செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

 தி ti,    தமிழ் நெடுங்கணக்கில் ‘த் என்ற மெய்யும் இ என்ற உயிரும் சேர்ந்துருவான உயிர்மெய் Gugośās; the compound of ‘t’ and ‘i’.

     [த் + இ = தி]

 தி ti, பெ. n.)

ஒரு பெண்பாலிறு ஒருத்தி, குறத்தி என்பன போல வரும்

 a feminine suffix.

 தி மை-த்தல் timaittal, செ.குன்றாவி, (v.t.)

   கிளப்புதல் (சது);; to raise up, lift, as stones.

 தி.பி. tibi, பெ.(n.)

   திருவள்ளுருக்குப் பின்;திருவள்ளுவர்ஆண்டு பார்க்க:see tiruvalluvar Andu.

 தி.மு. timu, பெ. (n.)

திருவள்ளுவராண்டு பார்க்க ;see tiruvalluvarāngu.

 திகசம் tigasam, பெ. (n.)

   ஓமம்; bishop’s weed.

திகட்டல்

 திகச்சம் tigaccam, பெ.(n.)

திகசம் பார்க்க; see tikasam.

 திகட்டல் tigaṭṭal, செ.கு.வி. (v.i.)

   தெவிட்டல்; satiate.

 திகணா tigaṇā, பெ. (n.)

கொடுவேரி,

 white flowered lead word.

 திகத்துரை tigatturai, பெ.(n.)

   பெருந்துளசி; he large variety of holy basil.

திகந்தம் tigandam, பெ. (n.)

   திசையின் முடிவு; farthest extremity of any of the quarters. (கந்தபு. வச்சிரவாருவ 33);

   2 சேனைக் கிழங்கு

 elephant yam.

 திகந்தராளம் tigandarāḷam, பெ. (n.)

   விண்; sky.

 திகனாதி tigaṉāti, பெ. (n.)

   கொடுவேர்;  white flowered lead-word

 திகனாரை tigaṉārai, பெ.(n.)

   கோபிசெட்டிப் பாளையம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Gopichettipalayam Taluk. [திக்கன்+அறை]

திகம்பரன் tigambaraṉ, பெ. (n.)

. ஆடை யணியாத் துறவி

 naked mendicant

     “கோல மாறாடிக் கூறுந் திகம்பரராகி (மச்சபு:இரணிய வர 9);

   2. சமண முனி

 jain sage. (சூடா););.

   3. அருகன்

 arhat (திவா.);.

   4. சிவன்; Sivam.

     ‘திகம்பர னணங்கோர் பாகத் தெய்வநாயகன் (அருதி2);

   5.ஆடையணியாதவன்; rude person.

   6, கதியற்றவன்; destitute person (இ.வ.);

திகம்பரம் tigambaram, பெ.(n.)

   1. பிறந்த மேனி நிலை (அம்மணம்);; nakedness (செ.அக);

   2. இருள்; darkness.

     [திக்கு + அம்பரம்]

 திகம்பரவாதி tigambaravāti, பெ.(n.)

   சமணருள் ஒரு பிவினா்; follower of a particular jain sect.

திகம்பரி tigambari, பெ. (n.)

   மலைமகள் (பார்வதி);; Parvati.

     “கங்காளி திகம்பரிக்கு” (மறைசை 17);

திகம்பரன் = சிவன் திகம்பரன் மனைவி = திகம்பரி.

திகரடி tigaraḍi, பெ. (n.)

   . மூச்சடைப்பு; suffocation, difficulty of breathing.

   2. Garria; exhaustion, fatique (செ.அக.);.

 திகரடியாயிருத்தல் tigaraḍiyāyiruttal, பெ. (n.)

   திணருதல்; feeling difficulty to breath freely being choked (சா.அக.);.

திகரம் tigaram, பெ. (n.)

   1. சோர்வு;  weariness, exhaustion.

   2, ஈளை; shortness of breath, asthma.

   3. அவா; desire (யாழ்.அ.க.);,

   4. இளைப்பு; fatigue.

 திகரியாசத்தம் tigariyācattam, பெ. (n.)

   கோரோசனை; bezoar (சாஅக.);

 திகர் tigar, பெ.எ.(adj.)

   வேறு; another, different.

     “திகர் சில்லா” (இ.வ.);.

     [U. digar → த. திகர்.]

 திகலைச்சாறு tigalaiccāṟu, பெ. (n.)

   எலுமிச்சஞ்சாறு; juice of lime fruit.

     [திகவை + சாறு]

 திகளர் tigaḷar, பெ. (n.)

   கருநாடகத்தார் தமிழருக்கு வழங்கும் பெயர்; the appellation by which the karnātakās style the Tamilians. (இவ);.

 திகளர் tigaḷar, பெ.(n.)

   கன்னடதேசத்தார் தமிழருக்கு வழங்கும் பெயர் (இ.வ.);; the appellation by which the {} style the Tamilians.

     [K. tigular → த. திகளர்.]

திகழ்1 tigaḻtal, செகுவி (v.i.)

   1. விளங்குதல்; to shine as diamonds, to glitter as stars;

 to be brilliant,

     “மீன்றிகழ் விசும்பின்” (புறநா 25);

   2.சிறப்புமிகுதல்

 to be eminent;

 to excel.

மொய் திகழ் வேலோன் பு. வெ. க 6, 25 கொள)

 திகழ்2 tigaḻtal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   உள்ளடக்கி கொள்ளுதல்; to contain, hold.

     “ஒண்குழை திகழு மொளி கெழு திருமுகம்” (மதுரைக் 448);

 திகழ்3 tigaḻ, பெ.(n.)

திகழ்வு பார்க்க see tikalvu.

 திகழ்ச்சாறு tigaḻccāṟu, பெ.(n.)

திகலைச்சாறு பார்க்க; see tikalaf-c-căru.

     [திகழ்+சாறு]

 திகழ்ச்சி tigaḻcci, பெ. (n.)

திகழ்வு பார்க்க; see tikalvu.

     [திகழ் → திகழ்ச்சி]

திகழ்த்து-தல் digaḻddudal, செகுன்றாவி (v.t.)

   1. தெளிவாக விளக்குதல்,

 to explain clearly, make clear

பொருளை பொரு சொல்லாற் றிகழ்த்துதற்கு” (சிவப் பிரபஞ் சிவஞான. தாலாட்டு 63);

   2. விளக்கங்காட்டுதல்:

 toslow.

   திகழ்வு; clearly.

     “விரிந்த படமோவியங்கள் பல திகழ்த்தி”(வேதா. கு. 61);

   3. அழகுறுத்துதல்; to beautify, adorn.

திகழ்வு tigaḻvu, பெ. (n.)

   1. பேரொளி; brightness, lustre, splendour.

     “திகழ்வு கண்டு, வந்து கோயிற்பு” (பதஞ்ச 88);

   2. பொலிவுடன் இருத்தல்; glow with lustre.

வானில் திகழும் நிலவு பரந்த நெற்றியில் சந்தனப்பொட்டுத் திகழ வந்தார் (உவ.);

     [திகழ் → திகழ்வு]

திகாந்தம் tikāndam, பெ. (n.)

திகந்தம் பார்க்க; see tikantam.

     ‘திகாந்தத்தளவு நடாத்துங் கீர்த்தி (நன் விருத் உரைப் பாயிரம்,

 திகாந்தம் tikāndam, பெ.(n.)

   அடிவானம் (M.Navi.53);; horizon.

     [Skt. dig-anta → த. திகாந்தம்.]

 திகாந்தரம் tikāndaram, பெ. (n.)

திகந்தம் பார்க்க; see tikantam.

 திகாம்பரன் tikāmbaraṉ, பெ.(n.)

   ஆடை களற்ற துறவி; naked mendicant (சா.அக.);.

 திகாரி tikāri, பெ. (n.)

திகிரி பார்க்க; see tikiri

 திகா் ti, பெ. (n.)

   வேறு; another, different.

திகிரடி2 tigiraḍi, பெ. (n.)

நடுக்கம்் பார்க்க.

 Fright terror alaram.

     [திகில்→ திகிர்]

 திகிரடி tigiraḍi, பெ. (n.)

திகரடி பார்க்க; see tikarati.

     [திகிர்+ அடி]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

திகிரி1 tigiri, பெ.(n.)

   1. மூங்கில்,

 bamboo.

   2, மலை; mountain.

 திகிரி2 tigiri, பெ. (n.)

திகர் பார்க்க; see likar.

     [திகில் → திகிரி]

 திகிரி3 tigiri, பெ. (n.)

   1. வட்ட வடிவம் (பிஞ்);; circle, circular form.

   2. உருளை; cylindrical.

     “ஒரு தனித் திகிரி உரவோன் (சிலப் 42);

   3. வேட் கோத்திகிரி (குயவன் சக்கரம்);; potters-wheel.

     “அத்திகிரி பசித்த பச்சை மண்ணெ னலாகும்” காஞ்சிப்பு:திருநகர பா 76)

   4. சக்கரப்படை;  the discus weapon.

     “காலநேமி மேலேவிய திகிரிபோல் (கம்பரா சித்திர40);

   5. அரசாணை; royalauthority.

     “தீதின்று உருள்க நீ ஏந்திய திகிரி (மணி 22 );

   6. தேர்; cart.

     “திகிரி ஊர் வோன்” (ஞான 7,17);

   7. வண்டி;  cart

   8. ஞாயிறு; sun.

     “விரைசெலற் றிகிரி (அகநா 53);

 திகிரி மன்னவர் tigirimaṉṉavar, பெ. (n.)

   அரிச்சந்திரன், நளன், முசுகுந்தன், புருகுச்சன், புரூரவா, கார்த்தவீரியன் என்னும் புகழ்மிகு வேந்தா்கள் அறுவா்; the six famours emperors, viz., Ariccantran, Nalan, Mucukundan, Purukuccan, Purūravā, Kārtta Viriyan (சூடா);.

 திகிரிகாவலன் tigirigāvalaṉ, பெ. (n.)

   கோரோசனை;  bezoar.

     [திகிரி + காவலன்]

திகிரிகை tigirigai, பெ. (n.)

   1. சக்கரம்

 wheel, circle.

   2. குயவன்; potter’s wheel.

     [திகிரி→கை]

திகிரிப்புள்

திகிரிக்கல் tigiriggal, பெ. (n.)

   1. சக்கரவாள மலை; a mythical range of mountains.

   2. ஆட்டுக்கல்; grinding stone, rubbing stone,

   3. கோரோசனண,

 bezoar.

   4, முடவாட்டுக்கல்; sheep’s bezoar.

     [திகிரி +கல்]

 திகிரிக்கிரி tigiriggiri, பெ. (n.)

திகிரிமலை பார்க்க;see tikiri-malai.

     [திகிரி + கிகி]

 திகிரிக்குளடுக்கும்பச்சை tigirigguḷaḍuggumbaccai, பெ.(n.)

   பைம்மணி பச்சை; emerald (சா.அக.);.

 திகிரிக்குள்கலந்தசிலை tigirigguḷgalandasilai, பெ.(n.)

   மாந்துளிர்க்கல்; red stone red ochre (சா.அக.);.

திகிரிப்புள் tigirippuḷ, .பெ.(n.)

   இரவில் இணை பிரிந்து வருந்துவதாகக் கூறும் பறவை வகை (சக்கரவாகம்);; cakra bird, the couples of which are believed to be separated and to mourn during night, noted for conugal fidelity.

     “திகழுந்திகிரிப் for புள்ளுக்குயம்” (திருப்போசத் அலங்கா.31);

     [திகிரி+புள்]

திகிரியான் tigiriyāṉ, பெ. (n.)

   சக்கரத்தைக் கையிற் கொண்டுள்ள திருமால்; Visnu, as holding a discus.

     ‘தொல்கதிர்த் திகிரியாற் பரவுதும் (கவிதி 104, 77);

 திகிர் tigir, பெ. (n.)

   காவு கொடுக்கும் சடங்கில் பயன்படுத்தும் கயிறு; cordusedin sacrificial ceremonies.

     [திகில் → திகிர்]

 திகிலடி tigilaḍi, பெ.(n.)

திகில் பார்க்க; see tiki.

     [திகில் + அடி]

திகை-த்தல்

 திகிலடி tigilaḍi, பெ.(n.)

திகில் பார்க்க;see tigil.

திகிலெனல் tigileṉal, பெ. (n.)

   திடுக்கிடுதற் குறிப்பு; expr. signifying unexpected terror.

     ‘எரியுந் தூமமுந் திகிலென. மூண்டெழுந்தவே’ (அரிச், விவா 82);

     [திகில் + எனல்]

திகில் tigil, பெ. (n.)

   1. அச்சம்;  fright,

திகில் காட்சிகள் நிறைந்த திரைப்படம் (உ.வ);

   2. திடீர் அச்சம்

 sudden fear.

   3. பேரச்சம்;  panic.

 திகில் tigil, பெ.(n.)

   பேரச்சம்; fright, terror, sudden fear, panic, alarm.

   க. திகில்;தெ. திகுலு.

 திகில்படு-தல் digilpaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   பேரச்சங்கொள்ளுதல்; to start with sudden fear;

 to be struck with fear.

     [திகில் + படு]

 திகில்படு-தல் digilpaḍudal, செ.கு.வி.(v.i.)

   பேரச்சங் கொள்ளுதல்; to start with sudden fear;

 to be struck with fear.

     [K. digil → த. திகில்+படு-,]

 திகில்பிடித்தல் tigilpiḍittal, பெ. (n.)

   பேரச்சம் கொள்ளுகை; being taken with sudden fright.

     [திகில்+ பிடி]

 திகில்பிடித்தல் tigilpiḍittal, பெ.(n.)

   பேரச்சம் கொள்ளுகை (இ.வ.);; being taken with sudden fright.

     [K. digil → த. திகில்+பிடி-,]

திகுதிகெனல் digudigeṉal, பெ.(n.)

   1. நெருப்புப் பற்றியெரியுங் குறிப்பு; expr. signifying rapid kindling of fire.

ஊா் தீப்பற்றிக் கொண்டு திகுதிகென எரிகிறது (உ.வ.);

   2. புண்ணெரிச்சற் குறிப்பு;  smarting of a sore.

     “காலிலுள்ள புண் திகுதிகென எரிகிறது (உவ.);

   3. சினக்குறிப்பு:

 expr.of getting excited with anger.

அச்செய்தியைக் கேட்டதும் அவருக்குத் திகுதிகெனச் சினமேற் பட்டது.

   4. விரைவுக் குறிப்பு; expr.signigying coming on in rapid succession.

கூட்டைக் கலைத்தவுடன் தேனிக்கள் திகுதிகென வந்து மொய்த்துக் கொண்டன (உவ.);

   5. நீரொலிக் குறிப்பு; expr. signifying bubbling of water.

   6, அச்சக்குறிப்பு; expr signifying trembling with fear.

வீட்டினுள் நுழைந்துவிட்ட பாம்பை விரட்டும்வரை மனம் திகுதிகென்று அடித்துக் கொண்டிருந்தது (உவ.);

   7. வயிற்றில் பசியால் உண்டாகும் எரிச்சல் உணர்வுக் குறிப்பு; burningsensation of hungerfelt in the stomach.

     ‘காலையிலிருந்து வயிறு திகுதிகென எரிகிறது”.

     [திக்கு + திக்கு + எனல்]

 திகேசம் tiācam, பெ.(n.)

   முல்லைக் குருந்து;

 திகேமுசினிவேல் tiāmusiṉivēl, பெ. (n.)

சிறுபாம்புக் கடிநஞ்சிற்கு மிளகுடன் அரைத்துக் கொடுக்கும் ஒரு மூலிகை வேர். இதனை திகேமுழனிவேர் என்றும் வழங்குவர்

 root of a plant given as a paste along with pepper for the poisonous bite of a small kind of reptile (சா.அக.);

திகை2 digaidal, செ.குவி (v.i.)

   1. முடிவுறுதல்; to complete, to come to an end.

     “மாதந் திகைந்த சூலி” (நெல்லை);

   2. தீர்மானமாதல்; to be settled.

அதன் விலை இன்னும் திகையவில்லை (உ.வ.);

     [திசை→ திகை]

 திகை3 tigai, பெ. (n.)

   நிலைத்தடுமாறுகை;   திகைப்பு (பிரமிப்பு);; amazement.

     [திக்கு → திசை → திகை]

 திகை4 tigai, பெ. (n.)

   1.ஈளை,

 asthma. (இ.வ);.

   2. தேமல்; spreading spots on the skin induced by hot humours (பிங்);.

 திகை5 tigai, பெ. (n.)

   திசை; cardinal points.

     “திகை யெலாந் தொழச் செல்வாய்” (தேவா 308,1);

 திகை மூலச்சுண்ணம் tigaimūlaccuṇṇam, பெ. (n.)

   குடற்சுண்ணம்; an alkaline compound prepared from the naval cord of infants as per process laid down in Tamil siddhar’s medicine.

     [திகை + மூலம் + கண்ணம்]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

திகைப்பு tigaippu, பெ.(n.)

   1. திகை பார்க்க:see tikai.

   2. மனமயக்கம்; perplexity.

     [திகை → திகைப்பு]

 திகைப்பூச்சி tigaippūcci, பெ. (n.)

   மனக் கலக்கத்தை உண்டுபண்ணும் இப்பூச்சி, பாதை வழியில் ஒரு விரல் நுழையும் குழியில் வாழும். இதை வெளிவரச் செய்ய, நண்டு கால் பூச்சியின் காலில் நூலைக் கட்டி, குழியில் விட்டால், திகைப்பூச்சி அப்பூச்சியைப் பிடித்துக் கொள்ளும் குழிக்குள் உடனே ஓசை கேட்கும். உடனே விடுத்த கயிற்றை மேலே இழுத்தால் வரும் பூச்சி உடல் பச்சையாகவும், தலை வெள்ளையர்கவும் நான்கு கால்கள் கறுப்பாகவுமிருக்கும். இதுவே திகைப்பூச்சி, இதன் வியப்பான குணத்தையும், தன்மையையும் கருதி மந்திரத் தொழிலுக்கும், ஊதை தொழிலுக்கும் பயன்படுத்துவர்; an insect induce perplexity when treaded upon by passers can be identified with a body of green colour, head portion white, legs four of black or dark complexion.

     [திகை+ பூச்சி]

 திகைப்பூடு tigaippūṭu, பெ.(n.)

   மிதித்தவர்களை மயங்கச் செய்யும் பூண்டு; a plant that

திங்கட்குழவி

 bewilders persons trampling on it.

     “திகைப்பூடு மிதித்தாற்போல” (ஈடு);

     [திகை + பூடு]

 திகைப்பூண்டு tigaippūṇṭu, பெ. (n.)

திகைப்பூடு;see tikai-p-poigu.

     [திகை + பூண்டு]

 திகையடுத்தல் tigaiyaḍuttal, பெ.(n.)

திசையடித்தல் பார்க்க; see tisai –y-agittal.

     [திசை + அடுத்தல்]

 திகையறிகருவி tigaiyaṟigaruvi, பெ. (n.)

   திக்குகளைக் காட்டுங் கருவி; mariner’s compass.

     [திசை+அறி+கருவி]

 திகையறிபுகைக்கூண்டு tigaiyaṟibugaigāṇṭu, பெ. (n.)

   காற்று வீசும் திசையையும் வேகத்தையும் கண்டறிவதற்காக மேலே பறக்கவிடப்படும் சிறுபுகைக்கூண்டு; pilot balloon.

     [திசை + அ + புகை + கூண்டு]

 திக் கடைப்பு tikkaḍaippu, பெ. (n.)

   நில விற்பனை ஆவணங்களிற் குறிக்கப்படும் நான்கெல்லை; boundaries of land as mentioned in sale-deed.

     [திக்கு+அடைப்பு]

திக் கரி tikkari, பெ. (n.)

   1. குமரி,

 girl.

   2. கற்றாழை

 aloc (சாஅக);.

திக்கங்கம் tikkaṅgam, பெ. (n.)

   திக்குபாலகர் குறி; signs of the tutelary deities of the eight quarters.

     ‘கழுதை யானையேகு காகந் திக்கங்கம் (சூடா 12, 81);.

     [Skt. அங்கம், திக்கு=திசை திக்கு + அங்கம்]

 திக்கசம் tikkasam, பெ. (n.)

திக்கயம் பார்க்க see tikkayam.

     [கயம் = கசத் திக்கு+கசம்]

 திக்கம் tikkam, பெ. (n.)

மழகளிறு,

 young elephant (யாழ்அக.);

 திக்கம் tikkam, பெ.(n.)

   இளயானை (யாழ்.அக.);; young elephant.

     [Skt. dhikka → த. திக்கம்]

திக்கயம் tikkayam, பெ. (n.)

   திசையானை; elephant’s guarding the eight quarters.

     [திக்கு+கயம்]

 திக்கயம் tikkayam, பெ.(n.)

   திசையானை; elephants of eight directions.

     “தீண்டரிய வெம்மையொடு திக்கயங்க ளெனவே” (சீவக. 1794);.

     [Skt. dik+gaja → த. திக்கயம்.]

 திக்கரன் tikkaraṉ, பெ. (n.)

   இளைஞன்;  youth.

 திக்கரன் tikkaraṉ, பெ.(n.)

   இளைஞன் (யாழ்.அக.);; boy.

     [Skt. dikkara → த. திக்கரன்.]

திக்கரி1 tikkarittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   புறக்கணித்தல்; to treat with contempt to shun.

     “சினத்துப்பொற் பொருப்பை… திக்கரித்து” (திருப்பு.427);.

     [Skt. dhikkr → த. திக்கரி-]

திக்கரி-த்தல் tikkarittal, செகுன்றாவி (v.t.)

   தவிர்த்தொதுக்குதல் (நிராகரித்தல்);; to shum, to treat with contempt.

     “சினத்துப் பொற் பொருப்பை. . . திக்கரித்து” (திருப்பு 427);.

 திக்கற்றவன் tikkaṟṟavaṉ, பெ.(n.)

   ஏதிலி, போக்கிலி; forlorn, detitude or forsaken person.

திக்கற்றவர்க்குத் தெய்வமே துணை (பழ);

     [திக்கு + அற்றவன்]

 திக்காதிக்கு tikkātikku, குவி.எ. (adv.)

   பல பல திசைகளிலும்; in various directions here and there.

 திக்கானை tikkāṉai, பெ. (n.)

திக்கயம் பார்க்க; see tikkayam.

     [திக்கு யானை]

திக்காமல்லி tikkāmalli, பெ.(n.)

   1. பிசின்மர வகை; gum-plant.

   2.கும்பை பார்க்க; see kumbai.

திக்காரம் tikkāram, பெ. (n.)

   புறக்கணிப்பு (நிபந்தனை);; contempt disregard (அலக்.அக.);

   2. ஒட்டாரம்; inveterate hatred.

 திக்காலுக்கு tikkālukku, பெ. (n.)

திக்காதிக்கு பார்க்க;see tikkiikku.

திக்காலுக்கு ஒருவன் ஓடினான் (வ. வ);

 திக்காலுக்குத்திக்கால் tikkālukkuttikkāl, பெ. (n.)

திக்காதிக்கு பார்க்க;see tikkiikku.

     [திக்கால் = திசை]

 திக்கிடு-தல் dikkiḍudal, செகுவி (vi.)

திடுக்கிடு-பார்க்க;see tidukkidu-.

திக்கித்திணறு-தல் dikkiddiṇaṟudal, செ.கு.வி (v.i.)

   1. சிக்கலில் மாட்டி கொண்டு இன்னலுறுதல்; struggle.

   2.சொற்களில் தடுமாற்றம்; stammer out.

     [திக்கி+திணறு-]

 திக்கிப்பேசு-தல் dikkippēcudal, செ.கு.வி (v.i.)

கொன்னல்

 art of stammering.

     [திக்கி+பேசு-]

 திக்கியானை tikkiyāṉai, பெ. (n.)

திக்கயம் பார்க்க; see tikkayam.

     [திக்கு+யானை]

திக்கிராந்தம் tikkirāndam, பெ.(n.)

கூத்து வகை

 a kind of dance.

     “ஏற்ற திக்கிராந்த மாதியா”

     [திருவினை கான்மா. /2]

 திக்கிலி tikkili, பெ. (n.)

   திக்கற்றவன்; one without resources of friends.

மறுவ போக்கிலி

     [திக்கு+இலி]

திக்கு2 tikku, பெ. (n.)

தெற்றிப் பேசும் பேச்சு,

 stuttering, halting in speech.

திக்குவாய்ப் பையன் (வ.வ);

 திக்கு3 tikku, பெ.(n.)

   1. வடக்கு கிழக்கு மேற்கு தெற்கு என்ற நாற்றிசையும் அவற்றின் கோணத் திசைகளும்; cordinal and intermediate points, eight quarters (பிங்);.

   2. புகலிடம்; protection, shelter, aid, asylum, refuge.

     “மற்றொரு திக்கிலர் (உபதேசகா .சிவராம 42);

   3. வாய்ப்பு (&சமயம்);,

 season, opportunity.

     “திக்கு திக்குத்திக்கெனல்

நோக்கிய தீவினைப் பயனென” (கம்பரா நகர்நீ 215);.

   4. எட்டு, eight in number.

     [திக்கு = திசை]

 திக்கு4 tikku, பெ. (n.)

   1. சித்திரமூலம் என்னும் கொடி.; leadwort, climber (மலை);.

   2. கொடுவேர்;  leadwort.

 திக்கு2 tikkukkaṭṭu, பெ. (n.)

   பாது காப்பிற்காக எண்திசைத் தேவதைகளை மந்திரத்தாற் கட்டுப்படுத்தி நிறுத்துகை; fortifying oneself on all sides by incantations invoking the protection of the tutelary dieties of the eight quarters.

     [திக்கு+கட்டு]

திக்கு-தல் dikkudal, செகுவி (v.i.)

   1. சொற்கள் தடைபடத் தெற்றிப் பேசுதல்; to stutter, stammer.

   2.சொல் குழறுதல்; to error hesitate as in recitation reading etc.

     “என்மானுரை உரைக்கத்திக்கும் (தனிப்பா 396,46:);

 திக்குக்கட்டுதல் dikkukkaṭṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   மந்திரத்தால் எண் திசையைக் கட்டுதல்; to fortify one against danger from any quarter by invoking the aid of the tutelary dieties of the eight quarters.

     [திக்கு + கட்டு]

திக்குக்கெடு-தல் dikkukkeḍudal, செ.கு.வி (v.i.)

   1. வழியறியாது மயங்குதல்; tobe at a loss to know the right direction.

   2.கதியற்றுப் போதல்; to become helpless, destitute,

     [திக்கு+கெடு]

 திக்குசக்கரம் tikkusakkaram, பெ. (n.)

   திசையறி கருவி; mariner’s compass.

     [திக்கு+சக்கரம்]

திக்குத்திக்கெனல் tikkuttikkeṉal, பெ. (n.)

   1. அச்சத்தால் நெஞ்சடித்தற் குறிப்பு; onom. exprof throbbingor beating of the heartthrough fear.

     “பாம்பாட்டி – பாம்பைப் பிடிக்கும்வரை மனம் திக்குத்திக்கென்று அடித்துக் கொண்டது”

   2. எதிர்பார்ப்பில் நெஞ்சடித்தற் குறிப்பு; onom. Expr of throbbing or beating of the heartthrough anxiety.

   2. தாளக்குறிப்பு; onom. expr of marking time, as in dance.

     “திக்குத்திக்கொன்று குதித்தான்”

     [திக்கு + திக்கு + எனல்]

 திக்குப்பந்தனம் tikkuppandaṉam, பெ. (n.)

திக்கட்டு பார்க்க; see tikku-k-kattu,

 திக்குப்பலி tikkuppali, பெ. (n.)

திசைத் தேவதைக்கட்கு கொடுக்குங் காவு

 offering to the tutelory deities of the quarters, as in a temple.

     [திக்கு+பலி]

 திக்குப்பல்லி tikkuppalli, பெ. (n.)

பல்லிச் சொல்,

 chirping of a lizard.

     [திசை = திக்கு+பல்லி]

பல்லியின் ஓசை நன்மை தீமையின் அறிவிப்பு என்பது தமிழ் மக்களின் நீண்ட கால நம்பிக்கை. அந்த ஒலிகேட்கும் திசையைக் கொண்டு தான் நினைத்த செயல் நன்மையைாய் முடியுமா, தீதாய் முடியுமா என்று கணிப்பர்.

 திக்குப்பாலர் tikkuppālar, பெ. (n.)

   திசை தேவா்கள்; tutelory deitics.

     [திக்குபாலா்]

 திக்குப்பேச்சு tikkuppēccu, பெ. (n.)

   தெற்றிப் பேசும் பேச்சு; stammering speech, stuttur.

     [திக்கு+பேச்சு]

 திக்குமாறாட்டம் tikkumāṟāṭṭam, பெ. (n.)

   திசைத் தடுமாற்றம்; confusion, concerning the directions.

     [திக்கு+மாறாட்டம்]

 திக்குமுக்கடை-தல் dikkumukkaḍaidal, செ.கு.வி. (v.i.)

திக்குமுக்காடு- பார்க்க; see tikkumukkāgu-.

     [திக்கு + முக்கு + அடைதல்]

 திக்குமுக்கல் tikkumukkal, பெ.(n.)

திக்குமுக்கு பார்க்க;see tikku-mukku.

     [திக்கு+முக்கு]

 திக்குமுக்காடிப்போ-தல் tikkumukkāṭippōtal,    செ.கு.வி. (v.i.)திணறித் திண்டாடுதல்; to be choked, shifted, smothered, strangled, unable to respire.

     [திக்கு+முக்கு+ஆடி+போ]

திக்குமுக்காடு-தல் dikkumukkāṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மூச்சுவிட முடியாமல் முட்டுப்படுதல்; to be choked, stiffed, smothered, strangled.

     “தீப் பிடித்துக் கொண்ட வீட்டில் சிக்கியவருக்கு மூச்சுத் திக்குமுக்காடியது”

   2. மகிழ்ச்சியில் ஏற்படும் திளைப்பு; happiness.

     [திக்கு+முக்காடு]

திகசம்

 திக்குமுக்கு tikkumukku, பெ. (n.)

   மூச்சு முட்டுகை; choking, suffocation, strangulation.

திக்குறிக்கெனல் tikkuṟikkeṉal, பெ. (n.)

   1. அச்சக் குறிப்பு; condition of mindindicating fear.

   2. நெஞ்சு அடித்தல்

 throbbing of the heart through fear.

திக்குறு tikkuṟu, பெ(n.)

   1. மரவகை,

 east indian satinwood,

   2.சிறு பெண்குழந்தை,

 a little girl, pariah.

திக்குவாசம் tikkuvācam, பெ. (n.)

   புனுகுs; civet;it is so called on account of its smell prevailing on all sides surroundings (சாஅக2,4,);

 திக்குவாயன் tikkuvāyaṉ, பெ. (n.)

   தெற்றிப் பேசுபவன்; stammerer, stutturer.

திக்குவாயன் அடித்தான் (வ.வ);.

     [திக்கு+வாயன்]

திக்குவாய் tikkuvāy, பெ. (n.)

   1. திக்கிப்பேசும் முறை;  Stammering.

     “திக்குவாயைத் திருத்திக் கொள்ளப் புதுமுறைகள்”

     [திக்கு+வாய்]

 திக்குவிசயம் tikkuvisayam, பெ.(n.)

தற் பெருமை தோன்ற எல்லாத்திசையிலும் அரசர்கள் சென்று வெல்லுகை

 conquest of all the quarters undertaken by kings in ancient times to establish their supremacy.

     [திக்கு+வாயன்]

 திக்கென்றது dikkeṉṟadu, எ. (adj.)

திடீரென உண்டாகும் அச்சம்

 get a fright.

     “தொலைவரி என்றதும் அவன் மனம் திக்கென்றது”,

     “கடன் காரனைப் பார்த்ததும் மனம் திக்கென்று அடித்துக் கொண்டது”

     [திக்கு + என்றது ]

 திக்கெல்லை tikkellai, பெ.(n.)

திக்கடைப்பு பார்க்க;see tikkagiaippu.

     [திக்கு + எல்லை]

திஙந்தம் tiṅandam, பெ. (n.)

   வினைமுற்று; finite verbs.

வினையெலாந் திங்ந்தம் (பி.வி 42);

 திங்க ணாள் tiṅgaṇāḷ, பெ. (n.)

ஐந்தாம் நாண்மீனாகிய மாழ்கு மிருகசீரிடம்

 the fifth naksatra, mirugasiridam.

     [திங்கள் + தான், திங்களை உரிமைத் தெய்வமாகக் கொண்ட நாள்]

திங்கட்கண்ணியன் tiṅgaṭkaṇṇiyaṉ, பெ. (n.)

   திங்களைத் தலையில் அணிந்துள்ள சிவன்;Šivan, as having moon on his head.

     “புதுத் திங்கட் கண்ணியான் பொற்பூண் ஞான்றன்ன” (கலித். 150இ17);

திங்கட்காசு tiṅgaṭkācu, பெ. (n.)

   மாதந் தோறும் தண்டி வந்த ஒரு பழைய வரி; an ancient tax.

     “இலை வாணியப் பாட்டமுஞ்’ திங்கட்காசும்” (T.A.S. i, 165);

     [திங்கள் + காக]

 திங்கட்கிழமை tiṅgaṭkiḻmai, பெ. (n.)

   கிழமையின் (வாரத்தின்); இரண்டாம் நாளான திங்கள்; Monday, the seccond day of the week.

     [திங்கள் + கிழமை]

 திங்கட்குடையோன் tiṅgaḍkuḍaiyōṉ, பெ. (n.)

   நிலவைக் குடையாகக் கொண்ட காமவேள்; the Hindu god of love, as having the moon for his umbrella (சூடா);.

     [திங்கள் + குடையோன்]

திங்கட்குலன் tiṅgaṭkulaṉ, பெ. (n.)

திங்கட் குலத்தவனாகிய பாண்டியன்

 pandiyan as belongingto thc lunar race.

     “திங்கட் குலனறியச் செப்புங்கள்” (தனிப்பா 1,178,4);

     [திங்கள் + குலன்]

திங்கட்குழவி tiṅgaṭkuḻvi, பெ. (n.)

   பிறை நிலா; the crescent.

     “திங்கட்குழவி வருக” கவித் 80, 8)

     [திங்கள் + குழவி]

திங்கட்சோறு

திங்கட்சோறு tiṅgaṭcōṟu, பெ. (n.)

   பிறை நிலா; the crescent.

     “திங்கட்குழவி வருக” (கணித் 82% (திங்கள் + குழவி

திங்கண்மணி tiṅgaṇmaṇi, பெ. (n.)

   மதிக்காந்தக் கல்; moon stone.

     “நீர்தங்கு திங்கண்மணி நீணிலந் தன்னுளோங்கி (சீவக 1960);

திங்கண்முக்குடையான் tiṅgaṇmukkuḍaiyāṉ, பெ. (n.)

   அருகன்; arhat,

     “முக்குடையான் திருமாநகர்” (சீவக. 139);

 திங்களாறுகாடி tiṅgaḷāṟukāṭi, பெ. (n.)

ஆறு திங்களுக்குரிய காடி ,

 six months old vinegar.

திங்களுர் tiṅgaḷur, பெ. (n.)

தஞ்சை மாவட்டம் புகைவண்டி நிலையத்திலிருந்து 10 கல் தொலைவிலுள்ளது. நாவுக்கரசரால் பாடப் பெற்ற சிவப்பதி. இப்பதி விடந்தீர்ந்த திருப்பதி. அப்பூதியடிகளின் மகன் பாம்பு தீண்டி இறந்தபின் அவனை இவ்வூர் சிவனைப் பதிகம் பாடி உயிர்ப்பித்தார்,

 a village, 10 miles distance from railway station in tañcai district.

