செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

கோ1ā,    1. ககர மெய்யும் ஒகார நெடிலும் சேர்ந்த உயிர்மெய்யெழுத்து; the compound of க் + ஓ.

   2. ஒலிக்குறிப்பு; word imitative of sounds.

     [க் + ஒ.]

 கோ2āttal,    4 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   1. மணி முதலியவற்றினூடு நூலைப் புகுத்தி இணைத்தல்; to string, as beads, flowers. ola leaves;

 to file;

 to insert;

 to thread, as a needle.

     “கோத்தணிந்தவெற்பு மணி” (பெரியபு. மானக்கஞ்.22);.

இறைச்சி தின்றாலும் எலும்பைக் கோத்துக் கழுத்தில் அணிகிறதா (பழ);.

   2. ஒழுங்கு படுத்துதல்; to compose, compile, arrange, reduce to order;

 to systematise.

     ‘பார்த்தவிட மெங்கனுங்கோத்தநிலை குலையாது” (தாயு. கருணாகர.4);.

   3. முறையாகக் கூறுதல்; to narrate in order;

     “பூமியாண் முறையுங் கோத்தார்” (பாரத. சம்பவ.113);.

   4. தொகுத்துரைத்தல்; to enumerate, recount.

     “கோமின் றுழாய்முடி யாதியஞ் சோதி குணங்களே”.(திவ்.திருவாய்.4, 1:7);.

   5. நுணுக்கமாகக் கதை முதலியன புனைதல்; to invent, as a story, in a clever and fitting manner.

   6. உடுத்துதல்; to put on, to wear.

     “கோத்தகல் லாடையும்” (தேவா. 509:2);.

   7. கை பிணைத்தல்; to clasp, join, interlock, as the hands.

     “குரவை யாய்ச்சியரோடு கோத்ததும்” (திவ். திருவாய். 6, 4:1);.

   8. ஒன்றுசேர்த்தல்; to unite, merge.

     “அன்பரைக் கோத்தற விழுங்கிக் கொண்டு” (தாயு. பொருள்வ. 3);.

   9. கவிந்து கொள்ளுதல்; to envelop, cover.

     “வல்லிருள் கோத்தது கருங்கடல் கொள்ளை கொண்டென” (கம்பரா. இலங்கை கேள்வி.3);.

   10. எதிர்த்தல்; to oppose, resist.

     “கனலி கோப்பக் காரிருளுடைந்ததேபோல்”(சீவக. 1290);.

     [கோலு → கோர் → கோர்த்தல் → கோத்தல். கொள் = ஒன்றாகக் கொள்வது, சேர்ப்பது.]

 கோ3ā, பெ.(n.)

   1. ஆன் (பசு); (பிங்.);; cow.

   2. எருது; bull. ‘ஒரு கோவை யேறி’ (இலக்.வி.907,உரை);.

 Per gaw, orgrar gauk;

 Avest. gāush;

 Tock-A. ko, ki;

 Tock-B. ken Mod. key, kye;

 OE. cu;

 O.S. kö;

 OFris. KQ;

 M.Du. Coe;

 Du. Koe;

 OHG. chuo.kuo;

 MHG. Kuo;

 Gr. Kuh;

 Dan., Swed. Ko;

 ON. Kyr;

 Norw.kyr,ko;

   ö; Lett. guous. O. Slav. gov;

 Czech. hovado;

 Slavak. hovado(ox);;

 O. Gr. gauk;

 Avest. gaush (ox, bull, cow);;

 A. s. cyna, cū(pe);ey;

 Rus.govt.

     [கோள் → கோ = கவரப்படும் ‘ஆ’]

பண்டைக் காலத்திற் கொள்ளைக்காரராலும் அரசராலும் பெரும்பாலும் கவரப்பட்டது ‘ஆ’வே. ஊர்கொலை, ஆகோள் பூசல்மாற்றே (தொல். 1004); கோ → கோவன் → கோன்.

கோன் = இடையன் பட்டப்பெயர்.

கோன் → கோனான் = மாட்டிடையன்.

இடையன் → இடையர் = பட்டப்பெயர்.

ஒ.நோ: ஆ → ஆயன் = மாட்டிடையன், இடையன்.

 OS., KO., OE. kū;

 E. cow;

 Skt. go.

இச் சொற்கு ஆரிய மொழிகளில் மூலமில்லை. ‘கோ’ என்னுஞ்சொல் ‘ஆ’ என்னும் பொருளில் ஆரிய மொழிகளிற் பெரு வழக்காக வழங்குகின்றது. ‘கோ’ என்னுஞ்சொல். ‘ஆ’ என்னும் பொருளில் தமிழில் வழங்காமையாலும், ஆரியத்தில் வழங்குவதினாலும் அதை ஆரியச்சொல் என்று கொள்ளற்க. பசுவைக் குறிக்க ‘ஆ’, பெற்றம் என ஏனைய இரு சொற்கள் வழங்குவதினாலேயே ‘கோ’ என்னுஞ்சொல் அப் பொருளில் வழக்கற்ற தென்க (வண். மொழி. வழு. 43);.

 கோ4ā, பெ.(n.)

   1. பேரரசர், மன்னர்மன்னன்; emperor.

     “கோக்கண்ட மன்னர் குரைகடற் புக்கிலர்” (தமிழ்நா. 126);.

கோவுக்கு அழகு செங்கோல் முறைமை (பழ);.

   2. அரசன் (பிங்.);; king.

   3. பெருமையிற் சிறந்தோன் (பிங்.);; great man, eminent person.

   4. தகப்பன்; father.

     “நின்கோ வரினுமிங்கே வருக”(கலித். 116);.

   5. தலைமை; leader-ship, domination.

     “ஐவர் வந்து கோச்செய்து குமைக்க” (தேவா. 997:6);.

   6. மலை; mountain.

     “கோக்க டோறு மின்வாள் வீசி” (சிவப்பிர. வெங்கைக்கலம். 84);.

   7. குயவன்; potter.

     “மூதூர்க் கலஞ்செய் கோவே”(புறநா.256:7);.

   8. தாய்; mother.

   9. மேன்மை; excellence, superiority.

   10. கலைவாணி; goddess of education.

   11. வெளிச்சம்; light, brightness.

 Chin. Gong guo;

 Gr. kuh;

 Kore. kö. Fin. kopea (proud, grand bold);, kova (hard);;

 Est. kobe (strong, hard);;

 Kare. Kova;

 Jap. Kowai;

 Q. japaf.

   க.கோவ;ம.கோ.

     [கோவன் → கோன் = இடையன், இடையன் ஆடுகளைக் காப்பதுபோல் மக்களைக் காக்கும் அரசன். கோன் → கோ (பண். த.நா. பண். 112);.]

 கோ5ā, பெ.(n.)

   1. பேரின்ப வீடு; heaven.

     ‘உயர்கோவைத் தருகோவை’ (இலக்.வி.907, உரை);

   2. விசும்பு (பிங்.);; aerial region, sky.

   3. நிலம் (பூமி); (பிங்.);; earth

   4. திசை (பிங்.);; cardinal points, direction.

   5. கதிர் (பிங்.);; ray, beam.

   6. இந்திரனின் இடிப்படைக்கலன் (வச்சிராயுதம்); (பிங்.);; thunder bolt, as the weapon of Indra.

     [கா → கோ (பெரியது);.]

 கோ6ā, பெ.(n.)

   1. அம்பு (பிங்.);; arrow.

   2. கண்; eye.

     “கோலானைக் கோவமுலாற் காய்ந்தார்” (தேவா 520:7);.

   3. சொல் (பிங்.);; speech, word.

   4. நீர்; water. வருகோவைச் சூடி (இலக். வி. 907, உரை);.

   5. சாறு (இரசம்);; sap.juice (தைலவ.);.

   6. சூரியன்; sun.

     [கோல் → கோ = நீட்டு.]

 கோ7ā, பெ.(n.)

   இலந்தை (மலை.);; jujube tree.

 Skt. kðla

     [கோல்காய் → கோல் → கோ.]

 கோ8ā, பெ.(n.)

   இரங்கற்குறிப்பு (சூடா.);; expr. meaning alas!

     ‘கோ’ வென்று கதறினான் (இ.வ.);.

     [ஒ → கோ.]

 கோஇல்āil, பெ.(n.)

   திருக்கோயில்; temple (கல். அக.);.

     [கோ + இல்-கோஇல்.]

இடையில் யகர வகர உடம்படுமெய் புணர்க்காமல் ஆள்வது பண்டையோர் மாபு. கோ = பெரிய எனப் பொருள்படும் குறிப்புப் பெயரெச்சம். கோ.இல் = பெரியவீடு, அாசனின் அரண்மனை. இது குறிப்புப் பெயரெச்சத் தொடாதலின் விட்டிசைத்தது. எனவே உடம்படுமெய் புணர்க்கப்படவில்லை. நாளடைவில் விட்டிசை கெடாமல் யகர உடம்படுமெய் சேர்த்து ஆயிடை, மாயிருஞாலம் என வழங்கியதும் உண்டு. இருசொல்லும் ஒட்டி ஒருசொல் நீர்மைத்தாகும்போது ஆவூர், மாவிலை என ‘வகா’ உடம்படுமெய் பெறும். கோயில்,கோவில் பார்க்க.

 கோகஞ்சம்பாākañjambā, பெ.(n.)

   கல்லிடையே விளையும் சம்பாநெல்; cambã paddy grown in crevices of rocks or other stony places (சா.அக.);.

     [கோலு → கோக்கு → கோக்கன் → கோகன் + சம்பா.]

கல்லிடை நூல்கோத்தாற் போன்று வேர் வீழ்த்து முளைப்பது.

 கோகடம்ākaḍam, பெ.(n.)

   முயல்வகை (யாழ்.அக.);; a kind of hare.

     [கோ (நீட்சி); + கடம்.]

நீண்ட காது காரணமாகப் பெற்ற பெயராகலாம்.

 கோகடம்ākaḍam, பெ.(n.)

   முயல் வகை (யாழ்.அக.);; a kind of hare.

     [Skt.{} → த.கோகடம்.]

 கோகணமுள்ākaṇamuḷ, பெ.(n.)

கோகண்டம் பார்க்க;see kõgandam.

     [கோகண்டம் → கோகணம் + முள்.]

 கோகண்டகம்āgaṇṭagam, பெ.(n.)

கோகண்டம் பார்க்க;see kö-gandam (சா.அக.);.

     [கோ + கண்டகம்.]

கோகண்டம்ākaṇṭam, பெ.(n.)

   1. நெருஞ்சி; a small prostrate herb.

   2. நீர்முள்ளி; cattle thorn (சா.அக.);.

கோ =அம்பு. கூர்மையானது. கண்டம் = துண்டு.

     [கோ + கண்டம்.]

 கோகண்டம்ākaṇṭam, பெ.(n.)

   நெருஞ்சி (மலை);; a small prostrate herb.

     [Skt.{} → த.கோகண்டம்.]

 கோகதுākadu, பெ.(n.)

   காட்டுப் புறா; wood pigeon (சா.அக.);.

     [கோ = புறா;திசையை அறிந்து செல்வது. கோ + (கதுவாலி);கது.]

 கோகதேவன்ākatēvaṉ, பெ.(n.)

   புறா; pigeon (சா.அக.);.

     [கோகது → கோகதேவன்.]

கோகநகம்ākanakam, பெ.(n.)

   1. செந்தாமரை,

 red lotus.

   2. செவ்வாம்பல்; red Indian water-lily,

   3.செந்தும்பை; a red variety of leucas (சா.அக.);.

 கோகநெய்ākaney, பெ.(n.)

   கோகம் வெண்ணெய்; mate mangosteen kokum butter tree (சா.அக.);.

     [கோகம் (உயரமான மரம்); + நெய்.]

ஈளை காசம், கண்டமாலை, கை கால் வெடிப்புக்கும் போடலாம். இது கோகம் பட்டர் என்றும் வழங்கப்படும். இது ஒருவகை மங்குகதான் பழமரம். இதன் விதையில் எண்ணெய் எடுப்பதால் இப் பெயர் வந்தது (சா.அக.);

 கோகந்தம்ākandam, பெ.(n.)

   கந்தகச் செய்ந்நஞ்சு (வின்.);; a sulphuric mineral poison.

     [கோ + கந்தம்.]

 கோகந்தான்ākandāṉ, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Ramanadhapuram Dt.

     [கோகன் + அந்தை – கோகந்தை → கோகந்தான்.]

 கோகனகச்சிலைāgaṉagaccilai, பெ.(n.)

   பழமராக் கல்; a precious stone, jacinth, hyacinth.

     [கோ + கனகம் + சிலை.]

கோகனகம்āgaṉagam, பெ.(n.)

   1. கோகனதம் பார்க்க;see koganadam.

     “கோகனகத்தவள் கேள்வன்” (திவ். திருவாய். 9, 8:2);.

   2. செந்தாமரை; red lotus.

   3. செவ்வாம்பல்; red Indian water-lily.

   4. செந்தும்பை; a red variety of leucas (சா.அக.);.

     [கோ + கனகம்).]

பொன்னிறத் தாமரை கோகனகம் எனப்பட்டது.

 கோகனகைāgaṉagai, பெ.(n.)

கோகனதை (திவா.); பார்க்க;see kõganadai.

     [கோ + (கனகம்); கனதை – கோகனதை → கோகனகை.]

கோகனதத்தோன்ākaṉadaddōṉ, பெ.(n.)

கோகனதன் பார்க்க;see kdganadan.

     “கோகன தத்தோன் றுண்ட மாகிய விடத்தில்” (கந்தபு. ததீசியத்.17);.

கோகனதன்ākaṉadaṉ, பெ.(n.)

   தாமரையிற்பிறந்த நான்முகன்; Brahma as lotus – born.

     “கோகனதன் சொற்கொண்டு” (கோயிற்பு. நடரா. 68);.

     [கோ + கனதன்.]

கோகனதம்ākaṉadam, பெ.(n.)

   செந்தாமரை; red lotus.

     “கோகனத முகங்காட்ட” (தேவா.575:3);.

     [கோ + கனதம்.]

கோகனதைākaṉadai, பெ.(n.)

   தாமரையில் இருப்பவள் (இலக்குமி);; Laksmi, as seated on the lotus.

     “கோகனதை பிரியாத குழகன் போல” (சேதுபு. சேதுபந். 37);.

     [கோ + (கனகம்); கனதை.]

கோகனம்ākaṉam, பெ.(n.)

   1. கரிசலாங் கண்ணி; a plant found in wet places.

   2. நிலக் கடம்பு; a plant.

   3. நிலவேம்பு; ground neem.

     [கோ + (கனகம்); கனம்.]

கோகன்னம்1ākaṉṉam, பெ.(n.)

   1. மலைநாட்டில் சிவன் கோயில் கொண்ட ஒர் இடம்; Sivashrine in Malabar.

     “ஆவினது செவிபோல அவ்விலிங்க நிமிர்வுறலால் மேவினது கோகன்ன மெனும் பெயர்” (பிரமோத். 2:55);.

   2. கோகழி பார்க்க;see ko-kali.

     [கோ + கன்னம் (காது);.]

 கோகன்னம்2ākaṉṉam, பெ.(n.)

   1. ஆவின் காதைப்போற் காதுகளுடைய ஒருவகை மான்; a species of deer with ears resembling those of the cow.

   2. மூக்குச் சட்டி; a vessel with a nozzle for pouring liquids from.

   3. ஒரு பெண்பாம்பு; a female serpent (சா.அக.);.

   4. ஆவினை (பசுவை);ப் போலக் காதை மாத்திரம் அசைத்துக் காண்பிக்கும் ஒரு வித்தை; an art of moving or shaking the ears alone as cows do.

     [கோ + கன்னம் (காது);.]

 கோகன்னம்3ākaṉṉam, பெ.(n.)

   ஒக விருக்கையுளொன்று; a yogic posture.

     “கோகன்னங் கேசரமேற் பாதம் (தத்துவப்.108);.

     [கோ + கன்னம் (காது);.]

ஆவின் காதுபோன்ற தோற்றத்தில் அமரும் ஒகவகை.

 கோகபந்தகம்ākapantakam, பெ.(n.)

சூரிய காந்தி:

 sun-flower (சா.அக.);.

 கோகமாகākamāka, பெ.(n.)

   ஏமாற்று; juggling, deception, hoax (செ.அக);.

     [U.ghoimal→த. கோகமாக]

 கோகமுகம்āgamugam, பெ.(n.)

   ஒநாய் முகம்; face resembling that of wolf; wolf face (சா.அக.);.

     [கோகம் + முகம்.]

கோகம்1ākam, பெ.(n.)

   1 சக்கரவாகப் புள்; ruddy shield-rake.

     “கோகங்களெல்லைப் போதிற் றணந்திட” (இரகு. திக்குவி. 247);.

   2 செந்நாய்; a species of wolf.

   3. தவளை; frog

   4 பல்லி; houselizard.

     [குள் → குக்கம் (வாடியது); → கோகம்.]

 கோகம்2ākam, பெ.(n.)

   1. உலர்ந்த பூ (வின்.);; dried or withered flower.

   2 மலைப் புளிச்சை; hill hemp bendy-Hibiscus fureatus.

   3. கோகமரம்; kokum butter tree

   4. துணி; cloth (சா.அக.);.

   5. பேரீந்து; wild date – palm

   6. சிற்றீந்து (நாநார்த்த.);; a variety of date – palm.

     [கோ → கோகம்.]

 கோகம்பளன்.ākampaḷaṉ, பெ.(n.)

   நரி வயிற்றில் பிறந்த ஒரு முனிவன்; asaintwho born in jackal’s stomach (அபி.சிந்.);.

 கோகயம்ākayam, பெ.(n.)

   தாமரை (மலை.);; lotus flower (சா.அக.);.

     [கோ + கயம்.]

 கோகயம்ākayam, பெ.(n.)

   தாமரை (மலை);; lotus flower.

     [Skt.{} → த.கோகயம்.]

கோகரணம்ākaraṇam, பெ.(n.)

   1.கோ கன்னம்2,4 பார்க்க;see kogannam.

     “கசகரணங்கள் சேர்ந்த கோகரண மார்க்கம்” (திருவேங்.சத.66);.

   2. கோகாணம்2-2 பார்க்க;see kokarnam.

     “கோலக் கோபுரக் கோகரனஞ் சூழா”(தேவா.1182:9);.

     [கோ + கரணம்.]

 கோகரந்தபுத்தூர்ākarandabuttūr, பெ.(n.)

கோவிந்தபுத்தூர் பார்க்க (தஞ்சை .ஊர்.);;see kövinda-puttur.

     [கோகரந்த + புத்தூர்.]

கோகருணம்1ākaruṇam, பெ.(n.)

கோகன்னம் பார்க்க;see kokannam

     [கோ + (காணம்);கருணம்.]

 கோகருணம்2ākaruṇam, பெ.(n.)

   1. மோதிர விரற்சாண்; span from tip of ring finger to tip of thumb.

   2. மான்வகை; a kind of antelope.

     [கோ + (காணம்); கருணம்.]

கோகருணிākaruṇi, பெ.(n.)

   பெருங் குரும்பை; the unripe fruit of Palmyra.

   2. எருக்கு; bow-string hemp (சா.அக.);.

     [கோ + கருணி.]

கோகருணைākaruṇai, பெ.(n.)

   1. பெருங் குரும்பை; the unripe fruit of palmyra.

   2. எருக்கு; bow-string hemp, Calotropis gigantea (சா.அக.);.

கோகர்ணம்1ākarṇam, பெ.(n.)

   1. கோகழிபார்க்க;see ko-kali.

   2. கோகன்னம்1 பார்க்க;see kokannam.

மறுவ. கோகழி.

     [கோ + (கழி); கர்ணம்.]

 கோகர்ணம்2ākarṇam, பெ.(n.)

கோகன்னம்2 பார்க்க;see kökannam.

     [கோ + கன்னம் (காது); – கோகன்னம் → Skt.gökarnam]

கன்னம் என்னும் காதைக் குறிக்கும் சொல்வடமொழியில் கர்ணம் எனத் திரிந்தது.

 கோகர்ணம்ākarṇam, பெ.(n.)

   1. மலை நாட்டில் உள்ள ஒரு சிவன்கோயில்;{} shrine in Malabar.

   2. மூக்குச் சட்டி; a vessel with a nozzle for pouring liquids from.

     [Skt.{} → த.கோகர்ணம்.]

கோகர்ணவாதனம்ākarṇavātaṉam, பெ.(n.)

கோகன்னம்2,4 பார்க்க;see kokannam.

     [கோ + கர்ணம் + ஆதனம்( கோ = ஆவு, கர்ணம் = காது);.]

 கோகலிākali, பெ.(n.)

   கடம்பு; sea side Indian oak.

     [கோக்காலி → கோகலி.]

 கோகலிவாழைākalivāḻai, பெ.(n.)

   காட்டுமல்லிகை; wild jasmine.

     [கோக்காலி → கோகலி + வாழை.]

கோகழிākaḻi, பெ.(n.)

   திருவாவடுதுறை என்னும் சிவத்தலம்; Tiruvavadudurai a Śiva shrine.

     “கோகழி யாண்ட குருமனிதன் றாள்வாழ்க” (திருவா. 1:3);.

     [கோ + கழி.]

சமணமும் பெளத்தமும் பெருகியிருந்த காலத்தில் கோவா பகுதியைச்சார்ந்த கடற்கழியிலிருந்த சிவன் கோவில் கோகழி எனப்பட்டது. கோகழி என்பதற்குப் பெரிய கழிமுகம் எனப்பொருள் நிலவியது. தொன்மங்கள் (புராணங்கள்); பெருகியபோது ஆவினது செவி (கோகர்ணம்); என்னும் பொருள் பொருத்தப்பட்டது. இக்கோவிலின் பெயரே திருவாவடுதுறைக் கோவிலுக்கும் பெயராயிற்று.

கோகழியிலிருந்த சிவத்தாணு (இலிங்கம்); சதுரத்தின் மேல் அறுகோணம் அதன்மேல் எண்கோணம் அதன்மேல் குமிழ் உருளை வடிவினது என்பர்.

 கோகானம்ākāṉam, பெ.(n.)

   வேய்ங்குழலோசை; sound produced from flute.

     [கோ + கானம்.]

 கோகாலியம்ākāliyam, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் பூடு; a herbal plant (சா.அக.);.

     [கோ + காலியம்.]

கோகிāki, பெ.(n.)

   1. தும்பைப் பூ; leucas flower.

   2. விலாமிச்சு; a fragrant grass.

   3. நீர்முள்ளி; water thistle (சா.அக.);.

     [கோகு → கோகி.]

 கோகிதம்ākidam, பெ.(n.)

   குதிங்கால் (யாழ். அக.);; heel.

     [கோகு → கோகிதம்.]

 கோகினிākiṉi, பெ.(n.)

   வெட்பாலை; bitter oleander, wrightia anti-dysenterica (சா.அக.);.

 கோகினிசம்பைākiṉisambai, பெ.(n.)

   சிவகங்கை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Sivagangai Dt.

     [கோகிலி + சண்பை – கோகிலிசண்பை → சகோகினி சம்பை.]

கோகிலநயனம்ākilanayaṉam, பெ.(n.)

   1. குயில் கண்; eyes like those of the cuckoo.

   2. முள்ளுக் கத்தரி; European caper.

   3. நீர் முள்ளி; long-flowered nail dye (சா.அக.);.

     [கூவு → கூகு → கோகு → கோகிலம் + நயனம்.]

கோகிலபட்சம்ākilapaṭcam, பெ.(n.)

   1. கொம்மட்டி மாதுளை; melon lime, citrus medica-medica.

   2. கொடி மாதுளை அல்லது துரிஞ்சி; lemon citron, Citrus medica.

   3. நீர்முள்ளி; water thistle, Hygrophila spinosa (சா.அக.);.

     [கோகில+பட்சம்]

கோகிலப்பிரியākilappiriya, பெ.(n.)

   முதனிலைப் பண்களுளொன்று (சங்.சந்.47);; a primary raga.

     [கூவு → கூகு → கோகு → கோகிலம் + பிரிய.]

கோகிலம்1ākilam, பெ.(n.)

   1. குயில்; koel.

     “இருளாநின்ற கோகிலமே” (திருக்கோ. 322);.

   2. பல்லி (திவா.);; wall-lizard.

   3. கிளி; parrot.

     [கூவு → கூகு → கோகு → கோகிலம்.]

 கோகிலம்2ākilam, பெ.(n.)

   குரங்கு (பிங்.);; monkey.

     [குறுகுகு (வளைதல்); → கோகு → கோகிலம்.]

 கோகிலம்3ākilam, பெ.(n.)

   1. துளை; tube;

 anything tubular.

   2. சிறுகுறிஞ்சான் (மலை.);; small Indian ipecacuanha.

   3. இலந்தை; jujube fruit tree.

   4. கரி; carbon.

   5. உலக்கை; long round edged heavy wooden pestle.

   6. கலப்பை; plough.

     [குள் → குள்கு → கோகு → கோகிலம்.]

 கோகிலவாசம்ākilavācam, பெ.(n.)

   குயிலுக்கு இருப்பிடமான மாமரம்; the abode of koels, mango tree.

     [கோகிலம் + வாசம்.]

 கோகிலவீசம்ākilavīcam, பெ.(n.)

   மஞ்சிட்டி (சித்.அக.);; manjeet.

     [கோகிலம் + வீசம்.]

 கோகிலவெலிākilaveli, பெ.(n.)

   குயிலைப்போல் மேலே புள்ளிகளையுடைய எலி; a kind of rat spotted like koel (சா.அக.);

     [கூவு → கூகு → கோகு → கோகிலம் + எலி.]

 கோகிலாākilā, பெ.(n.)

   சிறுகுறிஞ்சான்; small Indian ipecacuanha.

     [கோகிலம் → கோகிலா.கோகிலம் பார்க்க;see kogilam (சா.அக.);.]

கோகிலாட்சம்ākilāṭcam, பெ.(n.)

   1 நீர்முள்ளி பூடு வகை; white long-flowered nail dye, Hygrophila spinosa.

   2. மரவகை (சிலப்ப.16, 25, உரை);;; citron, a tree, Citrus medicamedica (செ.அக.);.

 கோகிலாட்சம்ākilāṭcam, பெ.(n.)

   1. நீர்முள்ளி; white long flowered naildye.

   2. கொம்மட்டி; citron.

     [Cf.{} → த.கோகிலாட்சம்.]

 கோகிலானந்தம்ākilāṉandam, பெ.(n.)

   மாமரம் (மூ.அக.);; mango tree.

     [கோகிலம் + ஆனந்தம்.]

 கோகிலாபுரம்ākilāpuram, பெ.(n.)

   தேனி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Theni Dt.

     [கோகிலம் + புரம்.]

 கோகிலாமட்சம்ākilāmaṭcam, பெ.(n.)

   வெள்ளை நீர் முள்ளி; white flowered water thistle, Hygrophila spinosa (சா.அக.);.

கோகிலிākili, பெ.(n.)

   1 மணலிக்கீரை; sand greens.

   2. மணிப் புங்கு; rusty soap-nut (சா.அக.);.

     [கோகுல் → கோகிலி.]

 கோகிலோற்சவம்ākilōṟcavam, பெ.(n.)

   மாமரம் (மலை.); (குயிலுக்கு மகிழிச்சியை விளைப்பது);; mango tree (lit., that which causes festivity to the koels (செ.அக);.

 கோகிலோற்சவம்ākilōṟcavam, பெ.(n.)

   மாமரம் (மலை);; lit., that which causes festivity to the koels. Mango tree.

த.வ. கோகிலவாசம்.

     [Skt.{}+{} → கோகிலோற்சம்.]

கோகுāku, பெ.(n.)

   1. தோள்; shoulder.

     “கொற்ற வன்றன் கோகின்மேல் வெற்றிவாளின் வீசினான்” (சூளா. அரசி, 240);.

   2. ஏய்ப்பு (கபடம்);; guile.

     “கொத்தைக்கு மூங்கர் வழிகாட்டு வித்தென்னைக் கோகு செய்தாய்”(தேவா. 1040);.

   3. அடைவுகேடு (ஈடு.3:5:4);; irregularity, disorder.

   4. கழுதை; ass,

     “வீழ்ந்து கோகிறப்புழி” (உபதேசகா. உருத்திரா. 193);.

     [குல் → குகு → கோகு(வளைவு);.]

கோகுகட்டு-தல்āgugaṭṭudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

கோகுகட்டுண் டுழலாதர்” (திவ். திருவாய். 3, 5:4);.

     [கோகு + கட்டு-.]

 கோகுகம்āgugam, பெ.(n.)

   மணிப்புங்கு; rusty soap-nut (சா.அக.);.

மறுவ. கோகிலி.

     [கோகு → கோகுகம்.]

கோகுடிākuḍi, பெ.(n.)

   ஒருவகைப்பூ (கோகுடிப்பூ);; a kind of flower.

     “ஞாழன் மௌவ னறுந்தன் கோகுடி” (குறிஞ்சிப்.18);.

     [கொகுடி → கோகுடி.]

கோகுதட்டு-தல்ākudaṭṭudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   ஆரவாரஞ் செய்தல்; to parade one’s strength by patting oneself on the shoulder.

     “கோகுதட்டிடு தனஞ்சயன்.” (பாரத. நிரைமீட்சி. 68);.

     [கோக்கு → கோகு + தட்டு-.]

 கோகுத்தம்ākuttam, பெ.(n.)

   மல்லிகை (மலை.);; Arabian jasmine.

     [கோகுந்தம் → கோகுத்தம்.]

 கோகுந்தம்ākundam, பெ.(n.)

   மலைமல்லிகை; hill jasmine or wild jasmine (சா.அக.);.

     [கொகுந்தம் → கோகுந்தம்.]

 கோகுல வாய்சகம்āgulavāycagam, பெ.(n.)

   விளாம்பிசின்; the gum of wood-apple tree (சா.அக.);.

     [கோகு → கோகுலம் – வாய்சகம்.]

கோகுலம்1ākulam, பெ.(n.)

   கண்ணன் வளர்ந்த ஆயர்பாடி; the village where Krisna was brought up.

     “கோகுலத் தாயன் வேட்ட” (திருச்செந். பு. 18:26);.

     [கோ + குலம்.]

 கோகுலம்2ākulam, பெ.(n.)

   குயில்; koel.

     “கோகுலமாய்க் கூவுநரும்” (பரிபா. 9:65);.

மறுவ. கோகிலம்.

     [கோகிலம் → கோகுலம்.]

 கோகுலம்3ākulam, பெ.(n.)

   துளை; tube.

மறுவ. கோகிலம்.

     [கோகிலம் → கோகுலம்.]

 கோகுலம்4ākulam, பெ.(n.)

கோகிலம்3 பார்க்க;see kõgilam.

     [கோகிலம் → கோகலம்.]

 கோகுலம்5ākulam, பெ.(n.)

கோயில் (நாநார்த்த.);:

 temple.

     [கோ (பெரியது); + குலம்.]

 கோகுலம்6ākulam, பெ.(n.)

   1. கொட்டில்; cattle shed.

   2. ஆவினங்கள்; herd of cows.

     [கோ (ஆனிரை); + குலம்.]

 கோகுலம்பால்ākulampāl, பெ.(n.).

   ஆவின் பால்; cow’s milk (சா.அக.);.

     [கோகுலம்+பால்.]

 கோகுலாட்டமிākulāṭṭami, பெ.(n.)

   கண்ணன் தோன்றிய ஆவணி மாதத்து எட்டாம் (கிருஷ்ணாஷ்டமி); நாள்; birthday of Šrikršņā (செ.அக.);.

 கோகுலாட்டமிākulāṭṭami, பெ.(n.)

   கண்ணன் பிறந்ததாகக் கூறப்படும் மடங்கல் (ஆவணி); மாதத்து எட்டாம் நாள்; birthday of {}.

     [Skt.{}+{} → த.கோகுலாட்டமி.]

கோகுள்ākuḷ, பெ.(n.)

   மரவகை; a kind of tree.

     ‘கோகுளிலையைக் கொண்டு’ (ஈடு. 7. 2:1);.

     [கோகு → கோகுள்.]

 கோகொட்டைākoṭṭai, பெ.(n.)

   மஞ்சள்நாங்கு; a species of gamboge.

     [கோ + கொட்டை.]

 கோகோāā, பெ.(n.)

கோகோ விதை மரம்,

 chocolate tree, Theobroma cacao.

     [கோ+கோ]

இவ்விதை அண்ட வடிவாயும், கறுப்பாயும், தோல் உள்ளதாயும் இருக்கும். இது தேயிலை அல்லது குளம்பி (காப்பி);க் கொட்டையைப் போல் குணத்தை உடையது (சா.அக.);.

 கோகோகிழங்குāākiḻṅgu, பெ.(n.)

   சேம்பு, சேப்பங்கிழங்கு; Indian kales, cocoa root (சா.அக.);.

     [கோகோ + கிழங்கு.]

 கோகோசனம்āācaṉam, பெ.(n.)

   ஆன்மணத்தி (கோரோசனை); (மூ.அக.);; bezoar.

மறுவ கோரோசனை.

     [கோ + (கோசம்); கோசனம்.]

 கோகோடுāāṭu, பெ.(n.)

   நீலகிரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Nilagiri Dt.

     [கோ(உயரம்); + கோடு.]

 கோகோட்டம்āāṭṭam, பெ.(n.)

   ஆன்கொட்டில்; place or yard of cow.

     [கோ + கோட்டம்.]

கோகோவெனல்āāveṉal, பெ.(n.)

   1. பேரொலி செய்தற்குறிப்பு:

 onom. Expr. of crying or bawling loudly.

     “கோகோவென்று வந்திருகை தலை புடைத்து” (பாரத.பதினேழாம். 254);.

   2. இரக்கக் குறிப்பு; onom. expression of sympathy.

     [கோகோ + எனல்.]

 கோக்கணம்ākkaṇam, பெ.(n.)

   ஆனைத் திப்பிலி; elephant pepper (சா.அக.);.

     [கோ + கணம். கோ = பெரிய.]

 கோக்கதவுākkadavu, பெ.(n.)

   பெரிய கதவு; big-door.

களத்திற்குக் கோக்கதவு கூட்டி விட்டிருக்கிறது (நாஞ்.);.

     [கோ + கதவு.]

 கோக்கம்ākkam, பெ.(n.)

நெல்லி,

 Indian gooseberry, Phyllanthus emblica (சா.அக.);.

 கோக்கருநந்தடக்கன்ākkarunandaḍakkaṉ, பெ.(n.)

   சேரநாட்டுத் தென்பகுதியை ஆண்ட அரசருள் ஒருவன்; a king who ruled the south Travancore (சிற.பெ.அக.);.

     [கோ + கரு + நந்தடக்கன்.]

 கோக்கலம்ākkalam, பெ.(n.)

   வெண்கல ஏனம் (நாஞ்.);; vessels or utensils made of bell-metal.

     [கோ + கலம்.]

கோக்கள்ākkaḷ, பெ.(n.)

   1. அரசர்; king.

   2. சிறந்தோர்; eminent personality.

   3. பெரியோர்; elders.

     [கோ+கள்(பன்மையீறு-கோக்கள்.]

 கோக்காமரம்ākkāmaram, பெ.(n.)

கோக்கால் மரம் பார்க்க;see kõkkāl-maram.

     [கோவன் → கோன் → கோ.]

 கோக்காரைākkārai, பெ.(n.)

   சங்கஞ்செடி; mistletoe berry thron (சா.அக.);.

     [கோ + காரை.]

கோக்காலிākkāli, பெ.(n.)

   1. சட்டிபானை முதலியவை வைப்பதற்குச் சுவரையொட்டி அமைக்கப்படுஞ் சட்டம் (பதிற்றுப். 43, உரை);; bracket in a wall for holding pots.

   2. நெட்டையானவன்; a tall person.

கோக்காலி மாதிரி வளர்ந்ததுதான் மிச்சம் ஒரு கூறு கிடையாது (நெல்லை);.

   3. உயரமான மொட்டான்; stool for greater heights.

   4. வைக்கோலை எடுக்க உதவும் வளைந்த கொம்பு; a pole fixed with a hook to handle hay etc.

கோக்காலி

     [கோ + கால் + இ.]

கோக்கால்மரம்ākkālmaram, பெ.(n.)

   1. கடலில் செலுத்தும் கட்டுமர வகைகளில் ஒன்று; a kind of raft or catamaran.

   2. தூக்குமரம்; scaffold for execution of criminals.

     [கோ + கால் – கோக்கால் + மரம்(கால் கோத்த மரம்);]

கோக்காளை முறைமைākkāḷaimuṟaimai, பெ.(n.)

     ‘கோ’ என்பது ஆநிரையையுங் காளையையுங் குறிக்குமெனினும், அச் சொல்லுக்குப்பின் பலீவர்த்தம் என்ற சொல் வருவதானால், அது ஆநிரையையே குறிப்பதாகக் கொள்ளும் முறைமை (திவ்.பெரியாழ். 2, 1:2. வியா.ப.210);;

 the illustration of the meaning of ‘kö’ or cattle being confined to cows’ because immediately thereafter palivartham or bull is mentioned.

     [கோ + காளை + முறைமை.]

கறவை = கறக்கும் ஆடு (மாடு, பெற்றம்);. கறவை → காவை → காவு → கோவு → கோ. கறவை என்னும் சொல் சோவியத்து மொழிகளில் ‘கறவ’ என்றும் ஆத்திரேலியப் பழங்குடி மொழிகளில ‘கறக்’ என்றும் வழங்குவதால் உலகமொழிகள் பிரிவதற்கு முன்பே கால்நடை வளர்ப்புக் காலத்தில் தமிழில் தோன்றிய சொல்லாகலாம். ஆங்கிலத்தில் கறவை – cow என வழங்குதலை ஒப்பிடுக.

 கோக்கிரந்திākkirandi, பெ.(n.)

கோக்கிரந்தை பார்க்க;see kö-k-kirandai.

     [கோ + கிரந்தி.]

 கோக்கிரந்தைākkirandai, பெ.(n.)

   எருவறட்டி; cowdung cake (சா.அக.);.

     [கோ + கிரந்தை. கரள் → கரந்தை → (கட்டி); வ. கிரந்தை.]

கோக்கிலம்ākkilam, பெ.(n.)

   1. உயரமாய் வளர்ந்த மரம்; any tree rising to a great height; any tall majestic tree.

   2. ஒரு முள்மரம்; camel tree; camel thistle.

     [கோ → கோக்கு → கோக்கில் → கோக்கிலம்.]

கோக்கிழானடிகள்āggiḻāṉaḍigaḷ, பெ.(n.)

   முதல் பராந்தகச் சோழனின் பட்டத்தரசி;(பிற். சோழ. வர.சதாசிவன்.ப.57);; Queen of Paranthaga Cholan.

     [கோ + கிழான் + அடிகள்.]

 கோக்குākku, பெ.(n.)

   நூலோட்டுகை (இ.வ.);; basting, tacking.

     [கோ(கோத்தல்); – கோக்கு. த.கோக்கு →U kok.]

 கோக்கு மாக்குākkumākku, பெ.(n.)

   தவறான செயல்; something wrong.

அதில் ஏதோ கோக்கு மாக்கு நடந்திருக்கிறது.(நெல்.வ.); மறுவதப்பு தவறு. தப்பு தண்டா.

     [குடக்கு மடக்கு – கோக்கு மாக்கு (குடக்கு-கோணல் மடக்கு-கோணல்);]

 கோக்குஞ்சம்ākkuñjam, பெ.(n.)

   அம்பறாத்தூணி; quiver.

     [கோ + குஞ்சம்.]

 கோக்குமாக்குākkumākku, பெ.(n.)

   புரட்டுச் செயல்; juggling.

கோக்குமாக்குச் செய்யாதே (உ.வ.);.

     [கோக்கு மாக்கு – எதுகை நோக்கி வந்த மரபிணைச் சொல்.]

கோக்குற்றம்ākkuṟṟam, பெ.(n.)

   ஆட்சியாளரிடம் எதிர்நோக்கும் இடையூறு; any hindrance anticipated from the administratiors.

     “இன்னெல்லுக்கு கோக்குற்றமும், குடிக்குற்றமும் ஏரிக்குற்றமுஞ் சொல்லாதே ஆட்டாண்டு தோறும்”(SII.XXII.282-43p.224);.

     [கோ + குற்றம்.]

ஏரியில் நீரின்றியோ அல்லது வேறு காரணம் பற்றியோ, விளைச்சல் குறைவாக இருந்தாலும், உடன்வாழும் குடிமக்களால் ஏதேனும் இடைஞ்சல் ஏற்பட்டாலும், ஆளுவோரால் ஏதேனும் கோளாறுகள் நேர்ந்தாலும், கோயிலுக்குக் கொடுக்க வேண்டிய நெல்லை ஆண்டுதோறும் தடையின்றி வழங்க வேண்டு மென்பது உட்கருத்து.

