செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

தீ1 tī, பெ. (n.)

     ‘த்’ என்ற மெய்யெழுத்தும் ‘ஈ’ என்ற உயிரெழுத்தும் கூடிய கூட்டெழுத்து;

 the syllable formed by adding the long vowel ‘i’ to the consonent ‘t’.

     [த் + ஈ.]

 தீ2 tītal, , 4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. எரிந்து போதல்; to be burnt.

     “சிறைதீந்த பருந்து” (கல்லா.7);;

   2. பயிர் முதலியன கருகுதல்; to be withered or blighted, an growing crops in times of drought.

   3. சோறு முதலியன காந்துதல்; to be charred or burnt, as food in cooking.

   4. சீற்றங் கொள்ளுதல்; to be hot with anger;

 to be inflammed.

   5. அழிதல்; to perish;

 to be ruined.

     ‘வினையாவுந்தீவதுசெய்யும்’ (இரகு. அயனுதய.32);.

க. சீ.

     [தேய்தல் = உரசுதல். தே ? தீ. தீதல் = எரிதல், கருகுதல் வ.வ.17).]

 தீ3 tītal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. காந்த வைத்தல்; to allow food to be charred in cooking;

 to burn.

   2. காயச் செய்தல்; to dry up water, as the sun;

 to cause humours to be absorbed in the body by means of external application;

 to boil and dry fish so that it may keep.

   3. பயிர் முதலியன கருகச் செய்தல்; to cause to wither, an growing crops.

   4. சுடுதல் (வின்.);; to scar, cauterize.

 தீ4 tī, பெ. (n.)

   1. நெருப்பு; fire.

     “வளித்தலைஇய தீயும்” (புறநா.2);.

   2. விளக்கு; lamp.

     “தீத்துரி இயற்று” (குறள்.929);.

   3. வேள்வித்தீ; sacrificial fire.

     ‘தீத்திறம் புரிந்தோன்’ (சிவப்.11, 57);.

   4. செரிமானச் சூடு; digesiny heat.

   5. சினம்; anger.

     “மன்னர்தீ யீண்டு தங்கிளையோடு மெரித்திடும்” (சீவக.250);.

   6. தீமை; evil.

     “தீப்பால தான்பிறர்கட் செய்யற்க’ (குறள்.206);.

   7. நஞ்சு; poison.

     “வேகவெந் தீ நாகம்” (மணி.20.98);.

   8. நிரயம் (நரகம்);; hell.

     “அழுக்காறு…. தீயுழி யுய்த்து விடும்” (குறள்.168);.

ம., க. தீ

     [தேய்தல் = உரசுதல். தே → தீ = நெருப்பு, விளக்கு, சினம், தீமை, எரியகம் (நரகம்); (வ.வ.16);.]

 தீ5 tī, பெ. (n.)

   அறிவு (ஞானம்);; knowledge, understanding.

     “தீதாவசவரிமலர் செல்வா” (சுந்தரந்.31);.

 தீ1 tī, பெ. (n.)

     ‘த்’ என்ற மெய்யெழுத்தும் ‘ஈ’ என்ற உயிரெழுத்தும் கூடிய கூட்டெழுத்து;

 the syllable formed by adding the long vowel ‘i’ to the consonent ‘t’.

     [த் + ஈ]

 தீ2 tītal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. எரிந்து போதல்; to be burnt.

     “சிறைதீந்த பருந்து” (கல்லா. 7);.

   2. பயிர் முதலியன கருகுதல்; to be withered or blighted, an growing crops in times of drought.

   3. சோறு முதலியன காந்துதல்; to be charred or burnt, as food in cooking.

   4. சீற்றங் கொள்ளுதல்; to be hot with anger;

 to be inflammed.

   5. அழிதல்; to perish;

 to be ruined.

     “வினையாவுந் தீவதுசெய்யும்” (இரகு. அயனுதய. 32);.

க. சீ.

     [தேய்தல் = உரசுதல். தே → தீ. தீதல் = எரிதல், கருகுதல் (வ.வ.17);]

 தீ3 tītal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. காந்த வைத்தல்; to allow food to be charred in cooking;

 to burn.

   2. காயச் செய்தல்; to dry up water, as the sun;

 to cause humours to be absorbed in the body by means of external application;

 to boil and dry fish so that it may keep.

   3. பயிர் முதலியன கருகச் செய்தல்; to cause to wither, an growing crops.

   4. சுடுதல் (வின்.);; to scar, cauterise.

 தீ4 tī, பெ. (n.)

   1. நெருப்பு; fire.

     “வளித்தலைஇய தீயும்” (புறநா.2);.

   2. விளக்கு; lamp.

     “தீத்துரி இயற்று” (குறள். 929);.

   3. வேள்வித்தீ; sacriticial fire.

     ‘தீத்திறம் புரிந்தோன்’ (சிலப். 11, 57);.

   4. செரிமானச் சூடு; digesiny heat.

   5. சினம்; anger.

     “மன்னர்தீ யீண்டு தங்கிளையோடு மெரித்திடும்” (சீவக. 25௦);.

   6. தீமை; evil.

     “தீப்பால தான்பிறர்கட் செய்யற்க” (குறள், 2௦6);.

   7. நஞ்சு; poison.

     “வேகவெந் தீ நாகம்” (மணி. 2௦, 98);.

   8. நிரயம் (நரகம்);; hell.

     “அழுக்காறு…. தீயுழி யுய்த்து விடும்” (குறள். 168);.

ம., க. தீ

     [தேய்தல் = உரசுதல். தே→ தீ = நெருப்பு, விளக்கு, சினம், தீமை, எரியகம் (நரகம்); (வ.வ.16);.]

 தீ5 tī, பெ. (n.)

   அறிவு (ஞானம்);; knowledge, understanding.

     “தீதாவசவரிமலர் செல்வா”

 தீ tī, பெ.(n.)

   சூழ்ச்சி (உபாயம்); வழி;     [Skt. dhi → த. தீ]

தீகுறு-தல் dīkuṟudal, பெ. (n.)

   தீயினால் அழிதல்; to be destroyed by fire.

     “அகிலந் தீகற் றிடர்ப்பட” (இரகுயாகப்.89);.

     [தீ + உறு – தீக்குறு → தீகுறு.]

 தீகுறு-தல் dīkuṟudal, பெ. (n.)

   தீயினால் அழிதல்; to be destroyed by fire.

     “அகிலந் தீகற் றிடர்ப்பட” (இரகு.யாகப்.89);.

     [தீ + உறு – தீக்குறு → தீகுறு-.]

 தீக்கஞ்சி tīkkañji, பெ. (n.)

   ஆரத்திச் சூடம்; camphor, as fearing fire (செ.அக.);.

     [தீ + கு – தீக்கு + அஞ்சி. தெருப்புக்கு அஞ்சுவது, அதாவது உடனே பற்றிக் கொள்வது.]

 தீக்கஞ்சி tīkkañji, பெ. (n.)

   ஆரத்திச் சூடம்; camphor, as fearing fire (செ.அக);.

     [தீ + கு – தீக்கு + அஞ்சி. நெருப்புக்கு அஞ்சுவது, அதாவது உடனே பற்றிக் கொள்வது.]

தீக்கடன் tīkkaḍaṉ, பெ. (n.)

   1. இறுதிச் சடங்கு; duty of performing the cremation ceremony, as of a son to his parents.

     “தீக்கடன் செய்திட்டாரே” (இரகு. இந்து.63);.

   2. தீச்செயல்; worst deed. (செ.அக.);.

     [தீ + கடன்.]

 தீக்கடன் tīkkaḍaṉ, பெ. (n.)

   1. இறுதிச் சடங்கு; duty of performing the cremation ceremony, as of a son to his parents.

     “தீக்கடன் செய்திட்டாரே” (இரகு. இந்து. 63);.

   2. தீச்செயல்; worst deed. (செஅக.);.

     [தீ + கடன்]

தீக்கடவுள் tīkkaḍavuḷ, பெ. (n.)

   நெருப்புக் கடவுள் (திவா.);; fire-God.

     “தீக்கடவு டந்த வரத்தை” (நள. கலிநீங்5.);.

     [தீ + கடவுள்.]

 தீக்கடவுள் tīkkaḍavuḷ, பெ. (n.)

நெருப்புக் கடவுள் (திவா.);.

 fire-God.

     “தீக்கடவு டந்த வரத்தை” (நள. கலிநீங்.5);.

     [தீ + கடவுள்]

 தீக்கடுகால்வன் tīkkaḍukālvaṉ, பெ. (n.)

   நெருப்பைப் போன்ற கொடிய நோய்; disease of firely poison (சா.அக.);.

     [தீ + கடுகால்வன்.]

 தீக்கடுகால்வன் tīkkaḍukālvaṉ, பெ. (n.)

   நெருப்பைப் போன்ற கொடிய நோய்; disease of firely poison (சா.அக.);.

     [தீ + கடுகால்வன்]

 தீக்கடுக்கை tīkkaḍukkai, பெ. (n.)

   வெடிகுண்டு; shell, bomb (செ.அக.);.

     [தீ + குடுக்கை.]

 தீக்கடுக்கை tīkkaḍukkai, பெ. (n.)

   வெடிகுண்டு; shell, bomb (செ.அக.);.

     [தீ + குடுக்கை]

தீக்கடை-தல் dīkkaḍaidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   கடைந்து நெருப்பு உண்டாக்குவது; to produce fire by fire drill.

     “தீக்கடைந்து வைத்தேன்” (பெரியபு. விண்ணம்.415);.

     [தீ + கடை,]

 தீக்கடை-தல் dīkkaḍaidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   கடைந்து நெருப்பு உண்டாக்குவது; to produce fire by fire drill.

     “தீக்கடைந்து வைத்தேன்” (பெரியபு. விண்ணம். 415);.

     [தீ + கடை-,]

தீக்கடைகோல் tīkkaḍaiāl, பெ. (n.)

   கடைந்து நெருப்புண்டாக்க உதவும் அரசு அல்லது வன்னிமரத்தின் சிறுகட்டை;  fire-drill, piece of wood for producing fire by friction.

     “தீக்கடை கோலாலே… கையாலே கடைந்து கொண்ட” (பெரும்பாண். 1172, உரை);.

மறுவ. நெலிகோல்

     [தீ + கடைகோல்.]

 தீக்கடைகோல் tīkkaḍaiāl, பெ. (n.)

   கடைந்து நெருப்புண்டாக்க உதவும் அரசு அல்லது வன்னிமரத்தின் சிறுகட்டை; fire-drill, piece of wood for producing fire by friction.

     “தீக்கடை கோலாலே……. கையாலே கடைந்து கொண்ட” (பெரும்பாண். 1172, உரை);.

மறுவ. நெலிகோல்

     [தீ + கடைகோல்]

 தீக்கட்டை tīkkaṭṭai, பெ. (n.)

   எரிகட்டை; firewood.

     [தீ + கட்டை.]

 தீக்கட்டை tīkkaṭṭai, பெ. (n.)

   எரிகட்டை; fire- wood.

     [தீ + கட்டை]

 தீக்கணமூலி tīkkaṇamūli, பெ. (n.)

   கொப்புளத்தையெழுப்பு மூலி; any drug or drugs capable of raising blisters, blistering agents such as mustard seed, lead wort etc. (சா.அக.);.

     [தீக்கணம் + மூலி. கடுகு, சித்தரமூலம் முதலியன கொப்புளத்தை உண்டாக்க வல்லன.]

 தீக்கணம் tīkkaṇam, பெ.(n.)

   செய்யுளில் முதற்சீராக அமைக்கத் தகாததும், நிரை நேர் நேர் என வருவதுமாகிய தீய செய்யுட் கணம்;     [தீ + கணம்]

 தீக்கணம் tīkkaṇam, பெ. (n.)

   செய்யுண் முதற் சீராக அமைக்கத் தகாததும் நிரை நேர் நிரையென வருவதுமாகிய செய்யுட்கணம் (திவா.);; metrical foot of nirai-nēr-nirai considered inauspicious at the commencement of a poem.

     [தீ + கணம்.]

 தீக்கணம் tīkkaṇam, பெ. (n.)

   செய்யுண் முதற் சீராக அமைக்கத் தகாததும் நிரை நேர் நிரையென வருவதுமாகிய செய்யுட்கணம் (திவா.);; metrical foot of {} considered inauspicious at the commencement of a poem.

     [தீ + கணம்]

தீக்கணாக்கனி tīkkaṇākkaṉi, பெ. (n.)

   1. கொடிய நெருப்பு; a great fire.

   2. தோலைச் சிவக்கச் செய்து கொடிய எரிச்சலை உண்டாக்கும் நோய்; disease marked by redenning of the skin and great burning sensation as burns, erythema, crysipalas, herpes etc.

   3. கொடிய நஞ்சு; virulent poison (சா.அக.);.

     [தீக்கணம் + அக்கினி.]

 தீக்கணாக்கனி tīkkaṇākkaṉi, பெ. (n.)

   1. கொடிய நெருப்பு; a great fire.

   2. தோலைச் சிவக்கச் செய்து கொடிய எரிச்சலை உண்டாக்கும் நோய்; disease marked by redenning of the skin and great burning sensation as burns, erythema, crysipalas, herpes etc;

   3. கொடிய நஞ்சு; virulent poison (சா.அக.);.

     [தீக்கணம் + அக்கினி.]

 தீக்கண் tīkkaṇ, பெ. (n.)

   சினம் கொண்ட கண்; fire-eye.

     [தீ + கணம்.]

 தீக்கண் tīkkaṇ, பெ. (n.)

   சினம் கொண்ட கண்; fire-eye.

     [தீ + கணம்]

தீக்கதி dīkkadi, பெ. (n.)

   1. நிரயம் (நரகம்);; hell, as a world of evil.

     “தினையேனுந் தீக்கழிக்கட் செல்லார்” (திவ். இயற்.1);.

   2. தீயூழ் (கொடிய விதி);; evil fate (செ.அக.);.

     [தீ + கதி.]

 தீக்கதி dīkkadi, பெ. (n.)

   1. நிரயம் (நரகம்);; hell, as a world of evil.

     “தினையேனுந் தீக்கழிக்கட் செல்லார்” (திவ்.இயற். 1);.

   2. தீயூழ் (கொடிய விதி);; evil fate (செ.அக.);.

     [தீ + கதி]

 தீக்கதி dīkkadi, பெ.(n.)

   1. அளறு (நரகம்);; hell, as a world of evil,

     “தினையேனும் தீக்கதிக்கட் செயலாளர்” (திவ்.இயற்.1,65);.

   2. கொடிய விதி; evil fate.

     [Skt. {} → த. தீக்கதி]

 தீக்கதிகரும்பச்சை dīggadigarumbaccai, பெ. (n.)

தீக்கதிக்கும்பச்சை (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tikadikkum-paccai.

     [தீ + கதி + கருமை + பச்சை.]

 தீக்கதிகரும்பச்சை dīggadigarumbaccai, பெ. (n.)

தீக்கதிக்கும்பச்சை (யாழ். அக.); பார்க்க;see {}.

     [தீ + கதி + கருமை + பச்சை]

 தீக்கதிக்கும்பச்சை dīkkadikkumbaccai, பெ. (n.)

நாகப்பச்சை (வின்.);,

 a variety of green stone.

 தீக்கதிக்கும்பச்சை dīkkadikkumbaccai, பெ. (n.)

   நாகப்பச்சை (வின்.);; a variety of green stone.

தீக்கதிர் dīkkadir, பெ. (n.)

   1. உலையாணிக் கோல் (வின்.);; blacksmith’s poker.

   2. தீச்சுடர்; flame.

     [தீ + கதிர்.]

 தீக்கதிர் dīkkadir, பெ. (n.)

   1. உலையாணிக் கோல் (வின்);; blacksmith’s poker.

   2. தீச்சுடர்; flame.

     [தீ + கதிர்]

தீக்கனா tīkkaṉā, பெ. (n.)

   தீமை விளைக்கும் கனவு; ominous dream, dream of coming evil.

     “இடருற்ற தீக்கனா…. நினைந்தாள்” (சிவப. 1972);.

     [தீ + கனா.]

 தீக்கனா tīkkaṉā, பெ. (n.)

   தீமை விளைக்கும் கனவு; ominous dream, dream of coming evil.

     “இடருற்ற தீக்கனா…… நினைந்தாள்” (சிலப். 1972);.

     [தீ + கனா]

 தீக்கரண்டி tīkkaraṇṭi, பெ. (n.)

   தீயெடுக்குங்கருவி (வின்.);; small ladle for taking the charcoal.

     [தீ + கரண்டி.]

 தீக்கரண்டி tīkkaraṇṭi, பெ. (n.)

   தீயெடுக்குங்க கருவி (வின்.);; small ladle for taking the charcoal.

     [தீ + கரண்டி]

 தீக்கருந்தேன் tīkkarundēṉ, பெ. (n.)

   கொம்புத் தேன்; honey collected on branches of tree.

     ‘இன்சுவைத்தேன்’. (சா.அக.);.

     [தீம் + கருந்தேன்.]

 தீக்கருந்தேன் tīkkarundēṉ, பெ. (n.)

   கொம்புத் தேன்; honey collected on branches of tree.

     ‘இன்சுவைத்தேன்’. (சா.அக.);.

     [தீம் + கருந்தேன்]

தீக்கருமம் tīkkarumam, பெ. (n.)

   1. தீயசெயல்; evil deed.

   2. தீக்கடன் பார்க்க;see ti-k-kadan.

   3. தீத்திறச்செயல்; fire sacrifice.

     ‘நவையி றீக்கமம் யாவும்’ (கூர்மபு. அனுக்கிர. 25);.

     [தீ + கருமம்.]

 தீக்கருமம் tīkkarumam, பெ. (n.)

   1. தீயசெயல்; evil deed.

   2. தீக்கடன் பார்க்க;see {}.

   3. தீத்திறச்செயல்; fire sacrifice.

     ‘நவையி றீக்கமம் யாவும்” (கூர்மபு. அனுக்கிர. 25);.

     [தீ + கருமம்]

தீக்கரும்பு tīkkarumbu, பெ. (n.)

   விறகு; fire wood.

     “எருமுட்டையுந் தீக்ரும்பையும்… அடுக்குவதற்கு” (மதிக. Ii. 91);.

     [தீ + கரும்பு.]

 தீக்கரும்பு tīkkarumbu, பெ. (n.)

   விறகு; fire wood.

     “எருமுட்டையுந் தீக்ரும்பையும்… அடுக்குவதற்கு” (மதி.க.ii.91);.

     [தீ + கரும்பு]

 தீக்கரை tīkkarai, பெ. (n.)

   முண்முருங்கை (மலை.);; common coral tree.

     [தீ + கரை.]

 தீக்கரை tīkkarai, பெ. (n.)

   முண்முருங்கை (மலை.);; common coral tree.

     [தீ + கரை]

 தீக்கறி tīkkaṟi, பெ. (n.)

   கண்டற் கறி; madr. a warmed up dish of the remnants of the day’s curту.

     [தீ + கறி.]

 தீக்கறி tīkkaṟi, பெ. (n.)

   கண்டற் கறி; madr.;

 a warmed up dish of the remnants of the day’s curry.

     [தீ + கறி]

தீக்கலம் tīkkalam, பெ. (n.)

   1. தீச்சட்டி பார்க்க;see tĩ-c-catti.

   2. ஈமப் பள்ளி; funeral pure.

     “தீக்கலந் திருத்திச் செல்வனை வெய்தினேற்றினார்” (கம்பரா. பள்ளி.130);.

     [தீ + கலம்.]

 தீக்கலம் tīkkalam, பெ. (n.)

   1. தீச்சட்டி பார்க்க;see {}.

   2. ஈமப் பள்ளி; funeral pure.

     “தீக்கலந் திருத்திச் செல்வனை வெய்தினேற்றினார்” (கம்பரா. பள்ளி. 13௦);.

     [தீ + கலம்]

தீக்கல் tīkkal, பெ. (n.)

   1. தீத்தட்டிக்கல்; strike a light, flint stone.

   2. இரும்புச் சாரமுள்ள கல்; iron pyritest. (செ.அக.);.

ம. தீக்கல்லு

     [தீ + கல்.]

 தீக்கல் tīkkal, பெ. (n.)

   1. தீத்தட்டிக்கல்; strike a light, flint stone.

   2. இரும்புச் சாரமுள்ள கல்; iron pyritest. (செ.அக.);.

ம. தீக்கல்லு

     [தீ + கல்]

 தீக்களி tīkkaḷi, பெ. (n.)

   மிக்க சூட்டைப் பொறுக்கக்கூடிய களிமண்; a kind of clay cpable of sustaining intense heat-fire clay (சா.அக.);.

     [தீ + களி.]

 தீக்களி tīkkaḷi, பெ. (n.)

   மிக்க சூட்டைப் பொறுக்கக்கூடிய களிமண்; a kind of clay cpable of sustaining intense heat – fire clay (சா.அக.);.

     [தீ + களி]

 தீக்காப்புச்சட்டை tīkkāppuccaṭṭai, பெ. (n.)

   தீத்தடுப்புச் சட்டை; fire-proof shirt.

     [தீ + காப்பு + சட்டை.]

 தீக்காப்புச்சட்டை tīkkāppuccaṭṭai, பெ. (n.)

   தீத்தடுப்புச் சட்டை; fire-proof shirt.

     [தீ + காப்பு + சட்டை]

தீக்காய்-தல் tīkkāytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   குளிர் காய்தல்; to warm oneself at the fire.

     “அகலா தணுகாதுதீக்காய்வார் போல்க” (குறள்.691);.

     [தீ + காய்தல்.]

 தீக்காய்-தல் tīkkāytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   குளிர் காய்தல்; to warm oneself at the fire.

     “அகலா தணுகாதுதீக்காய்வார் போல்க” (குறள், 691);.

     [தீ + காய்தல்]

 தீக்காரியம் tīkkāriyam, பெ. (n.)

   வேள்வி;   பொல்லாங்கு; calamity.

     [தீ + காரியம்.]

 தீக்காரியம் tīkkāriyam, பெ. (n.)

   வேள்வி;   பொல்லாங்கு; calamity.

     [தீ + காரியம்]

 தீக்காற்று tīkkāṟṟu, பெ. (n.)

   நெருப்புக் காற்று (வின்.);; scorching wind.

     [தீ + காற்று.]

 தீக்காற்று tīkkāṟṟu, பெ. (n.)

   நெருப்புக் காற்று (வின்.);; scorching wind.

     [தீ + காற்று]

 தீக்காலம் tīkkālam, பெ. (n.)

   கேடு விளைக்கும் காலம்; evil times (செ.அக.);.

     [தீ + காலம்.]

 தீக்காலம் tīkkālam, பெ. (n.)

   கேடு விளைக்குங் காலம்; evil times (செ.அக.);.

     [தீ + காலம்]

தீக்காலி tīkkāli, பெ. (n.)

   1. தன்வரவாக குடிகேடு விளைப்பவளாகக் கருதப்படுபவள்; woman believed to bring misfortune to a family by her arrival.

   2. ஓர் அசுரன் (பெரிய.திருக்குறிப்பு.30);; an asura.

     [தீ + காலி.]

 தீக்காலி tīkkāli, பெ. (n.)

   1. தன்வரவான குடிகேடு விளைப்பவளாகக் கருதப்படுபவள்; woman believed to bring misfortune to a family by her arrival.

   2. ஓர் அசுரன் (பெரியபு. திருக்குறிப்பு. 30);;an {}.

     [தீ + காலி]

 தீக்கால் tīkkāl, பெ. (n.)

   கொள்ளிவாய்ப் பிசாசு; a meteor flirting about in the right over marshy ground foslish fire (சா.அக.);.

     [தீ + கால்.]

 தீக்கால் tīkkāl, பெ. (n.)

   கொள்ளிவாய்ப் பிசாசு; a meteor flirting about in the right over marshy ground foslish fire (சா.அக.);.

     [தீ + கால்]

திக்காமை

தீக்கி-த்தல் tīkkittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   சூளுரைத்தல்; to take a vow.

     “பின்னதன் வழியே யொழுகினர் தீக்கித்து” (திருக்காளத்.பு.29, 23);.

 தீக்கி-த்தல் tīkkittal,    11 செ.கு.வி. (v.i.)

   சூளுரைத்தல்; to take a vow.

     “பின்னதன் வழியே யொழுகினர் தீக்கித்து” (திருக்காளத்பு, 29, 23);.

 தீக்கு-தல் dīkkudal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   தீயும்படி செய்தல்; scorching (சா.அக.);.

 தீக்கு-தல் dīkkudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   தீயும்படி செய்தல்; scorching (சாஅக);.

தீக்குச்சி tīkkucci, பெ. (n.)

   1. தேய்த்தான் தீயுண்டாக்கும் மருந்தை நுனியிற் கொண்ட குச்சி; match.

   2. தீங்கு விளைப்போன்; maker.

   3. காவலர்; police constable.

     [தீ + குற்றி → தீக்குச்சி.]

 தீக்குச்சி tīkkucci, பெ. (n.)

   1. தேய்த்தால் தீயுண்டாக்கும் மருந்தை நுனியிற் கொண்ட குச்சி; match.

   2. தீங்கு விளைப்போன்; mishcief maker.

   3. காவலர்; police constable.

     [தீ + குற்றி → தீக்குச்சி]

 தீக்குச்சு tīkkuccu, பெ. (n.)

தீக்குச்சி பார்க்க;see ti-k-kucci.

     [தீ + குச்சி → குச்சு.]

 தீக்குச்சு tīkkuccu, பெ. (n.)

தீக்குச்சி பார்க்க;see {}.

     [தீ + குச்சி → குச்சு]

 தீக்குடர்க்கல் tīkkuḍarkkal, பெ. (n.)

   பித்தக் குடல் ஊதை; a disease of the intestines (சா.அக.);.

 தீக்குடர்க்கல் tīkkuḍarkkal, பெ. (n.)

   பித்தக் குடல் ஊதை; a disease of the intestine (சா.அக.);.

தீக்குணம்1 tīkkuṇam, பெ. (n.)