திங்கள் tiṅgaḷ, பெ.(n.)

   1. மதி.

 moon.

பன்மீனாப் பட்டிங்கள் போலவும் (புறநா 13);

   2. மாதம்; month, lunar month.

     ‘திங்கள் நாள் முந்து கிளதன்ன (சொல் எழுத் 286); .

திங்கட்கிழமை பார்க்க;see timgaf-kilamai.

   4. பன்னிரண்டு என்னும் எண் ; the number twelve (தைலவ. தைல);.

 திங்கள் மண்டிலம் tiṅgaḷmaṇṭilam, பெ. (n.)

   நிலவினது வட்டம் (சந்திர மண்டலம்);; ort or disc of the moon.

     [திங்கள்+மண்டிலம்]

 திங்கள் மரபு tiṅgaḷmarabu, பெ. (n.)

   அரச குலம் முன்றனுள் திங்களை குலமுதல்வனாகக் கொண்ட பாண்டிய மரபு (சந்திரகுலம்);; lunar race, as of king descended from the moon one of three iraša-kulam.

     [திங்கள்+மரபு]

திங்கள் மோகம் tiṅgaḷmōkam, பெ.(n.)

   வாிவகை; a tax (S.I.I.V.365);.

திசு

 திங்கள்சந்தை tiṅgaḷcandai, பெ.(n.)

   கல்குளம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Kalkulam Taluk.

     [திங்கள்+சந்தை (mondaymarket);]

திங்கள்நெய் tiṅgaḷney, பெ. (n.)

வரிவகை a tax (S.I.I.V. 365);.

 திங்கள்மூலி tiṅgaḷmūli, பெ. (n.)

   ஒராண்டு மூலி, சித்தர்கள் பசியெடுக்காதிருக்க வேண்டி உட்கொள்ளும் மூலிகை; herbaceous plant taken by siddhars to keep them off from hunger, for about a year (சா.அக.);.

 திங்ங tiṅṅa, பெ. (n.)

   வினைமுற்று ஈறுகள்; terminations of the finite verbs.

திங்ங படலம், (பி.வி);

 திசனிதசாதி disaṉidasādi, பெ.(n.)

   நால்வகை ஆண்குலத்திலொன்று; one of the four classes of men divided according to lust (சா.அக.);.

 திசமிதன் disamidaṉ, பெ. (n.)

   மனத்தை அடக்கியவன்; one who has subdued his mind (யாழ்.அக);.

 திசமுருங்கை tisamuruṅgai, பெ. (n.)

   காட்டு முருங்கை; oval leaved indigo.

 திசா ticā, பெ.(n.)

   கால் நீண்ட பருந்து; long legged eagle – Aquila hastata (சா.அக.);.

 திசாதிசை tisātisai, பெ. (n.)

   வேறுபட்ட திசைகள்; different directions.

 திசாமிதம் dicāmidam, பெ. (n.)

மூன்று இலைகளைக் கொண்ட முன்னை,

 three leaved fire brand teak.

திசாமுகம் ticāmugam, பெ. (n.)

திசை பார்க்க; see tisai (கம்பரா.அகலிகை.14);

 திசாயம் ticāyam, பெ.(n.)

 திசாரகம் ticāragam, பெ.(n.)

   தும்பி; a bettle of the pterois genus (சா.அக.);.

திசி tisi, பெ. (n.)

திசை2 பார்க்க;see tisai (யாழ்.அக);.

திசித்துவம் tisittuvam, பெ.(n.)

   1. கருப்பத்தில் குழந்தையைத் தாங்கிக்கவர்ந்து கொண்டிருக்கும் மென்படலப் பை. இது பேற்றிற்குப் பின் வெளிதள்ளும்; a membrane of uterus in women and in certain animals produced during gestation and thrown offer parturition.

   2. கருப்பையில் சினையைத் தாங்கியுள்ள சவ்வு; a part of decidua which is raflected upon and surrounds the ovum- membrana deci (சா.அக.);.

திசிலன் tisilaṉ, பெ. (n.)

   அரக்கன் இராக்கதன்); raksasa.

   2. திங்கள்; moon.

 திசு tisu, பெ. (n.)

உயிரிழைமம் (அல்லது); உடலுறுப்புகளின் ஆக்கமூலப் பொருள்

 the substance of which the organs of the body are composed.

திசை-த்தல்

திசுவறிவிளக்கம் tisuvaṟiviḷakkam, பெ.(n.)

   1. உயிர் மரபு அல்லது நிலைத்திணை மரபுகளின் மூலத்தைப்பற்றி சொல்லும் நூல்; the science relating to the tissues of animal or vegetable kingdom.

   2. உயிர்த் தாதுவைப் பிரிவினைப் பாகமாகச் சொல்லும் நூல்; the science regarding the minute structure and composition of animal tissues – Histology (சா.அக.);.

திசை1 tisaittal, செகுவி (v.i.)

திகை பார்க்க; see tikai.

     “இவன் சிந்தை துழாய்த் திசைக்கின் றதே” (திவ்.திருவாய் 4,6,1);

     [திகை → திசை]

 திசை2 tisai, பெ. (n.)

   1. திக்கு; cardinal points, region, quarter, direction.

     ‘வளிதிரிதரு திசையும்’ (புறநா 30.);

   2. அதிகாரத்துக்குட்பட்ட இடம்; prinicipality, jurisdiction, dominion.

   3. ஏழாம் வேற்றுமைச் சொல்லுருபு; word used as inflexional suffix of the seventh case (நன்.301, மயிலை);

     [திக்கு → திகை → திசை]

 திசை3 tisai, பெ. (n.)

   தசை பார்க்க (கொ.வ.);; see tacai.

     [திக்கு → திசை]

திசை-த்தல் tisaittal, செகுவி (v.i.)

திகை1- பார்க்க;see tikai.

     ‘இவள் சிந்தை துழாய்த் திசைக்கின்றதே” (தி.வ் திருவாய்4,6,1);

 திசைகட்டு-தல் disaigaṭṭudal, செ.கு.வி, (v.i.)

திக்கட்டு பார்க்க;see tikku-k-kastu

     [திசை + கட்டு]

 திசைக்கல் tisaikkal, பெ. (n.)

   எல்லைக்கல்; boundary stone (கொ.வ.);.

     [திசை + கல்]

 திசைக்காரம் tisaikkāram, பெ. (n.)

   ஒரு குருமருந்து; a king of medicined.

     [திசை+காரம்]

திசைக்காவல் tisaikkāval, பெ. (n.)

   நாட்டின் அமைதியைக் காப்போன்; watch-man, whose chief duty is to keep the peace fof a country.

   2. திசை காவல் வரி ,

 watch-fee levied by a poligar for wider gaurdianship than village level.

     [திசை+காவல்]

 திசைக்குடோரி tisaikkuṭōri, பெ. (n.)

   ஊதை நோய்க்கு (வாதத்திற்கு);ப் பயன்படுத்தும் ஒரு மருந்து ; a general medicine used for paralysis.

 திசைக்கெருடன் tisaikkeruḍaṉ, பெ. (n.)

காட்டுக்கொடி,

 binding creeper.

திசைச்சொல் tisaissol, பெ.(n.)

   குறிப்பிட்ட வட்டாரங்களில் மட்டும் வழங்குவனவும் இது வரை கேட்டிராதனவுமாகிய தமிழ்ச் சொல்லாட்சிகள்; different usages in dialects.

     [திசை+சொல்]

 திசைச்சொல் tisaissol, பெ. (n.)

   செந்தமிழ் நிலத்தைச் சேர்ந்த பன்னிரு நிலத்தினின்றும் தமிழில் வந்து வழங்கும் சொல் (தொல்சொல்.திசைப்பு397);; word borrowed by Tamil from the twelve countries bordering the ancient Tamil land

     [திசை + சொல்]

 திசைதப்பு-தல் disaidappudal, செ.கு.வி (v.i.)

வழி தவறுதல்,

 to miss the road, lose one’s way, as a vessel.

     [திசை +தப்பு-]

 திசைத்தொனி tisaittoṉi, பெ.(n.)

   ஒலி வகையில் பலதிசைகளிலிருந்து வருவதுபோல் அமைந்த ஒலிப்புயமைப்பு முறை. இந்த முறையில் உண்டாகும் ஒலிப்பில் ஆழமும் அழுத்தமும் செழுமையும் ஏற்படுகிறது; stereophonic

     [திசை+தொனி]

 திசைநாடி tisaināṭi, பெ. (n.)

   கொடுவேலி; Ceylon leadwort (மலை);.

     [திசை+நா]

 திசைநாடி tisaināṭi, பெ. (n.)

எட்டு வகை நாடி

 the eight kinds of arteries in the system.

     [திசை + நாடி.]

 திசைநாதம் tisainātam, பெ. (n.)

   எட்டுப் பக்கங்களிலிருந்தும் வரும் ஒலி; sound from the eight sides.

     [திசை +நாதம்]

 திசைநாற்கோணம் tisaināṟāṇam, பெ. (n.)

   கோணதிக்குகள்; the four intermediate directions (பிங்);.

     [திசை + தாற்கோணம்]

 திசைபரி tisaibari, பெ. (n.)

   குளம்பி (காப்பி);க் கொட்டை ; coffee seeds

திசைபோ-தல் tisaipōtal, செ.கு.வி (v.i.)

   எங்கும் பரவியிருத்தல் ; to spread far and wide.

     “இசையாற்றிசை போயதுண்டே” (சீவக31);

 திசைப்பாலர் tisaippālar, பெ. (n.)

திக்குப் பாலகா் பார்க்க ;see tikku-p-pālakar.

     [திசை + பாலா்]

திசைப்பு tisaippu, பெ. (n.)

திகைப்பு பார்க்க:see tigaippu.

     “திசைப்புறுத லுறுஞ் சீவர்க்கு” (வேகு 110);

     [திசை → திசைப்பு]

 திசைப்புரட்டன் tisaippuraṭṭaṉ, பெ. (n.)

   பெரும்பொய்யன்;  consummate cheat, liar.

     [திசை + புரட்டன்;புரட்டன் – புரட்டுபவன். திசைகனைப் புரட்டுபவன் திசைகளையே மாற்றிச் சொல்லும் வல்லமையுள்ள பொப்யன்]

 திசைப்போக்கிரி tisaippōkkiri, பெ. (n.)

   பேர் பெற்ற போக்கிரி(இ.வ);; consummate villain, – notorious rogue.

 திசைமயக்கு tisaimayakku, பெ. (n.)

   திக்குத் தடுமாறுதல், திசை மாறுதல்; direction confusion.

 திசைமானி tisaimāṉi, பெ. (n.)

   எப்போதும் வடக்குத் திசையையே காட்டும் முள்ளை உடைய கருவி; compass.

     [திசை +மானி)

 திசைமாற்று tisaimāṟṟu, பெ. (n.)

   எட்டு lomb pidi Gurrgår; gold of eight matru.

     [திசை + மாற்று ]

 திசைமுகக்குளிகை tisaimugagguḷigai, பெ. (n.)

   காய்ச்சல் வயிற்றோட்டத்திற்காகக் கொடுக்கும் மாத்திரை; a pill given to cure fever and purging

     [திசை + முகம் + குளிகை)

திசைமுகன் tisaimugaṉ, பெ. (n.)

   நான்முகன்;  brahma, as having four faces.

     “கமலத் திருமலரின் திசை முகனைத் தந்தாய்” (திவ் இயற். 2இ,37

 திசைமூலம் tisaimūlam, பெ. (n.)

   சிற்றாமுட்டி; ceylon sticky mallow.

     [திசை + மூலம்]

 திசைமொழி tisaimoḻi, பெ. (n.)

திசைச்சொல் பார்க்க; see tisai-c-col (யாழ் அக);.

     [திசை +மொழி]

திசையுடையவர்

 திசையடித்தல் tisaiyaḍittal, பெ.(n.)

   நல்வாய்ப் புறுகை; being in fortunate circumstances (கொ.வ.);

     [திசை + அடித்தல்]

 திசையண்டம் tisaiyaṇṭam, பெ. (n.)

   எட்டு வகை முட்டை; eight kinds of birds or birds eggs (சா.அக.);

     [திசை = எட்டு திசை + அண்டம்]

 திசையிலம் tisaiyilam, பெ. (n.)

மருக்காரை பார்க்க;see maru-k-kāraī.

திசையுடையவர்2 tisaiyuḍaiyavar, பெ. (n.)

   மாவட்ட அதிகாரி (யாழ்அக.);; district officer

     [திசை= அதிகாரத்திற்குட்பட்ட இடம்;திசை+உடையவர்]

திசையுடையவா்1 tisaiyuḍaiya, பெ. (n.)

   நாட்டுப்பற்றாளர்; nationalist.

     [திசை + உடையவர்]

 திசைவளி tisaivaḷi, பெ.(n.)

   எட்டு வகையான காற்று; the eight kinds of air or wind in the system.

     [திசை = எட்டு;திசை+வணி]

 திசைவாய்வு tisaivāyvu, பெ. (n.)

திசைவளி பார்க்க;see tisai-Vall.

     [திசை+வாய்வு]

 திசைவிளைவுநெம்புகோல் tisaiviḷaivunembuāl, பெ. (n.)

   தூரத்திலுள்ளப் பொருள்களைப் பற்றி எடுப்பதற்குரிய பல்திசை வளைவுகளை உடைய நெம்புகோல் அமைப்பு; lazy longs.

     [திசை+ விளைவு+நெம்பு+கோல்]

 திசைவேகம் tisaivēkam, பெ. (n.)

   கடக்கும் தொலைவை நேரத்தால் வகுத்து ஒரு நொடிக்கு அல்லது ஒரு நிமையத்துக்கு இவ்வளவு அடி என்று கூறுதல் (இயற். ஒரு பொருள் செல்லும் நேரக் கூறுபாடு; measurement of speed.

     [திசை+வேகம்]

 திச்சூடு ticcūṭu, பெ.(n.)

   நோய் நீக்கத் தீயினாற் சுடல்; actual cauterization (as an ulcer); by means of heated wire or rod thermocautery.

     [தீ+குடு]

 திடஉணவு tiḍauṇavu, பெ. (n.)

   நீர்மமாக இல்லாமல் மென்று சாப்பிடக் கூடியதாக இருக்கும் இட்டலி, சோறு போன்ற உணவு; solid food.

திடஉராய்வு

 திடஉராய்வு tiḍaurāyvu, பெ. (n.)

   ஒரு திடப்பொருள் மற்றொரு திடப்பொருளின் மேலே குறுக்காக நகரும்போது உண்டாகும் உராய்வு; solid friction.

     [திடம் + உராய்வு]

 திடகாத்திரசாலி tiḍakāttiracāli, பெ. (n.)

   வலிமை உடையவன்; a man who is vitally strong.

     [தில் -தின்_ திண் _ திடம்]

 திடகாத்திரசாலி tiḍakāttiracāli, பெ.(n.)

   வலுவுடையவன்; a man who is vitally strong (சா.அக.);.

 திடகாத்திரதேகி tiḍakāttiratēki, பெ.(n.)

   வன்மையுடைய உடம்பை உடையவன்; person with strong body (சா.அக.);.

 திடகாத்திரம் tiḍakāttiram, பெ. (n.)

   கட்டுள்ள உடம்பு; well-built body.

 திடகாத்திரம் tiḍakāttiram, பெ.(n.)

   வலுவுள்ள உடம்பு; body vitally strong (சா.அக.);.

த.வ. கட்டுடல்

 திடங்கொள்ளு-தல் diḍaṅgoḷḷudal, செ.கு.வி (v.i.)

உள்ளுரமடைதல்

 bravery.

     [திண் → திடம் , திண் = வலிமை]

 திடசரீரம் tiḍasarīram, பெ. (n.)

திடகாத்திரம் பார்க்க;see {} (சா.அக.);.

திடசாலி tiḍacāli, பெ. (n.)

   உடல்வலிமை உள்ளவன்; strong well-built person.

     “தாண்டுபரி தண்டு திடசாலி” (தனிப்பா1. 362, 100);

     [திடம் + சாலி]

 திடச்சான்று tiḍaccāṉṟu, பெ. (n.)

   உண்மை கூறும் சான்று (வின்);; positive testimony,

     [திடம் + சான்று]

 திடச்செய்தி tiḍacceyti, பெ. (n.)

   உண்மையான செய்தி (இ.வ);; certain information, true information.

     [திடம் + செய்தி]

 திடஞ்சொல்(லு)-தல் diḍañjolludal, செ.கு.வி. (v.i.)

   உறுதி சொல்லுதல், தேற்றப்படுத்தல்; acto of encourageing.

     [திடம் + சொல்-]

 திடத்தாங்கி tiḍattāṅgi, பெ. (n.)

   ஒரே துண்டான கெட்டியான தாங்கி திடத் தாங்கிகள் பொருத்தப்படும் உறுப்புகளில் திடத் தாங்கிகளை அழுத்திப் பொருத்தியதும் அது இருசு உருளை எனப்படும்;  solidbearing.

     [திடம் + தாங்கி]

திடத்து-தல் diḍaddudal, செ.குன்றாவி, (v.t.)

திடப்படுத்து (யாழ்.அக); பார்க்க; see tida-padtuttu5.

 திடத்துவம் tiḍattuvam, பெ. (n.)

   வலிமை (யாழ் அக);; strength.

 திடனற்ற tiḍaṉaṟṟa, பெ.(n.)

   வலிமையற்ற; weak (சா.அக.);.

 திடபத்தி tiḍabatti, பெ.(n.)

   உறுதியான பற்று (யாழ்.அக.);; firm devotion, strong faith.

 திடபரம் tiḍabaram, பெ. (n.)

திடவரம் (பின்);;see tidavaram.

 திடபரம் tiḍabaram, பெ.(n.)

   மனத்தின் வல்லமை; strength of mind (சா.அக.);.

திடபுருசன் tiḍaburusaṉ, பெ.(n.)

   ஆற்றல் மிகுந்தவன் (கொ.வ.);; strong well-built person.

     “தேகவலியுள்ளவன் தாண்டுபரி தூண்டு திடசாயீலலி” (தனிப்பா.i, 362, 100);.

     [Skt. {}+ purusa → த. திடபுருசன்.]

திடப்படுத்து-தல்2 diḍappaḍuddudal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. வலுப்படுத்துதல்,

 to invigorate, strengthen. 2

   ,உறுதிப்படுத்துதல் ; to rectify, sanction, corroborate (செ.அக);

     [திடம் + படுத்து ]

திடப்படுத்துதல்1 diḍappaḍuddudal, பெ.(n.)

   கிறித்தவச் சமயத்தைச் சார்ந்தவர் என்று உறுதி செய்கை; the rite of confirmation in the church.

     [திடம் + படுத்துதல்]

 திடப்பிரஞ்ஞன் tiḍappiraññaṉ, பெ.(n.)

   உயிர்முத்தன் (யாழ்.அக.);; a soul liberated while yet in this life.

     [Skt. {} → த. திடப்பிரஞ்ஞன்.]

 திடப்பொருள் tiḍapporuḷ, பெ.(n.)

   கெட்டியான பொருள்; body (or); substance which is solid, not a liquid (or); gas.

     [திடம் + பொருள்]

 திடமை tiḍamai, பெ. (n.)

வெள்ளெருக்கு:

 white madar.

     [திடம் → திடமை]

 திடமோகனம் tiḍamōkaṉam, பெ.(n.)

   முளரிப்பூ (ரோசாப்பூ);; rose flower (சா.அக.);.

திடம் மனம் tiḍammaṉam, பெ. (n.)

   1, உறுதியான மனம்; firmmind (செஅக.);.

   2. அலைபாயாத மனம்; unagitated mind, unweaving mind.

     [திடம் + மனம்]

திடரிடு-தல் diḍariḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   மேடாதல்;  pile;heap.

     [திடர் + இடு-]

திடர்1 tiḍar, பெ. (n.)

   1. திட்டு1 (பிங்); பார்கக; see tittu,

     “திடர்விளங்கு கரைப்பொன்னி”(திவி.திடர்ச்சுண்டி 16பெருமாள்.1.11);

   2 தீவு;  island.

   3. குப்பைமேடு (பிங்.);; rubbish heap.

   4. புடைப்பு (வின்); ; prominence, protuberance.

     [திடல் → திடர்]

 திடர் tiḍar, பெ.(n.)

   திண்மையான அடிப்படையில் நிலைநிறுத்தப்பட்டவர்; one whose existence is established by soundest of proofs.

     “நினைவரியவர்… நின்றவெந்திடரே” (திவ்.திருவாய்.1, 1, 6);.

     [Skt. {} → த. திடர்.]

 திடர்ச்சுண்டி tiḍarccuṇḍi, பெ. (n.)

   வறட் சுண்டி ஆடுதின்னாப்பாலை; floatingsensitive plant (சா.அக);.

     [திடர் +சுண்டி]

 திடறு tiḍaṟu, பெ. (n.)

   திடா் (சூடா);; mound.

     [திடர் →திடறு ]

 திடற்புன்செய் tiḍaṟpuṉcey, பெ. (n.)

   நன்செய் நடுவே புன்செய் பயிராகும் மேட்டுநிலம்; dry land on a high level in the midst of a wet-land arca.

     [திடல் +புன்செப்]

திடல் tiḍal, பெ.(n.)

புன்செய்ப்பகுதி, dry land.

     [திட்டு-திடல்]

 திடல் tiḍal, பெ. (n.)

திடர்1 பார்க்க; see ilar,

     “திடலிடைச் செய்த கோயில்” (தேவா 893,3);

   2. வெளியிடம்;  openspace.

     “திடலடங்கச் செழுங்கழனி (தேவா. 562,3);

     [திடர் → திடல்]

 திடல்கால் tiḍalkāl, பெ. (n.)

திடற் புன்செய் (இ.வ); பார்க்க;see tigar-pun-cey.

     [திடர் + கால்]

 திடவரம் tiḍavaram, பெ. (n.)

     “திடம்” (பின்); பார்க்க; see “tidam”

     [திடம் + வாரம்]

 திடவீரியம் tiḍavīriyam, பெ.(n.)

   வட்டச்சாரணை; a kind of trianthma (சா.அக.);.

 திடாரி tiṭāri, பெ. (n.)

   வலுவுள்ளவன் (யாழ்ப்);; bold, spirited person.

தெ. திடமரி

     [திடர் → திடாரி)

 திடாரிக்கப்படு-தல் diḍārikkappaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வலியுறுத்துதல் (வின்);; to gain strength.

     [திடாரிக்கம் + படுதல்]

 திடாரிக்கம் tiṭārikkam, பெ. (n.)

   மனத்திடம் (யாழ் அக);; courage, boldness, vigour of mind.

     [திடாரி–, திடாரிக்கம்]

திடுக்கிடு

 திடின்பொதினெனல் diḍiṉpodiṉeṉal, பெ. (n.)

   ஒர் ஒலிக்குறிப்பு (யாழ்.அக.);; an onom. expression.

திடிமம் tiḍimam, பெ,(n.)

   பறை வகை;  a kind of drum.

     “சீர்முடிவம் பேதி.டிம மொலியார் தக்கை (இலஞ்சிமுருகனுரை 127);.

 திடியன் tiḍiyaṉ, பெ.(n.)

   திருமங்கலம் வட்டத்திலுள்ள ஒரு சிற்றுார்; a village in Tirumangalam Taluk,

     [திட்டு-திடு-திடியன்]

 திடீரச்சம் tiṭīraccam, பெ. (n.)

   கலக்கம்; consternation.

     [திடீர் + அச்சம்]

திடீரெனல் tiṭīreṉal, பெ. (n.)

   1. விரைவு எதிர் பாராத நிலை இவற்றை உணர்த்தற் குறிப்பு; expr. signifying suddenness, unexpectedness.

     ‘திடீரென வந்தான்’

   2. பொருள் விழும்போது உண்டாம் ஒலிக்குறிப்பு; onom expr. signifying sound of falling, etc.

     ‘திடீரென்று விழுந்து’

     [திடீர் + எனல்]

 திடுக் கூறு tiḍukāṟu, பெ. (n.)

   விரைவு; suddenness.

     [திடுக்கு + உறு → ஊறு]

திடுக்கம் tiḍukkam, பெ. (n.)

திடுக்கு பார்க்க; see tidukku.

     “திடுக்க மெய்தின ரோடினர்” (உ.ப.தேச. சிவத் துரோ140);

     [திருக்கு → திடுக்கம்]

 திடுக்கம் tiḍukkam, பெ. (n.)

   நோய்வகை;  a disease.

     “குறைப்பிணி திடுக்கம்” (கடம்ப.பு, இலீலா 125);

     [திடுக்கு → திடுக்கம்]

 திடுக்காட்டம் tiḍukkāḍḍam, பெ. (n.)

திடுக்கு (வின்.); பார்க்க ;see tidukku

     [திடுக்கு + ஆட்டம்]

திடுக்கிடு1 diḍukkiḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அச்சமுறுதல்; to be startled, alarmed, frightened.

     “திடுக்கிட வுற்றணுகி (அரிச் புவேட்டஞ் 69);

   2. நடுக்கமுறுதல்;  to be shocked, to shudder, to start with fear or surprise;

 to start in sleep from nervous or muscular affection

     [திடுக்கு + இடுதல்]

 திடுக்கிடு tiḍukkiḍu, பெ. (n.)

திடுக்கு (யாழ்ப்); பார்க்க; see tigukku.

     [திடுக்கு + இடு]

திடுக்கு tiḍukku, பெ.(n.)

   அச்சம்; sudden fear, shudder from fright, terror.

     “திடுக்கற வெனத் தான் வளர்த்திட” (அருட்பா5. மாயாவிள. 1);

     [திக்கு → திடுக்கு]

திடுக்குத்திடுக்கெனல் tiḍukkuttiḍukkeṉal, பெ. (n.)

   1. அச்சம் சோர்வுகளால் அடிக்கடி நடுங்கற் குறிப்பு; expr. signifying starting repeatedly through fear or weak nerves.

   2. அச்சத்தால் நெஞ்சடித்தற் குறிப்பு; onom. expr. signifying beating, throbbing, palpitating of the heart through fear.

     [திடுக்கு + திடுக்கு + எனல்]

 திடுக்கூரானமருந்து tiḍukārāṉamarundu, பெ. (n.)

நோயை விரைவில் கண்டிக்கக் கூடியதும் நோயின் மிகு நிலையில் மாத்திரம் பயன்படுத்தற்குரியதுமான மருந்து (வின்);,

 a very strong medicine, speedy in effect and used only in desperate cases,

     [திடுக்கு + ஊரான + மருந்து]

திடுக்கெனல் tiḍukkeṉal, பெ. (n.)

திடீரெனல் பார்க்க; see tifirenal.

     “திடுக்கென விங்கெழுந் திருப்ப” (அருட்ப 6, திரு அருட்பிர1);

     [திடுக்கு + எனல்]

திடுதிடு-த்தல் diḍudiḍuddal, பெ.(v.i.)

   1. இடைவிடாது ஒலித்தல்

 to make a reiterated noise, as by nasty stelps, to rumbe as a carriage;

 to thump constantly.

   2. நெசு துடித்தல் (யாழ்ப்);; to beat, throb palpitate, as the heart through fear

திடுதிடெனல் diḍudiḍeṉal, பெ. (n.)

   1. திடுக்குத் திடுக்கெனல் (சூடா); பார்க்க; see tidukkuitidukkenal.

   2. விரைவுக்குறிப்பு; expr; signifying speed

     [திரு + திரு + எனல்]

திடுதிப்பெனல் diḍudippeṉal, பெ. (n.)

திடிரெனல்1 பார்க்க;see tigirenal.

     [திடுதிப்பு + எனல்]

திண்டகம்

 திடுமடி tiḍumaḍi, பெ. (n.)

   பறை சாற்று(வின்);; beating of the drum.

     [திடும் + அடி]

 திடுமனடி-த்தல் tiḍumaṉaḍittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   திண்மைக் குண்ங்காட்டல்; showing sound knowledge.

     [திடுமன் + அடி]

 திடுமலி tiḍumali, பெ. (n.)

   அடங்காதவள்; termagant.

     [திடுமல்+ இ]

 திடுமல் tiḍumal, பெ.(n.)

   நாமக்கல் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Namakkal Taluk.

     [திட்டு-திடு-திடுமல்]

 திடுமல் tiḍumal, பெ. (n.)

பெண்ணின் அடங்காத்தன்மை(யாழ்ப்);

 termagancy, noisy boldness in a woman.

 திடுமுட்டி tiḍumuḍḍi, பெ.(n.)

   தொடையில் இடுக்கி வைத்து முழக்கும் இசைக்கருவி; a kind of musical instrument.

     [திள்-திடு-திடுமுட்டி]

 திடுமெனல் tiḍumeṉal, பெ. (n.)

பறை முதலியவற்றின் ஒலிக்குறிப்பு (வின்);,

 onom. expr, signifying the sound of a drum.

     [திடும் + எனல்]

 திடுமெனல் tiḍumeṉal, பெ. (n.)

திடீரெனல் பார்க்க;see tigrenal.

     [திடும் +எனல்]

 திடும் tiḍum, பெ.(n.)

   சிற்றுர் இசைக் கருவி யினுள் ஒன்று; a village musical instrument.

     [திடு-திடும் ஒலிக்குறிப்பு)]

 திடும் tiḍum, பெ. (n.)

ஒரு பறை (வின்);

 a kind of kettle-drum.

தெ. துடுமு

திட்கு-தல் diṭkudal, செ.குவி (v.i.)

   மனங்குலைதல் (பிங்);; to get troubled in mind.

     “திட்காதே விண்ணப்பஞ் செய்” பதினெ. கைலை ப. 74

     [திக்கு → திட்கு;திக்கு = தடுமாறுதல், குவைதல், மனங்குலைதல்]

 திட்சு tiṭcu, பெ.(n.)

   கரும்பு; sugar (சா.அக.);.

திட்டகன்மம் tiṭṭagaṉmam, பெ.(n.)

   அரசர் பகைவர் முதலியோரால் இப்பிறவியில் உண்டாகும் துன்பம் (சிவப்பிர. 2, 19, பக்.213, உரை);; miseries experienced in this life from kings, enemies, etc.

த.வ. பிறவியிலுறு துயர்

     [Skt. drsta +kanma → த. திட்டகன்மம்.]

 திட்டக்குழு tiṭṭakkuḻu, பெ. (n.)

   அரசு மேற்கொள்ள வேண்டிய குமுகப் பொருளியல் வளர்ச்சித் திட்டங்களை வகுத்துக் கொடுக்கக் கூடிய வல்லுநர்கள் அடங்கிய குழு; a body of experts to advise the government in developmental policies and schemes, planning commission.

திட்டங்கட்டு-தல் diṭṭaṅgaṭṭudal, செகுன்றாவி, (v.t.)

   1. திட்டம்பார்1 பார்க்க;see tittam-pār-.

   2. திட்டம்பண்ணு பார்க்க see titan-paint.

     [திட்டம்+கட்டு-]

திட்டஞ்செய்-தல் tiṭṭañjeytal, செகுவி. (v.i.)

   1. கட்டளையிடுதல்; to bid, order, direct.

   2. ஏற்பாடு செய்தல்; to settle, arrange.

திட்டம்

     “நடப்பித்து வாருங்கோள் என்று திட்டஞ் செய்து” (குரு. பரம் . 476);

   3. நிலத்தைப் பண்படுத்துதல்,

 to prepare the soil for the cultivation.

மஞ்சள் பயிரிட மேட்டு வயலைத் திட்டஞ்செய் (உவ.);

     [திட்டம் + செய்-]

திட்டத்துய்மன் tiṭṭattuymaṉ, பெ.(n.)

   திரெளபதியின் உடன்பிறந்தவன்; brother of Draupadi (பாரத. முதற்போர்.15);.

     [Skt. {} → த. திட்டத்துய்மன்.]

திட்டனம் tiṭṭaṉam, பெ.(n.)

   1. இலுப்பை (மலை); பார்க்க; South Indian matua.

   2. இலுப்பை ; long leaved bassia.

 திட்டப்படுத்து-தல் diḍḍappaḍuddudal, செகுன்றாவி (v.t)

   உறுதிப்படுத்துதல்; confirm,

எட்டுமணிக்கு மேல் அவர் வரமாட்டார் என்பதைத் திட்டப்படுத்திக் கொண்டேன்.

 திட்டப்பட்டம் tiṭṭappaṭṭam, பெ. (n.)

திட்ட வட்டம் (யாழ் அக); பார்க்க;see titta-Vattain.

     [திட்டம் + பட்டம்;பட்டம்→ வட்டம்]

திட்டப்பற்று tiṭṭappaṟṟu, பெ. (n.)

   திட்டத்துக் குட்பட்ட செலவு (சரவண. பணவிடு 81);; expenditure with in the estimate.

     [திட்டம்+பற்று;பற்று = கடன் செலவு]

 திட்டமாகச்சேர்த்தல் tiṭṭamākaccērttal, பெ.(n.)

   செவ்வையாக அல்லது அளவுப்படி கூட்டுகை; mixing well and proportionately (சா.அக.);.

 திட்டமிடு-தல் diḍḍamiḍudal, செகுன்றாவி (v.t.)

   முன்னேற்பாடு செய்தல்; consider and arrange before hand.

     [திட்டம் + இடு-]

திட்டம் tiṭṭam, பெ. (n.)

   1, உறுதி;  certainty, explicitness.

     “திட்டமாப் பரகதி சேரவேண்டில்” (செல்வந்தி , பிரமதேவ 25);

   2. நிலைப்பாடு; permanence.

மயிலைக் கட்டிட்டங் கொண்டார். (தேவா 1118 1);

   3. செவ்வை ; equitablaness, correctness, justness, exactness.

   4. ஏற்பாடு;  arrangement, adjustment.

     “அவா்தந் திராணிக்கு தக்க திட்டஞ் செய்வதுவும்” (பணவிடு 26);.

   5.முழுமை (வின்);; completeness.

   6. கட்டளை ; rule, canon, standard.

   7. மதிப்பு,

 estimate, guess, conjecture.

     “கலியாணஞ் செய்யத் திட்டம் யாது?

   8. கட்டளையளவு; rate, allowance, determined quantity.

     “கோயிலில் தினத் திட்டம்”.

   9. அரசிறை மதிப்பு, செலவு மதிப்பு, விளையுள் மதிப்பு முதலியன

 estimated aggregate of the revenue of a village for the year from investigation of separate holdin; scheme of expenditure, memorandam from of the extent which is extended to cultivate.

   10. தொல்வரவான இலவய நிலங்களை உரிமையினின்று நீக்குகை (G.TN.D.i, 3ll);; a deduction of fixed extent of tax free land as inam.

   11.அளவு ; measure, quantity.

   12. வேரு மளவு; degree.

   13, வரைவு); drawing.

     [திட்டு → திட்டம்]

திட்டம்

 திட்டம்2 tiṭṭam, பெ. (n.)

   1. நிலப்படம்; map.

     [திட்டு → திட்டம்]

திட்டம்பண்ணு-தல் diṭṭambaṇṇudal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   1.அணியம் செய்தல் ; to arrange, settle.

   2. ஏற்படுத்துதல் (நியமித்தல்);; to establish, appoint.

   3. மதிப்பிடுதல்,

 to form an estimate of.

   4. சரிப்படுத்துதல்; to mend, adjust, correct.

   5. ஆணையிடுதல்,

 to command, commission.

   6. செலவிடுதல்oso; to dispose of

     [திட்டம் + பண்ணு- பண்ணு = செம்]

திட்டம்பார்-த்தல் tiṭṭambārttal, செகுன்றாவி (v.t)

   1. முயலுதல் (வின்);.