 கோக்குளமுற்றனார்ākkuḷamuṟṟaṉār, பெ.(n.)

   கழக்கடைப் புலவருள் ஒருவர்; a poet of Sangam age.

     [கோ + குளம் + முற்றம் + அன் + ஆர்.]

உழவர்களின் துணைகொண்டு பரந்த நன்செய் நிலத்தை உழுவித்துண்டு வந்த வேளாண்மரபினர், அவ் வுரிமையால் பெற்ற பட்டம்தான் ‘கோ’ என்று நற்றிணைப் பதிப்பாசிரியர் கூறுகிறார்.

 கோக்கோākā, பெ.(n.)

   பாலில் கலந்துண்ணக் கூடிய நீர்ம பண்டம்; cocoa.

     [E.cocoa → த.கோக்கோ.]

 கோக்கோடிākāṭi, பெ.(n.)

   நீர்நிலை; water tank (சா.அக.);.

     [கோ = நீர். கோ + கோடி.]

 கோக்கோதைமார்பன்ākātaimārpaṉ, பெ.(n.)

   சோழ அரசன்; Colla king.

     [கோ (அரசன்); + கோதை + மார்பன்.]

இயற்பெயருக்கு முன் ‘கோ’ என்னும் சொல் அடையாகச் சேர்ந்துள்ளது.

 கோங்கண தூபம்āṅgaṇatūpam, பெ.(n.)

   வெள்ளைக் குங்கிலியம்; concan resin; white dammer (சா.அக.);.

     [கோங்கணம் + (தூவம்); தூபம்,]

கோங்கணம்āṅgaṇam, பெ.(n.)

   1. ஒரு பறவை; an unknown bird.

   2. ஒருவகை மீன்; a kind of fish.

   3. ஒரு நாடு; a nation (சா.அக.);.

     [கொங்கணம் → கோங்கணம்.]

கோங்கந்தட்டம்āṅgandaṭṭam, பெ.(n.)

   1. கோங்கம்பூ; flower of kongu tree.

     “கோங்கந் தட்டம் வாங்கினர் வைத்தும்” (பெருங். இலாவாண. 14:24);.

   2. கோங்கம் வடிவமாகச் செய்யப்பட்ட தாம்பாளம்; a plate made like köngu flower.

     [கோங்கு + அம் + தட்டம்.]

 கோங்கன்āṅkaṉ, பெ.(n.)

   ஒரு மன்னன்; a king.

இவன் கோயம்புத்துர் கரூரை ஆண்டவன். இச்சேரனும், கோங்கனும் சேரன் குமரர்கள். தங்கள் நாட்டை இரு வகையாகப் பிரித்துக் கொண்டனர் (அபி.சிந்);.

கோங்கம்1āṅgam, பெ.(n.)

கோங்கிலவு பார்க்க;see Kongilavu.

     “முறியினர்க் கோங்கம்” (ஐங்குறு. 366);.

     [கோங்கு → கோங்கம்.]

 கோங்கம்2āṅgam, பெ.(n.)

   நெல்லி; emblic myrobalan.

     [கோரங்கம் → கோங்கம்.]

கோங்கலர்āṅgalar, பெ.(n.)

   முற்காலத்து வழங்கிய ஒருவகைத் துகில் (சிலப். 14:108, உரை);; a garment of ancient time.

     [கோங்கு + அலர்.]

கோங்கல்āṅgal, பெ.(n.)

   1. நெல்லி; Indian gooseberry.

   2. கோங்கிலவு; false tragacanth.

   3. கோளகச் செய்நஞ்சு; a mineral poison (சா.அக.);.

     [கோங்கு → கோங்கல்.]

 கோங்காடுāṅgāṭu, பெ.(n.)

   காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanjipuram Dt.

     [கோன் + காடு.]

கோங்கிமார்āṅgimār, பெ.(n.)

   கோனார்கள் (யாதவர்கள்);; sheperd community.

     ”எனக்கு கோங்கிமாற்கள் ரெண்டு தெருவீதி கட்டடம் விட்டுக் குடுக்கவும்” (திருமலை.செப்.10/1645, பக்.35);.

     [கோனன் → கோங்கி + மார்.]

 கோங்கிலவன் பிசின் kumāṅgilavaṉbisiṉ, பெ.(n.)

   கோங்கிலவு மரத்தின் பிசின்; gum of golden silk cotton tree.

     [கோங்கு + இலவு + பிசின்.]

இது வெள்ளை, சிவப்பு, கறுப்பு நிறமாக இருக்கும். சிவப்பினம் இருமலுக்கு நல்லது (சா.அக.);.

 கோங்கிலவன் பூāṅgilavaṉpū, பெ.(n.)

   கோங்கிலவ மரத்தின் பூ;   இது ஒரு வாணாள் மூலி; flower of false tragacanth tree. It is useful in rejuvenation (சா.அக.);.

     [கோங்கு + இலவன் + பூ.]

 கோங்கிலவன்பட்டைāṅgilavaṉpaṭṭai, பெ.(n.)

   கோங்கிலவ மரத்தின் பட்டை; the bark of golden silk cotton tree or false tragacanth tree (சா.அக.);.

     [கோங்கு (உயரம்); + இலவம் + பட்டை.]

இது பல் நோயைப் போக்கும். கல்நாரைப் பொடியாக்கும்.

 கோங்கிலவுāṅgilavu, பெ.(n.)

   இலவு மரவகை (L.);; a kind of tree as of false tragacanth.

     [கோங்கு (உயரம்); → கோங்கிலவு.]

 கோங்கிலிāṅgili, பெ.(n.)

   வச்சிர வேங்கை; heart-wood kino tree (சா.அக.);.

     [கொங்கில் → கோங்கிலி.]

 கோங்கில்லம்āṅgillam, பெ.(n.)

   கோங்கிலவு, பஞ்சுமரம்; golden silk cotton tree (சா.அக.);.

     [கோங்கு + இலவம் – கோங்கிலவம் → கோங்கிலவம் → கோங்கிலவம் → இலவம் → இல்லம்.]

 கோங்கிளங்கோசர்āṅgiḷaṅācar, பெ.(n.)

   கொங்குநாட்டில் குடியேறியோர்; immigrates in Kongu-nadu.

     [கொங்கு → கோங்கு + இளங்கோசர்.]

 கோங்கிவயல்āṅgivayal, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Ramanathapuram Dt.

     [கொழிஞ்சில் → கோஞ்சி → கோங்கி + வயல்.]

கோங்கு1āṅgu, பெ.(n.)

   குவிந்த மொட்டுகளாய்ப் பூக்கும் மரவகை; a tree with conical flower buds.

     “வேங்கை வெற்பின் விரிந்த கோங்கின் முகைவனப் பேந்திய முற்றா விளமுலை” (புறநா. 334:9–10);.

     [கொங்கை → கொங்கு → கோங்கு.]

கொங்கைபோற் குவிந்த மொட்டு, அதன் மலர், அது பூக்கும் மரம் (தமி. வர. 219);.

வகைகள் :

   1. வெள்ளைக் கோங்கு

   2. உறப்புக் கோங்கு

   3. நீர்க்கோங்கு

   4. கறைக்கோங்கு

   5. நெடுவாற் கோங்கு

   6. கருங்கோங்கு;   7. இலைக் கோங்கு.

 கோங்கு2āṅgu, பெ.(n.)

   1. காங்கு; dipterocarp dammer.

   2. முள்ளிலவு; red cotton tree.

   3. தனக்கு; odal tree.

   4. கள்ளிக் காரம்; mordant of kallitree (சா.அக.);.

     [கொங்கு(வளைவு); → கோங்கு.]

 கோங்கு இலவுāṅguilavu, பெ.(n.)

   நேராகவும் உயரமாகவும் வளரும் ஒருவகைச் செடி; a type of plant growing straight and tall.

     [கோங்கு-+இலவு]

 கோங்குடிப்பட்டுāṅguḍippaḍḍu, பெ.(n.)

   புதுக்கோட்டை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Pudukkottai Dt.

     [கோன் + குடி + பட்டு.]

 கோங்குப்பிசின்āṅguppisiṉ, பெ.(n.)

   பலவகைக் கோங்கு மரங்களின் பிசின்; gum of golden cotton tree. It is a mixture of gums of several kinds of golden cotton trees (சா.அக.);.

     [கோங்கு + பிசின்.]

 கோங்குப்பொன்āṅguppoṉ, பெ.(n.)

   பித்தளை; brass (சா.அக.);.

     [கோங்கு + பொன்.]

 கோங்குமரம்āṅgumaram, பெ.(n.)

   உறுதியான மரவகைகளுளொன்று; a kind of strong tree.

     [கோங்கு (உயரம்); + மரம்.]

பிற நாடுகளிலிருந்து இறக்குமதியாகும் மரவகை.

 கோங்குவேளாளர்āṅkuvēḷāḷar, பெ.(n.)

   வேளாளர்கள்; a kind of peasent’s, whose origin is Kofigu.

இவர்கள் கோங்கு நாட்டிலிருந்து வந்து தென்னாட்டில் பரவியவர்கள். வேளாளர் என்று சொல்லப்பட்டாலும் வேளாண் தன்மை சிறிதும் இல்லாதவர்கள். இவர்களது பழக்க வழக்கங்கள் பெரிதும் மாறுபட்டவை. கணவனுக்கு வயது வருமளவும், மணப்பெண் மாமனுடன் இருப்பது போன்ற சமூகத்திற்கு எதிரான நடைமுறைகள் – இவர்களிடம் உண்டு (அபி.சிந்);.

 கோசகசாலைācagacālai, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் பூடு; a kind of herbal plant.

     [கோசகம் + சாலை.]

கோசகம்ācagam, பெ.(n.)

   1. முட்டை; egg.

   2. விதை; testicle.

   3. குறி; symbol.

   4. ஒருவகைக் கரும்பு; a kind of Sugar-cane (சா.அக.);.

     [கோசம் → கோசகா.]

 கோசகாரகம்ācagāragam, பெ.(n.)

   செங்கரும்பு; red sugar-cane (சா.அக.);.

     [கோசம் + காரகம்.]

கோசகாரம்ācakāram, பெ.(n.)

   1 பட்டுப்பூச்சி; silk worm.

     “கோசகாரப் புழுப்போல்” (ஞானவா. மனத். 22);.

   2. தென்னைமரம்; coconut tree.

   3.கரும்பு; sugar-cane.

     [கோசம் + காரம்.]

 கோசக்கம்ācakkam, பெ.(n.)

   குழப்பம் (யாழ். அக.);; confusion.

     [கோக → கோசகம் → கோசக்கம் → கோன் → கோ.]

கோசக்காய்ācakkāy, பெ.(n.)

   1. சாதிக்காய்; nutmeg (சா.அக.);.

   2. வெள்ளரிக்காய்; cucumber.

இந்தத் தடவை கோசக்காய் விளைச்சல் அதிகம் (கொங்கு.);.

     [கோசம் + காய்.]

 கோசக்கிலம்ācakkilam, பெ.(n.)

   வெண் சுண்டை; white coloured solanum (சா.அக.);.

     [கோசம் + கிலம்.]

 கோசங்கம்ācaṅgam, பெ.(n.)

   வைகறைப்பொழுது (யாழ்.அக.);; early morning. dawn.

     [கோசு + அங்கம்.]

 கோசஞ்சாரபூமிācañcārapūmi, பெ.(n.)

   ஆவினங்களின் மேய்ச்சலுக்கென விடப்பட்ட நிலம்; land allotted for pasturage of cows, land left for granzing (செ.அக.);.

     [கோ+Skt. சஞ்சாரபூமி]

 கோசஞ்சாரபூமிācañjārapūmi, பெ.(n.)

   மாடுகள் மேய்வதற்கென்று விடப்பட்ட நிலம்; land allotted for pasturage of cows.

     [Skt.{} → த.கோசஞ்சாரபூமி.]

 கோசணைācaṇai, பெ.(n.) பேரொலி (பிங்.):

 roar, loud noise, tumult(செ.அக.);.

 கோசணைācaṇai, பெ.(n.)

கோசை பார்க்க;see {}.

     [Skt.{} → த.கோசணை.]

 கோசணைācaṇai, பெ. (n.)

   பேரொலி (பிங்.);; loud noise, tumult, roar.

     [Skt. {} → த. கோசணை.]

 கோசத்தம்பரோகம்ācattambarōkam, பெ.(n.)

   ஆண்குறித்தண்டிற் காணுமோர் நோய்; a disease of the male genital organ (penis); (சா.அக.);.

கோசநாசிācanāci, பெ.(n.)

   1. ஆண்குறி எழுச்சியில்லாதவன்; one who is destitute of the power of erection of the male organ.

   2. அலி; eunuch (சா.அக.);.

     [கோசம் + நாசி.]

கோசநெறிācaneṟi, பெ.(n.)

   1. பிடுக்கின் வீக்கம்; enlargement of the scrotum.

   2. பீச நரம்பின் வீக்கம்; swelling of the spermatic cord.

   3. பிடுக்கிலுள்ள நரம்புத் திரட்சி; varicosis of the scrotum.

   4. ஆண் அல்லது பெண்குறியின் கோளம்; male or female sexual gland (சா.அக.);.

     [கோசம் + நெறி.]

கோசந்தனம்ācandaṉam, பெ.(n.)

   1. மஞ்சட்சந்தனவகை; a kind of yellow sandal-wood.

   2. ஒரு நச்சு அட்டை; a venomous leech (சா.அக.);.

     [கோசம் → கோ + சந்தனம்.]

கோசனகம்ācaṉagam, பெ.(n.)

   1. கையாந்த கரை; a plant growing in marshy places.

   2. நிலக் கடம்பு வகை; a kind of medicinal plant.

     [கோசம் + கனகம்.]

கோசனை1ācaṉai, பெ.(n.)

   ஆன்மணத்தி (கோரோசனை);; bezoar taken from the intestine of the cow.

     [கோரோசனை → கோசனை.]

 கோசனை2ācaṉai, பெ.(n.)

பேரொலி (யாழ்.அக.);

 uproar, clamour (சா.அக.);.

     [கோரோசனை → கோசனை.]

 கோசன்ācaṉ, பெ.(n.)

   சீர்பந்த பாடாணம் எனும் பிறவி நஞ்சு வகை; a mineral poison (செ.அக.);.

 கோசன்ācaṉ, பெ.(n.)

ஞாயிறு குலத்து தூய்மையடைந்தான் (அபி.சிந்);.

–

 upsitorsit; king of sun dynasty.

இவன் விரல்களில் புழுச் சொரிந்து கொண்டு இருந்தது. ஒருநாள் அயோத்திக்கு அருகில் உள்ள

ஞாயிறு நீர்த்துறையில் நீராடி புழு நீங்கித் தூய்மையடைந்தான். (அபி.சிந்.);

 கோசன்ācaṉ, பெ.(n.)

   வைப்பு நஞ்சு; a mineral poison.

     [Skt.{} → த.கோசன்.]

கோசபலம்ācabalam, பெ.(n.)

   1. பெரும் பீர்க்கு; acute-angled cucumber.

   2. பிடுக்கு; scrotum.

   3. சாதிக்காய்; nutmeg.

   4. நறுமணம்; perfume.

   5. தம்பட்டை அவரை; fowls bean (சா.அக.);.

     [கோச + பலம்.]

கோசபீசம்ācapīcam, பெ.(n.)

   1. பொன்னாக்கல் ஆய்வில் உருக்கு முகத்தில் கொடுக்கும் ஒரு மருந்துக் கலப்பு;   2. பொன்னுக்கு மாற்று ஏறுவதற்காகப் பயன்படுத்துமோர் உப்புச் சரக்கு; an alkaloid used in alchemy for increasing the fineness of gold.

   3. மூப்பு; a quintessence prepared from three mystic salts;

   4. பிடுக்கிலுள்ள விதைகள்; testicles contained in the scrotum (சா.அக.);.

     [கோசம் + பீசம்.]

 கோசப்பட்டுācappaṭṭu, பெ.(n.)

   காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanjipuram Dt.

     [கோசன் + பட்டு.]

 கோசமணிācamaṇi, பெ.(n.)

   பெண்குறியின் மணி; the projecting part of a female genital, clitoris (சா.அக.);.

     [கோசம் + மணி.]

கோசமதம்1ācamadam, பெ.(n.)

   1. யானையின் குறியினின்று வரும் மதநீர்; must from the genital organ of an elephant when it ruts.

   2. காமத்தினால் ஆண் அல்லது பெண் குறியினின்று ஒழுகும் விந்து அல்லது நாதம்; seminal or ovarian discharge in man or woman from lust (சா.அக.);.

     [கோசம் + மதம்.]

 கோசமம்ācamam, பெ.(n.)

   சமைய லுக்குகந்த காய் காய்க்கும் பீர்க்கு எனும் கொடி வகை; sponge gourd, strainer-Vine, Luffa acutangula(செ.அக.);.

 கோசமலர்ācamalar, பெ.(n.)

   ஆண்குறியின் முன்பாகம்; the vascular body forming the extremity of the penis-glans penis (சா.அக.);.

     [கோசம் + மலர்.]

 கோசமாகிகம்ācamākikam, பெ.(n.)

   காடு (வன); மிரட்டி; forest frightener, a kind of unknown creeper (சா.அக.);.

     [கோச+மாகிகம்]

 கோசமாதிகம்ācamātigam, பெ.(n.)

   கொன்றை வகை; a kind of {} (சா.அக.);.

     [Skt.{}-matigam → த.கோசமாதிகம்.]

கோசமாற்று-தல்ācamāṟṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   உரிமையாவணம் முதலியவற்றில் பேர் மாற்றுதல்; to transfer patta, etc., in another’s name.

     [கோசம் + மாற்று.]

கோசம்1ācam, பெ.(n.)

   1. முட்டை (பிங்.);; egg.

   2. உறை (அக.நி.);; sheath, scabbard case, receptacle.

   3. ஐங்கோசம்; sheaths or cases believed to constitute the body.

     “பிணங்கிய கோச பாசப் பின்னலை” (கைவல்.தத்து.10);.

   4.மதிலுறுப்பு (பிங்.);; a part of fortress wall.

   5. ஆண்குறி; penis.

     “ஐயர்தங் கோச நோக்கினர்”(கந்தபு.ததீசியுத். 54);.

   6. கருப்பை; womb.

     “சஞ்சலமான கோசத் தசையினை” (பாரத. சம்பவ. 72);.

   7. கருவூலம் (திவா.);; treasure.

   8. கருவூலச் சாலை; treasury.

     “ஐம்பெருங் குழுவு மத்தி கோசமும்”(பெருங். வத்தவ. 9:5);.

   9. அகரமுதலி முதலிய புத்தகம்; treatise, book, vocabulary, dictionary.

     “காப்பியக் கோசமும் கட்டிலும் பள்ளியும்”(பெருங். உஞ்சைக் 38:167);.

   10. பட்டா (இ.வ.);; register.

   11. தொகுதி (பெருங். உஞ்சைக். 38:167, உரை);; heap, bundle.

   12. நடன முத்திரைக்குரிய அலிக்கை வகை; a variety of alikkai (சிலப். ப. 92);.

   13. சாதிக்காய் (மலை.);; nutmeg tree.

   14. மகிழ மரம்; ape-face flower tree.

     [குள் (வட்டம்); → கொள் → கோள் → கோளம் → கோயம் → கோசம்.]

 கோசம்2ācam, பெ.(n.)

   அடங்கற்கணக்கு (PT.L.);; register of village lands.

     [கோள் → கோளம் → கோசம்.]

 கோசம்3ācam, பெ.(n.)

   காளையின் அடிவயிற்றில் நீர்த்தாரையோடு தொங்கும் தோல்; skin of the gland suspending under the abdomen of a bull.

     [கோள் → கோளம் → கோசம்.]

 கோசம்4ācam, பெ.(n.)

   தெரு (வீதி);; street.

     [கோள் → கோளம் → கோசம்.]

 கோசம்ācam, பெ.(n.)

   1. பேரொலி; noise roar,thunder,

   2. இடைச்சேரி; herdsmen’s quarters.

     “கங்கையிற் கோசமென்றும்” (தைவல்.தத்.79);

     [Skt.{} → த.கோசம்.]

கோசம்பிācambi, பெ.(n.)

   கங்கைக் கரையிலுள்ள ஒரு பழைய நகரம்; an ancient city on the banks of the Ganges in the lower part of the Doab.

     “கொடிக் கோசம்பி கோமகன்” (மணிமே.15:161);.

     [கோசம் → கோசம்பி.]

 கோசயம்ācayam, பெ.(n.)

   குதிரையின் நெஞ்சத்தசை; the two lumps of flesh near the heart of a horse (சா.அக.);.

 கோசரங்கம்ācaraṅkam, பெ.(n.)

நாணல்,

 reed(சா.அக.);.

 கோசரங்கம்ācaraṅgam, பெ.(n.)

   நாணல்; reed.

 கோசரதசித்தாācaratacittā, பெ.(n.)

   தேவதாளி; a kind of suffa, Luffa eschinata (சா.அக.);.

 கோசரன்ācaraṉ, பெ.(n.)

   துறவி; ascetic, mendicant.

     [கோசரம் → கோசரன்.]

 கோசரபலம்ācarabalam, பெ.(n.)

   பிறப்பு ஒரையிலிருந்து தற்காலத்தில் கோள்கள் இருக்கும் நிலையில் பலன்; influence of planets at a given moment with reference to their relative position from the birth-rasi.

     [கோசரம் + பலம்.]

கோசரம்1ācaram, பெ.(n.)

   1. ஐம்பொறி மனம் இவற்றுக்குத் தொடர்பானது; object of sense, as sound, colour, etc.

     “சிந்தைக்குங் கோசர மல்லன்” (திவ். திருவாய்.1, 9:6);.

   2. பொறியுணர்வு; sensation, perception, range of the organs of sense.

     “நயன கோசர மறைதலும்” (கம்பரா. மிதிலைக். 40);.

   3. ஊர் (பிங்.);; town, village.

   4. குறித்த காலத்தில் கோள்கள் இருக்கும் நிலை; position of planets at a given moment.

   5. கோசரபலம் பார்க்க;see kösara-palam.

   6. கண் வரிசை; range of the eyes(சா.அக.);.

     [கோ + சரம்.]

 கோசரம்2ācaram, பெ.(n.)

   கொடிவழி (சைவ. பொது. 331, உரை);; lineage, family.

     [கோ + சரம்.]

 கோசரம்3ācaram, பெ.(n.)

   1. பூந்தாது (பிங்.);; farina, pollen of a flower.

   2. மகிழம்பூ (மலை.);; pointedleaved ape-flower.

     [கேசரம் → கோசரம்.]

கோசரி-த்தல்ācarittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   அறிவுக்குப் புலனாதல்; to be cognizable by the senses or intellect.

     “அனுபவஞான மாத்திரையின் விளங்கிச் கோசரிப்பதாயும்”(சி.போ.பா. 6:2.ப. 121, சுவாமி);.

     [கோசரம்1 → கோசரித்தல்.]

கோசர்1ācar, பெ.(n.)

   பழைய வீரக்குடியினருள் ஒரு சாரார்; an ancient caste of warriors.

     “மெய்ம்மலி பெரும்பூட் செம்மற் கோசர்”(அகநா.15);,

     “இளந்தேன் கொப்புளிக்கும் நெய்தல் மலர்கள் செறிந்த வளமிக்க வயல்களையுடைய கோசர்களின் நன்னாடு” (அகநா. 113);.

கண்ணகிக்கு விழாச் செய்த கொங்கு நாட்டவர்.

 கோசர்ācar, பெ.(n.)

   1.கடைக்கழகக் காலத்தில் வாழ்ந்த குறுநில மன்னர் மரபினர்; Chieftains of sangam period.

வாய்மொழிக் கோசர் போல வன்கண் சூழ்ச்சியும் வேண்டுமாற் சிறிதே.

   2. மலைவாழ்மக்கள் மரபினர்; a group of hill tribes.

     [கோ-கோயர்-கோசர்]

கோசர் வாழ்ந்த நிலம் கோசலம் எனவும் கூறுவர்.

 கோசர்ப்பம்ācarppam, பெ.(n.)

பீர்க்கு

 sponge gourd; Iuffa, Cucumber acutangularis (சா.அக.);.

     [கோ+சர்ப்பம்]

 கோசலத்தரசன்ācalattaracaṉ, பெ.(n.)

   ஒரு மன்னன்; a king.

     [கோசலம்+அத்து+அரசன்.]

இவனது இயற்பெயர் தெரியவில்லை. பாஞ்சால மன்னன் இவன் மீது படையெடுத்து வந்து இவனை வென்றான். இவனின் மகள் வாசவதத்தையையும், பிற ஆயத்தாரையும் தன் மனைவிகளுக்குப் பணிப்பெண்ணாக்கினான். உதயணன் என்பவன் பாஞ்சாலத்தின் மேல் படையெடுத்து வென்று வாசவதத்தையை மணந்து, மற்றவர்களைத் தன் மனைவிகளுக்குப் பங்கிட்டுக் கொடுத்தான் (அபி.சிந்);.

 கோசலமாமூலிācalamāmūli, பெ.(n.)

   காட்டாமணக்கு; Moghul castor, purging nut, physic nut.

     [கோசலர் + மா + மூலி.]

இதனைக் கரப்பான், சிரங்கு, வெட்டுக்காயம் போன்றவற்றுக்கிடலாம் (சா.அக.);.

கோசலம்1ācalam, பெ.(n.)

   மாட்டின் சிறுநீர்; cow’s urine.

     “கோசல மோர்நா ளோர்நாள் கோமயம்” (காசிக. வியாதன்சாப. 18);.

     [கோ + சலம்.]

 கோசலம்2ācalam, பெ.(n.)

   1. ஐம்பத்தாறு நாடுகளுள் ஒன்று; modern Oudh, one of 56 tesam.

     “கோசலத் திறைவ னெய்த”(சீவக.2184);.

   2. தமிழ்நூல்களில் குறிக்கப்பெறும் பதினெண்மொழியுள் ஒன்று (திவா.);; one of eighteen languages referred to in the ancient Tamil works.

     [கோ + சாலை – கோசாலை (மாட்டுப்பட்டியுள்ள ஊர்); → கோசலம்.]

 கோசலரேகைācalarēkai, பெ.(n.)

   கையின் வரி (கைரேகை); வகை (திருவாரூர்.குற.Ms);; a line in palm of hand.

     [கோசலம் + ரேகை (வரி-வரிசை → ரேகை);.]

 கோசலவளநாடுācalavaḷanāṭu, பெ.(n.)

   ஒரு நாடு; a city.

இந்நாடு செல்வத்திலும், புகழிலும் சிறந்தது. இந்நாட்டிலுள்ளவர்கள் நடுவுநிலைமையிலும், பாத்திரமறிந்து கொடுத்தலினும் சிறந்தவர். இந்நாட்டு சித்திர வேலைக்காரர்கள் மிகவும் புகழ் பெற்றவர்கள் (அபி.சிந்);.

கோசலை1ācalai, பெ.(n.)

கோசலம்2 பார்க்க;see kosaram.

     “வைகுறு கோசலை மன்னர் மன்னனே” (கம்பரா. திருவவ. 90);.

     [கோசலம்2 → கோசலை.]

 கோசலை2ācalai, பெ.(n.)

இராமனின் தாய்:

 Kausayã, mother of Rama.

     “திருவுறப் பயந்தனடிறங்கொள் கோசலை”(கம்பரா. திருவவ. 104);

     [கோசலம் → கோசலை.]

 கோசவதம்ācavatam, பெ.(n.)

   ஒரு பூடு; a plant, Cucumis utilissimus (சா.அக);.

     [கோச+வதம்]

 கோசவதிācavadi, பெ.(n.)

பீர்க்கு (தைலவ.);:

 sponge-gourd.

     [கோசம் → கோசவதி.]

 கோசவம்ācavam, பெ.(n.)

கோமேதம்

 a precious stone, Onyx (சா.அக.);.

கோசவாகாரக்கட்டிācavākārakkaṭṭi, பெ.(n.)

   பையைப்போல் உள்ள கழலை வகை (இங்.வை.307);; cystic tumour.

     [கோசம் + ஆகாரம் + கட்டி.]

 கோசவாகாரக்கட்டிācavākārakkaṭṭi, பெ.(n.)

   பையைப்போல உள்ள கழலை வகை (இங்.வை.307);; cystic tumour.

     [கோசவாகாரம் + கட்டி.]

     [Skt.{}+{} → த.கோசவாகாரம்.]

குள் → கள் → கட்டு → கட்டி.

கோசா1ācā, பெ.(n.)

   திருநங்கை அலி (வின்.);; hermaphrodite, eunuch.

     [U.{} → த.கோசா.]

 கோசா2ācā, பெ.(n.)

   இசுலாமியப் பெண்கள் நெருங்கிய உறவினர்களைத் தவிரப் பிற ஆண்கள் தங்களைப் பார்க்காதவாறு உடலை மறைத்துக் கொள்ளுகை; covering the body so as not to be seen by men other then one’s close relation as Practised by Muslim women, who wear screen o her face.

     [U.{} → த.கோசா.]

கோசாகாரப்புழுācākārappuḻu, பெ.(n.)

   பட்டுப்புழு; silkworm.

     “பற்றறாக் கோசாகாரப் புழுப்போல்” (சொரூபசாரம்.98);.

     [கோசாகாரம் + புழு.]

 கோசாங்ācāṅ, பெ.(n.)

   கோரைக் கிழங்கு; tuberous root (சா.அக.);.

 கோசாங்கம்ācāṅgam, பெ.(n.)

   நாணல்; kaus.

     [கோசம் → கோசாங்கம்.]

 கோசாங்கம்ācāṅgam, பெ.(n.)

   நாணல் (மலை);; kaus.

     [Skt.{} → த.கோசாங்கம்.]

 கோசாங்கோரைācāṅārai, பெ.(n.)

   கிழங்கு; tuberous root (சா.அக);.

     [கோசம் + கோரை → கோசங்கோரை → கோசாங்கோரை.]

 கோசாதகிācātagi, பெ.(n.)

   பேய்ப்பீர்க்கு; bitter luffa-luffa acutangula. (சா.அக.);.

     [Skt.{} → த.கோசாதகி.]

 கோசாதிācāti, பெ.(n.)

   சுக்கு; dry ginger (சா.அக.);.

 கோசான்ācāṉ, பெ.(n.)

   ஆண்குறி (உ.வ.);; mem-brum virile.

     [கோசம் → கோசான்.]

கோசாமரம்ācāmaram, பெ.(n.)

   1. பயனற்ற மரம்; useless tree.

   2. காய்க்காத மரம்; Wild tree.

   3. காய்க்காத மரம்; tree not yielding fruits (சா.அக);.

     [கோசா(த); + மரம் – கோசமரம் → கோசாமரம்.]

 கோசாமிācāmi, பெ.(n.)

கோசாயி பார்க்க;see kosāyi.

     [கோ + சாமி.]

 கோசாமிācāmi, பெ.(n.)

கோசாயி பார்க்க;see {}.

     [Skt.{} → த.கோசாமி.]

 கோசாயிācāyi, பெ.(n.)

   வடநாட்டுத் துறவியருள் ஒருவகையார்; a class of ascetics from North India.

மரா. கோசாவி → த. கோசாயி.

கோசாரம்1ācāram, பெ.(n.)

   குறித்த காலத்தில் கோள்கள் இருக்கும் நிலை; position of planets at a given moments.

     [கோள் + சாரம்.]

 கோசாரம்2ācāram, பெ.(n.)

   1. அடங்கல்; deminish.

   2. அறியத்தக்கது; worth to know.

   3. மகிழமரம்; pointed leaved ape-flower tree.

   4. செய்தி; matter.

     [கோ + சாரம்.]

 கோசாரிācāri, பெ.(n.)

கோசாவதி பார்க்க;see {} (சா.அக.);.

கோசாலம்1ācālam, பெ.(n.)

கோசாலை1 பார்க்க;see kosalai.

     [கோசாலை → கோசாலம்.]

 கோசாலம்2ācālam, பெ.(n.)

   அகங்கை; palm of the hand (சா.அக.);.

     [கோசம் → கோசலம் → கோசாலம்.]

கோசாலைācālai, பெ.(n.)

   இறைவன் வழிபாட்டிற்குரிய பால் பெறுதற்குரிய கோயில்களில் வளர்க்கப் பெறும் ஆக்களுக் கமைந்த கொட்டி. இதனைச் சுரபிச் சாலை, ஆ(பசு); மடம் என்று கூறுவர்; cow stall maintained for the supply of milk to a temple.

     [கோ+சாலை.]

     ”திருக்காமக் கோட்டமுடைய பெரிய நாச்சியார் கோவிலுக்கும் பால் அமுது செய்தருளும் பாற் போனகப் பாலுக்கும் குலோத்துங்க சோழன் திருக்கோசாலை யிடையற்கு விட்ட பசு நானூற்றொருபதினால்”(தெ.கல்.தொ.8 கல்54);

 கோசாலை1ācālai, பெ.(n.)

   ஆன்கொட்டில்; cow-shed.

     “ஒரு கல்தச்சன் முன்பு கோசாலை கட்டுகிற போது” (கோயிலொ.100);.

     [கோ + சாலை.]

இறைவன் திருவமுது செய்தற்குப் பால்பெறுதற்குரியதாகக் கோயில்களில் வளர்க்கப் பெறும் ஆக்களமைந்தகொட்டில் (கல்.அக.);.

     “திருகாமக் கோட்ட முடைய பெரிய நாச்சியார் கோயிலுக்கும் பால் அமுது செய்தருளவும் பாற்போனகப் பாலுக்கும் குலோத்துங்க சோழன் திருக்கோ சாலையிடையற்கு விட்ட பசு நானாற் றொருபதினால்” (தெ.கல். தொ.8.கல.54);.

 கோசாலைācālai, பெ.(n.)

கொய்சகம் பார்க்க;see köysagām.

     [கொய் + சீலை – கொய்சீலை → கோசாலை.]

கோசாவித்திரிācāvittiri, பெ.(n.)

   ஆக்களைத் துதிக்கும் மந்திரம்; mantra propitiating cow.

     ‘கோசாவித்திரி முதலிய தோத்திரங்களைச் செய்து’ (சைவச. பொது.168, உரை);.

     [கோ + சாவித்திரி.]

கோசாவெடு-த்தல்ācāveḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வெளிநாட்டில் பணியாற்றுதற்கு அதிகார ஆவணம் (பத்திரம்);பெறுதல்; to obtain power of attorney for acting as agent outside British India.

கோசம் → கோசா + எடு-.]

 கோசாவெடு-த்தல்ācāveḍuttal,    4. செ.கு.வி. (v.i.)

   வெளிநாட்டில் பணியாற்றுதற்கு அதிகார ஆவணம் (பத்திரம்); பெறுதல்; to obtain power of attorney for acting as agent outside British India.

 கோசிāci, பெ.(n.)

   விலாமிச்சை வேர்; the root of a fragrant grass (சா.அக.);.

கோசி-த்தல்ācittal,    4. செ.கு.வி. (v.i.)

   பேரொலி ஒலித்தல்; to sound roar,

     “டமாரங்கள் கோசிப்ப” (பணவிடு.71);

     [Skt.{} → த.கோசி-த்தல்.]

கோசிகன்1ācigaṉ, பெ.(n.)

   விசுவாமித்திரன்; Visuvâmitra, as the descendant of Kausika.

     “கோசிகற் கொருமொழி சனகன் கூறுவான்” (கம்பரா. கார்முக.64);.

     [கெளசிகன் → கோசிகன்.]

 கோசிகன்2ācigaṉ, பெ.(n.)

   கோவலன் காலத்தில் வாsurpsholsâr; a contemporary of Kovalan in Silappatikaram.

     [கெளசிகன் → கோசிகன்.]

கோசிகம்1ācigam, பெ.(n.)

   1. பட்டாடை; silk cloth.

     “கோசிகம் போல” (பெருங்.உஞ்சைக். 43:154);.

     “கோசிகச் செம்பொ னாடை கொம்பனா ரசைத்தல் போலும்” (நைடத.இளவே.4);.

   2. ஒரு பண்; a primary melody type, corresponding to Pairavi.

   3. சாமவேதம் (சூடா.);;Šāmavēdā.

   4. கூகை; owl.

     “கூகைப்பெயர் கோசிக மென்பது” (உபதேசகா. சிவநாம.47);.

     [கோசம் → கோசிகம்.]

 கோசிகம்2ācigam, பெ.(n.)

   1. விலாமிச்சை வேர்; the root of a fragrant grass.

   2. வெட்டிவேர்; cuscus root (சா.அக);.

     [கோசு → கோசிகம்.]

 கோசிகுவாācikuvā, பெ.(n.)

   கறி முன்னை; curry nelli, Premna esculenta (சா.அக.);.

     [கோசி + குவா.]

 கோசிகுவாāciguvā, பெ.(n.)

   கறிமுன்னை; curry nellipramna esculenta (சா.அக.);.

 கோசிகுவிகம்āciguvigam, பெ.(n.)

   உண்ணாக்க; the uvula (சா.அக.);.

கோசிகைācigai, பெ.(n.)

   1. பட்டாடை; silk cloth.

     “கோசிகையாம் … அரங்கேசர்க் கரவரசே” (அஷ்டப்.திருவரங்.மா.87);.

   2. குடிக்கும் ஏனம்; drinking vessels.

   3. மல்லிகைக்கொடி; a variety of jasmine creeper.

   4. ஆனைச் செவியடி; cow’s tongue.

   5. குறட்டைப்பாசி; coix millet.

     [கோசி → கோசிகை.]

 கோசினிāciṉi, பெ.(n.)

மாமரம்; mango tree (சா.அக.);.

 கோசிலம்ācilam, பெ.(n.)

   மொச்சைவகை; a kind of bean (சா.அக.);.

     [கொள் (வளைவு); → கோசு → கோசிலம்.]

கோசிலேபிடித்துவா-தல் (கோசிலேபிடித்து வரு-தல்)ācilēpiḍidduvādalācilēpiḍidduvarudal,    18 செ.குன்றாவி (v.t.)

செ.கு.வி.(v.i.);

   காற்றின் ஒட்டத்தில் செல்லும்படி கப்பற் சுக்கானைத் திருப்புதல் (வின்.);; to turn the rudder of a ship to facilitate sailing towards of the flow of the wind direction.

     [கோசு (வளைவு); + இல் + ஏ + பிடித்து + வா-.]

கோசிலேவா-தல் (கோசிலேவருதல்)ācilēvātalācilēvarutal,    18 செ.கு.வி.(v.i.)

   காற்றின் போக்கிலே செல்லும்படி கப்பற்சுக்கானைத் திருப்புதல்; to manage the rudder so as to sail close to the wind (செ.அக.);.

கோசு1ācu, பெ.(n.)

   1. கூப்பிடு தொலைவு; a measure of distance, linear measure of Tamil Nadu 1 mile 110 feet, calling distance.

     “சன்னிதிக்கு அப்புறத்தில் இரண்டு கோசு அளவிலிருக்கும் பாபவிநாசனிக்கு” (குருபரம். பன்னீ.217);.

   2. இரண்டு காதம்; the distance of twenty miles.

     [காதம் → காசம் → காசு → கோசு.]

 கோசு2ācu, பெ.(n.)

கோசம்4 பார்க்க;see kõsam.

     [கோசம் → கோசு.]

 கோசு3ācu, பெ.(n.)

   1. தோணிப்பாயின் முன்புறக் கயிறு (வின்.);; lower front rope of the sail of a boat

   2. தடவை முறை (யாழ்ப்.);; turn, time.

   3. தோல்வி; defeat, loss, overthrow.

அவன் இதிலே கோசுபோய் விட்டான்.

   4. காரியம்; affair, concern.

அவன் கோசுக்குப் போகாதே.

   5. பாயின் கீழ்ப்புறம்; bottom of the sail.

   6.கலத்தின் ஒரு பக்கம்; a side of a vessel.

     [கோள் (வளைவு); → கோசு.]

 கோசு4ācu, பெ.(n.)

   பரணிச்செப்பு (சரபேந்திர. குறவஞ்சி.321);; a kind of small perfume-box.

   2. தொங்கல் (இ.வ.);; hangings.

     [கொய் → கோய் (மடிப்பு); → கோசு.]

 கோசு5ācu, பெ.(n.)

   கப்பலின் காற்றுப்பக்கம் (பாண்டி.);; windward side of a ship.

     [கால் (காற்று); → கோல் → கோய் → கோசு.]

 கோசுācu,    முட்டைக்கோசு; cabbage.

     [E.cosh → த.கோசு.]

     [P]

கோசுக்கால்ācukkāl, பெ.(n.)

   1. கீரையின் நீண்ட மெல்லிய கால் (யாழ்ப்.);; long slender stalks of pot herbs.

   2. பருமனின்றி நெடுக வளர்ந்த கால்; a leg which has grown in length without proportionate breadth.