   1. தீயபண்பு; evil nature or disposition vice.

   2. வெப்பம்; heat as the quality of fire.

     “தீக்குண மோரைந்து” (சிலப். 3, 26, உரை, பக்.130);.

     [தீ + குணம்.]

 தீக்குணம்2 tīkkuṇam, பெ. (n.)

பசி, சோம்பு, மைதுனம், காட்சி, நீர், வேட்கையென இவை தீக்குணம் அடிசிலம்பு (3:26);.

 தீக்குணம்1 tīkkuṇam, பெ. (n.)

   1. தீயபண்பு; evil nature or disposition vice.

   2. வெப்பம்; heat as the quality of fire.

     “தீக்குண மோரைந்து” (சிலப். 3, 26, உரை, பக்.1௦3);.

     [தீ + குணம்]

தீக்குணர் tīkkuṇar, பெ. (n.)

   1. தீவினைஞர்; wicked, evil persons.

   2. கீழ்மக்கள் (சூடா.);; base, vulger person.

     [தீக்குணம் → தீக்குணர்.]

 தீக்குணர் tīkkuṇar, பெ. (n.)

   1. தீவினைஞர்; wicked, evil persons.

   2. கீழ்மக்கள் (சூடா);; base, vulger person.

     [தீக்குணம் → தீக்குணர்]

தீக்குண்டம் tīkkuṇṭam, பெ. (n.)

   வேள்வித் தீ வளர்க்கும் ஓம குண்டம்; sacrificial pit (செ.அக.);.

     [தீ + குண்டம்.]

 தீக்குண்டம்3 tīkkuṇṭam, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நோக்கம் தொடு உணர்வு, அறிவுரை முதலியவற்றால் குரு அருள்புரிதல் (குருதீட்சை செய்வித்தல்); (வின்.);; to impart spiritual illimination to a disiple by look touch or teaching, as in religious initiation by a guru.

 தீக்குண்டம் tīkkuṇṭam, பெ. (n.)

   வேள்வித் தீ வளர்க்கும் ஓம குண்டம்; sacrificial pit (செ.அக.);.

     [தீ + குண்டம்]

தீக்குதி-த்தல் dīkkudiddal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தீக்குளி-த்தல் பார்க்க;see ti-k-kuli-.

   2 தீக்குழிபாய்-தல் பார்க்க;see ti-k-kulipay.

     [தீ + குதி.]

 தீக்குதி-த்தல் dīkkudiddal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தீக்குளி-த்தல் பார்க்க;see {}-.

   2. தீக்குழிபாய்-தல் பார்க்க;see {}.

     [தீ + குதி-.]

 தீக்குருவி tīkkuruvi, பெ. (n.)

தீக்கோழி பார்க்க;see ti-k-kóli.

     [தீ + குருவி.]

 தீக்குருவி tīkkuruvi, பெ. (n.)

தீக்கோழி பார்க்க;see {}.

     [தீ + குருவி]

 தீக்குறி tīkkuṟi, பெ. (n.)

   தீநிமித்தம்; bad sign or symptom, unpropitious omen.

     [தீ + குறி.]

 தீக்குறி tīkkuṟi, பெ. (n.)

   தீய நிமித்தம்; sigr of future bad event.

த.வ. தீத்திறம்

     [தீமை+குறி→திக்குறி]

 தீக்குளி-த்தல் tīkkuḷittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உடம்பில் தீயிட்டுக் கொள்ளுதல்; to plunge into flames, as in an ordeal.

இந்தி ஒழிக, தமிழ் வாழ்க வென்று முழக்கமிட்டுக் கொண்டே அரங்க நாதன் தீக்குளித்தார் (உ.வ.);.

     [தீ + குளி.]

 தீக்குளி-த்தல் tīkkuḷittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உடம்பில் தீயிட்டுக் கொள்ளுதல்; to plunge into flames, as in an ordeal.

இந்தி ஒழிக, தமிழ்வாழ்க வென்று முழக்கமிட்டுக் கொண்டே அரங்க நாதன் தீக்குளித்தார் (உ.வ.);.

     [தீ + குளி-,]

=

தீக்குறி

__,

பெ. (n.);

   தீநிமித்தம்; bad sign or symptom, unpropitious omen.

     [தீ + குறி]

தீக்குழி tīkkuḻi, பெ. (n.)

   வேள்விசெய்தற் பொருட்டேனும் உயிர்விடற் பொருட்டேனும் இறங்குவதற்கு அமைக்கப்படும் நெருப்புக் குண்டம்; pit with live charcoals for persons to walk on or to throw themselves into in self-immolation. (செ.அக.);.

     “தீக்குழி வலித்தியாந் தீரினுந் தீந்தும்” (பெருங். மக்த. 25, 138);.

     [தீ + குழி.]

 தீக்குழி tīkkuḻi, பெ. (n.)

   வேள்விசெய்தற் பொருட்டேனும் உயிர்விடற் பொருட் டேனும் இறங்குவதற்கு அமைக்கப்படும் நெருப்புக் குண்டம்; pit with live charcoals for persons to walk on or to throw themselves into in self-immolation. (செ.அக.);.

     “தீக்குழி வலித்தியாந் தீரினுந் தீந்தும்” (பெருங்.மக்த. 25, 138);.

     [தீ + குழி]

 தீக்குழிபாய்-தல் tīkkuḻipāytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வேண்டுதலின் பொருட்டு தீக்குழியில் இறங்கி நடத்தல்; to walk on burning charcoals in a pit, as in fulfilment of a vow.

     [தீக்குழி + பாய்.]

 தீக்குழிபாய்-தல் tīkkuḻipāytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வேண்டுதலின் பொருட்டு தீக்குழியில் இறங்கி நடத்தல்; to walk on burning charcoals in a pit, as in fulfilment of a vow.

     [தீக்குழி + பாய்-,]

 தீக்குவெறுங்குகை tīgguveṟuṅgugai, பெ. (n.)

   சவர்க்காரம் (யாழ்.அக.);; detergent soap.

 தீக்குவெறுங்கை tīkkuveṟuṅgai, பெ. (n.)

   சவர்க்காரம் (யாழ்.அக.);;  detergent soap.

தீக்கூர்மை tīkārmai, பெ. (n.)

   1. இந்துப்பு; rock salt.

   2. திலசாரம்; salt extracted from sesame seed.

     [தீ + கூர்மை.]

 தீக்கூர்மை tīkārmai, பெ. (n.)

   1. இந்துப்பு; rock salt.

   2. திலசாரம்; salt extracted from sesame seed.

     [தீ + கூர்மை]

தீக்கை tīkkai, பெ.(n.)

தீட்சை பார்க்க;see {}.

     “இஃது இருவர் தீக்கையுங் கூறிற்று” (சீவக. 2634, உரை);

த.வ. நோன்புறுதி

     [Skt. {} → த. தீக்கை]

 தீக்கையோன் tīkkaiyōṉ, பெ. (n.)

   அரன்; Lord Sivan.

     [தீ + கையோன்.]

 தீக்கையோன் tīkkaiyōṉ, பெ. (n.)

   அரன்; Lord {}.

     [தீ + கையோன்]

தீக்கொளுத்தி tīkkoḷutti, பெ. (n.)

   1. நெருப்பிடுவோன்; incendiary.

   2. கலகமூட்டுவோன்; one who stirs up quarrels.

     [தீ + கொளுத்தி.]

 தீக்கொளுத்தி tīkkoḷutti, பெ. (n.)

   1. நெருப்பிடுவோன்; incendiary.

   2. கலகமூட்டு வோன்; one who stirs up quarrels.

     [தீ + கொளுத்தி]

தீக்கொள்ளி tīkkoḷḷi, பெ. (n.)

   1. கொள்ளிக் கட்டை; fire wood.

   2. தீக்கொளுத்தி பார்க்க;see ti-k-kolutti.

     [தீ + கொள்ளி.]

 தீக்கொள்ளி tīkkoḷḷi, பெ. (n.)

   1. கொள்ளிக் கட்டை; fire wood.

   2. தீக்கொளுத்தி பார்க்க;see {}.

     [தீ + கொள்ளி]

 தீக்கோட்டான் tīkāṭṭāṉ, பெ. (n.)

   ஒரு காயகற்ப மூலிகை; a herbal used for rejuvenation. (சா.அக.);.

     [தீ + கோட்டான்.]

 தீக்கோட்டான் tīkāṭṭāṉ, பெ. (n.)

   ஒரு காயகற்ப மூலிகை; a herbal used for rejuvenation. (சா.அக.);.

     [தீ + கோட்டான்]

தீக்கோள்1 tīkāḷ, பெ. (n.)

   கேடு குறிக்கும் கோள்; malignant planet.

     [தீ + கோள்.]

 தீக்கோள்2 tīkāḷ, பெ. (n.)

   கூரை வீடு முதலியவற்றில் மந்தணமாகத் தீப்பற்ற வைக்கை (இ.வ.);; arson, incendiarism.

     [தீ + கோள்.]

 தீக்கோள்1 tīkāḷ, பெ. (n.)

   கேடு குறிக்கும் கோள்; malignant planet.

     [தீ + கோள்]

 தீக்கோள்2 tīkāḷ, பெ. (n.)

   கூரைவீடு முதலியவற்றில் மந்தணமாகத் தீப்பற்ற வைக்கை (இ.வ.);; arson, incendiarism.

     [தீ + கோள்]

 தீக்கோழி tīkāḻi, பெ. (n.)

   நெருப்புக் கோழி; ostrich.

     [தீ + கோழி.]

 தீக்கோழி tīkāḻi, பெ. (n.)

   நெருப்புக் கோழி; ostrich.

     [தீ + கோழி]

தீக்கோழி விளையாட்டு tīkāḻiviḷaiyāṭṭu, பெ.(n.)

   தொடுபவன் வரும்போது காத்துக் கொள்ள வலது காலை மடக்கி வலது கையை முழங்காலுக்குள் நுழைத்தபடி மூக்கைப் பிடித்துக் கொள்ளும் விளையாட்டு;   0strich tag (of); nosetag

மறுவ மூக்கைப்பிடித்தால் தொடாதே

     [தீ+கோழி+விளையாட்டு]

தீங்கனி tīṅgaṉi, பெ. (n.)

   இனிய பழம்; delicious fruit.

     “தீங்கனி நாவல்” (மணி.910);.

     [தீம் + கனி – தீம்கனி → தீங்கனி.]

   1.தீங்கு; evil, injury, harm; crime.

     “தீங்கு செய்தன்னமே” (அகநா.112);.

   2. துன்பம்; misfortune, calamity, distress.

     “தீங்கணைந்தோ ரல்லுந் தேறாய்” (திருக்கோ.179);.

   3. குற்றம் (பிங்.);; fault, defect, blemish.

     [தீ → தீமை → தீயின் தன்மை. தீ → தீங்கு.]

 தீங்கனி tīṅgaṉi, பெ. (n.)

   இனிய பழம்; delicious fruit.

     “தீங்கனி நாவல்” (மணி. 9,1௦);.

     [தீம் + கனி – தீம்கனி → தீங்கனி]

தீங்கு tīṅgu, பெ. (n.)

   1. தீமை (பிங்.);; evil, injury, harm; crime.

     “தீங்கு செய்தன்னமே” (அகநா. 112);.

   2. துன்பம்; misfortune, calamity, distress.

     “தீங்கணைந்தோ ரல்லுந் தேறாய்” (திருக்கோ. 179);.

   3. குற்றம் (பிங்.);; fault, defect, blemish.

     [தீ → தீமை → தீயின் தன்மை. தீ → தீங்கு]

தீசற்றனம் tīcaṟṟaṉam, பெ. (n.)

   1. தீக்குணம்; wickedness.

   2. தாராளமின்மை; illiberal nature..

     [தீசல் + தனம்.]

 தீசற்றனம் tīcaṟṟaṉam, பெ. (n.)

   1. தீக்குணம்; wickedness.

   2. தாராளமின்மை; illiberal nature.

     [தீசல் + தனம்]

தீசல் tīcal, பெ. (n.)

   1. சமையலிற் கருகியது; that which is overcooked or burnt.

   2. தீய குணத்தினன்; bad-tempered person.

     [தீயல் → தீசல்.]

 தீசல் tīcal, பெ. (n.)

   1. சமையலிற் கருகியது; that which is overcooked or burnt.

   2. தீய குணத்தினன்; bad-tempered person.

     [தீயல் → தீசல்]

 தீச்சகுனப்பறவை tīccaguṉappaṟavai, பெ. (n.)

   சாக்குருவி; bird, foreboding one’s approaching dealt by its peculiar cry.

     [தீ + சகுனப்பறவை.]

 தீச்சகுனப்பறவை tīccaguṉappaṟavai, பெ. (n.)

   சாக்குருவி; bird, foreboding one’s approaching dealt by its peculiar cry.

     [தீ + சகுனப்பறவை]

 தீச்சகுனம் tīccaguṉam, பெ. (n.)

   தீக்குறி (சங்.அக.);; evil omen.

     [தீ + சகுனம்.]

 தீச்சகுனம் tīccaguṉam, பெ. (n.)

   தீக்குறி (சங்.அக.);; evil omen.

     [தீ + சகுனம்]

 தீச்சடம் tīccaḍam, பெ. (n.)

   சிறுநீர் (சங்.அக.);; urine.

     [தீ + சடம்.]

 தீச்சடம் tīccaḍam, பெ. (n.)

   சிறுநீர் (சங்அக.);; urine.

     [தீ + சடம்]

தீச்சட்டி tīccaṭṭi, பெ.(n.)

கோயில் திருவிழா

முதலியவற்றில் எடுக்கும் நெருப்புச்சட்டி, fire pot carried as in temple-procession.

     [தீ+சட்டி]

     [P]

 தீச்சட்டி tīccaṭṭi, பெ. (n.)

   கணப்புச் சட்டி; fire pan, chating dish.

   2. வேண்டுதலாக எடுக்கும் தீச்சட்; fire pet carried in fulfilment of a vow.

     [தீ + சட்டி.]

 தீச்சட்டி tīccaṭṭi, பெ. (n.)

   1.கணப்புச் சட்டி; fire pan, chating dish.

   2. வேண்டுதலாக எடுக்கும் தீச்சட்டி; fire pet carried in fulfilment of a vow.

     [தீ + சட்டி]

 தீச்சட்டி விளையாட்டு tīccaṭṭiviḷaiyāṭṭu, பெ.(n.)

   கரகத்திற்குப் மாறாக, தலையில் தீச் சட்டியை வைத்தாடும் ஆட்டம்; fire pot play

     [தீ+சட்டி+விளையாட்டு]

 தீச்சனகம் tīccaṉagam, பெ. (n.)

   இருப்பை (சங்.அக.);; South Indian mahua.

     [தீ + சனகம்.]

 தீச்சனகம் tīccaṉagam, பெ. (n.)

   இருப்பை (சங்.அக.);; South Indian mahua.

     [தீ + சனகம்]

 தீச்சனம் tīccaṉam, பெ. (n.)

   மிளகு (மலை.);; pepper.

     [தீ + சனம்.]

 தீச்சனம் tīccaṉam, பெ. (n.)

   மிளகு (மலை.);; pepper.

     [தீ + சனம்]

 தீச்சலம் tīccalam, பெ. (n.)

கடல் நுரை (சா.அக.);;see froth (மீன் பிடி. தொ.சொல்.);

     [தீ + சலம்.]

 தீச்சலம் tīccalam, பெ. (n.)

கடல் நுரை (சா.அக.);; see froth (மீன்.பிடி.தொ.சொல்.);.

     [தீ + சலம்]

தீச்சார்பு tīccārpu, பெ. (n.)

   தீயோருடனாய தொடர்பு; association with the wicked.

   2. தீய குணம்; vicious propensity evil tendencies.

     [தீ + சார்பு.]

 தீச்சார்பு tīccārpu, பெ. (n.)

   1. தியோருடனாய தொடர்பு; association with the wicked.

   2. தீய குணம்; vicious propensity evil tendencies.

     [தீ + சார்பு]

தீச்சுடர் tīccuḍar, பெ. (n.)

   1. நெருப்புச் சுடர்; flame.

     “தீச்சுடர் நன்னீர் சொரிந்து வளர்த்தற்றால்” (நீதிநெறி.19);.

   2. வெடியுப்பு (மூ.அ.);; Saltpetre.

     [தீ + சுடர்.]

 தீச்சுடர் tīccuḍar, பெ. (n.)

   1. நெருப்புச் சுடர்; flame.

     “தீச்சுடர் நன்னீர் சொரிந்து வளர்த்தற்றால்” (நீதிநெறி. 19);.

   2. வெடியுப்பு (மூஅ.);; saltpetre.

     [தீ + சுடர்]

 தீச்சுட்டகாந்தல் tīccuṭṭakāndal, பெ. (n.)

   நெருப்பினால் நேர்ந்த அழற்சி; burning sensation due to fire-burns.

     [தீ + சுட்டகாந்தல்.]

 தீச்சுட்டகாந்தல் tīccuṭṭakāndal, பெ. (n.)

   நெருப்பினால் நேர்ந்த அழற்சி; burning sensation due to fire-burns.

     [தீ + சுட்டசாந்தல்]

 தீச்சுட்டபுண் tīccuṭṭabuṇ, பெ. (n.)

   தீயினால் நேர்ந்தபுண்; ulcer caused by fire-burns. (சா.அக.);.

     [தீ + சுட்டபுண்.]

 தீச்சுட்டபுண் tīccuṭṭabuṇ, பெ. (n.)

   தீயினால் நேர்ந்தபுண்; ulcer caused by fire-burns. (சா.அக.);.

     [தீ + சுட்டபுண்]

 தீச்சுரண்டி tīccuraṇṭi, பெ. (n.)

   நெருப்பைச் சுரண்டி எடுக்கப் பயன்படுத்தும் ஒரு கருவி; an inrom grating used as a scrapper for removing fire from a furnace (சா.அக.);.

     [தீ + சுரண்டி.]

 தீச்சுரண்டி tīccuraṇṭi, பெ. (n.)

   நெருப்பைச் சுரண்டி எடுக்கப் பயன்படுத்தும் ஒரு கருவி; an inrom grating used as a scrapper for removing fire from a furnace (சா.அக.);.

     [தீ + சுரண்டி]

தீச்சுரம் tīccuram, பெ. (n.)

   1. பித்தக் காய்ச்சல்; biblious ferver.

   2. மிகுதியான காய்ச்சல்; burning fever (சா.அக.);.

     [தீ + சுரம்.]

 தீச்சுரம் tīccuram, பெ. (n.)

   1. பித்தக் காய்ச்சல்; biblious ferver.

   2. மிகுதியான காய்ச்சல்; burning fever (சா.அக.);.

     [தீ + சுரம்]

தீச்சொல் tīccol, பெ. (n.)

   பழிச்சொல்; slander, evil word.

     “தாங்கல் கடனாகுத் தலைசாய்க்கவரு தீச்சொல்” (சீவக.498);.

     [தீ + சொல்.]

 தீச்சொல் tīccol, பெ. (n.)

   பழிச்சொல்; slander, evil word.

     “தாங்கல் கடனாகுத் தலைசாய்க்கவரு தீச்சொல்” (சீவக. 498);.

     [தீ + சொல்]

தீஞ்சுபோ-தல் tīñjupōtal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தீ பார்க்க;see tii; flame.

     [தீய்ந்து + போ → தீஞ்சுபோ.]

 தீஞ்சுபோ-தல் tīñjupōtal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தீ2 பார்க்க; see {}; flame.

     [தீய்ந்து + போ → தீஞ்சுபோ-,]

 தீஞ்சுவை tīñjuvai, பெ. (n.)

   சுவைக்கத் தித்திப்பானது; நற்சுவை; sweet to taste (சா.அக.);.

     [தீம் + சுவை.]

 தீஞ்சுவை tīñjuvai, பெ. (n.)

   சுவைக்கத் தித்திப்பானது; நற்சுவை; sweet to taste (சாஅக.);.

     [தீம் + சுவை]

தீஞ்சேறு tīñjēṟu, பெ. (n.)

   இனிய பாகு; molasses, treack, syrup.

     “கரையுறு கரும்பின் நீஞ்சேற் றியாணர்” (பதிற்றுப்.756);.

     [தீம் + சேறு.]

 தீஞ்சேறு tīñjēṟu, பெ. (n.)

   இனிய பாகு; molasses, treack, syrup.

     “கரையுறு கரும்பின் றீஞ்சேற் றியாணர்” (பதிற்றுப். 75,6);.

     [தீம் + சேறு]

தீஞ்சேற்றுக்கடிகை tīñjēṟṟuggaḍigai, பெ. (n.)

   கண்ட சருக்கரைத்தேறு; sugar candy.

     “அமிர்தியன் றன்ன தீஞ்சேற்றுக் கடிகையும்” (மதுரைக்.332);.

     [தீம் + சேற்றுக்கடிகை.]

 தீஞ்சேற்றுக்கடிகை tīñjēṟṟuggaḍigai, பெ. (n.)

   கண்ட சருக்கரைத்தேறு; sugar candy.

     “அமிர்தியன் றன்ன தீஞ்சேற்றுக் கடிகையும்” (மதுரைக். 532);.

     [தீம் + சேற்றுக்கடிகை]

தீஞ்சொல் tīñjol, பெ. (n.)

   இன்மொழி; sweet words.

     “இளிகொண்ட தீஞ்சொல்” (பு.வெ. 1, 15);.

     [தீம் + சொல்.]

 தீஞ்சொல் tīñjol, பெ. (n.)

   இன்மொழி; sweet words.

     “இளிகொண்ட தீஞ்சொல்” (பு.வெ. 1,15);.

     [தீம் + சொல்]

 தீஞ்சோறு tīñjōṟu, பெ.(n.)

   சட்டியின் அடியில் கருகிய சோறு; charred rice in the pot.

மறுவ அடிபிடித்த சோறு

     [தீ(ய்);+சோறு]

தீட்சணம் tīṭcaṇam, பெ.(n.)

   1. கடுமை (உக்கிரம்);; fiercemess.

     “தீட்சணமான வெயில்”

   2. உறைப்பு; pungency.

   3. கூர்மை; sharpness, acuteness, as of the intellect.

     “தீட்சண புத்தியுள்ளவன்.

   4. ஆய்தம் (ஆயுதம்); (யாழ். அக.);; weapon.

   5. இரும்பு(யாழ்.அக);; iron

   6. கொள்ளைநோய் (யாழ்.அக.);; epidemic.

   7. சாவு (மரணம்); (யாழ்.அக.);; death

   8. கஞ்சாங்கோரை, 1 (மலை);; white basil

   9. மிளகு (தைலவ. தைல);; pepper.

     [Skt. {} → த. தீட்சணம்]

 தீட்சம் tīṭcam, பெ. (n.)

   நிகழ்வனவற்றை வெறுப்பின்றி நுகர்தல் (யாழ்.அக.);; experiencing without aversion whatever happens.

 தீட்சாகுரு tīṭcākuru, பெ.(n.)

   ஒருவனுக்கு நோன்புறுதி (தீட்சை செய்விக்கும்); செய்விக்கும் குரு; Guru who performs the initiation ceremony of titcai.

     [Skt. {} → த. தீட்சா]

 தீட்சாநாமம் tīṭcānāmam, பெ.(n.)

   நோன் புறுதி (தீட்சை); எடுத்துக் கொள்ளும்போது கொள்ளும் பெயர்;     [Skt. {} → த. தீட்சாநாமம்]

தீட்சி-த்தல் tīṭcittal,    11 செ.கு.வி. (v.t.)

   நோக்கம், உற்றறிவு அல்லது தொடுகை (பரிசம்);, அறிவுரை அல்லது கற்பிப்பு (உபதேசம்); முதலிய வற்றால் அருள்புரிந்து குரு நோன்புறுதி (தீட்சை); செய்வித்தல் (வின்.);; to impart spiritual illumination to a disciple by look, touch or teaching as in a religious initiation by a guru.

     [Skt. {} → த. தீட்சி-த்தல்]

தீட்சிதர் dīṭcidar, பெ.(n.)

   1. வேள்வி (யாகம்); செய்தோர்; those who have performed {} sacrifices.

   2. வேள்வி (யாகம்); பண்ணின பார்ப்பான் (பிராமணர்); அல்லது அவர் வழியினர் தாங்கும் பட்டப்பெயர்; a title assumed by Brahmins who have performed {} sacrifices, or their descendants.

   3. மனவுறுதி (சங்கற்பம்); கொண்டவர்; those who have undertaken a vow.

   4. தில்லை மூவாயிரவர்; Brahmin temple – priests at Chidambaram.

   5. சமயநோன்பு (தீட்சை); பெற்றோர்; persons who have received religious initiation.

     [Skt. {} → த. தீட்சிதர்]

தீட்சை tīṭcai, பெ.(n.)

   1. உறுதியுரைப்பு (அ); நோன்பு (விரதம்);; vow, solemn resolution.

   2. சமய தீட்சை, விசேடதீட்சை, நிருவாண தீட்சை என்ற முத்திறப்பட்ட சைவசமயச் சடங்குகள்;     (Saiva); initiation of a disciple into the mysteries of the {} religion of three stages, viz., camaya-{}.

   3. நயன தீட்சை, பரிசதீட்சை, மானசதீட்சை, வாசகதீட்சை, சாத்திரதீட்சை, யோகதீட்சை, ஒளத்திரதீட்சை என்ற எழுவகையான சைவசமயச் சடங்குகள். (சைவச. ஆசாரி 65, உரை.);;   4. குறித்த காலத்தின் முடிவு வரை மயிர்வளர்க்கை; allowing the hair to grow for a specified period, as after marriage, during wife’s pregnancy, etc.

த.வ.அருளிப்பு

     [Skt. {} → த. தீட்சை]

 தீட்சைகேள்-தல் (தீட்சை கேட்டல்) tīṭcaiāḷtaltīṭcaiāṭṭal, செ.கு.வி. (v.i.)

