, பெ. (n.) கோவை, சேலம் மாவட்டங்களில் வாழும் உழவர்களான கன்னட சாதியார்; a kannarese cultivating caste in coimbatore and salem district. |
துறையார் | துறையார் tuṟaiyār, பெ. (n.) கோயில் வேலைக்காரர்; temple servants (செ.அக.);. |
துறைவன் | துறைவன் tuṟaivaṉ, பெ. (n.) நெய்தனிலத் தலைவன்; chief of a maritime tract. “தண்ணந் துறைவன்” (ஐங்குறு.158);. |
துறோட்டி | துறோட்டி tuṟōṭṭi, பெ. (n.) துறட்டி பார்க்க (யாழ்.அக.);;see turatti. |
துற்சம் | துற்சம் tuṟcam, பெ. (n.) கொம்மட்டி (மலை); பார்க்க;bitter gourd. |
துற்பரிசம் | துற்பரிசம் tuṟparisam, பெ. (n.) சிறுகஞ்சொறி (மலை.);; small climbing nettle. |
துற்றர் | துற்றர் tuṟṟar, பெ. (n.) உண்பவர்; those who eat. “விரைந்தால முண்ணுந் துற்றரை” (தேவா.204, 9);. [துன் → துற்று → துற்றர் (வே.க.279);.] |
துற்றலுந்தும்மலுமாய் | துற்றலுந்தும்மலுமாய் tuṟṟalundummalumāy, வி.எ. (adv.) தூறலுந்தும்மலுமாய் பார்க்க;see tiralum-tummalu-mây. |
துற்றவை | துற்றவை tuṟṟavai, பெ. (n.) நுகர்பொருள்; articles of enjoyment. “துற்றவை துறந்த வெற்றுயி ராக்கை” (திருவாசக. 3, 147);. [துன் → துற்று → துற்றர் (வே.க. 280);.] |
துற்றி | துற்றி tuṟṟi, பெ. (n.) உண்பவை (திவா.);; eatables. [துற்று → துற்றி (வே.க.280);.] |
துற்று | துற்று1 duṟṟudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. உண்ணுதல்; to eat. “கொடுவா யிரும்பின் கோளிரை துற்றி” (அகநா.36);. 2. கவ்வுதல்; to seize with mouth. “இசுலன்வாய்த் துற்றிய தோற்றம்” (களவழி. 28);. 3. குற்றுதல் (பிங்.);; to pound. 4. நெருங்குதல்; to come near, advance closely, lie close. “மைம்மரு பூங்குழற் கற்றை துற்ற” (தேவா. 8, 3, 1);. “காளை சீறிற் றுற்றிவ னுளனோ வென்பார்” (சீவக. 1110);. 5. மேற் கொண்டு நடத்தல்; undertake. “அரிது துற்றனையாற் பெரும” (அகநா.10);. க. துத்து;தெ. துத்த [துன் → துற்று → துற்றர் (வே.க.219);.] துற்று2 tuṟṟu, பெ. (n.) 1. உணவு; boiled rice, food. “பற்றின்று துற்றின்று” (4 வெ.10, 4);. 2. கவளம்; ball of boiled rice, as a mouthful. “முற்றுற்றுந் துற்றினை” (நாலடி.190);. 3. கூட்டம் (பிங்);; crowd, multitude. [துறு → துற்று (வே.க.261);.] |
துலக்கம் | துலக்கம் tulakkam, பெ. (n.) 1. வெளிச்சம்; lustre, brightness, splender. “துலக்க மெய்தினன் றோமில் களிப்பினே” (கம்பரா. இராவணன். களங்.1);. 2. மெருகு (W);; polish, finish, gloss. 3. தெளிவு; clearness, limpidness, transparency, neatness. ‘துலக்கமான எழுத்து’ (W.);. [துலக்கு → துலக்கம் (வே.க. 290);.] துலக்கம் tulakkam, பெ. (n.) 1. வெளிச்சம்; lustre, brightness, splender. “துலக்க மெய்தினன் றோமில் களிப்பினே” (கம்பரா. இராவணன் களங். 1);. 2. மெருகு (W.);; polish, finish, gloss. 3. தெளிவு; clearness, limpidness, transparency, neatness. ‘துலக்கமான எழுத்து” (W.);. [துலக்கு → துலக்கம் (வே.க. 290);.] |
துலக்கினி | துலக்கினி tulakkiṉi, பெ. (n.) பிண்டவுப்பு செயநீர்; an alkaline fluid prepared from the salt extracted from a foetus by a secret process. (சா.அக.);. துலக்கினி tulakkiṉi, பெ. (n.) பிண்டவுப்பு செயநீர்; an alkaline fluid prepared from the salt extracted from a foetus by a secret process. (சா. அக.);. |
துலக்கு | துலக்கு1 dulakkudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. மெருகிடுதல்; to polish, burnish. 2. ஒளிரச் செய்தல்; to cause, to shine, to illumine, enlighten. 3. தூய்மை பண்ணுதல்; to clean, cleans. “கண்ணாடியை அடிக்கடி துலக்கினாற் பழுதன்றே” (கைவல். சந். 48);. 4. வெளிப்படையாக்குதல்; to explain; to clear up a thing; to expose, reveal. கமுக்கத்தைத் துலக்கிச் சொன்னான். 5. தீட்டுதல் (பிங்.);; to whet, sharpen. ‘துலக்காத ஆயுதம் துருப்பிடிக்கும்’ (பழ.); தெ. தொலகு [துல் → துலங்கு → துலக்கு (வே.க.161);.] துலக்கு2 tulakku, பெ. (n.) மினுக்கு (W.);; lustre, polish, gloss. [துலங்கு → துலக்கு (வே.க.290);.] துலக்கு1 tulakku-, 5 செ. குன்றாவி. (v.t.) 1. மெருகிடுதல்; to polish, burnish. 2. ஒளிரச் செய்தல்; to cause, to shine, to illumine, enlighten. 3. தூய்மை பண்ணுதல்; to clean, cleans. “கண்ணாடியை அடிக்கடி துலக்கினாற் பழுதன்றே” (கைவல். சந். 48);. 4. வெளிப்படை யாக்குதல்; to explain; to clear up a thing; to expose, reveal. கமுக்கத்தைத் துலக்கிச் சொன்னான். 5. தீட்டுதல் (பிங்.);; to whet, sharpen. ‘துலக்காத ஆயுதம் துருப்பிடிக்கும்’ (பழ.);. தெ. தொலகு [துல் → துலங்கு → துலக்கு (வே.க.161);.] துலக்கு2 tulakku, பெ. (n.) மினுக்கு (W.);; lustre, polish, gloss. [துலங்கு → துலக்கு (வே.க. 29௦);.] |
துலங்கு | துலங்கு1 dulaṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. ஒளிரச் செய்தல் (சூடா.);; to shine, glitter, to be bright. 2. ஒப்பமிடப்படுதல்; to be polished, burnished, furbished. 3. தெரியவருதல்; to be illustrious, conspicuous. 4. தெளிவாதல்; to be clear, perspicuous. “கலங்கிய வமுதம்” (கல்லா.5);. 5. சிறத்தல் (W);; to be excellent, splendid. தெ. துலக்கின்சு;க. தொலகு [துலங்கு → துலங்கு -, (வே.க. 290);.] துலங்கு2 dulaṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. தொங்கியசைதல்; to hang, swing. “துலங்குமான் மேலூர்தி” (கலித். 13);. 2. கலங்குதல்; to be agitated, disturbed. “துலங்குகின்றே னடியேன்” (திருவாச. 6, 28);. [துல் → துலங்கு-.] துலங்கு3 dulaṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.) நிலை கெடுதல்; to be uprooted. “துலங்கலில் போகமூட்டி” (தணிகைப்பு. நாட்டுப். 2);. [துளங்கு → துலங்கு-.] துலங்கு4 tulaṅgu, பெ. (n.) தொழுமரம் (J);; stocks. [துல் → துலங்கு.] துலங்கு1 dulaṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. ஒளிரச் செய்தல் (சூடா.);; to shine, glitter, to be bright. 2. ஒப்பமிடப்படுதல்; to be polished, burnished, furbished. 3. தெரியவருதல்; to be illustrious, conspicuous. 4. தெளிவாதல்; to be clear, perspicuous. ‘கலங்கிய வமுதம்” (கல்லா. 5);. 5. சிறத்தல் (W.);; to be excellent, splendid. தெ. துலக்கின்சு;க. தொலகு [துலங்கு → துலங்கு-, (வே.க. 29௦);.] துலங்கு2 dulaṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. தொடங்கியசைதல்; to hang, swing. “துலங்குமான் மேலுார்தி” (கலித். 13);. 2. கலங்குதல்; to be agitated, disturbed. “துலங்குகின்றே னடியேன்” (திருவாச. 6, 28);. [துல் → துலங்கு-,] துலங்கு3 dulaṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.) நிலை கெடுதல்; to be uprooted. “துலங்கலில் போகமூட்டி” (தணிகைப்பு. நாட்டுப். 2);. [துளங்கு → துலங்கு-,] துலங்கு4 tulaṅgu, பெ. (n.) தொழுமரம் (J);; stocks. [துல் → துலங்கு] |
துலசர்க்கரை | துலசர்க்கரை1 tulasarkkarai, பெ. (n.) உப்பு (சங்.அக.);; salt. |
துலத்தாது | துலத்தாது tulattātu, பெ. (n.) நிலப்பனை (சங்.அக.);; a plant common in sandy tracts. துலத்தாது tulattātu, பெ. (n.) நிலப்பனை (சங். அக);. a plant common in sandy tracts. |
துலம் | துலம்1 tulam, பெ. (n.) 1. நீர்முள்ளி; a herb growing in most places. 2. கோரை; a kind of sedge. [துல் → துலம் (வே.க.251);.] துலம்2 tulam, பெ. (n.) 1. கனம் (யாழ்.அக.);; heaviness. 2. துலாநிறை (சது);; weight of a scale. 3. நிறைகோல் (யாழ்.அக.);; balance. துலம்3 tulam, பெ. (n.) துலவம் பார்க்க (சங்.அக.);;see tulavam. துலம்1 tulam, பெ. (n.) 1. நீர்முள்ளி; a herb growing in most places 2. கோரை; a kind of sedge. [துல் → துலம் (வே. க. 251);.] துலம்2 tulam, பெ. (n.) 1. கனம் (யாழ். அக.);; heaviness 2. துலாநிறை (சது.);; weight of a scale 3. நிறைகோல் (யாழ்.அக.);; balance. துலம்3 tulam, பெ. (n.) துலவம் பார்க்க (சங். அக.);;See. tulavam. துலம் tulam, பெ.(n.) கூரை அல்லது ஒட்டு விட்டில் மேற்கூரையைத் தாங்குவதற்காக எதிர் சுவர் இரண்டின் மீதும் படியுமாறுவைக்கப்பட்ட உறுதியான நெடுமரம்; a lengthywooden log placed on the top of the opposite walls so as to support the weight of the roof of that thatched or tiled house. [தூ-தூண்-தூலம்ஹ |
துலவம் | துலவம் tulavam, பெ. (n.) பருத்தி (சது.);; common cotton. |
துலா | துலா tulā, பெ. (n.) 1. நிறைகோல்; balance, steel-yard. 2. ஏற்றமரம் (வின்.);; well-sweep, picotah. 3. வண்டியின் ஏர்க்கால் (வின்);; single shaft of a cart or carriage. 4. துலாக்கட்டை 1 பார்க்க;see tulakkattai. 5. துலாம், 6 பார்க்க;see tulam. “துலாஞ் செயிரறப் போதிகை கிடத்தி” (கம்பரா.நகரப். 29);. 6. துலாவோரை (சூடா);; libra in the Zodiac. [துல் → துலா (வே.க.251);.] துலா tulā, பெ. (n.) 1. நிறைகோல்; balance, steel-yard. 2. ஏற்றமரம் (வின்.);; well-sweep, picotah. 3. வண்டியின் ஏர்க்கால் (வின்);; single shaft of a cart or carriage. 4. துலாக்கட்டை, 1 பார்க்க;See. {}. 5. துலாம், 6 பார்க்க;See. {}. “துலாஞ் செயிரறப் போதிகை கிடத்தி” (கம்பரா. நகரப். 29);. 6. துலாவோரை (சூடா.);; libra in the Zodiac. [துல் → துலா (வே. க. 251);.] துலா tulā, பெ. (n.) கிணற்றிலிருந்து நீர் இறைக்கும் ஏற்றக்கலம் piccotah. [துலை-துலா] |
துலாகாவரிசுநானம் | துலாகாவரிசுநானம் tulākāvarisunāṉam, பெ. (n.) துலை திங்களின் (ஐப்பசி மாதம்); சிறப்பு நாளில் காவிரியிற் செய்யப்படும் நீராட்டம்; bathing in the {} during the month of Aippaci, considered meritorious. |
துலாக்கடைக்கூரை | துலாக்கடைக்கூரை tulākkaḍaikārai, பெ. (n.) முக்கோண வடிவமான மரம் வைத்து இடப்பட்ட கூரை (கட்டட நாமா);; truss roof. [துலா + கடை + கூரை.] துலாக்கடைக்கூரை tulākkaḍaikārai, பெ. (n.) முக்கோண வடிவமான மரம் வைத்து இடப்பட்ட கூரை (கட்டட நாமா.);; truss roof. [துலா + கடை + கூரை] |
துலாக்கட்டை | துலாக்கட்டை tulākkaṭṭai, பெ. (n.) 1. திராவி; joist in a terraced house. 2. வண்டியச்சுக் கட்டை; cross-beam of a cart containing the axle. [துலா + கட்டை.] துலாக்கட்டை tulākkaṭṭai, பெ. (n.) 1. திராவி; joist in a terraced house. 2. வண்டியச்சுக் கட்டை; cross-beam of a cart containing the axle. [துலா + கட்டை] |
துலாக்கூலி | துலாக்கூலி tulākāli, பெ. (n.) வரி வகை (T.A.S. ii, 82.);; a kind of tax. |