 To try.

   2. கருதுதல் (வின்);; to guess, estimate, conjecture.

   3.-அன்று விற்ற தொகையையும் கணக்கையும் சரிபார்த்தல் (இ.வ);; to verify the sale account of the date.

     [திட்டம் + பார்-]

 திட்டறுகு tiṭṭaṟugu, பெ.(n.)

   வெள்ளறுகு;  white doop gram.

     [திட்டு + அறுகு]

திட்டவட்டம் tiṭṭavaṭṭam, பெ.(n.)

   1. செவ்வை; accuracy, precision, exactness, strictness.

   2. ஏற்பாடு செய்தல்; arrangement, establishment, settlement.

   3. வரையறை;  restriant.

     [திட்டம் + வட்டம்]

 திட்டா tiṭṭā, பெ.(n.)

திட்டறுகு பார்க்க; see tittaragu.

     [திட்டு→ திட்டா]

திட்டாணி tiṭṭāṇi, பெ. (n.)

மரத்தைச் சுற்றி அமைந்துள்ள மேடை (வின்);.

 Turfin garound

திட்டி

 the shady tree, used as a seat.

     “சத்திரச் சாலையு மொத்த திட்டாணியும்” (இராமநா சுந்.4);

     [திட்டு → திட்டாணி]

திட்டாந்தப்பேச்சு tiṭṭāndappēccu, பெ. (n.)

   1. இசைவான சொல் (வின்);; positive declaration, decisive language.

   2. கற்பனையாச் கொல்லும் பேச்சு (இவ);;  false or fabricated version.

அவன் திட்டாந்தப் பேச்சில் கெட்டிக்காரன் (உ.வ); ,

இச்சிக்கலில் தலைவர் பேசியது திட்டாந்தப் பேச்சாயிருந்தது (உவ.);

     [திட்டம் + அந்தம் + பேச்க திட்டம் = வரையரை ;அந்தம் = இறுதி]

திட்டாந்தப்போலி tiṭṭāndappōli, பெ. (n.)

   இயைபில்லாத எடுத்துக்காட்டு;  a fallacious illustration.

     “பக்கப் போலியு மேதுப் போலியுந் திட்டாந்தப் போலியுமாம் மணி 29.146)

     [திட்டாத்தம் + போலி]

திட்டாந்தம் tiṭṭāndam, பெ. (n.)

   எடுத்துக்காட்டு; example.

     “பக்க மேதுத் திட்டாந்த முபநயம் [மணி 29,57) .

     [திட்டம் + அந்தம்]

 திட்டாந்தம்2 tiṭṭāndam, பெ.(n.)

   உறுதி;  accuracy.

     “திட்டாந்தமான பேச்சு” (வின்,);

     [திட்டம் + அந்தம்]

திட்டாந்தரம் tiṭṭāndaram, பெ. (n.)

எடுத்துக்காட்டு

 illustration, example.

     “வகையமையடுக்களை போற்றிட்டாந்தம்” (மணி.29, 61);.

     [Skt. }+ → த. திட்டாந்தரம்.]

திட்டாந்தவாபாசம் tiṭṭāndavāpācam, பெ.(n.)

   இயைபில்லாத எடுத்துக்காட்டு; a fallacious illustration.

பக்கப் போலியு மேதுப் போலியுந் திட்டாந்தப் போலியுமாம் (மணிமே.29, 326);.

     [Skt. {} → த. திட்டாந்தவா பாசம்.]

 திட்டாளி tiṭṭāḷi, பெ. (n.)

   மாத விலக்கான பெண் (சூதகப்பெண்);; a womam in menses o periods.

     [திட்டு+ஆளி]

திட்டி1 tiṭṭi, பெ. (n.)

தினை பார்க்க; see tinai (சாஅக);.

     [திட்டு → திட்டி]

 திட்டி2 tiṭṭi, பெ. (n.)

   1. தினை; millet.

   2. இலுப்பை; bassia.

திட்டி

 திட்டி3 tiṭṭi, பெ. (n.)

   மேடு (இலக்அக.);;  raised ground.

     [திட்டு → திட்டி]

 திட்டி4 tiṭṭi, பெ. (n.)

   துவட்டா என்ற தேவதச்சன் (யாழ் அக);; the celestial architect

 திட்டி5 tiṭṭi, பெ. (n.)

மஞ்சிட்டி பார்க்க; see manjitti.

     [திட்டு → திட்டி]

 திட்டி-த்தல் tiṭṭittal, செகுன்றாவி (v.t.)

கற்பித்துக் கூறுதல்,

 to create, fabricate,

திட்டித்துப் , போடுவாயோ? (வின்);,

     [திட்டு → திட்டி]

 திட்டிக் கருக்கு-தல் diṭṭikkarukkudal, செகுன்றாவி, (v.t.)

   கடுமையாகப் பழித்தல் (வின்);; to scold, abuse violently.

     [திட்டு + கருக்கு-]

 திட்டிக்கல் tiṭṭikkal, பெ. (n.)

   அஞ்சனக்கல் (வின்);; sulphide of antimony, jet.

     [திட்டி → கல்]

 திட்டிக்கிடாய் tiṭṭikkiṭāy, பெ. (n.)

   நிலக்கிழார் (சமீன்தார்); ஊரைச்சுற்றிப் பார்க்க வரும் போது ஊரார் கையுறையாகச் (காணிக்கையாக); செலுத்தும் ஆடு; a goat presented to a zamindar by the villagers when he visits their village.

     [திட்டி + கிடாய்]

 திட்டிச்சீலை tiṭṭiccīlai, பெ.(n.)

   வேந்தர் முன்பு இட்டு வணங்க பயன்படும் சிறு பட்டுச்சீலை; small silk cloth spread near the feet of a chief while prostrating before him as a mark of homage.

     [திட்டி + சேலை]

 திட்டிணம் tiṭṭiṇam, பெ. (n.)

திட்டனம் பார்க்க; see tittanam.

     [திட்டி → திட்டிணம்]

 திட்டிதோசக்கிராணி tiṭṭitōcakkirāṇi, பெ.(n.)

   கண்ணேறுவினால் உண்டாகும் வயிற்றுப்போக்கு; diarrhoea caused by evil eyes (சா.அக.);.

திட்டித்தம்பம் tiṭṭittambam, பெ.(n.)

   64 கலைகளில் ஒன்றாகிய கண்கட்டுக் கலை வித்தை; the act of fascinating the eyes or suspending the sight which is regarded as one of the 64 of the ancient arts and science (சா.அக.);.

த.வ. கண்கட்டுக்கலை

 திட்டித்தோசம் tiṭṭittōcam, பெ.(n.)

   கண்ணேறு; evil eyes (சா.அக.);.

 திட்டிப்படுதல் diḍḍippaḍudal, செ.கு.வி, (v.i.)

   கண்ணுறுபடுதல் ; being affected by evil eyes.

     [திட்டி + படுதல்]

திட்டிவிதை

 திட்டிப்பொட்டு tiṭṭippoṭṭu, பெ. (n.)

   கண்ணுாறு கழிதற் பொருட்டு மையா லேனும் சாந்தாலேனும் கன்னத்திலிடும் பொட்டு; mark on the cheeks with collyrium or black pigment called sändu, made to avert the evil eye.

 திட்டிமணி tiṭṭimaṇi, பெ. (n.)

திட்டிக்கல் பார்க்க;see titts-k-kal.

     [திட்டி + மணி]

 திட்டிவந்தனை tiṭṭivandaṉai, பெ. (n.)

   கண்ணுறு போக்கத் தீபவழிபாடு செய்கை (இ.வ.);; homage by waving lights before great persons or images to avert the evil eye.

     [திட்டி + வத்தனை]

திட்டிவாசல் tiṭṭivācal, பெ.(n.)

கோடியம்மன் திருவிழாவில், பச்சைக்காளி, பவளக்காளி

   அம்மன்கள் சந்திக்குமிடம்; meeting place of village deities. [திட்டி+வாசல்]

 திட்டிவாசல் tiṭṭivācal, பெ. (n.)

பெரிய கதவுகளை மூடியபின் உட்செல்லுதற்கு அமைக்கப்படும் சிறிய நுழைவாயில்:

 wicket, small door or gate with in the compass of a larger one.

     ‘ஆனையேறியுந் திட்டிவாசலில் நுழைவானேன்” (இராமநா அயோத் 22);

     [திட்டி+ வாசல்]

திட்டிவிடம் tiḍḍiviḍam, பெ, (n.)

பார்வையால் நஞ்சூட்டிக் கொல்வதாகக் கருதப்படும் பாம்பு ,

 a poisonous serpent whose look is considered fatal.

     “திட்டிவிடமுணைச் செல்லுயிர் போவுழி” (மணி 11, 100);

     [திட்டி + விடம்]

 திட்டிவிதை diṭṭividai, பெ. (n.)

   ஒரு வகை மருந்து விதை (வின்.);; a medicinal seed.

திட்டு tiṭṭu, பெ. (n.)

   மேட்டு நிலம்; rising ground, bank, elevation.

   2. சிறுகுன்று (வின்);; hillock.

   3.ஆற்றிடைக்குறை (உ.வ.);; sandbank, aitina river.

     “புளினத் திட்டிற் கண்ணகன் வாரிக் கடல்பூத்த” (கம்பாரா . வானர 8);

   4. யானைகளைப் பிரித்துவைப்பதற்குக் கட்டப்பட்ட இடைச் சுவா் (யாழ்.அக);; wall separating elephant stables.

   5 வயலிலுள்ள களை முதலியவற்றின் கொத்து

 patch, bunch, as of weeds in a field.

   6.100 எண் கொண்ட குதிரை காலாள் முதலியவற்றின் தொகை ,

 batch, unit of number as of 100 horses, soldiers.

     ‘ஒரு திட்டுக் குதிரை” .

ம. க. திட்டு

     [திண்டு→திட்டு (வ.மொ.வ.);]

 திட்டு2 diṭṭudal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. பழித்தல்; to abuse, revile.

   2. ,இகழ்தல் (யாழ்ப்);; to curse, utter imprecations.

க. ம. திட்டு

     [திண்டு → திட்டு]

 திட்டு3 tiṭṭu, பெ.(n.)

வசை reviling, scolding, vulgarabuse,

     “பித்தனென்ற திட்டுக்கு அருட்பா

   1. திருவருள். 156)

     [திண்டு → திட்டு]

 திட்டு tiṭṭu, பெ.(n.)

மேட்டு நிலம்:

 rising ground, bank, elevation.

   2. சிறுகுன்று(வின்);; hillock.

   3.ஆற்றிடைக்குறை; sandbank, aitina river.

     “புளினத் திட்டிற் கண்ணகன் வாரிக் கடல்பூத்த கம்பனவான 824 யானைகளைப் பிரித்துவைப்பதற்குக் கட்டப்பட்ட இடைச் &auri (ump.o.);;

 wall separating elephant stables.

   5 வயலிலுள்ள களை முதலியவற்றின் Glamośāl; patch, bunch, as of weeds in a field.

   6.100 எண் கொண்ட குதிரை காலாள் முதலிய supposit Gigmoos, batch, unit of number as of 100 horses, soldiers.

     ‘ஒரு திட்டுக் குதிரை’.

ம. க. திட்டு

     [திண்டு+திட்டு (வ.மொ.வ.);]

 திட்டு tiṭṭu, பெ.(n.)

 aus»+;

 reviling, scolding, vulgarabuse,

பித்தனென்ற திட்டுக்கு அருட்ப7 / திருவருள். கே.

     [திண்டு + திட்டு]

 திட்டு இசிவு tiṭṭuisivu, பெ. (n.)

   மாதவிடாய்ச் காலங்களில் உண்டாகும் ஒரு வகை இழுப்பு நோய் (சூதகசன்னி);; a kind of hysteria, a disease of woman during the period o mensturation.

     [தீட்டு+இசிவு]

திட்டு-தல் diṭṭudal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. பழித்தல்:

 to abuse, revile.

   2. ,இகழ்தல் (யாழ்ப்);; to curse, utter imprecations.

க. ம. திட்டு

     [திண்டு + திட்டு]

 திட்டுக்கேள்-தல் tiṭṭukāḷtal, செகுவி (v.i.)

   பிறரால் பழிக்க்படுதல் ; to be abused, cursed

க. ம. திட்டு

     [திட்டு + கேள்-]

 திட்டுக்கேள்-தல் tiṭṭukāḷtal, செ.கு.வி (v.i.)

   பிறரால் பழிக்கப்படுதல்; to be abused, cursed.

க. ம. திட்டு

     [திட்டு + கேள்-]

 திட்டுச் சட்டி tiṭṭuccaṭṭi, பெ.(n.)

   உயரம் குறைவுள்ள சட்டி; a mud pot which has less height.

     [திட்டு+சட்டி, தட்டு→தட்டி→சட்டி]

திட்டுமுட்டு tiṭṭumuṭṭu, பெ. (n.)

   எதிர் பழித்தல் (எதிர்நிந்தனை); (யாழ்);; mutual abuse.

     [திட்டு → திட்டுமுட்டு]

 திட்டுமுட்டு tiṭṭumuṭṭu, பெ. (n.)

   1. நெஞ்சடைப்பு; choking, suffocation, obstruction in the chest, difficulty of breathing.

   2. குழந்தைகட்கு வயிற்று விக்கத்தோடு வரும் நோய்வகை; disease in children attended with swelling of the abdomen.

     [திக்குமுக்கு + திட்டுமுட்டு]

 திட்டுமுட்டு tiṭṭumuṭṭu, பெ. (n.)

   எதிர் பழித்தல் (எதிர்நிந்தனை); (யாழ்ப்.);; mutual abuse.

     [திட்டு + திட்டுமுட்டு]

 திட்டுமுட்டு tiṭṭumuṭṭu, பெ. (n.)

   1. நெஞ்சடைப்பு:

 choking, suffocation, obstruction in the chest, difficulty of breathing.

   2. குநைடராகட்கு வயிற்று வீக்கத்தோடு வரும் நோய்வகை; disease in children attended with swelling of the abdomen.

     [திக்குமுக்கு + திட்டுமுட்டு]

திட்டை tiṭṭai, பெ. (n.)

   1. திட்டு1 பார்க்க;See tittu.

     “மணற்றிட்டை சேர்ந்தான்” (சீவக 514);.

   2. திண்ணை (திவா.);;  raisedfloor

   3. உரல் (பிங்);; mortar for pounding.

   4. கண்; eye.

     [திட்டு → திட்டை]

 திட்டை tiṭṭai, பெ. (n.)

   1. வெள்ளெருக்கு (மலை);

 white madar.

   2. வெள்ளறுகு,

 white doop grass.

     [திட்டு → திட்டை]

 திட்டை tiṭṭai, பெ. (n.)

   1. திட்டு பார்க்க: See titl.

மணற்றிட்டை சேர்ந்தான் சிவக எத.

   2. திண்ணை (திவா.);; raisedfloor

   3. உரல் (பிங்);; mortar for pounding.

   4. கண்; eye.

     [திட்டு + திட்டை]

   14

திருத்தெள்ளேணம் இவ்வூர் துறையூர் எனப்பெயர் பெற்றது. பாடல் பெற்ற தலமாதலால் திரு என்னும் அடை பெற்றது. சுந்தரர் இத்தலத்தை “கரும்பார் மொழிக்கன் னியராடும் துறையூர்’ எனப் பாடியுள்ளார் (தமி, ஊர். பெ. அக.);

     [திரு + துறை + ஊர்]

திட்டையிடு-தல் diḍḍaiyiḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பல்லீறு தடித்தல்; to swell, as the gums in the teething.

   2. புண்ணில் தசை வளர்தல் (யாழ் அக);; to become closed, as a wound.

     [திட்டு → திட்டை + இடு-]

 திட்டையுரல் tiṭṭaiyural, பெ. (n.)

   அடியாழமற்ற உரல் (யாழ்ப்);; shallow mortar.

     [திட்டை = மேடு, ஆழமற்றது, திட்டை + உரல்]

திட்பம் tiṭpam, பெ. (n.)

   1. சொற்பொருள்களின் உறுதி; solidity, soundness.

     “திட்பநுட்பஞ் சிறந்தன சூத்திரம் (நன் 18);

   2. வலிமை; strength.

     “உருத்திட்ப முறாக்காலை” (காஞ்சிப்பு, திருதாட் 97);.

   3. மனவுறுதி; firmness of mind.

     “வினைதிட்ப மென்ப தொருவன்” குறள் 661)

   4. உறுதி (வன்);; certainty, clear knowledge.

   5. காலநுட்பம்(பிங்);; moment, minute portion of time.

     [திண்மை → திட்பம்]

 திட்பவளிமண்டலம் tiṭpavaḷimaṇṭalam, பெ. (n.)

   வானுர்தியின் செயல்முறையை ஒப்பீடு செய்வதற்குப் பயன்படும் வளி மண்டலவம்; standard atmosphere.

     [திட்பம் +வளி + மண்டலம்]

திணப்பு tiṇappu, பெ. (n.)

 custosolo; strength force.

     “திணிப்புற வரற்றின சினைக்கரிய மாரி” (இரகு தேனு 9);

     [திணிம்பு → திணிப்பு]

திணம் tiṇam, பெ. (n.)

திண்மை பார்க்க; see timail.

     “தினமணி மாடத் திருவிடைக் கழியில்” (திருவிசை சேந் திருவிடை :5);

     [திண்மை → திணம் (வ.மொ.வ.);]

திணர்1 tiṇartal, செ.கு.வி (v.i.)

   சோர்தல்; to get exhausted.

     “உணா்ந்தவ ருணா்ச்சியா னுழைந்தே திணர்ந்தனராகி (அருட்பா 4 பதிநிச் பக் 751-2);

     [திணம் →திணா்]

 திணறித் திண்டாடு-தல் diṇaṟiddiṇṭāṭudal, செ.கு.வி. (v.i) திக்குமுக்காடிப்போதல்பார்க்க: see tikkumukkādipõ-, [திணறி+திண்டாடு-]

 திணறு-தல் diṇaṟudal, செ.கு.வி (v.i.)

   மூச்சுத் தடுமாறுதல் ; to be choked, stifled, suffocated.

     [தினர் → திணறு (வ.மொ.வ.]

திணா்3 ti, பெ. (n.)

   செறிவு; denseness, thickness, as of a cloud.

     “திணரார்மேக மெனக்க களிறு சேருந் திருவேங் கடத்தானே” (திவ். திருவாய் 6, 105);

     [திணா் →திணறு(வெ.மொ.வ);]

திணி2 tiṇittal, செ.கு.வி. (v.i. )

   1. செறிய உட்புகுத்துதல்; to cram, Stuff.

     “பூமிபாரங்க ளுண்ணுஞ் சோற்றினை வாங்கிப் புல்லைத் திணிமினே (திவவ் பொியார் 4,5,5);

   2. பதித்தல்;  to enchase, set.

     “பொன்றிணி மணிமானட் பொலிவன பல”( கம்பரா வனம்பு 3);,

   3. நெருக்கி வருந்துதல் (இ.வ);; to nagat, worry persistently.

   4. இடைச் சேர்த்தல்; to insert 5.

   அதிகமாக உண்பித்தல்; giving excess of food.

   6. அடைத்தல்,

 plugging.

   7. துறுத்தல்,

 thristing, stuffing in.

     [தின் → திணி→திணி→தல் (வ:மொ.வ);]

 திணி3 tiṇi, பெ.(n.)

   1. திட்பம்;  solidity, strength, firminess.

     “பலர்புகழ் திணிதோள்” (திருமுரு 152);

   2. செறிவு;  denseness.

இருளின்றிணிவண்ணம்’ (தி.வ் திருவாப் 2,1,8);.

   3. மண்ணுலகு (அ.க.நி.);; earth.

     [திள்→திணி]

திணி-தல் diṇidal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. செறிதல்; to be crowded, dense, close.

     “மண்டிணிந்த நிலனும்” (புறநா.2);

   2. இறுகுதல் ; to become solid, compact, firm.

     [திண் → திணி]

திணிமூங்கில்

 திணிகம் tiṇigam, பெ.(n.)

   போர் (வின்);; battle

     [திண் → திணிகம்]

 திணிகை tiṇigai, பெ.(n.)

   நாட்கூலி (யாழ்.அக.);; daily wage.

     [Skt. dini+kai → த. தினிகை.]

 திணிநிலை tiṇinilai, பெ. (n.)

   சேனையின் செறிந்த; phalanx, dense formation of an army.

     “திணி நிலையலற”

     [திணி + நிலை]

 திணிப்பிலவு tiṇippilavu, பெ. (n.)

   ஈரப்பலா; monkey jack.

     [திணி + பலவு→ பிலவு]

திணிமூங்கில் tiṇimūṅgil, பெ.(n.)

   கெட்டி மூங்கில் (அகநா. 27, உரை);; solid hard bamboo.

     [திணி +மூங்கில்]

திணிம்பு tiṇimbu, பெ. (n.)

   செறிவுl; denseness.

     “இருளின் கருந்திணிம்பை” (தி.வ. இயற். திருவிருத் 72);

க.திணிநபு (tiņinapu);

     [திணிப்பு → தினம்]

திணியன் tiṇiyaṉ, பெ. (n.)

   1. பயனற்றுப் பருத்த-வன்-து (யாழ்);; fat, indolent man; clumsy beast or thing.

   2. உள்ளீடற்ற மரம் மூங்கில் முதலியன (இவ);; tree orcane slightly hollow,

     [திண்(மை);→ திணியன்]

திணிவு tiṇivu, பெ. (n.)

   1. வன்மை; hardness.

   2. நெருக்கம் ; denseness,

     [திணி → திணிவு]

திணுக்கம் tiṇukkam, பெ. (n.)

   1. செறிவு; closeness, compactness.

   2, கட்டி,

 thick consistency, solidity.

     “திணுக்கமாய்க் காய்ச்சிக் கொடு” (வின்,);

     [திணுங்கு → திணுக்கம்]

திணுங்கு-தல் diṇuṅgudal, செ.கு.வி (v.i.)

   செறிதல் ; to become close, thich, dense, crowded.

திணுங்கின விருள் (திவ்.திருவாய் 2,1, 7, பன்னீ);

   2.உறைதல்;  to congeal solidity.

     “நெய் திணுங்கினாற்போல” (திவ்திருமாலை 2 வ்யா பக்15);

     [திண்மை → திணுங்கு-]

திணை tiṇai, பெ. (n.)

   1. நிலம் (பூமி); (பிங்.);; earth, land.

   2. இடம் (பிங்);; place, region, situation, site.

   3. வீடு

 house.

     “திணைபிரி புதல்வா் (பரிபா 16,7);

   4. குலம்

 tribe caste, race, family

     “உயா்திணை யுமன்” (குறுந் 224);

   5. ஒழுக்கம்

 conduct, custom.

     “அவன் றொஃறினை மூதூர்” (மலைபடு 40);

   6. தமிழ் நூல்களிற் கூறப்படும் அகமும் புறமுமாகிய ஒழுக்கம்.

     “ஐந்திணை நெறியளாவி” (கம்பரா சூா்ப்பணகை 1);.

 convetional rules of conduct laid down in the Tamil works, of two classes, viz., aka-t-tinai and pura-t-tiņai.

   7. 2 uuristanssar யஃறிணைகளாகிய பகுப்புகள்; class, as of names of two kinds, viz. uyartinaiandakrinai.

     “ஆயிரு திணையி னிசைக்குமன சொல்லே” (தொல்சொல் 1);

   8 அகத்தினை

 an idea in the mind.

   9. புறத்திணை ; an external object of perception.

   10. soor; the five sorts,

     [திண் → திண்ணை → திணை (வே.சொக);]

திணை மயக்கு tiṇaimayakku, பெ. (n.)

திணையமயக்கம் பார்க்க;see titlas-mayakkam.

     “அகத் திணையின்கட் கைக்கிளை வருதல் திணை மயக்காம் பிறவெனின்” (திருக்கே. 4, உரை );

     [திணை + மயக்கு ]

திணைகள் tiṇaigaḷ, பெ.(n.)

   மக்கள்; people.

     “கணக்கருந் திணைகளும் (பெருங் வத்தவ.2, 45);

     [திணை + கள்]

திணைக்களம் tiṇaikkaḷam, பெ.(n.)

துறை department.

     [திணை+களம்]

 திணைக்களம் tiṇaikkaḷam, பெ. (n.)

   துறை; department.

     “புரவுவரித் திணைக் களத்து வரிப்பொத்தக நாயகன்” (S.I.I.ii, 412);

     [திணை + களம்]

திணைநிலைப்பெயர் tiṇainilaippeyar, பெ. (n.)

   1. குலமுறையைக் குறிக்கும் பெயர்; noun denoting class or caste.

     “பல்லோர் குறித்த திணை நிலைப்பெயரே” (தொல் .சொல் 167);,

   3. ஐந்திணைத் தலைமக்கட்கு வழங்கும் பெயர்

 name of the chieftains of aintinaņai.

     “ஆனா வகைய திணை நிலைப் பெயரே (தொல் பொ. 22);

     [திணை + நிலைப்பெயர்]

திணைநிலைவரி tiṇainilaivari, பெ. (n.)

   ஐந்தினைச் செய்திகளை காமக்குறிப்புத் தோன்றப் பாடும் பாவகை (சிலப். 10, கட்டுரை);; a kind of erotic composition dealing with the incidents and events peculiar to aintinai.

     [தினை+ நிலைவரி]

திணைப்பாட்டு tiṇaippāṭṭu, பெ. (n.)

எடுத்த திணைக்குரிய தொழிலைப் பொதுப் படக்கூறும் பாடல் (இலக்வி. 603, உரை);.

 a poem dealing in general terms with a particular tiņai (செ.க:);.

     [திணை + பாட்டு]

திணைப்பெயர் tiṇaippeyar, பெ. (n.)

   ஐந்திணையில் வாழும் மக்கட்கு வழங்கும் பெயர்(தொல். பொ.21);; names of the peoples occuying aintiņai.

     [திணை + பெயர்]

திணைமயக்கம் tiṇaimayakkam, பெ. (n.)

   1. ஒரு நிலத்துக்கு உரிய காலம், உரிய பொருள், கருப்பொருள்கள் மற்ற நிலத்துக்குரிய அப்பொருளுடன் கலந்து வரப் பாடலமைக்கை ; to compose poems with the hormonies blending of the features of one tinai with those of another.

   2. அகம் புறம் என்ற திணைமயக்கு திணைகள் ஒன்றோடொன்று மயங்கி வருகை ; blending of akattinai and purattinai.

     [திணை + மயக்கம்]

திணைமொழியைம்பது diṇaimoḻiyaimbadu, பெ. (n.)

   பதினெண் கீழ்க்கணக்கினு ளொன்றும் கண்ணஞ் சேந்தனாரியற்றியதும் 50 செய்யுட்களில் ஐந்தினையொழுக்கங்களைக் கூறுவதுமான நூல்; an ancient love poem of 50 stanzas by kannan-cendanär one of padiner-kil-k-kanakku.

திணைவழு tiṇaivaḻu, பெ. (n.)

ஒரு திணைச் சொல்லை மற்றொரு திணைப் பொருளிற் சொல்லுவதாகிய வழுவகை (தொல், சொல். 11, சேனா); ,

 incorrect use of a noun in a tinai which to it does not belong.

     [திணை + வழு]

திணைவழுவமைதி diṇaivaḻuvamaidi, பெ. (n.)

   மரபு பற்றி ஆன்றோரால் அமைத்துக் கொள்ளப்பட்ட திணைவழு (தொல்சொல்.57, சேனா);; tinai-valu sanctioned by usage.

     [திணை + வழுவமைதி ]

 திண் tiṇ, பெ. (n.)

   வல்லமை; strength.

     [தின்→தின் → திண் (வ.மொ.வ.);]

 திண்கல் tiṇkal, பெ. (n.)

கக்கான்கல் (வின்);,

 lime stone.

     [திண் + கல்]

 திண்டகம் tiṇṭagam, பெ. (n.)

கிலுகிலுப்பை (மலை);

 laburnum-leaved rattle wort.

திண்டசம்

திண்டசம் tiṇṭasam, பெ. (n.)

   1. கிலுகிலுப்பை; rattle wort.

   2. வேங்கைமரம் ; kino tree.

 திண்டன் tiṇṭaṉ, பெ. (n.)

   தடியன் (உ.வ);; stout, thick set man.

திண்டாடு-தல் diṇṭāṭudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அலைக்கழித்தல்; to wander about restlessly.

   2. மனங்கலங்கித் தடுமாறுதல்; to suffer trouble, mental agony.

     “சிலா் பயமுந்தத், திண்டாடித் திசையறியா மறுகினர்’ (கம்பரா கட்ச 39);

தெ. திண்டு + படு

     [திண்டு + ஆடு]

திண்டாட்டம் tiṇṭāṭṭam, பெ. (n.)

   1. அலைக் கழிவு; restless wandering.

   2. மனக்கலக்கம்; difficulty, trouble, misery, mental agony.

     ‘கொண்டாட்டம் போய்த் திண்டாட்டம் ஆயிற்று”

     [திண்டு +ஆட்டம்]

 திண்டாட்டு tiṇṭāṭṭu, பெ.(n.)

திண்டாட்டம் (யாழ் அக.); பார்க்க;see tingattam.

     [திண்டு + ஆட்டு]

திண்டி tiṇṭi, பெ. (n.)

   1. பருமன்; size, bulk.

     “திண்டி வயிற்றுச் சிறுகட்ட பூதம்” (தேவா, 1225 , 7);

   2. யானை (அ.க.நி);; elephant.

   3 தடித்தவள்; stout woman.

   4.அரசு பார்க்க;  pipal.

   5. பசலை (மூ அ);; Indian purslane.

   6, அரசமரம்; peepul tree.

     [திண்டு → திண்டி (வ.மொ.வ.);]

 திண்டி2 tiṇṭi, பெ. (n.)

   தம்பட்டம் (சூடா);; a kind of drum.

     [திண்டு → திண்டி]

 திண்டி3 tiṇṭi, பெ.(n.)

   1. உணவு ; food, eatables.

திண்டிக்கு அவசரம் (இ.வ.);

   2. தின்பண்டம்; edibles, sweets and savouries.

தெ. க. திண்டி

     [திண்டு → திண்டி]

 திண்டிபிராட்சம் tiṇṭibirāṭcam, பெ.(n.)

திண்டிராவிச்சி பார்க்க;see {} (சா.அக.);.

 திண்டிபோத்து tiṇṭipōttu, பெ. (n.)

   உண்டு கொழுத்துத் திரிபவன் (இவ); (உண்டு கொழுத்த திண்டுசார்ந்தான்(கடா);; well fed ox or bullock, glutton.

க. திண்டிபோத

     [திண்டி + போத்து]

திண்டிமகவி tiṇṭimagavi, பெ. (n.)

   திண்டி முழக்கிக் கொண்டு சமராடும் புலவன்(திருச்செந். பிள்.அப்பா. 2);; poet who enters on a literary contest, beating his drum.

திண்டிமம் tiṇṭimam, பெ. (n.)

ஒரு வகைப் பறை (பிங்);,

 a kind of drum.

     “பெருங் கவிப் புலமைக்கு நீ சொன்னபடி திண்டிமங் கொட்ட (திருச்செந் பிள் சப்பா2);

திண்டியம் tiṇṭiyam, பெ. (n.)

   செம்பயிரவப் புண்டு பார்க்க ; unarmed orange nail dye. (மருதோன்றி);.

   2. சீனப்பு; china mindie.

     [திண்டு → திண்டியம்]

 திண்டிராட்சி tiṇṭirāṭci, பெ.(n.)

திண்டிராவிச்சி பார்க்க;see {} (சா.அக.);.

 திண்டிராவிச்சி tiṇṭirāvicci, பெ.(n.)

   செப்புச் சதுரக்கள்ளி ; a red variety of milk hedge.

 திண்டிராவிச்சி tiṇṭirāvicci, பெ.(n.)

   செப்பு சதுரக்கள்ளி; a variety of milk hedge- Euphorbia genus (சா.அக.);.

     [p]

திண்டிறல் tiṇṭiṟal, பெ.(n.)

மிகுவலி,

 great valour._

     ‘தொண்டை மன்னவன் றிண்டிற லொருவற்கு (தி.வ் பெரியதி 5,7,9); .

திண்டு1 tiṇṭu, பெ.(n.)

   சிறிய திண்ணை; a raised platform.

     [திண்+து-திண்டு]

     [P]

 திண்டு2 tiṇṭu, பெ.(n.)

தெருக்கூத்தில் பங்கேற்கும் ஆடவர் அணியும் அணிவகை a kind of costume, worn by male artistes in the village street drama.

     [திண்+திண்டு]

     [P]

 திண்டு tiṇṭu, பெ. (n.)

   1. அரைவட்டமான பஞ்சணை; semi-circular cusion.

     “திண்டருகு போட்டான்” (விறலிவிடு 576);

   2. முட்டாகக் கட்டிய சிறுசுவா்(இ.வ);; any small construction of brick built as a support.

   3. பருமன் ; stoutness, thickness.

ம. திண்டு தெ. திண்டு (dindu.);.

     [திண்டி → திண்டு]

திண்டு முண்டு tiṇṭumuṇṭu, பெ.(n.)

   எதிரிடைப்பேச்சு; contradiction;

 contracitory speech;

 retort;

 tit for tat.

     “காலன் றிண்டு முண்டோதி (தனிப்பா 1,403,23);

     [திண்டு + முண்டு]

திண்டுக்கட்டை tiṇṭukkaṭṭai, பெ.(n.)

   1. பயனற்ற தடியன் பருத்த கட்டை

     [திண்டு + கட்டை]

 திண்டுக்குமுண்டு tiṇṭukkumuṇṭu, பெ. (n.)

திண்டுமுண்டு (இ.வ.); பார்க்க; see tidu-muppu.

திண்டுசார்ந்தான் tiṇṭucārndāṉ, பெ. (n.)

   நாட்டுக் கூட்டத்தில் திண்டிற் சாய்ந்து கொண்டு உட்காரும் வலிமை பெற்ற கோளா் தலைவன் (E.T. iii, 36);; a kaikõla chief having the privilege of sitting at council meetings reclining on a cushion.

     [திண்டு + சாத்தான்]

திண்டுமுண்டாடு-தல் diṇṭumuṇṭāṭudal, செ.குவி. (v.i.)

   1. மூச்சுக் கட்டுதல் ; to be choked, stifled, strangled.

   2. துன்பத்திற்கு உள்ளாதல்; to be in great distress;

 to be caught in inextricable difficulties.

     [திண்டு + முண்டு + ஆடு-]

 திண்டுவரி tiṇṭuvari, பெ. (n.)

காலத்தின் திண்டைச் சுற்றிப் பாதுகாப்பிற்காக இடும் பெருந்துண் தொகுதி (க.க);

 starling

     [திண்டு + வரி]

 திண்டேல் tiṇṭēl, பெ. (n.)

   கப்பலைக் கண்காணிப்பவன்; boatswain.

 திண்டேல் tiṇṭēl, பெ.(n.)

கப்பலைக் கண்காணிப்பவன் (Naut.);

 boatswain, mate.

     [U. tandel → த. திண்டேல்.]

திண்ணகம் tiṇṇagam, பெ.(n.)

   1. செம்மறி ஆட்டுக்கடா (சூடா);;  ram,

   2. துருவாட்டுக் கடா (யாழ் அக);;  ram of the turuvāttu variety.

   3. தட்டார் மெருகிடுங் கருவி வகை (யாழ். அக.);; goldsmith’s polishing tool.