குருவினிட மிருந்து நோன்புறுதி (தீட்சை); பெறுதல் (வின்.);

 to receive religious initiation from a guru.

     [Skt. {} → த. தீட்சை+கேள்]

 தீட்சைக்குறை tīṭcaikkuṟai, பெ.(n.)

   சைவ சமயத்துக்குரித்தான நோன்பு (தீட்சை); செய்துகொள்ளுகை. (உ.வ.);; initiation into the mysteries of {} religion.

     [Skt. {} → த. தீட்சை + குறை]

தீட்டக்கல் tīṭṭakkal, பெ. (n.)

   1. சாணைக்கல்; white stone.

   2. மாக்கல்’; marble stone (சா.அக.);.

 தீட்டக்கல் tīṭṭakkal, பெ. (n.)

   1. சாணைக்கல்; white stone.

   2. மாக்கல்; marble stone (சா.அக.);.

 தீட்டக்காரி tīṭṭakkāri, பெ. (n.)

தீட்டுக்காரி பார்க்க;see tittu-k-kāri.

     [தீட்டுக்காரி → தீட்டக்காரி.]

 தீட்டக்காரி tīṭṭakkāri, பெ. (n.)

தீட்டுக்காரி பார்க்க;see {}.

     [தீட்டுக்காரி → தீட்டக்காரி]

 தீட்டடங்கல் tīḍḍaḍaṅgal, பெ. (n.)

   மாதவிடாய் நின்றுபோகை; menopause, failure of menstrual discharge, amenorrhcea (செ.அக.);.

     [தீட்டு + அடங்கல்.]

 தீட்டடங்கல் tīḍḍaḍaṅgal, பெ. (n.)

   மாதவிடாய் நின்றுபோகை; menopause, failure of menstrual discharge, amenorrhcea (செ.அக.);.

     [தீட்டு + அடங்கல்]

 தீட்டணசாரம் tīṭṭaṇacāram, பெ. (n.)

   இலுப்பை (மலை.);; South Indian mahua.

 தீட்டணம் tīṭṭaṇam, பெ. (n.)

   கஞ்சாங்கோரை (மலை.);; white basil.

     [தீட்டு + அணம்.]

 தீட்டணம் tīṭṭaṇam, பெ. (n.)

   கஞ்சாங்கோரை (மலை.);; white basil.

     [தீட்டு + அணம்]

தீட்டம் tīṭṭam, பெ. (n.)

   1. தீட்டு பார்க்க;see tittu.

   2. மலம், பீ; faeces.

     [தீட்டு + அம் – தீட்டம்.]

 தீட்டம் tīṭṭam, பெ. (n.)

   1. தீட்டு1 பார்க்க;see {}.

   2. மலம், பீ; faeces.

     [தீட்டு + அம் – தீட்டம்]

 தீட்டரிசி tīṭṭarisi, பெ. (n.)

   தவிடு நீக்கிய அரிசி; cleansed, polished rice (செ,அக.);.

     [தீட்டு + அரிசி.]

 தீட்டரிசி tīṭṭarisi, பெ. (n.)

   தவிடு நீக்கிய அரிசி; cleansed, polished rice (செ.அக.);.

     [தீட்டு + அரிசி]

 தீட்டலரிசி tīṭṭalarisi, பெ. (n.)

தீட்டரிசி பார்க்க;see tittarisi.

     [தீட்டல் + அரிசி.]

 தீட்டலரிசி tīṭṭalarisi, பெ. (n.)

தீட்டரிசி பார்க்க;see {}.

     [தீட்டல் + அரிசி]

தீட்டல் tīṭṭal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. தடவுதல்; to massage.

     “செம்புனல் வந்தங் கடிவருட” (தேவா. 112, 5);.

   2. கோதுதல்; to smooth as the hair. (கழக.த.அக.);.

   3. அரிசியைத் தவிடு போகக் குற்றுதல்; to remove bran and polish as rice by pounding.

 தீட்டல் tīṭṭal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தடவுதல்; to massage.

     “செம்புனல் வந்தங் கடிவருட” (தேவா. 112, 5);.

   2. கோதுதல்; to smooth as the hair. (கழக.த.அக.);.

   3. அரிசியைத் தவிடு போகக் குற்றுதல்; to remove bran and polish as rice by pounding.

தீட்டா-தல் tīṭṭātal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தூய்மை யின்மை அடைதல்; to be defiled, polluted.

   2. மாத விடாயாதல்; to be in one’s periods, as a woman (செ.அக.);.

     [தீட்டு + ஆதல்.]

 தீட்டா-தல் tīṭṭātal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தூய்மை யின்மை அடைதல்; to be defiled, polluted.

   2. மாத விடாயாதல்; to be in one’s periods, as a woman (செ.அக.);.

     [தீட்டு + ஆதல்]

 தீட்டாலம் tīṭṭālam, பெ.(n.)

   மதுராந்தகம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Madurantakam Taluk.

     [திற்று+ஆலம்]

 தீட்டிப்பார்-த்தல் tīṭṭippārttal, செ.குன்றாவி. (v.tr.)

   கல்வி முதலியவற்றைச் ஆய்வு செய்தல்; to test, as one’s learning by question (செ.அக.);.

 தீட்டிப்பார்த்தல் tīṭṭippārttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கல்வி முதலியவற்றைச் ஆய்வு செய்தல்; to test, as one’s learning by question (செ.அக.);.

தீட்டு1 dīṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கூராக்குதல்; to whet, as a weapon;

 to sharpen or rub lenies on a board.

     “தீட்டு மிலைவலி வேலண்ணலே” (வெங்கைக்கோ. 232);.

   2. துலக்குதல்; to purity, polish.

   3. அரிசி குத்தித் தூய்மை செய்தல்; to remove bran and polish, as rice by pounding.

   4. பூசுதல்; to rub, smear, anoint.

     “தீட்டினார் நறுஞ் சாந்தமும்” (சூளா, தூது. 41);.

   5. கோதுதல்; to smooth, as the hair.

     “கூந்த றீட்டி” (புறநா.62);.

   6. எழுதுதல் (பிங்.);; to write inscribe.

     ‘தொண்டையுந் தீட்டி’ (திருக்கோ.79);.

   7. சித்திரித்தல்; to paint, draw pictures.

     “உருவமெய்த் தோன்றத் தீட்டிரும் பலகையிற் றிருத்தி” (பெருங். உஞ்சைக்.33, 112);.

   8. சொல்லுதல்; to express.

     “தெவ்வ ரம்பனைய சொல் தீட்டினான்” (கம்பரா.நகர்நீங்.1677);.

   9. அடித்தல்; to belabour, thrash.

அவனை நன்றாய்த் தீட்டினான் (செ.அக.);.

 தீட்டு2 dīṭṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சாத்துதல்; to wear.

     “எழின்முடி தீட்டினானே” (சீவக. 2641);.

     [தீண்டு → தீட்டு.]

 தீட்டு3 tīṭṭu, பெ. (n.)

   1. கூராக்குகை; whetting.

     “தீட்டமை கூர்வாள்” (பெருங். உஞ்சைக்.42. 22);.

   2 சீட்டு; ola note, slip.

     “கையெழுத்திட்ட தீட்ட தன்றோ” (மதுரை. பதிற்.67);.

   3. பூச்சு; plastering.

     “தீட்டார் மதில்” (திருவாசக.9.6);.

   4. அடி; blow, stroke, cut.

அவனை நல்ல தீட்டுத் தீட்டினான்.

   5. தூய்மை; cleaning, polishing.

இந்த அரிசிக்குத் தீட்டுப் போதாது (செ.அக.);.

     [தீண்டு → தீட்டு.]

 தீட்டு4 tīṭṭu, பெ. (n.)

   தீண்டுகை; touching.

     “ஒட்டுத் தீட்டுக் கலப்பினிர்” (சி.சி.பா. ஆசிவக. 8);.

   2. மகப்பேறு, சாவு முதலியவற்றால் உண்டாவதாகக் கருதப்படும் கெடுதல்; defilement, pollution, as from catanvin child birth, death of a relation.

     “பல தீட்டுக்கு முழுக்கொன்று” (இராமநா. உயுத். 113);.

   3 மாதவிடாய்; woman’s monthly course (செ.அக.);.

 தீட்டு1 dīṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கூராக்குதல்; to whet, as a weapon;

 to sharpen or rub lenies on a board.

     “தீட்டு மிலைவலி வேலண்ணலே” (வெங்கைக்கோ. 232);.

   2. துலக்குதல்; to purity, polish.

   3. அரிசி குத்திச் தூய்மை செய்தல்; to remove bran and polish, as rice by pounding.

   4. பூசுதல்; to rub;smear, anoint.

     “தீட்டினார் நறுஞ் சாந்தமும்” (சூளா.தூது.41);.

   5. கோதுதல்; to smooth, as the hair.

     “கூந்த றீட்டி” (புறநா. 62);.

   6. எழுதுதல் (பிங்.);; to write inscribe.

     “தொண்டையுந் தீட்டி” (திருக்கோ. 79);

   7. சித்திரித்தல்; to paint, draw pictures.

     “உருவமெய்த் தோன்றத் தீட்டிரும் பலகையிற் றிருத்தி” (பெருங். உஞ்சைக். 33, 112);.

   8. சொல்லுதல்; to express.

     “தெவ்வ ரம்பனைய சொல் தீட்டினான்” (கம்பரா. நகர்நீங். 1677);.

   9. அடித்தல்; to belabour, thrash.

அவனை நன்றாய்த் தீட்டினான் (செஅக.);.

 தீட்டு2 dīṭṭudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சாத்துதல்; to wear.

     “எழின்முடி தீட்டினானே” (சீவக. 2641);.

     [தீண்டு → தீட்டு-,]

 தீட்டு3 tīṭṭu, பெ. (n.)

   1. கூராக்குகை; whetting,

     “தீட்டமை கூர்வாள்” (பெருங். உஞ்சைக். 42, 22);.

   2 சீட்டு; ola note, slip.

     “கையெழுத்திட்ட தீட்ட தன்றோ” (மதுரை. பதிற். 67);.

   3. பூச்சு; plastering.

     “தீட்டார் மதில்” (திருவாசக. 8,6);.

   4 அடி; blow, stroke, cut.

அவனை நல்ல தீட்டுத் தீட்டினான்.

   5. தூய்மை; cleaning, polishing.

இந்த அரிசிக்குத் தீட்டுப் போதாது (செஅக);.

     [தீண்டு → தீட்டு]

 தீட்டு4 tīṭṭu, பெ. (n.)

   1. தீண்டுகை; touching.

     “ஒட்டுத் தீட்டுக் கலப்பினிர்” (சி.சி.பா. ஆசிவக. 8);.

   2. மகப்பேறு, சாவு முதலியவற்றால் உண்டாவதாகக் கருதப்படும் கெடுதல்; defilement, pollution, as from catanvin child birth, death of a relation.

     “பல தீட்டுக்கு முழுக்கொன்று” (இராமநா. உயுத். 113);.

   3. மாத விடாய்; woman’s monthly course (செஅக);.

 தீட்டுக்கட்டை tīṭṭukkaṭṭai, பெ.(n.)

   உளி போன்ற தச்சுக் கருவி; an implement in carpentry.

     [P]

     [தீட்டு+கட்டை]

 தீட்டுக்கல் tīṭṭukkal, பெ. (n.)

   சாணைக்கல்; whet-stone, hone.

     [தீட்டு + கல்.]

 தீட்டுக்கல் tīṭṭukkal, பெ. (n.)

   சாணைக்கல்; whet-stone, hone.

     [தீட்டு + கல்]

 தீட்டுக்கழித்தல் tīṭṭukkaḻittal, பெ. (n.)

   இறப்பு, மாதவிடாய் பிள்ளைப் பேறு காலங்களில் ஏற்படும் துய்மைக்கேட்டைத் தலைமுழுக்கு. வீட்டைத் துப்புரவுபடுத்துதல், முதலிய முறையால் தூய்மையாக்குதல்; removing the pollution caused by childbirth, death, puberty etc., ceremonically by bathing, cleaning, etc. (சா.அக.);.

     [தீட்டு + கழித்தல்.]

 தீட்டுக்கழித்தல் tīṭṭukkaḻittal, பெ. (n.)

   இறப்பு, மாதவிடாய் பிள்ளைப் பேறு காலங்களில் ஏற்படும் தூய்மைக்கேட்டைத் தலைமுழுக்கு, வீட்டைத் துப்புரவுபடுத்துதல், முதலிய முறையால் தூய்மையாக்குதல்; removing the pollution caused by child birth, death, puberty etc., ceremonically by bathing, cleaning, etc. (சா.அக.);.

     [தீட்டு + கழித்தல்.]

 தீட்டுக்கழிவு tīṭṭukkaḻivu, பெ.(n.)

உடல் தூய்மையின் பொருட்டானதொரு குற்றநீக்கம், expiation for bodily impurity such as that caused by the death of relative.

     [திட்டு + கழிவு]

தீட்டுக்கவி tīṭṭukkavi, பெ. (n.)

   சீட்டுக்கவி; epistle in verse.

     “அந்தத் தீட்டுக்கவி காட்டுக்கெறிந்த நிலவாகிப்போம்” (தமிழ்நா.255);.

     [சீட்டுக்கவி → தீட்டுக்கவி.]

 தீட்டுக்கவி tīṭṭukkavi, பெ. (n.)

   சீட்டுக்கவி; epistle in verse.

     “அந்தக் தீட்டுக்கவி காட்டுக்கெறிந்த நிலவாகிப்போம்” (தமிழ்நா.255);.

     [சீட்டுக்கவி → தீட்டுக்கவி]

தீட்டுக்காரி tīṭṭukkāri, பெ. (n.)

   1. மாதவிடாய் கொண்டவள்; a woman in her periods.

   2. தொற்றுள்ளவள்; a woman in pollution.

     [தீட்டு + காரி.]

 தீட்டுக்காரி tīṭṭukkāri, பெ. (n.)

   1. மாதவிடாய் கொண்டவள்; a woman in her periods.

   2. தொற்றுள்ளவள்; a woman in pollution.

     [தீட்டு + காரி]

தீட்டுக்குறி tīṭṭukkuṟi, பெ. (n.)

   ஒலைச்சீட்டு வகை (T.A.S. V. 208.);; ola chit, note.

     [தீட்டு + குறி.]

 தீட்டுக்குறி tīṭṭukkuṟi, பெ. (n.)

   ஒலைச்சீட்டு வகை (T.A.S. V. 208.);;{} chit, note.

     [தீட்டு + குறி]

 தீட்டுக்குற்றி tīṭṭukkuṟṟi, பெ. (n.)

   கருவி தீட்டுந் தடி (யாழ்.அக.);; wood used as whetting-rod.

     [தீட்டு + குற்றி.]

 தீட்டுக்குற்றி tīṭṭukkuṟṟi, பெ. (n.)

   கருவி தீட்டுந் தடி (யாழ்.அக.);; wood used as whetting-rod.

     [தீட்டு + குற்றி]

 தீட்டுக்கோல் tīṭṭukāl, பெ. (n.)

   எழுதுகோல்; brush used in painting (செ.அக.);.

     [தீட்டு + கோல்.]

 தீட்டுக்கோல் tīṭṭukāl, பெ. (n.)

   எழுதுகோல்; brush used in painting. (செ.அக.);.

     [தீட்டு + கோல்]

 தீட்டுச்சோறு tīṭṭuccōṟu, பெ.(n.)

   இழவு வீட்டிலும் பூப்பு நன்னீராட்டு விழாவிலும் பரிமாறப்படும் சோறு; meal offered at the housewhere a death occured and puberty function.

     [தீட்டு+சோறு]

 தீட்டுத்தடி tīḍḍuttaḍi, பெ. (n.)

தீட்டுக்குற்றி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see tittu-k-kurri.

     [தீட்டு + தடி.]

 தீட்டுத்தடி tīḍḍuttaḍi, பெ. (n.)

தீட்டுக்குற்றி (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [தீட்டு + தடி]

தீட்டுத்தொடக்கு tīḍḍuttoḍakku, பெ. (n.)

தீட்டு 3, 2 பார்க்க;see tittu 3, 2.

     [தீட்டு + தொடக்கு.]

 தீட்டுத்தொடக்கு tīḍḍuttoḍakku, பெ. (n.)

தீட்டு 3,2 பார்க்க;see {} 3, 2.

     [தீட்டு + தொடக்கு]

 தீட்டுப்பலகை tīṭṭuppalagai, பெ. (n.)

   கத்தி முதலியன தீட்டும் பலகை; a board of plap for sharpening drive or other instruments (செ.அக.);.

     [தீட்டு + பலகை.]

 தீட்டுப்பலகை tīṭṭuppalagai, பெ. (n.)

   கத்தி முதலியன தீட்டும் பலகை; a board of plap for sharpening drive or other instruments (செஅக.);.

     [தீட்டு + பலகை]

 தீட்டுப்பலகை tīṭṭuppalagai, பெ. (n.)

   உளி போன்றவற்றைத் தீட்டுவதற்குப் பயன்படும் பலகை; plank used to sharpen chisel, koire etc.,

     [தீட்டு+பலகை]

 தீட்டுமனை tīṭṭumaṉai, பெ. (n.)

   நாட்டு ஒடுகள் வளைவாக உருவாக்கப் பயன்படும் மரப் பலகை (செங்.வழ.);; a wooden piece used for bending the earthern roof.

     [தீட்டு + மனை.]

 தீட்டுமனை tīṭṭumaṉai, பெ. (n.)

   நாட்டு ஓடுகள் வளைவாக உருவாக்கப் பயன்படும் மரப் பலகை (செங்.வழ.);; a wooden piece used for bending the earthern roof.

     [தீட்டு + மனை]

 தீட்டுமரம் tīṭṭumaram, பெ. (n.)

தீட்டுப்பலகை பார்க்க;see tittu-p-palagai.

     [தீட்டு + மரம்.]

 தீட்டுமரம் tīṭṭumaram, பெ. (n.)

தீட்டுப்பலகை பார்க்க;see {}.

     [தீட்டு + மரம்]

 தீட்டுமலடு tīḍḍumalaḍu, பெ. (n.)

   அறுவகை மலட்டில் ஒன்று(சூதகமலடு);; barrenness due to menstrual disorder one of six maladu.

     [தீட்டு+மலடு]

 தீட்டுலக்கை tīṭṭulakkai, பெ. (n.)

   அரிசிதீட்ட உதவும் உலக்கை வகை; pestle used for cleaning rice (செ.அக.);.

     [தீட்டு + உலக்கை.]

 தீட்டுலக்கை tīṭṭulakkai, பெ. (n.)

   அரிசிதீட்ட உதவும் உலக்கை வகை; pestle used for cleaning rice (செ.அக.);.

     [தீட்டு + உலக்கை]

 தீட்டுவீடு tīṭṭuvīṭu, பெ. (n.)

   பிள்ளைப் பிறப்பால் அல்லது இறப்பால் தூய்மை யிழந்த வருத்தந் தோய்ந்த வீடு; house considered polluted from child birth-death (சா.அக.);.

     [தீட்டு + வீடு.]

 தீட்டுவீடு tīṭṭuvīṭu, பெ. (n.)

   பிள்ளைப் பிறப்பால் அல்லது இறப்பால் தூய்மை யிழந்த வருத்தந் தோய்ந்த வீடு; house considered polluted from child birth-death (சாஅக.);.

     [தீட்டு + வீடு]

 தீட்டொழிவு tīṭṭoḻivu, பெ. (n.)

   மாதவிடாய் நின்று போகை; the stopping of the menses entiely, the change of life menopause.

     [தீட்டு + ஒழிவு.]

 தீட்டொழிவு tīṭṭoḻivu, பெ. (n.)

   மாதவிடாய் நின்று போகை; the stopping of the menses entiely, the change of life menopause.

 தீட்பானவன் tīṭpāṉavaṉ, பெ. (n.)

   இழிஞன் (ய);; low degraded peoen; one who has disgraced himself.

     [தீட்பு + ஆனவன்.]

 தீட்பானவன் tīṭpāṉavaṉ, பெ. (n.)

   இழிஞன் (ய);; low degraded peoen;one who has disgraced himself.

     [தீட்பு + ஆனவன்]

தீட்பு tīṭpu, பெ. (n.)

   1. இழிவு (யாழ்.அக.);; bascres, degradation; inferiority.

   2. ஒழுக்கத்தில் உண்டான வடு; stizma an one’s character (செ.அக.);.

     [தீண்டு → தீட்பு.]

 தீட்பு tīṭpu, பெ. (n.)

   1. இழிவு (யாழ்அக.);; bascres, degradation;inferiority.

   2. ஒழுக்கத்தில் உண்டான வடு; stizma an one’s character (செஅக.);.

     [தீண்டு → தீட்பு]

தீண்டமாழ்கி tīṇṭamāḻki, பெ. (n.)

   தொட்டால் வாடி (நீலகேசி.365 உரை);; a sensitive plant.

     [தீண்ட + மாழ்கி.]

 தீண்டமாழ்கி tīṇṭamāḻki, பெ. (n.)

   தொட்டால் வாடி (நீலகேசி, 365 உரை);; a sensitive plant.

     [தீண்ட + மாழ்கி]

 தீண்டலதிகம் dīṇṭaladigam, பெ. (n.)

   பெரும்பாடு என்னும் நோய்; excessive flow of the monthly courses, menorrhagia.

     [தீண்டல் + அதிகம்.]

 தீண்டலதிகம் dīṇṭaladigam, பெ. (n.)

   பெரும்பாடு என்னும் நோய்; excessive flow of the monthly courses, menorrhagia.

     [தீண்டல் + அதிகம்]

தீண்டல்1 tīṇṭal, பெ. (n.)

தீட்டு, 3 பார்க்க;see tittu (செ.அக.);.

     [தீண்டு → தீண்டல்.]

 தீண்டல்2 tīṇṭal, பெ. (n.)

   வயல்; field.

     “பிரமராயன் தீண்டலில்” (S.I.I.vii.3);.

     [தீண்டு → தீண்டல்.]

 தீண்டல்1 tīṇṭal, பெ. (n.)

தீட்டு, 3 பார்க்க;see {} (செ.அக.);.

     [தீண்டு → தீண்டல்]

 தீண்டல்2 tīṇṭal, பெ. (n.)

   வயல்; field.

     “பிரமராயன் தீண்டலில்” (S.l.l.vii.3);.

     [தீண்டு → தீண்டல்]

தீண்டாதபொழுது dīṇṭādaboḻudu, பெ. (n.)

   மகளிர் மாதவிடாய்க் காலம் (நேமி.நா.10, உரை);; the period of mensus, when pollution is observed.

     [தீண்டாத + பொழுது.]

 தீண்டாதபொழுது dīṇṭādaboḻudu, பெ. (n.)

   மகளிர் மாதவிடாய்க் காலம் (நேமி.நா. 10, உரை);; the period of mensus, when pollution is observed.

     [தீண்டாத + பொழுது]

 தீண்டாநெருப்பு tīṇṭāneruppu, பெ. (n.)

   கற்புக்கரசி; woman of unapproachable chastity.

தொடுதற்கரிய நெருப்புப்போல் தன் ஒழுக்கத்தில் மேம்பட்டு இருத்தலால் இவ்வாறு குறிக்கப்பட்டாள்.

     [தீண்டு + ஆ + நெருப்பு.]

 தீண்டாநெருப்பு tīṇṭāneruppu, பெ. (n.)

   கற்புக்கரசி; woman of unapproachable chastity.

தொடுதற்கரிய நெருப்புப் போல் தன் ஒழுக்கத்தில் மேம்பட்டு இருத்தலால் இவ்வாறு குறிக்கப் பட்டாள்.

     [தீண்டு + ஆ + நெருப்பு]

 தீண்டியம் tīṇṭiyam, பெ. (n.)

   பவளக்குறிஞ்சி (மலை.);; small oval acute-leaved crape myrtle.

தீண்டு-தல் dīṇṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.t.)

   1. தொடுதல்; to touch, feel, come in contact with.

     “எங்கோலந் தீண்ட வினி” (பு.வெ.9.30);.

   2. தீட்டுப்படுத்துதல்; to pollute by contact;

 to defile, contaminate by

 touching.

   3. பாம்பு முதலியன அடித்தல்; to infuse poison, envenom, as a snake by biting.

     “பதுமையைப் பாம்பு தீண்டிற் றென்றலும்” (சீவக. 1273);.

   4. பற்றுதல்; to catch, seize, hold of

     “தீப்பிணி தீண்ட லரிது” (குறள்.227);.

   5 அடித்தல்; to beat.

     “கொம்பின் வீயுகத் தீண்டி” (அகநா.21);.

 தீண்டு-தல் dīṇṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.t.)

   1. தொடுதல்; to touch, feel, come in contact with.

     “எங்கோலந் தீண்ட வினி” (பு.வெ.9, 50);.

   2. தீட்டுப்படுத்துதல்; to pollute by contact;

 to defile, contaminate by

 touching.

   3. பாம்பு முதலியன அடித்தல்; to infuse poison, envenom, as a snake by biting.

     “பதுமையைப் பாம்பு தீண்டிற் றென்றலும்” (சீவக. 1273);.

   4. பற்றுதல்; to catch, seize, hold of

     “தீப்பிணி தீண்ட லரிது” (குறள்.227);.

   5. அடித்தல்; to beat.

     “கொம்பின் வீயுகத் தீண்டி” (அகநா. 21);.

 தீதி tīti, பெ. (n.)

   வேட்கை (யாழ்.அக.);; thirst.

தீது tītu, பெ. (n.)

   1. தீமை; evil vice.

     “நன்றிது தீதென” (திருவாச. 49, 2);.

   2. குற்றம்; fault, blemish, defeat.

     “தீதுதீர் நியமத்து” (திருமுரு.70);.

   3. தீச்செயல்; sinful deed.

     “உள்ளத்தா லுள்ளலுந் தீதே” (குறள். 282);.

   4. துன்பம்; suffering, distress.

     “தீதுண்டோ மன்னு முயிர்க்கு” (குறள்.190);.

   5. இடையூறு; difficulty, hindrance.