துலாக்கொடி | துலாக்கொடி tulākkoḍi, பெ. (n.) ஏற்றம் இழுக்கும் கயிறு அல்லது கழை (J);; rope or pole attached to a well-sweep. [துலா + கொடி.] seventh month. 4. உத்தரக்கட்டை; main beam in the roof of a house. “செந்தினி மணித் துலாஞ் செறிந்த திண்சுவர்” (கம்பரா.நகரப்.30);. 5. துலாக் கட்டை; joist. 6. தூண் மேலுள்ள போதிகையின் கீழ் வாழைப்பூ வடிவிலமைந்த ஒப்பனையுறுப்பு (பெருங். உஞ்சைக். 37, 102, உரை);; ornamental portion in the capital of a pillar, shaped like plantain flower. 7. ஏற்றமரம்; well-sweep, picotah. 8. ஏறத்தாழ 100 பலம் எடையுள்ள ஒரு நிறை; bazar weight = l bullock load=100 palams, varying in different localities. 9. இருநூறு பலமுள்ள நிறை (நான். பால. 145);; a measure of weight=200 palams. 10. 5 வீசை கொண்ட நிறை (வேதா. சூ. 3, உரை);; a measure of weight = 5 viss. [துலா → துலாம்.] துலாக்கொடி tulākkoḍi, பெ. (n.) ஏற்றம் இழுக்கும் கயிறு அல்லது கழை (J);; rope or pole attached to a well-sweep. [துலா + கொடி] seventh month. 4. உத்தரக்கட்டை; main beam in the roof of a house. “செந்தினி மணித் துலாஞ் செறிந்த திண்சுவர்” (கம்பா.நகரப். 3௦);. 5. துலாக் கட்டை; joist. 6. தூண் மேலுள்ள போதிகையின் கீழ் வாழைப்பூ வடிவிலமைந்த ஒப்பனையுறுப்பு (பெருங். உஞ்சைக். 37, 102, உரை);; ornamental portion in the capital of a pillar, shaped like plantain flower. 7. ஏற்றமரம்; well-sweep, picotah. 8. ஏறத்தாழ 100 பலம் எடையுள்ள ஒரு நிறை; bazar weight = 1 bullock load=100 palams, varying in different localities. 9. இருநூறு பலமுள்ள நிறை (நான். பால. 145);; a measure of weight = 200 palams. 10. 5 வீசை கொண்ட நிறை (வேதா. சூ 3, உரை);; a measure of weight = 5 viss. [துவா → துலாம்] |
துலாதானம் | துலாதானம் tulātāṉam, பெ. (n.) துலா புருடதானம் பார்க்க;see {}. “சாற்றருந் துலாதானம்” (சிவரக.தேவர் முறை.19);. [Skt. }{ → த. துலாதானம்] |
துலாந்திரம் | துலாந்திரம் tulāndiram, பெ. (n.) நீர் முதலியவற்றை ஏனத்தில் (பாத்திரம்); இட்டு கயிற்றால் அந்த ஏனம் (பாத்திரம்); தீயிற்படும்படி செய்து காய்ச்சும் ஒரு கருவி. (வின்.);; a contrivance for boiling things. [Skt. {} + yantra → த. துலாந்திரம்] |
துலான் | துலான் tulāṉ, பெ. (n.) நிறைகோல்; balance. [துலாம் → துலான் (வ.மொ.வ. 180);.] துலான் tulāṉ, பெ. (n.) நிறைகோல்; balance. [துலாம் → துவான் (வ.மொ.வ. 180);.] |
துலாபாரம் | துலாபாரம் tulāpāram, பெ. (n.) 1. பார்ப்பானுக்குத் (பிராமணன்); தானம் செய்யும் பொருட்டு அரசன் போன்றோர் ஒரு தட்டில் பொன்னும் ஒரு தட்டிற் றாமுமாக இருந்து பொன்னிறுக்குஞ் சடங்கு; ceremony of weighing a great person like a king against gold, which is then offered as a gift to Brahmins. “துலாபுருடமண்டபங் கட்டித் துலாபாரந் தூக்கி” (கோயிலொ.12);. (I.M.P.Tj.412);. 2. துலா புருடதானம் பார்க்க;see {}. அவன் துலாபாரம் வாங்கினான். [Skt. {} → த. துலாபாரம்] |
துலாபாரவரி | துலாபாரவரி tulāpāravari, பெ. (n.) வரிவகை (S.I.I.vii,403);; a tax. [Skt. {} → த.துலாபாரம் + வரி] |
துலாபுருடதானம் | துலாபுருடதானம் tulāpuruḍatāṉam, பெ. (n.) ஒருவன் தனது நிறையுள்ள பொன்னைப் பார்ப்பானுக்குக் கொடுக்கும் கொடை (கோயிலொ.);; ceremonial gift of Brahmins of gold equal to a person’s weight. [Skt.tula+purusa → த. துலாபுருடன்+தானம்] |
துலாபுருடமண்டபம் | துலாபுருடமண்டபம் tulāburuḍamaṇḍabam, பெ. (n.) துலைபாரம் ஏறும் மண்டபம்; a hall where {}, is conducted. [Skt. {} → த. துலாபுருடன்+மண்டபம்] |
துலாபுருடம் | துலாபுருடம் tulāpuruḍam, பெ. (n.) துலாபுருடதானம் பார்க்க;see {}. “மூதறிவுடைய நீரார் மொழி துலாபுருடமென்பார்” (கூர்மபு.தான.19);. [Skt. {} → த. துலாபுருடம்] |
துலாப்பாயசம் | துலாப்பாயசம் tulāppāyasam, பெ. (n.) கோயில் படையலமுது (நைவேத்தியம்); வகை. (நாஞ்சி);; a kind of rice-preparation offered in temples. [Skt. {} → த. துலாப்பாயசம்] |
துலாமரம் | துலாமரம் tulāmaram, பெ. (n.) ஏற்றமரம்; well-sweep, picotah (செ.அக.);. [துலா + மரம்.] துலாமரம் tulāmaram, பெ. (n.) ஏற்றமரம்; well-sweep, picotah (செ.அக.); [துவா + மரம்] |
துலாம்பரம் | துலாம்பரம் tulāmbaram, பெ. (n.) 1. துலக்கம்; clearness;brightness, as of a lamp, gem, etc. துலாம்பரமாகத் தெரிகிறது. 2. வெளிப்படையாக; publicity. துலாம்பரமான செயல். [துலா + அம்பரம்.] துலாம்பரம் tulāmbaram, பெ. (n.) 1. துலக்கம்; clearness; brightness, as of a lamp, gem, etc. துலாம்பரமாகத் தெரிகிறது.2 வெளிப்படையாக; publicity. துலாம்பரமான செயல். [துலா + அம்பரம்] |
துலாவிசுவம் | துலாவிசுவம் tulāvisuvam, பெ. (n.) துலாம் ஒரையில் (ராசி); கதிரவன் புகுங்காலம்; autumnal equinoctial point whence the apparent course of the sun turns from north to south; the first point of libra. [Skt. {} → த. துலாவிசுவம்] |
துலி | துலி tuli, பெ. (n.) பெண்ணாமை (சங்.அக.);; female tortoise. துலி tuli, பெ. (n.) பெண்ணாமை (சங். அக.);; female tortoise. |
துலினி | துலினி tuliṉi, பெ. (n.) இலவு (சங்.அக.);; silk cotton tree. துலினி tuliṉi, பெ. (n.) இலவு (சங்.அக.);; silk- cotton tree. |
துலிபலை | துலிபலை tulibalai, பெ. (n.) துலினி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tulini. துலிபலை tulibalai, பெ. (n.) துலினி (யாழ். அக.); பார்க்க;See. {}. |
துலியாசனம் | துலியாசனம் tuliyācaṉam, பெ. (n.) செம்முருங்கை (மலை.);; red Indian laburnum. துலியாசனம் tuliyācaṉam, பெ. (n.) செம் முருங்கை (மலை.);; red Indian laburnum. |
துலுக்கச்செவ்வந்தி | துலுக்கச்செவ்வந்தி tulukkaccevvandi, பெ. (n.) செடி வகை (வின்.);; African marigold. [Skt. turuska → த. துலுக்கம்+செவ்வந்தி] |
துலுக்கன் | துலுக்கன் tulukkaṉ, பெ. (n.) துருக்கி நாட்டினன்; Mussalman, Turk. “டில்லீ சுவரனான துலுக்கன்” (கோயிலொ.21);. [Skt+ {} → த. துலுக்கன்] |
துலுக்கன்மொட்டை | துலுக்கன்மொட்டை tulukkaṉmoṭṭai, பெ. (n.) சதுரகிரி மலையின் நடுவில் இராம தேவர் வதிந்திருந்த பெருங்காடு; the dense forest in the centre of saduragiri hill where yacob alias Rama devar was living (சங்.அக.); துலுக்கன்மொட்டை tulukkaṉmoṭṭai, பெ. (n.) சதுரகிரி மலையின் நடுவில் இராம தேவர் வதிந்திருந்த பெருங்காடு; the dense forest in the centre of saduragiri hill where yacob alias Rama devar was living (சா.அக.);. |
துலுக்காணம் | துலுக்காணம் tulukkāṇam, பெ. (n.) 1. துருக்கித்(ஸ்);தானம் என்ற நாடு; Turkestan, as the original home of the Turks. “மக்க மராடந் துலுக்காண மெச்சி” (குற்றா.குற.60;1);; 2. துருக்க அரசாண்மை (ராஜ்யம்); (வின்.);; Muhammadan dominion. 3. கட்டரங்கு (சதுரங்கம்); விளையாட்டு வகை (வின்.);; a game of chess. 4. துருக்கத் தொடர்பானது(வின்.);; anything Turkish. [Skt. {} → த. துலுக்காணம்] |
துலுக்காணியம் | துலுக்காணியம் tulukkāṇiyam, பெ. (n.) துலுக்காவணம் பார்க்க;see {}. “இப்படித் துலுக்காணியமாக இருக்கும் நாளையில்” (மதுரைத்தல.பக்.2);. |
துலுக்காவணம் | துலுக்காவணம் tulukkāvaṇam, பெ. (n.) துருக்க அரசாட்சி; Muhammadan rule. “துலுக்காவணத்திலே அக்கினி பாதையால் சேதமாகையாலே” (கோயிலொ.138);. |
துலுக்கு | துலுக்கு1 dulukkudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. குலுக்குதல்; to make affected gestures, as in walking “சிக்கங் கரஞ்சேர்த்து வாளா துலுக்கு கின்றீர்” (பதினொ. ஆளு திருவந்.66);. 2. செருக்கி நடத்தல் (W);; to affect a proud gait, carry oneself proudly. துலுக்கு2 dulukkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) அசைத்தல்; to shake toss. துலுக்கு3 tulukku, பெ. (n.) அசைக்க (W.);: shaking or other gesticulation, especially of the head or body. துலுக்கு1 tulukku-, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. குலுக்குதல்; to make affected gestures, as in walking. “சிக்கங் கரஞ்சேர்த்து வாளா துலுக்கு கின்றீர்” (பதினொ. ஆளு. திருவந். 66);. 2. செருக்கி நடத்தல் (W);; to affect a proud gait, carry oneself proudly. துலுக்கு2 tulukku-, செ.குன்றாவி. (v.t.) அசைத்தல்; to shake toss. துலுக்கு3 tulukku, பெ. (n.) அசைக்க (W.);; shaking or other gesticulation, especially of the head or body. |
துலுக்குக்கற்றாழை | துலுக்குக்கற்றாழை tulukkukkaṟṟāḻai, பெ. (n.) மக்கிக் கற்றாழை; scarlet flowered aloe (சா.அக.);. துலுக்குக்கற்றாழை tulukkukkaṟṟāḻai, பெ. (n.) மக்கிக் கற்றாழை; scarlet flowered aloe (சா. அக.); |
துலுக்குச்செவ்வந்தி | துலுக்குச்செவ்வந்தி tulukkuccevvandi, பெ. (n.) துருக்கித் தேசத்துச் சாமந்தி; Turkish chamomile. (சா.அக.);. துலுக்குச்செவ்வந்தி tulukku-c-cevanti, பெ. (n.) துருக்கித் தேசத்துச் சாமந்தி; Turkish chamomile. (சா.அக.);. |
துலுங்கு-தல் | துலுங்கு-தல் duluṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) அசைதல்; to shake, toss. “இரண்டு பாடுந் துலுங்காப் புடைபெயரா” (திவ். பெரியாழ். 3, 6, 9);. [ஒருகா. துளங்கு → துலுங்கு-.] துலுங்கு-தல் duluṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) அசைதல்; to shake, toss. “இரண்டு பாடுந் துலுங்காப் புடைபெயரா” (திவ். பெரியாழ். 3, 6, 9);. [ஒருகா. துளங்கு → துலுங்கு-] |
துலுசீட்டு | துலுசீட்டு tulucīṭṭu, பெ. (n.) 1. நினைவுக் குறிப்புச் சீட்டு; a chit containing any mcmoran dum. 2. பயிரிடுங் குடிகள் பட்டா கிடைப்பதற்குமுன் பெற்றுக் கொள்ளும் சீட்டு; memoranda given to ryots who take up lands for cultivation serving as voucher until a formal patta is granted (செ.அக.);. |
துலை | துலை1 dulaidal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) தொலை1 பார்க்க;to perish. [தொலை-தல் → துலை-தல்.] துலை2 tulaittal, 1 செ.கு.வி. (v.i.) தொலை2 பார்க்க;see tolai. [தொலை-த்தல் → துலை-த்தல்.] துலை3 tulai, பெ. (n.) 1. தொலைதூரம்; distance, great distance. 2. தொலைதூரத்து நாடு; distant region. “வெகு துலைகள் சுற்றினு மமைந்தமடர் பான்றி வருமோ” (குமரேச. சத. 46);. [தொலை → துலை.] துலை4 tulai, பெ. (n.) 1. நிறைகோல்; steelyard. “ஞான மாத்துலை” ((ஞான. 31, 11);. 2. துலை யோரை; libra in the zodiac. “இடப மரிதுலை வான்கடகம்” (சிலப். 3, 123, உரை);. 3. ஒரு வகைக் கொடை; a kind of donation. “மருவுந் துலையாத யாமே வருகொடை” (சேதுபு. அனுமகுண். 8);. 4. 100 பலங்கொண்ட நிறை (தைலவ. தைல. 14);; a measure of weight = 100 palams. 5. நிறை; weight. 6. ஒப்பு; resemblance, equality. “தோல்வி துலையல்லார் கண்ணுங் கொலில்” (குறள்.986);. 7. ஏற்றமரம் (அக.நி.);; well-sweep, picotah. 8. துலைக்கிடங்கு பார்க்க;see tulai-k-kidangu. 9. மடைமுகம் (யாழ்.அக.);; flood- gate. 10. தோட்டம் (அக.நி.);; garden. [தொலை → துலை.] துலை1 dulaidal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) தொலை1 பார்க்க; to perish. [தொலை-தல் → துலை-தல்] துலை2 tulaittal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) தொலை2 பார்க்க;See. tolai. [தொலை-த்தல் → துலை-த்தல்] துலை3 tulai, பெ. (n.) 1. தொலைதூரம்; distance. great distance. 2. தொலைதூரத்து நாடு; distant region. “வெகு துலைகள் சுற்றினு மமைந்தமடர் பான்றி வருமோ” (குமரேச. சத. 46);. [தொலை → துலை] துலை4 tulai, பெ. (n.) 1. நிறைகோல்; steelyard “ஞான மாத்துலை” (ஞானா. 31, 11);. 2. துலை யோரை; libra in the zodiac. “இடப மரிதுலை வான்கடகம்” (சிலப். 3, 123, உரை);. 3. ஒரு வகைக் கொடை; a kind of donation. “மருவுந் துலையாத யாமே வருகொடை” (சேதுபு. அனுமகுண். 8);. 4. 100 பலங்கொண்ட நிறை (தைலவ. தைல. 14);; a measure of weight = 100 palams. 5. நிறை; weight. 6. ஒப்பு; resemblance; equality. “தோல்வி துலையல்லார் கண்ணுங் கொலில்” (குறள். 986);. 7. ஏற்றமரம் (அக.நி.);; well-sweep, picotah. 8. துலைக்கிடங்கு பார்க்க;See. {}. 4. மடைமுகம் (யாழ்.அக.);; flood- gate 10. தோட்டம்b (அக.நி.);; garden. [தொலை → துலை] |
