செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

க1 ka, பெ(n.)

   வல்லின உயிர்மெய்யெழுத்து; the compound of க்+அ, secondary vowel consonantal symbol ka.

 க2 ka, பெ(n.)

ககரம் மெய்முன்னாகவும், உயிர்பின்னாகவும் ஒலிக்கப்படினும், மாத்திரையளவில் மெய்யின் ஒலிப்புக் கரந்து உயிரின் ஒலிப்பளவே ஒலிப்பளவாய், ஒரு மாத்திரைக் குறிலாய் ஒலிப்பது மரபு. நீரில் கரைந்த உப்பைப்போல ஒன்றில்ஒன்று கரையும் என்பதாம். நீர் சுவையையும், உப்பு பருவடிவையும் இழப்பதைப் போலக் ககரமெய் தன் ஒலிப்பளவையும், அகரஉயிர் தன் வரிவடிவத்தையும் இழத்தலாலும், ஒலிப்பளவினாலே மட்டும் ஒரெழுத்துத் தன்னைப் புலப்படுத்திக் கொள்வதாலும், அவ்வாறு ஒலிப்பளவைப் புலப்படுத்திக்கொள்ளும் உயிரெழுத்தை முன்னிலைப் படுத்தி உயிர்மெய்யெழுத்து என இலக்கண வல்லார் குறியீடு இட்டனர் என்க. மெய்யுயிரெழுத்து என வழங்காததும் இதன்பொருட்டே எனலாம்.

 க3 ka, பெ(n.)

   ஒன்றென்னும் எண்ணின் குறியீடு; sign in Tamil numerals indicative of figure one.

ஒன்று என்னும் எண்ணின் சொற்பொருளாகிய ஒன்றித்தல், ஒன்றாகக் கட்டப்பட்டு அல்லது குடத்தில் பெய்யப்பட்டு இருக்கும் நிலையை உணர்த்தும் பட எழுத்தின் பண்டைய எழுத்து வடிவம். ககரப் படவெழுத்தின் வரலாற்று வழிவந்த ககர எழுத்து வடிவங்களும், ஒன்று எனும் எண்ணைக் குறிப்பனவாயின. எண் குறியீடுகள் பார்க்க see en kufo-yoidugal.

 க4 ka, பெ(n.)

   ஏழிசைக் குறியீடுகளுள் மூன்றாவதாகிய ‘கைக்கிளை’யின்(காந்தாரம்); எழுத்து; symbol representing the third note of the gamut.

 க5 ka, பெ(n.)

   இடை(part); ஒரு வியங்கோள் ஈறு (நன்.338);; verb ending of the optative, as in வாழ்க.

     “வான்முகில் வழாது பெய்க” (கந்தபு:பாயிரம். வாழ்த்து,5);.

ம.க

     [காண்→கா→க]

காண் என்னும் வினை போய்க்காண், இருந்துகாண் என்றாற் போன்று ஈற்று அசைநிலையாயிற்று. பின்னர் காண் → கா → க எனக் குறைந்து வழக்கூன்றியது. உண்கா, செல்கா என்பவை உண்க, செல்க என வியங்கோள் ஈறாயின. இன்றும் வட தருமபுரி மாவட்டத்து வேளாளரும், பழந்தமிழரும் இருகா (இருங்கள்);, போகா (போங்கள்);, என்னகா (என்ன); எனப் பேசுதலையும், தஞ்சைக் கிளை வழக்கில் வாங்காணும், போங்காணும் எனக் காண் துணைவினையை ஏவலிற்றுச் சொல்லசையாகப் புணர்த்திப் பேசுதலையும் காணலாம்.

 க6 ka, பெ.(n.)

   1. நான்முகன்; Brahma.

     “கவ்வென்ப தயன்பேர்” (காஞ்சிப்பு.தலவி.26);.

   2. திருமால்; Vishnu.

   3. காமன்,

 Kaman, God of love.

   4. கதிரவன்,

 Sun.

   5. நிலவு

 Moon.

   6. ஆதன்,

 soul.

க.க

ககரம் ஒன்று என்னும் எண்ணைக் குறித்த குறியிடாதலின் படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் என்னும் முத்தொழில்களுள் முதற்றொழிலைச் செய்யும் நான்முகனை முதலாவது எண்ணாகிய ககரம் குறித்தது எனத் தொன்ம நூலார் உன்னிப்பாகக் கட்டுரைத்தனர். இது நாளடைவில் முதன்மை பெறத்தக்கனவாகக் கருதப்பட்டவற்றிற்கும் ஆளப்பட்டிருக்கலாம்.

ஆயின் முதுபண்டைக் காலத்திலிருந்து தாழி அல்லது மட்பாண்டத்தின்மீது அல்லது அடிமரம், குறுந்தரி போன்றவற்றின்மீது தாம் வழிபடும் தெய்வத்தின் குறி அல்லது உரு எழுதி வழிபடுவது மரபாதலின், ககரத்தின் வெவ்வேறு கால வரிவடிவக் குறியீடுகள் பல்வேறு தெய்வங்களைக் குறித்திருக்கலாம். இத்தகைய வழிபாட்டு முறை ஆரியர்க்கு இன்மையின் இக் குறியீட்டுக் கோலங்கள் தமிழரிடமிருந்தே ஏனையோரால் கடன் கொள்ளப்பட்டதாகல் வேண்டும்.

த.க → Skt. ka.

 க7 ka, பெ(n.)

அழல்

 fire.

நரகங்களிலே கவின்று” (புலியூரந்:7);:

க.க

     [காய்தல் = வேதல், காய் → கா → க = தீ.

த.க→ Skt. ka.]

 கஃகான் kaḵkāṉ, பெ(n.)

   ககரவெழுத்து; the letter ‘ka’.

கஃசு kaḵcu, பெ(n.)

   காற்பலம் கொண்ட நிறையளவு; a measure of 1/4 palam.

     “தொடிப்புழுதி கஃசா வணக்கின்” (குறள்,1037);. சர்க்கரை இருபதின் பலமும் – கண்டசர்க்கரை முக்கஃகம் (S.I.I.ii.i2 (கல்.அக.);

க. கஃசு

   5 மஞ்சாடி – ஒரு கழஞ்சு

   2 கழஞ்சு – ஒரு கஃசு

   4 கஃசு – ஒரு பலம் (ஒரு தொடி); (கணக்கதி);

கஃறெனல் kaḵṟeṉal, பெ.(n.)

   கறுத்துள்ளமை காட்டும் குறிப்பு; an expression signifying blackness.

     ‘கஃறென்னுங் கல்லதர் அத்தம்’ (தொல், எழுத்து.40, நச்.உரை);.

     [கல் → கஃறு = கருமை, கருமைக்குறிப்பு. கஃறு + எனல் கல் = கருமை இருள் (வடமொ.வ-110);]

 ககரம் kagaram, பெ.(n.)

     ‘க’ என்னும் எழுத்து;

 the letter ‘ka’.

ம. ககாரம்

     [க+கரம் = ககரம், கரம் – எழுத்துச்சாரியை. ‘க’ பார்க்க;see ‘ka”.]

ககாரம், kakāram, பெ.(n.)

     ‘க’ என்னும் எழுத்து;

 the letter ‘ka’.

     [க+ காரம் – ககாரம், கரம் –எழுத்துச்சாரியை.]

கரம், காரம், கான் என்னும் மூன்று பழந்தமிழ் எழுத்துச் சாரியைகள். இவற்றுள் கரம், கான் இரண்டும் நெட்டெழுத்திற்கு வாரா. ஆயின் கரம், காரம், கான் இம் மூன்றும் குற்றெழுத்துச் சாரியைகளாய் வரும் (தொல். எழுத்து.137);. கரம் குற்றெழுத்திற்கும் காரம் நெட்டெழுத்திற்கும் சொல்லும் வழக்க அச் சாரியைகளில் அமைந்துள்ள குறில் நெடில் வடிவங்களால் ஏற்பட்டதென்க.

 ககுதி gagudi, பெ.(n.)

   முத்திரை குத்தின எருது; stamped bull.

     [ககுத்து → ககுதி = திமிலின்மீதிடும் முத்திரை.]

ககுத்து, gaguttu, பெ.(n.)

   காளையின் திமில்; hump of the bull.

     ‘ஏற்றின் ககுத்தை முறித்தாய்’ (ஈடு.4,3-1);.

மறுவ. திமில், மோபுரம் (மீப்புறம்);.

   க,ககுத;   ம.ககுத்து; skt.kakuda;

 L.cacumen.

     [கழுத்து → ககுத்து த. கழுத்து → Skt, kakuda]

எருத்தின் திமில் கழுத்தின் மீப்புறத்தைக் குறித்தது. இதற்குத் திமில் என்றும் மோபுரம் (மீப்புறம்); என்றும் பெயர் வழங்கக் காணலாம். கழுத்தின் பெயர் மீப்புறத்திற்கு ஆகி வந்தது. ககுத்து என்னும் கொச்சை வடிவம் பொருத்தமான தனறு.

ககுபம் kakupam, பெ.(n.)

   திசை; direction.

     “மாதிரம், ஆசை, வம்பல், திசைப்பெயர்,ககுபம் காட்டையும்.ஆம்”.(நிகதி5:5-6);.

     [ககு – ககும்]

கக்கக் கொடு-த்தல் kakkakkoḍuttal,    4 செகுன்றாவிv.t)

   1. உணவை மிதமிஞ்சி யூட்டுதல் (வின்);; to pamper, feed to surfeit, used in reproach.

   2. உட்கொண்ட பொருளைக் கக்கி வெளிப்படுத்த மாற்றுப்பொருளைப் புகட்டுதல்; to seed to stimulate vomiting.

 கக்கக்குழி kakkakkuḻi, பெ(n.)

   கையும் தோளும் இணையுமிடத்துக் கீழ்ப்பகுதியில் அமைந்த குழி; armpit.

ம. கக்ழகுழி, க. கங்குழி, கங்குழு, கவுங்குழ், கொங்கழ் கொங்கழு, கொங்குழ், து. கங்குள தெ. கெளங்கிலி பர். கவ்கொர், கவ்கொட் பட. கக்குவ,

கக்கக்கெனல் kakkakkeṉal, பெ.(n.)

   1. கோழிகள், குஞ்சுகளை அழைக்கும் ஒலிக்குறிப்பு. (வின்.);; onom. expression of clucking, as fowls.

   2. சிரித்தற் குறிப்பு; onom. expression meaning laughter, ‘கக்கக்கென்றேதே நகைப்பார்” (பாஞ்சபா.II.53);.

கக்கசம் kakkasam, பெ.(n.)

   1. களைப்பு wearness.

   2. கடுமை; hardness.

   3. வயிறுமுட்ட உண்பது, வேகமாக ஒடுவது போன்றவற்றால் ஏற்படும் மூச்சுத்திணறல் (கருநா);; trouble (heavy breathing, etc.); arising from an overloaded stomach or resulting from running fast.

க. கக்கச

     [கடும் கட்டம் – கடுங்கட்டம் – கக்கட்டம் – கக்கத்தம் – கக்கச்சம் – கக்கசம் – மிகு வருத்தம் (கொ.வ);. த.கக்கத்தம்→ Skt. karkasa.]

 கக்கடி kakkaḍi, பெ.(n.)

   துத்தி நாமதீப; wrinkle leaved evening mallow.

     [கள்+கடி. கள் = நெருக்கம், சுருக்கம்]

 கக்கடை kakkaḍai, பெ.(n.)

   ஒருவகைக் குத்துவாள்; a kind of dagger. s

ம. கக்கட, க. கக்கடெ, கர்கடெ Skt. karkaša.

     [கை கடி -கைக்கடி – கைக்கடை.கடிதல் = வெட்டுதல். கள் → கடு → கடி = வெட்டு, வெட்டும் கருவி, குத்தும் கருவி. கை = சிறிய கைக்கடி = குத்துவாள்]

கக்கட்டமிடு-தல் kakkaḍḍamiḍudal,    20 செ.கு.வி.(v.i)

குதிரை கனைப்பதுபோல் இடையிட்டுச் சிரித்தல் onom.

 expression meaning to laugh loudly, as horse-neigh.

கந்தன் கக்கட்டமிட்டுச் சிரித்தான் (யாழ்ப்);.

     [கெக்கலி → கெக்கட்டமிடு → கக்கட்டமிடு]

கக்கட்டம் kakkaṭṭam, பெ(n.)

   உரத்த குரற் சிரிப்பு; onom. expression signifying laugh.

     [கக்கக் கக்க (ஒலிக்குறிப்படுக்கு);,கக்கட்டம் = உரத்த குரற் சிரிப்பு;

 kakk, kakh, kakkh, khakkh என வடசொன் முதனிலை நால்வடிவில் உளது.]

   மா.வி. அகரமுதலியில் இச் சிறப்புப் பொருள் குறிக்கப்பெறவில்லை;சென்னை அகரமுதலியில்தான் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. (வ.மொ.வ-101);.

த.கக்கட்டம் – Skt. kakkhata.

 கக்கண்டு kakkaṇṭu, பெ.(n.)

   கண் இமை நுனியில் வரும்பரு, கண்கட்டி; styonthe eye lid.

     [கண்+கண்டு-கக்கண்டு]

 கக்கதண்டம் kakkadaṇṭam, பெ.(n.)

   அக்குளில் இடுக்கி நடக்குங் கழி; crutch.

முறிந்த கால் சரியாகும்வரை கக்க தண்டம் வைத்துக் கொள் (உ.வ);.

     [அக்குள் → கக்குள்→கக்கம்+தண்டம், தண்டம்= கோல், தண்டு – தண்டம்]

த.கக்கம்→Skt.kaksa.

 கக்கதாசம் kakkatācam, பெ.(n.)

   ஒசூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Hosur Taluk.

     [கக்கன்+(தாசன்); தாசம்]

 கக்கதாசம் kakkatācam, பெ.(n.)

   தருமபுரி உள்ள ஊர்; a village in Dharmapuri district.

     [கக்கன் + தாசன் – கக்கதாசன் → கக்கதாசம் (மகர மெய் ஈற்றுத் திரிபு கக்கதாசன் என்பவனின் பெயரில் அமைந்த ஊராகலாம்.]

 கக்கனூர் kakkaṉūr, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in villuppuramdistrict.

     [கக்கன்+ஊர்_கக்கனூர். கக்கன் பெயரில் அமைந்த ஊர்]

கக்கன்1 kakkaṉ, பெ.(n.)

   1.பெரியவன்; a great person.

   2.வலிமை சான்றவன்; able bodied man.

     [கருக்கள் → கக்கள். கரு = பெரிய வலிமைசான்ற]

 கக்கன்2 kakkaṉ, பெ.(n.)

   1. ஆண்பாற் பெயர்; proper name (masc.);.

   2. தலைவன்; lord, master.

     [கா → காக்கன் → கக்கன். கா – பெருமை, பெரியவன், தலைவன்.]

 கக்கன்3 kakkaṉ, பெ.(n.)

   கரிய நிறமுடையவன்; man of black complexion.

     [கக்கு = கரிய நிறம் கக்கு+அன் (ஆபா.ஈறு]

 கக்கன்4 kakkaṉ, பெ.(n.)

   திக்கிப் பேசுபவன்; a stammerer (சேரநா.);.

ம. கக்கன்

     [கக்கு+அன் (ஆபா.ஈறு);

கக்கபிக்கவெனல் kakkabikkaveṉal, பெ.(n.)

   1. மனக்குழப்பத்தால் விழித்தற்குறிப்பு:

 blinking in confusion.

   2. உளறுதற்குறிப்பு; blabbering or talking incoherently.

     [கக்கபிக்க (ஒலிக்குறிப்பு); + எனல்]

 கக்கப்பாளம் kakkappāḷam, பெ(n.)

   துறவிகள் கக்கத்திடுக்குங் கலம் அல்லது மூட்டை (வின்.);; vessel or bag carried under the am by ascetics.

     [கக்கம் + பாளம் பள்ளம் → பாளம் = உட்குழிவான ஏனம் ஒ.நோ. தாம்பாளம் கக்கம் = அக்குள்]

இரப்போர் அக்குளில் இடுக்கி எடுத்துச்செல்லும் உண்கலமாகிய திருவோட்டையே இச் சொல் குறித்தது. இதனை மண்டையோடு எனப் பொருள்கொள்வது பொருந்தாது.

 கக்கப்பை kakkappai, பெ.(n.)

   துறவிகள் அக்குளில் கொண்டு செல்லும் மூட்டை, பை; bag carried under the arm by ascetics and mendiCantS.

     [கக்கம் பை கக்கம் = அக்குள் முதலில் அக்குளில் இடுக்கி எடுத்துச் செல்லும் மூட்டை அல்லது சிறுபையைக் குறித்து, பின்னர்த் தோளில் தொங்கவிட்டுக் கொள்ளும் பையைக் குறித்தது.]

 கக்கப்பொட்டணம் kakkappoṭṭaṇam, பெ.(n.)

   கக்கத்தில் இடுக்கிய துணிமூட்டை (வின்.);; bundle of cloth carried under the arm.

     [கக்கம் + பெட்டணம் கக்கம் = அக்குள் பொக்கணம் → பொட்டணம்)

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

 கக்கரி, kakkari, பெ.(n.)

   முள்வெள்ளரி (சூடா);; kakri-melon.

   ம.கக்கரி, கக்கிரி; Pkt. kakkợia;

 Ori. kākuri;

 H. kakrỉ, Guj. kăkợỉ, Nep. kăkri, Sinh. kăkira Skt. karkafi.

     [கள் = முள். கள் + கு – கட்கு → கக்கு = முள். கக்கு + வெள்ளி – கக்குவெள்ளி → கக்கரி வெள் அளி. வெள்ளரி = வெண்மையான வித்துகளைக் கொண்ட காய்]

 கக்கரிகம் gaggarigam, பெ.(n.)

கக்கரி பார்க்க; See kakkari.

     [கக்கரி → கக்கரிகம்]

 கக்கரிபிக்கரி kakkaribikkari, பெ.(n.)

   தெளிவின்றிப் பேசுதற் குறிப்பு; onom.expression signifying wishy-wishy talk.

க. கக்காபிக்கரி, தெ. கக்கரிபிக்கரி

     [கக்கரி பிக்கரி – கக்கரிபிக்கரி (எதுகை மரபிணைச் சொல்);]

 கக்கரியெண்ணெய் kakkariyeṇīey, பெ(n.)

   முள்வெள்ளரி விதையினின்று எடுக்கப்படும் எண்ணெய்; oil extracted from kakkari-melon Seeds.

ம. கக்கரியெண்ண

     [கக்கரி +எண்ணெய். கக்கரி = முள்வெள்ளரி]

 கக்கரை kakkarai, பெ.(n.)

   தஞ்சை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thanjavur district.

     [கை – சிறுமை, கை+கரை_கைக்கரை → கக்கரை சிறிய கரை.]

 கக்கரைமண் kakkaraimaṇ, பெ.(n.)

   மண்தளக் கூரைகளின் மேற்றளத்தில் பரப்பும் மண்வகை (மதுரை);; a soil used for terrace floor of mudroofed buildings.

     [களிக்கல் → கக்கல் → கக்கரை (மணல் கலந்த களிமண்);+ மண்]

 கக்கர் kakkar, பெ(n.)

   ஒரு சிற்றுர்த் தெய்வம்; name of a village deity (மதுரை);.

     [கா = காத்தல். கா → காக்கள் → காக்கர் → கக்கர்.]

 கக்கலாத்து kakkalāttu, பெ.(n.)

   கரப்பான் பூச்சி; Cockroach.

     [கருக்கல் → கக்கல். கக்கல் = கரியது. அந்து ஆந்து → ஆத்து கக்கல் + ஆத்து]

 கக்கலும்விக்கலுமாய் kakkalumvikkalumāy, கு.வி.எ.(adv)

   கதிர் ஈன்றதும் ஈனாததுமாய்; just half shooting forth, as grain in the ear of corn.

நெல்லெல்லாம் கக்கலும் விக்கலுமாயிருக்கிற (வின்.);

     [கக்கலும்+விக்கலும்+ஆய்.]

கக்கல்1 kakkal, பெ(n.)

   1. வாயாலெடுக்கை (பிங்);; vomiting.

   2. கக்கிய பொருள்; vomit, anything cast out, as from the mouth.

ம. கக்கல், தெ. கக்கு க. கக்கு கழ்க்கு குவி. கக்வ கோத. கக்கு துட. கக்

     [கக்கு → கக்கல். கக்கு = வாயால் எடுக்கும்போது ஏற்படும் ஒலி குறிப்பால் அமைந்த வினைச்சொல்.]

 கக்கல்2 kakkal, பெ.(n.)

   தெற்றிப்பேசுவோர் இடையில் எழுப்பும் ஒலிக்குறிப்பு; stammering.

ம. கக்கல்

     [கக்கு → கக்கல். கக்கு அல்லது கக்கக்கு ஒலிக்கத் தடையாகவுள்ள எழுத்துகளுக்கு முன் எழுப்பும் ஒலிக்குறிப்பு.)

 கக்கல்3 kakkal, தொ.பெ.(vbl.n.)

   1. கழன்று வெளிவருதல்); coming out of one’s position.

கமலையின் சிறு கப்பி கக்கிக்கொண்டு விழுந்துவிட்டது (உ,வ);.

   2. திருடுதல்; stealing.

ம. கக்குக பட கக்கலு.

     [கள் – களைதல், நீங்குதல் வெளிவருதல், விலகுதல், கள்→கக்கு → கக்கல். அல்’ (தொ.பொறு);

 கக்கல்4 kakkal, பெ.(n.)

   1. இருமல்; cough.

   2.கக்குவான் நோய்; chin – cough or whooping Cough.

கக்கல்கரைசல் kakkalkaraisal, பெ.(n.)

   1 கலங்கல் நீர்; muddy water, as that which flows at the beginning of a flood in a river.

   3ஆற்றுவெள்ளம் கக்கலுங் கரைசலுமாய் ஓடுகிறது. (உ.வ.);

   2. நீத்த மலம்; liquidy excrement.

     [கக்கல் + கரைசல்.]

 கக்கல்கழிச்சல் kakkalkaḻiccal, பெ.(n.)

   வாயாலெடுத்தலும் வயிற்றுப்போக்கும்; vomitting and diarrhoea.

     [கக்கல் கழிச்சல், கக்கல் = வாயாலெடுத்தல் கழிச்சல் = வயிற்றுப்போக்கு]

கக்கள்ளுர் gaiggaḻigaggaḻigovagaḻiberumbāṉmaimūṅgiṟgaḻigaggaḷḷur, பெ.(n.)

   இலால்குடி வட்டத்திலிருந்த பழைய ஊர்; an old place in Lalguditaluk;

     “திருத்தவத்துறை பெருமாநடிகளுக்கு கூவங்குடாங் சிங்கம் பொதுவந்தும் கக்கள்ளூர் எழினி அந்காரி நாரணியும் ஆக இருவரும்” (தெ.இ.கல்.தெ.19:கல்.270);.

     [ஒருகா. கக்கன் + அள்ளுர் → கக்கனள்ளுர் கக்கள்ளுர்]

 கக்கழி kakkaḻi, பெ.(n.)

   குச்சி விளையாட்டிற்குப் பயன்படும் கழி; stick used for martial art.

     [கைக்கழி → கக்கழி (கொ.வ.);. கழி = பெரும்பான்மை மூங்கிற்கழி]

கக்கவை-த்தல் kakkavaittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. வாயாலெடுக்கச்செய்தல்; to make vomit.

   2.கடனை நெருக்கி வாங்குதல்; to press hard for the discharge of a debt;

 to dumb a debtor and force him to pay.

அவன் தனக்குச் சேரவேண்டிய பாக்கியைக் கக்க வைத்தான் (உ.வ.);.

   3.கமுக்கச் செய்தியை மிரட்டிப் பெறதல்; to extract secret information.

காவலர் நெருக்கியதில் திருடன் உண்மையைக் கக்கிவிட்டான். (உ.வ.);.

க. கக்கிசு, து. கக்காவுனி.

     [கக்கல் வை. ‘வை’ (து.வி.);

கக்கா kakkā, பெ.(n.)

   1. அழுக்கு dirt.

   2. மலம், faeces.

     [கள் + கு = கக்கு → கக்கா. கள் = நீங்கல், வெளிவரல்.]

 கக்காட்சேரி kakkāṭcēri, பெ.(n.)

   கன்னியாக்குமரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanniya-kkumari district.

     [கல்+காடு+சேரி-கற்காட்டுச்சேரி→கக்காட்டூர்.]

 கக்கான் kakkāṉ, பெ.(n.)

   கப்பலை நடத்தும் கருவி; rudder.

     [கக்கு-சுக்கான்].

 கக்காரக்கோட்டை kakkārakāṭṭai, பெ.(n.)

   தஞ்சை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a willage in Thanjavur district.

     [கை+கரை – கைக்கரை_→கக்கரை +கோட்டை + கக்கரைக்கோட்டை → கக்கராக்கோட்டை கக்கரை பார்க்க see kakkarai.]

 கக்கார் kakkār, பெ.(n.)

   தித்திப்பு மாங்காய்; sweet mango (சா.அக);.

     [கரு = பெரியது, நல்லது இனியது. கருக்கல் → கருக்கர் → கருக்கார் – கக்கார்]

 கக்கி kakki, பெ.(n.)

   பெண்பாற்பெயர்; propername (feminine);.

பட. கக்கி (ஆண்பாற் பெயர்);

     [கக்கு + இ = கக்கி. கக்கன் (ஆபா); → கக்கி (பெ.பா.);]

இ – பெண்பால் ஈறாக வரும்போது பெண்பாற் பெயரையும், பண்புப்பெயர் ஈறாக வரும்போது ஆண்பாற் பெயர் உள்ளிட்ட அனைத்தையும் குறிக்கும். இவ் வடிப்படையில் இஃது ஆண்பால் பெண்பாற் பெயர்களாகப் பிற திராவிட மொழிகளிலும், பெண்பாற் பெயராகத் தமிழிலும் வழக்கூன்றியுள்ளது.

கக்கிக்கொடு-த்தல் kakkikkoḍuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பறவை தன் வாயிற் கொண்டதைத் தன் குஞ்சுகளுக்கு ஊட்டுதல்; to feed from its own mouth, as a bird to its young ones.

காகம் தன் குஞ்சுக்குக் கக்கிக் கொடுக்கிறது (உ.வ);.

     [கக்கு → கக்கி+கொடு]

 கக்கிசம் kakkisam, பெ.(n.)

கக்கசம் பார்க்க: see kakkašam.

     [கக்கசம் → கக்கிசம்]

கக்கிட்டி kakkiṭṭi, பெ.(n.)

   கண்ணுக்கு அருகில் வரும் வீக்கம்; a swelling near the eye. (கொ.வ.வ.சொ.39.);

     [கண்+கட்டி-கண்கட்டி-கக்கட்டி→அகக்கிட்டி.]

கக்கிம் kakkim, பெ(n.)

   1 அக்குள், கமுக்கூடு; armpit, axilla.

     “கட்டிச் சுருட்டித்தங் கக்கத்தில் வைப்பர்” (பட்டினத். திருப்பா. பொது,30);.

   2. மறைவிடம்; lurking place.

   3. இடுப்பு; waist.

குழந்தையைக் கக்கத்தில் வைத்துக்கொள் (உ.வ.);.

மறுவ. கமுக்கட்டு, கம்முக்கட்டு, கம்மங்கூடு, கமுக்கூடு.

   ம. கக்ழம்;க. கங்குழு, கங்குள், கவுங்குள், தெ. சங்க கெளங்குலி து. கங்குள பட கக்குவ குவி. கக

     [அக்குள்_கக்குள் → கக்கம் → Skt, kaksa)

கக்கம் என்னும் தமிழ்ச்சொல்லே வடமொழியில் ககூடி ஆயிற்று கஷ் (தேய்);, கச்(ஒலி என்பனவற்றை வடவர் மூலமாகக் காட்டுவது பொருந்தாது மறைவிடம் என்னும் பொருளில் இருக்கு வேதத்திலும், அக்குள் என்னும் பொருளில் அதர்வன

வேதத்திலும் ௯ஷ என்னும் சொல் ஆளப்பெற்றிருப்பதாக மா.வி.அகரமுதலி கூறும் (வ.மொ.வ-102);. மேலையாரிய மொழிகளில் இச் சொன்மூலம் இன்மையால் வடமொழியில் மூலம் காட்டுவது சிறிதும் பொருந்தாது.

கக்கு kakku, பெ.(n.)

ஒரு வேட்டி நெய்து முடிந்தவுடன் எடுக்கும் இடைவெளி: thegap leftaftera dhoti in weaving. (நெ.தொ.க.55);.

     [கங்கு-கக்கு]

 கக்கு1 kakkudal,    5 செ.குன்வி.(v.t.)

   1. வாயாலெடுத்தல்; to vomit, spew from the stomach.

   2. வெளிப்படுத்துதல்; to eject, as a snake its poison.

     “புனல்பகுவாயிற் கக்க” (கம்பரா.யுத்த.இரணி..89);.

   ம. கக்குக;குவி. கக்வி க. கக்கு கழ்க்கு கோத. கக் துட. கக் குட கக்க, து. கக்குனி தெ. கக்கு க்ராயு, க்ரக்கு கோண். கக்கானா பிரா. கழழ்ங்க் பட கக்கு.

     [கள் + கு = கக்கு நீக்கு.]

 கக்கு2 kakkudal,    5 செ.கு.வி.(v.i)

   1. ஆணி முதலியன பதியாமல் எதிரெழுதல் (வின்);; to skip with a rebound, fly back, recoil, as a nail, suusly

மேறிய மரத்தில் அடிக்கும் ஆணி கக்குகிறது (உ.வ.);.

   2. ஆறு முதலியன பெருக்கெடுத்தல்; to overflow, as a river.

ஆற்றில் வெள்ளம் கக்கிப்பாய்கிறது (உ.வ.);.

   3. கதிரீனுதல் (வின்);; to shoot out as ears of corn.

நெற்பயிர் கதிர் கக்கும் பருவம்.

   4. மருந்துச் சாறமிறங்குதல்; to yield the essence, as drugs put in boiling water.

   5. தோலிலிருந்து எண்ணெய் முதலியன கசிதல்; to ooze out, as oil through the pores of the skin.

ம. கக்குக: க. கக்கு து. கக்கு பிரா. கழிழ்ங், பட கக்கு.

     [கள்→கக்கு (கள் – நீக்கல் கருத்து வேர்); ஒ.நோ. வெள்→வெஃகு]

 கக்கு3 kakkudal,    5 செ.கு.வி(v.i)

   1. திரிபு பெறல்; to change from the normal position.

   2. விலகுதல்; withdraw.

   3. திக்குதல்; stammering.

     [கள் + கு = கக்கு.]

 கக்கு4 kakkudal, செ.கு.வி.(v.i)

இருமுதல்; to cough.

   கோத. கக்கு;பட கக்கு (இருமச் செய்யும் நெடி);. (கள் + கு = கஃகு – கக்கு. கஃகு – ஒலிக்குறிப்பு);

 கக்கு5 kakku, பெ.(n.)

   கக்குவான்; whooping cough.

     “கக்கு களைவரு நீரடைப்பு” (திருப்பு.627);.

     [கள் + கு = கஃகு → கக்கு.]

 கக்கு6 kakku, பெ.(n.)

   கற்கண்டு; sugar candy.

     [கற்கண்டு→ கக்கண்டு→ கக்கு (மருஉ.);]

 கக்கு7 kakku, பெ.(n.)

   பிஞ்சு இளையது; young,tender

ம. கக்கு

 கக்கு8 kakku, பெ.(n.)

   1. கக்குவள்ளி, ஒருவகைக் கொடி; a kind of climber.

   2. பறவைகளின் இரண்டாம் வயிறு; gizzard, second stomach of a bird (thick and muscular); (சேரநா.);.

     [ம. கக்கு (கள் + கு -கக்கு = சேர்தல், ஒட்டுதல், இணைதல்.]

 கக்குகோட்டுத்லை, kakkuāṭṭutlai, பெ.(n.)

   கன்னியாக்குமரி மாவட்டத்துக் கல்குளம் வட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kal-kulam taluk in Kanniyāk-kumari district.

     [கல் + கோடு தலை – கற்கோட்டுத் தலை → கக்கோட்டுத்தலை கல்கோடு = கல்லால்கட்டிய ஏரிக்கரை, = முகப்பிலுள்ளது கற்கோட்டுத் = கல்லால் அமைந்த ஏரிக்கரையின் முகப்பிலுள்ள ஊர்.)

 கக்குலத்தை kakkulattai, பெ.(n.)

   அன்பு, மனவிரக்கம்; love, compassion.

   க. ககுலதெ ககுலாதெ;   தெ. கக்குரிதி, கக்கூர்தி;ம. கக்கத.

     [கக்கு=பிச்சு, இளமை, மென்மை (சேரநாட்டு வழக்கு);. மென்மைப்பொருள், அன்பு, இரக்கப்பொருள்களில் புடைபெயர்ந்து கக்கு→ கக்குதல்→ கக்குலிதம் கக்குலத்தை (இ.வ.);

கக்குளி-த்தல், kakkuḷittal,    4 செ.கு.வி(V.i)

   அக்குளில் விரலிட்டுக் கூச்சமுண்டாக்குதல்; to tickle.

மறுவ, கிச்கக்கிச்சு மூட்டல்

   க. கக்குளிக;பட. கிலிகிருக.

     [அக்குள் → கக்குள் → கக்குளி, இகரம் ஏவலிறு,]

 கக்குள், kakkuḷ, பெ.(n.)

   அக்குள், கமுக்கூடு; armpit, axilla.

க. கங்குளி, தெ. சங்க து. கங்கள பட கக்குவ

     [அக்குள்→கக்குள். அக்குள் பார்க்க;see akkull]

 கக்குவான் கயிறு kakkuvāṉkayiṟu, பெ.(n.)

குழந்தைகளின் கழுத்தில் மந்திரித்துக் கட்டப்படும் கயிறு; amulet tied around children”s neck.

கக்குவான் கயிறு ஒண்னு கட்டு புள்ளைக்குச் சரியாகப் பூடும். (உவ);.

     [கக்கு → கக்குவான்+கயிறு]

கக்குவான். kakkuvāṉ, பெ.(n.)

   இருமலையும், மூச்சிரைப்பையும் உண்டாக்கும் நோய், கக்கிருமல் (பாலவா.1000);; whooping cough.

மறுவ, கக்குவாய், கக்கிருமல்,

   க. கக்கிக;   துட, கோத, கக்கச;து. கக்காவுனி

     [கக்கு → கக்குவான்.]

 கக்குவாய், kakkuvāy, பெ.(n.)

கக்குவான் பார்க்க;see kakuvan.

     [கக்குவான் → கக்குவாய்.]

 கக்கோடு, kakāṭu, பெ.(n.)

   கன்னியாக்குமரி மாவட்டத்துக் கல்குளம் வட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kal-kulam taluk in Kanniyā-k-kumari district.

 கங்கடிகம், gaṅgaḍigam, பெ.(n.)

   குருந்தொட்டி எனும் மருந்துச் செடி; common balah.

     [கங்கடி + அகம் – கங்கடிகம். கரு → கக்கு → கங்கு = கரியது, தீய்ந்தது, கசப்பானது. கங்கு → கங்கடி]

 கங்கடிக்காய், kaṅgaḍikkāy, பெ.(n.)

   சிறு தும்மட்க் காய்; fowl’s cucumber.

     [கங்கு + அடி + காய்]

 கங்கண எடுப்பு, kaṅgaṇaeḍuppu, பெ.(n.)

   காப்பு நாண் நீக்கும் நிகழ்வு (சடங்கு);; ceremony of removing the kanganam.

     [கங்கணம் எடுப்பு]

கங்கணங்கட்டு-தல் kaṅgaṇaṅgaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i)

   1. திருமணம் முதலிய நிகழ்வு (சடங்கு); களில் கையில் காப்புநாண் கட்டுதல்; to tie u cord round one’s wrist at the commencement of a wedding ceremony etc.

   2. ஒரு செயலை முடிக்க மூண்டு நிற்றல், உறுதி எடுத்தல்; to take a vow to accomplish something, to be pertinacious in the realization of the aim.

ஒரு மாத இறுதிக்குள் கடனைத் திருப்பிக் கொடுத்துவிடுவேன் என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டான்.

க. து. கங்கணகட்டு

     [கங்கணம் கட்டு]

 கங்கணத்தி kaṅgaṇatti, பெ.(n.)

   சிறு பறவை; myna.

ம. கங்ஙணத்தி

     [குறுங்கழுத்தி → கங்கணத்தி.]

கங்கணத்தி

கங்கணம்2 kaṅgaṇam, பெ.(n.)

   நீர்வாழ் பறவை வகை(வின்.);; a kind of water fowl (சா.அக.);.

   தெ. கங்கணமு;க. கங்க.

     [கொங்கு → கங்கு → கங்கணம் = வளைந்த மூக்குள்ள பறவை.]

 கங்கணம்3 kaṅgaṇam, பெ.(n.)

   முடி; hair (த.சொ.அக);.

     [கங்கு (கருமை); → கங்கணம்]

கங்கணம் கட்டு-தல் kaṅkaṇamkaṭṭutal, செ.குன்றாவி.(v.t)

   1. மஞ்சட்கிழங்கு கட்டிய மஞ்சள் கயிற்றைமணிக்கட்டில் கட்டும்.உறுதி

 souel fig; a ceremony of oathtaking by way of tieing a yellow thread on the wrist.

   2. முன்னோக்கம் கொள்; to preconceive notion.

நீ என்ன, கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு சண்டைக்கு வருகிறாயா. (உவ);.

     [கை+அங்கணம்-கங்கணம்]

கங்கணம், kaṅgaṇam, பெ.(n.)

   1. மங்கல நிகழ்வுகளைச் செய்து முடிக்கும் பொருட்டு மணிக்கட்டில் கட்டப்படும் மஞ்சள் துண்டு அல்லது மஞ்சள் கயிறு; a sacredthreador stringtied with apiece of turmeric (usually); around the right arm or wrist (on auspicious occasions as a symbol of initiation to a specific ritual);.

கங்கணம் கட்டிய மாப்பிள்ளை வெளியூர் செல்லக்கூடாது (உ.வ.);

   2. ஒரு செயலைச் செய்யும் பொருட்டு மனத்திற்குள்ளும் உறுதிப்பாடு; determination of mind to do a particular job.

   மாநிலத்தில் முதல் மாணவனாக வரவேண்டு மென்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு படிக்கிறான்;   3. ஒருவகைக் கைவளை; bangle, bracelet, wristlet.

     “கங்கணம் பாடி” (திருவாச. 9:19);.

   4. இறந்தார்க்குச் செய்யுணும் இறுதி நடப்பில் அவரது கால்வழியினர் கையில் கட்டும் மஞ்சள் கயிறு அல்லது துண்டு; a turmeric tied string or yellow string tied on the hand of the dead person’s son or sons at the time of the funeral rites,தந்தையின் இறுதி நடப்புக்கு பிள்ளைகள் கங்கணம் கட்டிக் கொண்டனர்.

   5. தான் கொண்ட உறுதியை நிறைவேற்றுவதற்காக இடக்கை மணிக்கட்டில் கட்டிக்கொள்ளும் மஞ்சள் துண்டு அல்லது மஞ்சள் கயிறு; a turmeric piece tied string or yellow string tied on the left hand of the person who takes a vow or vengence. இந்த மாத இறுதிக்குள் கடனைத் திருப்பிக் கொடுத்து விடவேண்டும் என்று கங்கணம் கட்டிக் கொண்டான்.

   ம. கங்கணம்: க. து. கங்கண;   தெ. கங்கணமு;எரு. கங்கடோ.

த.கங்கணம் → Skt. kaňkaņa, Nep. kaňkan (a large iron bracelet worn by sadhus);.

     [குல் – குங்கு – கங்கு – கங்கணம் (வட்டமாகக் கட்டிய காப்பு (சொ.ஆ.க.55);]

கங்கணமென்ற தென்சொல்லே வடசொற்கும் மூலமாகுமென்றும் இது கணகண என்ற ஒலிக் குறிப்படிப்படையில் உருவானதென்றும் கிற்றல் (kite); பெருமகனார் கூறுவார். ஆயின் கங்கு அடியினின்றே கங்கணம் தோன்றுவதன் பொருத்தத்தைக் காண்க. கங்கணம் ஒருவன் தன் பகைவனிடத்தில் பழிக்குப்பழி வாங்க வேண்டுமென்று அதற்கு அடையாளமாகக் கட்டிக் கொள்ளும் காப்பு அவ் வடிப்படையில் இது சூள் வகைகளுள் ஒன்றாகக் காட்டத்தக்கது. திருமணத்தில் ஆணுக்கு வலக்கை மணிக்கட்டிலும், பெண்ணிற்கு இடக்கை மணிக்கட்டிலும் கங்கணம் கட்டுவது மரபு. நீத்தார் நினைவுக் கடன் செய்யும் பொருட்டு மறைந்தாரது கால்வழியினர் கையில் கங்கணம் கட்டிக்கொள்வர். கோயில் திருவிழாவின் போதும் கங்கணம் கட்டுவது உண்டு. கங்கணமாகப் பெரும்பான்மை சிறு மஞ்சள் துண்டு அல்லது மஞ்சள் கயிறு பயன்படுத்துவது வழக்கு.

 கங்கணரேகை, kaṅgaṇarēkai, பெ.(n.)

கங்கணவரை பார்க்க;see kangana-varai.

ம. கங்கணரேக (கங்கணம் போன்று மணிக்கட்டில் அமைந்த வரை);.

     [கங்கணம் + ரேகை (வரிகை → ரேகை);கங்கணரேகை. த. வளிகை (ரேகை); → Skt. Rёкһаў]

கங்கணவரை, kaṅgaṇavarai, பெ.(n.)

   1 மணிக் கட்டில் வளையல்போல் உள்ள கைவரி வகை; a kind of line below the palm (in the wrist); resembling a bracelet.

   2. திருமண வாய்ப்பைக் காட்டுவதாகக் கருதப்படும் கைவரி; a line in the palm indicating marital opportunity.

 கங்கணாரேந்தல், kaṅgaṇārēndal, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Ramanathapuram district

     [கங்கன் + ஆர் + ஏந்தல் – கங்கனாரேந்தல் → கங்கணாரேந்தல். கங்கன் என்பதன் ஆண்பாலிற்று ணகரம் னகரமாகத் திரிந்திருப்பது வழு. ஆர் உபன்.ஈறு. ஏந்தல் = ஏரி, கங்கனார் ஏந்தல் = கங்கன் பெயரிலமைந்த ஏரி]

 கங்கணி kaṅkaṇi, பெ.(n.)

   திருவாடானை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Tiruvadanai Taluk.

     [கண்+காணி]

 கங்கணி, kaṅgaṇi, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்திலுள்ள ஓர் ஊர்; name of a village in Râmanātapuram district

     [கண் + காணி – கண்காணி = மேற்பார்வையாளன், மேற்பார்வையாளன் பெயரிலமைந்த ஒர் ஊர். கண்காணி → கங்காணி → கங்கணி (மரூஉ);]

கங்கனான அழகிய கந்தரக்கோன் kaṅkaṉāṉaaḻkiyakantarakāṉ, பெ.(n.)

   மாறவர்மன் சுந்தர பாண்டியன் காலத்தில் தி.பி.1314ஆம் ஆண்டு திருவோத்துர் கோயிலுக்கு பால் இயவன்; one who are milk and ghee to the temple.

 கங்கனூர், kaṅgaṉūr, பெ.(n.)

   தருமபுரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Dharumapuri district.

     [கங்கன்+குளம்-கங்கன்குளம். கங்கள் பெயரிலமைந்த சிற்றூர்.]

கங்கன்1 kaṅgaṉ, பெ.(n.)

   சீயகங்கன் (நன். சிறப்புப் மயிலை.);; a chief of the ancient Tamil country.

     [கங்கம் – கங்கன் (கங்க நாட்டினன், கங்கமரபினன்);]

 கங்கன்2 kaṅgaṉ, பெ.(n.)

சீர்பந்த செய்நஞ்சு:

 a mineral poison (சா.அக.);.

     [கங்கு → கங்கன் (திப்போல் கொல்லும் தன்மையது.);]

 கங்கன்குளம், kaṅgaṉkuḷam, பெ.(n.)

   தூத்துக்குடி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Tuttukkudi district.

     [கங்கன் + குளம் – கங்கன்குளம். கங்கன் பெயரிலமைந்த சிற்றுர்]

கங்கபத்திரம், kaṅgabattiram, பெ.(n.)

   1. பருந்தினிறகு; kite’s feather.

     “கங்கபத்திர நன்னீழல்” (இரகு, நாட்டுப்.59);.

   2. அம்பு (திவா.);; arrow winged with the feathers of a kite or heron.

க. கங்கபத்ர ம. கங்கபத்ரம்.

     [கொங்கு = பறவையின் வளைந்த அலகு அலகுடைய பறவை கொங்கு →கொங்க → கங்க பத்திரம். வ. பத்ர → த. பத்திரம் = இலை, இறகு இறகுசெருகிய அம்பு. கங்கம் = பருந்து]

கங்கபாடி, kaṅgapāṭi, பெ.(n.)

   கங்கவரசர் ஆண்ட நாடு; name of the southern part of the Mysore province which was ruled over by the kings of the Ganga dynasty. ‘வேங்கை நாடுங் கங்கபாடியும்” (S.I.I.i.94);.

     [கங்கர்+பாடி]

கங்கமரபினர் குவலாளபுரத்தைத் (கோலார்); தலைநகராகக் கொண்டு கங்க நாட்டை (கங்கபாடி); ஆண்டுவந்தனர். கங்கபாடி 96000 என்று கங்கர்களின் செப்பேடுகளில் குறிக்கப்பெற்றுள்ளது. கங்கபாடி என்பது இன்றைய கருநாடக மாநிலத்தின் தென்பகுதி.

 கங்கபாளையம், kaṅgapāḷaiyam, பெ.(n.)

   கோயம்புத்தூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Coimbatore district.

     [கங்கன் + பாளையம் – கங்கன் பாளையம் – கங்கம்பாளையம் பாளையம் → படை தங்கிய இடம், பாடிவிடு. கங்கன் பெயரில் அமைந்த ஊர்.)

 கங்கமநாய்க்கன்குப்பம், kaṅgamanāykkaṉkuppam, பெ.(n.)

   கடலூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Cuddalore district.

     [கங்கள் → கங்கமன் + நாயக்கன் + குப்பம் – கங்கமநாயக்கன் குப்பம் தற்போது கங்கணங்குப்பம் என்று வழங்குகிறது.)

கங்கம்1 kaṅgam, பெ.(n.)

   1. தீப்பொறி (வின்);; spark of fire.

   2.கோளக நஞ்சு (மூ.அ.);; a mineral poison.

ம. கங்கில்

     [கங்கு = தி கங்கு + அம் = கங்கம்.]

 கங்கம்2 kaṅgam, பெ.(n.)

   1. பருந்து; common kite.

     “கங்கவிப்படா நிழலும்” (இரகு.மிட்சி.48);.

   2. கழுகு (பிங்கு.);; eagle.

   க. கங்க;ம. கங்கம்.

     [கொங்கு → கங்கு → கங்கம் (வளைந்த மூக்குடையது]

 கங்கம்3 kaṅgam, பெ.(n.)

   சீப்பு (பிங்);; comb.

க. கங்கத.

     [கங்கு+அம்-கங்கம்=முனை. த.கங்கம் → Skt. karīgata.]

 கங்கம்4 kaṅgam, பெ.(n.)

   கங்க அரசமரபினரால் ஆளப்பட்ட தமிழ்நாட்டை அடுத்துள்ள ஒரு நாடு; name of a territory adjoining the Tamil country and ruled over by the Kangar.

கங்க மகதங்கடாரம் நன்.272.மயிலை.).

     [கங்கை→கங்கம். கங்கபாடி பார்க்க;see kanga. pādi.]

 கங்கம்5 kaṅgam, பெ.(n.)

   பெருமரம் (யாழ்.அக);; tooth leaved tree of heaven.

     [கங்கு = கருப்பு. கங்கு+அம் + கங்கம் = கரிய அடிப்பாகத்தைக் கொண்ட பெருமரம்]

 கங்கம்6 kaṅgam, பெ.(n.)

