செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

உக1 ugattal,    3. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உயர்தல்; to ascend, rise stately, soar upward.

     “மாவிசும் புகந்து” (மதுரைக். 334);.

   2. உயரப் பறத்தல் (பதிற். 779);; to fly high.

   ம. உக்குக;   க. உக்கு (உப்பு);;   து. உக்கு;   தெ. உக்கின்சு (குதித்தல்);; Goth hanhs;

 Ger hock;

 lce har;

 As heat E high. (உவ → உக → உக-த்தல். ஒ.நோ. சிவப்பு → சிகப்பு. ஆவா → ஆகா (இடைச்சொல்);.]

 உக2 ugattal,    3. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மகிழ்தல் (திவ். இயற். 2.8);; to enjoy, to be glad, pleased, satisfied

   2. விரும்புதல்; to like.

     “காக்கை யுகக்கும் பிணம்” (வாக்குண். 24);.

     [உவ → உக → உக-த்தல் = மகிழ்தல், உயர்தல், மேற்செலற் கருத்து மகிழ்தற் கருத்தில் விரியும்.]

உகட்டு-தல் ugaṭṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   அருவருப்பாதல்; to nauseale,

     “உகட்டிப் போந்த செய்தி” (திவ் திருக்குறுந். 4. வியா. பக்.17);.

     [உகள் = வெளிவரல், உகள் + து = உகட்டு = புறந்தள்ளு, உருட்டு.)

 உகந்துடைமை uganduḍaimai, பெ. (n.)

   கணனுடைய சொத்தில் மனைவிக்குரிய பங்கு; right of a married woman to a share of her husband’s property. (Nan.);. (செ.அக.);.

     [உவ → உவந்து → உகந்து + உடைமை + விரும்பி எடுத்துக் கொள்ளத்தக்க உடைமை.]

உகப்பார்பொன் ugappārpoṉ, பெ. (n.)

   வரிவகை (S.I.I. iii. 110.);; tax. (செ.அக.);.

     [உவ → உவப்பார் → உகப்பார் + பொன்.]

உகப்பு1 ugappu, பெ. (n.)

   உயர்ச்சி;     “உகப்பே உயர்வு” (தொல்.சொல். 306);;

 height, elevation. (செ.அக.);.

     [உ → உக → உகப்பு]

 உகப்பு2 ugappu, பெ. (n.)

   1. மகிழ்ச்சி; joy.

     “பூதலத்தோ ருகப்பெய்த” (திருவாச. 11.5);.

   2. விரும்பி வாழுமிடம்; happy resort, favourite resort

     ‘இராவணனை… யெய்தானுகப்பு” (திவ். இயற். நான்மு. 28);.

   3. விருப்பம்; wish, choice (செ.அக.);

     [உவ → உக → உகப்பு.]

உகமகள் ugamagaḷ, பெ. (n.)

   நிலமகள் (ஆ.அக.);; goddess of the earth.

     “உகமகணுதற்கண்” (இராகு. திக்குவி. 208);.

     [உகம்3 + மகள்.]

 உகமம் ugamam, பெ. (n.)

பிறந்த இடம் birth place.

     [உகு → உகம் → அம்.]

 உகமுடிவு ugamuḍivu, பெ. (n.)

   ஊழியிறுதி (திவா.);; end of the world

     [உகம் + முடிவு.]

உகம்1 ugam, பெ. (n.)

   ஊழி; age of the world, long mundane period of years.

     “உகம் பல சென்றன” (கந்தபு. மேருப். 66);.

   ம. உகம்; O.E. geoc;

 E yoke, OHG, G joch;

 OS, Goth Juk;

 ON ok;

 L jugum;

 Skt yuga.

     [உகு → உகம், உகுதல் = கெடுதல், அழிதல், முடிதல் = உலகம் முடியும் காலம்.]

 உகம்2 ugam, பெ. (n.)

   1. நுகம். yoke

   2. இணை; pair.

     [உகு → உகம் = முடிவு, முனை, ஏர்க்காலின் முனைப்பகுதியில் பொருத்தப்படுவது.)

 உகம்3 ugam, பெ. (n.)

   நிலவுலகம்; earth world

ம. உகம்.

     [உலகம் → உகம்.]

 உகம்4 ugam, பெ. (n.)

   1. தோற்றம்;   தொடக்கம்; beginning.

   2. முதலாவது; first for most

   3. தலைப்பாட்டு (சிலப். 14. 156, உரை.);; leading song.

     [உகு → உகம் உகு = மேலெழும்புதல், உயர்தல், முதலாதல்.]

 உகம்5 ugam, பெ. (n.)

   1. நாள் (அக.நி.);; day

   2. நீட்சி; length (செ.அக.);.

     [உகு → உகம். உகுதல் = கழிதல். உகம் = கழியும் நாள், நீட்சி]

 உகரக்கிளவி ukarakkiḷavi, பெ. (n.)

     “உ”எனும் எழுத்து;

 the vowel “u”

     [உகரம் + கிளவி]

 உகரக்குறுக்கம் ugaragguṟuggam, பெ. (n.)

   குற்றியலுகரம்; shortened ‘u’.

     [உகரம் + குறுக்கம், குற்றியலுகரம் பார்க்க;seek kurriyalugaram.]

 உகரக்கேடு ugaragāṭu, பெ. (n.)

   நிலை மொழியினிறுதியில் நின்ற உகரம் வருமொழி புணருமிடத்துக் கெடுதல்; elision of final ‘u’ of the first-word when joining with another word having a vowel for initial

     [உகரம் + கேடு. கெடு → கேடு.]

உகல்1 ugaltal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உதிர்தல்;   கீழேவிழுதல்; to drop off;

 as leaves, fruits;

 to fall out, as hair, to be blasted, nipped, shaken with the wind, to drop down, as tears.

   2. சிந்துதல்; to be spilled, to fall.

   3. சொரிதல்; to pour out

   4. சுழலல்; to be disconnected.

   5. இறங்குதல்; to descend.

   6. குதித்தல்; to jump.

     [உக → உகம்.]

 உகல்2 ugalludal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. குதித்தல்; to iump.

   2. தாவு; to blow.

     “உகலியாழ் கடலோங்கு பாருளீர்” (தேவா.75.1);.

     [உகு → உகல் → உகல்(லு);தல். (வே.க. 31);]

உகளம்1 ugaḷam, பெ. (n.)

   விருப்பம் (அக.நி.);; desire, delight.

 உகளம்2 ugaḷam, பெ. (n.)

   1. இணை; pair, brace, couple,

     “உகளமு முனரின்” (கோயிற்பு. பதஞ். 65);.

   2. இரண்டு; two.

உகளி1 ugaḷittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. குதித்தல்; to leap.

     “பேய்பிண மிக்கன வென்றுகளித் தனவே” (பாரத. பதினாறாம். 51);.

   2. மகிழ்ச்சி மிகுதல்; to delight, exult

     “மேலைத் தொண்டு களித்து” (திவ். திருவாய். 10,8,7);.

   3. பாய்தல்; to jump.

     [உகுதல் = மேலெழும்புதல். உகு → உகள் → உகளு → உகளித்தல்.]

 உகளி2 ugaḷi, பெ. (n.)

   பிசின் (நாமதீப);; gum.

     [உகள் – உகளி மரப்பிசின் தானாகப் பொங்கி மேல் வருதலால் பெற்ற பெயர்.]

உகளு1 ugaḷudal,    5. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தாவுதல்; to leap, bound, frisk.

     “இரலை… யுகள” (குறுந். 65);.

   2. ஒடித்திரிதல்; to run about

     “பன்மயிர்ப் பிணவொடு கேழ லுகள” (மதுரை. 74);.

   3. பாய்தல்; to leap over, bound

   4. கடத்தல்; to pass over (ஆ.அக.);.

   5. நழுவி விழுதல்; to slip down, fall off.

     “ஒளிமேகலை யுகளும்” (திருக்கோ. 350);.

   6. பிறழ்தல்; to turn upside down.

     “பொருகய லுகளிப் பாய” (சீவக. 1854);.

   7. வாயா லெடுத்தல்; to vomit.

 Mar ugal

     [உகு → உகுள் → உகள் → உகளு, உகுதல் = மேலெழும்புதல், ததும்புதல், பொங்கி எழுந்து சிதறுதல்.)

 உகளு2 ugaḷudal,    5. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உயர்தல்; to go up.

   2. பெருகுதல்;   மிகுதல்; to become excess, grow more.

க. உக்கலி.

     [உகு → உகுள் → உகள் – உகளு.]

உகள்-தல் ugaḷtal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

உகளுதல் பார்க்க See ugalu.

உகவல்லி ugavalli, பெ. (n.)

நாகமல்லி ringworm-root.

     [உகம்3 + வல்லி.]

 உகவு ugavu, பெ. (n.)

   நிலையழிவு; to be agitated, to wear off, to pass away. (செ.அக.);.

     [உகு → உகுவு → உகவு]

உகவை1 ugavai, பெ. (n.)

   1. மகிழ்ச்சி; joy, happiness.

     “உகவையா னெஞ்ச முள்ளுருகி” (திவ். திருவாய். 6.2.9);.

   2. உவப்பு; cheer, inspiration.

     “முகவை யின்மையின் உகவை யின்றி” (புறம். 362-11);.

     [உவ → உக → உகவை.]

 உகவை2 ugavai, பெ. (n.)

   1. உதவி;   நன்மை; help, good, favour.

     “உள்குவார்கட்கு உகவைகள் பலவுஞ் செய்து” (தேவா. 1146);. உகவைப்பொன் பார்க்க (S.I.I. iii, 38);;see ugavai-p-pon (செ.அக.);.

     [உவ → உக → உகவை = உவத்தற்குரியது.]

உகவைப்பொன் ugavaippoṉ, பெ. (n.)

   காசாயவகை (S.I.I. v.ii, 290);; a tax in money. (செ.அக.);.

     [உவ → உக → உகவை + பொன்.]

உகா ukā, பெ. (n.)

   1. ஓமைமரம் (பிங்.); tooth-brush tree.

   2. உவா மரம் (மலை.);; sand paper tree.

ம. உகமரம்,

     [உவா → உகா.]

     [P]

 உகாக்காய் ukākkāy, பெ. (n.)

   உகா மரத்தின் காய்; ooga fruit (சா.அக.);.

     [உகா + காய்.]

உகாதி ukāti, பெ. (n.)

ஆண்டின் தொடக்கம்

 beginning of the year.

க., தெ. உகாதி

     [உகம்4 + ஆதி.]

 உகாப்பட்டை ukāppaṭṭai, பெ. (n.)

   உகா மரத்தின் பட்டை; bark of the tree, uga (சா.அக.);.

     [உகா + பட்டை.]

உகாமை ukāmai, பெ. (n.)

   1. சிதறாமை; not spilled.

   2. வெளியிடாமை; not let out, not spoken.

     [உகு + ஆ + மை.]

 உகாயவாகை ukāyavākai, பெ. (n.)

   ஒருவகை வான மரம்; a kind of sirissa tree. (சா.அக.);.

     [உகாய் + வாகை → உகாய வாகை.]

உகாய் ukāy, பெ. (n.)

   ஒருவகை மரம்; a kind of tree.

     “உலறுதலை உகாஅய்” (நற். 66);.

     [உவா → உகா → உகாய். உவப்பு = உயரம்.]

 உகாய்க்குடிகிழார் ugāygguḍigiḻār, பெ. (n.)

   கடைக்க கப் புலவர்களுள் ஒருவர்; poet of the Sangam perio

     [உகாய்க்குடி + கிழார், உகாய்க்குடி என்னும் ஊரினர். உகாய குடி என்பது உகாய் (ஒமை); மரத்தினால் பெற்ற பெயர்.]

உகாரம் ukāram, பெ. (n.)

   1. உகரக்குறில் எழுத்து short vowel ‘u’

   2. இரக்கம் சுட்டிய இடைச்சொல் interjection denoting compassion.

   3. இளகும் உப் சுல்லுப்பு; black salt

     [உ + காரம்.]

 உகாரவுப்பு ukāravuppu, பெ. (n.)

கல்லுப்பு (மு.அ. black salt, impure chloride of sodium.

     [உகாரம் + உப்பு.]

 உகின் ugiṉ, பெ. (n.)

   எகின்;   புளிமா (மலை.);; ind hogplum.

     [எகின் → உகின்.]

 உகிரம் ugiram, பெ. (n.)

   இலாமிச்சை; cuscus-grass

உகிர் ugir, பெ. (n.)

   நகம்; finger or toe nail, tak claw.

     “உகிர்த்தொடர் கழன்று’ (மணிமே. 20:59);.

   ம. உகிர்;   கை கோரு;   க. உகுரு;   கோத, ஊர், ஊர்க துட ஊர்;   குட. நா., து. உகுரு;   தெ. கோரு கொலா, கே. பர். கோரி;   கூ கோர குவி. கோரு;   கட. கேரெ;   குரு ஒரோ மால். ஓர்கு;   பிரா. கோர் (விரல்);;பட உகில்,

     [உகு → உகுல் → உகுர் → உகிர். உகுதல் = மேலெழும்புத முளைத்தல்.)

 உகிர்ச்சுற்று ugirccuṟṟu, பெ. (n.)

நகச்சுற்று whito

     “உகிர்ச்சுற்றில் உலக்கை விழுந்தாற்போல்” (பழ. (செ.அக.);.

     [உகிர் + சுற்று.]

உகிர்நிலைப்பசாசம் ugirnilaippacācam, பெ. (n.)

   பிண்டிக்கை முப்பத்து மூன்றனுள் ஒன்று. அது கட் விரலும் பெருவிரலும் உகிர்துனை கவ்வி நிற்ப (சிலப். 3.18. உரை);; variety of gesticulation in white the tip of the nail in the thumb is brought into clour with that of the fore-finger. (செ.அக.);.

     [உகிர் + நிலை + பசாசம், பசைதல் = விரும்புதல், ஒட்டு சேர்தல், பசை → பசையம் → பசாயம் → பசாசம்.]

உகிர்ப்புறவன் ugirppuṟavaṉ, பெ. (n.)

   நகத்தின் மே அணியும் அணிவகை (S.I.I. ii. 16);; jewel for na (செ.அக.);.

     [உகிர் + புறவன். புறம் → புறவன். புறம் = மேலே.]

 உகிலாதி ugilāti, பெ. (n.)

   புளி; tamarind. (சா.அக.);

     [எகிள் + ஆதி – எகிளாதி → எகிலாதி → உகிலாதி]

உகு2 ugudal,    21. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முளைத்தல்;   தோன்றுதல்; to sprout appear.

   2. சிறத்தல்; to be glorified.

     [உ → உகு → உகு-தல். உ = உயர்ச்சி.]

 உகு3 uguttal,    4. செகுன்றாவி (v.t.)

   1 சிதறச்செய்

   தல்; lo le fall, spill, scatter.

     “ஊஉனன்மையினுண்ணா துகுத்தென” (மலைபடு. 148);.

   2. உதிர்த்தல்; to cast, as leaves, to exuviate, as a bird its feathers.

     “பழன மஞ்ஞை யுகுத்த பீலி” (புறநா.13);.

   3. வெளியிடுதல்; to emit pour out

     “சீற்றமுகுத்த செந்தீ” (கம்பரா. இராவணன்றா. 27.);.

   4. சிந்துதல்; to shed, as tears.

     “நெடுங்கணீ ருகுத்து” (சிலப்.பதிக. 32);.

   5. சொரிதல்; to pour.

     “மென்பழ னுகுத்த தேனும்” (நைடத.நாட்டுப். 20);.

க. உகிக

     [உழு → உகு → உகு-த்தல், உகு = சிந்து (சிந்துதல்);, சிதறுதல், தெளித்தல், உகு → வ. உக்ஷ (வ.மொ.வ. 90);.]

உகு-தல் ugudal,    21. செ.கு.வி;   1. உதிர்தல்; lo

 shed or part with, as leaves from a tree, to shed, as feathers or hair, to become separated

     “போயுகு மிலைகள்” (சி. சி. 1,15);.

   2. சிதறுதல்; to be strewed, scattered

     “உன்கவுகாமை நன்கு” (ஆசாரக். 21.);.

   3. சிந்துதல்; to be spilled;

 to fail;

 to pour out.

     “அங்கணத்துளுக்க வமிழ்தற்றால்” (குறள் 720);.

   4. சுரத்தல்; to trickle gently as water from a spring, or gush forth, as milk from cow’s udder (J);.

   5. கெடுதல்; to wear off, pass away;

 to be lost.

     “இளமையுகா நின்ற மேனியும்” (திருநூற். 45);.

   6. சாதல்; to fall down, fig to die.

     “உக்கார் தலைபிடித்து” (தேவா. 641,4);.

   7. கரைந்து தேய்தல்; to melt pine, languish, wither.

     “உக்குவிடு மென்னுயிர்” (கலித். 138);.

   8. மறைதல்; to set as heavenly bodes,

     “உதயக் குன்றினின்றுகு குன்றில்” (கம்பரா. இராவணன்றா. 39.);.

   9. பறத்தல்; to fly about

     “ஊதவுகு தன்மையினொடொல்கியுற நின்றான்” (சீவக. 2014);.

   10. நிலைகுலைதல்; to be agiated.

     “நெஞ்சுக… கண்ணீர் மல்க” (தஞ்சைவா. 150);.

   11. உமிழ்தல்; to spit.

க., து. உகு. உகி.

     [உளு → உகு → உகு-தல் (வே.க.29);.]

 உகுணம் uguṇam, பெ. (n.)

   மூட்டுப்பூச்சி; bed-bug.(W.);

     [உருள் → உகுள் → உகுணம்.]

உகுனை uguṉai, பெ. (n.)

   நெற்பயிருக்குரிய நோய் வகை (நீலகேசி. 366. உரை);; disease affecting paddy

     [உகு + நோய் – உகுநோய் → உகுனை.]

 உகுருவி uguruvi, பெ. (n.)

   சூரைச்செடி; jackal jujuba.

     [உகு → உகுல் → உகுர் → உகுருவி]

உகுல் ugul, பெ. (n.)

   1. வீழ்ச்சி; tall, 2 கேடு;

 ruin

     [உகு → உகுல்.]

உகுள் uguḷ, பெ. (n.)

   1. சொரிதல்; pouring.

   2. உமிழ்தல்; spitting

   3. கொப்பளித்தல்; to wash the mouth inside

க. உகுள்

     [உகு → உகுல் → உகுள்.]

 உகுழ் uguḻ, பெ. (n.)

உகுள் பார்க்க see ugul.

க உகும்.

     [உகுள் → உகுழ்.]

உகுவு uguvu, பெ. (n.)

   1. சிந்துகை; spilling.

     “சோர்ந்துகு வன்ன” (மதுரைக் 415);.

     [உகு → உகுவு.]

 உகே uā, பெ. (n.)

கொண்டாட்டங்களின் போது

வெற்றியாகட்டும் என்னும் பொருளில் எழுப்பப்படும்

   முழக்கம்; slogan raised on the occasion of festivals

 or function of grand celebration. மாதையனுக்கு உகே;

மாதேவனுக்கு உகே! (கொங்.வ.);

க. உ.கே.

     [உகை → உகே. உகை= செலுத்துதல், முன்வருதல், மேலோங்குதல், வெற்றி பெறல்.]

உகை1 ugaidal,    4 செ.குவி (v.i.)

   செல்லுதல்; to move, as a boat;

 to go, as a vehicle, to walk, as an animal

     “காமவுததியைக் கரைவிட வுகையு நாவா யானும்” (கல்லா, 19);. (செ.அக.);.

     [உகு → உகை → உகை-தல் = மேற்செல்லுதல் எழுதல்.]

 உகை2 ugaittal,    4 செகுன்றாவி. (v.t.)

   1. செலுத்துதல்; to drive as a carriage, to ride, as a horse, to row, as a boat, to discharge, as an arrow,

     “பெருந்தோணி பற்றி யுகைத்தலும்” (திருவாச. 30,4);,

   2 எழுப்புதல்; to stir up, as dust.

     “பலபுரவி நீறுகைப்ப” (மதுரைக்.184);.

   3. பதித்தல்; to set, as a gem

     “நீலமொன்றுகைக்கு நிறைந்த கணையாழி;

     (பணவிடு.97);.

   4 செ.கு.வி (v.i.);

   1. எழுதல்; to rise.

     “உகத்தின் முடிவினி லுகைத்த கனைகடல்” (கலிங், 342 புதுப் 11.44);.

   2. உயரவெழும்புதல்; to leap. Jump up.

     “கொடித்தடந் தேரினின் றுகைத்துமுன் குதியா” (பாரத நிரைமீ. 41);.

   க. உகு; GK ago, L ago

     [உ → கு → உகை → உகை-த்தல்.]

 உகை3 ugai, பெ. (n.)

   உகா; tooth-brush tree (செ.அக.);

     [உகா → உகை.]

 உகை4 ugai, பெ. (n.)

   பானை; pot

     [உகு → உகை கொட்டிவைக்கப் பயன்படுவது.]

உக்கடணம் ukkaḍaṇam, பெ. (n.)

   1. உத்துக் கூவுதல்;   பேரோசை எழுப்புதல்; loud cal Clarion call

   2. சான்றோர் பலரறியக் கூறி ஒன்றைத் தொடங்கி வைத்தல்; inaugurating something the presence of the elite.

க. உக்கடனெ.

     [உகு → உக்கடம்1 → உக்கடனம். உக்கடனம் → வ. உத்காட்டன.]

உக்கடம்1 ukkaḍam, பெ. (n.)

   1. முதலாவது;   தொடக்கம்; first. Beging.

   2. வீட்டின் முன்னுள்ள தெருவாயில்;   அரண்மனையின முகப்பு;   மதில்;   வாயில்; gate, façade, entrance.

     [கடை → உக்கடம்]

     [உக்கிரம் + நாள்]

 உக்கடம்2 ukkaḍam, பெ. (n.)

   நீர்ச்சால் வடத்தில் தலைக்கண்ணி;   முடிகயிறு; rope used in well-irrigation

 உக்கடம்3 ukkaḍam, பெ. (n.)

   1. முன் பக்கத்தில் அமர்ந்து செலுத்தும் ஒடம்; steering boat

   2. ஊரின் எல்லையிலுள்ள காவலிடம்;   காவற்பரண்; watch-tower.

   க. உக்கட;து. உக்கடோ.

     [உக்கம் = பக்கம், கடைசி, இறுதி, முனை, பின்பக்கமுள்ள பிடரி ஒ.நோ. உக்கடைப்புனம் = ஊரின் எல்லையிலுள்ள நிலம். உக்கடைவாயில் (கடைசி எல்லை வாயில் (gale); → உக்கடை → உக்கடம்.]

 உக்கடம்4 ukkaḍam, பெ. (n.)

கோவைக்கு அருகிலுள்ள ஒர் ஊர்,

 village near Coimbatore.

     [உக்கடை → உக்கடம்.]

 உக்கடை ukkaḍai, பெ. (n.)

   நீரிறைக்கும் ஏற்றம்; wicker basket for drawing water for irrigation

க. உக்கடியன்த்ர.

     [உகு → உக்கு → உக்கடை]

 உக்கணி ukkaṇi, பெ. (n.)

கைத்தறியில் கயிறு இழுத்துக்

   கட்டுவதற்காக உள்ள ஒரு கருவி; accessory of the handloom. (சேரநா.);.

ம. உக்கணி.

     [உக்கம் → உக்கணி, உக்கம் = கயிறு.]

உக்கம்1 ukkam, பெ. (n.)

   1. இடை; waist

     “உக்கஞ்சேர்த் திய தொருகை’ (திருமுரு. 108);.

   2. பொருந்திய பக்கம்; conjoined side (செ.அக.);.

   ம. உக்கம்;து. ஒக்க, ஒக்கம்.

     [உ → உக்கம். உ = நடுப்பகுதி]

 உக்கம்2 ukkam, பெ. (n.)

   1. பேரால வட்டம்;  large circular tan

     “உக்கமுந்தட்டொளியும் தந்து” (திவ். திருப்பா. 20);.

   2. சிற்றால வட்டம; small omamental fan.

     “உழைச்சென் மகளிருக்க மேற்றி” (பெருங். 1,34,213);.

   3. பொன் (சங்.அக);,

 gold,

     [உகு → உக்கம் உகுத்தல் = கொட்டுதல், சொரிதல், வீசுதல், பொலிதல்.)

 உக்கம்3 ukkam, பெ. (n.)

   கட்டித் தூக்கியெடுக்குங் கயிறு; rope or cord lached to anything as to a handle (செ.அக.);.

   ம. உக்கம்;   க. உக்க;   து. உக்கி, ஒக்கி;தெ. உக்கமு

     [உ → உக்கம் (உயரம்); = மேலிழுக்கும் அல்லது மேலுயர்த்தும் கயிறு.]

 உக்கம்4 ukkam, பெ. (n.)

   1 நெருப்பு குடா),

 fire.

   2. வெப்பம்

 heat.

தெ. உக்க

     [உல் → உள் → உக்கம்].

 உக்கம்5 ukkam, பெ. (n.)

   1. உயர்ச்சி

 height

   2. உயர்வு;   சிறப்பு; sublimity.

     [உ7 → உக்கம்.]

 உக்கம்6 ukkam, பெ. (n.)

   1. எருது (பிங்);; bull, ox. 2 ஆன்;

 cow.

     [ஆ = ஆக்கள். ஒ.நோ. ox. ஆக்கம் → அக்கம் → உக்கம்.]

 உக்கம்7 ukkam, பெ. (n.)

   1. தலை; head.

     “உக்கத்து மேலும் நடுவுயர்ந்து” (கலித். 94);.

   2. சேவற் கொண்டை; plume on the head of the cock

   3. கோழி; fowl.

ம. உக்கம்.

     [உ = மேல், உயர்வு. உ → உக்கம். (மேலிருப்பது.)]

 உக்கம்8 umēluyarvuuukkammēliruppaduukkam, பெ. (n.)

   கடுமை;   மிகுதி; severy excess.

     “உக்கதவர் தித்ததவர்” (மேருமந், 1097);

     [உ → உக்கு → உக்கம்.]

 உக்கம்பருத்தி ukkambarutti, பெ. (n.)

   உப்பம் பருத்தி;   வனப்பருத்தி; Indian cotton-plant (செ.அக.);.

     [உக்கம் + பருத்தி]

உக்கரணம் ukkaraṇam, பெ. (n.)

   1. வீட்டின் சரக்கறை; store-house for provisions.

   2. அரண்மனையின் களஞ்சியம்; granary in a palace.

   ம. உக்கராணம்;   க., து. உக்ராண;   தெ. உக்ராணமு;மரா. உக்ராணி.

     [உள் + கரணம் = உட்கரணம் – உக்கரணம்;

உள் = வீடு, அரண்மனை, அகம் → Skt griha → த. கிருகம் → கரணம்.]

உக்கரி1 ukkarittal,    4. செகுன்றாவி (vt) வாயாலெடுத்தல்; to vomit (W.).

     [உ + கரி.]

உக்கரை ukkarai, பெ. (n.)

   அக்கரை; opposite bank.

     “இக்கரை நின்றிவர்ந் துக்கரை கொளவே” (புறநா. 357.9);.

உக்கரைத்தட்டு ukkaraittaṭṭu, பெ. (n.)

   மண முழவின் வலந்தரையின் நடுப்பாகத்துக்கு மேலுள்ள பாகம் (கலைமகள் xii, 400);; part just above the middle of the Valantarai of a Mirutangam, (செ.அக.);.

     [உ + கரை + தட்டு.]

 உக்கலரிசி ukkalarisi, பெ. (n.)

   நொறுக்கலரிசி, நொய்யரிசி; crushed rice. (சா.அக.);.

     [உக்கல் + அரிசி]

 உக்கலை ukkalai, பெ. (n.)

   மருங்கின் பக்கம் (பிங்.);; hip.

ம. உக்கல்

     [உக்கம் → உக்கலை.]

     [P]

உக்கல்1 ukkal, பெ. (n.)

   1. பதனழிவு rollenness, putridity.

   2. உளுத்தது; that which is rotten or decayed

     [உகு → உக்கல்.]

உடன்பங்கு

 உக்கல்2 ukkal, பெ. (n.)

   1 பக்கம்; side (w);

   2. மருங்கு; hip.

   3. ஆலவட்டம்; circular fan made of fragrant roots or palm leaves, carried in procession before idols and great persons.

   4. ஏறு; bull.

   5. ஆன்; cow.

   6. கோழி; fowl.

   7. தீ; fire. (ஆ.அக.);.

   ம. உக்கல்;து. ஒக்க

உக்களம் ukkaḷam, பெ. (n.)

   1. யாமக்காவல்; night watch.

   2. தலைக்காவல்; advance guard.

   3. பாளையஞ்சூழகழி; entrenchment around a camp. (செ.அக.);.

   ம, உக்களம்;   க. உக்கட தெ. உக்களமு;து. உக்கட

     [உள் + களம்.]

 உக்களவர் ukkaḷavar, பெ. (n.)

   இராக்காவலர்; night watchmen (கதி.அக.);.

     [உள் + களம் – உக்களம் + அவர்.)

உக்களி ukkaḷi, பெ. (n.)

   இனிய பணிகார வகை (இராசவைத். 125.);; sweet confection (செ.அக.);.

   ம. உக்காளி;தெ. உக்கர.

     [உக்கம் + களி.]

 உக்களை ukkaḷai, பெ. (n.)

   இடுப்பு; hip உக்கலை பார்க்க;see ukkala. (செ.அக.);.

     [உக்கலை → உக்களை. (கொ.வ.);]

 உக்காக்கம் ukkākkam, பெ. (n.)

அரைஞாண் waist cord (யாழ்.அக.);

     [உக்கம் + அக்கம் = உக்காக்கம். – உக்கம் = இடுப்பு. அக்கம் = கயிறு]

உக்காரம்1 ukkāram, பெ. (n.)

கக்கல் (பிங்.); Vomiting. (செ.அக.);

     [உகு → உக்கரம் → உக்காரம்.]

 உக்காரம்2 ukkāram, பெ. (n.)

   ஒலி எழுப்புகை; belowing as of a bull (W.); (செ.அக.);.

     [முக்காரம் → உக்காரம்.)

 உக்காரை ukkārai, பெ. (n.)

   நீராவியில் வெந்த அஃ குல்லி என்னும் பிட்டு; steamed meal-cake.

ம. உக்காலி, உதிரு தெ. உக்கெர

     [உஃகுல்லி → உக்குல்லி → உக்கலி → உக்காலி → உக்காலை → உக்காரை ஒரு கலத்தின் வாயைத் துணியால் கட்டி அதன் மேல் அரிசி மாவையோ அல்லது பிற மாவையோ ஆவியில் வேகவைக்கும் ஒருவகைச் சிற்றுண்டி.]

உக்கி ukki, பெ. (n.)

   1. இருகாதையும் இருகையால் மாறிப்பிடித்துக் கொண்டு உட்கார்ந்தெழும் தோப்புக் கரணம்; form of salutation, specially before Ganesa, in which the worshipper is lowering and raising his body a certain number of times while folding his arms across his breast and holding his two ear lobes by alternate hands.

   2. தண்டனை வகை; form of punishment (செ.அக);.

     [உள்கி → உட்கி → உக்கி.]

 உக்கிடர் ukkiḍar, பெ. (n.)

சிலந்திப்பூச்சி, spider (W.); (செ.அக.);.

 உக்கிடு ukkiḍu,    இடை (int) நாணத்தைக் காட்டும் குறிப்புச் சொல் (இ.வ.); word expressive of shyness. (செ.அக.).

     [உள்கு → உள்கிடு → உக்கிடு.]

 உக்கிட்டு ukkiṭṭu, பெ. (n.)

   உட்கட்டு; kind of necklace. (செ.அக.);

     [உள் + கட்டு – உக்கட்டு → உக்கிட்டு (கொ.வ.);.]

உக்கிப்போ-தல் ukkippōtal, செ.கு.வி (v.i.)

   1. உருகிப் போதல்; wasting away with grief or pain.

   2. இளைத்துப் போதல்; to pine away.

   3. அழுகல் to rot (சா.அக.);

     [உள் → உளு → உளுகு → உக்கு → உக்கி + போ.1]

உக்கிரநாள் ukkiranāḷ, பெ. (n.)

   தாழி. (பரணி);, கொடு நுகம் (மகம்);, கணை (பூரம்);, முற்குளம் (பூராடம்);, முற்கொழுங்கால் (பூரட்டாதி); ஆகிய ஐந்து நாண்மீன்கள (சோதிட சிந். 36);; five naksatras Parani, Magam Puram, Puradam, Purattadi (செ.அக.);.

     [உக்கிரம் + நாள்.]

க. உண்ணி.

     [உண் → உண்டி]

உக்கிரன் ukkiraṉ, பெ. (n.)

   சிவத்திரு மேனிகளுள் ஒன்று (காஞ்சிப்பு. சிவபுண்.15);; manifestation of Siva. (செ.அக.);. [உல் = தீ. உல் → உக்கு → உக்குல் → உக்குலன் → உக்குரன் → உக்கிரன். ஒ.நோ. அக்கு → அக்குரன்.]

 உக்கிரப்பாண்டியன் ukkirappāṇṭiyaṉ, பெ. (n.)

   பாண்டிய மன்னர்களுளொருவன்; Pandyan monarch.

     [இவன் சோமசுந்தரபாண்டியன்மகள் கடல் சுவறவேல்விட்ட திருவிளையாடல் கண்டவனும் இவனேயாவான்.]

உக்கிரப்பெருவழுதி ukkirapperuvaḻudi, பெ. (n.)

   கடைக் கழகத் திறுதிப் பாண்டியன் (இறை.1. உரை. பக்.11);. அகநானூற்றைத் தொகுப்பித்தோன்; Pandiya king who reigned during the period of the Third Tamil Sangam in Madurai and under whose patronage Agananuru was compiled.

உக்கிரமருந்து ukkiramarundu, பெ. (n.)

   1. காரமருந்து; pungent and stimulating medicine.

   2. இதளிய கந்தக பாடாணங்களைக் கொண்டு செய்யுமருந்து; powerful medicine prepared from mercury, Sulphur and arsenical compounds,

   3. வேதைக்குதவும் மருந்து; one used in alchemy for transmuting metals.

   4. கொப்புளத்தை எழுப்பு மருந்து; blislering agent.

   5. வெடிமருநது; gun powder. (செ.அக.);.

உக்கிரம்1 ukkiram, பெ. (n.)

   1. கொடுமை; blaze, glow, fierceness.

     “உக்கிர வடவைக்கனல்” (திருவிளை. யானை யெய். 20);.

   2. ஊக்க மிகுதி; vehemence, ardour, intensity, fervency, impetuosity.

   3. சினம்; wrath, rage, tury

     “உக்கிரமாக வீமன் வந்தவுறுதி கண்டு” (பாரத. இரண்டாம். போ. 12);. (செ.அக.);.

     [உல் – தீ, அனல், எரிதல். உல் + கு = உக்கு → உக்குரம் → உக்கிரம் ஒ.நோ. கல் = எரிதல். கல் + கு = சுக்கு → சுக்கிரன், சுக்கி = விண்மீன்.]

 உக்கிரம்2 ukkiram, பெ. (n.)

   இலாமிச்சை (மலை.);; cuscus grass. (செ.அக.);.

 உக்கிரம்3 ukkiram, பெ. (n.)

   இசையுறுப்புகளுளென்று (சிலப்.3, 150 உரை);; limb of a musical piece, one of four Gita-v-uruppu.

 உக்கிரவெயில் ukkiraveyil, பெ. (n.)

   கடுமையான வெயில்; intense heat of the sun.

     [உக்கிரம் + வெயில்.]

 உக்கிராணக்காரன் ukkirāṇakkāraṉ, பெ. (n.)

   சரக்கறை மேற்பார்ப்போன்; steward incharge of provisions, store keeper.

   ம. உக்ராண்;   க. உக்ராண்க, உக்ராணதவ;   து. உக்ராண்;தெ. உக்ராணி, உக்கிராபுவாடு.

     [உள் + கரணம் உள் = வீடு, அரண்மனை, கரணம் = மேற்பார்ப்பவன், கணக்கன், காரன் பெயரீறு.]

 உக்கிராணம் ukkirāṇam, பெ. (n.)

   வீட்டுச் சரக்கறை; store house for provisions, granary (செ.அக.);.

   தெ. உக்ராண க., து. உக்ராண;ம. உக்ராணம். Mar ugrani.

     [உள் + கரணம் – உக்கரணம் → உக்கிராணம் (கொ.வ.); உக்கரணம் பார்க்க;see ukkaramam]

உக்கு1 ukkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மேலெழும்புதல்; to rise, go up

   2. பொங்குதல்; to spring.

க., து. உக்கு

     [உ → உகு → உக்கு]

 உக்கு2 ukkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மக்கிப்போதல்; to rot, decay, moulder. உக்கின மரம்.

   2. மெலிதல்; to pine away, waste away,

அவள் துக்கத்தால் உக்கிப் போகிறாள் (இ.வ.); (செ.அக);.

ம. உக்குக.

     [உள்கு → உட்கு → உக்கு உள்குதல் = உள்ளொடுங்குதல், உகுத்தல், உட்குதலாம். ஒ.நோ. வெள்கு → வெட்கு → வெட்குதல்.]

 உக்கு3 ukku, பெ. (n.)

   இலவங்கம் (சங்.அக);; clove.

     [உள்கு = உட்கருங்கு, உள்கு → உக்கு.]

உக்குறள் ukkuṟaḷ, பெ. (n.)

   குற்றியலுகரம்; shortened ‘ப’

     “உயிர்வரி னுக்குறள் மெய்விட் டோடும்” (நன். 164);. (செ.அக.);.

     [உ + குறள் – குறள் = குறுகியது. உக்குறள் = குறுகிய உகரம்.]

 உக்குறுமை ukkuṟumai, பெ. (n.)

   உகரக் குறுக்கம்; shortened ‘u’ (ஆ.அக.);.

 உக்குளான் ukkuḷāṉ, பெ. (n.)

   சருகு தின்னும் முயல்; hare which is supposed to live on dried leaves (W.);. (செ.அக.);.

     [உகுதல் = சொரிதல், வீழ்தல், உகு → உக்கு = கீழே விழுந்த சருகு. உக்கு → உக்குளாள் = சருகு தின்னும் முயல்.]

உக்குவிடு-தல் ukkuviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   கரைந்து விடுதல்; to dissove.

     “உப்பியல் பாவையுறையுற்றது போல உக்குவிடு மென்னுயிர்” (கலி. 132.17);.

     [உள்கு = சுருங்குதல், கரைதல், உள்ளு → உக்கு + விடு.]

 உக்கெலும்பு ukkelumbu, பெ. (n.)

   மார்பெலும்பு; breast bone, (சா.அக.);.

     [உ- முன்மைச் சுட்டு மார்பைக் குறித்தது, உ + எலும்பு – உக்கெலும்பு.]

 உக்கை ukkai, பெ. (n.)

   எருது; ox. (loc.);. (ஆ.அக.);.

     [உக்கு = உயர்வு, செருக்கு, செருக்குள்ள காளை, உக்கு → உக்கை.]

உங்கண் uṅgaṇ, வி.எ. (adv.)

   உவ்விடம்; yonder, where the person spoken to is chiefly poetic.

     “தனயரைக் கண்டிரோ வுங்க ணென்ன” (சேதுபு. அக்கினி. 32);.

     [உ + கண் → உக்கண் → உங்கண்]

 உங்கன் uṅkaṉ, பெ. (n.)

   ஆண்பாற்பெயர்; name of a male person.

ம. உங்கன், தெ. உங்கிம்ப்பு, (உங்குவழு-பரிசு, காணிக்கை);

     [உங்கு-பெருமிதம், எழுச்சி, உங்கு-உங்கன்]

உங்களி-த்தல் uṅgaḷittal,    4. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உம்மென் றொலித்தல்; to utter the exclamatory sound of ‘hum’ expressive of contempt or displeasure.

     “காமர் வில்லாளி யாகி யுங்களித்து” (திருக்காளத்.பு. 6, 39);.

   2. அதட்டுதல்; to rebuke authoritatively, hector, threaten.

   3. உரப்புதல்; to whoop, vociferate inarticulately as when driving cattle or in scaring away birds, beasts, or human beings.

   4. உங்காரஞ் செய்தல்; to utter ‘hum’ expressive of menace.

ம. உங்கு.

உங்காரணை uṅgāraṇai, பெ. (n.)

   1. அவுரி; indigo, Indigofera tinctoria. (சா.அக.);

     [உங்காரம் → உங்காரனை.]

உங்காரம் uṅgāram, பெ. (n.)

   1. அச்சுறுத்தும் ஒலி (தொனி);; exclamation ‘hum’ expressive of menace.

     “உங்காரத்தி னுரப்பு மோதையாள்” (கந்தபு.அக்கினி, 95);.

   2. வண்டின் ஒலி; buzzing sound, as that made by bees in flight

     “உங்கார மதுகரங்கள்” (பாரத.வசந்த. 3);.

     [உம் + காரம் – உங்காரம்.]

உங்கு uṅku, பெ. (n.)

   சங்கில் விட்டு ஊற்றப்படும் பால்; milk in conch.

     “உங்கு சாப்பிடுகண்ணா:உங்கு.”

     [இங்கா-உங்கா-உங்கு]

 உங்கு1 uṅgu,    வி. எ. (adv.) உவ்விடம் (கந்தபு. உமைவரு. 31); yonder, where the person spoken to is

     [உ → உங்கு (முன்மைச் சுட்டு);.]

 உங்கு2 uṅgu, பெ. (n.)

   முன்னிலையில்;   முன்பு; in the presence of, in front of.

     [ஊங்கு → உங்கு ஒ.நோ. ஊது → உது.]

 உங்குணி uṅguṇi, பெ. (n.)

   பெருங் கிளிஞ்சில் எனப்படும் நீலநிறக் கடல்மீன்; bluish sea-fish.

     [உ → உங்குணி]

உங்கை uṅgai, இடை (part)

   1. உன் தங்கை; your sister younger than you.

     “மூக்குங்கையரியுண்டாள்” (கம்பரா. சூர்ப்பன. 125);.

   2. உன் தாய்; your mother.

     [உன் + கை = உங்கை கை = இளையள், மெல்லியன், பெண். ஐ = மென்மை, அழகு. ஐ → கை (மென்மையுடைவள்);.]

உங்ஙன் uṅṅaṉ, வி.எ. (adv)

   1. உவ்வாறு in the way you do.

   2. உவ்விடம்; in the place where you are

     “என் தனயரைக் கண்டிரோ உங்ஙன் (சேதுபு அக்கினி-32);

     [ஊங்கு → ஊங்கண் → உங்கண் → உங்கள் → உங்ஙன் (மு.தா. 32.);]

 உங்ஙன் uṅṅaṉ, வி.எ. (adv.)

   1. அத்தன்மை; thus, so, in that way.

   2. இத்தன்மை; thus, so, in this way.

   3. உத்தன்மை; thus, so, this or that (intermediate); way.

     [ஊங்கண் → உங்கண் → உங்கள் → உங்கள்2.]

 உசகம் usagam, பெ. (n.)

   ஆமணக்கு (சங். அக.);; castor-plant. (செ.அக.);.

     [ஒருகா. உச்சகம் → உசகம் = உயரமாக வளரும் செடி.]

உசத்தி usatti, பெ. (n.)