துலைக்கட்டு | துலைக்கட்டு tulaikkaṭṭu, பெ. (n.) துலைக் கிடங்கின்மேலுள்ள கட்டடம்; Structure over tulai-k-kidangu (செ.அக.);. துலைக்கட்டு tulaikkaṭṭu, பெ. (n.) துலைக் கிடங்கின்மேலுள்ள கட்டடம்; structure over {} (செ.அக.); |
துலைக்கிடங்கு | துலைக்கிடங்கு tulaikkiḍaṅgu, பெ. (n.) கிணற்றிலிருந்து இறைத்த தண்ணீர் தங்கும் இடம் (வின்.);; a wide plot of ground where water baled from a well is stored. [துலை + கிடங்கு.] துலைக்கிடங்கு tulaikkiḍaṅgu, பெ. (n.) கிணற்றிலிருந்து இறைத்த தண்ணீர் தங்கும் இடம் (வின்.);; a wide plot of ground where water baled from a well is stored. [துலை + கிடங்கு] |
துலைக்குழி | துலைக்குழி tulaikkuḻi, பெ. (n.) துலைப் பள்ளம் பார்க்க;see tulai-pallam. [துலை + குழி.] துலைக்குழி tulaikkuḻi, பெ. (n.) துலைப் பள்ளம் பார்க்க;See. {}. [துலை + குழி] |
துலைத்தாலம் | துலைத்தாலம் tulaittālam, பெ. (n.) துலைநா பார்க்க;see tulai-na. “துலைத்தால மன்ன தனிநிலை” (கம்பரா.மந்தரை.19);. [துலை + தாலம்.] துலைத்தாலம் tulaittālam, பெ. (n.) துலைநா பார்க்க;See. {}. “துலைத்தால மன்ன தனிநிலை” (கம்பரா. மந்தரை. 19);. [துலை + தாலம்] |
துலைநா | துலைநா tulainā, பெ. (n.) தராசு முள்; pointer in a balance. (செ.அக.);. [துலை + நா.] துலைநா tulainā, பெ. (n.) தராசு முள்; pointer in a balance. (செ.அக.); [துலை + நா] |
துலைப்படு-த்தல் | துலைப்படு-த்தல் tulaippaḍuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.) அகலவகற்றுதல்; to send away. “தலைப் படுவேன் றுலைப்படுப்பான் தருக்கேன்மினே” (தேவா.718, 4);. [துலை + படு-.] துலைப்படு-த்தல் tulaippaḍuttal, செ.குன்றாவி. (v.t.) அகலவகற்றுதல்; to send away. “தலைப் படுவேன் றுலைப்படுப்பான் தருக்கேன்மினே” (தேவா.718,4);. [துலை + படு-,] |
துலைப்பள்ளம் | துலைப்பள்ளம் tulaippaḷḷam, பெ. (n.) ஏற்றச் சாலிலிருந்து நீர்கொட்டும் பள்ளம்; a pit where the baled water is discharged from a bucket. (செ.அக.);. [துலை + பள்ளம்.] துலைப்பள்ளம் tulaippaḷḷam, பெ. (n.) ஏற்றச் சாலிலிருந்து நீர்கொட்டும் பள்ளம்; a pit where the baled water is discharged from a bucket. (செ.அக); [துலை + பள்ளம்] |
துலைமாந்தம் | துலைமாந்தம் tulaimāndam, பெ. (n.) மாந்த வகை (பாலவா. 298);; a kind of convulsive. [துலை + மாந்தம்.] துலைமாந்தம் tulaimāndam, பெ. (n.) மாந்த வகை (பாலவா. 298);; a kind of convulsive. [துலை + மாந்தம்] |
துலைமுகம் | துலைமுகம் tulaimugam, பெ. (n.) துலைக்கிடங்கு பார்க்க (யாழ்.அக.);;see tulai-k-kidangu. [துலை + முகம்.] துலைமுகம் tulai-mukam, பெ. (n.) துலைக்கிடங்கு பார்க்க (யாழ். அக.);, see {}. [துலை + முகம்] |
துலையேறு-தல் | துலையேறு-தல் dulaiyēṟudal, செ.கு.வி. (v.i.) துலைத் தட்டுக் கொடைச் சடங்கில் துலைத் தட்டிலேறுதல்; to mount the scale-pan to perform tulai-t-tattu-cadangu. “இரவியை யரவு தீண்டிற் பொற்றுலை யேறல் நன்காம்” (கூர்மபு. தானமுரை.20);. [துலை + ஏறு-.] துலையேறு-தல் dulaiyēṟudal, செ.கு.வி. (v.i.) துலைத் தட்டுக் கொடைச் சடங்கில் துலைத் தட்டிலேறுதல்; to mount the scale-pan to perform tulai-t-{}. “இரவியை யரவு தீண்டிற் பொற்றுலை யேறல் நன்காம்” (கூர்மபு. தானமுரை. 2௦);. [துலை + ஏறு-,] |
துலையோடு-தல் | துலையோடு-தல் dulaiyōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) தண்ணீரிறைப்பதற்குத் துலாமரத்திலேறி மிதித்தல்; to pass up and down the pocotah in baling water. [துலை + போடு-.] துலையோடு-தல் dulaiyōṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) தண்ணீரிறைப்பதற்குத் துலாமரத்திலேறி மிதித்தல்; to pass up and down the pocotah in baling water. [துலை + போடு-] |
துலைவாய் | துலைவாய் tulaivāy, பெ. (n.) துலைக்கிடங்கு (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tulai-k-kidangu. [துலை + வாய்.] துலைவாய் tulaivāy, பெ. (n.) துலைக்கிடங்கு (யாழ்.அக.); பார்க்க;See. {}. [துலை + வாய்] |
துலைவாய்க்குழி | துலைவாய்க்குழி tulaivāykkuḻi, பெ. (n.) துலைப்பள்ளம் பார்க்க;see tulai-p-pallam. [துலைவாய் + குழி.] துலைவாய்க்குழி tulaivāykkuḻi, பெ. (n.) துலைப்பள்ளம் பார்க்க;See. {}. [துலைவாய் + குழி] |
துல்லம் | துல்லம் tullam, பெ. (n.) பேரொலி (சது.);; Din, roar, great noise. (செ.அக.);. துல்லம் tullam, பெ. (n.) பேரொலி (சது.);; Din, roar, great noise. (செ.அக.); |
துல்லிகை | துல்லிகை tulligai, பெ.(n.) வழக்கற்றுப்போன ஓர் இசைக்கருவி; a musical instrument not extant. [துல்-துல்லிகை] |
துல்லிமை | துல்லிமை tullimai, பெ. (n.) மேன்மை; superiority (சா.அக.);. |
துல்லியக்கடைசல்இயந்திரம் | துல்லியக்கடைசல்இயந்திரம் tulliyakkaḍaisaliyandiram, பெ. (n.) துல்லியமான கடைசல் வேலைப்பாடுகளைச் செய்வதற்கேற்ற சிறிய மேசைக் கடைசல் இயந்திரம்; [துல்லியம் + கடைசல் + இயந்திரம்.] துல்லியக்கடைசல்இயந்திரம் tulliyakkaḍaisaliyandiram, பெ. (n.) துல்லியமான கடைசல் வேலைப் பாடுகளைச் செய்வதற்கேற்ற சிறிய மேசைக் கடைசல் இயந்திரம்;(எந்.); precesion lathe. [துல்லியம் + கடைசல் + இயந்திரம்] |
துல்லியசாணை | துல்லியசாணை tulliyacāṇai, பெ. (n.) இயந்திரக் கூறுகளின் நுண்ணிடை வேறு பாட்டளவு மிகவும் நெருக்கமாக இருக்கக் கூடிய இயந்திரச் சாணை; precesion grinding. (அறி. களஞ்);. [துல்லிம் + சாணை.] துல்லியசாணை tulliyacāṇai, பெ. (n.) இயந்திரக் கூறுகளின் நுண்ணிடை வேறு பாட்டளவு மிகவும் நெருக்கமாக இருக்கக் கூடிய இயந்திரச் சாணை; precesion grinding. (அறி. களஞ்);. [துல்லியம் + சாணை] |
துல்லியபானம் | துல்லியபானம் tulliyapāṉam, பெ. (n.) பலர் ஒன்று சேர்ந்துக் குடித்தல்; drinking all together (சா.அக.);. துல்லியபானம் tulliyapāṉam, பெ. (n.) பலர் ஒன்று சேர்ந்துக் குடித்தல்; drinking all together. (சா.அக.);. |
துல்லியம் | துல்லியம் tulliyam, பெ. (n.) 1. ஒப்பு; similitude, resemblance, equality. “அவனுக்கு இவன் துல்லியம்” (தத்துவப். அளவை. 3, உரை);. 2. மிகச் சரியானது; accuracy, exactness. துல்லியமாய்ச் சொன்னான். 3. ஒப்பக் கையெழுத்து; sign-manual. “அரசரின் துல்லியஞ் சார்த்தின தீட்டு” (நாஞ்.);. [துல் → துல்லியம் (வே.க.251);. துல்லியம் tulliyam, பெ. (n.) 1. ஒப்பு; similitude, resemblance, equality. “அவனுக்கு இவன் துல்லியம்” (தத்துவப். அளவை. 3, உரை);. 2. மிகச் சரியானது; accuracy, exactness. துல்லியமாய்ச் சொன்னான். 3. ஒப்பக் கையெழுத்து; sign- manual. “அரசரின் துல்லியஞ் சார்த்தின தீட்டு” (நாஞ்.);. [துல் → துல்லியம் (வே. க. 251);] |
துளக்கம் | துளக்கம்1 tuḷakkam, பெ. (n.) 1. அசைவு; shaking, waving, motion. 2. மனக்கலக்கம்; agitation of mind. “துளக்கமிலாதவர் தூய மனத்தார்” (நாலடி.189);. 3. அச்சம்; fear, dread. 4. குறைகை; dwindling. [துளங்கு → துளக்கம்.] துளக்கம்2 tuḷakkam, பெ. (n.) 1. ஒளி; brightness, splendour, gloss, lustre. 2. விளக்கு என்னும் 15ஆவது நான்மீன் (பிங்.);; the 15th naksatra. [துள் → துளகு → துளங்கு → துளக்கு → துளக்கம்.] |
துளக்கு | துளக்கு1 duḷakkudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.i.) 1. அசைத்தல்; to move, shake, nod. “திருமுடி துளக்கி நோக்கி” (சீவக.1881);. 2. வணங்குதல்; to bow. “முனைவற்றொழுது முடிதுளக்கி” (சீவக. 2357);. [துல் → துலர் → துளங்கு → துளக்கு.] துளக்கு2 tuḷakku, பெ. (n.) 1. அசைவு; shaking. “துளக்கிலா விளக்கை” (தேவா.13, 6); 2. வருத்தம்; grief, sorrow. ‘மாமயிலாடி நாடகத் துளக்குறுத் தனவே’ (சீவக. 1560);. [துளங்கு → துளக்கு.] துளக்கு3 duḷakkudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.i.) விளக்குதல் (யாழ்.அக.);; to polish. ம. துளக்கு [துலக்கு → துளக்கு-.] |
துளங்கு | துளங்கு1 duḷaṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. அசைதல்; to move, to sway from side to side, as an elephant, to shake. “துளங்கிமில் நல்லேற்றினம்” (கலித்.106);. 2. வருந்துதல்; to be perturbed. “துளங்கா தாங்கவ ளுற்றதை யுரைத்தலும்” (மணி. 22, 8);. 3. நிலைகலங்குதல்; to be uprooted. “கடிமரந் துளங்கிய காவும்” (புறநா.23);. 4. தளர்தல்; to droop. ‘சுடுகணை மருதலோடுந் துளங்கினான்’ (கம்பரா. முதற்போ.132);. 5. ஒலித்தல்; to sound. ‘சிறு சதங்கை துளங்க வார்த்தார்’ (பிரபுலிங். மாயை. பூசை.45);. [துல் → துலம் → துளம் → துளங்கு- (மு.தா.147);.] துளங்கு2 duḷaṅgudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) ஒளிர்தல்; to shine, to be bright, luminous, to radiate. “துளங்கு மிளம்பிறை யாளன்” (தேவா. 88, 10);. [துலக்கு → துளங்கு-.] |
துளங்கொளி | துளங்கொளி tuḷaṅgoḷi, பெ. (n.) மிக்க ஒளி (வின்.);; dazzling, brightness. 2. சுழல் என்னும் 18ஆவது நாண்மீன்; the 18th naksatra. “நங்கம்பனை துளங்கொளி புரட்டாதி” (இலக்.27, 79);.] [துளங்கு → துளங்கொளி (மு.தா.147);.] |
துளசி | துளசி tuḷasi, பெ. (n.) 1. திருத்துழாய்; sacred basil. 2. குழிமிட்டான்; rough basil (செ.அக.);. ‘துளசிக்கு மணமும் முள்ளுக்குக் கூர்மையும் முளைக்கிற போதே தெரியும்’ (பழ.);. |
துளசிதீர்த்தம் | துளசிதீர்த்தம் tuḷasitīrttam, பெ. (n.) திருமால் வழிபாட்டின் பின் அடியார்களுக்கு வழங்கும் திருத்துழாயும் தூநீறும்; tulaci leaves and consecrated water presented as offering to the idol in a Visnu temple and distributed to worshippers. [துளசி + தீர்த்தம்.] |
துளசிமடம் | துளசிமடம் tuḷasimaḍam, பெ. (n.) துளசி மாடம் பார்க்க;see tulaci-mădam (செ.அக.);. [துளசி + மடம்.] |
துளசிமணி | துளசிமணி tuḷasimaṇi, பெ. (n.) மாலிய அடியார் அணிந்து கொள்ளத் திருத்துழாய்க் கட்டையைக் கடைந்து உண்டாக்கிய மணி; beads made up of tulaci, worn by vaisnava devotees (செ.அக.);. [துளசி + மணி.] |