   இறப்பு; death (சா.அக.);.

     [கங்கு = தி அனல், நெருப்பு. கங்கு + அம் – கங்கம் = திப்பட்டு அழிவது போன்ற மறைவு, சாவு]

 கங்கரம், kaṅgaram, பெ.(n.)

   மோர் (யாழ்.அக);; butter-milk.

     [கங்கு → கங்கல் → கங்கலம் → கங்கரம் = மெலிவு, இளக்கம், இளக்கமான மோர் த. கங்கலம்→ வ. கங்கரம்]

கங்கர் kaṅgar, பெ.(n.)

   கி.மு.176 முதல் மகத நாடாண்ட மரபினர்; a ruling class in Magada.

     [கங்கம்-சுங்கள்].

மோரியரின் படைத்தலைவனாக இருந்த புசியமித்திரனால் உண்டாக்கப்பட்ட அரசமரபு.

 கங்கர்1 kaṅgar, பெ.(n.)

   கருநாடக மாநிலத்தின் குவலாளபுரம் (கோலார்);, தலைக்காடு ஆகிய ஊர்களைத் தலைநகராகக் கொண்டு நாடாண்ட அரசமரபினர்; name of a dynasty of kings who formerly ruled over a portion of Karnataka territory with Kolar and Thalaikkadu as their capitals.

     “பங்களர் கங்கர் பல்வேற் கட்டியர்’ (சிலப்.25:157);.

     [கங்கை → கங்கர் கங்கைப்பகுதியில் வாழ்ந்த தமிழ் வேளாளர்.]

கங்கமரபினர் பண்டைக்காலத்தில் கி.மு.7ஆம் நூற்றாண்டு வரை கங்கைப்பகுதியில் வாழ்ந்திருந்து பின்னர்த் தென்னாட்டில் பல மாநிலங்களில் குடியேறிக் கங்கமரபினர் என்னும் பெயர் பெற்றனர். தமிழகத்தில் குடியேறியோர் கங்கைக்குல வேளாளர் என்று அழைக்கப்பெற்றனர். – பினான சிற்றரசர் – க் காலத்திலேே த்திற் சிறந்து பெயர் பெற்றவராயிருந்தனர்.

     “நன்ன னேற்றை நறும்பூ ணத்தி துன்னருங் கடுந்திறற் கங்கன் கட்டி” (அகநா.44);

     “பங்களர் கங்கர் பல்வேற் கட்டியர்” (சிலப்.25:157);

எனப் பழைய நூல்கள் கூறுதல் காண்க

இக்கங்க மரபைச் சேர்ந்தவனே, 12ஆம் நூற்றாண்டில் மூன்றாங் குலோத்துங்க சோழன் காலத்தவனும், அமராபரணன் ஸ்ரீமத் குவலாளபுரப் பரமேசுவரன்’, ‘கங்ககுலோற்பவன்’ என்று தன் மெய்க்கீர்த்திகளில் பாராட்டப்பெறுபவனும், பவணந்தி முனிவரைக் கொண்டு நன்னூலை ஆக்குவித்தவனும் ஆகிய சீயகங்கன் என்பவன். (திரவிடத்தாய்,பக்.58,59);.

 கங்கர்2 kaṅgar, பெ.(n.)

   1. பக்குவப்படாத கக்கான்கல்; kankar limestone, ån impure concretionary carbonate of lime.

   2. பருக்கைக்கல்,

 gravel.

மறுவ ஓடைக்கல், கண்ணாம்புக்கல்.

   க. கங்கரெ;   ம.கங்கா;   தெ.கங்கர; Skt, karkara (hard, firm);;

 Pkt. Kakkara;

 Mar., Guj. kaňkara;

 Beng. kankara, H.-kankar.

     [கொங்கு = கூர், கூர்முனை. கொங்கு → கங்கு + அல் – கங்கல் → கங்கர் கங்கர் = கூர் முனை அல்லது விளிம்பு கொண்ட கல்வகை சாம்பல் → சாம்பர் என்றாற் போன்று கங்கல் → கங்கர்” என ஈற்றுப் போலியாயிற்று]

 கங்கலப்பம்பாளையம், kaṅgalappambāḷaiyam, பெ.(n.)

   கோயம்புத்தூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Coimbatore district.

     [கங்கல் + அப்பன் + பாளையம், கங்கலப்பன் பாளையம் → கங்கலப்பம் பாளையம். அப்பன்’ என்பதன் ஈற்று னகரம் மகரமாகத் திரிந்தது. கங்கல் ஊரினனாகிய கங்கலப்பனின் பெயரிலமைந்த ஊராகலாம்]

 கங்கலி, kaṅgali, பெ.(n.)

   பருந்து வகை; a kind of kite (சா.அக);.

     [கங்கு → கங்கல் → கங்கலி = சிறிய பருந்துவகை]

கங்கல்1 kaṅgal, பெ.(n.)

   துண்டுக்கயிறு; a short rope.

   தண்ணிர் மட்டம் இறங்கிவிட்டது;தாம்புக் கயிற்றுடன் ஒரு கங்கலைச் சேர்த்துக்கொள் (உ.வ.);.

     [கங்கு → கங்கல், கங்கு = ஒரம், விளிம்பு சிறியது]

மீன்பிடிவலையின் அடிப்பகுதி கடலடித்தரையில் படியாத நிலையில் கங்கல் சேர்த்து அவ் வலையைத் தரைவரை எட்டச்செய்வது நெல்லை மீனவர் வழக்கு.

மாட்டைக் கட்டி மேய்க்கும் பொழுது கயிற்றின் நீளத்தைத் தான் விரும்பும் எல்லைவரை எட்டச்செய்யக் கங்கல் இணைத்து மேயச்செய்வது வேளாளர் வழக்கு.

கிணற்றிலிருந்து நீரிறைக்கும் பொழுது நீர் இருக்கும் எல்லையைக் கயிறு எட்டாத நிலையில் அதனுடன் கங்கல் இணைத்து நீரிறைப்பது உலக வழக்கு இதுபோல் பல்லாற்றானும் கயிற்றின் நீளத்தை நீட்டிக்கக் கங்கல் துண்டுக் கயிறு) பயன்படுமாற்றைக் காண்க

 கங்கல்2 kaṅgal, பெ.(n.)

   மாலை மயங்கிய இருள் அல்லது வைகறை; dusk or dawn.

     [கங்குல் → கங்கல் = கருக்கல், இருட்டான விடியற்காலை]

 கங்கல்கருக்கல், kaṅgalkarukkal, பெ.(n.)

   எற்பாடும் வைகறையும்; dusk and dawn.

     [கங்கல் + கருக்கல். கங்குல் → கங்கல் = மாலைப்பொழுது, இரவு. கருக்கல் = காலை இருள். கங்கல்கருக்கல் – எதுகைநோக்கி வந்த மரபிணைமொழி]

 கங்கள வேடக்கும்பி kaṅkaḷavēṭakkumpi, பெ.(n.)

கும்மிப்பாட்டின் ஒர் ஆய்வு:

 கங்களன். kaṅgaḷaṉ, பெ.(n.)

   பார்வையிழந்தவன், குருடன் (கருநா.);; blind man.

க. கங்கள

     [கண் + (களை); கள + அன்]

 கங்கவரம், kaṅgavaram, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் வட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Villuppuram district.

     [கங்கன்+புரம் – கங்கபுரம் → கங்கவரம் புரம் என்னும் இடப்பெயரிறு வரம் எனத் திரிந்தது.]

 கங்கவள்ளி, kaṅgavaḷḷi, பெ.(n.)

   சேலம் மாவட்டம் ஆத்தூர் வட்டத்தில் உள்ள ஊர்; a willage in Attur taluk in Salem district.

     [கங்கள் + பள்ளி – கங்கன்பள்ளி → கங்கன்அள்ளி – கங்கவள்ளி த. பள்ளி → க. அள்ளி பள்ளி = சிற்றுர்]

 கங்காணம், kaṅgāṇam, பெ..(.n) கண்காணம் பார்க்க;see kangănam.

ம. கங்காணம்

     [கண்காணம் → கங்காணம்]

கங்காணி kaṅkāṇi, பெ.(n.)

கால் காணி:

   1/4 measure.

     [கால்+காணி]

 கங்காணி1 kaṅgāṇi, பெ.(n.)

   1 சிற்றூர் ஆட்சி அலுவரின் பணியாளர்; the menial of the village administrator.

   2. ஊரிலுள்ள விளைநிலங்களின் எல்லையறிந்தவன்; one who knows the topography of a village.

     [கங்கு + காணி, கங்கு = எல்லை, ஒரம், விளிம்பு காணி = மேற்பார்ப்பவன்.]

 கங்காணி2 kaṅgāṇi, பெ.(n.)

கண்காணி பார்க்க; see kankani.

திருமாகேசுவரக் கங்காணி’ (S.I.I.iii.43);.

ம. கங்காணி

     [கண் + காணி – கண்காணி → கங்காணி]

 கங்கான், kaṅgāṉ, பெ.(n.)

   எலும்பும் தோலுமாய் மெலிந்தவன்; a skeleton like person.

     [கங்காளம் (எலும்பு); + கங்காளன் → கங்கான்.]

கங்காபுரம்1 kaṅgāpuram, பெ.(n.)

கங்கைகொண்ட சோழபுரம் பார்க்க; see kangal. konda-cola-puram.

குளிர்பொழில்சூழ் கங்காபுர மாளிகை (தண்டி.95.14 உரை);.

     [கங்கை + கொண்ட + சோழபுரம் – கங்கை கொண்ட சோழபுரம் → கங்காபுரம் (மரு.உ);]

 கங்காபுரம்1 kaṅgāpuram, பெ.(n.)

Three_Space>ஈரோடு மாவட்டம், ஈரோடு வட்டத்துச்சிற்றுர்; a willage in Erode taluk in Erode district.

     [கங்கன் + புரம் – கங்கன்புரம் → கங்காபுரம் கங்கன் பெயரிலமைந்த சிற்றுார்]

 கங்காமணியம்மாள், kaṅgāmaṇiyammāḷ, பெ.(n.)

   மீனவர் வணங்கும் பெண்தெய்வம் (செங்கை மீனவ.);; a Goddess worshipped by the fishermen,

     [கங்கை + மணி + அம்மாள்.]

கங்காரு, kaṅgāru, பெ.(n.)

   தாவிச்செல்வதற்கேதுவாய் நீண்ட பின்னங்கால்களையும் குட்டையான முன்னங்கால்களையும் உடைய, உருவில் பெரிய ஆத்திரேலியப் புல்லுண்ணி விலங்கு; a large Australian herbivorous marsupial (family Macropoclidal); with short forelimbs, very long hindlegs and great leaping power, kangaroo.

ம. கங்கரு

     [காண்கு + அருது – காண்கருது → காண்கரு → கங்காரு எனத் திரிந்த திரிபாகலாம். இன்றும் கொங்கு நாட்டுப்புறவழக்கில் நான் பார்க்கவில்லை என்பதை நான் காங்கலெ எனக் குறிப்பிடுவதைக் கேட்கலாம்.]

கங்காரு என்னும் சொல் ஆத்திரேலியப் பழங்குடிகளின் மொழியில் தெரியாது எனப் பொருள்படும். அவர்கள் தமக்குத் தெரியாது எனச் சொல்லிய சொல்லையே இவ் விலங்குக்குப் பெயராகத் தவறுதலாகச் சூட்டியதால் அதுவே பெயராக நிலைபேறடைந்தது என்பர். ஆத்திரேலியப் பழங்குடிகளின் மொழிகள் தமிழொடு தொடர்புடையன என ஆய்வாளர் J.C. Prichard – 1847 and Cold well – 1856 பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் நடுவிலேயே கண்டறிந்துள்ளனர்.

     “All Australian oborigines are supposed to be descended from Dravidians who migrated about 15,000 years ago from India and Ceylon”-Doglas Lockwood.

     “We the Aborigines”, Cassels, Australia, 1963.

     “Only the Dravidian suggestion deserves to be taken at all seriously” as regards the affinity of Australian Languages -R.M.W. Dixon:

     “The Languages of Australia”, Cambridge University Press, 1980.

கங்காளன்1 kaṅgāḷaṉ, பெ.(n.)

   சிவன்;Šivā.

     [கங்காளம்1 → கங்காளன்.]

 கங்காளன், kaṅgāḷaṉ, பெ.(n.)

   துருசு; blue vitriol, Copper-Sulphate.

     [கங்கு → கங்காள் → கங்காளன்.]

 கங்காளமாலி, kaṅgāḷamāli, பெ.(n.)

   எலும்புமாலை அணிந்த சிவன்;Śiva who wears garland of bones.

   ம.கங்களாமாலி; Skt. Karikálamálin

     [கங்காளம் + மாலி மாலையாகக் கொண்டவன் மாலி ‘இ’ உடைமை ஈறு]

 கங்காளமூலி, kaṅgāḷamūli, பெ.(.n)

   சிவகரந்தை (கரந்தையில் ஒருவகை);; Ceylon toolsy.

     [கங்கான் + மூலி, மூலி = மூலிகை.]

கங்காளம் kaṅkāḷam, பெ.(n.)

   சிற்பங்களில் உள்ள தோளணி; armlet of statue.

     [கங்கு+ஆளம்]

 கங்காளம்1 kaṅgāḷam, பெ.(n.)

   பித்தளை அல்லது வெண்கலத்தாலான ஏனம்; large metalvessel generally of brass or bronze for holding water etc.

   ம. கங்ஙானம் (சமைக்கப் பயன்படுத்தும் ஏனம்);;க. கங்காள தெ. கங்காளமு.

     [கொங்கு → கங்கு → கங்காளம் = வட்டமான பெரிய ஏனம்]

 கங்காளம்2 kaṅgāḷam, பெ.(n.)

   1. தசைகிழிந்த உடலின் எலும்புக்கூடு (திவா);; skeleton,

   2. பிணம்; dead body.

ம. கங்காளம்

     [கங்காளம் → கங்காளம் கங்காளம் = பெரிய ஏனம் உடம்பை ஒரு மட்பாண்டத்திற்கு ஒப்பிடுதலின் உடலையும் எலும்பையும் குறித்தது. த.கங்காளம்→ Skt. kaskåla (skeleton);]

கங்காளி1 kaṅgāḷi, பெ.(n.)

   1. மாகாளி (பிங்.);; Kal being the consort of Kangălan.

   2. மலைமகள்; Parvati

     “மலைமாது கங்காளி” (மறைசை.17);.

ம. கங்காளி

     [கங்காளன் → கங்காளி = எலும்பு மாலை அணிந்த (சிவன்); கங்காளன் மனைவி த. கங்காளி →Skt, kankali);

 கங்காளி2 kaṅgāḷi, பெ.(n.)

   1. ஏழை; poor.

   2. இரவலன்; miserable person, begger.

   க. கங்காலி;   தெ.கங்காளி; Skt, kankala (Sekeleton);;

 Beng., Nep. kangāl;

 Ori., Pkt kangāla;

 Persn. kangalah (whore monger, miser);;

 U. kangal;

 Mar., H kańgāli.

     [அங்கம் = எலும்பு அங்கம் → கங்கம் + ஆளி கங்காளி (எலும்புமாலை அணிந்தவன்);. எலும்புமாலை அணிந்த சிவன். இரந்துண்பவன் என்னும் பொருளில் இச்சொல் இரவலனையும் ஏழையையும் குறித்தது]

 கங்காள், kaṅgāḷ, பெ.(n.)

மெலிவு, வலுவின்மை,

 weak, feeble.

க. கங்காடு

     [கங்காளம் → கங்காள்]

கங்கில்1 kaṅgil, பெ.(n.)

   1. காளம் என்னுங் குழலிசைக் கருவியின் உறுப்புகளுளொன்று; apart of the trumpet.

கங்கில் ஒன்றும் குழல் இரண்டும் மோதிரம் ஐஞ்சும் உடைய பொன்னின் காளங்கள்

   2. விளக்குத்திரியின் கரிந்த பகுதி; burnt part of the wick in a lamp.

ம. கங்கில்

     [கங்கு → கங்கில் = குழலில் தீச்சுட்ட பகுதி காளத்தின் துளைப்பகுதி]

 கங்கில்2 kaṅgil, பெ.(n.)

   மீன்பிடிவலை மிதக்க உதவும் மரக்கட்டைகளை வலையோடு சேர்த்துக் கட்டும் கயிறு; cord used for tieing pieces of wooden blocks in fishing nets (G&JET);.

     [கங்கல் → கங்கில் கங்கல் = துண்டுக்கயிறு.]

 கங்கிளவு kaṅgiḷavu, பெ.(n.)

   நாற்றுநட்டபிறகு பாயும் முதல் நீர்; first irrigation water after transplantation of seedlings.

கங்கு kaṅku, பெ.(n.)

கதிரினின்று தவசமணிகள் நீக்கப்பட்ட பகுதி,

 ear of corn without grains.

     [கல்-கங்கு(கருப்பு நிறமுடையது);]

 கங்கு1 kangu, பெ.(n.)

   1. எல்லை (ஈடு,5.4:7);; limit, border.

     “எம்மோராக்கக் கங்குண்டே” புறநா:39625).

   2 வயல்வரம்பு; ridge to retain water in paddy fields.

     “கங்குபயில் வயல்” (சேதுபு திருநாட்66);,

   3. வரப்பின் Lööln (filout);; side of a bank or ridge.

நீரைத் தடுக்கக் கங்கு மண்ணை வெட்டிப்போடு (உவ);.

   4. அணை; dam,

     “கங்குங் கரையுமறப் பெருகுகிற” (திவ்.திருப்பா.8 வியா, 108);.

   5. வரிசை; row, regular order.

     “கங்குகங்கய் முனைதரப் பொங்கி” (இராமநா. ஆரணி.14);,

   6. பனைமட்டையின் அடிப்புறம் (யாழ்ப்.);; base of palmyra stem.

பனைமரத்தில் ஏறினால் கங்கு கையைக் கிழிக்கும் (உ.வ.);.

ம. கங்கு கோத. கக்

     [கள் = துண்டு, சிறிது கள் → கங்கு = சிறிதாக முனையாக இருக்கும் ஒரம், விளிம்பு)

 கங்கு2 kangu, பெ.(n.)

   1. தீப்பொறி, கனல்துண்டு; cinder, glowing coal.

அடுப்புக்கங்கை முழுவதுமாய் அணைத்துவிடு (உவ);.

   2. அம்மைநோய்; a kind of smallpox.

ம. கங்கில், கங்கல், கங்ாவில். (விளக்குத் திரியின் எரிந்த பகுதி);

     [காங்கு → கங்கு (வேக185.);

 கங்கு3 kaṅgu, பெ.(n.)

   துண்டு; shred, piece.

சீலை கங்குகங்காய்க் கிழிந்துபோயிற்று (உவ);.

     [கள் → கங்கு கள் = சிறியது, துண்டு.]

 கங்கு4 kaṅgu, பெ.(n.)

   1. கழுகு; eagle.

     “நரிகள் கங்கு காகம்” (திருப்பு:120);.

   2. பருந்து (சூடா);; kite.

     [கொங்கு → கங்கு கொங்கு = வளைந்த அலகு வளைந்த அலகுடைய பறவை த. கங்கு → Skt, kanka.]

 கங்கு5 kaṅgu, பெ.(n.)

   1. கருப்பு; black.

   2. கருந்தினை(பிங்.);; black talian millet.

   3. கருஞ்சோளம்; black jowar,

மாட்டுக்குத் தீனியாகு மென்று கங்கு விதைத்துள்ளேன் (உ.வ);.

ம. கங்கு க. கங்கள குருடன்).

     [கள் – கருப்பு. கள் → (கண்); → கண்கு → கங்கு = கருந்தினை (வேக124); த. கங்கு Skt, kangu.);

 கங்கு6 kaṅgu, பெ.(n.)

சினம், சீற்றம்: anger, சண்டைக்குப் பின்னும் கங்கு மனத்தில் பதிந்துள்ளது (உ.வ.);.

க. கங்கு, கங்காரு, கங்காலு.

     [காங்கை → காங்கு → கங்கு காங்கை = அனல், வெப்பம், அனல்போன்ற சிற்றம்]

 கங்கு7 kaṅgu, பெ.(n.)

   1. வரகு போன்றவற்றின் உமி; husk, as of millet.

   2.கம்புபோன்ற பயிர்களின் கதிர்; ear ofgrain.

கம்பு கங்கு விட்டுள்ளது (உ.வ);.

க. கங்கு கங்கி, தெ. கங்கி (தவசக் கதிர்);.

     [கொங்கு → கங்கு]

 கங்குகட்டு-தல் kaṅkukaṭṭutal, செகுன்றாவி. (v.t.)

   பாய் நெசவு செய்த பின்னர் அதன் ஆரங்களைச் சீவி மடித்துக் கட்டுவது; to stitch the edge of a mat after plaiting.

     [கங்கு+கட்டு]

கங்குகரை, gaṅgugarai, பெ.(n.)

   1 வரம்பு, எல்லை,

 bank, shore, limit.

     “கங்குகரை காணாத கடலே” (தாயுமான.1);.

   2. எண்ணிக்கை; number.

     [கங்கு கரை. கங்கு, கரை என்னும் இரு சொற்களும் ஒரு பொருளைக் குறித்து நின்ற இணைமொழி, கங்கு = நிலத்தின் எல்லை, வரம்பு. கரை = நீர்நிலையின் எல்லை, வரம்பு]

 கங்குக்கூடு, kaṅgukāṭu, பெ.(n.)

   தச்சுக் கருவி வகை; carpenter’s instrument.

மறுவ வருவு (வரைவு);.

     [கங்கு கூடு. கங்கு = கூரிய விளிம்பு. கங்குக்கூடு = கூரிய விளிம்புள்ள அலகு கொண்ட தச்கக்கருவி. பலகையை இழைப்பதற்கும், குறைப்பதற்கும் தேவையான அளவைக் கோடிட்டுக் காட்டப் பயன்படும் கருவி.]

கங்குட்டம், kaṅguṭṭam, பெ.(n.)

   1. ஒருவகைக் காவி. இது 64 கடைச் சரக்குகளுள் ஒன்று; a kind of Indian red earth. It forms one of the 64 bazaar drugs described in Tamil medicine.

   2. மிருதாறுசிங்கு எனும் நஞ்சுவகை; a kind of poison from lead (சா.அக.);.

     [கங்கு = கருமை. கங்குள் → கங்குடு → கங்குட்டம்]

 கங்குணம், kaṅguṇam, பெ.(n.)

   நான்முகப் புல்; a kind of grass which has four edges.

     [கங்கு = விளிம்பு பக்கம். கங்கு → கங்குணம்]

 கங்குணி, kaṅguṇi, பெ.(n.)

கங்குளி பார்க்க;see kańguli.

     [கங்குளி → கங்குணி]

 கங்குநீர் kaṅkunīr, பெ.(n.)

   மூன்றாம் நாள் நாற்றங்காலுக்குப்பாய்ச்சும் நீர்; irrigating to afield on third day of transplantation.

     [கங்கு+நீர்]

மறுவ. எடுப்பு நீர்

கங்குநோய், kaṅgunōy, பெ.(n.)

   கொப்புளநோய் வகையில் ஒன்று(சீவரட்.144);; small blisters on the skin, resembling grains of millet.

     [காங்கு → கங்கு நோய்]

 கங்குனி, kaṅguṉi, பெ.(n.)

   வாலுளுவை மரம்; intellect tree (சா.அக.);.

     [கங்குளி → கங்குனி]

 கங்குனிறம், kaṅguṉiṟam, பெ.(n.)

   கறுப்பு நிறம்; black colour.

     [கங்குல் + நிறம் கங்கு → கங்குல் = கரிய இரவு, கருமை நிறம்]

 கங்குபத்திரம் kaṅkupattiram, பெ.(n.)

   அம்பு; arrow.

     [கங்கு+பத்திரம்]

 கங்குபுரட்டியடி-த்தல் kaṅkupuraṭṭiyaṭittal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   நெற்கதிரை சாய்த்து அடித்தல்; to thrash paddy on stalk on the ground.

     [கங்கு+புரட்டி+அடி]

கங்குப்பனை, kaṅguppaṉai, பெ.(n.)

   1. அடியிற் கருக்குச் சூழ்ந்த பனை (யாழ்ப்);,

 rough palmyra tree that is difficult to climb.

   2. அடுக்குப்பனை; a species of palm tree. (சா.அக.);

     [கங்கு + பனை.]

 கங்குப்பலா, kaṅguppalā, பெ.(n.)

காட்டுப் பலா jungle jack (சா.அக.);.

     [காங்கு = வெப்பம், கானல், காங்கு → கங்கு + பலா]

 கங்குமட்டை, kaṅgumaṭṭai, பெ.(n.)

   பனையின் அடிக்கருக்கு (வின்.);; base of a palmyra leaf-stalk encircling the tree.

     [கங்கு + மட்டை]

 கங்குரு, kaṅguru, பெ.(n.)

   கண்கட்டி; sty in the eye.

ம. கங்குரு

     [கண் + குரு – கண்குரு → கங்குரு]

 கங்குர், kaṅgur, பெ.(n.)

   தினை; millet (சா.அக);.

     [கங்கு + கங்குர்]

கங்குற்கிறை, kaṅguṟkiṟai, பெ.(n.)

   1. திங்கள் விரும்பி (சந்திரகாந்தி);:

 moon flower.

   2. திங்கள் (சா.அக.);; the Moon.

     [கங்குல் + இறை தலைவன்)]

 கங்குற்சிறை, kaṅguṟciṟai, பெ.(n.)

   இராக்காவல் (வின்.);; watch or guard kept during night.

     [கங்குல் + சிறை]

கங்குல்1 kaṅgul, பெ.(n.)

   1.இரவு; night.

     ”நள்ளென் கங்குலும் வருமரோ” நற்.145:10,

   2. இருட்டு; darkness.

   3. தாழி (பரணி); நாண்மீன் (வின்);; the second star.

     [கங்கு’ → கங்குல் = கரிய இரவு இருட்டு]

 கங்குல்2 kaṅgul, பெ.(n.)

   எல்லை (சங்.அக);; ridge, boundary.

     [கங்கு’ → கங்குல்.]

கங்குல்வாணர், kaṅgulvāṇar, பெ.(n.)

   1. இரவில் விலங்குகளை வேட்டையாடுவோர்; those who go for hunting during night hours.

   2. இரவில் திரியும் அரக்கர்; as those who usually carry on their activities during the night time.

     “கங்குல் வாணர்தங் கடனிறப்பதே” (பாரத.வேத்திர,11);,

     [கங்குல் + வாழ்நர் வாழ்நர் → வாணர்]

கங்குல்விழிப்பு kangu-vilippu, பெ.(n.)

   1. கூகை (யாழ்.அக);; rock horned-owl.

   2. கோட்டான்; the small screech-owl (சா.அக.);.

     [கங்குல் + விழிப்பு ( = இரவில் விழித்திருப்பது);]

கங்குல்வெள்ளத்தார், kaṅgulveḷḷattār, பெ.(n.)

   குறுந்தொகை 387 ஆம் பாடல் ஆசிரியர்; author of verse 387 of Kurundogai.

     [கங்குல் + வெள்ளத்தார். கங்குல்வெள்ளம் என்ற தொடரால் பெற்ற பெயர்]

   பிரிவிடை வருந்திய தலைவி, செயலறுதற்குரிய மாலைக் காலத்தையும் ஒருவாறு நீந்துவோம்;ஆயின் நீந்திக் கரைகாண இயலாததாக இரவு இருக்கிறது,என்று துன்பப்படுவதாக இரவை வெள்ளமாக உருவகப்படுத்திக் கங்குல்வெள்ளம் என்ற தொடரை நயம்படப் பெய்துள்ளார். கங்குல் = இரவு.

 கங்குளி, kaṅguḷi, பெ.(n.)

   சிறுவாலுளுவையரிசி; the arm pit (சா.அக.);.

க. கங்குழ், கங்குழ, கங்குழு, கவுங்குழ், கொங்கழ், கொங்கழ து. கங்குள தெ. சங்கெ சங்கிலி பட கக்குவ

     [அக்குள் → கக்குள் → கங்குள் → கங்குழ்]

 கங்குளி, kaṅguḷi, பெ.(n.)

சிறுவாலுளுவையரிசி,

 the seed of the spindle tree (சா.அக.);.

     [கங்கு → கங்குளி கங்கு = கூர்மை]

 கங்குவடலி, kaṅguvaḍali, பெ.(n.)

   அடிக்கருக்குள்ள மட்டைகள் சூழ்ந்த இளம் பனைமரம்; young palmyra with the dried leaves still adhering to its trunk (சா.அக.);.

     [கங்கு + வடலி]

 கங்கை kaṅkai, பெ.(n.)

   கிளித்தட்டு விளையாட்டில் உட்காருவதற்கான இடத்தை அடையாளப்படுத்த போடப்படும் வட்டம்; to identifyone”s round-place in a game coco.

     [கொங்கு-கங்கு-கங்கை]

 கங்கை மொள்ளு-தல் kaṅkaimoḷḷutal, செ.கு.வி. (v.i.)

   ஏரித் தண்ணிரைக் குடத்தில் நிரப்பி அருளாடி (சாமியாடி); வருதல்; the lake water in a pot and dance with a divines grace.

     [கங்கை (நீர்); + மொள்]

கங்கை, kaṅgai, பெ.(n.)

   1. நீர்; water.

கங்கை தூவி (மேகம்); (யாழ்.அக.);

   2. ஆற்றைக் குறிக்கும் பொதுப்பெயர்; river.

     “உவரிமிசைக் கங்கைகள் வந்தெய்தும்” (கந்தபு:தாரக37);.

   3. பனிமலை இமய மலை)யில் கங்கோத்திரி என்னுமிடத்தில் தோன்றி வங்கக்கடலில் கலக்கும் ஆறு,

 the river which orginates at Gangotriof Himalyan mountain and ends at Bay of Bengal, river Ganges.

     “usinusong, யெல்லாம் சென்றுணக் கங்கைக் கரைபொரு மலிநீர்” (புறநா.1616);.

   ம.கங்க;க.கங்கெ; Skt., Nep. gangā.

     [அம் = நீர் அம்_→ கம் + கை = கங்கை கை – சொல்லாக்க ஈறு.]

நீரைக் குறித்த சிறப்புப் பெயர், ஆற்றுப் பொதுவிற்கும், வெள்ளம் பெருக்கெடுத்தோடும் ஆற்றுக்கும், கங்கைக்கும் ஆகிவந்துள்ளது.

ஒ.நோ. கம் = நீர், கம் + அம் – கம்மம் (நன்செய் உழவுத்தொழில்);. கம் என்னும் நீரைக் குறித்த சொல் ‘அம் ஈறு பெற்று உழவுத்தொழிலைக் குறித்தது போல, இச் சொல் ‘கை’ ஈறு பெற்றுக் கம் கை – கங்கை எனத் திரிந்து நீர்ப்பெருக்கான ஆற்றையும் நீர்நிலையையும் கட்டியது.

கங்கை என்பதற்கு வடமொழியில் ‘கம் (gam); என்னும் வேர்ச்சொல்லைக் காட்டி, விரைந்து செல்வது (swiftgoer); என்று மானியர் வில்லியம்க காரணம் காட்டியிருப்பது பொருந்தாது. எல்லா ஆறுகளும் விரைந்து செல்வனவே.

கங்கை என்பதற்கு நீர் என்னும் பொருளும் வடமொழியில் இல்லை. கங்கை தூவி (மேகம்);, கங்கை சாற்றி (மணித்தக்காளி, கங்கைப்பாலிலை (கள்ளி போன்ற சொற்களில் கங்கை, நீர் என்னும் பொருளில் ஆளப்பட்டிருத்தல் காண்க.);

 கங்கைகுலம், gaṅgaigulam, பெ.(n.)

   கங்கைச் சமவெளியிலிருந்து வருந்து குடியேறியதாகக் கூறப்படும் வேளாளர்குலம்; the Vēlāla tribe, who claim to have migrated from the Gangetic region.

     [கங்கை + குலம் – கங்கைகுலம். கங்கைச் சமவெளியிலிருந்து தென்னாடு நோக்கி வந்தவராகக் கங்கை குல வேளாளர் கருதப்படினும், தமிழ்நாட்டிலிருந்து வடநாடு முழுவதும் பரவி வாழ்ந்து காலப்போக்கில் தென்னகம் திரும்பிய ஒருசாரார் என்பதே இதன் பொருள்.]

கங்கைகொண்டசோழச்சேரி, gaṅgaigoṇṭacōḻccēri, பெ.(n.)

   இலால்குடி வட்டம் ஆலம்பாக்கம் அருகிலிருந்த ஒரூர்; a village near Alambakkam near Lalgudi.

     “ஸ்ரீ கங்கை கொண்ட சோழ சேரி சிறு கொட்டையூர் தத்தந்” (தெ.இ.கல்.தொ.26. கல்.769);.

     [கங்கை + கொண்ட + சோழன் + சேரி]

கங்கைகொண்டசோழன் kangai-konda-colan, பெ.(n.)

   முதலாம் இராசேந்திரசோழன் (கலிங்.223);; a Cõla king, who conquered the Gangetic region.

     [கங்கை + கொண்ட + சோழன்]

கங்கை வரை படையெடுத்து வென்றவனாதலின் இப் பெயர் பெற்றான். இவனைத் தென்னாட்டு நெப்போலியன் என்றும் வரலாற்று ஆசிரியர் சிறப்பித்துக் கூறுவர்.

 கங்கைகொண்டசோழபுரம், gaṅgaigoṇṭacōḻpuram, பெ.(n.)

   முதலாம் இராசேந்திர சோழன் காலத்திருந்து சோழமன்னர்களின் தலைநகராகத் திகழ்ந்ததும் உடையார்பாளையத்திலிருந்து பத்துக்கல் தொலைவிலமைந்துமான ஓர் ஊர்; capital of the Chola kings from the time of Rajendra-I, a town about ten miles from Udaiyār-palaiyam.

     [கங்கை + கொண்ட + சோழன் + புரம்]

கங்கைப்பகுதியை வென்றதால் இராசேந்திர சோழனுக்குக் கங்கைகொண்ட சோழன் என்னும் சிறப்புப் பெயரமைந்தது. அவனால் நிறுவப்பட்ட கோநகரம் கங்கை கொண்ட சோழபுரம்.

 கங்கைகொண்டான், gaṅgaigoṇṭāṉ, பெ.(n.)

கங்கைகொண்ட சோழபுரம் பார்க்க;see kangaikonda-Côla-puram.

     [கங்கை கொண்ட சோழபுரம் → கங்கை கொண்டான்.]

கங்கைக்குளியல், kaṅgaikkuḷiyal, பெ.(n.)

   1. கங்கையில் குளித்த பலனை அடைவதற்குச் செய்யும் கொடை; gift to obtain the spiritual benefit of a bath in the Ganges.

   2. விளக்கணிவிழா(தீபாவளி); அன்று செய்யும் எண்ணெய்க் குளியல்; oil bath on the Deepavali day.

     [கங்கை + குளியல்.]

 கங்கைசாற்றி, kaṅgaicāṟṟi, பெ.(n.)

   மணித்தக்காளி (சா.அக.);; black night shade.

     [கங்கை + சாற்றி கங்கை = நீர் நீரார்ந்த பழம்.]

 கங்கைதுவி, kaṅgaiduvi, பெ.(n.)

   முகில் (பாழ்.அக.);; cloud.

     [அம் = நீர் அம் → கம். கம் + கை – கங்கை = நீர், நீர்த்திரள், வெள்ளம் கங்கை + தூவி தூவு → தூவி]

 கங்கைப்பாலிலை, kaṅgaippālilai, பெ.(n.)

   சதுரக்கள்ளி; square spurge (சா.அக.);.

     [கங்கை + பாலிலை = வெண்ணிறப் பாலினைக் கொண்டது.]

கங்கைமகன், gaṅgaimagaṉ, பெ.(n.)

   1. முருகன்; Murugan.

   2.வீடுமன்; Bişmā.

மறுவ கங்கை மைந்தன்.

     [கங்கை + மகன். கங்கை = கங்கையாறு, கங்கைத்தேவி]

கங்கைமாத்திரர், kaṅgaimāttirar, பெ.(n.)

   உத்தி பிரித்துச் சிறுவர் ஆடும் விளையாட்டில் ஒருசாரார்க்கு வழங்கிய பெயர் (தொல்,சொல்.165, சேனா.);; name given to one of two groups in a boy’s game of ancient times.

     [கங்கை + மாத்திரர். மாத்திரம் → மாத்திரர். மாத்தல் = அளவிடுதல், திறமையுடையவராதல்.]

கங்கைமாத்திரர் = கங்கையை அளவிடுபவர். மக்களால் அளவிடற்கரிய கங்கையினையும் அளவிட்டறியும் ஆற்றலுடையார் என்பதை விளக்க, கங்கை மாத்திரர் என்றார் (சேனாவரையர்);. இப் பெயர்கள் பட்டிபுத்திரர், கங்கைமாத்திரர் பண்டைக்காலத்துச் சிறார் விளையாடுங் காலத்துப் படைத்திட்டுக் கொண்ட பெயராம்

இக்காலத்தும் பலர் குழுமித் தம்மிற் கூடி விளையாடல் குறித்த போழ்தத்து அம் மகாரில் இருவர் தலைவராக நிற்க ஏனையோர் இருவர் இருவராகப் பிரிந்து தனியிடஞ் சென்று தம்மிற் பெயர் புனைந்து தலைவர்களை யண்மிக் காற்றைக்

கலசத்திலடைத்தவன் ஒருவன்’, ‘கடலைக் கையால் நீந்தினவன் ஒருவன் இருவருள் நுமக்கு யாவன் வேண்டுமெனவும் ‘வானத்தை வில்லாக வளைத்தவன் ஒருவன் ஆற்று மணலைக் கயிறாகத் திரித்தவனொருவன் இவருள் யாவன் நுமக்கு வேண்டுமெனவும். வினவுவர். அத் தலைவர்கள் இன்னின்னார் வேண்டுமென, அவர்கள் பகுதியிற் சேர்ந்து ஆடலியற்றுவர் என்க. ஆசிரியர் நச்சினார்க்கினியர், இளந்துணை மகார் தம்மிற் கூடி விளையாடல் குறித்த பொழுதைக்குப் படைத்திட்டுக் கொண்ட பெயர். அவை பட்டிபுத்திரர், கங்கைமாத்திரர்’ என்றதனாலும் இது நன்கு விளங்கும். (பாவாணர். தொல்,சொல்.165, அடிக்குறிப்பு);.

 கங்கைமீட்டான், kaṅgaimīṭṭāṉ, பெ.(n.)

   தண்ணீர்விட்டான் கிழங்கு; water-root (சா.அக.);.

     [கங்கை + மீட்டான். கங்கை = தண்ணிர்]

 கங்கைமைந்தன், kaṅgaimaindaṉ, பெ.(n.)

கங்கைமகன் பார்க்க;see kangai-magan.

     [கங்கை + மைந்தன் (மகன்);]

 கங்கையம்மன், kaṅgaiyammaṉ, பெ.(n.)

   சிற்றூர்ப் பெண்தெய்வம்; female village deity.

     [கங்கை + அம்மன்.]

ஆற்றினைப் பெண்ணாக உருவகிக்கும் மரபி னடிப்படையில் கங்கையம்மன் என்னும் தெய்வப் பெயர் உண்டாயிற்று.

 கங்கையான், kaṅgaiyāṉ, பெ.(n.)

கங்கையாற்றை

   முடியில் கொண்டவனாகக் கருதப்படும் சிவன்; who is believed to be adorned with the river Ganga on his tuft.

     [கங்கை + ஆன்.]

 கங்கையோன், kaṅgaiyōṉ, பெ.(n.)

   துருக; blue vitriol (சா.அக.);.

     [கங்கு + கங்கை → கங்கையோன்.}

 கங்கைவேணியன், kaṅgaivēṇiyaṉ, பெ.(n.)

   சிவன்;Šivā.

     [கங்கை + வேணியன், வேண்=சடை.)

கங்கொளி, kaṅgoḷi, பெ.(n.)

   இருட்டில் ஒளிரும் மரம் (அசோகு);; a tree shining in darkness, luminous tree (&m.95);.

     [கங்குல் + ஒளி – கங்குல்ஒளி → கங்கொளி கங்குல் = இருள். கங்கொளி = இருளில் ஒளிர்வது]

 கங்கோலம், kaṅālam, பெ.(n.)

   வால்மிளகு; tail pepper (சா.அக.);.

     [கொங்கு + வாளம் → கொங்குவாளம் (வளைந்து நீண்டது → கங்கோலம் (கொ.வ.);]

 கங்கோலை, kaṅālai, பெ.(n.)

   தென்னை மட்டையின் அடியோலை (தஞ்சை);; short leaves on the stalk of a coconut leaf.

கங்கோலை வாருகோல் நன்கு உழைக்கும்.

     [கங்கு + ஒலை, கங்கு = விளிம்பு.]

கச-த்தல் kasattal,    3 செ.கு.வி. (v.i)

   1. கைத்தல்; to taste bitter.

வேப்பங்காய் கசக்கும், வேப்பம் பழம் இனிக்கும் (உ.வ.);.

   2. வெறுப்படைதல்; to be embittered, as the mind, to be disgusted, alienated.

ம. கசய்க்குக

     [கள் → கய் → கய → கச, கய = கசப்பு]

கசகச-த்தல் gasagasattal,    4 செ.குவி(v.i)

   1 இறுக் கத்தால் அல்லது புழுக்கத்தால் உடல் வியர்த்தல்,

 to feel uneasy from clamminess due to perspiration on account of heat or sultriness.

உடம்பெல்லாம் கசகசத்துப் போயிற்று (உ.வ.);.

   2. ஒழுங்காற்று ஒலித்தல் (வின்);; to sound rattle, as the crumpling offine paperto rustle.

கூட்டம் தொடங்கும் முன் உறுப்பினர்கள் கசகச வென்று பேசிக்கொண்டனர் (உவ);.

     [கச → கசகச → கசகசத்தல்.]

கசகசப்பு gasagasappu, பெ. (n.)

   1. கசப்பு:

 bitterness.

   2. வெறுப்பு; aversion, hatred.

ம. கசகசப்பு

     [கச + கச – கசகச → கசகசப்பு]

கசகசவெனல் gasagasaveṉal, பெ. (n.)

   1.ஒலிக்குறிப்பு; onom. expression signifying rustling, gurging.

நேற்று முழுதும் கசகசவெனத் தூறலாக இருந்தது.

   2. வியர்வையால் பிசுபிசுப்பாக உணர்தல்; feel sticky with sweat.

உடம்பு கசகசக்கிறது (உவ);.

   3. செழிப்புக்குறிப்பு; affluence, prosperity.

அவருக்கு இப்போது கசகசவென்று நடக்கிற காலம் (வின்);.

     [கச + கச + எனல்]

கசகசா gasagasā, பெ. (n.)

   1. கசகசாச்செடி,

 poppy plant.

   2. கசகசாச் செடியின் விதை; seed of the white poppy plant (சா,அக,);.

   க.கசகசெ,கசகசி; Ar.,Mar. khaskhas.

     [கச்சு = சிறிது, சிறிய கச்சு → கச, கய் → கச மென்மை, இளமை, வெளிர்நிறம் கச + கச – கசகசா சிறியதும் வெண்மையாயுள்ளதுமான விதை, அவ் விதையைத் தரும் செடி. இவ் விதையினின்று பால்வரும்; எண்ணெயும் எடுக்கலாம். கசகசாவெண்ணெய் மருந்திற்குப் பயன்படும்.]

 கசகசாநெய் gasagasāney, பெ. (n.)

   கசகசா லினின்று, எடுக்கும் எண்ணய்; the oil extracted from the poppy seeds.

     [கசகசா + நெய்.]

கசகசாநெய் உணவு சமைக்கவும் விளக்கெரிக்கவும் பயன்படும். உறக்கத்தைத் தூண்டும் இயல்புள்ள இந் நெய் ஒவிய வேலைகளுக்கும் பயன்படுகிறது.

 கசகபாலி gasagapāli, பெ. (n.)

கிளிமுருக்கு red bean tree (சா.அக);.

     [கள் → கய → கயக → கசக [மென்மை] + பாலி. பால் = பற்றுதல், காத்தல், வளர்த்தல். பாலி = முளைக்கவிட்ட குற்றிளந்தவச நாற்று. மிக்கிளமையின் வெளிர்பச்சை. நிறம் கிளிமுருக்கின் நிறத்திற்கு ஆகி வந்தது]

கசகம்1 gasagam, பெ. (n.)

   வெள்ளரி; cucumber.

     [கள் = மென்மை, இளமை, பிஞ்சு, கள் → கய → கச → கசகம்]

 கசகம்2 gasagam, பெ. (n.)

   கருங்கொள்; black horsegram.

     [கள் = கருமை. கள் → கச → கசகம்]

 கசகம்3 gasagam, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் காளான்; a species of mushroom.

     [கள் = திரட்சி கள் → கச → கசகம்]

கசகரணி gasagaraṇi, பெ. (n.)

   1. வெருகஞ்செடி (தைலவ.தைல.38);;   2.வெருகங்கிழங்கிலிருந்து இறக்கும் எண்ணெய்; an oil extracted from the root of the plant arum macrorizon (சாஅக);.

     [கள் = திரட்சி கள் → கய → கச → கசம் + கரணி கரணி = மருந்து திரட்சியான கிழங்கிலிருந்து இறக்கிய எண்ணெய்.]

கசகு1 gasagudal,    9 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. பின்வாங்குதல்; to be unwilling, reluctant.

   2. நழுவுதல்; to skid, slip.

   3. ஐயத்தாற்றளர்தல்; to have misgivings;

 to show hesitancy.

     [கலங்கல் → கயங்கல் → கசங்கல் → கசகல் → கசகு (கொ.வ);. கலங்கல் கருத்தினின்றும் தயங்கல் கருத்து முகிழ்த்தது.]

கசகு-தல் gasagudal,    9 செ. கு. வி. (vi)

   பண்டமாற்று முதலியவற்றில் சிறு ஆதாயம் கருதிச் சொல்லாடுதல்; to bargain.

     [கழல் → கயல் → கசல் → கசகு கழல்தல் = உரையாடுதல், பேசுதல்.]

 கசக்கம் kasakkam, பெ. (n.)

   கணக்கம் (யாழ்.அக);; delay.

     [கசகு = பின்வாங்கு தயங்கு. கசகு → கசக்கம்.]

 கசக்கல் kasakkal, பெ. (n.)

   கசங்கச்செய்கை; rubbing, crushing,bruising.

     [கசக்கு → கசக்கல்.]

 கசக்கால் kasakkāl, பெ. (n.)

   ஊற்றுக்காலோரம் கசிவு நீருக்காகத் தோண்டப்படும் வாய்க்கால்; spring channel, channel dug out in beds of deep sand in a river to tap the underflow of water.

     [கயம் + கால் – கயக்கால் → கசக்கால், கயம் → நீர்நிலை]

கசக்கிப்பிழி-தல் kasakkippiḻidal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t)

   1. துவைத்து நீர் பிழிதல்; to wring out, as wet clothes.

ஆடையைக் கசக்கிப் பிழி (உவ);.

   2. நெருக்கிவருத்துதல்; to trouble a person, to harass, oppress.

அவனைக் கசக்கிப் பிழி (உ.வ.);.

   3. பச்சிலையை இரண்டு உள்ளங்கைகளுக்கு மிடையில் வைத்துக் கசக்கிச் சாறு எடுத்தல்; wringing or squeezing out as is being done to get juice from herbs, placing them between the palms.

முருங்கைக் கீரையைக். கசக்கிப் பிழிந்து சாறுண்டால் மாந்தம் போகும் (சா.அக);.

     [கசக்கு2 → கசக்கி + பிழி துவி)

கசக்கு1 kasakkudal,    5 செ.குன்றாவி.(v.t)

   1. கசங்கச்செய்தல் (வின்);; to rub;

 to bruise between the fingers or hands;

 to squeeze, as a lemon;

 to crumple, as paper, to mash, as fruits.

எலுமிச்சையைக் கசக்கிக் கொடு (உ.வ.);.

   2. ஆடையைக் கும்முதல்:

 to roll gently and wash, as linen.

     “கந்தை யானாலும் கசக்கிக் கட்டு” (பழ);.