     [கோல் → கோசு + கால்.]

 கோசுக்கீரைācukārai, பெ.(n.)

   செடிவகை (முட்டைக்கோசு);; cabbage, Brassica oleracea capitata (செ.அக.);.

     [P]

 கோசுக்கீரைācukārai, பெ.(n.)

கோசு பார்க்க;see {}.

கோசுபறுவான்ācubaṟuvāṉ, பெ.(n.)

   கப்பலிற் பாயை இழுத்துக் கட்ட உதவும் அறை (M.Navi 82);; gaff.

     [E.gaff-spar → த.கோசுபறுவான்.]

கோசுபோ-தல்ācupōtal,    8 செ.கு.வி.(v.i.)

   தாழ்ச்சியாதல்; to fall low in status, to be degraded.

   2. தோல்வியுறுதல்; to be defeated.

தெ. கோள் போவுட

     [கோள் (வளைவு); → கோய் → கோசு + போ.]

கோசுப்பாய்ācuppāy, பெ.(n.)

   கப்பலின் பின்புறப் பாய்; spankar, after-sail in a barque.

     [கோசு2 + பாய்.]

 கோசுப்பாய்மரம்ācuppāymaram, பெ.(n.)

   பெரிய பாய்மரம்; the mast of a vessel.

     [கோசு + பாய்மரம்.]

 கோசுப்புறம்ācuppuṟam, பெ.(n.)

   மரக்கலத்தின் வலப்பக்கம் (மீன்.தொ.);; right side of a wooden vessel.

     [கோசு + புறம்.]

 கோசுப்பெட்டிācuppeṭṭi, பெ.(n.)

   வில் வண்டி; a roofed cart.

     [கோத்தல் → கோச்சுதல் (கூரையமைத்தல்); கோச்சு → கோசு + பெட்டி.]

 கோசுமந்தில்ācumandil, பெ.(n.)

   படகின் பின் பக்கத்துப் பாய் தாங்கும் கட்டை; gaff lift, the spar upon which the upper edge of a fore and aft sail is extended.

     [கோசு + (மந்து); மந்தில்.]

 கோசுமலிācumali, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் பச்சடி; a relish made of pulse and other ingredients (செ.அக.);.

 கோசுமலிācumali, பெ.(n.)

கோசும்பரி பார்க்க;see {}.

     [Mhr.{} → த.கோசுமலி.]

 கோசுமாசுācumācu, பெ.(n.)

   ஏமாற்று; juggling, deception, hoax.

     [U.{} → த.கோசுமாசு.]

 கோசும்பரிācumbari, பெ.(n.)

   காய்கறிகளைப் பச்சையாகவே மசாலையிட்டு ஆக்கிய ஒருவகைப் பச்சடி; a side food which is made of raw vege tables seasoned with condiments so as to give it a relish and taken with main food to increase taste (சா.அக);.

மறுவ. கோகமலி.

   க.,து. கோசும்பரி;மரா. கோசிம்பரி.

     [கொய்து + உண்பலி – கொய்துண்பலி → கோசும்பரி.]

 கோசுவாரிācuvāri, பெ.(n.)

   பாய்மரத்தின் கீழ்புறத்தில் பாயைக் கட்டப் பயன்படும் குறுக்கு வாட்டக் கழி; the spar on which the bottom of the sail rope is fixed upon.

     [கோசுவரி → கோசுவாரி.]

கோசுவிழு-தல்ācuviḻudal,    2 செ.கு.வி.(v.i.)

   துணிவெட்டும்போது கோணிப்போதல்; zigzag cutting of the cloth by mistake.

     [கோள் → கோசு + விழு.]

 கோசைācai, பெ.(n.)

   பேரொலி (வின்);; loud noise.

     [Skt.{} → த.கோசை.]

கோச்சடைāccaḍai, பெ.(n.)

   1. இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Ramanathapuram Dt.

   2. மதுரை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Madurai Dt.

     [கோ + (சடையன்); சடை.]

கோச்சடையன் இரண தீரன்āccaḍaiyaṉiraṇatīraṉ, பெ.(n.)

   முற்காலப் பாண்டிய மன்னன்; a Pandya king.

இவன் கி.பி. 674-725 வரை ஆட்சி செய்தவன்.

     [கோ + சடையன் + இரணதீரன்.]

 கோச்சிங்கப்பல்லவன்ācciṅkappallavaṉ, பெ.(n.)

   சுந்தரர் காலத்தில் ஆட்சி புரிந்த பல்லவ மன்னன்; a Pallava king who is the contemporary of Sundarar a J canonized Siva devotee (அபி.சிந்.);.

கோச்சுāccu, பெ.(n.)

   1. தொடர்வண்டிப் பெட்டி; train carriage.

   2. பழங்கால அரசுக் குதிரை வண்டி; coach, a four-wheeled carriage draw by horses.

     [E.coach → த.கோச்சு.]

 கோச்சூலிāccūli, பெ.(n.)

   சினையுற்ற மாடு; cow-in-calf, conceived cow (சா.அக.);.

     [கோ + சூலி.]

கோச்செங்கட்சோழ நாயனார்ācceṅgaṭcōḻnāyaṉār, பெ.(n.)

   நாயன்மார் அறுபத்து மூவருள் ஒருவராகிய சோழவரசர் (பெரியபு. 4);; the Cola king canonized Saiva saint, one of 63.

     [கோ + செங்கண் + சோழன் + நாயனார்.]

கோச்செங்கட்சோழநாயனார்ācceṅkaṭcōḻnāyaṉār, பெ.(n.)

   அறுபத்து மூன்று நாயன்மார்களுள் ஒருவரான சோழகுல அரசன்; the Chola king and canonized Šaiva saint, one of 63 (செ.அக.);.

     [கோ+செங்கண்+சோழ+நாயனார்.]

கோச்செங்கணான்ācceṅkaṇāṉ, பெ.(n.)

கோச்செங்கட்சோழநாயனார் பார்க்க; see köccergafeö/a-nayanar.

     “செம்பியன் கோச்செங்கணான் சேர்ந்த கோயில்” (திவ்.பெரியதி.6, 6, 1); (செ.அக);.

     [கோ+செங்கண்+ஆன்.]

 கோச்செங்கணான்ācceṅgaṇāṉ, பெ.(n.)

கோச்செங்கட் சோழ நாயனார் பார்க்க;see kõccengat-cõla-nāyanār.

     “செம்பியன் கோச்செங்கணான் சேர்ந்த கோயில்” (திவ். பெரியதி. 6. 6:1);.

     [கோ + (செங்கண்ணன்); செங்கணான்.]

 கோச்செங்குட்டுவன்ācceṅkuṭṭuvaṉ, பெ.(n.)

   ஒரு சேர மன்னன்; a ceraking.

இவனைப் பரணர் பாடி உம்பற்

கோச்செய்-தல்ācceytal,    1.செ.கு.வி. (v.i.)

   ஆட்சி செய்தல்; to rule.

     “ஐவர் வந்து கோச்செய்து சமைக்க” (தேவா.997:6);.

     “அரசன் தன் ஆணைவழிச் செய்யும் செயல் போலச் செய்து”.

     “இத் தர்மத்துள்ளார் யாவரேனும் கோச் செய்வது செய்து செலுத்த வெட்டிக் குடுத்தோம்” (தொ. 8. கல். 29);.

     [கோ + செய்-.]

 கோஞ்சகக்குடிāñjagagguḍi, பெ.(n.)

   சிவகங்கை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village n Sivagangai Dt.

 கோஞ்சண வயல்āñjaṇavayal, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Ramanadhapuram dt.

     [கொழிஞ்சில் → கொஞ்சனி → கோஞ்சணி + வயல்.]

கோடகசாலைāṭagacālai, பெ.(n.)

   ஒருவகைப்பூடு; a very small plant (பதார்த்த.252);.

ம. கோடாசாரி.

     [கோடம் → கோடகம் + சாலை.]

 கோடகபாசியம்āṭagapāciyam, பெ.(n.)

   வேம்பு; neem tree (சா.அக.);.

     [கோடம் → கோடகம் + பாசியம்.]

கோடகம்1āṭagam, பெ.(n.)

   1. முடியுறுப்பு ஐந்தனுள் ஒன்று (திவா.);; ornamental curves of a crown, one of five mudi-y-uruppu.

   2. கோபுரமாகச்(சிகரமாகச்); செய்த முடிவகை; a kind of tapering crown.

     “கோடக மணிந்த கோல முடியினாய்” (சீவக.2989);.

   3. பல தெருக் கூடுமிடம் (பிங்.);; junction where several streets meet crossing.

   4.குண்டிகை (வின்.);; ewer.

ம. கோடகம்.

 Skt. kðtaka (curve. bend);

     [கோடு + அகம்.]

 கோடகம்2āṭagam, பெ.(n.)

   1. குதிரை; horse.

     “பச்சைக் கோடகக் காற்றை” (கல்லா. 17:48);.

   2. இரலை (அகவதி); பார்க்க (சங்.அக.);; the first star.

 Skt. ghôta Russ. koni. Mal. kuda

     [கோடு + அகம்.]

 கோடகம்3āṭagam, பெ.(n.)

   புதுமை (பிங்.);; newness, novelty.

ம. கோடகம்.

     [குடு → கொடு → கோடு (உயரம், மேன்மை); → கோடகம்.]

 கோடகம்4āṭagam, பெ.(n.)

   1. சுக்கு; dry ginger.

   2. செங்கருங்காலி; black catechu.

   3. கோழிக்கீரை; cock’s greens.

   4. இலந்தை போன்ற கொடி; a creeping plant resembling jujube (சா.அக.);.

   5. பீர்க்கு (நாநார்த்த);; spurge gourd.

 Skt. ghðtaka

     [குள் (பள்ளம். குழி, ஒடுக்கு); → குடு → கோடு → கோடகம்.]

 கோடகாசுரன்āṭakācuraṉ, பெ.(n.)

   ஒரு அரக்கன்; a giant.

தேவரை வருத்திக் கொண்டிருந்த இவனை சிவன் குலத்தால் கொன்றார் (அபிசிந்);.

 கோடகிāṭagi, பெ.(n.)

   நீர்மேல் நெருப்புச்செடி; water – fire plant.

     [கோடங்கம் → கோடகி.]

இது இசிவு போன்ற நோய்களைப் போக்கும் (சா.அக.);.

 கோடக்ககம்āṭaggagam, பெ.(n.)

   குமரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanyakumari Dt.

     [கோடன் + அக்ககம் (அக்கசாலை);.]

 கோடக்கன்āṭakkaṉ, பெ.(n.)

   கொட்டைப்பாக்கு; areca-nut (சா.அக.);.

     [கோடு + (அடைக்காய்); அடக்கன் → கோட்டக்கன் → கோடக்கன் (கொ.வ.);.]

 கோடக்குடிāḍakkuḍi, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Rāmānādapuram Dt.

     [கோடன் + குடி.]

கோடக்குத்துவாāṭakkuttuvā, பெ.(n.)

   1. கடல் மீன்வகை; a heming, greenish, Pellona indica.

   2. குத்துவா மீன்வகை; a herring, golden, glossed with purple. Pellona brachysoma.

     [கோடு + அ + குத்துவாய். ‘அ’ ஆறன்உருபு.]

 கோடங்கம்āṭaṅgam, பெ.(n.)

   உடுக்கை மரம் அல்லது கருங்காலி; black wood-acacia catechu (சா.அக.);.

மறுவ. கோடங்கி.

     [கோடு + அங்கம்.]

கோடங்கிāṭaṅgi, பெ.(n.)

   1. உடுக்கை (தஞ்சை.);; a small hand drum.

   2. உடுக்கடித்துக் குறி சொல்வோன் (இ.வ.);; soothsayer who uses the udukku drum.

   3. ஒரு மரம்; a tree.

கோடாங்கி

   ம.க. கோடங்கி;   தெ. கோணங்கி;து. கோடங்கி, கோடங்யெ.

     [கொடு → கோடு → கோடங்கி.]

கோடங்க மரத்தால் செய்த உடுக்கை அதனையடிப்பவனையும் குறித்தது.

கோடங்கி பார்-த்தல்āṭaṅgipārttal,    4 செ.கு.வி (v.i.)

   கோடங்கியிடம் குறி கேட்டல் (வின்.);; to consult a soothsayer.

     [கோடங்கி + பார்.]

 கோடங்கிழங்குāṭaṅgiḻṅgu, பெ.(n.)

   சிற்றரத்தை; lesser galangal.

     [கோடு = வளைதல், கோடு + அம் – கோடம் + கிழங்கு.

 கோடங்குடிāḍaṅguḍi, பெ.(n.)

   நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Nagappattinan Dt.

     [கோடல் + குடி – கோடல்குடி → கோடங்குடி.]

கோடணை1āṭaṇai, பெ.(n.)

   1. சங்கின் ஒலி (திவா.);; sound.

   2. முழக்கம்; loud noise

     “கோடனை போக்கி

     “(பெருங்.உஞ்சைக். 49:85);.

   3. யாழ் மீட்டல்; playing on the lute.

     “குழலவன் கோடணை யறைவாம்” (சீவக.603);.

   4. இசைக் கருவி; musical instrument.

     “பாடிமிழ் பனித்துறைக் கோடனை யரவமும்” (பெருங்.உஞ்சைக்.41:3);.

   5. ஒப்பனை (அலங்காரம்); (மணிமே.5;   94,அரும்.); decoration.

     [த.கோடனை → skt. góshana.]

     [கோடு + அணை. கோடு = சங்கு.]

சங்கின் முழக்கம் கோடணை. இது skt.goshana என வடமொழியில் திரிந்தது.

 கோடணை2āṭaṇai, பெ.(n.)

   கொடுமை (பிங்.);; cruelty.

     [கொடு → கோடு → கோடணை.]

கோடணைபோக்கு-தல்āṭaṇaipōkkudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   பெரு முழக்கம் உண்டாகச் செய்தல்; to cause loud noise.

     “கோடணை போக்கியதிர் குரன்முரசு”(பெருங்.உஞ்சைக்.49:85);.

     [கோடணை + போக்கு. கோடணை1 பார்க்க;see ködanai1.]

 கோடதகம்āṭadagam, பெ.(n.)

   சுக்கு (சீவரட்.);; dried ginger.

மறுவ. கோடதரம்.

     [குள் (குழி, ஒடுக்கு); → குடு → குடுது → கோடது → கோடதகம்]

 கோடதாரம்āṭatāram, பெ.(n.)

   சுக்குநாறிப் புல்; ginger grass-paniculm repens (சா.அக.);.

     [கோடம் + தாரம்.]

 கோடதாரம்āṭatāram, பெ.(n.)

   தேமல்; a skin disease.

     [கோடு(கண்ணாம்பு, வெண்மை);-கோட + நோய்.]

கோடன்1āṭaṉ, பெ.(n.)

   குயக்கோடன் என்னும் குயவன் ஒருவனின் பெயர்; name of a potter.

     [கோடு → கோடன்.]

தொல்காப்பியப் பொருளதிகாாத்தில் பேராசிரியர், மந்திரம் என்னும் சொல்லுக்குப் பொருள் கூறுங்கால் தமிழை இகழ்ந்த கோடன் என்னும் குயவன் நக்கீரரால் சவிக்கப்பட்டு இறந்தமையைச் சுட்டிக் காட்டுகிறார். முரணில் பொதியின் முதற் புத்தேள் வாழி

பாண கபிலரும் வாழி – யாணியல்

ஆனந்த வேட்கையான் வேட்கோ குயக்கோடன்

ஆனந்தஞ் சேர்க சுவா.

 கோடன்2āṭaṉ, பெ.(n.)

   கால்நொண்டி; a lame man (சா.அக.);.

     [கொடு → கோடு → கோடன்.]

 கோடன்āṭaṉ, பெ.(n.)

ஒருவகைக் களைச் செடி,

 a kind of weed.

     [கோடு-கோடான்]

 கோடன்சம்பாāṭaṉcambā, பெ.(n.)

வேனிற் காலத்தில் விதைக்கப் பெற்று ஐந்து மாதங்களிற் பயிராகும் சம்பாநெல் வகை (இ.வ.);: Samba paddy sown in hot season and maturing in five months.

     [கோடை → கோடன் + சம்பா.]

 கோடன்நாடுāṭaṉnāṭu, பெ.(n.)

   நீலகிரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Nilagiri Dt.

     [கோடன் + நாடு.]

கோடபதிāṭabadi, பெ.(n.)

   1. கோடவதி பார்க்க;see kõda-vati.

   2. உதயணனுடைய யாழ்; the lute belonging to Udayanan.

     “கூட்டமை வனப்பிற்கோட பதிக்குரல்”(பெருங்.வத்தவ.3:123);.

     [கோடு + பதி.]

 கோடமாதீதம்āṭamātītam, பெ.(n.)

   மதகரிவேம்பு; javanese cedar of sandal neem-Cedrela toona (சா.அக.);.

     [கோடு → கோடம் + ஆதிதம்.]

கோடம்1āṭam, பெ.(n.)

   செங்கருங்காலி (மலை.);; red catechu.

ம. கோடம்.

     [கோடு → கோடம்.]

 கோடம்2āṭam, பெ.(n.)

   1. பேரொலி; loud noise.

     “இங்கய லெழுந்த கோடம் யாது” (பாரத. பதின்மூன்.155);.

   2. வெண்கலம் (சங்.அக.);; bellmetal.

     [கோடு(சங்கு); → கோடம்.]

 கோடம்3āṭam, பெ.(n.)

   எல்லை (சது.);; border.

     [கோடி → கோடம்.]

 கோடம்4āṭam, பெ.(n.)

   முடியுறுப்பு ஐந்தனுள் ஒன்று; ornamental curves of a crown, one of five mudi-y-uruppu.

     “கோடங்களிலும்……… கோத்த முத்து” (S.I.I.II.87);.

     [கோடகம்1 → கோடம்4.]

 கோடம்5āṭam, பெ.(n.)

   1. சங்கு செய்நஞ்சு; a kind of white arsenic.

   2. மாமரம்; mango tree.

   3. வேம்பு; neem tree.

   4. தவளை; frog.

   5. கோசம்; penis.

   6. நெல்லி; Indian gooseberry.

   7. உடம் பெங்கும்தினவை உண்டாக்கும் ஒருவகைத் தேமல்; a disease of the skin attended with itching and exfoliation of the outer-skin (epidermis); (சா.அக.);.

     [கோடு = சங்கு, மரக்கிளை. கோடு + அம். = கோடம்.]

 கோடம்6āṭam, பெ.(n.)

   ஒரு கால் முடம் (நாநார்த்த.);; person lame of one leg.

     [கொடு → கோடு → கோடம்.]

 கோடம்āṭam, பெ.(n.)

   1. பேரொலி; loud noise roar.

     “இங்கய லெழுந்த கோடம் யாது” (பாரத.பதின்மூன்.155);.

   2. வெண்கலம் (சங்.அக.);; bell metal.

     [Skt.{} → த.கோடம்.]

கோடயுāṭayu, பெ.(n.)

   1. நரி; fox;

 jackal.

   2. சிறு கலன்; small vessel.

     [குறு → கோ + மாயு]

 கோடரகம்āṭaragam, பெ.(n.)

   சதுரக்கள்ளி; square spurge uphorbia an tiquorum (சா.அக);.

     [கோடு = பக்கம். கோடு → கோடர் + அகம்.]

கோடரம்1āṭaram, பெ.(n.)

   1. எட்டி; a poisonous and very bitter tree.

   2. உணர்ச்சி; sensation.

   3. அழிஞ்சில்; sage leaved alangium.

   4. சிவதை; Indian rhubarb.

   5. வெண்சிவதை; white variety of rhubarbe.

   6. மயிர்ச் சாந்து; an unguent used to perfume the hair (சா.அக.);.

     [கோடு → கோடரம்.]

 கோடரம்2āṭaram, பெ.(n.)

   1. மரப்பொந்து; hollow of a tree.

     “அத்தருவின் கோடரத்து” (பாரத. நாடு. 10);.

   2. மரக்கிளை (பிங்.);; branch of a tree.

   3. மரம் (அக.நி.);; tree.

   4. சோலை (பிங்.);; grove.

   5. தேரின் மொட்டு (பிங்.);; pinnacle of a car.

க. கோடக.

     [கோடு → கோடரம்]

 கோடரம்3āṭaram, பெ.(n.)

   1. குதிரை; horse.

   2. குரங்கு; monkey.

     “கொய்தளிர் கோதும் வாழ்க்கைக் கோடரத் துருவு கொண்டு” (கம்பரா.அட்சகுமா.4.);.

     [கோடு → கோடரம்.]

கோடரவம்āṭaravam, பெ.(n.)

   துன்பம் (இ,வ.);; distress.

     “பணிந்தெழுவார் தம்மனத்திற் கோடரவந்தீர்க்குமவன்”(தேவா.821:2);.

     [கோடு + அரவம்.]

 கோடரவாலிāṭaravāli, பெ.(n.)

   வேப்பமரம்; margosa tree (சா.அக.);.

     [கோடரம் + ஆலி.]

கோடரி1āṭari, பெ.(n.)

   மரத்தை பிளக்கும் கருவிவகைகளிளொன்று (பிங்.);; a kind of axe, wood cutter.

கோடரி

மறுவ. கோடாலி.

   ம. கோடாலி;   க. கொடலி, கொட்லி;   கொட்டலி;   தெ. கொடரி, கொலா, கொல்லி;   மால. கொதலி;   பட. கொடலி;   கூய். கொட்டேலி; Skt. kuthåra

     [கோடு → கோடரி, கோடு = மரக்கிளை, அரிதல்= அறுத்தல், வெட்டுதல், கோடரி = மரக்கிளையை வெட்டும் அல்லது பிளக்குங்கருவி.]

கோடரி வகை:

   1. சிறுகாம்புக் கோடரி

   2. பெருங்காம்புக் கோடரி

   3. அங்குசக் கோடரி

   4. உள்மடிப் பெருங்கோடரி

   5. தலைக்கனக் கோடரி

   6. உள்மடிக் கூர்க் கூர்க் கோடரி

   7. இருதலைக் கோடரி.

 கோடரிāṭari, பெ.(n.)

   கொற்றவை, காளி; Goddess kāli.

     [கோட்டை + மாரி – கோட்டைமாரி → கோடரி(மரூஉ);.]

 கோடரிக்கரந்தைāṭarikkarandai, பெ.(n.)

கோடாலிக்கரந்தை பார்க்க;see kodali-k-karandai.

     [கோடரி + கரந்தை.]

கோடரிக்காம்புāṭarikkāmbu, பெ.(n.)

   1. கோடரியின் மரப்பிடி; the wooden handle of an axe.

   2. தன் குலத்தை அழிப்பவன்; one who destroys one’s own family.

இந்தப் பையன் அவன் குலத்தையே அழிக்கவந்த கோடரிக்காம்பு (உ.வ.);.

மறுவ. கோடாலிக்காம்பு.

   ம. கோடாலிக்காம்பு;பட. கொடலிகாவு.

     [கோடரி + காம்பு]

 கோடரிக்கொண்டைāṭarikkoṇṭai, பெ.(n.)

   காம்பு கழன்ற கோடரியை நினைவூட்டும் உருவம் கொண்ட கொண்டை; a knot of hair dressing resembling a axe without handle.

கோடலிக் கொண்டைக்காரி (நெல்லை.);.

மறுவ: கோடாலி,

     [கோடரி + கொண்டை.]

 கோடரோகம்āṭarōkam, பெ.(n.)

கோடநோய் பார்க்க;see kõdanõy.

     [கோடு + ரோகம்.]

கோடர்āṭar, பெ.(n.)

   இருளர்; Irular community who are the inhabitants of hill.

     [கோடு (மலை);+அர்]

தோடர்களும் இவர்கள் வகுப்பைச் சார்ந்தவர்களே. தற்பொழுது நீலகிரி மலையில் வாழும் இவர்கள் முதலில் மைசூருக்கடுத்த கொல்லி மலையில் வாழ்ந்தனர். ஆவினை (பசுவை);க் கொலை செய்பவர்களாதலால் இப்பெயர் வந்ததென்பர். கோடகிரி, தொடநாடு முதலிய இடங்களிலுள்ள குடிசைகளில் வாழ்கின்றனர். தமிழும், கன்னடமும் கலந்து பேசும் இவர்கள் அழுகிய இறைச்சியாயினும் உண்பர் (அபி.சிந்);.

 கோடர்āṭar, பெ.(n.)

   மலை உச்சி (சிகரம்);; peak.

     “கோடரி னீண்மதிற் கோட்டாறு'” (இறை.23, உதா.199);.

     [கோடு + அர்.]

 கோடற்கிழங்குāṭaṟkiḻṅku, பெ.(n.)

   வெண் காந்தற் கிழங்கு; a bulbous root grown in the summer season (சா.அக.);.

     [கோடல்+கிழங்கு.]

 கோடற்பூசினிāṭaṟpūciṉi, பெ.(n.)

கோடைப் பூசனி பார்க்க;see Kodai-p-pusani (சா.அக.);.

     [கோடை + பூசனி – கோடற்பூசனி (கொ.வ.);.]

 கோடலம்āṭalam, பெ.(n.)

   பிறைபோல் வளைந்த மாலைவகை; a kind of garland in the shape of the crescent moon.

     [கோடு → கோடலம்]

கோடலிāṭali, பெ.(n.)

   1. இலந்தை; jujube.

   2. காட்டுக்கொடி; wild creeper.

   3. கோடாலி மரம்; axe tree.

   4. தெருணை; Mysore plum (சா.அக);.

     [குடலி → கூடலி → கோடலி.]

கோடல்1āṭal, பெ.(n.)

   1. கொள்ளுகை; taking.

     “நானம் பகர்ந்திடக் கோடல் செய்வார்” (நைடத. நகரப். 31);.

   2. பாடங்கேட்கை; taking lessons from a teacher.

     “கோடன் மரபே கூறுங் காலை”(நன்.40);.

   3. மனத்துக் கொள்ளுகை; considering.

     “கொல்லு மாற்றல ருளரெனக் கோடலுங் கொண்டாய்” (கம்பரா.உயுத்.மந்திரப்.104);.

   4. மருமகள்; daughter-in-law.

தெ. கோடாலு.

     [கொள் → கோடல்.]

 கோடல்2āṭal, பெ.(n.)

   1. வளைவு (உரி.நி.);; curving.

   2. முறிக்கை (தி.வா.);; breaking.

ம. கோடல்.

     [கோடு → கோடல்.]

 கோடல்3āṭal, பெ.(n.)

   1. வெண்காந்தள்; white species of Malabar glory-lily.

     “கோடன் முகையோடு” (பு.வெ.8:16);.

   2. வெண்கிடை (பிங்.);; sola pith.

     [கோடு (வெண்மை); → கோடல்]

 கோடல்4āṭal, பெ.(n.)

   கொம்பு இல்லாத கொடி; a creeper without a branch.

     [கோடு + அல்]

 கோடல்āṭal, பெ.(n.)

   மருமகள்; daughter in law.

தெ.கோடாளு.

     [கொளல் – கோடல் (பிறர் வீட்டிலிருந்து கொள்ளப்பட்ட பெண்);]

 கோடல்வாவிāṭalvāvi, பெ.(n.)

   திண்டுக்கல் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thindukkal Dt.

     [கோடல் + வாவி.]

 கோடவதிāṭavadi, பெ.(n.)

   வீணை (திவா.);; lute.

     [கோடு → கோடவி → கோடவதி.]

விரவுப்பெயர் போன்று வீணையைப் பெண்பாலாக்கிக் கூறிய கூற்று.

 கோடவி kāṟiyaāṟṟuāṭavi, பெ.(n.)

   காளி (துர்க்கை); (யாழ்.அக.);; Durga.

     [கொற்றவை → கோட்டவி → கோடவி.]

கோடாāṭā, பெ.(n.)

   1. சாராய வண்டல் (யாழ்ப்.);; sediments of liquor.

   2. பட்டைச் சாராயம்; arrack derived from bark.

   3. அரக்குமண்டி; refuse of lac(சா.அக.);.

     [கூடு → கோடு → கோடம் → கோடா (கொ.வ.);.]

 கோடாāṭā, பெ.(n.)

கோட்டா பார்க்க;see {}.

 கோடா முடிச்சுāḍāmuḍiccu, பெ. (n.)

   இறுக்கமான கயிற்று முடிச்சு; very strong knotwigth а горе.

     [கோடா [அசையாத, நெகிழாத]+முடிச்சு]

 கோடாகிழங்குāṭākiḻṅku, பெ.(n.)

   கோரைக் கிழங்கு; fragrant tuber of Cyperus rotundus (செ.அக.);.

கோடாகோடிāṭāāṭi, பெ.(n.)

   1. கோடானு கோடி பார்க்க;see kõdānu-kõdi.

     “கொம்மைபெறுங் கோடா கோடி”(அருட்பா.i. நெஞ்சறி.85);.

   2. அளவின்மை; infinite.

   3. தாமரை; lotus.

ம. கோடாகோடி.

     [கோடி + கோடி – கோடிகோடி → கோடாகோடி.]

 கோடாக்கிழங்குāṭākkiḻṅgu, பெ.(n.)

   கோணக்கிழங்கு; a fragrant tuber.

     [கோடானி + கிழங்கு → கோடாகிழங்கு.]

 கோடாக்குளிகைāṭāgguḷigai, பெ.(n.)

   சாராய வண்டலைக் கொண்டு செய்யும் மருந்து உருண்டை; a medicinal pill made of dregs of spirituos liquors as arrack as a chief ingredient.

     [கோடா + குளிகை.]

 கோடாங்கல்āṭāṅgal, பெ.(n.)

   மலை உச்சிகளில் கூர்மையாகவுள்ள கற்கள்; stones of nail like projections on the summit of rocks;

 stones like a pyramid in shape (சா.அக.);.

     [கோடு + (அம்); ஆம் + கல்.]

கோடாங்கி1āṭāṅgi, பெ.(n.)

   1. கோடங்கிபார்க்க;see kõfangi.

   2. வரிக்கூத்து வகை; a masquerade dance.

   ம., க. கோடாங்கி;   தெ. கோணங்கி;து. கோடங்கி.கோடங்கியெ.

     [கொடு → கோடு → கோடங்கி → கோடாங்கி.]

 கோடாங்கி2āṭāṅgi, பெ.(n.)

   மகளிர் வரிப் புடைவை வகை (வின்.);; women’s striped sari.

   ம. கோடாங்கி;பட. கோடிங்கெ (முரட்டுப் போர்வை);.

     [கோடு + அங்கி – கோடங்கி → கோடாங்கி.]

 கோடாங்கிநாயக்கன்பட்டிāṭāṅgināyakkaṉpaṭṭi, பெ.(n.)

   திண்டுக்கல் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்;  a village in Thingukkal Dt..

     [கோடாங்கி + நாயக்கன் + பட்டி.]

 கோடாங்கிபட்டிāṭāṅgibaṭṭi, பெ.(n.)

   திண்டுக்கல் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thingukkal Dt.

     [கோடாங்கி + பட்டி.]

 கோடாங்கிபாளையம்āṭāṅgipāḷaiyam, பெ.(n.)

   கோவை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kovai Dt.

     [கோடாங்கி + பாளையம்.]

 கோடாசரிāṭācari, பெ.(n.)

   கோடகசாலை என்னும் பூண்டு வகை; coromandel gendarussa.

மறுவ. கோடகசாலை, கோடாசுழி, கோடாசூரி,

ம. கோடாசாரி.

     [கோடகசாலை → கோடாசரி.]

கோடாசலக்குளிகைāṭācalakkuḷikai, பெ.(n.)

   வயிற்றுப்போக்கைக் கட்டும் மருந்து (பதார்த்த.1215);; a medicinal pill for arresting diarrhoea (செ.அக.);.

கோடாசலம்āṭācalam, பெ.(n.)

   வயிற்றுப் போக்கைக் கட்டும் மருந்துவகை (பதார்த்த.1215);; a medicinal pill for arresting diarrhoea.

மறுவ. கோடாசலக் குளிகை, கோடாசுழி.

ம. கோடாசாரி.

கோடாசாலைāṭācālai, பெ.(n.)

   1. கற்பூர வல்லி; country borage, Coleus aromaticus alias C.amboynicus.

   2. ஒரு பூடு; a very small plant, Juatica procumbens.

   3.ஒருமூலி; a drug, Rungia repens. 4. ஆவாரை; tanner’s senna, Cassia auriculata.

   5. சதைக்கரண்டி; a plant that corrodes the skin (சா.அக.);.

 கோடாசுழிāṭācuḻi, பெ.(n.)

   வயிற்றுப்போக்கு மருந்து; a dose of physic (சா.அக.);.

     [குடல் → குடலம் → கோடலம் → கோடா + சுழி.]

 கோடாசுழிமாத்திரைāṭācuḻimāttirai, பெ.(n.)

கோடாசலக்குளிகை பார்க்க: see kodasala-k-kuligai.

     [கோடாசுழி + மாத்திரை.]

 கோடாசூரிāṭācūri, பெ.(n.)

   கோடகசாலை; Coromandal gendarusa.

     [கோடகசாலை → கோடாசூரி.]

 கோடாசொரிச் செய்நஞ்சுāṭācoricceynañju, பெ.(n.)

   வைப்பு நஞ்சுவகை (வின்.);; a prepared arsenic.

மறுவ. கோடாசொரி.

     [கோடகசாலை → கோடகசொரி + செய்நஞ்சு.]

 கோடாஞ்சிāṭāñji, பெ.(n.)

   நெடுநாரைப்பூடு; fragrant cherry nut meg (சா.அக.);.

ம. கோடாஞ்சி,

     [கோடு → கோடாஞ்சி.]

சென்னைப் பல்கலைக்கழக அகரமுதலி இச்சொல்லுக்குப் பெரிய மரவகை எனப்பொருள் குறித்துள்ளது.

 கோடாநீர்āṭānīr, பெ.(n.)

   தடிப்பில்லாத நீர்; fluid not thick (சா.அக.);.

     [கோடு → கோடா + நீர்.]

 கோடாந்தூர்āṭāndūr, பெ.(n.)

   கரூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Karur Dt.

     [கோடன் + (அழுந்தூர்); ஆந்தூர்.]

 கோடாந்தைāṭāndai, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Râmanadapuram Dt.

     [கோடன் + ஆந்தை.]

 கோடானிāṭāṉi, பெ.(n.)

   நறுமணமிக்க வேர்; fragrant coray root (சா.அக.);.

     [கோடு → கோடானி.]

கோடானுகோடிāṭāṉuāṭi, பெ.(n.)

   பலகோடி; immense number, as a hundred billions.

     “கோடானு கோடி கொடுப்பினும்”(தமிழ்நா. 40);.

   ம.கோடானுகோடி;கோடார்கோடி.

     [கோடி + ஆன + கோடி → கோடானகோடி → கோடானுகோடி.]

கோடான்1āṭāṉ, பெ.(n.)

   சிவகங்கை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Sivagangai Dt

     [கோடன் → கோடான்.]

 கோடான்2āṭāṉ, பெ.(n.)

   1. புன்செய்ப் பொழியிலுள்ள ஒருவகைக் கிழங்குச் செடி; a kind of tuber plant.

   2. கொத்துமல்லியில் தோன்றும் ஒருவகை நோய்; a kind of disease in coriander plant.

     [கோடன் → கோடான்.]

 கோடான்குறிச்சிāṭāṉkuṟicci, பெ.(n.)

   சிவகங்கை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in sivagangai Dt.

     [கோடன் → கோடான் + குறிச்சி.]

 கோடாமணிāṭāmaṇi, பெ.(n.)

   மணிகள் போன்று தேரின் விளிம்புகளில் செதுக்கப்படும் உருவம்; a figure engraved on the edges of the chariot as a bead of coral.

     [கோடா + மணி.]

கோடாமைāṭāmai, பெ.(n.)

   1. மனக்கோட்டம் கொள்ளாமை; absence of envy or dislike.

   2. கோணாமை; poise.

   3. திரியாமை; of stable mind.

   4. சலியாமை; untirableness.

   5. ஒருதலைக் கணில்லாமை; fair and neutral outlook.

     “கோடாமை சான்றோர்க் கணி”(குறள்.118);.

     [கோடு + ஆ + மை. ‘ஆ’ எ.ம.இ.நிலை.]

கோடாய்āṭāy, பெ.(n.)

   செவிலித்தாய்; foster mother.

     “கோடாய் மடந்தையை நாட”(திருக்கோ, 235, கொளு);.

     [கொள் → கோள் + தாய்.]

 கோடாரிāṭāri, பெ.(n.)

கோடரி பார்க்க;see kõdari (சங்.அக.);.

     [கோடரி → கோடாரி.]

 கோடாரிக்காம்புāṭārikkāmbu, பெ.(n.)

கோடரிக்காம்பு பார்க்க;see kõdari-k-kāmbu.

ம. கோடாலிக்காம்பு, கோடாலிக்கை.

     [கோடு + அரி – கோடரி + காம்பு – கோடரிக்காம்பு → கோடாரிக்காம்பு.]

 கோடாரேந்தல்āṭārēndal, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Rämanädapuram Dt.

     [கோடலம் → கோடாலம் + ஏந்தல் → கோடாலஏந்தல் → கோடாரேந்தல். ஏந்தல் = ஏரி.]

கோடாலம்āṭālam, பெ.(n.)

   பிறைபோல் வளைந்த மாலைவகை; crescent shaped necklace, as of pearls.

     “குளிர்முத்தின் கோடாலமும்” (திவ். பெரியாழ். 3.3:1);.

     [கோடு → கோடாலம்.]

கோடாலி1āṭāli, பெ.(n.)

கோடரி பார்க்க;see kõdari.

மறுவ. கோடரி.

   ம. கோடாலி;   க. கொடலி, கொட்லி;   தெ. கொட்டலி;   கொலா. கொல்லி;   மால. கொதலி;   கூய். கொட்டேலி;பட. கொடலி.

     [கோடு + அரி – கோடரி → கோடாலி.]

 கோடாலி2āṭāli, பெ.(n.)

   சுரக்கோடாலி; a pill (சா.அக.);.

     [கோடரி → கோடாலி.]

 கோடாலிக்கரந்தைāṭālikkarandai, பெ.(n.)

கொட்டைக்கரந்தை பார்க்க;see kottai-k-karandai.

     [கோடாலி + கரந்தை.]

 கோடாலிக்காம்புāṭālikkāmbu, பெ.(n.)

கோடரிக்காம்பு பார்க்க;see kõdari-k-kāmbu.

குலத்தைக் கெடுக்கவந்த கோடாலிக் காம்பே.

   ம. கோடாலிக்காம்பு;பட. கொடலிகாவு.

     [கோடரிக்காம்பு → கோடாலிக்காம்பு.]

கோடாலிக்குடோரிāṭālikkuṭōri, பெ.(n.)

   1. இசிவு (சன்னி); முதலிய நோய்களைக் குணப்படுத்துவதற்குக் கீறியிடும் ஒரு மருந்துச் சரக்கு; a medicinal preparation applied to wounds in scarification as a cure for apoplexy.

   2. இதள் மாற்றிய (இராச வாத); முறைப்படி மாழைகளை உருக்க வேண்டிப் பயன்படும் ஒரு மருந்து; in al-chemya chemical substance used for melting a metal (சா.அக.);.

     [கோடாலி + குடோரி = கீள் → கீனுறு (கீறு); → குடுறு → குடோரி.]

 கோடாலிக்கொண்டைāṭālikkoṇṭai, பெ.(n.)

கோடாலிமுடிச்சு பார்க்க;see kbdali-mudiccu.

கோடாலிக்கொண்டை

     [கோடாலி + கொண்டை.]

 கோடாலிமரம்āṭālimaram, பெ.(n.)

   சரளமரம், அரக்க மரம்; potato plum of Mysore (சா.அக.);.

     [கோடரி → கோடாலி + மரம்.]

 கோடாலிமுடிச்சுāḍālimuḍiccu, பெ.(n.)

   கூந்தலை அள்ளிச் சுருட்டிப் போட்டுக்கொள்ளும் முடிச்சு (தஞ்சை.);; a casual way of knotting the hair.

மறுவ. கோடாலிக் கொண்டை.

     [கோடரி → கோடாலி + முடிச்சு.]

கோடாலைக்கல்āṭālaikkal, பெ.(n.)

   சூடாலைக்கல் என வழங்கும் ஒருவகை மருந்துச் சரக்கு; kind of loadstone probably manganese, one of the 126 kinds of natural substances (சா.அக.);.

     [கோடாலை + கல்.]

 கோடாலைச்சக்கரம்āṭālaiccakkaram, பெ.(n.)

கோடாலைக்கல் பார்க்க;see kodalai-k-kal(சா.அக.);.

     [கோடாலை + சக்கரம்.]

கோடாவடி-த்தல்āḍāvaḍittal,    4.செ.குன்றாவி (v.t.)