துளசிமாடம் | துளசிமாடம் tuḷasimāṭam, பெ. (n.) பூசிக்கப்படும் துளசிச் செடியைக் கொண்ட மேடை; a raised construction on which a tulaci plant is set up for worship (செ.அக.);. [துளசி + மாடம்.] |
துளசிமாலை | துளசிமாலை tuḷasimālai, பெ. (n.) துளசி இலைக் கொத்து அல்லது துளசிமணியாற் செய்யப்பட்ட மாலை; garland of tulaci leaves or beads. [துளசி + மாலை.] |
துளசிலம்மா கதைப்பாடல் | துளசிலம்மா கதைப்பாடல் duḷasilammākadaippāṭal, பெ.(n.) கோவைப் பகுதி இருளர்களிடம் புழக்கத்தில் உள்ள ஒரு கதைப்பாடல்; a dialogue combined song of the Irulas of Coimbatore. [துளசில்+அம்மை+கதை+பாடல்] |
துளபமௌலியன் | துளபமௌலியன் tuḷabamauliyaṉ, பெ. (n.) துளசி மாலையை முடியிலணிந்த திருமால் (பிங்.);; Tirumal, as wearing a tulaci wreath. [துளவம் + மௌலியன் → துளப மௌலியன்.] |
துளபம் | துளபம் tuḷabam, பெ. (n.) துளசி பார்க்க;see tulaci. “துளபத் தொண்டாய தொல்சீர்” (திவ். திருமாலை.45);. [துளவம் → துளபம் (வ.மொ.வ. 182);.] |
துளப்பு | துளப்பு tuḷappu, பெ. (n.) வயிறு; belly. “பாழியிற் பிணங்களும் துளப்பெழப்படுத்தியே” (தக்கயாகப்.376);. |
துளம் | துளம் tuḷam, பெ. (n.) மாதுளை; common pomegranate. “துளம்படு முறுவல் தோழியர்க் கருளாள்” (திவ்.பெரியதி. 2, 7, 2);.. [மாதுளம் → துளம்.] துளம்2 tuḷam, பெ. (n.) மயிலிறகினடி; root of peacock’s feather (திவ்.பெரியதி.2, 7, 2, வ்யா);. |
துளம்பிக்கிரி | துளம்பிக்கிரி tuḷambikkiri, பெ. (n.) ஆதொண்டை (மலை.);; thorny caper. |
துளர் | துளர்1 tuḷartal, 4 செ.குன்றாவி. (v.t.) நில முதலியவற்றைக் கொத்துதல்; to hoc. “கணவன் புனந்துளர்ந்து வித்தி” (குறுந்.214);. [துளம் → துளர்-தல் (வ.மொ.வழு.41);.] துளர்2 tuḷartal, செ.கு.வி. (v.i.) மணம் முதலியன வீசுதல்; to spread, as fragrance. ‘துளருஞ் சந்தனச் சோலைக ளுடலாம்… குளிர் நாற்றமே’ (சூளா.இரத.5);. [துளம் → துளர்-தல் (வ.மொ.வழு. 4);.] துளர்3 tuḷar, பெ. (n.) பயிரின் களை; weeds. “தொடுப் பெறிந் துழுத துளர்படு துடவை” (பெரும்பாண்.201);. துளர்4 tuḷar, பெ. (n.) களைகொட்டு (திவ். பெரியதி. 8, 7, 3);; weeding hook. |
துளவன் | துளவன் tuḷavaṉ, பெ. (n.) 1. திருமால்; Tirumāl. “துளவ துளவ வெனச் சொல்லுஞ்சொற் போச்சே” (அட்டப். பிள்ளைப்பெரு. சரித். பக். 6);. 2. ஒரு வகைச் செய்ந்நஞ்சு (யாழ்.அக.);; a prepared arsenic. [துளவு → துளவன்.] |
துளவம் | துளவம்1 tuḷavam, பெ. (n.) துளசி பார்க்க;see tulaci. “தொடையொத்த துளவமுங் கூடையும் பொலிந்து” (திவ். திருப்பள்ளி.10);. [துள → துளவம் (வ.மொ.வ.182);.] |
துளவி | துளவி tuḷavi, பெ. (n.) திப்பிலி (மலை);; long pepper. |
துளவு | துளவு tuḷavu, பெ. (n.) துளசி பார்க்க (சூடா);;see tulaci. “கள்ளணி பசுந்துளவினவை” (பரிபா. 15, 84);. [துளம் → துளவு.] |
துளவை | துளவை1 tuḷavai, பெ. (n.) தொளை (யாழ்.அக.);; hole, orifice. [துள் → துள → துளவை (வே.க.274);.] துளவை2 tuḷavai, பெ. (n.) துழவை பார்க்க;see tulavai. [துள் → துள → துளவை.] |
துளாரி | துளாரி tuḷāri, பெ. (n.) நெய்வோர் கருவியுளொன்று (யாழ்.அக.);; a weaver’s instrument. |
துளி | துளி1 tuḷittal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. சொட்டுதல்; to drip, fall in drops, as rain, as tears, as honey; to trickle down. “மதுவுந் துளிக்குஞ் சோலை” (தேவா.395, 4);. 2. மழை பெய்தல்; to rain. “மங்கு லற்கமொடு பொங்குடி துளிப்ப” (அகநா.235);. [துள் → துளி → துளி-த்தல்.] துளி2 tuḷittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) துளியாய்த் தெளித்தல்; to sprinkle, let fall in drops. [துள் → துளி → துளி-த்தல்.] துளி3 tuḷi, பெ. (n.) 1. துளிக்கை (பிங்.);; raining, dripping. 2. திவலை (பிங்.);; rain drop, globule of water. 3. மழை (பிங்.);; rain. “துளியனுழந்த தோய்வருஞ் சிமைதொறும்” (பரிபா 7, 13);. 4. சொட்டளவு; minim, drop, as a measure. “மருந்தில் எத்தனைத் துளி விட்டுக் கொடுக்க வேண்டும்”. 5. சிறிதளவு; pinch. ‘அம்மருந்தில் துளி சொடு’. 6. நஞ்சு; poison. “துளிமண்டி யுண்டு நிறம்வந்த கண்டன்” (தேவா. 36, 1);. [துள் → துள்ளி → துளி.] துளி4 tuḷi, பெ. (n.) பெண்ணாமை (பிங்.);; female tortoise. [துள்ளி → துளி.] |
துளிதம் | துளிதம் duḷidam, பெ. (n.) 1. திருநீறு (வின்);; the sacred ashes. 2. பொடியானது; dust, that which is reduced to powder. [தூளி → தூளிதம்.] |
துளிமட்டம் | துளிமட்டம் tuḷimaṭṭam, பெ. (n.) தரைமட்டம் (யாழ்.அக.);; ground-level. [தூளி + மட்டம்.] |
துளிமழை | துளிமழை tuḷimaḻai, பெ. (n.) திவலையாய்ச் சொரியும் மழை; drizzling. |
துளிர் | துளிர்1 tuḷirttal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. தளிர்த்தல்; to bud, sprout, shoot, put forth leaves. 2. செழித்தல்; to prosper, thrive. தெ. தளிர்சு; க. தெளிர்;ம. துளிர்க்க [துள் → துளிர் → துளிர்-த்தல்.] துளிர்2 tuḷir, பெ. (n.) தளிர்; bud, sprout, young leaf, tender foliage. “நாறுநரந்தைத் துளிருங் கலவி” (தேவா. 403, 6);. |
துளிர்க்கெண்டை | துளிர்க்கெண்டை tuḷirkkeṇṭai, பெ. (n.) பாற்கெண்டை; white mullet. |
துளு | துளு tuḷu, பெ. (n.) துளுவம் பார்க்க;see tuluvam. “தோகைக் காவிற் றுளுநாட்டன்ன” (அகநா.15);. [துள் → துளு.] |
துளுப்பிடு-தல் | துளுப்பிடு-தல் duḷuppiḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.) கலக்குதல்; to stir up. “குன்றிற் சுருங்கட றுளுப்பிட் டாங்கு” (சீவக.1112); (செ.அக.);. [துள் → துளு → துளும்பு – துளுப்பிடு-தல் (வே.க.276);. |
துளும்பு | துளும்பு1 duḷumbudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) 1. அசைதல்; to shake, to be agitated. “வம்பிற் றுளும்புமுலை வாணெடுங்கண் மடவார்” (சீவக. 186);. 2. ததும்பு-தல்; to brim over, overflow; to fill, as tears in the eyes. “துளும்பு கண்ணிருண் மூழ்கி” (திருவிளை. மாணிக்க துதி);. 3. துள்ளுதல் (சூடா.);; frisk. 4. திமிறுதல் (சூடா.);; to struggle and qrench, oneself away. 5. விளங்குதல்; to sparkle, glitter, shine. “உவாக்கண்மீ – தேவரிற் றுளிம்பினார்” (சூளா. தூது.73);. 6. இளகுதல் (சீவக. 3063, உரை);; to melt. 7. மேலெழுதல்; to rise up, to come to the surface. “நீர் துளும்ப” (சீவக.1674);. 8. வருந்துதல்; to be troubled. “உயர்சந்தனத் தொழுதிக் குன்றந் தளும்பச் சென்று” (சீவக. 3063);. 9. மிகுதல்; to abound. “துளும்பு மேன்மையிற் பொலிந்தது தொண்டைநன் னாடு” (காஞ்சிப்பு. நாட்டுப்.35);. [துள் → துளும்பு → துளும்பு- (மு.தா.68);.] துளும்பு2 duḷumbudal, செ.கு.வி. (v.i.) ஒளிர்தல்; to shine, to irradiate. “மருளிநின்று துளும்புவே” (தக்கயாகப். 254);. [துள் → துளும்பு → துளும்பு-, (மு.தா.68);.] |
துளுவன் | துளுவன் tuḷuvaṉ, பெ. (n.) வாழைவகை; a kind of plantain. ‘துளுவன்பழம்’. |
துளுவம் | துளுவம் tuḷuvam, பெ. (n.) 1. பண்டைய ஐம்பத்தாறு நாடுகளுள் கன்னட நாட்டிற்குத் தெற்கிலுள்ள நாடு; the tulu country on the west coast, south of kannada, one of 56 country. “சொங்கணத் துளுவங் குடகம்” (நன். 272, மயிலை);. 2. பதிணென் மொழிகளுள் துளுவத்தில் வழங்கும்மொழி (நன்.273, உரை);; the Tuluva language, one of patinenmoli, q.v. [துளு → துளுவம்.] |
துளுவவேளாளர் | துளுவவேளாளர் tuḷuvavēḷāḷar, பெ. (n.) துளுவ நாட்டிலிருந்து வந்து தொண்டை மண்டலத்தில் குடியேறிய வேளாள வகையார்; a sub-division of véäläs of Tondaimandalam who migrated from the Tulu country. [துளுவம் + வேளாளர்.] |
துளை | துளை2 tuḷaittal, 1 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. துளையிடுதல்; to make hole, bore, drill, punch. 2. ஊடுருவுதல்; to pierce, as with an arrow. 3. வருத்துதல்; to torment, tease. “எப்பொழுதுமாக அவனைத் துளைக்கிறான்”. 3. செயற்பாடு உசாவுதல்; to demand particulars or details. செலவுக்கணக்கு அவனைத் துளைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. [துள் → துளை-, (வே.க.279);.] துளை tuḷai, பெ. (n.) 1. புழை (பிங்.);; hole, orifice, aperture, perforation. “ஆடமைக் குயின்ற வவிர்துளை” (அகநா. 82);. 2. உட்டொளை; hollow, as of a tube. 3. மூங்கில் (பிங்.);; bamboo. 4. வாயில் (வின்.);; gateway, passage. 5. சுருட்சி; curl, as of hair. “துளையார் கருமென் குழ லாய்ச்சியர்” (திவ். பெரியதி. 3, 8, 8);. 6. வயிரக் குற்றங்களுளொன்று; a flaw in diamond. “துளைகறி விந்து. காகபாதம்” (சிலப். 14, 180, உரை);. ம. துள; தெ. தொள; க. தொள;து. தொளு [துள் → துளை (வே.க.279);.] |
துளை-தல் | துளை-தல் duḷaidal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) 1. நீரில் விளையாடுதல்; to dispart in water; to dive. “ஆனந்த வெள்ளத் துறையிலே படிந்து மூழ்கித் துளைந்து” (தாயு. வர்பனேன். 2);. 2. அழுந்திக் கிடத்தல்; to be immersed. குடும்பக்கூத்துட்டுளைந்து (தாயு. சொல்லற்.7);. [துள் → துளை-.] |
துளைக்கயிறு | துளைக்கயிறு tuḷaikkayiṟu, பெ. (n.) பலகை ஒட்டைகளின் வழியாய்ச் செல்லுங் கயிறு (டப்புக்கயிறு);; rope passing through the holes at the extremities of a log. (M.Navi.);, [துளை+கயிறு] |
துளைக்கருவி | துளைக்கருவி tuḷaikkaruvi, பெ. (n.) இசைக்குரிய கருவி ஐந்தனுள் உட்டொளையுள்ள வாச்சியம் (பிங்.);; wind instrument, one of five karuvi. [துளை + கருவி.] |
துளைக்கும் புழு | துளைக்கும் புழு tuḷaikkumbuḻu, பெ.(n.) துளை இடும் பூச்சி; boring worm. [துளைக்கும்+புழு] |
துளைக்கை | துளைக்கை tuḷaikkai, பெ. (n.) தும்பிக்கை (யாழ்.அக.);; elephant’s trunk. [துளை + கை.] |
துளைச் சிறுதாரை | துளைச் சிறுதாரை tuḷaicciṟutārai, பெ.(n.) ஒரு வகையான இசைக்கருவி; a musical instrument. [துளை+சிறு+தாரை] |
துளைச்செவி | துளைச்செவி tuḷaiccevi, பெ. (n.) 1. உட்செவி; organ of hearing;internal ear. 2. உட்செவியுள்ள விலங்கு; an animal with an internal ear only, one of the two great classes of animals according to the Hindus. [துளை + செவி.] |
துளைநிறை | துளைநிறை tuḷainiṟai, பெ. (n.) துளைப்பொன் பார்க்க;see tulai-p-pon. “பொன்துளைநிறை.. முப்பத்து முக்கழஞ்சும்” (S.I.I.I.140);. [துளை + நிறை.] |
துளைநிறைசெம்பொன் | துளைநிறைசெம்பொன் tuḷainiṟaisemboṉ, பெ. (n.) துளைப்பொன் பார்க்க;see tulai-p-pon. “செம்பொன் பதின்கழஞ்சு” (S.I.I.I.85);. [துளை + நிறை + செம்பொன்.] |
துளைநிறைபொன் | துளைநிறைபொன் tuḷainiṟaiboṉ, பெ. (n.) துளைப்பொன் பார்க்க;see tulai-p-pon. d.M.PCg. 200). [துளை + நிறை + பொன்.] |
துளைப்பு | துளைப்பு tuḷaippu, பெ. (n.) 1. துளைக்கை; drilling, perforating. 2. இடைவிடாத் தொந்தரவு; frequent molestation, ceaseless annoyance. [துள் → துளை → துளைப்பு.] |