     “திண்ணகத்தாற் செய்யுந் தொழில்களை வல்ல பணித்தட்டார்” (சிலப் 6,136, உரை);

     [திண் → திண்ணகம்]

 திண்ணக்கம் tiṇṇakkam, பெ. (n.)

நெஞ்சுரம் (இ.வ.);,

 heartlessness, wifulness, hardihood.

     [திண்மை → திண்ணக்கம்]

திண்ணனவு tiṇṇaṉavu, பெ. (n.)

   1. உறுதி (நிச்சயம்);; certainty.’ விடார்கண்டீர் வைகுந்தத் திண்ணனவே” (திவ். திருவாய். 2,1,10);

   2. திண்ணக்கம் heartlessness, hardhood.

     ” உன் திண்ணனவு அஞ்சத்தக்கது” (திருக்கோ. 343 உரை! );

     [திண்மை → திண்ணனவு]

திண்ணன் tiṇṇaṉ, பெ. (n.)

   1. வலியன் strong, robust, powerful man.

   2. கண்ணப்ப நாயனார்க்கு அவர் பெற்றோரிட்ட பெயர்; the name given to kannappa-nāyanār by his parents.

     “உரிமைப் பேருந்திண்ணனென் றியம்பு மென்ன” (பெரியபு, கண்ண 17);

     [திண்மை→ திண்னன்]

திண்ணம் tiṇṇam, பெ.(n.)

   1. உறுதி நிச்சயம்;  certainty,

     “பரகதி திண்ண நண்ணுவர்” (தேவா.1111, 10);.

   2. வலிமை; vigour, strength, solidity, robustness, power.

   3. இறுக்கம் ; tightness.

     “திண்ண மாத்தொளிர் செவ்விளநீர்” (கம்பரா. எழுச்சி 50);.

   4. பொய்ம்மை (ஆங்.); ; falschood.

     [திண்மை → திண்னம்]

திண்ணறிவு tiṇṇaṟivu, பெ. (n.)

தெளிந்த எண்ணம்,

 sound knowledge, spiritual wisdom.

     “தடுமாற்றந் தீர்ப்பேம்யா மென்றுணருந் திண்ணறி வாளரை” (நாவடி, 27);

 திண்ணி tiṇṇi, பெ. (n.)

தின்னி பார்க்க; see tinni.

 திண்ணிமாடன் tiṇṇimāṭaṉ, பெ. (n.)

தின்னிமாடன் பார்க்க; see timi-madam.

திண்ணிமை tiṇṇimai, பெ. (n.)

   மனவுறுதி; firmness of mind.

     “திண்ணிமையோடு மெல்லச் சார்ந்தநின்” (திருவாலவா 29, 17);

     [திண்மை→ திண்ணிமை]

திண்ணியன் tiṇṇiyaṉ, பெ. (n.)

   1. மன வலிமையுள்ளவன்;  man of courage, strong willed person.

திண்ணிய ராகப் பெரின்” (குறள் 666);

   2. வலியவன் (சூடா);; strong, robust, powerful man.

   3. தடிப்பும் வல்லமையும் உள்ளோன் ; a stout strong person.

     [திண்மை→ திண்ணியன்]

 திண்ணிழல் உருப்படிவம் tiṇṇiḻluruppaḍivam, பெ.(n.)

   இது ஒரு நுண்பதிவுப் படம் இதிலிருந்து ஒர் உருவத்தின் எந்தப் பகுதியையும் சுற்றியுள்ள திரையை வெட்டி எடுக்கலாம் (அச்சு);; outlined halftone.

     [திண்மை + நிழல் + உரு + படிவம்]

திண்ணெனல்1 tiṇīeṉal, பெ. (n.)

நரம்பிசைக் கருவிகளில் எழும் ஒலிக்குறிப்பு (வின்); onom.

 expr. of the vibrating sound of a stringed musical instrument.

     [திண்மை → திண்னெனல்]

 திண்ணெனல் tiṇīeṉal, பெ. (n.)

   உறுதியா யிருத்தற்குறிப்பு; expr. of being firm, hardy or strong.

     “திண்னென் றிறைவனற் சிறப்போ டொன்றி (மேருமந் 570);.

     [திண்மை → திண்ணெனல்]

திண்ணெனவு tiṇīeṉavu, பெ.(n.)

திண்ணனவு பார்க்க;see ti-l-lavu.

மூக்கரிந்து மன்னிய திண்னெனவும் திவி இயற் பெரியதரும 146)

திண்ணை tiṇṇai, பெ.(n.)

   1. வீட்டின் வேதிகை; pial, a raised platform or veranda in a house.

     “ஆய்மணிப் பவளத் திண்ணை” (சீவக. 1126,);

   2. மேடு, mound.

     “தேனயாம் பூம்பொழிற் றிண்ணை” (சீவக 1822);

   தெ. தின்னெ;   க. திண்னெ;ம. திண்ண.

     [தின் → திண்ட→ திண்ணை]

திண்ணைக்குந்து tiṇṇaikkundu, பெ. (n.)

   1. திண்ணையோரம்; edge of thetinnai.

   2. குந்து திண்ணை பார்க்க ;see kundu-tinnai; a small pial

     [திண்ணை +குந்து ]

திண்ணைக்குறடு tiṇṇaikkuṟaḍu, பெ. (n.)

   1. திண்ணையையொட்டியுள்ள படி (வின்);; a kind of step outside a veranda.

   2. பெரிய திண்ணையை ஒட்டிக் கீழேக் கட்டப்பட்ட சிறு திண்ணை (இ.வ.);; a small pial of lowland adjoining a large pial.

     [திண்ணை + குறடு]

 திண்ணைத்துங்கி tiṇṇaittuṅgi, பெ.(n.)

   சோம்பேறி; sluggard, idler. [திண்ணை+தூங்கி தூங்கு→தூங்கி]

 திண்ணைப்பள்ளிக்கூடம் tiṇṇaippaḷḷikāṭam, பெ. (n.)

   வீட்டின் முன் பகுதியாகிய திண்ணையில் நடத்தும் பள்ளிக்கூடம்; pialschool.

     [திண்ணை + பள்ளிக்கூடம்]

 திண்படு-தல் diṇpaḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வலி பெறுதல் (யாழ் அக);; to be strengthned.

     [திண்-மை→ திண்படு-]

திண்பொறு-த்தல் tiṇpoṟuttal, செ.கு.வி. (v.i. )

   சுமை தாங்குதல் (யாழ் அ.க);; to be able to bear a burden.

   2. தாக்குப் பொறுத்தல்; suffering the attack as of diseases.

   3. வலி பொறுத்தல் (சகித்தல்);; to endure pain.

     [திண்(மை);→ திண்பொறு-]

 திண்மசகிடல் tiṇmasagiḍal, செகுன்றாவி (v.t.)

   எண்ணைய்ப் பூரிதமாகிய அடைபஞ்சுடன் இணைத்து மசகிடும் முறை; padlubrication.

     [திண் + மசகு + இடல்]

 திண்மம் tiṇmam, பெ. (n.)

திட்டவடிவம் solidity.

     [திண் → திண்மம்]

திண்மை tiṇmai, பெ. (n.)

   1. வலிமை, strength, power, robustness.

     “சால்பென்னுந் திண்மை யுண் டாகப்பெறின்” (குறள் 988);

   2 உறுதி; hardness, compactness, firmness.

     “மண்ணிற் றிண்மை வைத்தோன்” திருவாச 3, 26)

   3. மெய்ம்மை (சங்கத அக);;  truth, reality, certainity.

   4. கலங்கா நிலைமை;  steadiness, constancy.

     “கற்பென்னுந் திண்மை யுண்டாகப் பெறின்” (குறள் 54);.

   5. பருமன் heaviness, bulkiness.

   6. பொருளின் அணுக்கள் ஒன்றோடொன்று நெருங்கிச் திண்மைக்கவர்ச்சி சோ்ந்திருக்குந் தன்மை; closnessinconstituent parts, density, close union of parts.

     [திண்ணம்→ தினம்→ அதிண்மை (வ.மொ.வ); ]

திண்மைக்கவர்ச்சி tiṇmaikkavarcci, பெ. (n.)

   ஒன்று மற்றொன்றை இழுக்கத்தக்க ஆற்றல் (யாழ் அக);; power of attraction, gravitational force.

   2. வலிமையோடு கூடிய கவர்ச்சி; mighty or potent attraction.

     [திண்மை + கவர்ச்சி]

தித dida, பெ.(n.)

   1. பீதரோகணி; an unknown plant.

   2. வட்டத்திருப்பி; Indian pareira-cissamplelos pareira (சா.அக.);.

 திதகம் didagam, பெ.(n.)

   மலைவேம்பு; wild neem – Melia composita (சா.அக.);.

 திதசுதாபகம் didasudāpagam, பெ.(n.)

   தன்னிலைக்கு மீளுகை (வின்.);; elasticity, tendency to return to a former position.

     [Skt. sthita+stapaga → த. திதசுதாபகம்.]

திதத்தாபகம் didaddāpagam, பெ.(n.)

   1. தன்னிலைக்கு மீளுந்தன்மை; the state or returning to the form which it is bent, tendency of returning to former position when pulied, rebounding.

   2. சவ்வுத் தன்மை; elasticity (சா.அக.);.

திதனி didaṉi, பெ. (n.)

திதலை1 பார்க்க; see tidalai.

     “ஆகத்தா யெழிற் றிதனி’ (கவித் 14:);

திதன் didaṉ, பெ. (n.)

   1. மனவுறுதியுடையவன்; one who is firm in mind.

     “திதனாயெவரு மறியாத பொருளைத் கொண்டு” (பகவத் கீதை 2 ,3);

   2. திடமானது (பகவத் கீதை, ப 27);:

 that which is firm.

 திதன் didaṉ, பெ.(n.)

   1. மனவுறுதியுடையவன்; one who is firm in mind.

     “திதனாயெவரு மறியாத பொருளைத் தெரிந்து கொண்டு” (பகவற்கீதை, 3.31);.

   2. திடமானது; that which is firm.

திதம்1 didam, பெ. (n.)

   நிலை ; fixedness, steadiness, stability.

     “திதமாய் நிற்குமிடம் மாயை”( ஞானவா..இட்க29);

 திதம் didam, பெ.(n.)

தித்தம் (யாழ்அக); பார்க்க; see tittam.

திந்திருணி

திதலை1 didalai, பெ. (n.)

   1. தேமல் ; yellow spots on the skin, considered beautiful in women.

     “பொன்னுரை கடுக்கும் திதலையர் திருமுருக!

   2. ஈன்ற பெண்களுக்குள்ள வெளுப்பு நிறம்; pale complexion of women after confiement.

     “ஈன்றவ டிதலைபோல் (கலித் 32);

 திதலை2 didalai, பெ. (n.)

பொற்பிதிர்வு,

 golden streak.

     “திதலைத் திருவாசிச் சேவை” (சொக்க உலா.63);

 திதளம் didaḷam, பெ. (n.)

மாமரம் (மலை);.

 a mango.

 திதாம் titām, பெ.(n.)

   பீதரோகணி, கண்ணுக்கிடுமோர் மூலி; an unknown plant useful in eye disease (சா.அக.);.

திதி1 didi, பெ.(n.)

   1. நினைவு நாள்; celestial day.

   2. பிறைக்காலம்; lunar day of different lengths i.e. 15 days after new moon – phases of the moon (சா.அக.);.

த.வ. பிறைநிலை, பிறை நாள்

 திதி2 didi, பெ.(n.)

   1. உவா நாள் (பிங்.);; lunar day.

   2. இறந்த நாளில் முன்னோர்க்கு ஆண்டுதோறுஞ் செய்யும் நீத்தார்க் கடன்; ceremony performed in honour of a deceased person on the anniversary of his death.

     [Skt. tithi → த. திதி.]

 திதி3 didi, பெ.(n.)

   1. நிலைபேறு (பிங்.);; steadfastness, stability, permanence.

     “திதியுறச் சின்மொழி செவியிற் செப்பினான்” (பாரத.இரா.94);.

   2. காப்பு; preservation.

   3. வளர்ச்சி (அக.நி.);; growth, increase.

     “திதிவாய்மதி” (வெங்கைக்.62);.

   4. நிலைமை (கொ.வ.);; state, condition.

   5. செல்வவளம்; wealth;

 good circum- stances.

     “அவனுக்கு நல்ல திதி யிருக்கிறது” (வின்.);.

   6. மதிப்பு (வின்.);; honour, dignity.

   7. இருப்பு; existence. செனனதிதி மரணங்கள் (வின்.);.

     [Skt. sthiti → த. திதி.]

 திதி5 didi, பெ.(n.)

   காசியபன் மனைவியும் அசுரர் மருத்து இவர்களின் தாயுமாகியவள்; the wife of {} and mother of Asuras and Maruts.

     “மைக்கருங்கட் டிதி யென்பாள்” (கம்பரா.சடாயு.25);.

     [Skt. diti → த. திதி.]

திதி-த்தல் dididdal, செகுவி (v.i.)

தித்தி பார்க்க; See titi.

 திதி-த்தல்4 dididdal,    11 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. காத்தல் (சூடா.);; to preserve, sustain.

     “உல கெலாந் திதிக்கு மையன்” (உபதேசகா. சிவவிரத. 375);.

   2. கட்டுதல்; to construct, build.

     “திதித்தவில்” (தைலவ.தைல.);.

     [Skt. sthiti → த. திதி.]

திதிகர்த்தா didigarddā, பெ.(n.)

   திருமால்;{}, as the preserver. (காத்தற் கடவுள்);.

     “திதிகர்த்தாத்தானாய்” (பிரபோத. 45, 2);.

த.வ. காப்பிறை

     [Skt. sthiti + {} → த. திதிகர்த்தா.]

 திதிகாலம் didikālam, பெ.(n.)

   வாழ்நாள் (வின்.);; life time.

     [திதி + காலம்.]

     [Skt. sthiti → த. திதி.]

 திதிகேயம் didiāyam, பெ.(n.)

   மயில்; peacock fowl-vitex alata (சா.அக.);.

திதிகொடு-த்தல் didigoḍuddal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஒருவர் இறந்த ஆண்டு முடிவில் அவருக்குப் படையல் செய்தல்; to perform the anniversary ceremony of a deceased person.

     “தந்தை தாய்க்குத் திதி கொடுத்தான்” (நன்.விருத்.298, உரை);.

     [Skt. tithi → த. திதி+கொடு.]

 திதிகொள்(ளு)-தல் didigoḷḷudal, செ.கு.வி.(v.i.)

   சூரியமாதத்தில் ஒரே திதி இருமுறை வரும்போது ஒன்றனை நீத்தார் கடன் முதலியவற்றுக்குக் கொள்ளுதல் (வின்.);; to choose one of two similar titi occurring in a solar month for performing ceremonies, etc.

 திதிசர் didisar, பெ.(n.)

   திதியின் மகனான அசுரர் (வின்.);; Asuras, as sons of diti.

     [Skt. diti-ja → த. திதிசர்.]

 திதிசுதர் didisudar, பெ.(n.)

திதிசர் பார்க்க;see {}.

     [Skt. diti+sudar → த. திதிசுதர்.]

திதிட்சயம் didiṭcayam, பெ.(n.)

   1. காருவா (வின்.);; new moon day.

   2. திதியின் முழுக்காலமும் ஆத்தியந்த வியாபகம் அறுபது நாழிகைக்குக் குறைந் திருப்பது (பஞ்.);; the occasion when the total duration of a titi is less than sixty {}.

     [Skt. tithi + ksaya → த. திதிட்சயம்.]

 திதிட்சை didiṭcai, பெ.(n.)

   அமைதிச் செல்வம் ஆறில் ஒன்றாகிய பொறுமை; patience, endurance, one of {} (q.v.);.

த.வ. பொறுமை

     [Skt. {} → த. திதிட்சை.]

திதித்திரயம் dididdirayam, பெ.(n.)

   மூன்று பிறை நாட்கள் ஒரு நாளிற் கூடுவது (விதான.குணாகுண.109);; the solar day having three titi.

     [Skt. tithi+traya → த. திதித்திரயம்.]

 திதித்துவம் dididduvam, பெ.(n.)

   நோன்பு, வழிபாடு (விரதம் அனுட்டானம்); முதலிய வற்றைக் காட்டும் காலக் குறிப்பு (வின்.);; a calendar which marks the dates of all the prescribed fasts, religious observances, etc.

     [Skt. tithi-tva → த. திதித்துவம்.]

 திதித்துவயம் dididduvayam, பெ.(n.)

   இரண்டு இறந்த நாட் கடன்கள் செய்தற் குரியதாகிய ஒரே நாள் (பஞ்.);; the solar day having two titi in which the ceremonies of both are performed.

     [Skt. tithi + dvaya → த. திதித்துவயம்.]

 திதிநாடி didināṭi, பெ.(n.)

   கோள்மறைவு நாழிகைக் காலம் (வின்.);; duration of an eclipse in {}.

     [Skt. tithi → த. திதி + நாடி.]

 திதிநிச்சயம் didiniccayam, பெ.(n.)

   சடங்கு செய்தற்குரிய நாளைத் தீர்மானிக்கை (வின்.);; determination of the correct titi for any ceremony.

த.வ. பிறைக்கால வரையறை

     [Skt. tithi+nis-caya → த. திதிநிச்சயம்.]

 திதிபண்ணு-தல் didibaṇṇudal, செ.கு.வி. (v.i.)

திதிகொடு-த்தல் பார்க்க;see {}.

     [Skt. titi → த. திதி+பண்ணு-,]

 திதிபத்திரம் didibaddiram, பெ.(n.)

   ஐந்தியம் (பஞ்சாங்கம்); (இ.வ.);; Hindu almanac.

த.வ. ஐந்தியம்

     [Skt. tithi+patra → த.திதிபத்திரம்.]

 திதிபரன் didibaraṉ, பெ.(n.)

   திருமால் (காத்தற் கடவுள்);; Visnu, as the preserver.

     [Skt. sthiti+para → த. திதிபரன்.]

திதிபுதல்வர் didibudalvar, பெ.(n.)

திதிசர் பார்க்க;see titicar.

     “திதிபுதல்வர்” (திருவாலவா.கடவுள்வா.12);.

     [Skt. didi → த. திதி+புதல்வர்.]

 திதியன் didiyaṉ,    பெ.(n). ஒரு சிற்றரசனின் பெயர்; name of a chieftain.

     [ததை திதி-திதியன்]

திதீட்சை1 titīṭcai, பெ.(n.)

திதிட்சை பார்க்க;see {}.

     [Skt. {} → த. திதீட்சை.]

 திதீட்சை2 titīṭcai, பெ.(n.)

   உள்ளொடுக்கம் (தேகநிட்டை);; spiritual contemplation fixing the mind on one object-concent-ration (சங்.அக.);.

த.வ. ஊழ்கநிலை

திதை-தல் didaidal, செகுவி (v.i.)

   பரவுதல் 10;  spread.

     “திதையுந் தாது தேனுஞ் ஞிமிறும்” (தேவ 395,5);

தித்தகம் tittagam, பெ. (n.)

   1. மலைவேம்பு (மலை); பார்க்க ;see malaf-vémbu,

 persian lilac.

   2. துருக்க வேம்பு:

 Persianila.c.

   3 நில வேம்பு; ground neem.

   4. காலப் புகையிலை,

 smoking tobacco.

   5. கண்ணுக்கிடுமோர் மூலிகை (பித ரோகினி);; an unknown plant useful in eye disease.

 தித்தகாருட்டி tittakāruṭṭi, பெ. (n.)

   சிறுவழு தலை; wild Indian brinjal.

 தித்தகாருட்டி tittakāruṭṭi, பெ.(n.)

   சிறுவழுதலை; wild Indian brinjal solanus indicum (typica); (சா.அக.);.

 தித்தக்கிருதம் diddakkirudam, பெ. (n.)

   கசப்பு மருந்து நெய்; medicinal ghee with bitter taste being prepared with bitter herbs.

 தித்தசம் tittasam, பெ. (n.)

   பேய்ப்புடல்; wild snake gourd.

 தித்தசம் tittasam, பெ. (n.)

   பேய்ப்புடல்; wild snake gourd-Trichosanthes cucumerina (சா.அக.);.

தித்தசாரம் tittacāram, பெ. (n.)

   மாவிலங்கம்; lingam tree.

   2. கருப்புக் காசுக் கட்டி; black cateche.

 தித்ததண்டுலம் diddadaṇṭulam, பெ. (n.)

   திப்பிலி; long pepper.

 தித்ததாது tittatātu, பெ.(n.)

   உடம்பிலுள்ள கசப்பு பொருள்; bitter elementary (சா.அக.);.

 தித்ததுத்தம் diddaduddam, பெ. (n.)

   மரத்தின் கசப்புப் பால்; bitter milky sap of the tree.

 தித்ததும்பி diddadumbi, பொ.(n.)

   கசப்புக் கொடி; bitter gourd cralber.

தித்தன் tittaṉ, பெ. (n.)

   ஒரு பழைய சோழவரசன் ; an ancient Chola king.

     “மாவண் டித்தன்” (புறா 352);

 தித்தபத்திரி tittabattiri, பெ.(n.)

   கசப்பிலை; bitter leaf (சா.அக.);.

 தித்தபத்திரேதி tittabattirēti, பெ.(n.)

   சீரகம் (சாசி);; cummin seed (சா.அக.);.

தித்தபரி tittabari, பெ. (n.)

   1.ஒரு வகை வெள்ளரி; a kind of cucumber.

   2. கொம்மட்டி;   3. ஒரு வகையுப்பு; a kind of salt

தித்தபருவன் tittabaruvaṉ, பெ.(n.)

   1. சீந்தில்; moon creeper.

   2. முயற்புல்; hare grass.

   3. குன்ற; liquorice.

 தித்தபலை tittabalai, பெ. (n.)

   கசப்புக்காய்; bitter fruit.

 தித்தபித்தரோகம் tittabittarōkam, பெ.(n.)

   வாய் கசந்து, இருமலுடன் நெஞ்சிற் கோழை. கண்சூழலல் முதலிய குறிகள் காட்டும் பித்தநோய்; a disease caused by vitiation of heat humour characterised by bitter taste inthe mouth, cough with phelgm in the throat, whirling eyes etc. (சா.அக.);.

 தித்தபீசம் tittapīcam, பெ. (n.)

   பேய்ச்சுரை; kind of gourd.

 தித்தமரிசம் tittamarisam, பெ.(n.)

   தேற்றான் விதை; water clearing nut- strychnos potatorum (சா.அக.);.

தித்தம் tittam, பெ. (n.)

   1. நெருப்பு; fire.

   2. கட்டுக் கதை; table.

 தித்தம்2 tittam, பெ. (n.)

   . கசப்பு (பிங்.);; bitterness.

   2. தித்தகம் (மலை); பார்க்க;see tittagam.

   3. நிலவேம்பு(வின்); பார்க்க;see nilavémbu.

   4. எண்ணெய்; oil.

   5. மணம்; fragrance,

   5. நிலவேம்பு

 ground neem,

   7. மலைவேம்பு

 persian lilac.

   8. வெள்ளைக் கிலுகிலுப்பை; white rattle wort.

   9. புனல் முருங்கை; three learned indigo.

   10. சின்ன முள்ளங்கி; small radish.

   11 காரம்; purngancy.

   12. வெப்பாலை; desontery rosebay.

 தித்தம்3 tittam, பெ. (n.)

   ஒளி; effulgence.

     “தித்ததவர்” (மேருமந். 1097);.

தித்தன்

தித்தரோகிணி tittarōkiṇi, பெ. (n.)

   1. கொம்மட்டி; a watermelon.

   2. தும்மற்பூடு; sneezewort-Arteniesia scermititoria (சா.அக.);.

 தித்தவல்லி tittavalli, பெ.(n.)

   மருள்; hyacinth aloe Sansevira roxburghiana (சா.அக.);.

 தித்தாமிர்தம் tittāmirtam, பெ. (n.)

   சீந்தில்; moon creeper – menispermum glabrum (சா.அக.);.

 தித்தாவெனல் tittāveṉal, பெ. (n.)

   நடனத்தில் வழங்கும் தாளக் குறிப்பு; expr of time-measure.

தித்தி1 tittittal, செ.கு.வி (n.)

   இனித்தல்; onom to be sweet, savoury delicious, pleasing.

     ‘திருப்பவளச் செவ்வாய் தான் தித்தித் திருக்குமோ” (தி.வ் நாய்ச் 7.1);

     [தீந்தி → திந்தி → தித்தி (வே.சொ.க);]

 தித்தி2 titti, பெ. (n.)

   1. தித்திப்பு;  sweetness.

     “தித்திப்பனங்கட்டி” (வின்,

   2. சிறுதீனி (யாழ்ப்);; light food.

   3. போீந்து (வின்);; date palm.

   4. இன்பம் (அக.நி);; pleasure.

   5. தேமல் ; yellow spreading spots on the body.

     “கோதை யGorang, usrauß தித்தி” பதிற்றுப் 32

   6. குரா (யாழ் அக.);;  Lurriršs; common bottle-flower.

   7. Fjögusirų-; lunch on.

 தித்தி titti, பெ. (n.)

வேள்விக்குண்டம் (வின்);:

 a sacrificial pit.

தித்திகம் tittigam, பெ. (n.)

   1. பேய்ப்புடோல் பார்க்க; wild snake gourd.

   2.-அரத்தை ; galangal.

   3. பேய்க் கொம்மட்டி ; bitter water melon.

   4. கசப்பு மணம் வாய்ந்தது; anything having bitter flaver.

 தித்திகா tittikā, பெ. (n.)

   கண்டங்கத்திரி; prickly night shade.

தித்திக்கப்பேசு-தல் diddikkappēcudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   முகமனாகக் கூறுதல் ; to flatterr, coax or wheedle with sweetwrods.

     “தித்தி்க்கப் பேசுவாங் , வந்துன் கடைதிறவாய்” (திருவாச. 7,3);

     [தித்தி + பேசு]

தித்திக்காரன் tittikkāraṉ, பெ. (n.)

துருத்தி என்னும் இசைக்கருவியை ஊதுபவன்.

 a piper.

     “கூடுதித்திக்காரனையும்” (விறலிவிடு 288 );

     [தித்தி +காரன்]

தித்திக்கும்வேம்பு tittikkumvēmbu, பெ. (n.)

   சருக்கரை வேம்பு (பதார்த்த 230);; a kind of neem.

     [தித்தி + வேம்பு]

 தித்திசாகம் titticākam, பெ. (n.)

மாவிலிங்கு (மலை); பார்க்க ;see mavilingu,

 round berried cuspidate-leaved lingam tree.

 தித்திப்பனங்கட்டி tittippaṉaṅgaṭṭi, பெ. (n.)

ஈச்சவெல்லம் (வின்);,

 jaggery of the date palm.

     [தித்தி + பனங்கட்டி]

 தித்திப்பிச்சி tittippicci, பெ. (n.)

 promsø;

 reed

தித்திப்பு tittippu, பெ. (n.)

   1. இனிப்பு:

 Sweetness.

     “தித்திக்குமோர் தித்திப் பெலாங்கூட்டி யுண்டாலும் (அருட்பா, 3 நடரா. 10);

   2. இனிப்புள்ள பண்டம்; any sweet eatable.

   3.புணடின் முதற் பெயர்; plants first term.

   4. தித்திப்பு நாரத்தை ; sweet nārattai.

     [தித்தி+பு]

தெ. தீபு

 தித்திப்புக் கொடிமுந்திரி tittippukkoḍimundiri, பெ. (n.)

   இனிப்புக் கொடிமுந்திரி; sweet grapes as opposed sour grapes.

     [தித்திப்பு + கொடிமுத்தினரி]

 தித்திப்புக்கோவை tittippukāvai, பெ. (n.)

   இனிப்புக் கோவை. இது இதளியத்தைக் கட்டும்; sweet caper lehneria umbellate.!. Itis capable of binding or consolidating mercury.

     [தித்திப்பு + கோவை]

 தித்திப்புச்சுரிஞ்சான் tittippuccuriñjāṉ, பெ. (n.)

   இனிப்புச் சுரிஞ்சான் ; sweet barbary dollocolchicum. It is opposed to briltercurifican.

     [தித்திப்பு + கரிஞ்சான்]

 தித்திப்புச்சோளம் tittippuccōḷam, பெ. (n.)

   இனிப்புச் சோளம் ; sugar millet sweet corn.

     [தித்திப்பு + சோளம்]

 தித்திப்புநாரத்தை tittippunārattai, பெ. (n.)

   இதுவே சாத்துக்குடி; sathukodi.

     [தித்திப்பு + நாரத்தை]

தித்திப்புநாவல் tittippunāval, பெ. (n.)

   சினி நாரத்தை; sweet gulgul.

   2. சம்பு நாவல்;   இனிப்பு நாவற் ; sweet jamoon

     [தித்திப்பு + நாவல்]

 தித்திப்புநீர்நோய் tittippunīrnōy, பெ.(n.)

   நீரழிவு நோய் ; diabetes.

     [தித்திப்பு + நீநாய்]

தித்திப்புப்பண்டம் tittippuppaṇṭam, பெ. (n.)

   இனிப்புணவுப் பொருள் (வின்);; swcetmeal.

   2. தித்திப்புப் பண்ணியம் ; confection.

   3. சர்க்கரைப் பாகில் போட்டெடுத்த பண்டம்; that which is preserved by means of sugar or syrup.

     [தித்திப்பு + பண்டம்]

 தித்திப்புப்பாலை tittippuppālai, பெ.(n.)

   நல்ல பாலை ; sweet palay ;

   இனிப்பு மாதுளை; sweet pomegranate.

     [தித்திப்பு + பாலை]

 தித்திப்புப்புளி tittippuppuḷi, பெ. (n.)

இனிப்புப் புளியம்பழம்,

 tamarind that is sweet.

     [தித்திப்பு + புளி]

 தித்திப்புப்பேதி tittippuppēti, பெ. (n.)

உலர்கொடிமுந்திரி கற்கண்டு சேர்ந்த மலநீக்கி மருந்து,

 puragative containing dried graphes and sugar candy.

     [தித்திப்பு + பேதி]

 தித்திப்புமா tittippumā, பெ. (n.)

   இனிப்பு மாங்காய் ; graft mango.

     [தித்திப்பு + மா]

 தித்திப்புமுந்திரி tittippumundiri, பெ. (n.)

இனிப்புக் கொட்டை முந்திரிகை:

 Sweetgrapes with seeds.

     [தித்திப்பு + முந்திரி]

 தித்திப்புவாதுமை tittippuvātumai, பெ. (n.)

   இனிப்பு வாதுமைக் கொட்டை;  Sweet almond.

     [தித்திப்பு + வாதுமை]

 தித்திப்பெலுமிச்சை tittippelumiccai, பெ. (n.)

   எலுமிச்சை வகை; Sweet lime,

     [தித்திப்பு + எலுமிச்சை]

தித்திரியை

 தித்திமுளை tittimuḷai, பெ. (n.)

   இரட்டைத் தித்திப் பனங்கட்டி (யாழ்ப);; double cake of palm jaggery.

     [தித்திப்பு + முளை]

தித்தியம் tittiyam, பெ. (n.)

தித்தி பார்க்க;See tittio.

     “அழலெழு தித்திய மருத்தயாமை” (அகநா. 361);

   2. அகரத்தை ;  galangal (சங். அக);

 தித்திரகம் tittiragam, பெ. (n.)

   சிற்றரத்தை; small galangal.

 தித்திரம் tittiram, பெ. (n.)

   அரத்தை (மலை); பார்க்க ;see arattai; galangal.

தித்திரி tittiri, பெ. (n.)

   1. கவுதாரி,

 Indian partridge.

   2. மீன் கொத்தி வகை ; a kind of king fisher.

   3, சிக்கிலிக் குருவி ; king fihser.

   4. நாணல்; rced.

 தித்திரிபலை tittiribalai, பெ. (n.)

   நேர்வாளம்; purging nut.

தித்திரிப்பு tittirippu, பெ. (n.)

   புனை சுருட்டு; hoax, humbug, cheating, delusion.

     “செய்யுங்கபடு மகாதித்திரிப்பு மாகாசப் பொய்யுங் கலந்து புகட்டினாள் (விறலிவி 168);

 தித்திரியை tittiriyai, பெ. (n.)

பெண் கவுதாரி,

 femal patridge (சா. அக);

தித்திரு tittiru, பெ.(n.)

   1. நானல் (மலை); பார்க்க; see manal; a large and coarse grass.

   2. கம்பம்புல் ; pomccum grass.

 தித்திருச்சி tittirucci, பெ. (n.)

தித்திரு (வின்); பார்க்க;see tittiru.

தித்திவி-த்தல் tittivittal, செ.குன்றாவி (v.t.)

வாங்கிய கடன் முதலியவற்றைத் தீர்த்தல்:

 to repay, as loans.

     “வாங்கி பொன் தித்திவிக்கும் வல்லமையும்” (தெய்வக் விறலிவிடு 81);

 தித்தீபம் tittīpam, பெ. (n.)

   பேரரத்தை ; large golangal.

தித்து1 diddudal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   திருத்துதல்; to correct, rectify a mistake.

     “தெள்ளமிர்த மூட்டி யுரைதித்தி வளர்த்தெடுத் தோர். (கூளப்ப 8);

   2 எழுத்துக் கற்க வரிவடிவின்மேற் பல முறையெழுதிப் பழகுதல் இவ); to practise hand writting by tracing over a written copy.

 T. K., diddu

     [திருத்து→ தித்து-தல்]

 தித்து2 tittu, பெ. (n.)

தித்துப்பாடு பார்க்க; see tittu-p-pâdu.

 தித்து tittu, பெ.(n.)

   சோமன்சோடு (j.);; suit of clothes.

     [U. dust → த. தித்து.]

 தித்துப்பாடு tittuppāṭu, பெ, (n.)

   திருத்தம் (கொ.வ);; correction, alteration.

 K. diddupādu

     [தித்திப்பு + படு]

 தித்துருணி titturuṇi, பெ. (n.)

   துளசி ; holybasil.

 தித்துவெட்டு tittuveṭṭu, பெ. (n.)

தித்துப்பாடு (இ.வ); பார்க்க ;see tittu-p-pādu(இ.வ);.

     [தித்து + வெட்டு]

 தித்தேகி tittēki, பெ.(n.)

   பற்படகம் (சங்அக.); பார்க்க ; feverplant

 தித்தை tittai, பெ.(n.)

வேம்பு ,

 neem tree.

திநாரம் tināram, பெ. (n.)

   பொன்னகை வகை; a gold coin.

     “நூறு திநாரந் தண்டப் படுவது” (T.A.S. ii, 13);

 திந்தி tindi, பெ. (n.)

இனிப்பு,

 sweetness.

 திந்திகத்திரிப்பழம் tindigattirippaḻm, பெ. (n.)

   இனிப்புச் சுவையுடைய கத்திரிப்பழம்; a kind of fruit.

திந்திடம் tindiḍam, பெ. (n.)

   1. புளி (மலை);;see puli.

   2. புளியமரம் ; tamarind tree

   3. இனிப்புப் புளியமரம்; sweet tamarind.

 திந்திடிகை tindiḍigai, பெ.(n.)

திந்திடம் பார்க்க; see tindigigam.

 திந்திடீகம் tindiṭīkam, பெ. (n.)

புளி (சூடா); பார்க்க ;see puli

திந்திருணி tindiruṇi, பெ. (n.)

   1. புளி (திவா பார்க்க ; tamarind.

   2. புளியமரம் ; tamarind tree.

   3. புளியாரை; sour sorrel.

திந்திருணிக்குழம்பு

 திந்திருணிக்குழம்பு tindiruṇikkuḻmbu, பெ. (n.)

புளிக்குழம்பு ,

 sauce of tamarind fruit.

திந்து tindu, பெ. (n.)