   பட்டைச் சாராய வண்டலை நீரிலிட்டுக் கரைத்தல் (வின்.);; to dissolve the dregs of an inferior kind of arrack in water (W.);.

     [கோடா + அடி.]

கோடிāṭi, பெ.(n.)

இறந்தவரின் உடல் மேல் இடும் அல்லது கைம்பெண்ணிற்குத் தரும்

 goof; cloth spread over the dead body or given to the widow (க்ரியா.);.

பெண்ணிற்கு பிறந்த வீட்டுக் கோடி போட வேண்டும்.

     [கோடு- கோடி]

 கோடி1āṭi, பெ.(n.)

   1. ஆடை; cloth (பிங்.);.

   2. புதிய ஆடை; newly purchased cloth.

     “மந்திரக் கோடியுடுத்து” (திவ். நாய்ச். 6:3);.

   3. புதுமை (சூடா.);; newness.

ம. கோடி. து. கோடி (சாயம் வெளுக்காத துணி);.

     [கோடு → கோடி. விளிம்பில் கரை (கோடு); கட்டிய புத்தாடை.]

 கோடி2āṭi, பெ.(n.)

   இளமை; youthful.

அவளைக் கோடியில் பார்த்தேன் மிக அழகாக இருந்தாள் (கொங்.வ);.

     [குழ → குட → குடு → கொடு → கோடு → கோடி.]

 கோடி3āṭi, பெ.(n.)

   1.வளைவு; bend.

     “முளைத் திங்கட் கோடியென” (திருவாரூ. 134);.

   2. முடிமாலை; garland worn on head.

     [கோடு(வளைவு); → கோடி]

 கோடி4āṭi, பெ.(n.)

   1. நூறு நூறாயிரம்; crore.

     “நூற்றொரு கோடியின் மேற்பட விரிந்தன”(திருவாச.3:4);.

   2. எண்ணின் மிகுதி; large number.

   3. தொகுதி; multitude, as of living beings.

     “சிவகோடி” (கைவல். தத், 33);.

   4. 64 அக்குரோணி கொண்ட பெரும்படை (பிங்.);; a vast army consisting of 64 akkuróni.

   5. இருபது; a score, as in counting precious stones, silks, etc.

கோடிப்பட்டின் (சீவக. 2331, உரை);.

   6. வரிசை; row.

     ‘ஆயுத கோடியிலும், ஆபரண கோடியிலும்'(ஈடு.);.

ம. க., தெ., பட., கோண். கோடி, து. கோடி (கற்களையும் மரங்களையும் அளக்கும் ஓர் அளவு);.

 கோடி5āṭi, பெ.(n.)

   1. நுனி: tip, end.

     “கூவலொன்றகழ்ந்தான் வில்லின் கோடியால்” (சேதுபு. இராமனரு. 95);.

   2. கடலுட் செல்லுந்தரை முனை; capecalin.

கோடிக்கரை,

   3. மூலை; nook.

   4. வீட்டின் புறக்கோடி (வின்.);; backyard of a house.

   5. விளிம்பு; edge, as of verandah; bead, as in carpentry

   6. படை (சேனை);யின் பிற்கூழை; rear of an army.

உரமுதற் கோடி யீறாயின” (குறள், 767, உரை);.

   7. எல்லை; limit.

     “அறிவின் கோடியார்” (கம்பரா. ஆறுசெல்.13);.

   8. கலிங்கு; weir of a tank, outlet for the surplus water.

     “ஏரிகோடியோடுகிறது” (C.G.);.

   9. குறிப்பு; slight hint.

கோடிகண்டால் விடுவாரோ (வின்.);.

   10. சாத்திரச் சொற்போரில் மேன்மேற் கூறும் கருத்து; argument raised in a debate.

   11. வயிரக் குணங்களுள் ஒன்று (சிலப்.74,180, உரை.);; a quality in diamond.

ம. க., தெ., து,. பட., கோண்.கோடி.

     [கோள் → கோடு(வளைவு, விளிம்பு, நுனி, முகடு, உயர்வு, பெருக்கம். மிகுதி); → கோடி.]

 கோடி6āṭittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. அணிசெய்தல் (அலங்கரித்தல்);; to adorn, decorate.

     “கோடித் தன்ன கோடுசால் வையம்” (பெருங். இலாவாண. 8:185);.

   2. அமைத்தல்; to make.

     “கடிமண்டபமுன் கோடிப்ப” (காஞ்சிப்பு. திருமண.4);.

   3. மனக் கோட்டை கட்டுதல்; to imagine, picture in mind.

     “கண்ணாலங் கோடித்தது” (திவ். நாய்ச். 10:9);.

   4. வேண்டுதல் (யாழ். அக.);; to beseech. supplicate.

   5. ஒலித்தல்; to sound.

     [கொள் → கோள் → கோடு → கோடி.]

 கோடிāṭi, பெ.(n.)

   1 நூறு நூறாயிரம் (இலட்சம்); கொண்ட பேரெண்:

 one crore.

   2. பத்து நெய்தல் (பத்து இலட்சம்); கொண்ட பேரெண்; one crore consisting 10 million.

பாலி.கோடி Skt. kðti E. Crore Hin, carode.

     [குவளை-குவடி-கோடி]

தமிழிலிருந்து கி.மு.800 அளவில் திரிந்த திரிபு. பாலி மொழி வாயிலாக ஏனைய மொழிகளில் ஊடாட்டம் பெற்றது.

கோடிகச்சுāṭigaccu, பெ.(n.)

   முகமதியரின் (இசுலாத்தின்); ஐந்து கடமைகளில் ஒன்றான மக்காவிற்குப் புனிதப் பயணம் (யாத்திரை); மேற்கொள்ளுதல்; Haj Pilgarimage.

     “கோடிகச்சு செய்த பலனுமடைவா ராகவும்”(சேதுபதி மன்னர் செப்பேடுகள் எ.55-65, பக்.476);

     [கோடி + கச்சு (ஹஜ் → கச்சு.);.]

கோடிகம்1āṭigam, பெ.(n.)

   1. பூந்தட்டு; salver or tray for flowers.

     “பூ நிறைசெய்த… கோடிகம்” (சீவக. 2707);.

   2. குண்டிகை (பிங்.);; ewer pot with a spout.

   3. அணிகலச்செப்பு (பிங்.);; jewel casket.

     [கோடி → கோடிகம்.]

 கோடிகம்2āṭigam, பெ.(n.)

   1. இந்திரகோபப் பூச்சி; lady’s fly.

   2. நுனி; tip.

   3. மூலை; corner.

   4 ஆடை; cloth.

     “செங்கோடிகம்” (பெருங். உஞ்சைச். 57:43);.

   5. சிலை; statue.

   6. இளமை; youth.

     [கோடு → கோடி → கோடிகம்.]

கோடிகரி-த்தல்āṭigarittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   தொகுத்துச் சொல்லுதல்; to sum up in order, systematize and summarise.

     [கோடி + கரி.]

கோடிகர்āṭigar, பெ.(n.)

   ஆடைநெய்வோர்; weaver.

     “கோடிகர் வரைப்பினும்”(பெருங். இலாவாண. 8:67);.

     [கோடிகம் → கோடிகர்.]

 கோடிகாசியன்āṭikāciyaṉ, பெ.(n.)

   ஒரு அரச குமரன்; a prince.

பாண்டவர்கள் காட்டில் வாழ்ந்த போது தனித்திருந்த பாஞ்சாலியைக் கண்டு ஆசை கொண்டவன் (அபிசிந்);.

கோடிகாட்டு-தல்āṭikāṭṭudal,    5 செ.கு.வி.(v.i.)

   செய்தியைப் புரிந்துகொள்ளும்படியாகக் குறிப்புக் காட்டுதல்; to hint at.

கோடிகாட்டினால் போதும் புரிந்துகொள்வேன் (உ.வ.);.

     [கோடு → கோடி + காட்டு.]

கோடிகாண்பி-த்தல்āṭikāṇpittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. குறிப்புக்காட்டுதல்; to hint at slightly.

   2. சுருங்கச் சொல்லி விளங்கவைத்தல்; to make one under. stand by hinting.

     [கோடி + காண்பி.]

கோடிகாவன்āṭikāvaṉ, பெ.(n.)

   கோடிக்கரை கோவிலுக்கு நிலக்கொடை கொடுத்தவன்; donar of land to kõdikkarai temple.

     “திருக்கோடிக்காவாகிய கண்ணமங்கலத்து ஆத்திரையன் கிழவன் கோடிகாவன் மெழுக்குப்புறம் வைத்த நிலத்துக் கீழ்பாற் கெல்லை” (S.I.I.XIII, 125-3pg.64);.

     [கோடி + காவன்.]

 கோடிகோடாக்கினிāṭiāṭākkiṉi, பெ.(n.)

   பேரழிவு தரும் காட்டுத்தீ; great conflagration (சா.அக.);.

     [கோடி + கோடாக்கினி.]

கோடிக்கரை1āṭikkarai, பெ.(n.)

   நாகை மாவட்டம் திருமறைக்காட்டருகில் அமைந்த ஒர் ஊர்; a village situated near Tirumaraikkadu in Nagappattinam Dt.

     [கோடி + கரை.]

இதன் இலக்கியப்பெயர் தொன்முதுகுடி என்பதாகும். கோடியில் அமைந்ததாலும், கடல், ஏரி, ஆறு, குளம் இவற்றின் கரைகளில் அமைந்த ஊர்கள் போலக் கரை என்னும் பின்னொட்டு அடைவதாலும் இப்பெயர் வழங்கப்படுகிறது.

 கோடிக்கரை2āṭikkarai, பெ.(n.)

   தனுக்கோடி முதலிய தூய நீர்த்துறை; sacred sea-bathing ghats at Ködikkari, Dhanusködi, etc.

     [கோடி + கரை.]

 கோடிக்கரைச்செறிவுāṭikkaraicceṟivu, பெ.(n.)

   குமரிமுனை புகையிலை; tobacco of Cape Comerin (சா.அக.);.

     [கோடிக்கரை + செறிவு.]

 கோடிக்கரையான்தோணிāṭikkaraiyāṉtōṇi, பெ.(n.)

   கோடிக்கரையிலுள்ள தோணி, அதாவது கள்ளத்தோணி; vessel at ködi-k- karai. Piratical vessel.

     [கோடிக்கரை + ஆன் + தோணி.]

 கோடிக்கல்āṭikkal, பெ.(n.)

   கட்டடத்தின் மூலைக்கல் (வின்.);; corner stone.

ம. கோடிக்கல்.

     [கோடி + கல்.]

கோடிக்காட்டு-தல்āṭikkāṭṭutal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வலியுறுத்திச் சுட்டிக் காட்டுதல்; underline, underscore.

இந்த உடன்படிக்கையை எங்கள் கட்சி ஏற்கவில்லை என்பதைக் கோடிட்டுக் காட்டினோம்.

     [கோடு + இட்டு + காட்டு-தல்.]

 கோடிக்காய்kopk-kay.āṭikkāy, பெ.(n.)

   மரத்தில் முதன் முதலில் காய்த்த; the first fruit of the tree.

கோடிக்காய் காய்த்திருக்கிறது.(இ.வ.);.

ம.கோடிக்காய்.

     [கோடி [புதிய]+ காய்]

கோடிக்காரன்1āṭikkāraṉ, பெ.(n.)

   கோயிற்றிருமேனிகள் ஊர்தியில் உலாவரும் போது தூக்க வருபவன்; one who carries temple idols on mounts.

மறுவ. திருவடித்தாங்கி.

     [கோடி + காரன். கோடுதல் = கொள்ளுதல், சுமத்தல்.]

 கோடிக்காரன்2āṭikkāraṉ, பெ.(n.)

   கொடுக்கல் வாங்கல் செய்யும் மார்வாரி வணிகன்; Marvari, money lender.

     [கோடி + காரன்.]

 கோடிக்கிளைāṭikkiḷai, பெ.(n.)

   நகுதாளியிலை; common cherry nutmeg (சா.அக.);.

     [கோடி + கிளை.]

கோடிக்குத்தல்āṭikkuttal, பெ.(n.)

   1. தெருப்பாய்ச்சல்; situation of a house at the street-end. facing streetward, considered inauspicious.

   2. தெருக்கோடி; corner of a street.

   3. சிற்றூரின் கடைசிப்பகுதியில் அமைந்த வீடு; a house situated at the end of the small village.

     [கோடி + குத்தல்.]

 கோடிசித்திāṭisitti, பெ.(n.)

   சேர்ந்தாடு பாவை என்னும் மருந்து; an unknown drug (சா.அக.);.

     [கோடு + சித்தி.]

 கோடிசீமான்āṭicīmāṉ, பெ.(n.)

   பெருஞ் செல்வன்; multi-millionaire.

     [கோடி + சீமான்.]

கோடிச்சிலைāṭiccilai, பெ.(n.)

   1. 120 தமிழ் மருத்துவ இயற்கைப் பொருள்களில் ஒன்றான மஞ்சட்கல்; the yellow stone.

   2. புதிய சீலை; a new sari (சா.அக.);.

     [கோடி + சிலை (எதிரொலிப்பது, கல்);-கோடிச்சிலை → கோடிச்சீலை.]

 கோடிச்செல்வன்āṭiccelvaṉ, பெ.(n.)

   மிகப்பெருஞ் செல்வன், பணக்காரன்; fabulously wealthy man, multi-millionaire.

     [கோடி + செல்வன்.]

 கோடிச்செல்விāṭiccelvi, பெ.(n.)

   மிகப்பெரும் பணக்காரி; fabulously wealthy woman.

     [கோடி + செல்வி.]

 கோடிஞ்சிāṭiñji, பெ.(n.)

   கோழி; fowl, cock or hen (சா.அக.);.

     [கோழி → கோழிஞ்சி → கோடிஞ்சி (கொ.வ.);.]

 கோடிஞ்சிகாāṭiñcikā, பெ.(n.)

   கோழிப் பூண்டு; cock’s comb, Celosia cristata (சா.அக.);.

கோடிடு-தல்āḍiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   அடக்கோடிடுதல்; to underline

     [கோடு + இடு.]

 கோடிட்டāṭiṭṭa, பெ.எ.(adj.)

   கோடுபோட்டுவிடப்பட்ட; indicated by a line.

     [கோடு + இட்ட.]

கோடிட்டுக்காட்டு-தல்āṭiṭṭukkāṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வலியுறுத்திச் சுட்டிக்காட்டுதல்; to underline, under Score.

     [கோடிட்டு + காட்டு.]

 கோடிதம்āṭidam, பெ.(n.)

   ஒரு முகில்; a cloud, blue sky; azure.

     [கூடு → கோடு → கோடிதம்.]

 கோடிதீர்த்தம்āṭitīrttam, பெ.(n.)

   கடலிற் குளித்தற்கரிய நற்பேறுடைய இடங்களான (புண்ணியத் தலங்கள்); தனுக்கோடி போன்ற கோடிக்கரை; sacred sea bathing ghat at Dapuskódi etc.,

     [கோடி + (நீர்த்தம்); தீர்த்தம்.]

 கோடிதூங்கிāṭitūṅgi, பெ.(n.)

   வேலையில்லாது சோம்பித்திரிபவன்-ள்; loiterer, one who hangs about other’s houses.

     [கோடிதூங்கு → கோடி தூங்கி.]

கோடிதூங்கு-தல்āṭidūṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மூலையில் உறங்குதல்; to sleep in a corner.

   2. சோம்பித்திரிதல்; to loiter about.

     [கோடி + தூங்கு.]

கோடித்தரைāṭittarai, பெ.(n.)

   1. விளை நிலமாகப் புதிதாய் வெட்டித் திருத்தப்பட்ட நிலம் (யாழ்.அக.);; land newly converted and made fit for cultivation.

   2. புதுச்செய்கை; new act.

   3. பூண்டதரை; newly converted land, floor.

     [கோடி (புதியது); + தரை.]

 கோடிநீர்āṭinīr, பெ.(n.)

   தண்ணீர்க்குடம்; water pot (சா.அக.);.

     [கோடி + நீர்.]

கோடிபோடு-தல்āṭipōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   கணவன் இறந்தவுடன் கைம்பெண்ணுக்கு உறவினர் புதுப்புடவை போடுதல்; to offer a new cloth to a widow in mourning by relations.

     [கோடி + போடு-.]

 கோடிப்பருவம்āṭipparuvam, பெ.(n.)

   இளமைப் பருவம் (யாழ்.அக.);; youth.

அவனை நான் கோடியில் பார்த்த போது அழகாய் இருந்தான் (கொங்கு);.

மறுவ வாலைப்பருவம், கோடிவயது.

தெ. கோடெபருவமு.

     [கோடி + பருவம்.]

 கோடிப்பல்லிāṭippalli, பெ.(n.)

   தருமபுரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Dharumapuri Dt.

     [கோடி + (பள்ளி); பல்லி.]

 கோடிப்பள்ளம்āṭippaḷḷam, பெ.(n.)

   திருவள்ளூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thiruvallur Dt.

     [கோடி + பள்ளம்.]

 கோடிப்பாக்கம்āṭippākkam, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Villuppuram dt..

     [கோடி + பாக்கம்.]

கோடிப்பாம்புāṭippāmbu, பெ.(n.)

   பழக்கப்படாத பாம்பு; wild or untamed young cobra.

     “வெட்ட வெளியிலே கோடிப்பாம் பாடுமோ” (குற்றா.குற. 124:31);.

     [கோடி (புதிய); + பாம்பு.]

கோடிப்பாலைāṭippālai, பெ.(n.)

கொடிப் பாலை (சிலப். 3:71, கீழ்க்குறிப்பு); பார்க்க;see kodi-p-palai.

     [கோடி + பாலை]

 கோடிப்பாளைக்கருக்குāṭippāḷaikkarukku, பெ.(n.)

   மகளிரின் நெற்றிச்சுட்டி என்னும் சூளா மணிவகைகளின் முன்னமைப்பு; a frontal decoration of an ornament worn by women hanging above the forehead.

கோடிப்பாளை கருக்கு

     [கோடி (இறுதி); + பாளை + கருக்கு – கோடிப்பாளைக் கருக்கு.]

பாக்குப்பாளை போன்று பூவேலைப்பாடுகள் செதுக்கப்பட்ட அணிகல வேலைப்பாடுகளை பாளைக்கருக்கு என்பர்.

கோடிப்புங்குāṭippuṅgu, பெ.(n.)

இராமநாதபுரம் விளத்தூர் பகுதியில் இருந்த ஒரு ஊரின் பெயர்; ‘விளத்தூர் மண் கோட்டை சோளிக்குடி சிருதவயல் கோடிப்புங்கு'(சே.செ.52-37, பக்.262);.

     [கோடி + புங்கு.]

 கோடிப்பூட்டு இணைப்புāṭippūṭṭuiṇaippu, பெ.(n.)

   மரவேலைப்பாட்டின்போது பயன்படுத்தப்படும் ஒரு வகை இணைப்பு; a kind of joint used in wooden works.

     [கோடி + பூட்டு + இணைப்பு.]

கோடிமங்கலத்துவாதுளிநற்சேந்தனார்āṭimaṅkalattuvātuḷinaṟcēntaṉār, பெ.(n.)

   கடைக்கழகப் புலவர்களில் ஒருவர்; the poet who belonged to the last Šañgamera.

     [கோடிமங்கலம்+துவாதுளி+நல்+சேந்தன்.]

இவர் ஒரு பார்ப்பனர். கோடிமங்கலம் எனும் ஊரைச் சேர்ந்த இவரது பெயர் நற்சேந்தனார் (அபி.சிந்.);. அகநானூறு 179, 232 ஆகிய பாடல்களைப் பாடியுள்ளார்.

 கோடிமட்டம்āṭimaṭṭam, பெ.(n.)

   சுவர்களின் கோடியைச் சரிபார்க்க உதவும் கருவி; an instrumental used for the correction of the corner of a wall in masonry work.

மறுவ. மூலைமட்டம்.

     [கோடு + மட்டம்.]

கோடிமுடி-தல்āḍimuḍidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தன்னை விருந்திற்கழைக்கும்படி மணமகன் முதலியோருடைய புதிய ஆடையில் பணம் முடிதல் (யாழ்ப்.);; to tie a piece of money in the new cloth as of a bridegroom to oblige him to give an invitation to a feast.

   2. ஒருவகை விளையாட்டு; a kind of play.

     [கோடி + முடி-.]

கோடிமுரிதல்āṭimuridal, பெ.(n.)

   வயிரக்குற்றம் பன்னிரண்டனுள் ஒன்று (சிலப். 14:180, உரை.);; a flaw in diamonds, one of 12 vayirakkurram.

     [கோடி + முரி.]

 கோடிமூட்டுāṭimūṭṭu, பெ.(n.)

   மரப்பலகை, சட்டம் ஆகியவை மூலைகளில் பொருந்துமாறு இணைக்கப்படும் இணைப்பு; a joint which connects the corners of the wooden planks and frames.

     [கோடி + மூட்டு.]

 கோடிம்பகம்āṭimbagam, பெ.(n.)

கோடும்பிகம் பார்க்க;see kodumbigam (சா.அக.);.

     [கோடும்பிகம் → கோடிம்பகம்.]

 கோடிம்பம்āṭimbam, பெ.(n.)

   கரும்பூசணி; sweet water melon (சா.அக.);

     [கோடு + நிம்பம்.]

 கோடியக்கரைāṭiyakkarai, பெ.(n.)

கோடியக்கரை பார்க்க;see kõdi-k-karai.

     [கோடி + அ + கரை.]

 கோடியக்காடுāṭiyakkāṭu, பெ.(n.)

   நாகை மாவட்டம் திருமறைக் காட்டிற்குத் தெற்கே உள்ள காடு; a forest situated in Tirutturai-p-pundi taluk in Nägai Dt.

     [கோடி + அ + காடு.]

 கோடியன்āṭiyaṉ, பெ.(n.)

   பல்லக்கு மற்றும் ஊர்தி சுமப்போன்; bearer of palanquin or vāganam of an idol.

     [கோடு = பல்லக்குத்தண்டு, மரம். கோடு → கோடியன்.]

 கோடியம்āṭiyam, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Viluppuram Dt.

     [கோடி → கோடியம்.]

கோடியர்1āṭiyar, பெ.(n.)

   1. கூத்தர்; professional dancers.

     “கொடும்பறைக் கோடியர்” (மதுரைக். 523);.

   2. நாடகர்; actors or actress.

     [கோடு → கோடியர் (வளைந்தாடும் கூத்தர்);.]

 கோடியர்2āṭiyar, பெ.(n.)

   சிவிகையின் முன்பின் முனைகளைத் தாங்கிச்செல்வோர் (யாழ்.அக.);; those who carry a palanquin at its two ends.

     “விழவிற் கோடியர் நீர்மை போல” (புறநா.29);.

     [கோடு → கோடி → கோடியர்.]

கோடியலூர்திāṭiyalūrti, பெ.(n.)

யானை மருப்பினால் செய்யப்பட்ட ஊர்தி:

 vehicle or conveyance made of elephant’s tusks.

     “கோடிய லூர்தியுங் கொண்டு விசியுறுத்து” (பெருங். உஞ்சைக். 37:219);.

     [கோடு + இயல் + ஊர்தி.]

 கோடியிணைப்புāṭiyiṇaippu, பெ.(n.)

மரச் சட்டங்களின் கோடியில் இணைக்கும் இணைப்பு:

 a joint between the corners of wooden planks.

     [கோடி + இணைப்பு.]

கோடியில்லாமைāṭiyillāmai, பெ.(n.)

   வயிரக்குற்றம் 12-ல் ஒன்று (சிலப். 14:180, உரை);; a flaw in diamonds, one of 12 vairakkurram.

     [கோடி + இல்லாமை.]

கோடியுடம்புāḍiyuḍambu, பெ.(n.)

   1. மெல்லிய உடம்பு (யாழ்ப்.);; tender body.

   2 இளைத்தவுடம்பு; young body.

     [கொடி → கோடி + உடம்பு.]

 கோடியூர்āṭiyūr, பெ.(n.)

   குமரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanyakumari Dt

     [கோடி + ஊர்.]

கோடியெடு1āḍiyeḍuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   திரும்பச் சொல்லுதல் (ஈடு.10.3:1);; to repeat.

     [கோடி + எடு.]

 கோடியெடு2āḍiyeḍuttal, பெ.(n.)

   4 செ.குன்றாவி. (v.t.);

   இறந்தவர் வீட்டுக்குப் புத்தாடை வாங்கிச் செல்லுதல்; to buy and carry a new cloth to deceased house.

     [கோடி (புத்தாடை); + எடு.]

கோடியோடு-தல்āṭiyōṭudal,    5.செ.கு.வி.(v.i.)

   ஏரி நீர் நிரம்பிவழிதல் (C.G.);; to overflow, as surplus water in a tank.

     [கோடி + ஒடு.]

கோடிரம1āṭirama, பெ.(n.)

   1. ஒரு விலங்கு; an ichneumon.

   2. ஓர் பூச்சியினம்; insect coccinella of various kinds.

   3. கீரி; mongoose (சா.அக.);.

ம. கோடிரம்.

     [கோடு → கோடிரம்.]

கோடிரம்2āṭiram, பெ.(n.)

கோடிரவம்பார்க்க;see kõdiravam.

     [கோடு → கோடிரம்.]

 கோடிரவம்āṭiravam, பெ.(n.)

   சதுரக்கள்ளி (மலை.);; square spurge.

     [கோடு → கோடிரம் → கோடிரவம்.]

கோடிலம்āṭilam, பெ.(n.)

   1. கோட்டம்; put chock.

   2. ஒருவகை நறுமணச் செடி; a kind of fragrant plant.

     [கோடு → கோடிலம்.]

 கோடிவகைāṭivagai, பெ.(n.)

   ஆடைவகைகள்; type of clothings.

     [கோடி + வகை.]

வகைகள்: கோசிகம், பீதகம், பச்சிலை, அரத்தம், நுண்டுகில், கண்ணம், வடகம், பஞ்சு, இட்டு, பாகம், கோங்கலர், கோபம், குருதி, கரியல், பேடகம், பூங்காக்காழம், துரியம், நூல்யாப்பு, திருக்கு, தேவாங்கு, குச்சலி, தேவகிரி, இறஞ்சி, வெண்பொத்தி., செம்பொத்தி, பணி பொத்தி (கழ.த..அக.);.

 கோடிவஞ்சிāṭivañji, பெ.(n.)

   சிறுகுறிஞ்சான்; small Indian ipecacuanha (சா.அக.);.

     [கோடி + வஞ்சி.]

கோடிவயதுāṭivayadu, பெ.(n.)

   1. இளமை; youth

   2. கோடிப்பருவம் பார்க்க;see kodi p-paruvam (சா.அக.);.

     [கோடி + வயது.]

 கோடிவளிāṭivaḷi, பெ.(n.)

   திருவள்ளூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thiruvallur dt.

     [கோடி + வளி.]

 கோடிவெள்ளைāṭiveḷḷai, பெ.(n.)

   புதிய ஆடையின் முதல் வெள்ளை; first wash of new Cloths.

     [கோடி + வெள்ளை.]

கோடீகரி-த்தல்āṭīkarittal,    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   தொகுத்துச்சொல்லுதல்; to sum up in order, systematise and summarise.

     [கொள் → கோள் → கோடு (மனத்துட் கொள்ளுதல்); + கரித்தல்.]

 கோடீசுவரன்āṭīcuvaraṉ, பெ.(n.)

   சொத்தின் மதிப்பு கோடிக் கணக்கில் உள்ளன. மிகப் பெரும் பணக்காரன்; one who is fabulously rich billionaire.

     [கோடி+ஈசுவரன்.]

 கோடீசுவரன்āṭīcuvaraṉ, பெ.(n.)

கோடிச் செல்வன் பார்க்க;see ködi-c-celvan.

     [கோடி + ஈசுவரன்.]

 கோடீசுவரிāṭīcuvari, பெ.(n.)

   கோடீசுவரன் என்பதன் பெண்பால்; feminine of Kodišuvaran.

     [கோடி+ஈசுவரி]

 கோடீசுவரிāṭīcuvari, பெ.(n.)

கோடிச்செல்வி பார்க்க;see kбd|-с-сеlvi.

     [கோடி + ஈகவரி.]

கோடீரம்1āṭīram, பெ.(n.)

   1. முடி (வின்.);; crest, diadem.

   2. முனிவர்களின் சடை; long matted hair. as of ascetics.

     “வெண்ணிலவு விரிந்த கோடிரம்” (குமர.பிர. மதுரைக். 101);.

   3. மண்ணாங்கட்டியுடைக்குந் தடி முதலியன; a pole clods is used to break the clod of earth.

     [கோடு(வளைவு); → கோடுரம் → கோடீரம்.]

 கோடீரம்2āṭīram, பெ.(n.)

   வானவில்; rain-bow.

     [கோடு = வளைவு. கோடு → கோடிரம் → கோடீரம்.]

கோடு1āṭu, பெ.(n.)

   ஒரு பரப்பில் ஒற்றை அளவில் நீளவாக்கில் இருக்கும் பதிவு; line; stripe.

   தரையில் குச்சியால் கோடு கிழித்து விளையாட ஆரம்பித்தார்கள். கோடுபோட்ட சட்டை, அணிலின் முதுகில் மூன்று கோடுகள் இருக்கும். 2. தோலில் ஏற்படும் சுருக்கம்; wrinkle.

நெற்றியில் கோடு உள்ளது.

     [கொடு – கோடு]

 கோடு1āṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வளைதல்; to bend, to be crooked.

     “செங்கோல் கோடியோ

     ” (மணிமே.28:188);.

   2. நெறிதவறுதல்; to go astray, deviate.

     “கோடாருங் கோடிக் கடுவினையராகியார்ச் சார்ந்து” (நாலடி, 124);.

   3. நடுநிலைமை தவறுதல்; to be partial, biassed.

     “கோடாமை சான்றோர்க் கணி” (குறள்,118);.

   4. வெறுப்புறுதல் (வின்.);; to be displeased, aversion.

   5. கோணுதல்; to bend, curve.

     “கற்பிளார்கோடும் வாயினரீவார்க்கரும் பழுதுரைப்பவர்” (தணிகைப்பு. அகத்.346);.

   6. சூழ்தல்; to cover, all round.

   7. வட்டமாதல்; to get round.

   8. எரிதல்; to burn.

   9. குறாவுதல்; to mean, to be sad.

   10. கொள்ளுதல்; to secure.

     “தலை யிழைத்துக் கோடுமுன்” (தணிகைப்பு.விராட்.39);.

     [கோண் → கோடு.]

 கோடு2āṭu, பெ.(n.)

   1. வளைவு; crookedness, flexure.

   2. நடுநிலை நீங்குகை; partiality.

     “கோடிறீக் கூற்றம்”(நாலடி.5.);.

   3. யானை, பன்றிகளின் கொம்பு; tusk.

     “மத்த யானையின் கோடும்”(தேவா.39:1);.

   4. விலங்கின் கொம்பு; horn.

     “கோட்டிடை யாடினை கூத்து” (திவ். இயற். திருவிருத். 21);.

   5. ஊதுகொம்பு; blowing-horn.

     “கடுங்கட் காவலர் கொடுங்கோடு சிலைப்ப” (பெருங். உஞ்சைக். 58:25);.

   6. நீர்வீசுங் கொம்பு; a horn-like contrivance used for discharging water in jets.

     “நீர்மணக் கோடட்டினர்” (பரிபா.6:34);.

   7. மரக்கொம்பு (பிங்.);; branch of a tree.

   8. யாழ் தண்டு; body of a lute.

     “மகர யாழின் வான்கோடு தழீஇ” (மணிமே.4:56);.

   9. கெ, கே முதலியவற்றின் தலைப்பிலுள்ள கொம்புக் குறியீடு; symbol ‘தெ’, ‘தே’, கெ,கே,etc.

     ‘விலங்கு பெற்றும் கோடு பெற்றும் புள்ளி பெற்றும்’ (தொல். எழுத்து. 17, உரை);.

   10. பிறைமதி; crescent moon.

     “பசும்பணிக்கோடு மிலைந்தான்” (திருக்கோ. 149);.

   11. சங்கு; conch, chank.

     “கோடு முழங் கிமிழிசை யெடுப்பும்” (பதிற்றுப். 50:25);.

   12. குலை; bunch, cluster.

   13. மயிர்முடி; coil of hair.

குரற் கூந்தற்கோடு”(கலித். 72:20);.

   14. மலையுச்சி; summit of a hill, peak.

     “பொற்கோட் டிமயமும்” (புறநா.2:24);.

   15. மலை; mountain.

     “குமரிக் கோடும்” (சிலப்.11:20);.

   16. மேட்டு நிலம்; high ground, elevation.

     “நறுங்காழ் கொன்று கோட்டின் வித்திய” (மதுரைக் .286);.

   17. வரி; line.

   18. ஆட்டம் முதலியவற்றுக்காக வகுத்த எல்லை (தானம்);; diagram, figure, as a square, circle, etc., drawn for playing games.

     “கோடின்றி வட்டாடல் கொள்வ தொக்கும்”(தாயு. நினை.2);.

   19. நீர்க்கரை; bank of a river, bund of a tank or well.

     “குளவளாக் கோடின்றி நீர்நிறைந் தற்று” (குறள்:523);.

   20. குளம்; tank.

     “கோடெலா நிறையக் குவளைம் மலரும்” (தேவா.425:4);.

   21. காலவட்டம்; cycle of time.

     “கலியுகக் கோட்டுநாள்” (T.A.S.H.O.P.S. 5);.

   22. வரம்பு (பிங்.);; ridge, as in a field;

 border, limit.

   23. ஆடைக்கரை; stripe, border, as of a cloth.

     “கொடுந்தானைக் கோட்டழகும்” (நாலடி.131);.

   24. முனை; cusp, horn, as of the crescent moon

     “கோடு கூடு மதியம்” (பதிற்றுப்.31.12);.

   25. பக்கம்; side.

     “கோடுய ரடுப்பு” (புறநா. 164);.

   26. அாணிருக்கை (வின்);; stronghold, fortified place.

   27. கட்டடச் சுவர்; wall of a building.

   28. நத்தை; snail.

   29. கோட்டான்; large owl.

   30. சங்கம்பட்டை; bark of smooth volkameria – cleodendran inerme.

   31. கிளிஞ்சல்; shell (சா.அக.);

   32. சுண்ணாம்பு; lime.

   தெ., க., து. கோடு;   பர். கோட்;கோண். கோர்.

     [கோண் → கோடு ஒ.நோ. பாண் → பாடு.]

 கோடு3āṭu, பெ.(n.)

   கொடுமை; hardship, oppression.

     “கோடற வைத்த கோடாக் கொள்கையும்” (பதிற்றுப். 37:11);.

     [கொள் → கொடு → கோடு.]

 கோடுகடைதொழில்āḍugaḍaidoḻil, பெ.(n.)

   யானைக்கோடு முதலியவற்றைக் கடையும்தொழில்; the art of carving tusks.

     [கோடு + கடை + தொழில்.]

கோடுகீறு-தல்āṭuāṟudal, பெ.(n.)

   5 செ.கு.வி. (v.i.);

கோடிகாண்பி பார்க்க;see kodi-kanbi.

     [கோடு + கீறு.]

 கோடுங்கிரிāṭuṅgiri, பெ.(n.)

   மல்லிகை; jasmine (சா.அக.);.

     [கோடு = புதிய, கலி = மணம். கோடும் + கலி → கோடுங்கலி → கோடுங்கிரி(கொ.வ);.]

 கோடுபாடுāṭupāṭu, பெ.(n.)

   மூலைமுடுக்கு; in all Corners.

     [கோடு + பாடு.]

கோடுபோடு-தல்āṭupōṭudal,    19 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உப்பளப் பாத்தியில் படிந்த உப்புப்படிவத்தில் பலகையால் கோடுபோடுதல்; to draw lines on the surface of crystalized salt.

     [கோடு + போடு.]

 கோடுமட்டிāṭumaṭṭi, பெ.(n.)

   மட்டி வகைகளுலொன்று; a kind of shell.

     [கோடு + மட்டி.]

 கோடுமுத்தம்āṭumuttam, பெ.(n.)

   சங்கிற் பிறந்த வெண்ணிநிற முத்து; white pearl from sea shell oyster.

     [கோடு = பங்கு. கோடு + முத்தம்.]

 கோடும்பிகம்āṭumbigam, பெ.(n.)

   தும்மட்டி; country cucumber (சா.அக.);.

     [கொள் → கொடு → கொடும்பி → கொடும்பிகம் → கோடும்பிகம்.]

 கோடுருவகம்āṭuruvagam, பெ.(n.)

   அத்தி; a kind of fig tree (சா.அக.);.

     [கோடு + உருவகம்.]

 கோடுரைāṭurai, பெ.(n.)

   சங்கஞ்செடி; a thorny kind of shrub (சா.அக.);.

     [கோடு + கோடுரை.]

 கோடுவாய்āṭuvāy, பெ.(n.)

கோட்டுவாய் பார்க்க;see köttu-vái (சா.அக.);.

     [கோட்டுவாய் → கோடுவாய்.]

கோடை1āṭai, பெ.(n.)

   1. மேல்காற்று; west wind.

     “கோடை தூற்றக் கூடிய வூழிலை” (ஞானா. 28:12);.

   2. வேனிற்காலம் (பிங்.);; summer season.

   3. வெயில்; sun shine.

     “வெந்துயர்க் கோடை மாத்தலை கரப்ப” (திருவாசக.3:71);.

   4. கோடைப்பயிர் (இ.வ.);; summer crop.

   5. கோடைக்கானல்; a mountain.

     “வெள்வீ வேலிக் கோடைப் பொருந’ (புறநா.205:6);.

   க. கோடெ;   ம. கோட;   பட. (தென்மேற்கு பருவமழை);;   கோத.. கெட்;துட. க்வாட் (பருவமழை, ஆண்டு);.

     [கொடு → கோடு → கோடை.(குடக்கு);→கோடை.]

 கோடை2āṭai, பெ.(n.)

   1. கோடற்கிழங்கு; a bulbous root grown in the summer season.

   2. கரந்தை; sweet basil.

     [கோடு → கோடை.]

 கோடை3āṭai, பெ.(n.)

   குதிரை (பிங்.);; horse.

     [கோடகம் → கோடை.]

 கோடை4āṭai, பெ.(n.)

   1. வெண்காந்தள்; white species of Malabar glory-lily.

   2. செங்காந்தள்; Malabar glorylily.

     [கோடு = வெண்மை. கோடு → கோடை.]

 கோடை5āṭai, பெ.(n.)

   இளமை; youth.

தெ. கோடெ (இளைஞன். இளம);

 Fin. Kyty. (wife’s brother-in-law);: Est. kudi: Mansi. Kil;

 Mong. kydeqy: O.Turk. kude: Jap. Kata: Q. katac.

     [கோடு → கோடை.]

 கோடைāṭai, பெ.(n.)

   விலங்குகளுக்கு கொம்பு முளைக்கும் பருவம்; horn growing stage among animals.

   2. இளமைப் பருவம்; teen age.

அவனை நான் கோடையில் பார்த்த நினைவு இருக்கிறது.(கொங்.வ.);.

     [கோடு(கொம்பு);-கோடை]

 கோடைக்கட்டிāṭaikkaṭṭi, பெ.(n.)

   வேனிற் காலத்தில் உடம்பில் காணும் அரத்தக் கொப்புளம்; boils occuring in summer due to excessive heal of the body (சா.அக.);.

மறுவ. கோடைக் கொப்புளம்.

     [கோடை + கட்டி.]

கோடைக்கண்ணிāṭaikkaṇṇi, பெ.(n.)

   1. ஒரு வகை நெல்; a kind of paddy.

   2. வேனிற்காலத்துப் பூ; summer flower (சா.அக.);.

     [கோடை + கண்ணி.]

 கோடைக்காந்தள்āṭaikkāndaḷ, பெ.(n.)

   வெண்காந்தள்; Malabar glory (சா.அக.);.

     [கோடை + காந்தள்.]

 கோடைக்காந்திரம்āṭaikkāndiram, பெ.(n.)

   பொழுதுவணங்கி (சூரியகாந்தி);; sunflower (சா.அக.);.

     [கோடை + காந்திரம்.]

கோடைக்கானல்āṭaikkāṉal, பெ.(n.)

   1. பழனி மலைத் தொடரின் தென்பால் 7,000 அடிக்குமேல் உயரமுள்ள மலைப் பகுதி; the southern ridge of the Palani hills. more than 7000 ft. high.

   2. கோடைக்கானல் மலையின் உச்சியில் குளிர்ச்சிக்காகத் தங்கும் ஒரு மலைநகர்; a sanatorium at the top of Kodaikkanal hill.

     [கோடை (மேற்கு); + கானல்.]

கோடைக்காற்றுāṭaikkāṟṟu, பெ.(n.)

   1. மேற்குக் காற்று; west wind.

   2. நெருப்புக்காற்று; the hot west wind.