   3. நெருக்குதல்:

 to harass, nag, bring under discipline.

வங்கி மேலாளர் கசக்குதலால் கடன் தண்டல் அதிகரித்துள்ளது (உவ);.

ம. கசக்குக, கயக்குக: குரு. கச்னா, கச்சச்.

     [கள் → கய → கச → கசக்கு. கள் = கூடுதல், நெருங்குதல், நெருக்குதல்.]

 கசக்கு2 kasakku, தொ. பெ. (vbl.n)

   கசங்கச் செய்கை; squeezing, bruising.

அவன் எனக்கு ஒரு கசக்குக்குக் காணமாட்டான் (உவ);.

     [கசங்கு → கசக்கு.]

 கசக்குப்புகையிலை gasagguppugaiyilai, பெ. (n.)

புகைப்பதற்காகப் பதமாக்கப்பட்ட ஒருவகைப் புகையிலை (யாழ்ப்);

 tobacco prepared in a certain way for smoking.

     [கசக்கு + புகை + இலை.]

 கசக்குமுப்பு kasakkumuppu, பெ. (n.)

கசப்புச் சுவையும் தீமணமும் கொண்ட ஒருவகையுப்பு.

 a species of salt with a bad smell and bitterness (சா.அக);.

     [கசக்கும் + உப்பு. கச_+ கசக்கும் [செய்யும் என்னும் வாய்பாட்டுப் பெயரெச்சம்] உம் – ஐம்பால் மூவிடங்களில் வரும் இறப்பல்லாக் கால பெயரெச்ச ஈறு.]

 கசங்கம் kasaṅgam, பெ. (n.)

   மரவகை பீநாறி); (மலை);; fetid tree.

     [கசங்கு → கசங்கம்.]

கசங்கு kacaṅku, பெ. (n.)

   கூடை பின்னப் பயன்படும் ஈச்சமரத்தின் நார்; fiber of ccam tree formaking basket.

     [கசம்-கசங்கு]

 கசங்கு1 kasaṅgudal,    5 செ, கு, வி, (v.i.)

   1. குழைதல்; to be squeezed, crumpled, rubbed, as a leaf.

   2. தொடுவதால் மெல்லிய பொருள் தன் நிலை கெடுதல்; to lose freshness, as a flower that has been much handled.

மலர்கள் கசங்கிவிட்டன (உவ);.

   3. வேலையினால் இளைத்தல் (வின்);; to be exhausted, worn out by labour;

 to become wearied, as by walking too much.

பணிச்சுமையால் கசங்கிவிட்டான் (உ.வ.);.

   4. மனம் நோதல்; to be displeased, hurt in mind.

அவனுடைய மனம் கசங்கிப் போயிற்று (உவ);.

ம. கசங்க: குரு. கச்னா.

     [குழை → குழ → கழ → கச → கசங்கு.]

 கசங்கு2 kasaṅgu, பெ. (n.)

   1. பேரீச்சை மரம் (மூ,அக,);; wild date-palm.

   2. ஒலை கழித்த ஈச்சமட்டை (வின்);; stalk, as of the date-leaf.

   3. நார்; fibre.

     [கள் = முள். கள் → கயங்கு → கசங்கு.]

 கசங்குக்கூடை kasaṅgukāṭai, பெ. (n.)

   ஈச்சங்கூடை; wicker basket.

     [கசங்கு + கூடை]

 கசங்குத்தட்டு kasaṅguttaṭṭu, பெ.(n.)

கசங்குகொண்டு முடையப்பட்ட தட்டு,

 wicker basket made of palm-leaf stalk.

மறுவ தட்டு, தட்டுக்கூடை

     [கசங்கு + தட்டு.]

ஒ.நோ. சோளத்தட்டு → சோளத்தட்டை

 கசடன் kasaḍaṉ, பெ. (n.)

குற்றமுள்ளவன்,

 he who is low-minded, wicked,

பணத்திற்காக எதையும் செய்யும் கசடன்.

ம. கசடன்

     [கசடு + அன் ஆபா.ஈறு – கசடன்.]

 கசடர் kasaḍar, பெ. (n.)

   கீழ்மக்கள் (இநூ.அக);; mean and unscrupulous persons.

     [கசடு + அர் (பயா.ஈறு); – கசடர்]

கசடறு-த்தல் kasaḍaṟuttal,    5 செகுன்றாவி (v.t)

   1. அழுக்குப் போக்கல்; to remove filth.

   2. தூய்மை செய்தல்; to clean, as of metal from rust.

   3. மனத்தின் மாசுபோக்கல்; to get rid of the impurities of the mind (சா,அக,);.

     [கசடு + அறு].

 கசடறுக்கும்மண் kasaḍaṟukkummaṇ, பெ. (n.)

   உழமண்; dhoby’s earth which removes dirt from clothes.

     [கசடு + அறுக்கும் மண்.]

கசடு1 kasaḍu, பெ.(n.)

   1. குற்றம்; blemish, fault, defect, imperfection.

     “கற்க கசடற” (குறள்,391);

   2. அழுக்கு (பிங்);, uncleanliness, dirtiness.

     “ஐயமறாஅர் கசடிண்டு காட்சி” (புறநா.214:2);.

   3. ஐயம்(பிங்);: doubt.

   4 g. அடிமண்டி:

 dregs, lees.

நெய்யுருக்கினால் கசடிருக்கும் (உவ);.

   5. கழிவு:

 waste, impurities.

ஆலைக்கசடு(உ,வ,);,

   க. கசட, கசடா, கசா, கச்சட: ம. கசடு: தெ. கசட: து. கசவு: கசாவு: துட. கொசவ்: குரு. கச்சர்: மா. கசெ: பட. ss. Skt. Kaccacra; H. kacra;

 Pali, kacadu;

 Mar. kacara;

 Pkt.

 sakada.

     [கசள் → கசண்டு → கசடு [திரு.தமிமர.739] கசடு மண்டி போன்ற குற்றம் (சொல்.கட்42);

 கசடு2 kasaḍu, பெ. (n.)

   1. குறைவு (யாழ்.அக);; deficiency.

   2. ஈளைநோய்:

 consumption.

   3. தழும்பு, வடு:

 scar,

     “கைக்கச டிருந்தவென் கண்ணகன் தடாரி” (பொருந70);.

   4. சளி,

 phlegm.

     [கசள் → கசடு]

 கசடு3 kasaḍu, பெ. (n.)

மயிர்:

 hair.

     [கள் = கருமை கள் → கய → கயல் → கசள் → கசடு]

 கசடு4 kasaḍudal,    5 செ. கு. வி. (vi)

கசகு2-தல் பார்க்க;see {kašagu”-.}

 கசட்டம்புல் kasaṭṭambul, பெ. (n.)

கக்குநாறிப்புல்,

 ginger grass (சா,அக);.

     [கசள் → கசடு + அம் → கசட்டம் + புல் கசள் = இளமை, மென்மை]

கசட்டை kasaṭṭai, பெ. (n.)

   1. துவர்ப்பு (யாழ்ப்);; astringency, as of unripe fruit.

   2. இளமை; youthhood (சா,அக,);

     [கள் → கசள் → கச → கசட்டை கசள் = இளமை, மென்மை]

 கசட்டைத்தயிர் kasaṭṭaittayir, பெ. (n.)

   ஆடை ஆடை எடுத்த தயிர்; (யாழ்ப்,);; curd from which the butter has been removed.

     [கள் = திரண்டது. கள் → கய → கச → கசட்டை = தயிர்]

கசட்டைப்பிஞ்சு kasaṭṭaippiñsu, பெ. (n.)

   1. கசப்புப்பிஞ்சு அல்லது இளங்காய்:

 bitter and tender fruit.

   2. துவர்ப்புப்பிஞ்சு; tender astringent fruit.

   3. இளம்பிஞ்சு; tender and young fruit.

   4. பழுக்காத காய்; an unripe fruit (சா,அக,);.

     [கசட்டை + பிஞ்சு]

கசண்டு kasaṇṭu, பெ. (n.)

   1. அடிமண்டி, வண்டல்:

 dregs, lees (சா,அக);.

   2. குற்றம்:

 blemish.

   3. அழுக்கு; uncleanliness, fault, defect, imperfection, dirtiness.

   4. வடு; scar.

க. கசடு, தெ. கசி, து. கசண்டு.

     [கசள் → கசண்டு]

கசனை1 kasaṉai, பெ. (n.)

   1. ஈரம்; dampness, moisture, as round a well.

வீடு கசனைகொண்டு விட்டது (உ,வே);,

   2. உப்புப்பற்று; impregnation, as with salt.

   3. பற்று; attachment, love.

     “மாதமர்கள் கசனையை விடுவது” (திருப்பு:143);.

     [கசி → கசினை → கசனை. கசி = ஈரம், பசை, பற்று]

 கசனை2 kasaṉai, பெ. (n.)

   சூட்டுக்குறி (யாழ்ப்);; mark with which cattle are branded.

     [கசம் = இருள், கருமை, கசம் → கச → கசனை.]

 கசனை3 kasaṉai, பெ. (n.)

   செம்மண்; red earth, red ochre (சா,அக);.

     [கசி = மஞ்சள், மஞ்சள் கலந்த செம்மை கசி → கசிரி = செம்புளிச்சை கசி → கசினை → கசனை.]

 கசபுசல் kasabusal, பெ. (n.)

   கமுக்கம் ஒன்றைப்பற்றிய ஊர்ப்பேச்சு; gossip about a secret, title-tattle.

ஊரில் அதைப்பற்றிக் கசபுசலாயிருக் கிறது (உவ);.

     [கசமுச [ஒலிக்குறிப்பு] → கசபுச → கசபுசல். ஒலிக்குறிப்பு அடிப்படையாக வந்த கமுக்கப் பொருள், ஊர்ப்பேச்சைக் குறித்தது.]

 கசபுடம் kasabuḍam, பெ. (n.)

   நூறு எருமுட்டையை வைத்தெரிக்கும் படம்; a fire prepared with one hundred cakes of dried cowdung for calcining medicines.

     [கள் [கூடுதல்] → கய → கச → கசம் + புடம் → கசபுடம்]

ஆயிரம் எருமுட்டை என்ற வழக்குமுண்டு.

 கசப்பகத்தி gasappagatti, பெ. (n.)

   பேயகத்தி; bitter fig or wild fig. (சா,அக);.

     [கசப்பு + அகத்தி]

கசப்பி1 kasappi, பெ. (n.)

   1. வேம்பு (மலை);; margosa.

   2. வல்லாரை (மலை);; Indian pennywort, herb.

   3. காசித்தும்மைப்பூ (சங்,அக);; white dead nettle flower.

   4. பேய்ப்பீர்க்கு; bitter gourd.

   5. சிறுவாலுளுவை; small variety of spindle tree.

   6. கருங்காலி:

 ebony tree.

   7. பொன்னுமத்தை,

 datura plant bearing yellow flowers (சா,அக);.

     [கசப்பு → கசப்பி]

 கசப்பி2 kasappi, பெ. (n.)

   மயிலின் தலைக் கொண்டை; peacock fan fern, like a miniature palm.

     [கசள் → கசப்பி.]

கசப்பு kasappu, பெ. (n.)

   1. அறுசுவைகளுளொன்று:

 one of the elementary sensations of taste, bitterness.

   2. வெறுப்பு; disgust, aversion.

உடன் பிறந்தார்களுக் குள் கசப்பு மண்டிக் கிடந்தது (உவ);.

   3. கக்கல்கழிச்சல் (வாந்திபேதி,

 cholera.

அவன் ஒரேயடியாய்க் கசப்படித்துக் கிடக்கிறான் (உ.வ);.

   ம. கசப்பு, கய்பு: க. கய், கயி, கய்யி, கய்பு, கய்பெ;   தெ. கசு;   கை. கயிபெ, கைபெல்;   இரு கேசபெ;   எரு. கய்ச்சு;கோத. கய் குட. கய் கோண். கே.ககே, கைத்தானா பர். கேபி, மா. க்வசெ பட கைமெ.ஆ கோண். அடிலா. கைய்ய,

இமயமலை சார்ந்த மொழிகள்:

 Gyar. kuchchek;

 Takpa. khakbo;

 Thochu. khak;

 Tibet (col); khako;

 Serpa. khakti;

 Sunwar. kaso, Magar. khacho;

 Newar. khaiyu;

 Limbu. kckhikpa;

 Kiranti. khakho;

 Rung. kha-kwa: Chhing. khak’no, Achher. khik’do, Aling. khak;

 Yakha. khika;

 Chouras. khacho;

 Kulung. khike, Thulung khepa, Bahing. kaba, Lohor. khik’ka, Lambich, khik’yukha, Balali.kheukup;

 Sangpang.khiki, Dumi.khepa, Khaling. khapa;

 Dungmali. khaki: Pahri. khakhadha;

 Bhram, kyakhai;

 Vayu. khachin;

 Kusunda. katuk;

 Lepcha (sikkim);, krimbo;

 Bhutani. khako;

 Bodo, gakha: Dhimal. khakha:Kocch. kaduva, Kachari. goka, Mithan Naga.kha, Tableung Naga. kha, Khari Naga. kha;

 Sibsagar Miri. kodak, Deoria chutia. kai, Singpho. kha, Angami Naga. (k = ch); chasi, Burmese (Lit);. kha, Burmese (Lit);. kha;

 Burmese (Col);, kha, Khyeng V. khau-show, Kami. kha, Talain v Mon. ka-taw: Sgau-Karen. kah;

 Pwo – Karen. khah, Toungh – thu. khu, Shan. khon, Siamese. khom, Ahom. khum, Khamti. khom;

 Laos, khom.

     [கைப்பு → கயப்பு → கசப்பு]

கசப்புச் சுவையைக் குறிக்கக் காடு, புனம், பேய் ஆகிய சொற்கள் அடைகளாய் வந்துள்ளன. [எ-டு காட்டுக்கொள். புன முருங்கை, பேய்ப்பீர்க்கு. காட்டில் விளைவன மிகு உரத்தினால் கொழுத்துக் கசப்புச் சுவையுடன் இருக்கும். அதனால் கசப்புக்கு இச் சொற்கள் (காடு, புனம்); அடைகளாய் வந்துள்ளன.

 கசப்புக் கொள் kasappukkoḷ, பெ. (n.)

   போய்க்கொள்; jungle horse-gram.

     [கசப்பு + கொள்.]

 கசப்புக்கசகசா gasappuggasagasā, பெ. (n.)

கருப்புக் கசகசா:

 black poppy (சா.அக);.

     [கசப்பு + கசகசா.]

 கசப்புக்காய் kasappukkāy, பெ. (n.)

பேய்ச்சுரைக் காய்:

 bitter bottle-gourd (சா,அக);.

     [கசப்பு + காய்]

 கசப்புக்கிச்சிலி kasappukkissili, பெ. (n.)

   தஞ்சாவூர் நாரத்தை; Thanjavur bitter orange (சா.அக);.

ம. கைப்பநாரங்க

     [கசப்பு + கிச்சிலி]

 கசப்புக்கெண்டை kasappukkeṇṭai, பெ. (n.)

   கருங்கெண்டை மீன்; bitter carp.

ம. கய்பு

     [கசப்பு கெண்டை]

 கசப்புக்கையான் kasappukkaiyāṉ, பெ. (n.)

   கசப்புக்கரிசலை; a bitter variety of eclipse plant (சா.அக.);.

     [கசப்பு + கையான் இலையுடையது]

 கசப்புக்கொடிச்சி kasappukkoḍissi, பெ. (n.)

   செந்திராய்; a red variety of Indian chick weed (சா.அக);.

     [கயப்பு → கசப்பு + கொடிச்சி]

 கசப்புக்கொழுமிச்சை kasappukkoḻumissai, பெ. (n.)

   காட்டுக் கொழுமிச்சை; bitter ctron (சா.அக);.

     [கசப்பு + கொழுமிச்சை]

 கசப்புச்சுரிஞ்சான் kasappussuriñsāṉ, பெ. (n.)

   வயிற்றுப்போக்கை உண்டாக்கும் ஒருவகைக் கசப்பு மூலிகைவேர்; a bitter Unanidrug;

 mercury’s finger.

     [கசப்பு + சுரிஞ்சான். கரிஞ்சான் = ஒருவகைப் பழுப்புநிறக் கிழங்கு. கசப்புச்சுரிஞ்சான் உட்கொள்ளத் தரப்படுவதில்லை.]

 கசப்புச்சுரை kasappussurai, பெ, (n.)

   பேய்ச்சுரை; bitter bottle-gourd.

மறுவ. கசப்புக்காய்

     [கசப்பு + கரை.]

 கசப்புத்திரு kasapputtiru, பெ. (n.)

சிவதை வேர்:

 the root of Indian jalap (சா,அக);.

     [கசப்பு + திரு → தூறு → துறு → திறு → திரு.)

 கசப்புத்துவரை kasapputtuvarai, பெ. (n.)

   பேய்த்துவரை; bitter pigeon pea, wild pigeon pea (சா.அக);.

     [கசப்பு + துவரை]

 கசப்புநீர் kasappunīr, பெ. (n.)

   கறியுப்பு எடுத்தபின் நின்ற கைப்பு நீர்; the residual water after crystallisation of sodium chloride (சா,அக,);.

     [கசப்பு + நீர்]

 கசப்புப்பசலை kasappuppasalai, பெ. (n.)

   கசப்புச்சுவையுடைய ஒருவகைப் பசலைக்கீரை; a bitter species of spinach.

மறுவ. தரைப்பசலை.

     [கசப்பு + பசலை]

மலைப்பாங்கான இடங்களில் வளருகின்ற இப் பசலையால் இதளியம் (பாதரசம்); மணியாகும்: சாதிலிங்கம் பொடியாகும்: நாகம் செந்தூரமாகும் பொன்னுக்கு மாற்றேறும் என்பர்.

 கசப்புப்பாலை kasappuppālai, பெ. (n.)

   பேய்ப்பாலை; a bitter plant(சா,அக);.

     [கசப்பு + பாலை]

கசப்புப்பிவேல் kasappuppivēl, பெ. (n.)

   கசப்பான 15Gsusu unsun; a bitter variety of fetid memosa (சா.அக);.

     [கசப்பு + பிவேல்.]

 கசப்புப்பீர்க்கு kasappuppīrkku, பெ. (n.)

   போய்ப்பீர்க்கு; wild-luffa (சா,அக,);.

     [கசப்பு + பிர்க்கு]

 கசப்புப்புகயிலை gasappuppugayilai, பெ. (n.)

   கைப்புப் புகையிலை; bitter tobacco (சா.அக);.

     [கசப்பு + புகையிலை.]

 கசப்புப்போளம் kasappuppōḷam, பெ. (n.)

   கரியபோளம்; black myrrh, hepatic aloe.

     [கசப்பு + போளம்]

மலைக் கற்றாழையின் சாற்றை உறையவைத்துப் பதப்படுத்தி அணியமாக்கிய ஒரு கருப்புக் கூட்டு மருந்து (சா.அக);.

   வகைகள்: அரபிப் போளம்;இந்துப்போளம்: பாரசீகப் போளம்.

 கசப்புமாஞ்சகி gasappumāñsagi, பெ. (n.)

   கசப்புக்கும்மட்டி; bitter apple (சா.அக);.

மறுவ. பேய்க்கும்மட்டி

     [கசப்பு + மாஞ்சகி]

 கசப்புமுருங்கை kasappumuruṅgai, பெ. (n.)

   கசப்புச்சுவையுடைய முருங்கை; bitter drumstick (சா.அக);.

     [கசப்பு + முருங்கை]

 கசப்புவாதுமை kasappuvātumai, பெ. (n.)

   கசப்பு வாதுமைமரம்; bitter almond tree.

     [கசப்பு + வாதுமை]

 கசப்புவெட்பாலை kasappuveṭpālai, பெ. (n.)

   குடசப்பாலை; conessi bark.

     [கசப்பு + வெள் + பாலை. வெட்பாலை = வெண்மையான பூக்கள் உள்ள பாலை. இதன் அரிசி கசப்பு வெட்பாலையரிசி)

 கசப்புவெள்ளரி kasappuveḷḷari, பெ. (n.)

   காட்டு வெள்ளரி; bitter cucumber.

     [கசப்பு + வெள்ளி]

 கசப்புவேர் kasappuvēr, பெ. (n.)

   சிவப்பு உரோகினிச் செடியின் வேர்; bitter root of red {rõkini} (சா,அக,);.

     [கசப்பு + வேர்]

 கசப்பூலிகம் kasappuligam, பெ.(n.)

மிதிபாகல்,

 prostrate creeper, a small variety of bitter gourd (சா.அக);.

   ம,கசில்லகம்; Skt. kacillaka.

     [கசப்பு + ஊலிகம்.]

 கசப்பெலுமிச்சை kasappelumissai, பெ. (n.)

காட்டெலுமிச்சை:

 jungle lime (சா.அக);.

     [கசப்பு + எலுமிச்சை]

 கசப்பைந்து kasappaindu, பெ. (n.)

   நொச்சி, வேம்பு, கண்டங்கத்தரி, சீந்தில், பேய்ப்புடல் ஆகிய ஐந்து கசப்பு மருந்துப்பூடுகள்; the five bitter drug plants viz., common gendarussa, margosa tree, prickly night shade, moon-creeper, wild snake-gourd (சாஅக);.

     [கசப்பு + ஐந்து]

 கசமாதுகம் gasamātugam, பெ. (n.)

ஊமத்தை:

 datura, thorn apple (சா.அக.);

மறுவ கசமாது, கசமேடு.

     [கசம் [கசப்பு] + [மத்தம்] மாதுகம். மீத்தம் = கலக்கம், மயக்கம்)

 கசமீன் kasamīṉ, பெ. (n.)

   ஆழ்கடலில் மேயும் மீன்’ (முகவை,மீனவ,);; a kind of sea fish.

     [கயம் → கசம் + மீன் – கசமீன். கயம் = ஆழ்ந்த நீர்நிலை]

கசமுச kasamusa, பெ. (n.)

   1. தாறுமாறு தன்மையைக் குறிக்கும் ஒர் ஒலிக்குறிப்புச் சொல்; onom. expression signifying disorderliness.

   2. குழப்பம், தீங்கு போன்றவற்றைக் குறிக்கும் ஒலிக்குறிப்புச் சொல்:

 onom. expression signifying bewilderment, perplexity.

   3. வெளிப்படையாக இல்லாதது;   வெற்றுரை; gossip.

தலைவரைப் பற்றி நிறையக் கசமுசாப் பேச்சுகள் வந்துவிட்டன. (உவ);

மறுவ, கசமு.சா.

ம. கசசி: பட. கசபிச, கசபுச.

     [கச + முச – எதுகை மரபிணைச்சொல்]

 கசமுசவெனல் kasamusaveṉal, பெ. (n.)

கசமுச பார்க்க;see {kaša-muşa.}

     [கச + முச + எனல்]

கசமுசா kacamucā, பெ. (n.)

   வெளிப்படையாகச் சொல்லாமல் முணுமுணுத்தல்; to murmur as a secret it (கொ.வ.வ.சொ.40.);

     [கசமுச (ஒலிக்குறிப்பு);]

கசம் kacam, பெ. (n.)

அழுக்கு

 filth.

     [கயம் – கசம்]

 கசம்1 kasam, பெ. (n.)

   1. காரிருள்; dense darkness.

   2. குற்றம்; fault.

   3. துன்பம்; distress.

     [கள் [கருமை] → கய → கயம் → கசம் கள் =இருள் வேக125]

     ‘இருட்டுக் கசம்’ என்பது நெல்லை வழக்கு.

 கசம்2 kasam, பெ. (n.)

   ஆழ்கடல்; deep sea.

     [கள் → கயம் → கசம். கயம் = ஆழம்]

 கசம்3 kasam, பெ. (n.)

   தாமரை மூ.அ); lotus.

     [கயம் → கசம் = நீரில் உள்ளது.]

 கசம்4 kasam, பெ. (n.)

   1. இரும்பு:

 iron,

   2. கனிமம்,

 mineral.

     [கசம் → கசம்”]

 கசம்பி kasambi, பெ. (n.)

   கருவண்டு; blackbeetle (சாஅக);.

     [கசம் → கசம்பி கசம் = கருமை.]

 கசரி kasari, பெ. (n.)

   துவையல் (நாமதீப);; a kind of strong relish prepared by adding paste of chilli to coconut, ginger, curry or similar things.

     [கசம் → கசளி [நீர்த்தது, நீரொடு சேர்ந்தது].]

கசரை kasarai, பெ. (n.)

   காலே யரைக்காற் பலம் (S.I.I.ii,127);; a measure in weight = 1% சுஃக.

     [கஃசு + அரை → கஃசரை → கசரை.]

கசர்1 kasar, பெ. (n.)

   1 இளநீர் முதலியவற்றின் துவர்; astringency of tender coconut water etc.

   2. ஒரு மருந்து வகை; a kind of drug.

   3. துவர்ப்பு:

 astringency in general.

     [கள் → கய → கச → கசர் → கசப்பு. துவர்ப்பு]

 கசர்2 kasar, பெ. (n.)

   1. மிகுதி:

 excess.

   2. குறைவு:

 Shortage,

     [கசிதல் → மிகுதல், மிகுந்து வெளியேறுவதால் நேரும் குறைவு கசி → கசிர் → கசர்.]

 கசர்3 kasar, பெ. (n.)

சிவப்புக்கல்லின் குற்றவகை:

 flaw in a ruby.

     [கள் → கய → கச [கருமை, குற்றம், சேறு கறை] → கசர்]

 கசர்4 kasar, பெ. (n.)

   வணிகன் பகர்ந்த விலைக்கும், கொள்வோன் கொடுத்த தொகைக்கும் இடைப்பட்ட எச்சத்தொகை; the extra amount obtained by bargaining.

     [கசி → கசர் = இடையில் எஞ்சியது, ஈவுத்தொகை]

 கசர்5 kasar, பெ. (n.)

சேறு mud.

மறுவ சகதி

க.கெசறு

     [கள் → கய → கச → கசர். கள்=இளமை. கசர் =

இளகிய சேறு)

கசர்பிடி-த்தல் kasarpiḍittal,    4 செ. கு. வி. (v.i)

கறைபடுதல்:

 to be soiled with juice of a vegetable.

     [கசர் → சேறு, கறை. கசர் + பிடி]

 கசர்ப்பாக்கு kasarppākku, பெ. (n.)

   துவர்ப்பு மிகுந்த பாக்கு (யாழ்ப்);; highly astringend areCanut.

     [கள் → கய → கயர் → கசர் + பாக்கு கள் = இளமை.]

கசறு1 kasaṟu, பெ. (n.)

   மாணிக்கத் [புட்பராகம்] தன்மைகளுளொன்று (மதிகளஞ்2:47);; a quality in pusparagam gems.

     [கசம் = இருள், குற்றம் கசம் → கச → கசர் → கசறு]

 கசறு2 kasaṟu, பெ. (n.)

   சிக்கல்; tangle, complication.

     [கள் → கச → கசறு. கள் = கூடுதல், நெருங்குதல்.]

 கசறு-தல் kacaṟutal, செ.கு.வி. (v.i.)

நச்சரித்தல், மேலும் மேலும் விலை குறைத்துக் கேட்டல், haggle fora trifling gain to gains.

     [கய-கச-கசறு]

 கசலி kasali, பெ. (n.)

   மீன்வகை (நாமதீம்);; a kind of fish.

     [கச்சல் → கச்சலி → கசலி]

கசலை1 gassalgassaligasaligasalai, பெ. (n.)

   துன்பம் (யாழ்.அக);; trouble.

     [கசி → கசல் → கசலை.]

 கசலை2 kasalai, பெ. (n.)

   கெண்டைமீன்; a small variety of kendai fish.

     [கச்சல் → கசல் → கசலை. கச்சல் = சிறியது]

கசளி kasaḷi, பெ. (n.)

   சிறு கெண்டைமீன்; a small fresh water fish, barbus.

க. கெசளி

     [குல் → குழ → குத → கத → கதலி → கசலி → கசளி (வேக.147);. குல் – தோன்றற் கருத்து வேர். இம் மீனைக் கெண்டைக் கசளி என்றும் அழைப்பர்.]

கசள்1 kasaḷ, பெ. (n.)

   1. இளமை; youth-hood.

   2. Quosirsmuo; tenderness.

     [கள் → கய → கச → கசள், கள் = இளமை]

 கசள்2 kasaḷ, பெ. (n.)

   1 முதிராமை, செப்பமுறாமை,

 not matured, not refined.

   2. குறையுடைமை, குற்றம்; blemish, defect.

   3. கருமை; blackness.

   4. மயிர்; hair.

க. கசரு

     [கள் [கருமை, இழிவு → கய → கயள் → கசள்]

 கசவம் kasavam, பெ. (n.)

   கடுகு (மலை);; Indian mustard.

     [கயம் → கயவம் → கசவம். கயம் = கருமை]

 கசவர் kasavar, பெ. (n.)

   தமிழ்நாட்டின் நீலமலை மாவட்டத்திலும் கருநாடக மாநிலத்தின் தென்பகுதியிலும் வாழும் திராவிடப் பழங்குடியினர்; a Dravidian tribe who inhabit the Nilgiri district of Tamilnadu and Southern part of Karnataka state.

     [கச → கசவு → கசவர்]

 கசவாளி kasavāḷi, பெ. (n.)

கயவாளி;see {kaya-v-āli}.

     [கயவன் → கயவாளி → கசவாளி]

கசவிருள் kasaviruḷ, பெ. (n.)

   பேரிருள் (வின்);; pitch darkness.

     [கயம் + இருள் – கயவிருள் → கசவிருள். கயம் = ஆழம் நிறைவு, செறிவு. காரிருளை இருட்டுக்கசம் என்பது நெல்லை வழக்கு [வேக.127].]

கசவு kasavu, பெ. (n.)

   1. நார்ச் செடிவகை; a fibrous plant.

   2. வைக்கோல்; hay.

   3. மஞ்சள் நிறம்; yellow.

மறுவ. கசா

     [கசவு → கசா]

தெ. கசவு க. கச:

     [காலுதல் = நீளுதல். கால் → காய் → காசு → கசு → கச → கசவு]

 கசா kacā, பெ. (n.)

கசவ பார்க்க;see kasavu (சா.அக);.

     [கசவு → கசா]

 கசாகு kacāku, பெ. (n.)

பாம்பு: a snake (சா,அக);.

     [கசகு → கசாகு. கசகுதல் = பின்வாங்குதல், அசைதல், நகர்தல், நழுவிச்செல்லல்]

கசாகூளம் kacāāḷam, பெ. (n.)

   1. தாறுமாறு:

 confusion.

   2 குப்பை; garbage, refuse.

   3. கடைப்பட்டோர்; dregs of society, scum, offscourings.

   4. பலஇனக் கலப்பு:

 hybrid.

     [கழி → கசி → கசம் + கூளம் – கசகூளம் → கசாகடளம், கூளம் = குப்பைக்குவியல்.]

 கசாங்கு kacāṅku, பெ. (n.)

   ஒலைகளால் ஆன கயிறு; rope made of palm leaves.

     [கசல் – கசாங்கு]

 கசாடு kacāṭu, பெ. (n.)

   வலையில் பிடிபடும் உண்பதற்கொவ்வா உயிரிகள் (இராமநா. மீனவ);; unedible fish varieties found in net.

     [கசடு → கசாடு]

கசாது kacātu, பெ. (n.)

   1. கைச்சாத்து பார்க்க; see {kai-c-cāttu.}

   2. திருமணப்பதிவு; registration of marriage.

கசாது எழுதிக் கலியாணம் பண்ணியாயிற்று (உவ);.

     [கைச்சாத்து → கச்சாத்து → கசாது]

கசாமுசாபண்ணு-தல் kacāmucāpaṇṇudal,    5.செ.குன்றாவி (v.t)

   தாறுமாறாகச் செய்தல்; to make improper.

     [கசாமுசா + பண்ணு.]

 கசாரிப்பட்டி kacārippaṭṭi, பெ. (n.)

   அசாம் மாநிலத்தில் உள்ள ஊர்ப்பெயர்; a Tamil name of a village in Assam state.

     [கசவர் → கசவரன் + பட்டி → கசவரன்பட்டி → கசவாரிப்பட்டி → கசாரிப்பட்டி]

கசாலை1 kacālai, பெ. (n.)

   1. கோக்காலி; shelf, bracket.

   2. சுவர்மேல் ஆரல் (நெல்லை);; protective covering on a wall.

     [கச்சல் + ஆலை – கச்சாலை [சிறியவிடம், சிறிய கூடம்] → கசாலை. கச்சல் = பிஞ்சு, இளமை, சிறிய.]

 கசாலை2 kacālai, பெ. (n.)

   சமையற்கூடம்; kitchen.

     [கச்சல் + ஆலை – கச்சாலை → கசாலை. கச்சல் =சிறிய ஆலை = இடம். கச்சாலை = சிற்றிடம்சமையற்கூடம்]

கசி1 kasidal,    4 செ.கு.வி.(vi)

   1. ஈரங்கசிதல்,

 to ooze out as moisture from a wall;

 to spread as humidity around a water body.

சென்ற மழையில் மேற்றிசைச் சுவர் முழுவதும் கசிந்தது (உவ);.

   2. நுண்துளை வழியாக வளி முதலியன வெளியேறுதல்:

 to leak as gases through pores.

நச்சுக்காற்றுக் கசிந்தால் உயிருக்கு ஏதம் ஏற்படும் (உ,வே);.

   3. ஊறுதல்; water coming out from sand bed.

ஆற்றுப்படுகையில் பல கசிவு வாய்க்கால்கள் தோன்றுவதுண்டு (உவ);.

   4. வியர்த்தல்; to perspire as the hands and feet.

கடும் உழைப்பால் வியர்வை கசிந்தது (உவ);.

   5. குருதி, கண்ணிர், சீழ் முதலியன அரும்பி ஒழுகுதல்; to dribble as of blood, tears, pus etc.

கடிவாயிலிருந்து கருதி கசிந்துகொண்டிருக்கிறது (உவ);.

   6. அழுதல் (திவா);; to weep

   7. உப்பு, வெல்லம் முதலியன இளகுதல்; to melt as of salt, jaggery etc.

மழைச்சாரலால் உப்புக் கசிந்துவிட்டது (உவ);.

   8. மனம் நெகிழ்தல்; to relent as the heart in pity.

     “காதலாகிக் கசிந்து கண்ணர் மல்கி” (தேவா.3307:1);.

   9. கவலைப்படுதல் (நாநார்த்த);; to be distressed, troubled.

க. கசி, கசபா. க.சி.

     [கள் → கழி → கயி → கசி]

 கசி2 kasi, பெ. (n.)

   1. மஞ்சள்,

 turmeric.

   2. மஞ்சள் நிறம்,

 yellow.

   3. சிவப்பு; red.

     [கசவு → கசி]

கசிகசிப்பு gasigasippu, பெ. (n.)

   1. கசிவு (வின்);; being damp, dank, moist to the touch.

   2. கசகசப்பு:

 perspiration (சா,அக);.

     [கசி + கசி + பு – கசிகசிப்பு. கசிகசி – அடுக்குத் தொடர் பு – சொஆாறு]

கசிதம்1 kasidam, பெ. (n)

   1. கச்சிதம் பார்க்க; see kaccidam.

   2. பதிக்கை; setting, mounting with precious stones, inlaying.

மறுவ. கச்சிதம், கச்சாரம்.

     [கச்சிதம் → கசிதம்]

 கசிதம்2 kasidam, பெ. (n.)

   எண்ணெய், தைலம், இளகியம் இவற்றைக் கிண்டுவதற்குப் பயன்படுத்தும் சிறிய துடுப்பு (சா,அக);; a small ladle used for stirring medicinal oils and electuaries in their preparation.

     [கழிதம் → கசிதம்]

 கசிந்து kasindu, பெ. (n.)

பொன்,

 gold (சா.அக);.

     [கசி – கசிந்து, கசம் – கசி = வெளிறிய மஞ்சள் நிறம் மஞ்சள் நிறம் அந்நிறமுடைய பொன்.]

 கசிப்பு kasippu, பெ. (n.)

   கள்ளச்சாறாயம் (யாழ்ப்);; illicit liquor.

     [கசி → கசிப்பு]

ஆவியாக்கிக் குளிர வைக்கும் முறையில் காய்ச்சப்படும் சாறாயம். இது சாறாயவகை அனைத்திற்கும் பொதுப்பெயராயினும் இடவழக்காகக் கள்ளச் சாறாயத்தைக் குறித்தது.

 கசியம் kasiyam, பெ. (n.)

   கள்; toddy (சா.அக);.

     [கசிதல் = வடிதல். கசி → கசியம் ஒ.நோ. கழி → கழியம் (தின்பண்டம்]

பனைமரத்தில் கட்டிய முட்டியில் (சிறிய சட்டி); சிறிது சிறிதாகக் கசிந்து ஒழுகும் இயல்புபற்றி இப் பெயர் பெற்றது.

கசிரடி-த்தல் kasiraḍittal,    4 செகுன்றாவி(v.t)

   கசிவு ஏற்படுதல்; to seep, ooze.

மறுவ. கசாடித்தல்.

     [கசி → கசிர் → கசிரடி-]

கசிரம் kasiram, பெ. (n.)

   1. கடம்பு; cadamba tree.

   2. வாலுளுவை;, spindle tree (சா,அக);.

     [கசி → கசிரம் கசி = மஞ்சள் நிறம்]

 கசிரி kasiri, பெ.(n.)

   செம்புளிச்சை; red cedar (சா.அக);.

     [கசி → கசிரி கசி = மஞ்சள், மஞ்சள் கலந்த சிவப்பு]

 கசிர் kasir, பெ. (n.)

ஏலச்சீட்டில் சீட்டை ஏலம் விட்டுக் கிடைக்கும் ஆதாயப் பணத்தில் உறுப்பினர்களுக்குக் கிடைக்கும் பங்குத் தொகை, dividend, இம்மாதச் சிட்டில் அதிகமாகக் கசிர் கிடைத்தது (உவ);.

மறுவ. கசர்

     [கழி →கசி → கசிர்]

 கசிவகத்துண்மை gasivagattuṇmai, பெ. (n.)

   இரக்கம், பரிவு, முதலிய வேளாண்மாந்தரியல்புகளுள் ஒன்று (திவா);; kind-heartedness, one of the characteristics of the {Vēlālās.}

     [கசிவு + அகத்து உண்மை. க.சி → கசிவு = மனத்தில் கரக்கும் பரிவுணர்வு]

 கசிவறல் kasivaṟal, தொ, பெ. (vbl.n)

   கசிவு நீங்குதல்; stop oozing; getting rid of moisture (சா.அக);.

     [கசிவு + அறல் அறு → அறல் அல் → தொ.பொறு]

கசிவிறு-த்தல் kasiviṟuttal,    4 செ.குன்றாவி(v.t)

   கசிந்த நீரை இறுத்துக் கொள்ளல்; collecting the water oozing out (சா,அக,);.

     [கசிவு + இறு. இறுத்தல் = வடித்தல்.]

கசிவு1 kasivu, பெ. (n.)

   1. ஊறுகை; ooze, discharge.

மடையைக் கசிவில்லாமல் கட்டு (உவ);.

   2. ஈரம்; moisture as of land, dampness.

அடுத்த வயலில் நீர்நிற்பதால் இந்த வயலில் கசிவு ஏற்பட்டுள்ளது (உவ);.

   3. சிறிய ஒழுக்கு:

 leak.

தண்ணிர்த் தொட்டியில் கசிவு உள்ளது (உவ);.

   4. அடைக்கப்பட்ட குடுவை போன்றவற்றினின்று வளி முதலியன வெளியேறுகை ; leak of gas from a container.

நச்சுக் காற்றுக் கசிவால் பலர் இறந்தனர் (உவ);.

   5. மின்கடத்தலில் ஏற்படும் மின்னிழப்பு

 energy loss in conduction.

   6. வியர்வை; perspiration.

     “பசிதினத் திரங்கிய கசிவுடை யாக்கை” (புறநா.160:4);.

     [கசி → கசிவு]

 கசிவு2 kasivu, பெ. (n.)

   1. மனநெகிழ்வு; to relent as the heart in pity.

     “கசிவறு மனத்தி னேனும்” (தணிகைப்பு.அவையடக்.2);.

   2. வருத்தம்:

 distress; pain.

     “கசிவெனும் கடலை நீந்தி” (சீவக.1132);.

   3. இரக்கம்; pity.

     “கண்பொறி போகிய கசிவொடு உரனழிந்து” (புறநா.161:13);.

   4. உவகையால் உண்டாகும் அழுகை (சூடா);; weeping.

     “மூதிற் பெண்டிர் கசிந்தழ” (புறநா.19:15);.

     [கசி → கசிவு]

மனநெகிழ்வானது வருத்தம், இரக்கம், அழுகை ஆகியவற்றிற்குக் கரணியமாய் அமைதல்போல் இன்பத்திற்கும் கரணியமாய் நிற்பதை ஒர்ந்துகொள்க.

கசு kasu, பெ. (n.)

   காற்பலம்; measure of weight = 1/4 பலம்.

     “அமுது செய்யச் சர்க்கரை முக்ககம்’ (S.I.I.ii, 127);.

     [கஃசு [காற்பலம்] → கக கஃசு பார்க்க see {kakksu}.]

கசுகசு – த்தல் gasugasuttal,    4 செ,கு,வி.(vi)

   ஈரமாயிருத்தல், கசிவாயிருத்தல் [இநூ.அக]; to form moisture, to be sticky or adhesive.

     [கசு + கக – கசுக்க. கசகச – த்தல் பார்க்க; see {kaša-kaša}-.]

 கசுகசுப்பு gasugasuppu, பெ. (n.)

   ஒட்டிரம், உள்ளீரம் (யாழ்,அக.);; being moist, sticky or adhesive.

     [கசு + ககப்பு → ககககப்பு]

கசுகுசு – த்தல் gasugusuttal,    4 செ,கு,வி,(v.i).,

   50pé,கமுக்கமாய்ப் பேசுதல்; to tell in secret, to reveal a Secret.

 கசுகுசெனல் gasuguseṉal, பெ. (n.)

   காதுக்குள் பேசுங் குறிப்பு ; whispering into the ear.

     “கசுகுசெனவே சொலசுகை யென்னடி’ (மதுரகவி);.

பட. குசுகுக

     [கசு + குசு + எனல்]

கசுபிசு – த்தல் kasubisuttal,    4 செ.கு,வி,.(v.i).

   ஒட்டிரமாக்கி இளகவைத்தல் (இ.நூ.அக);; to be sticky.

     [கசு + பி.க.]

 கசுபிசுக்கை kasubisukkai, பெ. .(n.)

   பிசுபிசுக்கை; being sticky, adhesive so as to stick to the hands or feet.

ம. கக

     [கக + பிகக்கை]

 கசுமாலம் kasumālam, பெ. (n.)

கழிமாலம் பார்க்க; See {kalimălam.}

     [கழிமாலம் → ககமாலம் (கொ.வ);.]

கசுமாலர் kasumālar, பெ. (n.)

   தூய்மையற்றவர்; dirty slovenly persons.

     “பேயமு தூணிடு சுகமாலர்” (திருப்பு.64);.

     [கழிமாலம் → ககமாலம் → ககமாலர் அர் – பயா.ஈறு.]

கசுமாலி kasumāli, பெ. (n.)

   1. தூய்மையற்றவள்; slut, dirty woman.

   2.சண்டைக்காரி (வின்);; termagant.

     [கழிமாலம் → ககமாலம் → ககமாலி, “இ”.பெ.பா.ஈறு,]

 கசுவுநார் kasuvunār, பெ. (n.)

   கசவுச் செடியின் நார் (வின்);; fibre of the plant {kaśa}.

     [கசவு + நார். கசவநார் → ககவுநார்]

கசை kasai, பெ. (n.)

   1. நீண்ட கயிறு,

 long rope.

   2. சாட்டையாகப் பயன்படுத்தும் வீச்சுக்கயிறு:

 horse whip, whip.

     “கசையால் வீசியுடல் போழ்ந்தார்”. (சிவரக. கத்தரிப்பூ.37);,

   3. நீண்ட மென்கம்பி; rod as an instrument of correction.

     “உபாத்தியாயன் கையிற் கசைகண்டு” (திவ். திருமாலை.11.வியா);.

   ம. கச;   க. கசெ; Skt. {kašā}.

     [கசவு → கசை = கசவுச் செடியின் நாரால் செய்த கயிறு2 அல்லது சாட்டை]

 கசை kasai, பெ.(n.)

   மயிர்மாட்டி; hair ornamen fastened by a hook from the top of the ear to the back of the head.

     [கழி → கசி → கசை நீளமானது.)

 கசை3 kasai, பெ. (n.)

   சித்திரவேலை; decorative work.

கசைவேலைக்கு நாளும் கூலியும் மிகுதியாகும் (உவ);.

     [கசை → கசை 3. கசை = நார், மென்கம்பி கை வேலைப்பாட்டுடன் செய்யும் பணிக்கு நீண்ட மென்கம்பி அடிப்படை அக் கம்பி பொன்னாயிருப்பது சிறப்பு. இதுபற்றியே கசை பொன்னையும் பொன்கம்பியையும், அக் கம்பியால் செய்யும் கைவேலையையும் குறிப்பதாயிற்று)

 கசை4 kasai, பெ .(n.)

   1. மெய்புதையரணம் (கவசம்);; coat of mail.

   2. பசை (வின்);; cement, paste.

     [கச்சம் → கச்சை → கசை = ஒட்டிக்கொள்வது; மேலுறைக் காப்பாக இருப்பது]

 கசை5 kasai, பெ. (n.)

   கடிவாளம் சம்.அக.Ms); horse’s bit.

     [கழி → கசி → கசை நீளமான கயிற்றுடன் கூடிய கடிவாளம்]

கசைக்குச்சி kacaikkucci, பெ. (n.)

கலசங்களைத் தாங்கி நிற்கும் குச்சி. (ம.வ.தொ.75);

 supporting sticks.

     [கசை+குச்சி]

 கசைமுறுக்கி kasaimuṟukki, பெ. (n.)

   தட்டான்குறடு (வின்);; goldsmith’s pincers.

     [கசை + முறுக்கி. கசை = நீண்ட கம்பி. முறுக்கி = முறுக்கப் பயன்படுவது.]

கசையடி kasaiyaḍi, பெ. (n.)

   கசையால் தரப்படும் தண்டனை; whiplash as punishment.

கள்ளனுக்குக் கசையடி கொடுத்தா னரசன் நன்.விருத்298).

     [கசை + அடி கசை = விளார். கயிற்று விளார் [சவுக்கு]. அடு = கொல்லுதல், வருத்துதல் அடு → அடி அடித்தல் = புடைத்தல், வருத்துதல், கொல்லுதல்.]

 கசைவளையல் kasaivaḷaiyal, பெ. (n.)

   பொற்கம்பி வளை (வின்);; bracelets made of braided gold wire.

     [கசை + வளையல்.]

 கசைவேலை kasaivēlai, பெ. (n.)

   பொற்கம்பி வேலை (வின்);; braiding with gold wire.

     [கசை + வேலை.]

 கசைவைத்தபுடவை, kasaivaittabuḍavai, பெ. (n.)

   பொன்னிழைக்கரைச்சீலை (வின்);; gold fringed cloth.

     [கசை + வைத்த + புடவை.]

கச்சகம்1 gaccagam, பெ.(n.)

   குரங்கு; monkey (சா.அக);.

ம. கச்சகம்

     [கொள் = வளைவு கொள் → கொச்சு → கொச்சகம் → கச்சகம், முதுகு வளைந்த விலங்கு குரங்கு.]

 கச்சகம்2 gaccagam, பெ.(n.)

   கொள்; horse-gram.

மறுவ, கொள்ளு காணம், உருளி

     [கொள் = வளைவு கொள் → கொச்சு → கொச்சகம் → கச்சகம் (வளைந்து காணப்படும் கொள்ளுக்காய்);]

 கச்சகர், gaccagar, பெ.(n.)

கச்சகம் பார்க்க; see kaccagamo.

     [கச்சகம் → கச்சகர்]

 கச்சக்கடாய், kaccakkaṭāy, பெ.(n.)

   ஆமையோடு; the shell of a tortoise.

த.கச்சம் → Skt. kacchapaka (tortoise);.