   1. உயர்த்தி;   உயரம்; height உயர்த்தி பார்க்க;see uyartti

     [உயர்த்தி → உசத்தி]

உசனன் usaṉaṉ, பெ. (n.)

   வெள்ளி;   சுக்கிரன் (கம்பரா. ஆறுசெல். 6);; venus (செ.அக.);.

     [ஒருகா. உசல் → உசன் → உசனன்.]

உசனார் usaṉār, பெ. (n.)

உசனன் பார்க்க (பாரத.குரு. 23);;see usanan (செ.அக.);.

உசரம் usaram, பெ. (n.)

   உயரம்; height, elevation ‘நாலுதோரை உசரத்து’ (S.I.I. ii, 134);.

     [உயர் → உயரம் → உசரம் (கொ.வ.);, உயரம் பார்க்க;see uyaram.]

 உசரி usari, பெ. (n.)

முள்ளி a thorny shrub in common

     [ஒருகா உத்தரி → உச்சரி → உசரி அரிதல் = குத்துதல், புண்படுத்துதல்.]

 உசற்காலம் usaṟkālam, பெ. (n.)

   விடியற்காலம் (யாழ். அக.);; dawn (செ.அக.);.

     [ஊசல் → உசல் + காலம், ஊசல் = மேலெழுதல், கிழக்கிற் கதிரொளி தலைகாட்டுதல்.)

உசல் usal, பெ. (n.)

   1. விடியல்; dawn.

   2. ஒருவகை மரம்; a kind of tree.

     [ஊசல் = மேல்வருதல், ஒளி மேலெழும்புதல், ஊசல் → உசல். Skt usai]

உசவு1 usavudal,    5 செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. சிந்தித்தல்;   கலந்தாய்தல்; to consider, to think and decide to sculinize.

     “ஏவவென் றுசவியே” (பாரத. பதினேழாம். 221);.

   2. வேவுபார்த்தல்; to spy. to discern by careful observation.

     [உசாவு → உசவு.]

 உசவு2 usavudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   உசாவா நிற்கும்; to enquire, to ask question ‘தனிக் குருகுசவு’ (கலித். 121-15.); (சங்,இலக்.சொற்.);

     [உசாவு → உசவு..]

 உசவு3 usavu, பெ. (n.)

   எந்திரங்கட்கட்டும் களியுமெண் ணெயுஞ் சேர்ந்த கட்டு (சீவக.78 6, உரை.);; grease (ஆ.ஆக.);.

     [மசகு → முசகு → உசகு → உசவு.]

உசா1 ucā, பெ. (n.)

   1. ஆராய்ச்சி; enquiry, investigation, question.

     “சான்றோருசாப் போல” (தொல். பொருள். 285. உரை);.

   2. ஒற்றன் (திவா.);; spy.

     [உசாவு → உசா.]

 உசா2 ucā, பெ. (n.)

   மூக்குத்திச்செடி; pointed leaved hogweed. (L); (செ.அக.);.

     [உச்சம் → உசை → உசா.]

 உசாக்காலம் ucākkālam, பெ. (n.)

   கதிரவன் தோன்ற லுக்கு நான்கு கடிகை முற்பட்ட காலம்; dawn, time of day before day break

     [உசா + காலம்.]

 உசாக்கேட்டல் ucākāṭṭal, தொ.பெ. (vbl.n.)

   கருத்துரை கேட்டல்; investigation, consultation. (ஆ.அக.);.

     [உசா + கேட்டல்.]

உசாக்கையர் ucākkaiyar, பெ. (n.)

   கருத்துரை வழங்கு வோர்; consultant, investigator.

     “உசாக்கைய ரொருங்கு போனார்” (இரகு. அயனெ.12);. (செ.அக.);

     [உசாவு → உசா + உசாக்கை + அர்.]

 உசாதல் ucātal,    தொ பெ (vbl.n.) வினாவுதல்; questioning.

     [உசாவுதல் + உசாதல்.]

உசாத்துணை ucāttuṇai, பெ. (n.)

   உற்ற துணைவன் (திருக்கோ. 400 வரை);; best adviser, reliable friend, faithful companion, congenial comrade. (செ.அக.);.

     [உசாவு → உசா → துணை.]

உசாவடி ucāvaḍi, பெ. (n.)

   உட்பிரிவு; separation into smaller parts, subdivision (i.m.p.tj 894);. (செ.அக.);.

     [உசாவு + அடி.]

உசாவல் ucāval, பெ. (n.)

   1. ஆராய்தல்; investigating.

   2. எண்ணல்; thinking, considering.

   3. வினாவல்; questioning.

     [உசாவு → உசாவல்.]

உசாவு-தல் ucāvudal,    5. செ.குன்றாவி. (v.t) 1. சிந்தித்தல்; to consider, to take counsel with oneself, deliberate.

     “அரசியலுசாவி” (பாரத. வாரணா. 128);.

   2. கேட்டறிதல்; to enquire or investigate.

     “உசாவுகோ வைய சிறிது” (கலித் 7-4);.

   3. செவியுறுதல் (ஆ.அக.);; to hear to listen, உரைத்தமையனைவரு முசாவி” (விநாய கபு. 75, 84);.

     [உல் = பொருந்துதல் கருத்து. உல் → உல → உலவு → உலாவு → உசாவு, பிறரோடு பொருந்துதல், கலத்தல், சென்றுவரல், பிறரோடு கலந்து கருமம் மேற்கொள்ளல், ஆராய்தல், பேசு தல், வினாதல். உலாவு → உசாவு, தி.நோ. அலை → அசை → அசைவு → அசா. உசாவு என்னும் வினை வடபுலத்திலும் வேரூன்றி வழக்குப் பெற்றதால் வடமொழியிலும் உசாவு – உவாசு எனத் திரிந்து பெருக வழங்கலாயிற்று.]

உசாவுந்துணை ucāvunduṇai, பெ. (n.)

   துன்பம் தீரக் கேட்டறியும் துணை கேள்வித்துணை; counsel, adviser consultant.

     “..உளையான் உற்றது உசாவுந்துணை” (கலித். 136.25);. (சங்.இலக்.சொற்.);.

     [உசாவும் + துணை.]

உசிப்பி-த்தல் usippittal,    5. செகுன்றாவி, (v.t.)

   1. சேர்த்தல்; to unite, associate, to join with another.

     “உன்னிடத் தெங்களை யுசிப்பித்துக் கொள்வாய்” (திருக்காளத்.பு. காளன், 60);.

     [உய் → உய்ப்பி → உயிப்பி → உசிப்பி → உசிப்பி-த்தல், (கொ.வ.); உய்ப்பி-த்தல் பார்க்க see uyppl-,]

உசிர் usir, பெ. (n.)

   உயிர்; life animal or vegetable.

     “உசிர்க்கொலை பல நேர்ந்து” (தேவா. 918, 3);.

   க. உசிர்;   து., தெ. உகரு;பட உசரு.

     [உயிர் → உசிர் (கொ.வ.);. உயிர்பார்க்க see uyir.]

 உசிலம் usilam, பெ. (n.)

உசில் பார்க்க (மலை.);;see usil. (செ.அக.);.

     [உசில் → உசிலம்.]

 உசிலரைப்பு usilaraippu, பெ. (n.)

   அரைப்புப்பொடி; powder made of dried sirissa leaves.

     [உசில் + அரைப்பு.]

உசிலி1 usilittal,    4. செகுன்றாவி. (v.t.)

   கம்பாப்பொடி கலந்து தாளித்தல்; to prepare with condiments as curry.

     [உசில் → உசிலி → உசிலி-த்தல் = உசிலைசேர்த்துத்தாளித்தல்.]

 உசிலி2 usili, பெ. (n.)

   கடலை அல்லது தவசங்களை வேகவைத்துப்பொடிதாவினகறி (இ.வ.);; bolled pulse

   க. உசலி, உசளி, உசளெ. உகளெ;   தெ. உசல்; Mar. usal.

     [உசில் → உசிலி.]

 உசிலை usilai, பெ. (n.)

   அரைப்புப்பொடி சீக்கிரி; black sirissa (செ.அக.);.

     [உசில் → உசிலை.]

உசில் usil, பெ. (n.)

   ஒரு மரம்; a tree உசிலங்கோடு. (தொல். எழுத். 405. உரை);.

     [உசல் → சில்.]

உசீரம் ucīram, பெ. (n.)

   இலாமிச்சை வேர்; cuscuss. Root.

     “சந்தன முசீரங் கோட்டம்” (திருவாலவா.43.16);. (செ.அக.);.

     [உசில் → உசிலம் →→ உசிரம் → உசீரம்.]

உசு1 usuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

துளைத்தல் to bore, punch.

     [உளு → உசு]

 உசு2 usu, பெ. (n.)

   மரத்தைத் துளைக்கும் புழு; wood worm.

ம. உளும்பு

     [உல் → உள் → உளு → உசு.]

தொல்காப்பியர் காலத்தில் குறிலடுத்த உச்சகாரம் இரண்டே சொற்களில் ஆளப்பட்டது என்பதற்குச் சான்றாக உசு, முக என்னும் இரு சொற்களை உரையாசிரியர் மேற்கோள் காட்டி னர்.

     “உச்சகாரம் இருமொழிக் குரித்தே” (தொல். எழுத்.75);.

 உசுக்கல் usukkal,    தொ. பெ. (vbl.n.) ஏவுதல்; driving, as of a dog to an object or person. (ஆ.அக.).

உசுப்பு1 usuppu, பெ. (n.)

   உடற்கழிவு; dung. Faeces. (Tinn); (செ.அக.);.

     [உல் → உலுப்பு → உசுப்பு.]

 உசுப்பு2 usuppudal,    5 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   1. எழுப்புதல்; to rouse, wake up;

 to urge, as dogs.

   2. வெருட்டுதல்; to frighten, to drive away as birds.

     [உசும்பு → உகப்பு → உசுப்பு-தல், உசும்பு (த.வி.); → உசுப்பு (பி.வி.);.]

உசும்பு-தல் usumbudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அசைதல் to move, stir, to be in motion as wind-

   5. செ. குன்றாவி, (v.t.);

   . அதட்டுதல்; to rebuke, rant, hector.

     “மாக்கள திர்ப் பினுகம்ப” (பெருங். மகத 13,59);. (செ.அக.);.

     [உல் → உலு → உலும்பு → உசும்பு.]

 உசுலாத்திமாடு usulāttimāṭu, பெ. (n.)

   அதிமாகப் பால் கொடுக்கும் மாடு; a kind of a big cow, giving plenty of milk as from Gujarat (செ.அக.);.

     [உகலாத்தி + மாடு. உசல் → உசுப்பு – அதிகப்படுத்து. உசுல் → உகலாத்தி = சுரப்பு மிகுந்த. அதிகமாகப் பால் தருகின்ற.]

உசுல் usul, பெ. (n.)

   1. துளைத்தல்; piercing

   2. தோண்டியெடுத்தல் பறித்தெடுத்தல்; digging out, pluckingout.

   3. விளைந்தவற்றில் அரசனுக்குரியபங்கா கப் பெறல் வரிப்பணம் தண்டுதல்; collecting tax.

     [உச → உசல்.]

உச்ச3 ucca, பெ. (n.)

   பித்தன்; mad man, mentally

 Retarded.

   ம, உச்சு;க. உச்சு.

     [உய்த்து → உத்து → உச்சு =அறிவிழந்தவன். நினைவு தப்பியவன்.]

 உச்சகாரம் uccakāram, பெ. (n.)

     “சு” எனும் எழுத்து;

 the letter “cu”

     [உ+ச-சு]

 உச்சகாரம் uccakāram, பெ. (n.)

   உகரமூர்ந்த சகர எழுத்து, ‘சு’; letter ‘cu’ being a vowel consonant of the combination ‘u’ and ‘c’ (பாண்டி.அக.);.

     [உ + சகாரம்.]

 உச்சக்கோள் uccakāḷ, பெ. (n.)

   உச்ச நிலையடைந்த கோள்; planet occupying an exalted position or sign in the zodiac (astrol);. (ஆ.ஆக.);.

     [உச்சம் + கோள்.]

 உச்சசந்தி ussasandi, பெ. (n.)

   உச்சநிலைக் கோள்களின் சந்திப்பு; superior conjunction of planets. (Astrol); (C.G.);

     [உச்சம் → உச்ச + சந்தி.]

உச்சடம்1 uccaḍam, பெ. (n.)

   1. ஓர் புல்; a kind o cyprus.

   2. ஓர்வகை வெள்ளைப் பூண்டு; a kind of garlic.

   3. குன்றிமணி; Indian liquorice.

   4. சரளங்காய்; Indian plum (சா.அக.);.

     [ஒருகா. ஒள் + சடம் – ஒச்சடம் → உச்சடம்]

 உச்சடம்2 uccaḍam, பெ. (n.)

   1 சினம்; anger.

   2. விரைவு:

 Speed.

     [உச்சம் → உச்சடம்.]

உச்சடை1 uccaḍai, பெ. (n.)

   1. நறுமணப்புல்; fragrant grass,

   2. ஒருவகைக் கிழங்கு; edible tuber, root edible.

   3. சிறுநெல்லிச் செடி; plant.

க. உச்சடெ

     [உச்சடம் → உச்சலட.]

 உச்சடை2 uccaḍai, பெ. (n.)

   1. ஆகுலம் (இடம் பாசாரம்);; foppishness, 2 வெள்ளுள்ளி;

 garlic,

   3. வட்டக்கோரை; a kind of grass.

   4. சீற்றம்; anger

   5. வழக்கம் habit

     [உச்சடம் → உச்சடை.]

உச்சட்டம் uccaṭṭam, பெ. (n.)

   1. நேர்மை, straightness,

   2. இலக்கு; mark (செ.அக.);.

     [உச்சம் → உச்சட்டம் அட்டம் = தன்மை கட்டிய பெயர் ஈறு.]

உச்சட்டை uccaṭṭai, பெ. (n.)

   ஒல்லி; thinness, senderness (Loc.);.

   2. ஒஞ்சட்டை பார்க்க;see orijattal

     [ஒஞ்சட்டை → உஞ்சட்டை → உச்சட்டை.]

உச்சண்டம்1 uccaṇṭam, பெ. (n.)

   கடுமையான தீவிர மானது; lerocious, இது உச்சண்ட மாகாளி கோவில் (உ.வ.);.

க. உச்சண்ட

     [உச்சி → உச்சம் → உச்சண்டம்.]

 உச்சதசை ussadasai, பெ. (n.)

உச்சத்திசை பார்க்க see ucca-t-tisai.

     [உச்சம் + தசை]

 உச்சதரு uccadaru, பெ. (n.)

   தென்னை (பச்.மு.);; coconut tree.

     [உச்சம் → உச்ச + தரு. உச்சம் = உயரம். உச்சதரு = உயரமான மரம்]

 உச்சத்தலம் uccattalam, பெ. (n.)

   உச்சி; pate, crown of head;

 top summit.

     ‘உச்சத் தலத்திடை நிற்ப தபாணன்’

     [உச்சம் + தலம்.]

 உச்சத்தானம் uccattāṉam, பெ. (n.)

உச்சக்கோள் பார்க்க;see uccakkol.

     [உச்சம் + தானம்.]

 உச்சத்தாவு uccattāvu, பெ. (n.)

   கோளின் (கிரகத்தின்); உயர்நிலை; exalted position of a planet.

     [உச்சம் + தாவு.]

 உச்சத்திசை ussattisai, பெ. (n.)

   நற்பேற்றுநிலை (நல்லாகூழ்நிலை);; prosperous period, the highest point of success;

 good fortune.

     [உச்சம் + திசை.]

 உச்சநிலைநாள் uccanilaināḷ, பெ. (n.)

   மாழ்கு (மிருகசீரிடம்);, நெய்ம்மீன் (சித்திரை);, பறவை (அவிட்டம்); என்ற மூன்று நாண்மீன்கள்; three stars Mirugaciridam Cittirai. Avittam.

     [உச்சம் + நிலை + நாள்.]

 உச்சநீதிமன்றம் uccanītimaṉṟam, பெ. (n.)

   நாடு முழுமைக்குமான தலைமை நீதிமன்றம்; supreme Court.

     [உச்சம்+நீதி+மன்றம்]

 உச்சந்தமா-தல் uccandamātal, பெ. (n.)

செ.கு.வி. (v.i.);

   தணிதல்; to be past the highest point, to be lessening, as rain, to become mitigated, as diseases(J.);.

     [உச்சம் + அந்தம் + ஆ-தல், அந்தம் சொல்லாக்க ஈறு.]

உச்சந்தம் uccandam, பெ. (n.)

   1. விலையுயர்வு; being at the highest price in the market

   2. தணிவு; decline, after the height or crisis is past.

   3. அதிகப்படுதல்; being increased. (ஆ.அக.);

     [உச்சம் → உச்சந்தம்.]

 உச்சந்தலம் uccandalam, பெ. (n.)

உச்சந்தலை பார்க்க see uccantalai (சா.அக.);.

உச்சந்தலை uccandalai, பெ. (n.)

   1. தலையின் உச்சி (ஆசாரக்.6);; crown of head;

 pate.

   2. நடுத்தலை; the top of the head;

 the point on the surface of the skull at the junction of the coronal and saggital sutures-Bregma (சா.அக.);.

ம. உச்சதல்.

     [உச்சம் + தலை]

உச்சனிமாகாளி uccaṉimākāḷi, பெ. (n.)

   1. உச்சயனி நகரத்திலுள்ள காளிதேவி; guardian goddess of the ancient city of Ujjain.

   2. ஒரு சிற்றூர்த் (கிராம); தேவதை; village goddess. (Tinn);. (செ.அக.);.

     [உச்சயினி → உச்சளி + மாகாளி.]

உச்சன்1 uccaṉ, பெ. (n.)

   விளையாட்டில், குறிவைத் தெறியும் கல், விதை முதலியவற்றுள் ஒன்று; cowrie, arecanut or tamarind seed, used for pitching in games (J.);. (செ.அக.);.

     [ஒச்சு → உச்சு → உச்சன்.]

 உச்சன்2 uccaṉ, பெ. (n.)

   1. ஒரைச் சக்கரத்தில் தன் உச்சநிலையில் நிற்கும் கோள் (பஞ்.);; planet in its exalted sign of the zodiac.

   2. நெட்டையானவன்; tall man. (சா.அக.);.

ம. உச்சன்.

     [உ → உச்சன்.]

 உச்சன்3 uccaṉ, பெ. (n.)

   பித்தன்; madman.

   க. உச்சு;தெ. உச்சு.

     [உச்சு → உச்சன்.]

உச்சம்1 uccam, பெ. (n.)

   1. உயரம் (திவா.);; height elevation, altitude.

   2. உச்சந்தலை; extreme top, overhead.

   3. தலைக்கு நேரான வான்முகடு; zenith, meridian, position overhead.

     “வெங்கதி ருச்சமாம் பொழுது” (காஞ்சிப்பு. பன்னிரு. 341);.

   4. சிறப்பு; excellence, superiority.

     “உச்ச மாணிக்கத்தாலே” (இராமநா. பாலகா 17);.

   5. வல்லிசை (திவா.);. treble.

   6. கோள் நிலையுளொன்று (விதான நட்பா, 21);; exated position of a planet one of five kiraga-nilai.

   7. அறுதியளவு; extreme limit,

தோணி உச்சவோட்டு ஓடிற்று.

   8. நுனி; edge.

   9. முனை; brink.

   10. நண்பகல்; noon, midday.

   11. உயர்வு; Supremacy.

   ம. உச்சம்;   க. உச்ச.; Sktucca

     [உ → உச்சி → உச்சம்]

 உச்சம்2 uccam, பெ. (n.)

   1. எண்வகைப் பாடற் பயன்களுள் ஒன்று. (சிலப்.16 உரை);; one of eight padar-payan;

 effect of music.

   2. புணர்ச்சி வகையுள் ஒன்று (கொக்கோ. 3,5);; mode of sexual union (செ.அக.);.

     [உச்சி → உச்சம்.]

உச்சம்போது uccambōtu, பெ. (n.)

நடுப்பகல், lit time when the sun is in meridian, noon, midday.

     “உச்சம் போதே யூரூர் திரிய” (தேவா. 298,9.);.

     [உச்சம் + (பொழுது); போது.]

 உச்சம்போழ்து uccambōḻtu, பெ. (n.)

   உச்சம்போது பார்க்க;

உச்சயம் uccayam, பெ. (n.)

   1. குவியல்; heap.

   2. வாழைக்காய்; unripe plantain fruit

     [உச்சம் → உச்சயம்.]

உச்சயினி uccayiṉi, பெ. (n.)

   ஒரு நகரம் (காஞ்சிப்பு. தீர்த். 75);; ancient city of Ujjain, formerly the capital of king Vikramaditya.

 உச்சரம் uccaram, பெ. (n.)

உட்பருப்பு சிறியதாயும் வெளி ஓடு பெரிதாகவும் உள்ள தேங்காய்,

 coconut with a thick shell and thin kernal.

ம். உச்சரம்.

     [உ → உச்சு → உச்சரம்.]

உச்சராசி uccarāci, பெ. (n.)

   1. கோள் உச்சத்திலிருக்கப் பெற்ற ஓரை (இராசி);;   2. ஆகூழ் ஒரை (அதிட்ட ராசி); (CG);; tortunate natal Sign.

     [உச்சம் + ராசி. Skt rasi → த. ராசி. உச்சவோரை பார்க்க See ucca-Vorai]

உச்சரி-த்தல் uccarittal,    4. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இதழ் முதலியவற்றின் தொழில்களால் எழுத்துகளைப் பிறப்பித்தல்;   பலுக்குதல்; to pronounce, enunciate, articulate with the organs of speech.

   2. ஓதுதல்; worship, pray.

     “அஞ்செழுத்தை விதிப்படி உச்சரிக்க” (சி.சி. 9, 1);.

உச்சரிப்பு uccarippu, பெ. (n.)

   1. உச்சரிக்கை;   பலுக்கல்; pronunciation.

   2. எழுத்தினோசை (ஆ.அகs.);; sound of a letter.

க. உச்சார.

     [உத்து → உச்சு → உச்சரி → உச்சரிப்பு.]

 உச்சல் uccal, பெ. (n.)

   கரிய மச்சம்; black mole. (சேரநா.);.

ம. உச்சல்.

     [உச்சு → உச்சல்.]

உச்சவம் uccavam, பெ. (n.)

   1. விழா (திவா.);. festival. festivity.

   2. செல்வம்; prosperty.

     “மாவுச்சவ மாபத்தும்” (ஞானவா. உபசா.12);.

   க. உச்சவ; Skt. Utsava

     [உத்தம் = மேலெழுதல், மனம் பொங்குதல், மகிழ்ச்சியுண்டா தல். உத்தம் → உத்தவம் → உச்சவம், உத்தவம் பார்க்க;see ustavam.]

 உச்சவீடு uccavīṭu, பெ. (n.)

   உதயத்துக்கேழாமிடம்; exalted sign of a planet (சா.அக.);.

     [உச்சம் → வீடு.]

 உச்சாடம் uccāṭam, பெ. (n.)

   கடுஞ்சினம் பொங்கும் மனநிலை; furious mentality.

அவன் உச்சாடமாக இருக்கிறான். பேச்சு கொடுக்காதே.(மீனவ);

     [உச்சி-உச்சாளம்-உச்சாடம்]

 உச்சாணி uccāṇi, பெ. (n.)

   எல்லாவற்றினும் உயரமானது; highest point, top, summit;

உச்சாணிக் கொம்பி லிருந்து விழுந்தான், உச்சாணிக்கிளை. (உ.வ.);

     [உச்சி → உச்சாணி.]

உச்சாயம் uccāyam, பெ. (n.)

   1. உயர்வு stateliness, loftiness, dignity.

     “உச்சாயமாக முகமன்கள் உரை செய்து”‘ (நல். பாரத. ஆசிரமவாச. வனம்புகு. 163);

   2. மனவெழுச்சி;   ஆர்வம்;   ஊக்கம்; enthusiasm.

     [உ → உத்தம் → உத்தாயம் → உச்சாயம். உத்தாயம் பார்க்க See Uttayam.]

உச்சாரணை uccāraṇai, பெ. (n.)

உச்சரிப்பு பார்க்க (வீரசோ. யாப். 35.); see uccarppu

க. உச்சரன, உச்சாரன.

     [உ → உந்து → உத்து → உத்தாரம் (குரலையுயர்த்தி உரத்துச் சொல்லுதல்); → உச்சாரம் → உச்சாரணம் → உச்சாரணை.]

உச்சாரம்1 uccāram, பெ. (n.)

உச்சரிப்பு பார்க்க (சி.சி. 4.35 மறைஞா);;see uccarippu.

க. உச்சார,

     [உ → உந்து → உத்து (குரலை உயர்த்து); உத்தாரம் → உச்சாரம் (உரத்துச் சொல்லுதல்);.]

 உச்சாரம்2 uccāram, பெ. (n.)

   1. உயர்ச்சி (யாழ்.அக.);; height.

   2. மேன்மை;   வளர்ச்சி; development.

     [உ → உந்து → உத்து → உத்தம் (உயர்வு); → உத்தாரம் → உச்சாரம்.]

உச்சி1 ucci, பெ. (n.)

   1. முகடு;   உயர்வு; height, summit, meridian.

   2. தலை; head.

   3. நடுப்பகல் (பிங்.);; midday, high noon,

உச்சிப்பொழுது ஆகிவிட்டது (உ.வ.);.

   4. ஆண்மயிர்; hair of male.

   5. எல்லை; limit, border,

 boundary.

   6. குடுமி; tuft of hairs.

   7. தலைக்கு நேரிடம்; zenith.

   க., ம., தெ., உச்சி;து. உச்ச.

     [உ → உத்து → உச்சு → உச்சி.]

 உச்சி2 ucci, பெ. (n.)

   நாய் (பிங்.);; dog (Onom. Imit. of beckoning sound ‘cu’.);.

உச்சிகாய்-தல் uccikāytal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   அறிவிழத்தல்; to lose sense.

     [உச்சி + காய்.]

 உச்சிகாய்ந்தவன் uccikāyndavaṉ, பெ. (n.)

   அறிவிழந்தவன்; tool.

அவன் ஒரு உச்சி காய்ந்தவன்.

     [உச்சி + காய்ந்தவன்.]

உச்சிகுளிர்-தல் ucciguḷirtal,    2. செ.கு.வி. (v.i.)

   மகிழ்வடைதல்; lit cooling of the head, fig to feel happy, to be highly pleased, delighted.

     ‘அப்பா என்றால் உச்சி குளிருமோ’ (ஈடு. 4.3. ப்ர.ஜீ);. (செ.அக.);.

உச்சிக் கொண்டை uccikkoṇṭai, பெ. (n.)

   1. உச்சிமுடி; tuft or braid of hairs on the crown of one’s head.

   2 சேவல் முதலியவற்றின் தலைச்சூட்டு; cockscomb. crest as of a cock. (ஆ.அக.);.

     [உச்சி + கொண்டை.]

உச்சிக்கடன் uccikkaḍaṉ, பெ. (n.)

   நண்பகல் கடமை (கூர்மபு. நித்தியகண். 15);; midday worship or prayers

     [உச்சி + கடன்.]

 உச்சிக்கரண்டி uccikkaraṇṭi, பெ. (n.)

   குழந்தைகளுக்கு உச்சியில் எண்ணெய் விடுஞ் சிறுகரண்டி; small spoon that is used when pouring oil on the head of a baby.

     [உச்சி + கரண்டி. உச்சியில் எண்ணெய் தேய்த்தற்குரிய சிற்றளவுள்ள கரண்டி]

 உச்சிக்கரண்டியளவு uccikkaraṇṭiyaḷavu, பெ. (n.)

   தேயிலைக் கரண்டியளவு; tea spoonful.

     [உச்சி + கரண்டி + அளவு.]

உச்சிக்கலயம் uccikkalayam, பெ. (n.)

   1. அடுக்கின் மேலிருக்கும் மட்பானை; pot which is on top (ஆ.அக.);.

   2. சிறிய மட்பானை,

 small pot.

     [உச்சி + கலயம்]

உச்சிக்கவாஅன் uccikkavāaṉ, பெ. (n.)

   குன்றத்துச்சியின் பக்கம்; side of a peak,

     “வறன் பொருந்து குன்றத்து

உச்சிக்கவாஅன்” (நற். 92-4);.

     [உச்சி + கவாஅன்.]

உச்சிக்காலம் uccikkālam, பெ. (n.)

   1. நண்பகல்; mid.

 day.

   2. கோயிலின் நண்பகல் (மத்தியான); பூசை; noon

 service in the temple.

     [உச்சி + காலம்.]

உச்சிக்கிழான் uccikkiḻāṉ, பெ. (n.)

   கதிரவன்; sun,

 lit lord of the zenith.

     “உச்சிக்கிழான் கோட்டம்” (சிலப். 9.11);. (செ.அக.);.

     [உச்சி + கிழான்.]

 உச்சிக்குடுமி uccikkuḍumi, பெ. (n.)

   ஆடவரின் தலையில் சுற்றிலும் மழித்து உச்சந்தலையில் மட்டும் மழிக்காமல் விடப்படும் மயிர்க் கற்றை; crest, hair-tuft on the centre of the head.

ம. உச்சிகுடும்.மி.

     [உச்சி + குடுமி. கொடி (மேற்பகுதி உயர்ந்திருப்பது); → கொடிமி → குடுமி.]

 உச்சிக்குருடன் uccikkuruḍaṉ, பெ. (n.)

   குள்ளன்; dwarf.

ம. உச்சிக்குருடன்.

     [உச்சி + குருடன்.]

 உச்சிக்குழி uccikkuḻi, பெ. (n.)

   துளை குழந்தையின் தலையுச்சிப் பள்ளம் (ஆ.அக.);; mbranous dent or depression in an infant’s head, fontanelle.

     [உச்சி + குழி]

 உச்சிக்குழிகை uccigguḻigai, பெ. (n.)

உச்சி விழுகை பார்க்க;see ucci-vilugai (சா.அக.);.

     [உச்சி + குழிகை.]

 உச்சிக்கொடி uccikkoḍi, பெ. (n.)

   புல்லுருவி; parasitic plant. (சா.அக.);.

     [உச்சி + கொடி.]

உச்சிக்கொம்பன் uccikkombaṉ, பெ. (n.)

   1. உச்சியில் நிமிர்ந்த கொம்புள்ள மாடு; bull or cow that has erect horns near together.

   2. கல்யானை (காண்டா விலங்கு);; rhinoceros, from its having one straight horn.

     [உச்சி + கொம்பன்

உச்சிக்கொம்பன் என்பதற்குக் கல்யானை (காண்டா மிருகம்); என மற்றொரு பொருளைப் பிற அகரமுதலிகள் கூறியிருப்பது பொருத்தமாக இல்லை. ஏனெனில் கல்யானைக்குக் கொம்பு மூக்கின் மேல் உள்ளது. உச்சி என்னும் சொல் தலை உச்சியையே சிறப்பாகக் குறிப்பது. சிந்துவெளி முத்திரையில் மாட்டு வகையைச் சார்ந்த உச்சிக் கொம்பன் (unicom); பொறிக் கப்பட்டுள்ளதை ஒப்புநோக்குக. சா. அகர முதலியில் நிமிர்ந்த கொம்புள்ள மாடு எனப்பொருள் கூறப்பட்டிருப்பது பொருத்த மாகத் தெரிகிறது.);

     [P]

 உச்சிசந்தி ussisandi, பெ. (n.)

   உச்சிக்காலப் பூசை; noon service in the temple. (செ.அக.);.

     [உச்சி + சந்தி]

 உச்சிச்சமயம் ucciccamayam, பெ. (n.)

   நண்பகல்; midday. (ஆ.அக.);.

     [உச்சி + சமயம்.]

 உச்சிச்சுட்டி ucciccuṭṭi, பெ. (n.)

   குழந்தைகளின் தலையணி வகை; ornament for the forehead of children. (செ.அக.);.

     [உச்சி + சுட்டி.]

 உச்சிச்செடி uccicceḍi, பெ. (n.)

   புல்லுருவி; Indian mistletoe (செ.அக.);.

     [உச்சி + செடி.]

 உச்சிச்செடில் uccicceḍil, பெ. (n.)

   செடிலாட்டம்; hook – swinging. (செ.அக.);.

     [உச்சி + செடில்.]

 உச்சிச்செலுந்தில் uccicceluntil, பெ. (n.)

   ஒருவகை மரம்; a kind of tree.

     [உச்சல்+இலந்தை]

உச்சிட்டம் ucciṭṭam, பெ. (n.)

   1. எச்சில் பண்டம் (பிங்.);; unconsumed food remaining after one had eaten, . regarded as being unclean and unfit to be eaten by another.

   2. மிச்சில்; that which is left, refuse.

     “உச்சிட்டம் மென் றுலகினை யுண்கிலார்” (கந்தபு. வீரபத்.41);.

     [எச்சில் → உச்சில் → உச்சிட்டம்.]

 உச்சிதபண்டம் uccidabaṇṭam, பெ. (n.)

   தகுதியாகச் செய்த பண்டம்; delicious thing;

 preparation high pleasing to the taste. (சா.அக.);.

     [உத்து → உத்தித → உச்சித + பண்டம், உத்து = பொருந்து. உத்தித = பொருந்திய, ஏற்ற, தகுந்த.]

உச்சிதம்1 uccidam, பெ. (n.)

   1. உயர்ச்சி; height.

   2. அழகு (சா.அக.);; beauty.

   3. அரியது (ஆ.அக.);; rare thing.

   4. கொடை; gift.

     [உத்து → உத்திதம் → உச்சிதம் = பொருத்தமானது, தக்கது. சிறந்தது. அரியது.]

 உச்சிதம்2 uccidam, பெ. (n.)

நெருஞ்சி பார்க்க;see neruroji (செ.அக.);.

     [உச்சி → உச்சிதம்.]

உச்சித்தம் uccittam, பெ. (n.)

   மகரக்கை (சிலப். 3.18, உரை);; variety of gesture with both hands.

     [ஒருகா. உத்து → உத்தித்தம் → உச்சித்தம்.]

உச்சித்திலகம் uccittilagam, பெ. (n.)

   செம்மலருள்ள ஒருவகைப் பூஞ்செடி; flowering shrub with red blosssoms.

     “உதிக்கின்ற செங்கதிருச்சித் திலகம்… என்ன விதிக்கின்ற மேனி” (அபிராமி.1);.

     [உச்சி + திலகம்.]

உச்சிப்படு-தல் uccippaḍudal,    20. செ.கு.வி. (v.i.)

   உச்சமாதல்; to ascend as of morning sun,

     “வெள்ளி உச்சிப்பட்டது. வியாழன் அஸ்தமித்தது” (திவ். திருப்பா. 13 வ்யா.);. (செ.அக.);.

     [உச்சி + படு.]

 உச்சிப்பள்ளி uccippaḷḷi, பெ. (n.)

   பதினான்காம் (சதுர்த்தசி); நாள்தோறும் பள்ளிக்கூடத்தில் விடப் பெறும் பகல் விடுமுறை; noonday dismissal of school on the day preceding the new moon or the full moon (செ.அக.);.

     [உச்சி + பள்ளி உச்சிநேரம் (நண்பகல்); வரை மட்டும் நடை பெறும் பள்ளி.]

 உச்சிப்பின்னல் uccippiṉṉal, பெ. (n.)

   உச்சிச்சடை; plait of the crown. (ஆ.அக.);.

     [உச்சி + பின்னல்.]

 உச்சிப்பிறை uccippiṟai, பெ. (n.)

பரவ மகளிரணியுந்

   தலையணிவகை; crescent shaped head ornament, a

 common ornament among women of the Parava Caste.

     [உச்சி + பிறை]

மணவிழாவின் போது பரதவ மகளிர் பிறை வடிவில் தலையணி ஒப்பனை செய்து கொள்வர். சிந்துவெளி முத்திரைகளில் காணப்படும் மகளிர் தலையணியை இது ஒத்துள்ளது.

 உச்சிப்பிளவை uccippiḷavai, பெ. (n.)

   உச்சந்தலையி லூண்டாகும் புண் (மூ.அ.);; ulcerous scab or sore on the crown of the head. (செ.அக.);.

     [உச்சி + பிளவை]

 உச்சிப்பூ uccippū, பெ. (n.)

   குழந்தைகளின் தலையணி வகை; ornament for a child’s forehead

ம. உச்சிப்பூவு

     [உச்சி + பூ.}

 உச்சிப்பொழுது uccippoḻudu, பெ. (n.)

நடுப்பகல், noon, midday (செ.அக.);.

     [உச்சி + பொழுது.]

உச்சிமலை uccimalai, பெ. (n.)

விழுப்புரம் மாவட்டத்தில் உள்ள ஓர் ஊர்.

 name of the village in viluppuram.

     [உச்சி+மலை]

 உச்சிமலை uccimalai, பெ. (n.)

   1. மலையுச்சி; hill top.

   2. செங்குத்தான குன்று sleep hill (செ.அக.);.

     [உச்சி + மலை.] E

உச்சிமல்லிகை uccimalligai, பெ. (n.)

ஊசி மல்லிகை பார்க்க5;see usimalligal.

ம. உச்சிமலரு

     [ஊசி → உச்சி + மல்லிகை.]

 உச்சிமீன் uccimīṉ, பெ. (n.)

   புள்ளிமீன்; spotted butter fish

து. உச்சிமீன்

     [உச்சி + மீன்.]

 உச்சிமுகடு uccimugaḍu, பெ. (n.)

   கூரையின் இரு பக்கமும் சேருகின்ற மேலிடம்; ridge of roof. (செ.அக.);.

     [உச்சி + முகடு.]

 உச்சிமுகரல் uccimugaral, பெ. (n.)

   குழந்தையினுச்சியை அன்பு மேலீட்டினால் முகருதல்; smelling the crown of the head of a child through affection. (சா.அக.);.

     [உச்சி + முகரல்.]

 உச்சிமூலம் uccimūlam, பெ. (n.)

உச்சிமேடு பார்க்க see uccimedu.

     “தானவனாகி நின்ற தவமது உச்சிமூலம்” (திருவள்ளு சற்பம்);.

     [உச்சி + மூலம்.]

 உச்சிமேடு uccimēṭu, பெ. (n.)

   தலையின் நடுவிடம்; central region of the head.

     [உச்சி + மேடு. முகடு → மேடு.]

 உச்சிமோடு uccimōṭu, பெ. (n.)

உச்சி முகடு பார்க்க See ucci-mugadu.

     [உச்சி → (முகடு); மோடு. முகடு → மோடு → மேடு]

உச்சிமோத்தல் uccimōttal,    3 செ.குன்றாவி (v.t)

   உச்சந் தலையை மோந்து அன்பு பாராட்டுதல்; smell the crown of the head especially of a child, from affection

     “தனிப் புதல்வன்றனை. உச்சி மோந்து” (கோயிற்பு வியாக்கிர_2);.

     [உச்சி + (முகர்தல்); மோ-த்தல்.]

 உச்சியணி ucciyaṇi, பெ. (n.)

   தலைச் சீராவில் உள்ள அணித் தொங்கல்; pendant of a head-gear. (pond.);

     [உச்சி + அணி]

 உச்சியாட்டம் ucciyāṭṭam, பெ. (n.)

   விளையாட்டு வகை; a kind of four-a-side game

ம. உச்சிள்ளியாட்டம்

     [உச்சி + ஆட்டம்.]

உச்சியார் ucciyār, பெ. (n.)

   தேவர்; celestial beings.

     “உச்சியார்க் கிறைவனாயுலக மெலாங்காத் தளிக்கும்” (யாப்.வி. 86. பக். 315);.

     [உச்சி + ஆர்.]

 உச்சியிடிக்கை ucciyiḍikkai, பெ. (n.)

   குழந்தையி னுச்சந்தலை தாய்மார்பிற் படுதலால் அவட்குண்டா கும் நோய்; disease of the nursing mother caused by her nipple being touched by the crown of her suckling baby’s head. (செ.அக.);.

     [உச்சி + இடிக்கை. இடி → இடிக்கை]

உச்சியெடு-த்தல் ucciyeḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வகிர் எடுத்தல்; part the locks of hair in two with a cleavage line from the crown to the forehead (J.);,

   2. உச்சி முடியை மென்மையாகப்பற்றியிழுத்தல்; slow pull of few hairs in the crown to relieve ailment

     [உச்சி + எடுத்தல்.]

உச்சிமுடியை வகிர் எடுத்தலை உச்சியெடுத்தல் என்பது பொதுவழக்கு உள்நாக்கு அல்லது சிறு நாக்கு மேலெடுப்பதற்காக மிளகுப் பொடியை உள்நாக்கில் தடவித் தலையின் உச்சியிலுள்ள சில முடிகளை மென்மையாக ஓரிருமுறை பற்றியிழுப்பது நாட்டுப்புறங்களில் நிலவும் பழங்காலக் கைமருத்துவ முறைகளுள் ஒன்று.

 உச்சியெண்ணெய் ucciyeṇīey, பெ. (n.)

   குழந்தைகளின் உச்சந்தலையிலிடும் எண்ணெய்; oil smeared on the crown of the head especially of infants. (செ.அக.);, ம. உச்செண்ணெய்

     [உச்சி + எண்ணெய்.]

 உச்சில் uccil, பெ. (n.)

   ஒரு வகைச் செடி; a kind of plant.

ம. உச்செலி, ஒச்செலி.

உச்சிவிடுதி ucciviḍudi, பெ. (n.)

   1. உச்சீவிடு பார்க்க;see ucci vidu.

   2. தொழிலாளிகள், பள்ளிச்சிறுவர்களின் நண்பகல் (மத்தியான); விடுவு; midday recess for labourers, or for children at school.

   3. நண்பகல் நேரத்தில் மழை விடுகை; cessation of rain at noon (செ.அக.);.

     [உச்சி + விடுதி. உச்சி = நண்பகல்.]

உச்சிவினை ucciviṉai, பெ. (n.)

உச்சிக் கடன் பார்க்க see ucci-k-kadan (சேதுபு. துத்தம். 6);. (செ.அக.);.

     [உச்சி + வினை.]

 உச்சிவிழுகை ucciviḻugai, பெ. (n.)

   குழந்தைகளின் உயிர் ஏதத்திற்குரியதான உச்சிக் குழிகை; dangerous disease of infants, the most prominent symptom of which is an increased depression in the head of the infant (செ.அக.);.

     [உச்சி + விழுகை]

உச்சிவீடு uccivīṭu, பெ. (n.)

   1. உச்சிவேளையில் மழைவிட்டிருக்கை; cessation of rain at noon.

   2. இடைவிடுகை; stopping at intervals.

     ‘உச்சிவீடு விடாதே இத்தையே மனோரதியா நின்றது’ (ஈடு 9,3,7);.

     [உச்சி + வீடு. வீடு = விடுபடுதல், நிற்றல்]

 உச்சிவுதயம் uccivudayam, பெ. (n.)

குழந்தைப் பேற்றின் போது முதலாக உச்சிவெளிக் காணல் (In mid-wifery); the appearance of the upper part of the foetal head in labour vertex presentation. (சா.அக.);

     [உச்சி + உதயம்]

 உச்சிவுருமம் uccivurumam, பெ. (n.)

   நடுப்பகல்; midday.

     [உச்சி + உருமம். உருமம் = வெயில்.]

 உச்சிவெறி ucciveṟi, பெ. (n.)

உக்கிவிடு பார்க்க see ucci-vidu (செ.அக.);.