   3. வேனிற் பருவத்தின் காற்று; breeze of summer season (சா.அக.);.

   ம. கோடக்காற்று;பட.கோடெதாயி.

     [கோடை + காற்று.]

 கோடைக்காலம்āṭaikkālam, பெ.(n.)

   வேனிற்காலம்; hot weather, summer season (சா.அக.);.

     [கோடை + காலம்.]

 கோடைக்கிழங்குāṭaikkiḻṅgu, பெ.(n.)

   சிற்றரத்தை (மலை.);; lesser galangal.

ம. கோடக்கிழங்ஙு,

மறுவ. குட்டியிடுக்கி.

     [கோடை + கிழங்கு.]

 கோடைக்கீரிசம்āṭaikārisam, பெ.(n.)

   மணிப்பிரண்டை;, a species of adamantine creeper (சா.அக.);.

     [கோடை + (கிரிச்சம்); கீரிசம்.]

கோடைக்குறுவைāṭaikkuṟuvai, பெ.(n.)

   நெல்வகை; a kind of paddy.

     “கோடைக் குறுவை குளவாளை செங்குறுவை (நெல்விடு.179);.

மறுவ. சித்திரைக்குறுவை.

     [கோடை + குறுவை.]

 கோடைக்குவாடான்āṭaikkuvāṭāṉ, பெ.(n.)

   ஆவிரை என்னுமோர் மூலிகை (மலை.);; Cassia.

     [கோடை + வாடான்.]

 கோடைக்கேப்பைāṭaikāppai, பெ.(n.)

   கேழ்வரகு வகை; a kind of ragi.

     [கோடை + கேப்பை.]

 கோடைக்கொட்டைāṭaikkoṭṭai, பெ.(n.)

   நிலக்கடலை; ground-nut, as usually a summer cгор.

     [கோடை + கொட்டை.]

 கோடைக்கொப்புளம்āṭaikkoppuḷam, பெ.(n.)

கோடைக்கட்டி பார்க்க;see kodai-k-katti. (சா.அக.);.

     [கோடை + கொப்புளம்.]

 கோடைச்சம்பாāṭaiccambā, பெ.(n.)

   வேனிற்காலத்துப் பயிராகும் சம்பாநெல்; Samba paddy grown in summer season (சா.அக.);.

     [கோடை + சம்பா.]

 கோடைச்சவுக்குāṭaiccavukku, பெ.(n.)

   ஆற்றுச்சவுக்கு (L.);; tamarisk.

     [கோடை + சவுக்கு.]

 கோடைச்செய்கைāṭaicceykai, பெ.(n.)

   மறுபயிருக்குக் கோடைக் காலத்தில் நிலத்தைப் பண்படுத்துவகை (வின்.);; preparation of land in hot season for the next crop.

     [கோடை + செய்கை.]

 கோடைச்சோளம்āṭaiccōḷam, பெ.(n.)

   தஞ்சையில் கோடை காலத்திற் பயிரிடப்படும் சோளம்; cholam cultivated in Thanjavur area in Summer.

     [கோடை + சோளம்.]

 கோடைத்தணிāṭaittaṇi, பெ.(n.)

   ஆனைத்தொண்டி; ordure tree (சா.அக.);.

மறுவ:கோடைத்தொண்டி.

     [கோடை + (தலை);தணி.]

கோடைத்தண்ணீர்āṭaittaṇṇīr, பெ.(n.)

   1. கள்; toddy, as a beverage in hot weather.

   2. பனிக் கட்டி உருகிய தண்ணீர்; ice-water (சா.அக.);.

     [கோடை + தண்ணீர்.]

 கோடைத்தாணிāṭaittāṇi, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் பூடு; a kind of herb as of net-veined Indian nettle (சா.அக.);.

     [கோடை + தாளி)தாணி.]

கோடைத்திருநாள்āṭaittirunāḷ, பெ.(n.)

   கோடைகாலத்தில் நடைபெறுகின்ற திருவிழா; a celebration in summer.

     “இறையமுது நூறும் கொடைத்திருநாள் பிற்பத்தில் முதல் திருநாளில்” (திருப்பதி.கல்.தொ.3.கல்7-2);.

     [கோடை + திருநாள்.]

 கோடைத்தொண்டிāṭaittoṇṭi, பெ.(n.)

   ஆனைத்தொண்டி; ordure tree – sterculia lata (சா.அக.);.

மறுவ. கோடைத்தணி

     [கோடை + தொண்டி.]

 கோடைப்பட்டம்āṭaippaṭṭam, பெ.(n.)

   மேழ (சித்திரை); மாதப் பயிரிடும் பருவம்; seeding season during summer month, April.

     [கோடை+பட்டம்]

கோடைப்பயிர்āṭaippayir, பெ.(n.)

   1.கோடைக்காலத்துப் பயிர்; crop raised in hot season.

   2. கோடைச்சாகுபடியின் விளை பொருள்; produce of cultivation in the hot season.

ம.கோடைநெல் (ஒருவகை நெல்);.

     [கோடை + பயிர்.]

 கோடைப்பாலிāṭaippāli, பெ.(n.)

   மடச்சாம்பிராணி; Malabar mahogany (சா.அக.);.

     [கோடை + (பால்); பாலி.]

 கோடைப்புரோசனம்āṭaippurōcaṉam, பெ.(n.)

கோடைப்பயிர் பார்க்க;see kodai-p-payir.

     [கோடை + புரோசனம்.]

 கோடைப்பூகிகம்āṭaippūgigam, பெ.(n.)

   மஞ்சள்அந்திமல்லிகை; yellow evening jasmine (சா.அக.);.

     [கோடை + (போகம்); பூகிகம்.]

 கோடைப்பூசணிāṭaippūcaṇi, பெ.(n.)

   கோடைக்காலத்தில் காய்க்கும் பூசணிவகை; a species of pumpkin bearing fruit in hot season.

     [கோடை + பூசணி.]

 கோடைப்போகம்āṭaippōkam, பெ.(n.)

கோடைப்பயிர் பார்க்க: see kodai-p-payir.

     [கோடை + போகம்.]

 கோடைமழைāṭaimaḻai, பெ.(n.)

   கோடைகாலத்து மழை; summer rain.

   ம. கோடமழ;பட.கோடெமே.

     [கோடை + மழை.]

 கோடையடிக்காரன்āḍaiyaḍikkāraṉ, பெ.(n.)

   ஒருவரிடத்தினின்று பிடுங்கி மற்றொருவர்க்கு ஏராளமாய்க் கொடுப்பவன்; one who is liberal at another’s expense (loc.);.

     [கோடை + அடி + காரன்.]

கோடையடிபடு-தல்āḍaiyaḍibaḍudal,    20 செ.கு.வி (v.i.)

   வெய்யிலிலடிபடுதல்; to roam in hot sun.

     [கோடை + அடிபடு.]

 கோடையாடியபெரும்பூதனார்āṭaiyāṭiyaberumbūtaṉār, பெ.(n.)

   சங்ககாலப் புலவர்களு ளொருவர்; a Sangam poet.

     [கோடை (கொடைக்கானல் மலை); + பாடிய + பெரும்பூதனார்.]

இவர் பாடிய பாடல் கிடைத்திலது. அக்காலத்தில் மலை, ஊர்பற்றிப் பாடும்போது அதனை முன்பு பாடிய புலவரைக் குறிப்பிடுதல் உண்டு. அதனடியாக இவர் கோடையைப்பற்றிப் பாடியிருக்கக் கூடும். பெரும்பூதனார் என்னும் அவரின் இயற்பெயருடன் கூடி இப் பெயர் அமைந்தது எனக் கருதப்படுகிறது.

 கோடையான்தோட்டம்āṭaiyāṉtōṭṭam, பெ.(n.)

   தஞ்சை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thanjai Dt.

     [கோடையான் + தோட்டம்.]

 கோடையிடிāḍaiyiḍi, பெ.(n.)

   கோடைப்பருவத்துமழையிடி; thunder during rains in hot season.

     [கோடை + இடி.]

 கோடையெலுமிச்சைāṭaiyelumiccai, பெ.(n.)

   புதுச்சேரி எலுமிச்சை; Pondicherry lime (சா.அக.);.

     [கோடை + எலுமிச்சை.]

 கோடைவாகளிāṭaivākaḷi, பெ.(n.)

   சிறு செருகப்படை; a low spreading plant. as a diffuse prostrate herb.

மறுவ:கோடைவாசனி.

     [கோடை + வாகளி.]

இது அறுத்த வயலிலும், குளக்கரையிலும் படரும், சொறிசிரங்கு, படை முதலிய நோய்களைப் போக்கும் (சா.அக.);.

 கோடைவாசத்தலம்āṭaivācattalam, பெ.(n.)

   கோடை காலத்திலும் குளிர்ச்சியைத் தரும்படியான சூழலைக் கொண்டதாக அமைந்திருக்கும் இடம்; summer resort mostly a hill station.

     [கோடை+வாசத்தலம்.]

 கோடைவாய்āṭaivāy, பெ.(n.)

   வாயினின்றுவடியும் நீர்; dribble.

மறுவ. கொடுவாய், கோட்டவாய்.

     [கோட்டுவாய் → கோடைவாய்.]

 கோட்கரும்புāṭkarumbu, பெ.(n.)

   தேன் குடிக்கும் வண்டு; a kind of beetlè.

     [கோள் + கரும்பு.]

 கோட்காரன்āṭkāraṉ, பெ.(n.)

   கோட்சொல்லி (வின்.);; slanderer.

     [கோள் + காரன்.]

 கோட்கூச்சவ்வைāṭāccavvai, பெ.(n.)

   ஒரு சிவபக்தை; a devotee of Siva.

இவளின் தந்தை சிவதேவசரணர். கோவில் திருப்பணி பொருட்டு வெளியூர் செல்ல நேரிட்டதால் இறைவனுக்குப் பால் உணவு அளிக்கும் பணி இவருக்கு வந்தது. இவரது பத்தியை மெச்சி இறைவன் உணவை உண்டு அருளினார். ஊர் திரும்பிய தந்தை மகள் வெறும் கலத்துடன் வருவது கண்டு சந்தேகிக்க, ஒளவை இறைவனை உண்ண வேண்டினாள். தாமதமாவது கண்டு தந்தை ஒளவையே குற்றம் செய்தாலென அடிக்க வர சிவன் ஒளவையை மார்பில்

அணைத்தார். இதனால் சிவனுக்குக் கொப்பிலிங்கமெனப் பெயர் உண்டாயிற்று (அபி.சிந்:);.

கோட்கூறுāṭāṟu,    ஒரையை (இராசியை) முப்பது வகையாகப் பிரிக்கை; division of a sign of the zodiac into 30 sections, being the number of its degrees.

   2. கோள் குற்றம்; good or evil influence of the planets.

     [கோள் + கூறு.]

 கோட்சுறாāṭcuṟā, பெ.(n.)

   கொல்லும் தலைமையுள்ள சுறாமீன்; a kind of shark which capable of taking life of human.

     [கோள் + சுறா.]

கோட்சொல்(லு)-தல்āṭcolludal, பெ.(n.)

   13 செ.கு.வி.(v.i.);

   1. குறளை கூறுதல்; to tales-bear.

     [கோள் + சொல்.]

 கோட்சொல்லிāṭcolli,    குறளை கூறுவோன் (உ.வ.); talo-bearer, slanderer.

     [கோள் + சொல்லி.]

 கோட்ட விளைāṭṭaviḷai, பெ.(n.)

   குமரிமாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanyakumari Dt.

     [கோடு → கோட்டு + விளை – கோட்டவிளை.]

கோட்டகம்1āṭṭagam, பெ.(n.)

   1. குளக்கரை; shore, bank.

     “நெடுங்குளக் கோட்டகம்” (சிலப். 11:71);.

   2. பள்ளம் (சிலப். 11:71, உரை);; pit, ditch.

   3. ஆழமான நீர்நிலை; deep tank.

     “கோட்டக நிலைப்படா நிறைந்தன” (சீவக.41);.

   4. குளம்; pool.

     “கோட்டகத்தி னகம்புகும்” (கந்தபு.ஆற்.35);.

   5. கோயில்; temple.

     [கோட்டம் → கோட்டகம்.]

 கோட்டகம்2āṭṭagam, பெ.(n.)

   செங்கத்தாரி; false pea-cock’s foot tree (சா.அக);.

     [கோடு → கோட்டு + அகம்.]

 கோட்டகம்3āṭṭagam, பெ.(n.)

   பல தெருக்கள் கூடுமிடம்; junction of the streets.

     [கூடு → கூட்டு → கோட்டு + அகம்.]

 கோட்டகம்4āṭṭagam, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Villuppuram Dt

     [கோடு → கோட்டு + அகம்.]

 கோட்டகம்āṭṭagam, பெ.(n.)

   செங்கத்தாரி; false-pea-cock food tree Niebuhria linearis (சா.அக.);.

 கோட்டகயப்பாக்கம்āṭṭagayappāggam, பெ.(n.)

   காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanjipuram Dt.

     [கோடு → கோட்டு + கயம் + பாக்கம்.]

கோட்டகாரம்āṭṭakāram, பெ.(n.)

   நெற்களஞ்சியம்; granary.

     “ஊருணி குளமுங் கரையும் ஐயன் கோயிலுந் திருமுற்றமும் கோட்டகாரமும் வெள்ளான் சுடுகாடும். புதைச் சுடுகாடும் பறைச்சேரியும்” (தெ.இ.கல்.தொ.II, கல்.-1, பகுதி-1, வரி 4);

     [கோட்டை + காரம்.]

 கோட்டகுப்பம்āṭṭaguppam, பெ.(n.)

   திருவள்ளூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thiruvallur Dt.

     [கோடு → கோட்டு + குப்பம் → கோட்டகுப்பம்.]

 கோட்டக்ககம்āṭṭaggagam, பெ.(n.)

   குமரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanyakumari Dt.

     [கோடு → கோட்டு + அக்ககம்.]

 கோட்டக்கரைāṭṭakkarai, பெ.(n.)

   குமரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanyakumari Dt.

     [கோடு → கோட்ட + கரை,]

 கோட்டக்கினிāṭṭakkiṉi, பெ.(n.)

   வயிற்றெரிச்சல்; burning senstation in the stomach (சா.அக.);.

     [கோடு + அக்கினி.]

கோட்டங்காவலர்āṭṭaṅgāvalar, பெ.(n.)

   சிறைக்கூடங்காப்போர்; warders of a jail.

     “கோட்டங் காவலர்….இசைத்துமென் றேகி” (மணிமே.19:48);.

     [கோட்டம் + காவலர்.]

 கோட்டசததோடம்āṭṭasadadōṭam, பெ.(n.)

   குழந்தைகளுக்கு வயிற்றுக்குள் காற்றை உலாவச் செய்து கக்கலையுண்டாக்கும் ஒரு வகை தோ(ஷ);ட நோய்; a morbific diathesis in children marked by flatulence of the stomach and vomiting (சா.அக.);

 கோட்டசதம்āṭṭasadam, பெ.(n.)

   வயிறு; belly (சா.அக.);

 கோட்டச்சோதிāṭṭaccōti, பெ.(n.)

   ஒளி மரம் (சோதி விருட்சம்);; a tree luminous in – the dark, found in thick forest (சா.அக.);.

கோட்டடி1āḍḍaḍittal,    4 செ.கு.வி (v.i)

   தேர்வில் தோல்வியடைதல் (இ.வ.);; to fail in an examination.

பத்தாம் வகுப்பில் இரண்டுமுறை கோட்டடித்து விட்டான்.

     [கோள் → கோட்டு + அடி-.]

 கோட்டடி2āḍḍaḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   சீட்டாட்டத்தில் எல்லாப் பிடிகளையுந் தனியே பிடிக்க முயலுதல்; to play alone hand to win all the tricks in a card-game.

     [கூட்டு → கோட்டு + அடி-.]

 கோட்டநாகம்āṭṭanākam, பெ.(n.)

   மலச்சிக்கல்; constiveness, constipation. (சா.அக.);

 கோட்டந்தைāṭṭandai, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Ramanadhapuram Dt.

     [கோடு → கோட்டு + அந்தை – கோட்டந்தை.]

 கோட்டபஞ்சரம்āṭṭabañjaram, பெ.(n.)

   கோயிற் கருவறைப் புறச்சுவரில் அழகிய சிறிய கோட்டம் போன்று அமைந்த அமைப்பு; small niche on the outer wall of innermost sauctuary of the temple.

     [கோட்டம் + பஞ்சரம்.]

 கோட்டபேதம்āṭṭapētam, பெ.(n.)

   குடலுக்குண்டான சிதைவு; waste sustained by bowels (சா.அக.);.

     [கோட்டம் + பேதம்.]

 கோட்டபேதம்āṭṭapētam, பெ.(n.)

   குடலுக்குண்டான சிதைவு; morbid affections of the bowels. (சா.அக.);

 கோட்டமடுகுāḍḍamaḍugu, பெ.(n.)

   தருமபுரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Dharmapuri Dt.

     [கோட்டை + (மடு); மடுகு (மடுவு → மடுகு);.]

 கோட்டமருதூர்āṭṭamarutūr, பெ.(n.)

   விழுப்புரம்மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Villuppuram Dt.

     [கோடு → கோட்டு + மருதூர்.]

கோட்டம்āṭṭam, பெ.(n.)

   1. ஒரு வகை நறுமணச் செடி; Costus shrub, Saussurea lappa,

   2. ஒரு வகைச் செடி:

 arabian costum, Costus speciosus.

   3. நறுமணப் பொருளின் ஒரு வகை; putchock(செ.அக.);.

 கோட்டம்1āṭṭam, பெ.(n.)

   1. வளைவு; bend, curve, warp, as in timber.

     “மரத்தின் கனக்கோட்டந் தீர்க்குநூல்” (நன்.25);.

   2. வணக்கம்; bowing in worship, adoration.

     “முன்னோன் கழற்கே கோட்டந் தருநங் குருமுடி வெற்பன்.” (திருக்கோ. 156);.

   3. நடுநிலை திறம்புகை; partiality, as swerving from uprightness.

     “கோவினுக் கருங்கலங் கோட்ட மில்லது”(தேவா. 1182:2);.

   4. மனக்கோணல்; crookedness, as of mind.

     “உட்கோட்ட மின்மை பெறின்” (குறள், 119);.

   5.பகைமை; hatred.

     “கோட்டமுற் றமர்செய” (விநாயகபு.37:3);.

   6.பொறாமை (பிங்.);; envy, jealousy.

   7. நாடு (பிங்.);; district, province.

   8. மதில் சூழ்ந்த நகரம் (பிங்.);; town, City.

   9.வேலி சூழ்ந்த தோட்டம் (பிங்.);; garden.

   10. கரை; shore, as of a tank.

     “உயர்கோட்டத்து… வான் பொய்கை” (பட்டினப்.36);.

   11. வளைந்த தண்டுள்ள யாழ் (பிங்.);: lute.

   12. மாக்கோலம் (பிங்.);; lines, figures and diagrams drawn with rice-flour on the ground on festive occasions.

   13. உண்பன (பிங்.);; eatables, edibles.

   14. ஒருவகை மருந்து; a kind of medicine.

   15. சாலை; street.

     “அருஞ்சிறைக் கோட்டத் தகவயிற் புகுந்து”(மணிமே.19:133);.

   ம. கோட்டம்;   க. கோட;தெ. கோடி (வளைந்தது);.

     [குள் → கொள் → கோள் → கோடு → கோட்டம்.]

 கோட்டம்2āṭṭam, பெ.(n.)

   1. மதில் சூழ்ந்த பள்ளிப்படை அல்லது கல்லறை; cemetery.

     “சுடுமனோங்கிய நெடுநிலைக் கோட்டமும்” (மணிமே.6:59);.

   2. மதில் சூழ்ந்த கோயில் (இ.வ.);; temple.

     “கோழிச் சேவற் கொடியோன் கோட்டமும்” (சிலப்.14:10);.

   3. அரண் வேலி சூழ்ந்த பாசறை (பிங்.);:

 camp.

   4. மதில் சூழ்ந்த சிறைச்சாலை (இ.வ.);; prison.

     “கோன்றமர் நிகள மூழ்கிக் கோட்டத்துக் குரங்க” (சீவக.262);.

     “ஒறுக்குந் தண்டத் துறுசிறைக் கோட்டம்” (மணிமே.19:43);,

   5. இடம் (பிங்.);; place.

   6. கூட்டம்; assembly, meeting (வே.க.170); (சுவி.73);.

   7. வட்டமான ஆன்கொட்டில் (இ.வ.);; cow shed.

     “ஆனிரைக டுன்னு கோட்டம்” (வாயுசங். பஞ்சாக்.58);.

   8. ஆக்கூட்டம் (பிங்.);; herd of cows.

   9. குரங்கு; monkey.

க. கோணெ (அறை);.

     [கோ (உயர்வு → கோடு → கோட்டம்.]

 கோட்டம்3āṭṭam, பெ.(n.)

   1. வெண்கோட்டம்; Arabian costum.

   2.. ஒருவகை நறுமணச் செடி; costus shrub.

     “கோட்டமுங் குங்குமமும் பரந்து” (சீவக. 1905);.

   3. ஒருவகை நறுமணப் பண்டம்; fragrant costus shrub root.

     “கடலிடைக் கோட்டந் தேய்த்துக் கழிவது”(கம்பரா.கும்பக.145);.

   4. குராமரம் (பிங்.);; bottle-flower.

   5. வயல்; field.

     [கோடு = கொம்பு, சந்தனமரக் கிளை, கோடு → கோட்டம்.]

 கோட்டம்4āṭṭam, பெ.(n.)

   1. கடற்கொந்தளிப்பு; sea turbulance.

   2. உம்பருலகம்; holy world.

   3. வீணை; a stringed musical instrument.

   4. வாட்டரவு; weariness, fatigue.

     [குள் → குடு (ஒவித்தற் குறிப்பு); → குட்டம் → கோட்டம்.]

 கோட்டம்1āṭṭam, பெ.(n.)

   1. ஒரு வகை மணமுள்ள செடி; costus shrub savassurea lappa.

   2. நறுமணப் பண்ட வகை; putchock

     [Skt.{} → த.கோட்டம்.]

 கோட்டம்2āṭṭam, பெ.(n.)

   ஆரவாரம்; loud noise.

     [Skt.{} → த. கோட்டம்.]

 கோட்டம்3āṭṭam, பெ.(n.)

   குடல்; intestines, bowels (சா.அக.);

 கோட்டம்பட்டிāṭṭambaṭṭi, பெ.(n.)

   கோவைமாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kovai Dt.

     [கோட்டம் + பட்டி.]

 கோட்டம்பலத்துத் துஞ்சியசேரமான்āṭṭampalattuttuñciyacēramāṉ, பெ.(n.)

   கடைக் கழகப் புலவர்; the poetwho belonged to the last Sangam age (அபி.சிந்);.

கோட்டம்பலவனார்āṭṭambalavaṉār, பெ.(n.)

   சங்கப்புலவர்களில் ஒருவர்; one of the Sangam poets.

     [கோட்டம்பலம் → கோட்டம்பலவன் + ஆர்.]

நற்றிணை என்னும் நூலில் 95ஆம் பாடலை இவர் இயற்றியுள்ளார். கோட்டம்பலம் என்னும் ஊரினராதலின் கோட்டம்பலவன் எனப்பட்டார்.

     “ஆர்” உயர்வுப்பன்மையிறு.

கோட்டயம்āṭṭayam, பெ.(n.)

   1. சேரநாட்டின் பழைய சிற்றரசுகளுள் ஒன்று; one of the ancient principalities of Kerala.

   2. கேரள மாநிலத்தின் நகரங்களுளொன்று; name of a town, head-quarters of the present kottayam Dt.

ம. கோட்டயம்.

     [கோட்டை + அகம் – கோட்டகம் → கோட்டயம்.]

கோட்டரம்āṭṭaram, பெ.(n.)

   1. குரங்கு; monkey.

   2 பொய்மை; falsehood.

   3. நீர்நிலை; pool, tank.

     [கோடு வளைவு) → கோட்டு + அரம்.]

கோட்டரவுāṭṭaravu, பெ.(n.)

   1. மனத்துயர் (யாழ்ப்.);; distress.

   2 குரங்குமனம்; mischievous mind (சா.அக);.

     [கோடுதல் = வளைதல், மனம் சாய்தல், வருந்துதல் கோடு + அரவு (சொல்லாக்கு ஈறு);.]

 கோட்டரோகம்āṭṭarōkam, பெ.(n.)

   அடிவயிற்றில் ஏற்படும் நோய்; disease of the abdomen (சா.அக.);

     [Skt.{}-{} → த.கோட்டரோகம்.]

 கோட்டாāṭṭā, பெ.(n.)

   பகடி, கிண்டல் (கேலி);; ridicule, mockery.

     [U.{} → த.கோட்டா.]

 கோட்டாக்கினிāṭṭākkiṉi, பெ.(n.)

   வயிற்றுத் தீ; the thermal heat supposed to be in the secral region (சா.அக);.

     [கோடக்கினி → கோட்டாக்கினி.]

 கோட்டாங்கம்āṭṭāṅgam, பெ.(n.)

   அரத்தம் முதலியவை தங்கி நிற்பதற்காக உட்பக்கம் குழியமைந்துள்ளவுறுப்பு; an internal orgam with acavity for retaining the blook. (சா.அக.);

கோட்டான்āṭṭāṉ, பெ.(n.)

   1. கூகை (இ.வ.);; rock horned owl.

     “கூகையைக் கோட்டா னென்றலும்” (தொல்,பொருள்.623);.

   2. கொக்கு வகை (யாழ்ப்.);; a species of bittern.

ம. கோட்டான்.

     [கோடு = கொம்பு, வளைவு, கோடு + ஆன் – கோட்டான். கொம்புடைமையின் கோட்டானையும் வளைந்த கழுத்துடைமையின் கொக்கையும் குறித்தது.]

 கோட்டான்கறிāṭṭāṉkaṟi, பெ.(n.)

   கோட்டானின் இறைச்சி; meat of hooting owl.

     “கொற்றவரை மயக்கும் கோட்டானின் கறி” என்பது பழமொழி (சா.அக);.

     [கோட்டான் + கறி]

இது நோய்களை விரட்டும். பசியையும் காட்டானை போல் மதமும் உண்டாக்கும். மருந்து குணமுடையது.

 கோட்டான்காய்āṭṭāṉkāy, பெ.(n.)

   கூகைத்தேங்காய்; blughted coconut.

     [கோட்டான் + காய்]

இது நோய்களை விரட்டும். பசியையும் காட்டானை போல் மதமும் உண்டாக்கும்.

 கோட்டான்கோட்டான்āṭṭāṉāṭṭāṉ, பெ.(n.)

   பிள்ளைகளின் விளையாட்டு வகை (இ.வ.);; a game of children.

     [கோட்டான் + கோட்டான்.]

கோட்டான்திருக்கைāṭṭāṉtirukkai, பெ.(n.)

   18 அடி நீளமுள்ளதும் பச்சையும் நீலமுங் கலந்த நிறமுடையதுமான கடல்மீன் வகை; sea- devil, deep-purplish, attaining, 18 ft. and upwards across the disc which is twice as broad as long.

     [கோட்டான் + திருக்கை.]

கோட்டாரன்āṭṭāraṉ, பெ.(n.)

   1.தீய ஒழுக்கங்கொண்டவன்; one who leads a low or infamous life.

   2. காமவிருப்பமுடையவன்; a debouched man.

ம. கோட்டாரன்.

     [கோடு → கோட்டு + காரன் – கோட்டுகாரன் → கோட்டாரன் (கொ.வ);]

 கோட்டாரப்பட்டிāṭṭārappaṭṭi, பெ.(n.)

   தருமபுரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Dharmapuri Dt.

     [கொட்டாரம் → கோட்டாரம் + பட்டி.]

கோட்டாரம்1āṭṭāram, பெ.(n.)

   1. கிணறு; well.

   2.குளம்; pond.

   3. குளத்திற்கு செல்லும் படி; the stairs leading to a pond.

   3. நாற்சதுரத் தரவு; square well.

   4. தாமரைத்தடம்; lotus tank.

   5. மரம்; tree.

ம. கோட்டாரம்.

     [கோட்டகம் → கோட்டாரம்.]

 கோட்டாரம்2āṭṭāram, பெ.(n.)

   1. அரண் சூழ்ந்த நகரம்; a fortified town.

   2. அரண்மனை; palace.

   3. தலைநகரம்; capital.

   4. காவலமைந்த இடம்; a strong hold.

ம. கோட்டாரம்.

     [கோட்டகம் → கோட்டம்.]

கோட்டாரிāṭṭāri, பெ.(n.)

   1. கல்லாரை (மலை.);; iron weed.

   2. மலையடிவாரங்களில் அகப்படும் ஆரையைப் போன்ற ஒர் அரிய கொடி; an unknown creeper of the species of marselia said to be found very rarely at the foot of the hills (சா.அக);.

     [கோடு + ஆரை.]

கோட்டாறுāṭṭāṟu, பெ.(n.)

   குமரிமுனைக்கு வடக்கில் நாஞ்சில் நாட்டிலுள்ள ஊர்; a village in Nanjilnadu north of Kumarimunai.

     “குறுகலர் குலைய கோட்டாறு உட்பட” – முதற் குலோத்துங்கன் மெய்க்கீர்த்தி (கல்.அக.);.

     [கோடு + ஆறு.]

   சங்க கால வேள் ஆயின் ஆய்குடி இதுவே என்பர் மு.இராகவையங்கார் (வேளிர் வரலாறு;இரண்டாம் பதிப்பு 1916 பக். 33);.

கோட்டாற்றுநிலைப்படைāḍḍāṟṟunilaippaḍai, பெ.(n.)

   குலோத்துங்கன் தான் வென்ற கோட்டாற்றில் தன் படையைச் சேர்ந்த தலைவரின் கீழ் அமைத்த நிலைப்படை (பிற்.சோழ.வர. சதாசிவ. பண்.பக்.288-289);; a kind of army camp of the Chola king Kulothungan stationed at Köttàru.

     [கோட்டாறு + நிலைப்படை.]

 கோட்டாலம்āṭṭālam, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Villuppuram Dt.

     [கோடு → கோட்டு + ஆலம்.]

கோட்டாலைāṭṭālai, பெ.(n.)

   1. துன்பம் (திவா.);; distress.

   2. நகையாட்டுக் கூத்து; grotesque gestures. as of one possessed by the devil antic.

     “கூத்தாடு வாயிதென்ன கோட்டாலை” (பணவிடு. 158);

   3. மூடநடத்தை; foolish behaviour

   4. களியாட்டம்; dalliance.

   4. உலைவு; to get loosened.

   5. நோய்; disease.

     [கொடு(வளைவு); → கோடு + ஆலை – கோட்டாலை.]

கோட்டாலைக்காரன்āṭṭālaikkāraṉ, பெ.(n.)

   1. தொல்லை செய்வோன்; troublesome person.

   2. பகடியாடி; buffoon, joker.

     [கொடு → கோடு + ஆலை + காரன்.]

கோட்டி1āṭṭi, பெ.(n.)

   1. துன்பம் (வின்.);; trouble, vexation, annoyance.

   2. மூலைக்கோளாறு (வின்.);; madness, insanity.

     “காமக் கோட்டியால் மனங்கூசினேன்”(இராமநா. உயுத். 41);

   3. பகடி; joke, mimicry.

   4. நகையாட்டுக் கூத்து; grotesque gestures, as of one possessed by the devil;

 actic.

   5. அழகு; beauty.

   6. உலைவு; to get loosensed.

ம.கோட்டி.

     [கோள் → கோட்டி.]

 கோட்டி2āṭṭi, பெ.(n.)

   1. அவை (சபை); (இ.வ.);; assembly of learned or respectable persons.

     “தோமறு கோட்டியும்” (மணிமே.1:43);.

   2. கூட்டம் (பிங்.);; multitude, collection, class.

   3. பேச்சு, அவைப்பேச்சு, சொற்பொழிவு (இ.வ.);; speech, or utteranice as in an asembly.

     “வீரக் கோட்டி பேசுபவார்” (கம்பரா.மாயாசனகப்.13);.

   4. ஒருவரோடு கூடியிருக்கை; company as of a person.

     “தன்றுணைவி கோட்டியினி னீங்கி” (சீவக. 1035);.

     [கோடகம் → கோட்டி. கொளுத்தி → கோட்டி.]

 கோட்டி3āṭṭi, பெ.(n.)

   1. கோபுரவாசல்; gateway under a temple tower.

     “ஆயிழை கோட்டத்தோங்கிருங் கோட்டி யிருந்தோய்”(சிலப்.30:62);.

   2. மனைவாயில் (பிங்.);; door of a house.

     [கோட்டம் → கோட்டி = கோட்டத்தில் உள்ளது.]

 கோட்டி4āṭṭi, பெ.(n.)

   கிட்டிப்புள் (இராட்.);; larger stick in the game of tip-cat (R.);.

ம. கோட்டி.

     [கிட்டி → கொட்டி → கோட்டி.]

 கோட்டி5āṭṭittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஆரவாரித்தல்; to sound, clamour,roar.

     [கூடு → கூட்டு → கூட்டி → கோட்டி.]

 கோட்டி1āṭṭi, பெ.(n.)

   1. கூட்டம்; assembly, congregation.

     “விர்தாகோட்டி யென்னிலே செல்வாதத்தனை” (தாயு.ஆனந்தமான.1);

   2. கறுவறை முதலியவற்றில் திருவாய்மொழி முதலியன சொல்வார் இருக்கும் வரிசை; row, order, as of reciters of sacred works in the presence of the idol.

     [Skt.{} → த.கோட்டி.]

 கோட்டி2āṭṭi, பெ.(n.)

   சிலந்திப் பூச்சி; spider (சா.அக.);.

     [P]

கோட்டிகொள்1āṭṭigoḷḷudal,    16 செ.கு.வி. (v.i.)

   அவையில் உரையாற்றுதல்; to speak as in an assembly.

     “நூலின்றிக் கோட்டி கொளல்” (குறள், 401);.

     [கோட்டி + கொள்(ளு);-.]

 கோட்டிகொள்2āṭṭigoḷḷudal, பெ.(n.)

   10 செ.குன்றாவி, (v.t.);

   1. துன்புறுத்தல்; to annoy, vex.

   2. இகழ்தல்; to jeer at, banter, mock.

     [கோட்டி + கொள்(ளு);-.]

 கோட்டிக்காரன்āṭṭikkāraṉ, பெ.(n.)

   பித்தன் (நெல்லை.);; mad man.

     [கோட்டி + காரன்]

 கோட்டிதம்āṭṭidam, பெ.(n.)

   தோலினின்றும், அதைச் சேர்ந்த மயிர், நகங்கள், குளம்பு, கொம்பு நகம் உருவாவதற்கு அடிப்படையான வெடியகப் பொருள் முதலியவற்றினின்றும் எடுக்கப்படும் பசை; impure viscous substance obtained by boiling animal substances such as skins, hairs, nails, hoofs; keratin (சா.அக);.

     [கூட்டு → கூட்டி → கூட்டிதம் → கோட்டிதம்.]

கோட்டினம்āṭṭiṉam, பெ.(n.)

   கொம்புடைய எருமைக் கூட்டம் (இ.வ.);; herd of buffaloes, as having horns.

     “கோட்டினத் தாயர் மகனன்றே” (கலித்.103:33);.

     [கோடு + இனம்]

 கோட்டிப்புāṭṭippu, பெ.(n.)

   பேரொலி (வின்);; loud noise.

கோட்டியம்āṭṭiyam, பெ.(n.)

   1. வியப்பு; miracle.

   2. திகைப்பு; astonishment,wonder.

     [கோட்டி → கோட்டியம்.]

 கோட்டியம்āṭṭiyam, பெ.(n.)

   நுரையீரல் நடு; the centre of the lungs (சா.அக.);.

 கோட்டியாழ்āṭṭiyāḻ, பெ.(n.)

   நால்வகை யாழினொன்று; one among the four kinds of lutes.

மறுவ. செங்கோட்டியாழ்.

     [கோடு → கோட்டி + யாழ்.]

கோட்டியூர்நல்லந்தையார்āṭṭiyūrnallantaiyār, பெ.(n.)

   கடைக் கழகக்காலப் புலவர்; a poet, belonged to last Sangam еrа.

     [கோட்டியூர்+நல்+அந்தை+ஆர்]

இவர் நற்றிணை 211-ஆம் பாடலில் நெய்தற் திணையைச் சிறப்பித்துப் பாடியுள்ளார் (அபி.சிந்:);.

 கோட்டிறால்āṭṭiṟāl, பெ.(n.)

   பாறைகளின் இடுக்குகளில் வாழுமோர்வகை இறால்மீன்; a kind of fish living in the gaps of rocks.

     [கோடு + இறால்]

கோட்டிலக்கம்āṭṭilakkam, பெ.(n.)

   1. வகுத்தமிச்சம்; remainder, in division.

   2. ஒருவகைச் சதுரக்கணக்கு (வின்.);; magic square.

     [கூடு → கூட்டு → கோட்டு + இலக்கம்.]

 கோட்டில்வாழ்விலங்குāṭṭilvāḻvilaṅgu, பெ.(n.)

   கிளைகளில் உறையும் அணில், குரங்கு போன்றவை; animals living on branches of trees such as the squirrel, monkey etc.(சா.அக);.

     [(கோடு + இல்); கோட்டில் + வாழ் + விலங்கு]

கோட்டு1āṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   1. வளைத்தல்; to bend, cause to stoop.

     “நகைமுகங்கோட்டி நின்றாள்” (சீவக. 1568);.

   2. வளைத்து முறித்தல் (திவா.);; to break.

   3. சித்திரம் முதலியன எழுதுதல்; to draw picture.

     “தன்னாம மேருவினுங் கோட்டி னானே” (பாரத. சிறப்புப். 19);.

   4. கட்டுதல்; to build.

     “ஒரு மண்டபங் கோட்டினேன்” (பாரத. வாரணா.123);.

ம. கோட்டுக.

     [கோடு → கோட்டு.]

 கோட்டு2āṭṭu, பெ.(n.)

   1. வளைவு; bend.

   2. எழுதுகை; writing.

   3. கட்டு; bind.

   4. எருமை; buffalo.

     [கோடு → கோட்டு.]

 கோட்டு3āṭṭu, பெ.(n.)

   நெல்லரியின் தொகுதி; bundle of sheaves of paddy.

     [கூடு → கூட்டு → கோட்டு.]

 கோட்டு1āṭṭu, பெ.(n.)

   சீட்டாட்டத்தில் எல்லாப்பிடிகளையும் பிடித்து வெற்றி பெறுகை; to win all the cards in a card-game.

     [E.court-card → த.கோட்டு.]

 கோட்டு2āṭṭu, பெ.(n.)

   வயிறு; belly; stomach. (சா.அக.);

     [Skt.{} → த.கோட்டு.]

 கோட்டுஅடி-த்தல்āḍḍuaḍittal, பெ.(n.)

கதிரில் உள்ள நெல்லை அடித்துப்பிரித்தல்:

 threshing of paddy.

     [கோட்டு+அடி]

 கோட்டுக்காறல்āṭṭukkāṟal, பெ.(n.)

   வெள்ளியைப் போல் பளபளக்கும் ஒரு வகைக் கடல்மீன்; a kind of sea-fish which shines as silver.

     [கோடு + காறல்]

 கோட்டுச்சம்பாāṭṭuccambā, பெ.(n.)

   விளைந்த நெல்லரியை கயிற்றால் கோடுபிடித்து அடித்த துப்புரவான முதல்தர நெல்; fine paddy obtained by threshing the reaped paddy stalk.

கோட்டுச் சம்பா ஆக்கிவைத்தால் போட்டுச் சாப்பிட வருவார்கள் (பழ);.

     [கோடு + சம்பா.]

கோட்டுநீறுāṭṭunīṟu, பெ.(n.)

   1 கிளிஞ்சல் சுண்ணாம்பு; shell lime.

   2. சங்குச் சுண்ணாம்பு; a chank lime (சா.அக);.

     [கோடு (சுண்ணாம்பு); + (நூறு); நீறு. நூறுதல் = அறைத்தல்]

கோட்டுநூறுāṭṭunūṟu, பெ.(n.)

கோட்டுநீறு பார்க்க;see kottu-niru.

     ‘கோட்டு நூறும் மஞ்சளுங் கூடியவழிப் பிறந்த செவ்வண்ணம் போல’ (தொல், எழுத்து. 6,உரை);.

மறுவ. கோட்டு நீறு.

     [கோட்டுநீறு → கோட்டுநூறு.]

 கோட்டுநோய்āṭṭunōy, பெ.(n.)

   வயிற்றுநோய்; stomach disease (சா.அக);.

     [கோடு + நோய்]

 கோட்டுநோய்āṭṭunōy, பெ.(n.)