   1. கருங்காலி; ebony.

   2. எட்டி;  nukuomica.

   3. திந்திகம் பார்க்க

தினகரன் tiṉagaraṉ, பெ.(n.)

   சூரியன் (பிங்.); (பகலைச் செய்வோன்);; sun, as maker of the day.

     “தினகரனை யனைய” (கம்பரா. மூலபல. 163);.

     [Skt. dina-kara → த. தினகரன்.]

     [p]

தினகவி tiṉagavi, பெ.(n.)

   1. அரசன் திருவோலக்க மண்டபத்தில் உட்காரும் போதும் எழுந்திருக்கும் போதும் பாடும் பாட்டு; poem in praise of a king at the beginning and close of his durbar.

   2. நாட்கவி பாடுவோன்; poet who composes {}.

     [Skt. dina + kavi → த. தினகவி.]

தினக்காய்ச்சல் tiṉakkāyccal, பெ.(n.)

   1. விடாத காய்ச்சல்; hectic fever occuring daily.

   2. அன்றாடம் வரும் காய்ச்சல்; a fever whose paroxysms every day – Quotidian fever (சா.அக.);.

த.வ. நாட்காய்ச்சல்

 தினக்கிரமவலங்காரம் tiṉakkiramavalaṅgāram, பெ.(n.)

   தேரையர் செய்தவோர் தமிழ் மருத்துவ நூல்; a treatise in medicine in daily practice compiled by Teraiyar in Tamil (சா.அக.);.

தினசரி tiṉasari, பெ.(n.)

   1. நாட்செயல்; daily occupation, daily routine of business.

   2. நாட்குறிப்பு (வி.எ.);; account or journal of the day, diary.

   3. தினந்தோறும் பார்க்க;see {}.

     “அவன் தினசரி வருகிறான்”.

     [Skt. dina + {} → த. தினசரி.]

தினசரிதக்காரன் diṉasaridakkāraṉ, பெ.(n.)

   நாட்குறிப்பு எழுதுவோன் (பணவிடு.20);; diarist.

     [Skt. dina +saritam +karan → த. தின சரிதக்காரன்.]

 தினசரிபத்திரிகை tiṉasaribattirigai, பெ.(n.)

   நாளேடு; daily newspaper.

த.வ. நாளேடு

     [Skt. dina+{}+pattirikai → த. தினசரி பத்திரிகை.]

 தினசேடம் tiṉacēṭam, பெ.(n.)

   ஆண்டு எச்சத்திற்கும் (சேசத்திற்கும்); கோள்சுற்றில் குறைந்த நாட்களுக்கும் உள்ள வேறுபாடு (வின்.);;     [Skt. dina+{} → த. தினசேடம்.]

தினத்திரயம் tiṉattirayam, பெ.(n.)

   மூன்று விண்மீன்கள் வரும் நாள் (விதான. குணாகுண.109);; day when three naksatras are in conjunction with the moon.

     [Skt. dina+traya → த. தினத்திரயம்.]

தினநாதன் tiṉanātaṉ, பெ.(n.)

   ஞாயிறு (சூரியன்);; sun, as lord of the day. (நாளுக்குத் தலைவன்);.

தினநாதன் றனயர் தம்பால்” (பாரத.திரெள. 86);.

     [Skt. dina+{} → த. தினநாதன்.]

தினந்தோறும் tiṉandōṟum, பெ.(n.)

   ஒவ்வொரு நாளும்; daily.

     “தினந்தோறு முள்ளுருகிச் சீர்பாடு மன்பர்” (அருட்பா.ii, நெஞ்சுறு.18);.

த.வ. நாள்தோறும்

     [Skt. dinam → த. தினம்+தோறும்.]

தினபலன் tiṉabalaṉ, பெ.(n.)

   ஒரு நாளின் பிறை நிலை (திதி); வாரங்களின் சங்கியை களுடன் வாழ்நாள் விண்மீன் முதல் அந்நாளின் விண்மீன் வரை எண்ணி வந்த தொகையைக் கூட்டி வருந்தொகையை ஒன்பதால் வகுத்து வந்த மிச்சத்தால் அறியும் நற்பலன் (பெரிய வரு.204);;     [Skt. dina + {} → த. தினபலன்.]

தினப்படி tiṉappaḍi, பெ.(n.)

   1. நாட்படித்தரம்; daily allowance.

   2. தினந்தோறும் பார்க்க;see {}.

     [Skt. dina → த. தினம்+படி.]

 தினப்பிரமாணம் tiṉappiramāṇam, பெ.(n.)

   கோளின் பணி தொடக்கத்திலிருந்து இறுதிவரையில் அளவிடும் நாட்பொழுது;     [Skt. dna+{} → த. தினப் பிரமாணம்.]

 தினப்பிரளயம் tiṉappiraḷayam, பெ.(n.)

   நான்முகனது வாணாளில் ஒருநாளின் முடிவில் உண்டாகும் ஊழிக்காலம் (வின்.);; cosmic dissolution at the close of each aeon, as ending one day of Brahma.

     [Skt. dina + piralayam → த. தினப்பிரளயம்.]

தினப்பொருத்தம் tiṉapporuttam, பெ.(n.)

   விண்மீன்கள் பொருத்தம் (விதான.கடிமண.5);;     [Skt dina → த. தினம் + பொருத்தம்.]

தினமணி tiṉamaṇi, பெ. (n.)

   சூரியன்; sun.

     “தினமணி யெனப்படும்… கெழுமணி” (சிவப்.பிர.பெரியநா.1);.

     [Skt. dina + {} → த. தினமணி.]

தினமானம் tiṉamāṉam, பெ.(n.)

   1. கலி ஆண்டு தொடங்கிக் கணித்த நாள் எண்ணிக்கை;   2. தினந்தோறும் பார்க்க;see {}.

     [Skt. dina → த. தினம்+மானம்.]

தினமிருத்து tiṉamiruttu, பெ.(n.)

   அத்தம் அவிட்டங்களின் முதற்கால், விசாகம் திருவாதிரைகளில் இரண்டாங்கால், ஆயிலியம் உத்திரட்டாதிகளின் மூன்றாங் கால், பரணி மூலங்களின் நாலாங்கால் என்ற கெடுங் கால வகை (விதான.குணாகுண.20);;     [Skt. dina+miruttu → த. தினமிருத்து.]

தினம் tiṉam, பெ.(n.)

   1. நாள் (பிங்.);; day of 24 hours.

   2. பகல் (பிங்.);; day time.

   3. விண்மீன்; constellation.

     “சித்திரைத் தினத்து” (திருவாலவா.1, 33);.

   2. தினந் தோறும் பார்க்க;see {}.

     “தினம் வந்து கொண்டிருந்தான்”.

     [Skt. dina → த. தினம்.]

தினர்2 tiṉartal, செ.கு.வி .(v.i.)

   1. கனமாகப் படித்திருந்தல் ; to forma thicklayer.

     “திணா்த்த வண்டல் கண்மேல்” (தி.வ். திருவாப் 6,1,5);

   2. நெருக்கமாதல் ; to be crowded, dense, close.

     “வண்டு திணர்த்த வயல்” (தி.வ். திருப்பள்ளி. தனியன்);.

     [திணம்→ திணா்]

 தினவாட்டு tiṉavāṭṭu, பெ.(n.)

   திமிர்; arrogance.

மறுவ: தெனாவட்டு

     [தினவு+ஆட்டு]

தினவு tiṉavu, பெ. (n.)

   சொறி (சூடா.);; itching sensation; eczema, scaly eruptions; psoriasis.

     “சொறிந்து தீர்வுறு தினவினர்” (கம்பரா. மூலபல.10);.

 தினவு tiṉavu, பெ. (n.)

   சொறி (சூடா.);; itching sensation; eczema, scaly eruptions; psoriasis.

     “சொறிந்து தீர்வுறு தினவினர்” (கம்பரா. மூலபல. 1௦);.

 தினவுச்சிரங்கு tiṉavucciraṅgu, பெ. (n.)

   நமைச்சலேடு கூடிய சிரங்கு; pruritis (சா.அக.);.

     [தினவு + சிரங்கு.]

 தினவுச்சிரங்கு tiṉavucciraṅgu, பெ. (n.)

   நமைச்சலேடு கூடிய சிரங்கு; pruritis (சாஅக);/

     [தினவு + சிரங்கு]

 தினவுண்டாக்கி tiṉavuṇṭākki, பெ. (n.)

   சுள்ளு சுள்ளென நமைச்சலுண்டாக்கும் பூண்டு; any sort of plant, causing prickly sensational (சா.அக.);.

     [தினவு + உண்டாக்கி.]

 தினவுண்டாக்கி tiṉavuṇṭākki, பெ. (n.)

   கள்ளு சுள்ளென நமைச்சலுண்டாக்கும் பூண்டு; any sort of plant, causing prickly sensational (சாஅக.);.

     [தினவு + உண்டாக்கி]

தினவுண்டாக்கு-தல் diṉavuṇṭākkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நமைச்சல் எடுக்கும்படி செய்தல்; to cause itching sensation (சா.அக.);.

     [தினவு + உண்டாக்கல்.]

 தினவுண்டாக்கு-தல் diṉavuṇṭākkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   நமைச்சல் எடுக்கும்படி செய்தல்; to cause itching sensation (சா.அக);.

     [தினவு + உண்டாக்கல்]

 தினவுதின்னல் diṉavudiṉṉal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சொறிதல்; itching (சா.அக.);.

     [தினவு + தின்னல்.]

 தினவுதின்னல் diṉavudiṉṉal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சொறிதல்; itching (சாஅக.);.

     [தினவு + தின்னல்]

தினிசு tiṉisu, பெ.(n.)

   பொருளின் தரம் (தைலவ.தைல.22);; kind, sort, grade.

     [U. jinis → த. தினிசு.]

 தினுசு tiṉusu, பெ.(n.)

தினிசு பார்க்க;see {}.

     [U. jinis → த. தினுசு.]

தினை tiṉai, பெ.(n.)

   இடம், பருவம் எனும் நோக்கில் ஐவகை நிலப்பாங்கில் வாழும் மக்களின் வாழ்வியல் கூறுபாடு; climate geographical and environmental lifezonal divisions with people and their culture as ofoundinancient Tamil literature, habitat habits.

     [தின்-திணை]

 தினை tiṉai, பெ. (n.)

   1. சிறு தவச வகை; Indian millet, cereal.

     “தினைக்காலுள் யாய்விட்டகன்று மேய்க்கிற்பதோ” (கலித். 108:33);.

     ‘தினை விதைத்தவன் தினை யறுப்பான், வினை விதைத்தவன் வினை யறுப்பான்’ (பழ.);.

   2. தினைவகை; wild bermuda grass.

   3. சாமை (அக.நி.);; little millet.

   4. ஒருவகைப் புல்; paddy field grass.

   5. மிகச் சிறிய அளவு; a very small measure, as a grain of millet, a trifle.

     “தினைத்துணை நன்றி செயினும்” (குறள், 104);.

     [துல் → தில்); → தின் → தினை (மு.தா.129);.]

 தினை tiṉai, பெ. (n.)

   1. சிறு தவச வகை; Indian millet, cereal,

     “தினைக்காலுள் யாய்விட்டகன்று மேய்க்கிற்பதோ” (கலித். 108 : 33);.

     ‘தினை விதைத்தவன் தினை யறுப்பான், வினை விதைத்தவன் வினை யறுப்பான்” (பழ.);.

   2. தினைவகை; wild bermuda grass.

   3. சாமை (அக.நி.);; little millet.

   4. ஒருவகைப் புல்; paddy field grass.

   5. மிகச் சிறிய அளவு; a very small measure, as a grain of millet, a trifle.

     “தினைத்துணை நன்றி செயினும்” (குறள், 104);.

     [துல் (→ தில்); → தின் → தினை (மு.தா.129);]

தினை மாலை நூற்றம்பது diṉaimālainūṟṟambadu, பெ. (n.)

   பதினெண்கீழ்க் ; கணக்கினுளொன்றும் கணிமேதாவியார் இயற்றியதும் 150 செய்யுளில் ஐந்தினை யொழுக்கங்களைக் கூறுவதுமான நூல்; an ancient love poem of 150 stanzeas by kanimetáviyār, one of padinen-kil-k-kanakku.

 தினைக்குருவி tiṉaikkuruvi, பெ. (n.)

   சிறு குருவி வகை; black headed munia (செ.அக.);

     [தினை + குருவி.]

 தினைக்குருவி tiṉaikkuruvi, பெ. (n.)

   சிறு குருவி வகை; black headed munia (செ.அக);.

     [தினை + குருவி]

தினைச்சாமை tiṉaiccāmai, பெ. (n.)

தினை பார்க்க;see tinai.

     [தினை + சாமை.]

 தினைச்சாமை tiṉaiccāmai, பெ. (n.)

தினை1 பார்க்க;see {}.

     [தினை + சாமை]

தினைத்துணை tiṉaittuṇai, பெ. (n.)

தினை-5 பார்க்க;see tinai 5.

     [தினை + துணை.]

 தினைத்துணை tiṉaittuṇai, பெ. (n.)

தினை-5 பார்க்க;see {} 5.

     [தினை + துணை]

 தினைப்பிண்டி tiṉaippiṇṭi, பெ. (n.)

   தினை மா; millet flour;

 millet meal (சா.அக.);

     [தினை + பிண்டி.]

 தினைப்பிண்டி tiṉaippiṇṭi, பெ. (n.)

   தினை மா; millet flour; millet meal (சா.அக.);.

     [தினை + பிண்டி]

 தினைப்புனம் tiṉaippuṉam, பெ. (n.)

   தினைவிளையும் புலம்; millet field.

     [தினை + புனம்/]

 தினைப்புனம் tiṉaippuṉam, பெ. (n.)

   தினைவிளையும் புலம்; millet field.

     [தினை + புனம்]

தினைப்புல் tiṉaippul, பெ. (n.)

   1. திணை இனத்தைச் சேர்ந்த ஒருவகைப்புல்; a kind of grass of the species of millet.

   2. திணை வைக்கோல்; millet grass (சா.அக.);.

     [தினை + புல்.]

 தினைப்புல் tiṉaippul, பெ. (n.)

   1. திணை இனத்தைச் சேர்ந்த ஒருவகைப்புல்; a kind of grass of the species of millet.

   2. திணை வைக்கோல்; millet grass (சாஅக.);.

     [தினை + புல்]

 தினைப்பொரி tiṉaippori, பெ. (n.)

   தினையை வறுத்த பொரி; parched millet (சா.அக.);.

     [தினை + பொரி.]

 தினைப்பொரி tiṉaippori, பெ. (n.)

   தினையை வறுத்த பொரி; parched millet (சா.அக.);.

     [தினை + பொரி]

தினையரிசி tiṉaiyarisi, பெ. (n.)

   தினையின் அரிசி (பதார்த்த.831);; husked millet.

     [தினை + அரிசி.]

 தினையரிசி tiṉaiyarisi, பெ. (n.)

   தினையின் அரிசி (பதார்த்த. 831);; husked millet.

     [தினை + அரிசி]

தினையளவு tiṉaiyaḷavu, பெ. (n.)

   மிகச்சிறிய அளவு; verf small, very small quantity, as much as a grain of millet.

     “தங் காதலரோடு தினையளவும் ஊடுதல் செய்யாமை” (குறள் 1252, உரை);.

     [தினை + அளவு.]

 தினையளவு tiṉaiyaḷavu, பெ. (n.)

   மிகச்சிறிய அளவு; very small quantity, as much as a grain of millet.

     “தங் காதலரோடு தினையளவும் ஊடுதல் செய்யாமை” (குறள், 1252, உரை);.

     [தினை + அளவு]

தின்(னு)-தல் diṉṉudal,    13 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. உண்ணுதல்; to eat, feed.

     “இரும்பே ரொக்கலொடு திண்மென” (புறநா.150);.

   2. மெல்லுதல்; to chew.

     “உண்ணுஞ் சோறும் பருகுநீருந் தின்னும் வெற்றிலையும்” (திவ். திருவாய். 6, 7);.

   3. கடித்தல்; to bite, gnash, as one’s teeth.

     “தின்று வாயை விழிவழித் தீயுக” (கம்பரா. ஒற்றுச். 45);.

   4. அரித்தல்; to eat away as white ants to consume, corrode.

மரத்தைக் கறையான் தின்றுவிட்டது.

   5. வருத்துதல்; to afflict, distress.

     “பிணிதன்னைத் தின்னுங்காள்” (திரிகடு.88);.

   6. அழித்தல்; to destroy, ruin.

   7. அராவுதல்; to file.

     “அரந்தின்ற கூர்வேல்” (கம்பரா. சம்புமா. 6);.

   8. வெட்டுதல்; to cut.

     “கோணந் தின்ற வடுவாழ் முகத்த” (மதுரைக். 597);.

   9. அரித்தல்; to cause irritating sensation, as in the skin.

     “தின்றுவவிடஞ் சொறிந்தாற் போல” (திவ்.திருவாய்.4, 8, 9);. பன்னீ);

   10. பெறுதல்; to undergo, receive.

     “கானகம் போய்க்குமை தின்பார்கள்” (திவ்.திருவாய்.4, 112);.

 தின்(னு)-தல் diṉṉudal,    13 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. உண்ணுதல்; to eat, feed.

     “இரும்பே ரொக்கலொடு திண்மென” (புறநா. 150);.

   2. மெல்லுதல்; to chew.

     “உண்ணுஞ் சோறும் பருகுநீருந் தின்னும் வெற்றிலையும்” (திவ். திருவாய்.6,7);.

   3. கடித்தல்; to bite, gnash, as one’s teeth.

     “தின்று வாயை விழிவழித் தீயுக” (கம்பரா. ஒற்றுக். 45);.

   4. அரித்தல்; to eat away as white ants to consume, corrode,

மரத்தைக் கறையான் தின்றுவிட்டது.

   5 வருத்துதல்; to afflict, distress.

     “பிணிதன்னைத் தின்னுங்காள்” (திரிகடு. 88);.

   6. அழித்தல்; to destroy, ruin.

   7. அராவுதல்; to file.

     “அரந்தின்ற கூர்வேல்” (கம்பரா. சம்புமா. 6);.

   8. வெட்டுதல்; to cut.

     “கோணந் தின்ற வடுவாழ் முகத்த” (மதுரைக். 597);.

   9. அரித்தல்; to cause irritating sensation, as in the skin.

     “தின்றுவவிடஞ் சொறிந்தாற் போல” (திவ். திருவாய். 4, 8,9);, பன்னீ.);

   10. பெறுதல்; to undergo, receive.

     “கானகம் போய்க்குமை தின்பார்கள்” (திவ். திருவாய். 4, 112);.

தின்னாக்காய் tiṉṉākkāy, பெ. (n.)

   பேய்ப் புடலை; wild snake gourd.

   2. பேய்ப் பீர்க்கு; bitter luffa (சா.அக.);.

     [தின் + ஆ + காய். ‘ஆ’ எதிர்மறை இடைநிலை.]

 தின்னாக்காய் tiṉṉākkāy, பெ. (n.)

   பேய்ப் புடலை; wild snake gourd.

   2. பேய்ப் பீர்க்கு; bitter luffa (சா.அக.);.

     [தின் + ஆ + காய். ‘ஆ’ எதிர்மறை இடைநிலை]

 தின்னாச்சாதி tiṉṉāccāti, பெ. (n.)

   உடனுண்ணுதற்குத் தகுதியற்ற தாழ்ந்த சாதி; low castes with whose members commensality is prohibited (செ.அக.);.

     [தின் + சூ + சாதி.]

தின்னாத்தீனி tiṉṉāttīṉi, பெ. (n.)

   இழிந்த உணவு; unferior food.

   2. உண்ணத் தகாத உணவுy; food unfit for eating. (சா.அக.);.

     [தின் + ஆ + தீனி. ‘ஆ’ எதிர்மறை இடைநிலை.]

 தின்னாத்தீனி tiṉṉāttīṉi, பெ. (n.)

   1. இழிந்த உணவு; unferior food.

   2. உண்ணத் தகாத உணவு; food unfit for eating. (சா.அக.);

     [தின் + ஆ + தீனி. ‘ஆ’ எதிர்மறை இடைநிலை]

தின்னி tiṉṉi, பெ. (n.)

தின்னிமாடன் பார்க்க;see tinnimādan.

   2. கண்டவிடங்களிலெல்லாந் தின்போன்; one who eats indiscriminately in all places (செ.அக.);.

     [தின் + இ.]

 தின்னி tiṉṉi, பெ. (n.)

   1. தின்னிமாடன் பார்க்க;see {}.

   2. கண்டவிடங்களி லெல்லாந் தின்போன்; one who eats indiscriminately in all places (செ.அக);.

     [தின் + இ]

 தின்னிமாடன் tiṉṉimāṭaṉ, பெ. (n.)

   அளவிறந்துண்போன்; glutton (செ.அக.);.

 தின்னிமாடன் tiṉṉimāṭaṉ, பெ. (n.)

   அளவிறந்துண்போன்; glutton (செ.அக);.

 தின்பண்டநல்கல் tiṉpaṇṭanalkal, பெ. (n.)

   முப்பதிரண்டறங்களுள் வழிச் செல்வோருக்கு உணவிடும் அறச்செயல்; providing food for travelers, regarded as an act of charity, one of muppattirandaram.

     [தின்பண்டம் + நல்கல்.]

 தின்பண்டநல்கல் tiṉpaṇṭanalkal, பெ. (n.)

   முப்பதிரண்டறங்களுள் வழிச் செல்வோருக்கு உணவிடும் அறச்செயல் (பிங்.);; providing food for travllers, regarded as an act of charity, one of {}.

     [தின்பண்டம் + நல்கல்]

தின்பண்டம் tiṉpaṇṭam, பெ. (n.)

   1. உணவுப் பொருள்; eatables.

   2. பணியாரம்; sweetmeat, confection.

தெ. தின்பண்டமு

     [தின் + பண்டம்.]

 தின்பண்டம் tiṉpaṇṭam, பெ. (n.)

   1. உணவுப் பொருள்; eatables.

   2. பணியாரம்; sweetmeat, confection.

தெ. தின்பண்டமு

     [தின் + பண்டம்]

 தின்பீர்க்கு tiṉpīrkku, பெ. (n.)

   உண்பதற்குரிய பீர்க்கு; edible duffa as distinguished from பேய்ப்பீர்க்கு (சா.அக.);.

     [தின் + பீர்க்கு.]

 தின்பீர்க்கு tiṉpīrkku, பெ. (n.)

   உண்பதற்குரிய பீர்க்கு; edible duffa as distinguished from பேய்ப்பீர்க்கு (சாஅக.);.

     [தின் + பீர்க்கு]

 தின்புடலை tiṉpuḍalai, பெ. (n.)

   தின்னத் தகுந்த புடலை, கறிப்புடலை; vegetable gourd distinct from பேய்ப்புடலை bitter gourd (சா.அக.);.

     [தின் + புடலை.]

 தின்புடலை tiṉpuḍalai, பெ. (n.)

   தின்னத் தகுந்த புடலை, கறிப்புடலை; vegetable gourd distinct from பேய்ப்புடலை bitter gourd (சாஅக.);.

     [தின் + புடலை]

தின்மை tiṉmai, பெ. (n.)

   1. தீமை; evil, misfortune.

     “தின்மையும் பாவமுஞ் சிதைந்து தேயுமே” (கம்பரா. தனியண்.);

   2. சாவு; death.

     “நன்மை தின்மைகளுக்கு இரட்டைச் சங்கும்” (தெ.க.தொ.3. கல். 47);.

   3. தீயசெயல்; evil deed.

     “அடியவர் நன்மைதின்மை யறிபவன்” (திருவாலவா, 35, 11);.

 தின்மை tiṉmai, பெ. (n.)

   1. தீமை; evil, misfortune.

     “தின்மையும் பாவமுஞ் சிதைந்து தேயுமே” (கம்பரா. தனியண்.);.

   2. சாவு; death.

     “நன்மை தின்மைகளுக்கு இரட்டைச் சங்கும்” (தெ.க.தொ. 3, கல். 47);.

   3. தீயசெயல்; evil deed.

     “அடியவர் நன்மைதின்மை யறிபவன்” (திருவாலவா. 35, 11);.

 தின்றி tiṉṟi, பெ. (n.)

தின்பண்டம் பார்க்க (திவா.);;see tin-pangam.

     [தின் → தின்றி.]

 தின்றி tiṉṟi, பெ. (n.)

தின்பண்டம் பார்க்க (திவா.);;see {}.

     [தின் → தின்றி]

 தின்றிப்போத்தன் tiṉṟippōttaṉ, பெ. (n.)

   அளவிறந்து உண்போன்; one who indulges to excess in eating (சா.அக.);.

     [தின்றி + போத்து → போத்தன்.]

 தின்றிப்போத்தன் tiṉṟippōttaṉ, பெ. (n.)

   அளவறிந்து உண்போன்; one who indulges to excess in eating (சா.அக);.

     [தின்றி + போத்து → போத்தன்]

தின்றிப்போத்து tiṉṟippōttu, பெ.(n.)

   1. பெருந்தீனிக்காரன்; one who eats excessively. 2 தின்றுகொழுத்தவன் a big bellied fat person.

தெ. தின்டிபோத்து

     [தின்று+போத்து]

 தின்றிப்போத்து tiṉṟippōttu, பெ. (n.)

   மிகுதியாக உண்பவன்; loc. glutton.

     [தின்றி + போத்து.]

 தின்றிப்போத்து tiṉṟippōttu, பெ. (n.)

   மிகுதியாக உண்பவன்; loc. glutton.

     [தின்றி + போத்து]

தின்றுப்பார்-த்தல் tiṉṟuppārttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உருசித்தல்; tasting (சாஅக);.

     [தின் → தின்று + பார்-.]

 தின்றுப்பார்-த்தல் tiṉṟuppārttal,    4 செ.குன்றாவி (v.t.)

   உருசித்தல்; tasting (சாஅக.);.

     [தின் → தின்று + பார்-,]

 தின்றுருட்டி tiṉṟuruṭṭi, பெ. (n.)

   தின்றழிப்போன்; extravagant fellow, spendthrift, prodigal.

     [தின்று + உருட்டி.]

 தின்றுருட்டி tiṉṟuruṭṭi, பெ. (n.)

   தின்றழிப்போன்; extravagent fellow, spendthrift, prodigal.

     [தின்று + உருட்டி]

 திபசு tibasu, பெ. (n.)

வேங்கை மரம்:

 kinotrce.

 திபதிசம் dibadisam, பெ.(n.)

   வாலுளுவை; climbing staff plant, intellect tree- Celastrus paniculata (சா.அக.);.

 திபதிச்சம் dibadiccam, பெ. (n.)

   வாலுழுவை (மலை);; black oil tree.

 திபதிச்சம் dibadiccam, பெ.(n.)

திபதிசம் பார்க்க;see tipatisam (சா.அக.);.

 திபதீசம் tibatīcam, பெ.(n.)

திபதிசம் பார்க்க;see {} (சா.அக.);.

திபதை dibadai, பெ. (n.)

   இரண்டடிக் கண்ணி (இராமநா. பாலகா 2);; distich, couplet.

 திபனாசாதி tibaṉācāti, பெ.(n.)

   காமநுகர்வு அடிப்படையில் ஆண்களை நான்கு பகுப்பாகப் பிரித்தலில் ஒன்று; one of the four classes of men divided according to lust (சா.அக.);.

 திப்பம் tippam, பெ, (n.)

திப்பிலி (சங் அக.); பார்க்க ;see tippali.

திப்பலி tippali, பெ.(n.)

   மருந்துக்கொடி வகை (பதார்த்த 954);; long pepper.

 திப்பலிக் கொச்சிக்காய் tippalikkoccikkāy, பெ.(n.)

   ஒரு வகைச் சிறுமிளகாய் (யாழ்.அக);; a kind of small chillies.

     [திப்பலி + கொச்சிக்காய் ]

 திப்பலிக்கட்டை tippalikkaṭṭai, பெ. (n.)

   கண்டதிப்பலி (வின்);; long pepper vine, used for medicinal purpose.

     [திப்பலி + கட்டை]

 திப்பலியரிசி tippaliyarisi, பெ. (n.)

   திப்பலிக்காய் (வின்);; long pepper.

     [திப்பலி + அரிசி]

 திப்பாயம் tippāyam, பெ. (n.)

   ஓமம் ; Bishop’s weed.

திப்பி tippi, பெ.(n.)

மாவு இடிக்கும்போது இடி படாமல் இருக்கும் கெட்டியான மாவு course flour not pounded properly. [தம்பி-திப்பி]

 திப்பி tippi, பெ. (n.)

   வாயகன்ற சிறு மண் சட்டி;  shallow earthen vessel with a wide mouth.

   2. கொட்டங்காய்ச்சியகப்பை;  piece of a coconut shell, used as a ladle.

Т сipра.

 திப்பி3 tippi, பெ. (n.)

   பன்னிரண்டு மலங்கள்;   12 kinds of refuses and excretions (சா.அக.);.

 திப்பிச்சோறு tippiccōṟu, பெ. (n.)

   சாரத்தைப் பிழிந்தெடுத்த சோறு; refuse of boiled rice from which the juice or essence in squeezed out.

     [திப்பி+சோறு]

 திப்பிதை-த்தல் dippidaiddal, செகுன்றாவி (v.i.)

   திரும்பித் தையலிடுதல் (இவ);; to stich back.

 திப்பிதை-த்தல் dippidaiddal, பெ. (n.)

   ஓமாம்; bishops weed.

 திப்பினி tippiṉi, பெ.(n.)

   கோலி இனத்தவர் ஆடும் நாட்டுப்புற நடனம்; a kind of folk dance performed by Kölitribes.

     [திப்பு-திப்பினி]

திப்பியன் tippiyaṉ, பெ. (n.)

   தெய்வத் தன்மையுடையோன்; a divine person.

ஒப்பிறத்துவமொருவியதிப்பியன் (ஞான 48,6);

திப்பியம் tippiyam, பெ. (n.)

   1. தெய்வத் தன்மையுடைய பொருள்;  that which is divine, sacred.

தெய்வங் கொல்லோ, திப்பியங் கொல்லோ (மணி. 18,84);

   துறக்கம் (சுவர்க்கம்);; heaven._

செய்கையடங்குதறிப்பியமாம் திரிகடு 43)

   3.வியக்கத்தக்கது; that which is admirable.

     “பிச்சைப் பாத்திரங் கையினேந்தியது திப்பியம்” (மணி.15, 70);.

   4.சிறந்தது (உ.வ.);; that which is excellent.

   5. ஒருவகை நெல்; a kind of paddy,

     “கெந்தசாலி திப்பிய மென் றிவையகத் தறியுந்தண்கழனி (தேவா.700.7);

 திப்பியம் tippiyam, பெ. (n.)

   ஒமம் (மலை);; bishop’s weed (செ.அக..);,

 திப்பியவனிதம் dippiyavaṉidam, பெ. (n.)

   சிவப்பம்மான் பச்சரிசி; red spurge (சா.அக.);.

த.வ. செவ்வம்மான் பச்சரிசி

திப்பிரமை tippiramai, பெ. (n.)

   1. திசை தடுமாற்றம்; confusion regarding direction.

   2. மனக்குழப்பம்; be wilderment, perplexity.

 திப்பிருத்தை tippiruttai, பெ. (n.)

   கடற் காந்தள்; madagascan mangrow (சா.அக.);

திப்பிலி2 tippili, பெ. (n.)

   1. கோது; dregs, refuse of anything from which the juice has been squeezed out.

   2 வடிகட்டியபின் அடியிற் தங்கி நிற்கும் வண்டல்; sediment at the bottom of an oil pot.

 T. pippi.

 திப்பிலி tippili, பெ. (n.)

   1. திப்பலி பார்க்க; see tipali.

     “தீந்தேன் றிப்பிலி தேய்த்து’ (சீவக.270);

   2. திப்பிலிப்பனை;see tippili-panai.

 திப்பிலிக்கட்டை tippilikkaṭṭai, பெ. (n.)

   கண்டத்திப்பிலி; root of long pepper.

     [திப்பிலி + கட்டை]

 திப்பிலிக்கள் tippilikkaḷ, பெ. (n.)

   மேற்கு மலைத் தொடர்ச்சியிலுள்ள முதுவரென்னுஞ் சாதியாரால் ஒருவகைப் பனையிலிருந்து இறக்கப்படுங் கள்; toddy extracted from a wild palm on the western ghats by themuthuvar tribe.

     [|திப்பிவி + கள்ஸ]

 திப்பிலிக்கொச்சிக்காய் tippilikkoccikkāy, பெ. (n.)

   சிறுமிளகுக்காய்; small pepper fruit.

 திப்பிலிக்கொடி tippilikkoḍi, பெ. (n.)

   அரிசித் திப்பிலி ; common long pepper.

     [திப்பிலி + கொடி]

 திப்பிலிக்கொம்மட்டி tippilikkommaṭṭi, பெ. (n.)

பேய்க் கொம்மட்டி ,

 devil on bitter water don.

     [திப்பிலி + கொம்மட்டி]

 திப்பிலிசுத்தி tippilisutti, பெ.(n.)

   திப்பிலியைப் பழச்சாற்றில் ஊற வைத்து எடுத்தல் ; purification a long pepper by soaking itin fruit juice.

 திப்பிலிட்டம் tippiliṭṭam, பெ. (n.)

திப்பிலியாட்டம்;see tippihyāgam.

திப்பிலித்தவயம் tippilittavayam, பெ. (n.)

   1. அரிசித்திப்பிலி ; common long peper.

   2. ஆனைத்திப்பிலி ; elephant long pepper.

     [திப்பிலி + தவம்]

 திப்பிலிநாரி tippilināri, பெ. (n.)

பூச்சிப் பகை (கிருமிச் சத்துரு);ச் செடி

 plant smelling of long pepper said to be vermifage.

 திப்பிலிநாவல் tippilināval, பெ. (n.)

அவந்தி

 proudi»;Indian mulberry.

     [திப்பிலி + தாவல்]

 திப்பிலிப்பனை tippilippaṉai, பெ. (n.)

பனை வகை ,

 jaggery palm.

   ஈழப்பனை; wine palm of Srilanka.

     [திப்பிலி + பனை]

 திப்பிலியத்தி tippiliyatti, பெ. (n.)

   ஆனைத் திப்பிலி ; elephant long pepper.

திம்மன்

 திப்பிலியரிசி tippiliyarisi, பெ. (n.)

அரிசித் திப்பிலி பார்க்க ;see arici-t-tippilil.

     [திப்பிலி + அரிசி]

திப்பிலியாட்டம் tippiliyāṭṭam, பெ. (n.)

   1. பிறனைக் கிள்ளியும் அலைத்தும் ஆடும் அலைத்தும் ஆடும் விளையாட்டு வகை ; a kind of play in which one teases, pinches, pulls the ears of another.

   2. புதுமையான கேள்வி ; puzzles, riddles.

   3, பித்தலாட்டம் ; deception, fraud.

     [திப்பிலி + ஆட்டம்]

 திப்பிலிவேர் tippilivēr, பெ. (n.)

   கண்டத் திப்பிலி ; bengal long pepper.

     [திப்பிலி + வேi]

திப்பை tippai, பெ. (n.)

   மேடு (சினேந், 368, உரை);; mound, elevated ground.

   2. பருந்தது; that which is bulky (செ.அக);

 திமாகு timāku, பெ.(n.)

திம்மாக்கு (இ.வ.); பார்க்க;see {}.

     [U. {} → த. திமாகு.]

 திமி timi, பெ. (n.)

   பெருமீன் (திவா.);; an aquatic animal of enormous size.

 திமிகோடம் timiāṭam, பெ. (n.)