     [உச்சி + வெறி.]

 உச்சிவெளி ucciveḷi, பெ. (n.)

உச்சிவீடு பார்க்க see ucci-vidu [உச்சி + வெளி.]

 உச்சிவேர் uccivēr, பெ. (n.)

   மூலவேர்; lop-root.

     [உச்சி + வேர்]

உச்சு1 uccudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இலக்கிற் காய் முதலியன எறிதல்; to pitch at a mark, to play such a game of pitching with areca nuts, shells or coins.

   2. (வஞ்சகத்தால்); வெல்லுதல்; to conque in a game, come out successful in a controversy, win, secure an advantage by subtliety or artifice.

   3. பிறர் பொருளை ஏய்த்துக் கவர்தல்; to get possession of another’s property by fraud, stratagem, cunning, ordeceit

   4. பித்துப் பிடித்தல்; to go mad, to become demented. (செ.அக.);.

 உச்சு2 uccudal,    5 செ.குன்றாவி (v.t.)

   தேய்த்தல்; to rub.

க. உச்சு.

     [உல் → உத்து → உச்சு.]

உச்சுக்காட்டு-தல் uccukkāṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   நாளையத் தூண்டிவிடுதல்; to urge or set a dog on a person or an object by repeating the sound ‘உச்சு, உச்சு’ while simultaneously pointing to the object of attack. நாயை உச்சுக்காட்டு. (கொங்.வ.);.

     [உச்சு + காட்டு-தல், உச்சு = நாயை ஏவும் ஒலிக் குறிப்புச் சொல். நாயை உச்சுக்காட்டுகிறான் அல்லது – உகக் காட்டு கிறான் என்பது நாட்டுப்புற வழக்கு.)

உச்சுக்கொட்டு-தல் uccukkoṭṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இக்குக்கொட்டு பார்க்க;see ikku-k-kotsu

   2. வெறுப்புக்குறி காட்டுதல்; to manifest one’s dissatisfaction or disapproval by smacking the lips, so as to produce an interjectional sound like ‘pshaw’ expressive of contempt. (செ.அக.);.

     [உச்சு + கொட்டு-தல். உச்சு = வாயால் எழுப்பப்படும் இரக்கம் குறித்த ஒலிக் குறிப்புச் சொல்.]

 உச்சுச்செனல் uccucceṉal, இடை (part)

   நாயைக் கூப்பிடுதல்; calling a pet dog (ஆ.அக.);.

 உச்சுவா uccuvā, பெ. (n.)

விடுமுறை:

 holiday,

     “நாளைக்கு நமக்கு உச்சுவாவா?”

     [ஒருகா. உற்சவ+உவாl]

 உச்சூடை uccūṭai, பெ. (n.)

   கொடிக்கம்பத்தின் நுனி; pointed head of flag – pole.

     [உச்சி + குடை]

 உச்சூனம் uccūṉam, பெ. (n.)

   கொழுப்பு; fat. (செ.அக.);.

     [உத்து → உச்சு = பொருந்துதல் ஊன் தசையோடு பொருந்தியிருப்பதால் உச்குளம் எனப்பட்டது. உச்சு + ஊனம், ஊன் → ஊனம்.]

 உச்சூன் uccūṉ, பெ. (n.)

உச்சூனம் பார்க்க;see uccunam

     [உச்சு + ஊன். ஊனொடு ஒட்டியிருப்பது கொழுப்பு.]

 உச்செனல் ucceṉal,    இடை (part) நாயை அழைத்தற் குறிப்பு; utterance of an imit word used in calling a dog. (செ.அக.).

     [உச்சு + எனல்]

 உச்சேதம் uccētam, பெ. (n.)

உட்சிதைவு பார்க்க see utsidaivu.

     [உள் + சேதம்]

 உச்சை uccai, பெ. (n.)

   சிறுநீர்;   மூத்திரம்; urine.

   க. உச்செ;தெ. உச்ச

     [உய் → உய்த்து → உத்து → உத்தே → உச்செ (பெய்தது, சொரிந்தது); → உச்சை]

 உச்சைனி uccaiṉi, பெ. (n.)

உச்சயனி பார்க்க see uccayani

உஞற்று1 uñaṟṟudal,    5. செகுன்றாவி (v.t.)

   1. முயலுதல்; to attempt vigorously, strive diligently.

     “தாழா துளுற்றுபவர்” (குறள். 620);.

   2. செய்தல்; to do, perform accomplish.

     “மறத்துறை.. எதிர்வன் கெழீஇ யுளுற்றல்” (ஞான. 17.48);.

   3. தூண்டுதல்; to urge, incite, spur to action.

     “உள்ளம் உஞற்றுகையினாலே” (கலித் 18, உரை);. (செ.அக.);.

     [உய் → உயல் → உயற்று → உஞற்று.]

 உஞற்று2 uñaṟṟu, பெ. (n.)

   1. பாடாற்றுதல் (பிங்.);; enthusiasm, striving, exertion.

   2. முயற்சி; application, efort.

     “தன்னுஞற் றொழிந்திடான்” (இரகு. தசரத. 13);.

   3. தூண்டுதல்; inciting.

   4. வழக்கம்; practice. (செ.அக.);.

     [உய் → உயல் → உயற்று → உஞற்று.]

உஞ்சட்டை uñjaṭṭai, பெ. (n.)

உச்சட்டை பார்க்க;see uccattai

     [உச்சட்டை → உஞ்சட்டை (வே.க. 81);]

உஞ்சயினி uñjayiṉi, பெ. (n.)

உச்சயினி பார்க்க (யசோதர 2.1.);;see uccayini (செ.அக.);.

உஞ்சல் uñjal, பெ. (n.)

   ஊஞ்சல்; swing,

     “உஞ்சனிகர் காதிற்கும்” (சிவப். பிரபந். வெங்கையு. 78);.

மறுவ, உய்யாலை, ஊஞ்சல்,

   க. உய்யல் தெ. உய்யாலை, உய்யேலே, ஊயலே ம. உழிஞ்ஞல், ஊஞ்சல்;து. உச்சால். உய்யால்,

     [உந்து → உஞ்சு → உஞ்சல்.]

உஞ்சவிருத்தி uñjavirutti, பெ. (n.)

   1. தவசங்களைப் பொறுக்கி நடத்தும் வாழ்க்கை (காஞ்சிப்பு. ஒழுக்கப். 36);; gleaning grains of rice, as a means of livelihood.

   2. அரிசிப் பிச்சை யெடுத்துச் செய்யும் வாழ்க்கை; living by gleaning handfuls of rice, as alms, from door to door. (செ.அக.);.

     [உய் → உய்ந்து → உஞ்ச + விருத்தி.]

 உஞ்சி uñji, பெ. (n.)

   நாயை ஏவிவிடும் குறிப்புச் சொல் (ஆ.அக.);; onom. expr. of setting dog against an object or person.

     [உச்சு → உஞ்சு → உஞ்சி]

 உஞ்சில் uñjil, பெ. (n.)

உசில் பார்க்க. see usil. (செ.அக.);.]

 உஞ்சு uñju, இடை. (part)

   நாயை அழைக்கும் ஒலிக் குறிப்பு;Оnom. expr. used in calling dogs.

     [உஞ்சு – ஒலிக்குறிப்புச் சொல்.]

உஞ்சுக்காட்டு-தல் uñjukkāṭṭudal,    5. செ.குன்றாவி (v.t.)

உச்சுக்காட்டு பார்க்க see uccu-k-kattu.

நாயை உஞ்சுக் காட்டுகிறான். (செ.அக.);.

     [உஞ்சு + காட்டு-தல்.]

உஞ்சேனை1 uñjēṉai, பெ. (n.)

உச்சயினி பார்க்க (தேவா. 1221, 8);;see uccayini.

உஞ்சேனை மாகாளம் uñjēṉaimākāḷam, பெ. (n.)

உச்சயினியிலுள்ள சிவன் கோயில் (தேவா. 1221.8); Sva šhrine at Ujjain. (செ.அக.);.

     [உஞ்சை → உஞ்சேனை + மாகாளம்]

உஞ்சை uñjai, பெ. (n.)

   1. உசல்மரம்; tree known as usal.

   2. அவந்தநிகா; city of Avanthi.

     [உஞ்சை என்பது மரத்தின் பெயராலமைந்த ஊராகலாம்.]

 உஞ்சை மாகாளம் uñcaimākāḷam, பெ. (n.)

   உச்சயினி நகரிலுள்ள சிவன் கோயில்; siva temple at ujjaini (M.P.);.

     [உஞ்சை(துரிஞ்சில்மரம்);+மாகாளம்-மாகாளனாகிய சிவன் கோயில்]

மாகாளம்-மாகாணம் எனத் திரிந்து கோயிலைக் குறிப்பது உண்டு.

உட்பாய்தல்

__,

பெ. (n.);

   உட்புகுதல்; influx.

     [உள்+பாய்தல். பாய்+தல்→அபாய்தல், “தல்” தொ.பெ.ஈறு]

உஞ்சையம்பதி uñjaiyambadi, பெ. (n.)

   உஞ்சை நகர் (சிலப். 6.20);; city of Unjainagar.

     [உஞ்சை + அம் + பதி]

 உஞ்ஞார் uññār, பெ. (n.)

   ஞாயிறு உதிக்கும் திசை;   கிழக்கு; east (சேரநா.);.

ம. உஞ்ஞாரு.

     [உ.தி + ஞாயிறு – உதிஞாயிறு → உஞ்ஞார் (மலை);.);]

உடக்கு1 uḍakkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. செலுத்துதல்; to dat or shoot as an arrow

     “வில்வாங்கி

யுடக்குஞ்

சரத்தால்” (மாறன. பா. 660);. 5 செ.கு.வி. (v.i.);

   2. நாணிற்செறிதல் (மாறன.பா. 374);; to be fitted to the string of the bow, as an arrow. (செ.அக.);. ‘

     [ஒடுக்கு → உடுக்கு → உடக்கு.]

 உடக்கு2 uḍakkudal,    5 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   உள்ளீடின்றியிருத்தல்; to lack strength or solidity;

 to be tubular, to be hollow. (Tinn.); (செ.அக.);.

     [உனக்கு → உடக்கு.]

 உடக்கு3 uḍakku, பெ. (n.)

   1. உடல்; body.

     “உடக்கைத் தகர்த்தே யுயிரையமன் கொள்கையிலே” (பட்டினத்துப். பக். 260);.

   2. உளளீடின்மை; hollowness. (Tinn.); (செ.அக.);.

     [விடக்கு → உடக்கு.]

 உடக்கு4 uḍakku, பெ. (n.)

   திருகாணிச் சுரையினுட்சுற்று (வின்.);; thread of a screw. (செ.அக.);.

     [ஒடுக்கு → உடுக்கு → உடக்கு.]

வடக்கெடுத்துப்போ-தல்,

 udak-k-edustu-p-po-,

   15. செ.கு.வி. (v.i.);

   உடம்புமிக மெலிதல்; to grow lear

 and emaciated;

 to become skin and bone. (Loc.); (செ.அக.);.

     [உணக்கு → உடக்கு + எடுத்து + போ.]

உடங்கு uḍaṅgu, பெ. (n.)

   பக்கம்; propinquity, side nearness,

     “எமதுடங்கிற் பலித்ததோ” (விநாயகபு. 622 19);. கு.வி.எ.

   1. ஒத்து; amicably, harmoniously

     “உடங்குயிர் வாழ்க வென்று” (மணிமே. 10.664);.

   2. ஒருபடியாக;   3. சேர; together, closely,

     “தடந்தோட் கொப்டவுடங்கணிந்து” (பெருங். மகத. 2, 231);.

   4. உடனே immediately

     “ஒலிகேட்டோ னுடங்கெழில் யானையங் குண்டென வுணர்தல்” (மணிமே 27, 32);.

     (உடன் → உடங்கு (வே.க.43);.]

உடங்கோடி uḍaṅāḍi, பெ. (n.)

   இண்டு (பெரியமாட் 160);; tiger stopper. (செ.அக.);.

உடசம்1 uḍasam, பெ. (n.)

   இலைக்குடில்; hut made of leaves, hermit’s thatched hut

     “உடசமேற்படரு மாடன் மென்கொடி” (சேதுபு.நைமி.12);. (செ.அக.);.

     [உலவை → உலசம் → உடசம்.]

 உடசம்2 uḍasam, பெ. (n.)

   வெட்பாலை (தைலவ தைல 72);; ivory tree

     [உலவை → உலசம் → உடசம்.]

 உடசிப்பி uḍasippi, பெ. (n.)

   சிப்பிமுத்து; oyster peal as distinguished from pearls got from other sources (சா.அக.);.

     [உடசம் + சிப்பி = உடசற்சிப்பி → உடற்சிப்பி → உடசிப்பி.]

உடணம் uḍaṇam, பெ. (n.)

   1. இஞ்சி; ginger 2 மிளகு pepper.

   3. சுக்கு; dried ginger.

   4. திப்பிலி மூலம்; roc of piper longum – Piper cubeba. (சா.அக.);.

     [உல் → உள் → உடு → உடனம்.]

 உடண்மிடறு uḍaṇmiḍaṟu, பெ. (n.)

   உட்கண்டம் (பிங்.);; inner throat, larynx (செ.அக.);.

     [உள் + மிடறு = உண்மிடறு.]

உடண்முகம் uḍaṇmugam, பெ. (n.)

   மனத்தால் உட்புறம் நோக்கும் நோக்கம்; looking Inward

     “கான நீரிற்கண் டுண்முக மடைவார்” (மகராஜாதுறவு, 102.);. (செ.அக.);.

     [உள் + முகம் = உண்முகம்.]

உடந்தை uḍandai, பெ. (n.)

   1. சேர்கை; unior

     “மனைவியா மனந்தையோடுடந்தையாய்” (மச்சட ஆதிசிருட்டி. 15);.

   2. துணை; alliance, suppor abelmen.

     “உடந்தையாய்த் திரிவாரும்” (இராமநா அயோத். 4);.

   3. உறவு; relationship எனக்கும் அவனுகும் உடந்தையில்லை. (உ.வ.);

   4. கூட்டாள். Companion.

   ம. உடந்த. க., து. ஒட;தெ. ஒட.

     [உடன் → உடந்தை. (வேக 43);.]

 உடந்தைக்குற்றவாளி uḍandaikkuṟṟavāḷi, பெ. (n.)

   சேர்க்கைக் குற்றவாளி; a better of an offence, co-offender, accomplice (செ.அக.);.

உடந்தையாதல் uḍandaiyātal, பெ. (n.)

   1. ஒருமித்தல்; coalese.

   2. ஒன்றுபட்டிருத்தல்; combine into one.

     [உடந்தை + ஆதல்.]

உடனா-தல் uḍaṉātal, பெ. (n.)

.

   6

செ.கு.வி. (v.i.);

   கூடிநிற்றல் (சி.சி. 2,80);; to be in company with associate.

     [உடன்_(ஆகு); ஆ.]

உடனாளி1 uḍaṉāḷi, பெ. (n.)

உடன் கூட்டாளி பார்க்க see udan-küß (செ.அக.);. [உடன்+ஆளி]

 உடனாளி2 uḍaṉāḷi, பெ.(n.)

சொத்துள்ளவன். weathy person.

க. ஒடெய தெ. ஒடயடு, ஒடயுடு, து. ஒடயெ. ஒடெயெ குட ஒடைவே. [உடைமை+ஆளி_உடைமையாளி→உடனாளி.]

உடனிகழ்ச்சியணி uḍaṉigaḻcciyaṇi, பெ. (n.)

   1 அஃதாவது கற்றோரை மகிழ்விக்கும் உடனிகழ்தலைச் சொல்லும் அணி; gure of speech இதனை வடநூலார் சகோத்தியலலங்கார மென்பர். தண்டியாசிரியர் புணர் நிலை என்பர்.

   2. புணர்நிலையணி பார்க்க (அணியி.21);;see punanilaiyani (அபி.சிந்.);. [உடன்+நிகழ்ச்சி+அணி]

உடனிகழ்தல் uḍaṉigaḻtal, பெ. (n.)

   ஒருங்கு நிகழ்தல் (நன். 297, விருத்.);; happen simultaneously. (செ.அக.);.

     [உடன்+நிகழ்தல்.]

 உடனிகழ்வான் uḍaṉigaḻvāṉ, பெ. (n.)

   துணைவன் (திவா.);; companion, comrade. (செ.அக.);.

     [உடன்+நிகழ்வான்.]

உடனிகழ்வு uḍaṉigaḻvu, பெ. (n.)

உடனிகழ்ச்சிபார்க்க see udapgacc (நன். 297); [உடன்+நிகழ்வு.]

உடனிலை uḍaṉilai, பெ. (n.)

   1. கூடி நிற்கை the state of being together,

உரோணியோ டுடனிலை புரிந்த மறுவுடை மண்டிலக் கடவுளை (பெருங். இலாவாண. 9.67);

   2. உடனிருந்த இருவரைப் பாடும் ஒரு புறத் துறை (புறநா. 58);;     [உடன்+நிலை.]

உடனிலை இரட்டுறமொழிதல் uḍaṉilaiiraḍḍuṟamoḻidal, பெ. (n.)

ஒரு பாட்டு நேரேவரும் பொருளையன்றி வேறொரு பொருள் கொண்டு நிற்கும் அணி (திருக்கோ.1.உரை);

 figure of speech, paronomasia as a literary embellishment in a stanza conveying both the natural as well as a hidden meaning. (செ.அக.);, [உடனிலை+இரட்டுற+மொழிதல்.]

உடனிலைக்குதிரைச்சேவகர் uḍaṉilaiggudiraiccēvagar, பெ. (n.)

   பரியேறும் மெய்க்காவலர்(s.I.I.ii.274);; mounted body guards. (செ.அக.);.

     [உடனிலை _ குதிரை – சேவகர்.]

 உடனிலைச்சிலேடை uḍaṉilaiccilēḍai, பெ.(n.)

உடனிலை இரட்டுறமொழிதல் பார்க்க see udarial. ira!!uramolidal

     [உடனிலை+சிலேடை.]

 உடனிலைச்சொல் uḍaṉilaiccol, பெ. (n.)

ஒப்புமைக் கூட்டம் பார்க்க;see oppumarkkulam (செ.அக.);.

     [உடனிலை + சொல்.]

 உடனிலைமயக்கம் uḍaṉilaimayakkam, பெ. (n.)

உட னிலை மெய்ம்மயக்கம் பார்க்க;see பdarlal-mey. מחm-mayakka

     [உடன்+நிலை+மயக்கம்]

உடனிலைமெய்ம்மயக்கம் uḍaṉilaimeymmayakkam, பெ. (n.)

   ர் என்னும் இரண்டு மொழிந்த 16 மெய்களுள் ஒவ்வொன்றும் தன்னுடன் தான் நின்று மயங்குகை (நன்.110, உரை);;     [உடன்+நிலை+மெய்ம்மயக்கம்.]

 உடனுக்குடனே uḍaṉukkuḍaṉē, வி.எ. (adv)

அப்போ தைக்கப்போது then and there வந்த கடிதத்துக்கு உடனுக்குடனே மறுமொழி எழுது (உ.வ.);. ம. உடனுடன் க. ஒடனோடனே, ஒடனொடனெ, தெ. தோடதோடனெ

     [உடனுக்கு+உடனே]

 உடனுறவு uḍaṉuṟavu, பெ. (n.)

உடல் தொடர்பு

   புணர்ச்சி, sexual combination; the habitual coition or sexual intercourse of man and woman. (சா.அக.);.

     [உடல்+உறவு-உடலுறவு → உடலுறவு (கொ.வ.);.]

உடனுறை uḍaṉuṟai, பெ. (n.)

   ஒரு நிலத்தில் உடனு றைகின்ற கருப்பொருளாற் பிறிதொரு பொருள் பயப்ப மறைத்துத் கூறும் இறைச்சி (தொல், பொருள் 242);; suggestive meaning conveyed indirectly by means of a specific reference to a distinctive feature of any tract of land. (செ.அக);.

     [உடன்+உறை.]

உடனுறைவு uḍaṉuṟaivu, பெ. (n.)

   1. புணர்ச்சி (பெரியபு திருநீலகண்..5);. Cohabitation,

   2. கூடி வாழ்தல்; living together. (செ.அக.);,

     [உடன்+உறைவு.]

 உடனுற்றவன் uḍaṉuṟṟavaṉ, பெ. (n.)

   ஒரே வகுப்பு வேலையாள்(ஆ.அக.);; servant of the same grade

உடனே uḍaṉē, வி.எ. (adv)

   1. கூடிய அதே நேரத்தில், immediately 2, ஒருசேர; simultaneously,

     “உருவமுமா ருயிரு முடனே யுண்டான்’ (திவ். திருவாய். 9.6.5.);

   3. முழுக்க

 entirely,

     ‘உடனேகூட (சீவக. 1966);. (செ.அக.);.

ம. உடனே க. ஒடனே தெ. தொடனே குட ஒடனெ து. ஒட்டு.

     [உடன்+ஏ.]

 உடனொடியில் uḍaṉoḍiyil, வி.எ. (adv)

உடனடி பார்க்க;see udanadi (Loc); (செ.அக.);.

     [உடன்_நொடியில்.]

 உடனொத்தபங்காளி uḍaṉottabaṅgāḷi, பெ. (n.)

சரிபக் குடையவன் (ஆ.அக.); co-partner.

     [உடன் + ஒத்த + பங்காளி.]

 உடனொத்தவன் uḍaṉottavaṉ, பெ. (n.)

சமமானவன் equal fellow, compeer. (செ.அக.);.

     [உடன் + ஒத்தவன்.]

 உடன் போக்கிடையீடு uḍaṉpōkkiḍaiyīḍu, பெ. (n.)

   இது நம்மனையில் வரைந்து கொள்ளது தன்னுரில் வரைந்தானென்று தலைவி சுற்றத்தார் வெறுப்படைத லால் தலைவியை உடன்கொண்டு போகும் போது தலைவி சுற்றத்தாரிடை ஈடுபட்டு மீண்டு வருதல்; intimate movement of the heroine with her own relations before going away with her lower since after elopement the heroine will have to marry the hero in his place against the wishes of her people.

     [உடன்போக்கு + இடையீடு].

இது, போக்கறிவுறுத்தல், வரவறிவுறுத்தல், நீக்கமிரக்கம், மீட்சி யென நால் வகையினையும், நீங்கும் கிழத்தி பாங்கியர் தமக்குத் தன் செலவுணர்த்தி விடுத்தல், தலைமகன் தன் செலவின்னாட் குணர்த்தி விடுத்தல். நற்றாய்க் கந்தனர் மொழி தல், தலைவற்குணர்த்தல், தலைமகளைத் தலைமகன் விடுத் தல், தமருடன் செல்பவள் அவள் புறநோக்கிக் கவன்றரற்றல் எனும் விரிவினையு முடைத்து. (அபி.சிந்);.

உடன்கட்டையேறு-தல் uḍaṉkaḍḍaiyēṟudal,    5. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இறந்த கணவனுடன் ஒன்று கூடித் தீயில் உயிர்விடுதல்; to ascend, as a woman, the funeral pyre of her husband, to perform sustee.

   2. பிரியேனென்று நிற்றல்; to be inseparable

   மறுவ. தலையொடு முடிதல்;ஆஞ்சிக் காஞ்சி.

     [உடன்+ கட்டை + ஏறு-தல்.]

போர்க்களத்தில் கணவர் இறந்த பின் தாம் பகைவரால் சிறைப்பிடிக்கப்படலாகாது என நினைத்த மகளிர் பாதுகாப்பு நோக்கில் உடன்கட்டை யேறியும் தீப்பாய்ந்தும் உயிர் மாய்த துக் கொண்ட தொன்முது வழக்கம் தமிழகத்தில் தானாகவே மறைந்தது வடபுலத்தில் மூடநம்பிக்கையாக வளர்ந் திருந்தது.

 உடன்குற்றவாளி uḍaṉkuṟṟavāḷi, பெ. (n.)

   உடனிருந்து குற்றஞ்செய்தவன்; co-offerder, accomplice, abettor. (செ.அக.);.

     [உடன் + குற்றவாளி. குற்றம் + ஆளி – குற்றவாளி.]

உடன்கூட்டாளி uḍaṉāḍḍāḷi, பெ. (n.)

   1. கூட்டுப் பங்காளி; partner, participator, associate.

   2. உடனெத்தவன்; play fellow, companion, friend;

 equal in status, age or rank (செ.அக.);.

     [உடன் + கூட்டு + ஆளி – உடன் கூட்டாளி. ]

உடன்கேடன் uḍaṉāḍaṉ, பெ. (n.)

   உடனிருந்து துன்புறுபவன்; sharer with another of his grief and sorrow.

     “உடன்கேடனாய் நின்றுநோக்கும்” (ஈடு. 1.1.3);. (செ.அக.);.

     [உடன் + கேடன்.]

   உடன்கையில் கு.வி.எ. (adv.); உடனே; immediately, as soon as, (Loc);

     ‘உடன் கையிலே கூலி கிடைக்குமா?’ (இ.வ.); (செ.அக.);.

     [உடன் + கை + இல்]

உடன்கேடு uḍaṉāḍu, பெ. (n.)

   உடனிருந்து துன்பத் தைப் பகிர்ந்து கொள்ளுதல்; be a companion in grief.

     “தம்மொடுடன் கேடான நெஞ்சமேயா யிருந்தது” (ஈடு, 10, 6. ப்ர.);. (செ.அக.);.

     [உடன் + கேடு.]

உடன்சுட்டத்ததிகாரி uḍaṉcuḍḍaddadikāri, பெ. (n.)

சோழர் காலத்துச் சிற்றுார் அவைத்தலைவன் (S.l.l.iii.35);, head of the village assembly in the days of Chola administration. (செ.அக.);.

     [உடன் + கூட்டத்து +அதிகாரி.]

 உடன்டி uḍaṉḍi, வி.எ. (adv)

உடனே immediately, (Tinn.);. (செ.அக.);.

ம_உடனடி.

     [உடன் + அடி.]

 உடன்பங்காளி uṭaṉpaṅkāḷi, பெ. (n.)

   தந்தை வழிவந்த ஆண் உறவினர்; relative by father”s side,

     “நெருங்கியபங்காளி”

     [உடன்+பங்கு+ஆளி]

 உடன்பங்காளி uḍaṉpaṅgāḷi, பெ. (n.)

   கூட்டுக்காரன் (ஆ.அக);; co-partner.

     [உடன் + பங்காளி.]

 உடன்பங்கு uḍaṉpaṅgu, பெ. (n.)

   கூட்டுப் பங்கு; joint share, joint heirship. (W.);. (செ.அக.);.

     [உடன் + பங்கு.]

உடன்படல் uḍaṉpaḍal, பெ. (n.)

   1. இசைதல்; agreeing

   2. உடன்படிக்கை செய்தல்; entering into an agreement

   3. இசைதல், எழுவகை மதத்தினொன்று; one of the seven mathams

   4. சேரல்; joining. 5 பொருந்தல்;

 sticking

   6. ஒட்டல்; adhering

   7. நேர்தல்; happening.

     [உடன்படு + அல்.]

உடன்படிக்கை uḍaṉpaḍikkai, பெ. (n.)

   1. ஒப்பந்தம்; agreement (செ.அக.);.

     [உடன், படி. படு – படி.]

 உடன்படிக்கை uḍaṉpaḍikkai, பெ. (n.)

   1. ஒப்பந்தம்; contract, agreement, covenant, treaty.

   2. உறுதிப்பாடு; promise, assurance அவனுக்கு அவன் உடன்படிக்கை சொல்லுகிறான். (R);.

   ம. உடம்படி;   க. ஒடம்படிகெ;தெ. ஒடம்படிக.

     [உடன்படு → உடன்படிக்கை.]

 உடன்படிக்கைக் கணக்கு uḍaṉpaḍikkaikkaṇakku, பெ. (n.)

   பேலேடு; ledger. (C.G);. (செ.அக.);.

உடன்படு1 uḍaṉpaḍudal, பெ. (n.)

.

   20

செ.கு.வி. (v.i.);

   இசைதல் (பிங்);; to agree, assent, consent, acquiesce, yield. (செ.அக,);.

க. ஒடம்படு, தெ. ஒடம்படு:

     [உடன் + படு.]

 உடன்படு2 uḍaṉpaḍuttal, பெ. (n.)

செ.குன்றாவி (v.t);.

உடன்படுத்து-தல் பார்க்க;see பdarpaduttu.

உடன்படுத்து-தல் uḍaṉpaḍuddudal, பெ. (n.)

-,

   17.

செ.குன்றாவி. (v.t.);

   ,இணைத்தல்; persuade into giving consent, make one yield or agree,

     “இசைந்துடன் படுத்தினான்” (பாரத குருகுல, 44);

க. ஒடம்படிக தெ. உடம்பருன்சு,

     [உடன் + படுத்து.]

உடன்பறிமுதல் uḍaṉpaṟimudal, பெ. (n.)

   1 முறைமன்றக் கட்டளைப்படி பொருட் பறிமுதல் செய்கை; immediate seizure of property according to legal decree.

   2. தீர்ப்பளிக்கும் முன்னே சொத்தைக் கைப்பற்றுகை; attachment before judgement

     [உடன் + பறிமுதல்.]

உடன்பாடு uḍaṉpāḍu, பெ. (n.)

   1. இசைகை (பிங்.);; consent accord, acquiescence.

   2. மனப்பொருத்தம்; concord, harmony, unanimity.

     “உடன்பாலைத மனைவி தொழிலின்ன” (இன்னா. 12);.

ம. உடம்பாடு, தெ. ஒடபாட்டு.

     [(உடம்பாடு → உடன்பாடு (வேக.43);.]

உடன்பாடுவான் uḍaṉpāḍuvāṉ, பெ. (n.)

   பக்கப் பாட்டுக்காரன் (S.I.I. vii, 65);; supporting chorus, accompanist;

     ‘வீணை வாசிப்பானுக்கும் உடன் பாடுவானுக்கும்

 உடன்பாட்டுவினை uḍaṉpāḍḍuviṉai, பெ. (n.)

   உடன் பாட்டைத் தெரிவிக்கும் வினை; affirmative web, opp to எதிர்மறைவினை. (செ.அக.);.

     [உடன்படு → உடன்பாடு → உடன்பாட்டு + வினை.]

 உடன்பிறந்தான் uḍaṉpiṟandāṉ, பெ. (n.)

கூடப் பிறந்தவன், brother.

மறுவ, பிறவன்.

     [உடன் + பிறந்தான்.]

உடன்பிறந்தார் uḍaṉpiṟandār, பெ. (n.)

   கூடப்பிறந்தவர்; children of the same parents, brothers or sisters or both.

     “உடன் பிறந்தார் சுற்றத்தார்” (வாக்குண். 20);.

மறுவ. பிறவர்,

     [உடன் + பிறந்தார்.]

 உடன்பிறந்தாள் uḍaṉpiṟandāḷ, பெ. (n.)

   கூடப் பிறந்தவள்; sister. (செ.அக.);

மறுவ, பிறவி.

     [உடன் + பிறந்தாள்.]

உடன்பிறப்பு uḍaṉpiṟappu, பெ. (n.)

   1. உடன்பிறந்த தன்மை; state of being born of the same parents.

     “இன்றொடுந் தவிர்ந்த தன்றே யுடன்பிறப்பு” (கம்பரா. கும்பக. 166);.

   2. கூடப்பிறந்தவர் (நல்வ. 24);; person or persons born of the same parents (செ.அக.);.

ம. உடப்பிறப்பு, உடப்பிறவி. க. ஒடகுட்டிக.

     [உடன் + பிறப்பு.]

உடன்புணர்ப்பு uḍaṉpuṇarppu, பெ. (n.)

   சமகூட்டு (மணிமே, 227.243); (அரும்.);; inseparable concomittance (Log.);.

     [உடன் + புணர்ப்பு.]

உடன்போக்கு uḍaṉpōkku, பெ. (n.)

   1. பெற்றோரறியாமல் தலைவி தலைவனுடன் செல்கை (நம்பியகப். 181);; an unmarried young woman going away with her lover to his own place without the knowledge of her parents.

   2. கூடப்போதல்; accompanying.

போக்கறி வுறுத்தல் முதலாகத் தேற்றலீறாகிய வெட்டும் உடன் போக்கினுள் அடங்கும்.

க. ஒடவோக.

     [உடன் +போக்கு.]

 உடன்போக்குவிரி uḍaṉpōkkuviri, பெ. (n.)

   பாங்கி தலைவர்க் குடன்போக் குணர்த்தல் முதலாகத் தலை வன்றன் பதியடைந்தமை தலைவிக் குணர்த்த லீறாகிய பதினொட்டு; process of revelation by the heroine’s friend the news of elopement (ஆ.அக.);.

     [உடன் + போக்கு + விரி.]

 உடன்மாணாக்கன் uḍaṉmāṇākkaṉ, பெ. (n.)

   உடன்பயிலும் மாணாக்கன்; classmate, (செ.அக.);.

     [உடன் + மாணாக்கள்.]

 உடன்றல் uḍaṉṟal, பெ. (n.)

போர் war, (செ.அக.);.

     [உடல் → உடலு → உடன்றல்.]

உடன்வந்தி uḍaṉvandi, பெ. (n.)

   கூடவே வருவது; inseparable companion, as one’s shadow.

     ‘உடன் வந்தி யான வல்வினை’ (ஈடு, 5.8.5);. (செ.அக.);.

     [உடன் + வந்தி]

உடன்வயிறு uḍaṉvayiṟu, பெ. (n.)

உடன் வயிற்றோர் பார்க்க see udanvayirror.

     “பிறப்போரன்ன உடன்வயிற்றுள்ளும்” (புறநா. 183);. (செ.அக.);.

     [உடன் + வயிறு.]

உடன்வயிற்றோர் uḍaṉvayiṟṟōr, பெ. (n.)

   உடன் பிறந்தவர் (சிலப். 10,227);; those born of the same mother like brothers and sisters. (செ.அக.);.

க. ஒடகுட்டு.

     [உடன் + வயிற்றோர். வயிறு + வயிற்றோர்.]

உடன்வாரம் uḍaṉvāram, பெ. (n.)

மேல் வாரம் குடிவாரமாகப் பிரிக்கப் படாத நெல் (T.A.S.I.7.);. gross produce before it is divided between landlord and tenant (செ.அக.);.

   ம. உடன்பாரம்;க. ஒடவார.

     [உடன் + வாரம்.]

 உடப்பிறந்தான் uḍappiṟandāṉ, பெ. (n.)

உடன்பிறந்தவன் brother

   ம. உடப்பிறன்னவன்;   க, ஒடவுட்டிதவனு;தெ தோடபுட்டின வாடு.

     [உடன் + பிறந்தான் → உடன் பிறந்தான் → உடப்பிறந்தான் (கொ.வ.);.]

 உடப்பிறந்தாள் uḍappiṟandāḷ, பெ. (n.)

உடன்பிறந்த

   வள்; sister. (செ.அக.);.

     [உடன் + பிறந்தாள் = உடன்பிறந்தாள் → உடப்பிறந்தாள் (கொ.வ.);.]

உடப்பிறப்பு uḍappiṟappu, பெ. (n.)

   1. உடன்பிறந்தவன்-ள்; one born of the same parents, brother or sister,

   2. தம்மக்கள்;   பிறவிகள்; brotherhood, fraternity. (செ.அக.);.

   ம. உடப்பிறப்பு, உடப்பிறவி;க. ஒடவுட்டித

     [உடன் + பிறப்பு = உடன்பிறப்பு → உடப்பிறப்பு (கொ.வ.);.]

உடப்பு1 uḍappu, பெ. (n.)

துறட்டு முள்பார்க்க (மூ.அ.);;see turattumul (செ.அக.);.

     [ஒடு → ஒடம் → உடம் → உடப்பு.]

 உடப்பு2 uḍappu, பெ. (n.)

உடைப்பு பார்க்க;see udaippu.

     [உடைப்பு → உடப்பு.]

 உடப்புகை uḍappugai, பெ. (n.)

   பருத்தல்;   வீங்குதல்; enlarging, Swelling.

     [உப்பு → உப்புகை]

 உடப்புக்குறவன் uḍappukkuṟavaṉ, பெ. (n.)

   உப்புவிற்குங் குறச்சாதியான்; member of a division of the Kurava caste, trafficking in salt. (செ.அக.);.

     [உப்பு + குறவன்.]

 உடப்புக்குறுதி uḍappukkuṟudi, பெ. (n.)

   கொடுக்காய்ப்புளி; sweet babool.

     [உப்புக்கு + உறுதி]

உடப்புக்கூர்-த்தல் uḍappukārttal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   உப்புக்கரித்தல் (வின்.);; to have a saline taste (செ.அக.);.

     [உப்பு + கூர்த்தல், கூர்த்தல் = மிகுதல்.]

உடப்புக்கொள்(ளு)-தல் uḍappukkoḷḷudal,    13. செ.குன்றாவி (v.t.)

உப்புக்கட்டு பார்க்க;see uppu-k-kattu. (செ.அக.);.

     [உப்பு + கொள்ளு)-தல்.]

 உடப்புக்கோடு uḍappukāḍu, பெ. (n.)

   சதுரக் கோடு கிழித்து ஆடும் கிளித்தட்டு விளையாட்டு; a game consisting of running through a diagram of squares marked on the ground. (Loc.);. (செ.அக.);.

     [உப்பு + கோடு.]

 உடப்புச்சரக்கு uḍappuccarakku, பெ. (n.)

   உப்பிட்ட பணிகாரம்; salted, fried, savoury cakes. (செ.அக.);.

     [உப்பு + சரக்கு.]

உடப்புச்சாறு uḍappuccāṟu, பெ. (n.)

   1. கடல் நீர்; sea water. (vaisn.);.

   2. அமுதம்; nectar produced at the churning of the ocean.

     “உப்புச்சாறு கிளறுவது எப்போதோ என்று கிடக்கிற தேவசாதி” (ஈடு. 1,3இ11.);. (செ.அக.);.

     [உப்பு + சாறு.]

 உடப்புச்சுமத்தல் uḍappuccumattal, பெ. (n.)

   ஒருவகை விளையாட்டில் வென்றவனைத் தோற்றவன் முதுகிற். சுமக்கை; carrying the winner on one’s back, as a penalty of discomfiture in a game. (செ.அக.);.

     [உப்பு + சுமத்தல்.]

 உடமுள் uḍamuḷ, பெ.(n.)

   வேல மரத்தின் மூள்; thorn of the Acacia tree (சா.அக.);.

     [ஒடு → உடு + முள் – உடமுள்]

உடமை uḍamai, பெ.(n.)

   1. ஒருவனுக்கு உரியதான; ownership, proprietorship.

   2. உடனிருக்கும் பொருள்; belongings.

   3. செல்வம், பொருள்; wealth. property

   ம. உடம;   க. ஒடமெ. தெ. ஒடமி ஒடமை, து. ஒடவெ;   பட ஒடமெ;கோத ஒடய்ன் (பொருளுக்குரியவர்);

     [உடு → உடை → உடைமை → உடமை (வேக);.]

 உடம் uḍam, பெ. (n.)

   வேலமரம்; babool tree. (சா.அக.);.

     [ஒடு → ஒடம் → உடம்.]

 உடம்படல் uḍambaḍal, பெ. (n.)

உடன்படு-தல் பார்க்க See udaspadu.

     [உடன் + படல் = உடன்படல் → உடம்படல்.]

 உடம்படிக்கை uḍambaḍikkai, பெ. (n.)

உடன்படிக்கை பாக்க;see udanpadikkai.

   ம. உடம்படி;   க. ஒடம்படிகெ;   தெ. ஒடம்படிக;து. ஒடம்படிகெ.

     [உடன் + படிக்கை = உடன்படிக்கை → உடம்படிக்கை (கொ.வ.);.]

உடம்படு-தல் uḍambaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒப்புதல்; to Consent agree to acquire,

   ம. உடம்பெடுக;க. ஒடம்படு.

     [உடன் + படு = உடன்படு → உடம்படு. உடன்படு பார்க்க See udanpadu.)

 உடம்படுத்தநோய் uḍambaḍuttanōy, பெ. (n.)

   முகக்குற்றக் கோளாறுகளினாலும் மனவருத்தங்களினாலும் இயல்பாகவே உடம்பிலேற்படும் நோய்; disease of an idiopathic type due to the morbid diathesia of the body arising from the action of any of the three

 fundamental bodily humours or from the dynamical energies of the mind. (சா.அக.);

     [உடம்பு + அடுத்த + நோய்.]

உடம்படுமெய் uḍambaḍumey, பெ. (n.)

நிலை மொழி யீற்றிலும் வருமொழி முதலிலும் உள்ள இரண்டு உயிர்களைச் சேர்க்கும் மெய்யெழுத்து (அவை ‘ய், வ்’ என்பன. (நன். 162.); (gram); consonantal glide ‘y’ or ‘v’ which comes in combination of two vowels to prevent a hiatus.

 உடம்படுவிலக்கு uḍambaḍuvilakku, பெ. (n.)

   அணி வகையுளொன்று;   அஃது உடம்பட்டார் போலக் கூறி விலக்குவது; figure of speech (ஆ.ஆக.);.

     [உடன் + படு + விலக்கு.]

உடம்பறியாமற்போதல் uḍambaṟiyāmaṟpōtal, பெ. (n.)

   1. மயக்கமுறல்; swooning.

   2. உணர்ச்சியற்றுப்போதல்; becoming senseless, to be void of perception.

   3. மெய்மறத்தல்; becoming unconscious. (சா.அக.);

     [உடம்பு + அறியாமல் + போதல்.]

உடம்பறியாமை uḍambaṟiyāmai, பெ. (n.)

தன்னை

   மறத்தல்; unconsciousness.

   2. சுழுத்தி நிலை;   3. மருள்;     [உடம்பு + அறியாமை]

 உடம்பழிவு uṭampaḻivu, பெ. (n.)

   உடல் நலிவு; i health.

     [உடம்பு+அழிவு]

உடம்பாடு1 uḍambāḍu, பெ. (n.)

   இசைவு; agreement. consent_அது எனக்கும் உடம்பாடு (உவ.);.

   2. ஒற் றுமை union, concord.

     “உடம்பாடிலாதவர் வாழ்க்கை” (குறள். 890);.

   3. உடன்படிக்கை; agreement.

   ம. உடம்பாடு;தெ. ஒடம்பாடு

     [உடன் + (படு); → பாடு = உடன்பாடு → உடம்பாடு.]

உடம்பிடி uḍambiḍi, பெ. (n.)

   வேல்; spear

     “உடம்பிடித் தடக்கை” (பெரும்பாண். 76);

     [உடன் + பிடி = உடன்பிடி → உடம்பிடி = கையில் எப்பொழுதும் உடன்பிடித்திருக்கும் வேல்.]

 உடம்பின்கூறு uḍambiṉāṟu, பெ. (n.)

உடற்கூறு பார்க்க see udarkuru (சா.அக.);.

     [உடம்பு + இன் + கூறு.]

 உடம்பிலை uḍambilai, பெ. (n.)

நெடுநாரை பார்க்க See nedumarai

     [ஒருகா உடம்பின → உடம்பிலை.]

உடம்பு uḍambu, பெ. (n.)

   1. உடல் (குறள் 338.);; body.2 மெய்யெழுத்து;

 consonant.

     “உயிருமுடம்புமா முப்பதும்” (நன். 59);.