துளைப்பொன் | துளைப்பொன் tuḷaippoṉ, பெ. (n.) புடமிடப்பட்டு வழங்கும் மாற்றுயுர்ந்த தங்கம் (I.M.P.Tj. 138); (பெருங். இலாவண.6, 63);; refined gold of superior quality. [துளை + பொன்.] |
துளைமேழி | துளைமேழி tuḷaimēḻi, பெ.(n.) கைப்பிடியில் துளையிட்டிருக்கும் மேழி; wodden handhold of plough with hole. [துளை+மேழி] |
துளையம் | துளையம் tuḷaiyam, பெ. (n.) நீரில் துளைகை; disporting in water. “வெள்ளநீர்த் துளைய மாடி”( குமர. பிர. முத்துக். பிள். 52);. [துள் → துளை → துளையம் (வே.க. 275);.] |
துளையரியம் | துளையரியம் tuḷaiyariyam, பெ. (n.) ஊதுகொம்பு (யாழ்.அக.);; trumpet horn. [துளை + அரியம்.] |
துளைவண்டு | துளைவண்டு tuḷaivaṇṭu, பெ. (n.) வண்டுவகை; borer, a beetle. [துளை + வண்டு.] |
துள் | துள் tuḷ, பெ. (n.) துள்ளு பார்க்க;see tullu. [துல் → துள் (வே.க.253);.] |
துள்ளத்துடி-த்தல் | துள்ளத்துடி-த்தல் tuḷḷattuḍittal, செ.கு.வி. (v.i.) மிகுதுயரால் வருந்துதல்; to suffer from extreme anguish (செ.அக.);. [துள்ளல் + துடி-த்தல்.] |
துள்ளம் | துள்ளம் tuḷḷam, பெ. (n.) சிறுதுளி; little drop of water. “கண்ணநீர்கள் துள்ளஞ் சோர” (திவ். பெரியாழ்.5, 1, 7);. |
துள்ளற்செலவு | துள்ளற்செலவு tuḷḷaṟcelavu, பெ. (n.) யாழ் வாசிக்கும் முறையுளொன்று; a mode of playing yal. “குடகச் செலவுந் துள்ளற்செலவும்” (சீவக. 657, வார.);. [துள்ளல் + செலவு.] |
துள்ளலோசை | துள்ளலோசை tuḷḷalōcai, பெ. (n.) கலிப்பாவுக்குரிய ஓசை (காரிகை. செய்.1, உரை);; rhytheming cadence peculiar to kali verse. [துள்ளல் + ஓசை.] |
துள்ளல் | துள்ளல் tuḷḷal, பெ.(n.) காணிப்பழங்குடியினர் ஆடல்: a folk dance performed by peole of Kani community. [துள்ளு+அல்] துள்ளல் tuḷḷal, பெ. (n.) 1. துள்ளுகை; frishing, leaping. “பேயும் பேயுந் துள்ள லுறுமென” (கலி.94);. 2. கூத்து (உரி.நி.);; dance, dancing. 3. கூத்தன்; dancer. “வானவர்க்குங் காண் பரிதாகிநின்ற துள்ளலை” (தேவா.489, 6);. 4. ஆடு (சூடா);; goal, sheep. 5. ஆட்டுநோய்வகை (M.Em.D.245);; a disease of sheep. 6. நீர்கொதுகு (பிங்.);; a kind of gnat, water insect. 7. துள்ளலோசை பார்க்க 8. சந்தத்தின் முடுகிசை; lively or quick movement, in verse or singing. [துல் → துள் → துளி → துள்ளல் (வே.க.253);.] |
துள்ளல் அடைவு | துள்ளல் அடைவு tuḷḷalaḍaivu, பெ.(n.) அரைமண்டியில் இருந்து குதிகால் இரண்டும் தொடையில் படும்படித் துள்ளியாடுதல்; a dance feature. [துள்ளல்+அடைவு] |
துள்ளல்நடை | துள்ளல்நடை tuḷḷalnaḍai, பெ. (n.) குழந்தைகளின் துள்ளு நடை (சிங்காரப் பாய்ச்சல்);; frisky movement as of children. [துள்ளல்+நடை] |
துள்ளாட்டம் | துள்ளாட்டம் tuḷḷāṭṭam, பெ. (n.) 1. களிப்பு; sprightliness. 2. செருக்கு; arrogance, haughtiness, assumption, overbearing airs. [துள்ளு + ஆட்டம்.] |
துள்ளி | துள்ளி tuḷḷi, பெ. (n.) துளி பார்க்க;see tuli. “வானத்தின் றுள்ளி யல்லால்” (மேருமந்.121);. [துளி → துள்ளி.] |
துள்ளிசிவு | துள்ளிசிவு tuḷḷisivu, பெ. (n.) ஒரு வகை இசிவு நோய்; a kind of disease accompanied with convulsion. “துள்ளிசிவு கொண்டே துணுக்குற்றுத் தான்பதைப்பார்” (ஆதியூரவதானி);. [துள்ளு + இசிவு.] |
துள்ளு | துள்ளு1 duḷḷudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) . 1. குதித்தல்; to leap, frisk, spring up, jump up; to be restive. “துள்ளித் தூண் முட்டுமாங் கீழ்” (நாலடி.64);. ‘துள்ளாதே துள்ளாதே ஆட்டுக்குட்டி என் கையில் இருக்கிறது சூரிக்கத்தி (பழ.);. 2. தாவிச் செல்லுதல்; to trip along in a frolicsane manner. “துள்ளு மான்மறி போந்திய செங்கையின்” (தேவா. 93, 5);. 3. செருக்குதல்; to be haughty, arrogant. “துள்ளுகின்றார் கூட்ட முறேல்” (அருட்பா. 1 நெஞ்சறி. 635);. 4. கவலையற்று வாணாள் கழித்தல்; to lead a happy-go-lucky life. 5. பதைத்தல்; to tremble, quiver. ‘துள்ளுநர்க் காண்மார் தொடர்ந்து’ (கலித்.4);. 6. மிகுதல்; to be abundant. “அனையது கேட்டலோடு மறிஞர்கள் மகிழ்ச்சி துள்ள” (திருவானைக். நைமி.28);. [துல் → துள் → துள்ளு.] துள்ளு2 tuḷḷu, பெ. (n.) 1. குதிப்பு; leap, jump, spring. ‘ஒரு துள்ளுத் துள்ளினான்’. 2. செருக்கு; arrogance. “துள்ளுவார் துள்ளடக்குந் தோன்றலே” (அருட்பா. 2, அருட்டிறத்.7);. [துல் → துள் → துள்ளு (வே.க.253);.] |
துள்ளுகெண்டை | துள்ளுகெண்டை tuḷḷugeṇṭai, பெ.(n.) கெண்டை மீன்; thread brean. [துள்ளு+கெண்டை] [P] |
துள்ளுக்காளை | துள்ளுக்காளை tuḷḷukkāḷai, பெ. (n.) அடங்காதவன்; ungovernable person, as an untamed bullock. ‘துள்ளுகிற மாடு பொதி சுமக்குமா?’ (பழ.);. [துள்ளு + காளை.] |
துள்ளுக்குட்டி | துள்ளுக்குட்டி tuḷḷukkuṭṭi, பெ. (n.) 1. இளங் கன்று; calf; frolicsome young animal. 2. விளையாட்டுப் பையன்; playful, lively boy. [துள்ளு + குட்டி.] |
துள்ளுசீட்டு | துள்ளுசீட்டு tuḷḷucīṭṭu, பெ. (n.) அடைக்கலச் சீட்டு; to letter giving assurance of safety or protection. “துள்ளுசீட் டொப்ப மெழுதும்” (விறலிவிடு.903);. [துள்ளு + சீட்டு.] |
துள்ளுப்பூச்சி | துள்ளுப்பூச்சி tuḷḷuppūcci, பெ. (n.) தவசங்களைக் கெடுக்கும் பயிர்ப்பூச்சி வகை; a kind of hopping insect destructive to grain. [துள்ளு + பூச்சி.] |
துள்ளுப்போடு-தல் | துள்ளுப்போடு-தல் duḷḷuppōṭudal, பெ. (n.) மீனைத் திருப்புதற்காக அணைகட்டுதல் ; to put up a small bund in order to turn the fish into a fish-trap. [துள்ளு + போடு-.] |
துள்ளுமறி | துள்ளுமறி tuḷḷumaṟi, பெ. (n.) ஆட்டுக்குட்டி; kid, lamb as frolicsone. ‘துள்ளுமறியா மனது பலிகொடுத்தேன்’ (தாயு. கருணாகர.8);. [துள்ளு + மறி.] |
துள்ளுமா | துள்ளுமா tuḷḷumā, பெ. (n.) தேவதைகளுக்குப் படைக்கும் சருக்கரையோடு கலந்த மாவகை; a preparation of flour offered to deities. [தெள்ளு → துள்ளு + மா.] |
துள்ளொலி | துள்ளொலி tuḷḷoli, பெ. (n.) அலையெறியும் ஒலி; noise of rippling water. ‘துள்ளொலி வெள்ளத்தின்’ (தேவா.);. [துள்ளு + ஒலி.] |
துழதி | துழதி tuḻti, பெ. (n.) துன்பம்; sorrow, distress. “பிறவித் துழதி நீங்க” (திவ். திருவாய்.2, 7, 7);. [துழ → துழதி (வே.க.276);.] |
துழத்தல் | துழத்தல் tuḻttal, செ.குன்றாவி. (v.t.) துழாவுதல்; to stir, as with a ladle. “துடுப்பிற றுழ்ந்த வல்சியின் இட்டுந்தொட்டுங் கவ்வியுந் துழந்தும்” (புறநா.26, 188);. [துள் → துள → துழ – துழத்தல் (வே.க. 275);.] |
துழனி | துழனி tuḻṉi, பெ. (n.) 1. ஒலி; sound, noise, chirping of flocks of birds. “அருமறைத் துழனியும்” (தேவா. 316, 3);. 2. குறை குற்றம்; carping criticism. ‘அவன் ஓயாமல் துழனி பேசுவான்’ (நெல்லை);. [துழ → துழனி (வே.க.276);.] |
துழவு-தல் | துழவு-தல் duḻvudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. துழாவு பார்க்க;see tulavu. “துழாவு வழையமை சாரல் கமழத் துழைஇ” (மலைபடு. 181);. 2. சூழவருதல்; to pass through review in mind, cat about one. “மாதிரந் துழவுங் கவலை நெஞ்சத்து” (புறநா.174);. |
துழவை | துழவை tuḻvai, பெ. (n.) 1. துழாவிலிட்ட கூழ்; porridge, as stirred with a ladle. “அவை யாவரிசி யங்களித் துழவை” (பெரும்பாண். 275);. 2 மூங்கிற் பற்றை; split bamboo used as a rudder the steel a small boat. [துழவு → துழவை (வே.க.276);.] |
துழவைதொடு-த்தல் | துழவைதொடு-த்தல் duḻvaidoḍuddal, செ.கு.வி. (v.i.) தெப்பஞ் செலுத்துதல் (வின்);; to paddle a raft or boat. [துழவை + தொடு-, (வே.க. 276);.] |
துழா-தல் | துழா-தல் tuḻātal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) துழாவுதலின் மறுவடிவம்; dialect variation of tulavu. “பனிவாடை துழாகின்றதே” (திவ். இயற். திருவிடுத்.35);. |
துழாய் | துழாய் tuḻāy, பெ. (n.) துளவி; sacred basil. “கமழ்குருந் துழாஅ யலங்கற் செல்வன்” (பதிற்றுப். 31, 8);. [துவை → துவையல்.] |
துழாய்மௌலி | துழாய்மௌலி tuḻāymauli, பெ. (n.) துளசிமாலை முடியினனாகிய திருமால் (சூடா.);; Visnu, as crowned with a garland of basil. [துழாய் + மெளலி.] |
துழாய்வனம் | துழாய்வனம் tuḻāyvaṉam, பெ. (n.) துளசி (மலை);; sacred basil. [துழாய் + வனம்.] |
துழாவாரம் | துழாவாரம் tuḻāvāram, பெ. (n.) வம்புப் பேச்சு; malicious gossip, slander. [துழவு + வாரம் → துழாவாரம்.] |
துழாவு | துழாவு1 duḻāvudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. கையாலளைதல்; to stir with the hand. 2. கிளறுதல்; to stir with the ladle; to turn over, as paddy spread in the sun. 3. தடவுதல்; to feel, grope, search for with the hands out stretched. “துழாநெடுஞ் சூழிருளென்று” (திவ்.இயற்.திரு.விருத்.36);. 4. நாடுதல்; to cast a searching look into, seek. “வானு நிலனுந் திரையுந் துழாவும்” (கலித். 145, 43);. 5. ஆராய்தல்; to investigate, examine closely. 6. தண்டு வலித்தல்; to paddle or row a boat. “துளிபடத் துழாவு திண்கோற் றுடும்பு” (கம்பரா.குகப்.60);. 7. வெட்டுதல் (பிங்.);; to cut. [துழவு ? துழாவு-.] துழாவு2 duḻāvudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. தடுமாறுதல்; to be disturbed in mind, to be perplexed. “எண்ணத் துழாவுமிடத்து (திவ். இயற்.திருவிருத்.28);. 2. அளவளாவுதல் (பிங்.);; to talk endearingly. [துழவு → துழாவு-.] |
துழை-தல் | துழை-தல் duḻaidal, 4 செ.குன்றாவி. (v.t.) துடுப்பால் துழாவிச் செல்லுதல் (நாஞ்);; to propel by oars. [துழாவு → துழை → துழைதல் (வே.க.276);.] |
துவக்கம் | துவக்கம் tuvakkam, பெ. (n.) தொடக்கம்; beginning, commencement. (செ.அக.);. [துவக்கு → துவக்கம்.] துவக்கம் tuvakkam, பெ. (n.) தொடக்கம்; beginning, commencement. (செ.அக.); [துவக்கு → துவக்கம்] |
துவக்கால் | துவக்கால் tuvakkāl, பெ.(n.) சாம்பிராணி காட்டப் பயன்படும் கருவி; perfume stand. [தாவம்+கால்] |