   வயிற்று நோய்; stomach-ache colic (சா.அக.);

     [கோட்டு + நோய்.]

     [Skt.{} → த.கோட்டு.]

 கோட்டுபுட்பம்āṭṭupuṭpam, பெ.(n.)

   கல் தாமரை; dry lotus generally found grow in the crevices of rocks and mountains (சா.அக.);.

     [கோட்டு+Skt, புட்பம்]

 கோட்டுப்பலகைāṭṭuppalagai, பெ.(n.)

   உப்பளத்தில் உப்புவாரும் பலகை (மீனவ.);; a plank used for taking salt in salt-pan.

     [கோடு + பலகை]

கோட்டுப்பிடி-த்தல்āḍḍuppiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   நெல்லின் அரிகளை யடித்தல் (உ.வ.);; to thresh the sheaves of paddy.

     [கோட்டு + பிடி.]

 கோட்டுப்புலிāṭṭuppuli, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Ramanadhapuram Dt.

     [கோடு → கோட்டு + புலி.]

கோட்டுப்பூ1āṭṭuppū, பெ.(n.)

   1. மரக்கொம்புகளில் தோன்றும் பூ; flowers on the branches of a tree.

     “கோட்டுப் பூப்போல மலர்ந்துபிற் கூம்பாது” (நாலடி.215);.

     [கோடு + பூ]

பூக்கள் கோட்டுப்பூ, கொடிப்பூ, நீாப்பூ, நிலப்பூ என நால்வகைப்படும்.

 கோட்டுப்பூ2āṭṭuppū,    கல் தாமரை; stone lotus.

   2. ஒருவகைத் தாழை; a kind of screwpine (சா.அக);.

     [கோடு + பூ.]

கோட்டுமண்கொள்(ளு)-தல்āṭṭumaṇkoḷḷudal, பெ.(n.)

   16 செ.கு.வி.(v.i.);

   மண்ணைக் கொம்பாற் குத்திப் பெயர்த்தல்; to break up earth with horns or tusks.

     “கோட்டுமண் கொண்டிடந்து” (திவ்.பெரியாழ். 3.3.9);.

மறுவ. கோட்டுமண்னெடுத்தல்.

     [கோடு → கோட்டு + மண் + கொள்.]

கோட்டுமலைāṭṭumalai, பெ.(n.)

   1. கொம்புள்ள மலையாகிய யானை; elephant.

   2. வெண்கல் மலை; hill consisting white or marble stones.

     [கோடு (கொம்பு); → கோட்டு + மலை.]

கோட்டுமாāṭṭumā, பெ.(n.)

   1. யானை; ele phant.

     “கோட்டுமா வழங்குங் காட்டக நெறியே” (ஐங்குறு.282);.

   2. காட்டுப்பன்றி (சிலப்.15:99,அரும்.);; boar.

   3.எருமைக் கடா; he-buffalo.

     “கோட்டுமா வூரவும்” (சிலப்.15:98);.

   4. கொம்புள்ள விலங்கு; animal with tusks or horns.

     [கோடு(கொம்பு); + மா.]

 கோட்டுமால்āṭṭumāl, பெ.(n.)

   வலைகளை வைத்துக் கட்டும் பெரிய வலைப்பை (மீனவ.);; a big netted bag used for keeping the fishing net.

     [கூட்டு → கோட்டு + மால்.]

கோட்டுமீன்āṭṭumīṉ, பெ.(n.)

   சுறா; shark.

     “கோட்டுமீ னெறிந்த வுவகையர்” (நற்.49);.

     [கோடு → கோட்டு + மீன்.]

 கோட்டுமுத்துāṭṭumuttu, பெ.(n.)

   யானை மருப்பு முதலியவற்றில் உண்டாகுவதாகக் கருதப்படும் முத்து; pearls claimed to be derived from the tusk of an elephant (சா.அக);.

     [கோடு → கோட்டு + முத்து.]

 கோட்டுமுளைāṭṭumuḷai, பெ.(n.)

   கடலூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kadalur Dt.

மறுவ. கோட்டிமுளை

     [கோடு → கோட்டு + முளை.]

கோட்டுறல்āṭṭuṟal, பெ.(n.)

   1. வளைகை; bending.

   2. எழுதுகை; writing.

     [கோடு → உறல் – கோட்டுறல்.]

 கோட்டுறுகன்னிāṭṭuṟugaṉṉi, பெ.(n.)

   கோவை; Indian caper (சா.அக.);.

     [கோட்டு + உறு + கன்னி.]

 கோட்டுவாச்சியம்āṭṭuvācciyam, பெ.(n.)

   கம்பியுள்ள இசைக்கருவி; a kind of stringed musical instrument.

கோட்டுவாத்தியம்

     [கோடு + வாச்சியம்.]

 கோட்டுவாத்தியம்āṭṭuvāttiyam, பெ.(n.)

   தந்தியுள்ள இசைக் கருவி; a kind of stringed musical instrument (செ.அக.);.

     [P]

கோட்டுவான்āṭṭuvāṉ, பெ.(n.)

   1. கோட்டான்; rock horned owl.

   2. ஒருவகை நீர்ப்பறவை (யாழ்.அக.);; an aquatic bird.

     [கோடு → கோட்டு + ஆன். (வகர உடம்படுமெய் இடையில் மிக்கது.);]

கோட்டுவாய்āṭṭuvāy, பெ.(n.)

   1. கோடை வாய்; Dribble.

     “முகத்தொழுகு கோட்டு வாயு நெடுமூச்சுங் கண்டு” (இராமநா.சுந்தர.4);.

   2. கொட்டாவி (இ.வ.);; yawning.

   3. வாயிலிருந்து வழிந்த உமிழ்நீர் காய்ந்து உண்டாக்கிய கோடு; saliva trickling from ones mouth, dribble.

     ‘கோட்டுவாயைக்கூடத் துடைக்காமல் வெளியே கிளம்பிவிட்டாயா?'(உ.வ.);.

ம. கோட்டுவா(ய்);.

     [கோட்டு + வாய்.]

 கோட்டுவாய்āṭṭuvāy, பெ.(n.)

   உறங்கும் போது எச்சில் வழிந்து காய்ந்த வெண்கோட்டுக் கறை; saliva stain due to dripping from mouth during sleeping time.

     [கோடு+வாய் [இரண்டன் உருபும் பயனும் உடன் தொக்க தொகையாதலின்ஒற்று இரட்டித்தது]

 கோட்டுவாய்சலம்āṭṭuvāycalam, பெ.(n.)

   வாய்ஒழுக்க நீர்; dribbled saliva (சா.அக);.

     [கோடு + வாய் + சலம்.]

 கோட்டுவாய்த்திருக்கைāṭṭuvāyttirukkai, பெ.(n.)

   திருக்கை மீன் வகைகளிலொன்று; a kind of fish.

     [கோட்டுவாய் + திருக்கை.]

 கோட்டுவாய்வடிதல்āḍḍuvāyvaḍidal, பெ.(n.)

தொ.பெ.(vbl.n.);

   வாயினின்று நீர் ஒழுகல்; the flowing of saliva as that founded at the corners of the mouth during sleep in a patient suffering from phlegmatic fever (சா.அக);.

     [கோட்டுவாய் + வடி-.]

கோட்டூர்āṭṭūr, பெ.(n.)

   1. நாகை மாவட்டம் திருத்துறைப்பூண்டியின் அருகில் அமைந்த ஒர் ஊர்; a village near Tirutturaippundi.

   2. சென்னைக்கருகிலுள்ள ஊர்; a village near Chennai.

     [கோடு → கோட்டு + ஊர் – கோட்டூர் = ஏரியூர்.]

கோடு = ஏரிக்கரை, கரையுயர்த்தப்பட்ட ஏரி. கோடு என்பது ஏரியைக் குறித்த சொல்லாதலின் ஏரியையடுத்திருக்கும் ஊர், கோடு + ஊர் – கோட்டூர் எனப்பெயர் பெற்றது.

கோட்டூர்திāṭṭūrti, பெ.(n.)

   யானை மருப்பினாற் செய்த பல்லக்கு; palanquin made of elephant’s tusks.

     “தேவிய ரேறிய பெருங்கோட் டூர்தி” (பெருங்.உஞ்சைக்.38.180);.

     [கோட்டு + ஊர்தி]

கோட்டூர்நாடுāṭṭūrnāṭu, பெ.(n.)

   சென்னை மாநகரில் கோட்டூரைச் சுற்றியுள்ள பண்டைய பகுதி; old habitations around the köttür village of Chennai.

     “ஜயங்கொண்ட சோழ மண்டலத்து புலியூர்க் கோட்டமான குலோத்துங்க சோழவளநாட்டு கோட்டூர் நாட்டுத் திருவான்மியூரில்” (செ.மா,கல். 1967-125, 6); (கி.பி.13 ஆம் நூற்றாண்டு);.

     [கோடு + ஊர் – கோட்டூர் + நாடு, கோடு = ஏரிக்கரை, ஏரி, கோட்டூர் : ஏரியூர்.]

கோட்டெங்குāṭṭeṅgu, பெ.(n.)

   குலைகளை யுடைய தெங்கு; coconut tree bearing bunches of coconuts.

     “கோட்டெங்கிற் குலைவாழை” (பட்டினப்.16);.

     [கோள் + தெங்கு.]

 கோட்டேரிāṭṭēri, பெ.(n.)

   கடலூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kadalur Dt.

     [கோடு → கோட்டு + ஏரி.]

கோட்டை1āṭṭai, பெ.(n.)

   வட்டமான மதிலரண் (சூடா.);; castle, fort, stronghold.

     “தங்கிவர்பெலக்கிற்கோட்டை கொத்தளமுஞ் சதுரிலுப் பரிகையாசாரம்” (சாதகசிந்.692);. கோட்டையில் பெண் பிறந்தாலும் போட்ட புள்ளி தட்டாது (பழ);.

   ம. கோட்ட;   க. கோடெ (மண்கவர், கவர்);, கோட்ட, கோட் (நகரம்,கோட்டை);;   தெ. குடி,கோட,கோமு, கோட்டார (அரணுள்ள நகரம்);;   து., குட,, பட.கோடெ;கொலா. கொடா (சுவர்);.

 Indon. Kota;

 Ar. Hājiz;

 Spain. Castalla;

 Argentina. castel-ar;

 Itali. castel di leva;

 Mexico. castano-s. Chile. castilla. Eng. castle acre;

 Ireland. castle har: Scottland.castle hay:Wales. castle caer-einion Pkt. kudda Mal. Kðta.

     [கோ (உயரம்); → கோடு → கோட்டை.]

கோ = உயரம். கோடு = உயரமானது, மதிற்கவர், பக்கச்சுவர், மலைமுகடு. கோட்டை = உயர்ந்த மதிற்கவர்களைக் கொண்ட பாதுகாப்பு அரண், பகைவர்களாலும், விலங்குகளாலும், படையெடுப்பு களாலும் எவ்விதத் தீங்கும் நேராமல் இருப்பதற்காகப் பழங்கால அரசர்கள் அரண்மனையைச் சுற்றிலும் மிக வலுவான கோட்டையை அமைத்துக் கொண்டார்கள். நகரத்தைச் சுற்றிலும்கூட கோட்டை

அமைத்துக் கொள்வது உண்டு. கோட்டை வேளாளர் என்னும் அரச வேளாளர் தம் குடியிருப்புகளைச் சுற்றிலும் கோட்டை

கட்டிக் கொள்வார்கள். இதனால் தமிழர்களின் நாகரிகத்தைக் கோட்டைநாகரிகம் என்பர். மண்கோட்டைகள், செங்கற்கோட்டைகள், கற்கோட்டைகள் ஆகியவை செயற்கையாக அமைக்கப்படும் கோட்டைகளாகும். மலை மீது அமைக்கப்படும் கோட்டை மலைக்கோட்டை எனப்படும். கோட்டையைச் சுற்றி அகழியும், அகழியைச் சுற்றி மிளை என்னும் காவற்காடுகளும் அமைக்கப்படுவது தமிழர்களின் கோட்டை நாகரிகத்தின் சிறப்பியல்புகளாகும். தமிழர்களின் கோட்டை கட்டும் நாகரிகம் வட இந்தியாவிலும் பல உலக நாகரிகங்களிலும் பரவியிருப்பதை, கோட்டை என்னும் சொல்லே பல வடிவில் திரிந்து பற்பல மொழிகளிலும் ஊடாடியிருப்பதைக் கொண்டு மெய்ப்பிக்கின்றனர். தமிழர்களின் கோட்டை நாகரிகமே பிற நாட்டாரின் படையெடுப்புகளிலிருந்து தமிழகத்தைக் காத்திருக்கிறது என்று வாலாற்று ஆசிரியர்கள் குறிப்பிடுகிறார்கள். கோயில் கட்டும் நாகரிகம் வளர்ந்த பிறகு கோட்டை கட்டும் நாகரிகம் மறையத் தொடங்கியது என்று கூறுகின்றனர்.

 கோட்டை2āṭṭai, பெ.(n.)

   1, 21 மரக்கால் கொண்ட ஒரு முகத்தலளவை (G.Tn.D.I.238);; measure of capacity = 21 marakkal.

   2. ஒரு சில அளவு (I.M.P.Tn.278);; a land measure.

   3. வட்டமான நெற்கூடு; a straw-covering with paddy stored in

     “உலவாக்கோட்டை”(திருவாலவா.50:13);.

   4. வைக்கோற் போர்; stack of straw or hay.

     “வாரிக் களத்தடிக்கும் வந்துபின்பு கோட்டை புகும்” (தனிப்பா.I.4:3);.

   5. நெல்; paddy.

     “அன்பனுக்குலவாத கோட்டை யளித்தவாறு கிளத்துவாம்” (திருவிளை.உலவாக்கோ.1);,

   6. புளி, இலை முதலியவற்றின் கட்டு; bundle, as of tamarind, plantain leaves etc.

இலைக்கோட்டை.

   7. ஏராளம்; plenty.

ம., தெ.,க., து.,வ. கோட்ட.

     [கோட்டம் → கோட்டை.]

 கோட்டை3āṭṭai, பெ.(n.)

   1. இஞ்சி; ginger plant

     “சாலவிருட் சோதக மூலந்தந்த சடநாரங் கோட்டை”(தைலவ. தைல.85);.

   2. காடு (பிங்.);; jungle.

   3. பரிவேடம்; halo.

     “சந்திரனோர் கோட்டை கட்டிக் கொண்டிருந்த கோலமென்ன” (கொண்டல் விடு.72);.

   4. பூட்டின் ஒருறுப்பு (இ.வ.);; ward of a lock.

   5. வீட்டின் உள்ளிடம் (பிங்.);; interior of a house.

   6. கவை; the fork.

     [கோடு = வளைவு. கோடு → கோட்டை]

 கோட்டைஏர்āṭṭaiēr, பெ.(n.)

   உழுவதற்கு முன்பும் பின்பும் கலப்பையைத் தலைமாற்றிக் கொண்டு செல்கை; to carry the plough on the shoulder upside down before and after ploughing to field.

     [கோட்.டை + ஏர்.]

கோட்டைகட்டு1āṭṭaigaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மதிலரண் எடுத்தல்; to construct a fort.

   2. பெரும் பொருள் திரட்டுதல்; to accumulate a huge fortune.

   3. பரிவேடம் கொள்ளுதல்; to form a halo, as the moon.

ம. கோட்ட கெட்டுக

     [கோட்டை + கட்டு-.]

 கோட்டைகட்டு2āṭṭaigaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   நெல் மணிகளைக் கோட்டையாகக் கட்டி வைத்தல் (இ.வ.);; to store paddy-seeds in bundles.

     [கோட்டை + கட்டு-.]

 கோட்டைகட்டு3āṭṭaigaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   கோலி விளையாடுதல்; to play with glass marbles.

     [கோட்டை + கட்டு.]

குறிப்பிட்ட தொலைவிலிருந்து ஒரு கோடிட்டு, அக் கோட்டினின்று பக்கக் கோடுகளும் இட்டு இதற்கிடையில் கோலிக் குண்டுகளை இடுதல். எவரது குண்டு அந்தக் கோட்டின் அருகில் நிற்கிறதோ அவர் வெற்றி பெற்றதாகக் கருதி விளையாடும் விளையாட்டு.

 கோட்டைகட்டு4āṭṭaigaṭṭu, பெ.(n.)

   படைஅணி வகுப்பினொன்று; a kind of parade.

     [கோட்டை + கட்டு.]

 கோட்டைகட்டு5āṭṭaigaṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மனத்தில் அளவு கடந்த ஆசைகளை வளர்த்துக் கொள்ளுதல், மனக்கோட்டை கட்டுதல்; to build castles in the air, to have vain imagines.

எப்படி யெல்லாமோ வாழவேண்டு மென்று கோட்டை கட்டியிருந்தேன்.

   2. பொய்க் கதை கட்டுதல்; to invent a fictitious story.

ம. கோட்டகெட்டுக.

     [கோட்டை + கட்டு-.]

கோட்டைக்கடன்āḍḍaikkaḍaṉ, பெ.(n.)

   அறுப்புக் காலத்தில் நெற்கொடுத்துத் தீர்ப்பதாகச் சொல்லி வாங்ழகுஞ் சிறுகடன் (இ.வ.);; short loan of money returnable in kind after harvest.

     [கோட்டை2 + கடன்.]

 கோட்டைக்கல்āṭṭaikkal, பெ.(n.)

   புதைகுழியின் மேல் வைக்கும் கல்; a memory stone erected on the burial pit.

     [கோட்டை-கல்]

கசவர் பழங்குடிகளின் சொல்லாட்சி,

கோட்டைக்காடுāṭṭaikkāṭu, பெ.(n.)

   காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanjipuram Dt.

     [கோட்டை1 + காடு.]

 கோட்டைக்கிழங்குāṭṭaikkiḻṅgu, பெ.(n.)

   வாழைக் கிழங்கு; plantain root (சா.அக.);.

மறுவ. தாயைக் கொல்லி.

     [கோட்டை + கிழங்கு.]

 கோட்டைக்குழிāṭṭaikkuḻi, பெ.(n.)

   கோட்டையைச்சுற்றி அமைக்கப்படும் பள்ளம்; a moat, trench.

மறுவ. அகழி.

ம.கோட்டக்குழி.

     [கோட்டை + குழி.]

 கோட்டைச்சுவர்āṭṭaiccuvar, பெ.(n.)

   அரண்மனைச் சுவர்; fortress, castle.

     [கோட்டை + சுவர்.]

 கோட்டைத்தணக்குஎāṭṭaittaṇakkue, பெ.(n.)

   மரவகைகளு ளொன்று; a kind of tree.

     [கோட்டை + தணக்கு.]

கோட்டைபிடி-த்தல்āḍḍaibiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   அரிய செயலைச் செய்து முடித்தல்; to accomplish a great or arduous task, usually in contempt.

     [கோட்டை + பிடி.]

 கோட்டைப்படிāḍḍaippaḍi, பெ.(n.)

   கோட்டைவாயில்; gate of a fort.

ம. கோட்டப்படி.

     [கோட்டை + படி.]

 கோட்டைப்பணம்āṭṭaippaṇam, பெ.(n.)

   கோட்டையைப் பழுது பார்க்க விதிக்கும் வரி; a tax for the repair building of forts.

ம. கோட்டப்பணம்.

     [கோட்டை + பணம்.]

 கோட்டைப்பப்பளிāṭṭaippappaḷi, பெ.(n.)

   புடைவை வகை (இ.வ.);; a kind of saree.

     [கோட்டை + (பூப்புள்ளி); பப்பளி.]

 கோட்டைப்பவுன்āṭṭaippavuṉ, பெ.(n.)

   பொன் நாணய வகை; gold sovereign with the royal arms impressed on the reverse, dist. fr. kudiraipavun.

     [கோட்டை + பவுன்,]

 கோட்டைப்பூண்டிāṭṭaippūṇṭi, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Villuppuram Dt.

     [கோட்டை + பூண்டி.]

 கோட்டைப்பொறிāṭṭaippoṟi, பெ.(n.)

   கோட்டையில் அமைக்கப்படும் பொறி; a machine erected in the fortress.

     [கோட்டை + பொறி.]

 கோட்டைப்போர்āṭṭaippōr, பெ.(n.)

   வைக்கோற்போர் (யாழ்.அக.);; hay-stack.

     [கோட்டை + போர்.]

 கோட்டைமதில்āṭṭaimadil, பெ.(n.)

   வலிய (அரண்);மனையைச் சுற்றியமையும் சுவர்; compound wall of a palace.

ம. கோட்டமதில்.

     [கோட்டை + மதில்]

கோட்டைமேடுāṭṭaimēṭu, பெ.(n.)

   1. அகழிக்குப் புறம்பேயுள்ள மண்மேடு (கட்டட. நாமா.7);; glacis.

   2. கொள்ளிடம் ஆறு கடலுடன் கலக்குமிடத்தில் ஏற்பட்ட தீவினில் கட்டப்பட்ட கோட்டையைச் சுற்றியுள்ள மேடு; the mound around the fort constructed in an Island formed by the lagoon of Kollidam.

     [கோட்டை + மேடு.]

கொள்ளிடம் ஆறு கடலில் கலக்குமிடத்தில் உருவான தீவில் பதினேழாம் நூற்றாண்டில் ஒரு கோட்டை கட்டப்பட்டது. இதனைத் தீவுக்கோட்டை என்று அழைத்தனர். அதைச் சுற்றி அகழியும் அமைக்கப்பட்டு முதலைகள் வளர்க்கப்பட்டன. இக் கோட்டையை ஆங்கிலேயர்கள் 1742 ல் கைப்பற்றினர். கடலரிப்பால் கோட்டை அழிந்துபட்டது. தற்போது அக் கோட்டை இருந்த மேடுமட்டுமே தெரிவதால் கோட்டைமேடு என வழங்கப்படுகிறது.

 கோட்டையடிāḍḍaiyaḍi, பெ.(n.)

   குமரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanniyakumari Dt.

     [கோட்டை + அடி.]

 கோட்டையடுப்புāḍḍaiyaḍuppu, பெ.(n.)

   காடியடுப்புஅ (உ.வ.);; oven-trench.

     [கோட்டு → கோட்டை + அடுப்பு.]

 கோட்டையம்மன்āṭṭaiyammaṉ, பெ.(n.)

   கன்னியாகுமரிக் கோயிலில் அமைந்த தெய்வம்; one of the deities installed at the temple in Kanniyākumari.

ம. கோட்டயம்மன்.

     [கோட்டை + அம்மன்.]

கோட்டையாண்டார்āṭṭaiyāṇṭār, பெ.(n.)

   கள்ளர்குடிப் பட்டப்பெயர்களுள் ஒன்று (கள்ளர் சரித்.பக்.98);; a caste title of Kallars.

     [கோட்டை + ஆண்டார்.]

 கோட்டைவடம்āḍḍaivaḍam, பெ.(n.)

   கவலை (கமலை);யைப் பயன்படுத்தாத நேரங்களில் கோதாயம் போட்ட நிலையில் வடத்தைச் சுற்றி வைத்தல்; keeping the rope of ‘watch-lift’ in circular posture when it is in not use

     [கோட்டை + வடம்.]

 கோட்டைவாயில்āṭṭaivāyil, பெ.(n.)

   கோட்டைக்குச் செல்லும் வாயில்; entrance of a fort.

மறுவ. கோட்டைபடி.

ம. கோட்டவாதில்.

     [கோட்டை + வாயில்.]

கோட்டைவிடு-தல்āṭṭaiviṭutal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஏமாந்து தவறவிடுதல்; miss or lose something in a silly way.

பணத்தை இப்படிக் கோட்டைவிட்டு விட்டு வந்துநிற்கிறாயே? [கோட்டை+விடு-தல்.]

 கோட்டைவிடு-தல்āḍḍaiviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   தவற விடுதல்; to let slip away.

பணத்தை இப்படிக் கோட்டை விட்டு விட்டாயே (உ.வ.);.

     [கோட்டை + விடு.]

கோட்டைவிதைப்பாடுāṭṭaividaippāṭu, பெ.(n.)

   ஒரு கோட்டை விதை விதைக்கக் கூடிய நிலவளவு (G. Tn. D. I, 238);; land measure about 1.62 acres = the extent of land which requires one kottai of seed for sowing.

மறுவ.கோட்டைவிரைப்பாடு.

     [கோட்டை + விதைப்பாடு.]

 கோட்டைவிரைப்பாடுāṭṭaiviraippāṭu, பெ.(n.)

கோட்டைவிதைப்பாடு பார்க்க;see kottai vidai-p-pâdu.

     [கோட்டை + விரைப்பாடு.]

 கோட்டைவெளிāṭṭaiveḷi, பெ.(n.)

   கோட்டைக்கு வெளியிலுள்ள இடம் (G. E. M.);; esplanade.

     [கோட்டை + வெளி.]

 கோட்டைவேளாளர்āṭṭaivēḷāḷar, பெ.(n.)

   தூத்துக்குடி மாவட்டம் திருவைகுண்டத்தில் கோட்டைக்குள் வாழ்ந்துவரும் வேளாள வகையினர்; a sect of Velalas living in a fort at Srivaikundam in Tuttukudi Dt.

     [கோட்டை + வேளாளர்.]

கோட்படு1āḍpaḍuttal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கோளாறடையச் செய்தல்; to cause derangement or disorder in the system (சா.அக.);.

     [குள் (வளைவு); → கோள் + படு.]

 கோட்படு2āḍpaḍudal,    20 செ.கு.வி.(v.i.)

   1. பிடிக்கப்படுதல்; to be captured.

     “புலிதானே புறத்ததாகக் குட்டி கோட்படா தென்ன” (கம்பரா.சூர்ப்ப. 102);..

   2. அறியப்படுதல்; to be realised.

     “ஞானத்தாலுங் கோட்படாப் பதமே” (கம்பரா.அனுமப்.36);.

   3. வலிமை கொள்ளுதல்; become powerful.

     “பனிமதக் குவடு கோட்பட்டெழுந்துறப் பாய்ந்த வாற்றால்” (இரகு. திக்குவி.225);.

     [கோள் + படு – கோட்படு.]

கோட்படுபதம்āḍbaḍubadam, பெ.(n.)

   1. மாட்டுக் குளம்பு (யாழ்.அக.);; hoof.

   2. குளம்பின் சுவடு,

 hoof mark.

     [கோட்படுதல் = வளைதல், கோட்படு + (பாதம்); பதம்.]

 கோட்பதம்āṭpadam, பெ.(n.)

கோட்படுபதம் பார்க்க;see köt-padu-padam.

     [கோட்டுபதம் → கோட்டுபதம்.]

கோட்பறைāṭpaṟai, பெ.(n.)

   செய்திகளை நகரத்தார்க்குத் தெரிவிக்கும் பறை; proclamation-drum.

     “கொள்ளென் குரலொடு கோட்பறை கொளீஇ” (பெருங்.வத்தவ.5:62);.

     [கோள் + பறை.]

 கோட்பலவுāṭpalavu, பெ.(n.)

   குலைகளை யுடைய பலாமரம்; jack tree having bunches of jack fruit.

     [கோள் + பலவு.]

கோட்பாடு1āṭpāṭu, பெ.(n.)

   1. கொள்கை; doctrines.

   2. நடத்தை (சிலப்பதி.16. அரும்.); ; conduct.

   3. கடைப்பிடிப்பு; adherence. Adhesion.

   4. நிலைமை; state, condition.

   5. கொண்டிருக்கும் தன்மை; state of having.

     [கொள் → கோள் + பாடு → கோட்பாடு.]

ஒ.நோ. ஒருமைப்பாடு. பண்பாடு.

 கோட்பாடு2āṭpāṭu, பெ.(n.)

   கொள்கைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு நிறுவப்படும் கூற்று; tenet, conclusion, thesis.

     [கொள் → கோள் + பாடு.]

 கோட்பாராāṭpārā, பெ.(n.)

   கணக்குச் சுருக்கம்; abstract of account.

     [U.{} → த.கோட்பாரா.]

கோட்புāṭpu, பெ.(n.)

   1. கொள்ளுகை (யாழ்.அக.);; taking.

   2. வலிமை; strength.

     “விதியின் கோட்பான்வீடினன்” (கம்பரா.உருக்காட்.81);.

     [கொள் → கோள் + பு. (‘பு’ சொல்லாக்க ஈறு);.]

கோட்புகு-தல்āṭpugudal,    21 செ.கு.வி.(v.i.)

   மரம் முதலியன பயன் கொள்ளும் பருவத்ததாதல்; to mature, as trees.

     ‘கோட்புகாத கன்னிக்கமுகு (சீவக. 169. உரை);.

     [கொள் → கோள் + புகு-.]

 கோட்புலிāṭpuli, பெ.(n.)

   கொண்டதை விடாத புலி; the tiger which will not let go what it has caught.

     [கொள் → கோள் + புலி.]

கோட்புலி நாயனார்āṭpulināyaṉār, பெ.(n.)

நாயன்மார் அறுபத்து மூவருள் ஒருவர் (பெரியபு.);:

 a canonized Saiva Saint, one of 63.

     [கோள் + புலி + நாயன் + ஆர். கொண்டதை விடாதபுலி → கோட்புலி.]

 கோட்புலியார்āṭpuliyār, பெ.(n.)

   ஒரு சிவனடியார்; a devotee of Švā.

     [கோள்+புலி+ஆர்]

சிங்கடிவனப்பகை என்னும் தன் இரண்டு பெண்களைச் சுந்தரருக்கு அடிமையாகக் கொடுத்தவர். இவர் கோட்புலி நாயனரினும் வேறுபட்டவர். ஏனெனில் இவரது வரலாற்றில் கந்தரரைக் குறித்துச் சொல்லப்படவில்லை (அபி.சிந்);.

கோண வட்டம்2āṇavaṭṭam, பெ.(n.)

   அரசவிருதுகளுள் ஒன்று; an emblem of royalty.

     “கோணவட்டக் கோல முகத்த” (பெருங். மகத. 20:22);.

கோணல் + வட்டம்.]

 கோண வீச்சம்āṇavīccam, பெ.(n.)

   ஒரு புள்ளியிலிருந்து எழும் இருவேறு கோடுகளுக்கிடைய உள்ள தூரம்; amplitude of two lines starting from a particular point.

     [கோணம் + வீச்சம்.]

 கோணக்கணிதவியல்āṇakkaṇidaviyal, பெ.(n.)

   கோணங்களைக் கொண்டு பயிலும் கணக்கு; trigonometry.

     [கோணம் + கணிதம் + இயல்.]

 கோணக்கண்āṇakkaṇ, பெ.(n.)

   மாறுகண்; squint.

     [கோண் + அ + கண்.]

கண்களின் இருவிழிகளும் வெவ்வேறு திசை களைப் பார்ப்பது போன்ற நிலை.

கோணக்களிகிண்டு-தல்āṇaggaḷigiṇṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   குழப்பமுண்டாதல் (நெல்லை);; to create confusion.

இப்படிக் கோணக்களி கிண்டுவது நல்லதன்று (உ.வ.);.

     [கோணல் + களி + கிண்டு.]

கோணக்கழுத்துāṇakkaḻuttu, பெ.(n.)

   1. பிறவியில் அல்லது வலிப்பினால் வளைந்த கழுத்து; distorted neck either congenital or acquired from fits.

   2. சாய்ந்த கழுத்து; wry neck (சா.அக.);.

     [கோணல்+கழுத்து.]

 கோணக்கழுத்துāṇakkaḻuttu, பெ.(n.)

   1. பிறவியில் அல்லது வலிப்பினால் வளைந்த கழுத்து; distorted neck either congenital or acquired from fits.

   2. சாய்ந்த கழுத்து; wry neck (சா.அக.);.

     [கோணல் + கழுத்து.]

 கோணக்காப்புāṇakkāppu, பெ.(n.)

   கை கால்களிலணியும் கோணல்வளை; angulated anklet or bangles.

     [கோணல் + காப்பு.]

 கோணக்காய்āṇakkāy, பெ.(n.)

கோணற் காய் பார்க்க;see konar-kay (சா.அக.);.

     [கோணல் + காய் – கோணற்காய் → கோணக்காய்.]

 கோணக்கால்āṇakkāl, பெ.(n.)

கோணற் கால் பார்க்க;see konar-kal (சா.அக.);.

     [கோணல் + கால் – கோணற்கால் → கோணக்கால்.]

 கோணக்கிணாக்கிāṇakkiṇākki, பெ.(n.)

   சிற்றரத்தை வகை (மலை.);; nodding galangal.

மறுவ:கோணாக்கிணக்கி.

     [கோணல் + (கிணக்கி); கிணாக்கி.]

 கோணக்கீச்சான்āṇakāccāṉ, பெ.(n.)

   உடல்வளைந்த கீச்சான் மீன்; a kind of fish having twisted body.

     [கோணல் + கீச்சான்.]

 கோணக்குழல்āṇakkuḻl, பெ.(n.)

   ஒருவகை வளைந்த ஊதுகுழல்; a kind of trumpet.

ம. கோணக்குழல்.

     [கோண(ம்); + குழல்.]

 கோணக்கூத்துāṇakāttu, பெ.(n.)

   இழுப்பினால் குதிக்கச் செய்யும் ஒரு நோய் (சா.அக.);; a disease marked by a peculiar jumping or springing motion in the patient due to clonic spasm of the muscles,saltatory spasm.

     [கோணல் + கூத்து,]

 கோணக்கொன்றைāṇakkoṉṟai, பெ.(n.)

   கோணக்காய்க் கொன்றை; purging cassia (சா.அக.);.

     [கோணல் + கொன்றை – கோணற்கொன்றை → கோணக்கொன்றை.]

கோணக்கொம்புāṇakkombu, பெ.(n.)

   1. வாங்கால் என்னும் ஊது கருவி; bugle – horn, wind instrument (loc.);.

   2. மாட்டுக் கொம்பில் ஒரு வகை; a kind of cow horn.

     [கோணல் + கொம்பு.]

கோணக்கோணவிழு-தல்āṇakāṇaviḻudal,    2 செ.கு.வி (v.i.)

   வலிப்பு நோயினால் கைகால் இழுத்தல்; distortion of the limbs as in fits (சா.அக.);.

     [கோண + கோண + விழு-.]

 கோணக்கோதயம்āṇakātayam, பெ.(n.)

   தகரை; ringworm plant (சா.அக.);.

     [கோணல் + கோதயம்.]

கோணங்கிāṇaṅgi, பெ.(n.)

   1. கோமாளி; clown or fool in a play, buffoon.

   2. கோடங்கி பார்க்க;see kodangi.

   3. நகைச்சுவை நாடகம்; a kind of humourous drama.

   4. உடற்கோணி ஆட்டம்; a twisted dance.

     [கோண் → கோணங்கி.]

கோணங்கிக் கூத்துāṇaṅgikāttu, பெ.(n.)

   1. கோமாளிக்கூத்து; dancing of a clown.

   2. ஒழுங்கற்ற நடையுடைகள்; droll and improper conduct or dress.

     [கோணங்கி + கூத்து.]

 கோணங்கித்தாசரிāṇaṅgittācari, பெ.(n.)

   தாசரி இனத்திலுள்ள கோணங்கி; a konangi belonging to Dasari caste.

     [கோணங்கி + தாசரி.]

 கோணங்கிப்பட்டிāṇaṅgippaṭṭi, பெ.(n.)

   நாமக்கல் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Namakkal Dt.

     [கோணங்கி + பட்டி.]

 கோணங்கிப்பல்லுāṇaṅgippallu, பெ.(n.)

   அழகற்று நீண்டுள்ள பல் (வின்.);; projecting unsightly teeth (W.);.

     [கோணங்கி + பல்லு. பல் → பல்லு.]

 கோணங்கிப்பாட்டுāṇaṅgippāṭṭu, பெ.(n.)

   செய்யுள் வகை; a kind of poem.

     [கோணங்கி + பாட்டு.]

 கோணங்கியம்மைāṇaṅgiyammai, பெ.(n.)

   உடல் உறுப்புகளைக் குறைத்து வேறுபடுத்தும் அம்மை வகை (வின்.);; a kind of small pox which contracts and distorts the limbs.

     [கோணங்கி + அம்மை.]

 கோணதிசைāṇaticai, பெ.(n.)

   மூலைத் திசை; intermediate directions between the cardinal points (செ.அக.);.

 கோணத்தடிāṇattaḍi, பெ.(n.)

   அதிகாரக் குறியாகக் கொண்டு செல்லும் தடிவகை (இ.வ.);; a staff with a curved head, an emblem of authority.

     [கோண் → கோணல் + தடி.]

கோணத்தண்டுāṇattaṇṭu, பெ.(n.)

   1. ஒருபுறம் வளைந்த ஆண்குறி; penis inclined to one side.

   2. வாசியை மாற்றுவதற்குப் பயன்படும் ஒக தண்டு; a stick or a wooden rod with a curve at the top used by yogis, for directing vital air from the right nostril to the left and vice versa (சா.அக.);.

     [கோணல் + தண்டு.]

 கோணத்திசைāṇatticai, பெ.(n.)

இரண்டு திசைகளுக்கு இடைப்பட்ட திசை

 the point of the compass between the perpendicular directions.

     [கோணம்+திசை]

 கோணத்திசைāṇattisai, பெ.(n.)

   இருதிசைகளுக்கிடைப்பட்ட திசை; intermediate directions between two perpendicular directions.

மறுவ. மூலத்திசை.

     [கோணல் + திசை-கோணத்திசை.]

 கோணத்தேளிāṇattēḷi, பெ.(n.)

   உருவமைப்பில் கோணலாய்த் தோன்றும் மீன்; a kind of fish which seems to be having twisted body.

     [கோணல் + தேளி.]

கோணன்āṇaṉ, பெ.(n.)

   1. கூனன் (பிங்.);; humpback.

   2. அற (நீதி);க்கேடன்; unjust, unrighteous person.

     “கொடுமராதியைப் பண்ணிடுங் கோணன்” (சிவதரு, பாவ. 66);.

     [கோணு → கோணன்.]

 கோணன்āṇaṉ, பெ.(n.)

   காரி (சனி);; saturn.

ம. கோணன்.

     [கோண் → கோணன்.]’

 கோணப்பார்வைāṇappārvai, பெ.(n.)

   மாறு கண் (இ.வ.);; squint eye.

     [கோணல் + பார்வை.]

 கோணப்பாறைāṇappāṟai, பெ.(n.)

   பூம்புகாருக்கு வடகிழக்கில் கடலடியில் அமைந்திருக்கும் ஒரு பாறை; an under sea-rock situated at north east of Poompukar.

     [கோணம் + பாறை.]

 கோணப்புளிāṇappuḷi, பெ.(n.)

   கொடுக்காய்ப் புளி (L.);; Manilla tamarind.

     [கோணல் + புளி.]

 கோணமங்கலம்āṇamaṅgalam, பெ.(n.)

   கடலூர் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Cuddalore Dt.

     [கோணம் (எருமை); + மங்கலம்.]

 கோணமலைāṇamalai, பெ.(n.)

   திரிகோணமலை; Triköna-malai a place name in Sri Lanka.

மறுவ:கோணாமலை.

     [கோணம் + மலை.]

 கோணமானிāṇamāṉi, பெ.(n.)

   கோணங்களை அளக்கப் பயன்படுத்தும் கருவி; an instrument for measuring angles, especially to check your position at sea orto look at stars, quadrant.

     [கோண[ம்]+மானி]

 கோணமுகம்āṇamugam, பெ.(n.)

   ஒருபக்கம் கோணிய முகம்; face distorted to one side, as in paralysis, or in birth (சா.அக.);.

     [கோணல் + முகம்.]

 கோணமூக்குāṇamūkku, பெ.(n.)

   பிறவியிலேயே அல்லது காயம், அடி முதலியவற்றால் ஊனமான மூக்கு; mis-shapen or ill-shaped nose by congenital or traumatic cause (சா.அக.);.

   மறுவ;கோணைமுகம்.

     [கோணல் + மூக்கு.]

கோணம்āṇam, பெ.(n.)

இரு கோடுகள் அல்லது இரு பரப்புகள் ஒன்றையொன்று சந்திக்கும் இடத்தில் உள்ள இடைவெளியின் கோண அளவு:

 angle.

இந்தக் கட்டடத்தில் எத்தனைக் கோணங்கள் உள்ளன.

 கோணம்1āṇam, பெ.(n.)

   1. வளைவு (பிங்.);; curve curvature.

   2. வளைந்தவாள் (பிங்.);; curved sword scimitar.

   3. யானைத்தோட்டி; elephant hook.

     “கோணந் தின்ற வடுவாழ் முகத்த” (மதுரைக். 592);

   4. குறுந்தெரு; narrow short lane.

     “கோணமு மறுகு மெல்லாம்” (சீவக. 615);.

   5. மாப்பிலாச்சை மீன் (M.M.803.);;seer-fish, bluish attaining 4 ft. in length.

   வ.கோண; Skt.kona Gk. Gonia (angle);;

 E. gon.

     [கோண் → கோணம்.]