   3. உயிருக் கிருப்பிடம் (ஆ.ஆக.);; receptacle for life.

   ம. உடம்பு;   க. ஒடம்பெ. ஒடம்பி;   து. உடலு. ஒடாலு;தெ. ஒடலு. ஒள்ளு

     [உழல் → உடல் → உடம்பு]

 உடம்பு இறங்கு-தல் uṭampuiṟaṅkutal, செ.கு.வி. (v.t.)

   கருக்கலைதல்; abortion.

அவளுக்கு நான்காம் மாதத்திலேயே உடம்பு இறங்கி விட்டது. (இ.வ.);

     [உடம்பு+இறங்குதல்]

 உடம்புகட்டுவிடல் uḍambugaḍḍuviḍal, பெ. (n.)

உடம்பு தளர்தல்,

 infirmity through old age, to lose strèngth.

     [உடம்பு + கட்டுவிடல்.]

 உடம்புகருத்தல் uḍambugaruttal, பெ. (n.)

காய்ச்சலால்

   கருத்தல்; dosha (defect); arising from fever, asphixiated condition.

     [உடம்பு + கருத்தல்.]

 உடம்புகாந்தல் uḍambukāndal, பெ. (n.)

உடம்பு

   வெப்பங்கொள்ளல்; body becoming hot (சா.அக.);.

     [உடம்பு + காந்தல்.]

உடம்புக்கீடு uḍambukāḍu, பெ. (n.)

   மெய்ம்மறை (கவசம்);; armour, coat of mail.

சீலமே யுடம்புக்கீடு (சீவக. 307.4 உரை);.

     [உடம்பு + கு + ஈடு = உடம்புக்கீடு + உடம்புக்கு இட்டுக் (அணிந்து); கொள்வது.]

உடம்புதேற்று-தல் uḍambudēṟṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   உடம்பை வலிமையாக்குதல்; to make one grow strong in body.

     [உடம்பு + தேற்று-தல் தேறு → தேற்று (பி.வி);.]

உடம்புநடுக்கம் uḍambunaḍukkam, பெ. (n.)

   1. நோய், அச்சம், சினம் முதலியவற்றால் உடம்பில் ஏற்படுமோர் வகை அசைவு; trembling arising from disease, fear, anger or excitement

   2. குளிரினால் உடம்பு உதறல்; shivering out of cold.

     [உடம்பு + நடுக்கம். நடுங்கு + நடுக்கம்.]

உடம்புபிடித்தல் uḍambubiḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உடம்பிற் சதை உண்டாதல்; to pick up flesh.

   2 உடம்பைக் கையாற் பிடித்து அமுக்குதல்; the process of pressing the parts of a person’s body, shampooing, to massage, (சா.அக.);

     [உடம்பு + பிடித்தல்.]

உடம்புவேறுதல் uḍambuvēṟudal,    5. செ.கு.வி. (v.i.)

   உடல் நலம் அடைதல்; to recover one’s health and strength as a convalescent

     [உடம்பு + தேறு]

உடம்பெடு-த்தல் uḍambeḍuttal, செ.கு.வி. (vi)

   1.பிறத்தல்; to be born with a material body.

     “படிக்க வுடம்பெடுத்தேன்” (இராமநா. ஆரன். 25);.

   2.. செயலுடையனாதல்; to lift oneself up;

 to have the strength to move அடித்த அடியால் அவன் உடம்பெடுக்க முடிய வில்லை.

   3. உடம்பு தேறல்; recover from ailment ஆ.அக.).

     [உடம்பு + எடு-த்தல், எடுத்தல் = பிறத்தல், தோன்றுதல், செயற்படல், நலமுறல்]

 உடம்பை uḍambai, பெ.(n.)

   கலங்கற்புனல் (பிங்.);; turbid water.

     [உழம்பு → உழம்பை → உடம்பை. உழம்புதல் = கலங்குதல்.]

உடம்பைத்தேற்றல் uḍambaittēṟṟal, பெ.(n.)

   1. நோயா லிளைத்த உடம்பை மருந்து கொடுத்துத் தேற்றுதல்; toning up the body with medicine.

   2. இளைத்த உடம்பிற்குத் குதகுந்தபடி ஊட்டங்கொடுத்தல்; strengthening the body by nourishment during convalescence.

   3. உடம்பை வலுவடையச்செயதல்; invigorating the system (சா.அக.);.

     [உடம்பு + ஐ + தேற்றல். தேறு → தேற்று → தேற்றல்.)

உடம்பொமுபுணர்த்தல் uḍambomubuṇarttal, பெ.(n.)

   கூறும் இலக்கியத்திலேயே சொல்ல வேண்டிய தொன்றை உய்த்துணர வைக்கை (குறள், 27 உரை);; device in literary art in which an author seeks skilfully to suggest by implication certain ideas which, being quite germane to the subject he is dealing with, would in his opinion, help to make his presentation quite clear to the reader, but which he (the author); could not except as digression, proceed to elaborate in the regular course in his work.

     [உடம்பு_ + ஒடு +_புணர்த்தல்.]

உடர் uḍar, பெ.(n.)

   உடம்பு; body.

     “உடரெலா முயிரிலா” (கம்பராகுக.70);. (ஆ.அக.);.

     [உடல் → உடர். ஒ.நோ. சாம்பல் → சாம்பர் பந்தல் → பந்தர்]

உடர்களி-த்தல் uḍarkaḷittal,    4 செ.கு.வி. ([v.i.)

உடற்கரி பார்க்க;see udarkari.

     [உடல் + கரி – உடற்கரி → உடர்கரி.]

உடற்கடுப்பு uḍaṟkaḍuppu, பெ. (n.)

   1. உடம்பினி லேற்பட்ட யெரிவு; burning sensation in the body.

   2. உடல்வெதுப்பு; irration

   3. உடம்பின் குத்தல்,

 darting pain in the body as in rheumatism. (சா.அக);.

     [உடல் + கடுப்பு.]

உடற்கட்டிதம் uḍaṟkaḍḍidam, பெ. (n.)

   இருக்கை வகை (சிலப். 8.25. உரை.);; a posture of sitting, one nine tiritaravilla-v-Irukkai.

உடற்கரி-த்தல் uḍaṟkarittal,    4 செ.கு.வி. (v.i)

   தோள் தட்டுதல் (சிலப். 6.49);; pat one’s own shoulder, as in challenging (செ.அக.);

     [உடல்+ கரி-த்தல், கருத்தல் = செய்தல், கருத்தல் → கரித்தல்.)

 உடற்கருவி uḍaṟkaruvi, பெ. (n.)

   மெய்ம்மறை (வின்);; coat of mail, armour. (செ.அக.);.

     [உடல் + கருவி.]

 உடற்கல்வி uṭaṟkalvi, பெ. (n.)

   பலவகைப் பயிற்சி மூலம் அளிக்கும் உடல்வளத்திற்கான கல்வி; physical education.

     [உடல்+கல்வி]

 உடற்கழிவு uḍaṟkaḻivu, பெ. (n.)

   உடம்பினின்று கழியும் கழிவுகள் (மலம், சிறுநீர் முதலியன);; waste matter discharged from the body such as, urine, faeces, etc. (சா.அக.);.

     [உடல் + கழிவு.]

உடற்காப்பு uḍaṟkāppu, பெ. (n.)

உடற்கருவி பார்க்க;see udarkaruvi

     “இருப்புடற் காப்பினர்” (திருவிளை, நரிபரி. 29);. (செ.அக.);.

     [உடல் + காப்பு.]

 உடற்காயம் uḍaṟkāyam, பெ. (n.)

   உடம்பி லேற்பட்ட காயம்; physical injury. (சா.அக.);

     [உடல் + காயம்.]

உடற்காவல் uḍaṟkāval, பெ. (n.)

உடற்கருவி பார்க்க;see பdarkaruvi.

     “ஒன்றானு மறாவுரு வாவுடற் காவலோடும்” (கம்பரா. நாகபா. 15);. (செ.அக.);.

     [உடல் + காவல்.]

 உடற்குறி uṭaṟkuṟi, பெ. (n.)

   உடலுறுப்புகளால் காட்டும் அடையாளம்; bodily sign, mark.

     [உடல்+குறி]

 உடற்குறை uḍaṟkuṟai, பெ. (n.)

   தலையற்ற உடல்;   தலையரிந்த மரம்; headless body, trunk.

     [உடல் + குறை]

உடற்குற்றம் uḍaṟkuṟṟam, பெ. (n.)

   மாந்தனின் உடம் புக்கு உளதாகும் பதினெண் குற்றங்கள்; eighteen moral and physical imperfections or defects attributed to the human body viz.,

   1. பசி; hunger.

   2 நீர்வேட்டல்; thirst

   3. அச்சம்; fear.

   4. வெகுளி; anger.

   5. உவகை; delight.

   6. வேண்டல் ஆசை; desire.

   7. நிணைப்பு; thought.

   8. உறக்கம், தூக்கம்; sleep

   9. நரை; grey hair.

   10. நோய்; disease.

   11 சாவு; death.

   12 பிறப்பு; birth.

   13. மதம்; self-conceit.

   14. இன்பம்; pleasure.

   15. வியப்பு; surprise.

   16. வியர்த்தல்; perspiration.

   17. துன்பம்; grief.

   18. கையறவு; inability, (சா.அக);.

     [உடல் + குற்றம்]

 உடற்கூறு uḍaṟāṟu, பெ. (n.)

   உடல் அமைப்பு;   உடலின் கூறு; anatomy of the body. (செ.அக.);.

     [உடல் + கூறு.]

 உடற்கூற்றிலக்கணம் uḍaṟāṟṟilakkaṇam, பெ. (n.)

   உடம்பி னுறுப்புகளின் தொழில்களையும் அவைகளின் தன்மைகளையும் பற்றிக் கூறுமோர் நூல்; science of parts of the human body, its structure, frame, quality and also the functions of the several organs. (சா.அக.);.

     [உடல் + கூற்று + இலக்கணம்.]

 உடற்கூற்றுவண்ணம் uḍaṟāṟṟuvaṇṇam, பெ. (n.)

   பட்டினத்தடிகள் செய்த ஒரு நூல்; treatise by Pattinattadigal.

     [உடல் + கூற்று + வண்ணம்.]

உடற்சி uḍaṟci, பெ. (n.)

   சினம்; irritation, resentment, anger,

     “உடற்சி செய்ய” (சீவக. 1078);. (செ.அக.);.

     [உடல் + உடற்சி.]

 உடற்பயிற்சி uṭaṟpayiṟci, பெ. (n.)

   உடம்பை வளமாகவும் வலிமையாகவும் வைத்துக் கொள்வதற்காக மேற்கொள்ளும் உடல் இயக்கும் செயல்கள்; physical exercise.

     [உடல்+பயிற்சி]

     [P]

 உடற்பொருள் uḍaṟporuḷ, பெ. (n.)

   உடலுக்குள் உண்டாகும் மான்மணத்தி (கஸ்துரி);, ஆன்மணத்தி (கோரோ சனை);, புனுகு, அம்பர் முதலிய பொருள்கள்; scented substances such as musk. bezoar, amber etc. found inside, the body of animals. (சா.அக.);.

     [உடல் + பொருள்.]

ம. உடன்கட்ட.

உடலக்கண்ணன் uḍalakkaṇṇaṉ, பெ. (n.)

   உடல் முழுமையும் கண்கள் கொண்ட இந்திரன் (கல்லா.1);; Indra who has eyes all over his body. (செ.அக.);

     [உடல் + அ + கண்ணன், அகரம் ஆறனுருபு. உடலக்கண்ணன் = உடம்பெல்லாம் கண்ணுடையவன். கண் = துளை, துளை யடையாளம்.]

 உடலதிர்ச்சி uḍaladircci, பெ. (n.)

   காயம் அல்லது மன வருத்தத்தினால் நரம்புக் குண்டாகு மதிர்ச்சி; sudden vital depression due to an injury or emotion, acting on the nervous system-shock (சா.அக);

     [உடல் + அதிர்ச்சி.]

 உடலந்தம் uḍalandam, பெ. (n.)

உடம்பழிவு பார்க்க; See udambalovu

     [உடல் + அந்தம்.]

 உடலனல் uḍalaṉal, பெ. (n.)

   உடம்பில் நிற்கும் சூடு; bodily temperature, animal heat (சா.அக);.

     [உடல் + அனல்]

உடலம் uḍalam, பெ. (n.)

   உடம்பு; body.

     “சலந்தரனுடலந்தடிந்த”. (தேவா. 584.7);. (செ.அக.);. ம. உடலம்.

     [உடல் → உடலம்.]

 உடலற்பனை uḍalaṟpaṉai, பெ. (n.)

   திப்பிலிப்பனை; elephant’s palm (சா.அக.);,

     [உடலன் + பனை.]

உடலற்றநாள் uḍalaṟṟanāḷ, பெ. (n.)

. (n.);

   மாழ்கு (மிருகசீரிடம்);. நெய்மீன் (சித்திரை);, பறவை (அவிட்டம்); ஆகிய நாள்கள் (சோதிட சிந்.40);; naksatras, mirukaciridam, chittirai, and avittam, their earlier halves belonging to certain signs of the Zodiac and the latter halves to the next signs (செ.அக);.

     [உடல் + அற்ற + நாள். இந்நாளில் மனை கோலக்கூடாது.]

 உடலல் uḍalal, தொ.பெ. (vbl.n) உடல்(லு)-தல் பார்க்க;see udal. (செ.அக.).

     [உடல் + அல்.]

உடலவருத்தனை uḍalavaruttaṉai, பெ. (n.)

   மெய்யாற் செய்யும் நடனக்குறி (சிலப். 3.16. உரை);; gesticulation by means of movements of the body. (செ.அக);.

     [உடல் + வருத்தனை. த. வருத்தல். Skt variana.வருத்தனை அகரம், சாரியை.]

உடலாட்டம் uḍalāḍḍam, பெ. (n.)

   ); மாட்டுக் குற்றவகை (பெரியடாட்.20);; defect in cattle. (செ.அக);.

     [உடல் + ஆட்டம்]

உடலிரண்டுயிரொன்று uḍaliraṇḍuyiroṉṟu, பெ. (n.)

   1. கிளிஞ்சல்; shell.

   2. நட்பு; friendship.

     [உடல் + இரண்டு + உயிர் + ஒன்று.]

உடலிருந்தவீடு uḍalirundavīḍu, பெ. (n.)

   உடலொடு பேறு, உயிர்ப்பேறு (சீவன் முத்தி);. (ஞானவா. ஞான. விண். 36);; emancipation of the soul while it is still in the bondage of the flesh, opp to, உடலிறந்தவீடு. (செ.அக.);.

     [உடல் + இருந்த + வீடு.]

உடலிறந்தவீடு uḍaliṟandavīḍu, பெ. (n.)

   உடல் விட்டபேறு (விதேகமுத்தி);. (ஞானவா. ஞானவிண். 36);; emancipation of the soul after death, opp. to உடலிருந்த வீடு. (செ.அக.);

     [உடல் + இறந்த + வீடு.]

 உடலிலான் uḍalilāṉ, பெ. (n.)

   சிவனின் கனலால் எரிக்கப்பட்டுச் சாம்பலாக்கியதால் உடலற்று இருக்கும் காமன்; one who has no body, referring to mythical Manmadan, the Indian Cupid, whose body was burnt to ashes by the fiery stare of Siva (W.); (செ.அக.);.

     [உடல் + (இல்லான்); இலான்.]

 உடலுதல் uḍaludal, பெ. (n.)

   உடம்பு பருத்தல் அல்லது வீங்கல்; of swelling of the body-edima (சா.அக.);

     [உடல் + ஊதல். ஊதல் = பருத்தல்.)

உடலுநர் uḍalunar, பெ.(n.)

பகைவர், Ioes

     “உடலுந ருட்க” (புறநா. 17,36);.

     [உடல் → உடலு → உடலுநர்.|

 உடலும்பனை uḍalumbaṉai, பெ. (n.)

கூந்தற்பனை elephant’s palm (சா.அக);.

     [உடலும் + பனை – உடலும்பனை → உடலிம்பனை. (கொ.வ.);]

 உடலுருக்கி uḍalurukki, பெ. (n.)

   கணைக்குடு (பைஷஜ);; wasting disease of childhood. (செ.அக);.

     [உடல் + உருக்கி.]

உடலெடு-த்தல் uḍaleḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உடம்பெடு;see udambedu,

     [உடல் + எடு_.]

 உடலெழுத்து uḍaleḻuttu, பெ. (n.)

   மெய்யெழுத்து; consonant (செ.அக.);. [உடல் + எழுத்து.]

உடல்1 uḍal, பெ.(n.)

   1. உடம்பு (பிங்.);; body.

   2. மெய்யெழுத்து; consonant.

     “உடன் மேலுயிர் வந்து” (நன். 204);.

   3. பிறவி; birth,

     “தோலினுடையாலும் தீராதுடல்” (சைவச, பொது. 403);.

   4. கருவி; means, instrument.

     “பகவதனுசந்தானத்துக்குடலாமே” (ஈடு. 1.2.8);.

   5. பொன் (திவா.);; gold,

   6. பொருள்; money, the wherewithal.

     “விளக்கேற்றற் குடலில னாப” (பதினொ. திருத்தொண். 54);.

   7. ஆடையின் கரை யொழிந்த பகுதி; main body of a cloth, excluding the border spaces, உடல் அரசுக்கு (உ.வ.);.

   8. ஆடையினிழை; texture of a cloth as judged by the warp and woof.

   9. உயிருடனிருப்பது; alive.

   10. உடலிருக்கும் கூடு; skeletal frame.

   ம. உடல் க. ஒடல்;   தெ. ஒடலு. ஒன்று கோத ஒட்ள்வ;   துட . விடன்;   து. உடலு ;   உடாலு;கூ. ஒல்லு.

     [உழல் → உடல்.]

 உடல்2 uḍal, பெ. (n.)

   பெரிய முரசு; big drum (Loc.);

     [உதள் → உதல் → உடல், உதள் பார்க்க;see udai. ஒ.நோ. Hind. dhd.]

 உடல் இயங்கியல் uṭaliyaṅkiyal, பெ. (n.)

   உயிர்ப்பொருள்களில் இயங்குமுறை அல்லது இயற்கையான செயற்பாடுகளைக் குறித்த அறிவியல்; physiology.

     [உடல்+இயங்கியல்]

உடல்(லு)-தல் uḍalludal,    13. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சிற்றங் கொள்ளுதல்; to be enraged

     “உடன்று மேல் வந்த வம்ப மள்ளரை” (புறநா. 77.9);.

   2. மாறுபடுதல்; to quabble;

 to bicker, wrangle.

     ” உடலினேல்லேன்” (ஐங்குறு.66);.

   3. போர் புரிதல்(திவா.);; to fight, wage war,

   4. ஆசையால் வருந்துமல்; to pine for, yearn after.

     “உள்ளமுடன் றெழுகின்றதே” (சீவக. 2005);.

   5. ஒளிர் தல் (ஆ.அக);; to shine, glitter.

     [உள் → உடு → உடல் (வெப்பமடைதல்);- உடலு-தல்.]

 உடல்கணத்தல் uḍalkaṇattal, பெ.(n.)

   உடம்பு பருத்தல்; growing stout and heavy, (சா.அக);.

     [உடல் + (கனம்); கனத்தல்.]

 உடல்கணப்பு uḍalkaṇappu, பெ.(n.)

உடம்பு காந்தல்:

 growing hot (சா.அக.);.

     [உடல் + கணப்பு. கனல் → களப்பு.]

 உடல்தளிர்காணல் uḍaltaḷirkāṇal, பெ.(n.)

   மெலிந்த உடம்க மறுபடியும் சதைபற்றல்; putting on flesh (சா.அக.);.

     [உடல் + தளிர் + காணல்.]

 உடல்நூல் uṭalnūl, பெ. (n.)

   உயிரினங்கள் இயங்கும் முறை, இயற்கையான செயற்பாடு ஆகியன குறித்த அறிவியல் முறையான ஆய்வு; physiology.

மறுவ உடலிங்கியல்

     [உடல்+நூல்]

உடல்வளர்ச்சி uḍalvaḷarcci, பெ.(n.)

   1. உயிர் வாழ்வதற்கு வேண்டும் பொருள்கள்; necessaries of life

     “திண்ணெனவென் னுடல் விருத்தி தாரேயாகில்” (தேவா. 678, 9);.

   2. உடல் வளருகை; growing physically.

     [உடல் + வளர்ச்சி.]

உடல்வாசகம் uḍalvācagam, பெ.(n.)

   1. முதலும் முடிவு மொழிந்த மடல் (எழுத்தாவணம்); பாகம் (வின்);; man body of any writing exclusive of the greeting and the signature, as in a letter (W.);.

     [உடல் + வாசகம், வாசி → வாசகம்.]

 உடல்விடாவீடு uḍalviḍāvīḍu, பெ.(n.)

உடலிருந்த வீடு பார்க்க;see udalirunda-vidu.

     [உடல் + விடா + வீடு.]

 உடல்விடுவிடு uḍalviḍuviḍu, பெ.(n.)

உடலிறந்த வீடு பார்க்க;see udaliranda-vidu.

உடல்வினை uḍalviṉai, பெ.(n.)

   முன்வினை; fruits of one’s previous karma that are experienced in the present lite

     “உடல்வினையோடும் ஆண்டுப் பிறந்தது” (சி.போ. பா. 8.1.1);, (செ.அக.);

     [உடல் + வினை. உடலோடு வந்த வினைப்பயன்.]

 உடல்வெக்கை uṭalvekkaiya, பெ. (n.)

   மாட்டிற்கு வெயில் காலத்தில் வரும் நோய்; a disease of cow.

     [உடல்+வெகிர்]

 உடல்வெதுப்பு uḍalveduppu, பெ.(n.)

   உடம்பை யடுத்த சூடு; bodily heat, animal heat. (சா.அக.);.

     [உடல் + வெதுப்பு, வெதும்பு → வெதுப்பு.]

 உடல்வெள்ளை uḍalveḷḷai, பெ.(n.)

   பக்கங்கள் மட்டும் சாயமூட்டிய வெள்ளையுடை (யாழ்ப்.);; cloth that is dyed only at the borders leaving the main body of the cloth white (செ.அக.);

     [உடல் + வெள்ளை. உடம்பு = புறத்தே வெளிப்படக் காணும்

 உடல்வேதிச்சி uḍalvēticci, பெ. (n.)

கொடி வேலி பார்க்க;see kodiveli.

 உடல்வேலை uḍalvēlai, பெ. (n.)

ஒவியம் வரைதல், வண்ணம் பூசுதல் ஆகியவற்றின் அடிப்படை வேலை,

 body of a work, chiefly applied to painting or any other art work (செ.அக.);.

     [உடல் + வேலை.]

 உடவ்காஙயதல் uḍavkāṅayadal, பெ.(n.)

   காய்ச்சல்; suffering from fever, (சா.அக.);.

     [உடம்பு + காய்தல் (காய் = காய்தல், வெப்பமடைதல்);.]

 உடா uṭā, பெ. (n.)

   உடும்பு; iguana

     [உடு → உடுவு → உடா.]

உடு1 uḍuttal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. சேர்தல் பொருந்துதல்; to join, stick,

   2. ஆடை முதலியன அணிதல்; to put on as clothes.

     ”பட்டுந்துகிலு முடுத்து” (நாலடி. 264);,

   3. சூழ்தல்; to surround, encircle

     “அருங்குறும் புடுத்த கானப் பேரெயில்” (புறநா.21;);

   3. சேர்த்ல்;   பொருந்தல்; to join, stick.

   ம. உடுக்குக;   க. ஒடு, உடி உடிகெ, உடுகெ;   தெ. உடுதுட. உட்ப்;   குட உடி, உடிபி;   து. உடுங்ரே;கோண்.. கட ஊட்.

     [உள் → உடு → உடு-த்தல்.]

 உடு2 uḍu, பெ. (n.)

   1. உடும்பு; iguana.

   2. உடைபேர கோட்டை மதிலைச் சுற்றியுள்ள அகழி; moat.

   க. உடு, உட;   தெ. ‘உடு’;   து. உடு, ஒடு, ஒட்டு;ம. உடும்பி கொலா. உடுகை.

     [உள் → உடு. உள் = பொருந்துதல். பற்றுதல், உடு = பற்றிக கொள்ளும் இயல்புடைய உடும்பு.]

 உடு3 uḍu, பெ, (n.)

   1. விண்மீன்; star.

   2. வெள்ளி Venus.

க. தெ. உடு.

     [உடு = விளங்குதல் (எரிதல்); கருத்துவேர் ஒளியுள்ள நா_ மீன். வெள்ளி உள் → உடு. (ஒ.நோ.); தொள் → தொடு பள் → படு.]

உடு4

–, பெ, (n.);

   1. இடுப்பு; wast

   2. ஆடு (பிங். goat. sheep.

     [உள் → உடு = ஒடுங்கிய மருங்குடையது.]

உடு5

–, பெ, (n.);

   1. நாணைக் கொள்ளுமிடம் (குறிஞ்சிப். 170);; point where the arrow is pressed against the bow-string

   2. அம்பு; arrow

     “உடுவென்று நஞ்சந் துய்த்து’ (இரகு மீட்சி. 50);.

   3. அம்பினிறகு; feather of an arrow.

     “உடுவமை பகழிவாங்க” (சீவக 2191);.

   4. அம்புத்தலை (பிங்.);; arrow-head.

   5. ஒடம் இயக்குங் கோல் (பிங்.);; oar, boatman’s pole (செ.அக.);.

     [உள் → உடு. உள் = பொருந்தல், உடு = பொருந்துவது.]

உடு6

–, பெ, (n.);

   1. பள்ளம்; deep pit.

   2. அகழி moat.

   3. நீர்நிலை; pool, tank.

     [உள் → உடு (பள்ளம்);.]

   9

 உடு7 uḍu, பெ. (n.)

உசிலைமரம் black slissa க. உடு. (உசிலைப்பூ);

மறுவ, சீக்கிரி மரம், உசிலை, ஊஞ்சமரம், துரிஞ்சில்மரம், அரஞ்சி, அரைப்புமரம், உறிஞ்சுமரம், உடுப்பை.

     [உள் → உடு. உள் → வெப்பம். உடு = வெப்பத்தால் கோடையில் இலையுதிர்க்கும் மரம்.]

 உடு8 uḍu, பெ. (n.)

   உடுத்துக்கொள்ளும் உடுப்பு; dress, robe.

     [உடு (வி.); → உடு (பெ.);.]

உடு என்னும் முதனிலைத் தொழிற்பெயர் உடுத்துக்கொள்ளும் ஆடைக்கு ஆயிற்று.

 உடுகாட்டி uḍukāḍḍi, பெ. (n.)

பொன்னாங்காணி பார்க்க. see ponnangāni (செ.அக.);.

     [உடு + காட்டி]

உடுக்கு1 uḍukku, பெ. (n.)

   இடையொடுங்கிய சிறு பறை; small drum tapering in the middle.

   தெ. உடுக;   ம. உடுக்க;   க. து. உடுகு;   குவி. டுறு; Pthudukku;

 Skt. hudukka.

     [(உடு → உடுக்கு. உடு = ஒடு ஒடு → ஒடுகு → ஒடுங்கு → ஒடுக்கு → ஒடுக்கம் (வ.மொ.வ.22);.]

 உடுக்கு2 uḍukku, பெ. (n.)

   1. வெப்பம்; heat 2 கொத்தில்;

 bolling. தெ. உடுக்கு.

     [உள் → உடு → உடுக்கு.]

 உடுக்குச்சுருக்கம் uḍukkuccurukkam, பெ. (n.)

   உடம் பின் நடுவிலிருக்கும் உறுப்பினுடைய (அதாவது வயிறு அல்லது கருப்பையின்); சுருக்கம்; contraction of an organ (as the stomach or the uterus); at or near the middle of the body, hour-glass contraction. (சா.அக.);.

     [உடுக்கு + கருக்கம்.]

உடுக்கை1 uḍukkai, பெ. (n.)

   உடை;   ஆடை; raiment, clothing.

     “உடுக்கை யிழந்தவன் கைபோல” குறள். 788);. (செ.அக.);. க. உடுகெ, உடிகெ.

     [உடு – உடுக்கை. உள் → உடு – பொருந்துதல், இடுப்பிற்செரு கிக் கட்டுதல், உடுத்தல்.]

 உடுக்கை2 uḍukkai, பெ. (n.)

   இடைசருங்கு பறை; drum tapering in the middle. நிலையாய் உடுக்கை வாசிப்பான். (SII.ii.254);.

     [P]

உடுக்கை

   ம. உடுக்க;   க. உடுகு, தெ. உடுக;த. உடுகு → Sk hudukka

     [உடு → உடுக்கு → உடுக்கை. உடுக்கை = ஒடுங்கிய நடுப்பகு தியை உடையது.]

 உடுக்கைக்கொடி uḍukkaikkoḍi, பெ. (n.)

   வள்ளிக் கொடி; creeper of the sweet potato plant (சா.அக);.

     [உடுக்கை + கொடி. உள் → உடு = பொருந்தல், நடுவிருத்தல். நடுவு.]

 உடுக்கைடசசுருக்கம் uḍukkaiḍasasurukkam, பெ. (n.)

   நடுவிற் சுருங்கல்; tapering in the middle as in the small drum.

     [உடுக்கை + சுருக்கம் உள் → உடு = பொருந்தல். நடுவிருத்தல், நடுவு.]

 உடுக்கைமரம் uḍukkaimaram, பெ. (n.)

   கருங்காலி மரம்; black wood. (சா.அக.);.

     [உடுக்கை + மரம்.]

 உடுக்கைரேகை uḍukkairēkai, பெ. (n.)

உடுக்கை வரிகை பார்க்க.;see udukkal-varigal.

உடுக்கைவரிகை uḍuggaivarigai, பெ. (n.)

   கை வரி (ரேகை); வகை (சிவக். பிரபந். சரபே.குற. பக். 344);;     [உடு → உடுக்கை + வரிகை.]

உடுக்கோன் uḍukāṉ, பெ. (n.)

   திங்கள்; moon, lord of the stars,

     ‘உடுக்கோனாலும்.. அகன்றிடாத் திமிரவீட்டம்” (பிரமோத் 2.40);. (செ.அக.);.

 Skt uduganadhipa

     [உடு + கோன்.]

 உடுசி uḍusi, பெ. (n.)

   உசிவை மரம்; black sirissa. (சா.அக.);.

     [உடு → உடுசி.]

உடுதல் uḍudal, பெ.(n.)

   1 இல்லாத ஒன்றை இருப்பதுபோல் கூறுதல்; to fabricate what is not real ornature.

   2.அறைகூவல் விடுதல்; to challenge.

     [உடு-உடுதல்]

 உடுத்து-தல் uḍuddudal, பெ. (n.)

   செ.குன்றாவி, (v.t); ஆடையணி வித்தல்; to dress on. (செ.அக);.

     [உடு_ → உடுத்து.]

 உடுத்தை uḍuttai, பெ.(n.)

   அணில்; squirral.

     [உடு-உடுத்தை]

 உடுநீர் uḍunīr, பெ. (n.)

   அகழிநீ; dich wate (சா.அக.);.

     [உடு + நீர். உடு = பள்ளம், அகழி.]

உடுபதம் uḍubadam, பெ. (n.)

   விண் ; firmament trol its being the path of the stars.

     “உடுபதத்திவில்லை” (பாரத. கிருட் . 60);,

உடு + பதம் உடு = விண்மீன். உடுபதம் = விண்மீன்க இருக்குமிடம்.]

 உடுபதி uḍubadi, பெ. (n.)

   உடுக்கோன் பார்க்க;

 உடுபம் uḍubam, பெ. (n.)

   தெப்பம்; raf, toal. (செ.அக.);.

     [உடு → உடுப்பம் → உடுபம் (கொ.வ.); = உட்குழிவானதோன அல்லது தெப்பம்.]

உடுபுடைவை uḍubuḍaivai, பெ. (n.)

   1. உடை garments (W);. 2, எளிய உடை; dress for daily wearing ம. உடுபுடவ.

     [உடு + புடவை.]

 உடுப்பம் uḍuppam, பெ. (n.)

தெப்பம், ratt, foal.

     [உடு → உடுப்பம். உடு = பளளம்.]

 உடுப்பாத்தி uḍuppātti, பெ. (n.)

   சிறு கடல் மீன் வகை ; light-green, fresh water fish. (செ.அக.);.

     [உடு + பாத்தி.]

     [P]

உடுப்பாத்தி

உடுப்பு uḍuppu, பெ. (n.)

   1. ஆடை cloth unsew garment

     “மணிக்கோவை யுடுப்பொடு துயல்வர (மணிமே 3, 140);.

   2. அங்கி முதலியன.

 clothe clothing, westure, dress. (செ.அக.);

   ம. உடுப்பு. க. உடபு உடுபு;   துட உட்ப்வ குட உடிபி து. உடுச்ர;தெ.

     [உடு → உடுப்பு.]

 உடுப்பை uḍuppai, பெ. (n.)

   நிலப்பாலை; round-leave discous featherfoil (செ.அக.);

     [உடு → உடுப்பை]

உடுமடி uḍumaḍi, பெ. (n.)

   ); ஆடை (அமரா. கதை. 84);; apparel (செ.அக.);.

     [உடு + மடி.. மடி = ஆடை]

 உடுமலைப்பேட்டை uṭumalaippēṭṭai, பெ. (n.)

   திருப்பூர் மாவட்த்தில் உள்ள நகரம்; a town in Tiruppur district.

     [உடு+மலை+பேட்டை]

உடு-உடும்பு, உடும்பு மிகுதியாக இருந்த மலை உடுமலை,

உடுமீன்

__,

பெ. (n.);

   ஐங்கோண வடிவத்திலுள்ள கடல்மீன்வகை(நட்சத்திரமீன்);; starfish.

     [உடு(விண்மீன்);+மீன்]

     [P]

உடுமானம் uḍumāṉam, பெ. (n.)

   உடை (யாழ்.அக);; dress, clothing

   2. தகுதிக்குத் தகுந்த உடை; dress style according to etiquette (செ.அக.);.

மானம் – பெயறு. ஒ.தோ வருமானம்.]

உடுமாற்று uḍumāṟṟu, பெ. (n.)

   1. உடை மாற்றுகை; change of dress,

உடுமாற்றுக்குச் சேலையுண்டா? (உ.வ.);

   2. நடைபாவாடை; clothes used for Spreading on the floor on certain special occasions.

     [உடு + மாற்று. உடு = உடுத்துக் கொள்ளும் உடை.]

உடும்பு uḍumbu, பெ. (n.)

   மூன்று அடி நீளம் வை வளரும், இந்தியா முழுமையும் காணப்படும். பெரி பிளவுபட்ட நாக்குள்ள பல்லிவகை; genus of arg thick-tongued aboreal lizards found all over India, an growing to 3 ft in length, varamus bengalenis.

     “one முடும்பும் போல் ஏறினார் ஏணிபலர்”

   ம. உடும்பு;   க. உட, உடு;   குட உடும்பி;   து. உடு, ஒடு ஒட்ட;   தெ உடுமு;   கொல உடுக். உருக்;   நா. கீடுக்;பக். உ

     [உள்- உடு = சேர்த்தல், நெருக்கல். இறுகப்பிடித்தல், பற்றுதல். [உடு → உடும்பு]

     [P]

உடும்பு

 உடும்புக்கல் uḍumbukkal, பெ. (n.)

   உடும்பினுடம் பிலிருக்குங்கல். இது மருந்திற்குப் பயன்படும்; stone or calculus found inside the body of a guana useful in medicines. (சா.அக.);.

     [உடும்பு + கல்]

 உடும்புக்காலிவரகு uḍumbuggālivaragu, பெ. (n.)

   வரகுவகை; variety of millet which is sown in September and matures in three months. (செ.அக.);.

     [உடும்பு + காலி + வரகு.]

 உடும்புநாக்கன் uḍumbunākkaṉ, பெ. (n.)

   பொய்யன், ஏமாற்றுக்காரன்; one who has a double tongue as the big lizard, deceitful man, (செ.அக.);.

     [உடும்பு + நாக்கன்.]

உடும்பின் நா பிளவுபட்டிருத்தலின் முன்னொன்றும் பின்னொன்றுமாகப் பேசும் இரட்டை நாக்கு படைத்தவன் என்னும் பொருளில் இச்சொல் வழக்கூன்றியது.

 உடுவம் uḍuvam, பெ. (n.)

   அம்பின் ஈர்க்கு; shaft of anarrow

     “‘உடுவந்தோன்ற… எய்திடுதலோடும்” (சீவக.

     [உடு + அம்.]

உடுவலை uḍuvalai, பெ. (n.)

   ஆழமில்லா ஆற்றுப்பகுதியின் குறுக்கே அல்லது படகின் அடிப்பகுதியில் கட்டப்படும் சற்றொப்ப நாற்பது இரட்டை முழ நீள முள்ள மீன் வலை வகை; fisherman’s net, about 40 yards in length, tied across a stream in its shallow part.

     [உடு + வலை.]

 உடுவிலான் uḍuvilāṉ, பெ. (n.)

உடுக்கோன் பார்க்க (பிங்.);;see udukkõn (செ.அக.);.

     [உடு + இல் + ஆன்.]

 உடுவேந்தன் uḍuvēndaṉ, பெ. (n.)

உடுக்கோன்பார்க்க (பிங்.); see uợukkõn (செ.அக.);.

     [உடு + வேந்தன்.]

உடுவை1 uḍuvai, பெ. (n.)

   1. அகழி; ditch surrounding a fort (W.);.

   2. நீர்நிலை; pool, reservoir of water

     [உள் → உடு → உடுவை. உடு = பள்ளம்.]

உடை1 uḍaidal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தகர்தல்; break as a pot;

 to burst into fragments,

     “என்னாரும் மண்ணின் குடதுடைந்தக் கால்” (வாக்குண். 18.);.

   2. பிளத்தல்; to Crack, split, to be cloven.

     “உடைகவட்டோமை.” (கல்லா 7.);.

   3. ஏரி ஆறு முதலியன கரையுடைதல்; to be breached, as a tank. வீராணத்தேரி உடைந்தது (உ.வ.);.

   4. புண்கட்டியுடைதல்; to burst open, as a boil.

   5. முறுக்கு அவிழ்தல்; to become untwisted, as a rope, கயிற்றின் முறுக்குடைந்தது. (உ.வ.);.

   6. மலர்தல்; to blossom as a flower.

     “கோடுடையிம்.. சேர்ப்பன்” (பு.வெ.12. பெண்.3.);.7. தோற்றோடுதல்;

 to be discomfited, routed, broken, as the ranks of an army,

     “வழுதி சேனையுடைந்ததே” (திருவிளை, சுந்த ரப். 18.);.

   8. மனங்குலைதல்; to be dispirited, dejected, as one’s heart with grief;

 to be in despair.

     “உடைபு. நெஞ்சுக” (கலித். 10.);

   9. எளிமைப்படுதல் (பிங்.);; to become poor, reduced in circumstances.

   10. வெளிப்படுதல்; to be divulged, to become publicly known

   11. சாதல்; to die..’உடைந்துழிக் காகம்போல்’ (நாலடி. 284.);.

   12. கெடுதல்; to be ruined (W,);.

   13. உலைதல்; to breakdown, as a witness incross-examination (Mod);. சாட்சியுடைந்து போயிற்று (உ.வ.);. (செ.அக.);

   ம. உடயுக;   க. ஒடி ஒடெ, உடி;   கோத ஒட்வ்;   துட வட்;   குட ஒடெ, ஒட;   து. உடெபுளி, உடெவினி;   தெ. ஒடபி;   கொலா நாட்;   நா. ஒட்வ;   பர். ஓட் கோண். வோடானா;கட_ஒா.

     [உள் → உளை → உடை → உடைதல்]

 உடை2 uḍaittal,    4. செகுன்றாவி (v.t.)

   1. தகர்த்தல்; to break into pieces, as a vessel a lamp, a clod, any

 solid or massive substance, teeth.

     “மகுட கோடிகளுடைத்தலின்” (பாரத காண்டவ. 27.);.

   2. குட்டுதல் (திவா.);; to cuff on another’s head with the knuckles

   3. loso; to split, as wood, to fracture, as the Skull.

     “கட்டையையுடைத்துக்கொடு’ (உ.வ.);.

   4. கரை உடைத்தல்; to burst, as the bank of a river.

     “செறுத்தோ றுடைப்பினுஞ் செம்புனலோ டுடார்” (நாலடி. 222);.

   5.புண்கட்டியுடைத்தல்; to open, as a boil.

   6.முறுக்கவிழ்த்தல்; untwist, untwine,

   7. தோற்கச் செய்தல்; to defeat rout, put to disorderly flight.

     ” படைக்குட்டம் பாய்மா வுடையா னுடைக்கிற்கும்” (நான்மணி.18.);.

   8. வெளிப்படுத்துதல்; to break, as news;

 to reveal. அவன் அந்த இரகசியத்தை உடைத்து விட்டான் (உ.வ.);,

   9 அழித்தல்; to damage, ruin, impoverish.

     “பெண்மையுடைக்கும் படை” (குறள் 1258.);.

   10. வருத்துதல்; to trouble, distress.

     “பொறாமை யுள்ளுடைக்கு மென்க” (இரகு.யாக 12.);. (செ.அக.);.

     [உள் → உளை → உடை → உடைதல் → உடைத்தல் (பி.வி.);].1

 உடை3 uḍai, பெ. (n.)

   1. இடுப்பு; was

   2 இடுப்பில் உடுத்தும் ஈடை (திவா);; clothes, garment, dress. (செ.அக.);.

   ம. உட;   க உடெ;   தெ உடுபு;   துட. உட்ப்;   குட உடிபம் து. உடுதல்ரெ;கோண். உகாதானா.

     [உடு4 → உடை.]

 உடை4 uḍai, பெ. (n.)

செல்வம் (பிங்.); wealth.

   ம ஒட;   க ஒடெ, ஒடமெ;   கோத ஒட்பயன் (முதலாளி);, ஒட்ரம் (வீட்டுப் பொருள்);;   குட ஒடவெ (முதலாளி);;   தெ. ஒடமி, ஒடமெ;து. ஒடவெ. (செ.அக.);.

     [உள் → உடு → உடை. உடைத்தாதல், உள் = இருத்தல், உடு = தள்பாலிருத்திக்கொள்ளுதல்.]

 உடை5 uḍai, பெ. (n.)

   1. குடைவேல்மரம் (திவா.);. umbrella-thorn babul

   2. நீருடைமரம்; buffalo-thorn cutch.

   3, வேலமரவகை:; pea-podded black babul. (செ.அக.);.

     [உடு → உடை = வட்டமாய் (சுற்றாய்);க் கிளை பரப்பிய மரம்.]

 உடை6 uḍai, பெ. (n.)

   1. விடியற்காலம்; dawn. (regarded as the spouse of the sun);,

     “உடைதன் காந்த” இரகுதிக்கு 85.).

   2. எருதின் விதை; testicles of ox. எருதுக்கு உடை அடித்து விட்டார்கள் (உ.வ.);. (செ.அக.);.