     [கச்சம் + கடாய். கடாய் = வாயகன்ற மட்கலம் கச்சம் = ஆமை, கச்சம் பார்க்க; see kaccam]

 கச்சக்கட்டைமரம், kaccakkaṭṭaimaram, பெ.(n.)

   சின்னாஞ்சிமரம்; crape myrtle.

     [கச்சல் + கட்டை + மரம்.]

கச்சக்கயிறு, kaccakkayiṟu, பெ.(n.)

   1 யானையின் கழுத்தில் கட்டும் பட்டைக் கயிறு:

 rope tied round the neck of an elephant.

   2. யானையின் வயிற்றைச் சுற்றிக் கட்டும் கயிறு:

 elephant’s girth (சேரநா.);.

ம. கச்சக்கயறு ‘

     [கச்சு + கயிறு]

கச்சக்குமிட்டி, kaccakkumiṭṭi, பெ.(n.)

   1. தலை விரித்தான் செடி, ஒருவகைக் கொம்மட்டி; a kind of bitter plant.

   2.பேய்க்கொம்மட்டி; wild gourd (சா.அக);.

     [கச்சல் + குமிட்டி கொம்மட்டி → குமிட்டி]

 கச்சக்குறிஞ்சான், kaccakkuṟiñjāṉ, பெ.(n.)

   கசப்புக் குறிஞ்சான்; a plant (சா.அக);.

     [கச்சல் + குறிஞ்சான்.]

 கச்சக்கோரை, kaccakārai, பெ.(n.)

   உப்பங்கோரை; a sedge that grows only by the side of salt marshes (சா.அக.);.

     [கச்சல் + கோரை. கச்சல் = சிறுமை, மென்மை.]

கச்சங்கட்டு-தல், kaccaṅgaṭṭudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

கச்சைக்கட்டு பார்க்க;see kaccai-k-kattu-.

     [கச்சை → கச்சம் + கட்டு.]

கச்சங்கம், kaccaṅgam, பெ.(n.)

கச்சம், ஒப்பந்தம்,

 agreement, binding.

     “நாங்க ளெம்மிலிருந்தொட்டிய கச்சங்கம் நானுமவனு மறிதும்” (திவ். நாய்ச்.5:8);.

     [கச்சு = பிடிப்பு, கட்டுப்பாடு. கச்சு → கச்சங்கம்]

 கச்சச்சாலி, kaccaccāli, பெ.(n.)

   சிவப்பு நெல்; a kind of red paddy (சா.அக.);.

     [கச்சல் = சிறிய, இளைய கச்சல் + சாலி நெல்)]

 கச்சச்செல்வம், kaccaccelvam, பெ.(n.)

   கச்சமீனின் எலும்பு (வின்.);; bone of the kaccam fish.

மறுவ. கச்சத்தினங்கம்

     [கச்சம் + அத்து – கச்சத்து → கச்சச்சு. எல் = எலும்பு எல் அம் – எல்வம். கச்சச்சு + எல்வம் = கச்சமீனின் எலும்பு அம் பெருமைப்பொருட் பெயரிறு]

கச்சடம்1 kaccaḍam, பெ. (n.)

   கோவணம்; loin – cloth.

ம. கச்சடம் kacchakka (கொகவம்);.

     [கச்சட்டம் → கச்சடம்]

 கச்சடம்2 kaccaḍam, பெ. (n.)

   நீர் பிப்பிலி;{anaquátic}

 plant supposed to be a variety of long-pepper.

     [கச்சம் = நீர்கோத்த நிலம் கச்சம் → கச்சடம் = நீர்நிலத்துப் பயிரி.]

 கச்சடம்3 kaccaḍam, பெ. (n.)

   வண்டி; cart.,

   ம. கச்சடம்;தெ. கச்சடமு.

     [சகடம் → கசடம் → கச்சடம், சகடம் = வண்டி சகடம் என்னும் சொல்லைக் கச்சட எனப் பிறழப் பலுக்கிய அயன்மொழியாரால் திரிபுற்ற இச் சொல் மலையாளத்திலும் தெலுங்கிலும் வழக்கூன்றியது.]

கச்சடா kaccaṭā, பெ.(n.)

எண்ணெய்க் கச்சல், (கொ.வ.வ.சொ.39);

 sediment.

     [கழிச்சல் – கச்சடா]

 கச்சடா kaccaṭā, பெ. (n.)

   1. இழிவு; baseness,

 meanness, uselessness.

   2. போக்கிரித்தன்மை; knavery.

அவனொரு கச்சடாப் பேர்வழி (உவ);.

   ம.,தெ,.க.,து. கச்சட;   பட, கச;   இந், கச்சரா; Skt.

 kaccara;Mar. kacară;Nep. kacar.

     [கழிசடை → கச்சடர் (கொ.வ);]

 கச்சடா kaccaṭā, பெ. (n.)

எண்ணெய்க் கச்சல்,

 setimend.

 கச்சடி kaccaḍi, பெ. (n.)

   கோவணம்; loin-cloth.

ம. கச்சடி

     [கச்சடம் → கச்சடி]

கச்சட்டம், kaccaṭṭam, பெ.(n.)

   1. உடைமடிப்பு; folds in the garment.

   2. கோவணம்; loin-cloth.

ம. கச்சட்டம், க. கச்சட்ட தெ. கோசி பட கச்ச.

     [கொள் + க – கொட்சு → கட்சு → கச்சு வளைத்துக் கட்டுவது. கச்சு + அட்டம் – கச்சட்டம் அட்டம் = குறுக்காக]

 கச்சணி முலை kaccaṇimulai, பெ. .(n.)

   முலைக்கச்சம் கட்டியுள்ள மார்பகம்; a woman’s breast with a garment on, well-girded breast.

ம. கச்சணிமுல

     [(கச்சு + அணி முலை]

 கச்சண்டம் kaccaṇṭam, பெ.(n.)

   அலரி (சா.அக);; Oleander.

     [கச்சம்) + அண்டம். கய் = கசப்பு கய்ப்பு → கசப்பு. கய் → கச →_கசம் → கச்சம்]

 கச்சத்தரம் kaccattaram, பெ .(n.)

முரட்டுத்துணி,

 coarse cloth.

ம. கச்சத்தரம்

     ([கச்சம் தரம்]

 கச்சத்தீவு kaccattīvu, பெ. (n.)

இராமேசுவரத்திற்கும், இலங்கையின் தலைமன்னாருக்கும் இடையில் உள்ள சிறிய தீவு:

 an island located in between Rameswaram and Thalaimannar of Ceylon.

     [கச்சம் + தீவு கச்சம் = ஒருவகை ஆமை கச்சம்’ {umfás};see {kaccamo}.]

இந்தியக் கடலெல்லையின் கிழக்கே இரண்டு கடற்கல் தொலைவில் உள்ளது. முன்னம் இராமநாதபுரம் அரசருக்கு உரிய இத் தீவு, கடலெல்லை வகுத்த போது இலங்கை எல்லைப் பகுதியில் அமைந்துவிட்டது.

கச்சநாரத்தை kaccanārattai, பெ. (n.)

   1. இளநாரத்தை; unripe citron.

   2. கசப்பு நாரத்தை

 bitter citron (சா ,அக);;

   ம. கச்ச (கசப்பு);;   க. கசரெ (கசப்பு);;     [கச்சல் + நாரத்தை கச்சல் = இளமை, பிஞ்சுக்காய். துவர்ப்புச்சுவை அல்லது கசப்புச் சுவையுடையதாய் இருக்கும். சில சொற்களுக்குக் ‘கச்ச’ அடையாய் வந்துள்ளது. மலையாளத்தில் கசப்பு எனப் பொருள்படும் கச்ச’ என்பது ‘கய்க்கு [கைத்தல்] என்னும் வினையின் பெயரெச்ச வடிவாகும்]

 கச்சந்தி kaccandi, பெ. (n.)

கோணிப்பை:

 gunny bag.

கச்சந்தி எடுத்துக் கால்மிதியாகப் போடு

     [கச்சம்] + அந்தி கச்சம் = துணி, சணல் நாரினால் துணி போல் நெய்யப்பட்ட சாக்குப்பை உம்முதல் – கூடுதல், பொருந்துதல், ஒன்றுசேர்தல், உம் → உந்து → அந்து → அந்தி = விளிம்பு ஒருசேரத் தைக்கப்பட்டது. கச்சந்தி = துணியின் விளிம்பைக் கூட்டி ஆக்கப்பட்டது. பை]

கச்சந்தியவிழ்-த்தல் kaccandiyaviḻttal,    4. செகுன்றாவி. {v.}

   பொய்மூட்டையவிழ்த்தல்; to spin a yarn, to utterfalsehood, to untie the bag.

     [கச்சந்தி அவிழ். கச்சந்தி = கோணிப்பை மூட்டை பொய்யை முட்டையிலுள்ள பொருளாக உருவகப்படுத்தி உரைக்கும் கூற்று அவிழ்தல் த.வி); – அவிழ்த்தல் (பி.வி);. கச்சந்தியவிழ்த்தல் = பல பொய்களை அடுக்கிச் சொல்லுதல்.]

 கச்சனம் kaccaṉam, பெ. (n.)

   திருவாரூர் மாவட்டத்துந் சிற்றூர்; a village in Thiruvarur district.

     [கச்சல் + அம் → கச்சலம் → கச்சனம் கச்சல் = சிறியது. கச்சனம் = சிற்றுர்]

 கச்சனம் kaccaṉam, பெ.(n.)

   நீர்ச்சீலை; man’s loin cloth.

     [கட்டு → கச்சு → கச்சணம்]

 கச்சனாவிளை kaccaṉāviḷai, பெ. (n.)

   தூத்துக்குடி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Tuttukudi district.

     [கச்சல் + அம் → கச்சலம் → விளை. கச்சலாவிளை →கச்சனாவிளை. கச்சல் = சிறியது. விளை – பனந்தோப்பு காவற்காடு கச்சனாவிளை – பனந்தோப்பு அல்லது காவற்காடு இருந்த இடத்தில் அமைந்த சிற்றுார்]

 கச்சன் kaccaṉ, பெ. (n.)

   ஆமை மூஅக); tortoise

க, கச்சம் Skt. kaccapaka, Mar. Kacchapa.

     [கச்சம் – கச்சன்.]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

கச்சப்பட்டை kaccappaṭṭai, பெ. (n.)

   மெல்லிய இரும்புப்பட்டை முகவ {p56mo}; a thin iron sheet.

     [கச்சல் + பட்டை]

 கச்சப்பணம் kaccappaṇam, பெ. (n)

   பழைய திருவிதாங்கூரில் நிலவிய படைப்பயிற்சிப் பரிசுத் தொகை; presents given for military training.

     [சேரநா.]

ம. கச்சப்பணம், கச்சாப் பணம்.

     [கச்சு + பணம் – கச்சுப்பணம் → கச்சப்பணம் கச்சு = இடையாடை உடுப்புகள். படைமறவர்க்கு உடுப்புகளுக்காகத் தரப்பட்ட பணத்தைக் குறித்த சொல்லாகலாம்.]

 கச்சமுண்டு kaccamuṇṭu, பெ. (n.)

     [முரட்டுத்துணி],

 a coarse cloth, waist-dress or upper garment (சேரநா);.

ம. கச்சமுண்டு

     [கச்சம்” முண்டு]

கச்சம் → முண்டு

 கச்சமுறி kaccamuṟi, பெ. (n.)

   வேட்டி, இடுப்பில் கட்டும் எட்டுமுழத் துணி; cloth worn around the waist [சேரநா].

ம. கச்சமுறி

     [கச்சு → முறி மடி = துணி. மடி → மறி → முறி [கொ.வ].]

கச்சம்1 kaccam, பெ. (n.)

   நீர்நிலையின் கரை; bank of river, lake, etc.

   2. கடற்கரை; sea-shore.

 LD. கச்சம். Skt. kaccha.

     [கள் → கவ்வு → கச்சு [கடித்தாற்போல் இறுக்கிப்பிடிக்கும் பிடிப்பு நீர் கசியாமலும் வழிந்தோடாமலும் தடுக்கும் கரை] கச்சு + அம் → கச்சம் [கரை]. அம் சொல்லாக்க ஈறு நீர்கசியும் ஏரிக்கரை சார்ந்த நிலமும் இப் பெயர் பெற்றது.]

 கச்சம்2 kaccam, பெ. (n.)

   1. நீரால் அரிக்கப்படும் நிலப்பகுதி; land corroded by flow or wave of the river and sea.

   2. நீர்கோத்த நிலம்; marshy land.

   3. கடலுள் நீட்டி நிற்கும் தீவக்குறை; cape.

     [கொச்சுதல் = மெல்லப் புடைத்தல், சிதறுதல், மண்ணை நீர் அரித்தல், கொச்சு → கச்சு → கச்சம். நீரால் அரிக்கப்படும் நிலப்பகுதி]

 கச்சம்3 kaccam, பெ .(n.)

   1. அளவை (திவா);; standard of measure.

   2, {unsáārā} flou; a grain measure.

   3. ஒரு பேரென்; a certain very large number.

     “களிறு பொற்றேர் நான்கரைக் கச்சமாகும்” (சீவக. 2219);.

     [கச்சு + அம் – கச்சம் கச்சு = கரை, எல்லை, அளவு]

 கச்சம்4 kaccam, பெ. (n.)

   1. ஒருவகைச் சிறுமீன் (முஅக);; a small kind of fish.

   2.இறகு (பிங்);; wing, feather.

     [கொச்சு_ கச்சு = சிறிய, சிறிது கச்சு + அம் – கச்சம்]

 கச்சம்5 kaccam, பெ. (n.)

   1. ஒப்பந்தம்; agreement, binding.

   இவ்வெழுதின கச்சம் பிழைக்குமூராளன்” (தெ.கல்.தொ.7 க.17);;   2. கடன் (த.சொ.அக);; debt.

ம, கச்சம்; – Pkt. kajja.

     [கச்சு = கடி, இறுக்கிப்பிடி, பிணைப்பு கச்சு + அம் – கச்சம்)

 கச்சம்6 kaccam, பெ. (n.)

ஒருவகை மூலிகை,

     [கடுகுரோகிண] (தைலவ);

 Christmas rose herb.

     [கச்சு → கய்ப்பு கசப்பு: ம. கச்ச [கசப்பு]. . கச்சு : அம் – கச்சம்]

 கச்சம்7 kaccam, பெ. (n.)

   ஒருவகைச் செய்நஞ்சு (மு,அ.);; a mineral poison.

 கச்சம்8 kaccam, பெ. (n.)

   இடையாடையின் ஒரு முனையை ஒருங்குசேர்த்துக் கால்களுக்கிடையே விட்டு இடுப்பில் செருகிக் கட்டும் பாங்கு; a mode of wearing cloth, the one end of dhotiorsaree is folded up from behind between the legs and tucked into the waistnband.

ம,, தெ. கச்ச: க., து., குட,, பட, கச்செ: துட. கொச்: கோத. கச்சம்: Skt. Kaccha: Pkt. kacca.

     [கொள் → கொச்சு [சிறிது சிறிதாக வளைத்து மடித்தல்] கொச்சு → கச்சு → கச்சம் த. கச்சம் → Pkt. kacca → Skt. kaccha.]

 கச்சம்9 kaccam, பெ. (n.)

   ஆமை; tortoise.

     “கடல்புக்குழிக் கச்சமாகி” (கம்பரா. கடறாவு42);.

   ம. கச்சம்;   க. கச்சப; Skt, kacchapa.

     [கொள் → கொச்சு = வளைவு, வட்டம்.

கொச்சு → கச்சு → கச்சம் = வட்ட வடிவுள்ள ஆமை]

 கச்சம்10 kaccam, பெ. (n.)

   துணிவு; determination.

     [கவ்வு → கச்சுபிடிப்பு → கச்சம் பிடிப்புக் கருத்துத் துணிவுப்பொருளில் புடைபெயர்ந்தது.]

 கச்சம்11 kaccam, பெ. (n.)

   1. யானைக் கழுத்தில் கட்டப்படும் கயிறு (திவா);; rope tied round the neck of an elephant.

   2. குதிரை அங்கவடி (பிங்);; stirrup.

ம. கச்சகயறு

     [கட்டு → கச்சு → கச்சம்]

 கச்சம்12 kaccam, பெ. (n.)

   மெய்யுதையரணம் கவசம்); Armour.

     [கவ்வு → கச்சு → கச்சம்]

 கச்சம்13 kaccam, பெ. (n.)

   வார்; belt.

     [கச்சு_ கச்சம் = கட்ட உதவுவது.]

 கச்சம்14 kaccam, பெ. (n.)

   1. துணி; cloth.

   2. முன்றானை (த.சொ.அக);; the outer end of a saree or cloth.

   3.முலைக்கச்சு:

 bodice, stays for the breast (த,சொ,அ);

     [கச்சு_ கச்சம்]

 கச்சம் kaccam, பெ.(n.)

   சலங்கை மணி; string of small metal bell.

 கச்சரா kaccarā, பெ. (n.)

கழிசடை பார்க்க; see kalicadai.

ம. கச்ர கசபா. கசெ. து. கச்சடெ [இழிகுலத்தான்],

 Skt. kaccara [dirty, foul, spoiled by dirt]

     [கழிசடை → கச்சடை → கச்சடா → கச்சரா [கொ.வ].]

கச்சற்கருவாடு kaccaṟkaruvāṭu, பெ. (n.)

   கச்சல் மீனின் உணங்கல்; kaccal fish salted and dried.

     “கண்டாற் பசியெழும்பும் கச்சற் கருவாடு” (பதார்த்த92);.

     [கச்சல் + கருவாடு]

கச்சற்கோரை kaccaṟārai, பெ. (n.)

   1. நெய்தல் நிலத்துப் புல்வகை (வின்);; a sedge that grows near the sea-shore on saline ground (W.);.

   2. ஒருவகைக் கசப்புக் கோரைப்புல்; a kind of bitter köray or sedge grass.

     [கச்சல் + கோரை.]

 கச்சற்புல் kaccaṟpul, பெ. (n.)

கச்சற்கோரை பார்க்க; See kaccar-körai.

     [கச்சல் = புல்.]

கச்சலம் kaccalam, பெ. (n.)

   1. கண்ணிற்கிடும் மை; lamp black used as collyrium and applied to eye-lashes as decoration.

   2.முகில்; cloud.

 Skt. Kajala

     [கச்சல் – கச்சலம்]

 கச்சலி kaccali, பெ. .(n.)

கச்சல் பார்க்க see kaccal’.

     [கச்சல் → கச்சலி கச்சல் = சிறியது. ‘இ’ உடைமைப் பொருள் ஈறு]

 கச்சலிமாத்திரை kaccalimāttirai, பெ. (n.)

   நான்முகமுனி (பிரமமுனி); மருத்துவத்தில் சொல்லியுள்ள ஒருவகை மாத்திரை; a medicinal pill prescribed in the work of Brahmamuni on medicine (சா,அக);.

     [கச்சல் → கச்சலி → மாத்திரை. கச்சல் = கய்ப்புச்சுவை, கசப்பு]

 கச்சலோடி kaccalōṭi, பெ. (n.)

வெள்ளை வெற்றிலை,

 white betel leaf.

மறுவ. கச்சோடி

     [கச்சல் = வெளிர்நிறம் கச்சல் + ஒடி]

கச்சல் kaccal, பெ.(n.)

   நெய்யும் போது பயன்பாடு இல்லா நூல்; waste (thread); accumulated while leaving.

     [கழிச்சல் – கச்சல்]

 கச்சல் kaccal, பெ .(n.)

   கசப்பு; bitterness.

வாய் கச்சலாயிருக்கிறது (உவ);.

ம. கச்ச

     [கயப்ப → கசப்பு → கச்சல்]

 கச்சல் kaccal, பெ, (n.)

   1 இளம்பிஞ்சு; very tender, unripe orgreen fruit.

   2. ஒல்லி; leanness.

அவன் கச்சலாள் (உ,வ);,

   3. சிறியது:

 that which is small.

   4. மென்மை, இளமை; tenderness.

   5. வாழைப்பிஞ்சு (வை,மு);; tender plantain fruit.

க. கச்ச. து. கச்சா (பச்சை, பழுக்காத);.

     [கள் → கய் → கய → கயச்சல் → கச்சல் கய → இளமை, மென்மை, சிறுமை]

 கச்சல் kaccal, பெ. (n).

   1. வெறுப்பு (த.சொ.அக);; hate.

   2. இழிவு,

 low, mean.

   3.பயன்படாதது; useless.

     [கள் → கய் → கய → கயச்சல்(கசப்பு] → கச்சல்[வெறுப்பு]);

 கச்சல் kaccal, பெ, (n.)

   கருமை; blackness.

     [கள் = கருமை. கள் → கய் → கய்ச்சல் → கச்சல்]

 கச்சல் kaccal, பெ. (n.)

   வெளிர்நிறம்; light colour; pale.

     [கச்சல் = பிஞ்சு, பசுமைநிறம், முதிராத இளமை, வெளிர்நிறம். கச்சல் → கச்சல் → இளம்பிஞ்சுகளின் வெளிர்நிறத்தை இச்சொல் குறிப்பதாயிற்று]

 கச்சல் kaccal, பெ. (n.)

சிறுமீன் (முகவை. மீனவ);

 small fish.

மறுவ, குஞ்சுமீன், சென்னாக்குன்னி, கச்சலி,

     [குஞ்சு → குச்சு → கொச்சு = சிறியது. கொச்சுப்பையன் = சிறுவன். ம. கொச்சு கொச்சு → கொச்சன் = சிறுவன். (வேகட்149); கொச்சு → கச்சு → அல் → கச்சல்]

கச்சல்” kaccal, பெ, (n.)

   1. தோன்றிய நிலையிலேயே உள்ளது; that which is remaining in the original state.

   2. பக்குவம் செய்யப்படாதது; that which is not properly processed.

     [கள் = இளமை கள் → கய → கயச்சல் → கச்சல்]

கச்சளம் kaccaḷam, பெ. (n.)

   1. கண்ணிடு மை(யாழ்,அக,);; collyrium for the eyes.

   2. ,கரிப்புகை (இ.வ);; lamp black.

   3. இருள் (பிங்);; darkness.

   4. அரக்காம்பல்; red water-lily.

 Skt., Mar, kajala

     [கள் → கச்சு → அளம் → கச்சளம் கள் = கருமை. அளம் → சொல்லாக்க ஈறு கருமைப்பொருள், கருஞ்சிவப்பு ஆம்பலுக்குமாகி வந்துள்ளது.]

 கச்சழி kaccaḻi, பெ. (n.)

சிறப்பு விருது கைவளையம்,

 arm ring bestowed as award.

க. கச்சழி, கச்சளி.

     [கச்சு → ஆழி → கச்சாழி → கச்சழி கச்சு = செறிவு, இறுக்கம் ஆழி = வளையம்]

 கச்சவடக்காரன் kaccavaḍakkāraṉ, பெ. (n.)

வணிகன் (வின்);.

 merchant, trader.

மறுவ. கச்சவடன், வணிகன்.

ம. கச்சவடக்காரன்

     [கச்சவடம் + காரன். கச்சவடம் = சிறு வணிகம், வணிகம்.]

 கச்சவடக்காற்று kaccavaḍakkāṟṟu, பெ. (n.)

   வணிகத்திற்கு ஏந்தான காற்று; trade-wind.

ம. கச்சவடக்காற்று

     [கச்சவடம் காற்று]

கச்சவடம் = துணி வணிகம், நிலைப்பாடான வணிகம். நிலக்கோளத்தின் கிழக்குமுகச் சுற்றால் மேற்கு முகமாகத் திருப்பப்பட்ட வெப்பக்காற்று, நிலநடுக்கோட்டை நோக்கி வீகம் போது கச்சவடக்காற்றாம்

 Chambers Dictionary.

வணிகத்திற்கு ஏற்றதான காற்று, கச்சவடக்காற்று எனப் பெயர்பெற்று வணிகத்திற்கு ஏற்ற சூழலைக் குறித்து நின்றது.

 கச்சவடப்பாடு kaccavaḍappāḍu, பெ. (n..)

   வணிகத் தொடர்புடைய செயல்; commercial transaction (சேரநா);.

ம. கச்சவடப்பாடு

     [கச்சவடம் → பாடு. பாடு = உழைப்பு, தொழில். கச்சவடம்;

பார்க்க see kaccavadam=.]

கச்சவடம் kaccavaḍam, பெ. (n.)

   1. இடுப்பில் அணியும் ஆடை; cloth or clothes worn around waist.

   2. உடுப்புகள்; dress.

   3. துணிமணி:

 clothing.

     [கச்சு = இடுப்பில் அணியும் துணி, கச்சு → கச்சம் +]

     [படம்] வடம் – கச்சவடம் படம் = துணி. படம் → வடம் (ப → வ சொற்பலுக்கத் திரிபு கச்சபடம் = [இருபெயரொட்டுப் பண்புத்தொகை] இடுப்பில் அணியும் துணியைமட்டும் குறித்த கச்சம் என்னும் சொல் புதிய ஆடைகளையும் உடுப்புகளையும் குறிக்கும்

பொதுப்பெயராயிற்று]

 கச்சவடம் kaccavaḍam, பெ. (n.)

   1. வணிகம்; trading.

   2. துணிவணிகம்; cloth trading.

பிச்சைக்கு மூத்தது கச்சவடம் [யாழ்ப்].

ம. கச்சவடம், Pkt. kaccavada. Skt. Kaccatika

     [கச்சு படம்] வடம் கச்சுவடம் = இடையில் உடுக்கும் துணி முதலியவை. கச்சு = வட்டுடை இடையில் அணியும் உடுப்பு வகைகள், துணி படம் → வடம் ப → வ சொற்பலுக்கத் திரிபு. துணியைக் குறித்த சொல் துணிவாணிகத்தையும் குறித்தது. கச்சவடம் = துணி விற்கும் கடை அறுவை வாணிகம் இடுப்பில் அணியும் உடையை மட்டும் குறித்த இச் சொல் நாளடைவில் பொதுவாக உடுக்கும் எல்லா உடைகளையும், விற்பனைக்கு வரும் புதிய துணிகளையும் குறித்தது. மலையாள நாட்டில் மணமக்களுக்கு வழங்கும் புத்தாடையைச் சிரியன் கிறித்தவர் கச்சதழுகல் [கச்சம் தழுவல் = மகிழ்ந்து ஏற்றல்] என்று வழங்குதலைக் காணலாம்.]

 கச்சவடம் kaccavaḍam, பெ. (n.)

   குழப்புகை இ.வ); mixing up of things cause confusion.

     [கச்சவடம் = சிறுவணிகம், வெவ்வேறு பொருள் வணிகம் காலத்திற்கேற்றவாறு அடிக்கடி வணிகப் பொருள்களை மாற்ற வேண்டிய சூழலின் போது அடுத்து எப்பொருளின் வணிகம் என்றறியா நிலைப்பாடற்ற தன்மையைக் குறிக்கும் முகத்தான் கச்சவடம் குழப்பத்தைக் குறித்து நின்றது.)

 கச்சவலை kaccavalai, பெ. (n.)

ஒருவகை மீன்வலை:

 a kind of fishing net.

ம. கச்சவடமுத்திரை

     [கச்சவடம் முத்திரை.]

 கச்சவலை kaccavalai, பெ. (n.)

   ஒருவகை மீன்வலை; a kind offishing net.

ம. கச்சவல

     [கொச்சு → கச்சு = மடிப்பு கச்சு → வலை → கச்சவலை → மடிப்புவலை.]

 கச்சவாழை kaccavāḻai, பெ. (n.)

   கற்றாழை; the plant aloe vera.

ம. கச்சவாழ க. கத்தாழெ.

     [கச்சு = மடிப்பு அடுக்கு கச்சு + வாழை,]

கச்சா kaccā, பெ. (n.)

   1. பயன்பாட்டிற்குகந்தவாறு தூய்மை செய்யப்படாதது; unrefined.

கச்சாயெண்ணெய் (உவ);.

   2. கரடானது; crude.

கச்சாப்பருத்தி (உவ);.

   3. தாழ்ந்தது, இழிந்தது; low, mean.

இவன் ஒரு கச்சாப்பயல் (உவ);.

   ம.க..கச்சா ;   ஒ. காச்சா. Urdu. kaccha [crude]; H. kanco, kacca;

 Guj. käncu;

 Sind. kaco;

 Mar., Nep. kaccā, Beng. kanca.

     [கச்சல் – கச்சா]

துப்புரவு செய்யா ததால் நேரடியாகப் பயன்கொள்ள இயலாத கனிம மூலப்பொருள்களும், ஆலைத் தொழில்களுக்கான இயற்கை மூலப்பொருள்களும் நாளடைவில் இச் சொல்லால் குறிக்கப்படலாயின. கச்சல் என வழங்குவதே செஞ்சொல்லாம்.

 கச்சா kaccā, பெ.(n.)

   மீனைப்பிடித்துவைக்கப் பயன்படும் நூல் கூடை; fishes storage in cotton threadbasket.

     [கச்சு-கச்சா]

 கச்சாக்கழி kaccākkaḻi, பெ. (n.)

   கச்சாவலையில் உள்ள கைப்பிடிக் கழி (மீனவ);; small stick on both ends of a fishing net.

     [கச்சல் + கச்சா + கழி + கச்சாக்கழி கச்சல் = சிறியது.]

இக் கொம்புகள் கட்டுமரத்தின் மிக அருகில் மேய்ந்து வரும் மீன்களைக் கீழேந்தி வலைக்க உதவும்.

 கச்சாங்காற்று kaccāṅgāṟṟu, பெ. (n.)

   மேற்கிலிருந்து கிழக்குமுகமாய் வீசுங் காற்று (floors);; west wind.

     [கச்சான் + காற்று கச்சான் = மேற்கு]

 கச்சாங்கொட்டை kaccāṅgoṭṭai, பெ. (n.)

   நிலக்கடலை [யாழ்.அக]; groundnut.

     [கச்சான் + கொட்டை கச்சான் = மேற்கு]

கச்சாங்கொட்டை = மேலைக்கடல் வழியாக இறக்குமதியான பயிரி [தாவரம்]. மலையாளமொழியில் இதனைக் கப்பலண்டி → கப்பல் வழியாக வந்த அண்டி [கொட்ட] என வழங்குதலை ஒப்பிட்டு நோக்குக.

 கச்சாங்கோடை kaccāṅāṭai, பெ. (n.)

   தென்மேற்குப் பருவக்காற்று; South west wind.

     [கச்சான் → கோடை → கச்சான் = மேற்கு கோடை = கோடைக்காலக் காற்று]

 கச்சாங்கோரை kaccāṅārai, பெ. (n.)

கச்சற்கோரை பார்க்க;see kaccar-korai.

கச்சாச்சேர் kaccāccēr, பெ. (n.)

   8 பலம் கொண்ட ஒரு நிறை; a small measure of weight which made up of 8 palams.

     [கச்சா → சேர். கஃசு = சிறிய நிறுத்தலளவை, காற்பலம் கஃசு → கச்சா. கச்சா சேர் சேர் = அளவை, சிறுமை முன்னொட்டு]

கச்சாத்து1 kaccāttu, பெ. (n.)

   1. வரிபெற்றுக் கொண்டதற்கான பற்றுச்சீட்டு ரசீது); tax receipt

     ‘காணி விலைப் பிரமாணக் கச்சாத்து’ (S.I.I.78);.

   2. ஒப்புகைச்சீட்டு; acknowledgement.

நகையை அடைமானம் வைத்துக் கச்சாத்துப் பெற்றுவா (உவ);.

   3. வாடிக்கையாளருக்கு வணிகர் அனுப்பிய பொருள்களின் பட்டியல்,

 Invoice, list of goods sent by a tradesman to his customer.

ம. கச்சாத்து

     [கை + சாத்து → கைச்சாத்து → கச்சாத்து → (கொ.வ);. கைச்சாத்து பார்க்க;see kai-c-căttu.]

 கச்சாத்து2 kaccāttu, பெ.(n.)

 sustafaih;

 marketing, business.

     [கச்சு + சாத்து → கச்சுச்சாத்து → கச்சாத்து. சாத்து =வணிகக்கூட்டம், வணிகம் கச்சு = உடுப்புகள், துணிகள்.]

 கச்சாத்து3 kaccāttu, பெ. (n.)

   தொடர்பு, உறவு; contact, relationship,

இவனுக்கும் அவனுக்கும் கச்சாத்துக் கிச்சாத்து இல்லாதபோது எதை வைத்துப்பேசுவது (உவ);.

     [[கைச்சாத்து – கச்சாத்து. கச்சாத்து = பற்றுச்சிட்டு, ஒப்புகை]

வரி செலுத்துதல், பொருட்பட்டியல் அனுப்புதல், !

ஒப்புகையளித்தல் போன்றவற்றில் இருவழித் தொடர்பு இருப்பதைக் காண்க. இவ்வாறு கொடுக்கல் வாங்கல் தன்மை, தொடர்பு உறவு எனப் பொருள்பட வழிகோலியது.

 கச்சாந்தகரை gaccāndagarai, பெ. (n.)

பவளமல்லிகை (யாழ்.அக.);

 night jasmine

     [கச்சான் + தகரை, தகரம் = மணப்பொருள், மணம் பரப்புவது கொச்சு → கச்சு = சிறிய, சிறிது கச்சு → கச்சான் = சிறிய பூவையுடையது]

 கச்சானாள் kaccāṉāḷ, பெ. (n.)

   கோடைக்காலம் (செங்கைமீனவ);; summer.

     [கச்சான் + நாள்.]

 கச்சானிர் kaccāṉir, பெ. (n.)

கச்சான் தொவகரை பார்க்க;see kaccan-tovakarai.

     [கச்சான் + நீர்]

 கச்சானில்கூட்டு kaccāṉilāṭṭu, பெ. (n.)

மேலைக்காற்றும் தென்றலும் கலந்த காற்று.

 wind, gentle breeze.

     [கச்சான் → இல் → கூட்டு “இல்” இடப்பொருள் உருபு]

கச்சான் kaccāṉ, பெ. (n.)

   1. கடற்கரை; sea-shore.

   2. மேற்குத்திசை; western {direction}.

   3. மேல்காற்று, கோடைக்காற்று; west wind.

   4. தென்மேற்குக் காற்று; southwest wind.

   5. சாரல்காற்று; a wind accompanied by drizzling.

ம. கச்சான்

     [கச்சம் → கச்சான். கச்சம் → கரை, கடற்கரை, “கச்சம்” பார்க்க; see{kaccam} ‘ கிழக்குக் கடற்கரையிலுள்ள தமிழக மீனவர்கள் கடலிலிருந்து பார்க்கும்போது கடற்கரைப் பகுதியிலிருந்து விகம் காற்று மேற்றிசைக் காற்றாகத் தெரிதலின் கரைக்காற்றைக் கச்சான் காற்று என்றனர். இதனால் கச்சான் என்னும் சொல் மேற்கு எனப் பொருள் தருவதாயிற்று]

 கச்சான் கிடத்தல் kaccāṉkiḍattal, தொ .பெ .(vbl .n)

   கடற்பரப்பில் நெடுநேரமாய்த் தென்றல் வீசுதல் (மீனவ);; a western gentle breeze blowing for a long time.

     [கச்சான் + கிடத்தல். கச்சான் = மேற்கு, மேற்கிலிருந்து வீகம் காற்று. இங்குத் தென்மேற்குக் காற்றையே குறித்தது.]

க

 கச்சான்கோடை kaccāṉāṭai, பெ. (n.)

கச்சாங் கோடை பார்க்க: see {kaccan-ködai.}

     [கச்சான் + கோடை]

 கச்சான்தொவகரை gaccāṉtovagarai, பெ. (n.)

   மேற்கிலிருந்து கிழக்காய்ச் செல்லும் கரையோரத்துக் கடல்நீரோட்டம்; current of water flow along the seacoast from west to east.

     [கச்சான் → [துரவு → தொவ] + கரை. கச்சான் = மேற்கு துரவு = செலுத்தல், போதல், வீசுதல்.]

கச்சான்பிடி-த்தல் kaccāṉpiḍittal,    4 செ.குன்றாவி.(w.t)

கச்சான்காற்றை ஏற்குமாறு பாயோட்டம் செய்தல்:

 to adjust the sail of a boat towards west wind.

     [கச்சான் + பிடி-]

 கச்சான்வலைப்பு kaccāṉvalaippu, பெ. (n.)

   கடற்பரப்பின் மேற்குத் திசையில் மீன் வலைத்தல் (முகவை மீனவை);; fishing with net in the western direction.

     [கச்சான் → வலைப்பு → வலை → வலைப்பு = வலையில் மீன்பிடித்தல்.]

 கச்சாப்பொருள் kaccāpporuḷ,    பெ. (n.); raw material.

     [கச்சா + பொருள்.]

 கச்சாயம் kaccāyam, பெ. (n.)

   கடலுட் செல்லும் தரைப்பகுதி, நிலமுனை (யாழ்.அக);; cape.

     [கச்சுதல் = நீரால் அரிக்கப்படுதல். மலையாள மொழியில் நீர்கோத்த நிலப்பகுதி கச்சம் எனப்படுதலை ஒப்பிடுக கச்சு = நீரால் அரிக்கப்படும் நிலப்பகுதி, கடலுள் நீட்டிநிற்கும் தீவக்குறை. கச்சு – கச்சாயம்]

 கச்சாயம்: kaccāyam, பெ. (n.)

ஒருவகைச்

   élisDony; a kind of sweet cake

     [கொச்சு – கச்சு – கச்சாயம்]

 கச்சாயி kaccāyi, பெ. (n.)

   ஒருவகை மீன்; a kind of fish.

   ம,கச்சாயி கச்சாடி; Skt. kajale.

     [கச்சம் = கரை, கடற்கரை. கச்சம் → கச்சா → கச்சாயி]

 கச்சாயெண்ணெய் kaccāyeṇīey, பெ. (n.)

தூய்மை செய்யப்படாத நில எண்ணெய்,

 crude oil.

     [கச்சு – கச்சா எண்ணெய் கச்சா பார்க்க; see {kaccă.}]

கச்சாரம்: kaccāram, பெ. (n.)

   பாய்முடையுந் தொழில்; mat-making.

வண்ணாரம் துன்னாரம் மச்சிகமே கச்சாரம் நீலகேசி,280, உரை).

மறுவ. கச்சுக்குத்துதல்.

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

 கச்சாலம் kaccālam, பெ. (n.)

   கரநஞ்சு அல்லது காய்ச்சல் நஞ்சு; a kind of native arsenic (சா,அக);.

கச்சாலை1 kaccālai, பெ. (n.)

   1. வீட்டுக் கூரையின் Qsusfjälsiorsmos; raised pial at the entrance of a thatched front roof.

   2. நெடுங்கூடம் அல்லது கொட்டாரத்தின் முன்திண்ணைத் தாழ்வாரம்; front verandah of a hall.

   3. சிறிய இடம்; a small area.

   4. பணிசெய்யும் அலுவலகம்; office,

   5. பலர் கூடி உரையாடும் மன்றம்; an assembly.

   ம. கச்சேரி, க. கசேரி, தெ. கச்சேரி, Markacer; H., U. {kachhari, Pkt. kaccaari;

 Ar.,Beng. kăcări;

 Sinh. kacari, Persn. kacëri;

 Skt. Krityåkåra}.]

     [கை → சாலை → கைச்சாலை → கச்சாலை. கச்சால்’ → சிறிய கால்வாய். ஒ.நோ. கை சால் → கைச்சால் → ச்சால் → மீன்பிடிக்கும் கூடு கை → சிறிய சாலை → ஒலை வேய்ந்த கூரை, இடம், பள்ளி மன்றம் கச்சாலை → விட்டுக் கூரையின்கீழுள்ள வெளித்திண்ணை]

சாலை என்பது நீண்ட கொட்டகையைக் குறித்த சொல். நீண்ட கொட்டகையின் முன்திண்ணையில் தாழ்வாரம் இறக்கியிருந்தால் முன்திண்ணை நிழலிடம் கைச்சாலை எனப்படும். சிறிய கவர் கைச்சுவர் எனப்படும். கை → சாலை → கைச்சாலை → கச்சாலை. இச் சொல் நாட்டுப்புறங்களில் மட்டும் வழங்கிய சொல். முன்திண்ணையில் அமர்ந்து ஊர்ப் பொதுச்செய்திகள் பேசுவதும் வழக்குகள் தீர்த்து வைப்பதும் திண்ணைப்பள்ளிக்கூடம் நடத்துவதும் பண்டுதொட்டு

நடைபெற்று வந்த நிகழ்வுகள். ஆயின் இச் சொல் பொதுமக்கள் வாயிலாக இந்தியமொழிகள் அனைத்திலும் கச்சேரி என்று உருத்திரிந்து. இச் சொல்லுக்குப் பிறமொழிகளில் வேர்மூலம் இல்லை. வடமொழியாளர் இதனைச் செயலாற்றும் இடம் என்னும் பொருளில் ‘க்ருத்யாகார’ என மொழிபெயர்த்துக் கொண்டனர்.

 கச்சாலை kaccālai, பெ. (n.)

   காஞ்சிபுரத்திலுள்ள சிவன் கோயில்களுள் ஒன்று; one of {Śiva} temples at {Kanipuram}.

கச்சிக் கச்சாலைக் கனி [தண்டி 95.13 உரை].

     [காஞ்சி → கச்சி + ஆலை. கச்சு = சிறிய ஆலை = ஆலயம், கோயில் காஞ்சி → காஞ்சிமரத்தின் பெயர் அவ்வூரின் பெயராயிற்று.]

கச்சால்1 kaccāl, பெ. (n.)

   மீன் பிடிக்குங் கூடு [யாழ்ப்]; wicker basket for catching fish.

ம. கச்சால் குரு. கச்ல.

     [கை சால் → கைச்சால் – கச்சால் = கைக்கூடை

     [கொ.வ]

 கச்சால்2 kaccāl, பெ. (n.)

சிறிய காலவாய்,

 a small channel for irrigation.

ம. கச்சால்

     [கை சால் → கைச்சால் → கச்சால். கால் நீட்ச]) சால்.]

 கச்சால்3 kaccāl, பெ. (n.)

நக்கவாரத் [நிக்கோபார்]

தீவுகளுள் காணப்படும் ஒரு சிறுதீவு,

 one of the Small islands in Nicobar Islands.

     [கச்சம் → கச்சல் → கச்சால்]

 கச்சாவலை kaccāvalai, பெ. (n.)

   இறால், நண்டு ஆகியவற்றைப் பிடிக்கப் பயன்படும் கூம்பு வடிவினதாகிய சிறிய வலை; a small conical shapedfishingnetforfishing} {prawns, crabs, etc}.

     [கச்சல் = சிறியது. கச்சல் – கச்சா + வலை]

 கச்சாவீடு kaccāvīṭu, பெ. (n.)

குறுங்காலிகமாக அமைக்கப்படும் வீடு:

 house built temporarily.

     [கச்சல் + விடு → கச்சவிடு → கச்சளவிடு கச்சல் = சிறியது. குறுங்காலிகமாகக் கட்டப்படும் சிறியவிடு கச்சாவிடு எனப்பட்டது.]

கச்சி kacci, பெ. (n.)

   காஞ்சிபுரம்; the city of Kanjipuram,

     “பூங்கொடி கச்சி மாநகர் புக்கதும்” (மணிமே.பதி90);.

     [காஞ்சி → கஞ்சி → கச்சி]

 கச்சி kacci, பெ. (n.)

   வைக்கோற்போர்; hay, straw.

ம. கச்சி, Skt. Kasa உலர்ந்த புல்

     [கழி → கழிச்சு → கச்சு → கச்சி = தாளடித்து ஒதுக்கப்பட்டது.]

 கச்சி3 kacci, பெ. (n.)

   1. கொட்டாங்கச்சி வின்); coconut shell,

   2. உலர்ந்த பனங்கொட்டையின் பாதி, ஊமற்பிளவு (யாழ்.அக);

 half of a dried palmyra nut.

     [காய்ச்சு → கச்சு → கச்சி]

 கச்சி4 kacci, பெ. (n.)

   1, சீந்தில்:

 moon creeper.

   2. வெண்காரவுள்ளி:

 white pungent onion.

   3. சின்னி:

 acalpha shrub (சா,அக);

     [கச்சல் → கச்சி [சிறியது]

 கச்சி5 kacci, பெ. (n.)

   1. கணுக்காலெலும்பு; ankle bone.

   2. மீன்வலைகளின் இணைப்பு வலை (தஞ்சை,மீனவ);; linking fishing net.

     [கவ்வு → கச்சு → கச்சி]

 கச்சி6 kacci, பெ. (n.)

   துடைப்பம்; broom.

ம. கச்சி

     [குச்சி → கச்சி: குச்சி = தென்னை ஈர்க்குக் குச்சிகளால் செய்த விளக்குமாறு தமிழ்நாட்டில் குச்சி என்றும் சேரநாட்டில் கச்சி என்றும் இச் சொல் வழங்கியுள்ளது.]

கச்சிக்கலம்பகம் gacciggalambagam, பெ. (n.)

   1. பூண்டி அரங்கநாதர் இயற்றிய சிற்றிலக்கியம்; a treatise of kalambagam variety composed by {Pündi Aranganádar}.

   2. கச்சி ஞானப்பிரகாசர் இயற்றிய சிற்றிலக்கியம்; a kalambagam composed by {Gnanapprakāśar}.

     [கச்சி + கலம்பகம். காஞ்சி → கஞ்சி → கச்சி கலம்பகம் பார்க்க;see kalambagam.]

 கச்சிக்கல் kaccikkal, பெ.(n.)

மணற்கல்:

 sand ston.

ம. கச்சிக்கல்லு

     [கச்சு = சிறியது. கச்சு → கச்சி கல்]

 கச்சிக்கிழங்கு kaccikkiḻṅgu, பெ. (n.)

   சின்னிக்கிழங்கு; root of acalpha சா.அக).

     [கச்சி + கிழங்கு. கச்சி = சிறிது, சிறிய]

 கச்சிக்குழல் kaccikkuḻl, பெ. (n.)

ஒருவகைக் கழுத்தணி:

 a kind of neck ornament.

மறுவ நோன்பு முடி

ம. கச்சிக்குழல்

     [கச்சு → கச்சி + குழல், கச்சு = கவ்வு, பிடிப்பு]

 கச்சிக்குவாச்சான் kaccikkuvāccāṉ, பெ.(n.)

   திருக்கோயிலூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in TirukkoyilurTaluk.

     [கச்சிக்கு+வாய்த்தான்]

கச்சிதம் kaccidam, பெ. (n.)

கச்சாரம்1 பார்க்க; See {kaccaram}’.

   தெ. கச்சிதமு;   க. கச்சிதா, Pali, kaccita Pkt. kacciya; H.kacith.

     [கச்சு = இறுக்கமாகப் பிணைந்திருப்பது கச்சு + இதம் – கச்சிதம்]

கச்சாரம் எனின் முற்றுந் தமிழாம். ‘இதம்’ வடமொழிச் சொல்லிறு ஒநோ. தத்திதம், இங்கிதம், தப்பிதம். இதம் என்னும் ஈறு தமிழாகாது. அதனை நீக்குதல் வேண்டும்.

 கச்சிதம் kaccidam, பெ. (n.)

நேர்த்தி,

 excellence.

     [கச்சு-கச்சிதம்]

கொண்டு குனிந்தும் நிமிர்ந்தும் பாடிக் கொண்டுவட்டமாக ஆடும் ஒருவகைக்கூத்து

 dancing of persons on a circle to the accompaniment of a song,bending to the ground and waving little towels or hand kerchiefs.

     [ஒயில்+ஆட்டம்]

 கச்சினி kacciṉi, பெ. (n.)

   தொடர் நிகழ்வில் முதல் மாதம்; the first month (சா,அக);.

     [கச்சு → கச்சினி. கச்சு = இளமை, பிஞ்சு, தொடக்கம்]

 கச்சினித்திங்கள் kacciṉittiṅgaḷ, பெ. (n.)

   ஒரு திங்கள் காலம்; one month period.

     [கச்சினி + திங்கள். கச்சினி = முதல்.]

கச்சிப்பள்ளி kaccippaḷḷi, பெ. (n.)