 கோணம்2āṇam, பெ.(n.)

   1. மூலை; angle, corner.

     “கோணமொத் திலங்கோர் முழத்தினின்” (திருவாலவா.15:2);.

   2. கோணத்திசை பார்க்க;see kona-t-tisai.

     “வடக்கொடு கோணந்தலை செய்யார்” (ஆசாரக். 31);.

   3. ஒதுக்குப்புறமான இடம் (இ.வ.);; remote, obscure place.

   4. வயற்காடு; a small estate.

 ME. Ang-Fr. Cornere;

 ML. corneria;

 L. cornu;

 E. corner.

     [கோண் → கோணம்.]

 கோணம்3āṇam, பெ.(n.)

   மூக்கு (பிங்.);; nose, Snout, nostril.

 Skt. ghonka.

     [கோண் → கோணம்.]

 கோணம்4āṇam, பெ.(n.)

   குதிரை (பிங்.);; horse.

 Skt. ghonå.

     [கோ → கோணம் (ஆண் குதிரை);.]

கோணம்5

   1. நிலை; perspective.

   2. கண்ணோட்டம்; point of views.

ஒவ்வொரு தமிழறிஞரும் அவரவர் கோணத்தில் இலக்கியத்தை அணுகுகிறார்கள் (உ.வ.);.

     [கோண் → கோணம்.]

 கோணம்1āṇam, பெ.(n.)

   மூக்கு (பிங்.);; nose, snou, nostril.

     [Skt.{} → த.கோணம்.]

 கோணயன்āṇayaṉ, பெ.(n.)

   அறிவிலி, பயனற்றவன்; a senseless fellow, a worthless man.

ம. கோணயன்

     [கோன் → கோணயன்.]

 கோணற்கழுத்துāṇaṟkaḻuttu, பெ.(n.)

கோணக்கழுத்து பார்க்க;see Kona-k-kaluttu (சா.அக.);.

     [கோணல் + கழுத்து.]

 கோணற்காய்āṇaṟkāy, பெ.(n.)

கோணை வேல் பார்க்க;see kónai-věl (சா.அக.);.

     [கோணல் + காய்.]

 கோணற்காரன்āṇaṟkāraṉ, பெ.(n.)

   ஒரு மரம்; mountain snow-ball tree (சா.அக.);.

     [கோணல் + காரன்.]

 கோணற்கால்āṇaṟkāl, பெ.(n.)

   உள் வளைந்த கால்; bandy leg (சா.அக.);.

   மறுவ;கோணக்கால.

     [கோணல் + கால்.]

 கோணற்பாய்āṇaṟpāy, பெ.(n.)

   சிறுமரப்பாய்; wooden mat.

     [கோணல் + பாய்.]

 கோணலயம்āṇalayam, பெ.(n.)

   அரிவாள்; a sickle, reaping hook.

     [கோணல் + அயம் (இரும்பு);.]

 கோணலிலைāṇalilai, பெ.(n.)

   காட்டுநெல்லி; triple-nerved mercury (சா.அக.);.

     [கோணல் + இலை.]

கோணல்1āṇal, பெ.(n.)

   1.வளைவு (பிங்.);; wryness, obliquity, deflection.

   2. கூன் (திவா.);; hump, deformity.

   3. மாறுபாடு (சூடா.);; crookedness, as of mind.

   4. மனவுளைச்சல் (உ.வ.);; uneasiness of mind.

ம. கோணல்.

     [கோண் → கோணல்.]

 கோணல்2āṇal, பெ.(n.)

   முறையற்ற போக்கு; perversity, deviation.

உன்னறிவு ஏன் கோணலாகப் போகிறது? (உ.வ.);.

     [கோண் → கோணல்.]

கோணல்குணங்கல்āṇalkuṇaṅkal, பெ.(n.)

   1. வளைவு (பிங்);; wryness, obliquity, deflection.

   2. கூன் (திவா.);; hump, deformity.

   3. மாறுபாடு (சூடா);; crookedness, as of mind.

   4. மனவுளைச்சல்; uneasiness of mind (செ.அக.);.

கோணல்குணம்āṇalkuṇam, பெ.(n.)

   1. மனத்துன்பம்; uneasiness of mind.

   2. கோணல் பார்க்க;see kõnal (சா.அக.);.

     [கோணல் + குணம்.]

கோணல்சம்பாāṇalcambā, பெ.(n.)

   நெல்வகை (விவசா.1);; a kind of paddy.

     [கோணல் + சம்பா.]

கோணல்மாணல்āṇalmāṇal, பெ.(n.)

   1. தாறுமாறு; crookedness, of a complex nature, difficult to set right.

   2. மாறுபாடு; confused state or condition (சா.அக.);.

     [கோணல் + மாணல்.]

 கோணல்மூஞ்சிāṇalmūñji, பெ.(n.)

   வெறுப்பு, சிரிப்பு முதலியவற்றைக் காட்டும் முகம் (இ.வ.);; grimace, wry face expressing annoyance, etc. or meant to raise a laugh.

     [கோணல் + மூஞ்சி.]

கோணல்வளைவுāṇalvaḷaivu, பெ.(n.)

   வளைவு வகை (கட்டட.நாமா.16);; skew.

     [கோணல் + வளைவு.]

 கோணளவுāṇaḷavu, பெ.(n.)

கோணங்களின் மதிப்பீடு:

 angular measurement.

     [கோணம் + அளவு.]

கோணவட்டம்1āṇavaṭṭam, பெ.(n.)

   கோணலாயுள்ள வட்டம்; irregular circle.

     [கோணல் + வட்டம்.]

 கோணவழக்குāṇavaḻkku, பெ.(n.)

   நேர்மையற்ற சொற்போர்; perverse argument.

     [கோணல் + வழக்கு.]

 கோணவாசல்āṇavācal, பெ.(n.)

   அரண்மனை முதலியவற்றில் வளைந்து செல்லும் வாயில் (இ.வ.);; gateways leading to a hall, circuitously arranged, as in a palace.

     [கோணம் + வாசல்.]

 கோணவாயன்āṇavāyaṉ, பெ.(n.)

   பன்றி; pig.

மறுவ. பன்றி, மிறுதாறு.

     [கோணல் + வாயன்.]

 கோணவாய்āṇavāy, பெ.(n.)

   கோணலாயுள்ள வாய்; wry mouth.

     [கோணம் + வாய்.]

 கோணவாளைāṇavāḷai, பெ.(n.)

   வாளைமீன் வகைகளிலொன்று; a kind of fish.

     [கோணல் + வாளை.]

 கோணவிட்டம்āṇaviṭṭam, பெ.(n.)

   மூலைகளை இணைக்கும் விட்டம்; a cross beam which connects the corners.

     [கோணம் + விட்டம்.]

 கோணவிருட்சம்āṇaviruṭcam, பெ.(n.)

   கரும்பு; sugarcane (சா.அக.);.

     [கோல் → கோன் → கோண் → கோணம் + விருட்சம்.]

 கோணவுடம்புāṇavuḍambu, பெ.(n.)

   கருவிலேயே ஒரு பக்கமாகத் திரும்பிக் கோண வடிவாய்க் காணப்படும் உடம்பு; the body of a baby in the womb which is so distorted to one side that it exhibits a ghastly appearance (சா.அ.க.);.

     [கோணல் + உடம்பு.]

 கோணவெழுச்சிāṇaveḻucci, பெ.(n.)

   உள் வளைந்த ஆண்குறியேழுச்சி; painful erection with incurvation of the penis towards the scrotum occurring in gonorrhoea (சா.அக.);.

     [கோணல் + எழுச்சி.]

 கோணவேலன்āṇavēlaṉ, பெ.(n.)

கோணவேல் பார்க்க;see kona-vel.

     [கோணம் + அளவு.]

 கோணவேல்āṇavēl, பெ.(n.)

   மரு என்ற முள்ளில்லாத வேல மரவகை; divi-divi tree.

மறுவ: கோணவேலன்.

     [கோணல் + வேல்.]

 கோணாāṇā, பெ.(n.)

   ஒர் நீலகிரிப்பூடு; Nilgiri herb elm (சா.அக.);.

     [கோண் → கோணா.]

கோணாகோணம்āṇāāṇam, பெ.(n.)

   கோணத்துட் கோணம் (தொல். எழுத்து. 311. உரை);; angular figure within an angular figure.

     [கோணம் + கோணம். கோணகோணம் → கோணாகோணம்.]

 கோணாக்கினாக்கிāṇākkiṉākki, பெ.(n.)

   சிற்றரத்தை; nodding galangal (சா.அக.);.

     [கோணக்கினாக்கி → கோணாக்கிணாக்கி.]

 கோணாதித்தியன்āṇātittiyaṉ, பெ.(n.)

   கதிரவன்; sun (அபி.சிந்);.

 கோணாமானாவெனல்āṇāmāṉāveṉal, பெ.(n.)

தாறுமாறாதற் குறிப்பு:

 expr. signifying confusion or disorderliness.

     [கோணு → கோணா → மாணா + எனல்.]

 கோணாமுகம்āṇāmugam, பெ.(n.)

   சூழ்ந்த அகழியிருக்கை (வின்.);; a fortified capital surrounded by a ditch.

     [கோள் → கோண் → கோணா + முகம்.]

கோணாய்āṇāy, பெ.(n.)

   1. ஓநாய்; Indian wolf.

   2. ஆண் நரி; male jackal.

     [கொள் → கோள் → கோண் + நாய் → கோணாய்.]

கோணாவட்டம்āṇāvaṭṭam, பெ.(n.)

   1.கோணத்துள் வட்டம் (தொல். எழுத்து. 311, உரை);; circle within an angular figure.

   2. அரச விருதுகளுள் ஒன்று; an emblem of royalty.

     “கூந்தற் பிச்சமுங் கோணா வட்டமும்” (பெருங். உஞ்சைக். 46:62);.

     [கோணம் + வட்டம் → கோணவட்டம் → கோணாவட்டம்.]

 கோணாவலைāṇāvalai, பெ.(n.)

   இறால்மீன் பிடிக்கப் பயன்படும் வலை (மீனவ.);; net used for prawn fishing.

     [கோணம் + வலை – கோணவலை → கோணாவலை.]

கோணி1āṇi, பெ.(n.)

   அத்தி; country fig.

     [கோளி → கோணி.]

 கோணி2āṇi, பெ.(n.)

   1. சாக்குப்பை; sacks made of jute fibre, gunny bag, sack cloth.

கோணி கொண்டது. எருது சுமந்தது (பழ);.

   2. எட்டு மரக்கால் கொண்ட ஒர் அளவு; a measure of capacity 2 tūni = 8 marakkāl.

     “கோணித் தீம் பசும்பால் வாரெரித்திட்டு” (தைலவ. தைல. 135);.

   3. கந்தை; tatters.

   4. பதினாயிரங் கோடா கோடி; ten thousand crores of a crore.

   5. இருதூணி என்னுமோ ரளவை; a measure knownas

     “iru thooni”

மறுவ. கோணிகை, கோணிப்பை, கோணியல்.

   ம. கோணி;   க., தெ., து., பட. கோணி; skt. goni.

     [கோள் → கோளி → கோணி.]

 கோணி3āṇi, பெ.(n.)

   பன்றி (பிங்.);; boar, hog, as having a snout.

     [கோண் → கோணி.]

கோணிகை1āṇigai, பெ.(n.)

கோணி2 பார்க்க;see kõni2.

     [கோண் → கோணிகை.]

 கோணிகை2āṇigai, பெ.(n.)

   சிற்றூரில் ஏற்பட்டிருந்த பழைய வரிவகை (I.M.P.T.P. 234);; an ancient village cess.

     [கோண் → கோணிகை.]

 கோணிக்கயிறுāṇikkayiṟu, பெ.(n.)

   சாக்குத் தைக்கும் சணல்நூல் (இ.வ.);; gunny twine.

ம. கோனிக்கயர்.

     [கோணி + கயிறு.]

 கோணிக்கவாயன்āṇikkavāyaṉ, பெ.(n.)

   நெல்வகை; a kind of paddy.

     [கோணி + கவையன் – கோணிக்கவையன் → கோணக்கவாயன்.]

 கோணிக்குணங்கல்āṇikkuṇaṅgal, பெ.(n.)

   மனம் தளர்தல்; getting uneasiness of mind through annoyance (சா.அக.);.

     [கோண் → கோணி + குணங்கல்.]

 கோணிக்குறுகல்āṇigguṟugal, பெ.(n.)

   மூப்பினால் வளைந்து சிறுத்தல்; becoming short and crooked through old age (சா.அக.);.

     [கோணி + குறுகல்.]

கோணிக்கொடு-த்தல்āṇikkoḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   மனமில்லாமற் கொடுத்தல்; to give grudgingly or with reluctance.

     [கோனு + கொடு → கோணிக்கொடு.]

கோணிக்கொள்ளல்āṇikkoḷḷal, பெ.(n.)

   1. வளைந்து கொள்ளல்; being bent.

   2. சினங் கொள்ளல்; getting angry.

   3. பிணக்குக் கொள்ளல்; quarrelling as of lovers (சா.அக.);.

     [கோணி + கொள்ளல்.]

 கோணித்தட்டம்மைāṇittaṭṭammai, பெ.(n.)

   ஒருவகைத் தட்டம்மை; a kind of small-pox with elevated or raised flat patches in the body (சா.அக.);.

மறுவ: கோணித்தட்டு.

     [கோணி + தட்டம்மை.]

 கோணித்தட்டுāṇittaṭṭu, பெ.(n.)

கோணித்தட்டம்மை பார்க்க;see koni-t-tattammai.

     [கோண் → கோணி + பட்டு.]

கோணிப்பட்டுāṇippaṭṭu, பெ.(n.)

   பட்டுவகை (S.I.I.VIII.23);; a kind of silk.

     [கோண் → கோணி + பட்டு.]

 கோணிப்பட்டைāṇippaṭṭai, பெ.(n.)

   சாக்குத் துணி; coarse gunny-cloth.

     [கோணி + பட்டை.]

 கோணிப்பைāṇippai, பெ.(n.)

   சாக்கு; coarse sack, gunny-bag.

     [கோணி + பை.]

கோணிப்போ-தல்āṇippōtal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   வளைதல்; to grow wry (சா.அக.);.

     [கோண் → கோணி + போ.]

 கோணியம்āṇiyam, பெ.(n.)

கோப்பிரண்டை பார்க்க;see kõppirandai (சா.அக.);.

     [கோப்பிரண்டை → கோணியம்.]

 கோணியலூசிāṇiyalūci, பெ.(n.)

கோணியூசி பார்க்க;see köni-y-usi.

     [கோணி → கோணியல்.]

 கோணியல்āṇiyal, பெ.(n.)

கோணிப்பை பார்க்க;see köni-p-pai.

     [கோணி → கோணியல்.]

 கோணியூசிāṇiyūci, பெ.(n.)

   சாக்குத் தைக்கும் ஊசி; packing-needle for sewing gunny bags, bodkin.

மறுவ கோணியலூசி.

ம. கோணிசூசி.

     [கோணி + ஊசி.]

 கோணீசுவரர்āṇīcuvarar, பெ.(n.)

   திருக்கோண மாமலையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் இறைவன்; God at Tirikonamalai in Sri Lanka.

     [கோணி + ஈசுவரன்.]

கோணு-தல்āṇudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வளைதல் (பிங்.);; to be bent, curved.

   2. கோணலாயிருத்தல்; to be awry, crooked, oblique.

   3. நெறி பிறழ்தல்; to deviate, swerve from the proper course.

   4. முகங்கோணுதல். மாறுபடுதல் (சூடா.);; to be perverse, to be changed as circumstances.

   5. வெறுப்புக் கொள்ளுதல்; to have dislike or aversion.

     “கோணாதே குலவி நுழைந்தனையே”

     (அருட்பா. 6. திருவடிப்புகழ்ச் 1:4);.

   6. சாய்தல்; to in cline.

ம. கோணுக.

 Fin. kaantya, kaantaa (to turn);, kaannos (turn);;

 Kari. Keanda;

 Est. kaanata;

 Komi. Kezni;

 Mong. yandai.

     [கோள் → கோண் → கோணு-தல்.]

கோணுசிāṇusi, பெ.(n.)

கோணியூசிபார்க்க;see köni-usi.

     [கோண் + ஊசி.]

கோணை1

   1. வளைவு; curvature.

   2. கோணல்; crookedness.

   3. கொடுமை (அக.நி.);; severity, cruelty.

   4. தொல்லை; difficulty, trouble.

     “கோணை பெரிதுடைத்தெம் பெம்மானைக் கூறுதலே” (திவ்.திருவாய். 2.5:10);.

   5. வலிமை; strength.

     “கோணை யிருங்குண்டை அட்டப். திருவேங்.மா. 58).

     [கோண் → கோணை.]

கோணை2āṇai, பெ.(n.)

அழிவின்மை (திவா.);.

 imperishability.

     [கோள் = வட்டம், நிறைவு, அழிவின்மை. கோள் → கோண் → கோணை.]

 கோணை மாதம்āṇaimātam, பெ.(n.)

   சிலை மாதம் (மார்கழி); (வின்.);; Mārkali. as an unpropitious month.

மறுவ. பீடை மாதம்.

     [கோணை + மாதம்.]

 கோணைக்கத்திāṇaikkatti, பெ.(n.)

   அறுவை செய்வதற்குப் பயன்படும் வளைந்த கத்தி; a curved knife used in surgery (சா.அக.);.

     [கோணை + கத்தி.]

 கோணைக்களிறுāṇaikkaḷiṟu, பெ.(n.)

   வலுவுள்ள இளம்யானை; male of the elephant.

     [கோணை + களிறு.]

 கோணைக்கழுத்தன்āṇaikkaḻuttaṉ, பெ.(n.)

   வளைவுள்ள கழுத்துள்ளோன்; a man of crooked neck (சா.அக.);.

     [கோண் → கோணை + கழுத்து + அன்.]

 கோணைக்குரங்கன்āṇaikkuraṅgaṉ, பெ.(n.)

சூழ்ச்சிக்குணமும் குறும்புத்தனமும் உள்ளவன்:

 a man of crooked and mischivous disposition (சா.அக.);.

     [கோணை + குரங்கு + அன்.]

 கோணைத்தலைப்பாடிāṇaittalaippāṭi, பெ.(n.)

   தஞ்சை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thanjai Dt.

     [கோணை + தலை + பாடி.]

கோணைப்பல்āṇaippal, பெ.(n.)

   1. ஒழுங்கில்லாமல் வளர்ந்த பல்; an irregular tooth.

   2. கோரைப்பல்; canine tooth.

ம. கொம்பல்லு: ப. கோணெகல்லு.

     [கோணை + பல்.]

 கோணைப்பெருமான்āṇaipperumāṉ, பெ.(n.)

   ஒற்றைத் திருவடிச் சிவம்; Siva in his Egapādādam form.

     [கோணை + பெருமான்.]

 கோணைப்பேச்சுāṇaippēccu, பெ.(n.)

   அயன் மொழி (இ.வ.);; foreign language.

     [கோண் → கோணை + பேச்சு.]

 கோணைமுகம்āṇaimugam, பெ.(n.)

கோணமுகம் பார்க்க;see kõna-mugam (சா.அக.);.

     [கோண் → கோணை + முகம்.]

 கோணையன்āṇaiyaṉ, பெ.(n.)

   தீக்குணமுள்ளவன் (இ,வ.);; man of crooked disposition.

     [கோணை → கோணையன்.]

 கோணையாராய்ச்சிāṇaiyārāycci, பெ.(n.)

   தவறான ஆய்வு; perverted research.

     [கோணை + ஆராய்ச்சி.]

 கோணைவாயன் (கோணைவாய்ச்சி)āṇaivāyaṉāṇaivāycci, பெ.(n.)

பிறவியில் அல்லது வலிப்பினால் ஒருபக்கம் வளைந்த வாய் உள்ளவன்-ன்:

 man with a writhed or distorted mouth due to congenital causes or nervous affections (சா.அக.);.

     [கோனை + வாய் + அன்.]

 கோணைவேல்āṇaivēl, பெ.(n.)

   முள்ளில்லாத வேல்; American sumach (சா.அக.);.

மறுவ. கோணற்காய்

     [கோணை + வேல்.]

கோண்1āṇ, பெ.(n.)

   1. வளைவு; crookedness.

     “கோணார் பிறை” (திருவாசக. 16:5);.

   2. கோணம்; an angle.

     “முக்கோ ணிவர்தரு வட்டம்” (குற்றா.தல. பராசத்.3);.

   3. மாறுபாடு; crossness of disposition.

     “கோணைக் களிற்றுக் கொடித்தேர்” (சீவக. 28);.

   4. கொடுங்கோன்மை (திவா.);:

 tyranny,

   ம. கோண்;   க. கோண, கோன;   தெ. கோணமு;   து. கோண;பட.கோணெ (வளைவு);.

 Skt. kona.

     [கோள் → கோண்.]

 கோண்2āṇ, பெ.(n.)

   நுண்ணிய பகுதி; a minute division.

     “அணுவினைச் சத கூறிட்ட கோணினுமுளன்” (கம்பரா,இரணிய. 124);

     [குள் → கொள் → கோள் → கோண்.]

 கோண்3āṇ, பெ.(n.)

   ஏனத்தின் (பாத்திரத்தின்); மூக்கு (யாழ்ப.அக.);; spout or projecting mouth of a vessel, lip.

     [குள் → கொள் → கோள் → கோண்.]

 கோண்டகம்āṇṭagam, பெ.(n.)

   நெருஞ்சில்; caltrope (சா.அக.);.

     [குள் → குண்டு → குண்டகம் → கோண்டகம்.]

 கோண்டகாமியம்āṇṭakāmiyam, பெ.(n.)

   மதி மயக்கிப் பூடு; a plant supposed to cause perplexity of mind when trampled upon (சா.அக.);.

 கோண்டகுāṇṭagu, பெ.(n.)

   குறிஞ்சான்; an edible and medicinal creeper (சா.அக.);.

     [குண்டகம் → கோண்டகு.]

 கோண்டகைāṇṭagai, பெ.(n.)

   கொடியரசு; a kind of tree as of ficus (சா.அக.);.

     [கொள் → கொண்டகை → கோண்டகை.]

கோண்டன்āṇṭaṉ, பெ.(n.)

   1.கீழ்மகன்; loafer.

   2. பெருங் கொப்பூழன்; one who has a large navel.

ம. கோண்டன்.

     [குண்டன் → கோண்டன்.]

 கோண்டன்கிழங்குāṇṭaṉkiḻṅgu, பெ.(n.)

கோரைக்கிழங்கு பார்க்க;see Korai-k-kilangu.

     [கோண்டன் + கிழங்கு.]

கோண்டம்1āṇṭam, பெ.(n.)

கோண்டகம் பார்க்க;see kõndagam.

     [கோண்டகம் → கோண்டம்.]

 கோண்டம்āṇṭam, பெ.(n.)

   குறிஞ்சாவகை (மலை.);; a species of scammony swallow-wort.

     [கோண்டகம் → கோண்டம்.]

 கோண்டம்3āṇṭam, பெ.(n.)

   1. கோதண்டம்2 (யாழ்.அக.); பார்க்க;see kōdangam

   2. தூக்கு; pendents, anything suspended.

     [குண்டம் → கோண்டம்.]

 கோண்டலன் குப்பம்āṇṭalaṉkuppam, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Villuppuram Dt.

     [கொண்டலன் → கோண்டலன் + குப்பம்.]

 கோண்டிāṇṭi, பெ.(n.)

ஆந்திர மாநிலம் (கம்மம், அடிலபாத்);, சட்டிச்கார் (பச்தர்);, மகாராட்டிரம் (வார்தா, நாக்பூர்);, ஒரிசா மாநிலங்களில் பழங்குடி மக்களால் பேசப்பட்டு வரும் திராவிட மொழி:a.Dravidian language spoken by Tribals in Andhra Pradesh, Chattisgarh, Maharashtra and Orissa.

கோண்டி பேசுவோர் இருபது இலக்கம் பேர். தமிழ், தெலுங்கு, கன்னடம், மலையாளம் இவற்றை அடுத்து அதிக மக்கள் பேசும் திராவிட மொழி கோண்டி மொழியே ஆகும்.

 கோண்டூர்āṇṭūr, பெ.(n.)

   விழுப்புரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Villuppuram Dt.

     [கோண்டன்(கோரைக்கிழங்கு);→கோண்டு + ஊா.]

கோண்டை1āṇṭai, பெ.(n.)

   1 இலந்தை; jujube.

   2. பாக்குமரம்; areca-nut tree.

     [குண்டை → கோண்டை.]

 கோண்பாய்ச்சல்āṇpāyccal, பெ.(n.)

   குறுக்கிடு வழி (இ.வ.);; cross-wise or slanting direction.

     [குள் → கோள் → கோண் + பாய்ச்சல்.]

 கோண்புāṇpu, பெ.(n.)

   கோணுதல்; to be bent, curved.

     [கோண் → கோண்பு. ஒ.நோ. காண் → காண்பு.]

கோண்மாāṇmā, பெ.(n.)

   இரைக்காகப் பிற உயிரினங்களைக் கொல்லும் புலி, அரிமா முதலியன; beast of prey, as lion, tiger etc.

     “கும்பத்தின்கரியைக் கோண்மாக் கொன்றென”(கம்பரா. இரணிய. 125);.

     [கோள் + மா – கோள்மா → கோண்மா.]

கோண்மா நெடுங்கோட்டனார்āṇmāneḍuṅāḍḍaṉār, பெ.(n.)

   கடைக்கழகப் புலவர்களி லொருவர்; one among Sangam poets.

     [கோண்மா + நெடுங்கோட்டனார்.]

இவர் கடைக்கழக நூல்களில் ஒன்றான நற்றிணையின் 40ஆவது பாடலைப் பாடியுள்ளார். அப் பாடலில் வருகின்ற கோண்மா நெடுங்கோடு என்னும் சொற்றொடரிலிருந்து இப் பெயர் வழங்கப்பட் டிருக்கலாம்.

கோண்மீன்āṇmīṉ, பெ.(n.)

   கோள் (கிரகம்);; planet.

     “வாணிற விசும்பிற் கோண்மீன்” (சிறுபாண். 242);.

     [கோள் → கோண் + மீன்.]

கோண்விழு-தல்āṇviḻudal,    2 செ.கு.வி.(v.i.)

   கோணலாதல் (வின்.);; to become crooked, uneven.

     [கோண் + விழு.]

 கோதஒடைப்பட்டிātaoḍaippaḍḍi, பெ.(n.)

   தேனி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Theni Dt.

     [கோதன் + ஒடை + பட்டி.]

கோதகம்ātagam, பெ.(n.)

   1. சுக்குநாறிப் புல்; ginger grass.

   2. அழிஞ்சில்; sage leaved alangium (சா.அக.);.

     [கோது → கோதகம்.]

 கோதகிātaki, பெ.(n.)

ஒரு ஆறு

 a river (அபி.சிந்);.

 கோதங்கிப்பட்டிātaṅgippaṭṭi, பெ.(n.)

   தேனி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Theni Dt.

     [கோடங்கி → கோதங்கி + பட்டி.]

 கோதடிātaḍi, பெ.(n.)

   கப்பற் கயிற்றை உரைசாமற் காக்குங் கருவி (Naut.);; chafing-gear, any material used to protect sails or rigging at points where they are exposed to friction.

     [கோ + தடி.]

கோதண்டபாணிātaṇṭapāṇi, பெ.(n.)

   இராமன் (வில்லை கையிற் கொண்டவன்);; Rama, as having bow Kodandam in his hand.

     “கோதண்டபாணிகுலமருகன்” (திருப்போ. சந்நிதி. மாலை, 66);.

     [கோதண்டம் + தண்டம் + பாணி.]

 கோதண்டபாணிātaṇṭapāṇi, பெ.(n.)

   இராமன் (வில்லை கையிற் கொண்டவன்);;{}, a having bow in his hand.

     “கோதண்டபாணி குலமருகன்” (திருப்போ.சந்நிதி.மாலை.66);.

     [Skt.{}+{} → த.கோதண்டபாணி.]

கோதண்டப்புலியர்ātaṇṭappuliyar, பெ.(n.)

   கள்ளர்குடிப் பட்டப்பெயர்களுள் ஒன்று (கள்ளர் சரித்.பக்.98);; a caste title of Kallars.

     [கோதண்டம் + புலி + அர்.]

கோதண்டம்1ātaṇṭam, பெ.(n.)

   1. வில்; bow.

     “கனகவரைக் கோதண்டன்” (திருப்போ. சந். தாலாட்டு காப்பு.);.

   2. இராமன் வில்; the bow of Rama.

   3. புருவ நடுவம்; space between eyebrows.

     “அணைவரிய கோதண்ட மடைந்தருளி”(சி.சி. 9:8);.

     [கோ + தண்டம்.]

 கோதண்டம்2ātaṇṭam, பெ.(n.)

   1. பள்ளிச் சிறாரைத் தண்டிக்குந் தொங்கு கயிறு (உ.வ.);; rope or swing suspended in old-time schools for infliction of punishment.

   2. பழங்காலத்தில் பிடிபட்ட குற்றவாளியின் கைகால்களைக் கட்டி தண்டிக்க மரத்தினால் செய்யப்பட்ட ஒர் அமைப்பு; stocks in ancient time used to punish criminals (prisoners);.

   ம.கோதாண்டம்;   க. கோதண்ட;தெ. கோதண்டமு.

     [கோ + தண்டம்.]

கோதண்டவெளிātaṇṭaveḷi, பெ.(n.)

   நெற்றிக் கண் (தக்கயாகப்.34,உரை.);;Šiva’s third eye, in the forehead.

மறுவ. கோதண்டவெள்ளம்.

     [கோதண்டம் + வெளி.]

 கோதண்டவேர்ātaṇṭavēr, பெ.(n.)

   கணுக்கால்; ankle (சா. அக.);.

     [கோதண்டம் + வேர்.]

 கோதண்டைātaṇṭai, பெ.(n.)

   சிற்றூர்ப் பெயர்; name of a village.

     [கோ + தண்டலை – கோத்தண்டலை → கோதண்டை.]

கோதத்தம்ātattam, பெ.(n.)

   1. அரிதாரம்;  yellow orpiment.

   2. ஒரு வெண்தாதுவுப்பு; a white mineral substance, apparently an earthy salt (சா.அக.);.

     [கோ + தத்தம்]

கோதந்தம்ātandam, பெ.(n.)

   1. மாட்டுக்கொம்பு; horn of cattle.

   2. ஆவின் பால்; cow’s tooth (சா.அக.);.

     [கோ + தந்தம்]

கோதந்திātandi, பெ.(n.)

   1. தாடை; jaw.

   2. கதுப்பு; chin.

   3. கன்னம்; cheek (சா. அக.);.

     [கொழுது + அந்தி – கொழுதந்தி → கோதந்தி]

கோதனம்1ātaṉam, பெ.(n.)

   1. ஆவின்கன்று (பிங்.);; calf.

   2 ஆன் (பசுச்); செல்வம்; cows considered as wealth.

     “மாதனம் கோதனங்கள்” (திருவாலவா. 40:4);.

மறுவ: கோதன்னம்.

     [கோ + தனம்.]

 கோதன்னம்ātaṉṉam, பெ.(n.)

   ஆவின் கன்று (பிங்.);; calf(செ.அக.);.

 கோதப்பட்டிātappaṭṭi, பெ.(n.)

   தேனி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Theni Dt.

     [கோதன் + பட்டி.]

 கோதமனார்ātamaṉār, பெ.(n.)

   கடைச்சங்கப் புலவருள் ஒருவர் (பாவலர். சரித்.);; a poet in the last Tamil Academy of Sangam age.

     [கோதமன் + ஆர்.]

கோதமன்ātamaṉ, பெ.(n.)

கெளதமன் பார்க்க;see Koudaman

     “கோதமன் காதலன் கூறன் மேயினான்” (கம்பரா. கார்முக. 11);.

     [கவுதமன் → கோதமன்.]

 கோதமாயவாātamāyavā, பெ.(n.)

   கோதுமை; wheat (சா.அக.);.

     [கோதுமை + யவம்.]

கோதம்1ātam, பெ.(n.)

   1. பொல்லாங்கு; fault.

     “கோதஞ்செய் குடர்கள்” (சீவக. 1583);.

   2. சீதாங்க செய்நெஞ்சு (W.);; a mineral poison.

     [கோது → கோதகம்]

 கோதம்2ātam, பெ.(n.)

   1. சினம்; anger.

     “கோதம்புரி மனத்தார்” (பிரமோத்.13:12);.

   2. குற்றம்; fault;blemish.

   3. வெறுப்பு; hatred aversion.

     [கதம் → கொதம் → கோதம்]

 கோதம்3ātam, பெ.(n.)

கோத்திரம் பார்க்க;see

 Kottiram.

     “நீசகோதமும் நின்றுதித்திட” (மேருமந். 332);.

     [கோத்திரம் → கோதம்]

 கோதரணிātaraṇi, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் பூ; a kind of flower (சா.அக.);.

     [கோது + (அரளி);அரணி.]

 கோதரபுட்பிātarabuṭbi, பெ.(n.)

   ஒரு பூடு; a plant (சா. அக.);.

     [கோதரம் + புட்பி.]

 கோதரம்ātaram, பெ.(n.)

   சுக்கு; dry ginger (சா.அக.);.

     [கோது → கோதரம்.]

கோதரவம்ātaravam, பெ.(n.)

   1. உடும்பு; guana.

   2. ஒரு கொடிய நச்சுப்பாம்பு; a very poisonous snake (சா.அக.);.

     [கோது + அரவம்.]

 கோதலூத்துātalūttu, பெ.(n.)

   தேனி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Theni Dt.

     [கொழிதல் → கோதல் + ஊத்து.]

கோதல்ātal, பெ.(n.)

   1. அழிந்த பண்டம்; decayed or decomposed matter or substance.

   2. முத்தமிடல்; kissing.

   3. எயிற்று நீர்; sucking the lips (சா. அக.);.

     [கொழுது → கோது → கோதல்.]

 கோதளங்காய்ātaḷaṅgāy, பெ.(n.)

   சமுத்திராப் பழம்; common Indian oak (சா.அக.);.

     [கோதளம் + காய்.]

 கோதவாடிātavāṭi, பெ.(n.)

   கோவை மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kovai dt.

     [கோதன் + (பாடி); வாடி.]

கோதா1ātā, பெ.(n.)

உடும்பு: guana.

     [கோது → கோதா.]

 கோதா2ātā, பெ.(n.)

   1. கொம்மட்டி; small water-melon.

   2. நாரத்தை; citron (சா.அக.);.

   ம. கோத; Skt. gðdhå.

     [கோது → கோதா.]

 கோதாātā, பெ.(n.)

   மற்கட்டும் களம்; wrestling ground.

     [U.{} → த.கோதா.]

கோதாகொடு-த்தல்ātākoḍuttal,    4 செ.குன்றாயி. (v.t.)

   ஏமாற்றி விட்டுப் போதல்; to give the slip, play the hoax.

     [U.{}+{} → த.கோதாகொடு-த்தல்.]

 கோதாக்கினிātākkiṉi, பெ.(n.)

   செழுமலர்க் கொன்றை; a flowering tree of the cassia genus.

     [கோது + (அழகினி); அக்கினி.]

 கோதாட்டம்ātāṭṭam, பெ.(n.)

கோதாட்டு பார்க்க (வின்.);;see kõdāttu.

     [கொழுது → கோது + ஆட்டம்.]

கோதாட்டு1ādāṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. தீவினை முதலிய குற்றங்களைப் போக்குதல்; to cleanse or purify from sin or dirt.

     “நந்தம்மைக் கோதாட்டி” (திருவாச. 7:17);.

   2. சீராட்டுதல்; to caress, tend with care.

     “குருவி பறவாமற் கோதாட்டி” (பட்டினத்.திருப்பா.17:8);.

     [கொழுது → கோது + ஆட்டு.]

 கோதாட்டு2ātāṭṭu, பெ.(n.)

   1. அழுக்கைப் போக்கித் தூய்மை செய்தல் (சா. அக.);; purifying by removing the dirt.

   2. வருந்தகை; vexing, illtreatment.

   3. வஞ்சிக்கை (W.);; deceit, guile fraud.

   4. குறும்பு விளையாட்டு; mischiveous sport.

     “கோதாட்டொழி” (ஆத்திசூ.);.

மறுவ: கோதாட்டம்.

     [கோது + ஆட்டு.]

கோதாணி1ātāṇi, பெ.(n.)

   பெருங்குரும்பை; bowstring hemp, stemless plant (சங்.அக.);.

     [கோது + (தாளி); தாணி.]

 கோதாணி2ātāṇi, பெ.(n.)

   கால்நடைகளுக்குத் தீவனம் வைக்கும் நெடுங்கூடை; a long open basket for cattle feed.

     [கோது + (தாழி); தாணி.]

 கோதானம்ātāṉam, பெ.(n.)

   பத்துவகைக் கொடைகளில் ஒன்றாகிய ஆ(பசு);க்கொடை; gift of a cow, one of ten gifts.

அப்பன் சோற்றுக்கு அழுகிறான். பிள்ளை கும்பகோணத்தில் கோதானம் செய்கிறான் (பழ);.

     [கோ + தானம்.]

கோதாரணம்ātāraṇam, பெ.(n.)

   1. கலப்பை (யாழ்.அக.);.

 plough.

   2. மண்வெட்டி; spade. hoe.

ம. கோதாரணம்.

கோதாரிātāri, பெ.(n.)

   1. கக்கல்கழிச்சல் நோய்; spasmodic cholera.

   2. கொள்ளைநோய்; epidemic, pestilential disease, as small-pox, scarlet fever.

மறுவ: கோதாரிக் கழிச்சல்.

     [கோது → கோதாரி.]

 கோதாரிக் காய்ச்சல்ātārikkāyccal, பெ.(n.)

பெருவாரிச் சுரம்,

 influenza (சா. அக.);.

     [கோதாரி + காய்ச்சல்.]

 கோதாரிக் குரல்ātārikkural, பெ.(n.)

   கக்கல் கழிச்சல் (வாந்தி பேதிக்); குரல்; cholera-voice (சா. அக.);.

     [கோதாரி + குரல்.]

 கோதாளைātāḷai, பெ.(n.)

   கப்பற்குழாயின் வாய் (Naut);; limber hole, mouth of conduit on either side of the kelson to afford a passage for water to the pump-well.

     [கோ + துளை – கோதுளை → கோதாளை.]

 கோதாவரிātāvari, பெ.(n.)

கோதாவிரி பார்க்க;see kõdāviri.

   மறுவ;கோதாவிரி.

     [கோதாவிரி → கோதாவரி.]

கோதாவிரிātāviri, பெ.(n.)

   ஆந்திர மாநிலத்தில் பாயும் ஒரு பேராறு (சூடா.);; the river Godavari in Andhra Pradesh.

     “சான்றோர் கவியெனக் கிடந்த கோதாவிரி” (கம்பரா. சூர்ப்ப.1);.

     [கோதை + விரி – கோதாவிரி (கோதை = பெண். விரி : விரிந்து செல்வது.);.]

கோதி1āti, பெ.(n.)

   கோதுமை; wheat.

     [கோது → கோதி.]

 கோதி2āti, பெ.(n.)

   நெற்றி; forehead.

     [குது → கொது → கோது → கோதி.]

கோதிகைātigai, பெ.(n.)

   1. உடும்பு (தைலவ. பாயி. 57);; a big lizard.

   2. முதலை (யாழ்.அக.);; crocodile.

     [கோள் → கோள்து → கோது → கோதிகை.]

 கோதிமம்ātimam, பெ.(n.)

   கோதுமை; wheat (சா.அக.);.

   மறுவ;கோதி, கோதமாயவா.

கோதிமுடி-த்தல்ātimuḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   மயிர்சீவிக்கட்டுதல்; to form a hair-knot.

     [கோதி + முடி-]

 கோதில்லாச் சாறுātillāccāṟu, பெ.(n.)

   இலை, காம்பு, செத்தைகள் இல்லாத சாறு; juice free from leaves, strings and other rubbish (சா.அக.);.

     [கோது_+ இல்லா + சாறு.]

 கோதில்லாப்புளிātillāppuḷi, பெ.(n.)

   காம்புகள் களைந்த புளி; tamarind got rid of strings and other strings (சா.அக.);.

     [கோது + இல்லா + புளி.]

கோது1ādudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. அலகால் இறகைக் குடைந்து நேராக்குதல்; to peck and adjust with the beak, as feathers.

     “மயில்கோது கயிலாயம்” (தேவா. 1157: 6);.

   2. மயிர்ச்சிக்கெடுத்தல்; to disentangle, as the hair, with the fingers.

     “கோதிச் சிக்கின்றி முடிக்கின்ற…. குழலி” (பெருந்தொ. 1323);.