     [உள் → உடு → உடை. உள் = வெப்பம், உடு = வெப்பமுடை யது. ஒளியுடையது. வெளிப்படுவது உடை = வெளிப்படுத்து வது உடை = வெளிப்படுத்துவது. ஒளியை வெளிப்படுத்தும் பாங்குடைய விடியற்காலமும், விள்ளு (விந்து); வெளிப்படும் பாங்குடைய எருதின் விதையும் உடை எனப்பட்டன. இச் சொல் தொடக்கத்தில் உள் → உளை → உழை என வழங்கிப் பின் வடமொழியில் உஷை → உஷா எனத் திரிந்தது.);

 உடை7 uḍai, பெ. (n.)

   1. முள்; thon

   2. சாணம்; cowdung. (செ.அக.);.

     [உள் → உடு → உடை = உள் இருத்தல், உடு = இருக்கச் செய்தல், கீழே கிடத்தல்.)

 உடை8 uḍai, பெ. (n.)

   சேணம் (அக.நி.);; horse – saddle. (செ.அக.);.

     [உள் → உடு → உடை உள் = இருத்தல், உடு = இருத்துதல்,

 உடை9 uḍai, பெ. (n.)

   அணிகலன் (அக.நி.);; jewellery. (செ.அக.);.

     [உள் → உடு → உடை = உடைமை உள் = இருத்தல். உடு

– தன்பாலிருத்திக்கொள்ளுதல்.]

உடைகுலைப்படு-தல் uḍaigulaippaḍudal, பெ. (n.)

   20 செ.கு.வி. (v.i.);

   1. கரையழிதல் (ஈடு. 6.4.4.);; be breached, as a bank of river of the shore of a tank

   2. நிலையழிதல்; be deranged, discomfited. உடை குலைப்படுகிற மனஸ் (ஈடு 5.1.4.);. (செ.அக.);.

     [உடை + குலை + படு-தல். உடை = சுற்று. சுற்றியிருப்பது.]

உடைகுளம் uḍaiguḷam, பெ. (n.)

   முற்குளம் (பூராடம். (திவா.);;   20th naksatra whose configuration looks as if it were a breached tank (செ.அக.);.

     [உடை + குளம். கரையுடைந்த குளம் போன்ற தோற்றமுடையது.]

 உடைகொல் uḍaigol, பெ. (n.)

குடைவேல மரம் umbrella – thorn, babul (செ.அக.);.

     [உடை + கொல் கொல் + கொலு, சீராய் அமைதல், சுற்றிலும் ஒரு சீராய்க் குடைபோல் கவிந்தமரம்)

உடைக்கல் uḍaikkal, பெ. (n.)

   காவிக்கல் (தைலவ. தைல. 33.);; redochre, used in dyeing. (செ.அக.);.

     [உள் → உடு → உடை = உடைமை உள் = இருத்தல் உடு = தன்பாலிருத்திக்கொள்ளுதல்.]

     [உள் + உடு → உடை + கல், உடு = வெப்பமுடையது.

ஒளியுடையது. செந்நிறமுடையது.]

 உடைசல் uḍaisal, பெ. (n.)

   உடைந்த பொருள்; cracked worthless articles, broken pieces. (செ,அக.);.

     [உடை → உடைசல்.]

உடைஞாண் uḍaiñāṇ, பெ. (n.)

உடைநாண் பார்க்க see udainan.

     “உடுத்த பஞ்சிமேற்கிடந் துடைஞான் பதைத்திலங்க” (சீவக. 2240.);.

   ம. உடஞாண் க. ஒட்யானை, தெ. ஒட்யாணமு;து ஒட்யாண. (உடை + ஞாண். நாண் → ஞாண். ஊடு → உடு → உடை = இடுப்பு. இச்சொல் நாளடைவில் உடைஞாண் → ஒடிஞான – ஒடிஞானம் → ஒட்டியாணம் எனத் திரிந்துவிட்டது.]

உடைதாரம் uḍaitāram, பெ. (n.)

   அரையிலணியு; cord or girdle used as an omament belt over the waist-cloth.

     “உடைதாரமு மொட்டியானமும்” (மீனாட். பிள்ளைத். ஊசற். 10.);. (செ.அக.);.

க. உடுதார, உடிதார, உடெதார.

     [ஊடு → உடு → உடை + தாரம் (கயிறு). உடை = இடுட்ட ]

உடைதோல்uḍḍauḍaitōl, பெ. (n.)

   தோற்பரிசை;     “முதற்கரிகை யுடைதோலும் வாங்கிக் கொண்டு” (பெரியபு:கண் 54.);. (செ.அக.);.

க. உடெதோல், உடெதொவல்.

     [உடை + தோல். உடை = சுற்று. சுற்றான.]

 உடைத்தானவன் uḍaittāṉavaṉ, பெ. (n.)

உடையவன் proprietor, possessor, owner. (செ.அக.);.

     [உடைமைத்து → உடைத்து + ஆனவன்.]

உடைநாண் uḍaināṇ, பெ. (n.)

   இடுப்பில் அணிபா நாண் அல்லது அணிகலன்; cord of ornament wor round the waist – cloth to serve as a waist band and confine the cloth at the waist

     “உடைநானொடு கடிவட்னொடு” an (சீவக. 2263);, (செ.அக.);.

க. உடெநேண், உடெநூல்.

     [உடை_நாண் (கயிறு);.]

 உடைந்தவாய்ச்சிலந்தி uḍaindavāyssilandi, பெ. (n.)

   பெரிய ஆழ்ந்த நீண்ட பிளப்புள்ள சிலந்தி; deep and – or less linear from the ulcer-Dissured ulcer. (சா.அக.);

     [உடை → உடைந்த + வாய் + சிலந்தி.]

உடைப்படை uḍaippaḍai, பெ. (n.)

   நிலைப்படை Siv, 492);; standing army. (செ.அக.);.

     [உடை + படை]

உடைப்பட்டை uḍaippaḍḍai, பெ. (n.)

   உடைக்கு பேர கட்டுங் கச்சை; kind of sash.

     “அரைப்பட்டையுடை பட்டை யூடு கட்டி” (கூளப்ப. 43.);. (செ.அக.);.

     [உடை + பட்டை]

உடைப்பிற்போடு-தல் uḍaippiṟpōḍudal, பெ. (n.)

   10. செ.குன்றாவி. (v.t.);

   அகலத் தள்ளுதல்; cast away as worthess as a thing thrown into a breach. அதை உடைப்பிற்போடு. (உ.வ.);.

     [உடைப்பு + இல் + போடு. உடைப்பு நீண்ட பள்ளம் நெடுங்குழி, கரையுடைத்தோடும் நீர்ப்பெருக்கு மீட்டெடுக வேண்டாத கழி பொருள்களை வீசி எறிதற்குரிய இட இக்கால் சாய்க்கடையையும் குறிக்கும்.]

உடைப்பு uḍaippu, பெ. (n.)

   1. உடைத்தல்; causing to break.

   2. உடைகை; breach, bursting of a tank உடைந்த அறுவாய் (S.I.l. ii, 393);;

 portion breac=echannel cut through a ridge in a field.

   ம. உடப்பு. க. ஒடபு;து. உடி.

     [உடை → உடைப்பு. தொ.பெ.]

 உடைப்புக்கட்டு uḍaippukkaḍḍu, பெ. (n.)

   அணை குளம் முதலியவற்றிலுள்ள உடைப்புகளைச் செட்டனிடுகை; of Glens;

 repair of a breach in an embankment (செ.அக.);.

     [உடைப்பு + கட்டு.]

 உடைப்பெடு-த்தல் uḍaippeḍuttal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வெள்ளத்தாற் கரையழிதல்; to be breached, as a tank of உடைப்பெடுத்துவிட்டது (உ.வ.);. (செ.அக.);.

     [உடைப்பு + எ.டு.]

 உடைப்பெயர் uṭaippeyar, பெ. (n.)

   உயர்திணைப் பெயர்களில் உடைமை கரணியம் பெற்று வைக்கப்பட்டுள்ள பெயர்; put up name, that name about any of his belonging.

குட்டுவன்-குட்டநாட்டுத் தலைவன்.

     [உடை+பெயர்]

 உடைப்பொருள் uḍaipporuḷ, பெ. (n.)

   உடைமைப் பொருள் (சி.போ. அவையடக்கம், சிற்.);; property in one’s possession meaning a slave when referring to human beings, and other items of worldly goods when referring to animals and things (செ.அக.);.

     [உடை + பொருள்.]

உடைமணி uḍaimaṇi, பெ. (n.)

   1. குழந்தைகளின் அரையணி; waist ornament with bells worn by a child.

     “உடைமணி கட்டிச் சிறுதே ருருட்டி” (திருக்கோ. 385);,

   2. மேகலை (சீவக. 2407);; jewelled gridle worn by women. (செ.அக.);.

     [உடை + மணி உடை = இடுப்பு.]

 உடைமுள் uḍaimuḷ, பெ. (n.)

   குடை வேலின் முள்; thorn of the babul (செ.அக.);.

     [உடை + (குடைவேலமரம்); + முள்.]

 உடைமேற்புல்லுருவி uḍaimēṟpulluruvi, பெ. (n.)

   உடைவேலின் மேல் வளரும் புல்லுருவி; parasic plant found grown on arrow-thorn tree. (சா.அக.);.

உடைமை1 uḍaimai, பெ. (n.)

   1. உடையனந்தன்மை; state of possessing, having, owning

     “அன்பீனு மார்வ முடைமை'” குறள், 74).

   2. உடைமைப் பொருள்; possession, property.

     “உடைமை யெல்லாமும்” (திரு வாச. 33.7);.

   3. செல்வம் wealth, riches.

     “உடைமை யாற் போத்தந்த நூமர்” (கலித். 58);.

   4. அணிகலன்கள் (ஆ.அக.);.; ornament (செ.அக.);.

   ம. உடம;   க. ஒடமெ. தெ. ஒடமி, ஒடமெ கோத ஒட்ய்ன்;   துட. விடம் (இடுகாட்டில் இடும் பொருள்கள்);;குட ஒடெவெ. து. ஒடெவெ.

     [உடு → உடை → உடைமை (வே.க 43);.]

 உடைமை2 uḍaimai, பெ. (n.)

   மேல்வாரம்;   வருவாய்; perquisite.

     “பணஉரடமை நெல்லுடைமை” (S.l.l.v. 331);, (செ.அக.);.

     [உடை → உடைமை.]

உடைய uḍaiya,    இடை (part.) ஆறாம் வேற்றுமைச் சொல்லுருபு (நன். 300 சங்கர.); particle of the genitive case. (செ.அக.).

ம. உடய க. ஒடெய

     [உடை → உடைய (க..வி. 69);.]

உடையநம்பி uḍaiyanambi, பெ. (n.)

   சுந்தரமூர்த்தி நாயனார்;, Sundaramurti Nayanar.

     “உடையநம்பி தனிவரும் மகிழ்ச்சி பொங்க” (பெரியபு ஏயர். 107);. (செ.அக.);.

     [உடை → உடைய + நம்பி]

உடையல் uḍaiyal, பெ. (n.)

   1. உடைதல்; breaking.

   2. உடைந்தது; that which is broken.

   3. கெடல்; losing.

     [உடை→ உடையல்.]

 உடையல் விடு-தல் uḍaiyalviḍudal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஏளனஞ் செய்தல்; to mock, ridicule, banter, make fun of. (செ.அக.);.

     [உடை→ உடையல் → விடு.]

 உடையளி uḍaiyaḷi, பெ. (n.)

   கடவுள்; Lord of the universe, God. (செ.அக.);.

     [உடை +ஆளி]

உடையவன் uḍaiyavaṉ, பெ. (n.)

   1. உரியவன்.

 owner, one who possesses.

   2. செல்வமுள்ளவன்; possessor of wealth.

     “உடையவர்களெனநாடி” (திருப்பு;249);.

   3. கடவுள்; God, as possessing the universe.

ம. உடயவன். உடயக்காரன், தெ. ஒடயடு.

     [உடை + அவன்.]

உடையவர் uḍaiyavar, பெ. (n.)

   1. கருவறைத் தெய்வம்; Master, Lord.

     “உடையவர் கோயில்” (பெரியபு. திரு ஞான. 664);.

   2. ஆன்மார்த்த இலிங்கம்; Siva-linga used in private worship.

   3. இராமானுசர், (ஈடு. 10.7.1);; Ramanuja, the Guru of Sri Vaishnavas.

   4. செல்வர்; prosperous man, rich fellow. (செ.அக.);.

ம_டயர்.

     [உடை + அவர்]

உடையான்1 uḍaiyāṉ, பெ. (n.)

   1 இறைவன்; Master, Lord

     “உடையா னல்லாதானை உடையானென”. (சி.போ. அவையடக்கம். சிற்.);.

   2. சிறப்புப்பெயர் (பி.வி.31. உரை);;   3. உடையவடன; a possessor or an owner. (செ.அக.);.

ம. உடயோன் க. ஒடெய.

     [உடை +அவன் = உடையவன் → உடையான்.]

 உடையான்2 uḍaiyāṉ, பெ. (n.)

   உடுத்தவன்; one who is wearing dress. (ஆ.அக.);

     [உடை + ஆன்]

உடையார் uḍaiyār, பெ. (n.)

   1. கருவறைத் தெய்வம்; Lord, Master.

     “உடையார்… திருவிழாவில” (S.l.l.i. 306);

   2. சில குலப்பிரிவினரின் பட்டப் பெயர்; ttle of certain castes of cultivators.

   3. இலங்கையில் ஒரு சிற்றூர்ப் பணியாளன்; village official in North and East Ceylon.

   4. செல்வர்; the rich, as those who have world’s goods.

     “உடையார்மு னில்லார்போல்” (குறள், 395);.

     [உடை → உடையார்]

உடையார் சாலை uḍaiyārcālai, பெ. (n.)

   கோயிலில் உணவளிக்கும் இடம்; place where food is served In a temple.

     ‘சிவயோகிகள் பதின்மரும் உடையார் சாலையிலே உண்ணக்கடவர்’ (S.l.l.ii. 1.33);. (செ.அக.);.

     [உடை→ உடையார் + சாலை.]

 உடையாள் uḍaiyāḷ, பெ. (n.)

உமாதேவி, Goddess Parvathi,

     [உடை + ஆள்.]

 உடைவாரம் uḍaivāram, பெ. (n.)

   மேல்வாரங் குடி வாரமாகப் பிரிப்பதற்கு முன்னுள்ள மொத்த விளைவுத் தவசம்; gross produce from the land before it is divided between the landlord and the cultivators. (செ.அக.);

     [உடை+ வாரம்.]

 உடைவாலக்கீரை uḍaivālakārai, பெ. (n.)

   தண்டங் கீரை; garden-green (சா.அக.);.

     [உடைவால் + அ + கீரை.]

 உடைவாள் uḍaivāḷ, பெ. (n.)

   உடையிற் செருகும் சுரிகை (திவா.);; short scimitar.

ம. உடவாள்.

     [உடை + வாள், உடை = இடுப்பு. இடுப்பிற் செருகும் வாள், உடையிற் செருகும் வாள் எனின் உடையின் எப்பகுதி எனத் தெளிவுபடாமை காண்க.]

உடைவு uḍaivu, பெ. (n.)

   1. தகர்கை; cracking;

 fracturing.

   2. உடைப்பு; breach

   3. தோற்றோடுகை; defeat. discomiture.

     “களிற்றை பொருதுடைவு கண்டானும்” (திவ். இயற் 1.18);,

   4. தளர்வு; debility, weakness. (W);.

   5. களவு (பழ. 194);; theft, stealing.

   6. கேடு (த.சொ.அக.);; reduction of circumstances from wealth to poverty (செ.அக.);.

   ம. உடவு;   க. ஒடி. உடி;   தெ. ஒடபி;   துட. விட்ய்;   குட. ஒடவெ;து. ஒட்கு.

     [உடை → உடைவு]

 உடைவேல் uḍaivēl, பெ. (n.)

   வேலமரவகை குடை வேல்; pea-podded black babul (செ.அக.);.

     [உடை + வேல், வேல் = வேலமரம்.]

உடோ uṭō,    ,இடை. (int) அடா; exclamation, addressed familiarly to an inferior.

     “நேரே நின்றன்றோ உடோ பரிமாறுவது” (ஈடு. 4,8,2);.

     [எல → ஏழ → ஏட → அட → அடா → உடோ (கொ.வ.);]

உடோளக்கை uṭōḷakkai, பெ. (n.)

   விரல்களை நெருக்கிக் கொண்டு தோளுக்கு நேராக இரு கைகளையும் நீட்டும் இணைக்கை வகை (பரத. பாவ.52);; of the shoulders, with fingers kept close to one another. (செ.அக.);

     [உ+ தோள் +அ + கை = உதோளக்கை → உடோளக்கை உ= முன்மை கட்டிய குறிப்பு, ஒ.நோ. உக்கடை = வீட்டின் அல்லது ஊரின் முன்வாசல் (gate);

 உடோளாயம் uṭōḷāyam, பெ. (n.)

   கட்டித் தூக்குஞ் சிறு மூட்டை – (நாம தீப.);; small package or bundle. (செ.அக.);.

     [உ + தோள்_+ ஆயம் = உதோளாயம் → உடோளாயம்]

உட்கட்டி uṭkaṭṭi, பெ. (n.)

   1. அகக்காழ்ப்பு உள்திடத் தன்மை; inner hardness or thickness.

   2. அடர்த்தி; density.

   3. உடபொருள்; inner substance. (சேரநா.);.

ம. உள்கட்டி

     [உள் + கட்டி.]

உட்கட்டு uṭkaṭṭu, பெ. (n.)

   1. வீட்டின் உட்பகுதி, inside of a house, private apartments.

   2. பரதவச் சிறுமியர் குழந்தைப் பருவத்தில் அணியுஞ் சிறுதாலி; kind of necklace, worn especially by Parava girls.

   3. உள்ளுரம்; mental courage.

   4. உவளகம்; inner appartment.

   5. மாதர் கழுத்திலணியும் ஒரு மணிவடம்; a kind of necklace, worn by women. (செ.அக.);

     [உள் + கட்டு.]

உட்கணு uṭkaṇu, பெ. (n.)

   1. மரத்தினுள் முளி;   2. எலும்பினுள்ளேயிருக்கு முளி; eminence on the inner side of a bone – inner tuberosity. (சா.அக.);.

     [உள் + கனு – உட்கனு. கண் → கனு,]

உட்கண் uṭkaṇ, பெ. (n.)

   காட்சி; mind’s eye, insight. Wisdom.

     “நெஞ்சென்னும் உட்கண்ணேற்கானும் உணர்ந்து” (திவ். இயற். பெரியதிருவந்;

   28).

ம. உள்கண் க. ஒளகண்ணு.

உட்கண்டம் uṭkaṇṭam, பெ. (n.)

   1. கழுத்தினுட்பாகம்; inner part of the neck, throat

   2. உட்கழுத்து பார்க்க;see upkasutsu (சா.அக.);.

     [உள் + கண்டம் – உட்கண்டம். கண்டம் = கழுத்து. கமுத்து → Skt kandam.]

உட்கதவு uṭkadavu, பெ. (n.)

   திட்டிவாயில்; wicket-door கணையமரம் ஏறட்ட உட்கதவினையுடைய வாயிலி னையும் (பெரும் பாண். 127 உரை);, (செ.அக.);.

க. ஒளஅகுனி (உள்தாழ்ப்பாள்);

     [உள் + கதவு – உட்கதவு.]

 உட்கதை uṭkadai, பெ. (n.)

   கதைக்குள் வரும் கிளைக் கதை; episode

க. ஒளகதெ.

 உட்கந்தாயம் uṭkandāyam, பெ. (n.)

நிலக்கிழார்க்குக்

   கட்டும் வரி (c.c.);; levy or assessment paid to private land-lords. (செ.அக.);.

     [உள் + கந்தாயம் – உட்கந்தாயம்.]

உட்கரு uṭkaru, பெ. (n.)

   உள்ளே அடங்கி இருக்கும் பொருள்; things contained within;

 that which is inside,

 such as precious stones enclosed in the interior of an

 ankle உட்கருவை யுடைத்தாகிய…. சிலம்பின் (சிலப். 16, 118, உரை);. (செ.அக.);.

உட்கருத்து uṭkaruttu, பெ. (n.)

   1. உள்மன நோக்கம்; innermost thought, real purpose, motive.

   2. ஆழ்ந்த கருத்து; the deeper sense of a passage, underlying theme.

     [உள் + கருத்து – உட்கருத்து.]

 உட்கருவி uṭkaruvi, பெ. (n.)

அகக்கருவி பார்க்க;see

 aga-k-karuvi (செ.அக.);.

க. ஒள அட்டை

     [உள் + கருவி.]

 உட்கலகம் uṭgalagam, பெ. (n.)

   உட்பூசல்; intestine broil civil war. (செ.அக.);.

     [உள் + கலகம் = உட்கலகம்.]

 உட்கல் uṭkal, பெ. (n.)

உட்கு-தல் பார்க்க;see utku.

     [உள் → உள்கு → உள்கல் → உட்கல்.]

 உட்களவு uṭkaḷavu, பெ. (n.)

   உள்வஞ்சகம்;   மனத்தின் கபடத் தன்மை;கரவு, deceit, trick (ஆ. அக.);

ம. உளகளவு.

     [உள் + களவு = உட்களவு.]

உட்கள்ளன் uṭkaḷḷaṉ, பெ. (n.)

   1. இடத்திற்குள் உள்ள கள்ளன்; thief within,

   2. பருவின் உள்ளில் ஏற்படும் ஆணி; core of an ulcer.

   ம. உள்கள்ளன்;.

     [உள் + கள்ளன்.]

உட்கள்ளம் uṭkaḷḷam, பெ. (n.)

   1. உள் கரவு; deep – seated

 vice, dissimulation.

   2. புண்ணினுள் நஞ்சு; hidden tumour or matter in a boil (செ.அக.);.

ம. உள்களவு.

     [உள் + கள்ளம் = உட்கள்ளம்.]

 உட்கள்ளி uṭkaḷḷi, பெ. (n.)

   உட்பொருள் உள்ளிடத்து மந்தணம்; inner secret, hidden meaning. (நேரநர.);

ம. உள்கள்ளி

 உட்கழுத்து uṭkaḻuttu,    கழுத்தின் முன் பாகம்; front par of the neck.

     [உள் + கழுத்து = உட்கமுத்து.]

 உட்கழுத்துச்சரடு uḍkaḻuttuccaraḍu, பெ. (n.)

   கழுத் தோடு அணியப்படும் பதக்கஞ் சேர்ந்த பொற்சரடு வகை; close fitting golden necklace, with a pendant (செ.அக.);.

     [உள் + கமுத்து + சரடு.]

 உட்காந்தல் uṭkāndal, பெ. (n.)

   உள்வெப்பம்; Inner heat (ஆ.அக.);.

     [உள் + காந்தல் = உட்காந்தல். காந்துதல் → காந்தல்.]

உட்காய்ச்சல் uṭkāyccal, பெ. (n.)

   1. உள்ளாக அடிக்கும் காய்ச்சல்; internal fever,

   2. உள்ளெரிச்சல்; envy, jealousy.

ம. உள்ப்பனி.

     [உள் + காய்ச்சல் = உட்காய்ச்சல்.]

 உட்காய்வு uṭkāyvu, பெ. (n.)

பொறாமை envy, jealousy

     [உள் + காய்வு = உட்காய்வு.]

உட்காரம் uṭkāram, பெ. (n.)

   1. அச்சம்; fear

   2. நெஞ்சுறுதி; resolution, courage. (ஆ.அக.);.

     [உட்கு → உட்காரம்.]

உட்காரல் uṭkāral,    தொ.பெ. (vbl.n.) உட்கார்தல்; siting, taking seat.

     “உட்கார்ந்த பிராமணர்” (பிராச 174);.

     [உட்கார் → உட்காரல்.)

உட்காரவை-த்தல் uṭkāravaittal,    5. செ.குன்றாவி (v.t.)

   1.

   இருக்கையிலிருக்கச் செய்தல்; to seat, to make one sit by providing a seat

   2. அடக்குதல்; to floor, as an opponent fig to put to silence, as by a decisive argument. vanquish, overcome.

     [உட்கார் → உட்காரவை.]

உட்கார்1 uṭkārtal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   வீற்றிருத்தல்; to sit down, to occupy a seat.

     [உள் → உள்கு → உள்குறு → உள்குறு-தல் → உள்கார்-தல் → உட்கார்தல், மலையாளத்தில் இன்னும் இங்கே உட்கார் என்பதை ‘இவ்விடெ உள்ளு’ என்பர்.]

 உட்கார்2 uṭkār, பெ. (n.)

   பகைவர்; foes, those who oppose openly without fear,

     “உட்காரெதிரூன்றல் காஞ்சி.” (பு.வெ.);.

     [உள் → உட்கு = சினம், சினம் பொங்கும் பகைமை, உட்கு + ஆர் = உட்கார் = பகைவர்.]

உட்கார்த்து-தல் uṭkārddudal,    5. செ.குன்றாவி (v.t.)

   உட்கார வைத்தல்; to seat, make to sit

     [உட்கார் → உட்கார்த்து.]

 உட்கால் uṭkāl, பெ. (n.)

   நீர் வரத்திலுள்ள கால்வாய் (ஆ.அக);; a channel.

     [உள் + கால். கால் = கால்வாய்.]

 உட்கிடக்கை uḍkiḍakkai, பெ. (n.)

உட்கருத்து பார்க்க see utkaruttu (செ.அக.);.

     [உள் + கிடக்கை + உட்கிடக்கை. கிடக்கை = கிடந்துள்ள படிந்துள்ள எண்ணம். கருத்து உட்கிடக்கை உள்ளெண்ணம்.]

உட்கிடை uḍkiḍai, பெ. (n.)

   1. உட்கருத்து பார்க்க see utkaruttu

   2. ஊரகச் சிற்றூர்; subordinate hamlet in a village group.

     “சுரண்டையூர் முதலுட்கிடை” (குற்றா. குற. 89.3);.

     [உள் + கிடை = உட்கிடை கிடை = கிடக்கை]

உட்கு1 uṭkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அஞ்சுதல்; to be afraid, to stand in awe, to show signs of fear.

     “நண்ணாரு முட்குமென்பீடு” (குறள். 1088);.

   2. நாணுதல்; to be bashful, be shy,

     “சேரன் வருக… உட்காதே” (தமிழ்நா. ஒளவை);.

   3. நிலை கெடுதல்; to be nervous to collapse

   4. மடிதல்; to die, to be ruined (செ.அக.);.

     [உள்கு → உட்கு. உள்குதல் = அஞ்சுதல்.]

 உட்கு2 uṭkudal,    5 செ.குன்றாவி (v.t.)

   வெட்டுதல்; to Cut

 உட்கு3 uṭku, பெ. (n.)

   1. அச்சம்; fear, dread, terror

     “நாணுமுட்கு மடைதர” (குறிஞ்சிப் 184);.

   2. நாணம் (பிங்.);; shame, bashfulness, modesty

     [உள்கு → உட்கு.]

 உட்கு4 uṭku, பெ. (n.)

   1. மிடுக்கு; strength, might

     “உட்குடை யகரர்” (தில். திருவாய். 7,2,3);.

   2. மதிப்பு; dignity respect.

     “உட்கில் வழி வாழாவூக்கம்” (இனி. நாற்.27);.

     [உள்கு → உட்கு.]

உட்குடி uḍkuḍi, பெ. (n.)

   1. உள்ளூரிலிருந்து பயிர் செய்து முழு வாரமும் பெறுதற்குரிய குடிகள்; resident ryots who farm lands in time for the major crops and are entitled to the full shares or rates, dist fr.

   2. புறக்குடி; a class of farmers in Salem District. (செ.அக.);.

ம. உள்குடியான்.

     [உள் + குடி. உள்ளுரில் வாழும் குடி மக்கள்.]

உட்குடிப்பாயகாரி uḍkuḍippāyakāri, பெ. (n.)

   உரிமை பெற்ற குடி (M.NA.D. 284);; tenant who has acquired an occupancy right in a village. (செ.அக.);.

     [உள் + குடி + (பாயகாரன்); பாயகாரி பயன்காரன் → பாய காரன் = உட்குடியாய் இருந்து பயன்பெறும் உரிமைக்கு உரியவன். பயன் → பாயம்.]

 உட்குடைச்சல் uḍkuḍaiccal, பெ. (n.)

   உடம்பினுள் உண்டாகும் நரம்பைப் பற்றியவோர் வலி; pain, affecting the nerves internally. (சா.அக.);.

     [உள் + குடைக்சல் = உட்குடைச்சல்.]

 உட்குத்தகை uṭguttagai, பெ. (n.)

   கீழ்க்குத்தகை; sublease (செ.அக.);.

ம. உள்குத்தகை.

     [உள் + குத்தகை = உட்குததகை.]

உட்குத்தல் uṭkuttal, பெ. (n.)

   1. கட்டி, பிளவை, சிலந்தி போன்றவற்றில் ஊசியால் குத்துவது போல் ஏற்படும் குத்தல் வலி; deep seated pricking pain in boil carbuncle, ulcer etc.

   2. உட்செலுத்துதல்;   உள்ளே குத்திச் செலுத்துதல்; piercing through a part or organ of the body for purposes of injection. (சா.அக.);.

     [உள் + குத்தல் = உட்குத்தல்.]

உட்குத்து uṭkuttu, பெ. (n.)

   1. உடம்பு காய்ந்து வியர்த்து, பல் கிட்டி, நா வறண்டு வாய் கீழ்நோக்கி, அன்னந் தண்ணி செல்லாது வருந்துமோர் குலையைப் பற்றிய நோய்; a kind of tetanus form heart disease, marked by perspiration, lock-jaw, dryness of the longue, passage of gas downwards, aversion to food and drink etc, a kind of tetanus.

   2. உடம்பினுள் ஊசியால் குத்தி மருந்தையுட் புகுத்துதல்; act of passing. a liquid medicine into a part of the body-injection

   3. உள்ளுறுப்புகளைத் தாக்கும்படி கொடுத்த குத்து; blow dealt so as to affect the internal organs.

     [உள் + குத்து = உட்குத்து.]

 உட்குத்துப்புறவீச்சு uṭkuttuppuṟavīccu, பெ. (n.)

   ஒரு இசிவுநோய் (வின்.);; hepatic complaint attended with convulsions. (செ.அக.);.

     [உள் + குத்து + புறம் + வீச்சு]

 உட்குப்பாயம் uṭkuppāyam, பெ. (n.)

   உள் உடுப்பு; Inner garment (சேரநா.);.

   ம. உள்குப்பாயம்;க. ஒளஉடுபு.

     [உள் + குப்பாயம்.]

 உட்குறி uṭkuṟi, பெ. (n.)

   உள்ளிருந்து காட்டும் குறி; internal symptom. (சா.அக.);.

     [உள் + குறி = உட்குறி.]

 உட்குறிப்பு uṭkuṟippu, பெ. (n.)

உட்கருத்து பார்க்க see utkaruttu (செ.அக.);.

     [உள் + குறிப்பு = உட்குறிப்பு.]

உட்குற்றம் uṭkuṟṟam, பெ. (n.)

   ஆசை, அவா, பகைமை, இவறன்மை, செருக்கு பொறாமை, முதலியன; innate or inborn human foible such as lust, anger etc.

     [உள் + குற்றம் = உட்குற்றம்.]

   உ1 ப. தமிழ்நெடுங்கணக்கில் இதழ்குவிவு ஐந்தாமுயிர்க் குற்றெழுத்து; fifth letter of the Tamil alphabet representing the close back short rounded (labial); vowel sound.

     [உ – முன்மைச் சுட்டெழுத்து.)

உ2 ப. தமிழ் எண்களில் இரண்டு என்னும் எண். symbol for the number 2 usually written without the loop.

     “அ

உ வறியா வறிவிலிடை மகனே’ (யாப்.வி. 37.);

     ” (செ.அக.);.

உ3 ப. இடை (part);

   1. (அ); தமிழில் மொழி முதலாகாத அயன்மொழி முன்னெழுத்துச் சொற்களுக்கு முன் Glsom Lnas oth clusióðsso; prothetic vowel added to Sanskrit and other foreign loan-words beginning with யு, யூ, யோ, ரு, ரூ, ரோ, லு, லு, லோ, as in உயுத்தம் for யுத்தம். உரோகிணி for ரோகிணி, உலோபி for லோபி. (ஆ); வடமொழி வேற்றுநிலை மெய்ம்மயக்கங் களின் தமிழ் மரபாக்கத்திற்காக மெய்யை உயிர்மெய்யா கப் பிரித்துக் காட்டும் மொழியிடைச் சாரியை;

 euphonic medial anaptyxis appearing in Sanskritic words in order to separate certain consonantal cluster sounds, as பதுமம் for பத்மம், சுவாமி for ஸ்வாமி, சுலோகம் for ஸ்லோகம், கருதி for ஸ்ருதி. (நன். 149, உரை);.

   2. மெய்யில் முடியும் எழுத்துடன் சேரும் சாரியை final euphonic anaptyxis developing from the consonantal ending of a word, as in பல்லு for பல், and also in combinations,

 as in அவனுக்கு for அவற்கு.

உ4 ப. இடை (part); 1. (அ); ஒர் அகச்சுட்டு base

 of the demons, pronoun expressing a person, place or

 thing occupying an intermediate position, neither far nor

 near, and meaning yonder or occupying a position near

 the person or persons spoken to as

     “செய்குன்று வை” (திருக்கோ. 223);. (ஆ); புறச்சுட்டு;

 demons, part before nouns, expressing intermediate position or position near the person or persons spoken to, as உக்கொற்றன் expressing a position, as behind or beyond.

     “ஊழையுமுகப பக்கங் காண்பர்” (குறள் 620);. 2. (அ); தொழிற்பெயர் ஈறுகளுளொன்று;

 an ending of vbl. nouns as in வரவு, (ஆ); பண்புப்பெயர் ஈறுகளுளொன்று;

 an ending of abstract nouns, as in மழவு. (இ); வினையெச்ச ஈறுகளுளொனறு ;

 ending of the past vbl. pple, as in செய்து;

செய்பு. 3 ஏவல் ஒருமை வினையிறு sing, imp.vbl

 ending. நில்லு, எண்ணு. (செ.அக.);

   க., ம., கோத. உ;   து. உந்து;   பர், ஊத், ஊர், கூ. ஒயர்க;   குவி, ஊ. குரு., குச்., மால். உதி;பிரா, ஒ. ஒத்.

     [உ1 → 24]

உகரச்சுட்டு தமிழ்நாட்டில் வழக்கற்றது. ஆயினும் யாழ்ப்பானத்தில் வழங்குவதாகத் தெரிகின்றது. இது குடியேற்றப் பாதுகாப்பு என்னும் நெறிமுறைப்பட்டது. (வே.க.29);.

உ5 ப.பெ. (n.);

   சிவசக்தி (திருமந். 1751);; energy of Siva (செ.அக.);.

     [உ_முன்செலற் கருத்து வேர் ஊக்கம், ஆற்றல்.]

உ6

ப.

பெ. (n.);

   ஐம்புள்ளுள் காகத்தைக் குறிக்கும் எழுத்து (பிங்.);; letter representing crow, in panchapatchi (செ.அக.);.

     [உ_பழங்கால உருவெழுத்தமைப்பில் உகரம் காகத்தைக் குறிக்கும் கோட்டுருவத்தில் வரையப்பட்டிருக்கலாம்.)

உ7

ப.

பெ. (n.);

   1. உயர்ச்சி height

   2. வியப்பு; surprise.

   3. நீர்நிலைகளின் கரை

 embankment

     [உ → உ7,]

உ8

ப.

பெ. (n.);

   1. நான்காம் வேற்றுமையீறு; an ending of dative case.

   2. இரண்டாம் வேற்றுமையீறு; an ending of accusative case.

ம, தெ. உ.

     [ம. அவன் + உ – அவனு (அவனுக்கு); தெ. நன்னு (என்னை); மறைந்து போன வழக்கு. மலையாளத்திலும் தெலுங்கிலும் எஞ்சியுள்ளது.]

உ9 ப. இடை (part);

   1 ஒலிக்குறிப்பு இடைச்செல்; onomatopoeic.

   2. வியப்பு, சினக்குறிப்பு உணத்தும்

   இடைச்சொல்; interjection of anger, etc.

ம., க., து., தெ. உ

உட்குளிர் uṭkuḷir, பெ. (n.)

   1. உள்ளில் தோன்றும் குளிர்; internal cold.

   2. விடுப்பு; relief.

ம. உள்குளிர்.

உட்குழி uṭkuḻi, பெ. (n.)

   1. நாவாய்க்குழி அல்லது யோனியின் உட்குழி; cavity behind the vaginal aperture;

 fossa navicularis

   2. இடுப்பெலும்பினுட்புறம்; inner part of ilium-Venter. (சா.அக.);.

     [உள் + குழி = உட்குழி.]

 உட்கூதல் uṭātal, பெ. (n.)

   உடம்பினுள்ளாக உண்டாகும் குளிர்; Internal cold, shivering. chlliness (செ.அக.);.

     [உள் + கூதல் = உட்கூதல், கூதற் காற்றால் நடுங்குவது போன்று உட்குளிரால் நடுங்குதல்.]

 உட்கூதிர் uṭātir, பெ. (n.)

உட்கூதல் பார்க்க see utkudal.

     [உள் + கூதிர் = உட்கூதிர். கூதல் → கூதர் → கூதிர். கூதிர் = கூதல்காற்று. கூதல் காற்று வீசும் குளிர்காலம்.]

உட்கை uṭkai, பெ. (n.)

   1. உள்ளங்கை; palm (ot hand);.

   2. உள்ளாள்; one who is privy to, or in collusion with, another.

   3. உட்கைச்சுற்று பார்க்க;see utkaicurru.

   4. உட்பக்கம்; Innser side,

   5. உளவு; spying,

   6. உதவி (சேரநா.);; help assistance.

   7. அக்குள் (கருநா.);; ampit.

   ம. உளக்கை;க. ஒளகை, ஒளகெய்

     [உள் + கை = உட்கை.]

 உட்கைச்சுற்று uṭkaiccuṟṟu, பெ. (n.)

   நாட்டியத்தில் இடக்கைப் புறமாகச் சுற்றுகை; turning to the left in dancing or winding, turning backwards or contrary to the sun. (செ.அக.);.

     [உள் + கை + சுற்று.]

உட்கொள்ளு1 uṭkoḷḷudal,    10. செகுன்றாவி. (v.t.)

   1. தன்னகத்துக் கொள்ளுதல்; to take, inclose, as one’s own;

 to appropriate,

     “பாலையுட் கொண்டிடு செருக் கால்” (கந்தபு. ஆற்று. 14);.

   2. உட்கருதல்; to regard, look upon, consider

   3. உண்ணுதல்; to take in, as one’s food or drink to swallow.

     “யாவரு மணிந்துட்கொணடு” (கந்தபு. திருக்கல். 82);.

   4. உள்ளிழுத்தல்; to draw in or absorb, as the earth absorbs the rain water.

   ம. உள்கொள்ளுக;க. ஒளகொள்.

     [உள் + கொள் = உட்கொள்.]

உட்கொள்ளு)2 uṭkoḷḷudal,    10. செ.குன்றாவி (v.t)

   வரி முதலியன தண்டுதல்; to collect, as taxes, etc.

     ‘உட்கோளடங்க உட்கொண்டு’ (S.I.I. vi, 147);. (செ.அக.);.

     [உள் + கொள்.]

 உட்கோடல் uṭāṭal, பெ. (n.)

உட்கொளல் பார்க்க See Uskokal

     [உள் + கோடல் கொளல் → கோடல்.]

உட்கோட்டை uṭāṭṭai, பெ. (n.)

   1. உள்ளான அரண்; clade (C.E.M.);

   2. கங்கை கொண்ட சோழபுரத்திற்கு அண்மையிலுள்ள ஓர் ஊர்; village near Gangai konda chola puram (செ.அக.);.

     [உள் + கோட்டை = உட்கோட்டை.]

உட்கோயில் uṭāyil, பெ. (n.)

   கோயில் கருவறை; inner

 shrine, the sanctum sanctorum.

     “உட்கோயில் புறக்கோயிலுட்பட்” (S.I.I. v. 328);.

     [உள் + கோயில.]

உட்கோள்1 uṭāḷ, பெ. (n.)

   வரி; tax ces

     “உட்கோள டங்க உட்கொண்டு” (S.I.I. vi. 147);, (செ.அக.);

க. ஒளதெறகெ. (உள் நாட்டில் போடப்படும் வரி);

     [உள் + கோள் = உட்கோள்.]

 உட்கோள்2 uṭāḷ, பெ. (n.)

   உட்கருத்து; Inner meaning underlying theme.

   2. கருத்து; meaning, significance.

   3. கோட்பாடு; principle, concept.

   4. அணிவகையுள் ஒன்று; figure of speech (ஆ.அக.);.

     [உள் + கோள் = உட்கோள். கொள் → கோள்.]

உட்க்கரி2 uṭkkarittal, பெ. (n.)

   4 செ.கு.வி. (v.i.);

   உக்காரமிடுதல்; hunkara, to bellow, as a bull. (W.);.

     [முக்காரமிடு → முக்கரி → உக்கரி.]

 உட்சட்டை uṭcaṭṭai, பெ. (n.)

உள்ளுக்கிடும் அங்கி, vest, shirt, undergarment. (செ.அக.);,

   ம. உள்சட்ட;க. ஒளஉடுபு.

     [உள் + சட்டை = உட்சட்டை.]

 உட்சண்டை uṭcaṇṭai, பெ. (n.)

உட்கலகம் Internal disturbance, family quarrel, civil war. (செ.அக);.

க. ஒளதோடி.

     [உள் + சண்டை = உட்சண்டை.]

 உட்சமயம் uṭcamayam, பெ. (n.)

   இந்து சமயத்திலுள்ள அறுவகைப் பிரிவுகளு ளொன்று; one of the sub classes of six religious sects in Hinduism fold, viz.,

வைரவம், வாமம், காளாமுகம், மாவிரதம், பாசுபதம், சைவம் (பிங்.);. (செ.அக.);.

     [உள் + சமயம் = உட்சமயம்]

உட்சாடை uṭcāṭai, பெ. (n.)

   உட்கருத்து; inner sense.

   2. குழூஉக்குறி; conventional term, peculiar to a society or profession.

     [உள் + சாடை = உட்சாடை.)

 உட்சாத்து uṭcāttu, பெ. (n.)

   அரைக்கச்சை; short inner garment worn round the waist, a kind of tunic.

     ” உழுவை தான் கொடுத்த உட்சாத்தும்;

     [உள் + சாத்து = உட்சாத்து.]

உட்சிதைவு uṭcidaivu, பெ. (n.)

   1. அழிவு (நீலகேசி. 657);; desolation,

   2. வெட்டல்; cutting.

     [உள் + சிதைவு]

உட்சீலை uṭcīlai, பெ. (n.)

   1. உள்ளே கட்டும் சீலை; under or inner garment

   2. உள்வைத்துத் தைக்கும் துணி; lining of a garment

   3. புண்ணிற்குள் ஏற்படும் புரை; sinus of an ulcer. (செ.அக.);.

     [உள் + சீலை = உட்சீலை.]

 உட்சுரம் uṭcuram, பெ. (n.)

   உட்காய்ச்சல்; internal fever,

 low fever. (செ.அக.);.

ம. உள்ச்சூடு

     [உள் + கரம் = உட்சுரம்.]

உட்சூத்திரம் uṭcūttiram, பெ. (n.)

   1. எந்திரத்தின்

   மூலக்கருவி (வின்.);; main spring of a machinery. 2.