   சேலம் மாவட்டம் ஓமலூர் வட்டத்திலுள்ள தாசசமுத்திரத்தில் ஏரி அமைத்த தலைவரின் ஊர், சங்ககிரி – ஓமலூர் இடையே உள்ளது; the native place of a headman who had built a tank at Dasasamudram in Salem district, 0malur taluk, situated in between Omalur and {Sankagiri}. ‘வடபூவானிய நாட்டுக் கச்சிப்பள்ளியில் காமிண்டன்” (ஆவணம்,1991-6);.

     [கச்சி + பள்ளி காஞ்சிபுரம் பகுதியில் இருந்து சென்றவர்கள் வாழ்ந்த ஊராகலாம்]

 கச்சிப்பெருமாள் kaccipperumāḷ, பெ. (n.)

   பெரம்பலூர் மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Perambalur district.

     [கச்சி + பெருமாள் – கச்சிப்பெருமாள் இ.பெ) . கச்சிப்பெருமாள் என்பவன் பெயரிலமைந்த ஊர்.]

 கச்சிப்பெருமாள்நத்தம் kaccipperumāḷnattam, பெ. (n.)

   கடலூர் மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Cudalore district.

     [கச்சி + பெருமாள் + நத்தம் – கச்சிப்பெருமாள் நத்தம் கச்சிப்பெருமாள் பெயரிலமைந்த குடியிருப்பு. நத்தம் = குடியிருப்பு அமைப்பதற்காக விடப்பட்ட நிலம்]

கச்சிப்பேடு kaccippēṭu, பெ.(n.)

காஞ்சிபுரத்தின் அருகில் உள்ள சிற்றூர்:

 a hamlet near Kanchipuram.

     ‘கச்சிப்பேட்டுப் பெரிய திருக்கற்றளி” (SII i 113);.

     [காஞ்சி → கச்சி + பேடு போடு. பேடு → பொட்டல் நிலம்)

கட்டாந்தரை, அல்லது போடான பொட்டல் நிலத்திலமைந்த ஊர், போடுர் என வழங்கப்படுதல் காண்க.

கச்சிப்பேட்டு இளந்தச்சனார் kaccippēṭṭuiḷandaccaṉār, பெ. (n.)

   நற்றிணை 265ஆம் பாடலைப் பாடிய புலவர்; author of 266th verse of {Nassinai}.

     [காஞ்சி → கச்சி + பேடு + இளம் + தச்சன் + ஆர். பேடு = பொட்டல் நிலம்]

கச்சிப்பேட்டுக்காஞ்சிக்கொற்றனார் kaccippēṭṭukkāñjikkoṟṟaṉār, பெ. (n.)

குறுந் தொகையில் 213, 216ஆம் பாடல்களைப் பாடிய கடைக்காழகப் புலவர்: author of verses 213 and 216th of {Kuruntogai}.

     [கச்சிப்பேடு காஞ்சிக்கொற்றனார்.]

கச்சிப்பேட்டுநன்னாகையார் kaccippēṭṭunaṉṉākaiyār, பெ. (n.)

   குறுந்தொகையில் 30, 172, 180, 192, 197, 287 ஆகிய ஆறு பாடல்களைப் பாடிய கடைக்கழகப் புலவர்; author ofverses 30, 172, 180, 192, 197,287th of {Kuruntogai}

     [கச்சிப்பேடு + நன்னாகையார்]

கச்சிப்பேட்டுப்பெருந்தச்சனார் kaccippēṭṭupperundaccaṉār, பெ.(n.)

நற்றிணையில் 144, 273 ஆகிய பாடல்களைப் பாடிய கடைக்கழகப் புலவர்:

 author of verses 144 and 273rd of Nassinai.

     [கச்சிப்பேடு + பெருந்தச்சனார்]

கச்சிமுற்றம் kaccimuṟṟam, பெ. (n.)

காஞ்சிநகரத்தின் உள்ளெல்லைப் பகுதி,

 inner boundary of Kanchipuram.

     “கச்சி முற்றத்து நின்னுயிர் கடைகொள” (மணிமே.21:174);.

     [கச்சி + முற்றம் முற்றம் = நுழைவாயில், எல்லை.]

கச்சியப்பசிவாச்சாரியார் பெ. (n.);

   கந்தபுரான ஆசிரியர்; the author of Kandapuranam.

     [காஞ்சி → கச்சி + அப்பன் + சிவ + ஆச்சாரியார்.]

கச்சியப்பசிவாச்சாரியார் kassiyappasivāssāriyār, பெ. (n.)

   தணிகைப்புராணம் முதலியவற்றின் ஆசிரியர்; the author of {Tanigai-p-purănam} and other {śaivite} works, 18th c A.D.

     [காஞ்சி → கச்சி + அப்பன் + முனிவர்.]

 கச்சிரம் kacciram, பெ.(n.)

   திருத்துறைப்பூண்டி வட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஒரு ஊர்; a village in Thiruthuraipundi.

இவ்வூர் தற்போது “கச்சினம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

     [கச்சில் – கச்சிரம்]

 கச்சிராபாளையம் kaccirāpāḷaiyam, பெ. (n.)

   விழுப்புர மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Villuppuram district

     [கச்சி + அரையன் + பாளையம் – கச்சியரையன்பாளையம் → கச்சிராயன்பாளையம்]

 கச்சிராயநத்தம் kaccirāyanattam, பெ. (n.)

   கடலூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Cudalore district.

     [கச்சி + அரையன் + நத்தம் – கச்சியரையன்நத்தம் – கச்சிராயன்நத்தம்]

 கச்சிராயன்பட்டி kaccirāyaṉpaṭṭi, பெ. (n.)

   மதுரை மாவட்டத்தில் உள்ள சிற்றுார்; a village in Madurai district.

     [கச்சி + அரையன் + பட்டி – கச்சியரையன்பட்டி – கச்சிராயன்பட்டி. கச்சிராயன் பெயரிலமைந்த சிற்றுார்.]

கச்சில்1 kaccil, பெ. (n.)

பேரீச்சை date (சா.அ);.

     [காய்ச்சில் → கச்சில் காய்ச்சு → கச்சு = உலர்ந்தது. ம. கச்சில = உலர்ந்த இலை.]

 கச்சில்2 kaccil, பெ. (n.)

கச்சி2 பார்க்க;see kaccf.

ம. கச்சில்

     [கச்சி → கச்சில்]

 கச்சிவம் kaccivam, பெ. (n.)

பளிங்குக்கல்,

 marble (சா.அக);.

ம. கச்சி

     [கச்சு → கச்சி → கச்சிவம். கச்சு = சிறிது, சிறிய]

கச்சு1 kaccudal,    5 செகுன்றாவி (v.t)

   1 கடித்தல்:

 to bite.

   2. இணைத்தல்; to bind.

   3 அரித்தல்; gnawing (சா.அக.);.

   4. இறுக்கிக் கட்டுதல்; to tie tightly.

க., பட., கச்சு: கொலா., பர். கச்ச: கட. கச்ச், கச் மால். கீரசவெ: து. கச்சுனி, குவி. கசளி கூ. கச்ச்.

     [கடித்தல் → கச்சல் → கச்சு]

 கச்சு2 kaccu, பெ. (n.)

   1. இடையில் கட்டும் பட்டை, கச்சை; belt, girdle, sash, cummerbund.

     “மள்ளர் … யாத்த பூங்கச்சு” (சீவக.16);.

   2. கச்சைக்கயிறு:

 broad tape band.

     ‘தாழ் கச்சிற் பிணிப்புண்டு.” (சீவக,1748);.

   3. ஆடைவகை; a kind of garment

     “கருங்கச்சு யாத்த” (அகநா.376:8);

   4. துணி,

 cloth.

ம, கச்சு: க, கச்செ. Vedic. kachchu.

     [கட்டு → கச்சு = கட்ட உதவும் பட்டை, கயிற்றுத்துணி இறுக்குகை பிணைப்பு]

 கச்சு3 kaccu, பெ. (n.)

   முலைக்கச்சு; a kind of corset worn by women in ancient times.

     “மார்பின் விரவுவரிக் கச்சின்”( பெரும்பாண்.70-);.

ம. கச்சு குரு. கச்சி, கசபா. கச்சு Skt, kancuka.

     [கவ்வு → கச்சு]

 கச்சு4 kaccu, பெ. (n.)

   கசப்புச்செடி; bitter plant (சா.அக);.

     [கள்_→ கய்_→ கய → கயச்சு → கச்சு. கய = கசப்பு]

 கச்சு5 kaccu, பெ. (n.)

   1. மா, பலா முதலிய பழங்களைச் சிறு துண்டுகளாக நறுக்கிச் செய்யும் உணவு வகை; frui tsalad.

   2. தக்காளி, வெள்ளரி முதலிய காய்களைச் சிறு துண்டுகளாக நறுக்கி உருவாக்கும் உணவுவகை; vegetable salad.

   3. சிறிது; little.

     [குஞ்சு → கொஞ்சு → கொஞ்சம் = சிறிது கொஞ்சு → கொச்சு = சிறிது சிறிய கொச்சு → கச்சு [வேக150].]

 கச்சு6 kaccu, பெ.(n.)

   1 நெருப்பு; fire,

   2 மீன்; fish.

க. பட கிச்சு.

     [கிச்சு → கச்சு. கிச்சு = நெருப்பு. கிச்சு பார்க்க: see kiccu. இஃது திராவிடத் திரிபு]

 கச்சு7 kaccu, பெ. (n.)

   1. மடிப்பு; fold.

   2. எல்லை; border.

   3. 56mm,

 bank.

   4. posts,

 measure.

     [கவ்வு – கச்சு]

 கச்சுகம் gaccugam, பெ. (n.)

   மாமரம்; mango tree (சா.அக);.

ம. கச்சு

     [காய்ச்சிப் பதப்படுத்திய மாம்பழச்சாறு]

     [கச்சு → கச்சுகம் கச்சு = சிறியது. சிறிய காய்களைக் காய்க்கும் மாமரம்]

கச்சுகோரம் kaccuāram, பெ. (n.)

   எனத்தின்வகை; a kind of vessel.

     “தயிர்ப் போனகம் அமுதுசெய்தருள இட்ட வெள்ளிக் கச்சுகோரம்” (S.I.I.V.272);.

     [கச்சோலம் → கச்சுகோரம்]

 கச்சுக்கச்செனல் kaccukkacceṉal, பெ. (n.)

   ஓயாது பிதற்றுதற் குறிப்பு (யாழ்.அக);; onom.expr. of babbling interminably.

     [கச்சு + கச்சு + எனல் – ஒலிக்குறிப்பு இடைச்சொல்.]

 கச்சுக்கட்டில் kaccukkaṭṭil, பெ. (n.)

கச்சைக்கட்டில் பார்க்க;see kaccai-k-kattil.

     [கச்சு கட்டில்.)

 கச்சுக்கழி kaccukkaḻi, பெ.(n.)

   கூரை அமைக்கப் பயன்படும் மரக்கழி வகைகளுள் ஒன்று; a stick used for roofing purpose.

     [கச்சு + கழி. கச்சு = சிறிய, சிறிது.]

 கச்சுக்காய் kaccukkāy, பெ. (n.)

கழற்சிக்காய் பார்க்க;see [kalarcCi-k-kāy}.

     [கழற்சிக்காய் → கச்சுக்காய்]

 கச்சுக்கெண்டை kaccukkeṇṭai, பெ. (n.)

   கருங்கெண்டை; bitter carp.

     [கச்சு’ கெண்டை]

கச்சுப்பிச்சுப்படு – தல் kaccuppiccuppaḍudal, பெ. (n.)

   20 செ.கு.வி.(v.i);

   கம்பலைப்படுதல்; meaningless uprOar.

     [கச்சு + பிச்சு + படு. கச்சுப்பிச்சு = எதுகை நோக்கிவந்த ஒலிக்குறிப்பு இணைச்சொல்] )

 கச்சுப்பிச்செனல் kaccuppicceṉal, பெ. (n.)

தெளிவில்லாமல் பேசுதற்குறிப்பு. (வின்);,

 onom. expression signifying muttering, speaking indistinctly.

     [கச்சு + பிச்சு + எனல். கச்சுப்பிச்சு – எதுகைநோக்கி வந்த ஒலிக்குறிப்பு இணைச்சொல்.]

 கச்சுப்புல் kaccuppul, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் கசப்புப்புல்; a bitter variety of grass (சா.அக.);.

     [கயப்பு = கசப்பு, கயப்பு → கசப்பு → கச்சு + புல்]

 கச்சுப்பூடு kaccuppūṭu, பெ. (n.)

   கசப்புப்பூடு; any bitter plant (சா.அக.);.

     [கச்சு’ பூடு]

கச்சுமதி kaccumadi, பெ. (n.)

உடம்பில் பட்டால் தினவுண்டாக்கும் பூனைக்காலிச்செடி:

 cowhage plant (சா.அக.);.

     (கச்சு4 + மதி);

கச்சுரம்2 kaccuram, பெ. (n.)

   1. அசட்டுப்புண்,

 a scabby sore.

   2. அரிப்பு:

 itching.

   3. சொறியால் துன்புறல்; being affected by a skin disease.

     [கச்சு → கச்சுரம் = அரிப்பு அரிப்பால் உண்டாகும் சொறி புண்.]

 கச்சுரம் kaccuram, பெ. (n.)

   1. கத்தூரி மஞ்சள்; Cochin turmeric.

   2. கற்பூரக் கிச்சிலிக் கிழங்கு; camphor turmeric.

க.கச்சுர: Skt. karcura.

     [கச்சல் = இளமை, மென்மை, கச்சல் → கச்சலம் → கச்சுரம் = மென்மையான மணமுடையது]

கச்சுரி1 kaccuri, பெ. (n.)

   1. நெருப்பு (அகநி);,

 fire.

     [கிச்சு → கச்சு → கச்கரி]

 கச்சுரி2பெ. (n.)    ஒட்டொட்டிப்புல்; a kind of grass with prickly seeds which stick to the clothes.

கச்சு’-அகச்சுரி கச்சு = பிணைதல் சேர்தல், ஒட்டுதல்)

 கச்சுரு kaccuru, பெ. (n.)

   நெருப்பு; fire (சா.அக);.

     [கச்சு → கச்சுரு.]

கச்சுரை kaccurai, பெ. (n.)

   1. பெருங்காஞ்சொறி; big nettle (சா,அக.);.

     [கச்சு → கச்சுரை = உடம்பில்பட்டால் நெருப்புப் போல் எரியும் தன்மையுடைய இலைகளையுடையது]

கச்சூரம் kaccūram, பெ. (n.)

   1. கழற்சிக்கொடி:

 molucca-bean.

   2. சுழற்சிக்காய் (L.);; bonducnut.

     “கச்சூர முந்துங் கலைசையே” (கலைசைச்23);.

   3. சிறுகுறட்டைக்காய்:

 small corattay gourd.

     [கழற்சி → கழச்சி → கச்சி → கச்சு → கச்சூரம்]

கச்சூர் kaccūr, பெ.(n.)

   தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு ஊர்; a village in Thanjavur.

கல்வெட்டுப்பெயர் “நித்திய வினோத நல்லூர்” என ஆயிற்று. [கச்சில்+ஊர்]

 கச்சூர் kaccūr, பெ. (n.)

   செங்கல்பட்டு வட்டத்தைச் சேர்ந்த திருக்கச்சூர்; Thirukkachur of Chengalput taluk

     “களத்துர்க் கோட்டத்துச் செங்குன்ற நாட்டுக் கச்சூர்” (தெ.இ.கல்.தொ.26 கல்.284);

     [கச்சி + ஊர் – கச்சியூர் → கச்சூர்]

கச்சூர்க்கட்டைபெ. (n.)    1. தண்டியப் பலகை (C.G.); perch.

   2. பலகையைத் தாங்கச் சுவரிற் பதிக்கும் கட்டை,

 wooden prop fixed into a wall to support a shelf.

மறுவ. கச்சூரிக்கட்டை

     [கச்சு + உறு + கட்டை. கச்சு = கவ்வு [பிடித்து] நிற்றல்]

 கச்சேரி kaccēri, பெ.(n.)

கச்சாலை பார்க்க: see kaccalai.

என் வீட்டுக்காரரும் கச்சேரிக்குப் போனார் (உ.வ);.

     [கச்சாலை → கச்சேரி]

கச்சை kaccai, பெ. (n.)

குறுகிய நீரோடை,

 a narrow stream.

     [கச்சு-கச்சை]

 கச்சை1 kaccai, பெ. (n.)

   1. கயிறு (பிங்);; rope.

   2. யானையின் கீழ்வயிற்றிற் கட்டும் கயிறு; elephant’s girth.

     “கச்சை யானை” ([சிலப்,.5:142);

   3. கட்ட உதவும் நாடாப்பட்டை; broad tape .

   4. நாடாவாற் கட்டப்பட்ட பயணத் தூளி (kodai.);

 canvas chair for hill travel.

   5. அரைக்கச்சு; girdle.

     “மாசுணக் கச்சை பாடி” (திருவாக9:19);

   6. பாதிரியார் அணியும் இடைவார்; cincture.

   7. கச்சம் பார்க்க;see kaccam’.

   8. முழுமையான புதுத்துணி; whole piece of a new cloth.

     “நீலக் கச்சைப் பூவா ராடை” (புறநா.274:1);.

   9. வார்; belt

   10. மெய்புதையரணம் (கவசம்);; armour.

   ம. கச்ச: கோத. கச்வ்;   துட.;   கொக்;   து., க., குட., கச்செ;   தெ., கச்ச; Skt. kaksya, kaccha. Pkt. kachcha.

     [கட்டு → கச்சு → கச்சை = கட்ட உதவும்

நாடாப்பட்டை கச்சு → கச்சம்]

 கச்சை2 kaccai, பெ. (n.)

   தழும்பு; scar.

     [கள் (= கவ்வு + க – கச்சு → கச்சை]

 கச்சை3 kaccai, பெ. (n.)

கிண்கிணி:

 a tinkling ornament.

     “கருடன் காலிற் கச்சை கட்டினதுபோல்” (பெண்மதிமாலை,15);.

ம. கச்சு [பூண்]: தெ. கெச்ச: க. கெச்செ.

     [கச்சு → கச்சை. கச்சு = சிறிது.]

 கச்சை4 kaccai, பெ. (n.)

   1. மேலாடை [நாநார்த்த]; upper garment.

   2. கோவணம்:

 loin-cloth.

   ம. கச்ச: க. கச்செ: து, குட. கச்செ: தெ. கச்ச: Skt. kacchu (below);; Pali. Kaccha.

     [கச்சு → கச்சை]

 கச்சை kaccai, பெ. (n.)

   ஒப்பு (நாநார்த்);; similarity.

     [கச்சு → கச்சம் → கச்சை = ஒன்றைப்போலிருப்பது]

கச்சைகட்டு-தல் gaccaigaṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (w.t)

   1. ஆடையை இறுகக் கட்டுதல்; to tuck up one’s cloth, to gird up one’s loins.

   2. ஒன்றைச் செய்ய மூண்டு நிற்றல்:

 solemnly determine to do a thing.

     “வழித்தொண்டு செய்திடக் கச்சை கட்டிக்கொண்டே” [குற்றாலக்].

   3. வீண் சண்டைக்கு நிற்றல்:

 to be ready for a quarrel.

இவன் அவனைத் தொலைத்துவிடுவதாகக் கச்சைகட்டு கிறான் (உவ);.

மறுவ வரிந்து கட்டுதல்

க. கச்செயகட்டு

     [கச்சு → கச்சை + கட்டு.]

ஒரு செயலை முனைப்போடு செய்யும்போதும், சண்டையிடும் போதும் ஆடைகளை வரிந்து கட்டிக்கொள்வது இயல்பு: இச் செயற்பாடு பற்றியே கச்சைகட்டுதல் இப் பொருளுக்கு ஆகி வந்துள்ளது.

 கச்சைக்கட்டி kaccaikkaṭṭi, பெ. (n.)

   நிலக்கோட்டை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Nilakottai Taluk.

     [கச்சை (போட்டி);+கட்டி]

கச்சைக்கட்டில் caiggaṭṭil, பெ. (n.)

நாடாக்கட்டில்:

 cot which is plaited with cloth or tapes.

கச்சைக்கட்டில் படுப்பதற்கு இதமாயிருக்கும் (உவ);.

     [கச்சை + கட்டில். கச்சை = துணி நாடா. கட்டு → கட்டில் (வடமொ.வ-102);

கச்சைக்கட்டை kaccaikkaṭṭai, பெ. (n.)

   1. பேய்க் கடுக்காய்:

 a species of crape myrtle.

   2. Qsuson Gĝ5ở5G5 (L.);; benteak.

மறுவ. சின்னாஞ்சி.

     [கச்சல் = பிஞ்சு, பசுமைநிறம், முதிராத இளமை, வெளிர்நிறம் கச்சல் → கச்சை + கட்டை]

கச்சைக்கொடியோன் kaccaikkoḍiyōṉ, பெ. (n.)

யானையின் கீழ்வயிற்றிற் கட்டும் கயிற்றைக் கொடியில் கொண்டோன், கன்னன்,

 Karna, whose banner bore the device of an elephant’s rope.

     “கச்சைக் கொடியோன் மறைக்கொடியோன்” (நல்.பாரத.பதினெட்டாம். 144);.

     [கச்சை கொடியோன்.]

 கச்சைத்துணி kaccaittuṇi, பெ. (n.)

சலவை செய்யாத புதுவெண்ணிறத்துணி:

 unwashed new white cloth.

     [கச்சை+துணி]

கச்சைபோடு-தல் kaccaipōṭudal,    19 செகுன்றாவி. (v.t.)

   கைம்பெண்ணுக்குப் புதுத்துணியளித்தல். (தூத்துக்., மீனவ);; to offer new cloths to a widow.

     [கச்சை + போடு. கச்சு + கச்சை = துணி, ! புதுத்துணி)

 கச்சைப்பட்டை kaccaippaṭṭai, பெ. (n.)

   குடலண்ட ஊதையினால் குடல் நின்ற இடத்தினின்று நழுவியிருப்பதைப் பழையபடி நிலைநிறுத்துவதற்காக இழுத்துக் கட்டுமோர் வளிநாடாப் பட்டை (வின்);; an abdominal belt used formerly in cases of hernia for holding up the intestines in position.

மறுவ. கச்சுப்பட்டை

     [கச்சு → கச்சை + பட்டை]

 கச்சைப்புறம் kaccaippuṟam, பெ. .(n.)

   மகளிர் இடுப்பில் அணியும் பொன்னாலான தொடரி [சங்கலி]; a kind of plaited gold chain, a girdle ornament of a woman.

ம. கச்சப்புறம்

     [கச்சை புறம் – கச்சைப்புறம் = இடுப்புக்கு அருகில் [புறத்து அணிவது.]

 கச்சையுளுவை kaccaiyuḷuvai, பெ. (n.)

   உண்பதற் கொவ்வா. உளுவைமீன் (முகவை.மீனவ);; the unedible uluvai fish.

     [கச்சை + உளுவை கச்சு → கச்சை, கள் → கய் → கய → கயச்சு → கச்சு கய = கசப்பு]

 கச்சோடி kaccōṭi, பெ. (n.)

வெள்ளை வெற்றிலை,

 the white betel leaf.

     [கச்சல் + ஒடி – கச்சலோடி → கச்சோடி கச்சல் = வெளிர்நிறம். கச்சோடி = வெளிர்நிறம் பாய்ந்த வெற்றிலை.]

 கச்சோடு kaccōṭu, பெ. (n.)

   காரமும் மென்மையுமில்லாத கருப்புநிறமான ஒருவகை மட்ட வெற்றிலை; an inferior kind of black betel-leaf devoid of tenderness and pungency (சா,அன,);

     [கச்சல் ஒடு + கச்சோடு. கச்சோடு = கருநிறம் பாய்ந்த வெற்றிலை, கள் = கருமை. கள் → கய் → கச்சல் = கருமை. ஒடு = கருநிறம் ஒடியது, கருமை படர்ந்தது. ஒடு – தொழிலாகுபெயர்)

 கச்சோணி kaccōṇi, பெ. (n.)

   வெற்றிலையோடு சேரும் நறுமணப்பொருள்வகை (மூ. அக.);; compound of spices used with betel.

     [கச்சோலம் = நறுமணப்பொருள். கச்சோலம் → கச்சோனம் → கச்சோணி.]

கச்சோதம் kaccōtam, பெ. (n.)

   1. மின்மினி; glowworm, firefly,

     “சிறுகொள்ளி தன்னை… கச்சோதமென்று கருதி” (கந்தபு.அவைபு.43);.

   2. சுழல் வண்டு:

 an insect found whirling in water (சா.அக);.

     [கிச்சு = நெருப்பு. கிச்சு → கிச்சுதம் → கிச்சோதம் → கச்சோதம் [கொ.வ].]

கச்சோரம் kaccōram, பெ. (n.)

கச்சோலம் 12 பார்க்க; see kaccólam’. 1,2 .

ம. கச்சோரம்

     [கச்சு + ஊரம் – கச்சூரம் → கச்சோரம் கச்சல் → கச்சு = இளமை, மென்மை]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

கஞறம் kañaṟam, பெ. (n.)

   1 கள் (சது);; toddy.

   2. நொதிக்கவைத்த நீர்மம்; fermented liquor.

     [களுறம் = கள்ளுறி வழிந்து நிரம்புதல். கனல் → களுல் → களுறம்]

கஞலுவார் kañaluvār, பெ.(n.)

   பத்தியால் வழிபட்டு நிற்போர்; praying the tutelary deity. “கான நாடித்திருமுன்றில் கவினகளுலுவார்” (ஒட்5:80);.

     [கஞல்+களுலுவார்]

 கஞ்சகன் gañjagaṉ, பெ. (n.)

   கண்ணன்; Kannan.

     [கள் → கச்சு → கஞ்சு → கஞ்சுகம் → கஞ்சகன் = கருநிறத்தவன்.]

கஞ்சகம்1 gañjagam, பெ. (n.)

கறிவேம்பு பார்க்க; see {kari-vēmbu}.

கஞ்சக நறுமுறி அளைஇ” (பெரும்பாண்.308);,

     [கள் = கருமை. கச்சு → கஞ்சு → கஞ்சுகம் → கஞ்சகம்]

 கஞ்சகம்2 gañjagam, பெ. (n.)

   1. கச்சின் தலைப்பு (பிங்.);; outer end of a warrior’s girdle.

   2. முன்றானை; free end of the saree.

     [கச்சு → கஞ்சு → கஞ்சகம்]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

கஞ்சகாரன் kañjakāraṉ, பெ. (n.)

   வெண்கலக் கன்னான்; brazier.

     “கஞ்ச காரரும் செம்பு செய்குநரும்” (சிலப்.5:28);.

 Skt. {Kånsyakåra}

     [கன் → கஞ்சு → கஞ்சகாரன். ஒ.நோ. பன் → பஞ்சு)

கஞ்சக்கருவி kañjakkaruvi, பெ. (n.)

   ஐவகை இசைக்கருவிகளுள் ஒன்றான வெண்கலத்தால் செய்யப்பட்ட தாளக்கருவி (பிங்.);; musical instruments made up of bell-metal, as cymbals, one of five musical instruments.

     [கஞ்சம் + கருவி. கஞ்சம் = வெண்கலம்.]

ஐவகை இசைக் கருவிகள்:

   1. தோற்கருவி,

   2. துளைக்கருவி,

   3. நரம்புக்கருவி,

   4. மிடற்றுக்கருவி,

   5. கஞ்சக்கருவி,

 கஞ்சங்குடுக்கை kañjaṅguḍukkai, பெ. (n.)

   புகைகுடிகலம்; Indian pipe for smoking bhang, the bowl of which is made of coconut shell.

     [கஞ்சம் + குடுக்கை. கஞ்சம் = கஞ்சா. குடுக்கை = கலம்.]

 கஞ்சங்குலை kañjaṅgulai, பெ. (n.)

   கஞ்சாவின் வேர்; the root of the ganjah plant (சா,அக);.

     [கஞ்சம் + குலை.]

 கஞ்சங்குலை kañjaṅgulai, பெ. (n.)

புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரூர்,

 a village in Pudukkottai district.

     [கஞ்சண்ணன் + மண்டபம் – கஞ்சண்ணன்மண்டபம் → கஞ்சண்ணாமண்டபம். இயற்பெயரிறு விளியிறாகத் திரிந்திருப்பது வழு.]

 கஞ்சங்குல்லை kañjaṅgullai, பெ. (n.)

கஞ்சாங் கோரை” பார்க்க;see {kafijān-kðrai”}. (சா,அக);.

மறுவ. கஞ்சாங்கொல்லை.

     [கஞ்சம் + குல்லை – கஞ்சங்குல்லை.]

கஞ்சத்தகடு gañjattagaḍu, பெ. (n.)

   1 ஒருவகைப் பளபளப்புத் தகடு (வின்);; tinsel used for decoration purposes.

   2. வெண்கலத்தை; bell-metal sheet.

     [கஞ்சம் + தகடு. கஞ்சம் = வெண்கலம்.]

 கஞ்சத்தனம் kañjattaṉam, பெ. (n.)

செல்வம் சேர்க்கும் முகத்தான், இன்றியமையாத செலவைச் கூடத் தவிர்த்து வாழும் பண்பு, niggardliness சிக்கனமாக இருக்கலாம்; ஆனால் கஞ்சத்தனமாக இருக்கக் கூடாது (உவ);.

 U. {cañjūs}

     [கஞ்சம் + தனம்.]

கஞ்சத்தொழில் kañjattoḻil, பெ. (n.)

   வெண்கலத் தொழில்; bell-metal work.

     “செம்பின் செய்நவும் கஞ்சத் தொழிலவும்” (சிலப்.14:174);.

     [கஞ்சம் + தொழில்.]

 கஞ்சநன் kañjanaṉ, பெ. (n.)

காமன் (மன்மதன்);,

 god of love (த,சொ,அக,);.

     [மன்மதன் கருநிறமுடையவனாகக் கருதப்படுதலின், கள் = கருமை. கள் → கஞ்சு → கஞ்சநன்.]

கஞ்சனம்1 kañjaṉam, பெ. (n.)

   1 கைத்தாளம் (வின்);,

 cymbals.

   2. கண்ணாடி (சிவா);; mirror.

     [கஞ்சம் → கஞ்சனம் பண்டு பளபளப்பாக்கப்பட்ட வெண்கலம் முகம் பார்க்கப் பயன்பட்டது]

 கஞ்சனம்2 kañjaṉam, பெ. (n.)

   1. கரிக்குருவி (பிங்);; king-crow.

   2. வலியன் (பிங்);; pied wagtail.

     [கல் → கள் – கருமைக் கருத்துவேர். கள் → கச்சு → கஞ்சு → கஞ்சனம்]

 கஞ்சனம்3 kañjaṉam, பெ. (n.)

   கண்ணாடி; mirror.

     “திருமுன் கஞ்சனை பிடிப்பவர்” (அரிச்யுவிவாக123);.

     [கஞ்சனம் → கஞ்சனை.]

 கஞ்சனூர் kañcaṉūr, பெ.(n.)

   தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் திருவேலங்காடு கும்பகோணம் வழிச்சாலையில் அமைந்த ஒரு ஊர்; a village in Thanjavur on way to Thiruvalangadu Kumbakkonam salai.

     [கஞ்சன்+ஊர்]

கஞ்சனை2 kañjaṉai, பெ. (n.)

   புகைக்கலம்; censer

     “கருமணி முகடு வேய்ந்த கஞ்சனை” (சீவக.2140);. );

     [கஞ்சம் → கஞ்சனம் → கஞ்சனை → (செண்கலத்தால் செய்யப்பட்ட நறுமணப் புகைக்கலம்);]

கஞ்சன்1 kañjaṉ, பெ. (n.)

   1 நொண்டி; lame man.

   2. குறளன் (சூடா);:

 dwarf, who walks with an awkward slouch.

     [கஞ்சல் – கஞ்சன்.]

 கஞ்சன்2 kañjaṉ, பெ. (n.)

   தாமரையில் பிறந்த நான்முகன்; Brahma, who was born in a lotus.

     [கஞ்சம் – கஞ்சன்]

 கஞ்சன்3 kañjaṉ, பெ. (n.)

   1 ஏய்ப்பவன்:

 deceiver.

   2. கம்சன்:

{Kamsa}.

     “கஞ்சன் வஞ்சம் கடத்தற்காக அஞ்சன வண்ணன் ஆடிய ஆடலுள்” (சிலப்6:46);.

     [கள் → கஞ்சு → கஞ்சன் = கரியவன்: கரவுள்ளவன்.]

த, கஞ்சன் Skt. {Kamså} .

 கஞ்சன்4 kañjaṉ, பெ. (n.)

   1 இவறன் (உலோபி:

 miser.

     [கஞ்சம் → கஞ்சன்.]

 கஞ்சன்,அம்மானை kañjaṉammāṉai, பெ. (n.)

   கம்சனைப்பற்றி அம்மானை என்னும் சிற்றிலக்கிய வகையால் செய்யப்பட்ட நூல்; a minor rabandham, a kind of folk song in Tamil on {Kamsá}.

     [கஞ்சன் + அம்மானை.]

கஞ்சம் kañcam, பெ. (n.)

   தோற்கருவி செய்யப்பயன்படும் ஒரு மாழை (உலோகம்);; a metal used to make one of the leather musical instrument.

     [கஞ்சு (வெண்கலம்);-கஞ்சம்]

 கஞ்சம் kañjam, பெ. (n.)

   ஒருவகை அப்பம் (திவா);; a kind of pastry.

     [காய்ச்சு → கச்சு → கஞ்சு → கஞ்சம்]

 கஞ்சம் kañjam, பெ. (n.)

   கஞ்சா; Indian hemp.

ம. கஞ்சாவு

     [கள் = கருப்பு, தீமையானது. கள் → களஞ்சம் → கஞ்சம்]

 கஞ்சம் kañjam, பெ. (n.)

   துளசி (மூ,அக,);; sacred basil.

     [கள் = திரட்சி, மணமுடையது. கள் → கஞ்சா → கஞ்சம்]

 கஞ்சம் kañjam, பெ. (n.)

   1. வெண்கலம் (திவா);; bell-metal.

   2. கைத்தாளம் (திவா);; cymbal.

   3. நீர் அருந்தும் கலம் ; goblet, drinking vessel.

மறுவ. வெண்கலம்.

க,கஞ்சு,கஞ்ச: Skt. Kånsya

     [கன் → கஞ்சு → கஞ்சம் கன் = செம்பு]

செம்பும் தகரமும் கலந்து கன்னுத்தொழிலாளரால் (கன்னார்); செய்யப்பட்ட கலப்பு மாழையான வெண்கலம் கஞ்சம் எனப்பட்டது.

 கஞ்சம் kañjam, பெ. (n.)

   ஏய்ப்பு, ஏமாற்று (வஞ்சனை); (பிங்);; deception, villainy.

     [கள் = கருமை தீமை கள் → கச்சு → கஞ்சு → கஞ்சம்]

 கஞ்சம் kañjam, பெ. (n.)

   32 வகைச் செய்நஞ்சுகளுள் ஒன்று; one of the 32 kinds of native arsenic .

     [கள் = கரியது, தீமைதரத்தக்கது. கள் → கஞ்சு → கஞ்சம்]

 கஞ்சம் kañjam, பெ. (n.)

கஞ்சகம் பார்க்க;see {kañjagamo}

     [கஞ்சகம் → கஞ்சம்”.]

 கஞ்சம் kañjam, பெ. (n,)

   சிறுமுரசு; a kind oftabor (மாம்பழக்தனிச்செய்.25);.

மறுவ. பணவை.

     [கச்சு → கஞ்சு → கஞ்சரி]

கஞ்சம்” kañjam, பெ. (n.)

   1. நீர் water.

     “கஞ்ச வேட்கையிற் காந்தமன் வேண்ட” (மணிமே.பதி.10);

   2. தாமரை (திவா);; lotus.

     “கஞ்சங் கலங்குவன” நள.சுயம்.15).

     [அம் → கம் [நீர்] → கஞ்சு → கஞ்சும் → கஞ்சம். கஞ்சவேட்கை = நீர்வேட்கை]

 கஞ்சம்” kañjam, பெ. (n.)

இவறன்மை,

 miserliness.

     [காய் = காய்தல், உலர்தல். காய் → காய்ச்சல் → காய்ஞ்சல் → காஞ்சம் → கஞ்சம் (இரக்கம் என்னும் ஈரப்பசை இன்மை);]

கஞ்சல் kañjal, பெ. (n.)

   தாழ்ந்த தரமான பொருள் (யாழ்,அக,.);; article of poor quality.

     [கழி → கழிச்சல் → கச்சல் → கஞ்சல்]

 கஞ்சல் kañjal, பெ. (n.)

   1 கூளம்; sweepings, rubbish heap.

   2. குப்பை; refuse, litter.

ம. கஞ்சல், க. கச, கசவு தெ. கசவு து. கசவு, கச: ப_கச.

     [கழி → கழிச்சல் → கச்சல் → கஞ்சல்]

ஒரு நீர்ப்பொருட்கலத்தில் கசண்டு அடியில் தங்கிச் செறிவதனாலும், கழிபொருளான குப்பையிற் பலவகைப் பொருள் கலப்பதாலும், செறிதல் அல்லது கலத்தற் கருத்தினின்று. கழிபொருள் கருத்துத் தோன்றிற்று

 கஞ்சவதைப்பரணி kañjavadaipparaṇi, பெ. (n.)

   கம்சனின் போர்பற்றிக் கூறும் பரணிநூல்; a parami on extermination of {Kamsá} (by lord Krishna);.

     [கஞ்சன் + வதை + பரணி]

 கஞ்சவாதம் kañjavātam, பெ. (n.)

நொண்டி நடக்கச் செய்யும் ஊதை நோய் [சிவரட்],

 a kindot rheumatism that causes lameness.

     [கஞ்சன் → கஞ்சம் + வாதம் Skt. வாதம்]

கஞ்சா kañjā, பெ. (n.)

   1. செடிவகை; Indian hemp.

   2. பூங்கஞ்சா,

 the dried flowering tops of the cultivated female plants of Indian hemp.

மறுவ அனுவல்லிப் பூடு, கஞ்சங்குல்லை.

ம. கஞ்சாவு, க. கஞ்சா. கஞ்சி. தெ. கஞ்சாயி. Skt. ganja, ganjika.

     [களஞ்சம் → கஞ்சம் → கஞ்சா]

 கஞ்சாக்குக்கை kañjākkukkai, பெ. (n.)

கஞ்சங் குடுக்கை பார்க்க;see {kañjań-kuçukkai}.

மறுவ. சிலும்பி.

ம. கஞ்சாவு, கடுக்க.

     [கஞ்சம் → கஞ்சா + குடுக்கை]

 கஞ்சாக்கெளுத்தி kañjākkeḷutti, பெ. (n.)

   கடல்மீன்வகை; a sea fish.

     [கஞ்சம்’ → கஞ்சா + கெளுத்தி, கஞ்சம் = வெண்கலம், பழுப்புநிறம்]

 கஞ்சாங்குப்பம் kañjāṅguppam, பெ. (n.)

   திருவண்ணாமலை மாவட்டத்துச் சிற்றுர்; avillage in Jhiruvannamalai district

     [கஞ்சம் + குப்பம் – கஞ்சங்குப்பம் → கஞ்சாங்குப்பம். கஞ்சம் = கஞ்சம் புல் சார்ந்த நிலம் குப்பம் = சிறிய குடியிருப்பு]

கஞ்சாங்கொற்றி1 kañjāṅgoṟṟi, பெ. (n.)

   பெருமையில்லாதவன் (வின்);; worthless person.

     [கஞ்சல் → கஞ்சம் + கொற்றி. கஞ்சம் = கருமை, தீமை கொற்றி = பதுமை]

 கஞ்சாங்கொற்றி2 kañjāṅgoṟṟi, பெ. (n.)

   1. கன மற்றது; weightless.

   2. பாலற்றது; genderless.

   3. பிச்சிப்பேய்: evil spirit.

     [காய்ந்த → காஞ்ச → கஞ்சா + கொற்றி]

 கஞ்சாங்கொல்லை kañjāṅgollai, பெ.(n.)

   கடலூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Cudalore district.

     [கஞ்சம் + கொல்லை – கஞ்சங்கொல்லை → கஞ்சங்கொல்லை = கஞ்சம்புல்லடர்ந்த நிலம், அந் நிலம் சார் ஊர்]

கஞ்சாங்கோரை kañjāṅārai, பெ. (n.)

   1. நாய்த்துளசி (பதார்த்த.298);:

 white-basil.

   2.திருநீற்றுப்பச்சை:

 sweet basil.

     [கஞ்சம் + கோரை – கஞ்சங்கோரை → கஞ்சாங் கோரை.]

 கஞ்சாரி kañjāri, பெ. (n.)

கண்ணன்:

 Lord {Kaņņaŋ} (த.சொ.அக);.

     [கள் + கச்சு → கஞ்சு → கஞ்சம் (கருமை); → கஞ்சாரி]

கஞ்சாறன் kañjāṟaṉ, பெ. (n.)

   பாபநாசம் வட்டம் ஆடுதுறையில் குகை வெட்டிக்கொடுத்தவர்; one who had caused a cave in Aduthurai of Papanasam taluk.

     “இக்குகை செய்வித்தாந் கஞ்சாறன் திருநட்டப்பெருமாளான வந்தொண்டர்” (தெ,இ.கல்.தெ.23 கல்.369);.

     [கஞ்சாறு + அன்.]

கஞ்சாறர் kañjāṟar, பெ. (n.)

மானக்கஞ்சாற நாயனார்:

 one of the sixty three {Saiva Šaints} who lived at {Kasijäru.}

     “சென்று அவரும் கஞ்சாறர் மணமிசைந்தபடி செப்ப” (பெரியபு மானக்கஞ்.18:1);;

     [கஞ்சாறு = ஊர்ப்பெயர். கஞ்சாறு + அர் – கஞ்சாறர். அர் – உயர்வுப் பன்மையிறு மானக்கஞ்சாறர் பார்க்க; see {māna-k-karijärar.]

கஞ்சி1 kañji, பெ. (n.)

   1. நீர்ப்பதமான, குழைந்த சோற்றுணவு:

 canjee, rice gruel.

   2. சோற்று வடி நீர்:

 water in which rice has been boiled and drained off after the rice has been cooked.

     “சோறு வாக்கிய கொழுங்கஞ்சி யாறுபோலப் பரந்தொழுகி” (பட்டினப்.4445);.

   3. கஞ்சிப்பசை; starch, used by washerman.

     “கஞ்சி தேய்ப்புண்டு அகில் கமழும் பூந்துகில்” [கந்தபு.பாட்டுப்.50].

   4.நீராய்க் கரைத்த உணவு,

 liquid food.

     “வாயிலட்டிய கஞ்சியும் மீண்டே கடைவழி வாரக் கண்ட மடைப்ப” (திவ்.பெரியாழ்.4.5:5);.

   5. நீர் கலந்த உணவு,

 gruel prepared from cereals.

     ‘கஞ்சி கண்ட இடம் கயிலாயம்;

சோறு கண்ட இடம் சொர்க்கம் (பழ);.

மறுவ. அன்னப்பால் [வன்னப்பால்].

   ம. கஞ்ஞி, கஞ்சி,, க,, து., பட., தெ., குட., குரு., கொர., உராலி, கஞ்சி: கோத. கச்நிஹர்: துட,. கொச்: த. கஞ்சி → Skt. kanjika; Pali. khajjata;

 E. conjee.

     [கழி நீர் → கழிநி → கஞ்ஞி → கஞ்சி, கஞ்சி = நீராளமான உணவு.]

வடமொழியில் மூலமில்லை. புளித்த கஞ்சி என்பதும் பொருந்தாது. இளம்பதத்தைக் குறிக்கும் கஞ்சி என்னும் சொல், இளமையைக் குறிக்கும் குஞ்சு [குஞ்சி] என்னும் சொல்லொடு தொடர்புடையது. [வ.மொ.வ-102].

 கஞ்சி2 kañji, பெ. (n.)

   காஞ்சிபுரம்; the city of Kanchipuram,

     “கஞ்சி குடியென்றான்” [(னிப்பாதி1 39:76);;

மறுவ. காஞ்சி, காஞ்சிபுரம், கச்சி.

     [காஞ்சி → கஞ்சி வஞ்சி மரங்களால் பெயர் பெற்ற வஞ்சிமாநகரம் போன்று, காஞ்சி மரங்களால் பெயர் பெற்றது காஞ்சி]

 கஞ்சிகாய்ச்சு kañcikāyccu, செ.கு. வி. (v.i.)

பல்லாங்குழியில் முன்பே பிரித்து ஆடத் தொடங்குதல்; to start the game played with cowries on a pasānguli.

     [கஞ்சி+காய்ச்சல்]

கஞ்சிகாய்ச்சு-தல் kai-kayccu-    5 செ.குவி(v.i)

   பலர் ஒன்றாகச் சேர்ந்துகொண்டு ஒருவரை அளவுக்கதிகமாக நகையாடுதல்; to make fun of tease excessively.

அந்தச் சின்னப்பையனை ஏன் இப்படிக் கஞ்சி காய்ச்சுகிறீர்கள்? (உவ);

     [கஞ்சி + காய்ச்சு குழையும்படி சூடேற்றிக் காய்ச்சுதல், மனம் வருந்தும்படி வருத்துதல்.]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

கஞ்சிகி gañjigi, பெ. (n.)

   1. சட்டை; jacket.

   2. திரைச்சீலை; curtain.

     [கச்சு → கஞ்சு → கஞ்சுகம் → கஞ்சுகி.]

கஞ்சிகை1 gañjigai, பெ. (n.)

   1. குதிரையூட்டிய தேர் (பிங்.);; carriage or chariot drawn by horses.

   2. சிவிகை, (சூடா);; palanquin.

     [கள் → கவ்வு → கச்சு → கச்சிகை → கஞ்சிகை [பூட்டப்பட்டது. பொருத்தப்பட்டது.]

 கஞ்சிகை2 gañjigai, பெ. (n.)

   1. ஆடை (சூடா);; garment, cloth.

   2.உருவுதிரை; curtain.

     “கஞ்சிகை வையம்” (சீவக.858);.

     [கொய்து → கொய்துவம் → கொய்ககம் → கொஞ்ககம் → கஞ்சுகம் → கஞ்சிகை கொய்சகம் → கொகவம் [கொ.வ].]

கஞ்சிகை எழினி kañcikaieḻiṉi, பெ.(n.)

   உருவு திரை; curtain.

     “கஞ்சிகை எழினியிற் கரந்து நிற்போரும்” (பெருங்44.5);. [கஞ்சிகை+எழினி]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

கஞ்சிக்கலம் gañjiggalam, பெ.. (n.)

   1. கஞ்சி ஊற்றிவைக்கும் ஏனம்:

 to keep kanj.

   2. பருவமடைதல் (சேரநா);; a girl at her first menstruation.

ம. கஞ்ளுக்கலம்

     [கஞ்சி + கலம் – கஞ்சிக்கலம்.]

முதற்பூப்பின்போது, தனியே இருத்திக் கஞ்சிக்கலத்தில் உணவு படைத்தல் தொடர்புபற்றிக் கஞ்சிக்கலம் என்னும் சொல், முதல் பூப்பையும் குறிக்கலாயிற்று. இவ் வழக்குச் சேரநாட்டிலும் உள்ளதை மலையாள அகரமுதலி குறித்துள்ளது.

 கஞ்சிக்காடி kañjikkāṭi, பெ. (n.)

   கஞ்சியிலிருந்து கஞ்சியிலிருந்து செய்யப்படும்; vinegar produced from the fermentation of {kafiji}.

     [கஞ்சி + காடி கள் [புளிப்பு] → காளி → காடி]

 கஞ்சிக்கூடை kañjikāṭai, பெ. (n.)

சோற்றுக்கஞ்சி வடிக்கும் கூடை:

 Colanderby which {kanji} is strained off.

ம. கஞ்ஞயாற்றி

     [கஞ்சி + கூடை]

 கஞ்சித் தொட்டி kañjittoṭṭi, பெ. (n.)

   ஏழைகளுக்குக் கஞ்சி வழங்குமிடம்; place where gruel is given free to the poor.

வறட்சிக்காலத்தில் கஞ்சித்தொட்டி வைத்து ஏழைகளுக்குக் கஞ்சி ஊற்றப்படும் (உவ);.

     [கஞ்சி + தொட்டி]

 கஞ்சித் தொந்தி kañjittondi, பெ. (n.)