துவக்கு | துவக்கு1 duvakkudal, 5 செ.குன்றாவி. (Sv.tr.) தொடங்குதல்; to begin, enter upon, commence. [துடக்கு → துவக்கு-.] துவக்கு2 duvakkudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. கட்டுதல்; to tie, binds. “பிறவியாற் றுவக்குணா 200” (கம்பரா. பிரமாத்திர.184);. 2. ஈர்த்தல்; to engross the senses or affections; to fascinate; to bring under one’s influence. “நடையழகாலே அவரைத் துவக்கி” (ஈடு. 1, 4, 3);. துவக்கு3 duvakkudal, செ.கு.வி. (v.i.) கட்டுண்ணுதல்; to be tied, entanged. “வள்ளியர் கொடிமொட்டுத் துவக்கிப் பன்னிருகன் விழித்து” (கல்லா.82, 10);. [துடக்கு → துவக்கு-.] துவக்கு4 tuvakku, பெ. (n.) 1. கட்டு; tie. “தறியிற் றுவக்குறு சித்திவிநாயகன்” (குமர. பிர. மீனாட். பிள்ளைத்.3);. 2. தொடரி (திவா.);; chain. 3. தொடர்பு; connection. “வினைத் துவக்குடை வீட்டருந் தளைநின்று மீள்வார்” (கம்பரா. மீட்சிப்.102);. 4. பற்று (அக.நி.);; attachment, love. 5. செடி கொடிகளின் பிணக்கு (பிங்.);; entanglement, tangle. [துடக்கு → துவக்கு.] துவக்கு5 tuvakku, பெ. (n.) 1. தோல் (பிங்.);; skin. “துவக்குதிரம்” (சி.சி.9, 4);. 2. உடல் (அக.நி.);; body. 3. தொடுபுலனுறுப்பு; sensory organ of touch. “நற்செவி துவக்குக் கண்ணா நாசியைந் தினையும்” (சி.சி. 2, 61);. [துவ → துவக்கு (மு.தா. 93);.] துவக்கு1 tuvakku-, 5 செ.குன்றாவி. (Sv.tr.) தொடங்குதல்; to begin, enter upon, commence. [துடக்கு → துவக்கு-,] துவக்கு2 tuvakku-, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. கட்டுதல்; to tie, binds. “பிறவியாற் றுவக்குணா 200” (கம்பரா. பிரமாத்திர. 184);. 2. ஈர்த்தல்; to engross the senses or affections; to fascinate; to bring under one’s influence. “நடையழகாலே அவரைத் துவக்கி” (ஈடு. 1, 4, 3);. துவக்கு3 tuvakku-, செ.கு.வி. (v.i.) கட்டுண்ணுதல்; to be tied, entanged. “வள்ளியர் கொடிமொட்டுத் துவக்கிப் பன்னிருகன் விழித்து” (கல்லா. 82, 1௦);. [துடக்கு → துவக்கு-,] துவக்கு4 tuvakku, பெ. (n.) 1. கட்டு; tie. “தறியிற் றுவக்குறு சித்திவிநாயகன்” (குமர. பிர. மீனாட். பிள்ளைத். 3);. 2. தொடரி (திவா);; chain. 3. தொடர்பு; connection. “வினைத் துவக்குடை வீட்டருந் தளைநின்று மீள்வார்” (கம்பரா. மீட்சிப். 1௦2);. 4. பற்று (அக.நி.);; attachment, love 5. செடி கொடிகளின் பிணக்கு (பிங்.);; entanglement, tangle. [துடக்கு → துவக்கு.] துவக்கு5 tuvakku, பெ. (n.) 1. தோல் (பிங்.);; skin. “துவக்குதிரம்” (சி.சி. 9, 4);. 2. உடல் (அக.நி.);; body. 3. தொடுபுலனுறுப்பு; sensory organ of touch. “நற்செவி துவக்குக் கண்ணா நாசியைந் தினையும்” (சி.சி.2, 61);. [துவ → துவக்கு (மு.தா. 93);.] துவக்கு tuvakku, பெ. (n.) துமுக்கி (துப்பாக்கி); (யாழ்ப்.);; gun, firelock, musket. [Turk. {} → த. துவக்கு] |
துவக்குநோய் | துவக்குநோய் tuvakkunōy, பெ. (n.) தோல் நோய்; skin disease. “தணியாத துவக்கு நோயன்” (பாரத. திரெளபதி. 74);. [துவக்கு + நோய்.] துவக்குநோய் tuvakkunōy, பெ. (n.) தோல் நோய்; skin disease. “தணியாத துவக்கு நோயன்” (பாரத. திரௌபதி. 74);. [துவக்கு + தோய்] |
துவக்கூசி | துவக்கூசி tuvakāci, பெ. (n.) தோல் தைக்கும் ஊசி (யாழ்.அக);; awl. [துவக்கு + ஊசி.] துவக்கூசி tuvakāci, பெ. (n.) தோல் தைக்கும் ஊசி (யாழ்.அக.);; awl. [துவக்கு + ஊசி] |
துவங்கட்டு-தல் | துவங்கட்டு-தல் duvaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வெற்றி முதலியன குறிப்பதற்குக் கொடியேற்றுதல்; to hoist, a flag, erct a banner, as a challenge or as a sign of victory, 2. முயன்று நிற்றல்; to set about a thing with the utmost zeal and energy, especially in a bad cause. [துவசம் + கட்டு-.] துவங்கட்டு-தல் duvaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வெற்றி முதலியன குறிப்பதற்குக் கொடியேற்றுதல்; to hoist, a flag, erct a banner, as a challenge or as a sign of victory. 2. முயன்று நிற்றல்; to set about a thing with the utmost zeal and energy, especially in a bad cause. [துவசம் + கட்டு-,] |
துவங்கு-தல் | துவங்கு-தல் duvaṅgudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) தொடங்குதல்; to commence, begin, enter upon. [துடங்கு → துவங்கு-.] துவங்கு-தல் duvaṅgudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) தொடங்குதல்; to commence, begin, enter upon. [துடங்கு → துவங்கு-,] |
துவசங்கட்டு-தல் | துவசங்கட்டு-தல் duvasaṅgaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. வெற்றி முதலியன குறிப்பதற்குக் கொடியேற்றுதல்; to hoist a flag, erect a banner, as a challenge or as a sign of victory. 2. முயன்று நிற்றல்; to set about a thing with the utmost zeal and energy, especially in a bad cause. 3. எதிராளியாய் நிற்றல் (உ.வ.);; to be defiant. [Skt. dhvja → த. துவசம்+கட்டு-,] |
துவசத்தம்பம் | துவசத்தம்பம் tuvasattambam, பெ. (n.) கோயிற் கொடிக்கம்பம்; flag – staff in a temple, pillar or columnerected before a temple having a vertical wooden frame at the top to represent a flag. [Skt. dhvaja+tamba → த. துவசத்தம்பம்] |
துவசமங்கையார் | துவசமங்கையார் tuvasamaṅgaiyār, பெ. (n.) கள் விற்கும் பெண்கள்; woman selling toddy. “துவசமங்கயர் பாற் கள்ளும்” (குற்றா. தல. மந்தமா.4);. [துவசம் + மங்கையார்.] துவசமங்கையார் tuvasamaṅgaiyār, பெ. (n.) கள் விற்கும் பெண்கள்; woman selling toddy “துவசமங்கயர் பாற் கள்ளும்” (குற்றா. தல, மந்தமா 4);. [துவசம் + மங்கையார்] |
துவசம் | துவசம் tuvasam, பெ. (n.) 1. கொடி (பிங்.);; banner, flag. “துவசமார் தொல்லமருள்” (கம்பரா.சரபங்கர்.26.); 2. அடையாளம்; sign. 3. ஆண்குறி; virile membrum. 4. மரவுரி (இலக்.அக.);; bark, used, as dress. 5. கள்ளுக்கடை முதலியவற்றில் அவ்வவ் வாணிபம் (வியாபாரம்); குறிக்க சமைக்கும் குறி; the sign of any trade, especially of a tavern. [Skt. dhvaja → த. துவசம்] |
துவசர் | துவசர் tuvasar, பெ. (n.) கள்விற்போர் (பிங்);; toddy – sellers, dealers in spirituos liquours. “துவசரில்லிற் சோனகர் மனையில்” (கம்பரா. ஊர்தேடு.112);. [துவசம் → துவசர்.] துவசர் tuvasar, பெ. (n.) கள்விற்போர் (பிங்.);; toddy – sellers, dealers in spirituos liquours. “துவசரில்லிற் சோனகர் மனையில்” (கம்பரா. ஊர்தேடு.112);. [துவசம் → துவசர்] |
துவசல் | துவசல் tuvasal, பெ. (n.) தொடர்பு; connection. அவர் துவசல் தீர்த்துக் கொண்டார். [ஒருகா. தோய்தல் → துவலல்.] துவசல் tuvasal, பெ. (n.) தொடர்பு; connetion. அவர் துவசல் தீர்த்துக் கொண்டார். [ஒருகா. தோய்தல் → துவவல்] |
துவசாரோகணம் | துவசாரோகணம் tuvacārōkaṇam, பெ. (n.) 1. கோயில் திருவிழாத் தொடக்கத்தில் நிகழும் கொடியேற்றம். 2. தொடக்கம் (ஆரம்பம்); (உ.வ.);; beginning. [Skt. dhvaja+{} → த. துவசாரோகணம்] |
துவசாவரோகணம் | துவசாவரோகணம் tuvacāvarōkaṇam, பெ. (n.) கோயில் திருவிழா இறுதியில் நிகழும் கொடியிறக்கம்; ceremonial lowering of flag in a temple at the commencement of the annual festival. [Skt. {} → த. துவசாவரோகணம்] |
துவடர் | துவடர் tuvaḍar, பெ. (n.) பகைவர்; enemies. “பாப மதித்துவட ராக்கோமோ” (காளத். உலா, 332);. துவடர் tuvaḍar, பெ. (n.) பகைவர்; enemies. “பாப மதித்துவட ராக்கோமோ” (காளத். உலா, 332); |
துவட்சி | துவட்சி tuvaṭci, பெ. (n.) 1. ஒசிவு; flexibility. தொந்தனைத் துவட்சி நீங்கான் (குற்றா.தல. கவுற்சன. 26);. 2. வாடுகை; fading (பரிபா. 6, 64, உரை);. [துவள் → துவட்சி.] துவட்சி tuvatci, பெ. (n.) 1. ஒசிவு; flexibility. தொந்தனைத் துவட்சி நீங்கான் (குற்றா. தல. கவுற்சன. 26);. 2. வாடுகை; fading (பரிபா. 6,64, உரை);. [துவள் → துவட்சி] |
துவட்டர் | துவட்டர் tuvaṭṭar, பெ. (n.) சிற்பியர் (சூடா.);; artificers, smiths. |
துவட்டற்கறி | துவட்டற்கறி tuvaṭṭaṟkaṟi, பெ. (n.) கறிவகை; a kind of curry. [துவட்டல் + கறி.] துவட்டற்கறி tuvaṭṭaṟkaṟi, பெ. (n.) கறிவகை; a kind of curry. [துவட்டல் + கறி] |
துவட்டல் | துவட்டல் tuvaṭṭal, பெ. (n.) துவட்டு பார்க்க;loc. [துவட்டு → துவட்டல்.] துவட்டல் tuvaṭṭal, பெ. (n.) துவட்டு பார்க்க; loc. [துவட்டு → துவட்டல்] |
துவட்டா | துவட்டா tuvaṭṭā, பெ. (n.) தெய்வத்தச் சனாகிய விசுவகருமன்;{}, the architect of the gods. “துவட்டா வீன்ற தனயன்” (திருவிளை.இந்திரன்-பழிப8);. [Skt. {} → த. துவட்டா] |
துவட்டாநாள் | துவட்டாநாள் tuvaṭṭānāḷ, பெ. (n.) சித்திரை பார்க்க (குற்றா.தல.வானவர்.19);; the 14th naksatra. துவட்டாநாள் tuvaṭṭānāḷ, பெ. (n.) சித்திரை பார்க்க (குற்றா.தல.வானவர்.19);; the l4th naksatra. |
துவட்டு | துவட்டு1 duvaṭṭudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. நீரைத் துடைத்தல்; to wipe off, moisture, as after bathing. 2. கறி முதலியன துவட்டுதல்; to boil or stew with a little water, as curry, meat, etc., 3. கறிப்பண்டங்களைத் தொட்டுக் கொள்ளுதல்; to taste in small quantities, as pickles for giving relish to food. “துவட்டிக் கொண்டு சாப்பிட்டு விடலாம் (வின்.);. 4. கசக்குதல்; to crush, bress hard; to over work. துவட்டு2 tuvaṭṭu, பெ. (n.) 1. துவட்டுகை; wiping off moisture. 2. கறிவகை; a kind of curry. “குய்கமழ் கருனையுந் துவட்டும்” (விநாயகபு.39, 37);. துவட்டு2 tuvaṭṭu, பெ. (n.) 1. துவட்டுகை; wiping off moisture. 2. கறிவகை; a kind of curry. “குய்கமழ் கருனையுந் துவட்டும்” (விநாயகபு. 39, 37);. |
துவணீர் | துவணீர் tuvaṇīr, பெ. (n.) பிறந்த குழந்தையின் மேற்கசியும் தூய்மையற்ற நீர்; filth, slimy matter about a new-born infant. |
துவண்டை | துவண்டை tuvaṇṭai, பெ. (n.) துவர் நிறந் தோய்த்த புடவை (யாழ்.அக.);; cloth dyed in ochre. |
துவத்தம் | துவத்தம் tuvattam, செ.கு.வி. (v.i.) வீழ்தல்; வீழ்ச்சி. |
துவந்தனை | துவந்தனை tuvandaṉai, பெ. (n.) 1. பந்தம்; bondage. “துவந்தனைப் பிறப்பையு பிறப்பையும்” (பாரத. கிருட்.77);. 2. தடை; hindrance “எத்துவந்தனைகளு நீக்கி” (அருட்பா, vi, சற்குருமணி 8);. 3. வேதனை (வின்.);; vexation. [Skt. dvandva → த. துவந்தனை] |
துவந்தன் | துவந்தன் tuvandaṉ, பெ. (n.) துவந்துவ துக்கத்திற்கு இடமாயிருப்பவன்; person subject to tuvantuva – tukkam. “ஐயா துவந்தனை நாயேனை” (அஷ்டப். திருவேங்கடத்தந்.14);. [Skt. dvandva → த. துவந்தன்] |
துவந்தி-த்தல் | துவந்தி-த்தல் tuvandittal, 4 செ.குன்றா.வி (v.t.) தொடர்புறுதல்; to get bound up or attached “அவிரோதமாக ஒன்றை யொன்று துவந்தித்துத் தோன்றுமென்று சொன்னது” (சி.சி.265,சிவாக்.);. [Skt. dvandva → த. துவந்தி-] |
துவந்துவசமாசம் | துவந்துவசமாசம் tuvanduvasamāsam, பெ. (n.) உம்மைத்தொகை (வீரசோ.தொகை. 2,உரை);; a copulative compound. [Skt. dvandva+ {} → த. துவந்துவமாசம்] |
துவந்துவதுக்கம் | துவந்துவதுக்கம் duvanduvadukkam, பெ. (n.) நலதுன்பம் (சுகதுக்கம்); பருவகால மாறுதல் (சீதோஷ்ணம்); என்பன போன்று தம்முன் மாறுபட்ட இரு வகை நிலைகளாலுண்டாகும் துன்பம்; distress from pairs of opposite conditions or qualities, such as cukatukkam, {}. [Skt.dvandva+duhkha → த. துவந்துவம் + துக்கம்] |
துவந்துவம் | துவந்துவம் tuvanduvam, பெ. (n.) 1. இரட்டை; two, pair, couple, as male and female, brace. 2. தம்முன் மாறுபட்ட இரு வகை நிலை; pair of opposites, as cold and heat, profit and loss, joy and sorrow. “துவந்துவங்க டூய்மை செய்து” (திருவாச. 40,3);. 3. துவந்துவ சமாசம் (வீரசோ. தொகை.2); பார்க்க;see tuvanduva {}. 4. நோய்களின் பிணைப்பு; complication, as of disease. “வியாதி துவந்துவப் பட்டுக் காண்கிறது”. 5. சண்டை; fight, duel; அவனுக்கும் இவனுக்கும் துவந்துவம்”. 6. ஐயம் (சந்தேகம்);; doubt. “காரிய முடிவு துவந்துவமாயி ருக்கிறது” 7. தொடர்பு; union, connection. “அவனுக்கு அவளோடு துவந்துவமுண்டு. 8. பழவினைத் தொடர்பு. (இ.வ.);; karma. [Skt. dvandva → த. துவந்துவம்] |