   உள்ளுளவு; clue to an affair.

   3. கணிதத்தில் குறுக்கு வழிழு;   4. எளிதான வழி; easy process.

   5. உட்குறிப்பு; deeper meaning of a passage.

   6. மூலகாரணம்; fundamental cause.

   7. மூலநூற்பா; original, head verse.

   8. நுட்பமானவகை (ஆ.அக.);; minute design. (செ.அக.);.

     [உள் + குத்திரம்.]

உட்செலுத்து-தல் uṭceluddudal,    13. செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. உள்ளே செலுத்துதல்; to insert inject

   2. சூழ்ச்சி

   செய்து உள்ளே புகுவித்தல்; to administer, as a

 medicine or a poison, by sweet persuasion,

   3. கையூட் டுக்கொடுத்தல்; to send in a bribe secretly. (செ.அக.);.

     [உள் + செலுத்து = உட்செலுத்து.]

உட்செல்-தல் uṭceltal,    13 செ.கு.வி. (v.i.)

உள்ளே

   செல்லுதல்; to enter, go in

க. ஒளகெகோகு, ஒளகெசேரு.

     [உள் + செல்.]

 உட்செல்லல் uṭcellal, பெ. (n.)

உட்செலுத்து-தல் பார்க்க;see Utseluttu-.

     [உள் + (செல்லுதல்); செல்லல்.]

உட்சேவகம் uṭcēvagam, பெ. (n.)

   வரிவகை (S.I.I. vi. 147.);; cess. (செ.அக.);.

     [உள் + சேவகம் = உட்சேவகம். செய் → செவை → செவகம் → சேவகம்.]

 உட்டாகம் uṭṭākam, பெ. (n.)

உள்வறட்சி பார்க்க;see ulvaratci.

மறுவ. நீர்வேட்கை, வாயறுகை, விடாய், நாவறட்சி, தழப்பி.

     [உள் + தாகம்.]

 உட்டாணி uṭṭāṇi, பெ. (n.)

   கனத்த மணி; heavy, soid

 Gem

   ம. உட்டாணி; Mar. uthavana

     [ஒருகா. உருட்டாணி → உட்டாணி.]

உட்டாறா uṭṭāṟā, பெ. (n.)

   கப்பலில் சவாப் பாய்களை இறக்க வுதவுங் கயிறுகள் (M.Navi 87);; ropes used to tighten sails of a ship.

     [ஒருகா. உருட்டு → உட்டு + (ஆர்த்து ஆறா.]

உட்டி uṭṭi, பெ. (n.)

   1. விளையாட்டில் பயன்படுத்தும் வித்துகள் அல்லது காய்கள்; seeds used in games.

   2. கன்றுகளுக்கு வாயிலிடும் முச்சாணு அல்லது வலை; small basket or coir net for calves’ mouths to prevent eating soil etc.

க. உட்பு

     [உண்டை → உட்டை → உட்டி.]

உட்டினிடம் uḍḍiṉiḍam, பெ. (n.)

   1. தலைப்பாகை; turban,

   2. மூடி; lid (ஆ.ஆக.);.

     [உச்சி → உத்தி → உட்டி + இன் + இடம்.]

 உட்டுறவு uṭṭuṟavu, பெ. (n.)

   உள்ளத்துறவு; mental

 renunciation of one’s desires and attachments. (செ.அக.);.

     [உள் + துறவு = உட்டுறவு. உள் = உள்ளம்.]

உட்டுறை uṭṭuṟai, பெ. (n.)

   1. கோயில் முதலியவற்றில் உட்காரியம் நடத்தும் பிரிவு; department of internal affairs as in a temple. (Loc.);. (செ.அக.);,

   2. உள்துறை; Home Dept.

     [உள் + துறை = உட்டுறை.]

 உட்டுளை uṭṭuḷai, பெ. (n.)

   உள்ளே உள்ள துளை; inner hole, bore or hallow space in a tube or pipe (செ.அக.);.

 |உள் + துளை = உட்டுளை.]

உட்டெளிவு uṭṭeḷivu, பெ. (n.)

   1. மனத்தெளிவு; clearness of mind, freedom from doubt

   2. வடித்தசாறு (வின்.);; clear liquid, poured off from the sediment

   3. உள்வயிரம் (வின்.);; strength and soundness, as intimber

   4. உட்பக்க வளவு (வின்.);; inner measurement

   5. பேரறிவு (ஆ.அக.); wisdom

   6. பழுது திருத்தி யெடுத்துக் கொண்டது. (ஆ.அக.);.

 that which has been selected after clarification

க. ஒளகறிவு.

     [உள் + தெளிவு = உட்டெளிவு. உள் = உள்ளம்.]

உட்டேட்டம் uṭṭēṭṭam, பெ. (n.)

   1. மன நாட்டம்; secre

 object of pursuit;

 activating motive

   2. உட்சம்பாத்தியம்; property acquired and kept in secret (செ.அக.);

     [உள் + தேட்டம் = உட்டேட்டம். தேட்டம் = தேடியது. தேடித் திரட்டிய செல்வம்]

உட்டை1 uṭṭai, பெ. (n.)

   விளையாட்டுக்காய்; seeds used in Indian indoor games of children,

     “உட்டையென வைத்து விளையாடு பைங்கழற்காய்” (திருப்போ. சந். பிள்ளைத் அம்புலி. 6); (செ.அக.);.

     [உண்டை → உட்டை.]

 உட்டை2 uṭṭai, பெ. (n.)

   வ குவியல்; heap. ஒரே உட்டையா கப் போட்டுவைக்காதே. (கொங்.வ.);

     [ஒட்டு → உட்டு → உட்டை]

உட்டொடர் uḍḍoḍar, பெ. (n.)

   பெருந்தொடர் மொழியின் பாகமான சிறுதொடர் (தொல். சொல். 42 சேனா);; simple sentence forming part of a compound sentence. (செ.அக.);.

     [உள் + தொடர் = உட்தொடர்]

உட்டொளை uṭṭoḷai, பெ. (n.)

   1 உள்ளான ஓட்டை, hollow space or bore in a pipe or tube.

   2. உட்டுளை பார்க்க;see uttulai (செ.அக.);.

     [உள் + துளை = உட்டுளை → உட்டொளை. (கொ.வ.);.]

உட்டொளைப்பொருள் uṭṭoḷaipporuḷ, பெ. (n.)

   1. உட்டொளையுள்ள குழல் முதலியன

 anything tubular or holow.

   2 உட்டுளைப் பொருள் பார்க்க;see uttulai-p-porul (செ.அக.);

     [உள் + துளை + பொருள் = உட்டுனைப்பொருள் → உட்டொளைப் பொருள். துளை → தொனை.]

உட்டோல் uṭṭōl, பெ. (n.)

   மீத்தோலுக்கடியிலுள்ள தோ்ல; true skin below the epidermiscorium or dermis

   2. உட்சவ்வு; inner membrane. (சா.அக.);.

     [உள் + தோல் = உட்டோல்.]

உட்பகை uṭpagai, பெ. (n.)

   1. நட்புப் பாராட்டிச் கெடுக்கும் பகைமை (விரோதம்); (குறள். 889);

 internal enmity, hatred or grudge, rancour at heart with out-ward profession of friendship.

   2. குடிகளின் பகைமை; civil hostility

   3. காமம் முதலிய அறுபகை (பிங்.);; internal enemy of man having reference to the six emotions which tend to corrupt and taint his soul:

     “பற்றற்ற ஒகப் பகையால் உட்பகையாறும் முற்றத் துறந்து” (பாரத சம்பவ. கீழ்.);. (செ.அக.);.

   ம. உள்பக;க. ஒளவகை.

     [உள் + பகை = உட்பகை]

உட்பட uḍpaḍa,    இடை (part.) உள்ளாக; together with inclusive of

     “நாடும் பொய்கையு முட்படவுரைத்தனன் (சீவக. 1216);. (செ.அக.);.

     [உள் + பட = உட்பட]

உட்படி uḍpaḍi, பெ. (n.)

   1. துலாக்கோலிலிடும் படிக்கல் எவ்வளவு குறைகின்றதென்பதை அறிதற்கு இடும். சிறு படிக்கல் முதலியன (வின்.);; that which is throws into a scale to make up the weight;

 a makeweight.

   2. நடப்புப் பயிராண்டு; current year for the assessmen of tax etc. (செ.அக.);.

     [உள் + படி = உட்படி]

உட்படு1 uḍpaḍudal,    20.செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உள்ளாதல்

 to be within, included,

   2. கீழாதல்; to be under, as is

 age.

   3. அகப்படுதல் (பு.வெ. 8.34.);; to fall into, as

 a trap, to be caught

   4. உடன்படுதல்; to be take in concerned in;

 to become a party.

   5. சேர்தல்; to

 join.

     “ஆறுட்பட்டவை யிருகாலத்து”. (கந்தபு. அக்கினி 205);. (செ.அக.);.

   ம. உள்பெடுக;க. ஒளபடு

     [உள் + படு = உட்படு.]

 உட்படு2 uḍpaḍuttal,    18 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   1. உள்ளாக்குதல்; to cause to be put in

   2. அகப்படுத்துதல்; to inclose, ensnare, envelop.

   3. உடன்படுத்துதல்; to persuade, bring round

   4. உட்செலுத்துதல்; to thrust in, as is done with a gauze through a wound or injury (சா.அக.);.

     [உள் + படு = உட்படு.]

 உட்பத்தியம் uṭpattiyam, பெ. (n.)

   மருந்துண்ணுங்காலத் தில் புணர்ச்சி விலக்கும் பத்தியம் (வின்.);; abstinence from sexual indulgence as regimen to be observed while one is taking medicine. (செ.அக.);.

     [உள் + பத்தியம் = உட்பத்தியம். உள் = உள்முகமான, வெளிப் படச் சொல்லாமல் குறிப்பாய் உணரத்தக்க.]

 உட்பந்தி uṭpandi, பெ. (n.)

   விருந்தில் தலைவரிசை; Inmost or first row of guests at a feast (செ.அக.);.

     [உள் + பந்தி = உட்பந்தி.]

உட்பலம் uṭpalam, பெ. (n.)

   1. அகவலிமை; reserve strength, as of one’s physique, property, friends, or fighting force.

   2_ஆண்மை,

 vitality

   3. துணைவர் வலிமை; supporter’s strength.

   4. செல்வ வலிமை; wealth strength

   5. படை வலிமை; military strength (செ.அக.);.

     [உள் + பலம் = உட்பலம். த. வலம் → Skt bala → த. பலம் உள்வலி பார்க்க;see ulvali.]

 உட்பாய்ச்சல் uṭpāyccal, பெ. (n.)

   உள்ளே மருந்தைப் புகட்டல்; lit. throwing in the act of passing a liquid or a medicine in liquid form into a part of the body such as the rectum or a blood vessel. (சா.அக.);.

     [உள்

+

பாய்ச்சல் = உட்பாய்ச்சல்.]. உட்பாயம் பறவோ பெ. (n.);

   கருவழிதல்; bortion

     [உள் + பாயம் பயத்தல் → பாயம் (பிரசவம்);.]

 உட்பிடி uḍpiḍi, பெ. (n.)

   கைவேல் (அக.நி.);; lance;

 Spear.

க. ஒலவிடு. (அகங்கையின் உட்பாகம்);.

     [உடன் + பிடி → உடம்பிடி → உட்பிடி.]

 உட்பிரசவம் uṭpirasavam, பெ. (n.)

உட்பாயம் பார்க்க;see utpayam (சா.அக.);.

     [உள் + பிரசவம் = உட்பிரசவம். பயத்தல் → பாயம் → Skt prasava → த. பிரசவம்.]

 உட்பிரிவு uṭpirivu, பெ. (n.)

   ஒன்றின் பல வகைகளுள் ஒன்று;   உள்பகம்; subdivision (சேரநா.);.

ம. உள்பிரிவு.

     [உள் + பிரிவு.]

 உட்புகவு uṭpugavu, பெ. (n.)

   உள்ளே புகுகை; act of entering as into a room or a house. (செ.அக);.

     [உள் + புகவு. புகு → புகவு.]

உட்புகு-தல் uṭpugudal,    21 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உள்ளே புகுதல் to get into enter.

     “உட்புகுந் தென்னுளமன்னி” (திருவாச. 31.3);.

   2. ஆழ்ந்து கவனித்தல்; to ener deeply into, get into the heart of.

அந்தச் செய்தியை உட்புகுந்து பார். (உ.வ.);. (செ.அக);.

   ம. உள்புகுக;க. ஒளவோகு. ஒளபுகு

     [உள் + புகு → உட்புகு → உட்புகு-தல்.]

உட்புண் uṭpuṇ, பெ. (n.)

   1. உள்ளாகவிருக்கும் ஆறாப்புண்; internal or deep seated ulcer.

   2. உள்ளகத்திலேற்படும் புண்; inflammation of internal organs

   3. புரைப்புண்; scar with a sinus, (சா.அக.);.

ம. உள்புண்ணு

     [உள் + புண் = உட்புண்.]

உட்புரவு uṭpuravu, பெ. (n.)

   அரசினைச் சாராத அறப் புறம்; endowed and

     “நாட்டு நீங்கலாய் உட்புரவாய்த் தேவதானமாக” (S.l.l.ii. 509);. (செ.அக);.

     [உள் + புரவு = உட்புரவு.]

உட்புரை uṭpurai, பெ. (n.)

   1. உட்டுளை; tubular cavity.

   2. உள்மடிப்பு; small inner folds of a garment

   3. மந்தணம்; secret part of a matter. (W.); (செ.அக.);.

     [உள் + புரை = உட்புரை.]

 உட்புறக்குடி uḍpuṟakkuḍi, பெ. (n.)

   நிலவுரிமையில்லா விடினும், நீண்டகாலப் பயன்படுத்தத்தால் வாரஞ் செலுத்திக் கொண்டுவரும் வரை அந்நிலத்திற்கு உரிமையுள்ளவனான குடியானவன்; cultivator who has no title to a piece of land but who by the right of long enjoyment, cannot be dispossesed as long as he pays the stipulated rent (செ.அக.);.

     [உள் + புறம் + குடி.]

 உட்புறம் uṭpuṟam, பெ. (n.)

   உட்பக்கம்; Inner side of

 a thing. (செ.அக.);.

     [உள் + புறம் = உட்புறம்.]

 உட்புறம்பாதல் uṭpuṟambātal, பெ. (n.)

   உட்பக்கம் வெளிப்பக்கமாதல்; assuming a perverse position or the turning inside out, etc. as in inversion of the womb. (சா.அக.);.

     [உள் + புறம்பு + ஆதல்.]

உட்புறம்பின்மை uṭpuṟambiṉmai, பெ. (n.)

   இடையீடின்மை (நாநார்ந்த. 733);; continuity, non-interruption (செ.அக.);.

     [உள் + புறம்பு + இன்மை.)

 உட்புறவு uṭpuṟavu, பெ. (n.)

உட்புரவு பார்க்க see utpuravu (ஆ.அக.);.

     [உள் + புறவு = உட்புறவு (கொ.வ.);.]

 உட்புறவுறுப்புகள் uṭpuṟavuṟuppugaḷ, பெ. (n.)

   உடம்பி னுள்ளேயிருக்கும் நுரையீரல், தாமரைக்காய், கல்லிரல், இரைப்பை முதலியன; the internal organs of animals such as the lungs, the heart, the liver, the stomach and the other viscera. (சா.அக.);

     [உள் + புறம் + உறுப்புகள் = உட்புறவுறுப்புகள்.]

உட்புளகம் uṭpuḷagam, பெ. (n.)

   1. மயிர்க் கூச்சிடல்; hair on ends through joy or rapture (சா.அக.);.

   2. மெய்சிலிர்த்/தல் பார்க்க see meycilir.

     [உள் + புளகம் = உட்புளகம்.]

உட்பூசை uṭpūcai, பெ. (n.)

   மனத்தகப் பூசை (சி.சி 2.28);; mental and spiritual worship. (செ.அக.);

     [உள் + பூசை = உட்பூசை பூசை = பூக்களைக் கொண்டு செய்வது பூ + செய் – பூசை.]

உட்பேதம் uṭpētam, பெ. (n.)

   அகவேறுபாடு (சி.போ.பா.1);; internal or sectional difference, subdivision, opp to புறப்பேதம். (செ.அக.);.

     [உள் + தம் = உட்பேதம்.]

உட்பொய்

பpoy,

பெ. (n.);

உள்ளீடற்ற பொருள் hollow, unsubstantial thing, உட்பொய்யான காளாம்பி (சிறு பாண்.134, உரை);. (செ.அக.);.

     [உள் + பொய் = உட்பொப்.]

உட்பொருள் uṭporuḷ, பெ. (n.)

   1. உண்மைக் கருத்து; real purport or significance

     “வேதத்தினுட்பொருள்” (திவ். கண்ணிநுண். 8);.

   2. மறைபொருள் secret or esoteric meaning.

   3. உட்பயன் (ஆ.அக.);; intrinsic benefit. (செ.அக.);.

ம. உள்பொருள்.

     [உள் + பொருள் = உட்பொருள்.]

உட்போடு-தல் uṭpōṭudal,    19 செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. வயமாக்குதல்; to entice, coax, wheedle.

அவளை உட்போட்டுக் கொண்டு காரியம் நடத்துகிறான்.

   2. காயச் செய்தல் (ஆ.அக.);; to cause to dry.

   3. வாட்டுதல் (ஆ.அக.);; to wither (செ.அக.);.

     [உள் + போடு = உட்போடு → உட்போடு-தல்.]

 உட்வாரம் uṭvāram, பெ. (n.)

உடன்வாரம் பார்க்க;see udan-varam.

     [உடன்+ வாரம் = உடன்வாரம் → உடவாரம் (கொ.வ.);.]

உண uṇa, பெ, (n.)

   உணவு (சிலப். 2,28, உரை.);; food. (செ.அக.);.

     [உள் → உண் → உணா → உண (கொ.வ.);.]

உணக்கம் uṇakkam, பெ, (n.)

   1. உலர்ந்த தன்மை; withering, drooping dejection (W.);.

   2. வாட்டம்; slackness, languidness, inactivity (செ.அக.);.

ம. உணக்கம். து. ஒணகெலு. க ஒணகிலு.

     [உணங்கு → உனக்கு → உணக்கம்]

உணக்கு1 uṇakkudal,    5 செகுன்றாவி (v.t.)

   1. உலர்த்துதல்; to cause to dry, to dry in the sun

     “தொடிப் புழுதி கஃசா வுணக்கின்” (குறள். 1037.);

   2. கெடுத்தல்; to injure, run,

     “உனக்கினான். என் வாழ்க்கை” (விநாயகபு. 80,120.);.

   3. வருத்து; torment, give trouble. (செ.அக.);

   ம. உணக்குக, க ஒனத்த;   கோத ஒண்க்;   துட விண்க்;   குட ஒணக்;   து. உணங்கு;பட ஒனக்கு.

     [உணங்கு → உனக்கு (பி.வி); → உணக்குதல்.]

 உணக்கு2 uṇakku, பெ, (n.)

உணக்கம் பார்க்க see unkkam

     “உனக்கலாததோர் வித்து” (திருவாச.30.1.); (செ.அக.);

     [உணங்கு → உணக்கு.]

 உணக்குப்பொருள் uṇakkupporuḷ, பெ, (n.)

காய்கறிகளின் வற்றல் (நாமதீப);

 dried vegetables (செ.அக.);.

     [உணக்கு + பொருள்.]

உணங்கல் uṇaṅgal, பெ, (n.)

   1. உலர்த்திய கூலம்; dred grain,

     “உணங்கல் கெடக்கழுதை யுதடாட்டங்கண் டென் பயன்” (திவ். திருவாய், 4,6.7.);.

   2. வற்றல்; dried food material.

     “வெள்ளென் புணங்கலும்” (மணிமே. 16,67);.

   3. உணவு, cooked food.

     “ஒடு கையேந்தி.. உணங்கல் கவர்வார்” (தேவா. 1030, 3.);.

   4. உலர்ந்த பூ (பிங்.);; withered flower 5, வற்றலிறைச்சி;

 dried meat.

   6. ஒசிதல்; suffer 7, துயருறல்;

 feel sorry (ஆ.அக.);.

   ம. உணங்ங்ல்;   க. பட ஒணகலு;து. ஒணகெலு.

     [உணங்கு → உணங்கல்]

உணங்கு-தல் uṇaṅgudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உலர்தல்; to dry, as grain, vegetables or fish.

     “தினைவிளைத்தார் முற்றந் தினையுணங்கும்” (தமிழ்நா. 154.);.

   2. மெலிதல்; to become gaunt, as the body by fasting

     “ஊடலுணங்க விடுவாரோடு” (குறள். 1310.);,

   3. வாடுதல்; to be dejected in mind, to languish

     “வணங்கிய சிந்தையிர்” (கந்தபு;

மோன 21.).

   4. சுருங்குதல்; to shrink, shrivel

     “உணங்கரும் புகழ்” (காஞ்சிப்பு நாட்டுப்.1.);.

   5. செயலறுதல்; to pine away, droop, become listless.

     “உணங்கிடுங் கரண மென்னில்” (சி.சி. 4.7.);.

   ம. உணங்ங்க க. ஒனகு;   கோத. ஒண்க்;   துட விங்க். விண்க்;   குட ஒனங்க்;து. ஒணகட்டு (உலர்ந்தது);. [உண் → உணங்கு → உணங்கு-தல்.]

 உணத்தல் uṇattal, பெ, (n.)

உணத்துதல் பார்க்க;see unattu- (ஆ.அக.);.

உணத்து-தல் uṇaddudal,    5 செ.குன்றாவி (v.i.)

   1. காயவிடுதல்;  lo cause to dry.

நெல்லை யுணத்தினான்

   2. வற்றுவித்தல்; to emaciate as the body, to attenuate.

     “மெய்யுணத்தலும்” (தைலவ தைல:110);, (செ.அக.);.

     [உண → உணத்து → உணத்து-தல்.]

 உணப்பாடு uṇappāṭu, பெ. (n.)

உண்ணப்படுகை

 edibility, state of being eaten or consumed. (செ.அக.);.

     [உண்ண + படு – உண்ணப்படு → உணப்பாடு படு → பாடு (முதி.தொ.பெ.]

உணராமை uṇarāmai, பெ. (n.)

   1 அறியாமை ignorance, lack of knowledge.

   2. உள்ளம் நெகிழாமை lack of feeling. unmindfulness.

   3. மயக்கம்; intoxication infatuation, bewilderment (செ.அக.);.

     [உணர் + ஆ (எ.ம.இ.); + மை]

உணரார் uṇarār, பெ. (n.)

அறிவை இயைத்துப்பாராதா the ignorant, the foolish, the uninformed folk

     “உணராடபுரமூன்றெரிய” (தேவா. 508.2.);. (செ.அக.);.

     [உணர் + ஆ + ஆர். ஆ (எ.ம.இ.); தொக்கது.]

உணர்1 uṇartal,    2 செ.குன்றாவி (v.i.)

.

   1. அறிதல்; to be conscious of;

 to know, make out, understand.

     “முன்ன முகத்தினுணர்ந்து” (புறநா. 3.25.);.

   2. கருதுதல் (திவா.);; to think, reflect, consider, contemplate.

   3. ஆராய்தல்; to examine, test, oberve, scrutinize

     “உற்று நாறியுங் கண்டு முணர்ந்து” (சீவக. 885);

   4. நுகர்தல்; to experience, as a sensation.

     “ஐந்திளையு மொன்றொன் பார்த்துணர்வது” (சி.போ. 11.1.1.);.

   5. நினைத்தல்,

 to realize, conceive, imagine.

     “அண்டனை யான் மாவி லாய்ந்துணர” (சி.போ. 9.2.3);.

   6. உள்ளம் நெகிழ்தல்; to teel

   7 பகுத்தறிதல் (ஆ.அக.);; to rationalize.

   8. உணர்ந்தறிதல் (ஆ,அக.);; to known by sense or perception (செ.அக.);.

   ம. உணருக;க. ஒனர்.

     [உள் → உள்ளார் → உளர் → உணர் (உள்ளத்தால் அறிதல்);.]

 உணர்2 uṇartal,    2 செகுன்றாவி (v.i.)

   1. துயிலெழு தல்; to wake from sleep.

     “மன்னநீ யுணர்தி யென்னா” (கம்பரா. கும்ப44.);.

   2. அயர்வு நீங்குதல்; to get back to consciousness, recover from languor.

   3. பிரிதல் (பி.ங்.);; to separate

   4 ஊடல் நீங்குதல்; to become reconciled as a husband to his wife, to be reunited after a love quarrel

     “ஊடலுணர்தல்” (குறள். 1109.);. (செ.அக.);.

     [உள் → உளர் → உணர. உளர் = முன்னுறல், அசைதல் எழுதல், விலகல்.]

உணர்ச்சி uṇarcci, பெ. (n.)

   1. உணர்கை; consciousness, perception, understanding, knowledge, feeling.

   2. மனம்; mind.

     “சிறியாருணர்ச்சி யுளில்லை” (குறள். 976);. (செ.அக.);.

ம. உணர்ச்சி.

     [உணர் → உணர்ச்சி. உணர்த்தி பார்க்க;see unarthi.]

உணர்த்தி1 uṇartti, பெ. (n.)

   1. உணர்தல்; feeling

   2. அறிதல்; knowing.

     [உணர் → உணர்த்தி.]

 உணர்த்தி2 uṇartti, பெ. (n.)

நினைவு recollection, remembrance.

     “மறந்தமையை ஸ்மரிப்பியுங்கோள்;

உணர்த்தியற்றாரையுணர்த்த வேணுமே” (ஈடு. 6.1.4…);.

     [உணர்த்து → உணர்த்தி]

 உணர்த்தி3 uṇartti, பெ. (n.)

   சுவை; taste

தேங்கூழ் உணர்த்தியாய் இருந்தது (இ.வ.); ஒனத்தியா தின்கி றியே (கொ.வ.);.

     [உணர் → உணர்த்தி உணர்த்தி என்னும் தென்சொல் வடபுல மொழிகளில் உணர்த்தி → ருத்தி → ருச்சி → ருசி எனத் திரிந்தது.]

உணர்த்தியறு-தல் uṇarddiyaṟudal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   மெய்ம்மறத்தல்; to swoon;

 to lose consciousness

     “ஸ்வதஸ்லர் வஜ்ளுமான வஸ்துவும் உணர்த்தியறும் படி யாய்த்துப் படுக்கை வாய்ப்பு” (ஈடு.10.2.8. வ்யா பக்.60.);. (செ.அக.);.

     [உணர் → உணர்த்தி→ அறு-தல்.]

உணர்த்து-தல் uṇarddudal,    15 செ.கு.வி (v.i.)

.

   1. அறிவித்தல்; to teach, instruct, cause to feel or understand, enlighten, convince,

     “உடல நைந்தொருத்தி யுருகுமென்றுணர்த்துமினே” (திவ். திருவாய். 6.1.4);.

   2. துயிலெ முப்புதல்; to wake from sleep.

     “ஏனல் காப்போருணர்த்திய கூஉம்” (புறநா. 28.);.

   3. ஊடல் தீர்த்தல்; to pacity, as the husband his wife.

     “உணர்த்தல் வேண்டியu கிழவோன்’ (தொல். பொருள். 150);.

   4. நினைப்பூட்டுதல்; to put in mind, remind, recall to mind.

     “உணர்ந்தலூட லுணர்ந்து” (திவ். திருவாய். 6.1,5);.

   5. பெரியோர் அறியுமாறு செய்தல்; to inform a superior, to submit. ம, உணர்த்து;

க. உன்னிக.

     [உணர் → உணர்த்து.]

உணர்ந்ததையுணர்-தல் uṇarndadaiyuṇardal,    2 செ.குன்றாவி (v.i.)

   .ஓரளவை, அது முன் குறித்துவந் துற்ற காலத்து நெருப்பு மருந்தென்றறிந்தான் பின்பும் அது மருந்தெனவுள்ளங் கோடல்; to remember the previous remedy for something in a new tangle. (ஆ.அக.);.

     [உணர் → உணர்ந்தது → உணர்.]

 உணர்ந்தறி-தல் uṇarntaṟital, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஒன்றை முழுமையாகப் புரிந்து கொள்ளுதல்; to comprehend, to under strand completely.

     [உணர்ந்து+அறி-]

 உணர்ந்தோர் uṇarndōr, பெ. (n.)

   அறிவுடையோர்; wise. learned men.

     [உணர் → உணர்ந்தோர்.]

உணர்ப்பு uṇarppu, பெ. (n.)

   1. தெளிவிக்கப்படுகை; reganing clarity of mind.

     “உணர்ப்புவயின் வாரா ஊடலுற்றோயள்” (தொல் பொருள். 150);.

   2. கல்வி; education, (செ.அக.);.

   தெ நேர்ப்பு;ம. உணர்ப்பு

     [உணர் → உணர்ப்பு = மனத்தெளிவு எப்பொருளைப் பற்றியும் தெளிவான விளக்கம் தரும் எழுத்தறிவான கல்வியும் தெலுங் கில் நேர்ப்பு எனப்படுகிறது. உணர்ப்பு → தெ நேர்ப்பு.]

உணர்வு uṇarvu, பெ. (n.)

   1. அறிவு (திவா.);; consciousness, sense-perception.

   2. தெளிவு (திவா.);; clear discernment.

   3. துயில் நீங்குகை; waking from sleep.

   4. ஊடல் தீர்கை (சூடா.);. reconciliation after a love quarrel

   5. ஒழிவு (பிங்.);; separation, cessation

   6. ஆதன்; soul.

     “ஒருவனையே நோக்குமுணர்வு” (திவ். இயற். 1.67);, (செ.அக.);.

ம_உணர்வு

     [உணர் → உணர்வு.]

உணர்வுக்கேடு uṇarvukāṭu, பெ. (n.)

   அறிவு கேடு; loss of wisdom.

   2. கேடு; loss of perception.

     [உணர்வு + கேடு கெடு → கேடு;

உணர்வேழுத்து uṇarvēḻuttu, பெ. (n.)

குறியின லுணரப்படும் ஒருவகையெழுத்து (யாப். வி. 535);

 symbolic letter. (செ.அக.);

     [உணர்வு + எழுத்து.]

 உணர்வோர் uṇarvōr, பெ. (n.)

உணர்ந்தோர் பார்க்க see unarndor

     [உணர்வு + (ஆர்); ஒர் → உணர்வோர்.]

 உணவின்பிண்டம் uṇaviṉpiṇṭam, பெ. (n.)

உடம்பு body

     [உணவு + இன் + பிண்டம்.]

உணவு uṇavu, பெ. (n.)

   1. உண்ணப்படுவன;   உட கொள்ளப்படுவன; food, sustenance, eatables,

     “உனவெனப் படுவது நிலத்தொடு நீரே” (புறநா. 18);. 2 சோறு (பிங்.);;

 boiled rice

   3. உணவுப்பொருள்

 food-stuts.

     “எண்வகை யுணவு” (தொல்.பொருள். 633);.

   4. மழை (அக.நி.);; rain (செ.அக.);

     [உள் → உண் → உண → உணவு. உண் + அ + உ – உணவு. அகரம் வினைத்தொகையைப் பெயரெச்சமாக்க வந்தது. உண் னும் தொழிலுறுதற்குகந்த உண்பொருளைக் குறிக்க வந்த முன்மைச் சுட்டாகிய உகரம் ஈறாயிற்று. உண்ணக்கூடியது எனப் பொருள் படுதலான், இதனை முதனிலை வினையா வணையும் பெயர் எனலாம்.]

உணா uṇā, பெ. (n.)

   1 உணவு; food, sustenance.

     “இந்நான் கல்லது உணவு மில்லை” (புறநா. 335);.

   2. சோறு (சூடா);; boiled rice.

ம. உணா (படையல்);

     [உண் → உணவு → உணா]

உணாப்பொருத்தம் uṇāpporuttam, பெ. (n.)

உண்டிப் பொருத்தம் பார்க்க (வெண்பாப் முதன். 7);;see undi-p-poruttam.

     [உண் + உணவு → உணா + பொருத்தம்]

உணி uṇi, பெ. (n.)

   1 நுகர்வது, நுகர்வர்; enjoyer

   2. நுகர்விப்பது என்னும் பொருள்பட நிற்கும் ஒருமைப் படர்க்கை இறுதி; third person singular or plural termination to denote getting someone enjoyed or experienced.

   3. ஒருயிரி; animate being.

     [உண் → உண்ணி → உணி.]

உணை1 uṇaidal,    2 செ.குவி (v.i.)

   1. உரைமெலிதல்; to emaciate, slacken.

   2. உள்ளநதல்; to be frayed to be wornout, as cloth.

     [உள் + நை _ உனை இக்கால் இச்சொல் உனைதல் →தொணைதல் – நொணத்தல் எனத் திரிந்தது.]

உண்1 uṇṇudal,    13 செ.குன்றாவி (v.t.)

.

   1. உண்ணுதல்; to eat or drink;

 to suck as a child;

 take food

   2. உணவைக் கடியாது உட்கொள்ளுதல் (திவ். திருவாய் 6. 7, 1);; to swallow without biting

   3. துய்த்தல்; to enjoy, experience.

     “மங்கைய ரிளநல மைந்த ருண்ண” (கம்பரா. உண்டா. 63);.

   4. உட்கொள்ளுதல்; to draw in, receive.

     “நதியுண்ட கடல்

     “(தாயு – மலைவளர். 1);.

   5. பொருந்துதல்; to be fitted lo.

     “உறியுண்ட கரகத்தோடு” (திருவிளை யானையெய். 38);,

   6. ஒத்தல்; to resemble.

     “சேலுண் கண்ணியர்’ (சீவக. 2383);.

   7. கவர்தல்; to seize, grasp.

     “அவுனனா ருயிரை யுண்ட கூற்றினை” (திவ். திருக்குறுந் 2.);.

   8. இசைவாதல்; to harmonise with to be aggreable to

     “ஒசை யூட்டிநு முண்ணாத வாறும்” (யாப். வி.பக்.97); து.வி. (aux.v.); செயப்பாட்டு வினைப்பொருள் உணர்த்துக் ஒரு ஈறு;

 used with wbl. bases and vbl. nouns to form the passive, as in கட்டுண்டான். கேடுண்டான். (செ.அக.);.

   ம, உண்ணுக க. உண்ணு;   தெ. ஊடு (குடித்தல்); கோத. உண் துட உண் (குடித்தல்);;   குட உண்ண;   து. உண்பினி. உணுயினி. கொலா, உண் (குடித்தல்);;   நா. உண்;   பர். உண். கூ. உண். கோண். உண்டினா;   குரு ஒணா;மால் ஒனெ:. பிரா. குனிங்.

     [உல் → உள் → உண்]

 உண்2 uṇ, பெ, (n.)

உணவு food

     “உண்விழைவார்க் கில்லை யுயிரோம்பல்” (அறநெறிச் 115.);.

     [உள் → உண்.]

 உண் uṇ, பெ, (n.)

   1. மென்மை; tendemess .

   2. சிறியது; tiny.

     [இல் → உல் → உள் → உண்.]

உண்கண் uṇkaṇ, பெ, (n.)

   மையெழுதிய கண்; eye painted black on the lower lid.

     “இந்நோக்கு இவளுண் கண் உள்ளது” (குறள் 1091);, (செ.அக.);.

     [உண் + கண்]

 உண்கலன் uṇkalaṉ, பெ, (n.)

உண்கலம் பார்க்க;see un-kalam.

     [உண்_கலம் + உண்கலம் = உண்கலன் ஈற்றுத் திரிபு.]

 உண்கலம் uṇkalam, பெ, (n.)

   உண்ணும் ஏனம்; plate or dish to eat from, whether of metal, China glass or leaf.

     [உண் + காலம்]

   பொன், வெள்ளி. வெண்கலம் இவற்றால் செய்த கலங்கள்;வாழையிலை, பலா, முந்திரி தாமரை, மந்தாரை. காட்டு முருக்கு போன்ற இலைகளால் தைத்த தொன்னைகள் முதலி யன உண்கல வகைகளாகும்.

 உண்கல் uṇkal, பெ, (n.)

   சுக்காங்கல் (சுக்கான்கல்); (R);; lime stone. (செ.அக.);.

உண்டறு1 uṇṭaṟuttal,    4. செ.குன்றாவி, (v.tt)

   1. புசித்துச் செரிப்பித்துக் கொள்ளுதல் (ஈடு. 10.5.11);; eat and digest.

   2. துய்த்து முடித்தல்; experience to the fullest extent, enjoy the maximum benefit of

     “உண்டறுக் வொண்ணாத போக்யதாதி சயத்தை” (ஈடு, 10.3.2);.

   3. நன்றி மறத்தல்; to be ungraeful.

     “அல்லாத உபகாரங்களை உண்டறுக்கிலும்” (திவ்.திருநெடுந் 2. வ்யா.);. (செ.அக.);.

     [உண்டு + அறு.]

 உண்டறு2 uṇṭaṟuttal,    4. செ.குன்றாவி (v.t.)

   ஈடுசெய்து தீர்த்தல்; to exhaust.

     “இவ்வுக்தி மாத்ரமும் உண்டறுக்க மாட்டாது சரண்யன் கிருபை” (ரஹஸ்ய 340);. (செ.அக.);.

     [உண்டு + அறு.]

உண்டல் uuṇṭal, பெ, (n.)

   1_உண்டாகுகை; coming into existence.

     “காட்டாத்திலங்கி வேறுண்டல் போல்” (சி.போ.பர. 12.3.2);.

   2. உட்கொள்ளல்; eating, swallowing (செ.அக.);.

     [உள் → உண் → உண்தல் → உண்டல்.]

உண்டழிவு uṇṭaḻivu, பெ, (n.)

   உணவிடுதற்குரிய செலவு; feeding expenses. ‘திருவிழா உண்டழிவுக்கு மாக” (S.l.I iiii 298);. (செ.அக.);.

     [உண்டு → அழிவு. அழிவு = செலவு.]

உண்டா-தல் uṇṭātal,    6. செ.கு.வி. (v.t.)

   1. உளதாதல்; to come into existence, rise into being, to be formed.

     “ன்றுண்டாகவென” (சீவக. 1159);.

   2. விளைதல் (பிங்.);; to grow as vegetables;

 to thrive, flourish.

   3 செல்வச் செழிப்பாதல்; to become rich, wealthy, opulent, to prosper,

     “உண்டாய போழ்தில்.. தொண்டாயி ரவர் தொகுபவே” (நாலடி, 284);.

   4. நிலையாதல்; to be permanent lasting, durable.

     “செல்வதொன் றுண்டாக வைக்கற்பாற் றன்று” (நாலடி. 1);.

   5. கருவுண்டாதல்; to conceive. அந்த அம்மையார் உண்டாகியிருக் கிறார் (உ.வ.);.

     [உண்டு + ஆ (கு);.]

உண்டாக uṇṭāka, வி.எ. (adv.)

   1. உரிய காலத்துக்கு முன்;   முன்பே; early, betimes;

 before it is too late.

     “வேண்டி னுண்டாகத் துறக்க” (குறள், 342);.

   2. மிகுதியாக; abundanty.

என்னிடம் அந்தப் பண்டம் உண்டாக விருக்கிறது. (உ.வ.);. (செ.அக.);.

     [உண்டு + ஆக.]

உண்டாக்கல் uṇṭākkal, பெ, (n.)

   1. உண்டாக்குதல்; making, producing.

   2, உருவாக்கல்; creating, bringing into being.

   3. விளைவித்தல்; cultivating, rearing.

   4. உயர்த்துதல்;   உரிய இடத்துக்குக் கொண்டு வருதல்; enriching, raising, bringing up

     [உண்டு + ஆக்கல்.]

உண்டாக்கு-தல் uṇṭākkudal,    5 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   1. ஒன்றை உண்டாக்குதல்; to make, produce,

     “மண்ணால் பிரதிமை யுண்டாக்கினான்” (உ.வ.);.

   2. படைத்தல்; to bring into being, create.

     “தீர்த்தமிங்குண்டாக்கெனைச் செப்பலோடும்” (திருவிளை. தீர்த்தவி. 8);.

   3. விளைவித்தல்; to raise, as crops or trees;

 to cultivate ‘நந்தனம். உண்டாக்கி” (திருவிளை. தருமிக். 4);.

   4. வளர்ச்சிக்குக் கொண்டு வருதல்; to enrich, raise to afluence.

அந்தப் பிரபு அவனை உண்டாக்கி வைத்தார். (உ.வ.);.

   5. சம்பாதித்தல்; to earn (சேரநா.);. (செ.அக.);.

ம. உண்டாக்கு.

     [உண்டு + ஆக்கு.]

உண்டாட்டம் uṇṭāṭṭam, பெ. (n.)

   விளையாட்டு; festivity, joviality.

     “கொண்டலுண்டாட்டங் கொண்டான்” (கம்பரா. சூர்ப்ப. 51);, (செ.அக.);.

     [உண்டு + ஆட்டு + உண்டாட்டு → உண்டாட்டம்.]

உண்டாட்டு1 uṇṭāṭṭu, பெ. (n.)

   1. கள்ளுண்டு மகிழ்கை (பிரமோத். 22.13);; festivity, joviality, as of warriors celebrating the seizure of cows by indulging in drink

   2. கள்ளுண்டு மகிழ்தலைத் தெரிவிக்கும் புறத்துறை (தொல். பொருள். 58);;     [உண்டு + ஆட்டு.]

 உண்டாட்டு2 uṇṭāṭṭu, பெ. (n.)

   1. விளையாட்டு; play, game,

   2 மகளிர் விளையாட்டு வகை; ladies’game (செ.அக.);.

     [உண்டு + ஆட்டு, கள்ளுண்டு வேல் திரித்து விளையாடும் ஆடவர்க்கே உரிய உண்டாட்டு பொதுவாக விளையாட்டைக் குறித்தது.]

உண்டாயிரு-த்தல் uṇṭāyiruttal,    4. செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கருக்கொண்டிருத்தல்; to be pregnant. அவள் உண்டா யிருக்கிறாள் (கொ.வ.);.

   2. உளதாயிருத்தல்; to come into existence, rise into being, be formed.

     [உண்டு + (ஆகி); ஆய் + இரு.]

உண்டி1 uṇṭi, பெ. (n.)

   1. உணவு food,

     “அறுசுவை யுண்டி” (நாலடி.1);.

   2. சோறு (சூடா);; boiled rice,

     “உண்டி முதற்றே உணவின் பிண்டம்” (புறநா.);.

   3. பறவை முதலியவற்றின் இரை (சூடா.);; food of birds and beasts in general.

   4. நுகர்ச்சி; experience.

     “உண்டி வினையின்றி” (சி.போ. 3.5 அதிகரணம். அவ.);.

 உண்டி2 uṇṭi, பெ. (n.)

உண்டிகை பார்க்க;see undigai

உண்டிகை uṇṭigai, பெ. (n.)

   1. கூட்டம்; huge gathering. large concourse of people,

     “சாரிகை மறுத்துக் தண்டா வுண்டிகை” (பரிபா. 6.36);.

   2. பணம் இட்டுவைக்கும் பெட்டி அல்லது குடுவை; box, pot with a line-shaped opening for saving money.

     [உள் → உண்டு → உண்டிகை உள் = இருத்தல், இருத்துதல், வைத்தல், இடுதல்.]

உண்டிசுருங்கல் uṇṭisuruṅgal, பெ. (n.)