     “தீதின் றுருள்கநீ யேந்திய திகிரி” (மணி. 22, 16);.

   6. சாவு; death.

     “நின்மகன் றீதி னீங்கினான்” (சிவக. 32);. கேடு;

 ruin.

     “அனல் கனற்றத் தீதுறும் பஞ்சியின் உபதேசகா” (சிவவிரத. 160);.

   8. உடம்பு (சிலப். 19, 66, உரை);; body.

     [தீமை → தீது.]

 தீது tītu, பெ. (n.)

   1. தீமை; evil, vice.

     “நன்றிது தீதென” (திருவாச. 49, 2);.

   2. குற்றம்; fault, blemish, defeat.

     “தீதுதீர் நியமத்து” (திருமுரு. 7௦);.

   3. தீச்செயல்; sinful deed.

     “உள்ளத்தா லுள்ளலுந் தீதே” (குறள். 282);.

   4. துன்பம்; suffering, distress.

     “தீதுண்டோ மன்னு முயிர்க்கு” (குறள். 19௦);.

   5. இடையுறு; difficulty, hindrance.

     “தீதின் றுருள்கநீ யேந்திய திகிரி” (மணி. 22, 16);.

   6. சாவு; death.

     “நின்மகன் றீதி னீங்கினான்” (சிவக. 32);.

   7. கேடு; ruin.

     “அனல் கனற்றத் தீதுறும் பஞ்சியின் உபதேசகா” (சிவவிரத. 16௦);.

   8. உடம்பு (சிலப். 19, 66, உரை);; body.

     [தீமை → தீது]

தீதை tītai, பெ. (n.)

   1. இளைஞை; girl.

   2. அறிவு; intelligence (செ.அக.);.

 தீத்தகம் tīttagam, பெ. (n.)

   பொன் (யாழ்.அக.);; gold.

 தீத்தட்டி tīttaṭṭi, பெ. (n.)

தீத்தட்டிக்கல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see ti-tatti-k-kal.

     [தீ + தட்டி.]

 தீத்தட்டி tīttaṭṭi, பெ. (n.)

தீத்தட்டிக்கல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [தீ + தட்டி]

 தீத்தட்டிக்கல் tīttaṭṭikkal, பெ.(n.)

   நெருப்புக் கல்; flint used in olden days to strike fire.

மறுவ சிக்கிமுக்கிக்கல்

     [தீ+தட்டி+கல்]

 தீத்தட்டிக்கல் tīttaṭṭikkal, பெ. (n.)

   சிக்கி முக்கிக்கல் (சங்.அக.);; strike-a-light, flint stone.

     [தீத்தட்டி + கல்.]

 தீத்தட்டிக்கல் tīttaṭṭikkal, பெ. (n.)

   சிக்கி முக்கிக்கல் (சங்.அக);; strike-a-light, flint stone.

     [தீத்தட்டி + கல்]

 தீத்தட்டிக்குடுக்கை tīttaḍḍikkuḍukkai, பெ. (n.)

தீத்தட்டிக்கல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see ti-tatti-k-kal.

     [தீத்தட்டி + குடுக்கை.]

 தீத்தட்டிக்குடுக்கை tīttaḍḍikkuḍukkai, பெ. (n.)

தீத்தட்டிக்கல் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

     [தீத்தட்டி + குடுக்கை]

 தீத்தட்டிவளையம் tīttaṭṭivaḷaiyam, பெ. (n.)

   சிக்கிமுக்கி தட்டும் இரும்பு வளையம் (யாழ்.அக.);; a bund piece of iron used with strike-a-light.

     [தீத்தட்டி + வளையம்.]

 தீத்தட்டிவளையம் tīttaṭṭivaḷaiyam, பெ. (n.)

   சிக்கிமுக்கி தட்டும் இரும்பு வளையம் (யாழ்.அக);; a bund piece of iron used with strike- a-light.

     [தீத்தட்டி + வளையம்]

 தீத்தந்திடும்புண் tīttandiḍumbuṇ, பெ. (n.)

   நெருப்புச்சுட்ட புண்; ulcer caused by fire; burns (சா.அக.);.

     [தீ + தந்திடும் + புண்.]

 தீத்தந்திடும்புண் tīttandiḍumbuṇ, பெ. (n.)

   நெருப்புச்சுட்ட புண்; ulcer caused by fire;burns (சா.அக.);.

     [தீ + தந்திடும் + புண்]

 தீத்தரசம் tīttarasam, பெ. (n.)

   நாங்கூழ் வகை (யாழ்.அக.);; a kind of earth worm.

 தீத்தரசம் tīttarasam, பெ. (n.)

நாங்கூழ் வகை (யாழ்.அக.);,

 a kind of earth worm.

 தீத்தருகோல் tīttaruāl, பெ. (n.)

தீக்கடை கோல் (சூடா.); பார்க்க;see tikkadai-köl.

     [தீ + தருகோல்.]

 தீத்தருகோல் tīttaruāl, பெ. (n.)

தீக்கடை கோல் (சூடா.); பார்க்க;see {}.

     [தீ + தருகோல்]

தீத்தலோகம் tīttalōkam, பெ. (n.)

   1. வெண்கலம்; bell-metal.

   2. நிறம்; colour.

   3. மாந்தளிர்க்கல்; a kind of green stone (செ.அக.);.

 தீத்தலோகம் tīttalōkam, பெ. (n.)

   1. வெண் கலம்; bell-metal.

   2. நிறம்; colour.

   3. மாந்தளிர்க் கல்; a kind of green stone (செ.அக.);.

 தீத்தா tīttā, பெ. (n.)

   வட்டத் திருப்பி (மலை.);; kidney-leaved practeale moon-seed.

 தீத்தாங்கம் tīttāṅgam, பெ. (n.)

   மயில் (யாழ்.அக.);; peacock.

தீத்தாங்கி tīttāṅgi, பெ. (n.)

   1. வாயில் நிலைமேல் படுத்தமைக்கப்பட்ட தீத்தடுக்கும் பலகை; fire fender, masonary projection to protect a door way from fire.

   2. அடுப்பிலிருந்து எழும் தீயானது மேற்கூரையிற் சென்று தாக்காதபடியும், விறகு முதலியன வைத்துக் கொள்ள உதவும் படியும் அடுப்பின்மீது சற்றொப்ப 5 அடி உயரத்தில், அமைக்கப்பட்டுள்ள பரண்; a mantelpiece or mantelshelf intended mainly for preventing the sparks shot off from the oven from reaching the roof and also for preserving cut fuel and other thing that require to be kept warm.

     [தீ + தாங்கி.]

 தீத்தாங்கி tīttāṅgi, பெ. (n.)

   1. வாயில் நிலைமேல் படுத்தமைக்கப்பட்ட தீத்தடுக்கும் பலகை; fire fender, masonary projection to protect a door way from fire.

   2. அடுப்பிலிருந்து எழும் தீயானது மேற்கூரையிற் சென்று தாக்காத படியும், விறகு முதலியன வைத்துக் கொள்ள உதவும் படியும் அடுப்பின்மீது சற்றொப்ப 5 அடி உயரத்தில், அமைக்கப்பட்டுள்ள பரண்; a mantelpiece or mantelshelf intended mainly for preventing the sparks shot off from the oven from reaching the roof and also for preserving cut fuel and other thing that require to be kept warm.

     [தீ + தாங்கி]

 தீத்தானம் tīttāṉam, பெ.(n.)

   தலைவனது இயற்பெயரின் நான்கைந்தாம் எழுத்துகள் பனுவில் (பிரபந்த); முதலில் வரப்பாடுதலாகிய கேடு விளைவிக்குஞ் செய்யுட்டானம். (பிங்.);; the use, as the initial letter in a eulogistic poem, of the fourth or the fifth letter of the name of its hero, considered inauspicious.

தீத்தி tītti, பெ. (n.)

   1. ஒளி; brightness.

   2. அழகு; beauty.

   3. வெண்கலம்; bell-metal (செ.அக.);.

 தீத்தி tītti, பெ. (n.)

   1. ஒளி; brightness;

   2. அழகு; beauty.

   3. வெண்கலம்; bell-metal (செ.அக.);.

 தீத்தியம் tīttiyam, பெ. (n.)

   அரத்தை (மலை.);; galangal.

 தீத்தியம் tīttiyam, பெ. (n.)

   அரத்தை (மலை);; galangal.

 தீத்திரள் tīttiraḷ, பெ. (n.)

   ஊழித் தீ (பிங்.);; conflagration at the end of a karpam.

 தீத்திரள் tīttiraḷ, பெ. (n.)

   ஊழித் தீ (பிங்.);; conflagration at the end of a {}.

தீத்திறம் tīttiṟam, பெ.(n.)

   1. நெருப்பின் வல்லமை; the power of fire. 2. செரிமான ஆற்றல்;

 the power of digestion, metabolic rate.

     [தீ+திறம்]

 தீத்திறம் tīttiṟam, பெ. (n.)

   1. கொலை முதலிய தீச்செயல்; murder, heinous deed.

     “தீத்திறம் புரிந்தோன் செய்துயர் நீங்க” (சிலப்.115, 71);.

   2. தீவளர் செய்பாடு; fire sacrifice.

     “தீத்திறம் புரிந்தோன் செப்பக் கேட்டு” (சிலப்.11, 57);.

     [தீ + திறம்.]

 தீத்திறம் tīttiṟam, பெ. (n.)

   1. கொலை முதலிய தீச்செயல்; murder, heinous deed.

     “தீத்திறம் புரிந்தோன் செய்துயர் நீங்க” (சிலப். 115, 71);.

   2. தீவளர் செய்பாடு; fire sacrifice.

     “தீத்திறம் புரிந்தோன் செப்பக் கேட்டு” (சிலப். 11, 57);.

     [தீ + திறம்]

 தீத்தீண்டல் tīttīṇṭal, பெ. (n.)

   மணச்சடங்கு வகை; a marriage ceremony (செ.அக.);.

     [தீ + தீண்டல்.]

 தீத்தீண்டல் tīttīṇṭal, பெ. (n.)

   மணச்சடங்கு வகை; a marriage ceremony (செ.அக);.

     [தீ + தீண்டல்]

 தீத்துப்பட்டை tīttuppaṭṭai, பெ.(n.)

   பட்டுச் சேலையைச் சுருக்கமின்றித் தேய்க்கப் பயன்படும் பட்டை; a barkused while ironing silk Sareе. [திற்று+தீத்து+பட்டை]

 தீத்தெய்வம் tītteyvam, பெ. (n.)

தீக்கடவுள் (சூடா.); பார்க்க;see ti-k-kadavul.

     [தீ + தெய்வம்.]

 தீத்தெய்வம் tītteyvam, பெ. (n.)

தீக்கடவுள் (சூடா.); பார்க்க;see {}.

     [தீ + தெய்வம்]

தீத்தொழில் tīttoḻil, பெ. (n.)

   1. தீச்செயல்; evil deed, sinful deed.

     “தீத்தொழிலே கன்றி” நாலடி. 551).

   2. தீவளர் செய்கை; fire sacrifice.

     “மறைவல்லார்கள் தீத்தொழில் பயிலும்” (திவ். பெரியதி.4, 5, 3);.

     [தீ + தொழில்.]

 தீத்தொழில் tīttoḻil, பெ. (n.)

   1. தீச்செயல்; evil deed, sinful deed.

     “தீத்தொழிலே கன்றி” (நாலடி. 551);.

   2. தீவளர் செய்கை; fire sacrifice.

     “மறைவல்லார்கள் தீத்தொழில் பயிலும்” (திவ். பெரியதி.4,5,3);.

     [தீ + தொழில்]

தீநட்பு tīnaṭpu, பெ. (n.)

   தீயாரொடுளதாகிய நட்பு (குறள். அதி. 32);; evil association.

     [தீ + நட்பு.]

 தீநட்பு tīnaṭpu, பெ. (n.)

   தீயாரொடுளதாகிய நட்பு (குறள். அதி, 32);; evil association.

     [தீ + நட்பு]

தீநா1 tīnā, பெ. (n.)

   1. கப்பல் திசை தப்பாமலிருத்தற்காகப் பனைகளைக் காலாக நாட்டி அதன்மீதே மண்ணிட்டு எரிக்கும் விளக்கு (சிலப். 6, 143, உரை);; a large lamp lighted on an earthen vessel and mouted on palmyra trunks, used in ancient days as a signal formariners.

   2. கப்பலிலாவது கரையிலாவது கப்பலோட்டிகளுக்கு எச்சரிக்கை யடையாளமாக எரிக்கப்படும் தீப்பந்தம் (வின்);; lighted torch kept either on ships or on shore, as a signal (செ.அக.);.

     [தீ + நா.]

 தீநா1 tīnā, பெ. (n.)

   1. கப்பல் திசை தப்பாமலிருத்தற்காகப் பனைகளைக் காலாக நாட்டி அதன்மீதே மண்ணிட்டு எரிக்கும் விளக்கு (சிலப். 6, 143, உரை);; a large lamp lighted on an earthen vessel and mouted on palmyra trunks, used in ancient days as a signal formariners.

   2. கப்பலிலாவது கரையிலாவது கப்பலோட்டிகளுக்கு எச்சரிக்கை யடையாளமாக எரிக்கப்படும் தீப்பந்தம் (வின்.);; lighted torch kept either on ships or on shore, as a signal (செஅக.);.

     [தீ + நா]

தீநாக்கு tīnākku, பெ. (n.)

   1. தீயின் நாக்கு; flame, as the tongue of fire.

   2. கருநாக்கு; tinn. evil tongue (செ.அக.);.

     [தீ + நாக்கு.]

 தீநாக்கு tīnākku, பெ. (n.)

   1. தீயின் நாக்கு; flame, as the tongue of fire.

   2. கருநாக்கு; tinn. evil tongue (செ.அக.);.

     [தீ + நாக்கு]

தீநாய் tīnāy, பெ. (n.)

   இடுகாட்டில் திரியும் நாய்; dog that frequents the burning ground.

     “தீநா யுடையக் கவ்வி” (மணி. 6, 114);.

     [தீ + நாய்.]

 தீநாய் tīnāy, பெ. (n.)

   இடுகாட்டில் திரியும் நாய்; dog that frequents the burning ground.

     “தீநா யுடையக் கவ்வி” (மணி. 6,114);.

     [தீ + நாய்]

 தீநாற்றம் tīnāṟṟam, பெ. (n.)

   முடை; bad smell (கழதமி.அக.);.

 தீநாற்றம் tīnāṟṟam, பெ. (n.)

   முடை; bad smell (கழ.தமி.அக.);.

 தீநிமித்தம் tīnimittam, பெ. (n.)

   தீக்குறி; evil omen (செ.அக.);.

     [தீ + நிமித்தம்.]

 தீநிமித்தம் tīnimittam, பெ. (n.)

   தீக்குறி; evil omen (செ.அக.);.

     [தீ + நிமித்தம்]

 தீநிறம் tīniṟam, பெ. (n.)

   துளிர்க்கல்; dark red stone (சா.அக.);.

     [தீ + நிறம்.]

 தீநிறம் tīniṟam, பெ. (n.)

   துளிர்க்கல்; dark red stone (சா.அக.);

     [தீ + நிறம்]

தீநீர் tīnīr, பெ. (n.)

   1. நன்னீர்; sweet, pure water.

     “சுனைகொ டீநீர் சோற்றுலைக் கூட்டும்” (அகநா.169);.

   2. மருந்துக்குதவும் வடிநீர்; medicated, filtered water.

   3. இனிய இளநீர்; sweet liquid of the tender coconut.

     “தாழைத் தீநீரோடு” (புறநா.24);.

     [தீம் + நீர்.]

 தீநீர் tīnīr, பெ. (n.)

   1. நன்னீர்; sweet, pure water.

     “சுனைகொ டீநீர் சோற்றுலைக் கூட்டும்” (அகநா. 169);.

   2. மருந்துக்குதவும் வடிநீர்; medicated, filtered water.

   3. இனிய இளநீர்; sweet liquid of the tender coconut.

     “தாழைத் திநீரோடு” (புறநா. .24);.

     [தீம் + நீர்]

 தீநுரை tīnurai, பெ. (n.)

   கடல்நுரை (யாழ்.அக.);; cuttle bane.

     [தீ + நுரை.]

 தீநுரை tīnurai, பெ. (n.)

   கடல்நுரை (யாழ்.அக);; cuttle bane.

     [தீ + நுரை]

தீந்தமிழ் tīndamiḻ, பெ. (n.)

   இனிய தமிழ்; sweet elegant Tamil.

     “தீந்தமிழ் வேந்த னரிகேசர்” (இறை. 3, பக்.47);.

     [தீம் + தமிழ்.]

 தீந்தமிழ் tīndamiḻ, பெ. (n.)

   இனிய தமிழ்; sweet elegant Tamil.

     “தீந்தமிழ் வேந்த னரிகேசர்” (இறை.3, பக்.47);.

     [தீம் + தமிழ்]

 தீந்தா tīndā, பெ. (n.)

   எழுதற்குரிய மசி; Ink.

 தீந்தா tīndā, பெ. (n.)

எழுதற்குரிய மசி:

 Ink.

 தீந்தாக்கூடு tīndākāṭu, பெ. (n.)

   மசிக்கூடு; ink bottle (செ.அக.);.

     [தீந்தா + கூடு.]

 தீந்தாக்கூடு tīndākāṭu, பெ. (n.)

   மசிக்கூடு; ink bottle (செ.அக);.

     [தீந்தா + கூடு]

 தீந்தாச்சரக்கு tīndāccarakku, பெ. (n.)

   அன்னபேதி (புதுவை.);; green vitriol.

     [தீந்தா + சரக்கு.]

 தீந்தாச்சரக்கு tīndāccarakku, பெ. (n.)

   அன்னபேதி (புதுவை.);; green vitriol.

     [தீந்தா + சரக்கு]

 தீந்துபோ-தல் tīndupōtal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கரிந்து போதல்; seething over the fire (சா.அக.);.

     [தீர்ந்து + போதல் – தீர்ந்துபோதல் → தீந்துபோ.]

 தீந்துபோதல் tīndupōtal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   கரிந்து போதல்; seething over the fire (சா.அக.);.

     [தீர்ந்து + போதல் – தீர்ந்துபோதல் → தீந்துபோ-,]

தீந்தொடை tīndoḍai, பெ. (n.)

   யாழ் நரம்பு; strike of a lute.

     “தீந்தொடை மகரவீணை” (சீவக. 608);.

   2. யாழ்; lute.

     “தீந்தொடையின் சுவை” (சீவக. 1328);.

   3. தேனடை; beehive.

     “தீந்தொடைத் தேனினம்” (பெருங். வத்தவ. 3, 80);.

     [தீம் + தொடை.]

 தீந்தொடை tīndoḍai, பெ. (n.)

   யாழ் நரம்பு; strike of a lute.

     “தீந்தொடை மகரவீணை” (சீவக. 6௦3);.

   2. யாழ்; lute.

     “தீந்தொடையின் சுவை” (சீவக. 1328);.

   3. தேனடை; beehive.

     “தீந்தொடைத் தேனினம்” (பெருங். வத்தவ. 3, 8௦);.

     [தீம் + தொடை]

 தீனதயாளு dīṉadayāḷu, பெ.(n.)

   எளியா ரிடத்தும் அருளுள்ளவன்; one who is compassionate to the poor.

த.வ. எளியார்க்கருளி

     [Skt.{}-{} → த. தீனதயாளு]

தீனபந்து tīṉabandu, பெ.(n.)

   1. எளியார்க் கன்பன்; a friend of the poor. invalid.

   2. கடவுள்; god.

     [Skt. dina-bandhu → த. தீனபந்து]

தீனம் tīṉam, பெ.(n.)

   நட்பு (யாழ்.அக.);; friendship.

     [Skt. adhina → த. தீனம்2]

 தீபகமருந்து tīpagamarundu, பெ.(n.)

   வலிமை உண்டாக்கும் மருந்து; any drug or medicine which tends to bone the system (சா.அக.);.

தீபகம் tīpagam, பெ.(n.)

   1. விளக்கு; lamp, light.

   2. தீவகம்1 (தண்டி.38,உரை); பார்க்க;see {};   3. பார்வை விலங்கு; decoying bird or beast.

     “ஒரு தீபகம்போல் வருமண்ணல்” (திருவிளை.வாவூ.46);

     [Skt. {} → த. தீபகம்]

 தீபகற்பூரம் tīpagaṟpūram, பெ.(n.)

   ஆரத்தி எரியணம் (வின்.);; camphor used as incense.

     [Skt. {} → த. தீபகற்பூரம்]

 தீபங்குடி tīpaṅguḍi, பெ.(n.)

   நன்னிலம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Nannilam Taluk.

     [தீ-தீவம்-தீபம்+குடி]

தீபசாலம் tīpacālam, பெ.(n.)

   1. ஒளிவிடும் மரம்; burning bush, luminous tree in the dark or during nights (சா.அக.);

தீபனம் tīpaṉam, பெ.(n.)

   1. அதிகப்படுத் துவது; stimulant, exciting agent.

     “இசையுங் கூத்தும் காமத்திற்குத் தீபனமாகலின்” (சீவக.2597, உரை);

   2. பசி; hunger

     “கூர்த்த தீபனங்கூடக் குறுகினர்க்கு” (சிவதரு.பாவ.79);

   3. உணவு (J.);; eatables food.

   4. மஞ்சள்(யாழ்.அக.);; turmeric.

     [Skt. {} → த. தீபனம்]

தீபனியவர்க்கம் tīpaṉiyavarkkam, பெ.(n.)

   1. உணவு செரிமானம் அடைய வைக்கும் மருந்துகள் மிளகு, திப்பிலி, சிக்கிரமூலவேர், சுக்கு,வேராள், பெருங்காயம், ஓமம்; drugs that induce appetite, e.g. black pepper, long pepper, root of plumbage, dried ginger, marking nut. (சா.அக.);

 தீபபுடம் tībabuḍam, பெ.(n.)

   சித்தஞ்செய்த மருந்தை மண்ணால் மூடி சோறு பதமாகும் நேரமளவு அடுப்பினுள் வைத்தெடுக்கும் புடம்; the process off calcination in which a medicine is covered with mud and heated in an oven for as long a time as it will take to preparee boiled rice.

     [Skt.{} → த. தீபம்+புடம்]

தீபமரம் tīpamaram, பெ.(n.)

   சுடரொளி மரம் (சோதிவிருட்சம்); (பெரியபு. கண்ணப்ப. 131);; phosphorescent tree.

     [Skt. dipa → த. தீபம்+மரம்]

தீபமாலை tīpamālai, பெ.(n.)

   சரவிளக்கு (S.I.I.V,273);; row of lights, as in a chandelier.

     [Skt.{} → த. தீபம்+மாலை]

     [p]

 தீபமூட்டி tīpamūṭṭi, பெ.(n.)

   இந்தளக் கட்டையின் மற்றோர் பெயர்; name of the wood indalam.

     [தூபம்+ஊட்டி]

தீபம் tīpam, பெ. (n.)

தீவு (பிங்.); பார்க்க;see tivu.

     “ஆறுந் தீபமு மடையா விடனும் பெருங்” (நரவாண. 4, 78);.

     [தீ → தீபம்.]

 தீபம் tīpam, பெ. (n.)

தீவு (பிங்.); பார்க்க;see {}.

     “ஆறுந் தீபமு மடையா விடனும் பெருங்” (நரவாண. 4, 78);.

     [தீ → தீபம்]

 தீபம் tīpam, பெ.(n.)

   1. விளக்கு; lamp, light.

     “தூபநற் றீபம் வைம்மின்” (திருவாச. 9,1);

   2. விளக்குத்தண்டு (பிங்.);; lamp-stand.

   3. சோதிநாள் (பிங்.);; the fifteenth {}

   4. தீபமரம் பார்க்க;see dipamaram.

     “சிந்துரந் திலகற் தீபம்” (இரகு.ஆற்று.11);

     [த. தீபம் Skt. {} → த. தீபம்1]

தீபாக்கினி tīpākkiṉi, பெ. (n.)

   ஆயுர் வேதாக்கினி மூன்றனுள் இரண்டு விரல் கனமுள்ள ஒரு விறகால் எரிக்கும் எரிப்புத் திட்டம் (பைஷஜ.4);; fire lighted with a chip of fuel two fingers thick, one of three {}.

     [Skt. {}+agni → த. தீபாக்கினி]

 தீபாதனம் tīpātaṉam, பெ. (n.)

   ஒக வகை; a yogic posture.

     [Skt. {} → த. தீபாதனம்.]

 தீபாரதனை dīpāradaṉai, பெ.(n.)

   சுடர் ஏற்றி தெய்வச்சிலை முன் சுழற்றிக் காட்டுதல்; waving lamps before an idol.

     [Skt. {} → த. தீபாரதனை]

தீபாவளி tīpāvaḷi, பெ.(n.)

   துலாம் (ஐப்பசி); திங்களிற் கரும்பக்கத்தில் (கிருட்டிணபட்சம் பதினான்காம்); நாள் வைகறையில் மங்கள நீராடிக் கொண்டாடப்படும் பெரும் பண்டிகை; a festive celebration on the night of the 14th day of the dark fortnight at moon-rise in the month of {}, believed to be observed from Naicka period of Telugu Chieftains in Tamil nadu.

த.வ. விளக்கணி விழா

     [Skt. {} → த. தீபாவளி . ஆவளி * வரிசை]

நாயக்க மன்னர் காலத்தில் தமிழ்நாட்டில் அறிமுகமான மாலியப் (வைணவ); பண்டிகை. நளி (கார்த்திகை); மாதத்தில் ஒளி விளக்கு (கார்த்திகை தீபம்); ஏற்றுவது 2000 ஆண்டுகளுக்கு மேற்பட்ட பண்டைத் தமிழ் மரபார்ந்த வழிபாட்டு விழா.

 தீபாவளி2 tīpāvaḷi, பெ.(n.)

   பண நொடிவு (திவால்);; insolvent.

 தீபிகை tīpigai, பெ.(n.)