செல்வத்தினாற் பெருத்த வயிறு,

 potbelly, as due to luxurious living.

கள்ளுத் தொந்தியா? (தஞ்சை);

     [கஞ்சி + தொந்தி இளகிய தொந்தி.]

கஞ்சித்தண்ணிர் kañjittaṇṇir, பெ. (n.)

   1. வடிகஞ்சி,

{kañji,} water drawn off from boiled rice.

   2. நீர்கலந்த உணவு,

 term for food in general as applied by the poorer classes; liquid food.

ம. கஞ்ளுவெள்ளம்: பட. கஞ்சி நீரு: கோத. கச்நிர்

     [கஞ்சி + தண்ணி]

கஞ்சித்தண்ணீர்குடி – த்தல் kañjittaṇṇīrkuḍittal,    4 செ.குன்றாவி(w.t)

   இறுதிச்சடங்கினை முடித்தபின் கஞ்சிநீர் கொடுத்தல்; to feed conjee water after a funeral ceremony.

     [கஞ்சி + தண்ணர் + குடி.]

 கஞ்சித்தெளிவு kañjitteḷivu, பெ. (n.)

   இறுத்த கஞ்சி; water strained from rice after it has been well cooked, used as a light diet.

மறுவ. அன்னப்பால்.

ம. கஞ்ளுத்தெளி

     [கஞ்சி + தெளிவு]

கஞ்சிபோடு-தல் kañjipōṭudal,    19 செகுன்றாவி(v.t)

நூற்பாவு, துணி ஆகியவற்றுக்குக் கஞ்சிப்பசையூட்டுதல்:

 to apply starch to warp and cloths.

கஞ்சிபோட்ட பாவே தறிநெய்யப் பயன்படும் (உ.வ);.

மறுவ, கஞ்சியூட்டுதல்

     [கஞ்சி + போடு]

 கஞ்சிப்பசை kañsippasai, பெ. (n.)

   கஞ்சிப்பற்று (வின்);; starch.

கஞ்சிப்பசை போட்ட துணியைத் தேய்த்து உடுத்துதல் நல்லது (உவ);.

ம. கஞ்ஞப் பச

     [கஞ்சி + பசை.]

 கஞ்சிப்புரம் kañjippuram, பெ. (n.)

   ஏழைகளுக்கு இலவயமாகக் கஞ்சி ஊற்றுமிடம்; a charity-home where {kanji} rice gruel is supplied to the poor (சேரந]);

ம. கஞ்சிபுர

     [கஞ்சி + புரை – கஞ்சிப்புரை → கஞ்சிப்புரம், புரை = சிறிய அறை]

 கஞ்சிப்பொழுது kañjippoḻudu, பெ. (n.)

   பணியாளர் கஞ்சி அல்லது உணவு உட்கொள்ளும் வேளை; உச்சிவேளை; midday, from its being the time when the labourer, takes his kanji or food.

     [கஞ்சி + பொழுது]

 கஞ்சிமாரியாயி kañjimāriyāyi, பெ. (n.)

ஒருவகை வெப்புக் கொப்புள நோய்:

 askin disease characterised by eruption of vesicles or pustules in different parts of the body.

     [கஞ்சி + மாரி + ஆயி மாரியம்மனுக்குக் கஞ்சி ஊற்றுவதால் நோய் தணியும் என நாட்டுப்புற மக்களால் கருதப்படும் அம்மைநோய் வகை]

 கஞ்சியம் kañjiyam, பெ. (n.)

   வெண்கலம் (யாழ்.அக);; bell-metal.

     [கஞ்சம் → கஞ்சியம்]

 கஞ்சியாடை kañjiyāṭai, பெ. (n.)

   கஞ்சியின் மேற்பகுதியில் படியும் ஏடு; cream of gruel.

     [கஞ்சி + ஆடை]

கஞ்சியிடு-தல் kañjiyiḍudal,    18 செ.குன்றாவி(v.t)

கஞ்சிபோடு-தல் பார்க்க;see {kafi-podu-.}

     [கஞ்சி + இடு.]

கஞ்சியில்வடி – த்தல் kañjiyilvaḍittal,    4 செ.கு.வி.(v.i)

   1. மிக்க இவறன்மையாயிருத்தல்; to show extreme stinginess.

   2. சிறியதைப் பெரிதாக்கிப் பேசுதல்; to magnify very insignificant things out of all proportion to their importance, to strain at a gnat.

     [கஞ்சி + இல் + வடி. கஞ்சியில்வடித்தல் = வெறுங் கஞ்சி வடித்துக் கஞ்சியையே உணவாக விருந்தினர்க்குத் தரும் வறுமைநிலை பிறரோடு பேசும்பொழுது மனமிளகப் பேசி இசையச் செய்தல். அதற்காகச் சிறியதையும் பெரிதாக இட்டுக்கட்டிப் பேசி மகிழ்த்துதல்.]

 கஞ்சிரா kañjirā, பெ. (n.)

கஞ்சுறை பார்க்க;see {kañjurai}.

மறுவ. கஞ்சிலி, கஞ்கறை.

     [கஞ்சு + உறை – கஞ்கறை → கஞ்சிரா. கஞ்சு = வெண்கல உருள்வட்டை]

 கஞ்சிலி kañjili, பெ. (n.)

கஞ்சுறை பார்க்க: see {kañjurai}.

     [கஞ்சுறை → கஞ்சிரி → கஞ்சிலி [கொ.வ].]

 கஞ்சிவடிச்சான் kañjivaḍiccāṉ, பெ. (n.)

கும்பாதிரி மரம்:

 gum lac tree.

     [கஞ்சி + வடித்தான் [வடிச்சான்].]

 கஞ்சிவாய் kañjivāy, பெ. (n.)

   நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்:; a village in Nagappattinam district.

     [கஞ்சி + வாயில் – கஞ்சிவாயில் → கஞ்சிவாய்]

கஞ்சிவார்-த்தல் kañjivārttal,    4 செ.குன்றாவி(v.t)

   1. உணவளித்தல்; to feed, as with {kafij}i.

   2.காப்பற்றுதல்; to maintain, support.

அந்தச் செல்வர்தாம் இவருக்கு இப்போது கஞ்சிவார்த்து வருகிறார்.

ம. கஞ்ளுகழிக்குக

     [கஞ்சி வார்.]

கஞ்சிவை-த்தல் kañjivaittal,    4 செ.குன்றாவி(v.t)

கஞ்சிகொடுத்தல் பார்க்க;see {kaiji-kodu}.

     [கஞ்சி வை.].

கஞ்சீயம் kañjīyam, பெ. (n.)

கம்சன் {Kamšan,}

     “முன்கஞ்சைக் கடந்தானை”(திவ்இயற்.3:34);

     [கஞ்சன் → கஞ்சு]

 கஞ்சு kañju, பெ. (n.)

   வெண்கலம்; bell-metal.

க. கன்சு, பட கச்சு: Skt. Kansya

     [கஞ்சம் → கஞ்க]

கஞ்சு: kañju, பெ. (n.)

   1. இடையுடுப்பு இடையாடை:

 waist cloth or clothe.

   2. ஆடை, உடுப்பு:

 dress.

   3. மேலாடை, சட்டை, மெய்ப்பை; upper garment.

     [கச்சு → கஞ்சு]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

கஞ்சுகம் gañjugam, பெ. (n).

   1. அதிமதுரம்,

 liquorice plant.

     “கஞ்சுகம் வாய்த்த கவளந்தன் கைக்கொண்ட குஞ்சரம் வென்ற கொலைவேழம்” (புவெ12 வென்றிப்45);

   2. சிலந்திக்கோரை (மூ.அக);; nutgraSS.

     [அம் → கம் = நீர். கம் → கஞ்சு = நீர்ஊறச்செய்வது. கஞ்சு → கஞ்சுகம்]

 கஞ்சுகம் gañjugam, பெ. (n.)

   1. சட்டை; tunic, jacket and stitched clothe.

     “கஞ்சுக முதல்வர்” (சிலப்.26:138);.

   2. பாம்புச்சட்டை (வின்);; slough, excoriated skin of a snake.

     [கொய்து + அம் → கொய்துவம் → கொய்ககம் → கொஞ்சுகம் → கஞ்சுகம் கொய்தல் = மடித்து உடுத்துதல். கஞ்ககம் = மடித்துடுக்கப்படும் ஆடை]

கஞ்சுகி gañjugi, பெ. .(n.)

   1. மெய்க்காப்பாளன் (சூடா);; the body-guard of a king, wearing a jacket

   2. பாம்பு: snake.

     “உரத்த கஞ்சுகி முடிநெறு

நெறுவென” (திருப்பு:6);.

     [கஞ்சுகன் → கஞ்சுகி.]

 கஞ்சுறை kañjuṟai, பெ. (n.)

சிறு கைப்பறை வகை:

 small tambourine with bells.

மறுவ. கஞ்சிரா, கஞ்சிலி.

     [கஞ்சு + உறை – கஞ்கறை கஞ்சு = வெண்கல உருள்வட்டை]

கஞ்சுளி kañjuḷi, பெ. (n.)

   1 சட்டை (திவா);; jacket.

   2. துறவியின் பொக்கணம் (வின்);; wallet of a religious mendicant.

     [கஞ்சுகம் + உளி – கஞ்சுகவுளி – கஞ்களி உளி சொல்லாக்க ஈறு.]

 கஞ்சுளியன் kañjuḷiyaṉ, பெ. (n.)

   அங்காளம்மையை வணங்குபவன் (m.m.);; votary of {Angālamman}.

     [கஞ்சுளி + அன். நெடுங்குப்பாயம் அணிந்தவன். தோள் முதல் பாதம்வரை நீளங்கி அணிந்தவனைப் பாவாடைராயன் (பாவாடை அரையன்); எனக் கூறுவதுண்டு. காளி பெண்தெய்வ மாதலின், பூசகனும் பெண் தெய்வத்திற்குரிய உடை உடுப்பது மரபாயிற்று.]

 கஞ்சுள் kañjuḷ, பெ. (n.)

   ஈரமுள்ளது; that which has dampness.

     [அம் → கம் = நீர் கம் → கஞ்சு → கஞ்கள்.]

 கஞ்சூழ் kañjūḻ, பெ. (n.)

பேரீந்து (பச்.மூ);,

 date palm.

     [கஞ்கள் – கஞ்சூள் – கஞ்சூழ்]

 கஞ்சை kañjai, பெ. (n.)

   சாறாயம் வடிக்குமிடம் (இ,நூ.அக);; arrack distilling place.

     [கஞ்சி’ → கஞ்சை. கஞ்சி வடிநீராதலின் செயலொப்புமை கருதி இப் பெயர் பெற்றது.]

கட16 kadi, பெ.(n.)

   காவல்; protection, safeguard, defence.

     “கடியுடை வியனகரவ்வே” (புறநா. 95:3);.

     [கள் → கடு → கடி.]

 கட என்னும் வினைப்பகுதி இருதிணை ஐம்பால் மூவிடங்களுக்கும் பொதுவாய் அமைந்து வாழ்த்திலும் இழிப்பிலும் பயன்படும் துணைவினையாய் நிற்கும்.

கட ஒலி kaṭaoli, பெ.(n.)

   மத யானையின் பிளிறொலி; roar as an elephant.

     “உடன் பயந்த கடஒலி ஏற்றும்” (கல்13:9);.

     [கட+ஒலி]

கட-த்தல் kada,    3 செ.கு.வி.(v.i)

   1. கடந்து போதல்.

 to pass through;

 to traverse, cross, as a river, a country.

     “கடக்கருங் கானத்து” (நாலடி. 398);.

   2. தாவுதல் (திவா);; to jump over, step over.

   3. மேற்படுதல்; to exceed, excel, surpass, transcend,

     “கரும்பையும் கடந்த சொல்லாள்” (கம்பரா. கிட்கிந்தா நாடவிட்.36);.

   4. மீறுதல்; to transgress, disobey, contravene, violate, as a rule, a command, a custom,

     “கவராக் கேள்வியோர் கடவா ரா.கலின்” (மணிமே.1:10);.

   5. அளத்தல்; to measure.

     “இருநிலங் கடந்த திருமறு மார்பின் முந்நீர் வண்ணன் பிறங்கடை” (பெரும்பாண்.29);.

   6. நீங்குதல்; to keep clear of, get away from, escape from, as the world, the sea of births.

     “நேசத்தால் பிறப்பிறப்பைக் கடந்தார் தம்மை, ஆண்டானே” (திருவா.5:24);.

   7. நேரே பொருதல்; to openly resist.

     “சிலம்பிற் சிலம்பிசை ஒவாது ஒன்னார்க் கடந்தட்டான் கேழிருங் குன்று (பரிபா.15:45);.

   8. வெல்லுதல்; to win, overcome, conquer, vanquish.

     “பேரமர்க் கடந்த கொடுஞ்சி நெடுந்தேர் ஆராச் செருவின் ஐவர் போல” (பெரும்பாண். 416, 17);

   9. அழித்தல்; to destroy.

     “வெப்புடைய வரண்கடந்து துப்புறுவர்” (புறநா.11:8);.

   ம. கடக்க, தெ. கடட்சு கோத. கர்வ்;   துட. கட்;பட கடெ, து. கடபுனி: Russ: kod.

     [கள்→ கடகள் வெட்டு, பிரி, நீக்கு.]

 கடக நோன்பு kaṭakanōṉpu, பெ.(n.)

   கடக (ஆடி);த் திங்களில் கொண்டாடப்படும் பண்டிகை; a festival in the month of Ādi.

     [கடக(ம்);+நோன்பு]

 கடகஅத்தம் kaṭakaattam, பெ.(n.)

   இறைவடிவ சிற்பத்தின் திருக்கரப் பெயர்; the hand of deity in sculpture.

     [கடக(ம்); + அத்தம்]

 கடகக்குடி kadagakkudi பெ.(n.)

   திருவாரூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஊர்; a village in Tiruvarur district.

     [கடகம் + குடி – கடகக்குடி, கடகம் பார்க்க: See Kadagam.]

 கடகக்கை kadaga-k-kai, பெ.(n.)

   சிற்பங்களின் கை அமைப்பு முறைகளில் ஒன்று; a hand and finges position in sculpture works.

     [கடகம் + கை. கடகம் = நண்டு.]

கடகக்கை என்பதுபெருவிரல் நுனியுஞ் சுட்டு விரல் நுனியும் பொருந்த வளைந்து நக நுனியைப் பொருத்தி நிற்ப மற்றைய மூன்று விரல்களும் நிமிர்ந்து நிற்கும். கைகளில் கயிறு (பாசம்);, அங்குசம், தண்டம், அம்புபோன்ற கருவிகள் பிடிக்க

ஏற்ற நிலை. புறத்தோற்றம் நண்டின் வடிவில் உள்ளதால் கடகக்கை என்றாயிற்று.

கடகட-த்தல் kada-kada-,    3 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. நெகிழ் வடைதல்,

 to become loose, as teeth.

பல்லெல்லாங் கடகடத்துப் போயிற்று (உ.வ.);.

   2. ஆட்டங்கொடுத்தல்; to attle, as apinin a Jewel.

கொலுசுத் திருகாணி கடகடத்திருக்கிறது (உ.வ);.

பட. கடகட

     [கட + கட.]

 கடகடப்பு kada-kadappu, பெ.(n.)

   ஒலியோடு அசைகை; clatter, rattling, rumbling, clicking.

     [கட + கடப்பு.]

 கடகடப்பை kadakadappai, பெ.(n.)

   வயிற்றிரைச்சல்; rumbling noise in the stomach. (சா.அக.);.

     [கடகட → கடகடப்பை.]

கடகடவெனல் kapakada-v-epal. பெ.(n.)

   1. ஒலிக் குறிப்பு (திவா.);; clattering, rattling, rumbling, clicking.

   2.விரைவுக்குறிப்பு; sounding rapidly, expr. signifying rapidity.

கடகடவென்று பாடம் ஒப்பித்தான்(உ.வ.);.

க. கடகடிசு

     [கடகட + எனல். கடகட – ஈரடுக்கு ஒலிக்குறிப்பு.]

கடகண்டு kada-Kanau, பெ.(n.)

   ஒரு பழைய நாடக நூல் (தொல்.பொருள்.492 உரை);; an ancient treatise on dancing.

     [கட + கண்டு.]

கடகத்தண்டு kadaka-t-tardu, பெ.(n.)

   பல்லக்கு (சிவிகை); (சிலப்.14:126, உரை);; palanquin.

     [கடகம் + தண்டு. கடகம் ஒலை, ஒலைப்பெட்டி. ஒலைப்பெட்டி வடிவிலமைந்த மூடாப்புக் கொண்டதும் தூக்குதற்கான தண்டோடு இணைந்ததுமான பல்லக்கு.]

 கடகத்துார் kapagat பெ.(n.)

   தருமபுரி மாவட்டத்தில் உள்ள ஊர்; a village in Dharmapuri district.

     [கடகம் + அத்து + ஊர் – கடகத்தூர் கடகம், தன்னாட்சி பெற்ற தனியூர்.]

மராட்டியத்தில் முற்காலத்தில் தானிய கடகம்,மண்ணிக் கடகம்போன்ற ஊர்கள் இருந்தன. இங்குப் பல போர்கள் நடந்துள்ளன. மண்ணிக்கடகம் இன்று ‘மான்கெட் என்று திரிந்துள்ளது.

 கடகநல்லூர் kadaga-nallor பெ.(n.)

   திருவள்ளூர் மாவட்டத்திலுள்ள ஊர்; a village in Thiruvallur district.

     [கடகம் + நல்லூர் – கடகநல்லூர். கடகம் தன்னாட்சி பெற்ற தனியூர்.]

கடகநாதன் kaaga-nadar, பெ(n.)

   படைத்தலைவன்; chief of army.

     “கடக நாதனுடனணிந்து திருந்தனன் (பாரத இரண்டாம்.6);.

     [கடகம் + நாதன். கடகம், படை.]

கடகன் kadagan, பெ.(n.)

   1. செயலைக் கூட்டி வைப்பவன்;   தேர்ந்தவன் (திவ். திருப்பா.அவ. ப. 18);; agent, commissioner, middleman,

   2. வல்லவன்; a well-versed, proficient person.

அவன் எல்லாச் செயல்களிலும் கடகன்.

   3. மணமுடிப்போன்; match maker, negotiator of matrimonial alliances.

     [கடத்தல் = சமிஞ்சுதல், தேர்தல், வெல்லுதல், கட →கடகன், கடந்தவன், தேர்ந்தவன். த. கடகம் → Skt, ghataka. (வ.மொ.வ.103.]

கடகம்1 kaṭakam, பெ.(n.)

பரதத்தில் உள்ள ஒற்றை முத்திரை நிலைகளில் ஒன்று a hand posture in baratham.

     [கட்கு+கடகம்]

 கடகம்2 kaṭakam, பெ.(n.)

   நன்னிலம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Nannilam Taluk.

     [கடாகம்+கடகம்]

 கடகம்3 kaṭakam, பெ.(n.)

   காலில் அணியும் ஒரு வகை அணிகலன்; a leg ornament.

     [கடகு – கடகம்]

 கடகம்1 kadagam, பெ.(n.)

   1. பனைமரத்தின் அகணியால் முடையப்பட்ட பெரிய பெட்டி (புறநா.33 உரை);; large tray made of upperrind of the palmyra frond.

   2. கெண்டி (வின்.);; vessel with a kind of spout.

   3. பாய்; straw-mat.

ம. கடவம்

     [குள் → குண் → குணம் → குடம் = வளைவு, உருண்ட கலம், சக்கரக்குறடு. குடந்தம் = வளைவு, வணக்கம். குடக்கு → குடக்கி = வளைவானது. (குடகம்); → கடகம் = வட்டமான பெரு நார்ப்பெட்டி (வ.மொ.வ6);.]

 கடகம்2 kagagam, பெ.(n.)

   1.கங்கணம்; bracelet, armlet,

     “கடகம் செறிந்த கையை” (மணிமே.6:114);.

   2.வளையல்; bangles.

   3.அரைஞாண்; a girdle or zone

   4. கேடயம் (திவா.);; shield.

   5. வட்டம்;   6. பெருவிரலுஞ் சுட்டுவிரலும் வளைந்து ஒன்றோடொன்று உகிர் கவ்வ மற்றை மூன்று விரல்க்ளும் நிமிர்ந்து நிற்கும் இணையா வினைக்கை (சிலப்.3:18, உரை.);;   7.படை (பிங்.);; army.

     “கடக நாதனுட னணிந்து நின்றனன் களத்திலே” (பாரத. இரண்டாம். 6);.

   8. படைவீடு (அக.நி.);; cantonment, military camp.

   9. மதில் (பிங்.);; fortified wall.

   10. மதில் சூழ்ந்த ஒட்டரநாட்டுத் தலைநகர் (தமிழ்நா. 223.);; Cuttack, the capital of Orissa.

   11. மலை; mountain (சா.அக.);.

   12. மலைப்பக்கம் (பிங்);; mountainside, ridge of a hill.

   13. பள்ளத் தாக்கு; a valley.

   14. ஓர் ஆறு (பிங்.);; ariver.

   15. தலைநகரம்; a royal capital or metropolis.

   16. வாழ்விடம், வீடு; a house or dwelling.

   17.தேற்றாங்கொட்டை; water cleaning nut.

   18. கண்ணாடி ஏனம்; glass tray. (சா.அக.);.

   ம. கடகம்;   க. கடக; Skt. kataka

     [குடா = வளைவு. குடங்குதல் = வளைதல். குடந்தம் = வணக்கம். குட → குடம் → (குடகம்); → கடகம் = வளையல், தோள்வளை, வட்டம், வட்டமான பெருநார்ப்பெட்டி, நகர் குழ்ந்தமதில், மதில் சூழ்ந்த ஒட்டா நாட்டுத்தலைநகர் (வ.மொ.வ 102,103);.]

 கடகம்3 Kadagam, பெ. (n.)

   1. கடக ஓரை (பிங்.);:

 cancer, a sign of the zodiac.

   2. நண்டு; crab.

   3. நான்காம் மாதம் (ஆடி);; the fourth Tamil month.

   ம. கடகம்; Skt. kataka, Malay. ketam.

     [குட → குடம் → (குடகம்); → கடகம் = வளைந்தது. வட்டமானது, நண்டு.]

 கடகம்4 kadagam, பெ.(n.)

   1. யானைத்திரள் (பிங்);; troop of elephants.

     “கடக முள்வயிற் காட்டிய கூடங்கள் (தணிகைப்பு 32,);

   2. ஒர் எண் (பிங்.);; a number.

     [கள் → கடகு → கடகம். கள் = திரட்சி, குழு, கூட்டம், மந்தை.]

 கடகம்5 kadagam, பெ.(n.)

   குள்ளநரி; a jackal.

ம. கடகம்.

     [குடகம் → கடகம் = வளைவு சூழ்ச்சி ஏமாற்றுந்திறன்.]

 கடகம்6 kadagam, பெ.(n.)

   1. பூவாது காய்க்கும் மரம்,

 any tree yielding fruits without apparent flowers.

   2. அத்திமரம்; a fig tree (சா.அக.);.

     [குடகம் → கடகம். கடகம் = உட்துளையுள்ளது.]

 கடகம்7 kadagam, பெ.(n.)

   திருவாரூர் மாவட்டத்தில் உள்ள சிற்றூர்; a village in Tiruvarur district.

     [குடகம் → கடகம் – வளையம், வட்டம், வட்டாரம், எல்லை வகுக்கப்பட்ட தனியூர், தன்னாட்சி வழங்கப்பட்ட ஊர்.]

 கடகம்8 kadagam, பெ.(n.)

   தன்னாட்சி பெற்ற தனியூர்; selfgovernedtown orvillage

மறுவ. தனியூர்

     [கடகம் = வளையம், வட்டம், வட்டாரம், எல்லை. எல்லை வகுக்கப்பட்ட தனியூர், தன்னாட்சி வழங்கப்பட்ட ஊர்.]

 கடகம் kagaka, பெ.(n.)

   கடவைப் புல்; a kind ofgrass growingin water-logged areas.

ம. கடகல், கடவப்புல்லு,

     [கடம் → கடவம் → கடகம் → கட்கல். கடம் = பாலை.]

 கடகம் gaḍagam, பெ. (n.)

   பனை நாரில் செய்யப் பட்ட பெட்டி; a box made up of palmyra fibre.

     [குடம்-குடகம்-கடகம்]

கடகரி kaṭakari, பெ.(n.)

   ஆண் யானை; male elephant.

     “விண்டகடகரிமேகமொடு அதிர” (பரிதி1:57);.

     [கடம்+கரி]

கடகவிணைக்கை, kagaga-vinaikkai பெ.(n.)

   இரண்டு கையும் கடகமாய் மணிக்கட்டுக்கு ஏற இயைந்து நிற்கும் இணைக்கை (சிலப்.3:18 உரை);; a gesture in dancing in which the wrists of both the hands in kadagam gusture are brought close to gether.

     [கடகம் + இணை + கை.]

 கடகாமுகம் kaṭakāmukam, பெ.(n.)

   சிற்பநூல்கள் இயம்பும் முத்திரை வகை; a posture found in treetise.

     [கடகம் + முகம்]

 கடகால் kadaka பெ.(n.)

   நீரிறைக்கும் வாளி;   நீச்சல் (இராம.);; bucket, cylindrical bucket.

     [கடையால் → கடகால்.]

கடகி kagagi பெ.(n.)

   மனை; house.

     [கடகம்2 → கடகி.]

 கடகிகம் kadagigam, பெ.(n.)

பெருந்தும்பை,

 a big variety toombay. (சா. அக.);.

     [கடகு → கடகிகம்.]

கடகு kapgய, பெ.(n.)

   1. கேடகம் (சீவக.2218, உரை);; shield.

   2. காப்ப – வன் – வள் – து; protector.

     “அவனைக் கடகாகக் கொண்டு”(ஶ்ரீவசன.245);.

     [கடகம் → கடகு. கடகம் = வளைவு, வட்டம்.]

கடக்கம் kaṭakkam, பெ.(n.)

   மயிலாடுதுறை வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Mayuram Taluk.

     [கடம் (பாலை நீலம்); – கடக்கம்]

 கடக்கம்1 kadakkam, பெ.(n.)

பேரரசன் இராசேந்திரன் வென்ற இடங்களில் ஒன்று

 a place conquered by Rajendran – I.

     “நண்ணற் கருமுரண் மண்ணை கடக்கமும்” (மெய்க்கீர்த்தி);.

 கடக்கம்2 Kadakkam, பெ.(n.)

   நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Nagappattinam district.

     [கடகம் → கடக்கம். கடகம் – வளையம், வட்டம், வட்டாரம், எல்லை வகுக்கப்பட்ட தனியூர்.]

கருநாடகத்தில் கடக்கம் என்ற ஊர் கடக் என்று குறுகியுள்ளது. பேச்சுவழக்கில் கதக் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.

கடக்கல் kadakkal, தொ.பெ.(vbl.n.)

   கடந்து போதல்; to pass through.

     “கண்டவர் கடக்க லாற்றா”(சீவக. 1047);.

     [கட → கடக்க + அல். அல்-தொ. பெ. ஈறு.]

 கடக்குட்டி kaṭakkuṭṭi, பெ.(n.)

   கடைசியாக பிறக்கும் குழந்தை; youngest child in a family.

     [கடைக்குட்டி+கடக்குட்டி]

கடக்கை1 kadakka. பெ.(n.)

   இசைக்கருவி வகை; a kind of musical instrument.

     “இடக்கை கடக்கை மணிக்காளம்” (சேக்கிழார் பு. 73);.

     [குடம் → கடம் + கை.]

 கடக்கை2 kadakkai. பெ.(n.)

   ஒன்றுபட்ட சேர்க்கை நிலம்; adjacent pieces of land.

     ‘இந்நிலம் ஒருமா வரையம், இதனோடேய் விலை கொண்டுடைய பதினைந்து குழியும் ஆக இவ்விரண்டு கடக்கை நிலத்தாலும்’ (கல்வெட்டு);.

     [கட → கடக்கை. கட2மீறுதல், அதிகமாதல், ஒருங்கே இருத்தல்.]

கடக்கோட்டி kadakkot; பெ.(n.)

   1. தும்பை; bitter lucas.

   2.கவிழ்தும்பை; stooping plantசா.அக.).

     [கடைக்கோடி → கடக்கோடி → கடக்கோட்டி.]

 கடங்கனேரி kadarganeri பெ.(n.)

   திருநெல்வேலி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thirunelveli district.

     [கடங்கன் + ஏரி – கடங்கனேரி. கடங்கன் என்பவன் பெயரிலமைந்த சிற்றுார்.]

கடசம் kagašam, பெ.(n.)

   கங்கணம்; bracelet, wrist let.

     [கடகம்2 → கட்சம்.]

 கடசல்புடி kaṭacalpuṭi, பெ.(n.)

களைக்கொட்டு, மண்வெட்டி போன்றவற்றிற்குக் கடைசல் இயந்திரத்தால் கடையப்பட்டபிடி,

 handle made by lathe.

     [கடைசல்+பிடி]

 கடசியம் kaplasiyam, பெ.(n.)

   சிறிய துலைத்தட்டு; pan of a small balance.

     [கடகம் → கடசியம். கடகம் = அளவு.]

 கடஞ்சாணி kaḍañjāṇi, பெ. (n.)

   பாசனக் கால் வாயில் கடைசியில் உள்ள நிலப்பகுதி, கடை படை; a last sluice of the land of a tank opp talaimadai.

     [கடை+அஞ்சாணி]

கடஞ்சூளை kaṭañcūḷai, பெ.(n.)

குயக் கலயங்கள் சுடும் காலவாய்; “கடம் சூளை ஒன்றிற் கிடந்து” (ஜீவ.189);

 kiln for making pottery.

     [கடம்+குளை]

 கடட்சிமா kaḍaḍcimā, பெ. (n.)

நிலவேம்பு,

 ground neem (சா.அக);.

     [கட்சி + காடு. கட்சி + மா.]

 கடதாசி kaḍatāci, பெ. (n.)

   விளையாடுஞ் சீட்டு; playing-cards.

     “அவன் கடதாசி யாடுகிறான்.”

     [Port. cartaz → த. கடதாசி.]

கடதீபம் kada-tibam, பெ.(n.)

   பூசையின்போது பயன்படுத்தும் 16 வகைப் பூசைக் கருவிகளுள் ஒன்று,குடவிளக்கு; lamp fixed on abrass potanc waved before an idol during puja time, which is one of the 16 items.

     [குடம் + தீபம் – குடதீபம் → கடதீபம். (கொ.வ.);.]

கடத்தல்1 kadattal தொ.பெ.(vbl.n.)

   1. பொருள்களை ஓரிடத்தினின்று மற்றோரிடத்திற்குக் கொண்டு செல்லல்; ferrying, carrying across.

   2. திருட்டுத் தனமாகப் பொருள்களைக் கொண்டு செல்லல்; smuggling.

   3. ஆளைக் கடத்துதல்; kid-napping.

   4. தாண்டுதல்; passing.

     “அண்டமுங் கடந்தான்” (கந்தபு.நகர.87);.

   5. நடத்தல்; walk.

   6. வெல்லுதல்; winning.

     “வடமீனுக் கடக்கும்” (திருக்கோ. 305);.

ம. கடத்தல்

     [கட → கடத்தல்.]

 கடத்தல்2 kadattal, பெ.(n.)

   ஒரோசையான தன்மை நீங்கிப் பலவோசையாக வரும் இசைக்குற்றம் (திருவாலவா.57:26);; defect in singing, flaw of changing from one note to many.

     [கட → கடத்தல்.]

கடத்தல்காரன் kagattal-kăran, பெ.(n.)

   1. திருட்டுத்தனமாகப் பொருள்களைக் கொண்டு செல்பவன்,

 smuggler,

   2. ஆளைக் கடத்துபவன்; kidnapper.

   3.சுமை தூக்குபவன்; porter.

     [கடத்தல் + காரன்.]

கடத்தி1 kadatti பெ.(n.)

   மின்சாரம், வெப்பம் போன்றன. ஒரு முனையிலிருந்து மறுமுனைக் குச்செல்லப் பயன்படும் ஊடகம்; conductor, that which transmits electricity to heat etc. from one end to the another end by contact.

செம்பு ஓர் எளிதில் கடத்தி (உவ.);.

     [கட → கடத்து → கடத்தி.]

 கடத்தி2 kapat, பெ.(n.)

   கடமை, புள்ளியில்லாத மான் வகை; a spotless deer.

     [கடம் → கடத்தி. கடம் = காடு, கடத்தி = காட்டில் வாழ்வது. பாலைக்காடுகளில் வாழ்வது.]

 கடத்திமுட்டம் kadatti-muttam, பெ.(n.)

   தருமபுரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village belongs to Dharmapuri district.

     [கடம் + அத்து + முட்டம் – கடத்திமுட்டம் → க.கடத்தி முட்லு.]

கடம் = பாலைநிலம், வறண்ட , புன்செய்நிலம். முட்டம் = ஈடுகட்டித்தரப்பட்ட உழுநிலம், அந்நிலம் சார்ந்த ஊர்.

கடத்து1 kapattu-,    5 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. செலுத்துதல்; to cause to go, to drive.

   2. கடப்பித்தல்,

 to transport, carry across.

     “அடியார் பவக்கடலைக் கடத்துமணியை” (திருப்போ, சந்த பிள்ளைக் காப்பு.6.);

   3. காலம் போக்குதல்; to pass, as time.

இளமையில் கல்லாமல் நாளைக் கடத்தி விட்டான் (உ.வ.);.

   4. குழப்புதல்; to do carelessly, as work;

 to dawdle.

அவன் வேலையைக் கடத்துகிறான்(உவ);.

   5. வானூர்தி முதலிய வற்றை அச்சுறுத்திக், கொண்டு செல்லுதல்; hijack.

   6. தடைசெய்யப்பட்ட பொருள்களை-ஆள்களை இசை வின்றிக் கொண்டு போதல்; kidnap smuggle,

போதைப்பொருள்களைக் கடத்துதல் சட்டமீறலாகும் (உ.வ.);.

   7. விலக்குதல்; to remove.

   க. கடெகாயிக;   ம. கடத்துக: தெ. கடபு, கடுபு து. கடபாவுனி, கோத, துட. கட்த்;பட கடுக. கசபா . கய்த்தி.

     [கட → கடத்து.]

 கடத்து2 kagattu, பெ.(n.)

   தோணி; boat.

ம. கடத்து க. கட (படகு);

     [கட → கடத்து.]

 கடத்துக்கூலி kadattu-t-toni, பெ.(n.)

தோணி அல்லது படகு செலுத்தக் கொடுக்கும் கூலி,

 ferriage.

     [கடத்து + கூலி.]

 கடத்துத்தோணி kapattu-t-toni, பெ.(n.)

   படகு; a ferry boat.

மறுவ. கடத்து

ம. கடத்துதோணி.

     [கடத்து + தோணி.]

கடத்துரு kapat-turu, பெ.(n.)

   1. கத்தூரிமான்; musk deer.

   2. மான்மணத்தி (கத்தூரி); என்னும் நறுமணப்பொருள்; secretion from the navel o! muskdeer.

     [கடம் + அத்து+துரு → கேடத்துரு. கடம் = பாலைநிலம், வெற்றுநிலம். துரு = செம்மறியாடு, கடத்துரு : செம்மறியாடுபோன்ற காட்டுமான். கடத்துரு → கத்துரு → கத்தூரி (kasturi); எனத் திரிந்தது.]

 கடத்துார் kapatti) பெ.(n.)

   கோயம்புத்துர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; village name in Coimbatore district.

     [கடம் + அத்து + ஊர்-கடத்தூர். கடம் = பாலைநிலம். வறட்சி மிகுந்த நிலப்பகுதி. ஈரோடு, தருமபுரிமாவட்டத்திலும் இவ்வூர் உள்ளது.]

 கடந்த kaganda, பெ.எ. (adj.)

   கழிந்த; past, last;

கடந்த கால வாழ்க்கையை எண்ணி நடந்துகொள் (உ.வ.);.

     [ கடந்த (இ.கா.பெ.எ); + காலம்.]

 கடந்தகாலம் kaganda-kalam, பெ.(n.)

   இறந்த காலம்; past period.

     [கடந்த இ.கா.பெ.எ) + காலம்.]

கடந்தவன் kagandavar. பெ.(n.)

   1. எல்லையைச் கடந்தவன்; one who transgresses a limit

   2. கடவுள் பார்க்க;see kagavul:

     [கட → கடந்தவன்.]

 கடந்தவெண்ணம் kaganda-w-earam, பெ. (n.)

   முதிர்ச்சியான எண்ணம்; mature thought.

     [கடந்த + எண்ணம்.]

கடந்தேறு-தல் kaganderu,    10 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. கடந்துபோதல்; to pass through, traverse.

     “இருதா ளளவெனக் கடந்தேறும்” (கம்பரா யுத்த, இராணிய 3);.

   2. இடையூறு கடத்தல் (வின்.);; to be saved;

 to overcome obstactles;

 to get over difficulties.

   3. நற்பேறு அடைதல் (வின்.);; to rise to a higher plane as in spiritualism.

     [கடந்து + ஏறு.]

கடந்தை1 kaganta பெ.(n.)

   1. பெருந்தேனீ; a kind of bee.

   2.குளவிவகை; a kind of wasp.

   ம. கடன்னல், கடந்த க. கடந்துறு, கடந்துறுதெ;   தெ. கடூதுறு, கனுாதுறு, கடசு. கனசு துட. கொட்டத் குட. கடந்தி, து. கணசட புரி, கொலா. தாந்தில் பொத்தே கோண்r.கந்தேல்;   குவி. க்ராந்தி; Skt. kanaba, Pkt gandalli, Mar. gadil.

     [கடு → கடந்தை.]

 கடந்தை2 kapandai, பெ.(n.)

   திருப்பெண்ணாகடம்; name of a village Thiruppenakadam.

     “கடந்தைநகர் வணிகர்” (திருத்தொண்டர் புராணசார:49); (

     [கடம் → கடந்தை.]

கடனடை-த்தல் kadan-adai-,    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   வாங்கின கடனைத் திருப்பித் தருதல்; to discharge, pay off a debt.

     [கடன் + அடை.]

கடனண்டு kadaறandu, பெ.(n.)

   கடலில் வாழும் நண்டுவகை (பதார்த்த.944);; sea crab.

     [கடல் + நண்டு.]

கடனம்1 kadaram, பெ.(n.)

   தாழ்வாரம் (யாழ்.அக.);; verandah.

     [கட + அனம் – கடனம் = கடந்து செல்லும் இடைகழி அல்லது தாழ்வாரப் பகுதி அனம் – சொல்லாக்க ஈறு.]

 கடனம்2 kadaram, பெ.(n.)

   முயற்சி (யாழ்.அக);; effort.

     [கடலுதல் = செல்லுதல், அகலுதல், விரிவுபடுத்துதல், முன்னேற்றுதல், முயலுதல். கடலு → கடலம் → கடனம்.]

 கடனவயல் kadaறa-vayal, பெ.(n.)

   திருவாரூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thiruvarur district.

     [கடலன் + வயல் – கடலன்வயல் → கடலவயல் →கடனவயல். கடலன் = கடல் வாணிகன்.]

கடனாக்கு kadagaku, பெ.(n.)

   1 பவளத்திட்டு; coral rock.

   2. சிவப்பு சோற்றுக்கற்றாழை; curacoa aloes.

     [கடல் + நாக்கு – கடனாக்கு. முதலில் பவளப் பாறையையும், நிறஒப்புமையால் சிவப்புச் சோற்றுக் கற்றாழையையும் குறித்தது.]

கடனாக்குமீன் kadanākku-min. பெ.(n.)

   16 விரலம் வளர்வதும் கரும்பழுப்பு நிறமுடையதுமான எருமை நாக்கு வடிவிலமைந்த கடல் மீன்; fat fish, brownish or purplish black, attaining at least 16 inch in length.

ம. கடநாக்கு

     [கடல் + நாக்கு + மீன்.]

 கடனாதாயம் kadanadayam, பெ.(n.)

   ஊர் வேலைக்காரருக்கும், அறப்பணிக்கும் கொடுப்பதற் காக நிலக்கிழார் குத்தகைப் பணத்தோடு வாங்கும் தொகை (R..T.);; income received by the landholder as part of rent, to be disbursed later to the village servants and to charities.

     [கடன் + ஆதாயம் (வருவாய்);.]

 கடனாய் kadanay, பெ.(n.)

நீர்நாய் (வின்);,

 sea otter.

மறுவ. மீனாய் (மீன்நாய்);

     [கடல் + நாய்.]

கடனாளி kadam-ali, பெ.(n.)

   1. கடன்பெற்றவன்; debtor.

   2. நன்றிக்கடன் பட்டவன்; one who is under an obligation to do a thing.

     [கடன் + ஆளி.]

கடனிர் kaḍaṉir, பெ. (n.)

கடலின் நீர்,

 seawater

     ‘கல்வென வொல்லென கடனிர்மாகங் கொண்டெறிவர்” (ET, xiii. 10);

     [கடல்+நீர்]

 கடனிறவண்ணன் kadanira-vannan, பெ.(n.)

கடல்வண்ணன் பார்க்க;see kadal-vannan.

     [கடல் + நிறம் + வண்ணன்.]

கடனிறு-த்தல் kadam-iru-    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. கடனைத் திருப்பிக் கொடுத்தல்; to clear of a debt.

   2. கடமை செய்தல்; to discharge an obligation, perform a duty.

     “தென்புல வாழ்நர்க் கருங்கட னிறுக்கும்” (புறநா.9);.

     [கடன் + இறு.]

 கடனிவாரணம் kadanivāranam, பெ.(n.)

கடன் தணிப்பு பார்க்க (வின்.);;see kadan- tanippu.

     [கடன் + நிவாரணம்.]

கடனுதவுபேர் kadan-udavu-pēr, பெ.(n.)

   கடன் கொடுத்தவர் (குமரேச.சத.23);; one who provides. debt.

     [கடன் + உதவு + பேர்.]

கடனுரை kadamurai, பெ.(n.)

   1. ஒருவகைக் கடல்மீன் ஓடு (மூ.அ.);; cuttle fish bone, shell of sepia.

   2. ஒருவகைப் பணிகாரம் (வின்.);; a kind of pastry.

ம. கடநாக்கு

     [கடல் + நுரை.]

கடனெடுத்தல் kadam-edu-    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. கடன் வாங்குதல்; to borrow

   2. பழி கூறுதல்; to slandar.

     [கடன் + எடு.]

 கடனை kaợaņai, பெ.(n.)

இறுகிய சவ்வு

 hardening of tissue in the body, sclerois.

     [கடு → கடுனை → கடனை. கடு = கடுமை, இறுக்கம்.]

கடன் kadan, பெ.(n.)

   1. கடமை; duty, obligation.

     “நன்னடை நல்கல் வேந்தற்குக் கடனே” (புறநா.312:4);.

   2. கடனாகப் பெற்ற பணம்; loan amount.

     “இன்னா கடனுடையார் காணப் புகல்” (இன்.நாற்.12);.

   3. இரவற் பொருள்; borrowed article.

   4. இயல்பு; nature,

 natural attribute.

     “கடனென்ப நல்லவை யெல்லாம்” (குறள், 981);.

   5. முறைமை; order, manner, plan, system.

     “எழுத்துக்கடனிலவே” (தொல் எழுத்து.142.);

   6. மரபுவழிச் செயல்கள்; observance like the daily ablutions and other devotional exercises enjoined by religion.

     “அந்தி அந்தணர் அருங்கட னிறுக்கும்” (புறநா.2:22);.

   7. விருந்தோம்பல்; hospitality.

     “அருங்கடன் முறையினாற்றி” (கம்பரா.பாலமிதி,93);.

   8. அளவை (திவா.);; measure, definite, quantity.

   9. மரக்கால் (தைலவ);; a dry measure.

   10. குடியிறை (திவா.);; tribute, tax.

   11. கரணியம்; cause.

     “உணர்வியா னல்லவான கடனிய தென்னின்” (சி.சி.4,27);.

   12. மானம்; honour.

     “கரப்பிலா நெஞ்சிற் கடனறிவார்” (குறள்,1053);.

மறுவ, கைமாற்று, பற்று.

ம. கடம், க.து. கட பட கடனு: Malay, hutan.

     [கட = இயங்கு செல், செய், ஒழுங்குறுத்து கட → கடன் = செய்யத்தக்கது. செலுத்ததக்கது.]

கடமைப் பொருளிலிருந்து முறைமை, இயல்பு, மரபுவழிச் செயல்கள், விருந்தோம்பல், காரணம், மானம், அளவை, மரக்கால் பொருள்களும், பின்னர் வரிசெலுத்துதலும், குடிமக்கள் கடமையாதலின் குடியிறைப்பொருளிலும், வாங்கிய கடனைத் திருப்பிக் கொடுத்தல் கடமையாதலின் கடன் வாங்குதல் பொருளிலும் இச் சொல் வழங்கலாயிற்று “கடன் வாங்கிச் செலவு செய்தவனும் மரம் ஏறிக் கைவிட்டவனும் சரி”

     “கடன் இல்லாத கஞ்சி கால்வயிறு, கடன் பட்டார் நெஞ்சம் போல் கலங்குகிறது’, கடனோடு கடன் கந்தகப் பொடி காற்பணம்’, போகாமல் கெட்டது உறவு; கேட்காமல் கெட்டது கடன்’, ‘சிறியோர் செய்த பிழையைப் பெரியோர் பொறுப்பது கடன்’ என்னும் பழமொழிகளை நோக்குக.

 கடன் உடன் kadan-udan, பெ.(n.)

கடன் முதலிய வற்றைக் குறிக்கும் இணைச்சொல்,

 wordpairsig. nifying loan etc.

கடனோ உடனோ வாங்கித் திருமணத்தைச் செய்தான் (உ.வ);.

கடன் உடன் பட்டுக் கடமையைச் செய்தல் நன்று (உ.வ);.

கடனோ உடனோ வாங்கிக் கட்டடம் கட்டினான் (உ.வ);.

     [கடன் + உடன். எதுகை நோக்கி வந்த மரபிணைமொழி).]

கடன்கட்டாப்பேசு-தல் kadan-kattà-p-pésu,    7 செ.கு.வி.(v.i.)

   கடுமையாகப் பேசுதல் (வின்.);; to speak rudely of uncivilly.

     [கடன் + கட்டு + ஆய் + பேசு.]

கடன்கட்டு kadam-kattu, பெ.(n.)

   1. கடனாகக் கொடுக்கை; creditin account.

கடன்கட்டு வணிகம் அந்தக் கடையில் இல்லை (உவ.);.

   2. மனம் நிறைவில்லாத செய்கை (வின்);; doing a thing for the sake of formality but not heartily.

     [கடன் + கட்டு.]

கடன்கழி-த்தல் kadan-kali-,    4 செ.கு.வி(vi)

   1. கடமையைச் செய்தல்; to perform a duty, as repaying a kindness.

     “செஞ்சோற்றுக் கடன் கழித்தேன்” (பாரத. பதினேழாம்.248);

   2. சமயச் செய்கைக்குரிய செயல்களைச் செய்தல்; to per-form the rites enjoined by religion.

   2. மனமின்றிச் செய்தல் (வின்.);; to do a service for another out of mere compliment and not heartily.

     [கடன் + கழி.]

கடன்காரன்1 kadam-karan, பெ.(n.)

   1. கடன் பட்டவன்; debtor.

அவன் வெகுநாளைக் கடன்காரன்.

   2. கடன் கொடுத்தவன்; payee.

     “வழியிலே கடன்காரர் மறித்துக் கொள்ள” (தனிப்பா.i275:17);.

ம. கடக்காரன், பட கடனுகார.

     [கடன் + காரன்.]

 கடன்காரன் kadan-kāran, பெ.(n.)

   1. முதிராச் சாவடைந்தவன்,

 man or boy who attain a premature death.

   2. பெற்றோர் இருக்கத் திடீரென இறந்தவன் (இ.வ.);:

 he who dies a premature death leaving his parents to survive him.

     [கடன் + காரன்.]

பிறப்பே முன்வினைக் கடனாகக் கருதப் பட்டதனால் முதிராக்கால இறப்பு (அகால மரணம்); கடனை அடைப்பதற்கு முன் சென்றதாகிறது. அதனாற்றான் கடன் காரனென அழைக்க இடமளிக்கிறது.