   உணவு குறைவாகவுண்ணல்; eating less than the required quantity.

     “உண்டி சுருங்குதல் பெண்டிர்க் கழகு” (கொன்றை வேந்தன்-5);. (சா.அக.);

     [உண் → உண்டி + சுருங்கல்]

 உண்டிப்பொருத்தம் uṇṭipporuttam, பெ. (n.)

   செய்யுண் முதன் மொழிப் பொருத்த வகை (பிங்.);; rule of propriety which enjoins that the initial letter of a poem should be one of amula-v-eluttu, and not one of nacceluttu one of ten ceyyun-mutan-moli- p-poruttam (செ.அக.);.

     [உண் → உண்டி + பொருத்தம்.)

உண்டியச்சு uṇṭiyaccu, பெ. (n.)

கி.பி. 13ஆம்

நூற்றாண்டில் மலை நாட்டில் வழங்கிய நாணய

   வகை; coin current in the West Coast about the 13th AD (MER. 20 of 1916);. (செ.அக.);.

     [உண் → உண்டி + அச்சு]

உண்டு1 uṇṭu,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   உள்ளதன்மையை உணர்த்தும் ஐம்பால் மூவிடத்துக்கு முரிய ஒரு குறிப்பு விணைமுற்றுச் சொல் (நன்.339);; finite verb denoting existence, used in common to all genders and persons and both numbers – கு.வி.மு. (adv.); அற்பத்தைக் குறிக்குஞ் சொல்;

 expr. used to denote a diminutive sense in respect of guantity.or measure such as இத்தனை, அத்தனை. இத்தனையுண்டு கொடுத்தான்டா. (உ.வ.);.

   ம. உண்டு;   தெ உண்டு. க. உண்டு;   கோத ஒள் துட விள்ட்;   குட உன்று. து. உண்டு கொலா, அன், அன்டி;பிரா. அன்னிங்.

     [உள்_+ து – உண்டு.]

ஒன்றன்பாற் படர்க்கைக் குறிப்பு வினைமுற்றும் விளையா லனையும் பெயருமாகிய ‘உண்டு’ என்னும் சொல் இன்று பால்வழு வமைதியாக இருதினையைம்பால் மூவிட ஈரெண் கட்கும் பொதுவாக வழங்கி வருகின்றது. இன்றும், அதுவுண்டு மரமுண்டு என்பவற்றில் ஒன்றன்பாற் குறிப்புவினைமுற்றாக வும் உண்டு பண்ணு (உள்ளது பண்ணு);. உண்டாக்கு (உள்ள தாக்கு); என்பவற்றில் ஒன்றன்பாற் படர்க்கை வினையாலணையும் பெயராகவும், ஆளப்பெறுதல் காண்க (வே.க.42);, ‘உள்’ குறிப்பு விளையை இற்றை மொழியியலார் குறைவினை

 உண்டு2 uṇṭu, இடை (part)

   1. ஓர் உவமவுருபு; Suffix used as a sign of comparison.

     “குன்றுண் டோங்கு திரடோளவன்” (சீவக. 1159);.

   2. ஒரு துணைச்சொல்; expletive, தேவரைத் திருவடி தொழ நெடுந்துர முண்டு வந்திருக்கிறது. (ஈடு. 6.9.3. வ்யா. பக். 403);. (செ.அக.);.

     [உள் → உண் → உண்டு.]

 உண்டு3 uṇṭu, பெ. (n.)

   ஊன்றுகால் (யாழ். அக.);; support (செ.அக.);;

     [ஊன்று → உண்டு (கொ.வ.);.]

 உண்டுபடர்க்கொடி uṇḍubaḍarkkoḍi, பெ. (n.)

   வெள்ளிண்டங்கொடி; shining leaved soap pod. (சா.அக.);.

     [உண்டு + படர் + கொடி. உண்டு = வெண்மை உட்கொண்டு.]

உண்டுபடு-தல் uṇḍubaḍarkoḍiuṇḍuveṇmaiuḍkoṇḍuuṇḍubaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உண்டாதல்; to арреаг. сопe lпto existence.

     “உண்டு படு விடங்கண்டத் தொடுக்கினான்காண்'” (தேவா. 1047, 8);.

   2. தோன்றுதல்; to be formed or produced by natural processes observable by the sense, to happen, occur (W.);.

   3. மேன்மேலும் உண்டாதல்; to grow, thrive, flourish.

   4. முளைத்தல் (ஆ.அக.);; to be sprouted.

   5. தோன்றுதல்; to be seen, appear. (செ.அக.);.

     [உண்டு + படு.]

உண்டுபடுத்து-தல் uṇḍubaḍuddudal,    5 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   1. படைத்தல்;   உண்டாக்குதல்; to make, create,

   2. கட்டிவிடுதல்; to tabricate, concoct.. (செ.அக.);.

     [உண்டு + படுத்து.]

உண்டுபண்ணிவை-த்தல் uṇṭubaṇṇivaittal,    4 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   நல்ல நிலையில் வைத்தல்; to put into the state or condition of being, to set up or establish the fortune or standing of, to elevate, as a person. (செ.அக.);.

     [உண்டு + பண்ணி + வை.]

உண்டுபண்ணு-தல் uṇṭubaṇṇudal,    12 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உண்டாக்குதல்; to make, create, give rise to.

     “துவிதமே அத்துவித ஞானத்தையுண்டு பணு ஞானம்” (தாயு. எங்கு 3);. (செ.அக.);.

     [உண்டு + பண்ணு.]

 உண்டுருட்டி uṇṭuruṭṭi, பெ. (n.)

   முன்னோர் ஈட்டிய பொருள்களை யெல்லாம் தின்று அழிப்பவன் (ள்);; one who squanders and eats away all his ancestral property. (செ.அக.);.

     [உண்டு + உருட்டி.]

உண்டுறையணங்கு uṇṭuṟaiyaṇaṅgu, பெ. (n.)

   நீருண்ணுந் துறையிலுள்ள தேவதை; malignant goddess presiding over springs or streams from which fountain or ghat people take their drinking water;

 naiad of Indian myth

     “உண்டுறை யணங்கிவ ளுறை நோயாயின்” (ஐங்குறு.28);. [உண் + துறை + அணங்கு.]

 உண்டேன uṇṭēṉa, பெ. (n.)

 profusely, lavishly.

உண்டெனத் தரவேணும் (உ.வ.); (செ.அக.);.

     [உண்டு + என.]

உண்டை uṇṭai, பெ. (n.)

   1. திரண்ட வடிவுள்ளது; ball, globe, sphere, anything round or globular, commonly rather small. பொரியுண்டை.

   2. வில்லுண்டை; ball of stone or earth shot from a bow.

     “உடுத்திரள் பலகோளின்ன வுண்டையாக் கொண்டு” (கந்தபு. திருவிளை. 29);.

   3. கவளம்; food in the shape of a ball, mouthful.

     “உண்டைகொண் மதவேழம்” (கம்பரா. கடிமண.28);.

   4. ஒருவகைச் சருக்கரை (பிங்.);; a kind of sugar

   5. ஆயமாடுகருவி; dice. உண்டையுருட்டல் (குறள். 401. உரை);.

   6. குறுக்கிழை; woof, weft

     ‘மடிப் புடைவை வெந்தால் உண்டையும் பாவும் ஒத்துக்கிடக்கும்’ (ஸ்ரீவசன. 2.191);.

   7. படைவகுப்பு; a form of array of an army.

     “உண்டையுமழிதலுற்ற” (கந்தபு. தரும கோபன். 79.);.

   8. கூட்டம்; group collection.

கோவுண்டை கோட்டாற் றழிவித்த கோன் (பரிபா 6,36. உரை);,

   9. கஞ்சாவுண்டை; ball of ganja mixed with jiggery.

     “அவன் உண்டை போடுகிறவன” (செல்வி, 77 நவம், 122);.

   ம. உண்ட;   க. உண்டெ;   தெ. உண்ட;   கோத. உண்ட்;   துட. உட்ய்;   து. உண்டெ;கோண். உன்தா.

     [உருண்டை → உண்டை.]

 உண்டை2 uṇṭai, பெ. (n.)

   சிற்றுண்டி (யாழ்.அக.);; light refreshment. (செ.அக.);.

     [உருண்டை → உண்டை. சோற்றுருண்டையை முதலில் குறித் துக் கவள அளவிலான சிற்றுண்டிக்கு ஆகிவந்தது.]

 உண்டைக்கட்டி uṇṭaikkaṭṭi, பெ. (n.)

   கோயிலில் பட்டையாகத் தரும் படையல் செய்த உணவு; balls of offering distributed in temples (செ.அக.);.

     [உருண்டை_உண்டை + கட்டி]

 உண்டைக்கார் uṇṭaikkār, பெ. (n.)

   நான்கு மாதங் களிற் பயிராகும் நெல் வகை; a coarse paddy sown in August and maturing in four months. (செ.அக.);.

     [உருண்டை→ உண்டை + கார்]

 உண்டைக்கெளுத்தி uṇṭaikkeḷutti, பெ. (n.)

   சிறு கடல் மீன் வகை; bluish leaden salt-water cat fish. (செ.அக.);.

     [உருண்டை- உண்டை + கெளுத்தி.]

 உண்டைச்சம்பா uṇṭaiccambā, பெ. (n.)

ஐந்து திங்களிற் பயிராகும் நெல்வகை

 a paddy maturing in five months. (செ.அக.);.

     [உருண்டை → உண்டை + சம்பா.]

 உண்டைச்சாதம் uṇṭaiccātam, பெ. (n.)

உண்டைக் கட்டி பார்க்க வின்,);;see undai-k-kații (செ.அக.);.

     [உருண்டை → உண்டை + சாதம்.]

 உண்டைச்சுரை uṇṭaiccurai, பெ. (n.)

   கரைவகை (நாமதீப.);; a kind of calabash (செ.அக.);.

     [உருண்டை → உண்டை + சுரை.]

 உண்டைநிலைமை uṇṭainilaimai, பெ. (n.)

   உருண்டை வடிவமாயிருக்கும் நிலைமை; the state of being a globule, spheroidal state. (சா.அக.);.

     [உருண்டை → உண்டை + நிலைமை.]

உண்டைநூல் uṇṭainūl, பெ. (n.)

   1. நூலுண்டை; ball of thread;

   2. நெகவின் குறுக்கிழை; woof, west (செ.அக.);.

     [உருண்டை → உண்டை + நூல்.]

 உண்டையம் uṇṭaiyam, பெ. (n.)

   கடுக்காய்; gall-nut

     [உருண்டை → உண்டை → உண்டையம்.]

உண்டைவிடு-தல் uṇḍaiviḍudal,    18 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   குத்துதல்; to strike with the first to cuff. (செ.அக.);.

     [உருண்டை → உண்டை + விடு.]

உண்டைவில் uṇṭaivil, பெ. (n.)

   காய்ந்த களி மண்ணுருண்டையை வைத்துத் தெறிக்கும் சுண்டுவில்; bow from which dried balls of clay are shot.

     “கூனே சிதைய வுண்டைவில் நிறத்தில் தெறித்தாய்” (திவ் திருவாய், 1.5.5);. (செ.அக.);.

     [உருண்டை → உண்டை + வில்.]

உண்ணம்1 uṇṇam, பெ. (n.)

உடை5 பார்க்க (மலை; See Udai (செ.அக.);.

 உண்ணம்2 uṇṇam, பெ. (n.)

   1. வெப்பம்;  heat

   2. நெருப்பு; fire.

     “உண்னவண்ணத் தொளி நஞ்ச முண்டு” (தேவா. 510.6.);. (செ.அக.);.

     [உல் → உள் → உண் → உண்ணம் -Skt unna.]

உண்ணல் uṇṇal, பெ. (n.)

   1. துய்த்தல்; enjoying. experiencing.

   2. விழுங்கல்; swallowing (ஆ.அக.].

     [உள் → உண் → உண்ணல்.]

 உண்ணா uṇṇā, பெ. (n.)

   அண்ணத்துள்ள சிறு நாக்கு (திவா.);; uvula (செ.அக.);.

     [உள் + நா – உண்ணா.]

 உண்ணாக்கு uṇṇākku, பெ. (n.)

உண்ணா பார்க்க;see unna (செ.அக.);.

ம. உண்ணாக்கு

     [உள் + _நாக்கு = உண்ணாக்கு.]

 உண்ணாச்சி uṇṇācci, கு.பெ.எ. (adi)

   மிகவும் சிறிய; very small, உண்ணாச்சி மாங்காய். (சேரநா.);.

ம. உண்ணாச்சி.

     [உள் → உண் →உண்ணி → உண்ணாச்சி.]

 உண்ணாடகம் uṇṇāṭakam, பெ. (n.)

   நாடகத்துள்ளேயே நடக்கும் துணை நாடகம்; a plat within a play.

     [உள்+நாடகம்]

உண்ணாட்டம் uṇṇāṭṭam, பெ. (n.)

   1. ஆராய்ச்சி; searching, enquiry.

     “உண்ணாட்டங் கொள்ளப் படுதலால்” (நாலடி. 18.);.

   2. உட்கருத்து (வின்.);; real purpose, motive. (செ.அக.);.

     [உள் +_நாட்டம் – உண்ணாட்டம்.]

உண்ணாநோன்பி uṇṇānōṉpi, பெ. (n.)

   குறித்த காலங் களிற் பட்டினி விட்டுண்ணுஞ் சமணமுனிவன்; Jaina ascetic who fasts on specified occasions,

     “உண்ணா நோன்பி தன்னொடுஞ் சூளுற்று” (மணிமே 3, 102);. (செ.அக.);.

     [உண்ணு + ஆ + நோன்பி. நோன்பு – நோன்பி ‘ஆ’ எதிர்மறை இடைச்சொல்.]

 உண்ணாநோன்பு uṇṇānōṉpu, பெ. (n.)

   விரும்பிய செய்கையை முடிக்கப் பட்டினி கிடக்கை; hunger strike. (mod.);.

     [உண்ணா_நோன்பு]

உண்ணாமறிப்பு uṇṇāmaṟippu, பெ. (n.)

   கடன் கொடுத் தோர் கடன் வாங்கினவர்களை உணவு கொள்ள வொட்டாமல் தகையும் மறியல்; the creditor’s act of preventing his debtor from taking food till he is paid.

     “கடன்காரர் வந்திழுக்க வுண்ணா மறிப்பி லுடை வாரும்” (தெய்வச். விறலிவிடு. 366.);. (செ.அக.);.

     [உண்னு + ஆ – உண்ணா + மறிப்பு. ஆ (எ.ம.இ.நி.);.]

உண்ணாமுலை uṇṇāmulai, பெ. (n.)

   திருவண்ணா மலையில் எழுந்தருளியிருக்கும் அம்பிகை; Parvathi, worshipped in the shrine at Tiruvannāmalai,

     “உண்ணா முலை உமையாளொடு முடனாகிய வொருவன்ஞ (தேவா. 1025.);

     [உண்ணு + ஆ + முலை, ஆ (எ.ம.இ.நி.);.]

 உண்ணாமுலையப்பனார் uṇṇāmulaiellappanayiṉār, பெ. (n.)

   திருவண்ணாமலையில் வாழ்ந்த ஒரு புலவர்; name of a poet who lived at Tiruvannāmalai.

உண்ணாழிகை uṇṇāḻigai, பெ. (n.)

   கோயில் கருவறை (கருப்பக் கிருகம்);; Innermost sanctuary of a temple.

     “உண்ணாழிகையாருமையாளோடு” (தேவா. 5923);. (செ.அக.);. ம. உண்ணாழிக.

     [உள் +_நாழிகை – உண்ணாழிகை. நாழிகை = இடைவெளி, இடம்.]

 உண்ணாழிகை வாரியம் uṇṇāḻigaivāriyam, பெ. (n.)

கோயில் ஆளுவக் குழு

 managing committee of a temple. (செ.அக.);.

     [உள் + நாழிகை = உண்ணாழிகை + வாரியம்.]

உண்ணாழிகையார் uṇṇāḻigaiyār, பெ. (n.)

   கோயில் கருவறையில் (கருப்பக் கிருகத்தில்); வாழுங்கடவுள்; God abiding in the sanctum sanctorum.

     “அந்தணர்கள் மாடக் கோயி லுண்ணாழிகையார்” (தேவா. 592.3.);. (செ.அக.);.

     [உள் + நாழிகை + ஆர்- உண்ணாழிகையார்.]

உண்ணாழிகையுடையார் uṇṇāḻigaiyuḍaiyār, பெ. (n.)

   கோயில் கருவறையில் திருப்பணி செய்வோர் (S.l.l.i 115.);; servants grafted for duty in the inner most sanctuary of a temple. (செ.அக.);.

     [உள் + நாழிகை = உண்ணாழிகை + உடையார்]

உண்ணாவரகு uṇṇāvaragu, பெ. (n.)

வெள்வரகு coarse millet, unsuited for fodder,

     “உண்ணா வரகொடு கொள்வித்தின்று” (பு.வெ. 6.26 கொளு.);. (செ.அக.);

     [உண்ணு + ஆ – வரகு. ஆ எதிர்மறை இடைச்சொல்.]

 உண்ணாவிரதம் uṇṇāviradam, பெ. (n.)

உண்ணா பார்க்க;see unnānóobu

     [உண்ணு + ஆ – உண்ணா + விரதம்.]

உண்ணி1 uṇṇi, பெ. (n.)

   1. உண்பவன்; one who eats.

     “அப்ப னிரந்துண்ணி” (தனிப்பா. I, 35.66.);.

   2. உயிர் வகை ; acarus, tick on dogs, sheep and cattle.

     “புலிமுகத் துண்ணி பறித்துவிடல்” (பழ. 109.);. 3.

   பாலுண்ணி (வின்.);; wart (செ.அக.);.

ம. க. உண்ணி

     [உண் → உண்ணி]

 உண்ணி uṇṇi, பெ. (n.)

   1. குழந்தை; infant, baby. child. 2, மாட்டின் கன்று;

 calf of a cow.

   3. பிஞ்சு; tender fruit.

   4. சிறியது; that which is small.

ம. உண்ணி.

     [உண்1 (சிறுமை); → உண்ணி.]

 உண்ணி uṇṇi, பெ. (n.)

   குடிக்கும் நீர்; drinking water.

     “சிற்றுற லுண்ணிரு மாகி விடும்” (வாக்குண். 12);. (செ. அக.);.

     [உண்ணு + நீர் = உண்ணி.]

 உண்ணிக்கொக்கு uṇṇikkokku, பெ. (n.)

   ஒருவகைப் பறவை; species of stork (செ.அக.);,

உண்ணிடம் uṇṇiḍam, பெ. (n.)

   1. தலைப்பாகை; turban 2 மணிமுடி;

 crown (செ.அக.);.

     [உள் + நீடு + அம் = உண்ணிடம் = உட்கூம்புவடிவாக அமைந்த தலைப்பாகை அல்லது மணிமுடி.]

 உண்ணிமாங்காய் uṇṇimāṅgāy, பெ. (n.)

   பிஞ்சு மாங்காள்; tender mango, (சேரநா.);.

ம. உண்ணிமாங்ங்.

     [உண்ணி + மாங்காய்.]

 உண்ணியப்பம் uṇṇiyappam, பெ. (n.)

   சிறிய உருண்டை வடிவான இனிப்புப் பணிகார வகை; small, round, sweet cake. (செ.அக.);.

ம. உண்ணியப்பம்

     [உண்ணி + அப்பம் = உண்ணியப்பம். உள் = உள்ளே. கீழே, தாழ இருத்தல், சிறிதாய். இருத்தல் உள் → உள்ளி → உண்ணி = சிறுவன், சிறியது. ஒ.நோ. ம. உண்ணி = சிறுவன்.]

 உண்ணீரம் uṇṇīram, பெ. (n.)

   உள்ளீரம்; interna moisture.

     [உள் + ஈரம் = உள்ளீரம் → உண்ணிரம்]

உண்ணீர்மை uṇṇirmai, பெ. (n.)

   மனத் தூய்மை; purity of mind.

     “தருமமே சார்பாக உள்நீர்மை வீறும் உயர்ந்து” (ஒள.நல்:32);.

     [உள்+நீர்மை]

உண்ணுகை uṇṇugai, பெ. (n.)

   1. துய்த்தல்; enjoying.

   2. உண்டல்; eating, swallowing (ஆ.அக.);.

     [உண் → உண்னு → உண்ணுகை]

 உண்ணோக்கல் uṇṇōkkal, பெ. (n.)

   எண்ணத்தை ஒருமுகப்படுத்தல்; meditation (செ.அக.);

     [உள் + நோக்குதல் = உண்ணோக்குதல் → உண்ணோக்கல்.]

உண்பலி uṇpali, பெ. (n.)

   பிச்சை; alms of food.

     “உடைதலையி லுண்பலிதே ரம்பலவன்” (திருவாச 10.2.);. (செ.அக.);

     [உண் + பலி.]

புலால் தவிர்த்துத் தவமேற்கொண்ட துறவியர்க்குப் பழம் தருதல், வடபுல மொழிகளில் பலம் தருதல் பலி தருதலாயிற்று கடவுளுக்கு இடும் படையலும் பலியாயிற்று.

உண்மடை uṇmaḍai, பெ. (n.)

   1. அடிமதகுத் திறப்பு; lower opening of a sluice in a water course,

   2. கோயிற்குள்ளிடும் படைப்பு; offerings of fruits, betel. cooked rice and pastries presented to village deities.

   3. உள்வாய்க்கால் (ஆ.அக.);. inside the temples, opp. to புறமடை (செ.அக.);.

     [உள்_மடை உண்மடை.]

 உண்மட்டைநார் uṇmaṭṭainār, பெ. (n.)

பனைமட்டையின் உட்பக்கத்து நார் (யாழ்ப்);.

 fibre of the inner side of the palmyra leaf stem (செ.அக.);

     [உள் + மட்டை + நார் = உண்மட்டைநார்.]

 உண்மலம் uṇmalam, பெ. (n.)

   மனமாக (பிங்.);; mental impurity.

ஆணவம், கன்மம், மாயை. (செ.அக.);. [உள் + மலம் = உண்மலம்.]

உண்மாசு uṇmācu, பெ. (n.)

உண்மலம் பார்க்க;see unmalam

     “உண்மாக கழுவுவது நீறு” (திருவிளை. விருத்தகு. 16);. (செ.அக.);.

     [உள் + மாக = உண்மாக.]

 உண்முடிச்சு uṇmuḍiccu, பெ. (n.)

   உள்ளாகச் செய்யும் வஞ்சம்; a deep – seated knot said of a treacherous design to inveigle another (W.);.

     [உள் + முடிச்சு = உண்முடிச்சு.]

 உண்மூக்கு uṇmūkku, பெ. (n.)

   மூக்கின் உட்புறத்தின் மேற்பாகம் (யாழ்.அக.);; top of the nostril (செ.அக.);. [உள் + முக்கு = உண்முக்கு.]

 உண்மூலம் uṇmūlam, பெ. (n.)

   உட்பக்கமாக உண்டா கும் மூலநோய்; internal ples (செ.அக.);

     [உள் + மூலம் = உண்மூலம்.]

உண்மை1 uṇmai, பெ. (n.)

   1. உள்ளது; existence, reality. opp to இன்மை.

     “உண்மையுமாய் இன்மையுமாய்” (திருவாச. 38.8.);.

   2. உளதாகை; state of being

     “கூற்றுண்மையான்” (நாலடி. 20.);

   3. உள்ளதன்மை; nature, intrinsic quality, essence.

   4. மெய்ம்மை (திவா.);; sincerity, honesty, probity, veracity, truth.

   5. ஊழ். (குறள். 38. அதி. அவ.);; destiny, inevitability of the issue of one”s actions.

   6. பொருள்களின் இயற்கைக் குணத் தைச் சுட்டிச் சொல்லுதல்;     (சி.சி. அளவை, 1.); (Log.);. statement regarding natural objects, that such an object has such an attribute as “fire burns” (செ.அக.);.

   ம. உண்ம க ஒள்பு;   தெ. உணிக;கோத ஒட்..

     [உள் → உண்மை.]

     “உள்ளதாயிருக்கும் தன்மை, உள்ளத்தொடு பொருந்தியது என்னும் பொருள் மொழிநூற்கு ஒல்லாது. வாய்மை = வாய்ப்பது. நிறைவேறுவது. மெய்ம்மை = உடம்புபோல் a extenunumang (substance, substantiality) e gramun, euruento, மெய்ம்மை என்னும் சொற்களின் முக்கரணத் தொடர்பு. தன்னேர்ச்சியான (accidental) போலியே. (வே.க. 42).

 உண்மை2 uṇmai, பெ. (n.)

   ஆதன் (ஆன்மா); (சி.சி.பர. ஆசீவக. 8.);; individual soul (செ.முக.);.

     [உள் + மை = உண்மை.]

 உண்மைஏய்ப்பு uṇmaiēyppu, பெ. (n.)

   நம்பிக்கை ஏமாற்றம்;இரண்டகம் (துரோகம்);. flagrant breach of trust

     [உண்மை + ஏய்ப்பு.]

 உண்மைத்தாழ்ச்சி uṇmaittāḻcci, பெ. (n.)

   உண்மைக் குறைவு (சங்.அக);; lack of truthfulness. (செ.அக.);

     [உண்மை + தாழ்ச்சி.]

உண்மைநெறிவிளக்கம் uṇmaineṟiviḷakkam, பெ. (n.)

   உமாபதி சிவாச்சாரியாரியற்றிய சிவ நூல்; treatise on the Šava Šiddhanta Philosophy by Umapat-Švaccariyar one of 14 Meykanda – Cattiram. (செ.அக.);

     [உண்மை + நெறி + விளக்கம்.]

உண்மைப்படு- uṇmaippaḍu,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   உறுதிப்படுதல்; to become evident to the mind to appear as certainty as the deity to His worshippers;

 to prove true, as religion (செ.அக.);.

     [உண்மை + படு.]

உண்மைப்படுத்து-தல் uṇmaippaḍuddudal,    5 செ.குன்றாவி (v.t.)

   மெய்ப்பித்தல்; to prove or demonstrate to be true. (செ.அக.);.

     [உண்மை + படுத்து]

 uṇmaippiḍi, பெ. (n.)

   உறுதியான சமயப்பற்று (வின்.);; unfaltering adherence to religious

 truth, consistent and steady perseverance in religion (W.);. (செ.அக.);.

     [உண்மை + பிடி.]

உண்மைப்பொருள் uṇmaipporuḷ, பெ. (n.)

   . கடவுள்; God, as the only Reality.

   2. சரியான பொருள்; true meaning

   3. மறுக்கலாகாத உண்மைச் செய்தி; unquestionable or axiomatic truth,

     “ஞானத் திராளாய் நின்ற பெருமான் நல்லடியார் மேல். ஊனத் திரளை நீக்குமதுவும் உண்மைப் பொருள்” (தேவா. 102 …);.

   4. உள்ள பொருள்; existing material

   5. உவமப் பொருள்; that which is compared, subject of comparison (செ.அக.);

     [உண்மை + பொருள்.]

 உண்மையதிகாரம் uṇmaiyadikāram, பெ. (n.)

   . சிவஞா னபோத முதலிய நூல்களில் இறைவனுடைய வடி விலக்கணமெனப்படும் சிறப்பியல்பைக் கூறும் பகுதி; portion in Saivaite sacred works describing the characteristics of the Lord’s personality (ஆ.அக);.

     [உண்மை + அதிகாரம்.]

உண்மையறிவு uṇmaiyaṟivu, பெ. (n.)

   1 மெய்யறிவு; knowledge of the truth

   2. மெய்யான அறிவு; true knowledge.

   3.ஊழாலுளதாகிய அறிவு; knowledge acquired as a result of the inevitable consequence of past karma, as dist. from that acquired by learning.

     “உண்மையறிவே மிகும்” (குறள் 373);. (செ.அக.);.

     [உண்மை + அறிவு.]

 உண்மையளவை uṇmaiyaḷavai, பெ. (n.)

   மெய்ம்மையினால் அளவைப்படுத்தல்; measure of truth

     [உண்மை + அளவை.]

உண்மையுத்தரம் uṇmaiyuttaram, பெ. (n.)

வழக்காளி கூறும் உண்மை மொழிகளை எதிர்வழக்காளி யொப் புக் கொண்டு கூறும் விடை (கக்கிரநீதி 270);.

 answer;of the defendant admitting the truth of the plaint. (செ.அக.);.

     [உண்மை + உத்தரம்.]

உண்மைவழக்கு uṇmaivaḻkku, பெ, (n.)

உள்வழக்கு பார்க்க (மணிமே 30,194);;see ulvalakku (செ.அக.);.

     [உண்மை + வழக்கு.]

உண்மைவிளக்கம் uṇmaiviḷakkam, பெ, (n.)

   மனவாச கங் கடந்தாரியற்றிய சைவநூல்; text-book of the Saiva Siddhanta Philosophy by Mana-väcakan-Kadandār, one of 14 Meykafda Cättiram.. (செ.அக.);,

     [உண்மை + விளக்கம்.]

உதகக்கொட்டு udagaggoṭṭu, பெ. (n.)

   நீரிழிவு நோய்; diabetes

     “ஊணுகு தொழுனையி னுதகக் கொட்டின் வெப்பிற் சூலையின்” (ஞானா 19);, (செ. அக.);

     [உதகம் + கொட்டு.]

உதகஞ்செய்-தல் udagañjeydal,    1 செ.கு.வி.(v.i.)

   பொருளை நீர் வார்த்துக் கொடையளித்தல்; to pour water into the hand of the recipient of a gift by the donor when it is handed to him, (செ.அக.);.

     [உதகம் + செய்.]

உதகநெறி udaganeṟi, பெ. (n.)

   கொடையளிக்க வேண்டியமுறை; prescribed form in which a gift is to be made,

     “உதக நெறி தப்பாவாறு முந்தவளித்து” (திருவா லவா.31.5);. (செ.அக.);.

     [உதகம + நெறி]

உதகமண்டலம் udagamaṇṭalam, பெ. (n.)

   1. நீலமலை மாவட்டத் தலைநகரின் பெயர்; name of the Nilgiri District headquarters.

   2. மேகடண்டலம்; cloudy region referring to the Nilgris (சா.அக);.

பட. ஒத்தெகெ.

     [ஒற்றை + கல் + மன்று – ஒற்றைக்கல் மன்று → ஒத்தக்கல் மந்து → உதகமண்டலம்]

உதகம் = நீர் எனப் பொருள் கொண்டு. நீர் சூழ்ந்த பகுதி என்று மூலம் காட்டுவது பொருந்தாது. நீலமலைப் பழங்குடி மக்கள் இதனை ஒத்தக்கல் மந்து என்றே அழைப்பர் ஒற்றைக்கு நின்றான் மன்று எனக் காட்டி தனியொருத்தனாய் நின்று பொருது வென்றவனின் ஊர் எனவும் கூறுகின்றனர்

 உதகமந்தம் udagamandam, பெ. (n.)

   தண்ணிச் சோறு; mixture of water and meal stirred together. (சத.அக..);.

     [உதகம் + மத்தம் – உதகமத்தம் → உதகமந்தம். மத்துதல் = கடைதல் மத்து → மத்தம் → மந்தம்.)

உதகமுய்-த்தல் udagamuyddal,    4 செ.குன்றாவி (v.t.)

உதகளுசெய் பார்க்க see பdagaர்cey (செ. அக.);.

     [உதகம் → உய]

உதகமூலம் udagamūlam, பெ. (n.)

   1. தண்ணி விட்டான் கிழங்கு பார்க்க. (தைலவ. தைல. 77);;see tanninvittan kilangu

   2. பச்சைவேர்; green root

     “சால விருட் சோதகமூலம்” (தைலவ. தைல. 85.);. (செ.அக.);.

     [உதகம் + மூலம்.]

உதகமேல்-தல் udagamēldal,    7. செகுன்றாவி (v.t.)

கொடை பெறுதல்:to receive gifts.

     “நான் உதகமேற்றது அளந்து கொள்ள வேண்டாவோ” (திவ். பெரியாழ். 1.8.8. வ்யா.பக் 173);. (செ.அக.);.

     [உதகம் + ஏல், ஏலுதல் = ஏற்றல், பெறுதல், வாங்கிக் கொள்ளு தல்.]

உதகம்1 udagam, பெ. (n.)

நீர் water.

     “வாசநல் லுதகம்” (கந்தபு. திருக்கல்.70);.

     [ஊறு → ஊற்று → ஊத்து → ஊத்தம் → உத்தம் → உத்தகம் → உதகம் ஒடும் இயல்பினால் நீல் = (நீள்); நீர் எனப் பெயர் பெற்றது போல, தோண்டிய இடங்களில் ஊறும் இயல்பினால் ஊற்று எனப் பெயர் பெற்றது. கொச்சைத் திரிபுற்று ஊத்து → உத்து → உதகம் என மருவியது. வழிப்போக்கர் மணலில் ஊற்றெடுத்து நீர் பருகுவதும், கால்நடைகளை நீர் பருகச் செய்வதும், தொன்று தொட்டு வரும் தலைமுறை வழக்கம். உலக மொழிகள் பலவற்றிலும் இச்சொல் வேரூன்றிவிட்டது. LE ued Skt ud, Av vada, Lt udra, GK udar, Alb. Uye, L undu, Gothic wato E water. மிகுமழையால் தரையில் ஊற்றுகள் காணப்படின் தரை முழுவதும் ஒதம் பரவிவிட்டது என்று தமிழக நாட்டுப்புற மக்கள் பேசுவதைக் காணலாம். ஊற்று → ஊத்து → ஒதம் எனத் தமிழிலும் உதகம் என வடபுல மொழிகளிலும் இந்தைரோப்பிய மொழிகளிலும் வழக்கூன்றி யது. தமிழில் பிறந்து உலக மொழிகளில் வேரூன்றிய தமிழ்ச் சொற்களுள் இதுவும் ஒன்றாகும்.]

 உதகம்2 udagam, பெ. (n.)

   நிலவுலகம் (உரி.நி.);; earth (செ.அக.);. [உதகம் = நீர், கடல், கடலுடுத்த நிலம்.]

 உதகம்3 udagam, பெ. (n.)

   காய்கறிகளிட்டுச் சமைத்த குழம்பில் காய்கறி தவிர்த்த நீராளப்பகுதி;   தெளிசாறு; thin porridge after separating vegetable pieces.

க. உதக

     [உதகம் = நீர், நீராளமான குழம்பு]

உதகம்பண்ணு-தல் udagambaṇṇudal,    12 செ.குன்றாவி (v.i.)

உதகஞ்செய் பார்க்க, (S.I.I. iii. 35.);;see udagañcey.

உதகரணம் udagaraṇam, பெ. (n.)

   உதைத்து அழுத்துகை; pressing by leg (after kicking);,

     “இலங்கைக் கோமானை… திருவிரலால் உதகரணம் செய்து” (தேவா. 286.10.);.

     [உதை + கரணம்_உதகரணம்.]

 உதகவன் utakavaṉ, பெ. (n.)

நெருப்பு:

 fire.

     “அழல் உதாசனன் சங்கு தேயுதழல் வசு உதகவன்”.

     [ஊற்று→ஊத்து→ஊத்தகம்→உதகம்→உதகவன் நீரால் அழிக்கப்படுபவன்]

 உதகு udagu, பெ. (n.)

   புன்கு. (மூ.அ.);; Indian beech.

     [உதவு →உதகு. கோடை நீழலும் புன்கின் எண்ணெயும் தரும் உதவி நோக்கி உதவி → உதகு (மரம்); எனப் பெயர் பெற்றதாகலாம். மிகவும் பரவலாக எள்ளின் நெய், ஆமணக்கு நெய் போன்றவை விளக்கெரிக்கப் பயன்படுத்தப்படுவதற்கு முன்பு புன்கின் விதையிலிருந்து எடுத்த எண்ணெய் விளக் கெரிக்கப் பயன்பட்டமையின் ஆக்கம் கருதி உதகு எனப்பட்ட தாகலாம்.]

உதக்கு1 udakkuba, பெ. (n.)

   வடக்கு (திவா.);; north.

     [உ → உத்து = உயரம், மேடு, உத்து → உது → உதக்கு = மேடான வடக்குத் திசை உதக்கு = இடப்பக்கம். உதட் டாங்கை, ஒரட்டாங்கை என்னும் கொங்கு நாட்டு வழக்குகள் உதட்டு, உதக்கு என்னும் சொற்களுக்கு இடப்பக்கம் எனப் பொருளைத் தெளிவுபடுத்துகின்றன. மேற்கு மேடானதிசையா கத் தமிழக மக்களுக்குத் தென்பட்டமையின் அதனின்றும் வேறுபடுத்த காலையில் கதிரவனைக் கண்டு வழிபடு வோர்க்கு உதக்குத் திசை இடப்பக்கம் இருத்தலின் இடப்பக்கப் பொருளும் பெறலாயிற்று.]

உதக்கு → வதக்கு → வடக்கு எனத் தமிழிலும், உதக்கு → உடக்கு → உனக்கு → நாக்கு → நாத்து-நார்த்து → (North); என மேலையாரிய மொழிகளிலும், திரிபுற்றிருத்தலைக் காண லாம். ஆங்கிலச் சொற்பிறப்பு அகரமுதலி தொகுத்த கிளெயின் பெருமகனாரும், இதே கருத்தை North என்னும் சொல் விளக்கத்தில் வலியுறுத்தி இருக்கிறார். North இடப்பக்கம் எனப் பொருளாட்சி பெற்றிருத்தலை அலர் காட்டினார். ஆயின் அதற்கு மூலமான உதக்கு தமிழில் உள்ளது என்பதை அவர் அறியாராயினார். வட மொழியில் இடது பக்கம், வாமபாகம். உத்தரம் எனப் பெயர் பெற்றிருந்தாலும், அவை உதக்கு என்னும் சொல்லின் வேர் மூலத்திரிபுகளேயாகும்.

 உதச்சீரகம் udaccīragam, பெ. (n.)

   பெருஞ்சிகம்; anise-seed. (சா.அக.);.

     [உ → உது = உயரம் பெரியது. உது + சீரகம் – உதச் சீரகம்.]

 உதடன் udaḍaṉ, பெ. (n.)

   தடித்த உதடடையுடையவன். (வின்.);; thick lipped person or the blubber- lipped.

     [உதடு → உதடன்]

உதடி udaḍi, பெ. (n.)

   1. தடித்த உதட்டையுடையவள்; blubber-lipped woman.

   2. தடித்த உதடுகளை உமைய கடல் மீன்வகை; purplish mullet. Upenius macronema, having thick lips.

     [உதடு → உதடி.]

உதடு udaḍu, பெ. (n.)

   1. வாயிதழ் (கலிங். 128. புது);; lip.

   2. பானை முதலியவற்றின் விளிம்பு; brim, margin (W.);. 3.வெட்டுவாய் (வின்.);;

 edge of a wound.

   4. அலகுலின் இருபக்கத்து உதடு; hairy fold of skin on either side of the slit of the vulva – labium majus. (சா.அக.);.

 Skt osta, ம. உதடு, க ஒதடு, ஒதுடு, ஒதரு;

   தெ. பெதவி;   கொலா. பெதவே, பெத்தேல்;பட துடி.

     [உதழ்தல் = மேலெடுத்தல், திறத்தல், வாய்திறத்தல். உதழ் → உதடு = திறக்கும் தன்மையது.]

 உதடு2 udaḍu, பெ. (n.)

   1. இடதுகை; left hand.

   2. இடதுபக்கம்; left side.

     [உதழ்தல் = மேலெடுத்தல், விலக்குதல், ஒதுக்குதல். உதழ் → உதடு = நற்பணிக்கு ஆகாது என விலக்கப்பட்ட இடது கை, இடது பக்கம்.]

உதட்டடி udaḍḍaḍi, பெ. (n.)

   1. அதிரடி; rebuking. 2 வாய்வெருட்டு;

 threatening.

     [உதடு + அடி – உதட்டடி]

 உதட்டாங்கை udaṭṭāṅgai, பெ. (n.)

   . இடக்கை; left hand (செ.அக.);.

 உதட்டுநோய் udaṭṭunōy, பெ. (n.)

   உதடடி லேற்படும் பதினாறுவகை நோயினுள் ஒன்று; one of the sixteen ailments which affects the lips. (சா.அக.);.

     [உதடு + நோய்.]

 உதட்டுரோகம் udaṭṭurōkam, பெ. (n.)

உதட்டு நோய் பார்க்க;see udatsu-noy.

 உதட்டைப்பிதுக்கல் udaṭṭaippidukkal, பெ. (n.)

   நிந்தனை அல்லது இல்லை என்பதைக் காட்டு மோர் குறி; gesture to show remorse or negation.

     [உதடு + ஐ + பிதுக்கல்.]

உதண் udaṇ, பெ. (n.)

   ;   மொட்டம்பு; arrow – head of the sharp of a bud,

     “யானை யுதணாற் கடிந்தான்” (திணைமாலை. 2);.

     [உதள் → உதண்]

உததி udadi, பெ. (n.)

   1. கடல்; sea

     “ஒருததி காட்டுமால்” (இரகு நாட்டுப் 41.);.

   2. முகில் (ஆ.அக.);; cloud.

   3. நீர்க்குடம்; water jar.

     [உதகம் → உததி]

 உதன் udaṉ, பெ. (n.)

   சிவன்; Siva (ஆ.அக.);.

     [உது → உதள் = மேலானவள், உயர்ந்தவன்.]

உதப்பி udappi, பெ. (n.)

   1. செரியாத இரை; undigested food in the stomach of a beast

     “இலத்தி வாயாலோடிய துதப்பியோட” (திருவாலவா. 26.17);.

   2. ஈரல்; venticle of animals

   3. தெறிக்கும் எச்சில்; saliva drivelling from the mouth, slaver (J);. (செ.அக.);.

ம. உதப்பி.

     [உதப்பு → உதப்பி.]

 உதப்பிவாயன் udappivāyaṉ, பெ. (n.)

   எச்சில் தெறிக்கப் பேசுவோன்; one who emits salva while speaking a drooler (J.);. (செ.அக.);.

     [உதகம் → உதப்பி + வாயன்.]

உதப்பு1 udappu, பெ. (n.)

   1. எதிர்ப்பு;   இடறுதல்; offence, opposition.

   2. அடித்தல்;   உதைத்தல்; kicking, striking. kick (சேரநா.);.

   ம. உதப்பு;க. ஒதெ கோத ஒத் (உதை = துன்புறுத்தல்);.

     [உதை → உதைப்பு → உதப்பு]

 உதப்பு2 udappudal,    5. செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கடிந்து கூறுதல் (வின்.);; to scold, reprove.

   2. அச்சமூட்டுதல்;   இகழ்ந்து நீக்குதல் (வின்.);; to reject with an exclamation of disdain, to rebuff.

   3. குதப்புதல்; to move about it the mouth. mumble.

   4. வாயினின்று உண்ணும் பொருள் வெளிவரும்படி மிகுதியாய்ச்சுவைத்தல் (சொ.ஆ.க.);

 munching awkwardly (செ.அக.);.

     [குதப்பு → உதப்பு.]

உதம்1 udam, பெ. (n.)

   உதகம் (சூடா);; water (செ.அக.);

     [உதகம் → உதம் இனி. ஒதம் → உதம் என்றுமாம்.]

 உதம்2 udam, பெ. (n.)

   1. அழைத்தல்; calling

   2. கேட்டல்; hearing.

     [உது → உதம்.]