   கடல் (யாழ் அக);; Sea.

 திமிங்கலச் சுறா timiṅgalaccuṟā, பெ.(n.)

   சுறா மீன் வகை; whale shark

     [திமிங்கிலம்+சுறா]

     [P]

திமிங்கிலகிலம் timiṅgilagilam, பெ.(n.)

திமிங்கிலத்தை விழுங்கக் கூடிய பெருமீன்:

 an aquatic animal believed to be large enough to swallow a timingilam.

     “தேசமுநுாலுஞ் சொல்லுந் திமிங்கில கிலங்களோடும்” (கம்பரா. கடவுறாலு38);

திமிங்கிலம் timiṅgilam, பெ.(n.)

   1. திமியை விழுங்கக்கூடிய பெருமீன் (சுடா);; an aquatic animal believed to be large enough to swallow a timi.

   2. பெருமீன் வகை ; whale cetaceac(செஅக);.

     [திம + அதிமிங்கிலம்]

 திமிசடி-த்தல் timisaḍittal, செ.கு.வி. (v.i)

   இளகிய தரையைத் திமிசுக்கட்டையால் கெட்டிப்படுத்துதல் ; to ram, beat-loose earth to solidity.

     [திசை + அடித்தல்]

 திமிசம் timisam, பெ. (n.)

திமிக பார்க்க (வின்);;see timişu.

திமிதம்

திமிசு1 timisu, பெ. (n.)

   1. வேங்கை East Indian kino.

     “சாரலந் திமிசிடைச் சாந்தனத் தழைவயின் (சீவக 1901);

   2. வச்சிரவேங்கை; Andamans red wood.

 திமிசு2 timisu, பெ. (n.)

   இளகிய தரையை கெட்டிக்கும் கட்டை; rammer,

திமிசுகட்டை timisugaṭṭai, பெ. (n.)

திமிசு2 பார்க்க ;see timists.

 திமிசுசெய்-தல் timisuseytal, செ.கு.வி., (v.i.)

திமிசடி பார்க்க;see timišadi.

 திமிசுபோடு-தல் dimisupōṭudal, செகுன்றாவி, (v.i.)

திமிசடி பார்க்க; see timišagi.

திமிதகுமுதம் dimidagumudam, பெ. (n.)

   1. இரைச்சல்

 noise, stir, bustle.

   2. மகிழ்ச்சி ; joy, mirthjoviality.

   3. மிகுதி ; abundance, plenty.

   4. ஊதாரித்தனம் ; extravagance.

 திமிதகூதளம் dimidaādaḷam, பெ. (n.)

   சிவப்பு ஆதலை அதாவது செவ்வாமணக்கு; a red variety of castor plant.

 திமிதமிடுதல் dimidamiḍudal, செ.கு.வி.(v.i.)

   களித்தல் (வின்);; to be merry, jovial, jolly noisy,

     [திகிதம் + இடுதல்]

திமிதம்1 dimidam, பெ. (n.)

   1. பேரோலி ; noise, bustle.

   2. குதித்தாடுகை;  dancing.

     “கூத்தரிற் றிமிதமிட்டு” (கம்பர செது. ப. 42);

     [திமி → திமிதம்]

 திமிதம்2 dimidam, பெ.(n.)

   ஈரம் (யாழ்அக);; dampness.

 திமிதம்3 dimidam, பெ. (n.)

   உறுதி (யாழ்.அக);; stability.

 திமிதம்போடு-தல் dimidambōṭudal, செ.கு.வி. (v.i)

திமிதமிடு-தல் (யாழ்.அ.க. ); பார்க்க; see timidamidu.

     [திமதம் + போடு-]

திமிதிமி dimidimi, பெ. (n.)

   1. தாளங் குறிக்குஞ்சொல் (வின்);; syllable sung to keep time in dancing.

   2, திமிங்கிலம் ; whale T. dimidimi

 திமிதிமி2 dimidimi, பெ.(n.)

திமிங்கிலம் (வின்); பார்க்க; see timiiigalam.

திமிதிமியெனல் dimidimiyeṉal, பெ. (n.)

   1. தாளக்குறிப்பு;  keeping time in dancing or music.

   2,விரைவுக்குறிப்பு; bustle of agreat crowed.

   3. விரைவுக்குறிப்பு; repeated sounds in rapid succession.

 திமிநெய் timiney, பெ. (n.)

திமிங்கிலநெய் பார்க்க;see timinkila-ney.

 திமிரகத்துந்தீரன் timiragattundīraṉ, பெ.(n.)

 Garcissoulb;

 root of black pepper.

திமிராகரன்

 திமிரகரி timiragari, பெ. (n.)

   கண் திமிரத்தைப் போக்கக்கூடிய பூடு. அதாவது ஆவாரை; tarrers cassia which is capable of curing opthalmia or country sore eye.

 திமிரகாசம் timirakācam, பெ. (n.)

   கண் நோய் வகை; darkness of the eye, gutta serena producing an affection of the optic nerves.

 திமிரக்கடவி timirakkaḍavi, பெ. (n.)

   சிந்தில்; moon creeper.

 திமிரதம் dimiradam, பெ. (n.)

   கண் மறைப்பு; partial sight.

திமிரத்தல் timirattal, செ.கு.வி. (v.i.)

   அதிகமாக வளி கொள்ளல் ; being affected with too much of vayu in the system.

   2. திமிர் அடைதல் ; growing benumbed.

 திமிரநயனம் timiranayaṉam, பெ. (n.)

   அரைக் குருடு; partial blindness of the eye.

 திமிரன் timiraṉ, பெ. (n.)

 Lobgest;

 dull, slow, inactive person or beast

     [திமிர் + அன்]

திமிரபேதம் timirapētam, பெ.(n.)

   1. வெள் ளெழுத்து ,

 short sight.

   2. மலைக்கண் ; night blindness.

   3, மந்தாரத் திமிரம் ; dullness of sight.

   4. வறட்சித் திமிரம் ; dryness of eyes.

   5. நீர்த்திமிரம்.

   6. கோழை (சிலேட்டும);த் திமிரம்.

   7. மேகத்திமிரம்,

   8. விழிவிழுங்கி திமிரம் ; different varieties of the timiram. they are as stated above.

திமிரம் timiram, பெ. (n.)

   1. இருள் ;  darkness, obsecurity, gloom.

     “விலகியது திமிரம்” (கம்பரா. மூலம் 161);

   2. இரவு; night (பிங்.);

   3. கருநிறம்; blackness, dark colour.

     “திமிர மாவுடற் குங்குமச் சேதகத் திமிர கம்பர7 வரைஞ்

   4. நிரையம் (நரகம்); (அகநி.);;  hell.

   5. திமிரகாசம் (வின்); பார்க்க

   6. ஒரு வகைக் கண்ணோய்; an eye disease.

   7, விழிக் கண்கூடு; blindness without any visible defect due to diseases.

 திமிரம் timiram, பெ. (n.)

   மாயை; maya.

திமிரக் கொடும் பிணியாற்றேகமெரி வானேனே கதிரை மலை காதல் 5)

திமிராகரன் timirākaraṉ, பெ.(n.)

அறிவிலி இருளுக்கு இருப்பிடமானவன்):

 fool, idiot,as being a mine of darkness and delusion.

     “ஒருகாலு நினையாத திமிராகரனை வாவென்று” (திருப்பு 189);

 திமிராயிரு-த்தல் timirāyiruttal, செ.கு.வி (v.i.)

   உணா்சியற்று இருத்தல்; being deprived of feeling or affected with palsy.

     [திகிராம் + இரு-]

 திமிராரி timirāri, பெ. (n.)

   கதிரவன் இருளின் பகைவன்); (சூடா);; sun, as the foe of darkness.

திமிராளி timirāḷi, பெ. (n.)

   பக்க ஊதைக் (வாத);காரன்; paralytic patient.

   2. சோம்பேறி,

 sluggish person.

     [திமிர் + ஆள்]

 திமிரிகொம்பு timirigombu, பெ.(n.)

அளவில்

   சிறிய கொம்பு; small size horn.

     [திமிரி+கொம்பு]

 திமிரித்து வாலையிடு-தல் dimiridduvālaiyiḍudal, பெ. (n.)

   மருந்திட்டுத் தேய்த்தல்; to apply ointment and rubbing well on the body (சா.அக);.

 திமிரியாடி timiriyāṭi, பெ.(n.)

கழுத்து ,

 neck.

திமிருதை dimirudai, பெ. (n.)

   1. உடல் மரத்துப் போவதால் உண்டாகும் நோய் வகை; a kind of spasm proceeding from numbness.

   2. உடற் கொழுப்பால் ஏற்படும் மந்தஅறிவு; mental sluggishness accompanying corpulence.

   3. திமிர்வளி பார்க்க (உவ);; scetimirval.

திமிரெடு-த்தல் timireḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. திமிர்வளி கொள்ளல்; being affected by palsy.

   2. உணா்ச்சியறல் ; becoming insensible and motionless (சா.அச);.

 திமிரேறல் timirēṟal, செ.கு.வி. (v.i.)

   திமிர் கொள்ளல் ; being affected by palsy.

திமிர் timir, பெ.(n.)

   . மரத்துப்போகை; numbness.

தெ. திமிரி, ம. திமிர்.

   2. குளிராலுண்டாம் விறைப்பு ; stiffness from cold.

   3. சோம்பல் (வின்);; dullness, sluggishness of the system fromidleness.

   4. திமிர்வாதம் பார்க்க;    5, அறிவுடல்களின் சோர்வு; partial suspension of the bodly and mental powers, from consternation, from taking an anaesthetic, anaesthesia.

   6, a Ljosmopoll; obesity.

   7. upsor GeoTGL.

   8. Ložib; sexual excitment.

   9. Louléâtb; dizziness.

   10, sugou?sorsolo; absence of pain.

 திமிர் பிடித்தல் timirpiḍittal, பெ. (n.)

திமிரெடுத்தல் பார்க்க; see timireguttal.

     [திமிர் + பிடித்தல்]

 திமிர் முறுக்கு timirmuṟukku, பெ. (n.)

   ஊதையினால் உடம்பிற்கேற்படும் ஒரு famousoul; a condition of the body in which one in prompted by acts stretching and yawning.

   திமிர்மொய்த்தல்; especially when the system is charged with vayu orvatham.

     [திமிர் + முறுக்கு]

திமிர்-தல் timirtal, செ.குன்றாவி (v.i.)

   1. பூசுதல்; to smear, as sandal peste.

     “சாந்தந்திமிர்்வோர்” (மணி 19, 86);

   2 தடவுதல்; to rub,

     “ஈர்ங்கை விற்புறந் திமிரி (புறனா, 258);

   3. அப்புதல்; to apply to, as a flower to the skin.

     “பொரிப்பும் புன்கின் முறிதிமிர் பொழுதே’ (ஜங்குறு 347);

   4. வாரியிறைத்தல் ; to throw or scatter, as on one’sbody.

     “கையிடை வைத்தது. மெய்யிடைத் திமிரும் (நற். 360);செ.குவி(v.i.);

   1. ஒலித்தல் (5–7);; to sound, resound.

   2. வளர்தல் (வின்);; to grow, increase, become more intense M.timiruka.

   3. நடுக்கமடைதல் ; to tremble, shake.

     “நிலைதளாந் துடலந் திமிர்ந்து வேர் வரும்பி (திருவிளை நாக19);

திமிர்-த்தல் timirttal, செ.கு.வி (v.i.)

   1. தடவுதல்; to rub,besmear.

வறுவலுக்கு மிளகாயப் பொடி திமிர்த்து வைக்க வேண்டும்

   2. தீர்மானித்தல்; to determine.

     “அணைத்தபோதை பர்சத்தாலே திமிர்த்துச் சொல்லுகிறார்” (ஈடு. 2.6.2);

   3. அடித்தல்; to beat

     “கூழையங் குறுநரியுடை திமிர்குட்டம்யோர் திமிர்ப்ப” (கல்லா 89,19,);

   4. குலுக்குதல்,

 to shake.

திமிர்த்தி வைத்தான்.

   5. அருவருத்தல் (யாழ்);; to loathe, as food

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

திமிர்கொண்டாடு-தல் dimirkoṇṭāṭudal, செகுவி (v.i.)

 GSTÉ57gy Glsliig5si (Gíslsir);;

 to beemployed in mischief,

     [திம0 கொண்டாடு-]

திமிர்கொள்ளல் timirkoḷḷal, பெ. (n.)

 a sortfä5upse;being deprived of sensation becoming senseless and motionless.

   2. Logo Glåmstrømsø; becoming sexually excited

திமிர்க்குட்டம் timirkkuṭṭam, பெ. (n.)

   கை கால்களில் சுரணையற்றுக் காணும் ஒரு avanand, 6 L G5mu; leprosy attended with loss of sensation anesthelic leprosy.

     [திமிர் + குட்டம்]

திமிர்ச்சி timircci, பெ.(n.)

திமிர்ப்பு பார்க்க; timirppu.

   2. திமிராயிருத்தல் ; the state of remaining benumbed

     [திமிர் → திமிர்ச்சி]

திமிர்தம் timirtam, பெ. (n.)

   பேரொலி (சது.);; sound, great noise.

     “திமிர்தமிடு கடலதென”(திருப்பு 180);

   2. எச்சில் .

   3. ஒலி ; sound.

திமிர்தல் timirtal, பெ. (n.)

   1. ப சுதல்;  smearing.

   2. வளா்தல் ; becoming more intense (சா.அக);.

 திமிர்த்திரு-த்தல் timirttiruttal, செ.கு.வி. (v.i.)

திமிராகவிருத்தல்; toremaing benumbed.

     [திமிர்த்து + இரு-]

 திமிர்த்துப்போ-தல் timirttuppōtal, பெ. (n.)

   அதிகமாக ஊதை கொள்ளல்; getaffected with too much of vayu in the system.

     [திமிர்த்து + பே-]

 திமிர்த்துவை-த்தல் timirttuvaittal, செ.கு.வி. (v.i.)

குலுக்கி அளவை நிறைத்தல் (வின்);:

 toshake and fill a measure.

 திமிர்நஞ்சு timirnañju, பெ.(n.)

   எலும்புகளி னின்று எடுக்கும் ஒரு வகை நஞ்சு இது தீப்பற்றி எரியும் ; a poisonous element highly inflammable obtained from bones phosphorous.

 திமிர்நோய் timirnōy, பெ. (n.)

   தொடு உணர்வற்றிருக்கும் ஒரு வகை நோய்; loss of feeling or sensation.

     [திம + நோய்]

 திமிர்ப்படலம் timirppaḍalam, பெ. (n.)

   கருவிழியின் சவ்வைப் பற்றிய ஒருவகை நோய்; a disease of the films over the pupil marked by thin growth of flesh.

     [திமிர் +படலம்]

திமிர்ப்படு-த்தல் timirppaḍuttal, பெ. (n.)

   1. உணர்ச்சியறும்படிச் செய்தல்:

 toputunder the influence of anestheties.

   2.உதவாமற் போகும்படி செய்தல் ,

 reducing to a helpless state-paralysing.

     [திமா் படு-]

திமிர்ப்படுத்துகை timirppaḍuttugai, பெ. (n.)

   1. நோவில்லாமற் செய்தல்; production of insensibility to pain.

   2. பயன்படாதபடி செய்தல் ,

 the act of rendering useless by destroying the power of action.

     [திமி + படுத்துகை]

திமிர்ப்பிடி-த்தல் timirppiḍittal, செ.கு.வி (v.i.)

   1. Loose; to become numb.

   2. கொழுத்தல்,

 tobecome corpulent, as the body.

   3. செருக் குறுதல்; to become haughty.

     [திமிர் + பிடி]

 திமிர்ப்பித்தம் timirppittam, பெ.(n.)

   உடம்பு முழுமையும் திமிர்த்து, கனத்து, மயக்கமும் வாந்தியும் உண்டாக்கும் ஒரு வகை நோய்; a kind of biliausness marked by drowsiness, malaise, giddiness followed by vomitting.

     [திமிர் + பித்தம்]

 திமிர்ப்பு timirppu, பெ. (n.)

   திமிர்ச்சி; insensibility to pain.

திமிர்ப்புழு timirppuḻu, பெ. (n.)

   1. மலக் குடலில் .இருக்கும் புழு; wormsintheintestines.

   2. கருக் கொள்ளாமற் செய்யுந்தன்மையுள்ள ஒரு வகைப் புழு ; some kind of worm which prevents conceiving.

     [திமிர் + புழு]

 திமிர்ப்பூச்சி timirppūcci, பெ. (n.)

   வயிற்றுச் சிறுப்புழு (வின்);; small threadworm.

     [திமிர் + éச்சி]

 திமிர்முறித்தல் timirmuṟittal, பெ. (n.)

திமிர் விடுதல் ,

 the act of stretching and yawning.

     [திமிர் + முறித்தல்]

 திமிர்மொய்த்தல் timirmoyttal, பெ. (n.)

   விரைப்புக் கொள்ளுதல்; growing stiff, stiffening.

     [ திமிர்+மொய்த்தல்]

 திமிர்வரி timirvari, பெ. (n.)

   தண்டவரி; punitive tax.

திமிர்வளி timirvaḷi, பெ. (n.)

   1. பக்க ஊதை; palsy, paralysis.

   2. ஊதை (வாதம்); நோய்);;  rheumatism, neuritis. (தைலவ தைல 9);.

     [திமிர் + வளி]

 திமிர்வாதக்கரப்பான் timirvātakkarappāṉ, பெ. (n.)

   குழந்தைகளுக்குத் தலை கனத்து, தொண்டை எரிந்து திமிருண்டாகி, உடம்பின் வலுவைக் குறைத்து, அதனால் மேல் மூச்செறிந்து, கடுமையாகக் காணும் ஒரு sugosé, oriumsār; a congenital disease in children characterised by heaviness of head, burning sensation in the throat, rigidity of muscles, weakness, hard breating and other symptoms of severity.

     [திமிர் + வாதக்கரப்பான்]

 திமிர்வாதக்காரன் timirvātakkāraṉ, பெ.(n.)

பாரிச ஊதை கொண்டோன்

 a paralytic man, one struck with paralysis or palsy,

     [திமிர் + வாதக்காரன்]

 திமிர்வாயு timirvāyu, பெ. (n.)

திமிர்வளி பார்க்க; see timir-wali

 திமிர்விடு-தல் dimirviḍudal, செ.கு.வி. (v. i.)

   சோம்பல் முறித்தல் ; to stretch and yawn from sleepiness.

     [திமிர் + விடு-]

 திமிறல் timiṟal, பெ. (n.)

திமிறிடு-தல் பார்க்க see timiridu-.

     [திமிர் + அல்]

திமிறியடி-த்தல் timiṟiyaḍittal, செ.கு.வி (v.i.)

   1. ஒருவன் பிடிப்பினின்றும் விடுவித்துக் Gamsirisogdu,

 to wrench onesef from another’s grip.

   2, எதிர்த்துப் பேசுதல் ; to contradict or oppose with vehemence.

   3. குளிர்காற்றால் நடுக்க மிகுதல் ; to be violent as the quaking due to ague.

திமிறிறு-தல் dimiṟiṟudal,    1. தேய்த்தல்; rubbing.

   2. பறித்தல் ; plucking.

   3, வளர்த்தல்,

 growing

திமிறு-தல் dimiṟudal, செகுன்றாவி (v.t)

   1. வலிந்து தன்னைப் பிறரிடமிருந்து விடுவித்தல்; to wriggle out of another’s grip.

   2.நீண்டு வளருதல்;  to grow tall and big.

     “—ஆள் இப்போது , திமிறிப் போய்விட்டான்”

   3. மா முதலியன சிந்துதல் (யாழ்ப்);; to be scattered, spilled, as flour in pounding.

     [திமிர் → தியிறு]

திமிலகுமிலம் timilagumilam, பெ.(n.)

   1. இரைச்சல்; noise, stir, bustle.

   2. மகிழ்ச்சி; joy, mirth, joviality.

   3. மிகுதி; abundance, plenty.

   4. மிகைச் செலவாளித் தனம்; extravagance.

திமிலம் timilam, பெ. (n.)

பேரொலி,

 greatnoise, tumult._

     “திமிலநான் மறைசேர் திருப் பெருந்துறையில் திருவாச 29,4)

திமிலம்: timilam, பெ.(n.)

   1. பெருமீன் வகை (பிங்);; a kind of big fish.

   2. யானைமீன்; a sea fish of gigantic size usually considered to be capable of devouring elephants.

திமிலர் timilar, பெ. (n.)

   1. நெய்தனில மாக்கள்:

 fishermen, inhabitants of the maritime tract.

     “பாய்திமிலர் வலையோடு மீன்வாரி (தேவ, 532);

     [திமில் – திமிலர்]

திமிலி timili, பெ. (n.)

   1. உடல் தடித்தவள் இவ); stout, corpulantwoman.

   2. Gauhanà uorub; East Indian kino tree.

 திமிலிடு-தல் dimiliḍudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   மிக ஒலித்தல் (யாழ்ப்);;  to make a great noise;

 to clamour, roar.

     [திமில்→இடுதல்]

திமிலை timilai, பெ.(n.)

ஒருவகையான தோற் கருவி a kind of instrument. (125);.

 திமிலை timilai, பெ. (n.)

   1. ஒரு வகைப் பறை (5);avci, 3, 27, а соло; a kind of drum.

   2, 5lošcima. ustfäs;see tirukkai,

 electrical ray.

   3. சிவப்பு நிறமுள்ளதும் 10 விரல நீளம் வளர்வதுமான கடல் மீன்வகை:seafish,

 dull reddish olive, attaining 10 in. in length (செ.அக.);.

     [திமில் → திமிலை]

 திமிலை timilai, பெ. (n.)

   ஒரு மீன். மூக்குத் துளையையொட்டிக் கண் அமைந்துள்ள இம்மீனின் உடலமைப்பு சுறாவைப் போன்றது. கையினின்றும் எளிதில் வழுக்குத் gorgoudugi (goona. Ifsir);; a fish which eyes are situated near its mosbilly and rosembles shark by its structure. It slips easily from hand

 திமிலைத்தண்ணி timilaittaṇṇi, பெ.(n.)

   விறைத்துப்போன திருக்கை மீன் வகை; numb fish.

     [திமிலை+தண்ணி]

 திமிலைத்திருக்கை timilaittirukkai, பெ. (n.)

   திமிலை ஒத்த முகமுடைய திருக்கை மீன்; a kind of ray-fish.

     [திமிலை → திருக்கை]

 திமிலைப்பாம்பு timilaippāmbu, பெ. (n.)

   திமிலைப் போன்ற தோற்றத்தில் காணப்படும் நச்சுத்தன்மையுள்ள கடற்பாம்பு (தஞ்சைமீன்.);; a kind of sea snake.

     [திமிலை + பாம்பு]

 திமிலோகப்படு-தல் dimilōkappaḍudal, பெ.(n.)

 to be performed with great eclat.

திமில் timil, பெ. (n.)

   1. மீன் படகு;  smallboat.

     “திண்டிமில் வன்பரதவர்” (புறநா.24);

   2. மரக்கலம் (யாழ்ப்);; vessel, ship.

   3. எருத்தின் முரிப்பு,

 hump, as of a bullock.

     “திமிலுடைச்சே” (உடதேசகா சீவப்புண்ணி ய 144);

   4. வேங்கை (மலை);; East Indian kino.

 திமில் timil, பெ.(n.)

திமிலம் பார்க்க; see timilam.

     “திமிலிடுகின்ற தொல் சேடிமாருடன்” (கந்தபு உமைவரு 20);

திமில்வாழ்நர் timilvāḻnar, பொ.(n.)

   செம்படவர் (படகுக்காரர்);; fisherman as boatman.

     “திமில் வாழ்நர் சிறுர்க்கே” (சிலப் 7ஈ11); கயலெழுதி);

     [திமில் +வாழ்நா்)

 திமுதிமுவெனல் dimudimuveṉal, பெ. (n.)

   ஓர் ஒலிக் குறிப்பு ; onom. expr. of repeated thumping or beating sound (செ.அக);.

 திம் tim, பெ. (n.)

   திக்கு (யாழ் அக);; direction.

 திம்பு timbu, பெ. (n.)

   செங்கத்தாரி ; false peacon acor tree.

திம்மக்குரங்கு timmakkuraṅgu, பெ. (n.)

திம்மன் (வின்); பார்க்க; see timman.

   2. ஒருவகை மாந்தக்குரங்கு,

 a man like monkey.

   3. வாலில்லாக்குரங்கு ; tail less monkey.

     [திம்மன் + குரங்கு]

 திம்மன் timmaṉ, பெ.(n.)

   ஆண் குரங்கு வகை (வின்.);; male of a species of monkey.

   தெ. திம்மடு;க. திம்மன்.

திமிமை

 திம்மலி timmali, பெ.(n.)

   உடல் பருத்தவள் (யாழ்ப்);; stout, strong woman.

 திம்மலை timmalai, பெ.(n.)

   கள்ளக்குறிச்சி வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Kallakkuricci Taluk.

     [திண்+மலை]

 திம்மாக்கு timmākku, பெ.(n.)

   வீண் பெருமை (இ.வ.);; conceit, arrogance, haughtiness.

     [U. {} → த. திம்மாக்கு.]

 திம்மூர் timmūr, பெ.(n.)

   செங்கற்பட்டு வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Chenglepet Taluk.

     [திம்மன்+ஊர்]

திம்மை timmai, பெ.(n.)

   1. பருமன் (இவ);; bulk, size.

   2. பொன்னிழை முதலியவற்றின் பந்து; ball, skein as gold thread.

     “சரிகைத் திம்மை” (வின்);

தெ. திம்மெ.

 திம்மை timmai, பெ.(n.)

   திப்பிரமை (வின்);; insensibility,

 தியக்கடி tiyakkaḍi, பெ.(n.)

   சோர்வு (வின்); ; faintness, exhaustion.

     [தியங்கடி → தியக்கடி.]

தியக்கம் tiyakkam, பெ. (n.)

   1. சோர்வு; faintness, exhausinion, drooping, as from hunger or heat.

தியக்கமற்ற பின்பசுகஞ், சேர்வதென்றோ (தாயு பெற்றவட் );

   2. மயக்கம் (வின்.);; swoon, loss of the senses syncope.

   3. அறிவுக்கலக்கம் (உ.வ.);; bewilderment, delusion.

   4, மனக்குழப்பம் (வின்);; meloncholy, dejection, pensiveness.

     [தியங்கு + அம்]

தியக்கிநீர் tiyakkinīr, பெ.(n.)

   1. பனிக் குடத்து நீர்; amniotic fluid liquor amni.

   2. வழலை நாதம்; fuller’s earth (சா.அக.);.

 தியக்கு tiyakku, பெ. (n.)

தியக்கம் (சது); பார்க்க; see tiyakkam.

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

 தியக்கோனாடை tiyakāṉāṭai, பெ. (n.)

   கிறித்தவத்துறவியரின் குப்பாய வகை; widesleeved coat of bishops, etc., surplice.

 தியக்கோன் tiyakāṉ, பெ.(n.)

   பூசைப் (பரிசாரகன்);; deacon (செ.அக);.

தியங்கு-தல் diyaṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சோர்தல் ; to faint, droop, languish.

   2. மனக் கலக்கமுறுதல் ; to be dejected, pensive, sad.

அசுரேசர் வாசல்கள் சென்று நின்று தியங்கியே” (சிவரக தேவியுடன்11);

   3. அறிவு மயங்குதல்:

 to be confounded, deluded.

 தியங்குவிழல் tiyaṅguviḻl, செ.கு.வி (v.i.)

   மூர்ச்சையாதல்; fainting (சாஅக);.

 தியசம் tiyasam, பெ.(n.)

   மரஞ்சன் (மலை);; tree turmeric (செ.அக);.

தியதி diyadi, பெ.(n.)

தேதி,

 date.

     “கற்கடக ஞாயிற்று அஞ்சாந்திய தியும்” (TASi, 252);

 M. tiyyadi.

 தியதி diyadi, பெ.(n.)

   நாள்; date.

     “கற்கடக ஞாயிற்று அஞ்சாந்தியதியும்” (T.A.S. i, 252);.

     [Skt. tithi → த. தியதி.]

 தியந்தி tiyandi, பெ. (n.)

திராய் (மலை); பார்க்க; see tiray.

 தியந்தி tiyandi, பெ.(n.)

திராய் (மலை.); பார்க்க;see {}.

     [Skt. {} → த. தியந்தி.]

தியம்பகன் tiyambagaṉ, பெ. (n.)

திரயம்பகன் பார்க்க; see tirayampagaா.

     ‘தியம்பகன் திரிசூலத்தன்ன கையன்” (தேவா 30,8);

 தியரடி tiyaraḍi, பெ. (n.)

தியக்கடி (மலை); பார்க்க;see tiyakkadi.

 தியாகனூர் tiyākaṉūr, பெ.(n.)

   ஆத்தூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Attur Taluk.

     [தியகன்+ஊர்]

 தியாகப் பள்ளு tiyākappaḷḷu, பெ. (n.)

திருவாரூர்ப்பள்ளு பார்க்க;see tiuvirppalu (செஅக);.

     [தியாகர்+பள்ளு]

தியாகமுரசு tiyākamurasu, பெ.(n.)

   அரசர்க்குரிய மும்முரசுகளுள் கொடை யளித்தலைக் குறித்தற்கு முழங்கும் முரசம்; trumpet sounded on occasions of royal bounty, one of mummurasam,

     “இடி போலுந் தியாகமுரசு முழங்கப் பூண்களை வரையாமற் கொடுத்து” (சீவக.2599, உரை);.

த.வ. கொடைமுரசு

     [Skt. {}+murasu → த. தியாகமுரசு.]

தியாகம் tiyākam, பெ. (n.)

   1. கைவிடுகை; abandonment, desertion.

   2. கொடை (பிங்.);; offering, gift, donation, present.

   3. பிறர்பொருட்டுத் தன்னலமிழக்குந் தன்மை; spirit of self sacrifice.

த.வ. ஈகம்

     [Skt. {} → த. தியாகம்.]

 தியாகராசர் tiyākarācar, பெ.(n.)

   திருவாரூர்ச் சிவபெருமான்;{}, as worshipped in {}.

     [Skt. {} → த. தியாகராசர்.]

 தியாகர் tiyākar, பெ.(n.)

தியாகராசர் பார்க்க;see {}.

தியாகி1 tiyāki, பெ.(n.)

   தன்னலம் கருதாதவர்; one who sacrifices (for a public cause);.

 தியாகி2 tiyāki, பெ.(n.)

   1. கொடையாளி (பிங்.);; liberal giver, donor.

   2. பிறர் பொருட்டுத் தன்னலந் துறப்போன்; one who sacrifices his self-interest.

     [Skt. {} → த. தியாகி.]

 தியாகை tiyākai, பெ.(n.)

   கள்ளக்குறிச்சிவட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Kallakurichi Taluk.

     [தியகு-தியாகை]

 தியாகையர் tiyākaiyar, பெ.(n.)

   தெலுங்கில் இசைப்பாடல்கள் இயற்றியவரும் திருவை யாற்றில் வாழ்ந்தவருமான ஓர் இசைவாணர்; a great musical composer in Telugu, native of {}.

 தியாக்கர் tiyākkar, பெ. (n.)

தியக்கோன் பார்க்க; see tiyakkön (செ.அக);

தியாச்சியம் tiyācciyam, பெ.(n.)

   1. விடத் தக்கது; that which ought to be given up.

   2. ஒவ்வொரு விண்மீனிலும் நல்வினைக்குத் தகாததென்று கருதி விலக்கப்படும் 3 3/4 நாழிகையளவுள்ள காலம்; duration of an hour and a half in an asterism which is deemed unsuited for auspicious deeds.

     [Skt. {} → த. தியாச்சியம்.]

தியாதன் tiyātaṉ, பெ.(n.)

   நினைக்கப் பட்டவன்; he who is thought of or meditated upon.

     “தனக்கு நாயகனின் மையால் தியாத நாயகனாக மானதத்தான் நோக்கி” (சிலப்.8, 24, உரை);.

     [Skt. {} → த. தியாதன்.]

 தியாத்துவம் tiyāttuvam, பெ.(n.)

   உள் ளொடுக்கம் (தியானம்); (யாழ்.அக.);; contemplation, meditation.

     [Skt. {}-tattva → த. தியாத்துவம்.]

தியான வேள்வி tiyāṉavēḷvi, பெ.(n.)

தியானயாகம் பார்க்க;see {} (சி.சி.8, 23, சிவஞா.);.

     [Skt. {} → த. தியானம்+ வேள்வி.]

 தியானசமாதி tiyāṉasamāti, பெ.(n.)

   ஒக நிலையில் ஒன்று; one of the postures in yoga practice, i.e. sitting in deep and silent contemplation (சா.அக.);.

த.வ. அடக்கநோன்பு

 தியானச்சுலோகம் tiyāṉacculōkam, பெ. (n.)

   அகவழிபாடு (தியானஞ்); செய்யுந் தெய்வத்தின் வடிவம் முதலியவற்றைப் பற்றிக் கூறும் வடமொழி சொலவம்; Sanskrit verse describing the form, etc., of the deity contemplated in a mantra.

     [Skt.{}+{} → த. தியானச்சுலோகம்.]

தியானநானம் tiyāṉanāṉam, பெ.(n.)

   அமுதமாக ஒன்றித்து முழுகுகை;(தத்துவப். 51);;

 தியானமுத்திரை tiyāṉamuttirai, பெ.(n.)

   சிவஓகத்தில் உட்கார்ந்து இருப்பதற்காக அமைத்துக் கொள்ளும் ஒரு வகை நிலைமை; a prescribed attitude or posture, when meditation upon deity, in yoga practice (சா.அக.);.

     [Skt. {} → த. தியானம் + முத்திரை.]

     [p]

தியானம் tiyāṉam, பெ.(n.)

   1. மனத்தை அலைபாய விடாமல் ஒருமுகப்படுத்துவது, ஊழ்கம், தவநிலை (பிங்.);; meditation.

தியானம் உடலுக்கு நல்லது, முனிவர் தியானத்தில் இருக்கிறார். (இ.வ.);.

   2. எண் வகைத் தவ நிலையில் (அட்டாங்க யோகத்தில்); ஒன்றான இடையறாச் சிந்தனை (பிங்.);;({});

 steady, uninterrupted contem- plation of an object, one of {}.

த.வ. ஊழ்கம், தவம்

     [Skt. {} → த. தியானம்.]

தியானயாகம் tiyāṉayākam, பெ.(n.)

   ஐவகை வேள்வியுள் வழிபாடு செய்தலாகிய வேள்வி (சிவதரு.ஐவகை.1, உரை);; religious meditation, considered as a form of sacrifice, one of {}.

     [Skt. {} → த. தியானயாகம்.]

 தியானவான் tiyāṉavāṉ, பெ.(n.)

தியானி பார்க்க;see {}.

     [Skt. {} → த. தியானவான்.]

தியானவிந்து tiyāṉavindu, பெ.(n.)

   நூற்றெட்டுப நிடதங்களுள் ஒன்று; an upanisad, one of 108.

     [Skt. {}-bindu → த. தியானவிந்து.]

தியானி1 tiyāṉi, பெ.(n.)

   விடாது இறை ஊழ்கம் செய்வோன்; one engaged in uninterrupted religious meditation.

த.வ. ஊழ்கத்தன்

     [Skt. {} → த.தியானி.]

 தியானி2 tiyāṉittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஒன்றை விடாது ஊழ்கம் செய்தல்; to meditate, contemplate, to give undivided attention to a deity, an object, etc.

     “அமுதலிங்கத்தைத் தியானித்து” (திருவானைக்.வாங்.2);.