 கடன்காரன்3 kadam-karam, பெ.(n.)

   மேற்பார்வை யிருந்தால் மட்டும் ஊழியஞ் செய்பவன் (யாழ்.அக);; eye-servant.

     [கடன் + காரன்..]

கடன்காரி kadam-kari, பெ.(n.)

   1. முதிராச் சாவடைந்தவள் ; woman or girl who died a premature death.

   2. தண்டச் செலவுக்குக் காரணமானவள் ; woman who causes useless expenditure.

     [கடன் + காரி.]

கடன்கேள்(ட்)-த(ட)ல் kadam-kel,    11 செகுன்றாவி. (v.t.)

   1. கடன் கொடுக்கும்படி கேட்டல்; to ask for a loan.

   2. கொடுத்த கடனைக் கேட்டல்; to demand the return of a loan.

     [கடன் + கேள்.]

கடன்கொடு-த்தல் kadar-kodu,    4 செகுன்றாவி (v.t.)

   1. பின்னர்த் திருப்பித்தரவேண்டும் என்ற கட்டளையின் பேரில் பணம் கொடுத்தல்; to lend some money and other things.

   2. ஒரு மொழியின் வழக்காறுகள் பிறமொழிக்குச் செல்லுதல்; usages of one language supplied to another language.

து. கடகொர்பினி, க. கடங்கொடு.

     [கடன் + கொடு.]

கடன்கொள்(ளு) kadan-kol(lu)-,    7 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கடன்பெறுதல்; to get loan, borrow.

அடுத்தடுத்து வழங்கும் மொழிகள் தம்முள் ஒன்றினொன்று கடன் கொள்ளும் (உ.வ);.

து. கடதெப்புளி, க. கடகொள்.

     [கடன் + கொள்.]

கடன்கோடல் kadam-k5dal, பெ.(n.)

   பணத்தைக் கடனாகக் கொள்ளும் வழிவகை (குறள், உரைப்பாயிரம்);; borrowing money, one of 18 vivakārapatam.

     [கடன் + கோடல்.]

 கடன்சீட்டு kadan-cittu, பெ.(n.)

   கடன் வாங்கியதற்கான ஆவணம்; bond of debt.

ம. கடமுறி.

     [கடன் + சீட்டு.]

கடன்செய்-தல் kadam-sey,    4 செகுன்றாவி.(v.t)

   இறந்தோர்க்கு நூல்களில் சொல்லியவண்ணம் செயல்களை (சடங்கு);ச் செய்தல்; to perform obsequies as per šāsthra.

     [கடன் + செய்.]

 கடன்தணிப்பு kadap-tanippu, பெ.(n.)

   கடனைத் தள்ளுபடி செய்தல்; right off a debt.

     [கடன் + தணிப்பு.]

 கடன்திருநாள் kadan-tiru-nâI, பெ.(n.)

   நேர்த்திக்கடன் நிறைவேற்றுதற்குரிய திருவிழா (வின்.);; day of religions observances.

ம. கடநாள்

     [கடன் + திருநாள். கடன் = நேர்த்திக்கடன்.]

கடன்திருப்பு-தல் kadal-tiruppu,    5 செ.குன்றாவி (v.t.)

   வாங்கிய கடனைத் திருப்பிக் கொடுத்தல்; to pay back the loan completely.

     [கடன் + திருப்பு.]

கடன்படு-தல் kadan-padu-    20 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. கடனுக்குள்ளாதல்; to become indebted.

     “தாளாள னென்பான் கடன்படா வாழ்பவன்” (திரிகடு.12);.

   2. செய்த உதவிக்குக் கைம்மாறு செய்யும் உணர்வில் இருத்தல்; to feela debt of gratitude to some one.

ம. கடப்பெருக, து. கடதெப்புனி.

     [கடன் + படு.]

கடன்பட்டவன் kadan-pattavan, பெ.(n.)

   1. கடமை ஆற்றுதற்கு உரியவன்; one who is under obligation.

   2. கடனாளி; a debtor.

ம. கடவியன், கடப்பெட்டவன்.

     [கடன் + பட்டவன்.]

 கடன்பட்டார் Kadarpatiar பெ.(n.)

கடன்பட்டவன் பார்க்க; see kadan-pattavan.

     ‘கடன்பட்டார் நெஞ்சம்போல் கலங்கினான்’ (பழ);.

ம. கப்புக்காரன்

     [கடன் + பட்டார்.]

 கடன்பத்திரம் kadan-pattiram, பெ.(n.)

   கடன்சீட்டு பார்க்க; see kadan-cittu.

மறுவ. கடன் ஒலை, கடன்சிட்டு.

ம. கடப்பத்ரம்

     [கடன் + பத்திரம். வ. பத்ர → த. பத்திரம்.]

 கடன்பற்று kadar-parru, பெ.(n.)

   கடனாகப் பெற்ற பொருள்; anything received as a loan.

     [கடன் + பற்று. பற்றல் = பெறல்.]

கடன்பற்று-தல் kadar-paru-,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   கொடுத்த கடனை வாங்கிக் கொள்ளுதல்; to recover a debt.

     [கடன் + பற்று. பற்றல் = கைக்கொளல், பெற்றுக்கொளல்.]

கடன்பெறு-தல் kadar-peru,    5 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   கடன்வாங்கு-தல்; see kadan-vangu-.

க. கடம்படெ

     [கடன் + பெறு.]

கடன்மரம் kadal-maram, பெ.(n.)

   மரக்கலம்; wooden sailing craft.

     “கடன்மரங் கவிழ்ந்தெனக் கலங்கி” (நற்.30);.

     [கடல் + மரம்.]

கடன்மலைநாடு kadan-malai-nādu, பெ.(n.)

   சேரநாட்டில் குட (மேற்குத் தொடர்ச்சி); மலைக்கு மேற்கிலிருந்த நாடு; region on the werstern side of western ghats of Kerala state.

     [கடல் + மலை + நாடு. கடலுக்கும் மலைக்கும் இடைப்பட்ட நாடு.]

கடன்மலை நாட்டின் வடபாகம் குட்டம், குடம், துளுவம், கொங்கணம் என்னும் பல பகுதிகளைக் கொண்டிருந்தது (பழ.த.ப.4);.

கடன்மல்லை kadam-malai, பெ.(n.)

கடல்மல்லை பார்க்க; see kadal-malai.

     “கள்வா கடன்மல்லைக் கிடந்த கரும்பே” (திவ்.பெரியதி.7:14);.

     [கடல் + மல்லை.]

கடன்மீட்டு-தல் kadan-mittu-,    5 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   கடனைத் திரும்பப் பெறுதல்; to get back the debt.

     “பண்டாரத்தில் கடன்வகையில் நூற்றன்பது கோட்டை நெல்லுக்கடன் மீட்டிக் கொண்டு”

     [கடன் + மீட்டு. மீள் (த.வி); → மீட்டு (பி.வி.);.]

 கடன்முரசோன் kadan-murašõn, பெ.(n.)

   கடலை முரசாகக் கொண்டவன், காமன (பிங்);; Kaman who is reputed to use the sea as his drum.

     [கடல் + முரசோன்.]

 கடன்முறி kadar-muri, பெ.(n.)

கடன்சிட்டு பார்க்க; see kadan- cittu.

ம. கடமுறி

     [கடன் + முறி.]

கடன்முறை kadar-mural, பெ.(n.)

   பெரியோருக்குச் செய்யும் தொண்டு; duty of showing courtesy to elders.

     “கடன்முறைகள் யாவு மீந்து” (கம்பரா.பால.திருவ62);.

     [கடன் + முறை கடன் = கடமை முறை = செய்முறை.]

கடன்முறைகழி-த்தல் kadanmurai-kali-,    4 செ.கு.வி.(v.i.)

   பெரியோருக்குத்தொண்டு செய்தல்; to serve elders.

     [கடன் + முறை + கழி.]

கடன்முள்ளி kadar-mul, பெ.(n.)

கடல்முள்ளி (புறநா.24.உ.வே.சா.உரை); பார்க்க;see kadal-mulli.

     [கடல் + முள்ளி.]

 கடன்மூர்த்தி kadan-murrti. பெ.(n.)

   அருகன்; Arhat.

     [கடன் + மூர்த்தி.]

கடன்மை kadanmai, பெ.(n.)

   1. தன்மை; condition, circumstance.

     “களவிய லரக்கன் பின்னே தோன்றிய கடன்மை தீர” (கம்பராயுத்த.விபீட்.145);.

   2. முறை; rotation.

     [கடன் + மை.]

கடன்வாங்கிக்கழி-த்தல் kadan-vángi-k-kali    4 செ.குன்றாவி(v.t.)

கழித்தலில் கழிக்கப்படும் எண் கழிக்கும் எண்ணைக் காட்டிலும் பெரியதாக இருக்கும் பொழுது அதற்கு அடுத்த இடமதிப்பி லிருந்து ஒர் எண்ணைக் கடன் வாங்குதல்

 to deduct by borrowing method.

     [கடன் + வாங்கி + கழி.]

கடன்வாங்கு-தல் kadam-wangu-    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. பிறரிடமிருந்து வட்டிக்குப் பணம் பெறுதல்; to borrow money, contract a debt.

     ‘கடன்வாங்கிக் கடன்கொடுத்தவனும் செத்தான், மரமேறிக் கைவிட்டவனும் செத்தான்” (பழ.);.

   2. ஒரு மொழியினின்று இன்னொரு மொழி சொல்லையும் இலக்கணக் கூறுகளையும் கடன் வாங்குதல்; to borrow words and other grammatical elements from other languages.

   3. கணிதத்தில் ஓர் இட மதிப்பிலிருந்து ஓர் எண்ணைக் கடன் வாங்குதல்,

 to borrow from next decimal number, in deduction.

     [கடன் + வாங்கு.]

கடபடமெனல் kaga-pagam-ena பெ.(n.)

ஒலிமாய்மாலத்தால் மருட்டிப் பேசுதற்குறிப்பு:

 onom. expr used to signify metaphysical Jargon, the high sounding verbiage generally indulged in by dialecticians to confound people.

     “கற்றதுங் கேட்டதுந்தானே யேதுக்காகக் கடபடமென் றுருட்டுதற்கோ” (தாயு நின்றநிலை.3);.

     [கடபடம் + எனல்.]

 கடபடாவெனல் kagapada-v-eaa. பெ.(n.)

   ஒர் ஒலிக்குறிப்பு; rattling sound.

     [கடபட + எனல்.]

 கடபம் kadapam, பெ.(n.)

   கெண்டி (நாமதீப);; a kind of vessel with nozzle.

     [குடம் → கடம் → கடபம்(கொ.வ);.]

 கடப்படி kalappag, பெ.(n.)

   வாயில் (யாழ்ப்);; door Way.

     [கடவு + படி – கடவுப்படி → கடப்படி.]

கடப்படு-தல் kada-p-padu-    20 செ.கு.வி.(v.i.)

   நிறைவேறுதல் (ரகஸ்ய.782);; to be accomplished.

     [கடு – மிகுதி, நிறைவு. கடு → கட + படு-.]

 கடப்பநந்தல் katappantāriga பெ.(n.)

   திருவண்ணாமலை, திருவள்ளூர் மாவட்டங்களில் உள்ள சிற்றூர்; village name in Thiruvannamalai district and Thiruvallur district.

     [கடப்பன் + தங்கல் – கடப்பந்தாங்கல்.]

 கடப்பநந்தல் kalappananta பெ.(n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Villuppuram district.

     [கடப்பன் + ஏந்தல் – கடப்பனேந்தல் → கடப்பநந்தல் (கொ.வ); ஏந்தல் –ஏரி, ஏரியைச் சார்ந்த ஊர்.]

கடப்பநெல் kalappanel, பெ. (n.)

   1. மூன்றுமாதத்தில் விளையும் கருங்குறுவை நெல் (யாழ்ப்);; a kind of dark paddy, maturing in three months.

   2. நான்கு மாதத்தில் விளையும் குறுவை நெல் வகை (G.D.94);,

 a species of kuruvai paddy, maturing in four months.

மறுவ, கடப்பு

     [கடு → கடுப்பு → கடப்பு + நெல்-கடப்பநெல். கடுப்பு விரைவு, குறுகிய காலத்தில் விளைவது. கருங்குறுவை நெல்லை ஒகப்பயிற்சியில் சித்தர்கள் பத்திய உணவாகக் கொள்வர்.]

 கடப்பமரம் kagappa-maram, பெ.(n.)

கடம்பம் பார்க்க;see kadambam.

     [கடம்பு + மரம் – கடம்பமரம் → கடப்பமரம்.]

கடப்பளி kadappali. பெ.(n.)

   1. ஒழுக்கமில்லாதவன்; knave.

   2.ஈகையில்லாதவன்; miser, close-fisted person.

     [கடன் → கடப்பு + (அழி); அளி.]

 கடப்பாக்கம் kadappakkam, பெ.(n.)

   காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanchipuram district.

     [கடப்பன் + பாக்கம் – கடப்பன்பாக்கம் → கடப்பாக்கம்.]

கடப்பாடு kagappăgu, பெ.(n.)

   1. கடமை; duty, obligation.

     “கைத்திருத் தொண்டுசெய் கடப்பாட்டினார்” (பெரியபு திருக்கூட்.5.);.

   2. முறைமை; established custom, order, usage.

     ” சுடப்பா டறிந்த புணரியலான”(தொல், எழுத்து.37);,

   3. கொடை; gift.

நாளும் பெருவிருப்பா னண்ணுங் கடப்பாட்டில்” (பெரியபு.06ஏனாதி.4);.

   4. ஓப்பரவு; liberality, munificence,

     “கைம்மாறு வேண்டா கடப்பாடு” (குறள், 211.);.

   5.தகுதி,

 capacity.

   6. நடை,

 conduct, behaviour,

   7. நேர்மை; honesty.

ம. கடப்பாடு

     [கடன் + (படு); பாடு.]

ஒருவன் கடமையாகச் செய்யவேண்டிய பல வினைகளுள் அறமும் ஒன்றாகும். உயர்திணையைச் சார்ந்த காரணத்தினாலும், உலகம் கடவுளைத் தலைமையாகக் கொண்ட ஒரு மாபெருங் குடும்பம் என்னுங் கருத்தினாலும், ஒவ்வொருவனும் பிறர்க்கு, அவருள்ளும், சிறப்பாக, ஏழை எளியவர்க்குத் தன்னால் இயன்றவரை உதவியும் நன்மையும் செய்தல் வேண்டும். இங்ஙனம் செய்தற்குக் கடப்பாடு என்று பெயர்.

     “கைம்மாறு வேண்டா கடப்பாடு மாரிமாட் டென்னாற்றுங் கொல்லோ வுலகு” (குறள்,211.); என்றார் திருவள்ளுவர். கடப்பாடு என்னும் சொல்லின் முதற்பொருள் கடன் என்பதே. ஒவ்வொருவரும் அறஞ்செய்ய வேண்டுவது கடன் என்னும் கருத்தினால், அச் சொல்லுக்கு ஒப்புரவொழுகல் [உபகாரஞ் செய்தல்] என்பது வழிப்பொருளாய்த் தோன்றிற்று. [வே.க. 106.]

கடப்பாட்டாளன் kagappattalao, பெ.(n.)

   1. கடமையறிந்து அதனைச் செய்பவன்; hewho does what he knows to be his duty.

   2. கொடையாளி; public benefactor.

இவை மூன்று பாட்டானும் கடப்பாட்டாளனுடைய பொருள் பயன்படுமாறு கூறப்பட்டது (குறள்,217 உரை);.

     [கடப்பாடு +ஆளன்- கடப்பாட்டாளன்.]

 கடப்பாட்டுப்பத்திரம் kadappaltu-p-patiam, பெ.(n.)

   உறுதிமொழி ஆவணம்; recognisance.

     [கடப்பாடு + பத்திரம்.]

 கடப்பான் kagappan, பெ.(n.)

   நண்டு வகை(நெல்லை);; a kind of crab.

     [குடப்பு → கடப்பு → கடப்பான் = வளைந்த கால் உடையது.]

 கடப்பாரை kada-p-para. பெ.(n.)

   நீண்டதும், வலிவானதும் ஒரு முனை கூர்மையுடையதுமான இரும்புக்கம்பி; crow bar.

ம. கட்பார, தெ. கட்டபாரா.

     [கடுதல் – வெட்டுதல் பார் → பாரை நீண்டது. கடு → கட + பாரை – கடப்பாரை கட்டப்பாரை, கட்டைப்பாரை என்பன வழு விலக்கத்தக்கன.]

கடப்பு1 kadappu, பெ.(n.)

   1. கடக்கை; passing.

     “விற்க டப்பரும் விறலி ராகவன்” (சேதுபு. தேதுவ6);:

   2. விலங்குகள் செல்லவியலாமல் மாந்தர் மட்டுஞ் செல்லுதற்கு அமைக்கப்படும் இடுக்குமர வழி முதலியன (வின்.);; wicket or narrow passage in a lane, wall or hedge for the use of people only but not for cattle.

   3. மிகுதியானது; that which is abundant; large quantity.

     “கவ்வையிற் கடப்பன்றோ”. (கலித்.66.18);

ம. கடப்பு: க. கடகல், தெ. கடபு.

     [கட → கடப்பு. கட = செல், போ. செல்லுதல் = மேற்பட்டுச் செல்லுதல் மிகுதல்.]

 கடப்பு2 kaadapu, பெ.(n.)

வெற்றி,

 victory.

     “பாடுவன் மன்னாற் பகைவரைக் கடப்பே” (புறநா.53);.

     [கட → கடப்பு = யாவரினும் மேம்பட்டு நின்றதால் பெற்ற வெற்றி.]

கடப்புக்கால் kadappu-k-kal. பெ.(n.)

   1. வளைந்த கால் (யாழ்ப்.);; bandy legs.

   2. ஊனமுள்ள கால்; club foot

   3. தொழுவம் முதலியவற்றில் மாடுகள் புகாமல் தடுப்பதற்கு உழலையிழுத்துப் போடும்படி துளை யிட்டு நிறுத்தியிருக்கும் மரம் (இ.வ.);; wooden posts with holes in them for cross-bars, fixed at the entrance of cattle sheds.

     [குடப்பு(வளைவு); → கடப்பு + கால்.]

கடப்பூவிச்சி kada-ppovicci பெ.(n.)

   1. கருநொச்சி:

 black notchi.

   2. நீலநொச்சி:

 purple notchi (சா.அக.);.

     [கள் → கரு + பூவிச்சி – கடுப்பூவிச்சி → கடப்பூவிச்சி.]

 கடப்பேரி kalapper பெ.(n.)

   காஞ்சிபுரம், வேலூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; village names in Kanchipuram and Vellur district.

     [கடம்பு + ஏரி – கடம்பேரி → கடப்பேரி. கடம்புமரத்தைச் சார்ந்த ஏரி, ஏரியைச்சார்ந்த ஊர்.]

 கடப்பேரிக்குப்பம் kalapper-k-kupam, பெ. (n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a willage in Viluppuram district.

     [கடம்பு + ஏரி + குப்பம் – கடம்பேரிகுப்பம் → கடப்பேரிக்குப்பம்.]

 கடப்பைக்கல் kadappai-k-ka. பெ.(n.)

   கடப்பைப் பகுதியில் கிடைக்கும் ஒருவகைக் கறுப்புக் கற்பலகை; Cuddapah-slab.

     [கடப்பை + கல்.]

கூறைநாட்டில் நெய்யப்பட்ட புடை வையைக் “கூறைப்புடைவை” என்றாற் போன்று ஆந்திர மாநிலத்துக் கடப்பை மாவட்டத்தில் இருந்து கொணரப்பட்டகல் கடப்பைக்கல் எனப்பட்டது.

 கடப்பைமரம் kagappai-maram பெ(n.)

   சிறுமூங்கில் வகை; Chinese dwarf bamboo.

     [குடப்பு → கடப்பு → கடப்பை + மரம்.]

 கடமக்கோடு kadamkkodu, பெ.(n.)

   குமரி மாவட்டத்து விளவங்கோடு வட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Vilavangodu Taluk in Kanyakumaridistrict.

     [கடம்பன் + கோடு – கடம்பன் கோடு → அ கடம்பங்கோடு → கடமக்கோடு. கோடு ஏரிகரை, ஏரி, ஏரியைச் சார்ந்த ஊர்.]

கடமனை kada-mana, பெ.(n.)

   தேர் அல்லது வண்டியின் முன்னுறுப்பு (பெருங். உஞ்சைக்.36:33);; the front part of an ancient cart or car.

     [கடை → கட + மனை.]

 கடமலை kada-mala பெ.(n.)

   களிறு; the male elephant.

     “கலிங்க மிரியக் கடமலை நடாத்தி” (விக்கிரம சோழன் மெய்க்கீர்த்தி);.

     [கடம் + மலை, கடம் = மதநீர். மலை = மலைபோன்ற யானை.]

 கடமலைக்குன்று kagamalai-k-kunru, பெ.(n.)

   குமரி மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Kanyakumari district.

     [கடமலை + குன்று. கடமலை = யானை. கடமலைக்குன்று யானைக்குன்று.]

 கடமலைப்புத்துார் kadamalai_p-puttur, பெ.(n.)

   மதுராந்தகம் வட்டத்தில் பெருங்கற்காலச் சின்னங்கள் பெருமளவில் காணப்படும் ஊர்; a place in Maduranthagam Taluk, where megalithic remains are seen on a large scale.

     [கடம் + மலை + புத்தூர் .]

அலெக்சாந்தர் ரீ என்பவர் இங்கு ஆய்வு செய்தார். மூன்று கால்களும் மேல்பக்கம் மூன்று வாயும் கொண்ட சிவப்புத் தாழி [சாடி] இங்குக் கிடைத்தது.

கடமா1 kagama, பெ.(n.)

   காட்டுஆ (காட்டுப்பசு);; bi- son, wild cow,

     “கடமா தொலைச்சிய கானுறை வேங்கை” (நாலடி.300);.

மறுவ. கடம்பை, கடத்தி, ஆமா.

ம. கடமா(வு);

     [கடம் + (ஆன் →); ஆ. கடம் = காடு.]

 கடமா2 kadamā, பெ.(n.)

   மதயானை; must elephant.

     “கடமா முகத்தினாற்கு”(தேவா.1047:9.);.

     [கடம் + மா. கடம் = மதநீர்.]

கடமாதம் kada-madam, பெ.(n.)

கும்ப(மாசி); மாதம்.

 the 11th Tamil month, corresponding to February, March so called as the Sun is then in Kumbam or Katagam the sign of acquarius.

     “கடமாதங் கம்பப் பிரானை” (கம்பரந்.87);.

     [குடம் → கடம் + மாதம். குடம் = கும்ப ஓரை.]

கடமான் kaṭamāṉ, பெ.(n.)

   இந்தியாவில் காணப்படும் ஒரு வகை மான்; sambar

     [கடம்+மான்]

 கடமான் kada-man. பெ.(n.)

   1. நீண்டு கிளைத்த கொம்புகளையுடைய கடமை என்னும் மான்வகை; elk.

   2. காட்ட (காட்டுப்பசு);; bison, wild cow.

     “அடற்கடமான். பாலும்” (தஞ்சைவா.320);.

     “தேனோடு கடமான் பாலும்” (கந்தபு, வள்ளிய. 76);.

மறுவ. கடமை

   ம. கடமான் க. கடவெ. கடவ, கடப, கடபெ. கடவு, கடக;   குட. கடமெ;   து. கடம;   தெ. கடுசு, கடதி, கணதி;கொலா.

   கடக;   குரு. காட்சா;   பிரா. கசம்;கோல: கடக.

     [கடம் + மான். கடம் = வன்கரம்பு, காட்டுநிலம்.]

 கடமான் kadami பெ.(n.)

   செங்கடம்பு; small Indian oak (சா.அக.);.

     [கடம்பு → கடம்பி → அகடமி.]

 கடமாரி kada-mar பெ.(n.)

   சிறுபுள்ளடி என்னும் மூலிகை (நாமதீப.);; scabrous ovate unifoliate ticktrefoilசா.அக.);.

     [கடம் + மூலி – கடமூலி. கடமாலி → கடமாரி (கொ.வ.);.]

 கடமாவடி kadamavadi பெ.(n.)

   புதுக்கோட்டை புதுக்கோட்டை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Pudukkottaidt.

     [காட்டு → கட்டு + மா + அடி – கட்டுமாவடி → கடமாவடி. மாவடி = மாமரத்தைச்சார்ந்த நிலம்.]

 கடமுடெனல் kada-muperal பெ.(n.)

   ஒலிக்குறிப்பு; rattling, as the bowels.

     [கடமு + எனல் கடமுட – ஒலிக்குறிப்பு, இணைமொழி.]

கடமுனி kada-muo பெ.(n.)

   அகத்தியர்; the sage Agastya, said to have been born in a pot.

     “மலயந் தன்னிற் கடமுனி சேறலொடும்” (கந்தபு. திருக்கல்.65);.

     [குடம் = மேற்கு. குடம் + முனி – குடமுனி – கடமுனி (கொ.வ);.]

மேற்குமலையில் வாழ்ந்த(குட);முனிவரைக் குடத்தில் பிறந்த முனிவராகத் திரித்துக் கூறுவது தவறு.

 கடமுறி Kadamபr பெ.(n.)

கடன்முறி பார்க்க;see kadar-mսri

ம. கடமுறி

     [கடன் + முறி – கடமுறி. முறி – ஒலையில் எழுதிய பற்றுச்சிட்டு, சிட்டு.]

கடமுலைகுச்சி kaṭamulaikucci, பெ.(n.)

மாட்டின் கழுத்துப்பகுதி வெளிவராமல் இருக்க நுகத்தடியின் நுனிப்பகுதியில் செருகும் குச்சி. (வவ.வே.க.16);

     [கடமுலை+குச்சி]

கடமை1 kagama பெ.(n.)

   1. கடப்பாடு; duty, obligation.

   2. கடன்; debt.

   3.தகுதி; ability.

   4.முறைமை; right, propriety.

     [கடம்1 → கடமை.]

 கடமை2 kadama. பெ.(n.)

   குடியிறை, அரசு ஊர் நிலங்களை அளந்து, அதன் விளைவிற்கேற்ப உரிமையாளரிடம் பெறும் வரி வகை (கல்.);; tax assessment tribute, toll.

     “ஆறிலொன்று கொற்றவர் கடமை கொள்ள” (திருவிளை. நாட்டுப்.28);.

   ம. கடம;கசபா. கடமெ.

     [கடன் → கடமை = கொடுக்கக் கடமைப்பட்டுள்ள வரிப்பணமும் கடமை ஆயிற்று.]

 கடமை3 kagama, பெ.(n.)

   1. பெண் ஆடு (தொல்.பொருள்.619);; ewe.

   2. காட்டு ஆன் (காட்டுப்பசு); (யாழ்.அக.);; wild cow,

     “தடமரை கடமை யாதி. மேவிய விலங்கு” (கந்தபு.மார்க்.4.);

ம. கடமான்.

     [குள் → குள → கள → கட → கடமைகுள் = இளமை, மென்மை. பெண்மை.]

 கடமை4 kagama, பெ.(n.)

கடமான் பார்க்க;see kada-man

     [கடம் → கடமை(கடத்தில் வாழ்வது.]

 கடமைக்கால் kadamal-k-kal. பெ.(n.)

   வரிக்குரிய தவசங்களை அளந்துகொள்வதற்கு அரசு ஏற்படுத்திய அளவு மரக்கால்; authorized measure of capacity.

     [கடமை + கால். கடமை = வரி. கால் = முகத்தல் அளவை கருவி, மரக்கால்.]

கடமைக்கொடுமுளுர் kadamal-k-kodumபயr, பெ.(n.)

   திருநெல்வேலி வட்டம் சுத்துமல்லி அருகிலுள்ள ஊர்; a village in Thirunelvelli Taluk near Suthumalli.

     “கடமைற் கொடுமுளுரான உத்தம பாண்டியநல்லூர்” (தெ.இ.கல்.தொ.26 கல். 480);.

     [கடமைக்கோடு + முள்ளூர் – கடமைக் கோடுமுள்ளூர் → கடமைக்கோடுமுளூர்.]

 கடமைச்செலவு kadamai.c-celavu, பெ.(n.)

   ஒரு பணிக்கு ஆகும் செலவு; expenditure for particular work.

     [கடமை + செலவு.]

கடமைத்தட்டு kagamai-t-tattu, பெ.(n.)

 suf செலுத்துவதில் சுணக்கம் அல்லது கட்டுப்பாடு (S.I.I.vol.8.insc.303);;

 shortages in paying taxes.

     [கடமை + தட்டு.]

கடமைப்படு-தல் kadamai-p-padu,    20செ.குவி (v.i.)

   1. நன்றியுடன் இருத்தல்; be indebted to.

உங்கள் உதவிக்கு நான் கடமைப் பட்டுள்ளேன் (உ.வ.);.

   2. பொறுப்புடன் இருத்தல்; be obliged to,

உங்கள் கட்டளையை ஏற்கக் கடமைப்பட்டுள்ளேன் (உ.வ);.

     [கடமை + படு. படு – து.வி.]

கடமைப்பற்று kadamai-p-parru, பெ.(n.)

   மேல் வாரத்தைத் தலைவர்க்குப் பணமாகச் செலுத்தும் சிற்றூர் (i.m.p.tp.250);; village paying the share of the produce to the government or landlord in coin and not in kind.

     [கடமை + பற்று. பற்று + சிற்றுார்.]

நிலவரி தீர்வை என்றும், வாரம் என்றும்

இருவகை யாயிருந்தது. இவற்றுள் முன்னது ஒரு குறிப்பிட்ட அளவும், பின்னது கண்டு முதலில்

ஒரு பகுதியுமாகும். தீர்வைக் குரிய நிலம் தீர்வைப்பற்று என்றும், வாரத்திற்குரிய நிலம் வாரப்பற்று என்றும், வாரத்தைப் பணமாகச் செலுத்தும் நிலம் கடமைப்பற்று என்றும் கூறப்பட்டன [பழந்தமி.75].

கடமையிறு-த்தல் kagama,y_iru-,    4 செ.குன்றாவி (v.t)

   1. ஆயம், வரி அல்லது தீர்வை செலுத்துதல்; to pay tax to etc.

     ‘இவ்வூர் கடமையிறுக்குங்கொல்’ (S.I.I. Vol.5. Part-l Insc. 431.);

   2. வரியினை அறுதியிடுதல் (S.I.I.Vol.5. Insc.30 S.No.8);; to fix the tax.

     [கடமை + இறு.]

 கடமையில்தட்டிறை kadamayi-tatia பெ.(n.)

   கடமை செலுத்துவதற்கு தவறிய காலத்தில் அரசு நேரடியாக வாங்கும் இறைமுறை; direct collection of taxes by govt. from the defaulters (கல்.அக.);.

     [கடமை + இல் + தட்டு + இறை]

கடம்1 kadam, பெ.(n.)

   1.கடன்; debt.

     “கடமுண்டு வாழாமை” (இனி.நாற்.11);.

   2.இறைக்கடன் (தொல்.பொருள்.150);; homage due to god; religious obligation.

   3. கடமை முறைமை (சூடா.);; duty, proper conduct.

     “காரிகை நின் பண்கடமென் மொழி யாரப் பருக வருகவின்னே” (திருக்கோ.220);.

   4. நயன் (நீதி); (சூடா.);; right Justice.

   ம. கடம்;க., து. கட.

     [கடு → கடன் → கடம் கடு = விரைவு விரைந்துசெய்தல். கடன் விரைந்து செய்யத்தக்க பணி கடமை என்னும் சொல்லும் விரைந்து கட்டாயம் செய்ய வேண்டிய பணியைக் குறித்தமை காண்க. நிலன் → நிலம் எனத் திரிந்தவாறு. கடன் → கடம் என ஈறு திரிபுற்ற ஈற்றுப்போலி.]

 கடம்2 kadam, பெ.(n.)

   1. காடு; forest,

     “கடத்திடைக் கணவனை யிழந்த” (பு.வெ.10.சிறப்பி1);.

   2. மலை; mountain.

   3. பாலைநிலத்து வழி; hard dfficult path in a barren tract.

     “கடம்பல கிடந்த காடுடன் கழிந்து” (சிலப்.11:90);.

   4. சுடுகாடு (சூடா.);; cremation ground.

   5. தோட்டம்; garden.

     [கடு → கடம். கடு = கடுமையானது. ‘அம்’ பருமை (அகற்சி); குறித்த சொல்லாக்க ஈறு.]

 கடம்3 kadam, பெ.(n.)

   கரிசு; sin,

     “கடமுண்டார் கல்லாதவர்” (திவ்.இயற் 4:52);.

     [கடை → கட → கடம்.]

 கடம்4 kadam, பெ.(n.)

   1. யானைக் கதுப்பு (பிங்.);; elephant’s temple, from which a secretion flows.

   2.யானை மதம்; rut flow of a must elephant.

     “கடக்களிறு” (திருவாச.3:155);;

     “முட்ட வெங்கடங்கள் பாய்ந்து முகிலென முழங்கி” (பெரியபு எறிபத்:51);.

     [கதுப்பு → கதம் → கடம் = கன்னம்.]

 கடம்5 kagam, பெ.(n.)

   கயிறு (பிங்.);; rope.

     [கள் → களம் → கடம். கள் கட்டுதல், இணைத்தல்..]

 கடம்6 kadam, பெ.(n.)

   1.குடம்; water, vessel.

     “மலயந் தன்னிற் கடமுனி சேரலோடும்” (கந்தபு.திருக்கல். 65);.

   2.கும்பவோரை; sign of Aquarius in the Zodiac.

   3. குடமுழுவு (சூடா.);; hand drum played on at both ends.

   4. பதக்கு (5 (முகத்தலளவை.); (தைலவ. தைல.);; dry cubic measure of two kuruni

   5. உடம்பு (பிங்.);; body, human or other.

     “ஒழிந்த வாவி கடமுற” (ஞான வைராக்.39);.

த. குடம் → வ. கடம்

     [குடம் → கடம்.]

மட்பாண்டமே அளக்கும் கருவியாகவும் இருந்ததால் இருகுறுணி அளவு கொள்ளும் மட்பாண்டம் பதக்கு எனப்பட்டது. அழியும் உடம்பு மட்பாண்டம் போன்றதாதலின் (குடம்); கடம் எனப்பட்டது.

 கடம்7 kadam, பெ.(n.)

   1. யானைக் கூட்டம் (பிங்.);; Therd of elephants.

   2. நிலக்கடலை; groundnut,

   3. கோழை; coward.

     [கள் → கடு → கடம். கள் = கூடுதல், திரளுதல்.]

 கடம்8 kadam பெ.(n.)

மலைச்சாரல் (பிங்.);:

 mountain side.

     “பெருங்கட மலைக்குலம்” (பாரத.சூது. 104);.

     [தடம் → கடம். தடம் = மலை.]

 கடம்9 kagam, பெ.(n.)

   மரமஞ்சள்; tree turmeric.

     “அரத்தை யொலிகட மதுரங்காயந்… சீராறும்” (தைல. தைலவ.18);

     [கடு (வலிமை); → கடம் = வலிமை சான்ற மரம்.]

 கடம்10 kadam, பெ.(n.)

   1. சினம்; anger.

   2. ஒரு மந்திரம்; a mantric spell.

     [கதம் → கடம்.]

கடம்பக்காடு kagamba-k-kāgu, பெ.(n.)

   1. கடம்ப மரம் நிறைந்த காடு; a forest of kadamba trees.

   2. மதுரை; city of Madurai.

     [கடம்பு + காடு – கடம்புக்காடு (கொ.வ);.]

மதுரையைச் சுற்றி கடம்பமரம் இருந்ததாகத் தொன்மங்கள் குறிக்கின்றன. அதனாற்றான் மதுரைக்குக் கடம்பக்காடு (வனம்); என்று பெயராயிற்று.

 கடம்பக்குடி kadamba-k-kup பெ.(n.)

   இராமநாதபுர மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Ramanathapuram district.

     [கடம்பு + குடி – கடம்புக்குடி + கடம்பக்குடி.. கடம்பு = கடம்புமரம். அம்மரத்தைச் சார்ந்த ஊர்.]

 கடம்பக்கூனன் kadamba-k-kūgao, பெ.(n.)

   ஆமை; tortoise.

மறுவ. கடம்பக்கூனி, கடம்பக்கூனை.

     [குடம் → கடம் → கடம்பம் + கூனன்.]

 கடம்பங்குடி kaḍambaṅguḍi, பெ. (n.)

   பாண்டிய நாட்டுச் சிற்றூர்; a village in Pandya territory

     ‘கள்ளக்குடி எல்லைக்கும் வடக்கு மன்னிய சிம்மேலெல்லைகடம்பங்குடி எல்லை.”

     [கடம்பன்+குடி]

கடம்படு1 kadam-padu,    18 செ.குன்றாவி(v.t.)

   நேர்ந்துகொள்ளுதல்; to devote, as fruits etc. to the temple, in pursuance of a vow.

     “கருவயிறுகெனக் கடம்படு வோரும்” (பரிபா 8:106);.

     [கடன் → கடம் + படு.]

 கடம்படு2 kadam-padu-    20 செ.கு.வி.(v.i.)

   சினமடைதல் (சிலப்.29,காவற்பெண்டுசொல்.);; to be angry, to grow indignant.

     [கதம் → கடம் + படு.]

கடம்பந்துறை kagamabandura பெ.(n.)

   1. திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டத்தில் உள்ள தேவாரப் பாடல் பெற்ற ஊர்; name of a village in Tiruchirappalli district having been sung in Devaram,

     “வண்ணநன்மலரான் பலதேவரும் கண்ணனும் அறியான் கடம்பந்துறை” (தேவா. அப்பர் 132-4);.

     [கடம்பு + துறை.]

கடம்பமரங்கள் நிறைந்த நீர்த்துறை அமைந்ததால் பெற்ற பெயர். இன்று, குழித்தலை என்று இவ்வூர் அழைக்கப்படுகிறது.

கடம்பன்1 kadamban, பெ.(n.)

   1. கடம்பமாலை அணிந்த முருகக்கடவுள் (மணிமே.4:49);; Skanda, wearing a garland of kadambam flowers.

     “செம்பொற் கடம்பன் செவ்வேளும்” (சிந்தா.1664);

   2. கடம்பு எனும் தோற்கருவியை இசைக்கும் ஒரு பழைய குடி; an ancient caste.

துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பனெ ன்றிந்நான் கல்லது குடியு மில்லை” (புறநா.33578);

ம. கடம்பன்

   1. கடம்பு → கடம்பன் = கடம்பின் மலரை அணிந்தவன்.

   2. கடம்பு = தோற்கருவி கடம்பு + அன்- கடம்பன், கடம்பு எனும் தோற்கருவி இசைப்பவன்.

கடம்பு எனும் தோற்கருவி நீலமலை பழங்குடியினரிடமும் உள்ளது.

 கடம்பன்2 kadamban, பெ. (n.)

   முரடன்; unruly person.

     [கடம்பு + அன் – கடம்பன் = கடம்ப மரம் போன்ற வலிமையானவன்.]

 கடம்பன்குறிச்சி kadambam-kuricci பெ.(n.)

   கரூர் மாவட்டத்துச் சிற்றுர்; a village in Karur district.

     [கடம்பு + அன் + குறிச்சி.]

கடம்பன்மாறன் kagambao-māran, பெ.(n.)

   இலால்குடி (திருத்தவத்துறை);, மணற்கால் கோயிலில் அணையா விளக்கெரிய நன்கொடை வழங்கிய மாற்றுக்கள்வி என்பவளின் தந்தை; father of Mārrukkalvi who made donations for perpetual lamp in the temple of Manarkal at Lalkudi.

     “இடையாற்று நாட்டு சபையோம் நல்லிமங்கலத்துக் கோயிலான் கடம்பன்மாறன் மகள் மாற்றுக்கள்வி வைத்த பொன்” (தெ.இ.கல்.தொ.19 கல்,71);.

     [கடம்பன் + மாறன். கடம்பனின் மகன் மாறன்.]

கடம்பன்வயல் kagambap-vaya, பெ.(n.)

   திருப்பேரையூர்க் கோயிலுக்குக் வரியில்லா நிலமாக வழங்கப்பட்ட வயலின் பெயர்; the name of a field donated to the temple of Peraiyur as tax free land,

     “குடி னீங்காத் தேவதானமாகக் கொண்ட கடம்பன் வயலுக்குப் பெருநான் கெல்லை” (தெ.இ.கல்.தொ.23 கல்.163 கி.பி 1289-90);.

     [கடம்பன் + வயல்.]

கடம்பப்பெருந்தேவி kagamba-p-perundēvi, பெ.(n.)

   திருக்கோவலூர் வட்டத்தில் சென்னகுணம் என்ற ஊரில் கி.பி. 7ஆம் நூற்றாண்டளவில் ஏரி அமைக்க உதவிய பெருமகள்; lady who donated to form a tank in Chennakunam in Thirukkovalur Taluk during 7th Century.

     “ஶ்ரீ கடம்பப் பெருந்தேவி செய்பித்த தூம்பு” (ஆவணம், ப. 158);.

     [கடம்பர் + பெருந்தேவி.]

கடம்பர் வடகருநாடாகப் பகுதியை ஆண்டவர். பல்லவ மன்னர்களோடு மணத்தொடர்பு கொண்டிருந்தனர்.

கடம்பம் kaṭampam, பெ.(n.)

   முடக்குவாதம், மூட்டுவலி, இடுப்பு வலிக்கு மருந்தாகப் பயன்படும் மரம்; a tree of medical use [கடம்பு-கடம்பம்]

 கடம்பம்1 kadambam, பெ.(n.)

   1. மரவகை (மூ.அ);; common cadamba.

     “திணிநிலைக் கடம்பின் றிரளரை வளைஇய” (குறிஞ்சிப்.176);.

   2. வெண்கடம்பு;see-side Indian oak.

மறுவ. கடம்பு

   ம. கடம்பு;   க. கடம்ப;தெ. கடாமி, கடிமி.

     [கடம்பு → கடம்பம் (வன்மையான மரம்);.]

த. கடம்பம் → Skt. kadamba.

அம்மீறு பெற்ற வடிவே ஈறுகெட்டு வடமொழியிலுள்ளது. அதோடு, கடம்பம் என்னும் மரப் பெயரும் கதம்பம் என்னும் கலவைப் பெயரும் ஒன்றாக மயக்கப்பட்டுள்ளன.(வ.மொ.வ. 10);.

வகைகள் : கடம்பு, நீர்க்கடம்பு, வெண்கடம்பு, மஞ்சட்கடம்பு.

 கடம்பம்2 kagambam, பெ.(n.)

   1. அம்பு; arrow.

   2. கீரைத்தண்டு; stalk ofgreens.

   3. வாலுளுவை,

 a spindle tree.

     [கட → கடம்பு → கடம்பம். கட = செல். கடம்பு + நீட்சி.]

கடம்பரை kadambar பெ.(n.)

   கடுகுச்சிவலை (கடுகு ரோகிணி); என்னும் பூண்டு; Christmas rose, herb.

மறுவ, கடுசிவதை கருரோகிணி, கடுகுரோகிணி.

     [கடம் + கடம்பு + ஆரை – கடம்பாரை → கடம்பரை. ஆரை4 கீரைவகை.]

கடம்பர்1 kadambar, பெ.(n.)

   கடம்புமரத்தைக் காவல் மரமாகக் கொண்டிருந்தவர்கள்; chieftain who choose Kadamba as their guardian tree.

     [கடம்பு+அர். கடம்பு → கடம்பர்.]

சிலர், பயன்படா மரஞ்செடிகொடிகளையும் ஒவ்வொரு காரணம்பற்றித் தெய்வத்தன்மை யுடையனவாகக் கருதி அவற்றை அணிந்தும் வழிபட்டும் வந்திருக்கின்றனர். கடம்பர் என்னும் வகுப்பார் கடப்ப மரத்தைக் கடிமரமாகக் கொண்டி ருந்தனர். ஆப்பிரிக்க, அமெரிக்கப் பழங்குடி மக்கட்கும் இத்தகைய கொள்கையுண்டு. சைவர் அக்கமணியையும் [உருத்திராக்கத்தையும்] மாலியர் [வைணவர்] துளசியையும், பெளத்தர் அரசையும், சமணர் அசோகையும் தெய்வத்தன்மை யுடையன வாகக் கருதுவதும் இத்தகையதே. (சொ.ஆ.க.19);

 கடம்பர்2 kagambar, பெ.(n.)

   1.குறும்பர்; Kurumbar. (community);.

   2. கடம்பு எனும் தோற்கருவி இசைப்பவர்; a community who have ‘Kadambu’ musical instrument.

     [கடம் + கடம்பர்.]

 கடம்பர்கோவில் kagampar-kovil. பெ.(n.)

   காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Kanchipuram district.

     [கடம்பு+அ+கோவில் – கடம்பர்கோவில், கடம்பு : கடம்புமரம். கடம்பர் = கடம்பு மரத்தைக் காவல் மரமாகக் கொண்ட மரபினர்.]

 கடம்பர்வாழ்கரை kagampar-vā-karai பெ.(n.)

   நாகைப்பட்டின மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Nagappatinam district.

     [கடம்பு + அர் + வாழ் + கரை.]

கடம்பல் kaḍambal, பெ. (n.)

   குமிழ்; gudgeon.

     ‘கூம்பல், கடம்பல், குமிழ் எனக் கூறுவர்” (நி.க.தி.4:39);

     [கடம்பு+அல்]

 கடம்பவனசமுத்திரம் kagamba-vaga-samuddram, பெ.(n.)

   இராமநாதபுர மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Ramanathapuram distict.

     [கடம்பு + வனம் + சமுத்திரம் – கடம்பவனசமுத்திரம்.]

கடம்பவனத்துச் சமுத்திரன் பெயரிலமைந்த ஊர். கடல் வாணிகம் செய்யும் வணிகனுக்குரிய கடலன் என்னும் தமிழ்ப் பெயரின் வடமொழியாக் கமாகிய சமுத்திரன் என்பது சமுத்திரம் எனத் திரிந்தது. கடலன் பெயரிலமைந்த ஊர் கடலன்குடி → கடலங்குடி என வழங்குவதை ஒப்புநோக்குக.

 கடம்பாடி kadam-păg பெ.(n.)

   மதுரை; Madurai.

     [கடம்பு + அடி – கடம்படி → கடம்பாடி.]

 கடம்பானை kadambara பெ.(n.)

   ஒருவகைக் கடல் மீன்; a two-gilled cuttle fish.

இது கணவாய் மீன் வகையைச் சார்ந்தது. இதற்கு இரண்டு மூச்சுறுப்புகளும் எட்டுக் கைகளும் உண்டு.

கடம்பாளம் kaṭampāḷam, பெ.(n.)

மிதவை நங்கூரத்திற்குப் பயன்படும் கயிறு:

 buoy anchor rope.

     [கடம்பு-கடம்பாளம்]

இவ்வூரில் நடந்த போரில் களங்காய்க்கண்ணி நார்முடிச்சேரல் நன்னனை வென்றான்.”உருள் பூங் கடம்பின் பெருவாயில் நன்னனை (பதிற்-4ஆம் பத்து);.

 கடம்பாளம் kadampalam, பெ.(n.)

   மிதவை போன்ற அடையாளக் கருவியை நிலைநிறுத்தும் நங்கூரக் கயிறு; buoy anchor rope. (க.ப. அக.);

     [கடு → கட → கடம்பு + ஆளம். கடம்பு = நீட்சி. ஆளம் – சொ.ஆ.ஈறு.]

கடம்பி1 kagambi பெ.(n.)

   கெட்டவள்; lewd woman.

     ‘நீசரோடு மிணங்கு கடம்பிகள்” (திருப்பு:67);.

     [கெடு → கெடம்பி → கடம்பி.]

 கடம்பி2 kadambi பெ.(n.)

   கடம்பவினத்தார்; kadamba clan.

     [கடம்பு → கடம்பி.]

கடம்பு1 kadambu. பெ.(n.)

   1. பழங்காலத் தமிழினத் தாருள் ஒவ்வொரு குடியினரும் தமக்கு உரியதாக உரிமையாக்கி வழிபட்டு வந்த காவல் மரவகைகளுள் ஒன்று; one of guardian trees specially worshipped by each of the different clans among the ancient Tamil Nadu.