துவனம் | துவனம் tuvaṉam, பெ. (n.) ஒலி; noise, sound. “துவனவில்லின்” (கம்பரா. இராவணன் வதை. 27);. |
துவனி | துவனி tuvaṉi, பெ. (n.) ஒலி; sound, noise, clamour. “துய வானவர் வேதத் துவனியே” (தேவா. 1031);. |
துவனி-த்தல் | துவனி-த்தல் tuvaṉittal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) முழங்குதல்; to sound, resound. “துவனித்தவர் வெம்படை தூவுதலும்” (பாரத. நிவாத. 70);. [துவணி → துவனி.] |
துவனை | துவனை tuvaṉai, பெ. (n.) ஒசை (யாழ்.அக.);; noise. [ஒருகா. துவனி → துவனை.] |
துவன் | துவன் tuvaṉ, பெ. (n.) வட்டத்திருப்பி (மலை); பார்க்க;see vatta-t-tiruppi. |
துவன்று | துவன்று1 duvaṉṟudal, செ.கு.வி. (v.i.) 1. நிறைதல்; to fillup. “இளையரும் முதியருங் கிளையுடன் றுவன்றி” (பெரும்பாண். 268);. 2. நெருங்குதல்; to be thick, close, crowded. “வானம் வெளியறத் துவன்றி” (கம்பரா. நாகபா.97);. 3. கூடிநிற்றல்; to be in company; to join. “ஏமஞ் சான்ற மக்களொடு துவன்றி” (தொல்.பொ.192);. 4. குவிதல்; to be heaped up. “அகன்கட்lபாறைத் துவன்றி” (மலைபடு. 276);. “துவன்று நிறைவாகும்” (தொல்.815);. [துவல் → துவன்று (வே.க.252);.] துவன்று2 duvaṉṟudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) சாதல் (பிங்.);; to die. [துவல் → துவன்று (வே.க.252);.] துவன்று3 tuvaṉṟu, பெ. (n.) நிறைவு (தொல்.சொல். 332);; fullness. [துவல் → துவன்று (வே.க.252);.] |
துவம் | துவம்1 tuvam, பெ. (n.) அசையாநிலை; fixedness, immutability, stability, permanence. “துவமிகு முனிவரோடு” (பாரத.பதினெட்டாம்.126);. [Skt. dhruva → த. துவம்1] துவம்2 tuvam, பெ. (n.) இரண்டு(தைலவதைல.);; two. [Skt.dvi → த. துவர்2] துவம்3 tuvam, பெ. (n.) பண்புணர்த்தும் ஒரு வடமொழி ஈறு(விகுதி);; a sanskrit suffix in abstract nouns. “சந்தத்துவம்போ லெனச்சாற்றிடுதல்” (மணி.29,273);. [Skt. tva → த. துவம்3] |
துவம்சம் | துவம்சம் tuvamcam, பெ. (n.) destruction (utter); ruin. “மாடு வயலில் புகுந்து பயிர்களைத் துவம்சம் செய்தது / விமானங்கள் குண்டு வீசி நகரம் இருந்ததே தெரியாதபடி துவம்சம் செய்து விட்டன”. (க்ரியா); |
துவயம் | துவயம் tuvayam, பெ. (n.) 1. இரண்டு; two. “மாதத்துவயம்” 2. இரண்டு சொற்றொடரிய (வாக்கிய);மாய் திருமாலைப் பற்றி அமைந்த மந்திர சிறப்பு (விசேடம்);;({}); a mantra of two sentences. [Skt.dvaya → த. துவயம்] |
துவர | துவர1 tuvara, பெ.அ. (adv.) முழுதும்; entirely. “துவரக் கெட்டு வல்லெழுத்து மிகுமே” (தொல். எழுத். 31௦);. 2. மிக; exceedingly. “துய்க்க துவரப் பசித்து” (குறள். 944);. |
துவரங்கறி | துவரங்கறி tuvaraṅgaṟi, பெ. (n.) பருப்பு சேர்ந்த கறிவகை; preparations of curry mixed with dholl (சா.அக.);. [துவரை + கறி.] துவரங்கறி tuvaraṅgaṟi, பெ. (n.) பருப்பு சேர்ந்த கறிவகை; preparations of curry mixed with dholl (சா.அக.);. [துவரை + கறி] |
துவரங்காய் | துவரங்காய் tuvaraṅgāy, பெ. (n.) 1. துவரைச் செடியின் காய்; green redgram. 2. மலைத் துவரங்காய்u; green pod of hill of dholl (சா.அக.);. துவரங்காய் tuvaraṅgāy, பெ. (n.) 1. துவரைச் செடியின் காய்; green red gram. 2. மலைத் துவரங்காய்; green pod of hill of dholl (சாஅக.);. |
துவரஞ்செடிவண்டு | துவரஞ்செடிவண்டு tuvarañjeḍivaṇḍu, பெ. (n.) குருவண்டு; a beetle of the dholl plant (சா.அக.);. [துவரை + செடி + வண்டு.] துவரஞ்செடிவண்டு tuvarañjeḍivaṇḍu, பெ. (n.) குருவண்டு; a beetle of the dholl plant (சா.அக.);. [துவரை + செடி + வண்டு] |
துவரடிமனை | துவரடிமனை tuvaraḍimaṉai, பெ.(n.) அறந்தாங்கி வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in ArantāngiTaluk. [துவரை+அடி+மனை] |
துவரன் | துவரன் tuvaraṉ, பெ. (n.) துவரம் (நெல்லை); பார்க்க;see tuvaram. [துவரம்1 → துவரன்.] துவரன் tuvaraṉ, பெ. (n.) துவரம் (நெல்லை); பார்க்க;See. tuvaram. [துவரம்1 → துவரன்] |
துவரன்சம்பா | துவரன்சம்பா tuvaraṉcambā, பெ. (n.) நெல் வகை (வின்.);; a kind of paddy. [துவரன் + சம்பா.] துவரன்சம்பா tuvaraṉcambā, பெ. (n.) நெல் வகை (வின்.);; a kind of paddy. [துவரன் + சம்பா] |
துவரமரம் | துவரமரம் tuvaramaram, பெ. (n.) கதம்பம்; kätar; a species of roudelecia wort. [துவர் → துவர + மரம்.] துவரமரம் tuvaramaram, பெ. (n.) கதம்பம்; {}; a species of roudelecia wort. [துவர் → துவர + மரம்] |
துவரம் | துவரம்1 tuvaram, பெ. (n.) துவட்டற்கறி பார்க்க;see tuvattar-kari. [துவர் → துவரம் (மு.தா.149);.] துவரம்2 tuvaram, பெ. (n.) துவர்ப்பு (பிங்.);; astringency. [துவர் → துவரம்.] துவரம்1 tuvaram, பெ. (n.) துவட்டற்கறி பார்க்க;See. {}. [துவர் → துவரம் (மு.தா. 149);] துவரம்2 tuvaram, பெ. (n.) துவர்ப்பு (பிங்.);; astringency. [துவர் → துவரம்] |
துவரம்பருப்பு | துவரம்பருப்பு tuvarambaruppu, பெ. (n.) துவரையின் பருப்பு; the tentil or pea of the plant leytisus, dholl (சா.அக.);. [துவரம் + பருப்பு.] “தண்ணக் குறிஞ்சித் தலத்தாடகிப் பிளப்பை வண்ணச் சுடரற்குள் வைத்தாங்கி யுண்ணற் கடிக்கும் பசுவினறு மாச்சியத் தொடுண்ணிற் பிடிக்குப்பிடி சதையாம் பேசு” (சா.அக.);. துவரம்பருப்பு tuvaram-paruppu, பெ. (n.) துவரையின் பருப்பு; the tentil or pea of the plant leytisus, dholl (சா.அக);. [துவரம் + பருப்பு] “தண்ணக் குறிஞ்சித் தலத்தாடகிப் பிளப்பை வண்ணச் சுடரற்குள் வைத்தாங்கி யுண்ணற் கடிக்கும் பசுவினறு மாச்சியத் தொடுண்ணிற் பிடிக்குப்பிடி சதையாம் பேசு” (சாஅக.); |
துவரலா | துவரலா tuvaralā, பெ. (n.) நந்தியாவட்டம்; indian rose bay (சா.அக.);. |
துவராடை | துவராடை tuvarāṭai, பெ. (n.) கல்லாடை; salmon coloured cloth. “அந்துவ ராடைப் பொதுவனொடு’ (கலித்.102, 35);. [துவர் + ஆடை.] துவராடை tuvarāṭai, பெ. (n.) கல்லாடை; salmon coloured cloth. “அந்துவ ராடைப் பொதுவனொடு” (கலித். 1௦2, 35 );. [துவர் + ஆடை] |
துவராதினி | துவராதினி tuvarātiṉi, பெ. (n.) பேராமுட்டி; fragrant sticky mallow (சா.அக.);. துவராதினி tuvarātiṉi, பெ. (n.) பேராமுட்டி; fragrant sticky mallow (சாஅக);. |
துவராபதி | துவராபதி duvarāpadi, பெ. (n.) துவாரகை பார்க்க;see tuvaragai. “துவராபதிக் கென்னை யுய்த் திடுமின்” (திவ்.நாய்ச்.12, 9);. [துவரை + பதி.] |
துவராவதி | துவராவதி duvarāvadi, பெ. (n.) துவாரகை பார்க்க;see tuvaragai. |
துவரி | துவரி1 tuvarittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) செந்நிற மூட்டுதல்; to die with salman colour. “துவர்த்த வுடையவர்க்கும்” (திவ்.பெரியதி.5, 6, 8);. [துவரி → துவரித்தல்.] துவரி2 tuvari, பெ. (n.) 1. வடிநீர்; decoction. 2. துவரை; red gram (சா.அக.);.. |
துவரிகம் | துவரிகம் tuvarigam, பெ. (n.) துவரை; red green (சா.அக.);. |
துவரிதன் | துவரிதன் duvaridaṉ, பெ. (n.) விரைந்து தொழிலியற்றுவோன்; quick, active person. “துவரிதனுடைய பராஸக்தியில்” (திவ். திருவாய்.6,1,பன்னீ.ப்ர.);. [Skt. tvarita → த. துவரிதன்] |
துவரிதம் | துவரிதம் duvaridam, பெ. (n.) விரைவு (உ.வ.);; rapidity, quickness. [Skt.tvarita → த. துவரிதம்] |
துவரிதழ் | துவரிதழ் duvaridaḻ, பெ. (n.) யானை (அக.நி.);l elephant. [துவர் + இதழ்.] |
துவரிமான் | துவரிமான் tuvarimāṉ, பெ.(n.) மதுரை வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Madurai Taluk. [துவரை(செந்நிறம்);+மான்] |
துவருப்பு | துவருப்பு tuvaruppu, பெ. (n.) பூ நீறுப்பு; salt extracted from efflorescent salt collected on the soil of fuller’s earth (சா.அக.);. [துவர் + உப்பு.] |
துவரெண்ணெய் | துவரெண்ணெய் tuvareṇīey, பெ. (n.) துவர்ப்புச் சரக்குகளினின்று வடிக்கும் எண்ணெய்; a medicinal oil extracted from astringent drugs (சா.அக.);. [துவர் + எண்ணெய்.] |
துவரை | துவரை1 tuvarai, பெ. (n.) 1. துவரஞ்செடி (பதார்த்த. 834);; pigeon-pea, dhall. 2. கருந்துவரை; toposi ebony of bengal. 3. காட்டத்தி; gaub. [துவர் → துவரை.] துவரை2 tuvarai, பெ. (n.) துவாரகை பார்க்க;see tuvaragai. “உவரா வீகைத் துவரை யாண்டு” (புறநா.291);. |
துவரைக்கோமான் | துவரைக்கோமான் tuvaraikāmāṉ, பெ. (n.) இடைச் சங்கப் புலவருள் ஒருவர் (இறை. 1, பக். 3);; a poet of the middle sangam. [துவரை + கோமான்.] |
துவரைச்சிவப்பிறுங்கு | துவரைச்சிவப்பிறுங்கு tuvaraiccivappiṟuṅgu, பெ. (n.) சோள வகை (விவசா. 3);: a kind of maize of great millet. [துவரை + சிவப்பு + இறுங்கு.] |
துவரைமல்லி | துவரைமல்லி tuvaraimalli, பெ. (n.) வெள்ளைக்கல் வகை; tourmaline. மறுவ. கொழும்பு வைரம் [துவரை + மல்லி.] |
துவர் | துவர்1 tuvartal, 4 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வகிர்தல் (பிங்.);; to divide, part as the hair in the middle. 2. புலர்த்துதல்; to dry, wipe off moisture. “கூந்தல் பிழிவனந் துவரி” (குறிஞ்சிப். 60);. 3. பூசுதல்; to smear. துவர்2 tuvartal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) 1. உலர்தல்; to become dry. “கண்ணும் வாயுந் துவர்ந்து” (திவ். திருவாய். 8:5, 2); 2. தெளிதல்; to be clear, distinct. 3. பிரிதல் (யாழ்.அக.);; to be part, divided. 4. முதிர்தல் (இலக்.அக.);; to be mature. 5. முழுதுமாதல்; to be complete, whole. “துப்புரவில்லார் துவரத் துறவாமை” (குறள்.1050);. துவர்3 tuvartal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) ஆடுதல் (அக.நி.);; to be flexible. துவர்4 tuvar, பெ. (n.) 1. விறகு (பிங்.);; fire-wood, as dry. “ஆரழல் துவர்புதித் தியற்றுமின்” (பிரமோத். 20, 51);. 2. சருகிலை; dry leaves. “முடிமிசை யேற்றிய துவர்கண்டு” (பதினொ. திருக்கண்ணப். மறநக். 72);. [தும் → துமர் → துவர் (மு.தா. 151);.] துவர்5 tuvar, பெ. (n.) 1. துவர்ப்பு; astringency. “துவர் மருவப் புளிப்பேற்றி” (தைலவ.தைல.);. 2. துவர்ப்புப் பொருள்; astingent substances. 3. நாவல் அல்லது பூவந்தி, கடு, நெல்லி, தான்றி, ஆல், அரசு, அத்தி, இத்தி, முத்தக்காசு அல்லது கருங்காலி, மாந்தளிர் என்ற பத்துத் துவர்ப்பு மருந்துப் பொருள்; medical astringents, numbering ten, viz., näval or pūvanti, kadu, nelli, tānri, āl, aracu, atti, itti, mutta-k-kāsu or karuńkāli, māntalir. “விரையொடு துவருஞ் சேர்த்தி” (சீவக. 623); (சது.);. 4. பகை (அக.நி.);; enmity, hatred, hostility. 5. பாக்கு; areca-nut. “வாசமணத் துவர் வாய்க் கொள்வோரும்” (பரிபா. 12, 22);. 6. துண்டு; piece. “மஞ்சள் துவர்” (நெல்லை.);. 