   விளக்கு (சங்.அக.);; lamp.

த.வ. விளக்கு

     [Skt. {} → த. தீபிகை]

 தீபிகைத்தைலம் tīpigaittailam, பெ.(n.)

   பெரும் ஜம்மூல எண்ணெய்; காதிற்கு விடும் துளியெண்ணெய்; ear drops off hot oil this is generally prepared by taking panchamoolam. (சா.அக.);

தீபு tīpu, பெ. (n.)

தீவு பார்க்க;see tivu.

     “ஏழ்தீபாலடங்காத புகழ்வீர” (பாரத. இராச. 1, 5);.

 தீபு tīpu, பெ. (n.)

தீவு பார்க்க;see {}.

     “ஏழ்தீபாலடங்காத புகழ்வீர” (பாரத. இராச. 1,5);.

தீப்தம் tīptam, பெ.(n.)

   அராகவகையு (ராகம்);ளொன்று. (பரத.இராக.47);;     (Mus.); a classs of {}.

     [Skt. {} → த. தீப்தம்]

தீப்பசி tīppasi, பெ. (n.)

   கொடும்பசி; pinching hunger.

     “தீப்பசி மாக்கட்குச் செழுஞ்சோ றீத்து” (மணி. 18, 117);.

     [தீ + பசி.]

 தீப்பசி tīppasi, பெ. (n.)

   கொடும்பசி; pinching hunger.

     “தீப்பசி மாக்கட்குச் செழுஞ்சோ றீத்து” (மணி. 18, 117);.

     [தீ + பசி]

தீப்படு-தல் dīppaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நெருப்புப் பற்றுதல்; to catch fire.

   2. இறத்தல்; to die, a term used in reference to kings.

தீப்பட்டுப்போன மாமன்னர்.

தெ. தீப்படுக |

     [தீ + படு.]

 தீப்படு-தல் dīppaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நெருப்புப் பற்றுதல்; to catch fire.

   2 இறத்தல்; to die, a term used in reference to kings.

தீப்பட்டுப்போன மாமன்னர்!.

தெ. தீப்படுக

     [தீ + படு-,]

தீப்படை tīppaḍai, பெ. (n.)

   தீக்கடவுளின் அம்பு; missile of the fire-god.

     “தீப்படைப் பினை மாற்றிக் கந்தபு” (மூன்றாநாட்பானு. யுத்.93);.

     [தீ + படை.]

 தீப்படை tīppaḍai, பெ. (n.)

   தீக்கடவுளின் அம்பு; missile of the fire-god.

     “தீப்படைப் பினை மாற்றிக் கந்தபு” (மூன்றாநாட்பானு. யுத். 93);.

     [தீ + படை]

 தீப்பந்தங்கோயில் tīppandaṅāyil, பெ. (n.)

   உடன்கட்டையேறிய தொட்டிய மகளிர் பொருட்டு எடுக்கப்பட்ட மண்டபம்; tone erected in honour of tottia widows who have performed sati (செ.அக.);.

     [தீ + பந்தங்கோவில்.]

 தீப்பந்தங்கோயில் tīppandaṅāyil, பெ. (n.)

   உடன்கட்டையேறிய தொட்டிய மகளிர் பொருட்டு எடுக்கப்பட்ட மண்டபம்; tone erected in honour of {} widows who have performed sati (செ.அக);.

     [தீ + பந்தங்கோவில்]

தீப்பந்தம் சுற்று-தல் dīppandamcuṟṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.) சிறு கம்பினை வட்டமாக

   வளைத்து துணிகளைச் சுற்றி எண்ணெய் ஏற்றிப் பற்ற வைத்து விளையாடுதல்; to play with a fire pole.

     [தீ+பந்தம்+சுற்றுதல்]

தீப்பற-த்தல் tīppaṟattal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பரபரப்பாய்; to proses in full vigour.

   2. கடுமையாதல்; to be oppressive as the rule of a martinet.

     [தீ + பற.]

 தீப்பற-த்தல் tīppaṟattal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பரபரப்பாய் நடத்தல்; to proses in full vigour.

   2. கடுமையாதல்; to be oppressive as the rule of a martinet.

     [தீ + பற-,]

 தீப்பறக்கத்தேய்-த்தல் tīppaṟakkattēyttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உடம்பில் சூடு உண்டாகும்படி தேய்த்தல்; body with oil as to cause heat on the body (சா.அக.);.

     [தீ + பறக்கத்தேய்.]

 தீப்பறக்கத்தேய்-த்தல் tīppaṟakkattēyttal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உடம்பில் சூடு உண்டாகும்படி தேய்த்தல்; body with oil as to cause heat on the body (சா.அக);.

     [தீ + பறக்கத்தேய்-,]

 தீப்பறவை tīppaṟavai, பெ. (n.)

   நெருப்புக் கோழி; ostrich (செ.அக.);.

     [தீ + பறவை.]

 தீப்பறவை tīppaṟavai, பெ. (n.)

   நெருப்புக் கோழி; ostrich (செ.அக.);.

     [தீ + பறவை]

 தீப்பற்று-தல் dīppaṟṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   நெருப்புப் பற்றுதல்; to catch fire, as a house.

வீடு தீப்பற்றியது.

     [தீ + பற்று.]

 தீப்பற்று-தல் dīppaṟṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   நெருப்புப் பற்றுதல்; to catch fire, as a house.

வீடு தீப்பற்றியது.

     [தீ + பற்று-,]

தீப்பள்ளயம் tīppaḷḷayam, பெ. (n.)

   அம்மன் கோயில் திருவிழாவில் ஆண்டுதோறும் பூக்குழியிறங்கும் நிகழ்ச்சி (செந். 10, 24);; the annual festival of walking on a fire-pit the presense of Tiraupadi-y-amman.

     [தீ + பள்ளயம்.]

 தீப்பள்ளயம் tīppaḷḷayam, பெ. (n.)

   அம்மன் கோயில் திருவிழாவில் ஆண்டுதோறும் பூக்குழியிறங்கும் நிகழ்ச்சி (செந்., 10,24);; the annual festival of walking on a fire-pit the presense of Tiraupadi-y-amman.

     [தீ + பள்ளயம்]

தீப்பாய்-தல் tīppāytal,    செ.கு.வி.(vi.).கணவன் எரியூட்டப்பட்ட தீயில் மனைவி விழுந்து உயிர் துறத்தல்; to die with the deceased husband by plunging into the pyre.

     [தீ+பாய்]

 தீப்பாய்-தல் tīppāytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தீயிற் பாய்தல்; to pluge into flarres, as a wife on the funeral pure of her husband.

     “பெருங் கோப் பெண்டு தீப்பாய்வாள்” (புறநா.2467);.

     [தீ + பாய்.]

 தீப்பாய்-தல் tīppāytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தீயிற் பாய்தல்; to pluge into flarres, as a wife on the funeral pure of her husband.

     “பெருங் கோப் பெண்டு தீப்பாய்வாள்” (புறநா. 2461);.

     [தீ + பாய்-,]

தீப்பாய்வு tīppāyvu, பெ.(n.)

   1. தீப்புகுதல்; entering fire, as on dead. 2. உடன்கட்டை யேறுகை sati.

     [தீ → பாய்வு (அக்கினிப்பிரவேசம்);]

 தீப்பால் tīppāl, பெ. (n.)

   தீவினைகள்; signful deed (கோதமிஅக);.

 தீப்பால் tīppāl, பெ. (n.)

   தீவினைகள்; signful deed (கோ.தமி.அக.);.

 தீப்பி tīppi, பெ. (n.)

   நெருப்பு (யாழ்.அக.);; fire.

 தீப்பிடி-த்தல் tīppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

தீப்பற்று பார்க்க;see ti-p-parru.

     [தீ + பிடி.]

 தீப்பிடி-த்தல் tīppiḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

தீப்பற்று பார்க்க;see {}.

     [தீ + பிடி-,]

தீப்பிணி tīppiṇi, பெ. (n.)

   1. கொடிய நோய்; malignant disease.

     “பசியென்னுந் தீப்பிணி” (குறள். 227);.

   2. காய்ச்சல்; fever.

     “தென்னட லுற்ற தீப்பிணி” (தேவா. 858, 11);.

     [தீ + பிணி.]

 தீப்பிணி tīppiṇi, பெ. (n.)

   1. கொடிய நோய்; malignant disease.

     “பசியென்னுந் தீப்பிணி” (குறள். 227);.

   2. காய்ச்சல்; fever.

     “தென்னட லுற்ற தீப்பிணி” (தேவா. 858, 11);.

     [தீ + பிணி]

தீப்பியம் tīppiyam, பெ. (n.)

   1. ஓமம் (மலை);; bishop’s weed.

   2. தீச்சுடர் (யாழ்.அக.);; flame.

 தீப்பியம் tīppiyam, பெ. (n.)

   1. ஓமம் (மலை);; bishop’s weed.

   2. தீச்சுடர் (யாழ்.அக);; flame.

 தீப்பிரகாசி tīppirakāci, பெ. (n.)

   குங்கிலியம் (மலை.);; Australian dammer.

 தீப்பிரகாசி tīppirakāci, பெ. (n.)

   குங்கிலியம் (மலை);; Australian dammer.

 தீப்பிரம் tīppiram, பெ. (n.)

   வெளிச்சம் (யாழ்.அக.);; brilliance.

 தீப்பிரயகம் tīppirayagam, பெ. (n.)

தீப்பியம் பார்க்க;see tippiyam.

 தீப்பிரயகம் tīppirayagam, பெ. (n.)

தீப்பியம் பார்க்க;see {}.

 தீப்பு tīppu, பெ. (n.)

   தீயாற் கருக்குகை (சங்.அக.);; seorching, blackening by fire.

     [தீ → தீப்பு.]

 தீப்பு tīppu, பெ. (n.)

   தீயாற் கருக்குகை (சங்அக.);; seorching, blackening by fire.

     [தீ → தீப்பு]

 தீப்புட்பம் tīppuṭpam, பெ. (n.)

   சண்பகப்பூ (சங்.அக.);; champak flower.

     [தீ + புட்பம்.]

 தீப்புட்பம் tīppuṭpam, பெ. (n.)

   சண்பகப்பூ (சங்.அக.);; champak flower.

     [தீ + புட்பம்]

 தீப்புண் tīppuṇ, பெ. (n.)

   தீயாற் சுட்ட புண் (சங்.அக.);; burn, scald.

தீப்புண் ஆறும், வாய்ப்புண் ஆறாது.

     [தீ + புண்.]

 தீப்புண் tīppuṇ, பெ. (n.)

   தீயாற் சுட்ட புண் (சங்.அக.);; burn;scald.

தீப்புண் ஆறும், வாய்ப்புண் ஆறாது.

     [தீ + புண்]

 தீப்புண்களிம்பு tīppuṇkaḷimbu, பெ. (n.)

   கற் சுண்ணாம்பு தெளிந்த நீரும் தேங்காய் எண்ணெயும் சரி எடை எடுத்துக் குலுக்கித் துணியில் நனைத்துப் புண்ணுக்குப் போடும் மருந்து; an oinment or emulsion made of lime water calcium hydroxide and coconut oil in equal parts. This can be applied to burns or scalds (சா.அக.);.

     [தீ + புண் + களிம்பு.]

 தீப்புண்களிம்பு tīppuṇkaḷimbu, பெ. (n.)

   கற் சுண்ணாம்பு தெளிந்த நீரும் தேங்காய் எண்ணெயும் சரி எடை எடுத்துக் குலுக்கித் துணியில் நனைத்துப் புண்ணுக்குப் போடும் மருந்து; an oinment or emulsion made of lime water calcium hydroxide and coconut oil in equal parts. This can be applied to burns or scalds (சா.அக);.

     [தீ + புண் + களிம்பு]

 தீப்புத்தோளார் tīpputtōḷār, பெ. (n.)

   உறுப்பாற் பெயர் பெற்ற கழகக் காலப் புலவர்; a poet who lived in sangam age.

குறுந்தொகையின் முதற் பாடல் இவர் எழுதியதேயாகும்.

 தீப்பூச்சி tīppūcci, பெ. (n.)

   மின்மினிப்பூச்சி; fire-fly.

     [தீ + பூச்சி.]

 தீப்பூச்சி tīppūcci, பெ. (n.)

   மின்மினிப்பூச்சி; fire-fly.

     [தீ + பூச்சி]

தீப்பூடு tīppūṭu, பெ. (n.)

   1. நீர்மேல் நெருப்பு; fire on water blishtering ammonia.

   2. புல்லுருவி; stone melting plant.

   3. கொப்புளம் எழுப்பும் பூடு; any plant the paste of which when applied causes blister cantharids. (சா.அக.);.

     [தீ + பூடு.]

 தீப்பூடு tīppūṭu, பெ. (n.)

   1. நீர்மேல் நெருப்பு; fire on water blishtering ammonia.

   2. புல்லுருவி; stone melting plant.

   3. கொப்புளம் எழுப்பும் பூடு; any plant the paste of which when applied causes blister cantharids. (சா.அக.);.

     [தீ + பூடு]

 தீப்பெட்டி tīppeṭṭi, பெ. (n.)

   தீக்குச்சியடைத்த பெட்டி; match box (செ.அக.);.

ம. தீப்பெட்டி

     [தீ + பெட்டி.]

 தீப்பெட்டி tīppeṭṭi, பெ. (n.)

   தீக்குச்சியடைத்த பெட்டி; match box (செ.அக.);

ம. தீப்பெட்டி

     [தீ + பெட்டி]

தீப்பொறி tīppoṟi, பெ. (n.)

   அனற் பொறி; spark of fire.

     “தீப்பொறி யொன்றால்” (சீவரக. அபுத்திபூருவ. 4);.

ம. தீப்பொறி

     [தீ + பொறி.]

 தீப்பொறி tīppoṟi, பெ. (n.)

   அனற் பொறி; spark of fire.

     “தீப்பொறி யொன்றால்” (சீவரக. அபுத்திபூருவ.4);.

ம. தீப்பொறி

     [தீ + பொறி]

 தீப்போக்கு tīppōkku, பெ. (n.)

   புடமிடப்பட்ட தூய பொன்; pure refined gold.

     [தீ + போக்கு.]

 தீப்போக்கு tīppōkku, பெ. (n.)

   புடமிடப்பட்ட தூய பொன்; pure refined gold.

     [தீ + போக்கு]

 தீப்போடு-தல் dīppōṭudal,    செ.குன்றாவி. (v.t.);   நெருப்பிற் சுடுதல்; to burn.

     [தீ + போடு.]

 தீப்போடு-தல் dīppōṭudal,    செ.குன்றாவி. (v.t.);   நெருப்பிற் சுடுதல்; to burn.

     [தீ + போடு-,]

தீப்போடுதல் dīppōṭudal, பெ. (n.)

   1. கொடுஞ் செயல் புரிதல்; to do cruel cets.

   2. சினத்தல்; to be angry.

     [தீ + போடுதல்.]

 தீப்போடுதல் dīppōṭudal, பெ. (n.)

   1. கொடுஞ் செயல் புரிதல்; to do cruel cets.

   2. சினத்தல்; to be angry.

     [தீ + போடுதல்]

தீமகம் tīmagam, பெ. (n.)

   எதிரி இறக்க வேண்டிச் செய்யும் வேள்வி (ஆபிசாரயாகம்);; a kind of sacrificial rite for comparing the death of an enemy.

     “முனிவர்…. தீமகத்தைச் செய்தார்” (கந்த.ததீசி. 99);.

     [தீ + மகம்.]

 தீமகம் tīmagam, பெ. (n.)

   எதிரி இறக்க வேண்டிச் செய்யும் வேள்வி (ஆபிசாரயாகம்);; a kind of sacrificial rite for comparing the death of an ememy.

     “முனிவர்… தீமகத்தைச் செய்தார்” (கந்த. ததீசி. 99);.

     [தீ + மகம்]

தீமடு-த்தல் tīmaḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நெருப்பு மூட்டுதல்; to kindle fire.

     “கொலைஞ ருலையேற்றித் தீ மடுப்ப” (நாலடி.331);.

   2. நெருப்பிலிடுதல்; to throw into the fire.

     [தீ + மடு.]

 தீமடு-த்தல் tīmaḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நெருப்பு மூட்டுதல்; to kindle fire.

     “கொலைஞ ருலையேற்றித் தீ மடுப்ப” (நாலடி. 331);.

   2. நெருப்பிலிடுதல்; to throw into the fire.

     [தீ + madu-.]

 தீமலம் tīmalam, பெ. (n.)

   கரி (யாழ்.அக.);; coal.

     [தீ + மலம்.]

 தீமலம் tīmalam, பெ. (n.)

   கரி (யாழ்அக);; coal.

     [தீ + மலம்]

தீமானம் tīmāṉam, பெ. (n.)

   மானக்கேடு; disgrace, dishonour.

     “தம்பிமார் தீமானஞ் செய்ததனாற் றீங் குண்டோ (பாரதவெண். உத்தி.121);.

 தீமானம் tīmāṉam, பெ. (n.)

   மானக்கேடு; disgrace, dishonour.

     “தம்பிமார் தீமானஞ் செய்ததனாற் றீங் குண்டோ” (பாரதவெண். உத்தி 121);.

 தீமிதி dīmidi, பெ. (n.)

   வேண்டுதலின் பொருட்டுத் தழல் பரப்பிய நெருப்புக் குழியில் நடக்கை; walking on a fire-pit, performed in fulfilment of a vow.

     [தீ + மிதி.]

 தீமிதி dīmidi, பெ. (n.)

   வேண்டுதலின் பொருட்டுத் தழல் பரப்பிய நெருப்புக் குழியில் நடக்கை; walking on a fire-pit, performed in fulfilment of a vow.

     [தீ + மிதி]

 தீமுகம் tīmugam, பெ. (n.)

   உலை முகம்; fire face.

     [தீ + முகம்.]

 தீமுகம் tīmugam, பெ. (n.)

   உலை முகம்; fire face.

     [தீ + முகம்]

தீமுரன்பச்சை tīmuraṉpaccai, பெ. (n.)

   சந்தனவகை (சிலப் 14, 108 உரை);; a kind of sandal wood.

 தீமுரன்பச்சை tīmuraṉpaccai, பெ. (n.)

   சந்தனவகை (சிலப். 14, 108, உரை);; a kind of sandal wood.

 தீமுறி tīmuṟi, பெ. (n.)

   நச்சுப் பொருள்; phosperous.

     [தீ + முறி.]

 தீமுறி tīmuṟi, பெ. (n.)

   நச்சுப் பொருள்; phosperous.

     [தீ + முறி]

 தீமுறுகல் tīmuṟugal, பெ. (n.)

   வைப்புச் செய்நஞ்சு; a prepared arsenic.

     [தீ + முறுகல்.]

 தீமுறுகல் tīmuṟugal, பெ. (n.)

   வைப்புச் செய்நஞ்சு; a prepared arsenic.

     [தீ + முறுகல்]

தீமுறை tīmuṟai, பெ. (n.)

   தீயிற் செய்யுமொரு வகைச் சடங்கு; fire-sacrifice.

     “நான்மறை மரபிற் றீமுறை யொருபால்” (சிலப். 5, 175);.

     [தீ + முறை.]

 தீமுறை tīmuṟai, பெ. (n.)

   தீயிற் செய்யுமொரு வகைச் சடங்கு; fire-sacrifice.

     “நான்மறை மரபிற் றீமுறை யொருபால்” (சிலப். 5, 175);.

     [தீ + முறை)

தீமூட்டு1 dīmūṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தீயுண்டாக்குதல்; to kindle fire.

   2. கலக மூட்டுதல்; to stir upa quarrel.

     [தீ + மூட்டு.]

 தீமூட்டு2 tīmūṭṭu, பெ. (n.)

   தீமூட்டுதற்குரிய பொருள்; lighting material.

     “யாஅத்து . . . கோதுடைத் தாரல்… தீமூட் டாகும்” (அகநா.257);.

     [தீ + மூட்டு.]

 தீமூட்டு1 dīmūṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தீயுண்டாக்குதல்; to kindle fire.

   2. கலக மூட்டுதல்; to stir upa quarrel.

     [தீ + மூட்டு-,]

 தீமூட்டு2 tīmūṭṭu, பெ. (n.)

   தீமூட்டுதற்குரிய பொருள்; lighting material.

     “யா அத்து . . . கோதுடைத் தாரல். .. தீமூட் டாகும்” (அகநா. 257);.

     [தீ + மூட்டு]

தீமேனியான் tīmēṉiyāṉ, பெ. (n.)

   சிவன்;Šivan, as having the hue of fire.

     “தீமேனியானுக்கே சென்றூதாய்க் கோத்தும்பி” (திவாச.10, 20);.

     [தீ + மேனியான்.]

 தீமேனியான் tīmēṉiyāṉ, பெ. (n.)

   சிவன்;{}, as having the hue of fire.

     “தீமேனியானுக்கே சென்றூதாய்க் கோத்தும்பி” (திவாச. 1௦, 20);.

     [தீ + மேனியான்]

தீமை tīmai, பெ. (n.)

   1. குறும்பு (சேட்டை);; mischief.

     “நிச்சலுந் தீமைகள் செய்வாய்” (திவ்.பெரியாழ்.2, 7, 3);.

   2. குற்றம்; fault, guilt.

     “பெரியார்கட் டீமை கருநரைமேற் சூடேபோற் றோன்றும்” (நாலடி.186);.

   3. கொடுமை; cruelty, injury.

     “நீ மெய்கண்ட தீமை காணின்” (புறநா.10);.

   4. தீய செயல்; sinful deed.

     “தீமை புரிந்தொழுகுவார்” (குறள்.143);.

   5. நன்றல்லா நிகழ்வு; inauspicious occasions, as of death.

அவன் நன்மை தீமைகளுக்கு வருவதில்லை.

     [தீ → தீமை.]

 தீமை tīmai, பெ. (n.)

   1. குறும்பு (சேட்டை);; mischief.

     “நிச்சலுந் தீமைகள் செய்வாய்” (திவ். பெரியாழ். 2, 7, 3);.

   2. குற்றம்; fault, guilt.

     “பெரியார்கட் டீமை கருநரைமேற் சூடேபோற் றோன்றும்” (நாலடி. 186);.

   3. கொடுமை; cruelty, injury.

     “நீ மெய்கண்ட தீமை காணின்” (புறநா 10);.

   4. தீய செயல்; sinful deed.

     “தீமை புரிந்தொழுகுவார்” (குறள். 143);.

   5. நன்றல்லா நிகழ்வு; inauspicious occasions, as of death.

அவன் நன்மை தீமைகளுக்கு வருவதில்லை.

     [தீ → தீமை]

 தீமைத்தீவு tīmaittīvu, பெ. (n.)

   அந்தமான்; Andaman islands, as the place for criminals (செ.அக.);.

     [தீமை + தீவு.]

 தீமைத்தீவு tīmaittīvu, பெ. (n.)

   அந்தமான்; Andaman islands, as the place for criminals (செஅக.);.

     [தீமை + தீவு]

தீமொழி tīmoḻi, பெ. (n.)

   1. நன்றல்லாத சொல்; evil word.

   2. சாவம் (சங்.);; curse.

     [தீ + மொழி.]

 தீமொழி tīmoḻi, பெ. (n.)

   1. நன்றல்லாத சொல்; evil word.

   2. சாவம் (சங்.);; curse.

     [தீ + மொழி]

தீம் tīm, பெ. (n.)

   1. இனிமை; pleasantness, sweetness.

     “தீங்கதிர்த் தோற்றமென்னவே” (சீவக.2415);.

   2. அமுது; nectar. வி.உ. (adj.);

   இனிய; sweet.

     “நெடுநலுந் தீம்பல மொழிந்த” (அகநா.239);.

     [தேம் → தீம் வே.க.161).]

 தீம் tīm, பெ. (n.)

   1. இனிமை; pleasantness, sweetness.

     “தீங்கதிர்த் தோற்றமென்னவே” (சீவக. 2415);.

   2. அமுது; nectar.

வி.உ. (adj.);

   இனிய; sweet.

     “நெடுநலுந் தீம்பல மொழிந்த” (அகநா. 239);.

     [தேம் → தீம் (வே.க.161);]

 தீம்பண்டம் tīmbaṇṭam, பெ. (n.)

   இனிய தின்பண்டம்; sweets, eatables.

     [தீம் + பண்டம்.]

 தீம்பண்டம் tīmbaṇṭam,    இனிய தின்பண்டம்; sweets, eatables.

     [தீம் + பண்டம்]

தீம்பன் tīmbaṉ, பெ. (n.)

   1. கெட்டவன்; wicked man.

     “தீம்பரை நல்லவராக்கி” (தமிழ்நா.236);.

   2. கீழ்மகன் (சூடா.);; base fellow.

     [தீம்பு → தீம்பன்.]

 தீம்பன் tīmbaṉ, பெ. (n.)

   1. கெட்டவன்; wicked man.

     “தீம்பரை நல்லவராக்கி” (தமிழ்நா. 236);.

   2. கீழ்மகன் (சூடா);; base fellow.

     [தீம்பு → தீம்பன்]

 தீம்பி tīmbi, பெ. (n.)

   தீயவன்; wicked woman.

     [தீம்பு → தீம்பி.]

 தீம்பி tīmbi, பெ. (n.)

   தீயவள்; wicked woman.

     [தீம்பு → தீம்பி]

தீம்பு1 tīmbu, பெ. (n.)

   1. குறும்பு; wickedness; mischief.

     “பிள்ளைகளும் நானுமாய்த் தீம்பு செய்து திரிகிற விடத்தில்” (ஈடு.5, 6, 6);.

   2. கேடு; evil.

     “உன்றலை தனக்குத் தீம்புவரும்” (அருட்பா.6 தான்பெற்ற. 17);.

     [தீம்பு → தீம்பு.]

 தீம்பு2 tīmbu, பெ. (n.)

   ஒருவகை மரம்; a tree.

     “தீம்பூமரக் கருப்பூரச் சோலை” (சீவக. 1497);.