   2. ஒரு காட்டுமரம்; common cadamba tree.

கடம்பின் வகைகள்.

   1. நீலக்கடம்பு,

   2. கடற்கடம்பு,

   3. நீர்க்கடம்பு,

   4. மஞ்சட்கடம்பு,

   5. விசாலக்கடம்பு,

   6. செங்கடம்பு,

   7. சீனக்கடம்பு,

   8. நீபக்கடம்பு,

   9. வெண்கடம்பு,

   10. நிலக்கடம்பு,

   11. முட்கடம்பு அல்லது முள்ளுக்கடம்பு,

   12. சிறுகடம்பு

   13. பூதக்கடம்பு

   14. நாய்க்கடம்பு.

   15.நெய்க்கடம்பு,

   16. பட்டைக்கடம்பு,

   17. பெருங்கடம்பு,

   18. மல்லிகைக் கடம்பு,

   19. அக்கமணி (உருத்திராக்க);க் கடம்பு.

     [கடு → கடம்பு.]

 கடம்பு2 kagambu, பெ.(n.)

   தீங்கு; evil, mishap, misfortune.

     “வித்தாரமும் கடம்பும் வேண்டா” (பட்டினத் பொது);

   2. ஒரு காட்டுமரம்; common cadamba tree.

     [கடு → கடும்பு → கடம்பு.]

 கடம்பு3 kagambu, பெ.(n.)

   1. காடு; forest.

வடவெல்லை கரடி கும்பல் கடம்புக்குத் தெற்கு’ (திருவேங் கல்வெ.2பக்.18);.

   2. மலைச்சாரல் கறட்டு நிலம்; dryland of mountain slope.

     [கடு → கடம்பு. கடம் = பாலைநிலம்.]

 கடம்பு4 kadambu, பெ.(n.)

   அறுபது நாளில் விளைவதும் ஒகிகள் விரும்பி உண்பதுமான கருங்குறுவை நெல்; a black paddy with red rice inside, reaped in 60 days, yogic diet.

     [கள் → கடு → கடம்பு.]

 கடம்பு5 Kadambu. பெ.(n.)

   பிள்ளை பிறந்தவுடன் பிறந்தவுடன் சுரக்கும் பால், சீம்பால்; the first milk of a woman after confinement.

     [கடு → கடும்பு → கடம்பு. கடு = விரைவு, ஈன்றணிமை.]

 கடம்புநெல் kadambu-mel. பெ.(n.)

   கருங்குறுவை நெல்; a black paddy with red rice inside.

     [கடம்பு + நெல். கடம்பு = தடிப்பு.]

 கடம்புப்பால் kadambu-p-pa பெ.(n.)

   சீம்பால்; the first milk of woman after confinement.

     [கடம்பு + பால்.]

 கடம்பூரணி kadamburam பெ.(n.)

   இராமநாதபுர மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Ramanathapuram district.

     [கடம்பு + ஊருணி – கடம்பூருணி → கடம்பூரணி, ஊருணி = கேணி, குளம்.]

 கடம்பூராயப்பட்டி kagampu-rāya-p-patti, பெ.(n.)

   புதுக்கோட்டை மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Pudukkottai district.

     [கடம்பு + அரையன் + பட்டி – கடம்பரையன்பட்டி → கடம்பராயன்பட்டி. கடம்பு = கடம்பமரம்.]

கடம்பூர் kaṭampūr, பெ.(n.)

   பாபநாசம் வட்டத்தில் உள்ள ஒரு ஊர்; a village in papanasam,

     [கடம்பு + ஊர்]

 கடம்பூர் kagambப் பெ.(n.)

   சோழ நாட்டில் தேவாரப் பாடல் பெற்ற ஊர்; name of a village of Cöla country having been sung in Thévaram.

     “காவிரி கொன்றை கலந்த கண்ணுதலான் கடம்பூர்” (தேவா. 204:5);.

     [கடம்பு + ஊர் முருகனுக்கு விருப்பமானது எனக் கருதப்படும் கடம்ப மரங்கள் நிறைந்த தன்மையால் பெற்ற பெயர். அப்பராலும், சம்பந்தராலும் பாடல் பெற்ற தஞ்சை மாவட்ட ஊர். இன்று மேலைக் கடம்பூர் என வழங்கப்படுகிறது.]

 கடம்பூலிகம் Kadampigam, பெ.(n.)

   ஒட்டுப்புல்; a plant growing in light sandy soil with bristles which cling to clothes.

     [கடம்பு + ஊலிகம்.]

கடம்பை kadamba பெ.(n.)

   1. குளவிவகை (இ.வ.);

 a kind of hornet.

   2. காட்டுப்பசு; wild cow.

   ம. கடன்னல், கடுன்னல்;   க. கடஞ்ச, கடச, கனச;   து. கணசத;குட. கடந்தி, தெ. கடச்சு, கணக.

     [கடு → கடம் → கடம்பை.]

 கடம்பை2 kadamba, பெ.(n.)

   தென்னை நார் (இ.வ.);; coconut fibre.

     [கட → கடம் = கயிறு. கடம் → கடம்பை.]

 கடம்பொடுவாழ்வு kadambogu-vālvu, பெ.(n.)

   திருநெல்வேலி மாவட்டத்துச் சிற்றுார்; a village in Thirunelveli district.

     [கடம்பு + ஒடு + வாழ்வு = கடம்பொடுவாழ்வு. கடம்பு = முருகனுக்குரிய கடம்பு மரம். கடம்பொடு வாழ்வு என்பது முருகனொடு வாழ்வு எனப் பொருள் படுவதோர் மரபுச்சொல் லாட்சி. செந்தில் வாழ்வே என முருகனைக் குறிப்பிடுதலை ஒப்பு நோக்குக.]

கடம்போடு-தல் kadam-popu,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   குன்றாவி; to cram unintelligently, to learn a lesson by rote rather than by heart.

மறுவ. மனனம் செய்தல், மனப்பாடஞ் செய்தல்,

நெட்டுருப் போடுதல்.

     [கடம் + போடு. குடம் → கடம்.]

பொருளறியாமல் மனப்பாடம் செய்தல். கடம் [குடம்] முழக்கும் இரைச்சலைப்போல் சொற்பொருளுணராத குருட்டாம் போக்கு மனப்பாடம் என்று பொருள்.

 கடயம் kagayam, பெ.(n.)

   கடகம் (இ.வ.);; bracelet.

     [கழல் → கழலம் → கழயம் → கடயம்.]

 கடயல் kaṭayal, பெ.(n.)

   விளவங்கோடு வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Vilavancode Taluk.

     [கடல் + அயல்]

 கடயல் kapaya. பெ.(n.)

   குமரி மாவட்டத்துச் விளவங்கோடு வட்டத்துச் சிற்றுார்; a willage in Vilavangode Talukin Kanyakumaridt.

     [கடல் + அயல் – கடலயல் → கடயல் = கடலடுத்த சிற்றுார்.]

 கடயல் kaḍayal, பெ. (n.)

   விளவங்கோடு வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Vilavancodu Taluk.

     [கடை-கடையல்-கடயல்]

 கடரி kadar பெ.(n.)

   மரமஞ்சள் (மலை);; tree turmeric.

     [கடம் → கடரி.]

கடறு kadaru, பெ.(n.)

   1. காடு; forest, jungle.

     “கானவர் கடறுகூட் டுண்ணும்” (பெரும்பாண்.116);:

   2. அருநெறி (பிங்);; hardon difficult path.

   3. பாலை நிலம்:

 desert tract.

     “இன்னாக் கடறிதிப் போழ்தே கடந்து” (திருக்கோ.217);.

   4. மலைச்சாரல்

 mountains slope.

     “கடறுமணி கிளர” (புறநா.202:3);.

     [கடு → கடம் → கடன் → கடறு, கடு = கடுமை, துன்பம்.]

 கடற் கழுகு gaḍaṟgaḻugu, பெ.(n.)

   கடலில் வாழும் ஒரு உயிரி; erne.

     [கடல்+கழுகு]

 கடற்கடம்பர் kadar-kadambar, பெ.(n.)

   கடற்கொள்ளையில் ஈடுபட்ட கடம்ப மரபினர்; pi rates of Kadamba clan.

     [கடல் + கடம்பர்.]

கடற்கடம்பு kadar-kadambu, பெ.(n.)

கடற் கரையிலுள்ள கடம்பமரம் (சிலப். 28:135);,

 seaside Indian oak.

     [கடல் + கடம்பு.]

 கடற்கட்டை kadar-kattai. பெ.(n.)

கடலின் தொலைவை அளக்கப் பயன்படும் நீட்டலளவு,

 nau tical mile.

     [கடல் + கட்டை.]

கடல்மைல் பார்க்க;see kadal mile.

கட்டை என்பது யாழ்ப்பாணத்தில் ஒருகல் தொலைவைக் குறிக்குஞ் சொல்.

கடற்கன்னி kadar-kann, பெ.(n.)

   1. மேற்பகுதி பெண்ணுருக் கொண்டும் அடிப்பகுதி மீனுருக் கொண்டும் கடலில் வாழ்வதாகக் கருதப்படும் உயிரி; sea nymph.

   2. கடல்மீன் வகை; kind of sea fish.

   3. திருமகள்; daughter of the sea, Laksmi.

தெ. கடலிகூத்துரு

     [கடல் + கன்னி.]

 கடற்கன்னி kaḍaṟkaṉṉi, பெ.(n.)

பெண்ணின் முகமும் உடலும் இடையின்கீழ் மீனைப் போலுள்ள உருவம்:

 mermaid.

     [கடல்+கன்னி]

 கடற்கம்பி kadar-kamb, பெ.(n.)

   தொலைத்தொடர்புக் காகக் கடலடியில் இடப்படும் கம்பி; cable laid under sea for the purpose of communication.

     [கடல் + கம்பி.]

 கடற்கரண்டி kadar-karandi, பெ.(n.)

   கடற்கரையில் முளைக்கும் ஒருவகைச் செடி (நெல்லை மீனவ.);; a plant grown on sea-shore.

     [கடல் + கரண்டி.]

 கடற்கரை kaḍaṟkarai, பெ.(n.)

   கடற்புறம், கடல லைகள் நிலத்தைத் தழுவிச் செல்லும் மணல் நிறைந்த பகுதி; beach; Sea-shore.

மறுவ அலைவாய், கடற்புறம்

     [கடல்+கரை]

 கடற்கரைக்கோயில் kaḍaṟkaraikāyil, பெ.(n.)

   மாமல்லபுரத்தில் உள்ள பல்லவர் காலத்துக் கற்கோயில்; sea-shore temple at Mahabalipuram built by Pallava king.

     [கடன்கரை+கோயில்]

 கடற்கலம் kadar-kalam, பெ.(n.)

   மீன்பிடி தொழிலுக்குப் பயன்படுத்தும் வலை, படகு முதலியன; fishing equipments.

     [கடல் + கலம்.]

 கடற்கள்ளன் kadar-kallan, பெ.(n.)

கடற்கொள்ளைக் காரன் பார்க்க; see kadar-kolai-k-kāran.

க. கடல்கள்ள, கடலுள்ள ம. கடல்க் கள்ளன்.

     [கடல் + கள்ளன்.]

 கடற்கழி kadar-kali, பெ.(n.)

   கடலினின்று மணல் திட்டுகளால் பிரிக்கப்பட்ட உப்புநீர்த் தேக்கம் (நெல்லை மீனவ.);; firth, lagoon.

     [கடல் + கழி.]

 கடற்கழி kaḍaṟkaḻi, பெ.(n.)

   கடலினுள் உட் செல்லும் குறுகிய வழி; frth.

     [கடல்+கழி]

 கடற்கழுகு kadar-kalugu, பெ.(n.)

   பரவைவகை (பரண்டி);; a kind of sea-bird.

     [கடல் + கழுகு.]

கடற்காக்கை kadar-kakkai. பெ.(n.)

   1. கடலில் வாழும் காக்கை; sea-crow, sea-gull.

   2. கடலிறஞ்சிமரம்,

 seaside-plum,

   3. கழுத்தில் பழுப்பு நிறமுள்ள ஒருவகைக் காகம்; species of crow with grey neck (சேரநா.);.

ம. கடல்க்காக்கை

     [கடல் + காக்கை.]

கடற்காக்கை

 கடற்காடை kadar-kadai, பெ.(n.)

காடை

   இனத்தைச் சார்ந்த ஒருவகைக் கடற்பறவை; a curlew-stint or pigmy sand piper.

ம. கடல்காட

     [கடல் + காடை.]

கடற்கானி kaḍaṟkāṉi, பெ. (n.)

   கடல் பகுதி உரிமை; privilege of sea part.

     ‘எங்கள் கடற்காணியான தேவர் உடையார் திருமறைக் am6km, umi (Sll, xvii, 545);

     [கடல்+காணி]

 கடற்காய் kadar-kāy, பெ.(n.)

   சிப்பி; oyster (சேரநா.);

ம. கடக்கா

     [கடல் + காய்.]

 கடற்காற்று kadar-karru, பெ.(n.)

   கடலினின்று நிலத்திற்கு வீசுங்காற்று; sea-breeze, dist.fr.

தரைக்காற்று.

ம. கடல் காற்று.

     [கடல் + காற்று.]

கடற்காற்று உடலுக்கு நல்லுரம் தரும், ஆனால் மூலிகைகளுக்கு இக் காற்றுப் பயன் தராது என்பர்.

 கடற்கால் kadar-kal, பெ.(n.)

   இருபெரும் நீர்நிலை அல்லது கடல்களை இணைக்கும் குறுகி நீண்ட கடல்நீர் இடைகழி; strait, narrow passage of water connecting two seas or large bodies of water.

     [கடல் + கால். கால் = நீண்ட கால்வாய் போன்றது.]

 கடற்காளான் kadar-kalan, பெ.(n.)

   கடற்பஞ்சு; Sponge.

     [கடல் + காளான்.]

 கடற்கிளி kadar-ki, பெ.(n.)

   ஒருவகைக் கடற் பறவை; small puffin, a kind of sea bird.

ம. கடல்க்கிளி.

     [கடல் + கிளி.]

 கடற்குச்சி kadar-kucci, பெ.(n.)

   கரும்பலகையில் எழுதுவதற்குப் பயன்படும் குச்சி வடிவிலான கடற் பொருள் (நெல்லை மீனவ.);; apart of marine vegetation used to write on black board.

     [கடல் + குச்சி.]

கடற்குதிரை1 kadar-kudirai, பெ.(n.)

   1. மேற்பகுதி குதிரையைப் போலவும், கீழ்ப்பகுதி மீனைப் போலவும், கீழ்ப்பகுதி மீனைப் போலவுமுள்ளவோர் விலங்கு; a fabulous animal partly horse and partly fish; avalrus or morse.

   2. கடலில் வாழும் குதிரையைப் போன்ற சிறுமீன்,

 sea-horse; the name of a small fish having the head and foreparts horse-like in form – Hippo ampus guttalatus.

   3. கடற்பாம்பு; whip-fish or pipi fish. (சா.அக.);

மறுவ, நீர்க்குதிரை

ம. கடல்க்குதிரை க. கடல்குதிரை.

     [கடல் குதிரை.]

 கடற்குதிரை2 kadar-kudirai, பெ.(n.)

   1. தோணி

 boat (மட்.அக.);.

     [கடல் + குதிரை.]

 கடற்குதிரை kaḍaṟkudirai, பெ.(n.)

   குழல் போன்ற அமைப்புடைய மீன் வகை; pipefish.

     [கடல்+குதிரை]

 கடற்குரவை kadar-kuravai. பெ.(n.)

   ஒருவகை குரவை மீன் (இராமன் மீனவ; a kind of ‘kurava fish.

     [கடல் + குரவை.]

கடற்குருவி1 kadar-kuruvi, பெ.(n.)

   1. கல்லுப் கடலில் தானாய் வளரும் உப்பு (மூ.அ);; rock sal salt found in lumps on beds of rocks at the bo tom of the sea owing to evaporation of sea-water.

   2. சோற்றுப்பு,

   3. common salt (சக.அக.);.

     [கடல் + குருவி. குரு → குருவி. குருத்தல் தோன்றுதல்.]

 கடற்குருவி2 kadar-kuravi, பெ.(n.)

   1 கடற்கரையோரங்களில் வாழும் குருவி,

 squat spar row.

     [கடல் + குருவி.]

 கடற்கூம்பு kadarkumbய, பெ.(n.)

கடற்கழி பார்க்க; See kadar-kali.

     [கடல் + கூம்பு.]

 கடற்கொஞ்சி kadar-koர், பெ.(n.)

   கொஞ்சி (மூ.அ.);; Chinese box.

     [கடல் + கொஞ்சி. கொளுஞ்சி → கொஞ்சி.]

கடற்கொடி kadar-kodi, பெ.(n.)

   1. தும்பை (மலை);; a bitter medicinal herb.

   2. கடற்றாமரை

 sea creeper, sea-lotus.

     [கடல் + கொடி.]

 கடற்கொடிச்சி kadar-kodicci, பெ.(n.)

கடற்கொடி பார்க்க;see kadar-kodi.

     [கடல் + (கொடி); கொடிச்சி.]

 கடற்கொடித்தூமம் kadar-kodi-t-tūmam, பெ.(n.)

கடவி (சித்.அக); பார்க்க;see kadavi.

     [கடல் + கொடி + தூமம்.]

 கடற்கொந்தளிப்பு kadar-kondalippu, பெ.(n.)

   காற்றழுத்தத் தாழியின்போதும், காருவா, வெள்ளுவா நாளின்போதும் கடற்பரப்புப் பொங்கியெழும் நிலை; rough, tumultuous, due to the low pressure and in the days of new moon and full moon days.

     [கடல் + கொந்தளிப்பு.]

கடற்கொள்(ளு)-தல் kadar-kol(lu),    10 செ. குன்றாவி (v.t.)

கடல்கொள்(ளு);-தல் பார்க்க;see – Kadal-kol(lu);-.

     [கடல் + கொள்(ளு);.]

 கடற்கொள்ளை kadar-kolai, பெ.(n.)

   கப்பற் கொள்ளை; piracy.

ம. கடல்கொள்ள

     [கடல் + கொள்ளை.]

 கடற்கொள்ளைக்காரன் kadar-kolai-k-kāran, பெ.(n.)

   கப்பற் பயணிகளை வழிமறித்துக் கொள்ளை யடிப்பவன்; pirate.

     [கடல் + கொள்ளை + காரன்.]

 கடற்கொழுப்பை kadar-koluppai, பெ.(n.)

   எழுத்தாணி வடிவப்பூவையுடைய கடல் மணற்பரப்பின்மீது படர்ந்து வளரும் ஒருவகைச் செடி (M.M.);; style plant.

ம. கடல்கொழுப்ப

     [கடல் + கொழுப்பை.]

கடற்கோ kadar-kõ, பெ.(n.)

   வாரணன்; Vāranan, the god oforlord of the sea.

     “அன்னவன் கடற்கோ வணங்கி யேத்துற” உபதேசகா உருத்திராக்க230)

     [கடல் + கோ. கோல் → கோன் → கோ.]

கடற்கோடி kadark5di, பெ.(n.)

கடலோடி பார்க்க; See kadal-ādi.

ம. கடல்கோட்டி

கடற்கோடு kadar-kodu, பெ.(n.)

   1. கடற்கரை

 sea-coast.

     “மல்கு திரைய கடற்கோட் டிருப்பினும்” (நாலடி.263);.

   2. கடல் நத்தை

 sea-smail.

   3. கடற்சங்கு; conch found in the sea (சா.அக.);.

ம. கடக்கோடி, கடற்கோடு.

     [கடல் + கோடு. கோடு = கரை.]

 கடற்கோரை kadar-korai, பெ(n)

   கடல் நீர்ப்பயிர்; agar (க.ப.அக.);.

     [கடல் + கோரை.]

கடற்கோள் kadar-kol, பெ.(n.)

   கடற்பெருக்கத்தால் நிலப்பகுதிகளுக்கு ஏற்படும் பேரழிவு; great deluge.

     “கருவி வானங் கடற்கோண் மறப்பவும்” (பொருந.236.);

     [கடல் + கோள்.]

பண்டைத் தமிழிலக்கியத்திற் சொல்லப்பட்டுள்ள கடற்கோள்கள் மொத்தம் நான்கு அவற்றுள், முதலது தலைக்கழக இருக்கையாகிய தென்மதுரையைக் கொண்டது; இரண்டாவது ‘நாகநன்னாடு நானூறுயோசனை” கொண்டது (மணிமே.9:2);; மூன்றாவது நான்காவது காவிரிப்பூம்பட்டினத்தையும் குமரியாற்றையுங் கொண்டது. குமரி என்பது குமரிக் கண்டத்தின் தென்கோடி யடுத்திருந்த ஒரு பெருமலைத் தொடர்க்கும், அதன் வடகோடியடுத்துக் குமரி முனைக்குச் சற்றுத் தெற்கிலிருந்த காவிரி போலும் பேராற்றிற்கும் பொதுப்பெயராம். காவிரிப்பூம்பட்டினம் முழுகிய பின்பும் குமரியாறிருப்பதுபோல் கபாடபுரம் முழுகியபின்பும் குமரியாறிருந்தமை “வடவேங்கடந் தென்குமரி” என்னும் தொல்காப்பியச் சிறப்புப் பாயிர அடியாலும், “தெனாஅ துருகெழு குமரியின் தெற்கும்”, “குமரியம் பெருந்துறை யயிரை மாந்தி” என்னும் புறப்பாட்டடிகளாலும் (6,67); அறியப்படும் (தமி.வ-10);.

 கடற்கோழி kadar-kol, பெ.(n.)

   கடலில் வாழும் கோழியைப் போன்ற பறவை; a kind of bird resembling the fowl as the grey plover (சா.அக.);.

     [கடல் + கோழி.]

 கடற்சரக்கு kadar-carakku, பெ.(n.)

   கடலின் வழியாக வந்த பொருள்; goods imported through sea. (சேரநா.);

ம. கடல்சரக்கு

     [கடல் + சரக்கு.]

 கடற்சாரை kadar-carai, பெ.(n.)

கடலில் வாழும் ஒருவகை சாரைப்பாம்பு

 sea snake.

     [கடல் + சாரை.]

 கடற்சார்பு kadar-carbu, பெ.(n.)

   நெய்தல் நிலப்பகுதி; land adjoining the sea, maritime tract.

     [கடல் + சார்பு.]

 கடற்சிங்கம் kadar-šingam, பெ.(n.)

   கடலரிமா; see kadal-arimă.

     [கடல் + சிங்கம்.]

 கடற்சிலந்தி kadar-cilandi, பெ.(n.)

   கடலின் அலையிடப் பகுதியிலிருந்து ஆழ்கடல் பகுதி வரை காணப்படும் சிலந்திபோன்ற பூச்சி; sea-spider

     [கடல் + சிலந்தி.]

 கடற்சில் kadar-cil, பெ.(n.)

   கடல்மரக்கொட்டை (வின்.);; flat, round seeds of a seaplant.

     [கடல் + சில்.]

 கடற்செலவு kadar-celavu, பெ.(n.)

   கடற்பயணம் கடல் வழிப்பயணம்; voyage.

     [கடல் + செலவு. செல் – செலவு.]

தமிழினம் கடற்பயணத்தைத் தரைப்பயணம் போலவே கருதி வாழ்ந்த நெஞ்சுரம் மிக்க இனம். தென் கிழக்காசிய நாடுகள் பலவற்றிற்குப் பலகலம் செலுத்திய பிற்காலச் சோழப் பெருவேந்தர்க்கு ஆயிரமாண்டுகட்கு முற்பட்ட கடைக்கழகப் பெருவேந்தர்கள் “நளியிருமுந்நீர் நாவாயோட்டியும் உலகு கிளர்ந்தன்ன உருகெழு வங்கமோட்டியும்” வாழ்ந்தனர். anchor, catamaran, navy. முதலான ‘கடல் தொடர்புடைய ஆங்கிலச் சொற்கள் நங்கூரம், கட்டுமரம், நாவாய் என்ற செந்தமிழ்ச் சொன் மூலத்தினவேயாம்.

 கடற்சேதம் kadar-cēdam, பெ.(n.)

கப்பலழிவு பார்க்க; (வின்.);; see kappalalivu.

த. சேதம் → Skt. cheda. செது → செற்று – செத்து → சிதை → சேதம்.)

     [கடல் + சேதம்.]

 கடற்சேனை kadar-cēnai, பெ.(n.)

   பாம்பு போன்ற ஒருவகைக் கடல்மீன் (வின்);; a sea-eel.

     [ஒருகால், கடல்சேடன் → கடல்சேனன் → கடல்சேனை.]

கடற்சேர்ப்பன் kadar-cerppan, பெ.(n.)

   நெய்தல் நிலத் தலைவன்; chief or overlord of maritime tract.

     “தில்லைச்சூழ் கடற்சேர்ப்பர்” (திருக்கோ.277);,

     [கடல் + சேர்ப்பவன்.]

 கடற்சொறி kadar-sori, பெ.(n.)

   கடலில் சிவப்பாக மிதக்குமோர் பொருள்; ared substancefound.floating on the sea.

     [கடல் + சொறி.]

 கடற்பக்கி kadar-pakki, பெ.(n.)

கடற்பறவை பார்க்க

 see kadar-paravai.

 கடற்பசு kadar-pasu, பெ.(n.)

கடற்பெற்றம் பார்க்க; see kadar-perram.

ம. கடல்ப்பக

     [கடல் + பசு.]

 கடற்பச்சை kadar-paccai, பெ.(n.)

கடற்பாலை பார்க்க; see kadar-pālai.

     [கடல் + பச்சை.]

 கடற்பஞ்சு kadar-pariju, பெ.(n.)

கடற்காளான் பார்க்க; see kadar-kālān.

     [கடல் + பஞ்சு.]

கடற்படப்பை kadar-padappai, பெ.(n.)

   கடற்கரையைச் சார்ந்த பகுதி; maritime,

     ‘கடற்படப்பை ஒற்றி மூதூருகந்தருளி’ (S.I.I. Vol.12 insc.93);.

     [கடல் + படப்பை.]

 கடற்படுகை kadar-padugai, பெ.(n.)

   கடலடிப் படுகை; sea bed.

     [கடல் + படுகை.]

 கடற்படுபொருள் kadar-padu-porul, பெ.(n.)

   கடலில் தோன்றும் முதன்மையன பொருள்களான ஒர்க்கோலை, சங்கம், பவளம், முத்து, உப்பு போன்றவை; products of the sea.

     [கடல் + படு + பொருள்.]

 கடற்படுவளம் kadar-padu-valam, பெ.(n.)

கடற்பொருள் பார்க்க; see kadar-padu-porul.

     [கடல் + படு + வளம்.]

கடற்படை kadar-padai. பெ.(n.)

   கப்பற்படை (இறை..39, உதா.செய்..241);; naval force, navy.

ம. கடல்ப்பட்டாளம்

     [கடல் + படை.]

மூவேந்தரிடத்துத் தொன்றுதொட்டுக் கலப்படை (கப்பற்படை); யிருந்துவந்தது. சேரமான் கடலோட்டிய வேல்கெழு குட்டுவன் செய்த கடற்போரைப் பற்றிப் புறச்செய்யுள் (12); கூறுவதையும், கி.பி. 10ஆம் நூற்றாண்டுகளிலிருந்தே முதலாம் இராசராச சோழன், ஈழத்தையும், முந்நீர்ப் பழந்தீவு பன்னிராயிரத்தையும் (Maldive Islands); கலப்படை கொண்டு வென்று, சேரநாட்டுக் காந்தளூர்ச்சாலை கலமறுத்தருளிய’ தையும், அவன் மகன் இராசேந்திரன் நக்கவரம், (Nicobar); மலையம், (Malaya); சுமதுரை (Sumatra); முதலியவற்றை வென்றதையும் நோக்குக. (பழந்தமி.45.46);.

 கடற்பன்றி kadar-pari, பெ.(n.)

   பெருமீன்வகை (மூ.அ.);; porpoise.

ம. கடப்பள்ளி, து. கடல்பஞ்சு.

     [கடல் + பன்றி.]

 கடற்பன்றி kaḍaṟpaṉṟi, பெ.(n.)

   ஒரு வகை பெரிய மீன்; dolphin like fish.

     [கடல்+பன்றி]

     [P]

 கடற்பயணம் kadar-payanam, பெ.(n.)

கடற்செலவு பார்க்க; see kadar-celavu.

மறுவ, தொலைப்பயணம், கப்பற் பயணம்.

     [கடல் + பயணம்.]

 கடற்பறவை kadar-paravai, பெ.(n.)

   நீள்மூக்குடைய கடற்பறவை வகை; tern.

ம. கடல் மீவல்

     [கடல் + பறவை.]

கடற்பாசி kadar-pasi, பெ.(n.)

   1. ஒருவகைக் காளான் மூ.அ); celon moss.

   2. கடற்பூடு பார்க்க (M.M.);; see kadar-pudu.

ம. கடப்பாயல், கடல்பாசி.

     [கடல் + பாசி.]

கடற்பாம்பு kadar-pambu, பெ.(n.)

   1. கடலில் வாழும் ஐந்தடி நீளமுள்ள ஒருவகை நச்சுப்பாம்பு

 sea Bungar, venomous snake, attaining five ft. in length.

   2. ஆறடி நீளமுள்ள கடற் பாம்புவகை

 chital, venomous sea snake greenish, 6 ft. in length.

   3. கடலில் வாழும் 12 அடி நீளமுள்ள நச்சுப்பாம்பு வகை; a venomous sea-snake with elevated and Compressed tail, attaining 12ft. in length.

ம. கடற்பாம்பு

     [கடல் + பாம்பு.]

 கடற்பாய் kadar-pay, பெ.(n),

   மரக்கலத்தைக் கடலில் இயக்குதற்குரிய பாய் (மீனவ);; sailofa catamaran.

     [கடல் + பாய்.]

 கடற்பாய்ச்சி kadar-paycci, பெ.(n.)

   கடலில் கப்பல் செலுத்துவோன் (கல்வெட்டு);; sailor, mariner,

மறுவ மீகான்.

     [கடல் + பாய்ச்சி.]

கடற்பாறை1 kadar-parai, பெ.(n.)

   1. கடலோரத்தில் காணப்படும் பாறைகள்,

 reefs.

   2. பவழ உயிரினங்கள் வாழும் பாறை; coral reef.

மறுவ. பவழப்பாறை

     [கடல் + பாறை.]

முகவை (இராமநாதபுரம்); மாவட்டக் கடற்பகுதியில் உள்ள நல்ல தண்ணிர்த்தீவு, உப்புத்தீவு, தலையாரித் தீவு, வெள்ளித்தீவு, முள்ளித்தீவு, முயல்தீவு, மண்ணளித்தீவு, குருசடைத்தீவு, கச்சத்தீவு ஆகிய தீவுகளைச் சுற்றியும், கடலோரத்திலும் இப் பாறைகள் உண்டாகின்றன. தெளிந்த நீராறுகள் வந்து சேரா இடமாகவும், படிவங்கள் சேரா இடமாகவும் இருப்பின் இப்படிப்பட்ட கடற் பாறைகள் உருவாகும் (க.ப.அக.);.

 கடற்பாறை kadar-parai. பெ.(n.)

   ஒருவகை மீனின் பெயர்; a kind of sea-fish.

     [கடல் + பாறை – கடற்பாறை. கடற்பாறைகளிடையில் வாழும் மீன் வகையாதலின் இப் பெயர் பெற்றது.]

 கடற்பாலை kadar-palai, பெ.(n.)

   வட்டத்திருப்பி என்னும் கோடி (மலை);; elephant creeper.

ம. கடல்ப்பால

     [கடல் + பாலை.]

 கடற்பிணா kadar-pina, பெ.(n.)

   நெய்தனிலப்பெண் (திவா.);; woman of the tribe living in the maritime tract.

     [கடல் + பிணா. பெண் → பிணவு → பிணா.]

 கடற்பிறந்தகோதை kadar-piranda-kõdai, பெ.(n,)

கடற்பிறந்தாள் (சூடா.);

 See kaợar-pirandãl.

     [கடல் + பிறந்த + கோதை..]

 கடற்பிறந்தாள் kadar-pitanda), பெ.(n.)

   திருமகள் (பிங்.);; Laksmi, goddess of wealth, who sprang from the sea of milk when that sea was churned.

     [கடல் + பிறந்தாள். திருமகள் திருப்பாற்கடலில் பிறந்தாள் என்பது தொன்மக் கதை.]

கடற்புறம் kadar-puram, பெ.(n.)

   1.ஆறுகள் கடலுடன் கூடுமுகத்துள்ள மணலடைப்பு

 unopened bar of a river, sand-bank that totally closes many Indian river mouth during the dry weather.

   2. கடற் கரை,

 beach.

ம. கடல்ப்புறம் (கடற்கரை);

     [கடல் + புறம்.]

 கடற்புறா kadarpura, பெ.(n.)

கடலில் பறந்தும் நடந்தும் வாழும் ஒருவகைப் புறா

 petrel

ம. கடப்றாவு

     [கடல் + புறா.]

 கடற்புற்று kadar-purru, பெ.(n.)

   பவளம் (சேரநா);; coral.

ம. கடல்ப்புற்று

     [கடல் + புற்று.]

 கடற்புலி kadar-pull பெ.(n.)

   கடல்வாழ் உயிரினம் சுறாமீன்; sea – tiger, shark.

     [கடல் + புலி.]

 கடற்பூ kadar-pū, பெ.(n.)

   செம்மருது; blood wood.

ம. கடல்ப்பூ.

     [கடல் + பூ.]

 கடற்பூடு kadar-pudu, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் பூடு; marine algae collectively; Malay agaragar, seaweed.

ம. கடல்ச்சண்டி

     [கடல் + பூடு.]

 கடற்பெருக்கு kadar-perukku, பெ.(n.)

   கடலின் நீரேற்றம்; high tide.

     [கடல் + பெருக்கு.]

கடற்பெற்றம் kadar-peram, பெ.(n.)

   1. கடற்குதிரை வகையுனுள் ஒன்று; a kind of sea – horse.

   2. தழையுண்ணும் கடல்வாழ் பாலூட்டி வகை; dugong.

     [கடல் + பெற்றம்.]

   8 முதல் 12 அடி நீளம் உடையதும் கடற்பூண்டுகளைத் தின்று வாழ்வதுமாகிய ஒரு சிறிய திமிங்கிலம் (க.ப.அக.);.

 கடற்பேய் kadar-pey, பெ.(n.)

   அச்சந்தரும் வகையில் உருவமும் பற்களும் கொண்ட மீன்வகை; a sea fish of whose teeth and shape are of dreadful look (க.ப.அக.);.

     [கடல் + பேய்.]

கடற்றானை kaḍaṟṟāṉai, பெ. (n.)

கடல் போன்ற பெரிய படை:

 navel force, battle ship.

     ‘வில்வேலிக்கடற்றாணையை”(El,xvi,16);.

     [கடல்+தானை]

கடற்றாமரை1     ‘kadarrāmarai, பெ.(n.)

   பெருந்தாமரை (சித்.அக.);; a kind of lotus.

     [கடல் + தாமரை.]

 கடற்றாமரை2 kadarrāmarai, பெ.(n.)

   ஒருவகைக்கடல் மீன்; a kind of sea-fish. (சா.அக.);

     [கடல் + தாமரை.]

 கடற்றாரா kadarrara, பெ.(n.)

கடற்பறவை:

 sea-bird.

     [கடல் + தாரா.]

கடற்றாழை kadaralai, பெ.(n.)

   1. கொந்தாழை (மூ.அ.);; sea-weed.

   2. வாட்டாழை; a sea plant yielding an edible fruit.

     [கடல் + தாழை,]

 கடற்றிட்டு Kadarrittu பெ.(n.)

கடலின் நடுவிலுள்ள சிறு நிலப்பகுதி,

 island.

     [கடல் + திட்டு.]

 கடற்றிரை kadarrial, பெ.(n.)

கடலலை பார்க்க;See kadalalai.

மறுவ. அலை, அறல், தரங்கம், புணரி ஒதம், பெருங்கலி,

கல்லோலம்.

     [கடல் + திரை.]

 கடற்றீ kadarர். பெ.(n.)

   கடல் நுரை (மூ.அ.);; froth of the sea.

     [கடல் + தீ – கடற்றீ. தீயின் சுடர் போன்ற தோற்றம் தந்தமையின் பெற்ற பெயராகலாம்.]

 கடற்றுயின்றோன். kadarruyiron, பெ.(n.)

   கடலில் அறிதுயிலமர்ந்த திருமால் (திவா);; Visnu, who accg. to Hindu mythology, is sleeping a conscious kind of sleep on the sea.

     [கடல் + துயின்றோன்.]

 கடற்றுறை kadarural, பெ.(n.)

துறைமுகம்

 har bour.

ம. கடல்த்துரா

     [கடல் + துறை.]

 கடற்றுறைத்தொழில் kadar-rural-t-toli, பெ.(n.)

   கடல் துறையில் செய்யும் தொழில்; occupations at sea port.

     [கடல் + துறை + தொழில்.]

மீன் விலை கூறுதல், வலைப்பூரை பொத்துதல், கட்டுமரம் கட்டுதல், முத்துச்சிப்பி விலைகூறுதல் ஆகியன கடல்துறையில் செய்யப்படும் தொழில்களாம்.

 கடற்றெங்கு kadarrengu, பெ.(n.)

   தென்னை வகை; double coconut, I.tr. native only on the Seychelles.

மறுவ. இரட்டைத்தேங்காய்

ம. கடத்தேங்ஙா, க. கடல் தெங்கு.

     [கடல் + தெங்கு.]

ஒரு காயுள் இரண்டு விதையுள்ள தேங்காய். உயரமாக வளரும் இத் தென்னை கடலகத் தீவுகளில் காணப்படுகிறது.

ஒரு பக்கம் வளைந்தும் ஒரு பக்கம் சப்பையாகவும் இருமுனையும் கூராகவும் இரு தேங்காய் ஒட்டியிருப்பது போலவும் மேற்றொலி கறுத்தும் உள்ள இக் காய் நஞ்சுமுறிக்கும் தன்மையது என்பர்.

கடற்றெங்கு

கடற்றெய்வம் kadarreyvam, பெ.(n.)

வாரணன்,

 Varuna, the god of the sea.

     “கடற்றெய்வம் காட்டிக் காட்டி” (சிலப். 7:5);.

     [கடல் + தெய்வம்.]

 கடற்றேங்காய் kadarrengay, பெ.(n.)

   கடலின் வழியாய்ப் படகின்மேலேற்றிக் கொண்டு வந்து இறக்குமதியாகும் தேங்காய்; coconuts brought by boats over the Sea, Sea-Coconuts.

ம. கடல்த்தேங்கா

     [கடல் + தேங்காய்.]

 கடற்றொழில் kadarroll, பெ.(n).

   மீன்பிடிதொழில்; sea fishing.

     [கடல் + தொழில்.]

 கடலமுத்து kaṭalamuttu, பெ.(n.)

   நிலக்கடலை விதை; ground nut

     [கடலை+முத்து]

 கடலலை kaṭalalai, பெ.(n.)

   ஒற்றைக்கை முத்திரையில். முதலாவதான கொடிமூலம் உரைக்கப்படும் ஒரு முத்திரை; a hand posture in dance.

     [கடல்+அலை]

 கடலலை kaḍalalai, பெ. (n.)

ஒற்றைக்கை முத்தி ரையில் கொடிமூலம் உரைக்கப்படும் முத்திரை,

 an hand posture.

     [கடல்+அலை]

 கடலாழமானி kaṭalāḻmāṉi, பெ.(n.)

   கடலின் ஆழத்தை அளக்க பயன்படும் கருவி; fathometer.

     [கடலாழம்+மானி]

 கடலி kaṭali, பெ.(n.)

   செஞ்சி வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Senji Taluk.

     [கடல்+கடலி]

 கடலி kaḍali, பெ. (n.)

   செஞ்சி வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Senji Taluk.

     [கடல்-கடலி]

கடலிடம் kaḍaliḍam, பெ. (n.)

   உலகம்; world.

     “கஜபதி கடலிடங்காவலன்”(sll, wi,863);

     [கடல்+இடம்]

கடலேறு-தல் kaṭalēṟutal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   மரக்கலமேறிக் கடலிற் செல்லுதல்;   0voyage.

     [கடல்+ஏறு]

 கடலைமுத்து kaḍalaimuttu, பெ. (n.)

   நிலக் கடலை விதை; groundnut.

     [கடலை+முத்து]

     [P]

கடல்1 kadal,    13 செ.கு.வி.(v.i.)

   அகலுதல், விரித்தல்; to expand, to extend.

தெ. கடலு

     [கட → கடல்(பரவுதல்);.]

 கடல் kadal, பெ(n.)

   உலகில் பெரும்பான்மை நிலப் பரப்பைச் சூழ்ந்துள்ள பரந்துபட்ட உவர்நீர்ப் பரப்பு; expanse of saltwater that covers most of earth’s surface.

     “நெடுங்கடலும் தன்நீர்மை குன்றும்”

மறுவ. அத்தி, அளக்கர், ஆர்கலி, ஆழி, பெருநீர், வாரம், வாரிதி, வாரி, பரவை, புணரி, கார்கோள், ஒதம், உவரி, குரவை, அழுவம், தெண்டிரை, நரலை, நீர், நீராழி, திரை, அரலை, பெருவெள்ளம், தோயம், விரை, முந்நீர், தொன்னிர், உப்பு, உந்தி, அரி, வேலை.

   ம. கடல்;   க., து. கடல், கடலு;   தெ. கடலி;குட. கட.

     [கட → கடல். கட = செல்லுதல், போதல், அகலுதல். கடல் = அகன்றது, பரந்தது. பரு → பர → பரல் எனப் பெயராதல் போல கட → கடல் பெயராயிற்று. ‘ல்’ சொல்லாக்க ஈறு தெலுங்கில் கடல் என்னும் வினைச்சொல் அகலுதல் விரிதல் பொருளுடையது. ‘கடலிகடலி’ என்னும் சொல் தெலுங்கில் அகன்றகன்று எனப் பொருள் படுதலை ஒப்பு நோக்குக.]

 கடல்3 kadal, பெ.(n.)

   1.மிகுதி; abundance.

அண்ணாவின் பேச்சைக் கேட்க மக்கள் அலை கடலெனத் திரண்டனர்.

   2. நூறு கோடி கோடி பேரெண் (வெள்ளம்);; the large number of hundred crores of crore.

   3. குன்று விண்மீன் (சதயநாள்);; the 24th naksatra, so called from Varuna the sea-god being the deity of the constellation.

     [கட = செல், போ, அகல். கடல் = அகன்றது. பரந்தது. மிகுந்தது. மிகுதி பெரிது. மதிக்கத்தக்கது என்னும் பொருளில் சதயம் எனப்படும் குன்று நாண்மீனைக் குறித்தது.]

 கடல்4 kadal, பெ.(n.)

   அலை; wave.

தெ. கடல்,

     [கட → கடல். அடுத்தடுத்துச் செல்வது, அடுத்தடுத்துப் பாய்வது.]

 கடல்5 kadal, பெ.(n.)

பெற்றம், ஆன் (அக.நி.);, cow.

     [கட → கடல். அகற்சி, அகன்ற மடியுடையது, பெரிய மடியுடைய பெற்றம்.]

 கடல்6 kadal, பெ.(n.)

   கட்டியாக உள்ளது. கல், பாறை (கருநா.);; that which is firm, a stone, a rock.

க. கடல்

     [கடு → கட → கடல். கடு = கடுமை.]

 கடல்சம்பு  kadal-cambu,

பெ.(n.);

   பத்தியத்திற்குதவும் ஒரு வகைக் கடல் நத்தை; a kind of sea snail; this is useful in diet for patients (சா.அக);.

     [கடல் + சம்பு. சம்பு = நத்தை (சா.அக);.]

 கடல் ஏற்றம் kaṭalēṟṟam, பெ.(n.)

கடல் பகுதியில் ஏற்றமும் வற்றுதலும்,

 up surge of the sea.

     [கடல்+ஏற்றம்]

 கடல் கட்டுதல் என்பது மீனவரிடை நிலவும் பழைய நம்பிக்கை.

 கடல் சுரப்பு kadal-S urappu, பெ(n.)

கடற்கொந்தளிப்பு பார்க்க;see kadar-kondalippu.

     [கடல் + சுரப்பு.]

 கடல் முரசோன் kaṭalmuracōṉ, பெ.(n.)

   காமன்; cupid.

     “மால் மகன் கடல் முரசோன். காமன் பெயரே”

     [கடல்+முரசோன்]

கடல்கட்டி kadal-kat, பெ(n.)

   1. கடலாளிகளை மந்திரத்தால் ஏதங்களிலிருந்து காப்பவன்; one who saves the divers by conjuration.

   2. செம்படவன்; fisherman.

ம. கடல்க்கெட்டி

     [கடல் + கட்டி – கடல்கட்டி (இரண்டன் தொகை);. கட்டி = கட்டுபவன்.]

மந்திர வலிமையால் கட்டிக்காப்பவன். மந்திரவலிமையால் கொடிய விலங்குகள் தாக்காதவண்ணம் அவற்றின் வாயைக் கட்டும் மந்திரக்காரனை இச் சொல் குறித்தது.

கடல்கட்டு-தல் kadal-kattu-,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மந்திரத்தால் வலையில் மீன் விழாதபடி செய்தல், (நாஞ்);; to prevent, the fish from being caught in the net by sorcery.

   2. மந்திரத்தால் புயல் முதலியன கடலில் வீசாதபடி செய்தல் (இ.வ.);; to prevent, the tempest by sorcery.

     [கடல் + கட்டு – கடல்கட்டு (இரண்டன் தொகை);.]

 கடல்கலக்கி kadal-kalakki, பெ.(n.)

   பேய்முசுட்டை, மருந்துக்குப் பயன்படும் பாலைக் கொடிவகை; elephant creeper.

மறுவ. சமுத்திரப்பாலை, கடலக்கம், கடலடக்கி.

கடல்கல் kadal-kal, பெ.(n.)

   கடற்பயணத் தொலைவுக்குரிய நீட்டல் அளவை, 6080 அடித் தொலைவு; a nautical mile.

மறுவ. கடல்மைல்

     [கடல் + கல் – கடல்கல். இஃது அன்மொழித் தொகையாகிய அல்வழிப் புணர்ச்சியாதலின் லகரம் றகர மெய்யாகத் திரியவில்லை என்க. கடல்மைல் பார்க்க see kadal-mile]

 கடல்கால் kadal-kal, பெ.(n.)

கடற்கால் பார்க்க; See kadar-kāl.

     [கடல் + கால்.]

 கடல்குச்சி kadal-kucci, பெ(n.)

கடற்குச்சி பார்க்க;see kadar-kucci.

     [கடல் + குச்சி.]

 கடல்குதிரை kadal-kudirai, பெ.(n.)

கடற்குதிரை பார்க்க;see kadar-kudirai.

     [கடல் + குதிரை.]

 கடல்கூம்பு kadal-kombu. பெ.(n.)

கடற்கூம்பு பார்க்க;see kadar-kümbu.

     [கடல் + கூம்பு.]

 கடல்கெலித்தல் kadal-kelittal, தொ.பெ.(vbl.n)

   இரவுப் பொழுதில் கடல்நீர் பளபளத்துக் காணுதல் (நெல்லை மீனவ);; glittering of the sea water at night.

     [கடல் + கெலித்தல்.]

 கடல்கொடி kadal-kodi, பெ.(n.)

கடற்கொடி பார்க்க; see kadar-kodi (சா.அக.);.

     [கடல் + கொடி.]

கடல்கொள்(ளு)-தல் kadal-kol(lu),    10 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   கடற்பெருக்கத்தால் நிலப்பகுதி கடலுள் மூழ்கல்; to deluge.

     “குமரிக் கோடும் கொடுங்கடல் கொள்ள” (சிலப்.11:20);.

     [கடல் + கொள்ளு.]

கடல்கோ-த்தல் kadal-ko,    4 செ.கு.வி.(vi)

கடல் சோர்-தல் பால்க்க;see kadal-šār-,

     [கடல் + கோ. கோத்தல் = கூடுதல், பெருகுதல்.]