7. கோது; refuse. “சீக்காய்த் துவர்”. 8. செருக்கு; pride. ‘அவனுக்குப் பணத்துவர் அதிகம்’. துவர்6 tuvar, பெ. (n.) 1. பவளம் (திவா.);; coral. 2. சிவப்பு; red colour, scarlet. “துவரிதழ்ச் செவ்வாய்” (சிலப். 6, 26);. 3. கல்லாடை; red ochre. “துவருகின்ற வாடை யுடல் போர்த்து” (தேவா. 608, 18);. 4. துவரை பார்க்க;see tuvarai. “துவர்ங் கோடு” (தொல். எழுத். 363, உரை);. [தும் → துமர் → துவர் (மொ.வ.181);.] துவர்7 tuvarttal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) துவர்ப்பாதல்; to be astringent. [துவர்5 – துவர்த்தல்.] துவர்8 tuvarttal, 1 செ.கு.வி. (v.i.) சிவத்தல்; to be red. “துவர்த்த செவ்வாய்” (கம்பரா. நீர்விளை. 13);. [துவர் → துவர்த்தல் (வ.மொ.வ. 181);.] துவர்9 tuvarttal, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) பூசுதல் (வின்.);; to smear. [துவர் → துவர்.] துவர்1 tuvar, பெ.அ. (adv.) முழுதும்; entirely. “துவரக் கெட்டு வல்லெழுத்து மிகுமே” (தொல்.எழுத்.310);. 2. மிக; exceedingly. “துய்க்க துவரப் பசித்து” (குறள்.944);. துவர்1 tuvar-, 4 செ.குன்றாவி. (v.t.) 1. வகிர்தல் (பிங்.);; to divide, part as the hair in the middle. 2. புலர்த்துதல்; to dry, wipe off moisture. “கூந்தல் பிழிவனந் துவரி” (குறிஞ்சிப். 6௦);. 3. பூசுதல்; to smear. துவர்2 tuvartal, 4 செ.கு.வி. (v.i.) 1. உலர்தல்; to become dry. “கண்ணும் வாயுந் துவர்ந்து” (திவ்.திருவாய். 8:5,2);. 2. தெளிதல்; to be clear, distinct. 3. பிரிதல் (யாழ்.அக.);; to be part, divided. 4. முதிர்தல் (இலக்.அக.);; to be mature. 5. முழுதுமாதல்; to be complete, whole. “துப்புரவில்லார் துவரத் துறவாமை” (குறள், 1௦5௦);. துவர்4 tuvar, பெ. (n.) 1. விறகு (பிங்.);; fire-wood, as dry. “ஆரழல் துவர்புதித் தியற்றுமின்” (பிரமோத். 20 51);. 2. சருகிலை; dry leaves. “முடிமிசை யேற்றிய துவர்கண்டு” (பதினொ. திருக்கண்ணப். மறநக். 72);. [தும் → துமர் → துவர் (மு.தா. 151);] துவர்5 tuvar, பெ. (n.) 1. துவர்ப்பு; astringency. “துவர் மருவப் புளிப்பேற்றி” (தைலவ. தைல.);. 2. துவர்ப்புப் பொருள்; astingent substances. 3. நாவல் அல்லது பூவந்தி, கடு, நெல்லி, தான்றி, ஆல், அரசு, அத்தி, இத்தி, முத்தக்காசு அல்லது கருங்காலி, மாந்தளிர் என்ற பத்துத் துவர்ப்பு மருந்துப் பொருள்; medical astringents, numbering ten, viz., {} or {}, nelli, {}, aracu, atti, itti, mutta-k-{} or {}. “விரையொடு துவருஞ் சேர்த்தி” (சீவக. 623); (சது.);. 4. பகை (அக.நி.);; enmity, hatred, hostility. 5. பாக்கு; areca-nut. “வாசமணத் துவர் வாய்க் கொள்வோரும்” (பரிபா. 12, 22);. 6. துண்டு; piece. “மஞ்சள் துவர்” (நெல்லை.);. 7. கோது; refuse. “சீக்காய்த் துவர்”. 8. செருக்கு; pride. ‘அவனுக்குப் பணத்துவர் அதிகம்’. துவர்6 tuvar, பெ. (n.) 1. பவளம் (திவா.);: coral. 2. சிவப்பு; red colour, scarlet. “துவரிதழ்ச் செவ்வாய் (சிலப். 6, 26);. 3. கல்லாடை; red ochre. “துவருகின்ற வாடை யுடல் போர்த்து” (தேவா. 6௦8, 18);. 4. துவரை பார்க்க;See. tuvarai. “துவர்ங் கோடு” (தொல். எழுத். 363, உரை);. [தும் → துமர் → துவர் (மொ.வ.181);] துவர்7 tuvar-, 11 செ.கு.வி. (v.i.) துவர்ப்பாதல்; to be astringent. [துவர்5 – துவர்த்தல்] துவர்8 tuvarttal, 11 செ.கு.வி. (v.i.) சிவத்தல்; to be red. “துவர்த்த செவ்வாய்” (கம்பரா. நீர்விளை. 13);. [துவர் → துவர்த்தல் (வ.மொ.வ. 181);] துவர்9 tuvarttal, 11 செ.குன்றாவி. (v.t.) பூசுதல் (வின்);; to smear. [துவர் → துவர்-,] |
துவர்கருக்கி | துவர்கருக்கி tuvarkarukki, பெ. (n.) மிக்கத் துவர்ப்பான கருக்கு நீர் (கசாயம்);; a decoction extremely astringent. [துவர்+கருக்கி] |
துவர்க்கட்டி | துவர்க்கட்டி tuvarkkaṭṭi, பெ. (n.) காசுக்கட்டி பார்க்க; a compound of catechu and other spices. மறுவ. காய்ச்சுக்கட்டி [துவர் + கட்டி.] துவர்க்கட்டி tuvarkkaṭṭi, பெ. (n.) காசுக்கட்டி பார்க்க; a compound of catechu and other spices. மறுவ. காய்ச்சுக்கட்டி [துவர்5 + கட்டி] |
துவர்க்கண்டல் | துவர்க்கண்டல் tuvarkkaṇṭal, பெ. (n.) 1. செந்தாழை (தைலவ.தைல);; red species of screw-pine. 2. பூக்கண்டல்; caudel mangrove (சா.அக.);. [துவர் + கண்டல்.] துவர்க்கண்டல் tuvarkkaṇṭal, பெ. (n.) 1. செந்தாழை (தைலவ.தைல);; red species of screw-pine. 2. பூக்கண்டல்; caudel mangrove (சா.அக.);. [துவர் + கண்டல்] |
துவர்க்காம்பு | துவர்க்காம்பு tuvarkkāmbu, பெ. (n.) கத்தைக் காம்பு; black catechu (சா.அக.);. |
துவர்க்காய் | துவர்க்காய் tuvarkkāy, பெ. (n.) பாக்கு; areca-nut as astringent. “துவர்க்காயொடு சுக்குதின்னும்” (தேவா. 660, 10);. [துவர் + காய்.] துவர்க்காய் tuvarkkāy, பெ. (n.) பாக்கு; areca- nut as astringent. “துவர்க்காயொடு சுக்குதின்னும்” (தேவா. 66௦, 1௦);. [துவர் + காய்] |
துவர்ச்சிகை | துவர்ச்சிகை tuvarccigai, பெ. (n.) 1. கடுக்காய்ப் பிஞ்சு (மலை);; tender, immature gall-nuts. “தவாத துவர்ச் சிகை” (பெருங். மகத.17, 149);. 2. கூவைமா (சங்.அக.);; arrowroot flour. [துவர் + சிகை.] துவர்ச்சிகை tuvarccigai, பெ. (n.) 1. கடுக்காய்ப் பிஞ்சு (மலை);; tender, immature gall-nuts. “தவாத துவர்ச் சிகை” (பெருங். மகத. 17, 149);. 2. கூவைமா (சங்.அக.);; arrowroot flour. [துவர் + சிகை] |
துவர்த்து | துவர்த்து2 tuvarttu, பெ. (n.) துவர்த்துமுண்டு பார்க்க; loc. |
துவர்த்து-தல் | துவர்த்து-தல் duvarddudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) “ஈரந்துவட்டுதல்; to wipe of moisture. ம. துவர்த்துக [துவர் → துவர்த்து.] துவர்த்து-தல் duvarddudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) ஈரந்துவட்டுதல்; to wipe oft moisture. ம. துவர்த்துக [துவர் → துவர்த்து-.] |
துவர்த்துமுண்டு | துவர்த்துமுண்டு tuvarttumuṇṭu, பெ. (n.) ஈரந்துவட்டுந் துண்டு; towel, as removing moisture. [துவர்த்து + முண்டு.] துவர்த்துமுண்டு tuvarttumuṇṭu, பெ. (n.) ஈரந்துவட்டுந் துண்டு; towel, as removing moisture. [துவர்த்து + முண்டு] |
துவர்நீர் | துவர்நீர்1 tuvarnīr, பெ. (n.) துவர்ப்பு நீர்; astringent lotion. [துவர் + நீர்.] துவர்நீர்1 tuvarnīr, பெ. (n.) துவர்ப்பு நீர்; astringent lotion. [துவர்5 + நீர்] |
துவர்ப்பசை | துவர்ப்பசை tuvarppasai, பெ. (n.) உட்பகை மானம், மாயை பேராசை என்ற நான்கு; the four sins, viz, of anger conceit, intrigue and greed, “துவர்பசை நான்கிலாந்த” (மேருமந்.1150);. [துவர்5 + பசை.] துவர்ப்பசை tuvarppasai, பெ. (n.) உட்பகை, மானம், மாயை பேராசை என்ற நான்கு; the four sins, viz, of anger conceit, intrigue and greed. “துவர்பசை நான்கிலாந்த” (மேருமந். 115௦);. [துவர்3 + பசை] |
துவர்ப்பிடி-த்தல் | துவர்ப்பிடி-த்தல் tuvarppiḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தடுத்திடுமாறு ஆடையைப் பிடித்தல்; to hold one by one’s cloth and obstruct. “பற்றயர்தம்மை … துவர்ப்பிறத்து… தடுத்துவா” (திருவாலவா. 41, 10);. [துவர் + பிடி-.] துவர்ப்பிடி-த்தல் tuvarppiḍittal, செ.குன்றாவி. (v.t.) தடுத்திடுமாறு ஆடையைப் பிடித்தல்; to hold one by one’s cloth and obstruct. “பற்றயர்தம்மை … துவர்ப்பிறத்து… தடுத்துவா” (திருவாலவா. 41, 1௦);. [துவர் + பிடி-,] |
துவர்ப்புமருந்து | துவர்ப்புமருந்து tuvarppumarundu, பெ. (n.) இரத்தப் பெருக்கை நிறுத்தும் துவர்ப்பான சரக்குகளைக் கொண்டு செய்யப்பட்ட மருந்து; astringent preparation having the quality of stopping bledding or restraining heremorhage. [துவர்ப்பு + மருந்து.] துவர்ப்புமருந்து tuvarppu-maruntu, பெ. (n.) இரத்தப் பெருக்கை நிறுத்தும் துவர்ப்பான சரக்குகளைக் கொண்டு செய்யப்பட்ட மருந்து; astringent preparation having the quality of stopping bledding or restraining heremorhage. [துவர்ப்பு + மருந்து] |
துவர்ப்பூ | துவர்ப்பூ tuvarppū, பெ. (n.) வாடிச் சிவந்த பூ; withered flower. “தன்றலை தங்கிய துவர்ப்பூ வேற்றி” (பதினொ. திருக்கண். மறம்.நக். 61); (தமிவ.57);. [துவர் + பூ.] துவர்ப்பூ tuvarppū, பெ. (n.) வாடிச் சிவந்த பூ; withered flower. “தன்றலை தங்கிய துவர்ப்பூ வேற்றி” (பதினொ.திருக்கண். மறம்.நக். 61); (தமி.வ. 57);. [துவர் + பூ] |
துவர்மண் | துவர்மண் tuvarmaṇ, பெ. (n.) உவர்மண்; fuller’s earth. 2. அடைமண்; alluvial soil. 3. துவர்ப்புமண்; astringent soil (சா.அக.);. [துவர் + மண்.] துவர்மண் tuvarmaṇ, பெ. (n.) 1. உவர்மண்; fuller’s earth. 2. அடைமண்; alluvial soil. 3. துவர்ப்புமண்; astringent soil (சாஅக);. [துவர் + மண்] |
துவர்வலியுறுத்தி | துவர்வலியுறுத்தி tuvarvaliyuṟutti, பெ. (n.) துவர்ப்புள்ள மருந்து; astringent tonic. [துவர் + வலியுறுத்தி.] துவர்வலியுறுத்தி tuvarvaliyuṟutti, பெ. (n.) துவர்ப்புள்ள மருந்து; astringent tonic. [துவர் + வலியுறுத்தி] |
துவறல் | துவறல்1 tuvaṟal, பெ. (n.) மழை தூவுகை (யாழ்.அக.);; raining, drizzling, sprinkling. [துவல் → துவறல்.] துவறல்2 tuvaṟal, பெ. (n.) விரைவு (சது.);; swiftness, haste. [துவல் → துவறல்.] |
துவற்று | துவற்று1 duvaṟṟudal, 5 செ.கு.வி. (v.i.) தூவுதல்; to scatter drops, sprinkle. “தூஉ பின்ன துவலை துவற்றலின்” (மலைபடு.363);. [துவறு → துவற்று → துவற்று-, (மு.தா.57);.] துவற்று2 duvaṟṟudal, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.) கெடுத்தல்; to destroy, ruin. “வல்லினை துவற்றன்மேலென” (தணிகைப்பு. வீராட்.4);. [துவல் → துவற்று.] |
துவலம் | துவலம் tuvalam, பெ. (n.) 1. பவளம்; corel. 2. ஒரு செய்ந்நஞ்சு வகை; one of the 32 kinds of native arsenic. [துவர் → துவல் → துவலம்.] |
துவலை | துவலை tuvalai, பெ. (n.) கூட்டம்; crowd. “இருங்கழித் துவலை யொலியின்” (ஜங்குறு.163, அரும்);. [துவல் → துவலை.] துவலை tuvalai, பெ. (n.) நீர்த்திவலை; watery particile, drop, spray. “சிதுரலந் துவலை தூவலின்” (அகநா.24);. 2. மழைத்தூவல் (பிங்);; drizzle. “வடந்தை துவலை தூவ” (நற்.152);. தெ. துவர [துவல் → துவலை.] |
துவல் | துவல்1 tuval, பெ. (n.) பூசைக்குப் பயன்படுத்தும் பூ; flowers offered in worship. “அடியாரிருந் துவல் … பரப்புவாய்” (தேவா.383, 2);. “செருப்படியாவன விருப்புறு துவலே” (பதினொ. திருக்கண்.மறம்.103);. [தூவு → துவர்.] துவல்2 duvalludal, 3 செ.கு.வி. (v.i.) துளித்தல்; to drip, as water; to sprinkle; to drizzle. [துவள்1 → துளி.] துவல்3 duvalludal, 3 செ.கு.வி. (v.i.) நிறைதல் (வின்.);; to be full, thick. [துவன்று1 → துவல்.] துவல்5 tuval, பி.பெ. (n.prob.) விரைவு (வின்.);; haste, celerity, rapidity, diligence. [துன் → தும் → துமல் → துவல் (வே.க.282);.] துவல்6 duvalludal, 3 செ.கு.வி. (v.i.) |