   2. மணப் பொருட்களுளொன்று (சீவக. 838, உரை);; a fragrant substance.

     [தீம் + பூ.]

 தீம்பு1 tīmbu, பெ. (n.)

   1. குறும்பு; wickedness;

 mischief.

     “பிள்ளைகளும் நானுமாய்த் தீம்பு செய்து திரிகிற விடத்தில்” (ஈடு. 5, 6, 6);.

   2. கேடு; evil.

     “உன்றலை தனக்குத் தீம்புவரும்” (அருட்பா. 6, தான்பெற்ற. 17);.

     [தீம்பு → தீம்பு]

 தீம்பு2 tīmbu, பெ. (n.)

   1. ஒருவகை மரம்; a tree.

     “தீம்பூமரக் கருப்பூரச் சோலை” (சீவக. 1497);.

   2. மணப் பொருட்களுளொன்று (சீவக. 838, உரை); ; a fragrant substance.

     [தீம் + பூ]

 தீம்புகை tīmbugai, பெ. (n.)

   நறும்புகை; sweet smell.

     [தீம் + புகை.]

 தீம்புகை tīmbugai, பெ. (n.)

   நறும்புகை; sweet smell.

     [தீம் + புகை]

தீம்புளி tīmbuḷi, பெ. (n.)

   கருப்புக்கட்டி கூட்டிப் பொரித்த புளி; tamarind cured with jaggery.

     “இருங் கழிச் செறுவிற் றீம்புளி வெள்ளுப்பு” (மதுரைக்.318);.

     [தீம் + புளி.]

 தீம்புளி tīmbuḷi, பெ. (n.)

   கருப்புக்கட்டி கூட்டிப் பொரித்த புளி; tamarind cured with jaggery.

     “இருங் கழிச் செறுவிற் றீம்புளி வெள்ளுப்பு” (மதுரைக். 318);.

     [தீம் + புளி]

தீம்புழல் tīmbuḻl, பெ. (n.)

   1. இனிய பணியாரம்; sweet pastry.

     “தீம்புழல் வல்சி” (மதுரைக்.395);.

   2. இருப்பைப்பூ; mahua flower.

     “தீம்புழ லுணீஇயக் கருங் கோட்டிருப்பையூரும் பெருங் கை யெண்கின்” (அகநா. 17);.

     [தீம் + புழல்.]

 தீம்புழல் tīmbuḻl, பெ. (n.)

   1.இனிய பணியாரம்; sweet pastry.

     “தீம்புழல் வல்சி” (மதுரைக். 395);.

   2. இருப்பைப்பூ; mahua flower.

     “தீம்புழ லுணீஇயக் கருங் கோட்டிருப்பையூரும் பெருங் கை யெண்கின்” (அகநா. 17);.

     [தீம் + புழல்]

தீய tīya, பெ.அ. (adj.)

   1. தீமையான; evil, wicked, sinful.

   2. போலியான; fallacious.

     “தீய பக்கமுந் தீயவேதுவும்” (மணிமே. 29:143);.

     [தீ → தீய.]

 தீய tīya, பெ.அ. (adj.)

   1. தீமையான; evil, wicked, sinful.

   2. போலியான; fallacious.

     “தீய பக்கமுந் தீயவேதுவும்” (மணிமே. 29:143);.

     [தீ – தீய]

 தீயகம் tīyagam, பெ. (n.)

   நிரயம் (நரகம்);; hell, as a place of fire.

     [தீ + அகம்.]

 தீயகம் tīyagam, பெ. (n.)

   நிரயம் (நரகம்);; hell, as a place of fire.

     [தீ + அகம்]

 தீயணைப்புநிலையம் tīyaṇaippunilaiyam, பெ. (n.)

   தீயணைப்பு நிறுவனம்; fire-station.

     [தீயணைப்பு + நிலையம்.]

 தீயணைப்புநிலையம் tīyaṇaippunilaiyam, பெ. (n.)

   தீயணைப்பு நிறுவனம்; fire-station.

     [தீயணைப்பு + நிலையம்]

 தீயணைப்புவண்டி tīyaṇaippuvaṇṭi, பெ. (n.)

   தீயணைப்புச்சீருந்து; fire-wan.

     [தீயணைப்பு + சீருந்து.]

 தீயணைப்புவண்டி tīyaṇaippuvaṇṭi, பெ. (n.)

   தீயணைப்புச்சீருந்து; fire-van.

     [தீயணைப்பு + சீருந்து]

 தீயணைப்புவீரர் tīyaṇaippuvīrar, பெ. (n.)

   தீயணைப்பாளர்; fire-man.

     [தீயணைப்பு + வீரர்.]

 தீயணைப்புவீரர் tīyaṇaippuvīrar, பெ. (n.)

   தீயணைப்பாளர்; fire-man.

     [தீயணைப்பு + வீரர்]

தீயது dīyadu, பெ. (n.)

   1. இனியது; that which is delicious.

   2. மரக்கறி; vegetarian food.

     [தீம் + அது.]

 தீயது dīyadu, பெ. (n.)

   1. இனியது; that which is delicious.

   2. மரக்கறி; vegetarian food.

     [தீம் + அது]

 தீயனுர் tīyaṉur, பெ. (n.)

   சிவகெங்கை மாவட்டம் மானாமதுரை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village insivagangaidistrict.

     [தீயன்+ஊர் தியன் [இனியன்] இயற்பெயர்]

தீயபக்கம் tīyabakkam, பெ. (n.)

   பக்கப் போலி; ellacious minor term.

     “தீயபக்கமுந் தீயவேதுவும்” (மணிமே.29, 143);.

     [தீய + பக்கம்.]

 தீயபக்கம் tīyabakkam, பெ. (n.)

   பக்கப் போலி; ellacious minor term.

     “தீயபக்கமுந் தீயவேதுவும்”(மணிமே. 29, 143);.

     [தீய + பக்கம்]

 தீயபுட்பம் tīyabuṭbam, பெ. (n.)

   சண்பகம் (மலை.);; champak.

 தீயபுட்பம் tīyabuṭbam, பெ. (n.)

   சண்பகம் (மலை.);; champak.

     [தீய + புட்பம்]

 தீயம் tīyam, பெ. (n.)

   இனிப்பு (யாழ்.அக.);; sweetness, deliciouness.

     [தீம் → தீயம்.]

 தீயம் tīyam, பெ. (n.)

   இனிப்பு (யாழ்.அக.);; sweetness, deliciouness.

     [தீம் → தீயம்]

தீயர் tīyar, பெ. (n.)

   1. ஒரு மலையாளச் சாதியினர்; a caste in malabar.

   2. தீயோர்; wicked person.

 தீயறம் tīyaṟam, பெ. (n.)

   பொல்லாங்கு; evil (யாழ்.அக.);.

     [தீ + அறம்.]

 தீயறம் tīyaṟam, பெ. (n.)

   பொல்லாங்கு; evil (யாழ். அக.);.

     [தீ + அறம்]

தீயல் tīyal, பெ. (n.)

   1. சமையலிற் கருகினது; that which is burnt in cooking, or over-cooked.

   2. பொரிக்கறி; a thick dry curry.

   3. குழம்பு வகை; a kind of sauce.

     [தீய் → தீயல்.]

 தீயல் tīyal, பெ. (n.)

   1. சமையலிற் கருகினது; that which is burnt in cooking, or over-cooked.

   2. பொரிக்கறி; a thick dry curry.

   3. குழம்பு வகை; a kind of sauce.

     [தீய் → தீயல்]

தீயல்வழி-த்தல் tīyalvaḻittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வறுமை அல்லது கஞ்சத்தால் சட்டி கரண்டிக் காந்தலுணவைத் தின்னுதல்; to scrape off and eat the burnt part of that which adheres to the pot, either from meanness or poverty.

     [தீயல் + வழி.]

 தீயல்வழி-த்தல் tīyalvaḻittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வறுமை அல்லது கஞ்சத்தால் சட்டி சுரண்டிக் காந்தலுணவைத் தின்னுதல்; to scrape off and eat the burnt part of that which adheres to the pot, either from meanness or poverty.

     [தீயல் + வழி-,]

 தீயளி tīyaḷi, பெ. (n.)

   பசுங்காய்; green fruit. (திவா.);.

     [தீய் + அளி.]

 தீயளி tīyaḷi, பெ. (n.)

   பசுங்காய்; green fruit. (திவா.);.

     [தீய் + அளி]

தீயழல் tīyaḻl, பெ. (n.)

   தீப்பிழம்பு; flame.

     ‘தீயழதுவைப்பு’ (பரிபா.5, 3);.

     [தீ + அழல்.]

 தீயழல் tīyaḻl, பெ. (n.)

   தீப்பிழம்பு; flame.

     “தீயழதுவைப்பு” (பரிபா, 5, 3);.

     [தீ + அழல்]

 தீயவு tīyavu, பெ. (n.)

தீயல் பார்க்க;see tiyal.

     [தீ → தீயவு.]

 தீயவு tīyavu, பெ. (n.)

தீயல் பார்க்க;see {}.

     [தீ → தீயவு]

தீயவேது tīyavētu, பெ. (n.)

   ஏதுப்போலி; a fallacious middle-term.

     ‘தீயபக்கமுந் தீயவேதுவும்’ (மணி. 29, 143);.

     [தீ → தீயவேது.]

 தீயவேது tīyavētu, பெ. (n.)

   ஏதுப்போலி; a fallacious middle-term.

     ‘தீயபக்கமுந் தீயவேதுவும்’ (மணி. 29, 143);.

     [தீ → தீயவேது]

தீயவை1 tīyavai, பெ. (n.)

   1. தீச்செயல்; evil deeds, sin.

     ‘ஒருவமின் றீயவை’ (நாலடி.36);.

   2. துன்பம்; tribulation, suffering.

     ‘எழுபிறப்புந் தீயவை தீண்டா’ (குறள். 62);.

     [தீமை → தீயவை.]

 தீயவை2 tīyavai, பெ. (n.)

   தீயோர் கூடிய சபை; Assembly of the wicked. (யாப்.வி.96, பக்.515);.

     [தீ + அவை.]

 தீயவை1 tīyavai, பெ. (n.)

   1. தீச்செயல்; evil deeds, sin.

     ‘ஒருவமின் றீயவை’ (நாலடி, 36);.

   2. துன்பம்; tribulation, suffering.

     ‘எழுபிறப்புந் தீயவை தீண்டா” (குறள், 62);.

     [தீமை → தீயவை]

 தீயவை2 tīyavai, பெ. (n.)

   தீயோர் கூடிய சபை; Assembly of the wicked. (யாப். வி. 96, பக். 515);.

     [தீ + அவை]

 தீயாக்கீரை tīyākārai, பெ. (n.)

   பொன்னாங்கண்ணி; small aquatic plant (மணி.);.

     [தீ + ஆ + கீரை → தீயாக்கீரை.]

 தீயாக்கீரை tīyākārai, பெ. (n.)

   பொன்னாங்கண்ணி; small aquatic plant (மணி.);.

     [தீ + ஆ + கீரை → தீயாக்கீரை]

தீயாடி tīyāṭi, பெ. (n.)

   ஈமத்தீயில் ஆடும் சிவன்; Siva, as dancing in the midst of burning funeral pyres.

     ‘தீயாடி சிற்றம்பல மனையாள்’ (திருக்கோ.374);.

     [தீ + ஆடு → தீயாடு.]

 தீயாடி tīyāṭi, பெ. (n.)

   ஈமத்தீயில் ஆடும் சிவன்; Siva, as dancing in the midst of burning funeral pyres.

     ‘தீயாடி சிற்றம்பல மனையாள்’ (திருக்கோ. 374);.

     [தீ + ஆடு → தீயாடு]

 தீயார் tīyār, பெ. (n.)

தீயோர் பார்க்க;see tiyor.

     ‘தீயாரைக் காண்பதுவுந் தீதே’ (மூதுரை);.

     [தீமை → தீயார்.]

 தீயார் tīyār, பெ. (n.)

தீயோர் பார்க்க; see {}.

     ‘தீயாரைக் காண்பதுவுந் தீதே’ (மூதுரை);.

     [தீமை → தீயார்]

 தீயாறுடையான் tīyāṟuḍaiyāṉ, பெ. (n.)

   தீயவழியில் நடப்பவன்; Immoral man.

     [தீ + ஆறு + உடையான்.]

 தீயாறுடையான் tīyāṟuḍaiyāṉ, பெ. (n.)

   தீயவழியில் நடப்பவன்; Immoral man (w.);

     [தீ + ஆறு + உடையான்]

 தீயினம் tīyiṉam, பெ. (n.)

   தியோர் கூட்டம்; evil society.

     ‘சான்றாண்மை தீயினஞ் சேரக் கெடும்’

     [தீமை → தீ + இனம்.]

 தீயினம் tīyiṉam, பெ. (n.)

   தீயோர் கூட்டம்; evil society.

     ‘சான்றாண்மை தீயினஞ் சேரக் கெடும்’

     [தீமை → தீ + இனம்]

 தீயின்வயிரம் tīyiṉvayiram, பெ. (n.)

   மீன்வயிற்றில் உள்ள மணப்பொருள்; Ambck gris.

     [தீ + இன் + வயிரம்.]

 தீயின்வயிரம் tīyiṉvayiram, பெ. (n.)

   மீன்வயிற்றில் உள்ள மணப்பொருள்; Ambek gris.

     [தீ + இன் + வயிரம்]

 தீயுண்புள் tīyuṇpuḷ, பெ. (n.)

   நெருப்புக்கோழி; ostrich.

     [தீ + உண் + புள்.]

 தீயுண்புள் tīyuṇpuḷ, பெ. (n.)

   நெருப்புக்கோழி; ostrich.

     [தீ + உண் + புள்]

தீயெச்சம் tīyeccam, பெ. (n.)

   அவிக்கப்படாத நெருப்பின் மிச்சம்; remains of fire left unquenched.

     ‘தீயெச்சம் போலத் தெறும்’ (குறள்.674);.

     [தீ + எச்சம்.]

 தீயெச்சம் tīyeccam, பெ. (n.)

   அவிக்கப்படாத நெருப்பின் மிச்சம்; remains of fire left unquenched.

     ‘தீயெச்சம் போலத் தெறும்’ (குறள், 674);.

     [தீ + எச்சம்]

 தீயெறி சோறு tīyeṟicōṟu, பெ.(n.)

   படையல் இடும் சோறு; rice oblation. [தீ+எறி+சோறு]

தீயொழுக்கம் tīyoḻukkam, பெ. (n.)

   கெட்ட நடத்தை; evil conduct.

     ‘தீயொழுக்க மென்று மிடும்பை தரும்’ (குறள்.138);.

     [தீமை + ஒழுக்கம்.]

 தீயொழுக்கம் tīyoḻukkam, பெ. (n.)

   கெட்ட நடத்தை; evil conduct.

     ‘தீயொழுக்க மென்று மிடும்பை தரும்’ (குறள், 138);.

     [தீமை + ஒழுக்கம்]

தீயோம்பு-தல் dīyōmbudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தீ வளர்த்தல்; to tend the sacred fire.

     ‘தீயோம்பு கைம் மறையோர்’ (திவ். பெரியதி.7, 9, 7);.

     [தீ + ஒம்பு.]

 தீயோம்பு-தல் dīyōmbudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தீ வளர்த்தல்; to tend the sacred fiare.

     ‘தீயோம்பு கைம் மறையோர்’ (திவ். பெரியதி. 7, 9,7);.

     [தீ + ஒம்பு-,]

தீயோர் tīyōr, பெ. (n.)

   1. கொடியோர்; wicked persons.

   2. கீழ்மக்கள்; vulgar persons (பிங்.);.

   3. வேடர்; hunters (ய);.

     [தீமை → தீயோர்.]

 தீயோர் tīyōr, பெ. (n.)

   1. கொடியோர்; wicked persons.

   2. கீழ்மக்கள்; vulgar persons (பிங்.);.

   3. வேடர்; hunters (ய.);.

     [தீமை → தீயோர்]

தீய்1 tīytal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

.

   1. தீ பார்க்க;see ti.

   2. பயனற்றுப் போதல்;மின்கலம் தீய்ந்து விட்டது

     [தீ → தீய்.]

 தீய்2 tīyttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

தீ பார்க்க;see ti.

     “கொதித்திமை தீய்த்தொளிர் செங்கண்” (கூர்மபு. அட்டமூர்.3);.

     [தீ → தீய் → தீய்-த்தல்.]

 தீய்1 tīytal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தீ பார்க்க;see {}.

   2. பயனற்றுப் போதல்; மின்கலம் தீய்ந்து விட்டது

     [தீ → தீய்-,]

 தீய்2 tīyttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

தீ3 பார்க்க;see {}.

     “கொதித்திமை தீய்த்தொளிர் செங்கண்” (கூர்மபு. அட்டமூர். 3);.

     [தீ → தீய் → தீய்-த்தல்]

 தீய்வு tīyvu, பெ. (n.)

   பயிர் கரிந்து போகை; blighting of crops.

     [தீய் → தீய்வு.]

 தீய்வு tīyvu, பெ. (n.)

   பயிர் கரிந்து போகை; blighting of crops.

     [தீய் → தீய்வு]

தீர tīra, வி.எ. (adv.)

   1. முற்ற; entirely, perfectly.

     ‘தலைப்பட்டார் தீரத் துறந்தார்’ (குறள்.348);.

   2. மிக; exceedingly.

     ‘மக்களிற் றீரக் குறியானைக் குறளன் என்றும்’ (யாப்.வி.23, ப.99);.

     [தீர் → தீர.]

 தீர tīra, வி.எ. (adv.)

   1. முற்ற; entirely, perfectly.

     ‘தலைப்பட்டார் தீரத் துறந்தார்’ (குறள், 348);.

   2. மிக; exceedingly.

     ‘மக்களிற் றீரக் குறியானைக் குறளன் என்றும்’ (யாப். வி.23, ப.99);.

     [தீர் → தீர]

தீரக்கழிய tīrakkaḻiya, வி.எ. (adv.)

   மிகவதியமாய்; excessively, to the utmost.

     ‘தீரக் கழிய அபராதம் பண்ணின பின்பு’ (ஈடு.1, 1, 5);.

     [தீர் → தீர → தீரக்கழிய.]

 தீரக்கழிய tīrakkaḻiya, வி.எ. (adv.)

   மிகவதிகமாய்; excessively, to the utmost.

     ‘தீரக் கழிய அபராதம் பண்ணின பின்பு’ (ஈடு. 1,1,5);.

     [தீர் → தீர → தீரக்கழிய]

தீரசங்கராபரணம் tīrasaṅgarāparaṇam, பெ.(n.)

   மேளகர்த்தாக்களுள் ஒன்றான அரும்பாலை (சங்கராபரணம்); (பரத.ராக. 104);;     [Skt. dhira+{} → த. தீரசங்கராபரணம்]

தீரன் tīraṉ, பெ. (n.)

   மனதிடமுள்ளவன்; bravem valiant person.

     ‘திரரென்றமார் செப்பி’ (கம்பரா.இந்திரசித்.30);.

     [தீர் → தீர → தீரன்.]

 தீரன் tīraṉ, பெ. (n.)

   மனதிடமுள்ளவன்; bravem valiant person.

     ‘திரரென்றமார் செப்பி’ (கம்பரா. இந்திரசித். 3௦.);

     [தீர் → தீர → தீரன்]

தீரம்1 tīram, பெ.(n.)

   1. துணிவு (தைரியம்);; courage, valour.

     “தீரத்தினாற்றுறவு சேராமல்” (தாயு.பராபர.271);.

   2. வலி (சூடா);; strength, vigour, power.

   3. அறிவு (யாழ்.அக.);; intelligence.

த.வ. திறன்

     [Skt. {} → த. தீரம்1]

 தீரம்2 tīram, பெ.(n.)

   1. கரை; shore, bank.

     “தீரமும் வையையுஞ் சேர்கின்ற கண்கவின்” (பரிபா. 22,35);.

   2. செய்வரம்பு (பிங்.);; dyke, as of a paddy field.

   3. அம்பு (யாழ்.அக.);; arrow.

     [Skt. {} → த. தீரம்2]

 தீரவாசம் tīravācam, பெ.(n.)

   ஆற்று (நதி); பாய்ச்சலுள்ள இடம்; tract adjoining a river.

     “அவனுக்குத் தீரவாசத்தில் நாலுகோட்டை நிலமுண்டு”.

     [Skt. {} → த. தீரவாசம்]

தீராநோய் tīrānōy, பெ. (n.)

   தீர்க்க இயலாத நோய்; incurable disease.

     ‘தீராநோய் செய்தா னெனவுரைத்தாள்’ (திவ்.இயற். இறிய. ம. 52);.

     [தீர் + ஆ + நோய்.]

 தீராநோய் tīrānōy, பெ. (n.)

   தீர்க்க இயலாத நோய்; incurable disease.

     ‘தீராநோய் செய்தா னெனவுரைத்தாள்’ (திவ். இயற். இறிய. ம. 52);.

     [தீர் + ஆ + தோய்]

 தீராந்தி tīrāndi, பெ. (n.)

   விட்டம்; beam of a building.

தீராமாற்று tīrāmāṟṟu, பெ. (n.)

   ஈடில்லா செயல்; that which cannot be relieved or cured.

     ‘பெண்களைத் தீராமாற்றாக நெஞ்சாரல் பண்ணுங் கிருஷ்ணன்’ (திவ்.திருப்பா.12, வ்யா, 133);.

     [தீர் + ஆ + மாற்று.]

 தீராமாற்று tīrāmāṟṟu, பெ. (n.)

   ஈடில்லா செயல்; that which cannot be relieved or cured.

     ‘பெண்களைத் தீராமாற்றாக நெஞ்சாரல் பண்ணுங் கிருஷ்ணன்'” (திவ். திருப்பா. 12, வ்யா, 133);.

     [தீர் + ஆ + மாற்று]

தீராமை tīrāmai, பெ. (n.)

   1. கொடுமை; cruelty.

   2. கடுந்துரோகம்; heinous crime.

   3. பேரநீதி; great injustice.

   4. பொய்க்குற்றச்சாட்டு; false occusation.

   5. வன்மத்தாற் சொல்லும் கோள்; malicious slander.

   6. ஆற்றாமை; Inability to endure.

     [தீர் + ஆ + மை.]

 தீராமை tīrāmai, பெ. (n.)

   1. கொடுமை; cruelty.

   2. கடுந்துரோகம்; heinous crime.

   3. பேரநீதி; great injustice.

   4. பொய்க்குற்றச்சாட்டு; false occusation.

   5. வன்மத்தாற் சொல்லும் கோள்; malicious slander.

   6. ஆற்றாமை; Inability to endure.

     [தீர் + ஆ + மை]

 தீராவழக்கு tīrāvaḻkku, பெ. (n.)

   எளிதில் முடிவுறாத வழக்கு; intricate lawsuit, dispute which cannot be easily settled.

     [தீர் + ஆ + வழக்கு.]

 தீராவழக்கு tīrāvaḻkku, பெ. (n.)

   எளிதில் முடிவுறாத வழக்கு; intricate law suit, dispute which cannot be easily settled.

     [தீர் + ஆ + வழக்கு]

 தீராவினா tīrāviṉā, பெ. (n.)

   இறுக்கமுடியாத கேள்வி; an insoluble problem.

     [தீர் + ஆ + வினா.]

 தீராவினா tīrāviṉā, பெ. (n.)

   இறுக்கமுடியாத கேள்வி; an insoluble problem.

     [தீர் + ஆ + வினா]

தீர்1 tīrtal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உள்ளதொழிதல்; to end, expire.

   2. முற்றப் பெறுதல்; to be completed.

     ‘வேலை தீர்ந்துவிட்டது’.

   3. நீங்குதல்; to leave, to separate.

     ‘திருவினைத்தீராமை யார்க்குங் கயிறு’ (குறள்.482);.

   4. போதல்; to go (பிங்.);.

   5. இல்லையாதல்; to be absent.

     ‘பாய்ந்தூதிப் படர் தீர்ந்து’ (கலித். 66);.

   6. அழிதல்:

 to die.

     ‘சென்று தீர்வன வெனைப் பல கோடியுஞ் சிந்தி’ (கம்பரா. முதற்போர். 238);.

   7. கழிதல்; to pass, to be spent.

     ‘சில தினங்க பீர்ந்துழி’ (கம்பரா. திருவவ.43);.

   8. செலவாய்ப்போதல்; to be exhausted.

     ‘கைப்பணமெல்லாம் தீர்ந்தது’.

   9. உரிமையாதல்; to belong absolutely.

     ‘திருமகட்கே தீர்ந்தவாறென் கொல்’ (திவ். இயற். 1, 42);.

   10. நிச்சயித்தல்; to determined, decided.

     ‘தீர்ந்த வடியவர் தம்மை’ (திவ். திருவாய், 3, 5, 11);.

   11. தீர்மானமாதல்; to be settled.

     ‘வழக்குத் தீர்ந்துவிட்டது’.

   12. பட்டறிவு; experience.

     ‘தீர்ந்த கணக்கன்’.

   13. நீளமாதல்; extended (சூடா.);.

   14. முதிர்தல்; to become ripe.

   1. விடுதல்; to leave.

     ‘தீர்தலுந் தீர்த்தலும் விடற்பொருட்டாகும்’ (தொல். சொல்.318);.

   2. சாணையிடுதல்; to polish, clean (வின்.);.

   3. வகுத்தல்; to divide.

     “மூன்றுபேருக்கு ஒன்றைத் தீரு’.

   4. விள்ளுதல்; to solve.

   5. வரிபோடுதல்; as tax, to assess.

   6. சாயமிடுதல்; to dye, umbue with colour. (வின்.);.

   7. துணைவினை; an auxiliary verb.

     ‘தாமரைக் கண்கட் கற்றுத் தீர்ந்தும்’ (திவ். திருவாய். 7, 3, 3);.

 தீர்2 tīrttal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. விடுதல்; to leave, quit.

     ‘தீர்தலுந் விடற் பொருட் டாரும்’ (தொல். சொல்.318);.