 உதம்பதல் udambadal, பெ. (n.)

அதட்டுதல் frightening.

     [உது → உதம்பல் = உரத்த குரலுடன் பேசும் பேச்சு. உது குரலின் உயர்ச்சி.]

உதம்பு-தல் udambudal,    5 செ.குன்றாவி, (v.t.)

மறுத்தல் to deny, refuse

     [உது → உதம்பு = உரத்த குரலில் பேச, எதிர்த்துப்பேக.]

உதய மண்டிலம் utayamaṇṭilam, பெ. (n.)

   கதிரவன் உலகம் (சூரிய மண்டலம்);; regions of the sun.

     “”அற்றவன் தலை அறுமுறை எழுந்து எழுந்து அண்டத்து ஒற்ற வானகம் உதய மண்டிலம் என ஒளிர”” (புக்.32-8);.

     [உதயம்)+மண்டிலம்]

உதயகாலம் udayagālam, பெ. (n.)

   1. ஞாயிறு, திங்கள் விண்மீன்கள் தோன்றுங் காலம்; rising time of any heavenly body.

   2. ஞாயிறு தோன்றுங்காலம்; time of sunrise, early morning (செ.அக.);.

     [உது → உதய + காலம். உது = மேலெழும்புதல், தோன்றுதல்.]

 உதயகாலை udayakālai, பெ. (n.)

உதயகாலம் பார்க்க (வின்.);;see udayakālam (செ.அக.);.

     [உதயம் + காலை.]

உதயகிரி1 udayagiri, பெ. (n.)

உதயப்பொருப்பு பார்க்க;see udaya-p-poruppu (செ.அக.);.

     [உதயம் + கிரி]

 உதயகிரி2 udayagiri, பெ. (n.)

   குறிஞ்சியாழ்த்திற வகை (பிங்.);; ancient secondary melody type of the Kuriñch tracts (செ.அக.);.

     [உதயம் + கிரி]

 உதயகுமரன் udayagumaraṉ, பெ. (n.)

   காவிரிப்பூம் பட்டினத் தரசனாகிய நெடுமுடிக் கிள்ளியின் புதல்வன்; son of the king Nedumudi-k-kill of Kåvirippumpatinam (அபி.சிந்);.

     [உதயம் + குமரன்.]

உதயஞாயிறு utayañāyiṟu, பெ. (n.)

   இளங்கதிரவன்; morning sun.

     “உதய ஞாயிற்றுத் திசைமுகம்நோக்கி “(பெருங் 79– 130);.

     [உதய(ம்);+ஞாயிறு]

 உதயணகுமாரகாவியம் udayaṇagumāragāviyam, பெ. (n.)

   வத்தவநாட்டு அரசனாகிய உதயண குமாரனுடைய வரலாற்றைக் கூறும் ஒரு தமிழ் நூல்; Tamil epic which describes the history of Udayana kumâran;

 of Vatsava country.

     [உதயணன் + குமாரன் + காவியம். Sk kavya→ த. காவியம்.]

 உதயணன் udayaṇaṉ, பெ. (n.)

   பெருங்கதையின்; Udayana, a celebrated King of vatsa and hero of the Peruń-kadai.

     [உது → உதயம் → உதயணன்.]

உதயணன்கதை udayaṇaṉkadai, பெ. (n.)

கொங்கு வேளிரால் இயற்றப்பட்ட பெருங்கதை

 Perun-kadai, an epic written by Kongu-vésir, Cir. 10th C. recounting the life and exploits of Udayanan.

     [உதயணன் + கதை.]

உதயன் udayaṉ, பெ. (n.)

   ஞாயிறு (பாரத இந்திர 5.);; sun. (செ.அக.);.

     [உது → உதி → உதியன் → உதயன்.]

உதயபர்வதம் udayabarvadam, பெ. (n.)

உதயப் பொருப்பு பார்க்க see பdaya-pporuppu, (செ.அக.);

     [உதயம் + பர்வதம் பருப்பதம் → பர்வதம்.]

உதயம்

பdayam.

பெ. (n.);

   1. தோற்றம்; appearance, becoming visible.

     “உதயாத்தமனமறிவுக்குளவாகாவே” (பிரபோத, 32.18);.

   2. நாண்மீன், கோள்மீன் முதலி யன கீழ்த்திசை யடிவானத்துத் தோன்றுகை; rising of the Sun, planets and stars, appearance of heavenly body above the horizon.

   3. உதிக்குங்காலம்; time of rising of a heavenly body.

   4. பிறப்பு; birth, origin, appearance

   5. உதயப்பொருப்பு பார்க்க;see udaya-pporuppu

     “உதயத்தி னெற்றி சேர்ந்த வொண்சுடர்” (சீவக. 2153);.

   6. உதய ஒரை; constellation in which a planet is seen when on the horizon, ascendant.

   7. ஊதியம். (ஆ.அக.);; gain, earning. (செ.அக.);.

     [உது → உதயம்.]

உதயப்பருப்பதம் udayapparuppadam, பெ. (n.)

உத யப்பொருப்பு பார்க்க (தில் நாய்ச். 14,6.); see udaya. -р-роruppu.

     [உதயம் + பருப்பதம் பொற்றை → பொறை → பொருப்பு → பருப்பதம்.]

உதயப்பொருப்பு udayapporuppu, பெ. (n.)

   ஞாயிறு உதிக்கும் மலை (சீவக. 2153, உரை.);; eastern mountain from behind which the sun is supposed to rise.

     [உதயம் + பொருப்பு.]

உதயராகம் udayarākam, பெ. (n.)

   1. காலைப்பண் (பரத இராக. 69, உரை);; melody-type appropriate to the time of sun rise.

   2. உதயப்பண் பார்க்க;see Udaya-p-pan

உதயராசி utayarāci, பெ. (n.)

   வைகறை; early morning,

     “உதயராசியிற் புணர்ந்தாகம் புகும் நரசியைப் புகுவன்” (அ.வெ.2.329);

     [உதய(ம்);+ராசி]

 உதயராசி udayarāci, பெ. (n.)

உதயவோரை பார்க்க See Udaya-v-elu-dral

     [உதய + இலக்கினம்.]

 உதயவெழுவோரை udayaveḻuvōrai, பெ. (n.)

   ;   பிறக்கும் போது உதயமாயிள்ள எழுவோரை (இலக்கனம்);; sign rising at the moment of one’s birth.

     [உதயம் + எழும் + ஒரை.]

உதயவோரை udayavōrai, பெ. (n.)

   1 பிறக்கும்போது உதயமாயுள்ள ஒரை (இராசி);;     “ஓடை மாகளிறனாறுதயராசி” (கம்பரா. திருவவ. 110);.

   2. தற்காலத்து உதிக்கு மோரை (வின்.);; sign rising at present. (செ.அக.);.

     [உதயம் + ஒரை.]

உதயாதிபன் udayādibaṉ, பெ. (n.)

   1. ஞாயிறு; sun. ‘உதயாதிப னென நின்றார்தம் வெங்கையில்” (வெங் கைக்கோ. 15);.

   2. உதய ஒரையை ஆளும் கோள்; planet which is the lord of the rising sign, (செ.அக.);

     [உதயம் + அதிபன். அதியன் → அதிபன்.]

உதயாத்தமனம் udayāddamaṉam, பெ. (n.)

   1. ஞாயிறு எழுவது மறைவதுமாகிய காலை, மாலைகள்; sunrise and sunset.

   2 ஞாயிறு, திங்கள், விண்மீன்களின் தோற்றமறைவுகள்; rising and setting of the sun, moon, or other heavenly bodies. (செ.அக.);

     [உதயம் + அத்தமனம்.]

 உதயாலை udayālai, பெ. (n.)

உதயகாலம் பார்க்க;see udayakálam.

     [உதயம்+ காலை – உதயகாலை → உதயாலை (கொ.வ.);.]

 உதரக்கட்டு udarakkaṭṭu, பெ. (n.)

   அரைப்பட்டிகை; girdle or belt made of gold or silver and worn over the dress.

     [உதரம் + கட்டு.]

உதரக்கனல் udarakkaṉal, பெ. (n.)

   1. செரிமானத்துக்கு உதவும் வெப்பம்; body heat promoting proper digestion

   2. பசித்தீ; fire of hunger.

     [உதரம் + கனல்.]

 உதரக்கொதி udarakkodi, பெ. (n.)

   மிகுபசி (வின்.);; great hunger. (செ.அக.);.

     [உதரம் + கொதி, கொதி = கொதித்தல், பசிமிகுதல்.]

 உதரத்தீ udaraddī, பெ. (n.)

உயிர்த் தியுள் ஒன்றான சாடா அழல் (சாடராக்கினி); (சூடா.);. fire of hunger lit, stomach-fire, one of Uyir-t-ti.

     [உதரம் + தீ.]

 உதரத்துடிப்பு udaradduḍippu, பெ. (n.)

   மிகுபசி; great hunger (W.);. (செ.அக.);.

     [உதரம் + துடிப்பு.]

உதரபந்தனம் udarabandaṉam, பெ. (n.)

உதரக்கட்டு பார்க்க;see udark-kaய

     “திருவயிற்றுதர பந்தனம்”

     [திவ். அமலனாதி. 4]

     [உதரம் + பந்தனம்.].

உதரம் udaram, பெ. (n.)

   1. வயிறு,

 stomach, belly,abdomen,

     ‘உதரங் குளிர்ந்து’ (பாரத துருவாச. 12);.

   2. கருப்பை (ஆ.அக.);; womb, uterus.

   ம. உதரம்; Skt udara, Mar udara;

 AL uerus, Lth vedaras.

உது என்னும் முச் சுட்டுகளில் உது இடைப்பட்டதைக் குறித்தல் காண்க. ஒ. நோ அது → அதை →அதைத்தல் = வீங்குதல், பருத்தல், அது → அதரம் பருத்த உதடு.]

உதறிநட- த்தல் udaṟinaḍaddal, பெ. (n.)

   3. செ.கு.வி. (v.i.);

வெடுக்கு

   வெடுக்கென்று நடத்தல்; to walk with short, quick,

 jerky steps. (செ.அக.);

     [உதறு → உதறி + நட]

 உதறிமுறிப்பான் udaṟimuṟippāṉ, பெ. (n.)

   மருந்துச் செடி; medicinal plant that grows only in hot and dry places. (செ.அக.);.

உதறு1 udaṟudal,    5. செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. அசைத்து எற்றுதல்; to shake off, throw off, shake out as a cloth

     “பாய லுதறிப் படுப்பது” (கம்பரா. கடல்தா. 4);. 2.விலக்குதல்;

 to renounce, as the world, friends, etc.

     “பேறனைத்து மனுவெனவே யுதறித்தள்ள” (தாயு. ஆகார.3);.

     [உதல் → உதறு.]

 உதறு2 udaṟudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. விரைந்து அசைத்தல்; to move to and fro, to shake.

   2. குளிர், அச்சம் முதலியவற்றாற் கை கால் நடுங்குதல்; to shake, as one’s hands, feet or body, through cold, fear or anger. (செ.அக.);.

   ம. உதறுக க. ஒதறு. ஒதரு;   தெ. உதரு, உதுரு உதிலு;   து. உதேவுனி;கட. உதர்ப் பட ஒதரு.

     [உதல் → உதறு.]

 உதறுஇசிவு udaṟuisivu, பெ. (n.)

   இசிவுக் காய்ச்சல்; fever attended with trembling.

     [உதறு + இசிவு.]

உதறுகாலி udaṟukāli, பெ. (n.)

   1. உதைகாற்பெற்றம் (வின்.);; cow that kicks or twitches away its leg and does not allow to be milked.

   2. காலை இழுத்து நடப்பள்; woman who shakes her feet in walking, such gait-being supposed to bring evil upon her household. உள்ளதையுங் கெடுத்தா ளுதறுகாலி வந்து. (உ.வ.);. (செ.அக.);.

     [உதறு + காலி.]

உதறுசன்னி udaṟusaṉṉi, பெ. (n.)

   1. கைகால்களில் நடுக்கங் கானுமோர் வகை இசிவுக்காய்ச்சல்; a kind of fever attended with shaking or trembling of the limbs like typhoid.

   2.. உடம்பில் நடுக்க முண்டாக்கும் இசிவு; delirium

   3. உதறு இசிவு பார்க்க;see udaru – isivu. (சா.அக.);.

     [உதறு + சன்னி]

உதறுசுரம் udaṟusuram, பெ. (n.)

   1. குளிர் காய்ச்சல்; intermittent fever accompanied by cold and shivering.

   2. நச்சுக்காயச்சல்; malarial fever, (சா.அக.);.

     [உதறு + சுரம்.]

 உதறுவலி udaṟuvali, பெ. (n.)

   நடுக்கு ஊதை; shaking palsy. (செ.அக.);.

     [உதற + வலி.]

 உதறுவாதம் udaṟuvādam, பெ. (n.)

உதறு வலி பார்க்க;see udaru-vali (செ.அக.);.

 உதளிப்பனை udaḷippaṉai, பெ. (n.)

); கூந்தற்பனை பார்க்க;see kúndapanai (செ.அக.);.

     [உது → உதள் → உதளி + பனை. உதள் = பருத்திருத்தல்.]

 உதளை udaḷai, பெ. (n.)

   காட்டலரி வகை; jungle mango. (செ.அக.);.

ம. உதளம்.

     [உதள் → உதளை, பருத்த அல்லது அகன்ற இதழ்களைக்

கொண்ட அலரி வகை]

உதள் udaḷ, பெ. (n.)

   1. ஆட்டுக்கடா; ram, he-goat

     “உதளு மப்பரும்” (தொல். பொருள், 602);.

   2. ஆடு (திவா.);; goat, sheep.

   3. மேழ ஓலை (திவா.);; aries of the zodiac

   4. மரவகை (தொல்.எழுத்.400. உரை);; tree. (செ.அக.);.

   ம. உதள்;க., பட கோது.

     [உது → உதள். ஆட்டினங்களில் ஆணினம், உயர்ந்து பருத்துக் காணப்படுதலின் உதள் எனப்பட்டது. உது = உயர்வு. பருமை.]

உதவடு-த்தல் udavaḍuddal,    4. செ.கு. வி. (v.i.)

   உதவி செய்தல்; to do a favour, bestow a benefit

     “ஏவல் வினை செய் திருந்தார்க் குதவடுத்தல்” (பழ 274);. (செ.அக.);.

     [உதவு + அடு – உதவடு.]

 உதவரங்கெட்டது udavaraṅgeṭṭadu, பெ. (n.)

உதவறக் கெட்டது பார்க்க (யாழ்ப்); see udavara-k-ketadu (செ.அக.);.

     [உதவு + அற + கெட்டது = உதவறக்கெட்டது → உதவரக்கெட் டது → உதவரங்கெட்டது (கொ.வ.);]

 உதவரங்கெட்டவன் udavaraṅgeṭṭavaṉ, பெ. (n.)

   முழுதுங் கெட்டவன்; person who is spoiled beyond hope of redemption (J.);. (செ.அக.);.

     [உதவு + அற + கெட்டவன் – உதவறக் கெட்டவன் → உதவரங்கெட்டவன் (கொ.வ. );.]

உதவல் udaval, பெ. (n.)

)

   1. கொடுக்கை (சூடா.);.

 giving.

   2. துணை செய்தல் (ஆ.அக.);

 helping. (செ.அக.);.

ம. உதவல்

     [உதவு → உதவல்.]

உதவறக்கெட்டது

பdawark-kadu

பெ. (n.);

முற்றுங்

   கெட்டது; that which is spoiled beyond redemption (J.);. (செ.அக.);.

     [உதவு + அற + கெட்டது → உதவறக்கெட்டது.]

 உதவாக்கடை udavākkaḍai, பெ. (n.)

   பயனற்றவன்; worthless fellow, low-down creature. (செ.அக.);.

 உதவாக்கட்டை udavākkaṭṭai, பெ. (n.)

   பயனற்றவன்; worthless fellow, person who is good – for – nothing as a rotten piece of wood. (செ.அக.);.

     [உதவாத + கட்டை → உதவாக்கட்டை.]

உதவாக்கரை utavākkarai, பெ. (n.)

   குளம் ஏரி ஆறு ஆகியவற்றின் உறுதியில்லாததும் இடிந்து அல்லது அரிக்கப்பட்டுக் கரைந்து போவதுமான மண்கரை; நீரின் உதைப்புதாக்கும் கரைக் கட்டுமானம் இல்லாத நீர்நிலை, கரைப்பகுதி; erosive banks of river, well, tank, reservoir etc.

   2.பயன்படாதவன்; useless fellow.

மறுவஇடிகரை,

     [உதவாத+கரை உதவாதகரை, (நீரின் பாதுகாப்புக்கு உதவாத கரை);]

 உதவாக்கரை udavākkarai, பெ. (n.)

   பயனற்றவன்; unhelpful person as useless as a crumbling bank (செ.அக.);.

     [உதவாத + கட்டை → உதவாக்கட்டை → உதவாக்கடை → உதவாக்கரை (கொ.வ.);.]

உதவாக்கழிகுறடு udavāggaḻiguṟaḍu, பெ. (n.)

   பயனில்லாதவன்; worthless person,

     “காண்டுக்க முற்றனையோ போடாவுதவாக் கழி குறடே” (பஞ்ச.திருமுக. 1142);. (செ.அக.);.

     [உதவாத + கழி – குறடு → உதவாக்கழிகுறடு. கழி = மிகுதி;

   குறடு சம்மட்டி அடிவாங்கும் கிடை, இரும்புக்கட்டை;இழிவு சுமக்கும் இயல்பினள்.]

 உதவாத்தேன் udavāddēṉ, பெ. (n.)

   கள்ளிச் செடியினருகிற்கட்டிய தேன், இது மருந்துக்கும் கண் நோய்க்கு முதவாது; honey from the honey comb found near Kalli, a plant of the Euphorbia genus. This kind of honey is prohibited in medicine.

     [உதவாத + தேன்.]

 உதவாரக்கெட்டது udavārakkeṭṭadu, பெ. (n.)

உதவறக்கெட்டது பார்க்க (யாழ்ப்.);;see udavara-k-kettadu (செ.அக.);.

     [உதவு + அற + கெட்டது. – உதவறக் கெட்டது → உதவரக்கெட் டது → உதவாரக்கெட்டது (கொ.வ.);.]

 உதவாரங்கெட்டவன் udavāraṅgeṭṭavaṉ, பெ. (n.)

உதவரக்கெட்டவன் பார்க்க.. (J.);;see udavara-k-kettava. (செ.அக.);.

     [உதவு + அற கெட்டவன் – உதவறக்கெட்டவன் → உதவரக் கெட்டவன் → உதவாரங்கெட்டவன். (கொ.வ.);]

உதவி udavi, பெ. (n.)

   1. துணை; help, assistance, support.

     “செய்யாமற் செய்த உதவிக்க” (குறள், 101);.

   2. கொடை; gift, donation, contribution.

உயர்ந்தவர்க் குதவிய வுதவி” (கம்பரா. வேள்வி 35);.

   3. துணை (ஆ.அக.);; companionship. (செ.அக.);.

   ம. உதவி;   க. ஒதவு கோத ஒத்க், ஒத்கி;   துட விதொல்ய;   து. ஒதகுனி;பட ஒதவு.

     [உய் → உய்ந்து → உத்து → உது → உதவு உதவி.]

 உதவிசெய்யானை uyuynduudduuduudavuudaviudaviseyyāṉai, பெ. (n.)

யானைக் கூட்டத்துக்குத் தலைமையான யானை (பிங்.); chief in a herd of wild elephants. (செ.அக.);.

     [உதவி + செய் + யானை.)

 உதவித்தொகை utavittokai, பெ. (n.)

   ஒருவர் கல்வி கற்பதற்கு உதவும் வகையில் அளிக்கும் தொகை; scholarship.

     [உதவி+தொகை]

 உதவிந்து udavindu, பெ. (n.)

   நீர்த்துளி; drop of water. (சா.அக.);.

     [உதகம் + விந்து – உதகவிந்து → உதவிந்து.]

உதவு1 udavudal,    5 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   1. கொடுத்தல்; to give, contribute, bestow.

     “ஈக்காற்றுணையுமுதவாதார்” (நாலடி.218);.

   2. துணை செய்தல்; to help. aid, assist.

     “நம்மாட்டுதவிய நன்னர்க்கு” (பெருங்.வத்தவ. 3;11);.

   3. தடுத்து நிற்றல்; to withstand, as an invading army.

     “இடத்துதவும் நல்லாளுடைய தரண்”.

   4. சொல்லுதல்; to report, tell, inform.

     “அன்னையர்க்குதவல் வேண்டும்” (கல்லா.40);.

     [உய் → உய்த்து → உத்து → உது → உதவு.]

 உதவு2 udavudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கூடியதாதல்; to be possible.

     “உதவியதேதும் பெரியோர்க் கூட்டி” (சைவச.பாயி.19);.

   2. பயன்படுதல்; to be of use இது மருந்துக்குதவும். (செ.அக.);.

ம. உதவுக, க. தெ. ஒதவு.

     [உத்து → உது → உதவு.]

 உதவு3 udavu, பெ. (n.)

   கூரை வேயுங் கழி; bamboo pole used in the frameworkfor thatched buildings. (செ.அக.);

     [உ → உத்து → உ.து→ உதவு.]

உதாத்தன் utāttaṉ, பெ. (n.)

   1. பெரியோன்; great man.

   2. கொடையாளி; liberal donor. (செ.அக.);.

     [உது → உதாத்தம் → உதாத்தன்.]

உதாத்தம் utāttam, பெ. (n.)

   1. செல்வத்தினுயர்ச்சியை யேனும், மனத்தின் பெருமையையேனும், மேம்படுத் திக் கூறுவதாகிய ஓர் அணிவகை (தண்டி-72);; figure of Speech which expresses either abundance of wealth, or the greatness of thought

   2. மறைகளைச் சொல்லும் ஒசை நான்கனுள் ஒன்றாகிய எடுத்தலோசை (திரு விளை, தடாதகை.8);; rising accent of one of the four Vědasvaram.

     [உது → உதாத்தம் = உயர்வு, முன்னேற்றம், செழிப்பு.]

 உதாம்பரம் utāmbaram, பெ. (n.)

   செம்பு; copper (செ.அக.);.

     [உது → உதும்பரம் → உதாம்பரம் (கொ.வ.);.]

உதி1 udi, பெ. (n.)

   1, ஒதிய மரம்; goom pain tree.

     “உதிமரக் கிளவி” (தொல். எழுத். 243);.

   2. மரவகை; falcate trumpet flower,

   3. உலைத்துருத்தி (பிங்.);; bellows of the furnace of the iron smith

   4. விச்சை; science, learning knowledge.

     “உதியொரேமிரண்டுந்தந்த முனிவ” (இரகு. அயனு.19);;

   5. உளுந்து; black

 gram 6. இழைக்கட்டு;

 any layer of the body with an aggregation of cells-tissue.

   7. கடலாத்தி; falcate trumpet flower. (சா.அக.);.

     [உது → உதி (பருத்தது);. உது = மேலெழும்புதல், கிளர்தல், விளங்குதல்.]

 உதி2 udiddal,    4. செ.கு.வி.(v.i.)

   பருத்தல்;   10 swell increase in size, ஆள் உதித்து விட்டான். (உ.வ.);.

     [உது → உதி. உது = மேலெழும்பு, பெரியதாகு.]

 உதி3 udiddal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. எழுதல்;   உதயமதால்; to rise of appear as a heavenly body.

     “மீளவு முதித்தனன்” (பாரத இரண்டாம். 32);.

   2. தோன்றுதல்; to spring up, come into existence, arise, as primitive elements one out of another.

     “உதிப்பது, மீறு முண்டு” (சி. சி.1.2);.

   3. பிறத்தல்; to commence, as a new year, an age, to be born, as a great personage (W.);

     [உது → உதி. உது = மேலெழும்பு.]

 உதிச்சியம் udicciyam, பெ. (n.)

   வெட்டிவேர்; fragran root (சா.அக.);.

     [உதித்தியம் → உதிச்சியம்.]

உதிதன்1 udidaṉ, பெ. (n.)

   தோன்றினவன்; one who is bom ”உதிதற்குரியாள் பணியால்” (சீவக. 23);.

     [உது → உதி → உதிதன்.]

 உதிதன்2 udidaṉ, பெ. (n.)

   பாண்டிய மன்னன் (இறை.2,31);; Pandya king (செ.அக.);.

     [உது → உதி → உதியன் → உதிதன்.]

உதிப்பு udippu, பெ. (n.)

.

   1. தோற்றம்; birth, appearance.

     “மரிப்பொடுதிப்பு” (பிரபுலிங் முத்தாயி. 23);.

   2. மெய்யறிவு; knowledge, wisdom

     “ஊற்றுச் செறித்துட னுதிப்பை யாக்கும்” (யசோதர. 1.65);.

   3. வீக்கம்; swelling. (சா.அக.);.

     [உது → உதி → உதிப்பு.]

உதியஞ்சேரல் udiyañjēral, பெ. (n.)

   மாபாரதப் போரில் பாண்டவப் படைகளுக்குப் பெருஞ்சோறு அளித்தவ னாகக் கருதப்படும் பழைய சேரருள் ஒருவன் (பதிற்றுப். 20, பதிகம்);; king who is said to have fed the armies of the Pāndavás in the Mahābhārata War.

     [உது → உதி → உதியன் + சேரல்.]

உதியன் udiyaṉ, பெ. (n.)

   1. இயற்பெயர்; proper name.

   2. சேரன் (திவா.);; title of Cëra dynasty.

   3. அறிவாளி; learned man.

     [உது.→ உதி → உதியன். உதி = உயரம், மேன்மை.]

 உதியமரம் udiyamaram, பெ. (n.)

   ஒதியமரம்; goom

 pain tree. (சா.அக.);

     [உதி + மரம்]

 உதியம்பால் udiyambāl, பெ. (n.)

   ஒதிய மரத்தின் பால்; essence of the odina tree. (சா.அக.);

     [உது → உதி + அம் + பால்.)

 உதியம்பூர் udiyambūr, பெ. (n.)

   ஒருர்; name of a

 village. (செ.அக.);.

     [உதியன் + புரம் = உதியன்புரம் → உதியம்பூர்.]

 உதிர நரம்பு udiranarambu, பெ. (n.)

   அரத்த நாடி; blood-vessel..

     [உதிரம் + நரம்பு. உதிரம் பார்க்க;see udram]

உதிரக்கட்டு udirakkaṭṭu, பெ. (n.)

   1. அரத்தத்தை நிறுத்துகை; stoppage of hemorrhage.

   2. பூப்புப் படாமை; non occurrence or suppression-of the menses.

     [உதிரம் + கட்டு.]

 உதிரக்கலப்பு udirakkalappu, பெ. (n.)

   அரத்தத் தொடர்புள்ள உறவு; blood relationship, consanguinity.

     [உதிரம் + கலப்பு.]

 உதிரக்கல் udirakkal, பெ. (n.)

   மாணிக்க வகை; blood stone, heliotrope.

     [உதிரம் + கல்.]

 உதிரக்குடோரி udirakkuṭōri, பெ. (n.)

கருடன் கிழங்கு (மூ.அ.); பார்க்க;see karudan klangu.

உது → உதுரம் – உதிரம் – குடோரி. (கிடாரி → கடாரி

– குடோரி)

உதிரம் = செந்நீர். செந்நிறம்

     [கிடாரி (குடோரி); இளமை, கன்னித்தன்மை.]

உதிரங்களை-தல் udiraṅgaḷaidal,    2 செ.கு:- (v.i.)

   அரத்தம் வடித்தல். (குறள், 948, உரை);; to bleed, draw out blood.

     [உதிரம் + களைதல்]

 உதிரசூலை udiracūlai, பெ. (n.)

   கருப்ப நோய் வகை; clots of blood formed in the uterus (W.);

     [உதிரம் + குலை. உதிரம் பார்க்க;see udram.]

 உதிரச்சிக்கல் udiraccikkal, பெ. (n.)

   மாதவிலக்கு பற்றிய நோய்; painful menstruation.

     [உதிரம் + சிக்கல். உதிரம் பார்க்க;see udram]

 உதிரத்துடிப்பு udiradduḍippu, பெ. (n.)

   நெருங்கிய உறவினர் படுந்துன்பங் கண்டு உண்டாகும் மன வருத்தம்; painful sensation felt on seeing a near relation in suffering (W.);

     [உதிரம் + துடிப்பு. உதிரம் பார்க்க;see udram.]

 உதிரத்தெறிப்பு udiraddeṟippu, பெ. (n.)

   அரத்தந் தொடர்பான உறவு; blood relationship

     ‘நாராயணத்வ பரயுக்தமான உதிரத் தெறிப்பாலே’ (ஈடு.);

உதிரம் – தெறிப்பு, தெறிப்பு = பரவல், தொடர்ந்து வருதல்

உதிரம் பார்க்க see udram.)

 உதிரப்பாடு udirappāṭu, பெ. (n.)

   மகளிர்க்கு நேரும் பெரும்பாடு என்னும் நோய், பெருங்குருதிப்போக்கு; excessive menstruation.

     [உதிரம் + பாடு படு- பாடு (படுவது பாடு); படுதல் விழுதல், ஒழுகுதல், கசிதல்.]

 உதிரப்போக்கு udirappōkku, பெ. (n.)

அரத்தம் வெளிப்போகை, bleeding.

     [உதிரம் + போக்கு உதிரம் பார்க்க;see udiram.]

 உதிரமாகாளி udiramākāḷi, பெ. (n.)

   பெரிய வெளவால் வகை; Vampire.

     [உதிரம்_மாகாளி) உதிரம் = செந்நிறம். மாகாளி என்பது வடிவில் பெரியது. கொடுந்தன்மையது என்னும் பொருள்களைக் குறிப்பால் சுட்டியதாகலாம்.

உதிர

உதிரம் udiram, பெ. (n.)

அரத்தம்

 blood,

     ‘உதிரம் உறவறியும்’ (சீவக. 1910, உரை.);.

உல் – எரிதல் கருத்து வேர். உல் → உல → உலு → உது (உரு); = எரிநிறம், சிவப்பு. உது → உதுர் → உதுரம் → உதிரம் = செந்நீர் குருதி, அரத்தம்.

அரத்தத்தைக் குறிப்பிடும் குருதி (குருநிறம் = செந்நிறம்); என்னும் சொல்லும் ‘குரு’ (சிவப்பு); வேரடியாகப் பிறந்தது என்பதை ஒப்பிடுக.

உதிரல் udiral udiral, பெ. (n.)

   உதிர்ந்த பூ; flowers that have tallen down.

     “வேங்கை விரிந்த விணருதிரலோடு’ (பரிபா.7.12.);. (செ.அக.);.

     [உதிர் → உதிரல்]

 உதிரவேங்கை udiravēṅgai, பெ. (n.)

   வேங்கை மரவகை (மூ.அ.);; East-Indian Kino, as having reddish sap. (செ.அக.);.

உதிர்1 udir, பெ. (n.)

   நறுமணச்செடி; the fagrant of root plant (சா.அக.);.

     [உது → உதுர் → உதிர். உதுர் = மேலெழும்பல், நறுமணம்]

 உதிர்2 udirdal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   கீழ்விமுதல்;   10 drop off, as leaves, fruits; to fall out, as hair;

 to be blasted, nipped, shaken with the wind;

 to drop down, as tears.

     “தீவளியா னற்கா யுதிர்தலு முண்டு” (நாலடி-19);.

   2. பிதிர்தல்; to crumble, fall to pieces, as cakes,

     “உதிருகின்ற சிற்றுண்டி கொண்டு” (கந்தபு. ஆற்றுப்.27);.

   3. சாதல்; to die, used in imprecations (W.);.

நீ சீக்கிரமுதிர்ந்துபோவாய். (வின்.);.

   4. குலைதல்; to be demolished.

     “உதிராமதிலு முளகொல்” (பு.வெ.6.4.);.

ம. உதிருக.க. உதிர் உதிரு. உதுர் துட வித் (இடை ஆடை நெகிழல்);. து. உதுருனி, உதருனி.

     [உது → உதுர் → உதிர்.]

 உதிர்3 udirddal,    2. செ.குன்றாவி. (v.i). 1. வீழ்த்துதல்; to cast leaves or fruits, as trees, to cause to drop or fall in numbers or succession to shake off, beat off, peel off, strip, to knock out as teeth;

 to shed, as tears.

     “குயில் குடைந் துதிர்த்த புதுப்பூஞ் செம்மல்” (சிறு பாண்.4);.

   2. பிதிர்த்தல்; to break in pieces,

பிட்டையுதிர்த்தான்.

   3. உதறுதல்; to shake out, as a cloth.

     “பலரிடை யாடை யுதிரார்” (ஆசாரக்.37);, (செ.அக.);.

   ம. உதிர்;க. உதிரிக.

     [உ→ உது → உதுர் → உதிர்]

உதிர்4 பெ. (n.);

   1. துகள்; crumb.

     “உடைந்தன வுதிராகி” (கந்தபு சதமக.13);.

   2. முத்தக் காசு; straight-sedge tuber. (W);.

     [உதுர் → உதிர்]

உதிர்காய் udirkāy, பெ. (n.)

   1. சொரி காய் காற்றடித்து உதிர்ந்த காய் fallen fruit

   2. குலையினின்று பிரிந்த காய்; fruit shaken from a bunch.

     [உதிர் + காய்]

 உதிர்காலம் udirkālam, பெ. (n.)

   இலையுதிர் காலம்; season of the year during which leaves fall off from trees – Autumn (சா.அக.);.

     [உதுர் → உதிர் + காலம்]

 உதிர்கோலகம் udirālagam, பெ. (n.)

   சும்மாறு வெற்றிலை; a dark and thick species of betel – Piper betel (சா.அக.);.

     [உதுர் → உதிர் + கோலகம். (கருப்பு.);]

 உதிர்க்கிடாரி udirkkiṭāri, பெ. (n.)

கருடன் கிழங்கு Indian birth-wort (சா.அக.);.

     [உதிர் + கிடாரி. கடாரி → கிடாரி. கடாரி = கன்னித்தன்மை, இளமை.]

 உதிர்க்குக்கிடாரி udirkkukkiṭāri, பெ. (n.)

உதிர்க் கிடாரி பார்க்க பdr-k-kidari]

 உதிர்சம்பம் udircambam, பெ. (n.)

பழுத்து உதிர்ந்த எலுமிச்சை, ripe lime fallen or dropped off the tree. (சா.அக.);.

     [உதுர் → உதிர் + சம்பம்.]

 உதிர்சருகு udircarugu, பெ. (n.)

   மரத்தினின்று காய்ந்து விழுந்த இலை; the dried leaves dropped off the tree. (சா.அக.);.

     [உதிர் – சருகு.]

 உதிர்பன்னீர் udirpaṉṉīr, பெ. (n.)

   பன்னீர் மரம்; dew-flower,

     [உதிர் + பன்னீர்.]

 உதிர்ப்பகம் udirppagam, பெ. (n.)

   சவுக்கு மரம்; casuarina equisetifolia. (சா.அக.);.

     [உதிர்ப்பு → உதிர்ப்பகம், கோடையில் அல்லது வறட்சியில் இலையுதிர்த்து நிற்கும் இயல்புடைய மரம்.]

உதிர்ப்பு udirppu, பெ. (n.)

   1. உகுக்கை spitting

   2. உதிர்வு falling. (ஆ.அக.);.

     [உதிர்ப்பு → உதிர்ப்பு.]

உதிர்மணல் 1 udirmaṇal, பெ. (n.)

   சிற்றீரமுள்ள மணல்; loose damp sand (W.);.

   2. புதைமணல்; quick Sand.

     [உதிர் + மணல்.]

 உதிர்வு udirvu, பெ. (n.)

உதிர்கை falling.

     [உதிர் + உதிர்வு.]

 உதிர்வேங்கை udirvēṅgai, பெ. (n.)

உதிரவேங்கை

பார்க்க;see undinavāńgal (சா.அக.);.

     [உதிரம் + வேங்கை = உதிர்வேங்கை.]

உது udu, சு.பெ. (demons, pron).

   1. சேய்மைக்கும் அண்மைக்கும் நடுவனதைக் குறிக்கும் ஒரு சுட்டுப் பெயர்; that which is between the near and the more remote,

     “உதுக்காண்” (யாப்.வி.94. பக். 356.);.

   2. முன்னிலையாளனிடம் உள்ள பொருள்; that which is near the person(s); spoken to. உது என்ன? (யாழ்ப்.);.

   3. முன்னால்; in front of (எனக்கு முன்);. (செ.அக.);.

   ம. உது. க. உது, தெ. உ. து. உன்த் பர். ஊத்;   கூ ஓவி;   குவி. ஊதி, ஊஅதி;   குரு. கீத்;பிரா. ஒத்.

     [உ → உந்து → உ.து.]

 உதுகதி udugadi, பெ. (n.)

   வாயாலெடுத்தல்; vornitng.. (சா.அக.);.

     [உது + கதி. உது + மேலெழும்பல். கதி = நிலைமை.]

உதுக்கம் udukkam, பெ. (n.)

   1. நீர்; water.

   2. சம்பாரம் கூட்டிய குழம்பு; curry juice.

க. உதுக.

     [இதம் = நீர் ஒதம் → உதம் → உதுகம் → உதுக்கம்.]

 உதுக்கலம் udukkalam, பெ. (n.)

   நடுவில் குழிந்த மரவுரல் அல்லது கல்லுரல்; mortar either of wood or stone.

 Skt உலுகல (உரல்);.

     [உது – நடுப்பகுதி, கலம் = குழிவான ஏனம், நடுப்பகுதியில் குழியுள்ள உரல், உதுக்கலம் எனப்பட்டது. இது உதுகலம் → உலுகல எனச் சமற்கிருதத்திலும், உலுகல → ரோ=ல எனத் தெலுங்கிலும் திரிந்தது. வடமொழி அகரமுதலியில், ulukala = a wooden mortar, name of a particular kind of cup for holding the soma shaped like a mortar. எனக் கூறப்பட்டிருத்தலால் மரவுரலையே முதலிற் குறித்த சொல்லாக இது வழங்கியது என அறியலாம்.)

 உதும்பரக்குட்டம் udumbarakkuṭṭam, பெ. (n.)

   உடம்பு முழுவதும் செம்புள்ளிகளையுடைய ஒருவகைக் குட்டம். இது அரத்தத்தில் உதிக்கும் பூச்சிகளால் ஏற்படுவதாகச் சொல்லப்படும்; a species of leprosy with red spots all over the body. It is said to be caused by a kind of germ supposed to be generated in the blood. (சா.அக.);.

     [உதும்பரம் + குட்டம்.]

உதும்பரப்பரணி udumbarapparaṇi, பெ. (n.)

   1 காட்டாமணக்கு; wild croton

   2. சிவப்புக் காட்டாம கணக்கு; red physic nut (சா.அக.);.

     [உதும்பரம் – பரணி.]

உதும்பரம்1 udumbaram, பெ. (n.)

   1. செம்பு (பிங்.);; copper.

   2. அத்தி மரம் பிங்.); red-wooded fig tree.

   3. வாயிற்படி; threshold of a house (W.);.

ஒன்றிய கபாடஞ் சாரு முதும்பரங் கடந்து சென்றான்.

   4. செவ்வகத்தி (மூ.அ.);; red-flowered West-Indian pea-tree,

   5. எருக்கு (மூ.அ.);; madar, 6 நெற்களம் (ஆ.அக.);;

 threshing floor.

   7. சிவப்பு; redness.

   8. பேயத்தி; wild fig-ficus oppositifolia.

   9. அத்திப்பழம்; the fruit of ficus glomerats.

   10. சீமையத்தி அல்லது தேரத்தி; hebrew tenah or European fig tree. (சா.அக.);

 உதும்பரம்2 udumbaram, பெ. (n.)

   ;   செங்குட்ட நோய் (நாநார்த்த.);; red leptosy.

உதுகலம்

பப்ரவலா

பெ. (n.);

   உரல்; mortal. (ஆ.அக.);.

     [உது = தடுப்பகுதி. உது → உது + கலம் (நடுவில் கலம்போல் அழிந்தது.);.]

இச்சொல் வடமொழியில் உலுகல எனத் திரிந்தது. உதுக்கலம் பார்க்க;see Udu-k-kalam.]

 M

உதை1 udaidal,    4. செ.குன்றாவி (v.t.)

.

   1. காலால் எற்றுதல்; lo kick. அவன் என்னை உதைத்தான்.

   2. நன்றாக ஊன்றுதல்; to plant the foot firmly against a post or a wall.

     ‘முட்டுக்கட்டை சுவரை உதைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. (இ.வ.);. (செ.அக.);

   3. தாக்கி மீளுதல்; to dash and retreat (ஆ.அக.);.

     [உது-உதை (முன்தள்ளுதல்.);]

 உதை2 udaiddal,    4.செ.குன்றாவி. (v.i.)

   1. காலாலெற்றுதல்; to kick.

     “கூற்றொன்றை யுதைத்தாய் போற்றி” (தேவா, 966, 1);.

   2. அவமதித்தல்; to spum, reject. as advice (W.);.

அவன் என் பேச்சை யுதைத்துத் தள்ளி விட்டான் (இ.வ.);.

   3. செலுத்துதல்; to discharge, as an arrow.

     “இச்சிலையுதைத்த கோற் கிலக்கம்” (கம்பரா. கார்முக.9.);.

   4. அடித்தல்; to beal, strike. அவனை நன்றாய் உதைத்தான். (உ.வ.);.

     [உது → உதை (முன்தள்ளுதல்);.]

 உதை3 udaiddall,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நடுங்குதல்; to tremble with fear, shiver with cold used impers,

அதைக் கேட்டதும் அவனுக்கு உதைக்கிறது.

   2. மாறுபடுதல்; to be inconsistent.

அவன் சொன்னது முன்னுக்குப் பின் உதைக்கிறது.

   க. து., பட ஒதெ;ம. உத.

     [உது → தை = முன்தள்ளுதல், உதைத்தல்.]

 உதை4 udai, பெ. (n.)

   1. காலினெற்று; kick. ஓர் உதை உதைத்தான்.

   2. காலாலமுத்துகை; pressure of foot. as in pushing (W.);.

   3. உதைகால் பார்க்க;see udaikāl

   4. அடி; beating flogging.

   5. குதிப்பு; leap to recoil or rebound of a sun

   6. தாங்குதல்; support (சேரநா.);.

   ம. உத;   க._து., ப_ஒதெ;தெ. ஊத.

     [உ → உது → உதை.]

உதைகவர் udaigavar, பெ. (n.)

   1. குளிரால் நடுக்கங்கொள்ளல்; shivering with cold.

   2. அச்சத்தால் நடுக்கங் கொள்ளல்; trembling with fear.

   3. வலிப்பு அல்லது இழுப்பினால் கை கால் உதைத்துக் கொள்ளல்; violent and irregular motion of the limbs through fits. (சா.அக.);.

     [உதை → உதைத்து + கொள்ளல்.]

 உதைகாற்பசு udaikāṟpasu, பெ. (n.)

உதைகால்பெற்றம் பார்க்க;see udai-käs-perram.

     [உதை + கால் + பக. பெற்றம் → பெத்த → பெச்சு → பெசு = பசு.]

உதைகாலி udaikāli, பெ. (n.)

   உதைக்குங் குணமுள்ள மாடு (அபி.சிந்.பக்.788);; cow with kicking leg (செ. அக.);.