த.வ. ஊழ்கமொன்றல்

     [Skt. {} → த. தியானி-,]

 தியானித்தல் tiyāṉittal, தொ.பெ.(vbl.n.)

   சிந்தித்தல்; meditating (சா.அக.);.

 தியானிப்பு tiyāṉippu, பெ.(n.)

   ஊழ்கம் (தியானம்);; meditation (சா.அக.);.

த.வ. ஒன்றிப்பு, ஒன்றல்

தியாமம் tiyāmam, பெ.(n.)

   1. அறுகு (மலை.);; harialligrass.

   2. இருவேரி; cuscus grass, Anatherium muricatum.

 தியுகம் tiyugam, பெ.(n.)

   பறவை; bird (சா.அக.);.

 தியுகாரி tiyukāri, பெ.(n.)

   காக்கை; crow (சா.அக.);.

 தியுதம் diyudam, பெ.(n.)

தியுதி பார்க்க;see tiyuti (யாழ்.அக.);.

     [Skt. {} → த. தியுதம்]

தியுதி diyudi, பெ.(n.)

   1. ஒளி; light (யாழ்.அக.);.

   2. ஒளிக்கீற்று; ray of light.

     [Skt. dyuti → த. தியதி.]

 தியுமணி tiyumaṇi, பெ.(n.)

   ஞாயிறு; sun (யாழ்.அக.);.

     [Skt. dyu-mani → த. தியுமணி.]

 தியூசணாதிலோகம் tiyūcaṇātilōkam, பெ.(n.)

   மேக குட்டத்திற்குக் கொடுக்கும் ஆயுள்வேத மருந்து; an ayurvedic medicine given for some skin affection (சா.அக.);.

 தியூதம் tiyūtam, பெ.(n.)

   சூதாட்டம் (சங்.அக.);; dice-play gambling.

     [Skt. {} → த. தியூதம்.]

 தியேசேயே tiyēcēyē, பெ.(n.)

   மரமஞ்சள் (மலை.);; tree turmeric.

 தியைபி tiyaibi, பெ. (n.)

   திப்பிலி; long pepper.

தியோதம் tiyōtam, பெ.(n.)

   1 ஒளி; light (யாழ்.அக.);.

   2. வெயில்; sunshine.

     [Skt. {} → த. தியோதம்.]

 திரகதாரு tiragatāru, பெ. (n.)

   நிலப்பனை; ground palm.

 திரகம் tiragam, பெ. (n.)

திரக்கம் (மலை); பார்க்க;see tirakkam

 திரகலாதிகம் tiragalātigam, பெ.(n.)

   காளான்; mushroom-pungus (சா.அக.);.

திரகலூமம் tiragalūmam, பெ.(n.)

   வேதாரு (மலை);; redcedar.

   2. செம்புளிச்சை; Indian or red sorrel.

 திரகவூர்தி tiragavūrti, பெ. (n.)

   காட்டுப் பலா;  wild jack.

 திரகை tiragai, பெ.(n.)

   மண்சட்டி வைப்பதற் காகத் திரவைக் கொடியால் பின்னப்பட்ட புரி மணை; coir or reaper ring.

     [திரக்கு-திரகை]

     [P]

 திரக்காரவஞ்சி tirakkāravañji, பெ. (n.)

   சிறு களா; bengal current.

 திரக்கிரசம் tirakkirasam, பெ. (n.)

   கண்வலி (யாழ்.அக.);; eyesore.

     [Skt. {} → த. திரக்கிரசம்.]

 திரக்கிரணி tirakkiraṇi, பெ. (n.)

   பிரண்டை (மலை);; square stalked wild grape.

திரக்கு2 tirakku, பெ. (n.)

   கூட்டம் ; crowed.

     “திருவிழாத் திரக்கில் தவறின குழந்தையைக் கான முடியாது” (நாஞ்);

திரக்கு-தல் dirakkudal, செ.கு.வி (v.i.)

   சுருங்குதல்; to be crumpled;

 to shrivel, wrinkle.

     “573.36.77% கழுதுக்கு” (பதினொ. பொன்வண் 75);

திரங்கல்

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

 திரக்கோல் tirakāl, பெ.(n.)

   வந்தவாசி வட்டத்திலுள்ள ஒரு சிற்றுார்; a village in Wandiwash Taluk.

     [ஒருகா தரை+கால்]

திரங்கன்முவன் tiraṅgaṉmuvaṉ, பெ. (n.)

   குரங்கு (சுருங்கின முகத்தோன்);; monkey as having puckered face.

     “திரங்கன் முகவன் சேர்காவும் பொழிலும்” (தேவா. 1155,3);

     [திரங்கன் + முகம்]

திரங்கம் tiraṅgam, பெ. (n.)

   1. மிளகு (மலை); பார்க்க; see black pepper.

   2. காட்டுமிளகாய்; wild chilli.

     [திரங்கு → திரங்கம்]

 திரங்கம் tiraṅgam, பெ. (n.)

   நகரம் (யாழ்.அக);; town, city.

 M. tirakku

     [திரங்கு → திரங்கம்]

திரங்கலம் tiraṅgalam, பெ. (n.)

திரங்கம்1 (மலை); பார்க்க;see toramiga.

திரங்கல் tiraṅgal, பெ.(n.)

   1. சுருங்குகை; being shrivelled, wrinkling, crumpling.

     “திரங்கன் முகுவன்” (தேவா 1155,3);

   2. திரங்கம் (சூடா); பார்க்க

   3 முத்துக்குற்றவகை:a flawin pearls.

     “சுப்பிரமும் திரங்கலும் உடையன உட்பட்ட முத்து ஒன்பதினால் S.I.I.i, 78,

   4 அகவை மிகுதியால் தோல் சுருக்கமடைதல்,

 shrinking of the skin through old age.

   5. Losmó; black pepper.

     [திரங்கு → திரங்கள்]

திரங்கமை

திரங்கு-தல் diraṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வற்றிச் சுருங்குதல்;  to be wrinkled, crumpled.

     “தெங்கின் மடல்போற் றிரங்கி (மணி 20ஈ53);

   2. உலர்தல்; to dry up, as dead leaves.

     “திரங்கு மரனாரிற் பொலியச் சூடி” (மலைபடு 431);

   3. சுருளுதல்:

 to be folded in, as the fingers of a closed hand;

 to be curled up, as the hair.

     “திரங்கு செஞ்சடை கட்டிய செய்வினைக்கு” கம்பரா காட்சி 25)

   4. தளர்தல்:

 tofaint, droop.

     “மடமானம்பினை மறியொடு திரங்கு (ஐங்குறு 326);

 திரசரேணு tirasarēṇu, பெ.(n.)

   அணுத்தூசி; the mote or atom moving in the sun beam considered as an ideal weight either of the lowest denomination or equal to three invisible atoms (சா.அக.);.

 திரசர் tirasar, பெ.(n.)

   மருத்துவமனை மருத்துவருக்கு உதவி செய்யும் வேலைக்காரன் (இ.வ.);; dresser.

     [E. dresser → த. திரசர்.]

 திரசாதிசூரன் tiracāticūraṉ, பெ. (n.)

   வீரம் எனும் வேதியியல் பொருள்; corrosive sublimate – mercuric chloride (சா.அக.);.

திரசுகரி-த்தல் tirasugarittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. அவமதித்தல்; to despise.

   2. மறைத்தல்; to coneal, cover.

   3. விலக்குதல்; to reject, set aside.

த.வ. புறக்கணித்தல்

     [Skt. {} → த. திரசுகரி-,]

திரசுகாரம் tirasukāram, பெ.(n.)

   1. அவமதிப்பு; contempt, disrepect.

   2. மறைக்கை; concealment.

   3. விலக்குகை; rejection.

த.வ. புறக்கணிப்பு

     [Skt. {} → த. திரசுகாரம்.]

 திரடம் tiraḍam, பெ. (n.)

   வெண்ணொச்சி (சங்.அக);; five-leaved chaste tree.

 திரடு tiraḍu, பெ. (n.)

மேடு (நெல்லை);.

 high or elevated ground.

     [திரன் → திரடு]

திரட்கோரை tiraṭārai, பெ.(n.)

   பஞ்சாய்க் கோரை (பிங்);; a kind of sedge, cyperus rotundus tuberoscus.

   2. கச்சற்கோரை; bitte sedge gram.

   3. கஞ்சாங்கோரை; persian tooly or white basil.

     [திரள்+கோரை.]

திரட்சி tiraṭci, பெ.(n.)

   . உருண்டை வடிவம்; globularity, rotundity.

   2. கூட்டம் multitude, assemblage.

     “திரட்சி விரும்பக் கையாலே பாத்திரத் தையிருத்திய” (பு.வெ. உரை 3,5 உரை);

   3.முத்து (உரி.நி);; pearl.

     [தில் → திச் → திரள் → திரட்சி (வே.சொ.க. பக்.262]

திரட்டடைப்பன் tiraḍḍaḍaippaṉ, பெ. (n.)

   மாட்டு நோய் வகை (மாட்டுவரி3);; a kind of cattle disease.

     [திரட்டு + அடைப்பன்]

 திரட்டல் tiraṭṭal, பெ. (n.)

திரட்டு-தல் பார்க்க; see tirattu.

     [திரன் → திரட்டல்]

 திரட்டிக்கோவை tiraṭṭikāvai, பெ.(n.)

கோவைக்கொடி,

 Indian caper (சாஅக);.

     [திரட்டு + கோவை]

 திரட்டியீரல்முட்டி tiraṭṭiyīralmuṭṭi, பெ. (n.)

   மாட்டுநோய்; a kind of cattle disease.

     [திரட்டு + ஈரல் + முட்டி]

திரட்டு tiraṭṭu, பெ. (n.)

   1. திரட்டுகை; gathering, accumulation.

   2. தொகை நுால், ,

 compilation.

     “பெருந்திரட்டு, குறுந்திரட்டு”

   3. சுண்டக்காய்ச்சிய மருந்து; a medicine which has been strengthened by the evaporation of its nonactive parts.

     [திரன் → திரட்டு]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

 திரட்டுக்கலியாணம் tiraṭṭukkaliyāṇam, பெ. (n.)

   மகளிர் éப்பெய்தல் விழா ; the subsequent inter course which makes a marriage legally valid.

     [திரட்டு + கவிமாணம்]

திரட்டுப்பால் tiraṭṭuppāl, பெ. (n.)

சர்க்கரை யிட்டு இறுகக் காய்ச்சின பால்:

 milkthickened by boiling with sugar.

     “திரட்டுப் பால் குமட்டுதோ இராமநா அரண் 9)

   2 ஒரு வகைப் பண்ணிகாரம் ; a kind of sweet preparation.

     [திரட்டு + பால்]

திரட்டோசை

 திரட்டோசை tiraṭṭōcai, பெ. (n.)

   உரப்பலோசை (பிங்);; bustle.

     [திரட்டு + ஓசை]

 திரணகடம் tiraṇagaḍam, பெ.(n.)

   ஒரு கடல் ; a kind of sea crab

 திரணகிருமி tiraṇagirumi, பெ.(n.)

   சன்ன உயிரி(கிருமி);; thin worm (சா.அக.);.

 திரணகேது tiraṇaātu, பெ.(n.)

மூங்கிலரிசி,

 bamboo seed.

 திரணக்கிரகி tiraṇaggiragi, பெ.(n.)

   கற்பூரமணி (அ); பொன்னம்பர்; amber- succinum (சா.அக.);.

 திரணசாரம் tiraṇacāram, பெ. (n.)

   பூவன் வாழை; true banana.

திரணசீதம் tiraṇacītam, பெ. (n.)

   . நறுமணப் புல் ; fragrant grass.

   2. மல்லிகை

 jasmine.

   3. தாழை; fragrant screwpine.

திரணசோணிதம் diraṇacōṇidam, பெ.(n.)

   1. புல் அரத்தம்; grass blood.

 திரணசோத்தமம் tiraṇacōttamam, பெ. (n.)

   பெரிய சாமை ; large shaumay panīcum freementaceum.

 திரணசௌண்டிகம் tiraṇasauṇṭigam, பெ. (n.)

   ஒரு நாயுருவி; akind of achyranthus.

 திரணச்சி tiraṇacci, பெ.(n.)

   எரியுப்பு (வின்);; an alkaline salt.

திரணச்சோதி

திரணச்சோதி tiraṇaccōti, பெ. (n.)

   1. நச்சுப் புல் ,

 poisonous grass.

   2. சிவப்பு நாணற் புல்

 a red variety of sacred or sacrificial grass.

 திரணத்தான்யம் tiraṇattāṉyam, பெ. (n.)

காட்டரிசி , w

 ild rice, paddy.

 திரணத்துவம் tiraṇattuvam, பெ.(n.)

   மூங்கிற்குருத்து; bambooshoot.

 திரணபூலிகம் tiraṇapūligam, பெ.(n.)

   கருவழித்தல்; human abortion (சா.அக.);.

 திரணமண்டலி tiraṇamaṇṭali, பெ.(n.)

   புல்விரியன் பாம்பு; grass viper, grass adder (சா.அக.);.

     [p]

 திரணமிருதம் diraṇamirudam, பெ.(n.)

   கண்பூ; cataract of the eye (சா.அக.);.

த.வ. கண்புரை

 திரணம் tiraṇam, பெ.(n.)

   ஒரு நோய்; a disease (சா.அக.);.

 திரணர்மாக்கினி tiraṇarmākkiṉi, பெ. (n.)

   தொல்காப்பியரது இயற்பெயர் (தொல், பாயி, நச் உரை);; the proper name of tol-käppiyar.

 திரணாக்கினி tiraṇākkiṉi, பெ.(n.)

   புல் நெருப்பு; grass fire (சா.அக.);.

 திரணாக்கியன் tiraṇākkiyaṉ, பெ. (n.)

   ஒரு சித்தன், குறத்திக்குப் பிறந்தவன்; a Siddhar, son of Jamath agni born to kurathi (சா.அக.);.

திரணி tiraṇi, பெ. (n.)

   1.புளியங்கொடி ,

 climbing brachypterum.

   2. கொடிப்பூண்டு; long creeper.

திரணிக்கல் tiraṇikkal, பெ.(n.)

   காகச்சிலை, அதாவது காக்கைக் கல் இது உபரசச் சரக்கில் ஒன்று; black load stone- magnetic oxide of iron, it is one of the 120 kinds of natural substances enumerated in Tamil medical science (சா.அக.);.

திரணை tiraṇai, பெ. (n.)

   1. உருண்டை; ball, anything globular.

   2. மலைவகை; a kind of garland.

     “இரட்டிய திரணையோடு” (சிலப் 22 43.);

   3. கட்டட எழுதக வேலை (வின்);

 chaplet, cornice, coping.

   4. வைக்கோற் புரிக்கற்றை (வின்);; load on a bullock’s back.

   5.solorangor (நெல்லை);, pial

   6. கம்பி; wire, rod.

   7. தக்காளி; tomato.

     [திரனை → திரணை]

 திரணை tiraṇai, பெ. (n.)

   எழுதக வேலைக் குதவுங் கொத்துக் கரண்டி (இ.வ.);; mason’s trowel for cornice work.

     [திரளை → திரணை (வே.சொல்.க. பக் ]

 திரணைக்கம்பி tiraṇaikkambi, பெ. (n.)

   இரும்புக்கம்பி (C.E.M.);; cylindrical metal rod

     [திரணை + கம்பி]

 திரணைத்தாழ்ப்பாள் tiraṇaittāḻppāḷ, பெ. (n.)

   தாழ்ப்பாள் வகை (C.E.M.);; roundbold

     [திரனை + தாழ்ப்பான்]

 திரணைமேடு tiraṇaimēṭu, பெ.(n.)

   சுவரின் மேலிடம் (C.E.M.);; coping.

     [திரனை +மேடு]

 திரணையரம் tiraṇaiyaram, பெ. (n.)

   உருண்டையான அரவகை; round file.

     [திரனை +அரம்]

 திரணையிழைப்புளி tiraṇaiyiḻaippuḷi, பெ. (n.)

   இழைப்புளிக் கருவி வகை (C.E.M.);; moulding plane.

     [திரனை +இழைப்புளி]

 திரணைவேலை tiraṇaivēlai, பெ. (n.)

   கட்டட எழுதக வேலை (C.G.);; cordon work, cornicework.

     [திரனை +வேலை]

திரண் tiraṇ, பெ. (n.)

திரணம் பார்க்க;see tiaram.

     “திரணுறு செழுகை போல்” (சிவதரு சனை மரண 88);

திரண்டகல் tiraṇṭagal, பெ. (n.)

   . உருளைக் கல் (வின்);; cylindrical stone-roller.

   2. குண்டுக் கல் (பிங் 4, 54);; globular stone.

     [திரள் + கல்]

 திரண்டகழுத்து tiraṇṭagaḻuttu, பெ. (n.)

   உருண்டையாகவும் அழகாகவுமுள்ள கழுத்து; round beautiful neck.

     [திரள் + கழுத்து]

 திரண்டகூடு tiraṇṭaāṭu, பெ. (n.)

   இழைப் புளிக்கூடு (யாழ்ப்);; frame of a smoothing plane.

     [திரள் + கூடு]

 திரண்டகூட்டம் tiraṇṭaāṭṭam, பெ.(n.)

   மக்கள் sal; Lib, crowd of people.

     [திரன் + கூட்டம்]

 திரண்டகொடிச்சி tiraṇḍagoḍicci, பெ, (n.)

   புற்றாம் பழம் அதாவது கரையான் (புற்று); கூடு; the nest of the white ants.

     [திரள் + கொடிச்சி]

 திரண்டகொடிச்சி tiraṇḍagoḍicci, பெ. (n.)

   மாழை மண் வகை (வின்);; a kind of ore.

     [திரன் + கொடிச்சி]

திரண்டபால் tiraṇṭapāl, பெ. (n.)

   1. திரட்டுப் பால் பார்க்க; see tiatuppil.

   2 திரைந்த பால்; concentrated milk.

     [திரள் + பால் ]

 திரண்டபெண் tiraṇṭabeṇ, பெ.(n.)

   பருவமடைந்தவள்; matured girl.

     [திரள் + பெண்]

 திரண்டமுகம் tiraṇṭamugam, பெ. (n.)

   உருண்டையனா முகம்; round face.

     [திரள் +முகம்]

 திரண்டமுலை tiraṇṭamulai, பெ. (n.)

செழுமையான மார்பகம்,

 well developed breast.

     [திரள் + முலை]

திரண்டமூலம் tiraṇṭamūlam, பெ. (n.)

   1. உருண்டையான கிழங்கு; bullous root.

   2. மூளை மூலம் ; external piles.

     [திரள் + மூலம்]

 திரண்டவடிவு tiraṇḍavaḍivu, பெ. (n.)

   உருண்டை வடிவு; of round shape or figure.

     [திரள் + வடிவு]

 திரண்டவலகு tiraṇṭavalagu, பெ. (n.)

   மட்டலகு; blade of jack-plane.

     [திரன் + அலகு]

 திரண்டவீக்கம் tiraṇṭavīkkam, பெ. (n.)

   ஒரு பக்கத்திற்காணும் வீக்கம் ; swellingin one part of the body.

     [திரள் + விக்கம்]

திரத்துவம் tirattuvam, பெ.(n.)

   நிலைப்பு; fixedness, stability, permanence.

     “திரத்துவமா நிறைந்தான்” (ஞானவா. தாசூ.50);.

     [Skt. sthira-tva → த. திரத்துவம்.]

திரநட்சத்திரம் tiranaṭcattiram, பெ.(n.)

   நற்செயல்கள் தொடங்குதற்குரிய உருள் (உரோகிணி);, மானேறு (உத்திரம்);, கடைக்குளம் (உத்திராடம்);, பிற்கொழுங்கால் (உத்திரட்டாதி); நாள்கள் (விதான. பஞ்சாங்க.20, உரை);; the naksatras, {}, uttiram, {} and {}, auspicious for works of long stading nature.

     [Skt. sthira + naksatra → த. திரநட்சத்திரம்.]

 திரந்தி tiant, பெ. (n.)

   வால் திருக்கை; a sea shark fish which has a black tail.

 திரந்திகம் tirandigam, பெ. (n.)

   திப்பிலி (மலை);; long pepper.

 திரனைச்செடி tiraṉaicceḍi, பெ.(n.)

   பாவட்டை–; Indian pavetta.

     [திரணை + செடி]

 திரபம் tirabam, பெ.(n.)

   நாணம் (யாழ்.அக.);; shame, bashfulness.

     [Skt. {} → த. திரபம்.]

 திரபருட்சி tirabaruṭci, பெ.(n.)

   சிற்றீஞ்சு;  small date tree.

 திரபிபுவலி tirabibuvali, பெ.(n.)

   வங்க மணல்; lead mixed with sand-leadore (சா.அக.);.

திரபு tirabu, பெ.(n.)

   1. தகரம்; tin.

     “திரபுத்தனை…. எடுக்குமிழுதையும்” (சிவதரு.பாவ.24);.

   2. நிரய வகை; hell.

     “உழுத்ததசை திரபு வெனச் செப்புநவும்” (சிவதரு.சுவர்.115);.

     [Skt. trapu → த. திரிபு.]

 திரபுட்பம் tirabuṭbam, பெ. (n.)

   துத்தநாகம்; zinc.

 திரபுட்பம் tirabuṭbam, பெ. (n.)

திரிபுலம் பார்க்க;see tiripulam.

     [Skt. trapusa → த. திரபுட்பம்.]

 திரபுட்பவம் tirabuṭbavam, பெ.(n.)

   சிறுவிடு கொள்; a kind of gram (சா.அக.);.

 திரபுலம் tirabulam, பெ.(n.)

   துத்தநாகம் (யாழ்.அக.);; zinc.

     [Skt. trapula → த. திரபுலம்.]

 திரபொருள் tiraboruḷ, பெ.(n.)

   நிலையான பொருள்; fixed body (சா.அக.);.

 திரப்சம் tirapcam, பெ.(n.)

   கொஞ்சம் (கொ.வ.);; small quantity.

     [Skt. drapsa → த. திரப்சம்.]

 திரப்படு-தல் dirappaḍudal, செ.கு.வி.(v.i.)

   உறுதிப்படுதல்; to be fixed, firm, permanent, steady.

     [Skt. sthira → த. திரப்படு-,]

திரப்பியம் tirappiyam, பெ.(n.)

திரவியம் பார்க்க;see tiraviyam.

     “மிம்முதலாகுந் திரப்பியத்தில்” (விரசோ.தத்தி.4);.

     [Skt. dravya → த. திரப்பியம்.]

திரப்புசம் tirappusam, பெ.(n.)

   1. கக்கரி பார்க்க;see kakkari.

   2. கத்திரி (மலை);; brinjal.

     [Skt. trapusa → த. திரப்புசம்.]

திரமம் tiramam, பெ.(n.)

   1. பழைய கிரேக்க நாணய வகை (TA.S. iv. 30);; an ancient greek coin, used in India.

   2, சாதிலிங்கம் ; cinnabar.

 திரமம் tiramam, பெ.(n.)

   பழைய கிரேக்க நாணய வகை (T.A.S. iv, 30);; an ancient Greek coin, used in India.

     [G.K. drakme → த. திரமம்.]

 திரமாதம் tiramātam, பெ.(n.)

   நிலை நிற்க வேண்டும் செயல்களைத் தொடங்குவதற்கு ஏற்றனவாகக் கருதப்படும் ஞாயிறு இருக்கும் விடை (வைகாசி); மடங்கல் (ஆவணி); நளி (கார்த்திகை); கும்பம் (மாசி); ஆகிய மாதங்கள் (வின்.);; the four months in which the sun is in {}.

     [Skt. sthira → த. திர+மாதம்]

 திரமிடம் tiramiḍam, பெ.(n.)

திரமிளம் பார்க்க;see {}.

     [Skt. {} → த. திரமிடம்.]

திரமிளம் tiramiḷam, பெ.(n.)

   1. திராவிடம்; south India.

   2. தமிழ் மொழி (பி.வி.2, உரை);; Tamil language.

     [Skt. {} → த. திரமிளம்.]

திரம் tiram, பெ. (n.)

   1. தகரைச் செடி;  ringworm plant.

   2. உறுதி ; firmness.

   3. வலி;  strength.

   4. உரம்;  hardnss.

   5. மலை; mountain.

   6, நிலவரம் ; everlastingstate.

   7.நிலம் (பூமி);

 earth.

     [தின் → திர்→திரம் (வ.மொ.வ.);]

 திரம் tiram, பெ.(n.)

   நிலம் (இலக்.அக.);; earth.

     [Skt. {} → த. திரம்.]

திரயப்பிணிகடம் tirayappiṇigaḍam, பெ.(n.)

   1. பருத்தவுடம்பு; fat body.

   2. பரு(தூல);வுடம்பு; corporeal or material body as opposed to spiritual body (சா.அக.);.

திரயமுகம் tirayamugam, பெ.(n.)

   கோள் முதலியவற்றின் குறுக்குப் பார்வை (விதான. பஞ்சாங்க.19);;     [Skt. {} → த. திரயமுகம்.]

 திரயம் tirayam, பெ.(n.)

   மூன்று; three (ஈஷ்ணாத்திரயம்);.

     [Skt. traya → த. திரயம்.]

திரயம்பகன் tirayambagaṉ, பெ.(n.)

   சிவபெருமான் முக்கண்ணுள்ள;{}, as three-eyed.

     “தாதை யெனுந் திரயம்பகன்” (கந்தபு:உபதேசப.20);.

     [Skt. tryambaka → த. திரயம்பகன்.]

திரயாங்கநமசுகாரம் tirayāṅganamasukāram, பெ. (n.)

   தலையிலே இரண்டு கைகளையும் குவித்து வணங்குகை (சிவாலயதரிசனவிதி, பக்.11);; rendering obeisance by folding both hands over one’s head.

     [Skt. {} → த. திரயாங்க நமசுகாரம்.]

 திரயாங்கம் tirayāṅgam, பெ.(n.)

   நாள், கிழமை விண்மீன்களைக் காட்டும் குறிப்பு (கொ.வ.);; calendar showing the three elements, titi, {} and {}.

     [Skt. traya + {} → த. திரயாங்கம்.]

திரயோதசி tirayōtasi, பெ.(n.)

   கரும் வெண்பக்கங்களில் வரும் பதின்மூன்றாம் நாள்; the 13th titi of the waxing or waning moon.

     “திங்க டிரயோதசி யாதிரையும் வந்து செறிந்திடும்” (சிவரக. அபுத்தி.23);.

     [Skt. {} → த. திரயோதசி.]

திரராசி tirarāci, பெ.(n.)

   நிலைநிற்க வேண்டுஞ் செயல்களைத் தொடங்குதற்கு ஏற்றனவாகக் கருதப்படும் விடை (இடபம்);, மடங்கல் (சிங்கம்);, நளி (விருச்சிகம்);, கும்பம் என்ற ஒரைகள் (விதான.மரபி.5, உரை);;     [Skt. sthira + {} → த. திரராசி.]

 திரலடி tiraladi, பெ. (n.)

   ஏலம் (மலை);; cardomam plant.

 திரலிங்கம் tiraliṅgam, பெ.(n.)

   பரார்த்த லிங்கம் (சங்.அக.);; a kind of {}.

     [Skt. sthira + {} → த. திரலிங்கம்.]

 திரல் tiral, பெ. (n.)

   காட்டாமணக்கு (மலை);; physic nut.

திரள tiraḷa, கு.வி.எ(adv.)

   முழுதும்; entirely.

     “திரள ஒப்பில்லையாகில் ஒருவகை யாலேதான்ஒப்புண்டோ” (ஈடு 1,1,2);

 திரளாரம் tiraḷāram, பெ. (n.)

   நிலப்பனை (மலை);; ground palm.

திரளி tiraḷi, பெ.(n.)

   1. மீன்வகை யாழ்ப்);; perch, marine, gerres (செ.அக);

   2. தேளி மீன்;  osit; scorpion fish.

   3. காரம்பு; cloves.

திரளுதல் diraḷudal, பெ. (n.)

   1. உருட்சியாதல்:

   2. பூப்பெய்தல் ; attaining puberty.

     [திரன் → திரளுதல்]

திரளை tiraḷai, பெ. (n.)

   1. சோற்றுக்கட்டி; a solid round object, as a ball of rice.

     “சோறுதண் டயிரி னாற்றிரளை மிடற்றிடை நெருக்குவார்” (திவ் பெரியதி 2,1, 7);

   2. நூலின் உருண்டை (வின்);; skein ofthread.

   3. கூட்டம் (இ.வ);; assemblage.

     [திரன் → திரனை]

திரள் tiraḷ, பெ.(n.)

   முடுகிச் செல்லும் விரைந்த நடையையுடைய தாளக்காலம்; fast step.

     [துர-திர-திரன்]

 திரள் tiraḷ, பெ. (n.)

   1. உருண்டை,

 ball, round mass, globe

தேசப்பளிங்கின்றிரளே (திருவாசக 4,103);

ம.திரள.

   2. கூட்டம் ; crowd, assembly, multitude, flock, herd, shoal, aggregation.

     “ஏனத்திரள் வந்திழியுஞ் சாரல்” (தேவா ;353,1);

   3. குலை(வின்);; cluster, clump, tuft.

   4. படை (யாழ் அக.);; army.

   5. மிகுதி

 abundance.

   6. இயக்கம் நான்கனுள் விரைந்த செலவினை யுடைய பாடல் (சிலப்.3, 6, உரை);; song with quick movement, one of four iyakkam.

     [துல் → தில் → திர் → திரள்]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

 திரள்கோரை tiraḷārai, பெ. (n.)

கஞ்சாங் கோரை வகை (மலை);:

 white basil.

     [திரன் + கோரை]

திரள்மணிவடம் tiraḷmaṇivaḍam, பெ. (n.)

கழுத்தணிவகை

 a kind of necklace.

     “திரள் மணிவடம் ஒன்று” (S.I.I.ii,143);.

     [திரன் + மணிவடம்]

 திரள்ளு-தல் diraḷḷudal, செகுவி (v.i.)

   பெண் பருவமெய்தல் ; to arrive at puberty.

ம. திரளுக

     [திரன் → திரள்ளு-தல்]

திரா

 திரவகம் tiravagam, பெ.(n.)

   நாசியிலிருந்து குருதி சிந்தல்; bleeding from the nostruls, nosebleed-Epistaxis (சா.அக.);.

 திரவகாரி tiravakāri, பெ. (n.)

   உமிழ் நீரைப்பெருக்கும் மருந்து; medicine promoting the flow of saliva-salivant-Sialogogue (சா.அக.);.

திரவகாரிகள் tiravagārigaḷ, பெ. (n.)

   வாயில் உமிழ் நீரை மிகுதிப்படுத்தும் மருந்துகள் (பைஷஜ.13);; Sialogogues, agents to promote the flow of saliva.

     [Skt. {} → த. திரவகாரிகள்.]

 திரவசுவேதம் tiravasuvētam, பெ.(n.)

   வேதுபிடித்தல்; medicated bath (சா.அக.);.

 திரவச்சத்து tiravaccattu, பெ.(n.)

   குழம்பு; liquid extract, tincture (சா.அக.);.

 திரவணம் tiravaṇam, பெ.(n.)

   வெப்பம்; heat (சா.அக.);.

 திரவணாங்கம் tiravaṇāṅgam, பெ.(n.)

   உருக்குப்பதம்; melting point (சா.அக.);.

 திரவத்திரவியம் tiravattiraviyam, பெ.(n.)

   நீர்மப்பொருள்கள்; fluid substance (சா.அக.);.

திரவத்துங்கம் tiravattuṅgam, பெ. (n.)

   1. ஒரு பொருள் இயற்கையாகவோ, செயற்கையாகவோ நீர்மத் தன்மையடையும் நிலைமை; a natural or artificial fluid condition of a substance.

   2. நீர்த் தன்மையும் கசிவும்; fluidity and wetness (சா.அக.);.

திரவத்துவம் tiravattuvam, பெ.(n.)

   நீர்மப் பொருள்களின் நெகிழ்ச்சித் தன்மை; flowing property of liquids.

     “திரவத்துவஞ் சினேகம்” (பிரபோத.42, 2);.

 திரவந்திசம் tiravandisam, பெ.(n.)

   ஒரு பூடு; a plant – Anthericum tuberosum (சா.அக.);.

 திரவபதார்த்தம் tiravabatārttam, பெ. (n.)

திரவத்திரவியம் பார்க்க;see tirava-t-tiraviyam (சா.அக.);.

திரவம்1 tiravam, பெ.(n.)

   1. நீர் முதலிய வற்றின் ஒடுந் தன்மை (வின்.);; flowing property of liquids.

   2. கசிவு (வின்.);; oozing of liquids.

   3. சாறு (வின்.);; juice, essence.

   4. நீர்மம்; liquid (தைலவ. தைல.);.

     [Skt. drava → த. திரவம்.]

 திரவம்2 tiravam, பெ.(n.)

   1. சாறம்; essence.

   2. புளிமநீர்; acid.

   3. கருப்பையிலிருந்து வடியும் குருதி; blood discharged from the womb (சா.அக.);.

 திரவாதாரம் tiravātāram, பெ.(n.)

   நீர்மப் பொருளைக் கொள்ளும் ஏனம்; fluid holder (சா.அக.);.

 திரவாதி tiravāti, பெ. (n.)

   காட்டாமணக்கு (வின்);; physicnut.

 திரவாதி tiravāti, பெ.(n.)

   காட்டாமணக்கு (வின்.);; physic nut.

 திரவாரம் tiravāram, பெ.(n.)

   காரிக்கிழமை (பஞ்.);; saturday.

     [Skt. {} → த. திரவாரம்.]

திரவி tiravi, பெ.(n.)

   1. சாறு; juice.

   2. இதளியம் (பாதரசம்);; mercury (சா.அக.);.

 திரவிணம் tiraviṇam, பெ.(n.)

   வெப்பம்; heat (சா.அக.);.

திரவித்தல் tiravittal, பெ.(n.)

   1. நீர்பொசியப் பண்ணல்; making water to ooze out.

   2. நீர் வடித்தல்; drawing out fluid from anything as ascities (பெருவயிறு); (சா.அக.);.

 திரவித்தை tiravittai, பெ.(n.)

   பொன்னாக்கல் கல்வி; the art of transmuting mercury into gold (சா.அக.);.

 திரவியகுணசாத்திரம் tiraviyaguṇacāttiram, பெ.(n.)

   கறியுணவுகளின் பண்பு களைக் கூறும் நூல்; that branch of medical science which treats of quality actition etc. of drugs employed in medicine materia medica (சா.அக.);.

 திரவியசம்பத்து tiraviyasambattu, பெ. (n.)

   பேறு; riches.

     [Skt. dravya + sampad → த. திரவிய சம்பத்து.]

 திரவியசுதானம் tiraviyasutāṉam, பெ.(n.)

   தனசுதானம் பிறப்பியத்தில் பிறப்பு ஒரையிலிருந்து இரண்டாம் வீடு; second house from the ascendant (Astrol.);.

     [Skt. dravya → த. திரவியசுதானம்.]

திரவியசுத்தி1 tiraviyasutti, பெ. (n.)

   1. கடவுளின் அருளால் சுத்தியுள் ஒன்றாய், தன்னை மறந்து முன்வினைப் பயனாகிய எல்லாச் செயல்களும் கடவுளின் அருளால் உண்டாவன என்று நோக்குகை (கட்டளைக்.228);;   2. ஐந்தூய்மையுள் மந்திர நீரைத் தெளித்துப் பொருள்களை தூய்மை செய்வது (சைவச.502, உரை);;     [Skt. dravya + {} → த. திரவியசுத்தி.]

 திரவியசுத்தி2 tiraviyasutti, பெ.(n.)