   2. முடித்தல்; to finish, complete.

     ‘அவன் விசையந் தீர்த்தானெ அவந்தாடினர்’ (கம்பரா. முதற்போர். 178);.

   3. அழித்தல்; to destroy.

     ‘ஒரு பகலே தீர்ப்பான் படை தொடுப்போன்’ (கம்பரா. நீடும், 149);.

   4. கொல்லுதல்; to kill.

   5. நன்றாகப் புடைத்தல்; to beat severely.

   6. போக்குதல்; to remove, cure.

     ‘கருங்கா லொட்டகத் தல்குபசி தீர்க்கும்’ (அகநா. 245);.

   7. கடன் முதலியன ஒழித்தல்; to clear off, pay off, as debt.

   8. ஒருவன் தான் திருமணஞ் செய்து கொண்டவளை விலக்கி விடுதல்; to divorce.

   9. வழக்கு முதலியன தீர்மானித்தல்; to settle, decide, as dispute.

 தீர்1 tīrtal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உள்ளதொழிதல்; to end, expire.

   2. முற்றுப் பெறுதல்; to be completed.

     ‘வேலை தீர்ந்துவிட்டது’.

   3. நீங்குதல்; to leave, to separate.

     ‘திருவினைத்தீராமை யார்க்குங் கயிறு’ (குறள், 482);.

   4. போதல்; to go (பிங்.);.

   5. இல்லையாதல்; to be absent.

     ‘பாய்ந்தூதிப் படர் தீர்ந்து’ (கலித். 66);.

   6. அழிதல்; to die

     ‘சென்று தீர்வன வெனைப் பல கோடியுஞ் சிந்தி’ (கம்பரா. முதற்போர். 238);.

   7. கழிதல்; to pass, to be spent.

     ‘சில தினங்க பீர்ந்துழி’ (கம்பரா. திருவவ. 43);.

   8. செலவாய்ப்போதல்; to be exhausted

     ‘கைப்பணமெல்லாம் தீர்ந்தது’.

   9. உரிமையாதல்; to belong absolutely.

     ‘திருமகட்கே தீர்ந்தவாறென் கொல்’ (திவ். இயற். 1, 42);.

   10. நிச்சயித்தல்; to determined, decided.

     ‘தீர்ந்த வடியவர் தம்மை’ (திவ். திருவாய், 3, 5,11);.

   11. தீர்மானமாதல்; to be settled

     ‘வழக்குத் தீர்ந்துவிட்டது’.

   12. பட்டறிவு; experience

     ‘தீர்ந்த கணக்கன்’.

   13. நீளமாதல்; extended (சூடா.);.

   14. முதிர்தல்; to become ripe.

 தீர்2 tīrtal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விடுதல்; to leave

     ‘தீர்தலுந் தீர்த்தலும் விடற்பொருட்டாகும்’ (தொல். சொல், 318);.

   2. சாணையிடுதல்; to polish, clean (வின்.);.

   3. வகுத்தல்; to divide.

     “மூன்றுபேருக்கு ஒன்றைத் திரு’.

   4. விள்ளுதல்; to solve.

   5. வரிபோடுதல்; as tax, to assess.

   6. சாயமிடுதல்; to dye, umbue with colour. (வின்.);.

   7. துணைவினை; an auxiliary verb.

     ‘தாமரைக் கண்கட் கற்றுத் தீர்ந்தும்’ (திவ். திருவாய். 7,3,3);.

 தீர்3 tīrttal, செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. விடுதல்; to leave, quit.

     ‘தீர்தலுந் விடற் பொருட் டாரும்’ (தொல். சொல். 318);.

   2. முடித்தல்; to finish, complete.

     ‘அவன் விசையந் தீர்த்தானெ அவந்தாடினர்’ (கம்பரா. முதற்போர். 178);.

   3. அழித்தல்; to destroy.

     ‘ஒரு பகலே தீர்ப்பான் படை தொடுப்போன்’ (கம்பரா. நீடும், 149);.

   4. கொல்லுதல்; to kill.

   5. நன்றாகப் புடைத்தல்; to beat severely.

   6. போக்குதல்; to remove, cure.

     ‘கருங்கா லொட்டகத் தல்குபசி தீர்க்கும்’ (அகநா. 245);.

   7. கடன் முதலியன ஒழித்தல்; to clear off, pay off, as debt.

   8. ஒருவன்தான் திருமணஞ் செய்து கொண்டவளை விலக்கி விடுதல்; to divorce.

   9. வழக்கு முதலியன தீர்மானித்தல்; to settle, decide, as dispute.

தீர்கடை tīrkaḍai, பெ. (n.)

   1. தேர்ந்தவன்; skilful, expert.

     ‘நண்பனங்கே வந்த தாலறத் தீர்ந்தவனே’ (மருதூரந்.2);.

   2. துறந்தவன்; one who has renounced the world (யாழ்.அக.);.

   3. ஒழிவுநேரம்; leisure.

     ‘எனக்கு இப்போது தீர்கடையில்லை’.

     [தீர் + கடை.]

 தீர்கடை tīrkaḍai, பெ. (n.)

   1. தேர்ந்தவன்; skilful, expert.

     ‘நண்பனங்கே வந்த தாலறத் தீர்ந்தவனே’ (மருதூரந். 2);.

   2. துறந்தவன்; one who has renounced the world (யாழ்.அக.);.

   3. ஒழிவுநேரம்; leisure.

     ‘எனக்கு இப்போது தீர்கடையில்லை’.

     [தீர் + கடை]

 தீர்க்கசதுரம் dīrkkasaduram, பெ.(n.)

   கோணங்களொத்தும் பக்கங்கள் ஒவ்வாதது மான நாற்கோட்டுருவம்; rectangle.

     [Skt. {} → த. தீர்கம்+ சதுரம்]

தீர்க்கசத்திரம் tīrkkasattiram, பெ.(n.)

   பன்னிரண்டாண்டுகட்குமேல் நடைபெறும் வேள்வி (யாகம்);; sacrifice extending over more than 12 years.

     “தீர்க்கசத்திரமாக நடத்தினர்” (சேதுபு.இலக்கும.7);.

த.வ. மீப்பன்னீராட்டை வேள்வி

     [Skt. {}-gha-satra → த. தீர்க்கசத்திரம்]

 தீர்க்கசந்தி tīrkkasandi, பெ.(n.)

   ஓர் உயிர் தன்னினத்துயிரோடு புணரும்போது அவ்விரண்டும் அவ்வினத்து நெட்டுயிராக மாறும். வடமொழிச்சந்தி;     [Skt. {} + த. சந்தி]

 தீர்க்கசுமங்கலி tīrkkasumaṅgali, பெ.(n.)

   நன்மங்கலையாய் (சுமங்கலை); நெடுங்காலம் வாழ்பவள்; Woman blessed with a long and happy married life, a term used in benediction.

த.வ. வாழ்வரசி, முற்றிழையாள்

     [Skt. {} → த. தீர்க்கசுமங்கலி]

 தீர்க்கதண்டன் dīrkkadaṇṭaṉ, பெ. (n.)

   நெடுஞ்சாண்கிடை வணக்கம் (சாட்டாங்க நிலை);; a form of obeisance or homage

 which consists in prostrating at full length with the arms extended.

தீர்க்கதரிசி dīrkkadarisi, பெ.(n.)

   முற்காண் பறிவுடையவன் (தீர்க்கதரிசனமுடையவன்);; seer, prophet.

     “தீர்க்கதரிசி யாமெவனா னீயில் வுறையுள் சேர்வுற்றாய்” (ஞானவா. பசுண்.42);.

     [Skt. {} → த. தீர்க்கதரிசி]

தீர்க்கதிருட்டி dīrkkadiruṭṭi, பெ.(n.)

   1. முற்காண்டல்; foresight.

   2. காணி(ஞானி);; sagacious person, wise man.

த.வ. முன்னெடு நோக்கு, அறிவன்

     [Skt. {} → த. தீர்க்கதிருட்டி]

தீர்க்கன் tīrkkaṉ, பெ. (n.)

   முற்காண்பறிவன்;   முற்காணி (தீர்க்கதரிசி);; prophet.

     “தீர்க்கருரை நாடி யறியார் பலர்” (இரட்சணிய பக்.51);

     [Skt. dirgha → த. தீர்க்கன்.]

தீர்க்கம் tīrkkam, பெ.(n.)

   1. நீட்சி; length in space or time.

   2. நெட்டெழுத்து; long vowl.

     “கூறு மிரச்சுவந் தீர்க்கம்” (பி.வி.5);.

   3. உறுதி முடிவு (சூடா);; decision, positiveness, certainty.

   4. பெருமித (கம்பீரம்);த்தோற்றம்; majestic appearance.

     “மெழுகு பிள்ளையார் போல யானிருந்த தீர்க்க மறியீரோ” (விறலிவிடு.987);.

   5. அறிவுத்தெளிவும் ஈர்ப்புள்ள (வசீகரம்); தோற்றம்; intelligent and attractive expression, as of face.

   6. பிறப்பு (சன்); ஒரைக்கு(லக்கினம்); 6,7-ஆம் ஒரைகள் (இராசி); (யாழ்.அக.);;   7. நிறைவு (பூரணம்); (யாழ்.அக.);; perfection, completeness.

   8. துணிகரச் செயல்; daring act

     “தீர்க்கஞ்செய்ய அஞ்ச மாட்டான்” (நாஞ்.);

   9. தெளிவு (யாழ்.அக.);; clearness.

     [Skt. {} → த. தீர்க்கம்]

 தீர்க்கம்போடு-தல் dīrkkambōṭudal, செ.கு.வி. (v.intr.)

   நெட்டெழுத்தின் நீட்சிக் குறி வரைதல்; to write the mark of length of a long vowel.

     [Skt. {} → த. தீர்க்கம்+போடு-,]

 தீர்க்கரேகை tīrkkarēkai, பெ.(n.)

 line of longitude. (க்ரியா);

த.வ.நெடுவரை

தீர்க்கரோகி tīrkkarōki, பெ.(n.)

   1. நறுஞ் சோந்தி; உப்பை வைரமாக்கிக் காட்டும் செடி; an unknown plant capable of consolidating common salt. (சா.அக.);

தீர்க்கவசனம் tīrkkavasaṉam, பெ.(n.)

   1. உறுதிமொழி (யாழ்.அக.);; definite promise.

     [Skt. {}+ vacana → த. தீர்க்கவசனம்]

தீர்க்காயுசு tīrkkāyusu, பெ.(n.)

   1. தீர்க்காயுள் பார்க்க;see {}.

   2. காக்கை(யாழ்.அக.);; crow.

   3. என்றும் பதினாறன் (மார்க்கண்டன்); (யாழ்.அக.);;{}.

     [Skt. {} → த. தீர்க்காயுசு]

 தீர்க்காயுள் tīrkkāyuḷ, பெ.(n.)

   நீண்ட ஆயுள்; long life.

த.வ. நீடுவாழ்வு

     [Skt. {} → த. தீர்க்காயுள்]

 தீர்க்காலோசனை tīrkkālōcaṉai, பெ.(n.)

   அழ்ந்த சிந்தனை; deep counsel.

த.வ. நீள் நினைவு, நெட்டோர்ப்பு

     [Skt. {} → த. தீர்க்காலோசனை]

 தீர்த்தகட்டம் tīrttagaṭṭam, பெ.(n.)

   நீராடும் கட்டம் (ஸ்நாநகட்டம்);; bathing ghat.

     [Skt. {} → த. தீர்த்தகட்டம்]

தீர்த்தகரர் tīrttagarar, பெ.(n.)

   1. தீர்த்தங்கரர் பார்க்க;see {}.

     “திருமொழியருளுந் தீர்த்தகரர்களே துயர்கடீர்ப்பார்” (யசோதர. 1,49);.

   2. தூய்மையானவர் (பரிசுத்தர்);; holy person.

     “பேதைகாள் தீர்த்தகர ராமின் திரிந்து” (திவ்.இயற்.2,14);.

     [Skt. {}-kara → த. தீர்த்தகரர்]

 தீர்த்தகர் tīrttagar, பெ.(n.)

தீர்த்தகரர் (யாழ்.அக.); பார்க்க;see {}.

 தீர்த்தகவி tīrttagavi, பெ.(n.)

   திருமண் அணிந்து (தரித்து); கொள்ளும்போது நீர் வைத்துக்கொள்ள உதவும் தேங்காயோட்டுக் கல் ({});; cup made of coconut shell used by {} to hold water for preparing paste for their caste – marks.

     [Skt. {} → த. தீர்த்தகவி]

 தீர்த்தக்கரை tīrttakkarai, பெ.(n.)

   தூய நீர்த்துறை; sacred bathing ghat.

     [Skt. {} → த. தீர்த்தம்+கரை]

 தீர்த்தக்காரர் tīrttakkārar, பெ.(n.)

   கோயில் பூசைக்குப் பின் கடவுளின் (சுவாமி); பெயரால் வழங்கப்படும் நன்னீர் (தீர்த்தம்); முன்னர்ப் பெறும் உரிமையாளர் ({});; persons having the right to receive {} first after worship of an idol in a temple.

     [Skt. {} → த. தீர்த்தம்+காரர்]

 தீர்த்தக்காவடி tīrttakkāvaḍi, பெ.(n.)

அழல் நாண்மீன் (அக்கினி நட்சத்திர); விழாவில் முருகனுக்கு ஊர் மக்கள் எடுக்கும் காவடி, kāvaợi festival for god Murugan.

     [திர்த்தம்+காவடி]

தீர்த்தக்குடமெடு-த்தல் tīrttakkuḍameḍuttal,    -4 செ.குவி (vi)பங்குனி உத்திர விழாவின் ஒரு கூறாக நீர்க்குடத்தை ஏந்துதல் (63:44); to hold water pot in panguni uttira procession.

     [திர்த்தம்+குடம்+எடுத்தல்]

தீர்த்தங்கரர் tīrttaṅgarar, பெ.(n.)

   சைனருள் அருகபதவியடைந்த விருசபர், அசிதர், சம்பவர், அபிநந்தனர், சுமதி, பத்மபிரபர், சுபார்சுவர், சந்திரபிரபர், புட்(ஷ்);பதந்தர் அல்லது சுவிதி, சீதளர், சிரேயாஞ்சர், வாசுபூச்சியர், விமலர், அநந்தர், தர்மர், சாந்தி, கிரந்து அல்லது குந்து, அரர், மல்லி, முனிசுவ்விரதர், நமி, நேமி, பார்சுவர், வர்த்தமானர் என்ற இருபத்து நால்வர். (திருக்கலம். காப்பு, உரை);; Jaina Arhats, 24 in number, viz., {}, Acitar, Campavar, {}, Cumati, Patmapirapar, {}, Cantira-pirapar, {}, Vimalar, Anantar, Tarmar, {}, Kirantu or Kuntu, Arar, Malli, {}: Cuv-viratar, Nami, {}.

த.வ. தூய நீரவர்

     [Skt. {} → த. தீர்த்தங்கரர்]

தீர்த்தங்கொடு-த்தல் tīrttaṅgoḍuttal,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   கோயிலில் கடவுளின் பெயரால் அளிக்கப்படும் துய்யநிர் அளித்தல்; to distribute water With which the chief idol of a temple has been bathed.

   2. திருநாள் முடிவில் அடியார்கள் நீராடும்படி கடவுள் நீர்த்துறையில் நீராடும்படிச் செய்தல்; to take bath, as an idol, at Sacred waters at the close of a festival, the devotees bathing there immediately.

     [Skt. {} → த. தீர்த்தம்+கொடு-,]

தீர்த்தநீர் tīrttanīr, பெ.(n.)

   புண்ணிய நீர்; sacred water,

     “தீர்த்த நீர் பூவொடு பெய்து” (பு.வெ.6,27.);

     [Skt. {} → த. தீர்த்தம்+நீர்]

தீர்த்தன் tīrttaṉ, பெ.(n.)

   முழுத் தூய்மையன்; holy person.

     “புலவன் தீர்த்தன் புண்ணியன் புராணன்” (மணி.5, 98);.

   2. கடவுள்; God.

     “தீர்த்தனற்றில்லை” (திருவாச.7,12);,

     “தீர்த்த னுலகளந்த சேவடி மேல்” (திவ்.திருவாய்.2,8,6);.

   3. தகைஞன் (அருகன்); (சூடா.);; Arhat.

   4. குரு (பிங்.);; guru.

     [Skt. {} → த. தீர்த்தன்]

தீர்த்தம் tīrttam, பெ.(n.)

   1. முழுத்தூய்மை; ceremonial purity.

     “தீர்த்த முக்கண் முதல்வனை” (தேவா.584,9.);

   2. நீர் (சூடா);; water, drinking – water.

     “பாததீர்த்தம் பருகினான்” (காஞ்சிப்பு, திருமண.59);.

   3. புண்ணிய நீர்த்துறை; sacred bathing – ghat.

     “குமரித் தீர்த்த மரீஇய வேட்கையின்” (பெருங்.உஞ்சைக். 36,236);

   4. அடியார்கட்கு வழங்கப்படும் வழிபாட்டு நீர்; water used in worshipping an idol and distributed to devotee.

   5. திருப்பாதநீர் (தீர்த்தம்);; water used in washing the feet of great men as gurus.

   7. திருவிழா. (சூடா);; temple festival.

   8. சமண மதத் தோன்றிய நூல்;     (Jaina.); sacred books.

   9. தீர்த்தவாரி பார்க்க;see {}.

     “தீர்த்தத்தினன் றிராத் திருமாலையைப்பாடி” (ஈடு.5,10,6);.

   10. தீ (யாழ்.அக.);; fire.

   11. வேள்வி (யாகம்); (யாழ்.அக.);; sacrifice.

   12. பிறப்பு (யாழ்.அக.); birth.

   13. பெண்குறி(யாழ்.அக.);; female organ.

     [Skt. {} → த. தீர்த்தம்]

தீர்த்தயாத்திரை tīrttayāttirai, பெ.(n.)

   நந் நீர்த்துறைகளில் நீராடச் செல்லும் செலவு (பிரயாணஞ் செல்லுகை); (குறள், 586, உரை.);; pilgrimage to sacred bathing ghats. (எ.கா.);

கங்கை,காவிரிபோன்ற ஆறுகளுக்குத் தீர்த்த யாத்திரை செல்லல்.

த.வ. நீராடற் செலவு

     [Skt. {} → த. தீர்த்தயாத்திரை]

தீர்த்தவாரி tīrttavāri, பெ.(n.)

   1. திருவிழா முதலில் இறைவனுக்கு நடைபெறும் நீராட்டு கொண்டாட்டம்(நீராட்டுற்சவம்);; bathing of an idol in a river or tank at the close of a festival.

   2. தீர்த்தவேதி. (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [Skt. {} → த. தீர்த்தவாரி]

தீர்த்தவேதி tīrttavēti, பெ.(n.)

   1. திருமுழுக்கு மேடை; a seat on which an idol is kept and bathed.

   2. இறைவனின் திருமுழுக்கு நீர் விழும்படி வைக்கப்படும் ஏனம் (பாத்திரம்.);; receptacle for the water with which an idol has been bathed.

     “தீர்த்த வேதி வெண்சங்கு தர்ப்பணம்” (பிரபோத. 11, 32);.

     [Skt. {} → த. தீர்த்தவேதி]

தீர்ந்தவன் tīrndavaṉ, பெ. (n.)

   1. தேர்ந்தவன்; skilful, expert.

     ‘நண்பனங்கே வந்த தாலறத் தீர்ந்தவனே’ (மருதூரந். 2);.

   2. துறந்தவன்; one who has renounced the world. (யாழ்.அக.);.

     [தீர் → தீர்த்தவன்.]

 தீர்ந்தவன் tīrndavaṉ, பெ. (n.)

   1. தேர்ந்தவன்; skilful, expert.

     ‘நண்பனங்கே வந்த தாலறத் தீர்ந்தவனே’ (மருதூரந். 2);.

   2. துறந்தவன்; one who has renounced the world. (யாழ்.அக.);.

     [தீர் → தீர்ந்தவன்]

தீர்பு tīrpu, பெ. (n.)

   தீர்கை; finishing.

     ‘பாடின் மாயையாற் றீர்புரைப்பீர்’ (சேதுபு.இலக்கும.13);.

     [தீர் → தீர்பு.]

 தீர்பு tīrpu, பெ. (n.)

   தீர்கை; finishing. ‘பாடின் மாயையாற் றீர்புரைப்பீர்’ (சேதுபு. இலக்கும. 13);.

     [தீர் → தீர்பு]

தீர்ப்பான் tīrppāṉ, பெ. (n.)

   மருத்துவன்; Physician,

     ‘உற்றவன் நீர்ப்பான் மருந்துழைச் செல்வான்’ (குறள்.950);.

     [தீர் → தீர்ப்பான்.]

 தீர்ப்பான் tīrppāṉ, பெ. (n.)

   மருத்துவன்; Physician.

     ‘உற்றவன் நீர்ப்பான் மருந்துழைச் செல்வான்’ (குறள் 95௦);.

     [தீர் → தீர்ப்பான்]

தீர்ப்பு tīrppu, பெ. (n.)

   1. தீர்மானம்; settlement, conclusion.

   2. முடிவு; completion, finality.

     ‘தீர்ப்பான பேச்சு’ (வின்.);.

   3. வழக்கின் தீர்ப்பு; judgement, decree.

     ‘அந்த வழக்கில் தீர்ப்புச் சொல்லியாயிற்று’.

   4. தண்டனை; sentence.

     ‘அவனுக்குப் பத்து வருடம் தீர்ப்பாயிற்று’.

   5. உறுதியுடைமை; determination, resolution.(வின்.);

   6. நீக்கிவிடுதல்; removal, clearance.

   7. கழுவாய்; antidote, atonement.

     [தீர் → தீர்ப்பு.]

 தீர்ப்பு tīrppu, பெ. (n.)

   1. தீர்மானம்; settlement, conclusion.

   2. முடிவு; completion, finality.

     ‘தீர்ப்பான பேச்சு’ (வின்.);.

   3. வழக்கின் தீர்ப்பு; judgement, decree.

     ‘அந்த வழக்கில் தீர்ப்புச் சொல்லியாயிற்று’

   4. தண்டனை; sentence.

     ‘அவனுக்குப் பத்து வருடம் தீர்ப்பாயிற்று’.

   5. உறுதியுடைமை; determination, resolution.(வின்.);

   6. நீக்கிவிடுதல்; removal, clearance.

   7. கழுவாய்; antidote, atonement.

     [தீர் → தீர்ப்பு]

தீர்ப்புக்கட்டு-தல் dīrppukkaṭṭudal, பெ. (n.)

   1. முடிவை உறதிசெய்தல்; to make a decision.

   2. விருப்பங்கொள்ளுதல்; to form an opinion or judgement. (வின்.);.

   3. வரவு-செலவுக் கணக்கு முடிவு கட்டுதல்; to prepare a balance sheet, to draw up a profit and loss account.

     [தீர்ப்பு + கட்டுதல்.]

 தீர்ப்புக்கட்டு-தல் dīrppukkaṭṭudal, பெ. (n.)

   1. முடிவை உறுதிசெய்தல்; to make a decision.

   2. விருப்பங்கொள்ளுதல்; to form an opinion or judgement. (வின்);.

   3. வரவு-செலவுக் கணக்கு முடிவு கட்டுதல்; to prepare a balance sheet, to draw up a profit and loss account.

     [தீர்ப்பு + கட்டுதல்]

 தீர்ப்புமுறி tīrppumuṟi, பெ. (n.)

வழக்கைத் தீர்த்தெழுதுஞ் சீட்டு (நாஞ்); (கண்டபத்திரம்);

 award in a dispute.

     [திர்ப்பு+முறி]

தீர்மானம் tīrmāṉam, பெ. (n.)

   1. தீர்ப்பு பார்க்க;see tirppu.

   2. இசையில் தானமுடிவு கொடுக்கை; flourish of drum at the close of a tālam.

   3. முழுமை; absoluteness.

   4. சுண்ணாம்பு மட்டிப் பூச்சின் மேல் வெள்ளையால் மெருகிடுகை; polishing with well macerated lime.

   5. முட்டுச்சுவர்; buttress wall.

     [தீர் → தீர்மானம்.]

 தீர்மானம் tīrmāṉam, பெ. (n.)

   1. தீர்ப்பு பார்க்க;see {}.

   2. இசையில் தானமுடிவு கொடுக்கை; flourish of drum at the close of a {}.

   3. முழுமை; absoluteness.

   4. சுண்ணாம்பு மட்டிப் பூச்சின் மேல் வெள்ளையால் மெருகிடுகை; polishing with well macerated lime.

   5. முட்டுச்சுவர்; buttress wall.

     [தீர் → தீர்மானம்]

தீர்மானி-த்தல் tīrmāṉittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. உறுதிசெய்தல்; to determine

   2. முடித்தல்; finish, settle.

   3. தாளந்தீர்த்தல்; to bring a tâlam performance to a close.

     [தீர்மானம் → தீர்மானி-த்தல்.]

 தீர்மானி-த்தல் tīrmāṉittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. உறுதிசெய்தல்; to determine.

   2. முடித்தல்; finish, settle.

   3. தாளந்தீர்த்தல்; to bring a {} performance to a close.

     [தீர்மானம் → தீர்மானி-த்தல்]

தீர்வு tīrvu, பெ. (n.)

   1. தீர்வை பார்க்க;see tirvai.

   2. தீர்மானம் பார்க்க;see tirmanam.

   3. நீக்குகை; removal.

     ‘தீர்விலா நண்பு வேண்டி’ (சீவக. 1755);.

   4. கைம்மாறு; expiation..

     ‘இவளிந்தை செய்வாய்க் கிலை தீர்வ’ (பிரபுலிங். கைலாச.40);.

   5. கழுவாய்; remedy.

     ‘நோய் தந்தவனே நுவறீர்வுமெனா’ (கம்பரா.இரணீ.113);.

     [தீர் → தீர்வு.]

 தீர்வு tīrvu, பெ. (n.)