   3. சிறிது சிறிதாக உண்ணுதல்; to pick, as food in eating;

 to take in small quantities, as birds, sickly or dainty children, bashful persons. குழந்தை சோற்றைக் கோதுகிறது. 4 வெளிச் சிதறுதல்;

 to scatter, spill.

     “கோதிக் குழம்பலைக்குங் கும்பத்தை” (நாலடி,47);.

   5. ஓலையை வாருதல்; to tear in strips, as tender leaves.

   6. தோண்டுதல் (யாழ்ப்.);; to hollow, excavate, scoop out.

ம. கோது

     [கொழுது → கோது.]

 கோது2ātu, பெ.(n.)

   1. சக்கை; refuse, waste, empty kernels of grain, lees, residuum, leavings; fibre, as of a tamarind fruit, sugarcane.

     “மற்றதன் கோதுபோற் போகு முடம்பு” (நாலடி, 34);.

   2. பழ முதலியவற்றின் தோல்; covering, capsule, pod.

     “சங்கெட்கோது” (தைலவ, தைல. 18);.

   3. பூ முதலியவற்றின் நரம்பு; fibrous structure in flowers, etc.

     “கோது குலாவிய கொன்றை” (திருமந், 16);.

   4. குற்றம்; fault, blemish, defect, error.

     “கோதியியல் காமம்” (சீவக. 223);.

   5. பயனின்மை; uselessness.

     “கோது செய்குணக் கோதினுட் கோதனான்” (சீவக, 240);.

   6.நெறிதவறுகை; deviation, deflection.

ம. கோது.

 Fin. kuori (shell, bark, husk, cortex);. Est. koor: Mansi. gör: Jap. kõra. kara. Q. fara.

     [கொழுது → கோது.]

 கோது3ātu, பெ.(n.)

கோதுகம் பார்க்க;see kodugam.

     “வானவர்தங் கோதா” (திவ். பெரியதி. 6.2:9);.

 Mal. Gandum.

     [குதுகலம் → குதுகம் → கோதுகம் → கோது.]

 கோதுātu, பெ.(n.)

   1. கரும்புச் சக்கை; pressed wasste of sugarcane.

   2. இடியாப்பம்(சந்திக்கனி);; boiled rice noodle.

   3. மென்சக்கை கொண்ட கோதுமைத் தினை,

 wheat.

     [கோல்-கோலு-கோது]

 கோதுātu, பெ.(n.)

கோதுகம் பார்க்க;see {}.

     “வானவர் தங்கோதா” (திவ்.பெரியதி.6.2:9);.

     [Skt.kautuka → த.கோது.]

 கோது நரம்புātunarambu, பெ.(n.)

   செடி, இலை முதலியவற்றின் நரம்பு; filaments of plants and flowers (சா. அக.);.

     [கோது + நரம்பு.]

கோதுகம்1ātugam, பெ.(n.)

   உள்ளக் களிப்பு; joy. delight.

     “கோதுக மியாவர் கொண்டாடுவார்” (சூளா. முத். 36);.

     [குதுகலம் → குதுகம் → கோதுகம்.]

 கோதுகம்2ātugam, பெ.(n.)

   கச்சோலம் (சித்.அக.);;  long zedoary.

     [கொழுது → கொழுதுகம் → கோதுகம்.].

 கோதுகம்ātugam, பெ.(n.)

   உள்ளிக்களிப்பு; joy, delight.

     “கோதுக மியாவர் கொண்டாடுவார்” (சூளா.முத்.36);.

     [Skt.kautuka → த.கோதுகம்.]

கோதுகலம்ātugalam, பெ.(n.)

   குதுகலம் விருப்பம்; desiser, longing.

     “கோதுகலமுடைக்குட்டனேயோ” (திவ்.பெரியாழ்.2:9:6);

மறுவ. குதுகம், குதூகலம்.

     [குது → குதுகம் → குதுகலம் → கோதுகலம்.]

 கோதுகலம்ātugalam, பெ.(n.)

கோதுகம் பார்க்க;see {}.

     “கோதுகலமுடைக் குட்டனேயோ” (திவ்.பெரியாழ்.2.9:6);.

     [Skt.{} → த.கோதுகலம்.]

கோதுகுலம்ātugulam, பெ.(n.)

கோதுகலம் பார்க்க;see kõdu-kalam.

     “கோதுகுலமுடைமபாவாய்” ‘(திவ்.திருப்பா.8);

     [கோது + குலம்.]

 கோதுபழம்ātubaḻm, பெ.(n.)

   புளியம்பழம்; tamarind fruit (சா.அக.);.

     [கோது + பழம்.]

 கோதுமம்ātumam, பெ.(n.)

   கோதுமை (யாழ்.அக.);; wheat.

     [கோதும்பை → கோதுமம்.]

கோதுமைātumai, பெ.(n.)

   ஒருவகைத் தவசம் (பதார்த்த.827);; wheat, triticum vulgare.

ஏழாயிரம் பொன் பெற்ற குதிரை இறப்பைப் பிடுங்கையில் குருட்டுக் குதிரை கோதுமை ரொட்டிக்கு வீங்கினதாம் (பழ);.

ம. கோதூமம்.

     [கோத்தும்பை → கோதுமை.]

 கோதுமைātumai, பெ.(n.)

   ஒருவகைத் தவசம் (பதார்த்த. 827);; wheat, triticum vulgare.

     [Skt.{} → த.கோதுமை.]

 கோதுமைஅடைātumaiaḍai, பெ.(n.)

   கோதுமை அடை; bread made of wheat (சா.அக.);.

     [கோதுமை + அடை.]

கோதுமைக்கஞ்சிātumaikkañji, பெ.(n.)

   1. கோதுமை நொய்யைக் கொண்டு அணியமாக்கப்படும் கஞ்சி; conjee prepared from wheat flour which is taken to check profuse menstruation.

   2. வாற்கோதுமைக் கஞ்சி; barley water (சா.அக.);.

     [கோதுமை + கஞ்சி.]

 கோதுமைக்களிātumaikkaḷi, பெ.(n.)

   கோதுமை மாவைத் தண்ணீரிலிட்டுக் கொதிக்க வைத்துக் கிண்டிய களி; pudding prepared from wheat flour by boiling it in water and stirring (சா.அக.);.

     [கோதுமை + களி.]

 கோதுமைக்காடிātumaikkāṭi, பெ.(n.)

   கோதுமைக் கஞ்சியைப் புளிக்க வைத்து அணியமாக்கும் காடி; alcoholic fermentation of wheat conjee (சா.அக.);.

     [கோதுமை + காடி.]

 கோதுமைக்கூழ்ātumaikāḻ, பெ.(n.)

   கோதுமை மாவு அல்லது நொய்யைக் கொண்டு அணியமாக்கப்படும் பாயசம்; wheat porridge prepared like wheat pudding, but in a liquid form (சா.அக.);.

     [கோதுமை + கூழ்.]

கோதுமைச்சத்துātumaiccattu, பெ.(n.)

   1. கோதுமை துகள் (ரவா); அல்லது மாவைத் தண்ணீரி லிட்டுப் பிழிந்தெடுத்த சாறு; liquid essence of wheat pressed and filtered out from a solution of wheat gruel or flour.

   2. கோதுமையில் அடங்கியுள்ள பொருள்கள்; the glutinous starchy substance etc., contained in wheat (சா.அக.);.

     [கோதுமை + சத்து.]

 கோதுமைத்தவிடுātumaittaviḍu, பெ.(n.)

   கோதுமையினின்று கழிந்த மேற்றோல்; the husk or outer coat of wheat;

 wheat bran.

     [கோதுமை + தவிடு.]

இது சிறிதளவு மலத்தை இளக்கும். நீரிழிவுக்கும் கொடுக்கலாம். கட்டுக்கட்டவும், வறுத்து ஒத்தடம் கொடுக்கவும் பயன்படும். மார்பு வலி, வயிற்று வலி முதலியன குணமாகும் (சா. அக.);.

 கோதுமைநாகம்ātumainākam, பெ.(n.)

   கோதுமைத் தவசம் போன்ற புள்ளியுடைய பாம்புவகை; a species of cobra with wheat-like patches.

     [கோதுமை + நாகம்.]

 கோதுமைப்பாணிātumaippāṇi, பெ.(n.)

   கோதுமை மாவைத் தண்ணீரிலிட்டுக் கொதிக்க வைத்துக் கிண்டிய சாரம்; mucilage of starch. It is obtained by boiling wheat flour and water and constantly stirring for a few minutes (சா.அக.);.

     [கோதுமை + பாணி.]

 கோதுமைப்பால்ātumaippāl, பெ.(n.)

கோதுமைச்சத்து பார்க்க;see ködumai-c-cattu.

     [கோதுமை + பால்.]

கோதுமைமணிātumaimaṇi, பெ.(n.)

   1. கோது மைத் தவசம்; wheat grain.

   2. கோதுமைத் தவசம் போன்ற பொன்மணிகளால் அமைந்த கழுத்தணி; a kind of necklace formed of wheat-like beads of gold.

     [கோதுமை + மணி]

 கோதுமைமால்ட்ātumaimālṭ, பெ.(n.)

   கோதுமையைத் தண்ணிரில் ஊறப் போட்டு முளைக்கும்படிவைத்து பிறகு எடுத்துலர்த்திய தவசம்; wheat-steeped in water tillitgerminates and then dried (சா.அக.);.

மறுவ முளைக்கோதுமை

     [கோதுமை+மால்ட் E மால்ட் →த. குழ்]

 கோதுமைமாவுātumaimāvu, பெ.(n.)

   கோதுமையை அரைத்த மாவு; flour obtained by grinding wheat in mills (சா.அக.);.

     [கோதுமை+மாவு]

 கோதுமையரவைātumaiyaravai, பெ.(n.)

   கோதுமையரிசியை உடைத்துப் பிரித்தெடுத்த நுண்ணியநொய்; fine crushed particles prepared from the heart of wheat (சா.அக.);.

     [கோதுமை + அரவை. அரவை → ரவை → ரவா எனத் திரிபுற்றது.]

 கோதுமையரிசிātumaiyarisi, பெ.(n.)

   கோதுமையை உடைத்துப் பிரித்தெடுத்த பருத்த நொய்; large particles of crushed wheat cooked and used like rice for eating (சா.அக.);.

     [கோதுமை + அரிசி.]

 கோதுமைரவாātumairavā, பெ.(n.)

கோதுமையரவை பார்க்க;see kõdumai-aravai.

     [கோதுமை + (அரவை); ரவா.]

 கோதும்பிātumbi, பெ.(n.)

   கோத்தும்பீ என்ற தொடரைப் பாட்டின் ஈறுதோறுங் கொண்ட திருவாசகப் பதிகம்; a poem in Tiruvâsagam with the refrain kottumbi at the end of each verse.

     [கோத்தும்பி → கோதும்பி.]

 கோதும்பைātumbai, பெ.(n.)

   கோதுமை (உ.வ.);;  wheat.

     [கோது → கோதும்பை.]

கோதுவி-த்தல்ātuvittal,    1. பி.வி.(v.cau.)

நீக்குவித்தல்:

 to remove. root out. Exterminate.

     “வினையாயின கோதுவித்தாய் நீறெழு” (தேவா. 1139:2);.

     [கோது → கோதுவி.]

கோதுவைātuvai, பெ.(n.)

   அடமானம்; pledge.

     “மடத்துச் சொத்துக்கள் யாதேனும் கோதுவை வைக்க விக்கிரயஞ் செய்ய தானங் கொடுக்க எவ்வித சுதந்திரமும் கொள்ளக் கூடாது”[செ.மா.கல்.1967/171,18).

     [கொதுவை → கோதுவை.]

கோதூமம்ātūmam, பெ.(n.)

   கோதுமை; wheat.

     “நலம்தகு பொருள் கோதுமம்” (திருவானைக். நானவி. 25);.

     [கோதுமை → கோதுமம்.]

 கோதூமம்ātūmam, பெ.(n.)

கோதுமை பார்க்க;see {}.

     “நலத்தகு பொருள் கோதூமம்” (திருவானைக் நானவி.25);.

     [Skt.{} → த.கோதூமை.]

 கோதூர்ātūr, பெ.(n.)

   நாமக்கல் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Namakkal Dt.

     [கோது + ஊர்.]

 கோதூளிātūḷi, பெ.(n.)

   வீட்டுக்குத் திரும்பி வரும் மாடுகளின் நடையால் துளியெழுங் காலமாகிய மாலை நேரம் (பிங்.);; evening, as the time when dust is raised by home returning cattle, considered auspecious.

   மறுவ: கோதுளி சமயம்;கோதூளிலக்கினம்.

     [கோ + துளி.]

 கோதூளிātūḷi, பெ.(n.)

   சாயுங்காலம் (பிங்.); வீட்டுக்குத் திரும்பி வரும் ஆசுக்களின் நடையால் தூளியெழுங் காலம்; evening, as the time when dust is raised by home returning cattle, considered auspicious.

     [Skt.{} → த.கோதூளி.]

 கோதூளிசமயம்ātūḷisamayam, பெ.(n.)

கோதூளி பார்க்க;see koduli.

     [கோதூளி + சமயம்.]

 கோதூளிசமயம்ātūḷisamayam, பெ.(n.)

கோதூளி பார்க்க;see {}.

     [Skt.{}+samayam → த.கோதூளிசமயம்.]

 கோதேனுகம்ātēṉugam, பெ.(n.)

   சதையொட்டியிலை; the leaf of an unknown plant supposed to unite the two cut portions of flesh, as in incision (சா. அக.);.

     [கோ + தேனுகம்.]

 கோதேரன்ātēraṉ, பெ.(n.)

   காவற்காரன் (யாழ்.அக.);; protector.

     [கோ + தேரன் (தேர்க்காரன்);.]

கோதை1ātai, பெ.(n.)

   1. பெண்களின் தலைமயிர் (பிங்.);; women’s hair.

   2. ஆண்டாள்; a Vaisnava female saint.

   3. பூமாலை; garland of flowers worn by women.

     “கூந்தல் வேய்ந்த கோதையும்”(பெருங். உஞ்சைக். 48.77);.

   4. முத்தாரம்; garland of pearls.

     “கோதை சூடிப் பூண்சுமந்து” (பதிற்றுப். 88:31);.

   5. ஒழுங்கு (பிங்.);; order, Regularity, row, series.

   6. பெண்; woman, beautiful as a garland.

     “நறுமலர்க் கோதைக்கு நல்லற முரைத்து” (மணிமே.பதி. 81);. 7.பேய்;

 goblin.

     “துரகமுகக் கோதைக்கிடை” (திருப்பு. 137);.

     [கோது → கோதை.]

 கோதை2ātai, பெ.(n.)

   சேரர் பட்டப் பெயர்களுளொன்று; a title of the Cera kings.

     “மாவள் ளீகைக் கோதையும்”(புறநா.172: 10);.

ம. கோத.

     [கோது → கோதை.]

 கோதை3ātai, பெ.(n.)

   காற்று (பிங்.);; wind.

     [கூதை → கோதை.]

 கோதை4ātai, பெ.(n.)

   1. உடும்பு (பிங்.);; guana.

   2. வில்லாளர் கையிற் பூணும் தோலுறை; glove of iguana leather, worn by archers on the left fore-arm to protect it from being injured by the bowstring.

     “மூரிச் சிலையு முரட்கோதை யுங்கட்டி” (பாரதவெண். 776);.

   3. மரக்காற்பறை; a cylindrical drum.

     “மரக்கா லன்ன வொருவாய்க் கோதை” (கல்லா. 8);.

   ம.கோத; Skt. gðdhå

     [கோது → கோதை.]

 கோதை5ātai, பெ.(n.)

   கெளதமி என்னும் பழங்கால ஆற்றின் பெயர் (பிங்.);; name of an ancient river kaudami.

     [கோது → கோதை.]

 கோதை1ātai, பெ.(n.)

   1. உடும்பு (பிங்.);; iguana.

   2. வில்லாளர் கையிற் பூணும் தோலுறை; glove of iguana leather, worm by archers on the left fore-arm to protect it from being injured by the bowstring.

     “மூரிச் சிலையு முரட்கோதை யுங்கட்டி” (பாரதவெண்.776);.

   3. மரக்காற்பறை; a cylindrical drum.

     “மரக்கா லன்ன வொருவாய்க் கோதை” (கல்லா.8);.

     [Skt.{} → த.கோதை.]

 கோதை2ātai, பெ.(n.)

   கௌதமி என்னும் ஆறு (பிங்.);; an ancient river.

கோதைக்குடிātaikkuḍi, பெ.(n.)

   இலால்குடி வட்டம், ஆலம்பாக்கத்திற்கு அருகிலிருந்த சிற்றூர்; a small village near Alambakkam in Lalgudi taluk.

     “கொங்குலாங் கோதைய்க்குடி உய்ய வந்தாள் தன் தம்பிரானுக்கு” (SII.XXVI.778-3 pg.564);.

     [கோதை (சேரன்); + குடி.]

 கோதைமங்கலம்ātaimaṅgalam, பெ.(n.)

   திண்டுக்கல் மாவட்டம் பழனியின் அருகில் அமைந்த ஓர் ஊர்; a village situated near Palani in Thindukkal Dt.

     [கோதை + மங்கலம்.]

கடை ஏழு வள்ளல்களுள் ஒருவனான பேகன் தனது பாத்தை கோதை என்பவளுக்கு இலவயமாகக் கொடுத்தமையால் இப் பெயர் பெற்றதாம்.

 கோதைமலைātaimalai, பெ.(n.)

   சேரன் மலை; a hill of the céra king.

     [கோதை+மலை]

 கோதைமாதவிātaimātavi, பெ.(n.)

   மாலைபோலப் பூக்கும் ஒருவகைக் குருக்கத்தி; a species of kurukkatti (சா.அக.);.

     [கோதை + மாதவி.]

கோதையன்ātaiyaṉ, பெ.(n.)

   பயனில்லாப் பொருளைக் கூறுவோன்; man of empty words.

     “எந்நாக் கோதையர்க் கூற லுண்டே” (சீவக. 3098);.

     [கோது → கோதையன்.]

 கோதையர்ātaiyar, பெ.(n.)

   மாதர்; women.

     [கோது → கோதையர்.]

கோதையாள்வியான புரவுவரிநங்கைātaiyāḷviyāṉaburavuvarinaṅgai, பெ.(n.)

   திண்டிவனம் வட்டாரத்திலுள்ள பெருமுக்கல் ஊரில் உள்ள கோயில்; temple of the Perumukkal in Tindvanam taluk.

     “இக்கோயில் தேவரடிமகள் கோதையாள்வியான புரவுவரி நங்கை வினாயகப் பிள்ளையார்க்கு” (த.நா.தொ.ஆய்வு. தொடர்.எண். 114/1992 கல்.46,4);.

     [கோதை + ஆள்வி + ஆன + புரவுவரி + நங்கை.]

 கோதையிருப்புātaiyiruppu, பெ.(n.)

   திண்டுக்கல் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Thindukkal Dt.

     [கோதை + இருப்பு.]

 கோதையூர்ātaiyūr, பெ.(n.)

   குமரி மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Kanyakumari Dt.

     [கோதை + ஊர்.]

 கோத்தகிரிāttagiri, பெ.(n.)

   நீலகிரி மாவட்டத்தில் அமைந்த ஓர் ஊர்; a village situated in Nilgiris District.

     [கோத்தர் + கிரி → கோத்தகிரி. கேரி → கிரி]

கோத்தர்கள் வாழும் இடமாதலால் இப் பெயர் பெற்றது.

 கோத்தக்கொடிāttakkoḍi, பெ.(n.)

   இலந்தை;  jujube (சா.அக.);.

     [கோத்தல் + கொடி.]

 கோத்தணிāttaṇi, பெ.(n.)

கொடிமுந்திரி பார்க்க;see kodi-mundiri.

     [கொத்து + அணி – கொத்தணி → கோத்தணி.]

 கோத்தணிகைāttaṇigai, பெ.(n.)

கோத்தணி பார்க்க;see kõttaņi.

     [கோத்தணி → கோத்தணிகை.]

கோத்தந்தம்1āttandam, பெ.(n.)

   1. மாட்டுக் கொம்பு; horn of cattle.

   2.. மாட்டுப்பல்; tooth of cow.

மறுவ. கோதந்தம்.

     [கோ + தந்தம்.]

 கோத்தனம்āttaṉam, பெ.(n.)

   நாற்பது சரமுள்ள முத்துமாலை; pear garland is having forty strings.

     [கோ + தனம்.]

 கோத்தனிāttaṉi, பெ.(n.)

கொடிமுந்திரி பார்க்க: see kodi-mundiri.

     [கோத்தணி → கோத்தனி.]

 கோத்தபுட்பகம்āttabuṭbagam, பெ.(n.)

   செம்மரம்; redwood;

 red cedar (சா.அக.);.

     [கோத்தல் + புட்பகம்.]

 கோத்தமாலைāttamālai, பெ.(n.)

   தொடையல்; garland.

     [கோத்த + மாலை.]

 கோத்தம்āttam, பெ.(n.)

   நீலமலையில் பேசப்படும் திருந்தாத் திராவிட மொழிகளுள் ஒன்று; one of the uncultivated the Dravidian languages, which is spoken at Nilgiri hills.

     [கோ → கோத்தம்.]

கோத்தரி2āttari, பெ.(n.)

   மலை; mountain.

     “கொங்கின் புசககோத்திரி” (திருப்பு: 1187);.

     [குவடு → கோடு → கோ → கோத்து → கோத்திரி.]

கோத்தர்āttar, பெ.(n.)

   நீல மலைவாழ் பழங்குடியினத்தவர்; Kotas a tribe on the Nilgiris District.

கோத்தகிரி முதலிய ஏழு ஊர்களில் மொத்தம் சில நூறு கோத்தர் வாழ்கின்றனர். 1981-ல் 492 பேர் இருந்தனர். கோத்தர் தம் ஊர்களைக் ‘கோகால்’ என அழைக்கின்றனர்.

 கோத்தர்மொழிāttarmoḻi, பெ.(n.)

கோத்தம் பார்க்க;see kõttam.

     [கோத்தர் + மொழி]

 கோத்தற்கோவைāttaṟāvai, பெ.(n.)

   காக்கைப் பாலை; esculent-leaved false kamela (சா.அக.);.

     [கோத்தல் + கோவை]

 கோத்திகவாசனம்āttigavācaṉam, பெ.(n.)

   முழந்தாளைக் சுண்டிக் குளசிரண்டில் பதியவைத்து உட்கார்ந்திருத்தல்; a posture in which the legs are folded crosswise and the inward joints of the feet made to rest in the flexure on either side (சா.அக.);.

     [குத்தகம் → கோத்திகம் + ஆசனம்.]

கோத்திரகம்āttirakam, பெ.(n.)

   1. தொட்டி பாடாணம்; a prepared arsenic.

   2. கொடி முந்திரிகை,

 commongrape.

   3.நெட்டிப்புல்,

 sola pith grass, Aeschynomens aspera.

   4. சிறு வரகு; kora milleti paspalum scrobiculatum.

   5. மறு பிறப்புக்குக் காரணமான கருமம்; karma determining re-birth.

   6. மலை; hill, mountain (சா.அக.);.

     [கோணம்+திரகம்]

 கோத்திரசன்āttirasaṉ, பெ.(n.)

   ஒரு குலவழியில் பிறந்தவன்; one born in the same {} or family.

     [Skt.{} → த.கோத்திரசன்.]

கோத்திரப்பெயர்āttirappeyar, பெ.(n.)

   குடிப்பெயர் (பன்னிருபா. 146);; patronymic.

     [கோத்திரம் + பெயர்.]

 கோத்திரப்பெயர்āttirappeyar, பெ.(n.)

   குடிப்பெயர் (பன்னிருபா.146);; patronymic.

     [Skt.{} → த.கோத்திரம் + பெயர்.]

 கோத்திரமின்மைāttiramiṉmai, பெ.(n.)

   அருகன் எண்குணங்களுள் மறுபிறப்புக்குரிய வினையில்லாமை (பிங்.);; condition of being free from karma that causes re-birth, one of arugan-en-kunam.

     [கோத்திரம் + இன்மை.]

 கோத்திரமின்மைāttiramiṉmai, பெ.(n.)

   அருகன் எண்குணங்களுள் மறுபிறப்புக்குரிய முன் வினையில்லாமை (பிங்.);; condition of being free from Karma that causes rebirth, one of arukan-en-kunam.

     [Skt.{} → த.கோத்திரம் + இன்மை.]

கோத்திரம்1āttiram, பெ.(n.)

   1. தொட்டி செய் நஞ்சு; a prepared arsenic.

   2. கொடிமுந்திரிகை; common grape.

   3. நெட்டிப்புல்; sola pith grass.

   4. மறுபிறப்பிற்குக் காரணமான தீவினை; karma determining re-birth.

   5. நிலம்; earth.

   6. காடு; forest.

   7. குடை; umbrella (சா.அக.);.

     [கோ + திரம்.]

 கோத்திரம்2āttiram, பெ.(n.)

   1. மரபுவழி; lineage

   2. தலைமுறை; generation.

   3. கால்வழி; lineage, family.

     “எவ்வூரெக் கோத்திரத்தீர்” (பெருங். மகத. 6:185);.

     [கொத்து → கோத்து → கோத்திரம்.]

 கோத்திரம்3āttiram, பெ.(n.)

   1. மாட்டுக்கொட்டில்; protection or shelter for cows, cow-pen, cowshed stable for cattle.

   2.. மாட்டுமந்தைக்குரிய முனிவரிடம் பயின்ற மாணவரைச் சுட்டும் சொல்; a word denoting the owner-cum teacher of a cow-pen, who considered to be the lineage head of a student’s heritage.

     “கோத்திரமும் குலமும் கொண்டு என் செய்வீர்”

   3. பிராமணரின் 49 குடியிருப்புகளில் ஒன்று; one of the 49 Gotras of Brahmins.

     [கோ + திரம் → கோத்திரம். ஒ.நோ. மா + திரம் → மாத்திரம். கோ = மாடு, ஆவு, ஆன்,கோத்திரம் = மாட்டுமந்தை, மாட்டுத்தொழுவம்.]

த. கோத்திரம் → skt. Götra.

   மாட்டுக் கொட்டிலைக் குறித்த இச்சொல் வடமொழியில் Gotra எனவும் Gotrai எனவும் வழங்குகிறது. எந்த மாட்டுக் கொட்டிலுக்கு உரிமையுடைய முனிவரிடம் ஒரு மாணவன் பயின்றானோ அவன் அந்த முனிவரின் பெயரைத் தன் குடிப்பெயராகக் கொள்வது ஆரியரின் மரபாகும். இதனை, an affix used for forming a Patr. Li; a tribe, subdivision in Brahman Caste 49 Götras are reckoned and supposed to be sprung from and named after celebrated teachers as Sandilya, kasyapa, Gauthama, Bharadvāja etc., என்று மாணியர் வில்லியம்சு வடமொழி அகரமுதலியில் குறிப்பிடுகிறார்.

 கோத்திரம்4āttiram, பெ.(n.)

சிறுவரகு (மலை.);:

 kora millet.

     [கோத்து = மலை. கோத்து → கோத்திரம்.]

 கோத்திரம்āttiram, பெ.(n.)

கோத்திரை (சூடா.);;see {}.

 கோத்திரலாகிகம்āttiralākikam, பெ.(n.)

   முசுட்டை; clove-scented creeper, Rivea hypocrateriformis(சா.அக.);.

 கோத்திரவன்āttiravaṉ, பெ.(n.)

   வரகு (பிங்.);; common millet.

     [Skt.{} → த.கோத்திரவம்.]

 கோத்திரவம்āttiravam, பெ.(n.)

   ஒருவகைத் தவசம் (தானியம்);; common millet, Paspalum scrobiculatum (செ.அக.);.

     [கோ+திரவம்]

 கோத்திரவிருட்சம்āttiraviruṭcam, பெ.(n.)

   முண்டக மரம்; an unknown tree (சா.அக.);.

கோத்திரி1āttiri, பெ.(n.)

   1. கொடிமுந்திரிகை; grape vine.

   2. முசுமுசுக்கை; bristly bryony.

     [கோத்து → கோத்திரி.]

 கோத்திரி3āttiri, பெ.(n.)

   தெய்வங்களுக்குப் படைப்பிட்டு அதன் பேரில் நாட்டும் திரி அல்லது சிறு பந்தம் (நாஞ்சில்);; burning wick or small torch placed on an offering of cooked rice to a deity.

ம. கோத்திரி.

     [கோ + திரி.]

 கோத்திரி1āttiri, பெ.(n.)

   நற்குலத்தோள்; man of noble birth.

     “பரத்துவசனுக் குறவுரிய கோத்திரி” (பாரத.பதினான்காம்.200);.

கோத்திரிகைāttirigai, பெ.(n.)

   1. கொடி முந்திரிகை; grape vine.

   2 முசுமுசுக்கை; rough bryony (சா.அக.);.

     [கோத்து → கோத்திரிகை.]

 கோத்திரேயம்āttirēyam, பெ.(n.)

   வெண்பருத்தி; white cotton (சா.அக.);.

கோத்திரைāttirai, பெ.(n.)

   1. நிலம் (பிங்.);

 earth.

   2. மலை; mountain.

     [கோ → கோத்து (மலை); → கோத்திரை.]

 கோத்திரைāttirai, பெ.(n.)

   நிலம்; earth.

     [Skt.{} → த.கோத்திரை.]

கோத்திழை-த்தல்āttiḻaittal,    4 செ.குன்றாவி.(v.t.)

   பாய், கூடை முதலியவற்றைப் பழுதுபார்த்தல்; to patch up a hole or rent, as in a mat, a basket.

     [கோ → கோர் → கோத்து + இழை-.]

 கோத்துāttu, பெ.(n.)

   படைத்துறை தங்குமிடம்; cantonment (செ.அக.);.

கோத்துக்கொடு-த்தல்āttukkoḍuttal,    4 செ.குன்றாவி (v.t.)

   1 பிறருக்கு ஊசியில் நூலைக் கோத்துக் கொடுத்தல்; to thread a needle and pass it to another.

   2. இருவருக்குள் பகையுண்டாகும்படி ஒருவர் கூற்றை மற்றவர்க்கு மாறுபடுத்திக் கூறுதல் (வின்.);; to tell tales and create enmity between two persons.

     [கோர் → கோத்து + கொடு-.]

கோத்தும்பிāttumbi, பெ.(n.)

   1 அரசவண்டு; king of beetle.

   2. ‘கோத்தும்பீ’ என்ற தொடரைப் பாட்டின் ஈறுதோறுங் கொண்ட திருவாசகப் பதிகம்; a poem in Tiruvasagam with the refrain köttumbs at the end of each verse.

     [கோ + தும்பி.]

கோத்துவாங்கு1ādduvāṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஆடைக்கரையை வேறு நூலில் தனியாக நெய்தல்; to weave the borders of a cloth with threads of a different colour.

 கோத்துவாங்கு2āttuvāṅgu,    5 செ. குன்றாவி. (v.t.)

   கோணி முதலியன தைத்தல்; to do coarse sewing as of gunny bags, mats.

     [கோத்து + வாங்கு-.]

கோத்துவிடு-தல்ādduviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1.துன்பத்துக்கு உள்ளாகுதல்; to bring into difficulties.

   2. பகைமூட்டுதல் (வின்.);; to show discord, create enmity.

     [கோத்து + விடு-.]

கோத்தைāttai, பெ.(n.)

   1. பழுது; defect. Blemish, flaw.

     “கோத்தை யுண்டாமோ” (பரிபா. 175:5);.

   2. குருடன்; a blind person.

   3. பீளை; rheum. secretion from the eyes.

   4. அழிம்பன்; destroyer.

   5. ஆண்நரி; male jackal.

 Gk. Kakos.

     [கோது → கோத்து → கோத்தை.]

 கோத்தொட்டுண்ணப்பாலதுāddoṭṭuṇṇappāladu, பெ.(n.)

   அரசன் உரிமையுடன் பெற்று நுகர்தற்குரியதான இறைவரி கடமை முதலிய வரி வகைகள்; land revenue etc lawfully accruing to a king,

     “ஊராட்சியும் வட்டி நாழியும் உள்ளிட்டுக் கோத்தொட்டுண்ணப் பால தெவ்வகைப் பட்டதும் கோக்கொள்ளாதேய் பள்ளிச் சந்தத்துக்கேய் பெறுவதாகவும்” (பெரிய லெய்டன் செப்பேடுகள்.);.

     [கோ (அரசன்); + தொட்டு + உண்ணற்பாலது.]

கோநகர்ānagar, பெ.(n.)

   1. தலைநகர்; capita city.

     “கோநக ரெதிர்கொள” (சிலப்.27:255);

   2.. கோயில்; temple.

     “மாயோன் கோநக ரெட்டும் (கந்தபு. திருநகரப். 88);.

     [கோ + நகர்]

அாசனின் தலைநகர் அரசிருக்கை, கோநகர் படைவீடு என்னும் பெயர்களுள் ஒன்றால் அழைக்கப்பெற்றது இவற்றுள் அரசிருக்கை என்பது அரசன் நிலையாக வாழு நகரையே குறிக்கும். கோநகர் என்பது அரச குடும்பத்தின இருந்து ஆளும் நகரையும், படைவீடு என்பது படை நிறுத்தப்பெற்று அாசன், நாடுகாவல் சுற்றும்போக்கிக தங்கக்கூடிய நகரையும் குறிப்பது முண்டு (பழந்தமிழாட்சி. பக் 12 → 13

 கோநசம்ānasam, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் பாம்பு (யாழ்.அக.);; a kind of snake.

     [கோ + (நாசம்);நசம்.]

 கோநாகசர்ப்பம்ānākasarppam, பெ.(n.)

   மிக்க வெய்யிலினாலும், அலைச்சலினாலும் அடிபட்டு பசுக்களின் மூக்கிலிருந்துண்டாகிப் பிறகு வெளிப்பட்டுத் திரிவதாகக் கருதப்பட்ட ஒருவகை நாகம்; a kind of cobra imagined to be originating from the nostrils of the cow knocking about in the scorching sun and exhausted by fatigue (சா.அக.);.

மறுவ. கோநசம்.

 கோநாக்கிலைānākkilai, பெ.(n.)

   ஆன்நாக்கிலை; a plant, the leaves of which resemble the tongue of the cow (சா.அக.);.

     [கோ + நாக்கு + இலை]

கோநாதன்ānātaṉ, பெ.(n.)

   1. எருது; a bug (எருது);.

   2. இடையன்; a shepherd.

     [கோ + நாதன்.]

கோநாய்ānāy, பெ.(n.)

   1. ஆண்நரி; male jackal.

   2. ஒநாய்; wolf.

     “கோநாயினம் வெரூஉம் வெற்ப” (பழ.292);. ஆட்டுக்கிடையிலே கோநாய் புகுந்ததுபோல் (பழ);.

கோநாய்

     [கோ + நாய்.]

 கோநிலையம்ānilaiyam, பெ.(n.)

   அரசமனை; palace.

     [கோ + நிலையம்.]

 கோநீர்ānīr, பெ.(n.)

   ஆன் (பசு); மூத்திரம்; cow’s urine (சா.அக.);.

மறுவ. கோமியம்.

     [கோ + நீர்.]

 கோநெய்āney, பெ.(n.)

   ஆன் (பசு); நெய்; cow’s ghee (சா.அக.);.

     [கோ + நெய்.]

 கோநொந்தோலிānondōli, பெ.(n.)

   நொந்தோலி மீன்வகையில் பெரிய மீன் (மீனவ.);; a kind of big fish by name nondoli.

     [கோ + (நெய்த்தோலி); நொந்தோலி.]

 கோநோக்கம்ānōkkam, பெ.(n.)

   கண்டங் கத்தரி; a thorny plant which bears small yellow fruits (சா.அக.);.

     [கோ + (நூக்கம்); நோக்கம்.]

 கோந்தச்சார்āndaccār, பெ.(n.)

   அற்பன்; an insignificant contemptible person.

     [கோந்தி + சார் – கோந்திச்சார் → கோந்தச்சார். கோந்தி = குரங்கு.]

 கோந்தனைāndaṉai, பெ.(n.)

   பேய்க் கொம்மட்டி; colocynth, climber.

     [கோது → கோந்து → கோந்தனை.]

கோந்தளங்காய்āndaḷaṅgāy, பெ.(n.)

   1. குறு தேங்காய்; unripe coconut.

   2. சமுத்திராப்பழம்; seaside Indian oak.

     [கோந்தளம் + காய்.]

 கோந்தளாகிகம்āndaḷāgigam, பெ.(n.)

   முயற்புல்; hare grass (சா.அக.);.

     [கோந்தளம் + ஆகிகம்.]

 கோந்திāndi, பெ.(n.)

   குரங்கு; monkey.

   க., து., நா. கோதி;   தெ. கோதி, க்ரோதி;கட. கோதி, கோந்தி.

     [தெ.கோடி → கோந்தி]

 கோந்திக்குணம்āndikkuṇam, பெ.(n.)

   குரங்குக் குறும்பு; apishness, foolery (சா.அக.);.

     [கோந்தி + குணம்.]

 கோந்துāndu, பெ.(n.)

   பிசின்; gun.

தெ.கோந்து

     [U.gond → த.கோந்து.]

 கோந்துத்தான்ānduttāṉ, பெ.(n.)

பிசின் ஏனம் (C.G.);

 gum-pot, gum-bottle.

     [U.{} → த.கோந்துத்தான்.]

கோந்துரு1ānduru, பெ.(n.)

   1. பூட்டனுக்குப் பாட்டன் (யாழ்ப்.);; ancestor in the fifth line, great grandfather’s grandfather (J.);.

   2. கேலி எள்ளல்; ridicule (W.);.

     [கொந்துள் → கோந்துள் → கோந்துரு.]

 கோந்துரு2ānduru, பெ.(n.)

   வஞ்சகம் (யாழ்.அக.);; duplicity.

     [கோது → கோந்து → கோந்துரு.]

 கோந்துலாāndulā, பெ.(n.)

   மராட்டியப் பிச்சைக்காரர் பயன்படுத்தும் பறைவகை (இ.வ.);; a kind of musical drum used by Mahratta beggars.

     [மரா. கோண்தல → கோந்துலா.]

 கோந்துலாāndulā, பெ.(n.)

   மராட்டியப் பிச்சைக்காரர் பயன்படுத்தும் பறைவகை (இ.வ.);; a kind of musical drum used by Mahratta beggars.

     [Mhr.{} → த.கோந்துலா.]

 கோனகப்பாடிāṉagappāṭi, பெ.(n.)

   நாமக்கல் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Namakkal Dt.

     [கோனகன் + பாடி.]

கோனடிதொடு-தல்āṉaḍidoḍudal,    12 செ.கு.வி. (v.i.)

   அரசனடிமேல் ஆணையிடுதல்; to swear upon king’s feet.

     “உசாவுவங் கோனடி தொட்டேன்” (கலித். 94:36);.

     [கோன் + அடி + தொடு-.]

 கோனாகவன்āṉākavaṉ, பெ.(n.)

யமன்,

 God of death (சா.அக.);.

 கோனாகுளம்āṉākuḷam, பெ.(n.)

   இராமநாதபுரம் மாவட்டத்துச் சிற்றூர்; a village in Ramanadhapuram Dt.

     [கோனான் + குளம்.]

கோனாடு1āṉāṭu, பெ.(n.)

   சோணாட்டு உட்பிரிவுகளுளொன்று (புறநா. 54);; a division of Cõlā country.

     [கோன் + நாடு.]

 கோனாடு2āṉāṭu, பெ.(n.)

   புதுக்கோட்டைப் பகுதியில் முற்காலத்தில் இருந்த நிலப்பரப்பு (பிற்.சோழ.வரலாறு-சதாசிவ பண்டாரம் ப.6);; a region around Pudukkottai in ancient times.

     [கோன் + நாடு.]

சோழநாட்டிற்கும் பாண்டிய நாட்டிற்கும் இடைப்பட்ட பகுதியில் இருந்த நாடு. கொடும்பாளூர் இதன் தலைநகர். இருக்குவேளிர் எனும் மரபினர் இப் பகுதியை ஆட்சி செய்தனர்.

 கோனாட்டுஎறிச்சலூர்மாடலன்மதுரைக்āṉāṭṭueṟiccalūrmāṭalaṉmaturaik, பெ.(n.)

   கடைக் கழகப் புலவர்; a poet of sangam age.

சேரமன் குட்டுவன்கோதை முதலியோரைப் பாடியுள்ளார் (அபி.சிந்);.

கோனான்āṉāṉ, பெ.(n.)

   இடையர் பட்டப்பெயர்; title of the Idaiyar caste.

     “எந்தக் கோனான்றன் கையிற்கொடுத்தானோ”(விறலிவிடு. 703);.

தெ. கோனாரி.

     [கோ ஆனிரை, மாடு, கோ → கோன் → கோனான்.]