   ஐந்து வகை குற்ற நீங்கியியல்களுள் ஒன்று (பஞ்ச சுத்தியிலொன்று);; one of the five methods of cleansing medicines or purifications of drugs this should not be confounded with the ஐந்தூய்மை (பஞ்ச சுத்த); (purification); practised among the sheivas (சா.அக.);.

 திரவியப்பட்டை tiraviyappaṭṭai, பெ.(n.)

   திரு மஞ்சனப் பட்டை (இ.வ.);; bark of the lodhra tree.

     [Skt. dravya → த. திரவியம் + பட்டை.]

திரவியம் tiraviyam, பெ. (n.)

செல்வம்:

 wealth.

     ‘என் திரவியமே கண்ணுறங்கு (உவ);

 திரவியம் tiraviyam, பெ.(n.)

   1. இயற்கை யாகவே கிடைக்கும் மூலப்பொருட்கள்; elementary substances that are obtained in nature.

   2. பொருள்; substance.

     “பெரிது மிகை நற் நிரவியமே” (ஞானவா.தேவபூ.52);.

   3. சொத்து; property.

     “தேடுந் திரவியமும்” (தாயு.பராபர.233);.

   4. பொன் (சூடா);; gold.

   5. தருக்க நூல்களில் கூறப்படும் பிருதுவி, அப்பு, தேயு, வாயு, ஆகாயம், காலம், திக்கு, ஆன்மா, மனம் ஆகிய மூலப்பொருள்கள்;     [Skt. dravya → த. திரவியம்.]

திரா tirā, பெ. (n.)

   1. பவள மல்லிகை (மலை);:

 nightjasmine.

   2. மெழுகு கட்டி வார்க்கும் ஒரு வகை கலப்பு மாழை; analloy castormoulds perhaps pinch beck.

   3. பவள மல்லிகை மரம் ;

 திராசி tirāci, பெ.(n.)

   கடலூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Cuddalore Taluk.

     [துறு+தி-துறுத்தி-திராசி (கொக.க);]

திராசிலை tirācilai, பெ.(n.)

   இயற்கையில் கிடைக்கும் பொருட்களுள் ஒன்று; one of the 120 kinds of natural substances (சா.அக.);.

 திராடம் tirāṭam, பெ.(n.)

   பாலையாழில் தோன் றும் ஒரு வகையான பண் ; a musical note,

     [தாடம்-திராடம்]

 திராடம் tirāṭam, பெ. (n.)

   பாலை யாழ்த்திறத்து; a secondary melody type of the pālai class.

திராட்சக்காடி tirāṭcakkāṭi, பெ.(n.)

   1. கொடி முந்திரியில் (திராட்சை); இருந்து வடிக்கும் புளிப்பு; fermented juice from the fruit of grape vine-grapes vinegar.

   2. கொடி முந்திரி மது; an intoxicated liquor obtained from the fermented juice of grapes-vine (சா.அக.);.

திராட்சசர்க்கரை tirāṭsasarkkarai, பெ.(n.)

   1. குருதியிலும் கருப்பு ஈரலிலும் சிறிதளவாய்க் காணப்படும் ஒரு வகை சருக்கரை; grape sugar-glucose.

   2. கொடிமுந்திரி சாற்றி னின்று வடித்தெடுக்கும் சருக்கரை; a variety of sugar extracted from grape-Grape sugar, it is less sweet than sugarcane (சா.அக.);

திராட்சாசவம் tirāṭcācavam, பெ.(n.)

   1. உலர்ந்த கொடி முந்திரிப் பழத்தின் வடிநீர் எடுத்து வெல்லத்துடன் கலந்து கரைத்து, புளிக்க வைத்து பிறகு அதினின்று வடிக்கும் ஒரு வகையான மருந்து; a tincture prepared from the decoction of raisins combined with jaggery by allowing it to ferment for a sufficient period (சா.அக.);.

 திராட்சாபாகம் tirāṭcāpākam, பெ.(n.)

   கொடி முந்திரி சாறு போல துய்ப்பதற்கு எளிதான செய்யுள் நடை;     [Skt. {} → த. திராட்சாபாகம்.]

 திராட்சாரிட்டம் tirāṭcāriṭṭam, பெ.(n.)

   இது தேன், சருக்கரை, கொடி முந்திரி வடிநீர் இவைகளுடன் சில நறுமண நீர்மங்கள் கலந்த ஒரு மதுவகை, இது நோயினால் இளைத்தவர் களுக்குச் சுறுசுறுப்பை உண்டாக்கும்; a drink analogous to wine prepared with honey, sugar and decoction of raisin with the addition of a few aromatics. it is used as a stimulant in exhausting diseases (சா.அக.);.

 திராட்சியுப்பு tirāṭciyuppu, பெ.(n.)

   கொடி முந்திரிச்சாற்றைப் புளிக்க வைக்குங்கால் அதினின்று இறக்கும் காரவுப்பு; a crystaline salt deposited during fermentation of the juice of grapes-turtrate of potash – potassae turtrat, acid turtrate of potash- Acidum turtaricum (சா.அக.);.

திராட்சை tirāṭcai, பெ.(n.)

   கொடிவகை; common grape vine,

   1. cl., vitis vinifera.

த.வ. கொடிமுந்திரி

     [Skt. {} → த. திராட்சை.]

     [p]

 திராட்சைசாராயம் tirāṭcaicārāyam, பெ.(n.)

   கொடி முந்திரி சாற்றினின்று வாலை யிலிட்டிறக்கி வடித்த காரமான மதுவகை, இதனால் ஊதை பித்த தீவினை. உடம் பழற்சிபோம், அரத்தம் பெருகும் காமத்தை யுண்டாக்கும்; an ardent spirit distilled from wine-brandу (சா.அக.);.

     [Skt. {} → த. திராட்சை+சாராயம்]

 திராட்சைரசம் tirāṭsairasam, பெ.(n.)

   சீமைச் சாராயம்; wine prepared from the fermented juice of grapes (சா.அக.);.

திராட்டு tirāṭṭu, பெ.(n.)

   1. குதிரை நடை வகை (இ.வ.);; trot.

   2. நெருக்கடி நிலைமை (உ.வ.);; difficult situation.

     [E. trot → த. திராட்டு.]

 திராணம் tirāṇam, பெ.(n.)

   உறை (யாழ்.அக.);; sheath, cover.

     [Skt. {} → த. திராணம்.]

 திராணியின்மை tirāṇiyiṉmai, பெ.(n.)

   வலிமையற்றவன்; weakness (சா.அக.);.

திராபம் tirāpam, பெ.(n.)

   1. வானம்; sky.

   2. சேறு; mire.

   3. மூடன்; idiot.

     [Skt. {} → த. திராபம்.]

திராபை tirāpai, பெ.(n.)

   1. பயனற்றவன்; fool, good-for nothing fellow.

   2. பயனற்றது; worthless stuff.

     “அவன் வாங்கி வந்த பொருள் சுத்தத் திராபை”.

     [Skt. {} → த. திராபை.]

 திராமரம் tirāmaram, பெ.(n.)

   பவளமல்லிகை Lorth ; coral jasmine tree.

திராயந்தி tirāyandi, பெ.(n.)

   கம்பந்திராய்; a kind of wild chickweed (மலை.);.

 திராயந்தி tirāyandi, பெ.(n.)

   1. கம்பந்திராய்; a species of indian chick weed- Phurmaceum genus.

   2. பிரமிய வழுக்கை; thymeleaved gratiola – Gratiola monieri (சா.அக.);.

திராய் tirāy, பெ.(n.)

திராவி பார்க்க;see {}.

     [Port. trava → த. திராய்2.]

 திராய்க்கம்பம் tirāykkambam, பெ.(n.)

   உத்தரம் (இ.வ.);; beam, as supporting joists.

     [திராய்+கம்பம்]

     [Port. trava → த. திராய்.]

 திராவகநீர் tirāvaganīr, பெ.(n.)

திராவகரசம் (பாண்டி.); பார்க்க;see {}-rasam.

 திராவகநீறு tirāvaganīṟu, பெ.(n.)

   வெடியுப்புச் சுண்ணம் (வின்.);; precipitate of nitre or sulphur.

     [Skt. {} → த. திராவகம் + நீறு.]

 திராவகப்பிரியை tirāvagappiriyai, பெ.(n.)

   எரிநீரில் கொழுமையால் செழித்து வளரும் பூண்டு அல்லது பூச்சிகள்; any individual plant or micro organisms that grow well in the highly acid media-Acidophile (சா.அக.);.

 திராவகப்புளிப்பு tirāvagappuḷippu, பெ.(n.)

   காரப் புளிப்பு; extreme sourness causing iritation, sourness sharp or biting to the taste (சா.அக.);.

     [Skt. {} → த. திராவகம் + புளிப்பு.]

 திராவகமயக்கம் tirāvagamayaggam, பெ.(n.)

   உடம்பினில் புளிப்புச் சத்து அதிகமாக ஏற்படுவதனால் உண்டாகும் மயக்கம்; giddiness caused by excess of sourness in the system (சா.அக.);.

     [Skt. {} → த. திராவகம் + மயக்கம்.]

 திராவகமருந்து tirāvagamarundu, பெ.(n.)

   எரி நீரின் உதவியைக் கொண்டு செய்யப்படும் மருந்து; medicine prepared with the aid of acids (சா.அக.);.

     [Skt. {} → த. திராவக(ம்); + மருந்து.]

திராவகம்1 tirāvagam, பெ.(n.)

   1. மருத்துச் சரக்குகளினின்று இறக்கப்படும் சத்து நீர்; tincture, distilled spirit, strong liquor, mineral acid.

   2. காந்தக்கல்; load stone.

   3. செயநீர்; a medical liquid preparation.

   4. வாலையினின்றிறக்கிய தாதுப்புளிப்பு; distilled mineral acid (சா.அக.);.

த.வ. எரிநீரம், நீர்மம்

     [Skt. {} → த. திராவகம்.]

 திராவகரசம் tirāvagarasam, பெ.(n.)

   காயகற்ப மருந்து (பாண்டி.);; elixir.

     [Skt. {} + rasam → த. திராவகரசம்.]

திராவகரம் tirāvagaram, பெ.(n.)

   1. ஓர் வகை வெண்காரம்; a kind of borax.

   2. ஓர் உருக்கு மருந்து; a flux to assist the fusion of metals.

   3. வாய்நீர்; saliva as over flowing (சா.அக.);.

திராவணஞ்செய்-தல் tirāvaṇañjeytal, செ.குன்றாவி.(v.t.)

   ஒட்டுதல்; to drive, remove.

     “துயரைத் திராவணஞ்செய் யிலகுகருணை” (திருக்காளத். 4, 5, 51);.

     [Skt. {} → த.திராவணம் + செய்-,]

திராவம்புரி-தல் dirāvamburidal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உருக்குதல்; to melt.

     “எவற்றினையுந் திராவம் புரியுந் தொழிலாலும்” (திருக்காளத்.பு. 5, 50);.

     [Skt. {} → த. திராவம்+புரி-தல்.]

 திராவி tirāvi, பெ.(n.)

   துலாக்கட்டை; joist.

     [Port. trava → த. திராவி.]

 திராவிடப்பிரபந்தம் tirāviḍabbirabandam, பெ.(n.)

திவ்வியப்பிரபந்தம் பார்க்க;see tivviyappirapandam;{}

 sacred poems by the {}.

     [Skt. {}+pirapantam → த. திராவிடப் பிரபந்தம்.]

 திராவிடப்பிராமணர் tirāviḍappirāmaṇar, பெ.(n.)

   விந்திய மலைக்குத் தெற்கில் குடியேறிய தென்னிந்தியப் பார்ப்பனர்; Brahmins living south of the vindhya range, dist.fr. {}.

     [Skt. {}+ {} → த. திராவிடப் பிராமணர்.]

விந்திய மலைக்கு வடக்கில் குடியேறி வாழ்வோரை கெளட பிராமணர் என்பதும் தெற்கில் குடியேறியவரைத் திராவிட பிராமணர் என்பதும் வழக்கம்.

திராவிடம் tirāviḍam, பெ.(n.)

கோயில் கூடக (விமான); அமைப்பில் காணப்பெறும் ஒரு தமிழர்

   கலைக்கூறு; a Dravidian type of temple Construction.

     [தமிழம்-தமிளம்-திரமிளம்-திராவிடம்]

 திராவிடம் tirāviḍam, பெ.(n.)

   1. தமிழ், தமிழ்நாடு; Tamil, the Tamil country.

   2. தமிழ்நாடு (திராவிடம்);, ஆந்திரம், கன்னடம், மகாராட்டிரம், கூர்ச்சரம் என்று ஐந்து (பஞ்ச); திராவிட மாநிலங்கள்; south india, south of vindhya, including the five provinces, {}.

   3. தமிழ் மொழி; the Tamil language.

     “திராவிடத்திலே வந்ததா விவகரிப்பேன்” (தாயு.சித்தர்.10);.

   4. தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடம், துளு முதலிய தென் திராவிட மொழிகளும் மற்றும் வட திராவிட மொழிகளும்; vernacular tongues of the inhabitants of S.India, Tamil, Telugu, Kanarese, Malayalam, {}, etc. and languages of Dravidian family spoken in central and North India.

     [த. தமிழும் → Skt. {} → த. திராவிடம்.]

 திராவிடவேதம் tirāviḍavētam, பெ.(n.)

தமிழ்வேதம் பார்க்க;see {}.

     [Skt. {} → த.திராவிட வேதம்.]

திரி1 diridal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அலைதல்; to walk about, wander.

   2. சுழலுதல்; to turn, whirl.

     “வலந்திரியாப் பொங்கி (G.nt.9:12);

   4. சலித்தல்; to move.

     “நாராசத் திரிவிற் கொள்ளத்தருவது காந்தம் (மணிமே 27, 55, 6);

   5. போதல்; to proceed to change, vary.

     “நாஅல் வேத நெறிதிரியினும்” (புற eh 2);,

   8. எழுத்து மாறுதல் ; to be substituted, as a letter by another.

தோன்ற நிரிதல் கெடுதல்” நன் 154)

   9. கெடுதல் (திவா.);; to perish.

   10. பால்; gorsolo Go Goggo; to change in quality, to become sour.

   11. மயங்குதல் ; to be confused.

     “திரிந்தயர்ந்தகன் றோடி” (பரிபா. 3, 54);

 திரி2 diridal, செகுன்றாவி (v.t.)

   கைவிடுதல்; to leave, to abandon.

     “இனந்திரி யேறுபோல” (சீவக. 2720);

 திரி3 tirittal, செகுன்றாவி (v.t.)

   1. அலையச் செய்தல் ; to cause to wander.

     “கொடிப்புள் திரித்தால் (திவ் பெரியதி 1,10,2);

   2. சுழற்றுதல்; to tum,whirl.

     “எஃகு வலந்திரிப்ப” (திருமுரு. 111);

   3. முறுக்குதல்; twist.

   4. திரும்பச் செய்தல்; to

திரி

 cause to return.

     “சென்று சென்றழியுமாவி திரிக்குமால்” (கம்பரா. மாயாசன 23);.

   5. வேறு படுத்துதல் ; to change, alter, vary.

     ‘அறிவு திரித்து (மணிமே 23:39);,

   6 மாவரைத்தல்; to grind as flour.

   7. பலதிறப்படுத்தல் ; to diversity.

   8. மொழிபெயா்த்தல் ,

 to translate.

   9. சேதித்தல் ; to break, cut, smash.

     “அவனுருவு , திரித்திட்டோன்” (பரிபா 5.35);

   10, எழுத்துகளை ஒற்றுமைப்பட அமைத்தல் ; to repeat words and syllables in different meaning.

 திரி4 tiri, பெ. (n.)

   1. முறுக்குகை

 twisting.

     “திரிபுர நரம்பின்” (பட்டினப் 254);

   2. விளக்குத்திரி; roll or twist of cloth or thread for a wick.

     “நெய்யுமிழ் சுரையா் நெடுந்திரி கொளிஇ” (முல்லை :48);

   3. தீப்பந்தடம்; to; torch of twisted cloth.

     “திரியெடுத்தாடுகிறான்” (உ.வ.);.

   4. வெடிக் குழாயின் திரி; candle.

   5. மெழுகுத்திரி; candle.

   6. புண்ணுக்கிடும் திரி; lint.

   7. வெள்ளைப்பூடு; Garlic (தைலவ. தைல.91);,

   8. காதுக்கிடும் திரி,

 small roll of cloth put into the pierce bore of child, widening the aperture.

 திரி tiri, பெ.(n.)

   பெண்; woman (யாழ்.அக.);.

     [Skt. stri → த. திரி.]

 திரி சங்குநிலை tirisaṅgunilai, பெ. (n.)

   இருபக்க வாய்ப்பையும் இழந்து இடையில் மாட்டிகொண்ட நிலை இரண்டுங்கெட்டான் நிலை; the state of being left in the middle having lost both options, the situation of falling between two stools.

திரிகடுகம் tirigaḍugam, பெ. (n.)

   1. சுக்கு மிளகு திப்பிலி ஆகிய மூவகை மருந்துச் சரக்குகள் (திவா.);; medicinal stuffs, numbering three, viz. cukku, milaku, tippili.

   2. பதினெண்கீழ்க் கணக்கினுள் ஒன்றும் நல்லாதனாரால் 100 செய்யுட்களில் இயற்றப்பெற்றதும் ஒவ்வொரு செய்யுளிலும் மூன்று செய்திகளை உணர்த்துவதுமான ஓா் அறÁல்;  an ancient didactic work by Nallātanar, mentioning three points in each of the 100 stanzas, one of padin-en-kilkaņakku, q.v.

திரிகடுகு tirigaḍugu, பெ. (n.)

திரிகடுகம் பார்க்க (பதார்த்த 959);;see tiri-kadugam.

     [திரி + கடுகு]

திரிசங்கு

 திரிகண் tirigaṇ, பெ. (n.)

   மூங்கில் (பிங்.);; bamboo.

     [திரி + கண்]

திரிகம் tirigam, பெ.(n.)

   1. முதுகெலும்புக்குக் கீழுள்ள முச்சந்தி; the sacral region.

   2. இரண்டு காரை எலும்புகளும் மார்பு எலும்போடு கூடியது; the meeting of the two clavicles with the breast bone.

   3. மூன்று கூடியது; that which constitutes three (சா.அக.);.

 திரிகரணசுத்தி tirigaraṇasutti, பெ.(n.)

   மனம், மொழி, மெய்த்தூய்மை; purety of chasteness in thought, word and deed (சா.அக.);.

திரிகரணம் tirigaraṇam, பெ.(n.)

   மனம், சொல், காயம் என்ற மூன்று கருவிகள்; the three organs, viz., {}, kayam (குமர.பிர.கந்தர்.9);.

     [Skt. tri-karana → த. திரிகரணம்.]

திரிகர்த்தம் tirigarttam, பெ.(n.)

   ஐம்பத்தாறு நாடுகளுள் வடக்கில் லூதியானா, பாதியாலா பகுதிகளையும், தெற்கில் பாலைவனப் பகுதியையும் கொண்டதும், சத்லட்சு சரசுவதி ஆறுகளுக்கு இடையிலுள்ளதுமான நாடு (பாரத.இராச..51);; An arid country between the sutlej and the sarasvati rivers, containing Ludhiana and Patiala on the north and some portion of the desert on the south, one of 56 {}.

     [Skt. trigarta → த. திரிகர்த்தம்.]

திரிகல் tirigal, பெ.(n.)

 handmill.

     “திரிகலொப்புடைத்தாய -தொண்டகம் கல்லா .24. 13)

     [திரி + கல்]

 திரிகாண்டம் tirikāṇṭam, பெ.(n.)

   கொங் கணவர் செய்த மூன்று காண்ட மடங்கிய ஓர் ஊதை காவியம்; the three chapters on alchemy compiled by a great siddha named {}. (சா.அக.);.

 திரிகாயம் tirikāyam, பெ.(n.)

   பெருங்காயம், மிளகு, பூண்டு என மூன்று வகைக் காயப் பொருள்; the three alternatives prescribed for parturition or child birth-asafoetida, black pepper and garlic (சா.அக.);.

 திரிகாரசிகம் tirigārasigam, பெ.(n.)

   மூன்று துவர்ப்பு பொருள்கள், சுக்கு, அதிவிடயம், கோரை; the three astrigent drugs-dry ginger, atee, and musta (சா.அக.);.

 திரிகாரம் tirikāram, பெ.(n.)

   மூன்று காரம், படிகாரம், வெண்காரம், சவர்க்காரம்; the three karams viz., alum, borax and soap (சா.அக.);.

     [Skt. tri → த. திரி + காரம்.]

 திரிகாலக்கியானம் tirikālakkiyāṉam, பெ.(n.)

   முக்காலம் உணரும் அறிவு; knowledge of knowing the past, prest and future (சா.அக.);.

திரிகாலஞானம் tirikālañāṉam, பெ.(n.)

   முக்காலவுணர்ச்சி (சிலப்.10, 167, அரும்.);; knowledge of the part, the present and the future.

     [Skt. {} → த. திரிகாலஞானம்.]

திரிகாலம் tirikālam, பெ.(n.)

   1. காலை, உச்சி, மாலை என்று முப்பகுதி நாட்காலம்; the three parts of the day, viz.., {} (S.I.I.i, 78);.

   2. இறப்பு நிகழ்வு, எதிர்வு என்ற முக்காலங்கள் (Gram.);; time, of three kinds, viz., {}, etirvu.

     [Skt. tri- → த. திரி + காலம்.]

 திரிகினம் tirigiṉam, பெ.(n.)

   அரைப்பதமான புலாலை (மாமிசத்தை); உட்கொள்வதால் உடலில் உண்டாகும் நுண்ணுயிர் (கிருமி); வகை; nematoid worm produced from eating meat insuffiencietly cooked,. Trichina Spiralis.

     [E. trichina → த. திரிகினம்.]

 திரிகிருதம் dirigirudam, பெ.(n.)

   மூன்று வகை நெய்ச் சத்து, வெண்ணெய், எண்ணெய், கொழுப்பு; the three kinds of oleum- clarified butter, gingelly oil and curd (சா.அக.);.

 திரிகுணசல் tiriguṇasal, பெ.(n.)

   தாளகம், செம்மஞ்சுள்ளி, கெந்தி ஆக மூன்று பொருள் களையும் கொண்டது. இது சத்திநாதப் பொருள்களைச் சேர்ந்த இனம்; a compound of three drugs viz., orpiment, red arsenic and sulphur (சா.அக.);.

 திரிகுணம் tiriguṇam, பெ.(n.)

   அன்பு, வெகுளி, மயக்கம் (சத்துவம், இராசதம், தாமதம்); என்று மூவகைக் குணங்கள்; the three fundamental qualities, viz., cattuvam, {}.

     [Skt. tri → த. திரி + குணம்.]

திரிகூடம் tiriāṭam, பெ.(n.)

   1. ஒரு மலை; a sacred mountain.

     “திரிகூடமென்னுந் துங்க வெங்கிரியின்” (இரகு.திக்.224);.

   2. திருக் குற்றால மலை (மூன்று சிகரங்களை யுடையது); (குற்றால.தல.);;     [Skt. tri → த. திரி + கூடம்.]

திரிகூடராசப்பகவிராயர் tiriāṭarācappagavirāyar, பெ. (n.)

   18ஆம் நூற்றாண்டில் குற்றாலத் தலபுராணம், குற்றாலக் குறவஞ்சி முதலிய நூல்கள் இயற்றிய புலவர்; the author of Kurrāla-t-tala-purănam, kurrāla-k-kuravanji and other poems, 18th C.

     [திரிகூடம் + இராசப்பகவிராயர்]

திரிகை1 tirigai, பெ. (n.)

   1. அலைகை;  roaming.

   2. இயந்திரம்; handmill.

   3. குயவன்சக்கரம்; potter’s wheel.

     “குயவபர் திரிகையென” (கம்பரா மூலபல 165);

   4. இடக்கை மேளம்; musical instrument .

   5 நாட்டிய கூத்துவகை (சிலப் பக் 81);; a particular gesture in dance.

     [திரி + கை]

 திரிகை2 tirigai, பெ. (n.)

முந்திரிக்கொட்டை,

 cashewnut.

 திரிகைக்கல் tirigaiggal, பெ. (n.)

திரிகல் பார்க்க;see tirikal.

     [திரிகை + கல்]

 திரிகைக்கோல் tirigaigāl, பெ. (n.)

   குயவன் சக்கரம் சுழற்ற பயன்படுத்தும் கோல்; the stick used in turning the potter’s wheel.

     [திரிகை + கோல்]

திரிகோணப்பாலை tiriāṇappālai, பெ. (n.)

   பாலைப்பண் வகை (சிலப். 17:18, பக் 453);; one of the four modes of the ancient Tamil music.

     [திரிகோணம் + பாவை]

திரிகோணம் tiriāṇam, பெ.(n.)

   1. முக் கோணம்; triangle.

   2. பெண்குறி; female genital (சா.அக.);.

     [Skt. tri → த. திரி + கோணம்.]

 திரிகோணவுப்பு tiriāṇavuppu, பெ.(n.)

   ஒரு வகை உப்பு (சத்தியுப்பு);; a kind of salt (சா.அக.);.

 திரிக்குத்து tirikkuttu, பெ.(n.)

   சுருட்டி வைக்கப்பட்டிருக்கும் திரியில் நடுப்பகுதி யினைக் காட்டுவதற்காகக் கம்பியினால் குத்திக்காட்டப்பெறும் சூது விளையாட்டு ; a method of pointing the midpoint in a coil by the gamblers in gambling.

     [திரி+குத்து]

திரிக்குழாய் tirikkuḻāy, பெ. (n.)

   தீப்பந்தத்திற்கு எண்ணெய் வார்க்குங் கருவி; oil can with a long nattow spout for feeding a torch (பதிற்றுப் 47, உரை);.

     [திரி + குழாய்]

திரிசங்கு tirisaṅgu, பெ. (n.)

   கதிரவக் குலத்துத் தோன்றிய அயோத்தி வேந்தனும் மாந்த உடலுடன் விசுவாமித்திர முனிவரால் துறக்கத்திற்கு (சுவர்க்கம்); விடுக்கப் பெற்ற ; a prince of oudh the solar line, who was bodily elevated to a new

   திரிசங்குநிலை; heaven by the sage Visvāmitra.

     “மீது போந் திரிசங்கை” (கந்தபு, ஆற்றும் 22);

திரிசடை tirisaḍai, பெ. (n.)

   இலங்கையில் சீதைக்குத் துணையாயிருந்து உதவியவள் (கம்பரா காட்சி 31);; the daughter of vibhisanā and companion of sita during her capitivity in Lanka.

திரிசரம் tirisaram, பெ.(n.)

   மூன்று கொத்துக் களுடைய மாலை; three stringed necklace.

     “திரிசரம் பஞ்சசரம் ஸப்தசரம் என்றாப்போல

சொல்லுகிற…. முத்து வடங்களையும்” (திவ்.அமலனாதி.10, வ்யா.பக்.10);.

     [Skt. tri-sara → த. திரிசரம்.]

திரிசரேணு tirisarēṇu, பெ.(n.)

   காணக்கூடிய நிறையளவில் மிக நுண்ணியதெனக் கருதப் படுவதும் சாளரவாசலில் சூரிய கிரணத் திற்றோன்றும் துகள் வடிவானதும் ஆகிய அணு (சிவதரு.கோபுரவி.3, உரை);; Mote or dust moving in a sunbeam, considered as an ideal weight of the lowest denomination.

     [Skt. trasa-{} → த. திரிசரேணு.]

 திரிசாகபத்திரம் tiricākabattiram, பெ.(n.)

   வில்வம்; Indian bael (சங்.அக.);.

     [Skit. {}-patra → த. திரிசாகபத்திரம்.]

திரிசிகி tirisigi, பெ.(n.)

   நூற்றெட்டுபநிட தங்களுள் ஒன்று; an upanisad, one of 108.

     [Skt. {} → த. திரிசிகி.]

திரிசிகை tirisigai, பெ. (n.)

   சூலம்; trident.

     “திரிசிகையுங்கையும் வாளும்” (சிவதரு. கோபு.111);.

     [Skt. tri-sigai → த. திரிசிகை.].

திரிசியம் tirisiyam, பெ.(n.)

   மாயாகாரியமான சடப்பொருள் (வேதா.சூ.25);; matter, as an object of perception.

     [Skt. {} → த. திரிசியம்.]

 திரிசியை tirisiyai, பெ.(n.)

   ஒர் கணிதக்கோடு;

திரிசிரசாதி tirisirasāti, பெ.(n.)

   தாளத்துக் குரிய சாதி ஐந்தனுள் மூன்று அட்சர காலங் கொண்ட பிரிவு (பாரத.தாள.47, உரை);;     [Skt. tryasra + cati → த. திரிசிரசாதி.]

 திரிசிரபுரம் tirisiraburam, பெ.(n.)

   திருச்சிராப் பள்ளி;{}.

     [Skt. {}+puram → த. திரிசிரபுரம்.]

திரிசூலன் tiricūlaṉ, பெ.(n.)

   எமன்; Yama, as having a trident. (திரிசூலமுடையவன்);

     “எருமைகடவு கடியகொடிய திரிசூலன்” (திருப்பு.118);.

     [Skt. {} → த. திரிசூலன்.]

திரிசூலமுத்திரை tiricūlamuttirai, பெ.(n.)

கைமுத்திரை வகை (சைவாநு.பி.20);;({}.);

 a hand-pose.

     [Skt. {}+muttirai → த.திரிசூல முத்திரை.]

திரிசூலம் tiricūlam, பெ.(n.)

   முத்தலைச்சூலம்; trident.

     “தண்டாயுதமுந் திரிசூலமும் விழத்தாக்கி” (கந்தரல.25);.

     [Skt. {} → த. திரிசூலம்.]

     [p]

திரிசொல் tirisol, பெ. (n.)

   செய்யுளில் மட்டும் வழங்குதற்குரிய தமிழ்ச் சொல் (தொல் சொல். 399);; Indigenous Tamil word used only in literary works,

     [திரி + சொல்]

 திரிச்சிரமம் tiricciramam, பெ.(n.)

   முக்கால வழிபாடு; daily prayer in the morning, noon and evening.

     [Skt. tri + srama → த. திரிச்சிரமம்.]

 திரிஞ்சான் tiriñjāṉ, பெ. (n.)

   கறையான் (இ.வ.);; termites

     [துரிஞ்சில்→ திரிஞ்சில்]

திரிடி tiriḍi, பெ. (n.)

   1, கரும்புக்கணு ; the juice of sugarcane.

   2. கள்ளி;  spurge in general Euphoribic genus.

திரிதகர்மம் diridagarmam, பெ.(n.)

   கண்ணி லிருந்து நீர்வடியும் வரை நாசி நுனியைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கை (யோகஞானா:34);;     [Skt. dhrta+karmam → த. திரிகர்மம்.]

 திரிதடம் diridaḍam, பெ. (n.)

   உட்காதிலிருக்கும் வளைவுள்ள மூன்று குழல்கள்; the three semicircular canals or ear vessels, the three long canals of the labrinth.

 திரிதடம் diridaḍam, பெ.(n.)

   உட்காதிலிருக்கும் வளைவுள்ள மூன்று குழல்கள்; the three semi circular or ear vessels, the three long canals of the labrinth (சா.அக.);.

 திரிதண்டசன்னியாசி diridaṇṭasaṉṉiyāsi, பெ.(n.)

   முக்கோல் தாங்கும் வைணவத் துறவி; vaisnava ascetic Who Carries a tiri- {}.

     [Skt. tri-{} → த. திரதண்ட சன்னியாசி.]

 திரிதண்டம் diridaṇṭam, பெ.(n.)

   வைணவ சன்னியாசிகள் கையில் தாங்கும் முக்கோல்; trident staff carried by Vaisnava ascetics.

     [Skt. tri → த. திரி+தண்டம்.]

     [p]

திரிதரவில்லாவிருக்கை diridaravillāvirukkai, பெ.(n.)

தாமரைமுகம் போன்ற ஒன்பது வகைப் பிரிவுடைய சலியாத் தன்மையுள்ள இருக்கை வகை (சிலப் 8.25 உரை);,

 posture of the motionlesskind, of which nine are mentioned in the science of painting viz., padumugam etc.

     [திரிதரவு + இல்லா + இருக்கை]

திரிதரவுள்ளவிருக்கை diridaravuḷḷavirukkai, பெ.(n.)

   சலிக்கும் தன்மையுள்ள இருக்கை வகை (சிலப் 8,25, உரை );; posture of the moving

   திரிப்பு; kind, mentioned in the science of painting, one of two irukkai.

     [திரிதரவு + உள்ள + இருக்கை]

 திரிதலை diridalai,    பொ. பூடுவ கை (யாழ் அக); a kind of shrub (செ க).

திரிதல் diridal, பெ.(n.)

   1. மூவகை மாற்றங்களுள் (விகாரங்களுள்); ஒரெழுத்து மற்றொன்றாக மாறுவது (நன். 154);; change of one letter into another, one of three vikāram.

   2. ஒன்றை மற்றொன்றாகக் கருதுகை; mistaking one object for a mother.

சுட்டல் திரிதல் கவா்கோடல் (மணி 22,27);

   3. சுழலல்,

 whirling,

   4 உலாவல்; trolling about.

     [திரி→ திரிதல்]

 திரிதி diridi, பெ. (n.)

   பெண்காமக்களை; the ovarian secretion of woman.

     [திரி → திரிதி ]

 திரிதியை diridiyai, பெ.(n.)

   கரும்பக்கம் வெண்பக்கங்களில் (கிருட்டிண சுக்கில பட்சங்களில்); வரும் மூன்றாம் பிறை நிலை; third titi in the bright or the dark fortnight.

     [Skt. {} → த. திரிதியை.]

 திரிதிரிப்பொம்மை diridirippommai, பெ. (n.)

   மணற்குவியலில் திரிபோன்ற பொருளை மறைத்தும் எடுத்தும் விளையாடும் குழந்தை வகை (வின்.);; a children’s game in which an object such as a wick is hidden in sand and is required to be found out.

     [திரி + திரி + பொம்மை]

 திரிதிவேர் diridivēr, பெ. (n.)

   ஏலம்;  cardamom.

திரிதீர்க்கம் tiritīrkkam, பெ.(n.)

   திருமண (கலியாண);ப் பொருத்தம் பத்தனுள் மணமக்கள் நாண் மீன்களின் (நட்சத்திரங் களின்); பொருத்த வகை (விதான.கடிமண.9);; a kind of agreement between the naksatras of the bridegroom and bride, one often {}-p-poruttam.

     [Skt. {} → த. திரிதீர்க்கம்.]

 திரிதுளி diriduḷi, பெ. (n.)

   சின்னாபின்னம் (uurtypů);; pell mell;

 medley,

     [திரி + Àsp]

 திரிதேகம் tiritēkam, பெ.(n.)

   பருவுடல், நுண்ணுடல் காரண உடல் எனும் மூவுடம்பு, (தூலம், சூக்குமம், காரணம்);; the three fold nature of the body viz., physical or material, subtle or abstract (sentient soul); and casual unmaterial soul (சா.அக.);.

 திரிதோடசன்னி tiritōṭasaṉṉi, பெ.(n.)

   ஊதை, மஞ்ச, கோழை ஆகிய குற்றத்தினால் உடம்புக்கு ஏற்படும் ஒரு வகை வலிப்பு; a kind of apoplexy attend with its due to the disorder of all the three humours of the body (சா.அக.);.

 திரிதோடசமனம் tiritōṭasamaṉam, பெ.(n.)

   தயிர்; curdled milk (சா.அக.);.