   1. தீர்வை பார்க்க;see {}.

   2. தீர்மானம் பார்க்க;see {}.

   3. நீக்குகை; removal.

     ‘தீர்விலா நண்பு வேண்டி’ (சீவக. 1755);.

   4. கைம்மாறு; expiation.

     ‘இவளிந்தை செய்வாய்க் கிலை தீர்வ’ (பிரபுலிங். கைலாச.40);.

   5. கழுவாய்; remedy.

     ‘நோய் தந்தவனே நுவறீர்வுமெனா’ (கம்பரா.இரணீ.113);.

     [தீர் → தீர்வு]

தீர்வை tīrvai, பெ. (n.)

   1. முடிவு; conclusion, result, end.

     “தீர்வையிற் சாக்காடுமின்றிச் சிறந்தார் கொல்லோ” (பிரபோத.13, 9);.

   2. உறுதி; certainty.

     ‘ஒன்றையே யடைகுவ ரிதுதீர்வை’ (கைவல்.சந்.45);.

   3. கைம்மாறு; expiation.

     ‘சிந்தையாகுல மிதற்குத் தீர்வையன்று’ (திருவாலவா – 46, 8);.

   4. தப்பும்வழி; escape.

   5. தணியெழுத்து; divine, fate. (வின்.);.

   6. நீதித்தீர்ப்பு; Judgement.

   7. திருமணஞ்செய்து கொண்டவளை விலக்கி விடுவதற்குரிய செலவுத் தொகை; divorce fee.

   8. வரி; duty, tax, toll.

   9. கணக்கு; sums.

     ‘உபாத்தியாயர் இன்று எத்தனை தீர்வை போட்டார்?’

   10. கீரிப்பிள்ளை; mongoose. (மலைப்படு. 584);.

   11. ஈமச்சடங்கு; funeral rites. (வின்.);.

     [தீர் → தீர்வை.]

 தீர்வை tīrvai, பெ. (n.)

   1. முடிவு; conclusion, result, end.

     ‘தீர்வையிற் சாக்காடுமின்றிச் சிறந்தார் கொல்லோ’ (பிரபோத. 13, 9);.

   2. உறுதி; certainty.

     ‘ஒன்றையே யடைகுவ ரிதுதீர்வை’ (கைவல். சந். 45);.

   3. கைம்மாறு; expiation.

     ‘சிந்தையாகுல மிதற்குத் தீர்வையன்று’ (திருவாலவா – 46, 8);.

   4. தப்பும்வழி; escape.

   5. தணியெழுத்து; divine, fate. (வின்.);.

   6. நீதித்தீர்ப்பு; Judgement.

   7. திருமணஞ்செய்து கொண்டவளை விலக்கி விடுவதற்குரிய செலவுத் தொகை; divorce fee.

   8. வரி; duty, tax, toll.

   9. கணக்கு; sums.

     ‘உபாத்தியாயர் இன்று எத்தனை தீர்வை போட்டார்?’

   10. கீரிப்பிள்ளை; mongoose. (மலைபடு. 584);.

   11. ஈமச்சடங்கு; funeral rites. (வின்.);.

     [தீர் → தீர்வை]

 தீர்வை திட்டம் dīrvaidiṭṭam, பெ. (n.)

   திட்டமான வரியேற்பாடு; rate of assessment.

     [தீர்வை + திட்டம்.]

தீர்வை தீர்-தல் tīrvaitīrtal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பண்டங்கட்கு வரிவிதித்தல்; to levy duty on goods. (வின்.);.

   2. பண்டங்கட்குச் சுங்கவரியிறுத்தல்; to pay duty on goods.

     [தீர்வை + தீர்-தல்.]

 தீர்வைக்கம்மி tīrvaikkammi, பெ. (n.)

   நன்செய் நிலத்தில் புன்செய்ச் சாகுபாடி செய்தற்கு ஏற்படுத்திய வரிக்குறைவு; remission granted on irrigable lands where dry crop is cultivated.

     [தீர்வை + கம்மி.]

 தீர்வைக்கம்மி tīrvaikkammi, பெ. (n.)

   நன்செய் நிலத்தில் புன்செய்ச் சாகுபாடி செய்தற்கு ஏற்படுத்திய வரிக்குறைவு; remission granted on irrigable lands where dry crop is cultivated.

     [தீரிவை + கம்மி]

 தீர்வைசோறு tīrvaicōṟu, பெ. (n.)

   நள்ளிரவில் இறைவனுக்கு சமைத்து படைக்கும் சோறு; rice-offering in a temple made at midnight.

     [தீர்வை + சோறு.]

 தீர்வைசோறு tīrvaicōṟu, பெ. (n.)

   நள்ளிரவில் இறைவனுக்கு சமைத்து படைக்கும் சோறு; rice-offering in a temple made at midnight.

     [தீர்வை + சோறு]

 தீர்வைச்சரக்கு tīrvaiccarakku, பெ. (n.)

   சுங்கவரி இடுவதற்குரிய பொருள்; dutiable goods.

     [தீர்வை + சரக்கு.]

 தீர்வைச்சரக்கு tīrvaiccarakku, பெ. (n.)

   சுங்கவரி இடுவதற்குரிய பொருள்; dutiable goods.

     [தீர்வை + சரக்கு]

 தீர்வைதிட்டம் dīrvaidiṭṭam, பெ. (n.)

   திட்டமான வரியேற்பாடு; rate of assessment.

     [தீர்வை + திட்டம்]

தீர்வைதீர்-தல் tīrvaitīrtal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பண்டங்கட்கு வரிவிதித்தல்; to levy duty on goods. (வின்.);

   2. பண்டங்கட்குச் சுங்கவரி யிறுத்தல்; to pay duty on goods.

     [தீர்வை + தீர்-தல்]

தீர்வைத்துறை tīrvaittuṟai, பெ. (n.)

   செயற்றிறம் வாய்ந்த மதிப்பு (இ.வ.);; influence.

     [சாள் → சாய் → சாய்கால் (வே.க.233);.]

 தீர்வைத்துறை tīrvaittuṟai, பெ. (n.)

   செயற்றிறம் வாய்ந்த மதிப்பு (இ.வ.);; influence.

     [சாள் → சாய் → சாய்கால் (வே.க.233);]

தீர்வையிடு-தல் dīrvaiyiḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தீர்மானித்தல்; to settle, decide.

     ‘தீராக் கருவழக்கைத் தீர்வையிட்டு’ (தாயு.பைங்கிளி.29);.

   2. முடிவுசெய்தல்; to end.

     [தீர்வை + இடு-தல்.]

 தீர்வையிடு-தல் dīrvaiyiḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தீர்மானித்தல்; to settle, decide.

     ‘தீராக் கருவழக்கைத் தீர்வையிட்டு;(தாயு. பைங்கிளி. 29);.

   2. முடிவுசெய்தல்; to end.

     [தீர்வை + இடு-தல்]

தீர்வையெடு-த்தல் tīrvaiyeḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வரி வாங்குதல்; to levy or collect duty.

   2. தீர்ப்பு நகலெடுத்தல்; to obtain copy of a decree from court.

     [தீர்வை + எடு-த்தல்.]

 தீர்வையெடு-த்தல் tīrvaiyeḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வரி வாங்குதல்; to levy or collect duty.

   2. தீர்ப்பு நகலெடுத்தல்; to obtain copy of a decree from court.

     [தீர்வை + எடு-த்தல்]

 தீர்வைவிழுதல் dīrvaiviḻudal, பெ. (n.)

   வழக்குத் தீர்ப்புச் செய்கை; passing of judgement or decree.

     [தீர்வை + விழுதல்.]

 தீர்வைவிழுதல் dīrvaiviḻudal, பெ. (n.)

   வழக்குத் தீர்ப்புச் செய்கை; passing of judgement or decree.

     [தீர்வை + விழுதல்]

 தீற்றிப்போடு-தல் dīṟṟippōṭudal, செ.கு.வி. (n.)

   கமுக்கமாக அறிவுரை செய்தல்; to give advice in secret.

     [தீற்று + போடு.]

 தீற்றிப்போடு-தல் dīṟṟippōṭudal, செ.கு.வி. (n.)

   கமுக்கமாக அறிவுரை செய்தல்; to give advice in secret.

     [தீற்று + போடு-,]

தீற்று-தல் dīṟṟudal, பெ. (n.)

   1. ஊட்டுதல்; to feed by small mouthfals.

     “நென்மா வல்சி தீற்றி” (பெரும்பாண்.343);.

   2. கண்ணமுதலியவற்றால் துவாரமடைத்தல்; to cover and fill up a hole orcreive with mortar or clay.

   3. பூசுதல்; to smear.

     “வெண்மை தீற்றிய … மாளிகை” (கம்பரா.நகரப். 27);.

   4. கயிற்றின் முறுக்காற்றுதல்; to stiffen a

 தீற்று-தல் dīṟṟudal, பெ. (n.)

   1. ஊட்டுதல்; to feed by small mouthfals.

     “நென்மா வல்சி தீற்றி” (பெரும்பாண். 343);.

   2. கண்ணமுதலியவற்றால் துவாரமடைத்தல்; to cover and fill up a hole orcreive with mortar or clay.

   3. பூசுதல்; to smear.

     “வெண்மை தீற்றிய … மாளிகை” (கம்பரா. நகரப். 27);.

   4. கயிற்றின் முறுக்காற்றுதல்; to siffen a

தீழ்ப்பு tīḻppu, பெ. (n.)

   1. தீட்டு; pollution.

   2. கீழ்மை; inferiority.

தீவகச்சாந்தி tīvagaccāndi, பெ.(n.)

   பண்டைக்காலத்தில் காவிரிப்பூம்பட்டிணத்தில் நடைபெற்று வந்த இந்திர விழா; an ancient festival celebrated to propitiate Indra at {}.

     “தீவகச்சாந்தி செய்தரு நன்னாள்” (மணி.1,35);.

     [Skt. {} → த. தீவகச்சாந்தி]

தீவகம்1 tīvagam, பெ.(n.)

   1. விளக்கு; lighted lamp, flame.

   2. முதனிலைத் தீவகம், இடைநிலைத் தீவகம், கடைநிலைத் தீவகம் என மூவகைப்பட்டு ஒரு சொல் ஓரிடத் தினின்று பலவிடத்துஞ் சென்று பொருள் விளக்கும் அணி (தண்டி.38.);;   3. பார்வை விலங்கு; decoy-bird, decoy beast.

     “தீவகமாமென வருவாய் வந்து” (சிவப்பிர.பாயி.8);.

     [Skt. {} → த. தீவகம்1]

 தீவகம்2 tīvagam, பெ.(n.)

   தீவு; island.

     “தீவகச் சாந்தி”(மணி 2, 3);.

     [Skt.{} → த. தீவகம்2]

தீவட்டி tīvaṭṭi, பெ. (n.)

   1. தீப்பந்தம்; flamebeall, torch.

     “இருளறு தீவட்டிக ணென்ணில முன்செல்ல’ (பணவிடு.76);.

   2. தீவட்டியான் பார்க்க;see tīvattiyān.

     [தீ + தீவட்டி.]

 தீவட்டி tīvaṭṭi, பெ.(n.)

   1. தீப்பந்தம்; flambeall, torch.

     “இருளறு தீவட்டிக ணென்ணில முன்செல்ல’ (பணவிடு. 76);.

   2. தீவட்டியான் பார்க்க;see {}.

     [தீ → தீவட்டி]

 தீவட்டிக்கள்ளன் tīvaṭṭikkaḷḷaṉ, பெ. (n.)

   தீவட்டியைப் பிடித்துக்கொண்டு கொள்ளையடிப்போன்; a dacoit who commits robbery with the help of torch light.

     [தீவட்டி + கள்ளன்.]

 தீவட்டிக்கள்ளன் tīvaṭṭikkaḷḷaṉ, பெ. (n.)

   தீவட்டியைப் பிடித்துக்கொண்டு கொள்ளை யடிப்போன்; a dacoit who commits robbery with the help of torch light.

     [தீவட்டி + கள்ளன்]

தீவட்டிக்காரன் tīvaṭṭikkāraṉ, பெ. (n.)

   1. தீவட்டி பிடிப்போன்; torch-bearer.

   2. தீவட்டிக்கள்ளன்;see tīvatti-k-kallan.

     [தீவட்டி + காரன்.]

 தீவட்டிக்காரன் tīvaṭṭikkāraṉ, பெ. (n.)

   1. தீவட்டி பிடிப்போன்; torch-bearer.

   2. தீவட்டிக்கள்ளன்;see {}.

     [தீவட்டி + காரன்]

தீவட்டிக்கிகொள்ளை tīvaṭṭiggigoḷḷai, பெ. (n.)

   1. தீவட்டியைப் பிடித்துக்கொண்டு செய்யும் கொள்ளை; a torch-light dacoity.

   2. அநீதியான இலாபம்; unjust, exorbitant gain.

     [தீவட்டி + கொள்ளை]

தீவட்டிக்கொள்ளை tīvaṭṭikkoḷḷai, பெ. (n.)

   1. தீவட்டியைப் பிடித்துக்கொண்டு செய்யும் கொள்ளை; a torch-light dacoity.

   2. அநீதியான இலாபம்; unjust, exorbitant gain.

     [தீவட்டி + கொள்ளை.]

தீவட்டிக்கொள்ளையடி-த்தல் tīvaḍḍikkoḷḷaiyaḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தீவட்டியைப் பிடித்துக்கொண்டு கொள்ளையிடுதல்; to commit dacoity with the help of torch-light.

   2. அநீதியாய் பொருள் திரட்டுதல்; to mass money by illegal means.

     [தீவட்டிக்கொள்ளை + அடி.]

 தீவட்டிக்கொள்ளையடி-த்தல் tīvaḍḍikkoḷḷaiyaḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தீவட்டியைப் பிடித்துக்கொண்டு கொள்ளையிடுதல்; to commit dacoity with the help of torch-light.

   2. அநீதியாய் பொருள் திரட்டுதல்; to mass money by illegal means.

     [தீவட்டிக்கொள்ளை + அடி-]

 தீவட்டித்தடியன் tīvaḍḍittaḍiyaṉ, பெ. (n.)

   பயனற்ற அறிவிலி; senseless, worthless fellow.

     [தீவட்டி + தடியன்.]

 தீவட்டித்தடியன் tīvaḍḍittaḍiyaṉ, பெ. (n.)

   பயனற்ற அறிவிலி; senseless, worthless fellow.

     [தீவட்டி + தடியன்]

தீவண்ணன் tīvaṇṇaṉ, பெ. (n.)

   சிவன் (அக்கினி நிறத்தோன்);; Siva, as fire-coloured.

     “தீவண்ணர் திறமொரு காற் பேசாராகில்” (தேவா.1230, 6);.

     [தீ + வண்ணன்.]

 தீவண்ணன் tīvaṇṇaṉ, பெ. (n.)

   சிவன் (அக்கினி நிறத்தோன்);; Siva, as fire-coloured.

     “தீவண்ணர் திறமொரு காற் பேசாராகில்” (தேவா. 123௦,6);.

     [தீ + வண்ணன்]

 தீவத்தி tīvatti, பெ. (n.)

தீவட்டி பார்க்க;see tīvatti.

     [தீ + வத்தி → வட்டி.]

 தீவத்தி tīvatti, பெ. (n.)

தீவட்டி பார்க்க;see {}.

     [தீ + வத்தி → வட்டி]

தீவனம் tīvaṉam, பெ. (n.)

   1. கால்நடைகளின் உணவு; food for animals, foder, as straw for cattle.

   2. பசி; appetite.

 தீவனம் tīvaṉam, பெ. (n.)

   1. கால்நடைகளின் உணவு; food fpr animals, foder, as straw for cattle.

   2. பசி; appetite.

 தீவனூர் tīvaṉūr, பெ.(n.)

   புளியங்காடு (திண்டி வனம்); வட்டத்திலுள்ள சிற்றுர்; a village in Tindivanam Taluk.

     [தீவன்+ஊர்]

தீவம் tīvam, பெ.(n.)

   விளக்கு; lamp.

     “செம் பொற் றீவங்க ளுமலிதர” (கோயிற்பு. திருவிழா.30);.

     [Skt.{} → த. தீவம்1]

தீவரம் tīvaram, பெ.(n.)

   தீவு; island.

     “இலங்கா தீவத்து” (மணி.28, 107.);

     [Skt. {} → த. தீவம்2]

 தீவறை tīvaṟai, பெ. (n.)

   பெருநெருப்பு எரிக்குங் குழியடுப்பு; hole dug in the ground for fire.

     [தீ + அறை.]

 தீவறை tīvaṟai, பெ. (n.)

   பெருநெருப்பு எரிக்குங் குழியடுப்பு; hole dug in the ground for fire.

     [தீ + அறை]

தீவலஞ்செய்-தல் tīvalañjeytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   திருமண விழாவில் தீச்சடங்கு செய்தல்; to circumambulatefire, asina marriage ceremony.

     “தீவலஞ்செய்வது காண் பார்கணோன் பென்னை” ([சிலப்.1, 53);.

     [தீவலம் + செய்.]

 தீவலஞ்செய்-தல் tīvalañjeytal, செ.கு.வி. (v.i.)

   திருமண விழாவில் தீச்சடங்கு செய்தல்; to circumambulate fire, as in a marriage ceremony.

     “தீவலஞ்செய்வது காண் பார்கணோன் பென்னை” (சிலப். 1, 53);.

     [தீவலம் + செய்-,]

தீவளர்-த்தல் tīvaḷarttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நோன்புத் தீ வளர்த்தல்; to tend the sacred fire.

   2. உடன்கட்டையேறல் முதலியவற்றிற்கு தீ வளர்த்தல்; to light a fire, as in sattee.

     [தீ + வளர்.]

 தீவளர்-த்தல் tīvaḷarttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நோன்புத் தீ வளர்த்தல்; to tend the sacred fire.

   2. உடன்கட்டையேறல் முதலியவற்றிற்கு தீ வளர்த்தல்; to light a fire, as in sattee.

     [தீ + வளர்-]

 தீவளூர் tīvaḷūr, பெ.(n.)

   திருமுதுகுன்றம் (விருத்தாசலம்); வட்டத்திலுள்ள சிற்றுர்; a village in Vriddhachalam Taluk.

     [ஒருகா. திருவள்ளூர்]

தீவி1 tīvi, பெ.(n.)

   புலி (உநி.நி.);; tiger.

     [Skt. {} → த. தீவி1]

     [p]

 தீவி2 tīvi, பெ.(n.)

   பறவை(பட்சி); வகை(சங்.அக.);; a bird.

தீவிகை tīvigai, பெ.(n.)

   விளக்கு; lamp.

     “மீன் குழாத்தி னெங்குந் தீவிகை” (சீவக.2325);.

     [Skt. {} → த. தீவிகை]

தீவினை tīviṉai, பெ. (n.)

   1. கொடுஞ்செயல்; sinful deed. (சூடா.);.

   2. பாவம்; sin.

     ‘தீவினை யென்னுஞ் செருக்கு’ (குறள்.201);.

   3. தீக்குளித்தல்; fire sacrifice.

     ‘செந்தீவினை மறைவாணனுக் கொருவன்’ (கம்பரா.இராவணன். வதை.52);.

     [தீமை + வினை → தீவினை.]

 தீவினை tīviṉai, பெ. (n.)

   1. கொடுஞ்செயல்; sinful deed. (சூடா.);

   2. பாவம்; sin.

     ‘தீவினை யென்னுஞ் செருக்கு’ (குறள். 2௦1);.

   3. தீக்குளித்தல்; fire sacrifice.

     ‘செந்தீவினை மறைவாணனுக் கொருவன்’ (கம்பரா.இராவணன் வதை, 52);.

     [தீமை + வினை → தீவினை]

தீவிய tīviya, பெ.எ. (adj.)

   இனிமை; sweetness.

     ‘செவ்விய தீவிய சொல்லி’ (கலித்.19);.

     [தீம் → தீவிய.]

 தீவிய tīviya, பெ.எ. (adj.)

   இனிமை; sweetness.

     ‘செவ்விய தீவிய சொல்லி’ (கலித். 19);.

     [தீம் → தீவிய]

 தீவிரச்சிகிச்சைப் பிரிவு tīviraccigiccaippirivu, பெ.(n.)

   மருத்துவமனையில் சிக்கலா (ஆபத்தா);ன நிலையில் உள்ள நோயாளி களுக்கு இடை விடாத கவனிப்பும் பண்டுவமும் (சிகிச்சை); வழங்கும் பிரிவு; intensive care unit (in a hospital); (க்ரியா.);

த.வ. கடுங்கவன மருத்துவப் பிரிவு

தீவிரம் tīviram, பெ.(n.)

   1. விரைவு (உ.வ.);; speed, celerity.

   2. பெருங்கோபம் (சூடா.);; fury, rag.

   3. கதிரவன் பற்றுகை (சூரிய கிரணம்); (பிங்.);; sun’s ray.

   4. கொடுமை; intensity, severity.

     “வெயில் தீவிர மாயிருக்கிறது”.

   5. உறைப்பு; pungency, sharpness.

குழம்பு தீவிரமாயிருக்கிறது”.

   6. ஒரு அளறு (நரகம்);. a hell.

     “அறக்கொடிய தீவிரமே” (சிவதரு.சுவர்க்க.126);.

     [Skt.{} → த. தீவிரம்]

 தீவிரவாதம் tīviravātam, பெ.(n.)

 extremism.

த.வ. கொடும்போக்கு, வன்முறை

 தீவிரவாதி tīviravāti, பெ.(n.)

   தீவிரப்போக்கை (வாதத்தை);க் கடைப்பிடிப்பவர்; extremism. (க்ரியா);

த.வ. வன்முறையாளன்

 தீவிளி tīviḷi, பெ.(n.)

தீபாவளி பார்க்க;see {}.

     [Skt. {} → த. தீவிளி]

தீவிழித்தல் tīviḻittal, செ.கு.வி. (n.)

   கோபத்துடன் பார்த்தல்; to look with fire-red eyes, as in anger.

     ‘தீவிழித்து மேற்சென்ற வேழம்’ (சீவக. 783);.

     [தீ + விழி.]

 தீவிழித்தல் tīviḻittal, செ.கு.வி. (n.)

   கோபத்துடன் பார்த்தல்; to look with fire-red eyes, as in anger.

     ‘தீவிழித்து மேற்சென்ற வேழம்’ (சீவக. 783);

     [தீ + விழி]

தீவு1 tīvu, பெ. (n.)

   1. நான்கு பக்கமும் நீர் சூழ்ந்த நிலம்; island.

     ‘பொலம்படு தீவிற்கு’ (பெருங். நரவாண. 1, 2, 3);.

   2. தூரத்துநாடு; distant country. (யாழ்.அக.);.

 தீவு2 tīvu, பெ. (n.)

   இனிமை; sweetness (யாழ்.அக.);.

     [தீம் → தீவு.]

 தீவு1 tīvu, பெ. (n.)

   1. நான்கு பக்கமும் நீர் சூழ்ந்த நிலம்; island.

     ‘பொலம்படு தீவிற்கு’ (பெருங். நரவாண, 1, 2, 3);.

   2. தூரத்துநாடு; distant country. (யாழ்.அக.);.

 தீவு2 tīvu, பெ. (n.)

   இனிமை; sweetness (யாழ்.அக.);.

     [தீம் → தீவு]

 தீவுக்குருவி tīvukkuruvi, பெ. (n.)

   வெளிநாட்டுப் பறவை; foreign bird.

     [தீவு + குருவி.]

 தீவுக்குருவி tīvukkuruvi, பெ. (n.)

   வெளிநாட்டுப் பறவை; foreign bird.

     [தீவு + குருவி]

 தீவுச்சரக்கு tīvuccarakku, பெ. (n.)

   வெளிநாட்டுச் சரக்கு; foreign articles.

     [தீவு + சரக்கு.]

 தீவுச்சரக்கு tīvuccarakku, பெ. (n.)

   வெளிநாட்டுச் சரக்கு; foreign articles.

     [தீவு + சரக்கு]

தீவுதல் dīvudal, பெ. (n.)

   இனிமை; pleasantness. (வே.க.161);.

     [தீம் → தீவுதல்.]

 தீவுதல் dīvudal, பெ. (n.)

   இனிமை; pleasantness. (வே.க.161);.

     [தீம் → தீவுதல்]

 தீவுபற்று tīvubaṟṟu, பெ. (n.)

   தீவுப்புறம் (யாழ்.அக.);; nighbouring lands.

     [தீவு + பற்று.]

 தீவுபற்று tīvubaṟṟu, பெ. (n.)

   தீவுப்புறம் (யாழ்.அக.);; nighbouring lands.

     [தீவு + பற்று]

தீவேள்-தல் (தீவேட்டல்) tīvēḷtaltīvēṭṭal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வேள்வி செய்தல்; to perform vedic sacrifice.

     ‘செந்தீவேட்டு… புரிகடை புலர்த்துவோனே’ (புறநா. 251);.

   2. மணம் புரிதல்; to marry.

     “பெண்டிருவை யுலகறியத் தீவேட்டான்” (திருவாச/ 12, 13);.

     [தீ + வேள்-தல்.]

 தீவேள்-தல் (தீவேட்டல்) tīvēḷtaltīvēṭṭal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வேள்வி செய்தல்; to perform {} sacrifice.

     ‘செந்தீவேட்டு… புரிகடை புலர்த்துவோனே’ (புறநா. 251.

   2. மணம் புரிதல்; to marry.

     “பெண்டிருவை யுலகறியத் தீவேட்டான்” (திருவாச. 12, 13);.

     [தீ + வேள்-தல்]

 தீவேள்வி tīvēḷvi, பெ. (n.)

   தீ சாட்சியாகச் செய்யும் திருமணம் (திவா.);; wedding as accompanied with fire-rite.

     [தீ + வேள்வி.]

 தீவேள்வி tīvēḷvi, பெ. (n.)

   தீ சாட்சியாகச் செய்யும் திருமணம் (திவா.);; wedding as accompanied with fire-rite.

     [தீ + வேள்வி]